\c 36 \v 1 گوناه آدمایِ شریرِ دیلِ میَأن لانه بوکوده، اوشَأن خدا جَه نترسد. \v 2 چون چنان خوشَأنِ جَه مطمئند کی فکر کوند خدا اوشَأنِ گوناهَ نیدینه و اوشَأنَ محکوم نوکونه.
See in Reader