\v 11 اَ شریران خوشَأنِ دیلِ میَأن گوید: خدا فراموشَ کوده، اون خو رویَ وَأگردَأنِه دَأره و هیچموقع اَ چیزانَ نیدینه. \v 12 ای خداوند، ای می جانِ خدا، ویریز و شریرانَ سِزا بدن، فقیرانَ فراموشَ نوکون.
See in Reader