\v 20 E el díxolle: Mestre, veño gardando iso dende novo. \v 21 Xesús, mirándoo, amouno e díxolle: fáltache unha cousa: vai e vende canto tés e dállelo aos pobre, e teras tesouro no ceo; e ven, sígueme. \v 22 Mais el, apesarado por estas palabras, foise triste, porque tiña moitos bens.
See in Reader
