\v 4 ای یَهوَه، ای صبایوتِ خدا، تا کِی تی خودتِ قومِ جَه عصبانی ایی و اوشَأنِ دوعایَ مستجاب نوکونی؟ \v 5 غم و غصه یَ اوشَأنِ خوراک کونی و ایتَه جام پور جی اَشک فَأدی کی بوخورد؟ \v 6 اَمی سرزمینَ اَمی همساده یانِ میدانِ جنگ بوکوده ایی و اَمی دوشمنان اَمره مسخره کوند.