glk_psa_text_reg/22/14.txt

\v 14 آبِ مَأنستَأن فووسته دَأرم زمینِ رو و می قوّت می جانِ جَه بیرون بوشو دَأره، همۀ می استخوانان جی هم سیوایَ بوسته، می دیل مومِ مَأنستَأن می جانِ میَأن آبَ بوستَأن دره. \v 15 می قوّت ایتَه تیکه سُفالَ مَأنستَأن خوشکَ بوسته و می زبان می دَهنِ سقفَ دوچوکوسته دَأره، تو مرَه خاکِ رو در حالی کی مردَن درم ولَ کوده ای.