اوسو وِ شاگردا خوش گُو، هر کی ایخو اِز مو پیرَوی بُکنه،وا خُوشن اِنکار بُکنه و چُو دارِشن وَرداره وُ دیندا مو بیاهه. چونکه هر کی بُخوهه جون خُوشِن نجات به،هُون اِز دست اِیه، اما هَرکی وِ خاطر مو جونِشن اِز دست به، هُون وِ دست ایاره. چه سود سی آدمی داره که همه دنیان بُره اما جونِشن اِز دست به؟یا آدمی سی وِ دست اِوردَن جون خوش چه
See in Reader
