\c 5 \v 1 Entón Moisés chamou a todo Israel e lles dixo: "Escoita, oh Israel, os estatutos e ordenanzas que vos falo hoxe nos vosos ouvidos para que os aprendades e os poñades por obra. \v 2 O Señor o noso Deus fixo un pacto con nos en Horeb. \v 3 Non fixo este pacto cos nosos pais senon con todos nós, todos aqueles de nós que estamos vivos aquí.
\v 4 O Señor falou con vós cara a cara desde o medio do lume no monte, \v 5 naquela ocasión eu estaba entre o Señor e vós para darvos a coñecer a palabra do Señor, xa que tiñades moito medo por causa do lume e non subistes ao monte. E El dixo: \v 6 Eu son O Señor o teu Deus , que te saquei da terra de Exípto da casa de escravitude.
\v 7 Non terás outros deuses na miña presenza. \v 8 Non farás nengún ídolo, nen imaxe algunha do que está arriba no ceo, nen abaixo das augas, nen debaixo da terra.
\v 9 non te arrodillarás ante eles nen os servirás, porque Eu, o Señor o teu Deus, son Deus celoso, que castigo o pecado dos pais nos fillos, e sobre a terceira e a cuarta xeración dos que me aborrecen, \v 10 pero que teño misericordia con miles, os que me aman e gardan os meus mandamentos.
\v 12 Gardarás o día de repouso para santificálo como o Señor o teu Deus mandou. \v 13 Traballarás por seis días e farás todo o teu traballo, \v 14 mais o séptiomo día é o día de repouso para o Señor. Non farás ningún traballo, ti, nen o teu fillo, nen a túa filla, nen o teu servo, nen a túa serva, nen o teu boi, nen o teu asno, nen nengún dos teus animais, nen o extranxeiro que vive nas túas cidades, para que o teu servo e a túa serva descansen coma ti.
\v 15 Recorda que fostes escravo na terra de Exipto, e que o Señor o teu Deus te sacou de alí con man forte e brazo extendido, así pois, o Señor o teu Deus mandache que gardes o día de repouso.
\v 21 Non cobizarás a muller do teu próximo, nen desxarás a casa do teu próximo, nen o seu eido, nen o seu servo, nen a súa serva, nen o seu boi, nen o seu asno, nen nada que sexa do teu próximo.
\v 22 O Señor falou estas palabras diante de toda a asamblea no monte, de entre o medio do lume, da escuridade e das tebras, con voz potente e non engadiu máis nada. E as escribiu en táboas de pedra e mas deu.
\v 23 E cando escoitastes a voz de entre medio das escuridade, mentres o monte ardía en lume, achegastevos a min, todos os xefes das vosas tribos e os vosos ancián \v 24 e dixestes: Velaí que o Señor noso Deus nos amosou a súa gloria e a súa grandeza e escoitamos a súa voz do medio do lume. Hoxe vimos que Deus lle fala ao home e este pode vivir.
\v 25 Agora pois, por que morreremos? Porque este grande lume devorarános, se seguimos escoitando a voz do Señor, morreremos. \v 26 Porque, que nome que escoitara a voz do Deus vivo falando do medio do lume, como nós, sobrevivise? \v 27 Achegate ti, e escoita o que o Señor noso Deus di, entón dinos todo o que o Señor noso Deus che diga, e o escoitaremos e o faremos.
\v 28 O Señor escoitou a voz das vosas parabras mentres me falastes e me dixo: Escoitei as palabras deste pobo, xa que eles che falaron. Teñen razón en todo o que dixeron. \v 29 Oh, se eles tivesen tal corazón que me temeran e gardaran para sempre todos os meus mandamentos para que lles fose ben a eles e aos seu fillos para sempre! \v 30 Vai e dilles: Volvede as vosas tendas.