وقتی مین رَه هِی رَه دوتا گُو دیَن اَندِی یعوب کُر زِِبدی، وِِ گُوش یوحنان دی که وا بُوشون زبدی مین کَلک بیِن و هی توراشون آماده ایکِردِن؛ جار هُونَم زِِی. اونو هَم تُندی