\v 5 Pois mesmo cando chegamos a Macedonia, non puidemos descansar, senón que nos estivemos aflixidos por todos lados: de fóra, conflictos; de dentro, medos. \v 6 Mais Deus, que consola aos agraviados, consolounos coa chegada de Tito; \v 7 e non só coa súa chegada, senón co consolo con que el foi consolado en vós, facéndonos saber do voso gran afecto, voso pranto e voso celo por min; de xeito que me alegrei máis aínda.