\c 91 \v 1 کسی کی خدایَ پناه بوره، قادرِ متعالِ سایه جیر زندگی کونه. \v 2 دربارۀ خداوند گویم: تو می قلعه و می پناهگاهی، تو می خدایی و من ترَه توکل دَأرم.