\v 3 و می جان پریشانه، ای خداوند تا کی صبر بوکونم؟ \v 4 ای خداوند وَأگرد و می جانَ نجات بدن، تی خودتِ محبتِ وَسی مرَه نجات بدن. \v 5 چون مُرده یان نِتَأند ترَه یاد بوکوند. مُرده یانِ دونیا میَأن کسی ترَه سپاس نوگویه.