gl_mrk_text_reg/06/48.txt

\v 48 E véndoos fatigados vogando contra o vento, como a cuarta vixilia da noite foi a eles camiñando enriba do mar. como querendo pasar de largo. \v 49 Pero cando eles o viron camiñar sobre o mar pensaron: É un pantasma! E comezaron a berrar, \v 50 porque todos  o viron e estaban  espantados, pero deseguido  El falou  con eles e díxolles: Tede ánimo; son eu ,non teñades medo!