\v 29 پس همه تَه بوخوردد و حسابی سِئرَ بوستد، و خدا اونچی کی هَوس بوکوده بودَه اوشَأنَ فَأدَه. \v 30 ولی هنوز غذا اوشَأنِ دهَنِ میَأن نَهه بو و دوست دَأشتد ویشتر بوخورد