with section titles

44-JHN.usfm

@@ -0,0 +1,1224 @@
+\id JHN
+\ide UTF-8
+\h যোহনে লিখা শুভবাৰ্তা
+\toc1 যোহনে লিখা শুভবাৰ্তা
+\toc2 যোহনে লিখা শুভবাৰ্তা
+\toc3 jhn
+\mt1 যোহনে লিখা শুভবাৰ্তা
+\s যোহনে যোহনে লিখা শুভবাৰ্তা
+
+\c 1
+\s ঈশ্বৰৰ বাক্যই মানুহৰ ৰূপত জন্ম গ্রহণ কৰিছিল 
+\p
+\v 1 আদিতে বাক্য আছিল, বাক্য ঈশ্বৰৰ সৈতে আছিল আৰু  বাক্যই স্বয়ং ঈশ্বৰ।
+\v 2 তেওঁ আদিতে ঈশ্বৰে সৈতে আছিল।
+\v 3 তেওঁৰ দ্বাৰাই সকলো সৃষ্টি হ’ল আৰু যি সকলো সৃষ্টি হ’ল, সেইবোৰৰ এটাও তেওঁৰ অবিহনে নহল।
+\v 4 সেই বাক্যত হে জীৱন আছে আৰু সেই জীৱনেই সকলো মানুহৰ বাবে পোহৰ।
+\v 5 সেই পোহৰ আন্ধাৰত প্ৰকাশিত হৈ আছে; কিন্তু আন্ধাৰে তাক পৰাভূত কৰিব নোৱাৰিলে।
+\p
+\v 6 ঈশ্বৰে যোহন নামৰ এজন ব্যক্তিক পঠাইছিল।
+\v 7 তেওঁ সেই পোহৰৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিবলৈ আহিছিল, যাতে তেওঁৰ সাক্ষ্যৰ দ্বাৰাই সকলোৱে বিশ্বাস কৰে।
+\v 8 যোহন স্বয়ং সেই পোহৰ নাছিল; তেওঁ সেই পোহৰৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিবলৈহে আহিছিল।
+\p
+\v 9 সকলো মানুহকে পোহৰ দিওঁতা, সেই পোহৰ জগতলৈ আহিছিল।
+\v 10 তেওঁ জগততে আছিল; জগত তেওঁৰ দ্বাৰাই সৃষ্টি হৈছিল, কিন্তু জগতে তেওঁক চিনি নাপালে।
+\v 11 যি জগতখন তেওঁৰ নিজৰেই সৃষ্টি আছিল, তেওঁৰ সেই নিজৰ জগতৰ লোক সকলেই তেওঁক গ্ৰহণ নকৰিলে।
+\v 12 কিন্তু যিমান মানুহে তেওঁক গ্ৰহণ কৰিলে আৰু তেওঁৰ নামত বিশ্বাস কৰিলে, সেই লোক সকলক ঈশ্বৰৰ সন্তান হবলৈ তেওঁ ক্ষমতা দিলে।
+\v 13 তেওঁলোকৰ জন্ম তেজৰ বা মাংহৰ পৰা বা মানুহৰ ইচ্ছাৰ পৰা হ’ল, এনে নহয়, কিন্তু ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰ পৰাহে হ’ল।
+\v 14 সেই বাক্যই মাংস  \f + \ft অৰ্থাৎ তেজ-মাংহৰ শৰীৰৰ ৰূপ ধাৰণ কৰিলে৷  \f* হ’ল, আৰু অনুগ্ৰহ আৰু সত্যতাৰে পৰিপূৰ্ণ হৈ আমাৰ মাজত বসবাস কৰিলে; তাতে পিতৃৰ একমাত্ৰ পুত্ৰৰ যি মহিমা, সেই মহিমা আমি দেখিলো।
+\v 15 যোহনে তেওঁৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দি চিঞঁৰি কৈছিল, “যি জনৰ বিষয়ে মই কৈছিলো, এৱেঁই সেই জন; যি জন মোৰ পাছত আহিছে, তেওঁ মোতকৈ আগ হ’ল, কাৰণ তেওঁ মোৰ পূৰ্বেও আছিল।”
+\p
+\v 16 আমি সকলোৱে তেওঁৰ সেই পূৰ্ণতাৰ পৰা অনুগ্রহৰ উপৰিও অনুগ্রহ পালো।
+\v 17 কাৰণ মোচিৰ দ্বাৰা বিধান দিয়া হৈছিল; কিন্তু অনুগ্ৰহ আৰু সত্যতা যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰাইহে আহিল।
+\v 18 ঈশ্বৰক কোনেও কেতিয়াও দেখা নাই; পিতৃৰ কোলাত থকা একমাত্ৰ পুত্ৰই হে তেওঁক প্ৰকাশ কৰিলে।
+\s যীচুৰ বিষয়ে যোহনৰ সাক্ষ্য 
+\p
+\v 19 যোহনৰ সাক্ষ্য এনে ধৰণৰ: যিহূদী সকলে যিৰূচালেমৰ পৰা কেইজনমান পুৰোহিত আৰু লেবীয়াসকলক যোহনৰ ওচৰলৈ পঠাইছিল। তেওঁলোকে আহি যোহনক সুধিলে, “আপুনি কোন?”
+\v 20 যোহনে অস্বীকাৰ নকৰি স্বীকাৰ কৰি কলে, “মই খ্ৰীষ্ট নহয়।”
+\v 21 তেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁক সুধিলে, “তেনেহলে কোন হয়? আপুনি এলিয়া নেকি?” তেওঁ কলে, “নহয়, মই নহওঁ;” তেওঁলোকে কলে, “তেনেহলে আপুনি সেই ভাববাদী নেকি?” তেওঁ উত্তৰ দিলে, “নহওঁ।”
+\p
+\v 22 তেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁক কলে, “তেনেহলে আপুনি কোন হয় আমাক কওক! যাতে যি সকলে আমাক পঠাইছে, তেওঁলোকক আমি উত্তৰ দিব পাৰো। আপোনাৰ নিজৰ বিষয়ে আপুনি কি কয়?”
+\v 23 তেওঁ কলে, “যিচয়া ভাববাদীয়ে যি দৰে কৈছিল, ‘ময়েই সেই মাত, যি জনে মৰু প্রান্তত ৰিঙিয়াই কয়, প্ৰভুৰ পথ পোন কৰা’।”  \f + \ft যিচয়া 40:3  \f*
+\p
+\v 24 যোহনৰ ওচৰলৈ যি সকলক পঠোৱা হৈছিল, তেওঁলোক ফৰীচী সম্প্রদায়ৰ লোক আছিল। তেওঁলোকে যোহনক সুধিছিল,
+\v 25 “আপুনি যদি খ্ৰীষ্ট নহয়, এলিয়া নহয় বা ভাববাদীও নহয়, তেনেহলে কিয় বাপ্তিস্ম দিছে?”
+\v 26 যোহনে তেওঁলোকক উত্তৰ দিলে, “মই হলে পানীতহে বাপ্তিস্ম দিছো, কিন্তু তোমালোকৰ মাজত এনে এজন ব্যক্তি থিয় হৈ আছে, যি জনক তোমালোকে চিনি নোপোৱা।
+\v 27 তেৱেঁই সেই ব্যক্তি যি জন মোৰ পাছত আহিছে। মই তেওঁৰ ভৰিৰ পাদুকাৰ ফিতাৰ বান্ধ খুলিবৰো যোগ্য নহওঁ।”
+\p
+\v 28 যৰ্দ্দন নদীৰ সিপাৰে বৈৎথনিয়া গাৱঁত, য’ত যোহনে বাপ্তিস্ম দি আছিল, তাতে এই সকলো ঘটিল।
+\s ঈশ্বৰৰ মেষ পোৱালি 
+\p
+\v 29 পাছ দিনা যোহনে যীচুক তেওঁৰ ওচৰলৈ অহা দেখি কলে, “সৌৱা চোৱা, ঈশ্বৰৰ মেষ পোৱালি, জগতৰ পাপ বহন কৰোতা জনা!
+\v 30 এৱেঁই সেই জন লোক যি জনৰ বিষয়ে মই কৈছিলো, “যি জন মোৰ পাছত আহিছে, তেওঁ মোতকৈ আগ হ’ল, কাৰণ তেওঁ মোৰ বহু আগেয়ে আছিল।
+\v 31 মই তেওঁক চিনি পোৱা নাছিলো; কিন্তু তেওঁ যেন ইস্ৰায়েলবাসীৰ আগত প্রকাশিত হব পাৰে, সেই বাবে মই আহি পানীত বাপ্তিস্ম দিছো।”
+\p
+\v 32 তাৰ পাছত যোহনে সাক্ষ্য দি কলে, “মই স্বৰ্গৰ পৰা আত্মাক কপৌৰ নিচিনাকৈ নামি অহা, আৰু তেওঁৰ ওপৰত থকা দেখিলো।
+\v 33 মই তেওঁক চিনি নাপালো। কিন্তু যি জনে পানীত বাপ্তিস্ম দিবলৈ মোক পঠালে, তেৱেঁ মোক কৈছিল, ‘তুমি যি জনৰ ওপৰত আত্মাক নামি অহা দেখিবা, তেৱেঁই সেই জন, সেই জনে পবিত্ৰ আত্মাত বাপ্তিস্ম দিব।’
+\v 34 মই সেয়া দেখিলো আৰু সাক্ষ্যও দিওঁ যে, এওঁ ঈশ্বৰৰ পুত্র।”
+\s যীচুৰ প্রথম শিষ্য সকল 
+\p
+\v 35 পাছ দিনা যোহন তেওঁৰ দুজন শিষ্যৰে সৈতে থিয় হৈ আছিল।
+\v 36 সেই সময়তে তেওঁলোকে যীচুক খোজকাঢ়ি যোৱা দেখি যোহনে কলে, “সৌৱা, ঈশ্বৰৰ মেষ পোৱালিক চোৱা!”
+\v 37 সেই দুজন শিষ্যই যোহনৰ কথা শুনি যীচুক অনুসৰণ কৰিবলৈ ধৰিলে।
+\v 38 যীচুৱে মুখ ঘূৰাই তেওঁলোকক পাছে পাছে অহা দেখি কলে, “তোমালোকক কি লাগে?” তেওঁলোকে যীচুক কলে, “ৰব্বি, অৰ্থাৎ গুৰু, আপুনি কত থাকে?”
+\v 39 যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “আহাঁ, চোৱাহি।” তেতিয়া তেওঁলোকে গৈ তেওঁৰ থকা ঠাই চালে আৰু সেই দিনা তেওঁৰ লগতে থাকিল, কাৰণ তেতিয়া প্ৰায় সন্ধিয়া হৈছিল।
+\p
+\v 40 যি দুজনে যোহনৰ কথা শুনি, তেওঁৰ পাছে পাছে গৈছিল তেওঁলোকৰ মাজৰ এজন হৈছে চিমোন পিতৰৰ ভায়েক আন্দ্ৰিয়।
+\v 41 তেওঁ প্ৰথমতে তেওঁৰ ককায়েক চিমোনক লগ পাই কলে, “আমি মচীহক অৰ্থাৎ খ্ৰীষ্টক দেখা পালো।”
+\p
+\v 42 আন্দ্রিয়ই চিমোনক যীচুৰ ওচৰলৈ লৈ আহিল। যীচুৱে তেওঁলৈ চাই কলে, “তুমি যোহনৰ পুতেক চিমোন, তোমাক কৈফা বুলি মতা হব।” “কৈফা” নামৰ অৰ্থ ‘পিতৰ’ অৰ্থাৎ শিল।
+\s যীচুৱে ফিলিপ আৰু নথনেলক আমন্ত্রণ কৰা 
+\p
+\v 43 পাছদিনা যীচুৱে যেতিয়া গালীল প্ৰদেশলৈ যাবৰ বাবে ইচ্ছা কৰিলে, তেতিয়া যীচুৱে ফিলিপক দেখা পাই কলে, “মোৰ পাছে পাছে আহাঁ।”
+\v 44 ফিলিপ বৈৎ-চৈদা গাৱঁৰ লোক আছিল। আন্দ্রিয় আৰু পিতৰো সেই একে গাৱঁৰে লোক আছিল।
+\v 45 ফিলিপে পাছত নথনেলক দেখা পাই কলে, “মোচিয়ে বিধান-শাস্ত্রত যি জনৰ বিষয়ে লিখিছিল আৰু ভাববাদী সকলেও যি জনৰ বিষয়ে লিখিছে, আমি তেওঁক দেখা পালো; তেওঁ নাচৰৎ নিবাসী যোচেফৰ পুতেক যীচু।”
+\p
+\v 46 নথনেলে ফিলিপক কলে, “নাচৰতৰ পৰা কোনো উত্তম বস্তু জানো ওলাব পাৰে?” ফিলিপে তেওঁক কলে, “আহি চোৱাহি।”
+\v 47 যীচুৱে নথনেলক নিজৰ ফালে আহি থকা দেখি, তেওঁৰ বিষয়ে কলে, “এওঁক চোৱা, এজন প্রকৃত ইস্ৰায়েলী লোক। তেওঁৰ ভিতৰত একো ছলনা নাই!”
+\v 48 নথনেলে যীচুক সুধিলে, “আপুনি মোক কেনেকৈ চিনি পালে?” যীচুৱে তেওঁক উত্তৰ দিলে, “ফিলিপে তোমাক মতাৰ আগেয়ে যেতিয়া তুমি ডিমৰু গছৰ তলত আছিলা, মই তেতিয়াই তোমাক দেখিছিলো।”
+\p
+\v 49 নথনেলে তেওঁক কলে, “ৰব্বি, আপুনিয়েই ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ! আপুনিয়েই ইস্ৰায়েলৰ ৰজা!”
+\v 50 যীচুৱে উত্তৰ দি তেওঁক কলে, “তোমাক ডিমৰু গছৰ তলত দেখিছিলো, এই কথা কোৱাৰ কাৰণেই বিশ্বাস কৰিছা নেকি? ইয়াতকৈয়ো অনেক মহৎ বিষয় তুমি দেখিবলৈ পাবা।”
+\v 51 যীচুৱে কলে, “মই তোমালোকক সঁচাকৈয়ে কওঁ, তোমালোকে স্বৰ্গৰ দুৱাৰ মুকলি হোৱা দেখিবা আৰু ঈশ্বৰৰ দূত সকলে মানুহৰ পুত্ৰৰ ওপৰেদি উঠি যোৱা আৰু নামি অহা দেখিবা।”
+\c 2
+\s কান্না নগৰৰ বিয়াত যীচুৰ প্রথম আচৰিত চিন 
+\p
+\v 1 তিন দিনৰ দিনা গালীল প্ৰদেশৰ কান্না নগৰত এখন বিয়া হৈছিল আৰু যীচুৰ মাক তাত আছিল।
+\v 2 সেই বিয়ালৈ যীচু আৰু তেওঁৰ শিষ্য সকলকো নিমন্ত্ৰণ কৰা হৈছিল।
+\p
+\v 3 পাছত যেতিয়া দ্ৰাক্ষাৰস শেষ হৈ আহিল, তেতিয়া যীচুৰ মাকে আহি যীচুক কলে, “তেওঁলোকৰ দ্ৰাক্ষাৰস শেষ হ’ল।”
+\v 4 যীচুৱে তেওঁক কলে, “হে নাৰী, এই কথাত মোৰ সৈতে কি কাম? মোৰ এতিয়াও সময় হোৱা নাই।”
+\v 5 তেওঁৰ মাকে দাস সকলক কলে, “এওঁ তোমালোকক যিহকে কয়, তাকে কৰিবাহঁক।”
+\p
+\v 6 সেই ঠাইতে যিহূদী সকলৰ ৰীতি অনুসাৰে শুচি হবৰ কাৰণে  ছয়টা পানী থোৱা শিলৰ পাত্র আছিল। সেইবোৰৰ প্রত্যেকতে প্ৰায় আশীৰ পৰা এশ বিশ লিটাৰ পানী ধৰে।
+\v 7 যীচুৱে দাসবোৰক কলে, “এই পাত্রকেইটাত পানী ভৰাই দিয়া।” দাসবোৰে তেতিয়া সেই পাত্রকেইটাৰ কাণলৈকে পূৰ্ণ কৰি পানী ভৰালে।
+\v 8 তাৰ পাছত যীচুৱে সিহঁতক কলে, “এতিয়া তাৰ পৰা অলপ উলিয়াই ভোজৰ অধিকাৰীৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱা।” তাতে দাসবোৰে সেইদৰে কৰিলে।
+\v 9 ভোজৰ অধিকাৰীয়ে পানীৰ পৰা হোৱা সেই দ্ৰাক্ষাৰস চাকি চালে; কিন্তু সেই ৰস কৰ পৰা আহিল, তেওঁ নাজানিলে। যি দাসবোৰে পানী তুলিছিল, সিহঁতেহে জানিছিল। তেতিয়া ভোজৰ অধিকাৰীয়ে দৰাক মাতি কলে,
+\v 10 “সাধাৰণতে সকলো মানুহে প্রথমে উত্তম দ্ৰাক্ষাৰস পৰিবেশন কৰে আৰু অতিথি সকলে সেয়া ইচ্ছা মতে পান কৰাৰ পাছত, তেওঁলোকে আগতকৈ নিম্ন মানৰ দ্রাক্ষাৰস পৰিবেশন কৰে। কিন্তু তোমালোকে হলে এতিয়ালৈকে উত্তম দ্ৰাক্ষাৰস ৰাখি থৈছা।”
+\v 11 গালীল প্ৰদেশৰ কান্না নগৰত এই প্রথম আচৰিত চিনৰ কার্যৰ যোগেদি যীচুৱে নিজৰ মহিমা প্রকাশ কৰিলে। তাতে তেওঁৰ শিষ্য সকলে তেওঁৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰিলে।
+\p
+\v 12 তাৰ পাছত যীচুৱে তেওঁৰ মাক, ভায়েকহঁত আৰু শিষ্য সকলৰ সৈতে কফৰনাহূমলৈ গল আৰু তাতে তেওঁলোক কিছুদিন থাকিল।
+\s যীচুৱে যিৰূচালেমলৈ গৈ মন্দিৰ পৰিস্কাৰ কৰা 
+\p
+\v 13 যিহূদী সকলৰ নিস্তাৰ পৰ্ব পালনৰ সময় ওচৰ হোৱাত যীচু যিৰূচালেমলৈ গল।
+\v 14 তেওঁ তাত গৈ দেখিলে যে মন্দিৰৰ মাজত লোক সকলে গৰু, মেষ, কপৌ  \f + \ft মূল গ্ৰীক ‘পেৰিট্ৰেৰা’ ইংৰাজীত ‘dove’ লিখা আছে। পাৰচৰাইও হব পাৰে।  \f* চৰাই বেচি আছে আৰু ধন সলোৱা লোক সকলো তাত বহি আছে।
+\v 15 তেতিয়া তেওঁ কিছুমান ৰছীৰে এডাল চাবুক বনাই ললে আৰু সেইডালেৰে বলদ গৰু, মেষ বোৰেৰে সৈতে সকলোকে মন্দিৰৰ পৰা খেদাই দিলে, আৰু ধন সলোৱা সকলৰ টকা-পইচা সকলো বাকি দি সিহঁতৰ মেজবোৰ লুটিয়াই পেলালে।
+\v 16 যি সকলে পাৰ চৰাই বেচিছিল, তেওঁলোকক কলে, “ইয়াৰ পৰা এইবোৰ লৈ যোৱা! মোৰ পিতৃৰ গৃহক ব্যৱসায়ৰ গৃহ নকৰিবা।”
+\p
+\v 17 ইয়াতে শাস্ত্রত লিখা এই কথা তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ মনত পৰিল: “তোমাৰ গৃহৰ প্রতি মোৰ আগ্ৰহে মোক গ্ৰাস কৰিব।”  \f + \ft গীত 69:9  \f*
+\p
+\v 18 তেতিয়া যিহূদী নেতাসকলে যীচুক সুধিলে, “এইবোৰ আচৰিত কাৰ্য কৰিবলৈ তুমি যে অধিকাৰ পাইছা, তাৰে কি প্রমাণ তুমি আমাক দেখুৱাব পাৰিবা নে?”
+\v 19 যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “তোমালোকে এই মন্দিৰ ভাঙি পেলোৱা, মই তিনি দিনত তাক তুলি ধৰিম।”
+\p
+\v 20 তেতিয়া যিহূদীসকলে কলে, “এই মন্দিৰ নির্ম্মাণ কৰোতে ছয়চল্লিশ বছৰ লাগিছিল আৰু তুমি তাক তিনি দিনতে তুলিবা নে?”
+\v 21 কিন্তু যীচুৱে মন্দিৰ বুলি নিজৰ দেহ মন্দিৰৰ বিষয়লৈহে সেই কথা কৈছিল।
+\v 22 সেয়ে, পাছত যেতিয়া যীচুক মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা তোলা হ’ল, তেতিয়া তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ মনত পৰিল যে, তেওঁ এই কথাই কৈছিল। তেতিয়া তেওঁলোকে শাস্ত্ৰৰ কথাত আৰু যীচুৰ এই কথাত বিশ্বাস কৰিলে।
+\p
+\v 23 নিস্তাৰ পৰ্বৰ সময়ত যিৰূচালেমত থাকোতে যীচুৱে যিবোৰ আচৰিত কাম কৰি চিন দেখুৱালে, সেইবোৰ দেখি বহু মানুহে তেওঁৰ নামত বিশ্বাস কৰিলে।
+\v 24 কিন্তু যীচুৱে হলে তেওঁলোকৰ ওপৰত নিজে কোনো বিশ্বাস স্থাপন নকৰিলে, কাৰণ তেওঁ সকলো লোককে জানিছিল।
+\v 25 মানুহৰ সম্পর্কে কোনো লোকৰ সাক্ষ্যৰ প্ৰয়োজন তেওঁৰ নাছিল; কিয়নো মানুহৰ অন্তৰত কি আছে, তেওঁ নিজে তাক জানিছিল।
+\c 3
+\s যীচুৰ ওচৰলৈ নীকদীমৰ আগমন 
+\p
+\v 1 ফৰীচী সকলৰ মাজত নীকদীম নামেৰে এজন লোক আছিল। তেওঁ যিহূদী পৰিষদৰ এজন অধিকাৰী আছিল।
+\v 2 এদিন ৰাতি তেওঁ যীচুৰ ওচৰলৈ আহি কলে, “ৰব্বি  \f + \ft ৰব্বি গুৰু  \f* , আমি জানো যে আপুনি ঈশ্বৰৰ ওচৰৰ পৰা অহা এজন শিক্ষক। কিয়নো আপুনি এই যি যি আচৰিত চিন দেখুৱাইছে, ঈশ্বৰ সঙ্গী নহলে এনে চিন কোনেও দেখুৱাব নোৱাৰে।”
+\p
+\v 3 উত্তৰত যীচুৱে নীকদীমক কলে, “মই তোমাক সঁচাকৈয়ে কওঁ, নতুনকৈ জন্ম নহলে, কোনেও ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য দেখা পাব নোৱাৰে।”
+\v 4 নীকদীমে তেওঁক কলে, “মানুহ বুঢ়া হলে, কেনেকৈ তেওঁৰ জন্ম হব পাৰে? তেওঁ দ্বিতীয় বাৰ মাকৰ গৰ্ভত সোমাই জন্ম গ্রহণ কৰিব পাৰিব নে?”
+\p
+\v 5 যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “মই তোমাক সঁচাকৈয়ে কৈছো, জল আৰু আত্মাৰ পৰা জন্ম নহলে, কোনেও ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যত সোমাব নোৱাৰে।”
+\p
+\v 6 শৰীৰৰ পৰা যাৰ জন্ম হয়, সেয়ে শৰীৰ হয় আৰু আত্মাৰ পৰা যাৰ জন্ম হয়, সেয়ে আত্মা হয়।
+\v 7 মই যে তোমাক ‘তোমালোকৰ নতুনকৈ জন্ম হোৱা প্ৰয়োজন’ বুলি কলো, এই কথাত বিস্ময় নামানিবা।
+\v 8 “বায়ুৱে যি দিশলৈ ইচ্ছা কৰে সেই দিশলৈকে বয়। তুমি তাৰ শব্দ শুনিবলৈ পোৱা, কিন্তু কৰ পৰা আহে বা কলৈনো যায়, সেই বিষয়ে তুমি নাজানা। আত্মাৰ পৰা যি সকলৰ জন্ম হয়, তেওঁলোক সকলোৰে তেনেকুৱা হয়।”
+\p
+\v 9 নীকদীমে উত্তৰ দি তেওঁক কলে, “এইবোৰ কেনেকৈ হব পাৰে?”
+\p
+\v 10 যীচুৱে তেওঁক উত্তৰ দিলে, “তুমি ইস্ৰায়েলৰ শিক্ষক হৈয়ো এইবোৰ কথা নুবুজা নে?
+\v 11 তোমাক সঁচাকৈয়ে কওঁ, আমি যি জানো তাকে কওঁ আৰু যি দেখো সেই বিষয়ত সাক্ষ্য দিওঁ, কিন্তু তোমালোকে আমাৰ সাক্ষ্য গ্ৰহণ নকৰা।
+\v 12 মই তোমালোকক পাৰ্থিৱ বিষয়ৰ কথা কলে তোমালোকে যদি বিশ্বাস নকৰা, তেনেহলে মই স্বৰ্গীয় বিষয়ৰ কোনো কথা কলে কেনেকৈ বিশ্বাস কৰিবা?
+\v 13 যি জন স্বর্গৰ পৰা নামি আহিল, সেই মানুহৰ পুত্রৰ বাহিৰে কোনো স্বৰ্গলৈ উঠা নাই।
+\v 14 মোচিয়ে যেনেকৈ মৰুপ্রান্তত সাপটো ওপৰলৈ তুলিছিল, তেনেকৈ মানুহৰ পুত্ৰকো অৱশ্যেই ওপৰলৈ তুলা হব,
+\v 15 যাতে তেওঁত বিশ্বাস কৰা সকলোৱে অনন্ত জীৱন পাব পাৰে।
+\p
+\v 16 কাৰণ ঈশ্বৰে জগতক ইমান প্ৰেম কৰিলে যে, তেওঁ নিজৰ একমাত্ৰ পুত্ৰকে দান কৰিলে, যাতে যি কোনোৱে তেওঁত বিশ্বাস কৰে, তেওঁ নষ্ট নহয়, কিন্তু অনন্ত জীৱন পায়।
+\v 17 “কিয়নো জগতক দোষী সাব্যস্ত কৰিবলৈ নহয়, কিন্তু জগতে তেওঁৰ দ্বাৰাই পৰিত্ৰাণ পাবলৈহে ঈশ্বৰে পুত্ৰক জগতলৈ পঠিয়ালে।
+\v 18 তেওঁত বিশ্বাস কৰা জনৰ সোধবিচাৰ কৰা নহয়; বিশ্বাস নকৰা জনক দোষী কৰা হ’ল, কিয়নো তেওঁ একমাত্ৰ ঈশ্বৰৰ পুত্ৰৰ নামত বিশ্বাস কৰা নাই।
+\v 19 সোধ বিচাৰৰ কাৰণ এয়ে যে, জগতলৈ পোহৰ আহিল, কিন্তু মানুহে পোহৰতকৈ অন্ধাকাৰক অধিক প্ৰেম কৰিলে; কাৰণ তেওঁলোকৰ কৰ্ম মন্দ আছিল।
+\v 20 কিয়নো যি জনে কুআচৰণ কৰে, তেওঁ পোহৰক ঘৃণা কৰে আৰু তেওঁৰ কৰ্ম যেন প্রকাশ নাপায়, এই কাৰণে তেওঁ পোহৰলৈ নাহে।
+\v 21 কিন্তু যি জনে সত্য আচৰণ কৰে, তেওঁ পোহৰৰ ওচৰলৈ আহে যাতে সেই পোহৰত স্পষ্ট বুজা যায় যে তেওঁৰ সকলো কৰ্ম ঈশ্বৰৰ বাধ্যতাত হৈছে।”
+\s যীচু আৰু যোহন বাপ্তাইজক
+\p
+\v 22 তাৰ পাছত যীচু আৰু তেওঁৰ শিষ্য সকল যিহূদিয়া প্রদেশলৈ গল। তাত তেওঁ শিষ্য সকলৰ সৈতে কিছুদিন থাকি লোক সকলক বাপ্তিস্ম দি আছিল।
+\v 23 যোহনেও চালীম নামৰ গাওঁ খনৰ ওচৰতে থকা ঐনোন নামৰ ঠাইত  বহুত পানী থকাত  তাতে বাপ্তিস্ম দিছিল আৰু লোক সকলেও তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি বাপ্তিস্ম লৈছিল।
+\v 24 তেতিয়াও যোহন বন্দীশালত বন্দী হোৱা নাছিল।
+\p
+\v 25 সেই সময়ত যিহূদী ৰীতি অনুসাৰে শুচি হোৱাৰ বিষয়টো লৈ যোহনৰ কেইজনমান শিষ্য আৰু এজন যিহূদী মানুহৰ মাজত তর্ক-বিতর্কৰ সৃষ্টি হৈছিল।
+\v 26 পাছত তেওঁলোকে যোহনৰ ওচৰলৈ গৈ কলে, “ৰব্বি, যৰ্দ্দন নদীৰ সিপাৰে যি জন লোক আপোনাৰ লগত আছিল আৰু যি জনৰ বিষয়ে আপুনি ইতিবাচক   সাক্ষ্য দিছিলে, চাওক, তেওঁ বাপ্তিস্ম দি আছে আৰু সকলো মানুহ তেওঁৰ ওচৰলৈ গৈ আছে।”
+\p
+\v 27 যোহনে উত্তৰ দিলে, “স্বৰ্গৰ পৰা দিয়া নহলে কোনেও একোকে লাভ কৰিব নোৱাৰে।
+\v 28 মই কৈছিলো যে ‘মই খ্রীষ্ট নহওঁ, কিন্তু মোক তেওঁৰ আগেয়ে পঠোৱা হৈছে’ এই কথাৰ সাক্ষ্য তোমালোকে নিজেই দিব পাৰা।
+\v 29 যি জনৰ হাতত কইনাক দিয়া হয়, তেওঁ দৰা। কিন্তু দৰাৰ বন্ধু জন থিয় হৈ থাকে আৰু দৰাৰ কথা শুনে। দৰাৰ মাত যেতিয়া শুনে বন্ধু জন অতিশয় আনন্দিত হয়। তেনেহলে মোৰো সেই আনন্দ সম্পূৰ্ণ হ’ল।
+\v 30 তেওঁ বাঢ়ি বাঢ়ি যাব লাগে, কিন্তু মই হলে সৰু হৈ হৈ যাব লাগে।
+\s স্বর্গৰ পৰা যি জন আহিল 
+\p
+\v 31 যি জন ওপৰৰ পৰা আহিছে, তেওঁ সকলোৰে ওপৰত। যি জন জগতৰ পৰা আহে, তেওঁ জগতৰ আৰু তেওঁ জাগতিক কথাহে কয়; কিন্তু যি জন স্বৰ্গৰ পৰা আহিছে, তেওঁ সকলোতকৈ উর্দ্ধত।
+\v 32 তেওঁ যি দেখিলে আৰু শুনিলে, তাৰে সাক্ষ্য দিয়ে; কিন্তু তেওঁৰ সাক্ষ্য কোনেও গ্ৰহণ নকৰে।
+\v 33 যি জনে তেওঁৰ সাক্ষ্য গ্ৰহণ কৰিছে, তেওঁ তাৰ দ্বাৰাই প্রমাণ কৰে যে ঈশ্বৰেই সত্য।
+\v 34 কাৰণ ঈশ্বৰে যি জনক পঠিয়াইছে, তেওঁ ঈশ্বৰৰ কথাকে কয়; ঈশ্বৰে তেওঁক জোখ-মাপ কৰি তেওঁৰ আত্মা দিয়া নাই।
+\v 35 পিতৃয়ে পুত্ৰক প্ৰেম কৰে আৰু তেওঁৰ হাতত সকলো শোধাই দিলে।
+\v 36 পুত্ৰত বিশ্বাস কৰা জনৰ অনন্ত জীৱন আছে; পুত্ৰক অমান্য কৰা জনে জীৱনৰ দৰ্শন নাপাব, কিন্তু ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধহে তেওঁৰ ওপৰত থাকে।
+\c 4
+\s যীচু আৰু চমৰীয়া তিৰোতা 
+\p
+\v 1 যোহনতকৈ যীচুৱে যে বেছি শিষ্য কৰি বাপ্তিস্ম দি আছে, এই কথা ফৰীচী সকলে শুনিছে বুলি যীচুৱে জানিব পাৰিলে;
+\v 2 যদিও যীচুৱে নিজে বাপ্তিস্ম দিয়া নাছিল, কিন্তু তেওঁৰ শিষ্য সকলেহে দিছিল।
+\v 3 তেতিয়া তেওঁ যিহূদিয়া প্রদেশ এৰি পুনৰ গালীল প্ৰদেশলৈ গল।
+\v 4 গালীললৈ যোৱাৰ সময়ত তেওঁ চমৰীয়া প্রদেশৰ মাজেদি যাব লগা হ’ল।
+\p
+\v 5 তেওঁ চমৰীয়াৰ চুখৰ নামৰ এখন নগৰলৈ আহিল। এই নগৰখন যাকোবে তেওঁৰ পুতেক যোচেফক যি ডোখৰ মাটি দিছিল, তাৰ ওচৰতে আছিল।
+\v 6 সেই ঠাইতে যাকোবৰ নাদ আছিল। যাত্রা কৰি ভাগৰি পৰাত, যীচুৱে গৈ সেই নাদৰ দাঁতিত বহিল। তেতিয়া সময় প্রায় ভৰ-দুপৰীয়া আছিল।
+\p
+\v 7 এনে সময়তে চমৰীয়াৰ এগৰাকী মহিলাই পানী তুলিবলৈ আহিল। যীচুৱে তেওঁক কলে, “মোক অলপ পানী খাবলৈ দিয়াছোন।”
+\v 8 সেই সময়ত যীচুৰ শিষ্য সকলে নগৰলৈ খোৱা বস্তু কিনিবলৈ গৈছিল।
+\v 9 সেই চমৰীয়া মহিলা গৰাকীয়ে যীচুক কলে, “আপুনি এজন যিহূদী মানুহ হৈয়ো মোৰ পৰা কেনেকৈ পানী খাব খুজিছে? মইতো চমৰীয়া মহিলা!” কিয়নো সেই সময়ত যিহূদী সকলৰ চমৰীয়া সকলৰ লগত কোনো ধৰণৰ মিলা-মিচা  নাছিল।
+\v 10 যীচুৱে উত্তৰ দি তেওঁক কলে, “তুমি যদি জানিলাহেঁতেন যে ঈশ্বৰৰ দান কি আৰু কোনে তোমাক ‘মোক পানী খাবলৈ দিয়া’ বুলি কৈছে, তেনেহলে তুমিয়েই তেওঁক খুজিলাহেঁতেন আৰু তেৱোঁ তোমাক জীৱনময় পানী দিলেহেঁতেন।”
+\p
+\v 11 সেই মহিলাই তেতিয়া উত্তৰ দি কলে, “মহাশয়, আপোনাৰ ওচৰত পানী তুলিবলৈ পাত্ৰ নাই আৰু নাদো গভীৰ; তেনেহলে আপুনি কৰ পৰা সেই জীৱনময় পানী পাব?
+\v 12 আপুনি জানো আমাৰ পিতৃপুৰুষ যাকোবতকৈ মহান? তেওঁ আমাক এই নাদটো দি গল। তেওঁ নিজে এই নাদৰ পানী খাইছিল। তেওঁৰ সন্তান আৰু পশুবোৰেও ইয়াৰ পানী খাইছিল।”
+\v 13 যীচুৱে উত্তৰ দি তেওঁক কলে, “এই পানী খোৱা প্ৰতিজনৰ আকৌ পিয়াহ লাগিব;
+\v 14 কিন্তু মই যি পানী দিম, তাক যি কোনোৱে পান কৰে, তেওঁৰ কোনো কালে পিয়াহ নালাগিব। বৰং মই যি পানী তেওঁক দিম, সেই পানী তেওঁৰ ভিতৰত অনন্ত জীৱনলৈকে বুৰবুৰাই ওলাই থকা পানীৰ ভুমুক হব।”
+\v 15 সেই মহিলাই তেওঁক কলে, “হে মহাশয়, মোৰ পিয়াহ যেন নালাগে আৰু পানী তুলিবলৈ যেন ইয়ালৈ আহিব নালাগে, এই কাৰণে সেই পানী মোক দিয়ক।”
+\p
+\v 16 যীচুৱে তেওঁক কলে, “যোৱা, তোমাৰ স্বামীক ইয়ালৈ মাতি আনাগৈ।”
+\v 17 সেই মহিলাই কলে, “মোৰ স্বামী নাই।” যীচুৱে তেওঁক কলে, “তুমি ঠিকেই কৈছা যে তোমাৰ স্বামী নাই।
+\v 18 কিয়নো তোমাৰ স্বামী পাঁচ জন হৈ গল আৰু এতিয়া যি জন আছে, তেৱোঁ তোমাৰ স্বামী নহয়; সেয়ে তুমি যি কৈছা ই সঠিক!”
+\p
+\v 19 সেই তিৰোতাই যীচুক কলে, “মহাশয়, মই দেখিছো, আপুনি এজন ভাববাদী।
+\v 20 আমাৰ  পূৰ্বপুৰুষ সকলে এই পৰ্বতৰ ওপৰত ভজনা কৰিছিল; কিন্তু তোমালোক যিহূদী সকলে কয় যে যিৰূচালেমেই সেই ঠাই য’ত লোক সকলে ভজনা কৰা উচিত।”
+\v 21 যীচুৱে তেওঁক কলে, “হে নাৰী, মোৰ কথা বিশ্বাস কৰা! এনে কাল আহিছে যেতিয়া তোমালোকে পিতৃ ঈশ্বৰৰ ভজনা এই পর্বতত নাইবা যিৰূচালেমত নকৰিবা।
+\v 22 তোমালোকে যিহক নাজানা, তাৰ ভজনা কৰা; আমি যিহক জানো তাৰ ভজনা কৰো; কিয়নো পৰিত্রাণ যিহূদী লোকৰ মাজৰ পৰাই আহিছে।
+\v 23 কিন্তু যি কালত স্বৰূপ ভকত সকলে আত্মাৰে আৰু সত্যেৰে পিতৃৰ ভজনা কৰিব, এনে কাল আহিছে, এনে কি এতিয়াই সেই সময় হৈছে; কিয়নো পিতৃয়ে এনেকুৱা ভকত সকলকহে বিচাৰে।
+\v 24 ঈশ্বৰেই আত্মা আৰু তেওঁৰ ভজনা কৰা সকলে আত্মাৰে আৰু সত্যেৰে তেওঁক ভজনা কৰা উচিত।”
+\v 25 সেই মহিলাই তেওঁক কলে, “মচীহ, যি জনক খ্ৰীষ্ট বোলা হয়, তেওঁ যে আহি আছে সেই বিষয়ে মই জানো। তেওঁ যেতিয়া আহিব, তেতিয়া আমাক সকলো কথা জনাব।”
+\v 26 যীচুৱে তেওঁক কলে, “তোমাৰে সৈতে কথাবাৰ্ত্তা হোৱা ময়েই সেই মচীহ।”
+\p
+\v 27 তেনে সময়তে তেওঁৰ শিষ্য সকল ঘূৰি আহিল আৰু এগৰাকী মহিলাৰ সৈতে যীচুক কথা পাতি থকা দেখি আচৰিত হ’ল। তথাপি কোনেও তেওঁক এই কথা নুসুধিলে “আপুনি কি বিচাৰিছে?” বা “কি কাৰণে আপুনি তেওঁৰ লগত কথা পাতিছে?”
+\p
+\v 28 সেই মহিলা গৰাকীয়ে তেতিয়া নিজৰ পানী লোৱা পাত্ৰ তাতে এৰি থৈ নগৰলৈ গৈ লোক সকলক মাতি কলে,
+\v 29 “আহাঁছোন, এজন মানুহক চোৱাহি; মই যি সকলো কৰিলো, তেওঁ সেই সকলোকে মোক কলে। এই জনেই সেই খ্ৰীষ্ট নেকি?”
+\v 30 তেতিয়া লোক সকলে নগৰৰ পৰা ওলাই যীচুৰ ওচৰলৈ আহিব ধৰিলে।
+\p
+\v 31 ইয়াৰ মাজতে শিষ্য সকলে তেওঁক অনুৰোধ কৰি কলে, “ৰব্বি  \f + \ft ৰব্বি গুৰু  \f* , আপুনি অলপ মান কিবা খাই লওঁক।”
+\v 32 কিন্তু তেওঁ তেওঁলোকক কলে, “মোৰ এনে আহাৰ খাব লগীয়া আছে, যিহৰ বিষয়ে তোমালোকে নাজানা।”
+\v 33 শিষ্য সকলে পৰস্পৰে কোৱা-কুই কৰিবলৈ ধৰিলে, “তেনেহলে কি কোনোবাই তেওঁলৈ খোৱা বস্তু আনি দিলে নেকি?”
+\v 34 যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “মোক পঠোৱা জনৰ ইচ্ছা পালন কৰা, আৰু তেওঁৰ কাৰ্য সিদ্ধ কৰাই মোৰ আহাৰ।
+\v 35 তোমালোকে প্রায়েই নোকোৱা নে ‘আৰু চাৰিমাহ বাকী আছে, তাৰ পাছতে ধান দাবৰ সময় হব?’ কিন্তু, মই হলে তোমালোকক কওঁ, তোমালোকে চকু তুলি পথাৰলৈ চোৱা, এতিয়াও দাবলৈ ধান পকি আছে।
+\v 36 যি জনে দায়, তেওঁ বেচ পায় আৰু অনন্ত জীৱনলৈ শস্য চপায়; তাতে যি জনে ধান ৰোৱে আৰু ধান দায়, দুয়োৱে একেলগে আনন্দ কৰে।
+\v 37 ইয়াত এই কথা সত্য যে, ‘এজনে ৰোৱে আৰু আন জনে দায়’।
+\v 38 মই তোমালোকক এনে শস্য দাবলৈ পঠালো, যিহৰ কাৰণে তোমালোকে শ্ৰম কৰা নাই; তাৰ কাৰণে আন লোকে পৰিশ্ৰম কৰিলে আৰু তোমালোকে তেওঁলোকৰেই শ্ৰমৰ শস্য গোটাইছা।”
+\p
+\v 39 যি মহিলা গৰাকীয়ে সাক্ষ্য দিছিল যে “মই যি সকলো কৰিলো, তেওঁ মোক সেই সকলোকে কলে,” তেওঁৰ কথাত সেই নগৰৰ অনেক চমৰীয়া মানুহে যীচুত বিশ্বাস কৰিলে।
+\v 40 লোকসকলে যীচুৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁক তেওঁলোকৰ লগত কিছুদিন থাকিবলৈ অনুৰোধ কৰিলে। তেওঁ তাত দুদিন থাকিল।
+\v 41 তেওঁৰ কথা শুনি অনেকে বিশ্বাস কৰিলে।
+\v 42 তেওঁলোকে সেই মহিলা গৰাকীক কলে, “এতিয়া যে আমি বিশ্বাস কৰিছো, কেৱল তোমাৰ কথাতে নহয়, কিন্তু আমি নিজেই তেওঁৰ কথা শুনি বুজি পালো যে, এওঁ সঁচাকৈয়ে জগতৰ ত্ৰাণকৰ্তা।”
+\s এজন ৰাজকর্মচাৰীৰ পুতেকক সুস্থ কৰা 
+\p
+\v 43 দুদিনৰ পাছত তেওঁ তাৰ পৰা গালীল প্ৰদেশলৈ গল।
+\v 44 কাৰণ যীচুৱে নিজে কৈছিল যে, কোনো ভাববাদীয়ে নিজৰ দেশত মৰ্যদা নাপায়;
+\v 45 তেওঁ যেতিয়া গালীল প্ৰদেশলৈ আহিল, তেতিয়া গালীলীয়া লোকসকলে তেওঁক সাদৰেৰে গ্ৰহণ কৰিলে; কাৰণ তেওঁলোকো সেই নিস্তাৰ পৰ্বৰ সময়ত যিৰূচালেমলৈ গৈছিল আৰু তাতে নিস্তাৰ পৰ্বৰ সময়ত তেওঁ যি যি কৰিছিল, সেই সকলো তেওঁলোকে দেখিছিল।
+\p
+\v 46 পাছত তেওঁ গালীল প্ৰদেশৰ কান্না নগৰলৈ পুনৰ আহিল। ইয়াতে তেওঁ পানী দ্ৰাক্ষাৰসলৈ পৰিণত কৰিছিল। তেতিয়া কফৰনাহূম নগৰত কোনো এজন ৰাজকর্মচাৰীৰ পুত্র অসুস্থ হৈ আছিল।
+\v 47 তেওঁ যেতিয়া শুনিলে যে যীচু যিহূদিয়াৰ পৰা গালীল প্ৰদেশলৈ ঘূৰি আহিছে, তেতিয়া তেওঁ যীচুৰ ওচৰলৈ গৈ অনুৰোধ কৰি কলে, যীচুৱে যেন আহি তেওঁৰ ল’ৰাক সুস্থ কৰি দিয়ে; কিয়নো তেওঁৰ ল’ৰা জন তেতিয়া মৰোঁ মৰোঁ অৱস্থাত আছিল।
+\v 48 যীচুৱে তেতিয়া তেওঁক কলে, “তোমালোকে কোনো অদ্ভুত চিন আৰু আচৰিত কার্য নেদেখিলে, মোৰ ওপৰত বিশ্বাস নকৰিবা।”
+\v 49 সেই ৰাজকর্মচাৰী জনে তেওঁক কলে, “মহাশয়, দয়া কৰি মোৰ ল’ৰাটিৰ মৃত্যু নহওতেই আহক!”
+\v 50 যীচুৱে তেওঁক কলে, “ঘৰলৈ যোৱা, তোমাৰ ল’ৰাই জীৱন পালে।” মানুহ জনে যীচুৱে কোৱা কথাত বিশ্বাস কৰিলে আৰু ঘৰলৈ গুছি গল।
+\v 51 তেওঁ যেতিয়া ঘৰলৈ উলটি গৈ আছিল, তেতিয়া বাটত তেওঁৰ দাসবোৰে লগ পাই কলে, “আপোনাৰ ল’ৰাই জী উঠিল।”
+\v 52 তেতিয়া তেওঁ সিহঁতক সুধিলে, “সি কেতিয়াৰ পৰা ভাল হবলৈ ধৰিলে?” সিহঁতে তেওঁক কলে, “কালি দুপৰীয়া সময়ত তাৰ জ্বৰ এৰিলে।”
+\p
+\v 53 ল’ৰাটোৰ বাপেকে বুজিব পাৰিলে যে ঠিক সেই সময়তে যীচুৱে তেওঁক কৈছিল, “তোমাৰ ল’ৰাই জীৱন পালে।” তেতিয়া সেই ৰাজকর্মচাৰী আৰু তেওঁৰ ঘৰৰ সকলোৱে যীচুত বিশ্বাস কৰিলে।
+\v 54 যীচুৱে পুনৰ যিহূদিয়াৰ পৰা গালীল প্ৰদেশলৈ গৈ এইটো দ্বিতীয় আচৰিত চিন দেখুৱালে।
+\c 5
+\s যীচুৱে এজন ৰোগীক বিশ্ৰামবাৰে সুস্থ কৰা 
+\p
+\v 1 এই ঘটনাৰ পাছত যীচু যিৰূচালেমলৈ গল, কাৰণ সেই সময়ত যিহূদীসকলৰ এটা পৰ্ব আছিল।
+\p
+\v 2 যিৰূচালেমত মেষদ্বাৰৰ ওচৰত এটা পুখুৰী আছিল। ইব্রী ভাষাত সেই পুখুৰীটোক ‘বৈৎচদা’ বোলা হয়। পুখুৰীটোত পাঁচোটা চালি দিয়া ঘাট আছিল।
+\v 3-4 সেইবোৰত কণা, খোৰা, নিচলা আদি কৰি অনেক ৰুগীয়া মানুহ পৰি থাকে। সেই ৰোগী সকলে পানীত খলকনি উঠাৰ অপেক্ষাত থাকে। কাৰণ সময়ে সময়ে প্রভুৰ এজন দূতে সেই পুখুৰীলৈ নামি গৈ পানীত আলোড়ন তোলে আৰু সেই আলোড়নৰ পাছতেই প্রথমে যি জনে পানীত নামিব পাৰে, তেওঁৰ যি কোনো ৰোগ ভাল হৈ যায়।
+\v 5 তাত আঠত্রিশ বছৰ ধৰি বেমাৰ ভোগ কৰি থকা এজন ৰুগীয়া মানুহ আছিল।
+\v 6 যীচুৱে তেওঁক পৰি থকা দেখি আৰু বহু দিনৰ ৰোগী যেন জানি, তেওঁক সুধিলে, “তুমি সুস্থ হবলৈ ইচ্ছা কৰা নে?”
+\v 7 ৰোগী জনে তেওঁক উত্তৰ দিলে, “মহাশয়, যেতিয়া পানীত খলকনি উঠে, তেতিয়া পুখুৰীত নমাই দিবলৈ মোৰ কোনো মানুহ নাই; সেয়ে, মই যাওঁতে যাওঁতে মোতকৈ আগেয়ে আনে নামেগৈ।”
+\v 8 যীচুৱে তেওঁক কলে, “উঠা, তোমাৰ শোৱা-পাটী  তুলি লৈ খোজকাঢ়া।”
+\v 9 তেতিয়াই সেই মানুহ জন সুস্থ হ’ল আৰু নিজৰ শোৱা-পাটী তুলি লৈ খোজ কাঢ়িবলৈ ধৰিলে।
+\p
+\v 10 সেই দিনটো বিশ্ৰামবাৰ আছিল; সেয়েহে যিহূদী সকলে সুস্থ হোৱা জনক কলে, “আজি বিশ্ৰামবাৰ; বিধানৰ মতে শোৱা-পাটী তুলি নিব নাপায়।”
+\v 11 কিন্তু তেওঁ তেওঁলোকক উত্তৰ দিলে, “যি জনে মোক সুস্থ কৰিলে, সেই জনেই মোক কলে, বোলে তোমাৰ শোৱা-পাটী তুলি লৈ খোজ কাঢ়া।”
+\v 12 তেওঁলোকে তেওঁক সুধিলে, “তোমাৰ শোৱা-পাটী তুলি লৈ খোজ কাঢ়ি যোৱা বুলি কোৱা সেই মানুহ জন কোন?”
+\v 13 কিন্তু সুস্থ হোৱা মানুহ জনে তেওঁ কোন আছিল তাক জনা নাছিল। কিয়নো সেই ঠাইত অনেকে ভিৰ কৰাত, যীচু আঁতৰি গৈছিল।
+\v 14 পাছত যীচুৱে মন্দিৰত তেওঁক দেখা পাই কলে, “চোৱা তুমি এতিয়া সুস্থ হলা, আৰু পাপ নকৰিবা, যাতে তোমাৰ অধিক ক্ষতি নহয়।”
+\v 15 তেতিয়া সেই মানুহে গৈ যিহূদী সকলক কলে, “যি জনে মোক সুস্থ কৰিলে, তেওঁ যীচু।”
+\s পুত্রৰ অধিকাৰ 
+\p
+\v 16 এই কাৰণতে যিহূদী সকলে যীচুক তাড়না কৰিবলৈ ধৰিলে, কাৰণ তেওঁ বিশ্রামবাৰে এইবোৰ কৰ্ম কৰিলে।
+\v 17 যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “মোৰ পিতৃয়ে এতিয়ালৈকে কৰ্ম কৰি আছে, ময়ো কৰিছো।”
+\v 18 যীচুৰ এই কথাৰ কাৰণে যিহূদী সকলে তেওঁক বধ কৰিবলৈ উপায় বিচাৰিলে। কিয়নো যীচুৱে যে কেৱল বিশ্ৰামবাৰৰ বিধান লঙ্ঘন কৰিলে, এনে নহয়, তেওঁ ঈশ্বৰক নিজৰ পিতৃ বুলি মাতি নিজকে ঈশ্বৰৰ সমান কৰিলে।
+\p
+\v 19 ইয়াৰ উত্তৰত যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “মই সঁচাকৈয়ে তোমালোকক কওঁ, পুত্ৰই নিজৰ পৰা একো কৰিব নোৱাৰে। পিতৃক যি যি কৰা দেখে, কেৱল তাকেহে কৰিব পাৰে।
+\v 20 কাৰণ, পিতৃয়ে পুত্ৰক প্ৰেম কৰে আৰু নিজে যি কৰে সেই সকলোকে পুত্রক দেখুৱায়। তোমালোক যেন অধিক আচৰিত হোৱা, তাৰ বাবে তেওঁ ইয়াতকৈয়ো মহৎ মহৎ কৰ্ম পুত্রক দেখুৱাব।
+\v 21 পিতৃয়ে যেনেকৈ মৃতকক তুলি জীৱন দিয়ে, পুত্ৰয়ো যি জনকে ইচ্ছা কৰে, তেওঁক জীৱন দিয়ে।
+\v 22 পিতৃয়ে কোনো জনৰ সোধ বিচাৰ নকৰে, কিন্তু সমস্ত বিচাৰৰ ভাৰ তেওঁ পুত্রক দিলে,
+\v 23 যাতে পিতৃক যেনেকৈ সকলোৱে সন্মান কৰে, তেনেকৈ পুত্ৰকো যেন সন্মান কৰে; যি জনে পুত্ৰক সন্মান নকৰে, তেওঁ তেওঁক পঠোৱা পিতৃকো সন্মান নকৰে।
+\v 24 মই সঁচাকৈয়ে কওঁ, যি জনে মোৰ কথা শুনি মোক পঠোৱা জনত বিশ্বাস কৰে, তেওঁৰ অনন্ত জীৱন আছে আৰু তেওঁ দোষীৰূপে বিবেচিত নহব, কিন্তু মৃত্যুৰ পৰা জীৱনলৈ পাৰ হ’ল।
+\p
+\v 25 মই তোমালোকক সঁচাকৈয়ে কওঁ, যি সময়ত মৃত লোকে ঈশ্বৰৰ পুত্ৰৰ মাত শুনিব, এনে সময় আহি আছে, বৰং আহি পালেহি আৰু যি সকলে শুনিব, তেওঁলোক জীৱ।
+\v 26 কিয়নো পিতৃ নিজে যেনেকৈ জীৱনৰ অধিকাৰী, তেনেকৈ তেওঁ পুত্রকো নিজে জীৱনৰ অধিকাৰী হবলৈ দিলে।
+\v 27 পিতৃয়ে সেই পুত্রৰ হাতত মানুহৰ সকলো সোধ বিচাৰৰ ক্ষমতা দিলে, কাৰণ তেওঁ মানুহৰ পুত্ৰ।
+\p
+\v 28 এই কথা শুনি বিস্মিত নহবা; কিয়নো এনে সময় আহিছে, যি সকল মৈদামত আছে, তেওঁলোক সকলোৱে মনুষ্য পুত্রৰ মাত শুনিব
+\v 29 আৰু ওলাই আহিব। সৎকৰ্ম কৰা সকল জীৱনৰ পুনৰুত্থানলৈ, দুষ্টকৰ্ম্ম কৰা সকল সোধ বিচাৰৰ পুনৰুত্থানলৈ ওলাই আহিব।
+\s প্রভু যীচুৰ বিষয়ে সাক্ষ্য 
+\p
+\v 30 মই নিজে একো কৰিব নোৱাৰো; যেনেকৈ শুনো, তেনেকৈয়ে বিচাৰ কৰো আৰু মোৰ বিচাৰ ন্যায়; কিয়নো মই মোৰ নিজৰ ইচ্ছা বিচৰা নাই, কিন্তু যি জনে মোক পঠাইছে, তেওঁৰ ইচ্ছাহে বিচাৰো।
+\v 31 মই যদি কেৱল নিজৰ বিষয়ে নিজে সাক্ষ্য দিওঁ, তেনেহলে মোৰ সেই সাক্ষ্য সত্য নহয়।
+\v 32 আন এজন আছে, যি জনে মোৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিয়ে আৰু মই জানো যে তেওঁ মোৰ বিষয়ে যি সাক্ষ্য দিয়ে, সেই সাক্ষ্য সত্য।
+\p
+\v 33 তোমালোকে যোহনৰ ওচৰলৈ লোক সকলক পঠাইছিলা আৰু যোহনে সত্যৰ পক্ষে সাক্ষ্য দিছিল।
+\v 34 অৱশ্যে মানুহৰ পৰা পোৱা সাক্ষ্যৰ মোৰ প্রয়োজন নাই; তথাপি মই এইবোৰ কথা কৈছো, যাতে তোমালোকে পৰিত্ৰাণ পাব পাৰা।
+\v 35 সেই যোহন আছিল এটি প্ৰদীপ স্বৰূপ, তেওঁ নিজে জ্বলি পোহৰ বিলাই আছিল। তোমালোকে অলপ কালৰ বাবে তেওঁৰ পোহৰত আনন্দ উপভোগ কৰিবলৈ ইচ্ছুক হৈছিলা।
+\p
+\v 36 কিন্তু মোৰ যি সাক্ষ্য আছে, সেয়া যোহনৰ সাক্ষ্যতকৈয়ো মহৎ; কাৰণ পিতৃয়ে মোক যি কামবোৰ সম্পূর্ণ কৰিবলৈ দিছে, মই সেইবোৰ কামেই কৰিছো আৰু সেইবোৰে মোৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিয়ে যে পিতৃয়ে মোক পঠাইছে।
+\v 37 সেই পিতৃ, যি জনে মোক পঠালে, তেওঁ মোৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিছে। তোমালোকে তেওঁৰ মাত কোনো কালে শুনা নাই; তেওঁৰ আকৃতিও দেখা নাই।
+\v 38 তাৰ উপৰি তেওঁৰ বাক্যও তোমালোকৰ অন্তৰত নাই; কিয়নো যি জনক তেওঁ পঠালে, তোমালোকে সেই জনক বিশ্বাস নকৰা।
+\p
+\v 39 তোমালোকে সকলো শাস্ত্ৰ অতি মনোযোগ সহকাৰে পঢ়া, কাৰণ তোমালোকে ভাবা সেইবোৰৰ মাজেদিয়ে তোমালোকে অনন্ত জীৱন পাবা। সেই শাস্ত্ৰবোৰে মোৰ বিষয়েই সাক্ষ্য দিছে;
+\v 40 তথাপি তোমালোকে জীৱন লাভ কৰিবলৈ, মোৰ ওচৰলৈ আহিব নিবিচাৰা।
+\p
+\v 41 মই মানুহৰ প্রশংসা পাবলৈ চেষ্টা নকৰো;
+\v 42 কিন্তু মই তোমালোকক জানো যে, তোমালোকৰ অন্তৰত ঈশ্বৰৰ প্রতি প্ৰেম নাই।
+\v 43 মই মোৰ পিতৃৰ নামেৰে আহিছো আৰু তোমালোকে মোক গ্ৰহণ নকৰা; কিন্তু আন কোনো যদি নিজৰ নামেৰে আহে, তোমালোকে তেওঁক গ্ৰহণ কৰিবা।
+\v 44 তোমালোকে এজনে আন জনৰ পৰা প্রশংসা গ্ৰহণ কৰিবলৈ আশা কৰা, কিন্তু যি প্রশংসা একমাত্র ঈশ্বৰৰ পৰা পোৱা যায়, তালৈ আশা নকৰা। সেয়ে তোমালোকে কেনেকৈ বিশ্বাস কৰিব পাৰিবা?
+\v 45 নাভাবিবা যে পিতৃৰ আগত মই তোমালোকক দোষী কৰিম; তোমালোকক দোষী কৰোঁতা আন এজন আছে। যি মোচিৰ ওপৰত তোমালোকে আশা কৰিছা, তেৱেঁই তোমালোকক দোষী কৰিছে।
+\v 46 তোমালোকে যদি মোচিক বিশ্বাস কৰা, তেনেহলে মোকো বিশ্বাস কৰিলাহেঁতেন; কিয়নো মোচিয়ে মোৰেই বিষয়ে লিখিছে।
+\v 47 কিন্তু তেওঁৰ লিখনি যদি তোমালোকে বিশ্বাস নকৰা, তেনেহলে কেনেকৈ মোৰ কথা বিশ্বাস কৰিবা?”
+\c 6
+\s যীচুৱে পাঁচ হাজাৰ মানুহক খুউৱা 
+\p
+\v 1 ইয়াৰ পাছত যীচু গালীল সাগৰৰ সিপাৰলৈ গল। এই সাগৰক তিবিৰিয়া সাগৰো কোৱা হয়।
+\v 2 তেতিয়া বহু মানুহৰ এটা দল যীচুৰ পাছে পাছে গল, কাৰণ যীচুৱে ৰোগী সকললৈ যি যি কৰিছিল, সেই সকলো আচৰিত কার্যৰ চিনবোৰ তেওঁলোকে দেখা পাইছিল।
+\v 3 পাছত যীচু আৰু তেওঁৰ শিষ্যসকল পাহাৰৰ ওপৰলৈ উঠি গৈ বহিল।
+\v 4 সেই সময়ত যিহূদী সকলৰ নিস্তাৰ পৰ্বৰ দিন ওচৰ চাপি আহিছিল।
+\v 5 যীচুৱে ওপৰৰ ফালে চাই দেখিলে যে এক বৃহৎ মানুহৰ দল তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি আছে। তেতিয়া তেওঁ ফিলিপক সুধিলে, “এওঁলোকক খোৱাবৰ কাৰণে আমি কৰ পৰা পিঠা কিনিবলৈ পাম?”
+\v 6 ফিলিপক পৰীক্ষা কৰিবলৈকে যীচুৱে এই কথা কলে, কাৰণ যীচুৱে কি কৰিব তাক তেওঁ নিজে জানিছিল।
+\v 7 ফিলিপে উত্তৰ দিলে, “এওঁলোক প্রত্যেকে যদি অলপকৈয়ো পায়, তথাপি দুশ আধলিৰ  \f + \ft আধলিৰ=দীনাৰ  \f* পিঠা কিনিলেও যথেষ্ট নহব।”
+\v 8 যীচুৰ শিষ্যসকলৰ মাজত এজনৰ নাম আছিল আন্দ্রিয়। তেওঁ চিমোন পিতৰৰ ভায়েক। তেওঁ যীচুক কলে,
+\v 9 “ইয়াত এজন সৰু ল’ৰা আছে আৰু তেওঁৰ ওচৰত পাঁচোটা যৱৰ পিঠা আৰু দুটা সৰু মাছ আছে; কিন্তু ইমান মানুহৰ মাজত তাৰে কি হব?”
+\v 10 যীচুৱে কলে, “লোক সকলক বহিবলৈ দিয়া।” সেই ঠাইত ঘাহনি পথাৰ আছিল। তেতিয়া সকলো লোক তাৰ ওপৰতে বহিল। তাত পুৰুষৰ সংখ্যাই প্রায় পাঁচ হাজাৰ আছিল।
+\v 11 তাৰ পাছত যীচুৱে সেই পিঠাকেইখন লৈ ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দি বহি থকা সকলৰ মাজত ভগাই দিলে। তেনেদৰে তেওঁ পাছত মাছো ভগাই দিলে। যেয়ে যিমান বিচাৰিলে সিমানকৈ পালে।
+\p
+\v 12 তেনেকৈ তেওঁলোক পৰিতৃপ্ত হোৱাৰ পাছত যীচুৱে শিষ্য সকলক কলে, “যি টুকুৰাবোৰ বাকী থাকিল, তাৰ একোৱেই যেন নষ্ট নহয়; সেইবোৰ একেলগে গোটাই লোৱা।”
+\v 13 তেতিয়া শিষ্য সকলে সেইবোৰ গোটালে আৰু লোক সকলে খোৱাৰ পাছত সেই পাঁচোটা যৱৰ পিঠাৰ যি টুকুৰাবোৰ বাকী থাকিল, সেইবোৰ গোটাই তেওঁলোকে বাৰটা পাচি পূৰ কৰিলে।
+\v 14 যীচুৰ এই আচৰিত কার্য দেখি লোক সকলে কবলৈ ধৰিলে, “জগতলৈ যি জন ভাববাদী অহাৰ কথা আছে, এওঁ নিশ্চয়ে সেই ভাববাদী।”
+\p
+\v 15 যেতিয়া যীচুৱে বুজিলে যে লোক সকলে তেওঁক জোৰ কৰি তেওঁলোকৰ ৰজা পাতিবৰ কাৰণে ধৰি নিবলৈ উদ্যত হৈছে; তেতিয়া তেওঁ আঁতৰি অকলে সেই পাহাৰলৈ পুনৰ উঠি গল।
+\s যীচুৱে পানীৰ ওপৰত খোজকঢ়া 
+\p
+\v 16 সন্ধিয়া নামি আহাত, যীচুৰ শিষ্য সকল সাগৰৰ তীৰলৈ নামি গল।
+\v 17 তেওঁলোকে গৈ এখন নাৱত উঠিল আৰু কফৰনাহূম নগৰৰ ফালে সাগৰ পাৰ হৈ যাবলৈ ধৰিলে। ইতিমধ্যে আন্ধাৰ হৈছিল, কিন্তু যীচু তেতিয়াও তেওঁলোকৰ ওচৰ আহি নাপালে।
+\v 18 বৰ জোৰেৰে বতাহ বলাত সাগৰত ঢৌ উঠিছিল।
+\v 19 শিষ্য সকলে নাও বাই প্রায় পাঁচ ছয় কিলোমিটাৰমান যোৱাৰ পাছত দেখিলে, যীচু সাগৰৰ ওপৰেদি খোজকাঢ়ি নাৱঁৰ ওচৰলৈ আহি আছে। তাকে দেখি তেওঁলোকে অতিশয় ভয় পালে।
+\v 20 তেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “এয়া মইহে! ভয় নকৰিবা।”
+\p
+\v 21 শিষ্য সকলে যীচুক নাওত তুলি লবলৈ বিচাৰিলে আৰু তেওঁলোক যি ঠাইলৈ গৈ আছিল, নাওখন তেতিয়াই সেই ঠাই পালেগৈ।
+\s জীৱনৰ আহাৰৰ বিষয়ে শিক্ষা 
+\p
+\v 22 পিছদিনা খনৰ কথা। যি সকল লোক সাগৰৰ আন পাৰত থিয় হৈ আছিল, তেওঁলোকে দেখিছিল যে কেৱল মাত্র এখন নাওৰ বাহিৰে সেই ঠাইত আন এখনো নাও নাছিল আৰু যীচু তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ সৈতে তাত নুঠিল, তেওঁলোক অকল  আঁতৰি গৈছিল।
+\v 23 কিন্তু, প্রভুৱে ধন্যবাদ দিয়াৰ পাছত লোক সকলে যি ঠাইত পিঠা খাইছিল, সেই ঠাইৰ ওচৰতে তিবিৰিয়াৰ পৰা অহা কিছুমান নাও আছিল।
+\v 24 সেয়ে, লোক সকলে যেতিয়া জানিলে যে যীচু আৰু তেওঁৰ শিষ্য সকল সেই ঠাইত নাই, তেতিয়া তেওঁলোকে সেই নাওবোৰত উঠি যীচুক বিচাৰি কফৰনাহূমলৈ গল।
+\p
+\v 25 সাগৰৰ সিটো পাৰত তেওঁলোকে যীচুক দেখা পাই কলে, “ৰব্বি, আপুনি ইয়ালৈ কেতিয়া আহিল?”
+\v 26 যীচুৱে তেওঁলোকক উত্তৰ দি কলে, “মই তোমালোকক সচাঁকৈ কওঁ, তোমালোকে আচৰিত চিন দেখিছা কাৰণে নহয়, বৰং পিঠা খাই তৃপ্ত হোৱাৰ কাৰণেহে মোক বিচাৰিছা।
+\v 27 ক্ষয়ণীয় আহাৰৰ কাৰণে শ্ৰম নকৰিবা; কিন্তু অনন্ত জীৱনলৈকে যি আহাৰ থাকে তাৰ কাৰণে শ্ৰম কৰা। সেই আহাৰ মানুহৰ পুত্ৰই তোমালোকক দিব; কিয়নো পিতৃ ঈশ্বৰে তেওঁৰ ওপৰত নিজৰ মোহৰ  \f + \ft অনুমতি প্রদান কৰিলে  \f* মাৰিলে।”
+\p
+\v 28 লোক সকলে তেওঁক সুধিলে, “তেনেহলে ঈশ্বৰৰ কৰ্ম কৰিবলৈ আমি কি কৰিব লাগে?”
+\v 29 যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “ঈশ্বৰে যি জনক পঠালে, তোমালোকে তেওঁত বিশ্বাস কৰাই হৈছে ঈশ্বৰৰ মনোনীত কৰ্ম।”
+\v 30 তেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁক সুধিলে, “আমি দেখি বিশ্বাস কৰিবলৈ আপুনি কি এনে কার্য কৰি আচৰিত চিন দেখুৱাব? আপুনি কি কৰ্ম কৰিব?
+\v 31 আমাৰ পূর্বপুৰুষ সকলে মৰুপ্রান্তত মান্না খাইছিল; যেনেকৈ শাস্ত্রত লিখা আছে, ‘তেওঁ তেওঁলোকক খাবলৈ স্বৰ্গৰ পৰা পিঠা দিলে’।”  \f + \ft গীত 78:24  \f*
+\p
+\v 32 যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “মই তোমালোকক সঁচাকৈয়ে কওঁ, স্বর্গৰ পৰা সেই পিঠা মোচিয়ে তোমালোকক দিয়া নাছিল, কিন্তু মোৰ পিতৃয়েহে তোমালোকক স্বৰ্গৰ পৰা প্রকৃত পিঠা দিয়ে
+\v 33 কিয়নো স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহি যিহে জগতক জীৱন দান কৰে, সেয়ে ঈশ্বৰে দিয়া পিঠা।”
+\v 34 লোক সকলে কলে, “তেনেহলে প্ৰভু, সেই পিঠা আমাক সকলো সময়তে দিয়ক।”
+\p
+\v 35 যীচুৱে তেওঁ তেওঁলোকক কলে, “জীৱন দিওঁতা আহাৰ ময়েই; যি জন মোৰ ওচৰলৈ আহে, তেওঁৰ কেতিয়াও ভোক নালাগিব; আৰু যি জনে মোত বিশ্বাস কৰে, তেওঁৰ কেতিয়াও পিয়াহ নালাগিব।
+\v 36 মই তোমালোকক কওঁ যে, তোমালোকে মোক দেখিছা, কিন্তু তোমালোকে বিশ্বাস নকৰা।
+\v 37 পিতৃয়ে মোক যি সকলক দিছে, তেওঁলোক সকলোৱেই মোৰ ওচৰলৈ আহিব; আৰু মোৰ ওচৰলৈ অহা জনক মই কেতিয়াও বাহিৰ  নকৰিম।
+\v 38 কিয়নো মই মোৰ নিজৰ ইচ্ছা পূৰ কৰিবলৈ স্বৰ্গৰ পৰা নামি অহা নাই, কিন্তু মোক পঠোৱা জনৰ ইচ্ছা পূৰ কৰিবলৈহে নামি আহিছো।
+\v 39 মোক পঠোৱা জনৰ ইচ্ছা এই যে, তেওঁ মোক যি সকলক দিলে, তেওঁলোকৰ এজনকো যেন মই নেহেৰুৱাও, কিন্তু শেষৰ দিনা তেওঁলোক সকলোকে যেন মই তুলো।
+\v 40 মোৰ পিতৃৰ ইচ্ছা এই, যি কোনোৱে পুত্ৰক দেখি তেওঁত বিশ্বাস কৰে, তেওঁ যেন অনন্ত জীৱন পায়; আৰু শেষৰ দিনা মই তেওঁক তুলিম।”
+\p
+\v 41 পাছত যিহূদী নেতা সকলে যীচুৰ বিষয়ে ভোৰভোৰনি আৰম্ভ কৰিলে; যিহেতু তেওঁ কৈছিল, “স্বৰ্গৰ পৰা নমা আহাৰ ময়েই;”
+\v 42 সেই নেতা সকলে কৈছিল, “এওঁ যোচেফৰ পুতেক যীচু, যাৰ বাপেক-মাকক আমি জানো, সেই জনেই নহয় নে? তেনেহলে ‘মই স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহিছো’ এই কথা এতিয়া তেওঁ কেনেকৈ কয়?”
+\v 43 যীচুৱে তেওঁলোকক উত্তৰ দি কলে, “তোমালোকে নিজৰ মাজত সেই ভোৰভোৰনি বন্ধ কৰা।
+\v 44 যি জনে মোক পঠাইছে, সেই পিতৃয়ে চপাই নললে, কোনেও মোৰ ওচৰলৈ আহিব নোৱাৰে; আৰু মই শেষৰ দিনা তেওঁক তুলিম।
+\v 45 ভাববাদী সকলৰ পুস্তকত এই বুলি লিখা আছে, ‘তেওঁলোক সকলোৱে ঈশ্বৰৰ পৰা শিক্ষা লাভ কৰিব।’  \f + \ft যিচয়া 54:13  \f* যি জনে পিতৃৰ পৰা শুনি শিক্ষা পাইছে, তেৱেঁই মোৰ ওচৰলৈ আহে।
+\v 46 কোনোৱে যে পিতৃক দেখিলে, এনে নহয়, কেৱল যি জন ঈশ্বৰৰ পৰা হয়, তেৱেঁই পিতৃক দেখিলে।
+\v 47 মই সঁচাকৈয়ে কৈছো, যি জনে বিশ্বাস কৰে, সেই জনৰ অনন্ত জীৱন আছে।
+\v 48 জীৱন দিওঁতা আহাৰ ময়েই।
+\v 49 তোমালোকৰ পূৰ্বপুৰুষ সকলে মৰুপ্রান্তত মান্না খায়ো  মৰিল৷
+\p
+\v 50 স্বৰ্গৰ পৰা নামি অহা আহাৰ এয়ে; যি মানুহে ইয়াক খায়, তেওঁ পুনৰ নমৰে।
+\v 51 স্বৰ্গৰ পৰা নমা জীৱনময় আহাৰ ময়েই। যদি কোনোৱে এই আহাৰ খায়, তেনেহলে তেওঁ চিৰকাল জীৱ; আৰু জগতৰ জীৱনৰ কাৰণে মই যি আহাৰ দিম, সেয়ে মোৰ মাংস।”  \f + \ft ইয়াত মাংস আৰু তেজ এক ৰূপক অৰ্থত ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে।  আমাৰ মুক্তিৰ মুল্য স্বৰূপে তেওঁৰ শৰিৰ ক্ৰুচত দিয়া হল, আমাৰ কাৰণে তেজ বোৱালে, তাক বিশ্বাস কৰাৰ দ্বাৰাই আমি মুক্তি পাওঁ।  \f*
+\p
+\v 52 এই কথাত যিহূদী সকল খঙত জ্বলি উঠি পৰস্পৰে বাক যুদ্ধত লিপ্ত হৈ কলে, “কেনেকৈ এই মানুহ জনে তেওঁৰ দেহৰ মাংস আমাক খাবলৈ দিব পাৰে?”
+\v 53 যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “সঁচাকৈয়ে মই তোমালোকক কওঁ, মানুহৰ পুত্ৰৰ মাংস নাখালে আৰু তেওঁৰ তেজ পান নকৰিলে, তোমালোকৰ নিজত জীৱন নাই।
+\v 54 যি কোনোৱে মোৰ মাংস খায়, আৰু মোৰ তেজ পান কৰে, তেওঁৰ অনন্ত জীৱন আছে; আৰু শেষৰ দিনা মই তেওঁক তুলিম।
+\v 55 কিয়নো মোৰ মাংসই প্রকৃত ভক্ষ্য আৰু মোৰ তেজেই প্রকৃত পানীয়।
+\v 56 যি জনে মোৰ মাংস খায় আৰু মোৰ তেজ পান কৰে, সেই জন মোত থাকে, ময়ো তেওঁত থাকো।
+\v 57 যেনেকৈ জীৱিত পিতৃয়ে মোক পঠালে আৰু পিতৃৰ কাৰণে মই জীৱিত আছো, তেনেকৈ যি কোনোৱে মোক ভোজন কৰে, তেৱোঁ মোৰ দ্বাৰাই জীয়াই থাকিব।
+\v 58 স্বৰ্গৰ পৰা নমা আহাৰ এয়েই। পূৰ্বপুৰুষ সকলে যেনেকৈ খায়ো মৰিল, সেইদৰে নহয়; যি জনে এই আহাৰ খায়, সেই জন চিৰকাল জীৱ।”
+\v 59 এই সকলো কথা যীচুৱে কফৰনাহূমত উপদেশ দিয়াৰ সময়ত নামঘৰত কলে।
+\s অনন্ত জীৱনৰ বাক্য যীচুত আছে 
+\p
+\v 60 যীচুৰ শিষ্য সকলৰ মাজৰ অনেকে এই কথা শুনি কলে, “ই বৰ কঠিন শিক্ষা; কোনে ইয়াক গ্রহণ কৰিব পাৰে?”
+\v 61 যীচুৱে নিজৰ মনতে জানিব পাৰিছিল যে তেওঁৰ শিষ্য সকলে এই বিষয়ে আলোচনা কৰি আছিল; সেয়ে তেওঁ শিষ্য সকলক সুধিলে, “এই কথাত তোমালোকে মনত বিঘিনি পাইছা নেকি?
+\v 62 মানুহৰ পুত্ৰক যেতিয়া উর্দ্ধত তেওঁৰ আগৰ থকা ঠাইলৈ উঠা দেখিবা, তেতিয়া তোমালোকে কি ভাবিবা?
+\v 63 আত্মাইহে জীৱন দিয়ে। মাংস একো উপকাৰত নাহে; মই তোমালোকক যিবোৰ কথা কৈছো, সেই কথাই আত্মা আৰু জীৱন।
+\v 64 কিন্তু তোমালোকৰ মাজত এনে কিছুমান আছে, যি সকলে বিশ্বাস নকৰে।” কিয়নো যীচুৱে আদিৰে পৰা জানিছিল, কোনে কোনে বিশ্বাস নকৰে আৰু কোনে তেওঁক শত্ৰুৰ হাতত শোধাই দিব।
+\v 65 তেওঁ পুনৰ কলে, “এই কাৰণে মই তোমালোকক কৈছিলো যে, পিতৃয়ে ইচ্ছা নকৰিলে কোনেও মোৰ ওচৰলৈ আহিব নোৱাৰে।”
+\p
+\v 66 ইয়াৰ পাছতে তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ মাজৰ অনেকে উলটি গল; তেওঁৰ লগত পুনৰ অহা-যোৱা নকৰিলে।
+\v 67 যীচুৱে তেতিয়া সেই বাৰ জন পাঁচনিক কলে, “তোমালোকেও যাবলৈ ইচ্ছা কৰা নে?”
+\v 68 চিমোন পিতৰে তেওঁক উত্তৰ দি কলে, “প্ৰভু, আমি কাৰ ওচৰলৈ যাম? অনন্ত জীৱনৰ কথা আপোনাৰ ওচৰতহে আছে।
+\v 69 আমি বিশ্বাস কৰিছো আৰু জানিছো যে আপুনিয়েই ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ জনা।”
+\v 70 যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “মই তোমালোক বাৰ জনক মনোনীত কৰা নাই নে? কিন্তু তোমালোকৰ মাজতো এজন দিয়াবল  \f + \ft দিয়াবল চয়তান  \f* আছে।”
+\v 71 ইয়াত ঈষ্কৰিয়োতীয়া চিমোনৰ পুত্ৰ যিহূদাৰ বিষয়ে কৈছিল; কিয়নো যদিও তেওঁ বাৰ জনৰ মাজৰ এজন আছিল, তথাপি তেৱেঁ পাছত যীচুক শত্ৰুৰ হাতত শোধাই দিছিল।
+\c 7
+\s পঁজা-পর্বৰ সময়ত প্রভু যীচুৰ উপদেশ, যীচুৰ ভায়েক সকলৰ অবিশ্বাস 
+\p
+\v 1 তাৰ পাছত যীচুৱে গালীল প্রদেশৰ ভিন ভিন ঠাইত ঘূৰি ফুৰিলে। যিহূদী সকলে তেওঁক বধ কৰিবলৈ সুযোগ বিচাৰি থকা বাবে যীচুৱে যিহূদিয়া প্রদেশলৈ যাবলৈ ইচ্ছা নকৰিলে।
+\v 2 তেতিয়া যিহূদী সকলৰ পঁজা-পৰ্বৰ  \f + \ft পঁজা-পর্ব: এই পর্ব প্রতিবছৰে সপ্তাহজুৰি পালন কৰা হয়। পর্বৰ সময়ত যিহূদীসকলে তম্বুত বাস কৰে আৰু মোচিৰ সময়ত 40 বছৰ ধৰি মৰুভূমিত ঘূৰি-ফুৰাৰ কথা স্মৰণ কৰে।  \f* সময় প্রায় ওচৰ চাপিছিল।
+\v 3 সেই কাৰণতে যীচুৰ ভায়েকহঁতে তেওঁক কলে, “তুমি যি যি কাম কৰিছা, সেইবোৰ তোমাৰ শিষ্য সকলে দেখা পাবৰ বাবে তুমিও এই ঠাই এৰি যিহূদিয়ালৈ যোৱা৷
+\v 4 যদি কোনোবাই নিজে জনাজাত হব বিচাৰে, তেনেহলে তেওঁ গোপনে একো নকৰে। তুমি যেতিয়া এইবোৰ কামকে কৰা, তেনেহলে জগতৰ সন্মুখত নিজকে দেখুউৱা।”
+\v 5 কিয়নো তেওঁৰ ভায়েক সকলে তেওঁত বিশ্বাস কৰা নাছিল।
+\v 6 সেয়ে যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “মোৰ নিৰূপিত সময় এতিয়াও অহা নাই, কিন্তু তোমালোকৰ সময় সদায় আছে।
+\v 7 জগতে তোমালোকক ঘৃণা কৰিব নোৱাৰে; মোকহে ঘৃণা কৰে; কিয়নো মই জগতৰ বিষয়ে এই সাক্ষ্য দিওঁ যে, জগতৰ সকলো কাম মন্দ।
+\p
+\v 8 তোমালোকে পৰ্বলৈ যোৱা; মোৰ সময় এতিয়াও পূর্ণ হোৱা নাই, সেয়ে মই এতিয়া পর্বলৈ নাযাওঁ।”
+\v 9 তেওঁলোকক এইবোৰ কথা কোৱাৰ পাছত যীচু গালীল প্ৰদেশতে থাকি গল।
+\v 10 তেওঁৰ ভায়েক সকল পর্বলৈ গল আৰু পাছত তেৱোঁ তালৈ গৈছিল। কিন্তু তেওঁ মুকলিকৈ যোৱা নাছিল, গোপনে গল।
+\v 11 পৰ্বৰ সময়ত যিহূদী সকলে যীচুক বিচাৰি সোধা-সুধি কৰিলে, “সেই মানুহ জন কত আছে?”
+\v 12 লোক সকলৰ মাজত যীচুৰ বিষয়ে নানা ধৰণৰ আলোচনা হবলৈ ধৰিলে। কোনো কোনোৱে কলে, “তেওঁ এজন ভাল মানুহ।” আন কিছুমানে আকৌ কলে, “নহয়, নহয়, তেওঁ লোক সকলক ভুল পথত লৈ গৈছে।”
+\v 13 কিন্তু যিহূদী সকলৰ ভয়ত তেওঁৰ বিষয়ে কোনেও মুকলিকৈ একো কথা নকলে।
+\p
+\v 14 যেতিয়া পৰ্বৰ আধা সময় পাৰ হ’ল, তেতিয়া যীচুৱে মন্দিৰলৈ গৈ উপদেশ দিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে।
+\v 15 তাতে যিহূদী সকলে অতি আচৰিত হৈ কলে, “এই লোক জনে কেতিয়াও কোনো শিক্ষা নোলোৱাকৈ ইমানবোৰ শাস্ত্ৰৰ কথা কেনেকৈ জানিলে?”
+\v 16 যীচুৱে তেওঁলোকক উত্তৰ দিলে, “এই উপদেশ মোৰ নিজৰ নহয়, মোক পঠোৱা জনৰহে।”
+\v 17 যদি কোনোৱে তেওঁৰ ইচ্ছা পালন কৰিবলৈ বিচাৰে, তেনেহলে তেওঁ জানিব যে এই শিক্ষা ঈশ্বৰৰ পৰা আহিছে নে মই নিজৰ পৰা কৈছো।
+\v 18 যি জনে নিজৰ পৰা কথা কয়, তেওঁ নিজৰ মৰ্যদা বিচাৰে; কিন্তু কোনোৱে যদি পঠোৱা জনৰ গৌৰৱ বিচাৰে, তেনেহলে তেওঁ সত্য, আৰু তেওঁৰ ভিতৰত একো অসাধুতা নাই।
+\v 19 মোচিয়ে জানো তোমালোকক বিধান দিয়া নাই? কিন্তু তোমালোকৰ কোনেও যে সেই বিধান পালন নকৰা। তোমালোকে মোক কিয় বধ কৰিবলৈ বিচাৰিছা?
+\v 20 লোকসকলে উত্তৰ দিলে, “তোমাক ভূতে পাইছে; তোমাক কোনে বধ কৰিবলৈ বিচাৰিছে?”
+\v 21 যীচুৱে উত্তৰত তেওঁলোকক কলে, “মই এটা কাম কৰিলো, তাতে তোমালোক সকলোৱে বিস্ময় মানিছা।
+\v 22 মোচিয়ে তোমালোকক চুন্নৎ কৰাৰ ৰীতি দিলে আৰু তোমালোকে বিশ্রামবাৰেও শিশু সকলৰ চুন্নৎ কৰা। (মূলত: এই বিধান মোচিৰ পৰা নহয়, কিন্তু পূৰ্বপুৰুষ সকলৰ পৰাহে আহিছে);
+\v 23 মোচিৰ বিধান যেন উলঙ্ঘন কৰা নহয়, এই যুক্তিতে যদি বিশ্ৰামবাৰেও মানুহৰ চুন্নৎ কৰা হয়, তেনেহলে মই বিশ্ৰামবাৰে এজন মানুহক সম্পূর্ণ ভাৱে সুস্থ কৰিলো কাৰণে তোমালোকৰ মোৰ ওপৰত কিয় খং উঠিছে?
+\v 24 উপৰুৱাকৈ চাই বিচাৰ নকৰিবা, বৰং ন্যায় বিচাৰ কৰা।”
+\p
+\v 25 তেতিয়া যিৰূচালেমৰ কেইজনমান লোকে কলে, “যি জনক তেওঁলোকে বধ কৰিবলৈ বিচাৰিছে, এৱেঁই জানো সেই জন নহয়?
+\v 26 কিন্তু চোৱা, এওঁতো মুকলিকৈ কথা কৈ আছে, তথাপি তেওঁলোকে এওঁক একো কোৱা নাই। তেনেহলে, এনে হব পাৰে নেকি, শাসনকর্তা সকলে সঁচাই জানিব পাৰিছে যে এই লোক জনেই খ্ৰীষ্ট?
+\v 27 এওঁ কৰ পৰা আহিছে, তাক আমি জানো; কিন্তু খ্ৰীষ্ট আহিলে, কোনেও নাজানিব, তেওঁ কৰ পৰা আহিছে।”
+\v 28 তেতিয়া যীচুৱে মন্দিৰত শিক্ষা দি উচ্চস্বৰে ক’লে, “তোমালোকে মোক জানা আৰু মই ক’ৰ পৰা আহিছোঁ, সেই বিষয়েও জানা৷ মই নিজ ইচ্ছাৰে অহা নাই, কিন্তু যি জনে মোক পঠালে, তেওঁ সত্য; তেওঁক তোমালোকে নাজানা।
+\v 29 মই হ’লে তেওঁক জানো; কিয়নো মই তেওঁৰ পৰা আহিছোঁ আৰু তেৱেঁই মোক পঠিয়ালে।”
+\v 30 তাতে সেই লোক সকলে তেওঁক ধৰিবলৈ উপায় বিচাৰিলে; তথাপি কোনেও তেওঁৰ গাত হাত নিদিলে; কিয়নো তেতিয়া তেওঁৰ সময় হোৱা নাছিল।
+\v 31 কিন্তু লোক সকলৰ অনেকে তেওঁত বিশ্বাস কৰিলে। তেওঁলোকে ক’লে, “এই লোক জনে অনেক আচৰিত কাম কৰিছে। কিন্তু খ্ৰীষ্ট যেতিয়া আহিব, তেতিয়া তেওঁ এওঁতকৈ অধিক আচৰিত চিনৰ কার্য কৰিব নেকি?”
+\s যীচুক বন্দী কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা 
+\p
+\v 32 লোক সকলে যে যীচুৰ বিষয়ে এনেবোৰ কথা কোৱা-কুই কৰি আছে, সেই বিষয়ে ফৰীচী সকলে শুনিবলৈ পালে। তেতিয়া প্ৰধান পুৰোহিত আৰু ফৰীচী সকলে তেওঁক বন্দী কৰিবলৈ বিষয়া সকলক পঠিয়াই দিলে।
+\v 33 যীচুৱে ক’লে, “মই অলপ কালহে তোমালোকৰ লগত আছোঁ। তাৰ পাছত যি জনে মোক পঠিয়াইছে, মই তেওঁৰ ওচৰলৈ যাম।
+\v 34 তোমালোকে মোক বিচাৰিবা, কিন্তু নাপাবা; আৰু মই যি ঠাইলৈ যাম, তোমালোক তালৈ যাব নোৱাৰিবা।”
+\v 35 যিহূদী সকলে তেতিয়া পৰস্পৰে কথা পাতিলে, “আমি যে তেওঁক বিচাৰি নাপাম, তেওঁনো ক’লৈ যাব? গ্ৰীক সকলৰ মাজত যি সকল  যিহূদী বাস কৰিছে, তালৈ গৈ তেওঁলোকক শিক্ষা দিব নেকি?
+\v 36 তেওঁ যে কৈছে, ‘মোক বিচাৰিবা, কিন্তু নাপাবা, আৰু মই যি ঠাইত থাকিম, তালৈ যাব নোৱাৰিবা’, এইটোনো কি কথা?”
+\s বিশ্বাসীজনে পবিত্র আত্মা পাব 
+\p
+\v 37 পৰ্বৰ শেষৰ দিন, যি দিনটো পর্বৰ প্ৰধান দিন, সেইদিনা যীচুৱে থিয় হৈ,  উচ্চস্বৰে কলে, “কোনো মানুহৰ যদি পিয়াহ লাগে, তেওঁ মোৰ ওচৰলৈ আহি পান কৰক।
+\v 38 যি কোনোৱে মোত বিশ্বাস কৰে, শাস্ত্ৰত কোৱাৰ দৰে, তেওঁৰ ভিতৰৰ পৰা জীৱনময় জলৰ নৈবোৰ ওলাই বৈ যাব।”
+\v 39 যীচুক বিশ্বাস কৰা সকলে যে আত্মা পাব, সেই বিষয়ে তেওঁ এই কথা কলে। কিয়নো তেতিয়ালৈকে আত্মা দিয়া হোৱা নাছিল, কাৰণ তেতিয়ালৈকে যীচু মহিমান্বিত হোৱা নাছিল।
+\p
+\v 40 এই সকলো কথা শুনি, লোক সকলৰ কোনো কোনোৱে কলে, “এওঁ সঁচাই সেই ভাববাদী।” আন কিছুমানে কলে, “এওঁ খ্ৰীষ্ট।”
+\v 41 কিন্তু কিছুমানে কলে, “কি? খ্ৰীষ্ট জানো গালীল প্ৰদেশৰ পৰা ওলাব?
+\v 42 শাস্ত্ৰত কোৱা নাই জানো, খ্ৰীষ্ট যে দায়ুদৰ বংশৰ পৰা হব আৰু দায়ুদ যি বৈৎলেহম নগৰত আছিল, তেওঁ তাৰ পৰাই আহিব?”
+\v 43 এইদৰে যীচুৰ বিষয়ক লৈ লোক সকলৰ মাজত মতভেদ সৃষ্টি হ’ল।
+\v 44 তেওঁলোকৰ কোনো কোনোৱে তেওঁক ধৰিবলৈ বিচাৰিলে, তথাপি কোনেও তেওঁৰ গাত হাত নিদিলে।
+\p
+\v 45 তেতিয়া যি বিষয়া সকলক পঠোৱা হৈছিল, তেওঁলোক প্ৰধান পুৰোহিত আৰু ফৰীচী সকলৰ ওচৰলৈ ঘূৰি আহিল। তেওঁলোকে সিহঁতক সুধিলে, “তাক কিয় নানিলা?”
+\v 46 তেতিয়া বিষয়া সকলে উত্তৰ দিলে, “সেই জনৰ দৰে কোনো মানুহে কেতিয়াও আগেয়ে কথা কোৱা নাই।”
+\v 47 তেতিয়া ফৰীচী সকলে উত্তৰ দিলে, “তোমালোকো তেনেহলে ভোল গলা নেকি?
+\v 48 শাসনকৰ্তা বা ফৰীচী সকলৰ মাজৰ কোনোবাই জানো তাক বিশ্বাস কৰিছে?
+\v 49 কিন্তু এই লোক সকলে বিধানৰ একোকে নাজানে, তেওঁলোক অভিশপ্ত।”
+\v 50 তেওঁলোকৰ মাজৰ নীকদীম, যি জনে আগেয়ে যীচুৰ ওচৰলৈ গৈছিল, সেই জনে তেওঁলোকক কলে,
+\v 51 “প্ৰথমে কোনো মানুহৰ কথা নুশুনিলে আৰু তেওঁৰ কৰ্ম নাজানিলে, আমাৰ বিধানে জানো তেওঁক দোষী কৰে?”
+\v 52 তাতে তেওঁলোকে তেওঁক উত্তৰ দিলে, “তুমিও গালীল প্ৰদেশৰ মানুহ নেকি? বিচাৰি চোৱা, দেখিবা যে গালীল প্ৰদেশৰ পৰা কোনো ভাববাদীৰ আবির্ভাৱ হোৱা নাই।”
+\p
+\v 53 তাৰ পাছত যিহূদী সকল নিজৰ নিজৰ ঘৰলৈ গুছি গল।
+\c 8
+\s এজনী ব্যভিচাৰিণী তিৰোতা, আৰু তাইৰ অপবাদকাৰীসকল 
+\p
+\v 1 যীচু জৈতুন পৰ্বতলৈ গল।
+\v 2 অতি ৰাতিপুৱাতে তেওঁ পুনৰ মন্দিৰলৈ আহিল; তেতিয়া সকলো মানুহ তেওঁৰ ওচৰলৈ অহাত তেওঁ বহি তেওঁলোকক উপদেশ দিবলৈ ধৰিলে।
+\v 3 তেনেতে বিধানৰ অধ্যাপক আৰু ফৰীচী সকলে ব্যভিচাৰ কৰ্মত ধৰা এগৰাকী মহিলাক আনি তেওঁলোকৰ মাজত থলে।
+\v 4 তেওঁলোকে যীচুক সুধিলে, “হে গুৰু, এই মহিলা গৰাকী ব্যভিচাৰ কৰ্ম কৰোঁতেই ধৰা পৰিল।
+\v 5 এতিয়া, মোচিৰ বিধানত আমাক আজ্ঞা দিছে যে, এনে মহিলাক শিল দলিয়াই মাৰিব লাগে। এনে স্থলত আপুনি তাইৰ বিষয়ে কি কয়?”
+\v 6 এই কথা তেওঁলোকে যীচুক পৰীক্ষা কৰিবলৈ কলে, যাতে তেওঁৰ নামত দোষাৰোপ কৰিবলৈ কিবা সূত্র পাব পাৰে। কিন্তু যীচুৱে তললৈ মুৰ কৰি আঙুলিৰে মাটিত লিখিবলৈ ধৰিলে।
+\v 7 কিন্তু তেওঁলোকে যেতিয়া বাৰে বাৰে তেওঁক সুধিবলৈ ধৰিলে, তেওঁ মূৰ দাঙি তেওঁলোকক কলে, “তোমালোকৰ মাজত যি জন নিষ্পাপী, তেৱেঁই প্ৰথমে তাইলৈ শিল দলিয়াওক।”
+\v 8 পাছত তেওঁ পুনৰ তললৈ মূৰ কৰি মাটিত আঙুলিৰে লিখিব ধৰিলে।
+\v 9 এই কথা শুনি তেওঁলোকৰ বয়সীয়া সকলৰ পৰা আৰম্ভ কৰি শেষৰ জনলৈকে এজন এজনকৈ সকলো বাহিৰলৈ ওলাই গল৷ অৱশেষত কেৱল যীচু আৰু তেওঁলোকৰ মাজত থিয় হৈ থকা সেই মহিলা গৰাকীহে সেই ঠাইত থাকিল।
+\v 10 যীচুৱে উঠি সেই মহিলা গৰাকীক সুধিলে, “হে নাৰী, তোমাক অপবাদ দিয়া সকল কলৈ গল? তোমাক কোনেও দোষী নকৰিলে নেকি?”
+\v 11 তাই কলে, “নাই, কোনেও নকৰিলে প্ৰভু।” যীচুৱে কলে, “ময়ো দোষী নকৰো; যোৱা, এতিয়াৰ পৰা পুনৰ পাপ নকৰিবা।”
+\s যীচু জগতৰ পোহৰ 
+\p
+\v 12 ইয়াৰ পাছত যীচুৱে আকৌ লোক সকলক কবলৈ ধৰিলে, “মই জগতৰ পোহৰ; যি জন মোৰ পাছে পাছে আহে, তেওঁ আন্ধাৰত নুফুৰি, জীৱনৰ পোহৰ পাব।”
+\v 13 তেতিয়া ফৰীচী সকলে তেওঁক কলে, “তোমাৰ সাক্ষ্য সত্য নহয়, কাৰণ তুমি নিজে নিজৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিছা।”
+\v 14 উত্তত যীচুৱে  তেওঁলোকক কলে, “যদিও মই নিজৰ বিষয়ে নিজে সাক্ষ্য দিছো, তথাপি মোৰ সাক্ষ্য সত্য; কিয়নো মই কৰ পৰা আহিলো, আৰু কলৈ গৈ আছো, সেই বিষয়ে মই জানো; কিন্তু তোমালোকে মই কৰ পৰা আহিছো, বা কলৈ যাওঁ সেই বিষয়ে নাজানা।
+\v 15 তোমালোকে মাংসিক ভাব অনুসাৰে সোধবিচাৰ কৰিছা; মই এনেদৰে লোকৰ বিচাৰ নকৰো।
+\v 16 তথাপি যদি বিচাৰ কৰো, তেনেহলে মোৰ সোধবিচাৰ সত্য; কিয়নো মই অকলশৰীয়া নহওঁ; মইতো আছোঁৱেই, আৰু মোক পঠোৱা পিতৃও আছে।
+\v 17 তোমালোকৰ বিধানত লিখা আছে, দুজনৰ সাক্ষ্য যদি একে হয়, তেনেহলে ই সত্য হয়।
+\v 18 মই নিজৰ বিষয়ে নিজে সাক্ষ্য দিছো, আৰু মোক পঠোৱা পিতৃয়েও মোৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিছে।”
+\v 19 তেতিয়া তেওঁলোকে যীচুক সুধিলে, “তোমাৰ পিতৃ কত আছে?” যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “তোমালোকে মোকো নাজানা আৰু মোৰ পিতৃকো নাজানা; মোক জনা হলে মোৰ পিতৃকো জানিলাহেঁতেন।”
+\v 20 মন্দিৰৰ ধনভঁৰালৰ কাষত থাকি শিক্ষা দিওঁতে তেওঁ এইবোৰ কথা কলে; তথাপি তেতিয়াও তেওঁৰ সময় উপস্থিত হোৱা নাই বাবে কোনেও তেওঁক বন্দী নকৰিলে।
+\s যীচুৱে নিজৰ মৃত্যুৰ বিষয়ে জনোৱা 
+\p
+\v 21 পাছত তেওঁ আকৌ ফৰীচী সকলক কলে, “মই যাওঁ; তোমালোকে মোক বিচাৰিবা, কিন্তু তোমালোক নিজ নিজ পাপতে মৰিবা। মই যি ঠাইলৈ যাওঁ, সেই ঠাইলৈ তোমালোকে যাব নোৱাৰা।”
+\v 22 তেতিয়া যিহূদী সকলে কলে, “এওঁ কি আপোনঘাতী হব নেকি? কিয়নো ‘মই যি ঠাইলৈ যাওঁ তোমালোকে সেই ঠাইলৈ যাব নোৱাৰা’ বুলি যে কৈছে?”
+\v 23 তেওঁ তেওঁলোকক কলে, “তোমালোক তলৰ পৰা আহিছা আৰু মই ওপৰৰ পৰা আহিছো; তোমালোক এই জগতৰ; কিন্তু মই এই জগতৰ নহওঁ।
+\v 24 এই কাৰণতে তোমালোকক কলো যে, ‘তোমালোক নিজ নিজ পাপবোৰতে মৰিবা’; তোমালোকে যদি বিশ্বাস নকৰা যে ময়েই সেই জন, তেনেহলে তোমালোক নিজ নিজ পাপবোৰতে মৰিবা।”
+\v 25 তেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁক সুধিলে “তুমি নো কোন?” যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “সেই বিষয়ে প্ৰথমৰে পৰা মই তোমালোকক কৈ আছো।
+\v 26 তোমালোকৰ বিষয়ে কবলৈ আৰু বিচাৰ কৰিবলৈ অনেক কথা মোৰ আছে। কিন্তু মোক যি জনে পঠিয়াইছে, তেওঁ সত্য; মই তেওঁৰ পৰা যি শুনিলো, সেই বিষয়ে জগতক কৈছো।”
+\v 27 তেওঁ যে পিতৃৰ বিষয়ে এই কথা কলে ইয়াক তেওঁলোকে বুজি নাপালে।
+\v 28 সেয়ে যীচুৱে কলে, “তোমালোকে যেতিয়া মানুহৰ পুত্ৰক ওপৰলৈ তুলিবা, তেতিয়া তোমালোকে জানিবা যে মইয়েই সেই জন আৰু মই নিজৰ পৰা একো নকৰো। পিতৃয়ে যেনেকৈ মোক শিকাইছে, মই সেই দৰেই এইবোৰ কথা কৈছো।
+\v 29 মোক যি জনে পঠালে, তেওঁ মোৰ লগত আছে। তেওঁ মোক অকলশৰীয়াকৈ ৰখা নাই, কিয়নো মই সদায় তেওঁৰ সন্তোষজনক কাম কৰো।”
+\v 30 যীচুৱে যেতিয়া এইবোৰ কথা কৈ আছিল, অনেকে তেওঁত বিশ্বাস কৰিলে।
+\s যীচুৰ বিৰুদ্ধে যিহূদী সকল 
+\p
+\v 31 যি যিহূদী সকলে তেওঁক বিশ্বাস কৰিলে, যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “মোৰ বাক্যতে যদি তোমালোক থাকা, তেনেহলে সঁচাকৈয়ে তোমালোক মোৰ শিষ্য;
+\v 32 আৰু তোমালোকে সত্যক জানিবা আৰু সেই সত্যই তোমালোকক মুক্ত কৰিব।”
+\v 33 তেওঁলোকে তেওঁক উত্তৰ দিলে, “আমি অব্ৰাহামৰ বংশধৰ; আৰু কেতিয়াও কাৰো দাসত্ব     কৰা নাই; তেনেস্থলত ‘তোমালোকক মুক্ত কৰা হব’, এনে কথা তুমি কেনেকৈ কৈছা?”
+\p
+\v 34 যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “মই তোমালোকক সঁচাই কওঁ, যি কোনোৱে পাপ-আচৰণ কৰে তেওঁ পাপৰ দাস।
+\v 35 দাস পৰিয়ালত চিৰকাল নাথাকে, কিন্তু সন্তান হলে সদায় পৰিয়ালত থাকে।
+\v 36 এই কাৰণে পুত্ৰই যদি তোমালোকক মুক্ত কৰে, তেনেহলে তোমালোক অৱশ্যেই মুক্ত হবা।
+\v 37 তোমালোক যে অব্ৰাহামৰ বংশধৰ, সেই বিষয়ে মই জানো; কিন্তু তোমালোকে মোক বধ কৰিবলৈ উপায় বিচাৰি ফুৰিছা; কাৰণ তোমালোকৰ অন্তৰত মোৰ বাক্যই ঠাই নাপায়।
+\v 38 মই মোৰ পিতৃৰ ওচৰত যি দেখিলো, সেই বিষয়েই কৈ থাকো আৰু তোমালোকেও তোমালোকৰ পিতৃৰ পৰা যি শুনিলা, তাকেই কৰি থাকা।”
+\p
+\v 39 তাৰ উত্তৰত তেওঁলোকে যীচুক কলে, “আমাৰ পিতৃ অব্ৰাহাম।” যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “তোমালোক যদি অব্ৰাহামৰ সন্তান হোৱা, তেনেহলে অব্রাহামে যি কৰিলে, তোমালোকও তেনে কৰ্ম কৰিলাহেঁতেন।
+\v 40 ঈশ্বৰৰ ওচৰৰ পৰা যি সত্য মই শুনিলো, তাকেই তোমালোকক কৈছো। তথাপি এতিয়া তোমালোকে মোকে বধ কৰিবলৈ বিচাৰিছা; কিন্তু অব্ৰাহামেতো এনে কৰ্ম কৰা নাই।
+\v 41 তোমালোকৰ পিতৃয়ে যি কর্ম কৰে, তোমালোকে তাকে কৰা।” তেওঁলোকে তেতিয়া যীচুক কলে, “আমি জাৰজ সন্তান নহওঁ; আমাৰ এজন পিতৃ আছে, তেওঁ ঈশ্বৰ।”
+\v 42 যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “ঈশ্বৰ তোমালোকৰ পিতৃ হোৱা হলে, তোমালোকে মোক প্ৰেম কৰিলাহেঁতেন; কিয়নো মই ঈশ্বৰৰ ওচৰৰ পৰা আহিছো; মই নিজৰ পৰা আহি ইয়াত থকা নাই, কিন্তু ঈশ্বৰেহে মোক ইয়ালৈ পঠিয়ালে।
+\v 43 তোমালোকে মোৰ কথাবোৰ কিয় নুবুজা? তাৰ কাৰণ এই যে তোমালোকে মোৰ কথাবোৰ শুনি সহন কৰিব পৰা নাই।
+\v 44 চয়তান তোমালোকৰ পিতৃ আৰু তোমালোক তাৰ পৰা হৈছা। সেই কাৰণে তোমালোকে তোমালোকৰ সেই পিতৃৰ অভিলাষ পূর্ণ কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰা। চয়তান আদিৰে পৰা নৰবধী; সি সত্যত নাথাকে, কিয়নো তাৰ ভিতৰত সত্য নাই। সি যেতিয়া মিছা কথা কয়, তেতিয়া সি নিজৰ স্বভাৱৰ পৰাই কয়। কাৰণ সি মিছলীয়া আৰু সকলো মিছাৰ বাপেক।
+\v 45 মই সত্য কথা কওঁ বাবে তোমালোকে মোক বিশ্বাস নকৰা।
+\v 46 তোমালোকৰ মাজৰ কোনে মোক পাপী বুলি দোষী কৰিব পাৰা? মই যদি সত্য কথা কৈছো, তেনেহলে তোমালোকে কিয় মোক বিশ্বাস নকৰা?
+\v 47 যি জন ঈশ্বৰৰ লোক, তেওঁ ঈশ্বৰৰ কথা শুনে। তোমালোকে সেই বাবেই নুশুনা, কাৰণ তোমালোক ঈশ্বৰৰ লোক নহয়৷”
+\p
+\v 48 যিহূদী সকলে উত্তৰ দি তেওঁক কলে, “আমি সঁচাকৈয়ে জানো কোৱা নাছিলো যে তুমি এজন চমৰীয়া, আৰু তোমাৰ ভিতৰত এটা ভূত আছে?”
+\v 49 যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “মোক ভূতে পোৱা নাই, বৰঞ্চ মই মোৰ পিতৃক সন্মান কৰো; কিন্তু, তোমালোকে মোক সন্মান নকৰা।
+\v 50 মই মোৰ নিজৰ মৰ্যদা নিবিচাৰো; কিন্তু এজন আছে যি জনে বিচাৰে আৰু তেওঁ বিচাৰো কৰে।
+\v 51 মই তোমালোকক সঁচাকৈয়ে কওঁ, কোনোৱে যদি মোৰ বাক্য পালন কৰে, তেওঁ কোনো কালে মৃত্যুক নেদেখিব।”
+\p
+\v 52 যিহূদী সকলে তেওঁক কলে, “এতিয়া আমি সঁচাই বুজিছো যে তোমাৰ গাত ভূত আছে। অব্ৰাহাম আৰু ভাববাদী সকল মৰি গল, কিন্তু তুমি কৈছা, ‘কোনোৱে যদি মোৰ বাক্য পালন কৰে, তেওঁ কোনো কালে মৃত্যু ভোগ নকৰিব।’
+\v 53 তুমি কি আমাৰ ওপৰ পিতৃ অব্ৰাহামতকৈয়ো মহান হলা নেকি? তেওঁৰ মৃত্যু হ’ল আৰু ভাববাদী সকলৰো মৃত্যু হ’ল; তুমি নিজকে কোন বুলি ভাবিছা?”
+\v 54 যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “মই যদি নিজে নিজক মহিমান্বিত কৰো, তেনেহলে মোৰ মহিমাৰ একো মূল্য নাই; কিন্তু মোৰ পিতৃ, যি জনক তোমালোকে তোমালোকৰ ঈশ্বৰ বুলি দাবী কৰা, তেৱেঁই মোক গৌৰৱান্বিত কৰে।
+\v 55 তোমালোকে তেওঁক নাজানা; মই হলে তেওঁক জানো; মই তেওঁক নাজানো বুলি যদি কওঁ, তেনেহলে তোমালোকৰ নিচিনা মিছলীয়া হম। কিন্তু মই তেওঁক জানো, আৰু তেওঁৰ বাক্য পালন কৰো।
+\v 56 তোমালোকৰ ওপৰপুৰুষ অব্ৰাহামে মোৰ দিন দেখাৰ আশাত উল্লাসিত হৈছিল; তেওঁ সেইদিন দেখিলে আৰু আনন্দ কৰিলে হেঁতেন।”
+\p
+\v 57 যিহূদী সকলে যীচুক কলে, “তোমাৰ বয়স এতিয়াও পঞ্চাশ বছৰ হোৱাই নাই আৰু তুমি অব্ৰাহামক দেখিলা নে?”
+\v 58 যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “সঁচাকৈয়ে মই তোমালোকক কওঁ, অব্ৰাহামৰ জন্মৰ আগৰে পৰা মই আছো।”
+\v 59 তেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁক মাৰিবৰ কাৰণে শিল তুলি ললে। কিন্তু যীচুৱে গোপনে মন্দিৰৰ পৰা বাহিৰলৈ ওলাই গল।
+\c 9
+\s যীচুৱে এজন অন্ধক দৃষ্টি দিয়া 
+\p
+\v 1 যীচুৱে বাটেদি গৈ থকাৰ সময়ত এজন ওপজাৰে পৰা অন্ধ মানুহক দেখিলে।
+\v 2 তেওঁৰ শিষ্য সকলে তেওঁক সুধিলে, “ৰব্বি  \f + \ft ৰব্বিৰ অৰ্থ ‘গুৰু’  \f* এই মানুহ কাৰ পাপৰ কাৰণে অন্ধ হৈ উপজিল? সি নিজে পাপ কৰিলে, নে তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃয়ে পাপ কৰিলে?”
+\v 3 যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “সি নিজেও পাপ কৰা নাই, আৰু তাৰ পিতৃ-মাতৃয়েও কৰা নাই, কিন্তু এওঁৰ মাধ্যমেদি ঈশ্বৰৰ মহিমা প্ৰকাশিত হবলৈহে হৈছে।
+\v 4 দিন থাকোতেই মোক পঠোৱা জনৰ কাৰ্য আমি কৰিব লাগে। ৰাতি হৈ আহিছে, তেতিয়া কোনেও কাৰ্য কৰিব নোৱাৰিব।
+\v 5 যিমান দিন মই জগতত আছো, মইয়ে জগতৰ পোহৰ।”
+\v 6 এই কথা কোৱাৰ পাছত তেওঁ মাটিত থুই পেলাই, থুইৰে বোকা কৰিলে আৰু অন্ধ লোক জনৰ চকুত সেই বোকা লিপি দিলে।
+\v 7 তাৰ পাছত তেওঁক কলে, “যোৱা; চীলোহ নামৰ পুখুৰীত গৈ ধুই পেলোৱা।” (‘চীলোহ’ৰ অনুবাদিত অর্থ ‘পঠোৱা হ’ল’); তেতিয়া মানুহ জনে গৈ ধুলে আৰু দৃষ্টি পাই ঘূৰি আহিল।
+\p
+\v 8 তাকে দেখি তেওঁৰ প্রতিবেশী আৰু যি সকলে তেওঁক আগেয়ে ভিক্ষা কৰা দেখিছিল, তেওঁলোকে কবলৈ ধৰিলে, “ই সেই জন মানুহ নহয় নে যি জনে বহি ভিক্ষা মাগি আছিল?”
+\v 9 কোনো কোনোৱে কলে, “হয়, ইয়েই সেই জন।” আন কোনোবাই কলে, “নহয়; কিন্তু ই দেখাত তাৰ নিচিনা।” কিন্তু মানুহ জনে নিজে কলে, “হয়, মই সেই জনেই হওঁ।”
+\v 10 তেওঁলোকে তেওঁক সুধিলে, “তেনেহলে তোমাৰ চকু কেনেকৈ মুকলি হ’ল?”
+\v 11 তেওঁ উত্তৰ দিলে, “যীচু নামৰ মানুহ জনে মাটি বোকা কৰিলে আৰু মোৰ চকুত সেই বোকা লিপি দি কলে, ‘চীলোহলৈ গৈ ধুই পেলোৱা’; সেইদৰে মই গৈ ধোৱাত দেখা পালো।”
+\v 12 তেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁক সুধিলে, “সেই জন কত আছে?” তেওঁ কলে “মই নাজানো।”
+\s যীচুৱে আৰোগ্য কৰা অন্ধ জনক যিহূদী সকলে প্রশ্ন কৰা 
+\p
+\v 13 যি জন মানুহ আগেয়ে অন্ধ আছিল, লোক সকলে তেওঁক ফৰীচী সকলৰ ওচৰলৈ লৈ গল।
+\v 14 যিদিনা যীচুৱে বোকা কৰি তেওঁৰ চকু মুকলি কৰিছিল, সেই দিনটো বিশ্ৰামবাৰ আছিল।
+\v 15 সেই কাৰণে ফৰীচী সকলে আকৌ তেওঁক প্রশ্ন সুধিলে যে তেওঁ কেনেকৈ দৃষ্টি ঘূৰাই পালে। তেওঁ তেওঁলোকক কলে, “তেওঁ মোৰ চকুত বোকা লগাই দিলে, আৰু মই ধুই দিয়াত এতিয়া মই দেখা পাওঁ।”
+\v 16 তাতে ফৰীচী সকলৰ কিছুমানে কলে, “এই মানুহ ঈশ্বৰৰ ওচৰৰ পৰা অহা নাই; কিয়নো সি বিশ্ৰামবাৰ পালন নকৰে।” কিন্তু আন কোনো কোনোৱে কলে, “কিন্তু পাপী মানুহে কেনেকৈ এনে আচৰিত কাম কৰিব পাৰে?” এইদৰে তেওঁলোকৰ মাজত ভাগ ভাগ হ’ল।
+\v 17 সেয়ে, তেওঁলোকে আকৌ সেই অন্ধ জনক সুধিলে, “যি মানুহ জনে তোমাৰ চকু মুকলি কৰিলে, তুমি তেওঁৰ বিষয়ে কি কোৱা?” মানুহ জনে কলে, “তেওঁ এজন ভাববাদী।”
+\p
+\v 18 মানুহ জনৰ পিতৃ-মাতৃক  মাতি আনি নুসুধা পর্যন্ত যিহূদী সকলে বিশ্বাস নকৰিলে যে এই মানুহ জন আগতে অন্ধ আছিল আৰু এতিয়া দেখা পাইছে।
+\v 19 তেওঁলোকে তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃক  সুধিলে, “এই জন তোমালোকৰ সেই ল’ৰা জন হয় নে, যি জনৰ বিষয়ে তোমালোকে কৈ থাকা যে সি অন্ধ হৈয়ে জন্মিছিল। তেনেহলে সি এতিয়া কেনেকৈ দেখা পাইছে?”
+\v 20 তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃয়ে উত্তৰ দিলে, “আমি জানো, ই আমাৰে ল’ৰা আৰু সি ওপজাৰে পৰা অন্ধ আছিল।
+\v 21 কিন্তু সি এতিয়া কেনেকৈ দৃষ্টি পাইছে, তাক নাজানো; আৰু কোনে তাৰ চকু মুকলি কৰিলে, সেই বিষয়েও নাজানো; তাৰ বয়স হৈছে, তাকে সুধক, সি নিজৰ বিষয়ে নিজে কব।”
+\v 22 যিহূদী সকলৰ ভয়তে তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃয়ে এই কথা কলে। কিয়নো যিহূদী সকলে আগেয়ে স্থিৰ কৰিছিল যে কোনোৱে যদি যীচুক মচীহ  \f + \ft মচীহৰ অৰ্থ ‘খ্ৰীষ্ট’  \f* বুলি স্বীকাৰ কৰে, তেনেহলে তেওঁক নাম ঘৰৰ পৰা বাহিৰ কৰা হব।
+\v 23 এই কাৰণতে, তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃয়ে, “সি বয়সীয়া; তাকে সোধক” বুলি কলে।
+\p
+\v 24 তেতিয়া তেওঁলোকে আগেয়ে অন্ধ হৈ থকা মানুহ জনক দ্বিতীয় বাৰ মাতি কলে, “ঈশ্বৰৰ মহিমা কৰা; সেই মানুহ যে এজন পাপী তাক আমি জানো।”
+\v 25 তাতে তেওঁ উত্তৰ দিলে, “তেওঁ পাপী হয় নে নহয়, তাক মই নাজানো; কিন্তু এটা কথা জানো যে মই অন্ধ আছিলো আৰু এতিয়া দেখা পাইছো।”
+\v 26 তেওঁলোকে তেওঁক সুধিলে, “তেওঁ তোমাক কি কৰিলে? তোমাৰ চকু কেনেকৈ মুকলি কৰিলে?”
+\v 27 তেওঁ উত্তৰ দিলে, “মইতো আপোনালোকক আগতেই কলো, কিন্তু আপোনালোকে নুশুনিলে; তেনেহলে আকৌ কি কাৰণে শুনিব খোজিছে? আপোনালোকেও তেওঁৰ শিষ্য হবলৈ ইচ্ছা কৰে নেকি?”
+\v 28 তেতিয়া তেওঁলোকে সেই মানুহক ধিক্কাৰ দি কলে, “তইহে তাৰ শিষ্য; আমি হলে মোচিৰ শিষ্য।
+\v 29 ঈশ্বৰে যে মোচিৰ কথা কলে, তাক আমি জানো; কিন্তু এই মানুহ কৰ পৰা আহিছে, তাক আমি নাজানো।”
+\v 30 সেই মানুহে উত্তৰ দি তেওঁলোকক কলে, “কি আচৰিত কথা ! তেওঁ কৰ পৰা আহিছে তাক আপোনালোকে নাজানে, অথচ তেওঁ মোৰ চকু মুকলি কৰিলে।
+\v 31 আমি জানো যে, ঈশ্বৰে পাপী লোকৰ কথা নুশুনে; কিন্তু যি জনে ঈশ্বৰৰ আৰাধনা কৰে আৰু তেওঁৰ ইচ্ছা পালন কৰে সেই জনৰ কথা ঈশ্বৰে শুনে৷
+\v 32 জগত সৃষ্টি হোৱাৰে পৰা কেতিয়াও শুনা নাই যে কোনোবাই এজন ওপজাৰে পৰা অন্ধ লোকৰ চকু মুকলি কৰিলে।
+\v 33 সেই মানুহ যদি ঈশ্বৰৰ ওচৰৰ পৰা অহা নাই, তেনেহলে একোকে কৰিব নোৱাৰিলেহেঁতেন।”
+\v 34 তেওঁলোকে, তেওঁক কলে, “তইতো সম্পূর্ণ পাপতে জন্ম পাইছ! এতিয়া তই আমাকে শিকাও নে?” তাৰ পাছত যিহূদী সকলে তেওঁক নাম ঘৰৰ পৰা বাহিৰ কৰি দিলে।
+\p
+\v 35 যীচুৱে শুনিবলৈ পালে যে যিহূদী নেতা সকলে সেই লোক জনক নাম ঘৰৰ পৰা বাহিৰ কৰি দিলে। পাছত যীচুৱে তেওঁক দেখা পাই সুধিলে, “তুমি মানুহৰ পুত্ৰক বিশ্বাস কৰিছা নে?”
+\v 36 তেওঁ উত্তৰ দিলে, “প্ৰভু, তেওঁ কোন? মোক কওক, মই যেন তেওঁক বিশ্বাস কৰিব পাৰো।”
+\v 37 যীচুৱে তেওঁক কলে, “তুমি তেওঁক দেখা পালা; আৰু তোমাৰে সৈতে কথা পাতি থকা জনেই সেই জন।”
+\v 38 তেতিয়া মানুহ জনে কলে, “প্ৰভু, মই বিশ্বাস কৰিছো” এই বুলি তেওঁ যীচুক প্ৰণিপাত কৰিলে।
+\v 39 যীচুৱে কলে, “মই এই জগতলৈ সোধবিচাৰ কৰিবলৈ আহিছো, যাতে যি সকলে দেখা নাপায়, তেওঁলোকে দেখা পায় আৰু যি সকলে দেখা পায়, তেওঁলোক যেন অন্ধ হয়।”
+\v 40 কেইজনমান ফৰীচীও যীচুৰ লগত আছিল। তেওঁলোকে ইয়াকে শুনি যীচুক সুধিলে, “আমিও অন্ধ নেকি?”
+\v 41 যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “তোমালোক অন্ধ হোৱা হেঁতেন  তোমালোকৰ কোনো পাপেই নহলহেঁতেন; কিন্তু তোমালোকে এতিয়া কৈছা, ‘আমি দেখিছো;’ গতিকে তোমালোকৰ পাপ থাকিল।
+\c 10
+\s প্রভু যীচু সজৰখীয়া 
+\p
+\v 1 যীচুৱে কলে, “মই সঁচাকৈ তোমালোকক কওঁ, যি জনে মেষৰ গৰাললৈ সোমাওঁতে দুৱাৰেদি নোসোমায়, কিন্তু তাৰ পৰিৱর্তে আন কোনো ফালে বগাই সোমায়, সি এটা চোৰ আৰু ডকাইত।
+\v 2 যি জনে দুৱাৰেদি সোমায়, তেওঁ মেষ  \f + \ft ইংৰাজীৰ ‘Sheep’ৰ অৰ্থ মেষ, ‘Ram’ হল মেৰছগ, মেৰ নহয়  \f* ৰখীয়া।
+\v 3 দ্বাৰ ৰক্ষকে মেষ ৰখীয়াক দুৱাৰ মেলি দিয়ে। মেষবোৰে তেওঁৰ মাত শুনে আৰু তেওঁ নিজৰ মেষবোৰক নাম ধৰি ধৰি মাতি বাহিৰলৈ লৈ যায়।
+\v 4 নিজৰ সকলো মেষক বাহিৰ কৰাৰ পাছত তেওঁ মেষবোৰৰ আগে আগে যায় আৰু মেষবোৰ তেওঁৰ পাছে পছে গৈ থাকে, কিয়নো সিহঁতে তেওঁৰ মাত বুজি পায়।
+\v 5 সিহঁতে  অচিনাকি লোকৰ পাছত কেতিয়াও নাযাব, বৰং সিহঁত তেওঁৰ ওচৰৰ পৰা পলাইহে যাব। কাৰণ সিহঁতে অচিনাকি লোকৰ মাত চিনি নাপায়।
+\v 6 যীচুৱে তেওঁলোকক এই দৃষ্টান্তটো কলে; কিন্তু তেওঁ কি কব বিচাৰিছে, সেই বিষয়ে তেওঁলোকে নুবুজিলে।
+\p
+\v 7 তেতিয়া যীচুৱে পুনৰ তেওঁলোকক কলে, “মই তোমালোকক সঁচাই কওঁ, ময়েই মেষৰ গৰালৰ দুৱাৰ।
+\v 8 মোৰ আগেয়ে যি সকল আহিল, তেওঁলোক সকলোৱেই চোৰ আৰু ডকাইত; কিন্তু মেষবোৰে সিহঁতৰ কথা নুশুনিলে।
+\p
+\v 9 ময়েই দুৱাৰ; যি কোনোৱে মোৰ মাজেদি সোমায়, তেওঁ ৰক্ষা পাব। তেওঁ ভিতৰলৈ আৰু বাহিৰলৈ অহা-যোৱা কৰিব, আৰু চৰণীয়া ঠাই পাব।
+\v 10 চোৰে কেৱল চুৰ, বধ, আৰু বিনাশ কৰিবলৈহে আহে; কিন্তু মই হলে, তেওঁলোকে যেন জীৱন পায় আৰু তাকেই যেন প্ৰচুৰকৈ পায়, এই কাৰণে আহিলো।
+\p
+\v 11 ময়েই মেষৰ সজ ৰখীয়া; সজ ৰখীয়াই মেষৰ  কাৰণে নিজৰ প্ৰাণকো দিয়ে।
+\v 12 কিন্তু এজন বেতনভোগী দাস, তেওঁ নিজে মেষ ৰখীয়া নহয় আৰু মেষবোৰ তেওঁৰ নিজৰ নহয়; সেই বাবে যেতিয়া তেওঁ ৰাংকুকুৰ অহা দেখে, মেষবোৰ এৰি পলাই যায়; তাতে ৰাংকুকুৰে সিহঁতক ধৰি লৈ যায় আৰু সিহঁত চাৰিওফালে ছিন্ন-ভিন্ন হৈ পৰে।
+\v 13 এজন বেতনভোগী দাস হোৱাৰ কাৰণে তেওঁ পলাই যায়; মেষবোৰলৈ তেওঁৰ কোনো চিন্তা নাথাকে।
+\p
+\v 14 ময়েই সজ মেষ ৰখীয়া; মই নিজৰ মেষবোৰক জানো আৰু মোৰ মেষবোৰেও মোক জানে;
+\v 15 পিতৃয়ে মোক জানে আৰু ময়ো পিতৃক জানো। মই মোৰ মেষৰ বাবে নিজৰ প্ৰাণকো দিওঁ।
+\v 16 মোৰ এনে অনেক মেষ আছে, যি এই গৰালৰ নহয়। মই অৱশ্যেই সিহঁতক আনিব লাগে। সিহঁতেও মোৰ মাত শুনিব আৰু তেতিয়া সকলো একেটা জাক হব আৰু সিহঁতৰ ৰখীয়াও হব এজন।
+\v 17 পিতৃয়ে মোক এই বাবেই প্ৰেম কৰে; কাৰণ মই নিজৰ প্ৰাণ সমর্পণ কৰো যাতে সেই প্ৰাণ পুনৰায় পাব পাৰো।
+\v 18 কোনেও মোৰ পৰা মোৰ প্রাণ হৰণ কৰিব নোৱাৰে, কিন্তু মই নিজে তাক সমর্পণ কৰো আৰু তাক সমর্পণ কৰাৰ ক্ষমতা মোৰ আছে; পুনৰায় তাক পোৱাৰ ক্ষমতাও মোৰ আছে। এই আজ্ঞা মই মোৰ পিতৃৰ পৰা পাইছো।”
+\p
+\v 19 এনেবোৰ কথাৰ কাৰণে যিহূদী সকলৰ মাজত আকৌ মতৰ অমিল হবলৈ ধৰিলে।
+\v 20 তেওঁলোকৰ মাজৰ অনেকে কলে, “ইয়াক ভূতে পাইছে; ই বলিয়া; ইয়াৰ কথা তোমালোকে কিয় শুনা?”
+\v 21 আন সকলে কলে, “কিন্তু এই সকলো কথাতো এজন ভূতে পোৱা মানুহে কোৱা কথা নহয়। ভূতে জানো অন্ধৰ চকু মুকলি কৰিব পাৰে?”
+\s নিজৰ ক্ষমতাৰ বিষয়ে যীচুৰ শিক্ষা 
+\p
+\v 22 তাৰ পাছত যিৰূচালেমত মন্দিৰ প্ৰতিষ্ঠাৰ পৰ্ব  \f + \ft প্রতিষ্ঠাৰ পর্ব: ডিচেম্বৰৰ এক বিশেষ সপ্তাহ যাক যিহূদীসকলে পর্ব হিচাপে পালন কৰে।  \f* উপস্থিত হ’ল।
+\v 23 সেই সময়ত শীতকাল আছিল; যীচুৱে মন্দিৰত চলোমনৰ বাৰাণ্ডাত খোজ কাঢ়ি ফুৰিছিল।
+\v 24 তেনেতে যিহূদীসকলে তেওঁক আগুৰি ধৰি কলে, “আৰু কিমান কাল তুমি আমাক সন্দেহৰ দোমোজাত ৰাখিবা? তুমিয়েই যদি খ্ৰীষ্ট হোৱা, তেনেহলে আমাক স্পষ্টকৈ কোৱা।”
+\v 25 যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “মই তোমালোকক কলো, কিন্তু তোমালোকেতো বিশ্বাসেই নকৰা; মোৰ পিতৃৰ নামেৰে মই যি সকলো কৰ্ম কৰিছো, সেইবোৰেই মোৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিছে।
+\v 26 তথাপি তোমালোকে বিশ্বাস নকৰা; কাৰণ তোমালোক মোৰ জাকৰ মাজৰ মেষৰ   নোহোৱা।
+\v 27 মোৰ মেষবোৰে হলে মোৰ মাত শুনে। মই সেই সকলক জানো, আৰু সেই সকল মোৰ পাছে পাছে আহে;
+\v 28 মই সেই সকলক অনন্ত জীৱন দিওঁ; তাতে তেওঁলোক কোনো কালে বিনষ্ট নহব, আৰু কোনেও মোৰ হাতৰ পৰা তেওঁলোকক কাঢ়ি নলব।
+\v 29 মোৰ পিতৃ, যি জনে তেওঁলোকক মোক দিলে, তেওঁ সবাতোকৈ মহান; সেই পিতৃৰ হাতৰ পৰা তেওঁলোকক কোনেও কাঢ়ি নিব নোৱাৰে।
+\v 30 মই আৰু পিতৃ এক।”
+\p
+\v 31 তেতিয়া যিহূদী সকলে তেওঁক মাৰিবলৈ আকৌ শিল তুলি ললে।
+\v 32 যীচুৱে তেওঁলোকক উত্তৰ দিলে, “পিতৃৰ পৰা অনেক ভাল কৰ্ম কৰি মই তোমালোকক দেখুৱালো; সেইবোৰৰ কোন কৰ্মৰ কাৰণে তোমালোকে মোক শিল দলিয়াই মাৰিব বিছাৰিছা?”
+\v 33 যিহূদী সকলে তেওঁক উত্তৰ দিলে, “ভাল কৰ্মৰ কাৰণে আমি তোমাক শিল দলিয়াই মাৰিব বিচৰা নাই, কিন্তু তুমি মানুহ হৈয়ো, নিজকে ঈশ্বৰ বুলি ঈশ্বৰক নিন্দা কৰিছা, সেই কাৰণেহে মাৰিব বিচাৰিছো।”
+\v 34 যীচুৱে তেওঁলোকক উত্তৰ দিলে, “তোমালোকৰ বিধান শাস্ত্ৰত জানো এইদৰে লিখা নাই ‘মই কলো, ‘তোমালোক ঈশ্বৰবোৰ?’  \f + \ft গীত 82:6 পদ। যীচুৱে ধৰ্মশাস্ত্রৰ এই উদ্ধৃতি দিছে, য’ত ঈশ্বৰে তেওঁৰ অনুগামীসকলক মাতে, কাৰণ ঈশ্বৰে সেই লোকসকলক পৃথিৱীত তেওঁৰ প্রতিনিধিত্ব কৰিবলৈ মনোনীত কৰিছে। god small letterত লিখাহৈছে, অৰ্থাৎ দেৱতা বুজায়। ঈশ্বৰতকৈ সৰু।  \f*
+\v 35 যি সকল লোকলৈ ঈশ্বৰৰ বাক্য আহিছিল, সেই লোক সকলক তেওঁ যদি ঈশ্বৰ  \f + \ft ঈশ্বৰৰ প্ৰতিৰূপ  \f* বুলি কলে (শাস্ত্ৰৰ বচন অলৰ, এই বচন কেতিয়াও ভংগ নহয়)।
+\v 36 তেনেহলে যি জনক পিতৃয়ে পবিত্র কৰিলে আৰু জগতলৈ পঠালে, তেওঁক তোমালোকে কি কোৱা, ‘তুমি ঈশ্বৰ নিন্দা কৰিছা’ বুলি; কাৰণ মই কলো যে, ‘মই ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ’?
+\v 37 মোৰ পিতৃৰ কার্য যদি মই নকৰো, তেনেহলে মোক বিশ্বাস নকৰিবা;
+\v 38 কিন্তু যদি কৰো, মোক বিশ্বাস নকৰিলেও, অন্তত: সেই কার্যক বিশ্বাস কৰা, যাতে তোমালোকে জানিব পাৰা আৰু বুজিব পাৰা যে পিতৃ মোত আছে আৰু মই পিতৃত আছোঁ।”
+\v 39 তেতিয়া তেওঁলোকে আকৌ যীচুক ধৰিবলৈ উপায় বিচাৰিলে; কিন্তু তেওঁ তেওঁলোকৰ হাতৰ পৰা ওলাই গল।
+\p
+\v 40 পাছত যৰ্দ্দনৰ সিপাৰত য’ত যোহনে প্রথমতে বাপ্তিস্ম দিছিল, যীচু সেই ঠাইলৈ পুনৰ গল আৰু তাতে থাকিল।
+\v 41 তাতে অনেক লোক যীচুৰ ওচৰলৈ আহিল আৰু কোৱা-কুই কৰিবলৈ ধৰিলে “যোহনে একো আচৰিত চিন নকৰিব পাৰে সঁচা, কিন্তু এই লোকৰ বিষয়ে তেওঁ যি যি কথা কৈছিল, সেই সকলোৱেই সত্য।”
+\v 42 আৰু সেই ঠাইত অনেকে যীচুক বিশ্বাস কৰিলে।
+\c 11
+\s লাজাৰৰ মৃত্যু আৰু পুনৰ জীৱন 
+\p
+\v 1 বৈথনিয়া গাৱঁৰ লাজাৰ নামৰ এজন ব্যক্তিৰ অসুখ হৈ আছিল। মৰিয়ম আৰু তাইৰ বায়েক মাৰ্থাও সেই গাৱঁতে থাকে।
+\v 2 এওঁ সেই জনী মৰিয়ম, যি গৰাকীয়ে পাছত প্রভুৰ ওপৰত বহুমূল্য সুগন্ধি তেল ঢালি নিজৰ চুলিৰে প্রভুৰ চৰণ মচি দিছিল। তেওঁৰে ভায়েক এই লাজাৰ অসুস্থ আছিল।
+\v 3 সেয়ে লাজাৰৰ বায়েক  দুজনীয়ে যীচুলৈ এই বাৰ্ত্তা দি পঠিয়ালে, “প্ৰভু, চাওকহি, আপুনি যাক প্ৰেম কৰে, তেওঁ নৰিয়াত পৰি আছে।”
+\v 4 যীচুৱে এই কথা শুনি কলে, “এই অসুখ তেওঁৰ মৃত্যুৰ কাৰণে হোৱা নাই, কিন্তু ঈশ্বৰৰ গৌৰৱৰ কাৰণেই হৈছে, যেন তাৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰৰ পুত্র মহিমান্বিত হয়।”
+\p
+\v 5 মাৰ্থা, তেওঁৰ ভনীয়েক আৰু লাজাৰক যীচুৱে প্ৰেম কৰিছিল।
+\v 6 তেওঁ যেতিয়া শুনিলে যে লাজাৰ অসুস্থ, তেতিয়া তেওঁ যি ঠাইত আছিল তাতে আৰু দুদিন থাকিল।
+\v 7 তাৰ পাছতহে তেওঁ শিষ্য সকলক কলে, “বলা, আমি পুনৰ যিহূদিয়ালৈ যাওঁ।”
+\p
+\v 8 শিষ্য সকলে তেওঁক কলে, “ৰব্বি, এই কিছুদিনৰ আগেয়েহে যিহূদী সকলে আপোনাক শিল দলিয়াই মাৰিবলৈ বিচাৰিছিল; আকৌ তালৈকে যায় নে?”
+\v 9 যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “দিনটোত বাৰ ঘণ্টা পোহৰ হৈ নাথাকে জানো? কোনোৱে যদি দিনত ফুৰে, তেনেহলে তেওঁ উজুটি নাখায়; কিয়নো তেওঁ এই জগতৰ পোহৰ দেখে।
+\v 10 কিন্তু কোনোৱে যদি ৰাতি ফুৰে, তেনেহলে তেওঁ উজুটি খায়; কিয়নো পোহৰ তেওঁৰ মাজত নাই।”
+\v 11 এই কথা কোৱাৰ পাছত তেওঁ শিষ্য সকলক কলে, “আমাৰ বন্ধু লাজাৰ টোপনি গৈছে; তেওঁক টোপনিৰ পৰা জগাবলৈ মই যাওঁ।”
+\v 12 তাতে শিষ্য সকলে তেওঁক কলে, “প্ৰভু, তেওঁ যদি টোপনি গৈছে, তেনেহলে ভাল হৈ যাব।”
+\v 13 যীচুৱে লাজাৰৰ মৃত্যুৰ বিষয়ে কৈছিল, কিন্তু শিষ্য সকলে ভাবিলে যে যীচুৱে স্বাভাৱিক টোপনিত জিৰণি লোৱাৰ কথা কৈছে।
+\v 14 যীচুৱে তেতিয়া স্পষ্টকৈ তেওঁলোকক কলে, “লাজাৰ মৰিল।
+\v 15 তোমালোকৰ বাবে মই আনন্দিত হৈছো যে মই তাত নাছিলো; কাৰণ তোমালোকে যেন বিশ্বাস কৰিব পাৰা। আহাঁ, আমি তেওঁৰ ওচৰলৈ যাওঁ।”
+\v 16 তেতিয়া থোমা, যি জনক দিদুমো বোলা হয়, তেওঁ লগৰ শিষ্যসকলক কলে, “বলা, আমিও যাওঁ, আমিও যীচুৰ লগতে মৰিব পাৰিম।”
+\s বৈথনিয়াত যীচু 
+\p
+\v 17 যীচুৱে আহি শুনিব পাৰিলে যে লাজাৰক মৈদাম দিয়া চাৰি দিন হ’ল।
+\v 18 বৈথনিয়া যিৰূচালেমৰ ওচৰতে, প্রায় দুই মাইলমানৰ  \f + \ft প্ৰায় তিনি কিলোমিটাৰ  \f* দূৰত্ব;
+\v 19 যিহূদী সকলৰ অনেকেই মাৰ্থা আৰু মৰিয়মক ভায়েকৰ কাৰণে সান্ত্বনা দিবলৈ আহি আছিল।
+\v 20 এনেতে মাৰ্থাই যেতিয়া যীচু আহিছে বুলি শুনিলে, তেতিয়া তেওঁক দেখা কৰিবলৈ গল; কিন্তু মৰিয়ম তেতিয়াও ঘৰতে বহি আছিল।
+\v 21 মাৰ্থাই যীচুক কলে, “হে প্ৰভু, আপুনি ইয়াত থকা হলে, মোৰ ভাই নমৰিলহেঁতেন;
+\v 22 কিন্তু এতিয়াও মই জানো যে, ঈশ্বৰৰ আগত আপুনি যিহকে যাচনা কৰিব, ঈশ্বৰে আপোনাক তাকে দিব।”
+\v 23 যীচুৱে তেওঁক কলে, “তোমাৰ ভায়েৰা পুনৰায় উঠিব।”
+\v 24 মাৰ্থাই তেওঁক কলে, “মই জানো, শেষৰ দিনা পুনৰুত্থানৰ কালত সি পুনৰায় উঠিব।”
+\v 25 যীচুৱে মার্থাক কলে, “ময়েই পুনৰুত্থান আৰু জীৱনো; যি কোনোৱে মোক বিশ্বাস কৰে, তেওঁ মৰিলেও জীয়াই থাকিব;
+\v 26 আৰু যি কোনোৱে জীয়াই থাকি মোত বিশ্বাস কৰে, তেওঁ কোনো কালে নমৰিব। তুমি কি এই কথা বিশ্বাস কৰা নে?”
+\v 27 তেওঁ কলে, “হয় প্ৰভু; মই বিশ্বাস কৰিছো যে জগতলৈ যি জন আহিব লগা আছে, আপুনিয়েই সেই অভিষিক্ত জনা, ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ; খ্ৰীষ্ট।”
+\s যীচুৱে ক্রন্দন কৰিলে 
+\p
+\v 28 এই কথা কৈ, মার্থা তাৰ পৰা আঁতৰি গল আৰু ভনীয়েক মৰিয়মক গুপুতে মাতি কলে, “গুৰু আহিল, আৰু তোমাক মাতিছে।”
+\v 29 মৰিয়মে তাকে শুনি ততাতৈয়াকৈ উঠি তেওঁৰ ওচৰলৈ গল।
+\v 30 যীচুৱে তেতিয়াও গাঁৱৰ মাজত প্রৱেশ কৰা নাছিল। মাৰ্থাই যি ঠাইত তেওঁৰ লগত দেখা কৰিবলৈ আহিছিল, তেওঁ সেই ঠাইতে আছিল।
+\v 31 যি সকল যিহূদী  মৰিয়মৰ সৈতে ঘৰত আছিল আৰু তেওঁক সান্ত্বনা দি আছিল, তেওঁলোকে মৰিয়মক বেগাই উঠি বাহিৰলৈ যোৱা দেখি, তেওঁৰ পাছে পাছে আহিল। তেওঁলোকে ভাবিলে যে মৰিয়মে মৈদামৰ ওচৰত কান্দিবলৈ গৈছে।
+\v 32 যি ঠাইত যীচু আছিল, মৰিয়মে সেই ঠাই পাই, তেওঁৰ চৰণত পৰি কলে, “হে প্ৰভু, আপুনি ইয়াত থকা হলে, মোৰ ভাই নমৰিলেহেঁতেন।”
+\v 33 যীচুৱে যেতিয়া দেখিলে যে মৰিয়মে কান্দিছে আৰু তেওঁৰ লগত অহা যিহূদী সকলেও কান্দিছে, তেতিয়া তেওঁ আত্মাত শোক কৰিলে আৰু গভীৰ ভাবে উদ্বিগ্ন হৈ পৰিল।
+\v 34 তেওঁ কলে, “তোমালোকে তেওঁক কত ৰাখিছা?” তেওঁলোকে কলে, “প্ৰভু, আহি চাওকহি।”
+\v 35 তাতে যীচুৱে ক্ৰন্দন কৰিলে।
+\v 36 যিহূদী সকলে কলে, “চোৱা, তেওঁ লাজাৰক কিমান যে প্ৰেম কৰিছিল!”
+\v 37 কিন্তু তেওঁলোকৰ কোনো কোনোৱে কলে, “যি জনে এজন অন্ধৰ চকু মুকলি কৰিলে, তেওঁ এই মানুহ জনৰো মৃত্যুৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব নোৱাৰিলেহেঁতেন নে?”
+\p
+\v 38 তেতিয়া যীচুৱে পুনৰ নিজে অন্তৰত যন্ত্ৰণা পালে, আৰু মৈদামৰ ওচৰলৈ গল। সেই মৈদাম এটা গুহা আছিল। গুহাৰ মুখত এচটা শিলেৰে ঢকি থোৱা আছিল।
+\v 39 যীচুৱে কলে, “শিলচটা গুচাই দিয়া।” মৃত লাজাৰৰ বায়েক মাৰ্থাই যীচুক কলে, “প্ৰভু, এতিয়া শৰীৰ পচি দুৰ্গন্ধ হৈছে; কিয়নো সি মৰাৰ আজি চাৰি দিন হ’ল।”
+\v 40 যীচুৱে তেওঁক কলে, “মই জানো তোমাক কোৱা নাছিলো, যদি বিশ্বাস কৰা, তেনেহলে ঈশ্বৰৰ মহিমা দেখিবলৈ পাবা?”
+\v 41 তেতিয়া লোক সকলে শিলচটা আঁতৰাই দিলে। যীচুৱে ওপৰলৈ চকু তুলি কলে, “হে পিতৃ, তুমি মোৰ কথা শুনাৰ কাৰণে মই তোমাক ধন্যবাদ দিওঁ।
+\v 42 মই জানো, তুমি সকলো সময়তে মোৰ কথা শুনি থাকা। কিন্তু মোৰ চাৰিওফালে থিয় হৈ থকা লোক সকলৰ কাৰণে মই এই কথা কৈছো, তেওঁলোকে যেন বিশ্বাস কৰে যে তুমি মোক পঠাইছা।”
+\v 43 ইয়াকে কৈ, তেওঁ ডাঙৰ মাতেৰে কলে, “লাজাৰ বাহিৰলৈ ওলাই আহাঁ!”
+\v 44 তেতিয়াই মৃত লাজাৰ সেই মৈদামৰ পৰা বাহিৰ ওলাই আহিল। তেওঁৰ হাত-ভৰি মৈদামৰ কাপোৰেৰে মেৰিয়াই বন্ধা আছিল আৰু তেওঁৰ মুখ এখন গামোচাৰে বন্ধা আছিল। যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “বান্ধ খুলি দিয়া আৰু তেওঁক যাবলৈ দিয়া।”
+\p
+\v 45 মৰিয়মৰ ওচৰলৈ যি সকল যিহূদী লোক আহিছিল, সেই লোক সকলৰ মাজৰ অনেকে যীচুৱে যি কৰিলে তাকে দেখি তেওঁক বিশ্বাস কৰিলে।
+\v 46 কিন্তু তেওঁলোকৰ কিছুমানে ফৰীচী সকলৰ ওচৰলৈ গৈ, যীচুৱে যি কৰিলে, সেই সকলোকে তেওঁলোকক জনালে।
+\v 47 তেতিয়া প্ৰধান পুৰোহিত আৰু ফৰীচী সকলে একেলগে পৰিষদক লগত লৈ মহাসভা পাতি কলে, “আমি এতিয়া কি কৰিম? এই মানুহে দেখোন অনেক আচৰিত চিনৰ কার্য কৰিছে;
+\v 48 তাক যদি আমি এই ভাবে এনেয়ে এৰি দিওঁ, তেনেহলে সকলো মানুহে তাক বিশ্বাস কৰিব। তেতিয়া ৰোম দেশীয় লোক সকলে আহি আমাৰ জাতি আৰু পবিত্ৰ-থান, উভয়কে অধিকাৰ কৰি লব।”
+\v 49 কিন্তু তেওঁলোকৰ মাজত কায়াফা নামৰ এজন, যি জন সেই বছৰত মহাপুৰোহিত হৈছিল, তেওঁ তেওঁলোকক কলে, “তোমালোকে একোকে নাজানা।
+\v 50 তোমালোকে ভাবিও নোচোঁৱা যে, সকলোৰে লগত আমাৰ জাতিৰ বিনাশ হোৱাতকৈ, বৰং তোমালোকৰ পক্ষে সকলো লোকৰ কাৰণে এজন মানুহৰ মৃত্যু হোৱাই ভাল।”
+\v 51 এই কথা কায়াফাই যে নিজৰ পৰা কলে এনে নহয়; কিন্তু সেই বছৰত মহাপুৰোহিত হোৱা বাবে ভাববাণী স্বৰূপে কলে যে, সকলো জাতিৰ কাৰণে যীচুৱে মৃত্যু বৰণ কৰিব লাগিব।
+\v 52 কিন্তু যীচুৱে যে কেৱল যিহূদী জাতিৰ কাৰণে মৃত্যু বৰণ কৰিব, তেনে নহয়; কিন্তু ঈশ্বৰৰ যি সকলো সন্তান চাৰিওফালে সিচঁৰতি হৈ আছে, সেই সকলোকে যেন একত্রিত কৰিব পাৰে, এই কাৰণে যীচুৱে মৃত্যু বৰণ কৰিব।
+\v 53 সেই দিনাখনৰ পৰা তেওঁলোকে যীচুক বধ কৰিবলৈ ষড়যন্ত্র কৰিবলৈ ধৰিলে।
+\p
+\v 54 সেয়ে, যীচুৱে তেতিয়া প্রকাশ্যে যিহূদী সকলৰ মাজত চলা-ফুৰা বন্ধ কৰি দিলে। তেওঁ সেই ঠাইৰ পৰা মৰুপ্রান্তৰৰ ওচৰৰ দেশত থকা ইফ্ৰয়িম নামেৰে এখন নগৰলৈ গল আৰু তাত তেওঁ শিষ্য সকলৰ সৈতে থাকিল।
+\p
+\v 55 যিহূদী সকলৰ নিস্তাৰ পৰ্বৰ দিন ওচৰ চাপি আহিছিল আৰু দেশৰ বহুলোকে পর্বৰ আগেয়ে নিজকে শুচি কৰিবৰ কাৰণে যিৰূচালেমলৈ গল।
+\v 56 তাত তেওঁলোকে যীচুক বিচাৰিবলৈ ধৰিলে। তেওঁলোকে মন্দিৰত থিয় হৈ পৰস্পৰে কোৱা-কুই কৰিলে, “তেওঁ কি এই পৰ্বলৈ নাহিব নেকি? আপোনালোকে কি ভাৱে?”
+\v 57 প্ৰধান পুৰোহিত আৰু ফৰীচী সকলে এই আজ্ঞা দিছিল যে, যীচু কত আছে সেই বিষয়ে যদি কোনোবাই জানে, তেনেহলে খবৰটো তেওঁলোকক জনাওঁক যাতে তেওঁলোকে তেওঁক ধৰিব পাৰে।
+\c 12
+\s যীচুক সুগন্ধি তেল ঘঁহা আৰু ইয়াৰ অৰ্থ 
+\p
+\v 1 নিস্তাৰ  \f + \ft যিচ 49:6; যো 10:16; ইফি 2:14-18৷  \f* পৰ্বৰ ছয় দিনৰ আগতে যীচু বৈথনিয়া গাওঁলৈ আহিল, সেই ঠাইত লাজাৰে বাস কৰিছিল৷ এই জন লাজাৰকে যীচুৱে মৃত্যুৰ পৰা তুলিছিল।  \f + \ft মথি 26: 6 মার্ক 14: 3৷  \f*
+\v 2 সেই ঠাইতে তেওঁলোকে যীচুৰ কাৰণে ৰাতিৰ আহাৰ যুগুত কৰিলে। মাৰ্থাই খোৱা আহাৰ বাঢ়ি দিছিল, যীচুৰ লগত যি সকলে ভোজনত বহিছিল তেওঁলোকৰ মাজতে লাজাৰো আছিল।
+\v 3 তেতিয়া মৰিয়মে বহুমুল্য বিশুদ্ধ জটামাংসীৰ সুগন্ধি তেল আনি যীচুৰ চৰণত ঘঁহিলে আৰু নিজৰ চুলিৰে যীচুৰ চৰণ মচি সেই তেল সানি দিলে; তেতিয়া সেই তেলৰ সুগন্ধই গোটেই ঘৰ জুৰিলে।
+\p
+\v 4 তেতিয়া তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ মাজৰ যি জনে তেওঁক শত্ৰুৰ হাতত শোধাই দিব, সেই ঈষ্কৰিয়োতীয়া যিহূদাই মৰিয়মৰ এই কার্যক বিৰোধ কৰিলে আৰু কলে,
+\v 5 “আমি এই তেল তিনি শ আধলিত বিক্ৰী কৰি, দৰিদ্ৰ সকলৰ মাজত কিয় দান নকৰিলো?”
+\v 6 তেওঁ যে দৰিদ্ৰ সকললৈ চিন্তা কৰি এই কথা কৈছিল, এনে নহয়, কিন্তু তেওঁ চোৰ; তেওঁৰ হাতত ধনৰ জোলোঙা আছিল, সেই কাৰণে তাৰ ভিতৰত যি দিয়া যায়, তাকে তেওঁ চোৰ কৰে, এই কাৰণতে তেওঁ এনে কথা কৈছিল।
+\p
+\v 7 তেতিয়া যীচুৱে কলে, “তেওঁক অকলে থাকিবলৈ দিয়া! মোক মৈদামত থোৱা দিনৰ কাৰণে তেওঁক এই সুগন্ধি ৰাখিবলৈ দিয়া হৈছিল৷ 
+\v 8 কিয়নো দৰিদ্ৰ সকল তোমালোকৰ লগত সদায় থাকিব; কিন্তু মই তোমালোকৰ লগত সদায় নাথাকো।”
+\p
+\v 9 যিহূদী সকলৰ বহুতে গম পালে যে, যীচু বৈথনিয়াতে আছে। তেতিয়া তেওঁলোক তালৈ আহিল, কিন্তু যীচুক চাবৰ কাৰণে যে আহিল এনে নহয়, যি জন লাজাৰক মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা যীচুৱে তুলিছিল, সেই জন লাজাৰক চাবলৈহে তেওঁলোক আহিল।
+\v 10 সেয়েহে প্ৰধান পুৰোহিত সকলে লাজাৰক বধ কৰিবলৈ চক্ৰান্ত কৰিব ধৰিলে;
+\v 11 কিয়নো সেই কাৰণে বহুতো যিহূদী লোকে যীচুত বিশ্বাস কৰিছিল।
+\s যীচু জয়-যাত্ৰা 
+\p
+\v 12 পাছদিনা নিস্তাৰ পৰ্বলৈ অহা লোক সকলে শুনিবলৈ পালে যে, যীচু যিৰূচালেমলৈ আহিছে ৷
+\v 13 তেতিয়া তেওঁলোকে খেজুৰ পাত হাতত লৈ তেওঁক আগ বঢ়াবলৈ নগৰলৈ গল আৰু চিঞঁৰি চিঞঁৰি কলে, “হোচানা! হোচানা! যি জন প্ৰভুৰ নামেৰে আহিছে, ঈশ্বৰে তেওঁক আশীর্বাদ কৰক৷ ইস্ৰায়েলৰ ৰজাক ঈশ্বৰে আশীর্বাদ কৰক।”  \f + \ft গীতমালা: 118;25, 26  \f*
+\p
+\v 14 তেতিয়া যীচুৱে এটা গাধ পোৱালি দেখা পালে আৰু তেওঁ তাৰ ওপৰত বহিল, যেনেকৈ শাস্ত্ৰত লিখা আছে
+\q1
+\v 15 “তোমালোকে ভয় নকৰিবা, হে চিয়োন জীয়ৰী;
+\q1 চোৱা তোমালোকৰ ৰজা আহিছে,
+\q1 তেওঁ গাধ পোৱালিৰ ওপৰত উঠি আহিছে৷”
+\p
+\v 16 এই সকলো বিষয় তেওঁৰ শিষ্য সকলে প্ৰথমতে বুজি পোৱা নাছিল; কিন্তু যেতিয়া যীচু মহিমাম্বিত হৈ উত্তোলিত হ’ল, তেতিয়া তেওঁলোকৰ মনত পৰিল যে, শাস্ত্ৰত এই বিষয়ে লিখা আছিল আৰু তেওঁলোকে তেওঁৰ কাৰণে এনে কৰ্ম কৰিছিল।
+\p
+\v 17 যেতিয়া যীচুৱে লাজাৰক মৈদামৰ পৰা উঠি আহিবলৈ কৈছিল আৰু তেওঁক মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা জীৱিত কৰি তুলিছিল, সেই সময়ত যি সকল লোক তেওঁৰ লগত আছিল, তেওঁলোকে এই বিষয়ে আন লোকৰ আগত সাক্ষ্য দিবলৈ ধৰিলে।
+\v 18 এই কাৰণে লোক সকলে তেওঁক দেখা কৰিবলৈ আহিল, কিয়নো তেওঁলোকে শুনিছিল যে, এই আচৰিত কার্যবোৰ তেওঁ কৰিছে।
+\v 19 তাতে ফৰীচী সকলে ইজনে সিজনৰ মাজত কোৱা-কুই কৰি কলে, “তোমালোকে দেখিলা, আমাৰ সকলো চেষ্টা ব্যর্থ হল৷ চোৱা, গোটেই জগত খনে তেওঁৰ পাছত গল।”
+\s কেইজনমান গ্ৰীক লোকে যীচুৰ লগত সাক্ষাৎ কৰা 
+\p
+\v 20 সেই সময়ত নিস্তাৰ পর্ব উপলক্ষে উপাসনা কৰিবৰ বাবে লোক সকল যিৰূচালেমলৈ আহিছিল, তেওঁলোকৰ মাজত কেইজনমান গ্ৰীক মানুহ আছিল।
+\v 21 তেওঁলোকে গালীল দেশৰ বৈৎ-চৈদা গাওঁৰ পৰা ফিলিপৰ ওচৰলৈ আহি অনুৰোধ কৰি কলে, “হে মহাশয়, আমি যীচুক চাবলৈ ইচ্ছা কৰো।”
+\v 22 ফিলিপে আহি আন্দ্ৰিয়ক এই কথা কলে; তেতিয়া আন্দ্ৰিয়ই ফিলিপে সৈতে আহি যীচুক জনালে।
+\p
+\v 23 যীচুৱে উত্তৰ দি তেওঁলোকক কলে, “মানুহৰ পুত্ৰ মহিমান্বিত হবৰ সময় হৈছে।
+\v 24 মই তোমালোকক অতি স্বৰূপকৈ কওঁ, ধানৰ গুটি এটি যদি মাটিত পৰি নমৰে তেতিয়া সি অকল এটা গুটি হৈয়েই থাকে; কিন্তু যদি মৰে, তেনেহলে তাত অনেক গুটি ধৰে।
+\p
+\v 25 যি কোনোৱে নিজৰ জীৱনক প্ৰেম কৰে, তেওঁ তাক হেৰুৱায় আৰু যি কোনোৱে এই জগতত নিজৰ জীৱনক প্ৰেম নকৰে, তেওঁ অনন্ত জীৱনলৈ তাক ৰক্ষা কৰে।
+\v 26 কোনোৱে যদি মোৰ পৰিচৰ্যা কৰিব খোজে, তেনেহলে তেওঁ মোৰ পাছে পাছে আহক; তাতে মই যি ঠাইত থাকো, মোৰ সেৱক জনো সেই ঠাইতে থাকিব; কোনোৱে যদি মোৰ সেৱা কৰে, তেনেহলে মোৰ পিতৃয়ে তেওঁক সমাদৰ কৰিব।
+\p
+\v 27 এতিয়া মোৰ প্ৰাণ ব্যাকুল হৈছে আৰু মই কি কম? হে পিতৃ, এই সময়ৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা, ইয়াকে কম নে? কিন্তু এই কাৰণেহে মই এই সময়লৈ আহিলো।
+\v 28 হে পিতৃ, তোমাৰ নাম মহিমাম্বিত কৰা৷” তেতিয়া স্বৰ্গৰ পৰা এটা বাণী আহিল আৰু কলে, “মই মহিমান্বিত কৰিলো, আকৌ মহিমান্বিত কৰিম”।
+\v 29 তেতিয়া তাত লোকসকল থিয় হৈ আছিল আৰু তেওঁলোকে ইয়াক মেঘ গর্জন বুলি কলে; কিছুমানে কলে, “স্বর্গৰ দূতে তেওঁৰ সৈতে কথা কলে।”
+\p
+\v 30 যীচুৱে উত্তৰ দি কলে, “মোৰ কাৰণে এই বাণী হোৱা নাই, তোমালোকৰ কাৰণেহে এই বাণী হ’ল।
+\v 31 এতিয়া এই জগতৰ সোধবিচাৰ হৈছে; এতিয়া এই জগতৰ অধিকাৰীক বাহিৰ কৰা হব;
+\v 32 আৰু মই পৃথিৱীৰ পৰা উত্তোলিত হলে, সকলোকে মোৰ ওচৰলৈ আকৰ্ষণ কৰিম।”
+\v 33 তেওঁৰ মৃত্যু কেনে ধৰণে হব, সেই বিষয়ে বুজাবলৈ তেওঁ এই কথা কলে।
+\p
+\v 34 তাতে লোক সকলে তেওঁক উত্তৰ দিলে, “আমি বিধান-শাস্ত্ৰত শুনিছো, খ্ৰীষ্ট চিৰকাল থাকিব; তেনেহলে এনে কথা আপুনি কেনেকৈ কৈছে যে, ‘মানুহৰ পুত্ৰ উত্তোলিত হব? মানুহৰ পুত্ৰ নো কোন’?”
+\v 35 তেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “তোমালোকৰ মাজত এতিয়াও অলপ কাল পোহৰ আছে। যেতিয়ালৈকে পোহৰ আছে, আগবাঢ়ি থাকা; যাতে আন্ধাৰে তোমালোকক পাছ নেপেলায়। যি জন আন্ধাৰত ফুৰে, তেওঁ কলৈ যায় সেই বিষয়ে নাজানে।
+\v 36 যেতিয়ালৈ পোহৰ আছে, তেতিয়ালৈকে পোহৰৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰাখা; যাতে তোমালোক পোহৰৰ সন্তান হোৱা।” যীচুৱে এই সকলো কথা কৈ তেওঁলোকৰ ওচৰৰ পৰা গৈ নিজক লুকুৱালে।
+\p
+\v 37 সেই কথা সিদ্ধ হবলৈ, তেওঁ তেওঁলোকৰ আগত বহুত আচৰিত কৰ্ম কৰিলে, কিন্তু তেওঁলোকে তেওঁত বিশ্বাস নকৰিলে;
+\v 38 যাতে যিচয়া ভাববাদীৰ সেই কথাষাৰ যেন সম্পূর্ণ হয়, কিয়নো তেওঁ কৈছিল,
+\q1 “হে প্ৰভু, আমি কোৱা বাৰ্তা কোনে বিশ্বাস কৰিলে?
+\q1 আৰু প্ৰভুৰ বাহুবল কাৰ আগত প্ৰকাশিত হব?”
+\p
+\v 39 কাৰণ এই বিষয়ে তেওঁলোকে বিশ্বাস নকৰিলে, যিচয়াই আকৌ তেওঁলোকক কৈছিল,
+\q1
+\v 40 “তেওঁ তেওঁলোকৰ চকু অন্ধ কৰিলে আৰু তেওঁলোকৰ অন্তৰ কঠোৰ কৰিলে,
+\q1 নহলে তেওঁলোকে নিজ চকুৰে দেখিলেহেঁতেন আৰু হৃদয়েৰে নিজকে বুজিলেহেঁতেন
+\q1 আৰু ঘুৰিলেহেঁতেন,
+\q1 আৰু মই তেওঁলোকক সুস্থ কৰিলোঁহেতেন।”
+\v 41 এইদৰে যিচয়াই এই বিষয়ে কলে, কাৰণ যীচুৰ গৌৰৱ তেওঁ দেখিছিল আৰু সেয়েহে তেওঁ কৈছিল।
+\v 42 তথাপি শাসনকৰ্তা সকলৰ মাজৰ অনেকে যীচুত বিশ্বাস কৰিলে; কিন্তু তেওঁলোকক নাম ঘৰৰ পৰা বাহিৰ কৰাৰ ভয়তে ফৰীচী সকলৰ কাৰণে তেওঁলোকে স্বীকাৰ নকৰিলে;
+\v 43 কিয়নো তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ পৰা পোৱা প্ৰশংসাতকৈ   মানুহৰ পৰা পোৱা প্ৰশংসা অধিক ভাল পইছিল।
+\p
+\v 44 যীচুৱে অতি উচ্চস্বৰে কলে, “যি কোনোৱে মোক বিশ্বাস কৰে, তেওঁ মোক নহয়, কিন্তু মোক পঠাৱা জনকহে বিশ্বাস কৰে।
+\v 45 আৰু যি কোনোৱে মোক দেখে, তেওঁ মোক পঠোৱা জনকেই দেখে।
+\p
+\v 46 মই এই জগতলৈ পোহৰ হৈ আহিছো, গতিকে যি কোনোৱে মোক বিশ্বাস কৰে, তেওঁ যেন আন্ধাৰত নাথাকে।
+\v 47 কোনোৱে মোৰ কথা শুনিও যদি পালন নকৰে, তথাপি মই তেওঁৰ সোধবিচাৰ নকৰো; কিয়নো মই জগতৰ সোধবিচাৰ কৰিবলৈ অহা নাই; কিন্তু জগতৰ পৰিত্ৰাণ কৰিবলৈহে আহিলো।
+\p
+\v 48 যি কোনোৱে মোক অগ্ৰাহ্য কৰে, আৰু মোৰ কথাও গ্ৰহণ নকৰে, তেওঁৰ সোধবিচাৰ কৰোতা এজন আছে, আৰু মই যি বার্তা দিছো শেষৰ দিনা সেই বার্তাই তেওঁৰ সোধবিচাৰ কৰিব।
+\v 49 কিয়নো মই নিজৰ পৰা এই কথা কোৱা নাই; কিন্তু মোক পঠোৱা পিতৃয়ে মই কি কব লাগে, আৰু কেনেদৰে কব লাগিব, এই বিষয়ে মোক আজ্ঞা কৰিলে।
+\v 50 মই জানো যে, তেওঁৰ আজ্ঞাত অনন্ত জীৱন আছে; এই হেতুকে মই যি যি কথা কওঁ, পিতৃয়ে মোক কোৱাৰ দৰেই কওঁ।”
+\c 13
+\s যীচুৱে শিষ্য সকলৰ ভৰি ধুই দিয়া 
+\p
+\v 1 যিহূদী সকলৰ নিস্তাৰ পৰ্বৰ পূর্বে যীচুৱে জানিব পাৰিলে, যে এই জগতৰ পৰা পিতৃৰ ওচৰলৈ তেওঁৰ যোৱাৰ সময় ওচৰ চাপি আহিছে; সেয়েহে জগতত থকা নিজৰ লোক সকলক সকলো সময়তে প্ৰেম কৰি তেওঁলোকক শেষলৈকে প্ৰকৃত প্ৰেমৰ প্ৰমাণ দিলে।
+\v 2 তেওঁলোকৰ ৰাতিৰ আহাৰ ভোজৰ  সময় হৈছিল; ইতিমধ্যে চয়তানে যীচুক বিশ্বাস ঘাতকতা কৰিবলৈ চিমোনৰ পুত্র ঈষ্কৰিয়োতীয়া যিহূদাৰ মনত কুবুদ্ধি সুমুৱাই দিলে।
+\p
+\v 3 যীচুৱে জানিছিল যে, পিতৃয়ে তেওঁক সকলো বস্তুৰ ওপৰত ক্ষমতা দিছে; তেওঁ ঈশ্বৰৰ পৰা আহিছে আৰু পুনৰাই তেওঁ ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ উভতি যাব।
+\v 4 তেওঁ ৰাতি আহাৰ খোৱা ঠাইৰ পৰা উঠি আহিল আৰু গাত লোৱা কাপোৰ খন থৈ, এখন গামোচা ললে আৰু নিজৰ কঁকাল বান্ধিলে,
+\v 5 তাৰ পাছত চৰিয়াত পানী বাকি লৈ তেওঁ শিষ্য সকলৰ ভৰি ধুৱাবলৈ ধৰিলে আৰু কঁকালত বান্ধি লোৱা গামোচাৰে তেওঁলোকৰ ভৰি মচিলে।
+\p
+\v 6 তাতে তেওঁ চিমোন পিতৰৰ ওচৰলৈ অহাত, পিতৰে তেওঁক কলে, “হে প্ৰভু আপুনি মোৰ ভৰি ধুৱাব নে?”
+\v 7 যীচুৱে তেওঁক কলে, “মই কি কৰিছো তুমি এতিয়া বুজি নাপাবা; কিন্তু এই বিষয়ে পাছত বুজি পাবা।”
+\v 8 পিতৰে তেওঁক কলে “আপুনি মোৰ ভৰি কেতিয়াও নুধুৱাব।” যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “যদি তোমাৰ ভৰি নুধুৱাওঁ, তেনেহলে মোৰে সৈতে তোমাৰ একো সম্পর্ক নাই।”
+\v 9 তেতিয়া চিমোন পিতৰে তেওঁক কলে, “হে প্ৰভু, মোৰ অকল ভৰি ধুই দিয়াই নহয়, কিন্তু মোৰ হাত আৰু মূৰো ধুৱাওক।”
+\p
+\v 10 যীচুৱে তেওঁক কলে, “গা ধোৱা লোকৰ ভৰি ধোৱাৰ বাহিৰে, আন একো ধুবৰ প্ৰয়োজন নাই; কিয়নো তেওঁৰ গোটেই শৰীৰ পৰিষ্কাৰ আছে। তোমালোকো পৰিষ্কাৰ হৈ আছা, কিন্তু সকলোৱেই নহয়৷”
+\v 11 কোনে তেওঁক বিশ্বাস ঘাতকতা কৰিব, সেই বিষয়ে যীচুৱে জানিছিল; এই কাৰণে তেওঁ কলে, “তোমালোক সকলো নিৰ্মল নহয়।”
+\p
+\v 12 যীচুৱে তেওঁলোকৰ ভৰি ধুৱাই উঠি, নিজৰ পিন্ধা কাপোৰ লৈ আকৌ বহিল; পাছত তেওঁ তেওঁলোকক কলে, “তোমালোকৰ কাৰণে মই যি কৰিলো, সেই বিষয়ে তোমালোকে বুজিলা নে?
+\v 13 তোমালোকে যে মোক ‘গুৰু’ আৰু ‘প্ৰভু’ বুলি মাতিছা, সেয়া ঠিকেই কৰিছা; কিয়নো মই সেয়েই হওঁ।
+\v 14 এতেকে প্ৰভু আৰু গুৰু যি মই; মই যদি তোমালোকৰ ভৰি ধুৱালো, তেনেহলে তোমালোকেও ইজনে সিজনৰ ভৰি ধুই দিয়া উচিত।
+\v 15 কিয়নো মই তোমালোকলৈ যি দৰে কৰিলো, তোমালোকেও যেন সেইদৰে কৰা, এই কাৰণে তোমালোকক আৰ্হি দেখুৱালো।
+\p
+\v 16 মই তোমালোকক অতি স্বৰূপকৈ কওঁ, নিজ গৰাকীতকৈ দাস ডাঙৰ নহয়; আৰু যি জনে পঠালে সেই জনতকৈ পঠোৱা বাৰ্তাবাহক জন ডাঙৰ নহয়।
+\v 17 তোমালোকে এই সকলোবোৰ পালন কৰা; এইবোৰ পালন কৰিলে, তোমালোক আশীৰ্বাদৰ ভাগী হবা।
+\v 18 তোমালোকৰ সকলোৰে বাবে এই বিষয়ে কথা কৈছো এনে নহয়; কিন্তু যি সকলক মই জানো তেওঁলোককহে মনোনীত কৰিলো, তেওঁলোকক জানো; কিন্তু শাস্ত্ৰৰ বচন সিদ্ধ হবলৈ; ‘যি জনে মোৰ পিঠা খায়, সেই জনে মোৰ বিৰুদ্ধে গোৰোহা দাঙিলে।’
+\p
+\v 19 এইদৰে যেতিয়া ঘটিব, তেতিয়া ময়েই যে সেই জন হয়, ইয়াক তোমালোকে যেন বিশ্বাস কৰা, এই কাৰণে ঘটাৰ আগেয়ে, মই এতিয়াৰ পৰা তোমালোকক কৈ আছো।
+\v 20 মই তোমালোকক অতি স্বৰূপকৈ কওঁ, মই যি জনক পঠাই দিওঁ, তেওঁক যি কোনাৱে গ্ৰহণ কৰে; তেওঁ মোকেই গ্ৰহণ কৰে আৰু যি কোনোৱে মোক গ্ৰহণ কৰে, তেওঁ মোক পঠোৱা জনকেই গ্ৰহণ কৰে।”
+\s যীচুক শত্ৰুৰ হাতত শোধাই দিওঁতা জন প্ৰকাশিত হোৱা 
+\p
+\v 21 এই কথা কৈ, যীচুৱে আত্মাত বিৰক্তি পাই সাক্ষ্য দি কলে, “মই তোমালোকক  সঁচাকৈ কওঁ, তোমালোকৰ মাজৰ এজনে মোক বিশ্বাস ঘাতকতা কৰিব৷”
+\v 22 শিষ্য সকলে ইজনে সিজনৰ মুখলৈ চাব ধৰিলে, কিন্তু কোন জনৰ বিষয়ে এই কথা কলে, সেই বিষয়ে নজনাৰ বাবে তেওঁলোক আচৰিত হ’ল।
+\p
+\v 23 যীচুৰ শিষ্য সকলৰ মাজৰ যি এজনক তেওঁ বৰ প্ৰেম কৰিছিল সেই শিষ্য জনে মেজৰ কাষত হেলনীয়া হৈ পৰি যীচুৰ নিচেই কাষতে আছিল৷
+\v 24 তেতিয়া চিমোন পিতৰে ইঙ্গিত দি সেই শিষ্য জনক কলে, “তেওঁ কাৰ বিষয়ে এই কথা কৈছে, সোধাচোন”?
+\v 25 তেতিয়া তেওঁ যীচুৰ বুকুলৈ হাউলি গৈ সুধিলে, “হে প্ৰভু, সেই জন নো কোন?”
+\p
+\v 26 যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “মই যি জনক এই পিঠা ডোখৰ ভাঙি জুবুৰিয়াই  দিম, তেৱেঁই সেই জন।” তেতিয়া তেওঁ পিঠা ডোখৰ জুবুৰিয়াই লৈ, ঈষ্কৰিয়োতীয়া চিমোনৰ পুতেক যিহূদাক দিলে।
+\v 27 সেই পিঠা ডোখৰ পোৱাৰ পাছতেই, চয়তান তেওঁৰ ভিতৰ সোমাল। তেতিয়া যীচুৱে তেওঁক কলে, “তুমি যি কাম কৰিবলৈ লৈছা, সেই কাম বেগতে কৰা।”
+\p
+\v 28 কিন্তু তেওঁ কিয় এই কথা তেওঁক কলে, সেই বিষয়ে তেওঁৰ লগত মেজত ভোজন কৰিবলৈ বহা সকলৰ কোনেও বুজি পোৱা নাছিল৷
+\v 29 কিয়নো কিছুমানে ভাবিলে যে, যিহূদাৰ লগত ধনৰ জোলোঙা থকাৰ কাৰণে, ‘পৰ্ব্বলৈ যি যি লাগে সেইবোৰ কিনিবলৈ নাইবা দৰিদ্ৰ সকলক কোনো বস্তু দিবলৈ’ যীচুৱে তেওঁক এই কথা কলে।
+\v 30 তাতে তেওঁ সেই পিঠা ডোখৰ গ্ৰহণ কৰি, তেতিয়াই বাহিৰলৈ গল। সেই সময়, নিশাৰ সময় আছিল।
+\s জীৱনৰ বিষয়ে শিষ্য সকলৰ সৈতে যীচুৰ কথোপকথন 
+\p
+\v 31 যেতিয়া সেই ঠাইৰ পৰা যিহূদা বাহিৰলৈ ওলাই গল, যীচুৱে কলে, “এতিয়া মানুহৰ পুত্ৰ মহিমান্বিত হ’ল, ঈশ্বৰো তেওঁৰ যোগেদি মহিমান্বিত হ’ল৷
+\v 32 ঈশ্বৰ যদি তেওঁৰ যোগেদি মহিমান্বিত হ’ল, তেতিয়া ঈশ্বৰেও পুত্ৰক নিজৰ যোগেদি মহিমান্বিত কৰিব, তেওঁ তৎক্ষণাতেই কৰিব।”
+\v 33 মোৰ প্ৰিয় সন্তান সকল, তোমালোকৰ লগত মই অলপ সময়হে আছো। তোমালোকে মোক বিচাৰিবা; কিন্তু যিহূদী সকলক যেনেকৈ কৈছিলো যে, ‘মই যি ঠাইলৈ যাওঁ, সেই ঠাইলৈ তোমালোকে যাব নোৱাৰা’, তেনেকৈ এতিয়া তোমালোককো কৈছো।
+\p
+\v 34 মই তোমালোকক এটা নতুন আজ্ঞা দিওঁ, তোমালোকে পৰস্পৰে প্ৰেম কৰা; মই যেনেকৈ তোমালোকক প্ৰেম কৰিলো, তেনেকৈ তোমালোকেও পৰস্পৰে প্ৰেম কৰা।
+\v 35 তোমালোকৰ যদি পৰস্পৰৰ মাজত প্ৰেম থাকে, তেনেহলে তোমালোক যে মোৰ শিষ্য হয়, ইয়াক তাৰ দ্বাৰাই সকলোৱে জানিব।”
+\p
+\v 36 চিমোন পিতৰে তেওঁক সুধিলে, “হে প্ৰভু, আপুনি কলৈ যায়?” যীচুৱে উত্তৰ দি কলে, “মই যলৈ যাওঁ, তালৈ তুমি এতিয়া মোৰ পাছে পাছে আহিব নোৱাৰা; কিন্তু পাছত তুমি মোৰ পাছে পাছে আহিবা।”
+\v 37 পিতৰে তেওঁক কলে, “হে প্ৰভু, এতিয়াই নো কি কাৰণে আপোনাৰ পাছে পাছে যাব নোৱাৰো? মই আপোনাৰ কাৰণে মোৰ প্ৰাণকো দিম।”
+\v 38 যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “মোৰ কাৰণে তোমাৰ প্ৰাণ দিবা নে? মই তোমাক অতি স্বৰূপকৈ কওঁ, তুমি মোক দোকমোকালিতে কুকুৰাই ডাক দিয়াৰ আগেয়ে তিনি বাৰ অস্বীকাৰ কৰিবা।”
+\c 14
+\p
+\v 1 “তোমালোকৰ হৃদয় ব্যাকুল নহওক৷ ঈশ্বৰত বিশ্বাস কৰা আৰু মোকো বিশ্বাস কৰা।
+\v 2 মোৰ পিতৃৰ ঘৰত অনেক থকা ঠাই আছে; আৰু নথকা হলে তোমালোকক কলোহেঁতেন; কিয়নো মই তোমালোকলৈ ঠাই যুগুত কৰিবলৈ যাওঁ।
+\v 3 যদি মই যাওঁ আৰু তোমালোকলৈ ঠাই যুগুত কৰো, তেনেহলে মই যি ঠাইত থাকো, তোমালোকো সেই ঠাইতে থাকিবলৈ পাবা, এই কাৰণে মই আকৌ আহি তোমালোকক মোৰ ওচৰলৈ লৈ যাম।
+\p
+\v 4 মই যি ঠাইলৈ যাওঁ, তোমালোকে তাৰ বাট জানা।”
+\v 5 থোমাই যীচুক কলে, “হে প্ৰভু, আপুনি কলৈ যায়, তাকেই আমি নাজানো; তেনেহলে বাট নো আমি কেনেকৈ জানিম?”
+\v 6 যীচুৱে তেওঁক কলে, “ময়েই বাট, সত্য আৰু জীৱন; মোৰ যোগেদি নগলে, পিতৃৰ ওচৰলৈ কোনো যাব নোৱাৰে।
+\v 7 তোমালোকে মোক জনা হলে, মোৰ পিতৃকো জানিলাহেঁতেন; এতিয়াৰ পৰা তোমালোকে তেওঁক জানিছা আৰু দেখিছাও।”
+\p
+\v 8 ফিলিপে যীচুক কলে, “হে প্ৰভু, পিতৃক আমাক দেখুৱাওঁক, সেয়ে আমালৈ যথেষ্ট হব”।
+\v 9 যীচুৱে কলে, “হে ফিলিপ, তোমালোকৰ সৈতে ইমান দিন থকাতো তুমি মোক চিনি পোৱা নাই নে? যি জনে মোক দেখিলে, তেওঁ মোৰ পিতৃকেই দেখিলে; ইয়াৰ পাছতো পিতৃক দেখুৱাওঁক বুলি কেনেকৈ কব পাৰিলা?”
+\p
+\v 10 “মই যে পিতৃত আছো আৰু পিতৃও যে মোৰ লগত আছে, ইয়াক তুমি বিশ্বাস নকৰা নে? মই যি যি কথা তোমালোকক কওঁ, সেইবোৰ নিজৰ পৰা নকওঁ; কিন্তু পিতৃয়ে মোৰ লগত থাকি তেওঁৰ কাৰ্যবোৰ সম্পন্ন কৰে।
+\v 11 মই যে পিতৃত আছো, আৰু পিতৃও যে মোৰ লগত আছে, মোৰ এই কথাতে বিশ্বাস কৰা; নাইবা মই কৰা কাৰ্যবোৰৰ কাৰণে মোক বিশ্বাস কৰা।
+\p
+\v 12 মই তোমালোকক অতি স্বৰূপকৈ কওঁ, মই যি যি কাৰ্য কৰো, মোক বিশ্বাস কৰা জনেও তেনেকুৱা কাৰ্য কৰিব আৰু তাতকৈয়ো মহৎ মহৎ কাৰ্য কৰিব; কিয়নো মই পিতৃৰ ওচৰলৈ যাওঁ।
+\v 13 তোমালোকে মোৰ নামেৰে যিহকে খুজিবা, মই তাকে পূর্ণ কৰিম; যাতে পিতা, পুত্ৰৰ দ্বাৰাই  মহিমান্বিত হয়।
+\v 14 তোমালোকে মোৰ নামেৰে যদি কিবা খোজা, তেনেহলে সেয়া মই পূর্ণ কৰিম।
+\p
+\v 15 তোমালোকে যদি মোক প্ৰেম কৰা, তেনেহলে মোৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰিবা।
+\v 16 আৰু মই পিতৃৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰিম, তেওঁ যাতে তোমালোকক আন এজন সহায়কর্তা দিয়ে আৰু তেওঁ যেন চিৰকাল তোমালোকৰ লগত থাকে৷
+\v 17 সেই সত্যৰ আত্মাক জগতে গ্ৰহণ কৰিব নোৱাৰে; কিয়নো জগতে তেওঁক নেদেখে আৰু নাজানেও; তোমালোকে হলে তেওঁক জানা; কিয়নো তেওঁ তোমালোকৰ সঙ্গে সঙ্গে থাকে আৰু তেওঁ তোমালোকৰ মাজত থাকিব।
+\p
+\v 18 মই তোমালোকক অনাথকৈ এৰি নাযাওঁ; মই তোমালোকৰ ওচৰলৈ আকৌ আহিম।
+\v 19 অলপ সময়ৰ পাছত জগতে মোক পুনৰ দেখিবলৈ নাপাব, কিন্তু তোমালোকে হলে মোক দেখা পাবা; কাৰণ মই জীয়াই আছো বাবে তোমালোকো জীয়াই থাকিবা।
+\v 20 সেইদিনা তোমালোকে জানিবা যে, মই পিতৃত আছো আৰু তোমালোকো মোত আছা, ময়ো তোমালোকত আছো।
+\p
+\v 21 যি জনে মোৰ আজ্ঞা পাই পালন কৰে, সেই জনে মোক প্ৰেম কৰে; আৰু যি জনে মোক প্ৰেম কৰে, সেই জন মোৰ পিতৃৰ প্ৰেমৰ পাত্ৰ হব আৰু ময়ো সেই জনক প্ৰেম কৰি, তেওঁৰ আগত নিজকে প্ৰকাশ কৰিম।”
+\v 22 তেতিয়া ঈষ্কৰিয়োতীয়া নহয়, আন যিহুদাই তেওঁক কলে, “হে প্ৰভু, কিনো হল যে, আপুনি জগতৰ আগত প্ৰকাশিত নহয়, কিন্তু আমাৰ আগত নিজকে প্ৰকাশ কৰিব?”
+\p
+\v 23 যীচুৱে তেওঁক উত্তৰ দিলে, “কোনোৱে যদি মোক প্ৰেম কৰে, তেনেহলে তেওঁ মোৰ বাক্য পালন কৰিব; মোৰ পিতৃয়ে তেওঁক প্ৰেম কৰিব, আৰু আমি তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি, তেওঁৰে সৈতে নিবাস কৰিম।
+\v 24 যি জনে মোক প্ৰেম নকৰে, সেই জনে মোৰ বাক্যও পালন নকৰে; আৰু যি বাক্য তোমালোকে শুনিবলৈ পাইছা, সেই বাক্য মোৰ নহয়, কিন্তু মোক পঠোৱা পিতৃৰহে।
+\p
+\v 25 মই তোমালোকৰ লগত থাকোতেই, এইবোৰ কথা তোমালোকক কলো;
+\v 26 কিন্তু সেই সহায়কর্তা পবিত্ৰ আত্মা, যি জনক পিতৃয়ে মোৰ নামেৰে পঠিয়াব, তেওঁ তোমালোকক সকলো শিক্ষা দিব আৰু মই তোমালোকক যি যি কৈছো, এই আটাই কথা তোমালোকক সোঁৱৰাব।
+\v 27 মই তোমালোকলৈ শান্তি এৰি যাওঁ, মোৰ শান্তি তোমালোকক দিওঁ; জগতে যেনেকৈ দিয়ে মই তেনেকৈ নিদিওঁ। তোমালোকৰ হৃদয় ব্যাকুল নহওক, আৰু ভয়াতুৰো নহওক।
+\p
+\v 28 মই তোমালোকক যি দৰে কলো, সেই বিষয়ে তোমালোকে শুনিলা, মই গৈ তোমালোকৰ ওচৰলৈ পুনৰ আহিম৷ তোমালোকে যদি মোক প্ৰেম কৰা, তেনেহলে মই পিতৃ ওচৰলৈ যাব ওলোৱাৰ কাৰণে তোমালোকে আনন্দ কৰিলাহেঁতেন; কিয়নো পিতৃ মোতকৈ মহান।
+\v 29 এইবোৰ ঘটা কালত তোমালোকে যেন বিশ্বাস কৰা, এই কাৰণে ঘটাৰ আগেয়ে, মই তোমালোকক এইবোৰ কথা কলো।
+\p
+\v 30 তোমালোকৰ সৈতে মই অধিক কথা এতিয়া নাপাতো, কিয়নো জগতৰ অধিকাৰী আহিছে; আৰু মোৰ ওপৰত তাৰ একো ক্ষমতা নাই।
+\v 31 কিন্তু মই যে পিতৃক প্ৰেম কৰো, আৰু পিতৃয়ে মোক দিয়া আজ্ঞাবোৰ মই যে পালন কৰো, এই বিষয়ে জগতে জানিবলৈ; এতিয়া উঠা, আমি ইয়াৰ পৰা যাওঁহক।”
+\c 15
+\s কাৰ্যৰ বিষয়ে শিষ্য সকলৰ সৈতে যীচুৰ কথোপকথন 
+\p
+\v 1 “ময়েই প্ৰকৃত দ্ৰাক্ষালতা; মোৰ পিতৃ খেতিয়ক।
+\v 2 মোৰ যি যি ডালত ফল নধৰে, সেই ডালবোৰ তেওঁ কাটি পেলায় আৰু যি যি ডালত ফল ধৰে; সেইবোৰ ডালত অধিক ফল ধৰিবলৈ তেওঁ সেই ডলবোৰ পৰিষ্কাৰ কৰি দিয়ে।
+\p
+\v 3 মই তোমালোকক কোৱা বাক্যৰ দ্বাৰাই তোমালোক এতিয়া পৰিষ্কৃত হৈছা।
+\v 4 তোমালোক মোত থাকা, ময়ো তোমালোকত থাকিম। দ্ৰাক্ষালতাত লাগি নাথাকিলে, ডালে যেনেকৈ আপোনা-আপুনি ফল ধৰিব নোৱাৰে, তেনেকৈ মোৰ লগত নাথাকিলে, তোমালোকে ফলৱন্ত হব নোৱাৰিবা।
+\p
+\v 5 ময়েই দ্ৰাক্ষালতা, তোমালোক ডাল; যি জন মোৰ লগত থাকে আৰু ময়ো যি জনত থাকো, সেই জন বহু ফলৱান হয়; কিয়নো মোৰ বাহিৰে তোমালোকে একো কৰিব নোৱাৰা।
+\v 6 কোনোৱে যদি মোৰ লগত নাথাকে, তেনেহলে তেওঁক শুকান ডালৰ দৰে বাহিৰলৈ পেলোৱাত, সি শুকাই যায় আৰু সেইবোৰ গোটাই জুইত পেলাই দিয়া হয়, তাতে সেইবোৰ পোৰা যায়।
+\v 7 তোমালোক যদি মোত থাকা আৰু মোৰ শিক্ষাও যদি তোমালোকত থাকে, তেনেহলে যি ইচ্ছা কৰা, তাকে খোজা, সেয়াই তোমালোকলৈ কৰা হব।
+\p
+\v 8 ইয়াতে মোৰ পিতৃ মহিমান্বিত হবলৈ, তোমালোকে অধিক ফল ধৰি নিজকে প্ৰমাণ কৰা যে, তোমালোক মোৰ প্ৰকৃত শিষ্য।
+\v 9 পিতৃয়ে যেনেকৈ মোক প্ৰেম কৰিলে, ময়ো তোমালোকক তেনেকৈ প্ৰেম কৰিলো; তোমালোকে মোৰ প্ৰেমতে থাকা।
+\p
+\v 10 তোমালোকে যদি মোৰ আজ্ঞা পালন কৰা, তেনেহলে, মই যেনেকৈ পিতৃৰ আজ্ঞা পালন কৰি, তেওঁৰ প্ৰেমত থাকো; তোমালোকো তেনেকৈ তেওঁৰ প্ৰেমতে থাকিবা।
+\v 11 মোৰ আনন্দ তোমালোকত যেন থাকে আৰু তোমালোকৰ আনন্দ যেন সম্পূৰ্ণ হয়, এই কাৰণে মই তোমালোকক এইবোৰ কথা  কলো।
+\p
+\v 12 এই মোৰ আজ্ঞা, মই যেনেকৈ তোমালোকক প্ৰেম কৰিলো, তেনেকৈ তোমালোকেও পৰস্পৰে প্ৰেম কৰা।
+\v 13 বন্ধুৰ বাবে নিজৰ প্ৰাণ দিয়াত কৈ মহান প্ৰেম আন কতো নাই।
+\p
+\v 14 তোমালোকক মই যি যি আজ্ঞা দিওঁ, সেইবোৰ যদি পালন কৰা, তেনেহলে তোমালোক মোৰ বন্ধু।
+\v 15 এতিয়াৰ পৰা মই তোমালোকক দাস বুলি নকওঁ, কিয়নো প্ৰভুৱে যি কৰে দাসে সেই বিষয়ে নাজানে। মই তোমালোকক বন্ধু বুলি কওঁ, কিয়নো মোৰ পিতৃৰ পৰা যি যি শুনিলো; সেই বিষয়বোৰ তোমালোকক জনালো।
+\p
+\v 16 তোমালোকে যে মোক মনোনীত কৰিলা এনে নহয়, মইহে তোমালোকক মনোনীত কৰিলো; আৰু তোমালোক যেন ফলৱন্ত হোৱা, তাতে তোমালোকৰ ফল যেন স্থায়ী হয়। মোৰ নামেৰে পিতৃৰ আগত যি খুজিবা, সেয়াই তেওঁ যেন তোমালোকক দিব, এই কাৰণে তোমালোকক নিযুক্ত কৰিলো।
+\v 17 মই তোমালোকক এইবোৰ আজ্ঞা দিছো, তোমালোকে পৰস্পৰে ইজনে সিজনক প্ৰেম কৰিবা।
+\p
+\v 18 জগতে যদি তোমালোকক ঘৃণা কৰে, তেনেহলে জানিবা যে তোমালোকক ঘৃণা কৰাৰ পূর্বে মোকেই ঘৃণা কৰিলে।
+\v 19 তোমালোক জগতৰ হোৱা হলে, জগতে তোমালোকক নিজৰ লোকৰ দৰে প্ৰেম কৰিলেহেঁতেন; কিন্তু তোমালোক জগতৰ নোহোৱা। মই তোমালোকক জগতৰ মাজৰ পৰা মনোনীত কৰিলো, এই কাৰণে জগতে তোমালোকক ঘৃণা কৰে।
+\p
+\v 20 মই তোমালোকক যি যি শিক্ষা দিলো, সেইবোৰ বিষয়ে সোঁৱৰণ কৰা, দাস তেওঁৰ গৰাকীতকৈ ডাঙৰ নহয়৷ তেওঁলোকে যদি মোক তাড়না কৰিলে, তেনেহলে তোমালোককো তাড়না কৰিব; তেওঁলোকে মোৰ বাক্য যদি পালন কৰা, তেনেহলে তোমালোকৰ বাক্যও পালন কৰিব।
+\v 21 কিন্তু যি জনে মোক পঠিয়ালে, তেওঁক তেওঁলোকে নজনাৰ কাৰণে, মোৰ নামৰ কাৰণে তোমালোকক এইদৰে কৰিব।
+\v 22 মই আহি তেওঁলোকক কথা নোকোৱা হলে, তেওঁলোকৰ পাপ নহলহেঁতেন; কিন্তু এতিয়া পাপৰ বিষয়ে আপত্তি দৰ্শাবলৈ তেওঁলোকৰ কোনো উপায় নাই।
+\p
+\v 23 যি জনে মোক ঘৃণা কৰে, সেই জনে মোৰ পিতৃকো ঘৃণা কৰে।
+\v 24 যি কর্ম আন কোনোৱে কেতিয়াও কৰা নাই, মই তেওঁলোকৰ মাজত তেনে কৰ্ম নকৰা হলে, তেওঁলোকৰ পাপ নহলহেঁতেন; কিন্তু এতিয়া মোক আৰু মোৰ পিতৃৰ কর্মবোৰক তেওঁলোকে দেখিলে, তথাপি তেওঁলোকে আমাক ঘৃণা কৰিলে।
+\v 25 বিধান শাস্ত্ৰৰ এই বাক্য পূর্ণ হবলৈ, এই সকলো ঘটিল; যেনেদৰে তেওঁলোকৰ শাস্ত্রত লিখা আছে, ‘কোনো কাৰণ নোহোৱাতো তেওঁলোকে মোক ঘৃণা কৰিলে’।
+\p
+\v 26 পিতৃৰ পৰা মই তোমালোককৰ নিমিত্তে এগৰাকী সহায়কৰ্তা পঠিয়াম। পিতৃৰ পৰা অহা এই সহায়কৰ্তা গৰাকী হৈছে সত্যৰ আত্মা। তেওঁ যেতিয়া আহিব তেতিয়া তেৱেই মোৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিব।
+\v 27 তোমালোক আদিৰে পৰা মোৰ লগত থকাৰ কাৰণে, তোমালোকেও সাক্ষ্য দিবা।”
+\c 16
+\p
+\v 1 “মই তোমালোকক এই সকলোবোৰ কথা এই কাৰণে কলো, যাতে তোমালোকৰ নিজৰ বিশ্বাসত বিঘিনি নজন্মে৷
+\v 2 মানুহবোৰে নাম ঘৰৰ পৰা তোমালোকক বাহিৰ কৰিব, সেই কালত তোমালোকক বধ কৰোতা প্ৰতিজনে ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰিছো বুলি ভাবিব, এনে কাল আহি আছে।
+\p
+\v 3 তেওঁলোকে মোৰ পিতৃক আৰু মোক নজনাৰ কাৰণে এনে কর্মবোৰ কৰিব।
+\v 4 কিন্তু যেতিয়া সেই সময় আহিব, তেতিয়া মই কোৱা কথাবোৰ তোমালোকে যেন সোঁৱৰিবা, এই কাৰণে মই এইবোৰ কথা এতিয়া তোমালোকক কলো। মই তোমালোকৰ লগত থকাৰ কাৰণে, এইবোৰ কথা আৰম্ভণিৰে পৰা কোৱা নাছিলো।
+\p
+\v 5 কিন্তু যি জনে মোক পঠিয়াইছে, এতিয়া মই তেওঁৰ ওচৰলৈ ঘুৰি যাওঁ; তথাপি তোমালোকৰ কোনেও মোক এইদৰে সুধিব নিবিচাৰা, ‘আপুনি নো কলৈ গৈ আছে’?
+\v 6 কিন্তু মই তোমালোকক এইবোৰ কথা কোৱা কাৰণে, তোমালোকৰ হৃদয় বেজাৰেৰে ভৰি পৰিছে।
+\p
+\v 7 তথাপি, মই তোমালোকক সঁচাকৈ কৈছো; মই যোৱাই তোমালোকৰ পক্ষে ভাল, কিয়নো মই যদি নাযাওঁ, তোমালোকৰ ওচৰলৈ সেই সহায়কর্তা নাহিব; কিন্তু মই গৈ তোমালোকৰ ওচৰলৈ তেওঁক পঠিয়াই দিম।
+\p
+\v 8 তেওঁ যেতিয়া আহিব, তেওঁ পাপৰ বিষয়ে, ধাৰ্মিকতাৰ বিষয়ে আৰু সোধবিচাৰৰ বিষয়ে, জগতক দোষৰ প্ৰমাণ দিব।
+\v 9 তেওঁ পাপৰ সম্পর্কত চেতনা দিব, কিয়নো তেওঁলোকে মোক বিশ্বাস নকৰে;
+\v 10 ধাৰ্মিকতাৰ বিষয়ে বুজাব, কিয়নো মই এতিয়া পিতৃৰ ওচৰলৈ যাওঁ, তোমালোকে মোক এতিয়া দেখিবলৈ নাপাবা;
+\v 11 আৰু সোধবিচাৰৰ বিষয়ে চেতনা দিব, কিয়নো এই জগতৰ অধিকাৰীৰ সোধবিচাৰ কৰা হ’ল।
+\p
+\v 12 তোমালোকক কবলৈ মোৰ অনেক কথা আছে, কিন্তু সেই কথা এতিয়া গ্ৰহণ কৰিবলৈ অতি অধিক হব।
+\v 13 কিন্তু সেই সত্যৰ আত্মা যেতিয়া আহিব, তেতিয়া তেওঁ আটাই সত্যলৈ তোমালোকক পথ দেখুৱাই নিব; কিয়নো তেওঁ নিজৰ পৰা একো কথা নকব; কিন্তু যি যি কথা শুনিব, সেই বিষয়বোৰৰ বিষয়েহে কব আৰু তোমালোকক ভবিষ্যতৰ কথাও জনাব।
+\v 14 তেওঁ মোক মহিমান্বিত কৰিব; কিয়নো মোৰ যি যি আছে, তেওঁ সেইবোৰ তোমালোকক জনাব।
+\p
+\v 15 পিতৃৰ যি যি আছে, সেই সকলো মোৰ; এই হেতুকে মই কলো, সত্যৰ আত্মাই মোৰ পৰা সকলো গ্ৰহণ কৰি তোমালোকৰ আগত ঘোষণা কৰিব।
+\v 16 কিছু সময়ৰ পাছত তোমালোকে মোক দেখিবলৈ নাপাবা; কিন্তু আকৌ অলপ সময়ৰ পাছত, মোক দেখিবলৈ পাবা।”
+\p
+\v 17 তেতিয়া তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ মাজৰ কোনো কোনোৱে পৰস্পৰৰ মাজত আলোচনা কৰি কলে, “তেওঁ আমাক কি কবলৈ বিচাৰিছে, কিছু সময়ৰ পাছত মোক দেখিবলৈ নোপোৱা; কিন্তু আকৌ অলপ সময়ৰ পাছত মোক দেখিবলৈ পাবা; ‘কাৰণ মই পিতৃৰ ওচৰলৈ যাওঁ’? তেওঁ এই কথা কিয় কলে আমি বুজি পোৱা নাই৷”
+\v 18 এতেকে তেওঁলোকে কলে, ‘অলপ সময়’ বুলি কৈ কি তেওঁ বুজাব বিচাৰিছে? তেওঁ কি কব বিছাৰিছে আমি হলে বুজা নাই।”
+\v 19 যীচুৱে দেখিলে যে তেওঁলোকে তেওঁক সুধিবৰ বাবে আগ্ৰহী, সেয়েহে মনৰ ভাব বুজি পাই তেওঁলোকক কলে, “মই যে তোমালোকক কলো, ‘কিছু সময়ৰ পাছত তোমালোকে মোক দেখিবলৈ নাপাবা, কিন্তু আকৌ অলপ সময়ৰ পাছত মোক দেখিবলৈ পাবা’, এই কথাৰ ওপৰতে তোমালোকে আলোচনা কৰি আছা নে?”
+\v 20 মই তোমালোকক সঁচাকৈ কওঁ, তোমালোকে ক্ৰন্দন আৰু বিলাপ কৰিবা, কিন্তু জগতে আনন্দ কৰিব; তেতিয়া তোমালোকে শোক কৰিবা; কিন্তু পাছত তোমালোকৰ সেই শোক আনন্দত পৰিণত হব।
+\v 21 প্ৰসৱৰ সময় উপস্থিত হোৱাত মহিলাই প্ৰসৱৰ বেদনাত দুখ পায়; কিন্তু সন্তান ওপজিলেই, জগতলৈ এটি শিশু জন্ম হোৱাৰ আনন্দত, বেছি সময়লৈ সেই বেদনা তেওঁৰ মনত নাথাকে।
+\p
+\v 22 ঠিক সেইদৰে তোমালোকেও এতিয়া দুখত আছা; কিন্তু মই আকৌ তোমালোকক দেখা দিম; তেতিয়া তোমালোকৰ হৃদয় আনন্দিত হব আৰু তোমালোকৰ সেই আনন্দ কোনেও তোমালোকৰ পৰা কাঢ়ি নিব নোৱাৰিব।
+\v 23 সেইদিনা মোক একো প্ৰশ্ন নুসুধিবা৷ মই তোমালোকক সঁচাকৈ কওঁ, তোমালোকে মোৰ নামেৰে পিতৃৰ আগত যদি কিবা খোজা, তেনেহলে তেওঁ তোমালোকক দিব।
+\v 24 এতিয়ালৈকে মোৰ নামেৰে তোমালোকে একো খোজা নাই; খোজা, তেতিয়াহে পাবা, তেতিয়া তোমালোকৰ আনন্দ পৰিপূর্ণ হব।
+\p
+\v 25 এইবোৰ কথা উপমাৰে মই তোমালোকক কলো, যি সময়ত মই তোমালোকক উপমা নিদিয়াকৈ, প্ৰকাশকৈ পিতৃৰ কথা জনাম, এনে সময় আহিছে।
+\p
+\v 26 সেই দিনা পিতৃৰ পৰা যি যি খোজা, মোৰ নামেৰে খুজিবা। মই ইয়াৰে ইয়াকে কৈছো  যে সেই দিনা তোমালোকৰ বাবে মই পিতৃৰ পৰা খুজিবৰ প্ৰয়োজন নহব।
+\v 27 কিয়নো পিতৃয়ে নিজেই তোমালোকক প্রেম কৰে; কাৰণ তোমালোকে মোক প্ৰেম কৰিলা আৰু মই যে পিতৃৰ পৰা আহিছো, ইয়াকো বিশ্বাস কৰিলা।
+\v 28 মই পিতৃৰ ওচৰৰ পৰা জগতলৈ আহিলো; আকৌ জগতক এৰি এতিয়া মই পিতৃৰ ওচৰলৈ যাওঁ।”
+\p
+\v 29 তেতিয়া তেওঁৰ শিষ্য সকলে কলে, “চাওক, আপুনি এতিয়া স্পষ্টকৈ কব ধৰিছে; আপুনি কোনো কথা অস্পষ্টকৈ কৈ থকা নাই।
+\v 30 এতিয়া আমি বুজি পালোঁ যে আপুনি সকলো জানে, কোনো ব্যক্তিয়ে আপোনাক সুধাৰ আগতেই আপুনি তাৰ উত্তৰ দিব পাৰে, আপুনি যে ঈশ্বৰৰ পৰা আহিছে, ইয়াকে আমি বিশ্বাস কৰিছো।
+\v 31 যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “এতিয়া বিশ্বাস কৰিছা নে?”
+\p
+\v 32 মোৰ কথা শুনা, এনে সময় আহি উপস্থিত হৈছেহি যেতিয়া তোমালোক সকলোৱেই গোট গোট হৈ যাবা। তোমালোকে মোৰ লগ এৰিবা। মই অকলশৰীয়া হম। কিন্তু প্ৰকৃততে মই অকলশৰ নহও, কাৰণ পিতৃ ঈশ্বৰ মোৰে সৈতে আছে।
+\v 33 এই কাৰণে মই তোমালোকক এইবোৰ কথা কলো, যাতে তোমালোকে মোৰে সৈতে শান্তি থাকিব পাৰা৷ জগতত তোমালোকে কষ্ট পাবা; কিন্তু নিৰ্ভয় হোৱা; মই জগতৰ ওপৰত জয় কৰিলো।”
+\c 17
+\s যীচুৰ প্ৰাৰ্থনা 
+\p
+\v 1 যীচুৱে এইবোৰ কথা কোৱাৰ পাছত, স্বৰ্গলৈ চকু তুলি কলে, “হে পিতৃ, তোমাৰ পুত্ৰক মহিমান্বিত কৰিবলৈ এতিয়া সময় হৈছে; যাতে তোমাৰ পুত্ৰয়ো তোমাক মহিমান্বিত কৰিব পাৰে;
+\v 2 যিহেতু, সকলো লোকৰ ওপৰত তুমি পুত্ৰক ক্ষমতা দিলা যাতে যি সকলক তুমি পুত্ৰক দিলা, তেওঁলোক সকলোৱে যেন অনন্ত জীৱনৰ অধিকাৰী হয়।
+\p
+\v 3 সত্য ঈশ্বৰ যি তুমি; মানুহবিলাকে তোমাক আৰু তুমি পঠিয়াই দিয়া যীচু খ্ৰীষ্টক জানিব পাৰাটোৱেই অনন্ত জীৱন
+\v 4 তুমি মোক যি কৰ্ম কৰিবলৈ দিছিলা, সেয়া মই সিদ্ধ কৰি পৃথিৱীত তোমাক মহিমান্বিত কৰিলো
+\v 5 এতিয়া, হে পিতৃ, তোমাৰ সান্নিধ্যৰে মোক মহিমান্বিত কৰা৷ জগত সৃষ্টিৰ পূর্বে তোমাৰ সৈতে মোৰ যি মহিমা আছিল, সেই মহিমাৰে, এতিয়া মোক মহিমান্বিত কৰা।
+\p
+\v 6 তুমি এই জগতৰ মাজৰ পৰা যি সকল মানুহক মোক দিলা, সেই সকলৰ আগত মই তোমাৰ নাম প্ৰকাশ কৰিলো; তেওঁলোক তোমাৰেই আছিল, তুমি তেওঁলোকক মোক দিলা; আৰু তেওঁলোকে তোমাৰ বাক্য ধৰি ৰাখিছে।
+\v 7 এতিয়া তেওঁলোকে জানিছে তুমি মোক যি যি দিছিলা, সেই সকলোৱেই যে, তোমাৰ পৰাই হৈছে৷
+\v 8 কিয়নো তুমি যি বাক্য মোক দিলা, সেই বাক্য মই তেওঁলোকক দিলো আৰু তেওঁলোকে সেই সকলোকে গ্ৰহণো কৰিলে, মই যে তোমাৰ পৰা আহিলো, ইয়াকো তেওঁলোকে সঁচাকৈ জানিলে আৰু তুমি যে মোক পঠালা তাকো বিশ্বাস কৰিলে।
+\p
+\v 9 মই তেওঁলোকৰ কাৰণে প্ৰার্থনা কৰিছো। মই গোটেই জগতৰ কাৰণে প্ৰার্থনা কৰা নাই, কিন্তু যি সকলক মোক দিলা, তেওঁলোকৰ কাৰণেহে কৰিছো; কিয়নো তেওঁলোক তোমাৰ৷
+\v 10 মোৰ সকলো বস্তু তোমাৰ আৰু যি যি তোমাৰ, সেই সকলোৱেই মোৰ; মই তোমাৰ যোগেদিয়েই সেইবোৰত মহিমান্বিত হৈছো।
+\v 11 মই এই জগতত বেছি দিন নাথাকো; কিন্তু এই লোক সকল হলে জগতত থাকিব, মই তোমাৰ ওচৰলৈ যাওঁ। হে পবিত্ৰ পিতৃ, আমি যেনেকৈ এক হৈ আছো, তোমাৰ নামেৰে মোক দিয়া লোক সকলো যেন তেনেকৈ এক হব পাৰে৷
+\p
+\v 12 মই তেওঁলোকৰ লগত থকা সময়ত, তুমি যি নাম মোক দিছা, তোমাৰ সেই নামত মই তেওঁলোকক ৰক্ষা কৰিলো; আৰু মই তেওঁলোকক পহৰা দিলো; তাতে তেওঁলোকৰ এজনো বিনষ্ট নহল, কেৱল বিনাশৰ পুত্ৰহে শাস্ত্ৰীয় বচন সিদ্ধ কৰিবলৈ বিনষ্ট হ’ল।
+\v 13 কিন্তু এতিয়া মই তোমাৰ ওচৰলৈ আহিছো; এই কাৰণে জগতত থাকোতেই এইবোৰ কথা কৈছো। মোৰ আনন্দ যেন তেওঁলোকে সম্পূর্ণৰূপে পায়৷
+\v 14 সেই নিমিত্তে মই তোমাৰ বাক্য তেওঁলোকক দিলো; কিন্তু জগতে তেওঁলোকক ঘৃণা কৰে, কাৰণ তেওঁলোক জগতৰ নহয়; মই যেনেকৈ জগতৰ নহওঁ৷
+\p
+\v 15 তেওঁলোকক এই জগতৰ পৰা নিবলৈ মই তোমাক প্ৰার্থনা নকৰো, কিন্তু তুমি তেওঁলোকক চয়তানৰ পৰা ৰক্ষা কৰা।
+\v 16 তেওঁলোক জগতৰ নহয়, মই যেনেকৈ জগতৰ নহওঁ।
+\v 17 তোমাৰ বাক্যই সত্য; সত্যতাৰে তোমাৰ সেৱা কৰিবলৈ তেওঁলোকক পবিত্ৰ কৰা।
+\p
+\v 18 তুমি যেনেকৈ মোক জগতলৈ পঠালা, ময়ো তেনেকৈ তেওঁলোকক জগতলৈ পঠালো।
+\v 19 তেওঁলোকৰ কাৰণে মই নিজকে পবিত্র কৰিছো, যাতে তেওঁলোকো সত্য ৰূপে পবিত্ৰ হব পাৰে৷
+\p
+\v 20 মই কেৱল এওঁলোকৰ কাৰণে প্ৰার্থনা নকৰো, কিন্তু এওঁলোকৰ বাক্যৰ দ্বাৰাই মোক বিশ্বাস কৰা সকলোৰে কাৰণে প্ৰার্থনা কৰো,
+\v 21 গতিকে তেওঁলোক যেন সকলোৱে এক হয়; হে পিতৃ, তুমি যেনেকৈ মোৰ লগত আছা, তেনেকৈ ময়ো তোমাৰ লগত আছো, তেনেকৈ তেওঁলোকেও যেন আমাৰ লগত থাকে, তাতে জগতে যেন বিশ্বাস কৰে তুমি যে মোক পঠিয়ালা৷
+\p
+\v 22 আৰু তুমি মোক যি মহিমা দিলা, সেই মহিমা ময়ো তেওঁলোকক দিলো, সেই কাৰণে তেওঁলোক এক; আমি সকলোৱেই যেন এক হব পাৰো,
+\v 23 তাৰ বাবে মই তেওঁলোকত আৰু তুমি মোৰ লগত থাকিবা, এইদৰে তেওঁলোক যেন সম্পূৰ্ণকৈ এক হয়, জগতে যাতে জানে যে তুমি মোক পঠিয়াইছা, আৰু তুমি যেনেকৈ মোক প্ৰেম কৰিলা, তেনেকৈ তেওঁলোককো প্ৰেম কৰা৷
+\p
+\v 24 হে পিতৃ, মই বিচাৰো, তুমি মোক যি দিছা, যি ঠাইত মই থাকো, তেওঁলোকো যেন মোৰ লগত সেই ঠাইত থাকে, তুমি যি মহিমা মোক দিছা, সেই মহিমা যেন তেওঁলোকে দেখিবলৈ পায়; কাৰণ জগত স্থাপন কৰাৰ পূর্বেই তুমি মোক প্ৰেম কৰিলা৷
+\p
+\v 25 হে ন্যায়ৱান পিতৃ, জগতে তোমাক নাজানিলে, কিন্তু মই তোমাক জানিলো; আৰু তুমি যে মোক পঠালা, সেয়া তেওঁলোকেও জানিলে।
+\v 26 তুমি কোন হয়, সেই বিষয়ে মই তেওঁলোকৰ ওচৰত প্ৰকাশ কৰিছো, আৰু ইয়াৰ পাছতো মই ইয়াকে কৰি থাকিম, তেতিয়া তুমি মোক যেনে প্ৰেম কৰা, তেওঁলোকেও একেদৰে আন লোকক প্ৰেম কৰিব আৰু মই তেওঁলোকৰ লগত থাকিম।
+\c 18
+\s যীচুক ধৰি, হানন আৰু কায়াফাৰ আগলৈ নিয়া। পিতৰে তেওঁক অস্বীকাৰ কৰা 
+\p
+\v 1 যীচুৱে এইবোৰ কথা কৈ, কিদ্ৰোণ উপত্যকাৰ সিপাৰে য’ত এখন বাগিছা আছিল, সেই ঠাইলৈ তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ সৈতে তালৈ ওলাই গল; আৰু সেই বাগিচাত তেওঁ আৰু তেওঁৰ শিষ্য সকল সোমাল।
+\v 2 শত্ৰুৰ হাতত শোধাই দিয়া যিহূদায় সেই ঠাই চিনি পাইছিল; কিয়নো যীচুৱে তেওঁৰ শিষ্য সকলক লগত লৈ বহুবাৰ সেই ঠাইলৈ গৈছিল।
+\v 3 তেতিয়া যিহূদাই প্ৰধান পুৰোহিত, ফৰীচী সকলৰ বিষয়া আৰু সৈন্যৰ দল এটাৰ সৈতে জোঁৰ, বন্তি আৰু অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ লৈ, সেই ঠাইত উপস্থিত হ’ল।
+\p
+\v 4 তেতিয়া যীচুৱে, তেওঁৰ প্ৰতি কি ঘটিবলৈ গৈ আছে সেই বিষয়ে আগেয়ে জনাৰ বাবে, তেওঁলোকৰ আগলৈ ওলাই গৈ তেওঁ সুধিলে, “তোমালোকে কক বিচাৰিছা?”
+\v 5 তেওঁলোকে উত্তৰ দিলে, “নাচৰতীয়া যীচুক।” যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “ময়েই সেই জন।” তেওঁক শত্ৰুৰ হাতত শোধাই দিয়া যিহূদাও তেওঁলোকৰ সৈতে থিয় হৈ আছিল।
+\p
+\v 6 যেতিয়া তেওঁ তেওঁলোকক কলে, “ময়েই সেই জন”, তেতিয়া তেওঁলোক পাছ হুঁহকি আহিল আৰু মাটিত পৰি গল।
+\v 7 তেতিয়া তেওঁ তেওঁলোকক আকৌ সুধিলে, “তোমালোকে কোন জনক বিচাৰিছা?” তেওঁলোকে কলে, “নাচৰতীয়া যীচুক।”
+\p
+\v 8 যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “মই তোমালোকক কৈছো, ময়েই সেই জন; এতেকে যদি মোক বিচাৰিছা, তেনেহলে এওঁলোকক যাবলৈ দিয়া।”
+\v 9 তেওঁ আগেয়ে কোৱা কথা সম্পূৰ্ণ হবলৈ এইবোৰ ঘটিল। তেওঁ কৈছিল, “মোক যি সকলক দিলা, তেওঁলোকৰ এজনকো মই হেৰুওৱা নাই।”
+\p
+\v 10 তেতিয়া চিমোন পিতৰৰ এখন তৰোৱাল আছিল, তেওঁ সেই তৰোৱাল ফাঁকৰ পৰা উলিয়াই, মহা-পুৰোহিতৰ দাসক ঘাপ মাৰি, তাৰ সোঁ কাণ খন কাটি পেলালে। সেই দাসৰ নাম আছিল মল্ক।
+\v 11 তেতিয়া যীচুৱে পিতৰক কলে, “তৰোৱাল ফাকত সুমুৱাই থোৱা; পিতৃয়ে মোক যি দূখৰ পান-পাত্ৰ দিলে, মই তাক পান নকৰিম নে?”
+\p
+\v 12 তেতিয়া সৈন্য দল আৰু তেওঁলোকৰ সেনাপতি আৰু যিহূদী সকলৰ ৰক্ষকবোৰে যীচুক ধৰি বান্ধি,
+\v 13 প্ৰথমতে হাননৰ ওচৰলৈ লৈ গল; কিয়নো তেওঁ আছিল সেই বছৰত মহা-পুৰোহিত হোৱা কায়াফাৰ শহুৰেক।
+\v 14 এই কায়াফাই যিহূদী সকলক পৰামৰ্শ দিছিল যে, ‘লোক সকলৰ কাৰণে এজন মানুহ মৰা ভাল’।
+\p
+\v 15 তেতিয়া চিমোন পিতৰ আৰু আন এজন শিষ্য যীচুৰ পাছে পাছে গল। সেই শিষ্যৰ মহা-পুৰোহিতৰ সৈতে চিনাকি থকা বাবে যীচুৰে সৈতে মহা-পুৰোহিতৰ চোতাললৈ সোমাই গল।
+\v 16 কিন্তু পিতৰ দুৱাৰৰ বাহিৰত থিয় হৈ থাকিল। এই হেতুকে মহা-পুৰোহিতৰ চিনাকি সেই আন শিষ্যই আকৌ বাহিৰলৈ আহি, দুৱৰী মহিলা গৰাকীক কৈ, পিতৰক ভিতৰলৈ আনিলে।
+\p
+\v 17 তাতে সেই দুৱৰী মহিলা গৰাকীয়ে পিতৰক কলে, “তুমিও এই মানুহ জনৰ শিষ্য সকলৰ মাজৰ এজন নহয় নে?” তেওঁ কলে, “মই নহয়।”
+\v 18 সেই ঠাইতে দাস আৰু ৰক্ষক বোৰে ঠাণ্ডাৰ কাৰণে জুই জ্বলাইছিল আৰু থিয় হৈ জুই পুৱাই আছিল; পিতৰেও সিহঁতৰ লগত থিয় হৈ জুই পুৱাই আছিল।
+\p
+\v 19 তেতিয়া মহা-পুৰোহিতে যীচুক, তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ বিষয়ে আৰু শিক্ষাৰ বিষয়ে সুধিলে।
+\v 20 যীচুৱে তেওঁক উত্তৰ দি কলে, “মই জগতৰ আগত মুকলিকৈ কলো; মই নামঘৰত আৰু মন্দিৰত, যিহূদী সকল গোট খোৱা ঠাইত সদায় শিক্ষা দিলো আৰু কেতিয়াও গুপুতে একো কোৱা নাই।
+\v 21 তোমালোকে মোক কিয় সুধি আছা? তেওঁলোকক সোধা যি সকলে মোৰ কথা শুনিলে; তেওঁলোকক মই কি কলো, সেই বিষয়ে তেওঁলোকে জানে।”
+\p
+\v 22 যীচুৱে এইবোৰ কথা কোৱাত, ওচৰত থিয় হৈ থকা টেকেলাবোৰৰ মাজৰ এজনে যীচুক চৰ মাৰি  কলে, “এনে ধৰণৰ উত্তৰ মহা-পুৰোহিতক কিয় দিছা?”
+\v 23 যীচুৱে তেওঁক উত্তৰ দিলে, “যদি মই কিবা অন্যায় কথা কৈছো, তেনেহলে অন্যায় কথাৰ প্ৰমাণ দিয়া; কিন্তু যদি মই সঠিক কথা কৈছো, তেনেহলে মোক কিয় মাৰিছা?”
+\v 24 তাৰ পাছত হাননে যীচুক, মহা-পুৰোহিত কায়াফাৰ ওচৰলৈ পঠাই দিলে, যীচুক তেতিয়া বান্ধি থোৱা হৈছিল।
+\p
+\v 25 তাতে চিমোন পিতৰে থিয় হৈ জুই পুৱাই আছিল। তাত থকা মানুহবোৰে তেওঁক সুধিলে, “তুমিও তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ মাজৰ এজন নহয় নে?” তেওঁ অস্বীকাৰ কৰি কলে, “মই নহয়।”
+\v 26 মহা-পুৰোহিতৰ এজন দাসে, যি জনৰ কাণ পিতৰে কাটিছিল, তেওঁৰ সমন্ধীয় এজনে কলে, “মই তোমাক তেওঁৰ লগত বাগিছাত দেখা নাছিলো নে?”
+\v 27 তেতিয়া পিতৰে আকৌ অস্বীকাৰ কৰিলে; আৰু সেই সময়তে তৎক্ষণাত কুকুৰাই ডাক দিলে।
+\s পীলাতৰ আগত যীচুৰ সোধবিচাৰ আৰু প্ৰাণদণ্ডৰ আজ্ঞা 
+\p
+\v 28 ইয়াৰ পাছত তেওঁলোকে যীচুক কায়াফাৰ ঘৰৰ পৰা প্ৰিটৰিয়মলৈ লৈ গল; তেতিয়া সময় ৰাতিপুৱা আছিল; তেওঁলোকে নিজেই প্ৰিটৰিয়মৰ ভিতৰত সোমাবলৈ মন নকৰিলে, জানোচা তেওঁলোক অশুচি হৈ পৰে, কিয়নো তেওঁলোকে নিস্তাৰ পৰ্বৰ ভোজ খাবলৈ আশা কৰি আছিল৷
+\v 29 এতেকে পীলাতে বাহিৰলৈ গৈ তেওঁলোকক সুধিলে, “তোমালোকে এই মানুহ জনৰ বিপক্ষে কি গোচৰ আনিছা?”
+\v 30 তেওঁলোকে উত্তৰ দি পীলাতক কলে, “এই লোক জন দুষ্কৰ্ম্মী নোহোৱা হলে, আপোনাৰ হাতত এওঁক শোধাই নিদিলোহেঁতেন।”
+\p
+\v 31 তেতিয়া পীলাতে তেওঁলোকক কলে, “এওঁক লৈ যোৱা তোমালোকৰ বিধানৰ মতে তেওঁৰ সোধবিচাৰ কৰা।” যিহূদী সকলে তেওঁক কলে, “কাকো প্ৰাণদণ্ড দিবলৈ বিধান অনুসৰি আমাৰ ক্ষমতা নাই।”
+\v 32 কিদৰে তেওঁৰ মৃত্যু হব এই বিষয়ে যীচুৱে যি কথা ইঙ্গিত দিছিল, সেই ধৰণেৰে মৰিবলৈ এই ইঙ্গিত সিদ্ধ হবলৈ এনে হ’ল।
+\p
+\v 33 এতেকে পীলাতে আকৌ প্ৰিটৰিয়মৰ ভিতৰলৈ সোমাই গৈ, যীচুক সুধিলে “তুমি যিহূদী সকলৰ ৰজা নে?”
+\v 34 যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “তুমি নিজেই এই কথা সুধিছা নে নাইবা অন্য লোকে মোৰ বিষয়ে তোমাক এই কথা সুধিবলৈ কলে?”
+\v 35 পীলাতে উত্তৰ দিলে, “মই জানো যিহূদী মানুহ? তোমাৰ নিজৰ জাতিৰ লোক আৰু প্ৰধান পুৰোহিত সকলে মোৰ হাতত তোমাক শোধাই দিলে; তুমি কি কর্ম কৰিলা?”
+\p
+\v 36 যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “মোৰ ৰাজ্য এই জগতৰ নহয়; মোৰ ৰাজ্য এই জগতৰ হোৱা হলে যিহূদী সকলৰ হাতত যাতে মোক শোধাই দিব নোৱাৰে তাৰ কাৰণে মোৰ সেৱক সকলে মোক ৰক্ষা কৰিবলৈ প্ৰাণপণে যুদ্ধ কৰিলেহেঁতেন; কিন্তু এতিয়া মোৰ ৰাজ্য ইয়াত নহয়।”
+\v 37 তেতিয়া পীলাতে তেওঁক কলে, “তেনেহলে তুমি ৰজা নে?” যীচুৱে উত্তৰ দিলে, “মই যে ৰজা হওঁ, ইয়াক তুমিয়েই কৈছা। সত্যতাৰ পক্ষে সাক্ষ্য দিবলৈ মই জন্ম ধৰি এই জগতলৈ আহিলো। যি কোনোৱে এই সত্যৰ পক্ষত আছে, তেওঁলোকে মোৰ কথা শুনে৷”
+\p
+\v 38 পীলাতে তেওঁক কলে, “সত্য নো কি?” এই কথা সুধি তেওঁ পুনৰ বাহিৰত থকা যিহূদী সকলৰ ওচৰলৈ গৈ তেওঁলোকক কলে, “মই এই মানুহ জনৰ একো দোষ দেখা পোৱা নাই৷
+\v 39 তোমালোকৰ এটা নিয়ম আছে, সেই নিয়ম অনুসাৰে নিস্তাৰ পৰ্বৰ সময়ত মই তোমালোকলৈ এজনক এৰি দিব লাগে, তোমালোকৰ যদি ইচ্ছা হয়, তেনেহলে মই তোমালোকলৈ যিহূদী সকলৰ ৰজাক এৰি দিম নে?”
+\v 40 তেতিয়া তেওঁলোকে আকৌ আটাহ পাৰি কলে, “এই মানুহ জনক নহয় কিন্তু বাৰাব্বাক এৰি দিয়ক।” সেই ‘বাৰাব্বা’ এটা ডকাইত আছিল।
+\c 19
+\p
+\v 1 তেতিয়া পীলাতে যীচুক চাবুকেৰে কোবাবলৈ আদেশ দিলে।
+\v 2 তাৰ পাছত সৈন্য সকলে কাঁইটেৰে কিৰীটি সাজি যীচুৰ মূৰত দি, বেঙেনা বৰণীয়া  \f + \ft বেঙেনা বৰণীয়া উজ্বল ৰঙৰ কপোৰ  \f* কাপোৰ পিন্ধালে;
+\v 3 ইয়াৰ পাছত তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি কবলৈ ধৰিলে, “অভিনন্দন, হে যিহূদী সকলৰ ৰজা, জয় হওক!” এইদৰে কৈ তেওঁক চৰ মাৰিবলৈ ধৰিলে।
+\p
+\v 4 পীলাতে আকৌ বাহিৰলৈ গৈ মানুহবোৰক কলে, “চোৱা, মই এওঁত একো দোষ নাপালো আৰু সেয়েহে তোমালোকে জানিবৰ কাৰণে, এওঁক তোমালোকৰ সন্মুখলৈ উলিয়াই আনিছো।”
+\v 5 এনেতে যীচুক কাঁইটৰ কিৰীটি আৰু বেঙেনা বৰণীয়া কাপোৰ পিন্ধাই বাহিৰলৈ উলিয়াই আনিলে৷ পীলাতে তেওঁলোকক কলে “চোৱা, এই জনেই সেই মানুহ!”
+\v 6 তেতিয়া প্ৰধান পুৰোহিত আৰু তেওঁলোকৰ বিষয়া সকলে যীচুক দেখি, আটাহ পাৰি কলে, “ক্রুচত দিয়ক, ক্রুচত দিয়ক”। পীলাতে তেওঁলোকক কলে, “তোমালোকে নিজে এওঁক নি ক্রুচত দিয়াগৈ; কিয়নো মই এওঁত একো দোষ নাপালো।”
+\p
+\v 7 যিহূদী সকলে পীলাতক উত্তৰ দিলে, “আমাৰ এক বিধান আছে, সেই বিধানৰ মতে তাৰ প্ৰাণদণ্ড হোৱা উচিত; কিয়নো সি নিজকে নিজে ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ বুলি দাবী কৰে।”
+\v 8 তেতিয়া পীলাতে এই কথা শুনি বৰ ভয় পালে,
+\v 9 তেওঁ প্ৰিটৰিয়মৰ ভিতৰলৈ সোমাই যীচুক আকৌ সুধিলে, “তুমি কৰ পৰা আহিছা?” কিন্তু যীচুৱে তেওঁক একো উত্তৰ নিদিলে৷
+\p
+\v 10 তেতিয়া পীলাতে তেওঁক কলে, “তুমি মোক একো কথা নোকোৱা নে? তোমাক যে এৰি দিবলৈ মোৰ ক্ষমতা আছে আৰু তোমাক ক্রুচত দিবলৈকো মোৰ ক্ষমতা আছে, ইয়াক তুমি নাজানা নেকি?”
+\v 11 যীচুৱে তেওঁক উত্তৰ দিলে, “ওপৰৰ পৰা ক্ষমতা নিদিয়া হলে, মোৰ বিৰুদ্ধে তোমাৰ একো ক্ষমতা নহলহেঁতেন; এই কাৰণে, যি জনে তোমাৰ হাতত মোক শোধাই দিলে; তেওঁৰেই পাপ গুৰুতৰ।”
+\p
+\v 12 এই উত্তৰ শুনি পীলাতে তেওঁক এৰি দিবলৈ উপায় বিচাৰিলে; কিন্তু যিহূদী সকলে চিঞঁৰি চিঞঁৰি কলে, “যদি এওঁক এৰি দিয়ে, তেনেহলে আপুনি কৈচৰৰ বন্ধু নহয়; যি কোনোৱে নিজকে নিজে ৰজা পাতে, তেওঁ কৈচৰৰ বিৰুদ্ধে কথা কয়।”
+\v 13 এইবোৰ কথা শুনি, পীলাতে যীচুক পুনৰ বাহিৰলৈ অনালে, আৰু ইব্ৰী ভাষাৰে যাক গব্বথা বোলে, এনে শিলেৰে বন্ধা পথ  \f + \ft খোজ কাঢ়ি যোৱা পথ  \f* নামেৰে ঠাইত সোধবিচাৰ কৰিবলৈ বিচাৰৰ আসনত বহিল।
+\p
+\v 14 তেতিয়া নিস্তাৰ পৰ্বৰ আয়োজনৰ দিনৰ প্ৰায় বাৰটা বজাৰ সময় হৈছিল আৰু পীলাতে যিহূদী সকলক কলে, “চোৱা, এয়া তোমালোকৰ ৰজা”
+\v 15 তেতিয়া তেওঁলোকে চিঞঁৰ মাৰি কলে, “দূৰ কৰক, দূৰ কৰক, ক্রুচত দিয়ক”। পীলাতে তেওঁলোকক কলে, তোমালোকৰ ৰজাক নো ক্ৰুচত দিম নে? প্ৰধান পুৰোহিত সকলে উত্তৰ দিলে, “সম্ৰাটৰ বাহিৰে আমাৰ আন ৰজা নাই।”
+\v 16 তেতিয়া পীলাতে যীচুক ক্রুচত দিবলৈ, তেওঁলোকৰ হাতত শোধাই দিলে।
+\s যীচুৰ ক্ৰুচত মৃত্যু 
+\p
+\v 17 তাৰ পাছত তেওঁলোকে যীচুক বাহিৰলৈ লৈ আহিল আৰু নিজৰ কাৰণে ক্ৰুচৰ ভাৰ বৈ, ইব্ৰী ভাষাৰে যাক গলগথা বোলে, এনে মূৰৰ লাউখোলা নামেৰে ঠাইলৈ লৈ গল।
+\v 18 সেই ঠাইতে তেওঁলোকে যীচুক ক্রুচত দিলে৷ তেওঁৰ লগত আন দুজন মানুহক দুই কাষে ৰাখি যীচুক মাজত ক্রুচত দিলে।
+\p
+\v 19 পীলাতে এখন জাননী লিখি ক্ৰুচৰ ওপৰত লগাই দিলে। তাত এই কথা লিখা আছিল, “নাচৰতীয়া যীচু, যিহূদী সকলৰ ৰজা৷”
+\v 20 এই জাননী ইব্ৰী, ৰোমীয়া আৰু গ্ৰীক ভাষাৰে লিখা আছিল; আৰু যীচুক ক্রুচত দিয়া ঠাই নগৰৰ ওচৰ হোৱাত, যিহূদী সকলৰ বহুলোকে সেই জাননী খন পঢ়িলে।
+\v 21 এই কাৰণে যিহূদী সকলৰ প্ৰধান পুৰোহিত সকলে পীলাতক কলে, “যিহূদী সকলৰ ৰজা” এই কথা নিলিখিব; কিন্তু ‘মই যিহূদী সকলৰ ৰজা, এই বুলি এওঁ কৈছিল’, “ইয়াকে লিখক।”
+\v 22 পীলাতে উত্তৰ দিলে, “মই যি লিখিলো, লিখিলোঁৱেই”।
+\p
+\v 23 পাছত সৈন্য সকলে যীচুক ক্রুচত দিলে, তেওঁৰ পিন্ধা কাপোৰ চাৰি ভাগ কৰি, গাইপতি এভাগ এভাগ ললে; আৰু তেওঁৰ চোলাও ললে। সেই চোলা সিয়নি নোহোৱাকৈ ওপৰৰে পৰা গোটেইটো বোৱা আছিল।
+\v 24 এই কাৰণে তেওঁলোকে পৰস্পৰে কলে, “এইটো চোলা আমি ফালি নেপেলাও, কিন্তু এইটো পাবৰ বাবে চিঠি খেলোৱা হওক৷” শাস্ত্ৰীয় বচন সিদ্ধ হবলৈ এনে হ’ল৷
+\q1 “তেওঁলোকে নিজৰ মাজত মোৰ পিন্ধা কাপোৰ ভাগ-বাঁটি ললে৷. ইয়াক নাফালি কোনে পাব চিঠি খেলালে৷”
+\p
+\v 25 এতেকে সৈন্য সকলে এইবোৰ কৰ্ম কৰিলে। যীচুৰ ক্ৰুচৰ ওচৰতে তেওঁৰ মাক, মাকৰ ভনীয়েক, ক্লোপাৰ তিৰোতা মৰিয়ম, আৰু মগ্দলীনী মৰিয়ম থিয় হৈ আছিল।
+\v 26 যেতিয়া যীচুৱে তেওঁৰ মাক আৰু যি শিষ্যক তেওঁ প্ৰেম কৰিছিল, সেই শিষ্য ওচৰত থিয় হৈ থকা দেখিলে, তেতিয়া তেওঁ মাকক কলে, “হে নাৰী, চোৱা, তোমাৰ পুত্ৰ”!
+\v 27 তেতিয়া তেওঁ সেই শিষ্যকো কলে, “চোৱা, সৌৱা তোমাৰ মাতৃ”! সেই সময়ৰে পৰা সেই জন শিষ্যই তেওঁক নিজৰ ঘৰলৈ লৈ গল।
+\p
+\v 28 ইয়াৰ পাছত যীচুৱে বুজিলে যে সকলো কৰ্ম এতিয়া শেষ হ’ল; সেয়েহে শাস্ত্ৰীয় বচন সিদ্ধ হবৰ কাৰণে কলে, “মোৰ পিয়াহ লাগিছে”।
+\v 29 সেই ঠাইত চিৰকাৰে পূৰ হোৱা এটা পাত্ৰ আছিল; তাতে তেওঁলোকে চিৰকাৰে পূৰ হোৱা স্পঞ্জ এডোখৰ এচোব এডালত লগাই, তেওঁৰ মুখত দিলে।
+\v 30 তাতে যীচুৱে সেই চিৰকা পাই কলে, “সিদ্ধ হ’ল”; তাৰ পাছত তেওঁ মূৰ দোৱাই আত্মা অৰ্পণ কৰিলে।
+\s যীচুক মৈদাম দিয়া 
+\p
+\v 31 সেই দিন আয়োজনৰ দিন হোৱাত, বিশ্ৰামবাৰত দেহ ক্ৰুচৰ ওপৰত যেন নাথাকে, সেই বিশ্ৰামবাৰৰ দিনটো এটা বিশেষ দিন বা পৰ্ব্বৰ দিন আছিল, কিয়নো সেই দিনাই নিস্তাৰ পৰ্বৰ  আছিল, এই কাৰণে তেওঁলোকৰ ভৰি ভাঙি, দেহ তললৈ নমাবৰ বাবে যিহূদী সকলে পীলাতৰ ওচৰত গৈ সুধিলে।
+\v 32 তাতে সৈন্য সকলে আহি, যীচুৰ লগত ক্ৰুচত দিয়া, প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় জনৰো ভৰি ভাঙিলে।
+\v 33 কিন্তু যেতিয়া যীচুৰ ওচৰলৈ আহিল, তেতিয়া তেওঁৰ মৃত্যু হোৱা দেখি, ভৰি নাভাঙিলে৷
+\p
+\v 34 তথাপি সৈন্য সকলৰ এজনে বৰছাৰে খোঁচ মাৰি তেওঁৰ কোষত হানিলে; আৰু তেতিয়াই তাৰ পৰা তেজ আৰু পানী ওলাই আহিল।
+\v 35 এই ঘটনা যি জনে দেখিলে সেই জনে আহি এই বিষয়ে সাক্ষ্য দিলে, তেওঁৰ সাক্ষ্য সত্য; আৰু তেওঁ জানে যে তেওঁ সত্য কথা কৈছে, এই কাৰণে তোমালোকেও যেন বিশ্বাস কৰা।
+\p
+\v 36 কিয়নো ‘তেওঁৰ এডাল হাড়ো ভঙা নহব’, শাস্ত্ৰৰ এই বচন সিদ্ধ হবলৈহে, এই সকলো ঘটনা ঘটিল।
+\v 37 শাস্ত্ৰই পুনৰ আন এঠাইত কৈছে, ‘তেওঁলোকে যি জনক বিন্ধিলে, সেই জনলৈকে দৃষ্টি কৰিব।’
+\p
+\v 38 তাৰ পাছত যিহূদী সকলৰ ভয়ত যীচুৰ যি গৰাকী শিষ্যই নিজকে গোপনে ৰাখিছিল, আৰিমথিয়াৰ যোচেফ নামৰ সেই শিষ্যই  যীচুৰ দেহ নিবৰ বাবে পীলাতৰ ওচৰত গৈ অনুমতি বিচাৰিলে; তাতে পীলাতে অনুমতি দিয়াত, তেওঁ গৈ যীচুৰ দেহটো নমাই লৈ গল।
+\v 39 তেওঁৰ লগত নীকদীমো আহিছিল, এই জনে প্ৰথম বাৰ ৰাতি যীচুক চাবলৈ তেওঁৰ ওচৰলৈ গৈছিল, তেৱোঁ আহি গন্ধৰস মিহলি কৰা প্ৰায় চৌত্ৰিশ কিলোগ্ৰাম সুগন্ধি আনিলে।
+\p
+\v 40 এইদৰে তেওঁলোকে যীচুৰ দেহ লৈ, যিহূদী সকলৰ মৈদামত থোৱা ৰীতি অনুসৰি সেই সুগন্ধি সানি শণ সূতাৰ মিহি কাপোৰেৰে মেৰিয়াই তেওঁক মৈদামত থলে৷
+\v 41 আৰু যি ঠাইত যীচুক ক্রুচত দিয়া হৈছিল, সেই ঠাইতে এখন বাগিচা আছিল; সেই বাগিচাতে কেতিয়াও কোনো লোকক নোথোৱা, এনে এটা নতুন মৈদামো আছিল।
+\p
+\v 42 কাৰণ সেইদিনা যিহূদী সকলৰ আয়োজনৰ দিন হোৱাত, সেই মৈদাম ওচৰত থকা কাৰণে, তেওঁলোকে তাতে যীচুক শুৱাই থলে।
+\c 20
+\p
+\v 1 সপ্তাহৰ প্ৰথম দিনা অতি ৰাতিপুৱা, আন্ধাৰ থাকোতেই, মগ্দলীনী মৰিয়মে মৈদামৰ ওচৰত গৈ, মৈদামৰ পৰা শিলচটা আঁতৰাই থোৱা দেখিলে।
+\v 2 তাতে তেওঁ দৌৰি গৈ, চিমোন পিতৰ আৰু যীচুৰ প্ৰিয় সেই আন শিষ্যৰ ওচৰলৈ গৈ, তেওঁলোকক কলে, কোনোবাই প্ৰভুক মৈদামৰ পৰা নিলে; কিন্তু তেওঁক কত থলে, সেই বিষয়ে আমি নাজানো।
+\p
+\v 3 তাতে পিতৰ আৰু সেই আন শিষ্য সকলে বাহিৰলৈ ওলাই আহি মৈদামৰ ওচৰলৈ গল।
+\v 4 তেওঁলোক দুয়ো একেলগে দৌৰি গল, কিন্তু আন শিষ্যই পিতৰক পাছ পেলাই আগত দৌৰি গৈ প্ৰথমে মৈদামৰ ওচৰ পালে;
+\v 5 আৰু তেওঁলোকে চাপৰি চাই, পৰি থকা শণ সূতাৰ মিহি কাপোৰ দেখিলে, কিন্তু মৈদামৰ ভিতৰলৈ নোসোমাল।
+\v 6 তাতে চিমোন পিতৰে তেওঁৰ পাছে পাছে আহি মৈদামত সোমাল, আৰু দেখিলে যে, শণ সূতাৰ মিহি কাপোৰ কেইখন সেই ঠাইতে পৰি আছে,
+\v 7 কিন্তু যি গামোচা তেওঁৰ মূৰত আছিল, সেই গামোচা সেইবোৰ কাপোৰৰ লগত নাই, সুকীয়াকৈ এঠাইত মেৰিয়াই থোৱা আছে।
+\p
+\v 8 ইয়াৰ পাছত যি জন শিষ্য মৈদামলৈ প্ৰথমতে গৈছিলে তেওঁ ভিতৰলৈ সোমাই সকলো দেখি বিশ্বাস কৰিলে।
+\v 9 কাৰণ শাস্ত্ৰত এই কথা কোৱা হৈছে যে ‘মৃত লোক সকলৰ মাজৰ পৰা তেওঁ পুনৰায় উঠিব’, শাস্ত্ৰৰ এই শিক্ষা তেওঁলোকে এতিয়ালৈকে বুজা নাছিল।
+\v 10 তাতে সেই দুজন শিষ্য পুনৰ নিজৰ ঘৰলৈ গুচি গল।
+\s মগ্দলীনী মৰিয়মে পুনৰুত্থিত যীচুক দেখা পোৱা 
+\p
+\v 11 কিন্তু মৰিয়মে মৈদামৰ বাহিৰত থিয় হৈ কান্দি আছিল; আৰু কান্দি কান্দি মৈদামৰ ভিতৰলৈ মূৰ দোৱাই চকু ফুৰালে,
+\v 12 যীচুৰ দেহ শুৱাই থোৱা ঠাইৰ মূৰ-শিতানত এজন আৰু ভৰি-পথানত এজন, এনেদৰে দুজন শুক্ল বস্ত্ৰ পৰিধান কৰা স্বৰ্গৰ দূতক বহি থকা দেখিলে।
+\v 13 তেতিয়া তেওঁলোকে মৰিয়মক সুধিলে, “হে নাৰী, কিয় কান্দিছা?” তেওঁ কলে, “কোনোবাই মোৰ প্ৰভুক নিলে; কিন্তু তেওঁক কত থলে নাজানো।”
+\p
+\v 14 এই কথা কৈ, তেওঁ পাছ ফাললৈ মূখ ঘূৰাই, যীচুক থিয় হৈ থকা দেখিলে; কিন্তু তেৱেঁই যে যীচু, তেওঁ চিনি নাপালে।
+\v 15 তেতিয়া যীচুৱে তেওঁক সুধিলে, “হে নাৰী, তুমি কিয় কান্দিছা? কাক নো বিচাৰিছা?” তেতিয়া তেওঁ বাৰীচোৱা বুলি ভাবি তেওঁক কলে, “হে মহাশয়, আপুনি যদি তেওঁক এই ঠাইৰ পৰা নিলে, তেনেহলে কত থলে, মোক কওক; মই তাৰ পৰা তেওঁক লৈ যাম।”
+\p
+\v 16 যীচুৱে তেওঁক কলে, “অ’, মৰিয়ম৷” তেতিয়া মৰিয়মে মূখ ঘূৰাই ইব্ৰী ভাষাৰে কলে “ৰব্বুণি” ইয়াৰ অৰ্থ, ‘হে গুৰু৷’
+\v 17 যীচুৱে তেওঁক কলে, “তুমি মোক নুচুবা, কিয়নো মোৰ পিতৃৰ ওচৰলৈ এতিয়ালৈকে মই উঠা নাই। কিন্তু তুমি মোৰ ভাই সকলৰ ওচৰলৈ গৈ তেওঁলোকক কোৱাগৈ, যি জন মোৰ পিতৃ আৰু তোমালোকৰো পিতৃ; আৰু মোৰ ঈশ্বৰ আৰু তোমালোকৰো ঈশ্বৰ, তেওঁৰ ওচৰলৈ মই উঠি যাওঁ৷”
+\v 18 তেতিয়া মগ্দলীনী মৰিয়ম গল আৰু শিষ্য সকলক এই সম্বাদ দিলে, “মই প্ৰভুক দেখিলো৷” মৰিয়মে তেওঁলোকক জনালে যে তেৱেঁই মোক এই খবৰ দিবলৈ কলে।
+\s শিষ্য সকলৰ আৰু থোমাৰ বিশ্বাস 
+\p
+\v 19 সেই দিনা সন্ধিয়া সময়, এই দিন সপ্তাহৰ প্ৰথম দিন আছিল, শিষ্য সকলে এটা ঘৰত গোট খালে৷ তেওঁলোক থকা ঘৰৰ দুৱাৰবোৰ যিহূদী সকলৰ ভয়ত বন্ধ কৰি ৰাখিলে, তেতিয়া যীচুৱে আহি তেওঁলোকৰ মাজত থিয় হৈ কলে “তোমালোকৰ শান্তি হওক”।
+\v 20 এই কথা কোৱাৰ পাছত তেওঁ তেওঁলোকক তেওঁৰ হাত দুখন আৰু কোষ দেখুৱালে। তাতে শিষ্য সকলে প্ৰভুক দেখি আনন্দ কৰিলে।
+\p
+\v 21 এই কাৰণে যীচুৱে তেওঁলোকক পুনৰ কলে, “তোমালোকৰ শান্তি হওক, পিতৃয়ে যেনেকৈ মোক পঠালে, ময়ো তেনেকৈ তোমালোকক পঠিয়াম”।
+\v 22 এই কথা কৈ তেওঁ তেওঁলোকৰ ওপৰত নিশ্বাস পেলাই কলে, “পবিত্ৰ আত্মা গ্ৰহণ কৰা।
+\v 23 তোমালোকে যি সকলৰ পাপ ক্ষমা কৰিবা, তেওঁলোকৰ পাপ ক্ষমা কৰা হব; আৰু যি সকলৰ পাপ ক্ষমা নকৰা, তেওঁলোকৰ পাপ ক্ষমা কৰা নহব৷”
+\p
+\v 24 থোমা, বাৰ জনৰ মাজৰ যাক দিদুমো বোলে, তেওঁ যীচু অহা সময়ত তেওঁলোকৰ লগত নাছিল।
+\v 25 এতেকে আন শিষ্য সকলে তেওঁক কলে, “আমি প্ৰভুক দেখিলো”। কিন্তু তেওঁ তেওঁলোকক কলে, “তেওঁৰ হাতত গজালৰ চিন নেদেখিলে আৰু গজালৰ চিনত মোৰ আঙুলি নুসুমুৱালে, আৰু তেওঁৰ কোষত হাত দি নাচালে মই কোনোমতে বিশ্বাস নকৰো।”
+\p
+\v 26 আকৌ আঠ দিনৰ পাছত, তেওঁৰ শিষ্য সকল থোমাৰ সৈতে ভিতৰত থাকোতে, দুৱাৰ বন্ধ হৈ থকাতো, যীচুৱে আহি মাজত থিয় হৈ কলে, “তোমালোকৰ শান্তি হওক।”
+\v 27 তেতিয়া তেওঁ থোমাক কলে, “ইয়াত তোমাৰ আঙুলি দি, মোৰ হাত চোৱা; আৰু তোমাৰ হাত মেলি, মোৰ কোষত হাত দি চোৱা৷ অবিশ্বাসী নহৈ বিশ্বাসকাৰী হোৱা।”
+\p
+\v 28 থোমাই উত্তৰ দি তেওঁক কলে, “হে মোৰ প্ৰভু, হে মোৰ ঈশ্বৰ!”
+\v 29 যীচুৱে তেওঁক কলে, “মোক দেখাৰ কাৰণেহে তুমি বিশ্বাস কৰিছা; যি সকলে নেদেখিও বিশ্বাস কৰে, তেওঁলোক ধন্য।”
+\s শুভবাৰ্ত্তা লিখাৰ উদ্দেশ্য 
+\p
+\v 30 যীচুৱে তেওঁৰ শিষ্য সকলৰ আগত ইয়াতকৈয়ো অনেক আচৰিত চিন দেখুৱাইছিল, যিবোৰ এই পুস্তকত লিখা নাই৷
+\v 31 কিন্তু যীচু যে ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ খ্ৰীষ্ট, ইয়াক যেন তোমালোকে বিশ্বাস কৰা, বিশ্বাস কৰি তেওঁৰ নামত যেন জীৱন পোৱা, এই কাৰণে এইবোৰ কথা লিখা হ’ল।
+\c 21
+\s গালীল সাগৰৰ তীৰত যীচুৱে কেইজনমান শিষ্যক দৰ্শন দিয়া 
+\p
+\v 1 এই সকলোবোৰ ঘটি যোৱাৰ পাছত যীচুযৱে নিজকে তিবিৰিয়া সাগৰৰ দাঁতিত শিষ্য সকলৰ সন্মুখত দেখা দিলে  \f + \ft কৰি5:7 1পি 1:8৷  \f* ৷ এই ভাবে যীচুৱে পুনৰ শিষ্য সকলক দৰ্শন দিলে  \f + \ft পা 20:28; 1পি 5:2-4৷  \f* :
+\v 2 চিমোন পিতৰ আৰু যাক দিদুমো বোলে, সেই থোমা, আৰু গালীল প্ৰদেশৰ কান্না নগৰত থকা নথনেল আৰু চিবদিয়ৰ পুতেক দুজন আৰু আন দুজন যীচুৰ শিষ্য, এওঁলোক সকলোৱে একে ঠাইতে আছিল।
+\v 3 চিমোন পিতৰে তেওঁলোকক কলে, “মই মাছ মাৰিবলৈ যাওঁ”। তেওঁলোকে কলে, “আমিও, তোমাৰ লগত যাওঁ”। এই বুলি তেওঁলোক ওলাই গৈ নাওত উঠিল; কিন্তু সেই ৰাতি তেওঁলোকে একোকে নাপালে।
+\p
+\v 4 পাছত ৰাতি পুৱালত, যীচু বামত থিয় হ’ল; কিন্তু তেওঁ যে যীচু, ইয়াক সেই শিষ্য কেইজনে নাজানিলে।
+\v 5 তেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকক সুধিলে, “হেৰ বন্ধু সকল, তোমালোকৰ লগত কিবা খোৱা বস্তু আছে নে?” তেওঁলোকে তেওঁক উত্তৰ দিলে, “নাই।”
+\v 6 তেতিয়া যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “নাওৰ সোঁফালে জাল পেলোৱা, তেতিয়াহে পাবা।” তাতে তেওঁলোকে জাল পেলালে আৰু বহুত মাছ লাগিল, মাছৰ ভৰত, জাল টানি তুলিবই নোৱাৰিলে।
+\p
+\v 7 যেতিয়া “এৱেঁই প্ৰভু” বুলি যীচুৰ প্ৰিয় শিষ্যই পিতক কলে  তেতিয়া  চিমোন পিতৰে খুলি থোৱা চোলাখন পিন্ধিলৈ (কাৰণ মাছ ধৰা কামত লাগিবলৈ তেওঁ চোলা খুলি ৰাখিছিল) পানিত জপিয়াই পৰিল। 
+\v 8 মাছে ভৰা জাল টানি টানি আন সকল শিষ্য পাৰ চাপিল, কাৰণ তেওঁলোক পাৰৰ পৰা বৰ বেচি দূৰত নাছিল। 
+\v 9 তেওঁলোকে নাওৰ পৰা পাৰত নমাত কয়লাৰ জ্বলিথকা জুই দেখা পাইছিল। জ্বলিথকা জুইত কেইটামান মাছ আৰু ৰুটিও আছিল৷
+\p
+\v 10 যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “এতিয়া যিবোৰ মাছ ধৰিলা তাৰ পৰা কেইটামান মাছ আনাগৈ”।
+\v 11 তেতিয়া চিমোন পিতৰে নাওখনৰ ওচৰলৈ গল আৰু জালখন টানি পাৰলৈ চপালে। জালখনত মুঠ  এশ ত্ৰেপন্নটা মাচ আছিল।  মাছেৰ ডঙৰ আৰু গধুৰ আছিল, তথপি   টানোতে ফটা নাছিল।
+\p
+\v 12 যীচুৱে তেওঁলোকক কলে, “আহাঁ তোমালোকে পুৱাৰ আহাৰ ভোজন কৰাহি”। তেতিয়া তেৱেঁই যে প্ৰভু, ইয়াকে জানি ‘তুমি নো কোন?’ এই বুলি সুধিবলৈ শিষ্য সকলৰ মাজৰ কোনো এজনৰ সাহস নহল।
+\v 13 পাছত যীচুৱে আহি, পিঠা আৰু মাছ লৈ তেওঁলোকক দিলে।
+\v 14 মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা উঠাৰ পাছত, এইদৰে তৃতীয় বাৰ যীচুৱে শিষ্য সকলক দৰ্শন দিলে।
+\s যীচুৱে পিতৰক প্ৰশ্ন ধৰা, আৰু আদেশ দিয়া 
+\p
+\v 15 তেওঁলোকে আহাৰ গ্ৰহণ কৰাৰ পাছত, যীচুৱে চিমোন পিতৰক সুধিলে, “হে যোহনৰ পুতেক চিমোন, তুমি এই সকলোতকৈ মোক অধিক প্ৰেম কৰা নে?” পিতৰে তেওঁক কলে, “হয় প্ৰভু; মই যে আপোনাক প্ৰীতি কৰো, তাক আপুনি জানে”। যীচুৱে তেওঁক কলে, “মোৰ মেষ বিলাকক চৰোৱা।”
+\v 16 দ্বিতীয় বাৰ তেওঁ সুধিলে, “হে যোহনৰ পুতেক চিমোন তুমি মোক প্ৰেম কৰা নে?” পিতৰে তেওঁক কলে, “হয় প্ৰভু; আপোনাক মই প্ৰীতি কৰো, এই বিষয়ে আপুনি জানে।” যীচুৱে তেওঁক কলে, “মোৰ মেষ বিলাকক প্ৰতিপালন কৰা।”
+\p
+\v 17 তৃতীয় বাৰ তেওঁ সুধিলে, “হে যোহনৰ পুতেক চিমোন, তুমি মোক প্ৰেম কৰা নে?”  যীচুৱা পিতৰক তিনিবাৰকৈ “তুমি মোক প্ৰেম কৰা নে” বুলি সোধাত  অসন্তোষ পাই কলে,  “হে প্ৰভু, আপুনি সকলো জানে; যে মই আপোনাক প্ৰেম কৰো, আপুনি জানে।” যীচুৱে তেওঁক কলে, “মোৰ মেষ বিলাকক চৰোৱা।
+\v 18 মই তোমাক সঁচাকৈ কওঁ, তুমি ডেকা কালত, নিজে নিজৰ কঁকাল বান্ধি, যলৈকে ইচ্ছা তলৈকে গৈছিলা; কিন্তু যেতিয়া তুমি বুঢ়া হবা, তেতিয়া হাত মেলিবা আৰু আন লোকে তোমাৰ কঁকাল বান্ধি, তোমাৰ যলৈ যাবৰ ইচ্ছা নাই, তলৈকে তোমাক লৈ যাব।”
+\p
+\v 19 তেতিয়া এই কথাৰে যীচুৱে পিতৰক বুজাই দিলে যে, তেওঁ কেনে মৰণেৰে ঈশ্বৰক মহিমান্নিত কৰিব। এইদৰে কোৱাৰ পাছত যীচুৱে তেওঁক কলে, “মোৰ পাছে পাছে আহাঁ।”
+\p
+\v 20 তেতিয়া পিতৰে মূখ ঘূৰাই, যি জনে ৰাতিৰ ভোজনৰ সময়ত, যীচুৰ বুকুলৈ হাউলি গৈ সুধিছিল, ‘হে প্ৰভু, আপোনাক শত্ৰুৰ হাতত কোনে শোধাই দিব?’ যীচুৰ সেই প্ৰিয় শিষ্যক পাছে পাছে অহা দেখিলে।
+\v 21 তাতে পিতৰে তেওঁক দেখি, যীচুক সুধিলে, “হে প্ৰভু, এই মানুহৰ  কি অৱস্থা হব?”
+\p
+\v 22 যীচুৱে কলে, “মই ঘূৰি অহালৈকে তেওঁ যদি জীয়াই থাকাটোক মই যদি ইচ্ছাও কৰো তাৰে তোমালোকৰ কি ভাল হব।  তুমি মোক অনুসৰণ কৰা।”
+\v 23 এই কথা ভাই সকলৰ মাজত বিয়পি গল; কিন্তু সেই শিষ্য নমৰিব বুলি যীচুৱে তেওঁক কোৱা নাই; কিন্তু ‘মই অহালৈকে তেওঁ যদি জীয়াই থাকে, মই যদি এনেদৰে থকাটো বিচাৰো, তেনেহলে তাত তোমাৰ কি কাম?’ অকল ইয়াকেহে কৈছিল।
+\p
+\v 24 যি জনে এইবোৰৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিছে আৰু এইবোৰ লিখিলে, এৱেঁই সেই শিষ্য; আমি জানো যে, তেওঁৰ সাক্ষ্য সত্য।
+\p
+\v 25 ইয়াৰ বাহিৰেও যীচুৱে বহু কৰ্ম কৰিলে৷ সেই সকলোকে এটা এটাকৈ লিখিবলৈ গলে, যিমানবোৰ পুস্তক হব, বোধ কৰো, সিমানবোৰ পৃথিৱীতো নধৰিব।

45-ACT.usfm

@@ -0,0 +1,1427 @@
+\id ACT
+\ide UTF-8
+\h পাঁচনি সকলৰ কৰ্ম
+\toc1 পাঁচনি সকলৰ কৰ্ম
+\toc2 পাঁচনি
+\toc3 act
+\mt1 পাঁচনি সকলৰ কৰ্ম
+\c 1
+\s শিষ্য সকলৰ সন্মুখত প্রভু যীচুৰ স্বর্গাৰোহণ 
+\p
+\v 1 হে থিয়ফিল, মই প্রথম প্রৱন্ধত আৰম্ভণীৰে পৰা যীচুক স্বর্গলৈ নিয়া দিনলৈকে তেওঁ যি যি কর্ম কৰিলে আৰু উপদেশ দিলে, সেই সকলোবোৰৰ বিষয়ে লিখিলো।
+\v 2 পাছত তেওঁক ওপৰলৈ তুলি নিয়া দিনলৈকে তেওঁ মনোনীত কৰা পাঁচনি সকলক পবিত্ৰ আত্মাৰ দ্বাৰাই আজ্ঞা দিছিল৷
+\v 3 ক্রুচীয়‍ মৃত্যুৰ দুখভোগৰ পাছত তেওঁ পাঁচনি সকলৰ আগত সময়ে সময়ে দেখা দি নিজকে জীয়াই থকাৰ প্রমাণ দিছিল। এইদৰে যীচুৱে চল্লিশ দিনলৈকে দৰ্শন দি ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ কথা ঘোষণা কৰিলে।
+\v 4 এদিন পাঁচনি সকলৰ সৈতে সমবেত হোৱা সময়ত তেওঁ এই আজ্ঞা দিছিল, “তোমালোকে যিৰূচালেম এৰি নাযাবা, কিন্তু মোৰ পৰা পিতৃৰ যি প্ৰতিজ্ঞা শুনিলা, সেই প্ৰতিজ্ঞালৈকে বাট চাই থাকা।
+\v 5 যোহনে পানীতহে বাপ্তিস্ম দিলে, কিন্তু কিছুদিনৰ পাছত তোমালোকক পবিত্ৰ আত্মাত বাপ্তিস্ম দিয়া হব।”
+\v 6 পুনৰ গোট খোৱা সময়ত তেওঁলোকে যীচুক সুধিলে, “হে প্ৰভু, ইস্ৰায়েলক আপুনি এই কালতে পুনৰাই ৰাজ্য দিব নে?”
+\v 7 তেতিয়া তেওঁলোকক তেওঁ কলে, “যি কাল আৰু সময় পিতৃয়ে নিজৰ ক্ষমতাৰ অধীনত ৰাখিছে, সেই বিষয়ে তোমালোকে জানিবলৈ নোপোৱা।
+\v 8 কিন্তু যেতিয়া তোমালোকৰ ওপৰত পবিত্ৰ আত্মা আহিব, তেতিয়া তোমালোক আত্মাৰ শক্তিৰে শক্তিশালী হবা৷ তেতিয়া তোমালোকে যিৰূচালেম আদি কৰি গোটেই যিহূদিয়া, চমৰীয়া দেশত আৰু পৃথিৱীৰ সীমালৈকে মোৰ সাক্ষী হবা।”
+\v 9 এই কথা কোৱাৰ পাছত প্রভু যীচুক আকাশলৈ তুলি নিয়া হ’ল আৰু এচপৰা মেঘে তেওঁক ঢাকি ধৰিলে। তাতে তেওঁলোকে ওপৰলৈ ৰ’ লাগি চাই ৰল, কিন্তু পুনৰবাৰ প্রভু যীচুক দেখা নাপালে।
+\v 10 এইদৰে আকাশলৈ একেথৰে চাই থাকোতে, হঠাৎ বগা বস্ত্ৰ পৰিধান কৰা দুজন লোক তেওঁলোকৰ ওচৰত থিয় হ’ল আৰু তেওঁলোকক কলে,
+\v 11 “হে গালীল দেশৰ গালীলীয়া লোক সকল, তোমালোকে কিয় আকাশলৈ ৰ’ লাগি চাই আছা? এই যি যীচুক, তোমালোকৰ কাষৰ পৰা স্বৰ্গলৈ নিয়া হল; তোমালোকে তেওঁক যেনেকৈ স্বৰ্গলৈ যোৱা দেখিলা, সেই ৰূপে তেওঁ আকৌ আহিব।”
+\v 12 তাৰ পাছত পাঁচনি সকল জৈতুন নামৰ পাহাৰৰ পৰা যিৰূচালেমলৈ উভতি আহিল৷ এই পাহাৰ যিৰূচালেমৰ পৰা বিশ্ৰামবাৰে  \f + \ft বিশ্ৰামবাৰে ফৰিচীসকলৰ বিধানৰ মতেতেওঁলোকে কোনো কাম নকৰে যদিও  ২ কিলেমিটাৰ মান বাট হে যাব বাৰে।  \f* যোৱা বাটৰ সমান দূৰৈত অৱস্থিত
+\v 13 যেতিয়া তেওঁলোকে যিৰূচালেম নগৰ গৈ পালে, তাত তেওঁলোকে পিতৰ, যোহন, যাকোব, আন্দ্রিয়, ফিলিপ, থোমা, বাৰ্থলময়, মথি, আলফয়ৰ পুতেক যাকোব, উদ্যোগী চিমোন আৰু যাকোবৰ পুতেক যিহুদা থকা ঘৰৰ ওপৰৰ কোঠালিলৈ গল।
+\v 14 তাত কেইগৰাকীমান মহিলা, যীচুৰ মাক মৰিয়ম আৰু তেওঁৰ ভায়েক সকলৰ সৈতে সকলোৱে এক মনেৰে প্ৰাৰ্থনাত লাগি আছিল।
+\s যিহূদাৰ পদত মত্তথিয়ক নিযুক্ত কৰা
+\p
+\v 15 সেই সময়ছোৱাত তাত প্রায় এশবিশ জন লোক আছিল, তাতে পিতৰে উঠি কলে,
+\v 16 “হে ভাই সকল, শাস্ত্ৰৰ বচন সিদ্ধ হবলৈ যীচুক বন্দী কৰাৰ প্ৰয়োজন আছিল; কিয়নো যীচুক বন্দী কৰা সকলক যিহূদাই বাট দেখুউৱাৰ বিষয়ে পবিত্ৰ আত্মাই দায়ুদৰ মুখেৰে পূৰ্বতে প্রকাশ কৰিছিল।
+\v 17 তেওঁ আমাৰ মাজৰেই এজন আছিল আৰু এই পৰিচর্যা কার্যৰ ভাগো পাইছিল।
+\v 18 দুষ্কর্ম্ম কৰি পোৱা ধনেৰে তেওঁ এডোখৰ মাটি কিনিলে আৰু তাতে তলমূৰকৈ পৰি যিহূদাৰ পেট ফাটি নাড়ী ভুঁৰু সকলো ওলাল।
+\v 19 এই কথা যিৰূচালেমত নিবাস কৰা আটাই মানুহৰ মাজত বিয়পি পৰিল আৰু সেয়েহে তেওঁলোকৰ ভাষাত সেই মাটিৰ নাম হকলদামা, অৰ্থাৎ তেজৰ মাটি হ’ল।”
+\v 20 পিতৰে পুনৰ কলে, “কিয়নো গীতমালা পুস্তকত লিখা আছে, ‘তেওঁৰ থকা ঠাই নিৰ্জন হওক,
+\q1 ‘তাত কোনো মানুহ নাথাকক  \f + \ft গীতমালা 69:25  \f* ; আৰু আনে তেওঁৰ অধ্যক্ষ পদ পাওঁক  \f + \ft গীতমালা 109:8  \f* ।’
+\p
+\v 21 গতিকে, প্রভু যীচুক যোহনে বাপ্তিস্ম দিয়া দিনৰে পৰা স্বৰ্গলৈ নিয়া দিনলৈকে যি সকল লোকে আমাৰ মাজত চলা-ফুৰা কৰিছিল,
+\v 22 সেই লোক সকলৰ মাজৰ বাপ্তিস্ম লোৱা এজন লোক নিশ্চয়কৈ আমাৰ সৈতে তেওঁৰ পুনৰুত্থানৰ সাক্ষী হোৱাৰ প্রয়োজন আছে।”
+\v 23 তেতিয়া লোকসকলে যোচেফ, যি জনক বার্চব্বা অথবা যুষ্ট নামেৰেও জনা যায় আৰু মত্তথিয়; এই দুয়োজনকে আগলৈ আনিলে।
+\v 24 পাছত তেওঁলোকে প্ৰাৰ্থনা কৰি কলে, “হে প্রভু, তুমি অন্তর্যামী, সকলোৰে হৃদয় জানা৷ সেয়েহে এই দুজনৰ মাজৰ পৰা এজনক মনোনীত কৰা;
+\v 25 কিয়নো যিহূদাই পাপ কৰি নিজৰ যাব লগীয়া ঠাইলৈ গল৷ সেই ঠাইত এই দুয়ো জনৰ মাজৰ কোন জনক তুমি এই পৰিচর্যা আৰু পাঁচনি পদ পাবলৈ মনোনীত কৰিছা, সেয়া প্রকাশ কৰা।”
+\v 26 পাছত তেওঁলোকে দুয়ো জনৰ কাৰণে চিঠি খেলোতে মত্তথিয়ৰ নাম উঠিল আৰু তেওঁ এঘাৰ জন পাঁচনিৰ লগত গণিত হ’ল।
+\c 2
+\s পঞ্চাচদিনীয়া পৰ্বৰ দিনা পবিত্ৰ আত্মা নামি অহা
+\p
+\v 1 পঞ্চাচদিনীয়া পৰ্বৰ দিনা যীচুৱে মনোনীত কৰা পাঁচনি সকল এঠাইত একেলগে গোট খাই আছিল।
+\v 2 সেই সময়ত অতিশয় বেগেৰে ধুমুহা বতাহ বলাৰ নিচিনা এটা শব্দ স্বৰ্গৰ পৰা অকস্মাতে আহি যি ঘৰত পাঁচনি সকল বহি আছিল, সেই গোটেই ঘৰটো জুৰিলে।
+\v 3 তেতিয়া তেওঁলোকৰ আগত জিভাৰ সদৃশ জুই ওলাই প্ৰতিজনৰ ওপৰত ৰৈ থাকিল।
+\v 4 সেই সময়ত তেওঁলোক সকলোৱে পবিত্ৰ আত্মাৰে পূৰ হৈ, আত্মাই নিৰ্দেশ দিয়াৰ দৰে আন আন ভাষাৰে কথা কবলৈ ধৰিলে।
+\p
+\v 5 সেই সময়ত যিৰূচালেমত বাস কৰা যিহূদী লোক আৰু আকাশৰ তলত থকা সকলো দেশৰ পৰা অহা ধৰ্মীয় ভক্তসকল সেই ঠাইত আছিল।
+\v 6 যেতিয়া স্বৰ্গৰ পৰা অহা সেই শব্দ তেওঁলোকে শুনিবলৈ পালে, তেতিয়া তেওঁলোক একগোট হ’ল আৰু প্ৰতিজনে তেওঁলোকৰ নিজ ভাষাৰে পাঁচনি সকলক কথা কোৱা শুনি কিংকৰ্তব্যবিমূঢ় হ’ল;
+\v 7 তাতে তেওঁলোকে বিস্ময় মানিলে আৰু আচৰিত হৈ নিজৰ মাজতে ভুৰভুৰালে আৰু কলে, “যি সকলে এই কথা কৈছে, তেওঁলোক গালীলীয়া মানুহ নহয় নে?
+\v 8 যদি সেয়ে সত্য হয়, তেনেহলে আমি প্ৰতিজনে নিজ নিজ মাতৃ ভাষাত কেনেকৈ শুনিবলৈ পাইছো?”
+\v 9 পাৰ্থিয়া, মাদিয়া, এলামীয়া, মেচোপতেমিয়া, যিহূদা, কোপ্পাদকিয়া, পন্ত, এচিয়া,
+\v 10 ফিৰুগিয়া, পাম্ফুলিয়া, মিচৰ, এই সকলো দেশৰ মানুহ আৰু কুৰীণীৰ ওচৰৰ লুবিয়াৰ সীমাত থকা সকল, ৰোম নগৰৰ পৰা অহা যিহূদী সকল আৰু যিহূদী ধৰ্ম লোৱা বিদেশী লোক সকল,
+\v 11 ক্ৰীত আৰু আৰব দেশৰ মানুহবোৰে নিজ নিজ মাতৃ ভাষাত ঈশ্বৰৰ মহৎ আচৰিত কাৰ্যৰ কথা কৈ থকা শুনিবলৈ পোৱাত
+\v 12 তেওঁলোকে বিস্ময় মানি সংশয় মনেৰে কোৱা-কুই কৰি কলে, “এই সকলোবোৰৰ অৰ্থ কি?”
+\v 13 কিন্তু কিছু লোকে কলে, “এইবোৰ মানুহ নতুন দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰি মতলীয়া হৈছে।”
+\s পিতৰৰ বক্তৃতা 
+\p
+\v 14 তেতিয়া পিতৰে এঘাৰ জন পাঁচনিৰে সৈতে থিয় হৈ বৰ মাতেৰে কলে, “হে যিহুদী লোক সকল, হে আটাই যিৰূচালেম নিবাসী সকল, এই কথা তোমালোকৰ জ্ঞাত হওক আৰু মোৰ কথালৈ কাণ দিয়ক।
+\v 15 তোমালোককে যেনেকৈ ভাবিছে, তেনেকৈ এওঁলোক মতলীয়া নহয়, কাৰণ এতিয়া পুৱাৰ ন মানহে বাজিছে৷
+\v 16 কিয়নো এই সকলো কথা যোৱেল ভাববাদীৰ যোগে কোৱা হৈছিলঃ
+\q1
+\v 17 ‘ঈশ্বৰে কৈছে, শেষৰ দিনা সকলো মানুহৰ ওপৰত মোৰ আত্মা বাকি দিম,
+\q1 তাতে তোমালোকৰ সতি-সন্ততি সকলে ভাববাণী প্ৰচাৰ কৰিব,
+\q1 তোমালোকৰ যুৱক সকলে দৰ্শন পাব, তোমালোকৰ বৃদ্ধ লোকসকলে সপোন দেখিব।
+\q1
+\v 18 আৰু সেই কালত মই তোমালোকৰ দাস, দাসী সকলৰ ওপৰত মোৰ আত্মা বাকি দিম, তাতে তেওঁলোকে ভাববাণী প্ৰচাৰ কৰিব,
+\q1
+\v 19 আৰু মই আকাশত অদ্ভুত লক্ষণ আৰু পৃথিৱীতো নানা পৰাক্ৰমৰ চিন যেনে, তেজ, জুই আৰু ধোঁৱা স্বৰূপ মেঘ দেখুৱাম৷
+\q1
+\v 20 প্ৰভুৰ সেই মহৎ আৰু প্ৰসিদ্ধ দিন অহাৰ পুৰ্বেই, সূৰ্য আন্ধাৰ আৰু চন্দ্ৰ তেজৰ দৰে হব।
+\q1
+\v 21 কিন্তু যি কোনোৱে প্ৰভুৰ নামত প্ৰাৰ্থনা কৰে, সি পৰিত্ৰাণ পাব।’
+\p
+\v 22 হে ইস্ৰায়েলী লোক সকল, এই কথাবোৰ শুনক; নাচৰতীয়া যীচু তোমালোকলৈ ঈশ্বৰৰ মনোনীত জন যে হয়, এই বিষয়ে তোমালোকে জানি আছে। ঈশ্বৰে যে তেওঁৰ দ্বাৰাই আচৰিত আৰু অদ্ভুত কৰ্ম আৰু চিন তোমালোকৰ আগত দেখুৱালে, সেয়াও তোমালোকে  জানে৷
+\v 23 ঈশ্বৰৰ নিৰ্ণিত অভিপ্ৰায় আৰু তেওঁৰ পূৰ্ব্বৰ জ্ঞান অনুহাৰে এই মানুহ গৰাকী তোমালোকৰ হাতত সম্পন কৰা হৈছিল ।
+\v 24 কিন্তু ঈশ্বৰে তেওঁক মৃত্যুৰ যাতনাৰ পৰা মুক্ত কৰি জীয়ালে, কিয়নো তেওঁ মৃত্যুৰ বন্ধনত থকা অসাধ্য।
+\p
+\v 25 তেওঁৰ বিষয়ে দায়ুদে কৈছিল, বোলে,
+\q1 ‘মই সদায় প্ৰভুক মোৰ সন্মুখত দেখিলো;
+\q1 মই লৰচৰ নহবলৈ তেওঁ মোৰ সোঁফালে থাকে;
+\p
+\v 26 এই হেতুকে মোৰ মন আনন্দিত হৈছে, মোৰ জিভাই উল্লাস কৰিছে,
+\q1 আৰু মোৰ শৰীৰেও ভাৰসাৰে বাস কৰিব;
+\q1
+\v 27 কিয়নো তুমি মৃতলোকত মোৰ আত্মাক নেৰিবা,
+\q1 আৰু তোমাৰ পবিত্ৰ জনক ক্ষয় পাবলৈ নিদিবা৷
+\p
+\v 28 তুমি মোক জীৱনৰ পথ দেখুৱাবা আৰু তোমাৰ সন্মুখত যি আনন্দ, তাৰে মোক পূৰ কৰিবা।’
+\p
+\v 29 হে ভাই সকল, পিতৃ কুলপতি দায়ুদৰ কথা তোমালোকৰ আগত স্পষ্টকৈ কব পাৰো যে, তেওঁ মৰিল আৰু তেওঁক মৈদামত থোৱা হ’ল, তেওঁৰ সেই মৈদাম আজিলৈকে আমাৰ মাজত আছে৷
+\v 30 কিন্তু নিজে এজন ভাববাদী হৈ তেওঁৰ বংশৰ পৰা এজনক তেওঁৰ সিংহাসনত বহুৱাবলৈ, ঈশ্বৰে শপত খাই যি প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল,
+\v 31 সেই প্ৰতিজ্ঞাৰ বিষয়ে জানিবলৈ পোৱাত, ভবিষ্যতৰ ঘটনালৈ চাই খ্ৰীষ্টৰেই পুনৰুত্থানৰ বিষয়ে কলে যে, ‘তেওঁক মৃতলোকত ত্যাগ কৰা নহল আৰু তেওঁৰ শৰীৰো ক্ষয় নাপালে৷’
+\p
+\v 32 সেই যীচুকে ঈশ্বৰে পুনৰায় মৈদামৰ পৰা জীৱিত কৰিলে, সেই ঘটনাৰ সাক্ষী আমি আছো৷
+\v 33 এতেকে উত্তোলিত হৈ ঈশ্বৰৰ সোঁ হাতে ওখ পদ পাই আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰ বিষয়ে পিতৃৰ পৰা প্ৰতিজ্ঞা পাই তোমালোকে  যি দেখিছা আৰু শুনি আছা, এইবোৰ তেওঁ বাকি দিলে৷
+\p
+\v 34 কিয়নো দায়ুদ হলে স্বৰ্গলৈ উঠা নাই, কিন্তু তেওঁ নিজেই এই কথা কলে,
+\q1 “প্ৰভুৱে মোৰ প্ৰভুক কলে, মোৰ সোঁফালে বহি থাকা,
+\p
+\v 35 “যেতিয়ালৈকে মই তোমাৰ শত্ৰুবোৰক তোমাৰ ভৰি-পীৰা নকৰো।”
+\p
+\v 36 এই কাৰণে ইস্ৰায়েলৰ সকলো মানুহে ইয়াক নিশ্চয়কৈ জনা উচিত যে, যি জনক, অৰ্থাৎ যি জন যীচুক তোমালোকে  ক্রুচত দিলা, ঈশ্বৰে হলে তেওঁক প্ৰভু আৰু খ্ৰীষ্ট পাতিলে।
+\s তিনি হাজাৰ মানুহ মণ্ডলীভুক্ত হোৱা 
+\p
+\v 37 এই কথা শুনি তেওঁলোকৰ হৃদয় বিন্ধাত, পিতৰ আৰু আন পাঁচনি সকলক তেওঁলোকে কলে, “হে ভাই সকল, আমি এতিয়া কি কৰিম?”
+\v 38 তেতিয়া পিতৰে তেওঁলোকক কলে, “তোমালোকে পাপ ক্ষমা পাবলৈ অনুতপ্ত হোৱা আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামেৰে প্ৰতিজনে বাপ্তিস্ম গ্ৰহণ কৰা, তেনে কৰিলেহে তোমালোকে  পবিত্ৰ আত্মা পাবা৷
+\v 39 কিয়নো তোমালোক আৰু তোমালোকৰ সন্তান সকললৈ আৰু দূৰৈত থকা লোক সকলৰ কাৰণেও এই প্ৰতিজ্ঞা আছে যে, আমাৰ প্ৰভু পৰমেশ্বৰে সকলোকে আমন্ত্ৰণ কৰিব।
+\p
+\v 40 ইয়াৰ উপৰি তেওঁ ভালেমান কথাৰে সাক্ষ্য দি তেওঁলোকক উদগণি দিলে আৰু কলে, “এই কুটিল লোকৰ পৰা নিজকে ৰক্ষা কৰক।”
+\v 41 তেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁৰ কথা গ্ৰহণ কৰি বাপ্তিস্ম ললে আৰু সেই দিনাই প্ৰায় তিনি হাজাৰ মানুহক তেওঁলোকৰ লগত লগ লগোৱা হ’ল৷
+\v 42 পাছত তেওঁলোকে পাঁচনি সকলৰ উপদেশত, সহভাগিতাত, পিঠা ভঙাত আৰু প্ৰাৰ্থনাত লাগি থাকিল।
+\p
+\v 43 তাতে পাঁচনি সকলৰ দ্বাৰাই অনেক অদ্ভুত লক্ষণ আৰু আচৰিত চিন যেতিয়া দেখুওঁৱা হ’ল, তেতিয়া সকলো লোকৰ ভয় লাগিল
+\v 44 আৰু বিশ্বাস কৰা সকলোৱে একলগ হৈ সকলো সম্পত্তি উমৈহতীয়াকৈ ৰাখিলে।
+\v 45 আৰু তেওঁলোকৰ স্হাৱৰ আৰু অস্হাৱৰ সম্পত্তি বেচি যাৰ যি প্ৰয়োজন, সেইদৰে সকলোকে ভগাই দিলে।
+\p
+\v 46 তাৰ পাছত সকলোৱে এক উদ্দেশ্যেত সদায় মন্দিৰলৈ গৈ থাকিল আৰু ঘৰে ঘৰে পিঠা ভাঙি ঈশ্বৰৰ স্তুতি কৰি, সকলোৱে আনন্দেৰে আৰু নম্ৰ হৃদয়েৰে খোৱা-বোৱা কৰিলে;
+\v 47 আৰু ঈশ্বৰৰ স্তুতি কৰি সকলো লোকৰ আদৰৰ পাত্ৰ হ’ল৷ প্ৰভুৱে দিনে দিনে পৰিত্ৰাণ পোৱা লোক সকলক তেওঁলোকৰ লগত লগ লগাই দিলে।
+\c 3
+\s পিতৰে এজন খোৰাক সুস্থ কৰা আৰু তাৰ ফল
+\p
+\v 1 এদিন প্ৰাৰ্থনাৰ সময়ত, অৰ্থাৎ আবেলি প্ৰায় তিনি মান বজাত পিতৰ আৰু যোহন যিৰূচালেম মন্দিৰলৈ গৈছিল।
+\v 2 তেনে সময়ত সেই মন্দিৰলৈ অহা লোক সকলৰ ওচৰত ভিক্ষা মাগিবলৈ সেই মন্দিৰৰ সুন্দৰ নামৰ দুৱাৰ মুখত যি জনক সদায় থোৱা হৈছিল, তেনে ওপজাৰে পৰা খোৰা মানুহ এজনক কিছুলোকে কঢ়িয়াই আনিলে।
+\v 3 তেওঁ পিতৰ আৰু যোহনক সেই মন্দিৰত সোমাবলৈ ধৰা দেখি, ভিক্ষা পাবৰ বাবে অনুৰোধ কৰিলে।
+\v 4 তেতিয়া পিতৰ আৰু যোহনে তেওঁলৈ একেথৰে চাই কলে, “আমালৈ চোৱা”।
+\v 5 তেতিয়া তেওঁ কিছু পোৱাৰ আশাত তেওঁলোকলৈ চাই থাকিল।
+\v 6 তেতিয়া পিতৰে কলে, “মোৰ লগত ৰূপ বা সোণ একো নাই, কিন্তু যি আছে তাকে তোমাক দিওঁ; নাচৰতীয়া যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামেৰে উঠি খোজ কাঢ়া।”
+\v 7 তাকে কৈ তেওঁ তাৰ সোঁ হাতত ধৰি তুলি দিয়াত ভৰি আৰু গাঁঠিয়ে বল পালে।
+\v 8 তাতে সেই মগনীয়াই লাফ মাৰি থিয় হৈ খোজ কাঢ়ি ফুৰিলে আৰু ডেও দি দি ঈশ্বৰক স্তুতি কৰি তেওঁলোকৰ সৈতে মন্দিৰত সোমাল।
+\v 9 তাতে সকলো লোকে তেওঁক খোজ কঢ়া আৰু ঈশ্বৰক স্তুতি কৰা দেখিলে।
+\v 10 পাছত তেওঁলোকে তেওঁক মন্দিৰৰ সুন্দৰ দুৱাৰত বহি ভিক্ষা খোজা মানুহ জন বুলি জানিবলৈ পোৱাত, তেওঁলৈ যি ঘটিল, সেই বিষয়ে বৰ আচৰিত হ’ল আৰু বিস্ময় মানিলে।
+\v 11 সেই সুস্থ হোৱা খোৰা জনে পিতৰ আৰু যোহনক ধৰি থকা দেখি সকলো লোকে বিস্ময় মানিলে আৰু তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ বেগাই আহিল; তাতে তেওঁলোক থকা সেই ঠাই চলোমনৰ বাৰাণ্ডা বুলি জনাজাত আছিল।
+\v 12 ইয়াকে দেখি পিতৰে লোক সকলক কলে, “হে ইস্ৰায়েলীয়া লোক সকল, তোমালোকে কিয় ইয়াত এই কাৰ্য দেখি বিস্ময় মানিছা? আমি আমাৰ শক্তিৰে বা ভক্তিৰে এই মানুহ জনক খোজ কঢ়ালো বুলি ভাবি আমাৰ ফালে কিয় একেথৰে চাই আছে?
+\v 13 যি জন যীচুক তোমালোকে শত্ৰুৰ হাতত শোধাই দিলা আৰু পীলাতে এৰি দিবলৈ কোৱাৰ পাছতো তেওঁক এৰি দিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিলা; আব্ৰাহাম, ইচহাক, যাকোবৰ ঈশ্বৰ, অৰ্থাৎ আমাৰ পূর্বপুৰুষ সকলৰ ঈশ্বৰে নিজৰ সেৱক সেই যীচু খ্ৰীষ্টক মহিমাম্বিত কৰিলে।
+\v 14 কিন্তু সেই পবিত্ৰ আৰু ধাৰ্মিক জনক অস্বীকাৰ কৰি, নৰবধী এটাকহে মোকলাই দিবৰ বাবে তোমালোকে  অনুমতি বিচাৰি নিবেদন কৰিলা;
+\v 15 আৰু জীৱন দাতা জনক তোমালোকে বধ কৰিলা; কিন্তু ঈশ্বৰে মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা তেওঁক তুলিলে, তাৰ সাক্ষী আমি আছো
+\v 16 আৰু তেওঁৰ নামত বিশ্বাস কৰাৰ কাৰণে, এই যি মানুহ জনক তোমালোকে চিনি পাইছা, এওঁক তেওঁৰ নামেই বলৱান কৰিলে আৰু তেওঁ জন্মোৱা বিশ্বাসে তোমালোকৰ সন্মুখত এওঁক সম্পূৰ্ণ সুস্থ কৰি খোজ কঢ়ালে।
+\p
+\v 17 হে ভাই সকল মই জানিছো, তোমালোকৰ শাসনকৰ্তাসকলে আৰু তোমালোকে নুবুজিয়ে সেই কৰ্ম কৰিলা।
+\v 18 কিন্তু ঈশ্বৰে পূৰ্বতে ভাববাদী সকলৰ মূখেৰে খ্রীষ্টৰ দূখভোগৰ বিষয়ত যি কথা কোৱাইছিল, সেই বিষয়কে তেওঁ এই ৰূপে সিদ্ধ কৰিলে।
+\v 19 এই কাৰণে মন পালটাই ঘূৰি আহক যাতে, তোমালোকৰ পাপ মোচন হয় আৰু প্রভুৰ সন্মুখৰ পৰা শান্তিযুক্ত কাল যেন আহে;
+\v 20 আৰু তোমালোকৰ কাৰণে নিৰূপিত যি জন খ্রীষ্ট, সেই জন যীচুক যেন তেওঁ পঠিয়াই দিয়ে।
+\v 21 ঈশ্বৰে পবিত্ৰ ভাববাদী সকলৰ দ্বাৰা যি যি সময়ৰ কথা পূৰ্বতে কৈছিল, সকলো বিষয়ৰ পুনঃস্থাপনৰ সেই সময়লৈকে স্বৰ্গই এই যীচু খ্রীষ্টক গ্রহণ কৰাৰ আৱশ্যক আছে।
+\v 22 মোচিয়ে কৈছিল, “প্ৰভু পৰমেশ্বৰে তোমালোকৰ ভাই সকলৰ মাজৰ পৰা মোৰ নিচিনা এজন ভাববাদী উৎপন্ন কৰিব আৰু তেওঁ তোমালোকক যি কথা কব, সেই সকলো কথা তোমালোকে শুনিবা
+\v 23 কিন্তু সেই ভাববাদীৰ কথা যি কোনো প্ৰাণীয়ে নুশুনে, তেওঁক নিজৰ লোকৰ মাজৰ পৰা উচ্ছন্ন কৰা হব।”
+\v 24 ইয়াৰ উপৰি চমূৱেল আদি কৰি যিমানবিলাক ভাববাদীয়ে কথা কলে, সকলোৱে এই সময়ৰ বিষয়েই কৈ গল।
+\v 25 তোমালোক সেই ভাববাদী সকলৰ সন্তান আৰু তোমালোকৰ পূর্বপুৰুষ সকলৰ সৈতে ঈশ্বৰে কৰা সেই বিধানৰ উত্তৰাধিকাৰী; তেওঁ আব্রাহামক কৈছিল “তোমাৰ বংশত পৃথিৱীৰ সকলো জাতিয়ে আশীৰ্বাদ পাব।”
+\v 26 তোমালোকৰ প্রতি জনক নিজ দুষ্টতাৰ পৰা ঘূৰাই আশীর্বাদ দিবলৈ ঈশ্বৰে তেওঁৰ পুত্ৰ যীচুক প্রথমতে তোমালোকৰ ওচৰলৈ পঠালে। 
+\c 4
+\s যিহূদী মহাসভাত পিতৰ আৰু যোহন 
+\p
+\v 1 পিতৰ আৰু যোহনে লোক সকলৰ মাজত কথা কৈ থাকোতে মন্দিৰৰ পুৰোহিত, সেনাপতি আৰু চদ্দূকী সকলে তেওঁলোকৰ ওচৰত আহি উপস্থিত হল৷
+\v 2 পিতৰ আৰু যোহনে লোক সকলক যীচুৰ বিষয়ে শিক্ষা দিয়াত আৰু মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা যীচুৰ পুনৰুত্থান হোৱা বিষয়তো ঘোষণা কৰি থকাত তেওঁলোক অতি বিৰক্ত হ’ল।
+\v 3 তেওঁলোকে পিতৰ আৰু যোহনক ধৰিলে আৰু তেতিয়া সন্ধিয়া সময় হোৱা বাবে, পাছদিনা পুৱা নোহোৱালৈকে কাৰাগাৰত বন্দী কৰি থলে।
+\v 4 কিন্তু যি সকলে শিক্ষা শুনিছিল, তেওঁলোকৰ মাজৰ বহুত মানুহে বিশ্বাস কৰিলে; সেই বিশ্বাসী সকলৰ সংখ্যা হিচাপ কৰোঁতে প্ৰায় পাঁচ হাজাৰ পোৱা গল।
+\p
+\v 5 পাছদিনা যিহূদী সকলৰ অধিকাৰী, পৰিচাৰক আৰু বিধানৰ অধ্যাপকসকল একেলগে যিৰূচালেমত মিলিত হ’ল।
+\v 6 তাতে মহাপুৰোহিত হানন উপস্থিত আছিল। তেওঁৰ বাহিৰেও কায়াফা, যোহন, আলেকজেন্দাৰ আৰু সকলো মহাপুৰোহিতৰ পৰিয়ালে সৈতে বহু লোক উপস্থিত আছিল।
+\v 7 তেওঁলোকে পিতৰ আৰু যোহনক মাজত থিয় কৰাই সুধিলে, “তোমালোকে কি শক্তিৰে বা কি নামেৰে এই কাৰ্য কৰিছা?”
+\v 8 তেতিয়া পিতৰে পবিত্ৰ আত্মাৰে পূৰ্ণ হৈ তেওঁলোকক কলে, “হে লোক সকলৰ শাসনকৰ্তা আৰু পৰিচাৰক সকল,
+\v 9 আজি এজন অসুস্থ মানুহলৈ কৰা উপকাৰ দেখি, তেওঁ কি উপায়েৰে সুস্থ হ’ল সেই বিষয় জানিবৰ বাবে আপোনালোকে আমাক এই বিষয়ে সোধবিচাৰ কৰি প্রশ্ন সুধিছে নেকি?
+\v 10 সেয়াই যদি হয়, আপোনালোক আৰু ইস্ৰায়েলৰ আটাইলোকে ইয়াকে জানক যে, যি যীচু খ্ৰীষ্টক আপোনালোকে ক্রুচত দিছিল আৰু তেওঁক ঈশ্বৰে মৈদামৰ পৰা তুলিলে আৰু সেই নাচৰতীয়া যীচুৰ নামেৰে এই ব্যক্তি জন সুস্থ হৈ ইয়াত আপোনালোকৰ আগত থিয় হৈ আছে।
+\v 11 যি শিলক আপোনালোকৰ  দৰে ঘৰ সাজোতাই অৱহেলা কৰিলে, সেই যীচু খ্রীষ্টই হৈছে সেই শিল৷ সেই শিলক চুকৰ প্ৰধান শিল কৰা হ’ল।
+\v 12 তেওঁৰ বাহিৰে আন কাতো পৰিত্রাণ নাই, কিয়নো স্বৰ্গৰ তলত আৰু মানুহৰ মাজত যাৰ দ্বাৰা আমি পৰিত্ৰাণ পাম, এনে আন কোনো নাম নাই।”
+\v 13 পিতৰ আৰু যোহনৰ সাহস দেখি আৰু তেওঁলোক লিখা-পঢ়া নজনা লোক বুলি জানিবলৈ পোৱাত, তেওঁলোকে বিস্ময় মানিলে৷ তেওঁলোকে জানিলে যে, পিতৰ আৰু যোহন যীচুৰ লগত আছিল।
+\v 14 সেই সুস্থ হোৱা লোক জন তেওঁলোকৰ মাজত থিয় হৈ থকা দেখি, যিহূদী নেতা সকলে পিতৰ আৰু যোহনৰ বিৰুদ্ধে একো কব নোৱাৰিলে।
+\p
+\v 15 তেওঁলোকে পাঁচনি সকলক সভা কক্ষৰ পৰা ওলাই যাবলৈ আজ্ঞা দিলে আৰু নিজৰ মাজতে আলোচনা কৰি কলে-
+\v 16 “এই লোক সকলক লৈ কি কৰা যায়? এওঁলোকে যে এক আচৰিত কাম কৰিলে যিৰূচালেমত থকা সকলোৱে জানিছে আৰু আমিও তাক অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰো।
+\v 17 কিন্তু মানুহৰ মাজত যেন এই কথা বিয়পি নাযায়, সেই কাৰণে এওঁলোকক এই নামেৰে আন লোকৰ আগত কোনো কথা নকবলৈ আমি সাৱধান কৰি দিওঁহক।”
+\v 18 তেতিয়া তেওঁলোকে পিতৰ আৰু যোহনক মাতি আনি, যীচুৰ নামেৰে কোনো কথা নকবলৈ আৰু উপদেশ নিদিবলৈ আজ্ঞা দিলে।
+\v 19 কিন্তু পিতৰ আৰু যোহনে উত্তৰত তেওঁলোকক কলে- “আপোনালোকেই বিচাৰ কৰি কওক, ‘ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা অমান্য কৰা বা আপোনালোকৰ আজ্ঞা পালন কৰা’ ইয়াৰ ভিতৰত কোনটো বিষয় আমি পালন কৰা উচিত হব?
+\v 20 কিয়নো আমি যিবোৰ দেখিলো আৰু শুনিলো, সেই বিষয়বোৰ নোকোৱাকৈ থাকিব নোৱাৰো”।
+\p
+\v 21 পাছত পুনৰবাৰ সতৰ্ক কৰি পিতৰ আৰু যোহনক যাবলৈ এৰি দিলে। কিয়নো তেওঁলোকে পিতৰ আৰু যোহনক শাস্তি দিবলৈ একো উপায় নাপালে, ইয়াৰ উপৰি তেওঁলোকে কৰা কার্যবোৰ দেখি লোক সকলে ঈশ্বৰৰ স্তুতি কৰি আছিল৷
+\v 22 আৰু যি জন লোক সুস্থ হৈছিল, সেই মানু্হজনৰ বয়স চল্লিশ বছৰৰ বেচি আছিল।
+\p
+\v 23 পিতৰ আৰু যোহনক এৰি দিয়াৰ পাছত, তেওঁলোক সঙ্গী সকলৰ ওচৰলৈ গল আৰু প্ৰধান পুৰোহিত, পৰিচাৰক সকলে যি যি কৈছিল, সেই সকলোবোৰ কথা তেওঁলোকক জনালে।
+\v 24 এইবোৰ কথা শুনি সকলোৱে একেলগে উচ্চ স্বৰে ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে প্রার্থনা কৰিলে, “প্ৰভু, আকাশ মণ্ডল, পৃথিৱী, সাগৰ আৰু এই সকলোৰে মাজত যি যি আছে, সকলোৰে সৃষ্টিকর্তা তুমিয়েই।
+\v 25 তুমি তোমাৰ দাস, আমাৰ ওপৰ পিতৃ  দায়ুদৰ মুখেৰে পবিত্ৰ আত্মাৰ দ্বাৰা এই কথা কৈছিলা,
+\q1 জাতিবোৰ কিয় ক্রুদ্ধ হ’ল?
+\q1 সকলো লোকে কিয় অসাৰ চিন্তা কৰে?
+\q1
+\v 26 ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ অভিষিক্ত জনৰ  \f + \ft অভিষিক্ত অৰ্থাৎ জনা খ্ৰীষ্ট  \f* বিৰুদ্ধে
+\q1 জগতৰ ৰজা সকল একেলগে উঠিছে,
+\q1 শাসনকর্তা সকল একগোট হৈছে  \f + \ft গীতমালা 2:1-2 পদ  \f* ।
+\p
+\v 27 হয়, এই নগৰতে তুমি অভিষিক্ত কৰা তোমাৰ পবিত্ৰ দাস যীচুৰ বিৰুদ্ধে হেৰোদ আৰু পন্তীয় পীলাত; অনা-যিহূদী আৰু ইস্ৰায়েলী সকলৰ সৈতে একেলগ হৈছিল।
+\v 28 তোমাৰ হাতেৰে আৰু তোমাৰ ইচ্ছাত যি ঘটিব বুলি তুমি পূর্বতে ঠিক কৰিছিলা, সেই কার্য সিদ্ধ হবলৈকে তেওঁলোক একত্ৰিত হ’ল।
+\v 29 হে প্ৰভু, এতিয়া তেওঁলোকৰ এই ভীতি প্ৰদৰ্শন শুনা! তোমাৰ দাস সকলক তোমাৰ বাক্য অতি সাহসেৰে কবলৈ অনুগ্রহ দান কৰা।
+\v 30 তোমাৰ পবিত্ৰ দাস যীচুৰ নামেৰে সুস্থ কৰিবলৈ, আচৰিত কার্য আৰু চিন দেখুৱাবলৈ তুমি তোমাৰ হাত আগবঢ়াই দিয়া”।
+\v 31 এনেদৰে প্ৰাৰ্থনা কৰাৰ পাছত, যি ঠাইত তেওঁলোক গোট খাই আছিল; সেই ঠাই কঁপিবলৈ ধৰিলে আৰু সকলোৱে পবিত্ৰ আত্মাৰে পৰিপূৰ্ণ হ’ল। তাৰ পাছত তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ বাক্য সাহসেৰে কবলৈ ধৰিলে।
+\s বিশ্বাসকাৰী সকলৰ সহভাগিতা
+\p
+\v 32 বিশ্বাস কৰা সকল মনে-প্ৰাণে এক হৈ আছিল। তেওঁলোকৰ কোনেও নিজৰ সম্পত্তিক নিজৰ বুলি দাবী নকৰিলে, বৰং তেওঁলোকে আটাই বস্তু উমৈহতীয়াকৈ ৰাখিলে।
+\v 33 পাঁচনি সকলে মহান শক্তিৰ প্ৰভাৱেৰে প্ৰভু যীচুৰ পুনৰুত্থানৰ সাক্ষ্য দিলে আৰু তেওঁলোক সকলোৱে মহা অনুগ্ৰহ প্ৰাপ্ত হল।
+\v 34 তেওঁলোকৰ মাজত কোনো এজনৰো একো অভাৱ নাছিল, কিয়নো যি সকলৰ ঘৰ-বাৰী বা মাটি আছিল, তেওঁলোকে সেইবোৰ বেচি সেই সম্পত্তিৰ মূল্য আনি পাঁচনি সকলৰ চৰণত থৈছিল।
+\v 35 পাছত বিশ্বাসকাৰী সকলৰ যাৰ যেনেকৈ প্ৰয়োজন, তেনেকৈ পাঁচনি সকলে সকলোকে ভগাই দিয়ে।
+\p
+\v 36 যোচেফ নামৰ লেবী বংশৰ এজন মানুহ আছিল। তেওঁ কুপ্র দ্বীপৰ পৰা আহিছিল আৰু পাঁচনিসকলে তেওঁক বার্ণব্বা বুলি মাতিছিল। এই নামৰ অর্থ “উৎসাহদাতা”।।
+\v 37 যোচেফৰ এডোখৰ মাটি আছিল। তেওঁ সেই মাটি বেচি পোৱা ধন পাঁচনি সকলৰ চৰণত আনি থলে।
+\c 5
+\s অননিয় আৰু চাফীৰা 
+\p
+\v 1 তেতিয়া অননিয় নামেৰে এজন লোক আৰু তেওঁৰ ভাৰ্যা চাফীৰাই এডোখৰ মাটি বিক্রী কৰিলে৷
+\v 2 অননিয়ই তেওঁৰ ভার্যাৰ জ্ঞাতসাৰেই সেই ধনৰ কিছু অংশ নিজলৈ লুকাই ৰাখি, এক অংশ আনি পাঁচনি সকলৰ চৰণত থলে।
+\v 3 তেতিয়া পিতৰে তেওঁক কলে, “হে অননিয়, পবিত্ৰ আত্মাৰ ওচৰত মিছা মাতিবলৈ চয়তানক তুমি কিয় তোমাৰ হৃদয়ত কার্য কৰিবলৈ দিলা? কিয় তুমি মাটি বেছা ধনৰ কিছু অংশ নিজলৈ লুকাই ৰাখিলা?
+\v 4 সেই মাটি যেতিয়া বিক্রী হোৱা নাছিল, তেতিয়া সেই মাটি জানো তোমাৰেই ক্ষমতাৰ অধীনত নাছিল? এতিয়া বেচাৰ পাছতো তুমিয়েই সেই ধনৰ গৰাকী নাছিলানে? তেনেহলে এনে কাম কৰিবলৈ তুমি তোমাৰ মনত কেনেকৈ থিৰাং কৰিলা? তুমি মানুহৰ আগত নহয়, ঈশ্বৰৰ আগতহে মিছা কথা কলা”।
+\v 5 এই কথা শুনাৰ লগে লগে অননিয়ই মাটিত পৰি প্ৰাণ ত্যাগ কৰিলে। যিবোৰ মানুহে এই কথা শুনিলে, তেওঁলোকে বৰ ভয় খালে।
+\v 6 পাছত যুৱক সকল আগবাঢ়ি আহি তেওঁক কাপোৰেৰে মেৰিয়াই বাহিৰলৈ নি মৈদাম দিলে।
+\p
+\v 7 প্রায় তিনি ঘন্টা মানৰ পাছত, অননিয়ৰ স্ত্রী চাফীৰা সেই ঠাইলৈ আহিল৷ কিন্তু কি ঘটিল, সেই বিষয়ে তেওঁ নাজানিলে।
+\v 8 পিতৰে তাইক সুধিলে- “কোৱাছোন, তোমালোকে বাৰু এই মাটি ইমান টকাতে বেচিলা নে?” তেতিয়া তাই কলে, “হয় ইমানতে বেচা হল।”
+\v 9 তেতিয়া পিতৰে চাফীৰাক কলে, “প্ৰভুৰ আত্মাক পৰীক্ষা কৰিবলৈ তোমালোকে কেনেকৈ একমত হলা? চোৱা, যি সকলে তোমাৰ স্বামীক মৈদাম দিবলৈ গৈছিল; তেওঁলোক আহি দুৱাৰৰ ওচৰ পাইছেহি, তেওঁলোকে তোমাকো বাহিৰলৈ লৈ যাব।”
+\v 10 তেতিয়াই পিতৰৰ চৰণত পৰি চফীৰাই প্ৰাণ ত্যাগ কৰিলে। যুৱক সকলে ভিতৰলৈ আহি, চাফীৰাকো মৃত দেখিলে৷ তেতিয়া তেওঁকো বাহিৰলৈ নি তেওঁৰ স্বামীৰ কাষতে মৈদাম দিলে।
+\v 11 মণ্ডলীৰ সকলো লোকে যেতিয়া এই কথা শুনিলে, তেওঁলোকে অতিশয় ভয় খালে।
+\p
+\v 12 পাঁচনি সকলে অনেক আচৰিত চিন দেখোৱাইছিল আৰু আচৰিত কৰ্য্য সাধন কৰিছিল, আৰু সেইবোৰ সকলো মানুহে দেখা পাইছিল। একোটা অভিপ্ৰায়েৰে পাঁচনি সকলে মন্দিৰৰ চলোমনৰ বাৰান্দাত গোট খাইছিল
+\v 13 পাঁচনি সকলৰ ক্ষেত্ৰত লোকসমুহে ভাল কথা কৈ গুণ গাইছিল যগিও তেওঁলোকে পাঁচনি সকলৰ সৈতে একে লগ হোৱাৰ যোগ্য জ্ঞান কৰা নছিল।
+\v 14 কিন্তু ইয়াৰ মাজৰে অনেক পুৰুষ আৰু মহিলাই বিশ্বাস কৰি প্রভুৰ বিশ্বাসত যোগ দিলে।
+\v 15 ইয়াৰ উপৰি লোক সকলে পিতৰে অহা-যোৱা কৰোঁতে তেওঁৰ ছাঁ যেন ৰোগী সকলৰ গাত পৰে, এই আশাৰে ৰোগী সকলক বিচনা আৰু খাটত তুলি বাটৰ কাষত থলেহি।
+\v 16 যিৰূচালেমৰ ওচৰ-পাজৰৰ নগৰৰ পৰা বহু মানুহে ৰুগীয়া আৰু অশুচি আত্মাই ধৰা লোক সকলক লৈ আহিল আৰু তেওঁলোকক সুস্থ কৰা হ’ল।
+\p
+\v 17 কিন্তু মহাপুৰোহিত আৰু তেওঁৰ লগৰ অর্থাৎ চদ্দূকী দলৰ লোক সকল ঈর্ষাত জ্বলি উঠিল
+\v 18 তেওঁলোকে পাঁচনি সকলক ধৰি আনি ৰাইজৰ কাৰাগাৰত বন্দী কৰি থলে।
+\v 19 কিন্তু ৰাতি হলত প্ৰভুৰ এজন দূত আহি বন্দীশালৰ দুৱাৰ খুলি তেওঁলোকক বাহিৰলৈ যাব দি কলে,
+\v 20 “যোৱা, তোমালোকে গৈ মন্দিৰত থিয় হৈ, অনন্ত জীৱনৰ সকলো কথা লোক সকলৰ আগত কোৱাগৈ।”
+\v 21 আজ্ঞা অনুসাৰে তেওঁলোকে ৰাতিপুৱাতে মন্দিৰত সোমাই উপদেশ দিলে। আনফালে মহাপুৰোহিত আৰু তেওঁৰ সংগী সকলে আহি ইস্ৰায়েল সকলৰ জেষ্ঠ লোকৰ এক মহাসভা মাতিলে আৰু পাঁচনি সকলক বন্দীশালৰ পৰা আনিবলৈ মানুহ পঠালে।
+\v 22 কিন্তু সেই বিষয়া সকলে বন্দীশাললৈ গৈ তেওঁলোকক দেখা নাপালে আৰু উভতি আহি কলে,
+\v 23 “আমি বন্দীশালৰ দু্ৱাৰ টানকৈ বান্ধি থোৱা দেখিলো আৰু ৰখীয়াবোৰেও দুৱাৰত থিয় হৈ আছে; কিন্তু দুৱাৰ খুলি ভিতৰত তেওঁলোকক দেখা নাপালো।”
+\v 24 এই কথা শুনি মন্দিৰৰ সেনাধিপতি আৰু প্ৰধান পুৰোহিত সকলে ইয়াৰ পৰিণতি কি হব বুলি ভাবি হতবুদ্ধি হ’ল।
+\v 25 তেনেতে কোনোবা এজনে আহি জনালে যে, “আপোনালোকে যি সকল মানু্হক বন্দীশালত থৈছিল, সেই মানুহবোৰে মন্দিৰত থিয় হৈ লোক সকলক উপদেশ দি আছে।”
+\v 26 তেতিয়া সেনাপতি জনে তেওঁৰ লোক সকলৰ সৈতে সেই ঠাইলৈ গৈ পাঁচনি সকলক লৈ আহে। তাতে মানুহবোৰে শিল দলিয়াই মাৰিব পাৰে বুলি ভয় খাই তেওঁলোকে পাঁচনি সকলক কোনো বেয়া ব্যৱহাৰ নকৰিলে।
+\v 27 পাছত তেওঁলোকক আনি সভাত উপস্থিত কৰোঁতে, মহাপুৰোহিতে তেওঁলোকক প্রশ্ন কৰিলে,
+\v 28 “এই নামেৰে উপদেশ নিদিবলৈ আমি তোমালোকক কঠোৰ আজ্ঞা দিছিলো; তথাপি তোমালোকে নিজৰ উপদেশেৰে যিৰূচালেম পূর্ণ কৰিছা আৰু সেই মানুহৰ ৰক্তপাতৰ বাবে আমাক দোষী কৰিব বিচাৰিছা।”
+\v 29 তেতিয়া পিতৰ আৰু আন পাঁচনি সকলে উত্তৰ দি কলে, “আমি মানুহৰ নহয়, ঈশ্বৰৰহে আজ্ঞা মনা উচিত।
+\v 30 যি জনক আপোনালোকে কাঠত  \f + \ft কাঠত ক্ৰুচ  \f* ওলোমাই হত্যা কৰিলে, আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলৰ ঈশ্বৰে সেই জন যীচুক মৃত্যুৰ পৰা জীয়ালে।
+\v 31 সেই যীচুক ঈশ্বৰে ৰজা আৰু ত্ৰাণকর্তা হিচাপে নিজৰ সোঁ হাতে উচ্চ পদত  বহুৱালে, যাতে ইস্ৰায়েল সকলে মনপালটন কৰে আৰু যীচুৱে যেন তেওঁলোকৰ পাপ ক্ষমা কৰিব পাৰে।
+\v 32 এই কথাৰ আমি সাক্ষী আছো আৰু যি সকল ঈশ্বৰৰ বাধ্য হয়, ঈশ্বৰে তেওঁলোকক যি পবিত্ৰ আত্মা দিছে, সেই পবিত্র আত্মাও ইয়াৰ সাক্ষী।”
+\v 33 এই কথা শুনি মহাসভাৰ সদস্য সকল খঙত জ্বলি উঠিল আৰু পাঁচনি সকলক বধ কৰিবলৈ বিচাৰিলে।
+\v 34 কিন্তু তেতিয়া গমলীয়েল নামৰ এজন ফৰীচী, যি জন সকলো মানুহৰে সন্মানিত বিধানৰ এজন অধ্যাপক, তেওঁ থিয় হ’ল আৰু পাঁচনি সকলক অলপ সময়ৰ কাৰণে বাহিৰলৈ নিবৰ বাবে নির্দেশ দিলে।
+\v 35 তাৰ পাছত তেওঁ কলে, “হে ইস্ৰায়েলী সকল, এই লোক সকলক লৈ আপোনালোকে কি কৰিবলৈ গৈছে, সেই বিষয়ে সাৱধান হওক।
+\v 36 কিয়নো কিছুদিনৰ আগেয়ে থুদা নামৰ এজনে আহি, নিজকে বৰ এজন বুলি দাবী কৰিছিল আৰু কম-বেচি পৰিমাণে প্রায় চাৰি শ মানুহে থুদাৰ লগ হৈছিল। তেওঁক বধ কৰা হ’ল আৰু তেওঁৰ অনুগামীবোৰও সিচঁৰিত হৈ কোনো চিন-চাব নোহোৱা হ’ল।
+\v 37 এই মানুহ জনৰ পাছত, লোক পিয়লৰ সময়ত যিহূদা নামৰ গালীলীয়া এজন ওলাল আৰু তেওঁ ভালেমান মানুহক নিজৰ ফাললৈ আনিলে; তেৱোঁ নিহত হোৱাত তেওঁৰ অনুগামী সকলো ছিন্ন-ভিন্ন হৈ গল।
+\p
+\v 38 এতিয়া মই তোমালোকক কওঁ, এই লোক সকলৰ পৰা দূৰৈত থাকক আৰু তেওঁলোকক এৰি দিয়ক; কিয়নো এই পৰিকল্পনা বা কৰ্ম যদি মানুহৰ পৰা হয়, তেনেহলে ই ব্যর্থ হব৷
+\v 39 কিন্তু যদিহে ঈশ্বৰৰ পৰা হয়, তেনেহলে আপোনালোকে তেওঁলোকক বন্ধ কৰিব নোৱাৰিব। হয়তো দেখিব যে, আপোনালোকে ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধেই যুদ্ধ কৰিছে।” তেতিয়া, তেওঁলোকে এই পৰামর্শ গ্ৰহণ কৰিলে।
+\v 40 তাৰ পাছত তেওঁলোকে পাঁচনি সকলক ভিতৰলৈ মাতি আনি কোবাই, যীচুৰ নামেৰে কোনো কথা নকবলৈ আদেশ দি যাবলৈ দিলে।
+\v 41 পাঁচনি সকলে যীচুৰ নামত অপমান পোৱাৰ যোগ্য হোৱাৰ কাৰণে আনন্দিত হৈ মহাসভাৰ পৰা গুছি গল।
+\v 42 ইয়াৰ পাছত তেওঁলোকে প্ৰতিদিনে মন্দিৰত আৰু সকলো ঘৰতে গৈ শিক্ষা দিবলৈ ধৰিলে আৰু যীচুৱেই যে খ্ৰীষ্ট এই কথা প্ৰচাৰ কৰি থাকিল।
+\c 6
+\s সাত জন পৰিচাৰকক নিযুক্ত কৰা
+\p
+\v 1 সেই সময়ত শিষ্য সকলৰ সংখ্যা দিনে দিনে বৃদ্ধি হৈ আছিল। গ্ৰীক ভাষী যিহূদী সকলে স্থানীয় ইব্ৰী ভাষী যিহূদী সকলৰ বিৰুদ্ধে অভিযোগ আনিলে যে, খাদ্য বিতৰণৰ সময়ত প্ৰতিদিনে তেওঁলোকৰ বিধৱা সকলক অৱহেলা কৰা হৈছে।
+\p
+\v 2 তেতিয়া বাৰ জন পাঁচনিয়ে সকলো শিষ্যকে মাতি আনি কলে- “আমাৰ কাৰণে ঈশ্বৰৰ বাক্য অৱহেলা কৰি ভোজনৰ পৰিচৰ্যা কৰা কামত লাগি থকা সঠিক কার্য হোৱা নাই।
+\v 3 এই কাৰণে হে ভাই সকল, তোমালোকৰ নিজৰ মাজৰ পৰা সাত জন সুখ্যাতি সম্পন্ন আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰে পৰিপূর্ণ, জ্ঞানী লোকক বাছি লওঁক। আমি তেওঁলোকৰ ওপৰত এই কামৰ ভাৰ দিম।
+\v 4 ইয়াৰ পাছত আমি প্ৰাৰ্থনা আৰু ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ পৰিচর্যাত সদায় লাগি থাকিব পাৰিম।”
+\p
+\v 5 তেওঁলোকৰ এই প্রস্তাৱ শুনি সকলোৱে সন্তোষ পালে আৰু তেওঁলোকে তেতিয়া এই লোক সকলক মনোনীত কৰিলে; স্তিফান, এগৰাকী বিশ্বাসী আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰে পূর্ণ লোক আছিল। ফিলিপ, প্ৰখৰ, নিকানৰ, তীমোন, পার্মিনা আৰু আন্তিয়খিয়াৰ নিকলায় এই লোক সকল যিহূদী ধৰ্ম গ্রহণ কৰিছিল।
+\v 6 বিশ্বাসীকাৰী সকলে এই সাত জন লোকক পাঁচনি সকলৰ আগলৈ আনিলে আৰু পাঁচনি সকলে প্ৰাৰ্থনা কৰি তেওঁলোকৰ ওপৰত হাত দিলে।
+\p
+\v 7 তাৰ পাছত ঈশ্বৰৰ বাক্য চৌদিশে বিয়পি গল আৰু শিষ্য সকলৰ সংখ্যা যিৰূচালেমত দ্ৰুতগতিত বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিলে। ইয়াৰ উপৰিও যিহূদী পুৰোহিত সকলৰ মাজৰ অনেকে খ্ৰীষ্টীয় বিশ্বাসৰ অনুগামী হৈ শৰণ ললে।
+\s স্তিফানক ধৰি মহাসভালৈ অনা
+\p
+\v 8 স্তিফানে ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহ আৰু শক্তিৰে পৰিপূর্ণ হৈ লোক সকলৰ মাজত বহু অলৌকিক আৰু আচৰিত কার্য কৰিবলৈ ধৰিলে।
+\v 9 কিন্তু লিবৰ্ত্তন নামৰ সমাজৰ কেইজনমান ব্যক্তিৰ লগত  কুৰীণীয়, আলেকজেন্দ্রিয়া, কিলিকিয়া আৰু এচিয়া, এই ঠাইবোৰৰ পৰা অহা কিছুমান ব্যক্তিয়ে স্তিফানৰ কাৰ্যত বাধা প্ৰদান  কৰিলে।  \f + \ft লিবর্ত্তীন হৈছে যিহূদী লোক, যি সকলে এটা নামঘৰত গোট খায়। তেওঁলোক আগেয়ে দাস আছিল, কিন্তু মুক্ত কৰা হৈছিল। অনেকৰ মতে এওঁলোক পূর্বে ৰোমীয় আছিল।  \f*
+\v 10 কিন্তু স্তিফানে যি জ্ঞান আৰু আত্মাৰে কথা কলে, সেই কথাক তেওঁলোকে প্ৰতিৰোধ কৰিব নোৱাৰিলে।
+\v 11 তেতিয়া তেওঁলোকে কিছুমান লোকক গুপুতে উচটাই এই বুলি কবলৈ দিলে যে, “আমি শুনিছো স্তিফানে মোচি আৰু ঈশ্বৰক নিন্দা কৰিছে।”
+\v 12 এনেদৰে তেওঁলোকে জনসাধাৰণ, পৰিচাৰক আৰু বিধানৰ অধ্যাপক সকলক উত্তেজিত কৰি তুলিলে আৰু তেওঁলোকে স্তিফানক ধৰি মহাসভালৈ আনিলে।
+\v 13 তেওঁলোকে মিছা সাক্ষী দি থিয় কৰালে আৰু কলে, “এই মানুহ জনে পবিত্ৰ স্থান আৰু বিধানৰ বিৰুদ্ধে কথা কবলৈ নেৰে।
+\v 14 কিয়নো আমি তেওঁক কোৱা শুনিছো যে, এই নাচৰতীয়া যীচুৱে এই ঠাই নষ্ট কৰিব আৰু মোচিয়ে আমাক দিয়া বিধানো সলনি কৰিব।”
+\v 15 তেতিয়া সভাত বহা সকলোৱে তেওঁলৈ একেথৰে চাই থাকিল আৰু স্তিফানৰ মুখ স্বৰ্গৰ দূতৰ মুখৰ নিচিনা দেখিলে।
+\c 7
+\p
+\v 1 তেতিয়া মহাপুৰোহিতে স্তিফানক সুধিলে, “এইবোৰ কথা সঁচা নেকি?”
+\v 2 স্তিফানে কলে, “হে ভাই আৰু পিতৃ সকল, মোৰ কথা শুনক। আমাৰ পূৰ্বপুৰুষ অব্ৰাহাম হাৰাণত বসবাস কৰাৰ আগেয়ে যেতিয়া মেচোপতেমিয়াত আছিল, সেই সময়ত গৌৰৱময় ঈশ্বৰে তেওঁক দেখা দি কৈছিল,
+\v 3 “তুমি তোমাৰ দেশ আৰু জ্ঞাতি-কুটুম্বক এৰি, মই যি দেশ তোমাক দেখুৱাম, সেই দেশলৈ যোৱা।”
+\v 4 তেতিয়া তেওঁ কলদিয়াসকলৰ দেশ এৰি হাৰোণ নগৰলৈ আহি বসতি কৰিলে। পাছত তেওঁৰ পিতৃৰ মৃত্যু হোৱাত আপোনালোকে এতিয়া বসতি কৰা এই দেশলৈ ঈশ্বৰে সেই ঠাইৰ পৰা তেওঁক আনিলে।
+\v 5 নিজৰ অধিকাৰৰ কাৰণে ঈশ্বৰে তেওঁক একোকে নিদিলে; এনে কি এখোজ মাটিও নিদিলে। কিন্তু তেওঁক আৰু তেওঁৰ ভাবী বংশৰ অধিকাৰৰ অর্থে ঈশ্বৰে এই দেশ দিব বুলি প্ৰতিজ্ঞা কৰিলে; যদিও আব্ৰাহামৰ সেই সময়লৈকে কোনো সন্তান নাছিল।
+\v 6 ঈশ্বৰে তেওঁক এইদৰে কৈছিল, “তোমাৰ বংশধৰ সকলে বিদেশত প্রৱাস কৰিব৷ সেই দেশৰ মানুহে তেওঁলোকক চাৰি শ বছৰ ধৰি দাসত্বৰ বন্ধনত ৰাখিব আৰু অত্যাচাৰ কৰিব।”
+\v 7 ঈশ্বৰে ইয়াকো কলে, “তেওঁলোকে যি জাতিৰ দাসত্ব খাটিব, মই সেই জাতিৰ সোধবিচাৰ কৰিম; তাৰ পাছত তেওঁলোকে ওলাই আহি এই ঠাইতে মোৰ সেৱা উপাসনা কৰিব।”
+\v 8 ইয়াৰ পাছত ঈশ্বৰে আব্রাহামক চুন্নৎ কৰাৰ বিধান দিলে। সেয়েহে, আব্রাহামে নিজৰ পুত্র ইচহাক জন্ম হোৱাত, আঠ দিনৰ দিনা তেওঁৰ চুন্নৎ কৰালে। পাছত ইচহাকৰ পুত্র যাকোব আৰু যাকোবৰ পুত্ৰ বাৰ জন গোষ্ঠীৰ পিতৃকুল হ’ল।
+\p
+\v 9 পাছত সেই পিতৃকুল সকল যোচেফৰ প্রতি ঈর্ষান্বিত হৈ তেওঁক মিচৰ দেশলৈ বেচিলে, কিন্তু ঈশ্বৰ তেওঁৰ সঙ্গী আছিল।
+\v 10 সকলো ক্লেশৰ পৰা ঈশ্বৰে উদ্ধাৰ কৰি তেওঁক মিচৰ দেশৰ ৰজা ফৌৰণৰ সাক্ষাতে অনুগ্ৰহ আৰু জ্ঞান দান কৰিলে। তাতে ফৰৌণে তেওঁক মিচৰ দেশৰ আৰু নিজ গৃহৰ অধিকাৰী পাতিলে।
+\v 11 গোটেই মিচৰ আৰু কনান দেশত ভীষণ আকাল হোৱাত, মহাক্লেশ হ’ল আৰু আমাৰ ওপৰ পিতৃ সকলৰ খাদ্য বস্তুৰ অভাৱ হ’ল।
+\v 12 কিন্তু যাকোবে মিচৰ দেশত শস্য থকাৰ বাৰ্তা পাই, প্ৰথমতে আমাৰ ওপৰ পিতৃ সকলক তালৈ পঠালে।
+\v 13 দ্বিতীয় বাৰ যোৱাত যোচেফে ককায়েক সকলৰ ওচৰত নিজৰ পৰিচয় দিলে আৰু ফৌৰণেও যোচেফৰ পৰিয়ালৰ বিষয়ে জ্ঞাত হ’ল।
+\p
+\v 14 তেতিয়া যোচেফে তেওঁৰ ককায়েকসকলক পিতৃ যাকোব আৰু জ্ঞাতি-কুতুম্ব সকলক মিচৰ দেশলৈ আনিবলৈ উভটাই পঠালে; তেওঁলোক মুঠ পয়সত্তৰ জন আছিল।
+\v 15 তাতে যাকোব মিচৰ দেশলৈ গল। সেই ঠাইতে তেওঁৰ আৰু আমাৰ ওপৰ পিতৃ সকলো মৰিল।
+\v 16 তেওঁলোকৰ দেহ চিখিমলৈ নি মৈদাম দিয়া হ’ল; সেই মৈদাম আব্ৰাহামে চিখিমত হমোৰৰ পুতেকহঁতৰ পৰা ধন দি কিনিছিল।
+\v 17 ঈশ্বৰে আব্রাহামৰ আগত শপত কৰি যি প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল, সেই প্ৰতিজ্ঞা পূর্ণ হোৱাৰ সময় ওচৰ হোৱাত; মিচৰত তেওঁৰ লোক সকল বৃদ্ধি পাই বিস্তাৰিত হল।
+\v 18 তাৰ পাছত মিচৰত আন এজন ৰজা আহিল। তেওঁ যোচেফৰ সম্বন্ধে নাজানিছিল।
+\v 19 সেই জন ৰজাই আমাৰ জাতিৰ লোক সকলক প্রৱঞ্চনা কৰি আমাৰ পূৰ্বপুৰুষ সকলৰ প্রতি কুব্যৱহাৰ কৰিলে। এনে কি শিশুবোৰ জীয়াই নাথাকিবলৈ তেওঁলোকৰ নৱজাত কেচুঁৱাবোৰ বাহিৰত পেলাই দিবলৈ দিলে।
+\v 20 সেই সময়তে মোচিৰ জন্ম হ’ল। তেওঁ ঈশ্ৱৰৰ দৃষ্টিত অতি সুন্দৰ আছিল৷ তিনি মাহলৈকে তেওঁ পিতৃৰ গৃহত প্ৰতিপালিত হৈছিল।
+\v 21 পাছত তেওঁক বাহিৰলৈ পেলাই দিয়াত, ফৌৰণৰ জীয়েকে তেওঁক তুলি নি নিজৰ পুত্র স্বৰূপে প্ৰতিপালন কৰিলে।
+\v 22 মোচি মিচৰীয়া সকলৰ সকলো বিদ্যাত শিক্ষিত হৈ উঠিল। বাক্য আৰু কার্যত তেওঁ মহা ক্ষমতাশালী হল।
+\v 23 যেতিয়া মোচিৰ বয়স প্রায় চল্লিশ বছৰ, তেতিয়া তেওঁ নিজৰ ইস্ৰায়েলী ভাই সকলক চাবলৈ মন কৰিলে।
+\v 24 এজন ইস্ৰায়েলী লোকক অন্যায় ব্যৱহাৰ কৰা দেখি, মোচিয়ে ইস্ৰায়েলী জনৰ পক্ষক সমর্থন কৰিলে আৰু মিচৰীয়া জনক প্ৰহাৰ কৰি সেই অন্যায় ব্যৱহাৰৰ প্ৰতিকাৰ কৰিলে।
+\v 25 মোচিয়ে ভাবিছিল যে, তেওঁৰ স্বজাতীয় ভাই সকলে হয়তো বুজিব ঈশ্বৰে যে তেওঁৰ হতুৱাই তেওঁলোকক মুক্ত কৰিব, কিন্তু তেওঁলোকে নুবুজিলে।
+\v 26 পাছদিনা খন দুজন ইস্ৰায়েলীয়ে নিজৰ মাজত যেতিয়া কাজিয়া কৰিছিল, তেতিয়া তেওঁ ওচৰলৈ গৈ তেওঁলোকক মিলন কৰিবৰ কাৰণে কলে, ‘হে লোক সকল, তোমালোক পৰস্পৰে ভাই হৈ, ইজনে সিজনৰ প্ৰতি কিয় অন্যায় ব্যৱহাৰ কৰিছা?’
+\v 27 কিন্তু যি জনে নিজৰ নিকটৱর্তী জনক অন্যায় ব্যৱহাৰ কৰিছিল, তেওঁ মোচিক ঠেলা মাৰি আতৰাই কলে ‘আমাৰ ওপৰত কোনে তোমাক শাসনকর্তা আৰু বিচাৰক পাতিলে?
+\v 28 কালি যেনেকৈ মিচৰীয়া জনক বধ কৰিলা, তেনেকৈ মোকো বধ কৰিব খোজা নে?’
+\v 29 এই কথা শুনি মোচি মিদিয়ন দেশলৈ পলাই গৈ তাত প্রবাসী ৰূপে থাকিল আৰু সেই ঠাইতে তেওঁৰ দুজন পুত্র জন্ম হ’ল।
+\v 30 এনেদৰে চল্লিশ বছৰ পূর্ণ হ’ল। চীনয় পৰ্বতৰ ওচৰৰ অৰণ্যত এক জ্বলন্ত জোপোহাৰ শিখাৰ মাজত ঈশ্বৰৰ দূতে তেওঁক দর্শন দিলে।
+\v 31 এই দৰ্শন দেখি মোচি আচৰিত হ’ল আৰু ভালদৰে চাবলৈ যেতিয়া ওচৰ চাপি গল, তেতিয়া প্ৰভুৰ এই বাণী শুনিলে,
+\v 32 ‘মই তোমাৰ পিত়ৃ পুৰুষ সকলৰ ঈশ্বৰ; আব্ৰাহাম, ইচহাক আৰু যাকোবৰ ঈশ্বৰ।’ মোচি ভয়তে কঁপিবলৈ ধৰিলে আৰু সেই জলন্ত জোপোহাটো চাবলৈও সাহস নকৰিলে।
+\v 33 পাছত প্ৰভুৱে তেওঁক কলে, ‘তোমাৰ ভৰিৰ পৰা পাদুকা সোলোকোৱা। কিয়নো যি ঠাইত তুমি থিয় হৈ আছা, সেয়ে পবিত্ৰ ভূমি।
+\v 34 মিচৰ দেশত থকা মোৰ মানুহবোৰৰ দুৰৱস্থা মই নিশ্চয়কৈ দেখিছো আৰু তেওঁলোকৰ আৰ্তনাদো শুনিছো। সেয়েহে তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ মই নামি আহিলো। এতিয়া আহা, মই তোমাক মিচৰ দেশলৈ পঠাওঁ।’
+\p
+\v 35 এই জনেই সেই মোচি, যি জনক তেওঁলোকে প্ৰত্যাখান কৰি কৈছিল, ‘কোনে তোমাক এজন শাসনকর্তা আৰু বিচাৰক পাতিলে?’ তেৱেঁই সেই জন, যি জনক ঈশ্বৰে শাসনকর্তা আৰু উদ্ধাৰকর্ত্তা স্বৰূপে স্বর্গৰ দূতৰ দ্বাৰা জোপোহাৰ মাজত দেখা দি পঠাই দিলে।
+\v 36 মোচিয়ে মিচৰ দেশত, লোহিত সাগৰত আৰু মৰুভুমিৰ মাজত চল্লিশ বছৰলৈকে নানা অদ্ভুত লক্ষণ আৰু আচৰিত চিন দেখুৱাই তেওঁলোকক মিচৰৰ পৰা বাহিৰ কৰি আনিলে।
+\v 37 এই জন মোচিয়েই ইস্ৰায়েলী ভাই সকলক কৈছিল, “ঈশ্বৰে তোমালোকৰ মাজৰ পৰা মোৰ নিচিনা এজন ভাববাদী উৎপন্ন কৰিব।”
+\p
+\v 38 তেৱেঁই মৰুপ্ৰান্তত আমাৰ পূৰ্বপুৰুষ সকলৰ সৈতে এক সহভাগীতাত আছিল৷ চীনয় পর্বতত স্বৰ্গৰ দূতে তেওঁৰ সৈতেই কথা কৈছিল আৰু তেৱেঁই আমাক জনাবলৈ জীৱনময় বাক্য পাইছিল।
+\v 39 এই জনে আমাৰ ওপৰ পিতৃ, যি জনৰ কথা আমাৰ পূৰ্বপুৰুষ সকলে মানিবলৈ অসন্মত হৈ, তেওঁক অগ্রাহ্য কৰিছিল আৰু মিচৰ দেশলৈ উভতি যাবলৈ মনস্থ কৰিছিল।
+\v 40 সেই সময়ত তেওঁলোকে হাৰোণক কলে, “মোচিয়ে আমাক মিচৰ দেশৰ পৰা বাহিৰ কৰি আনিলে; কিন্তু তেওঁৰ কি হ’ল আমি তাক নাজনো। গতিকে, আমাক বাট দেখুৱাই নিবলৈ দেৱতাবোৰৰ মূর্তি সাজি দিয়ক।”
+\v 41 তেতিয়া তেওঁলোকে এটা দামুৰিৰ মূৰ্তি সাজিলে আৰু সেই মূৰ্তিৰ আগত বলিদান উৎসর্গ কৰিলে। তেওঁলোকে নিজ হাতেৰে কৰা কার্যত আনন্দ কৰিবলৈ ধৰিলে।
+\v 42 তেওঁলোকৰ এই কাৰ্য দেখি ঈশ্বৰ তেওঁলোকৰ বিমুখ হ’ল; ঈশ্বৰে তেওঁলোকক আকাশৰ গ্রহ, তৰাবোৰক পূজা কৰিবলৈ এৰি দিলে; ভাববাদী সকলৰ পুস্তকত এইদৰে লিখা আছে,
+\q1 “হে ইস্ৰায়েল জাতি, তোমালোকে চল্লিশ বছৰলৈকে মৰুপ্ৰান্তত
+\q1 মোৰ কাৰণে পশু বলি আৰু নৈবেদ্য উৎসর্গ কৰিছিলা নে?
+\q1
+\v 43 তোমালোকে মোলকৰ তম্বু আৰু ৰিফন দেৱতাৰ তৰাৰ
+\q1 মূর্তিবোৰ পূজা কৰিবলৈ সাজিলা,
+\q1 আৰু সেইবোৰকহে তোমালোকে গ্রহণ কৰিলা।
+\q1 সেয়েহে মই তোমালোকক বাবিল দেশৰ ফালে লৈ যাম।”  \f + \ft আমোচ 5:25-27  \f*
+\v 44 মৰুপ্ৰান্তত আমাৰ পূৰ্বপুৰুষ সকলৰ ওচৰত সাক্ষ্য-তম্বু আছিল। ঈশ্বৰে মোচিক যি দৰে আজ্ঞা দিছিল আৰু মোচিয়ে যি আর্হি দেখিছিল, সেই আর্হিতে এই তম্বু তৈয়াৰ হৈছিল।
+\v 45 পৰৱর্তী কালত আমাৰ পূৰ্বপুৰুষ সকলে যিহোচুৱাৰে সৈতে সেই তম্বু কঢ়িয়াই এই ঠাইলৈ আনিছিল। সেই সময়ত আমাৰ পূৰ্বপুৰুষ সকলৰ সন্মুখৰ পৰা ঈশ্বৰে অন্য জাতিবোৰক খেদাই দিয়াত তেওঁলোকে প্রৱেশ কৰি এই ঠাই অধিকাৰ কৰিলে। সেই তম্বু দায়ুদৰ দিনলৈকে এই ঠাইত আছিল।
+\v 46 দায়ুদে ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত অনুগ্ৰহ পাই যাকোবৰ ঈশ্বৰ থাকিবৰ কাৰণে এটি আবাস বনাবলৈ প্রার্থনা কৰিলে।
+\v 47 কিন্তু চলোমনেহে তেওঁলৈ এটা গৃহ নির্ম্মাণ কৰিলে।
+\v 48 কিন্তু সৰ্বোপৰিজনা হাতেৰে সজা গৃহবোৰত নাথাকে; এই বিষয়ে ভাববাদীয়ে কৈছিল,
+\q1
+\v 49 “প্রভুৱে কৈছে,
+\q1 স্বৰ্গ মোৰ সিংহাসন,
+\q1 আৰু পৃথিৱী মোৰ ভৰি-পীৰা;
+\q1 মোৰ কাৰণে তুমি কেনেকুৱা গৃহ নির্ম্মাণ কৰিবা?
+\q1 নাইবা, মোৰ জিৰণি লোৱা ঠায়েই বা কত?
+\q1
+\v 50 মোৰ হাতে জানো এই আটাইবোৰ স্ৰজা নাই?”  \f + \ft যিচয়া66:1-2  \f*
+\p
+\v 51 হে ঠৰ-ডিঙীয়া লোক সকল,  হৃদয় আৰু কাণৰ চুন্নৎ নোহোৱা লোক  \f + \ft অর্থাৎ ঈশ্বৰক হৃদয় নিদিয়া আৰু তেওঁৰ কথা নুশুনা লোক  \f* , তোমালোকে সদায় পবিত্ৰ আত্মাৰ প্রতিৰোধ কৰা; পূৰ্বপুৰুষ সকলে যেনেদৰে কৰিছিল, তোমালোকে সেইদৰেই কৰিছা।
+\v 52 এনে কোনোবা ভাববাদী আছিল নে, যি জনক তোমালোকৰ পূর্বপুৰুষসকলে নির্যাতন কৰা নাছিলা? যি সকল ভাববাদীয়ে ধাৰ্মিক জনৰ আগমণৰ কথা আগেয়ে কৈছিলে, সেই ভাববাদী সকলকো তেওঁলোকে হত্যা কৰিলা আৰু এতিয়া তোমালোকে সেই ধার্মিক জনকো শত্রুৰ হাতত শোধাই দি হত্যা কৰিলা।
+\v 53 স্বৰ্গৰ দূতবোৰৰ মাধ্যমেদি তোমালোকে বিধান পায়ো, সেই বিধান পালন নকৰিলা।”
+\s স্তিফানৰ মৃত্যু 
+\p
+\v 54 এইবোৰ কথা শুনি মহাসভাৰ সদস্য সকলৰ হৃদয় স্তিফানৰ প্রতি খঙত জ্বলি উঠিল আৰু নিজৰ নিজৰ দাঁত কৰচিলে।
+\v 55 কিন্তু তেওঁ পবিত্ৰ আত্মাৰে পৰিপূর্ণ হৈ, স্বৰ্গৰ ফাললৈ একেথৰে চাই ঈশ্বৰৰ মহিমা দেখিলে; তেওঁ যীচুক ঈশ্বৰৰ সোঁফালে থিয় হৈ থকা দেখিলে।
+\v 56 স্তিফানে কলে, “চাওক, মই স্বৰ্গৰ দুৱাৰ মুকলি হোৱা আৰু মানুহৰ পুত্ৰক ঈশ্বৰৰ সোঁফালে থিয় হৈ থকা দেখিছো।”
+\v 57 তেতিয়া মহাসভাৰ সদস্য   সকলে নিজৰ কাণত সোপা দি বৰ মাতেৰে চিঞঁৰি উঠিল আৰু সকলোৱে একেলগে তেওঁৰ ফালে চোচাঁ ললে।
+\v 58 পাছত তেওঁক ধৰি নগৰৰ বাহিৰলৈ উলিয়াই আনি শিল দলিয়াবলৈ ধৰিলে। সাক্ষীবোৰে নিজৰ নিজৰ কাপোৰবোৰ চৌল নামৰ এজন ডেকাৰ ভৰিৰ কাষত থলে।
+\v 59 তেওঁলোকে স্তিফানক শিল দলিয়াই থাকোতে, তেওঁ প্ৰভুক স্মৰণ কৰি কলে, “হে প্ৰভু যীচু, মোৰ আত্মা গ্রহণ কৰা।”
+\v 60 পাছত তেওঁ আঁঠুকাঢ়ি বৰ মাতেৰে কলে, “হে প্ৰভু, এওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে এই পাপ গণ্য নকৰিবা।” ইয়াকে কৈ তেওঁ ঢলি পৰিল আৰু মহানিদ্রা গল।
+\c 8
+\p
+\v 1 স্তিফানক বধ কৰা কথাত চৌলৰো সন্মতি আছিল। সেই সময়ত যিৰূচালেমত থকা মণ্ডলীৰ বিৰুদ্ধে বৰ তাড়না হৈছিল আৰু পাঁচনি সকলৰ বাহিৰে আন বিশ্বাসী লোক সকল সমগ্র যিহূদা আৰু চমৰীয়া দেশৰ ঠায়ে ঠায়ে সিচঁৰিত হৈ গল।
+\v 2 ভক্ত লোক সকলে স্তিফানক মৈদাম দিলে আৰু তেওঁৰ কাৰণে বৰকৈ ক্রন্দন কৰিলে।
+\v 3 কিন্তু চৌলে ঘৰে ঘৰে গৈ পুৰুষ আৰু মহিলা সকলক বলেৰে ধৰি আনি বন্দীশালত থৈ মণ্ডলীত উৎপাত কৰিব ধৰিলে।
+\p
+\v 4 কিন্তু, যি সকল বিশ্বাসকাৰী সিচঁৰিত হৈ গল, তেওঁলোকে সকলো ঠাইতে শুভবার্তাৰ বাক্য প্রচাৰ কৰিলে।
+\v 5 ফিলিপে চমৰীয়া নগৰলৈ গৈ খ্ৰীষ্টৰ কথা ঘোষণা কৰিবলৈ ধৰিলে।
+\v 6 তাতে ফিলিপে কৰা আচৰিত কৰ্মবোৰ শুনি আৰু দেখি লোক সকলে একান্ত মনেৰে তেওঁৰ কথা শুনিব ধৰিলে।
+\v 7 কিয়নো অশুচি আত্মাই ধৰা অনেক মানুহৰ পৰা ভূতবোৰে আটাহ পাৰি ওলাই গল; বহুতো পক্ষাঘাত ৰোগী আৰু খোৰা লোক সকলক সুস্থ কৰা হল।
+\v 8 তাতে সেই নগৰত মহা আনন্দ হ’ল।
+\p
+\v 9 সেই নগৰতে আগেয়ে মায়াকর্ম্ম অভ্যাস কৰা চিমোন নামেৰে এজন মানুহ আছিল। সেই মানুহ জনে চমৰীয়া বাসীৰ আগত নিজকে বৰ এজন লোক বুলি দাবী কৰি চমক লগাইছিল।
+\v 10 সৰুৰ পৰা ডাঙৰলৈকে সকলো চমৰীয়া বাসীয়ে তেওঁৰ কথাত মনোযোগ দিছিল; তেওঁলোকে কৈছিল, “এই জন ঈশ্বৰৰ মহান শক্তিশালী ব্যক্তি”।
+\v 11 তেওঁ ভালেমান দিন ধৰি মায়াকর্ম্মৰে চমক দেখুৱাৰ কাৰণে মানুহবোৰে তেওঁক মানিছিল।
+\v 12 কিন্তু ফিলিপে ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ শুভবাৰ্তা ঘোষণা কৰাত তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰিলে আৰু বিশ্বাস কৰা সকলো পুৰুষ আৰু মহিলাক যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামত বাপ্তিস্ম দিয়া হ’ল।
+\v 13 পাছত সেই চিমোনে নিজেও বিশ্বাস কৰি বাপ্তিস্ম ললে; তাৰ পাছত তেওঁ ফিলিপৰ লগত থাকি আচৰিত চিন আৰু কার্যবোৰ সিদ্ধ হোৱা দেখি বিস্ময় মানিলে।
+\p
+\v 14 চমৰীয়া বাসীয়ে এনেদৰে ঈশ্বৰৰ বাক্য গ্ৰহণ কৰা শুনি যিৰূচালেমত থকা পাঁচনি সকলে পিতৰ আৰু যোহনক তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ পঠিয়াই দিলে।
+\v 15 পিতৰ আৰু যোহনে সেই ঠাইলৈ আহি তাত থকা লোক সকলে যেন পবিত্ৰ আত্মা পায়, তাৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰিলে।
+\v 16 কিয়নো তেতিয়ালৈকে তেওঁলোকৰ ওপৰত পবিত্ৰ আত্মা অহা নাছিল; কেৱল তেওঁলোকক প্ৰভু যীচুৰ নামত বাপ্তিস্মহে দিয়া হৈছিল৷
+\v 17 পাছত পাঁচনি সকলে লোক সকলৰ ওপৰত হাত থলে আৰু তেওঁলোকে তেতিয়া পবিত্ৰ আত্মা পালে।
+\p
+\v 18 চিমোনে যেতিয়া দেখিলে যে পাঁচনি সকলে হাত দিয়াত পবিত্ৰ আত্মা দান কৰা হৈছে, তেতিয়া তেওঁ পাঁচনি সকলক ধন যাচি কলে,
+\v 19 “এই শক্তি মোকো দিয়ক, ময়ো যেন যি জনৰ ওপৰতে হাত ৰাখো, তেওঁ যেন পবিত্ৰ আত্মা পায়।”
+\p
+\v 20 কিন্তু পিতৰে চিমোনক কলে, “তুমি আৰু তোমাৰ ধন ধ্বংস হওক; কিয়নো তুমি ভাবিলা ঈশ্বৰৰ দান ধনেৰে কিনিব পৰা যায়।
+\v 21 আমাৰ এই কামত তোমাৰ কোনো ভাগ বা অংশ নাই, যিহেতু ঈশ্বৰৰ আগত তোমাৰ হৃদয় সৰল নহয়।
+\v 22 তুমি এই দুষ্টতাৰ পৰা মনপালটন কৰা আৰু প্রভুৰ ওচৰত প্রার্থনা কৰা; হয়তো তোমাৰ মনৰ এই মন্দ চিন্তা তেওঁ ক্ষমাও কৰিব পাৰে।
+\v 23 কিয়নো মই দেখিছো, তোমাৰ মন তিতা পিত্তৰ নিচিনা আৰু তুমি পাপৰ বন্ধনত আছা।”
+\p
+\v 24 তেতিয়া চিমোনে উত্তৰ দিলে, “আপোনালোকে যি কৈছে, তাৰ কোনো কথাই মোৰ জীৱনত যেন নঘটে, এই কাৰণে আপোনালোকেই মোৰ বাবে প্রার্থনা কৰক।”
+\p
+\v 25 এইদৰে পিতৰ আৰু যোহনে প্রভুৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দি বাক্য প্রচাৰ কৰি যিৰূচালেমলৈ উলটি আহিল; বাটত তেওঁলোকে চমৰীয়া সকলৰ বিভিন্ন গাৱঁত শুভবার্তা প্রচাৰ কৰিলে।
+\p
+\v 26 পাছত ঈশ্বৰৰ এজন দূতে ফিলিপক কলে, “উঠা, দক্ষিণ ফাললৈ যি পথ যিৰূচালেমৰ পৰা গাজালৈ নামি গৈছে, সেই পথেদি নামি যোৱা” (এই পথটো মৰুভূমিৰ মাজত আছিল) ৷
+\v 27 তেতিয়া ফিলিপে প্রস্তুত হৈ সেই বাটেদি গল। বাটত ইথিওপিয়া দেশৰ এজন মানুহক লগ পালে; তেওঁ ইথিওপিয়াৰ ৰাণী কান্দাকীৰ সকলো ধন-সম্পদ চোৱা-চিতা কৰিবলৈ ক্ষমতা পোৱা নপুংসক ৰাজ কর্মচাৰী আছিল। ঈশ্বৰৰ ভজনা কৰিবলৈ তেওঁ যিৰূচালেমলৈ আহিছিল।
+\v 28 তেওঁ নিজৰ ৰথত বহি উভটি গৈ থাকোতে যিচয়া ভাববাদীৰ পুস্তক পঢ়ি গৈছিল।
+\v 29 এনে সময়তে আত্মাই ফিলিপক কলে, “তুমি কাষলৈ গৈ সেই ৰথৰ লগে লগে যোৱা।”
+\v 30 তেতিয়া ফিলিপে ওচৰলৈ লৰি গৈ, তেওঁ যিচয়া ভাববাদীৰ পুস্তক পঢ়া শুনি সুধিলে, “আপুনি যি পঢ়িছে, সেই বিষয়ৰ অর্থ জানো বুজি পাইছে?”
+\v 31 তেওঁ কলে- “কোনোবাই মোক বুজাই নিদিলে, মই কেনেকৈ বুজি পাম?” তাতে তেওঁ ফিলিপক ৰথত উঠি তেওঁৰ সৈতে বহিবলৈ অনুৰোধ কৰিলে।
+\p
+\v 32 শাস্ত্ৰৰ যি অংশটো তেওঁ পঢ়িছিল, সেয়া এই,
+\q1 “মাৰিবলৈ নিয়া মেষপোৱালিৰ নিচিনাকৈ তেওঁক আনিলে আৰু নোম কটীয়াৰ আগত মেষ পোৱালি নিজম হৈ থকাৰ দৰে তেওঁ নিজৰ মুখ নেমেলিলে।
+\q1
+\v 33 তেওঁ অপমানিত হোৱা কালত, ন্যায়বিচাৰ কৰা নহল,
+\q1 তেওঁৰ বংশৰ কথা কোনে কব? কিয়নো পৃথিৱীৰ পৰা তেওঁৰ জীৱন লৈ যোৱা হ’ল।”
+\v 34 এই কথা পঢ়ি নপুংসকে ফিলিপক সুধিলে, “অনুৰোধ কৰিছো, ভাববাদীয়ে কাৰ বিষয়ে এই কথা কৈছে, কব নে? নিজৰ বিষয়ে নে অন্য কাৰোবাৰ বিষয়ে কৈছে?”
+\v 35 তেতিয়া ফিলিপে মাত লগাই যিচয়া পুস্তকৰ এই শাস্ত্রাংশৰ পৰা আৰম্ভ কৰি তেওঁৰ আগত যীচুৰ শুভবার্তা প্রচাৰ কৰিলে।
+\v 36 এইদৰে বাটত যাওঁতে যাওঁতে এডোখৰ জলাশয়ৰ ওচৰ পোৱাত নপুংসকে কলে, “চাওক, ইয়াতে পানী আছে; গতিকে বাপ্তিস্ম লোৱাত এতিয়া মোৰ কি বাধা আছে?”
+\v 37 ফিলিপে কলে, “যদি সমস্ত মনেৰে বিশ্বাস কৰিছা, তেনেহলে বাধা নাই।” তেতিয়া বিষয়াজনে কলে, “যীচু খ্ৰীষ্ট ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ, ইয়াক মই বিশ্বাস কৰিছো।”
+\v 38 তাতে বিষয়াজনে ৰথ ৰাখিবলৈ আজ্ঞা কৰিলে৷ ফিলিপ আৰু নপুংসক বিষয়াজন পানীত নামিল; ফিলিপে তেওঁক বাপ্তিস্ম দিলে।
+\v 39 যেতিয়া তেওঁলোক পানীৰ পৰা উঠিল, প্রভুৰ আত্মাই ফিলিপক কাঢ়ি লৈ গল; তাতে নপুংসকে তেওঁক পুনৰ দেখা নাপালে৷ তেওঁ আনন্দ মনেৰে নিজ বাটে গুছি গল।
+\v 40 কিন্তু ফিলিপ পুনৰ আচদোদ নগৰত উপস্থিত হ’ল আৰু সেই অঞ্চলৰ সকলো নগৰে নগৰে গৈ শুভবার্তা প্রচাৰ কৰি কৈচৰীয়া  পালে।
+\c 9
+\s চৌলৰ মনপালটন আৰু শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ 
+\p
+\v 1 সেই সময়ত চৌলে প্ৰভুৰ শিষ্য সকলক ভয় দেখুওৱাৰ লগতে বধ কৰাৰ ভাবুকিও দিবলৈ ধৰিলে৷ তেওঁ যিৰূচালেমত মহাপুৰোহিতৰ ওচৰলৈ গল,
+\v 2 আৰু দম্মেচক নগৰত থকা নামঘৰৰ সমাজলৈ লিখা অনুমতি পত্ৰ ললে যাতে তেওঁ সেই পথৰ যি কোনো পুৰুষ বা মহিলাক পালেই তেওঁলোকক যেন ধৰি বান্ধি যিৰূচালেমলৈ আনিব পাৰে।
+\v 3 এই উদ্দেশ্যৰে যাত্ৰা কৰি দম্মেচক নগৰৰ ওচৰ পাওঁতে অকস্মাতে আকাশৰ পৰা পোহৰ ওলাই তেওঁৰ চাৰিওফালে প্ৰকাশিত হ’ল;
+\v 4 তেওঁ তৎক্ষণাৎ মাটিত পৰিল আৰু এক আকাশবাণী শুনিবলৈ পালে, বোলে, “হে চৌল, হে চৌল, মোক কিয় তাড়না কৰিছা?”
+\p
+\v 5 চৌলে উত্তৰ দি কলে- “হে প্ৰভু, আপুনি কোন?” তেতিয়া প্ৰভুৱে কলে, “যি জনক তুমি তাড়না কৰিছা, মই সেই যীচু;
+\v 6 কিন্তু উঠা, নগৰত সোমোৱা, তাতে তুমি কি কৰিব লাগিব, সেই বিষয়ে তোমাক কোৱা হব।”
+\v 7 তেওঁৰ লগত যোৱা মানুহবোৰে তাত কোনো ব্যক্তিক দেখা নাপালে, কিন্তু সেই আকাশবাণী শুনি অবাক হৈ থাকিল।
+\p
+\v 8 পাছত চৌলে মাটিৰ পৰা উঠি চকু মেলি একো নেদেখিলে। তেতিয়া আন লোকে তেওঁক হাতত ধৰি দম্মেচক নগৰলৈ আনিলে৷
+\v 9 তাতে তেওঁ তিন দিনলৈকে দৃষ্টিহীন হৈ থাকিল আৰু ভোজন-পানো নকৰিলে।
+\p
+\v 10 সেই সময়ত দম্মেচক নগৰত থকা অননিয় নামেৰে এজন শিষ্যক প্ৰভুৱে দৰ্শন দি কলে, “হে অননিয়।” তেওঁ কলে, “হে প্ৰভু, চাওক, মই আছো।”
+\v 11 তেতিয়া প্ৰভুৱে তেওঁক কলে, “তুমি উঠা, পোন নামৰ আলিবাটেৰে যোৱা, আৰু যিহূদাৰ ঘৰলৈ গৈ তাৰ্চ নগৰৰ চৌল নামৰ ব্যক্তি জনৰ খবৰ লোৱা৷ তাতে তুমি দেখিবা, তেওঁ প্ৰাৰ্থনা কৰি আছে৷”
+\v 12 তেতিয়া চৌলে দৃষ্টি পাবৰ কাৰণে অননিয় নামেৰে এজন মানুহ তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁৰ গাত হাত দিয়া, এনে দৰ্শনত দেখা পালে।
+\p
+\v 13 কিন্তু অননিয়ই উত্তৰ দিলে, “হে প্ৰভু, সেই মানুহে যিৰূচালেমত তোমাৰ নিযুক্ত পবিত্ৰ লোক সকলৰ কিমান অপকাৰ কৰিলে, সেই বিষয়ে মই অনেকৰ পৰা শুনিলো৷
+\v 14 আৰু ইয়াতো তোমাৰ নামেৰে প্ৰাৰ্থনা কৰা লোক সকলক বান্ধিবলৈ তেওঁ প্ৰধান পুৰোহিত সকলৰ পৰা ক্ষমতা লৈ আহিছে৷”
+\v 15 কিন্তু প্ৰভুৱে তেওঁক কলে, “তুমি যোৱা, কিয়নো অনা-যিহূদী আৰু ৰজা সকলৰ লগতে ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলৰ আগত মোৰ নাম প্ৰচাৰ কৰিবলৈ, সেই জন মোৰ মনোনীত পাত্ৰ।
+\v 16 কিয়নো তেওঁ মোৰ নামৰ কাৰণে কিমান দুখভোগ কৰিব লাগিব, ইয়াকে মই তেওঁক দেখুৱাম।”
+\p
+\v 17 তেতিয়াই অননিয় গল আৰু সেই ঘৰত সোমাই চৌলক বিচাৰি উলিয়ালে৷ তাৰ পাছত তেওঁ চৌলৰ গাত হাত দি কলে, “হে ভাই চৌল, তুমি যেন দৃষ্টি পোৱা আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰে পৰিপূৰ্ণ হোৱা, এই কাৰণে তুমি অহা বাটত যি জন প্ৰভু যীচুৱে তোমাক দেখা দিলে, তেৱেঁই মোক তোমাৰ ওচৰলৈ পঠালে।”
+\v 18 তেতিয়াই তেওঁৰ চকুৰ পৰা মাছৰ বাকলিৰ নিচিনা এচটা ওলাই আহিল আৰু পুনৰায় দৃষ্টি পালে; তাৰ পাছত তেওঁ উঠি বাপ্তাইজিত হ’ল৷
+\v 19 ইয়াৰ পাছত তেওঁ খোৱা-বোৱা কৰি বলৱান হ’ল৷ এনেদৰে কিছুদিন তেওঁ শিষ্য সকলৰ সৈতে দম্মেচক নগৰতে থাকিল৷
+\p
+\v 20 আৰু যীচু যে ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ হয়, এই কথা নামঘৰবোৰত তেওঁ ঘোষণা কৰিবলৈ ধৰিলে।
+\v 21 তাতে সকলোৱে শুনি বিস্ময় মানি কলে, “বোলে, যি জনে যিৰূচালেমত এই নামেৰে প্ৰাৰ্থনা কৰা সকলক লণ্ড-ভণ্ড কৰিছিল আৰু এতিয়াও তেনেলোকক বান্ধি প্ৰধান পুৰোহিতৰ আগলৈ নিবৰ আশয়েৰে এই ঠাইলৈকো আহিছে, সেই জন এৱেই নহয় নে?”
+\v 22 কিন্তু চৌলে অধিক শক্তিমান হৈ, এই যীচুৱেই যে খ্ৰীষ্ট হয়, ইয়াৰ প্ৰমাণ দি দম্মেচকত থকা যিহূদী সকলক নিৰুত্তৰ কৰিলে।
+\p
+\v 23 এনেদৰে বহু দিনৰ পাছত যিহূদী সকলে তেওঁক বধ কৰিবলৈ চক্ৰান্ত কৰিলে৷
+\v 24 আৰু তেওঁলোকে তেওঁক বধ কৰিবলৈ দিনে-ৰাতিয়ে দুৱাৰ বোৰত খাপ দি থাকিল; কিন্তু চৌলে তেওঁলোকৰ চক্ৰান্ত বুজি পালে৷
+\v 25 তাৰ পাছত তেওঁৰ শিষ্যসকলে ৰাতিতেই তেওঁক পাচিত ভৰাই, গড়েদি নমাই দিলে।
+\p
+\v 26 পাছত চৌলে যিৰূচালেমলৈ গৈ শিষ্য সকলৰ লগ লবলৈ চেষ্টা কৰাত, সকলোৱে তেওঁলৈ ভয় কৰিলে, আৰু তেওঁ যে শিষ্য হয়, ইয়াকো বিশ্বাস নকৰিলে।
+\v 27 কিন্তু বাৰ্ণব্বাই তেওঁক পাঁচনি সকলৰ আগলৈ আনিলে৷ ইয়াৰ পাছত দম্মেচকৰ পথত কেনেকৈ চৌলে প্ৰভুক দেখা পাইছিল, আৰু প্ৰভুৱে তেওঁৰ আগত কি কথা কৈছিল, আৰু তেওঁ কেনেকৈ দম্মেচকত যীচুৰ নামত সাহসেৰে প্ৰচাৰ কৰিছিল, সেই সকলো কথা তেওঁলোকৰ আগত বৰ্ণনা কৰিলে।
+\p
+\v 28 চৌলে তেওঁলোকৰ লগত যিৰূচালেমত অহা-যোৱা কৰি প্ৰভু যীচুৰ নামেৰে সাহসেৰে প্ৰচাৰ কৰিলে।
+\v 29 তাতে তেওঁ গ্ৰীক ভাষী যিহূদী সকলৰ সৈতে কথোপকথন আৰু বাদ-বিবাদ কৰিলে, কিন্তু তেওঁলোকে তেওঁক বধ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি আছিল।
+\v 30 ভাই সকলে এই বিষয়ে জানিবলৈ পোৱাত তেওঁক কৈচৰীয়ালৈ নি তাৰ্চ নগৰলৈ পঠাই দিলে।
+\s পিতৰৰ দুটা আচৰিত কাৰ্য 
+\p
+\v 31 সেই সময়ত গোটেই যিহূদিয়া, গালীল, আৰু চমৰীয়া দেশৰ মণ্ডলী সমূহ শান্তিত আছিল; বিশ্বাসকাৰী সকল সংখ্যাত বৃদ্ধি হৈ প্ৰভুৰ ভক্তিত আৰু পবিত্ৰ আত্মাই দিয়া উদগণিত জীৱন-যাপন কৰিছিল ৷
+\v 32 তাৰ পাছত পিতৰে ঠায়ে ঠায়ে ফুৰি লুদ্দা নগৰৰ নিবাসী পবিত্ৰ লোক সকলৰ ওচৰ পালেগৈ৷
+\p
+\v 33 সেই ঠাইতে পক্ষাঘাত ৰোগত আক্ৰান্ত হৈ আঠ বছৰ শয্যাত পৰি থকা ঐনিয়া নামেৰে এজন মানু্হক দেখিলে।
+\v 34 পিতৰে তেওঁক কলে, “হে ঐনিয়া, যীচু খ্ৰীষ্টই তোমাক সুস্হ কৰিছে; তুমি উঠি তোমাৰ শয্যা চপাই লোৱা;” তাতে তেওঁ তেতিয়াই উঠি থিয় হ’ল।
+\v 35 পাছত লুদ্দা আৰু চাৰোণ-নিবাসী সকলেও প্ৰভুলৈ মন পালটালে।
+\p
+\v 36 আৰু যাক ভাষাত দৰ্কা অৰ্থাৎ হৰিণী বুলি কোৱা হৈছিল, দান দিয়া আৰু সৎকৰ্মেৰে পূৰ্ণ হৈ থকা টাবিথা নামৰ শিষ্যা এজনী যাফোত আছিল৷
+\v 37 সেই সময়ত তেওঁ নৰিয়াত পৰি মৃত্যু হোৱাত, লোক সকলে তেওঁক ধুৱাই ওপৰৰ কোঠালিত শুৱাই থৈছিল।
+\p
+\v 38 তাতে লুদ্দা নগৰ যাফোৰ ওচৰ হোৱাত, আৰু পিতৰো তাতে আছে বুলি শুনি, শিষ্য সকলে তেওঁৰ ওচৰলৈ দুজন মানুহ পঠিয়াই মিনতি কৰালে, বোলে, “পলম নকৰি আমাৰ ইয়ালৈ আহক।”
+\v 39 তেতিয়া পিতৰ উঠি তেওঁলোকৰ লগত গৈ তাত উপস্থিত হোৱাত, লোক সকলে তেওঁক ওপৰৰ কোঠালিলৈ নিলে আৰু বিধৱা সকলে তেওঁৰ ওচৰত থিয় হৈ কান্দি কান্দি, দৰ্কাই তেওঁলোকৰ লগত থাকোতে প্ৰস্তুত কৰা চোলা আদি কাপোৰ দেখুৱাবলৈ ধৰিলে।
+\p
+\v 40 কিন্তু পিতৰে তেওঁলোক আটাইকে বাহিৰলৈ যাব দি আঁঠুকাঢ়ি প্ৰাৰ্থনা কৰিলে; পাছত মৃতদেহৰ ফাললৈ ঘূৰি চাই কলে, “হে টাবিথা উঠা।” তেতিয়া তেওঁ চকু মেলি পিতৰক দেখি বহিল৷
+\v 41 তাতে তেওঁ টাবিথাক হাতত ধৰি তুলিলে; আৰু পবিত্ৰ লোক আৰু বিধৱা সকলক মাতি, তেওঁলোকৰ আগত জীয়াই উঠা দেখুৱালে।
+\v 42 এই কথা যাফোৰ সকলো ঠাইতে জনাজাত হৈ যোৱাত, অনেক মানুহে প্ৰভুত বিশ্বাস কৰিলে।
+\v 43 তাৰ পাছত পিতৰে যাফোত, চিমোন নামেৰে এজন মুচিয়াৰৰ ঘৰত বহু দিন থাকিল।
+\c 10
+\s অনা-যিহূদী সকলক মণ্ডলীত ভুক্ত কৰা 
+\p
+\v 1 কৈচৰীয়া নগৰত ইটালীয়া নামৰ সৈন্য দলৰ কৰ্ণীলিয় নামেৰে এজন এশৰ সেনাপতি আছিল৷
+\v 2 তেওঁ এজন ঈশ্বৰৰ ভক্ত লোক আছিল, তেওঁৰ ঘৰৰ সকলোৱে ঈশ্বৰলৈ ভয় ৰাখিছিল৷ তেওঁ আন লোক লোকক দান কৰিছিল আৰু সদায় ঈশ্বৰৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা জনাইছিল৷
+\p
+\v 3 এদিন আবেলি প্ৰায় তিনি মান বজাত, দৰ্শনত “হে কৰ্ণীলিয়!” বুলি তেওঁক মাতা ঈশ্বৰৰ এজন দূতক স্পষ্টকৈ দেখিলে৷
+\v 4 তেতিয়া কৰ্ণীলিয়ই দূতলৈ তধা লাগি চাই ভয় খাই কলে, “কি কয় প্ৰভু?” দূতে তেওঁক কলে, “তোমাৰ প্ৰাৰ্থনা আৰু দান সোৱঁৰণীয় ৰূপে ঈশ্বৰৰ আগত গ্ৰহণীয় হ’ল৷
+\v 5 এতিয়া যাফোলৈ মানুহ পঠিয়াই চিমোন, যাৰ প্ৰখ্যাত নাম পিতৰ, তেওঁক মাতি পঠোৱা,
+\v 6 তেওঁ সাগৰৰ তীৰত নিবাস কৰা চিমোন নামৰ মুচিয়াৰৰ ঘৰত আলহী হৈ আছে৷”
+\p
+\v 7 এনেদৰে কৰ্ণীলিয়ক কৈ স্বৰ্গৰ দূত গুচি গল, তাৰ পাছত তেওঁ নিজৰ ঘৰৰ দুজন লগুৱা আৰু আলপৈচান ধৰা সকলৰ মাজৰ ভক্ত সৈন্য এজনক মাতি আনি,
+\v 8 তেওঁলোকক সকলো কথা তেওঁ বুজাই কলে, আৰু যাফোলৈ পঠাই দিলে৷
+\p
+\v 9 পাছদিনা বাৰ মান বজাত তেওঁলোকে নগৰৰ ওচৰ পালে, সেই সময়ত পিতৰে প্ৰাৰ্থনা কৰিবৰ বাবে ঘৰৰ ওপৰলৈ উঠিছিল৷
+\v 10 তেতিয়া তেওঁৰ ভোক লগাত খাবলৈ ইচ্ছা কৰিলে, কিন্তু লোক সকলে আহাৰ যুগুত কৰি থাকোতে তেওঁ মূৰ্ছিত হৈ পৰিল;
+\v 11 আৰু আকাশ খন মুকলি হৈ, চাৰি চুকত ধৰি পৃথিৱীলৈ নমাই দিয়া ডাঙৰ কাপোৰৰ নিচিনা কোনো এটা পাত্ৰ নমা দেখিলে৷
+\v 12 তাত সকলো বিধৰ চাৰিঠেঙীয়া জন্তু, উৰগ আৰু আকাশৰ চৰাইবোৰ আছিল৷
+\p
+\v 13 তেতিয়া তেওঁলৈ এনে বাণী হ’ল বোলে: “উঠা, মাৰি খোৱা৷”
+\v 14 কিন্তু পিতৰে কলে, “হে প্ৰভু, এনে নহওক; কিয়নো মই কোনো ধৰণৰ বৰ্জিত আৰু অশুচি বস্তু কেতিয়াও খোৱা নাই৷”
+\v 15 দ্বিতীয় বাৰ তেওঁলৈ এই বাণী হ’ল: “ঈশ্বৰে যিহকে শুচি কৰিলে, তাক তুমি বৰ্জিত নুবুলিবা৷”
+\v 16 এইদৰে তিনি বাৰ ঘটিল আৰু সেই পাত্ৰ তেতিয়াই আকাশৰ ওপৰলৈ তুলি নিয়া হ’ল৷
+\p
+\v 17 তেতিয়া পিতৰে যি দৰ্শন দেখিলে; সেই দৰ্শনৰ অৰ্থ কি হব পাৰে ইয়াকে চিন্তা কৰি থাকোতেই, কৰ্ণীলিয়ই পঠোৱা মানুহ কেইজনে সুধি সুধি চিমোনৰ ঘৰলৈ আহি দুৱাৰ মুখত থিয় হ’ল,
+\v 18 আৰু মাত লগাই সুধিলে, “বোলে সেই চিমোন ইয়াত থাকে নে যি জনৰ প্ৰখ্যাত নাম পিতৰ?”
+\p
+\v 19 তেতিয়া পিতৰে সেই দৰ্শনৰ কথা ভাবি থাকোতেই, আত্মাই  \f + \ft আত্মাই পবিত্ৰ আত্মাই  \f* তেওঁক কলে, “চোৱা, তিনি জন মানুহে তোমাক বিচাৰিছে৷
+\v 20 তুমি উঠা আৰু নামি যোৱা৷ তেওঁলোকে সৈতে সংশয় নকৰি যোৱা; কিয়নো মইহে তেওঁলোকক পঠালো৷”
+\v 21 তেতিয়া পিতৰে নামি গৈ সেই মানুহ কেইজনক কলে, “তোমালোকে যি জনক বিচাৰিছা, সেই জন ময়েই৷ তোমালোকে কি কাৰণত আহিলা?”
+\p
+\v 22 তেওঁলোকে কলে, “কৰ্ণীলিয় নামেৰে ধাৰ্মিক আৰু ঈশ্বৰক উপাসনা কৰা আৰু গোটেই যিহূদী জাতিৰ আগত সুখ্যাতি পোৱা এনে এজন এশৰ সেনাপতিয়ে আপোনাক তেওঁৰ ঘৰলৈ মতাই নি, আপোনাৰ পৰা কথা শুনিবলৈ স্বৰ্গৰ পবিত্ৰ দূতৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰৰ আদেশ পাইছে৷”
+\v 23 তেতিয়া পিতৰে তেওঁলোকক ৰাতিটো তেওঁৰ তাতে থকাৰ ব্যৱস্হা কৰি দিলে৷ পাছদিনা তেওঁ যাফোত থকা ভাই সকলৰ মাজৰ কেইজনমানক লগত লৈ তেওঁলোকৰ সৈতে যাত্ৰা কৰিলে৷
+\p
+\v 24 তাৰ পাছদিনা তেওঁলোকে কৈচৰীয়ালৈ আহিল৷ কৰ্ণীলিয়ই নিজৰ জ্ঞাতি আৰু আত্মীয় বন্ধু সকলক গোট খুৱাই তেওঁলোকলৈ অপেক্ষা কৰি আছিল৷
+\p
+\v 25 পিতৰ ঘৰত সোমাওঁতে কৰ্ণীলিয়ই দেখা কৰি তেওঁক সন্মান জনাবলৈ চৰণত পৰি প্ৰণাম কৰিলে৷
+\v 26 কিন্তু পিতৰে তেওঁক তুলি ধৰি কলে, “উঠা; ময়ো মানুহহে৷”
+\p
+\v 27 তাৰ পাছত যেতিয়া পিতৰে তেৱেঁ সৈতে কথা কৈ কৈ ঘৰত সোমাল, বহু মানুহ গোট খাই থকা দেখি,
+\v 28 তেওঁলোকক কলে, “বিধান বিহীন জাতিৰ কোনো মানুহৰ লগ লোৱা নাইবা তেওঁৰ তালৈ যোৱা যে যিহূদী মানুহৰ বাবে নিষেধ, ইয়াক তোমালোকে জানে৷ কিন্তু কোনো মানুহক বৰ্জিত বা অশুচি নুবুলিবলৈ ঈশ্বৰে মোক দেখুৱালে৷
+\v 29 এই হেতুকে মোক মাতোতে কোনো আপত্তি নকৰাকৈ মই আহিলো৷ গতিকে এতিয়া সুধিছো, কিয়নো তোমালোকে মোক মাতিলে৷”
+\p
+\v 30 তেতিয়া কৰ্ণীলিয়ই কলে, “আজি চাৰি দিন হ’ল ঠিক এই সময়ত অৰ্থাৎ আবেলি তিনি মান বজাত প্ৰাৰ্থনা কৰি আছিলো; তেতিয়া চাওক, উজ্জ্বল বস্ত্ৰ পিন্ধা এজন মানুহ মোৰ আগত থিয় হ’ল৷
+\v 31 তেওঁ কলে, ‘হে কৰ্ণীলিয়, তোমাৰ প্ৰাৰ্থনা শুনা গল আৰু তুমি দুখীয়াক দিয়া দান ঈশ্বৰৰ আগত সোঁৱৰণ কৰা হ’ল৷
+\v 32 এতেকে যাফোলৈ মানু্হ পঠিয়াই, সাগৰৰ দাঁতিত চিমোন নামেৰে এজন মুচিয়াৰৰ ঘৰত আলহী হৈ থকা চিমোন, যাৰ প্ৰখ্যাত নাম পিতৰ, তেওঁক মাতি আনা গৈ’৷
+\v 33 এই হেতুকে মই তেতিয়াই আপোনাৰ তালৈ মানুহ পঠালো৷ আপুনি যে এতিয়া আহি পালে, ভাল কৰিলে৷ এতেকে প্ৰভুৱে যি আজ্ঞা আপোনাক দিলে, সেই সকলো বিষয় শুনিবলৈ আমি সকলোৱে এতিয়া ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে উপস্থিত আছো৷”
+\p
+\v 34 তেতিয়া পিতৰে কলে, “ইয়াকে মই নিশ্চয়কৈ উপলদ্ধি কৰিছো যে, ঈশ্বৰে কাৰো পক্ষপাতীত্ব নকৰে৷
+\v 35 বৰং সকলো জাতিৰ মাজত যি জনে তেওঁলৈ ভয় ৰাখি ধাৰ্মিক আচৰণ কৰে, সেই জন তেওঁৰ গ্ৰহণযোগ্য হয়৷
+\p
+\v 36 যি জন সকলোৰে প্ৰভু, সেই যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰাই মিলনৰ শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰোঁতে, ঈশ্বৰে যি বাক্য ইস্ৰায়েলৰ লোক সকললৈ পঠালে,
+\v 37 আৰু যোহনে বাপ্তিস্মৰ কথা ঘোষণা কৰাৰ পাছত, গালীল প্ৰদেশৰ পৰা আৰম্ভ হৈ গোটেই যিহূদিয়ালৈকে বিয়পি গল, সেই বাক্য তোমালোকে নিজেও বুজি আছে৷
+\s পিতৰৰ বক্তৃতা আৰু তাৰ ফল 
+\p
+\v 38 সেয়ে এই যে, যেনেকৈ ঈশ্বৰে নাচৰতীয়া যীচুক পবিত্ৰ আত্মা শক্তি আৰু মহিমাৰে অভিষিক্ত কৰিলে; তেনেকৈ তেওঁ বিভিন্ন ঠাইত সৎ কৰ্ম কৰি, চয়তানৰ পৰা দুখ পোৱা সকলক সুস্হ কৰিছিল; কাৰণ ঈশ্বৰ তেওঁৰ সহায় আছিল৷
+\p
+\v 39 আৰু যিহূদী সকলৰ গাৱেঁ-ভুয়ে গৈ আৰু যিৰূচালেমতো তেওঁ যি যি কৰ্ম কৰিছিল, সেই সকলো কৰ্মৰ সাক্ষী আমি আছো৷ এই যীচুকেই তেওঁলোকে কাঠত ওলোমাই বধ কৰিলে৷
+\v 40 কিন্তু এই জনকে প্ৰকাশিত কৰিবলৈ ঈশ্বৰে তেওঁক তৃতীয় দিনা তুলিলে,
+\v 41 আটাই মানুহৰ আগত নহয়, কিন্তু তেওঁ মৃত বিলাকৰ মাজৰ পৰা উঠাৰ পাছত তেৱেঁ সৈতে ভোজন-পান কৰা ঈশ্বৰৰ মনোনীত সাক্ষী যি আমি, আমাৰ আগতহে প্ৰকাশিত হবলৈ দিলে৷
+\p
+\v 42 জীৱিত আৰু মৰা দুয়োৰো বিচাৰকৰ্তা হবলৈ ঈশ্বৰে যি জনক নিযুক্ত কৰিলে, তেৱেঁই সেই জনা, এই কথা সকলো লোকৰ আগত ঘোষণা কৰিবলৈ আৰু সাক্ষ্য দিবলৈ তেওঁ আমাক আজ্ঞা দিলে৷
+\v 43 তেওঁৰ পক্ষে সকলো ভাববাদীয়েও সাক্ষ্য দিয়ে যাতে তেওঁত বিশ্বাস কৰা সকলোৱে তেওঁৰ নামেৰে পাপ-মোচন পায়৷
+\p
+\v 44 পিতৰে এই কথা কৈ থাকোতেই, শুনি থকা সকলোৰে ওপৰত পবিত্ৰ আত্মা আহিল৷
+\v 45 তাতে পিতৰৰ লগত অহা চুন্নৎ হোৱা বিশ্বাসকাৰী সকলে অনা-যিহূদী সকলৰ ওপৰতো পবিত্ৰ আত্মা বাকি দিয়া দেখি বিস্ময় মানিলে৷
+\p
+\v 46 কাৰণ সেই অনা-যিহূদী সকলে নানা ভাষাৰে কথা কৈ ঈশ্বৰৰ স্তুতি কৰা তেওঁলোকে শুনিবলৈ পালে৷ তেতিয়া পিতৰে উত্তৰ দি কলে,
+\v 47 “আমাৰ নিচিনাকৈ পবিত্ৰ আত্মা পোৱা এওঁলোক বাপ্তাইজিত নহবলৈ কোনোবাই জলক বাধা দিব পাৰে নে?”
+\v 48 তেতিয়া তেওঁ যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামেৰে তেওঁলোকক বাপ্তাইজিত হবলৈ আজ্ঞা দিলে৷ পাছত সেই ঠাইতে তেওঁলোকক কিছুদিন থাকিবলৈ তেওঁ মিনতি কৰিলে৷
+\c 11
+\p
+\v 1 পাছত পাঁচনি সকল আৰু যিহূদিয়াত থকা ভাই সকলে শুনিবলৈ পালে যে, অনা-যিহূদী লোকেও ঈশ্বৰৰ বাক্য গ্ৰহণ কৰিছে৷
+\v 2 পাছত যেতিয়া পিতৰ যিৰূচালেমলৈ আহিল, তেতিয়া তেওঁক লৈ চুন্নৎ হোৱা মানুহবোৰে দ্বিধাবোধ হোৱাত নিন্দা কৰিলে;
+\v 3 তেওঁলোকে কলে, “তুমি চুন্নৎ নোহোৱা মানুহবোৰৰ লগত সহযোগ কৰি, সিহঁতৰ সৈতে খোৱা-বোৱা কৰিলা!”
+\p
+\v 4 কিন্তু পিতৰে এই কথা বিতং ভাবে বৰ্ণনা কৰি তেওঁলোকক কলে,
+\v 5 “মই যাফো নগৰত প্ৰাৰ্থনা কৰি থাকোতেই মুৰ্চ্ছা গলো আৰু দৰ্শনত চাৰি চুকত ধৰি স্বৰ্গৰ পৰা নমোৱা ডাঙৰ কাপোৰৰ নিচিনা কোনো এটা পাত্ৰ মোৰ ওচৰলৈ নামি অহা দেখিলো;
+\v 6 তেতিয়া তালৈ মন কৰি একেথৰে চাই থাকোতে তাত পৃথিৱীৰ চাৰিঠেঙীয়া জন্তু আৰু বনৰীয়া জন্তু, উৰগ আৰু আকাশৰ চৰাই এই সকলোকে দেখিলো৷”
+\p
+\v 7 আৰু তেতিয়া “হে পিতৰ, উঠি মাৰি খোৱা!” এই বুলি মোলৈ কোৱা এটা বাণীও শুনিলো৷
+\v 8 মই কলো, “হে প্ৰভু, এনে নহওক: কিয়নো কোনো বৰ্জিত বা অশুচি বস্তু মোৰ মুখত কেতিয়াও দিয়া নাই৷”
+\v 9 কিন্তু পুনৰ আকাশৰ পৰা নে স্ৱর্গৰ পৰা উত্তৰ আহিল, “ঈশ্বৰে যিহকে শুচি কৰিলে, সেইবোৰ তুমি বৰ্জিত নুবুলিবা৷”
+\v 10 এইদৰে তিনি বাৰ ঘটাৰ পাছত সেই সকলোবোৰ আকৌ স্বৰ্গলৈ তুলি নিয়া হ’ল৷
+\p
+\v 11 আৰু চোৱা, তেতিয়াই কৈচৰীয়াৰ পৰা মোৰ ওচৰলৈ পঠোৱা তিনি জন মানুহ, মই যি ঘৰত আছিলো, তাত উপস্থিত হ’ল৷
+\v 12 তাতে একো সংশয় নকৰাকৈ তেওঁলোকৰ লগত যাবলৈ আত্মাই মোক আজ্ঞা দিলে৷ পাছত ছয় গৰাকী ভাই মোৰ লগত গল আৰু আমি সেই মানুহৰ ঘৰত গৈ সোমালো৷
+\v 13 তাতে তেওঁ আমাক কলে, কেনেকৈ এজন দূতে তেওঁৰ ঘৰত থিয় হৈ কৈছিল, “যাফোলৈ মানুহ পঠাই, যাৰ প্ৰখ্যাত নাম পিতৰ, সেই চিমোনক মাতি পঠোৱা৷
+\v 14 তাতে তুমি আৰু তোমাৰ ঘৰৰ সকলোৱে যাৰ দ্বাৰাই পৰিত্ৰাণ পাবা, সেই কথা তেওঁ তোমাক কব৷”
+\p
+\v 15 পাছে মই কথা কবলৈ ধৰোতেই, পূৰ্বতে আমাৰ ওপৰত যেনেকৈ পবিত্ৰ আত্মা নামিছিল, তেনেকৈ তেওঁলোকৰ ওপৰতো নামিল৷
+\v 16 “যোহনে হলে পানীতহে বাপ্তিস্ম দিলে, কিন্তু তোমালোকক হলে পবিত্ৰ আত্মাত বাপ্তিস্ম দিয়া হব,” প্ৰভুৱে কোৱা এই কথা মোৰ মনত পৰিল৷
+\p
+\v 17 এতেকে আমি প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টত বিশ্বাস কৰাৰ বাবে ঈশ্বৰে যি দান আমাক দিলে, সেই একে দান তেওঁলোককো দিলে, গতিকে ঈশ্বৰক প্ৰতিৰোধ কৰিবলৈ মই নো কোন?”
+\v 18 এই কথা শুনি তেওঁলোকে কোনো সহাঁৰি নিদি বৰং ঈশ্বৰৰ স্তুতি কৰি কলে, “তেনেহলে, ঈশ্বৰে অনা-যিহূদী লোককো জীৱনৰ অৰ্থে মনপালটন দান কৰিলে৷”
+\p
+\v 19 ইতিপূৰ্বে যিবোৰ মানুহে স্তিফানৰ মৃত্যুৰ ক্ষেত্ৰত হোৱা বেজাৰৰ কাৰণে গোট গোট হৈ আছিল, তেওঁলোকে ফৈনীকিয়া, কুপ্ৰ, আৰু আন্তিয়খিয়ালৈকে ফুৰি, যিহূদী লোকৰ বাহিৰে আন কাৰো আগত ঈশ্বৰৰ বাক্য প্ৰচাৰ নকৰিলে৷
+\v 20 কিন্তু তেওঁলোকৰ মাজৰ কুপ্র আৰু কুৰীণীৰ কিছুমান আন্তিয়খিয়ালৈ আহি গ্ৰীক ভাষী সকলৰ আগত প্ৰভু যীচুৰ শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰিলে৷
+\v 21 আৰু প্ৰভুৰ হাত তেওঁলোকৰ সহকাৰী হ’ল, তাতে বহু সংখ্যক লোকে বিশ্বাস কৰি প্ৰভুলৈ আহিল৷
+\p
+\v 22 পাছত তেওঁলোকৰ সবিশেষ বাৰ্তা যিৰূচালেমত থকা মণ্ডলীৰ কাণত যেতিয়া পৰিল, তেতিয়া মণ্ডলীয়ে বাৰ্ণব্বাক আন্তিয়খিয়ালৈ পঠিয়াই দিলে৷
+\v 23 তেওঁ তাত উপস্থিত হৈ, ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহ দেখি আনন্দিত হ’ল; আৰু হৃদয়ৰ আগ্ৰহেৰে প্ৰভুত আসক্ত হৈ থাকিবলৈ সকলোকে উদগালে৷
+\v 24 কিয়নো তেওঁ উত্তম লোক হোৱাৰ উপৰি, বিশ্বাসত আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰে পৰিপূৰ্ণ আছিল, তাতে মানুহৰ এটা ডাঙৰ দলে প্ৰভুত যোগ দিলে৷
+\p
+\v 25 পাছত বাৰ্ণব্বাই চৌলক বিচাৰিবলৈ তাৰ্চ নগৰলৈ গল৷
+\v 26 আৰু তেওঁক পাই আন্তিয়খিয়ালৈ লৈ আহিল৷ তাতে তেওঁলোকে গোটেই বছৰ মণ্ডলীত গোট খোৱা বহু লোকক উপদেশ দিলে৷ এই আন্তিয়খিয়া নগৰতেই শিষ্য সকলক প্ৰথমে খ্ৰীষ্টিয়ান বুলি মতা হ’ল৷
+\p
+\v 27 সেই সময়ত কিছুমান ভাববাদী যিৰূচালেমৰ পৰা আন্তিয়খিয়ালৈ আহিল৷
+\v 28 আৰু তেওঁলোকৰ মাজৰ আগাব নামেৰে এজনে উঠি, আত্মাৰ দ্বাৰাই চালিত হৈ জনালে যে, গোটেই পৃথিৱীত বৰ আকাল হব আৰু ক্লৌদিয়ৰ দিনত সেয়ে ঘটিব৷
+\p
+\v 29 তাতে শিষ্য সকলৰ প্ৰতিজনে শক্তি অনুসাৰে, যিহূদিয়াত নিবাস কৰা ভাই সকলৰ পৰিচৰ্যাৰ কাৰণে সহায় পঠিয়াবলৈ সিদ্ধান্ত ললে৷
+\v 30 পাছত সেইদৰে কাৰ্য কৰি, বাৰ্ণব্বা আৰু চৌলৰ হাতত পৰিচাৰক সকললৈ ধন পঠিয়াই দিলে৷
+\c 12
+\s যাকোবক বধ কৰা আৰু পিতৰৰ উদ্ধাৰ 
+\p
+\v 1 সেই সময়ত হেৰোদ ৰজাই মণ্ডলীৰ কোনো কোনো লোকক অত্যাচাৰ কৰিব ধৰিলে
+\v 2 আৰু তেওঁ যোহনৰ ককায়েক যাকোবক তৰোৱালেৰে বধ কৰিবলৈ হুকুম দিলে৷
+\p
+\v 3 এই কাৰ্যত যিহূদী সকল সন্তুষ্ট হোৱা দেখি, তেওঁ পিতৰকো বন্দী কৰিলে৷ তেতিয়া খমিৰ নোহোৱা পিঠাৰ দিন আছিল৷
+\v 4 পিতৰক বন্দী কৰি হেৰোদে বন্দীশালত ৰাখিলে৷ তেওঁক পহৰা দিবৰ কাৰণে চাৰি জনকৈ চাৰিটা সৈন্য দলক নিযুক্ত কৰিলে আৰু তেওঁ মনতে ভাবিলে যে, নিস্তাৰ পৰ্বৰ পাছত পিতৰক জনসাধাৰণৰ ওচৰত বিচাৰৰ বাবে হাজিৰ কৰাব৷
+\p
+\v 5 এইদৰে পিতৰক বন্দীশালত ৰাখিলে, কিন্তু তেওঁৰ বাবে মণ্ডলীৰ লোকসকলে নিৰন্তৰে ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰি আছিল৷
+\v 6 পাছত হেৰোদে তেওঁক বাহিৰলৈ আনিবৰ বাবে সিদ্ধান্ত লোৱা দিনা খনৰ আগ-ৰাতি, পিতৰ দুজন সৈন্যৰ মাজত দুডাল শিকলিৰে বন্ধা হৈ টোপনিত আছিল আৰু প্ৰহৰীবোৰে দুৱাৰ মুখত বন্দীশাল পহৰা দি আছিল৷
+\p
+\v 7 সেই সময়ত প্ৰভুৰ এজন দূত আহি উপস্থিত হ’ল আৰু সেই কোঠালিটো পোহৰেৰে উজ্বল হৈ উঠিল৷ তাতে চাপৰ মাৰি পিতৰক জগাই দূতে কলে, “বেগাই উঠা৷” তেতিয়া তেওঁৰ হাতৰ পৰা শিকলিৰ বান্ধ সুলকি পৰিল৷
+\v 8 দূতে তেওঁক কলে, “কঁকাল বান্ধি পাদুকা পিন্ধা৷” পিতৰে সেইদৰে কৰিলে৷ দূতে তেওঁক কলে, “তোমাৰ কাপোৰ গাত লৈ মোৰ পাছে পাছে আহাঁ৷”
+\p
+\v 9 পাছে পিতৰে দূতক অনুসৰণ কৰি বাহিৰলৈ ওলাই গল৷ কিন্তু দূতে কৰা কৰ্ম যে সঁচা, ইয়াকে নাভাবি দৰ্শন পোৱা বুলি ভাবিলে৷
+\v 10 এইদৰে প্ৰথম আৰু দ্বিতীয় প্ৰহৰীবোৰক পাৰ কৰি নগৰলৈ অহা-যোৱা কৰা যিখন লোহাৰ দুৱাৰ আছিল, সেয়া নিজে নিজে তেওঁলোকলৈ মুকলি হৈ গল৷ তাতে তেওঁলোক বাহিৰলৈ আহি বাটৰ এমুৰ পাওঁতে তৎক্ষণাৎ দূতে তেওঁৰ লগ এৰিলে৷
+\p
+\v 11 তেতিয়া পিতৰে চেতনা পাই কলে, “প্ৰভুৱে তেওঁৰ দূত পঠিয়াই হেৰোদৰ হাতৰ পৰা আৰু যিহূদী লোকৰ সকলো আকাংক্ষাৰ পৰা মোক যে উদ্ধাৰ কৰিলে, এতিয়াহে মই নিশ্চয়কৈ জানিছো৷”
+\v 12 ইয়াকে তেওঁ জনাৰ পাছত, মাৰ্ক নামেৰে প্ৰখ্যাত হোৱা যি যোহন, তেওঁৰ মাক মৰিয়মৰ ঘৰলৈ গল; তাতে অনেক লোক গোট খাই প্ৰাৰ্থনা কৰি আছিল৷
+\p
+\v 13 তেতিয়া তেওঁ বাহিৰৰ দুৱাৰত টুকুৰিওৱাত, ৰোদা নামেৰে এজনী চাকৰণীয়ে মাত দিবলৈ আহিল৷
+\v 14 তাতে তাই পিতৰৰ মাত শুনি বুজি পাই, আনন্দত দুৱাৰ মেলিবলৈ পাহৰি ভিতৰলৈ লৰি গৈ, পিতৰ দুৱাৰ মুখত থিয় হৈ আছে বুলি কলেগৈ৷
+\v 15 তেতিয়া তেওঁলোকে তাইক কলে, “তই পাগলি হৈছ৷” কিন্তু তাই সঁচা বুলি দৃঢ়তাৰে নিশ্চিত ভাবে কলে৷ তেওঁলোকে কলে, “তেনেহলে সেই জন তেওঁৰ দূতহে হব৷”
+\p
+\v 16 কিন্তু পিতৰে দুৱাৰত বাৰে বাৰে টুকুৰিয়াই আছিল, তেতিয়া তেওঁলোকে দুৱাৰ মেলি দিয়াত, তেওঁক দেখি বিস্ময় মানিলে৷
+\v 17 পিতৰে নিজম দি থাকিবলৈ হাতেৰে ইংগিত দি, প্ৰভুৱে কেনেকৈ তেওঁক বন্দীশালৰ পৰা মুকলি কৰি আনিলে, তাৰ বৃত্তান্ত তেওঁলোকৰ আগত বৰ্ণনা কৰিলে৷ আৰু কলে, “তোমালোকে যাকোব আৰু ভাই সকলক এই সংবাদ দিবা৷” ইয়াকে কৈ তেতিয়াই তেওঁ ওলাই আন ঠাইলৈ গুচি গল৷
+\p
+\v 18 পাছে ৰাতিপুৱা হ’ল, পিতৰৰ নো কি হ’ল, এই বুলি সৈন্য সকলৰ মাজত বৰ হুলস্থুল লাগিল৷
+\v 19 তেতিয়া হেৰোদে তেওঁক বিচাৰি নাপাই, প্ৰহৰী সকলৰ সোধবিচাৰ কৰি প্ৰাণদণ্ডৰ আজ্ঞা দিলে৷ তেতিয়া তেওঁ যিহূদিয়াৰ পৰা কৈচৰীয়ালৈ গল আৰু তাতে থাকিল৷
+\p
+\v 20 তুৰীয়া আৰু চীদোনীয়া সকলৰ প্ৰতি হেৰোদৰ অতিশয় ক্ৰোধ আছিল৷ কিন্তু তেওঁলোকে একে আলোচনাৰে তেওঁৰ আগলৈ গৈ, ব্লাস্ত নামেৰে ৰজাৰ ভিতৰুৱাল ফুকনক তেওঁলোকৰ ফলীয়া কৰি, শান্তি স্হাপন কৰিবলৈ নিবেদন কৰিলে, কাৰণ এই ৰজাৰ দেশৰ পৰাই তেওঁলোকৰ দেশলৈ খোৱা বস্তুবোৰ আহিছিল৷
+\v 21 এটা নিৰূপিত দিনত হেৰোদে ৰাজকীয় বস্ত্ৰ পিন্ধি বিচাৰৰ আসনত বহিছিল আৰু সেইদিনা তাৰ পৰা তেওঁলোকলৈ ভাষণ দিছিল৷
+\p
+\v 22 তেতিয়া লোক সকলে ৰিঙিয়াই কলে, “এয়া এজন ঈশ্বৰৰ মাত, মানুহৰ মাত নহয়!”
+\v 23 কিন্তু সেই প্ৰশংসা  \f + \ft প্ৰশংসা বা মৰ্যদা  \f* ঈশ্বৰক নিদিয়াত, প্ৰভুৰ দূতে তেতিয়াই তেওঁক আঘাত কৰিলে আৰু পোকে খোৱাত, তেওঁ প্ৰাণ ত্যাগ কৰিলে৷
+\p
+\v 24 কিন্তু ঈশ্বৰৰ বাক্য ব্যাপক হাৰত বিয়পি গল৷
+\v 25 এইদৰে বাৰ্ণব্বা আৰু চৌলে যি পৰিচৰ্যা কৰ্মৰ দায়িত্ব পাইছিল, সেয়া তেওঁলোকে সিদ্ধ কৰিলে, আৰু মাৰ্ক নামেৰে প্ৰখ্যাত হোৱা যোহনক লগত লৈ যিৰূচালেমৰ পৰা উভতি আহিল৷
+\c 13
+\s শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰিবলৈ পৌলৰ প্ৰথম যাত্ৰা 
+\p
+\v 1 আন্তিয়খিয়াত থকা মণ্ডলীত কেইজনমান ভাববাদী আৰু উপদেশক আছিল৷ তেওঁলোক বাৰ্ণব্বা, চিমোন, যি জনক নিগ্ৰ বোলে, কুৰীণীৰ লুকীয়, হেৰোদ ৰজাৰ লগত প্ৰতিপালিত হোৱা মনহেম আৰু চৌল৷
+\v 2 যি সময়ত তেওঁলোকে প্ৰভুৰ উপাসনা কৰি লঘোন দি আছিল, সেই সময়তে পবিত্ৰ আত্মাই কলে, “যি কৰ্ম কৰিবলৈ মই বাৰ্ণব্বা আৰু চৌলক মাতিলো, সেই কৰ্মৰ কাৰণে তেওঁলোকক মোলৈ পৃথক কৰি দিয়া৷”
+\v 3 তাতে তেওঁলোকে লঘোন দি প্ৰাৰ্থনা কৰি, সেই দুজনৰ ওপৰত হাত দি পঠিয়াই দিলে৷
+\p
+\v 4 এইদৰে পবিত্ৰ আত্মাৰ বাধ্য হৈ বাৰ্ণব্বা আৰু চৌল চিলুকিয়ালৈ গল; তাৰ পৰা জাহাজেৰে কুপ্ৰ দ্বীপলৈ গল৷
+\v 5 তাতে চালামী নগৰ পাই, যিহূদী সকলৰ নাম ঘৰবোৰত ঈশ্বৰৰ বাক্য প্ৰচাৰ কৰিলে৷ সেই সময়ত যোহনো তেওঁলোকৰ পৰিচাৰক হৈ আছিল৷
+\p
+\v 6 এইদৰে তেওঁলোকে সেই দ্বীপটোৰ চাৰিওফালে ফুৰি পাফঃ নগৰলৈকে গল, তাতে বাৰ-যীচু নামেৰে যি এজন যিহূদী মানুহ মায়াবী আৰু ভাঁৰিকোৱা ভাববাদী আছিল, তেওঁক দেখা পালে৷
+\v 7 তেওঁ সেই দ্বীপৰ অধিপতি বুদ্ধিমান চৰ্জ্জিয় পৌলৰ লগত আছিল৷ সেই অধিপতিয়ে ঈশ্বৰৰ বাক্য শুনিবলৈ ইচ্ছা কৰি চৌল আৰু বাৰ্ণব্বাক মাতি পঠিয়ালে৷
+\v 8 কিন্তু ইলুমাই, অৰ্থাৎ সেই মায়াবীয়ে (কিয়নো এয়ে তেওঁৰ নামৰ অৰ্থ) অধিপতিক বিশ্বাসৰ পৰা আতৰাই অনাৰ উদ্দেশ্যেৰে তেওঁলোকৰ প্ৰতিৰোধ কৰিলে৷
+\p
+\v 9 তাতে চৌল, যি জনক পৌলো বোলে, তেওঁ পবিত্ৰ আত্মাৰে পৰিপূৰ্ণ হৈ, তেওঁলৈ স্হিৰ দৃষ্টিৰে চালে
+\v 10 আৰু কলে, “হেৰৌ সকলো কপট আৰু দুষ্কৰ্মেৰে পৰিপূৰ্ণ হোৱাটো, চয়তানৰ পুতেক আৰু সকলো প্রকাৰ ধাৰ্মিকতাৰ শত্ৰু, তই প্ৰভুৰ সৰল পথ বিপৰীত কৰিবলৈ নেৰ নে?
+\p
+\v 11 আৰু এতিয়া চা, প্ৰভুৰ হাত তোৰ ওপৰত আছে আৰু তই কিছু সময়লৈকে সুৰ্য নেদেখি অন্ধ হৈ থাকিবি৷” তেতিয়াই ইলুমাইৰ চকু জলকতবক লাগিল আৰু অন্ধকাৰময় হ’ল; তেতিয়া তেওঁক হাতত ধৰি নিবলৈ তেওঁ মানুহ বিচাৰিবলৈ ধৰিলে৷
+\v 12 এই ঘটনা দেখি, সেই অধিপতিয়ে প্ৰভুৰ উপদেশত বিস্ময় মানি বিশ্বাস কৰিলে৷
+\s আন্তিয়খিয়াত শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰা 
+\p
+\v 13 ইয়াৰ পাছত পৌল আৰু তেওঁৰ লগৰ কেইজনে পাফঃ নগৰৰ পৰা সমুদ্ৰ-পথেদি পাম্ফুলিয়া দেশৰ পৰ্গা নগৰলৈ গল৷ কিন্তু যোহনে তেওঁলোকক এৰি, যিৰূচালেমলৈ উলটি আহিল৷
+\v 14 পৌল আৰু তেওঁৰ লগৰ কেইজনে পৰ্গাৰ পৰা যাত্ৰা কৰি পিচিদিয়া দেশৰ আন্তিয়খিয়া নগৰ পাই তাতে বিশ্ৰামবাৰে নামঘৰত সোমাই বহিল৷
+\v 15 তাতে বিধান শাস্ত্ৰ আৰু ভাববাদী সকলৰ বাক্য পঢ়াৰ পাছত, নামঘৰৰ অধিকাৰী সকলে তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ কৈ পঠিয়ালে বোলে, “হে ভাই সকল, মানুহবোৰলৈ তোমালোকৰ যদি কোনো উদগণিৰ কথা আছে, তেনেহলে সেই বিষয়ে কোৱা৷”
+\p
+\v 16 তেতিয়া পৌলে উঠি, হাতেৰে ইংগিত দি কলে, “হে ইস্ৰায়েলীয়া সকল আৰু হে ঈশ্বৰ ভয়কাৰী লোক সকল, শুনা৷
+\v 17 এই ইস্ৰায়েলী সকলৰ ঈশ্বৰে আমাৰ ওপৰ পুৰুষ সকলক মনোনীত কৰিলে আৰু মিচৰ দেশত প্ৰবাসী হৈ থকা সময়ত লোক সকলৰ উন্নতি সাধন কৰি, তাৰ পৰা নিজ পৰাক্ৰমেৰে তেওঁলোকক বাহিৰ কৰি আনিলে৷
+\v 18 আৰু দুকুৰিমান বছৰলৈকে মৰুপ্ৰান্তত তেওঁলোকক পিতৃৰ নিচিনাকৈ প্ৰতিপালন কৰিলে৷
+\p
+\v 19 পাছত তেওঁ কনান দেশৰ সাত জাতিক উচ্ছেদ কৰি, তেওঁলোকৰ দেশখনক উত্তৰাধিকাৰ স্বৰূপে ইস্ৰায়েল সকলক দিলে৷
+\v 20 এইদৰে প্ৰায় চাৰি শ পঞ্চাশ বছৰ পাৰ হৈ গল৷ তাৰ পাছত, চমূৱেল ভাববাদীৰ সময়লৈকে বিচাৰকৰ্তা সকলক নিযুক্ত কৰিলে৷
+\p
+\v 21 পাছত তেওঁলোকে এজন ৰজা বিচৰাত, ঈশ্বৰে বিন্যামীন ফৈদৰ কীচৰ পুত্ৰ চৌলক চল্লিশ বছৰলৈকে ৰাজত্ব কৰিবলৈ দিলে৷
+\v 22 ইয়াৰ পাছত ঈশ্বৰে ৰজাৰ শাসনৰ পৰা তেওঁক আতৰাই, তেওঁলোকৰ ৰজা হবলৈ দায়ুদক মনোনীত কৰিলে৷ আৰু দায়ুদৰ বিষয়ে ঈশ্বৰে সাক্ষ্য দি কলে, ‘মোৰ মনৰ দৰে এজনক, অৰ্থাৎ যিচয়ৰ পুত্ৰ দায়ুদক পালো; তেওঁ মোৰ সকলো ইচ্ছা পূৰ্ণ   \f + \ft ম চমূ 15:23, 26, 28; 16:1; হোচেয়া 13:11 1ম চমূ 16:13; 2 চমূ 2:4; 5:3; গীত 89:20  \f* কৰিব৷’
+\p
+\v 23 এই জন মানুহৰ বংশৰ পৰা ঈশ্বৰে প্ৰতিজ্ঞা কৰাৰ দৰে এজন ত্ৰাণকৰ্তা, অৰ্থাৎ যীচুক ইস্ৰায়েল লোকৰ আগত উপস্থিত কৰিলে৷
+\v 24 যীচু অহাৰ আগেয়ে, যোহনে ইস্ৰায়েল লোক সকলৰ আগত মন পালটনৰ বাপ্তিস্মৰ কথা ঘোষণা কৰিলে৷
+\v 25 যোহনে তেওঁৰ কাৰ্য সম্পন্ন কৰোঁতে, এই কথা কৈছিল, তোমালোকে মোক কোন বুলি ভাবিছা? মই সেই জন নহওঁ৷ কিন্তু শুনা, এনে এজন মোৰ পাছত আহি আছে, যি জনৰ চৰণৰ পাদুকাৰ বান্ধ খুলিবৰো মই যোগ্য নহওঁ৷’
+\p
+\v 26 হে ভাই সকল, হে আব্ৰাহামৰ বংশৰ সন্তান সকল আৰু তোমালোকৰ  ঈশ্বৰ ভয়কাৰী অনা-যিহূদী সকল, আমালৈ এই পৰিত্রাণৰ বাক্য পঠোৱা হৈছে৷
+\v 27 কিয়নো যিৰূচালেম নিবাসী আৰু তেওঁলোকৰ শাসন কৰ্তাসকলে তেওঁক নাজানি আৰু প্ৰত্যেক বিশ্ৰামবাৰত পঢ়া ভাববাদী সকলৰ বাক্যকো নুবুজি, যীচুক দোষাৰোপ কৰি, সেই বাক্য পূৰ্ণ কৰিলে৷
+\p
+\v 28 আনকি প্ৰাণদণ্ডৰ কোনো কাৰণ বিচাৰি নাপাই, তেওঁক বধ কৰিবলৈ পীলাতৰ আগত নিবেদন কৰিলে,
+\v 29 আৰু তেওঁৰ বিষয়ে যি যি কথা লিখা আছিল; তেওঁলোকে সেই সকলোকে সম্পন্ন কৰি তেওঁক কাঠৰ পৰা নমাই মৈদামত  থলে৷
+\p
+\v 30 কিন্তু ঈশ্বৰে তেওঁক মৃতবোৰৰ মাজৰ পৰা তুলিলে
+\v 31 আৰু গালীল প্ৰদেশৰ পৰা যিৰূচালেমলৈ তেওঁৰ লগত অহা সকলক তেওঁ অনেক দিনলৈ দেখা দি থাকিল৷ তেওঁলোকেই এতিয়া লোক সকলৰ আগত তেওঁৰ সাক্ষী হৈ আছে৷
+\p
+\v 32 গতিকে আমাৰ পূৰ্বপুৰুষ সকলৰ আগত ঈশ্বৰে কৰা প্ৰতিজ্ঞাৰ বিষয়ে, আমি তোমালোকক এই শুভবাৰ্তা জনাইছো:
+\v 33 ঈশ্বৰে যীচুক মৃত্যুৰ পৰা তুলি, সেই প্ৰতিজ্ঞা আমাৰ সন্তান সকললৈ সিদ্ধ কৰিলে৷ এই বিষয়ে গীতমালাৰ দুই নম্বৰ গীতত লিখা আছে, বোলে,
+\q1 ‘তুমি মোৰ পুত্ৰ, আজি মই তোমাক জন্ম দিলো৷’
+\v 34 ঈশ্বৰে যীচুক যে মৃতবোৰৰ মাজৰ পৰা তুলিলে, আগলৈ ক্ষয় নাপাবলৈহে তুলিলে৷ এই বিষয়ে ঈশ্বৰে কৈছিলঃ
+\q1 ‘দায়ুদৰ ওচৰত যি যি পবিত্ৰ বিধান আৰু সত্য প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিলো, সেই সকলো মই তোমালোকক দিম৷’
+\p
+\v 35 এইদৰে আন গীতত তেওঁ কৈছে,
+\q1 ‘তুমি তোমাৰ পবিত্ৰ জনক ক্ষয় পাবলৈ নিদিবা৷’
+\v 36 কিয়নো দায়ুদে ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰ দৰে সেৱা কৰি, তেওঁৰ সময়ত লোক সমূহৰ উপকাৰ সাধন কৰিলে আৰু মহা-নিদ্ৰা গল, আৰু তেওঁক পিত়ৃ পুৰুষ সকলৰ সৈতে মৈদামত থোৱা হোৱাত ক্ষয় পালে,
+\v 37 কিন্তু যি জনক ঈশ্বৰে তুলিলে, সেই জনে ক্ষয় নাপালে৷
+\p
+\v 38 এই কাৰণে, হে ভাই সকল, সেই জনৰ দ্বাৰাই পাপ মোচনৰ কথা তোমালোকৰ আগত প্ৰচাৰ কৰা হৈছে৷
+\v 39 আৰু মোচিৰ বিধানৰ দ্বাৰাই যি যি দোষৰ পৰা তোমালোকে ন্যায্যতা প্ৰদান কৰিব পৰা নাই; সেই আটাই দোষৰ পৰা যীচুত বিশ্বাস কৰাৰ দ্বাৰাই সকলোৱে মুক্ত হয়, ইয়াক তোমালোকে জানি লোৱা৷
+\p
+\v 40 এতেকে সাৱধান হোৱা, যাতে কোনো ভাববাদী সকলৰ পু্স্তকত লিখা এই বাক্য মতে তোমালোকলৈ যেন নঘটে, ভাববাদী সকলে কৈছে,
+\q1
+\v 41 ‘হে হেয়জ্ঞানকাৰী সকল, তোমালোকে চোৱা, বিস্ময় মানা, আৰু নষ্ট পোৱা;
+\q1 এনে কৰ্ম মই তোমালোকৰ দিনত কৰিম,
+\q1 কিয়নো যি কৰ্মৰ বিৱৰণ কোনোৱে তোমালোকক কলেও, তোমালোকে সেই বিৱৰণ কোনোমতে বিশ্বাস নকৰিবা৷’
+\p
+\v 42 পাছত পৌল আৰু বাৰ্ণব্বা ওলাই যাবলৈ ধৰোতে, লোক সকলে নিবেদন কৰি কলে, “অহা বিশ্ৰামবাৰতো এইদৰে প্ৰচাৰ কৰা হওক৷”
+\v 43 তেতিয়া নামঘৰৰ সমাজ ভাঙিলত, অনেক যিহূদী আৰু যিহূদী ধৰ্ম লোৱা ভক্ত সকলে পৌল আৰু বাৰ্ণব্বাক অনুসৰণ কৰিলে, তাতে তেওঁলোকৰ সৈতে কথা-বতৰা হৈ, ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহত থিৰ হৈ থাকিবলৈ তেওঁলোকক উদগণি দিলে৷
+\p
+\v 44 তাৰ পাছৰ বিশ্ৰামবাৰত নগৰৰ প্ৰায় সকলো মানুহে ঈশ্বৰৰ বাক্য শুনিবলৈ গোট খালে৷
+\v 45 কিন্তু যিহূদী সকলে লোক সকলক দেখি, ঈৰ্ষাৰে পুৰ হৈ নিন্দা কৰি কৰি পৌলে কোৱা কথা অৱমাননা কৰিলে৷
+\p
+\v 46 তাতে পৌল আৰু বাৰ্ণব্বাই সাহসেৰে কলে, “প্ৰথমতে তোমালোকক ঈশ্বৰৰ বাক্য কোৱা উচিত আছিল৷ কিন্তু তোমালোকে নিজকে দুৰ কৰি অনন্ত জীৱনৰ অযোগ্য দেখুৱালে, সেয়ে চাওক, আমি অনা-যিহূদী লোক সকলৰ মাজলৈ ঘুৰিলো৷
+\v 47 কিয়নো প্ৰভুৱে আমাক এনে আজ্ঞা দিলে,
+\q1 “তোমাক মই অনা-যিহূদী লোকৰ পোহৰ কৰি থলো
+\q1 যেন তুমি জগতৰ সীমালৈকে পৰিত্রাণ স্বৰূপ হোৱা৷”
+\p
+\v 48 অনা-যিহূদী লোকে ইয়াকে শুনি আনন্দিত হৈ ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ প্ৰশংসা কৰিলে৷ যি সকলক অনন্ত জীৱন পাবলৈ নিৰূপিত আছিল, সেই সকলোৱে বিশ্বাস কৰিলে৷
+\v 49 এইদৰে প্ৰভুৰ বাক্য সেই ঠাইৰ গোটেই অঞ্চলত বিয়পি গল৷
+\p
+\v 50 কিন্তু যিহূদী সকলে, ভক্ত ভদ্ৰ মহিলা সকলক আৰু নগৰৰ প্ৰধান লোকক উচটাই, পৌল আৰু বাৰ্ণব্বাক তাড়না কৰি, তেওঁলোকৰ সীমাৰ পৰা খেদি পঠিয়ালে।
+\v 51 তাতে তেওঁলোকে ভৰিৰ ধুলি সিহঁতৰ অহিতে জোকাৰি, ইকনিয় নগৰলৈ গল৷
+\v 52 আৰু শিষ্য সকল আনন্দেৰে আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰে পৰিপূৰ্ণ হ’ল৷
+\c 14
+\s ইকনিয়ত পৌল আৰু বার্ণব্বা 
+\p
+\v 1 পাছত পৌল আৰু বার্ণব্বাই ইকনিয় নগৰত সোমাই, দুয়ো একেলগে যিহূদী সকলৰ নামঘৰলৈ গল। তাত তেওঁলোকে এনেকৈ প্ৰচাৰ কৰিলে যে, যিহূদী আৰু গ্রীকসকলৰ বহুলোকে বিশ্বাস কৰিলে।
+\v 2 কিন্তু অবিশ্বাসী যিহূদী সকলে অনা-যিহূদী সকলক উচটাই, বিশ্বাসী ভাই সকলৰ অহিতে, তেওঁলোকৰ মনবোৰ বিষাক্ত কৰি তুলিলে।
+\v 3 সেয়ে, পৌল আৰু বার্ণব্বাই প্রভুত থাকি, সাহসেৰে প্রচাৰ কৰি সেই নগৰতে বেছ কিছুদিন থাকিল। প্রভুৱে তেওঁলোকৰ মাধ্যমেদি অদ্ভুত লক্ষণ আৰু পৰাক্ৰম কাৰ্য কৰি, তেওঁৰ অনুগ্রহৰ বাক্যৰ সাক্ষ্য দিলে।
+\v 4 তাতে নগৰৰ লোক সকলৰ মাজত দুটা দল হ’ল; এটা দলে যিহূদী সকলৰ আৰু আনটো দলে পাঁচনি সকলৰ পক্ষ ললে।
+\v 5 পাছত অনা-যিহূদী আৰু যিহূদী সকলে নিজৰ অধিকাৰী সকলৰ সৈতে লগ হৈ পৌল আৰু বার্ণব্বাক অপমান কৰিবলৈ আৰু শিল দলিয়াই মাৰিবলৈ ষড়যন্ত্র কৰিলে।
+\v 6 কিন্তু পৌল আৰু বার্ণব্বাই এই বিষয়ে জানিবলৈ পোৱাত লুকায়নিয়া দেশৰ লুস্ত্ৰা ও দর্বী নগৰ আৰু তাৰ ওচৰ-পাজৰৰ অঞ্চললৈ পলাই গল।
+\v 7 তেওঁলোকে সেই ঠাইবোৰতো শুভবার্তা প্রচাৰ কৰিলে।
+\p
+\v 8 লুস্ত্ৰা নগৰত ভৰিত বল নোহোৱা, কেতিয়াও খোজ নকঢ়া ওপজাৰে পৰা খোৰা লোক এজন বহি আছিল আৰু
+\v 9 তেওঁ পৌলৰ কথাবোৰ শুনি আছিল। পৌলে তেওঁৰ ফালে একেথৰে চাই দেখিলে যে লোক জনৰ সুস্থ হবৰ বাবে বিশ্বাস আছে।
+\v 10 পৌলে তেতিয়া বৰ মাতেৰে লোক জনক কলে, “তুমি তোমাৰ দুই ভৰিত ভৰ দি থিয় হোৱা।” তাতে মানুহ জন লাফ মাৰি উঠিল আৰু খোজ কাঢ়ি ফুৰিবলৈ ধৰিলে।
+\v 11 পৌলে কৰা এই কার্য যেতিয়া লোক সকলে দেখা পালে, তেওঁলোকে লুকায়নিয়া ভাষাত উচ্চস্বৰে কবলৈ ধৰিলে, “মানুহৰ ৰূপ লৈ দেৱতাবোৰ আমাৰ মাজত অৱতীর্ণ হৈছে।”
+\v 12 তেওঁলোকে বার্ণব্বাক “দ্যুকিতৰ” আৰু পৌল যিহেতু প্রধান বক্তা আছিল, সেয়েহে তেওঁক “মেৰ্কুৰিয়” বুলি কবলৈ ধৰিলে।  \f + \ft (যেউচ) পুৰণি বাইবেলত ‘দ্যুপিতৰ’ লিখা আছে- গ্রীকসকলৰ অত্যন্ত গুৰুত্বপূর্ণ দেৱতা।  \f*
+\v 13 নগৰৰ ঠিক বাহিৰতে দ্যুপিতৰ যি মন্দিৰ আছিল, তাৰ পুৰোহিতে কেইটামান বলদ গৰু আৰু ফুলৰ মালা লৈ নগৰৰ দুৱাৰ মুখলৈ আহিল; পুৰোহিত আৰু লোক সকলো সেইবোৰ বলি উৎসর্গ কৰিবলৈ বিচাৰিলে।
+\v 14 কিন্তু পাঁচনি বার্ণব্বা আৰু পৌলে যেতিয়া এই কথা শুনিলে, তেতিয়া তেওঁলোকে নিজৰ পোছাক ফালি দৌৰি বাহিৰলৈ গৈ লোক সকলক উদ্দেশ্য কৰি চিঞঁৰি চিঞঁৰি কলে,
+\v 15 “ৰাইজ, তোমালোকে কিয় এইবোৰ কৰিছে? আমিও তোমালোকৰ  দৰে সুখ-দোখ অনুভব কৰিব পৰা সাধাৰণ মানুহহে । আমি তোমালোকক শুভবার্তা কবলৈ আহিছো। এই অসাৰ বিষয়বোৰ ত্যাগ কৰি, যি জন ঈশ্বৰে স্বৰ্গ, পৃথিৱী, সমুদ্র আৰু তাৰ মাজত থকা সকলোকে স্রজন কৰিলে, সেই জনা জীৱিত ঈশ্বৰলৈ তোমালোক ঘূৰি আহিব লাগে।
+\v 16 অতীতত তেওঁ সকলো জাতিক নিজৰ ইচ্ছানুসাৰে চলিবলৈ দিছিল।
+\v 17 কিন্তু তথাপি তেওঁ নিজৰ বিষয়ে প্রমাণ নিদিয়াকৈ নাথাকিল। তেওঁ সকলোৰে মঙ্গল কৰে। তেওঁ আকাশৰ পৰা বৰষুণ আৰু বিভিন্ন ঋতুত শস্য দিয়ে। তেওঁ তোমালোকলৈ আহাৰ যোগায় আৰু তোমালোকৰ হৃদয় আনন্দেৰে পূর্ণ কৰে।”
+\v 18 এইবোৰ কথা কৈ পৌল আৰু বার্ণব্বাই তেওঁলোকৰ উদ্দেশ্যে বলি উৎসর্গ কৰাৰ পৰা লোক সকলক কোনো মতেহে বাধা দি ৰাখিলে।
+\p
+\v 19 ইয়াৰ পাছত আন্তিয়খিয়া আৰু ইকনিয়ৰ পৰা কেইজনমান যিহূদী লোক আহি তাত থকা লোক সকলক প্রৰোচিত কৰাত মানুহবোৰে পৌললৈ শিল দলিয়ালে আৰু পাছত তেওঁ মৰিল বুলি ভাবি তেওঁক নগৰৰ বাহিৰলৈ চোঁচৰাই লৈ গল।
+\v 20 কিন্তু শিষ্য সকল আহি তেওঁক আগুৰি ধৰি থিয় হ’ল আৰু তাৰ পাছত তেওঁ উঠি পুনৰ নগৰলৈ গল। পিছদিনা পৌল, বার্ণব্বাৰে সৈতে দর্বী নগৰলৈ গল।
+\p
+\v 21 সেই নগৰত তেওঁলোকে শুভবার্তা প্রচাৰ কৰিলে আৰু বহু লোক যীচুৰ শিষ্য হ’ল। পুনৰ তেওঁলোক লুস্ত্ৰা, ইকনিয় আৰু আন্তিয়খিয়ালৈ উলটি গল।
+\v 22 তাত তেওঁলোকে শিষ্য সকলৰ মনোবল শক্তিশালী কৰিলে আৰু বিশ্বাস অটুট ৰাখিবলৈ উৎসাহ যোগালে। তেওঁলোকে শিষ্য সকলক কলে যে, “অনেক দুখভোগৰ মাজেদি আমি ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যত প্রৱেশ কৰিব লাগিব।”
+\v 23 পৌল আৰু বার্ণব্বাই প্ৰাৰ্থনা আৰু উপবাসেৰে সৈতে প্রত্যেকটো বিশ্বাসী মণ্ডলীত শিষ্য সকলৰ কাৰণে পৰিচাৰক সকলক মনোনীত কৰিলে আৰু যি জন প্রভুত তেওঁলোকে বিশ্বাস স্থাপন কৰিলে, তেওঁৰ হাতত তেওঁলোকক সঁপি দিলে।
+\v 24 ইয়াৰ পাছত তেওঁলোক পিচিদিয়া প্রদেশৰ মাজেদি পাম্ফুলিয়ালৈ আহিল।
+\v 25 তেওঁলোকে পৰ্গাত বাক্য প্রচাৰ কৰি আত্তালিয়ালৈ গল।
+\v 26 তাৰ পৰা পৌল আৰু বার্ণব্বাই জাহাজেৰে আন্তিয়খিয়ালৈ আহিল। যি কার্য তেওঁলোকে এতিয়া সম্পূর্ণ কৰিলে, সেই কার্যৰ কাৰণে এই নগৰতে তেওঁলোকক ঈশ্বৰৰ অনুগ্রহলৈ সমর্পিত কৰা হৈছিল।
+\v 27 আন্তিয়খিয়া পোৱাৰ পাছত তেওঁলোকে মণ্ডলীৰ বিশ্বাসকাৰী সকলক একত্রিত কৰিলে। ঈশ্বৰে তেওঁলোকলৈ যি যি কৰিলে আৰু কেনেকৈ তেওঁ অনা-যিহূদী সকললৈ বিশ্বাসৰ দুৱাৰ মুকলি কৰি দিলে, সেই সকলো কথা বিৱৰি কলে।
+\v 28 তাৰ পাছত পৌল আৰু বার্ণব্বা শিষ্য সকলৰ সৈতে সেই ঠাইত ভালেমান দিনলৈ থাকিল।
+\c 15
+\s যিৰূচালেমত পৰিষদীয় সভা 
+\p
+\v 1 যিহূদা প্রদেশৰ পৰা কেইজনমান লোক আহি বিশ্বাসকাৰী ভাই সকলক এই শিক্ষা দিলে যে, “মোচিৰ বিধান অনুসাৰে চুন্নৎ কার্য নকৰিলে, তোমালোকে  উদ্ধাৰ নাপাবা।”
+\v 2 পৌল আৰু বার্ণব্বাই এই শিক্ষাৰ বিৰোধিতা কৰিলে আৰু তেওঁলোকৰ মাজত তর্ক-বিতর্ক হ’ল। পাছত ভাই সকলে সিদ্ধান্ত ললে যে, এই বিষয়ৰ মীমাংসাৰ কাৰণে পৌল, বার্ণব্বা আৰু আন কেইজনমান যিৰূচালেমত থকা পাঁচনি আৰু পৰিচাৰক সকলৰ ওচৰলৈ যাওঁক।
+\v 3 এই সিদ্ধান্তৰে মণ্ডলীয়ে তেওঁলোকক যিৰূচালেমলৈ পঠাই দিলে। তেওঁলোকে ফৈনীকিয়া আৰু চমৰীয়া দেশৰ মাজেদি গল আৰু অনা-যিহূদী সকল যে খ্রীষ্ট বিশ্বাসকাৰী হৈছে, সেই বিষয়ে ঘোষণা কৰিলে। এনেদৰে তেওঁলোকে বিশ্বাসকাৰী ভাই সকলক অতি আনন্দিত কৰিলে
+\v 4 পাছত তেওঁলোক যেতিয়া যিৰূচালেম পায়হি, তেতিয়া মণ্ডলী, পাঁচনি আৰু পৰিচাৰক সকলে তেওঁলোকক আদৰণি জনালে। ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ লগত থাকি যি যি কৰিলে, সেই বিষয়ে তেওঁলোকে সকলো কথা জনালে।
+\v 5 কিন্তু ফৰীচী সকলৰ মাজৰ পৰা অহা কেইগৰাকীমান বিশ্বাসী থিয় হ’ল আৰু কলে, “অনা-যিহূদী বিশ্বাসকাৰী সকলৰ চুন্নৎ কৰা আৱশ্যক আৰু মোচিৰ বিধান পালন কৰিবলৈ তেওঁলোকক আজ্ঞা দিয়া হওক।”
+\p
+\v 6 পাছত পাঁচনি আৰু পৰিচাৰক সকলে এই বিষয়ে আলোচনা কৰিবলৈ একগোট হ’ল।
+\v 7 বহু সময় ধৰি হোৱা তর্ক-বিতর্কৰ পাছত পিতৰে উঠি তেওঁলোকক কলে, “ভাই সকল আপোনালোকে জানে যে, অনেক দিনৰ আগেয়ে ঈশ্বৰে আপোনালোকৰ মাজত মোক মনোনীত কৰিছিল যেন অনা-যিহূদী লোকে মোৰ মুখেৰে শুভবার্তাৰ বাক্য শুনি বিশ্বাস কৰে৷
+\v 8 ঈশ্বৰে সকলোৰে হৃদয় জানে। তেওঁ আমাক যেনেকৈ পবিত্র আত্মা দান কৰিছিল, অনা-যিহূদী সকলকো সেইদৰে পবিত্ৰ আত্মা দান কৰি তেওঁলোকলৈ সাক্ষ্য দিছিল।
+\v 9 আমাৰ আৰু তেওঁলোকৰ মাজত ঈশ্বৰে বিবেচনা কৰি একো পক্ষপাত নকৰিলে, বৰঞ্চ বিশ্বাস কৰাৰ পাছত তেওঁলোকৰ হৃদয় ঈশ্বৰে শুচি কৰিলে।
+\v 10 গতিকে, আমাৰ ওপৰ পিতৃ আৰু আমি যি যুৱঁলিৰ বোজা বব পৰা নাই, সেই বোজা অনা-যিহূদী শিষ্য সকলৰ কান্ধত তুলি দি এতিয়া আপোনালোকে কিয় ঈশ্বৰৰ পৰীক্ষা কৰিছে?
+\v 11 কিন্তু আমি বিশ্বাস কৰো যে, তেওঁলোকেও আমাৰ দৰেই প্রভু যীচুৰ অনুগ্রহৰ দ্বাৰাই পৰিত্ৰাণ লাভ কৰিব।”
+\p
+\v 12 তেতিয়া সকলো মানুহ নীৰৱ হৈ গল আৰু বার্ণব্বা আৰু পৌলৰ যোগেদি অনা-যিহূদী সকলৰ মাজত ঈশ্বৰে যি আচৰিত কর্ম আৰু চিন দেখুৱালে, সেই সকলো ঘটনা লোক সকলে তেওঁলোকৰ পৰা শুনিলে।
+\v 13 তেওঁলোকে কথা কৈ শেষ কৰাৰ পাছত যাকোবে কবলৈ আৰম্ভ কৰিলে, “ভাই সকল, মোৰ কথা শুনক।
+\v 14 চিমোন পিতৰে কলে, কেনেকৈ ঈশ্বৰে প্রথমবাৰৰ বাবে অনা-যিহূদী সকলক প্রেম কৰিলে আৰু নিজৰ নামৰ কাৰণে অনা-যিহূদী সকলৰ মাজৰ পৰা কিছুলোকক গ্রহণ কৰিলে।
+\v 15 এই বিষয়ত ভাববাদী সকলৰ কথাৰো মিল আছে, যেনেকৈ লিখা আছে:  \f + \ft আমোচ 9:11-12  \f*
+\q1
+\v 16 এইবোৰৰ পাছত মই উলটি আহিম,
+\q1 দায়ুদৰ ভাঙি যোৱা পঁজা মই পুনৰায় গঢ়িম
+\q1 মই তাৰ ভগ্নাৱশেষ পুনৰ নির্ম্মাণ কৰি থিক কৰিম,
+\q1
+\v 17 যাতে মানৱ জাতিৰ অৱশিষ্ট অংশই প্রভুৰ অন্বেষণ কৰিব পাৰে;
+\q1 মোৰ নামেৰে আমন্ত্রিত সকলো অনা-যিহূদীও ইয়াৰ অন্তর্ভুক্ত হয়।
+\q1
+\v 18 যি জন প্ৰভুৱে পূৰ্বতে এই বিষয়বোৰ জনাইছিল, তেওঁ এই কথা কৈছে।”
+\v 19 এই কাৰণে মোৰ বিচাৰ এই যে, যি সকল অনা-যিহূদী লোক ঈশ্বৰলৈ ঘূৰিছে; আমি তেওঁলোকক কষ্ট দিয়া উচিত নহয়।
+\v 20 বৰং আমি তেওঁলোকলৈ এই কথা লিখি জনাওঁ যে, তেওঁলোকে যেন মূর্তি পূজা বিষয়ক কোনো অশুচিতা  \f + \ft বলি দিয়া প্রাণীৰ মাংস।  \f* , ব্যভিচাৰ আৰু টেঁটু চেপি মৰা প্রাণীৰ মাংস আৰু তেজ খোৱা, এই সকলোবোৰৰ পৰা পৃথকে থাকে।
+\v 21 কিয়নো পূর্বকালৰে পৰা প্রত্যেক নগৰতে মোচিৰ বিধান প্রচাৰ কৰা লোক সকল আছে আৰু প্রত্যেক বিশ্রামবাৰে যিহূদী সকলৰ নামঘৰত তেওঁলোকে সেইবোৰ পঢ়ে।
+\p
+\v 22 তেতিয়া গোটেই মণ্ডলীৰ সৈতে পাঁচনি আৰু পৰিচাৰক সকলে যাকোবৰ কথাত সমর্থন দিলে আৰু তেওঁলোকৰ মাজৰ পৰা যিহূদা আৰু চীল, নামৰ মণ্ডলীৰ দুজন নেতাক মনোনীত কৰি পৌল আৰু বার্ণব্বাৰ লগত আন্তিয়খিয়ালৈ পঠাবলৈ ঠিক কৰিলে। এই যিহূদাক বার্চব্বা বুলিও মতা হয়।
+\v 23 তেওঁলোকৰ হাতত এইদৰে এখন পত্র লিখি পঠালে: “আন্তিয়খিয়া, চিৰিয়া আৰু কিলিকিয়াৰ অনা-যিহূদী বিশ্বাসকাৰী ভাই সকলৰ সমীপলৈ- পাঁচনি, পৰিচাৰক আৰু বিশ্বাসকাৰী ভাই সকলৰ শুভেচ্ছা।
+\v 24 আমি শুনিবলৈ পাইছো যে, আমাৰ মাজৰ পৰা গৈ কেইজনমান লোকে আমাৰ আজ্ঞাৰ অবিহনে তোমালোকক শিক্ষা দি মন অস্থিৰ কৰিছে আৰু তোমালোকক নানা সমস্যাৰ মাজত পেলাইছে।
+\v 25 সেয়েহে আমি কেইজনমানক মনোনীত কৰিবলৈ একমত হলো আৰু তেওঁলোকক আমাৰ প্রিয় ভাই বার্ণব্বা আৰু পৌলৰ সৈতে তোমালোকৰ ওচৰলৈ পঠালো।
+\v 26 পৌল আৰু বার্ণব্বাই আমাৰ প্রভু যীচু খ্রীষ্টৰ নামৰ কাৰণে নিজৰ জীৱন বিপদাপন্ন কৰিছে;
+\v 27 এই কাৰণে আমি যিহূদা আৰু চীলক পঠালো। তেওঁলোকে তোমালোকক একেবোৰ কথাকে কব।
+\v 28 কিয়নো পবিত্ৰ আত্মা আৰু আমাৰ কাৰণে এইটোৱেই ভাল যেন দেখিলো যে, প্রয়োজনীয় এই বিষয়বোৰৰ বাহিৰে অতিৰিক্ত কোনো বোজা তোমালোকৰ ওপৰত জাপি দিয়া নহব:
+\v 29 আপোনালোকে মূর্তিৰ ওচৰত উৎসর্গ কৰা প্ৰসাদৰ পৰা বিৰত থাকক। তেজ আৰু টেটু-চেপা দি মৰা কোনো প্রাণীৰ মাংস আৰু তেজ নাখাব; কোনো ব্যভিচাৰ নকৰিব। এই সকলোবোৰৰ পৰা নিজক আতৰাই ৰাখিলে, তোমালোকৰ মঙ্গল হব। ইতি।”
+\p
+\v 30 পৌল, বার্ণব্বা আৰু সেই লোক সকলক পঠাই দিয়াৰ পাছত তেওঁলোক আন্তিয়খিয়ালৈ গল। তাতে তেওঁলোকে লোক সকলক একত্রিত কৰি চিঠি খন দিলে।
+\v 31 পাছত লোকসকলে চিঠি খন পঢ়ি উৎসাহিত হৈ আনন্দ কৰিবলৈ ধৰিলে।
+\v 32 যিহূদা আৰু চীল নিজেও ভাববাদী হোৱাত তেওঁলোকে বহুতো কথাৰে ভাই সকলক উৎসাহ দি শক্তি যোগালে।
+\v 33 এইদৰে যিহূদা আৰু চীল কিছুদিন তাত থকাৰ পাছত, তেওঁলোকক পঠোৱা লোক সকলৰ ওচৰলৈ উলটি যাবৰ কাৰণে ভাই সকলৰ পৰা কুশলে বিদায় ললে।
+\v 34 \f + \ft কিছুমান পুৰণি অনুলিপিত 34 পদত যুক্ত আছে - “কিন্তু চীলে তাতে থাকিবলৈ মন স্থিৰ কৰিলে।”  \f*
+\v 35 কিন্তু পৌল আৰু বার্ণব্বা আন্তিয়খিয়াতে থাকিল। তেওঁলোকে আন আন লোকেৰে সৈতে প্রভুৰ বাক্যৰ পৰা উপদেশ দি প্রচাৰ কৰিবলৈ ধৰিলে।
+\s শুভবার্তা প্রচাৰত পৌলৰ দ্বিতীয় যাত্রা আৰু বার্ণব্বাৰ সৈতে মতানৈক্য 
+\p
+\v 36 কিছুদিনৰ পাছত পৌলে বার্ণব্বাক কলে, “বলা, যিবোৰ নগৰত আমি প্রভুৰ বাক্য ঘোষণা কৰিছিলো, সেই ঠাইবোৰলৈ আমি এতিয়া উভটি যাওঁ আৰু ভাই সকলক দেখা কৰো; তাতে তেওঁলোক কেনে আছে তাক চাওঁগৈ।”
+\v 37 তেতিয়া বার্ণব্বাই তেওঁলোকৰ লগত যোহনকো নিবলৈ ইচ্ছা কৰিলে। এই যোহনক মাৰ্ক বুলিও মতা হয়।
+\v 38 কিন্তু পৌলে ভাবিলে, মাৰ্কক লগত নিয়াটো ভাল নহব, কাৰণ পাম্ফুলিয়াত মার্কে তেওঁলোকৰ লগ এৰি উভতি গৈছিল। পাছত তেওঁলোকৰ লগত কাম কৰিবলৈও নগল।
+\v 39 তাৰ ফলত তেওঁলোক দুয়োৰে মাজত মত বিৰোধ হ’ল। পাছত পৰস্পৰে পৃথক হৈ গল। বার্ণব্বাই মাৰ্কক লগত লৈ জাহাজেৰে কুপ্ৰ দ্বীপলৈ যাত্রা কৰিলে।
+\v 40 কিন্তু পৌলে চীলক মনোনীত কৰিলে আৰু ভাই সকলে তেওঁক প্রভুৰ অনুগ্রহৰ হাতত তুলি দিলে। পাছত তেওঁলোক তাৰ পৰা ওলাই গল।
+\v 41 পৌলে চিৰিয়া আৰু কিলিকিয়া দেশৰ মাজেদি গৈ মণ্ডলী সমূহক অধিক শক্তিশালী কৰিলে।
+\c 16
+\s পৌল আৰু চীলৰ লগত তীমথিয় 
+\p
+\v 1 তাৰ পাছত পৌল দর্বী আৰু লুস্ত্ৰা চহৰলৈ গল। তাতে তীমথিয় নামৰ এজন খ্রীষ্টৰ শিষ্য আছিল। তীমথিয়ৰ মাতৃ আছিল এগৰাকী যিহূদী খ্রীষ্টীয় বিশ্বাকাৰী মহিলা আৰু পিতৃ গ্রীক আছিল।
+\v 2 লুস্ত্ৰা আৰু ইকনিয় চহৰৰ ভাই সকলে তীমথিয়ক অতি প্রশংসা কৰিছিল।
+\v 3 পৌলে যাত্রাত তীমথিয়কো নিজৰ লগত লৈ যাবলৈ বিচাৰিলে আৰু সেয়ে তেওঁক চুন্নৎ কৰালে; কাৰণ সেই অঞ্চলবোৰত যিহূদী লোক আছিল আৰু তেওঁলোকে তীমথিয়ৰ পিতৃ গ্রীক জাতিৰ বুলি জানিছিল।
+\v 4 পাছত তেওঁলোক নগৰবোৰৰ মাজেদি যাওঁতে যিৰূচালেমত পাঁচনি আৰু পৰিচাৰক সকলে লিখি দিয়া নিৰ্দেশনাবোৰ পালন কৰিবলৈ মণ্ডলীবোৰক জনালে।
+\v 5 এইদৰে মণ্ডলীবোৰ বিশ্বাসত দৃঢ় হৈ দিনে দিনে লেখত বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিলে।
+\s ইউৰোপত শুভবার্তা প্রচাৰ 
+\p
+\v 6 পবিত্ৰ আত্মাই পৌল আৰু তেওঁৰ সংগী সকলক এচিয়া দেশত বাক্য প্রচাৰ কৰিবলৈ বাধা দিলে, তেতিয়া তেওঁলোক ফিৰুগিয়া আৰু গালাতীয়াৰ অঞ্চলবোৰৰ মাজেদি গল।
+\v 7 আৰু মূচিয়াৰ সীমান্ত অঞ্চলত আহি তেওঁলোকে বিথুনিয়া গাওঁলৈ যাবৰ বাবে চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু প্রভু যীচুৰ আত্মাই তেওঁলোকক যাবলৈ নিদিলে।
+\v 8 সেয়েহে, তেওঁলোকে মূচিয়া পাৰ হৈ ত্রোৱা নগৰলৈ গুচি গল।
+\v 9 নিশা পৌলে এটা দর্শন দেখিলে যে, এজন মাকিদনিয়া মানুহে থিয় হৈ তেওঁক মিনতি কৰি কৈছে “মাকিদনিয়ালৈ আহি আমাক সহায় কৰা।”
+\v 10 পৌলে এই দর্শন পোৱাৰ পাছত আমি শীঘ্রেই মাকিদনিয়ালৈ যাবৰ কাৰণে প্রস্তুত হলো। কাৰণ, আমি বুজি পালো যে মাকিদনিয়াৰ লোক সকলৰ আগত শুভবার্তা প্রচাৰ কৰিবৰ বাবে ঈশ্বৰে আমাক মাতিছে।
+\s লুদিয়াৰ মন পৰিৱর্তন 
+\p
+\v 11 পাছত ত্রোৱা এৰি আমি জাহাজেৰে পোনে পোনে চামথাকীলৈ গলো আৰু পিছদিনা নিয়াপলি নগৰলৈ আহিলো।
+\v 12 তাৰ পৰা আমি মাকিদনিয়াৰ ফিলিপী নগৰলৈ গলো। ফিলিপী নগৰ খন সেই এলেকাৰ এখন উল্লেখনীয় নগৰ আৰু ই এক ৰোমান উপনিৱেশ। আমি এই নগৰত বহু দিন থাকিলো।
+\p
+\v 13 বিশ্রামবাৰে আমি নগৰৰ দুৱাৰৰ বাহিৰেদি নদীৰ কাষলৈ গলো; ভাবিছিলো, তাত নিশ্চয় প্ৰাৰ্থনা কৰিবৰ বাবে ঠাই আছে৷ তাতে যি মহিলা সকল আহি একেলগে মিলিত হৈছিল, পাছত আমি তেওঁলোকৰ কাষত বহি কথা কবলৈ ধৰিলো।
+\v 14 সেই মহিলা সকলৰ মাজত থুয়াতীৰা চহৰৰ ঈশ্বৰৰ উপাসনা কৰা লুদীয়া নামৰ এগৰাকী মহিলাও আছিল আৰু তেওঁ বেঙুনীয়া কাপোৰৰ ব্যৱসায় কৰিছিল। তেওঁ আমাৰ কথা শুনি আছিল। তাতে পৌলে যি কথা কৈ আছিল, সেই কথা মন দি শুনিবলৈ প্রভুৱে লুদীয়াৰ হৃদয় মুকলি কৰিলে।
+\v 15 তাতে লুদীয়া আৰু পৰিয়ালৰ সকলোৱে বাপ্তিস্ম  \f + \ft বাপ্তিস্মৰ অর্থ জলদীক্ষা  \f* ললে আৰু আমাক অনুৰোধ কৰি কলে, “যদিহে মোক আপোনালোকে প্রভুৰ বিশ্বাসকৰী বুলি বিবেচনা কৰে তেনেহলে মোৰ ঘৰত আহি থাককহি।” এইদৰে তেওঁ আমাক বৰকৈ জোৰ কৰিলে।
+\s ফিলিপী নগৰত পৌলৰ প্রচাৰ। বন্দীশালত পৌল আৰু চীল 
+\p
+\v 16 এদিন আমি যেতিয়া প্ৰাৰ্থনাৰ ঠাইলৈ গৈ আছিলো, তেতিয়া এক অশুচি আত্মাই লম্ভা এজনী অল্প বয়সীয়া ছোৱলী আমাৰ আগত আহি উপস্থিত হ’ল। অশুচি আত্মাৰ প্রভাৱত তাই ভৱিষ্যতৰ কথা কব পাৰিছিল আৰু এনেদৰে তাই মালিকবোৰক বহু লাভৱান কৰিছিল।
+\v 17 এই ছোৱালী জনীয়ে পৌল আৰু আমাৰ পিছে পিছে আহিল আৰু উচ্চস্বৰে কলে “এই মানুহবোৰ সর্বোপৰি ঈশ্বৰৰ দাস। তেওঁলোকে পৰিত্রাণৰ পথৰ বিষয়ে তোমালোকৰ আগত ঘোষণা কৰিছে।”
+\v 18 এইদৰে তাই ভালেমান দিনলৈকে কৈ আছিল। শেষত পৌলে বিৰক্ত হৈ, পিছলৈ ঘূৰি সেই আত্মাক কলে, “মই তোক যীচু খ্রীষ্টৰ নামত আজ্ঞা দিছো, তাইৰ পৰা বাহিৰ ওলা।” তেতিয়া লগে লগে সেই ভূতৰ আত্মা বাহিৰ ওলাই গল।
+\p
+\v 19 তাৰ পাছত তাইৰ মালিকবোৰে যেতিয়া দেখিলে যে, তেওঁলোকৰ লাভৰ আশা নোহোৱা হ’ল, তেতিয়া তেওঁলোকে পৌল আৰু চীলক ধৰি চোঁচৰাই বজাৰলৈকে আনি শাসনকৰ্তা জনৰ ওচৰলৈ লৈ গল।
+\v 20 তাৰ পাছত তেওঁলোকক শাসনকর্তা সকলৰ ওচৰলৈ নি কলে, “এওঁলোক যিহূদী মানুহ আৰু আমাৰ নগৰত এওঁলোকে গণ্ডগোল আৰম্ভ কৰিছে।
+\v 21 এওঁলোকে এনেবোৰ শিক্ষা দিছে, যিবোৰ ৰোমান নাগৰিক হিচাপে গ্রহণ কৰা বা পালন কৰা আমাৰ কাৰণে নীতি বিৰুদ্ধ।”
+\v 22 তেতিয়া আন জনতাও একেলগে পৌল আৰু চীলৰ বিৰুদ্ধে থিয় হ’ল। শাসনকর্তা সকলে পৌল আৰু চীলৰ কাপোৰ ফালি সিহঁতক বেতেৰে কোবাবলৈ আদেশ দিলে।
+\v 23 অতিকৈ মাৰধৰ কৰাৰ পাছত তেওঁলোকক বন্দীশালত সুমুৱাই থলে আৰু কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষক কঢ়া পহৰা দিবলৈ আদেশ দিলে।
+\v 24 কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষই এই আদেশ পাই পৌল আৰু চীলক জেলৰ ভিতৰ কক্ষলৈ নি কাঠৰ বেৰিত তেওঁলোকৰ ভৰি আৱদ্ধ কৰি বান্ধি থলে।
+\p
+\v 25 তেতিয়া প্রায় মাজনিশা। পৌল আৰু চীলে ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে প্ৰাৰ্থনা কৰি স্তুতি-গীত গাই আছিল। আন কয়দী সকলেও তেওঁলোকে গোৱা স্তুতি-গীত শুনি আছিল।
+\v 26 এই সময়তে হঠাৎ এক বৰ ভূমিকম্প হ’ল আৰু বন্দীশালৰ ভেঁটি পর্যন্ত কঁপি উঠিল। তেতিয়া বন্দীশালৰ সকলো দুৱাৰ আৰু কয়দী সকলৰ শিকলিৰ বান্ধবোৰ খোল খাই গল।
+\v 27 কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষই টোপনিৰ পৰা সাৰ পাই কাৰাগাৰৰ দুৱাৰবোৰ মুকলি দেখি, নিজৰ তৰোৱাল উলিয়াই আত্মঘাতী হবলৈ বিচাৰিলে। কিয়নো তেওঁ ভাবিলে যে, কয়দীবোৰ পলাই গল।
+\v 28 কিন্তু পৌলে চিঞঁৰি বৰ মাতেৰে কলে, “নিজৰ ক্ষতি নকৰিব৷ আমি সকলো ইয়াতে আছো।”
+\v 29 তেতিয়া কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষই কাৰোবাক চাকি আনিবলৈ কৈ ভিতৰলৈ দৌৰি গল আৰু ভয়তে কঁপি কঁপি পৌল আৰু চীলৰ আগত উবুৰি খাই পৰিল।
+\v 30 তেওঁলোকক বাহিৰলৈ আনি সুধিলে, “মহাশয়সকল, পৰিত্ৰাণ পাবলৈ হলে মই কি কৰিব লাগিব?”
+\v 31 তেওঁলোকে কলে, “প্রভু যীচুত বিশ্বাস কৰক, তেতিয়া আপুনি আৰু আপোনাৰ ঘৰৰ সকলোৱে পৰিত্ৰাণ লাভ কৰিব।”
+\v 32 তেওঁলোকে তাৰ পাছত কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষৰ লগতে তেওঁৰ ঘৰৰ সকলোকে প্রভুৰ বাক্য কলে।
+\v 33 কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষই সেই নিশাই পৌল আৰু চীলক লৈ গৈ তেওঁলোকৰ আঘাতৰ ঠাইবোৰ ধুই দিলে আৰু তেওঁ সপৰিয়ালে তেতিয়াই বাপ্তিস্ম গ্রহণ কৰিলে।
+\v 34 তেওঁ পৌল আৰু চীলক নিজৰ ঘৰলৈ আনি খাবলৈ দিলে আৰু পৰিয়ালৰ আটায়ে ঈশ্বৰত বিশ্বাস কৰাত, তেওঁ সমস্ত পৰিয়ালে সৈতে অতিশয় আনন্দ কৰিলে।
+\p
+\v 35 পিছদিনা পুৱা শাসনকর্তা সকলে পৰীয়া সকললৈ এই বার্তা দি পঠালে, “সেই মানুহকেইজনক এৰি দিয়া।”
+\v 36 কাৰাগাৰৰ অধ্যক্ষই সেই কথা পৌলক জনাই কলে, “শাসনকর্তা সকলে তোমালোকক এৰি দিবৰ কাৰণে আমাৰ ওচৰলৈ বার্তা পঠাইছে; গতিকে তোমালোক এতিয়া ওলাই আহক আৰু শান্তিৰে গুছি যাওঁক।”
+\v 37 কিন্তু পৌলে তেওঁলোকক কলে, “আমি ৰোমান নাগৰিক; আমাক বিনা বিচাৰেৰে ৰাইজৰ আগত কোবাই কাৰাবন্দী কৰি থলে। এতিয়া তেওঁলোকে আমাক গোপনে এৰি দিব বিচাৰিছে নেকি? এইটো হব নোৱাৰে। তেওঁলোক নিজে ইয়ালৈ আহি আমাক বাহিৰলৈ উলিয়াই নিব লাগিব।”
+\v 38 পৰীয়া সকলে শাসনকর্তা সকলৰ ওচৰলৈ গৈ এই সম্বাদ দিলে। তেতিয়া এই সম্বাদ পাই তেওঁলোকে পৌল আৰু চীলক ৰোমান লোক বুলি জানিলে আৰু তেওঁলোকে ভয় খালে।
+\v 39 পাছত শাসনকর্তা সকলে আহি তেওঁলোকৰ ওচৰত ক্ষমা বিচাৰিলে আৰু বন্দীশালৰ পৰা বাহিৰলৈ আনি নগৰ এৰি যাবলৈ তেওঁলোকক অনুৰোধ কৰিলে।
+\v 40 পৌল আৰু চীল কাৰাগাৰৰ পৰা ওলাই লুদীয়াৰ ঘৰলৈ গল। তাতে তেওঁলোক গৈ ভাই সকলৰ লগত দেখা হ’ল আৰু তেওঁলোকক উৎসাহ উদ্দীপনা দিলে। তাৰ পাছত পৌল আৰু চীলে নগৰ এৰি গুছি গল।
+\c 17
+\s পৌল আৰু চীল থিচলনীকিত 
+\p
+\v 1 ইয়াৰ পাছত তেওঁলোক আম্ফিপলি আৰু আপল্লোনিয়া নগৰৰ মাজেদি থিচলনীকি চহৰলৈ গল। তাত যিহূদী সকলৰ এটা নামঘৰ আছিল।
+\v 2 পৌলে তেওঁৰ নিয়ম অনুযায়ী যিহূদী সকলৰ নামঘৰলৈ গল আৰু একেৰাহে তিনিটা বিশ্রামবাৰত তেওঁলোকৰ সৈতে শাস্ত্ৰৰ পৰা যুক্তিৰে আলোচনা কৰিলে।
+\v 3 তেওঁ শাস্ত্ৰীয় বচন মেলি ব্যাখ্যা কৰিলে যে, খ্রীষ্টই দুখভোগ কৰা আৰু মৃত্যুৰ পৰা পুণর্জীৱিত হোৱাৰ প্রয়োজন আছিল। তেওঁ আকৌ কলে, “এই যি যীচুক মই তোমালোকৰ আগত প্রচাৰ কৰিছো, সেই যীচুৱেই হৈছে খ্রীষ্ট।”
+\v 4 তাতে কিছুমান যিহূদীয়ে এই কথাত সন্মতি জনাই পৌল আৰু চীলৰ লগত যোগ দিলে। তাৰোপৰি অনেক ঈশ্বৰভক্ত গ্রীক আৰু গণ্য-মান্য মহিলা সকলকে ধৰি এক বৃহৎ দলে তেওঁলোকৰ লগত যোগ দিলে।
+\v 5 কিন্তু বিশ্বাস নকৰা যিহূদী সকলে হিংসা কৰি বজাৰ অঞ্চলৰ পৰা কিছুমান দুষ্ট লোকক মাতি আনি একগোট কৰিলে আৰু নগৰৰ মাজত গণ্ডগোল লগাই দিলে। পৌল আৰু চীলক বিচাৰি মানুহবোৰৰ মাজলৈ নিবৰ বাবে তেওঁলোকে যাচোনৰ ঘৰ আক্রমণ কৰিলে।
+\v 6 কিন্তু তাত তেওঁলোকক নাপাই যাচোন আৰু কোনো কোনো ভাইক টানি আনি চহৰৰ শাসনকর্তাৰ আগলৈ লৈ গল আৰু চিঞঁৰি কবলৈ ধৰিলে, “যি লোক সকলে সমগ্র পৃথিৱী উলট-পালট কৰিছে, তেওঁলোক এতিয়া ইয়াতো উপস্থিত হৈছে,
+\v 7 আৰু যাচোনে তেওঁলোকক আলহী কৰি ৰাখিছে। এই লোক সকলে কৈচৰৰ  আজ্ঞা অমান্য কৰি কৈ ফুৰিছে যে, যীচু নামৰ আন এজন ৰজা আছে।”
+\v 8 এইবোৰ কথা শুনি সমবেত জনতা আৰু নগৰৰ শাসনকর্তা সকল উদ্বিগ্ন হৈ পৰিল।
+\v 9 তেওঁলোকে যাচোন আৰু আন লোক সকলৰ পৰা জৰিমনা ললে আৰু জৰিমনা আদায় দিয়াৰ পাছত তেওঁলোকক যাবলৈ এৰি দিলে।
+\p
+\v 10 সেই ৰাতিয়েই ভাই সকলে পৌল আৰু চীলক বিৰয়ালৈ পঠাই দিলে। সেই ঠাই পাই তেওঁলোক যিহূদী সকলৰ নামঘৰলৈ গল।
+\v 11 থিচলনীকিৰ লোক সকলতকৈ বিৰয়াৰ লোক সকল উদাৰ মনোভাৱাপন্ন আছিল। তেওঁলোকে অতি আগ্রহেৰে বাক্য শুনি গ্রহণ কৰিলে আৰু সত্যতা জানিবলৈ প্রতিদিনে শাস্ত্ৰৰ বাক্য অনুসন্ধান কৰিলে।
+\v 12 ইয়াৰ ফলত তেওঁলোকৰ মাজৰ অনেকে বিশ্বাস কৰিলে। এই বিশ্বাসকাৰী সকলৰ মাজত কেইজনমান প্রভাৱশালী গ্রীক মহিলা আৰু বহু পুৰুষও আছিল।
+\v 13 কিন্তু পৌলে বিৰয়ালৈ আহি ঈশ্বৰৰ বাক্য প্রচাৰ কৰি আছে বুলি শুনিবলৈ পাই থিচলনীকিৰ যিহূদী সকল সেই ঠাইলৈ আহি লোক সকলক উত্তেজিত কৰিলে।
+\v 14 ভাই সকলে তেতিয়াই পলম নকৰি পৌলক সাগৰৰ তীৰলৈ পঠাই দিলে; কিন্তু চীল আৰু তীমথিয় বিৰয়াতে থাকিল।
+\v 15 যি সকল লোকে পৌলক লগত লৈ গৈছিল, তেওঁলোকে তেওঁক আথিনী চহৰলৈ লৈ গল আৰু পৌলক তাতে এৰিলে। পাছত তেওঁলোকে পৌলৰ পৰা চীল আৰু তীমথিয়ৰ কাৰণে এই আদেশ লৈ আহিল যে, তেওঁলোকে যেন অতি সোনকালে পৌলৰ লগ লয়।
+\s পৌল আথিনী নগৰত 
+\p
+\v 16 আথিনী চহৰত পৌলে চীল আৰু তীমথিয়ৰ কাৰণে অপেক্ষাত থাকোতে, সেই চহৰ মূৰ্তিবোৰেৰে পূর্ণ হৈ থকা দেখিলে। তাতে তেওঁৰ অন্তৰ-আত্মা অতি ব্যথিত হৈ উঠিল।
+\v 17 সেয়ে তেওঁ যিহূদী আৰু ঈশ্বৰক উপাসনা কৰা গ্রীক সকলৰ লগত নামঘৰত যুক্তিৰে আলোচনা কৰিলে। বজাৰ অঞ্চলতো প্রতিদিনে লগ পোৱা লোক সকলৰ লগত আলোচনা কৰিলে।
+\v 18 তাতে ইপিকূৰী আৰু স্তোয়িকী দর্শন-শাস্ত্রৰ দার্শনিক কেইজনমানে পৌলৰ লগত তর্ক-যুদ্ধত লিপ্ত হ’ল। কিছুমানে কলে, “এই জনে বকবকাই কি কবলৈ বিচাৰিছে?” আন কোনোবাই কলে, “ই দেখিছো কোনোবা বিদেশী দেৱতাবোৰৰ কথা প্রচাৰ কৰিছে।” কাৰণ পৌলে যীচু আৰু তেওঁৰ পুনৰুত্থানৰ বিষয়ে কৈ আছিল।
+\v 19 তেওঁলোকে পৌলক ধৰি আৰেয়পাগৰ সভালৈ নি সুধিলে, “আপুনি এই যি নতুন শিক্ষা দিছে, সেইটো কি, সেই বিষয়ে আমি জনিব পাৰো নে?
+\v 20 কিয়নো আপুনি কিছুমান অদ্ভুত কথা আমাক শুনাইছে। গতিকে এই কথাবোৰৰ অর্থ কি, সেই বিষয়ে আমি জানিব বিচাৰো।”
+\v 21 আথিনীৰ লোক সকলে আৰু তাত থকা বিদেশী সকলেও মাত্র কিছুমান নিত্য নতুন বিষয় লৈ আলোচনা কৰি বা শুনি আজৰি সময় কটায়।
+\p
+\v 22 তেতিয়া পৌলে আৰেয়পাগৰ সভাৰ মাজত থিয় হৈ কলে, “হে আথিনীৰ জনগণ, মই দেখিছো যে তোমালোক সকলো ক্ষেত্রতে অতিশয় ধর্মপ্ৰাণ মানুহ।
+\v 23 কিয়নো মই ঘূৰি ফুৰোতে আৰু তোমালোকে  উপাসনা কৰা বস্তুবোৰ লক্ষ্য কৰোঁতে, ‘অবিদিত ঈশ্বৰলৈ বেদি’ বুলি লিখা এটা বেদি দেখা পালো। এতেকে তোমালোকে  নাজানি যি জনৰ উপাসনা কৰিছে, তেওঁৰ সম্বন্ধে মই তোমালোকৰ ওচৰত প্রচাৰ কৰিছো।
+\v 24 ঈশ্বৰ, যি জন পৃথিৱী আৰু তাত থকা সকলো বস্তুৰ সৃষ্টিকর্তা, তেওঁ স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীৰ গৰাকী। তেওঁ মনুষ্যৰ হাতেৰে সজা মন্দিৰত নিবাস নকৰে।
+\v 25 মনুষ্যৰ হাতৰ সেৱা কার্য তেওঁৰ প্রয়োজন নাই। তেওঁৰতো একোৰে অভাৱ নাই, কাৰণ তেওঁ নিজেই সকলোকে জীৱন, নিশ্বাস আৰু আন সকলো দিয়ে।
+\v 26 এজন মানুহৰ পৰা ঈশ্বৰে সমগ্র মানৱ জাতি সৃষ্টি কৰিলে যাতে তেওঁলোকে গোটেই পৃথিৱীতে বসবাস কৰিব পাৰে। ঈশ্বৰে, মানুহে বসবাস কৰি থাকিব পৰা ঠাইৰ সীমা আৰু নির্দ্ধাৰিত কাল ঠিক কৰিলে।
+\v 27 সেয়ে, মানুহে ঈশ্বৰক বিচাৰিব লাগে আৰু বিচাৰি যেন শেষত তেওঁক লগ পায়। আচলতে, তেওঁ আমাৰ কাৰো পৰা দূৰৈত নাই।
+\v 28 কিয়নো আমি তেওঁতে জীয়াই আছো, চলা-ফুৰা কৰিছো আৰু আছো, যেনেকৈ তোমালোকৰ কবি সকলৰ এজনে কৈছে, ‘কাৰণ আমিও তেওঁৰ সন্তান।’
+\v 29 আমি যদি ঈশ্বৰৰ সন্তান হওঁ, তেনেহলে মানুহৰ শিল্পকলা আৰু চিন্তাৰে সজা সোণ, ৰূপ বা পাথৰৰ মূর্তিৰ দৰে ঈশ্বৰৰ ঐশ্বৰিকতাক আমি কল্পনা কৰিব নালাগে।
+\v 30 এই কাৰণতে, মানুহৰ অজ্ঞানতাৰ এনে কালছোৱাক ঈশ্বৰে ক্ষমাৰ চকুৰে চাইছে, কিন্তু এতিয়া তেওঁ সকলো ঠাইতে আটাই মানুহক মনপালটন কৰিবলৈ আজ্ঞা দিছে।
+\v 31 কিয়নো তেওঁ এনে এটা দিন নিৰূপণ কৰিছে যে, সেইদিনা তেওঁ মনোনীত কৰা লোক জনৰ দ্বাৰাই গোটেই পৃথিৱীক ধাৰ্মিকতাত সোধবিচাৰ কৰিব। ঈশ্বৰে সেই লোকক মৃতবোৰৰ মাজৰ পৰা তুলি সকলোৰে আগত তেওঁৰ প্রমাণ দিলে।
+\p
+\v 32 আথিনীৰ লোক সকলে যেতিয়া মৃতসকলৰ পুনৰুত্থানৰ কথা শুনিলে, কেইজনমানে পৌলক ঠাট্টা-মস্কৰা কৰিবলৈ ধৰিলে; কিন্তু আন কোনো কোনোৱে কলে, “এই বিষয়ে আমি আকৌ এবাৰ আপোনাৰ পৰা শুনিম।”
+\v 33 ইয়াৰ পাছত পৌলে তেওঁলোকক এৰি গুছি গল।
+\v 34 কিন্তু কেইজনমানে আহি পৌলক লগ ধৰিলে আৰু বিশ্বাস কৰিলে। সেই বিশ্বাসকাৰী সকলৰ মাজত আৰেয়পাগৰ সদস্য দিয়নুচিয়, দামাৰী নামৰ এগৰাকী মহিলা আৰু তেওঁলোকৰ লগত আন কেইজনমান আছিল।
+\c 18
+\s কৰিন্থত পৌল 
+\p
+\v 1 ইয়াৰ পাছত পৌলে আথিনী এৰি কৰিন্থলৈ গল।
+\v 2 তাতে তেওঁ পন্ত দেশত জন্মা আক্কিলা নামৰ এজন যিহূদীক দেখা পালে; সেই সময়ত তেওঁ, তেওঁৰ ভার্যা প্ৰিষ্কিলাক লৈ ইটালী দেশৰ পৰা আহিছিল, কাৰণ ক্লৌদিয়ই সকলো যিহূদীকে ৰোম এৰি যাবলৈ নির্দেশ দিছিল। পৌল তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ আহিল।
+\v 3 তেওঁলোক যিহেতু ব্যৱসায়ত পৌলৰ দৰে তম্বু বনোৱা লোক আছিল, সেয়েহে পৌলে তেওঁলোকৰ লগতে থাকি কাম কৰিবলৈ ধৰিলে।
+\v 4 প্রত্যেক বিশ্রামবাৰে পৌলে নামঘৰত যুক্তি-পৰামর্শৰে যিহূদী আৰু গ্রীক সকলক বিশ্ৱাস কৰিবলৈ প্রত্যয় জন্মায়।
+\v 5 চীল আৰু তীমথিয় মাকিদনিয়া দেশৰ পৰা অহাৰ পাছত পৌলে আত্মাৰ দ্বাৰা অনুপ্রাণিত হৈ ঘোষণা কৰিলে আৰু যিহূদী সকলৰ আগত যীচুৱেই যে খ্রীষ্ট হয়, সেই সাক্ষ্য দিলে
+\v 6 যেতিয়া যিহূদী সকলে পৌলৰ বিৰুদ্ধাচৰণ কৰি তেওঁক অপমান কৰিবলৈ ধৰিলে, তেতিয়া পৌলে তেওঁলোকৰ ফালে নিজৰ কাপোৰ জোকাৰি কলে, “তোমালোকৰ তেজৰ দায় তোমালোকৰ মূৰৰ ওপৰতে থাকক; মই নিৰ্দোষী। এতিয়াৰ পৰা মই অনা-যিহূদী সকলৰ ওচৰলৈ যাওঁ।”
+\v 7 পাছত, তেওঁ তাৰ পৰা গৈ ঈশ্বৰৰ উপাসনা কৰা তীত-যুষ্ট নামেৰে এজনৰ ঘৰত উপস্থিত হ’ল৷ তেওঁৰ ঘৰ নামঘৰৰ কাষতে আছিল।
+\v 8 পৌলৰ কথা শুনি নামঘৰৰ অধিকাৰী ক্ৰীষ্পে আৰু তেওঁৰ ঘৰৰ সকলোৱে প্ৰভুত বিশ্বাস কৰি বাপ্তিস্ম গ্ৰহণ কৰিলে৷ কৰিন্থীয়া সকলৰ মাজৰ বহু লোকে তেওঁৰ পৰা শুভবাৰ্তা শুনি বাপ্তিস্ম গ্ৰহণ কৰিলে।
+\v 9 প্ৰভুৱে ৰাতি পৌলক দৰ্শন দি কলে “তুমি ভয় নকৰিবা, মনে মনে নাথাকি, প্ৰচাৰ কৰা;
+\v 10 মই তোমাৰ লগত আছো, কোনেও তোমাক হানি কৰিব নোৱাৰে, মোৰ বহু লোক এই নগৰত আছে৷’’
+\v 11 তাতে পৌলে এবছৰ ছয় মাহ তেওঁলোকৰ মাজত থাকি ঈশ্বৰৰ বাক্য শিকালে।
+\v 12 তেতিয়া গাল্লিয়ো আখায়া দেশৰ অধিপতি হৈ থকা সময়ত যিহূদী সকলে, পৌলৰ বিপক্ষে উঠি, তেওঁক বিচাৰৰ আসনৰ সন্মূখলৈ আনিলে;
+\v 13 তেওঁলোকে কলে, “এই লোক জনে বিধানৰ বিৰুদ্ধে গৈ ঈশ্বৰৰ উপাসনা কৰিবলৈ মানুহবোৰক উচটনি দিছে।”
+\v 14 পৌলে যেতিয়া কথা কবলৈ ইচ্ছা কৰিলে, তেতিয়া গাল্লিয়োৱে যিহূদী সকলৰ উদ্দেশ্যে কলে, “হে যিহূদী সকল, এয়ে অন্যায় বা আপত্তি জনক গোচৰ হোৱা হলে, মই তোমালোকৰ ওজৰ আপত্তি মানিলো হয়।
+\v 15 কিন্তু এই সকলো প্ৰশ্ন তোমালোকৰ বাক্য, নাম বা বিধানৰ বাদ-বিচাৰৰ কাৰণেহে ব্যৱহাৰ হয়, তেনেহলে এই বিষয়ে তোমালোকে নিজে বিচাৰ কৰি চাবা, এই বিষয়ে বিচাৰ কৰিবলৈ মই উৎসাহিত নহওঁ৷”
+\v 16 পাছত গেল্লিয়োৱে তেওঁলোকক বিচাৰৰ আসনৰ পৰা আতৰ কৰিলে।
+\v 17 তাতে তেওঁলোকে নামঘৰৰ অধিকাৰী চোস্থিনিক বলপূর্ব্বক ধৰি আনি বিচাৰৰ আসনৰ ওচৰত মাৰধৰ কৰিলে, সিহঁতে কৰা কামবোৰত গাল্লিয়োৱে মনোযোগ নিদিলে।
+\v 18 পৌলে, সেই ঠাইতে বহু দিনলৈকে থাকি, ভাই সকলৰ পৰা বিদায় লৈ সাগৰীয় পথেদি চিৰিয়া দেশলৈ যাত্ৰা কৰিলে; তেওঁৰ লগত প্ৰিষ্কিলা আৰু আক্কিলাও গল৷ তেওঁ কিংক্ৰিয়াত নিজৰ মূৰ খুৰাইছিল; কিয়নো তেওঁৰ কোনো সংকল্প আছিল।
+\v 19 ইয়াৰ পাছত তেওঁলোক যেতিয়া ইফিচ নগৰ পালে, প্ৰিষ্কিলা আৰু আক্কিলাক তাতে থাকিবলৈ দি পৌলে নিজে নামঘৰত সোমাই যিহূদী সকলে সৈতে বাদ-বিচাৰ কৰিলে।
+\v 20 তাতে আৰু কিছুদিন থাকিবলৈ তেওঁলোকে পৌলক অনুৰোধ কৰিলে, কিন্তু তেওঁ অমান্তি হল।
+\v 21 “ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা হলে তোমালোকৰ ওচৰলৈ আকৌ আহিম” এই বুলি কৈ, সাগৰীয় পথেদি ইফিচলৈ যাবৰ বাবে জাহাজেৰে যাত্ৰা কৰিলে।
+\v 22 পাছত কৈচৰীয়াত  নামি, যিৰূচালেমলৈ গৈ মণ্ডলীক আন্তৰিক অভিনন্দন জনাই, তাৰ পৰা আন্তিয়খিয়ালৈ আহিল।
+\v 23 তেওঁ কিছুদিন তাতে থাকি, তাৰ পৰা গালাতীয়া আৰু ফিৰুগিয়া দেশেদি ফুৰি ফুৰি সকলো শিষ্যক উৎসাহিত কৰিলে।
+\v 24 সেই সময়ত আপল্লো নামেৰে এজন যিহূদী মানুহ ইফিচলৈ আহিছিল৷ তেওঁ আলেকজেন্দ্ৰিয়া নিবাসী, এজন সুবক্তা আৰু শাস্ত্ৰৰ বিষয়বোৰত নিপূণ আছিল।
+\v 25 তেওঁ যোহনৰ বাপ্তিস্মৰ বিষয়ে শিক্ষা পাইছিল আৰু আত্মাত উৎসাহিত হৈ ঈশ্বৰৰ বাক্য বিশদ ৰূপে ঘোষণা কৰিছিল; কিন্তু তেওঁ যোহনৰ বাপ্তিস্মৰ বিষয়েহে জানিছিল।
+\v 26 পাছত তেওঁ নামঘৰত সাহসেৰে প্ৰচাৰ কৰিবলৈ ধৰিলে; তেতিয়া প্ৰিষ্কিলা আৰু আক্কিলাই তেওঁৰ এই কথা শুনাত, তেওঁক তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ লৈ আহিল আৰু ঈশ্বৰৰ পথৰ বিষয়ে বিশদ ভাবে বুজাই দিলে।
+\p
+\v 27 যেতিয়া তেওঁ আখায়া দেশলৈ যাব বিছাৰিলে; ভাই সকলে উৎসাহ দি তেওঁক আদৰি লবলৈ শিষ্য সকললৈ পত্ৰ লিখি প্ৰেৰণ কৰিলে; তাতে তেওঁ সেই ঠাই পোৱাত অনুগ্ৰহৰ দ্বাৰাই বিশ্বাস কৰা সকলক মহৎ উপকাৰ সাধন কৰিলে।
+\v 28 কিয়নো যীচু যে খ্ৰীষ্ট হয়, তেওঁ শাস্ত্ৰৰ দ্বাৰাই এই বিষয়ে প্ৰমাণ কৰি দেখুৱালে, তাতে তেওঁ সবর্বসাধাৰণৰ আগত যিহূদী সকলৰ আপত্তি খণ্ডন কৰিলে।
+\c 19
+\p
+\v 1 আপল্লো কৰিন্থত থকা সময়ত পৌলে উচ্চভূমি অঞ্চলৰ মাজেদি আহি ইফিচ চহৰ পালেহি; তাতে তেওঁ কেইজনমান শিষ্যক লগ পালে৷
+\v 2 পৌলে তেওঁলোকক সুধিলে, “তোমালোকে যেতিয়া বিশ্বাস কৰিলে, তেতিয়া পবিত্ৰ আত্মা পালে নে?” তেওঁলোকে তেওঁক কলে, “পবিত্ৰ আত্মা দিয়া হৈছে নে নাই, সেই বিষয়ে আমি শুনিবলৈকে নাপালো৷”
+\p
+\v 3 তেতিয়া তেওঁ কলে, “তেনেহলে তোমালোকে কি কাৰণত বাপ্তাইজিত হ’ল?” তেওঁলোকে কলে, “যোহনৰ বাপ্তিস্ম লোৱা দেখি”।
+\v 4 তেতিয়া পৌলে কলে, “যোহনে লোক সকলক কৈছিল, যি জন মোৰ পাছত আহিছে, তেওঁত অর্থাৎ যীচুত বিশ্বাস কৰা; এই বুলি তেওঁ তেওঁলোকক মনপালটনৰ বাপ্তিস্মৰে বাপ্তাইজ কৰিলে।”
+\p
+\v 5 এই কথা শুনি তেওঁলোকে প্ৰভু যীচুৰ নামেৰে বাপ্তাইজিত হ’ল।
+\v 6 ইয়াৰ পাছত পৌলে যেতিয়া তেওঁলোকৰ গাত হাত দিলে, তেতিয়া তেওঁলোকৰ ওপৰলৈ পবিত্ৰ আত্মা আহিল; তাতে তেওঁলোকে নানা ভাষাৰে কথা কৈ ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰিলে।
+\v 7 তেওঁলোক প্ৰায় বাৰ জন মান মানুহ আছিল।
+\p
+\v 8 পাছত পৌল নামঘৰলৈ গল আৰু সেই ঠাইত তিনি মাহ মান থাকি নিৰ্ভীক ভাবে প্ৰচাৰ কৰিলে; আৰু ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ বিষয়ে নানা কথাৰে বাদ-বিচাৰ কৰি লোক সকলক মনোনিবেশ কৰিবলৈ তেওঁ বুজাই দিলে৷
+\v 9 কিন্তু তেওঁলোকৰ মাজৰ কিছুমান লোকৰ মন কঠোৰ আৰু অবাধ্য হ’ল৷ তেওঁলোকে লোক সকলৰ আগত খ্ৰীষ্টীয় পথৰ নিন্দা কৰিবলৈ ধৰিলে৷ তেতিয়া তেওঁ তেওঁলোকক তাতে এৰি শিষ্য সকলক পৃথকে তুৰাণ্ণ নামেৰে এজনৰ পঢ়াশালীলৈ নি নিতৌ কথোপকথন কৰিব ধৰিলে।
+\v 10 এইদৰে তেওঁ দুবছৰলৈ সেই ঠাইতে থাকিল, আৰু এচিয়াত বাস কৰা সকলো যিহূদী আৰু গ্ৰীক সকলে প্ৰভুৰ বাক্য শুনিবলৈ পালে।
+\p
+\v 11 ঈশ্বৰে পৌলৰ হতুৱাই এনে পৰাক্ৰম কাৰ্য কৰালে যে,
+\v 12 তেওঁৰ গাৰ পৰা গামোচা বা কাপোৰ নৰিয়া মানুহৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱাত, তেওঁলোকৰ ৰোগ আতৰিল আৰু ভূতৰ আত্মাবোৰো ওলাই যোৱাত তেওঁলোক মুক্ত হ’ল।
+\p
+\v 13 কিন্তু দেশ ভ্ৰমি ফুৰা কেইজনমান যিহূদী ভূত খেদাওঁতাই, ভূতৰ আত্মাই ধৰা সকলৰ আগত প্ৰভু যীচুৰ নাম, নিজৰ কামত ব্যৱহাৰ কৰি কয়, “যি জনাৰ কথা পৌলে প্রচাৰ কৰিছে, সেই যীচুৰ শপত দি তোমালোকক আজ্ঞা দিছো।”
+\v 14 স্কিবা নামৰ যিহূদী প্ৰধান পুৰোহিত এজনৰ সাত জন পুতেকে এই কর্ম কৰিছিল।
+\p
+\v 15 তাতে ভূতৰ আত্মাই উত্তৰ দি তেওঁলোকক কলে, “যীচুক জানো, পৌলকো চিনি পাওঁ; কিন্তু তোমালোক নো কোন?”
+\v 16 এই বুলি সেই ভূতৰ আত্মাই ধৰা মানুহ জনে তেওঁলোকৰ ওপৰত জাঁপ মাৰি আটাইকে বশ কৰি বলেৰে পৰাজয় কৰিলে; তেতিয়া তেওঁলোক উলঙ্গ আৰু আঘাত পাই, সেই ঘৰৰ পৰা পলাল।
+\v 17 পাছত ইফিচত নিবাস কৰা যিহূদী আৰু গ্ৰীক সকলে এই কথা শুনি সকলোৱে ভয় পালে আৰু প্ৰভু যীচুৰ নাম মহিমান্বিত হ’ল।
+\p
+\v 18 তেতিয়া বিশ্বাস কৰা সকলৰ বহু লোক আহি, নিজ নিজ কর্ম স্বীকাৰ কৰিলে
+\v 19 আৰু মায়াকর্ম্ম কৰা সকলৰ ভালেমান লোকে নিজ নিজ পুস্তক গোটাই আনি সকলোৰে আগত পুৰি পেলালে। সেইবোৰৰ মূল্য গণনা কৰি পঞ্চাশ হাজাৰ ৰূপৰ মুদ্ৰা পালে।
+\v 20 এইদৰে মহা-পৰাক্ৰমেৰে প্ৰভুৰ বাক্য চৌদিশে বিয়পি গল।
+\p
+\v 21 এই কার্য সম্পন্ন হোৱাত পৌলে মাকিদনিয়া আৰু আখায়া দেশেদি ফুৰি যিৰূচালেমলৈ যাবৰ বাবে মন কৰি কলে, ‘তালৈ যোৱাৰ পাছত মই ৰোম নগৰকো দেখা পাব লাগিব’।
+\v 22 তাতে তেওঁৰ পৰিচর্যা কৰা সকলৰ মাজৰ তীমথিয় আৰু ইৰাস্তচ, এই দুজনক মাকিদনিয়ালৈ পঠিয়াই দি তেওঁ নিজে এচিয়া দেশত কিছুদিন থাকিল।
+\p
+\v 23 সেই সময়ত ইফিচত এই পথৰ সজাগতাৰ বিষয়ে বৰ গোলমাল লাগিল।
+\v 24 কিয়নো আর্ত্তেমী দেৱীৰ ৰূপৰ মন্দিৰ  \f + \ft বহু ধন খৰচ কৰি এই মন্দিৰ সাজিছিল৷  \f* সজা দীমীত্ৰিয় নামেৰে এজন সোণাৰী আছিল; তেওঁ শিল্পকাৰ সকলক বহুত কাম যোগাই দিছিল;
+\v 25 পাছত তেওঁ তেওঁলোকক আৰু একে ব্যৱসায়ৰ কাৰিকৰ সকলক একগোট কৰি কলে- “হে লোক সকল, এই ব্যৱসায়ৰ দ্বাৰাই আমাৰ সম্পত্তি হৈছে, ইয়াক তোমালোকে জানা।
+\v 26 কিন্তু ‘যিবোৰ হাতেৰে সাজে, সেইবোৰ ঈশ্বৰ নহয়’ পৌলে এই কথা কৈ, অকল ইফিচৰ নহয়, প্ৰায় গোটেই এচিয়াত বহু লোকক প্ৰভাম্বিত কৰি অপথে নিলে, ইয়াক তোমালোকে  দেখিছা আৰু শুনিও আছা।
+\v 27 ইয়াতে যে অকল আমাৰ ব্যৱসায়ৰ অপযশ হোৱাৰ শঙ্কা আছে, এনে নহয়; গোটেই এচিয়া, এনে কি গোটেই জগতখনে পূজা কৰা যি আর্ত্তেমী   \f + \ft আর্ত্তেমী বা ডায়েনা  \f* মহাদেৱী, তেওঁৰ মন্দিৰক একো যেন গণ্য নকৰাৰ আৰু তেওঁক তেওঁৰ ঐশ্বর্যৰ পৰা আতৰোৱাৰ আশঙ্কা আছে।”
+\p
+\v 28 এই কথা শুনি, তেওঁলোকে খঙত জ্বলি উঠি ৰিঙিয়াই কলে, “ইফিচীয়া সকলৰ আর্ত্তেমী মহান।”
+\v 29 তেতিয়া গোটেই নগৰত হুলস্থুল লাগিল৷ পৌলৰ লগত ফুৰা মাকিদনিয়াৰ গায় আৰু আৰিষ্টাৰ্খ নামৰ লোক দুজনক তেওঁলোকে ধৰি নি একে মনেৰে মঞ্চলৈ উঠি গল।
+\v 30 সেই সময়ত পৌলে লোক সকলৰ মাজত সোমাবলৈ মন কৰিলে, কিন্তু শিষ্য সকলে তেওঁক যাবলৈ নিদিলে।
+\v 31 এচিয়াৰ কেইজনমান খেলৰ অধিকাৰীয়ে পৌলৰ বন্ধু হৈ, তেওঁৰ ওচৰলৈ মানুহ পঠাই মঞ্চত দেখা নিদিবলৈ তেওঁক মিনতি কৰিলে।
+\v 32 সভাত গণ্ডগোল হোৱাত বেলেগ বেলেগ কথাৰে চিঞঁৰি আছিল আৰু কি কাৰণে গোট খাইছিল, সেই বিষয়ে সৰহ ভাগ মানুহে নাজানিলে।
+\v 33 পাছত যিহূদী সকলে আলেকজেন্দাৰক আগলৈ ঠেলি লোক সকলৰ মাজৰ পৰা উলিয়াই আনিলে। তাতে আলেকজেন্দাৰে হাত চাপৰি দি, লোক সকলৰ আগত বহলাই কবলৈ বিচাৰিলে;
+\v 34 কিন্তু তেওঁ যিহূদী মানুহ বুলি গম পাই, “ইফিচীয়া সকলৰ আর্ত্তেমী মহান!” এই কথা কৈ সকলোৱে দুঘণ্টা মানলৈকে একে মাতেৰে চিঞঁৰি থাকিল।
+\p
+\v 35 পাছত নগৰৰ কেৰাণী জনে লোক সকলক ক্ষান্ত হবলৈ দি কলে, “হে ইফিচৰ লোক সকল, ইফিচীয়া সকলৰ মহান আর্ত্তেমী দেৱীক আকাশৰ পৰা তললৈ পৰা মূর্তিবোৰৰ মন্দিৰৰ-ৰক্ষক বুলি এই নগৰত থকা লোক সকলৰ মাজত নজনা লোক কোন আছে?
+\v 36 এইবোৰ কথা অখণ্ডনীয় হোৱাৰ কাৰণে, তোমালোকে বিচাৰ নকৰাকৈ একো নকৰি ক্ষান্ত হৈ থকা উচিত।
+\v 37 কিয়নো এই যি মানুহবোৰক তোমালোকে ইয়ালৈ আনিলা, তেওঁলোক পবিত্ৰ বস্ত্তৰ অপহাৰক বা আমাৰ দেৱীৰ নিন্দক নহয়।
+\p
+\v 38 এতেকে কোনো মানুহৰ ওপৰত দীমীত্ৰিয় আৰু তেওঁৰ লগৰ কাৰিকৰ সকলৰ যদি কোনো গোচৰ থাকে, তেনেহলে আদালত খোলা আছে, তাতে গৈ ইজনে সিজনৰ বিচাৰৰ বাবে উত্তৰ-প্ৰত্যুত্তৰ কৰিব পাৰে।
+\v 39 কিন্তু যদি তোমালোকৰ আন বিষয়ৰ কোনো সমস্যা থাকে, তেনেহলে নিয়মিত সভাত সেই বিষয়ৰ নিস্পত্তি হব।
+\v 40 কিয়নো আজিৰ হুৰামুৰাৰ কোনো কাৰণ নথকাত, আমাৰ ওপৰত গোচৰ চলিবৰ শঙ্কা আছে আৰু এই জনতা গোট খোৱাৰ বিষয়ে আমি একো উত্তৰ দিব নোৱাৰিম।”
+\v 41 এই বুলি তেওঁ সভা সামৰিলে।
+\c 20
+\p
+\v 1 পাছত সেই হাই-উৰুমি শান্ত হোৱাত, পৌলে শিষ্য সকলক পঠিয়াই লোক সকলক উৎসাহিত কৰিলে আৰু বিদায় লৈ মাকিদনিয়ালৈ যাবৰ বাবে ওলাল।
+\v 2 পাছত সেই অঞ্চলেদি ফুৰি, বিভিন্ন কথাৰে শিষ্য সকলক উদগণি দি, তেওঁ গ্ৰীচ দেশ পালেগৈ।
+\v 3 তাত তিনি মাহ থাকি, সমুদ্ৰ-পথেদি চিৰিয়া দেশত যাবলৈ উদ্যত হোৱাত, যিহূদী সকলে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে চক্ৰান্ত কৰিলে৷ তেতিয়া তেওঁ মাকিদনিয়াইদি উলটি যাবলৈ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰিলে।
+\p
+\v 4 তাতে কিছুমান ব্যক্তিও তেওঁৰ লগত যাবলৈ ওলাল। বিৰয়া নগৰৰ পুৰ্হৰ পুতেক চোপাত্ৰ, থিচলনীকীয়াৰ আৰিষ্টাৰ্খ আৰু চিকুণ্ড, দৰ্বী নগৰৰ গায় আৰু তীমথিয়, এচিয়াৰ তুখিক আৰু ত্ৰফিম, এই কেইজন লোক এচিয়ালৈকে তেওঁৰ লগত গল।
+\v 5 কিন্তু এওঁলোকে আগবাঢ়ি যোৱাত, ত্রোৱাত আমালৈ ৰৈ আছিল।
+\v 6 পাছত খমিৰ নোহোৱা পিঠাৰ দিন পাৰ হৈ যোৱাত, আমি ফিলিপীৰ পৰা জাহাজেৰে যাত্রা কৰি গৈ, পাঁচ দিনত ত্রোৱাত তেওঁলোকক লগ পালো; তাত সাত দিন থাকিলো৷
+\p
+\v 7 আমি যেতিয়া সপ্তাহৰ প্ৰথম দিনটোত পিঠা ভাঙিবলৈ একগোট হলো; পৌলে বিশ্বাসকাৰী সকলক উপদেশ দি আছিল, পাছদিনা তেওঁ যাবলৈ সিদ্ধান্ত লোৱাত, মাজ ৰাতিলৈকে বক্তৃতা দি আছিল।
+\v 8 তেতিয়া আমি গোট খোৱা সেই ওপৰৰ কোঠালিত বহু চাকি জ্বলি আছিল।
+\p
+\v 9 তাতে খিড়িকীত বহি উতুখ নামেৰে এজন ডেকা ঘোৰ টোপনিত মগ্ন হোৱাত, তৃতীয় মহলাৰ পৰা তললৈ পৰিল; পাছত তেওঁক মৃত অৱস্থাত পোৱা গল।
+\v 10 তেতিয়া পৌলে নামি গৈ তাৰ গাত পৰি আকোঁৱালি ধৰি কলে, “তোমালোকে কন্দা-কটা নকৰিবা; কিয়নো এওঁৰ শৰীৰত প্ৰাণ আছে।”
+\p
+\v 11 ইয়াৰ পাছত তেওঁ ওপৰলৈ গৈ পিঠা ভাঙি খালে আৰু বহু সময়লৈকে, অৰ্থাৎ ৰাতিপুৱালৈকে কথোপকথন কৰি কৰি, তেওঁলোকৰ ওচৰৰ পৰা এইদৰে গলগৈ।
+\v 12 পাছত তেওঁলোকে সেই ল’ৰাক জীয়াই উঠা দেখি, অতি সান্ত্বনা পালে।
+\p
+\v 13 পাছত আমি আগবাঢ়ি গৈ পৌলক আঃচ নগৰত তুলি লোৱাৰ মনোভাবেৰে জাহাজত উঠি তালৈ যাত্ৰা কৰিলো; কিয়নো পৌলে খোজকাঢ়ি যাবলৈ বিচৰাত আমি সেইদৰে থিৰাং কৰিলো।
+\v 14 আঃচ নগৰত তেওঁ আমাক লগ ধৰিলে, ইয়াৰ পাছত আমি তেওঁক লগত লৈ মিতুলীনী দ্বীপলৈ যাত্ৰা কৰিলো।
+\p
+\v 15 ইয়াৰ পৰা জাহাজেৰে যাত্ৰা কৰি পাছদিনা, খীয় দ্বীপৰ সন্মুখ পালো আৰু দ্বিতীয় দিনা চামঃ দ্বীপত লগাই, আমি পাছদিনা মিলীত নগৰ পালো।
+\v 16 কাৰণ পৌলে আগতেই সিদ্ধান্ত কৰিছিল যে, ইফিচত তেওঁ নাথাকিব; এচিয়াতো সময় অতিবাহিত নকৰিব৷ কিয়নো পঞ্চাশদিনীয়া পৰ্বৰ সময়ত যিৰূচালেমত উপস্থিত থাকিবলৈ তেওঁৰ ইচ্ছা।
+\p
+\v 17 পাছত তেওঁ মিলীতৰ পৰা ইফিচলৈ মানুহ পঠাই, মণ্ডলীৰ পৰিচাৰক সকলক মতাই আনিলে।
+\v 18 তেওঁলোক তেওঁৰ ওচৰলৈ অহাত, তেওঁ কবলৈ ধৰিলে “মই এচিয়ালৈ অহাৰ প্ৰথম দিনাৰে পৰা তোমালোকৰ লগত সকলো সময়ত থাকি, সম্পূৰ্ণ নম্ৰতা আৰু চকুলোৰে,
+\v 19 আৰু যিহূদী সকলৰ চক্ৰান্তৰ দ্বাৰাই মোলৈ ঘটা পৰীক্ষাতো কেনেকৈ প্ৰভুৰ সেৱাকৰ্ম কৰিলো
+\v 20 আৰু কেনেকৈ তোমালোকৰ আগত, কোনো হিত কথা কবলৈ আৰু সৰ্ব্বসাধাৰণৰ আগত আৰু ঘৰে ঘৰে তোমালোকক উপদেশ দিবলৈ পাছ নুহুকিলো,
+\v 21 আৰু ঈশ্বৰলৈ মনপালটন আৰু প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টত বিশ্বাস কৰাৰ বিষয়ে যিহূদী আৰু গ্ৰীক সকলক সাৱধান কৰি তেওঁলোকৰ আগত সাক্ষ্য দিলো; সেই সকলো বিষয় তোমালোকে নিজে জানা।
+\p
+\v 22 আৰু এতিয়া চাওক, মই পবিত্ৰ আত্মাৰ নির্দেশত আৱদ্ধ হৈ যিৰূচালেমলৈ যাব ওলাইছো; তাতে মোলৈ কি কি ঘটিব, সেই বিষয়ে নাজানো;
+\v 23 কেৱল ইয়াকে জানিছো যে, বন্ধন আৰু ক্লেশে মোলৈ বাট চাই আছে বুলি পবিত্ৰ আত্মাই নগৰে নগৰে মোক সাক্ষ্য দিছে।
+\v 24 কিন্তু ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহৰ শুভবাৰ্তাৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিয়া আৰু মোৰ দৌৰ, অৰ্থাৎ প্ৰভু যীচুৰ পৰা পোৱা মোৰ যি পৰিচৰ্যাৰ কাৰ্য, সেই কার্য সম্পন্ন কৰাৰ লগত তুলনা কৰিবলৈ গলে, মোৰ প্ৰাণ মোলৈ প্ৰিয় বুলি একোতে গণ্য নকৰো।
+\v 25 এতিয়া চাওক, যি সকলৰ মাজত মই ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ বিষয়ে প্রচাৰ কৰি ফুৰিলো, সেই সকলৰ মাজত, তোমালোকে মোৰ মুখ ইয়াৰ পাছত যে দেখিবলৈ নাপাবা, ইয়াকো মই জানিছো।
+\v 26 এই হেতুকে মই যে আটাইৰে তেজৰ পৰা নিৰ্দোষী, ইয়াৰ সাক্ষ্য আজি দিছো;
+\v 27 কিয়নো তোমালোকক ঈশ্বৰৰ আটাই পৰিকল্পনা জনাবলৈ পাছ নুহুকিলো।
+\v 28 তোমালোকে নিজৰ বাবে আৰু পবিত্ৰ আত্মাই যি সকলৰ মাজত তোমালোকক অধ্যক্ষ পাতিলে, সেই সকলোৱে সাৱধান হৈ, ঈশ্বৰে নিজৰ তেজেৰে যি মণ্ডলীক কিনিলে, সেই মণ্ডলীক প্ৰতিপালন কৰা।
+\v 29 মই যোৱাৰ পাছত, দূৰ্জন ৰাংকুকুৰবোৰে তোমালোকৰ মাজত সোমাই, জাকলৈ নিৰ্দয় আচৰণ কৰিব;
+\v 30 আৰু তোমালোকৰ মাজৰ পৰাও কোনো কোনো মানুহ ওলাই, সিহঁতৰ পাছে পাছে শিষ্য সকলক আকৰ্ষণ কৰি বিপথে নিবলৈ বিচাৰিব, ইয়াক মই জানিছো।
+\p
+\v 31 এতেকে তোমালোকে পৰ দি থাকা৷ মই যে চকুলোৰে তিনি বছৰলৈকে দিনে-ৰাতিয়ে প্ৰতিজনক সচেতন কৰিবলৈ নেৰিলো, ইয়াকো সোঁৱৰণ কৰা।
+\v 32 এতিয়া, যি ঈশ্বৰে তোমালোকক বিশ্বাসত বৃদ্ধি কৰিব পাৰে আৰু পবিত্ৰীকৃত হোৱা সকলৰ মাজত উত্তৰাধীকাৰ দিব পাৰে, তেওঁলৈ আৰু তেওঁৰ অনুগ্ৰহৰ বাক্যলৈ তোমালোকক সমৰ্পন কৰি দিলো।
+\p
+\v 33 মই কাৰো ৰূপ বা সোণ বা কাপোৰত লোভ কৰা নাই।
+\v 34 মই আৰু মোৰ সঙ্গী সকলৰ প্ৰয়োজনলৈ মোৰ এই হাতেৰে উপার্জন কৰি সেৱা কৰিলো, এই বিষয়ে তোমালোকে নিজে জানা।
+\v 35 সকলো বিষয়তে মই তোমালোকক আৰ্হি দেখুৱালো; তোমালোকে সেইদৰে পৰিশ্ৰম কৰি, দূৰ্বল সকলক উপকাৰ কৰা উচিত আৰু প্ৰভু যীচুৰ বাক্য সোঁৱৰা উচিত৷ তেওঁ নিজে কৈছিল- “গ্ৰহণ কৰাতকৈ দান কৰা ধন্য।”
+\p
+\v 36 এইবোৰ কথা কোৱাৰ পাছত, তেওঁ আঁঠু লৈ সকলোৰে সৈতে প্ৰাৰ্থনা কৰিলে৷
+\v 37 পাছত সকলোৱে বৰ ক্ৰন্দন কৰিলে আৰু পৌলৰ ডিঙিত ধৰি চুমা খালে৷
+\v 38 “মোৰ মুখ আৰু দেখিবলৈ নাপাবা” বিশেষকৈ এই কথাৰ কাৰণে তেওঁলোকে গভীৰ ভাৱে শোক কৰিলে; পাছত তেওঁক জাহাজলৈকে আগবঢ়াই থৈ আহিল।
+\c 21
+\p
+\v 1 সেই ঠাইত আমি তেওঁলোকৰ পৰা পৃথক হৈ জাহাজেৰে পোন বাটেদি কো দ্বীপলৈ গৈ পাছদিনা ৰোদঃ দ্বীপ পালো৷ তাৰ পৰা আমি পাতাৰা নগৰলৈ যাত্ৰা কৰিলো।
+\v 2 পাতাৰাত ফৈনীকিয়া অঞ্চলেদি যোৱা এখন জাহাজ পোৱাত, আমি সেই জাহাজত উঠি যাত্ৰা কৰিলো।
+\p
+\v 3 পাছত কুপ্ৰ দ্বীপ দেখা পাই, তাক বাঁওহাতে এৰি, চিৰিয়া দেশলৈ গৈ, তুৰ নগৰত নামিলো; কিয়নো তাত জাহাজৰ মাল-বস্তু দিব লগীয়া আছিল।
+\v 4 সেই ঠাইৰ শিষ্য সকলক বিচাৰি পোৱাত, আমি তাতে সাত দিন থাকিলো; তেওঁলোকে পবিত্র আত্মাৰ দ্বাৰাই পৌলক যিৰূচালেমলৈ যাবৰ বাবে মানা কৰিলে।
+\p
+\v 5 আমি সেই কেইদিন তাতে থাকি ওলাই যাওঁতে, তেওঁলোকে লৰা-তিৰোতাৰ সৈতে সকলোৱে নগৰৰ বাহিৰলৈকে আমাক আগবঢ়াই থলে আৰু সাগৰৰ তীৰত আঁঠু লৈ প্ৰাৰ্থনা কৰি, পৰস্পৰে বিদায় ললো৷
+\v 6 আমি জাহাজত উঠিলো কিন্তু তেওঁলোকে নিজ নিজ ঘৰলৈ উলটি গল।
+\p
+\v 7 পাছত আমি তুৰৰ পৰা গৈ, তলিমায়ি পাই, সমুদ্ৰ-যাত্ৰা শেষ কৰিলো আৰু ভাই সকলক মঙ্গলবাদ জনাই তেওঁলোকৰ লগত এদিন থাকিলো।
+\v 8 পাছদিনা আমি তাৰ পৰা ওলাই গৈ, কৈচৰীয়া  পালো৷ তাতে সাত জনৰ মাজৰ শুভবার্তা প্ৰচাৰক যি ফিলিপ, তেওঁৰ ঘৰত থাকিলো।
+\v 9 তাত তেওঁৰ ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰা চাৰিজনী অবিবাহিতা জীয়েক আছিল।
+\p
+\v 10 তাত আমি কেইদিনমান থাকোঁতে, যিহূদিয়াৰ পৰা আগাব নামেৰে এজন ভাববাদী আহিল।
+\v 11 তেওঁ আমাৰ ওচৰলৈ আহি পৌলৰ ককালৰ পৰা টঙালি লৈ নিজৰ হাত-ভৰি বান্ধি কবলৈ ধৰিলে, “পবিত্ৰ আত্মাই এই কথা কৈছে যাৰ এই টঙালি, সেই মানুহক যিৰূচালেমত যিহূদী সকলে এইদৰে বান্ধি অনা-যিহূদী লোকৰ হাতত শোধাই দিব।”
+\p
+\v 12 এই কথা শুনি তাত থকা লোক সকলে আৰু আমিও পৌলক এই ঠাই এৰি যিৰূচালেমলৈ নাযাবৰ বাবে মিনতি কৰিলো।
+\v 13 তেতিয়া পৌলে উত্তৰ দিলে, “তোমালোকে কান্দি কান্দি মোৰ হৃদয় বিদাৰি, কি কৰিব বিছাৰিছা? কিয়নো মই প্ৰভু যীচুৰ নামৰ কাৰণে, যিৰূচালেমত কেৱল বান্ধ খাবলৈ নহয়, মৰিবলৈকো যুগুত হৈ আছো।”
+\v 14 তাতে পৌলে আমাৰ কথা গ্রহণ কৰিবলৈ নিবিচৰাত, আমি ক্ষান্ত হলো আৰু কলো, “প্ৰভুৰ যি ইচ্ছা সেয়ে হওক।”
+\p
+\v 15 তাৰ পাছত আমাৰ সম্বল গোটাই প্রস্তুত হলো আৰু যিৰূচালেমলৈ যাত্ৰা কৰিলো।
+\v 16 তাতে কৈচৰীয়াৰ  পৰাও কিছুমান শিষ্য আমাৰ লগত আহিল৷ ম্লাচোন নামেৰে কুপ্র দ্বীপৰ তেওঁৰ যি পুৰণি শিষ্যৰ ঘৰত আমি আলহী হৈ থকাৰ কথা আছিল, তেওঁকো লগত লৈ অহা হ’ল।
+\p
+\v 17 আমি যিৰূচালেম পোৱাত, ভাই সকলে আনন্দেৰে আমাক গ্ৰহণ কৰিলে।
+\v 18 পাছদিনা পৌল আমাৰ সৈতে যাকোবৰ তাত সোমোৱাত পৰিচাৰক সকলো তাত উপস্থিত হ’ল।
+\v 19 পাছত তেওঁ তেওঁলোকক মঙ্গলবাদ কৰিলে আৰু ঈশ্বৰে তেওঁৰ পৰিচর্যাৰ দ্বাৰাই অনা-যিহূদী লোকৰ মাজত যি যি কৰিলে; সেই বিষয়ে এটা এটাকৈ বর্ণনা কৰিলে৷
+\p
+\v 20 এই কাৰ্যবোৰ শুনি তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসা কৰিলে আৰু তেওঁক কলে, “হে ভাই, তুমি জানা যে, যিহূদী লোকৰ মাজত বিশ্বাস কৰা সকলৰ যি লোক আছে আৰু তেওঁলোক সকলোৱে বিধানত উৎসাহী।
+\v 21 কিন্তু তোমাৰ বিষয়ে তেওঁলোকে এই সম্বাদ পালে; তুমি বোলে, অনা-যিহূদী সকলৰ মাজত থকা যিহূদী লোকক মোচিক ত্যাগ কৰিবলৈ শিকাইছা আৰু কৈছা বোলে, তেওঁলোকে লৰাৰ চুন্নৎ কৰিব নালাগে আৰু ৰীতি মতে আচৰণ কৰিব নালাগে।
+\v 22 এতেকে কি হব? তুমি আহিলা বুলিও তেওঁলোকে অৱশ্যে শুনিছে।
+\v 23 এতেকে আমি তোমাক এটা কথা কওঁ, তুমি তাকে কৰা; সঙ্কল্প কৰা আমাৰ চাৰি জন মানুহ আছে;
+\v 24 তেওঁলোকৰ লগত একেলগে নিজকে শুচি কৰা আৰু তেওঁলোকৰ মূৰ খূৰাবলৈ তুমি খৰচ দিয়া। এই বিষয়ে যি সম্বাদ পালে, সেয়ে যে একো নহয়, আৰু তুমি যে নিজে বিধান পালন কৰি নিয়মিত ৰূপে আচৰণ কৰি চলিছা, সেই বিষয়ে সকলোৱে জানিব।
+\p
+\v 25 কিন্তু অনা-যিহূদী সকলৰ মাজত বিশ্বাস কৰা সকলৰ বিষয়ে হলে, তেওঁলোকে মূৰ্তিক দিয়া প্ৰসাদ, টেটু-চেপা দি মৰা জন্তুৰ মাংস আৰু তেজ খোৱা আৰু ব্যভিচাৰৰ পৰা নিজকে ৰাখিবলৈ আমি নিশ্চয় কৰি নিৰ্দেশনা লিখি পঠালো।”
+\v 26 তেতিয়া পৌলে সেই মানুহ কেইজনক লৈ পাছদিনা মন্দিৰত সোমাল আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰতিজনৰ কাৰণে নৈৱেদ্য উ‌‌ৎসৰ্গ হোৱালৈকে, শুচি কৰা কার্যত কিমান দিন লাগিব, সেই বিষয়ে জনালে।
+\p
+\v 27 কিন্তু সেই সাত দিন প্ৰায় শেষ হলত, এচিয়া দেশৰ যিহূদী সকলে তেওঁক মন্দিৰত দেখি, গোটেই লোক সকলক উচটাই, তেওঁক ধৰি ৰিঙিয়াই কলে,
+\v 28 “হে ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকল, সহায় কৰা; যি মানুহে আমাৰ জাতিৰ বিধানৰ আৰু এই ঠাইৰ বিৰুদ্ধে আটাই ঠাইতে সকলো লোকক শিক্ষা দিব লাগিছে, এই জনেই তেওঁ। ইয়াৰ বাহিৰেও গ্ৰীক মানুহকো মন্দিৰৰ ভিতৰলৈ আনি, এই পবিত্ৰ ঠাই অপবিত্ৰ কৰিলে।”
+\v 29 কিয়নো তেওঁলোকে আগেয়ে ত্ৰফিম নামেৰে ইফিচীয়া এজনক নগৰৰ মাজত পৌলৰ লগত দেখিছিল; আৰু তেওঁ তাক মন্দিৰৰ ভিতৰলৈ আনিছিল বুলি তেওঁলোকে ভাবিছিল।
+\p
+\v 30 তাতে গোটেই নগৰ অস্থিৰ হোৱাত, মানুহবোৰ লৰি আহি পৌলক ধৰি মন্দিৰৰ পৰা বাহিৰলৈ টানি লৈ গল আৰু তেতিয়াই দুৱাৰবোৰ বন্ধ কৰা হল।
+\v 31 এইদৰেই তেওঁলোকে তেওঁক বধ কৰিবলৈ যত্ন কৰোঁতেই, যিৰূচালেমৰ গোটেইখনত হুলস্থুল লগাৰ কথা সৈন্য দলৰ হাজাৰৰ সেনাপতিয়ে শুনিলে,
+\p
+\v 32 তেতিয়াই তেওঁ সেনাবোৰৰ সৈতে এশৰ সেনাপতি বিলাকক লগত লৈ তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ বেগাই আহিল। তাতে তেওঁলোকে হাজাৰৰ সেনাপতি আৰু সেনাবোৰক দেখি, পৌলক কোবাবলৈ এৰিলে।
+\v 33 পাছত হাজাৰৰ সেনাপতিয়ে ওচৰলৈ আহি, তেওঁক ধৰি, দুডাল শিকলিৰে বান্ধিবলৈ আজ্ঞা দিলে; পাছত সুধিলে- “এইটো কোন আৰু কি নো কৰিলে।”
+\p
+\v 34 তাতে লোক সকলৰ মাজত বেলেগ বেলেগ মানুহে বেলেগ বেলেগ কথাৰে ৰিঙিয়া-ৰিঙি কৰাত, কোলাহলৰ কাৰণে তেওঁ একো নিশ্চয় কৰিব নোৱাৰি, পৌলক দুর্গৰ ভিতৰলৈ নিবলৈ আজ্ঞা দিলে।
+\v 35 পাছত জখলাত উঠোতে, লোক সকলৰ উগ্ৰতাৰ কাৰণে, সেনাবোৰৰ দ্বাৰাই তেওঁক দাঙি নিয়া হল;
+\v 36 কিয়নো লোক সকলে পাছে পাছে গৈ ৰিঙিয়াই ৰিঙিয়াই কলে, “তাক দূৰ কৰক”।
+\p
+\v 37 পাছত পৌলক দুর্গৰ ভিতৰলৈ নিবলৈ ধৰোতেই, তেওঁ হাজাৰৰ সেনাপতিক কলে, “আপোনাৰ আগত মই কিছু কথা কবলৈ পাৰো নে?” তেতিয়া সেনাপতিয়ে সুধিলে, “তুমি গ্ৰীক ভাষা কব জানা নে?
+\v 38 যি জন মিচৰীয়াই ইয়াৰ আগেয়ে ঘাতক সকলৰ মাজৰ চাৰি হাজাৰ মানুহক উচতাই লগত লৈ অৰণ্যলৈ গৈছিল, তুমি সেই জন নোহোৱা নে?”
+\p
+\v 39 কিন্তু পৌলে কলে, “মই কিলিকিয়া দেশৰ তাৰ্চ নগৰৰ যিহূদী মানুহ, সামান্য মানুহ নহওঁ। বিনয় কৰো, মানুহবোৰৰ আগত কথা কবলৈ মোক অনুমতি দিয়ক।”
+\v 40 পাছত তেওঁক অনুমতি দিয়াত, পৌলে জখলাৰ ওপৰত থিয় হৈ, মানুহবোৰৰ সন্মূখত হাত দাঙি সম্ভাষণ জনালে; তাৰ পাছত লোক সমূহ অতি নিজম দি থাকিল আৰু তেওঁ ইব্ৰী ভাষাৰে তেওঁলোকক কবলৈ আৰম্ভ কৰিলে,
+\c 22
+\p
+\v 1 হে ভাই আৰু পিতৃসকল, এতিয়া তোমালোকৰ আগত মই নিজৰ পক্ষে যি উত্তৰ দিম, সেই বিষয়ে শুনকচোন৷
+\p
+\v 2 যেতিয়া লোক সকলে ইব্ৰী ভাষাৰে কথা কোৱা শুনিলে, তেতিয়া তেওঁলোক নিমাত হ’ল৷ তেওঁ কলে,
+\p
+\v 3 “মই যিহূদী মানুহ, কিলিকিয়া দেশৰ তাৰ্চ নগৰ মোৰ ওপজা ঠাই, কিন্তু এই নগৰত প্ৰতিপালিত হৈ, গমলীয়েল অধ্যাপকৰ চৰণত যথাযথ অনুসৰি আমাৰ পূৰ্বপুৰুষ সকলৰ পৰা প্ৰচলিত বিধানৰ শিক্ষা পালো; আৰু আজি তোমালোক যেনে হৈ আছা, ময়ো সেইদৰে ঈশ্বৰলৈ উৎসাহী হৈ আছিলো  \f + \ft পাঁচনিৰ কৰ্ম 8:3; 26:9-11; ফিলিপীয়া 3:4-6; 1 তীমথিয় 1:13  \f* ;
+\v 4 আৰু এই পথৰ পুৰুষ আৰু মহিলা সকলক বান্ধি বন্দীশালত শোধাই দি, আনকি মৰণলৈকে তেওঁলোকৰ ওপৰত তাড়না কৰিছিলো৷
+\v 5 এই বিষয়ে মহাপুৰোহিত আৰু পৰিচাৰক সকলৰ সমাজ খনো মোৰ সাক্ষী আছে৷ তেখেত সকলৰ পৰাই পত্ৰ লৈ, দম্মেচকত যি সকল এই পথৰ ভাই আছিল, সেই লোক সকলক দণ্ড দি বান্ধি যিৰূচালেমলৈ আনিবৰ কাৰণে তালৈ যাত্ৰাও কৰিছিলো৷
+\p
+\v 6 কিন্তু মই যাত্ৰা কৰি দম্মেচক নগৰৰ ওচৰ পাওঁতে, দুপৰীয়া সময়ত অকস্মাতে আকাশৰ পৰা উজ্বল পোহৰ আহি মোৰ চাৰিওফালে প্ৰকাশিত হ’ল৷
+\v 7 তাতে মই মাটিত বাগৰি পৰিলো আৰু ‘হে চৌল, হে চৌল, মোক কিয় তাড়না কৰিছা?’ মোলৈ কোৱা এনে বাণী শুনিলো৷
+\v 8 মই উত্তৰ দিলো, “হে প্ৰভু, আপুনি কোন?” তেওঁ মোক কলে, ‘তুমি যি জনক তাড়না কৰিছা, মই সেই নাচৰতীয়া যীচু৷’”
+\p
+\v 9 মোৰ সঙ্গী সকলেও সেই পোহৰ দেখিবলৈ পালে, কিন্তু মোক কথা কোৱা জনৰ মাত শুনা নাছিল৷
+\v 10 পাছত মই সুধিলো, ‘প্ৰভু, মই কি কৰিব লাগিব’? প্ৰভুৱে মোক কলে, ‘উঠা আৰু দম্মেচকলৈ যোৱা; তাতে তুমি কৰিব লগীয়া যি যি আছে, সেই সকলোবোৰৰ বিষয়ে তোমাক তাতে কোৱা হব৷’
+\v 11 সেই পোহৰৰ প্ৰতাপৰ কাৰণে মই দেখা পোৱা নাছিলো, সেয়েহে সঙ্গী সকলৰ হাতত ধৰি দম্মেচকলৈ গলো৷
+\p
+\v 12 পাছে সেই নগৰ নিবাসী যিহূদী সকলৰ মাজত সুখ্যাতি পোৱা অননিয় নামেৰে বিধানৰ ভক্ত এজনক লগ পালো৷
+\v 13 পাছত তেওঁ আহি মোৰ ওচৰত থিয় হৈ কলে, ‘হে ভাই চৌল, দৃষ্টি পোৱা৷’ সেই মুহুৰ্ততে মই তেওঁক দেখা পালো৷
+\p
+\v 14 পাছত তেওঁ মোক কলে, ‘আমাৰ ওপৰ পুৰুষ সকলৰ ঈশ্বৰে তোমাক মনোনীত কৰিলে, যাতে তুমি ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা জানা আৰু ধাৰ্মিক জনক  \f + \ft পাঁচনিৰ কৰ্ম 3:14; 7:52  \f* দেখা পোৱা৷ এতিয়া তেওঁৰ মুখৰ বাক্য শুনা;
+\v 15 কাৰণ যি যি দেখিলা, শুনিলা, সকলো মানুহৰ আগত তেওঁলৈ তাৰ সাক্ষী হবা৷
+\v 16 এতিয়া কিয় পলম কৰিছা? উঠা, তেওঁৰ নামত প্ৰাৰ্থনা কৰি বাপ্তাইজিত হৈ, নিজৰ পাপ ধুই পেলোৱা৷’
+\p
+\v 17 তাৰ পাছত মই যিৰূচালেমলৈ উলটি আহি মন্দিৰত প্ৰাৰ্থনা কৰি থাকোতে মুৰ্চ্ছা গলো৷
+\v 18 তাতে তেওঁ  \f + \ft পাঁচনিৰ কৰ্ম 9:26  \f* মোক কোৱা শুনিলো, ‘তুমি লৰালৰিকৈ যিৰূচালেমৰ পৰা বেগাই ওলাই যোৱা, কিয়নো এই মানুহবোৰে তুমি মোৰ বিষয়ে দিয়া সাক্ষ্য গ্ৰহণ নকৰিব৷’
+\p
+\v 19 মই কলো, ‘হে প্ৰভু, মই যে প্ৰত্যেক নামঘৰত সোমাই তোমাক বিশ্বাস কৰা সকলক কোবাই কোবাই বন্দীশালত থৈছিলো
+\v 20 আৰু তোমাৰ সাক্ষী স্তিফানৰ ৰক্তপাতৰ সময়ত, ময়ো নিজে ওচৰত থিয় হৈ সন্মতি দি, তেওঁক বধ কৰা সকলৰ কাপোৰ ৰাখিছিলো৷’
+\v 21 কিন্তু তেওঁ মোক কলে, ‘যোৱা, কিয়নো মই তোমাক দুৰৈত থকা অনা-যিহূদী সকলৰ ওচৰলৈ পঠিয়াম৷’
+\s যিহূদী সকলে যিৰূচালেমত পৌলক বধ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা 
+\p
+\v 22 এইখিনিলৈকে তেওঁৰ কথা শুনি, তেওঁলোকে চিঞঁৰি কলে, “এনে মানুহক পৃথিৱীৰ পৰা দূৰ কৰক: কিয়নো সি জীয়াই থকাৰ যোগ্য নহয়৷”
+\v 23 তেওঁলোকে ৰিঙিয়াই ৰিঙিয়াই, নিজৰ নিজৰ কাপোৰ পেলাই, ওপৰলৈ ধুলি উৰুৱাই থাকোঁতে,
+\v 24 হাজাৰৰ সেনাপতিয়ে পৌলক দুর্গৰ ভিতৰলৈ নিবলৈ আজ্ঞা দিলে আৰু তেওঁৰ অহিতে মানুহবোৰে কি কাৰণত এনেদৰে আটাহ পাৰিছে, সেই বিষয়ে জানিবলৈ তেওঁক চাবুকেৰে কোবাই সুধিবলৈ আজ্ঞা দিলে৷
+\p
+\v 25 পাছত তেওঁক চাবুকেৰে কোবাবলৈ চামৰাৰ ফিটাৰে বন্ধা হ’ল, তেতিয়া পৌলে ওচৰত থিয় হৈ থকা এশৰ সেনাপতিক কলে, “বিনা দণ্ডাজ্ঞাৰে ৰোমীয়া মানুহক চাবুকেৰে কোবাবলৈ আইন মতে তোমালোকৰ ক্ষমতা আছে নে?”
+\v 26 এশৰ সেনাপতিয়ে এই কথা শুনি হাজাৰৰ সেনাপতিৰ ওচৰলৈ গৈ কলে, “আপুনি কি কৰিবলৈ উদ্যত হৈছে? কিয়নো এই মানুহ জন এগৰাকী ৰোমীয়া নাগৰিক৷”
+\p
+\v 27 তেতিয়া হাজাৰৰ সেনাপতিয়ে আহি তেওঁক কলে, “মোক কোৱাচোন, তুমি এগৰাকী ৰোমীয়া নাগৰিক নে?” পৌলে কলে, “হয়”৷
+\v 28 হাজাৰৰ সেনাপতিয়ে উত্তৰ দিলে, “মই ভালেমান ধন ভৰিহে নাগৰিকত্ব লাভ কৰিছিলো৷” কিন্তু পৌলে কলে, “মই জন্মতেই এজন ৰোমীয় নাগৰিক৷”
+\v 29 তেতিয়া যি সকলে তেওঁৰ সোধবিচাৰ কৰিবলৈ উদ্যত হৈছিল, তেওঁলোকে তেতিয়াই তেওঁৰ ওচৰৰ পৰা গুচি গল আৰু হাজাৰৰ সেনাপতিয়ে পৌল এগৰাকী ৰোমীয়া নাগৰিক বুলি জানি ভয় খালে, কাৰণ তেওঁ নিজে তেওঁক বন্ধাইছিল৷
+\s মহাসভাৰ আগত পৌলৰ বক্তৃতা আৰু তেওঁৰ উদ্ধাৰ 
+\p
+\v 30 পাছদিনা যিহূদী সকলে পৌলক কি অপবাদ দিছিল, হাজাৰৰ সেনাপতিয়ে তাৰ নিশ্চয়তা জানিব বিচাৰিলে৷ গতিকে তেওঁক বান্ধোনৰ পৰা মুকলি কৰি দিলে আৰু প্ৰধান পুৰোহিত আৰু মহাসভাৰ সকলোকে গোট খাবলৈ আজ্ঞা দিলে৷ পাছত তেওঁ পৌলক নমাই আনি তেওঁলোকৰ মাজত উপস্থিত কৰালে৷
+\c 23
+\p
+\v 1 পৌলে মহাসভালৈ পোনপটীয়াকৈ চাই কলে, “হে ভাই সকল, মই সকলো বিষয়তে উত্তম বিবেকেৰে ঈশ্বৰৰ প্ৰজাৰ দৰে আজিলৈকে আচৰণ কৰি আছো৷”  \f + \ft পাঁচনিৰ কৰ্ম 24:16; 2 কৰিন্থীয়া 1:12; 1পিতৰ 3: 15, 17  \f*
+\v 2 এনেতে অননিয় নামেৰে মহাপুৰোহিতে, ওচৰত থিয় হৈ থকা সকলক তেওঁৰ মুখত মাৰিবলৈ আজ্ঞা দিলে৷
+\v 3 তেতিয়া পৌলে তেওঁক কলে, “হে বগাকৈ লিপা গড়, ঈশ্বৰে আপোনাকহে আঘাত কৰিবলৈ উদ্যত হৈ আছে৷ আপুনি বিধানৰ মতে মোৰ সোধবিচাৰ কৰিবলৈ বহি আছে, নে সেই বিধান উলঙ্ঘন কৰি মোক মাৰিবলৈ আজ্ঞা দিছে?”
+\p
+\v 4 তাতে ওচৰত থিয় হৈ থকা সকলে কলে, “তই ঈশ্বৰৰ মহাপুৰোহিতক অপমান কৰ নে?”
+\v 5 পৌলে কলে, “হে ভাই সকল, এওঁ যে মহাপুৰোহিত, সেই বিষয়ে মই জনা নাছিলো৷ কিয়নো লিখা আছে,  \f + \ft যাত্ৰাপুস্তক 22:28  \f*
+\q1 ‘তুমি স্বজাতীয় লোকৰ শাসনকৰ্তাক কু-বাক্য নুবুলিবা৷’”
+\p
+\v 6 পাছত পৌলে তেওঁলোকৰ এভাগ ফৰীচী, এভাগ চদ্দূকী বুলি জানি, মহাসভাত ৰিঙিয়াই কলে, “হে ভাই সকল, মই ফৰীচী, আৰু এজন ফৰীচীৰ পুতেক৷ কাৰণ মৃত সকলৰ পুনৰুত্থানৰ আশাৰ বিষয়ে মোৰ সোধবিচাৰ হৈছে৷”
+\v 7 তেওঁ এই কথা কওঁতে, ফৰীচী আৰু চদ্দূকী সকলৰ মাজত বিবাদ হ’ল, আৰু লোক সকল দুভাগত ভাগ হ’ল৷
+\v 8 কিয়নো চদ্দূকী সকলে পুনৰুত্থান, স্বৰ্গৰ দূত আৰু আত্মা, এইবোৰ নাই বুলি কয়,  \f + \ft লূক 20:27  \f* কিন্তু ফৰীচী সকলে সেইবোৰ স্বীকাৰ কৰে৷
+\p
+\v 9 তাতে বৰকৈ হুলস্থুল হ’ল আৰু ফৰীচী সকলৰ ফলীয়া বিধানৰ অধ্যাপক সকলৰ কেইজনমানে উঠি বাগ্‌যুদ্ধ কৰি কলে, “আমি এই মানুহ জনৰ ওচৰত একো দোষ নাপাও৷ যদি কোনো আত্মা নাইবা দূতে দম্মেচকৰ পথত সঁচাকৈ তেওঁৰ সৈতে কথা কলে;”
+\v 10 তেতিয়া অতিশয় বিবাদ হ’ল, তেওঁলোকে পৌলক ডোখৰ ডোখৰ কৰিব বুলি হাজাৰৰ সেনাপতিয়ে ভয় কৰি, সেনাবোৰক নামি গৈ তেওঁলোকৰ মাজৰ পৰা তেওঁক বলেৰে কাঢ়ি দুর্গৰ ভিতৰলৈ নিবলৈ আজ্ঞা দিলে৷
+\p
+\v 11 তাতে সেই ৰাতি প্ৰভুৱে তেওঁৰ ওচৰত থিয় হৈ কলে,   \f + \ft পাঁচনিৰ কৰ্ম 18:9; 27:23, 24  \f* “নিৰ্ভয় হোৱা, কিয়নো যিৰূচালেমত যেনেকৈ মোৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিলা, ৰোম নগৰতো তেনেকৈ সাক্ষ্য দিব লাগিব৷”
+\p
+\v 12 পাছ দিনা ৰাতিপুৱা হোৱাত যিহূদী সকলে এক পৰামৰ্শ হৈ, পৌলক বধ নকৰালৈকে আমি ভোজন-পান নকৰো বুলি, শপতেৰে নিজকে বান্ধিলে৷
+\v 13 সেই চক্ৰান্ত কৰা লোক চল্লিশ জনতকৈ অধিক আছিল৷
+\p
+\v 14 তেওঁলোকে প্ৰধান পুৰোহিত আৰু পৰিচাৰকসকলৰ ওচৰলৈ গৈ কলে, “পৌলক বধ নকৰালৈকে আমি একো নাখাওঁ, এই শপত খাই নিজকে বান্ধিলো৷
+\v 15 এই কাৰণে তোমালোকৰ মহাসভাৰ সৈতে এই বিষয়ে অধিক নিশ্চিত ভাবে জানিবৰ ছলেৰে, তোমালোকৰ ওচৰলৈ তেওঁক আনিবৰ বাবে হাজাৰৰ সেনাপতিৰ আগত আবেদন কৰিব, তেতিয়া সি তোমালোকৰ ওচৰ আহি নাপাওঁতেই আমি তাক বধ কৰিবলৈ সাজু হৈ থাকিম৷”
+\p
+\v 16 কিন্তু পৌলৰ ভাগিনিয়েকে  \f + \ft ভাগিনিয়েক হৈছে ভনীয়েকৰ ল’ৰা  \f* তেওঁলোকৰ এই খাপ দিয়া কথা শুনি, দুর্গত সোমাই গৈ পৌলক কলে৷
+\v 17 তেতিয়া পৌলে এজন এশৰ সেনাপতিক মাতি কলে, “এই ডেকাক হাজাৰৰ সেনাপতিৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱা, কিয়নো তেওঁৰ আগত এই বিষয়ে কোনো সম্বাদ জনাবলৈ আছে৷”
+\p
+\v 18 তেতিয়া তেওঁ তাক লগত লৈ হাজাৰৰ সেনাপতিৰ ওচৰলৈ গৈ কলে, “আপোনাৰ আগত এই ডেকাৰ কিবা কথা কবলৈ আছে বুলি বন্দীয়াৰ পৌলে মোক মাতি আপোনাৰ ওচৰলৈ ইয়াক আনিবলৈ মিনতি কৰিলে৷”
+\v 19 হাজাৰৰ সেনাপতিয়ে তাক হাতত ধৰি লৈ, এফলীয়া হৈ গুপুতে সুধিলে, “মোক কবলৈ তোমাৰ কি কথা আছে?”
+\p
+\v 20 ডেকাজনে কলে, “আপুনি পৌলৰ বিষয়ে সুধি জানিব খোজাৰ নিচিনাকৈ, তেওঁক কালিলৈ মহাসভালৈ যেন লৈ যাব, আপোনাৰ আগত এনে নিবেদন কৰিবলৈ যিহূদী সকলে সিদ্ধান্ত কৰিছে৷
+\v 21 এতেকে আপুনি তেওঁলোকৰ কথা নুশুনিব, কাৰণ তেওঁলোক চল্লিশ জনতকৈ অধিক মানুহে পৌলক বধ নকৰালৈকে ভোজন-পান নকৰো বুলি প্ৰতিজ্ঞা কৰিছে আৰু এই প্ৰতিজ্ঞাৰে নিজকে বান্ধি খাপ দি আছে৷ আনকি তেওঁলোক সাঁজু হৈ আপোনাৰ অনুমতিলৈ বাট চাই আছে৷”
+\p
+\v 22 তেতিয়া হাজাৰৰ সেনাপতিয়ে সেই ডেকাক বিদায় দিয়াৰ পূর্বে এই আদেশ দিলে, “তুমি যে এইবোৰ কথা মোৰ আগত প্ৰকাশ কৰিলা, পুনৰ কাকো নকবা৷”
+\v 23 তেতিয়া তেওঁ এশৰ সেনাপতি সকলৰ দুজনক ওচৰলৈ মাতি আনি আজ্ঞা দিলে, “ৰাতি ন বজাত কৈচৰীয়া যাবলৈ দুশ জন সৈন্য, সত্তৰ জন অশ্বাৰোহী আৰু দুশ বৰছা-ধাৰী সৈন্য যুগুত কৰা৷”
+\v 24 আৰু পৌলক নিৰাপদে ফীলিক্স দেশাধিপতিৰ ওচৰলৈ বহুৱাই লৈ যোৱা বাহনো যুগুত কৰিবলৈ তেওঁলোকক আজ্ঞা দিলে।
+\p
+\v 25 পাছত তেওঁ এইদৰে পত্ৰ লিখি দিলে, 
+\v 26 “মহামহিম শ্ৰীযুক্ত ফীলিক্স দেশাধিপতিলৈ ক্লৌদিয় লুচিয়ৰ নমস্কাৰ৷
+\v 27 এই মানুহ জনক যিহূদী লোকে ধৰি বধ কৰিবলৈ উদ্যত হৈছে, সেনাবোৰে সৈতে গৈ, এওঁ এজন ৰোমীয়া মানুহ বুলি জানি, মই এওঁক উদ্ধাৰ কৰিলো৷
+\p
+\v 28 পাছত কি কাৰণে তেওঁলোকে এওঁক অপবাদ দিছে, তাক জানিবৰ মনেৰে তেওঁলোকৰ মহাসভালৈ এওঁক নিয়াও হৈছিল৷
+\v 29 তাতে প্ৰাণদণ্ড বা কাৰাদণ্ডৰ বন্ধন পোৱাৰ যোগ্য এনে কোনো অপবাদ দিয়া হোৱা নাই, কিন্তু তেওঁলোকৰ বিধানৰ ওপৰত বাদ-বিচাৰ কৰি কোনো দোষ ধৰা যেনহে পালো৷
+\v 30 পাছত এওঁৰ বিৰুদ্ধে কৰা চক্ৰান্তৰ কথা মোক জনোৱা হ’ল আৰু সেয়ে সিদ্ধ হোৱাৰ আগন্তুক দেখি, মই তৎক্ষণাৎ এওঁক আপোনাৰ ওচৰলৈ পঠাই দিলো আৰু এওঁৰ গুচৰীয়া সকলকো আপোনাৰ আগত এওঁৰ বিৰুদ্ধে গোচৰ কৰিবলৈ আজ্ঞা দিলো৷ ইতি।”
+\p
+\v 31 পাছত সেনাসকলে আজ্ঞা অনুসাৰে ৰাতিতে পৌলক তুলি, আন্তপাত্ৰি নগৰলৈ নিলে৷
+\v 32 কিন্তু পাছদিনা অশ্বাৰোহী সকলক তেওঁৰ লগত যাবলৈ দি দুর্গলৈ উলটি আহিল৷
+\v 33 পাছত তেওঁলোকে কৈচৰীয়া  পাই, দেশাধিপতিক পত্ৰ খন দি, তেওঁৰ আগত পৌলকো হাজিৰ কৰালে৷
+\p
+\v 34 তেতিয়া তেওঁ সেই পত্ৰ পঢ়ি পৌল কোন প্ৰদেশৰ বুলি সুধিলে; পাছে কিলিকিয়াৰ বুলি জানি,
+\v 35 তেওঁ কলে, “তোমাৰ গুচৰীয়াবোৰ আহিলেহে মই তোমাৰ কথা শুনিম৷” তেতিয়া তেওঁ হেৰোদৰ প্ৰিটৰিয়মত ৰাখিবলৈ তেওঁক আজ্ঞা দিলে৷
+\c 24
+\s দেশাধিপতিৰ আগত পৌলৰ বিচাৰ 
+\p
+\v 1 পাঁচ দিনৰ মূৰত, মহাপুৰোহিত অননিয়ই কেইজনমান পৰিচাৰক আৰু তৰ্ত্তুল্ল নামেৰে এজন উকীলে সৈতে আহি দেশাধিপতিৰ আগত পৌলৰ বিৰুদ্ধে অভিযোগ দিলে।
+\v 2 তাৰ পাছত পৌল দেশাধিপতিৰ আগত আহি থিয় হ’ল, তৰ্ত্তুল্লই তেওঁক দোষাৰোপ কৰিবলৈ ধৰিলে আৰু দেশাধিপতিক কলে, “হে মহা মহিম ফীলিক্স, আপোনাৰ দ্বাৰাই আমি মহাশান্তি ভোগ কৰিছো আৰু আপোনাৰ দুৰদর্শিতাই আমাৰ জাতিলৈ অনেক উন্নতি সাধন কৰিছে,
+\v 3 সকলোৱে ইয়াক সম্পূৰ্ণ কৃতজ্ঞতাৰে স্বীকাৰ কৰিছো।
+\v 4 গতিকে আপোনাৰ অধিক সময় আমি যেন নলওঁ, এই কাৰণে নিবেদন কৰো, আপুনি অনুগ্ৰহ কৰি আমাৰ অলপ কথা শুনক।
+\v 5 কিয়নো আমি দেখিবলৈ পালো, যে এই মানুহটো মহামাৰী স্বৰূপ আৰু গোটেই জগত নিবাসী যিহূদী সকলৰ মাজত ৰাজদ্ৰোহ কৰাওঁতা আৰু নাচৰতীয়া সকলৰ দলৰ অগ্ৰণী৷
+\v 6 ইয়াৰ বাহিৰেও, ই মন্দিৰ অশুচি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল; সেই বাবে আমি তাক আটক কৰি ৰাখিলো।
+\p
+\v 7 কিন্তু প্ৰধান সেনাপতি লুচিয় আহি বৰ বলেৰে আমাৰ হাতৰ পৰা পৌলক কাঢ়ি আনিলে৷
+\v 8 আপুনি যেতিয়া সোধ-বিচাৰত পৌলক প্ৰশ্ন কৰিব, তেতিয়া আমি যি যি অপবাদ এওঁক দিছো, সেই বিষয়ে সকলো বুজিব পাৰিব৷”
+\v 9 তাতে যিহূদী সকলেও একেলগ হৈ পৌলক দোষাৰোপ কৰিলে আৰু এইবোৰ কথা সঁচা বুলি কলে।
+\p
+\v 10 পাছত দেশাধিপতিয়ে পৌলক কবলৈ সঙ্কেত দিয়াত, পৌলে কবলৈ আৰম্ভ কৰিলে, “আপুনি অনেক বছৰৰ পৰা এই জাতিৰ বিচাৰকৰ্তা হৈ আছে, ইয়াকে জানি মই হৰ্ষিত মনেৰে নিজৰ পক্ষে উত্তৰ দিব খুজিছো৷
+\p
+\v 11 কাৰণ অনুসন্ধান কৰিলে আপুনি জানিব পাৰিব যে, মই ভজনা কৰিবলৈ যিৰূচালেমলৈ যোৱা আজি বাৰ দিন মাথোন হৈছে;
+\v 12 তাত এওঁলোকে মন্দিৰত বা নামঘৰত বা নগৰতেই হওক, কোনো ব্যক্তিৰ সৈতে মোক বাদ-বিচাৰ বা লোক সকলক উচটাই উত্তেজিত কৰি অশান্তি সৃষ্টি কৰা কোনেও দেখা নাই;
+\v 13 আৰু এতিয়া যি যি অপবাদ মোক দিছে, এই বিষয়ে একো প্ৰমাণ আপোনাৰ আগত দিব নোৱাৰে।
+\p
+\v 14 কিন্তু আপোনাৰ আগত মই ইয়াকে স্বীকাৰ কৰো যে, বিধান শাস্ত্ৰত লিখাৰ দৰে সকলো কথা পালন কৰি, এখেত সকলে যি পথক বিধৰ্ম বোলে, সেই পথ অনুসাৰে মই ওপৰ পুৰুষ সকলৰ ঈশ্বৰৰ আৰাধনা কৰো আৰু ভাববাদী সকলৰ পুস্তকত যি যি লিখা আছে, সেই সকলোকে বিশ্বাস কৰো৷
+\v 15 আৰু ধাৰ্মিক, অধার্মিক, এই দুবিধ লোকৰ পুনৰুত্থান হব বুলি এখেত সকলে যি আশাৰে বাট চাই আছে, সেই ঈশ্বৰত ময়ো সেই আশা কৰো।
+\v 16 এই কাৰণে ঈশ্বৰলৈ আৰু মানুহলৈ নির্ব্বিঘ্নে বিবেক ৰক্ষা কৰিবলৈ ময়ো সদায় যত্ন কৰি আছো।
+\v 17 এতিয়া কিছু বছৰৰ মূৰত মই নিজৰ জাতিৰ মানুহক দান আনি দিবৰ বাবে আৰু নৈবেদ্য উৎসর্গ কৰিবলৈ আহিছিলো।
+\v 18 এতিয়া সেই কার্যতেই এচিয়াৰ কিছুমান যিহূদী লোকেহে মোক যিৰূচালেম মন্দিৰত শুচিকৃত উৎসৱত পালে; মোৰ লগত আন কোনো ব্যক্তিও নাই, কিন্তু এখেত সকলেহে হুৰামুৰা লগালে।
+\v 19 ইয়াৰ উপৰি মোৰ অহিতে যদি এখেতসকলৰ কোনো কথা আছিল, তেনেহলে আপোনাৰ ওচৰত ব্যক্তি সকলে নিজে আহি গোচৰ দিব লাগিছিল।
+\p
+\v 20 নতুবা, মই মহাসভাৰ আগত থিয় হৈ থাকোঁতে, এই একেই লোক সকলে মোৰ কি দোষ পালে, সেই বিষয়ে এখেত সকলে নিজেই কোৱা উচিত আছিল;
+\v 21 নহলে এতিয়া যি বিষয়ৰ কথা মই তোমালোকৰ আগত চিঞঁৰি কৈছো, তেনেদৰে, ‘মৃত সকলৰ পুনৰুত্থানৰ বিষয়ে আজি তোমালোকৰ আগত মোৰ সোধবিচাৰ হৈছে৷”
+\p
+\v 22 ফীলিক্সে সেই পথৰ বিষয়ে ভালকৈ জনা বাবে, সোধবিচাৰ স্থগিত ৰাখি তেওঁলোকক কলে, “লুচিয় হাজাৰৰ সেনাপতি যিৰূচালেমৰ পৰা আহিলে তোমালোকৰ কথা সম্পূর্ণকৈ জানিব পাৰিম।”
+\v 23 পাছত পৌলক পহৰা দিবলৈ, কিন্তু মৰমেৰে আৰু সেৱা কৰিবলৈ অহা তেওঁৰ আত্মীয় সকলক নিষেধ নকৰিবলৈ তেওঁ এশৰ সেনাপতিক আজ্ঞা দিলে৷
+\p
+\v 24 কিছু দিনৰ পাছত ফীলিক্সে, দ্ৰুচিলা নামৰ তেওঁৰ যিহূদী ভার্যাৰ সৈতে আহি, পৌলক মতাই আনি, খ্ৰীষ্ট যীচুত যি বিশ্বাস, সেই বিষয়ে তেওঁৰ পৰা শুনিলে।
+\v 25 তেওঁ ধাৰ্মিকতা, ইন্দ্ৰিয়-দমন, আৰু ভবিষ্যত সোধবিচাৰৰ বিষয়ে যুক্তি দেখুৱাওঁতে, ফীলিক্সে ত্ৰাসযুক্ত হৈ উত্তৰ দিলে; “এতিয়া সম্প্ৰতি যোৱা; মই আজৰি পালে পাছত তোমাক মতাই আনিম৷”
+\p
+\v 26 আৰু পৌলে তেওঁক ধন দিব বুলি তেওঁ আশা কৰি, ঘনে ঘনে তেওঁক মতাই কথোপকথন কৰিলে।
+\v 27 কিন্তু দুবছৰৰ মূৰত পৰ্কিয় ফীষ্টে ফীলিক্সৰ পদ পালে, তাতে ফীলিক্সে যিহুদী সকলৰ প্ৰিয় পাত্ৰ হবলৈ ইচ্ছা কৰি, তেওঁ পৌলক ৰখীয়াৰ অধীনত থৈ গ’ল৷
+\c 25
+\p
+\v 1 ফীষ্ট সেই প্ৰদেশলৈ আহি, তিন দিনৰ পাছত কৈচৰীয়াৰ পৰা যিৰূচালেমলৈ গ’ল।
+\v 2 তাতে প্ৰধান পুৰোহিত সকলে আৰু ইহুদী সকলৰ প্ৰধান লোকে তেওঁৰ আগত পৌলৰ বিৰুদ্ধে দৃঢ় ভাৱে জনালে৷
+\v 3 এনে উদ্দেশ্যেৰে ফীষ্টক অনুগ্ৰহ কৰিবলৈ নিবেদন কৰিলে, যাতে তেওঁ মানুহ পঠাই পৌলক যিৰূচালেমলৈ লৈ আহে, আৰু তেওঁলোকে যেন বাটতে খাপ দি পৌলক বধ কৰিব পাৰে, সেই বিষয়ে পৰিকল্পনা কৰিব ধৰিলে।
+\p
+\v 4 কিন্তু ফীষ্ট তেওঁলোকক উত্তৰ দিলে, যে পৌলক কৈচৰীয়াত বন্দী কৰি ৰখা হৈছে আৰু সেয়েহে সোনকালে তেওঁ নিজে তালৈকে যাব।
+\v 5 গতিকে, তেওঁ ক’লে, “যদি সেই মানুহৰ কোনো দোষ আছে, তেনেহলে তোমালোকৰ মাজৰ কেইজনমান শক্তিমন্ত লোকে মোৰে সৈতে গৈ, তেওঁৰ ওপৰত গোচৰ কৰক৷”
+\p
+\v 6 পাছত তাত আঠ দহ দিনতকৈ বেচি দিন নাথাকি, তেওঁ কৈচৰীয়াৰলৈ  গুচি গ’ল৷ পাছদিনা তেওঁ বিচাৰৰ আসনত বহি, পৌলক আনিবলৈ আজ্ঞা দিলে।
+\v 7 পাছত তেওঁ উপস্থিত হোৱাত যিৰূচালেমৰ পৰা অহা যিহুদী সকলে তেওঁৰ চাৰিওফালে থিয় হৈ, তেওঁক অনেক বিষয়ত গুৰুতৰ দোষ দিব ধৰিলে, কিন্তু তেওঁলোকে একো প্ৰমাণ দেখুৱাব নোৱাৰিলে।
+\v 8 তেতিয়া পৌলে নিজৰ পক্ষে উত্তৰ দি ক’ব ধৰিলে, “যিহুদী সকলৰ বিধানৰ, বা মন্দিৰৰ, বা কৈচৰৰ বিৰুদ্ধ মই একো পাপ কৰা নাই।”
+\p
+\v 9 কিন্তু ফীষ্টে যিহুদী সকলৰ প্ৰিয়পাত্ৰ হোৱাৰ ইচ্ছা কৰিলে। তেওঁ উত্তৰ দি পৌলক ক’লে, “তুমি যিৰূচালেমলৈ গৈ, তাতে মোৰ আগত এইবোৰৰ বিষয়ে, তোমাৰ সোধ-বিচাৰ হবলৈ ইচ্ছা কৰা নে?”
+\v 10 পৌলে কলে, “মই কৈচৰৰ বিচাৰৰ আসনৰ আগত থিয় হৈ আছো; ইয়াতে মোৰ সোধবিচাৰ হোৱা উচিত। মই যে যিহূদী সকলৰ একো অন্যায় কৰা নাই, ইয়াক আপুনিও ভালদৰে জানি আছে।
+\p
+\v 11 এতেকে মই যদি অন্যায়কাৰী হৈছো, বা প্ৰাণদণ্ডৰ যোগ্য কোনো কৰ্ম কৰিলো, তেনেহলে মৰিবলৈকো অমান্তি নহওঁ। কিন্তু তেওঁ লোকে মোক যিবোৰ অপবাদ দিছে, সেইবোৰ যদি সঁচা নহয়, তেনেহলে তেওঁ লোকৰ হাতত মোক শোধাই দিবলৈ কাৰো শক্তি নাই। মই কৈচৰক আপীল কৰো।”
+\v 12 তেতিয়া ফীষ্টে মন্ত্ৰী সকলৰ সৈতে পৰামৰ্শ কৰি পৌলক কলে, “তুমি কৈচৰত আপীল কৰিলা; এতিয়া তোমাক কৈচৰৰ আগলৈ লৈ যোৱা হব৷”
+\s আগ্ৰিপ্পা ৰজাৰ আগত পৌলৰ বক্তৃতা 
+\p
+\v 13 কিছুদিনৰ পাছত ৰজা আগ্ৰিপ্পা আৰু বৰ্ণীকী কৈচৰীয়ালৈ আহি ফীষ্টক মঙ্গলবাদ কৰিলে।
+\v 14 তেওঁ তাত বহু দিন থকাত, ফীষ্টে ৰজাৰ আগত পৌলৰ বিষয়ে জনালে; তেওঁ কলে, “ফীলিক্সে বন্দী কৰি ৰখা এজন বন্দীয়াৰ ইয়াত আছে।
+\v 15 যেতিয়া মই যিৰূচালেমত আছিলো, তেতিয়া যিহূদী সকলৰ প্ৰধান পুৰোহিত আৰু পৰিচাৰক সকলে তেওঁৰ বিষয়ে মোক জনাই, বিচাৰ আৰু দণ্ডাজ্ঞা যাচনা কৰিছিল।
+\v 16 তেতিয়া মই তেওঁলোকক উত্তৰ দি কলে যে, যি জনৰ নামত অভিযোগ দিয়া হৈছে, তেওঁ যেতিয়ালৈকে অভিযোগকাৰীৰ সন্মুখত আত্মপক্ষ সমৰ্থন কৰিবলৈ সময় নাপায়, তেতিয়ালৈকে তেওঁক কোনো লোকৰ হাতত শোধাই দিয়া ৰোমীয়া লোকৰ নিয়ম নাই।”
+\p
+\v 17 তেতিয়া তেওঁলোকে আহি ইয়াতে গোট খোৱাত, অলপো পলম নকৰি, পাছ দিনাই মই বিচাৰৰ আসনত বহিলো, আৰু বন্দী কৰি ৰাখি থোৱা মানুহ জনক আনিবলৈ আজ্ঞা দিলো।
+\v 18 পাছত গুচৰীয়াবোৰে তেওঁৰ চাৰিওফালে থিয় হৈ, যি দুষ্কৰ্মৰ অপবাদ তেওঁলোকে দিব বুলি মই ভাবিছিলো, এনে একো অপবাদ নিদিলে৷
+\v 19 কিন্তু তেওঁলোকে নিজৰ ধৰ্মৰ বিষয়ে আৰু পৌলে যি জনক জীয়াই উঠা বুলি কৈছিল, এনে যীচু নামৰ কোনো মৃত এজনৰ বিষয়ক লৈহে তেখেত সকলৰ মত-পাৰ্থক্য আছিল।
+\p
+\v 20 তাতে এনেকুৱা বাদ-বিচাৰৰ বিষয়বোৰত সংশয় কৰি মই তেওঁক সুধিলো, তুমি যিৰূচালেমলৈ গৈ, এইবোৰৰ বিষয়ে তোমাৰ সোধ-বিচাৰ হবলৈ মন কৰা নে?
+\p
+\v 21 কিন্তু পৌলে ৰাজাধিৰাজৰ ওচৰত সোধ-বিচাৰৰ পৰা নিস্পত্তি পাবৰ বাবে ৰক্ষিত থাকিবলৈ আপীল কৰাত, মই কৈচৰীয়ালৈ নপঠিওঁৱালৈকে, তেওঁক ৰাখিবলৈ আজ্ঞা দিলো।”
+\v 22 তেতিয়া আগ্ৰিপ্পাই ফীষ্টক কলে, “সেই মানুহ জনৰ কথা শুনিবলৈ মোৰ মন গৈছে৷” ফীষ্টে কলে, “কালিলৈ তেওঁৰ কথা শুনিবলৈ পাব৷”
+\p
+\v 23 পাছদিনা আগ্ৰিপ্পা আৰু বৰ্ণীকী বৰ প্ৰতাপেৰে আহি, হাজাৰৰ সেনাপতি সকলক আৰু নগৰৰ মানুহবোৰৰ সৈতে ৰাজদৰবাৰত সোমাল আৰু ফীষ্টৰ আজ্ঞাৰে পৌলক তেওঁলোকৰ আগলৈ নিয়া হ’ল।
+\v 24 তেতিয়া ফীষ্টে কলে, “হে ৰজা আগ্ৰিপ্পা আৰু আমাৰ সৈতে ইয়াত উপস্থিত থকা লোক সকল৷ আপোনালোকে এই মানুহ জনক যে দেখিছে, এই জনেই সেই ব্যক্তি; যি জনৰ বিষয়ে যিৰূচালেমৰ আৰু ইয়াত থকা যিহূদী লোক সকলেও মোৰ আগত আবেদন কৰি আটাহ পাৰি কৈছিল, ই আৰু জীয়াই থকা উচিত নহয়।  \f + \ft পাঁচনিৰ কৰ্ম 22:22; 1ম কৰিন্থীয়া 4:9  \f*
+\p
+\v 25 কিন্তু মই জানিব পাৰিলো, এওঁ প্ৰাণদণ্ডৰ যোগ্য একো কৰা নাই; আৰু এওঁ নিজে ৰাজাধিৰাজৰ ওচৰত আপীল কৰাৰ বাবে মই পঠাবলৈ নিশ্চয় কৰিলো৷
+\v 26 কিন্তু আমাৰ ৰাজাধিৰাজলৈ ইয়াৰ বিষয়ে লিখিবলৈ একো নিশ্চয়তা নাপালো। এই কাৰণে এওঁক তোমালোকৰ আগলৈ আনিলো৷ এতেকে সোধবিচাৰ কৰাৰ পাছত, মই যাতে লিখিবৰ বাবে কোনো কথা পাওঁ, হে আগ্ৰিপ্পা ৰজা, সেয়েহে বিশেষকৈ আপোনাৰ আগলৈ ইয়াক আনিলো।
+\v 27 কিয়নো কোনো বন্দীয়াৰক পঠাওঁতে, তেওঁৰ অহিতে দিয়া অপবাদ নজনোৱাটো, মই অযুক্তিকৰ যেন দেখো।”
+\c 26
+\p
+\v 1 যেতিয়া আগ্ৰিপ্পাই পৌলক নিজৰ পক্ষত কথা কবলৈ অনুমতি দিলে, তেতিয়া পৌলে হাত মেলি নিজৰ পক্ষে উত্তৰ দিব ধৰিলে।
+\p
+\v 2 তেওঁ কলে, “হে ৰজা আগ্ৰিপ্পা, যিহূদী সকলে মোৰ বিষয়ে যি অভিযোগ দিছে; সেই বিষয়ে আজি আপোনাৰ সন্মুখত আত্মপক্ষ সমর্থন কৰিবলৈ পাই নিজকে মই ধন্য মানিছো৷
+\v 3 যিহূদী সকলৰ মাজত বিশেষকৈ যিবোৰ নীতি-নিয়ম আৰু বাদ-বিচাৰ আছে, সেই সকলোবোৰৰ বিষয়ে আপোনাৰ জ্ঞান আছে; সেই বাবেই বিনয় কৰো আপুনি যেন ধৈর্য ধৰি মোৰ কথাবোৰ শুনে৷
+\p
+\v 4 মোৰ জীৱন-যাপনৰ বিষয়ে ডেকা কালৰে পৰা নিজ জাতিৰ লোক সকলে আৰু যিৰূচালেমত থকা সকলো যিহূদী লোকে জানে৷
+\v 5 ইয়াৰ উপৰি তেওঁলোকে ইয়াকো জানে যে, মই ফৰীচী হৈয়ো কিদৰে আমাৰ ধর্মৰ সকলো কঠিন নিয়মবোৰ পালন কৰি প্ৰকৃত ফৰীচী এজনৰ দৰেই জীৱন-যাপন কৰিছিলো৷ এই বিষয়ে তেওঁলোকে সাক্ষীও দিব পাৰে৷
+\p
+\v 6 ঈশ্ৱৰে আমাৰ পূর্বপুৰুষ সকলৰ আগত যি প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল,   \f + \ft যিচ 7:14; 9:6; যিৰি 23:5; 33:14-16; পাঁ 13:32, 33৷  \f* সেইবোৰ পূর্ণ হোৱাৰ বাবেহে মই এতিয়া সোধ বিচাৰত পৰি, থিয় হৈ আছো৷
+\v 7 সেই প্ৰতিজ্ঞাৰ ফল পাবলৈ আমাৰ বাৰটা জাতিয়ে, ৰাতিয়ে-দিনে উৎসাহেৰে আৰাধনা কৰি, আশা কৰি আছে। সেই আশাৰ কাৰণে, হে মহাৰাজ, যিহূদী সকলে মোক অপবাদ দিছে ৷
+\v 8 ঈশ্ৱৰে যদি মৃত লোকক পুনৰুত্থিত কৰে তেনেহলে আপোনালোকে কিয় অবিশ্বাস বোধ কৰিছে?
+\p
+\v 9 ময়ো সেইদৰে নাচৰতীয়া যীচুৰ নামৰ বিৰুদ্ধে অনেক বিপৰীত আচৰণ কৰিব লাগে বুলি নিজে ভাবিছিলো,
+\v 10 আৰু সেইদৰেই যিৰূচালেমত কৰিছিলো৷ প্ৰধান পুৰোহিতৰ পৰা অধিকাৰ পাই, অনেক পবিত্ৰ লোকক বন্দীশালত থৈছিলো আৰু তেওলোকক  বধ কৰাৰ সময়ত, মই নিজে সন্মতিও প্ৰকাশ কৰিছিলো৷
+\v 11 এনেদৰে মই তেওলোকক শাস্তি দি যীচু খ্ৰীষ্টৰ নিন্দা কৰিবলৈ বল প্ৰয়োগ কৰিছিলো৷ তেওলোকৰ বিৰুদ্ধে ক্ষোভ ইমানেই তীব্ৰ হৈ উঠিছিল যে, তেওলোকক তাড়না কৰিবৰ বাবে মই বিদেশৰ চহৰ সমূহলৈকো যাত্ৰা কৰিছিলো৷
+\p
+\v 12 এইদৰে প্ৰধান পুৰোহিতসকলৰ পৰা অধিকাৰ আৰু আজ্ঞা-পত্ৰ পোৱাৰ পাছত, দম্মেচক নগৰলৈ যাত্ৰা কৰোঁতে,
+\v 13 হে মহাৰাজ, দুপৰীয়া বাটৰ মাজত সূর্যৰ ৰশ্মিতকৈয়ো দীপ্তিমান এটি পোহৰ আকাশৰ পৰা আহি মোৰ আৰু মোৰ লগত যাত্ৰা কৰি থকা লোক সকলৰ চাৰিওফালে প্ৰকাশিত হ’ল৷
+\v 14 তেতিয়া আমি সকলোৱে মাটিত বাগৰি পৰিলো আৰু এনেতে মই ইব্ৰী ভাষাৰে কোৱা এটি বাণী শুনিলো, ‘হে চৌল, হে চৌল, মোক কিয় তাড়না কৰিছা? জোঙত লাঠি মৰা তোমালৈ টান।’
+\p
+\v 15 তেতিয়া মই সুধিলো, ‘হে প্ৰভু, আপুনি কোন?’ তেতিয়া প্ৰভুৱে কলে, ‘যি জনক তুমি তাড়না কৰিছা, মই সেই যীচু৷
+\v 16 এতিয়া উঠা, তোমাৰ ভৰিত ভৰ দি থিয় হোৱা; কিয়নো, তুমি যি দর্শনত মোক দেখা পালা আৰু ইয়াৰ পাছত এই মানুহবোৰৰ আৰু অনা-যিহূদী সকলৰ হাতৰ পৰা তোমাক উদ্ধাৰ কৰি যি দর্শনত মই তোমাক দেখা দিম, সেই সকলো বিষয়ৰ প্ৰচাৰক আৰু সাক্ষী হবৰ বাবে তোমাক দাস ৰূপে মনোনীত কৰিবলৈ মই দর্শন দিলো;
+\v 17 আৰু অনা-যিহূদী সকলে যেন মোক বিশ্ৱাস কৰাৰ দ্ৱাৰাই পাপ-মোচন আৰু পবিত্ৰীকৃত হোৱা লোক সকলৰ মাজত ভাগ পায়,
+\v 18 এই মনোভাবেৰে তেওঁলোকৰ চকু মুকলি হবলৈ  \f + \ft যিচ 42:6, 7; যো 8:12; 2 কৰি 4:3-6৷  \f* আৰু অন্ধকাৰৰ পৰা পোহৰলৈ, চয়তানৰ ক্ষমতাৰ অধীনৰ পৰা ঈশ্ৱৰলৈ ঘূৰিবৰ কাৰণে, তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ মই তোমাক নিযুক্ত কৰি পঠাওঁ, তাতে তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ পৰা পাপৰ ক্ষমা যেন পায় আৰু মোক বিশ্বাস কৰাৰ যোগেদি মই যেন তেওঁলোকক এই ভাগ দিব পাৰো৷’”
+\p
+\v 19 পৌলে এনেদৰে পুনৰ কবলৈ ধৰিলে, “হে ৰজা আগ্ৰিপ্পা, মই সেই স্বৰ্গীয় দর্শনক অমান্য নকৰি,
+\v 20 দম্মেচক আৰু যিৰূচালেমত থকা লোক সকলৰ আগত, পাছত যিহূদিয়া আৰু তাৰ সকলো অঞ্চলৰ লগতে অনা-যিহূদী সকলৰ আগতো মই প্ৰচাৰ কৰিলো, যাতে তেওঁলোকে মনপালটাই ঈশ্ৱৰলৈ ঘূৰে আৰু মনপালটনৰ যোগ্য আচৰণ ঈশ্ৱৰৰ সাক্ষাতে কৰে৷
+\v 21 সেই কাৰণে যিহূদী সকলে মন্দিৰত মোক ধৰি বধ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল ৷
+\p
+\v 22 এনেতে ঈশ্ৱৰৰ পৰা উপকাৰ পাই, আজিলৈ থিৰে আছো আৰু সকলোৰে সন্মূখত সাক্ষ্য দিছো৷ সেই মহান জনাৰ বিষয়ে কবলৈ যাওতে ভাববাদী সকলে আৰু মোচিয়ে যি যি ঘটিব বুলি কৈছিল, সেই বিষয়ৰ বাহিৰে আন একো কথা কোৱা নাই;
+\v 23 আৰু খ্ৰীষ্ট দুখভোগৰ পাত্ৰ হয় বা নহয় আৰু মৃত লোকৰ পুনৰুত্থানত প্ৰথম হৈ নিজ জাতি আৰু অনা-যিহূদী সকললৈ পোহৰ প্ৰকাশ কৰিব বা নকৰিব, ইয়াৰ বিষয়েহে মই সৰু বৰ সকলোৰে আগত কলো৷”
+\p
+\v 24 তেওঁ এইদৰে নিজৰ পক্ষে উত্তৰ দিওঁতে, ফীষ্টে বৰ মাতেৰে কলে, “হে পৌল, তুমি বলীয়া হৈছা; অধিক বিদ্যাই তোমাক বলীয়া কৰিছে৷”
+\v 25 কিন্তু পৌলে কলে, “হে মহামহিম ফীষ্ট, মই বলীয়া হোৱা নাই; সত্য আৰু সুবোধৰ কথাহে কৈছো৷
+\v 26 কিয়নো ৰজায়ো এই বিষয়ে জানে; এই কাৰণেহে মই তেওঁৰ আগত সাহসেৰে কৈছো৷ মই সুনিশ্চিত যে, এই বিষয়বোৰ প্ৰকাশ্যৰূপে ঘটিছে৷ এইবোৰ লুকুৱাই ৰাখিব নোৱাৰি কাৰণ ইয়াক গোপনে কৰা হোৱা নাই৷
+\p
+\v 27 হে ৰজা আগ্ৰিপ্পা, আপুনি ভাববাদী সকলৰ কথা বিশ্বাস কৰে নে? মই জানো আপুনি বিশ্ৱাস কৰে৷”
+\v 28 তেতিয়া আগ্ৰিপ্পাই পৌলক কলে, “তুমি মোক খ্ৰীষ্টিয়ান কৰিবলৈ অলপ কথাৰেই মোৰ প্ৰবৃত্তি জন্মাব খুজিছা৷”
+\v 29 কিন্তু পৌলে কলে, “অকল আপুনিয়েই নহয়, যি সকলে আজি মোৰ কথা শুনিছে, সেই সকলোৱে অলপ কথাৰে হওক, বা বহু কথাৰে হওক, এই শিকলিৰ বন্ধনৰ বাহিৰে, সকলোভাৱে যেন মোৰ নিচিনা হয়, ঈশ্ৱৰৰ আগত এই প্ৰার্থনা মই কৰিছো৷”
+\p
+\v 30 তেতিয়া ৰজা, দেশাধিপতি, বৰ্ণীকী আৰু তেওঁলোকৰ সৈতে বহা লোক সকলে উঠি,
+\v 31 আতৰ হৈ গৈ পৰষ্পৰে কথা-বাৰ্ত্তা কৰি কলে, “এই মানুহ জনে বন্ধন বা প্ৰাণদণ্ডৰ যোগ্য একো কর্ম কৰা নাই৷”
+\v 32 তেতিয়া আগ্ৰিপ্পাই ফীষ্টক কলে, “এই মানুহ জনে কৈচৰৰ ওচৰত আপীল নকৰা হলে মুকলি হব পাৰিলেহেঁতেন৷”
+\c 27
+\s ৰোমলৈ পৌলৰ জলযাত্ৰা, আৰু বাটত জাহাজ ভঙা 
+\p
+\v 1 পাছত যেতিয়া ইটালী দেশলৈ জাহাজেৰে যোৱাৰ আমাৰ কথা নিশ্চিত হ’ল, তেওঁলোকে পৌল আৰু অন্য কিছুমান কাৰাবন্দীক ৰাজাধিৰাজৰ সৈন্য দলৰ যুলিয় নামৰ এজন এশৰ সেনাপতিৰ হাতত শোধাই দিলে৷
+\v 2 আদ্ৰামুত্তিয়ৰ পৰা আহি থকা এখন জাহাজত আমি উঠিলো৷ এই জাহাজ খন এচিয়া দেশৰ সমুদ্ৰ-পথৰ উপকূলৰ কাষে কাষে যাত্ৰা কৰাৰ কথা আছিল৷ তাতে আমাৰ লগত থিচলনীকী নগৰৰ মাকিদনিয়াৰ আৰিষ্টাৰ্খ আছিল৷
+\p
+\v 3 পাছদিনা আমি চীদোন নগৰৰ পাৰত নামিলো৷
+\v 4 তাতে যুলিয়ই পৌলক দয়াৰে গণ্য কৰি বন্ধু-বান্ধৱ সকলৰ ওচৰলৈ গৈ প্ৰাণ জুৰাই আহিবলৈ দিলে৷ সেই ঠাইৰ পৰা আমি জলযাত্ৰা কৰি যাওঁতে সন্মুখত বতাহ পালো, সেই বাবে কুপ্ৰ দ্ৱীপৰ কাষেদি যাবলৈ ললো৷
+\v 5 পাছত কিলিকিয়াৰ আৰু পাম্ফুলিয়াৰ সন্মুখত থকা সাগৰ পাৰ হৈ, লুকিয়া দেশৰ ‘মুৰা নগৰ’ পালো৷
+\v 6 সেই ঠাইতে এশৰ সেনাপতিয়ে, ইটালী দেশলৈ যোৱা আলেকজেন্দ্ৰিয়া নগৰৰ এখন জাহাজ লগ পোৱাত, আমাক তাতে তুলি দিলে৷
+\p
+\v 7 এনেদৰে বহু দিন লাহে লাহে গৈ, কোনো প্ৰকাৰে ক্লীদৰ ওচৰ পালো, তাতে বতাহে আমাক বাধা দিয়াত আগুৱাই যাব নোৱাৰি, ক্ৰীতী দ্ৱীপৰ সুৰক্ষিত এলেকাৰ কাষে কাষে চল্‌মোনীৰ সন্মুখেদি আহি,
+\v 8 কোনো প্ৰকাৰে সুন্দৰ ঘুলি নামেৰে এখন ঠাই পালো; এই ঠাইৰ ওচৰত লাচেয়া নগৰ আছিল৷
+\p
+\v 9 এইদৰে বহু সময় নষ্ট হ’ল আৰু আমাৰ সমুদ্ৰ-যাত্ৰাও অতি বিপদজনক হৈ উঠিছিল; ইয়াৰ উপৰি আমাৰ উপবাস পর্বৰ দিনো পাৰ হৈ গল, সেয়েহে পৌলে তেওঁলোকক পৰামর্শ দিব ধৰিলে;
+\v 10 তেওঁ কলে যে, “হে লোক সকল, মই দেখিছো যে এই যাত্ৰাত আমাৰ বিপদ আৰু বহু ক্ষতি হব; ইয়াত আমাৰ অকল সামগ্ৰী আৰু জাহাজৰে নহয়; আনকি আমাৰ প্ৰাণো সংকটত পৰিব৷”
+\v 11 কিন্তু এশৰ সেনাপতিয়ে পৌলে কোৱা কথাতকৈ জাহাজৰ পথ নির্মাণ কৰা লোক জনৰ আৰু জাহাজৰ গৰাকীৰ কথাতহে বেছি গুৰুত্ৱ দিলে৷
+\p
+\v 12 সেই বন্দৰটো শীত কালত থাকিবৰ বাবে বেছি সুবিধাজনক নোহোৱাত, দক্ষিণ-পশ্চিম আৰু উত্তৰ-পশ্চিম দিশে থকা ক্ৰীতীৰ ফৈনীকী বন্দৰ যদি কোনো প্ৰকাৰে পাব পাৰে, তাতে শীত কালৰ সময়খিনি থাকিবৰ আশাৰে বেছি ভাগ নাবিকে তালৈ যাবলৈ ওলোৱা বিষয়টোত মত দিলে৷
+\v 13 পাছত দক্ষিণৰ বতাহ অলপ বলিবলৈ ধৰাত, তেওঁলোকৰ অভিপ্ৰায় সিদ্ধ হোৱা বুলি ভাবি, জাহাজ মেলি ক্ৰীতীৰ ওচৰেদি যাবলৈ ধৰিলে৷
+\p
+\v 14 কিন্তু অলপ সময়ৰ পাছতে উৰাকুলো নামৰ বৰ ধুমুহা বতাহ দ্ৱীপটোৰ ইমূৰৰ পৰা সিমূৰলৈ বলিব ধৰিলে;
+\v 15 তেতিয়া আমাৰ জাহাজ খন সেই ধুমুহাৰ মাজত সোমাই পৰিল৷ বাধা নেউচি আগ বাঢ়িব নোৱাৰাত বতাহৰ গতিত চলি যাবৰ বাবে জাহাজ খনত পাল তৰি দিয়া হ’ল; তেতিয়া বতাহৰ বলতে জাহাজ খন চলি যাব ধৰিলে৷
+\v 16 এনেদৰে আমি কৌদা নামেৰে এটা সৰু দ্ৱীপৰ আঁৰে আঁৰে গৈ থাকিলো; তাতে কোনো প্ৰকাৰে জাহাজৰ লগত থকা সৰু নাও খন তুলি লবলৈ সক্ষম হ’লো৷
+\p
+\v 17 তাৰ পাছত নাও খন তুলি লৈ, তাত থকা ৰছী ব্যৱহাৰ কৰি কোনো প্ৰকাৰেৰে জাহাজ খন তলেদি মেৰাই বান্ধিলে; কিন্তু চুর্ত্তি নামৰ সাগৰ এলেকাৰ বালিৰ পিঠিত  জাহাজ খন লাগিব বুলি ভাবি ভয় খালে আৰু পাল নমাই দি, জাহাজ খন যাবলৈ এৰি দিলে৷
+\v 18 তাতে ধুমুহাৰ প্ৰকোপ বাঢ়ি যোৱাত জাহাজ খন বেয়াকৈ ঢলং-পলং কৰিবলৈ ধৰাত, পাছদিনা তেওঁলোকে জাহাজ খনৰ পৰা কিছুমান সামগ্ৰী পেলাবলৈ ধৰিলে৷
+\p
+\v 19 তিনি দিনৰ দিনা তেওঁলোকে নিজ হাতে জাহাজৰ সঁজুলিবোৰ পেলাই দিলে৷
+\v 20 ধুমুহাৰ প্ৰকোপ ক্ৰমে বাঢ়ি থকাত আৰু কেইবাদিনলৈ সূর্য আৰু তৰাও নোলোৱাকৈ থকাত আমাৰ প্ৰাণ ৰক্ষাৰ সকলো আশা নোহোৱা হৈছিল৷
+\p
+\v 21 তাতে তেওঁলোকে কেইবাদিনো লঘোনে থকাত, পৌলে তেওঁলোকৰ মাজত থিয় হৈ কলে, “হে লোক সকল, তোমালোকৰ এই বিপদ আৰু ক্ষতি নহলেহেতেন যদি মোৰ কথা শুনি ক্ৰীতীৰ পৰা জাহাজ এৰি নিদিলেহেঁতেন৷
+\v 22 কিন্তু এতিয়াও মই তোমালোকক উৎসাহ দিওঁ, আপোনালোকে সাহস কৰক; কিয়নো তোমালোকৰ মাজৰ কোনো জীৱৰে প্ৰাণ হানি নহব, মাত্ৰ জাহাজ খনৰহে ক্ষতি হব৷
+\p
+\v 23 কিয়নো মই যি জন ঈশ্ৱৰৰ লোক আৰু যি জনৰ মই আৰাধনা কৰো; তেওঁৰ দূতে যোৱা ৰাতি মোৰ ওচৰত দেখা দিলে;
+\v 24 আৰু থিয় হৈ কলে ‘হে পৌল, তুমি ভয় নকৰিবা৷ কৈচৰৰ আগত তুমি থিয় হব লাগিব আৰু চোৱা, তোমাৰ লগত যোৱা সকলো মানুহক ঈশ্ৱৰে অনুগ্ৰহ কৰি তোমাক দিলে৷’
+\v 25 এই কাৰণে, হে মোৰ প্রিয় সকল, আপোনালোকে সাহস কৰক; কিয়নো মোক যেনেকৈ কলে, তেনেকৈ নিশ্চয় ঘটিব৷ ঈশ্ৱৰত মোৰ এনে বিশ্বাস আছে৷
+\v 26 কিন্তু আমি কোনো এটা দ্ৱীপত উঠিব লাগিব৷”
+\p
+\v 27 এনেদৰে ধুমুহাৰ মাজত ইফাল-সিফাল কৰি আন্দ্ৰিয়া সমুদ্ৰত প্ৰায় চৌদ্ধ ৰাতি পাৰ হৈ যোৱাত, মাজনিশা জাহাজৰ খালাচী সকলে বামৰ ওচৰ পালেহি বুলি ভাবিলে৷
+\p
+\v 28 তাতে তেওঁলোকে পানী জোখোতে প্ৰায় এশ বিশ ফুট পালে আৰু অলপ সময়ৰ পাছত আকৌ জোখাত নব্বৈ ফুট পালে৷
+\v 29 কোনো শিলাময় ঠাইত লাগিব বুলি ভয় কৰি, জাহাজৰ পাছ ফালে লঙ্গৰ পেলালে আৰু ৰাতিপুৱাবৰ বাবে প্ৰাৰ্থনাৰে বাট চাই থাকিল৷
+\p
+\v 30 নাৱৰীয়া সকলে জাহাজ খনৰ আগফালে লঙ্গৰ পেলোৱাৰ ছলেৰে সাগৰত নাও খন নমাই পলোৱাৰ উপায় কৰি থাকোতে,
+\v 31 পৌলে এশৰ সেনাপতি আৰু সেনাবোৰক কলে, “যদিহে এইবোৰ মানুহ জাহাজত নাথাকে তেনেহলে তোমালোকও  নিজৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিব নোৱাৰিবা৷”
+\v 32 তেতিয়া পলাবলৈ খোজা লোক সকলে নাৱৰ লেজু কাটি তাক পানীত উটি যাবলৈ দিলে৷
+\p
+\v 33 পাছত ৰাতিপুৱাৰ সময়ত, পৌলে সকলোকে আহাৰ কৰিবলৈ অনুৰোধ কৰিলে৷ তেওঁ কলে, “আজি চৌদ্ধ দিন তোমালোকে বাট চাই একো নোখোৱাকৈ অনাহাৰে আছা,
+\v 34 সেই বাবে তোমালোকক মিনতি কৰিছো,তোমালোকে যেন অলপ আহাৰ গ্ৰহণ কৰা, কিয়নো সেয়ে তোমালোকৰ জীয়াই থকাত উপকাৰ স্ৱৰূপ হব; কাৰণ তোমালোকৰ কোনোজনৰে মূৰৰ এডাল চুলিও নষ্ট নহব৷”
+\v 35 ইয়াকে কৈ তেওঁ পিঠা লৈ, সকলোৰে আগত ঈশ্ৱৰৰ স্তুতি কৰি পিঠাটো ভাঙি ভোজন কৰিলে৷
+\p
+\v 36 তেতিয়া সকলোৱে উৎসাহিত হৈ নিজ নিজ আহাৰ গ্ৰহণ কৰিলে৷
+\v 37 জাহাজত আমি দুই শ ছয়সওৰ জন লোক আছিলো৷
+\v 38 সকলোৱে আহাৰ কৰি তৃপ্ত হোৱাত, তেওঁলোকে জাহাজ খনৰ ওজন কমাবলৈ ঘেহুঁবোৰ সাগৰত দলিয়াই দিলে৷
+\p
+\v 39 পাছত যেতিয়া দিন হ’ল, তেতিয়াও তেওঁলোকে সেই অঞ্চল চিনি নাপালে, কিন্তু সমান তীৰেৰে এডোখৰ ঘুপীয়া ঠাই দেখি জাহাজ খন তাত সুমুৱাবলৈ চেষ্টা কৰিলে৷
+\v 40 সেই বাবে লঙ্গৰবোৰ কাটি সাগৰত পেলাই দিলে আৰু একে সময়তে হালিৰ বান্ধ খুলি দি, বতাহত পাল তৰি সেই তীৰলৈ আগবাঢ়ি গল৷
+\v 41 কিন্তু জাহাজ খন আহি আহি দুখন সাগৰৰ সঙ্গম স্থলৰ এক অশান্ত অঞ্চলত সোমাই পৰিল; তাতে জাহাজৰ আগ অংশটো বালিত খুন্দা খোৱাত, জাহাজ খন নলৰাকৈ লাগি ধৰিল আৰু পাছ অংশটো ভাঙি যাব ধৰিলে৷
+\p
+\v 42 সেনা সকলে বন্দীয়াৰবোৰ সাঁতুৰি পলায় যাব বুলি ভাবি তেওঁলোকে সেই বন্দী সকলক বধ কৰাৰ আঁচনি কৰিছিল;
+\v 43 কিন্তু এশৰ সেনাপতিয়ে পৌলক ৰক্ষা কৰাৰ মনেৰে নিজে সেনা সকলৰ উদ্দেশ্যৰ পৰা তেওঁলোকক নিষেধ কৰি, এই আজ্ঞা দিলে যে, ‘যিবোৰে সাঁতুৰিব জানে, সেইবোৰে  আগেয়ে জাঁপ মাৰি সাঁতুৰি বামলৈ যাওক’;
+\v 44 আৰু বাকীবোৰে জাহাজৰ কাঠৰ পাট বা আন কোনো জাহাজৰ বস্তুৰ সহায় লৈ পাছে পাছে যাবলৈ কোৱাত, আমি সকলোৱে বামত উঠি ৰক্ষা পালো৷
+\c 28
+\p
+\v 1 এনেদৰে সকলোৱে নিৰাপদে বামত উঠি ৰক্ষা পোৱাৰ পাছত, আমি সেই দ্ৱীপটোৰ নাম মিলিতা বুলি জানিলো৷
+\v 2 তাত থকা স্থানীয় লোক সকলে আমাক বিদেশী বুলি কেৱল মৰম দেখুৱাই নহয়, কিন্তু তেতিয়া ঘন বৰষুণ আৰু জাৰৰ কাৰণে তেওঁলোকে জুই জ্ৱলালে আৰু আমাক মৰমেৰে গ্ৰহণ কৰিলে৷
+\p
+\v 3 কিন্তু পৌলে যেতিয়া এমুঠি খৰি গোটাই জুইত দিলে তেতিয়া জুইৰ তাপ পাই এটা কলা সাপ ওলাই আহি তেওঁৰ হাতত মেৰিয়াই ধৰিলে৷
+\v 4 তাতে স্থানীয় লোক সকলে তেওঁৰ হাতত সাপ ওলমি থকা দেখি, ইজনে সিজনক কবলৈ ধৰিলে, “এই মানুহ জন নিশ্চয়কৈ এজন হত্যাকাৰী; সাগৰৰ পৰা ৰক্ষা পোৱাৰ পাছতো ন্যায় দিওঁতাই ইয়াক জীয়াই থাকিব নিদিলে৷”
+\p
+\v 5 কিন্তু যেতিয়া তেওঁ জোকাৰ মাৰি সাপটোক জুইত পেলাই দিয়া দেখিলে; আনফালে তেওঁৰ একো ক্ষতিও নহল,
+\v 6 তেতিয়া তাত উপস্থিত থকা লোক সকলে তেওঁৰ গা জ্ৱৰ হৈ উখহি উঠিব বা অকস্মাতে পৰি মৰিব বুলি ভাবিছিল৷ কিন্তু বহু সময় তেওঁৰ একো হোৱা নেদেখি, সিহঁতে মত সলনি কৰি কলে, “তেওঁ এজন দেৱতা৷”
+\p
+\v 7 সেই ঠাইৰ ওচৰত পুব্লিয় নামেৰে দ্ৱীপটোৰ প্ৰধান লোক জনৰ মাটি আছিল৷ তেৱেঁই আমাক আদৰণি জনাই, মৰমেৰে তিন দিন আলহী কৰি ৰাখিলে;
+\v 8 আৰু সেই সময়তে পুব্লিয়ৰ পিতৃৰ জ্ৱৰ আৰু গ্ৰহণী ৰোগ হৈ আছিল৷ পৌলে তাতে সোমাই গাত হাত দি প্ৰাৰ্থনা কৰি তেওঁক সুস্থ কৰিলে৷
+\v 9 এনেদৰে সুস্থ কৰাৰ পাছত সেই দ্ৱীপত আন যিমান ৰোগী আছিল সেই সকলো আহি সুস্থ হ’ল৷
+\v 10 তেতিয়া তেওঁলোকে আমাক অনেক আদৰ-সাদৰ কৰিলে আৰু আমাৰ যোৱাৰ সময়তো নানা প্ৰয়োজনীয় বস্তু আনি জাহাজত তুলি দিলে৷
+\p
+\v 11 তিনি মাহৰ পাছত আমি আলেকজেন্দ্ৰিয়া নগৰৰ পৰা দিয়স্কৰী, অর্থাৎ যজা লৰাৰ চিন থকা জাহাজ খনত উঠি যাত্ৰা কৰিলো; এই জাহাজ খন জাৰকালি আহি এই দ্ৱীপটোত আছিল৷
+\v 12 এনেদৰে আমি চুৰাকূচ নগৰলৈ আহিলো আৰু সেই ঠাইতে তিন দিন থাকিলো৷
+\p
+\v 13 তাৰ পৰা যাত্ৰা কৰি আমি ৰীগিয়া নগৰ পালো; এদিন পাছত দক্ষিণৰ বতাহ বলাত, দ্ৱিতীয় দিনা পুতিয়লী নগৰ পালোহি৷
+\v 14 তাত কেইবাজনো ভাই পালো, তেওঁলোকে আমাক সাত দিন থাকিবলৈ নিমন্ত্ৰণ দিলে; এইদৰে আমি ৰোমলৈ যাত্ৰা কৰিলো৷
+\v 15 তাৰ পৰা ভাইসকলে আমাৰ সম্বাদ শুনি আমাক আগবঢ়াই নিবলৈ অপ্পিয় হাট আৰু তিনি চৰাইলৈকে আহিছিল; পৌলে তেওঁলোকক দেখি ঈশ্ৱৰৰ স্তুতি কৰি সাহস পালে৷
+\p
+\v 16 ৰোম নগৰত সোমোৱাৰ পাছত, পৌলক তেওঁৰ পহৰা দিয়া সেনাৰ সৈতে নিজৰ মতে থাকিবলৈ অনুমতি দিলে৷
+\s ৰোমত থকা যিহূদী সকলৰ আগত ঈশ্ৱৰৰ ৰাজ্যৰ কথা প্ৰচাৰ কৰা 
+\p
+\v 17 পাছত তিন দিনৰ মূৰত পৌলে যিহূদী সকলৰ প্ৰধান লোক সকলক মতাই আনি গোট খুৱালে আৰু তেওঁলোক গোট খোৱাত, তেওঁ কলে, “হে ভাই সকল, মই মোৰ জাতিৰ নাইবা পূর্বপুৰুষৰ ৰীতিৰ বিৰুদ্ধে একো কৰা নাই; তথাপি যিৰূচালেমৰ পৰা নিয়া হৈ ৰোমীয়া লোক সকলৰ হাতত মই বন্দী হিচাপে সমর্পিত হৈছিলো৷
+\v 18 তেওঁলোকে মোৰ সোধবিচাৰ কৰি মোক মুক্ত কৰিবলৈ কামনা কৰিলে, কিয়নো মোক প্ৰাণদণ্ড দিয়াৰ একো কাৰণ নাছিল৷
+\p
+\v 19 কিন্তু যেতিয়া যিহূদী সকলে আপত্তি কৰিলে, মই কৈচৰৰ ওচৰত আপীল কৰিবলৈ বাধ্য হলো; কিন্তু এনে নহয় যে, মই মোৰ জাতিক কোনো অপবাদ দিছিলো৷
+\v 20 এই কাৰণে তোমালোকক চাবলৈ আৰু কথা-বার্ত্তা হবলৈ মাতিলো, কিয়নো ইস্ৰায়েলৰ আশাৰ কাৰণেহে মই এই শিকলিৰ বান্ধনত আছো৷”
+\p
+\v 21 তেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁক কলে, “আমি তোমাৰ বিষয়ে যিহূদিয়াৰ পৰা কোনো পত্ৰকে পোৱা নাই আৰু ভাই সকলৰ মাজৰ পৰাও কোনো ইয়ালৈ আহি তোমাৰ বিষয়ে দুষ্কর্মৰ খবৰ দিয়া নাই বা কোৱা নাই৷
+\v 22 কিন্তু তোমাৰ মত কি, সেই বিষয়ে আমি তোমাৰ পৰা শুনিবলৈ খোজো; কিয়নো এই মতৰ বিষয়ে আমি জানো যে, ই সকলো ঠাইতে নিন্দিত হৈছে৷”
+\p
+\v 23 পাছত তেওঁলোকে তেওঁলৈ এটা দিন নির্ধাৰণ কৰিলে আৰু বহুলোকে তেওঁক লগ পাবলৈ তেওঁ থকা  ঠাইলৈ আহিল৷ তেওঁ মানুহবোৰৰ আগত ঈশ্ৱৰৰ ৰাজ্যৰ কথাৰ সাক্ষ্য প্ৰদান কৰিলে আৰু ৰাতিপুৱাৰ পৰা সন্ধিয়ালৈকে মোচিৰ   \f + \ft লূক 24:27৷  \f* বিধানশাস্ত্ৰ আৰু ভাববাদীৰ পুস্তকৰ পৰা কথা উলিয়াই তেওঁলোকক প্ৰবৃত্তি দিলে৷
+\v 24 তেওঁৰ কথা কিছুমান লোকে বিশ্ৱাস কৰিলে আৰু কিছুমান লোকে অবিশ্বাস কৰিলে৷
+\p
+\v 25 তাৰ পাছত পৌলে যেতিয়া কলে, “পবিত্ৰ আত্মাই যিচয়া ভাববাদীৰ দ্ৱাৰাই আমাৰ পূর্বপুৰুষ সকলৰ বিষয়ে ভালদৰে কৈছিল”; কিন্তু সেই কথাত পৰস্পৰৰ মাজত একমত নোহোৱাত, তেওঁলোক বিদায় লবলৈ ধৰিলে৷  \f + \ft যিচ 6:9, 10৷  \f*
+\v 26 পৌলে কৈছিল, “এই মানুহবোৰৰ ওচৰলৈ গৈ কোৱা,
+\q1 ‘তোমালোকে শুনাত শুনিবা কিন্তু নুবুজিবা;
+\q1 দেখোতে দেখিবা কিন্তু নাজানিবা;
+\q1
+\v 27 কিয়নো এই মানুহবোৰৰ হৃদয় ভোতোহা হৈ পৰিছে,
+\q1 তেওঁলোকৰ কাণো শুনিবলৈ গধূৰ,
+\q1 তেওঁলোকে নিজ নিজ চকু বন্ধ কৰিলে;
+\q1 নহলে তেওঁলোকে দেখিলেহেঁতেন,
+\q1 আৰু কাণেৰে শুনিলেহেঁতেন,
+\q1 আৰু অন্তৰেৰে বুজিলেহেঁতেন,
+\q1 আৰু ঘূৰি আহিলেহেঁতেন,
+\q1 আৰু মই তেওঁলোকক সুস্থ কৰিলোঁহেতেন৷’
+\p
+\v 28-29 সেই কাৰণে আপোনালোকে জানিব যে, ঈশ্ৱৰৰ এই পৰিত্রাণৰ কথা অনা-যিহূদী সকলৰ মাজলৈ পঠোৱা হৈছে আৰু তেওঁলোকে তেওঁৰ বিষয়ে শুনিবও৷”
+\p
+\v 30 পাছত পৌলে দুবছৰলৈকে নিজে ভাড়া লোৱা ঘৰত থাকিলে আৰু যিমান মানুহ তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিল, সেই আটাই লোককে তেওঁ গ্ৰহণ কৰিলে৷
+\v 31 তাতে তেওঁ কোনো বাধা নোপোৱাকৈ ঈশ্ৱৰৰ ৰাজ্য আৰু প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ বিষয়ে সাহসেৰে প্রচাৰ কৰি থাকিল৷

46-ROM.usfm

@@ -0,0 +1,729 @@
+\id ROM
+\ide UTF-8
+\h পত্ৰৰোমীয়াসকলৰ প্ৰতি পত্ৰ
+\toc1 পত্ৰৰোমীয়াসকলৰ প্ৰতি পত্ৰ
+\toc2 পত্ৰৰোমীয়াসকলৰ প্ৰতি পত্ৰ
+\toc3 rom
+\mt1 পত্ৰৰোমীয়াসকলৰ প্ৰতি পত্ৰ
+\c 1
+\s মঙ্গলবাদ আৰু আভাস 
+\p
+\v 1 মই পৌল, যীচু খ্ৰীষ্টৰ এজন দাস আৰু ঈশ্বৰৰ শুভবাৰ্তাৰ কাৰণে পৃথক হোৱা আমন্ত্ৰিত পাঁচনি;
+\v 2 যি শুভবাৰ্তাৰ বিষয়ে ঈশ্বৰে পূৰ্বতে তেওঁৰ ভাববাদী সকলৰ যোগেদি পবিত্ৰ বিধান-শাস্ত্ৰত প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল,
+\v 3 সেয়ে তেওঁৰ পুত্ৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ বিষয়ৰ শুভবাৰ্তা; যি জনে মানুহৰ ৰূপত দায়ুদৰ বংশত জন্মিছিল৷
+\p
+\v 4 তেওঁ  মৃত লোক সকলৰ মাজৰ পৰা পুনৰুত্থিত্ব হৈ  পবিত্ৰতাৰ আত্মা অনুসৰি ক্ষমতাৰে সৈতে  ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ বুলি ঘোষণা কৰা হোৱা যোগেদি যীচু খ্ৰীষ্ট আমাৰ প্ৰভু হ’ল।
+\v 5 তেওঁৰেই দ্বাৰাই আমি তেওঁৰ নামৰ কাৰণে, সকলো জাতিৰ মাজত বিশ্বাস ৰূপ আজ্ঞাধীনতাৰ অৰ্থে অনুগ্ৰহ আৰু পাঁচনি পদ পালো;  \f + \ft কৰি 15:10; ইফি 3:8৷  \f*
+\v 6 সেই জাতিবোৰৰ মাজত তোমালোকো যীচু খ্ৰীষ্টৰ আমন্ত্ৰিত  \f + \ft ৰো 8:30; প্ৰ 17:14৷  \f* লোক৷
+\p
+\v 7 ৰোমত থকা ঈশ্ৱৰৰ প্ৰিয় সকলো লোক আৰু যি সকলক পবিত্ৰ লোক হবলৈ আমন্ত্ৰণ কৰা হ’ল, সেই লোকসকলৰ প্ৰতি; আমাৰ পিতৃ ঈশ্বৰৰ আৰু প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা তোমালোক সকলোলৈ অনুগ্ৰহ আৰু শান্তি হওক।
+\p
+\v 8 প্ৰথমতে, যীচু খ্ৰীষ্টৰ যোগেদি তোমালোক সকলোৰে বিষয়ে মই ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ কৰিছো, কাৰণ গোটেই জগতত তোমালোকৰ বিশ্বাস প্ৰচাৰিত হ’ল৷
+\v 9 কিয়নো ঈশ্ৱৰ মোৰ সাক্ষ্য, যি জনক মই নিজ আত্মাৰে সৈতে তেওঁৰ পুত্ৰৰ শুভবার্তাৰ সেৱা কৰো, আৰু সেই জনৰ ওচৰত মই নিৰন্তৰে তোমালোকৰ নাম উল্লেখ কৰি,
+\v 10 মোৰ প্ৰাৰ্থনাৰ কালত সদায় অনুৰোধ কৰো, আৰু শেষত মই যেন কোনো প্ৰকাৰে ঈশ্ৱৰৰ ইচ্ছাৰ দ্ৱাৰাই তোমালোকৰ তালৈ যাবলৈ সফল হওঁ৷
+\p
+\v 11 কিয়নো মই তোমালোকক চাবলৈ অতিশয় হাবিয়াহ কৰি আছো, যাতে মই তোমালোকক কোনো আত্মিক বৰৰ ভাগী কৰিব পাৰো, আৰু তাতে তোমালোকেও যেন সুস্থিৰ হৈ থাকিব পাৰা৷
+\v 12 তোমালোকৰ আৰু মোৰ, উভয় পক্ষৰ আন্তৰিক বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই তোমালোকৰ মাজত নিজেও আশ্বাস পাবলৈ, মই ইচ্ছা কৰিছো।
+\p
+\v 13 হে ভাইসকল, মই নিবিচাৰো যে, তোমালোকে এই কথা নজনাকৈ থাকা; মই বাৰে বাৰে তোমালোকৰ ওচৰলৈ আহিব বিচাৰিছিলো৷ যেনেকৈ মই আৰু অনা-যিহূদী লোক সকলে ফল পাইছো, তেনেকৈ তোমালোকেও যেন পোৱা; কিন্তু এতিয়ালৈকে বাধা পাই আছো৷
+\v 14 গ্ৰীক, বিদেশী, জ্ঞানী আৰু অজ্ঞানী; এই সকলোৰে ওচৰত মই ধৰুৱা হৈ আছো৷
+\v 15 এই হেতুকে ৰোমত থকা যি তোমালোক, তোমালোকৰ আগতো মই সাধ্য অনুসাৰে শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰিবলৈ ইচ্ছুক আছো।
+\p
+\v 16 কিয়নো শুভবাৰ্তাত মই লাজ নাপাও; কাৰণ প্ৰথমে যিহূদী, পাছত গ্ৰীক লোকলৈ আৰু বিশ্বাস কৰা প্ৰত্যেক জনলৈ, এয়া পৰিত্রাণৰ অৰ্থে ঈশ্বৰৰ শক্তি।  \f + \ft কৰি 1:18৷  \f*
+\v 17 কিয়নো ইয়াত ঈশ্বৰৰ ধাৰ্মিকতা  \f + \ft ৰো 10:3, 4; ফিলি 3:9৷  \f* বিশ্বাসৰ পৰা বিশ্বাসলৈ প্ৰকাশিত হৈ আছে; এই বিষয়ে লিখাও আছে, “ধাৰ্মিক জন বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই জীৱ।”  \f + \ft হব 2:4; গাল 3:11; ইব্ৰী 10:38৷  \f*
+\s দেৱ পূজক সকলৰ পাপময় অৱস্থা 
+\p
+\v 18 যি সকলে অধাৰ্মিকতাৰ দ্বাৰাই সত্যক নিবাৰণ কৰে, ঈশ্ৱৰৰ ক্ৰোধ সেই অধর্মি আৰু ভক্তিহীন লোক সকললৈ স্বৰ্গৰ পৰা প্ৰকট হয়;
+\v 19 কাৰণ ঈশ্বৰৰ বিষয়ে যি জানিব পৰা যায়, সেয়ে প্ৰকাশিত হৈ আছে৷ কিয়নো ঈশ্বৰে সেই বিষয়ে সিহঁতক শিক্ষিত কৰিলে।
+\p
+\v 20 জগত সৃষ্টিৰ পৰাই ঈশ্বৰৰ যি অদৃশ্য, অনাদি অনন্ত পৰাক্ৰম আৰু তেওঁৰ যি সকলো ঐশ্বৰিক স্বভাৱ, সেইবোৰক এতিয়া পৰিস্কাৰকৈ দেখিছা আৰু বুজি পাইছা; গতিকে মনুহে কোনো কাৰণতে ওজৰ আপত্তি কৰিব নোৱাৰে ।  সেই অদৃশ্য গুণবোৰৰ বিষয়ে, জগত সৃষ্টিৰ কালৰে পৰা, তেওঁ সৃষ্টি কৰা সকলোকে বোধগম্য  \f + \ft গীত 19:1-3৷  \f* হৈ স্পষ্টকৈ দেখা গৈছে; যাতে তেওঁৰ অনাদি অনন্ত পৰাক্ৰম আৰু ঐশ্বৰিক স্বভাৱৰ বিষয়ে তোমালোকৰ একো নজনাৰ কাৰণ নাথাকে।
+\v 21 কিয়নো ঈশ্বৰৰ বিষয়ে জানিও, তেওঁক ঈশ্বৰ বুলি তেওঁলোকে স্তুতি বা ধন্যবাদো নকৰিলে; কিন্তু নিজৰ তৰ্ক-বিতৰ্কত অজ্ঞানী হ’ল আৰু তেওঁলোকৰ অবোধ হৃদয় অন্ধকাৰময় হ’ল।
+\p
+\v 22 তেওঁলোক নিজকে জ্ঞানী দাবীদাৰ কৰি মূৰ্খ হ’ল;
+\v 23 আৰু ক্ষয়শীল মানুহ, চৰাই, চাৰিঠেঙীয়া জীৱ-জন্তু আৰু উৰগ আদিৰ আকাৰযুক্ত প্ৰতিমূৰ্তিৰে সৈতে তেওঁলোকে চিৰস্থায়ী ঈশ্বৰৰ মহিমাক সলনি কৰিলে।
+\p
+\v 24 এই কাৰণে তেওঁলোকৰ শৰীৰক অমৰ্য্যদা কৰিবলৈ, ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ হৃদয়ৰ অভিলাষেৰে তেওঁলোকক অশুচিতালৈ শোধাই দিলে।  \f + \ft গীত 81:12; ইফি 4:18, 19৷  \f*
+\v 25 তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ সত্যতাক মিছাৰ সৈতে সলনি কৰি সৃষ্টিকৰ্ত্তাৰ সলনি সৃষ্ট বস্তুবোৰৰ আৰাধনা আৰু সেৱা কৰিলে।  সেই গৰাকী সৃষ্টিকৰ্ত্তা সদা সৰ্ব্বদায় প্ৰশংসিত হওঁক। আমেন।
+\p
+\v 26 এই কাৰণে, ঈশ্বৰে তেওঁলোকক অনাদৰযুক্ত কামাভিলাষলৈ শোধাই দিলে; কিয়নো তেওঁলোকৰ স্ত্ৰী লোকসকলে স্বাভাবিক সঙ্গ এৰি, স্বভাৱৰ বিপৰীত সঙ্গ কৰিলে;
+\v 27 সেইদৰে পুৰুষসকলেও স্বাভাবিক স্ত্ৰী সঙ্গ এৰি, পৰস্পৰে কামাবিলাষেৰে কামাতুৰ হৈ পুৰুষে সৈতে পুৰুষে লাজৰ কৰ্ম সাধন কৰি নিজকে নিজলৈ ভ্ৰান্তিৰ উচিত প্ৰতিফল আনিলে।  \f + \ft কৰি 6:9, 10; যিহূ 7 পদ৷  \f*
+\p
+\v 28 তেওঁলোকে যিহেতু ঈশ্ৱৰক স্বীকাৰ কৰাটো উপযুক্ত বুলি নাভাবিলে, সেই কাৰণে ঈশ্ৱৰে তেওঁলোকক লম্পট মন দি, অনু্চিত কর্মবোৰ কৰিবলৈ তেওঁলোকক এৰি দিলে৷
+\p
+\v 29 তেওঁলোক সকলোৱে অধাৰ্মিকতা, দুষ্টতা, লোভ আৰু ঈর্ষাৰে ভৰি থকা৷ তেওঁলোক নৰবধী, বিবাদ, ছল আৰু শত্ৰুতাৰে পৰিপূৰ্ণ;
+\v 30 তেওঁলোক পৰচর্চা, পৰনিন্দা কৰোঁতা, ঈশ্বৰৰ ঘৃণাৰ পাত্ৰ; হিংসুক, উদ্ধত, অহংকাৰী, কুকল্পনা জন্মোৱা, পিতৃ-মাতৃক নমনা লোক৷
+\v 31 তেওঁলোক অজ্ঞানী, অনির্ভৰযোগ্য, স্নেহহীন আৰু নিৰ্দয় লোক৷
+\p
+\v 32 আৰু এইদৰে আচৰণ কৰা সকল যে মৃত্যুৰ যোগ্য, ঈশ্বৰৰ এই বিচাৰ জানিও, তেওঁলোকে সেইদৰে আচৰণ কৰে; কেৱল সেয়ে নহয়, কিন্তু তেনেকুৱা আচৰণ কৰা সকলক সন্মতিও দিয়ে।
+\c 2
+\s যিহূদী আদি কৰি মনুষ্য মাত্ৰৰেই পাপময় অৱস্থা 
+\p
+\v 1 হে অন্যলোকৰ সোধবিচাৰ কৰা মানুহ,  তোমালোকক এই কাৰণে ক্ষমা কৰা নহব যে, যি কথাত তোমালোকে অন্য লোকৰ সোধবিচাৰ কৰা, সেই কথাতে নিজকে দোষী কৰি আছা; কাৰণ অন্যলোকৰ বিচাৰ কৰা যি তোমালোক, তোমালোকে নিজেও সেই একে আচৰণকে কৰি আছা।
+\v 2 আৰু এনে আচৰণ কৰা সকলৰ বিৰুদ্ধে ঈশ্বৰৰ দণ্ডাজ্ঞা যে সত্যৰ দৰে হয়, ইয়াক আমি জানো।
+\p
+\v 3 কিন্তু বিবেচনা কৰাচোন, তোমালোক যি সকলে এনে আচৰণ কৰা অন্য লোক সকলৰ বিচাৰ কৰি আছা, তাতে নিজেও একে কৰ্ম কৰি, ঈশ্বৰৰ দণ্ডাজ্ঞাৰ পৰা সাৰিম বুলি ভাবিছা নে?
+\v 4 নে তোমালোকে তেওঁৰ স্নেহশীল অনুগ্ৰহ, ধৈৰ্য আৰু চিৰসহিষ্ণুতাৰূপ ধন হেয়জ্ঞান কৰিছা? ঈশ্বৰৰ যি অনুগ্ৰহে তোমাক মন পালটন কৰাৰ পথত লৈ যায়, সেই বিষয়ে তুমি নাজানা নে?
+\p
+\v 5 কিন্তু তোমাৰ কঠিনতা আৰু খেদহীন হৃদয়ে, ন্যায়ৱান ঈশ্বৰৰ সোধবিচাৰ প্ৰকাশ হোৱা ক্ৰোধৰ সেই দিনলৈ  \f + \ft থি 1:6-8৷  \f* নিজৰ বাবে ক্ৰোধ সাঁচিছা।
+\v 6 তেওঁ প্ৰতিজনক নিজ নিজ কৰ্ম অনুসাৰে প্ৰতিফল দিব;  \f + \ft গীত 62:12; যিৰি 17:10; মথি 16:27; 2 কৰি 5:10; প্ৰ 22:12৷  \f*
+\v 7 যি সকলে সৎকৰ্মত ধৈৰ্য ধৰি মহিমা, সন্মান আৰু অক্ষয়তা বিচাৰে, তেওঁলোকক অনন্ত জীৱন দিব৷
+\p
+\v 8 কিন্তু বিৰোধী লোক সকললৈ আৰু সত্যক অমান্য কৰি অধাৰ্মিকতাক মান্য কৰা সকললৈ ক্ৰোধ আৰু কোপ হব;
+\v 9 তাতে সকলো মানুহৰ প্ৰাণৰ, প্ৰথমতে যিহূদী, পাছত গ্ৰীক লোক সকলৰো, তেনে কুকৰ্ম সাধন কৰা সকলোৰে, ক্লেশ আৰু সঙ্কট ঘটিব৷
+\p
+\v 10 কিন্তু প্ৰথমে যিহূদী, পাছত গ্ৰীক লোকলৈ সৎকৰ্ম সাধন কৰা সকলো লোকলৈ গৌৰৱ, মৰ্যদা, আৰু শান্তি হব;
+\v 11 কিয়নো ঈশ্বৰৰ সৈতে কোনো পক্ষপাত নাই৷
+\v 12 সেয়েহে বিধান নাজানি যি সকলে পাপ কৰিলে, সেই সকলোৰে বিধান অবিহনে বিনাশ হব  \f + \ft লূক 12:47, 48৷  \f* আৰু একেদৰে যি সকলে বিধান জানিও পাপ কৰিলে, তেওঁলোকৰ বিধানৰ দ্ৱাৰাই সোধবিচাৰ হব।
+\p
+\v 13 কিয়নো ঈশ্বৰৰ আগত বিধান শুনা সকল ধার্মিক নহয়, কিন্তু বিধান পালন কৰা সকলহে ধাৰ্মিক বুলি প্ৰমাণিত হব;
+\v 14 কাৰণ যেতিয়া বিধানহীন অনা-যিহূদী লোক সকলে স্বভাৱতে বিধানৰ কৰ্ম কৰে, তেতিয়া সেই বিধান হীনসকলৰ বিধান তেওঁলোকেই হয়।
+\p
+\v 15 এনেদৰে তেওঁলোকে বিধানৰ যি প্ৰয়োজনীয় কৰ্ম নিজ নিজ হৃদয়ত লিখা থকা দেখুৱাইছে; আৰু তেওঁলোকৰ বিবেকেও সেই বিষয়ে সাক্ষ্য দি তেওঁলোকৰ মনৰ ভাবেৰে নিজকে হয়তো অভিযুক্ত বা সমর্থন কৰে,
+\v 16 আৰু যিদিনা মোৰ শুভবাৰ্তাৰ দৰে ঈশ্বৰে খ্ৰীষ্ট যীচুৰ দ্বাৰাই লোক সকলৰ গুপুত বিষয়ৰ সোধবিচাৰ কৰিব,  \f + \ft মথি 25:31; যো 5:12; পাঁ 10:42; 2 তী 4:1৷  \f* সেইদিনা এনে ঘটিব৷
+\p
+\v 17 তুমি যদি নিজকে যিহূদী বুলি কোৱা, তেনেহলে বিধানত নিৰ্ভৰ কৰা আৰু ঈশ্বৰত আনন্দেৰে গৌৰৱ কৰা,
+\v 18 আৰু বিধানৰ পৰা শিক্ষা পোৱাত, তেওঁৰ ইচ্ছাক জানা আৰু সেই বিষয়ে পৃথক হলে সেইবোৰক পৰীক্ষা কৰা;
+\v 19 নিজকে অন্ধ সকলৰ পথদৰ্শক বুলি বিশ্ৱাস কৰি আন্ধাৰত থকা সকললৈ পোহৰ হোৱা,
+\v 20 অজ্ঞানক জ্ঞান দিওঁতা, শিশু সকলৰ গুৰু আৰু বিধানত থকা সকলো জ্ঞান আৰু সত্যতাৰ বিষয়ে তুমি শিকা৷
+\p
+\v 21 তেনেহলে হে অন্য লোক সকলক শিক্ষা দিওঁতা জন, তুমি নিজকে শিক্ষা নিদিয়া নে? হে চুৰ নকৰিবলৈ ঘোষণা কৰা জন, তুমি চুৰ নকৰা নে?
+\v 22 হে ব্যভিচাৰ নকৰিবলৈ কোৱা জন, তুমি ব্যভিচাৰ নকৰা নে? হে মূৰ্তি পূজাক বিলাকক ঘিণ কৰোতা জন, মন্দিৰবোৰৰ পৰা তুমি লুট নকৰা নে?
+\p
+\v 23 হে বিধানত গৌৰৱ কৰা জন, তুমি বিধান উলঙ্ঘন কৰি ঈশ্বৰক অসন্মান নকৰা নে?
+\v 24 কিয়নো ঈশ্বৰৰ নাম তোমালোকৰ কাৰণেই অনা-যিহূদীসকলৰ মাজত নিন্দিত হৈছে, ঠিক এনেদৰে লিখাও আছে৷  \f + \ft যিহি 36:23৷  \f*
+\p
+\v 25 কাৰণ তুমি যদি বিধান পালন কৰা, তেনেহলে প্ৰকৃততে তোমাৰ চুন্নতৰ লাভ হয়; কিন্তু তুমি যদি বিধান-উলঙ্ঘনকাৰী হোৱা, তেনেহলে তুমি চুন্নৎ নোহোৱাৰ সমান হলা।
+\v 26 এতেকে চুন্নৎ নোহোৱা জনে যদি বিধানৰ বিধিবোৰ পালন কৰে, তেনেহলে অচুন্নৎ জনো চুন্নৎ বুলি গণিত নহব নে?
+\v 27 আৰু বিধান পালনকাৰী স্বাভাবিক অচুন্নৎ জনে, চুন্নৎ হয়ো বিধান উলঙ্ঘন কৰা যি তুমি, তোমাৰ সোধবিচাৰ শাস্ত্ৰ অনুসাৰে তেওঁ নকৰিব নে?
+\p
+\v 28 কিয়নো মাত্ৰ বাহ্যিক ভাবে যিহূদী হলেই প্ৰকৃত যিহূদী হব নোৱাৰি আৰু মাংসত কৰা যি বাহিৰৰ চুন্নৎ সেই জনো চুন্নৎ নহয়;  \f + \ft মথি 3:9; যো 8:39; ৰো 9:6, 7; গাল 6:15৷  \f*
+\v 29 কিন্তু যি জন ভিতৰে যিহূদী, তেওঁহে যিহূদী হয়; আৰু আখৰেৰে নহয়, কিন্তু আত্মাৰে, হৃদয়ৰ যি চুন্নৎ, সেয়েহে চুন্নৎ;   \f + \ft দ্ৱি বি 30:6; ফিলি 3:3; কল 2:11৷  \f* তেওঁৰ প্ৰশংসা মানুহৰ পৰা নহয়, কিন্তু ঈশ্বৰৰ পৰাহে হয়।
+\c 3
+\p
+\v 1 তেনেহলে যিহূদী সকলৰ এনে কি সুবিধা আছে, যি অন্য লোকৰ নাই? চুন্নতৰেই বা মূল্য কি?
+\v 2 সকলো ফালৰ পৰা যিহূদী সকলৰ বহুতো সুবিধা আছে; তাৰ মাজৰ গুৰুত্ৱপূর্ণ বিষয়টো হ’ল, ঈশ্ৱৰে তেওঁৰ শিক্ষা প্ৰথমে যিহূদীসকলকেই দিছিল৷
+\p
+\v 3 কাৰণ কোনো কোনো যিহূদীয়ে যদি অবিশ্বাস কৰে, তেতিয়া কি হব? তেওঁলোকৰ অবিশ্বাসে ঈশ্বৰৰ বিশ্বাস যোগ্যতা বিফল কৰিব নে?
+\v 4 কোনো প্ৰকাৰে এনে নহব৷ সকলো মানুহ মিছলীয়া হলেও, ঈশ্বৰক সত্য বুলি মনা হওক; এই বিষয়ে লিখাও আছে,  \f + \ft গীত 51:4৷  \f*
+\q1 “তুমি যেন নিজৰ কথাত ধাৰ্মিক বুলি প্ৰমাণিত হবা,
+\q1 আৰু সকলো বিচাৰত জয়ী হবা।”
+\p
+\v 5 কিন্তু আমাৰ অধাৰ্মিকতাই যদি ঈশ্বৰৰ ধাৰ্মিকতা প্ৰকাশ কৰে, তেনেহলে আমি কি কম? ক্ৰোধ সফলকাৰী ঈশ্বৰ অধাৰ্মিক নে? মই সাধাৰণ মানুহৰ যুক্তিৰে কৈছো৷
+\v 6 এনে কেতিয়াও নহওক৷ কিয়নো তেতিয়া ঈশ্বৰে কেনেকৈ জগতৰ সোধবিচাৰ কৰিব?
+\p
+\v 7 কিন্তু মোৰ মিছাৰ দ্বাৰাই যদি ঈশ্বৰৰ সত্যতা তেওঁৰ মহিমাৰ অৰ্থে উপচি পৰে, তেনেহলে আকৌ পাপী বুলি এতিয়াও মোৰ কিয় সোধবিচাৰ কৰা হয়?
+\v 8 “ভালৰ অৰ্থে কুকৰ্ম কৰোঁহক,” এই কথাষাৰ আমি কৈছো বুলি যেনেকৈ কোনো লোকে আনৰ আগত আমাৰ নিন্দা কৰি কয়, তেনেকৈ আমিও কিয় নকওঁ? এনে কথা কোৱা সকলৰ ন্যায় দণ্ডাজ্ঞাৰ যোগ্য।
+\p
+\v 9 তেনেহলে কি? আমি আনতকৈ উত্তম নে? কোনোমতে নহওঁ; কিয়নো আমি আগেয়ে দুয়ো যিহূদী আৰু গ্ৰীক সকলক এই দায় দিলো যে, তেওঁলোক সকলোৱেই পাপৰ অধীন৷
+\v 10 এই বিষয়ে লিখাও আছে,   \f + \ft গীত 14:1-3৷  \f*
+\q1 “ধাৰ্মিক কোনো নাই; এজনো নাই৷
+\q1
+\v 11 বিবেচক কোনো নাই৷
+\q1 ঈশ্বৰক বিচৰাও কোনো নাই৷
+\q1
+\v 12 সকলো অপথে গল, একেবাৰে অকৰ্মন্য হ’ল;
+\q1 সদাচৰণকাৰী কোনো নাই, এজনো নাই।
+\q1
+\v 13 সিহঁতৰ ডিঙিৰ নলী মুকলি মৈদামৰ নিচিনা।  \f + \ft গীত 5:9৷  \f*
+\q1 সিহঁতে জিভাৰে প্ৰতাৰণা কৰে৷
+\q1 সিহঁতৰ ওঠৰ তলত কালসৰ্পৰ বিষ থাকে  \f + \ft গীত 140:3৷  \f* ৷
+\q1
+\v 14 সিহঁতৰ মুখ অভিশাপ আৰু কটুবাক্যৰে পৰিপূৰ্ণ৷  \f + \ft গীত 10:7৷  \f*
+\q1
+\v 15 সিহঁতৰ ভৰি ৰক্তপাত কৰিবলৈ বেগী৷  \f + \ft যিচ 59:7, 8৷  \f*
+\q1
+\v 16 সিহঁতৰ সকলো পথত বিনাশ আৰু দূৰ্দশা হয়৷
+\q1
+\v 17 সিহঁতে শান্তিৰ পথ নাজানিলে৷
+\q1
+\v 18 সিহঁতৰ চকুত ঈশ্বৰলৈ ভয় নাই৷”  \f + \ft গীত 36:1৷  \f*
+\p
+\v 19 আমি জানো যে বিধানে যি যি কয়, বিধানৰ অধীনত থকা লোক সকলকহে কয়, যাতে তাৰ দ্বাৰাই সকলোৰে মুখ বন্ধ হয় আৰু গোটেই জগত ঈশ্বৰৰ আগত দণ্ডনীয় হয়৷
+\v 20 কিয়নো বিধানৰ কৰ্মৰ দ্বাৰাই কোনো মানুহ তেওঁৰ আগত ধাৰ্মিক বুলি প্ৰমাণিত নহব;  \f + \ft গীত 143:2; গাল 2:16; 3:11; ইফি 2:8, 9; তীত 3:5৷  \f* কাৰণ বিধানৰ দ্বাৰাই পাপৰ বিষয়ে জ্ঞান জন্মে।  \f + \ft ৰো 7:7৷  \f*
+\s যীচু খ্ৰীষ্টত বিশ্বাস কৰা সকলৰ ধাৰ্মিকতা লাভ 
+\p
+\v 21 কিন্তু এতিয়া, যি বিষয়ত বিধান-শাস্ত্ৰ আৰু ভাববাদী সকলে সাক্ষ্য দিলে, ঈশ্বৰে এনে বিষয়ত ধাৰ্মিকতা বিনা বিধানে প্ৰকাশিত কৰিছে;
+\v 22 ঈশ্বৰৰ সেই ধাৰ্মিকতা যীচু খ্ৰীষ্টত বিশ্বাস কৰাৰ দ্বাৰাই বিশ্বাস কৰা সকলোলৈ দিয়া হয়, কিয়নো ঈশ্ৱৰত কোনো প্ৰভেদ নাই৷  \f + \ft ৰো 10:12; কল 3:11৷  \f*
+\p
+\v 23 কাৰণ সকলোৱে পাপ কৰিলে আৰু ঈশ্বৰৰ মহিমাৰ পৰা বঞ্চিত হ’ল,
+\v 24 কিন্তু খ্ৰীষ্ট যীচুত যি মুক্তি, তাৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহত বিনামূল্যে ধাৰ্মিক বুলি প্ৰমাণিত হ’ল।  \f + \ft ইফি 2:8; তীত 3:5-7৷  \f*
+\p
+\v 25 কাৰণ ঈশ্বৰে যীচু খ্ৰীষ্টক তেওঁৰ তেজৰ দ্ৱাৰাই বিশ্বাসৰ প্ৰতিকাৰ স্ৱৰূপে, তেওঁৰ ধৈৰ্য-গুণত, পূৰ্বে কৰা নানা পাপৰ দণ্ড নিদিয়াকৈ থকাৰ কাৰণে, নিজ ধাৰ্মিকতা দেখুৱাবলৈ, তেওঁ যীচু খ্ৰীষ্টক দান কৰিলে৷
+\v 26 তেওঁ পুত্ৰ যীচুক দান কৰি আজিও দেখুৱাই যে, তেওঁ ন্যায়ৱান৷ ঈশ্বৰে এই কাৰ্য কৰিছে যাতে, তেওঁৰ ন্যায়পৰায়ণতা থাকে আৰু যদি কোনোৱে যীচুত বিশ্বাস কৰে, তেৱোঁ যেন ধাৰ্মিক ৰূপে প্ৰমাণিত হয়৷
+\p
+\v 27 তেনেহলে আত্মগৌৰৱ কত? তাক সলনি কৰা হ’ল। কেনেকুৱা বিধানেৰে? কৰ্মবোৰৰ দ্বাৰাই নে? নহয়; বিশ্বাসৰ বিধানেৰেহে।
+\v 28 এতেকে আমি সিদ্ধান্ত কৰিছো যে, বিধানৰ কৰ্মৰ দ্বাৰা নহয়, বিশ্বাসেৰেহে মানুহ ধাৰ্মিক বুলি প্ৰমাণিত হয়।  \f + \ft পাঁ 13:39; ৰো 8:3, 4; গাল 2:16৷  \f*
+\p
+\v 29 ঈশ্বৰ অকল যিহূদী সকলৰ ঈশ্বৰ নে? তেওঁ অনা-যিহূদী সকলৰো ঈশ্ৱৰ নহয় জনো? অৱশ্যে, অনা-যিহূদীসকলৰো ঈশ্বৰ হয়৷
+\v 30 প্ৰকৃততে ঈশ্ৱৰ যদি এজন, চুন্নৎ হোৱা সকলক বিশ্বাসৰ কাৰণে আৰু অচুন্নৎ সকলক বিশ্বাসৰ দ্বাৰাইহে ধাৰ্মিক বুলি প্ৰমাণিত কৰিব।
+\p
+\v 31 তেনেহলে আমি বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই বিধান লুপ্ত কৰিছো নে? এনে কেতিয়াও নহয়; ইয়াৰ পৰিৱর্তে আমি বিধান স্থিৰহে কৰিছো।
+\c 4
+\s অব্ৰাহামৰ বৃত্তান্ত 
+\p
+\v 1 তেনেহলে শৰীৰৰ সম্বন্ধে হোৱা আমাৰ উপৰি-পুৰুষ যি অব্ৰাহাম, তেওঁৰ বিষয়ে আমি কি কম?
+\v 2 কিয়নো অব্ৰাহামে যদি কৰ্মৰ দ্বাৰাই ধাৰ্মিক বুলি গণিত হৈছিল, তেনেহলে গৌৰৱ কৰাৰ কাৰণ তেওঁৰ আছিল; কিন্তু ঈশ্বৰৰ আগত সেই গৌৰৱ কৰাৰ কোনো কাৰণ নাছিল।
+\v 3 কাৰণ শাস্ত্ৰই কি কৈছে?  \f + \ft আ 15:5, 6; যাক 2:23৷  \f* অব্ৰাহামে ঈশ্বৰত বিশ্বাস কৰাত, সেই বিশ্বাস তেওঁলৈ ধাৰ্মিকতাৰ অৰ্থে গণিত হ’ল।
+\p
+\v 4 কৰ্মচাৰীৰ বেচ অনুগ্ৰহৰ পৰা বুলি গণিত নহয়, কিন্তু সেয়া পাবলগীয়া বুলিহে গণিত হয়।
+\v 5 কিন্তু যি জন কৰ্মচাৰী নহয়, কিন্তু অধাৰ্মিক সকলক ধাৰ্মিক বুলি গণিত কৰা জনক বিশ্বাস কৰে, তেওঁৰ সেই বিশ্বাস ধাৰ্মিকতাৰ অৰ্থে প্ৰমাণিত হয়।
+\p
+\v 6 এইদৰে দায়ুদেও কৈছিল, ‘সেই ব্যক্তি ধন্য যি ব্যক্তিৰ ধাৰ্মিকতা ঈশ্বৰে গণনা কৰে, কিন্তু তেওঁৰ কৰ্মৰ দ্বাৰা নহয়’,
+\v 7 এই বিষয়ে কোৱা আছে,  \f + \ft গীত 32:1, 2৷  \f* বোলে,
+\q1 “যি সকলৰ অধৰ্ম ক্ষমা কৰা হ’ল,
+\q1 আৰু যি সকলৰ পাপ ঢকা হ’ল, তেওঁলোক ধন্য;
+\q1
+\v 8 যি মানুহৰ অৰ্থে প্ৰভুৱে পাপ গণনা নকৰিব, তেওঁ ধন্য।”
+\p
+\v 9 তেনেহলে সেই ধন্যবাদ কেৱল চুন্নৎ হোৱা সকললৈ নে, নে কেৱল অচুন্নৎ সকললৈ হয়? কিয়নো আমি কওঁ, “অব্ৰাহামৰ বিশ্বাস ধাৰ্মিকতাৰ অৰ্থে গণিত হ’ল;”
+\v 10 তেনেহলে কি ধৰণে গণিত হ’ল? তেওঁ চুন্নৎ হোৱা অৱস্থাত, নে চুন্নৎ নোহোৱা অৱস্থাত? চুন্নৎ হোৱা অৱস্থাত নহয়, কিন্তু চুন্নৎ নোহোৱা অৱস্থাতহে গণিত হ’ল।
+\p
+\v 11 চুন্নৎ নোহোৱা অৱস্থাত অব্ৰাহামৰ বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই যি ধাৰ্মিকতা আছিল, তাৰ ছাব স্বৰূপে তেওঁ সেই চুন্নতৰূপ চিন পাইছিল, যাতে চুন্নৎ নোহোৱা অৱস্থাত বিশ্বাস কৰা সকলোৰে, তেওঁ পিতৃ হয়  \f + \ft গাল 3:7৷  \f* আৰু ধাৰ্মিকতা যেন তেওঁলোকলৈ গণিত হয়;
+\v 12 আৰু যাতে তেওঁ কেৱল চুন্নৎ হোৱা সকলৰ পিতৃ নহয়, কিন্তু আমাৰ পিতৃ অব্ৰাহামৰ অচুন্নৎ অৱস্থাত যি বিশ্ৱাস আছিল, সেই লোকসকলেও যদি অব্ৰাহামৰ বিশ্বাসৰ পথত চলে তেনেহলে তেওঁলোকো অব্ৰাহামৰ সন্তান৷
+\p
+\v 13 কিয়নো সেই প্ৰতিজ্ঞা অব্ৰাহাম বা তেওঁৰ বংশলৈ কৰা হৈছিল যে, তেওঁ জগতৰ উত্তৰাধিকাৰী হব, সেয়ে বিধানৰ দ্বাৰাই নহয়, কিন্তু তেওঁৰ বিশ্বাসৰ ধাৰ্মিকতাৰ দ্বাৰাইহে হৈছিল৷
+\v 14 কিয়নো বিধানৰ দ্বাৰাই ধাৰ্মিক হোৱা সকল যদি উত্তৰাধিকাৰী হয়, তেনেহলে বিশ্বাস ব্যৰ্থ হ’ল আৰু সেই প্ৰতিজ্ঞাও বিফল হ’ল;
+\v 15 কিয়নো বিধানে ক্ৰোধ সাধন কৰায়;  \f + \ft ৰো 3:20; 5:20; গাল 3:10৷  \f* কিন্তু য’ত বিধান নাই, তাত উলঙ্ঘনো নাই।
+\p
+\v 16 এই কাৰণে বংশবোৰৰ সেই প্ৰতিজ্ঞাৰ নিশ্চিত উত্তৰাধিকাৰী হবলৈ, তেওঁলোকৰ উত্তৰাধীকাৰ বিশ্ৱাসৰ দ্ৱাৰাই অনুগ্ৰহেৰেহে হব লাগিব; আৰু কেৱল বংশবোৰৰ বিধানৰ দ্বাৰাই ধাৰ্মিক হোৱা সকলেই নহয়, কিন্তু অব্ৰাহামৰ বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই ধাৰ্মিক হোৱা সকলেও সেই প্ৰতিজ্ঞাৰ অন্তর্ভুক্ত হব; যি অব্ৰাহাম আমাৰ সকলোৰে পিতৃ
+\v 17 আৰু যি দৰে লিখা আছে,  \f + \ft আ 17:5৷  \f* মই তোমাক অনেক জাতিৰ আদি পিতৃ পাতিলো ৷ অব্ৰাহামে ঈশ্ৱৰত বিশ্ৱাস ৰাখি, তেওঁৰ সাক্ষাতে আছিল, কিয়নো তেওঁ বিশ্বাস কৰা ঈশ্ৱৰে মৃত লোকক জীৱন দান কৰোতা আৰু বৰ্তি নথকা বোৰক অস্থিত্বলৈ আহ্বান কৰোতা৷
+\v 18 “আৰু তোমাৰ বংশ এইদৰে হব,”  \f + \ft আ 15:5৷  \f* এই বাক্য অনুসাৰে অনেক জাতিৰ পিতৃ হবলৈ, আশা নোহোৱাতো, তেওঁ ঈশ্ৱৰত আশা ৰাখি বিশ্বাস কৰিলে;
+\v 19 আৰু বিশ্বাসত দূৰ্বল নহৈ, নিজৰ প্ৰায় এশ বছৰ বয়সৰ শৰীৰক আৰু চাৰাৰ গর্ভক মৰাৰ নিচিনা অৱস্থাৰূপে মন কৰিছিল যদিও,
+\v 20 ঈশ্বৰৰ প্ৰতিজ্ঞাত সংশয় কৰি অবিশ্বাস কৰা নাছিল; কিন্তু ঈশ্ৱৰে যি প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল, সেই মহিমাময় প্ৰতিজ্ঞাৰ বাবে ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দি, বিশ্বাসত বলৱান হ’ল।
+\p
+\v 21 ঈশ্ৱৰে তেওঁক যি প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল, সেই প্ৰতিজ্ঞা সম্পূর্ণভাৱে সিদ্ধ কৰিব পাৰে বুলি তেওঁ জানিছিল৷
+\v 22 এই কাৰণে সেই বিশ্বাস তেওঁলৈ ধাৰ্মিকতাৰ অৰ্থে গণিত হ’ল।
+\p
+\v 23 তেওঁলৈ গণিত হ’ল বুলি যে, কেৱল তেওঁৰ উপকাৰৰ বিষয়ে লিখা হ’ল, এনে নহয়;
+\v 24 কিন্তু আমাৰ বাবেও লিখা হ’ল আৰু আমাৰ প্ৰভু যীচুক মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা তোলা জনক বিশ্বাস কৰা যি আমি, আমালৈকো গণিত হব।
+\v 25 সেই যীচু আমাৰ অপৰাধৰ কাৰণে সমৰ্পিত হ’ল;   \f + \ft যিচ 53:5, 6; 2 কৰি 5:21; ইব্ৰী 9:28; 1 পি 2:24৷  \f* আৰু আমাৰ ধাৰ্মিকতাৰ অৰ্থে তেওঁক তোলা হ’ল।  \f + \ft পি 1:21৷  \f*
+\c 5
+\p
+\v 1 এই কাৰণে আমি বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই ধাৰ্মিক বুলি গণিত হোৱাত, আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ যোগেদি ঈশ্বৰৰ সৈতে আমাৰ শান্তি আছে।
+\v 2 তেওঁৰ যোগেদি আমি বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই ভিতৰত সোমাবলৈ পাওঁ  \f + \ft যো 14:6; ইফি 2:18; 3:12; ইব্ৰী 10:19  \f* , ইয়াতে আমি অনুগ্ৰহ পাই থিৰে আছো৷ ইয়াতে আমি আনন্দ কৰো, এই ভাৰসা লৈয়ে এদিন ঈশ্বৰৰ মহিমাৰ অংশীদাৰ হম।
+\p
+\v 3 অকল সেয়ে নহয়, কিন্তু আমাৰ নানা দুখ-কষ্টৰ মাজতো আমি উল্লাস কৰো৷  \f + \ft যাক 1:2, 3, 12; 1 পি 3:14  \f* কিয়নো আমি জানো যে, এই সকলো দুখ-কষ্টই আমাক ধৈর্যৰ পথত আগবঢ়াই লৈ যায়৷
+\v 4 ধৈৰ্যই বক্তিত্ব গঠন কৰে আৰু ব্যক্তিত্বই আশা জন্মায় ৷
+\v 5 সেই আশাই লাজত নেপেলায়; কিয়নো আমাক দান কৰা পবিত্ৰ আত্মাৰ যোগেদি আমাৰ হৃদয়ত ঈশ্বৰৰ প্ৰেম বাকি দিয়া হৈছে।
+\p
+\v 6 কিয়নো ইতিপূৰ্বে যেতিয়া আমি দূৰ্বল আছিলো, তেতিয়া খ্ৰীষ্টে উপযুক্ত সময়ত ঈশ্বৰক ভক্তি নকৰা সকলৰ কাৰণে আপোন প্ৰাণ দিলে।
+\v 7 সঁচাকৈয়ে ধাৰ্মিক লোকৰ কাৰণে কোনোবাই প্ৰাণ দিয়ে নে? সৎলোকৰ কাৰণে প্ৰাণ দিবলৈকো অৱশ্যে কোনো জনৰ সাহস থাকিব পাৰে।
+\p
+\v 8 কিন্তু ঈশ্বৰে আমাৰ বাবে তেওঁৰ প্ৰেমৰ প্ৰমাণ দিছে, কাৰণ ইতিপূৰ্বে যেতিয়া আমি পাপী আছিলো, তেতিয়া খ্ৰীষ্টে আমাৰ বাবে আপোন প্ৰাণ দিলে।  \f + \ft যো 4:9, 10;  \f*
+\v 9 এতেকে এতিয়া খ্ৰীষ্টৰ তেজেৰে ধাৰ্মিক বুলি গণিত হোৱাত, কিমান অধিক গুণে আমি তেওঁৰ তেজৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ পৰা পৰিত্ৰাণ পাম।  \f + \ft ৰো 8:32  \f*
+\p
+\v 10 কিয়নো যেতিয়া শত্ৰু আছিলো, তেতিয়া ঈশ্বৰৰ পুত্ৰৰ মৃত্যুৰ যোগেদি যদি আমি ঈশ্বৰে সৈতে মিল হলো, তেনেহলে সেই মিলনৰ যোগেদি আমি কিমান অধিক গুণে তেওঁৰ জীৱনৰ দ্বাৰাই পৰিত্ৰাণ পাম;
+\v 11 অকল সেয়ে নহয়, যি জনৰ যোগেদি আমি ঈশ্বৰে সৈতে এতিয়া মিল হব পাৰিলো, সেই জন প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰত আমি উল্লাসো কৰি আছো।
+\s আদমৰ লগত খ্ৰীষ্টৰ তুলনা 
+\p
+\v 12 এতেকে যেনেকৈ এজন মানুহৰ যোগেদি পাপ জগতলৈ আহিল, সেইদৰে পাপৰ যোগেদি মৃত্যুও আহিল; আৰু সকলোৱে পাপ কৰাত, সেই মৃত্যু সকলো মানুহৰ মাজত বিয়পি গল৷
+\v 13 কিয়নো বিধান দিয়ালৈকে জগতত পাপ আছিল; কিন্তু য’ত বিধান নাই, তাত পাপকো গণনা কৰা নাযায়।
+\p
+\v 14 তথাপি যি সকলে আদমৰ আজ্ঞা-লঙ্ঘনৰ দৰে পাপ কৰা নাই, আদমৰ পৰা মোচিলৈকে তেওঁলোকৰ ওপৰতো মৃত্যুৱে ৰাজত্ব কৰিছিল; সেই আদম আহিব লগীয়া জনৰ প্ৰতিৰূপ আছিল।  \f + \ft কৰি 15:22, 45  \f*
+\p
+\v 15 কিন্তু অপৰাধ যেনেকুৱা, অনুগ্ৰহৰ বৰ তেনেকুৱা নহয়৷ কিয়নো এজনৰ অপৰাধৰ বাবে যদি অনেকৰ মৃত্যু হ’ল, তেন্তে ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহ আৰু এজন ব্যক্তি অৰ্থাৎ, যীচু খ্ৰীষ্টৰ জৰিয়তে অহা বৰ কিমান অধিক লেকলৈ উপচি পৰিল।  \f + \ft যিচ 53:11; মথি 26:28  \f*
+\p
+\v 16 পাপ কৰা এজনৰ দ্বাৰাই যেনে হ’ল, অনুগ্ৰহৰ দান তেনে নহয়; কিয়নো এজনৰ পৰাই দণ্ডৰ ৰায় দিয়া হ’ল; কিন্তু অনেক অপৰাধৰ পাছতো ধাৰ্মিকতালৈ অনুগ্ৰহৰ বৰ দিয়া হ’ল।
+\v 17 কাৰণ এজনৰ অপৰাধত যদি, এজনৰ দ্বাৰাই মৃত্যুৱে ৰাজত্ব পালে, তেনেহলে যি সকলে অনুগ্ৰহ আৰু ধাৰ্মিকতাৰ দানত উপচি পৰে, তেওঁলোকে অধিক গুণে এজনৰ দ্বাৰাই জীৱনত ৰাজত্ব পাব, সেই জন যীচু খ্ৰীষ্ট।
+\p
+\v 18 এতেকে যেনেকৈ এটা অপৰাধৰ যোগেদি সকলো মানুহলৈ দণ্ডৰ আদেশ দিয়া হ’ল, তেনেকৈ ধাৰ্মিকতাৰ এটা কাৰ্যৰ যোগেদি সকলো মানুহৰ বাবে জীৱনৰ ধাৰ্মিকতালৈ অনুগ্ৰহৰ বৰ দিয়া হ’ল।
+\v 19 কিয়নো এজন মানুহৰ আজ্ঞা-লঙ্ঘনৰ যোগেদি যেনেকৈ অনেকক পাপী বুলি গণিত কৰা হ’ল, তেনেকৈ এজনৰ আজ্ঞা পালনৰ যোগেদি অনেকক ধাৰ্মিক কৰা হব।
+\p
+\v 20 ইয়াৰ বাহিৰেও অপৰাধ অধিক হবলৈ বিধান সোমাই আহিল; কিন্তু যি ঠাইত পাপ অধিক হ’ল, সেই ঠাইত অনুগ্ৰহ একেবাৰে উপচি পৰিল।  \f + \ft তীত 3:3-7  \f*
+\v 21 সেই কাৰণে যেনেকৈ মৃত্যুত পাপে ৰাজত্ব পালে, তেনেকৈ আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ যোগেদি অনন্ত জীৱনৰ অৰ্থে অনুগ্ৰহে ধাৰ্মিকতাৰ ৰাজত্ব পায়৷
+\c 6
+\s বিশ্বাসৰ ফল ধৰ্মাচৰণ 
+\p
+\v 1 তেনেহলে আমি কি কম? অনুগ্ৰহ অধিক হবলৈ পাপ কৰি থাকিম নে?
+\v 2 এনে নহওক। পাপৰ সম্বন্ধে মৰা যি আমি, আমি তাত পুনৰ কেনেকৈ জীয়াই থাকিম?
+\v 3 নতুবা, আমি যিমান লোক খ্ৰীষ্ট যীচুৰ উদ্দেশ্যে বাপ্তাইজিত হলো, সকলোৱে যে তেওঁৰ মৃত্যুৰ উদ্দেশ্যেহে বাপ্তাইজিত হলো, ইয়াক তোমালোকে নাজানা নে কি?
+\p
+\v 4 এতেকে পিতৃৰ মহিমাৰ যোগে যেনেকৈ খ্ৰীষ্টক মৃত সকলৰ মাজৰ পৰা তোলা হ’ল, তেনেকৈ আমিও যেন নতুনতাত জীৱন-যাপন কৰো, এই কাৰণে বাপ্তিস্মৰ যোগেদি আমি তেওঁৰ সৈতে মৃত্যুৰ উদ্দেশ্যে মৈদামত থোৱা হলো।  \f + \ft কল 2:12  \f*
+\v 5 কিয়নো তেওঁৰ মৃত্যুৰ সাদৃশ্যেৰে আমি যদি সংযুক্ত হলো, তেনেহলে উত্থানৰ সাদৃশ্যেৰেও সংযুক্ত হম৷
+\p
+\v 6 আমি যেন পুনৰ পাপৰ সেৱক নহওঁ, এই কাৰণে এই পাপময় শৰীৰ বিনষ্ট হবৰ বাবে, আমাৰ পুৰণি পুৰুষক  \f + \ft ইফি 4:22-24; কল 3:5-9  \f* তেওঁৰ সৈতে ক্ৰুচত দিয়া হ’ল, ইয়াক আমি জানো;
+\v 7 কিয়নো যি জন মৰিল, তেওঁ পাপৰ পৰা মুক্ত হৈ ধাৰ্মিক বুলি গণিত হ’ল।
+\p
+\v 8 কিন্তু আমি যদি খ্ৰীষ্টে সৈতে মৰিলো, তেনেহলে তেওঁৰ সৈতে যে জী উঠি জীৱনৰো ভাগী হম  \f + \ft যো 14:19; 2 তীম 2:11  \f* , সেই বিষয়ে আমি বিশ্বাস কৰো৷
+\v 9 কিয়নো মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা তোলা যি খ্ৰীষ্ট, তেওঁ পুনৰ কেতিয়াও নমৰে আৰু মৃত্যুৱে যে তেওঁৰ ওপৰত পুনৰ প্ৰভুত্ব কৰিব নোৱাৰে, ইয়াকো আমি জানো।
+\p
+\v 10 কাৰণ তেওঁ যি মৃত্যুভোগ কৰিলে, সেয়া পাপৰ উদ্দেশ্যে এবাৰেই ভোগ কৰিলে; কিন্তু তেওঁ যি জীৱন ভোগ কৰিছে, সেই জীৱন ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে ভোগ কৰিছে।
+\v 11 সেইদৰে তোমালোকেও নিজক পাপৰ উদ্দেশ্যে মৰা বুলি গণ্য কৰা, কিন্তু ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে খ্ৰীষ্ট যীচুত জীয়াই থকা বুলি গণ্য কৰা।  \f + \ft গালা 2:19  \f*
+\p
+\v 12 এতেকে তোমালোকে শৰীৰৰ অভিলাষৰ বশীভূত হবলৈ, তোমালোকৰ মৰ্ত্ত্য শৰীৰত পাপক ৰাজত্ব কৰিবলৈ নিদিবা৷
+\v 13 নিজ নিজ অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গবোৰক অধাৰ্মিকতাৰ সঁজুলি স্বৰূপে পাপলৈ সমৰ্পণ নকৰিবা; কিন্তু নিজৰ জীৱনক ঈশ্বৰলৈ সমর্পণ কৰা। মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা জীৱিত ৰূপে আৰু নিজ নিজ অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গবোৰ ধাৰ্মিকতাৰ সঁজুলি স্বৰূপে ঈশ্বৰলৈ সমৰ্পণ কৰা।
+\v 14 কিয়নো তোমালোকৰ ওপৰত পাপক প্ৰভুত্ব কৰিবলৈ নিদিবা  \f + \ft গালা 5:18; 1 যো 3:8, 9  \f* ; কাৰণ তোমালোক বিধানৰ অধীন নহয়, কিন্তু অনুগ্ৰহৰহে অধীন হৈ আছা।
+\p
+\v 15 তেনেহলে কি? আমি বিধানৰ অধীন নহয়, কিন্তু অনুগ্ৰহৰ অধীন হোৱাৰ কাৰণে পাপ কৰিম নে? এনে নহওক।
+\v 16 মৃত্যুৰ কাৰণে পাপ নাইবা ধাৰ্মিকতাৰ কাৰণে আজ্ঞা পালন, এই উভয়ৰ মাজত যাৰ ওচৰত তোমালোকে নিজক আজ্ঞা পালনৰ অৰ্থে দাস স্বৰূপে সমৰ্পণ কৰা, সেইটোৰ আজ্ঞা পালন কৰি যে তাৰ দাস হয়, ইয়াক তোমালোকে নাজানা নে?
+\p
+\v 17 কাৰণ আগেয়ে তোমালোক পাপৰ দাস আছিলা, কিন্তু এতিয়া যি আদৰ্শৰ শিক্ষালৈ সমৰ্পিত হলা আৰু অন্তৰেৰে সৈতে সেই বিষয় মানিবলৈ যে তোমালোক আজ্ঞাধীন হলা, তাৰ কাৰণে ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ হওক।
+\v 18 তোমালোকক পাপৰ পৰা মুক্ত কৰা হ’ল, এতিয়া তোমালোক ধাৰ্মিকতাৰ দাস।
+\p
+\v 19 তোমালোকৰ মাংসৰ দূৰ্বলতাৰ কাৰণে, মই মানুহৰ দৰে কৈছো৷ কিয়নো তোমালোকে যেনেকৈ পুৰ্বতে অধৰ্মৰ কাৰণে, নিজ নিজ অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গবোৰক অশুচিতা আৰু অধৰ্মৰ অধীনত সমৰ্পণ কৰিছিলা, তেনেকৈ এতিয়া পবিত্ৰতা লাভৰ কাৰণে, নিজ নিজ অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গবোৰক দাস স্বৰূপে ধাৰ্মিকতাৰ অধীনত সমৰ্পণ কৰা।
+\v 20 কাৰণ যেতিয়া তোমালোক পাপৰ দাস আছিলা, তেতিয়া ধাৰ্মিকতাৰ সম্বন্ধে স্বাধীন আছিলা।
+\v 21 তেনেহলে যি যি বিষয়ত এতিয়া তোমালোকে লাজ পাই আছা, তেতিয়া সেইবোৰত তোমালোকৰ ফল কি আছিল? কিয়নো সেইবোৰৰ পৰিণাম আছিল মৃত্যু।
+\p
+\v 22 কিন্তু এতিয়া তোমালোক পাপৰ পৰা মুক্ত হৈ ঈশ্বৰৰ দাস হোৱাত, তোমালোকে পবিত্ৰতা লাভৰ ফল পাইছা; আৰু ইয়াৰ পৰিণাম অনন্ত জীৱন।
+\v 23 কিয়নো পাপৰ বেচ মৃত্যু   \f + \ft আদি 2:17; ৰো 5:12; যাক 1:15  \f* ; কিন্তু আমাৰ প্ৰভু খ্ৰীষ্ট যীচুৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰে দিয়া বিনামূলীয়া দান অনন্ত জীৱন।
+\c 7
+\s যীচুৰ যোগে ব্যৱস্থাৰ পৰা মুক্তি পোৱা যায়৷ 
+\p
+\v 1 হে ভাইসকল, মানুহ যিমান কাল জীয়াই থাকে, সিমান কাললৈহে যে বিধানে তাৰ ওপৰত প্ৰভুত্ব কৰে, ইয়াক তোমালোকে নাজানা নেকি? যি সকলে বিধান জানে, মই সেই বিধান জনা সকলক কৈছো।
+\p
+\v 2 কাৰণ সধৱা স্ত্ৰী, জীয়াই থকা স্বামীৰে সৈতে বিধানেৰে বন্ধা, কিন্তু স্বামীৰ মৃত্যু হলে তেওঁৰ স্বামীৰ বিধানৰ পৰা মুক্ত হয়।
+\v 3 এতেকে তেওঁৰ স্বামী জীয়াই থাকোতেই যদি তেওঁ আন পুৰুষৰ সৈতে সহবাস কৰে, তেতিয়া তেওঁক ব্যভিচাৰীণী বোলা যায়৷ কিন্তু স্বামীৰ মৃত্যু হলে তেওঁ বিধানৰ পৰা মুক্ত হয়, পাছত আন পুৰুষৰ হলেও, তেওঁ ব্যভিচাৰীণী নহয়।
+\p
+\v 4 সেইদৰে, হে মোৰ ভাইসকল, আমি যেন ঈশ্বৰলৈ ফল উৎপন্ন কৰো  \f + \ft গালা 5:22, 23; ফিলি 1:11  \f* , এই কাৰণে তোমালোকো আন এজনৰ, অৰ্থাৎ মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা উত্থিত কৰোঁতা জনৰ হবলৈ, খ্ৰীষ্টৰ শৰীৰৰ যোগেদি বিধানৰ সম্বন্ধে মৃত হলা।
+\v 5 কিয়নো যেতিয়া আমি মাংসৰ বশত আছিলো, তেতিয়া মৃত্যুলৈ ফল উৎপন্ন কৰিবলৈ  \f + \ft গালা 5:16, 19-26; যাক 1:15  \f* , বিধানৰ যোগেদি হোৱা পাপৰ অভিলাষবোৰৰ বাবে আমাৰ অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গবোৰে নিজ নিজ কাৰ্য সাধন কৰিলে।
+\p
+\v 6 কিন্তু অতিতত বিধানে আমাক বন্দীয়াৰৰ দৰে বন্দী কৰি ৰাখিছিল, কিন্তু আমাৰ পুৰণি পুৰুষৰ মৃতু হলত, আমি এতিয়া বিধানৰ পৰা মুক্ত হলো। সেয়ে এতিয়া আমি আমাৰ ঈশ্বৰৰ সেৱা নতুন ভাৱে কৰো, লিখিত বিধানৰ পুৰণি নিয়মেৰে নকৰো। আমি আমাৰ ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ আত্মাৰে নতুন ভাৱে কৰো।
+\s ব্যৱস্থাৱলম্বী লোকৰ দুৰ্ভাগ্য 
+\p
+\v 7 তেনেহলে আমি কি কম? বিধানেই পাপ নে? এনে নহওক। কিন্তু পাপনো কি, সেই বিষয়ে মই আগতে নাজানিছিলো; কেৱল বিধানৰ যোগেদিহে জানিবলৈ পালো৷ “কিয়নো তুমি লোভ নকৰিবা,” বিধানে ইয়াক নোকোৱা হলে, লোভ নো কি সেই বিষয়ে নাজানিলোহেঁতেন৷
+\v 8 কিন্তু পাপে ছল পাই, সেই আজ্ঞাৰ যোগেদি মোৰ অন্তৰত লোভ আদি সকলো অভিলাষ সাধন কৰিলে, কিয়নো বিধান অবিহনে পাপ মৃত।
+\p
+\v 9 পুৰ্বতে বিধান অবিহনে মই জীয়াই আছিলো, কিন্তু পাছত সেই আজ্ঞা অহাত, পাপ পুনৰায় জী উঠিল আৰু মই মৰিলো।
+\v 10 দেখা গল যে, জীৱনৰ কাৰণে দিয়া যি আজ্ঞা, সেই আজ্ঞা মোৰ বাবে মৃত্যুজনক হ’ল৷
+\p
+\v 11 কিয়নো পাপে ছল পাই, সেই আজ্ঞাৰ যোগেদি মোক ভুলায় আৰু তাৰ দ্বাৰাই ই মোক বধ কৰিলে।
+\v 12 এই কাৰণে বিধান পবিত্ৰ, আজ্ঞাও পবিত্ৰ, ন্যায় আৰু উত্তম।
+\p
+\v 13 তেনেহলে যি উত্তম, সেয়ে মোলৈ মৃত্যুজনক হ’ল নে? এনে নহওক। কিন্তু যি উত্তম, তাৰ দ্বাৰাই পাপে মোৰ জীৱনত মৃত্যু সাধন কৰাৰ যোগেদি সেয়ে পাপ বুলি প্ৰকাশ পায় আৰু আজ্ঞাৰ দ্বাৰাই পাপ যেন অতিশয় পাপ পুৰ্ণ হয়, এই কাৰণে পাপহে মোৰ বাবে মৃত্যুজনক হ’ল।
+\v 14 কিয়নো বিধান যে আত্মিক, সেই বিষয়ে আমি জানো, কিন্তু মই হলে মাংসিক৷ মই পাপৰ অধীনলৈ বেচা হলো।
+\p
+\v 15 কাৰণ মই যি সাধন কৰো, সেই বিষয়ে মই আচলতে নাজানো৷ কিয়নো মোৰ ইচ্ছা অনুসাৰে আচৰণ নকৰো; কিন্তু যিহকে ঘিণাও, তাকেই কৰো।  \f + \ft গালা 5:17  \f*
+\v 16 কিন্তু মোৰ ইচ্ছাৰ দৰে যদি নকৰো, তেনেহলে বিধান যে উত্তম, ইয়াক স্বীকাৰ কৰো।
+\p
+\v 17 কিন্তু এতিয়া মই নহয়, মোৰ জীৱনত নিবাস কৰা পাপেহে তাক সাধন কৰিছে।
+\v 18 কিয়নো মই জানো যে, মোৰ জীৱনত, অৰ্থাৎ মোৰ মাংসত উত্তমতা বাস নকৰে৷  \f + \ft হিতো 20:9; যিচ 64:6; যিৰি 17:9  \f* ইচ্ছা কৰিবলৈ মই সমৰ্থ, কিন্তু উত্তমতা সাধন কৰিবলৈ হলে নোৱাৰো।
+\p
+\v 19 কিয়নো যি উত্তমতালৈ ইচ্ছা হয়, তাক নকৰো; কিন্তু যি মন্দলৈ মোৰ ইচ্ছা নাই, তাকেই কৰো।
+\v 20 কিন্তু মোৰ ইচ্ছাৰ দৰে যদি মই নকৰো, তেনেহলে মই নহয়, মোৰ জীৱনত নিবাস কৰা পাপেহে তাক সাধন কৰিছে।
+\v 21 এতেকে বিচাৰি পাইছো যে, যেতিয়া উত্তম কৰ্ম কৰিবলৈ মোৰ ইচ্ছা হয়, তেতিয়া মন্দ মোৰ ওচৰত থাকে, এনে এক ধাৰণা মোৰ হৈছে।
+\p
+\v 22 কিয়নো মই আন্তৰিক পুৰুষৰ দৰে ঈশ্বৰৰ বিধানত সন্তুষ্ট হৈছো;
+\v 23 কিন্তু মোৰ মনৰ বিধানৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰা আৰু মোৰ অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গবোৰত থকা পাপৰ বিধানৰ অধীনত মোক বন্দী কৰা, এনে আন এক ধাৰণা মোৰ অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গবোৰত দেখো।
+\p
+\v 24 হায়, হায়, মই কেনে দূৰ্ভগীয়া মানুহ! এই মৰণশীল দেহৰ পৰা মোক কোনে নিস্তাৰ কৰিব?
+\v 25 আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ যোগেদি মই ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ কৰো। এতেকে এহাতে মই আপোন মনেৰে ঈশ্বৰৰ বিধানৰ, কিন্তু আনহাতে মাংসেৰে পাপৰ বিধানৰ সেৱাকৰ্ম কৰো।
+\c 8
+\s ঐশ্বৰিক অনুগ্ৰহ পোৱা লোকৰ সৌভাগ্য 
+\p
+\v 1 এই কাৰণে এতিয়া খ্ৰীষ্ট যীচুত থকা সকলৰ কোনো দণ্ডাজ্ঞা নাই।
+\v 2 কিয়নো খ্ৰীষ্ট যীচুত মোৰ জীৱনক আত্মাৰ বিধানত পাপ আৰু মৃত্যুৰ বিধানৰ পৰা মুক্ত কৰিলে।
+\p
+\v 3 বিধান মাংসৰ কাৰণে দূৰ্বল হোৱাত যি কৰিব নোৱাৰিলে, সেয়ে ঈশ্বৰে নিজৰ পুত্ৰক পাপৰ অৰ্থে উৎসৰ্গিত হবলৈ, পাপময় মাংসৰ সাদৃশ্যেৰে  \f + \ft গালা 4:4, 5; ফিলি 2:6-8  \f* পঠিয়ালে, আৰু মাংসত পাপৰ দণ্ডাজ্ঞা দিলে৷
+\v 4 তেওঁ তাকে কৰিলে, যাতে আমাৰ জীৱনত যেন আৱশ্যকীয় বিধান সিদ্ধ কৰা হয়; সেয়ে আমি মাংসিকৰ দৰে নহয়, কিন্তু আত্মা অনুসাৰে চলো আঁহা৷  \f + \ft গালা 5:16-25  \f*
+\v 5 কিয়নো মাংস অনুসাৰে জীয়াই থকা সকলে মাংসিক বিষয়ে ভাবে; কিন্তু আত্মা অনুসাৰে জীয়াই থকা সকলে আত্মিক বিষয়ে ভাবে।
+\p
+\v 6 কাৰণ মাংসৰ ভাব হ’ল মৃত্যু; কিন্তু আত্মাৰ ভাব হৈছে জীৱন আৰু শান্তি,
+\v 7 কিয়নো মাংসৰ ভাব ঈশ্বৰলৈ শত্ৰুতা;  \f + \ft কল 1:21; যাক 4:4  \f* কাৰণ সেয়ে ঈশ্বৰৰ বিধানৰ বশীভূত নহয় আৰু হবও নোৱাৰে৷
+\v 8 যি সকলে মাংসৰ বশত আছে, তেওঁলোকে ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰিব নোৱাৰে।
+\p
+\v 9 যিয়েই নহওক, তোমালোক মাংসৰ বশত নহয় কিন্তু আত্মাৰ বশতহে আছা, আৰু সেয়াই যদি সত্য হয়, তেনেহলে ঈশ্বৰৰ আত্মা তোমালোকৰ অন্তৰত বাস কৰে। কিন্তু যি জনত খ্ৰীষ্টৰ আত্মা নাই, তেওঁ খ্ৰীষ্টৰ নহয়।
+\v 10 যদি খ্ৰীষ্ট তোমালোকৰ জীৱনত থাকে, তেনেহলে পাপৰ কাৰণে এই শৰীৰ মৰা; কিন্তু ধাৰ্মিকতাৰ বাবে আত্মাই জীৱন।
+\p
+\v 11 যি জনে খ্ৰীষ্ট যীচুক মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা তুলিলে, তেওঁৰ আত্মা যদি তোমালোকৰ জীৱনত থাকে, তেনেহলে খ্ৰীষ্ট যীচুক মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা তোলা জনে তোমালোকত নিবাস কৰা তেওঁৰ আত্মাৰ যোগেদি, তোমালোকৰ মৰ্ত্ত্য দেহকো জীয়াব।
+\p
+\v 12 এতেকে হে ভাইসকল, আমি মাংসৰ বশত জীয়াই থাকিবলৈ মাংসৰ ধৰুৱা নহওঁ।
+\v 13 কাৰণ তোমালোকে যদি মাংসৰ বশত জীয়াই থাকা, তেনেহলে তোমালোক যেনে হলেও মৰিবা; কিন্তু আত্মাৰ দ্বাৰাই যদি শৰীৰৰ কৰ্মবোৰ বধ কৰা  \f + \ft কল 3:5-10  \f* হয়, তেনেহলে তোমালোক জীবা।
+\p
+\v 14 কিয়নো যিমান লোক ঈশ্বৰৰ আত্মাৰ দ্বাৰা চালিত হয়, সেই সকলোৱে ঈশ্বৰৰ সন্তান।
+\v 15 সেয়েহে তোমালোকে ভয় কৰিবলৈ পুনৰায় দাসত্বৰ আত্মা পাইছা, এনে নহয়; কিন্তু যি আত্মাৰ দ্বাৰা আমি আব্বা, পিতৃ বুলি মাতো, এনে তোলনীয়া পুত্ৰৰ আত্মা পালা।
+\p
+\v 16 আমি যে ঈশ্বৰৰ সন্তান, এই বিষয়ে পবিত্ৰ আত্মাই নিজে আমাৰ আত্মাৰ সৈতে সাক্ষ্য দিয়ে।
+\v 17 আমি যদি সন্তান হওঁ, তেনেহলে উত্তৰাধিকাৰীও হওঁ। খ্ৰীষ্টে সৈতে মহিমান্বিত হবলৈ যদিহে আমি তেৱেঁ সৈতে দুখভোগ কৰো, তেনেহলে আমি ঈশ্বৰৰ উত্তৰাধিকাৰী আৰু খ্ৰীষ্টে সৈতেও উত্তৰাধিকাৰী হওঁ।  \f + \ft গালা 4:7; ইফি 1:11; 2 তীম 2:11, 12; 1 পি 1:3, 4  \f*
+\p
+\v 18 কিয়নো আমাৰ বাবে যি প্ৰতাপ প্ৰকাশিত হব, তাৰে সৈতে বৰ্ত্তমান সময়ৰ দুখৰ তুলনা কৰিবলৈ মই কোনো বিষয় যোগ্য নহয় বুলি গণ্য কৰো।
+\v 19 কাৰণ ঈশ্বৰৰ সন্তান সকল প্ৰকাশিত হোৱালৈ, সৃষ্টিয়ে আশাৰে বাট চাই আছে।
+\p
+\v 20 কাৰণ সৃষ্টি খন যে আপোন ইচ্ছাৰে অসাৰতাৰ বশীভূত হ’ল,  \f + \ft আদি 3:17, 18; যিৰি 12:4  \f* এনে নহয়; কিন্তু বশকৰ্ত্তাৰ কাৰণেহে হ’ল; সেয়ে এই আশাৰে হ’ল যে,
+\v 21 সৃষ্টিখনে নিজেও ক্ষয়মূলক দাসত্বৰ পৰা মুক্ত হৈ ঈশ্বৰৰ সন্তান সকলৰ প্ৰতাপ মূলক মুক্তি পাব।
+\v 22 কিয়নো এতিয়াও গোটেই সৃষ্টিয়ে প্ৰসৱ বেদনাৰ দৰে দুখ পাই একেলগে কেঁকাই আছে, ইয়াক আমি জানো।
+\p
+\v 23 অকল সেয়ে নহয়, আত্মাৰ প্ৰথম ফল পোৱা যি আমি, আমিও তোলনীয়া পুত্ৰৰ বাবলৈ বাট চাই, আমাৰ শৰীৰৰ মুক্তিৰ অপেক্ষাৰে অন্তৰত কেঁকাই আছো।
+\v 24 কিয়নো আমি আশাৰেহে পৰিত্ৰাণ পালো; কিন্তু দেখাত যি আশা, সেয়ে আশা নহয়; কাৰণ যিহক দেখা যায়, তালৈ কোনে আশা কৰে?
+\v 25 কিন্তু আমি যিহক দেখা নাই, তালৈ যদি আশা কৰো, তেনেহলে ধৈৰ্যৰেহে তালৈ বাট চাই থাকো।
+\p
+\v 26 সেই একেদৰে আত্মায়ো আমাৰ দূৰ্বলতাত উপকাৰ কৰে৷  \f + \ft ইফি 2:18; 6:18  \f* কাৰণ, উচিত মতে কি প্ৰাৰ্থনা কৰিব লাগে, সেই বিষয়ে আমি নাজানো; কিন্তু আত্মাই নিজে আমাৰ বাবে অনিৰ্ব্বচনীয় কেঁকনিৰে নিবেদন কৰে।
+\v 27 আত্মাৰ ভাব কি, সেই বিষয়ে অন্তৰ্য্যামী ঈশ্বৰে জানে, কাৰণ ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা অনুসৰি, তেওঁ পবিত্ৰ লোকৰ বাবে নিবেদন কৰে।
+\p
+\v 28 আমি জানো যে, যি সকলে ঈশ্বৰক প্ৰেম কৰে, সেই সকল তেওঁৰ অভিপ্ৰায় অনুসাৰে আমন্ত্ৰিত,  \f + \ft তীম 1:9; 1 পি 5:10  \f* তেওঁলোকৰ বাবে তেওঁ মঙ্গলৰ অৰ্থে সকলো উত্তম কাৰ্য একেলগে কৰিছে।
+\v 29 কিয়নো ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ যেন অনেক ভাই সকলৰ মাজত প্ৰথমে জন্মা হয়, এই কাৰণে ঈশ্বৰে যি সকলক আগেয়ে জানিলে, তেওঁলোকক তেওঁৰ সেই পুত্ৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ অনুৰূপ হবলৈ,  \f + \ft ৰো 6:4-8; ফিলি 3:10, 21; 1 যো 3:2  \f* আগেয়ে নিৰূপণো কৰিলে;
+\v 30 আৰু যি সকলক আগেয়ে নিৰূপণ কৰিলে, তেওঁলোকক আমন্ত্ৰণো কৰিলে৷ যি সকলক আমন্ত্ৰণ কৰিলে, তেওঁলোকক ধাৰ্মিক বুলি গণিত কৰিলে; আৰু যি সকলক ধাৰ্মিক বুলি গণিত কৰিলে, তেওঁলোকক মহিমান্বিতো কৰিলে।
+\p
+\v 31 তেতিয়া হলে এইবোৰ কথাত আমি কি কম? যদি ঈশ্বৰ আমাৰ সপক্ষ হয়, তেনেহলে আমাৰ বিপক্ষ কোন হব পাৰে?
+\v 32 যি জনে নিজৰ পুত্ৰকো মৰম নকৰি, আমাৰ আটাইৰে কাৰণে তেওঁক শোধাই দিলে, সেই জনে আমাক অনুগ্ৰহ কৰি তেওঁৰ সৈতে সকলো নিদিব নে?
+\p
+\v 33 ঈশ্বৰৰ মনোনীত সকলৰ বিৰুদ্ধে কোনে অপবাদ দিব? ঈশ্বৰেহে ধাৰ্মিক বুলি গণিত কৰোঁতা।
+\v 34 দণ্ডাজ্ঞা দিওঁতা নো কোন? যি জন মৰিল, এনে কি, মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা তোলাও হ’ল, সেই জন খ্ৰীষ্ট যীচু; তেওঁ ঈশ্বৰৰ সোঁফালে থাকি, আমাৰ কাৰণে নিবেদনো কৰি আছে।  \f + \ft ইব্ৰী 7:25; 1 যো 2:1, 2  \f*
+\p
+\v 35 খ্ৰীষ্টৰ প্ৰেমৰ পৰা কোনে আমাক বিচ্ছিন্ন কৰিব পাৰে?  \f + \ft যো 10:27, 28  \f* ক্লেশ বা সঙ্কট, তাড়না বা আকাল, বস্ত্ৰহীনতা বা প্ৰাণৰ সংশয় বা তৰোৱাল, এইবোৰে পাৰে নে?
+\v 36 এই বিষয়ে লিখাও আছে,  \f + \ft গীত 44:29  \f*
+\q1 “আমি তোমাৰ কাৰণে ওৰে দিনটো হত হব লাগিছো৷
+\q1 কাটিবলৈ নিয়া মেৰৰ দৰে আমি গণিত হলো।”
+\p
+\v 37 তথাপি আমাক প্ৰেম কৰা জনৰ যোগেদি, এই সকলো কথাত আমি জয়তকৈয়ো জয়যুক্ত।  \f + \ft কৰি 15:57; 1 যো 5:4, 5  \f*
+\v 38 কিয়নো মোৰ এনে দৃঢ় বিশ্বাস আছে যে, তাৰ পৰা মৃত্যু বা জীৱন, স্বৰ্গৰ দূত বা শাসনকৰ্তা, বৰ্ত্তমান বা ভৱিষ্যৎ বিষয় বা পৰাক্ৰম,
+\v 39 ওপৰ বা তল বা আন কোনো সৃষ্ট বস্তুৱেই আমাক প্ৰভু খ্ৰীষ্ট যীচুত থকা ঈশ্বৰৰ প্ৰেমৰ পৰা বিচ্ছিন্ন কৰিব নোৱাৰে।
+\c 9
+\s ইস্ৰায়েলৰ পতনত ঈশ্বৰৰ দোষ নাই 
+\p
+\v 1 মই খ্ৰীষ্টৰ অধীনত সত্য কওঁ, মিছা নকওঁ, আৰু মোৰ বিবেকেও পবিত্ৰ আত্মাৰ অধীনত মোৰ পক্ষে সাক্ষ্য দিছে যে,
+\v 2 মোৰ হৃদয়ত অতি দুখ আৰু নিৰন্তৰ যাতনা হৈছে।
+\p
+\v 3 কিয়নো যি সকল শৰীৰৰ সম্বন্ধে মোৰ স্বজাতীয়, মোৰ সেই ভাই সকলৰ কাৰণে মই নিজেই খ্ৰীষ্টৰ পৰা শাপগ্ৰস্ত হবলৈ ইচ্ছা কৰিব পাৰিলোহেঁতেন।  \f + \ft যা 32:32  \f*
+\v 4 তেওঁলোক ইস্ৰায়েলীয়া৷ তেওঁলোক ঈশ্বৰৰ মনোনীত সন্তান, তেওঁলোক ঈশ্বৰৰ মহিমা প্ৰাপ্ত লোক, ঈশ্বৰৰ আৰু তেওঁলোকৰ মাজত হোৱা বুজা বুজিৰ চুক্তি থকা লোক, ঈশ্বৰে তেওঁলোকক মোচিৰ যোগেদি বিধান দিয়া লোক, আৰু ঈশ্বৰৰ নানা প্ৰতিজ্ঞা সমূহ পোৱা লোক।
+\v 5 ওপৰ-পুৰুষসকলো তেওঁলোকৰেই; আৰু শৰীৰৰ সম্বন্ধে খ্ৰীষ্টও তেওঁলোকৰ পৰাই হ’ল৷ যি জন সৰ্ব্বোপৰি, সেই ঈশ্বৰ যুগে যুগে ধন্য। আমেন।
+\p
+\v 6 কিন্তু ঈশ্বৰৰ বাক্য যে বিফল হৈ পৰিল, এনে নহয়। কিয়নো ইস্ৰায়েলৰ পৰা হোৱা সকলোৱে যে ইস্ৰায়েল, এনে নহয়৷
+\v 7 তেওঁলোক অব্ৰাহামৰ বংশ হোৱাত, সকলো যে তেওঁৰ সন্তান, সেয়াও নহয়; কিন্তু “ইচহাকৰ পৰাহে তোমাৰ বংশ বিখ্যাত হব”  \f + \ft আ 21:12  \f*
+\v 8 এই শাস্ত্ৰীয় বচনৰ অৰ্থ হ’ল; শৰীৰৰ যি সন্তান, তেওঁলোক ঈশ্বৰৰ সন্তান নহয়; কিন্তু প্ৰতিজ্ঞাৰ যি সন্তান, তেওঁলোকহে বংশ বুলি গণিত হয়৷
+\v 9 কিয়নো প্ৰতিজ্ঞাৰ বাক্য এই  \f + \ft আ 18:14; গালা 4:23, 28  \f* : এনেকুৱা সময়ত মই আহিম, তেতিয়া চাৰাৰ এটি পুত্ৰ হব।
+\p
+\v 10 অকল সেয়ে নহয়; কিন্তু ৰিবেকাও এজনৰ পৰা, আমাৰ পিতৃ ইচহাকৰ পৰা গৰ্ভৱতী হোৱাত,
+\v 11 সন্তান নৌ ওপজোঁতেই আৰু ভাল বা বেয়া একো নকৰোঁতেই, কৰ্মৰ কাৰণে নহয়, কিন্তু আমন্ত্ৰণকাৰীৰ ইচ্ছাৰ কাৰণে, ঈশ্বৰৰ মনোনীতৰ দৰে  \f + \ft ৰো 11:5-7; 2 তী 1:9; তীত 3:5  \f* হোৱা অভিপ্ৰায়ত থিৰে থাকিবলৈ,
+\v 12 তেওঁক কোৱা হৈছিল, বোলে, “বৰটোৱে সৰুটোৰ সেৱাকৰ্ম কৰিব।”
+\v 13 এই বিষয়ে লিখাও আছে:  \f + \ft মলা 1:2, 3  \f* “মই যাকোবক প্ৰেম কৰিলো, কিন্তু এচৌক ঘিণ কৰিলো।”
+\p
+\v 14 তেনেহলে আমি কি কম? ঈশ্বৰত অধাৰ্মিকতা আছে নে? এনে নহওক।
+\v 15 কিয়নো তেওঁ মোচিক কৈছিল, “মই যি জনক দয়া কৰো, তেওঁকেই দয়া কৰিম; আৰু যি জনক কৃপা কৰো, তেওঁকেই কৃপা কৰিম।”  \f + \ft যা 33:19  \f*
+\v 16 এতেকে এয়ে, ইচ্ছা কৰা বা দৌৰ মৰা জনৰ পৰা নহয়, কিন্তু দয়াকাৰী ঈশ্বৰৰ পৰাহে হয়।
+\p
+\v 17 কিয়নো শাস্ত্ৰই ফৌৰণকো কৈছে, “তোমাত মোৰ পৰাক্ৰম যেন দেখুৱাম, তাৰ বাবে আৰু গোটেই জগতত মোৰ নাম প্ৰচাৰিত হবৰ বাবে, মই তোমাক তুলিলো।”  \f + \ft যা 9:16  \f*
+\v 18 এতেকে যি জনৰ বাবে তেওঁৰ ইচ্ছা হয়, তেওঁকেই তেওঁ দয়া কৰে আৰু যি জনৰ বাবে তেওঁৰ ইচ্ছা হয়, তেওঁকেই তেওঁ কঠিন কৰে।
+\p
+\v 19 তেতিয়া তুমি মোক কবা, বোলে, “তেনেহলে তেওঁ আকৌ দোষ ধৰে কিয়? কিয়নো তেওঁৰ ইচ্ছাৰ প্ৰতিৰোধ কোনে কৰিলে?”
+\v 20 হে অবাধ্য লোক, ঈশ্বৰক প্ৰত্যুত্তৰ কৰা তুমি নো কোন? নিৰ্ম্মিত বস্তুৱে, “তুমি মোক এনেকুৱা কিয় কৰিলা” বুলি নিৰ্ম্মাণকৰ্ত্তাক কবা নে?
+\v 21 একে লদা মাটিৰে সমাদৰলৈ এটা, অনাদৰলৈ এটা, এনে দুবিধ পাত্ৰ বনাবলৈ, মাটিৰ ওপৰত কুমাৰৰ ক্ষমতা নাই নে?  \f + \ft যিচ 45:9; 64:8; যিৰি 18:6  \f*
+\p
+\v 22 ঈশ্বৰে, নিজ ক্ৰোধ দেখুৱাবৰ বাবে আৰু পৰাক্ৰম জনাবৰ ইচ্ছাৰে যদি বিনাশৰ কাৰণে যুগুত হোৱা ক্ৰোধৰ পাত্ৰ সকলক অধিক চিৰসহিষ্ণুতাৰে সহন কৰিলে,  \f + \ft পি 3:9  \f*
+\v 23 আৰু যি সকলক প্ৰতাপৰ কাৰণে তেওঁ আগেয়ে প্ৰস্তুত কৰিলে, সেই অনুগ্ৰহৰ পাত্ৰবোৰত নিজ প্ৰতাপৰূপ ধনৰ বিষয় জনোৱাৰ অভিপ্ৰায়েৰে দয়াও সাধন কৰিলে,
+\v 24 তেওঁ আমাক তেনেকুৱা দয়াৰ পাত্ৰ বুলি, কেৱল যিহূদী সকলৰ মাজৰ পৰা নহয়, কিন্তু অনা-যিহূদী সকলৰ মাজৰ পৰাও আমন্ত্ৰণ কৰিলে।
+\v 25 সেইদৰে তেওঁ হোচেয়াৰ পুস্তকতো কৈছে:  \f + \ft হো 1:10; 2:23; 1 পি 2:10  \f*
+\q1 “যি লোক মোৰ নহয়, তেওঁক মোৰ লোক বুলি,
+\q1 আৰু অপ্ৰিয় জনীক প্ৰেমৰ বুলি মাতিম।
+\q1
+\v 26 আৰু ‘তোমালোক মোৰ লোক নোহোৱা,’ এই কথা যি ঠাইত তেওঁলোকক কোৱা হৈছিল,
+\q1 তাত তেওঁলোক জীৱনময় ঈশ্বৰৰ সন্তান বুলি প্ৰখ্যাত হব।”
+\p
+\v 27 কিন্তু ইস্ৰায়েলৰ বিষয়ে যিচয়াই এই কথা ঘোষণা কৰে,  \f + \ft যিচ 10:22, 23  \f* “ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলৰ সংখ্যা যদিও সমুদ্ৰৰ বালিৰ নিচিনা হয়, তথাপি অৱশিষ্ট ভাগেহে পৰিত্ৰাণ পাব৷
+\v 28 কিয়নো প্ৰভুৱে তেওঁৰ বাক্য সংক্ষিপ্ত আৰু সমাপ্ত কৰি, পৃথিৱীত সিদ্ধ কৰিব।
+\v 29 এই বিষয়ে যিচয়া আগেয়ে কৈছিল,  \f + \ft যিচ 1:9  \f* “বাহিনীসকলৰ প্ৰভুৱে আমাৰ বাবে সঁচ নৰখা হলে, আমি চদোমৰ নিচিনা হলোহেতেন
+\q1 আৰু ঘমোৰা নগৰৰ তুল্য 
+\q1 হলোহেঁতেন।
+\s নিজৰ দোষত ইস্ৰায়েলৰ পতন 
+\p
+\v 30 তেনেহলে আমি কি কম? অনা-যিহূদীসকলে ধাৰ্মিকতালৈ কার্য নকৰিও, ধাৰ্মিকতা পালে;
+\v 31 কিন্তু ইস্ৰায়েল লোকে ধাৰ্মিকতাৰ বিধানলৈ কার্য কৰিও, সেই বিধানৰ পূৰ্ণতা নাপালে।
+\p
+\v 32 ইয়াৰ কাৰণ কি? কিয়নো তেওঁলোকে বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই নহয়, কৰ্মৰ দ্বাৰাইহে পোৱা যায় বুলি কার্য কৰিলে। উজুটি খুউৱা শিলত তেওঁলোকে উজুটি খালে;
+\v 33 এই বিষয়ে লিখাও আছে,   \f + \ft যিচ 8:14; 28:16  \f*
+\q1 “চোৱা, মই চিয়োনত উজুটি খুউৱা শিল, অৰ্থাৎ বিঘ্নজনক শিল থম।
+\q1 তেওঁত বিশ্বাস কৰা জন লাজত নপৰিব।”
+\c 10
+\p
+\v 1 হে ভাইসকল, তেওঁলোকৰ বাবে মোৰ হৃদয়ৰ বাঞ্ছা আৰু ঈশ্বৰৰ আগত জনোৱা প্ৰাৰ্থনা এই যে, তেওঁলোকে যেন পৰিত্রাণ পায়।  \f + \ft লূক 19:41, 42  \f*
+\v 2 ঈশ্বৰলৈ তেওঁলোকৰ আগ্ৰহ আছে বুলি মই তেওঁলোকৰ পক্ষে সাক্ষ্য দিছো; কিন্তু সেই  জ্ঞান আলোকিত কৰা নহল।
+\v 3 কাৰণ তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ ধাৰ্মিকতা নাজানি, নিজৰ ধাৰ্মিকতা স্থাপন কৰিবলৈ বিচাৰি,  \f + \ft লূক 18:9-14  \f* ঈশ্বৰৰ ধাৰ্মিকতাৰ বশীভূত নহল।
+\p
+\v 4 কিয়নো ধাৰ্মিকতাৰ কাৰণে বিশ্বাস কৰা প্ৰত্যেক জনৰ বাবে খ্ৰীষ্ট হ’ল বিধানৰ সম্পূৰ্ণতা৷  \f + \ft মথি 5:17; গালা 3:24  \f*
+\v 5 কাৰণ মোচিয়ে লিখিছে যে, যি মানুহে ব্যৱস্থামূলক ধাৰ্মিকতা পালন কৰে, তেওঁহে এই ধাৰ্মিকতাৰ দ্বাৰা জীয়াই থাকিব।
+\p
+\v 6 কিন্তু বিশ্বাসমূলক ধাৰ্মিকতাই এইদৰে কয়,  \f + \ft দ্বি বি 30:11-14  \f* “তুমি নিজ হৃদয়ত নকবা যে, স্বৰ্গলৈ কোন উঠিব? অৰ্থাৎ খ্ৰীষ্টক নমাই আনিবলৈ
+\v 7 বা, অগাধ ঠাইলৈ কোন নামিব? অৰ্থাৎ মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা খ্ৰীষ্টক তুলি আনিবলৈ৷”
+\p
+\v 8 কিন্তু ই কি কয়?
+\q1 “সেই বাক্য তোমাৰ ওচৰত,
+\q1 তোমাৰ মুখত আৰু তোমাৰ হৃদয়তে আছে৷” সেয়ে আমি ঘোষণা কৰা বিশ্বাসৰ বাক্য৷
+\v 9 কিয়নো তুমি যদি নিজ মুখেৰে যীচুক প্ৰভু বুলি স্বীকাৰ কৰা  \f + \ft মথি 10:32, 33  \f* আৰু ঈশ্বৰে যে তেওঁক মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা তুলিলে, ইয়াক যদি হৃদয়েৰে বিশ্বাস কৰা, তেনেহলে পৰিত্ৰাণ পাবা।
+\v 10 কাৰণ ধাৰ্মিকতাৰ কাৰণে হৃদয়েৰে বিশ্বাস কৰা হয়; আৰু পৰিত্রাণৰ কাৰণে মুখেৰে স্বীকাৰ কৰা হয়।
+\p
+\v 11 কিয়নো শাস্ত্ৰৰ বচনে কৈছে,  \f + \ft যিচ 28:16; 49:23  \f* “যি কোনোৱে তেওঁত বিশ্বাস কৰে, তেওঁ লাজত নপৰিব।”
+\v 12 কাৰণ যিহূদী বা গ্ৰীকৰ মাজত একো প্ৰভেদ নাই; কিয়নো সকলোৰে একমাত্ৰ প্ৰভু আছে; যিমান মানুহে তেওঁক বিশ্বাস কৰে, তেওঁলোকৰ বাবে তেওঁ ধনৱান৷
+\v 13 কাৰণ যি কোনোৱে প্ৰভুৰ নামেৰে প্ৰাৰ্থনা কৰে, তেওঁ পৰিত্ৰাণ পাব।  \f + \ft যোৱে 2:32  \f*
+\p
+\v 14 এতেকে যি জনক তেওঁলোকে বিশ্বাস কৰা নাই, সেই জনৰ আগত কেনেকৈ প্ৰাৰ্থনা কৰিব? আৰু যি জনৰ বিষয়ে শুনা নাই, তেওঁত নো কেনেকৈ বিশ্বাস কৰিব? আৰু ঘোষণাকাৰী নহলে, কেনেকৈ শুনিব?
+\v 15 আৰু পঠোৱা নহলে, কোনে ঘোষণা কৰিব? এই বিষয়ে লিখাও আছে,  \f + \ft যিচ 52:7  \f* “মঙ্গলৰ শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰা সকলৰ ভৰি কেনে সুন্দৰ!”
+\p
+\v 16 কিন্তু সকলোৱে যে শুভবাৰ্তা মানি ললে, এনে নহয়; কাৰণ যিচয়ায়ো কৈছে,  \f + \ft যিচ 53:1; যো 12:37, 38  \f* “হে প্ৰভু, আমি কোৱা বাৰ্তা কোনে বিশ্বাস কৰিলে?”
+\v 17 এতেকে শ্ৰৱণৰ দ্বাৰাই বিশ্বাস আৰু খ্ৰীষ্টৰ বাক্যৰ দ্বাৰাইহে শ্ৰৱণ হয়।
+\p
+\v 18 কিন্তু মই কওঁ, “তেওঁলোকে জানো শুনিবলৈ পোৱা নাই? অৱশ্যে পালে৷ তেওঁলোকৰ স্বৰ গোটেই পৃথিৱীলৈ, আৰু তেওঁলোকৰ কথা জগতৰ সীমালৈকে বিয়পি গল৷”  \f + \ft গীত 19:4  \f*
+\p
+\v 19 তদুপৰি মই কওঁ, “ইস্ৰায়েলৰ লোকে জানো জানিবলৈ পোৱা নাই?” প্ৰথমতে মোচিয়ে কৈছে,  \f + \ft দ্বি বি 32:21  \f*
+\q1 “নগণ্য জাতিৰ দ্বাৰাই তোমালোকৰ ঈৰ্ষা জন্মাম৷
+\q1 নিৰ্ব্বোধ জাতিৰ দ্বাৰাই তোমালোকৰ খং তোলাম৷”
+\p
+\v 20 আৰু যিচয়ায়ো অতি সাহস কৰি কৈছে,  \f + \ft যিচ 65:1, 2  \f*
+\q1 “যি সকলে মোক নিবিচাৰিলে, তেওঁলোকে মোক পালে৷
+\q1 যি বিলাকে মোৰ বিষয়ে নুসুধিলে, তেওঁলোকৰ আগত মই প্ৰকাশিত হলো৷”
+\p
+\v 21 কিন্তু ইস্ৰায়েলৰ লোকৰ বিষয়ে তেওঁ কৈছে, “আজ্ঞা নমনা আৰু আপত্তি কৰা লোকলৈ মই ওৰে দিনটো হাত মেলিলো৷”
+\c 11
+\s পতিত ইস্ৰায়েলে শেষত পৰিত্ৰাণ পাব 
+\p
+\v 1 তেনেহলে মই কওঁ, ঈশ্বৰে নিজ লোকক ত্যাগ কৰিলে নে? এনে নহওক; কিয়নো ময়ো অব্ৰাহামৰ বংশৰ বিন্যামীন ফৈদৰ এজন ইস্ৰায়েলীয়া।
+\v 2 ঈশ্বৰে আগেয়ে জনা নিজ লোকক ত্যাগ কৰা নাই। নতুবা, এলিয়াৰ বিৱৰণত শাস্ত্ৰই কি কৈছে, সেই বিষয়ে তোমালোকে নাজানা নে? তেওঁ ইস্ৰায়েলৰ লোকৰ বিৰুদ্ধে ঈশ্বৰৰ আগত কিদৰে নিবেদন কৰিছিল?  \f + \ft ৰা 19:10-18  \f* তেওঁ কৈছিল,
+\v 3 “হে প্ৰভু, লোকসকলে তোমাৰ ভাববাদী সকলক বধ কৰিলে, তোমাৰ বেদিবোৰ খান্দি পেলালে; আৰু এতিয়া মইহে অৱশিষ্ট আছো; মোৰো প্ৰাণ তেওঁলোকে বিচাৰি আছে”।
+\p
+\v 4 কিন্তু উত্তৰত ঈশ্বৰে তেওঁক কি কয়? “বাল দেৱতাৰ আগত আঁঠু নোলোৱাকৈ থকা এনে সাত হাজাৰ মানুহ মই নিজলৈ অৱশিষ্ট ৰাখিলো।”
+\v 5 এইদৰে বৰ্ত্তমান কালতো অনুগ্ৰহেৰে মনোনীত কৰা অৱশিষ্ট লোক আছে।
+\p
+\v 6 কিন্তু সেয়ে যদি অনুগ্ৰহেৰে হয়, তেনেহলে কৰ্মেৰে নহয়; অন্যথা সেই অনুগ্ৰহ, অনুগ্ৰহ হৈ নাথাকে।
+\v 7 তেনেহলে কি? ইস্ৰায়েলে যি বিচাৰিছে, সেইয়া পোৱা নাই, কিন্তু মনোনীত লোকেহে তাক পালে; অৱশিষ্ট সকলক কঠিন কৰা হ’ল।
+\v 8 এই বিষয়ে এইদৰে লিখাও আছে, “ঈশ্বৰে সিঁহতক মূৰ্চ্ছাজনক আত্মা, আৰু যাতে নেদেখিব, এনে চকু আৰু যাতে নুশুনিব, এনে কাণ দিলে; আজিলৈকে তেওঁলোক সেইদৰেই আছে।”
+\p
+\v 9 আৰু দায়ুদেও কৈছে,  \f + \ft গীত 69:22, 23  \f*
+\q1 “সিঁহতৰ ভোজনৰ মেজ, সিহঁতলৈ ফান্দ
+\q1 আৰু কুন্দা, বিঘিনি আৰু প্ৰতিফল স্বৰূপ হওক;
+\q1
+\v 10 সিহঁতে নেদেখিবলৈ, সিহঁতৰ চকু অন্ধকাৰময় হওক৷”
+\q1 আৰু তুমি সিহঁতৰ পিঠি সদায় কুঁজা কৰা।
+\p
+\v 11 তেনেহলে মই কওঁ, তেওঁলোকে পৰিবলৈ উজুটি খালে নে? এনে নহওক। কিন্তু তেওঁলোকৰ অন্তৰ্জ্বালা জন্মাবলৈ তেওঁলোকৰ অপৰাধৰ দ্বাৰাই অনা-যিহূদী সকলৰ পৰিত্রাণ হ’ল।
+\v 12 পাছত তেওঁলোকৰ অপৰাধেই যদি জগতৰ ধন আৰু তেওঁলোকৰ হানিয়েই যদি অনা-যিহূদী সকলৰ ধন হয়, তেনেহলে তেওঁলোকৰ পৰিপূৰ্ণতা তাতকৈ কিমান অধিক হব?
+\p
+\v 13 এতিয়া অনা-যিহূদী লোক যি তোমালোক, তোমালোকক মই কৈছো। যেতিয়ালৈকে মই অনা-যিহূদী সকলৰ নিযুক্ত পাঁচনি হৈ আছো, মোৰ সেই পৰিচৰ্যা পদৰ গৌৰৱ কৰিছো;
+\v 14 কিজানি কোনোমতে মোৰ স্বজাতীয় সকলৰ ঈৰ্ষা জন্মাই, তেওঁলোকৰ কিছুমানৰ পৰিত্ৰাণ কৰাব পাৰো।
+\p
+\v 15 কিয়নো তেওঁলোকক ত্যাগ কৰাই যদি জগতৰ মিলন হয়, তেনেহলে তেওঁলোকক গ্ৰহণ কৰাই মৃত সকলৰ জীৱন লাভৰ বাহিৰে আন কি হব পাৰে?
+\v 16 যদি সনা পিঠাগুড়িৰ প্ৰথম ভাগ পবিত্ৰ, তেনেহলে গোটেই লদাই পবিত্ৰ; আৰু যদি শিপা পবিত্ৰ, তেনেহলে ডালবোৰো পবিত্ৰ।
+\p
+\v 17 কিন্তু কেতবোৰ ডাল যদি ভাঙি পেলোৱা হ’ল আৰু তুমি বনৰীয়া জলফাই গছ হৈয়ো, যদি সেইবোৰৰ মাজত কলম স্বৰূপে লগোৱা হলা আৰু তুমি জলফাইৰ শিপাৰ ৰসৰ সহভাগী হলা,
+\v 18 তেনেহলে ডালবোৰৰ বিৰুদ্ধে দৰ্প নকৰিবা। যদিও দৰ্প কৰা, তথাপি তুমি যে শিপাক ভৰণ-পোষণ দি আছা, এনে নহয়, কিন্তু শিপাইহে তোমাক ভৰণ-পোষণ দি আছে৷
+\p
+\v 19 ইয়াতে তুমি কবা, “মোক কলম স্বৰূপে লগাবলৈহে ডালবোৰ ভাঙি পেলোৱা হ’ল।”
+\v 20 সঁচা, তেওঁলোকৰ অবিশ্বাসৰ কাৰণে সেইবোৰ ভাঙি পেলোৱা হ’ল, কিন্তু তুমি হলে বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই স্থিৰ হৈ আছা। উচ্চমনা নহবা, বৰং ভয় কৰা৷  \f + \ft ফিলি 2:12; 1 পি 5:5  \f*
+\v 21 কাৰণ যদি ঈশ্বৰে স্বাভাবিক ডালবোৰক মৰম নকৰিলে, তেনেহলে তোমাকো মৰম নকৰিব।
+\p
+\v 22 এতেকে ঈশ্বৰৰ স্নেহ আৰু তীক্ষ্ণ ভাবক চোৱা৷ এফালে যি সকল যিহূদী পৰিল, তেওঁলোকৰ বাবে হৈছে তীক্ষ্ণ ভাব; আনফালে তোমালোকৰ বাবে তেওঁৰ ভাব হৈছে স্নেহশীল৷ যদি তুমি সেই স্নেহ ভাবত থাকা, তেতিয়াহে; নহলে, তুমিও কটা যাবা।
+\p
+\v 23 যদি সেইবোৰ অবিশ্বাসত নাথাকে, তেনেহলে সেইবোৰকো কলম স্বৰূপে লগোৱা হব; কিয়নো সেইবোৰক পুনৰ কলম স্বৰূপে লগাবলৈ ঈশ্বৰ সক্ষম।
+\v 24 কাৰণ স্বাভাবিক বনৰীয়া জলফাই গছৰ পৰা কটা যোৱা যি তুমি, তুমি যদি স্বভাৱৰ বিপৰীতে উত্তম জলফাই গছত কলম স্বৰূপে লগোৱা হলা, তেনেহলে স্বাভাবিক ডাল যি সেইবোৰ, সেই যিহূদীসকল কিমান অধিক নিঃসন্দেহে নিজৰ জলফাই গছত কলম স্বৰূপে লগোৱা হব।
+\p
+\v 25 কিয়নো, হে ভাইসকল, তোমালোকে যেন নিজকে জ্ঞানৱন্ত বুলি নামানা, এই কাৰণে, যেতিয়ালৈকে অনা-যিহূদী লোকৰ পৰিপূৰ্ণতা নহয়, তেতিয়ালৈকে কিছু পৰিমাণে ইস্ৰায়েলী লোকৰ যে কঠিনতা জন্মিল, এই নিগূঢ়-তত্ত্ব তোমালোকে নজনাকৈ থকা মোৰ ইচ্ছা নাই।
+\p
+\v 26 এইদৰে সকলো ইস্ৰায়েলী লোকে পৰিত্ৰাণ পাব; এই বিষয়ে লিখাও আছে:  \f + \ft যিচ 45:17; 54:7, 8; 59:20, 21; যিৰি 31:31-34; হো 3:5  \f*
+\q1 চিয়োনৰ পৰা উদ্ধাৰকৰ্ত্তা আহিব;
+\q1 তেওঁ যাকোবৰ বংশৰ পৰা ভক্তি লঙ্ঘন দূৰ কৰিব;
+\q1
+\v 27 আৰু এয়েই তেওঁলোকে সৈতে মোৰ নিয়ম হব,
+\q1 তেতিয়া মই তেওঁলোকৰ পাপ গুচাম৷”
+\p
+\v 28 এফালে তেওঁলোক শুভবাৰ্তাৰ সম্বন্ধে তোমালোকৰ কাৰণে শত্ৰু; কিন্তু আনফালে ঈশ্বৰৰ মনোনীতৰ সম্বন্ধে তেওঁলোক ওপৰ-পুৰুষসকলৰ কাৰণে প্ৰিয় পাত্ৰ।
+\v 29 কিয়নো ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহৰ বৰ আৰু আমন্ত্ৰণ অপৰিৱৰ্তনীয়।
+\p
+\v 30 কাৰণ যেনেকৈ তোমালোকে আগেয়ে ঈশ্বৰৰ অবাধ্য আছিলা, কিন্তু এতিয়া তেওঁলোকৰ অবাধ্যতাৰ কাৰণে দয়া পালা,
+\v 31 তেনেকৈ এতিয়া এই যিহূদীসকলেও যেন তোমালোকৰ দয়া প্ৰাপ্তিৰ কাৰণে দয়া পায়, তাৰ বাবে তেওঁলোক এতিয়া অবাধ্য হ’ল;
+\v 32 কিয়নো ঈশ্বৰে সকলোকে দয়া কৰিবৰ বাবে, সকলোকে অবাধ্যতাত বন্ধ কৰিলে।
+\p
+\v 33 ঈশ্বৰৰ জ্ঞান আৰু বুদ্ধিৰূপ ধন কেনে গভীৰ! তেওঁৰ বিচাৰবোৰ বোধৰ কেনে অগম্য! আৰু তেওঁৰ পথ অনুসন্ধান কৰাটো কেনে অসাধ্য!
+\q1
+\v 34 “কিয়নো প্ৰভুৰ মন কোনে জানিলে?
+\q1 আৰু তেওঁৰ মন্ত্ৰণাকাৰীয়ে বা কোন হ’ল?
+\q1
+\v 35 নতুবা কোনে ঈশ্বৰলৈ আগেয়ে দিলে
+\q1 যে, তাৰ বাবে তেওঁক প্ৰতিদান কৰিব লাগে?”
+\p
+\v 36 কিয়নো সকলো বস্তু তেওঁৰ পৰা, তেওঁৰ দ্বাৰাই আৰু তেওঁৰ কাৰণেই হয়; তেওঁৰেই মহিমা চিৰকাল হওক। আমেন।
+\c 12
+\s ধৰ্মাচৰণ কৰাৰ বিষয়ে নানা বিধান 
+\p
+\v 1 এতেকে, হে ভাইসকল, ঈশ্বৰৰ সকলো কৰুণাৰ দ্বাৰাই মই তোমালোকক এই মিনতি কৰো যে, তোমালোকে নিজ নিজ শৰীৰক ঈশ্বৰৰ গ্ৰহণীয়, জীৱিত, আৰু পবিত্ৰ বলি স্বৰূপে উৎসৰ্গ কৰা; এয়েই তোমালোকৰ যুক্তিসঙ্গত আৰাধনা।
+\v 2 তোমালোক জগতৰ অনুৰূপ নহবা; কিন্তু নতুন মন কৰাৰ যোগেদি ৰূপান্তৰীত হোৱা, তোমালোকে পৰীক্ষা কৰি জানি লবা কোনটো উত্তম, গ্ৰহণীয় আৰু সিদ্ধ, কিয়নো এয়ে ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা৷
+\p
+\v 3 কিয়নো মোক দিয়া অনুগ্ৰহৰ দ্বাৰাই মই তোমালোকৰ প্ৰত্যেক জনক কওঁ যে, উপযুক্ত বিবেচনাতকৈ কোনেও নিজকে বৰ বুলি বিবেচনা নকৰক; কিন্তু ঈশ্বৰে যাক যি পৰিমাণে বিশ্বাস দিলে, তেওঁ সেই অনুসাৰে নিজৰ বিষয়ে গভীৰ মনেৰে বিবেচনা কৰক।
+\p
+\v 4 কাৰণ আমাৰ এই শৰীৰত যেনেকৈ অনেক অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গ আছে, অথচ সেই সকলো অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গৰ একে ৰূপৰ কাৰ্য নহয়,
+\v 5 তেনেকৈ আমিও অনেক হৈ খ্ৰীষ্টত এক দেহ হওঁ আৰু প্ৰতিজনে পৰস্পৰ অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গ হৈ আছো।  \f + \ft কৰি 12:12-18;  \f*
+\p
+\v 6 কিন্তু আমাক দিয়া অনুগ্ৰহৰ দৰে, আমি পৃথক পৃথক অনুগ্ৰহৰ বৰ প্ৰাপ্ত হৈছো৷  \f + \ft পি 4:10-12  \f* সেই বৰ যদি ভাববাণী হয়, তেনেহলে বিশ্বাসৰ পৰিমাণেৰে সেয়া কওঁহক৷
+\v 7 যদি পৰিচৰ্যাৰ বৰ হয়, তেনেহলে পৰিচৰ্যাতে থাকোহঁক; বা শিক্ষা দিওঁতাই শিক্ষা দিয়া কাৰ্যত থাকোহঁক৷
+\v 8 উদগাওঁতাই উদগোৱা কাৰ্যত থাকক; দান দিওঁতাই দানশীলতাৰে দান কৰক; শাসন কৰা জনে যত্নেৰে শাসন কৰক; দয়া কৰা জনে হৰ্ষিত মনেৰে দয়া কৰক।  \f + \ft কৰি 9:7  \f*
+\p
+\v 9 প্ৰেম অকল্পিত হওক। যি মন্দ, তাক ঘিণ কৰা; যি উত্তম, তাত আসক্ত হোৱা৷
+\v 10 ভাতৃ-প্ৰেমত পৰস্পৰ স্নেহশীল হোৱা; আৰু সমাদৰ কৰা কথাত ইজনে সিজনতকৈ আগ হোৱা৷  \f + \ft ফিলি 2:3  \f*
+\p
+\v 11 যত্নত এলেহুৱা নহবা; আত্মাত উৎসাহী হোৱা; প্ৰভুৰ সেৱাকৰ্ম কৰা৷
+\v 12 আশাত আনন্দ কৰা; ক্লেশত সহনীয় হোৱা;  \f + \ft ৰো 5:3-5; ইব্ৰী 12:1, 2; যাক 1:2-4; 1ম পি 2:19, 20  \f* প্ৰাৰ্থনাত লাগি থাকা;  \f + \ft লূক 18:1; কল 4:2  \f*
+\v 13 পবিত্ৰ লোকসকলৰ অভাৱ দূৰ কৰা কথাত, তেওঁলোকৰ সহভাগী হোৱা; অতিথি-সেৱাত আসক্ত হোৱা।
+\p
+\v 14 যি সকলে তোমালোকক তাড়না কৰে, তেওঁলোকক আশীৰ্বাদ কৰা; শাও নিদি আশীৰ্বাদ কৰা।  \f + \ft লূক 6:28; 1 কৰি 4:12; 1 পি 2:23; 3:9  \f*
+\v 15 যি সকলে আনন্দ কৰে, তেওঁলোকে সৈতে আনন্দ কৰা; যি সকলে ক্ৰন্দন কৰে, তেওঁলোকে সৈতে ক্ৰন্দন কৰা।
+\v 16 তোমালোকৰ পৰস্পৰৰ ভাব একে হওক। বৰ বৰ বিষয়বোৰ চিন্তা নকৰি, সামান্য লোকৰ দৰে চলা  \f + \ft ফিলি 2:3-7  \f* ৷ নিজৰ নিজৰ মনত জ্ঞানী নহবা।
+\p
+\v 17 অপকাৰৰ সলনি কাৰো অপকাৰ নকৰিবা৷ সকলো মানুহে দেখাত যি উত্তম, সেই উত্তমতালৈ চিন্তা কৰা৷
+\v 18 যদি হব পাৰে, তেনেহলে তোমালোকৰ সাধ্য অনুসাৰে সকলো মানুহৰ সৈতে মিলেৰে থাকা।
+\p
+\v 19 হে প্ৰিয়সকল, তোমালোকে অন্যায়ৰ প্ৰতিকাৰ নকৰিবা, কিন্তু ক্ৰোধলৈ ঠাই থবা; কিয়নো এনেদৰে লিখা আছে,  \f + \ft দ্বি বি 32:45  \f* প্ৰভুৱে কৈছে, “প্ৰতিকাৰ কৰা মোৰ কৰ্ম; মইহে প্ৰতিফল দিম।”
+\q1
+\v 20 “কিন্তু যদি তোমাৰ শত্ৰুৰ ভোক লাগে, তেনেহলে তেওঁক ভোজন কৰোৱা;
+\q1 যদি তেওঁৰ পিয়াহ লাগে, তেনেহলে জল পান খাবলৈ দিয়া;
+\q1 তেনে কৰিলে তেওঁৰ মূৰত জ্বলি থকা আঙঠা দমাই  থবা”।  \f + \ft হিতো 25:21, 22  \f*
+\v 21 কুকৰ্মৰ দ্বাৰাই পৰাজিত নহৈ, সুকৰ্মৰ দ্বাৰাই কুকৰ্মক পৰাজয় কৰা।   \f + \ft হিতো 16:32; লূক 6:35, 36  \f*
+\c 13
+\s ৰজা আৰু মনুষ্য-সমাজৰ প্ৰতি কৰ্ত্তব্য 
+\p
+\v 1 প্ৰত্যেক ব্যক্তিয়ে শাসনকৰ্তা সকলৰ  \f + \ft মথি 22:21; তীত 3:1৷  \f* বশীভূত হওক; কিয়নো ঈশ্বৰৰ পৰা নাহলে, কোনোৱে কতৃত্ব নাপায়; আৰু যি যি আছে, সেইবোৰ ঈশ্বৰৰ দ্বাৰাই নিৰূপিত।
+\v 2 এতেকে যি জনে সেই ক্ষমতাৰ প্ৰতিৰোধ কৰে, তেওঁ ঈশ্বৰৰ আজ্ঞাৰ প্ৰতিৰোধ কৰে; আৰু যি সকলে প্ৰতিৰোধ কৰে, তেওঁলোকে নিজেই নিজলৈ দণ্ডাজ্ঞা মাতি আনে।
+\p
+\v 3 কিয়নো শাসনকৰ্তা সকল ভাল কৰ্মলৈ নহয়, কিন্তু কুকৰ্মলৈহে ভয়ৰ কাৰণ হয়। তুমি ক্ষমতালৈ নিৰ্ভয়ে থাকিব খোজা নে? তেনেহলে ভাল কৰ্ম কৰা, তেতিয়াহে প্ৰশংসা পাবা;
+\v 4 কিয়নো তোমাৰ ভালৰ কাৰণে, তেওঁ ঈশ্বৰৰ পৰিচাৰক হৈছে। কিন্তু তুমি যদি কুকৰ্ম কৰা, তেনেহলে ভয় কৰিবা; কিয়নো তেওঁ তৰোৱাল বৃথা ধৰিছে, এনে নহয়; কাৰণ তেওঁ ঈশ্বৰৰ পৰিচাৰক, দুৰাচাৰী লোকলৈ ক্ৰোধৰ অৰ্থে তেওঁ প্ৰতিফল দিওঁতা।
+\v 5 এই কাৰণে বশীভূত হোৱা, অকল ক্ৰোধৰ ভয়ত নহয়; বিবেকৰ কাৰণেও ঈশ্বৰৰ বশীভূত হোৱা উচিত।
+\p
+\v 6 আৰু এই কাৰণে তোমালোকে দিব লগীয়া কৰ আদায় দিয়া; কিয়নো তেওঁলোক ঈশ্বৰৰ সেৱক হৈ, সেই কৰ্মতেই লাগি থাকে।
+\v 7 যাৰ যি পাব লগীয়া, তেওঁ তাক দিয়া; কৰ দিব লগীয়াক কৰ দিয়া; মাচুল দিব লগীয়াক মাচুল দিয়া; ভয় কৰিব লগা জনক ভয় কৰা; সন্মান কৰিব লগীয়া জনক সন্মান কৰা।
+\p
+\v 8 পৰস্পৰে প্ৰেম কৰাৰ বাহিৰে, আন কোনো কথাত তোমালোক কাৰো ধৰুৱা নহবা; কিয়নো যি জনে আন লোকক প্ৰেম কৰে, তেওঁ বিধানকো সিদ্ধ কৰিলে।  \f + \ft গাল 5:14; যাক 2:8৷  \f*
+\v 9 কিয়নো “ব্যভিচাৰ নকৰিবা, নৰ-বধ নকৰিবা, চুৰ নকৰিবা, লোভ নকৰিবা” আদি কৰি আন কোনো আজ্ঞাও যদি আছে, তেনেহলে এই কথাতে এইবোৰো পোৱা যায়- “তোমাৰ চুবুৰীয়াক নিজৰ নিচিনাকৈ প্ৰেম কৰা৷”
+\v 10 প্ৰেমে চুবুৰীয়াৰ অনিষ্ট সাধন নকৰে; এই কাৰণে প্ৰেমেৰে বিধান পালন কৰা হয়।
+\p
+\v 11 এই কাৰণে তোমালোকে এই কাল জানা যে, এতিয়াই টোপনিৰ পৰা সাৰ পাবৰ সময় হ’ল;  \f + \ft থি 5:4-8; 1 পি 4:7, 8৷  \f* কিয়নো প্ৰথমে যেতিয়া আমি বিশ্বাস কৰিলো, তেতিয়াতকৈ এতিয়া পৰিত্রাণ আমাৰ ওচৰ হ’ল।
+\v 12 ৰাতিৰ অধিক ভাগ গল, দিন ওচৰ চাপিল; এই কাৰণে আহাঁ, আন্ধাৰৰ কৰ্ম এৰি থৈ পোহৰৰ সাজ পিন্ধোহঁক।  \f + \ft ইফি 5:11; 6:13-18৷  \f*
+\p
+\v 13 ৰঙ্গৰস, মত্ততা, লম্পট আচৰণ, কামাভিলাষ, বিবাদ আৰু ঈৰ্ষা, এইবোৰ ত্যাগ কৰি, দিনৰ উপযুক্ত শিষ্টাচৰণ কৰোহঁক।  \f + \ft গাল 6:8; 1 পি 2:11৷  \f*
+\v 14 কিন্তু তোমালোকে প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ সেই নৈতিক চৰিত্ৰ স্বীকাৰ কৰা আৰু অভিলাষ পূৰ্ণ কৰিবৰ বাবে নিজ নিজ মাংসৰ অৰ্থে একো আয়োজন নকৰিবা।
+\c 14
+\s বিশ্বাসত দুৰ্বল ভাই সকলৰ প্ৰতি কৰ্ত্তব্য 
+\p
+\v 1 যি জন বিশ্বাসত দুৰ্বল, তেওঁক বিচাৰ নকৰি তোমালোকে গ্ৰহণ কৰা; কিন্তু বিভিন্ন মত, বিবাদ, বা সোধবিচাৰ কৰিবৰ অৰ্থে নহয়।
+\v 2 কোনো এজনৰ সকলো বস্তু খাবলৈ বিশ্বাস আছে; কিন্তু আনহাতে যি জন দুৰ্বল, তেওঁ কেৱল শাক-পাচলিহে খায়।
+\p
+\v 3 যি লোকে সকলো খায়, তেওঁ নোখোৱা জনক হেয়জ্ঞান নকৰক আৰু যি জনে নাখায়, তেওঁ খোৱা জনৰ বিচাৰ নকৰক; কিয়নো ঈশ্বৰে তেওঁক গ্ৰহণ কৰিলে।
+\v 4 তুমি লোকৰ দাসৰ যে বিচাৰ কৰিছা, তুমি নো কোন? তেওঁ নিজ প্ৰভুৰ আগত হয় থিৰে থাকে নাইবা পৰে; কিন্তু তেওঁক থিৰ কৰা যাব; কিয়নো প্ৰভুৱে তেওঁক থিৰ কৰিব পাৰে।
+\p
+\v 5 কোনো জনে যদি এটা দিনক আন দিনতকৈ অধিক মান্য কৰে; আনহাতে কোনোৱে সকলো দিনকে সমানে মান্য কৰে, কিন্তু প্ৰতিজনে নিজ নিজ মন বিশ্ৱাসত দৃঢ় কৰি ৰাখক।
+\v 6 যি জনে বিশেষ দিন মানে, তেওঁ প্ৰভুৰ উদ্দেশ্যে সেইদিন মানক; যি জনে খায়, তেওঁ প্ৰভুৰ উদ্দেশ্যে খাওক; কিয়নো তেওঁ ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ কৰে৷ যি জনে নাখায়, তেৱোঁ প্ৰভুৰ উদ্দেশ্যে নাখাওঁক; আৰু ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ কৰক।
+\p
+\v 7 কিয়নো আমাৰ কোনেও নিজৰ কাৰণে জীয়াই নাথাকো আৰু কোনেও নিজৰ কাৰণে নমৰো।
+\v 8 কিয়নো যদি আমি জীয়াই থাকো, তেনেহলে প্ৰভুৰ উদ্দেশ্যে জীওঁ; আৰু যদি মৰো, তেনেহলে প্ৰভুৰ উদ্দেশ্যেই মৰো; এই কাৰণে যদিও জীওঁ বা মৰো, আমি প্ৰভুৰেই হৈ আছো।  \f + \ft ফিলি 1:20-23৷  \f*
+\v 9 কিয়নো মৃত্যু হোৱাসকলৰ আৰু জীৱিত সকলৰ প্ৰভু হবলৈ, খ্ৰীষ্ট মৰিল আৰু জী উঠিল।
+\p
+\v 10 কিন্তু তুমি কিয় নিজৰ ভায়েৰাৰ সোধবিচাৰ কৰিছা? তোমাৰ ভায়েৰাক নো কিয় হেয়জ্ঞান কৰিছা? কিয়নো আমি সকলোৱে ঈশ্বৰৰ বিচাৰৰ আসনৰ আগত থিয় হম।  \f + \ft পাঁ 17:31৷  \f*
+\v 11 কাৰণ এনেকৈ লিখা আছে,  \f + \ft যিচ 45:23৷  \f* প্ৰভুৱে কৈছে,
+\q1 “মোৰ জীৱনৰ শপত, প্ৰভুৱে যে কৈছে, সকলোৱে মোৰ আগত আঁঠু লব,
+\q1 আৰু প্ৰত্যেক জিভাই ঈশ্বৰৰ গৌৰৱ কৰিব।”
+\p
+\v 12 এনেদৰে আমি প্ৰতিজনে ঈশ্বৰৰ আগত নিজৰ বিষয়ে হিচাব দিব লাগিব।
+\p
+\v 13 এই কাৰণে আমি কেতিয়াও পৰস্পৰৰ সোধবিচাৰ নকৰিম; কিন্তু ইয়াৰ পৰিৱর্তে তোমালোকে এই বিচাৰ কৰা, কোনেও যেন নিজ ভাইৰ আগত উজুটি খোৱা বস্তু বা ফান্দ পাতি নাৰাখে।  \f + \ft কৰি 8:8-13; 10:32; যাক 4:11, 12৷  \f*
+\p
+\v 14 স্বভাৱতে কোনো বস্তু যে অশুচি নহয়, ইয়াক মই জানো আৰু প্ৰভু যীচুত দৃঢ় বিশ্বাস কৰো; কিন্তু যি জনে যি বস্তু অশুচি বুলি জ্ঞান কৰে, তেওঁলৈ সেই বস্তু অশুচি হয়।
+\v 15 কিয়নো তোমাৰ খোৱা বস্তুৰ দ্বাৰাই যদি তোমাৰ ভাই দুঃখিত হয়, তেনেহলে তুমি প্ৰেম আচৰণ কৰা নহল। যি জনৰ কাৰণে খ্ৰীষ্ট মৰিল, সেই জনক তোমাৰ খোৱা বস্তুৰ দ্বাৰাই বিনষ্ট নকৰিবা।  \f + \ft কৰি 8:10, 11৷  \f*
+\p
+\v 16 এতেকে তোমালোকৰ ভাল কর্মবোৰ আন লোকৰ ঠাট্টা বা নিন্দাৰ কাৰণ হবলৈ নিদিবা;
+\v 17 কিয়নো ভোজন বা পান কৰাই ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য নহয়;  \f + \ft কৰি 8:8; ইব্ৰী 13:9৷  \f* কিন্তু ধাৰ্মিকতা, শান্তি আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰ আনন্দ, এইবোৰহে ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ সাৰ।
+\p
+\v 18 কাৰণ এই বিষয়ত যি জনে খ্ৰীষ্টৰ সেৱা কৰে, তেওঁ ঈশ্বৰৰ গ্ৰহণকাৰী আৰু ব্যক্তি সকলৰ আগতো পৰীক্ষা সিদ্ধ।
+\v 19 এতেকে শান্তিজনক আৰু পৰস্পৰৰ উন্নতি সাধক যি যি আছে, সেইবোৰহে অনুসৰণ কৰো আহাঁ।
+\p
+\v 20 খোৱা বস্তুৰ কাৰণে ঈশ্বৰৰ কৰ্ম বিনষ্ট নকৰিবা। সকলো বস্তু শুচি; তথাপি যি মানুহে যি ভোজন কৰিলে তেওঁলৈ বিঘিনি জন্মে, সেইটোৱেই তেওঁলৈ মন্দ।
+\v 21 মঙহ খোৱা বা দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰা বা আন যি কাৰ্যৰ দ্বাৰাই তোমাৰ ভায়েৰাই দোষী হয়, সেইবোৰ নকৰাই উচিত।  \f + \ft কৰি 8:8-13৷  \f*
+\p
+\v 22 তোমাৰ যি নির্দিষ্ট বিশ্বাসবোৰ আছে, সেইবোৰ তোমাৰ আৰু ঈশ্বৰৰ মাজত ৰাখা। যি জনে যি বিষয়ক যোগ্য জ্ঞান কৰে, সেই বিষয়ত নিজৰ বিচাৰ নকৰা জন ধন্য।
+\v 23 কিন্তু সংশয় কৰা জনে যদি খায়, তেনেহলে তেওঁক দোষী কৰা হ’ল; কিয়নো সেয়ে বিশ্বাসমূলক নহয়; আৰু যি যি বিশ্বাসমূলক নহয়, সেই সকলোৱেই পাপ।
+\c 15
+\p
+\v 1 কিন্তু বলৱন্ত যি আমি, আমি নিজক সন্তুষ্ট নকৰি, দুৰ্বল লোক সকলৰ দূৰ্বলতাৰূপ ভাৰ বোৱা উচিত।
+\v 2 আমাৰ প্ৰতিজনে নিজ চুবুৰীয়াক ধৰ্মত বৃদ্ধি কৰিবলৈ, তেওঁৰ ভাললৈ চাই, তেওঁক সন্তুষ্ট কৰক।  \f + \ft কৰি 10:24; ফিলি 2:4, 5৷  \f*
+\p
+\v 3 কিয়নো খ্ৰীষ্টও নিজকে নিজে সন্তুষ্ট নকৰিলে; কিন্তু যেনেদৰে লিখা আছে, বোলে, “তোমাক নিন্দা কৰা সকলৰ নিন্দাও মোৰ ওপৰত পৰিল”, ঠিক সেইদৰে হ’ল;
+\v 4 কিয়নো আগেয়ে যিবোৰ কথা লিখা হৈছিল,  \f + \ft গীত 69:9৷  \f* সেইবোৰ আমি ধৈৰ্যৰে আৰু শাস্ত্ৰৰ সান্ত্বনাৰে ভাৰসা পাবলৈ আমাৰ শিক্ষাৰ কাৰণেহে লিখা হৈছিল।
+\p
+\v 5 খ্ৰীষ্টৰ অনুগামী যি তোমালোক তোমালোকৰ মাজত একতা বৰ্তাই ৰাখিবলৈ ধৰ্য আৰু উৎসাহ দাতা ঈশ্বৰে তোমালোকক তেনে মন দান কৰক।
+\v 6 এইদৰে তোমালোকে এক মনেৰে আৰু এক স্বৰেৰে আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰশংসা কৰা৷
+\s যিহূদী আৰু অনা-যিহূদীসকলৰ প্ৰতি যীচুৰ প্ৰেম 
+\p
+\v 7 এতেকে ঈশ্বৰৰ মহিমাৰ অৰ্থে, যেনেকৈ খ্ৰীষ্টে তোমালোকক গ্ৰহণ কৰিলে, তেনেকৈ তোমালোকেও ইজনে সিজনক গ্ৰহণ কৰা।
+\p
+\v 8 কিয়নো মই কওঁ, পূৰ্ব্ব-পুৰুষসকলক দিয়া প্ৰতিজ্ঞাবোৰ নিশ্চিত কৰিবলৈ আৰু ঈশ্বৰৰ সত্যতাৰ পক্ষে খ্ৰীষ্টত চুন্নৎ হোৱাসকলৰ পৰিচাৰক কৰা হ’ল
+\v 9 আৰু অনা-যিহূদী লোকেও ঈশ্বৰৰ দয়াৰ অৰ্থে তেওঁক গৌৰৱান্বিত কৰিবলৈ, এই বিষয়ে এনে ধৰণে লিখাও আছে,  \f + \ft গীত 18:49৷  \f*
+\q1 “এই কাৰণে মই অনা-যিহূদীসকলৰ মাজত তোমাৰ স্তুতি কৰিম;
+\q1 আৰু তোমাৰ নামেৰে গীতো গাম।”
+\p
+\v 10 আকৌ কৈছে,  \f + \ft দ্ৱি বি 32:43৷  \f*
+\q1 “হে অনা-যিহূদীসকল, তেওঁলোকৰ সৈতে আনন্দ কৰা।”
+\p
+\v 11 আকৌ,  \f + \ft গীত 117:1৷  \f*
+\q1 “প্ৰভুৰ প্ৰশংসা কৰা, হে সকলো অনা-যিহূদী
+\q1 আৰু সকলোৱে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা।”
+\p
+\v 12 আকৌ যিচয়াও কৈছে,  \f + \ft যিচ 11:1, 10৷  \f*
+\q1 “যিচয়ৰ পৰা এনে এটি গজালি ওলাব,  \f + \ft গজালি যিচয়ৰ বংশৰ কোনো এজন লোক৷  \f*
+\q1 যি জনে অনা-যিহূদীসকলৰ ওপৰত শাসন কৰিবলৈ উঠিব,
+\q1 আৰু তেওঁত অনা-যিহূদী লোকসকলে ভাৰসা কৰিব।”
+\p
+\v 13 এতেকে তোমালোকে যেন পবিত্ৰ আত্মাৰ শক্তিৰে আশাত উপচি পৰিব পাৰা, তাৰ বাবে আশাৰ আকৰ ঈশ্বৰে তোমালোকক আৰু বিশ্বাস কৰাৰ সকলোকে আনন্দ আৰু শান্তিৰে পৰিপূৰ্ণ কৰক।
+\s নিজৰ বিষয়ে পৌলৰ নানা কথা আৰু মঙ্গলবাদ 
+\p
+\v 14 হে মোৰ ভাইসকল, তোমালোকৰ বিষয়ে মোৰ নিজৰো এই দৃঢ় বিশ্বাস আছে যে, তোমালোক সকলোৱে জ্ঞানত আৰু পৰস্পৰক চেতনা দিবলৈ সমৰ্থ হৈ মঙ্গল ভাৱত পৰিপূৰ্ণ হৈ আছা।
+\p
+\v 15 কিয়নো ঈশ্বৰে মোক দিয়া এই অনুগ্ৰহৰ কাৰণে, তোমালোকক পুনৰ সোঁৱৰাবলৈ কিছুমান বিষয়ত বেছি সাহসেৰে লিখিলো৷
+\v 16 অনা-যিহূদীসকলে যেন পবিত্ৰ আত্মাৰ দ্বাৰাই পবিত্ৰকৃত নৈবেদ্য স্বৰূপে পৰম গ্ৰহণীয় হয়, এই আশয়েৰে, মই অনা-যিহূদীসকলৰ বাবে খ্ৰীষ্ট যীচুৰ সেৱক ৰূপে, ঈশ্বৰৰ শুভবাৰ্তাৰ পৰিচৰ্যা কৰিবলৈ পালো৷
+\p
+\v 17 এতেকে, ঈশ্বৰ সম্বন্ধীয় কাৰ্যৰ বিষয়ে, খ্ৰীষ্ট যীচুত মোৰ গৌৰৱ আছে।
+\v 18 কিয়নো মই যে কোনো কাম কৰিছো, এনে কথা মই কোৱা নাই৷ মোৰ বাক্য আৰু কাৰ্যৰ দ্বাৰা অনা-যিহূদীসকলক ঈশ্বৰৰ বাধ্য কৰিবৰ বাবে খ্ৰীষ্টই মোৰ যোগেদি যি কৰিছে, ইয়াৰ বাহিৰে আন একো কথা কবলৈ সাহস নকৰো৷
+\v 19 তেওঁ আচৰিত চিন আৰু আলৌকিক কার্য আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰ শক্তিৰ দ্ৱাৰাই এই সকলো সাধন কৰিলে; তাতে মই যিৰূচালেমৰ পৰা ইল্লুৰিয়ালৈকে আৰু ইয়াৰ চাৰিওফালে খ্ৰীষ্টৰ শুভবাৰ্তা সম্পূৰ্ণৰূপে প্ৰচাৰ কৰিব পাৰিলো৷
+\p
+\v 20 এইদৰে য’ত খ্ৰীষ্টৰ নাম কেতিয়াও প্ৰচাৰ কৰা হোৱা নাই, সেই ঠাইত খ্ৰীষ্টৰ শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰাই মোৰ লক্ষ্য৷ অন্য লোকে স্থাপন কৰা ভেটিৰ ওপৰত সাজিবলৈ মই নিবিচাৰিলো৷
+\v 21 যেনেকৈ লিখা আছে,  বোলে,  \f + \ft যিচ 52:15৷  \f*
+\q1 “যি সকলৰ আগত তেওঁৰ বিষয়ে সম্বাদ দিয়া নাই, তেওঁলোকে দেখিব,
+\q1 আৰু যি সকলে শুনা নাই, তেওঁলোকে বুজিব৷”
+\p
+\v 22 এই কাৰণে মই তোমালোকৰ ওচৰলৈ যাবৰ বাবে অনেকবাৰ বাধা পালো;
+\v 23 কিন্তু এতিয়া এইবোৰ অঞ্চলত মোৰ কাৰ্য কৰিবলৈ ঠাই নাই, আৰু বহু বছৰ ধৰি তোমালোকৰ ওচৰত যাবলৈ ইচ্ছা কৰিছিলো৷
+\p
+\v 24 যেতিয়া মই স্পেইন দেশলৈ যাত্ৰা কৰিম, মই আশা কৰো যে, মই তোমালোকক দেখা পাম আৰু তেতিয়া তোমালোকৰ কথাত কিছু সময় সহভাগীত লাভ কৰি আনন্দিত হৈ, পাছত তোমালোকৰ দ্ৱাৰাই তালৈ আগবঢ়াই থোৱা হম৷
+\v 25 কিন্তু মই এতিয়া পবিত্ৰ লোকৰ পৰিচৰ্যাৰ অৰ্থে যিৰূচালেমলৈ যাওঁ।
+\p
+\v 26 কিয়নো মাকিদনিয়া আৰু আখায়া দেশীয় লোকসকলে যিৰূচালেমত থকা পবিত্ৰ লোকসকলৰ মাজৰ দৰিদ্ৰ সকলৰ অৰ্থে, কিছু দান কৰিবলৈ ভাল দেখিলে।  \f + \ft কৰি 8:1-4৷  \f*
+\v 27 হয়, তেওঁলোকে সেই বিষয়ে সন্তোষজনক দেখিলে আৰু প্ৰকৃততে তেওঁলোকে যিৰূচালেমত থকা পবিত্ৰ লোকসকলৰ ধৰুৱাও আছিল৷ কিয়নো অনা-যিহূদীসকল যদি অপার্থিৱ বিষয়ত তেওঁলোকৰ সহভাগী হ’ল, তেনেহলে পার্থিৱ বিষয়তো তেওঁলোকৰ শুশ্ৰূষা কৰিবলৈ ধৰুৱা হ’ল।  \f + \ft কৰি 9:11; গাল 6;6৷  \f*
+\p
+\v 28 এতেকে মই যেতিয়া সেই কাৰ্য সমাপ্ত কৰিম, অৰ্থাৎ সেই দান ৰূপ ফল প্ৰমাণ সিদ্ধ কৰি তেওঁলোকক শোধাই দিয়াৰ পাছত, মই স্পেইন দেশৰ যাত্ৰাত থাকোতে তোমালোকৰ ওচৰলৈ যাম।
+\v 29 আৰু মই জানো যে, তোমালোকৰ ওচৰলৈ যাওঁতে, খ্ৰীষ্টৰ আশীৰ্বাদৰ পৰিপূৰ্ণতাৰে যাম।
+\p
+\v 30 হে ভাই সকল, মই অনুৰোধ কৰো, প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামৰ দ্বাৰাই আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰ প্ৰেমৰ দ্বাৰাই তোমালোকে মোৰ অৰ্থে, ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰা আৰু মোৰে সৈতে প্ৰাণপণে যত্ন কৰা;
+\v 31 যাতে যিহূদিয়াত থকা আজ্ঞা নমনাসকলৰ পৰা মই যেন ৰক্ষা পাওঁ আৰু যিৰূচালেমলৈ মোৰ যি পৰিচৰ্যা, সেয়ে পবিত্ৰ লোকসকলৰ আগত যেন গ্ৰহণীয় হয়৷
+\v 32 আৰু ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰে তোমালোকৰ ওচৰলৈ আনন্দেৰে গৈ, তোমালোকৰ সৈতে যেন মোৰ প্ৰাণ জুৰাব পাৰিম৷
+\p
+\v 33 শান্তিৰ আকৰ ঈশ্বৰ তোমালোক সকলোৰে লগত থাকক। আমেন।
+\c 16
+\p
+\v 1 মই তোমালোকক নিবেদন কৰিছো যে, কিংক্ৰিয়া নগৰৰ মণ্ডলীৰ পৰিচাৰিকা ফৈবি নামেৰে আমাৰ ভনীক,
+\v 2 তোমালোকে পবিত্ৰ লোকসকলৰ যোগ্যমতে প্ৰভুত তেওঁক গ্ৰহণ কৰিবা আৰু তোমালোকৰ পৰা যদি কোনো ধৰণৰ সাহায্য বিচাৰে, তেনেহলে সাহায্য দিবা; কিয়নো তেওঁ অনেক লোকৰ সহায় আৰু মোৰ নিজৰো উপকাৰ কৰিছিল।
+\p
+\v 3 খ্ৰীষ্ট যীচুত মোৰ সহকাৰী হোৱা প্ৰিষ্কা আৰু আক্কিলাক মঙ্গলবাদ দিবা;
+\v 4 তেওঁলোকে মোৰ প্ৰাণৰ কাৰণে নিজৰ প্ৰাণ দিবলৈকো সাজু আছিল; মই তেওঁলোকক ধন্যবাদ দিওঁ আৰু কেৱল মই নহয়, অনা-যিহূদীসকলৰ আটাই মণ্ডলীৰ সকলো লোকে তেওঁলোকক ধন্যবাদ দিছে;
+\v 5 আৰু তেওঁলোকৰ ঘৰত গোট খোৱা মণ্ডলীকো তোমালোকে মঙ্গলবাদ দিবা। খ্ৰীষ্টৰ উদ্দেশ্যে হোৱা এচিয়া দেশৰ প্ৰথম ফল, মোৰ যি প্ৰিয় ইপেনিত, তেওঁকো মঙ্গলবাদ দিবা।
+\p
+\v 6 যি মৰিয়মে তোমালোকৰ কাৰণে বহু পৰিশ্ৰম কৰিলে, তেওঁক মঙ্গলবাদ দিবা।
+\v 7 মোৰ জ্ঞাতি আৰু লগৰ বন্দীয়াৰ আৰু পাঁচনিসকলৰ মাজত প্ৰসিদ্ধ হোৱা, মোতকৈয়ো আগেয়ে খ্ৰীষ্টত আশ্ৰয় লোৱা, যি আন্দ্ৰনিক আৰু যুনিয়, তেওঁলোকক মঙ্গলবাদ দিবা।
+\v 8 প্ৰভুত মোৰ প্ৰিয় আমপ্লিয়াতক মঙ্গলবাদ দিবা।
+\p
+\v 9 খ্ৰীষ্টত আমাৰ সহকাৰী উৰ্ব্বাণক আৰু মোৰ প্ৰিয় স্তাখুক মঙ্গলবাদ দিবা।
+\v 10 খ্ৰীষ্টত পৰীক্ষাসিদ্ধ, আপিল্লিক মঙ্গলবাদ দিবা। আৰিষ্টবুলৰ পৰিয়ালক মঙ্গলবাদ দিবা।
+\v 11 মোৰ জ্ঞাতি হেৰুদিয়োনক মঙ্গলবাদ দিবা। নাৰ্কিচহঁতৰ যি সকল প্ৰভুত আছে, তেওঁলোকক মঙ্গলবাদ দিবা।
+\v 12 প্ৰভুত পৰিশ্ৰমকাৰিণী ত্ৰুফেনা আৰু ত্ৰুফোচাক মঙ্গলবাদ দিবা। যি প্ৰিয় পৰ্চীয়ে প্ৰভুত বহু পৰিশ্ৰম কৰিলে, তেওঁক মঙ্গলবাদ দিবা।
+\v 13 প্ৰভুত মনোনীত ৰূফক, আৰু মোৰ মাতৃ স্বৰূপা তেওঁৰ মাকক মঙ্গলবাদ দিবা।
+\v 14 অচুঙ্কৃত, ফ্লিগোন, হৰ্ম্মা, পাত্ৰোবা, হৰ্ম্মি, আৰু এওঁলোকৰ লগৰ ভাইসকলক মঙ্গলবাদ দিবা।
+\p
+\v 15 ফিললগ, যুলিয়া, নীৰিয় আৰু তেওঁৰ ভনীয়েক আৰু ওলুম্প, এওঁলোকক আৰু এওঁলোকৰ লগত থকা সকলো পবিত্ৰ লোককো মঙ্গলবাদ দিবা।
+\v 16 তোমালোকে পৰস্পৰে পবিত্ৰ চুমাৰে মঙ্গলবাদ কৰিবা। খ্ৰীষ্টৰ সকলো মণ্ডলীয়ে তোমালোকক মঙ্গলবাদ কৰিছে।
+\p
+\v 17 হে ভাইসকল, মই তোমালোকক মিনতি কৰো যে, যি সকলে দল দল হৈ গোট সৃষ্টি কৰি পাপক প্ৰৰোচিত কৰে, তেওঁলোকৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিবা৷ তোমালোকে যি সত্যৰ শিক্ষা পালা, তেওঁলোক সেই শিক্ষাৰ বিপৰীত; এনেকুৱা লোকৰ পৰা তোমালোক দূৰত থাকিবা৷  \f + \ft থি 3:6, 14৷  \f*
+\v 18 কিয়নো তেনেকুৱা লোকে আমাৰ প্ৰভু খ্ৰীষ্টৰ সেৱাকৰ্ম নকৰি, নিজ নিজ পেটৰ সেৱাকৰ্ম কৰে; আৰু মধুৰ বাক্য আৰু সুন্দৰ কথাৰে নির্দোষী লোকৰ মন ভুলায়।
+\p
+\v 19 কিয়নো তোমালোকৰ আজ্ঞাধীনতাৰ কথা সকলো ঠাইতে বিয়পি পৰিছে। সেয়েহে মই তোমালোকৰ কথাত আনন্দ কৰো; কিন্তু তোমালোক উত্তম বিষয়ত জ্ঞানী আৰু মন্দ বিষয়ত যেন শুদ্ধ হোৱা, এয়ে মোৰ বাঞ্ছা।
+\v 20 আৰু শান্তিৰ আকৰ ঈশ্বৰে অতি সোণকালে চয়তানক তোমালোকৰ ভৰিৰ তলত মৰ্দ্দন কৰিব।  \f + \ft আদি 3:15; প্ৰ 12:9, 10৷  \f* আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ অনুগ্ৰহ তোমালোকৰ লগত থাকক।
+\p
+\v 21 মোৰ সহকাৰী তীমথিয় আৰু স্বজাতীয় লুকিয়া, যাচোন আৰু চোচিপাত্ৰ, এওঁলোকে তোমালোকক মঙ্গলবাদ জনাইছে।
+\v 22 আৰু এই পত্ৰ লিখক মই তৰ্ত্তিয়ই, প্ৰভুত তোমালোকক মঙ্গলবাদ কৰিছো।
+\p
+\v 23 মোৰ আৰু গোটেই মণ্ডলীৰ আলহী শুশ্ৰূষা কৰোঁতা গায়ে তোমালোকক মঙ্গলবাদ কৰিছে। এই নগৰৰ ভঁৰালী ইৰাস্তচে আৰু ক্বাৰ্ত্ত ভায়ে তোমালোকক মঙ্গলবাদ কৰিছে।
+\v 24 আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ অনুগ্ৰহ তোমালোক সকলোলৈ হওক৷  \f + \ft কিছুমান পুৰণি অনুলিপিত এইদৰে লিখা আছে  \f*
+\p
+\v 25 এতিয়া যীচু খ্ৰীষ্টৰ বিষয়ে যি শুভবাৰ্তা মই প্রচাৰ কৰিলো, সেই শুভবাৰ্তাৰ মাধ্যমত তোমালোকক স্থিৰ ৰাখিবলৈ ঈশ্বৰৰ ক্ষমতা আছে৷ অনাদি কালৰে পৰা ঈশ্বৰে তেওঁৰ ৰহস্য গোপনে ৰাখিছিল, কিন্তু এতিয়া শুভবাৰ্তাৰ মাধ্যমত সেয়া প্ৰকাশ পালে আৰু সেইদৰেই মই প্ৰচাৰো কৰিলো৷
+\v 26 সম্প্ৰতি অনাদি ঈশ্বৰৰ আজ্ঞাৰ দৰে ভাববাদীসকলে লিখা শাস্ত্ৰৰ দ্বাৰাই এতিয়া প্ৰকাশিত হ’ল আৰু আজ্ঞাধীনতাৰ কাৰণে সকলো অনা-যিহূদী লোকৰ আগত জনোৱা হ’ল৷
+\v 27 যি একমাত্ৰ প্ৰজ্ঞাৱান ঈশ্বৰ, যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰাই, তেওঁৰেই মহিমা চিৰকাল হওক। আমেন।

47-1CO.usfm

@@ -0,0 +1,634 @@
+\id 1CO
+\ide UTF-8
+\h ১ম কৰিন্থীয়া
+\toc1 ১ম কৰিন্থীয়া
+\toc2 ১ম কৰিন্থীয়া
+\toc3 1co
+\mt1 ১ম কৰিন্থীয়া
+\c 1
+\s মঙ্গল কামনা 
+\p
+\v 1 ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰ দ্বাৰা খ্ৰীষ্ট যীচুৰ আমন্ত্রিত পাঁচনি পৌল আৰু আমাৰ ভাই চোন্থিনিৰ পৰা এই পত্র।
+\v 2 এই পত্র কৰিন্থত থকা ঈশ্বৰৰ যি মণ্ডলী; খ্রীষ্ট যীচুৱে পবিত্র কৰি যি সকলক পবিত্র লোক হবলৈ আমন্ত্রণ কৰিলে, তেওঁলোকৰ আৰু সকলো ঠাইতে যি সকল লোকে আমাৰ অর্থাৎ তেওঁলোকৰ আৰু আমাৰো প্ৰভু খ্রীষ্ট যীচুৰ নামত প্রার্থনা কৰে, সেই সকলোৰে সমীপলৈ।
+\v 3 আমাৰ পিতৃ ঈশ্বৰ আৰু প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা তোমালোকলৈ অনুগ্ৰহ আৰু শান্তি হওক।
+\p
+\v 4 খ্রীষ্ট যীচুত ঈশ্বৰে যি অনুগ্রহ তোমালোকক দান কৰিলে, তাৰ কাৰণে মই সদায় মোৰ ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দিওঁ।
+\v 5 তোমালোক খ্রীষ্ট যীচুত সকলো বিষয়ত আশীৰ্ব্বাদ প্ৰাপ্ত হৈছা আৰু সকলো ধৰণৰ বক্তৃতা দিয়াৰ ক্ষমতাৰে আৰু জ্ঞানত উপচি পৰিছা।
+\v 6 এইদৰেই তোমালোকৰ জীৱনত খ্রীষ্ট সম্পর্কীয় সাক্ষ্য সত্যৰূপে প্রমাণিত হৈছা।
+\v 7 সেই কাৰণে তোমালোকৰ আত্মিক বৰৰ কোনো অভাৱ নাই আৰু আমাৰ প্রভু যীচু খ্রীষ্ট প্রকাশিত হোৱা দিনলৈ তোমালোকে আগ্রহেৰে অপেক্ষা কৰি আছা।
+\v 8 তেওঁ তোমালোকক শেষলৈকে বলৱন্ত কৰিব, যাতে আমাৰ প্রভু যীচু খ্রীষ্টৰ সেইদিন পর্যন্ত তোমালোক নিৰ্দোষী, পবিত্ৰ হৈ থাকিবা।
+\v 9 ঈশ্বৰ বিশ্বাসী; তেৱেঁই তোমালোকক তেওঁৰ পুত্র, আমাৰ প্রভু যীচু খ্রীষ্টৰ সহভাগিতা লাভৰ কাৰণে আমন্ত্রণ কৰিছে।
+\s কৰিন্থীয়া মণ্ডলীত অমিলতা 
+\p
+\v 10 কিন্তু হে মোৰ প্রিয় ভাই আৰু ভনীসকল, আমাৰ প্রভু যীচু খ্রীষ্টৰ নামত মই তোমালোকক বিনয় কৰো যে, তোমালোকৰ পৰস্পৰৰ মাজত যেন মতৰ মিল থাকে; তোমালোকৰ মাজত কোনো বিভেদ নাথাকক। তোমালোক সকলোৰে যেন একে মন আৰু এক উদ্দেশ্য হয়।
+\v 11 মোৰ প্ৰিয় ভাই-ভনীসকল, মই ক্লোয়ীৰ ঘৰৰ লোক সকলৰ পৰা শুনিবলৈ পাইছো যে, তোমালোকৰ মাজত নানা বাক-বিতণ্ডা হৈ আছে।
+\v 12 এতিয়া মই এই কথা কবলৈ বিচাৰিছো যে, তোমালোক প্রতিজনে কোৱা “মই পৌলৰ দলৰ” অথবা “মই আপল্লোৰ দলৰ” নাইবা “মই কৈফাৰ”  \f + \ft কৈফা: পিতৰৰ আন এটি নাম।  \f* বা “মই খ্রীষ্টৰ দলৰ।”
+\v 13 তেনেহলে খ্রীষ্টক ভাগ কৰা হৈছে নেকি? পৌলক জানো তোমালোকৰ কাৰণে ক্রুচত দিয়া হৈছিল? তোমালোকে জানো পৌলৰ নামেৰে বাপ্তিস্ম লৈছিলা?
+\v 14 মই ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ কৰো যে ক্ৰীষ্প আৰু গায়ৰ বাহিৰে তোমালোকৰ আন কোনো এজনকো মই বাপ্তিস্ম দিয়া নাই।
+\v 15 গতিকে কোনেও কব নোৱাৰিব যে, তোমালোকে মোৰ নামেৰে বাপ্তিস্ম লৈছা।
+\v 16 অৱশ্যে হয়, স্তিফানৰ পৰিবাৰৰ লোক সকলকো মই বাপ্তিস্ম দিছো। এওঁলোকৰ বাহিৰে আন কোনো এজনক বাপ্তিস্ম দিছো বুলি মোৰ মনত নপৰে।
+\v 17 কিয়নো খ্রীষ্টই মোক বাপ্তিস্ম দিবৰ কাৰণে নহয়, কিন্তু শুভবার্তা প্রচাৰ কৰিবৰ কাৰণেহে পঠাইছে। খ্রীষ্টৰ ক্ৰুচৰ পৰাক্রম যেন বিফল নহয়, সেয়ে তেওঁ মোক এই শুভবার্তা মানুহৰ জ্ঞানেৰেও প্রচাৰ কৰিবলৈ পঠোৱা নাই।
+\s খ্রীষ্টৰ ক্রুচৰ শুভবার্তাৰ উৎকৃষ্টতা 
+\p
+\v 18 বিনাশৰ পথত চলা লোক সকললৈ ক্ৰুচৰ শিক্ষা মূর্খতা। কিন্তু ঈশ্বৰে পৰিত্ৰাণ কৰা যি আমি, আমালৈ ই ঈশ্বৰৰ শক্তিস্বৰূপ।
+\v 19 কাৰণ এইদৰে লিখা আছে:
+\q1 “মই জ্ঞানী সকলৰ জ্ঞান নষ্ট কৰিম;
+\q1 মই বুদ্ধিমান সকলৰ বুদ্ধি ব্যর্থ কৰিম”  \f + \ft যিচয়া 29:14  \f*
+\p
+\v 20 কিন্তু জ্ঞানী লোক ক’ত? পণ্ডিত লোকেই বা ক’ত? এই জগতৰ তার্কিক লোক বা ক’ত? ঈশ্বৰে জানো জগতৰ জ্ঞানক মূর্খতালৈ পৰিণত কৰা নাই?
+\v 21 সেয়ে ঈশ্বৰৰ নিজ জ্ঞানত যেতিয়া জানিলে যে জগতে নিজৰ জ্ঞানেৰে ঈশ্বৰক নাজানিলে, তেতিয়া প্রচাৰৰ মূর্খতাৰ দ্বাৰাই যি সকলে বিশ্বাস কৰে, সেই সকলক উদ্ধাৰ কৰাত ঈশ্বৰ সন্তুষ্ট হ’ল।
+\v 22 যিহূদী সকলে পৰাক্ৰম কাৰ্যৰ চিন বিচাৰে আৰু গ্রীক সকলে প্রজ্ঞাৰ অন্বেষণ কৰে।
+\v 23 কিন্তু আমি হ’লে ক্রুচত হত হোৱা খ্রীষ্টৰ সম্বন্ধেহে প্রচাৰ কৰো। যিহূদী লোক সকললৈ এই কথা এক বিঘিনি স্বৰূপ আৰু গ্রীক সকলৰ ওচৰত মূর্খতা স্বৰূপ।
+\v 24 কিন্তু যিহূদী লোকেই হওক বা গ্রীক লোকেই হওক, ঈশ্বৰে যি সকলক আমন্ত্রণ কৰিছে, আমি তেওঁলোকৰ ওচৰত খ্রীষ্টক ঈশ্বৰৰ শক্তি আৰু প্ৰজ্ঞা স্বৰূপে প্রচাৰ কৰো।
+\v 25 কাৰণ ঈশ্বৰৰ যি মূর্খতা, সেয়া মানুহৰ প্ৰজ্ঞাতকৈ অধিক প্ৰজ্ঞাসম্পন্ন আৰু ঈশ্বৰৰ যি দুর্বলতা, সেয়া মানুহৰ শক্তিতকৈ অধিক শক্তিশালী।
+\p
+\v 26 হে ভাই-ভনীসকল, ঈশ্বৰে যে তোমালোকক আহ্বান কৰিছে, সেই বিষয়ে অলপ ভাবি চোৱা। মানুহৰ বিচাৰত তোমালোক বহুতেই জ্ঞানী নাছিলা, ক্ষমতাসম্পন্ন ব্যক্তিও  নাছিলা, নাইবা অনেকে যে অভিজাত বংশত জন্মিছিলা, তেনেও নহয়।
+\v 27 কিন্তু ঈশ্বৰে জ্ঞানৱন্তক লাজ দিবলৈ জগতৰ মূৰ্খ লোকক  \f + \ft পদ 1:18  \f* মনোনীত কৰিলে আৰু বলৱন্তক লাজ দিবলৈ ঈশ্বৰে জগতৰ দুর্বলবোৰক মনোনীত কৰিলে।
+\v 28 জগতত যি তুচ্ছ আৰু ঘৃণিত, যাৰ কোনো মূল্যই নাই, সেই সকলক ঈশ্বৰে মনোনীত কৰিলে যাতে জগতৰ মূল্যৱান সকলক তেওঁ মূল্যহীন কৰিব পাৰে।
+\p
+\v 29 ঈশ্বৰে এই কাম কৰিলে যাতে কোনো মানুহে তেওঁৰ ওচৰত অহংকাৰ কৰিব নোৱাৰে।
+\v 30 কাৰণ ঈশ্বৰৰ কার্যৰ দ্বাৰাই তোমালোক এতিয়া খ্রীষ্ট যীচুৰ লগত যুক্ত হলা। খ্রীষ্টই হৈছে আমাৰ বাবে ঈশ্বৰে দিয়া জ্ঞান, তেৱেঁই আমাৰ জীৱনৰ ধাৰ্মিকতা, পবিত্রতা আৰু মুক্তি।
+\v 31 সেয়েহে শাস্ত্রত লিখা আছে, “যি জনে গর্ব কৰে, তেওঁ প্রভুতেই গর্ব কৰক।”   \f + \ft যিৰিমিয়া 9:24  \f*
+\c 2
+\p
+\v 1 হে প্রিয় ভাই আৰু ভনীসকল, যেতিয়া মই তোমালোকৰ ওচৰলৈ গৈ ঈশ্বৰৰ নিগূঢ়-তত্ত্ব প্রচাৰ কৰিছিলো, তেতিয়া মই শুৱলা বক্তৃতাৰে বা জ্ঞানৰ উত্তমতাৰে প্রচাৰ কৰা নাছিলো।
+\v 2 কিয়নো মই সিদ্ধান্ত লৈছিলো যে, তোমালোকৰ মাজত থকাৰ সময়ত কেৱল যীচু খ্রীষ্ট আৰু তেওঁৰ ক্রুচীয় মৃত্যুৰ বাহিৰে আন একোৱেই নজনাম।
+\p
+\v 3 মই তোমালোকৰ ওচৰত দূৰ্বলতাৰে সৈতে ভয়ত অতিশয় কঁপি আছিলো।
+\v 4 তাতে মোৰ কথা আৰু মোৰ প্রচাৰত কোনো জ্ঞানযুক্ত মনোমোহা ভাষা নাছিল, কিন্তু সেইবোৰত আত্মাৰ  \f + \ft পবিত্ৰ আত্মাৰ  \f* শক্তিৰ প্রমাণ আছিল,
+\v 5 সেয়েহে তোমালোকৰ বিশ্বাস যেন মানুহৰ জ্ঞানত নির্ভৰশীল নহৈ ঈশ্বৰৰ শক্তিত নির্ভৰশীল হয়।
+\s ঈশ্বৰৰ জ্ঞানৰ উৎকৃষ্টতা 
+\p
+\v 6 তথাপি যি সকল লোক পৰিপক্ক, সেই লোক সকলৰ মাজত অৱশ্যে আমি জ্ঞানৰ কথা কওঁ; সেই জ্ঞান এই পার্থিৱ জগতৰ নহয়, নাইবা এই যুগৰ বিনাশৰ পাত্ৰ শাসনকৰ্তা সকলৰ জ্ঞান নহয়;
+\v 7 কিন্তু আমি নিগূঢ়-তত্ত্বত ঈশ্বৰৰ জ্ঞানৰ কথা কওঁ। এই জ্ঞান গুপ্ত আছিল আৰু ঈশ্বৰে এই বিষয়ে আমাৰ গৌৰৱৰ অর্থে যুগবোৰৰ পূৰ্বেই স্থিৰ কৰিছিল।
+\v 8 এই যুগৰ শাসনকৰ্তা সকলৰ কোনেও সেই জ্ঞানৰ বিষয়ে জনা নাছিল। কিয়নো, জনা হ’লে, তেওঁলোকে মহিমাপূর্ণ প্ৰভুক ক্রুচত নিদিলেহেঁতেন;
+\v 9 কিন্তু সেই গুপ্ত জ্ঞানৰ বিষয়ে এইদৰে লিখা আছে,
+\q1 ‘চকুৱে যি যি নেদেখিলে,
+\q1 কাণে যি যি নুশুনিলে,
+\q1 মনেও যি নাভাবিলে,
+\q1 সেই ঈশ্বৰক প্ৰেম কৰা সকলোৰ বাবে
+\q1 সেই সকলো তেওঁ যুগুত কৰিলে’,  \f + \ft যিচয়া 64:4  \f*
+\p
+\v 10 কিন্তু ঈশ্বৰে আত্মাৰ দ্বাৰাই সেইবোৰ আমাৰ আগত প্ৰকাশ কৰিলে; কাৰণ আত্মাই সকলো বিষয়ৰ অনুসন্ধান কৰে; এনে কি, ঈশ্বৰৰ নিগূঢ়তত্ত্বৰো অনুসন্ধান কৰে।
+\v 11 কোনো এজনৰ মনৰ কথা তেওঁত থকা আত্মাৰ বাহিৰে আন কোনে জানিব পাৰে? সেইদৰে ঈশ্বৰৰ গভীৰ বিষয়বোৰো ঈশ্বৰৰ আত্মাত বাহিৰে, আন কোনেও নাজানে।
+\v 12 আমি জগতৰ আত্মা পোৱা নাই, কিন্তু ঈশ্বৰৰ পৰা তেওঁৰ আত্মাহে পালো, যাতে ঈশ্বৰে অনুগ্ৰহেৰে আমাক যি সকলো দান কৰিলে সেইবোৰ বুজি পাওঁ।
+\v 13 আমি সেই দানবোৰৰ বিষয়ে কওঁতে, মনুষ্যৰ জ্ঞানৰ পৰা শিক্ষা পাই নকওঁ, কিন্তু আত্মাৰ পৰা শিক্ষা পাইহে কওঁ। আত্মিক বিষয় বুজাবলৈ আত্মিক জ্ঞানেৰে কওঁ।
+\v 14 কিন্তু যি সকলৰ ভিতৰত ঈশ্বৰৰ আত্মা নাই, তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ আত্মাৰ কথা গ্ৰাহ্য নকৰে; কিয়নো তেওঁৰ মানত সেইবোৰ মূৰ্খতা। তেওঁ সেই কথাৰ তত্বও পাব নোৱাৰে। কিয়নো সেই বিষয়বোৰ মাত্র আত্মিক ৰূপেহে বিচাৰ কৰা হয়।
+\v 15 কিন্তু আত্মিক ব্যক্তি জনে সকলো বিষয়কে বিচাৰ কৰে; তেওঁ আন কাৰো বিচাৰৰ অধীন নহয়।
+\p
+\v 16 “কিয়নো, প্রভুৰ মন কোনে বুজি পাব পাৰে যে তেওঁ প্ৰভুক নির্দেশ দিব পাৰে?”   \f + \ft যিচয়া 40:13  \f* কিন্তু খ্ৰীষ্টৰ মন আমাৰ অন্তৰত আছে।
+\c 3
+\s প্রচাৰক সকল ঈশ্বৰৰ পৰিচাৰক 
+\p
+\v 1 প্রিয় ভাই আৰু ভনীসকল, মই আত্মিক লোকক কোৱাৰ দৰে তোমালোকক কব পৰা নাই, বৰং খ্রীষ্টত তোমালোক শিশু হোৱাত, তোমালোকৰ ওচৰত মাংসিক লোকক কোৱাৰ দৰে কলো।
+\v 2 মই তোমালোকক টান আহাৰ নুখুৱাই, গাখীৰ খুৱাইছিলো; কিয়নো তেতিয়া তোমালোকে খাব নোৱাৰিছিলা; এনে কি, এতিয়াও নোৱাৰা;
+\v 3 কাৰণ তোমালোক এতিয়াও মাংসিক হৈ আছা। কিয়নো তোমালোকৰ মাজত ঈৰ্ষা আৰু বিবাদ থকাত তোমালোক জানো মাংসিক নহয়? মানুহৰ দৰেই আচাৰ-ব্যৱহাৰ নকৰা নে?
+\v 4 কিয়নো কোনোৱে “মই পৌলৰ লোক” আৰু আন কোনোৱে “মই আপল্লোৰ লোক” বুলি কোৱাত তোমালোকে জানো জাগতিক মানুহৰ দৰেই ব্যৱহাৰ কৰা নাই?
+\p
+\v 5 তেনেহলে আপল্লো কোন? পৌলেই বা কোন? এওঁলোক ঈশ্বৰৰ পৰিচাৰক মাথোন; এওঁলোকৰ যোগেদি তোমালোক বিশ্বাসী হলা। প্ৰভুৱে প্ৰতিজনকে নিজ নিজ কার্যবোৰ দিলে;
+\v 6 মই ৰুলো, আপল্লোৱে পানী দিলে, কিন্তু ঈশ্বৰেহে বঢ়ালে।
+\v 7 এতেকে ৰোওঁতা জন একো নহয় আৰু পানী দিওঁতা জনো একো নহয়; কিন্তু ঈশ্বৰ, যি জনে বৃদ্ধি কৰে, তেৱেঁই সকলো।
+\v 8 যি জনে ৰুৱে আৰু যি জনে পানী দিয়ে, দুয়ো এক। তেওঁলোক প্ৰতিজনে নিজৰ কৰ্ম অনুসাৰে নিজৰ পুৰস্কাৰ পাব।
+\v 9 কিয়নো আমি পৰস্পৰে ঈশ্বৰৰ সহকৰ্মী। তোমালোক ঈশ্বৰৰ শস্যক্ষেত্ৰ, ঈশ্বৰে সজা গৃহ স্বৰূপ।
+\p
+\v 10 ঈশ্বৰৰ যি অনুগ্ৰহ মোক দিয়া হ’ল, তাৰ দ্বাৰাই দক্ষ ঘৰ-সাজোঁতাৰ দৰে মই ভিত্তিমূল স্থাপন কৰিলো আৰু তাৰ ওপৰত আনে সাজে। কিন্তু কেনেকৈ তেওঁ তাৰ ওপৰত সাজিছে, সেই বিষয়ত প্রত্যেকেই যেন সাৱধান হয়।
+\v 11 কিয়নো যি ভিত্তি আগেয়ে স্থাপন কৰা হ’ল, তাৰ বাহিৰে আন ভিত্তিমূল কোনেও স্থাপন কৰিব নোৱাৰে; যীচু খ্রীষ্টই হৈছে সেই ভিত্তিমূল।
+\v 12 এই ভিত্তিমূলৰ ওপৰত যদি সোণ, ৰূপ, মূল্যবান ৰত্ন, কাঠ, খেৰ বা নৰাৰে যদি কোনোৱে সাজে,
+\v 13 তেনেহলে তেওঁৰ কর্ম প্রকাশিত হব; কিয়নো সেই দিনৰ  \f + \ft সেইদিন: সেইদিনা খ্রীষ্ট সকলো লোকৰ বিচাৰৰ বাবে আহিব।  \f* পোহৰে তাক প্রকাশ কৰিব। কাৰণ সেইদিন অগ্নিত প্ৰকাশিত হব; তাতে প্ৰতিজনৰ কৰ্ম কেনেকুৱা, অগ্নিয়ে নিজেই তাক পৰীক্ষা কৰিব।
+\p
+\v 14 তাৰ ওপৰত সজা কোনো জনৰ কৰ্ম যদি ৰয়, তেনেহলে তেওঁ পুৰস্কাৰ পাব।
+\v 15 আৰু কোনো জনৰ সজা কৰ্ম যদি পোৰে, তেনেহলে তেওঁৰ হানি হব; অৱশ্যে তেওঁ নিজে উদ্ধাৰ পাব, কিন্তু অগ্নিৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা মানুহ এজনৰ দৰে তেওঁ ৰক্ষা পাব।
+\p
+\v 16 তোমালোক যে ঈশ্বৰৰ মন্দিৰ, আৰু ঈশ্বৰৰ আত্মা যে তোমালোকত নিবাস কৰে, ইয়াক তোমালোকে নাজানে নে?
+\v 17 কোনোৱে যদি ঈশ্বৰৰ মন্দিৰ নষ্ট কৰে, তেনেহলে ঈশ্বৰে তেওঁকো নষ্ট কৰিব; কিয়নো ঈশ্বৰৰ মন্দিৰ পবিত্ৰ আৰু তোমালোকো তেনে পবিত্র।
+\p
+\v 18 কোনেও নিজকে নিজে নুভুলাওক। তোমালোকৰ মাজৰ কোনোৱে যদি এই যুগৰ কথাত নিজকে জ্ঞানী বুলি ভাবে, তেনেহলে তেওঁ জ্ঞানী হবলৈ মূৰ্খ হওক।
+\v 19 কাৰণ ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত এই জগতৰ জ্ঞান মূৰ্খতা স্বৰূপ। কিয়নো লিখা আছে,
+\q1 ‘তেওঁ  \f + \ft তেওঁ ঈশ্বৰে  \f* জ্ঞানী সকলক তেওঁলোকৰ ধুৰ্ত্ততাত ধৰে’।  \f + \ft ইয়োব 5:13  \f*
+\q1
+\v 20 শাস্ত্ৰে ইয়াকো কৈছে “সেই জ্ঞানী লোকৰ বাদ বিছচাৰ অসাৰ বুলি প্ৰভুৱে জানে।  \f + \ft গীত 94:11  \f* ”
+\p
+\v 21 এতেকে কোনেও যেন মানুহক লৈ গর্ব নকৰে! কিয়নো সকলো তোমালোকৰেই;
+\v 22 পৌল, আপল্লো বা কৈফাই  \f + \ft কৈফা - পিতৰৰ আন নাম।  \f* হওক নাইবা এই জগত, জীৱন বা মৃত্যুয়েই হওক, বৰ্তমান বা ভবিষ্যতৰ সকলো বিষয়, এই সকলো তোমালোকৰ;
+\v 23 তোমালোক খ্ৰীষ্টৰ আৰু খ্ৰীষ্ট ঈশ্বৰৰ।
+\c 4
+\s যীচু খ্রীষ্টৰ পাঁচনিসকল 
+\p
+\v 1 লোক সকলৰ মাজত আমাৰ পৰিচয় এয়ে হওক যে, আমি খ্রীষ্টৰ সেৱক আৰু ঈশ্বৰৰ নিগূঢ় তত্ত্বৰূপ ধনৰ ভৰালী।
+\v 2 কিন্তু ভৰালী জন যেন বিশ্বাসী হয়, মানুহে এনে গুণ বিচাৰে।
+\v 3 মোৰ বিষয়ে তোমালোকৰ দ্বাৰা বা  কোনো মানুহৰ বিচাৰ সভাৰ দ্বাৰা যে, মোৰ বিচাৰ হয়, ই মোৰ বাবে অতি সামান্য কথা। কিয়নো মই মোৰ নিজৰেই বিচাৰ নকৰো।
+\v 4 কিয়নো মই মোৰ নিজৰ বিৰুদ্ধে থকা একো অভিযোগৰ বিষয়ে নাজানো। কিন্তু তাৰ অর্থ এয়ে নহয় যে, মই নিৰ্দ্দোষী  \f + \ft ইয়ো. 9:2, 15; গীত. 130:3  \f* বুলি প্ৰমাণিত; কাৰণ যি জনে মোৰ সোধবিচাৰ কৰে, তেওঁ প্রভু।
+\p
+\v 5 এতেকে তোমালোকে প্রভু অহাৰ পূর্বেই অর্থাৎ, সেই ঠিক কৰা সময়ৰ আগেয়ে একো বিষয়ৰে বিচাৰ নকৰিবা। তেৱেঁই আন্ধাৰৰ গুপুত বিষয়বোৰ পোহৰলৈ আনিব আৰু হৃদয়ৰ উদ্দেশ্যবোৰো প্ৰকাশ কৰিব। সেই কালত প্ৰতিজনে ঈশ্বৰৰ পৰা নিজৰ নিজৰ প্ৰশংসা পাব।
+\p
+\v 6 হে প্রিয় ভাই আৰু ভনীসকল, তোমালোকৰ কাৰণে মই মোৰ নিজৰ আৰু আপল্লোৰ উদাহৰণ দি এই সকলো কথা কলো যাতে তোমালোকে আমাৰ পৰা এই শিক্ষা পোৱা যে,
+\q1 শাস্ত্রত যি যি লিখা আছে তাক অতিক্রম কৰি যাব নালাগে। তোমালোকৰ কোনেও যেন এজনৰ পক্ষ হৈ আন জনৰ বিপক্ষে গর্ব নকৰে।
+\v 7 কিয়নো তুমি যে আন লোক সকলতকৈ বিশিষ্ট সেয়া কোনে দেখা পায়? ঈশ্বৰৰ পৰা যি দান হিচাপে পোৱা নাই, তেনে কি বস্তুৱেই বা তোমাৰ আছে? তুমি যেতিয়া দান হিচাপে পোৱা, তেতিয়া দান যেন পোৱা নাই, এনে দ্বিধাবোধ কৰি অহংকাৰ কিয় কৰা?
+\p
+\v 8 তোমালোকৰ যি প্রয়োজন, সেই সকলো পাই তোমালোক এতিয়া পূর্ণ হৈ আছা! এতিয়া তোমালোক ধনৱন্ত হৈছা! আমাক বাদ দিয়েই তোমালোকে ৰাজত্ব পাইছা! অৱশ্যে, তোমালোকে ৰাজত্ব পালে ভালেই হয়, সেয়ে হলে তোমালোকৰ সৈতে আমিও ৰাজত্ব পাব পাৰো।
+\v 9 কাৰণ, মোৰ ধাৰণা হয়, পাঁচনি যি আমি, ঈশ্বৰে আমাক বধ কৰিবলৈ নিয়া লোক সকলৰ দৰে সমদলত শেষৰ শাৰীত প্রদর্শন কৰি ৰাখিছে। সেয়েহে আমি জগতৰ, স্বৰ্গৰ দূতৰ আৰু মনুষ্যৰ আগত এক কৌতুকৰ পাত্ৰ হৈছো।
+\v 10 আমি খ্ৰীষ্টৰ অৰ্থে মূৰ্খ হৈছো, কিন্তু তোমালোক খ্রীষ্টত বুদ্ধিমন্ত হৈছা। আমি দূৰ্বল, কিন্তু তোমালোক বলৱন্ত। তোমালোক মান্যৱন্ত, কিন্তু আমি অনাদৃত।
+\v 11 এই সময়লৈকে আমি ভোক আৰু পিয়াহত কষ্ট পাইছো। পিন্ধনত আমাৰ জীর্ণ বস্ত্ৰ, আমাক নিষ্ঠুৰ ভাৱে আঘাত কৰা হৈছে, আমি গৃহহীন।
+\v 12 আমি নিজ হাতেৰে কাম কৰি কঠোৰ পৰিশ্রম কৰিছো। লোকে যেতিয়া আমাক নিন্দা কৰে, আমি আশীৰ্বাদ কৰিছো; যেতিয়া তাড়না কৰে, আমি সহন কৰিছো;
+\v 13 কোনোৱে অপবাদ দিলে, বিনম্রতাৰে কথা পাতো। এতিয়ালৈকে আমি যেন জগতৰ আৱর্জনা আৰু আটাইতকৈ মলিয়ন বস্তুস্ব ৰূপ হৈ আছো।
+\p
+\v 14 মই তোমালোকলৈ যে এইবোৰ কথা লিখি লাজ দিছো, এনে নহয়; কিন্তু মোৰ প্ৰিয় সন্তান বুলি চেতনাহে দিছো।
+\v 15 কিয়নো খ্ৰীষ্টত যদিও তোমালোকৰ দহ হাজাৰ গুৰু থাকিব পাৰে, কিন্তু পিতৃ অনেক নাই; কাৰণ খ্রীষ্ট যীচুত শুভবাৰ্তাৰ দ্বাৰা ময়েই তোমালোকৰ পিতৃ স্বৰূপ হলো।
+\v 16 এতেকে বিনয় কৰো, তোমালোক মোৰ অনুকাৰী হোৱা।
+\p
+\v 17 এই অভিপ্রায়েৰে মই তীমথিয়ক তোমালোকৰ ওচৰলৈ পঠিয়াইছো। তেওঁ প্ৰভুত মোৰ প্রিয় আৰু বিশ্বাসী পুত্ৰ; তেওঁ তোমালোকক খ্রীষ্ট সম্বন্ধীয় মোৰ পন্থাবোৰ সোঁৱৰাই দিব, যিবোৰ শিক্ষা মই সকলো ঠাইতে সকলো মণ্ডলীতে দি থাকো।
+\v 18 মই তোমালোকৰ ওচৰলৈ নাই যোৱা বাবে কোনো কোনো অহংকাৰী হৈ উঠিছে।
+\v 19 কিন্তু প্ৰভুৰ ইচ্ছা হলে, মই তোমালোকৰ ওচৰলৈ সোনকালে যাম; তেতিয়া যি সকল অহংকাৰী হৈ উঠিছে, তেওঁলোকৰ কথা নহয়, কিন্তু পৰাক্ৰম জানিম।
+\v 20 কিয়নো ঈশ্বৰৰ ৰাজ্য কথাত নহয়, পৰাক্ৰমতহে হয়।
+\v 21 তোমালোকৰ কি ইচ্ছা? মই লাঠি লৈ তোমালোকৰ ওচৰলৈ যামনে? নে প্ৰেমেৰে আৰু মৃদুতাৰ আত্মাৰে যাম ?
+\c 5
+\s মণ্ডলীত নৈতিক সমস্যা 
+\p
+\v 1 আমি শুনিছো যে, তোমালোকৰ মাজত ব্যভিচাৰ আছে; যি ব্যভিচাৰী কার্য অনা-যিহূদী সকলৰ মাজতো নাই। এনে কি শুনিবলৈ পাইছো তোমালোকৰ মাজৰ এজনে নিজৰ পিতৃৰ ভার্য্যাকে ৰাখিছে।
+\v 2 তোমালোকে তথাপি নিজৰ বিষয়ে অহংকাৰহে কৰি আছা! ইয়াৰ পৰিৱর্তে তোমালোকে জানো শোক কৰা উচিত নাছিল? এনে কৰ্ম যি জন ব্যক্তিয়ে কৰিছে, তেওঁক যেন তোমালোকৰ মাজৰ পৰা বাহিৰ কৰি দিয়া হয়।
+\p
+\v 3 শৰীৰেৰে অনুপস্থিত থাকিলেও, আত্মাত মই তোমালোকৰ লগত আছো; যি ব্যক্তিয়ে এনে প্রকাৰৰ কার্য কৰিছে, উপস্থিত থকাৰ দৰে মই তেওঁৰ বিষয়ে বিচাৰ কৰিলো।
+\v 4 তোমালোকে যেতিয়া আমাৰ প্ৰভু যীচুৰ নামেৰে একত্রিত হোৱা, মোৰ আত্মাও আমাৰ প্রভু যীচুৰ শক্তিত সেই ঠাইত থকাত মই এই মানুহৰ বিচাৰ কৰিলো।
+\v 5 তেনেকুৱা মানুহক মাংসৰ বিনাশৰ অৰ্থে চয়তানৰ হাতত শোধাই দিয়া উচিত, যাতে প্ৰভু যীচুৰ দিনা তেওঁৰ আত্মাই পৰিত্ৰাণ পায়।
+\p
+\v 6 তোমালোকে অহংকাৰ কৰা ভাল নহয়; অলপ খমিৰে যে সনা পিঠাগুড়িৰ গোটেই লদা ফুলায়, ইয়াক তোমালোকে নাজানে নে?
+\v 7 নিজকে শুচি কৰি পুৰণি খমিৰ দূৰ কৰি পেলোৱা যাতে, তোমালোক সনা পিঠাগুড়িৰ নতুন লদা হব পাৰা; কাৰণ তোমালোকতো এতিয়া খমিৰ নোহোৱা পিঠাৰ দৰে। পুৰণি খমিৰ দূৰ কৰা। কাৰণ আমাৰ নিস্তাৰ পৰ্বৰ মেষ পোৱালি ৰূপে যি জনক বলিদান কৰা হ’ল, তেওঁ খ্রীষ্ট।
+\v 8 এতেকে আহাঁ, আমি পুৰণি খমিৰৰ পিঠাৰে অর্থাৎ, পাপ স্বভাৱ আৰু দুষ্টতাৰে নহয়, কিন্তু সৰলতা আৰু সত্যতাৰ খমিৰবিহীন পিঠাৰে পৰ্ব পালন কৰোঁহক।
+\p
+\v 9 মই মোৰ পত্রত লিখিছিলো যে, তোমালোকে যেন ব্যভিচাৰী মানুহৰে  \f + \ft খ্ৰীষ্টত বিশ্বাসী কৰিও যি সকলে ব্যভিচাৰ কৰে  \f* সৈতে আলাপ-ব্যৱহাৰ নকৰা।
+\v 10 কিন্তু সেই বুলিয়েই যে এই জগতৰ ব্যভিচাৰী, লোভী, প্রৱঞ্চক বা মূৰ্তিপূজক লোক সকলৰ সৈতে একেবাৰে আলাপ-ব্যৱহাৰ কৰিব নালাগে, এনে নহয়; কাৰণ সেয়ে হলে, তোমালোক জগতৰে বাহিৰ হব লগা হব।
+\v 11 মই এতিয়া তোমালোকলৈ লিখিছো যে, খ্রীষ্টত ভাই বা ভনী বুলি পৰিচিত কোনো মানুহ যদি ব্যভিচাৰী, লুভীয়া, মূৰ্তিপূজক, নিন্দক, মতলীয়া, প্রৱঞ্চক হয়, তেনেহলে তেওঁৰে সৈতে আলাপ-ব্যৱহাৰ, এনে কি, খোৱা বোৱাও নকৰিবা।
+\p
+\v 12 কাৰণ মণ্ডলীৰ বাহিৰৰ মানুহৰ বিচাৰ কৰিবলৈ মোৰ কি প্ৰয়োজন? মণ্ডলীৰ ভিতৰৰ মানুহৰ বিচাৰ জানো তোমালোকে নকৰা?
+\v 13 কিন্তু বাহিৰৰ মানুহৰ বিচাৰ ঈশ্বৰেহে কৰে। তোমালোকৰ মাজৰ পৰা সেই দুষ্ট লোকক বাহিৰ কৰি দিয়া।  \f + \ft দ্বি:বি: 22:21-24  \f*
+\c 6
+\s বিবাদ আৰু ব্যভিচাৰ বিষয়ক কথা 
+\p
+\v 1 তোমালোকৰ মাজত কাৰোবাৰ যদি আন এজনৰ বিৰুদ্ধে কোনো অভিযোগ কৰাৰ কাৰণ থাকে, তেনেহলে তেওঁ কোন সাহসত ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ লোকৰ ওচৰলৈ নগৈ,  অবিশ্বাসী বিচাৰকৰ অর্থাৎ, অধৰ্মি লোকৰ কাষলৈ গৈ বিচাৰৰ সমাধান বিচাৰে?
+\v 2 তোমালোকে জানো নাজানা যে ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ লোক সকলেই জগতৰ সোধবিচাৰ কৰিব? যেতিয়া তোমালোকেই জগতৰ বিচাৰ কৰিবা, তেনেহলে এতিয়া তোমালোকে জানো অতি সামান্য বিষয়বোৰ বিচাৰ কৰিব নোৱাৰা?
+\v 3 তোমালোকে নাজানা নেকি যে, আমি স্বৰ্গৰ দূত সমূহৰো বিচাৰ কৰিম? যদি সেয়ে হয়, তেনেহলেতো এই জীৱন সম্পৰ্কীয় বিষয়বোৰ অতি সাধাৰণ কথা।
+\v 4 এতেকে তোমালোকৰ দ্বাৰায়েই যদি দৈনিক জীৱন সম্পৰ্কীয় বিষয়বোৰৰ সোধবিচাৰ কৰা হয়, তেনেহলে যি সকল মণ্ডলীৰ লোক নহয়, এনে লোকক তোমালোকে কিয় বিচাৰকৰ আসনত বহুৱা?
+\v 5 তোমালোকক লাজ দিবৰ কাৰণে মই এই কথা কৈছো। তোমালোকৰ মাজত সঁচাকৈয়ে এনে  জ্ঞানৱান লোক  নাই নে, যি জনে ভাই, ভনীসকলৰ মাজত বিবাদ হলে, সেইবোৰৰ সোধবিচাৰ কৰি সমাধানৰ বাবে সিদ্ধান্ত লব পাৰে?
+\v 6 কিন্তু তাৰ সলনি এনেকুৱা হয় যে, এজন বিশ্বাসী ভায়ে আন বিশ্বাসী ভাইৰ বিৰুদ্ধে আদালতলৈ গৈ গোচৰ দিয়ে, তাকো অবিশ্বাসী সকলৰ আগত।
+\p
+\v 7 তোমালোক খ্রীষ্টিয়ান সকলে ইজনে সিজনৰ বিৰুদ্ধে গোচৰ দি আছা,। তাতকৈ বৰঞ্চ অন্যায় সহন নকৰা কিয়? নিজৰ হানি হবলৈ কিয় নিদিয়া?
+\v 8 কিন্তু তাৰ সলনি sতোমালোকে নিজেই অন্যায় কৰি আছা আৰু আন লোকক ঠগি আছা; তেওঁলোক তোমালোকৰ নিজৰেই ভাই-ভনী।
+\p
+\v 9 যি সকলে অধর্ম আচৰণ কৰে তেওঁলোক যে ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ অধিকাৰী নহব, সেই বিষয়ে নাজানা নেকি? তোমালোক ভ্ৰান্ত নহবা; যি সকল অনৈতিক যৌনাচাৰত ব্যভিচাৰী, অধৰ্মি, মূৰ্তিপূজক, পৰস্ত্ৰীগামী, পুৰুষ বেশ্যা, স্বমেহনp আদি অভ্যাসত লিপ্ত হয়,
+\v 10 যি সকল চোৰ, লুভীয়া, মতলীয়া, পৰনিন্দক আৰু প্রতাৰক, তেওঁলোক ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ অধিকাৰী নহব।
+\v 11 তোমালোকো কোনো কোনো তেনেকুৱা লোক আছিলা; কিন্তু এতিয়া আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামেৰে আৰু ঈশ্বৰৰ আত্মাৰে তোমালোক ধৌত হলা, পবিত্ৰীকৃত হলা, আৰু ধাৰ্মিক বুলি গণিত হলা।
+\p
+\v 12 “মোলৈ সকলো বিধান সন্মত”, কিন্তু সকলোৱেই হিতজনক নহয়। সকলো কৰিবলৈ মোৰ অধিকাৰ  \f + \ft সকলো কৰিবলৈ মোৰ অধিকাৰ অৰ্থাৎ মোলৈ সকলো অবাধ  \f* আছে, কিন্তু একোৰে মই দাস নহম।
+\v 13 পেটৰ কাৰণেই আহাৰ; আহাৰৰ কাৰণেও পেট; কিন্তু ঈশ্বৰে এই দুয়োকো লোপ্ত কৰিব। তথাপি শৰীৰ ব্যভিচাৰৰ কাৰণে নহয়, প্ৰভুৰ কাৰণেহে আৰু প্রভুও শৰীৰৰ কাৰণেহে;
+\v 14 ঈশ্বৰে নিজৰ শক্তিৰে প্ৰভুক তুলিলে আৰু আমাকো তুলিব।
+\v 15 তোমালোকৰ শৰীৰ যে খ্ৰীষ্টৰ অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গ, ইয়াক তোমালোকে নাজানা নে? তেনেহলে, খ্ৰীষ্টৰ অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গবোৰ লৈ, বেশ্যাৰ দেহৰ সৈতে যুক্ত কৰিবা নে? এনে নহওক।
+\v 16 যি জন বেশ্যাত আসক্ত লোক, তেওঁ তাইৰে সৈতে এক দেহ হয়, ইয়াক তোমালোকে নাজানো নেকি? কিয়নো শাস্ত্রত কোৱা আছে, “তেওঁলোক দুয়ো এক দেহ হব”।
+\v 17 কিন্তু যি জন প্ৰভুত আসক্ত লোক, তেওঁ তেৱেঁ সৈতে এক আত্মা হয়।
+\v 18 ব্যভিচাৰৰ পৰা পলোৱা। মানুহে যি পাপ কার্য কৰে, সেইবোৰ তেওঁৰ শৰীৰৰ বাহিৰত কৰে; কিন্তু যি কোনোৱে যৌন পাপ কৰে, তেওঁ নিজৰ শৰীৰৰ বিৰুদ্ধেই পাপ কৰে।
+\p
+\v 19 তোমালোকৰ শৰীৰ যে ঈশ্বৰৰ মন্দিৰ আৰু ঈশ্বৰৰ পৰা পোৱা পবিত্ৰ আত্মা যে তোমালোকৰ অন্তৰত থাকে, ইয়াক তোমালোকে নাজানা নে? তোমালোক এতিয়া নিজৰ নহয়।
+\v 20 কিয়নো তোমালোকক মূল্য দি কিনা হৈছে; এই হেতুকে তোমালোকৰ শৰীৰৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰক মহিমাম্বিত কৰা।
+\c 7
+\s বিবাহ বিষয়ক বিধান 
+\p
+\v 1 এতিয়া তোমালোকে মোলৈ যি বিষয়ে লিখিছিলা, সেই বিষয়ে উত্তৰ দিওঁ; এজন পুৰুষে বিয়া নকৰাই ভাল  \f + \ft অৰ্থাৎ কোনো মহিলাৰ সৈতে যৌন সম্পৰ্ক নৰখাই ভাল।  \f* ;
+\v 2 কিন্তু নানান ব্যভিচাৰ কার্যত পৰীক্ষিত নহবলৈ প্ৰতিজন পুৰুষৰ নিজা ভাৰ্যা হওক আৰু প্ৰতি গৰাকী মহিলাৰ নিজা স্বামী হওক।
+\v 3 শৰীৰৰ অধিকাৰ হিচাপে স্বামীয়ে ভাৰ্যাক আৰু সেইদৰে ভাৰ্য্যায়ো স্বামীক তেওঁৰ পাব লগীয়া দিয়ক।
+\v 4 ভাৰ্য্যাৰ নিজৰ শৰীৰৰ ওপৰত কোনো ক্ষমতা নাই, স্বামীৰহে আছে; সেইদৰে স্বামীৰো নিজ শৰীৰৰ ওপৰত কোনো ক্ষমতা নাই, ভাৰ্যাৰহে আছে।
+\v 5 তোমালোকে ইজনে সিজনক শৰীৰৰ মিলনত বঞ্চিত নকৰিবা; কেৱল প্ৰাৰ্থনা কৰাৰ বাবে দুয়োৱে এক পৰামৰ্শ হৈ অলপ সময়ৰ কাৰণে পৃথকে থাকিব পাৰা; পাছত পুনৰ একেলগে মিলিত হবা, যাতে ইন্দ্রিয়ৰ আত্মসংযমৰ অভাৱত চয়তানে তোমালোকক পৰীক্ষাত নেপেলায়।
+\v 6 মই এই সকলো কথা তোমালোকক আজ্ঞাৰ দিয়াৰ দৰে যে কৈছো, এনে নহয়; কিন্তু পৰামৰ্শ মাথোন দিছো।
+\v 7 মোৰ ইচ্ছা, সকলোৱেই যেন মোৰ নিচিনা হয়। কিন্তু প্রত্যেকে ঈশ্বৰৰ পৰা ভিন্ন ভিন্ন বৰ দান পাইছে, এজনে এক প্ৰকাৰে, আন জনে আন প্ৰকাৰে।
+\p
+\v 8 অবিবাহিত আৰু বিধৱা সকলক মই কওঁ, তেওঁলোকে মোৰ নিচিনাকৈ যদি থাকিব পাৰে, তেনেহলে ভাল।
+\v 9 কিন্তু ইন্দ্ৰিয় দমন কৰিব নোৱাৰিলে, বিয়া হোৱা উচিত; কিয়নো কামাগ্নিত জ্বলাতকৈ বিয়া কৰোঁৱাই ভাল।
+\p
+\v 10 এতিয়া বিবাহিত লোক সকলক মই এই আজ্ঞা দিওঁ - অৱশ্যে মই নহয়, এই আজ্ঞা প্ৰভুৰেই, কোনো ভাৰ্যাই যেন স্বামীক পৰিত্যাগ নকৰে।
+\v 11 কিন্তু যদি তেওঁ স্বামীক এৰি গুছি যায়, তেনেহলে তেওঁ বিয়া নকৰাকৈ থকা উচিত অথবা তেওঁ  স্বামীৰ সৈতে মিলন হওক; — আৰু স্বামীয়েও নিজ ভাৰ্যাক পৰিত্যাগ নকৰক।
+\p
+\v 12 এতিয়া আন সকলোলৈকে অৱশ্যে প্ৰভুৱে নহয়, কিন্তু মইহে কওঁ, যদি কোনো ভাইৰ খ্ৰীষ্টত বিশ্বাস নকৰা ভাৰ্যা থাকে আৰু তেওঁ যদি স্বামীৰ সৈতে থাকিবলৈ সন্মত হয়, তেনেহলে স্বামীয়ে তেওঁক পৰিত্যাগ নকৰক।
+\v 13 আকৌ কোনো মহিলাৰ যদি অবিশ্বাসী স্বামী থাকে আৰু সেই স্বামী যদি তেওঁৰ সৈতে থাকিবলৈ সন্মত হয়, তেনেহলে তেওঁ যেন সেই স্বামীক পৰিত্যাগ নকৰে।
+\v 14 কিয়নো বিশ্বাসী ভার্যাৰ যোগেদিয়ে সেই অবিশ্বাসী স্বামীয়ে আৰু বিশ্বাসী স্বামীৰ যোগেদিয়ে সেই বিশ্বাস নকৰা ভাৰ্যাই পবিত্রতা লাভ কৰে; এনে নহলে, তোমালোকৰ সন্তানবোৰ অশুচি হলহেঁতেন; কিন্তু এতিয়া সিহঁত পবিত্ৰ সন্তান।
+\v 15 তথাপি অবিশ্বাসী সঙ্গীজনে বিশ্বাসীজনক যদি এৰি গুছি যায়, তেনেহলে তেওঁ যাওঁক। এনে কথাত ভাই বা ভনী গৰাকী তেওঁলোকৰ প্রতিজ্ঞাৰ বাধ্য-বাধকতাৰ কাৰণে দাসত্বত নাথাকিব। ঈশ্বৰে আমাক শান্তিৰে থাকিবৰ কাৰণে আমন্ত্ৰণ কৰিছে।
+\v 16 হে বিশ্বাসীনী ভার্যা, তোমাৰ স্বামীক তুমি পৰিত্ৰাণ কৰাব পাৰিবা নে, সেই কথা তুমি কেনেকৈ জানা? হে বিশ্বাসী স্বামী, তোমাৰ ভার্যাক তুমিও পৰিত্ৰাণ কৰাব পাৰিবা নে, সেই কথা তুমি কেনেকৈ জানা?
+\s ঈশ্বৰৰ আহ্বান অনুসাৰে জীৱন-যাপন কৰা 
+\p
+\v 17 প্ৰভুৱে যাক যেনে দায়িত্ব দিছে আৰু ঈশ্বৰে যাক যিহলৈ আমন্ত্ৰণ কৰিছে, প্রতিজনে সেই অনুসাৰেই জীৱন-যাপন কৰক। সকলো মণ্ডলীতে মই এই নিয়ম কৰিছো।
+\v 18 কোনোবা চুন্নৎ হোৱা অৱস্থাত আমন্ত্ৰিত হৈছে নে? তেওঁ চুন্নৎ হোৱাতে থাকক; কোনোবা চুন্নৎ নোহোৱা অৱস্থাত আমন্ত্ৰিত হৈছে নে? তেওঁৰ চুন্নৎ হোৱাৰ প্রয়োজন নাই।
+\v 19 চুন্নৎ হওক বা নহওক, সেইটো গুৰুত্বপূর্ণ বিষয় নহয়, কিন্তু ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা পালন কৰাই হ’ল সাৰ কথা।
+\v 20 ঈশ্বৰে যাক যি অৱস্থাতে আমন্ত্ৰণ কৰিছে, তেওঁ সেই অৱস্থাতে থাকক।
+\v 21 যেতিয়া ঈশ্বৰে তোমাক আমন্ত্রণ কৰিছিল, তেতিয়া তুমি দাস আছিলা নে? ইয়াক লৈ একো চিন্তা নকৰিবা; অৱশ্যে যদি মুক্ত হোৱাৰ সুযোগ পোৱা, তাক গ্রহণ কৰা।
+\v 22 দাস অৱস্থাত যি জনক প্রভুৱে আমন্ত্রণ কৰিলে, তেওঁ প্রভুৰ মুক্ত লোক। সেইদৰে, যি জনক মুক্ত অৱস্থাত বিশ্বাসলৈ আমন্ত্ৰণ কৰিলে, তেওঁ খ্ৰীষ্টৰ দাস।
+\v 23 মূল্য দি তোমালোক সকলোকে কিনা হৈছে, সেয়ে মানুহৰ দাস নহবা।
+\v 24 প্ৰিয় ভাই-ভনীসকল, আমি প্ৰতিজন যি অৱস্থাত বিশ্বাসলৈ আমন্ত্ৰিত হলো,  আমি সেই অৱস্থাতে ঈশ্বৰে সৈতে থাকোঁহক।
+\s বিবাহ বিষয়ক প্রশ্ন 
+\p
+\v 25 যি সকলৰ বিয়া হোৱা নাই, তেওঁলোকৰ বিষয়ে মই প্রভুৰ পৰা কোনো আজ্ঞা পোৱা নাই; তথাপি এই বিষয়ত এজন বিশ্বাসযোগ্য লোক হিচাপে প্রভুৰ দয়াত মই নিজস্ব মত প্রকাশ কৰিছো।
+\v 26 সেয়ে মোৰ ভাব হয়, বর্তমান এই সঙ্কটময় সময়ৰ কাৰণে এজন ব্যক্তিৰ পক্ষে তেওঁ যেনে আছে, তেনে থকাই ভাল।
+\v 27 তুমি কোনো মহিলাৰে সৈতে প্রতিজ্ঞাৰ দ্বাৰা বিবাহ বন্ধনত আছা নে? তেনেহলে মুক্ত হবলৈ চেষ্টা নকৰিবা। তুমি ভাৰ্য্যাৰ পৰা মুক্ত হৈ আছা নেকি অর্থাৎ অবিবাহিত নে? তেনেহলে ভাৰ্যা পাবলৈ চেষ্টা নকৰিবা।
+\v 28 কিন্তু তুমি যদি বিয়াও কৰোঁৱা, তাত তোমাৰ কোনো পাপ নহয়। কোনো কুমাৰীয়ে যদি বিয়া কৰাই, তেনেহলে তেৱোঁ পাপ নকৰে। কিন্তু যি সকলে বিয়া কৰায়, তেওঁলোকে জীৱনত নানা ধৰণৰ সমস্যাত পৰিব লাগিব। মই এই সকলোৰে পৰা তোমালোকক ৰেহাই দিব বিচাৰোঁ।
+\p
+\v 29 কিন্তু, হে ভাই-ভনীসকল, মই ইয়াকে কওঁ, সময় কম। এতিয়াৰ পৰা যি সকলৰ ভাৰ্যা আছে, তেওঁলোকে এনে ভাবে চলক যেন তেওঁলোকৰ ভাৰ্যা নাই;
+\v 30 যি সকলে ক্রন্দন কৰিছে, তেওঁলোকে এনে ভাবে চলক যেন ক্রন্দন কৰা নাই; যি সকলে আনন্দ কৰিছে, তেওঁলোকে এনে ভাবে চলক যেন আনন্দ কৰা নাই; যি সকলে কোনো বস্তু ক্রয় কৰিছে, তেওঁলোকে এনে ভাবে চলক যেন তেওঁলোকৰ নিজৰ একো নাই।
+\v 31 যি সকল জাগতিক বিষয়ত জড়িত, তেওঁলোকে যেন সম্পূর্ণ ভাবে তাত আসক্ত নহয়; কাৰণ এই জগতৰ ধাৰা লুপ্ত হব ধৰিছে।।
+\p
+\v 32 মই বিচাৰো, তোমালোকে যেন চিন্তা-ভাৱনাৰ পৰা মুক্ত হৈ থাকিব পাৰা। অবিবাহিত জনে প্ৰভুৰ বিষয়বোৰ ভাবে; তেওঁ চিন্তা কৰে কেনেকৈ তেওঁ প্রভুক সন্তুষ্ট কৰিব।
+\v 33 কিন্তু বিবাহিত পুৰুষে সংসাৰৰ বিষয়বোৰ ভাবে; তেওঁ চিন্তা কৰে কেনেকৈ ভাৰ্যাক সন্তুষ্ট কৰিব।
+\v 34 তেওঁ ঈশ্বৰ আৰু ভার্যা দুয়ো দিশত ভাগ হয়। সেইদৰে এগৰাকী অবিবাহিতা বা কুমাৰী মহিলাই প্রভুৰ বিষয়ে চিন্তা কৰে যেন তেওঁ দেহ আৰু আত্মাত পবিত্র হয়। কিন্তু বিবাহিতা মহিলাই সংসাৰৰ বিষয়বোৰ ভাবে; তেওঁ চিন্তা কৰে কেনেকৈ স্বামীক সন্তুষ্ট কৰিব।
+\v 35 মই তোমালোকৰ হিতৰ অর্থেই এই কথা কৈছো। তোমালোকৰ ওপৰত কোনো বিধিৰ বোজা জাপি দিবলৈ নহয়, কিন্তু তোমালোকে যেন শিষ্ট আচৰণ কৰা আৰু মনোযোগেৰে প্ৰভুত আসক্ত হৈ থাকা।
+\p
+\v 36 তথাপি যদি কোনো মানুহৰ বোধ হয় যে তেওঁৰ কুমাৰী বাগদত্তাৰ প্রতি তেওঁ ন্যায় আচৰণ কৰা নাই, যদি তাইৰ বিয়াৰ বয়স পাৰ হৈ গৈছে আৰু যদি তেওঁৰ বিয়া হোৱাৰ অতি প্ৰয়োজন বোধ হয়, তেনেহলে তেওঁ নিজৰ ইচ্ছামতে তাইক বিয়া কৰক; তাত পাপ নহয়।
+\v 37 কিন্তু যদি তেওঁ বিয়া নকৰাবলৈ মনতে সিদ্ধান্ত লয়, তেনেহলে তেওঁৰ ওপৰত কোনো চাপ নাই৷ তেওঁ নিজৰ ইচ্ছাক নিয়ন্ত্রণ কৰিব পাৰে, আৰু তেওঁ যদি তাইক কুমাৰী ভাবে ৰাখিব বিচাৰে, তেনেহলে তেওঁ ঠিক কার্যই কৰে।
+\v 38 এতেকে যি জনে তেওঁৰ বাগদত্তা কুমাৰীক বিয়া কৰায়, তেওঁ ঠিক কার্যই কৰে আৰু বিয়া নকৰা জনে তাতকৈয়ো ভাল কৰ্ম কৰে।
+\p
+\v 39 স্বামী যিমান দিন জীয়াই থাকে, সিমান দিনলৈকে ভাৰ্যা তেওঁৰ বন্ধনত আবদ্ধ থাকে। কিন্তু তাইৰ স্বামীৰ মৃত্যু হলে তেওঁ মুক্ত; তেতিয়া তেওঁ যাকে ইচ্ছা কৰে, সেই জনলৈকে বিয়া হব পাৰে; অৱশ্যে সেই লোক যেন প্রভুত বিশ্বাসকাৰী হয়।
+\v 40 কিন্তু মোৰ বিবেচনাত তাই যেনেকৈ আছে যদি তেনেকৈয়ে থাকে, তেনেহলে আৰু অধিক সুখী হব। মই ভাবো যে মোতো ঈশ্বৰৰ আত্মা আছে।
+\c 8
+\s দেৱতাৰ প্ৰসাদ সম্বন্ধে 
+\p
+\v 1 এইবাৰ মই দেৱতাৰ মূৰ্তিলৈ উৎসর্গ কৰা প্ৰসাদৰ বিষয়ে কৈছো। আমি জানো যে আমাৰ সকলোৰে জ্ঞান আছে। জ্ঞানে অহংকাৰ জন্মায়, কিন্তু প্ৰেমে গঢ় দিয়ে।
+\v 2 যদি কোনোৱে কিবা বিষয়ত সকলো জানো বুলি ভাবে, তেনেহলে তেওঁ যিৰূপে জনা উচিত, সেই ভাবে এতিয়াও নাজানে।
+\v 3 কিন্তু কোনোৱে যদি ঈশ্বৰক প্ৰেম কৰে, তেনেহলে ঈশ্বৰে তেওঁক জানে।
+\p
+\v 4 মূৰ্তিলৈ উৎসর্গ কৰা প্ৰসাদ খোৱাৰ বিষয়ে কওঁ; আমি জানো যে জগত খনত দেৱতা বুলি আচলতে একোৱে নাই আৰু এজন ঈশ্বৰৰ বাহিৰে আন ঈশ্বৰ নাই।
+\v 5 কিয়নো স্বৰ্গতে হওক বা পৃথিৱীতে হওক, দেৱ-দেৱী বুলি কোৱা বহুতো দেৱতা আৰু বহুতো প্রভু থাকিলেও,
+\v 6 কিন্তু আমাৰ কাৰণে একমাত্র এজন পিতৃ ঈশ্বৰ আছে। তেওঁৰ পৰাই সকলোবোৰ সৃষ্টি হৈছে আৰু আমি তেওঁৰ কাৰণেই জীয়াই আছো। আমাৰ প্রভুও মাত্র এজন। তেওঁ যীচু খ্রীষ্ট। তেওঁৰ দ্বাৰাই সকলো সৃষ্ট আৰু আমিও জীয়াই আছো।
+\p
+\v 7 কিন্তু সকলোৰে এনে জ্ঞান নাই; কিয়নো কোনো লোকৰ পূৰ্বৰ মূৰ্তি পূজাৰ অভ্যাস এতিয়ালৈকে থকাত, তেওঁলোকে দেৱতালৈ উৎসর্গ কৰা খোৱা বস্তু এতিয়াও প্ৰসাদ বুলি খায়; তাতে তেওঁলোকৰ বিবেক দূৰ্বল হোৱাত, সেয়ে অশুচি হয়।
+\v 8 খোৱা বস্তুৰ দ্বাৰা আমি ঈশ্বৰৰ আগত গ্রহণ যোগ্য নহওঁ। আমি নাখালেও আমাৰ ক্ষতি নহয় বা খালেও আমাৰ লাভ নহয়।
+\p
+\v 9 কিন্তু সাৱধান! যি সকল বিশ্বাসত দুর্বল, তোমালোকৰ এই স্বাধীনতা তেওঁলোকলৈ যেন উজুটি খুউৱা মূঢ়াস্বৰূপ নহয়।
+\v 10 তোমাৰ জ্ঞান আছে; কিন্তু যি জনৰ বিবেক দুর্বল, তেওঁ যদি তোমাক দেৱতাৰ মন্দিৰত বহি প্ৰসাদ খোৱা দেখা পায়, তেনেহলে তেওঁ জানো মূৰ্তিলৈ উৎসর্গ কৰা খোৱা বস্তু খাবলৈ উৎসাহিত নহব?
+\v 11 এই ভাবে তোমাৰ জ্ঞানৰ দ্বাৰা সেই দুর্বল বিবেকৰ ভাই বা ভনী, যাৰ কাৰণে খ্ৰীষ্ট মৰিল, তেওঁ বিনষ্ট হয়।
+\v 12 তোমালোকে তোমালোকৰ ভাই-ভনী সকলৰ বিৰুদ্ধে এইদৰে পাপ কৰি তেওঁলোকৰ দূৰ্বল বিবেকত আঘাত কৰিলে, তোমালোকে খ্ৰীষ্টৰ বিৰুদ্ধে পাপ কৰা হয়।
+\v 13 এতেকে খোৱা বস্তুৱে যদি মোৰ ভাই-ভনীৰ বাবে বিঘিনি স্বৰূপ হয়, তেনেহলে ভাই-ভনীৰ পাপৰ কাৰণ নহবলৈ মই পুনৰ কেতিয়াও মঙহ নাখাওঁ।
+\c 9
+\p
+\v 1 মই স্বাধীন নহয় নে? মই পাঁচনি নহয় নে? আমাৰ প্ৰভু যীচুক মই জানো দেখা নাই? প্ৰভুত কৰা মোৰ কৰ্মৰ ফল তোমালোকেই জানো নহয়?
+\v 2 মই আনলোকলৈ পাঁচনি নহলেও, একমাত্ৰ তোমালোকেই মোক পাঁচনি পদ পোৱা লোক বুলি মানা; কিয়নো প্ৰভুত মই যে এজন পাঁচনি তাৰ প্ৰমাণ তোমালোকেই৷
+\p
+\v 3 আমাৰ সোধবিচাৰ কৰা সকলৰ বাবে, তেওঁলোকৰ ওচৰত আমাৰ উত্তৰ এয়ে।
+\v 4 আমাৰ জানো ভোজন আৰু পান কৰাৰ অধিকাৰ নাই?
+\v 5 অন্যান্য পাঁচনি আৰু প্ৰভুৰ নিজৰ ভায়েক, ভনীয়েক সকলৰ লগতে কৈফায়ো যেনেকৈ কৰে, তেনেকৈ আমাৰ জানো কোনো বিশ্বাসীক ভাৰ্যা হিচাপে লগত লৈ যাবলৈ ক্ষমতা নাই?
+\v 6 বার্ণব্বা আৰু ময়েই কেৱল জীৱিকা নির্ব্বাহ কৰিবৰ কাৰণে কাৰ্য কৰিব লাগে নে?
+\p
+\v 7 কোন সৈনিকে নিজৰ খৰচত সৈন্য দলত থাকে? যি জনে দ্ৰাক্ষাবাৰী পাতে তেওঁ কি তাৰ ফল নাখায়? এনে কোন আছে যি জনে পশুৰ জাকক প্ৰতিপালন কৰে, কিন্তু তেওঁ তাৰ গাখীৰ পান নকৰে?
+\v 8 মই মানুহৰ বিচাৰ বুদ্ধিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি জানো এই কথা কৈছো? কিন্তু ঈশ্বৰৰ বিধানে জানো এই সকলো কথা নকয়?
+\p
+\v 9 কাৰণ মোচিৰ বিধান-শাস্ত্ৰত লিখা আছে, “তোমালোকে মৰণা মাৰোঁতে গৰুৰ মুখত মোখোৰা নাবান্ধিবা  \f + \ft দ্বি: বি; 25:4  \f* ”, ঈশ্বৰে মাত্র গৰুৰ কথা ভাবি এই কথা কৈছে নে?
+\v 10 নহয়, আমাৰ কথা ভাবিয়েই এই সকলো কথা কৈছে। শাস্ত্ৰত আমাৰ কাৰণেই এই সকলো লিখা হৈছে, কাৰণ যি জনে হাল বায়, তেওঁ শস্য পোৱাৰ আশা কৰিয়েই হাল বায়; আৰু যি জনে মৰণা মাৰে, তেওঁ শস্যৰ পৰা খাদ্য পাবলৈ মৰণা মাৰে৷
+\v 11 আমি তোমালোকৰ কাৰণে আত্মিক কঠিয়া সিচিঁ যদি তোমালোকৰ পৰা মাংসিক শস্য দাওঁ, তেনেহলে সেয়া জানো কিবা অধিক  পোৱা গল?
+\p
+\v 12 যদি তোমালোকৰ ওপৰত এই অধিকাৰ আনে দাবী কৰে, তেনেহলে আমাৰ তাতকৈয়ো অধিক দাবী নাথাকিব নে? আমি তোমালোকৰ ওপৰত এই অধিকাৰ দাবী কৰিব বিচৰা নাই, কিন্তু খ্ৰীষ্টৰ শুভবার্তাত কোনো বাধা নজন্মিবৰ বাবে আমি সকলো সহন কৰিছো৷
+\v 13 তোমালোকে জানা নে, যি সকলে  \f + \ft লেবী6:16, 26;7:6; গণ5:9, 10;18:8-20; দ্বি বি18:1  \f* পবিত্ৰ মন্দিৰত সেৱা কৰে, তেওঁলোকে খোৱা বস্তু মন্দিৰৰ পৰা পায় আৰু যি সকলে নিতৌ যজ্ঞবেদিৰ ওপৰত নৈবেদ্য উৎসৰ্গ কৰে, তেওঁলোকে তাৰ ভাগ পায়৷
+\v 14 এইদৰে শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰক সকলৰ কাৰণেও ঈশ্বৰে নিয়ম কৰিলে যে, তেওঁলোকৰ জীৱিকা সেই শুভবাৰ্তাৰ পৰাই হব।
+\p
+\v 15 কিন্তু মই তোমালোকৰ ক্ষেত্ৰত এই অধিকাৰ প্ৰয়োগ কৰা নাই, তোমালোকৰ পৰা তেনে ধৰণৰ সহায় পাবলৈও লিখা নাই৷ এই বিষয়ত মই গর্ব কৰো৷ কিয়নো কোনো লোকৰ দ্বাৰাই অৱহেলিত হোৱাতকৈ মই মৰাই ভাল।
+\v 16 কাৰণ মই শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰিলেও তাৰ বাবে গর্ব কৰা নাই, কাৰণ শুভবার্তা প্ৰচাৰ কৰা মোৰ কর্তব্য, আৰু যদি মই শুভবার্তা প্ৰচাৰ নকৰো; তেনেহলে এইয়া মোৰ কাৰণে অতি সন্তাপৰ বিষয় ৷
+\p
+\v 17 কিয়নো মই যদি নিজৰ ইচ্ছাৰে প্ৰচাৰ কৰো, তেনেহলে মোৰ পুৰস্কাৰ আছে৷ তথাপি মোৰ ওপৰত সেই দায়িত্ব আছে বাবেই মই কৰো৷
+\v 18 তাতে মই কি পুৰস্কাৰ পাম? যেতিয়া আমি শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰো তেতিয়া এই শুভবাৰ্তা মই বিনামূলীয়াকৈ প্ৰচাৰ কৰো৷ এনেদৰে প্ৰচাৰ কৰাৰ কাৰণে আমাৰ যি বেতন পোৱাৰ ক্ষমতা আছে, তাক আমি ব্যৱহাৰ কৰা নাই৷
+\p
+\v 19 যদিও মই স্বাধীন, তথাপি মই নিজকে সকলোৰে দাস কৰিলো, যেন তাৰে মই অনেকক খ্ৰীষ্টৰ কাৰণে জয় কৰিব পাৰো৷
+\v 20 যিহূদী সকলক জয় কৰিবৰ কাৰণে, যিহূদী সকলৰ ওচৰত যিহূদীৰ নিচিনা হলো৷ যদিও মই বিধান নামানো; কিন্তু নিজে বিধানৰ অধীন হোৱা সকলক জয় কৰিবলৈ বিধানৰ অধীন হোৱা জনৰ নিচিনা হলো৷
+\p
+\v 21 বিধানৰ বাহিৰত যি সকল আছে, তেওঁলোকক জয় কৰিবলৈ মই বিধানহীন হৈ থকা লোকৰ দৰে হলো৷ যদিও মই নিজে ঈশ্বৰৰ বিধানৰ বাহিৰত নহওঁ, কিন্তু খ্ৰীষ্টৰ বিধানৰ অধীনত থাকো৷
+\v 22 দূৰ্বল সকলক পাবলৈ, তেওঁলোকৰ ওচৰত দূৰ্বল সকলৰ দৰে দূৰ্বল হলো; যাতে তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰিব পাৰো৷
+\v 23 মই যি যি কৰো, সেই সকলোকেই শুভবাৰ্তাৰ কাৰণে, অৰ্থাৎ আশীৰ্বাদৰ সহভাগী হবলৈহে কৰো।
+\p
+\v 24 তোমালোকে নাজানা নে, দৌৰ প্ৰতিযোগিতাত অনেকে দৌৰ মাৰে: কিন্তু এজনেহে বঁটা পায়? সেয়ে এনেকৈ দৌৰা, যাতে পুৰস্কাৰ পাব পাৰা৷
+\v 25 আৰু যি মানুহে মালযুদ্ধ আদি কৰি খেলত জিকিবলৈ চেষ্টা কৰে, তেওঁলোকে সকলোভাৱে ইন্দ্ৰিয়-দমন কৰে। তেওঁলোকে বিনাশী কিৰীটি পাবলৈ এইদৰে কৰে, কিন্তু আমি হলে, অবিনাশী কিৰীটি পাবলৈহে তাক কৰো।
+\v 26 এতেকে মই দৌৰ মাৰো, কিন্তু লক্ষ্য নকৰাকৈ নহয়; মুষ্টিযুদ্ধ কৰো, কিন্তু বায়ুত ঘোচা মৰাৰ দৰে নামাৰো;
+\v 27 কিন্তু লোকৰ আগত ঘোষণা কৰি, শেষত নিজে যেন ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত অগ্ৰাহ্য নহওঁ, এই কাৰণে মই নিজ শৰীৰকো ঘুচিয়াই বশ কৰি ৰাখিছো।
+\c 10
+\s সাৱধানতা আৰু ভাতৃ-প্ৰেম 
+\p
+\v 1 হে প্ৰিয় ভাই আৰু ভনীসকল, তোমালোকে নজনাকৈ থকা মোৰ ইচ্ছা নাই যে, আমাৰ পূৰ্বপুৰুষ সকল মেঘৰ  \f + \ft যা. 13:21  \f* তলত আছিল, আৰু সকলোৱেই সাগৰৰ  \f + \ft যা. 14:22  \f* মাজেদি পাৰ হৈছিল৷
+\v 2 মোচিৰ অনুকাৰী আৰু সমর্পিত হোৱাত সকলোৱে মেঘ আৰু সাগৰত বাপ্তাইজিত হ’ল৷
+\v 3 তেওঁলোক সকলোৱেই একে আত্মিক আহাৰ  \f + \ft যা. 16:15, 35  \f* ভোজন কৰিছিল,
+\v 4 সকলোৱেই একে আত্মিক জল  \f + \ft যা. 17:6  \f* পান কৰিছিল৷ কিয়নো যি শিল তেওঁলোকৰ লগত গৈছিল, তাৰ পৰাই তেওঁলোকে জল পান কৰিছিল; সেই শিলেই খ্ৰীষ্ট।
+\p
+\v 5 তথাপি তেওঁলোকৰ অধিক ভাগ লোকৰ ওপৰত ঈশ্বৰ সন্তুষ্ট নহল; কিয়নো তাৰ প্ৰমাণ এই যে, তেওঁলোকক অৰণ্যতে নিপাত কৰা হ’ল।
+\p
+\v 6 এই সকলো ঘটনা আমালৈ আর্হি স্বৰূপ হ’ল; তেওঁলোকে যেনেকৈ কামনা কৰিছিল, আমিও যেন তেনেকৈ মন্দ বিষয়ৰ কামনা নকৰো।
+\p
+\v 7 তেওঁলোকৰ মাজৰ কিছুমান যেনেকৈ মূৰ্তিপূজক হৈছিল, তোমালোক তেনে নহবা; সেই বিষয়ে এনেদৰে লিখা আছে; “মানুহবোৰে ভোজন-পান কৰিবলৈ বহিল আৰু পাছত যৌন কামনাৰে নাচিবলৈ উঠিল”।
+\v 8 তেওঁলোকৰ কিছুমানে যেনেকৈ যৌন পাপ কৰাত একেদিনাই একুৰি তিনি হাজাৰ মানুহ মৰা পৰিল, তেনেকৈ আমি ব্যভিচাৰ নকৰোঁহক।
+\v 9 তেওঁলোকৰ কিছুমানে যেনেকৈ ঈশ্বৰক পৰীক্ষা কৰাত, সাপৰ দ্বাৰাই বিনষ্ট হ’ল, তেনেকৈ আমি যেন খ্ৰীষ্টক পৰীক্ষা নকৰো।
+\v 10 তেওঁলোকৰ কিছুমান লোক অসন্তুষ্ট হৈ ধ্বংসকাৰী স্বর্গৰ দূতৰ কবলত পৰি মৃত্যু হ’ল, তোমালোক তেনেকৈ অসন্তুষ্ট নহবা৷
+\p
+\v 11 তেওঁলোকলৈ আৰ্হি স্বৰূপে এইবোৰ ঘটিছিল; আৰু শেষৰ যুগৰ মানুহ যি আমি, আমাক চেতনা দিবলৈ এইবোৰ লিখা আছে।
+\v 12 এই কাৰণে যি কোনোৱে স্থিৰে আছো বুলি ভাবে, তেওঁ নপৰিবৰ বাবে সাৱধান হওক।
+\v 13 যি যি প্ৰলোভন মানুহবোৰৰ মাজলৈ আহে, সেইবোৰৰ বাহিৰে আন পৰীক্ষা তোমালোকলৈ ঘটা নাই; কিন্তু ঈশ্বৰ বিশ্বাসী; তেওঁ তোমালোকলৈ শক্তিৰ অতিৰিক্ত পৰীক্ষা ঘটিবলৈ নিদিব; কিন্তু তোমালোকে যেন সহিব পাৰিবা, তাৰ কাৰণে পৰীক্ষাৰ সৈতে সাৰিবলৈ তেওঁ উপায়ো কৰি দিব।
+\p
+\v 14 এই কাৰণে, হে মোৰ প্ৰিয় ভাই আৰু ভনীসকল সকলো প্ৰকাৰৰ মূৰ্তিপূজাৰ পৰা দূৰৈত থাকা৷
+\v 15 মই তোমালোকক বুদ্ধিমান যেন ভাবি কওঁ, তোমালোকে নিজে মোৰ কথা বিবেচনা কৰি চাবা৷
+\v 16 আমি যি আশীৰ্বাদৰ পান পাত্ৰক আশীৰ্বাদ কৰো, সেয়ে খ্ৰীষ্টৰ তেজৰ সহভাগিতা নহয় নে? আৰু যি পিঠা ভাঙো, সেয়ে খ্ৰীষ্টৰ শৰিৰৰ সহভাগিতা নহয় নে?
+\v 17 কিয়নো অনেক যি আমি, সকলোৱেই এক পিঠাত অংশ গ্ৰহণ কৰাৰ যোগেদি আমি অনেক লোক হলেও এক শৰীৰৰ ভাগী হলো৷
+\p
+\v 18 ইস্ৰায়েল জাতিৰ কথা চিন্তা কৰা৷ চোৱা; যি লোকে উৎসৰ্গ কৰা বলিৰ মাংস খায়, তেওঁলোক বেদিৰ সহভাগী নহয় নে?
+\v 19 তেনেহলে মই কি কথা কৈছো? দেৱতালৈ উৎসৰ্গ কৰা প্ৰসাদৰ কোনো তাৎপর্য আছে নে? বা মূৰ্তিবোৰৰ কোনো বাস্তবতা আছে?
+\p
+\v 20 তেনে নহয়; কিন্তু অনা-যিহূদী লোকে যি যি বলিদান কৰে, তাক ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে নহয়, ভূত, পিশাচৰ উদ্দেশ্যেহে কৰে, ইয়াকেহে কৈছো; আৰু তোমালোক ভূত, পিশাচৰ সহভাগী হোৱা মোৰ ইচ্ছা নাই।
+\v 21 তোমালোকে প্ৰভুৰ পান-পাত্ৰ আৰু ভূত, পিশাচৰ পান-পাত্ৰ, এই উভয়ত পান কৰিব নোৱাৰা; প্ৰভুৰ মেজ আৰু ভূত, পিশাচৰ মেজ এই উভয়ৰে ভাগীও হব নোৱাৰা।
+\v 22 নতুবা, আমি প্ৰভুৰ ঈৰ্ষা  \f + \ft দ্বি. বি. 6:15; 32:21  \f* জন্মাব খুজিছো নে? আমি জানো তেওঁতকৈ বলৱন্ত?
+\p
+\v 23 সকলো বিধান সন্মত, কিন্তু সকলোৱেই হিতজনক নহয়; সকলো অবাধ কিন্তু সকলোৱেই ধৰ্মত বৃদ্ধি নকৰে।
+\v 24 প্ৰতিজনে নিজৰ হিত নিবিচাৰি, পৰৰ হিত বিচাৰক।
+\v 25 যি কোনো বস্তু বজাৰত বেচে, হিতাহিত জ্ঞানৰ কাৰণে একো নুসুধি-নুপুচি  \f + \ft নুসুধি-নুপুচি বিচাৰ নকৰাকৈ  \f* সেইবোৰ ভোজন কৰিবা;
+\v 26 কিয়নো পৃথিৱী আৰু তাৰ পৰিপূৰ্ণতা প্ৰভুৰেই।
+\v 27 খ্ৰীষ্টত বিশ্বাস নকৰা সকলৰ কোনোৱে তোমালোকক নিমন্ত্ৰণ কৰিলে, তোমালোক যদি যাবলৈ সন্মত হোৱা, তেনেহলে  হিতাহিত  জ্ঞানৰ কাৰণে একো নুসুধি-নুপুচি  \f + \ft নুসুধি-নুপুচি বিচাৰ নকৰাকৈ  \f* , যি কোনো বস্তু তোমালোকৰ আগত থোৱা হয়, সেই বস্তুকে ভোজন কৰিবা।
+\v 28 কিন্তু কোনোৱে যদি তোমালোকক, “এয়ে বলি দিয়া আহাৰ হয় বুলি কয়”, তেনেহলে সেই কথা জনোৱা জনৰ কাৰণে আৰু হিতাহিত জ্ঞানৰ কাৰণে, সেই দ্ৰব্য ভোজন নকৰিবা।
+\v 29 হিতাহিত জ্ঞান বুলি যে কৈছো, সেয়ে তোমাৰ নহয়, আনৰহে; কিয়নো মোৰ স্বাধীনতা অন্যৰ হিতাহিত জ্ঞানৰ দ্বাৰাই কিয় বিচাৰ হব লাগে?
+\v 30 মই যদি কৃতজ্ঞতাৰে ভোজন কৰো, তেনেহলে যি বস্তুৰ কাৰণে ধন্যবাদ কৰো, তাৰ কাৰণে মই নিন্দিত হওঁ কিয়?
+\p
+\v 31 এতেকে তোমালোকে ভোজন-পান আদি যি যি কৰ্ম কৰা, সকলোকে ঈশ্বৰৰ মহিমাৰ অৰ্থে কৰিবা।
+\v 32 তেনেকৈ তোমালোকো যিহূদী, কি গ্ৰীক বা ঈশ্বৰৰ মণ্ডলী কাৰো বিঘিনি জনক যেন নোহোৱা
+\v 33 কিন্তু অনেকে পৰিত্ৰাণ পাবলৈ, মই নিজৰ হিত নিবিচাৰি আনৰ হিত বিচাৰি, সকলো বিষয়তে সকলোকে সন্তুষ্ট কৰো৷ তাতে সকলোৱে পৰিত্ৰাণ পায়৷
+\c 11
+\s ঈশ্বৰৰ আৰাধনা বিষয়ক কথা 
+\p
+\v 1 মই যেনেকৈ খ্ৰীষ্টৰ অনুকাৰী, তোমালোকো তেনেকৈ মোৰ অনুকাৰী হোৱা।
+\v 2 তোমালোকে সকলো বিষয়তে যে, মোক সোঁৱৰণ কৰি মই দিয়া বিধিবোৰ পালন কৰি আছা, তাৰ কাৰণে তোমালোকৰ প্ৰশংসা কৰিছো।
+\v 3 কিন্তু খ্ৰীষ্ট যে প্ৰত্যেক পুৰুষৰ মূৰ স্বৰূপ, পুৰুষ মহিলাৰ মূৰ স্বৰূপ আৰু ঈশ্বৰ খ্ৰীষ্টৰ মূৰ স্বৰূপ, ইয়াক যেন তোমালোকে জানা, এই মোৰ ইচ্ছা।
+\v 4 যি কোনো পুৰুষে মূৰ ঢাকি প্ৰাৰ্থনা কৰে, বা ঐশ্বৰিক ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰে, তেওঁ নিজৰ মূৰ অমৰ্য্যাদা কৰে।
+\v 5 কিন্তু যি কোনো মহিলাই উদং মূৰে প্ৰাৰ্থনা কৰে, বা ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰে, তেওঁ নিজৰ মূৰ অমৰ্য্যাদা কৰে; কিয়নো তেওঁৰ মূৰ খুৰুউৱাৰ নিচিনা হয়।
+\v 6 কাৰণ মহিলাই যদি ওৰণি নলয়, তেনেহলে চুলিও কটা যাওঁক; কিন্তু চুলি কটা বা মূৰ খুৰুৱা যদি লাজৰ কথা হয়, তেনেহলে তেওঁ ওৰণি লওঁক।
+\v 7 কিয়নো পুৰুষ ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি আৰু গৌৰৱ স্বৰূপ হোৱাত, ওৰণি লোৱা তেওঁৰ উচিত নহয়; কিন্তু মহিলা হলে পুৰুষৰহে গৌৰৱ।
+\v 8 কিয়নো পুৰুষ মহিলাৰ পৰা নহয়, কিন্তু মহিলাহে পুৰুষৰ পৰা হ’ল।
+\p
+\v 9 কাৰণ মহিলাৰ কাৰণে পুৰুষ নহয়, পুৰুষৰ কাৰণেহে মহিলাক স্ৰজা হৈছিল।
+\v 10 এই কাৰণে আৰু স্বৰ্গদূত সকলৰ  \f + \ft আ. 24:64, 65  \f* কাৰেও মহিলা সকলে মূৰ ঢাকি তেওঁলোকে যেন চিন দেখোৱায় যে তেওঁলোক কৰ্ত্তৃৰ অধিনত আছে।
+\v 11 তথাপি যি কি নহওক, প্ৰভুত, মহিলাৰ অবিহনে পুৰুষ স্বাধীন নহয়, পুৰুষৰ অবিহনে মহিলাও স্বাধীন নহয়৷
+\v 12 কিয়নো যেনেকৈ পুৰুষৰ পৰা মহিলা আহিল৷ তেনেকৈ পুৰুষো মহিলাৰ দ্বাৰাই আহিল, কিন্তু সকলোৱে ঈশ্বৰৰ পৰাহে আহিল।
+\v 13 তোমালোকে মনতে বিচাৰ কৰি চোৱা, মহিলা মানুহে উদং মূৰেৰে ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰা উচিত নে?
+\v 14 প্ৰকৃতিয়ে নিজেও তোমালোকক নিশিকায় নে যে, পুৰুষৰ দীঘল চুলি হোৱা তেওঁলৈ অনাদৰজনক?
+\v 15 কিন্তু মহিলাৰ দীঘল চুলি হোৱাই তেওঁলৈ গৌৰৱজনক; কিয়নো সেই দীঘল চুলি ওৰণিৰ অৰ্থে দিয়া হ’ল।
+\v 16 কিন্তু কোনোৱে যদি বাদ বিবাদলৈ মন কৰে, তেনেহলে ঈশ্বৰৰ মণ্ডলীবোৰৰ আৰু আমাৰো এনে কোনো দস্তুৰ নাই।
+\s প্ৰভুভোজৰ বিষয়ে উপদেশ 
+\p
+\v 17 এই আদেশৰ লগত আৰু এটা কথা কওঁ, এই কথাত মই প্ৰশংসা নকৰো; সেই কথা এই, তোমালোকে ভাললৈ নহয়, বেয়ালৈহে গোট খোৱা।
+\v 18 কাৰণ প্ৰথমে যেতিয়া তোমালোক মণ্ডলীত গোট খোৱা, তেতিয়া তোমালোকৰ মাজত ভিন ভিন দল হয়, ইয়াকে মই শুনিছো আৰু কিছু কিছু বিশ্বাসো কৰিছো।
+\v 19 কিয়নো তোমালোকৰ মাজৰ পৰীক্ষা সিদ্ধ মানুহবোৰ প্ৰকাশিত হবলৈ, তোমালোকৰ মাজত নানা মতো হব লাগে।
+\v 20 তাতে তোমালোক যেতিয়া একে ঠাইতে গোট খোৱা, তেতিয়া প্ৰভুৰ ভোজ ভোজন কৰা নহয়;
+\v 21 কিয়নো ভোজন কৰোঁতে, প্ৰতিজনে আনৰ আগেয়ে নিজৰ নিজৰ ভোজহে গ্ৰহণ কৰে; তাতে কোনো জনৰ ভোক থাকে, কোনো জন মতলীয়া হয়।
+\v 22 তেনেহলে ভোজন-পান কৰিবলৈ, তোমালোকৰ নিজ নিজ ঘৰ নাই নে? নাইবা ঈশ্বৰৰ মণ্ডলীক হেয়জ্ঞান কৰি, দীনহীন সকলক লাজ দিয়া নে? মই তোমালোকক কি ক’ম? এই কথাত তোমালোকক প্ৰশংসা কৰিম নে? তোমালোকৰ প্ৰশংসা নকৰোঁ।
+\p
+\v 23 কিয়নো যি শিক্ষা মই প্ৰভুৰ পৰা পাই তোমালোকক দিলো, সেয়ে এই, “প্ৰভু যীচুক যি ৰাতি শত্ৰুৰ হাতত শোধাই দিয়া হৈছিল,
+\v 24 সেই ৰাতিয়েই তেওঁ পিঠা লৈ, ধন্যবাদ কৰি ভাঙি কলে, ‘তোমালোকৰ কাৰণে এই মোৰ যি শৰীৰ  তোমালোকৰ বাবে ভঙা হব; মোক সুঁৱৰিবৰ অৰ্থে, তোমালোকে ইয়াকে কৰিবা’।
+\p
+\v 25 এইদৰে ভোজনৰ পাছত, তেওঁ পান-পাত্ৰকো লৈ কলে, ‘এই পান-পাত্ৰ মোৰ তেজৰ দ্বাৰাই হোৱা নতুন নিয়ম; তোমালোকে যিমান বাৰ ইয়াক পান কৰা, সিমান বাৰ মোক সুঁৱৰিবৰ অৰ্থে, ইয়াকে কৰিবা’।
+\v 26 কিয়নো তোমালোকে যিমান বাৰ এই পিঠা খোৱা আৰু এই পাত্ৰত পান কৰা, প্ৰভু নহালৈকে সিমান বাৰ তোমালোকে তেওঁৰ মৃত্যু প্ৰচাৰ কৰি আছা।”
+\p
+\v 27 এতেকে যি কোনোৱে অযোগ্যৰূপে প্ৰভুৰ সেই পিঠা খায় বা সেই পাত্ৰত পান কৰে, তেওঁ প্ৰভুৰ শৰীৰ আৰু তেজৰ দোষী হব।
+\v 28 কিন্তু মানুহে নিজে নিজৰ পৰীক্ষা কৰি, পাছে সেই পিঠা ভোজন কৰক আৰু সেই পাত্ৰত পান কৰক।
+\v 29 কিয়নো যি কোনোৱে সেই শৰীৰ বিবেচনা নকৰি ভোজন-পান কৰে, তেওঁ নিজ দণ্ড ভোজন-পান কৰে।
+\v 30 এই কাৰণে তোমালোকৰ মাজত বহুত মানুহ দূৰ্বলী আৰু ৰুগীয়া; আৰু বহুত মানুহ নিদ্ৰিত হ’ল।
+\p
+\v 31 কিন্তু আমি নিজৰ বিচাৰ নিজে ঠাৱৰ কৰা হলে, আমাৰ বাবে দণ্ডাজ্ঞা নহলহেঁতেন।
+\v 32 কিন্তু যাতে আমি জগতৰে সৈতে দণ্ড নাপাম, এই কাৰণে আমাৰ সোধবিচাৰ হোৱাত প্ৰভুৰ পৰা শাস্তি পাইছো।
+\p
+\v 33 এতেকে, হে মোৰ ভাইসকল, তোমালোকে যেতিয়া ভোজন-পান কৰিবলৈ গোট খোৱা, তেতিয়া ইজনে সিজনলৈ বাট চাই থাকিবা
+\v 34 আৰু তোমালোকৰ গোট খোৱাটো যেন দণ্ডৰ কাৰণ নহয়, এই কাৰণে কোনো জনৰ ভোক লাগে যদি, তেওঁ ঘৰতে খাওক। অৱশিষ্ট কথাবোৰৰ বিষয়ে, মই গলেহে দিহা দিম।
+\c 12
+\s পবিত্ৰ আত্মাৰ নানা বিধ বৰ প্ৰদান 
+\p
+\v 1 হে ভাইসকল, আত্মিক বৰৰ বিষয়ে তোমালোকে নজনাকৈ থকা মোৰ ইচ্ছা নাই।
+\v 2 তোমালোকে জানা, যেতিয়া তোমালোক মূৰ্তিপূজক আছিলা, তেতিয়া নিৰ্ব্বাক মূৰ্তিবোৰৰ ওচৰলৈ গৈছিলা।
+\v 3 এই কাৰণে মই তোমালোকক জনাইছো যে, ঈশ্বৰৰ আত্মাৰে কথা কওঁতা কোনেও “যীচুক শাপগ্ৰস্থ বুলি নকয়; আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰ দ্বাৰাই নহলে, কোনেও যীচুক ‘প্ৰভু’ বুলিব নোৱাৰে”।
+\p
+\v 4 নানা প্ৰকাৰ আত্মিক বৰ আছে, কিন্তু আত্মা একে;
+\v 5 আৰু পৰিচৰ্যা অনেক বিধ কিন্তু প্ৰভু একে;
+\v 6 কৰ্মসাধক গুণো অনেক বিধ, কিন্তু ঈশ্বৰ এক, তেওঁ সকলোতে সকলো কৰ্মৰ সাধনকৰ্তা।
+\p
+\v 7 কিন্তু হিতৰ কাৰণে প্ৰতিজনকে আত্মা-প্ৰকাশক গুণ দিয়া হৈছে।
+\v 8 তাতে আত্মাৰ দ্বাৰাই এজনক বুদ্ধিৰ কথা, একে আত্মাৰ ইচ্ছা অনুসাৰে আন জনক জ্ঞানৰ কথা,
+\v 9 একে আত্মাৰে আন জনক বিশ্বাস দিয়া হৈছে; সেই একে আত্মাৰ দ্বাৰাই কোনোক সুস্থ কৰিব পৰা বৰ,
+\v 10 আন কোনো জনক পৰাক্ৰম কাৰ্য সাধন কৰিবলৈ, আন কোনোক ভাববাণী কবৰ, আন কোনোক আত্মাবোৰ বিচাৰ কৰিবৰ, আন কোনোক নানা বিধ ভাষা কবৰ, আৰু আন কোনোক নানা ভাষাৰ অৰ্থ প্ৰকাশ কৰিবৰ শক্তিৰূপ বৰ দিয়া হৈছে;
+\v 11 কিন্তু সেই একমাত্ৰ আত্মাই যাকে যি বৰ দিবলৈ মন কৰে, সেয়াই তেওঁক ভাগ-বাঁটি দি, সেই সকলোকে সাধন কৰিছে।
+\p
+\v 12 কিয়নো যেনেকৈ শৰীৰ এক আৰু তাৰ অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গ অনেক, কিন্তু সেই শৰীৰৰ সকলো অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গ অনেক হলেও এক শৰীৰ হয়, তেনেকৈ খ্ৰীষ্টও।
+\v 13 কাৰণ আমি যিহূদী হওঁ বা গ্ৰীক হওঁ, দাস হওঁ বা স্বাধীন হওঁ, সকলোৱেই এক শৰীৰ হবলৈ এক আত্মাত বাপ্তাইজিত হলো; আৰু সকলোৱে এক আত্মা পান কৰিবলৈ পালো।
+\p
+\v 14 কিয়নো শৰীৰ এক অঙ্গ নহয়, কিন্তু অনেক।
+\v 15 ভৰিয়ে যদি কয়, মই হাত নোহোৱা কাৰণে শৰীৰৰ অংশ নহওঁ, তেনেহলে সি সেই কাৰণে শৰীৰৰ অংশ নহয়, এনে নহয়।
+\v 16 আৰু কাণেও যদি কয়, মই চকু নোহোৱা কাৰণে শৰীৰৰ অংশ নহওঁ, তেনেহলে সি সেই কাৰণে যে শৰীৰৰ অংশ নহয়, এনে নহয়।
+\v 17 গোটেই শৰীৰেই চকু হোৱা হলে, শ্ৰৱণ ক’ত হলহেঁতেন? আৰু গোটেইটো শ্ৰৱণ হোৱা হলে, ঘ্ৰাণ ক’ত হলহেঁতেন?
+\p
+\v 18 কিন্তু এতিয়া ঈশ্বৰে নিজ ইচ্ছামতে অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গবোৰক, এনে কি, সেইবোৰৰ প্ৰত্যেকক শৰীৰত লগাই দিলে।
+\v 19 নতুবা আটাইবোৰ অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গ এক অঙ্গ হোৱা হলে, তেনেহলে শৰীৰ ক’ত হলহেঁতেন?
+\v 20 কিন্তু এতিয়া অনেক অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গ হলেও, শৰীৰ এক।
+\p
+\v 21 আৰু তোমাত মোৰ প্ৰয়োজন নাই বুলি চকুৱে হাতক কব নোৱাৰে; বা তোমালোকত মোৰ প্ৰয়োজন নাই বুলি মূৰে ভৰি দুখনক কব নোৱাৰে।
+\v 22 কওক ছাৰি, শৰীৰৰ যি যি অঙ্গ আন অঙ্গতকৈ দূৰ্বল বোধ হয়, সেই সকলো অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গও প্ৰয়োজনীয়হে হয়
+\v 23 শৰীৰৰ যি যি অঙ্গ আনতকৈ অনাদৰণীয় জ্ঞান কৰো, সেইবোৰক অধিক আদৰেৰে ভূষিত কৰো;
+\v 24 আৰু আমাৰ কুৰূপ অঙ্গবোৰেও অধিক শোভা পায়। কিন্তু আমাৰ সুৰূপ অঙ্গবোৰৰ একো প্ৰয়োজন নাই।
+\p
+\v 25 কিন্তু শৰীৰত যেন বিভেদ নহয়, বৰং অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গবোৰে পৰস্পৰে হিত চিন্তা কৰে, এই কাৰণে ঈশ্বৰে অনাদৰণীয়টোক অধিক আদৰণীয় কৰি, শৰীৰ সংগঠিত কৰিলে।
+\v 26 তাতে এক অঙ্গই দুখ পালে, তাৰে সৈতে সকলো অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গই দুখ পায়; আৰু এক অঙ্গই মৰ্যদা পালে, তাৰে সৈতে সকলো অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গই আনন্দ কৰে।
+\v 27 তোমালোক খ্ৰীষ্টৰ শৰীৰ আৰু একো একোজনেই এক এক অঙ্গ স্বৰূপ।
+\p
+\v 28 আৰু ঈশ্বৰে মণ্ডলীত প্ৰথমে পাঁচনিসকলক, দ্বিতীয়তে ভাববাদীসকলক, তৃতীয়তে উপদেশকসকলক স্থাপন কৰিলে; তাৰ পাছত পৰাক্ৰম কাৰ্যবোৰ, তাৰ পাছত সুস্থ কৰিব পৰা বৰ, উপকাৰ, শাসন-পদ আৰু নানা ভাষা দিলে।
+\v 29 সকলোৱেই পাঁচনি নে? সকলোৱেই ভাববাদী নে? সকলোৱেই উপদেশক নে? সকলোৱেই পৰাক্ৰম কাৰ্য কৰোঁতা নে?
+\p
+\v 30 সকলোৱেই সুস্থ কৰিব পৰা বৰ পাইছে নে? সকলোৱেই পৰভাষা কয় নে? সকলোৱেই অৰ্থ বুজাই দিয়ে নে?
+\v 31 কিন্তু উত্তম উত্তম বৰলৈ হাবিয়াহ কৰা; তথাপি তাতকৈয়ো এক উত্তম পথ মই তোমালোকক দেখুৱাওঁ।
+\c 13
+\s প্ৰেমৰ উৎকৃষ্টতা 
+\p
+\v 1 যদিও মই মানুহৰ বা স্বৰ্গ দূতৰ ভাষাৰে কথা কওঁ, তথাপি মোৰ প্ৰেম নাথাকিলে, মই কেৱল বাজি থকা কাঁহ, বা বাদ্য কৰি থকা তাল স্বৰূপ হৈছো।
+\v 2 মই যদি ভাববাণী পাওঁ, সকলো নিগূঢ়তত্ব আৰু সকলো বিদ্যা জানো আৰু পৰ্বত আতৰাব পৰা মোৰ যদি এনে বিশ্বাসো থাকে, তথাপি মোৰ প্ৰেম নাথাকিলে, মই একো নহওঁ।
+\v 3 আৰু দৰিদ্ৰক খুৱাবলৈ যদি মোৰ সৰ্ব্বস্ব ব্যয় কৰো আৰু পুৰি ভস্ম হ’বলৈ মোৰ শৰীৰকো শোধাই দিওঁ, তথাপি মোৰ প্ৰেম নাথাকিলে, তাত মোৰ একো লাভ নাই।
+\p
+\v 4 প্ৰেম সহনশীল আৰু স্নেহশীল; প্ৰেমে হিংসা নকৰে বা গৰ্ব নকৰে; ই অহংকাৰী বা অশিষ্টাচাৰী নহয়,
+\v 5 ই নিজৰ লাভ নিবিচাৰে, সহজে কুপিত নহয় আৰু ই অন্যায় আচৰণ নকৰে৷
+\v 6 ই অধাৰ্মিকতাত আনন্দ নকৰে, কিন্তু সত্যতাত আনন্দ কৰে,
+\v 7 প্ৰেমে সকলোকে আকোৱাঁলি লয়, সকলোতে বিশ্বাস কৰে, সকলোকে আশা কৰে আৰু সকলোকে সহ্য কৰে।
+\p
+\v 8 প্ৰেম কেতিয়াও লুপ্ত নহব; কিন্তু ভাববাণী হলে লোপ হব; পৰভাষা হলে, সেইবোৰ গুচিব; জ্ঞান হলে, সেয়াও লুপ্ত হব।
+\v 9 কিয়নো আমাৰ জ্ঞান খণ্ডমাত্ৰ আৰু আমাৰ ভাবোক্তিও খণ্ডমাত্ৰ;
+\v 10 কিন্তু সম্পূৰ্ণতা উপস্থিত হলে, সেই খণ্ডবোৰ লুপ্ত হব।
+\v 11 যেতিয়া মই শিশু আছিলো, তেতিয়া শিশুৰ নিচিনাকৈ কথা কৈছিলো, শিশুৰ দৰে ভাবিছিলো, শিশুৰ দৰে বিবেচনাও কৰিছিলো৷ যেতিয়া বয়স পালো, তেতিয়াৰ পৰা শিশুৰ সকলো কথা এৰিলো।
+\v 12 কিয়নো এতিয়া আমি দৰ্পণত দেখাৰ দৰে, অস্পষ্টকৈ দেখিছো; কিন্তু তেতিয়া মূখা-মূখিকৈ দেখিম। এতিয়া মোৰ জ্ঞান খণ্ডমাত্ৰ; কিন্তু তেতিয়া, মই যেনেকৈ সম্পূৰ্ণকৈ জনা হলো, তেনেকৈ সম্পূৰ্ণ ৰূপত জানিম।
+\v 13 কিন্তু এতিয়া তিনিটা বিষয় আছে: বিশ্বাস, আশা, প্ৰেম, কিন্তু এই কেইটাৰ মাজত প্ৰেমেই শ্ৰেষ্ঠ।
+\c 14
+\s আত্মিক দানৰ বিষয় 
+\p
+\v 1 তোমালোকে প্ৰেমক খেদি যোৱা; আৰু আত্মিক বৰবোৰলৈ একান্ত মনেৰে হাবিয়াহ কৰা, বিশেষকৈ ঐশ্বৰিক ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰিবৰ হাবিয়াহ কৰা।
+\v 2 কিয়নো যি জনে বিশেষ কথা কোৱাৰ ক্ষমতা পাইছে, তেওঁ কোনো মানুহৰ সতে নহয় ঈশ্বৰৰ সতেহে কথা কয়; কাৰণ তেওঁ কি কথা কয় কোনেও নুবুজে, কিন্তু তেওঁ আত্মাৰ দ্বাৰাই নিগূঢ়তত্ববোৰৰ বিষয়ে কয়।
+\v 3 কিন্তু যি জনে ঐশ্বৰিক ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰে, তেওঁ মানুহবোৰক ধাৰ্মিকতাত বৃদ্ধি কৰিবলৈ আৰু আশ্বাস আৰু সান্ত্বনা দিবলৈ কথা কয়।
+\v 4 যি জনৰ পৰভাষা কবলৈ ক্ষমতা আছে, তেওঁ নিজকে ধৰ্মত বৃদ্ধি কৰে; কিন্তু যি জনে ঐশ্বৰিক ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰে, তেওঁ মণ্ডলীক গঢ়ি তোলে।
+\p
+\v 5 তোমালোকে যেন পৰভাষা কোৱা, এই মোৰ ইচ্ছা; কিন্তু তাতকৈ ভাবোক্তি যেন প্ৰচাৰ কৰা, ইয়ালৈ মোৰ বৰ ইচ্ছা; আৰু পৰভাষা কোৱা জনে, মণ্ডলীয়ে ধৰ্মত বৃদ্ধি পাবলৈ যদি অৰ্থ নুবুজায়, তেনেহলে এনে জনতকৈ ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰা জন শ্ৰেষ্ঠ।
+\p
+\v 6 এতিয়া, হে প্ৰিয় ভাই আৰু ভনীসকল, মই তোমালোকৰ ওচৰলৈ গৈ যদি পৰভাষা কওঁ, কিন্তু তোমালোকৰ ওচৰত গৈ প্ৰকাশিত সত্য ঞ্জান বা ভাববাণী বা কোনো শিক্ষা বিষয়ে যদি নকওঁ, তেনেহলে তোমালোকৰ কিবা লাভ হবনে?
+\p
+\v 7 শব্দ কৰা নিষ্প্ৰাণ বস্তুৰ মাজতো বাঁহী হওক, বা বীণা হওক, শুৱলা স্বৰ সৃষ্টি কৰি স্পষ্টকৈ শুৱলা ধ্বনিত যদি নাবাজে, তেনেহলে বাঁহীৰে বা বীণাৰে কি সুৰ বজোৱা হয়, সেই বিষয়ে কেনেকৈ জনা যাব?
+\v 8 কাৰণ ৰণ-শিঙাৰ মাত যদি অস্পষ্ট হয়, তেনেহলে যুদ্ধলৈ কোনে নিজকে সজাব?
+\v 9 ঠিক সেইদৰে তোমালোকেও যদি সহজে বুজিব পৰা কথা জিভাৰে নোকোৱা, তেনেহলে যি কোৱা হয়, সেই বিষয়ে কেনেকৈ জানিবা? কিয়নো এইবোৰ কথা তোমালোকে বতাহত কোৱাৰ নিচিনা হব।
+\p
+\v 10 জগতত বহু প্ৰকাৰৰ ভাষা আছে, তথাপি তাৰ অৰ্থ নোহোৱা ভাষা এটাও নাই।
+\v 11 কিন্তু মই যদি সেই ভাষাৰ অৰ্থ নুবুজো, তেনেহলে যি জনে কয়, তেওঁৰ বাবে মই বিদেশীৰ নিচিনা হম; আৰু সেই কোৱা জনো মোৰ বাবে বিদেশীৰ নিচিনা হব।
+\p
+\v 12 এতেকে লোকৰ ক্ষেত্ৰতো ঠিক তেনে ধৰণৰেই, তোমালোকে আত্মাৰ বিবিধ বৰলৈ হাবিয়াহ কৰিছা যেতিয়া, মণ্ডলীক ধৰ্মত বৃদ্ধি কৰিবৰ বাবে উপচি পৰিবলৈ যত্ন কৰা।
+\p
+\v 13 এই কাৰণে যি জনে পৰভাষা কয়, তেওঁ যেন অৰ্থও বুজাই দিব পাৰে, তাৰ কাৰণে প্ৰাৰ্থনা কৰা।
+\v 14 কিয়নো পৰভাষাৰে যদি প্ৰাৰ্থনা কৰো, তেনেহলে মোৰ আত্মাই প্ৰার্থনা কৰে, কিন্তু মোৰ হৃদয় ফলহীন হয়।
+\v 15 তেনেহলে আমি কি কৰা উচিত? আমি আত্মাৰে প্ৰাৰ্থনা কৰিম নে, মনেৰে প্ৰার্থনা কৰিম? আমি আত্মাৰে গীত গাম নে, মনেৰে গীত গাম?
+\v 16 নতুবা তুমি যদি আত্মাৰে ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসা কৰিছা, কিন্তু যি সকলে শুনিবলৈ দর্শক হিচাপে তালৈ আহে, তেওঁ যদি বুজি নাপায়, কেনেকৈ তোমাৰ সেই ধন্যবাদত ‘আমেন’ কব? কাৰণ তুমি কি কৈছা, তেওঁলোকে বুজি নাপালে।
+\p
+\v 17 কিয়নো তুমি হলে, বহুত ভালকৈ ধন্যবাদ কৰিছা, কিন্তু অন্য লোক সকলক আত্মিক ভাবে গঢ়ি তোলা নহল।
+\v 18 মই যে তোমালোকতকৈ বেছি পৰভাষা কওঁ, তাৰ কাৰণে মই ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ কৰিছো;
+\v 19 তথাপি মণ্ডলীত পৰভাষাৰে দহ হাজাৰ কথা কোৱাতকৈ, মানুহক শিক্ষা দিবলৈ, বুজি পোৱাকৈ বুদ্ধিৰে পাঁচটা কথা কোৱাই ভাল বুলি ভাবো।
+\p
+\v 20 হে প্ৰিয় ভাই আৰু ভনীসকল, তোমালোক বিবেচনাত শিশুৰ দৰে নহবা; কিন্তু মন্দ বিষয়ত শিশু সকলৰ দৰে হৈ, চিন্তা আৰু বিবেচনাত বয়সস্থ লোকৰ দৰে হোৱা।
+\v 21 বিধান-শাস্ত্ৰত লিখা আছে,
+\q1 “প্ৰভুৱে কৈছে, পৰভাষা কোৱা লোকৰ দ্বাৰাই, আৰু বিদেশী সকলৰ ওঁঠৰ দ্বাৰাই, মই এই লোকক কথা কম;
+\q1 কিন্তু তাক কৰিলেও, তেওঁলোকে মোৰ কথা নুশুনিব।”
+\p
+\v 22 এই কাৰণে বেলেগ বেলেগ ভাষাৰে কথা কোৱা, বিশ্বাস কৰা সকলৰ কাৰণে নহয়, অবিশ্বাসী সকলৰ কাৰণে চিন হয়; কিন্তু ঐশ্বৰিক ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰা, বিশ্বাস নকৰা সকলৰ কাৰণে নহয়, কিন্তু বিশ্বাস কৰা সকলৰ কাৰণে চিন হয়।
+\v 23 এতেকে গোটেই মণ্ডলীয়ে যেতিয়া একগোট হয়, আৰু আটাইলোকে যদি পৰভাষা কৈ থাকে, তেতিয়া সাধাৰণ বা কোনো অবিশ্বাসী মানুহ সেই স্থানত প্ৰৱেশ কৰিলে, তেওঁলোকে তোমালোকক বলীয়া বুলি নকব নে?
+\p
+\v 24 সকলোৱে যদি ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰে আৰু বিশ্বাস নকৰা সাধাৰণ কোনো এজন মানুহ যদি সেই স্থানলৈ আহে, তেনেহলে সেই ভাববাণী শুনি তেওঁ নিজৰ পাপৰ বিষয়ে সচেতন আৰু ভাববাণীৰ দ্বাৰাই তেওঁ বিচাৰ প্ৰাপ্ত হয়৷
+\v 25 এইদৰে লোক জনৰ হৃদয়ৰ কোনো গুপ্ত কথা প্ৰকাশ পায়৷ তাতে তেওঁ মাটিত উবুৰি হৈ পৰি, নিশ্চয়ে ‘তোমালোকৰ মাজত ঈশ্বৰ আছে’, এই বুলি ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰিব।
+\p
+\v 26 এতেকে হে প্ৰিয় ভাই আৰু ভনীসকল তোমালোকে কি কৰিবা? যেতিয়া তোমালোক এঠাইত গোট খোৱা, তেতিয়া কোনো জনে গীত, কোনো জনে উপদেশ, কোনো জনে প্ৰকাশিত বাক্য, কোনো জনে পৰভাষা  \f + \ft যিচয়া 28:11, 12  \f* , কোনো জনে তাৰ অৰ্থ ভাঙণি কৰি কথা কবা। কিন্তু এই সকলো যেন মণ্ডলী বৃদ্ধি কৰিবলৈ কৰা হয়।
+\v 27 কোনোৱে যদি পৰভাষা কয়, তেনেহলে দুজন, বা তাতকৈ অধিক হলেও, তিনি জনে পাল অনুক্ৰমে কওক; আৰু এজনে অৰ্থ বুজাই দিয়ক।
+\v 28 কিন্তু অৰ্থ বুজাই দিওঁতা যদি কোনো নাই, তেনেহলে তেওঁ মণ্ডলীত নিজম দি থাকি কেৱল নিজৰ আৰু ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে কথা কওক।
+\p
+\v 29 আৰু ভাববাদী দুই বা তিনি জনে কথা কওক, আন সকলে বিবেচনা কৰি চাওক।
+\v 30 কিন্তু উপাসনাত বহি থকা সকলৰ কোনো জনৰ আগত কিবা কথা প্ৰকাশিত হলে প্ৰথম জন নিজম দি থাকক।
+\p
+\v 31 কিয়নো তোমালোক সকলোৱেই এজন এজনকৈ ঐশ্বৰিক ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰি, আন এজনক শিকাব  আৰু সকলোকে উদগাব পাৰা৷
+\v 32 কিয়নো ভাববাদী সকলৰ আত্মা ভাববাদী সকলৰ বশত থাকে।
+\v 33 কিয়নো ঈশ্বৰে কেতিয়াও বিশৃংখল সৃষ্টি নকৰে, কিন্তু তেওঁ শান্তি দিওঁতা ঈশ্বৰ হয়। যেনেকৈ পবিত্ৰ লোক সকলৰ মণ্ডলীত,
+\v 34 তেনেকৈ তোমালোকৰ মণ্ডলী সমূহতো মহিলাসকল নিজম দি থাকক; কিয়নো কথা কবলৈ তেওঁলোকক অনুমতি দিয়া নাযায়; কিন্তু তেওঁলোকে নিবেদন কৰি থাকক, বিধান-শাস্ত্ৰয়েও সেই দৰেই কয়।
+\v 35 কিন্তু তেওঁলোকে যদি কিবা সুধি শিক্ষা পাব খোজে, তেনেহলে ঘৰতে নিজ নিজ স্বামীক সোধক; কিয়নো মণ্ডলীত মহিলা মানুহে কথা কোৱা লাজৰ বিষয়।
+\v 36 নতুবা, ঈশ্বৰৰ বাক্য তোমালোকৰ মাজৰ পৰা ওলাইছিল নে? বা অকল তোমালোকৰ ওচৰলৈহে আহিছিল নে?
+\p
+\v 37 কোনোৱে যদি নিজকে নিজে ভাববাদী বা আত্মিক বুলি মানে, তেনেহলে মই তোমালোকলৈ যিবোৰ কথা লিখিছো, সেইবোৰ ঈশ্বৰৰ আদেশ বুলি তেওঁ জানক।
+\v 38 কিন্তু কোনোৱে যদি নাজানে, তেনেহলে তেওঁ নাজানক।
+\v 39 এই কাৰণে, হে মোৰ প্ৰিয় ভাই আৰু ভনীসকল, ঐশ্বৰিক ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰিবলৈ হাবিয়াহ কৰা আৰু পৰভাষা কবলৈ নিষেধ নকৰিবা।
+\v 40 কিন্তু সকলো কৰ্ম সুন্দৰকৈ শৃঙ্খলা বজাই কৰা হওক।
+\c 15
+\s পুনৰুত্থানৰ বিষয় 
+\p
+\v 1 হে প্ৰিয় ভাই আৰু ভনীসকল, যি শুভবাৰ্তা মই তোমালোকৰ আগত প্ৰচাৰ কৰিলো, সেয়া তোমালোকক জনাইছো; সেইবোৰ তোমালোকে গ্ৰহণ কৰিলা, আৰু তাতে থিৰেও আছা;
+\v 2 আৰু যি বাক্যৰ দ্বাৰাই মই তোমালোকৰ আগত শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰিলো, সেয়া যদি তোমালোকে ধৰি আছা, তেনেহলে তাৰ দ্বাৰাই পৰিত্ৰাণো পাইছা; নতুবা তোমালোকে বৃথাই বিশ্বাস কৰিলা।
+\p
+\v 3 কিয়নো মই যি শিক্ষা পালো, তাৰে এই প্ৰধান শিক্ষা তোমালোকক দিলো যে, শাস্ত্ৰ অনুসাৰে খ্ৰীষ্ট আমাৰ পাপৰ কাৰণে মৰিল;
+\v 4 আৰু তেওঁক মৈদাম দিয়া হ’ল; আৰু শাস্ত্ৰ অনুসাৰে তৃতীয় দিনা পুনৰুত্থিত হ’ল;
+\p
+\v 5 আৰু তেওঁ কৈফাক দেখা দিলে; পাছত সেই বাৰ জনক,
+\v 6 আৰু তাৰ পাছত পাঁচশতকৈ অধিক ভাই আৰু ভনীসকলক একে সময়তে দেখা দিলে; তেওঁলোকৰ অধিক ভাগ এতিয়ালৈকে আছে, কিন্তু কোনো কোনো নিদ্ৰিত হ’ল।
+\v 7 পাছত যাকোবক আৰু তাৰ পাছত পাঁচনি সকলৰ আগত তেওঁ দেখা দিলে।
+\p
+\v 8 সকলোৰে শেষত অকালত জন্মাৰ নিচিনা যি মই, মোকো দেখা দিলে।  \f + \ft পাঁ. 9:3, 17  \f*
+\v 9 কিয়নো পাঁচনি সকলৰ মাজত মই সকলোতকৈ সৰু, এনে কি, পাঁচনি নাম পাবৰো যোগ্য নহওঁ; কাৰণ মই ঈশ্বৰৰ মণ্ডলীক তাড়না কৰিছিলো।
+\p
+\v 10 তথাপি মই যি হৈছো; ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহেৰেহে হৈছো; আৰু মোলৈ তেওঁৰ যি অনুগ্ৰহ, সেয়ে ব্যৰ্থ নহল; কিন্তু মই তেওঁলোকতকৈ অধিক পৰিশ্ৰম কৰিলো; কিন্তু ময়েই যে কৰিলো, এনে নহয়, ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহে মোৰ লগত কৰিলে।
+\v 11 এতেকে মই বা তেওঁলোক যেয়ে হওক, আমি সেইদৰে ঘোষণা কৰিলো আৰু তোমালোকে সেইদৰে বিশ্বাস কৰিলা।
+\p
+\v 12 কিন্তু খ্ৰীষ্টক যে মৃতবিলাকৰ মাজৰ পৰা তোলা হ’ল, ইয়াক যদি ঘোষণা কৰা হয়, তেনেহলে মৃতবিলাকৰ পুনৰুত্থান নাই বুলি তোমালোকৰ কোনো কোনো লোকে কেনেকৈ কোৱা?
+\v 13 যদি মৃতবোৰৰ পুনৰুত্থান নাই, তেনেহলে খ্ৰীষ্টকো তোলা নহল;
+\v 14 আৰু খ্ৰীষ্টক যদি তোলা নহল, তেনেহলে আমাৰ ঘোষণা বৃথা, তোমালোকৰ বিশ্বাসো বৃথা।
+\p
+\v 15 আৰু আমি ঈশ্বৰৰ মিছা সাক্ষী দিছো বুলি ওলাই পৰিম; কাৰণ আমি ঈশ্বৰৰ বিষয়ে এই সাক্ষ্য দিলো যে, তেওঁ খ্ৰীষ্টক তুলিলে;
+\v 16 কিয়নো, যদি মৃতবিলাকৰ তোলা নহয়, তেনেহলে খ্ৰীষ্টকো তোলা নহল;
+\v 17 আৰু যদি খ্ৰীষ্টক তোলা নহল, তেনেহলে তোমালোকৰ বিশ্বাস অসাৰ্থক; তোমালোক এতিয়াও নিজ নিজ পাপতেই আছা।
+\p
+\v 18 তেনেহলে খ্ৰীষ্টৰ আশ্ৰয়ত নিদ্ৰিত হোৱা সকলো বিনষ্ট হৈছে।
+\v 19 খ্ৰীষ্টত আমাৰ যি আশা, সেয়ে যদি অকল এই জীৱনৰ আয়ুস কাললৈ হয়, তেনেহলে আমি সকলো মানুহতকৈ অধিক দয়া নপোৱাকৈ আছো।
+\p
+\v 20 কিন্তু এতিয়া খ্ৰীষ্ট নিদ্ৰিত লোকৰ মাজৰ পৰা উত্থিত হ’ল, তেৱেঁই মৃত লোক সকলৰ মাজত প্ৰথম ফল৷
+\v 21 কিয়নো মৃত্যু মনুষ্যৰ দ্বাৰাই হোৱাত, মৃতবিলাকৰ পুনৰুত্থানো মনুষ্যৰ দ্বাৰাই হ’ল।
+\p
+\v 22 কাৰণ আদমত যেনেকৈ সকলো মৰে, তেনেকৈ খ্ৰীষ্টত সকলোৱে জীৱন পাব।
+\v 23 কিন্তু প্ৰতিজনে নিজ নিজ শ্ৰেণীত জীৱন পাব; প্ৰথম ফল খ্ৰীষ্ট, খ্ৰীষ্টত যি সকল মনোনীত, তেওঁৰ আগমনত সেই মৃত লোক সকলেই উঠিব।
+\p
+\v 24 ইয়াৰ পাছত শেষ হব; কিয়নো তেওঁ সকলো শাসনকৰ্তাৰ ক্ষমতা আৰু পৰাক্ৰম লোপ কৰি পিতৃ ঈশ্বৰৰ হাতত ৰাজ্য শোধাই দিব।
+\v 25 কিয়নো যেতিয়ালৈকে তেওঁ সকলো শত্ৰুক তেওঁৰ ভৰিৰ তল নকৰে, তেতিয়ালৈকে তেওঁ ৰাজত্ব কৰিব লাগিব।
+\v 26 শেষ শত্ৰু যি মৃত্যু, তাকো ধ্বংস কৰা হব।
+\p
+\v 27 কিয়নো তেওঁ সকলোকে বশীভূত কৰি তেওঁৰ ভৰিৰ তলত থলে। কিন্তু সকলোৱে বশীভূত হব বুলি যেতিয়া তেওঁ কয় তেতিয়া যি জনে সকলোকে তেওঁৰ বশীভূত কৰিলে, তেওঁ যে সেইবোৰৰ পৰা বাহিৰ, এয়ে প্ৰকাশিত হয়।
+\v 28 আৰু সকলোৱেই খ্ৰীষ্টৰ বশীভূত হলে, পুত্ৰ নিজে পিতৃ ঈশ্বৰৰ অধীন হব৷ যেন ঈশ্বৰ, যি জনে তেওঁক সকলোৰে ওপৰত অধিকাৰ কৰিবলৈ দিছে, তেৱেঁই সৰ্বেসৰ্বা হয়৷
+\p
+\v 29 আৰু মৃতবিলাকৰ কাৰণে বাপ্তাইজিত হোৱা লোকে কি কৰিব? যদি মৃতবিলাকৰ সমুলি তোলা নহয়, তেনেহলে তেওঁলোকৰ কাৰণে সেই লোক কিয় বাপ্তাইজিত হয়?
+\v 30 আৰু আমিও বা কিয় প্ৰতি মূহুৰ্তত সঙ্কটত পৰো?
+\p
+\v 31 হে প্রিয় ভাই আৰু ভনীসকল, আমাৰ প্ৰভু খ্ৰীষ্ট যীচুত তোমালোকৰ বিষয়ে মোৰ যি গর্ব আছে, তাৰ দোহাই দি কৈছো, প্ৰতি দিনেই মই মৃত্যু-মুখত আছো।
+\v 32 মই যদি মানুহৰ দৰেহে ইফিচত বনৰীয়া জন্তুৰে সৈতে যুদ্ধ কৰিলো, তেনেহলে মোৰ কি লাভ হ’ল? মৃতবিলাক  যদি তোলা নহয়, তেনেহলে “আহক, আমি ভোজন-পান কৰোঁহক; কিয়নো কালিলৈ আমি মৰিম”।
+\p
+\v 33 তোমালোক ভ্ৰান্ত নহবা; কুসঙ্গই সদাচাৰ নষ্ট কৰে।
+\v 34 ধাৰ্মিক ভাৱে সচেতন হোৱা৷ পাপ নকৰিবা; কিয়নো ঈশ্বৰৰ কথাত কোনো কোনো জনৰ যোগ্য জ্ঞান নাই। তোমালোকে লাজ পাবলৈ মই এই কথা কৈছো।
+\p
+\v 35 কিন্তু কিছুমানে কয়, “মৃতবোৰ কেনেকৈ পুনৰুত্থিত হব? আৰু কেনেকুৱা দেহৰ সৈতে তেওঁলোক আহিব?”
+\v 36 হে নিৰ্ব্বোধ, তুমি যি বীজ ৰোপণ কৰিছা, সি নমৰা পৰ্য্যন্ত নগজে;
+\v 37 আৰু পাছত যি ডাল ওলাব, সেয়া তুমি ৰোৱা নাই৷ গোম ধান হওক, বা আন কোনো ধানেই হওক, তুমি গুটি মাথোন ৰোপণ কৰিছা;
+\v 38 কিন্তু ঈশ্বৰে নিজ ইচ্ছাৰে তাক গা দিয়ে, আৰু প্ৰত্যেক গুটিক নিজ নিজ গা দিয়ে।
+\v 39 সকলো মঙহ একে ৰূপ মঙহ নহয়; কিন্তু মানুহ বা পশুৰ হওক, চৰাই বা মাছৰেই হওক, বেলেগ বেলেগ আকৃতিৰ মঙহ আছে।
+\v 40 স্বৰ্গীয় শৰীৰ আছে, পাৰ্থিৱ শৰীৰো আছে; কিন্তু স্বৰ্গীয়বিলাকৰ কান্তি  \f + \ft কান্তি প্ৰভাৱ  \f* এক প্ৰকাৰ আৰু পাৰ্থিৱবিলাকৰ কান্তি এক প্ৰকাৰ।
+\v 41 সূৰ্যৰ গৌৰৱ এক প্ৰকাৰৰ উজ্বল, চন্দ্ৰৰ গৌৰৱ আন এক ধৰণৰ, নক্ষত্ৰবোৰৰো গৌৰৱ অন্য ধৰণৰ; আকৌ তৰাবোৰৰ ক্ষেত্ৰতো এটা তৰাতকৈ আনটো তৰাৰ উজ্বল ভিন্ন হয়।
+\p
+\v 42 সেইদৰে মৃতবিলাকৰ পুনৰুত্থানো একে। যিহক ৰোৱা যায়, সেয়ে ক্ষয়ৰ পাত্ৰ; যিহক তোলা হয়, সেয়ে অক্ষয়তাৰ পাত্ৰ;
+\v 43 যিহক ৰোৱা যায়, সেয়ে অনাদৰৰ পাত্ৰ; যিহক তোলা হয়, সেয়ে গৌৰৱৰ পাত্ৰ; যিহক ৰোৱা যায়, সেয়ে দূৰ্বলতাৰ পাত্ৰ; যিহক তোলা হয়, সেয়ে প্ৰভাৱৰ শক্তি;
+\v 44 যিহক ৰোৱা যায়, সেয়ে স্বাভাবিক দেহ, যিহক তোলা হয়, সেয়ে আত্মিক দেহ। যদি দৈহিক দেহ আছে, তেনেহলে আত্মিক দেহো আছে।
+\p
+\v 45 এইদৰে লিখাও আছে, “প্ৰথম মানুহ আদম জীৱনময় প্ৰাণী হ’ল; কিন্তু শেষৰ আদম জীৱনদায়ক আত্মা হল”।
+\v 46 তথাপি আত্মিক যি, সেয়ে প্ৰথম নহয়; কিন্তু স্বাভাবিক যি সেয়েহে প্ৰথম, যি আত্মিক সেয়ে পাছত হ’ল।
+\p
+\v 47 প্ৰথম মানুহ পৃথিৱীৰ ধূলিৰ পৰা হোৱা, মৃন্ময়; কিন্তু দ্বিতীয় মানুহ স্বৰ্গৰ পৰা অহা।
+\v 48 সেই মৃন্ময় জন যেনে আছিল, মৃন্ময়বোৰো তেনে; আৰু সেই স্বৰ্গীয়লোক সকল, সেই স্বর্গীয় লোক খ্ৰীষ্টৰ দৰে৷
+\v 49 আৰু আমি যেনেকৈ সেই মৃন্ময় জনৰ প্ৰতিমূৰ্তি ধাৰণ কৰিলো, তেনেকৈ সেই স্বৰ্গীয় জনৰ প্ৰতিমূৰ্তিও ধাৰণ কৰিম।
+\p
+\v 50 কিন্তু হে প্ৰিয় ভাই আৰু ভনীসকল তোমালোকক কওঁ, মাংস আৰু তেজ ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ অধিকাৰী হ’ব নোৱাৰে; আৰু ক্ষয়শীল অক্ষয়তাৰ অধিকাৰী হব নোৱাৰে।
+\v 51 চাওক, মই তোমালোকক এটি নিগূঢ়তত্ব কওঁ, আমি সকলোৱেই নিদ্ৰিত নহম; কিন্তু চকুৰ পচাৰতে ৰূপান্তৰিত হম।
+\p
+\v 52 এক মুহুৰ্ততে যেতিয়া শেষ তূৰী বাজিব, তেতিয়া চকুৰ পলকতে সেয়া ঘটিব৷ তুৰি যেতিয়া বাজিব, তেতিয়া মৃত লোক সকল অক্ষয়ণীয় হৈ উত্থিত হব আৰু আমি সকলোৱেই ৰূপান্তৰিত হম।
+\v 53 কিয়নো এই ক্ষয়শীল দেহাই অক্ষয়তাৰ বস্ত্ৰ পিন্ধিব আৰু এই মৃত্যুৰ পাত্ৰই অমৰতাক পিন্ধিব লাগিব।
+\p
+\v 54 পাছত যেতিয়া এই ক্ষয়ৰ দেহাই অক্ষয়তাক আৰু এই মৃত্যুৰ দেহাই অমৰতাক পিন্ধিব, তেতিয়া এই যি কথা লিখা আছে, বোলে-
+\q1 “জয়ৰ অৰ্থে মৃত্যুক গিলি খোৱা হ’ল, সেয়ে সিদ্ধ হব”
+\q1
+\v 55 “হে মৃত্যু, তোমাৰ জয় ক’ত?
+\q1 হে মৃত্যু, তোমাৰ হুল ক’ত?”
+\p
+\v 56 মৃত্যুৰ হুল পাপ আৰু পাপৰ শক্তি বিধান৷
+\v 57 কিন্তু ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দিওঁ, তেওঁ আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰাই আমাক জয় দান কৰিলে।
+\p
+\v 58 এতেকে, হে মোৰ প্ৰিয় ভাই আৰু ভনীসকল তোমালোকে সুস্থিৰ আৰু দৃঢ় সংকল্প কৰা, ঈশ্বৰৰ কার্যত সকলো সময়তে নিজকে সম্পূর্ণৰূপে সপি দিয়া৷ তোমালোকে জানা যে, ঈশ্বৰৰ বাবে কৰা পৰিশ্ৰম ব্যৰ্থ নহয়।
+\c 16
+\s দান তোলাৰ বিধান; পত্ৰৰ উপসংহাৰ 
+\p
+\v 1 পবিত্ৰ লোক সকলৰ কাৰণে দান তোলাৰ বিষয়ে হলে মই গালাতীয়াৰ মণ্ডলীসমূহক যেনেকৈ আদেশ দিলো, তেনেকৈ তোমালোকেও কৰিবা।
+\v 2 সপ্তাহৰ প্ৰথম দিনা তোমালোকৰ উপার্জনৰ পৰা প্ৰতিজনে নিজ নিজ আয় অনুসাৰে নিজৰ ঘৰৰ কোনোবা বিশেষ স্থানত সাঁচি ৰাখিবা৷ মই যেতিয়া তোমালোকৰ ওচৰত উপস্থিত হম, তেতিয়া যেন দান তোলা নহয়৷
+\p
+\v 3 এই কাৰণে মই যেতিয়া উপস্থিত হম, তেতিয়া তোমালোকে যি সকলক যোগ্য বুলি বিবেচনা কৰা তেওঁলোকৰ হাতত সেই দান যিৰূচালেমলৈ দি পঠাবা৷ আমি লিখি দিয়া এখন পত্ৰ তেওঁলোকে প্ৰমাণ স্বৰূপে লৈ যাব৷
+\v 4 যদি আমি যোৱাটো উচিত হয়, তেনেহলে তেওঁলোক আমাৰ লগতে যাব।
+\p
+\v 5 কিন্তু যেতিয়া আমি মাকিদনিয়া  হৈ যাত্ৰা কৰিম  \f + \ft মাকিদনিয়া হৈ মাকিদনিয়াৰ মাজেদি  \f* , তেতিয়া মই তোমালোকৰ ওচৰলৈ আহিম।
+\v 6 তোমালোকৰ লগত কিজানি কিছুদিন থাকিম, হয়তো জাৰ-কালো তোমালোকৰ লগত কটাম; পাছত মই যাব লগীয়া ঠাইলৈ যাবৰ বাবে তোমালোকেই মোক যোৱাৰ ব্যবস্থা কৰি দিব পাৰিবা৷
+\p
+\v 7 এতিয়া মই যাত্ৰা পথত তোমালোকৰ সৈতে সাক্ষাৎ কৰিবলৈ বিচৰা নাই; কাৰণ প্ৰভুৰ ইচ্ছা হলে, তোমালোকৰ লগত কিছুদিন থাকিবলৈ মই আশা কৰি আছো।
+\v 8 তথাপি পঞ্চাশ-দিনীয়া পৰ্বলৈকে মই ইফিচত থাকিম;
+\v 9 কিয়নো কাৰ্যসাধক এখন বহল দুৱাৰ মোৰ বাবে মুকলি হৈছে; আৰু তাত বিৰোধী বহুত আছে।
+\p
+\v 10 এতিয়া যদি তোমালোকৰ ওচৰত তীমথিয় উপস্থিত হয়, তেনেহলে তেওঁ যাতে তোমালোকৰ তাত নিৰ্ভয়ে থাকে, কিয়নো তেওঁ মোৰ দৰেই প্ৰভুৰ কাৰ্য কৰে, কোনেও যেন তেওঁক হেয়ঞ্জান নকৰে৷
+\v 11 কিন্তু তেওঁ যেন মোৰ ওচৰলৈ আহে, এই কাৰণে তোমালোকে তেওঁক কুশলে আগবঢ়ায় থবা; কিয়নো তেওঁ ভাই সকলৰ সৈতে অহালৈ, মই বাট চাই আছো।
+\v 12 এতিয়া আপল্লো ভাইৰ প্ৰসংগত কওঁ, আমি তেওঁক দৃঢ়তাৰে সকলো প্ৰকাৰৰে ভাই সকলৰ সৈতে তোমালোকৰ ওচৰলৈ যাবৰ বাবে, মই তেওঁক বহুত মিনতি কৰিলো; কিন্তু এতিয়া যাবলৈ তেওঁ ঠিৰাং কৰা নাই; তথাপি যেতিয়া সুযোগ পাব, তেতিয়া তেওঁ তোমালোকৰ ওচৰলৈ যাব।
+\p
+\v 13 তোমালোক সজাগ হৈ থাকা; বিশ্বাসত সুস্থিৰ হোৱা, ডেকা সকলৰ দৰে শক্তিমন্ত হোৱা।
+\v 14 তোমালোকৰ সকলো কৰ্ম প্ৰেমেৰে কৰা হওক।
+\p
+\v 15 হে ভাই সকল মই তোমালোকক এই মিনতি কৰিছো, স্তিফানাৰ পৰিয়াল, যি আখায়া দেশৰ প্ৰথম ফল স্বৰূপ আৰু তেওঁলোকে যে পবিত্ৰ লোকৰ পৰিচৰ্যা কৰিবলৈ স্বইচ্ছাৰে ভাৰ ললে, সেই বিষয়ে তোমালোকে জানা;
+\v 16 তোমালোকে এনেকুৱা লোকৰ কাৰ্যত, সাহায্য আৰু পৰিশ্ৰম কৰা সকলৰ বশীভূত হোৱা।
+\p
+\v 17 আমি সকলো আনন্দিত হৈছো, কাৰণ স্তিফান, ফৰ্ত্তূনাত আৰু আখায়িক ইয়ালৈ অহাত তোমালোক নথকাত মোৰ যি অভাৱ আছিল, সেই অভাৱ তেওঁলোকে সম্পূৰ্ণ কৰিলে।
+\v 18 কাৰণ তেওঁলোকে তোমালোকৰ নিচিনাকৈ মোৰ আত্মা জুৰালে; এতেকে তোমালোকে এনে লোকক চিনি পাবলৈ ভুল নকৰিবা।
+\p
+\v 19 এচিয়া দেশৰ মণ্ডলী সমূহে তোমালোকক শুভেচ্ছা জনাইছে৷ আক্কিলা, প্ৰিষ্কা আৰু তেওঁলোকৰ ঘৰত গোট খোৱা মণ্ডলীয়ে তোমালোকক প্ৰভুত শুভেচ্ছা জনাইছে৷
+\v 20 সকলো ভাই, ভনী সকলে তোমালোকক শুভেচ্ছা জনাইছে৷ তোমালোকেও পৰস্পৰে ইজনে সিজনক পবিত্ৰ চুমাৰে শুভেচ্ছা জনাবা৷
+\p
+\v 21 মই, পৌলে, নিজ হাতেৰে এই শুভেচ্ছা বাণী লিখি পঠালো৷
+\v 22 কোনোৱে যদি প্ৰভুক প্ৰেম নকৰে, তেওঁ শাপগ্ৰস্ত হওক। আমাৰ প্ৰভু আহক৷
+\v 23 প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ অনুগ্ৰহ তোমালোকৰ লগত থাকক।
+\v 24 খ্ৰীষ্ট যীচুত মোৰ প্ৰেম তোমালোক সকলোৰে লগত থাকক। আমেন।

48-2CO.usfm

@@ -0,0 +1,409 @@
+\id 2CO
+\ide UTF-8
+\h 2 কৰিন্থীয়া
+\toc1 2 কৰিন্থীয়া
+\toc2 2 কৰিন্থীয়া
+\toc3 2co
+\mt1 2 কৰিন্থীয়া
+\c 1
+\s মঙ্গলাবাদ; পোৱা উপকাৰৰ কাৰণে ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ 
+\p
+\v 1 ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা অনুসাৰে হোৱা খ্ৰীষ্ট যীচুৰ পাঁচনি পৌল, আৰু তীমথিয় ভাই - কৰিন্থত থকা ঈশ্বৰৰ মণ্ডলী আৰু গোটেই আখায়া দেশত থকা সকলো পবিত্ৰ লোকৰ সমীপলৈ:
+\v 2 আমাৰ পিতৃ ঈশ্বৰ আৰু প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা তোমালোকলৈ অনুগ্ৰহ আৰু শান্তি হওক।
+\p
+\v 3 আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পিতৃ ঈশ্বৰ ধন্য হওক; তেৱেঁই দয়ালু পিতৃ আৰু সকলো সান্ত্বনাৰ ঈশ্বৰ।
+\v 4 আমি নিজে ঈশ্বৰৰ পৰা যি সান্ত্বনা পাওঁ, সেই সান্ত্বনাৰে যেন ক্লেশত থকা সকলক সান্ত্বনা দিব পাৰো, এই কাৰণে তেওঁ আমাৰ ক্লেশৰ মাজত আমাক সান্ত্বনা দিয়ে।  \f + \ft গীত 86:17; যিচ 51:12, 13; যো 14:16-18; 1 থি 2:16, 17  \f*
+\p
+\v 5 কিয়নো খ্ৰীষ্টৰ দুখ আমাৰ বাবে যেনেকৈ উপচি পৰে, তেনেকৈ খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰাই আমাৰ সান্ত্বনাও উপচি পৰে।
+\v 6 কিন্তু আমি যদি যন্ত্রণাগ্রস্ত, তেনেহলে সেয়ে তোমালোকৰ সান্ত্বনা আৰু পৰিত্রাণ নাইবা আমি যদি সান্ত্বনা প্রাপ্ত, তেনেহলে সেই জনো তোমালোকৰ সান্ত্বনাৰ বাবেs আৰু সেই সান্ত্বনাই, আমি ভোগ কৰা একে দুখকে ধৈৰ্যৰে সহন কৰাই, নিজ কাৰ্য সাধন কৰে।
+\v 7 আৰু তোমালোক যেনেকৈ দুখভোগৰ, তেনেকৈ সান্ত্বনাৰো যে সহভাগী ইয়াকে জানিবলৈ পাই,  \f + \ft মথি 5:4; 2 তী 2:12; 1 পি 5:10  \f* তোমালোকৰ অৰ্থে আমাৰ আশা নিশ্চিত হৈ আছে।
+\p
+\v 8 কিয়নো, হে ভাইসকল, এচিয়া দেশত আমাৰ ওপৰত যি ক্লেশ ঘটিছিল, সেই বিষয়ে তোমালোকে নজনাকৈ থকা আমাৰ ইচ্ছা নাই: সেই ক্লেশত অধিক পৰিমাণে শক্তিৰ অতিৰিক্ত ৰূপে এনে ভাৰগ্ৰস্থ হলো যে, আমাৰ জীৱনৰো আশা নাছিল।
+\v 9 প্ৰকৃতপক্ষে, আমি মৃত্যুদণ্ড পোৱাৰ যোগ্য আছিলো৷ সেয়েহে আমি নিজৰ ওপৰত ভাৰসা নকৰোঁহক, কিন্তু ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে যি জন মৃত্যুৰ পৰা তোলোতা, সেই জন ঈশ্বৰত ভাৰসা ৰাখোহঁক৷
+\v 10 তেৱেঁই ইমান ভয়ঙ্কৰ মৃত্যুৰ পৰা আমাক উদ্ধাৰ কৰিলে আৰু কৰি আছে আৰু আগলৈকো উদ্ধাৰ কৰি থাকিব  \f + \ft গীত 34:19, 20; 2 তী 4:16-18  \f* বুলি আমি তেওঁতেই আশা ৰাখিছো;
+\p
+\v 11 ইয়াতে তোমালোকেও প্ৰাৰ্থনা কৰাৰ যোগেদি আমাৰ অৰ্থে সহকাৰী হৈ আছা। অনেকৰ দ্বাৰাই যি অনুগ্ৰহৰ বৰ আমাক দিয়া হ’ল, তাৰ কাৰণে, অনেকৰ দ্বাৰাই আমাৰ অৰ্থে ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ কৰা হয়।
+\s পৌলক দিয়া, মিছা অপবাদৰ বিষয়ে তেওঁৰ উত্তৰ 
+\p
+\v 12 এতিয়া আমাৰ গৌৰৱ এয়ে যে, আমাৰ বিবেকে সাক্ষ্য দিয়ে, মাংসিক জ্ঞানেৰে নহয়, কিন্তু ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহেৰে জগতলৈ, এনে কি, অধিক পৰিমাণে তোমালোকলৈ ঈশ্বৰে দিয়া পবিত্ৰতা আৰু অকপটতাৰে সৈতে আমি আচৰণ কৰিলো।
+\v 13 তোমালোকে পঢ়িব নোৱাৰা আৰু বুজি নোপোৱা, এনে কোনো কথা আমি তোমালোকলৈ লিখা নাই; এই বিষয়ত মই সুনিশ্চিত।
+\v 14 এনেদৰে তোমালোকে আগেয়েও আমাক কিছু পৰিমাণে বুজি পাইছা, আমাৰ প্ৰভু যীচুৰ দিনত যেনেকৈ তোমালোক আমাৰ, তেনেকৈ আমিও তোমালোকৰ গৌৰৱৰ কাৰণ হম।
+\p
+\v 15 কাৰণ এই বিষয়ে মোৰ দৃঢ় প্ৰত্যয় যে, তোমালোকে দ্বিতীয় অনুগ্ৰহ পাবৰ কাৰণে, মই আগেয়ে তোমালোকৰ তালৈ যাম৷
+\v 16 আৰু তোমালোকক দেখা কৰি, পাছত তাৰ পৰাই মাকিদনিয়া দেশলৈ গৈ, পাছত মাকিদনিয়াৰ পৰা তোমালোকৰ ওচৰলৈ উলটি আহি, যিহূদিয়ালৈ যাবৰ বাবে তোমালোকৰ দ্বাৰাই আগবঢ়ায় থোৱা হম।
+\p
+\v 17 যেতিয়া এই ধৰণে ভাবিলো, মই জানো অস্থিৰতা দেখুৱাইছিলো? নাইবা মই যি ভাবো, সেয়ে মোত ‘হয়, হয়’, পাছে ‘নহয়, নহয়’ হবলৈ, মই মাংস অনুসাৰে ভাবো নে?
+\v 18 কিন্তু ঈশ্বৰ বিশ্বাসী; এই কাৰণে তোমালোকক এবাৰ ‘হয়’, পাছত ‘নহয়’, এই ধৰণে আমি নকওঁ।
+\p
+\v 19 কিয়নো আমাৰ দ্বাৰাই, অৰ্থাৎ মোৰ, চীল আৰু তীমথিয়ৰ  \f + \ft পাঁ 18:5  \f* দ্বাৰাই তোমালোকৰ আগত যি জনৰ কথা প্রচাৰ কৰা হৈছিল, সেই জনা ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ বাবে, ‘হয়’ পাছত ‘নহয়’ এনে নহয়; কিন্তু তেওঁত চিৰকাল ‘হয়’হে হয়।
+\v 20 কিয়নো ঈশ্বৰৰ সকলো প্ৰতিজ্ঞা তেওঁত হয়৷ এই কাৰণে, আমাৰ যোগেদি ঈশ্বৰৰ মহিমা হবলৈ, তেওঁৰ দ্বাৰাই ‘আমেন’ বুলিও কওঁ।
+\p
+\v 21 এতিয়া এই জন ঈশ্বৰে, তোমালোকৰ সৈতে আমাকো খ্ৰীষ্টত স্থিৰ কৰিছে আৰু আমাক অভিষিক্ত কৰিলে৷  \f + \ft যো 2:20, 27  \f*
+\v 22 তেৱেঁই আমাৰ হৃদয়ত বইনাস্বৰূপে পবিত্ৰ আত্মা দি আমাৰ জীৱনত মোহৰো মাৰিলে।  \f + \ft ইফি 1:13, 14; 4:30  \f*
+\p
+\v 23 তোমালোকলৈ মোৰ মৰম থকা বাবেই, মই এতিয়ালৈকে কৰিন্থলৈ যোৱা নাই, মোৰ প্ৰাণৰ ওপৰত ঈশ্বৰকহে এই কথাৰ সাক্ষী লৈছো।
+\v 24 আমি যে তোমালোকৰ বিশ্বাসৰ ওপৰত প্ৰভুত্ব কৰিছো, এনে নহয়, কিন্তু তোমালোকৰ আনন্দৰ সহকাৰী হৈছো, কিয়নো তোমালোক বিশ্বাসত স্থিৰ হৈ আছা।
+\c 2
+\p
+\v 1 সেয়েহে কিছুমান দুখজনক পৰিস্থিতিৰ বাবে পুনৰাই তোমালোকৰ ওচৰলৈ নাযাওঁ বুলি মই নিজৰ বিষয়ত বিবেচনা কৰিলো৷
+\v 2 কিয়নো মই যদি তোমালোকক বেজাৰ দিওঁ, তেনেহলে মোক আনন্দিত কৰোঁতা কোন থাকিব? কেৱল মোৰ দ্বাৰাই বেজাৰ পোৱা সেই লোকেই থাকিব?
+\p
+\v 3 আৰু এই সকলোবোৰ কথা লিখিলো, যাতে যেতিয়া মই আহিম, তেতিয়া যি জনৰ ওচৰৰ পৰা আমি আনন্দ পোৱা উচিত, সেই জনৰ পৰা যেন দুখ পাব লগীয়া নহয়। কিয়নো তোমালোকৰ বিষয়ে মোৰ দৃঢ় বিশ্বাস এই যে, আমাৰ আনন্দত তোমালোক সকলোৱে আনন্দিত হবা।।
+\v 4 বহু কষ্ট, মনো-বেদনা, আৰু চকুৰ পানীৰে তোমালোকলৈ লিখিলো। মই তোমালোকক দুখ দিবলৈ বিচৰা নাই, কিন্তু বুজাবলৈ বিচাৰিছো যে, মই তোমালোকক কিমান প্ৰেম কৰো।
+\p
+\v 5 কিন্তু কোনোৱে যদি দুখ দি থাকে, তেনেহলে তেওঁ অকল মোক দুখ দিলে এনে নহয়; বেছি বঢ়াই নকলেও মই এটা কথা কওঁ যে, তেওঁ তোমালোক সকলোকে দুখ দিলে।
+\v 6 এনে মানুহলৈ অধিক ভাগ লোকে দিয়া শাস্তিয়েই যথেষ্ট।
+\v 7 এতেকে তাতকৈ এনে মানুহক তোমালোকে ক্ষমা কৰা আৰু সান্ত্বনা দিয়া উচিত। নহলে তেওঁ হয়তো অতিৰিক্ত মনৰ দুখত হতাশ হৈ পৰিব।
+\p
+\v 8 মই তোমালোকক উৎসাহিত কৰিছো, এনে ব্যক্তিক যে তোমালোকে এতিয়াও প্ৰেম কৰা, ইয়াকে মুকলি ভাবে বুজিব দিয়া৷
+\v 9 কিয়নো সকলো বিষয়ত তোমালোক আজ্ঞাধীন হয় নে নহয়, তাৰ প্ৰমাণ পোৱাৰ আশয়েৰে লিখিলো।
+\p
+\v 10 যদি তোমালোকে কোনো এজনৰ দোষ ক্ষমা কৰা, তেনেহলে ময়ো সেইদৰে ক্ষমা কৰো৷ এই কাৰণে মই যদি কিবা ক্ষমা কৰিলো, তেনেহলে যি ক্ষমা কৰিলো, খ্ৰীষ্টৰ সাক্ষাতে তোমালোকৰ কাৰণেই ইয়াক কৰিলো;
+\v 11 কিয়নো চয়তানে যেন আমাৰ ওপৰত ছল নাপায়, কাৰণ তাৰ পৰিকল্পনা আমি নজনা নহওঁ।
+\s ঐশ্বৰিক নতুন নিয়মৰ উৎকৃষ্টতা 
+\p
+\v 12 খ্ৰীষ্টৰ শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰিবৰ কাৰণে মই ত্রোৱা নগৰলৈ আহোতে, যদিও প্ৰভুৰ দ্বাৰাই মোলৈ এখন দুৱাৰ মুকলি কৰা হৈছিল,
+\v 13 মোৰ ভাই তীতক তাত লগ নোপোৱাত, মোৰ আত্মাত একো শান্তি নাপালো; সেয়েহে তেওঁলোকক এৰি বিদায় লৈ মাকিদনিয়ালৈ আহিলো।
+\p
+\v 14 কিন্তু সেই ঈশ্বৰ ধন্য, যি জনাই আমাক সদায় খ্ৰীষ্টত জয়যুক্ত হবলৈ পথ দেখুৱাই আৰু আমাৰ দ্বাৰাই তেওঁৰ জ্ঞানৰূপ সুগন্ধ সকলো ঠাইতেই প্ৰকাশ কৰে।
+\v 15 কিয়নো পৰিত্ৰাণৰ পাত্ৰ আৰু বিনাশৰ পাত্ৰ সকলৰ মাজত আমি ঈশ্বৰলৈ খ্ৰীষ্টৰ সুঘ্ৰাণ স্বৰূপ।
+\v 16 যি সকল হেৰাই গৈছে, তেওঁলোকৰ ওচৰত আমি মৃত্যুৰ পৰা উৎপন্ন মৃত্যুজনক গন্ধ; কিন্তু যি সকলে পৰিত্রাণ পালে, তেওঁলোকৰ ওচৰত আমি জীৱনৰ পৰা উৎপন্ন জীৱনদায়ক গন্ধ। এনে কৰ্মৰ যোগ্য কোন আছে?
+\v 17 কিয়নো অধিক ভাগ মানুহৰ দৰে আমি ঈশ্বৰৰ বাক্যত ভাঁজ দিওঁতা নহওঁ; কিন্তু অকপটতাৰে কোৱাৰ দৰে, আৰু ঈশ্বৰৰ পৰা শিক্ষা পাই কোৱাৰ দৰে, আমি ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে, খ্ৰীষ্টত কথা কওঁ।
+\c 3
+\p
+\v 1 আমি নিজৰ প্ৰশংসা কৰিবলৈ আকৌ আৰম্ভ কৰিছো নে? নাইবা তোমালোকলৈ বা তোমালোকৰ পৰা সুখ্যাতিৰ পত্ৰ পাবলৈ, কোনো কোনো লোকৰ নিচিনাকৈ আমাৰো প্ৰয়োজন আছে নে?
+\v 2 আমাৰ হৃদয়ত লিখা আৰু সকলো মানুহে পঢ়ি জনিব পৰা সুখ্যাতিৰ পত্ৰ তোমালোকেই হৈ আছে৷  \f + \ft কৰি 9:2  \f*
+\v 3 তোমালোক আমাৰ দ্বাৰাই খ্ৰীষ্টৰ পৰা সম্পাদিত হোৱা পত্ৰ স্বৰূপে প্ৰকাশিত হ’ল, সেয়ে চিয়াঁহীৰে নহয়, কিন্তু জীৱনময় ঈশ্বৰৰ আত্মাৰ দ্বাৰাইহে লিখা; শিলৰ ফলিতো নহয়, কিন্তু মাংসময় হৃদয়ৰূপ ফলিতহে লিখা হ’ল,
+\v 4 আৰু ঈশ্বৰৰ প্ৰতি এয়ে দৃঢ় প্ৰত্যয় আমি খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰাই পালো।
+\v 5 আমি নিজে নিজে মীমাংসা কৰিবলৈ নিজ গুণেৰেই যে যোগ্য হওঁ, এনে নহয়; কিন্তু আমাৰ সেই যোগ্যতা ঈশ্বৰৰ পৰাহে হয়৷
+\v 6 তেৱেঁই আমাক নতুন নিয়মৰ পৰিচাৰক হবলৈ যোগ্য কৰিলে৷  \f + \ft ইফি 3:7  \f* সেয়া আখৰৰ নহয়, কিন্তু আত্মাৰহে; কিয়নো আখৰৰ লিখনিবোৰে বধ কৰে, কিন্তু আত্মাই জীৱন দিয়ে।
+\p
+\v 7 কিন্তু মৃত্যুৰ যি পৰিচৰ্যা শিলত কটা  \f + \ft যা 31:18  \f* আখৰৰ লিখনিৰে প্ৰমাণিত হ’ল, সেয়ে এনে প্ৰতাপযুক্ত হৈছিল যে, ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলে মোচিৰ মূখলৈ একেথৰে চাব নোৱাৰিলে,  \f + \ft যা 34:29, 30  \f* যদিও সেই প্ৰতাপ ক্ৰমান্বয়ে কমি গৈছিল,
+\v 8 তেনেহলে আত্মাৰ পৰিচৰ্যা তাতকৈয়ো প্ৰতাপযুক্ত নহব নে?
+\p
+\v 9 কিয়নো দণ্ডাজ্ঞাৰ পৰিচৰ্যা যদি প্ৰতাপযুক্ত হয়, তেনেহলে ধাৰ্মিকতাৰ পৰিচৰ্যা তাতকৈয়ো অধিক প্ৰতাপযুক্ত হয়!
+\v 10 কাৰণ এনে অতিৰিক্ত প্ৰতাপৰ কাৰণে এই বিষয়ে সেই প্ৰতাপযুক্ত পৰিচৰ্যাৰ গৌৰৱ নাইকিয়া হ’ল।
+\v 11 কাৰণ লুপ্ত হৈ যোৱাটো যদি কান্তিযুক্ত, তেনেহলে সদায় থকাটো তাতকৈ অধিক প্ৰতাপযুক্ত।
+\s ঈশ্বৰৰ সহ-কাৰ্যকাৰী সকলৰ পৰিচৰ্যা পদ 
+\p
+\v 12 আমাৰ এনে আশা থকাত, আমি অতি উদাৰ চিত্তেৰে কথা কওঁ,
+\v 13 আৰু ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলে, সেই লুপ্ত হৈ যোৱাটোৰ শেষ যেন একেথৰে চাবলৈ নাপায়, এই কাৰণে মোচিয়ে যেনেকৈ তেওঁৰ মুখত ওৰণি ললে, আমি তেনেকৈ নকৰো।
+\p
+\v 14 কিন্তু তেওঁলোকৰ মন কঠিন কৰা হ’ল৷ কিয়নো যেতিয়া পুৰণি বিধান পঢ়া হয়, তেতিয়া তেওঁলোকে আজিও সেই একে ওৰণি লয়। সেই ওৰণি এতিয়াও আঁতৰাই দিয়া হোৱা নাই, কাৰণ একমাত্র খ্রীষ্টৰ যোগেদিহে সেয়া সম্ভৱ হ’ল।
+\v 15 কিন্তু এতিয়ালৈকে মোচিৰ পুস্তক পঢ়োঁতে, তেওঁলোকৰ হৃদয়ত সদায় ওৰণি আছে।
+\v 16 কিন্তু যেতিয়া কোনো ব্যক্তি প্ৰভুলৈ ঘূৰে, তেতিয়া সেই ওৰণি আতৰাই দিয়া হয়।
+\p
+\v 17 প্ৰভুৱেই আত্মা; আৰু প্ৰভুৰ আত্মা য’ত, তাতেই স্বাধীনতা।
+\v 18 আৰু আমি সকলোৱে, ওৰণি নোলোৱা মুখেৰে দৰ্পণত দেখাৰ দৰে প্ৰভুৰ গৌৰৱ চাওতে চাওতে, সেই গৌৰৱৰ পৰা গৌৰৱ পাই, আত্মাৰূপ প্ৰভুৰ দ্বাৰাই পৰিণত হোৱাৰ দৰে পৰিণত হৈ, সেই একে প্ৰতিমূৰ্তিৰ হব লাগিছো।
+\c 4
+\s তেওঁলোকৰ সৰলতা আৰু সাহস 
+\p
+\v 1 এতেকে আমি এই পৰিচৰ্যা পদ পোৱাত, আৰু একেদৰে দয়া লাভ কৰাত, কেতিয়াও আমি নিৰুৎসাহ নহওঁ;
+\v 2 কিন্তু লাজৰ গুপুত কাৰ্য ত্যাগ কৰি, ধুৰ্ত্তাচাৰী নহৈ আৰু ঈশ্বৰৰ বাক্যত ভাঁজ নিদি, সত্যতা প্ৰকাশ কৰি, ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত সকলো মানুহৰ বিবেকৰ আগত নিজকে যোগ্যপাত্ৰ দেখুৱাইছো।
+\p
+\v 3 কিন্তু আমাৰ শুভবাৰ্তা যদি ঢকা হয়, তেনেহলে বিনাশৰ পাত্ৰ সকললৈহে ঢকা হয়;
+\v 4 ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি  \f + \ft যো 14:18; কল 1:15; ইব্ৰী 1:3  \f* যি খ্ৰীষ্ট, তেওঁৰ গৌৰৱ প্ৰকাশক শুভবাৰ্তাৰ দীপ্তি যেন প্ৰকাশিত নহয়, এই কাৰণে এই যুগৰ দেৱতাই  \f + \ft যো 14:30  \f* সেই অবিশ্বাসী লোক সকলৰ জ্ঞান-চকু অন্ধ কৰিলে।
+\p
+\v 5 কাৰণ আমি নিজক নহয়, কিন্তু যীচু খ্ৰীষ্টক প্ৰভু আৰু যীচুৰ কাৰণে নিজক তোমালোকৰ দাস  \f + \ft কৰি 9:19  \f* বুলি প্রচাৰ কৰো।
+\v 6 যীচু খ্ৰীষ্টৰ মুখত ঈশ্বৰৰ গৌৰৱ প্ৰকাশক জ্ঞানৰূপে দীপ্তি প্ৰকাশ কৰিবলৈ, যি ঈশ্বৰে কলে, “কিয়নো আন্ধাৰৰ মাজৰ পৰা পোহৰ প্ৰকাশিত হব”, সেই ঈশ্বৰে আমাৰ হৃদয়ত পোহৰ প্ৰকাশ কৰিলে।
+\s তেওঁলোকৰ দূৰ্বলতা আৰু ধৈৰ্য 
+\p
+\v 7 শক্তিৰ বাহুল্যতা যেন আমাৰ পৰা নহয়, কিন্তু ঈশ্বৰৰ হয়, এই কাৰণে মাটিৰ পাত্ৰ যি আমি, আমাৰ জীৱনত সেই দীপ্তিৰূপ ধন আছে;
+\v 8 আমি সকলোতে ক্লেশ ভোগ কৰিও, ঠেকত পৰা নহওঁ; উদিগ্ন হৈয়ো, নিৰাশ নহওঁ;
+\v 9 তাড়না পায়ো, অনাথ নহওঁ; পেলোৱা হৈয়ো, বিনষ্ট নহওঁ;
+\v 10 আমি সদায় যীচুৰ মৃত্যু শৰীৰত লৈ ফুৰিছো,  \f + \ft গীত 44:22; ৰো 8:34  \f* যাতে যীচুৰ জীৱন আমাৰ শৰীৰত প্ৰকাশিত হয়।
+\p
+\v 11 কিয়নো জীয়াই থকা যি আমি, আমাৰ মৰ্ত্ত্য মাংসত যীচুৰ জীৱন প্ৰকাশিত হবলৈ, আমি যীচুৰ কাৰণে সদায় মৃত্যুৰ হাতত সমৰ্পিত হৈছো।
+\v 12 এইদৰে মৃত্যুৱে আমাৰ জীৱনত, কিন্তু জীৱনে তোমালোকত নিজ কাৰ্য সাধন কৰিছে।
+\p
+\v 13 কিন্তু যেনেকৈ লিখা আছে,  \f + \ft গীত 116:10  \f* বোলে “মই বিশ্বাস কৰিলো, এই হেতুকে কথা কলো”; তেনেকৈ আমিও সেই একেই বিশ্বাসজনক আত্মা পোৱাত, বিশ্বাস কৰিছো, এই হেতুকে কথা কৈছো৷
+\v 14 কাৰণ যি জনে প্ৰভু যীচুক তুলিলে  \f + \ft ৰো 8:11  \f* তেৱেঁই যে যীচুৰ লগত আমাকো তুলিব আৰু তেওঁলোকে সৈতে আমাকো উপস্থিত কৰিব, সেই বিষয়ে আমি জানো।
+\v 15 কিয়নো এইবোৰ তোমালোকৰ কাৰণেহে হৈছে, যাতে অনেক লোকে ঈশ্বৰৰ মহিমাৰ অর্থে অনুগ্রহ পাই ধন্যবাদত উপচি পৰে।
+\s স্বৰ্গ-বাসৰ আশা 
+\p
+\v 16 এই কাৰণে আমি নিৰুৎসাহ নহওঁ; যদিও আমাৰ বাহ্যিক পুৰুষ বিনষ্ট হৈ আছে, তথাপি আমাৰ আন্তৰিক পুৰুষ দিনে দিনে নতুন হৈ উঠিছে।
+\v 17 আমাৰ এই লঘু আৰু ক্ষন্তেকীয়া দুখ-কষ্ট, আমি লাভ কৰিব লগীয়া অনন্ত গৈৰৱৰ লগত কোনো  তুলনাই নহয়।
+\v 18 এই কাৰণে দৃশ্য বস্তুলৈ নাচাই, অদৃশ্য বস্তুলৈ চাই থাকোহঁক৷ কাৰণ দৃশ্য বস্তু অলপদিনীয়া; কিন্তু অদৃশ্য বস্তু অনন্তকলীয়া।
+\c 5
+\p
+\v 1 কিয়নো আমি জানো যে, যি তম্বুৰূপ পাৰ্থিৱ ঘৰত আমি আছো, সেয়া যদি ভগ্ন হয়, তেনেহলে বিনাহাতে সজা ঈশ্বৰে থাকিবলৈ দিয়া এক অনন্তকলীয়া ঘৰ স্বৰ্গত আছে।
+\v 2 কাৰণ আমি ইয়াৰ ভিতৰত কেঁকাই থাকি, স্বৰ্গৰ পৰা হোৱা আমাৰ সেই ঘৰৰূপ বস্ত্ৰেৰে ঢকা হ’বলৈ অতিশয় হাবিয়াহ কৰিছোঁ।
+\v 3 বাস্তৱিকতে তাৰে ঢকা হ’লে, আমি উলঙ্গ হৈ নপৰিম।
+\p
+\v 4 আমি যে কেঁকাই আছোঁ, এই তম্বুত থাকি, ভাৰগ্ৰস্তহৈহে কেঁকাই আছোঁ; কাৰণ আমি বিবস্ত্ৰ হবলৈ ইচ্ছা নকৰো; কিন্তু জীৱনৰ দ্বাৰাই যেন মৰ্ত্ত্যক গিলি পেলোৱা হয়, এই কাৰণে বস্ত্ৰেৰে ঢকা হবলৈহে ইচ্ছা কৰো।
+\v 5 ইয়াৰ বাবে যি জনে আমাক প্ৰস্তুত কৰিলে, তেওঁ ঈশ্বৰ; আৰু তেৱেঁই আমাক বইনা স্বৰূপে পবিত্ৰ আত্মা দিলে।
+\p
+\v 6 এতেকে সদায় দৃঢ় বিশ্বাসী হোৱা কাৰণে জানিবা যে, এই শৰীৰত নিবাস কৰালৈকে প্ৰভুৰ পৰা দূৰত প্ৰবাস কৰিছো;
+\v 7 (কিয়নো আমি দেখাৰ দ্বাৰাই চলা নাই, বিশ্বাসৰ দ্বাৰাইহে চলিছো;)
+\v 8 এতেকে আমি সাহিয়াল হৈছোৱেই; শৰীৰৰ পৰা দূৰত প্ৰবাস আৰু প্ৰভুৰ লগত নিবাস কৰাই ভাল দেখিছো।
+\p
+\v 9 এই হেতুকে নিবাস কৰো বা প্ৰবাস কৰো, তেওঁৰ প্ৰিয়পাত্ৰ হবলৈহে আমি যত্ন কৰি আছো।
+\v 10 কিয়নো প্ৰতিজনে কৰা কৰ্ম ভাল হওক বা বেয়া হওক, শৰীৰৰ দ্বাৰাই কৰা কৰ্মৰ ফল পাবলৈ, আমি সকলোৱে খ্ৰীষ্টৰ বিচাৰৰ আসনৰ আগত প্ৰকাশিত হব লাগিব।
+\s প্ৰচাৰক সকলৰ কাৰ্য, পৰীক্ষা আৰু লক্ষ্য 
+\p
+\v 11 এই কাৰণে প্ৰভুৰ ভয় কি, ইয়াক জানিবলৈ পোৱাত আমি লোক সকলক প্ৰবৃত্তি জন্মাইছো; কিন্তু ঈশ্বৰৰ আগত আমি প্ৰকাশিত হৈ আছো আৰু মই আশা কৰো যে, তোমালোকৰ বিবেকতো আমি প্ৰকাশিত হৈ আছো৷
+\v 12 তোমালোকলৈ আমি আকৌ আমাৰ প্ৰশংসা আগবঢ়াইছো, এনে নহয়, কিন্তু যি সকলে হৃদয়ৰ কথাত নহয়, মৌখিক কথাত গৌৰৱ কৰে, তেওঁলোকৰ আগত তোমালোকে আমাৰ অৰ্থে গৌৰৱ কৰি উত্তৰ দিবলৈহে তোমালোকক উপায় দিছো।
+\p
+\v 13 কিয়নো আমি যদি হতবুদ্ধি হৈছো, তেনেহলে ঈশ্বৰৰ কাৰণেহে হৈছো।
+\v 14 কাৰণ খ্ৰীষ্টৰ প্ৰেমে আমাক নিযন্ত্ৰণ  কৰিছে; কিয়নো আমি নিশ্চয় কৰিলো যে, সকলোৰে কাৰণে এজন মৰিল, এতেকে সকলোৱে মৰিল৷
+\v 15 আৰু খ্ৰীষ্টে সকলোৰে বাবে মৰিল, এই আশয়েৰে জীৱন পোৱা সকলে যেন নিজৰ কাৰণে জীয়াই নাথাকি, তেওঁলোকৰ অৰ্থে মৃত্যুভোগ কৰা আৰু পুনৰুত্থিত হোৱা জনৰ বাবেহে যেন জীয়াই থাকে।
+\p
+\v 16 এই কাৰণে এতিয়াৰে পৰা কোনো এজনকে আমি মাংস অনুসাৰে নাজানিম; একেদৰে খ্ৰীষ্টক আগেয়ে মাংস অনুসাৰে জানিলেও, এতিয়াৰ পৰা নাজানিম।
+\v 17 এতেকে কোনো যদি খ্ৰীষ্টত আছে, তেনেহলে তেওঁ নতুন সৃষ্টি। পুৰণিবোৰ লুপ্ত হ’ল; চোৱা, নতুন হ’ল।
+\p
+\v 18 কিন্তু যি ঈশ্বৰে খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰাই তেওঁৰে সৈতে আমাক মিলন কৰালে আৰু সেই মিলনৰ পৰিচৰ্যা পদ আমাক দিলে; সেই ঈশ্বৰৰ পৰাই এই সকলো হয়।
+\v 19 সেই মিলনৰ কথা এই, ঈশ্বৰে খ্ৰীষ্টত, জগতখনৰ অপৰাধবোৰ নিলিখি;  তেওঁৰে সৈতে মিলন কৰিলে, তেওঁলোকৰ আৰু সেই মিলনৰ বার্তা আমাক গতাই দিলে।
+\p
+\v 20 এতেকে ঈশ্বৰে আমাক ৰাজদূত পাতি, আমাৰ দ্বাৰাই মিনতি কৰোঁৱাৰ দৰে আমি খ্ৰীষ্টৰ কাৰণে ৰাজদূতৰ কৰ্ম কৰিছো৷ খ্ৰীষ্টৰ হৈ এই বিনয় কৰো: “তোমালোকে ঈশ্বৰৰ সৈতে মিলন হোৱা!”
+\v 21 তেওঁ আমাক খ্ৰীষ্টত ঈশ্বৰীয় ধাৰ্মিকতা স্বৰূপ হবলৈ, পাপ নকৰা জনকে পাপী কৰি, তেওঁকে আমাৰ পাপৰ বাবে ক্ৰুচত বলি স্বৰূপে উৎসর্গ কৰিলে।   \f + \ft যিচ 53:9; গালা 3:13, 14; 1 পি 2:24  \f*
+\c 6
+\p
+\v 1 আৰু সেয়ে, আমি খ্ৰীষ্টৰ সহকাৰী হৈ, এই মিনতিও কৰিছো যে, তোমালোকে ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহ ব্যৰ্থৰূপে গ্ৰহণ কৰা নহবা৷
+\v 2 কিয়নো তেওঁ কৈছে,  \f + \ft যিচ 49:8  \f*
+\q1 “মই গ্ৰাহ্যকালত তোমাৰ প্ৰাৰ্থনা শুনিলো;
+\q1 আৰু পৰিত্ৰাণৰ দিনা তোমাৰ উপকাৰ কৰিলো।” চোৱা, এতিয়া পৰমগ্ৰাহ্য কাল; এতিয়াই পৰিত্রাণৰ দিন৷
+\v 3 সেই পৰিচৰ্যা পদ যেন কলঙ্কিত নহয়, এই কাৰণে আমি কোনো কথাত বিঘিনি নজন্মাও।
+\p
+\v 4 বৰং, আমি নিজক ঈশ্বৰৰ পৰিচাৰক হিচাপে, আমাৰ এই সকলো কৰ্মৰ দ্বাৰাই যোগ্যপাত্ৰ দেখুৱাইছো; সেয়েহে অনেক প্ৰকাৰ ধৈৰ্য, ক্লেশ, দুখ, সঙ্কট,
+\v 5 কোব, বন্দীশালত থকা, হুৰামুৰা, পৰিশ্ৰম, পৰ দিয়া, লঘোন,
+\v 6 শুদ্ধতা, জ্ঞান, চিৰসহিষ্ণুতা, মৰম, পবিত্ৰ আত্মাত, অকপট প্ৰেম অৰ্থাৎ স্নেহ;
+\v 7 সত্যৰ বাক্যত, ঈশ্বৰৰ শক্তিত, সোঁ আৰু বাওঁফালে ধাৰ্মিকতাৰ অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰৰ সৈতে, যোগ্যপাত্ৰ দেখুৱাইছো ৷
+\p
+\v 8 কোনো কোনোৱে আমাক সন্মান জনায়, কোনো কোনোৱে লাজ দিয়ে, কোনোৱে  আমাক লাজৰ কথা কয়, কোনোৱে বেয়া বুলি কয়, আমি প্ৰবঞ্চকৰ নিচিনা, কিন্তু সত্যবাদী;
+\v 9 অবিদিতৰ নিচিনা, কিন্তু সুবিদিত; মৰো মৰো হোৱাৰ নিচিনা, কিন্তু চোৱা জীয়াই আছো; শাস্তি পোৱাৰ নিচিনা, কিন্তু হত হোৱা নাই৷
+\v 10 শোক কৰাৰ নিচিনা, কিন্তু সদায় আনন্দিত; দৰিদ্ৰৰ নিচিনা, কিন্তু অনেকক ধনৱন্ত কৰোতা; একো নথকাৰ নিচিনা, কিন্তু আমাৰ সকলো আছে।
+\s কৰিন্থীয়া সকলৰ প্ৰতি পৌলৰ উদগণি 
+\p
+\v 11 কৰিন্থীয়া সকল, আমি তোমালোকৰ বাবে, আমাৰ সকলো সত্যতাৰ বিষয়ে কলো আৰু আমাৰ হৃদয়ো বহল।
+\v 12 তোমালোকৰ হৃদয় আমাৰ জীৱনত সঙ্কুচিত হোৱা নাই, কিন্তু নিজ নিজ অন্তৰতহে সঙ্কুচিত হৈ আছে৷
+\v 13 কিন্তু একে প্ৰকাৰৰ প্ৰতিদান কৰিবলৈ, সান্ত্বনাত থকা সকলক কোৱাৰ দৰে কৈছো, তোমালোকৰ হৃদয় বহল ভাৱে মুকলি কৰা।
+\p
+\v 14 তোমালোক অবিশ্বাসী সকলৰ সৈতে  সমান ভাবে যোঁতা নহবা; কিয়নো ধাৰ্মিকতা আৰু অধৰ্মৰ মাজত পৰস্পৰৰ কি সম্পৰ্ক? আন্ধাৰে সৈতে পোহৰৰ বা কি সহভাগিতা?
+\v 15 বেলিয়ালে  \f + \ft ধূৰ্ত প্ৰকৃতিৰ লোক বা চয়তান  \f* সৈতে খ্ৰীষ্টৰ কি মিলন? অবিশ্বাসী জনৰ লগত বিশ্বাস কৰা জনৰ কি সম্পৰ্ক?
+\v 16 আৰু মূৰ্তিবোৰৰ সৈতে ঈশ্বৰৰ মন্দিৰৰ কি সম্পৰ্ক আছে? কিয়নো আমি জীৱনময় ঈশ্বৰৰ মন্দিৰ; এই বিষয়ে ঈশ্বৰে কৈছে,  \f + \ft লে 26:12  \f*
+\q1 “মই তেওঁলোকৰ মাজত বসতি কৰি থাকিম আৰু অহা-যোৱা কৰিম;
+\q1 মই তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰ হম
+\q1 আৰু তেওঁলোক মোৰ লোক হ’ব।”
+\p
+\v 17 এতেকে,
+\q1 প্ৰভুৱে কৈছে,  \f + \ft যিচ 52:11  \f* “তোমালোকে সিহঁতৰ মাজৰ পৰা ওলাই আহাঁ
+\q1 আৰু পৃথক হোৱা,
+\q1 আৰু কোনো অশুচি বস্তু নুচুবা,
+\q1 তাতে মই তোমালোকক গ্ৰহণ কৰিম,
+\q1
+\v 18 আৰু তোমালোকৰ পিতৃ হম আৰু তোমালোকো মোৰ পো-জী হবা, ইয়াক সৰ্বশক্তিমান প্ৰভুৱে কৈছে”।
+\c 7
+\p
+\v 1 এই হেতুকে হে প্ৰিয় ভাই আৰু ভনীসকল, এইবোৰ প্ৰতিজ্ঞা পোৱাত, আহক, আমি শৰীৰ আৰু আত্মাৰ সকলো অশুচিতাৰ পৰা নিজকে শুচি কৰি, ঈশ্বৰৰ ভয়ত পবিত্ৰতা সিদ্ধ কৰোঁহক।
+\p
+\v 2 তোমালোকৰ হৃদয়ত আমাক ঠাই দিয়া! আমি কাৰো অন্যায় কৰা নাই, কাৰো অনিষ্ট কৰা নাই, কাকো ঠগোৱাও নাই।
+\v 3 মই তোমালোকৰ দোষ ধৰিবলৈ এই কথা কৈছো, এনে নহয়; কিয়নো আমাৰে সৈতে মৰিবলৈ আৰু জীয়াই থাকিবলৈকো তোমালোক আমাৰ হৃদয়ত আছা বুলি আগেয়ে কৈছিলো।
+\v 4 তোমালোকলৈ মোৰ আত্মবিশ্বাস অধিক, তোমালোকৰ অৰ্থে মোৰ গৌৰৱও অধিক; এইদৰে আমাৰ সকলো ক্লেশত, মই সান্ত্বনাৰে পূৰ্ণ হৈ আছো আৰু আনন্দত একেবাৰে উপচি পৰিছো।
+\p
+\v 5 কিয়নো যেতিয়া আমি মাকিদনিয়া দেশলৈ আহিলো, আমাৰ শাৰীৰিক একো জিৰণি নাছিল; বৰং সকলোতে অশান্তিহে পাইছিলো; বাহিৰত বিৰোধ আৰু অন্তৰত ভয় আছিল।
+\v 6 কিন্তু নম্ৰ সকলৰ সান্ত্বনাদাতা ঈশ্বৰে তীতৰ আগমনৰ দ্বাৰাই আমাক সান্ত্বনা দিলে;
+\v 7 কেৱল তেওঁৰ আগমনৰ দ্বাৰায়েই নহয়, কিন্তু তোমালোকৰ হাবিয়াহ, শোক আৰু আমাৰ কাৰণে তোমালোকৰ উৎসাহৰ কথা কওঁতে, তোমালোকৰ কথাত তেওঁ পোৱা শান্ত্বনাৰেও আমাক এনে সান্ত্বনা দিলে যে, তাৰেই মই অধিক আনন্দ পালো।
+\p
+\v 8 কিয়নো মোৰ সেই পত্ৰৰ দ্বাৰাই তোমালোক দুঃখিত হলেও মই বেজাৰ নকৰো৷ আগেয়ে যদিওঁবা বেজাৰ কৰিছিলো, এতিয়া দেখিলো যে মোৰ পত্ৰখনে তোমালোকক দুঃখিত কৰিলে, কিন্তু সেই পত্ৰই মাথোন অলপ সময়হে তোমালোকৰ দুখ জন্মাইছিল,
+\v 9 এতিয়া আনন্দ কৰিছো; কিয়নো তোমালোক দুঃখিত হোৱাৰ কাৰণে নহয়, কিন্তু দুঃখিত হোৱাৰ দ্বাৰাই যে তোমালোকৰ মন পৰিৱৰ্তিত হ’ল, সেই কাৰণেহে৷ আমাৰ দ্বাৰাই তোমালোকৰ একো হানি নহয়, সেই বাবে তোমালোক ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰ দৰে দুঃখিত হৈছিলা, সেই বিষয়ে তোমালোকে জানিছিলা।
+\v 10 কাৰণ ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰ দৰে হোৱা মনোদুখে, অনুতপ্ত নোহোৱাকৈয়ে পৰিত্রাণলৈ মনপালটন কৰায়; কিন্তু সাংসাৰিক মনোদুখে অপৰিৱৰ্তনীয় মৃত্যু সাধন কৰে।
+\p
+\v 11 কিয়নো, ঈশ্বৰৰ মহৎ ইচ্ছাৰ দৰে হোৱা সেই মনোদুখেই তোমালোকৰ অন্তৰত কেনে যত্ন, কেনে দুখৰ খণ্ডন, কেনে বিৰক্তি, কেনে ভয়, কেনে হাবিয়াহ, কেনে উৎসাহ, কেনে প্ৰতিকাৰ সাধন কৰিলে! সেইবোৰ কথাত তোমালোকে সকলো প্ৰকাৰে নিজকে নিৰ্দোষী বুলি প্ৰমাণ কৰিলা।
+\v 12 যদিওঁবা মই তোমালোকলৈ লিখিছিলো  \f + \ft কৰি 5:1-5  \f* তথাপি অন্যায় কৰা জনৰ কাৰণে বা অপকাৰ পোৱা জনৰ কাৰণে নহয়, কিন্তু আমাৰ অৰ্থে তোমালোকৰ যি যত্ন, সেয়ে ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত তোমালোকৰ বাবে যেন প্ৰকাশিত হয়, এই কাৰণেহে লিখিছিলো।
+\p
+\v 13 এতেকে আমি সান্ত্বনা পালো। আৰু আমাৰ সেই সান্ত্বনাৰ ওপৰিও তীতৰ আনন্দত আমি আৰু অধিক আনন্দ পালো; কাৰণ তোমালোক সকলোৰে দ্বাৰাই তেওঁৰ আত্মা সজীৱ কৰা হ’ল।
+\v 14 যদিও মই তেওঁৰ আগত তোমালোকৰ অৰ্থে গৌৰৱ কৰিলো, তথাপি মোক লাজত পেলোৱা হোৱা নাই; কিন্তু যেনেকৈ আমি তোমালোকৰ আগত সকলো কথা সঁচাকৈ কলো, তেনেকৈ তীতৰ আগত কৰা আমাৰ সেই গৌৰৱ সঁচাহে হ’ল।
+\p
+\v 15 আৰু তোমালোকে তেওঁৰ আজ্ঞাধীন হৈ, ভয় আৰু কম্পনেৰে যে তেওঁক গ্ৰহণ কৰিছিলা, সেই কথা তেওঁ সোঁৱৰণ কৰোঁতে, তোমালোকলৈ তেওঁৰ স্নেহ অতি অধিক হ’ল।
+\v 16 সকলো বিষয়তে মই যে তোমালোকত ভাৰসা কৰিছো, ইয়াতে মই আনন্দ কৰিছো।
+\c 8
+\s দানশীলতাৰ উৎকৃষ্ট ফল 
+\p
+\v 1 হে প্ৰিয় ভাই আৰু ভনীসকল, মাকিদনিয়া দেশৰ মণ্ডলী সমূহক দিয়া ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহৰ বিষয়ে মই তোমালোকক জনাওঁ যে,
+\v 2 ক্লেশৰূপ মহা পৰীক্ষাতো তেওঁলোকৰ আনন্দ অধিক হ’ল আৰু তেওঁলোকৰ অতি দৰিদ্ৰতা দানশীলতাৰূপ ধনত উপচি পৰিল।
+\p
+\v 3 কিয়নো মই সাক্ষ্য দিছো যে, তেওঁলোকে নিজ শক্তি অনুসাৰে দিয়াৰ উপৰি, সাধ্যৰ অতিৰিক্ত পৰিমাণে দিলে, আৰু
+\v 4 নিজ ইচ্ছাৰে অনেক মিনতি কৰি, পবিত্ৰ লোক সকলৰ সহভাগিতাত পৰিচৰ্যা কাৰ্যৰ সহভাগী হবলৈ আমাৰ আগত যাচনা কৰিলে;
+\v 5 আৰু কেৱল আমি আশা কৰা অনুযায়ী নহয়, কিন্তু প্ৰথমে প্ৰভুৰ উদ্দেশ্যে, শেষত ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰ দৰে আমাৰ উদ্দেশ্যে তেওঁলোকে দান কৰিলে।
+\p
+\v 6 সেই বাবে আমি তীতক উৎসাহিত কৰিলো, কিয়নো যেনেকৈ তেওঁ আগেয়ে তোমালোকৰ লগত কার্য আৰম্ভ কৰিছিল, তেনেদৰেই তোমালোকক সেই অনুগ্ৰহতো যেন পৰিপূৰ্ণ কৰে৷
+\v 7 কিন্তু তোমালোকে, বিশ্বাস, বাক্য, জ্ঞান, সকলো বিধ যত্ন আৰু প্ৰেম, এই সকলোতে যেনেকৈ আমাৰ বাবে উপচি পৰিছা, তেনেকৈ সেই অনুগ্ৰহতো উপচি পৰিবলৈ চেষ্টা কৰা।
+\p
+\v 8 এই কথা আজ্ঞা দিয়াৰ দৰে কোৱা নাই, কিন্তু আন লোকৰ প্ৰতি তোমালোক  প্ৰেম, আৰু দয়াৰ সত্যতা বিবেচনা কৰিহে কৈছো।
+\v 9 কিয়নো তোমালোকে প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ অনুগ্ৰহ জানা৷ তেওঁ ধনী আছিল যদিও, তেওঁৰ দৰিদ্ৰতাৰ দ্বাৰাই তোমালোক যেন ধনী হোৱা, তাৰ বাবে তেওঁ দৰিদ্ৰ হ’ল৷
+\p
+\v 10 এই বিষয়টো তোমালোকৰ পক্ষে উপযুক্ত, সেই কাৰণে মই পৰামৰ্শহে দিছোঁ; কিয়নো তোমালোকে এবছৰৰ আগেয়ে কিবা এটা কাৰ্য কৰিবলৈ বিচাৰিছিলা, কেৱল সেয়াই নহয়, কিন্তু নিজ ইচ্ছাৰে কৰিবলৈ প্ৰস্তুতো আছিলা৷
+\v 11 এতিয়া সেই কাৰ্য সিদ্ধ কৰা৷ যেনেকৈ ইচ্ছা আৰু প্ৰস্তুততা আছিলা, তেনেকৈ শক্তি অনুসাৰে সেই কার্য সিদ্ধও কৰা৷
+\v 12 কিয়নো কার্য কৰিবলৈ প্ৰস্তুত থাকিলে, শক্তি নথকাৰ দৰে নহয়, কিন্তু শক্তি থকাৰ দৰে কৰিলেহে গ্ৰাহ্য হয়।
+\p
+\v 13 কিয়নো আন লোক সকলে কাৰ্য নকৰি জিৰণি লব আৰু তোমালোকে কাৰ্যৰ দায়িত্ব লবা, এনে নহয়; কিন্তু সকলোৰে ন্যায় হওক৷
+\v 14 এই বৰ্ত্তমান সময়ত তোমালোকৰ প্ৰাচুৰ্যতাই তেওঁলোকৰ অভাৱ পূৰ্ণ কৰিব৷ এইদৰে তেওঁলোকৰ প্ৰাচুৰ্যতায়ো তোমালোকৰ অভাৱ পূৰ্ণ কৰিব আৰু ইয়াতে সকলোৰে বাবে সমতা স্থাপন হয়;
+\v 15 যি দৰে লিখাও আছে,  \f + \ft যা 16:18৷  \f*
+\q1 “যি জনে অধিক গোটাইছিল, তেওঁৰ একো নাথাকিল;
+\q1 কিন্তু যি জনে অলপ গোটাইছিল, তেওঁৰ অভাৱ নহ’ল”।
+\p
+\v 16 কিন্তু যি ঈশ্বৰে তোমালোকৰ অৰ্থে তীতৰ হৃদয়ত সেই একে উৎসাহ জন্মাইছে, তেওঁ ধন্য।
+\v 17 কিয়নো তেওঁ আমাৰ উদগণি গ্ৰহণ কৰিলে, কিন্তু তাতকৈয়ো নিজে উৎসাহী হৈ, নিজ ইচ্ছাৰে তোমালোকৰ ওচৰলৈ গল।
+\p
+\v 18 তাতে তীতৰ সৈতে আমাৰ এজন ভাই, যি জনে শুভবাৰ্তা ঘোষণা কৰা বিষয়ত সকলো মণ্ডলীৰ মাজত প্ৰশংসা লাভ কৰিছে; সেই জন ভাইক আমি তেওঁৰ লগত পঠাই দিলো৷
+\v 19 তেওঁ কেৱল মৰ্যদা পোৱা ব্যক্তিয়েই  নহয়, কিন্তু প্ৰভুৰ গৌৰৱ আৰু আমাৰ প্ৰস্তুততাৰ অর্থে, আমাৰ যোগেদি সাধিত হব লগা প্ৰভুৰ অনুগ্ৰহৰ কাৰ্যত আমাৰ সহযাত্ৰী হবলৈ মণ্ডলীবোৰৰ দ্বাৰাই পৰিচাৰক ৰূপে মনোনীত হোৱা৷
+\p
+\v 20 আৰু আমাৰ দ্বাৰাই সাধিত হব লগা এই মহাদানৰ বিষয়ে কোনেও যেন আমাৰ বদনাম নকৰে, তাৰ বাবে আমি সতৰ্ক হৈছো;
+\v 21 কিয়নো কেৱল প্ৰভুৰ দৃষ্টিত নহয়, কিন্তু মানুহৰ আগতো  \f + \ft ৰো 12:17৷  \f* যি যি উচিত, সেইটোহে আমি চিন্তা কৰিছো।
+\p
+\v 22 আৰু তেওঁৰ সৈতে আন এজন ভাইক আমি পঠিয়ালো৷ তেওঁক আমি অনেকবাৰ অনেক বিষয়ত পৰীক্ষা কৰি এইবোৰ কাৰ্যত উৎসাহী পালো আৰু তোমালোকৰ প্ৰতি থকা তেওঁৰ দৃঢ় বিশ্বাসৰ কাৰণে এইবাৰ অধিক আগ্ৰহী দেখিলো৷
+\v 23 তীতৰ বিষয়ে হলে, তেওঁ মোৰ সহভাগী আৰু তোমালোকৰ প্ৰতি মোৰ পাঁচনি কামৰ সহকাৰী৷ আমাৰ ভাই দুজনৰ বিষয়ে হলে, তেওঁলোক মণ্ডলীবোৰৰ দূত আৰু খ্ৰীষ্টৰ গৌৰৱ স্বৰূপ।
+\v 24 এতেকে তোমালোকৰ প্ৰেম প্ৰকাশ কৰা আৰু আন মণ্ডলীবোৰৰ মাজত তোমালোকৰ বিষয়ে যি গৌৰৱ কৰিছিলো, সেয়া প্ৰকাশ কৰা৷
+\c 9
+\p
+\v 1 কিয়নো পবিত্ৰ লোক সকলৰ পৰিচৰ্যা কৰা কাৰ্যৰ বিষয়ে মই তোমালোকলৈ লিখাৰ প্ৰয়োজন নাই৷
+\v 2 মই তোমালোকৰ কামনা জানো, যাৰ বিষয়ে মই মাকিদনিয়া সকলৰ আগত তোমালোকৰ পক্ষে গৌৰৱ কৰিছিলো৷ মই তেখেতসকলক কৈছিলো যে, এবছৰৰ আগৰ পৰাই আখায়া প্ৰস্তুত হৈ আছিল; আৰু তোমালোকৰ সেই আগ্ৰহে অধিক ভাগ মানুহক প্ৰভাৱত পেলালে।
+\p
+\v 3 এতিয়া মই তোমালোকৰ ওচৰলৈ ভাই সকলক পঠালো, যাতে তোমালোকৰ পক্ষে আমাৰ সেই গৌৰৱ ব্যৰ্থ নহয় আৰু মই যেনেকৈ কৈছিলো, তোমালোকে তেনেকৈ যেন প্ৰস্তুত হৈ থাকা৷
+\v 4 কাৰণ মাকিদনিয়াৰ  পৰা মোৰ লগত অহা কোনো মানুহে যদি তোমালোকক অপ্ৰস্তুত পায়, তেনেহলে আমি তোমালোকৰ প্ৰতি সেই দৃঢ় আশা ৰখাত, আমি লাজত পৰিম, মই তোমালোকৰ বিষয়ে এনে একো কথা নকওঁ, কাৰণ তোমালোকৰ বিশ্ৱাসৰ ওপৰত মই নিশ্চিত হৈ আছো৷
+\v 5 সেই কাৰণে মই ভাই কেইজনক উৎসাহিত কৰিবলৈ প্ৰয়োজন দেখি, তোমালোকৰ ওচৰত পঠিয়াম বুলি ভাবিলো; তোমালোকে  পূৰ্বৰে পৰা প্ৰতিজ্ঞা কৰা সেই আশীৰ্বাদ স্বৰূপ যি দান, সেই বিষয়ে তেওঁলোকে  তোমালোকৰ ওচৰলৈ আহি যেন আয়োজন কৰে৷ এই বিনামূলীয়া আশীর্বাদ দানৰ দৰে যেন যুগুত থাকা, কিন্তু তোমালোকে বাধ্যত পৰি দান কৰিলা, এনে যেন নহয়৷
+\p
+\v 6 কিন্তু সেই বিষয়ে সাৰ কথা এই- যি জনে অলপকৈ বয়, তেওঁ অলপকৈ চপাব; আৰু যি জনে অধিককৈ বয়, তেওঁ অধিককৈ চপাব।  \f + \ft হিতো 11:24, 25; 19:17; গাল 6:7, 9৷  \f*
+\v 7 প্ৰতিজনে নিজৰ হৃদয়ত যেনেকৈ ঠাৱৰ কৰিলে, তেনেকৈ দিয়ক৷ মনোদুখেৰে নহয় বা আৱশ্যকতাৰেও যেন নিদিয়ে- কিয়নো হৰ্ষিত মনেৰে দিয়া জনক ঈশ্বৰে প্ৰেম কৰে।  \f + \ft যা 35:5; 1 ব 29:5, 9, 14৷  \f*
+\p
+\v 8 ঈশ্বৰে তোমালোকক সকলো বিষয়তে অনুগ্ৰহত যেন বৃদ্ধি কৰিব পাৰে আৰু সকলো সময়তে তোমালোকৰ সকলো জোৰাওকৈ থকাত, তোমালোক সকলো সৎকৰ্মত যেন উপচি পৰা৷
+\v 9 এই বিষয়ে লিখাও আছে,  \f + \ft গীত 112:9৷  \f*
+\q1 “যি জনে নিজ ধন-সম্পত্তি দৰিদ্ৰ সকলক বিলাই দি, দান কৰিলে;
+\q1 তেওঁৰ ধাৰ্মিকতা চিৰকাললৈকে থাকে৷”
+\p
+\v 10 যি জনে কঠীয়া সিচোঁতাজনক সিচিঁবলৈ কঠীয়া আৰু ভোজনৰ কাৰণে আহাৰ যোগায়, তেৱেঁই তোমালোকৰ কঠীয়া যোগাই বাহুল্য কৰিব আৰু তোমালোকৰ ধাৰ্মিকতাৰ ফল বৃদ্ধি কৰিব;
+\v 11 এইদৰে তোমালোক সকলো দানশীলতাৰ অৰ্থে সকলো বিষয়তে ধনৱন্ত হবা, আৰু সেই দানশীলতাই আমাৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰলৈ ধন্যবাদ সাধন কৰাব।
+\p
+\v 12 কিয়নো এই দান দি পৰিচৰ্যা কৰা কাৰ্যই পবিত্ৰ লোকৰ অভাৱ পূৰ কৰিছে, কিন্তু অকল এয়ে নহয়, ইয়াৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰক অধিককৈ ধ্যনবাদ জ্ঞীপন কৰা হৈছে।
+\v 13 তোমালোকক এই পৰিচৰ্যা কৰা কাৰ্যত পৰীক্ষাৰ দ্ৱাৰাই নিযুক্ত কৰা হ’ল; তোমালোকে ঈশ্বৰক মহিমান্বিত কৰিছা, কিয়নো তোমালোকে খ্ৰীষ্টৰ শুভবাৰ্তাৰ বিষয়ে স্বীকাৰ কৰি বশৱৰ্ত্তী হোৱা কাৰণে আৰু তেখেত সকললৈ আৰু আন লোকলৈও তোমালোকে ভালেমান দান কৰিলা৷
+\v 14 তেওঁলোকে তোমালোকলৈ অতিশয় হাবিয়াহ কৰি আছে আৰু তোমালোকৰ কাৰণে প্ৰার্থনাত আছে, কিয়নো ঈশ্বৰৰ সেই মহৎ অনুগ্ৰহ তোমালোকৰ ওপৰত আছে৷
+\v 15 ঈশ্বৰৰ বৰ্ণনাতীত দানৰ   \f + \ft যো 3:16৷  \f* কাৰণে তেওঁৰ ধন্যবাদ হওক।
+\c 10
+\s পৌলৰ বিপক্ষ সকলৰ প্ৰতি তেওঁৰ উত্তৰ 
+\p
+\v 1 মই পৌল, মই  খ্ৰীষ্টৰ মৃদু আৰু কোমল স্বভাৱেৰে তোমালোকক মিনতি কৰিছো। কোনো কোনো লোকে কয় যে যেতিয়া মই তোমালোকৰ লগত থাকো তেতিয়া হেনো নম্ৰ কিন্তু তোমালোকৰ পৰা আঁতৰত হেনো সাহসী।
+\v 2 কিছুমানে ভাবে যে আমি বৰ মংসিক ভাবে চলো। মই যেতিয়া তালৈ যাম তেতিয়া তেনে ভবা লোকৰ বিৰোধে বৰ কঠুৰ ভাবে সাহসী হোৱাৰ কথা ভাবিছো। কিন্তু মোৰ প্ৰাৰ্থনা এই যে, যেতিয়া মই তোমালোকৰ তালৈ যাও তেতিয়া এই একে সাহসীকতা ব্যৱহাৰ কৰাৰ যেন প্ৰয়োজন নহয়।
+\v 3 কিয়নো আমি মাংসত থাকিলেও, মাংস অনুসাৰে যুদ্ধ নকৰো;
+\v 4 কিয়নো আমাৰ যুদ্ধ অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰৰে  \f + \ft ইফি 6:11-17; 1 থি 5:8; 1 তী 6:12৷  \f* কৰা মাংসিক যুদ্ধ নহয়, কিন্তু স্ৱর্গীয় শক্তিৰ অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ যি অস্ত্ৰ-শ্ত্ৰ দ্বাৰা শত্ৰুৰ শক্তিশালী দূৰ্গও ধ্বংস হয়।
+\p
+\v 5 আমি মনৰ তৰ্ক-বিতৰ্ক আৰু ঐশ্বৰীক জ্ঞানৰ বিৰুদ্ধে উত্থাপিত হোৱা উদ্ধত বিষয়বোৰ ভাঙি চুৰমাৰ কৰি, সকলো ভাৱ আৱব্ধ কৰি, খ্ৰীষ্টৰ আজ্ঞাধীন কৰিছো;
+\v 6 আৰু তোমালোকৰ আজ্ঞাধীনতা সম্পূৰ্ণ হলে, সকলো অবাধ্যতাৰ প্ৰতিকাৰ সাধিবলৈ যুগুত হৈ আছো।
+\p
+\v 7 সন্মুখত যি আছে, সেয়া তোমালোকে স্পষ্ট দৃষ্টিৰে চোৱা৷ কোনোৱে যদি নিজকে খ্ৰীষ্টৰ পাঁচনি বুলি নিজ প্ৰমাণত বিশ্বাস কৰে, তেনেহলে তেওঁ যেনেকৈ খ্ৰীষ্টৰ, আমিও তেনেকৈ বুলি তেওঁ নিজে পুনৰায় বিবেচনা কৰি জানক।
+\v 8 এইয়া অৱশ্ব্যে সচাঁ কথা যে প্ৰভুৱে আমাক দিয়া ক্ষমতাক লৈ কোনো দ্বিধাবোধ নকৰাকৈ গৌৰৱ কৰো। কিন্তু এই ক্ষমতা তেওঁ আমাক দিছে তোমালোকক বলৱান কৰিবলৈ, আঘাত দিবলৈ নহয়। সেয়ে এই দৰে গৈৰৱত আমি লজ্জিত নহও।
+\v 9 তোমালোকে নাভবিবা যে মই প্ৰেৰণ কৰা পত্ৰবোৰ দ্বাৰা তোমালোকক ভীত প্ৰদৰ্শন কৰিছো।
+\v 10 কিয়নো কিছুমান ব্যক্তিয়ে কয়, “তেখেতৰ পত্ৰবোৰ গুৰুত্ৱপূর্ণ আৰু শক্তিযুক্ত, কিন্তু শাৰীৰিকভাৱে তেখেত দূৰ্বল আৰু তেখেতৰ বাক্য শুনা অযোগ্য৷”
+\p
+\v 11 আমি অনুপস্থিত থকা সময়ত পত্ৰৰ দ্বাৰাই বিষয়বোৰ যেনেদৰে লিখিছো, উপস্থিত হলে আমি কাৰ্যতো তেনেকুৱাই বুলি, সেই মানুহবোৰে বিবেচনা কৰি জানক।
+\v 12 কিয়নো নিজকে নিজে প্ৰশংসা কৰা লোক সকলৰ লগত আমি নিজক গণনা বা তুলনা কৰিবলৈ সাহস নকৰো; কিয়নো যেতিয়া তেওঁলোকে ইজনে সিজনক জোখে আৰু নিজকে আন এজনৰ লগত তুলনা কৰে, তেতিয়া তেওঁলোকে যেন নিজকে সুক্ষ্ম-দৃষ্টি কৰে৷
+\p
+\v 13 আমাক কৰিবলৈ দিয়া কামৰ বাহিৰৰ বিষয় সমূহক লৈ আমি গৌৰৱ নকৰে, কিন্তু ঈশ্বৰে আমাক যি কাম কৰিবলৈ দিছে তাৰ ভিতৰতে আমি কৰা গৌৰৱ সীমিত ৰাখিম আৰু তোমালোকৰ  কামো ইয়াতে আন্তৰ্ভুক্ত হৈ আছে। 
+\v 14 আমি অতিমাত্ৰা গৌৰৱ কৰা নাই। আমি  অতিমাত্ৰা গৌৰৱ কৰিব পাৰিলোহেঁতেন যদি ইতি মধ্যে আমি তোমালোকৰ মাজলৈ নগলোহেঁতেন। কিন্তু খ্ৰীষ্টৰ শুভবাৰ্ত্তা লৈ আমি ইতিমধ্যে মালোকৰ মাজলৈ গলো।
+\v 15 আমাক কৰিবলৈ দিয়া  কামৰ ভিতৰতে আমি কৰা গৌৰৱ আমি সীমীত ৰাখিছো। যি কাম আনে ইতিমধ্যে কৰিছে তাক লৈ আমি গৌৰৱ নকৰো। আমি আশাবদী যে তোমালোকে  বিশ্বসত বৃদ্ধি পাই থাকিবা আৰু আমাৰো কামো তোমালোকৰ মাজত অধিককৈ বৃদ্ধি পাব বুলি আমি আশাবাদী।
+\v 16 তোমালোকৰ নগৰৰ সিপাৰৰ অঞ্চল সমূহতো  শুভবাৰ্ত্তা ঘোষণা কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰিছো। আনৰ সাক্ষ্যৰ যোগে শুভবাৰ্ত্তা ঘোষণা কৰা অঞ্চলক লৈ আমি গৌৰৱ নকৰো।
+\v 17 “কিন্তু যি জনে গৌৰৱ কৰে, তেওঁ প্ৰভুতেই গৌৰৱ কৰক”।  \f + \ft যিৰি 9:23, 24; 1 কৰি 1:29-31৷  \f*
+\v 18 কিয়নো যি জনে নিজকে নিজে যোগ্যপাত্ৰ দেখুৱাই, তেখেত পৰীক্ষাসিদ্ধ নহয়; কিন্তু যি জনক প্ৰভুৱে যোগ্যপাত্ৰ বুলি জ্ঞান কৰে, তেওঁহে পৰীক্ষাসিদ্ধ।
+\c 11
+\p
+\v 1 মই বিচাৰো যেন তোমালোকে মোৰ যৎকিঞ্চিত অজ্ঞানতা সহন কৰা, প্ৰকৃততে তোমালোকে মোৰ অজ্ঞানতা সহন কৰি আছা।
+\v 2 কিয়নো মই তোমালোকক ঐশ্বৰিক  ঈর্ষা কৰো; কাৰণ খ্ৰীষ্টৰ হাতত নিৰ্দোষী কন্যা স্বৰূপে সমৰ্পণ কৰিবৰ হাবিয়াহেৰে, তোমালোকক একমাত্ৰ স্বামীলৈ, অৰ্থাৎ খ্ৰীষ্টলৈ বাগদান কৰিলোঁ।
+\p
+\v 3 কিন্তু মই ভয় কৰো, যেনেকৈ সেই সৰ্পই তাৰ ধূৰ্ত্ততাৰে হাৱাক ভুলাইছিল  \f + \ft আ 3:1-6৷  \f* তেনেদৰে খ্ৰীষ্টলৈ তোমালোকৰ যি সৰল আৰু শুদ্ধ ভাব আছে, সেই ভাব  কোনো প্ৰকাৰে কিজানি বিপথে লৈ যায়৷
+\v 4 তোমালোক এনে যি কোনো লোকক লৈ ইমান সহনশীল, যে তোমালোকৰ মাজত আহি এজনা যীচুৰ বিষয়ে কয় যি আমি কোৱা যীচুৰ সম্পূৰ্ণ বেলেগ। আমাৰ পৰা যি আত্মা আৰু শুভবাৰ্ত্তা পালা তাতকৈ সম্পূৰ্ণ বেলেগ আত্মা আৰু শুভবাৰ্ত্তা আৰু তোমালোকে তাকে গ্ৰহন কৰিবলৈ  আগ্ৰহী।
+\v 5 কিন্তু মই সেই মহান পাঁচনি সকলতকৈ অলপো নিকৃষ্ট নহও।
+\v 6 যদিও মই বকৃতা দিয়াত সামান্য হওঁ, মই জ্ঞানত সামান্য নহওঁ; সকলো ধৰণে আৰু সকলো বিষয়তে আমি তোমালোকক সেই বিষয়ে প্ৰকাশ কৰিলো।
+\p
+\v 7 তোমালোক বৰ হবলৈ, মই নিজকে সৰু কৰি বিনামূল্যে ঈশ্বৰৰ শুভবাৰ্তা তোমালোকৰ আগত প্ৰচাৰ কৰোঁতে, মই পাপ কৰিলো নে?
+\v 8 মই আন মণ্ডলী সমূহৰ ধন গ্ৰহন কৰিলো আৰু তেওঁলোকৰ সাহায্য গ্ৰহণ কৰিলো, যাতে ইয়াৰ যোগেদি মই তোমালোকৰ পৰিচৰ্যা কৰিব পাৰো৷
+\v 9 আৰু তোমালোকৰ লগত থাকোতে, যেতিয়া মোৰ নাটনি হৈছিল, তেতিয়া মই তোমালোকৰ কোনো এজনৰে ওপৰত ভাৰ নিদিলো;  \f + \ft পাঁ 18:3; 1 থি 2:9৷  \f* কিয়নো ভাইসকলে মাকিদনিয়াৰ পৰা আহি মোৰ অভাৱৰ সময়ত সহায় কৰিলে; আৰু কোনো বিষয়তে তোমালোকৰ ওপৰত ভাৰ নিদিয়াকৈ মই নিজকে ৰাখিলো; আৰু মই নিজকে এনেদৰেই ৰাখিম।
+\p
+\v 10 এই বিষয়ে গৌৰৱ কৰিব পাৰো, কাৰণ খ্ৰীষ্টৰ সত্যতা মোত আছে, আখায়াৰ কোনো লোকে মোক বন্ধ কৰব নোৱাৰে।
+\v 11 আৰু কিয়? মই তেমালোকক ভাল নোপোৱাৰ বাবে? ঈশ্বৰে জানে যে মই তোমালোকক ভাল পাওঁ।
+\p
+\v 12 কিন্তু মই এতিয়া যি কৰি আছো, ভৱিষ্যতেও ইয়াকে কৰি থাকিম; যাতে প্ৰৱঞ্চক লোকসকলে যি বিষয়ত গৌৰৱ কৰে, সেই বিষয়ত যেন তেওঁলোক আমাৰ নিচিনা হব পাৰে, আৰু আমি যেন তেওঁলোকৰ সেই প্ৰৱঞ্চনাৰ উপায় খণ্ডন কৰিব পাৰো।
+\v 13 কিয়নো তেনেকুৱা মানুহ ভাঁৰিকোৱা পাঁচনি, প্ৰবঞ্চক কাৰ্যকাৰী; তেওঁলোক খ্ৰীষ্টৰ পাঁচনিৰ বেশ ধৰা মানুহ।
+\p
+\v 14 এই কথা আচৰিত নহয়, কিয়নো চয়তানে নিজেও দীপ্তিময় দূতৰ বেশ ধৰে।
+\v 15 এতেকে তাৰ দাসসকলেও ধাৰ্মিক দাসসকলৰ বেশ ধৰাটো বৰ মহৎ বিষয় নহয়; কিন্তু তেওঁলোকৰ শেষ, তেওঁলোকৰ নিজ কৰ্মৰ দ্ৱাৰাই হব৷  \f + \ft ফিলি 3:18, 19  \f*
+\p
+\v 16 মই আকৌ কৈছো, তোমালোকৰ কোনেও মোক অজ্ঞান বুলি নাভাবিবা; কিন্তু যদিও ভাবা, তাৰ বাবে মোক অজ্ঞানৰ দৰেই গ্ৰহণ কৰিবা, যাতে মই যৎকিঞ্চিৎ গৌৰৱ কৰিব পাৰো৷
+\v 17 মই যি দৰে এই আত্মবিশ্ৱাসী গৌৰৱৰ কথা কৈছো, তেনেদৰে প্ৰভুৱে উদগণি নিদিয়ে, কিন্তু মই নিশ্চিত জ্ঞানেৰে কৈছো।
+\v 18 কিয়নো অনেকে মাংস অনুসাৰে গৌৰৱ কৰে সেই বাবে ময়ো গৌৰৱ কৰিম।
+\p
+\v 19 কিয়নো তোমালোকে জ্ঞানৱন্ত হৈ আনন্দেৰেহে অজ্ঞানবোৰক সহন কৰা।
+\v 20 কাৰণ কোনোৱে যদি তোমালোকক দাস কৰে, কোনোৱে যদি তোমালোকৰ মাজত মতভেদ জন্মাই, কোনোৱে যদি তোমাৰ পৰা লাভ বিচাৰে, কোনোৱে যদি তোমালোকক চৰ মাৰে, তথাপি তোমালোকে সহন কৰা।
+\v 21 হয়, আমি এক প্ৰকাৰ দূৰ্বলীয়েই আছিলো, ইয়াক মই লাজ পাই স্বীকাৰ কৰিছো। যেতিয়া যি কোনো কথাত যদি কোনো ব্যক্তিয়ে গৌৰৱ কৰে, মই অজ্ঞানতাৰে কৈছো, তেনেহলে মইয়ো গৌৰৱ কৰিম।
+\p
+\v 22 তেওঁলোক ইব্ৰী লোক নে? ময়ো হওঁ। তেওঁলোক  ইস্ৰায়েলীয়া নে? ময়ো হওঁ। তেওঁলোক  আব্ৰাহামৰ বংশ নে? ময়ো হওঁ।
+\v 23 তেওঁলোক খ্ৰীষ্টৰ দাস নে? (এই দৰে কবলৈ মই হত বুদ্ধি হৈছো), মই তাতোকৈ অধিক; মই  পৰিশ্ৰমতো অধিক; মই বাৰবাৰে বন্দীশালত সোমোৱা হৈছে, কঠোৰ ভাবে কোব খাইছো, অনেকবাৰ প্ৰাণৰ সংশয়ৰ  সন্মুখীন হৈছো৷
+\p
+\v 24 অৰ্থাৎ পাঁচ বাৰ যিহূদী সকলৰ হাতেৰে  “একোব কম দুকুৰিকৈ” কোব খাইছিলো৷
+\v 25 তিনি বাৰ বেতৰ কোব খাইছিলো, এবাৰ শিলৰ দলি খাইছিলো,  \f + \ft পাঁ 14:19; 16:22৷  \f* তিনি বাৰ জাহাজ ভগাৰ দুখ পালো, অগাধ জলত এদিন এৰাতি থাকিলোঁ;
+\v 26 সঘনে মই যাত্ৰাত আছিলো আৰু বিভিন্ন সংকটত পৰিছিলো; নদীৰ সংকট, ডকাইতৰ সংকট, স্বজাতীয় বিলাকৰ পৰা সংকট, অনা-যিহূদীসকলৰ পৰা হোৱা সঙ্কট, নগৰত থাকি পোৱা সঙ্কট, মৰু-প্ৰান্তত থাকি পোৱা সঙ্কট, সাগৰত থাকি পোৱা সঙ্কট, আৰু ভাঁৰিকোৱা ভাইসকলৰ মাজত থকাৰ সঙ্কটৰ সন্মুখীন হৈছিলো।
+\p
+\v 27 পৰিশ্ৰম আৰু দুর্ভোগত আৰু বহু ৰাতিৰ টোপনি খটিত, লঘোনে থকাত আৰু পিয়াহত আৰু একো খাদ্য নোহোৱাত, জাৰ পোৱাত আৰু উদঙে থকাত, মই এই সকলো ভোগ কৰিছিলো৷
+\v 28 এইবোৰৰ বাহিৰেও,  বিশেষকৈ সকলো মণ্ডলীৰ চিন্তাই মোৰ দৈনিক ভাৰ স্বৰূপ হৈ আছে।
+\v 29 কাৰ দূৰ্ব্বলতাত মই দূৰ্বল হোৱা নাই? কোনে আন এজনক পাপত পেলাই মোৰ অন্তৰ জ্বলা দিয়া নাই?
+\p
+\v 30 মই যদি গৌৰৱ কৰিব লগা হয়, তেনেহলে মোৰ নানা দূৰ্ব্বলতাৰ বিষয়ে মই গৌৰৱ কৰিম।
+\v 31 মই যে মিছা নকওঁ, সেই বিষয়ে প্ৰভু যীচুৰ পিতৃ ঈশ্বৰ, যি জন চিৰকাল ধন্য, তেওঁ জানে।
+\p
+\v 32 দম্মেচকত আৰিতা ৰজাৰ তলৰ অধিপতিয়ে মোক ধৰিবৰ আশয়েৰে দম্মেচকীয়া সকলৰ নগৰ পহৰা দিয়াইছিল;
+\v 33 কিন্তু খিড়িকিয়েদি পাচিৰে গড়েদি নমাই দিয়াত, তেওঁৰ হাতৰ পৰা সাৰিলো।
+\c 12
+\s পৌলৰ স্বৰ্গীয় দৰ্শন 
+\p
+\v 1 মই গৌৰৱ কৰিব পাৰো যদিও ই হিতজনক নহয়; কিন্তু নানা দৰ্শন আৰু প্ৰভুৰ প্ৰকাশিত বিষয়ৰ কথা কম।
+\v 2 খ্ৰীষ্টত আশ্ৰয় লোৱা এনে এজন মানুহক মই জানো, যি জনে চৌদ্ধ বছৰৰ আগেয়ে, শাৰীৰিক ৰূপে নে নিঃশৰীৰেৰে সেই বিষয়ে মই নাজানো, ঈশ্বৰেহে জানে, - তেখেতক তৃতীয় স্বৰ্গলৈ নিয়া হৈছিল।
+\p
+\v 3 আৰু এনে এজন মানুহক মই জানো, সশৰীৰেৰে নে বিনাশৰীৰেৰে  মই নাজানো, ঈশ্বৰে জানে,
+\v 4 তেখেতক পৰমদেশলৈ  \f + \ft লূক 23:43; প্ৰ 2:7৷  \f* নিয়া হৈছিল, তাতে তেওঁ অনিৰ্ব্বচনীয় আৰু মানুহে কব নোপোৱা কথা শুনিবলৈ পাইছিল।
+\v 5 তেনেকুৱা জনৰ অৰ্থে মই গৌৰৱ কৰিম; কিন্তু নানা দূৰ্ব্বলতাৰ বাহিৰে, মোৰ নিজৰ অৰ্থে আন একো কথাত গৌৰৱ নকৰো।
+\p
+\v 6 কাৰণ যদিও গৌৰৱ কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰো, তথাপি মই অজ্ঞান নহম; কিয়নো মই সঁচা কম; আৰু গৌৰৱ কৰাৰ পৰা আতৰত থাকিম, যাতে কোনেও মোক শ্ৰেষ্ঠ বুলি জ্ঞান নকৰে; কিন্তু মোক যি দৰে দেখে বা যি দৰে মোৰ কথা শুনে, সেইদৰেহে মোক জ্ঞান কৰক৷
+\v 7 আৰু সেই প্ৰকাশিত বিষয়ৰ অনুপমতাত মই যেন অতিশয় দৰ্প নকৰো সেই কাৰণে মোৰ শৰীৰত এটা কাঁইট, অৰ্থাৎ, মোক ভূকুৱাবলৈ চয়তানৰ এক দূত দিয়া হ’ল; যাতে মই অধিক গর্বিত হৈ নপৰো৷
+\p
+\v 8 সি মোৰ পৰা যেন দূৰ হয় সেই বিষয়ে মই প্ৰভুৰ আগত তিনি বাৰ নিবেদন কৰিলো।
+\v 9 তাতে তেওঁ মোক কলে, ‘মোৰ যি অনুগ্ৰহ, সেয়ে তোমাৰ বাবে জুৰিব; কিয়নো দূৰ্ব্বলতাত মোৰ শক্তি সিদ্ধ হয়’; সেই বাবে মই মহা আনন্দেৰে মোৰ নানা দূৰ্ব্বলতাত গৌৰৱহে কৰিম, কিয়নো তাতে খ্ৰীষ্টৰ শক্তি মোৰ ওপৰত বাস কৰে৷
+\p
+\v 10 এই হেতুকে খ্ৰীষ্টৰ কাৰণে মই দূৰ্ব্বলতা, অপমান, দৰিদ্ৰতা, তাড়না, সঙ্কট, এইবোৰত সন্তুষ্ট হওঁ; কিয়নো যেতিয়া মই দূৰ্বল, তেতিয়াই বলৱান।
+\p
+\v 11 মই নির্বোধ হলো! এনে হবলৈ তোমালোকে মোক অবজ্ঞাহে কৰিলা, কিয়নো তোমালোকৰ দ্বাৰাই মই প্ৰশংসিতহে হব লাগিছিল; কিয়নো মই একো নহলেও,  \f + \ft লূক 17:10; 1 কৰি 3:7; ইফি 3:8৷  \f* ‘অতি মহান পাঁচনি সকলতকৈ অলপো নিকৃষ্ট নাছিলো৷
+\v 12 তোমালোকৰ মাজত সকলো ধৈৰ্য, আচৰিত চিন, অদ্ভুত লক্ষণ আৰু পৰাক্ৰম কাৰ্যৰ দ্বাৰাই পাঁচনিৰ চিনবোৰ প্ৰকাশিত হৈছিল।
+\v 13 সেয়ে আন মণ্ডলী সমূহে পোৱা সকলো বিষয় তোমালোকেও পাইছা। কেৱল এটা বিষয়ত পাৰ্থক্য থকিল যে মই তোমালোকৰ নিমিত্তে ভাৰ নহলো। ইয়াৰ বাবে তোমালোকে মোক ক্ষমা কৰিবা।
+\s কৰিন্থীয়া সকলকৰ প্ৰতি শেষ নিবেদন 
+\p
+\v 14 চোৱা! তৃতীয় বাৰ মই তোমালোকৰ ওচৰলৈ যাবলৈ যুগুত হৈছো আৰু এইবাৰো ভাৰ স্বৰূপ নহম, কিয়নো তোমালোকৰ সম্পত্তি নহয়, তোমালোককহে বিচাৰো; কাৰণ মাক-বাপেকৰ কাৰণে সন্তানে সাঁচিব লগা নহয়, সন্ত্বানৰ কাৰণেহে মাক-বাপেকে সাঁচিব লগা হয়।
+\v 15 সেইদৰে ময়ো তোমালোকৰ প্ৰাণৰ কাৰণে আনন্দেৰে ব্যয় কৰিম আৰু নিজেও ব্যয়  হম। যদি মই তোমালোকক অধিক প্ৰেম কৰো, তেনেহলে মোক তোমালোকে কমকৈ প্ৰেম কৰিবা নে?
+\p
+\v 16 কিন্তু যি দৰে মই তোমালোকক ভাৰ দিয়া নাছিলো কিন্তু বুদ্ধিয়ক হৈ বুদ্ধিৰে তোমালোকক ধৰিলো,
+\v 17 তেনেদৰে তোমালোকৰ ওচৰলৈ যি সকলক পঠালো, তেওলোকৰ কোনো এজনৰ দ্বাৰা মই তোমালোকক ফুচুলাইছিলো নে?
+\v 18 তোমালোকৰ ওচৰলৈ যাবলৈ তীতক উৎসাহিত কৰি, তেওঁৰ লগত সেই ভাইকো পঠিয়াইছিলো। তাতে তীতে তোমালোকক ফুচুলাইছিল নে? আমি দুয়ো একে বাটেৰে চলা নাই জানো? আমি একে খোজ লোৱা নাই নে?
+\p
+\v 19 আমি নিজকে ইমান সময়ে নিৰ্দ্দোষী দেখুৱাবলৈ যত্ন কৰিছো বুলি তোমালোকে ভাবিছা নে? আমি ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত থাকি খ্ৰীষ্টত সকলো কৈছো; আৰু হে প্ৰিয়সকল, তোমালোক ধৰ্মত বৃদ্ধি হবলৈহে এইবোৰ কথা কৈছো।
+\p
+\v 20 কিয়নো মোৰ ভয় আছে যে, মই তোমালোকৰ ওচৰলৈ যোৱা সময়ত তোমালোক যি ৰূপত দেখিবলৈ ইচ্ছা নকৰো, কিজানি সেই ৰূপত দেখিম আৰু তোমালোকে মোক যিৰূপে দেখিবলৈ ইচ্ছা নকৰা, মোক সেই ৰূপত দেখা; তাতে কিজানি তোমালোকৰ মাজত বাদ-বিবাদ, ঈৰ্ষা, খং-ৰাগ, বিৰোধ, পৰচৰ্চা, দৰ্প, হুৰামুৰা, এই সকলো ঘটিব;
+\v 21 তাতে পুনৰ আহিলে, মোৰ ঈশ্বৰে তোমালোকৰ আগত মোক সৰু কৰিব; আৰু মই সেই অনেক লোকৰ কাৰণে শোক কৰিব লাগিব৷ কাৰণ যি সকলে আগেয়ে পাপ কৰিছিল, তেওঁলোকে সেই অশুচি কাৰ্যবোৰৰ পৰা মনপালটন নকৰি, ব্যভিচাৰ আৰু লম্পট আচৰণত যেনেদৰে চলি আছিল, তেনেদৰে চলি থাকিল৷
+\c 13
+\p
+\v 1 তৃতীয় বাৰলৈ মই তোমালোকৰ ওচৰলৈ আহি আছো। দুই বা তিনি জন সাক্ষীৰ মুখেৰে সকলো কথা নিশ্চয় কৰা হব।  \f + \ft দ্ৱি বি 19:15৷  \f*
+\v 2 আগেয়ে পাপ কৰা সকলক আৰু আন সকলোকে মই দ্বিতীয় বাৰ উপস্থিত হৈ কোৱাৰ দৰে, সেই বিষয়ে আকৌ কৈছো: “যদি আকৌ আহো মই তেওঁলোকক এইবাৰ  ৰেহাই নিদি কঠোৰ হম৷”
+\p
+\v 3 মই তোমালোকক এই কথা কৈছো, কিয়নো খ্ৰীষ্টে যে মোৰ দ্বাৰাই কথা কয় তাৰে প্ৰমাণ তোমালোকে বিচাৰি আছা; তেওঁ তোমালোকলৈ দূৰ্বল নহয়, কিন্তু তোমালোকৰ মাজত বলৱান।
+\v 4 কিয়নো দূৰ্বলতাৰ দ্বাৰাই তেওঁক ক্রুচত দিয়া হৈছিল, কিন্তু ঈশ্বৰৰ শক্তিৰ দ্বাৰাই তেওঁ জীৱিত আছে। আমিও খ্ৰীষ্টত দুর্বল আছো, কিন্তু ঈশ্বৰৰ শক্তিৰ কাৰণে, খ্ৰীষ্টত আমি তোমালোকৰ মাজত জীৱিত থকা হম।
+\p
+\v 5 তোমালোক বিশ্বাসত আছা নে নাই, সেই বিষয়ে জানিবলৈ নিজকে পৰীক্ষা কৰি তাৰ প্ৰমাণ চোৱা। যীচু খ্ৰীষ্ট যে তোমালোকৰ অন্তৰত বাস কৰি থাকে, সেই বিষয়ে তোমালোকে অনুভৱ নকৰা নে? যদি নকৰা তেনেহলে তোমালোক অপ্ৰমাণিক লোক।
+\v 6 আৰু মই সুনিশ্চিত যে, তোমালোকে আমাক অপ্ৰমাণিক লোক বুলি গণিত নকৰিবা৷
+\p
+\v 7 এতিয়া আমি ঈশ্বৰৰ আগত এই প্ৰাৰ্থনা কৰো, তোমালোকে যাতে কোনো ধৰণৰ কুকৰ্ম নকৰা৷ মানুহে আমাক পৰীক্ষা সিদ্ধ লোক ৰূপে দেখাটো প্ৰয়োজনীয় কথা নহয় বৰং তেওঁলোকে আমাক পৰীক্ষা সিদ্ধ নোহোৱা লোক ৰূপে দেখিলেও তোমালোকে যেন ন্যায় কাৰ্য কৰা কেইটোহে বৰ প্ৰয়োজনীয় কথা।
+\v 8 কিয়নো সত্যৰ বিপক্ষে আমাৰ একো শক্তি নাই কিন্তু সত্যৰ পক্ষে আছে।
+\p
+\v 9 কাৰণ যেতিয়া আমি দূৰ্বল কিন্তু তোমালোক বলৱন্ত, তেতিয়া আমি আনন্দ কৰো; আৰু তোমালোকৰ সম্পূৰ্ণতাৰ কাৰণে প্ৰাৰ্থনাও কৰো।
+\v 10 এই কাৰণে, তোমালোকক বিনষ্ট কৰিবলৈ নহয়, কিন্তু বিশ্বাসত বলৱন্ত কৰিবলৈ প্ৰভুৱে মোক যি ক্ষমতা দিলে, সেই ক্ষমতাৰ দৰে, মই উপস্থিত কালত যেন কঠিন ব্যৱহাৰ কৰিব নালাগিব, এই অভিপ্ৰায়েৰে অনুপস্থিত থাকোতে, এইবোৰ কথা লিখিছো।
+\p
+\v 11 শেষতে, হে ভাইসকল, বিদায় মাগিছো, পূৰ্ণ-সিদ্ধি পাবলৈ যত্নপৰ হোৱা, শান্ত্বনাযুক্ত হোৱা, একে মনৰ লোক হোৱা,  \f + \ft ৰো 15:5; ইফি 4:2, 3; ফিলি 2:1, 2; 1 পি 3:8৷  \f* মিলেৰে শান্তিত থাকা; তাতে প্ৰেম আৰু শান্তিৰ আঁকৰ ঈশ্বৰ তোমালোকৰ লগত থাকিব।
+\v 12 পবিত্ৰ চুমাৰে পৰস্পৰে মঙ্গলবাদ কৰা।
+\p
+\v 13 সকলো পবিত্ৰ লোকে তোমালোকক মঙ্গলবাদ কৰিছে।
+\p
+\v 14 প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ অনুগ্ৰহ, ঈশ্বৰৰ প্ৰেম আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰ সহভাগিতা তোমালোকৰ লগত থাকক।

49-GAL.usfm

@@ -0,0 +1,224 @@
+\id GAL
+\ide UTF-8
+\h গালাতীয়া গালাতীয়া পত্র
+\toc1 গালাতীয়া গালাতীয়া পত্র
+\toc2 গালাতীয়া গালাতীয়া পত্র
+\toc3 gal
+\mt1 গালাতীয়া গালাতীয়া পত্র
+\c 1
+\p
+\v 1 মই পাঁচনি পৌল, যি পাঁচনি বাব মানুহৰ পৰা বা মানুহৰ দ্বাৰাও নহয় কিন্তু  যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা আৰু যি জনাই  মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা তেওঁক তুলিলে, সেই গৰাকী পিতা ঈশ্বৰৰ দ্বাৰাই হে এই বাব পাইছো।,
+\p
+\v 2 মই আৰু মোৰ সহবর্ত্তী যি সকলো ভাই আছে, আমাৰ সকলোৰে পৰা এই পত্র গালাতীয়াৰ  \f + \ft গালাতীয়া: পৌলে এই ঠাইৰ পৰা প্রথম ধর্মযাত্রাৰ সময়ত প্ৰদেশ দিছিল আৰু মণ্ডলী স্থাপন কৰিছিল। পা:কর্ম 13 আৰু 14 অধ্যায়।  \f* মণ্ডলী সমূহৰ সমীপলৈ।
+\p
+\v 3 আমাৰ পিতৃ ঈশ্বৰ আৰু প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা তোমালোকলৈ অনুগ্ৰহ আৰু শান্তি হওক;
+\v 4 যীচুৱে আমাৰ পাপ সমূহৰ কাৰণে নিজকে উছর্গা কৰিলে যাতে আমাৰ পিতৃ ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা অনুসাৰে তেওঁ আমাক বৰ্ত্তমান মন্দ সংসাৰৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিব পাৰে।
+\v 5 সেই পিতৃ ঈশ্বৰৰ মহিমা চিৰকাল হওক। আমেন।
+\s শুভবার্তা এটাই 
+\p
+\v 6 খ্ৰীষ্টৰ অনুগ্ৰহত যি জনে তোমালোকক আমন্ত্ৰণ কৰিলে, তোমালোক ইমান সোনকালে তেওঁৰ পৰা অন্যবিধ শুভবাৰ্তালৈ ঘূৰি গৈছা দেখি মই আচৰিত মানিছো।
+\v 7 আচলতে কোনো বেলেগ শুভবাৰ্তা নাই। কিন্তু কিছুমান লোক আছে, যি সকলে তোমালোকৰ মাজত  বিভ্রান্তি সৃষ্টি কৰে  আৰু খ্ৰীষ্টৰ শুভবাৰ্তা বিকৃত কৰিবলৈ বিচাৰে।
+\v 8 কিন্তু আমি তোমালোকৰ আগত যি শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰিলোঁ, তাৰ বাহিৰে আন শুভবাৰ্তা নাই, আমিয়েই হওক বা স্বৰ্গৰ দূতেই হওক, কোনোৱে যদি তোমালোকৰ আগত আন প্ৰকাৰৰ শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰে, তেনেহলে তেওঁ অভিশপ্ত হওক।
+\v 9 আমি আগেয়ে যেনেকৈ কৈছিলোঁ, এতিয়াও পুনৰ কৈছোঁ, “তোমালোকে যি শুভবাৰ্তা গ্ৰহণ কৰিলা, তাৰ বাহিৰে আন শুভবাৰ্তা, কোনোৱে যদি তোমালোকৰ আগত প্ৰচাৰ কৰে, তেনেহলে তেওঁ অভিশপ্ত হওক।”
+\p
+\v 10 মই এতিয়া মানুহৰ নে ঈশ্বৰৰ প্রশংসা বিচাৰিছোঁ? অথবা, মই মানুহক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছোঁ নেকি? মই যদি এতিয়াও মানুহক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ চেষ্টা কৰোঁ, তেনেহলে মই খ্ৰীষ্টৰ দাস নহওঁ।
+\s পৌলৰ পাঁচনি বাবৰ বিৱৰণ 
+\p
+\v 11 ভাই সকল, মই তোমালোকক জনাবলৈ বিচাৰো যে, মই যি শুভবাৰ্তা প্রচাৰ কৰিছোঁ, সেয়া কোনো মানুহৰ মত অনুসাৰে নহয়।
+\v 12 কাৰণ মই মানুহৰ পৰা তাক পোৱা নাই আৰু মোক শিকোৱাও নাই; কিন্তু যীচু খ্ৰীষ্টই নিজে এই বিষয়ে মোৰ আগত প্রকাশ কৰিলে।
+\v 13 তোমালোকেতো শুনিছা যে, যিহুদী ধর্ম পালন কৰাৰ সময়ত মই কি ভাৱে জীৱন-যাপন কৰিছিলোঁ; কেনে নির্মমভাৱে ঈশ্বৰৰ মণ্ডলীৰ ওপৰত অধিক পৰিমাণে তাড়না কৰি, তাক ধ্বংস কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিলোঁ।
+\v 14 যিহুদী ধর্ম চর্চ্চাত মোৰ সমসাময়িক আন সকলতকৈ মই অনেক আগবাঢ়ি গৈছিলোঁ। পূর্বপুৰুষ সকলৰ পৰম্পৰাগত ৰীতি-নীতি পালনত মই যথেষ্ট উৎসাহী আছিলোঁ।
+\v 15 কিন্তু ঈশ্বৰে মোক মাতৃ-গৰ্ভৰে পৰা বাছি ল’লে আৰু তেওঁৰ অনুগ্ৰহেৰে মোক আমন্ত্ৰণ কৰিলে।
+\v 16 মই যেন অনা-যিহুদী সকলৰ আগত তেওঁৰ পুত্ৰৰ বিষয়ে শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰোঁ; সেয়ে, ঈশ্বৰে যেতিয়া নিজ পুত্ৰক মোৰ জীৱনত প্ৰকাশ কৰিবলৈ সন্তুষ্ট হৈছিল, তেতিয়া মই ক্ষন্তেকৰ বাবেও মাংস আৰু তেজেৰে সৈতে কোনো পৰামৰ্শ নকৰিলোঁ;
+\v 17 এনে কি মোতকৈ আগেয়ে হোৱা পাঁচনি সকলক লগ পাবলৈ যিৰূচালেমলৈও নগ’লো; কিন্তু মই আৰব দেশলৈ গৈছিলোঁ আৰু পাছত পুনৰ দম্মেচকলৈ উলটি আহিলোঁ।
+\p
+\v 18 ইয়াৰ তিনি বছৰৰ পাছত, মই কৈফাৰে সৈতে চিনা-পৰিচয় হ’বলৈ যিৰূচালেমলৈ গ’লো আৰু তেওঁৰ লগত পোন্ধৰ দিন থকিলোঁ।
+\v 19 তাত প্রভুৰ ভায়েক যাকোবৰ বাহিৰে আন কোনো পাঁচনি পোৱা লোকক মই দেখা নাপালোঁ।
+\v 20 চাওক, ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত মই তোমালোকৰ ওচৰত এই যি সকলো কথা লিখিছোঁ, সেইবোৰ মিছা নহয়।
+\p
+\v 21 তাৰ পাছত মই চিৰিয়া আৰু কিলিকিয়াৰ শাসনাধীন অঞ্চলবোৰলৈ গ’লো;
+\v 22 তেতিয়াও খ্ৰীষ্টত আশ্ৰয় লোৱা যিহুদীয়াৰ মণ্ডলীবোৰৰ সৈতে মোৰ ব্যক্তিগত সাক্ষাত-পৰিচয় হোৱা নাছিল
+\v 23 কিন্তু তেওঁলোকে কেৱল শুনিবলৈ পাইছিল, “আমাক, যি জনে পূৰ্বতে তাড়না কৰিছিল আৰু  আমাক ধ্বংস কৰিবলৈ বিচাৰিছিল, তেওঁ এতিয়া সেই বিশ্বাসৰ বাণী প্রচাৰ কৰিছে, ।”
+\v 24 আৰু তেওঁলোকে মোৰ বাবে ঈশ্বৰৰ গৌৰৱ কৰিবলৈ ধৰিলে।
+\c 2
+\s পাঁচনি সকলে পৌলক গ্রহণ কৰা 
+\p
+\v 1 চৌদ্ধ বছৰ পাৰ হ’ল। মই বার্ণব্বাৰ সৈতে যিৰূচালেমলৈ পুনৰ গৈছিলোঁ, লগত তীতকো লৈছিলোঁ।
+\v 2 ঈশ্বৰৰ পৰা পোৱা প্ৰকাশিত আজ্ঞা অনুসাৰে মই তালৈ গৈছিলোঁ। যি শুভবার্তা মই অনা-যিহুদী সকলৰ মাজত প্রচাৰ কৰি আছিলো, তাকে তেওঁলোকৰ আগত ব্যাখ্যা কৰিলোঁ; আৰু সেই ঠাইৰ গণ্য-মান্য নেতা সকলৰ ওচৰত মই সকলোবোৰ গোপনে ক’লো। মই ইচ্ছা কৰিছিলো, তেওঁলোকে যেন বুজিব পাৰে যে মই বৃথাই দৌৰি থকা নাই বা বৃথাই দৌৰিলোঁ বুলি যেন নাভাবে।
+\v 3 মোৰ সঙ্গী তীতক গ্রীক মানুহ হোৱা সত্বেও তেওঁক চুন্নৎ কৰিবলৈ বাধ্য নকৰিলে।
+\v 4 গুপ্তচৰৰ দৰে পঠোৱা কেইজনমান ভণ্ড খ্রীষ্টিয়ান ভাইৰ কাৰণে এনে হ’ল। খ্ৰীষ্ট যীচুৰ বিশ্বাসী হিচাপে আমাৰ যি স্বাধীনতা আছে, তাত দোষ উলিয়াবলৈ তেওঁলোক গোপনে সোমাইছিল যাতে আমাক যিহুদী ৰীতি-নীতিৰ দাস কৰিব পাৰে।
+\v 5 কিন্তু শুভবার্তাৰ সত্য যেন তোমালোকৰ লগত থাকে, সেয়ে এক মুহূর্তৰ কাৰণেও সেই ভণ্ড বিশ্বাসী ভাই সকলৰ বশ্যতা স্বীকাৰ কৰি তেওঁলোকৰ বশৱর্তী নহ’লো।
+\p
+\v 6 মণ্ডলীত যি সকল মান্যৱন্ত বুলি প্ৰখ্যাত, তেওঁলোকে হ’লে মোক একোকে নজনালে। তেওঁলোক কি প্রকাৰৰ লোক আছিল, তাতে মোৰ একো প্রয়োজন নাই। ঈশ্বৰে মানুহৰ সমাদৃত বিষয়বোৰ গ্ৰহন নকৰে।
+\v 7 এই মান্যৱন্ত লোক সকলে দেখিলে যে ঈশ্বৰে মোক অচুন্নৎ সকলৰ ওচৰত শুভবার্তা প্রচাৰৰ দায়িত্ব দিছে, যেনেকৈ চুন্নৎ হোৱা সকলৰ ওচৰত শুভবার্তা প্রচাৰৰ দায়িত্ব পিতৰৰ ওপৰত দিছিল।
+\v 8 কিয়নো চুন্নৎ হোৱা সকলৰ প্ৰতি যি ঈশ্বৰে পিতৰৰ হৈ পাঁচনি পদৰ কার্য সাধন কৰিছে, তেওঁ অনা-যিহুদী সকলৰ কাৰণে মোৰ হৈয়ো একে পাঁচনি পদৰ কাৰ্য সাধন কৰিছে;
+\v 9 যেতিয়া মান্য হিচাপে খ্যাত নেতা যাকোব, কৈফা আৰু যোহনে বুজি পালে যে মই ঈশ্বৰৰ পৰা বিশেষ অনুগ্ৰহ পাইছোঁ, তেতিয়া মোক আৰু বাৰ্ণব্বাক কৰমর্দন কৰি তেওঁলোকৰ সহভাগিতাত গ্রহণ কৰিলে। তেওঁলোক ৰাজী হ’ল যে, আমি অনা-যিহুদী সকলৰ ওচৰলৈ যাম আৰু তেওঁলোক চুন্নৎ হোৱা সকলৰ ওচৰলৈ যাব;
+\v 10 তেওঁলোকৰ কেৱল মাত্র এটা অনুৰোধ আছিল যে, আমি যেন দৰিদ্র সকলৰ কথা মনত ৰাখো। অৱশ্যে, এই কার্য কৰিবলৈ ময়ো যত্নবান আছিলোঁ।
+\s পিতৰ আৰু পৌলৰ মতৰ অমিল 
+\p
+\v 11 কৈফা যেতিয়া আন্তিয়খিয়ালৈ আহিল, তেতিয়া মই তেওঁৰ সন্মুখতে তেওঁক সাৱধান কৰিলোঁ; কাৰণ তেওঁ দোষ কৰিছিল।
+\v 12 কিয়নো যাকোবৰ ওচৰৰ পৰা কেইজনমান যিহুদী লোক আহিছিল আৰু তেওঁলোক অহাৰ আগেয়ে, কৈফাই অনা-যিহুদী সকলৰ সৈতে খোৱা-বোৱা কৰি আছিল। কিন্তু যেতিয়া তেওঁলোক আহিল, তেতিয়া চুন্নৎ হোৱা লোক সকললৈ ভয় কৰি কৈফাই অনা-যিহুদী সকলৰ সঙ্গ এৰি নিজক পৃথকে ৰাখিছিল।
+\v 13 অন্যান্য বিশ্বাসী যিহুদী সকলেও কৈফাৰ লগত এই কপট আচৰণত যোগ দিছিল। এনে কি বাৰ্ণব্বাও তেওঁলোকৰ কপটতাৰ দ্বাৰা প্রভাৱিত হৈছিল।
+\v 14 কিন্তু মই যেতিয়া দেখিলোঁ যে, তেওঁলোক শুভবার্তাৰ সত্যতা অনুসাৰে সৰল পথত চলা নাই, তেতিয়া মই কৈফাক সকলোৰে সন্মুখত ক’লো, “তুমি এজন যিহুদী হৈয়ো যদি যিহুদী সকলৰ দৰে আচৰণ নকৰি, অনা-যিহুদী সকলৰ দৰে আচৰণ কৰা, তেনেহলে যি সকল অনা-যিহুদী তেওঁলোকক যিহুদী সকলৰ দৰে জীৱন-ধাৰণ কৰিবলৈ জোৰ কৰিছা কিয়?”
+\v 15 আমি জন্মসূত্রে যিহুদী, “অনা-যিহুদী পাপী” নহয়।
+\v 16 তথাপি আমি জানো যে কোনেও বিধানৰ কর্মেৰে নহয়, কিন্তু অকল যীচু খ্ৰীষ্টত বিশ্বাস কৰাৰ দ্বাৰাইহে ধাৰ্মিক বুলি গণিত হয়; সেই কাৰণে আমিও খ্রীষ্ট যীচুৰ ওপৰত বিশ্বাস কৰিছোঁ যেন আমিও বিধানৰ কৰ্মেৰে নহয়, কিন্তু খ্ৰীষ্টত বিশ্বাস কৰাৰ দ্বাৰাই ধাৰ্মিক বুলি গণিত হওঁ। কিয়নো বিধানৰ কৰ্মৰ দ্বাৰাই কোনো মানুহেই ধাৰ্মিক বুলি গণিত নহ’ব।
+\p
+\v 17 কিন্তু যদি আমি খ্ৰীষ্টত ধাৰ্ম্মীক পৰিগণিত হোৱা কামটোৱে আমাক পাপী প্ৰতিপন্ন কৰে, তেনেহলে তাৰ অর্থ এয়া নেকি যে, খ্ৰীষ্ট পাপৰ সেৱক? কেতিয়াও নহয়!
+\v 18 কিয়নো, মই যিহকে ভাঙিলোঁ, তাকে যদি মই আকৌ সাজোঁ, তেনেহলে মই নিজকে নিজে অপৰাধী বুলি প্রমাণ কৰোঁ।
+\v 19 মইতো বিধানৰ দ্বাৰাই বিধানৰ উদ্দেশ্যে মৰিলোঁ, যেন ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে জীয়াই থাকিব পাৰোঁ।
+\v 20 মই খ্ৰীষ্টে সৈতে ক্ৰুচত হত হ’লো; মই জীয়াই আছোঁ বুলিলেও, সেয়ে এতিয়া মই নহয়, খ্ৰীষ্টহে মোত জীয়াই আছে; মোৰ শৰীৰত যি জীৱন এতিয়া আছে, ঈশ্বৰৰ পুত্ৰত কৰা বিশ্বাসতহে মই সেই জীৱন-যাপন কৰিছোঁ। তেওঁ মোক প্ৰেম কৰিলে আৰু মোৰ কাৰণে নিজকে সমৰ্পণ কৰিলে।
+\v 21 ঈশ্বৰৰ এই অনুগ্ৰহ মই ব্যৰ্থ নকৰোঁ; কিয়নো বিধান পালনৰ দ্বাৰাই যদি ধাৰ্মিকতা হয়, তেনেহলে খ্ৰীষ্ট অকাৰণে মৰিল।
+\c 3
+\s বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই পৰিত্ৰাণ পোৱা যায় 
+\p
+\v 1 হে নিৰ্বোধ গালাতীয়া লোক, যীচু খ্ৰীষ্ট ক্ৰুচত উত্তোলিত হৈ, মৃতু বৰণ কৰাৰ কথা তোমালোকক অতি স্পষ্টকৈ কোৱা হৈছিল, আৰু এতিয়া তোমালোককনো কোনে মোহিত কৰিলে?
+\v 2 মই কেৱল এই বিষয়ে তোমালোকৰ পৰা জানিব বিচাৰো যে, তোমালোকে বিধানৰ কার্যৰ দ্বাৰাই আত্মা পালা? নে বার্তা শুনি বিশ্বাস কৰাৰ দ্বাৰাই পালা?
+\v 3 তোমালোক ইমানেই অবুজ নে যে আত্মাৰে আৰম্ভ কৰি, এতিয়া মাংসত কিয় সমাপ্ত কৰিবলৈ গৈ আছা?
+\v 4 তোমালোকে বৃথাই ইমান দুখভোগ কৰিলা, যদি বাস্তৱিকতে সেই দুখভোগ অনর্থক হৈ থাকে?
+\v 5 তোমালোকে কোৱাছোন, তোমালোকে বিধান পালনৰ কৰাৰ কৰণেই ঈশ্বৰা তেওঁৰ আত্মা  তোমালোকক দি তোমালোকৰ মাজত তেওঁ আচৰিত কাৰ্য্য কৰে, নে যি বাৰ্ত্তা শুনি তোমালোকে বিশ্বাস কৰিলা তাৰ কানণে কৰে?
+\p
+\v 6 যেনেকৈ অব্ৰাহামে “ঈশ্বৰক বিশ্বাস কৰিছিল আৰু সেই বিশ্বাসেই তেওঁৰ পক্ষে ধাৰ্মিকতাৰ স্বীকৃতি দিলে।”
+\v 7 তেনেদৰে তোমালোকেও এই কথা জানা যে, যি সকলে বিশ্বাস কৰে, তেওঁলোকেই অব্ৰাহামৰ সন্তান।
+\v 8 পূৰ্ব্ব কালতে শাস্ত্ৰে দেখা পাইছিল যে ঈশ্বৰে অনা-যিহুদী লোকক তেওঁলোকৰ বিশ্বাসৰ গুণে তেওঁলোকক ধাৰ্ম্মীক পৰিগণিত কৰিব। সেয়ে সেই শুভবাৰ্ত্তা আগতীয়াকৈ আব্ৰাহামৰ আগত ঘোষণা কৰি কৈছিল, “সকলো দাতিৰ লোক তোমাৰ জৰীয়তে আশীৰ্ব্বাদ প্ৰাপ্ত হব।”  \f + \ft আদি 12:3  \f*
+\v 9 সেয়েহে, অব্রাহাম বিশ্বাসী হোৱাত যেনেকৈ আশীর্বাদ পাইছিল, তেনেকৈ বিশ্বাসী সকলো অব্ৰাহামে সৈতে আশীৰ্বাদ প্ৰাপ্ত হয়।
+\p
+\v 10 কিয়নো যিমান মানুহে বিধান-শাস্ত্ৰৰ কৰ্মৰ ওপৰত নির্ভৰ কৰে, সেই সকলোৱেই শাপগ্ৰস্ত; কিয়নো শাস্ত্রত লিখা আছে, “বিধানত যি সকলো লিখা আছে, তাৰ সকলো কথা যি জনে পালন নকৰে, তেওঁ শাপগ্রস্ত।”  \f + \ft দ্বি:বি 27:26  \f*
+\v 11 এতিয়া এইটো সুস্পষ্ট যে বিধানৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত কোনো ধাৰ্মিক বুলি গণিত নহয়, কাৰণ “ধাৰ্মিক জন বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই জীয়াই থাকিব।”  \f + \ft হবক্কুক 2:4  \f*
+\v 12 বিধান  বিশ্বাসৰ ভিত্তিত নাহয়। কিন্তু “যি জনে বিধানৰ সকলো কথা পালন কৰে, তেওঁ বিধানৰ মাজতে জীৱিত থাকিব।”  \f + \ft লেবীয়া 18:5  \f*
+\v 13 খ্ৰীষ্টই মূল্য দি বিধানৰ শাপৰ পৰা আমাক মুক্ত কৰিলে। কাৰণ, তেওঁ আমাৰ কাৰণে শাপস্বৰূপ হ’ল; কিয়নো লিখা আছে, “যি জনক কাঠত   \f + \ft কাঠত ক্ৰুচত  \f* অৰাঁ হয় তেওঁ শাপগ্ৰস্ত।”  \f + \ft দ্বি:বি 21:23  \f*
+\v 14 তেওঁ এই উদ্দেশে আমাক  মুক্তি দান কৰিলে যাতে যি আশীৰ্ব্বাদাৰে তেওঁ আব্ৰহামক আশীৰ্ব্বাদ কৰিলে সেই আশীৰ্ব্বাদ যীচু খ্ৰীষ্টৰ যোগেদি আন-যিহুদী লোকলৈকো আহে, যাতে তেওঁক বিশ্বাস কৰাৰ দ্বাৰা আমি পবিত্ৰ আত্মাৰ অঙ্গীকাৰৰ অধীকাৰী হব পাৰো ।
+\s বিধান আৰু প্রতিজ্ঞা 
+\p
+\v 15 ভাই সকল, মই মানুহৰ দৰে কৈছোঁ। মানুহৰ মাজত এবাৰ যেতিয়া এখন নিয়ম-পত্র থিৰ কৰা হয়, সেই নিয়ম-পত্ৰ কোনেও বাতিল কৰিব নোৱাৰে আৰু তাত একো যোগ দিবও নোৱাৰে।
+\v 16 ঈশ্বৰে অব্ৰাহাম আৰু তেওঁৰ বংশলৈ প্ৰতিজ্ঞাবোৰ কৰিছিল। ইয়াত বহু বচনত “বংশবোৰলৈ” বুলি অনেকৰ বিষয়ে কোৱা নাই, কিন্তু কেৱল এজনকহে “তোমাৰ বংশলৈ” বুলি কোৱা হৈছে সেই বংশ স্বয়ং খ্রীষ্ট।
+\v 17 এতিয়া মই ইয়াকে কওঁ, পূৰ্বতে ঈশ্বৰৰ দ্বাৰাই নিয়মৰ চুক্তি থিৰ কৰা হ’ল আৰু তাৰ চাৰি শ ত্রিশ বছৰৰ পাছত বিধান আহিল। তাতে পূর্বৰ সেই নিয়মৰ চুক্তি প্ৰতিজ্ঞাৰ দ্বাৰা বাতিল হৈ নাযায়।
+\v 18 উত্তৰাধিকাৰ যদি বিধান পালনৰ জৰিয়তে প্রাপ্ত হয়, তেনেহলে সেয়া পুনৰ প্ৰতিজ্ঞাৰ ওপৰত নির্ভৰশীল হ’ব নোৱাৰে। কিন্তু ঈশ্বৰে অনুগ্ৰহেৰে এক প্ৰতিজ্ঞাৰ দ্বাৰাই বিনামূল্যে এই উত্তৰাধিকাৰ, অব্ৰাহামক দান কৰিলে।
+\v 19 তেনেহলে ঈশ্বৰে বিধান কিয় দিলে? বিধান লঙ্ঘন কৰাৰ দ্বাৰা অপৰাধ বুজিবলৈ বিধান দিয়া হৈছিল; যি জনৰ বিষয়ে ঈশ্বৰে প্রতিজ্ঞা কৰিছিল, সেই জনা নহালৈকে, তাতে বর্তি থাকিবলৈ বিধান দিয়া হৈছিল। স্বর্গৰ দূত সকলৰ যোগেদি এজন মধ্যস্থকাৰীৰ দ্বাৰাই এই বিধান নিৰূপিত কৰা হৈছিল।
+\v 20 এগৰাকী  মধ্যস্থকাৰীয়ে কেৱল এটা দলৰ প্ৰতিনিধীত্ব নকৰে, কিন্তু ঈশ্বৰ হলে কেৱল এজনাহে।
+\p
+\v 21 তেনেহলে বিধান ঈশ্বৰৰ প্ৰতিজ্ঞাবোৰৰ বিৰোধ নে? নিশ্চয় নহয়! যদি এনে এক বিধান থাকিলহেঁতেন যিয়ে জীৱন দিব পাৰে, তেনেহলে ধাৰ্মিকতা অৱশ্যেই সেই বিধান পালন কৰাৰ দ্বাৰাই হ’লহেঁতেন।
+\v 22 কিন্তু শাস্ত্ৰ ঘোষনা কৰে যে গোটেই জগত পাপৰ আধীন। সেই বাবেই যীচু খ্ৰীষ্টক বিশ্বাস কৰাৰ দ্বাৰাই আমাক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ ঈশ্বৰৰ সেই প্রতিজ্ঞা; যেন যি সকলে বিশ্বাস কৰে, তেওঁলোক সেই প্রতিজ্ঞাৰ অধিকাৰী হয়।
+\p
+\v 23 এই বিশ্বাস অহাৰ পুৰ্ব্বে বিধানে আমাক বন্দীয়াৰ ৰূপে বন্দী কৰি ৰাখিছিল, এই বিশ্বস আমাৰ বাবে প্ৰকাশিত নোহোৱা পৰ্যন্ত।
+\v 24 এইদৰে খ্রীষ্ট নহালৈকে বিধান আমাৰ কঠোৰ অভিভাৱক হৈ আমাক খ্ৰীষ্টলৈ পৰিচালিত কৰিলে যাতে বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই আমি ধাৰ্মিক বুলি গণিত হ’ব পাৰোঁ।
+\v 25 কিন্তু এতিয়া যিহেতু বিশ্বাস আমাৰ মাজত আহিল, আমি পুনৰ কঠোৰ অভিভাৱকৰ অধীন নহওঁ।
+\v 26 কিয়নো খ্ৰীষ্ট যীচুত কৰা বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই তোমালোক সকলো ঈশ্বৰৰ সন্তান হৈছা।
+\v 27 কাৰণ তোমালোক যি সকলে খ্ৰীষ্টত বাপ্তিস্ম লৈছা, সেই সকলোৱেই নিজক খ্ৰীষ্টৰে বস্ত্ৰেৰে ঢাকিলা।
+\v 28 এতিয়া খ্রীষ্ট যীচুত যি সকল আছে, তেওঁলোকৰ মাজত যিহুদী কি গ্ৰীক, দাস কি স্বাধীনৰ কোনো পার্থক্য নাই; পুৰুষ বা স্ত্রীৰ মাজত কোনো ভেদাভেদ নাই। কিয়নো খ্ৰীষ্ট যীচুত তোমালোক সকলোৱেই এক।
+\v 29 তোমালোক যদি খ্ৰীষ্টৰ হোৱা, তেনেহলে তোমালোক অব্ৰাহামৰ বংশধৰও হৈছা আৰু অব্রাহামৰ ওচৰত ঈশ্বৰে যি প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল, তোমালোক তাৰ উত্তৰাধিকাৰীও হৈছা।
+\c 4
+\p
+\v 1 কিন্তু মই কওঁ, উত্তৰাধিকাৰী শিশু হৈ থকালৈকে, সৰ্ব্বস্বৰ গৰাকী হ’লেও তেওঁ আৰু ক্ৰীতদাসৰ  \f + \ft ইংৰাজীত: Salve, অসমীয়াত ক্ৰীতদীস বা গোলাম।  \f* মাজত একো প্ৰভেদ নাথাকে;
+\v 2 কিন্তু পিতৃৰ নিৰূপিত সময়লৈকে তেওঁ ন্যায় ৰক্ষক আৰু তত্ৱাৱধায়ক সকলৰ অধীনত থাকে।
+\p
+\v 3 এনেকৈ আমি যেতিয়া শিশু অৱস্থাত আছিলোঁ, আমিও তেনেকৈ জগতৰ মৌলিক বিধিৰ অধীনত ক্ৰীতদাস আছিলোঁ;
+\v 4 কিন্তু যেতিয়া কাল সম্পূৰ্ণ হ’ল, তেতিয়া ঈশ্বৰে তিৰোতা আৰু বিধানৰ আধীনে জন্ম পোৱা তেওঁৰ নিজ পুত্ৰক পঠাই দিলে,
+\v 5 তেওঁ যাতে বিধানৰ অধীনত থকা সকলোকে মুক্ত কৰিব পাৰে, আৰু আমি সকলোৱে  তেওঁৰ সন্তান ৰূপে স্বীকৃতি পাও৷
+\p
+\v 6 যিহেতু তোমালোক আটায়ে ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ, ঈশ্বৰে তেওঁৰ পুত্ৰৰ আত্মা নিজৰ ওচৰৰ পৰা আমাৰ হৃদয়লৈ পঠাই দিলে; সেই আত্মাই, “আব্বা, পিতৃ”, এই বুলি মাতে।
+\v 7 এই কাৰণে তোমালোক পুনৰ আগৰ দৰে ক্ৰীতদাস নহয় কিন্তু পুত্ৰ হৈছা; যিহেতু পুত্ৰ হৈছা, সেয়েহে ঈশ্বৰৰ দ্বাৰাই উত্তৰাধিকাৰীও হৈছা৷
+\s ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহত থিৰে থাকিবলৈ নিবেদন 
+\p
+\v 8 পূৰ্বতে তোমালোকে যেতিয়া ঈশ্বৰক জনা নাছিলা, তেতিয়া যিবোৰ স্বাভাৱিক ৰূপে ঈশ্বৰ নহয়, সেইবোৰৰ দাস্য-কৰ্ম্ম কৰিছিলা।
+\v 9 কিন্তু এতিয়া তোমালোকে ঈশ্বৰৰ পৰিচয় পালা, ইয়াৰ উপৰি ঈশ্বৰৰ দ্বাৰাই পৰিচিত হ’লা; এনে স্থলত কেনেকৈ পুনৰ সেই দূৰ্বল আৰু দীনহীন প্ৰাথমিক বিধিলৈ উলটি যাবা? কেনেকৈ পুনৰ সেই বিধিবোৰৰ সেৱাকৰ্ম কৰিব?
+\p
+\v 10 তোমালোকে বিশেষ বিশেষ দিন, মাহ, ঋতু আৰু বছৰ এইবোৰ পালন কৰি আছা।
+\v 11 তোমালোকৰ কাৰণে মোৰ এই ভয় হয়; জানোচা মই যি পৰিশ্ৰম কৰিলোঁ, সেয়ে কিজানিবা কেনেবাকৈ ব্যর্থ হয়।
+\p
+\v 12 হে ভাই সকল, বিনয় কৰি কৈছোঁ, তোমালোকে মোৰ নিচিনা হোৱা; কিয়নো ময়ো তোমালোকৰ নিচিনা হৈছোঁ। তোমালোকে মোৰ একো অন্যায় কৰা নাছিলা।
+\v 13 মোৰ শৰীৰৰ দূৰ্ব্বলতাৰ কাৰণে, মই যে প্ৰথম বাৰ তোমালোকৰ আগত শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰিছিলোঁ, সেই বিষয়ে তোমালোকে জানা।
+\v 14 মোৰ মাংসত তোমালোকৰ যি পৰীক্ষা হৈছিল, সেই বিষয়ত তোমালোকে হেয়জ্ঞান আৰু ঘৃণাবোধ কৰা নাছিলা; বৰং ঈশ্বৰৰ এজন দূত, এনে কি খ্ৰীষ্ট যীচুৰ নিচিনাকৈ মোক গ্ৰহণ কৰিছিলা।
+\p
+\v 15 এতিয়া তোমালোকৰ সেই আনন্দ ক’ত? কিয়নো তোমালোকৰ পক্ষে মই সাক্ষ্য দিছিলোঁ যে, সাধ্য হোৱা হ’লে তোমালোকে নিজ নিজ চকুকো কাঢ়ি মোক দিলাহেঁতেন।
+\v 16 এতিয়া তোমালোকক সত্য কথা কোৱাত মই তোমালোকৰ ওচৰত শত্ৰু হ’লোঁ নে?
+\p
+\v 17 সেই লোক সকল তোমালোকৰ প্ৰতি আগ্ৰহী কিন্তু কোনো ভাল উদ্দেশ্যৰ বাবে আগ্ৰহী নহয়৷ তেওঁলোকে তোমালোকক মোৰ কাষৰ পৰা আতৰাই আনিবলৈ বিচাৰে, যাতে তোমালোকে তেওঁলোকৰ প্ৰতি আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰা৷
+\v 18 অৱশ্যে আগ্ৰহ দেখুওৱা ভাল, যদিহে সৎ উদ্দেশ্যেৰে তাক কৰা হয়৷ অকল মই তোমালোকৰ তাত উপস্থিত থাকোতে যে ভাল, এনে নহয়, কিন্তু সকলো সময়তে থকা ভাল।
+\p
+\v 19 হে মোৰ প্ৰিয় সন্তান সকল, তোমালোকৰ কাৰণে পুনৰ এবাৰ প্ৰসৱ বেদনা ভোগ কৰিছোঁ; যেতিয়ালৈকে তোমালোকত খ্ৰীষ্টৰ আকাৰ উৎপন্ন নহয়, তেতিয়ালৈকে ভোগ কৰি আছোঁ৷
+\v 20 এতিয়া তোমালোকৰ ওচৰত যাবৰ বাবে মোৰ মন গৈছে আৰু তাত বেলেগ ভাবে এই সকলো কথা তোমালোকৰ লগত আলোচনা কৰিব পাৰিলোঁ হয়৷ তোমালোকৰ বাবে মই বিবুদ্ধিত পৰিছো।
+\p
+\v 21 হে বিধান-শাস্ত্ৰৰ অধীন হ’ব খোজা সকল, মোক কোৱাচোন, তোমালোকৰ মাজৰ কোনে বিধানৰ কথা শুনিবলৈ নিবিচাৰে?
+\v 22 কিয়নো লিখা আছে যে, অব্ৰাহামৰ দুজন পুত্ৰ আছিল; বেটীৰ গৰ্ভত ওপজা এজন, স্বাধীন জনীৰ গৰ্ভত ওপজা এজন।
+\v 23 কিন্তু বেটীৰ যি জন, সি মাংস অনুসাৰে জন্মিছিল; কিন্তু স্বাধীন জনীৰ যি জন, সেই জন প্ৰতিজ্ঞাৰ গুণেহে জন্মিছিল।
+\p
+\v 24 এইবোৰ কথাৰ এটা আন প্ৰকাৰ ভাবাৰ্থ আছে; কিয়নো এই দুজনীয়েই দুই বিধান হৈছে; এক নিয়ম চীনয় পৰ্বতৰ পৰা দাসত্বৰূপ অৱস্থাত প্ৰসৱ কৰোঁতা; সেয়ে হৈছে হাগাৰ৷
+\v 25 কিয়নো আৰব দেশত হাগাৰ শব্দৰ অৰ্থ, চীনয় পৰ্বত; আৰু বৰ্তমানে থকা যিৰূচালেমকো বুজায়; কিয়নো তাই নিজ সন্তানে সৈতে বন্দী অৱস্থাত আছিল।
+\p
+\v 26 কিন্তু উৰ্দ্ধলোকত থকা যিৰূচালেম স্বাধীন; তেওঁ হৈছে, আমাৰ মাতৃ।
+\p
+\v 27 কিয়নো লিখা আছে,
+\q1 “হে প্ৰসৱ নকৰা বন্ধ্যা, আনন্দ কৰা, তোমালোকৰ মাজৰ যি গৰাকীয়ে সন্তান প্ৰসৱ কৰা নাই;
+\q1 বৰ মাতেৰে উল্লাস আৰু হৰ্ষধ্বনি কৰা;
+\q1 কিয়নো গিৰিয়েক থকা জনীতকৈ অনাথিনী জনীৰ সন্তান অধিক হব।”
+\p
+\v 28 এতিয়া হে ভাই সকল, ইচহাকৰ দৰে আমিও প্ৰতিজ্ঞাৰ সন্তান হৈছোঁ৷
+\v 29 কিন্তু তেতিয়া যেনেকৈ মাংস অনুসাৰে জন্ম পোৱা জনে আত্মা অনুসাৰে জন্ম পোৱা জনক তাড়না কৰিছিল, তেনেকৈ এতিয়াও হৈছে।
+\p
+\v 30 কিন্তু শাস্ত্ৰই কি কয়? ‘বেটী আৰু তাইৰ পুতেকক খেদি দিয়া; কিয়নো স্বাধীন জনীৰ পুতেকৰ সৈতে, বেটীৰ পুতেকে উত্তৰাধিকাৰী নাপাব’।
+\v 31 এতেকে হে ভাই সকল, আমি বেটীৰ সন্তান নহওঁ; সেই স্বাধীন গৰাকীৰহে সন্তান হওঁ।
+\c 5
+\p
+\v 1 খ্ৰীষ্টে আমাক স্বাধীন কৰিছে যাতে আমি স্বাধীন ভাবে থাকিব পাৰোঁ; এতেকে সুস্থিৰ হওক, পুনৰ দাসত্বৰ ফান্দত নপৰিব।
+\p
+\v 2 চাওক, মই পৌলে তোমালোকক কৈছো, যদি তোমালোকে চুন্নৎ কৰাৰ যোগেদি পুনৰ বিধিবোৰলৈ ঘুৰি যোৱা, তেনেহলে খ্ৰীষ্টত তোমালোকৰ একো লাভ নহ’ব।
+\p
+\v 3 পুনৰ মই সকলো মানুহক সাক্ষ্য দি কওঁ যে, তোমালোকে যদি চুন্নৎ হবলৈ বিচাৰিছা, তেতিয়াহলে প্ৰতিজনে বিধান পালন কৰিব লাগিব।
+\v 4 পূৰ্বতে তোমালোকে খ্ৰীষ্টৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হৈ আছিল, তোমালোক সকলোৱে বিধানৰ দ্বাৰাই বিচাৰত গ্ৰহণীয় হোৱাটো বিচাৰিছিলা; এইদৰে তোমালোক অনুগ্ৰহৰ পৰা খহি পৰিছিলা৷
+\p
+\v 5 কিয়নো আমি আত্মাৰ যোগেদি বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই ধাৰ্মিকতাৰ আশা লৈ বাট চাই আছোঁ।
+\v 6 কিয়নো খ্ৰীষ্ট যীচুত চুন্নৎ আৰু অচুন্নতৰ একো সাৰ্থকতা নাই, কিন্তু ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে প্ৰেমৰ যোগেদি একমাত্ৰ বিশ্বাসে কাৰ্য সাধন কৰে।
+\v 7 তোমালোকে ভালদৰে দৌৰিছিলা; পাছত কোনে তোমালোকক সত্যক নামানিবলৈ বাধা জন্মালে?
+\v 8 যি জনে তোমালোকক প্ৰৰোচনা কৰিছে, সেই জন তোমালোকক আহ্বান কৰা জনৰ পৰা অহা নহয়।
+\p
+\v 9 অলপ খমিৰে সনা পিঠাগুড়িৰ আটাইখিনিকে ফুলায়।
+\v 10 প্ৰভুত আমাৰ সম্পূৰ্ণ বিশ্বাস আছে যে তোমালোকে যে আন কোনো অভিমতৰ বসবৰ্ত্তি নোহোৱা কিন্তু যি জনে তোমালোকক অস্থিৰ কৰে, তেওঁ যেয়েই নহওক লাগে, সেই জনে নিজ দণ্ড ভোগ কৰিব।
+\p
+\v 11 হে ভাই সকল, মই যদি চুন্নৎ হোৱা বিধান ৰাজহুৱা ভাবে প্রচাৰ কৰোঁ, তেনেহলে মই কিয় এতিয়াও তাড়না ভোগ কৰি আছোঁ? কিন্তু চুন্নতৰ প্ৰয়োজন সমন্ধে যদি এতিয়াও কওঁ তেতিয়া হ’লে, ক্ৰুচৰ বিঘিনি লুপ্ত হ’লহেঁতেন।
+\v 12 কিন্তু মই বাঞ্চা কৰো যে প্ৰতিবাদকাৰী সকলে তেওঁলোকে নিজৰ অণ্ডকোষো ছেদন কৰক।
+\p
+\v 13 হে ভাই সকল, তোমালোক স্বাধীনতাৰ বাবেহে আমন্ত্ৰিত হ’লা৷ তোমালোকৰ এই স্বাধীনতা কেৱল মাংসৰ অভিলাষ পুৰ কৰিবৰ কাৰণে নহওক; কিন্তু প্ৰেমৰ যোগেদি এজনে আন জনৰ সেৱাকৰ্ম কৰা।
+\v 14 কিয়নো সকলো বিধান সিদ্ধ হৈ এটা আজ্ঞাতে স্থিৰ আছে, সেইটো হ’ল, ‘তোমাৰ চুবুৰীয়াক নিজৰ নিচিনাকৈ প্ৰেম কৰা৷’
+\v 15 কিন্তু তোমালোকে যদি পৰস্পৰৰ মাজত খোৱা-কামোৰা কৰি থাকা, তেনেহলে সাৱধান হবা, যাতে তোমালোকে এইদৰে ইজনে সিজনৰ অনিষ্ট সাধন নকৰা৷
+\s আত্মাৰ বশত থিৰে থাকিবলৈ উদগণি 
+\p
+\v 16 কিন্তু মই কওঁ, তোমালোকে আত্মাৰে চলা; তাতে কোনোমতে তোমালোকে মাংসৰ অভিলাষ পুৰ নকৰিবা।
+\v 17 কিয়নো মাংসই আত্মাৰ বিৰুদ্ধে আৰু আত্মাই মাংসৰ বিৰুদ্ধে অভিলাষ কৰে; কাৰণ তোমালোকে যি কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰা, তাক যেন তোমালোকে নকৰা, তাৰ কাৰণে এই দুয়ো পৰস্পৰ বিৰুদ্ধা-বিৰুদ্ধী।
+\v 18 কিন্তু তোমালোকে যদি আত্মাৰ দ্বাৰাই চালিত হোৱা, তেনেহলে তোমালোক বিধানৰ অধীন নোহোযৱা।
+\p
+\v 19 এতিয়া মাংসৰ কাৰ্যবোৰ জনাজাত৷ সেয়ে ব্যভিচাৰ, অশুচি কাৰ্য, লম্পট আচৰণ,
+\v 20 মূৰ্তিপূজা, মায়াকৰ্ম্ম, নানা বিধ শত্ৰুতা, বিবাদ, ঈৰ্ষা, খং-ৰাগ, বিৰোধ-বিভেদ, নানামত অসূয়া, মত্ততা,
+\v 21 হিংসা আৰু ৰংঙ্গৰস, আৰু এইবোৰৰ নিচিনা আন আন মন্দ কৰ্ম; এই সকলো বিষয়ৰ ওপৰত মই যেনেকৈ পূৰ্বতে তোমালোকক সাৱধান কৰি কৈছিলোঁ, তেনেকৈ এতিয়াও কৈছোঁ, যি সকলে এনে আচৰণ কৰে, তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যত অধিকাৰ নাপাব।
+\p
+\v 22 কিন্তু আত্মাৰ ফল হ’ল, প্ৰেম, আনন্দ, শান্তি, চিৰসহিষ্ণুতা, দয়া, মঙ্গলভাৱ, বিশ্বাস,
+\v 23 মৃদুভাব, আত্ম-সংযম এইবোৰৰ বিৰুদ্ধে কোনো বিধান নাই।
+\v 24 আৰু যি সকল খ্ৰীষ্ট যীচুৰ, তেওঁলোকে মাংসিক অভিলাষেৰে সৈতে কু-ভাৱনা আৰু আসক্তিক ক্রুচত দিলে৷
+\v 25 আমি যদি আত্মাৰে জীয়াই থাকো, তেনেহলে আত্মাৰে চলোহঁক।
+\v 26 সেয়েহে আমি ইজনে সিজনৰ খং তুলি আৰু ইজনে সিজনক হিংসা কৰি, অনৰ্থক অহংকাৰ নকৰোঁহক।
+\c 6
+\p
+\v 1 হে ভাই সকল, কোনো মানুহ যদি কোনো অপৰাধত পৰে, তেনেহলে আত্মিক যি তোমালোক, তোমালোকে মৃদুশীল আত্মাৰে তেনেকুৱা জনক পুনৰ সুস্থ কৰা; কিন্তু পাছত নিজে নিজৰ পৰীক্ষাত নপৰিবৰ বাবে নিজেও সাৱধান হোৱা৷
+\v 2 তোমালোকে ইজনে সিজনৰ ভাৰ বোৱা আৰু খ্ৰীষ্টৰ বিধান সম্পূৰ্ণকৈ পালন কৰা।
+\p
+\v 3 কিয়নো কোনোৱে একো নহৈয়ো যদি নিজকে বৰ মানে, তেনেহলে তেওঁ নিজকে প্ৰতাৰণা কৰে।
+\v 4 প্ৰতিজনে নিজ কৰ্ম বিবেচনা কৰক; আৰু তেতিয়া তেওঁ অন্যৰ তুলনাত নহয় কিন্তু নিজৰ বিষয়তহে গৌৰৱ কৰাৰ কাৰণ পাব।
+\v 5 কিয়নো প্ৰতিজনে নিজে নিজৰ ভাৰ ব’ব।
+\p
+\v 6 যি জনে বাক্যৰ শিক্ষা পায়, তেওঁ শিক্ষকৰ সৈতে সকলো ভাল বস্তুৰ ভাগ-বাটোৱাৰা কৰক।
+\v 7 তোমালোক ঠগ-প্ৰবঞ্চনাৰ বলি নহবা, ঈশ্বৰক ভেঙুচালি কৰাব পৰা নাযায়।  কিয়নো মানুহে যিহকে বব তাকেহে দাব।
+\v 8 কাৰণ যি জনে নিজৰ মাংসৰ উদ্দেশ্যে বয়, তেওঁ মাংসৰ পৰা ক্ষয়ৰূপ শস্য দাব; কিন্তু যি জনে আত্মাৰ উদ্দেশ্যে বয়, তেওঁ আত্মাৰ পৰা অনন্ত জীৱনৰূপ শস্য দাব।
+\p
+\v 9 আমি ভাল কৰ্ম কৰি কৰি যেন ক্লান্ত নহওঁ; কিয়নো আমি ক্লান্ত নহ’লে উচিত সময়ত দাবলৈ পাম।
+\v 10 এই হেতুকে আহক, সুযোগ পালে সকলোৰে বাবে, বিশেষকৈ পৰিয়াল স্বৰূপ বিশ্বাস কৰা লোক সকলৰ বাবে উত্তম কৰ্ম কৰোহঁক।
+\p
+\v 11 মন কৰা নিজ হাতেৰে চিঠিখন তোমালোকলৈ লিখোতে কিমান ডাঙৰ ডাঙৰ আখৰেৰে লিখিছো।
+\v 12 যি সকল লোকে মাংসিক ৰূপে প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰিব বিচাৰে, সেই সকলেহে তোমালোকক চুন্নৎ হবলৈ বাধ্য কৰায়, কিন্তু তেওঁলোকে খ্ৰীষ্টৰ ক্ৰুচৰ অৰ্থে তাড়না নাপাবৰ কাৰণেহে ইয়াকে কৰে।
+\v 13 কিয়নো চুন্নৎ হোৱা সকলে নিজেও বিধান পালন নকৰে; তোমালোকৰ মাংসত তেওঁলোকে যেন গৌৰৱ কৰিব পাৰে, এই কাৰণে তোমালোক চুন্নৎ হোৱাটো তেওঁলোকে ইচ্ছা কৰে।
+\p
+\v 14 কিন্তু আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ ক্ৰুচৰ বাহিৰে আন কোনো কথাত গৌৰৱ কৰা মোৰ পৰা নহওক; তেওঁৰ দ্বাৰাই জগতখন মোৰ বাবে আৰু মই জগতখনৰ বাবে ক্রুচত হত হলোঁ।
+\v 15 কিয়নো চুন্নতো একো নহয়, অচুন্নতো একো নহয়; কিন্তু নতুন সৃষ্টিহে গুৰুত্বপূৰ্ণ।
+\v 16 যিমান মানুহ এই সূত্ৰ অনুসাৰে চলিব, তেওঁলোকৰ ওপৰত শান্তি আৰু দয়া থাকক; এনেকি ঈশ্বৰৰ লোক ইস্ৰায়লৰ ওপৰতো থাকক৷
+\p
+\v 17 এতিয়াৰ পৰা কোনেও মোক অসুবিধা নিদিয়ক; কিয়নো মই নিজ শৰীৰত যীচুৰ নানা চিন লৈ ফুৰি আছোঁ।
+\p
+\v 18 ভাই সকল, আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ অনুগ্ৰহ তোমালোকৰ আত্মাৰ লগত থাকক। আমেন।

50-EPH.usfm

@@ -0,0 +1,227 @@
+\id EPH
+\ide UTF-8
+\h ইফিচীয়া পত্ৰ
+\toc1 ইফিচীয়া পত্ৰ
+\toc2 ইফিচীয়া সকলৰ প্ৰতি লিখা পত্ৰ
+\toc3 eph
+\mt1 ইফিচীয়া পত্ৰ
+\c 1
+\s কৰিন্থীয়া সকলকৰ প্ৰতি শেষ নিবেদন আত্মাৰ বশত থিৰে থাকিবলৈ উদগণি অভিবাদন
+\p
+\v 1 মই পৌল, ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰ দ্বাৰাই খ্ৰীষ্ট যীচুৰ নিযুক্ত এজন পাঁচনি। ইফিচত থকা ঈশ্বৰৰ আৰু খ্ৰীষ্ট যীচুত বিশ্বাস কৰা পবিত্ৰ লোক সকলৰ সমীপলৈ;
+\v 2 আমাৰ পিতৃ ঈশ্বৰ আৰু প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টই তোমালোকক অনুগ্ৰহ আৰু শান্তি দান কৰক।
+\s যীচু খ্রীষ্টত আত্মিক আশীর্বাদ লাভ 
+\p
+\v 3 আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পিতৃ ঈশ্বৰৰ প্রশংসা হওক। তেওঁ স্বর্গীয় ঠাইবোৰত সকলো আত্মিক আশীর্বাদেৰে সৈতে খ্রীষ্টত আমাক আশীর্বাদ কৰিলে।
+\v 4 জগত সৃষ্টিৰ পূর্বতে ঈশ্বৰে খ্রীষ্টত বিশ্বাস কৰা সকলক মনোনীত কৰিলে। আমি যেন ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত পবিত্ৰ আৰু নিষ্কলঙ্ক হওঁ, এই কাৰণে তেওঁ আমাক মনোনীত কৰিলে।
+\v 5 ঈশ্বৰে প্রেমৰ দ্বাৰা পূর্বৰে পৰা আমাক যীচু খ্রীষ্টৰ মাধ্যমেদি নিজৰ তোলনীয়া সন্তান ৰূপে নিৰূপণ কৰিলে। এই কার্য ঈশ্বৰে আনন্দেৰে নিজৰ মনোবাঞ্ছাৰে সম্পন্ন কৰিলে।
+\v 6 ঈশ্বৰে এই সকলো কৰিলে, যাতে তেওঁৰ প্ৰিয় যীচু খ্রীষ্টত আমাক যি অনুগ্ৰহ বিনামূল্যে দান কৰিলে, সেই গৌৰৱময় অনুগ্ৰহৰ প্ৰশংসা হয়।
+\v 7 কিয়নো ঈশ্বৰৰ সেই প্ৰিয় জনত, তেওঁৰ তেজৰ দ্বাৰা আমি মুক্তি পালোঁ; তেওঁৰ উপচি পৰা অনুগ্রহৰ দ্বাৰা আমি পাপৰ ক্ষমা পালোঁ।
+\v 8 সেই অনুগ্ৰহ তেওঁ আমালৈ সকলো জ্ঞান আৰু বুদ্ধিত উপচাই দিলে।
+\p
+\v 9 খ্রীষ্টত কার্য সম্পন্ন কৰাৰ পৰিকল্পনাৰে ঈশ্বৰে নিজ ইচ্ছা অনুসাৰে তেওঁৰ পৰিকল্পনাৰ গোপনীয়তা আমাৰ আগত প্রকাশ কৰিলে।
+\v 10 ঈশ্বৰে স্থিৰ কৰি ৰাখিছিলে যে নিৰূপিত সময় পূর্ণ হলে পৰিকল্পনাৰ কার্য-সাধনৰ অর্থে তেওঁ স্বৰ্গত আৰু পৃথিৱীত থকা সকলোকে মিলন কৰাই খ্ৰীষ্টৰ অধীনলৈ আনিব।
+\v 11 ঈশ্বৰে নিজৰ ইচ্ছাৰ মন্ত্রণা অনুসাৰে সকলো কার্য সাধন কৰে। তেওঁৰ পৰিকল্পনাৰ দৰে আগেয়ে যি যি স্থিৰ কৰি ৰাখিছিল, সেই দৰেই তেওঁ আমাক খ্রীষ্টত মনোনীত কৰি ললে।
+\v 12 আমি যি সকলে আগেয়ে খ্ৰীষ্টত আশা ৰাখিছো, সেই সকলৰ পৰাই যেন তেওঁৰ মহিমাৰ প্ৰশংসা হয়, সেই বাবেই তেওঁ আমাক মনোনীত কৰি ললে।
+\v 13 তোমালোকেও খ্রীষ্টতে সত্যৰ বাক্য, পৰিত্রাণ লাভৰ শুভবার্তা শুনি তেওঁত বিশ্বাস কৰিলা। তোমালোকক  উত্তৰাধিকাৰৰ অর্থে ঈশ্বৰৰ প্ৰতিজ্ঞাযুক্ত পবিত্ৰ আত্মাৰে মোহৰ মৰা হ’ল।
+\v 14 ঈশ্বৰে যি সকলো প্রতিজ্ঞা কৰিছে, সেই সকলো প্ৰতিজ্ঞা সম্পূর্ণকৈ প্রাপ্তি নোহোৱালৈকে সেই আত্মা আমাৰ উত্তৰাধিকাৰৰ বইনা স্বৰূপ হৈ আছে। এই সকলোবোৰৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰৰ মহিমাৰ প্রশংসা হব।
+\s খ্ৰীষ্টত আশ্রয় লোৱা সকলৰ পাৰমার্থিক সৌভাগ্য 
+\p
+\v 15 এই কাৰণে মই যেতিয়াৰে পৰা প্ৰভু যীচুত তোমালোকৰ বিশ্বাসৰ কথা আৰু ঈশ্বৰৰ মনোনীত পবিত্র লোক সকলৰ প্রতি তোমালোকৰ প্ৰেমৰ কথা শুনিলো,
+\v 16 তেতিয়াৰে পৰা মই তোমালোকৰ কাৰণে ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দিবলৈ আৰু মোৰ প্ৰাৰ্থনা কালত তোমালোকৰ নাম উল্লেখ কৰিবলৈ এৰা নাই।
+\v 17 মই এই প্রার্থনা কৰোঁ যেন, তোমালোকক আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ ঈশ্বৰ অর্থাৎ, সেই গৌৰৱময় পিতৃয়ে আত্মিক জ্ঞান দিয়ক আৰু তেওঁক বুজিবলৈ নিজৰ তত্ব-জ্ঞান প্রকাশ কৰক।
+\v 18 ঈশ্বৰৰ আমন্ত্রণৰ যি আশা আৰু মনোনীত পবিত্র লোক সকলৰ মাজত তেওঁৰ যি উত্তৰাধিকাৰৰ প্ৰতাপৰূপ ধন, তাক তোমালোকৰ হৃদয়ৰ ঐশ্বৰিক চকুৱে যেন দেখা পায়;
+\v 19 লগতে ঈশ্বৰৰ শক্তিৰ কার্যসাধক গুণ অনুসাৰে বিশ্বাস কৰা যি আমি, আমাৰ মাজত তেওঁৰ শক্তিৰ যি  মহা আত্মাৰ দ্বাৰাই কাৰ্য কৰিছে, সেই বিষয়েও যেন তোমালোকে জানিব পাৰা তাৰ বাবে তোমালোকৰ চকু মুকলি হওঁক।
+\v 20 সেই মহাশক্তিৰেই তেওঁ মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা খ্রীষ্টক তুলিলে আৰু নিজৰ সোঁ হাতে স্বর্গীয় ঠাইত বহুৱালে।
+\v 21 সকলো শাসন, ক্ষমতা, পৰাক্ৰম, আৰু প্ৰভুত্ব আদি কৰি যিমান নাম ইহলোক আৰু পৰলোকত উল্লেখ কৰা যায়, সেই সকলো নামৰ উর্দ্ধত খ্রীষ্টৰ নাম স্থাপিত হ’ল।
+\v 22 ঈশ্বৰে সকলোকে খ্রীষ্টৰ চৰণৰ তলত বশীভূত কৰিলে আৰু তেওঁকেই সকলোৰে মূৰ কৰি মণ্ডলীক দান কৰিলে;
+\v 23 সেই মণ্ডলী তেওঁৰ শৰীৰ; তেওঁৰ পৰিপূর্ণতাই সকলো বিষয় সকলো প্রকাৰে পূর্ণ কৰে।
+\c 2
+\s মৃত্যুৰ পৰা জীৱন লাভ 
+\p
+\v 1 পূর্বতে তোমালোক  নিজ নিজ অপৰাধ আৰু পাপবোৰত মৰি আছিলা।
+\v 2 এইবোৰৰ সৈতে তোমালোকে  জীৱন-যাপন কৰি জগতৰ নিয়ম অনুসাৰে চলি আছিলা। তোমালোকে  আকাশৰ মন্দ শক্তিৰ অধিকাৰীৰ অনুসৰণকাৰী হৈ, অবাধ্যতাৰ সন্তান সকলৰ জীৱনত কার্য কৰি থকা অশুচি আত্মাৰ দৰে চলি আছিলা।
+\v 3 আমি সকলোৱেই এসময়ত মাংস আৰু মনৰ ইচ্ছাৰে কার্য কৰিছিলোঁ আৰু আমাৰ মাংসিক কু-অভিলাষবোৰৰ কামনা পূর্ণ কৰি সেই বিশ্বাসবিহীন লোক সকলৰ মাজত জীয়াই আছিলোঁ। আমিও আন সকলোৰে নিচিনা, স্বভাবতে ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ সন্তান আছিলোঁ।
+\v 4 কিন্তু দয়া ধনেৰে ধনৱান ঈশ্বৰে যি মহা প্ৰেমেৰে আমাক প্ৰেম কৰিলে,
+\v 5 তাৰ কাৰণে আমি অপৰাধত মৰি থকা কালতেই, খ্ৰীষ্টেৰ সৈতে তেওঁ আমাক নতুন জীৱন দিলে; অনুগ্ৰহেৰে তোমালোকে পৰিত্ৰাণ পালা;
+\v 6 তেওঁ আমাক খ্রীষ্টে যীচুৰ সৈতে তুলিলে আৰু খ্রীষ্ট যীচুৰ সৈতে স্বর্গীয় ঠাইবোৰত বহুৱালে।
+\v 7 ঈশ্বৰে এই কাম কৰিলে, যাতে খ্রীষ্ট যীচুত আমাৰ বাবে তেওঁৰ যি স্নেহ, তাৰ দ্বাৰাই যেন ভাবী যুগত তেওঁৰ অনুগ্রহৰ মহা ধন যুগে যুগে প্রকাশ কৰিব পাৰে।
+\v 8 কিয়নো অনুগ্ৰহৰ যোগেদি বিশ্বাসৰ দ্বাৰা তোমালোকে পৰিত্ৰাণ পালা; আৰু সেয়ে আমাৰ পৰা নহয়; কিন্তু  ঈশ্বৰৰহে  দান।
+\v 9 কোনেও যেন গর্ব কৰিব নোৱাৰে, সেয়ে  কর্মৰ পৰাও নহয়।
+\v 10 কিয়নো আমি ঈশ্বৰৰ কাৰিকৰী; যি সৎ কাম ঈশ্বৰে আমাৰ কাৰণে আগেয়ে প্রস্তুত কৰিলে, সেই পথত চলিবলৈ আৰু সৎ কাম কৰিবলৈ ঈশ্বৰে আমাক খ্রীষ্ট যীচুত সৃষ্টি কৰিলে।
+\s খ্রীষ্টত এক 
+\p
+\v 11 মনত ৰাখিবা যে, মাংসত তোমালোক অনা-যিহুদী লোক আছিলা; মাংসত হাতেৰে যি সকলৰ চুন্নৎ কৰা হৈছে অর্থাৎ যি সকলে নিজকে চুন্নৎ কৰা লোক বুলি কয়, তেওঁলোকে তোমালোকক অচুন্নৎ লোক বুলি কৈছিল।
+\v 12 সেই সময়ত তোমালোক খ্রীষ্টৰ পৰা পৃথক হৈ আছিলা; তোমালোক ইস্ৰায়েলৰ নাগৰিক নাছিলা; প্ৰতিজ্ঞাযুক্ত বিধান সমূহৰ লগত তোমালোকৰ কোনো সম্বন্ধ নাছিল; তোমালোকৰ আশাও নাছিল; এই পৃথিৱীত তোমালোক ঈশ্বৰবিহীন আছিলা।
+\v 13 আগেয়ে তোমালোক ঈশ্বৰৰ পৰা বহুত দূৰৈত আছিলা, কিন্তু এতিয়া খ্ৰীষ্ট যীচুত থকাৰ কাৰণে তেওঁৰ তেজৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ অনা হ’লা।
+\v 14 তেৱেঁই আমাৰ শান্তি। কিয়নো তেওঁ যিহুদী আৰু অনা-যিহুদী উভয়কে এক কৰিলে। খ্রীষ্টই ক্রুচত নিজৰ দেহ উৎসর্গ কৰি আমাৰ পৰস্পৰৰ মাজৰ ঘৃণা আৰু শত্রুতাৰ প্রাচীৰ ভাঙি পেলালে।
+\v 15 খ্রীষ্ট যীচুৱে সমস্ত আজ্ঞা আৰু বিধান লোপ কৰিলে, যাতে দুই দলৰ পৰা তেওঁ এক নতুন লোকৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে আৰু তাৰ দ্বাৰাই শান্তি স্থাপন হয়।
+\v 16 তেওঁলোকৰ মাজত থকা শত্রুতাৰ অৱসান ঘটাই ক্ৰুচৰ দ্বাৰাই উভয় পক্ষক এক দেহত ঈশ্বৰে সৈতে মিলন কৰিবৰ কাৰণে তেওঁ এইদৰে কৰিলে।
+\v 17 এই বাবেই খ্রীষ্টই আহি তোমালোক যি সকলে দূৰৈত আছিলা, তোমালোকৰ আগতো শুভবার্তা আৰু তেওঁৰ শান্তি প্রচাৰ কৰিলে আৰু যি সকল ওচৰত আছিল তেওঁলোকৰ আগতো শান্তি প্রচাৰ কৰিলে।
+\v 18 কিয়নো খ্রীষ্টৰ মাধ্যমেদি আমি উভয় পক্ষৰ লোকে এক আত্মাৰে পিতৃৰ ওচৰলৈ যাবৰ বাবে অধিকাৰ পালোঁ।
+\p
+\v 19 হে অনা-যিহুদী সকল, তোমালোক এতিয়াৰ পৰা পুনৰ অতিথি বা বিদেশী নোহোৱা, কিন্তু ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ লোকৰ সৈতে তোমালোকো সহ-নাগৰিক আৰু ঈশ্বৰৰ পৰিয়াল স্বৰূপ হৈছা।
+\v 20 এইবোৰৰ ভিত্তিমূল পাঁচনি আৰু ভাৱবাদী সকল; খ্ৰীষ্ট যীচু স্বয়ং সেই ভিত্তিমূলৰ চুকৰ প্রধান শিল আৰু সেই ভিত্তিমূলৰ ওপৰতে তোমালোক গঁথা হৈ আছা।
+\v 21 যীচুৰ শক্তিত ঈশ্বৰৰ পৰিয়ালৰ সকলো গাঁথনি একেলগে সংলগ্ন হৈ, প্রভুৰ কাৰণে এক পবিত্ৰ গৃহ স্বৰূপে বৃদ্ধি পাইছা৷
+\v 22 তেওঁতেই তোমালোক একেলগে গঁথা হৈ, আত্মাত ঈশ্বৰৰ এক আবাস ৰূপে গঢ়ি উঠিছা।
+\c 3
+\s অনা-যিহুদী সকলৰ কাৰণে পৌলৰ কাম 
+\p
+\v 1 এই কাৰণে মই পৌল, তোমালোক অনা-যিহুদী লোকৰ কাৰণে খ্রীষ্ট যীচুৰ এজন বন্দী।
+\v 2 তোমালোকে শুনিছা যে তোমালোকৰ কাৰণে ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহৰ কার্যৰ ভাৰ তেওঁ মোক দিলে।
+\v 3 ঈশ্বৰে তেওঁৰ সত্যৰ নিগূঢ়-তত্ব মোক জানিবলৈ দিলে। এই বিষয়ে মই তোমালোকলৈ আগেয়ে অলপ লিখিছিলো।
+\v 4 তোমালোকে সেইবোৰ পঢ়িলে, খ্ৰীষ্ট সম্বন্ধীয় সত্যৰ এই নিগূঢ় তত্বত মোৰ অন্তর্দৃষ্টি বুজিব পাৰিবা।
+\v 5 সেই নিগূঢ় তত্ব আত্মাৰ দ্বাৰা এতিয়া যিভাৱে তেওঁৰ পবিত্র ভাৱবাদী আৰু পাঁচনি সকলৰ ওচৰত প্রকাশ কৰা হ’ল, আগৰ যুগৰ ব্যক্তি সকলৰ ওচৰত এই ভাবত জনোৱা হোৱা নাছিল।
+\v 6 সেই নিগূঢ়-তত্ব এই- শুভবার্তাৰ দ্বাৰাই অনা-যিহুদী সকল খ্ৰীষ্ট যীচুত সৈতে যোগ হৈ যিহুদী সকলৰ সৈতে সহ অধিকাৰী, এক শৰীৰৰ সদস্য আৰু প্ৰতিজ্ঞাত সহভাগী হয়।
+\v 7 ঈশ্বৰে নিজৰ পৰাক্ৰম কাৰ্য সাধন কৰি মোক যি অনুগ্রহ দিলে, ঈশ্বৰৰ সেই বিশেষ অনুগ্ৰহ দানৰ ফলত শুভবার্তা প্রচাৰ কৰাৰ কাৰণে মই এজন দাস হ’লো।
+\p
+\v 8 ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ লোক সকলৰ মাজত মই অতি নগণ্যতকৈও নগণ্য; তথাপি ঈশ্বৰে মোক এই বৰ দান কৰিলে, যাতে মই খ্রীষ্টত থকা ধাৰণাতীত সম্পদৰ শুভবার্তা অনা-যিহুদী সকলৰ ওচৰলৈ গৈ ঘোষণা কৰোঁ;
+\v 9 আৰু সকলো বস্তুৰে সৃষ্টিকর্তা ঈশ্বৰৰ নিগূঢ় পৰিকল্পনাৰ কথা সকলোকে জনাওঁ৷ এই নিগূঢ় সত্য পূৰ্ব কালৰে পৰা ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা গুপ্ত আছিল।
+\p
+\v 10 ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা এই যেন মণ্ডলীৰ যোগেদি স্বর্গীয় স্থানবোৰত আধিপত্য আৰু ক্ষমতা প্রাপ্ত শাসনকৰ্তা সকলৰ ওচৰত ঈশ্বৰৰ জ্ঞান জনোৱা হয়;
+\v 11 তাতে তেওঁ আমাৰ খ্রীষ্ট যীচুত নিজৰ অনন্ত কালৰ পৰিকল্পনা অনুসাৰে কার্য কৰিলে।
+\v 12 খ্রীষ্টত বিশ্বাস কৰাৰ দ্বাৰাই আমি সাহস আৰু দৃঢ় প্ৰত্যয়েৰে সৈতে ঈশ্বৰৰ সন্মুখলৈ আহিব ক্ষমতা পালোঁ।
+\v 13 গতিকে মোৰ নিবেদন এই যে, তোমালোকৰ কাৰণে মই ক্লেশ ভোগ কৰিছোঁ বাবে তোমালোক যেন নিৰুৎসাহ নোহোৱা; কাৰণ সেই সকলোবোৰ তোমালোকৰ গৌৰৱৰ বাবেই হৈছে।
+\p
+\v 14 এই কাৰণে মই পিতৃৰ ওচৰত আঁঠু লৈছোঁ।
+\v 15 সেই পিতৃৰ পৰাই স্বৰ্গত আৰু পৃথিৱীত  প্রত্যেক পৰিয়ালে প্ৰকৃত নাম পাইছে।
+\v 16 ঈশ্বৰে নিজৰ প্ৰতাপৰ ধন অনুসাৰে এনে শক্তি তোমালোকক দান কৰক যাতে, তেওঁৰ আত্মাৰ দ্বাৰাই তোমালোকৰ আন্তৰিক পুৰুষ শক্তিশালী হয়।
+\v 17 বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই তোমালোকৰ হৃদয়বোৰত খ্ৰীষ্ট নিবাস কৰক, যাতে তোমালোক তেওঁৰ প্রেমৰ ভিত্তিমূলত শিপা ধৰি সুদৃঢ় হোৱা।
+\v 18 তাতে তোমালোক  আৰু ঈশ্বৰৰ সকলো পবিত্র লোক সকলে যেন খ্রীষ্টৰ প্রেমৰ গভীৰতা, উচ্চতা, দৈর্ঘ্য আৰু বিস্তাৰতা বুজি পাব পাৰা।
+\v 19 তোমালোকে জানিব পাৰা যি কোনো ব্যক্তিৰ প্ৰেমতকৈ খ্ৰীষ্টৰ প্ৰেম অতি গভীৰ, অদ্বিতীয় অৰু মহান। মোৰ প্ৰাৰ্থনা তোমালোকে যেন তেওঁৰ সেই প্ৰেম জানা আৰু ঈশ্বৰৰ সকলো পূৰ্ণতাৰে তোমালোক পৰিপূৰ্ণ হোৱা।
+\p
+\v 20 আমাৰ হৃদয়ত ঈশ্বৰৰ যি শক্তিয়ে কার্য কৰে, তেওঁ সেই শক্তি অনুসাৰে আমি যি যাচনা কৰোঁ বা চিন্তা কৰোঁ, সেয়ে আমাৰ অন্তৰত কাৰ্য কৰে।
+\v 21 মণ্ডলীত আৰু খ্ৰীষ্ট যীচুতো, যুগে যুগে, সদাসর্ব্বদায় তেওঁৰেই মহিমা হওক। আমেন।
+\c 4
+\s মণ্ডলীত ঐতা ৰক্ষা কৰিবলৈ উদগণি 
+\p
+\v 1 এতেকে প্ৰভুত বন্দীয়াৰ যি মই; মই তোমালোকক এই মিনতি কৰোঁ যে, ঈশ্বৰে যি আমন্ত্রণেৰে তোমালোকক আমন্ত্রিত কৰিলে; সেই আমন্ত্ৰণৰ যোগ্য আচৰণ কৰি জীৱন-যাপন কৰা।
+\v 2 তোমালোকে সকলো সময়তে  নম্ৰ ভাৱে, মৃদুতাৰে আৰু সহিষ্ণুতাৰে প্ৰেমত থাকি পৰস্পৰক গ্ৰহণ কৰা।
+\v 3 শান্তিৰ বন্ধনত থাকি আত্মাৰ ঐক্য ৰাখিবলৈ যত্নৱান হোৱা।
+\p
+\v 4 শৰীৰ এক আৰু আত্মাও এক; ঠিক সেইদৰে তোমালোক সকলো এক আমন্ত্রণৰ আশাৰ কাৰণে আমন্ত্ৰিত হ’লা৷
+\v 5 প্ৰভু এক, বিশ্বাস এক , বাপ্তিস্মও এক আৰু
+\v 6 এজনাই ঈশ্বৰ, যি জন সকলোৰে পিতৃ; তেওঁ সকলোৰে ওপৰত, সকলোতে ব্যাপ্ত আৰু সকলোৰে অন্তৰত আছে।
+\p
+\v 7 খ্ৰীষ্টই যি পৰিমাণৰ বৰ দান আমাৰ কাৰণে ৰাখিছে, সেই পৰিমাণ অনুসাৰে আমাক প্ৰতিজনকে দান কৰিছে।
+\v 8 শাস্ত্রত লিখাৰ দৰে,
+\q1 তেওঁ ওপৰলৈ উঠিল,
+\q1 বন্দীয়াৰ সকলক বন্দী  কৰি নিলে, আৰু লোক সকলক নানা বৰ দান দিলে।
+\p
+\v 9 যেতিয়া কোৱা হৈছে, “তেওঁ ওপৰলৈ উঠিল” ইয়াৰ অর্থ কি? এই কথাত এইটোৱে বুজা নাযায় নে, যে তেওঁ পৃথিৱীৰ তল ভাগলৈও নামিছিল?
+\v 10 যি জন নামিছিল, তেওঁ সেই একেই ব্যক্তি; যি জনে সকলো পূর্ণ কৰিবৰ কাৰণে স্বৰগৰ ওপৰলৈ উঠিল।
+\p
+\v 11 সেই খ্ৰীষ্টই লোক সকলক এইৰূপে বৰ দান দিলে; কিছুমানক পাঁচনি, কিছুমানক ভাৱবাদী, কিছুমানক শুভবার্তা প্ৰচাৰক, কিছুমানক পালক আৰু শিক্ষক হবলৈ ক্ষমতা দিলে।
+\v 12 ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ লোক সকলক প্রস্তুত কৰিবৰ বাবে পৰিচর্যাৰ কার্য কৰিবলৈ আৰু খ্ৰীষ্টৰ শৰীৰ বৃদ্ধি কৰিবলৈ তেওঁ এই সকলো বৰ দান দিলে।
+\v 13 যেতিয়ালৈকে আমি সকলোৱে ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ বিষয়ক বিশ্বাসৰ আৰু জ্ঞানৰ ঐকতাত এক নহও আৰু সম্পূর্ণ সিদ্ধতা অর্থাৎ খ্ৰীষ্টৰ নিচিনাকৈ সম্পূর্ণ সিদ্ধ নহওঁ, তেতিয়ালৈকে আমি কার্য কৰি বৃদ্ধি পাই থাকিম।
+\p
+\v 14 তেতিয়া  আমি পুনৰ শিশুৰ নিচিনা হৈ নাথাকো। ভ্রান্তিজনক প্রৱঞ্চনাৰ ধূর্ততাত মানুহৰ ছলনাৰ দ্বাৰা ভুল শিক্ষা পাই বতাহত ঢলং-পলং হৈ ইফালে সিফালে নিয়া নহওঁ।
+\v 15 কিন্তু প্ৰেমৰ সৈতে সত্য কথা কম আৰু সকলো ভাৱে যি খ্ৰীষ্ট মূৰ স্বৰূপ, তেওঁৰ উদ্দেশ্যে সকলো বিষয়ত আমি বৃদ্ধি পাম।
+\v 16 মানুহৰ শৰীৰৰ অঙ্গবোৰ যেনেদৰে একেলগে যুক্ত হৈ থাকে আৰু সেইবোৰে কৰণীয় কার্য সাধন কৰি গোটেই শৰীৰৰ বৃদ্ধি কৰে, সেইদৰে খ্ৰীষ্টৰ পৰা উৎপন্ন হোৱা সকলো বিশ্বাসী, খ্ৰীষ্টৰ শৰীৰত সংযুক্ত আৰু সংলগ্ন হৈ পৰস্পৰৰ সৈতে প্ৰেমত একত্ৰিত হৈ বৃদ্ধি সাধন কৰে। কিয়নো শৰীৰৰ অঙ্গ-প্রত্যঙ্গ পৰস্পৰৰ ওপৰত নির্ভৰশীল।
+\p
+\v 17 এতেকে প্ৰভু যীচুৰ হৈ মই দৃঢ়ভাৱে কওঁ যে, বিশ্বাস নকৰা অনা-যিহুদী লোক সকলৰ দৰে তোমালোকে জীৱন-যাপন নকৰিবা। কিয়নো তেওঁলোকৰ মনৰ চিন্তা অসাৰ।
+\v 18 কিয়নো ভাল-বেয়া বিষয়ত তেওঁলোকৰ হৃদয় অন্ধকাৰময় আছিল। তেওঁলোকে হৃদয়েৰ কঠিনতাৰ কাৰণে তেওঁৰ বার্তা শুনিবলৈ নিবিচাৰে আৰু সেই বাবেই যীচুৱে আমাক দিয়া অনন্ত জীৱনৰ পৰা তেওঁলোক বঞ্চিত হৈ থাকে।
+\v 19 তেওঁলোকৰ বিবেক অসাৰ হৈছে; তেওঁলোক সকলো প্রকাৰৰ লোভত পৰি অশুচি কর্মবোৰত লিপ্ত হৈ কামনাৰ হাতত নিজক শোধাই দিছে।
+\p
+\v 20 কিন্তু তোমালোক হলে খ্ৰীষ্টৰ বিষয়ে এইবোৰ শিক্ষা পোৱা নাই;
+\v 21 তোমালোকে  তেওঁৰ বিষয়ে শুনিছা আৰু যীচুত থকা সত্যতাৰ বিষয়েও শিক্ষা পাইছা,
+\v 22 তোমালোকে  প্ৰৱঞ্চনাপূর্ণ অভিলাষত নষ্ট হোৱা পুৰাতন পুৰুষ অৰ্থাৎ পূর্বকালৰ জীৱন-যাপনৰ বন্ধন সোলোকাই থবলৈ শিক্ষা পালা।
+\v 23 সেই শিক্ষা অনুসাৰে তোমালোক যেন নিজৰ নিজৰ মনৰ আত্মাত পুনৰায় নতুন হৈ,
+\v 24 সত্যতাৰ ধাৰ্মিকতা আৰু পবিত্ৰতাত ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ দৰে সৃষ্ট হোৱা নতুন পুৰুষক যেন পিন্ধা।
+\p
+\v 25 সেয়ে, তোমালোকে মিছা এৰি, প্ৰতিজনে নিজ নিজ ওচৰ চুবুৰীয়াই সৈতে সত্য আলাপ কৰা; কিয়নো আমি ইজনে সিজনৰ অঙ্গ- প্ৰত্যঙ্গ হৈ আছোঁ।
+\v 26 ক্ৰুদ্ধ হৈ তাৰ প্ৰভাৱত পাপ নকৰিবা, বেলি মাৰ নৌ যাওঁতেই তোমালোকৰ কোপ শান্ত হওক;
+\v 27 তোমালোকে চয়তানক সুযোগ নিদিবা।
+\p
+\v 28 যি জনে চুৰ কৰে, তেওঁ পুনৰ চুৰ নকৰক; কিন্তু অভাৱত পৰা লোকক দান কৰিবলৈ সমৰ্থ হবৰ কাৰণে, নিজ হাতেৰে সৎ ব্যৱসায়ত পৰিশ্ৰম কৰক।
+\v 29 তোমালোকৰ মুখৰ পৰা কোনো বেয়া কথা নোলাওক, কিন্তু শুনা সকলক অনুগ্ৰহ দান কৰিবলৈ ভাল কথা কোৱা।
+\v 30 মুক্তি দিনৰ অর্থে ঈশ্বৰৰ যি পবিত্ৰ আত্মাত তোমালোকক মোহৰ মৰা হল, তেওঁক অসন্তুষ্ট নকৰিব।
+\p
+\v 31 সকলো কটুবাক্য, খং, ক্ৰোধ, দ্বন্দ-কাজিয়া, নিন্দা আটাই হিংসাৰে সৈতে এই সকলো তোমালোকৰ পৰা দূৰ হওক।
+\v 32 পৰস্পৰৰ প্ৰতি স্নেহশীল আৰু কোমল চিত্তৰ লোক হোৱা; ঈশ্বৰে তোমালোকক যেনেকৈ খ্ৰীষ্টত ক্ষমা কৰিলে, তেনেকৈ তোমালোকেও পৰস্পৰে ক্ষমা কৰা।
+\c 5
+\s পোহৰত জীৱন-যাপন কৰা 
+\p
+\v 1 এতেকে তোমালোক  ঈশ্বৰৰ প্ৰিয় সন্তান হিচাপে তেওঁৰ অনুকাৰী হোৱা।
+\v 2 খ্ৰীষ্টে যেনেকৈ তোমালোকক প্ৰেম কৰিলে আৰু আমাৰ কাৰণে ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে সুগন্ধযুক্ত নৈবেদ্য আৰু বলি স্বৰূপে নিজকে শোধাই দিলে, তেনেকৈ তোমালোকও প্ৰেমৰ পথত চলা।
+\p
+\v 3 তোমালোকৰ মাজত  ব্যভিচাৰ আদি কোনো ধৰণৰ অনৈতিক বা অশুচি কৰ্ম আৰু লোভ নাথাকক; সেইবোৰৰ বিষয়ে কথা-বার্তাও নহওক; ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ লোকৰ এয়ে উচিত;
+\v 4 তোমালোকৰ কথা-বার্তা মাত্র ধন্যবাদযুক্ত হওঁক। লজ্জাজনক অশ্লিলতা, নির্বোধ বলকনি, নিম্নমানৰ ৰসিকতা তোমালোকৰ মাজত নহওক।
+\p
+\v 5 তোমালোকে   নিশ্চয়ে জানা যে, যি সকলে ব্যভিচাৰ কৰে বা যি সকল অশুচি আৰু লুভীয়া, যি সকল মূৰ্তিপূজক তেওঁলোকৰ কাৰণে খ্ৰীষ্টৰ আৰু ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যত কোনো স্থান নাই।
+\v 6 অনৰ্থক বাক্যৰ দ্বাৰা তোমালোকক ভুলাবলৈ কাকো নিদিবা; কিয়নো এইবোৰৰ কাৰণে অবাধ্যতাৰ সন্তান সকলৰ ওপৰলৈ ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধ নামি আহে।
+\v 7 গতিকে, তোমালোক তেওঁলোকৰ সহভাগী নহবা।
+\p
+\v 8 কিয়নো পূর্বতে তোমালোক যদিও আন্ধাৰত আছিলা কিন্তু এতিয়া প্ৰভুত সংযুক্ত হৈ পোহৰত আছা। সেয়ে পোহৰৰ সন্তান সকলৰ দৰে জীৱন-যাপন কৰা।
+\v 9 কাৰণ সকলো মঙ্গলভাৱ, ধাৰ্মিকতা আৰু সত্যতাই হৈছে পোহৰৰ ফল।
+\v 10 ইয়াৰ দ্বাৰাই তোমালোকে প্রভুৰ সন্তোষজনক কি, সেই বিষয়ে বিবেচনা কৰি নির্ণয় কৰিবা।
+\v 11 আন্ধাৰৰ ফলহীন কাৰ্যবোৰৰ অংশীদাৰ নহব; বৰং সেইবোৰৰ দোষ উন্মুক্ত কৰি দিয়া;
+\v 12 কিয়নো তেওঁলোকে গুপুতে যি যি কৰে, সেইবোৰ উচ্চাৰণ কৰিবলৈকো লাজৰ বিষয়।
+\v 13 পোহৰৰ দ্বাৰাই সকলো প্ৰকাশিত হয়
+\v 14 কিয়নো পোহৰতে সকলো স্পষ্ট হৈ পৰে। সেই বাবে কোৱা হৈছে:
+\q1 “হে টোপনিওৱা জন সাৰ পোৱা
+\q1 আৰু মৃত লোক সকলৰ মাজৰ পৰা উঠা;
+\q1 তাতে খ্ৰীষ্টই তোমালোকৰ ওপৰত
+\q1 পোহৰ দিব।”
+\p
+\v 15 এতেকে কিদৰে জীৱন-যাপন কৰিছা, তালৈ সাৱধানে দৃষ্টি কৰা; অজ্ঞানৰ দৰে নহয়, কিন্তু জ্ঞানীৰ দৰে চলা;
+\v 16 সুসময়ক কিনি লব, কিয়নো এই কাল মন্দ।
+\v 17 এই হেতুকে তোমালোক নিৰ্ব্বোধ নহব, কিন্তু প্ৰভুৰ ইচ্ছা কি তাক জ্ঞাত হোৱা।
+\p
+\v 18 দ্ৰাক্ষাৰসেৰে মতলীয়া নহবা; কিয়নো তাত নষ্টামি আছে; কিন্তু পবিত্ৰ আত্মাৰে পৰিপূৰ্ণ হোৱা;
+\v 19 ধৰ্মগীত, স্তুতি-গীত আৰু আত্মিক গানেৰে তোমালোকে পৰস্পৰে আলোচনা কৰক আৰু প্ৰভুৰ উদ্দেশ্যে হৃদয়েৰে গান আৰু প্রসংশা কৰা।
+\v 20 সদায় আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামেৰে সকলো বিষয়ৰ কাৰণে পিতৃ ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ কৰা।
+\v 21 খ্ৰীষ্টৰ ভয়ত ইজনে সিজনৰ বশীভূত হোৱা।
+\s স্বামী-ভার্য্যাৰ কাৰণে শিক্ষা 
+\p
+\v 22 হে ভাৰ্যা সকল, তোমালোকে যেনেকৈ প্ৰভুৰ, তেনেকৈ নিজ নিজ স্বামীৰো বশীভূত হোৱা;
+\v 23 কিয়নো খ্ৰীষ্ট যেনেকৈ মণ্ডলীৰ মূৰ আৰু নিজেই শৰীৰৰ ত্ৰাণকৰ্তা, তেনেকৈ স্বামীও ভাৰ্য্যাৰ মূৰ স্বৰূপ হৈছে।
+\v 24 মণ্ডলী যেনেকৈ খ্ৰীষ্টৰ বশীভূত, তেনেকৈ সকলো বিষয়ত ভাৰ্যা সকলো নিজ নিজ স্বামীৰ বশীভূত হওক।
+\p
+\v 25 হে পুৰুষ সকল, খ্ৰীষ্টে যেনেকৈ মণ্ডলীক প্ৰেম কৰিলে আৰু তাৰ কাৰণে নিজকে শোধাই দিলে, তেনেকৈ তোমালোকেও নিজ নিজ ভাৰ্যাক প্ৰেম কৰা;
+\v 26 মণ্ডলী যেন পবিত্ৰ হয়, তাৰ বাবে তেওঁ আমাক বাক্যৰূপ জলস্নানত ধুই শুচি কৰিলে।
+\v 27 তেওঁ মণ্ডলীক পৰিষ্কাৰ কৰিলে যাতে তেওঁ নিজৰ আগত মণ্ডলীক গৌৰৱময়, দাগ থকা বা শোটোৰা পৰা আদি কৰি একো ঘূণ নথকা, পবিত্ৰ আৰু নিষ্কলঙ্কৰূপে উপস্থিত কৰিব পাৰে।
+\v 28 সেইদৰে স্বামী সকলে নিজ নিজ ভাৰ্যাক, নিজ নিজ শৰীৰ বুলি প্ৰেম কৰা উচিত। যি জনে নিজ ভাৰ্যাক প্ৰেম কৰে, তেওঁ নিজকেই প্ৰেম কৰে।
+\v 29 কিয়নো কোনেও নিজৰ শৰীৰক কেতিয়াও ঘৃণা নকৰে; কিন্তু পৰিপুষ্ট আৰু প্ৰতিপালন কৰি তাৰ যত্ন লয়। সেইদৰে খ্রীষ্টয়ো মণ্ডলীক প্ৰেমকৰে।
+\v 30 কাৰণ আমি তেওঁৰ শৰীৰৰ অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গ।
+\v 31 ‘এই কাৰণে মানুহে নিজৰ পিতৃ-মাতৃক এৰি, নিজ তিৰোতাত আসক্ত হব আৰু তাতে দুয়ো এক দেহ হব।’  \f + \ft আদি 2:24  \f*
+\v 32 ই এক মহান গোপন সত্য, কিন্তু মই আচলতে খ্ৰীষ্ট আৰু তেওঁৰ মণ্ডলীৰ বিষয়েহে কৈছোঁ।
+\v 33 যি কি নহওক, তোমালোক প্ৰতিজনে নিজ নিজ ভাৰ্যাক নিজৰ নিচিনাকৈ প্ৰেম কৰা আৰু ভার্য্যায়ো উচিত মতে নিজৰ স্বামীক সন্মান কৰক।
+\c 6
+\p
+\v 1 হে সন্তান সকল, তোমালোক পিতৃ-মাতৃৰ আজ্ঞাধীন হোৱা; কিয়নো ঈশ্বৰৰ, দৃষ্টিত এয়ে উচিত।
+\v 2 “তোমালোকে নিজৰ পিতৃ-মাতৃক সন্মান কৰা”  \f + \ft যাত্ৰা 20:12, 2 বিৱৰণ 5:16  \f* এয়ে প্ৰতিজ্ঞাযুক্ত প্ৰথম আজ্ঞা।
+\v 3 তেতিয়াহে তোমালোকৰ কল্যাণ হব আৰু পৃথিৱীত দীৰ্ঘায়ু লৈ জীৱিত থাকিবা।”  \f + \ft যাত্ৰা 20:12, 2বি 5:16  \f*
+\p
+\v 4 হে পিতৃ সকল, তোমালোকে নিজ নিজ সন্তানৰ খং নোতোলিবা; কিন্তু প্ৰভুৰ শিক্ষা আৰু অনুশাসনত তেওঁলোকক প্ৰতিপালন কৰা।
+\p
+\v 5 হে দাস বিলাক, তোমালোক যেনেকৈ খ্ৰীষ্টৰ, তেনেকৈ গভীৰ আন্তৰিক শ্ৰদ্ধা আৰু ভয়েৰে নিজ নিজ জগতৰ প্ৰভু সকলৰ আজ্ঞাধীন হোৱা;
+\v 6 কেৱল চকু-চাকৰৰ দৰে মানুহৰ সন্তোষজনক নহৈ, বৰং নিজকে খ্ৰীষ্টৰ দাস ৰূপে আন্তৰিকতাৰে ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা পালন কৰি প্ৰভু সকলৰ সেৱা কৰা।
+\v 7 তোমালোকে আনন্দ মনেৰে এনেদৰে কাম কৰিবা যেন মানুহক নহয় ঈশ্বৰৰহে সেৱা কৰিছা।
+\v 8 মনত ৰাখিবা, তোমালোক দাস বা স্বাধীন যিয়েই নহোৱা প্রতিজনে সকলো সৎকর্ম্মৰ কাৰণে প্ৰভুৰ পৰা পুৰস্কাৰ পাবা।
+\p
+\v 9 তোমালোক যি সকল প্রভু, তোমালোকও, তোমালোকৰ দাস সকলক সেই একে ব্যৱহাৰ কৰা। তেওঁলোকক ভয় নেদেখুৱাই এৰি দিয়ক, কাৰণ তোমালোকে জানা যে স্বৰ্গত তেওঁলোক আৰু তোমালোকৰ এজন গৰাকী আছে আৰু তেওঁত কোনো পক্ষপাত নাই।
+\s আত্মিক যুদ্ধ আৰু সেই যুদ্ধৰ অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ। 
+\p
+\v 10 শেষত, প্ৰভুত আৰু তেওঁৰ শক্তিৰ পৰাক্ৰমত বলৱন্ত হোৱা।
+\p
+\v 11 ঈশ্বৰৰ আটাই যুদ্ধৰ সাজ পিন্ধা যাতে চয়তানৰ নানা বিধ কৌশলৰ বিৰুদ্ধে থিয় হব পাৰা।
+\v 12 কিয়নো ৰক্ত আৰু মাংসৰ সৈতে আমাৰ মালযুদ্ধ হোৱা নাই; কিন্তু আধিপত্য, ক্ষমতা আৰু এই অন্ধকাৰ যুগৰ শাসনকৰ্তা, আৰু স্বৰ্গীয় ঠাইবোৰৰ মন্দ শক্তিৰ দলবোৰৰ সৈতে হৈছে।
+\v 13 এই হেতুকে, তোমালোকে ঈশ্বৰৰ আটাই সাজ পিন্ধা; মন্দ দিনত চয়তানক প্ৰতিৰোধ কৰিবলৈ সমর্থ হবৰ কাৰণে সকলোকে সিদ্ধ কৰি থিৰে থাকা। 14
+\p
+\v 14 এতেকে সত্যেৰে কঁকাল বান্ধি, ধাৰ্মিকতাৰ বুকুবৰি পিন্ধি,
+\v 15 শান্তিৰ শুভবাৰ্তা ঘোষণাৰ কাৰণে প্ৰস্তুততাৰ ভৰিত জোতা পিন্ধি থিৰে থাকা।
+\v 16 যিহেৰে তোমালোকে  সকলো পাপ শক্তিৰ অগ্নি শৰ নুমাব পাৰা, এনে বিশ্বাসৰ ঢাল লোৱা।
+\p
+\v 17 পৰিত্রাণৰ  \f + \ft মোৰ ৰক্ষা কৰিবলৈ পিন্ধা টুপি৷  \f* শিৰস্ত্ৰাণ  \f + \ft হেলমেট  \f* আৰু আত্মাৰ তৰোৱাল ৰূপ ঈশ্বৰৰ বাক্য গ্ৰহণ কৰা।
+\v 18 সকলো প্ৰাৰ্থনা আৰু নিবেদনেৰে সকলো সময়তে আত্মাত প্ৰাৰ্থনা কৰা; আৰু ইয়াৰ কাৰণে পৰ দি, ঈশ্বৰৰ সকলো পবিত্ৰ লোকৰ কাৰণে সম্পূৰ্ণ ধৈৰ্য আৰু নিবেদনত লাগি থাকা।
+\p
+\v 19 মোৰ কাৰণেও প্ৰার্থনা কৰিবা, যাতে শুভবার্তাৰ নিগূঢ়-তত্ত্ব সাহসেৰে প্ৰচাৰ কৰিবলৈ মই মুখ মেলিবৰ সময়ত উপযুক্ত কথা মোক দিয়া হয়৷
+\v 20 কিয়নো মই শুভবার্তাৰ কাৰণে শিকলিৰে বন্ধা হৈয়ো এজন ৰাজদূতৰ কাম কৰিছোঁ৷ প্ৰার্থনা কৰিবা, বন্দীশালতো যিভাৱে শুভবার্তা কোৱা উচিত, মই সেইভাৱে সাহসেৰে কবলৈ পাৰিম৷
+\s শেষ কথা 
+\p
+\v 21 মই কেনে আছোঁ, কি কৰিছোঁ, সেই বিষয়ে প্ৰিয় ভাই আৰু প্ৰভুৰ বিশ্বাসী সেৱক তুখিকৰ পৰা সকলো জানিব পাৰিবা৷
+\v 22 তোমালোকে যেন আমাৰ বিষয়ে জানিব পাৰা আৰু তেওঁ যেন তোমালোকৰ হৃদয়ত আশ্বাস দিয়ে, এই আশয়েৰেই মই তেওঁক তোমালোকৰ ওচৰলৈ পঠালোঁ।
+\p
+\v 23 পিতৃ ঈশ্বৰ আৰু প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টই ভাই সকলক শান্তি আৰু বিশ্বাস সহিত প্ৰেম দান কৰক।
+\v 24 আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টক যি সকলে অক্ষয় প্ৰেম কৰে, সেই সকলোৰে লগত অনুগ্ৰহ থাকক।

51-PHP.usfm

@@ -0,0 +1,169 @@
+\id PHP
+\ide UTF-8
+\h ফিলিপীয়া পত্ৰ
+\toc1 ফিলিপীয়া পত্ৰ
+\toc2 ফিলিপীয়া সকলৰ প্ৰতি পত্ৰ
+\toc3 php
+\mt1 ফিলিপীয়া পত্ৰ
+\c 1
+\s ফিলিপীয়া সকলৰ প্ৰতি পৌলৰ প্ৰেমৰ নমস্কাৰ
+\p
+\v 1 খ্ৰীষ্ট যীচুৰ দাস পৌল আৰু তীমথিয়, খ্ৰীষ্ট যীচুত থকা যি সকল পবিত্ৰ লোক ফিলিপীত আছে, তেওঁলোকৰ সৈত তেওঁলোকৰ অধ্যক্ষ আৰু পৰিচাৰক সকলৰ সমীপলৈ।
+\v 2 আমাৰ পিতৃ ঈশ্বৰ আৰু প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা তোমালোকলৈ অনুগ্ৰহ আৰু শান্তি হওক।
+\p
+\v 3 তোমালোক যেতিয়াই মোৰ মনলৈ আহা, তেতিয়াই মই, মোৰ ঈশ্ৱৰৰ ধন্যবাদ কৰোঁ৷
+\v 4 প্ৰতিবাৰে  মই তোমালোকৰ বাবে আনন্দৰে নিবেদন কৰো৷
+\v 5 প্ৰথম দিনৰে পৰা এতিয়ালৈকে শুভবাৰ্তা ঘোষণাৰ কাৰ্যত তোমালোকৰ সহভাগিতা থকাৰ বাবে মই ধন্যবাদ কৰোঁ৷
+\v 6 মোৰ দৃঢ় বিশ্বাস যে জনে তোমালোকৰ অন্তৰত উত্তম কৰ্ম আৰম্ভ কৰিলে, তেৱেই তাক যীচু খ্ৰীষ্টৰ পুনৰাগমণৰ দিনলৈকে সিদ্ধ কৰিব।  \f + \ft কৰি 1:8; 2 পি 3:10  \f*
+\p
+\v 7 তোমালোক সকলোৰে বিষয়ে এনে ন্যায় ভাব ৰখা মোৰ উচিত; কাৰণ তোমালোক মোৰ হৃদয়ত আছা, মই বন্দী অৱস্হাত থাকোতেও আৰু শুভবাৰ্তাৰ পক্ষত উত্তৰ আৰু প্ৰমাণ দিয়া কথাতেও, যি অনুগ্ৰহ পালোঁ, তাৰে তোমালোকো সহভাগী হৈছে।
+\v 8 কাৰণ খ্ৰীষ্ট যীচুৰ স্নেহত মই তোমালোকৰ কাৰণে কিমান হাবিয়াহ কৰোঁ, সেই বিষয়ে ঈশ্বৰ মোৰ সাক্ষী আছে।
+\p
+\v 9 আৰু মই প্ৰাৰ্থনা কৰি আছোঁ যাতে তোমালোকে প্ৰেমত ওপচি পৰা, সেইদৰে জ্ঞান আৰু সকলো বিবেচনাত অধিক অধিককৈ উপচি পৰা৷
+\v 10 যাতে তোমালোকে যি যি শ্ৰেষ্ঠ, সেইবোৰ বিবেচনা কৰি, সেইদৰে নিৰ্ণয় কৰিব পাৰা আৰু এইদৰে খ্ৰীষ্টৰ দিন নহালাকে নিজকে নিৰ্দোষী আৰু নিৰ্ঘূণী ৰাখা৷
+\v 11 নিবেদন কৰোঁ, তোমালোক যেন ঈশ্বৰৰ মহিমা আৰু প্ৰশংসাৰ অৰ্থে, যীচু খ্ৰীষ্টৰ যোগেদি ধাৰ্মিকতাৰ ফলেৰে পৰিপূৰ্ণ হোৱা।  \f + \ft মথি 5:16; যো 15:8  \f*
+\p
+\v 12 এতিয়া হে ভাই সকল, তোমালোকে এই কথা জানি লোৱাটো মই ইচ্ছা কৰোঁ যে, মোলৈ যি যি ঘটিল, সেইবোৰ শুভবাৰ্তাৰ বাবে বাধা হোৱাৰ বিপৰীতে বৃদ্ধিৰ অৰ্থেহে ঘটিল।
+\v 13 কাৰণ খ্ৰীষ্টত মোৰ যি বন্ধন, সেয়ে গোটেই প্ৰিটৰিয়মত আৰু আন সকলোৰে আগত প্ৰকাশিত হ’ল৷
+\v 14 আৰু সেয়ে খ্ৰীষ্টত থকা ভাই সকলৰ অধিক ভাগে মই বন্ধনত থকা অৱস্হাত প্ৰভুত দৃঢ় বিশ্বাস ৰাখিছো, আৰু ঈশ্বৰৰ বাক্য নিৰ্ভয় ৰূপে ক’বলৈ অধিক সাহস কৰিছো।
+\p
+\v 15 কোনো কোনোৱে ঈৰ্ষাৰে আৰু বিবাদেৰে আৰু কোনো কোনোৱে সদ্ভাৱেৰে খ্ৰীষ্টক ঘোষণা কৰে৷
+\v 16 এভাগে প্ৰেমৰ কাৰণে ঘোষণা কৰে, ইয়াৰ চিন স্বৰূপে মই শুভবাৰ্তাৰ পক্ষত উত্তৰ দিবলৈ নিযুক্ত হৈছোঁ বুলি জানিছোঁ।
+\v 17 কিন্তু কিছুমানে স্বাৰ্থপৰতাৰে আৰু আন্তৰিকতাহীন ভাৱে খ্ৰীষ্টক প্ৰচাৰ কৰে, তেখেত সকলে শুদ্ধ ভাবেৰে নহয়, কিন্তু মোৰ বন্ধন ক্লেশযুক্ত কৰিবৰ আশাৰেহে তাকে কৰে।
+\p
+\v 18 তাতেই বা কি হ’ল? কপটেৰেই হওক বা সত্যেৰেই হওক, কোনো প্ৰকাৰে খ্ৰীষ্ট প্ৰচাৰিত হৈ আছে; ইয়াতে মই আনন্দহে কৰিছোঁ, আৰু আনন্দ কৰি থাকিম।
+\v 19 কিয়নো মই জানো যে, তোমালোকৰ প্ৰাৰ্থনা আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ আত্মাৰ উপকাৰৰ যোগেদি মোৰ পৰিত্রাণৰ অৰ্থে, সেয়ে মোলৈ ঘটিব৷
+\p
+\v 20 এয়ে মোৰ আকাংক্ষা আৰু আশা যে, মই কোনোমতে লজ্জিত নহম৷ কিন্তু সাহসেৰে যেনেকৈ সদায়, তেনেকৈ এতিয়াও জীৱনৰ দ্বাৰাই হওক বা মৰণৰ দ্বাৰায়েই হওক, মোৰ শৰীৰত খ্ৰীষ্ট মহিমান্বিত হ’ব।  \f + \ft ৰো 14:7-9  \f*
+\v 21 কিয়নো মোৰ পক্ষে জীয়াই থকা হৈছে খ্ৰীষ্ট, মৰাই হৈছে লাভ।
+\p
+\v 22 কিন্তু মাংসত জীয়াই থকাই যদি মোৰ পক্ষে কৰ্মৰ ফল উৎপন্ন কৰোঁতা হয়, তেনেহলে কোনটো মনোনীত কৰিম, সেই বিষয়ে মই নাজানো৷
+\v 23 কিন্তু মই এই দুটাৰ চেপাৰ মাজত সোমাই আছোঁ৷ ইয়াৰ পৰা গৈ, খ্ৰীষ্টৰ লগত থাকিবলৈ মোৰ ইচ্ছা; কিয়নো সেয়ে অতি অধিক গুণে উত্তম!  \f + \ft কৰি 5:8; 2 তীম 4:6-8  \f*
+\v 24 কিন্তু এতিয়া তোমালোকৰ কাৰণে শৰীৰত জীৱিত থকাই অধিক প্ৰয়োজন হৈছে।
+\p
+\v 25 আৰু ইয়াকে মই দৃঢ় প্ৰত্যয় কৰি তেমালোকৰ লগত থাকিম বুলি জানিছোঁ; হয়, আৰু বিশ্বাসত তোমালোকৰ বৃদ্ধি আৰু আনন্দ হ’বৰ বাবে তোমালোক সকলোৰে লগত থাকিবলৈ পাম৷
+\v 26 মোৰ উপস্থিতিয়ে যাতে তোমালোকৰ আনন্দ খ্ৰীষ্ট যীচুত উপচি পৰে৷
+\v 27 তোমালোকে নিশ্চিত ভাবে এনে জীৱন-যাপন কৰা যি জীৱন-যাপনৰ খ্ৰীষ্টৰ শুভবাৰ্ত্তাৰ সৈতে সংঙ্গতি থাকে, যতে মই  তোমালোকৰ মাজলৈ আহিলেও বা নাহিলেও যেন  তোমালোকৰ বিষয়ে ভাল খবৰ শুনিবলৈ পাঁও।  শুভবাৰ্তাৰ যোগেদি যি বিশ্বাস তোমালোকলৈ আহিছে সেই বিশ্বৰ পক্ষে তোমালোকে একেটা উদ্দেশেৰে প্ৰাণপন কৰি সকলোৱে একেলগে বলিষ্ঠ অন্তৰেৰে যে কাম কৰি আছা সেই বিষয়ে যেন মই শুনিবলৈ পাওঁ।
+\p
+\v 28 তোমালোকৰ বিৰুদ্ধী সকলৰ বাবে কোনো বিষয়ত ত্ৰাসযুক্ত নহ’বা; সেয়ে তেওঁলোকৰ অৰ্থে বিনাশ, কিন্তু তোমালোকৰ অৰ্থে ঈশ্বৰৰ পৰাই পৰিত্রাণৰ প্ৰমাণ হয়।
+\v 29 কিয়নো, খ্ৰীষ্টত কেৱল বিশ্বাস কৰিবলৈ নহয়, কিন্তু খ্ৰীষ্টৰ কাৰণে দুখ ভোগ কৰিবলৈকো, তোমালোকক তেওঁৰ কাৰণে অনুগ্ৰহ দান কৰা হ’ল  \f + \ft মথি 5:11, 12; পাঁ 4:41  \f* ,
+\v 30 যিহেতু তোমালোকে আগেয়ে মোক যি ৰূপত যুদ্ধ কৰা দেখিলা, আৰু এতিয়াও কৰি থকা শুনিছা, সেইদৰে তোমালোকেও যুদ্ধ কৰা৷
+\c 2
+\s ঐক্য, সহন আৰু প্ৰেম আদি প্ৰকাশ কৰিবৰ বাবে উদগনি
+\p
+\v 1 এতেকে খ্ৰীষ্টত যদি কোনো আশ্বাস, প্ৰেমৰ যদি কোনো সান্ত্বনা, আত্মাৰ যদি কোনো সহভাগিতা আৰু কোনো স্নেহ আৰু দয়া থাকে,
+\v 2 তেনেহলে তোমালোকে একে বিষয় ভাবি, এক প্ৰেমৰ, এক মনৰ আৰু এক ভাবৰ লোক হৈ মোৰ আনন্দ পৰিপূৰ্ণ কৰা৷
+\p
+\v 3 তোমালোকে বিৰোধ বা অনৰ্থক দৰ্পেৰে একো নকৰিবা; কিন্তু নম্ৰভাবে প্ৰত্যেকে নিজতকৈ আনক উত্তম বুলি মান্য কৰা৷
+\v 4 প্ৰতিজনে নিজৰ বিষয়ে নহয়, কিন্তু আনৰ বিষয়ে ভাবক।  \f + \ft কৰি 10:24, 33  \f*
+\p
+\v 5 খ্ৰীষ্ট যীচুত যি ভাব, সেয়ে তোমালোকৰো হওক  \f + \ft মথি 11:29; যো 13:15; 1 পি 2:21  \f* ,
+\q1
+\v 6 যি জনৰ অস্তিত্ব ঈশ্বৰ-ৰূপী আছিল৷  \f + \ft কল 1:15; ইব্ৰী 1:3  \f*
+\q2 তেওঁ ঈশ্বৰৰ সমান হলেও তাক কাঢ়ি লোৱা বুলি নামানিলে৷
+\q1
+\v 7 বৰং নিজকে শূণ্য কৰিলে৷
+\q2 আৰু তেওঁ দাসৰ ৰূপ ধাৰণ কৰিলে৷
+\q2 তেওঁ মানুহৰ নিচিনা হৈ অৱতীৰ্ণ হ’ল৷
+\q1 আৰু তেওঁ আকাৰ-প্ৰকাৰত মানুহৰ দৰে হ’ল৷
+\q2
+\v 8 তেওঁ নিজকে সৰু কৰি মৃত্যুলৈকে,
+\q2 এনে কি ক্ৰুচীয় মৃত্যুলৈকে আজ্ঞাধীন হ’ল।  \f + \ft মথি 26:39; ইব্ৰী 5:8; 12:2  \f*
+\p
+\v 9 এই কাৰণে ঈশ্বৰে তেওঁক অতি ওখ পদ দিলে,
+\q2 আৰু সকলো নামতকৈ সেই শ্ৰেষ্ঠ নাম  \f + \ft ইব্ৰী 1:4  \f* তেওঁক দান কৰিলে,
+\p
+\v 10 যাতে স্বৰ্গত, পৃথিৱীত আৰু পৃথিৱীৰ তলত নিবাস কৰা সকলোৱে  \f + \ft প্ৰ 5:13  \f* যীচুৰ নামত আঁঠু লয়  \f + \ft যিচ 45:23  \f* ৷
+\p
+\v 11 আৰু যীচু খ্ৰীষ্ট যে প্ৰভু, ইয়াক যেন পিতৃ ঈশ্বৰৰ মহিমাৰ অৰ্থে সকলো জিভাই স্বীকাৰ কৰে৷
+\p
+\v 12 তোমালোক যেনেকৈ সদায় আজ্ঞাধীন আছিলা, মোৰ সাক্ষাতেও যি ৰূপে আজ্ঞাধীন আছিলা কেৱল সেই ৰূপে আজ্ঞাধীন নহৈ বৰং মোৰ অনুপস্থিততো সেইদৰে অধীক আজ্ঞাধীন হৈ ভয় আৰু কম্পমানেৰে সম্পন্ন কৰা।  \f + \ft পি 1:5-11  \f*
+\v 13 কাৰণ ঈশ্বৰ, নিজৰ হিত-সঙ্কল্পৰ কাৰণে তোমালোকৰ অন্তৰত কাম কৰোঁতা আৰু তেওঁৰ সৎ- ইচ্ছাৰে কাৰ্য সাধন কৰোঁতা ।
+\p
+\v 14 বিবাদ আৰু তৰ্ক-বিতৰ্ক নোহোৱাকৈ সকলো কৰ্ম কৰা;
+\v 15 যাতে ঈশ্বৰৰ নিষ্কলঙ্ক সন্তান  \f + \ft মথি 5:45; ইফি 5:1, 2; 1 যো 3:1-3  \f* হ’বৰ কাৰণে, তোমালোক যেন পবিত্ৰ, নিৰ্দ্দোষী আৰু শুদ্ধ হোৱা আৰু জগতত যি কুটিল আৰু বিপথগামী লোক আছে, তেওঁলোকৰ মাজত তোমালোক দীপ্তি স্বৰূপ হোৱা৷
+\v 16 জীৱনময় বাক্য ধাৰণ কৰা, এয়ে খ্ৰীষ্টৰ আগমনৰ দিনত মোৰ বাবে গৌৰৱৰ কাৰণ হ’ব; কিয়নো মই বৃথাতে দৌৰ মৰা নাই আৰু বৃথাতে পৰিশ্ৰমো কৰা নাই।
+\p
+\v 17 কিন্তু তোমালোকৰ বিশ্বাস ৰূপ যজ্ঞত আৰু সেৱাৰ কাৰ্যত, যদিওবা মই নৈবেদ্য স্বৰূপে বাকী দিয়া হওঁ, তথাপি মই তোমালোকৰ সকলোৰে সৈতে আনন্দ কৰোঁ।
+\v 18 এই বিষয়ে তোমালোকও আনন্দ কৰা আৰু মোৰে সৈতে প্ৰফুল্লিত হোৱা৷
+\p
+\v 19 মই প্ৰভু যীচুত আশা ৰাখিছো যেতিয়া তোমালোকৰ বিষয়ে জানিবলৈ তালৈ মই তীমথিয়ক পঠাম তেতিয়া তোমালোকৰ বাৰ্ত্তা শুনি সন্তুষ্ট হ’ম।
+\v 20 কিয়নো তোমালোকৰ বিষয়ে হিত চিন্তা কৰিবলৈ তীমথিয়ৰ মনৰ দৰে আন লোক কোনো মোৰ লগত নাই।
+\v 21 কাৰণ সকলোৱে যীচু খ্ৰীষ্টৰ বিষয়ে নহয়, নিজৰ বিষয়েহে চেষ্টা কৰে।
+\p
+\v 22 কিন্তু তোমালোকে তীমথিয়ৰ পৰীক্ষাসিদ্ধ গুণৰ বিষয়ে জানা, কাৰণ তেওঁ পিতৃৰ লগত পুত্ৰ যেনে, তেনেকৈ মোৰ লগতো শুভবাৰ্তাৰ অৰ্থে সেৱা কৰি আহিছে৷
+\v 23 এতেকে মোৰ কি ঘটিব, সেই বিষয়ে জনা মাত্ৰকে তেওঁক পঠিয়াবৰ বাবে মই আশা কৰিছোঁ৷
+\v 24 কিন্তু মই নিজেও সোনকালে তোমালোকৰ ওচৰলৈ যাম বুলি প্ৰভুত বিশ্বাস ৰাখিছো।
+\p
+\v 25 মোৰ অভাবত সেৱা শুশ্ৰূষা কৰোঁতা তোমালোকৰ পাঁচনি, অথচ মোৰ ভাই, সহকাৰী আৰু সহসেনা যি ইপাফ্ৰদীত, তেওঁক তোমালোকৰ তালৈ পঠিয়াবলৈ মই প্ৰয়োজন দেখিলোঁ৷
+\v 26 কিয়নো তেওঁ নৰিয়াত পৰা বাৰ্তা তোমালোকে শুনিলা, তেওঁ তোমালোকৰ কাৰণে অতিশয় হাবিয়াহ কৰিছে আৰু তেওঁ বৰ উদিগ্ন হৈ আছে।
+\v 27 তেওঁ নৰিয়াত পৰি মৃতপ্ৰায় হৈছিল হয়, কিন্তু ঈশ্বৰে তেওঁলৈ দয়া কৰিলে৷ অকল তেওঁলৈ নহয়, কিন্তু মোৰ দুখৰ ওপৰি দুখ যেন নঘটে, এই কাৰণে, মোলৈকো দয়া কৰিলে।
+\p
+\v 28 এতেকে তোমালোকে তেওঁক পুনৰাই দেখি যেন আনন্দিত হোৱা আৰু মোৰ শোকো যেন কম হয়, এই কাৰণে তেওঁক পঠিয়াবলৈ ইচ্ছা কৰিলোঁ৷
+\v 29 সম্পূৰ্ণ আনন্দেৰে তোমালোকে প্ৰভুত থাকি ইপাফ্ৰদীতক গ্ৰহণ কৰিবা আৰু তেনেকুৱা মানুহক আদৰণীয় জ্ঞান কৰিবা,
+\v 30 কিয়নো মোৰ সেৱা শুশ্ৰূষাত তোমালোকৰ  যি ক্ৰুটি আছিল, তাক সম্পূৰ্ণ কৰিবলৈ, তেওঁ প্ৰাণ-পণে যত্ন কৰি খ্ৰীষ্টৰ কাৰ্যৰ কাৰণে মৃতপ্ৰায় হৈছিল।
+\c 3
+\s পৌলৰ খ্ৰীষ্টীয় জীৱন
+\p
+\v 1 শেষতে, হে মোৰ ভাই সকল, প্ৰভুত আনন্দ কৰা। এই একে কথাকে তোমালোকলৈ বাৰা বাৰে লিখিবলৈ মোৰ কোনো দ্ধিধা-বোধ  হোৱা নাই আৰু এই আনন্দই  তোমালোকক নিৰাপদে ৰাখিব৷
+\p
+\v 2 সেই কুকুৰহঁতলৈ সাৱধানে থাকিব৷ সেই দুষ্কৰ্ম্মকাৰী সকলৰ প্ৰতি সাৱধান হোৱা আৰু যি বিলাকে  ছিন্ন-ভিন্ন কৰিব বিচাৰে, সিহঁতৰ পৰাও সাৱধানে থাকা।  \f + \ft গাল 5:1-12৷  \f*
+\v 3 কিয়নো আমিহে প্ৰকৃততে চুন্নৎ হোৱা লোক৷ আমি ঈশ্বৰৰ আত্মাৰে আৰাধনা কৰোঁ আৰু খ্ৰীষ্ট যীচুত গৌৰৱ কৰোঁ আৰু মাংসত একো ভাৰসা নকৰোঁ।
+\p
+\v 4 তথাপি মই হ’লে মাংসতো ভাৰসা কৰিলে কৰিব পাৰোঁ৷ কোনোৱে যদি মাংসত ভাৰসা কৰিব পাৰে বুলি ভাবে, তেনেহলে তাতকৈ মই অধিক ভাৰসা কৰিব পাৰোঁ।
+\v 5 মই অষ্টম দিনত চুন্নৎ হোৱা ইস্ৰায়েল জাতিৰ, বিন্যামীন ফৈদৰ, ইব্ৰী সকলৰ মাজৰ এজন আৰু বিধানৰ সম্বন্ধে এজন ফৰীচী৷
+\p
+\v 6 মই উদ্যমেৰে মণ্ডলীৰ তাড়নাকাৰী  \f + \ft পাঁ 22:3, 4; গাল 1:13, 14৷  \f* আৰু বিধানৰ ধাৰ্মিকতাৰ সম্বন্ধে নিৰ্দোষী আছিলোঁ৷
+\v 7 কিন্তু মোৰ পক্ষে যি যি লাভ আছিল, সেই সকলোকে খ্ৰীষ্টৰ কাৰণে মই মূল্যহীন যেন মানিলো।
+\p
+\v 8 মোৰ প্ৰভু খ্ৰীষ্ট যীচুৰ জ্ঞানৰ উত্তমতাৰ কাৰণে, মই সকলোকে মূল্যহীন যেনহে মানিছো; আৰু তেওঁৰ কাৰণে সকলোকে অগ্ৰাহ্য কৰিলোঁ, যাতে মই তেওঁক লাভ কৰিব পাৰোঁ৷
+\v 9 আৰু এতিয়া মই তেওঁক বিচাৰি পালোঁ৷ মোৰ নিজ ধাৰ্মিকতা, বা বিধানৰ পৰা পোৱা ধাৰ্মিকতাৰে ধাৰ্মিক নহয়; ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে মই খ্ৰীষ্টত বিশ্বাস কৰাৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰৰ পৰা পোৱা ধাৰ্মিকতাৰে, ধাৰ্মিক হলোঁ৷
+\v 10 এই ধাৰ্মিকতা তেওঁক জনাৰ যোগেদি তেওঁৰ পুনৰুত্থানৰ শক্তি আৰু তেওঁৰ দুখভোগৰ সহভাগিতাত  \f + \ft পি 4:13৷  \f* মই খ্ৰীষ্টৰ মৃত্যুৰ সমৰূপ হৈ তেওঁৰ দ্বাৰাই ৰূপান্তৰিত হৈছোঁ;
+\v 11 যাতে কোনো প্ৰকাৰে মৃত লোকৰ পুনৰুত্থানৰ ভাগী হ’ব পাৰোঁ৷
+\v 12 এই সকলো মই  এতিয়াই পালো নতুবা এতিয়াই সিদ্ধ হলো এনে নহয়; কিন্তু যি কাৰণত খ্ৰীষ্ট যীচুৰ দ্বাৰাই মোক নিমন্ত্ৰণ কৰা হ’ল, মই যেন তাক কোনো প্ৰকাৰে ধৰিব পাৰোঁ, তালৈ খেদি গৈ আছোঁ।
+\v 13 হে ভাই সকল, মই যে এতিয়াই ধৰিলোঁ, সেই বিষয়ে এনে ভাব এতিয়ালৈকে হোৱা নাই; কিন্তু এটা কথা: 
+\v 14 পাছত থকা সকলোকে পাহৰি, আগত থকা বোৰলৈহে যত্ন কৰি খ্ৰীষ্ট যীচুত ঈশ্বৰে কৰা স্বৰ্গীয় আমন্ত্ৰণৰ বটাৰ অৰ্থে ঘাইলৈ লৰি গৈ আছোঁ।  \f + \ft কৰি 9:24; 2 তী 4:7, 8; ইব্ৰী 12:1৷  \f*
+\p
+\v 15 এতেকে আমি যিমান সিদ্ধ লোক আছোঁ, সকলোৱে সেইৰূপে ভাবোহঁক আৰু যদি কোনো বিষয়ত তোমালোকৰ অন্য ভাব থাকে, তেনেহলে ঈশ্বৰে সেই বিষয়ে তোমালোকলৈ প্ৰকাশ কৰিব।
+\v 16 কেৱল আমি যি পথৰে চলি এইখিনি পালোহি তাতেই  চলি থকোহঁক।
+\p
+\v 17 হে ভাই সকল, তোমালোকেও মোৰ অনুকাৰী হোৱা  আৰু তোমালোকৰ আৰ্হি স্বৰূপ যি আমি, আৰু আমাৰ দৰে যি সকলে জীৱন-যাপন কৰে, তেওঁলোকক অনুসৰণ কৰা।
+\v 18 মই তোমালোকক বাৰে বাৰে কৈছোঁ, এতিয়াও চকুলো টুকিয়েই কওঁ, তোমালোকৰ অনেকে জীয়াই থাকিও, খ্ৰীষ্টৰ ক্ৰুচৰ শত্ৰু হৈ আছা;
+\v 19 তেওঁলোকৰ শেষ গতি সৰ্ব্বনাশ, পেটেই তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰ, নিজ নিজ লাজত তেওঁলোকৰ গৌৰৱ আছে, তেওঁলোকে পাৰ্থিৱ বিষয়বোৰৰ বিষয়ে ভাবি থাকে।
+\p
+\v 20 কিয়নো আমি যি ৰাজ্যৰ মানুহ, সেই ৰাজ্য স্বৰ্গত আছে, আৰু স্ৱর্গৰ পৰাই আহিব বুলি আমাৰ ত্ৰাণকৰ্তা প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টলৈ অপেক্ষা কৰি আছোঁ;  \f + \ft কৰি 1:7; ইব্ৰী 9:28৷  \f*
+\v 21 তেওঁ যি কাৰ্যসাধক গুণেৰে সকলোকে বশীভূত কৰিব পাৰে, তেনেদৰেই তেওঁ আমাৰ এই নীহ অৱস্থাৰ শৰীৰক ৰূপান্তৰ কৰি, তেওঁৰ প্ৰতাপৰ শৰীৰৰ সমৰূপ কৰিব।   \f + \ft কৰি 15:40-53৷  \f*
+\c 4
+\p
+\v 1 এতেকে, হে মোৰ প্ৰিয় আৰু ইষ্ট ভাই সকল, তোমালোকেই মোৰ আনন্দ আৰু কিৰীটি স্বৰূপ; প্ৰেমৰ বন্ধু সকল, এনেদৰেই প্ৰভুত তোমালোকে স্থিৰে থাকা৷
+\p
+\v 2 মই ইবদিয়া আৰু চুন্তুখীক বিনয় কৰি আছোঁ, প্ৰভুত তেওঁলোক যেন এক মনৰ হয়।
+\v 3 প্ৰকৃততে, মই তোমালোককো নিবেদন কৰোঁ, হে মোৰ সৎ বন্ধু সকল, তোমালোকে সেই ভনী দুজনীক সহায় কৰা; কিয়নো তেওঁলোকেই ক্লীমেন্ত আৰু মোৰ সহকাৰী সকলৰ সৈতে শুভবাৰ্তাৰ বাবে মোৰ সহিত প্ৰাণপণ কৰিছিল; আৰু এই লোক সকলৰ নাম জীৱন পুস্তকত লিখা আছে৷  \f + \ft প্ৰ 3:5; 13:8;20:12; 21:27৷  \f*
+\p
+\v 4 তোমালোকে প্ৰভুত সদায় আনন্দ কৰা; পুনৰায় কওঁ, আনন্দ কৰা।
+\v 5 তোমালোকেৰ ক্ষান্ত স্বভাৱ সকলো মানুহে জানক। প্ৰভু অহাৰ সময় ওচৰ হৈছে।
+\v 6 তোমালোকে একোলৈ চিন্তা নকৰিবা,  \f + \ft মথি 6:25; 1 পি 5:7৷  \f* কিন্তু সকলো বিষয়তে তোমালোকেৰ যাচনা, ধন্যবাদযুক্ত প্ৰাৰ্থনা আৰু নিবেদনেৰে সৈতে ঈশ্বৰৰ আগত জনোৱা হওক।
+\v 7 তাতে সকলো বুদ্ধিতকৈ উত্তম, যি ঈশ্বৰৰ শান্তি, সেয়ে খ্ৰীষ্ট যীচুত তোমালোকেৰ হৃদয় আৰু মতিক পহৰা দিব।
+\p
+\v 8 শেষতে, হে ভাই সকল, যি যি সত্য, আদৰণীয়, ন্যায়, শুদ্ধ, প্ৰেমময়, আৰু সুখ্যাতিযুক্ত যি কোনো সদগুণ আৰু যি কোনো প্ৰশংসাযুক্ত, সেইবোৰ বিষয় চৰ্চা কৰা।
+\v 9 তোমালোকে যি যি শিকিলা, গ্ৰহণ কৰিলা, শুনিলা আৰু মোক যেনে দেখিলা, তেনেদৰে সকলোৱে আচৰণ কৰা; তাতে শান্তিৰ আঁকৰ ঈশ্বৰ তোমালোকেৰ লগত থাকিব।
+\s শেষ কথা
+\p
+\v 10 মই প্ৰভুত অতিশয় আনন্দিত, কাৰণ মোৰ উপকাৰৰ অৰ্থে তোমালোকৰ চিন্তা শেষত নবীকৰণ হ’ল৷ যদিও তোমালোকে আগতে চিন্তা কৰিছিলা, কিন্তু তেতিয়া সহায় কৰিবলৈ কোনো সুবিধা পোৱা নাছিল।
+\v 11 নাটনিৰ বিষয়ে মই যে এই কথা কৈছোঁ, এনে নহয়; কিয়নো মই সকলো ধৰণৰ অৱস্থাতে সন্তুষ্ট হৈ থাকিবলৈ শিকিলোঁ।  \f + \ft তী 6:6-8; ইব্ৰী 13:5৷  \f*
+\v 12 মই অভাৱত থাকিবলৈ শিকিলো আৰু উপচি পৰা সময়তো থাকিবলৈ শিকিলো; সকলো বিষয়তে মই তৃপ্ত হ’বলৈ আৰু ক্ষুধিত হ’বলৈ, উপচয় ভোগ কৰিবলৈ আৰু অভাৱত থাকিবলৈ শিকিলোঁ।
+\v 13 মই খ্ৰীষ্টৰ দ্ৱাৰাই সকলো কাম সিদ্ধ কৰিব পাৰোঁ, কিয়নো তেওঁ মোক বলৱান কৰে।  \f + \ft যো 15:5; 2 কৰি 12:9৷  \f*
+\p
+\v 14 তথাপি তোমালোকে যে, মোৰ ক্লেশত সহভাগী হ’লা, সেই বিষয়ে বৰ ভাল কৰিলা।
+\v 15 হে ফিলিপীয়া সকল, তোমালোকে নিজেও জানা যে শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰাৰ আৰম্ভণিতে যেতিয়া মই মাকিদনিয়াৰ পৰা প্ৰস্থান কৰিছিলোঁ, তেতিয়া কোনো মণ্ডলীয়ে দান দিয়া বা দান লোৱাৰ কথাত, মোৰ সহভাগী নহ’ল; কেৱল তোমালোকেইহে হৈছিলা;
+\v 16 এনে কি, মই থিচলনীকীত থাকোঁতেও, তোমালোকে বাৰে বাৰে মোৰ প্ৰয়োজনীয় সহায় আগ বঢ়াইছিলা।
+\v 17 মই যে দান বিচাৰিছোঁ, সেয়ে নহয়, কিন্তু তোমালোকেৰ হিচাবত বহু লাভজনক ফল দেখিবলৈহে বিচাৰিছোঁ।
+\p
+\v 18 সকলো বিষয়তে মই প্ৰয়োজনতকৈ অধিক পাইছো৷ মই উভৈ-নদিকৈ পইছো। মই ইপাফ্ৰদীতৰ দ্ৱাৰাই তোমালোকেৰ পৰাও উপহাৰবোৰ পালোঁ, সেয়া সুগন্ধৰ আঘ্ৰাণ স্বৰূপ  \f + \ft আ 8:11; ইফি 5:2৷  \f* আৰু ঈশ্বৰৰ গ্ৰাহ্য আৰু সন্তোষজনক যজ্ঞ স্বৰূপ৷  \f + \ft ইব্ৰী 13:16; 1 পি 2:5৷  \f*
+\v 19 আৰু মোৰ ঈশ্বৰে তোমালোকৰ সকলো অভাৱ, প্ৰতাপেৰে নিজ ধন অনুসাৰে খ্ৰীষ্ট যীচুত পূৰ্ণ কৰিব।
+\v 20 এতিয়া আমাৰ পিতৃ ঈশ্বৰৰ মহিমা চিৰকাল হওক। আমেন।
+\p
+\v 21 খ্ৰীষ্ট যীচুত থকা সকলো পবিত্ৰ লোকক মঙ্গলবাদ দিবা। মোৰ লগৰ ভাই সকলে তোমালোকেক মঙ্গলবাদ কৰিছে।
+\v 22 সকলো পবিত্ৰ লোকে, বিশেষকৈ চীজাৰৰ ঘৰৰ লোক সকলে তোমালোকক মঙ্গলবাদ কৰিছে।
+\p
+\v 23 প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ অনুগ্ৰহ তোমালোকৰ আত্মাৰ লগত থাকক।

52-COL.usfm

@@ -0,0 +1,146 @@
+\id COL
+\ide UTF-8
+\h কলচীয়া পত্ৰ
+\toc1 কলচীয়া পত্ৰ
+\toc2 কলচীয়া পত্ৰ  কলচীয়া সকলৰ প্ৰতি পত্ৰ
+\toc3 col
+\mt1 কলচীয়া পত্ৰ
+\c 1
+\s কলচীয়া সকলৰ প্ৰতি প্ৰেমৰ নমস্কাৰ 
+\p
+\v 1 ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰ দ্বাৰাই খ্ৰীষ্ট যীচুৰ নিযুক্ত পাঁচনি পৌল আৰু তীমথিয় ভাই,
+\v 2 কলচীত থকা খ্ৰীষ্টত বিশ্বাসী ভাই আৰু পবিত্ৰ লোক সকলৰ সমীপলৈ। আমাৰ পিতৃ ঈশ্বৰৰ পৰা তোমালকলৈ অনুগ্ৰহ আৰু শান্তি হওক।
+\p
+\v 3 আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পিতৃ ঈশ্বৰক ধন্যবাদ জনাই তোমালোকৰ কাৰণে সদায় আমি প্ৰাৰ্থনা কৰি আছোঁ৷
+\p
+\v 4 আমি ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দিও, কাৰণ যীচু খ্ৰীষ্টত থকা  তোমালকৰ বিশ্বাস আৰু ঈশ্বৰৰ সকলো লোকৰ প্ৰতি থকা তোমালোকৰ প্ৰেমৰ বিষয়ে শুনিলো।
+\v 5 তোমালকৰ যি স্বৰ্গীয় আশা আছে তাৰ বাবেই তোমালোকে খ্ৰীষ্টত বিশ্বাস ৰাখিছা আৰু ঈশ্বৰৰ লোকসকলক প্ৰেম কৰিছা আৰু তোমালোকে জানা যে  যি যি বিষয়ত আশা ৰাখিছা সেই স্বৰ্গত তোমালোকৰ বাবে সঞ্চিত আছে। তোমালকৰ মাজত উপস্থিত হোৱা শুভবাৰ্তাৰূপ সত্যতাৰ বাক্য প্ৰথমে শুনিলা;
+\v 6 আৰু যিদিনা তোমালোকে সত্যৰূপে ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহৰ কথা শুনিলা আৰু জানিলা, সেই দিনাৰ পৰাই সেই শুভবাৰ্তা তোমালকৰ মাজত যেনেকৈ, গোটেই জগততো তেনেকৈ উপস্থিত হৈ ফল ধৰি বাঢ়ি আছে৷
+\p
+\v 7 সেইবোৰ তোমালোকে আমাৰ প্ৰিয় সহদাস ইপাফ্ৰাৰ পৰাই শিকিলা; তেওঁ আমাৰ কাৰণে খ্ৰীষ্টৰ বিশ্বাসী পৰিচাৰক;
+\v 8 আৰু পবিত্ৰ আত্মাৰ গুণত  \f + \ft গালা 5:22  \f* তোমালোকৰ যি প্ৰেম আছে, তাক তেৱেঁই আমাৰ আগত প্ৰকাশ কৰিলে৷
+\s খ্ৰীষ্টৰ মহিমা আৰু পৰিত্ৰাণ-সাধক কাৰ্য 
+\p
+\v 9 এই কাৰণে সেই কথা শুনা দিনৰে পৰা, আমি তোমালোকৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ নেৰিলো, তোমালোক সকলোৱে আত্মিক জ্ঞান আৰু বুদ্ধিৰ সম্বন্ধে ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা বিষয়ক তত্ব-জ্ঞানেৰে পৰিপূৰ্ণ হোৱা৷
+\v 10 আমি এনে ধৰণে প্ৰাৰ্থনা কৰি আছোঁ যাতে, প্ৰভুত তোমলোকে সকলো ভাবে উপযুক্ত জীৱন-যাপন কৰা আৰু সকলো দিশত তেওঁক সন্তুষ্ট কৰা, সৎকৰ্মত ফলৱন্ত হোৱা, আৰু ঈশ্বৰৰ তত্ত জ্ঞানতো বৃদ্ধি পোৱা ৷
+\p
+\v 11 আমি নিবেদন কৰোঁ যে, তোমালোকে যেন আনন্দ মনে সম্পূৰ্ণ সহন আৰু চিৰসহিষ্ণুতাৰে, তেওঁৰ প্ৰতাপৰ পৰাক্ৰম অনুসাৰে সকলো শক্তিৰে শক্তিৱন্ত হোৱা৷
+\v 12 পিতৃ ঈশ্বৰক ধ্যবাদ দিও, যিজনে তোমালোকক সাধু সকলৰ সৈত্য সই পোহৰৰ ৰাজ্যত অংশীদাৰ হবলৈ যোগ্য কৰিলে।
+\p
+\v 13 তেৱেঁই আমাক আন্ধাৰ অধিপত্যৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰি নিজ পুত্ৰৰ প্ৰেমৰ ৰাজ্যত স্থানান্তৰ কৰি থ’লে৷
+\v 14 তেওঁৰ সেই পুত্ৰত আমাৰ মুক্তি আৰু পাপৰ ক্ষমা আছে।
+\p
+\v 15 সেই পুত্ৰ অদৃশ্য ঈশ্বৰৰ প্ৰতিমূৰ্তি৷  \f + \ft কৰি 4:4; ইব্ৰী 1:3  \f* তেওঁ গোটেই সৃষ্টিৰ প্ৰথমে জন্মা;
+\v 16 কিয়নো যি যি স্বৰ্গত আৰু পৃথিৱীত, দৃশ্য আৰু অদৃশ্য বস্তু আছে, সেই সকলোবোৰ তেওঁৰ দাৰাই আৰু তেওৰ কাৰণেই সৃষ্ট হ’ল। শাসক হওক বা প্ৰভুত্ব হওক, আধিপত্য হওক বা ক্ষমতা হওক, এই সকলোবোৰ তেওঁৰ দ্বাৰাই আৰু তেওঁৰ কাৰণে সৃষ্টি কৰা হ’ল৷
+\v 17 তেওঁ সকলোৰে পূৰ্বৰ পৰা আছে আৰু সকলোবোৰ তেওঁৰেই নিয়ন্ত্ৰণত আছে৷
+\p
+\v 18 তেৱেঁই হৈছে, তেওঁৰ শৰীৰ স্বৰূপ মণ্ডলীৰ মূৰ৷ তেৱেঁই প্ৰাথমিক প্ৰাধিকাৰী, তেওঁ আদি আৰু মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা প্ৰথমজাত  \f + \ft পাঁ 26:23; 1 কৰি 15:20, 23; প্ৰ 1:5  \f* এই কাৰণে সকলো বিষয়তে তেওঁ সৰ্ব্বোচ্চ।
+\v 19 সেই কাৰণে ঈশ্বৰে সন্তুষ্ট হৈ সিদ্ধান্ত ল’লে যে, তেওঁত সকলো সম্পূৰ্ণতা  \f + \ft যো 1:16; কল 2:9  \f* বাস কৰা উচিত;
+\v 20 আৰু তেওঁৰ দ্বাৰাই সকলোবোৰ তেওঁৰে সৈতে মিলন সাধন কৰিলে৷ পৃথিৱীত থকা হওক বা স্বৰ্গত থকা হওক, তেওঁৰ ক্ৰুচৰ  তেজৰ দ্বাৰাই শান্তি স্থাপন কৰিবলৈ ঈশ্বৰে সকলোতে ভাল দেখিলে।
+\p
+\v 21 তোমালোকেও, এসময়ত ঈশ্বৰৰ পৰা পৃথকে আছিলা আৰু দুষ্কৰ্মৰ কৰনে মনেৰে শত্ৰু আছিলা৷
+\v 22 তথাপি ঈশ্বৰে তেওঁৰ দৃষ্টিত তোমালোকক পবিত্ৰ, নিষ্কলঙ্ক আৰু নিৰ্দোষীৰূপে উপস্থিত কৰিবৰ বাবে খ্ৰীষ্টৰ মাংসময় শৰীৰত মৃত্যুৰ দ্বাৰাই এতিয়া মিলন কৰিলে৷
+\v 23 তোমালোকে যি শুভবাৰ্ত্তা শুনিলা  সেই  শুভবাৰ্তাতেই যদি তোমালোকৰ বিশ্বাস অব্যাহত ৰাখা, তেতিয়া খ্ৰীষ্টে নিজেই তোমালোকত এই কাম সন্পন্ন কৰিব। তোমালোকে তোমালোকৰ বিশ্বাসত বলৱান আৰু নিশ্চত হোৱা উচিত। শুভবাৰ্ত্তাই দান কৰা আশাৰ পৰা তোমালোক লৰচৰ হোৱা অনুচিত। সেই, একে শুভবাৰ্ত্তা জগতৰ সকলো লোককে দিয়া হৈছে। মই পৌলো সেই শুভবাৰ্ত্তা ঘোষণা কৰাত ব্ৰতী হৈ আছো।
+\p
+\v 24 এতিয়া তোমালোকৰ কাৰণে মোৰ যি দুখভোগ, তাতেই মই আনন্দ কৰিছোঁ, আৰু খ্ৰীষ্টৰ নানা ক্লেশৰ  \f + \ft মথি 25:40, 45; পাঁ 9:5; ফিলি 3:10  \f* যি অৱশিষ্টখিনি অসপূৰ্ণ হৈ আছে, সেই খিনি মই তেওঁৰ শৰীৰ স্বৰূপ মণ্ডলীৰ কাৰণে মোৰ মাংসত পূৰ্ণ কৰিছোঁ।
+\v 25 সেই বাক্য সম্পূৰ্ণকৈ প্ৰচাৰ কৰিবলৈ, তোমালোকৰ কাৰণে ঈশ্বৰে মোক দিয়া ঘৰগিৰী বাব অনুসাৰে মই সেই মণ্ডলীৰ পৰিচাৰক হৈছোঁ৷
+\v 26 সেই নিগূঢ়-তত্ত্ব যুগে যুগে আৰু পুৰুষে পুৰুষে গুপ্ত আছিল, কিন্তু এতিয়া তেওঁৰ পবিত্ৰ লোকৰ আগত প্ৰকাশিত হৈছে;
+\v 27 ঈশ্বৰে তেওঁৰ মূল্যবান মহিমাময় নিগূঢ় তত্ব অনা-যিহুদী সকলৰ ওচৰত প্ৰকাশ কৰিবলৈ মনস্থ কৰিলে, সেই নিগূঢ় তত্ব সকলো লোকৰ কাৰণে; আৰু সেই নিগূঢ় তত্ব হ’ল স্বয়ং খ্ৰীষ্ট, যি জন তোমালোকৰ মাজত আছে৷ তেৱেঁই আমাৰ গৌৰৱৰ আশা৷
+\p
+\v 28 সেই জন তেৱেঁই, যি জনৰ বিষয়ে আমি প্ৰচাৰ কৰি আছোঁ৷ আমি প্ৰত্যেক জনকে সতৰ্ক কৰোঁ আৰু সকলো প্ৰজ্ঞাৰে প্ৰতিজনক শিক্ষা দি খ্ৰীষ্টক প্ৰচাৰ কৰোঁ যাতে খ্ৰীষ্টে সকলোকে ঈশ্বৰৰ ওচৰত সিদ্ধ লোক ৰূপে উপস্থিত কৰিব পাৰে৷
+\v 29 তেওঁৰ কাৰ্যসাধক শক্তিয়ে মোৰ জীৱনত পৰাক্ৰমেৰে কাৰ্য সাধন কৰি আছে   \f + \ft ফিলি 4:13  \f* , সেই শক্তি অনুসাৰে তেওঁৰ কাৰণে প্ৰাণ-পণে মই পৰিশ্ৰমো কৰি আছোঁ।
+\c 2
+\p
+\v 1 মই, তোমালোকৰ কাৰণে কিমান কঠোৰ সংগ্ৰামৰ সন্মূখীন হৈছোঁ, সেই বিষয়ে তোমালোকে জনাটো মই বিচাৰো, লগতে যি সকল লায়দিকেয়াত আছে আৰু যিমান লোকে ব্যক্তিগত ভাৱে মোৰ লগত সাক্ষাত হোৱা নাই, তেওঁলোকেও মোৰ সংগ্ৰামৰ  কথা জনাটো বিচাৰো ৷
+\v 2 মোৰ উদ্দেশ্য এই যে তেওঁলোকৰ হৃদয়ে যেন আশ্বাস পায় আৰু তেওলোক প্ৰেমত সংযুক্ত হৈ সম্পূৰ্ণ নিশ্চয়তাযুক্ত বুদ্ধিৰূপ সকলো ধনত ধনী হ’বৰ বাবে যেন ঈশ্বৰৰ নিগূঢ়-তত্ব জানে, সেই নিগূঢ় তত্বই হ’ল, খ্ৰীষ্ট৷
+\v 3 সেই খ্ৰীষ্টতেই জ্ঞান আৰু বিদ্যাৰ সকলো ধন গুপ্ত আছে।
+\p
+\v 4 কোনেও যেন তোমালোকক প্ৰলোভন-বাক্যেৰে নুভুলায়, এই কাৰণে মই এইবোৰ কথা কৈছোঁ।
+\v 5 আৰু মই শাৰীৰিক ভাবে উপস্থিত নাথাকিলেও, আত্মাৰে তোমালোকৰ লগত আছোঁ; আৰু আনন্দ কৰি তোমালোকৰ সু-ৰীতি আৰু খ্ৰীষ্টত তোমালোকৰ বিশ্বাসৰ যি অলৰতা, সেয়া চাই আছোঁ।
+\p
+\v 6 এতেকে তোমালোকে খ্রীষ্ট যীচুক যেনেকৈ গ্ৰহণ কৰিলা, তেনেকৈ তেওঁতেই জীৱন-যাপন কৰা৷  \f + \ft যো 2:16  \f*
+\v 7 তেওঁতেই শিপা ধৰি, আৰু গঁথা হৈ, যেনেকৈ শিক্ষা পাইছিলা, তেনেকৈ বিশ্বাসত স্থিৰ হৈ থাকা, আৰু ধন্যবাদত উপচি পৰা।
+\s বিশ্বাস আৰু সদাচৰণত থিৰে থাকিবলৈ উদগণি 
+\p
+\v 8 কোনোৱে যেন তোমালোকক দৰ্শন-বিদ্যা আৰু প্ৰবঞ্চনাৰ দ্বাৰাই বন্দী কৰি নিনিয়ে, এই কাৰণে সাৱধান হবা; সেই সকল লোকে পুৰুষে পুৰুষে চলাই অহা বিধান আৰু জগতৰ প্ৰাথমিক বিধিৰ অনুৰূপ, খ্ৰীষ্টৰ অনুৰূপ নহয়।
+\v 9 কিয়নো তেওঁত ঈশ্বৰত্বৰ সকলো সম্পূৰ্ণতা শাৰীৰিক ৰূপে নিবাস কৰে।
+\p
+\v 10 যি জন সকলো আধিপত্য আৰু ক্ষমতাৰ মূৰ, তেওঁতেই তোমালোক সম্পূৰ্ণৰূপে পূৰ্ণ হৈ আছা৷
+\v 11 তেওঁতেই তোমালোকক বিনাহাতে কৰা চুন্নৎ, মাংসময় শৰীৰ বস্ত্ৰ স্বৰূপে সোলোকাই পোলোৱাৰ দ্বাৰাই তোমালোকে খ্ৰীষ্টৰ চুন্নতেৰে চুন্নৎ হ’লা৷
+\v 12 বাপ্তিস্মত তোমালোক তেওঁৰ সৈতে মৈদামত থোৱা হ’লা  \f + \ft ৰো 6:3-5  \f* আৰু ঈশ্বৰৰ কাৰ্য সাধন শক্তিত বিশ্বাস কৰাৰ দ্বাৰাই তেওঁৰ সৈতে তোলাও হ’লা।  \f + \ft ৰো 8:11; ইফি 2:7  \f*
+\p
+\v 13 আৰু তোমালোকে যেতিয়া অপৰাধত আৰু মাংসৰ অচুন্নতত মৃত আছিল, তেতিয়া ঈশ্বৰে তেওঁৰ সৈতে তোমালোকক জীয়ালে আৰু বাস্তৱিক তেওঁ আমাৰ সকলো অপৰাধ ক্ষমা কৰিলে৷
+\v 14 আমাৰ বিৰুদ্ধে ধাৰৰ অভিযোগ থকা হাতে লিখা যি আজ্ঞাৰ প্ৰমাণপত্ৰ খন আমাৰ বিপক্ষে আছিল, সেই খন তেওঁ মচি পেলালে  \f + \ft ইফি 2:15, 16  \f* আৰু গজাল মাৰি ক্ৰুচত লগাই, সেই খন দূৰ কৰিলে৷
+\v 15 তেওঁ সকলো আধিপত্য আৰু শাসনকৰ্তাবোৰক অপসাৰিত কৰিলে, আৰু তেওঁলোকক মুকলি ভাবে প্ৰকাশিত কৰিলে আৰু তেওঁৰ ক্ৰুচৰ যোগেদি এটা বিজয়ৰ শোভা যাত্ৰাত তেওঁলোকক চালিত কৰিলে৷
+\p
+\v 16 এতেকে কোনেও তোমালোকক ভোজনত বা পান কৰাত বা উৎসৱত বা ন জোনত বা বিশ্ৰামবাৰৰ কথাত, বিচাৰ নকৰক।
+\v 17 এই সকলো ভাবী বিষয়ৰ ছাঁ মাথোন; কিন্তু প্ৰকৃত সত্য হৈছে খ্ৰীষ্ট।
+\p
+\v 18 কোনো কোনো লোকে এনে আচৰণ যেন তেওঁলোক স্বভাৱিকতেই নম্ৰ লোক। তেওঁলোকে স্বৰ্গ দূতক আৰাধনা কৰি ভালপায়। তেওঁলোকে দেখা নানা দৰ্শনৰ কথা কয়। তোমালোকে এইবোৰ নকৰা, সেয়া তোমালোকৰ “ভুল” বুলি তোমালোকক দোষাৰোপ কৰিবলৈ এনে বিলাক মানুহক সুবিধা নিদিবা। এনে বিলাক মানুহ মূৰ্খামী আৰু অহঙ্কাৰেৰে পূৰ্ণ, কৰণ তেওঁলোক সদয় মানুহৰ ভবাৰ দৰেহে ভাবে, ঈশ্বৰৰ ভবাৰ দৰে নহয়।
+\v 19 এওঁলোকে নিজকে মূৰৰ  \f + \ft মূৰৰ হৈছে খ্ৰীষ্ট  \f* নিয়ন্ত্ৰণত নাৰাখে । কিন্তু গোটেই শৰিৰ খ্ৰীষ্টৰ সিৰা-উপসিৰা ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। খ্ৰীষ্টৰ কৰণে শৰীৰৰ আটাইবিলাক অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গই পৰস্পৰে পৰস্পৰক যতন লয়, পৰস্পৰে-পৰস্পৰক সহায় কৰে। শৰিৰৰ এনে প্ৰতিক্ৰিয়াই শৰিৰটোক শক্তিশালী কৰি ৰাখে আৰু তাৰ ফলত ঈশ্বৰে বিচৰাৰ দৰে শৰিৰৰ বৃদ্ধি হয়।
+\p
+\v 20 যদি তোমালোকে জগতৰ পাপপূৰ্ণ নিয়মবোৰৰ বিশ্বাসত খ্ৰীষ্টৰ সৈতে একেলগে মৰিলা, তেনেহলে কিয় জগতৰ বিশ্বাসত জীৱন-যাপন কৰি বশীভূত হৈ আছা:
+\v 21 আন কথাত, তোমালোক কিয় “এইবোৰ নাখাবা, এইবোৰ নাচাকিবা, এইবোৰ নুচুবাএ” বোলা, নিয়মৰ বশবৰ্ত্তী হৈ থাকিব লগীয়া হৈছে? এই সকলোবোৰ নিয়ম ক্ষয় পাবৰহে নিয়ম কাৰণ; এইবোৰ নিয়ম মানুহৰ আদেশ আৰু আদেশৰ ভিত্তিত প্ৰতিস্থিত নিয়ম।
+\v 22 লোক এই  সকলো ক্ষয় পাবৰ কাৰেণেহে হৈছে, এই সকলোৰ ভিত্তি মনুশ্যৰ আদেশ আৰু উপদেশ৷
+\v 23 এইবোৰ বিধান মানুহে বনোৱা ধৰ্মৰ জ্ঞান, আৰু নিজ ইচ্ছাৰ ভজনা, প্ৰতাৰণাপূৰ্ণ নম্ৰতা আৰু শাৰীৰক দুখ দিয়া নিয়ম, কিন্তু এইবোৰ মাংসৰ অভিলাষ দমন কৰিবলৈ সমৰ্থ নহয়।
+\c 3
+\p
+\v 1 তোমালোক যিহেতু খ্ৰীষ্টৰ সৈতে তোলা হ’লা; গতিকে যি ঠইত ঈশ্ৱৰৰ সোঁ হাতে খ্ৰীষ্ট বহি আছে, সেই ঠাইৰ বিষয়ে ভাবা৷
+\v 2 ওপৰৰ বিষয়বোৰ ভাবা, কিন্তু পৃথিৱীত যি আছে সেই বিষয়ে নাভাবিবা;
+\v 3 কিয়নো তেওঁলোকৰ মৃত্যু হ’ল আৰু ঈশ্ৱৰে তেওঁলোকৰ জীৱন খ্ৰীষ্টৰ সৈতে গুপ্ত ৰাখিছে।
+\v 4 আমাৰ জীৱনৰ স্বৰূপ,  \f + \ft যো 11:25; 14:6৷  \f* খ্ৰীষ্ট যেতিয়া প্ৰকাশিত হ’ব, তেতিয়া তেওঁৰ সৈতে তেওঁলোকো প্ৰতাপেৰে প্ৰকাশিত হ’ব।  \f + \ft যো 3:2৷  \f*
+\p
+\v 5 এতেকে তেওঁলোকে,   সকলো পাৰ্থিৱ স্বভাৱ ত্যাগ কৰা,  \f + \ft ৰো 8:13; গাল 5:24৷  \f* ; যেনে, ব্যভিচাৰ, অশুচিতা, কামাভিলাষ, কু-অভিলাষ,  লোভ, আৰু মূৰ্তিপূজা ইত্যাদি৷
+\v 6 এইবোৰৰ কাৰণে ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধ আহে;
+\v 7 পূৰ্বতে তোমালোকে এই পথতে চলিছিলা।,
+\v 8 কিন্তু এতিয়া ক্ৰোধ, খং, কু-অভিলাষ, নিন্দা আৰু মুখৰ পৰা ওলোৱা অবচনীয় বচন, এইবোৰ দূৰ কৰা৷
+\p
+\v 9 ইজনে সিজনক মিছা কথা নকবা; কিয়নো তোমালোকে পূৰ্ব্বৰ কর্মৰ সৈতে সেই পূৰাতন পুৰুষক ফটা বস্ত্ৰ স্বৰূপে সোলোকাই পেলালা;
+\v 10 আৰু নিজ সৃষ্টিকৰ্ত্তাৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ দৰে, তত্ব জ্ঞানৰ কাৰণে নতুন কৰা হৈ আছা,  \f + \ft ইফি 4:22-24৷  \f* সেই নতুন পুৰুষক বস্ত্ৰ স্ৱৰূপে sপিন্ধিলা৷
+\v 11 এই জ্ঞানত কোনো গ্ৰীক বা ইহুদী, চুন্নৎ বা অচুন্নৎ, অসভ্য লোক, স্কুথীয়া  \f + \ft প্ৰাচীন চিদিয়া দেশৰ মানুহ  \f* , দাস, স্বাধীন, এনে কোনো থাকিব নোৱাৰে; কিন্তু খ্ৰীষ্টই সকলো বিষয়ত আৰু সকলোতে ব্যাপ্ত৷
+\p
+\v 12 এতেকে ঈশ্বৰৰ মনোনীত প্ৰিয় আৰু পবিত্ৰ লোক সকলৰ যি উপযুক্ত, সেই মতে দয়া, স্নেহ, মধুৰ ভাব, নম্ৰতা, মৃদুতা আৰু চিৰসহিষ্ণুতা, এই সকলোকে পিন্ধা;
+\v 13 তোমালোকে পৰস্পৰ সহনশীল হোৱা; ইজনে সিজনৰ প্ৰতি দয়ালু; আৰু যদি কাৰোবাৰ বিৰুদ্ধে কাৰোবাৰ দোষ দিয়াৰ কাৰণ থাকে, তেনেহলে পৰস্পৰে ক্ষমা কৰা; কিয়নো প্ৰভুৱে যেনেকৈ তোমালোকক ক্ষমা কৰিলে, তোমালোকেও তেনেকৈ ক্ষমা কৰা৷
+\v 14 কাৰণ প্ৰেমে এক নিখুঁত একতাৰ উদ্দেশে সকলোকে এক বান্ধোনত ৰাখে।
+\p
+\v 15 এতিয়া তোমালোকৰ সকলোৰে হৃদয়ত খ্ৰীষ্টৰ শান্তিয়ে কৰ্ত্তৃত্ব কৰক; তোমালোক তাৰ কাৰণেই এক শৰীৰত আমন্ত্ৰিত হ’লা; আৰু তাৰ বাবে কৃতজ্ঞ হোৱা।
+\v 16 খ্ৰীষ্টৰ বাক্যৰ জ্ঞান তোমালোকৰ সৈতে বাহুল্য ৰূপে বাস কৰা। ধৰ্মগীত, স্তুতি-গীত আৰু আত্মিক গানেৰে পৰস্পৰে শিক্ষা আৰু চেতনা দি, অনুগ্ৰহৰ কথাত কৃতজ্ঞতাৰে নিজ নিজ হৃদয়ত ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে গান কৰক।
+\v 17 আৰু তোমালোকে যি কৰিব পাৰা, বাক্যতে হওক বা কাৰ্যতে হওক,  \f + \ft কৰি 10:31৷  \f* সকলোকে প্ৰভু যীচুৰ নামত কৰা; আৰু তেওঁৰ দ্বাৰাই পিতৃ ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ কৰা।
+\p
+\v 18 হে ভাৰ্যা সকল, তোমালোক নিজ নিজ স্বামীৰ বশীভূত হোৱা  \f + \ft ইফি 5:22-33; 1 পি 3:1-7৷  \f* কিয়নো এয়ে প্ৰভুৰ মতে উচিত।
+\v 19 হে পুৰুষ সকল, তোমালোকে নিজ নিজ ভাৰ্যাক প্ৰেম কৰা আৰু তেওঁলোকলৈ তিতা ব্যৱহাৰ নকৰিবা।
+\v 20 হে সন্তান সকল, তোমালোকে সকলো বিষয়তে পিতৃ-মাতৃৰ আজ্ঞাধীন হোৱা;  \f + \ft ইফি 6:1-3৷  \f* কিয়নো প্ৰভুত সেয়ে সন্তোষজনক।
+\v 21 হে পিতৃ সকল, তোমালোকে নিজ নিজ সন্তান সকলক বিৰক্ত কৰি নাথাকিবা, তাতে তেওঁলোক যেন নিৰাশ নহয়।
+\p
+\v 22 হে দাস সকল, তোমালোকে সকলো বিষয়তে নিজ নিজ পাৰ্থিব প্ৰভু সকলৰ আজ্ঞাধীন হোৱা। তোমালোকে কেৱল  মানুহৰ দৃষ্টিত সন্তোষজনক নহৈ কিন্তু আন্তৰিকতাৰে প্ৰভুলৈ ভয় ৰাখি, তেওঁলোকৰ সেৱা কৰা৷
+\v 23 তোমালোকে   যি কৰা, সেই সকলো মানুহৰ উদ্দেশ্যে নহয়, কিন্তু প্ৰভুৰ উদ্দেশ্যেৰে মনে চিত্তে সৈতে কৰা
+\v 24 তোমালোকে প্ৰভুৰ পৰা উত্তৰাধিকাৰ স্বৰূপ প্ৰতিদান পাব বুলি তোমালোকে জানা৷ তোমালোকে প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ কাৰণে সেৱা কৰা।  \f + \ft ইফি 6:5-8৷  \f*
+\v 25 কিয়নো যি জনে অন্যায় কৰে, তেওঁ নিজে কৰা অন্যায়ৰ প্ৰতিফল পাব আৰু তাত পক্ষপাতীত্ব নাই।
+\c 4
+\p
+\v 1 হে প্ৰভু সকল, তোমালোকে নিজ দাস সকলৰ প্ৰতি যি ন্যায় আৰু সাম্য, সেয়া তেওঁলোকক দিয়া  \f + \ft ইফি 6:9৷  \f* আৰু মনত ৰাখিবা যে স্বৰ্গত তোমালোকৰো এজন প্ৰভু আছে৷
+\p
+\v 2 তোমালোকে প্ৰাৰ্থনাত লাগি থাকা আৰু ধন্যবাদেৰে সচেতনে থাকিবা।  \f + \ft লূক 18:1; ফিলি 4:6৷  \f*
+\v 3 আমাৰ কাৰণেও প্ৰাৰ্থনা কৰিবা, যাতে খ্ৰীষ্টৰ যি নিগূঢ়-তত্বৰ  \f + \ft ইফি 6:19, 20  \f* কাৰণে আমি বন্ধ হৈ আছোঁ; সেই নিগূঢ়-তত্ব ক’বলৈ ঈশ্বৰে যেন আমাৰ বাবে বাক্য প্ৰচাৰৰ কৰণে দুৱাৰ মেলি দিয়ে৷
+\v 4 আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰিবা যাতে, মই যি দৰে কোৱা উচিত, সেইদৰে যেন স্পষ্টকৈ প্ৰকাশ কৰিব পাৰোঁ৷
+\p
+\v 5 বাহিৰা লোকৰ প্ৰতি জ্ঞানেৰে আচৰণ কৰিবা আৰু সময়ক জ্ঞানেৰে ব্যৱহাৰ কৰিবা।
+\v 6 তোমালোকৰ বাৰ্তালাপ যেন সদায় অনুগ্ৰহ যুক্ত হৈ থাকে আৰু আস্বাদ যুক্ত লোণৰ দৰে, কোন জনক কেনেকৈ উত্তৰ দিব লাগে, সেই বিষয়ে যেন তোমালোকে জ্ঞাত হোৱা।
+\s শেষ কথা 
+\p
+\v 7 তুখিকে তোমালোকক মোৰ বিষয়ে সকলো কথা জনাব৷ তেওঁ প্ৰভুৰ এজন প্ৰিয় ভাই, বিশ্বাসী পৰিচাৰক আৰু এজন সহদাস৷
+\v 8 মই তেওঁক তোমালোকৰ তালৈ পঠিয়ালোঁ, যাতে তোমালোকৰ আগত  আমাৰ উদ্দেশ্য, আৰু অৱস্থা প্ৰকাশ কৰিব পাৰে আৰু তেওঁ যেন তোমালোকৰ হৃদয়ত আশ্বাস দিয়ে৷
+\v 9 আৰু তেওঁৰ লগত ওনীচিমক  \f + \ft ফি 10 পদ৷  \f* , যি জন তোমালোকৰে বিশ্বাসী আৰু প্ৰিয় ভাই, তেওঁকো পঠিয়ালোঁ; তেওঁলোকে ইয়াৰ সকলো কথা তোমালোকক জনাব।
+\p
+\v 10 মোৰ লগৰ বন্দীয়াৰ আৰিষ্টাৰ্খ, আৰু বাৰ্ণব্বাৰ কুটুম্ব মাৰ্ক  \f + \ft পাঁ 15:37; 2 তী 4:11৷  \f* , যিজনৰ বিষয়ে তোমালোকে ইতিমধ্যে আদেশ পালা সেয়ে তেওঁ যদি তোমালোকৰ তালৈ যায় তেন্তে গ্ৰহণ কৰিবা।
+\v 11 আৰু যীচু, যাক যুষ্ট বোলে, এওঁলোকে তোমালোকক মঙ্গলবাদ কৰিছে; এওঁলোক চুন্নৎ হোৱা লোক আৰু কেৱল এওঁলোকেই ঈশ্বৰৰ ৰাজ্যৰ কাৰণে মোৰ সহকাৰী; এওঁলোক মোৰ শান্তিজনক হ’ল।
+\p
+\v 12 ইপাফ্ৰা, তোমালোকৰ মাজৰ এজন ভাই আৰু খ্ৰীষ্ট যীচুৰ দাস, তেৱোঁ তোমালোকক মঙ্গলবাদ জনাইছে৷  তেওঁ সদায় তোমালোকৰ কাৰণে প্ৰাৰ্থনা কৰি আছে, যাতে তোমালোকে ঈশ্বৰৰ সকলো ইচ্ছাত সিদ্ধ আৰু পৰিপক্ক হৈ থাকা৷
+\v 13 কিয়নো মই তেওঁৰ সাক্ষ্য দিছোঁ যে, তেওঁ তোমালোকৰ আৰু লায়দিকেয়া আৰু হিয়ৰাপলিত থকা সকলৰ কাৰণে বৰ পৰিশ্ৰম কৰিছে
+\v 14 লূক,  \f + \ft তী 4:10, 11৷  \f* প্ৰিয় চিকিৎসক আৰু দীমায়ো তোমালোকক মঙ্গলবাদ কৰিছে।
+\p
+\v 15 লায়দিকেয়াত থকা ভাই সকলক, নুম্ফাক আৰু তেওঁলোকৰ ঘৰত গোট খোৱা মণ্ডলীক মোৰ মঙ্গলবাদ দিবা।
+\v 16 তোমালোকৰ তাত এই পত্ৰ পাঠ কৰা হ’লে, লায়দিকেয়াত থকা মণ্ডলীতো যেন পাঠ কৰা হয়, এনে চেষ্টা কৰিবা; আৰু লায়দিকেয়াৰ পৰা যি পত্ৰ পাবা, সেই পত্ৰ তোমালোকেও পাঠ কৰিবা।
+\v 17 আৰ্খিপ্পক এই কথা কবা, “তুমি প্ৰভুত যি পৰিচৰ্যা পদ পালা, সেয়া সিদ্ধ কৰিবৰ কাৰণে সাৱধান হ’বা।”
+\p
+\v 18 মোৰ এই মঙ্গলবাদ, মই পৌলে, নিজ হাতেৰে লিখিলোঁ। তোমালোকে মোৰ শিকলিৰ বন্ধন সুঁৱৰিবা। তোমালোকৰ লগত অনুগ্ৰহ থাকক।

53-1TH.usfm

@@ -0,0 +1,130 @@
+\id 1TH
+\ide UTF-8
+\h ১থিচলনীকীয়া
+\toc1 ১থিচলনীকীয়া
+\toc2 থিচলনীকীয়া সকলৰ প্ৰতি প্ৰথম পত্ৰ
+\toc3 1th
+\mt1 ১থিচলনীকীয়া
+\c 1
+\p
+\v 1 মই পৌল, চীল আৰু তীমথিয়, পিতৃ ঈশ্বৰ আৰু প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টত থকা থিচলনীকীয়া সকলৰ মণ্ডলীৰ সমীপলৈ; তোমালোকলৈ অনুগ্ৰহ আৰু শান্তি হওক।
+\p
+\v 2 আমি সদায় প্ৰাৰ্থনা কালত তোমালোক সকলোৰে নাম সোঁৱৰণ কৰোঁ আৰু তোমালোকৰ কাৰণে ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দিওঁ।
+\v 3 তোমালোকৰ বিশ্বাসৰ কাৰ্য, প্ৰেমৰ পৰিশ্ৰম আৰু আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টত যি আশা আছে, সেই আশাক দৃঢ়ভাবে আৰু সহনশীলতাৰে যে তোমালোকে ধৰি ৰাখিছা, সেয়েহে এইবোৰ বিষয় সোঁৱৰণ কৰি নিৰন্তৰে আমি পিতৃ ঈশ্বৰৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰি আছোঁ।
+\p
+\v 4 হে ঈশ্বৰৰ প্ৰিয় ভাইসকল, তোমালোক যে মনোনীত লোক, সেই বিষয়ে আমি জানো;
+\v 5 কাৰণ আমাৰ দ্বাৰা প্ৰচাৰিত শুভবাৰ্তা কেৱল কথাৰে তোমালোকলৈ অহা নাছিল; কিন্তু পৰাক্ৰম, পবিত্ৰ আত্মা আৰু অধিক নিশ্চয়তাৰে আহিছিল। তাতে আমি তোমালোকৰ বাবে কেনে ধৰণে আছিলোঁ, সেই বিষয়ে তোমালোকৰ লগত থকাৰ সময়ত তোমালোকে নিজে জানিছিলা।
+\v 6 বহু ক্লেশৰ মাজত পবিত্ৰ আত্মাই দিয়া আনন্দৰ সৈতে তোমালোকে সেই শুভবার্তা গ্ৰহণ কৰি আমাৰ আৰু প্ৰভুৰ অনুকাৰী হ’লা।
+\v 7 তাৰ ফলত তোমালোক মাকিদনিয়া আৰু আখায়াত থকা সকলো বিশ্বাসী লোকলৈ আৰ্হি হৈছা।
+\v 8 মাত্র মাকিদনিয়া আৰু আখায়া  \f + \ft প্ৰকৃততে গ্ৰীচ দেশৰ এক অঞ্চল  \f* অঞ্চলতে যে তোমালোকৰ পৰা প্ৰভুৰ বাক্য বিয়পি পৰিছে এনে নহয়, কিন্তু ঈশ্বৰৰ প্ৰতি তোমালোকৰ যি বিশ্বাস, সেই বাৰ্তা সকলো ঠাইতে বিয়পি পৰিছে। এই বিষয়ে আমি একো কোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই।
+\v 9 কাৰণ লোক সকলে আমাক জনাইছে, তোমালোকে কিদৰে আমাক গ্ৰহণ কৰিছিলা আৰু কি ভাবে তোমালোকে মূর্তি পূজাৰ পৰা ঘূৰি জীৱন্ত আৰু সত্য ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰি আছা৷
+\v 10 ঈশ্বৰে যি পুত্রক মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা তুলিলে, তেওঁ স্বৰ্গৰ পৰা ঘূৰি অহালৈ আমি অপেক্ষাও কৰি আছোঁ। সেই পুত্র যীচুৱেই আমাক আহিব লগা ক্রোধৰ পৰা ৰক্ষা কৰিলে।
+\c 2
+\s থিচলনীকীত পৌলৰ কার্য 
+\p
+\v 1 প্ৰিয় ভাইসকল, তোমালোকে নিজেই জানা যে, তোমালোকৰ ওচৰলৈ আমাৰ যোৱা অৰ্থহীন নহ’ল;
+\v 2 তোমালোকে এই কথাও জানা যে, আমি আগেয়ে ফিলিপী নগৰত অনেক দুখভোগ কৰিছিলোঁ আৰু আমাক অপমানিত কৰা হৈছিল। তেতিয়া নানা বিৰোধিতাৰ মাজতো আমি তোমালোকৰ আগত শুভবাৰ্তা কবলৈ আমাৰ ঈশ্বৰত সাহস পালোঁ।
+\p
+\v 3 কিয়নো আমাৰ উপদেশ ভুল শিক্ষাৰ পৰা নহয়, অশুচিতা উদ্দেশ্যৰ পৰাওঁ নহয় বা ছলনাযুক্ত নহয়;
+\v 4 কিন্তু যেনেকৈ ঈশ্বৰে আমাক বিচাৰ কৰি বিশ্বাসী গণ্য কৰিলে আৰু শুভবার্তা জনোৱাৰ ভাৰ দিলে; তেনেকৈ আমি মানুহক সন্তুষ্ট নকৰি আমাৰ হৃদয়ৰ পৰীক্ষা কৰোঁতা ঈশ্বৰকহে সন্তুষ্ট কৰি কওঁ।
+\v 5 তোমালোকে জানা যে, আমি কোনো কালে তোষামোদ কৰা বাক্য কোৱা নাই বা লোভ ঢাকিবলৈ ছলনা কৰি কোনো কথা কোৱা নাই; ঈশ্বৰ ইয়াৰ সাক্ষী।
+\v 6 আমি তোমালোকৰে হওক বা আনৰে হওক, কোনো মানুহৰ পৰা, পাঁচনি হিচাপে মান মৰ্যদা বিচৰা নাই; অৱশ্যে খ্ৰীষ্টৰ পাঁচনি হোৱা বাবে আমি কোনো বিষয় দাবী কৰিব পাৰিলোহেঁতেন৷
+\v 7 মাকে নিজৰ সন্তানক লালন-পালন কৰাৰ নিচিনাকৈ আমিও তোমালোকৰ ওচৰত অতি মৃদুশীলতাৰে আছিলোঁ।
+\v 8 এইদৰে তোমালোকৰ প্ৰতি আমি অধিক স্নেহশীল আছিলোঁ। তোমালোকক কেৱল ঈশ্বৰৰ শুভবাৰ্তা দিয়াতে সন্তুষ্ট নাছিলো, কিন্তু তোমালোকৰ কাৰণে নিজৰ প্ৰাণ দিবলৈও আমি সন্মত আছিলোঁ; কাৰণ আমাৰ বাবে তোমালোক অতি প্ৰিয়।
+\v 9 ভাইসকল, তোমালোকে সোঁৱৰণ কৰা; আমাৰ পৰিশ্ৰম আৰু কষ্ট নিশ্চয় মনত আছে৷ তোমালোকৰ কাৰো ওপৰত বোজা নহবলৈ, আমি দিনে-ৰাতিয়ে কাম কৰি তোমালোকৰ আগত ঈশ্বৰৰ শুভবাৰ্তা ঘোষণা কৰিছিলোঁ।
+\p
+\v 10 তোমালোকৰ আৰু বিশ্বাসী সকলৰ মাজত আমি কেনে পবিত্ৰ, ধাৰ্মিক, আৰু নিৰ্দোষ আচৰণকাৰী আছিলোঁ, তাৰ সাক্ষী তোমালোক আছিলা আৰু ঈশ্বৰো আছে।
+\v 11 তোমালোকে জানা, পিতৃয়ে নিজৰ সন্তান সকলক ব্যৱহাৰ কৰাৰ দৰে আমিও তোমালোকৰ প্ৰতিজনক উপদেশ, উৎসাহ আৰু সান্ত্বনা দৃঢ় ভাবে দিছিলোঁ যাতে,
+\v 12 যিজন ঈশ্বৰে তোমালোকক তেওঁৰ ৰাজ্য আৰু মহিমালৈ আমন্ত্ৰণ কৰিলে, সেই জন ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত তোমালোক যেন যোগ্য জীৱন-যাপন কৰা।
+\p
+\v 13 এই কাৰণতে আমি সকলো সময়তে ঈশ্বৰক ধন্যবাদ জনাওঁ; ঈশ্বৰৰ বাক্য যেতিয়া তোমালোকে আমাৰ পৰা পাইছিলা, তেতিয়া মানুহৰ বাক্য বুলি নহয়, কিন্তু ঈশ্বৰৰ বাক্য বুলিহে গ্রহণ কৰিছিলা, আৰু এই বাক্য স্বৰূপেই ঈশ্বৰৰ, যি বাক্যই বিশ্বাস কৰা সকলোৰে মাজত কাৰ্য সাধন কৰি আছে।
+\p
+\v 14 হে ভাইসকল, যিহূদাত  \f + \ft সেই সময়ৰ এখন প্ৰদেশ  \f* খ্ৰীষ্ট যীচুত ঈশ্বৰৰ যি মণ্ডলী সমূহ আছে, তোমালোকে সেই মণ্ডলী সমূহৰ অনুকাৰী হ’লা; যিহুদী সকলৰ পৰা তেওঁলোকে যিবোৰ দুখ-কষ্ট ভোগ কৰিছে, সেই একে নিৰ্যাতন তোমালোকেও স্বজাতীয় লোকৰ হাতত ভোগ কৰি আছা।
+\v 15 যিহুদী সকলে প্ৰভু যীচুক আৰু ভাববাদী সকলক হত্যা কৰিছিল আৰু এতিয়া আমাকো তাড়না কৰি আছে। তেওঁলোকে ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট নকৰে আৰু সকলো মানুহৰ বিপক্ষত থাকে।
+\v 16 আমি অনা-যিহুদী সকলক পাপৰ পৰা উদ্ধাৰ পাবৰ বাবে শিক্ষা দিওঁ, কিন্তু তেওঁলোকে আমাক পৰিত্ৰাণৰ কথা কবলৈ যাওতে বাধা আৰোপ কৰে; এইদৰে তেওঁলোকে অগৰে পৰা পাপত পতিত হৈ পাপৰ ওপৰি পাপ কৰি আছে।  সেয়ে ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধ চূড়ান্ত ৰূপত তেওঁলোকলৈ নামি আহিছে৷
+\p
+\v 17 হে ভাইসকল, মনৰ পৰা নহলেও, তোমালোকৰ পৰা কিছুদিনৰ কাৰণে আমি শৰীৰিৰিক ভাবে আতৰত আছোঁ; কিন্তু তোমালোকৰ মুখ পুণৰ দেখা পাবলৈ আমি অতি আগ্ৰহেৰে ৰৈ আছোঁ; সেয়েহে তোমালোকৰ ওচৰলৈ আহিবলৈ অধিক চেষ্টা কৰিছিলোঁ।
+\v 18 এই কাৰণে আমি, বিশেষকৈ মই পৌলে দুই এবাৰ তোমালোকৰ ওচৰলৈ যাব খুজিছিলোঁ; কিন্তু চয়তানে আমাক বাধা দি আছে।
+\v 19 কিয়নো আমাৰ প্ৰভু যীচুৰ আগমণৰ দিনা তেওঁৰ সাক্ষাতে তোমালোকেই জানো আমাৰ আশা, আনন্দ আৰু গৌৰৱৰ মুকুট নহ’বা?
+\v 20 বাস্তৱিকতে তোমালোকেই আমাৰ গৌৰৱ আৰু আনন্দ।
+\c 3
+\p
+\v 1 গতিকে আমি যেতিয়া ধৈর্য ধৰিব নোৱাৰিলোঁ, তেতিয়া আথিনী নগৰতে থাকিবলৈকে মনস্থ কৰিলোঁ।
+\v 2 সেয়ে, তোমালোকক বিশ্বাসত দৃঢ় কৰিবলৈ আৰু আশ্বাস দিবলৈ আমি খ্ৰীষ্টৰ শুভবার্তাত ঈশ্বৰৰ পৰিচাৰক আমাৰ যি ভাই তীমথিয়, তেওঁক তোমালোকৰ ওচৰলৈ পঠাইছিলোঁ,
+\v 3 যাতে এনেবোৰ ক্লেশৰ মাজত তোমালোক কোনোও হতাশ নোহোৱা। কাৰণ তোমালোকে জানা যে ক্লেশৰ কাৰণেই আমি নিযুক্ত হৈছোঁ।
+\p
+\v 4 সেই বিষয়ে আমি তোমালোকৰ লগত থাকোতেই ক্লেশ যে আমাৰ ওপৰত আহিব সেই কথা আগেয়ে কৈছিলোঁ। পাছত সেইদৰে ঘটিল, সেই বিষয়ে তোমালোকে জানা।
+\v 5 সেই বিষয়ে ময়ো পুনৰ সহিব নোৱাৰি, তোমালোকৰ বিশ্বাসৰ স্হিতি জানিবৰ কাৰণে তেওঁক পঠিয়াইছিলোঁ। আমাৰ ভয় হয়, যদি চয়তানে তোমালোকক পৰীক্ষাত পেলায়  আমাৰ সকলো পৰিশ্ৰম ব্যৰ্থ হ’ব।
+\v 6 এতিয়া তীমথিয়ই তোমালোকৰৰ ওচৰৰ পৰা ঘূৰি আহি তোমালোকৰ বিশ্বাস আৰু প্ৰেমৰ শুভ সংবাদ আমাক দিলেহি; তেওঁ জনালে যে, আমাৰ কাৰণে থকা তোমালোকৰ আনন্দদায়ক সোঁৱৰণী আৰু আমাৰ দৰেই তোমালোকেও আমাক লগপাবলৈ হাবিয়াহ কৰাৰ কথা আমাক জনালে।
+\v 7 এই কাৰণে, হে ভাইসকল, তোমালোকৰ বিশ্বাসৰ যোগেদি আমাৰ সকলো দুখ ক্লেশতো আমি উৎসাহ পাওঁ।
+\p
+\v 8 কিয়নো তোমালোক প্ৰভুত দৃঢ় থকাৰ বাবে আমি এতিয়া সঁচাকৈ জীয়াই আছোঁ।
+\v 9 তোমালোকৰ কাৰণে ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে আমি যেনেদৰে আনন্দিত হৈছোঁ, তাৰ প্ৰতিদান স্বৰূপে কেনেকৈ যে তোমালোকৰ কাৰণে ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দিব পাৰিম, আমি নাজানো!
+\v 10 তোমালোকৰ মুখ আমি যেন দেখা পাওঁ আৰু তোমালোকৰ বিশ্বাসত যি অভাৱ আছে, সেয়া যেন পূৰণ কৰিব পাৰোঁ, এই বাবে দিনে-ৰাতিয়ে আমি প্ৰাৰ্থনা কৰি আছোঁ৷
+\p
+\v 11 পিতৃ ঈশ্বৰ আৰু প্ৰভু যীচুৱে তোমালোকৰ ওচৰলৈ যোৱাৰ পথ সুগম কৰি দিয়ক। 
+\v 12 তোমালোকলৈ আমাৰ প্ৰেম যেনে, তেনেকৈ ইজনে সিজনলৈ আৰু সকলো লোকলৈ প্ৰভুৱে তোমালোকৰ প্ৰেম উপচি পৰাকৈ বঢ়াই দিয়ক।
+\v 13 ঈশ্বৰে তোমালোকৰ হৃদয় দৃঢ় কৰক। আমাৰ প্ৰভু যীচু যেতিয়া তেওঁৰ সকলো পবিত্ৰ লোকে সৈতে আহিব, তেতিয়া তেওঁৰ সেই আগমণৰ কালত আমাৰ পিতৃ ঈশ্বৰৰ আগত তোমালোক যেন পবিত্ৰতাৰে নির্দোষী হৈ থিয়  থকিব পাৰা, তাৰ বাবেই আমি প্ৰাৰ্থনা কৰি আছোঁ।
+\c 4
+\s খ্রীষ্টীয় জীৱন-যাপন 
+\p
+\v 1 সর্বশেষত, হে প্রিয় ভাইসকল, ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰিবৰ কাৰণে কি ৰূপে জীৱন-যাপন কৰিব লাগে, এই বিষয়ে তোমালোকে আমাৰ পৰা যি শিক্ষা গ্রহণ কৰিলা, সেই ভাৱেই তোমালোকে চলি থাকা। আমি প্রভু যীচুত থাকি তোমালোকক উদগাওঁ আৰু পৰামর্শ দিওঁ, তোমালোকে যেন অধিককৈ সেই ভাৱে জীৱন-যাপন কৰা।
+\v 2 কাৰণ প্ৰভু যীচুৰ অধিকাৰৰ দ্বাৰাই আমি তোমালোকক কি কি পৰামৰ্শ দিছিলোঁ, সেই বিষয়ে তোমালোকে জানা।
+\v 3 কিয়নো ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা এই যে, তোমালোক যেন পবিত্ৰ হোৱা অর্থাৎ সকলো ধৰণৰ ব্যভিচাৰৰ পৰা যেন দূৰৈত থাকা।
+\v 4 তোমালোক প্রত্যেকে নিজৰ নিজৰ ভার্যাৰ লগত কেনেদৰে পবিত্রতাৰে আৰু সন্মানজনক ভাৱে সহবাস কৰিব লাগে, সেই বিষয়ে জানা।
+\v 5 ঈশ্বৰক নজনা অনা-যিহুদী সকলৰ নিচিনা অবৈধ মাংসিক কামনাৰ বশত চলিব নালাগে।
+\v 6 এই বিষয়ত কোনেও যেন সীমা পাৰ নহয় আৰু তেওঁৰ ভাইক নঠগায়; আমি আগেয়ে তোমালোকক জনাইছিলোঁ আৰু সাৱধান কৰি দিছিলোঁ যে, এই সকলো পাপ বিষয়ৰ কাৰণে প্রভুৱে তেওঁলোকক দণ্ড দিব।
+\v 7 কিয়নো ঈশ্বৰে আমাক অপবিত্রতালৈ নহয়, কিন্তু পবিত্ৰ জীৱন-যাপনৰ কাৰণেহে আমন্ত্ৰণ কৰিলে।
+\v 8 এতেকে যি জনে এই সকলো অগ্ৰাহ্য কৰে, তেওঁক মনুষ্যৰ দ্বাৰা নহয়, কিন্তু যিজনে তেওঁৰ পবিত্ৰ আত্মা তোমালোকক দান কৰিলে, সেই ঈশ্বৰে হে অগ্ৰাহ্য কৰিলে।
+\p
+\v 9 ভাতৃ প্ৰেমৰ বিষয়ে হ’লে তোমালোকলৈ লিখা অপ্ৰয়োজন; কিয়নো এজনে আন জনক প্রেম কৰাৰ শিক্ষা তোমালোকে ঈশ্বৰৰ পৰাই শিকিছা।
+\v 10 বাস্তৱতে সমুদায় মাকিদনিয়া প্রদেশৰ সকলো বিশ্বাসী ভাই সকলকে তোমালোকে প্রেম কৰা। কিন্তু হে ভাই সকল, আমাৰ পৰামর্শ এই যে, তোমালোকে যেন প্রেমত অধিককৈ উপচি পৰা।
+\v 11 আমি তোমালোকক পুনৰ পৰামর্শ দিওঁ যে, তোমালোকে শান্তিপূর্ণ জীৱন-যাপন কৰাৰ বাবে আপ্রাণ চেষ্টা কৰা; আমি দিয়া আজ্ঞা অনুসাৰে নিজৰ কার্যত মনোযোগ দিয়া, নিজ হাতেৰে শ্রম কৰা।
+\v 12 তোমালোকে এনেদৰে জীৱন কটোৱা যাতে বিশ্বাস নকৰা বাহিৰা লোকে তোমালোকৰ সন্মানপূর্ণ উপযুক্ত আচাৰ-ব্যৱহাৰক মান্য কৰিব পাৰে আৰু এইদৰে তোমালোক যেন একোতে নিৰ্ভৰ কৰিব লগীয়া নহয়।
+\s যীচু খ্রীষ্টৰ পুণৰাগমন 
+\p
+\v 13 হে ভাই সকল, যিসকল লোক নিদ্রিত  \f + \ft সাধাৰণ অৰ্থত-মৃত্যু  \f* হ’ল তেওঁলোকৰ কি হ’ব সেই সম্বন্ধে তোমালোকে একো নজনাকৈ থকাটো আমি নিবিচাৰোঁ; কাৰণ আশাহীন অন্য লোকৰ নিচিনাকৈ তোমালোক শোকাকুল হোৱাটো আমি নিবিচাৰোঁ।
+\v 14 কিয়নো যীচু মৰি পুনৰায় উঠিল, ইয়াক যদি আমি বিশ্বাস কৰোঁ, তেনেহলে আমি ইয়াকো বিশ্বাস কৰোঁ যে, ঈশ্বৰে যীচুৰ আশ্ৰয়ত নিদ্ৰিত হোৱা সকলকো যীচুৰ লগত লৈ যাব।
+\p
+\v 15 প্ৰভুৰ বাক্যৰ দ্বাৰাই আমি তোমালোকক এই কথা কওঁ যে, আমি যিমান লোক জীয়াই আছোঁ আৰু প্ৰভুৰ আগমণত যিমান লোক অৱশিষ্ট থাকিম, আমি সকলোৱে কোনোমতে সেই মৃত লোক সকলতকৈ আগ নহম।
+\v 16 কিয়নো প্রভু নিজে জয়ধ্বনি, প্ৰধান স্বর্গৰ দূতৰ স্বৰ, আৰু ঈশ্বৰৰ তূৰী বাদ্যৰে সৈতে স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহিব; তেতিয়া খ্ৰীষ্টৰ আশ্ৰয়ত মৰা লোক সকল প্ৰথমে উঠিব;
+\v 17 তাৰ পাছত আমি যি সকল জীয়াই থাকিম, সেই সময়ত আকাশত প্ৰভুৰ লগ লবলৈ তেওঁলোকৰ সৈতে আমাকো মেঘ ৰথত তুলি নিয়া হব আৰু এইদৰে আমি সদায় প্ৰভুৰ সাক্ষাতে থাকিম।
+\v 18 এতেকে, এইবোৰ কথাৰ দ্বাৰাই তোমালোকে পৰস্পৰে পৰস্পৰক সান্ত্বনা দিয়া।
+\c 5
+\s প্রভুৰ আগমণৰ কাৰণে প্রস্তুত হোৱা 
+\p
+\v 1 হে ভাই সকল, এতিয়া সেই কাল বা সেই সময়ৰ কথা মই তোমালোকলৈ একো লিখাৰ প্রয়োজন নাই;
+\v 2 কিয়নো তোমালোকে নিজেই ভাল দৰে জানা যে, ৰাতি যেনেকৈ চোৰ আহে, প্ৰভুৰ দিনো তেনেকৈয়ে আহিব।
+\v 3 যেতিয়া লোক সকলে “শান্তি আৰু নিৰাপত্তাৰ” কথা কব, তেতিয়া হঠাতে হোৱা গর্ভৱতীৰ প্ৰসৱ বেদনাৰ নিচিনাকৈ, তেওঁলোকলৈ  \f + \ft পুণৰাগমণত যীচুৰ লগত মেঘত সাক্ষাৎ নোহোৱা লোক  \f* বিনাশ আহিব আৰু তেওঁলোক কোনো মতেই সাৰিব নোৱাৰিব।
+\v 4 কিন্তু হে ভাই সকল, চোৰৰ দৰে আহি  তোমালোকৰ ওচৰত উপস্থিত হবলৈ, এতিয়া তোমালোক  আন্ধাৰত থকা নাই;
+\v 5 কিয়নো তোমালোক সকলোৱেই পোহৰ আৰু দিনৰ সন্তান। আমি ৰাতি বা আন্ধাৰৰ লোক নহওঁ।
+\v 6 এই হেতুকে আহা, আমি আন লোকবোৰৰ নিচিনাকৈ টোপনিয়াই নাথাকি, পৰ দি আৰু সংযতহৈ  \f + \ft সংযত ইন্দ্রিয়-দমন কৰোঁতা  \f* থাকোহঁক।
+\v 7 কিয়নো যি সকলে টোপনিয়াই, তেওঁলোকে ৰাতিহে টোপনিয়ায়; যি সকল মদ্যপায়ী, তেওঁলোক ৰাতিহে মাতাল হয়।
+\v 8 কিন্তু আমি হলে দিনৰ সন্তান হোৱাত, আহা আমি সংযমী হওঁ; বিশ্বাস আৰু প্ৰেমৰ বুকুবৰি পিন্ধি, মূৰত পৰিত্রাণৰ আশাৰূপ নিশ্চয়তাৰ টকয়া পিন্ধোহঁক।
+\v 9 কিয়নো আমি ক্ৰোধৰ পাত্ৰ হবলৈ নহয়, আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰাই পৰিত্রাণ লাভ কৰিবলৈহে ঈশ্বৰে আমাক মনোনীত কৰিলে;
+\v 10 আমি জীয়াই থাকো বা নিদ্ৰিত অৱস্থাতেই থাকো, আমি যেন তেওঁৰ লগতেই জীৱিত থাকিব পাৰোঁ, এই কাৰণে যীচুৱে আমাৰ কাৰণে প্রাণ দিলে।
+\v 11 এতেকে তোমালোকে এতিয়া যেনেকৈ কৰি আছা, তেনেকৈয়ে পৰস্পৰে সান্ত্বনা দি থাকা আৰু এজনে আন জনৰ প্ৰতিপালন কৰা।
+\s শেষ কথা 
+\p
+\v 12 ভাই সকল, আমি বিনয় কৰোঁ, যি লোক সকলে তোমালোকৰ মাজত পৰিশ্ৰম কৰে আৰু প্ৰভুত তোমালোকৰ ওপৰত পৰিচালনাত আছে, আৰু তোমালোকক উপদেশ দিয়ে, সেই লোক সকলক তোমালোকে সন্মান কৰা।
+\p
+\v 13 আমি পুণৰ কওঁ, তোমালোকে তেওঁলোকৰ কার্যৰ কাৰণে প্রেমৰ মনোভাৱেৰে অতিশয়ৰূপে তেওঁলোকক সন্মান কৰা আৰু পৰস্পৰৰ মাজত শান্তি বজায় ৰাখা।
+\v 14 ভাই সকল, আমি তোমালোকক এই উপদেশ দিওঁ, অনিয়মত  \f + \ft অনিয়মত এলেহুৱা  \f* চলা লোকক তোমালোকে সাৱধান কৰা; নিৰুৎসাহী  \f + \ft নিৰুৎসাহী ভীৰু  \f* লোকক উৎসাহ দিয়া, দুর্বল লোকৰ সাৰথি আৰু সকলোৰে প্রতি সহিষ্ণু হোৱা ।
+\p
+\v 15 সাৱধান, কোনেও যেন অপকাৰৰ সলনি কাৰো অপকাৰ নকৰে। কিন্তু পৰস্পৰৰ আৰু সকলোৰে কাৰণে যি উত্তম, তেনে কৰ্ম কৰিবলৈ যেন চেষ্টা কৰে।
+\v 16 সকলো সময়তে আনন্দ কৰা।
+\v 17 নিৰন্তৰে প্ৰাৰ্থনাকৰি থাকা।
+\v 18 সকলো বিষয়তে ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দিয়া; কিয়নো তোমালোকৰ প্ৰতি খ্ৰীষ্ট যীচুত ঈশ্বৰৰ এই ইচ্ছা।
+\p
+\v 19 পবিত্ৰ আত্মাক নুনুমাবা।
+\v 20 ভাৱবাণী হেয়জ্ঞান নকৰিবা।
+\v 21 সকলো বিষয় বিবেচনা কৰি যি বিষয় ভাল, তাকে ধৰি ৰাখা।
+\v 22 সকলো প্ৰকাৰৰ মন্দৰ পৰা পৃথকে থাকা।
+\p
+\v 23 শান্তিদাতা ঈশ্বৰে তোমালোকক সম্পূর্ণৰূপে পবিত্ৰ কৰক; আৰু তোমালোকৰ আত্মা, প্ৰাণ, আৰু শৰীৰ আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ আগমণৰ দিন পর্যন্ত নির্দোষীৰূপে সম্পূর্ণকৈ ৰক্ষিত ৰাখক।
+\v 24 যি জনে তোমালোকক আমন্ত্ৰণ কৰিছে, তেৱেঁই সেই সকলো কৰিব, কাৰণ তেওঁ বিশ্বাসী।
+\v 25 ভাই সকল, আমাৰ কাৰণেও প্ৰাৰ্থনা কৰিবা।
+\p
+\v 26 সকলো ভাইকে পবিত্ৰ চুমাৰে  \f + \ft ৰোমী. 16:16; 1কৰি 16:20; 2কৰি 13:12; 1পিত. 5:14; সেই সময়ত ই ভাতৃপ্ৰেমৰ প্ৰতীক আছিল৷  \f* শুভেচ্ছা জনাবা।
+\v 27 মই তোমালোকক প্ৰভুৰ যোগেদি এই অনুৰোধ কৰোঁ যে, এই পত্ৰ যেন সকলো ভাইৰ আগত পাঠ কৰি শুনোৱা হয়।
+\v 28 আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ অনুগ্ৰহ তোমালোক সকলোৰে লগত থাকক।vxv

54-2TH.usfm

@@ -0,0 +1,74 @@
+\id 2TH
+\ide UTF-8
+\h ২ থিচলনীকীয়া সকলৰ প্ৰতি প্ৰত্ৰ
+\toc1 ২ থিচলনীকীয়া সকলৰ প্ৰতি প্ৰত্ৰ
+\toc2 থিচলনীকীয়া সকলৰ প্ৰতি দ্বিতীয় পত্ৰ
+\toc3 2th
+\mt1 ২ থিচলনীকীয়া সকলৰ প্ৰতি প্ৰত্ৰ
+\c 1
+\p
+\v 1 পৌল, চীল আৰু তীমথিয়, আমাৰ পিতৃ ঈশ্বৰ আৰু প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টত থকা থিচলনীকীয়া সকলৰ মণ্ডলীৰ সমীপলৈ;
+\v 2 পিতৃ ঈশ্বৰ আৰু প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা তোমালোকলৈ   অনুগ্ৰহ আৰু শান্তি হওক।
+\p
+\v 3 হে ভাই সকল, তোমালোকৰ কাৰণে আমি সদায় ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দিওঁ; তাকো সত্যেৰে, কাৰণ তোমালোকৰ বিশ্বাস দিনক দিনে বৃদ্ধি পাইছে আৰু তোমালোক সকলোৱে প্রেমত পৰস্পৰৰ প্রতি উপচি পৰিছা;
+\v 4 তোমালোকে যি সকলৰ পৰা তাড়না আৰু ক্লেশ সহন কৰি আছা, সেই সকলৰ মাজতো তোমালোকে যে বিশ্বাস আৰু সহনশীলতাত স্থিৰে আছা, তাৰ কাৰণে আমি ঈশ্বৰৰ বিভিন্ন মণ্ডলীত তোমালোকৰ বিষয়ে কৈ গর্ব বোধ কৰোঁ।
+\s ঈশ্বৰৰ বিচাৰৰ বিষয়ে পৌলৰ শিক্ষা 
+\p
+\v 5 এই সকলো বিষয়ত ঈশ্বৰৰ ন্যায় সোধ-বিচাৰৰ এক স্পষ্ট লক্ষণ, যাৰ ফলত ঈশ্বৰৰ যি ৰাজ্যৰ কাৰণে তোমালোকে দুখভোগ কৰিছা, সেই ৰাজ্যৰ যোগ্য পাত্র ৰূপে তোমালোক গণিত হবা।
+\v 6 ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত ন্যায়-বিচাৰ এই, যি সকলে তোমালোকক ক্লেশ দিয়ে, সেই সকলকে তেওঁ ক্লেশ দিব,
+\v 7 আৰু তোমালোক যি সকলে এতিয়া ক্লেশত আছা, তোমালোকক আমাৰ লগত ঈশ্বৰে বিশ্রাম দিব। যেতিয়া প্রভু যীচুৱে তেওঁৰ পৰাক্ৰমী দূত সকলৰ সৈতে জ্বলন্ত শিখাৰে স্বৰ্গৰ পৰা নামি আহি প্রকাশিত হ’ব, তেতিয়া এইবোৰ ঘটিব;
+\v 8 তেতিয়া যি সকলে ঈশ্বৰক নাজানে আৰু আমাৰ প্রভু যীচুৰ শুভবার্তাত বিশ্বাস নকৰে, সেই লোক সকলক তেওঁ দণ্ড দিব।
+\v 9 তেওঁলোক প্রভুৰ লগত থকাৰ পৰা আতৰ হৈ আৰু তেওঁৰ পৰাক্রমৰ প্ৰতাপৰ পৰা দূৰৈত থাকি, দণ্ডৰ সৈতে অনন্ত বিনাশ ভোগ কৰিব।
+\v 10 সেই দিনা যীচু যেতিয়া নিজৰ পবিত্ৰ লোক সকলৰ দ্বাৰা মহিমাম্বিত হব, তেতিয়া বিশ্বাস কৰা সকলোৱে আচৰিত হ’ব; তোমালোকো সেই বিশ্বাসী সকলৰ মাজত আছা, কাৰণ তোমালোকে আমাৰ সাক্ষ্য বিশ্বাস কৰিলা।
+\v 11 এই কাৰণে আমিও তোমালোকৰ বাবে সদায় প্ৰাৰ্থনা কৰি থাকোঁ, যাতে আমাৰ ঈশ্বৰে তোমালোকক তেওঁৰ আমন্ত্রণৰ যোগ্য পাত্র বুলি গণ্য কৰিব৷ তাতে তেওঁৰ শক্তিত তোমালোকে যেন মঙ্গল ভাৱেৰে সকলো ভাল কাম কৰাৰ ইচ্ছা কৰা আৰু বিশ্বাসৰ প্রতিটো কার্য যেন সম্পূর্ণ কৰা;
+\v 12 যেন আমাৰ ঈশ্বৰ আৰু প্রভু যীচু খ্রীষ্টৰ অনুগ্রহ অনুসাৰে আমাৰ প্রভু যীচুৰ নাম তোমালোকৰ দ্বাৰাই মহিমাম্বিত হয় আৰু তোমালোকো তেওঁত মহিমান্বিত হোৱা।
+\c 2
+\s যীচুৰ পুনৰাগমনৰ 
+\p
+\v 1 হে ভাই সকল,  আমি আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ আগমন আৰু তেওঁৰ ওচৰত আমি গোট খোৱাৰ বিষয়ে তোমালোকক জানাও শুনা।
+\v 2 প্ৰভুৰ দিন ইতিমধ্যে আহিল’ এই বুলি তোমালোকৰ মন সহজতে অস্থিৰ নহওক নাইবা ব্যাকুল নহওক; কিয়নো কোনো কোনোৱে হয়তো আত্মাৰ দ্বাৰাই বা অন্য কাৰোবাৰ কথাৰ দ্বাৰাই অথবা পত্ৰৰ দ্বাৰাই এই বুলি ক’ব পাৰে।
+\v 3 তোমালোকক  কোনোৰূপে কাকো ভুলাবলৈ নিদিবা; কিয়নো সেইদিন অহাৰ আগেয়ে ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে ধৰ্ম পৰিত্যাগ কৰা দেখা যাব আৰু সেই অবাধ্যতাৰ পুৰুষ,  বিনাশৰ পাত্ৰজন  প্ৰকাশিত হ’ব।
+\v 4 ঈশ্বৰ নামেৰে খ্যাত আৰু উপাসনাৰ যোগ্য যি সকলো আছে, এই সকলোৰে বিৰুদ্ধে থিয় হৈ সেই অবাধ্যতাৰ পুৰুষে নিজকে ওখত প্রতিস্থিত কৰিব; এনে কি, ঈশ্বৰৰ মন্দিৰত বহি নিজকে  ঈশ্বৰ বুলি ঘোষণা কৰিব।
+\v 5 এইবোৰ যে ঘটিব সেই কথা মই তোমালোকৰ লগত থাকোতেই তোমালোকক কৈছিলোঁ; সেই বিষয়ে তোমালোকৰ মনত নপৰেনে?
+\v 6 সেই অবাধ্যতাৰ পুৰুষক কেৱল তাৰ নিৰূপিত কালতহে প্ৰকাশিত হবলৈ কিহে বাধা দি ৰাখিছে, তাক তোমালোকে জানা।
+\v 7 কিয়নো ঈশ্বৰৰ অবাধ্যতাৰ সেই গোপন শান্তিয়ে জগতখনত ইতিমধ্যে কাৰ্য সাধন কৰি আছে; কেৱল এজন আছে যি জনে বর্তমান তাক প্রকাশ হোৱাত বাধা দি ৰাখিছে; তাক দূৰ নকৰা পর্যন্ত বাধা দিয়েই থাকিব।
+\v 8 তাৰ পাছত সেই অবাধ্যতাৰ পুৰুষ জন প্ৰকাশিত হ’ব আৰু প্ৰভু যীচুৱে নিজৰ মুখৰ নিশ্বাসৰ দ্বাৰাই তাক ধ্বংস কৰিব আৰু তেওঁৰ আগমণৰ আবিৰ্ভাৱৰ দ্বাৰাই তাক শেষ কৰিব।
+\v 9 চয়তানৰ কৰ্ম অনুসাৰে সেই অবাধ্যতাৰ পুৰুষ আহিব। সি সকলো মিছা পৰাক্ৰম কার্য, আচৰিত চিন আৰু অদ্ভুত লক্ষণ দেখুৱাব;
+\v 10 বিনাশ পথৰ যাত্রী সকলক অধার্মিকতাৰ ছলনাৰে সকলো ধৰণৰ প্রৱঞ্চনা কৰিব। কিয়নো, এই লোক সকলে পৰিত্ৰাণ পাবৰ কাৰণে সত্য প্ৰেমক গ্রহন নকৰিলে।
+\v 11 সেয়েহে তেওঁলোকে যাতে মিছাত বিশ্বাস কৰিব, তাৰ বাবে ঈশ্বৰে তেওঁলোকলৈ এক ভ্রান্তিজনক কার্য কৰা শক্তি পঠাব।
+\v 12 যি সকলে সত্যক বিশ্বাস নকৰিলে কিন্তু অধার্মিকতাত আনন্দিত হ’ল, সেই লোক সকলৰ বিচাৰ হ’ব।
+\s প্রভুত থিৰে থাকিবলৈ উপদেশ 
+\p
+\v 13 প্ৰভুৰ প্ৰিয় ভাই সকল, তোমালোকৰ কাৰণে ঈশ্বৰক সকলো সময়তে ধন্যবাদ দিয়া আমাৰ কৰ্তব্য; কিয়নো তোমালোকক আত্মাৰ শুদ্ধিকৰণ কাৰ্যৰে পবিত্ৰতালৈ আনিলে আৰু সত্যক বিশ্বাস কৰাৰ মাধ্যমেৰে পৰিত্রাণ পাবৰ কাৰণে ঈশ্বৰে আদিৰে পৰা তোমালোকক প্রথম ফলৰূপে মনোনীত কৰিলে।
+\v 14 আমাৰ শুভবার্তাৰ দ্বাৰাই পৰিত্রাণ পাবলৈ তেওঁ তোমালোকক আমন্ত্রণ কৰিলে যাতে তোমালোক আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ মহিমাৰ ভাগী হোৱা।
+\v 15 এই হেতুকে, হে ভাই সকল, থিৰে থাকি পত্রৰ দ্বাৰা বা কথাৰ দ্বাৰাই যি যি শিক্ষা আমি তোমালোকক দিলোঁ, সেই সকলোকে ধৰি ৰাখা।
+\p
+\v 16 এতিয়া আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টে নিজে আৰু যিজনে আমাক প্ৰেম কৰি, আমাক অনন্ত সান্ত্বনা আৰু ভৱিষ্যতৰ উত্তম আশা অনুগ্ৰহেৰে দিলে, আমাৰ সেই পিতৃ ঈশ্বৰে তোমালোকৰ হৃদয়ক সান্ত্বনা দিয়ক;
+\v 17 আৰু সকলো সৎ কৰ্ম আৰু সদ বাক্যত তোমালোকৰ মন সুস্থিৰ কৰক।
+\c 3
+\s প্ৰাৰ্থনাৰ কাৰণে অনুৰোধ
+\p
+\v 1 শেষতে, হে ভাই সকল, আমাৰ কাৰণে প্ৰাৰ্থনা কৰিবা। প্ৰার্থনা কৰিবা যাতে তোমালোকৰ মাজত প্ৰভুৰ বাক্য যেনেকৈ দ্রুত গতিত প্ৰসাৰিত হৈছিল, তেনেকৈ বিস্তাৰিত আৰু গৌৰৱাম্বিত হওক;
+\v 2 প্ৰার্থনা কৰিবা যেন দুৰাচাৰী আৰু দুষ্ট লোকৰ হাতৰ পৰা আমি ৰক্ষা পাওঁ; কিয়নো, সকলো লোকৰ যে বিশ্বাস আছে, এনে নহয়।
+\v 3 কিন্তু, প্ৰভু বিশ্বাসী; তেৱেঁই তোমালোকক সুস্থিৰ কৰিব আৰু দুষ্ট শক্তি চয়তানৰ হাতৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব।
+\p
+\v 4 তোমালোকৰ সম্বন্ধে প্ৰভুত আমাৰ দৃঢ় বিশ্বাস আছে যে, আমি দিয়া সকলো আদেশ তোমালোকে পালন কৰিছা আৰু আগলৈও কৰি থাকিবা।
+\v 5 প্ৰভুৱে তোমালোকৰ হৃদয়ক ঈশ্বৰৰ প্ৰেম আৰু খ্ৰীষ্টৰ সহনশীলতাৰ পথত চলাওঁক।
+\s অনিয়মকৈ চলাৰ বিষয়ে উপদেশ 
+\p
+\v 6 হে ভাই সকল,   আমি আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামেৰে তোমালোকক এই আদেশ দিওঁ যে, কোনো ভায়ে যদি এলেহুৱা হৈ অনিয়মত চলে আৰু আমাৰ পৰা তোমালোকে পোৱা শিক্ষা অনুসাৰে নচলে, তেনেহলে তেওঁৰ লগ এৰা।
+\v 7 কিয়নো আমাৰ অনুকাৰী কেনেকৈ হ’ব লাগে, সেই বিষয়ে তোমালোকে নিজে জানা। তোমালোকৰ মাজত থকাৰ সময়ত আমি এলেহুৱা হৈ অনিয়মত চলা নাছিলোঁ;
+\v 8 মূল্য নিদিয়াকৈ আমি কাৰো আহাৰ গ্ৰহণ কৰা নাছিলোঁ। ইয়াৰ পৰিৱর্তে আমি তোমালোকৰ ওপৰত বোজা নহবলৈ দিনে-ৰাতিয়ে কষ্টেৰে পৰিশ্ৰম কৰিছিলোঁ৷
+\v 9 ইয়াত আমাৰ যে ক্ষমতা নাই, এনে নহয়; কিন্তু তোমালোক যেন আমাৰ অনুকাৰী হোৱা, তাৰ বাবে তোমালোকৰ ওচৰত আমি আৰ্হি হবলৈহে ইয়াকে কৰিলোঁ।
+\p
+\v 10 কাম কৰিবলৈ যদি কোনোৱে অসন্মত হয়, তেনেহলে তেওঁ আহাৰো নকৰক, এই বুলি তোমালোকৰ মাজত থাকোতেই, আমি তোমালোকক আদেশ দিছিলোঁ।
+\v 11 কাৰণ, আমি শুনিবলৈ পাওঁ যে, তোমালোকৰ কোনো কোনোৱে এলেহুৱা হৈ অনিয়মত চলি আছে আৰু একো কাম নকৰি অনাধিকাৰ চৰ্চ্চা কৰি ফুৰে।
+\v 12 এনে লোক সকলক আমি প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামেৰে আদেশ আৰু উপদেশ দিওঁ, তেওঁলোকে শান্তভাবে কাম কৰি নিজৰ নিজৰ আহাৰ ভোজন কৰক।
+\v 13 হে ভাই সকল, সৎ কাম কৰিবলৈ যাওতে তোমালোক কেতিয়াও নিৰুৎসাহ নহবা।
+\v 14 এই পত্ৰৰ দ্বাৰাই জনোৱা আমাৰ বাক্য কোনোৱে যদি নামানে, তেনেহলে তোমালোকে সেই মানুহক চিনি ৰাখিবা আৰু তেওঁ লাজ পাবলৈ তেৱেঁ সৈতে আলাপ-ব্যৱহাৰো নকৰিবা;
+\v 15 কিন্তু তেওঁক শত্ৰুৰ দৰে জ্ঞান নকৰিবা, বৰং ভাই বুলি চেতনা দিবা।
+\s শেষ কথা 
+\p
+\v 16 এতিয়া শান্তিদাতা প্ৰভুৱে নিজে সকলো সময়ত সকলো ভাৱে তোমালোকক শান্তি দান কৰক। প্ৰভু তোমালোক সকলোৰে সঙ্গী হওক।
+\v 17 মোৰ এই শুভেচ্ছা, মই পৌলে নিজ হাতে লিখিলোঁ; এয়েই মোৰ প্ৰত্যেক পত্ৰৰ চিন; মই এনেকৈয়ে লিখোঁ।
+\v 18 আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ অনুগ্ৰহ তোমালোক সকলোৰে লগত থাকক।

55-1TI.usfm

@@ -0,0 +1,184 @@
+\id 1TI
+\ide UTF-8
+\h ১ তীমথিয়
+\toc1 ১ তীমথিয়
+\toc2 ১ তীমথিয়
+\toc3 1ti
+\mt1 ১ তীমথিয়
+\c 1
+\s মঙ্গলবাদ 
+\p
+\v 1 মই পৌল, খ্ৰীষ্ট যীচুৰ এজন পাঁচনি৷ আমাৰ ত্ৰাণকৰ্তা ঈশ্বৰ আৰু আশাভুমি খ্ৰীষ্ট যীচুৰ আজ্ঞা অনুসাৰে নিযুক্ত৷
+\v 2 বিশ্বাসী হিচাবে মোৰ এজন প্ৰকৃত পুত্ৰ তীমথিয়ৰ সমীপলৈ, পিতৃ ঈশ্বৰ আৰু আমাৰ প্ৰভু খ্ৰীষ্ট যীচুৰ পৰা অনুগ্ৰহ, দয়া আৰু শান্তি হওক।
+\s ভ্ৰান্ত শিক্ষকৰ বিষয়ে সতর্ক কৰি দিয়া
+\p
+\v 3 মাকিদনিয়ালৈ যোৱাৰ সময়ত মই তোমাক যি কৈছিলোঁ, এতিয়াও সেই বিষয়ে কওঁ তুমি ইফিচতে থাকা, তাতে কিছুমান লোকক পুনৰ ভুল শিক্ষা নিদিবলৈ আদেশ দিব পাৰিবা ৷
+\v 4 কাৰণ তেওঁলোকে বাধাৰ হে সৃষ্টি কৰে৷ গল্প-কথা আৰু অন্তহীন বংশ তালিকাত মনোযোগ নিদিবা৷ এইবোৰে অযথা তর্ক-বিতর্কৰ সৃষ্টি কৰে আৰু ঈশ্ৱৰৰ কামত সহায় নকৰে৷ ঈশ্ৱৰৰ কাম বিশ্বাসৰ দ্ৱাৰা হয়৷
+\p
+\v 5 এই আদেশৰ উদ্দেশ্য হৈছে প্ৰেম; যি প্ৰেম নিৰ্মল চিত্ত, সৎ-বিবেক আৰু অকপট বিশ্বাসৰ পৰা হয়৷  \f + \ft ৰো 13:8-10; গাল 5:14৷  \f*
+\v 6 এইবোৰৰ পৰা কোনো কোনো এফলীয়া হৈ অনৰ্থক কথাৰ বাবে বিপথে গ’ল৷
+\v 7 তেওঁলোকে বিধানৰ অধ্যাপক হবলৈ ইচ্ছা কৰে, কিন্তু তেওঁলোকে নিজৰ কথা নিজেই নুবুজে বা যি বিষয়ে জোৰ দি কয়, সেই সম্বন্ধেও নাজানে৷
+\v 8 কিন্তু বিধান যে আইনসংগত ভাৱে ব্যৱহাৰ কৰিলে উত্তম হয়, ইয়াক আমি জানো;
+\p
+\v 9 তথাপি, বিধান ধাৰ্মিক লোকৰ নিমিত্তে নহয়, কিন্তু সেয়া দিয়া হৈছিল, সেই লোক সকলৰ কাৰণে, যি সকল বিধানহীন, বিদ্ৰোহী, ভক্তিহীন, পাপী, অপবিত্ৰ অধার্মিক, পিতৃবধী, মাতৃবধী, নৰবধী,
+\v 10 ব্যভিচাৰী, সমকামী, ক্ৰীতদাস সৰবৰাহকাৰী, মিছলীয়া, মিছা সাক্ষী, আৰু যি সকলে সত্য শিক্ষাৰ বিপৰীতে আন কাম কৰা, মিছা শপতকাৰী, আৰু যিসকল মূল শিক্ষাৰ বিপৰীত গামী
+\v 11 কিন্তু পৰমধন্য ঈশ্বৰৰ গৌৰৱময় শুভবাৰ্তাৰ শিক্ষাৰ ভাৰ তেওঁ মোৰ ওপৰত দিলে৷
+\p
+\v 12 যিজনাই মোক শক্তি দিলে  \f + \ft কৰি 15:10; 2 কৰি 5:11; ফিলি 4:13৷  \f* আৰু মোক বিশ্বাসী জ্ঞান কৰি পৰিচৰ্যা পদত নিযুক্ত কৰিলে, সেই প্ৰভু খ্ৰীষ্ট যীচুক মই ধন্যবাদ জনাওঁ৷
+\v 13 যদিও আগেয়ে মই খ্ৰীষ্টৰ নিন্দক আছিলোঁ, অত্যাচাৰী আৰু হিংস্ৰ আছিলোঁ, তথাপি তেওঁ মোক দয়া কৰিলে কাৰণ মই নুবুজি  \f + \ft লূক 23:34  \f* অবিশ্বাসী হৈ সেইবোৰ কৰিছিলোঁ৷
+\v 14 কিন্তু আমাৰ প্ৰভুৰ অনুগ্ৰহ, খ্ৰীষ্ট যীচুত বিশ্বাস আৰু প্ৰেমৰ সৈতে মোক বাহুল্য ৰূপে দিয়া হ’ল৷
+\p
+\v 15 পাপী লোকৰ পৰিত্ৰাণ কৰিবৰ কাৰণে খ্ৰীষ্ট যীচু যে জগতলৈ আহিল, এই কথা বিশ্বাস যোগ্য আৰু সকলোৱে গ্ৰহণ কৰিবৰ যোগ্য৷ আৰু এই পাপী লোকৰ মাজত ময়েই প্ৰধান।
+\v 16 এই কাৰণেই মোক প্ৰথমে দয়া কৰা হ’ল যাতে প্ৰধান পাপী যি মই, মোৰ যোগেদি যেন যীচু খ্ৰীষ্টই তেওঁৰ অসীম সহনশীলতা দেখুৱাব পাৰে আৰু অনন্ত জীৱন পাবলৈ যি সকলে তেওঁত বিশ্বাস কৰিব, সেই সকলৰ বাবে মোক এক দৃষ্টান্ত স্ৱৰূপে ৰাখিলে৷
+\v 17 এতিয়া অনন্ত কালৰ ৰজালৈ, আৰু চিৰস্থায়ী, অদৃশ্য একমাত্ৰ ঈশ্বৰলৈ মৰ্যদা আৰু গৌৰৱ চিৰকাল হওক। আমেন।
+\p
+\v 18 মই তোমাক এই উপদেশ দিওঁ, হে মোৰ পুত্ৰ তীমথিয়; মই তোমাৰ সম্বন্ধে জনোৱা ভাৱবাণীৰ দৰে, তুমি তাতে একমত হৈ সেই অনুসাৰে যেন উত্তম যুদ্ধত প্ৰাণপণ কৰা৷
+\v 19 আৰু তুমি যেন বিশ্ৱাস আৰু উত্তম বিবেক ৰক্ষা কৰি চলা৷ কোনো কোনো লোকে সেই বিশ্ৱাস আৰু উত্তম বিবেক ত্যাগ কৰাত, তেওঁলোকৰ বিশ্বাসৰূপ নৌকা ভগ্ন হ’ল।
+\v 20 তেওঁলোকৰ ভিতৰত হুমিনায় আৰু আলেকজেন্দাৰ নামৰ দুজনো আছে৷ এওঁলোকে যেন নিন্দা কৰিবলৈ পুনৰ নিশিকে, তাৰ বাবে মই এওঁলোকক চয়তানৰ হাতত সমর্পণ কৰি দিলোঁ৷   \f + \ft ইয় 2:6, 7; লূক 13:16; 1 কৰি 5:5; 2কৰি 12:7  \f*
+\c 2
+\s প্ৰাৰ্থনাৰ বিষয়; স্ত্ৰীলোকৰ কর্তব্য 
+\p
+\v 1 সৰ্ব্ব প্ৰথমে মোৰ নিবেদন এই যে, সকলোবোৰ মানুহৰ কাৰণে অনুৰোধ, প্ৰাৰ্থনা, নিবেদন আৰু ধন্যবাদ কৰা হওক৷
+\v 2 ইয়াৰ উপৰিও ৰজা আৰু অধিকাৰী সকলৰ কাৰণে প্ৰাৰ্থনা কৰিব লাগে, যাতে আমি সকলো ঈশ্বৰ ভক্তই সততাত থাকি ক্ষান্ত আৰু শান্তিপূৰ্ণ জীৱন-যাপন কৰিব পাৰোঁ;
+\v 3 এয়ে আমাৰ ত্ৰাণকৰ্তা ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত উত্তম আৰু গ্ৰহণীয়৷
+\v 4 তেওঁৰ ইচ্ছা এয়ে যে, সকলো মানুহে যেন পৰিত্ৰাণ আৰু সত্যৰ জ্ঞান পায়।  \f + \ft যিহি 33:11;2 পি 3:9৷  \f*
+\p
+\v 5 কাৰণ ঈশ্বৰ এজন আৰু তেওঁৰ সৈতে মানুহৰ মাজত মধ্যস্থও এজন, তেৱেঁই মনুষ্যৰূপী খ্ৰীষ্ট যীচু;
+\v 6 তেওঁ সকলো মানুহৰ কাৰণে মুক্তিৰ মূল্য হিচাবে নিজৰ জীৱন দান কৰিলে৷ যীচুৰ এই কাৰ্যই সঠিক সময়ত সকলোকে সাক্ষ্য দিলে৷  \f + \ft মথি 20:26; মার্ক 10:45; 1 পি 1:18, 19৷  \f*
+\v 7 এই সাক্ষ্য দিবৰ কাৰণে মোক এজন ঘোষণাকাৰী আৰু পাঁচনি ৰূপে নিযুক্ত কৰিলে৷ সঁচাকৈয়ে, অনা-যিহুদী সকলৰ কাৰনে মই সত্য-বিশ্বাসৰ  ঘোষণাকাৰী আৰু শিক্ষক হলোঁ৷; মই মিছা কোৱা নাই৷
+\p
+\v 8 মোৰ ইচ্ছা এয়ে যে, সকলো ঠাইতে পুৰুষ সকলে ক্ৰোধ আৰু বাদ-বিবাদৰ মনোভাৱ নাৰাখি পবিত্ৰ হাত দাঙি প্ৰাৰ্থনা কৰক৷
+\v 9 সেইদৰে মই বিচাৰো, মহিলা সকলেও নম্ৰতা, মাৰ্জিত আৰু পৰিপাটি পোছাকেৰে নিজকে ভূষিত কৰক; নানা ধৰণৰ চেলাবটা চুলি, সোণ বা মুক্তা পিন্ধি অথবা বহুমূল্য বস্ত্ৰৰে নহয়;
+\v 10 কিন্তু ঈশ্বৰ ভক্তি স্বীকাৰ কৰা বিষয়ত হ’লে, সৎ কার্যৰ দ্ৱাৰাই ঈশ্ৱৰসভক্তৰ পৰিচয় দিয়াই মহিলা সকলৰ উপযুক্ত ভূষণ হওক৷  \f + \ft পি 3:1-4  \f*
+\p
+\v 11 মহিলা সকলে সম্পূৰ্ণ বাধ্যতা আৰু নীৰৱতাৰে বশৱৰ্ত্তী হৈ শিক্ষা গ্ৰহন কৰক।
+\v 12 শিক্ষা দিবৰ বাবে বা পুৰুষৰ ওপৰত ক্ষমতা চলাবৰ বাবে মই মহিলাক অনুমতি নিদিওঁ; কিন্তু শান্তভাবে থাকিবলৈহে কওঁ।
+\p
+\v 13 কিয়নো প্ৰথমে আদমক পাছতহে হাৱাক নিৰ্ম্মাণ কৰা হৈছিল;
+\v 14 আৰু আদমক ভুলুউৱা নহ’ল কিন্তু মহিলা গৰাকীক সম্পূর্ণ ভাৱে ভুলাই অপৰাধত পেলালে;  \f + \ft আ 3:1-17  \f*
+\v 15 তথাপি যদি সুবোধেৰে সৈতে বিশ্বাস, প্ৰেম আৰু পবিত্ৰতাত থাকি তেওঁলোকে জীৱন-যাপন কৰে, তেনেহলে মহিলাই সন্তান প্ৰসৱৰ দ্বাৰাই পৰিত্ৰাণ পাব৷
+\c 3
+\s অধ্যক্ষ আৰু পৰিচাৰক বাব 
+\p
+\v 1 কোনোৱে যদি অধ্যক্ষ পদৰ বাবে আকাংক্ষা কৰে, তেনেহলে তেওঁ উত্তম কৰ্মলৈ ইচ্ছা কৰে, এই কথা বিশ্বাস যোগ্য।
+\v 2 এতেকে অধ্যক্ষ নিৰ্দোষী, এজনী তিৰোতাৰ স্বামী, পৰিমিত ভোগী, বিবেচক, পৰিপাটি, অতিথি সেৱক, শিক্ষা দিয়াত নিপুন
+\v 3 আৰু মদপী বা প্ৰহাৰক নহৈ, ক্ষান্ত স্বভাৱী, নিৰ্ব্বিৰোধী, নিৰ্ল্লোভী, অৰ্থাৎ ধন প্ৰেম নকৰা উচিত৷
+\p
+\v 4 সেই জনে যেন নিজৰ ঘৰৰ লোক সকলক উত্তমৰূপে শাসন কৰে আৰু তেওঁৰ সন্তানবোৰে যেন সকলো সন্মানেৰে তেওঁক মানি চলে৷
+\v 5 কিয়নো কোনোজনে যদি নিজৰ ঘৰৰ লোক সকলকেই শাসন কৰিব নোৱাৰে তেনেহলে তেওঁ কেনেকৈ ঈশ্ৱৰৰ মণ্ডলীৰ তত্ত্ৱাৱধান কৰিব?
+\p
+\v 6 তেওঁ নতুন শিষ্য হব নালাগে, কিয়নো তেওঁ যেন গর্ব-অহংকাৰত নপৰে আৰু চয়তানৰ দ্ৱাৰা যেন দণ্ড পোৱা নহয়৷
+\v 7 ইয়াৰ ওপৰিও তেওঁ বাহিৰত থকা লোক সকলৰ মাজত সুখ্যাতিযুক্ত হোৱা দৰকাৰ, যাতে তেওঁ নিন্দিত নহয় আৰু চয়তানৰ ফান্দত নপৰে; এই কাৰণে সুখ্যাতি থকা লোক হব লাগে৷
+\p
+\v 8 সেইদৰে পৰিচাৰক সকল ধীৰ, শ্ৰদ্ধাৰ যোগ্য হব লাগে; তেওঁলোক দুতলীয়া, কথকী, দ্ৰাক্ষাৰসত অতি আসক্ত থকা আৰু কুচ্ছিত লাভ বিচৰা লোক হব নালাগে৷
+\v 9 তেওঁলোকে সদায় নিৰ্মল বিবেকত বিশ্বাসৰ নিগূঢ়-তত্ত্ব সাঁচি ৰখা উচিত৷
+\v 10 প্ৰথমে তেওঁলোকে নিজকে পৰীক্ষা কৰক, পাছত নিৰ্দোষী হলেহে পৰিচাৰকৰ কাৰ্য কৰক।
+\p
+\v 11 পৰিচাৰিকা সকলো সন্মানৰ যোগ্য হব লাগে৷ তেওঁলোক যেন অপবাদ দিওতা নহয়, কিন্তু নিজক সংযম কৰি ৰখা, ধীৰ, আৰু সকলো বিষয়তে তেওঁলোক যেন বিশ্বাস যোগ্য হয়৷
+\v 12 পৰিচাৰক সকলে এগৰাকী ভাৰ্যাৰ স্বামী হৈ নিজ নিজ সন্তান আৰু নিজ ঘৰ খন উত্তম ৰূপে শাসন কৰক।
+\v 13 কিয়নো যি পৰিচাৰক সকলে উত্তম ৰূপে পৰিচাৰকৰ কাৰ্য কৰে, তেওঁলোকে নিজলৈ সুনাম অৰ্জন কৰে আৰু খ্ৰীষ্ট যীচুত তেওঁলোক বিশ্বাসত সাহসী হয়৷
+\p
+\v 14 মই তোমাৰ বাবে এইবোৰ কথা লিখিলোঁ আৰু সোনকালে মই তোমাৰ তালৈ যাবলৈ আশা কৰি আছোঁ৷
+\v 15 কিন্তু মই যদি পলমো কৰোঁ, তথাপি তুমি সত্যতাৰ স্তম্ভ  \f + \ft মথি 16:18  \f* আৰু ভিক্তিমুল স্ৱৰূপ যি ঈশ্বৰৰ গৃহ, অৰ্থাৎ জীৱনময় ঈশ্ৱৰৰ মণ্ডলীত কেনে আচাৰ-ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে, সেই বিষয়ে জানিবৰ বাবে এইবোৰ কথা তোমালৈ লিখিলোঁ; কিয়নো মণ্ডলী হৈছে সত্যৰ স্তম্ভ আৰু ভিত্তিমুল৷
+\p
+\v 16 আৰু একেলগে আমি একমত হৈ কওঁ যে,
+\q1 “ভক্তিৰ নিগূঢ় সত্য অতি মহান৷
+\q1 তেওঁ মাংসত প্ৰকাশিত হ’ল,
+\q1 আত্মাত ধাৰ্মিক বুলি গণিত কৰা হ’ল,
+\q1 দূতবোৰৰ দ্বাৰাই দেখা পোৱা গ’ল,
+\q1 অন্যান্য জাতি সকলৰ আগত ঘোষণা কৰা হ’ল,
+\q1 জগতত বিশ্বাস কৰা হ’ল,
+\q1 প্ৰতাপত তুলি নিয়া হ’ল।”
+\c 4
+\s অধ্যক্ষৰ উপযুক্ত ব্যৱহাৰ 
+\p
+\v 1 পবিত্ৰ আত্মাই স্পষ্টকৈ কৈছে যে, আহিব লগীয়া দিনত কিছুমান মানুহ বিশ্বাসৰ পৰা আতৰি গৈ ভ্ৰান্তিজনক আত্মাত আৰু ভূতবোৰৰ শিক্ষাত তেওঁলোকে মনযোগ দিব  \f + \ft মথি 24:5, 11, 24; পি 2:1, 2  \f* ,
+\v 2 কপট আচৰণেৰে মিছা কথা কোৱা সকলৰ দ্বাৰাই এইবোৰ শিক্ষা দিয়া হব৷ এনে লোক সকলে নিজৰ বিবেকৰ বিৰুদ্ধে তপত লোৰ দাগ দি নিজক অসাৰ কৰে৷
+\p
+\v 3 এনে মিছলীয়াবোৰে বিয়া কৰাবলৈ নিষেধ কৰে আৰু কিছুমান খাদ্যও খাবলৈ নিষেধ কৰে, কিন্তু যি খাদ্য ঈশ্বৰে স্ৰজন কৰিছে; সেই খাদ্য যি সকলে সত্যক জানি বিশ্বাস কৰিলে, তেওঁলোকে ঈশ্বৰক ধন্যবাদ দি গ্ৰহণ কৰিব পাৰে৷
+\v 4 কিয়নো ঈশ্বৰৰ সৃষ্ট সকলো বস্তুৱেই উত্তম আৰু ধন্যবাদেৰে সৈতে গ্ৰহণ কৰিলে একোৱেই অগ্ৰাহ্য নহয়,
+\v 5 যিহেতু ঈশ্বৰৰ বাক্য আৰু প্ৰাৰ্থনাৰ দ্বাৰাই সকলোকে পবিত্ৰ কৰা হয়।
+\p
+\v 6 এই সকলো কথা ভাই সকলক মনত পেলাই দিলে তুমি খ্ৰীষ্ট যীচুৰ এজন উত্তম পৰিচাৰক হবা৷ কাৰণ বিশ্বাসৰ বাক্য আৰু উত্তম শিক্ষাৰ অনুকাৰী হৈ তুমি প্ৰতিপালিত হৈছা৷  \f + \ft যিৰি 15:26; 1 পি 2:2  \f*
+\v 7 কিন্তু নিন্দাযুক্ত, অপবিত্ৰ আৰু বুঢ়ী মানুহৰ অনৰ্থক গল্প-কথাত মন নিদি, ভক্তিত নিপুণ হবলৈ অভ্যাস কৰিবা।
+\v 8 কিয়নো শৰীৰ চর্চ্চাই অলপহে উপকাৰ কৰে, কিন্তু ভক্তি সকলো বিষয়ত লাভজনক, কাৰণ সেয়ে বৰ্ত্তমান আৰু ভবিষ্যত জীৱনৰ আয়ুস লাভৰ নিশ্চয়তা প্রদান কৰে।
+\p
+\v 9 এই কথা বিশ্বাস যোগ্য আৰু সকলোৱে গ্ৰহন কৰিব পৰা, সম্পূর্ণ উপযোগী।
+\v 10 কিয়নো এই আশয়েৰেই আমি পৰিশ্ৰম কৰোঁ আৰু প্ৰাণপণে কষ্ট কৰোঁ৷ কাৰণ যি জন সকলো লোকৰ, বিশেষকৈ বিশ্বাসী সকলৰ ত্ৰাণকর্তা, সেই জীৱনময় ঈশ্বৰৰ ওপৰত আমি ভাৰসা কৰোঁ।
+\p
+\v 11 তুমি এইবোৰ কথা আজ্ঞা দিয়া আৰু শিকোৱা।
+\v 12 তোমাৰ অলপ বয়সক হেয়জ্ঞান কৰিবলৈ কাকো নিদিবা; কিন্তু তুমি বাক্যত, আচাৰ-ব্যৱহাৰত, প্ৰেমত, বিশ্বাসত আৰু শুদ্ধতাত, বিশ্বাস কৰা লোক সকলৰ আৰ্হি হোৱা।
+\v 13 মই নোযোৱালৈকে তুমি পঢ়াত, উদগণি দিয়াত আৰু শিক্ষা দিয়াত মনোযোগ দি থাকিবা।
+\p
+\v 14 যি বৰ তোমাক দিয়া হৈছে, সেই বৰ অৱহেলা নকৰিবা; পৰিচাৰক সকলে যি সময়ত তোমাৰ ওপৰত হাত দিছিল, সেই সময়ত সেই বৰ ভাৱবাণীৰ দ্বাৰাই তোমাৰ ওপৰত অর্পিত হৈছিল।
+\v 15 এই বিষয়বোৰত মনোযোগ দি কার্য কৰা আৰু সেইদৰে চলা, তেতিয়াই সকলো লোকৰ আগত তোমাৰ বিশ্বাসৰ বৃদ্ধি আৰু বিশ্বাসৰ ভেটি প্রকাশ পাব।
+\v 16 তুমি নিজৰ জীৱন আৰু শিক্ষা দিয়া বিষয়ত সাৱধান হোৱা আৰু এই দায়িত্ববোৰ পালন কৰিবা। ইয়াকে কৰিলে তুমি নিজকে আৰু তোমাৰ কথা শুনা লোক সকলকো পৰিত্ৰাণ কৰাব পাৰিবা।   \f + \ft কৰ 9:22; যাক 5:20  \f*
+\c 5
+\p
+\v 1 বৃদ্ধ সকলৰ প্রতি কটুবাক্য ব্যৱহাৰ নকৰিবা, কিন্তু তেওঁলোকক পিতৃৰ নিচিনাকৈ, ডেকা সকলক ভাইৰ নিচিনাকৈ উৎসাহিত কৰিবা৷
+\v 2 বৃদ্ধা মহিলা সকলক মাতৃৰ নিচিনাকৈ আৰু যুৱতী সকলক সম্পূর্ণ শুদ্ধতাৰে ভনীৰ নিচিনাকৈ বিনয় কৰিবা।
+\p
+\v 3 যি সকল প্ৰকৃত বিধৱা, সঁচাই অকলশৰীয়া সেই সকলক সমাদৰ কৰিবা।
+\v 4 কিন্তু যদি কোনো বিধৱাৰ সন্তান বা নাতি-নাতিনী থাকে, তেনেহলে তেওঁলোকে প্ৰথমে নিজৰ ঘৰৰ লোক সকলৰ প্রতি শ্রদ্ধা-ভক্তি দেখুৱাবলৈ আৰু নিজ পিতৃ-মাতৃৰ প্ৰতি উপকাৰ কৰিবলৈ শিকক, কিয়নো এয়ে ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত গ্ৰহণীয়।
+\p
+\v 5 কিন্তু যি গৰাকী প্ৰকৃত বিধৱা আৰু অকলশৰীয়া, তেওঁ ঈশ্বৰত কৰা বিশ্ৱাস সুনিশ্চিত ৰাখি, ৰাতিয়ে-দিনে নিবেদন আৰু প্ৰাৰ্থনাত আসক্ত থাকক।
+\v 6 কিন্তু যি গৰাকী ইন্দ্ৰিয় সুখত মগ্ন থাকে, তেওঁ জীয়াই থাকিও মৰা।
+\p
+\v 7 এইবোৰৰ বিষয়ে তুমি আদেশ দিবা, যাতে তেওঁলোক নিৰ্দোষী হয়।
+\v 8 কিন্তু কোনোৱে যদি আপোন লোকৰ, বিশেষকৈ নিজৰ ঘৰৰ পৰিয়ালৰ বাবে চিন্তা নকৰে, তেনেহলে তেওঁ বিশ্বাস অস্বীকাৰ কৰিলে আৰু এজন অবিশ্বাসী লোকতকৈয়ো অধম হ’ল।
+\p
+\v 9 এগৰাকী বিধৱা বুলি এনে মহিলা সকলৰ নাম তালিকাভুক্ত হওক: যি গৰাকীৰ বয়স ষাঠিতকৈ কম নহয় আৰু তেওঁ এজন স্বামীৰ ভার্যা আছিল।
+\v 10 তেওঁৰ এনেবোৰ সৎকামৰ কাৰণে সুনাম থকা উচিত; অৰ্থাৎ যদি তেওঁ সন্তানবোৰক লালন-পালন কৰি থাকে, আলহী সুধি থাকে, পবিত্ৰ লোক সকলৰ ভৰি ধুৱাই থাকে, ক্লেশ পোৱাবোৰৰ উপকাৰ কৰে, আৰু সকলো সৎ কৰ্মৰ অনুগামী হৈ থাকে, এই সকলো সৎকৰ্মৰ বাবে সেই জনীয়ে সুখ্যাতি পোৱা উচিত৷
+\p
+\v 11 কিন্তু যুৱতী বিধৱা সকলক গ্ৰহণ নকৰিবা, কিয়নো তেওঁলোকে ইন্দ্রিয়-সুখাভিলাষিনী হৈ খ্রীষ্টৰ বিৰুদ্ধে গৈ বিয়া হবলৈ ইচ্ছা কৰিব।
+\v 12 এইদৰে তেওঁলোকে পূৰ্বৰ শপত প্রত্যাহাৰ কৰাৰ কাৰণে পাপত আৱদ্ধ হয়।
+\v 13 ইয়াৰ উপৰি তেওঁলোকে ঘৰে ঘৰে ঘূৰি ফুৰি অকর্মন্য হৈ পৰে আৰু মাত্ৰ অকৰ্মন্যই নহয়, পৰচৰ্চা আৰু লোকৰ কামত হস্তক্ষেপ কৰি, অনৰ্থক কথাবোৰ কবলৈ শিকে, এইবোৰ তেওঁলোকে কৰা উচিত নহয়।
+\p
+\v 14 এতেকে মোৰ আজ্ঞা এই যে, যুৱতী বিধৱা সকলে তিৰস্কাৰৰ অর্থে বিপক্ষক কোনো সুযোগ নিদিবৰ বাবে তেওঁলোকে পুনৰ বিয়া কৰাওক, সন্তানৰ মাক হওক, আৰু ঘৰ-সংসাৰ কৰক।
+\v 15 কিয়নো ইতিমধ্যে কোনো কোনোৱে এনেদৰে চয়তানৰ পাছত বিপথে গ’ল।
+\v 16 যদি কোনো বিশ্বাসী মহিলাৰ মাজত বিধৱা সকল থাকে, তেনেহলে মণ্ডলীক ভাৰগ্রস্ত নকৰি তেৱেঁই সেই সকলৰ উপকাৰ কৰক যাতে মণ্ডলীয়ে স্বৰূপ বিধৱা সকলক সাহায্য কৰিব পাৰে।
+\p
+\v 17 যি যি পৰিচাৰক সকলে উত্তম ৰূপে পৰিচালনা কৰে, বিশেষকৈ যি সকলে বাক্য আৰু শিক্ষাত পৰিশ্ৰম কৰে, তেওঁলোক দুগুণ সমাদৰৰ যোগ্য-পাত্ৰ বুলি গণিত হওক।
+\v 18 কিয়নো শাস্ত্ৰত কৈছে  \f + \ft দ্বি বি 25:4; লূক 10:7  \f* “মৰণা মাৰোঁতে গৰুৰ মুখত মোখোৰা নাবান্ধিবা” আৰু “বনুৱা নিজ বেচৰ যোগ্য।”
+\p
+\v 19 পৰিচাৰক সকলৰ বিৰুদ্ধে অহা অপবাদ দুই তিনি জন সাক্ষী নহলে গ্ৰহন নকৰিবা।
+\v 20 আনবোৰে যেন ভয় কৰে, এই কাৰণে পাপী সকলক সকলোৰে আগত তিৰস্কাৰ কৰিবা।
+\p
+\v 21 ঈশ্বৰ, খ্ৰীষ্ট যীচু আৰু মনোনীত দূত সকলৰ সাক্ষাতে মই তোমাক এইবোৰ বিধান মানি চলিবলৈ দৃঢ় আজ্ঞা দিছোঁ৷ কিন্তু সম্পূর্ণ সত্য নজনাকৈ তুমি কোনো বিচাৰ নকৰিবা আৰু পক্ষপাতেৰে একো নকৰিবা।।  \f + \ft দ্বি বি 1:16, 17  \f*
+\v 22 কাৰো ওপৰত হঠাতে হাত নিদিবা আৰু অন্য লোকৰ পাপৰ অংশীদাৰ নহ’বা৷ নিজকে নিৰ্দোষী কৰি ৰাখিবা।
+\p
+\v 23 তুমি কেৱল পানী নাখাবা, কিন্তু তোমাৰ পেটৰ কাৰণে আৰু সঘনাই হৈ থকা অসুখৰ কাৰণে অলপ অলপ দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰিবা।
+\v 24 কোনো কোনো মানুহৰ পাপ সুস্পষ্ট আৰু বিচাৰ-পথত অগ্ৰগামী হয় আৰু কোনো কোনো লোকৰ পাপ পাছত স্পষ্ট হয়৷
+\v 25 ঠিক সেইদৰে মানুহৰ সৎ কর্মবোৰো সহজে প্রকাশ পায়। যদিও সেইবোৰৰ কিছুমান স্পষ্ট ৰূপত দেখা পোৱা নাযায়, তথাপি সেইবোৰক চিৰদিনৰ বাবে গুপ্ত কৰি ৰাখিব নোৱাৰি।
+\c 6
+\s নানা বিষয়ত চেতনা-বাক্য 
+\p
+\v 1 ঈশ্বৰৰ নাম আৰু শিক্ষা যেন নিন্দিত নহয়, সেই বাবে যুৱলিৰ অধীন হোৱা দাস সকলে  \f + \ft ইফি 6:5-9; কল 2:9, 10; তীত 2:9, 10  \f* নিজ নিজ প্ৰভুক সম্পূৰ্ণ সমাদৰেৰে যোগ্য জ্ঞান কৰক।
+\v 2 আৰু যি সকল দাস প্রভুৰ বিশ্বাসী, তেওঁলোক পৰস্পৰ ভাই। সেই বাবে দাস বিলাকে তেওঁলোকক অসন্মান কৰা উচিত নহয়। বৰং তেওঁলোকে আৰু ভালদৰে পৰিচৰ্য্যা কৰা কৰা উচিত, যিহেতু যি সকলে সেৱা লাভ কৰিছে, তেওঁলোকো বিশ্বাসী আৰু প্রিয়। এইবোৰ কথা শিকোৱা আৰু ঘোষণা কৰা।
+\p
+\v 3 কোনোৱে যদি ভিন্ন শিক্ষা দিয়ে আৰু নিৰাময় সত্য বাক্য, যি বাক্য আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ; সেই বাক্য গ্ৰহন নকৰে, তেওঁ আচলতে ঐশ্বৰিক শিক্ষা গ্ৰহণ নকৰে আৰু ভক্তিৰ অনুৰূপ শিক্ষাত মান্তি নহয়৷
+\v 4 তেওঁ অহংকাৰী আৰু একোকে নাজানে, কিন্তু বাদ-বিচাৰ আৰু বাগযুদ্ধ ৰূপ ৰোগত ৰোগাগ্ৰস্ত হয়৷ সেইবোৰৰ পৰাই হিংসা, বিবাদ, নিন্দা, দুষ্ট-ধাৰণাৰ উৎপন্ন হয়৷
+\v 5 মন-ভ্রষ্ট আৰু সত্যহীন মানুহবোৰৰ পৰাই দ্বন্দ্ব-কাজিয়া উৎপন্ন হয়। তেওঁলোকে সত্যৰ পৰা আতৰি যায় আৰু ভক্তিক জাগতিক লাভৰ উপায় বুলি ভাৱে।
+\p
+\v 6 কিন্তু যি কৰিবা, আচলতে সন্তুষ্ট মনেৰে কৰিবা; কিয়নো ঈশ্বৰ ভক্তিতে সকলো লাভ বিলীন হৈ থাকে।  \f + \ft গীত 37:16; হিতো 15:16, 17; 1 তী 4:8; ইব্ৰী 13:5  \f*
+\v 7 আমি এই জগতলৈ একোকে অনা নাই আৰু ইয়াৰ পৰা একো লৈ যাবও নোৱাৰোঁ৷
+\v 8 সেই বাবে আমি অন্ন-বস্ত্ৰতে সন্তুষ্ট হব লাগে৷
+\p
+\v 9 কিন্তু যি সকলে ধনৱন্ত হবলৈ ইচ্ছা কৰে, তেওঁলোকে পৰীক্ষা আৰু ফান্দত পৰে আৰু নানা ধৰণৰ আৰু হানিজনক অভিলাষত পৰি যি যি কৰে সেইবোৰে তেওঁলোকক ধ্বংস আৰু বিনাশলৈ লৈ যায়।
+\v 10 ধন প্ৰেম কৰাই সকলো মন্দ পথৰ মূল৷ তালৈ আকাংক্ষা কৰি, কোনো কোনো মানুহে বিশ্বাসৰ পৰা ভ্ৰান্ত হৈ যাতনা ৰূপ শলাৰে নিজকেই খোচ মাৰে।
+\p
+\v 11 কিন্তু, হে ঈশ্বৰৰ লোক, তুমি এই সকলোৰে পৰা পলোৱা৷ ধাৰ্মিকতা, ভক্তি, বিশ্বাস, প্ৰেম, ধৈৰ্য, মৃদুভাৱ, এইবোৰক অনুসৰণ কৰা।
+\v 12 বিশ্বাসৰ উত্তম যুদ্ধত প্ৰাণপণ কৰা৷ যি অনন্ত জীৱনৰ বাবে তুমি আমন্ত্ৰিত হ’লা আৰু অনেক সাক্ষীৰ আগত যি উত্তম বিশ্বাস স্বীকাৰ কৰিলা, তাক তুমি ধাৰণ কৰি থাকা৷
+\p
+\v 13 সকলোৰে জীৱন দিওঁতা ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে আৰু যি জনে পন্তীয় পীলাতৰ আগত সেই উত্তম স্বীকাৰ ৰূপে সাক্ষ্য  \f + \ft যো 18:36, 37  \f* দিছিল, সেই খ্ৰীষ্ট যীচুৰ সাক্ষাতেও, মই তোমাক এই আজ্ঞা দিছোঁ যে,
+\v 14 আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ আবিৰ্ভাৱ নোহোৱালৈকে, এই আদেশ নিষ্কলঙ্ক আৰু নিৰ্দোষীকৈ ৰাখিবা৷
+\p
+\v 15 সেই পৰম ধন্য ঈশ্বৰ, যি জন একমাত্র পৰাক্রমী, ৰাজত্ব কৰা ৰজা আৰু শাসন কৰা প্রভু, তেৱেঁই সঠিক সময়ত তেওঁক আবির্ভাৱ কৰাব।
+\v 16 যি জন একমাত্ৰ অধিকাৰী আৰু অগম্য দীপ্তি-নিবাসী৷ কোনো মানুহে কেতিয়াও তেওঁক দেখা নাই আৰু দেখা পাবও নোৱাৰে৷  \f + \ft যা 33:20; যো 1:18; 6:46  \f* তেওঁৰেই সমাদৰ আৰু অনন্ত পৰাক্ৰম হওক। আমেন।
+\p
+\v 17 যি সকল এই জগতত ধনৱন্ত, তেওঁলোকক এই আজ্ঞা দিয়া যে, তেওঁলোক উচ্চমনা নহওক আৰু তেওঁলোকে অনিশ্চিত ধন-সম্পদত ভাৰসা নকৰক৷ যি ঈশ্বৰে, আমি ভোগ কৰিবলৈ সকলোকে বাহুল্য ৰূপে আমাক দিছে, সেই ঈশ্বৰত ভাৰসা কৰক৷
+\v 18 তেওঁলোকক ভাল কর্ম কৰিবলৈ; ভাল কর্মবোৰত ধনী হৈ উদাৰ আৰু ভগাই লবলৈকো ইচ্ছুক হবলৈ কোৱা উচিত।
+\v 19 আৰু সেইৰূপে প্ৰকৃত জীৱন-ধাৰণ কৰি পৰকালৰ বাবে নিজৰ অৰ্থে তেওঁলোকে উত্তম ভিত্তিমূল স্বৰূপ ধন সাঁচক।  \f + \ft মথি 6:19-21; 19:21; লূক 16:9  \f*
+\p
+\v 20 হে তীমথিয়, তোমাক যি গতাই দিয়া হ’ল, তাক পহৰা দি সুৰক্ষিত কৰি ৰাখিবা৷ তথাকথিত মিথ্যা জ্ঞানৰ অসাৰ কথা-বতৰা আৰু তর্ক-বিতর্কৰ মাজলৈ নাযাবা
+\v 21 কোনো কোনোৱে সেই ধৰণৰ জ্ঞান প্রকট কৰি স্বীকাৰ কৰা বিশ্বাসৰ পথৰ পৰা এফলীয়া হৈ গ’ল৷ ঈশ্বৰৰ অনুগ্রহ তোমালোক সকলোৰে লগত থাকক।

56-2TI.usfm

@@ -0,0 +1,132 @@
+\id 2TI
+\ide UTF-8
+\h 2 তীমথিয়
+\toc1 2 তীমথিয়
+\toc2 2 তীমথিয়
+\toc3 2ti
+\mt1 2 তীমথিয়
+\c 1
+\s মঙ্গলাচৰণ; ধৈর্য আৰু সহন প্ৰকাশ কৰিবলৈ নিবেদন 
+\p
+\v 1 মই পৌল, খ্ৰীষ্ট যীচুত থকা জীৱনৰ প্ৰতিজ্ঞা অনুসৰি, ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰ দ্বাৰাই খ্ৰীষ্ট যীচুৰ নিযুক্ত পাঁচনি;
+\v 2 প্ৰিয় পুত্ৰ তীমথিয়ৰ সমীপলৈ: পিতৃ ঈশ্বৰ আৰু আমাৰ প্ৰভু খ্ৰীষ্ট যীচুৰ পৰা অনুগ্ৰহ, দয়া আৰু শান্তি তোমালৈ হওক।
+\p
+\v 3 মই ঈশ্ৱৰক ধন্যবাদ দিওঁ, যি জন ঈশ্বৰক মোৰ পূৰ্বপুৰুষৰ দিনৰে পৰা আৰাধনা কৰি অহা হৈছে, সেই জন ঈশ্বৰকে মই নিৰ্মল বিবেকেৰে  \f + \ft পাঁ 23:1; 2 কৰি 1:12; ইব্ৰী 13:18৷  \f* আৰাধনা কৰো; সেই জনৰ ওচৰত নিতৌ দিনে-ৰাতিয়ে প্রার্থনা কৰাৰ সময়ত তোমাক সোঁৱৰণ কৰো,
+\v 4 তোমাৰ চকুলো আনন্দেৰে পূৰ হোৱা চাবলৈ মই অতিশয় হাবিয়াহ কৰি আছো।
+\v 5 যি বিশ্বাস প্ৰথমে তোমাৰ বুঢ়ী মা লোয়ী আৰু তোমাৰ মাতৃ উনীকীৰ অন্তৰত বাস কৰিছিল,  তেনে অকপট বিশ্ৱাস তোমাৰ অন্তৰতো বাস কৰিছে বুলি মই সুনিশ্চিত৷
+\p
+\v 6 এই কাৰণে মই তোমাক সোঁৱৰাইছো যে, মোৰ হাত তোমাৰ ওপৰত দিয়াৰ দ্বাৰাই ঈশ্ৱৰৰ যি অনুগ্রহৰ বৰ  \f + \ft পবিত্র আত্মাৰ বৰ  \f* তোমাক দান কৰা হ’ল, সেই বৰ পুনৰ জাগ্ৰত কৰা৷
+\v 7 কিয়নো ঈশ্বৰে আমাক ভয়ৰ আত্মা দিয়া নাই, কিন্তু শক্তি,  \f + \ft লূক 24:49; পাঁ 1:8; ৰো 8:15  \f* প্ৰেম আৰু সুবুদ্ধিৰ আত্মা দিছে।
+\p
+\v 8 এতেকে আমাৰ প্ৰভুৱে দিয়া সাক্ষ্যৰ বিষয়ে আৰু তেওঁৰ অর্থে বন্দীয়াৰ হোৱা যি মই পৌল, মোৰো বিষয়ে তুমি লজ্জিত নহবা। কিন্তু ঈশ্বৰৰ শক্তি অনুসাৰে, শুভবার্তাৰ কাৰণে মোৰে সৈতে ক্লেশ ভোগ কৰা,
+\v 9 কাৰণ তেৱেঁই আমাক পৰিত্ৰাণ কৰিলে আৰু পবিত্ৰ আমন্ত্ৰণেৰে আমন্ত্ৰণো কৰিলে, সেয়ে আমাৰ কর্মৰ দৰে নহয়, কিন্তু তেওঁৰ নিজ অভিপ্ৰায় আৰু অনুগ্ৰহৰ দৰেহে কৰিলে; যি অনুগ্ৰহ অনাদি কালৰ পূৰ্বে খ্ৰীষ্ট যীচুত আমাক দিয়া আছিল।
+\v 10 কিন্তু এতিয়া আমাৰ ত্ৰাণকর্তা খ্ৰীষ্ট যীচুৰ আবির্ভাৱৰ দ্বাৰাই প্ৰকাশিত হ’ল যি জনে মৃত্যুক বিনাশ কৰি,  \f + \ft যো 5:25-29; 11:25; 1 কৰি 15:55; ইব্ৰী 2:14, 15  \f* শুভবার্তাৰ দ্বাৰাই জীৱন আৰু অক্ষয়তাক পোহৰলৈ আনিলে;
+\v 11 সেই শুভবার্তাৰ কাৰণে মোক ঘোষণাকাৰী, পাঁচনি আৰু শিক্ষক হিচাপে নিযুক্ত কৰিলে।  \f + \ft তীম2:7  \f*
+\p
+\v 12 এই কাৰণে মই এইবোৰ দুখ ভোগ কৰিলেও লজ্জিত  \f + \ft ৰোম 1:16  \f* নহওঁ; কিয়নো মই যি জনক বিশ্বাস কৰিলো, তেওঁক জানো আৰু তেওঁৰ হাতত মই নিজকে অৰ্পণ কৰি দিলো  \f + \ft পি 4:19৷  \f* আৰু তেওঁ যে সেই দিনৰ কাৰণে মোক পহৰা দি ৰাখিবলৈ সমর্থ, ইয়াকে দৃঢ় প্ৰত্যয় কৰিছো।
+\v 13 মোৰ যি যি কথা শুনিলা তাক নিৰাময় বাক্যৰ আর্হি হিচাপে লৈ খ্ৰীষ্ট যীচুৰ সম্বন্ধীয় বিশ্বাস আৰু প্ৰেমত ধাৰণ কৰা।
+\v 14 যি উত্তম দান তোমাক গতাই দিয়া হৈছে, সেই দান আমাত নিবাস কৰা পবিত্ৰ আত্মাৰ দ্বাৰাই পহৰা দি ৰাখিবা।
+\p
+\v 15 ফুগিল্ল আৰু হর্মগিনি আদি কৰি এচিয়াত থকা সকলোৱেই মোৰ পৰা বিমূখ হ’ল৷ এই বিষয়ে তুমি জানি আছা।
+\v 16 অনীচিমৰ ঘৰৰ লোকসকলক প্ৰভুৱে দয়া কৰক, কিয়নো তেওঁ বাৰে বাৰে মোৰ প্ৰাণ জুৰাইছিল আৰু মই বন্দীশালৰ শিকলিত থাকিলেও লাজ নাপাইছিল;
+\v 17 বৰং ৰোম নগৰত থাকোঁতে, তেওঁ অতি কষ্টেৰে মোক বিচাৰি পাইছিল
+\v 18 তেওঁ যাতে সেইদিনা প্ৰভুৰ পৰা দয়া পায়  \f + \ft সেইদিনা প্ৰভু অহাৰ দিনত  \f* , প্ৰভুৱে এনে অনুগ্ৰহ কৰক, আৰু ইফিচতো তেওঁ কিমান সেৱা শুশ্ৰূষা কৰিছিল, সেই বিষয়েও তুমি ভালকৈ জনা৷
+\c 2
+\p
+\v 1 এতেকে হে মোৰ পুত্ৰ, খ্ৰীষ্ট যীচুত থকা যি অনুগ্ৰহ, তাৰ দ্ৱাৰাই তুমি বলৱান হোৱা।  \f + \ft যিহো 1:7; ইফি 6:10৷  \f*
+\v 2 আৰু অনেক সাক্ষীৰ আগত মোৰ পৰা যি যি শুনিলা, সেই সকলো কথা অন্য লোকক শিকাবলৈ, বিশ্বাসী আৰু নিপুণ লোকসকলক সমর্পণ কৰা।
+\p
+\v 3 খ্ৰীষ্ট যীচুৰ এজন উত্তম সৈনিকৰ দৰে তুমি মোৰে সৈতে ক্লেশ সহন কৰা।
+\v 4 কোনো এজন লোক সৈনিকৰ কামত থাকোতে জীৱিকাৰ অর্থে অন্য কোনো ব্যৱসায়ত নিজকে আৱদ্ধ হবলৈ নিদিয়ে, কিন্তু যি জনে তেওঁক এই পদ দিলে, তেওঁকহে সন্তুষ্ট কৰিবলৈ চেষ্টা কৰে।
+\v 5 একেদৰে কোনো এজন খেলুৱৈয়ে যদিও জিকিবলৈ যত্ন কৰে, তথাপি তেওঁ যদি বিধান অনুসাৰে যত্ন নকৰে, তেনেহলে তেওঁক মুকুটেৰে বিভূষিত কৰা নহয়।
+\p
+\v 6 পৰিশ্ৰমী খেতিয়কে প্ৰথমেই তেওঁৰ শস্যৰ ভাগ ভোগ কৰিব লাগে৷
+\v 7 মই যি যি কলো, সেই বিষয়ে বিবেচনা কৰিবা, কিয়নো প্ৰভুৱে সকলো বিষয় বুজিবলৈ তোমাক জ্ঞান দিব।
+\p
+\v 8 মোৰ শুভবার্তাৰ দৰে, মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা তোলা, দায়ুদৰ বংশৰ যীচু খ্ৰীষ্টক সোঁৱৰণ কৰা৷
+\v 9 সেই শুভবার্তাৰ সম্বন্ধে মই শিকলিৰ বন্ধনত থাকি দুষ্কর্মীৰ দৰে ক্লেশ ভোগ কৰিছো। কিন্তু ঈশ্বৰৰ সেই বাক্যত হলে শিকলিৰ বন্ধন নাই।
+\v 10 এই কাৰণে যি সকলক মনোনীত কৰা হ’ল অর্থাৎ তেওঁলোকেও অনন্ত গৌৰৱেৰে সৈতে যেন খ্ৰীষ্ট যীচুত থকা পৰিত্রাণ লাভ কৰিব পাৰে, তাৰ কাৰণে মই এই সকলো বোৰকে সহন কৰিছো।
+\p
+\v 11 এই কথা বিশ্বাস যোগ্য:
+\q1 “আমি যদি তেওঁৰ সৈতে মৰিলো, তেনেহলে তেওঁৰে সৈতে জীৱনৰো ভাগী হম।
+\q1
+\v 12 আমি যদি সহন কৰো, তেনেহলে তেওঁৰ সৈতে ৰাজত্বও কৰিম৷
+\q1 আমি যদি তেওঁক অস্বীকাৰ কৰো, তেনেহলে তেৱোঁ আমাক অস্বীকাৰ কৰিব৷  \f + \ft মথি 10:32, 33; মার্ক 8:58৷  \f*
+\q1
+\v 13 আমি অবিশ্বাসী হলেও, তেওঁ বিশ্বাসী হৈ থাকে, কিয়নো তেওঁ নিজকে অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰে।”  \f + \ft গণ 23:19; তীত 1:2  \f*
+\p
+\v 14 তুমি এই সকলো কথা তেওঁলোকক সোঁৱৰাই থাকিবা, আৰু বাগযুদ্ধ নকৰিবলৈ প্ৰভুৰ সাক্ষাতে তেওঁলোকক দৃঢ় আজ্ঞা কৰা, কিয়নো বাগ যুদ্ধবোৰে একো লাভ নজন্মায় কিন্তু শুনা লোকসকলক নাশ কৰে।
+\v 15 তুমি নিজকে পৰীক্ষাসিদ্ধ লোক, লাজৰ যোগ্য নোহোৱা কর্মী আৰু সত্যৰ বাক্য শুদ্ধকৈ কোৱাত নিপুন  \f + \ft মথি 13:52; লূক 12:42  \f* হবলৈ ঈশ্বৰৰ অনুমোদন পাবৰ বাবে যত্ন কৰা।
+\p
+\v 16 কিন্তু নিন্দাযুক্ত কথাবোৰৰ পৰা পৃথকে থাকিবা, কিয়নো এইবোৰে অধিকৰূপে ঈশ্ৱৰক অবিশ্ৱাস কৰিবলৈ বাট দেখুৱাই লৈ যায়৷
+\v 17 এনে কথাবোৰ বিয়পি পৰে আৰু গেলা ঘাৰ দৰে নষ্ট কৰি বিস্তাৰ লাভ কৰে, এনে লোকবোৰৰ ভিতৰতে হুমিনায় আৰু ফিলীতো আছে,
+\v 18 তেওঁলোক সত্য পথৰ পৰা ভ্ৰষ্ট হোৱা৷ তেওঁলোকে পুনৰুত্থান হৈ যোৱা বুলি প্ৰচাৰ কৰি কিছুমান লোকৰ বিশ্বাস বিনষ্ট কৰিছে।
+\p
+\v 19 তথাপি ঈশ্বৰে স্থাপন কৰা দৃঢ় ভিত্তিমূল থিৰে থাকে আৰু তাৰ ওপৰত এই কথা মোহৰ মৰা আছে, বোলে- “প্ৰভুৱে তেওঁৰ লোক সকলক জানে,”  \f + \ft গণ 16:5; নহূ 1:7; যো 10:14৷  \f* আৰু “যি কোনোৱে প্ৰভুৰ নাম লয়, তেওঁ অধার্মিকতাৰ পৰা দূৰ হওক।”  \f + \ft গণ 16:21; যি 52:11৷  \f*
+\v 20 কিয়নো ডাঙৰ ঘৰত কেৱল সোণ ৰূপৰ পাত্ৰহে থাকে, এনে নহয়, কাঠৰ আৰু মাটিৰ পাত্ৰও থাকে৷ তাৰে কিছুমান সমাদৰৰ কাৰণে আৰু কিছুমান অনাদৰৰ কাৰণে।
+\v 21 এতেকে কোনোৱে যদি এইবোৰৰ পৰা নিজকে শুচি কৰি ৰাখে, তেনেহলে তেওঁ সমাদৰৰ পাত্ৰ, পবিত্ৰীকৃত, প্ৰভুৰ কার্যৰ বাবে উপযোগী আৰু সকলো সৎকর্মৰ বাবে প্ৰস্তুত থাকিব।
+\p
+\v 22 কিন্তু তুমি যৌৱন কালৰ অভিলাষৰ  \f + \ft পি 2:11৷  \f* পৰা পলোৱা আৰু ধাৰ্মিকতা, বিশ্বাস, প্ৰেম, শান্তি আৰু নিৰ্মল মনেৰে প্ৰভুলৈ প্ৰার্থনা কৰা লোক সকলৰ সৈতে এক হৈ সেইবোৰক অনুসৰণ কৰা৷
+\v 23 কিন্তু মূৰ্খতা আৰু অযথা কথাবোৰৰ পৰা দূৰত থাকা৷ কিয়নো এইবোৰে বিৰোধ জন্মায়, কাজিয়া সৃষ্টি কৰে৷
+\p
+\v 24 প্ৰভুৰ দাসে বিৰোধ কৰিব নালাগে, কিন্তু সকলোকে মৃদুশীল, শিক্ষা দিয়াত নিপুন আৰু অপকাৰত সহনীয় হৈ,
+\v 25 বিৰোধ কৰাবোৰক মৃদুভাবে শিক্ষা দিব লাগে৷ তেতিয়া সেই সত্যৰ তত্ব জ্ঞানৰ অর্থে ঈশ্বৰে তেওঁলোকক মনপালটনৰ বৰ দিব
+\v 26 আৰু চয়তানৰ ইচ্ছা সাধনৰ অর্থে তাৰ ফান্দত বন্দী হৈ থাকিলেও তেওঁলোকে চেতনা পাব।
+\c 3
+\s শেষ কালত হব লগীয়া ভ্ৰষ্টতাৰ বিষয়ে চেতনা বাক্য 
+\p
+\v 1 কিন্তু ইয়াকে জানিবা যে, শেষ কালত ভয়ঙ্কৰ সময় উপস্থিত হব।
+\v 2 কিয়নো সেই কালত মানুহবোৰ নিজকে নিজে প্ৰেম কৰোঁতা, ধন লুভীয়া, দর্পী, অহংকাৰী, নিন্দক, পিতৃ-মাতৃৰ প্ৰতি অবাধ্য, অকৃতজ্ঞ, অপবিত্ৰ,
+\v 3 স্নেহহীন, বুজনি নমনা, অপবাদক, ইন্দ্ৰিয় দমন নকৰা, উগ্ৰ, সাধুক ঘিণাওঁতা,
+\v 4 বিশ্বাসঘাতক, আঁকোৰগোজ, মতগৰ্বী, ঈশ্বৰ প্ৰেম কৰাতকৈ বৰং সুখ প্ৰিয় হব৷
+\p
+\v 5 তেওঁলোকে ধাৰ্মিকতাৰ আকাৰ ধাৰণ কৰিব, কিন্তু তাৰ শক্তি অস্বীকাৰ কৰিব। এনে লোক সকলৰ পৰা তুমি আঁতৰি থাকিবা।
+\v 6 কিয়নো তেওঁলোকৰ কিছুমান মানুহে, ছলেৰে পৰৰ ঘৰত সোমাই, নির্ব্বুদ্ধি তিৰোতা সকলক মোহিত কৰি বন্দীনীৰ তুল্য কৰিলে আৰু পাপত ভাৰাক্ৰান্ত কৰি নানা বিধ অভিলাষেৰে চালিত কৰিলে৷
+\v 7 এই তিৰোতা সকলে সদায় নতুন শিক্ষা পাবৰ বাবে চেষ্টা কৰে, কিন্তু সত্যৰ তত্ব-জ্ঞান পাবলৈ হলে কেতিয়াও সমর্থ নহয়৷
+\p
+\v 8 যেনেকৈ যান্নি আৰু যামব্ৰিয়ে মোচিৰ বিৰোধীতা কৰিছিল,  \f + \ft যা 7:22  \f* তেনেকৈ এই মিছা শিক্ষকসকলেও সত্যতাৰ প্ৰতিৰোধ কৰিছিল৷ তেওঁলোক মন ভ্ৰষ্ট আৰু বিশ্বাসৰ সম্বন্ধে অপ্ৰমাণিক৷
+\v 9 কিন্তু তেওঁলোকে অধিক আগবাঢ়িব নোৱাৰিব, কিয়নো সেই দুজনৰ দৰে, তেওঁলোকৰো মূর্খতা  \f + \ft যা 8:18, 19; 9:11  \f* সকলোৰে আগত প্ৰকাশিত হব।
+\p
+\v 10 কিন্তু তুমি মোৰ শিক্ষা, আচাৰ-ব্যৱহাৰ, অভিপ্ৰায়, বিশ্বাস, চিৰসহিষ্ণুতা, প্ৰেম, ধৈর্য,
+\v 11 তাড়না আৰু দুখভোগ, সেই সকলোৰে অনুগামী হলা আৰু আন্তিয়খিয়া, ইকনিয়, আৰু লুস্ত্ৰাত মোলৈ কি ঘটনা ঘটিছিল, সেই বিষয়েও তুমি জানা৷ মই এনে ধৰণৰ তাড়না সহন কৰিছো যে, সেইবোৰ তাড়নাৰ পৰা ঈশ্ৱৰেহে মোক উদ্ধাৰ কৰিলে৷  \f + \ft গীত 34:19  \f*
+\v 12 আৰু বাস্তৱিকতে যি সকলে খ্ৰীষ্ট যীচুত ভক্তি ভাবে জীৱন-যাপন কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰে, এনে লোকসকলে তাড়না পাব।  \f + \ft মথি 10:16-22; যো 15:20  \f*
+\v 13 কিন্তু দুষ্ট আৰু প্ৰবঞ্চক সকলে কিছুমান লোকক বিপথে লৈ যাব আৰু নিজেও ভ্ৰান্ত হৈ অধিক ৰূপে মন্দ হৈ যাব।
+\p
+\v 14 কিন্তু তুমি যি যি শিকিলা আৰু দৃঢ়তাৰে যি বিশ্বাস পালা, সেই শিক্ষাতে স্থিৰে থাকা, কিয়নো কোন ব্যক্তিৰ পৰা সেই শিক্ষা পালা, সেই বিষয়ে তুমি জানা।
+\v 15 আৰু যি পবিত্ৰ বিধান-শাস্ত্ৰই খ্ৰীষ্ট যীচুৰ সম্বন্ধীয় বিশ্বাসৰ যোগেদি তোমাক পৰিত্রাণৰ অর্থে জ্ঞানী কৰিব পাৰে, তাকো তুমি শিশু কালৰে পৰা জানা।
+\p
+\v 16 গোটেই শাস্ত্ৰ ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা নিশ্বাসিত  \f + \ft নিশ্বাসিত অনুপ্রাণিত হোৱা  \f* আৰু শিক্ষাৰ বাবে, অনুযোগৰ বাবে, শুধৰণিৰ বাবে আৰু ধাৰ্মিকতা সম্বন্ধীয় শিক্ষাত লাভজনক  \f + \ft ৰো 15:4  \f* ;
+\v 17 যাতে ঈশ্বৰৰ মানুহ সিদ্ধ আৰু সকলো সৎকর্মৰ কাৰণে সুসজ্জিত হব পাৰে৷
+\c 4
+\s বৃদ্ধ বন্দীয়াৰ পৌলৰ শেষ কথা 
+\p
+\v 1 মই ঈশ্বৰৰ আৰু খ্ৰীষ্ট যীচুৰ দৃষ্টিত, যি জন জীৱিত আৰু মৃত লোকৰ ভাবী বিচাৰকৰ্তা,  \f + \ft মথি 25:31; যো 5:22-29  \f* তেওঁৰ আবির্ভাৱ আৰু ৰাজ্যৰ শপত দি, মই তোমাক এই দৃঢ় আজ্ঞা দিওঁ -
+\v 2 তুমি বাক্য ঘোষণা কৰা; সময়ত আৰু অসময়তো উৎসাহী হোৱা; সম্পূর্ণ ধৈৰ্য আৰু উপদেশেৰে অনুযোগ কৰা, ডবিওৱা আৰু উদগোৱা।
+\p
+\v 3 কিয়নো লোক সকলে নিৰাময় শিক্ষা সহিব নিবিচৰা, এনে সময় আহিব। তেতিয়া তেওঁলোকৰ খজুওৱা কাণে শুনিব বিচৰা শিক্ষা শুনিবলৈ, নিজ নিজ অভিলাষ অনুসাৰে নিজৰ চৌপাশে দ’মে দ’মে শিক্ষক কৰি ল’ব।
+\v 4 তেনেকুৱা লোক সকলে সত্যৰ পৰা কাণ ঘূৰাই, পৌৰাণিক কথালৈ মনোযোগ দিব।
+\v 5 কিন্তু তুমি, সকলো বিষয়তে চেতনাযুক্ত হৈ থাকা, ক্লেশ সহন কৰা, শুভবার্তা প্ৰচাৰকৰ কার্য কৰা, তোমাৰ পৰিচর্যা কর্ম সম্পূর্ণ কৰা।
+\p
+\v 6 কিয়নো সম্প্ৰতি মই নৈবেদ্য স্বৰূপে বাকী দিয়া হৈছো, আৰু মোৰ প্ৰাণ-নৌকা মেলিবৰ সময় উপস্থিত হৈছে।
+\v 7 মই সেই উত্তম যুদ্ধত প্ৰাণপণ কৰিলো, নিৰূপিত পথৰ শেষলৈকে দৌৰিলো,  \f + \ft পাঁ 20:24; 1 কৰি 9:24-27  \f* বিশ্বাস ৰাখিলো।
+\v 8 মোৰ বাবে যি ধাৰ্মিকতাৰূপ কিৰীটি সাঁচি ৰখা হৈছে,  \f + \ft প্ৰ 2:10;  \f* সেই কিৰীটি ধার্মিক বিচাৰকর্তা প্ৰভুৰ দ্ৱাৰা সেইদিনা মোক দিয়া হব; আৰু অকল মোকে নহয়, কিন্তু তেওঁৰ আবির্ভাৱক প্ৰেম কৰা সকলোকে দিব।
+\p
+\v 9 মোৰ ওচৰলৈ সোনকালে আহিবলৈ তুমি যত্ন কৰা;
+\v 10 কিয়নো দীমাই এই বর্তমান সংসাৰৰ প্ৰেমত পৰি,  \f + \ft যো 2:15  \f* মোক ত্যাগ কৰি থিচলনীকীলৈ গল; ক্ৰীষ্কেন্ত গালাতীয়ালৈ আৰু তীত দালমাতিয়ালৈ গল।
+\p
+\v 11 একমাত্ৰ লূকহে মোৰ লগত আছে। তুমি মাৰ্কক লগত লৈ আহিবা; কিয়নো পৰিচর্যা কর্মত তেওঁ মোৰ বাবে উপকাৰী।
+\v 12 তুখিকক ইফিচলৈ পঠালো।
+\v 13 ত্রোৱা নগৰত মই যি বৰ চোলাটো কার্পৰ হাতত এৰি আহিলো, তুমি আহোতে সেই চোলাটো আৰু পুস্তকবোৰ, বিশেষকৈ ছালত লেখা পুস্তক আৰু সামগ্ৰীবোৰ লৈ আহিবা।
+\p
+\v 14 আলেকজেন্দাৰ কঁহাৰে মোৰ অপকাৰ কৰিলে; তেওঁৰ কর্ম অনুসাৰে প্ৰভুৱে তেওঁক প্ৰতিফল দিব।
+\v 15 তেওঁলৈ তুমিও সাৱধান হবা; কিয়নো তেওঁ অতিশয় ৰূপে আমাৰ বাক্যৰ প্ৰতিৰোধ কৰিছিল।
+\v 16 মই প্ৰথম বাৰ নিজৰ পক্ষে উত্তৰ দিয়াৰ সময়ত, কোনেও মোৰ ফলীয়া হৈ উপস্থিত নহল; সকলোৱে মোক ত্যাগ কৰিলে; এয়ে তেওঁলোকলৈ গণিত নহওক।
+\p
+\v 17 কিন্তু মোৰ দ্বাৰাই যেন ঘোষণা কার্য সিদ্ধ হয় আৰু সকলো অনা-যিহূদী লোকে যেন শুনিবলৈ পায়, এই কাৰণে প্ৰভুৱে মোৰ ওচৰত থিয় হৈ মোক বলৱান কৰিলে  \f + \ft মথি 10:18-20; পাঁ 23:11  \f* ; তাতে মই সিংহৰ  \f + \ft সিংহ মানে, ৰোমীয় শাসনকৰ্তাক বুজাইছে।  \f* মুখৰ পৰা উদ্ধাৰ পালো।  \f + \ft পি 2:9  \f*
+\v 18 প্ৰভুৱে মোক সকলো দুষ্কর্মৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিব  \f + \ft গীত 121:7  \f* আৰু তেওঁৰ স্বৰ্গীয় ৰাজ্যৰ অর্থে ৰক্ষা কৰিব; তেওঁৰ মহিমা চিৰকাল হওক। আমেন।
+\p
+\v 19 তুমি প্ৰিষ্কা, আক্কিলাক আৰু অনীচিমৰ ঘৰৰ লোক সকলক মঙ্গলবাদ দিবা।
+\v 20 ইৰাস্তচ কৰিন্থত থাকিল, কিন্তু ত্ৰফিম নৰিয়া পৰাত মই তেওঁক মিলীতত থৈ আহিলো।
+\v 21 তুমি জাৰ কালিৰ আগেয়ে আহিবলৈ যত্ন কৰিবা। উবুল, পূদেন্ত, লীন, ক্লৌদিয়া ভনী আৰু সকলো ভায়ে তোমাক মঙ্গলবাদ কৰিছে।
+\p
+\v 22 প্ৰভু তোমাৰ আত্মাৰ লগত থাকক। তোমালোকৰ সৈতে তেওঁৰ অনুগ্ৰহ থাকক। আমেন৷

57-TIT.usfm

@@ -0,0 +1,80 @@
+\id TIT
+\ide UTF-8
+\h তীতৰ প্ৰতি পত্ৰ
+\toc1 তীতৰ প্ৰতি পত্ৰ
+\toc2 তীতৰ প্ৰতি পত্ৰ
+\toc3 tit
+\mt1 তীতৰ প্ৰতি পত্ৰ
+\c 1
+\p
+\v 1 মই পৌল, ঈশ্বৰৰ দাস আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ নিযুক্ত পাঁচনি; ঈশ্বৰৰ মনোনীত লোকৰ বিশ্বাস সুদৃঢ় কৰিবলৈ আৰু ঐশ্বৰিক আচৰণৰ সত্যৰ জ্ঞান প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ মই সহায় কৰো৷
+\v 2 সেই অনন্ত জীৱনৰ  \f + \ft যো 5:9-11  \f* আশাত আমাৰ এই বিশ্বাস আৰু জ্ঞান লাভ হয়৷ অনাদি কালৰ পূৰ্বেই মিছা নোকোৱা ঈশ্বৰে এই জীৱন দিয়াৰ প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল৷
+\v 3 ঈশ্বৰে তেওঁৰ বাক্য উচিত সময়ত প্রচাৰ কৰাৰ দ্বাৰাই প্ৰকাশ কৰিলে৷ ঈশ্বৰে সেই কাৰ্যৰ ভাৰ মোৰ হাতত তুলি দিলে আৰু আমাৰ ত্ৰাণকৰ্তা ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা অনুসাৰে মই সেই বাক্য প্ৰচাৰ কৰো৷
+\p
+\v 4 সাধৰণ বিশ্বাসৰ দৰে যথার্থ পুত্ৰ তীতৰ সমীপলৈ। পিতৃ ঈশ্বৰ আৰু আমাৰ ত্ৰাণকর্তা খ্ৰীষ্ট যীচুৰ পৰা অনুগ্ৰহ, দয়া আৰু শান্তি তোমালৈ হওক।
+\p
+\v 5 অসম্পূৰ্ণ কার্যবোৰ সম্পূর্ণ কৰিবলৈ আৰু মোৰ আদেশ অনুসাৰে নগৰে নগৰে পৰিচাৰকক নিযুক্ত কৰিবলৈকো, ক্ৰীতী দ্বীপত মই তোমাক থৈ আহিলো।
+\p
+\v 6 যি জন নিৰ্দোষী, এগৰাকী মহিলাৰ স্বামী, যি জনৰ সন্তান সকল বিশ্বাসী আৰু দুষ্ট বা অবাধ্য বুলি পৰিচিত নহয়, তেনে ব্যক্তিক পৰিচাৰক ৰূপে গণ্য কৰিবা।  \f + \ft তী 3: 2-9  \f*
+\v 7 অধ্যক্ষকৰ বাবে এয়ে প্ৰয়োজনীয়, যিহেতু তেওঁ ঈশ্বৰৰ লোক সকলৰ পৰিচাৰক; সেয়েহে, তেওঁ নিষ্কলংক হোৱা উচিত৷ তেওঁ অহংকাৰী, অলপতে ক্ৰোধী, মদপী, প্ৰহাৰক আৰু কুচ্ছিত লাভ বিচৰা হব নালাগে৷
+\p
+\v 8 কিন্তু অতিথি সেৱক, সাধুক প্ৰেম কৰোতা, বিবেচক, ন্যায় কৰোতা, পবিত্ৰ আৰু আত্মসংযমী হোৱা উচিত৷
+\v 9 আৰু নিৰাময় শিক্ষাত আশ্বাস দিবলৈ আৰু আপত্তি দৰ্শোৱা সকলক অনুযোগ কৰিবলৈ সমর্থ হবৰ কাৰণে, উপদেশৰ অনুৰূপ বিশ্বাসযোগ্য বাক্যত আসক্ত হোৱা উচিত।
+\p
+\v 10 কিয়নো বিশেষকৈ চুন্নৎ হোৱা লোক সকলৰ মাজত অনর্থক বাক্য কওঁতা, শৃংখলাহীন, প্ৰবঞ্চনা কৰোতা আৰু অনেক অবাধ্য লোক আছে৷
+\v 11 তেওঁলোকৰ মুখ বন্ধ কৰা আৱশ্যক; তেওঁলোক এনেকুৱা মানুহ যে, কুচ্ছিত লাভৰ কাৰণে তেওঁলোকে অনুচিত শিক্ষা দি কোনো কোনো পৰিয়ালৰ সকলোকে বিনষ্ট কৰে।
+\p
+\v 12 তেওঁলোকৰ এজন স্বদেশীয় ভাববাদীয়ে কৈছে, যে “ক্ৰীতীৰ মানুহবোৰ মিছলীয়া, বেয়া, হিংসুক জন্তু আৰু এলেহুৱা আৰু খকুৱা।”
+\v 13 এই সাক্ষ্য সঁচা। তেওঁলোক যেন বিশ্বাসত নিৰাময় হয়, এই কাৰণে তুমি তেওঁলোকক কঠোৰ অনুযোগ কৰিবা।
+\p
+\v 14 যিহূদী সকলৰ আখ্যানবোৰত আৰু সত্যৰ পৰা বিমুখ হোৱা মানুহবোৰৰ আদেশলৈ মন দি সময়ৰ অপব্যৱহাৰ নকৰিবা৷
+\p
+\v 15 নিৰ্মল সকলৰ বাবে সকলোৱেই শুচি; কিন্তু কলুষিত আৰু অবিশ্বাসী সকলৰ বাবে একোৱেই শুচি নহয়৷ বৰং তেওঁলোকৰ মন আৰু বিবেক, এই উভয়ে কলুষিত।
+\v 16 ঈশ্বৰক জানো বুলি তেওঁলোকে মুখেৰে স্বীকাৰ কৰে, কিন্তু কার্যত অস্বীকাৰ কৰে৷   \f + \ft যিহি 33: 30-32; মথি 15:8; 2 তী 3:5; 1 যো 4:20  \f* তেওঁলোক ঘিণলগীয়া, আজ্ঞা নমনা আৰু সকলো সৎকর্মৰ বাবে অনুপযোগী।
+\c 2
+\p
+\v 1 কিন্তু তুমি নিৰাময় শিক্ষাৰ সৈতে উপযুক্ত কথা কবা৷
+\v 2 বৃদ্ধসকল যেন পৰিমিত ভোগী, ধীৰ, বিবেচক, বিশ্বাসত গভীৰ, প্ৰেমত আৰু ধৈর্যত নিৰাময় হয়৷
+\p
+\v 3 সেই দৰে বৃদ্ধা মহিলা সকলও যেন সকলো সময়তে পবিত্ৰ লোক সকলৰ দৰে আচাৰ-ব্যৱহাৰ দেখুৱায় আৰু অপবাদিকা বা বহু দ্ৰাক্ষাৰসৰ দাসী নহয়৷ যি যি উত্তম, সেই শিক্ষা তেওঁলোকক দিয়া৷
+\v 4 ইয়াৰ দ্বাৰা যুৱতী সকলক তেওঁলোকে শিক্ষা দিয়ক, তেওঁলোক যাতে চিন্তাধাৰাত সুস্হিৰ হয়, পতিক প্ৰেম কৰোতা আৰু সন্তান-প্ৰিয়া হবলৈ উৎসাহিত হয়, এইদৰে বিবেচক হবলৈ,
+\v 5 নিৰ্দোষী, ঘৰ-ধৰোতা, সৎ স্বভাৱৰ, আৰু নিজ নিজ স্বামীৰ বশীভুত হবলৈ শিকাই বুজাই সুবুদ্ধি কৰি তুলিবৰ বাবে তেওঁলোকে শিক্ষা দিয়ক, যাতে ঈশ্বৰৰ বাক্য নিন্দিত নহয়৷
+\p
+\v 6 সেই দৰে যুৱক সকলকো সুবোধ হবলৈ উদগোৱা৷
+\v 7 নিজে সকলো বিষয়তে সৎকর্মৰ আর্হি হৈ, শিক্ষা দিওঁতে শুদ্ধ, ধীৰ আৰু অনিন্দনীয় হৈ নিৰাময় বাক্য প্ৰকাশ কৰিবা;
+\v 8 তেতিয়া বিৰোধী মানুহে আমাৰ বিষয়ে কোনো কুকথা কবলৈ নোপোৱাত, লাজ পাব।
+\p
+\v 9 দাস সকলে সকলো বিষয়ত তেওঁলোকৰ প্ৰভু সকলৰ আজ্ঞাধীন হোৱা উচিত৷ তেওঁলোকৰ প্ৰতি সন্তোষদায়ক হোৱা উচিত, কিন্তু উত্তৰা-উত্তৰি নকৰি
+\v 10 আৰু হাত লৰ নহৈ, বৰং সকলোতে উত্তম বিশ্বস্ততা দেখুৱাবৰ বাবে তেওঁলোকক উদগোৱা, তাতে আমাৰ ত্ৰাণকর্তা ঈশ্বৰৰ শিক্ষাই সকলো বিষয়তে তেওঁলোকক ভূষিত কৰক৷  \f + \ft মথি 5:16; ফিলি 2:15; 1 পি 2:9  \f*
+\p
+\v 11 কিয়নো সকলো মানুহলৈ পৰিত্ৰাণ অনা ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহ প্ৰকাশিত হ’ল;
+\v 12 আৰু আমি ভক্তি লঙ্ঘন আৰু সাংসাৰিক অভিলাষ অস্বীকাৰ কৰি, গম্ভীৰ, ধার্মিক আৰু সৎ ভাবেৰে এই বর্তমান সংসাৰত যেন জীৱন-যাপন কৰিব পাৰো, তাৰ বাবে এই অনুগ্ৰহে আমাক এনে শিক্ষা দিছে।
+\v 13 এতিয়া আমি যেন পৰমধন্য আশা সিদ্ধিৰ অৰ্থে মহান ঈশ্বৰ আৰু ত্ৰাণকর্তা যীচু খ্ৰীষ্টৰ প্ৰতাপৰ আবির্ভাৱৰ বাবে অপেক্ষা কৰি থাকো৷
+\p
+\v 14 আমাক সকলো অধৰ্মৰ পৰা মুক্ত আৰু শুচি কৰিবলৈ যীচুৱে নিজকে উৎসর্গ কৰিলে, যাতে আমি মূল্যৱান ব্যক্তি সকলৰ দৰে সকলো সৎকর্মত উদ্যোগী হওঁ।
+\v 15 তুমি এইবোৰ কথা কৈ সম্পূর্ণ ক্ষমতাৰে উদগোৱা আৰু অনুযোগ কৰিবা; তোমাক হেয়জ্ঞান কৰিবলৈ কাকো নিদিবা।
+\c 3
+\p
+\v 1 তুমি তেওঁলোকক  সোঁৱৰাবা; তেওঁলোকে যেন শাসনকৰ্তা আৰু ক্ষমতা পোৱা লোক সকলৰ বশীভুত হৈ তেওঁলোকৰ আজ্ঞা পালন কৰে, সকলো সৎকর্ম্মত যুগুত থাকে, আৰু
+\v 2 কোনো ব্যক্তিক নিন্দা নকৰি, নির্ব্বিৰোধী আৰু ক্ষান্ত স্বভাৱী হৈ সকলো মানুহৰ প্ৰতি মৃদুভাব প্ৰকাশ কৰে৷
+\p
+\v 3 কিয়নো পূর্বে আমিও নির্ব্বোধ, আজ্ঞা নমনা, ভ্ৰান্ত, নানা বিধ অভিলাষ আৰু সুখভোগৰ দাস্যকৰ্ম্ম কৰা, হিংসা আৰু ঈৰ্ষাত কাল নিওৱা, ঘৃণনীয় আৰু পৰস্পৰে ঘৃণাকাৰী আছিলো।
+\p
+\v 4 কিন্তু যেতিয়া আমাৰ ত্ৰাণকর্তা ঈশ্বৰৰ মধুৰ স্নেহ স্বভাৱ আৰু প্ৰেম প্ৰকাশিত হল,
+\v 5 তেতিয়া আমাৰ ধাৰ্মিকতাৰ কাৰণে নহয়, কিন্তু তেওঁ নিজ দয়া অনুসাৰে নতুন জন্মৰ  \f + \ft যো 3:3, 5  \f* স্নান আৰু পবিত্ৰ আত্মাই নতুন কৰাৰ দ্বাৰাই আমাৰ পৰিত্ৰাণ কৰিলে৷
+\p
+\v 6 তাৰ কাৰণে সেই আত্মা আমাৰ ত্ৰাণকর্তা যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰে আমাৰ ওপৰত বাহুল্য ৰূপে বাকি দিলে,
+\v 7 যাতে তেওঁৰ অনুগ্ৰহত আমি ধার্মিক বুলি গণিত হৈ অনন্ত জীৱনৰ আশা অনুসাৰে উত্তৰাধিকাৰী  \f + \ft পি 1:3-5  \f* হব পাৰো৷
+\p
+\v 8 এই কথা বিশ্বাসযোগ্য৷ ঈশ্ৱৰত বিশ্ৱাস কৰা সকলে যাতে তেওঁলোকৰ সন্মুখত থকা সৎকর্মত লাগি থাকিবলৈ চিন্তা কৰে, তাৰ কাৰণে তোমাক এই আজ্ঞা মই দিছো৷ এইবোৰ কথা সকলো লোকৰ পক্ষে উত্তম আৰু লাভজনক।
+\p
+\v 9 কিন্তু মূঢ় বাদ-বিবাদ, বংশাৱলী বিবাদ আৰু বিধানৰ বিষয়ে বাগযুদ্ধ, এই সকলোৰে পৰা তুমি পৃথকে থাকিবা; কিয়নো সেইবোৰ অনুপকাৰী আৰু অনর্থক।
+\v 10 দলভেদী মানুহক দুই এবাৰ চেতনা দিয়াৰ পাছত তেনেলোকক অগ্ৰাহ্য কৰিবা;
+\v 11 তেনে ধৰণৰ মানুহ যে বিপথগামী আৰু নিজ প্ৰমাণত দোষী হৈ পাপ কৰে, সেই বিষয়ে তুমি জানা।
+\p
+\v 12 মই তোমাৰ তালৈ আর্ত্তিমা বা তুখিকক পঠালো, নীকপলিত মোৰ ওচৰলৈ বেগাই আহিবৰ বাবে তুমি যত্ন কৰিবা; কিয়নো মই সেই ঠাইতে জাৰকালি কটাবলৈ সিদ্ধান্ত ললো।
+\v 13 পণ্ডিত চিনাক আৰু আপল্লোক অতি যত্নেৰে পঠাবা, যাতে তেওঁলোকৰ একোৰে অভাৱ নহয়।
+\p
+\v 14 আমাৰ মানুহবোৰ যেন নিষ্ফল নহয়, তাৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় অভাৱ পুৰণ কৰিবলৈ সৎকর্মত লাগি থাকিবৰ বাবে শিকক।
+\p
+\v 15 মোৰ লগত থকা সকলোৱে তোমাক মঙ্গলবাদ কৰিছে। বিশ্বাসত থাকি আমাক প্ৰেম কৰা সকলোকে মঙ্গলবাদ দিবা। তোমালোকৰ সকলোৰে ওপৰত অনুগ্ৰহ হওক। আমেন৷

58-PHM.usfm

@@ -0,0 +1,43 @@
+\id PHM
+\ide UTF-8
+\h ফিলীমনৰ প্ৰতি পত্ৰ
+\toc1 ফিলীমনৰ প্ৰতি পত্ৰ
+\toc2 ফিলীমনৰ প্ৰতিফিলীমনৰ প্ৰতি পত্ৰ
+\toc3 phm
+\mt1 ফিলীমনৰ প্ৰতি পত্ৰ
+\c 1
+\s ফিলীমনৰ দাস ওনীচিমক প্ৰেমেৰে গ্ৰহণ কৰিবলৈ নিবেদন 
+\p
+\v 1 আমাৰ প্ৰিয় ভাই আৰু সহকৰ্মী ফিলীমনৰ প্রতি, খ্ৰীষ্ট যীচুৰ বন্দীয়াৰ পৌল  \f + \ft ইফি. 3:1, 2  \f* আৰু আমাৰ ভাই তীমথিয়  \f + \ft থিচ. 3:2  \f* ;
+\v 2 আৰু আমাৰ ভনী আপ্পিয়া, সহসেনা আর্খিপ্প আৰু তোমাৰ ঘৰত গোট খোৱা মণ্ডলীৰ প্রতি,
+\v 3 আমাৰ পিতৃ ঈশ্বৰ আৰু প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা অনুগ্রহ আৰু শান্তি কামনা কৰিলো।
+\p
+\v 4 মোৰ প্ৰাৰ্থনাত মই তোমাৰ নাম উল্লেখ কৰি, সদায় মোৰ ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ দিওঁ,
+\v 5 প্রভু যীচুৰ প্রতি তোমাৰ বিশ্বাস আৰু ঈশ্বৰৰ সকলো পবিত্র লোকৰ প্রতি থকা তোমাৰ প্রেমৰ কথা শুনিবলৈ পালো।
+\v 6 তোমাৰ বিশ্বাসৰ সহভাগিতা যেন আমাৰ লগত থকা সকলো উত্তম বিষয়ৰ জ্ঞানত খ্ৰীষ্টৰ অৰ্থে কাৰ্যসাধক হয়, এনে প্ৰাৰ্থনা কৰো।
+\v 7 হে ভাই, তোমাৰ প্রেমত মই অতি আনন্দ আৰু সান্ত্বনা পালো, কিয়নো তোমাৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰৰ পবিত্র লোক সকলৰ হৃদয় পুনৰাই সজীৱ কৰা হ’ল।
+\p
+\v 8 গতিকে যি উচিত সেইটো কৰিবৰ বাবে তোমাক আজ্ঞা দিবলৈ যীচু খ্রীষ্টত মোৰ সাহস আছে,
+\v 9 তথাপি মই তোমাক, তোমাৰ প্ৰেমৰ কাৰণে ইয়াৰ পৰিবর্তে অনুৰূধ কৰো। মই পৌল, বৃদ্ধ হৈছো আৰু এতিয়া খ্রীষ্ট যীচুৰ কাৰণে মই বন্দী।
+\p
+\v 10 মোৰ বন্দী অৱস্থাত জন্মা  \f + \ft কৰি 4:15  \f* পুত্র ওনীচিমৰ প্রসংগত মই তোমাক অনুৰোধ কৰো;
+\v 11 তেওঁ আগেয়ে তোমাৰ অনুপকাৰী আছিল, কিন্তু এতিয়া তোমাৰ আৰু মোৰ বাবেও উপকাৰী হ’ল।
+\v 12 যি জন মোৰ প্ৰাণৰ প্ৰিয়, তেওঁকেই মই তোমাৰ ওচৰলৈ উভতাই পঠালো।
+\v 13 শুভবাৰ্তাৰ কাৰণে হোৱা মোৰ বন্ধনত, তোমাৰ সলনি তেওঁ যেন মোৰ পৰিচৰ্যা কৰে, এই কাৰণে মই তেওঁক লগত ৰাখিব খুজিছিলো৷
+\p
+\v 14 কিন্তু তোমাৰ অনুমতি অবিহনে মই একো কৰিবলৈ আৱশ্যক নেদেখিলো, সেয়েহে তোমাৰ সৎ গুণ উপায়ন্তৰ হৈ কৰা নহওক, কিন্তু স্বইচ্ছাৰে হওক।
+\v 15 সম্ভৱত: তেওঁক চিৰকাল পাবৰ বাবে, তোমাৰ পৰা কিছু সময়ৰ কাৰণে পৃথক কৰা হৈছিল।
+\v 16 এজন দাসৰ দৰে নহয়, কিন্তু দাসতকৈ শ্রেষ্ঠ, বিশেষকৈ মোৰ বাবে এজন প্রিয় ভাইৰ দৰে; মাংস  \f + \ft অৰ্থাৎ সাধাৰণ মানুহৰ দৰে  \f* আৰু প্রভু উভয়তে তোমালৈ অধিক প্রিয়।
+\p
+\v 17 যদি তুমি মোক সহভাগী  \f + \ft কৰি 8:23  \f* বুলি গণ্য কৰা তেনেহলে মোৰ তুল্য বুলি তেওঁক গ্ৰহণ কৰিবা।
+\v 18 আৰু তেওঁ যদি তোমাক কিবা অন্যায় কৰিলে বা ধৰুৱা হৈছে, তেনেহলে তাক মোৰ বুলিয়েই গণনা কৰিবা।
+\v 19 মই পৌল, নিজ মনৰ সৈতে নিজ হাতে লিখিলো, মই পৰিশোধ কৰিম। তোমাৰ জীৱনৰ কাৰণে তুমি যে মোৰ ওচৰত ঋণী, সেই বিষয়ে মই নকওঁ।
+\v 20 হয় ভাই, প্রভুত মোক আনন্দিত হবলৈ দিয়া আৰু খ্রীষ্টত মোৰ প্ৰাণ পুনৰ সতেজ কৰা।
+\p
+\v 21 তোমাৰ আনুগত্যতাত আত্মবিশ্বাস  \f + \ft কৰি 2:3  \f* আছে, সেয়েহে মই তোমালৈ লিখিলো  \f + \ft প্ৰায় 60 খ্ৰী. পাছত লিখা  \f* , তুমি মই কোৱাতকৈও অধিক কৰিবা বুলি জানিছো।
+\v 22 কিন্তু সেই একে সময়তে, মোলৈ এটা থকা ঠাই যুগুত কৰি ৰাখিবা  \f + \ft ফিলি. 1:25, 26  \f* ; মই আশা কৰো তোমালোকৰ প্ৰাৰ্থনাৰ দ্বাৰাই মই তোমালোকৰ ওচৰলৈ আহিবলৈ অনুমতি পালো  \f + \ft ফিলি. 2:24  \f* ।
+\p
+\v 23 খ্ৰীষ্ট যীচুৰ সম্বন্ধে মোৰ লগৰ বন্দীয়াৰ ইপাফ্ৰাই  \f + \ft কল. 1:7  \f* তোমাক মঙ্গলবাদ কৰিছে;
+\v 24 আৰু মাৰ্ক, আৰিষ্টাৰ্খ, দীমা আৰু লূক, মোৰ এই সহকাৰী সকলেও মঙ্গলবাদ কৰিছে।
+\p
+\v 25 আমাৰ  \f + \ft গালা. 6:18  \f* প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ অনুগ্ৰহ তোমালোকৰ আত্মাৰ লগত থাকক। আমেন।

59-HEB.usfm

@@ -0,0 +1,508 @@
+\id HEB
+\ide UTF-8
+\h ইব্ৰীসকলৰ প্ৰতি প
+\toc1 ইব্ৰীসকলৰ প্ৰতি প
+\toc2 ইব্ৰীসকলৰ প্ৰতি পইব্ৰীসকলৰ প্ৰতি পত্ৰ
+\toc3 heb
+\mt1 ইব্ৰীসকলৰ প্ৰতি প
+\c 1
+\s যীচু স্বৰ্গৰ দূতসকলতকৈ মহান 
+\p
+\v 1 পূৰ্বকালত ঈশ্বৰে ভাববাদীসকলৰ মাধ্যমেদি বহু বাৰ নানাভাৱে আমাৰ পূর্বপুৰুষ সকলক কথা কৈছিল।
+\v 2 কিন্তু এতিয়া এই শেষৰ দিনবোৰত ঈশ্বৰে তেওঁৰ পুত্রৰ দ্বাৰাই আমাৰ লগত কথা কলে; ঈশ্বৰে সেই পুত্ৰকেই সকলোৰে উত্তৰাধিকাৰী হবলৈ নিযুক্ত কৰিলে আৰু তেওঁৰ যোগেদি বিশ্ব ব্রহ্মাণ্ড খনো সৃষ্টি কৰিলে।
+\v 3 সেই পুত্ৰ ঈশ্বৰৰ গৌৰৱময় পোহৰ৷ ঈশ্বৰৰ সকলো গুণৰ পূর্ণ প্রতিবিম্ব; পুত্রই ঈশ্বৰৰ পৰাক্ৰম বাক্যৰ দ্বাৰা সকলো ধৰি ৰাখিছে। সেই পুত্রই সকলো মানুহক পাপৰ পৰা শুচি কৰিলে আৰু তাৰ পাছত স্বর্গত ঈশ্বৰৰ মহিমাৰ সোঁ হাতে ওখ সিংহাসনত বহিল।
+\p
+\v 4 ঈশ্বৰে তেওঁৰ পুত্রক যি নাম দিলে, সেই নাম যেনেকৈ স্বৰ্গৰ দূত সকলৰ নামতকৈ অধিক উত্তম, তেনেকৈ তেওঁ স্বর্গৰ দূত সকলৰ তুলনাত অনেক মহান হৈ উঠিল।
+\p
+\v 5 কাৰণ, ঈশ্বৰে কেতিয়াবা সেই স্বর্গৰ দূত সকলৰ মাজত কোনো এজনক কৈছিল নে যে,
+\q1 “তুমি মোৰ পুত্ৰ; আজি মই তোমাৰ পিতৃ হলো?”  \f + \ft গীত 2:7  \f* বা পুনৰ, তেওঁ কেতিয়াবা তেওঁলোকক কৈছিল নেকি যে, “মই তেওঁৰ পিতৃ আৰু তেওঁ মোৰ পুত্ৰ হব?”  \f + \ft চমূৱেল 7:14  \f*
+\p
+\v 6 দুনাই, ঈশ্বৰে যেতিয়া সেই প্রথমে জন্মা জনক জগতলৈ আনিলে, তেতিয়া তেওঁ কলে,
+\q1 “ঈশ্বৰৰ সমস্ত দূত সকলে তেওঁৰ আৰাধনা কৰক।”
+\v 7 স্বর্গৰ দূত সকলৰ বিষয়ে ঈশ্বৰে কৈছে,
+\q1 “তেওঁ নিজৰ দুত সকলক বায়ুৰূপে আৰু নিজৰ
+\q1 সেৱক সকলক অগ্নিশিখা ৰূপে তৈয়াৰ কৰে।”  \f + \ft গীত 104:4  \f*
+\p
+\v 8 কিন্তু পুত্ৰৰ বিষয়ে ঈশ্বৰে কলে,
+\q1 “হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ সিংহাসন চিৰকাল স্থায়ী,
+\q1 তোমাৰ ৰাজ্যৰ শাসন, ন্যায়ৰ শাসন।
+\p
+\v 9 তুমি ধাৰ্মিকতাক প্ৰেম কৰিলা আৰু দুৰাচাৰীক ঘিণ কৰিলা; এই কাৰণে ঈশ্বৰে, তোমাৰ ঈশ্বৰে তোমাৰ সঙ্গী সকলতকৈ তোমাক অধিক আনন্দ ৰূপ তেলেৰে অভিষিক্ত কৰিলে।”  \f + \ft গীত 45:6-7  \f*
+\p
+\v 10 “হে প্ৰভু, তুমি আদিতে পৃথিৱীৰ ভিত্তিমূল স্থাপন কৰিলা। আকাশ মণ্ডলো তোমাৰ হাতৰ কৰ্ম৷
+\p
+\v 11 সেইবোৰ ধ্বংস হৈ যাব; কিন্তু তুমি নিত্য; সেই সকলো কাপোৰৰ দৰে পুৰণি হৈ যাব।
+\p
+\v 12 তুমি চাদৰৰ দৰে সেইবোৰক নুৰিয়াবা, কাপোৰৰ দৰে সেইবোৰ সলোৱা হব, কিন্তু তুমি হলে সদায় একে আছা আৰু তোমাৰ বছৰবোৰৰ কেতিয়াও শেষ নহব।”  \f + \ft গীত 102:25-27  \f*
+\p
+\v 13 কিন্তু ঈশ্বৰে স্বর্গৰ দূত সকলৰ মাজৰ কোনো জনক কেতিয়াবা এই কথা কৈছে নে যে,
+\q1 “মই তোমাৰ শত্ৰুবোৰক তোমাৰ ভৰি-পীৰা
+\q1 নকৰোঁমানে, তুমি মোৰ সোঁ হাতে বহি থাকা?”  \f + \ft গীত 110:1  \f*
+\p
+\v 14 সকলো স্বর্গৰ দূতেই জানো সেৱাকাৰী আত্মা নহয়? মোৰ আৰাধনা কৰিবলৈ আৰু পৰিত্রাণৰ অধিকাৰী হবলৈ উদ্যত হোৱা সকলৰ পৰিচর্যাৰ কাৰণেই জানো তেওঁলোকক পঠোৱা হোৱা নাই?
+\c 2
+\s পাপৰ উদ্ধাৰৰ বিষয়ে সতর্ক কৰা 
+\p
+\v 1 এই কাৰণে আমি শুনা বাক্যত  অধিককৈ মনোযোগ দিয়া উচিত, যাতে আমি ঘাটলৈ নাচাপি, জানোচা ঘাটৰ পৰা কোনো প্ৰকাৰে দূৰলৈ ভটিয়াই নাযাওঁ।
+\v 2 কিয়নো যি বাক্য স্বর্গৰ দূত সকলৰ দ্বাৰাই কোৱা হৈছিল, সেই বাক্য সত্য বুলি প্রমাণিত হ’ল; পাপ-আচৰণ কৰা আৰু ঈশ্বৰৰ আদেশ অমান্য কৰা প্রত্যেকেই ন্যায়ৰ শাস্তি যোগ্যৰূপে পালে।
+\v 3 তেনেহলে এনে এক মহৎ পৰিত্ৰাণ অগ্রাহ্য কৰিলে আমি কেনেকৈ ৰক্ষা পাব পাৰোঁ? এই উদ্ধাৰৰ কথা প্ৰথমে প্ৰভুৰ দ্বাৰাই ঘোষণা কৰা হৈছিল আৰু যি সকলে শুনিলে, তেওঁলোকে আমাৰ ওচৰত সেই উদ্ধাৰৰ সত্যতা প্রমাণ কৰিলে।
+\v 4 ঈশ্বৰে নানা চিন, অদ্ভুত লক্ষণ, অনেক পৰাক্ৰম কাৰ্য আৰু নিজৰ ইচ্ছা অনুসাৰে পবিত্ৰ আত্মাৰ নানা বৰদানৰ দ্বাৰা এই বিষয়ে সাক্ষ্য প্রদান কৰিলে।
+\s যীচুৱে পাপৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰে 
+\p
+\v 5 আমি যি ভাবী জগতৰ বিষয়ে কথা কৈছো, সেই বিষয় ঈশ্বৰে স্বর্গৰ দূত সকলৰ অধীনত ৰখা নাই।
+\v 6 কিন্তু ইয়াৰ পৰিবর্তে, কোনো এজনে কোনো এঠাইত এই সাক্ষ্য দি কৈছে,
+\q1 “মানুহনো কি, তুমি যে তেওঁক সোঁৱৰণ কৰা? অথবা
+\q1 মানুহৰ সন্তানেই বা কি, তুমি যে তেওঁলৈ দৃষ্টি কৰা?
+\q1
+\v 7 তুমি স্বর্গৰ দূত সকলতকৈ মানুহক অলপহে সৰু কৰিলা;
+\q1 কিন্তু তুমি তেওঁকেই মহিমা আৰু সন্মানৰ মুকুটেৰে
+\q1 বিভূষিত কৰিলা;
+\q1
+\v 8 আৰু সকলো বস্তু তুমি তেওঁৰ ভৰিৰ তলত ৰাখিলা।”  \f + \ft গীত 8:4-6  \f* কিয়নো ঈশ্বৰে সকলোকে মানুহৰ অধীন কৰিলে। তেওঁৰ কর্ত্তৃত্বৰ বাহিৰত তেওঁ একোৱেই নাৰাখিলে। অৱশ্যে আমি এতিয়ালৈকে সকলো তেওঁৰ অধীনত দেখা নাই।
+\v 9 তথাপি আমি যীচুক দেখিছো, যি জনক অলপ সময়ৰ কাৰণে স্বর্গৰ দূত সকলতকৈ অলপহে সৰু কৰা হৈছিল; তেওঁ দুখভোগ কৰি মৃত্যু বৰণ কৰাৰ কাৰণে তেওঁক মহিমা আৰু সন্মানৰ ৰাজমুকুট পিন্ধোৱা হ’ল। সেয়েহে, ঈশ্বৰৰ অনুগ্রহত প্রত্যেক মানুহৰ বাবে যীচুৱে মৃত্যুৰ আস্বাদ ললে।
+\p
+\v 10 সকলো ঈশ্বৰৰ কাৰণে আৰু সকলো তেওঁৰ যোগেদি হ’ল। সেই বাবে অনেক সন্তানক ঈশ্বৰে গৌৰৱৰ ভাগী কৰাৰ উদ্দেশ্যেৰে আৰু তেওঁলোকৰ পৰিত্রাণৰ অর্থে যীচুক কষ্ট ভোগৰ মাজেদি সিদ্ধ কৰি তোলা কার্য ঈশ্বৰৰ সঠিক কার্য আছিল।
+\v 11 যি জনে পবিত্ৰ কৰে আৰু যি সকলক পবিত্ৰ কৰা হয়, সেই সকলোৱে একে জন ঈশ্বৰৰ পৰিয়ালৰ লোক। সেই কাৰণে যি জনে পবিত্র কৰে সেই যীচুৱে লোক সকলক ভাই বুলি মাতিবলৈ তেওঁ লাজ নাপায়।
+\v 12 যীচুৱে কৈছে,
+\q1 “মোৰ ভাই সকলৰ আগত মই তোমাৰ নাম প্ৰচাৰ
+\q1 কৰিম, সহভাগীতাৰ মাজত তোমাৰ গুণ কীৰ্ত্তন কৰিম।”  \f + \ft গীত 22:22  \f*
+\p
+\v 13 তেওঁ আকৌ কৈছে,
+\q1 “মই তেওঁতহে ভাৰসা কৰিম।”  \f + \ft যিচয়া 8:17  \f*
+\q1 তেওঁ পুনৰাই ইয়াকো কৈছে,
+\q1 “চোৱা, এইয়া মই আছো, আৰু ঈশ্বৰে মোক দিয়া সন্তান সকল মোৰে সৈতে আছে।”  \f + \ft যিচয়া 8:18  \f*
+\p
+\v 14 ঈশ্বৰৰ সেই সকলো সন্তান তেজ আৰু মাংসৰ মানুহ। সেয়েহে যীচুৱে নিজেও সেই সন্তান সকলৰ দৰে এই উভয়ৰ সহভাগী হ’ল, যাতে মৃত্যুৰ মাধ্যমেদি মৃত্যুৰ ক্ষমতা যাৰ হাতত আছে, সেই চয়তানক শক্তিহীন কৰিব পাৰে, আৰু
+\v 15 মৃত্যুৰ ভয়ত যি সকলে গোটেই জীৱন দাসত্বত কটাইছিল, তেওঁলোকক মুক্ত কৰিব পাৰে।
+\p
+\v 16 বাস্তৱিক এই কথা নিশ্চিত যে, যীচুৱে স্বর্গৰ দূত সকলক সহায় কৰা নাই, কিন্তু তাৰ পৰিৱর্তে আব্ৰাহামৰ বংশধৰ সকলকহে সহায় কৰিছে।
+\v 17 সেই বাবেই যীচু সকলো দিশৰ পৰা তেওঁৰ ভাই সকলৰ দৰে হোৱাৰ প্রয়োজন আছিল, যাতে ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে তেওঁ এজন দয়ালু আৰু বিশ্বস্ত মহা পুৰোহিত হব পাৰে আৰু মানুহে পাপৰ পৰা ক্ষমা পাব পাৰে।
+\v 18 কিয়নো যীচুৱে নিজে পৰীক্ষা আৰু দুখভোগৰ মাজেদি গৈছিল, সেই বাবে যি সকল লোক পৰীক্ষাৰ সন্মুখীন হয়, তেওঁলোকক তেওঁ সহায় কৰিব পাৰে।
+\c 3
+\s যীচু মোচিতকৈ মহান 
+\p
+\v 1 এই কাৰণে, হে স্বৰ্গীয় আমন্ত্ৰণৰ সহভাগী পবিত্ৰ ভাই সকল, তোমালোকে যীচুলৈ মনোযোগ কৰা।  আমি স্বীকাৰ কৰা ঈশ্বৰৰ তেওঁ পাঁচনি আৰু সেই মহা পুৰোহিত।
+\v 2 ঈশ্বৰৰ পৰিয়ালৰ সমস্ত লোক সকলৰ প্রতি মোচি যেনেকৈ বিশ্বাসী আছিল, তেনেকৈ যীচু নিজেও তেওঁক নিযুক্ত কৰা ঈশ্বৰৰ প্রতি বিশ্বসী আছিল।
+\v 3 কোনো লোকে যেতিয়া গৃহ নির্মাণ কৰে, তেতিয়া গৃহতকৈ গৃহ নির্মাতাৰ মৰ্যদা যেনেকৈ অধিক হয়, সেইদৰে, ঈশ্বৰে যীচুক মোচিতকৈ অধিক গৌৰৱৰ যোগ্য পাত্র ৰূপে গণিত কৰিলে;
+\v 4 কাৰণ প্ৰত্যেক গৃহ কোনো জনৰ দ্বাৰাই নির্মাণ কৰা হয়, কিন্তু যি জনে সকলোকে নির্মাণ কৰিলে, তেওঁ ঈশ্বৰ।
+\v 5 মোচি সঁচাকৈয়ে ঈশ্বৰৰ সমস্ত গৃহৰ সেৱক ৰূপে বিশ্বাসী আছিল। ভৱিষ্যতত যি যি কোৱা হব, সেই সকলোৰে সম্বন্ধে মোচিয়ে সাক্ষ্য দি আছিল,
+\v 6 কিন্তু পুত্র হিচাপে খ্রীষ্ট হৈছে ঈশ্বৰৰ সেই গৃহৰ কর্তা। যদিহে আমি আমাৰ নিশ্চিত আশাৰ সম্পর্কে সাহস আৰু গর্ব দৃঢ়কৈ ধৰি ৰাখো, তেনেহলে ঈশ্বৰৰ গৃহ আমি বিশ্বাসী সকলেই হওঁ।
+\s অবিশ্বাসৰ বিষয়ে সতর্ক কৰা 
+\p
+\v 7 এই কাৰণে পবিত্ৰ আত্মাই যেনেকৈ কৈছে:
+\q1 “আজি যদি তোমালোকে ঈশ্বৰৰ মাত শুনিবলৈ পোৱা,
+\q1
+\v 8 তেনেহলে তোমালোকৰ হৃদয়বোৰ কঠিন নকৰিবা,
+\q1 যেনেকৈ ইস্ৰায়েলীয়া সকলে বিদ্রোহৰ দিনত কৰিছিল,
+\q1 মৰু প্রান্তত সেই সময়ত পৰীক্ষা কৰাৰ দৰে নকৰিবা।
+\q1
+\v 9 তাত তোমালোকৰ ওপৰ পুৰুষ সকল চল্লিশ বছৰ ধৰি মোৰ কার্যবোৰ দেখিছিল,
+\q1 তথাপি তেওঁলোকে মোক পৰীক্ষা কৰাৰ দ্বাৰাই বিদ্রোহ কৰিছিল,
+\q1
+\v 10 গতিকে, মই এই জাতিত বিৰক্ত হলো,
+\q1 মই কলো, এওঁলোক সদায় ভ্ৰান্ত হৃদয়ৰ লোক;
+\q1 তেওঁলোকে মোৰ পথ নাজানিলে;
+\q1
+\v 11 তাতে মই ক্রুদ্ধ হৈ এই শপত খালো, ‘এওঁলোক মোৰ বিশ্ৰামত সোমাবলৈ নাপাব।”  \f + \ft গীত 95:7-11  \f*
+\p
+\v 12 ভাই সকল, তোমালোকে সতর্কতাৰে চলিবা যাতে, কেনেবাকৈ জীৱনময় ঈশ্বৰৰ পৰা খহি পৰিবলৈ তোমালোকৰ মাজত কোনো এজনৰো অবিশ্বাসী দুষ্ট হৃদয় নহয়।
+\v 13 যি সময়লৈকে ‘আজি’ বোলা সময় আছে, সেই সময়লৈ তোমালোকে প্রতিদিনে এজনে আন জনক উৎসাহ দিয়া, তাতে তোমালোকৰ কোনো এজনৰ হৃদয় পাপৰ ছলনাত পৰি কঠিন নহওক।
+\v 14 আৰম্ভণীতে খ্রীষ্টত আমাৰ যি বিশ্বাস আছিল, যদি শেষলৈকে আমি সেই বিশ্বাসত নিশ্চিত হৈ থাকো, তেনেহলে আমি খ্ৰীষ্টৰ সহভাগী;
+\v 15 এই বিষয়ে ইয়াকে কোৱা হৈছে,
+\q1 “আজি যদি তোমালোকে তেওঁৰ মাত শুনিবলৈ পোৱা,
+\q1 তেনেহলে তোমালোকৰ হৃদয় কঠিন নকৰিবা,
+\q1 যেনেকৈ ইস্ৰায়েলী সকলে সেই বিদ্ৰোহৰ দিনত কৰিছিল।”  \f + \ft গীত 95:95:7-8  \f*
+\p
+\v 16 কোনে ঈশ্বৰৰ মাত শুনাৰ পাছতো তেওঁৰ বিৰুদ্ধে বিদ্রোহ কৰিছিল? তেওঁলোক সেই সকল লোকেই নহয় নে, যি সকলক মোচিয়ে মিচৰ দেশৰ পৰা বাহিৰ কৰি লৈ আহিছিল?
+\v 17 ঈশ্বৰে চল্লিশ বছৰ ধৰি কাৰ ওপৰতেই বা ক্রুদ্ধ আছিল, সেই লোক সকলৰ ওপৰতে নহয় নে, যি সকলে পাপ কৰিছিল আৰু যি সকলৰ মৃতদেহ মৰু প্রান্তত পৰি আছিল?
+\v 18 ঈশ্বৰে কাৰ বিৰুদ্ধে বা শপত খাই কৈছিল, “এওঁলোকে মোৰ বিশ্ৰামত সোমাবলৈ নাপাব?” যি সকল অবাধ্য, তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে নহয় নে?
+\v 19 ইয়াতে আমি দেখো যে, অবিশ্বাসৰ কাৰণেই তেওঁলোক সোমাব নোৱাৰিলে।
+\c 4
+\s ঈশ্বৰৰ লোক সকলৰ বাবে বিশ্রাম 
+\p
+\v 1 এতেকে, আমি সতর্ক হোৱা উচিত যাতে তোমালোকৰ মাজৰ কোনো ব্যক্তিকে ঈশ্বৰৰ বিশ্রামত সোমোৱাৰ যি প্ৰতিজ্ঞা, সেই প্রতিজ্ঞাত যেন অযোগ্য দেখা নাযায়।
+\v 2 ইস্ৰায়েলৰ লোক সকলৰ আগত যেনেকৈ ঈশ্বৰৰ বিশ্রামৰ বিষয়ে শুভবার্তা ঘোষণা কৰা হৈছিল, তেনেকৈ আমাৰ আগতো কৰা হৈছে। কিন্তু, সেই শুভবাৰ্তাৰ শিক্ষা শুনিও তেওঁলোকৰ কোনো লাভ নহল; কাৰণ তেওঁলোকে সেইবোৰ শুনি বিশ্বাসেৰে গ্রহণ নকৰিলে।
+\v 3 আমি যি সকলে বিশ্বাস কৰিছো, আমিয়েই সেই বিশ্ৰামত প্রৱেশ কৰিবলৈ সক্ষম; যি দৰে কোৱা হৈছে:
+\q1 “মই ক্রুদ্ধ হৈ শপত খালো,
+\q1 এওঁলোকে মোৰ বিশ্ৰামত
+\q1 সোমাবলৈ নাপাব।”  \f + \ft গীত 95:11  \f* যদিও ঈশ্বৰে এইদৰে কৈছিল, কিন্তু প্ৰকৃততে, তেওঁৰ সৃষ্টি কৰ্য্যৰ সময়ৰে পৰাই তেওঁ তেওঁৰ কাম সমাপ্ত কৰিছিল।
+\v 4 কিয়নো এঠাইত সপ্তম দিনৰ বিষয়ে ঈশ্বৰে কৈছিল,
+\q1 “ঈশ্বৰে সপ্তম দিনা তেওঁৰ সকলো কৰ্মৰ পৰা বিশ্ৰাম কৰিলে।”
+\p
+\v 5 পুনৰায় তেওঁ কৈছে, “এওঁলোক মোৰ
+\q1 বিশ্ৰামত সোমাবলৈ নাপাব।”
+\p
+\v 6 এতেকে, কিছুমান লোকৰ প্রৱেশৰ বাবে এতিয়াও ঈশ্বৰৰ বিশ্রাম  ৰখা আছে।  কিন্তু ঈশ্বৰৰ বিশ্রামৰ শুভবার্তা যি ইস্ৰায়েলী লোক সকলে প্রথমে শুনিছিল, তেওঁলোকৰ অবাধ্যতাৰ কাৰণে তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ বিশ্রামত প্রৱেশ কৰিব নোৱাৰিলে।
+\v 7 সেয়ে ঈশ্বৰে আন এটা বিশেষ দিন স্থিৰ কৰিলে, আৰু সেই দিনটোক  “আজি” বোলা হয়। বহুত দিনৰ পাছত ৰজা দায়ুদৰ যোগেদি তেওঁ এই দিনৰ বিষয়ে পুনৰায় কৈছিল,
+\q1 “আজি যদি তোমালোকে তেওঁৰ মাত শুনিবলৈ পোৱা,
+\q1 তেনেহলে তোমালোকৰ হৃদয় কঠিন নকৰিবা।”  \f + \ft গীত 95:7-8  \f*
+\p
+\v 8 আমি জানো যে যিহোৱাই লোক সকলক ঈশ্বৰে অঙ্গীকাৰ কৰা বিশ্ৰামলৈ নগল তাক আমি জানো, কাৰণ ঈশ্বৰে বিশ্ৰামৰ বাবে আন এটা “আজি” বোলা দিনৰ বিষয়ে কলে। ।
+\v 9 এ ইয়াৰে ইয়াকে বুজাইছে যে ঈশ্বৰৰ লোক সকলৰ বাবে সপ্তম দিনৰ বিশ্ৰামৰ দিন এতিযা আহি আছে।
+\v 10 কিয়নো যেনেকৈ ঈশ্বৰে তেওঁৰ কৰ্ম শেষ কৰি বিশ্রাম কৰিছিল, তেনেকৈ যি কোনোৱে ঈশ্বৰৰ বিশ্ৰামত প্রৱেশ কৰে, তেৱোঁ নিজৰ কৰ্মৰ পৰা বিশ্ৰাম পায়।
+\p
+\v 11 সেই কাৰণে আহক, আমি সেই বিশ্ৰামত সোমাবলৈ যত্ন কৰোঁহক। আমি কোনেও যেন সেই অবাধ্য ইস্ৰায়েলী লোক সকলৰ দৰে অবিশ্বাসৰ পুৰণি আর্হি অনুসৰণ কৰি পতিত নহও।
+\p
+\v 12 কিয়নো ঈশ্বৰৰ বাক্য জীৱনময়, কাৰ্যসাধক আৰু আটাই দুধৰীয়া তৰোৱালতকৈও চোকা। এই বাক্যই প্ৰাণ আৰু আত্মা, গাঠি আৰু মজ্জা এই সকলোকে ভেদ কৰালৈকে বিন্ধোতা, মনৰ ভাৱনা আৰু অভিপ্ৰায়কো বিচাৰ কৰোঁতা।
+\v 13 সৃষ্টিৰ একো বস্তুৱেই ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিৰ অগোচৰ নহয়; তেওঁৰ চকুৰ আগত সকলোৱেই উদং আৰু মুকলি৷ তেওঁৰ ওচৰত আমি অৱশ্যেই হিচাব দিব লাগিব।
+\s যীচু মহাপুৰোহিত 
+\p
+\v 14 স্বৰ্গবোৰৰ মাজেদি যোৱা আমাৰ এজন মহান মহাপুৰোহিত আছে। তেওঁ ঈশ্বৰৰ পুত্র যীচু খ্রীষ্ট। গতিকে আহক, আমি আমাৰ বিশ্বাস দৃঢ়কৈ ধৰি ৰাখোহঁক।
+\v 15 কিয়নো আমাৰ মহাপুৰোহিত এনেকুৱা নহয় যে, তেওঁ আমাৰ দূৰ্বলতাত আমাৰ লগত দুখ উপলব্ধি কৰিব নোৱাৰে; কাৰণ তেওঁ পাপ নকৰাকৈয়ে সকলো বিষয়ত আমাৰ দৰে পৰীক্ষিত হৈছিল।
+\v 16 এতেকে বিশ্বাসেৰে সৈতে অনুগ্রহৰ সিংহাসনৰ ওচৰলৈ আহক, যাতে আমাৰ প্রয়োজনত সহায় হবলৈ আমি দয়া লাভ কৰি অনুগ্রহ পাব পাৰোঁ।
+\c 5
+\s হাৰোণতকৈ যীচুৰ মহত্ব 
+\p
+\v 1 প্ৰতিজন যিহূদী মহাপুৰোহিতক লোক সকলৰ মাজৰ পৰা মনোনীত কৰা হয়। লোক সকলৰ পক্ষ হৈ ঈশ্বৰ বিষয়ক সেৱা কার্যৰ বাবে তেওঁক নিযুক্ত কৰা হয়, যাতে তেওঁ মানুহৰ পাপৰ কাৰণে উপহাৰ আৰু বলিদান উৎসৰ্গ কৰে।
+\v 2 মানুহৰ অজ্ঞতা আৰু ভ্রান্ত অৱস্থাত মহাপুৰোহিত জনে তেওঁলোকৰ প্রতি সহানুভুতিশীল হব পাৰে, যিহেতু তেৱোঁ আন লোক সকলৰ দৰে নিজৰ দুর্বলতাৰ  অধীন।
+\v 3 যেনেকৈ আন লোক সকলৰ পাপৰ কাৰণে তেওঁ বলি উ‌‌ৎসৰ্গ কৰে, তেনেকৈ নিজে দুর্বল হোৱা কাৰণে নিজৰ কাৰণেও তেওঁ সেই বলি উৎসর্গ কৰা আৱশ্যক।
+\p
+\v 4 মহাপুৰোহিত হোৱা সন্মানৰ বিষয় কিন্তু কোনেও এই সন্মান নিজে লব নোৱাৰে।  ঈশ্বৰে যি জনক আমন্ত্রণ কৰে তেৱেঁই সেই সন্মান পায়, যি দৰে হাৰোণক এই কার্যত আমন্ত্রণ কৰা হৈছিল।
+\p
+\v 5 সেইদৰে খ্ৰীষ্টেও মহাপুৰোহিত হৈ নিজে মহিমা লবলৈ নিজকে মনোনীত নকৰিলে। কিন্তু ঈশ্বৰেই তেওঁক কলে,
+\q1 “তুমি মোৰ পুত্ৰ,
+\q1 আজি মই তোমাৰ পিতৃ হলো।”  \f + \ft গীত 2:7  \f*
+\p
+\v 6 সেইদৰে আন এঠাইত কৈছে:
+\q1 “তুমি চিৰকালৰ কাৰণে
+\q1 মল্কিচেদকৰ  \f + \ft মল্কিচেদক: আব্রাহামৰ সময়ত এই নামৰ এজন পুৰোহিত আৰু ৰজা আছিল।  \f* ৰীতি অনুসাৰে হোৱা এজন পুৰোহিত।”  \f + \ft গীত 110:4  \f*
+\p
+\v 7 যীচু যেতিয়া এই জগতত নিজ শৰীৰত বাস কৰিছিল, তেতিয়া যি জনে তেওঁক মৃত্যুৰ হাতৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব পাৰে, সেই ঈশ্বৰৰ ওচৰত চকুলোৰে সৈতে অতিশয় ক্ৰন্দন কৰি অনুৰোধ আৰু প্রার্থনা কৰিছিল। ঈশ্বৰৰ প্রতি থকা ভক্তি ভাবৰ কাৰণে, ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্রার্থনা শুনিলে।
+\v 8 যীচু ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ হোৱা সত্ত্বেও দুখভোগ কৰিছিল আৰু তাৰ মাজেদিয়েই বাধ্যতা হবলৈ শিক্ষা পালে;
+\v 9 এই ভাৱে যীচুৱে মহাপুৰোহিত ৰূপে পূর্ণ সিদ্ধতা লাভ কৰিলে আৰু সেয়ে তেওঁৰ বাধ্য হোৱা সকলোৰে কাৰণে তেওঁ অনন্ত পৰিত্রাণৰ পথ হ’ল;
+\v 10 আৰু মল্কিচেদকৰ ৰীতি অনুসাৰে হোৱা মহাপুৰোহিত বুলি ঈশ্বৰৰ দ্বাৰাই অভিহিত হ’ল।
+\s যীচুত থিৰে থাকিবলৈ আৰু ধাৰ্মিকতাত বৃদ্ধি পাবৰ অৰ্থে যত্ন কৰিবলৈ উদগণি 
+\p
+\v 11 যীচুৰ বিষয়ে আমাৰ অনেক কথা কবলৈ আছে; কিন্তু তোমালোকৰ কাণ গধুৰ হোৱা বাবে সেই বিষয় বুজাবলৈ টান।
+\v 12 ইমান দিনে তোমালোক শিক্ষক হৈ উঠিব লাগিছিল, কিন্তু তাৰ পৰিবর্তে এতিয়াও কোনোৱে যেন পুনৰাই তোমালোকক ঈশ্বৰৰ বচন সমূহৰ আদিকথা ৰূপ বৰ্ণমালা শিকায়, তোমালোকৰ এনে প্ৰয়োজন হৈ পৰিছে। তোমালোক এনেকুৱা মানুহ হলা যে, টান আহাৰ নহয়, গাখীৰহে তোমালোকৰ প্ৰয়োজন হৈ আছে।
+\v 13 কিয়নো যাৰ ভোজন মাথোন গাখীৰ, তেওঁতো এতিয়াও শিশু। ধাৰ্মিকতা সম্বন্ধীয় শিক্ষাত সেই ব্যক্তিৰ কোনো অভিজ্ঞতা নাই।
+\v 14 কিন্তু টান আহাৰ হলে সম্পূৰ্ণ বয়স প্রাপ্ত সকলৰ বাবেহে, অৰ্থাৎ তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ কঠিন শিক্ষাবোৰ বুজি অভ্যাস কৰে; তেওঁলোকে ভুল আৰু শুদ্ধ বিচাৰ কৰাত নিপুণ হৈ ভাল-বেয়া নিৰ্ণয় কৰিবলৈ শিকিছে।
+\c 6
+\p
+\v 1 সেয়ে খ্ৰীষ্টীয় সম্বন্ধীয় যি আদি পাঠবোৰ শিকিলা সেইবোৰতে লাগি থকা আমাৰ অনুচিত। পূৰ্ব্বতে যি মন্দ বিষয় সমূহত আমি জড়িত আছিলো সেই মন্দ বিষয়ৰ পৰা ঘূৰি খ্ৰীষ্টৰ বিশ্বস স্থাপন কৰি যেতিয়া তেওঁতেই জীৱন আৰম্ভন কৰিবলৈ ললো,
+\v 2 তেতিয়া আমাক বাপ্তিস্ম, মানুহৰ ওপৰত হাত থোৱাৰ নিচিনা বিশেষ কাম, মৃত লোকৰ পুনৰুথ্থান আৰু আহিব লগীয়া অনন্ত কালৰ সোধ বিচাৰ আদিৰ দৰে বিষয়বোৰ আমাক শিকোৱা হৈছিল। কিন্তু এতিয়া আমি আধিক পৰিপক্কতাৰ বিষয়ৰ শিক্ষা সমূহলৈ আগ বাঢ়ি যোৱা উচিত।
+\v 3 আৰু ঈশ্বৰে আমাক অনুমতি দিলে আমি এই কাম কৰিম।
+\v 4 যি সকল লোক এবাৰ  পোহৰ প্রাপ্ত হল, স্বৰ্গীয় দানৰ আস্বাদ পালে,  পবিত্ৰ আত্মাৰ সহভাগী হ’ল,
+\v 5 ঈশ্বৰৰ মঙ্গল বচনৰ আস্বাদ পালে, আৰু ভাবী যুগৰ নানা পৰাক্ৰমৰ বিষয়ে জানিলে,
+\v 6 আৰু তেওঁলোক যদি বিশ্বাসৰ পৰা খহি পৰে, তেনেতে তেওঁলোকক নতুনকৈ মন পৰিৱর্তনৰ অর্থে পুনৰায় গঢ় দিয়া অসাধ্য; কাৰণ তেওঁলোকে নিজৰ অর্থে ঈশ্বৰৰ পুত্ৰক পুনৰ ক্ৰুচত দিলে আৰু প্ৰকাশ্য ৰূপে মানুহৰ আগত তেওঁক নিন্দাৰ পাত্ৰ কৰিলে।
+\p
+\v 7 যি মাটিয়ে তাৰ ওপৰত ঘনে ঘনে পৰা বৰষুণ শুহি লয় আৰু সেই মাটি চহাই কাম কৰা সকলৰ কাৰণে সেই মাটিয়ে প্রয়োজনীয় শাক-পাচলি আদি উৎপন্ন কৰে, সেই মাটিয়ে ঈশ্বৰৰ আশীৰ্বাদ পায়।
+\v 8 কিন্তু সেই মাটিয়ে যদি কাঁইট গছ আৰু পুলি কাঁইট উৎপন্ন কৰে, তেনেহলে ই অকামিলা হৈ যায় আৰু সেই মাটি অভিশপ্ত হোৱাৰ ভয় থাকে। তাৰ শেষগতি দহন।
+\s যীচুত আশ্রয় লোৱা সকলে পৰিত্রাণ পাব 
+\p
+\v 9 প্ৰিয় বন্ধুসকল, যদিও আমি এইবোৰ কথা কৈছো, তথাপি তোমালোকৰ বিষয়ে হলে আমাৰ এনে দৃঢ় বিশ্বাস আছে যে, তোমালোকৰ অৱস্থা ইয়াতকৈ ভাল আৰু তোমালোকে যি কৰি আছা, সেয়া পৰিত্রাণ লাভৰে পদক্ষেপ।
+\v 10 কিয়নো ঈশ্বৰ এনে অন্যায় বিচাৰক নহয় যে, তোমালোকৰ পৰিশ্রম আৰু তেওঁৰ নামৰ বাবে পবিত্ৰ লোক সকলৰ প্রতি তোমালোকে যি সেৱা যত্ন কৰিলা আৰু এতিয়াও একে সেৱা যত্ন কৰি প্রেম দেখুৱাই আছা; ঈশ্বৰে এইবোৰ কেতিয়াও নাপাহৰে।
+\v 11 আমি বিচাৰো, তোমালোক প্রত্যেক জনে যেন শেষ পর্যন্ত একেই ধৰণৰ আগ্রহ দেখুওৱা লোক হোৱা। তাতে তোমালোকে সম্পূর্ণকৈ নিশ্চিত হবা যে, তোমালোকৰ আশা পূর্ণ হব।
+\v 12 তোমালোক এলেহুৱা হোৱাটো আমি নিবিচাৰো। আমি বিচাৰো, যি সকলে বিশ্বাস আৰু ধৈর্যৰ দ্বাৰাই ঈশ্বৰৰ বিধান সমূহ লাভ কৰে, তোমালোকেও তেওঁলোকৰ অনুকাৰী হোৱা।
+\s ঈশ্বৰৰ প্রতিজ্ঞাৰ নিশ্চয়তা 
+\p
+\v 13 ঈশ্বৰে যেতিয়া আব্ৰাহামলৈ এটি প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল, তেতিয়া ঈশ্বৰতকৈ মহান কোনো নথকাত তেওঁ নিজৰ নামেৰেই শপত খাইছিল।
+\v 14 তেওঁ কৈছিল, “মই অৱশ্যেই তোমাক আশীৰ্বাদ কৰিম আৰু অতিশয় তোমাৰ বংশও বৃদ্ধি কৰিম।”  \f + \ft আদি 22: 17  \f*
+\v 15 তাতে আব্রাহামে ধৈর্যেৰে অপেক্ষা কৰিলে আৰু পাছত তেওঁ সেই প্ৰতিজ্ঞাৰ ফল পালে।
+\p
+\v 16 মানুহে নিজতকৈ মহান কোনো ব্যক্তিৰ নামেৰেহে শপত খায়। শপতৰ দ্বাৰা নিজৰ প্রতিজ্ঞা ৰক্ষাৰ নিশ্চয়তা দান কৰিলে তেওঁলোকৰ সকলো বিবাদৰ অৱসান হয়।
+\v 17 সেইদৰে ঈশ্বৰে তেওঁৰ প্ৰতিজ্ঞাৰ উত্তৰাধিকাৰী সকলক শপতৰ মাধ্যমেদি নিশ্চয়তা দি অধিক স্পষ্ট ৰূপে দেখুৱাব বিচাৰিলে যে তেওঁৰ সেই উদ্দেশ্য অপৰিবর্তনীয়।
+\v 18 ঈশ্বৰে এই কার্য দুটা অপৰিবর্তনীয় বিষয়ৰ দ্বাৰাই কৰিছিল, যি বিষয়ত ঈশ্বৰে মিছা কোৱা অসাধ্য। আমি যি সকলে ঈশ্বৰৰ ওচৰত আশ্রয় বিচাৰি তেওঁৰ কাষ চাপিলো, আমি আমাৰ আগত থকা আশাক যেন দৃঢ়তাৰে ধৰিবলৈ প্রচুৰ উৎসাহ পাওঁ, তাৰ কাৰণে কৰিলো।
+\v 19 আমাৰ যি আশা আছে, সেই আশা আমাৰ আত্মাৰ লঙ্গৰ স্বৰূপ; সেয়ে নিশ্চিত আৰু দৃঢ়। সেই আশাই আঁৰ-কাপোৰৰ ভিতৰ ফালে মন্দিৰৰ মহা পবিত্র স্থানত আমাক প্রৱেশ কৰায়।
+\v 20 যীচু, যি জন মল্কিচেদকৰ ৰীতি অনুযায়ী চিৰকালৰ বাবে মহাপুৰোহিত হ’ল, তেওঁ আমাৰ কাৰণে অগ্রগামী হৈ সেই ঠাইত প্রৱেশ কৰিলে।
+\c 7
+\s যীচুৰ পৌৰোহিত্য সৰ্ব্বশ্ৰেষ্ঠ, সিদ্ধ, চিৰস্থায়ী 
+\p
+\v 1 এই মল্কিচেদক চালেমৰ ৰজা আৰু সৰ্ব্বোপৰি ঈশ্বৰৰ পুৰোহিত আছিল। আব্রাহামে যেতিয়া ৰজা সকলক পৰাস্ত কৰি উলটি আহিছিল, তেতিয়া তেওঁৰ লগত আব্ৰাহামৰ সাক্ষাৎ হ’ল আৰু মল্কিচেদকে আব্রাহামক আশীর্বাদ কৰিলে।
+\v 2 আব্ৰাহামে যি সকলো অধিকাৰ কৰিছিল, তাৰ পৰা দহ ভাগৰ এভাগ তেওঁক দিছিল; “মল্কিচেদকৰ” নামৰ অর্থ হৈছে “ধাৰ্মিকতাৰ ৰজা” আৰু তেওঁ “চালেমৰ ৰজা” অৰ্থাৎ “শান্তিৰাজ”।
+\v 3 মল্কিচেদকৰ পিতৃ, মাতৃ বা তেওঁৰ পূর্বপুৰুষৰ কোনো বংশ তালিকা নাছিল। তেওঁৰ আৰম্ভণ আৰু শেষ জীৱনৰ কোনো নথি-পত্র নাই। ঈশ্বৰৰ পুত্রৰ দৰে তেওঁ হৈছে চিৰকালৰ পুৰোহিত।
+\p
+\v 4 এতিয়া বিবেচনা কৰি চোৱা, এই মল্কিচেদক কিমান মহান পুৰুষ আছিল, যি জনক আমাৰ আদি পিতৃ আব্ৰাহামে যুদ্ধত লুট কৰা উত্তম বস্তুৰ দহ ভাগৰ এভাগ দিছিল।
+\v 5 লেবীৰ সন্তান সকলৰ মাজৰ যি সকলে পুৰোহিত বাব পালে, তেওঁলোকে নিজৰ ভাই ইস্ৰায়েলী সন্তান সকলৰ পৰা বিধান অনুসাৰে দশমাংশ গ্রহণ কৰাৰ আদেশ পালে, যদিও তেওঁলোক উভয়েই আব্রাহামৰ বংশধৰ।
+\v 6 কিন্তু মল্কিচেদক, যি জন লেবীৰ বংশধৰ নোহোৱাতো তেওঁ আব্ৰাহামৰ পৰা দশম ভাগ লৈছিল আৰু যি জনৰ ওচৰত ঈশ্বৰে প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল, সেই আব্রাহামক তেওঁ আশীৰ্বাদো কৰিছিল।
+\v 7 এই বিষয়ত কোনো সন্দেহ নাই যে সৰু লোকেই সকলো সময়ত ডাঙৰৰ পৰা আশীৰ্বাদ লাভ কৰে।
+\v 8 এফালে দেখা যায়, যি সকলে দশম ভাগ পায়, তেওঁলোক মৃত্যুৰ অধীন মানুহ; কিন্তু আনফালে, যি জনে আব্রাহামৰ পৰা দহ ভাগৰ এভাগ পালে, তেওঁ জীয়াই আছে বুলি সাক্ষ্য পোৱা হৈছে।
+\v 9 পুনৰ ইয়াক এনেকৈয়ো কব পাৰি যে, লেবীয়ে দহ ভাগৰ এভাগ পাইছিল আৰু তেওঁ নিজেও আব্ৰাহামৰ যোগেদি দহ ভাগৰ এভাগ দিলে;
+\v 10 কিয়নো মল্কিচেদকৰ সৈতে যেতিয়া আব্রাহামৰ সাক্ষাৎ হৈছিল, তেতিয়া লেবী তেওঁৰ পূর্বপুৰুষ আব্রাহামৰ শৰীৰৰ ভিতৰত আছিল।
+\s যীচু মল্কিচেদকৰ দৰে পুৰোহিত 
+\p
+\v 11 লেবীয়া পৌৰহিত্যৰ অধীনত লোক সকলে বিধান পালে; এতেকে সেই লেবীয়া পুৰোহিতৰ কার্যৰ দ্বাৰাই যদি পূৰ্ণতা লাভ কৰিব পাৰি, তেনেহলে আন এজন পুৰোহিতৰ প্রয়োজন নহলহেঁতেন, যি জন প্রথম লেবীয়া পুৰোহিত হাৰোণৰ ৰীতিৰ নিচিনা নহয়, কিন্তু মল্কিচেদকৰ ৰীতিৰ নিচিনা আছিল।
+\v 12 যেতিয়া পুৰোহিত সলনি হয়, তেতিয়া বিধানো সলনি হোৱা আৱশ্যক।
+\v 13 যি জনৰ বিষয়ে এই সকলো কথা কোৱা হৈছে, তেওঁতো অন্য এক ফৈদৰ; সেই ফৈদৰ পৰা কোনেও কেতিয়াও বেদিৰ কৰ্ম কৰা নাই।
+\v 14 কাৰণ ই সুস্পষ্ট যে আমাৰ প্ৰভু যিহূদা ফৈদৰ পৰা আহিছে আৰু এই বংশৰ বিষয়ে পুৰোহিত হোৱাৰ বিষয়ে মোচিয়ে কেতিয়াও একো কোৱা নাই।
+\p
+\v 15 এইবোৰ বিষয় অধিক পৰিস্কাৰ হৈ যায় যেতিয়া মল্কিচেদকৰ দৰে আন এজন পুৰোহিতৰ উৎপন্ন হ’ল।
+\v 16 এই নতুন পুৰোহিত জন মানৱীয় ৰীতি-নীতি আৰু বিধান অনুযায়ী পুৰোহিত হোৱা নাই, কিন্তু তেওঁ এক ধ্বংসহীন শক্তিৰ অধিকাৰী হৈ তেনে হ’ল।
+\v 17 কিয়নো শাস্ত্রই তেওঁৰ বিষয়ে এই সাক্ষ্য দিছে,
+\q1 তুমি চিৰকালৰ বাবে
+\q1 মল্কিচেদকৰ ৰীতি অনুসাৰে পুৰোহিত হৈছা।
+\p
+\v 18 পুৰণি বিধান দূৰ কৰা হ’ল, কাৰণ ই দুর্বল আৰু নিষ্ফল হৈ পৰিছিল।
+\v 19 কিয়নো মোচিৰ বিধানে একোকে সিদ্ধ কৰিব নোৱাৰিলে। এতিয়া আমাৰ ওচৰত এক উত্তমতাৰ আশা আছে আৰু সেই আশাৰ মাজেদি আমি ঈশ্বৰৰ ওচৰ চাপি যাওঁ।
+\p
+\v 20 এই উত্তমতাৰ আশা ঈশ্বৰে এক শপত নোলোৱাকৈ হোৱা নাছিল; কিন্তু আন সকল পুৰোহিত হোৱাৰ সময়ত হলে ঈশ্বৰে কোনো শপত লোৱা নাছিল।
+\v 21 ঈশ্বৰে যীচুক মহাপুৰোহিত কৰাৰ সময়ত এক শপত খালে
+\q1 “প্রভুৱে শপত খালে আৰু তেওঁ এই বিষয়ত নিজৰ মন পৰিৱর্তন নকৰিব:
+\q1 ‘তুমি চিৰকালৰ এজন পুৰোহিত’।”  \f + \ft গীত 110:4  \f*
+\v 22 এই শপতৰ দ্বাৰাই যীচু উত্তমতাৰ এক বিধানৰ জামিনদাৰী হ’ল।
+\p
+\v 23 লেবী সকলৰ অনেকেই এজনৰ পাছত আন জন পুৰোহিত হ’ল আৰু মৃত্যু হোৱাৰ কাৰণে কোনো এজনে অনন্তকাল পৰিচর্যা কৰি যাব নোৱাৰিলে।
+\v 24 কিন্তু যীচু চিৰকাল জীৱিত আছে বাবে তেওঁৰ পুৰোহিত পদো চিৰস্থায়ী।
+\v 25 সেয়েহে যি সকলে যীচুৰ মাধ্যমেদি ঈশ্বৰৰ কাষ চাপে, তেওঁলোকক যীচুৱে সম্পূর্ণকৈ উদ্ধাৰ কৰিব পাৰে; কাৰণ তেওঁলোকৰ বাবে ঈশ্বৰৰ ওচৰত নিবেদন কৰিবলৈ যীচু সদায় জীয়াই আছে।
+\p
+\v 26 এনেকুৱা নিষ্পাপ, শুদ্ধ, পবিত্ৰ, পাপী সকলৰ পৰা পৃথক হোৱা এজন মহাপুৰোহিত আমাৰ বাবে প্রয়োজন আছিল। আকাশ মণ্ডলৰ উর্দ্ধতো তেওঁক তুলি নিয়া হৈছিল।
+\v 27 আন মহাপুৰোহিত সকলৰ নিচিনাকৈ প্রতিদিনে প্রথমে নিজৰ আৰু তাৰ পাছত লোকসকলৰ পাপৰ কাৰণে বলি উৎসর্গ কৰাৰ তেওঁৰ কোনো প্রয়োজন নাই, কাৰণ তেওঁ নিজকে বলিৰূপে উৎসর্গ কৰাৰ দ্বাৰাই এই কাম সকলোৰে কাৰণে এবাৰেই সাধন কৰিলে।
+\v 28 কিয়নো বিধান অনুসাৰে যি মহাপুৰোহিত সকলক নিযুক্ত কৰা হয়, তেওঁলোক দূৰ্বল মানুহ; কিন্তু বিধানৰ পাছত ঈশ্বৰৰ শপত বাক্যৰ দ্বাৰা যি জনক মহাপুৰোহিত ৰূপে নিযুক্তি দিয়া হ’ল, তেওঁ চিৰকালৰ অৰ্থে সিদ্ধ, ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ।
+\c 8
+\s যীচু আমাৰ মহাপুৰোহিত 
+\p
+\v 1 এতিয়া আমি যি বিষয়ে কবলৈ লৈছো, তাৰ সাৰ কথা হৈছে, আমাৰ এজন মহাপুৰোহিত আছে, যি জন স্বৰ্গত মহিমাময় সিংহাসনৰ সোঁফালে বহিল ৷
+\v 2 তেওঁ মহা-পবিত্ৰ স্থানত প্ৰকৃত উপাসনা তম্বুৰ পৰিচর্যাকাৰী হৈছে৷ সেই তম্বু কোনো মৰ্ত্ত্যৰ দ্বাৰা স্থাপন কৰা নহয়, কিন্তু প্ৰভুৰ দ্বাৰা স্থাপিত হৈছে৷
+\p
+\v 3 প্ৰত্যেক মহাপুৰোহিতক বলি আৰু উপহাৰ উৎসৰ্গ কৰিবলৈ নিযুক্ত কৰা হয়৷ এতেকে এই মহাপুৰোহিত সকলেও কিবা বস্তু উৎসৰ্গ কৰিব লাগে।
+\v 4 কিন্তু খ্ৰীষ্ট যদি পৃথিৱীত থাকিলহেঁতেন তেওঁ এজন পুৰোহিত হব নোৱাৰিলেহেঁতেন; কিয়নো আগৰ বিধান অনুসাৰে উপহাৰ আদি উৎসৰ্গ কৰিবলৈ মানুহ আছে;
+\v 5 পুৰোহিত সকলৰ এই কাম স্বৰ্গীয় কামৰ এক নমুনা আৰু ছাঁয়া মাথোন৷ কিয়নো মোচিয়ে যেতিয়া সেই উপাসনা তম্বুটো নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ লৈছিল, তেতিয়া তেওঁক ঈশ্বৰে এই বুলি সতৰ্ক কৰি দিছিল, “চাবা, পাহাৰৰ ওপৰত তোমাক যি নমুনা দেখুওৱা হ’ল, ঠিক সেইদৰে নিৰ্ম্মাণ কৰিবা।”
+\p
+\v 6 কিন্তু এতিয়া, খ্ৰীষ্টক যি কার্যত নিয়োগ কৰা হৈছে, সেয়া সেই মহাপুৰোহিত সকলতকৈয়ো অধিক গুণে উত্তম৷ কাৰণ তেওঁ এক উত্তম বিধানৰ মধ্যস্থ হৈছে, যি বিধান আগতকৈ অধিক গুণে শ্ৰেষ্ঠ৷ এই বিধান, শ্ৰেষ্ঠ বিষয়ৰ প্ৰতিজ্ঞাবোৰৰ ওপৰত স্থাপিত হৈছে৷
+\v 7 কিয়নো, সেই প্ৰথম বিধান নিৰ্দোষী হোৱা হলে, দ্বিতীয়টোৰ কোনো প্ৰয়োজন নহলহেঁতেন।
+\p
+\v 8 কিন্তু ঈশ্বৰে লোক সকলৰ মাজত দোষ-ত্ৰুটি দেখাত কলে,
+\q1 “‘প্ৰভুৱে কৈছে, চোৱা! সময় আহিছে, মই ইস্ৰায়েলৰ আৰু যিহূদাৰ লোক সকলৰ সৈতে এটা নতুন নিয়ম সম্পন্ন কৰিম,
+\q1
+\v 9 যি সময়ত মই মিচৰ দেশৰ পৰা তেওঁলোকৰ ওপৰ-পুৰুষ সকলক হাতত ধৰি উলিয়াই আনিছিলো, সেই সময়ত তেওঁলোকৰ কাৰণে যি বিধান দিছিলো, এই নতুন বিধান, সেই বিধান অনুসাৰে নহব৷
+\q1 তেওঁলোকে মোৰ সেই বিধানত নচলিল বাবে মই আৰু তেওঁলোকলৈ মনোযোগ নিদিলো৷’ প্ৰভুৱে এই কথা কৈছে৷
+\q1
+\v 10 প্ৰভুৱে পুনৰ কৈছে, ‘সেই সময়ৰ পাছত, ইস্ৰায়েল-বংশৰ কাৰণে মই এই নিয়ম স্থাপন কৰিম;’
+\q1 ‘তেওঁলোকৰ চিত্তত মোৰ বিধান দিম, আৰু
+\q1 তেওঁলোকৰ হৃদয়ত তাক লিখিম;
+\q1 মই তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰ হম
+\q1 আৰু তেওঁলোক মোৰ লোক হব।’
+\q1
+\v 11 “প্ৰভুক জানা” এই বুলি নিজৰ প্ৰতিবেশীক আৰু নিজ নিজ ভায়েকক কোনো লোকে পুনৰ শিক্ষা নিদিব৷
+\q1 কাৰণ সৰুৰ পৰা বৰলৈকে সকলোৱে মোক জানিব৷
+\q1
+\v 12 মই তেওঁলোকৰ প্ৰতি দয়া দেখুৱাই, অধাৰ্মিকতাৰ কাৰ্যবোৰ ক্ষমা কৰিম;
+\q1 তেওঁলোকৰ সকলো পাপ মই পুনৰ সোঁৱৰণ নকৰিম৷”  \f + \ft যিৰিমিয়া 31:31-34  \f*
+\p
+\v 13 ঈশ্বৰে এই নিয়মক “নতুন” বুলি কৈ প্ৰথমটোক পুৰণি কৰিলে। কিন্তু যিটো পুৰণি, সেয়া জীৰ্ণপ্ৰায় বুলি ঘোষণা কৰিলে আৰু ই শীঘ্ৰেই অদৃশ্য হৈ যাব৷
+\c 9
+\s পুৰণি ব্যৱস্থা অনুযায়ী উপাসনা 
+\p
+\v 1 সেই প্ৰথম ব্যৱস্থাত এই জগতত সেৱা উপাসনা কৰিবলৈ নানা বিধান দিয়া হৈছিল আৰু উপাসনাৰ বাবে এটি বিশেষ মহা পবিত্ৰ স্থান আছিল৷
+\v 2 সেই অনুসাৰে এটা তম্বু নির্ম্মাণ কৰা হৈছিল আৰু তাৰ ভিতৰত এটা কোঠালি যুগুত কৰিছিল৷ সেই তম্বুৰ প্ৰথম অংশক ‘অতি পবিত্ৰ স্থান’ বোলা হয়, তাতে দীপাধাৰ, মেজ আৰু ঈশ্বৰলৈ উৎসৰ্গ কৰা বিশেষ পিঠা থাকে।
+\p
+\v 3 আৰু দ্বিতীয় আঁৰ কাপোৰৰ পাছফালে আন এটা অংশ আছিল, সেই অংশক ‘মহা-পবিত্ৰ স্থান’ বোলা হৈছিল৷
+\v 4 এই অংশত ধুপ জ্বলোৱাৰ কাৰণে সোণৰ বেদি আৰু ব্যৱস্থাৰ নিয়ম-চন্দুক আছিল; ইয়াৰ চাৰিওফালে সোণৰ পতা মৰা আছিল আৰু তাৰ ভিতৰত আছিল মান্না থকা সোণৰ ঘট, হাৰোণৰ লাখুটি  \f + \ft হাৰোণৰ লাখুটি যত কুঁহি ওলাইছিল  \f* আৰু বিধান থকা দুখন শিলৰ ফলি।
+\v 5 সেই চন্দুকৰ ওপৰত প্ৰতাপৰ দুটা সোণৰ  \f + \ft কৰূব: পাখি থকা স্বৰ্গ দূত  \f* কৰূব আছিল, সিহঁতৰ পাখিবোৰে সেই চন্দুকৰ ঢাকনিৰ ওপৰত ছাঁ দি ৰাখিছিল৷ এই সকলোৰ বিষয়ে আমি এতিয়া ভাঙি পাতি কবলৈ নোৱাৰিম।
+\p
+\v 6 এইদৰে সেইবোৰ নিৰ্ম্মিত হোৱাত পুৰোহিত সকলে উপাসনাৰ কাৰ্য সিদ্ধ কৰিবলৈ প্ৰথম কোঁঠালিত সদায় সোমায়;
+\v 7 কিন্তু দ্বিতীয়টোত হলে, কেৱল মহাপুৰোহিতে অকলে বছেৰেকত এবাৰ সোমায়; তেওঁ নিজৰ পাপৰ কাৰণে আৰু মানুহবোৰে নাজানি কৰা পাপৰ কাৰণে উৎসৰ্গ কৰা পশুৰ তেজ নোলোৱাকৈ নোসোমায়।
+\p
+\v 8 ইয়াতে পবিত্ৰ আত্মাই জনাইছে যে যিমান দিন এই প্ৰথম উপাসনাৰ তম্বু থাকিব, সিমান দিনলৈ সেই মহা পবিত্ৰ স্থানত সোমোৱা প্ৰৱেশৰ পথ খোলা নহব।
+\v 9 ই আজিৰ কাৰণে এটা দৃষ্টান্ত স্বৰূপ; উৎসৰ্গিত বলি আৰু উপহাৰে উপাসনাকাৰীৰ বিবেকক সর্ম্পূণ ৰূপে নিখুঁত কৰিব পৰা নাই৷
+\v 10 এইবোৰ কেৱল আহাৰ, পানীয় আৰু নানা বিধ বাহ্যিক শুচিতাৰ স্নান; এই সকলো নতুন আদেশ নহালৈকে মাংসিক ধর্ম বিধি মাত্ৰ৷
+\s নতুন ব্যৱস্থা অনুযায়ী উপাসনা 
+\p
+\v 11 ভৱিষ্যত মঙ্গলৰ মহাপুৰোহিত স্বৰূপে খ্ৰীষ্ট আহিল, তেওঁ অধিক মহত্ত্ব আৰু অধিক সিদ্ধতাৰ পবিত্ৰ তম্বুৱেদি আহিল, এই তম্বু মানুহৰ হাতেৰে বনোৱা নহয়, এই জগতৰ কোনো বস্তুৱেদিও নহয়৷
+\v 12 ছাগলীৰ আৰু দামুৰিৰ তেজৰ গুণে নহয়, কিন্তু তেওঁ নিজৰ তেজৰ গুণে খ্ৰীষ্ট একেবাৰতে সকলোৰে কাৰণে অতি পবিত্ৰ স্থানত সোমাই আমাৰ বাবে অনন্তকাল স্থায়ী মুক্তি উপাৰ্জ্জন কৰিলে।
+\p
+\v 13 ছাগ বা ভতৰাৰ তেজ আৰু চেঁউৰীৰ ভস্ম, এই সকলো অশুচি মানুহৰ ওপৰত চতিয়াই তেওঁলোকৰ শৰীৰৰ শুচিতাৰ কাৰণে পবিত্ৰ কৰে৷
+\v 14 তেনেহলে যি জনে অনন্ত আত্মাৰে ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে নিৰ্দোষী বলি স্বৰূপে নিজকে উ‌‌ৎসৰ্গ কৰিলে, সেই খ্ৰীষ্টৰ তেজে আমাৰ বিবেকক মৃত কর্মৰ পৰা কিমান অধিক গুণে শুচি কৰিব! যাতে আমি জীৱনময় ঈশ্বৰৰ সেৱা কৰিব পাৰো৷
+\v 15 ঈশ্বৰে যি সকলক আমন্ত্ৰণ কৰি অনন্ত কালৰ অধিকাৰ দিয়াৰ প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল, তেওঁলোকে যেন তাক পায়, সেই কাৰণে খ্ৰীষ্টে নতুন নিয়মৰ মধ্যস্থ হ’ল৷ তেওঁলোক সেইবোৰৰ অধিকাৰী হব, কাৰণ প্ৰথম বিধান চলি থকাৰ সময়ত তেওঁলোকে যি পাপ কৰিলে, সেই পাপৰ পৰা তেওঁলোকক মুক্তি দিবলৈ খ্ৰীষ্টই আপোন প্ৰাণ দিলে৷
+\p
+\v 16 কোনোবাই নিয়ম-পত্ৰ  \f + \ft নিয়ম-পত্ৰ এক স্বাক্ষৰিত চুক্তি যিয়ে প্ৰমাণ কৰে মৃত্যুৰ পাছত তেওঁৰ সম্পত্তিৰ কোন অংশীদাৰ হব৷  \f* কৰি গলে, যি জনে নিয়ম কৰিছে তেওঁৰ মৃত্যুৰ প্ৰমাণ পোৱা আৱশ্যক।
+\v 17 মৃত্যু ঘটিলেহে নিয়ম-পত্ৰ কাৰ্যকৰী হয়; কাৰণ নিয়ম কৰা জন জীয়াই থাকে মানে সেই নিয়ম-পত্ৰ কাৰ্যকৰী নহয়৷
+\v 18 ঠিক সেইদৰে সেই প্ৰথম বিধান তেজৰ বিনে স্থাপন নহল।
+\v 19 সকলো লোকৰ ওচৰত বিধানৰ প্ৰতিটো আদেশ ঘোষণা কৰাৰ পাছত মোচিয়ে দামুৰি আৰু ছাগৰ তেজ লৈ তাৰ লগত পানী মিহলাই উজ্বল ৰঙা বৰণীয়া মেষৰ নোম আৰু এচোব বনেৰে সৈতে বিধান পুস্তক আৰু সকলো মানুহৰ ওপৰত চতিয়াই দিছিল৷
+\v 20 তেতিয়া তেওঁ কৈছিল “ঈশ্বৰে তোমালোকৰ উদ্দেশ্যে দিয়া যি বিধানৰ আজ্ঞা, এয়ে সেই নিয়মৰ তেজ।”
+\v 21 উপাসনা তম্বু আৰু উপাসনাৰ কামত ব্যৱহৃত সকলো পাত্ৰৰ ওপৰত মোচিয়ে সেইদৰে তেজ ছটিয়াই দিছিল৷
+\v 22 বিধানৰ মতে প্ৰায় সকলোকেই তেজেৰে শুচি কৰা হয়; তেজ উলিওৱা নহলে পাপ-মোচন নহয়।
+\p
+\v 23 এতেকে যি স্বৰ্গীয় বিষয়ৰ নকল মাত্ৰ, সেইবোৰ এই উপায়েৰে শুচি কৰা হোৱা আৱশ্যক; কিন্তু আচল যি স্বৰ্গীয় বিষয়, সেয়ে ইয়াতকৈ শ্ৰেষ্ঠ বলিদানৰ দ্বাৰাই শুচি কৰা হোৱা আৱশ্যক।
+\v 24 কিয়নো প্ৰকৃতিৰ প্ৰতিৰূপ মাত্ৰ যি হাতে কৰা পবিত্ৰ স্থান, সেয়া সত্যৰ নকলহে মাত্র। খ্ৰীষ্ট সেই ঠাইত নোসোমাল; কিন্তু সম্প্ৰতি আমাৰ কাৰণে তেওঁ ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে উপস্থিত হবলৈ স্বৰ্গতহে সোমাল।
+\v 25 কিন্তু মহাপুৰোহিতে যেনেকৈ পৰৰ তেজ লৈ বছৰে বছৰে পবিত্ৰ স্থানত সোমায়, তেনেকৈ তেওঁ বাৰে বাৰে নিজকে উৎসৰ্গ কৰিবলৈ যে সোমাল, এনে নহয়;
+\v 26 সেয়ে হোৱা হলে জগত স্থাপনৰে পৰা তেওঁ অনেকবাৰ দুখভোগ কৰিব লাগিলহেঁতেন; কিন্তু এতিয়া তেওঁ আত্মবলিদানৰ দ্বাৰাই পাপ নাশৰ অৰ্থে যুগবোৰৰ শেষত এবাৰ মাথোন প্ৰকাশিত হ’ল।
+\v 27 আৰু যেনেকৈ এবাৰ মাথোন মৰিবলৈ আৰু তাৰ পাছত সোধবিচাৰ মানুহৰ কাৰণে নিৰূপিত আছে,
+\v 28 তেনেকৈ খ্ৰীষ্টেও অনেকৰ পাপৰ ভাৰ ববৰ কাৰণে এবাৰ উৎস্বৰ্গীত হ’লত; দ্বিতীয় বাৰ বিনা পাপে তেওঁলৈ অপেক্ষা কৰি থকা সকলক তেওঁ পৰিত্রাণৰ অৰ্থে দৰ্শন দিব।
+\c 10
+\s নতুন নিয়ম অনুসাৰে যজ্ঞৰ উৎকৃষ্টতা 
+\p
+\v 1 কিয়নো বিধান ভাবি মঙ্গলৰ ছায়া বিশিষ্ট হৈ, বিধান সেইবোৰ বিষয়ৰ প্ৰকৃত ৰূপ নহয়৷ সেয়েহে যি সকল পুৰোহিতে ঈশ্বৰৰ উপাসনা কৰিবলৈ আহে, তেওঁলোকে বছৰে বছৰে একে ৰূপে বাৰে বাৰে বলিদান কৰে; কিন্তু বিধানে সেইবোৰৰ দ্বাৰাই চাপি যোৱা সকলক কেতিয়াও সিদ্ধ কৰিব নোৱাৰে।
+\v 2 পৰা হলে, উ‌‌ৎসৰ্গ কৰা স্থগিত হলহেঁতেন নহয় নে? কিয়নো আৰাধনাকাৰী সকল এবাৰ শুচিকৃত হোৱা হলে, তেওঁলোকৰ কোনো পাপ বিবেক পুনৰ নাথাকিলেহেঁতেন।
+\v 3 কিন্তু সেই সকলোবোৰৰ দ্বাৰাই বছৰে বছৰে পাপহে সোঁৱৰণ কৰা হৈছে।
+\v 4 কিয়নো পাপ গুচাবলৈ ভতৰা আৰু ছাগলীৰ তেজৰ সাধ্য নাই৷
+\v 5 এই হেতুকে খ্ৰীষ্টে জগতত সোমোৱা কালত কয়, তুমি বলিদান আৰু নৈবেদ্যলৈ ইচ্ছা নকৰিলা, কিন্তু মোৰ বাবে শৰীৰ যুগুত কৰিলা;
+\q1
+\v 6 হোমত আৰু পাপাৰ্থক বলিদানত তুমি সন্তুষ্ট নহলা;
+\q1
+\v 7 তেতিয়া মই কলো, চোৱা মই আহিলো, পুস্তকত মোৰ বিষয়ে যেনেদৰে লিখা আছে, হে ঈশ্বৰ, মই তোমাৰ ইচ্ছা পালন কৰিবলৈ আহিলো।  \f + \ft গীতমালা 40:6-8  \f*
+\p
+\v 8 তেওঁ পূৰ্বৰ বিৱৰণ অনুসৰি কয়, “বলিদান, নৈবেদ্য, হোম আৰু পাপাৰ্থক বলিদানলৈ তুমি ইচ্ছা নকৰিলা, আৰু সেইবোৰত সন্তুষ্টও নহলা,” যদিও এইবোৰ বলিদান বিধান অনুসৰি উ‌‌ৎসৰ্গ কৰা হয়৷
+\v 9 তাৰ পাছত কলে, “চোৱা মই তোমাৰ ইচ্ছা পালন কৰিবলৈ আহিলো।” তেওঁ দ্বিতীয়টো স্থাপিত কৰিবৰ কাৰণে, প্ৰথমটো আতৰাই পেলালে।
+\v 10 সেইদৰে দ্বিতীয়টো স্থাপিত হোৱাৰ যোগেদি ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰে আমি যীচু খ্ৰীষ্টৰ শৰীৰ বলিদান স্বৰূপে একেবাৰে উৎসৰ্গ কৰাৰ দ্বাৰাই পবিত্ৰীকৃত হলো।
+\v 11 প্ৰতিজন পুৰোহিতে থিয় হৈ দিনে দিনে সেৱা কাৰ্য কৰি, যি প্ৰকাৰৰ বলিদানে কেতিয়াও পাপ গুচাব নোৱাৰে, সেই একে প্ৰকাৰৰ বলিদান বাৰে বাৰে উৎসৰ্গ কৰি থাকে;
+\v 12 কিন্তু খ্ৰীষ্টে হলে, একমাত্ৰ পাপাৰ্থক বলিদান উৎসৰ্গ কৰিলে আৰু সদাকালৰ অৰ্থে ঈশ্বৰৰ সোঁফালে বহিল৷
+\v 13 তেতিয়াৰে পৰা তেওঁ শত্ৰু সকলক তেওঁৰ ভৰি-পীৰা নকৰা পৰ্য্যন্ত অপেক্ষা কৰি আছে।
+\v 14 কাৰণ তেওঁ পবিত্ৰ কৰা সকলক একমাত্ৰ নৈবেদ্যৰ দ্বাৰাই সদাকালৰ অৰ্থে পবিত্ৰীকৃত কৰিলে।
+\v 15 ইয়াৰ উপৰি পবিত্ৰ আত্মায়ো আমাক সাক্ষ্য দিছে; সেয়েহে প্ৰথমে তেওঁ কৈছে,
+\q1
+\v 16 সেই দিনৰ পাছত প্ৰভুৱে কৈছে, তেওঁলোকে সৈতে মই এই নিয়ম কৰিম৷ মই তেওঁলোকৰ হৃদয়ত মোৰ বিধান গাথি দিম, আৰু তেওঁলোকৰ মনত সেইবোৰ লিখি দিম  \f + \ft যিৰিমিয়া 31:33  \f* ;
+\q1
+\v 17 এই কথা কোৱাৰ পাছত তেওঁ পুনৰ কয়: মই তেওঁলোকৰ পাপ আৰু অধৰ্মবোৰ পুনৰ সোঁৱৰণ নকৰিম  \f + \ft যিৰিমিয়া 31:34  \f* ।
+\p
+\v 18 সেয়েহে এবাৰ যেতিয়া সেই সকলো পাপ-মোচন কৰা হ’ল, এনে স্থলত পাপৰ বাবে পুনৰ বলিদান কৰাৰ কোনো প্ৰয়োজন নাই।
+\s ধৈৰ্য ধৰি থাকিবলৈ উদগণি 
+\p
+\v 19 এতেকে, হে ভাই সকল, সেই মহা-পবিত্ৰ স্থানত প্ৰৱেশ কৰাৰ সম্পূৰ্ণ অধিকাৰ আমাৰ আছে৷ যীচুৰ তেজৰ গুণত আমি নিৰ্ভিকতাৰ সৈতে সেই ঠাইত প্ৰৱেশ কৰিব পাৰো৷
+\v 20 তেওঁ আমাৰ কাৰণে সেই আঁৰ-কাপোৰৰ মাজেদি এটা পথ মুকলি কৰিলে অৰ্থাৎ তেওঁৰ শৰীৰৰ যোগেদি আমাৰ বাবে সেই পথ মুকলি কৰি দিলে, সেই পথ নতুন আৰু জীৱনময়৷
+\v 21 আৰু আমাৰ কাৰণে ঈশ্বৰৰ গৃহৰ ওপৰত নিযুক্ত এজন মহান পুৰোহিত থকাত,
+\v 22 সেয়ে আঁহা, আমাৰ হৃদয় কুবিবেকৰ পৰা নিৰ্মল কৰা হোৱাত, সত্য হৃদয়ৰ সহিত সম্পূর্ণ নিশ্চয়তাযুক্ত বিশ্বাসেৰে ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ চাপি যাওঁহক,
+\v 23 এতিয়া আঁহা, আমাৰ শৰীৰো শুদ্ধ পানীৰে ধুউৱা হোৱাত, আমি স্বীকাৰ কৰা আশা দৃঢ় ৰূপে ধৰি ৰাখোহঁক; কিয়নো যি জনে প্ৰতিজ্ঞা কৰিলে তেওঁ বিশ্বাসী।
+\v 24 সেয়ে সকলোৱে প্ৰেমত আৰু সৎকৰ্মত উদগণি দিবলৈ পৰস্পৰে গভীৰ ভাবে চিন্তা কৰি চাওঁ আঁহা;
+\v 25 কোনো কোনো জনৰ দস্তুৰ মতে আমি গোট হৈ সমৱেত হোৱাৰ অভ্যাস ত্যাগ নকৰোহক; কিয়নো দিন যিমান ওচৰ হৈ আহিছে, সিমানে অধিককৈ পৰস্পৰে পৰস্পৰক উদগাওহক।
+\p
+\v 26 যদি সত্যৰ তত্ত্বজ্ঞান পোৱাৰ পাছত আমি জানি শুনি পাপ-আচৰণ কৰো, তেনেহলে পাপৰ কাৰণে বলিদান কৰা পুনৰ বাকী নাথাকে;
+\v 27 কেৱল সোধবিচাৰৰ এক ৰকম ভয়ংকৰ অপেক্ষা, আৰু ঈশ্বৰৰ বিপক্ষ সকলক গ্ৰাস কৰিবলৈ উদ্যত হৈ থকা অনন্ত জুই ৰৈ থাকিব।
+\v 28 যি কোনোৱে মোচিৰ বিধান অৱহেলা কৰে, তেওঁ দুই বা তিনি সাক্ষীৰ প্ৰমাণেৰে, নিৰ্দয় ভাবে মৰিব লগা হয়।
+\v 29 তেনেহলে ঈশ্বৰৰ পুত্ৰক যি জনে ভৰিৰ তলত গছকে, আৰু নিয়মৰ যি তেজৰ দ্বাৰাই তেওঁ পবিত্ৰীকৃত হৈছিল, সেই তেজক যি জনে অশুচি কৰে, আৰু অনুগ্ৰহৰ আত্মাৰ অপমান কৰে, সেই জন তোমালোকৰ বিবেচনা অনুসৰি, তেওঁ তাতকৈ কিমান দুৰ্ঘোৰ দণ্ডৰ যোগ্যপাত্ৰ বুলি গণিত হব!
+\v 30 কিয়নো আমি জানো, তেওঁ কৈছে, “প্ৰতিশোধ লোৱা মোৰ কৰ্ম, মইহে প্ৰতিফল দিম;” আৰু কৈছে, “প্ৰভুৱে নিজৰ লোক সকলৰ সোধবিচাৰ কৰিব৷”
+\v 31 জীৱনময় ঈশ্বৰৰ হাতত পৰা অতি ভয়ংকৰ কথা।
+\p
+\v 32 সেই পূৰ্বকালৰ দিনবোৰ সোঁৱৰণ কৰা, তোমালোকে পোহৰ পোৱাৰ পাছত, যিবোৰ দুখ আৰু কষ্ট ভোগ কৰিব লগা হৈছিল, তথাপি তোমালোক স্থিৰ আছিলা৷
+\v 33 কেতিয়াবা লোকসকলে তোমালোকক প্ৰকাশ্যে নিন্দা কৰিছিল আৰু বহু মানুহৰ সন্মুখত তোমালোক নিৰ্যাতিত হৈছিলা৷ কেতিয়াবা অন্য লোকৰ ওপৰত তোমালোকৰ দৰে নিৰ্যাতন হোৱা দেখি, তোমালোকেও সেই লোকসকলক সহানুভুতি দেখুৱাইছিল৷
+\v 34 যি সকল কাৰাগাৰত বন্দী আছিল, তোমালোকে তেওঁলোকক সাহায্য কৰিছিলা আৰু তেওঁলোকৰ দুখত সহানুভুতিশীল হৈছিলা৷ তোমালোকৰ কোনো বস্তু কোনোবাই বাজেয়াপ্ত কৰিলেও, তোমালোকে আনন্দ কৰিছা, কাৰণ তোমালোকে জানিব পাৰিছা যে, এইবোৰ বস্তুতকৈ উৎকৃষ্ট আৰু চিৰস্থায়ী এটা সম্পদ তোমালোকৰ বাবে আছে৷
+\v 35 এতেকে তোমালোকে সাহস নেহেৰুৱাবা, সেই সাহসে তোমালোকক মহা পুৰষ্কাৰ আনি দিব৷
+\v 36 কিয়নো তোমালোকে ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা পালন কৰি প্ৰতিজ্ঞাৰ ফল যেন পোৱা, তাৰ বাবে তোমালোকৰ ধৈৰ্যৰ প্ৰয়োজন আছে।
+\v 37 কিয়নো অলপতে আহিব লগা জন আহিব ধৰিছে, পলম নকৰিবা।
+\v 38 কিন্তু মোৰ ধাৰ্মিক জন বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই জীয়াই থাকিব; কিন্তু যদি হুঁহকি যায়, তেনেহলে মোৰ প্ৰাণ সেই জনত সন্তুষ্ট নহব।  \f + \ft হবক্কুক 2:3-4  \f*
+\v 39 কিন্তু যিবোৰে সৰ্ব্বনাশলৈ হুঁহকি যায়, আমি তেওঁলোকৰ মাজৰ নহওঁ; আমি জীৱাত্মাৰ ৰক্ষা লাভ কৰিবৰ বাবে বিশ্বাস কৰা সকলৰ মাজৰহে হৈছো।
+\c 11
+\s বিশ্বাসৰ মহাত্ম্য বিশ্বাসৰ বীৰ সকলৰ তালিকা 
+\p
+\v 1 বিশ্বাস হৈছে, আশা কৰা বিষয়ৰ নিশ্চিত জ্ঞান, অদৃশ্য বিষয়ৰ প্ৰমাণ প্ৰাপ্তি।
+\v 2 কিয়নো তাতেই বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই আমাৰ পূৰ্ব্ব পুৰুষ সকলে সাক্ষ্য পালে।
+\v 3 বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই আমি বুজিলো যে, সৃষ্টি খন ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ যোগেদি স্থাপন কৰা হ’ল; তাতে দৃশ্য বস্তুবোৰ যে প্ৰকাশিত বস্তুবোৰৰ পৰা উৎপন্ন কৰা হ’ল, এনে নহয়।
+\p
+\v 4 বিশ্বাসৰ গুণে হেবলে ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে কয়িনতকৈয়ো উত্তম বলিদান উৎসৰ্গ কৰিলে; আৰু তাৰ দ্বাৰায়েই, তেওঁ যে ধাৰ্মিক, ইয়াৰে সাক্ষ্য পালে৷ ঈশ্বৰে তেওঁৰ উপহাৰৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিছিল; আৰু তাৰ দ্বাৰাই তেওঁ মৃত হৈয়ো এতিয়ালৈকে কথা কৈ আছে।
+\v 5 বিশ্বাসৰ গুণে, হনোকে মৃত্যু নেদেখিবৰ কাৰণে, তেওঁক লোকান্তৰলৈ নিয়া হ’ল; তাতে তেওঁক পোৱা নগল; কিয়নো ঈশ্বৰে তেওঁক লোকান্তৰলৈ নিলে; কাৰণ লোকান্তৰলৈ নিয়াৰ পূৰ্বেই, তেওঁ যে ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰিলে, ইয়াৰ সাক্ষ্য পালে।
+\v 6 কিন্তু বিনা বিশ্বাসেৰে ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰা অসাধ্য; কিয়নো, ঈশ্বৰ যে আছে, আৰু তেওঁ যে তেওঁক বিচৰা লোকৰ পুৰস্কাৰ দিওঁতা হয়, ইয়াকে তেওঁৰ ওচৰলৈ চপা মানুহে বিশ্বাস কৰা উচিত।
+\v 7 বিশ্বাসৰ গুণে নোহে, ভাবি বিষয়ত আদেশ পাই ভয়তে নিজৰ পৰিয়ালৰ পৰিত্রাণৰ অৰ্থে এখন জাহাজ নিৰ্ম্মাণ কৰিলে, আৰু তাৰ দ্বাৰাই জগতক দোষী কৰি, নিজে বিশ্বা সমূলক ধাৰ্মিকতাৰ অধিকাৰী হ’ল।
+\p
+\v 8 ঈশ্বৰত বিশ্বাস আছিল কাৰণে ঈশ্বৰে যেতিয়া আব্ৰাহামক আহ্বান কৰিলে, তেতিয়া তেওঁ বাধ্য হ’ল, আৰু তেওঁক যি দেশ দিম বুলি ঈশ্বৰে কৈছিল, সেই দেশ অধিকাৰ কৰিবৰ বাবে তেওঁ গৈছিল; আৰু কলৈ যাব লাগে, সেই বিষয়ে নাজানিও ওলাই গৈছিল।
+\v 9 এইদৰে বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই তেওঁ বিদেশীৰ দৰে প্ৰতিজ্ঞাৰ দেশত প্ৰবাসী হৈ থাকিল৷ সেই একে প্ৰতিজ্ঞাৰ সহধিকাৰী ইচহাক আৰু যাকোবৰ সহিত তম্বুত বাস কৰিছিল;
+\v 10 কিয়নো যি নগৰৰ প্ৰতিস্থাপক আৰু নিৰ্ম্মাণকৰ্ত্তা ঈশ্বৰ, সেই ভিত্তিমূল থকা নগৰৰ বাবে তেওঁ অপেক্ষা কৰি আছিল।
+\v 11 বিশ্বাসৰ যোগেদি আব্ৰাহাম আৰু চাৰায়ো অতিৰিক্ত বয়সত বংশ বৃদ্ধিৰ শক্তি পালে; কিয়নো তেওঁ প্ৰতিজ্ঞা কৰা জনক বিশ্বাসী বুলি জ্ঞান কৰিছিল।
+\v 12 এই হেতুকে এজনৰ পৰা, সেই মৃত্যু তুল্য জনৰ পৰাই, লেখত আকাশৰ তৰাবোৰৰ সমান, আৰু সাগৰৰ তীৰত থকা বালিৰ নিচিনা অসংখ্য লোক উৎপন্ন হ’ল।
+\p
+\v 13 সেই সকলো বিশ্বাসত মৰিল; তেওঁলোকে প্ৰতিজ্ঞাবোৰৰ ফল নাপালে; কিন্তু দূৰৈতে সেইবোৰক দেখি নমস্কাৰ কৰিছিল; আৰু নিজে যে পৃথিৱীত বিদেশী আৰু প্ৰবাসী, তাক স্বীকাৰ কৰিছিল।
+\v 14 কিয়নো যি সকলে এনেকুৱা কথা কয়, তেওঁলোকে যে নিজ দেশ বিচাৰিছে, ইয়াকে প্ৰকাশ কৰে।
+\v 15 তেওঁলোকে যি দেশৰ পৰা ওলাই আহিছিল, তালৈ মন কৰা হলে, অৱশ্যে উলটি যাবলৈ সুসময় পালেহেঁতেন।
+\v 16 কিন্তু এতিয়া তেওঁলোকে তাতকৈ এটি উত্তম স্বৰ্গীয় দেশলৈ আকাংক্ষা কৰে; এই হেতুকে ঈশ্বৰে, তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰ বুলি প্ৰখ্যাত হবলৈ লাজ নাপায়; কিয়নো তেওঁলোকৰ কাৰণে তেওঁ এখন নগৰ যুগুত কৰিলে।
+\p
+\v 17 আব্ৰাহাম পৰীক্ষিত হোৱাত, বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই ইচহাকক উ‌‌ৎসৰ্গ কৰিলে৷ হয়, তেওঁ আনন্দেৰে সেই প্ৰতিজ্ঞা গ্ৰহণ কৰি নিজৰ একমাত্ৰ পুত্ৰক উৎসৰ্গ কৰিলে,
+\v 18 যি জনৰ বিষয়ে কৈছিল, “ইচহাকৰ জৰিয়তে তোমাৰ বংশধৰ সকলক দেখা পাবা৷”
+\v 19 কাৰণ ঈশ্বৰে যে মৃত লোকৰ মাজৰ পৰাও তুলিব পাৰে, ইয়াকে আব্ৰাহামে দৃঢ় বিশ্বাস কৰিছিল, আৰু তাৰ পৰা দৃষ্টান্ত স্বৰূপে তেওঁক পুনৰায় পালেও।
+\v 20 বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই ইচহাকে ভবিষ্যত বিষয়ৰ কথাত যাকোব আৰু এচৌক আশীৰ্বাদ কৰিলে।
+\v 21 বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই যাকোবে, মৰণ কালত যোচেফৰ পুত্ৰ দুজনৰ প্ৰতিজনক আশীৰ্বাদ কৰিলে; আৰু নিজৰ লাখুটিৰ মূৰত ভৰ দি, ভজনাও কৰিলে।
+\v 22 বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই যোচেফে অন্তিম কালত মিচৰ দেশৰ পৰা ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলক ওলাই যোৱাৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰিলে, আৰু নিজৰ অস্থিৰ বিষয়ে আদেশ দিলে।
+\p
+\v 23 মোচিৰ জন্ম হোৱাত মাক বাপেকে তিনি মাহলৈকে তেওঁক লুকুৱাই থোৱা হৈছিল; বিশ্বাস আছিল কাৰণে তেওঁলোকে তেনেকৈ ৰাখিছিল৷ কিয়নো তেওঁলোকে দেখিলে যে, লৰা জন অতি সুন্দৰ; আৰু ৰজাৰ আজ্ঞালৈ তেওঁলোকে ভয় নকৰিলে।
+\v 24 বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই মোচি বয়সত বৃদ্ধি পাই বাঢ়িবলৈ ধৰিলে, আৰু ফৌৰণৰ জীয়েকৰ পুত্ৰ বুলি প্ৰখ্যাত হবলৈ অস্বীকাৰ কৰিলে;
+\v 25 কিয়নো তেওঁ পাপৰ অলপ দিনীয়া সুখভোগ কৰাতকৈ, ঈশ্বৰৰ লোকৰ লগত দুখভোগ কৰাকে মনোনীত কৰিলে,
+\v 26 আৰু মিচৰৰ সকলো সম্পত্তিতকৈ খ্ৰীষ্টৰ নিন্দা মহা ধন জ্ঞান কৰিলে; কিয়নো তেওঁ পুৰস্কাৰ দানলৈ দৃষ্টি কৰিছিল।
+\v 27 বিশ্বাসৰ গুণে তেওঁ ৰজাৰ ক্ৰোধলৈ ভয় নকৰি, মিচৰ দেশ ত্যাগ কৰিলে; কিয়নো অদৃশ্য জনক দেখা পোৱাৰ দৰে তেওঁ থিৰে থাকিল।
+\v 28 আৰু প্ৰথমে জন্ম পোৱা সকলৰ সংহাৰকৰ্ত্তাই তেওঁলোকক স্পৰ্শ নকৰিবৰ কাৰণে, তেওঁ বিশ্বাসৰ গুণে নিস্তাৰপৰ্ব পালন আৰু তেজ লগোৱা কাৰ্য কৰিলে।
+\v 29 বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই তেওঁলোকে, শুকান মাটিয়েদি যোৱাৰ দৰে, লোহিত সাগৰৰ মাজেদি যাত্ৰা কৰিলে; কিন্তু মিচৰ দেশৰ লোক সকলে পাৰ হবলৈ  চেষ্টা কৰোঁতে তেওঁলোকক গ্ৰাস কৰা হ’ল।
+\v 30 বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই সাত দিন যিৰীহোৰ গড় প্ৰদক্ষিণ কৰোতে সেই গড় খহি পৰিল।
+\v 31 বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই ৰাহাব বেশ্যাই চোৰাংচোৱা সকলক শান্তিৰে আলহীৰূপে গ্ৰহণ কৰোতে, অবাধ্য সকলৰ লগত তেওঁ বিনষ্ট নহল।
+\p
+\v 32 আৰু অধিক কি কম, গিদিয়োন, বাৰাক, চিমচোন, যিপ্তহ, দায়ুদ, চমূৱেল, আৰু ভাববাদী সকল, এই সকলোৰে বৃত্তান্ত কবলৈ গলে সময় নোজোৰে;
+\v 33 তেওঁলোকে বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই নানা ৰাজ্য পৰাজয় কৰিলে, ধাৰ্মিকতাৰ কৰ্ম কৰিলে, প্ৰতিজ্ঞাৰ ফল পালে, সিংহবোৰৰ মুখ বন্ধ কৰিলে, অগ্নিৰ তাপ নুমুৱালে,
+\v 34 তৰোৱালৰ মুখৰ পৰা হাত সাৰিলে, দূৰ্বলতাৰ পৰাও বলৱন্ত হ’ল, যুদ্ধত পৰাক্ৰমী হ’ল, অন্য জাতিৰ সৈন্যবোৰক হৰুৱালে।
+\v 35 তিৰোতা সকলে নিজ নিজ মৃত লোকক পুনৰুত্থানৰ দ্বাৰাই পুনৰায় পালে; আৰু আন লোক সকলে শ্ৰেষ্ঠ পুনৰুত্থানৰ ভাগী হবৰ কাৰণে, মুক্তি অগ্ৰাহ্য কৰি, যন্ত্ৰণা-যন্ত্ৰত প্ৰহাৰৰ দ্বাৰাই হত হ’ল।
+\v 36 আন আন মানুহে বিদ্ৰূপ আৰু চাবুকৰ কোব, বন্ধন আৰু বন্দীশালৰ পৰীক্ষা পালে;
+\v 37 তেওঁলোকক শিল দলিয়াই মৰা হ’ল, কৰতেৰে ফলা হ’ল, তেওঁলোক নানা ধৰণৰ পৰীক্ষাৰে পৰীক্ষিত হ’ল; তেওঁলোকক তৰোৱালেৰে বধ কৰা হ’ল; তেওঁলোক দীনহীন, আৰু ক্লেশ আৰু অত্যাচাৰ প্ৰাপ্ত হৈ, মেষ আৰু ছাগলীৰ ছাল পিন্ধি ফুৰিছিল;
+\v 38 (এই জগত তেওঁলোকৰ যোগ্য নাছিল;) তেওঁলোক নিৰ্জন ঠাইত, পৰ্বতত, গুহাত, আৰু পৃথিৱীৰ গহ্বৰত ফুৰিছিল;
+\p
+\v 39 এই সকলোৱে, বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই সাক্ষ্য পালেও, প্ৰতিজ্ঞাৰ ফল নাপালে;
+\v 40 কিয়নো ঈশ্বৰে আমাৰ কাৰণে কোনো শ্ৰেষ্ঠ বিষয় যুগুত কৰি ৰখা বাবে আমাৰ অবিহনে তেওঁলোকক সিদ্ধ হবলৈ নিদিলে।
+\c 12
+\s বীৰত্ব আৰু ধৈৰ্য আদি অৱলম্বন কৰিবলৈ আশ্বাস বাক্য 
+\p
+\v 1 এতেকে ইমানবোৰ সাক্ষীয়ে আমাক চাৰিওফালে বেৰি থকা দেখি, আঁহা, আমিও আটাই বাধা আৰু আমাক লগ ধৰি থকা পাপ দূৰ কৰি আমাৰ আগত থকা দৌৰৰ পথত ধৈৰ্যৰে দৌৰোহঁক,
+\v 2 আঁহা, আমাৰ বিশ্বাসৰ আদি আৰু সিদ্ধিকৰ্ত্তা যীচুলৈ চাই থাকোহঁক; তেওঁ তেওঁৰ আগত থকা আনন্দৰ কাৰণে অপমানকে হেয়জ্ঞান কৰি, ক্ৰুচ যন্ত্ৰণা সহন কৰি, ঈশ্বৰৰ সিংহাসনৰ সোঁফালে বহিল।
+\p
+\v 3 এতেকে তোমালোকে যেন নিজ নিজ প্ৰাণৰ ক্লান্তিত ক্লান্ত নহবা, এই কাৰণে যি জনে নিজৰ বিৰুদ্ধে কৰা পাপী সকলৰ এনে প্ৰতিবাদ সহন কৰিছিল, তেওঁলৈ মনোযোগ কৰোঁ আঁহা।
+\v 4 তোমালোকে পাপৰ লগত যুদ্ধ কৰি এতিয়াও তেজ বোৱালৈকে প্ৰতিৰোধ কৰা নাই;
+\v 5 আৰু যি আশ্বাসৰ বাণীয়ে, পুত্ৰ বুলি তোমালোকৰ লগত কথা-বাৰ্ত্তা কৰিছে, বোলে-
+\q1 “হে মোৰ পুত্ৰ প্ৰভুৰ
+\q1 শাসন হেয়জ্ঞান
+\q1 নকৰিবা, আৰু তেওঁৰ
+\q1 পৰা অনুযোগ পালে
+\q1 ক্লান্ত নহবা”;
+\p
+\v 6 কিয়নো প্ৰভুৱে যাক প্ৰেম কৰে, তেওঁক শাস্তি দিয়ে, আৰু তেওঁ গ্ৰহণ কৰা প্ৰতিজন পুত্ৰক কোবায়; এই কথা তোমালোকে পাহৰিলা।
+\v 7 তোমালোকে যি সহন কৰি আছা, সেয়ে তোমালোকৰ শাসনৰ অৰ্থে, ঈশ্বৰে সন্তান সকলৰ প্ৰতি যেনেকৈ, তেনেকৈ তোমালোকৰ প্ৰতিও ব্যৱহাৰ কৰি আছে; কিয়নো পিতৃয়ে শাস্তি নিদিয়া এনে কোন সন্তান আছে?
+\v 8 কিন্তু সকলোৱে যি শাসনৰ সহভাগী হ’ল, তোমালোকে যদি তাৰ ভাগী নোহোৱা, তেনেহলে তোমালোক জাৰজহে, পুত্ৰ নোহোৱা।
+\v 9 ইয়াৰ বাহিৰেও আমাৰ মাংসিক পিতৃসকল শাসনকৰ্তা আছিল, আৰু আমি তেওঁলোকক সমাদৰ কৰিছিলো; পাছত তাতকৈ, যি জন আত্মা সমূহৰ পিতৃ, তেওঁৰ বশীভূত হৈ জীৱন-ধাৰণ নকৰিম নে?
+\v 10 তেওঁলোকে হলে, যেনেকৈ উচিত দেখিছিল, তেনেকৈ অলপ দিনৰ কাৰণে শাস্তি দিছিল; কিন্তু তেওঁ হলে আমাৰ হিতৰ কাৰণে, অৰ্থাৎ আমি যেন তেওঁৰ পবিত্ৰতাৰ ভাগী হওঁ, তাৰ কাৰণে শাস্তি দিছে।
+\v 11 সকলো শাস্তি উপস্থিত সময়ত আনন্দৰ বিষয় নহয়, কিন্তু দুখৰ বিষয় যেন দেখা যায়, তথাপি পাছত তাৰ দ্বাৰাই অভ্যাস পোৱা লোক সকলক ধাৰ্মিকতাৰ শান্তিযুক্ত ফল দিয়ে।
+\p
+\v 12 এই কাৰণে তোমালোকে ওলমি পৰা হাত আৰু জঠৰ আঁঠু পোন কৰা;
+\v 13 আৰু খোৰাই যেন বিপথগামী নহয়, বৰং সুস্থ হয়, এই কাৰণে নিজ নিজ ভৰি লৈ, পোন বাট কৰা।
+\p
+\v 14 সকলোৰে সহিত ঐক্য  \f + \ft ঐক্য শান্তি  \f* , আৰু যি পবিত্ৰতাৰ অবিহনে কোনেও প্ৰভুৰ দৰ্শন নাপাব, সেই পবিত্ৰতাক খেদি যোৱা;
+\v 15 পাছত জানো কোনোৱে ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহবিহীন হয়, বা কোনো তিতাৰ মূল ওলাই তোমালোকৰ বিঘিনি জন্মোৱাত, তাৰ দ্বাৰাই অধিক ভাগ অশুচি হৈ যায়;
+\v 16 বা এসাঁজ আহাৰৰ কাৰণে নিজ জ্যেষ্ঠাধিকাৰ বেচা যি এচৌ, তেওঁৰ নিচিনা কোনো ধৰ্মনিন্দক, বা কোনো ব্যভিচাৰী হয়, তালৈ সাৱধানে দৃষ্টি ৰাখিবা।
+\v 17 কিয়নো তোমালোকে জানা যে, এচৌৱে পাছত সেই আশীৰ্বাদৰ অধিকাৰী হবৰ বাবে ইচ্ছা কৰিও আৰু চকুলোৰে সযত্নে বিচাৰিলতো, অগ্ৰাহ্য হ’ল, কাৰণ তেওঁ মনপালটন কৰিবলৈ ঠাই নাপালে।
+\p
+\v 18 কিয়নো স্পৰ্শনীয় আৰু অগ্নিৰে প্ৰজ্বলিত পৰ্বত ক’লা বৰণীয়া মেঘ, আন্ধাৰ, ধুমুহা, বতাহ, তুৰীৰ ধ্বনি, আৰু বাক্যৰ শব্দ, এইবোৰৰ ওচৰলৈ তোমালোক অহা নাই;
+\v 19 সেই মাত শুনা লোক সকলে এই প্ৰাৰ্থনা কৰিলে যে, তেওঁলোকক যেন পুনৰ কোনো বাক্য কোৱা নহয়;
+\v 20 কিয়নো কোনো পশুৱেও যদি সেই পৰ্বত স্পৰ্শ কৰে, তেনেহলে তাক শিল দলিয়াই মৰা হব, এই আজ্ঞা তেওঁলোকে সহিব নোৱাৰিলে,
+\v 21 আৰু সেই দৰ্শন এনে ভয়ঙ্কৰ যে, মোচিয়ে কৈছিল, মই বৰ ভয় পাই কঁপি আছো;
+\v 22 কিন্তু চিয়োন পৰ্বত, জীৱনময় ঈশ্বৰৰ নগৰ, স্বৰ্গীয় যিৰূচালেম, আৰু তাত দহ হাজাৰ স্বৰ্গৰ দূতে গুণ-কীৰ্তন কৰে৷
+\v 23 স্বৰ্গত নাম লিখা প্ৰথমে জন্ম পোৱা সকলৰ মহাসভা আৰু মণ্ডলী, সকলোৰে বিচাৰকৰ্তা ঈশ্বৰ, সিদ্ধ হোৱা ধাৰ্মিক লোক সকলৰ আত্মা সমূহ,
+\v 24 নতুন নিয়মৰ মধ্যস্থ যীচু, আৰু হেবলতকৈ অতি উত্তম কথা কওঁতা শান্তি কৰা তেজ, এই সকলোৰ ওচৰলৈ তোমালোক আহিলা।
+\p
+\v 25 সাৱধান, বাক্য কওঁতা জনক তোমালোকে অগ্ৰাহ্য নকৰিবা, কিয়নো যি জনে পৃথিৱীত আদেশ দিছিল সেই জনক অগ্ৰাহ্য কৰা সকলেই যদি নাসাৰিল, তেনেহলে যি জনে স্বৰ্গৰ পৰাই আদেশ দিলে, তেওঁৰ পৰা বিমুখ হলে আমি যে নাসাৰিম; এই কথা কিমান অধিক গুণে নিশ্চয়!
+\v 26 তেতিয়া তেওঁৰ ধ্বনিয়ে পৃথিৱী লৰাইছিল; কিন্তু এতিয়া তেওঁ প্ৰতিজ্ঞা কৰিলে, বোলে, আৰু এবাৰ মই কেৱল পৃথিৱী লৰাম, এনে নহয় আকাশকো লৰাম।
+\v 27 ইয়াতে, ‘আৰু এবাৰ’, এই শব্দই, অলৰ বস্তুবোৰ থাকিবৰ কাৰণে, নিৰ্ম্মিত বস্তুৰ দৰে লৰোৱা বস্তুবোৰ দূৰ কৰা বুজাইছে।
+\v 28 এই হেতুকে আমি অলৰ ৰাজ্যৰ অধিকাৰী হোৱাত, আহাঁ, যি অনুগ্ৰহৰ দ্বাৰাই আমি ভক্তি আৰু ভয়েৰে সন্তোষজনক ৰূপত ঈশ্বৰৰ আৰাধনা কৰিব পাৰো, সেই অনুগ্ৰহ গ্ৰহণ কৰি লওঁহক;
+\v 29 কিয়নো আমাৰ ঈশ্বৰ গ্ৰাসকাৰী অগ্নি স্বৰূপ।
+\c 13
+\s নানা ধৰ্মবিধি আৰু শেষ কথা 
+\p
+\v 1 ভাতৃ-প্ৰেম চলি থাকক।
+\v 2 তোমালোকে অতিথি সেৱা নাপাহৰিবা; কিয়নো তাৰ দ্বাৰাই কোনো কোনোৱে নাজনাকৈয়ে স্বৰ্গৰ দূত সকলকেই আলহী সুধিলে।
+\v 3 বন্দীয়াৰ সকলক লগৰ বন্দীয়াৰ যেন গণ্য কৰি তেওঁলোকক সোঁৱৰণ কৰা; নিজেও শৰীৰত জীয়াই থকা বুলি জ্ঞান কৰি অত্যাচাৰ পোৱা সকলক সোঁৱৰণ কৰা।
+\v 4 সকলোৰে মাজত বিবাহ আদৰণীয়, আৰু তাৰ শয্যা শুচি হওক; কিয়নো ব্যভিচাৰী আৰু পৰস্ত্ৰীগামী সকলৰ সোধবিচাৰ ঈশ্বৰে কৰিব।
+\v 5 তোমালোকৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰ নিৰ্ল্লোভী হওক, অৰ্থাৎ ধন সম্পত্তিক প্ৰেম কৰা নহওক; তোমালোকৰ যি আছে, তাতে তোমালোক সন্তুষ্ট হৈ থাকা; কিয়নো তেৱেঁ কৈছে,
+\q1 মই তোমাক কেতিয়াও
+\q1 নেৰিম, কেতিয়াও
+\q1 ত্যাগ নকৰিম।
+\p
+\v 6 এতেকে আমি সাহসেৰে কব পাৰো যে,
+\q1 প্ৰভু মোৰ সহায়কৰ্তা;
+\q1 মই ভয় নকৰিম;
+\q1 মানুহে মোক কি
+\q1 কৰিব?
+\p
+\v 7 তোমালোকৰ যি নায়ক সকলে তোমালোকক ঈশ্বৰৰ বাক্য কৈ গল, তেওঁলোকক সোঁৱৰণ কৰা; আৰু তেওঁলোকৰ জীৱন, আচৰণৰ শেষগতি চাই-চিন্তি, তেওঁলোকৰ বিশ্বাসৰ অনুকাৰী হোৱা।
+\v 8 যীচু খ্ৰীষ্ট কালি, আজি, আৰু চিৰকাললৈকে সেই একে হৈ আছে।
+\v 9 তোমালোক নানা বিধ নতুন শিক্ষাৰ দ্বাৰাই বিপথে চালিত নহবা; কিয়নো সেই আহাৰ ব্যৱহাৰ কৰা সকলৰ হিতজনক নহল, সেই আহাৰৰ দ্বাৰাই নহয়, অনুগ্ৰহৰ দ্বাৰাইহে হৃদয় স্থিৰ কৰা ভাল৷
+\v 10 যি বেদিত ভোজন কৰিবলৈ তম্বুত আৰাধনা কৰা সকলৰ ক্ষমতা নাই, এনে এটি বেদি আমাৰ আছে।
+\v 11 কিয়নো যি যি প্ৰাণীৰ তেজ পাপৰ বলিদান স্বৰূপে মহাপুৰোহিতৰ দ্বাৰাই পবিত্ৰ স্থানৰ ভিতৰলৈ নিয়া হয়, সেইবোৰৰ শৰীৰ ছাউনিৰ বাহিৰে পোৰা যায়।
+\v 12 এই কাৰণে যীচুৱেও, তেওঁৰ নিজৰ তেজৰ দ্বাৰাই লোক সকলক পবিত্ৰ কৰিবলৈ, নগৰৰ দুৱাৰৰ বাহিৰত মৃত্যুভোগ কৰিলে।
+\v 13 এতেকে আঁহা, তেওঁৰ নিন্দাৰূপ ভাৰ বৈ, ছাউনিৰ বাহিৰে তেওঁৰ ওচৰলৈ আমি যাওঁহক।
+\v 14 কিয়নো ইয়াত আমাৰ কোনো চিৰস্থায়ী নগৰ নাই; কিন্তু আমি সেই ভাবি নগৰ বিচাৰি আছো।
+\v 15 এতেকে আঁহা, আমি তেওঁৰেই দ্বাৰাই সদায় ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে স্তৱৰূপ যজ্ঞ, তেওঁৰ নাম স্বীকাৰকাৰী ওঁঠৰ ফল উৎসৰ্গ কৰোঁহক।
+\v 16 কিন্তু উপকাৰ আৰু সহভাগিতাৰ কাৰ্য নাপাহৰিবা; কিয়নো এনে যজ্ঞত ঈশ্বৰ সন্তুষ্ট হয়।
+\p
+\v 17 তোমালোকে তোমালোকৰ নেতা সকলক মান্য কৰি তেওঁলোকৰ বশীভূত হোৱা; কিয়নো হিচাপ দিব লগা লোক সকলৰ দৰে তেওঁলোকে তোমালোকৰ প্ৰাণৰ কাৰণে প্ৰহৰী কাৰ্য কৰিছে; এতেকে তেওঁলোকে যেন সেই কৰ্ম শোকেৰে নকৰি আনন্দেৰে কৰিব পাৰিব, তাৰ কাৰণে তেওঁলোকৰ বশীভূত হোৱা; কিয়নো আৰ্ত্তস্বৰেৰে কৰিলে তোমালোকৰ একো হিত নহব।
+\p
+\v 18 তোমালোকে আমাৰ কাৰণেও প্ৰাৰ্থনা কৰিবা; কিয়নো আমিও আমাৰ সৎ বিবেক আৰু সকলো বিষয়তে সদাচৰণ কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰি আছো, আৰু ইয়াক আমি দৃঢ় প্ৰত্যয় কৰো;
+\v 19 কিন্তু মোক যেন পুনৰ তোমালোকৰ বাবে সোনকালে দিয়া হয়, এই কাৰণে প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ মই তোমালোকক অধিক মিনতি কৰিছো।
+\v 20 শান্তিৰ আঁকৰ যি ঈশ্বৰে, অনন্তকাল স্থায়ী নিয়মৰ তেজৰ গুণে মেৰবোৰৰ সেই মহান ৰক্ষক, আমাৰ প্ৰভু যীচুক মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা পুনৰায় আনিলে, তেওঁ নিজৰ ইচ্ছা সাধনৰ অৰ্থে তোমালোকক সকলো সদবিষয়ত সিদ্ধ কৰক;
+\v 21 তেওঁৰ দৃষ্টিত যি উত্তম, সন্তোষজনক, তাকে আমাৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰাই সম্পন্ন কৰক; তেওঁৰ মহিমা চিৰকাল হওক, আমেন।
+\p
+\v 22 হে ভাইসকল, মই তোমালোকক উৎসাহিত কৰো, তোমালোকে এই উদগণিৰ বাক্য সহন কৰিবা; কিয়নো মই সংক্ষেপে তোমালোকৰ বাবে লিখিলো।
+\v 23 আমাৰ ভাই তীমথিয়ক মুকলি কৰা হৈছে, ইয়াকে জানিবা; তেওঁ সোনকালে আহিলে, তেৱেঁ সৈতে মই তোমালোকক দেখা কৰিবলৈ যাম।
+\p
+\v 24 তোমালোকে তোমালোকৰ নায়ক সকলক আৰু সকলো পবিত্ৰ লোকক মঙ্গলবাদ দিবা। ইটালী দেশৰ লোক সকলে তোমালোকক মঙ্গলবাদ কৰিছে।
+\p
+\v 25 তোমালোক সকলোৰে লগত অনুগ্ৰহ থাকক। আমেন।

60-JAS.usfm

@@ -0,0 +1,167 @@
+\id JAS
+\ide UTF-8
+\h যাকোবৰ পত্ৰ
+\toc1 যাকোবৰ পত্ৰ
+\toc2 যাকোবৰ পত্ৰ
+\toc3 jas
+\mt1 যাকোবৰ পত্ৰ
+\c 1
+\s ধৈৰ্য ধৰিবৰ আৰু ঈশ্বৰৰ বাক্য পালন কৰিবৰ আৱশ্যকতা 
+\p
+\v 1 মই যাকোব, ঈশ্বৰ আৰু প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ এজন দাস, সিঁচৰতি হৈ থকা বাৰ ফৈদৰ লোকসকলৰ ওচৰলৈ এই সম্ভাষণ।
+\v 2 হে মোৰ ভাইসকল, তোমালোকে যেতিয়া নানা বিধ পৰীক্ষাত পৰা, তেতিয়া সেই বিষয়ক অতি আনন্দৰ বিষয় বুলি মানিবা;  \f + \ft মথি 5:11, 12; 1 পি 4:13-16৷  \f*
+\v 3 কিয়নো তোমালোকৰ বিশ্বাসৰ পৰীক্ষাই যে সহন ক্ষমতা জন্মায়,  \f + \ft ৰো 5:3-5৷  \f* সেই বিষয়ে তোমালোকে জানা।
+\p
+\v 4 এই কাৰণে সহনশীলতাক সিদ্ধ কাৰ্য-বিশিষ্ট কৰা হওক, যাতে তোমালোকে একোতে অসম্পূৰ্ণ নহৈ সিদ্ধ আৰু সম্পূৰ্ণ হোৱা৷
+\v 5 কিন্তু তোমালোকৰ কাৰোবাৰ যদি জ্ঞানৰ  \f + \ft বা প্ৰজ্ঞা  \f* অভাৱ হয় তেনেহলে যি জন দিওঁতা ঈশ্ৱৰ, যি জনে গৰিহণা নকৰাকৈ মুক্তহস্তে সকলোকে দান কৰে, তেওঁক যাচনা কৰক  \f + \ft মথি 21:22; মার্ক 11:24৷  \f* আৰু তাতে তোমালোকক দিয়া হব।
+\p
+\v 6 কিন্তু বিশ্বাসেৰে নিঃসংশয় হৈ যাচনা কৰা; কিয়নো যি জনে সংশয় কৰে, তেওঁ বতাহে বলোৱা আৰু ওপৰলৈ উধুৱা সাগৰৰ ঢৌৰ নিচিনা হয়।
+\v 7 এনে ধৰণৰ মানুহে যে প্ৰভুৰ পৰা কিবা পাব, ইয়াক তেওঁ নাভাবক;
+\v 8 কিয়নো সেই মানুহ, দুই মনৰ; তেওঁ নিজৰ সকলো গতিতে অস্থিৰ।
+\p
+\v 9 যি ভাই আৰ্থিক ভাবে দূৰ্বল বা নম্ৰ; তেওঁ নিজৰ  \f + \ft নিজৰ ঈশ্বৰৰ পৰা পোৱা  \f* উচ্চ পদৰ বাবে গৌৰৱ কৰক;
+\v 10 যি জন ধনৱান, তেৱোঁ ঈশ্বৰে শিকোৱা নম্ৰতাত গৌৰৱ কৰক; কিয়নো বনৰীয়া ফুল এটাৰ নিচিনা তেৱোঁ লুপ্ত হৈ যাব।  \f + \ft যিচ 40:6-8৷  \f*
+\v 11 কাৰণ সূৰ্য অতি তাপৰ সৈতে উদয় হয় আৰু তৃণ শুকুৱায়, তাতে তাৰ ফুল সৰি পৰে আৰু তাৰ সৌন্দৰ্য্যও নষ্ট হয়৷ এনেদৰে ধনৱান মানুহো এদিন নিজৰ মাজতেই বিলিন হৈ যাব।
+\p
+\v 12 যি মানুহে পৰীক্ষা সহন কৰে, তেওঁ ধন্য; কিয়নো পৰীক্ষাত সাফল্য হলে, প্ৰভুক প্ৰেম কৰা সকলক জীৱনৰূপ কিৰীটি  \f + \ft প্ৰ 2:10৷  \f* দিবলৈ প্ৰভুৱে যি প্ৰতিজ্ঞা কৰিলে, সেয়া তেওঁ পাব।
+\v 13 কিন্তু যেতিয়া পৰীক্ষিত হয়, তেতিয়া কোনোৱে যেন এই বুলি নকওঁক, “ঈশ্বৰৰ দ্বাৰাই মই পৰীক্ষিত হৈছো”; কিয়নো মন্দ বিষয়ত ঈশ্বৰ নিজেও অপৰীক্ষিত আৰু কোনো লোকৰ পৰীক্ষাও তেওঁ নকৰে।
+\p
+\v 14 কিন্তু প্ৰত্যেক ব্যক্তি নিজৰ কু-অভিলাষৰ দ্বাৰাই প্ৰলোভিত হয় আৰু ফুচুলনিত পৰি পৰীক্ষিত হয়।
+\v 15 তাতে সেই কু-অভিলাষে গৰ্ভধাৰণ কৰি পাপ প্ৰসৱ কৰে; পাছত পাপ পূৰ্ণতাপ্ৰাপ্ত হলে, তাৰ ফলাফল হয় মৃত্যু৷
+\v 16 হে মোৰ প্ৰিয় ভাইসকল, তোমালোক ভ্ৰান্ত নহবা।
+\p
+\v 17 সকলো উত্তম দান আৰু সকলো সিদ্ধ বৰ ওপৰৰ  \f + \ft ওপৰৰ স্বৰ্গ  \f* পৰাহে আহে, আৰু আকাশৰ জ্যোতিবোৰ  \f + \ft নক্ষত্ৰ, গ্ৰহ, অাদি৷  \f* সেই পিতৃৰ পৰাই তললৈ নামি আহে৷ ছাঁ যি দৰে সলনি হয়, তেনেদৰে তেওঁৰ কোনো পৰিৱৰ্তন নহয়৷
+\v 18 ঈশ্বৰে তেওঁৰ নিজ ইচ্ছাৰে সত্য বাক্যৰ দ্বাৰাই আমাক জীৱন দিলে  \f + \ft যো 1:13; 1 পি 1:23৷  \f* যাতে তেওঁৰ সৃষ্ট বস্তুবোৰৰ মাজত আমি যেন এবিধ প্ৰথম ফল হওঁ।
+\p
+\v 19 হে মোৰ প্ৰিয় ভাইসকল, তোমালোকে এই কথা জানিবা যে, প্ৰত্যেক ব্যক্তি শুনিবলৈ প্ৰস্তুত, কবলৈ ধীৰ আৰু ক্ৰোধলৈয়ো ধীৰ হওক,
+\v 20 কিয়নো মানুহৰ ক্ৰোধে ঈশ্বৰে বিচৰা ধাৰ্মিকতা সাধন নকৰে।
+\v 21 এতেকে তোমালোকে সকলো অশুচিতা আৰু হিংসাৰ অধিকতা দূৰ কৰি, যি ৰোৱা বাক্য তোমালোকৰ আত্মাৰ পৰিত্ৰাণ কৰিবৰ বাবে সমৰ্থ  \f + \ft তী 3:15৷  \f* তাক নম্ৰ ভাবে গ্ৰহণ কৰা।
+\p
+\v 22 কেৱল শুনোতা হৈ নিজক নুভুলাবা, কিন্তু বাক্য পালন কৰোঁতা হোৱা।  \f + \ft মথি 7:21-72৷  \f*
+\v 23 কিয়নো কোনোৱে যদি বাক্য পালন কৰোঁতা নহৈ, কেৱল মাথোন শুনোতা হয়, তেনেহলে সেই লোক দৰ্পণত নিজৰ স্বাভাৱিক মুখ দেখা পোৱা মানুহৰ নিচিনা হয়;
+\v 24 কাৰণ তেওঁ নিজকে চাই গুচি যায়, তাতে তেওঁ কেনেকুৱা আছিল, সেই বিষয়ে তেতিয়াই পাহৰি যায়।
+\v 25 যি কোনোৱে স্বাধীনতা স্বৰূপ সিদ্ধ বিধানৰ বাবে চাপৰি দৃষ্টি কৰি চাই থাকে আৰু শুনি পাহৰি  নাযায়, কিন্তু পালন কৰোঁতা হয়, তেওঁহে নিজ কাৰ্যত ধন্য হব।
+\p
+\v 26 কোনোৱে যদি নিজকে ধাৰ্মিক বুলি মানে, কিন্তু নিজৰ জিভা দমন  \f + \ft পি 3:9-11৷  \f* নকৰি নিজৰ হৃদয়ক ভুলায়, তেনেহলে সেই মানুহৰ ধৰ্মকৰ্ম ব্যৰ্থ।
+\v 27 মাউৰা আৰু বিধৱা সকলক তেওঁলোকৰ ক্লেশৰ কালত চাবলৈ যোৱা আৰু সংসাৰৰ পৰা নিজকে নিষ্কলঙ্ক ৰূপে ৰাখা, এয়েই পিতৃ ঈশ্বৰৰ আগত শুদ্ধ আৰু নিৰ্মল ধৰ্মকৰ্ম।
+\c 2
+\s অকপট প্ৰেম আৰু বিশ্বাসৰ আৱশ্যকতা 
+\p
+\v 1 হে মোৰ ভাইসকল, আমাৰ মহিমাময় প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ সম্বন্ধীয় বিশ্বাস, পক্ষপাতেৰে ধাৰণ নকৰিবা।
+\v 2 কিয়নো যদি তোমালোকৰ সভালৈ সোণৰ আঙঠি আৰু সুন্দৰ বস্ত্ৰ পিন্ধা কোনো এজন মানুহ সোমাই আহে আৰু মলিয়ন বস্ত্ৰেৰে দৰিদ্ৰ এজনো আহে,
+\v 3 তেতিয়া তোমালোকে সেই পৰিষ্কাৰ বস্ত্ৰ পিন্ধা জনক যদি মনোযোগেৰে কোৱা, “তুমি ইয়াতে স্বচ্ছন্দে বহা” আৰু সেই দৰিদ্ৰজনক যদি কোৱা, “তই তাতে থিয় হৈ থাক” বা “মোৰ এই ভৰি পীৰাৰ তলতে বহ”;
+\v 4 তেনেহলে তোমালোকে নিজৰ মাজতে প্ৰভেদ ৰাখি, কুবিবেচনা কৰা বিচাৰকৰ্তা সকলৰ দৰে পক্ষপাতী নহলা নে?
+\p
+\v 5 হে মোৰ প্ৰিয় ভাইসকল শুনা, সংসাৰত যি সকল দৰিদ্ৰ  \f + \ft বা আৰ্থিকভাবে দৰিদ্ৰ  \f* , ঈশ্বৰে তেওঁলোকক বিশ্বাসত ধনৱন্ত আৰু তেওঁক প্ৰেম কৰা সকলৰ আগত প্ৰতিজ্ঞা কৰা ৰাজ্যৰ অধিকাৰী কৰিবলৈ তোমালোকক মনোনীত কৰা নাই নে?
+\v 6 কিন্তু তোমালোকে সেই দৰিদ্ৰ সকলক কিয় সন্মান নকৰিলা! ধনৱন্ত লোকে তোমালোকক অত্যাচাৰ নকৰে নে? তেওঁলোকে তোমালোকক সোধ বিচাৰৰ আসনৰ সন্মূখলৈ টানি নিনিয়ে নে?
+\v 7 আৰু যি নামেৰে তোমালোক নিমন্ত্ৰীত হৈছা, সেই উত্তম নামক  \f + \ft ইফি. 1:21  \f* তেওঁলোকে নিন্দা নকৰে নে?
+\p
+\v 8 যদিহে বিধানশাস্ত্ৰ  \f + \ft বা পুস্তক সমূহ  \f* ত লিখাৰ দৰে, “তোমাৰ চুবুৰীয়াক নিজৰ নিচিনাকৈ প্ৰেম কৰিবা”,  \f + \ft লে 19:18; মথি 22:39৷  \f* এই ৰাজকীয় বিধান যদি তোমালোকে সিদ্ধ কৰা, তেনেহলে তোমালোকে ভাল কৰিছা;
+\v 9 কিন্তু যদি পক্ষপাত কৰা, তেনেহলে পাপ কৰিছা, আৰু আজ্ঞা লঙ্ঘনকাৰী বুলি বিধানৰ দ্বাৰাই দোষী কৰা হৈছা।
+\p
+\v 10 কিয়নো কোনোৱে যদি সকলো বিধান পালন কৰোঁতে, এটা বিধানো যদি তেওঁৰ ত্ৰুটি হয়, তেনেহলে তেওঁ সকলো বিধান ভংগ কৰিলে আৰু দোষী হ’ল৷  \f + \ft দ্ৱি বি 27:26; গাল 3:10৷  \f*
+\v 11 কিয়নো যিজন ঈশ্ৱৰ হয়, তেওঁ কৈছে, “তুমি ব্যভিচাৰ নকৰিবা”,  \f + \ft যা 20:13, 14৷  \f* সেইজন ঈশ্ৱৰেই পুনৰ কৈছিল, “তুমি নৰবধ নকৰিবা৷” এই হেতুকে তোমালোকে ব্যভিচাৰ নকৰিও যদি নৰবধ কৰা, তেনেহলেও ঈশ্ৱৰৰ বিধান লঙ্ঘনকাৰী হলা।
+\p
+\v 12 যি সকল লোকৰ সোধবিচাৰ হব, সেয়া স্বাধীনতা স্বৰূপ বিধানৰ দ্বাৰাই হব; তোমালোকে নিজকে সেই লোক সকলৰ নিচিনা কথা কৈ সেইবোৰ পালন কৰক৷
+\v 13 কিয়নো যিজনে দয়া নকৰে, সোধবিচাৰো তেওঁলৈ দয়াহীন হয়৷ দয়াই বিচাৰত জয়ী হৈ গৌৰৱ কৰে!
+\p
+\v 14 হে মোৰ ভাইসকল, কোনোবাই যদি কয় যে, তেওঁৰ বিশ্বাস আছে, কিন্তু যদি কৰ্ম নাথাকে তেনেহলে কি লাভ? সেই বিশ্বাসে তেওঁক পৰিত্ৰাণ দিব পাৰিব নে?
+\v 15 কোনো ভাই বা ভনী উদঙে আৰু দৈনিক আহাৰৰ অভাৱত থাকিলে,
+\v 16 তোমালোকৰ মাজৰ এজনে যদি সিহঁতক কয়, “তোমালোকে কুশলে যোৱা আৰু উম লগাই তৃপ্ত হবা”; কিন্তু তোমালোকে সিহঁতৰ শৰীৰৰ প্ৰয়োজনীয় বস্তু যদি নিদিয়া, তেনেহলে কি লাভ?
+\v 17 ঠিক সেইদৰে বিশ্বাসৰ লগত যদি কৰ্ম নাথাকে, তেনেহলে সি অকলে মৰা।
+\p
+\v 18 তথাপি কোনোবাই কব পাৰে, “তোমাৰ বিশ্বাস আছে আৰু মোৰ সৎ কৰ্ম আছে।” বাৰু, তেনেহলে বিনাকৰ্মৰে তোমাৰ বিশ্বাস মোক দেখুৱা আৰু মই মোৰ কৰ্মৰ দ্বাৰাই তোমাক মোৰ বিশ্বাস দেখুৱাম।
+\v 19 ঈশ্বৰ এজন বুলি তুমি বিশ্বাস কৰিছা, ভাল কৰিছা; ভূতবোৰেও সেই কথাত বিশ্বাস কৰে আৰু ভয়ত চিঞৰে।
+\v 20 কিন্তু, হে নির্বোধ মানুহ, কৰ্মহীন বনুৱাৰ বিশ্বাস যে ব্যৰ্থ, ইয়াক তুমি জানিবলৈ ইচ্ছা কৰা নে?
+\p
+\v 21 আমাৰ পিতৃ আব্ৰাহামে যজ্ঞবেদিৰ ওপৰত নিজ পুত্ৰ ইচহাকক উৎসৰ্গ কৰাৰ সময়ত, সেই কৰ্মৰ দ্বাৰাই ধার্মিক বুলি গণিত হোৱা নাছিল নে?  \f + \ft গাল 5:6৷  \f*
+\v 22 এইদৰে চালে দেখিবা যে, বিশ্বাস তেওঁৰ কৰ্মৰ সহকাৰী আছিল আৰু সেই কৰ্মৰ দ্বাৰাই বিশ্বাস সিদ্ধ হ’ল।
+\v 23 এই শাস্ত্ৰীয় বচন সিদ্ধ হ’ল,  \f + \ft ইব্ৰী 11:17-19৷  \f* য’ত কোৱা আছে, “আব্ৰাহামে ঈশ্বৰত বিশ্বাস কৰাত, সেই বিশ্বাস তেওঁলৈ ধাৰ্মিকতাৰ অৰ্থে গণিত হ’ল” আৰু সেই বাবে তেওঁক ঈশ্বৰৰ মিতিৰ বোলা হ’ল।  \f + \ft আ 15:6৷  \f*
+\v 24 তোমালোকে দেখিছা যে কৰ্মৰ দ্বাৰাই মানুহ ধাৰ্মিক বুলি গণিত হয়, কেৱল বিশ্বাসৰ দ্বাৰাই নহয়।
+\p
+\v 25 সেইদৰে ৰাহাব বেশ্যায়ো  \f + \ft ব 20:7; যিচ 41:8৷  \f* কৰ্মৰ দ্বাৰাই ধাৰ্মিক বুলি গণিত নহল নে; যেতিয়া তেওঁ দূত সকলক আলহী কৰি ৰাখিছিল আৰু পাছত আন বাটেদি পঠিয়াই দিছিল?
+\v 26 কিয়নো যেনেকৈ আত্মাবিহীন শৰীৰ মৰা, তেনেকৈ কৰ্মবিহীন বিশ্বাসো মৰা।
+\c 3
+\s জিভাক দমন কৰি ৰাখিবৰ আৱশ্যকতা 
+\p
+\v 1 হে মোৰ ভাইসকল, তোমালোকৰ মাজত অনেক লোকে শিক্ষক হবলৈ চেষ্টা কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই, কাৰণ তোমালোকে জানা যে আমাৰ  \f + \ft শিক্ষক সকলৰ  \f* দৃঢ়ৰূপে অধিক সোধবিচাৰ হব।
+\v 2 কিয়নো আমি সকলোৱে অনেক বিষয়ত ত্ৰুটি কৰো। কোনো এজনে যদি বাক্যত ত্ৰুটি নকৰে, তেওঁহে সিদ্ধ লোক, আনকি নিজ শৰীৰকো সম্পূর্ণৰূপে দমন কৰিবলৈ সেই জন সমৰ্থ।
+\p
+\v 3 ঘোঁৰাবোৰ আমাৰ বশীভূত হবলৈ আমি যেতিয়া সিহঁতৰ মুখত লেকাম বান্ধি দিওঁ, তেতিয়া আমি সিহঁতৰ গোটেই শৰীৰটোকে ঘূৰাব পাৰো।
+\v 4 লক্ষ্য কৰিবা যে, কেনেকৈ অতি ডাঙৰ জাহাজবোৰে প্ৰচণ্ড বায়ুৰ দ্বাৰাই চালিত হলেও, সেইবোৰক অতি সৰু  গুৰি ব’ঠাৰে, গুৰিয়ালৰ ইচ্ছা অনুসাৰে নিয়ন্ত্ৰণ কৰা হয়।
+\p
+\v 5 সেইদৰে জিভাও অতি ক্ষুদ্ৰ অঙ্গ কিন্তু ই মহাদৰ্পৰ কথা কয়। লক্ষ্য কৰা, যে সৰু জুইৰ ফিৰিঙতি এটিয়ে কিমান ডাঙৰ হাবি পুৰি পেলায়!
+\v 6 সেইদৰে জিভাও হৈছে এক অগ্নি স্বৰূপ, আমাৰ অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গবোৰৰ মাজত জিভা অধৰ্মময় জগত স্বৰূপ; সেয়ে গোটেই শৰীৰক কলঙ্কিত কৰি আমাৰ জীৱনৰ লগতে নিজেও নৰকৰ অগ্নিৰে প্ৰজ্বলিত হয়।
+\p
+\v 7 কিয়নো পশু, পক্ষী, উৰগ আৰু জীৱ জন্তু আদি কৰি সকলোৰে স্বভাৱ মানুহৰ স্বভাৱৰ দ্বাৰাই বশ কৰিব পাৰি আৰু বশ কৰি অহা হৈছে;
+\v 8 কিন্তু জিভাক দমন কৰিবলৈ মানুহৰ মাজত কাৰো সাধ্য নাই; ই অশান্ত দুষ্টতা স্বৰূপ, মৃত্যুজনক বিহেৰে পৰিপূৰ্ণ।
+\p
+\v 9 তাৰ দ্বাৰাই আমি আমাৰ পিতৃ প্ৰভুৰ প্রশংসা কৰো; আৰু তাৰেই ঈশ্বৰৰ সাদৃশ্যেৰে হোৱা লোক সকলক অভিশাপ দিওঁ।
+\v 10 একে মুখৰ পৰাই আশীৰ্বাদ আৰু অভিশাপৰ কথা ওলায়। হে মোৰ ভাইসকল, এনে হোৱা উচিত নহয়।
+\p
+\v 11 একেটা ভুমুকৰ বিন্ধাইদি নির্মল আৰু তিতা, একেলগে দুবিধ পানী ওলায় নে?
+\v 12 হে মোৰ ভাইসকল, ডিমৰু গছত জলফাই নাইবা দ্ৰাক্ষালতাত ডিমৰু ফল ধৰিব পাৰে নে?  \f + \ft মথি 7:16৷  \f* তেনেদৰে লুণীয়া পানীৰ ভুমুকেও সোৱাদ পানী উৎপন্ন কৰিব নোৱাৰে।
+\p
+\v 13 তোমালোকৰ মাজত জ্ঞান আৰু সুবুদ্ধি থকা লোক কোন? তেওঁ সদাচৰণৰ দ্বাৰাই জ্ঞানমূলক মৃদুতাত নিজ কাৰ্য দেখুৱা।
+\v 14 কিন্তু তোমালোকৰ হৃদয়ত যদি তিক্ততাপূৰ্ণ ঈৰ্ষা আৰু বিৰোধ  \f + \ft বা স্বাৰ্থপৰ আকাংক্ষা  \f* থাকে, তেনেহলে সত্যৰ বিৰুদ্ধে শ্লাঘা নকৰিবা আৰু মিছাকৈয়ো নকবা।
+\p
+\v 15 এনে জ্ঞান ওপৰৰ  \f + \ft ওপৰৰ স্বৰ্গ  \f* পৰা নামি অহা নহয়, কিন্তু সেয়ে পাৰ্থিৱ, ইন্দ্ৰিয়াসক্ত আৰু ভৌতিক।
+\v 16 কিয়নো যি ঠাইতে ঈৰ্ষা আৰু বিৰোধ  \f + \ft বা স্বাৰ্থপৰ আকাংক্ষা  \f* থাকে, তাতেই দ্বন্দ আৰু আটাই কুকৰ্ম থাকে।
+\v 17 কিন্তু ওপৰৰ পৰা অহা যি জ্ঞান, সেয়ে প্ৰথমে শুদ্ধ, পাছত শান্তিযুক্ত, ক্ষান্ত স্বভাৱী, কোমল-স্বভাৱী, দয়া আদি উত্তম ফলেৰে  \f + \ft গাল 5:22, 23৷  \f* পৰিপূৰ্ণ, নিঃসংশয়   \f + \ft নিঃসংশয় পক্ষপাতহীন  \f* আৰু নিৰ্মল।  \f + \ft নিৰ্মল অকপট  \f*
+\v 18 যি সকল লোক মিলনকাৰী   \f + \ft মিলনকাৰী শান্তি স্থাপনকাৰী  \f* ,   \f + \ft যি সকলে শান্তিৰ বীজ ৰোপন কৰে৷  \f* তেওঁলোকৰ দ্বাৰাই ৰোপন  \f + \ft ৰোপন স্থাপন  \f* কৰা শান্তিত ধাৰ্মিকতাৰ ফল পোৱা যায়।
+\c 4
+\s নানা বিধ চেতনা-বাক্য 
+\p
+\v 1 তোমালোকৰ মাজত হাই-কাজিয়া আৰু বিৰোধ নো কৰ পৰা হয়? তোমালোকৰ অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গত যুদ্ধ কৰা যি যি কু-অভিলাষ, সেইবোৰৰ পৰা নহয় নে?
+\v 2 তোমালোকৰ যি নাই, তাকে পাব বিচাৰা কিন্তু নোপোৱা৷ তেতিয়া তোমালোকে বধ কৰা আৰু হিংসা কৰা, কিন্তু তেতিয়াও তোমালোকৰ অভিলাষ পুৰণ নহয়; সেয়েহে তোমালোকে কাজিয়া কৰা, মাৰপিট কৰা৷ তোমালোকে যি বিচাৰা, সেয়া নোপোৱা, কাৰণ তোমালোকে ঈশ্বৰৰ ওচৰত নিবিচাৰা৷
+\v 3 তোমালোকে বিচাৰা, আৰু বিচাৰিলেও নোপোৱা, কাৰণ তোমালোকে অসৎ উদ্দেশ্যেৰে বিচাৰা৷ তোমালোকে কেৱল নিজৰ ভোগ-বিলাস পূৰণ কৰিবৰ কাৰণে বস্তুবোৰ বিচাৰা৷
+\p
+\v 4 হে ব্যভিচাৰী সকল, জগতৰ সৈতে ৰখা মিত্ৰতাই ঈশ্বৰৰ শত্ৰুতা  \f + \ft যো 2:15, 16  \f* , ইয়াক তোমালোকে নাজানা নে? এতেকে যি জনে জগতৰ প্ৰেমিক হবলৈ ইচ্ছা কৰে, তেওঁ নিজকে নিজে ঈশ্বৰৰ শত্ৰু কৰি লয়।
+\v 5 অথবা শাস্ত্ৰৰ বচনে অনৰ্থকৰূপে কয় বুলি তোমালোকে ভাবিছা নে? যি আত্মা তেওঁ আমাত নিবাস কৰাইছিল, সেই আত্মাই ঈৰ্ষালৈ অতিশয় হাবিয়াহ কৰে নে?
+\p
+\v 6 কিন্তু ঈশ্বৰে আমাক অতিকৈ অনুগ্ৰহ দান কৰে। শাস্ত্ৰে এইদৰে কয়  \f + \ft গীত 138:6; 1 পি 5:5  \f* , “ঈশ্বৰ অহংকাৰী লোকৰ বিপক্ষ হয়, কিন্তু নম্ৰ লোক সকলক তেওঁ অনুগ্ৰহ দান কৰে।”
+\v 7 এতেকে তোমালোক ঈশ্বৰৰ বশীভুত হোৱা আৰু চয়তানক  \f + \ft পি 5:8, 9  \f* প্ৰতিৰোধ কৰা; তাতে সি তোমালোকৰ পৰা পলাই যাব।
+\p
+\v 8 ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ চাপি আহাঁ; তাতে তেৱোঁ তোমালোকৰ ওচৰলৈ চাপিব। হে পাপ কৰ্ম কৰোঁতাসকল, তোমালোকৰ হাত পৰিষ্কাৰ কৰা আৰু হে দুই মনৰ মানুহ, তোমালোকৰ হৃদয় শুচি কৰা।
+\v 9 বিলাপ, শোক আৰু ক্ৰন্দন কৰা; তোমালোকৰ হাঁহি শোক হৈ যাওঁক, আৰু তোমালোকৰ আনন্দ বিষাদ হৈ যাওঁক।
+\v 10 প্ৰভুৰ দৃষ্টিত তোমালোকে নিজকে নত কৰা, তাতে তেওঁ তোমালোকক উন্নত কৰিব।
+\p
+\v 11 হে ভাইসকল, তোমালোকে ইজনে সিজনৰ বিৰুদ্ধে কথা নকবা;  \f + \ft ইফি 4:31, 32  \f* যি জনে ভাইৰ  \f + \ft মথি 5:22  \f* বিৰুদ্ধে কথা কয় আৰু ভাইৰ সোধবিচাৰ কৰে, সেই জনে বিধানৰ বিৰুদ্ধে কথা কয় আৰু ঈশ্বৰৰ বিধানৰ সোধবিচাৰ কৰে, তেনেস্থলত সেই জন বিধান পালনকাৰী নহয় কিন্তু বিধানৰ বিচাৰকৰ্তাহে হয়।
+\v 12 বিধান দিওঁতা আৰু বিচাৰকৰ্তা এজন মাথোন আছে, তেৱেঁই হৈছে ঈশ্বৰ৷ তেওঁ পৰিত্ৰাণ কৰিবলৈ আৰু বিনষ্ট কৰিবলৈকো সমৰ্থ৷ কিন্তু চুবুৰীয়াৰ সোধবিচাৰ কৰা যি তুমি, তুমি নো কোন?  \f + \ft মথি 7:1-5; ৰো 14:10  \f*
+\p
+\v 13 শুনা, তোমালোকে কোৱা যে, আজি বা কাইলৈ আমি অমুক নগৰলৈ গৈ, তাতে এবছৰ থাকি বেহা-বেপাৰ কৰি লাভ কৰিম;
+\v 14 কিন্তু কালিলৈ কি ঘটিব, সেই বিষয়ে তোমালোকে নাজানা আৰু তোমালোকৰ জীৱন নো কি? কিয়নো এখন্তেক দেখা পোৱা হৈ পাছত দেখা নোপোৱা যি ভাপ, তোমালোক সেই ভাপ স্বৰূপ৷
+\p
+\v 15 তাৰ সলনি বৰং এইদৰে তোমালোকে কোৱা উচিত যে, “যদি প্ৰভুৱে ইচ্ছা কৰে, আমি জীয়াই থাকিম, আৰু এই কৰ্ম বা সেই কৰ্ম কৰিব পাৰিম।”
+\v 16 কিন্তু এতিয়া তোমালোকে নিজৰ নিজৰ পৰিকল্পনাত অহঙ্কাৰ কৰি আছা; এনে অহঙ্কাৰ অতি মন্দ।
+\v 17 এতেকে যিজনে সৎ কৰ্ম কৰিবলৈ জানিও, উচিত ভাবে নকৰে, সেই জনে পাপ কৰে।
+\c 5
+\p
+\v 1 এতেকে চোৱা, হে ধনৱন্ত লোক, তোমালোকৰ বাবে যি যি দূৰ্দশা আহিব ধৰিছে, তাৰ কাৰণে হাহাকাৰ কৰি ক্ৰন্দন কৰা।  \f + \ft লূক 6:24, হিতো. 11:28, আমো. 6:1  \f*
+\v 2 তোমালোকৰ ধন-সম্পত্তি গেলি পচি যাব ধৰিছে; তোমালোকৰ কাপোৰবোৰ পোকে খোৱা হ’ল।
+\v 3 তোমালোকৰ সোণ-ৰূপ ক্ষয়ণীয় হ’ল আৰু সেই ক্ষয়ণীয়তাবোৰে তোমালোকৰ বিপক্ষে সাক্ষ্য দিব আৰু সেইবোৰে জুইৰ নিচিনা হৈ তোমালোকৰ মঙহ খাব। তোমালোকে শেষ কালতহে ধন-সম্পত্তি সাঁচিলা।
+\p
+\v 4 চোৱা, তোমালোকৰ পথাৰৰ শস্য দোৱা বনুৱাবোৰৰ যি বেচ তোমালোকে প্ৰৱঞ্চনা কৰি ৰাখি নিদিলা, সেই বেচেই আটাহ পাৰিছে; আৰু সেই দাৱনী সকলৰ আৰ্ত্তস্বৰ বাহিনীগণৰ প্ৰভুৰ কাণত পৰিছে।
+\v 5 তোমালোকে পৃথিৱীত সুখভোগ আৰু ইন্দ্ৰিয়-সুখাভিলাষেৰে জীয়াই থাকিলা; হত্যাৰ দিনত তোমালোকে নিজ নিজ হৃদয় তৃপ্ত কৰিলা।
+\v 6 যিজনে তোমালোকক প্ৰতিৰোধ নকৰে, সেই ধাৰ্মিক লোকজনক তোমালোকে দোষী কৰি বধ কৰিলা।
+\s সহিষ্ণুতা আৰু প্ৰাৰ্থনাৰ সম্বন্ধে আশ্বাস 
+\p
+\v 7 এতেকে, হে ভাইসকল, প্ৰভুৰ আগমণলৈ ধৈৰ্য ধৰি থাকা। চোৱা, খেতিয়কে খেতিৰ বহুমূল্য শস্য পৃথিৱীৰ পৰা পাবৰ বাবে বাট চাই থাকে আৰু যেতিয়ালৈকে প্ৰথম আৰু পাছৰ বৰষুণ নাপায়, তেতিয়ালৈকে ধৈৰ্য ধৰি থাকে।
+\v 8 তেনেদৰে তোমালোকেও ধৈৰ্য ধৰা, নিজ নিজ হৃদয় থিৰে ৰাখা; কাৰণ প্ৰভুৰ আগমণ ওচৰ পালেহি।  \f + \ft মথি 24:33; ফিলি 4:5  \f*
+\p
+\v 9 হে ভাইসকল, তোমালোকৰ যাতে সোধবিচাৰ নহব, তাৰ কাৰণে ইজনে সিজনৰ বিৰুদ্ধে অভিযোগ নকৰিবা। চোৱা, বিচাৰকৰ্তা দুৱাৰ-মুখতে থিয় হৈ আছে।
+\v 10 হে ভাইসকল, যি ভাববাদী সকলে প্ৰভুৰ নামেৰে কথা কৈ গল, তেখেত সকলক  \f + \ft মথি. 5:12, 23:34, পাঁ. 7:52, ইব্ৰী 11:32-38  \f* ‘ক্লেশ সহন আৰু চিৰসহিষ্ণুতাৰ অৰ্থে’ আৰ্হি বুলি মানিবা।
+\v 11 চোৱা, যি সকলে সহন কৰে, তেওঁলোকক আমি ধন্য বুলি কওঁ। ইয়োবৰ সহনৰ বিষয়ে তোমালোকে শুনিছা  \f + \ft ইয় 1:21; 2:10  \f* আৰু প্ৰভুৰ কাৰ্যৰো শেষ  \f + \ft ইয় 42:10-17  \f* দেখিলে যে, প্ৰভু অতি স্নেহৱান আৰু দয়ালু।
+\p
+\v 12 কিন্তু, হে মোৰ ভাইসকল, বিশেষকৈ তোমালোকে স্বৰ্গৰ, নাইবা পৃথিৱীৰ বা আন কোনো নামৰে শপত নাখাবা; কিন্তু তোমালোকে যেন সোধবিচাৰত নপৰা এই কাৰণে তোমালোকৰ ‘হয়’ যেন ‘হয়’ হওক আৰু ‘নহয়’ যেন ‘নহয়’ হওক।
+\p
+\v 13 তোমালোকৰ মাজত কোনোবাই ক্লেশ ভোগ কৰি আছে নে? তেওঁ প্ৰাৰ্থনাত বাধ্য হওক। কোনোবা হৰ্ষিত হৈছে নে? তেওঁ প্ৰশংসাৰ গীত গান কৰক।
+\v 14 কোনোবা নৰিয়াত পৰি আছে নে? তেওঁ মণ্ডলীৰ পৰিচাৰক সকলক মাতক; পাছত তেওঁলোকে প্ৰভুৰ নামেৰে তেওঁৰ গাত তেল সানি তেওঁৰ কাৰণে প্ৰাৰ্থনা কৰক;
+\v 15 তাতে বিশ্বাসমূলক প্ৰাৰ্থনাই সেই নৰিয়া জনক সুস্থ কৰিব আৰু প্ৰভুৱে তেওঁক তুলিব; আৰু যদিও তেওঁ পাপ কৰিলে, তথাপি ক্ষমা কৰা যাব।
+\p
+\v 16 এতেকে তোমালোক সুস্থ হবৰ বাবে ইজনে সিজনৰ আগত নিজ নিজ পাপ স্বীকাৰ কৰিবা আৰু ইজনে সিজনৰ কাৰণে প্ৰাৰ্থনা কৰিবা। ধাৰ্মিক জনৰ নিবেদন কাৰ্য সাধন কৰাত মহাশক্তি বিশিষ্ট।
+\v 17 এলিয়া  \f + \ft ৰাজা 17:1; 18:42-45  \f* আমাৰ নিচিনা অনুভূতিশীল লোক হৈয়ো, তেওঁ বৰষুণ নহবলৈ দৃঢ় প্ৰাৰ্থনা কৰিলে; তাতে তিনি বছৰ ছয় মাহলৈকে দেশত বৰষুণ নহল।
+\v 18 পাছত আকৌ প্ৰাৰ্থনা কৰাত, আকাশৰ পৰা বৰষুণ হ’ল আৰু পৃথিৱীয়ে নিজ ফল উৎপন্ন কৰিলে।
+\p
+\v 19 হে মোৰ ভাইসকল, তোমালোকৰ মাজৰ কোনো জন যদি সত্যৰ পৰা ভ্ৰান্ত হয় আৰু তেওঁক যদি কোনোবাই ঘূৰাই আনে,
+\v 20 তেনেহলে তেওঁ ইয়াকে জানক যে, যিজনে কোনো এজন পাপীক ভ্ৰষ্ট পথৰ পৰা ঘূৰাই আনে, তেওঁ সেই জনৰ প্ৰাণক মৃত্যুৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব আৰু তেওঁৰ পাপ সমূহ ঢাকা হব৷   \f + \ft হিতো 10:12; 1 পি 4:8  \f*

61-1PE.usfm

@@ -0,0 +1,187 @@
+\id 1PE
+\ide UTF-8
+\h পিতৰ 1 পিতৰ
+\toc1 পিতৰ 1 পিতৰ
+\toc2 1 পিতৰ
+\toc3 1pe
+\mt1 পিতৰ 1 পিতৰ
+\c 1
+\s মঙ্গলাচৰণ 
+\p
+\v 1 প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ এগৰাকী মনোনীত  \f + \ft ৰো 8:28-30; ইফি 1:4; 2 থি 2:13  \f* পাঁচনি, পিতৰৰ পৰা: ঈশ্বৰৰ নিৰ্ব্বাচিত, পৃথিৱীত,  প্ৰবাসী ৰূপে গোটেই পন্ত, গালাতীয়া, কোপ্পাদকিয়া, এচিয়া আৰু বিথুনিয়া দেশত গোট গোট হৈ থকা, লোক সকলৰ সমীপলৈ৷
+\p
+\v 2 তোমালোকক পিতৃ ঈশ্ৱৰৰ পূৰ্বজ্ঞান অনুসাৰে যীচু খ্ৰীষ্টৰ আজ্ঞাধীন হবলৈ পবিত্ৰ আত্মাৰে পৱিত্ৰকৰণ কাৰ্য্যেৰে আৰু তেজ ছটিৱাৰ দ্বাৰা পৱিত্ৰ কৰা হৈছে। তোমালোকলৈ প্ৰচুৰ অনুগ্ৰহ আৰু শান্তি হওক!
+\p
+\v 3 ঈশ্ৱৰ আৰু আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পিতৃ ধন্য; তেওঁৰ প্ৰচুৰ দয়া অনুসাৰে মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা যীচু খ্ৰীষ্টৰ পুনৰুত্থানৰ দ্বাৰা জীৱনময় আশাৰ কাৰণে আৰু অক্ষয়, নিৰ্ম্মল আৰু অজৰ উত্তৰাধিকাৰৰ কাৰণে আমাক নতুন জন্ম  \f + \ft পি 1:23; যো 1:13  \f* দিলে;
+\v 4 সেই উত্তৰাধিকাৰ স্বৰ্গত তোমালোকৰ কাৰণে সঞ্চিত আছে; ই চিৰস্থায়ী, কলঙ্কিত নহয়; শুদ্ধ৷
+\v 5 শেষৰ কালত প্ৰকাশিত হবলৈ যুগুত হোৱা পৰিত্রাণৰ কাৰণে, ঈশ্বৰৰ শক্তিত তোমালোকো বিশ্বাসৰ দ্বাৰা ৰক্ষিত হৈ আছা।
+\p
+\v 6 যদিও এতিয়া বিভিন্ন দুখ-কষ্টই তোমালোকক শোকৰ অনুভৱ আনি দিছে, তথাপি এই কথা ভাবি তোমালোকে আনন্দ কৰা৷
+\v 7 তোমালোকৰ এই বিশ্বাস পৰীক্ষাসিদ্ধ হোৱা উচিত, কিয়নো তোমালোকৰ বিশ্ৱাস সোণতকৈও মূল্যবান। বিশ্ৱাসৰ পৰীক্ষাত যদি তোমালোকৰ বিশ্বাস অটল দেখা যায়, তেনেহলে যীচু খ্ৰীষ্টৰ পুনৰাগমনৰ সময়ত তোমালোকে কিমান গৌৰৱ, প্ৰশংসা, মৰ্যদা পাবা৷
+\p
+\v 8 তেওঁক তোমালোকে দেখা নাই, কিন্তু তোমালোকে তেওঁক প্ৰেম কৰিছা; এতিয়াও তোমালোকে তেওঁক দেখা নাই কিন্তু তোমালোকে তেওঁক বিশ্বাস কৰি আছা আৰু তোমালোক অনির্বচনীয় উল্লাসত মহা আনন্দিত হৈ গৌৰৱময় হৈছা৷
+\v 9 এতিয়া তোমালোকৰ নিজৰ বিশ্বাসৰ ফল তোমালোকে গ্ৰহণ কৰিছা, সেয়া তোমালোকৰ আত্মাৰ পৰিত্রাণ৷
+\v 10 যি ভাববাদীসকলে তোমালোকৰ কাৰণে নিৰূপিত অনুগ্ৰহৰ বিষয়ে ভাববাণী কৰিছিল, তেওঁলোকে সেই পৰিত্রাণৰ বিষয়ে যত্নেৰে বিচাৰ আৰু অনুসন্ধান কৰিছিল৷
+\p
+\v 11 কেনেকুৱা ধৰণৰ পৰিত্ৰাণ আহিব লগীয়া আছিল, সেই বিষয়ে তেওঁলোকে অনুসন্ধান কৰি জানিব বিচাৰিছিল৷ এই বিষয়ে খ্ৰীষ্টৰ আত্মাই কোৱা সেই কাল বা সময়ৰ কথাও অনুসন্ধান কৰি জানিবলৈ বিচাৰিছিল৷ খ্ৰীষ্টৰ প্ৰতি ঘটিবল গীয়া দুখভোগ আৰু পাছত তেওঁলৈ আহিব লগীয়া মহিমাবোৰৰ বিষয়ে সেই আত্মাই তেওঁলোকক আগতীয়াকৈ কৈছিল৷  \f + \ft লূক 24:25-27; পাঁ 10:43; প্ৰ 19:10  \f*
+\v 12 এই ভাববাদী সকললৈ প্ৰকাশিত হ’ল যে, তেওঁলোকে নিজৰ কাৰণে নহয়, কিন্তু তোমালোকৰ কাৰণে সেই সকলো বিষয়ৰ পৰিচৰ্যা কৰিছিল; সেই সকলো সম্বাদ, স্বৰ্গৰ পৰা পঠোৱা পবিত্ৰ আত্মাৰে যি সকলে তোমালোকৰ আগত শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰিছিল, তেওঁলোকৰ দ্বাৰা সম্প্ৰতি তোমালোকক দিয়া হ’ল; এই বিষয়বোৰ স্বৰ্গৰ দূত সকলেও প্ৰকাশ হোৱাটো ইচ্ছা কৰে৷
+\s খ্ৰীষ্টীয় স্বভাৱ 
+\p
+\v 13 এতেকে মনৰ কঁকাল বান্ধা৷ তোমাৰ চিন্তা শান্ত হওক৷ যীচু খ্ৰীষ্ট প্ৰকাশিত হোৱা কালত তোমালোকলৈ যি অনুগ্ৰহ দিয়া হব, সেই অনুগ্ৰহত সম্পূৰ্ণৰূপে ভাৰসা ৰাখা৷
+\v 14 আজ্ঞাধীন হোৱা সন্তান সকলৰ যেনে উপযুক্ত, তেনেকৈ তোমালোক পুৰ্ব্বৰ অজ্ঞান অৱস্থাৰ অভিলাষৰ অনুৰূপ নহবা৷
+\v 15 তোমালোকক আমন্ত্ৰণ কৰা জন যেনে পবিত্ৰ, তোমালোকো সকলো আচাৰ-ব্যৱহাৰত তেনে পবিত্ৰ হোৱা৷
+\v 16 কিয়নো লিখা আছে  \f + \ft লে 11:44  \f* , ‘তোমালোক পবিত্ৰ হোৱা, কাৰণ মই পবিত্ৰ।’
+\v 17 আৰু যি জনে পক্ষপাত নকৰাকৈ  \f + \ft পাঁ 10:34; ৰো 2:22  \f* প্ৰত্যেক জনৰ কৰ্ম অনুসাৰে সোধবিচাৰ কৰে, তেওঁক যদি পিতৃ বুলি মাতিছা, তেনেহলে তোমালোকৰ জীৱন-যাপনৰ কাল ভক্তিৰে নিয়াবা৷
+\p
+\v 18 তোমালোকে জানা যে, তোমালোকৰ পূৰ্বপুৰুষৰ পৰা চলি অহা অসাৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ পৰা, তোমালোক সোণ, ৰূপ আদিৰ ক্ষয়ণীয় বস্তুৰ দ্বাৰা যে মুক্ত হলা, এনে নহয়,
+\v 19 কিন্তু নিৰ্দোষী আৰু নিষ্কলঙ্ক মেষ-পোৱালি স্বৰূপ  \f + \ft যো 1:29  \f* খ্ৰীষ্টৰ বহুমূল্য তেজৰ দ্বাৰাহে মুক্ত হলা৷
+\p
+\v 20 জগত স্থাপনৰ পুৰ্ব্বৰে পৰা তেওঁ মনোনীত আছিল, কিন্তু কালৰ শেষত, তেওঁ তোমালোকৰ কাৰণে প্ৰকাশিত হ’ল;
+\v 21 তেওঁৰ দ্বাৰা তোমালোক, মৃত লোকৰ মাজৰ পৰা তেওঁক তোলোঁতা আৰু গৌৰৱ দিওঁতা ঈশ্বৰৰ বিশ্বাসকাৰী লোক হলা; তাতে তোমালোকৰ বিশ্বাস আৰু দৃঢ় আস্থা ঈশ্ৱৰত আছে।
+\p
+\v 22 তোমালোকে সত্যৰ আজ্ঞাধীনতাৰ দ্ৱাৰা অকপট ভাতৃ প্ৰেমৰ অৰ্থে নিজৰ আত্মা শুচি কৰিবলৈ  \f + \ft যো 17:17; পাঁ 15:9  \f* , পৰস্পৰক হৃদয়েৰে আন্তৰিক প্ৰেম কৰা।
+\v 23 কিয়নো তোমালোক ক্ষয়ণীয় বীজৰ পৰা নহয়, অক্ষয় বীজৰ পৰা, ঈশ্বৰৰ জীৱনময় আৰু চিৰকাল স্থায়ী যি বাক্য, সেই বাক্যৰ দ্বাৰা নতুন জন্ম পাইছা।  \f + \ft যো 1:13; যাক 1:18  \f*
+\p
+\v 24 কাৰণ মৰ্ত্ত্যমাত্ৰেই তৃণ সদৃশ আৰু তাৰ সকলো গৌৰৱ তৃণৰ ফুল সদৃশ।
+\q1 তৃণ শুকায় আৰু ফুলো সৰে;
+\q1
+\v 25 কিন্তু প্ৰভুৰ বাক্য চিৰকাল থাকে;   \f + \ft যিচ 10:6-8  \f* যি বাক্য তোমালোকৰ আগত প্ৰচাৰ কৰা হ’ল, এয়ে সেই শুভবাৰ্তাৰ বাক্য।
+\c 2
+\p
+\v 1 এতেকে সকলো মন্দ, প্ৰৱঞ্চনা, কপট, হিংসা আৰু পৰচৰ্চা, দূৰ কৰা৷
+\v 2 নতুনকৈ জন্ম হোৱা শিশু সকলৰ দৰে, মিহলি নোহোৱা শুদ্ধ আত্মিক গাখীৰলৈ অধিক হাবিয়াহ কৰা, আৰু তাৰ দ্বাৰা পৰিত্রাণৰ অৰ্থে তোমালোক বৃদ্ধি হোৱা,  \f + \ft তী 3:16, 17  \f*
+\v 3 যদিহে তোমালোকে প্ৰভু স্নেহশীল বুলি আস্বাদ পালা৷
+\p
+\v 4 তেওঁৰ ওচৰলৈ আহাঁ, যি জন জীৱনময় শিল মানুহৰ দ্বাৰা অগ্ৰাহ্য হ’ল, কিন্তু তেওঁ ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা মনোনীত আৰু বহুমুলীয়া৷
+\v 5 তোমালোকে নিজেও জীৱন্ত শিলৰ দৰে গঁথা হৈ, যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰৰ পৰমগ্ৰাহ্য আত্মিক যজ্ঞ  \f + \ft ৰো 12:1; ইব্ৰী 13:15  \f* উৎসৰ্গ কৰিবলৈ, পবিত্ৰ পুৰোহিত সমূহ হবৰ অৰ্থে এক আত্মিক ঘৰ  \f + \ft ইফি 2:19-22; ইব্ৰী 3:6  \f* হৈ উঠিছা।
+\p
+\v 6 কিয়নো শাস্ত্ৰত এইদৰে লিখা আছে,  \f + \ft যিচ 28:26  \f*
+\q1 চোৱা, মই চিয়োনত মনোনীত আৰু বহুমূল্য চুকৰ এক প্ৰধান শিল স্থাপন কৰো;
+\q1 যি জনে তেওঁত বিশ্বাস কৰে, তেওঁ কোনোমতে লাজত নপৰিব।
+\p
+\v 7 এতেকে বিশ্বাস কৰা যি তোমালোক, তোমালোকৰ কাৰণেই সেই শিল বহুমূল্যৰ; কিন্তু,
+\q1 অবিশ্বাস কৰা সকলৰ কাৰণে, ঘৰ-সজীয়া সকলে যি শিল অগ্ৰাহ্য কৰিলে,
+\q1 সেয়ে চুকৰ প্ৰধান শিল হ’ল,
+\p
+\v 8 আৰু,
+\q1 “উজুটি খুউৱা শিল,
+\q1 আৰু বিঘ্নজনক শিল হ’ল।” তেওঁলোক বিঘ্নজনক, তেওঁলোকে বাক্য অমান্য কৰাত উজুটি খায়, তাৰ কাৰণে তেওঁলোক নিযুক্তও হৈছিল।
+\p
+\v 9 কিন্তু তোমালোক মনোনীত বংশ, ৰাজকীয় পুৰোহিত সমূহ, পবিত্ৰ জাতি, আৰু ঈশ্বৰৰ নিজ অধিকাৰৰ অৰ্থে এক বিশেষ লোক হৈছা যাতে, যি জনে তোমালোকক আন্ধাৰৰ পৰা তেওঁৰ আচৰিত পোহৰলৈ আমন্ত্ৰণ কৰিলে, তোমালোকে যেন তেওঁৰ সদগুণ প্ৰকাশ কৰা৷ এই কাৰণে
+\q1
+\v 10 আগেয়ে তোমালোক প্ৰজা নাছিলা,
+\q1 কিন্তু এতিয়া ঈশ্বৰৰ প্ৰজা হলা;
+\q1 দয়াৰ পাত্ৰ নাছিলা,
+\q1 কিন্তু এতিয়া দয়াৰ পাত্ৰ হলা।  \f + \ft হো 2:23; ৰো 9:25-26  \f*
+\s নানা বিধ আশ্বাসবাক্য 
+\p
+\v 11 হে প্ৰিয় সকল, তোমালোক বিদেশী আৰু প্ৰবাসী; সেয়েহে মই তোমালোকক মিনতি কৰো যে আত্মাৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰা মাংসিক অভিলাষৰ পৰা পৃথকে থাকা৷  \f + \ft ৰো 8:12, 13; গাল 5:16-21  \f*
+\v 12 তোমালোকক অনা-যিহূদীসকলে যি বিষয়ত দুষ্কৰ্ম্মকাৰী বুলি বিৰোধী কথা কয়, সেই বিষয়ত তেওঁলোকে তোমালোকৰ সৎকৰ্ম দেখি  \f + \ft মথি 5:16  \f* কৃপাদৃষ্টিৰ দিনা যেন ঈশ্বৰৰ স্তুতি কৰে, তাৰ কাৰণে তেওঁলোকৰ মাজত তোমালোকৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰ উত্তম হওক।
+\p
+\v 13 তোমালোকে প্ৰভুৰ কাৰণে মনুষ্যৰ দ্বাৰা স্থাপিত সকলো ৰীতিৰ বশীভূত হোৱা;  \f + \ft মথি 22:21; ৰো 13:1-7  \f* যেনেদৰে ৰজা সকলোৰে ওপৰ,
+\v 14 আৰু দেশাধিপতি সকলক, দুষ্কৰ্ম্মকাৰী সকলৰ প্ৰতিকাৰৰ অৰ্থে আৰু সৎকৰ্মকাৰী সকলৰ প্ৰশংসাৰ অৰ্থে তেওঁৰ দ্বাৰা পঠোৱা হৈছে বুলি, তেওঁলোকৰ বশীভূত হোৱা।
+\v 15 তোমালোকে সৎ কৰ্ম কৰি কৰি যেন নিৰ্ব্বোধ লোক সকলৰ অজ্ঞানতাক নিৰুত্তৰ কৰা, ঈশ্বৰৰ এই ইচ্ছা৷
+\v 16 তোমালোকে স্বাধীন লোকৰ নিচিনা হয়; কিন্তু সেই স্বাধীনতাক  \f + \ft গাল 5:13  \f* দুষ্টতাৰ ঢাকনি নকৰিবা, বৰং ঈশ্বৰৰ দাস সকলৰ দৰে জীৱন-যাপন কৰা।
+\v 17 সকলোকে সমাদৰ কৰা৷ ভাই মাত্ৰকে প্ৰেম কৰা৷ ঈশ্বৰৰলৈ ভয় ৰাখা৷ ৰজাক সমাদৰ কৰা।
+\p
+\v 18 হে দাস সকল, তোমালোক সম্পূৰ্ণ ভয়েৰে নিজ নিজ প্ৰভুৰ বশীভূত হোৱা; কেৱল উত্তম আৰু ক্ষান্ত স্বভাৱী সকলৰ নহয়, কিন্তু কুটিল মনৰ লোক সকলৰো বশীভূত হোৱা।
+\v 19 কিয়নো কোনোৱে যদি ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে বিবেকৰ কাৰণে অন্যায় ভোগ কৰি দুখ সহন কৰে, তেনেহলে সেয়ে প্ৰশংসনীয়।
+\v 20 কাৰণ পাপ কৰি ভুকু খাই যদি সহন কৰা, তেনেহলে তাত কি প্ৰশংসা আছে? কিন্তু সৎ কৰ্ম কৰি দুখভোগ কৰি যদি সহন কৰা, তেনেহলে সেয়েহে ঈশ্বৰৰ আগত গ্ৰহণীয়।
+\p
+\v 21 কাৰণ তাৰ বাবেই তোমালোক আমন্ত্ৰিত হলা; কিয়নো তোমালোক যেন খ্ৰীষ্টৰ খোজৰ অনুগামী হোৱা, এই কাৰণে তেওঁ তোমালোকৰ অৰ্থে দুখভোগ কৰি, তোমালোকৰ কাৰণে এটি আৰ্হি থৈ গল।
+\q1
+\v 22 তেওঁ কোনো পাপ নকৰিলে;  \f + \ft কৰি 5:21; ইব্ৰী 4:15; 1 যো 3:5  \f*
+\q1 তেওঁৰ মুখত কোনো ছলনা পোৱা নগল;
+\v 23 তেওঁ নিন্দিত হলেও কাকো নিন্দা নকৰিলে;  \f + \ft মথি 27:12, 32-44  \f* দুখ পোৱা কালত, ডাবি-ধমকি নিদিলে, কিন্তু ন্যায়ৰূপে বিচাৰ কৰোঁতা জনৰ ওপৰত ভাৰ দিলে৷
+\p
+\v 24 তাতে আমি যেন পাপৰ সম্বন্ধে মৰি, ধাৰ্মিকতাৰ সম্বন্ধে জীয়াই থাকো,  \f + \ft ৰো 6:11  \f* আৰু এই কাৰণে তেওঁ নিজ শৰীৰত আমাৰ ভাৰ বৈ কাঠৰ  \f + \ft কাঠৰ ক্ৰুচ  \f* ওপৰলৈ নিলে৷ তেওঁৰ সাঁচৰ দ্বাৰা তোমালোক সুস্থ হলা৷
+\v 25 তোমালোক সকলোৱে ভ্ৰান্ত মেৰৰ নিচিনাকৈ ভ্ৰমি ফুৰিছিলা; কিন্তু এতিয়া তোমালোকৰ আত্মাৰ ৰক্ষক আৰু অধ্যক্ষৰ ওচৰলৈ তোমালোক উভতি আহিছা৷
+\c 3
+\p
+\v 1 সেই দৰে হে ভাৰ্যাসকল, তোমালোক নিজ নিজ স্বামীৰ বশীভূত হোৱা; তেওঁলোকৰ কোনো কোনোৱে যদিও ঈশ্বৰৰ বাক্য অমান্য কৰে, তথাপি নিজ নিজ ভাৰ্য্যাৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ দ্বাৰা,
+\v 2 তোমালোকৰ ভয়যুক্ত নিৰ্মল আচাৰ-ব্যৱহাৰ দেখি, তাৰ দ্বাৰা বিনাবাক্যেৰে যেন তেওঁলোকক পোৱা যায়, সেই বাবে বশীভূত হোৱা।
+\p
+\v 3 কেশ-বেশ আৰু সোণৰ অলঙ্কাৰ পিন্ধা বা নানা বস্ত্ৰ পৰিধান; এনে বাহ্যিক ভূষণ তোমালোকৰ নহওক।
+\v 4 কিন্তু তোমালোকৰ হৃদয়ত নিৰ্দোষীৰূপে চিৰস্থায়ী হৈ থকা শান্ত আৰু নম্ৰ আত্মা তোমালোকৰ ভূষণ হোৱা উচিত, এয়াই ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত মহা মূল্যৱান৷
+\p
+\v 5 কিয়নো আগৰ কালত যি পবিত্ৰ তিৰোতা সকলে ঈশ্বৰত ভাৰসা ৰাখিছিল, তেওঁলোকেও নিজ নিজ স্বামীৰ বশীভূত হৈ, সেই দৰে নিজক বিভূষিত কৰিলে;
+\v 6 সেই দৰে চাৰাই আব্ৰাহামৰ আজ্ঞা মানিলে। এতিয়া তোমালোকেও যদি উচিত কৰ্ম কৰা আৰু তোমালোকৰ কোনো সমস্যাৰ বাবে যদি ভয় নাথাকে, তেনেহলে তোমালোক তেওঁৰ জীয়ৰী৷
+\p
+\v 7 সেই দৰে হে স্বামী সকল, তোমালোকে তোমালোকৰ স্ত্ৰীসকলৰ সৈতে কেনেদৰে চলিবা তালৈ চিন্তা কৰা। তেওঁলোক দুৰ্ব্বল আৰু, জীৱনময় অনুগ্ৰহৰ দান বুলি জানি, তেওঁলোকৰ প্ৰতি তোমালোকৰ আচৰণ সমাদৰৰ   হওঁক।  তোমালোকৰ প্ৰাৰ্থনাত যেন বাধা নজন্মে, এই কাৰণে তেওঁলোকে সৈতে জ্ঞানেৰে সহবাস কৰিবা।
+\p
+\v 8 শেষত কওঁ, তোমালোক সকলোৱে একে মনৰ, আনৰ দুখত দূঃখী, স্নেহশীল, প্ৰেম কৰোঁতা আৰু নম্ৰ হোৱা৷
+\v 9 অপকাৰৰ সলনি অপকাৰ, আৰু তিৰস্কাৰৰ সলনি তিৰস্কাৰ নকৰিবা, বিৰোধিতাত পুনৰায় আশীৰ্বাদ কৰা, কিয়নো ইয়াৰ বাবে তোমালোক আমন্ত্ৰিত, তোমালোক ক্ষমতাপূৰ্ণ আশীৰ্বাদৰ উত্তৰাধিকাৰ পোৱা লোক৷  \f + \ft মথি 5:44; 1 কৰি 12, 13  \f* কিয়নো আশীৰ্বাদৰ অধিকাৰী হবৰ কাৰণে তোমালোক আমন্ত্ৰিত হলা।
+\q1
+\v 10 “কাৰণ,  \f + \ft গীত 34:12-16  \f* যি জনে জীৱনক প্ৰেম কৰিবলৈ, আৰু মঙ্গলৰ দিন চাবলৈ ইচ্ছা কৰে, তেওঁ কুকথাৰ পৰা নিজৰ জিভা, আৰু ছলনা-বাক্যৰ পৰা নিজৰ ওঁঠ বন্ধ ৰাখক;
+\q1
+\v 11 কুপথৰ পৰা ঘূৰক আৰু ভাল কৰ্ম কৰক৷ শান্তি বিচাৰক আৰু তাতে লাগি থাকক৷
+\q1
+\v 12 প্ৰভুৰ চকুৱে ধাৰ্মিক সকলক দৃষ্টি কৰে, আৰু তেওঁৰ কাণে তেখেতসকলৰ প্ৰাৰ্থনা শুনে৷ কিন্তু যি সকল কুকৰ্মী, তেওঁলোকলৈ প্ৰভুৰ মুখ বিৰোধী৷”
+\p
+\v 13 যি ভাল, তালৈ যদি তোমালোকে ইচ্ছা কৰা, তেনেহলে তোমালোকক কোনে ক্ষতি কৰিব?
+\v 14 কিন্তু ধাৰ্মিকতাৰ কাৰণে যদিও দুখভোগ কৰিব লগা হয়, তথাপি তোমালোক ধন্য; কিন্তু তেওঁলোকৰ ভয়ত ভয়াতুৰ  \f + \ft যিচ 8:12, 13  \f* আৰু ব্যাকুল নহবা৷
+\p
+\v 15 ইয়াৰ পৰিৱৰ্তে খ্ৰীষ্টক প্ৰভু হিচাপে তোমালোকৰ হৃদয়ত পবিত্ৰ ৰূপে মানিবা; যি কোনোৱে তোমালোকৰ অন্তৰত থকা আশাৰ বিষয়ে বিচাৰ লয়, তেওঁক তোমালোকে নিজৰ পক্ষে উত্তৰ দিবলৈ সষ্টম থাকিবা, কিন্তু নম্ৰতা আৰু সন্মানেৰে সৈতে এইবোৰ কৰিবা৷
+\v 16 যি সকলে খ্ৰীষ্টত থাকি কৰা তোমালোকৰ সদাচৰণৰ নিন্দা কৰে, তোমালোক যি বিষয়ত নিন্দিত হোৱা, সেই বিষয়ত তেওঁলোক যেন লাজত পৰিব, এই কাৰণে তোমালোকে উত্তম বিবেক ৰাখিবা।
+\v 17 কিয়নো কুকৰ্ম কৰি দুখভোগ কৰাতকৈ, ঈশ্বৰৰ যদি এনে ইচ্ছা হয়, তেনেহলে সৎ কৰ্ম কৰি দুখভোগ কৰা ভাল৷
+\p
+\v 18 খ্ৰীষ্টয়ো সেই পাপৰ সম্বন্ধে এবাৰ দূখ-ভোগ কৰিলে৷ আমাক ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ নিবলৈ, অধাৰ্মিক সকলৰ কাৰণে ধাৰ্মিক জনে, অৰ্থাৎ খ্ৰীষ্টে পাপবোৰৰ কাৰণে কেৱল এবাৰ দুখভোগ কৰিলে; তেওঁ মাংসত হত হ’ল, কিন্তু আত্মাত হলে পুনৰ্জীৱিত হ’ল;
+\v 19 সেই আত্মাৰে তেওঁ গল আৰু এতিয়া কাৰাগাৰত  \f + \ft কাৰাগাৰত কয়দত  \f* থকা আত্মাবোৰৰ ওচৰত গৈ প্রচাৰ কৰিলে৷
+\v 20 সেই লোক বিলাক নোহৰ সময়ত ঈশ্বৰৰ আবাধ্য আছিল৷ নোহৰ জাহাজ তৈয়াৰ কৰাৰ সময়ত ঈশ্বৰ সহিষ্ণু হৈ তেওঁলোকৰ বাবে অপেক্ষা কৰিছিল৷ ঈশ্বৰে অলপ মানুহক ৰক্ষা কৰিলে, আঠ গৰাকী আত্মা সেই জলৰ পৰা ৰক্ষা পালে৷
+\p
+\v 21 সেই জল বাপ্তিস্মৰ প্ৰতীক, যাৰ যোগে তোমালোকে ৰক্ষা পালা৷ সেই বাপ্তিস্মৰ যোগেদি শৰীৰৰ ময়লা আতৰোৱা নহয়, কিন্তু ঈশ্বৰৰ ওচৰত সৎ বিবেক বজায় ৰখাৰ কাৰণে এক আবেদন৷ যীচু খ্ৰীষ্টৰ পুনৰুত্থানৰ যোগেদিহে তোমালোকে ৰক্ষা পালা৷
+\v 22 তেওঁ স্বৰ্গলৈ গৈ পিতৃ ঈশ্বৰৰ সোঁ স্থান লৈ  দূতগনে সৈত্য, কৰ্ত্তৃত্য  আৰু সকলো ক্ষমতাৰ ওপৰত শাসন চলাই আছে।
+\c 4
+\s শুচিতা, সংযম আৰু দুখভোগ সম্বন্ধীয় কথা 
+\p
+\v 1 এতেকে, খ্ৰীষ্টই মাংসত দুখভোগ কৰাৰ কাৰণে, তোমালোকে নিজকে সেই একে অভিপ্ৰায়েৰে সুসজ্জিত কৰা৷ যি জনে মাংসত দুখভোগ কৰে, সেই জনে পাপৰ পৰা ক্ষান্ত হয়৷
+\v 2 এনে ব্যক্তিয়ে মাংসিক অভিলাষত দীর্ঘ সময় জীৱন-যাপন নকৰে৷ কিন্তু ঈশ্বৰৰ ইচ্ছাৰ দৰে মানৱ জীৱনৰ অৱশিষ্ট সময় কটায়৷
+\p
+\v 3 যিহেতু অনা-যিহূদীসকলে কৰি অহা, নৈতিকতাহীন, আবেগ, সুৰাসক্ত, পানার্থক আমোদ-প্ৰমোদ, ঘিণলগীয়া মূৰ্তিপূজা - এইবোৰত যি সময় পাৰ কৰিলে সেয়াই যথেষ্ট৷
+\v 4 তাতে তোমালোকে তেওঁলোকৰ সৈতে সেইবোৰ কর্ম নকৰা দেখি তেওঁলোকে আচৰিত মানি তোমালোকক নিন্দা কৰে।
+\v 5 কিন্তু যি জন জীৱিত আৰু মৃত লোক সকলৰ সোধবিচাৰ কৰিবলৈ যুগুত আছে, তেওঁৰ আগত তেওঁলোকে হিচাব দিব লাগিব।
+\v 6 কিয়নো যি সকল মৰিল, তেওঁলোকৰ আগত এই অভিপ্ৰায়েৰে শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰা হৈছিল, যদিও তেওঁলোকৰ বিচাৰ যিহেতু মানৱ শৰীৰত হব, আত্মাত তেওঁলোক সেই অনুসাৰে ঈশ্ৱৰলৈ জীৱিত৷
+\p
+\v 7 কিন্তু সকলোৰে শেষ ওচৰ চাপিছে; এতেকে প্ৰাৰ্থনাৰ কাৰণে সুবোধ আৰু সচেতন হৈ থাকা;  \f + \ft লূক 21:34-36৷  \f*
+\v 8 বিশেষকৈ তোমালোকৰ মাজত পৰস্পৰে অবিৰাম প্ৰেমৰ প্ৰতিপালন কৰা; কিয়নো প্ৰেমে আনৰ পাপসমূহ ঢাকে।
+\v 9 আপত্তি নকৰাকৈ ইজন-সিজনৰ প্ৰতি অতিথি পৰায়ণ হোৱা।
+\p
+\v 10 তোমালোকে যেনেকৈ প্ৰতিজনে অনুগ্ৰহৰ বৰ পালা,  \f + \ft ৰো 12:6-8; 1 কৰি 12:6-13৷  \f* তেনেকৈ ঈশ্বৰৰ বহুবিধ অনুগ্ৰহৰূপ ধনৰ উত্তম তত্ৱাৱধায়কৰ দৰে, তোমালোকে পৰস্পৰক সেৱা শুশ্ৰূষা কৰা;
+\v 11 যদি কোনোৱে কথা কয়, তেনেহলে ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ দৰে কওক; যদি কোনোৱে সেৱা শুশ্ৰূষা কৰে, তেনেহলে ঈশ্বৰে দিয়া শক্তি অনুসাৰে কৰক; এইদৰে সকলো বিষয়তে যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰ মহিমান্বিত হয়; তেওঁৰেই মহিমা আৰু পৰাক্ৰম চিৰকাল হওক। আমেন।
+\p
+\v 12 হে প্ৰিয় লোক সকল, তোমালোকক পৰীক্ষা কৰিবৰ কাৰণে তোমালোকৰ মাজত যি অগ্নিময় কষ্টৰ জুই জ্ৱলিছে,  \f + \ft যিচ 48:10; জখ 13:9; 1 পি 1:6, 7৷  \f* এইবোৰত তোমালোকে বিস্মিত নহবা, কোনো অদ্ভুত বিষয় ঘটিছে বুলি মনত নাভাবিবা৷
+\v 13 কিন্তু খ্ৰীষ্টৰ দুখভোগৰ সহভাগী হোৱা বাবে তোমালোকে আনন্দ কৰা,  \f + \ft মথি 5:10-12; যাক 1:2৷  \f* ইয়াৰ উপৰি তেওঁৰ গৌৰৱ প্ৰকাশিত হোৱা সময়ত তোমালোকে অধিক আনন্দ আৰু উল্লাস কৰিব পাৰিবা।
+\v 14 তোমালোক ধন্য, যদি তোমালোকে খ্ৰীষ্টৰ নামৰ কাৰণে নিন্দিত হোৱা; কাৰণ ঈশ্ৱৰৰ আত্মা আৰু গৌৰৱৰ আত্মা তোমালোকৰ ওপৰত স্থিৰ হৈ আছে।
+\p
+\v 15 কিন্তু তোমালোকৰ মাজত কোনেও যেন নৰবধী, চোৰ, কুকৰ্মকাৰী বা পৰচৰ্চ্চাকাৰী বুলি দুখভোগ নকৰা;
+\v 16 যদি কোনো এজনে খ্ৰীষ্টিয়ান হোৱা কাৰণে দুখভোগ কৰে, তেনেহলে লজ্জিত নহওক; কিন্তু সেই নামেৰে ঈশ্বৰক মহিমান্বিত কৰক।
+\p
+\v 17 কিয়নো ঈশ্বৰৰ পৰিয়াল বর্গৰ সৈতে সোধবিচাৰৰ সময় আৰম্ভ হৈছে; আৰু সেয়ে যদি প্ৰথমে আমাৰ সৈতে আৰম্ভ হয়, তেনেহলে ঈশ্বৰৰ শুভবাৰ্তা নমনা সকলৰ শেষগতি কি হব?
+\v 18 আৰু যদি
+\q1 ধাৰ্মিক লোকেই কোনো প্ৰকাৰেহে পৰিত্ৰাণ পায়,
+\q1 তেনেহলে ভক্তিহীন আৰু পাপিষ্ঠ লোকে কত মুখ দেখুৱাব?
+\v 19 এই কাৰণে যি সকল লোকে ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা অনুসাৰে দুখভোগ কৰে, সেই লোক সকলে সৎ কৰ্ম কৰি, নিজ নিজ জীৱাত্মাক বিশ্বাসী সৃষ্টিকৰ্ত্তাৰ হাতত সমৰ্পণ কৰক।
+\c 5
+\s নম্ৰ হোৱা আৰু জাগি থকাৰ আৱশ্যকতা 
+\p
+\v 1 মই তোমালোকৰ মাজৰ পৰিচাৰক সকলক দৃঢ় আহ্বান জনাও যে, মইয়ো সহকর্মী সকলৰ এজন পৰিচাৰক আৰু খ্ৰীষ্টৰ দুখভোগৰ এজন সাক্ষী; প্ৰকাশিত হবলৈ উদ্যত হোৱা গৌৰৱৰ সহভাগী৷  \f + \ft ৰো 8:17-19৷  \f*
+\v 2 গতিকে, মই তোমালোকক দৃঢ় আহ্বান কৰো, হে পৰিচাৰক সকল, ঈশ্ৱৰৰ মেষৰ জাকক তোমালোকে যত্ন লোৱা৷ তেওঁলোকক প্ৰতিপালন কৰা, অৱশ্যে আৱশ্যকতাৰ কাৰণে নহয়, কিন্তু স্ৱ-ইচ্ছাৰে কৰা,  অসৎ লাভৰ বাবেও নহয়৷
+\v 3 যি সকল লোকৰ ওপৰত তোমালোক তত্ৱাৱধায়ক, তেওঁলোকৰ ওপৰত প্ৰভুত্ৱৰে অধিকাৰ নকৰিবা; কিন্তু জাকৰ আর্হি হৈ  \f + \ft তী 4:12৷  \f* তেওঁলোকৰ তত্বাৱধান কৰক;
+\v 4 যেতিয়া প্ৰধান ৰক্ষক প্ৰকাশিত হব, তেতিয়া তোমালোকে ঐশ্বৰ্যৰূপ অম্লান কিৰীটি  \f + \ft তী 4:8; প্ৰ 2:10৷  \f* পাবা।
+\p
+\v 5 সেইদৰে হে ডেকা লোকসকল, তোমালোক পৰিচাৰকস কলৰ বশীভূত হোৱা; তোমালোক সকলোৱে ইজনে সিজনৰ প্ৰতি অতি নম্ৰ হোৱা উচিত যিহেতু,
+\q1 ঈশ্বৰে অহংকাৰী সকলক প্ৰতিৰোধ কৰে, কিন্তু নম্ৰ সকলক অনুগ্ৰহ
+\q1 দান কৰে।  \f + \ft যাক 4:6৷  \f*
+\p
+\v 6 সেই কাৰণে ঈশ্ৱৰৰ পৰাক্ৰমী হাতৰ অধীনত নিজকে নম্ৰ কৰা, তাতে উপযুক্ত সময়ত ঈশ্ৱৰে তোমালোকক উন্নত কৰিব৷
+\v 7 তোমালোকৰ সকলো চিন্তাৰ ভাৰ তেওঁৰ ওপৰত পেলাই দিয়া;  \f + \ft গীত 55:22; মথি 6:25-34৷  \f* কিয়নো তোমালোকৰ কাৰণে তেওঁ চিন্তা কৰে।
+\p
+\v 8 সচেতন হোৱা, পৰ দি থাকা। তোমালোকৰ শত্ৰু চয়তানে গুজৰি থকা সিংহৰ নিচিনাকৈ যি কোনো এজনকে গ্ৰাস কৰিবলৈ গোপনে উপায় বিচাৰি ফুৰিছে।  \f + \ft ইয় 1:7; প্ৰ 12:12  \f*
+\v 9 তাৰ বিৰুদ্ধে থিয় হোৱা৷ তোমালোকৰ বিশ্বাস দৃঢ় কৰি ৰাখা৷ এইটো জানিবা যে, গোটেই জগতত থকা তোমালোকৰ ভাতৃ সকলেও একে দুখভোগ কৰি আছে৷
+\p
+\v 10 তোমালোকে অলপ সময় দুখভোগ কৰাৰ পাছত, সকলো অনুগ্ৰহৰ ঈশ্ৱৰ, যি জনে অনন্ত গৌৰৱৰ বাবে তোমালোকক খ্ৰীষ্টত আমন্ত্ৰণ কৰিছে, তেৱেঁই তোমালোকক সিদ্ধ, সুস্থিৰ আৰু বলৱন্ত কৰিব।
+\v 11 তেওঁৰ পৰাক্ৰম চিৰকাল হওক। আমেন।
+\p
+\v 12 মই চীলক বিশ্বাসী ভাই হিচাপে গণ্য কৰো আৰু তেওঁৰ যোগেদি সংক্ষেপে এই পত্ৰ তোমালোকলৈ লিখিলো৷ তোমালোকক প্ৰবোধ দিলো আৰু এয়ে ঈশ্বৰৰ প্ৰকৃত অনুগ্ৰহ বুলি সাক্ষ্যও দিলো৷ মই তোমালোকক দৃঢ় আহ্বান কৰো আৰু ঈশ্ৱৰৰ প্ৰকৃত অনুগ্ৰহৰ সাক্ষ্য দান কৰি, এই পত্ৰ লিখিলো৷ ইয়াতে তোমালোক দৃঢ় হৈ থাকা৷
+\v 13 তোমালোকৰ সৈতে মনোনীত হোৱা বাবিল দেশত থকা মণ্ডলীয়ে আৰু মোৰ পুত্ৰ মাৰ্কে তোমালোকক মঙ্গলবাদ জনাইছে।
+\v 14 প্ৰেমৰ চুমাৰে তোমালোকে পৰস্পৰক মঙ্গলবাদ দিয়া। খ্ৰীষ্টত যি সকল আছে, তোমালোক সকলোৰে শান্তি হওক।

62-2PE.usfm

@@ -0,0 +1,94 @@
+\id 2PE
+\ide UTF-8
+\h 2 পিত2 পিতৰ
+\toc1 2 পিত2 পিতৰ
+\toc2 2 পিত2 পিতৰ
+\toc3 2pe
+\mt1 2 পিত2 পিতৰ
+\c 1
+\p
+\v 1 মই চিমোন পিতৰ, যীচু খ্ৰীষ্টৰ এজন দাস আৰু পাঁচনি। যি সকলে আমাৰ ঈশ্বৰ আৰু ত্ৰাণকৰ্তা যীচু খ্ৰীষ্টৰ ধাৰ্মিকতাৰ মাধ্যমত আমি লাভ কৰাৰ দৰে একেই অমূল্য বিশ্বাস লাভ কৰিছে, সেই সকলৰ সমীপলৈ।
+\p
+\v 2 ঈশ্বৰ আৰু আমাৰ প্ৰভু যীচুক গভীৰ ভাৱে জনাৰ মাজেদি তোমালোকলৈ অনুগ্ৰহ আৰু শান্তি বাহুল্যৰূপে হওক। বিশ্বাসত থিৰে থাকিবলৈ উদগণি
+\s বিশ্বাসত থিৰে থাকিবলৈ উদগণি 
+\p
+\v 3 যি জনে নিজৰ মহিমা আৰু সদগুণেৰে আমাক আমন্ত্রণ কৰিলে, তেওঁক গভীৰ ভাৱে জনাৰ মাধ্যমেদি তেওঁৰ ঐশ্বৰিক শক্তিয়ে আমাক ঈশ্বৰৰ প্রতি ভক্তিপূর্ণ জীৱন-যাপন কৰাৰ সকলো বিষয় দান কৰিলে।
+\v 4 তেওঁ এইবোৰৰ দ্বাৰাই আমাক মূল্যবান আৰু অতি মহৎ প্ৰতিজ্ঞাবোৰ দান কৰিলে। তেওঁ এনেদৰে কৰিলে যাতে তোমালোকে সেই প্রতিজ্ঞাবোৰৰ দ্বাৰাই জগতৰ মন্দ অভিলাষবোৰৰ দুর্নীতিৰ পৰা মুক্ত হৈ ঐশ্বৰিক স্বভাৱৰ সহভাগী হব পাৰা।
+\p
+\v 5 ঈশ্বৰে যি সকলো কৰিলে, তাৰ কাৰণে তোমালোকৰ বিশ্বাসৰ মাধ্যমেৰে সদগুণ লাভ কৰিবলৈ নিজে সম্পূর্ণৰূপে যত্ন কৰা। সদগুণৰ লগতে তোমাৰ জ্ঞানো বৃদ্ধি কৰা।
+\v 6 জ্ঞানৰ লগত ইন্দ্ৰিয়দমন, ইন্দ্ৰিয়দমনৰ লগত ধৈৰ্য, ধৈৰ্যৰ লগত ঈশ্বৰভক্তি,
+\v 7 ঈশ্বৰভক্তিৰ লগত পৰস্পৰৰ মাজত ভাতৃস্নেহ আৰু ভাতৃস্নেহৰ লগত প্ৰেম বৃদ্ধি কৰা।
+\v 8 কিয়নো তোমালোকৰ যদি এই সকলো গুণ থাকে আৰু সেইবোৰ তোমালোকৰ মাজত বৃদ্ধি পায়, তেনেহলে আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ তত্বজ্ঞানত তোমালোক কৰ্মহীন বা নিষ্ফল নহবা।
+\v 9 যি জনৰ এই সকলো গুণ নাই, তেওঁ ওচৰতহে দেখে; আচলতে তেওঁ অন্ধ। তেওঁক যে পূৰ্বৰ পাপসমূহৰ পৰা শুচি কৰা হৈছে, সেই বিষয় তেওঁ পাহৰি গল।
+\p
+\v 10 এতেকে ভাইসকল, ঈশ্বৰে যে তোমালোকক আমন্ত্রণ আৰু মনোনীত কৰিছে, সেই বিষয়ে তোমালোকে নিজে নিশ্চিত হবৰ কাৰণে অধিক যত্ন কৰা। এইবোৰ কৰিলে, তোমালোকে উজুটি নাখাবা।
+\v 11 তাতে আমাৰ প্রভু আৰু ত্ৰাণকর্তা যীচু খ্রীষ্টৰ অনন্ত ৰাজ্যত তোমালোকক অতি আন্তৰিকতাৰে প্রৱেশ কৰোঁৱা হব।
+\p
+\v 12 এই হেতুকে, যদিও তোমালোকে এই সকলোবোৰ জানা আৰু যি সত্য তাত থিৰে আছা, তথাপি মই সকলো সময়তে তোমালোকক এই বিষয়বোৰ মনত পেলাই দিবলৈ প্রস্তুত থাকিম;
+\v 13 কিন্তু মই এইটো সঠিক বুলি ভাবো যে, যিমান দিন মই এই তম্বুৰূপ অস্থায়ী দেহত থাকিম, সিমান দিনলৈকে এই বিষয়বোৰ সোঁৱৰাই দি তোমালোকক জাগ্রত কৰি ৰখা মোৰ উচিত।
+\v 14 কিয়নো মই জানো যে, শীঘ্রেই মই মোৰ তম্বু গুচাম; আমাৰ প্রভু যীচু খ্রীষ্টই ইয়াকে মোক জনালে।
+\v 15 মই আপ্রাণ চেষ্টা কৰিছো যাতে মোৰ মৃত্যুৰ পাছতো তোমালোকে এই সকলো বিষয়বোৰ সকলো সময়তে মনত ৰাখা।
+\s ঈশ্বৰৰ বাক্য বিশ্বাসযোগ্য 
+\p
+\v 16 আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰাক্ৰম আৰু তেওঁৰ আগমনৰ সম্বন্ধে তোমালোকক জনাওঁতে আমি চতুৰতাৰে সজা কোনো গল্প কথা কোৱা নাছিলো। আমি তেওঁৰ মহিমা নিজৰ চকুৰে দেখিছিলো।
+\v 17 কিয়নো, “এওঁ মোৰ প্ৰিয় পুত্ৰ, এওঁতেই মই পৰম সন্তুষ্ট,” স্বর্গৰ গৌৰৱময় প্ৰতাপৰ দ্বাৰা তেওঁলৈ অহা এই বাণীৰ মাধ্যমেদি খ্রীষ্টই পিতৃ ঈশ্বৰৰ পৰা সন্মান আৰু গৌৰৱ পাইছিল।
+\v 18 আমি যেতিয়া তেওঁৰ লগত সেই পবিত্ৰ পাহাৰত আছিলো, তেতিয়া স্বৰ্গৰ পৰা কোৱা এই মাত নিজে শুনিছিলো।
+\v 19 ভাববাদী সকলৰ এই বাক্য আমাৰ ওচৰত অধিক ৰূপে নিশ্চিত হৈছে আৰু সেই বিষয়ত মনোযোগ দিয়া তোমালোকৰ পক্ষে ভাল। সেই বাক্য এক অন্ধকাৰ ঠাইত জ্বলি থকা চাকিৰ নিচিনা। যেতিয়ালৈকে ৰাতিপুৱা নহয় আৰু তোমালোকৰ হৃদয়ত প্রভাতীয় তৰাৰ উদয় নহয়, তেতিয়ালৈকে অন্ধকাৰৰ মাজতো সেয়ে পোহৰ দিব।
+\v 20 সকলোৰে ওপৰত প্ৰথমে ইয়াকে জানি থোৱা যে, শাস্ত্ৰৰ কোনো ভাৱবাণী, ভাববাদী জনৰ নিজৰ যুক্তি-ব্যাখ্যাৰ পৰা নাহে;
+\v 21 ভাৱবাণী কেতিয়াও মানুহৰ ইচ্ছাৰে নাহে, কিন্তু পবিত্ৰ আত্মাৰ পৰিচালনাত ভাববাদী সকলে ঈশ্বৰৰ পৰা পোৱা কথা কয়।
+\c 2
+\s ভণ্ড শিক্ষকৰ পৰা পৃথকে থাকিবলৈ উদগণি 
+\p
+\v 1 অতীতত ইস্ৰায়েলবাসীৰ মাজত যেনেদৰে মিছলীয়া ভাববাদী সকল আছিল, তেনেদৰে তোমালোকৰ মাজলৈকো ভণ্ড শিক্ষকসকল আহিব। তেওঁলোকে মনে মনে এনেকুৱা কিছুমান বিৰোধী ভ্রান্ত মতবাদ লৈ আহিব যিয়ে লোক সকলক ধ্বংস কৰি দিব। এনে কি যি জনে তেওঁলোকক কিনি ললে, সেই প্ৰভুকো অস্বীকাৰ কৰিব; এইদৰে তেওঁলোকে শীঘ্রেই নিজলৈ ধ্বংস মাতি আনিব।
+\v 2 অনেকে সেই ভূৱা শিক্ষক সকলৰ লম্পট আচৰণ অনুসৰণ কৰিব; তেওঁলোকৰ প্রৰোচনাত মানুহে সত্যৰ পথৰ বিষয়ে নিন্দা কৰিব।
+\v 3 তেওঁলোকে লোভৰ বশত ছলাহী কথাৰে তোমালোকৰ পৰা অর্থ লাভ কৰিব। এই ভণ্ড শিক্ষকসকলৰ বিৰুদ্ধে বিচাৰৰ শাস্তি অনেক দিনলৈ অপেক্ষা কৰি নাথাকিব; তেওঁলোকৰ বিনাশ পলম কৰা নহয়।
+\p
+\v 4 স্বর্গৰ দূতসকলে যেতিয়া পাপ কৰিছিল, তেতিয়া ঈশ্বৰে তেওঁলোকক এৰি দিয়া নাছিল; বৰং বিচাৰৰ দিন পর্যন্ত অন্ধকূপৰ বন্ধনত ৰক্ষিত হবলৈ তেওঁ সেইস কলক নৰকত পেলাই দিলে।
+\v 5 ঈশ্বৰে সেই পুৰণি জগতকো এৰি দিয়া নাছিল; ঈশ্বৰৰ প্রতি ভক্তিহীন লোক সকলৰ ওপৰলৈ তেওঁ জলপ্লাৱন আনিলে; কেৱল নোহ আৰু তেওঁৰ লগত আন সাত জনক তেওঁ ৰক্ষা কৰিলে। এই নোহে লোক সকলক ধাৰ্মিকতাৰ পথত চলাৰ সম্বন্ধে প্রচাৰ কৰিছিল।
+\v 6 চদোম আৰু ঘমোৰা নগৰ ভস্ম কৰি ঈশ্বৰে সেই নগৰৰ লোকসকলক বিচাৰ কৰি শাস্তি দিছিল। ইয়াৰ দ্বাৰা ঈশ্বৰে ভাবী কালত ঈশ্বৰৰ ভক্তিহীন লোকৰ শেষ অৱস্থা কি হব তাকেই উদাহৰণ স্বৰূপে স্থাপন কৰিলে।
+\v 7 কিন্তু লোটক তেওঁ ৰক্ষা কৰিছিল। লোট ধাৰ্মিক লোক আছিল। সেই নগৰৰ বিধানহীন মানুহবোৰৰ অনৈতিক চাল-চলনত তেওঁ অতি ব্যথিত হৈছিল।
+\v 8 সেই ধাৰ্মিক লোক জনে বিধানহীন মানুহবোৰৰ মাজত বাস কৰিছিল আৰু তেওঁৰ ধার্মিক আত্মাই প্রতিদিনে এই লোক সকলৰ অধার্মিক কার্যবোৰ দেখি আৰু সেইবোৰৰ বিষয়ে শুনি যন্ত্রণা ভোগ কৰিছিল।
+\v 9 গতিকে যি সকল ঈশ্বৰ ভক্ত লোক, তেওঁলোকক কেনেদৰে পৰীক্ষাৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিব লাগে, প্রভুৱে জানে। যি সকলে ঈশ্বৰক ভক্তি নকৰে, অধার্মিক লোক; তেওঁলোকক কেনেদৰে বিচাৰৰ দিনা শাস্তি দিয়া হব, সেই বিষয়েও প্রভুৱে জানে।
+\p
+\v 10 এই দণ্ড বিশেষ ভাৱে তেওঁলোকৰ বাবে, যি সকলে অশুচিতাৰ মাংসিক অভিলাষবোৰত চলে আৰু প্রভুৰ কৰ্তৃত্বক হেয়জ্ঞান কৰে। এই ভণ্ড শিক্ষক সকল দু:সাহসী আৰু তেওঁলোকে নিজৰ ইচ্ছামতে চলে। তেওঁলোকে এনে কি স্বর্গৰ দূত সকলকো নিন্দা কৰিবলৈ ভয় নকৰে।
+\v 11 সকলো মনুষ্যতকৈয়ো স্বর্গৰ দূত সকল অধিক শক্তিশালী আৰু ক্ষমতাশালী, তথাপি প্রভুৰ ওচৰত তেওঁলোকৰ সম্বন্ধে কোনো দোষ, অভিযোগ উপস্থাপন নকৰে।
+\p
+\v 12 কিন্তু জ্ঞানহীন, বুদ্ধিহীন পশুবোৰ নিজৰ স্বভাৱগত বাসনাৰ অধীন, যাৰ জন্ম মৰিবৰ বাবেই হৈছে; ভণ্ড শিক্ষক সকলো এনে বিচাৰ-বুদ্ধিহীন পশুৰ নিচিনা; তেওঁলোকে যি নাজানে, সেই বিষয়ে নিন্দা কৰে। নিজৰ মন্দতাতে সিহঁত ধ্বংস হৈ যাব।
+\v 13 নিজৰ মন্দ কামৰ বেচ হিচাপে সিহঁতে কষ্ট ভোগ কৰিব। এই লোক সকলে দিনৰ বেলা অন্যায় কাম কৰি আনন্দ কৰে। সেই সকল তোমালোকৰ মাজত অপৰিস্কাৰ দাগ আৰু কলঙ্ক স্বৰূপ। তেওঁলোকে তোমালোকৰ লগত ভোজন-পান কৰি নিজৰ প্রতাৰণাপূর্ণ সুখ উপভোগ কৰে;
+\v 14 সকলো মহিলাৰ প্রতি তেওঁলোকৰ চকু ব্যভিচাৰেৰে ভৰা আৰু তেওঁলোকে পাপ কার্য কৰি কেতিয়াও সন্তুষ্ট নহয়; আৰু যি সকল চঞ্চলমনা, সেই সকলক ভুল পথত লৈ যায়৷ তেওঁলোকৰ মন কেৱল লোভ কৰাত অভ্যস্ত; তেওঁলোক অভিশপ্ত।
+\v 15 এই ভণ্ড শিক্ষক সকলে পোন পথ ত্যাগ কৰি অপথে গৈছে। তেওঁলোকে বিয়োৰৰ পুত্ৰ বিলিয়মক অনুসৰণ কৰে; বিলিয়মে মন্দ কার্যক প্ৰেম কৰিলে আৰু তাৰে বেচ পাবলৈ উচিত দেখিছিল।
+\v 16 কিন্তু বিলিয়মে তেওঁৰ অপৰাধৰ কাৰণে এটা গাধৰ পৰা কঠোৰ ধমক পালে।  \f + \ft গণ 22 অধ্যায়;  \f* গাধ পশু হোৱা বাবে কথা কব নোৱাৰে। কিন্তু সেই গাধই মানুহৰ মাতেৰে কথা কৈ ভাববাদীৰ মূর্খ কার্যত বাধা দিছিল।
+\p
+\v 17 এই লোক সকল পানী নথকা নাদৰ নিচিনা আৰু ধুমুহা বতাহে চলাই নিয়া মেঘ স্বৰূপ। তেওঁলোকৰ কাৰণে ঘোৰ আন্ধাৰ সাঁচি থোৱা হৈছে।
+\v 18 কিয়নো তেওঁলোকে অসাৰতাৰ গর্ব কথা কয় আৰু মানুহক মাংসিক অভিলাষ পূর্ণ কৰাৰ বাসনা জগায়। যি সকলে ভুল পথত জীৱন-যাপন কৰা লোক সকলৰ সঙ্গৰ পৰা হাত সাৰি আহিবলৈ চেষ্টা কৰে, এনে লোক সকলক তেওঁলোকে পাপ স্বভাৱৰ মাংসিক অভিলাষলৈ প্রলোভিত          কৰে।
+\v 19 এই ভণ্ড শিক্ষক সকলে তেওঁলোকক স্বাধীনতা দিয়াৰ প্ৰতিজ্ঞা কৰে, কিন্তু নিজেই সেই সকলো নিন্দনীয় কামৰ দাস হৈ থাকে। কাৰণ যিহে এজন মানুহক জয় কৰি পৰিচালনা কৰে, তেওঁ তাৰে দাস হয়।
+\v 20 কিয়নো প্ৰভু আৰু ত্ৰাণকৰ্তা যীচু খ্ৰীষ্টক গভীৰ ভাৱে জনাৰ ফলত জগতৰ মন্দতাৰ পৰা হাত সাৰি অহাৰ পাছতো যেতিয়া সেই একেই পাপৰ জীৱনলৈ পুণৰাই ঘূৰি যায়, তেনেহলে তেওঁলোকৰ প্রথম অৱস্থাতকৈ শেষ অৱস্থা অধিক বেয়া হব।
+\v 21 কাৰণ যি পবিত্র বিধান তেওঁলোকে লাভ কৰিছিল, তাৰ পৰা যদি উলটি যায়, তেনেহলে তেওঁলোকৰ বাবে সেই ধাৰ্মিকতাৰ পথ নজনাই ভাল আছিল।
+\v 22 তেওঁলোকৰ ক্ষেত্রত এই প্রবাদ সত্য হৈছে, “কুকুৰে নিজৰ বমিলৈ ঘূৰে আৰু গাহৰিক ধুউৱা হলেও সি বোকালৈকে আকৌ উলটি যায়।”
+\c 3
+\s খ্ৰীষ্টৰ পুনৰাগমনলৈ বাট চাই থকা উচিত 
+\p
+\v 1 হে প্ৰিয়সকল, মই তোমালোকলৈ লিখা এইখন দ্বিতীয় পত্ৰ; এই উভয়ৰ দ্বাৰাই সোঁৱৰণ কৰাই তোমালোকৰ নিৰ্মল মনক চেতনা দিছো;
+\v 2 পবিত্ৰ ভাববাদী সকলে পূৰ্বতে কোৱা কথাবোৰ আৰু তোমালোকৰ পাঁচনি সকলে পোৱা ত্ৰাণকৰ্তা প্ৰভুৰ আজ্ঞা তোমালোকে যেন সোঁৱৰণ কৰা, তাৰ বাবে এই পত্ৰ লিখিছো।
+\v 3 প্ৰথমে ইয়াকে জানিবা যে, শেষ কালত বিদ্ৰূপত আসক্ত বিদ্ৰূপকাৰী লোকবোৰ উপস্থিত হব; তেওঁলোকে নিজ নিজ কুঅভিলাষ অনুসাৰে চলিব৷
+\v 4 তেওঁলোকে কব, “আমাৰ পিতৃৰ আগমনৰ প্ৰতিজ্ঞা কি হ’ল? কাৰণ আমি জানো আমাৰ পিতৃ পুৰুষ মৰাৰ সময়ৰ পৰা, এনে কি সৃষ্টিৰ আদিৰে পৰা একে দৰেই ঘটি আছে৷”
+\p
+\v 5 কাৰণ তেওঁলোকে পুর্বে কি ঘটিছিল তাক স্মৰণ নকৰি পাহৰি গল৷ প্ৰথমে যে আকাশ মণ্ডল জলৰ পৰা আৰু জলৰ দ্বাৰাই পৃথিৱী আৰু ঈশ্বৰৰ মুখৰ বাক্যৰ দ্বাৰা সকলো সৃষ্টি হ’ল,
+\v 6 আৰু এই সময়তেই ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ দ্বাৰাই জগত জলপ্লাবিত হৈ বিনষ্ট হৈছিল;
+\v 7 একে বাক্যৰ গুণে বৰ্তমান এই কালৰ আকাশ মণ্ডল আৰু পৃথিৱী জুইৰ দ্বাৰাই ধ্বংস হবলৈ সংৰক্ষণ হৈছে, এইদৰে ভক্তিহীন মানুহবোৰো বিচাৰ আৰু বিনাশ হোৱাৰ দিনলৈকে ৰক্ষিত হৈ আছে৷
+\p
+\v 8 কিন্তু, প্ৰিয়সকল, তোমালোকে এই কথা নাপাহৰিবা যে ঈশ্বৰৰ আগত এদিনেই হাজাৰ বছৰৰ নিচিনা আৰু হাজাৰ বছৰেই এদিনৰ নিচিনা।
+\v 9 প্ৰভুৱে নিজ প্ৰতিজ্ঞাৰ কথাত তেনে পলম নকৰে; কোনোৱে যদি পলম কৰা বুলি ভাবে, এনে নহয় ঈশ্বৰে কোনো এজনো যাতে বিনষ্ট নহয়, কিন্তু সকলোৱে যেন মন পালটন কৰে সেয়ে তেওঁ আমাৰ কাৰণে ধৈর্য ধৰি আছে৷
+\p
+\v 10 কিন্তু চোৰ অহাৰ দৰে প্ৰভুৰ দিন আহিব, সেইদিনা আকাশ মণ্ডলে ডাঙৰ শব্দ কৰি গুচি যাব৷ আকাশৰ সকলো বস্তু জুইত জ্বলি ধ্বংস হব; পৃথিৱী আৰু তাৰ সকলো বস্তু পোৰা যাব।
+\p
+\v 11 এইদৰে আটাইবোৰ ধ্বংস হবলৈ যোৱা দেখি, তোমালোকে চিন্তা কৰাচোন, পবিত্ৰ ভক্তি আৰু আচাৰ-ব্যৱহাৰৰ যোগেদি তোমালোক কেনেকুৱা লোক হোৱা উচিত?
+\v 12 পৰম আগ্ৰহেৰে ঈশ্বৰৰ সেই দিনৰ অপেক্ষাত থকা কাৰণে আকাশ মণ্ডল পুৰি লয়প্ৰাপ্ত হব আৰু মূলবস্তুবোৰ দগ্ধ হৈ গলি যাব।
+\v 13 কিন্তু তেওঁৰ প্ৰতিজ্ঞাৰ দৰে, আমি নতুন আকাশ মণ্ডল আৰু নতুন পৃথিৱীলৈ অপেক্ষা কৰি আছো; সেইবোৰত ধাৰ্মিকতা নিবাস কৰে।
+\p
+\v 14 এতেকে, হে প্ৰিয়সকল, তোমালোকে এই সকলো ঘটনা ঘটিব বুলি অপেক্ষা কৰি আছা, সেয়েহে তোমালোকে যেন ঈশ্বৰৰ লগত নিষ্কলঙ্ক আৰু নিৰ্দোষী হৈ শান্তিৰে থাকিব পাৰা, তাৰ কাৰণে যত্ন কৰা।
+\v 15 মনত ৰাখিবা, আমাৰ ঈশ্বৰৰ দীৰ্ঘ-সহিষ্ণুতাই তোমালোকক পৰিত্রাণৰ সময় দিছে; এইদৰে আমাৰ প্ৰিয় ভাই পৌলেও ঈশ্বৰে দিয়া জ্ঞান অনুসাৰে তোমালোকলৈ লিখিলে;
+\v 16 আৰু এইবোৰ বিষয়ৰ প্ৰসঙ্গ উল্লেখ কৰি সকলো পত্ৰত লিখিলে; কোনো কোনো ঠাইত বুজিবলৈ টান কথা আছে; অজ্ঞ আৰু বিশ্বাসত দুর্ব্বল মানুহবোৰে শাস্ত্ৰৰ অন্যান্য কথাৰ যেনেকৈ  অর্থ বিকৃত কৰে, তেনেকৈ পৌলৰ কথাৰ বিকৃত অর্থ কৰি নিজকেই বিনাশৰ পথত লৈ যায়।
+\p
+\v 17 এতেকে হে প্ৰিয়সকল, তোমালোকে এই সকলো বিষয় আগেয়ে জানি সাৱধানে থাকা, তোমালোক অনৈতিক কাৰ্য কৰা লোকৰ ভ্ৰান্ত পথত নাযাবা, নিজ বিশ্বাসৰ স্থিৰতাৰ পৰা যেন পতিত নোহোৱা, এই কাৰণে সাৱধানে থাকা।
+\v 18 আমাৰ প্ৰভু আৰু ত্ৰাণকৰ্তা যীচু খ্ৰীষ্টৰ অনুগ্ৰহত আৰু জ্ঞানত বাঢ়ি বাঢ়ি যোৱা। এতিয়া আৰু চিৰকাললৈকে তেওঁৰ মহিমা হওক। আমেন।

63-1JN.usfm

@@ -0,0 +1,177 @@
+\id 1JN
+\ide UTF-8
+\h 1 যোহন
+\toc1 1 যোহন
+\toc2 1 যোহন
+\toc3 1jn
+\mt1 1 যোহন
+\c 1
+\s ঈশ্বৰৰ সৈতে সহভাগিতাৰ শুভ ফল 
+\p
+\v 1 যি আদিৰে পৰা আছিল  \f + \ft যো. 1:1  \f* , যি আমি শুনিলো, যি চকুৰে দেখিলো, যি আমি মনোযোগেৰে দৃষ্টি কৰি দেখিলো আৰু যি আমাৰ হাতেৰে অনুভৱ কৰিলো, সেই জীৱনৰ বাক্যৰ প্ৰসংগ আমি লিখিলো,
+\v 2 আৰু সেই জীৱন প্ৰকাশিত আছিল  \f + \ft সেই জীৱন যীচু খ্ৰীষ্ট  \f* , আমি দেখিছিলো, সাক্ষ্য বহন কৰিছিলো আৰু তোমালোকলৈ সেই অনন্ত জীৱন ঘোষণা কৰো, যি অনন্ত জীৱন পিতৃৰ সৈতে আছিল আৰু আমাৰ আগত প্ৰকাশিত হ’ল;
+\p
+\v 3 সেয়া আমি দেখিলো, শুনিলো আৰু তোমালোকলৈ ঘোষণাও কৰিলো, গতিকে তোমালোকেও আমাৰ সৈতে সহভাগীতা ৰাখিবা। আমাৰ যি সহভাগীতা, সেয়া পিতৃৰ সৈতে আৰু তেওঁৰ পুত্র যীচু খ্রীষ্টৰ সৈতে সহভাগিতা।  \f + \ft যো 17:21  \f*
+\v 4 আৰু তোমালোকৰ আনন্দ যেন সম্পূৰ্ণ হয়, সেই কাৰণে আমি এইবোৰ কথা লিখিছো।
+\p
+\v 5 আমি যি বাৰ্তা তেওঁৰ পৰা শুনি তোমালোকৰ আগত ঘোষণা কৰিছো, সেই বার্তাই হ’ল, ঈশ্বৰৰ পোহৰ আৰু তেওঁত আন্ধাৰ লেশ মানো নাই।
+\v 6 সেয়েহে আমি যদি তেওঁৰে সৈতে সহভাগিতাত আছো বুলি কওঁ আৰু আমি আন্ধাৰত চলো  \f + \ft যো 12:35; 1 থি 5:4  \f* তেনেহলে আমি মিছলীয়া আৰু সত্যৰ আচৰণ আমাৰ নাই৷
+\v 7 কিন্তু তেওঁ যেনেকৈ পোহৰত আছে, তেনেকৈ আমিও যদি পোহৰত চলো, তেনেহলে পৰস্পৰৰ মাজত আমাৰ সহভাগিতা আছে আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ, যীচুৰ তেজে সকলো পাপৰ পৰা আমাক শুচি কৰে।
+\p
+\v 8 আমাৰ পাপ নাই বুলি যদি কওঁ, তেনেহলে আমি নিজেই নিজকে ভুলাওঁ; আৰু আমাৰ অন্তৰত সত্যতা নাই।
+\v 9 কিন্তু আমি যদি আমাৰ পাপবোৰ স্বীকাৰ কৰো  \f + \ft গীত 32:5; হিতো 28:13  \f* তেনেহলে বিশ্বাসী আৰু ধাৰ্মিক যি তেওঁ, তেওঁ আমাৰ পাপবোৰ ক্ষমা কৰে আৰু সকলো অধৰ্মৰ পৰা আমাক শুচি কৰে।
+\v 10 আমি পাপ কৰা নাই বুলি যদি কওঁ, তেনেহলে তেওঁক মিছলীয়া পাতো আৰু আমাৰ অন্তৰত তেওঁৰ বাক্য নাই।
+\c 2
+\p
+\v 1 হে মোৰ প্ৰিয় সন্তান সকল, তোমালোকে যেন পাপ নকৰা, এই আশয়েৰে মই তোমালোকলৈ এইবোৰ কথা লিখিছো। কিন্তু কোনোৱে যদি পাপ কৰে, তথাপি পিতৃৰ আগত আমাক সহায় কৰিবলৈ ধাৰ্মিক যীচু খ্ৰীষ্ট আছে।
+\v 2 তেৱেঁই আমাৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্ত  \f + \ft ৰো 3:25  \f* কৰোঁতা; কেৱল আমাৰেই নহয়, গোটেই জগতৰো,
+\v 3 আৰু আমি তেওঁৰ আজ্ঞাবোৰ যদি পালন কৰো, তেনেহলে তাৰ দ্বাৰা আমি জানিম যে, তেওঁক আমি জানিলো।
+\p
+\v 4 কোনোৱে যদি কয়, ‘মই ঈশ্বৰক জানো’, কিন্তু তেওঁৰ আজ্ঞাবোৰ পালন নকৰে; তেনেহলে তেওঁ এজন মিছলীয়া আৰু সত্য তেওঁৰ অন্তৰত নাই৷
+\v 5 কিন্তু যি জনে তেওঁৰ বাক্য পালন কৰে, তেওঁৰ অন্তৰত ঈশ্বৰৰ প্ৰেম স্বৰূপেই সিদ্ধ হ’ল। তাৰ দ্বাৰা আমি জানো যে, তেওঁত আমি আছো।
+\v 6 ‘মই তেওঁত থাকো’, এই বুলি যদি কোনোৱে কয়, তেনেহলে যীচুৱে যেনে আচৰণ কৰিলে, তেৱোঁ তেনে আচৰণ কৰা উচিত।  \f + \ft যো 13:15; 1 পি 2:21  \f*
+\p
+\v 7 হে প্ৰিয়সকল, মই তোমালোকলৈ কোনো নতুন আজ্ঞা লিখা নাই, কিন্তু আদিৰে পৰা তোমালোকে যি পাই আহিছা, এনে পুৰণি আজ্ঞাকে লিখিছো; তোমালোকে আগেয়ে যি বাক্য শুনিলা, সেয়ে এই পুৰণি আজ্ঞা।
+\v 8 এতিয়া মই তোমালোকলৈ এটা নতুন আজ্ঞা লিখিছো, এই কথা খ্ৰীষ্টত আৰু তোমালোকতো সত্য হয়; কাৰণ আন্ধাৰ আঁতৰি যাব ধৰিছে আৰু সম্প্ৰতি প্ৰকৃত পোহৰ প্ৰকাশিত হৈছে৷
+\p
+\v 9 ‘মই পোহৰতে আছো’, এই বুলি যি কোনোৱে নিজ ভাইক ঘিণ কৰে, তেওঁ এতিয়ালৈকে আন্ধাৰতে আছে।
+\v 10 যি কোনোৱে নিজ ভাইক প্ৰেম কৰে, তেওঁ পোহৰত থাকে আৰু তেওঁৰ অন্তৰত বিঘ্নজনক একো নাই।
+\v 11 কিন্তু যি কোনোৱে নিজ ভাইক ঘিণ কৰে, তেওঁ আন্ধাৰত আছে আৰু আন্ধাৰত ফুৰে; কলৈ যায় সেই বিষয়ে তেওঁ নাজানে; কাৰণ আন্ধাৰে তেওঁৰ চকু অন্ধ কৰিলে।
+\s ঐশ্বৰিক সত্যতা আৰু প্ৰেমত থিৰে থাকিবলৈ উদগণি 
+\p
+\v 12 হে প্রিয় সন্তান সকল,
+\q1 যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামৰ গুণে তোমালোকৰ পাপ ক্ষমা কৰা হ’ল;
+\q1 এই কাৰণে মই তোমালোকলৈ লিখিছো৷
+\v 13 হে পিতৃ সকল,
+\q1 মই তোমালোকলৈ লিখিছো,
+\q1 কাৰণ যিজন আৰম্ভণিৰে পৰা আছে,
+\q2 তেওঁক তোমালোকে জানিলা;
+\q1 হে যুৱক সকল, মই তোমালোকলৈ লিখিছো,
+\q2 কাৰণ তোমালোকে চয়তানক জয় কৰিলা৷ হে শিশু সকল,
+\q1 মই তোমালোকলৈ লিখিলো,
+\q2 কাৰণ তোমালোকে পিতৃ ঈশ্বৰক জানিলা৷
+\v 14 হে পিতৃ সকল,
+\q1 যিজন আদিৰে পৰা আছে,
+\q2 তেওঁক তোমালোকে জানিছা;
+\q2 এই কাৰণে মই তোমালোকলৈ লিখিলো।
+\q2 হে ডেকা সকল তোমালোক বলৱন্ত আৰু ঈশ্বৰৰ বাক্য তোমালোকৰ অন্তৰত আছে আৰু তোমালোকে চয়তানক জয় কৰিছা;  \f + \ft ইফি 6:10-13; 1 পি 5:8, 9  \f*
+\q2 এই কাৰণে মই তোমালোকলৈ লিখিলো।
+\p
+\v 15 তোমালোকে জগতক বা জগতত থকা বিষয়বোৰক প্ৰেম নকৰিবা; কোনোৱে যদি জগতক প্ৰেম কৰে, তেনেহলে পিতৃ ঈশ্বৰৰ প্ৰেম তেওঁৰ অন্তৰত নাই।  \f + \ft যাক 4:4  \f*
+\v 16 কিয়নো জগতত যিবোৰ আছে, অৰ্থাৎ মাংসৰ অভিলাষ, চকুৰ অভিলাষ, আৰু জীৱন কালৰ অহংকাৰ, এইবোৰ পিতৃ ঈশ্বৰৰ পৰা উৎপন্ন নহয়, জগতৰ পৰাহে হয়।
+\v 17 জগত আৰু জগতৰ কামনা-বাসনা শেষ হৈ গুচি যাব ধৰিছে; কিন্তু যিজনে ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা পালন কৰে, তেওঁ চিৰকাললৈকে থাকে।
+\p
+\v 18 হে শিশুসকল, শেষকাল উপস্থিত হৈছে৷ আৰু খ্ৰীষ্টৰ শত্রু  \f + \ft মথি 24:24; 2 থি 2:3-9  \f* আহিব লাগিছে, এই যি কথা তোমালোকে শুনিলা, সেইদৰে এতিয়াই অনেক খ্ৰীষ্টৰ শত্রু আহিল; ইয়াৰ দ্বাৰা আমি জানো যে, শেষকাল উপস্থিত হৈছে।
+\v 19 খ্ৰীষ্টৰ এই শত্রুবোৰ আমাৰ মাজৰ পৰা ওলাই গল, কিন্তু আমাৰ সম্বন্ধীয় নাছিল; কিয়নো আমাৰ সম্বন্ধীয় হোৱা হলে, আমাৰ লগতে থাকিলেহেঁতেন; কিন্তু তেওঁলোক প্ৰকাশিত হবলৈ, অৰ্থাৎ তেওঁলোক যে আমাৰ সম্বন্ধীয় নহয়, এই বিষয়ে প্ৰকাশিত হবলৈ তেওঁলোক ওলাই গল।
+\p
+\v 20 কিন্তু তোমালাকে পবিত্ৰ জনৰ পৰা অভিষেক পাইছা,  \f + \ft কৰি 1:21, 22  \f* আৰু তোমালোকে সত্যক জানা।
+\v 21 তোমালোকে সত্যক নাজানা বুলি যে মই এইবোৰ তোমালোকলৈ লিখিছো, এনে নহয়; কিন্তু তোমালোকে সত্যক জানা আৰু সত্যত যে কোনো মিছা নাই, এই বিষয়েও জানিছা কাৰণেহে মই লিখিলো৷
+\p
+\v 22 যীচু সেই অভিষিক্ত জনা বুলি যিজনে অস্বীকাৰ কৰে, তেওঁৰ বাহিৰে প্ৰকৃত মিছলীয়া আন কোন আছে? সেই জনেই খ্ৰীষ্টৰ শত্রু; তেওঁ পিতৃ আৰু পুত্ৰকো অস্বীকাৰ কৰে।
+\v 23 যিজনে পুত্ৰক অস্বীকাৰ কৰে, তেওঁ পিতৃক পোৱা নাই; কিন্তু যিজনে পুত্ৰক স্বীকাৰ কৰে, তেওঁ পিতৃক পালে।
+\p
+\v 24 তোমালোকে আদিৰে পৰা যি যি শুনিলা, সেয়ে তোমালোকৰ অন্তৰত থাকক। আদিৰে পৰা শুনা সেই কথা তোমালোকৰ অন্তৰত যদি থাকে, তেনেহলে তোমালোকে পুত্ৰত আৰু পিতৃত থাকিবা,
+\v 25 আৰু এয়ে আমাৰ আগত কৰা তেওঁৰ প্ৰতিশ্ৰুতিপূৰ্ণ প্ৰতিজ্ঞা; অনন্ত জীৱন।
+\v 26 যি সকলে তোমালোকক বিপথগামী কৰে, তেওঁলোকৰ প্ৰসংগতো মই তোমালোকলৈ এইবোৰ কথা লিখিলো।
+\p
+\v 27 আৰু তেওঁৰ পৰা গ্ৰহণ কৰা অভিষেক তোমালোকৰ অন্তৰত থকাত, তোমালোকক আন কোনোবাই শিক্ষা দিয়াৰ প্ৰয়োজন নাই৷ কিন্তু তেওঁৰ সেই অভিষেকে যেনেকৈ সকলো বিষয়তে তোমালোকক শিক্ষা দি আছে আৰু সেই অভিষেক সত্য, মিছা নহয় আৰু তোমালোকে সেই শিক্ষাৰে তেওঁতে থাকা৷  \f + \ft যো 15:4-7  \f*
+\p
+\v 28 আৰু এতিয়া, হে মোৰ প্ৰিয় সন্তানসকল, তোমালোকে তেওঁত থাকা; তেওঁ প্ৰকাশিত হলে আমি সাহিয়াল হম আৰু তেওঁৰ আগমনৰ সময়ত তেওঁৰ সন্মুখত লজ্জিত নহম৷
+\v 29 যদি তোমালোকে জানিছা যে, তেওঁ ধাৰ্মিক; তেনেহলে ধাৰ্মিকতাপূৰ্ণ আচৰণ কৰা প্ৰতিজন যে তেওঁৰ পৰা জন্ম পোৱা হয়, ইয়াকো তোমালোকে জানিবা৷
+\c 3
+\s ঈশ্বৰৰ প্ৰেম; ঈশ্বৰৰ প্ৰতি প্ৰেম 
+\p
+\v 1 ভাবি চোৱা, পিতৃ ঈশ্বৰে আমাক কেনে প্ৰেম প্ৰদান কৰিলে, আমি যেন ঈশ্বৰৰ সন্তান বুলি অভিহিত হওঁ আৰু আমি হৈছোও!  \f + \ft ৰো 8:14-17; গালা 3:26; 4:6, 7  \f* এই বাবে জগতৰ মানুহে আমাক নাজানে, কাৰণ জগতে তেওঁক নাজানিলে৷
+\v 2 হে প্ৰিয়সকল, এতিয়া আমি ঈশ্বৰৰ সন্তান; কিন্তু পাছত কি হম, সেয়ে এতিয়ালৈকে প্ৰকাশিত হোৱা নাই। কিন্তু আমি জানো যে, খ্ৰীষ্ট যেতিয়া প্ৰকাশিত হব, তেতিয়া আমি তেওঁৰ নিচিনাই হম৷  \f + \ft ৰো 8:29; ফিলি 3:21  \f* তেওঁ যেনেকুৱা আছে, তেনেকুৱাই তেওঁক দেখিম৷
+\v 3 আৰু তেওঁৰ ওপৰত যি ব্যক্তিৰ এনে আশা বা আত্মবিশ্বাস আছে, তেওঁ যেনে শুচি, তেৱোঁ তেনেকৈ নিজকে শুচি কৰে।
+\p
+\v 4 যি কোনোৱে পাপ-আচৰণ কৰে, তেওঁ বিধান লঙ্ঘন কৰে; আৰু বিধান-লঙ্ঘন কৰাই পাপ।
+\v 5 তোমালোকে জানা যে, পাপ দূৰ কৰিবলৈ  \f + \ft যো 1:29  \f* তেওঁ প্ৰকাশিত হ’ল আৰু তেওঁত কোনো পাপ নাই।
+\v 6 যি কোনোৱে তেওঁত থাকে, তেওঁ পাপ নকৰে; যি কোনোৱে পাপ কৰে, তেওঁ তেওঁক দেখা নাই আৰু জনাও নাই।
+\p
+\v 7 হে প্রিয় সন্তানসকল, তোমালোকক ভুলাবলৈ কাকো নিদিবা; যি কোনোৱে ধাৰ্মিকতা আচৰণ কৰে, খ্ৰীষ্ট যেনে ধাৰ্মিক, তেৱোঁ তেনে ধাৰ্মিক হয়।
+\v 8 যি কোনোৱে পাপ-আচৰণ কৰে, তেওঁ চয়তানৰ;  \f + \ft যো 8:44  \f* কিয়নো চয়তানে আদিৰে পৰা পাপ কৰি আছে। চয়তানৰ কৰ্ম ধ্বংস কৰিবৰ কাৰণে  \f + \ft ইব্ৰী 2:14  \f* ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ প্ৰকাশিত হ’ল।
+\p
+\v 9 যিজন ঈশ্বৰৰ পৰা জন্ম পোৱা হয়, তেওঁ পাপ-আচৰণ নকৰে; কাৰণ ঈশ্বৰৰ বীজ তেওঁৰ অন্তৰত থাকে৷ তেওঁ পাপ কৰিব নোৱাৰে; কাৰণ ঈশ্বৰৰ পৰা তেওঁৰ জন্ম হ’ল।
+\v 10 ইয়াতে প্রকাশ পায় কোন ঈশ্বৰৰ সন্তান আৰু কোন চয়তানৰ সন্তান! যি কোনোৱে ধাৰ্মিকতাৰ আচৰণ নকৰে, তেওঁ ঈশ্বৰৰ সন্তান নহয়। যিজনে নিজ ভায়েকক প্ৰেম নকৰে, তেৱোঁ ঈশ্বৰৰ সন্তান নহয়।
+\p
+\v 11 কিয়নো আমি যেন পৰস্পৰে প্ৰেম কৰো, এই বার্তা তোমালোকে আদিৰে পৰা শুনি আছা।
+\v 12 তোমালোক কয়িনৰ নিচিনা নহবা। কয়িন চয়তানৰ লোক আছিল আৰু তেওঁ চয়তানৰ পৰা হ’ল আৰু নিজ ভায়েকক বধ কৰিলে।  \f + \ft আদি 4:4-8  \f* তেওঁ কি কাৰণে নিজ ভাইক বধ কৰিলে? কাৰণ তেওঁৰ কৰ্ম মন্দ আছিল, কিন্তু তেওঁৰ ভায়েক ধাৰ্মিক আছিল।
+\s ঈশ্বৰৰ সন্তানে ভাতৃ-প্ৰেম দেখুৱায় 
+\p
+\v 13 হে মোৰ ভাই সকল, জগতে যদি তোমালোকক ঘৃণা কৰে, তেনেহলে তাত বিস্ময় নামানিবা।
+\v 14 আমি ভাই সকলক প্ৰেম কৰাৰ কাৰণে বুজি পাওঁ যে, আমি মৃত্যুৰ পৰা জীৱনলৈ পাৰ হলো, ইয়াকে জানো। যি কোনোৱে প্ৰেম নকৰে, তেওঁ মৃত্যুতেই থাকে।
+\v 15 যি কোনোৱে নিজ ভাইক ঘিণ কৰে, তেওঁ এজন নৰবধী৷ কোনো নৰবধীৰ অন্তৰত অনন্ত জীৱন নাথাকে, ইয়াক তোমালোকে জানা।
+\v 16 যীচু খ্ৰীষ্টে আমাৰ কাৰণে নিজৰ প্ৰাণ দিলে, ইয়াতেই আমি প্ৰেমৰ তত্ব জানিবলৈ পালো৷ আমিও ভাই সকলৰ কাৰণে নিজ নিজ প্ৰাণ দিয়া উচিত।
+\v 17 কিন্তু যিজনৰ সাংসাৰিক জীৱিকাৰ উপায় আছে, তেওঁ নিজ ভাইৰ অভাৱ দেখিও যদি স্নেহ নকৰি হৃদয় বন্ধ কৰি থয় আৰু তেওঁৰ পৰা নিজ স্নেহ আটক কৰে, তেনেহলে ঈশ্বৰৰ প্ৰেম কেনেকৈ তেওঁৰ অন্তৰত থাকিব?
+\v 18 হে প্রিয় সন্তান সকল, আহাঁ; আমি কেৱল বাক্যৰ দ্বাৰা বা জিভাৰে নহয়, কৰ্ম আৰু সত্যেৰে প্ৰেম কৰোঁহক।
+\p
+\v 19 ইয়াৰ দ্বাৰা আমি জানো যে, সত্যৰ পৰা হওঁ;
+\v 20 আৰু আমাৰ অন্তৰে আমাক দোষী কৰিলেও তেওঁৰ উপস্থিতিত আমাৰ অন্তৰ আশ্বাসত থাকিব৷ কাৰণ ঈশ্বৰ আমাৰ হৃদয়তকৈ মহান আৰু তেওঁ সকলো জানে।
+\v 21 হে প্ৰিয় সন্তান সকল, আমাৰ হৃদয়ে যদি আমাক দোষী নকৰে, তেনেহলে ঈশ্বৰত আমাৰ নিশ্চয়তা বা আত্মবিশ্বাস আছে;
+\v 22 আৰু আমি যিহকে যাচনা কৰো, তাকে আমি তেওঁৰ পৰা পাওঁ৷ কিয়নো আমি তেওঁৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰো আৰু তেওঁৰ দৃষ্টিত যি যি সন্তোষজনক, সেই কৰ্ম আমি কৰো।
+\p
+\v 23 তেওঁৰ পুত্ৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ নামত আমি যেন বিশ্বাস কৰো আৰু তেওঁ আমাক দিয়া আজ্ঞাৰ দৰে আমি যেন পৰস্পৰে প্ৰেম কৰো, এয়ে তেওঁৰ আজ্ঞা।
+\v 24 আৰু যিজনে ঈশ্বৰৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰে, তেওঁ ঈশ্বৰত থাকে আৰু ঈশ্বৰো তেওঁত থাকে৷ তেওঁ যে আমাৰ লগত থাকে, ইয়াকে তেওঁ আমাক দিয়া আত্মাৰ দ্বাৰা আমি জানো।
+\c 4
+\p
+\v 1 হে প্ৰিয়সকল, তোমালোকে সকলো আত্মাত বিশ্বাস নকৰিবা; কিন্তু সেই আত্মা ঈশ্বৰৰ হয় নে নহয়, সেই বিষয়ে জানিবৰ বাবে আত্মাবোৰ পৰীক্ষা কৰি চাবা; কাৰণ জগতত বহুত ভুৱা ভাববাদী ওলাল।
+\v 2 তোমালোকে ঈশ্বৰৰ আত্মাক এনেদৰে জানিব পাৰিবা, যীচু খ্ৰীষ্ট যে মাংসত আহিল, এই কথা যিবোৰ আত্মাই স্বীকাৰ কৰে, সেই আত্মা ঈশ্বৰৰ;
+\v 3 আৰু যি আত্মাই যীচুক স্বীকাৰ নকৰে, সেইবোৰ ঈশ্বৰৰ নহয়; সেয়ে খ্ৰীষ্টৰ শত্ৰুৰ  \f + \ft শত্ৰুৰ খ্ৰীষ্টাৰি  \f* আত্মা৷ এই বিষয়ে তোমালোকে শুনিছা, এইবোৰ ইতিমধ্যে জগতত এতিয়া উপস্থিত হৈ আছে।
+\p
+\v 4 হে প্ৰিয় সন্তান সকল, তোমালোক হলা ঈশ্বৰৰ আৰু তোমালোকে সেই আত্মা  \f + \ft সেই আত্মা ভুৱা ভাববাদী  \f* বোৰৰ ওপৰত জয় কৰিলা; কিয়নো জগতত থকা জনতকৈ তোমালোকত থকা জন মহান।
+\v 5 এই আত্মাবোৰ জগতৰ; এই কাৰণে জগতৰ কথাহে কয় আৰু জগতৰ লোক সকলেও এইবোৰৰ কথা শুনে।
+\v 6 আমি হলে ঈশ্বৰৰ লোক; যিজনে ঈশ্বৰক জানে, তেওঁ আমাৰ কথা শুনে; যিজন ঈশ্বৰৰ নহয়, তেওঁ আমাৰ কথা নুশুনে৷ ইয়াৰ দ্বাৰা আমি সত্যৰ আত্মা আৰু ভ্ৰান্তিৰ আত্মাক জানিব পাৰো।
+\p
+\v 7 হে প্ৰিয় লোকসকল আহাঁ, আমি পৰস্পৰে প্ৰেম কৰোঁহক; কিয়নো প্ৰেম ঈশ্বৰৰ পৰা হয়৷ যি কোনোৱে প্ৰেম কৰে, তেওঁ ঈশ্বৰৰ পৰা জন্ম পোৱা আৰু তেওঁ ঈশ্বৰক জানে।
+\v 8 যিজনে প্ৰেম নকৰে, তেওঁ ঈশ্বৰক নাজানে; কিয়নো ঈশ্বৰেই প্ৰেম।
+\p
+\v 9 ঈশ্বৰৰ একমাত্ৰ পুত্ৰৰ দ্বাৰা আমি জীৱন লাভ কৰিবলৈ ঈশ্বৰে যে তেওঁক জগতলৈ পঠালে, ইয়াতে আমাৰ বাবে ঈশ্বৰৰ প্ৰেম প্ৰকাশিত হ’ল৷
+\v 10 ঈশ্বৰক যে আমি প্ৰেম কৰিলো, এনে নহয়; কিন্তু তেওঁহে আমাক প্ৰেম কৰিলে আৰু আমাৰ পাপৰ প্ৰায়শ্চিত্ত হবলৈ নিজ পুত্ৰক পঠাই দিলে, ইয়াতেই প্ৰেম আছে।  \f + \ft ৰো 5:8, 10৷  \f*
+\p
+\v 11 হে প্ৰিয় সকল, ঈশ্বৰে আমাক যদি এনে প্ৰেম কৰিলে, তেনেহলে আমিও পৰস্পৰে প্ৰেম কৰা উচিত।
+\v 12 ঈশ্বৰক কোনেও কেতিয়াও দেখা নাই; আমি যদি পৰস্পৰে প্ৰেম কৰো, তেনেহলে ঈশ্বৰ আমাৰ লগত থাকে আৰু তেওঁৰ প্ৰেম আমাৰ মাজত সিদ্ধ হয়।
+\v 13 আমি জানো যে, তেওঁ আমাৰ মাজত আছে; আৰু আমিও তেওঁৰ লগত আছো৷ এই বিষয়ে আমি জানো, কাৰণ ঈশ্বৰে তেওঁৰ আত্মাক আমাৰ বাবে দান কৰিলে৷
+\v 14 আমি দেখিছো আৰু সাক্ষ্য দিছো যে, পিতৃয়ে জগতৰ ত্ৰাণকৰ্তা হবলৈ তেওঁৰ পুত্ৰক পঠাই দিলে৷
+\p
+\v 15 যীচু যে ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ; ইয়াক যিজনে স্বীকাৰ কৰে, ঈশ্বৰ তেওঁত থাকে আৰু তেৱোঁ ঈশ্বৰত থাকে।
+\v 16 আমালৈ ঈশ্বৰৰ প্ৰেম আছে, এই কথা আমি জানো আৰু বিশ্বাসো কৰো। ঈশ্বৰ প্ৰেম আৰু যি জন প্ৰেমত থাকে, তেওঁ ঈশ্বৰত থাকে আৰু ঈশ্বৰো তেওঁত থাকে।
+\p
+\v 17 এই প্ৰেমে আমাৰ ক্ষেত্ৰত এনেদৰে পূর্ণতা পালে যে, আমি সোধ বিচাৰৰ দিনা আত্মবিশ্ৱাসী  \f + \ft যো 2:28; 3:21৷  \f* হৈ থিয় হব পাৰিম; কিয়নো তেওঁ যেনেকুৱা, আমিও এই জগতত তেনেকুৱাই আছো।
+\v 18 প্ৰেমত ভয় নাই, কিন্তু সিদ্ধ প্ৰেমে ভয় দূৰ কৰে; কাৰণ ভয়ৰ সৈতে শাস্তি জড়িত থাকে৷ কিন্তু যি জনে ভয় কৰে, তেওঁ প্ৰেমত সিদ্ধতা লাভ কৰা নাই৷
+\p
+\v 19 আমি প্ৰেম কৰো, কাৰণ তেৱেঁই প্ৰথমে আমাক প্ৰেম কৰিলে৷
+\v 20 কোনোৱে যদি কয়, ‘মই ঈশ্বৰক প্ৰেম কৰো’, কিন্তু তেওঁ যদি নিজ ভাইক ঘৃণা কৰে, তেনেহলে তেওঁ মিছলীয়া; কিয়নো ভাইক যদি তেওঁ দেখিও প্ৰেম কৰা নাই, তেনেহলে যি জনক দেখা নাই, এনে ঈশ্বৰক তেওঁ প্ৰেম কৰিব নোৱাৰে।
+\v 21 যিজনে ঈশ্বৰক প্ৰেম কৰে, তেওঁ আপোন ভাইকো প্ৰেম কৰক; এই আজ্ঞা   \f + \ft যো. 15:12  \f* আমি তেওঁৰ পৰা পালো।
+\c 5
+\s বিশ্বাসৰ জয় 
+\p
+\v 1 যীচু যে সেই অভিষিক্ত জনা  \f + \ft অভিষিক্ত খ্ৰীষ্ট  \f* হয়, ইয়াক যিজনে বিশ্বাস কৰে, তেওঁ ঈশ্বৰৰ পৰা জন্ম পোৱা; আৰু যিজনে জন্ম দিওঁতা পিতৃক প্ৰেম কৰে, তেওঁ পিতৃৰ পৰা জন্ম পোৱা জনকো প্ৰেম কৰে।
+\v 2 আমি যেতিয়া ঈশ্বৰক প্ৰেম কৰো আৰু তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰো, তেতিয়া ঈশ্বৰৰ সন্তান সকলকো যে প্ৰেম কৰো, ইয়াকে জানো।
+\v 3 কাৰণ ঈশ্বৰে দিয়া প্ৰেমৰ অভিপ্ৰায় এয়েই, আমি যেন তেওঁৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰো; আৰু তেওঁৰ আজ্ঞাবোৰ ববলৈ গধুৰ নহয়৷  \f + \ft মথি 11:30৷  \f*
+\p
+\v 4 যিসকল ঈশ্বৰৰ পৰা জন্ম পোৱা, তেওঁলোকে জগতক জয় কৰে।  \f + \ft যো 16:33৷  \f* আৰু জগতক জয় কৰা যি জয়, সেয়ে আমাৰ বিশ্বাস।
+\v 5 যীচু যে ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ হয়, ইয়াক যি জনে বিশ্বাস কৰে, তেওঁৰ বাহিৰে জগতক জয় কৰোঁতা কোন?
+\p
+\v 6 জল আৰু তেজেদি অহা জন তেৱেঁই; তেওঁ হ’ল যীচু খ্ৰীষ্ট; তেওঁ কেৱল জলেৰে নহয়, কিন্তু জল আৰু তেজ, এই উভয়েৰে আহিল। এই সাক্ষ্য আত্মাই দিয়ে, কাৰণ আত্মা সত্য।
+\v 7 আৰু সাক্ষ্য দিওঁতা তিনিটা;
+\v 8 আত্মা, জল, আৰু তেজ, এই তিনিওৰো সাক্ষ্য এক।
+\p
+\v 9 আমি যদি মানুহবোৰৰ সাক্ষ্য গ্ৰহণ কৰো, তেনেহলে ঈশ্বৰৰ সাক্ষ্য তাতকৈয়ো শ্ৰেষ্ঠ; কিয়নো এয়া ঈশ্বৰৰ সাক্ষ্য। তেওঁ নিজৰ পুত্ৰৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিলে।
+\v 10 যিজনে ঈশ্বৰৰ পুত্ৰত বিশ্বাস কৰে, সেই সাক্ষ্য তেওঁৰ অন্তৰত থাকে;  \f + \ft ৰো 8:16৷  \f* যিজনে ঈশ্বৰত বিশ্বাস নকৰে, তেওঁ ঈশ্বৰক মিছলীয়া পাতিলে; কিয়নো নিজৰ পুত্ৰৰ বিষয়ে ঈশ্ৱৰে যি সাক্ষ্য দিলে, সেই সাক্ষ্যত তেওঁ বিশ্বাস কৰা নাই।
+\p
+\v 11 সেই সাক্ষ্য এই যে, ঈশ্বৰে আমাক অনন্ত জীৱন দিলে আৰু সেই জীৱন তেওঁৰ পুত্ৰত আছে।
+\v 12 যিজনে পুত্ৰক পালে, তেওঁৰ জীৱন আছে;  \f + \ft যো 3:36; 5;24৷  \f* যিজনে ঈশ্বৰৰ পুত্ৰক পোৱা নাই, তেওঁৰ জীৱন নাই।
+\p
+\v 13 ঈশ্বৰৰ পুত্ৰৰ নামত বিশ্বাস কৰা যি তোমালোক, তোমালোকৰ যে অনন্ত জীৱন  \f + \ft যো 20:31৷  \f* আছে, সেই বিষয়ে তোমালোকে জানিবৰ বাবে এইবোৰ কথা মই তোমালোকলৈ লিখিলো।
+\v 14 তেওঁত এই   আমাৰ সাহসিকতা যে, আমি যদি তেওঁৰ ইচ্ছা অনুসাৰে তেওঁৰ ওচৰত নিবেদন কৰো, তেনেহলে তেওঁ আমাৰ নিবেদন শুনে;
+\v 15 আৰু যদি আমি জানো যে, আমাৰ নিবেদন সমূহ তেওঁ শুনিলে; তেনেহলে আমি বিচাৰিছিলো, সেই সকলো পালোঁ বুলি জানো৷
+\p
+\v 16 কোনোৱে যদি নিজ ভাইক মৃত্যুজনক নোহোৱা পাপ কৰা দেখে, তেনেহলে তেওঁ প্ৰার্থনা কৰক আৰু ইয়াৰ যোগেদি ঈশ্বৰে মৃত্যুজনক নোহোৱা পাপ কৰা লোকক জীৱন দিব। মৃত্যুজনক পাপ আছেই; তাৰ বিষয়ে নিবেদন কৰিবলৈ মই নকওঁ।  \f + \ft যিৰি 7:13-16; মথি 12:31, 32৷  \f*
+\v 17 সকলো অধৰ্মই পাপ; কিন্তু মৃত্যুজনক নোহোৱা পাপও আছে।
+\p
+\v 18 আমি জানো যে, ঈশ্বৰৰ পৰা জন্ম পোৱা জনে পাপ নকৰে; কিন্তু যিজনে ঈশ্ৱৰৰ পৰা জন্ম পালে, ঈশ্ৱৰে তেওঁক চয়তানৰ পৰা ধৰি ৰাখে; আৰু চয়তানে তেওঁক স্পৰ্শ কৰিব নোৱাৰে।
+\v 19 আমি জানো যে, আমি ঈশ্বৰৰ সন্তান হওঁ আৰু গোটেই জগত মিছাকৈয়ে চয়তানৰ অধীনত আছে৷
+\p
+\v 20 আমি ইয়াকো জানো যে, ঈশ্বৰৰ পুত্ৰ আহিল আৰু তেওঁ আমাক সেই জ্ঞান দিলে; ইয়াৰ দ্ৱাৰা আমি জানো কোন সত্য। এতিয়া আমি সেই সত্য ঈশ্ৱৰত আছো আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ যীচু খ্ৰীষ্টতো আছো৷ এয়ে সত্য ঈশ্বৰ আৰু অনন্ত জীৱন।
+\v 21 তেৱেঁই সত্য ঈশ্বৰ আৰু অনন্ত জীৱন। হে প্ৰিয় সন্তানসকল, মূৰ্তিবোৰৰ পৰা নিজক দূৰৈত ৰাখা৷

64-2JN.usfm

@@ -0,0 +1,27 @@
+\id 2JN
+\ide UTF-8
+\h 2 যোহ2 যোহন
+\toc1 2 যোহ2 যোহন
+\toc2 2 যোহ2 যোহন
+\toc3 2jn
+\mt1 2 যোহ2 যোহন
+\c 1
+\s এগৰাকী খ্ৰীষ্টিয়ান মহিলাৰ প্ৰতি পত্ৰ 
+\p
+\v 1 ঈশ্বৰৰ মনোনীত সেই ভদ্ৰ মহিলা পৰিচাৰিকা আৰু তেখেতৰ সন্তানসকলক মই সচাকে প্ৰেম কৰো; মাত্ৰ ময়েই নহয়, কিন্তু যি সকলে সত্যক জানে তেওঁলোকেও প্ৰেম কৰে৷
+\v 2 কাৰণ সেই সত্য আমাৰ অন্তৰত আছে আৰু আমাৰ সৈতে চিৰকাল থাকিব৷
+\v 3 পিতৃ ঈশ্বৰৰ পৰা আৰু পিতৃৰ পুত্ৰ যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰাও অনুগ্ৰহ, দয়া আৰু শান্তি, সত্যত আৰু প্ৰেমত আমাৰে সৈতে আছে।
+\p
+\v 4 আমি পিতৃৰ পৰা পোৱা আজ্ঞা গ্ৰহণ কৰাৰ দৰে তোমাৰ কিছুমান সন্তানে সত্যত চলি থকা দেখি, মই অতি আনন্দিত হৈছো৷
+\v 5 হে ভদ্ৰ মহিলা  \f + \ft কুৰিয়  \f* , এতিয়া মই তোমাক মিনতি কৰো যে, তোমালৈ মই কোনো এটা নতুন আজ্ঞা লিখা নাই, কিন্তু আমি আৰম্ভণিৰে পৰা পোৱাৰ দৰে পৰস্পৰে প্ৰেম কৰা উচিত  \f + \ft যো 13:34  \f* ।
+\v 6 আৰু প্ৰেম এইয়াই হয়, য’ত আমি তেওঁৰ আজ্ঞা অনুসাৰে চলো৷  \f + \ft যো 14:15, 21  \f* এই আজ্ঞা তোমালোকে আৰম্ভণিৰে পৰা শুনি আহিছা, সেয়েহে ইয়াতে তোমালোকে চলা।
+\p
+\v 7 কিয়নো অনেক প্রৱঞ্চক জগতত ওলাল; তেওঁলোকে যীচু খ্ৰীষ্টক মাংসত অহা বুলি স্বীকাৰ নকৰে৷ এওঁলোকেই প্ৰবঞ্চক আৰু খ্ৰীষ্টাৰি।
+\v 8 তুমি নিজকে চোৱা, যি বিষয়ৰ বাবে আমাৰ কৰ্ম কৰিব লগীয়া আছে, সেয়া নেহেৰুৱাবা, কিন্তু সম্পূৰ্ণ পুৰস্কাৰ গ্ৰহণ কৰা৷  \f + \ft ম কৰি 3:8-15; প্ৰ 3:11  \f* এই কাৰণতে নিজলৈ সাৱধান হবা।
+\p
+\v 9 যি কোনোৱে খ্রীষ্টৰ উপদেশত নাথাকি সীমা পাৰ হৈ যায়, তেওঁত ঈশ্বৰ নাই; যি জনে সেই উপদেশত থাকে, তেওঁত পিতৃ আৰু পুত্ৰ, এই উভয়েই আছে।
+\v 10 যদি কোনো এজন তোমাৰ ওচৰলৈ আহে আৰু এনে উপদেশ তোমালোকৰ ওচৰলৈ লৈ নাহে, তেনেলোকক ঘৰত গ্ৰহণ নকৰিবা আৰু শুভেচ্ছাও নজনাবা।
+\v 11 যি জনে তেনেলোকক শুভেচ্ছা জনায়, তেৱোঁ তেনেলোকৰ দুষ্কৰ্মৰ অংশীদাৰ হয়।
+\p
+\v 12 তোমালোকলৈ লিখিবৰ বাবে মোৰ অনেক কথা আছে আৰু সেইবোৰ চিঠি আকাৰে কাগজৰ পাতত লিখিবলৈ মই ইচ্ছা নকৰো৷ কিন্তু আমাৰ আনন্দ যেন সম্পূৰ্ণ হয়, সেয়েহে তোমালোকৰ ওচৰলৈ গৈ মুখা-মুখি হৈ কথা পাতিবৰ বাবে মই আশা কৰি আছো।
+\v 13 তোমাৰ মনোনীত ভনীয়েৰাৰ সন্তান সকলে তোমাক শুভেচ্ছা জনাইছে।

65-3JN.usfm

@@ -0,0 +1,29 @@
+\id 3JN
+\ide UTF-8
+\h 3 যোহন
+\toc1 3 যোহন
+\toc2 3 যোহন
+\toc3 3jn
+\mt1 3 যোহন
+\c 1
+\p
+\v 1 যি জনক মই সত্যৰে প্ৰেম কৰো, সেই জন প্ৰিয় পৰিচাৰক গায়ৰ সমীপলৈ৷
+\p
+\v 2 হে প্ৰিয়জন, তোমাৰ জীৱাত্মা যেনে কুশলপ্ৰাপ্ত, তেনেকৈ সকলো বিষয়তে তোমাৰ কুশল আৰু সুস্বাস্থ্য হওক, এই মোৰ প্ৰাৰ্থনা।
+\v 3 যেতিয়া ভাই সকলে আহি তোমাৰ অন্তৰত থকা সত্যৰ বিষয়ে, অৰ্থাৎ তুমি যে সত্যক ধৰি ৰাখি জীৱন-যাপন কৰি আছা, সেই বিষয়ে সাক্ষ্য দিয়াত, মই অতিশয় আনন্দিত হলো।
+\v 4 মোৰ সন্তান সকল সত্যত চলাৰ বাৰ্তা শুনিলে যি আনন্দ জন্মে, সেই বিষয়তকৈ অধিক আনন্দ মোৰ আন একো নাই।
+\p
+\v 5 হে প্ৰিয়, তুমি ভাই আৰু অচিনাকি ভাইসকলৰ কাৰণে যেতিয়া কর্ম কৰিলা, সেয়া আছিল তোমাৰ বিশ্বস্তাৰ অনুশীলন
+\v 6 তেওঁলোকে তোমাত জন্ম হোৱা প্ৰেমক দেখিলে আৰু সাক্ষ্য ৰূপে মণ্ডলীৰ সন্মুখত তোমাৰ প্ৰেমৰ বিষয়ে সাক্ষ্য দিলে। ঈশ্ৱৰ সন্তুষ্ট হোৱাকৈ তেওঁলোকৰ যাত্ৰা পথত তুমি আগ বঢ়াই সাহায্য কৰি ভালেই কৰিলা৷
+\v 7 কিয়নো তেওঁলোকে অনা-যিহূদী সকলৰ পৰা একো নলৈ, প্ৰভুৰ নামৰ কাৰণে ওলাই গৈছিল।
+\v 8 এতেকে আমি সত্যৰ সহকাৰী হবলৈ, এনে লোক সকলক প্ৰতিপালন কৰা উচিত।
+\p
+\v 9 মই মণ্ডলীলৈ কিছু কথা লিখিছিলো; কিন্তু তেওঁলোকৰ মাজত প্ৰাধান্যৰ অভিলাষী দিয়ত্ৰিফিয়ে মোৰ ক্ষমতা স্বীকাৰ নকৰে।
+\v 10 এই কাৰণে মই যদি যাওঁ, তেতিয়া তেওঁ কৰা সকলো কর্ম মই তেওঁক সোঁৱৰাম, তেওঁ আমাৰ বিৰুদ্ধে হাস্যকৰ ভাবে অসৎ কথাবোৰ কয়; আৰু এই কর্মবোৰৰ সৈতে কোনো কৰ্মসূচী নথকাত, তেওঁলোকে নিজেও ভাই সকলক গ্ৰহণ নকৰে আৰু গ্ৰহণ কৰিব খোজা সকলোকো বাৰণ কৰি মণ্ডলীৰ পৰা বাহিৰ কৰে।
+\p
+\v 11 হে প্ৰিয়, তুমি দুষ্কৰ্মীৰ অনুকাৰী নহবা, কিন্তু সৎকৰ্মৰ অনুকাৰী হোৱা। যি জনে সৎ কৰ্ম কৰে, তেওঁ ঈশ্বৰৰ হয়; যি জনে দুষ্কৰ্ম কৰে, তেওঁ ঈশ্বৰক দেখাই নাই।
+\v 12 দীমীত্ৰিয় সকলোৰে বাবে সাক্ষ্য, এনে কি, স্বয়ং সত্যৰ দ্বাৰায়ো সাক্ষ্য দিয়া হৈছে; আমিও সাক্ষ্য দিছো; আৰু আমাৰ সাক্ষ্য যে সত্য,  \f + \ft যো 21:24৷  \f* সেই বিষয়ে তুমি জানা।
+\p
+\v 13 তোমালৈ লিখিবৰ বাবে মোৰ অনেক কথা আছিল; কিন্তু চিয়াঁহী আৰু কলমেৰে লিখিবলৈ মই ইচ্ছা নকৰো;
+\v 14 বৰং আশা কৰো যে, তোমাক অতি সোনকালে লগ পাম আৰু তেতিয়া মুখা-মুখি হৈ কথা-বতৰা পাতিম।
+\v 15 তোমাৰ শান্তি হওক। তোমাৰ বন্ধু সকলে  \f + \ft যোহনৰ লগত থকা গায়কৰ বন্ধু সকল৷  \f* তোমাক সম্ভাষণ জনাইছে। তুমিও তোমাৰ বন্ধু সকলক  \f + \ft গায়কৰ সতে থকা বন্ধু সকল৷  \f* মোৰ নামেৰে সম্ভাষণ জনাবা৷

66-JUD.usfm

@@ -0,0 +1,45 @@
+\id JUD
+\ide UTF-8
+\h যিহূদাৰ পত্ৰ
+\toc1 যিহূদাৰ পত্ৰ
+\toc2 ৰ পত্যিহূদাৰ পত্ৰ
+\toc3 jud
+\mt1 যিহূদাৰ পত্ৰ
+\c 1
+\s বিশ্বাসৰ পক্ষে প্ৰাণপণ কৰিবলৈ নিবেদন 
+\p
+\v 1 যিহূদা, যীচু খ্ৰীষ্টৰ এজন দাস আৰু যাকোবৰ ভাই; পিতৃ ঈশ্বৰত যি সকল প্ৰিয়পাত্ৰ আৰু যি সকল যীচু খ্ৰীষ্টৰ কাৰণে ৰক্ষিত  \f + \ft পি 1:5  \f* আছে, সেই আমন্ত্ৰিত লোকসকলৰ সমীপলৈ:
+\v 2 তোমালোকলৈ দয়া, শান্তি আৰু প্ৰেম বাহুল্য ৰূপে হওক।
+\p
+\v 3 হে প্ৰিয়সকল, আমাৰ সকলোৰে পৰিত্রাণৰ বিষয়ে লিখিবলৈ মই প্রয়োজন বোধ কৰোঁতে, ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ লোক সকলৰ ওপৰত এবাৰ সমৰ্পিত হোৱা বিশ্বাসৰ পক্ষে প্ৰাণপণ  \f + \ft ফিলি 1:27; প্ৰ 12:11  \f* কৰিবলৈ দৃঢ় আহ্বান কৰি তোমালোকলৈ লিখিলো।
+\v 4 কিয়নো কোনো কোনো মানুহ গোপনে তোমালোকৰ মাজত সোমাল; তেওঁলোক যে দণ্ডৰ পাত্ৰ হব, এই বিষয়ে পূৰ্বৰে পৰা লিখা আছে। তেওঁলোক ভক্তিহীন লোক। তেওঁলোকে আমাৰ ঈশ্বৰৰ অনুগ্ৰহক লম্পট আচৰণত সলনি কৰে আৰু আমাৰ একমাত্ৰ অধিপতি আৰু প্ৰভুক, অৰ্থাৎ যীচু খ্ৰীষ্টক অস্বীকাৰ কৰে।
+\p
+\v 5 কিন্তু এই বিষয়ে তোমালোকে সকলো কথা জানিলেও, তোমালোকক সোঁৱৰাব খোজো যে, প্ৰভুৱে মিচৰ দেশৰ পৰা তেওঁৰ লোক সকলক উদ্ধাৰ কৰি উলিয়াই অনাৰ সময়ত যি সকলে বিশ্বাস নকৰিলে, তেওঁ সেই লোক সকলক বিনষ্ট কৰিলে।  \f + \ft গণ 14:29 37; 26:6; 1 কৰি 10:5-12; ইব্ৰী 3:16-19  \f*
+\v 6 আৰু যি স্বৰ্গৰ দূত সকলে নিজৰ আধিপত্য নাৰাখি, নিজ বাসস্থান ত্যাগ কৰিলে, তেওঁলোকক তেওঁ মহাদিনৰ সোধ বিচাৰৰ অৰ্থে, অনন্ত দণ্ডৰ বন্ধনেৰে বান্ধি অন্ধকূপৰ অধীনত ৰাখিলে।
+\p
+\v 7 এইটো ঠিক চদোম আৰু ঘমোৰা নগৰৰ নিচিনা, আৰু ইয়াৰ চাৰিওফালৰ নগৰবোৰ তেওঁলোকৰ দৰে বেশ্যাগমন আৰু পুংমৈথুনৰ অভিলাষত লিপ্ত হ’ল। তেওঁলোকে অনন্ত জুইৰ শাস্তি ভোগ কৰি আমাৰ আগত আর্হি হৈ আছে।
+\v 8 তথাপি এইদৰে এই লোক সকলে সপোন দেখি তেওঁলোকৰ শৰীৰক অশুচি কৰে, প্ৰভুত্বক অৱহেলা কৰে আৰু মহিমাৰ অধিকাৰী সকলৰ বিৰুদ্ধে নিন্দা কৰে।
+\p
+\v 9 কিন্তু প্ৰধান স্বৰ্গৰ দূত মীখায়েলে যেতিয়া মোচিৰ শৰীৰৰ বিষয়ে চয়তানৰ লগত বাদানুবাদ কৰি বাগযুদ্ধ কৰিলে, তেতিয়া তাৰ বিৰুদ্ধে তেওঁ দোষাৰোপ বা অপমান নকৰিলে; কিন্তু তাৰ পৰিৱর্তে তেওঁ কলে, “প্রভুৱে তোমাক ডবিয়াওক৷”
+\v 10 কিন্তু তেওঁলোকে যিহক নাজানে, তাক নিন্দা কৰে; জ্ঞানহীন পশুবোৰৰ দৰে তেওঁলোকে যিহক স্বাভাৱিক ৰূপে জানে, তাতেই নষ্ট হয়।
+\v 11 তেওঁলোক সন্তাপৰ পাত্ৰ; কিয়নো তেওঁলোকে কয়িনৰ  \f + \ft আ 4 অধ্যায়  \f* পথত গমন কৰিলে আৰু বেচৰ অৰ্থে বিলিয়মৰ  \f + \ft গণ 22 অধ্যায়; 2 পি 2:15  \f* ভ্ৰান্তিৰূপ পথত লৰ ধৰিলে আৰু কোৰহৰ  \f + \ft গণ 16 অধ্যায়  \f* প্ৰতিবাদত তেওঁলোক বিনষ্ট হ’ল।
+\p
+\v 12 তেওঁলোক হ’ল, তোমালোকৰ প্ৰেম ভোজত একেলগে ভোজন কৰোঁতে, পানীৰ তলত লুকাই থকা বিঘিনিজনক শিল স্বৰূপ। তেওঁলোকে নিজকে নিজে নিৰ্ভয়েৰে প্ৰতিপালন কৰে; তেওঁলোক বতাহৰ দ্বাৰা চলাই নিয়া পানী নথকা মেঘ; তেওঁলোক হেমন্ত কালৰ ফলহীন  \f + \ft যো 15:4-6  \f* গছ, দুবাৰ মৰা আৰু উঘালি পৰা গছ;
+\v 13 তেওঁলোক নিজৰ লাজ স্বৰূপে ফেন উলিওৱা সাগৰৰ প্ৰচণ্ড ঢৌ;  \f + \ft যিচ 57:20  \f* তেওঁলোক ভ্ৰমণকাৰী তৰাৰ নিচিনা; সেইবোৰৰ কাৰণে তেওঁলোকলৈ চিৰকালৰ বাবে ঘোৰ আন্ধাৰ সাঁচি থোৱা হৈছে।
+\p
+\v 14 আদমৰ পৰা সপ্তম পুৰুষ যি হনোক,   \f + \ft আ 5:21-24; ইব্ৰী 11:5, 6  \f* তেৱোঁ তেওঁলোকৰ উদ্দেশ্যে ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰি কৈছিল, “চোৱা, প্ৰভু নিজৰ অযুত অযুত পবিত্ৰ লোকৰ সৈতে,
+\v 15 সকলো লোকৰ সোধবিচাৰ কৰিবলৈ আৰু ভক্তিহীন সকলে নিজৰ সকলো ভক্তিহীন কাৰ্যৰ দ্বাৰা যি ভক্তি লঙ্ঘন কৰিলে আৰু ভক্তিহীন পাপী লোকে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে যি কঠিন কথা কলে, সেই সকলোবোৰ বিষয়ত থকা দোষৰ প্ৰমাণ দিবলৈ আহিল৷”
+\v 16 তেওঁলোক বিবাদকাৰী, স্বভাগ্য নিন্দক আৰু নিজ নিজ অভিলাষৰ অনুগামী; তেওঁলোকৰ মুখে গৰ্ব-কথা কয়; তেওঁলোকে লাভৰ অৰ্থে মানুহৰ মুখৰ প্ৰশংসা কৰে।
+\p
+\v 17 কিন্তু, হে প্ৰিয়সকল, আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ পাঁচনি সকলে পূৰ্বতে কোৱা কথা তোমালোকে সোঁৱৰণ কৰা;
+\v 18 তেওঁলোকে তোমালোকক কলে, “শেষ কালত নিজ নিজ ভক্তিহীন অভিলাষৰ দৰে চলা বিদ্ৰূপকাৰী সকল উপস্থিত হব”।
+\v 19 তেওঁলোক দলভেদ কৰোঁতা আৰু ইন্দ্ৰিয়াসক্ত। তেওঁলোক আত্মাবিহীন লোক।
+\p
+\v 20 কিন্তু, হে প্ৰিয়সকল, তোমালোকে নিজৰ পৰম পবিত্ৰ বিশ্বাস ৰূপ ভিত্তিমূলত নিজকে গাঁথি লোৱা আৰু পবিত্ৰ আত্মাত প্ৰাৰ্থনা কৰা;
+\v 21 ঈশ্বৰৰ প্ৰেমক ধৰি ৰাখা আৰু অনন্ত জীৱনৰ অৰ্থে, আমাৰ প্ৰভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ দয়ালৈ অপেক্ষা কৰি থাকা।
+\p
+\v 22 আৰু কোনো লোকক, অৰ্থাৎ সংশয় কৰা সকলক দয়া কৰা;
+\v 23 কিছুলোকক জুইৰ পৰা থাপ মাৰি আনি ৰক্ষা কৰা আৰু কিছুমান লোকক ভয়েৰে দয়া কৰা, মাংসৰ দ্বাৰা কলঙ্কিত বস্ত্ৰ ঘিণ কৰা।
+\p
+\v 24 এতিয়া যি জনে তোমালোকক বাধাৰ পৰা ধৰি ৰাখিবলৈ সমর্থ আৰু তেওঁৰ প্ৰতাপৰ আগত নিৰ্দোষীৰূপে অসীম আনন্দৰ সৈতে উপস্থিত কৰিবলৈও সমৰ্থ,
+\v 25 তেৱেঁই একমাত্র ঈশ্বৰ, আমাৰ ত্ৰাণকর্তা; প্রভু যীচু খ্ৰীষ্টৰ দ্বাৰা তেওঁৰেই মহিমা, মহত্ব, অধিকাৰ আৰু ক্ষমতা, যুগৰ পূৰ্বতে আৰু এতিয়া আৰু চিৰকাললৈ হওক। আমেন।

67-REV.usfm

@@ -0,0 +1,805 @@
+\id REV
+\ide UTF-8
+\h প্ৰকাশিত বাক্য
+\toc1 প্ৰকাশিত বাক্য
+\toc2 প্ৰকাশিত বাক্য
+\toc3 rev
+\mt1 প্ৰকাশিত বাক্য
+\c 1
+\s মঙ্গলবাদ; স্বৰ্গ নিবাসী যীচুৰ দৰ্শন 
+\p
+\v 1 অলপতে যি যি ঘটিব লগীয়া আছে, সেই বিষয়ে যীচু খ্ৰীষ্টে তেওঁৰ দাস সকলক দেখুৱাবৰ কাৰণে, ঈশ্বৰে তেওঁত সমৰ্পণ কৰা তেওঁৰ প্ৰকাশিত বাক্য৷ এই বাক্য তেওঁ দূতৰ যোগেদি যোহনক জনালে৷
+\v 2 যোহনে ঈশ্বৰৰ বাক্য আৰু যীচু খ্ৰীষ্টৰ সাক্ষ্যৰ বিষয়ে, অৰ্থাৎ যি যি দৰ্শন পালে, সেই সকলোৰে বিষয়ে সাক্ষ্য দিলে।
+\v 3 যি জনে এই ভাববাণীৰ বাক্যবোৰ পঢ়ে, তেওঁ ধন্য; আৰু যি সকলে শুনে আৰু ইয়াত লিখা কথাবোৰ পালন কৰে, তেওঁলোকো ধন্য; কিয়নো কাল ওচৰ।
+\p
+\v 4 যোহন, - এচিয়াত থকা সাত মণ্ডলীৰ প্ৰতি: যি জন হয়, যি জন আছিল, আৰু যি জন আহিব, তেওঁৰ পৰা আৰু তেওঁৰ সিংহাসনৰ সন্মুখত থকা সাত আত্মাৰ পৰা তোমালোকলৈ অনুগ্রহ আৰু শান্তি হওক,
+\v 5 আৰু যীচু খ্রীষ্টৰ পৰা, যি জন বিশ্বাস যোগ্য সাক্ষী, মৃতসকলৰ মাজত প্রথমে জন্ম পোৱা আৰু পৃথিৱীৰ ৰজাসকলৰ অধিকাৰী; যি জনে আমাক প্রেম কৰে আৰু নিজৰ তেজেৰে আমাক পাপৰ পৰা মুক্ত কৰিলে,  \f + \ft যো 8:14; 18:37; 1 তী 6:13  \f* অৰ্থাৎ মৃত সকলৰ মাজৰ  \f + \ft কৰি 15:20; কল 1:18  \f* প্ৰথমজাত আৰু পৃথিৱীৰ ৰজা সকলৰ অধিপতি,  \f + \ft প্ৰ 17:14; 19:16  \f* সেই জন যীচু খ্ৰীষ্টৰ পৰা তোমালোকলৈ অনুগ্ৰহ আৰু শান্তি হওক,
+\v 6 তেওঁ আমাক ৰাজ্য স্বৰূপ, ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে পুৰোহিত কৰিলে আৰু তেওঁৰ পিতৃৰ প্রতি, তেওঁৰ মহিমা আৰু পৰাক্রম সদা-সর্বদায় হওক।  \f + \ft যা 19:64; 1 পি 2:5-9  \f* তেওঁৰ মহিমা আৰু পৰাক্ৰম চিৰকাল হওক। আমেন।
+\q1
+\v 7 চোৱা, তেওঁ মেঘৰ সৈতে আহিছে;  \f + \ft মথি 24:30; 26:64  \f*
+\q2 আটাই চকুৱে তেওঁক দেখিব,
+\q1 যি সকলে তেওঁক বিন্ধিলে,  \f + \ft জখ 12:10  \f* তেওঁলোকেও তেওঁক দেখিব;
+\q2 আৰু পৃথিৱীৰ সকলো ফৈদে তেওঁৰ কাৰণে হিয়া ভুকুৱাব; হয়, আমেন।
+\p
+\v 8 প্ৰভু পৰমেশ্বৰে কৈছে - “মই আলফা আৰু ওমেগা”, “যি জন আছে, যি জন আছিল আৰু যি জন আহিব, সেই সৰ্বশক্তিমানজনা৷”  \f + \ft প্ৰ 21:6; 22:13  \f*
+\p
+\v 9 তোমালোকৰ ভাই আৰু যীচুৰ সম্বন্ধীয় ক্লেশভোগ, ৰাজ্য আৰু ধৈৰ্যত তোমালোকৰ সহভাগী মই যোহন, ঈশ্বৰৰ বাক্য আৰু যীচুৰ সাক্ষ্যৰ কাৰণে পাত্ম নামেৰে দ্বীপত আছিলোঁ।
+\v 10 মই প্ৰভুৰ দিনত আত্মাত আছিলোঁ; মোৰ পাছ ফালে তূৰীৰ মাতৰ দৰে বৰ মাত শুনিলোঁ।
+\v 11 তাতে তেওঁ কলে, “তুমি যি দৰ্শন পোৱা, সেইবোৰ পুথিৰ নুৰাত লিখি, ইফিচ, স্মুৰ্ণা, পৰ্গাম, থুয়াতীৰা, চাৰ্দ্দি, ফিলাদেলফিয়া আৰু লায়দিকেয়া, এই সাত মণ্ডলীলৈ পঠাই দিবা৷”
+\p
+\v 12 তাতে মোক কথা কোৱা সেই কণ্ঠস্বৰ চাবলৈ ঘুৰিলোঁ আৰু তাতে মই সোণৰ সাতটা দীপাধাৰ দেখিলো।
+\v 13 আৰু সেই দীপাধাৰ কেইটাৰ মাজত মানুহৰ পুত্ৰৰ নিচিনা  \f + \ft মথি 16:13; পাঁ 7:56  \f* এজনক দেখা পালো; তেওঁৰ বস্ত্ৰ ভৰিলৈকে পিন্ধা আৰু বুকু সোণৰ টঙালিৰে বন্ধা।
+\p
+\v 14 তেওঁৰ মূৰ আৰু চুলি, বগা মেষৰ নোম আৰু হিমৰ নিচিনা বগা; তেওঁৰ চকু অগ্নিশিখাৰ তুল্য;
+\v 15 তেওঁৰ চৰণ চক্‌চকীয়া পিতলৰ নিচিনা, একেবাৰে অগ্নিশালত মসৃণ কৰা পিতলৰ নিচিনা আৰু তেওঁৰ কণ্ঠ, ক্ষিপ্র গতিত বাগৰি থকা পানীৰ নিচিনা আছিল।
+\v 16 তেওঁৰ সোঁ হাতত সাতোটা তৰা আছিল; তেওঁৰ মুখৰ পৰা দুধৰীয়া চোকা তৰোৱাল এখন ওলাইছিল৷  \f + \ft ইব্ৰী 4:12  \f* তেওঁৰ মুখমণ্ডল জিলিকি আছিল, একেবাৰে সূর্যৰ পৰা নির্গত হোৱা পোহৰৰ দৰে শক্তিশালী আছিল।
+\p
+\v 17 যেতিয়া মই তেওঁক দেখিছিলো, তেতিয়া মৰা মানুহৰ নিচিনা হৈ তেওঁৰ চৰণত পৰিলো। তাতে তেওঁ নিজৰ সোঁ হাত মোৰ গাত দি কলে, “ভয় নকৰিবা৷ মই প্ৰথম আৰু শেষ,
+\v 18 আৰু জীয়াই থকা জন৷ মই মৃত হলো, কিন্তু চোৱা, চিৰকাললৈকে জীৱন্ত হৈ আছো; মৃত্যু আৰু মৃত লোকৰ চাবিবোৰো মোৰ হাতত আছে।
+\p
+\v 19 গতিকে তুমি কি দেখিলা, এতিয়া কি আছে আৰু ইয়াৰ পাছত এই ঠাইত কি ঘটিব, এই সকলোবোৰ লিখা।
+\v 20 মোৰ সোঁ হাতত যি সাতোটা তৰা দেখিলা, তাৰ গুপুত অৰ্থ এই যে, সেই সাতোটা তৰাই হৈছে সাত মণ্ডলীৰ দূত আৰু সেই সাতোটা দীপাধাৰেই হৈছে সাত মণ্ডলী”।
+\c 2
+\s এচিয়াত থকা সাত মণ্ডলীৰ প্ৰতি স্বৰ্গনিবাসী যীচুৰ আদেশ 
+\p
+\v 1 ইফিচত থকা মণ্ডলীৰ দূতলৈ তুমি এই কথা লিখাঃ “এই সকলো কথা সেই জনৰ, যি জনে নিজৰ সোঁ হাতত সাতোটা তৰা ধাৰণ কৰে; আৰু যি জনে সাতোটা সোণৰ দীপাধাৰৰ মাজত অহা-যোৱা কৰে, তেওঁ এই কথা কয়,
+\v 2 তোমাৰ কৰ্ম, পৰিশ্ৰম আৰু ধৈৰ্য মই জানো যে তুমি দুষ্ট বিলাকক সহিব নোৱাৰা; যি সকলে নিজকে পাঁচনি বোলে, কিন্তু পাঁচনি নহয়, তেওঁলোকক পৰীক্ষা কৰি অসত্য পালা৷
+\p
+\v 3 তোমাৰ ধৈর্যশীলতাৰ স্থায়িত্ব মই জানো, তুমি মোৰ নামৰ কাৰণে গৈ আছা আৰু ক্লান্ত হোৱা নাই।
+\v 4 তথাপি তোমাৰ বিৰুদ্ধে মোৰ কথা আছে, তুমি তোমাৰ প্ৰথম প্ৰেম এৰিলা।
+\v 5 এতেকে তুমি ক’ৰ পৰা পৰিলা, তাক সোঁৱৰণ কৰা। মনপালটন কৰা আৰু প্রথমে কৰা কার্যকে তুমি কৰা। যদি মনপালটন নকৰা, তেনেহলে মই তোমাৰ ওচৰলৈ আহিম আৰু তোমাৰ দীপাধাৰ নিজ ঠাইৰ পৰা স্থানচ্যুত কৰিম।
+\p
+\v 6 কিন্তু এটা গুণ তোমাৰ আছে নীকলাইতীয়া বিলাকে যি কর্ম কৰে, সেইবোৰক তুমি ঘৃণা কৰা; ময়ো সেইবোৰ ঘৃণা কৰোঁ।
+\v 7 যদি তোমাৰ কাণ আছে, তেনেহলে মণ্ডলীবোৰলৈ আত্মাই কি কৈছে তাক শুনা। যি জনে জয় কৰে, তেওঁক মই ঈশ্বৰৰ পৰমদেশত থকা জীৱন-বৃক্ষৰ ফল ভোজন কৰিবলৈ দিম।”  \f + \ft প্ৰ 22:2, 14  \f*
+\p
+\v 8 আৰু স্মুৰ্ণাত থকা মণ্ডলীৰ দূতলৈ এই কথা লিখাঃ যি জন প্রথম আৰু শেষ; যি জন মৰিল আৰু পুনৰুত্থিত হ’ল, তেৱেঁ এইবোৰ কথা কলে,
+\v 9 “মই জানো তোমাৰ ক্লেশভোগ আৰু দৰিদ্রতা (কিন্তু তুমি ধনী) আৰু এই নিন্দা, যিবোৰে কয়, তেওঁলোক যিহূদী (কিন্তু নহয়, তেওঁলোক চয়তানৰ দল)।
+\p
+\v 10 তোমাৰ আসন্ন দুখভোগলৈ ভয় নকৰিবা।  \f + \ft মথি 10:28; লূক 12:4  \f* চোৱা! তোমালোকৰ পৰীক্ষাৰ অৰ্থে, চয়তানে তোমালোকৰ কোনো কোনোক বন্দীশালত পেলাবলৈ উদ্যত আছে, তাতে দহ দিনলৈ তোমালোকৰ ক্লেশ হ’ব৷ তুমি মৃত্যু পৰ্য্যন্ত বিশ্বাসী হৈ থাকা; তাতে মই জীৱনৰূপ কিৰীটি তোমাক দিম।  \f + \ft যা 1:12  \f*
+\v 11 যদি তোমাৰ কাণ আছে, মণ্ডলীবোৰলৈ আত্মাই কি কৈছে শুনা। যি জনে জয় কৰে, তেওঁৰ দ্বিতীয় মৃত্যুৰ দ্বাৰা হানি নহব”।  \f + \ft প্ৰ 20:14  \f*
+\p
+\v 12 পৰ্গামত থকা মণ্ডলীৰ দূতলৈ এই কথা লিখাঃ “যি জনৰ দুধৰীয়া চোকা তৰোৱাল আছে, তেওঁ এই কথা কয়,
+\v 13 মই জানো তুমি ক’ত নিবাস কৰিছা; য’ত চয়তানৰ সিংহাসন আছে, তুমি তাতে নিবাস কৰিছা৷ তথাপি তুমি মোৰ নাম নিবিড় ভাবে ধাৰণ কৰিলা আৰু তোমাৰ বিশ্বাসত মোক অস্বীকাৰ নকৰিলা। তাত তেতিয়া চয়তানে নিবাস কৰিছিল৷ যিদিনা মোৰ সাক্ষী আন্তিপাক বধ কৰা হৈছিল, সেইদিনা মোৰ বিশ্বাসযোগ্য আছিলা।
+\p
+\v 14 তথাপি তোমাৰ বিৰুদ্ধে মোৰ কিছুমান কথা আছে - তুমি কিছুমান লোকক ৰাখিছা, যি সকলে নিবিড় ভাবে বিলিয়মৰ শিক্ষা ধৰি আছে; যি জনে ইস্ৰায়েলৰ সন্তানসকলৰ আগত বিঘিনি পেলাবলৈ বালাকক শিক্ষা দিছিল। সেইদৰে তেওঁলোকে মূর্তিৰ সন্মুখত বলিদান কৰা প্রসাদ খাইছিল আৰু ব্যভিচাৰ কৰিছিল।
+\v 15 একেদৰে তুমিও কিছুমান লোকক ৰাখিছা, যি সকলে নীকলাইতীয়া বিলাকৰ শিক্ষাক নিবিড় ভাবে ধৰি ৰাখিছে।
+\p
+\v 16 এতেকে মনপালটন কৰা, যদি নকৰা; মই তোমাৰ ওচৰত আহিবলৈ পলম নকৰিম আৰু তোমালোকৰ বিৰুদ্ধে মই মুখৰ পৰা ওলোৱা তৰোৱালেৰে যুদ্ধ কৰিম।
+\v 17 যদি তোমাৰ কাণ আছে, মণ্ডলীবোৰলৈ আত্মাই কি কৈছে শুনা। যি জনে জয় কৰে, তেওঁক মই গুপুত মান্না দিম;  \f + \ft যা 16:15, 31; যো 6:56, 58  \f* আৰু এটি বগা শিলো তেওঁক দিম; সেই শিলৰ ওপৰত এটি নতুন নাম  \f + \ft যিচ 62:2  \f* লিখা আছে, গ্ৰহণ কৰা জনৰ বিনে আন কোনেও সেই নাম নাজানে”।
+\p
+\v 18 আৰু থুয়াতীৰাত থকা মণ্ডলীৰ দূতলৈ এই কথা লিখাঃ “যি জনৰ চকু অগ্নিশিখাৰ নিচিনা আৰু চৰণ ঘঁহি চক্‌চকীয়া কৰা পিতলৰ নিচিনা, সেই জনা ঈশ্বৰৰ পুত্ৰই এই কথা কয়,
+\v 19 তুমি কৰা কর্ম - তোমাৰ প্রেম, বিশ্বাস, সেৱা আৰু তোমাৰ সহিষ্ণু ধৈর্যশীলতা মই জানো; সাম্প্রতিক তোমাৰ যি পৰিচৰ্যা, সেয়াও প্রথম কর্মতকৈ অধিক।
+\p
+\v 20 তথাপি তোমাৰ বিৰুদ্ধে মোৰ কথা আছে - যি জনীয়ে নিজকে ভাববাদিনী বুলি কয়, সেই ঈজেবল মহিলাক তুমি সহন কৰি আছা। সেই মহিলাই মোৰ দাস সকলক ব্যভিচাৰ কৰিবলৈ শিকালে আৰু মূর্তিলৈ বলিদান কৰা প্রসাদ খাবলৈ দি ভুল পথে পৰিচালনা কৰিলে।
+\v 21 মনপালটন কৰিবলৈ মই তেওঁক সময় দিলোঁ, কিন্তু তেওঁ নিজ ব্যভিচাৰৰ পৰা মনপালটাবলৈ ইচ্ছা নকৰে।
+\p
+\v 22 চোৱা, মই তেওঁক ৰোগ শয্যাত পেলাম; আৰু যি সকলে তেওঁৰে সৈতে ব্যভিচাৰ কৰে, তেওঁলোকক মহা-ক্লেশত পেলাম; যদিহে তেওঁলোকে সেই মহিলাই কৰা কর্মৰ পৰা মনপালটন নকৰে।
+\v 23 মৃত্যুৰ দ্বাৰাই মই তেওঁৰ সন্তান সকলক আঘাত কৰিম; তাতে মই যে মন আৰু হৃদয়ৰ অনুসন্ধানকাৰী  \f + \ft যিৰি 17:10  \f* সেই বিষয়ে সকলো মণ্ডলীয়ে জানিব; আৰু তোমালোকৰ প্ৰত্যেক জনকো নিজ নিজ কৰ্মৰ দৰে প্ৰতিফল দিম।
+\p
+\v 24 কিন্তু থুয়াতীৰাত অৱশিষ্ট থকা তোমালোকৰ যি সকলে এই শিক্ষা গ্ৰহণ কৰা নাই আৰু কিছুমানে কোৱা চয়তানৰ গভীৰ বিষয়বোৰক তোমালোকৰ যি সকলে নাজানা, তেওঁলোকক মই কওঁ- তোমালোকৰ ওপৰত মই আন কোনো ভাৰ নিদিওঁ,
+\v 25 কিন্তু তোমালোকৰ যি আছে, মই নাহোঁমানে, তাক ধৰি ৰাখা।
+\p
+\v 26 যি জনে জয় কৰি শেষলৈকে মোৰ কৰ্মবোৰ পালন কৰে, মই যেনেকৈ পিতৃৰ পৰা পালোঁ, সেইদৰে তেওঁক জাতিবোৰৰ ওপৰত অধিকাৰ দিম;
+\q1
+\v 27 তাতে কুমাৰৰ পাত্ৰ যেনেকৈ ডোখৰ ডোখৰ হয়,
+\q1 তেনেকৈ তেওঁ লোহাৰ দণ্ডেৰে তেওঁলোকক ভাঙি টুকুৰা-টুকুৰ কৰিব৷
+\p
+\v 28 আৰু মই যি দৰে পিতৃৰ পৰা গ্ৰহণ কৰিলোঁ, সেইদৰে মই তেওঁক প্ৰভাতীয় তৰা  \f + \ft প্ৰ 22:16  \f* দিম।
+\v 29 মণ্ডলীবোৰলৈ আত্মাই যি কথা কৈছে, যাৰ কাণ আছে, তেওঁ তাক শুনক”।
+\c 3
+\p
+\v 1 চাৰ্দ্দিত থকা মণ্ডলীৰ দূতলৈ এই কথা লিখাঃ “যি জনে ঈশ্বৰৰ সাত আত্মা আৰু সাতোটা তৰা ধাৰণ কৰি আছে, তেওঁ এই কথা কয়, তুমি কৰা কৰ্ম মই জানো, তুমি যে জীয়াই আছা, বুলি এটা খ্যাতি আছে; কিন্তু তুমি প্ৰকৃততে মৰা।
+\v 2 জাগ্ৰত হোৱা আৰু যি আছে বলৱান কৰা, কিন্তু তুমি চতুর্দিশে মৰা; কাৰণ মোৰ ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত তোমাৰ কোনো কার্য মই পূর্ণ সমাপ্ত নাপালোঁ।
+\p
+\v 3 এতেকে তুমি কি গ্ৰহণ কৰিলা আৰু শুনিলা, সেইবোৰ সোঁৱৰণ কৰা, পালন কৰা আৰু মন পালটোৱা। কাৰণ তুমি যদি জাগ্ৰত নোহোৱা, তেনেহলে মই চোৰৰ নিচিনাকৈ আহিম,  \f + \ft মথি 24:42-44; লূক 12:39, 40  \f* আৰু কোন সময়ত মই তোমাৰ বিৰুদ্ধে আহিম, সেই বিষয়ে তুমি নাজানিবা।
+\v 4 কিন্তু যি সকলে নিজৰ কাপোৰ মলিন নকৰিলে, এনে কিছুমান লোকৰ নাম চাৰ্দ্দিত আছে। তেওঁলোকে মোৰ সৈতে অহা-যোৱা কৰিব, তেওঁৰ কাপোৰ বগা আৰু তেওঁলোক মোৰ যোগ্য।
+\p
+\v 5 যি জনে জয় কৰে তেৱোঁ সেইদৰে বগা বস্ত্ৰেৰে বিভূষিত হব; আৰু মই জীৱন পুস্তকৰ পৰা তেওঁৰ নাম মোহাৰি নুগুচাম; মোৰ পিতৃৰ সন্মুখত আৰু দূত সকলৰ সন্মুখত মই তেওঁৰ নাম স্বীকাৰ কৰিম।  \f + \ft মথি 10:32; লূক 12:8  \f*
+\v 6 যদি তোমাৰ কাণ আছে, মণ্ডলী সমূহলৈ আত্মাই কোৱা কথা শুনা”।
+\p
+\v 7 ফিলাদেলফিয়াত থকা মণ্ডলীৰ দূতলৈ এই কথা লিখাঃ
+\q1 “যি জন পবিত্ৰ আৰু সত্য, তেওঁ এই কথা কয়
+\q1 যি জনে দায়ুদৰ চাবি ধাৰণ কৰি আছে,
+\q1 যি জনে মেলিলে কোনেও বন্ধ নকৰিব
+\q1 আৰু বন্ধ কৰিলে কোনেও নেমেলিব।
+\p
+\v 8 তোমাৰ কৰ্ম মই জানো৷ চোৱা, যি দুৱাৰ কোনেও বন্ধ কৰিব নোৱাৰে, এনে এখন মেলা দুৱাৰ তোমাৰ সন্মুখত দিলোঁ৷ মই জানো যে, তোমাৰ অলপ শক্তি থকাতো মোৰ বাক্য পালন কৰি, মোৰ নাম অস্বীকাৰ নকৰিলা।
+\v 9 চোৱা! চয়তানৰ সমাজৰ যি লোক সকলে নিজকে যিহূদী বোলে, কিন্তু যিহূদী নহয়, বৰং মিছাকৈয়ে কয়; এনেকুৱা মানুহক উপস্থিত কৰাই মই তোমাৰ চৰণত প্ৰণিপাত কৰাম, তাতে মই যে তোমাক প্ৰেম কৰিলোঁ, সেই বিষয়ে তেওঁলোকে জানিব।
+\v 10 তুমি মোৰ ধৈৰ্যৰ কথা সহন কৰি পালন কৰাত, যি পৰীক্ষাৰ কাল পৃথিৱী নিবাসী সকলক পৰীক্ষা কৰিবৰ কাৰণে, গোটেই জগতৰ ওপৰলৈ আহিবলৈ উদ্যত আছে, সেই কালৰ পৰা ময়ো তোমাক ৰক্ষা কৰিম।
+\v 11 মই বেগাই গৈ আছোঁ; তোমাৰ কিৰীটি যেন কোনেও নলয়, এই কাৰণে তোমাৰ যি আছে, সেইখিনিকে ধৰি ৰাখা।
+\p
+\v 12 যি জনে জয় কৰে, তেওঁক মোৰ ঈশ্বৰৰ মন্দিৰত থকা স্তম্ভ স্বৰূপ কৰিম, তেওঁ তাৰ পৰা কেতিয়াও বাহিৰলৈ নাযাব৷ তেওঁৰ ওপৰত মোৰ ঈশ্বৰৰ নাম লিখিম আৰু মোৰ ঈশ্বৰৰ নগৰৰ (যি নতুন যিৰূচালেম, স্বৰ্গৰ মোৰ ঈশ্বৰৰ ওচৰৰ পৰা নামিব)  \f + \ft প্ৰ 21:2  \f* , নাম আৰু নিজৰ নতুন নাম লিখিম।
+\v 13 যি জনৰ কাণ আছে, মণ্ডলীবোৰলৈ আত্মাই কোৱা কথা তেওঁ শুনক”।
+\p
+\v 14 আৰু লায়দিকেয়াত থকা মণ্ডলীৰ দূতলৈ এই কথা লিখাঃ “যি জন আমেন, যি জন বিশ্বাসী আৰু সত্য সাক্ষী, যি জন ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিৰ আদি, তেওঁ এই কথা কয়,
+\v 15 মই তুমি কৰা কৰ্ম জানো, তুমি চেঁচা নোহোৱা, তপতো নোহোৱা। তুমি হয় চেঁচা, নহয় তপত হোৱা ভাল আছিল।
+\v 16 এইদৰে তপতো নোহোৱা, চেঁচাও নোহোৱা, কেৱল কুহুমীয়া হোৱাৰ বাবে মই নিজ মুখৰ পৰা তোমাক বঁতিয়াই পেলাবলৈ উদ্যত হৈ আছোঁ।
+\p
+\v 17 কাৰণ তুমি কৈছা, মই ধনী, ধন সাঁচিলো, মোৰ একোৰে অভাৱ নাই; কিন্তু তুমিয়েই যে দয়া নোপোৱা, দিনহীন, দৰিদ্ৰ, অন্ধ আৰু উলঙ্গ, তাক নাজানা।
+\v 18 এতেকে মই তোমাক এই পৰামৰ্শ দিছোঁ যে, তুমি ধনী হবলৈ, জুইত খপা সোণ আৰু তোমাৰ উলঙ্গতাৰ লাজ প্ৰকাশিত নহবলৈ, বস্ত্ৰান্বিত হবলৈ বগা বস্ত্ৰ আৰু দৃষ্টি পাবৰ কাৰণে চকুত সানিবলৈ চকুৰ মলম, এই সকলোকে মোৰ পৰা কিনা৷  \f + \ft যিচ 55:1  \f*
+\p
+\v 19 যি সকলক মই প্ৰেম কৰোঁ, সেই সকলোৱে কেনেকৈ জীৱন-ধাৰণ কৰা উচিত, তাৰ বাবে মই তেওঁলোকক অনুযোগ কৰোঁ আৰু শাস্তি দিওঁ। এই কাৰণে তুমি উদ্যোগী হৈ মনপালটোৱা।
+\v 20 চোৱা, মই দুৱাৰত থিয় হৈ টুকুৰিয়াই আঁছো৷ কোনোৱে যদি মোৰ মাত শুনি দুৱাৰ মেলি দিয়ে, তেনেহলে মই তেওঁৰ তাত সোমাই, তেওঁৰ সৈতে মই ভোজন কৰিম, আৰু তেৱোঁ মোৰে সৈতে ভোজন কৰিব।  \f + \ft যো 14:23  \f*
+\p
+\v 21 মই নিজে যেনেকৈ জয় কৰি  \f + \ft যো 16:33  \f* মোৰ পিতৃৰ সৈতে তেওঁৰ সিংহাসনত বহিলোঁ, তেনেকৈ যি জনে জয় কৰে, তেওঁকো মোৰে সৈতে মোৰ সিংহাসনত মই বহিবলৈ দিম।
+\v 22 যি জনৰ কাণ আছে, মণ্ডলীবোৰলৈ আত্মাই কোৱা কথা তেওঁ শুনক”।
+\c 4
+\s স্বৰ্গনিবাসী লোকৰ আৰু তেওঁলোকৰ আৰাধনাৰ দৰ্শন 
+\p
+\v 1 সেই সকলোৰ পাছত মই চাই দেখিলোঁ, স্বৰ্গত এখন দুৱাৰ মেলা আছে আৰু মোৰে সৈতে কথা হোৱা, তূৰীৰ মাতৰ দৰে, যি মাত মই প্ৰথমে শুনিছিলোঁ, তেনে মাতেৰে কোনোবাই কলে, “ইয়ালৈ উঠি আহাঁ; ইয়াৰ পাছত যি যি ঘটিব লাগে, সেইবোৰ মই তোমাক দেখুৱাম”।
+\v 2 তেতিয়াই মই আত্মাত আছিলোঁ আৰু মই দেখা পালোঁ, স্বৰ্গত এখন সিংহাসন স্থাপন কৰা আছিল, তাত কোনো এজন লোক বহি আছিল৷
+\v 3 সেই বহি থকা জন দেখিবলৈ সুৰ্য্যকান্ত আৰু চাৰ্দ্দীয়া মণিৰ নিচিনা৷ সেই সিংহাসনৰ চাৰিওফালে এখন মেঘধেনু  \f + \ft ৰামধনু মেঘধনু  \f* আছিল,  সেই মেঘধেনুখন  \f + \ft যিহি 1:26-28  \f* দেখিবলৈ মৰকত মণিৰ নিচিনা আছিল৷
+\p
+\v 4 সেই সিংহাসনৰ চাৰিওফালে চৌবিশ খন সিংহাসন আছিল; সেই সিংহাসনবোৰৰ ওপৰত বগা বস্ত্ৰ আৰু মূৰত সোণৰ কিৰীটি পিন্ধা চৌবিশ জন পৰিচাৰক বহি আছিল।
+\v 5 সেই সিংহাসনৰ পৰা বিজুলীৰ দৰে মাত আৰু মেঘ-গৰ্জ্জন ওলাইছিল; সেই সিংহাসনৰ আগত জ্বলি থকা অগ্নিৰ সাতোটা প্ৰদীপ আছিল, আৰু সেইবোৰেই আছিল ঈশ্বৰৰ সাত আত্মা৷
+\p
+\v 6 সেই সিংহাসনৰ সন্মুখত এখন স্ফটিকৰ দৰে স্ৱচ্ছ সমুদ্ৰ আছিল। সেই সিংহাসনৰ চাৰিওফালে চাৰি প্ৰাণী আছিল, তেওঁলোকৰ আগফাল আৰু পাছফাল চকুৰেই পৰিপূৰ্ণ আছিল।
+\p
+\v 7 প্ৰথম প্ৰাণী সিংহৰ নিচিনা, দ্বিতীয় প্ৰাণী দামুৰিৰ নিচিনা, তৃতীয় প্ৰাণী মানুহৰ নিচিনা মুখ থকা আৰু চতুৰ্থ প্ৰাণী উড়ি ফুৰা ঈগল পক্ষীৰ নিচিনা আছিল।
+\v 8 সেই চাৰি প্ৰাণীৰ প্ৰত্যেকৰ ছয় খনকৈ ডেউকা আৰু সেই প্ৰাণীবোৰৰ বাহিৰে ভিতৰে চকুৰেই পৰিপূৰ্ণ আছিল৷ তেওঁলোকে অবিৰাম দিনে-ৰাতিয়ে এই বুলি কৈ থাকে,
+\q1 ‘পবিত্ৰ, পবিত্ৰ, পবিত্ৰ  \f + \ft যিচ 6:3  \f*
+\q1 প্ৰভু পৰমেশ্বৰ, সকলোৰে ওপৰত শাসনকৰ্তা,
+\q2 যি জন আছিল, এতিয়াও আছে আৰু আহিবলগীয়া জন৷’
+\p
+\v 9 যেতিয়া সেই প্ৰাণীবোৰে চিৰকাল সিংহাসনত বহা সেই জীৱিত জনৰ মহিমা, সমাদৰ আৰু ধন্যবাদ কৰিব,
+\v 10 তেতিয়া সেই চৌবিশ জন পৰিচাৰকে সিংহাসনত বহা জনৰ আগত দণ্ডৱৎ হৈ চিৰকাল জীৱিত জনৰ আগত প্ৰণিপাত কৰি, সেই সিংহাসনৰ আগত তেওঁলোকৰ কিৰীটিবোৰ পেলাই কব,
+\q1
+\v 11 “হে আমাৰ প্ৰভু, আমাৰ ঈশ্বৰ,
+\q2 তুমিয়েই মহিমা, সমাদৰ আৰু পৰাক্ৰম পোৱাৰ যোগ্য;
+\q1 কিয়নো তুমিয়েই সকলোকে স্ৰজিলা,
+\q2 তোমাৰ ইচ্ছাৰ কাৰণে সকলোবোৰ আছে, আৰু সকলোবোৰ সৃষ্ট হ’ল।”
+\c 5
+\s ঈশ্বৰৰ মেষ-পোৱালিৰ স্বৰ্গীয় মহিমা 
+\p
+\v 1 তেতিয়া মই দেখিলোঁ, সেই জনৰ সোঁ হাতে সিংহাসনত এজন বহি আছে, এটা পুথিৰ নুৰা আগফালে আৰু পাছফালে লিখা আৰু সাতোটা ছাবেৰে ছাব মৰা আছিল৷
+\v 2 মই এজন প্ৰভাৱশালী দূত দেখিলোঁ; তেওঁ বৰ মাতেৰে এই কথা ঘোষণা কৰিলে, “এনে কোন ব্যক্তি আছে যি জনে এই নুৰাটো খুলিব আৰু তাৰ ছাববোৰ মেলিবৰ বাবে উপযুক্ত”?
+\p
+\v 3 স্বৰ্গত বা পৃথিৱীত বা পৃথিৱীৰ তলত থকা কোনেও সেই নুৰা মেলিব বা সেই পুথি খন পঢ়িব নোৱাৰিলে।
+\v 4 তেতিয়া মই অনেক ক্ৰন্দন কৰিলোঁ, কাৰণ সেই নুৰাটো মেলি পঢ়িবলৈ কোনো এজন যোগ্য ব্যক্তি পোৱা নগল।
+\v 5 কিন্তু সেই পৰিচাৰক সকলৰ এজনে মোক কলে, “তুমি ক্ৰন্দন নকৰিবা; চোৱা! যি জন যিহূদা ফৈদৰ সিংহ আৰু দায়ুদৰ মূল স্বৰূপ,  \f + \ft আ 49:9, 10; যিচ 11:1, 10৷  \f* তেওঁ জয়যুক্ত হৈ সেই নুৰা আৰু তাৰ সাতোটা ছাব মেলিবলৈ সমৰ্থ হ’ল”।
+\p
+\v 6 তেতিয়া মই সেই সিংহাসনৰ আৰু চাৰি জীৱিত প্ৰাণীৰ মাজত আৰু সেই পৰিচাৰক সকলৰ মাজত, হত হোৱাৰ নিচিনা মেষ-পোৱালি এটা থিয় হৈ থকা দেখিলোঁ; তেওঁৰ সাতোটা শিং আৰু সাতোটা চকু আছিল - এইবোৰ পৃথিৱীৰ সকলো ঠাইতে পঠোৱা সাতোটা ঈশ্বৰৰ আত্মা।
+\v 7 তেওঁ আহি সিংহাসনত বহি থকা জনৰ সোঁ হাতৰ পৰা সেই নুৰাটো ললে৷
+\p
+\v 8 যেতিয়া তেওঁ সেই নুৰাটো ললে তেতিয়া জীৱিত প্ৰাণী চাৰিটা আৰু সেই চৌবিশ জন পৰিচাৰকে নিজে মেষ-পোৱালি জনৰ সন্মুখলৈ আহি উবুৰি হৈ পৰিল৷ তেওঁলোকৰ হাতত গাইপ্ৰতি বীণা আৰু পবিত্ৰ লোকসকলৰ প্ৰাৰ্থনা স্বৰূপ  \f + \ft গীত 141:2৷  \f* সুগন্ধি ধূপেৰে পৰিপূৰ্ণ সোণৰ বাটি আছিল।
+\p
+\v 9 আৰু তেওঁলোকে এটি নতুন গীত গালে:
+\q1 “নুৰাটো লবলৈ আৰু তাৰ ছাব মেলিবলৈ
+\q2 আপুনি যোগ্য৷
+\q1 কিয়নো আপুনি হত হ’ল আৰু আপোনাৰ তেজৰ সৈতে আপুনি ঈশ্বৰৰ কাৰণে
+\q2 সেই সকলো জাতিবোৰৰ মাজৰ পৰা প্ৰতিটো ফৈদ, ভাষা, মানুহ আৰু জাতিক কিনিলে।  \f + \ft পাঁ 20:28৷  \f*
+\q1
+\v 10 আৰু আমাৰ ঈশ্বৰৰ সেৱাৰ উদ্দেশ্যে তেওঁলোকক ৰাজ্য স্বৰূপ আৰু পুৰোহিত পাতিলে,
+\q2 তাতে তেওঁলোকে পৃথিৱীৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰিব”।
+\p
+\v 11 তেতিয়া মই চাওতে সেই সিংহাসনৰ চাৰিওফালে অনেক স্বৰ্গৰ দূতৰ মাত শুনিলোঁ; তেওঁলোকৰ বিশ কোটি আছিল; তেওঁলোকৰ সৈতে সেই জীৱিত প্ৰাণী চাৰিটা আৰু পৰিচাৰক সকলো আছিল৷
+\p
+\v 12 তেওঁলোক সকলোৱে বৰ মাতেৰে কলে, “হত হোৱা যি মেষ-পোৱালি, তেৱেঁই পৰাক্ৰমী, ধন, জ্ঞান, শক্তি, সমাদৰ, মহিমা আৰু প্ৰশংসা পোৱাৰ যোগ্য”।
+\p
+\v 13 আৰু স্বৰ্গত, পৃথিৱীত, পৃথিৱীৰ তলত আৰু সাগৰত যি সকলো সৃষ্ট বস্তু আছে সেই সকলোৱে কোৱা শুনিলোঁ, “সিংহাসনত বহি থকা জন আৰু মেষ-পোৱালি জনৰ প্ৰশংসা, মৰ্যদা, মহিমা আৰু পৰাক্ৰম চিৰকাল হওক”।
+\p
+\v 14 আৰু সেই জীৱিত প্ৰাণী চাৰিটাই কলে, “আমেন”! আৰু সেই পৰিচাৰক সকলে সমৰ্পিত হৈ মাটিত পৰি আৰাধনা কৰিলে’।
+\c 6
+\s এখন পুথিৰ সাতোটা নুৰা মেলা দৰ্শন 
+\p
+\v 1 পাছত মই সেই মেষ পোৱালি জনে সাতোটা ছাব মেলা দেখিলোঁ আৰু তেতিয়া সেই চাৰি জীৱিত প্ৰাণীৰ কোনো এটাই মেঘৰ নিচিনা গৰজি উঠা মাতেৰে কোৱা শুনিলোঁ, “আহা”!
+\v 2 তেতিয়া মই চাওতে সেই ঠাইত এটা বগা ঘোঁৰা দেখিলোঁ আৰু তাৰ অশ্ৱাৰোহী জনৰ হাতত এখন ধনু আছিল, আৰু তেওঁক এটা কিৰীটি দিয়া হ’ল; তাতে তেওঁ জয় লাভ কৰোঁতাৰ দৰে জয় কৰিবলৈ ওলাই গ’ল।
+\p
+\v 3 যেতিয়া সেই মেষ-পোৱালিয়ে দ্বিতীয় ছাবটো মেলিলে, তেতিয়া মই দ্বিতীয় জীৱিত প্ৰাণীটোক কোৱা শুনিলোঁ, “আহাঁ”!
+\v 4 তেতিয়া আৰু এটা ঘোঁৰা ওলাল, সি জুইৰ দৰে ৰঙা আৰু মানুহবোৰে পৰস্পৰে যাতে বধ কৰিব সেই কাৰণে তাত উঠা জনক পৃথিৱীৰ পৰা শান্তি দূৰ কৰিবলৈ দিয়া হ’ল; এই অশ্বাৰোহী জনক এখন বৃহৎ আকাৰৰ তৰোৱাল দিয়া হ’ল।
+\p
+\v 5 যেতিয়া তেওঁ তৃতীয় ছাবটো মেলিলে, তেতিয়া তৃতীয় প্ৰাণীটোক এই বুলি কোৱা শুনিলোঁ “আহাঁ”! তেতিয়া মই এটা ক’লা ঘোঁৰা দেখিলোঁ; আৰু তাত উঠা জনৰ হাতত এখন পাল্লা আছিল।
+\v 6 পাছত সেই চাৰি জীৱিত প্ৰাণীৰ মাজৰ পৰা ওলোৱা মাতৰ দৰে, এই কথা মই শুনিলো, বোলে, “এসেৰ ঘেঁহু ধানৰ মূল্য এক আধলি  \f + \ft আধলি দীনাৰ  \f* ; তিনি সেৰ যৱ ধানৰ মূল্য এক আধলি; কিন্তু তেল আৰু দ্ৰাক্ষাৰসৰ হানি নকৰিবা”।
+\p
+\v 7 যেতিয়া তেওঁ চতুৰ্থ ছাবটো মেলিলে, তেতিয়া চতুৰ্থ প্ৰাণীটোক এই বুলি কোৱা শুনিলোঁ, “আহাঁ”!
+\v 8 তেতিয়া মই এটা অনুজ্জ্ৱল বৰণৰ ঘোঁৰা দেখিলোঁ; তাৰ ওপৰত উঠা জনৰ নাম মৃত্যু; আৰু পৰলোক তাৰ পাছে পাছে আহি আছিল। তেওঁলোকক দিয়া তৰোৱালেৰে আকাল, মৃত্যু আৰু পৃথিৱীৰ বনৰীয়া জন্তুৰ দ্বাৰাই বধ কৰিবলৈ পৃথিৱীৰ চাৰি ভাগৰ এভাগৰ ওপৰত সেই উভয়ক ক্ষমতা দিয়া হ’ল।
+\p
+\v 9 যেতিয়া মেষ পোৱালিজনে পঞ্চম ছাব মেলিলে, তেতিয়া সেই স্বৰ্গীয় বেদিৰ তলত, যি লোক সকল ঈশ্বৰৰ বাক্য আৰু নিজে পোৱা সাক্ষ্যৰ কাৰণে হত হৈছিল, তেওঁলোকৰ জীৱাত্মা দেখিলোঁ।
+\v 10 তেওঁলোকে বৰ মাতেৰে ৰিঙিয়াই কলে, “হে সকলোৰে শাসনকর্তা, পবিত্ৰ আৰু সত্য প্ৰভু, সোধবিচাৰ কৰিবলৈ আৰু পৃথিৱীত বাস কৰা সকলক আমাৰ ৰক্তপাতৰ প্ৰতিফল দিবলৈ, তুমি কিমান কাল পলম কৰিবা?”
+\v 11 তেতিয়া তেওঁলোকৰ প্ৰত্যেক জনক বগা বস্ত্ৰ দিয়া হ’ল আৰু তেওঁলোকক এই কথা কোৱা হ’ল যে, যেতিয়ালৈ তেওঁলোকৰ সহদাস, ভাই আৰু ভনী সকলক তেওঁলোকৰ নিচিনাকৈ বধ কৰা নহব, আৰু সেই সকলো সংখ্যা পুৰ নোহোৱালৈকে, তেওঁলোকে অলপ কাল ক্ষান্ত হব লাগিব।
+\p
+\v 12 পাছত তেওঁ যেতিয়া ষষ্ঠ ছাবটো মেলিলে, মই চাই দেখিলোঁ যে মহা-ভুমিকম্প হবলৈ ধৰিলে; আৰু নোমৰ চট কাপোৰৰ নিচিনা সুৰ্য্য ক’লা হ’ল; চন্দ্ৰ গোটেইটো তেজৰ নিচিনা হ’ল।
+\v 13 আৰু বৰ বতাহে লৰোৱা ডিমৰু গছৰ অপঁইতা গুটি সৰি পৰাৰ দৰে আকাশৰ তৰাবোৰ পৃথিৱীত পৰিবলৈ ধৰিলে।  \f + \ft মথি 24:29৷  \f*
+\v 14 আকাশ মণ্ডল নুৰিওৱা পুথিৰ দৰে লুপ্ত হ’ল; আটাই পৰ্বত আৰু দ্বীপবোৰক নিজ নিজ ঠাইৰ পৰা লৰোৱা হ’ল।
+\p
+\v 15 তেতিয়া পৃথিৱীৰ সকলো ৰজা, প্ৰধান লোক, সেনাপতি, ধনৱন্ত আৰু বলৱন্ত, দাস আৰু স্বাধীন লোক সকলে গুহাত আৰু পৰ্বতৰ শিলৰ মাজত নিজক লুকুৱাই ৰাখিলে৷
+\v 16 তাতে সেই পৰ্বত আৰু শিলবোৰক তেওঁলোকে কলে, “আমাৰ ওপৰত পৰি  \f + \ft যিচ 2:19; লূক 23:30  \f* সেই সিংহাসনত বহি থকা জনৰ সন্মুখৰ পৰা আৰু মেষ-পোৱালি জনৰ ক্ৰোধৰ পৰা আমাক লুকুৱাই ৰাখা;
+\v 17 কিয়নো তেওঁলোকৰ ক্ৰোধৰ সেই মহাদিন আহিল আৰু সেইদিন কোনে সহিব পাৰে?”
+\c 7
+\s ঈশ্বৰৰ দাস সকলক ছাব মৰাৰ আৰু স্বৰ্গীয় সুখৰ বৰ্ণনা 
+\p
+\v 1 তাৰ পাছত পৃথিৱী বা সাগৰ বা কোনো গছৰ ওপৰত বতাহ যেন নবলায়, এই কাৰণে পৃথিৱীৰ চাৰি বায়ু ধৰি, পৃথিৱীৰ চাৰি চুকত থিয় হৈ থকা চাৰি জন স্বৰ্গৰ দূত দেখিলোঁ।
+\v 2 পাছত আৰু এজন দূতক, জীৱনময় ঈশ্বৰৰ ছাব লৈ, পূব দিশৰ পৰা উঠি অহা দেখিলোঁ৷ তেওঁ বৰ মাতেৰে ৰিঙিয়াই, পৃথিৱী আৰু সাগৰক অনিষ্ট কৰিবলৈ ক্ষমতা পোৱা সেই চাৰি জন দূতক কলে,
+\v 3 “আমি নিজ ঈশ্বৰৰ দাস সকলৰ কপালত ছাব নামাৰোঁ মানে  \f + \ft যিহি 9:4; প্ৰ 22:4৷  \f* তোমালোকে পৃথিৱী বা সাগৰ বা গছ-গছনিবোৰক অনিষ্ট নকৰিবা৷”
+\p
+\v 4 পাছত সেই ছাব মৰা সকলৰ সংখ্যা শুনিলো: ইস্ৰায়েলৰ সকলো ফৈদৰ মুঠ এক লাখ চৌৱাল্লিশ হাজাৰ ছাব মৰা হ’ল:
+\q1
+\v 5 ‘যিহূদা ফৈদৰ ছাব বাৰ হাজাৰ,
+\q1 ৰুবেনৰ ফৈদৰ মৰা বাৰ হাজাৰ,
+\q1 গাদৰ ফৈদৰ বাৰ হাজাৰ,
+\q1
+\v 6 আচেৰ ফৈদৰ বাৰ হাজাৰ,
+\q1 নপ্তালী ফৈদৰ বাৰ হাজাৰ,
+\q1 মনচি ফৈদৰ বাৰ হাজাৰ,
+\q1
+\v 7 চিমিয়োন ফৈদৰ বাৰ হাজাৰ,
+\q1 লেবী ফৈদৰ বাৰ হাজাৰ,
+\q1 ইচাখৰ ফৈদৰ বাৰ হাজাৰ,
+\q1
+\v 8 জবূলূন ফৈদৰ বাৰ হাজাৰ,
+\q1 যোচেফ ফৈদৰ বাৰ হাজাৰ,
+\q1 বিন্যামীন ফৈদৰ ছাব মৰা বাৰ হাজাৰ’।
+\p
+\v 9 এইবোৰৰ পাছত মই চাই দেখিলোঁ যে, কোনেও গণিব নোৱোৰা এক বৰ লোক সমূহ, য’ত সকলো জাতি, ফৈদ, লোক আৰু ভাষাৰ, বগা বস্ত্ৰ পিন্ধি আৰু হাতত খেজুৰ পাত লৈ সেই সিংহাসন আৰু মেষ-পোৱালি জনৰ আগত থিয় হৈ আছিল;
+\v 10 আৰু তেওঁলোকে বৰ মাতেৰে ৰিঙিয়াই কলে, “পৰিত্রাণ সিংহাসনত বহি থকা আমাৰ ঈশ্বৰৰ আৰু মেষ-পোৱালিৰ।”  \f + \ft গীত 3:8; যিচ 43:11; মথি 1:21  \f*
+\p
+\v 11 আৰু সকলো স্বৰ্গৰ দূতে সেই সিংহাসনৰ পৰিচাৰক আৰু চাৰি জীৱিত প্ৰাণীৰ চাৰিওফালে থিয় হৈ আছিল; আৰু তেতিয়া তেওঁলোকে সিংহাসনৰ আগত সমর্পণ কৰি মাটিত মূৰ দোৱাই, ঈশ্বৰক আৰাধনা কৰিলে,
+\v 12 আৰু কলে, “আমেন! প্ৰশংসা, মহিমা, জ্ঞান, ধন্যবাদ, সমাদৰ, পৰাক্ৰম আৰু শক্তি চিৰকাল আমাৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰতি হওক! আমেন৷”
+\p
+\v 13 তেতিয়া সেই পৰিচাৰক সকলৰ এজনে মোক সুধিলে, “বগা বস্ত্ৰ পিন্ধা এওঁলোক কোন আৰু ক’ৰ পৰা আহিল?”
+\v 14 তেতিয়া মই তেওঁক কলো, “হে মোৰ প্ৰভু, তুমি জানা”। তেতিয়া তেওঁ মোক কলে, “এওঁলোক সেই মহা-ক্লেশৰ পৰা অহা লোক; এওঁলোকে মেষ-পোৱালিৰ তেজেৰে নিজ বস্ত্ৰ ধুই বগা কৰিলে।  \f + \ft যো 1-7৷  \f*
+\q1
+\v 15 এই কাৰণে, এওঁলোকে ঈশ্বৰৰ সিংহাসনৰ আগত আছে,
+\q2 আৰু দিনে-ৰাতিয়ে তেওঁৰ মন্দিৰত তেওঁৰ আৰাধনা কৰে৷
+\q2 আৰু সিংহাসনত বহা জনাই এওঁলোকৰ ওপৰত নিজ তম্বু তৰিব।
+\q1
+\v 16 এওঁলোকৰ আৰু কেতিয়াও ভোক-পিয়াহ নালাগিব;
+\q2 এওঁলোকৰ গাত ৰ’দ বা কোনো পোৰা তাপ নপৰিব৷  \f + \ft যিচ 49:10৷  \f*
+\q1
+\v 17 কিয়নো সিংহাসনৰ মাজত থকা মেষ-পোৱালি জনে এওঁলোকক চৰাব   \f + \ft গীত 23; যিচ 40:11; যো 10:2-11৷  \f*
+\q2 আৰু জীৱনময় জলৰ ভুমুকৰ ওচৰলৈ নিব,
+\q1 আৰু ঈশ্বৰে এওঁলোকৰ চকুৰ পৰা আটাই চকুলো মচি গুচাব।”  \f + \ft যিচ 25:8৷  \f*
+\c 8
+\s সাত জন তুৰীবাদক স্বৰ্গৰ দূতৰ দৰ্শন 
+\p
+\v 1 পাছত তেওঁ সপ্তম ছাব মেলোতে, স্বৰ্গত প্ৰায় আধা ঘণ্টামান নিস্তদ্ধতাৰে পৰিপূৰ্ণ হ’ল।
+\v 2 আৰু ঈশ্বৰৰ আগত থিয় হৈ থকা যি সাত জন স্বৰ্গৰ দূতক দেখিলোঁ; তেওঁলোকক সাতোটা তূৰী দিয়া হ’ল।
+\p
+\v 3 পাছত সোণৰ ধূপবাতি লোৱা আন এজন দূত আহি বেদিৰ ওচৰত উপস্থিত হ’ল; আৰু সিংহাসনৰ আগত থকা সোণৰ বেদিৰ ওপৰত পবিত্ৰ লোকসকলে প্ৰাৰ্থনাত জ্বলাবলৈ, তেওঁক ভালেমান ধূপ দিয়া হ’ল।
+\v 4 তাতে পবিত্ৰ লোক সকলৰ প্ৰাৰ্থনাৰে সৈতে দূতৰ হাতৰ পৰা ধূপৰ ধুঁৱা ঈশ্বৰৰ সন্মুখলৈ উঠিল।
+\v 5 পাছে দূতে ধূপবাতি লৈ, তাত বেদিৰ পৰা জুই ভৰাই ললে৷ তেতিয়া তেওঁ এইবোৰ পৃথিৱীলৈ পেলাই দিলে, তাতে মেঘ-গৰ্জ্জন, গাজনি, বিজুলী আৰু ভুমিকম্প হ’ল।
+\p
+\v 6 পাছত সাতোটা তুৰী লোৱা এই সাত জন স্বৰ্গৰ দূতে তূৰী বজাবলৈ নিজক যুগুত কৰিলে।
+\p
+\v 7 পাছত প্ৰথম জন স্বৰ্গৰ দূতে বজাওঁতে, তেজ মিহলি কৰা শিল আৰু জুই উপস্থিত হ’ল৷ সেইবোৰক পৃথিৱীলৈ পেলোৱা হ’ল; তাতে পৃথিৱীৰ তিনি ভাগৰ এভাগ পোৰা হ’ল, গছৰো তিনি ভাগৰ এভাগ পোৰা হ’ল আৰু সকলো কেচা তৃণো পোৰা হ’ল।
+\p
+\v 8 পাছত দ্বিতীয় দূতে বজাওঁতে অগ্নিৰে জ্বলি থকা মহা-পৰ্ব্বতৰ নিচিনা কিবা এটা সাগৰত পেলোৱা হ’ল৷ তাতে সাগৰৰ তিনি ভাগৰ এভাগ তেজ হ’ল
+\v 9 আৰু সাগৰত থকা সৃষ্ট বস্তুৰ ভিতৰৰ জীৱ-জন্তু তিনি ভাগৰ এভাগ মৰিল, জাহাজবোৰৰো তিনি ভাগৰ এভাগ নষ্ট হ’ল।
+\p
+\v 10 পাছত তৃতীয় দূতে বজাওঁতে, আৰিয়াৰ নিচিনা জ্বলি থকা এটা বৰ তৰা আকাশৰ পৰা খহি, নদীৰ তিনি ভাগৰ এভাগত আৰু জলৰ ভুমুকবোৰত পৰিল।
+\v 11 সেই তৰাৰ নাম নাগদানা৷  \f + \ft যিৰি 9:13-15  \f* তাতে জলৰ তিনি ভাগৰ এভাগ নাগদানা হ’ল আৰু পানী তিতা হোৱাত সেই পানীৰ কাৰণে অনেক মানুহ মৰিল।
+\p
+\v 12 পাছত চতুৰ্থ দূতে বজাওঁতে, সুৰ্য্যৰ তিনি ভাগৰ এভাগ, চন্দ্ৰৰ তিনি ভাগৰ এভাগ আৰু তৰাবোৰৰো তিনি ভাগৰ এভাগ যেন আন্ধাৰ হ’ল; আৰু দিনৰ তিনি ভাগৰ এভাগ পোহৰ নাইকিয়া হয় আৰু ৰাতিৰো সেইৰূপ হয়, এই কাৰণে সেইবোৰৰ প্ৰত্যেকৰ তিনি ভাগৰ এভাগ আঘাত প্ৰাপ্ত হ’ল।
+\p
+\v 13 পাছত মই চাওতে চাওতে, এটা ঈগল পক্ষীয়ে আকাশৰ মাজত উৰি উৰি বৰ মাতেৰে এই কথা কোৱা শুনিলোঁ, “যি তিনি জন দূত তূৰী বজাবলৈ উদ্যত আছে, তেওঁলোকৰ সেই অৱশিষ্ট তূৰী ধ্বনীত পৃথিৱীত বাস কৰা লোক সকলৰ সন্তাপ, সন্তাপ আৰু সন্তাপ হ’ব”।
+\c 9
+\p
+\v 1 তেতিয়া পঞ্চম দূতে তেওঁৰ তূৰী বজালে৷ আকাশৰ পৰা পৃথিৱীলৈ পৰা এটা তৰা দেখিবলৈ পালোঁ৷ অগাধ ঠাইৰ কুণ্ডৰ  \f + \ft প্ৰ 20:1  \f* চাবি তেওঁক দিয়া হ’ল।
+\v 2 তাতে তেওঁ সেই অগাধ ঠাইৰ কুণ্ড মেলোতে, কুণ্ডৰ পৰা বৰ অগ্নিকুণ্ডৰ ধুঁৱাৰ নিচিনাকৈ ধুঁৱা উঠিল; তাতে সেই কুণ্ডৰ ধুঁৱাৰে সূৰ্য্য আৰু আকাশ অন্ধকাৰময় হ’ল।
+\p
+\v 3 সেই ধুঁৱাৰ পৰা কচুৱা ফৰিংবোৰ পৃথিৱীত ওলাল; আৰু সেইবোৰক, পৃথিৱীৰ কেঁকোৰা-বিছাৰ ক্ষমতাৰ নিচিনা ক্ষমতা দিয়া হ’ল।
+\v 4 আৰু পৃথিৱীৰ কোনো তৃণ, বা কোনো কেচা শাক বা কোনো গছ অনিষ্ট নকৰি, যি সকলৰ কপালত ঈশ্বৰৰ ছাব নাই, অকল তেনে লোক সকলক অনিষ্ট কৰিবলৈ সেইবোৰক কোৱা হ’ল।
+\p
+\v 5 সেই লোক সকলক বধ কৰিবলৈ তেওঁলোকক অনুমতি দিয়া হোৱা নাই, কিন্তু লোক সকলক পাঁচ মাহলৈকে যাতনা দিবৰ বাবে, সেইবোৰক ক্ষমতা দিয়া হ’ল। কেঁকোৰা-বিছাই মানুহক বিন্ধাত যেনে যাতনা, সেইবোৰে দিয়া যাতনাও তেনে।
+\v 6 সেই কালত লোক সকলে মৃত্যুক বিচাৰিব, কিন্তু কোনোমতে তাক নাপাব; তেওঁলোকে মৰিবলৈ আকাংক্ষা কৰিব, কিন্তু মৃত্যু তেওঁলোকৰ পৰা পলাব।
+\p
+\v 7 সেই ফৰিংবোৰৰ আকৃতি, যুদ্ধৰ অৰ্থে সুসজ্জিত কৰা ঘোঁৰাৰ নিচিনা৷ তেওঁলোকৰ মূৰত সোণৰ কিৰীটি থকা যেন দেখা যায় আৰু সিহঁতৰ মুখ মানুহৰ মুখৰ নিচিনা।
+\v 8 মহিলাৰ চুলিৰ নিচিনা সিহঁতৰ চুলি আছিল; সিহঁতৰ দাঁত সিংহৰ দাঁতৰ নিচিনা।
+\v 9 লোহাৰ বুকুবৰিৰ নিচিনা সিহঁতৰ বুকুবৰি আছিল; সিহঁতৰ ডেউকাৰ শব্দ, ৰণলৈ ল’ৰি যোৱা ঘোঁৰা লগোৱা ৰথৰ শব্দৰ নিচিনা।
+\p
+\v 10 কেঁকোৰা-বিছাৰ নিচিনা সিহঁতৰ নেজ হুলেৰে সৈতে আছিল; আৰু পাঁচ মাহলৈকে মানুহক অনিষ্ট কৰিবলৈ সিহঁতৰ ক্ষমতা সিহঁতৰ নেজত আছিল।
+\v 11 অগাধ ঠাইৰ দূত সিহঁতৰ ওপৰত ৰজা আছিল৷ তাৰ নাম ইব্ৰী ভাষাত আবদ্দোন আৰু গ্ৰীক ভাষাত আপল্লুয়োন।
+\p
+\v 12 এই প্ৰথম সন্তাপ গ’ল; চোৱা! ইয়াৰ পাছত এতিয়াও দুটা দুৰ্যোগ আহি আছে৷
+\p
+\v 13 পাছত ষষ্ঠ দূতে তেওঁৰ তূৰী বজাওঁতে, ঈশ্বৰৰ আগত থকা সোণৰ বেদিৰ শিং কেইটাৰ পৰা এটা মাত শুনিলোঁ।
+\v 14 তাৰ পৰা কোনোবাই তূৰী লোৱা সেই ষষ্ঠ দূতক কলে, “ফৰাৎ  \f + \ft ফৰাৎ ইউফ্ৰেটিচ  \f* মহানদীৰ ওপৰত যি চাৰি দূত বন্ধ আছে, তেওঁলোকক মেলি দিয়া”।
+\v 15 তেতিয়া লোক সকলৰ তিনি ভাগৰ এভাগক বধ কৰিবলৈ, যি চাৰি দূতক সেই ঘণ্টা, দিন, মাহ আৰু বছৰৰ কাৰণে যুগুত কৰা হৈছিল, তেওঁলোকক মেলি দিয়া হ’ল।
+\p
+\v 16 আৰু ঘোঁৰাত উঠা সৈন্যৰ সংখ্যা দুই হাজাৰ লাখ আছিল৷ তেওঁলোকৰ সংখ্যা মই শুনিলোঁ;
+\v 17 আৰু দৰ্শনত মই সেই ঘোঁৰাবোৰ আৰু তাত উঠি থকা সকল, যি সকলে চলাইছিল, এইৰূপে দৰ্শন পালোঁ: তেওঁলোকৰ বুকুবৰি অগ্নিময়, নীলবৰ্ণ আৰু গন্ধকময়৷ আৰু ঘোঁৰাবোৰৰ মূৰ, সিংহৰ মূৰৰ নিচিনা; সেইবোৰৰ মুখৰ পৰা জুই, ধুঁৱা আৰু গন্ধক ওলায়।
+\p
+\v 18 সেইবোৰৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা জুই, ধুঁৱা আৰু গন্ধক, এই তিনি উৎপাতৰ দ্বাৰাই মানুহৰ তিনি ভাগৰ এভাগ বধ কৰা হ’ল।
+\v 19 কিয়নো সেই ঘোঁৰাবোৰৰ ক্ষমতা, সিহঁতৰ মুখ আৰু নেজত আছে; কাৰণ সিহঁতৰ নেজ সাপৰ নিচিনা আৰু মূৰ থকা; তাৰে সিহঁতে আঘাত কৰি যাতনা দিয়ে।
+\p
+\v 20 এই উৎপাতবোৰৰ দ্বাৰাই যি অৱশিষ্ট লোক সকলক বধ কৰা নহল, তেওঁলোকে দেখিব, শুনিব, আৰু ফুৰিব নোৱাৰা এনে সোণ, ৰূপ, পিতল, শিল আৰু কাঠেৰে সজা মূৰ্তি  \f + \ft গীত 115:4-7  \f* আৰু দেৱতাবোৰৰ পূজা কৰিবলৈ নেৰিবৰ অভিপ্ৰায়েৰে নিজ নিজ হাতে কৰা কৰ্মৰ পৰা মনপালটন নকৰিলে।
+\v 21 তেওঁলোকে নৰ-বধ, মায়া কৰ্ম, ব্যভিচাৰ, চুৰ, সেইবোৰৰ পৰাও মনপালটন নকৰিলে।
+\c 10
+\s এজন বলৱান স্বৰ্গৰ দূত আৰু এটা সৰু পুথিৰ নুৰাৰ দৰ্শন 
+\p
+\v 1 তেতিয়া আন এজন বলৱান দূতক মই স্বৰ্গৰ পৰা নমা দেখিলোঁ। তেওঁ মেঘেৰে আবৃত আৰু তেওঁৰ মূৰত মেঘধেনু আছিল৷ তেওঁৰ মুখ সূৰ্য্যৰ নিচিনা, তেওঁৰ ভৰি অগ্নিস্তম্ভৰ নিচিনা।
+\v 2 তেওঁৰ হাতত এটা পুথিৰ সৰু নুৰা আছিল আৰু তেওঁ সোঁ ভৰি সমুদ্ৰত, বাওঁ ভৰি মাটিত আছিল৷
+\p
+\v 3 আৰু সিংহৰ গোজঁৰনিৰ দৰে সি বৰ মাতেৰে ৰিঙিয়ালে; সি ৰিঙিয়াওঁতে, মেঘ-গৰ্জ্জন সাতোটাই মাত লগালে৷
+\v 4 সেই সাতোটা মেঘ-গৰ্জ্জনে ৰিঙিয়াওঁতে, মই লিখিবলৈ উদ্যত হ’লোঁ; এনেতে এই আকাশী বাণী শুনিলোঁ, “মেঘগৰ্জ্জন সাতোটাই যি যি কলে, সেইবোৰ ছাব মাৰি ৰাখিবা৷ নিলিখিবা”।
+\p
+\v 5 পাছত সমুদ্ৰ আৰু মাটিৰ ওপৰত থিয় হৈ আকাশলৈ নিজৰ সোঁ হাত দঙা এজন দূতক দেখিলোঁ,
+\v 6 আকাশ মণ্ডল আৰু তাত যি যি আছে, পৃথিৱী আৰু তাত যি যি আছে, সাগৰ আৰু তাতো যি যি আছে, সেই সকলোৰে সৃষ্টিকৰ্ত্তা চিৰকাল জীয়াই থকা যি জনা, সেই জীৱন্ত জনাৰ নাম লৈ তেওঁ শপত খালে যে, “আৰু পলম নহব৷
+\v 7 কিন্তু সপ্তম দূতে যিটো সময়ত তূৰী বজাবলৈ উদ্যত হব, সেই ধ্বনিৰ সময়ত, ঈশ্বৰৰ নিগূঢ়-তত্ত্ব, তেওঁৰ দাস যি ভাববাদীসকল, তেওঁলোকক ঘোষণা কৰিবলৈ দিয়া শুভ সংবাদ অনুসাৰে সিদ্ধ হব”।
+\p
+\v 8 তেতিয়া মই শুনা সেই আকাশবা ণীয়ে মোৰে সৈতে আকৌ কথা হৈ কলে, “সমুদ্ৰ আৰু মাটিৰ ওপৰত থিয় হৈ থকা সেই দূতৰ হাতত যি মেলা পুথিৰ নুৰা আছে, তুমি গৈ তাক লোৱা”।
+\v 9 তাতে মই সেই দূতৰ ওচৰলৈ গৈ পুথিৰ সৰু নুৰাটো মোক দিবৰ বাবে তেওঁক কলো। তেতিয়া তেওঁ মোক কলে, “পুথিৰ নুৰাটো লোৱা আৰু ইয়াক খাই পেলোৱা; ই তোমাৰ পেট তিতা হবলৈ দিব, কিন্তু তোমাৰ মুখত ই মৌৰ দৰে সোৱাদ লাগিব”।  \f + \ft যিহি 2:8-10; 3:1-3  \f*
+\p
+\v 10 তেতিয়া মই দূতৰ হাতৰ পৰা সেই পুথিৰ সৰু নুৰাটো লৈ তাক খালোঁ৷ সেয়ে মোৰ মুখত মৌৰ নিচিনা সোৱাদ লাগিছিল; কিন্তু তাক খোৱাৰ পাছত, মোৰ পেট তিতা হ’ল।
+\v 11 পাছত মোক কোৱা হ’ল, “তুমি অনেক লোকৰ, সকলো জাতিৰ, ভাষাৰ আৰু অনেক ৰজাৰ বিষয়ে আকৌ ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰিব লাগিব”।
+\c 11
+\s ঈশ্বৰৰ দুজন সাক্ষীৰ দৰ্শন; সপ্তম তূৰীবাদ্য 
+\p
+\v 1 পাছত লাখুটিৰ নিচিনা এডাল নল মোক দিয়া হ’ল; আৰু মোক কোৱা হ’ল, “উঠা, তুমি ঈশ্বৰৰ মন্দিৰ, যজ্ঞবেদি আৰু সেইবোৰক প্ৰণিপাত কৰা সকলক জোখা।
+\v 2 কিন্তু মন্দিৰৰ বাহিৰৰ চোতাল বাদ দিবা, তাক নুজুখিবা; কিয়নো তাক অনা-যিহূদী সকলক দিয়া হ’ল৷ তাতে তেওঁলোকে দুকুৰি দুমাহলৈকে পবিত্ৰ নগৰ গচকিব।
+\p
+\v 3 মোৰ দুজন সাক্ষীক মই ক্ষমতা দিম; তাতে তেওঁলোকে মৰাপাটৰ চট পিন্ধি, এহেজাৰ দুশ ষাঠি দিন ভাবোক্তি প্ৰচাৰ কৰিব।”
+\v 4 তেওঁলোক পৃথিৱীৰ প্ৰভুৰ আগত থিয় হৈ থকা দুজোপা জলফাই গছ আৰু দুটা দীপাধাৰ স্বৰূপ।
+\v 5 তেওঁলোকক কোনোৱে যদি অনিষ্ট কৰিব খোজে, তেনেহলে তেওঁলোকৰ মুখৰ পৰা জুই ওলায় আৰু তেওঁলোকৰ শত্ৰুবোৰক গ্ৰাস কৰে৷ কোনোৱে যদি তেওঁলোকক অনিষ্ট কৰিব খুজিব, তেনেহলে একেদৰে তেওঁ হত হব লাগিব।
+\p
+\v 6 তেওঁলোকে ভাববাণী কোৱা দিনত যেন বৰষুণ নবৰ্ষে, আকাশক বন্ধ কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ এনে ক্ষমতা আছে; আৰু যিমান বাৰ পানীক তেজ কৰিবলৈ আৰু সকলো উৎপাতেৰে পৃথিৱীক আঘাত কৰিবলৈ তেওঁলোকে ইচ্ছা কৰিব, সিমান বাৰ তেনে কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ ক্ষমতা আছে।  \f + \ft ৰা 17:1  \f*
+\v 7 তেওঁলোকে যেতিয়া নিজ সাক্ষ্য সমাপ্ত কৰিব, তেতিয়া সেই অগাধ ঠাইৰ পৰা পশু উঠি আহিব, সি তেওঁলোকৰ সৈতে যুদ্ধ কৰি জয় কৰিব।  \f + \ft দা 7:21  \f*
+\p
+\v 8 তাতে চদোম আৰু মিচৰ এই আত্মিক নাম থকা যি নগৰত তেওঁলোকৰ প্ৰভুক ক্রুচত দিয়া হ’ল, সেই মহানগৰৰ আলিতে তেওঁলোকৰ মৰা শৱ পৰি থাকিব।
+\v 9 নানা লোক, ফৈদ, ভাষা আৰু সকলো জাতিৰ লোকে চাৰে তিনি দিনলৈকে তেওঁলোকৰ সেই শৱ চাই থাকিব, তেওঁলোকৰ শৱ মৈদামত থবলৈ অনুমতি নিদিব।
+\p
+\v 10 আৰু পৃথিৱী নিবাসী কলে তেওঁলোকৰ ওপৰত আনন্দিত হৈ ৰং কৰিব আৰু ইজনে সিজনলৈ উপহাৰ পঠাব; কিয়নো সেই দুজনে পৃথিৱী নিবাসী সকলক যাতনা দিছিল।
+\v 11 চাৰে তিনি দিনৰ পাছত তেওঁলোকত ঈশ্বৰৰ পৰা জীৱ আত্মা সোমোৱাত, তেওঁলোক আৰু মোৰ দুজন সাক্ষীক মই ক্ষমতা দিম; তেওঁলোকে নিজ নিজ ভৰিৰে থিয় হ’ল; তাতে যি সকলে তেওঁলোকক চাই আছিল, তেওঁলোকৰ অতিশয় ভয় লাগিল।
+\v 12 পাছত তেওঁলোকে নিজলৈ কোৱা এই মহা আকাশ বাণী শুনিলে, “ইয়ালৈ তোমালোক উঠি আহাঁ”! তাতে তেওঁলোক মেঘ ৰথত স্বৰ্গলৈ উঠি গ’ল; আৰু তেওঁলোকৰ শত্ৰুসকলে তেওঁলোকলৈ চাই আছিল৷
+\p
+\v 13 সেই ক্ষণতে বৰ ভুমিকম্প হ’ল; তাতে নগৰৰ দহ ভাগৰ এভাগ পৰিল৷ সেই ভুমিকম্পৰ দ্বাৰা প্ৰায় সাত হাজাৰ লোক হত হ’ল; আৰু অৱশিষ্ট ভাগ  ভয়ত স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰৰ মহিমা স্বীকাৰ কৰিলে।
+\p
+\v 14 এই দ্বিতীয় সন্তাপ হৈ গল, চোৱা! তৃতীয় সন্তাপ বেগাই আছে।
+\p
+\v 15 পাছত সপ্তম দূতে তুৰী বজাওঁতে, স্বৰ্গত এইবোৰ মহা-বাণী হ’ল, বোলে,
+\q1 “এই জগতৰ ৰাজ্য, আমাৰ প্ৰভু ঈশ্বৰ আৰু তেওঁৰ খ্ৰীষ্টৰ হ’ল৷
+\q1 আৰু তেওঁ চিৰকাল ৰাজ শাসন কৰিব”।
+\p
+\v 16 আৰু ঈশ্বৰৰ আগত নিজ নিজ সিংহাসনত বহি থকা সেই চৌবিশ জন পৰিচাৰকে উবুৰি হৈ পৰি, ঈশ্বৰক প্ৰণিপাত কৰি,
+\v 17 কলে,
+\q1 “হে বৰ্ত্তমান, ভূত আৰু সৰ্ব্বশক্তিমান প্ৰভু পৰমেশ্বৰ, আমি তোমাৰ ধন্যবাদ কৰোঁ;
+\q1 কিয়নো তুমি নিজ পৰাক্ৰম লৈ, ৰাজত্ব গ্ৰহণ কৰিলা।
+\q1
+\v 18 পৃথিবীৰ মানুহ বিলাকে খং উঠিছিল, কিন্তু এতিয়া তোমাৰ ক্ৰোধৰ সময়; এতিয়া মৃত লোকৰ বিচাৰৰ সময়; এতিয়া তোমাৰ দাস ভৱবাদী আৰু মহৎ আৰু সাধাৰণ যি লোক সকলে তোমাক সমাদৰ কৰে সেই সকলো লোককে পুৰস্কাৰ দিয়াৰ সময়। যি লোক বিলাক পৃথিৱীখনক ধ্বংস কৰে, সেই লোক সকলক এতিয়া ধ্বংস কৰাৰ সময়।
+\p
+\v 19 পাছত স্বৰ্গত থকা ঈশ্বৰৰ মন্দিৰৰ দুৱাৰ যেতিয়া মুকলি কৰা হ’ল; তেতিয়া তেওঁৰ বিধানৰ নিয়ম-চন্দুক দেখা গ’ল৷ তাতে বিজুলী, গাজনি, মেঘ গৰ্জ্জন, ভুমিকম্প আৰু মহা-শিলাবৃষ্টি হ’ল।
+\c 12
+\s সুৰ্য্যক পিন্ধা এজনী তিৰোতা আৰু তেওঁৰ শত্ৰু নাগ 
+\p
+\v 1 পাছত স্বৰ্গত এটা মহৎ চিন দেখা গল: এজনী তিৰোতা দেখা গল; তেওঁ কাপোৰৰ দৰে সূৰ্য্যক পিন্ধিছিল আৰু তেওঁৰ ভৰিৰ তলত চন্দ্ৰ আছিল আৰু তেওঁ মূৰত বাৰটা তৰাৰ কিৰীটি পিন্ধিছিল৷
+\v 2 তেওঁ গৰ্ভৱতী আছিল আৰু প্ৰসৱ কৰিবৰ কাৰণে প্ৰসৱ-বেদনাৰে পীড়িত হৈ আটাহ পাৰি আছিল।
+\p
+\v 3 আৰু স্বৰ্গত আন এটা চিন দেখা গল: চোৱা! তাত এটা ৰঙা বৃহৎ আকাৰৰ ড্ৰেগন  \f + \ft কিছুমান বাইবেলত নাগ বুলি অনুবাদ কৰা আছে; কিন্তু গ্ৰীক বাইবেলত ড্ৰেগন বুলি আছে৷ ড্ৰেগন এক শ্ৰেণীৰ নেজ থকা দৈত্য, ইয়াৰ মুখেৰে জুই ওলাই৷  \f* আছিল; তাৰ সাতটা মূৰ, দহটা শিং আৰু মূৰত সাতটা কিৰীটি আছিল।
+\v 4 তাৰ নেজে আকাশৰ তৰাবোৰৰ তিনি ভাগৰ এভাগ টানি আনিলে আৰু পৃথিৱীত পেলাই দিলে। প্ৰসৱ কৰিবলৈ উদ্যত হোৱা সেই তিৰোতাই প্ৰসৱ কৰাৰ লগে লগে, সেই ড্ৰেগনে তেওঁৰ সন্তানক গ্ৰাস কৰিবলৈ তেওঁৰ আগত থিয় হৈ আছিল।
+\p
+\v 5 পাছত সেই তিৰোতাই এটি পুত্ৰ সন্তান প্ৰসৱ কৰিলে, তেওঁ লোহাৰ দণ্ডেৰে সকলো জাতিক শাসন কৰিব৷  \f + \ft গীত 2:9; প্ৰ 2:26, 19:15  \f* সেই পুত্ৰক ঈশ্বৰৰ আৰু তেওঁৰ সিংহাসনৰ ওচৰলৈ তুলি নিয়া হ’ল;
+\v 6 আৰু সেই তিৰোতা এক হাজাৰ দুশ ষাঠি দিনলৈকে প্ৰতিপালিত হবলৈ তেওঁৰ বাবে মৰুপ্ৰান্তত ঈশ্বৰৰ দ্বাৰা যুগুত কৰি থোৱা যি ঠাই আছিল, সেই ঠাইলৈ পলাই গল।
+\p
+\v 7 এতিয়া স্বৰ্গত যুদ্ধ হ’ল৷ মীখায়েল আৰু তেওঁৰ দূত সকলে সেই ড্ৰেগনৰ সৈতে যুদ্ধ কৰিলে; সেই ড্ৰেগন আৰু তাৰ দূত সকলেও যুদ্ধ কৰিলে৷
+\v 8 কিন্তু সেই ড্ৰেগন যথেষ্ট শক্তিশালী নোহোৱাত, বলে নোৱাৰিলে; সেয়েহে স্বৰ্গত সি আৰু তাৰ দূত সকলে অধিক সময় থাকিবৰ বাবে ঠাই নাপালে।
+\v 9 সেই ড্ৰেগন, যি দিয়াবল আৰু চয়তান নামেৰে বিখ্যাত; সেই পুৰণি সাপে  \f + \ft আ 3:1-14; 2 কৰি 11:3; প্ৰ 20:2  \f* গোটেই জগতৰ ভ্ৰান্তি জন্মায়, তাক পৃথিৱীলৈ পেলোৱা হ’ল;  \f + \ft লূক 10:18; যো 12:31  \f* আৰু তাৰ দূত সকলকো তাৰ লগতে পেলোৱা হ’ল।
+\p
+\v 10 তেতিয়া মই স্বৰ্গত বৰ মাতেৰে কোৱা এই বাণী শুনিলোঁ:
+\q1 “এতিয়া পৰিত্রাণ, শক্তি -
+\q2 আৰু ৰাজ্য, আমাৰ ঈশ্বৰৰ
+\q2 আৰু অধিকাৰ তেওঁৰ অভিষিক্ত জনৰ অৰ্থাৎ খ্ৰীষ্টৰ হ’ল৷
+\q1 কিয়নো আমাৰ ভাই সকলৰ যি অপবাদকে
+\q2 দিনে-ৰাতিয়ে আমাৰ ঈশ্বৰৰ আগত তেওঁলোকৰ অপবাদ দিয়ে,  \f + \ft ইয়ো 1:9; 2:5; জখ 3:1  \f* তাক পেলোৱা হ’ল।
+\q1
+\v 11 তেওঁলোকে মেষ-পোৱালিৰ তেজ আৰু নিজ নিজ সাক্ষ্যৰূপ বাক্যৰ দ্বাৰাই তাক জয় কৰিলে,
+\q1 তেওঁলোকে মৃত্যু পৰ্য্যন্ত নিজৰ জীৱনক প্ৰিয় জ্ঞান কৰি ভাল পাই নাথাকিল।  \f + \ft লূক 14:26; পাঁ 20:24  \f*
+\q1
+\v 12 এই কাৰণে, হে স্বৰ্গ আৰু তাত নিবাস কৰা সকল, তোমালোকে আনন্দ কৰা!
+\q2 কিন্তু হে পৃথিৱী আৰু সমুদ্ৰ, তোমালোকৰ সন্তাপ হ’ব;
+\q2 কিয়নো চয়তান তোমালোকৰ তালৈ নামি গল;
+\q1 আৰু তাৰ কাল অলপ হোৱা দেখি সি অতি ক্ৰুদ্ধ হৈছে।”
+\p
+\v 13 পাছত সেই ড্ৰেগনে দেখিলে যে তাক পৃথিৱীত পেলোৱা হ’ল, ইয়াকে দেখি পুত্ৰ প্ৰসৱ কৰা সেই তিৰোতাক সি তাড়না কৰিলে।
+\v 14 কিন্তু সেই তিৰোতাক মৰুপ্ৰান্তলৈ উৰি যাবৰ কাৰণে ডাঙৰ ঈগল  \f + \ft কিছুমান অনুবাদত কুৰৰ পক্ষী বুলি উল্লেখ কৰা আছে, কিন্তু মূল গ্ৰীক বাইবেল চালে ঈগল পক্ষী বুলি পোৱা যায়৷  \f* পক্ষীৰ নিচিনা দুখন ডেউকা দিয়া হ’ল; সেই ঠাইত, সেই সাপৰ সন্মুখৰ পৰা দুৰৈত এক কাল, দুই কাল আৰু আধা কাললৈকে তেওঁ প্ৰতিপালিত হয়।
+\p
+\v 15 পাছত সেই ড্ৰেগনে সেই তিৰোতাক লক্ষ্য কৰি তাৰ মুখৰ পৰা নদীৰ পানীৰ নিচিনা জলপ্ৰবাহ বোৱাই দিলে; সেই পানীৰ সোঁত এনেদৰে বৈ আহিল যাতে তাইক উটুৱাই নিব পাৰে৷
+\v 16 কিন্তু পৃথিৱীয়ে সেই তিৰোতাক উপকাৰ কৰিলে৷ নিজৰ মুখ মেলিলে, আৰু ড্ৰেগনে মুখৰ পৰা উলিয়াই পঠোৱা সেই নদী গ্ৰাস কৰিলে।
+\v 17 তাতে সেই তিৰোতালৈ সেই ড্ৰেগনৰ খং উঠিল, আৰু তেওঁৰ বংশৰ অৱশিষ্ট লোক, যি সকলে ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা পালন কৰে আৰু যীচুৰ সাক্ষ্য ধাৰণ কৰে; সেই লোকসকলৰ সৈতে যুদ্ধ কৰিবলৈ গল৷
+\v 18 তেতিয়া সেই ড্ৰেগন গৈ সমুদ্ৰৰ তীৰত থিয় হ’ল।
+\c 13
+\s দুটা অদ্ভুত পশুৰ দৰ্শন 
+\p
+\v 1 তেতিয়া মই সাগৰৰ পৰা এটা পশুক  \f + \ft আধ্যা তুলনা কৰা  \f* উঠা দেখিলোঁ৷ তাৰ দহোটা শিং, সাতোটা মূৰ আছিল৷ তাৰ শিঙত দহোটা কিৰীটি আৰু মূৰত ঈশ্বৰক নিন্দা কৰা কিছুমান নাম লিখা আছিল।
+\v 2 সেই যি পশু মই দেখিলোঁ, সি নাহৰফুটুকী বাঘৰ নিচিনা আছিল৷ তাৰ ভৰি ভালুকৰ নিচিনা আৰু সিংহৰ মুখৰ নিচিনা তাৰ মুখ৷ সেই ড্ৰেগনে নিজৰ শক্তি সেই পশুক দিলে, আৰু তাৰ নিজৰ সিংহাসন আৰু ক্ষমতা চলাবলৈ অধিকাৰো তাক দিলে৷
+\p
+\v 3 পাছত পশুৰ মূৰবোৰৰ মাজৰ এটা মূৰ আঘাত কৰি মাৰি পেলোৱা যেন দেখিলো; কিন্তু সেই মৃত্যুৰ আঘাত সুস্থ কৰা হ’ল, ইয়াকে দেখি গোটেই জগতখনে সেই পশুৰ কথাত আচৰিত মানিলে আৰু তাক অনুসৰণ কৰিলে।
+\v 4 তাতে সকলোৱে সেই ড্ৰেগনকো প্ৰণিপাত কৰিলে, কিয়নো সি পশুক নিজৰ ক্ষমতা দিলে, আৰু তেওঁলোকে পশুকো প্ৰণিপাত কৰি কলে, “এই পশুৰ তুল্য কোন আছে, আৰু ইয়াৰে সৈতে কোনে যুদ্ধ কৰিব পাৰে?”
+\p
+\v 5 সেই পশুক বৰ বৰ কথা কবলৈ আৰু ঈশ্বৰক নিন্দা কৰা বাক্য কোৱা মুখ দিয়া হ’ল৷ বিয়াল্লিশ মাহলৈকে কাৰ্য কৰিবলৈ তাক ক্ষমতা দিয়া হ’ল।
+\v 6 তাতে সেই পশুৱে নিজ মুখ মেলি ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে নিন্দা কৰিব ধৰিলে, তেওঁৰ নাম, তেওঁৰ বাসস্থান আৰু তেওঁৰ সৈতে নিবাস কৰা স্বৰ্গ নিবাসী সকলোকে নিন্দা কৰিবলৈ ধৰিলে।
+\p
+\v 7 সেই পশুক পবিত্ৰ লোকৰ সৈতে যুদ্ধ কৰিবলৈ আৰু তেওঁলোকক জয় কৰিবলৈ তাক শক্তি দিয়া হ’ল। ইয়াৰ উপৰি সকলো ফৈদ, লোক, ভাষা আৰু সকলো জাতিৰ ওপৰত তাক অধিকাৰ দিয়া হ’ল।
+\v 8 তাতে জগত স্থাপনৰ পুৰ্ব্বৰে পৰা  \f + \ft পি 1:20  \f* হত হোৱা সেই মেষ-পোৱালিৰ জীৱন পুস্তকত যি সকলৰ নাম লিখা নাই, পৃথিৱী নিবাসী সেই সকলো লোকে তাক প্ৰণিপাত কৰিব।
+\p
+\v 9 কাৰোবাৰ যদি কাণ আছে, তেওঁ শুনক।
+\q1
+\v 10 কোনোৱে যদি বন্দী অৱস্থাৰ বাহে নিৰূপিত,
+\q2 তেওঁ বন্দী অৱস্থালৈ যাব৷
+\q1 কোনোৱে যদি তৰোৱালেৰে বধ কৰে,
+\q2 তেৱোঁ তৰোৱালেৰে হত হব লাগিব। ইয়াত পবিত্ৰ লোক সকলৰ ধৈৰ্য আৰু বিশ্বাস আছে।
+\p
+\v 11 তাৰ পাছত মই আন এটা ড্ৰেগনক পৃথিৱীৰ পৰা উঠা দেখিলোঁ। তাৰ মেষ-পোৱালিৰ নিচিনা দুটা শিং আছে আৰু সি ড্ৰেগনৰ দৰে কথা কয়৷
+\v 12 সি এই প্ৰথম পশুটোৰ সকলো অধিকাৰ, প্ৰথম পশুটোৰ উপস্থিতে পালন কৰে আৰু যি প্ৰথম পশুৰ মৃত্যুৰ আঘত সুস্থ কৰা হ’ল, সেই পশুক পৃথিৱী আৰু তাত নিবাস কৰা সকলোকে প্ৰণিপাত কৰিবলৈ বাধ্য কৰালে।
+\p
+\v 13 সি নানা আলৌকিক চিন দেখুৱায়; এনে কি, লোক সকলৰ সাক্ষাতে স্বৰ্গৰ পৰা পৃথিৱীলৈ অগ্নি নমায়৷
+\v 14 এইদৰে সেই পশুৰ সাক্ষাতে যি যি চিন দেখুৱাবলৈ তাক ক্ষমতা দিয়া হ’ল, তাৰ দ্বাৰা সি পৃথিৱীত বাস কৰা সকলক ভ্ৰান্তি জন্মায়; বিশেষকৈ, যি পশু তৰোৱালৰ আঘাত পায়ো জী উঠিল, সেই পশুৰ এটা প্ৰতিমূৰ্তি নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ পৃথিৱী নিবাসী সকলক কলে।
+\p
+\v 15 তাক সেই পশুৰ প্ৰতিমূৰ্তিত প্ৰাণ-বায়ু দিবলৈ ক্ষমতা দিয়া হ’ল, যাতে সেই প্ৰতিমূৰ্তিয়ে কথা কব পাৰে আৰু সেই পশুৰ প্ৰতিমূৰ্তিক প্ৰণিপাত নকৰা সকলক যেন বধ কৰাৰ আদেশ দিব পাৰে৷
+\v 16 তাতে সি গুৰুত্বহীন আৰু ক্ষমতাশালী, ধনী আৰু দৰিদ্ৰ, স্বাধীন আৰু দাস, প্ৰত্যেকৰে সোঁ হাতত বা কপালত এটা বিশেষ চিহ্নৰ ছাব লবলৈ বাধ্য কৰালে;
+\v 17 যি সকলৰ সেই পশুৰ ছাব, অৰ্থাৎ সেই পশুৰ নাম, বা তাৰ নামৰ সংখ্যা নাই, তাক এনে কৰিলে যে, তেওঁ কিনা-বেচা কৰা অসম্ভৱ হ’ল৷
+\p
+\v 18 ইয়াত জ্ঞানৰ কথা আছে; যদি কাৰোবাৰ বুদ্ধি আছে, তেওঁ সেই পশুৰ সংখ্যা গণনা কৰক; কিয়নো এইটো এজন মানুহৰ সংখ্যা৷ তেওঁৰ সংখ্যা হ’ল ছয় শ ছয়ষষ্টি।
+\c 14
+\s স্বৰ্গীয় মেষ-পোৱালি আৰু তেওঁৰ সঙ্গীসকল; পৃথিৱীৰ শস্য দোৱা আৰু দ্ৰাক্ষাগুটি কটা 
+\p
+\v 1 তাৰ পাছত মই চাই দেখিলোঁ, সেই মেষ-পোৱালি চিয়োন পৰ্বতৰ ওপৰত থিয় হৈ আছিল৷ তেওঁৰ সৈতে এক লাখ চৌৱাল্লিশ হাজাৰ লোক আছিল; তেওঁলোকৰ কপালত তেওঁৰ নাম আৰু তেওঁৰ পিতৃৰো নাম লিখা আছিল।
+\v 2 মই স্বৰ্গৰ পৰা এটা মাত শুনিলো, সেই মাত অগাধ জলৰ দৰে আৰু প্ৰৱল মেঘ গৰ্জ্জনৰ শব্দৰ নিচিনা আছিল৷ মই শুনা সেই মাত, বীণা বজাওঁতা সকলে নিজ নিজ বীণাত বজোৱা মাতৰ নিচিনাও আছিল৷
+\p
+\v 3 তেওঁলোকে সেই সিংহাসনৰ সন্মুখত থকা সেই চাৰি প্ৰাণী আৰু পৰিচাৰক সকলৰ আগত এটা নতুন গীত গালে; পৃথিৱীৰ পৰা কিনি লোৱা এই এক লাখ চৌৱাল্লিশ হাজাৰ লোকৰ বাহিৰে আন কোনোৱে সেই গীত শিকিব নোৱাৰিলে।
+\v 4 তেওঁলোক তিৰোতা সকলৰ সঙ্গত কলুষিত হোৱা নাই; কাৰণ তেওঁলোক অমথৈনী লোক। সেই মেষ-পোৱালি য’লৈকে যায়, তেওঁলোকো তেওঁৰ পাছে পাছে তালৈ যায়৷ ঈশ্বৰৰ সেই মেষ-পোৱালিৰ উদ্দেশ্যে প্ৰথম ফল  \f + \ft দ্বি বি 6:1-4; যিৰি 2:3; যাকো 1:18  \f* হিচাপে তেওঁলোকক মনুষ্য সকলৰ মাজৰ পৰা কিনি লোৱা হ’ল।
+\v 5 তেওঁলোকৰ মুখত কোনো মিছা কথা পোৱা নগ’ল; তেওঁলোক নিৰ্দোষী।  \f + \ft গীত 32:2; ইফি 5:26  \f*
+\p
+\v 6 পাছত আকাশৰ মাজত আন এজন স্বৰ্গৰ দূতক উড়ি ফুৰা দেখিলোঁ; তেওঁ পৃথিৱীত বসতি কৰা লোক সকলৰ ওচৰত, পৃথিৱীৰ সকলো জাতি, ফৈদ, ভাষা আৰু সাধাৰণ লোক সকলৰ আগত প্ৰচাৰ কৰিবলৈ তেওঁৰ লগত অনন্তকলীয়া শুভবাৰ্তা আছিল৷
+\v 7 তেওঁ বৰ মাতেৰে কলে, “ঈশ্বৰক ভয় কৰা আৰু তেওঁৰ মহিমা স্বীকাৰ কৰা; কিয়নো তেওঁৰ সোধবিচাৰৰ সময় আহিল৷ যি জনে স্বৰ্গ, পৃথিৱী, সাগৰ, জলৰ ভুমুক, এই সকলোৰে সৃষ্টি কৰিলে, সেই জন সৃষ্টিকৰ্ত্তাক আৰাধনা কৰা।”
+\p
+\v 8 তাৰ পাছত প্ৰথম স্বৰ্গৰ দূত জনক অনুসৰণ কৰি দ্বিতীয় দূতজনে কলে, “যি বাবিলে নিজ ব্যভিচাৰৰ ক্ৰোধৰূপ দ্ৰাক্ষাৰস সকলো জাতিক পান কৰাইছিল, সেই মহা-বাবিল পৰিল, পৰিল।”  \f + \ft যিচ 21:9; যিৰি 51:7, 8; প্ৰ 18:2  \f*
+\p
+\v 9 পাছত  তৃতীয় স্বৰ্গৰ দূতে তেওঁলোকৰ পাছে পাছে আহি বৰ মাতেৰে কলে, “কোনোৱে যদি সেই পশু আৰু তাৰ প্ৰতিমূৰ্তিক প্ৰণিপাত কৰে আৰু নিজৰ কপালত বা হাতত ছাব লয়,
+\v 10 তেনেহলে ঈশ্বৰৰ কোপৰ পানপাত্ৰত যি ক্ৰোধৰূপ দ্ৰাক্ষাৰস মিহলি নোহোৱাকৈ যুগুতাই ৰখা হৈছে, তাক তেওঁ পান কৰিব লাগিব৷ যি ব্যক্তিয়ে সেই পান কৰিব, তেওঁ পবিত্ৰ স্বৰ্গৰ পবিত্ৰ দূত সকলৰ সাক্ষাতে আৰু সেই মেষ-পোৱালিৰ সাক্ষাতে জুই আৰু গন্ধকত যাতনা পাব৷
+\p
+\v 11 তেওঁলোকৰ যাতনাৰ ধোৱাঁ চিৰকাল উঠি থাকিব৷ সেই পশু আৰু তাৰ প্ৰতিমূৰ্তিক আৰাধনা কৰা সকলৰ আৰু যি কোনোৱে তাৰ নামৰ ছাব লয়, সেই সকলৰ দিনে-ৰাতিয়ে একো জিৰণি নাই।
+\v 12 ইয়াকে পবিত্ৰ লোকসকলৰ দীৰ্ঘসহিষ্ণু ধৈৰ্য বুলি কোৱা হয়, সেই সকলে ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা আৰু যীচুত থকা বিশ্বাস পালন কৰে৷”
+\p
+\v 13 পাছত এই আকাশ-বাণী শুনিলোঁ, “লিখা: এতিয়াৰ পৰা যি সকলে প্ৰভুত মৰে  \f + \ft থি 4:13-18  \f* সেই মৃত সকল ধন্য৷” “হয়”, আত্মাই কৈছে, “তেওঁলোকে নিজ নিজ পৰিশ্ৰমৰ পৰা জিৰণি পাব; কিয়নো তেওঁলোকৰ কৰ্ম তেওঁলোকৰ অনুগামী।”
+\p
+\v 14 পাছত মই চাই বগা মেঘ আৰু তাৰ ওপৰত মানুহৰ পুত্ৰৰ নিচিনা  \f + \ft দা 7:13; মথি 24:30  \f* এজনক বহি থকা দেখিলোঁ৷ তেওঁৰ মূৰত সোণৰ কিৰীটি আৰু হাতত চোকা কাচি আছিল।
+\v 15 পাছত মন্দিৰৰ পৰা আন এজন স্বৰ্গৰ দূত ওলাই, মেঘত বহি থকা জনক বৰকৈ ৰিঙিয়াই কলে, “তোমাৰ কাচি লগাই শস্য দোৱা৷ কিয়নো দাবৰ সময় হ’ল; কাৰণ পৃথিৱীত শস্য পকি খৰখৰীয়া হ’ল৷”
+\v 16 তেতিয়া মেঘত বহি থকা জনে পৃথিৱীত কাচি লগালে; তাতে পৃথিৱীৰ শস্য দোৱা হ’ল।
+\p
+\v 17 পাছত স্বৰ্গত থকা মন্দিৰৰ পৰা আন এজন স্বৰ্গৰ দূত ওলাল; তেওঁৰ হাততো এখন চোকা কাচি আছিল।
+\v 18 পাছত আন এজন স্বৰ্গৰ দূত যজ্ঞবেদিৰ পৰা ওলাল, জুইৰ ওপৰত তেওঁক ক্ষমতা দিয়া হৈছিল৷ তেওঁ সেই চোকা কাচি লোৱা জনক বৰ মাতেৰে ৰিঙিয়াই কলে, “তোমাৰ চোকা কাচি লগাই পৃথিৱীৰ দ্ৰাক্ষালতাৰ থোকবোৰ কাটি গোটোৱা; কিয়নো তাৰ গুটি ভালকৈ পকিল।”
+\p
+\v 19 তাতে সেই স্বৰ্গৰ দূতে পৃথিৱীত নিজৰ কাচি লগাই, পৃথিৱীৰ দ্ৰাক্ষালতাৰ থোপাবোৰ কাটি গোটাই, ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰূপ মহা পেৰাশালত পেলাই দিলে।
+\v 20 নগৰৰ বাহিৰত সেই পেৰাশাল গচকাত, শালৰ পৰা তেজ ওলাই, ঘোঁৰাৰ লেকামৰ সমান ওখ হৈ, দুশ মাইলতকে বিয়পি গল।
+\c 15
+\s সাতোটা শেষ উৎপাতকাৰী নতুন দৰ্শন 
+\p
+\v 1 তেতিয়া মই স্বৰ্গত আন এটা মহা-আচৰিত চিন অৰ্থাৎ সাতোটা উৎপাতৰ ওপৰত ক্ষমতা পোৱা সাত জন দূত দেখিলোঁ; সেইবোৰেই শেষ উৎপাত; কিয়নো সেইবোৰত ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধ সমাপ্ত হয়।
+\p
+\v 2 পাছত জুইৰে মিহলি হোৱা এখন দৰ্পণ যেন সমুদ্ৰ দেখিলোঁ; আৰু যি সকল সেই পশু আৰু তাৰ প্ৰতিমূৰ্তি আৰু তাৰ নামৰ নম্বৰৰ ওপৰত জয়যুক্ত হ’ল, তেওঁলোকক ঈশ্বৰৰ বীণা লৈ সেই দৰ্পণৰ নিচিনা সমুদ্ৰৰ পাৰত থিয় হৈ থকা দেখিলোঁ;
+\p
+\v 3 সেই লোক সকলে ঈশ্বৰৰ দাস, মোচিৰ গীত  \f + \ft যা 15 আধ্যা৷  \f* আৰু সেই মেষ-পোৱালিৰ গীত গান কৰি কলে,
+\q1 “আপোনাৰ কৰ্ম মহৎ আৰু আচৰিত,
+\q2 সকলোৰে ওপৰত শাসন কৰা, হে প্ৰভু পৰমেশ্বৰ৷
+\q1 হে চিৰস্থায়ী ৰজা, আপোনাৰ পথ ন্যায় আৰু সত্য৷
+\q1
+\v 4 আপোনাক কোনে ভয় নকৰিব, হে প্ৰভু
+\q2 আৰু কোনে আপোনাৰ নাম প্ৰশংসা নকৰিব?
+\q1 কিয়নো কেৱল আপুনি পবিত্ৰ;
+\q2 সকলো জাতিয়ে আপোনাৰ আগত আহি
+\q2 আপোনাক আৰাধনা কৰিব৷
+\q1 কিয়নো আপোনাৰ ন্যায় বিধান প্ৰকাশিত কৰা হ’ল৷”
+\p
+\v 5 তাৰ পাছত মই দেখিলোঁ, সেই অতি পবিত্ৰ ঠাইত থকা সাক্ষ্য-তম্বুৰ মন্দিৰ স্বৰ্গত মেলা হ’ল;
+\v 6 সেই অতি পবিত্ৰ ঠাইৰ পৰা সেই সাতোটা উৎপাতৰ ওপৰত ক্ষমতা পোৱা সাত জন দূত ওলাল; তেওঁলোক শুদ্ধ আৰু উজ্জল মণিৰে বিভূষিত আৰু সোণৰ টঙালিৰে তেওঁলোকৰ বুকু বন্ধা আছিল।
+\p
+\v 7 পাছত সেই চাৰি জীৱিত প্ৰাণীৰ এটাই সেই সাত জন দূতক চিৰকাল জীয়াই থকা ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধেৰে পুৰ হোৱা সাতোটা সোণৰ বাটি দিলে।
+\v 8 ঈশ্বৰৰ প্ৰতাপ আৰু পৰাক্ৰমৰ পৰা উৎপন্ন হোৱা ধোৱাঁৰে মন্দিৰ পৰিপূৰ্ণ হ’ল;   \f + \ft যা 40:34৷  \f* আৰু সেই সাত জন দূতৰ সাতোটা উৎপাত সমাপ্ত নোহোৱালৈকে কোনেও সেই মন্দিৰত সোমাব নোৱাৰিলে।
+\c 16
+\p
+\v 1 পাছত পবিত্ৰ মন্দিৰৰ পৰা এটা মহাবাণী কোৱা শুনিলো আৰু সেই সাত জন দূতলৈ এইদৰে কলে, “তোমালোকে যোৱা আৰু ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ সেই সাতোটা বাটি পৃথিৱীত বাকি দিয়া।”
+\p
+\v 2 তেতিয়া প্ৰথম জন দূতে গৈ পৃথিৱীত নিজৰ বাটি বাকি দিলে; তাতে সেই পশুৰ ছাব থকা আৰু তাৰ প্ৰতিমূৰ্তিক প্ৰণিপাত কৰা লোক সকলৰ গাত জঘন্য আৰু ক্লেশ-দায়ক বিষম ঘা হ’ল।  \f + \ft যা 9:8-11৷  \f*
+\p
+\v 3 দ্বিতীয় জন দূতে সাগৰত নিজৰ বাটি বাকি দিলে; তাতে সেয়ে মৃত লোকৰ তেজৰ নিচিনা হ’ল; আৰু সাগৰত থকা আটাই জীৱিত প্ৰাণী মৰিল।
+\p
+\v 4 তৃতীয় জন দূতে নদী আৰু জলৰ ভুমুকবোৰত নিজৰ বাটি বাকি দিলে; তাতে সেয়ে তেজ হৈ বৈ গল।
+\v 5 তেতিয়া জলৰ দূত জনক এই কথা কোৱা শুনিলোঁ,
+\q1 “তুমি ন্যায়ৱান, যি জন আছে আৰু যি জন আছিল, সেই জন পবিত্ৰ,
+\q2 কিয়নো তুমি এনে সোধবিচাৰ উপনিত কৰিলা।
+\q1
+\v 6 যিহেতু তেওঁলোকে তোমাৰ পবিত্ৰ লোক আৰু ভাববাদী সকলৰ ৰক্তপাত কৰিলে,
+\q2 সেয়েহে তুমিও তেওঁলোকক পান কৰিবলৈ তেজ দিলা;
+\q1 তেওঁলোক ইয়াৰ যোগ্য৷”
+\v 7 পাছত মই বেদিয়ে এই কথা কোৱা শুনিলোঁ,
+\q1 “হয়, হে সকলোৰে ওপৰত শাসন কৰা প্ৰভু পৰমেশ্বৰ,
+\q2 তোমাৰ বিচাৰ-আজ্ঞাবোৰ সত্য আৰু ন্যায়।”
+\p
+\v 8 চতুৰ্থ দূত জনে সূৰ্য্যৰ ওপৰত নিজৰ বাটি বাকি দিলে; আৰু মানুহক জুইৰে তাপিত কৰিবলৈ তেওঁক ক্ষমতা দিয়া হ’ল।
+\v 9 তেতিয়া মানুহবোৰে বৰ তাপেৰে তাপিত হৈ, এইবোৰ উৎপাতৰ ওপৰত ক্ষমতা থকা ঈশ্বৰৰ নামক নিন্দা কৰিলে৷ সিহঁতে তেওঁৰ মহিমা স্বীকাৰ নকৰিলে আৰু মনপালটন নকৰিলে।
+\p
+\v 10 পঞ্চম দূত জনে পশুৰ সিংহাসনৰ ওপৰত নিজৰ বাটি বাকি দিলে; তাতে তাৰ ৰাজ্য অন্ধকাৰময় হ’ল; আৰু তেওঁলোকে মনোকষ্টত নিজ নিজ জিভা কামুৰিলে;
+\v 11 আৰু নিজ নিজ বেদনা আৰু ঘা বোৰৰ কাৰণে স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰক নিন্দা কৰি নিজ নিজ কৰ্মৰ পৰা মনপালটন নকৰিলে।
+\p
+\v 12 ষষ্ঠ দূত জনে ফৰাৎ মহানদীত নিজৰ বাটি বাকি দিলে; তাতে পূব দিশৰ পৰা অহা ৰজা সকলৰ পথ প্ৰস্তুত কৰিবলৈ, সেই নদীৰ পানী শুকাই গল।
+\v 13 পাছত সেই ড্ৰেগনৰ  \f + \ft প্ৰ 12:3৷  \f* মুখৰ পৰা, পশুৰ  \f + \ft প্ৰ 13:1-8  \f* মুখৰ পৰা আৰু ভাঁৰিকোৱা ভাববাদীৰ মুখৰ পৰা, ভেকুলিৰ সদৃশ তিনটা অশুচি আত্মা ওলোৱা দেখিলোঁ।
+\v 14 কিয়নো সিহঁত ভূতবোৰৰ আত্মা, আচৰিত চিন দেখুৱাওঁতা; সিহঁতে সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰৰ সেই মহাদিনৰ যুদ্ধলৈ গোটেই জগতৰ ৰজা সকলক গোট খুৱাবৰ কাৰণে তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ ওলাই গল।
+\p
+\v 15 শুনা মই চোৰৰ  \f + \ft পি 5:4; 2 পি 3:10  \f* নিচিনাকৈ আহিম। ধন্য এনে লোক যি জনে নিজ গাত বস্ত্ৰ ৰাখি  \f + \ft প্ৰ 3:4, 18  \f* জাগি থাকে, যাতে তেওঁ উলঙ্গ হৈ বাহিৰলৈ ওলাব নালাগে আৰু তেওঁৰ লাজ আন লোকে দেখা নাপায়।
+\v 16 পাছত সিহঁতে ইব্ৰী ভাষাত হৰমাগিদ্দোন বোলা এখন ঠাইত ৰজা সকলক গোট খোৱালে।
+\p
+\v 17 সপ্তম দূত জনে আকাশত নিজৰ বাটি বাকি দিলে; তাতে সেই মন্দিৰ আৰু সিংহাসনৰ পৰা এই মহাবাণী ওলাল, ‘এইটো কৰা হ’ল৷’
+\v 18 তেতিয়া বিজুলী, গুমগুমনি, মেঘগৰ্জ্জন আৰু মহা-ভুমিকম্প হ’ল, তেনে ভুমিকম্প পৃথিৱীত মনুষ্য সৃষ্টি হোৱা দিনৰে পৰা কেতিয়াও হোৱা নাছিল; এই ভুমিকম্প অতি ভয়ানক আছিল৷
+\v 19 তাতে মহানগৰ খন তিনি ভাগত বিভক্ত হ’ল আৰু অনা-যিহূদী সকলৰ নগৰবোৰ পৰিল; আৰু ঈশ্বৰৰ প্ৰচণ্ড ক্ৰোধৰূপ দ্ৰাক্ষাৰসেৰে পৰিপূৰ্ণ পান পাত্ৰ সেই মহান বাবিলক দিবলৈ, ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিতে তাক সোঁৱৰণ কৰা গল।
+\p
+\v 20 আৰু আটাই দ্বীপ নোহোৱা হ’ল, পৰ্বতবোৰো পুনৰ পোৱা নগল।
+\v 21 আৰু মানুহৰ ওপৰত, আকাশৰ পৰা এমোন এমোন গধুৰ মহা-শিলাবৃষ্টি হ’ল; এই শিলা-বৃষ্টিৰূপ উৎপাতৰ কাৰণে মানুহে ঈশ্বৰক নিন্দা কৰিলে; কিয়নো সেই উৎপাত অতি ভয়ানক।
+\c 17
+\s মহা বেশ্যা বাবিল মহানগৰীৰ বৰ্ণনা 
+\p
+\v 1 পাছত সেই সাতোটা বাটি লোৱা সাত জন দূতৰ এজন আহিল আৰু মোক কলে, “আহাঁ, মই তোমাক অনেক পানীৰ ওপৰত বহি থকা সেই মহা বেশ্যাৰ দণ্ড দেখুৱাওঁ,
+\v 2 তাইৰ সৈতে পৃথিৱীৰ ৰজা সকলে ব্যভিচাৰ কৰিলে আৰু তাইৰ ব্যভিচাৰৰূপ দ্ৰাক্ষাৰসৰ দ্বাৰাই পৃথিৱী নিবাসী সকলক মতলীয়া কৰা হ’ল।”
+\p
+\v 3 তেতিয়া দূত জনে মোক আত্মাত মৰুভূমিলৈ লৈ গ’ল; তাতে ঈশ্বৰক নিন্দা কৰা নামেৰে পৰিপূৰ্ণ হোৱা আৰু সাতোটা মূৰ, দহোটা শিং থকা এটা উজ্বল ৰঙা বৰণীয়া পশুৰ ওপৰত বহি থকা এজনী মহিলা দেখিলোঁ।
+\v 4 সেই মহিলা গৰাকী বেঙেনা বৰণীয়া আৰু উজ্বল ৰঙা বৰণৰ বস্ত্ৰ পিন্ধা, সোণ আৰু বহুমূল্য মণি-মুকুতাৰ অলঙ্কাৰ পৰিধান কৰা; তাইৰ হাতত ঘিণলগীয়া বস্তু আৰু তাইৰ ব্যভিচাৰ ৰূপ মলিৰে পৰিপূৰ্ণ এক পান পাত্ৰ আছিল;
+\v 5 আৰু তাইৰ কপালত এই নাম লিখা আছিল, সেয়ে নিগূঢ়-তত্ত্ব, “মহান বাবিল, পৃথিৱীৰ বেশ্যা সকলৰ আৰু ঘিণলগীয়া বস্তুৰ মাতৃ।”
+\p
+\v 6 সেই মহিলাক পবিত্ৰ লোকসকলৰ তেজত আৰু যীচুৰ সাক্ষী সকলৰ তেজত মতলীয়া হোৱা দেখিলোঁ৷ মই তাইক দেখি অতি বিস্ময় মানিলোঁ।
+\v 7 তাতে সেই দূতে মোক কলে, “তুমি কিয় বিস্ময় মানিলা? সেই তিৰোতা আৰু তাইক লৈ ফুৰি থকা সেই সাতোটা মূৰ আৰু দহোটা শিং থকা পশুৰ নিগূঢ়-তত্ত্ব মই তোমাক বুজাই কম৷
+\p
+\v 8 তুমি যি পশুক দেখিলা, সি আছিল, কিন্তু সম্প্ৰতি নাই; সি অগাধ ঠাইৰ পৰা উঠি পাছত বিনাশৰ ঠাইলৈ যাবৰ বাবে উদ্যত হৈছে; আৰু জগত স্থাপনৰে পৰা জীৱন পুস্তকত যি সকলৰ নাম লিখা নাই  \f + \ft প্ৰ 13:8৷  \f* এনে পৃথিৱী নিবাসী সকলে যেতিয়া সেই পশুক দেখিব, তেতিয়া যিটো আছিল, সম্প্ৰতি নাই কিন্তু উপস্থিত হব লগীয়া, সেইটোক দেখি তেওঁলোকে বিস্ময় মানিব।
+\p
+\v 9 ইয়াত বুজি পাবৰ বাবে জ্ঞানী মনৰ প্ৰয়োজন। যিবোৰৰ ওপৰত সেই মহিলা গৰাকী বহি আছে, সেই সাতোটা মুৰ হৈছে সাতোটা পৰ্বত; আৰু সেইবোৰেই সাত জন ৰজাও৷
+\v 10 তেওঁলোকৰ পাঁচ জন পতিত হ’ল, এজন বৰ্তমান আছে, আৰু আন জন এতিয়াও অহা নাই; কিন্তু আহিলেও তেওঁ অলপ কালহে থাকিব।
+\p
+\v 11 আৰু যি পশু আছিল কিন্তু সম্প্ৰতি নাই, সি নিজেই অষ্টম ৰজা আৰু সেই শ্ৰেণীৰে সাত জনৰ এজন; সি বিনাশৰ ঠাইলৈ যাব।
+\p
+\v 12 আৰু তুমি দেখা সেই দহোটা শিঙেই, দহ জন ৰজা; তেওঁলোকে এতিয়াও ৰাজ্য পোৱা নাই; কিন্তু এক ঘণ্টাৰ কাৰণে সেই পশুৰে সৈতে সেই কেইজনেও ৰাজ অধিকাৰ পাব।
+\v 13 তেওঁলোকে এক পৰামৰ্শ হৈ নিজৰ শক্তি আৰু অধিকাৰ সেই পশুক দিব।
+\v 14 তেওঁলোকে মেষ-পোৱালিৰ সৈতে যুদ্ধ কৰিব; কিন্তু মেষ-পোৱালিয়ে তেওঁলোকৰ ওপৰত জয় কৰিব; কিয়নো তেওঁ প্ৰভুৰো প্ৰভু, ৰজাৰো ৰজা আৰু তেওঁৰ সৈতে থকা সকলো আমন্ত্ৰিত  \f + \ft ৰো 8:29, 30৷  \f* মনোনীত আৰু বিশ্বাসী।”
+\p
+\v 15 সেই দূত জনে মোক আকৌ কলে, “তুমি যি পানী দেখিলা, অৰ্থাৎ য’ত সেই বেশ্যা বহি আছে, সেই পানীবোৰেই অনেক প্ৰজা, সাধাৰণ লোক, সকলো জাতি আৰু ভাষাৰ লোক সকল।
+\p
+\v 16 তুমি দেখা সেই দহোটা শিং আৰু পশুৱে সেই বেশ্যাক ঘিণ কৰিব৷ তাইক অনাথ আৰু উলঙ্গ কৰি তাইৰ মঙহ খাব আৰু তাইক সম্পূৰ্ণৰূপে জুইত পুৰি পেলাব।
+\v 17 কিয়নো ঈশ্বৰৰ বাক্য সিদ্ধ নোহোৱালৈ তেওঁৰ মনস্থ পুৰ কৰিবলৈ  \f + \ft প্ৰ 14:8৷  \f* আৰু এক মনৰ হৈ তেওঁলোকৰ নিজ নিজ ৰাজ্য পশুক দিবৰ বাবে, ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ মনত প্ৰবৃত্তি জন্মালে।
+\p
+\v 18 তুমি যি মহিলাক দেখিলা, তাই পৃথিৱীৰ ৰজা সকলৰ ওপৰত ৰাজত্ব পোৱা সেই মহানগৰ।
+\c 18
+\s বাবিল মহাবেশ্যাৰ বিনাশ 
+\p
+\v 1 এইবোৰ ঘটনা ঘটাৰ পাছত মই আন এজন দূতক স্বৰ্গৰ পৰা নমা দেখিলোঁ; তেওঁ অধিক অধিকাৰ পোৱা আৰু তেওঁৰ প্ৰতাপত পৃথিৱী খন দীপ্তিময় হ’ল।
+\v 2 তেওঁ বলৱান মাতেৰে ৰিঙিয়াই কলে,
+\q1 “পৰিল, পৰিল  \f + \ft প্ৰ 14:8৷  \f* সেই বাবিল মহানগৰ!
+\q2 তাই ভূতবোৰৰ বাসস্থান হৈ পৰিছে
+\q1 সকলো অশুচি আত্মাৰ কয়দখানা
+\q2 আৰু আটাই অশুচি আৰু ঘিণলগীয়া চৰাই বাস কৰা ঠাই  \f + \ft যিৰি 50:39৷  \f* হ’ল।
+\q1
+\v 3 কিয়নো সকলো জাতি তাইৰ
+\q2 ব্যভিচাৰৰ ক্ৰোধৰূপ দ্ৰাক্ষাৰসৰ দ্বাৰা পতিত হ’ল৷
+\q1 আৰু পৃথিৱীৰ ৰজা সকলে তাইৰে সৈতে ব্যভিচাৰ কৰিলে,
+\q2 তাইৰ বিলাসিতা শক্তিৰ প্ৰভাৱত পৃথিৱীৰ সদাগৰ সকল ধনৱন্ত হ’ল।”
+\q1
+\v 4 পাছত আন এক আকাশ বাণীত এনেদৰে কোৱা শুনিলোঁ,
+\q2 “হে মোৰ লোক সকল, তোমালোকে যেন তাইৰ পৰা ওলাই আহাঁ  \f + \ft যিচ 52:11৷  \f*
+\q3 যাতে তোমালোকে তাইৰ পাপৰ অংশীদাৰ নোহোৱা
+\q2 আৰু তাইৰ উৎপাতৰ ভাগ নোপোৱা৷
+\q1
+\v 5 কিয়নো তাইৰ পাপ স্বৰ্গলৈ বৃদ্ধি পালে,
+\q2 আৰু তাইৰ অপৰাধ ঈশ্বৰে সোঁৱৰণ কৰিলে।
+\q1
+\v 6 তাই যি দৰে দিলে, তোমালোকেও তাইক সেইদৰে প্ৰতিফল দিয়া,
+\q2 আৰু তাইৰ কৰ্ম অনুসাৰে দুগুণত দুগুণ প্ৰতিফল দিয়া;
+\q2 যি পান পাত্ৰত পেয় যুগুত কৰিলে, সেই পান পাত্ৰত তোমালোকেও তাইলৈ দুগুণ পেয় যুগুত কৰা।
+\q1
+\v 7 তাই যিমান গৌৰৱ আৰু বিলাসিতা কৰিছিল
+\q2 তাইক সিমান যাতনা আৰু শোক দিয়া৷
+\q1 কিয়নো তাই মনতে কয়,
+\q2 ‘মই ৰাণী হৈ বহি আছোঁ;
+\q1 মই বিধৱা নহওঁ
+\q2 আৰু মই শোকৰ দিন কেতিয়াও নেদেখিম।’  \f + \ft যিচ 47:7-11৷  \f*
+\q1
+\v 8 সেই বাবে তাইৰ সকলো উৎপাত:
+\q2 মৃত্যু শোক আৰু আকাল;
+\q1 একে দিনাই উপস্থিত হ’ব৷
+\q1 তাইক জুইত পুৰি পেলোৱা যাব,
+\q2 কিয়নো তাইৰ বিচাৰকৰ্তা প্ৰভু পৰমেশ্বৰ বলৱান।
+\p
+\v 9 পৃথিৱীৰ যি ৰজা সকলে তাইৰে সৈতে ব্যভিচাৰ আৰু বিলাসিতা কৰিছিল, তেওঁলোকে তাইক পোৰাৰ ধুঁৱা যেতিয়া দেখিব, তেতিয়া তাইৰ কাৰণে ক্ৰন্দন কৰি হিয়া ভুকুৱাব৷  \f + \ft যিহি 26:16, 17৷  \f*
+\v 10 তাইৰ যাতনাৰ ভয়ত দুৰৈত থিয় হৈ এইদৰে ক’ব,
+\q1 “হায় হায়, বাবিল মহানগৰ, তুমি সন্তাপৰ পাত্ৰ,
+\q2 পৰাক্ৰমী বাবিল নগৰ!
+\q1 কিয়নো এঘণ্টাৰ ভিতৰতে তোমাৰ দণ্ডাজ্ঞা হ’ল।”
+\p
+\v 11 পৃথিৱীৰ সদাগৰ সকলে তাইৰ কাৰণে ক্ৰন্দন আৰু শোক কৰিছে,
+\v 12 কিয়নো তেওঁলোকৰ বাণিজ্য-দ্ৰব্য, অৰ্থাৎ সোণ, ৰূপ, বহুমুলীয়া মণি, মুকুতা, শণ সুতাৰ মিহি কাপোৰ, বেঙেনা বৰণীয়া কাপোৰ, পাট কাপোৰ, উজ্বল ৰঙা বৰণীয়া কাপোৰ, চন্দন আদি কাঠ, হাতী দাঁতৰ আটাই পাত্ৰ আৰু বহুমুল্য কাঠৰ, পিতলৰ, লোহাৰ আৰু মৰ্ম্মৰ শিলৰ সকলো পাত্ৰ,
+\v 13 ডালচেনি, মচলা, ধূপ, সুগন্ধি তেল, ধুনা-এঁঠা, দ্ৰাক্ষাৰস, তেল, মিহি আটাগুড়ি, ঘেঁহু ধান, মেষ, ঘোঁৰা আৰু ৰথ, বন্দী মানুহ আৰু মানুহৰ প্ৰাণ, এতিয়া কোনেও নিকিনে৷
+\q1
+\v 14 তোমাৰ প্ৰাণৰ অভিলাষিত ফলবোৰ তোমাৰ পৰা গুচি গ’ল৷
+\q1 সকলো শোভা আৰু দীপ্তি তোমাৰ পৰা নোহোৱা হৈ গল;
+\q1 সেইবোৰ কেতিয়াও পুনৰ নাপাবা।
+\p
+\v 15 এই সকলো বস্তুৰে যি সদাগৰ সকল তাইৰ পৰা ধনৱন্ত হৈ গল, তেওঁলোকে তাইৰ যাতনা দেখি ভয়তে দুৰৈত থিয় হৈ, ক্ৰন্দন আৰু শোক কৰিব৷
+\v 16 তেওঁলোকে কব,
+\q1 “হায় হায়, সেই মহানগৰ সন্তাপৰ পাত্ৰ
+\q2 যি শণ সুতাৰ মিহি কাপোৰ পিন্ধা,
+\q3 বেঙেনা বৰণীয়া আৰু উজ্বল ৰঙা বৰণীয়া কাপোৰ পিন্ধা
+\q2 আৰু সোণ, বহুমুলীয়া মণি আৰু মুকুতাৰে অলঙ্কৃত হোৱা!”
+\q1
+\v 17 এঘণ্টাৰ ভিতৰতে এই সকলো ধন-সম্পত্তি ধ্বংস হ’ল। জাহাজৰ চাৰেং সকল, জাহাজেৰে ঠায়ে ঠায়ে অহা-যোৱা কৰা লোক সকল আৰু নাৱিক সকলকে আদি কৰি যিমান সমুদ্ৰ-ব্যৱসায়ী লোক আছে, সেই সকলোৱে দুৰৈত থিয় দি থাকিল৷
+\p
+\v 18 তাইক পোৰাৰ ধুঁৱা দেখি তেওঁলোকে ৰিঙিয়াই কলে, “এই মহানগৰ তুল্য কোন নগৰ আছে?”
+\v 19 আৰু তেওঁলোকে নিজৰ মুৰত ধুলি ছটিয়াই ক্ৰন্দন আৰু শোক কৰি ৰিঙিয়াই কলে,
+\q1 “হায় হায়, সেই মহানগৰ সন্তাপৰ পাত্ৰ
+\q2 যত সকলো জাহাজৰ গৰাকী বিলাক
+\q2 সাগৰত থাকি যি নগৰ ধনৰ বাহুল্যতাৰ দ্বাৰাই ধনৱন্ত হৈ গল,
+\q1 এঘণ্টাৰ ভিতৰতে তাইৰ ধ্বংস হ’ল।”
+\q1
+\v 20 “হে স্বৰ্গ,
+\q2 পবিত্ৰ লোক, পাঁচনি আৰু ভাববাদী সকল, তোমালোকে তাইৰ বিষয়ে আনন্দ কৰা  \f + \ft প্ৰ 19:1-4; যিৰি 51:48৷  \f*
+\q1 কিয়নো ঈশ্বৰে তোমালোকৰ সোধ-বিচাৰ তাইৰ ওপৰত কৰিলে!”
+\p
+\v 21 পাছত এজন বলৱান দূতে এখন জাঁতৰ নিচিনা এচটা ডাঙৰ শিল তুলি লৈ সাগৰত দলিয়াই কলে,
+\q1 “এইদৰে বাবিল মহানগৰক বলেৰে পেলোৱা হব,
+\q2 আৰু কেতিয়াও দেখা নাযাব।  \f + \ft যিৰি 51:63, 64৷  \f*
+\q1
+\v 22 বীণা বজোৱা, গায়ন-বায়ন,
+\q3 বাঁহীবাদক আৰু শিঙ্গা বজোৱা সকলৰ মাত
+\q2 তোমাৰ মাজত আৰু কেতিয়াও শুনা নাযাব৷
+\q1 আৰু কোনো প্ৰকাৰ শিল্পকাৰী লোক
+\q2 তোমাৰ মাজত কেতিয়াও পোৱা নাযাব৷
+\q1 জাঁত-ঘৰৰ মাত
+\q2 তোমাৰ মাজত কেতিয়াও শুনা নাযাব;
+\q1
+\v 23 চাকিৰ পোহৰ
+\q2 তোমাৰ মাজত কেতিয়াও দেখা নাযাব৷
+\q1 দৰা আৰু কন্যাৰ মাত
+\q2 তোমাৰ মাজত কেতিয়াও শুনা নাযাব,
+\q1 কিয়নো তোমাৰ সদাগৰ সকল পৃথিৱীৰ ৰাজকুমাৰ আছিল,
+\q2 আৰু তোমাৰ মায়াকৰ্ম্মৰ দ্বাৰা সকলো জাতিবোৰ ভ্ৰান্ত হ’ল।
+\q1
+\v 24 ভাববাদী আৰু পবিত্ৰ লোক সকলকে আদি কৰি যিমান লোকক পৃথিৱীত বধ কৰা হ’ল, সেই সকলোৰে তেজ এই নগৰৰ ভিতৰত পোৱা গ’ল।”
+\c 19
+\s বাবিলৰ বিনাশৰ কাৰণে স্বৰ্গত আনন্দ 
+\p
+\v 1 এইবোৰ ঘটনা ঘটাৰ পাছত, মই স্বৰ্গত থকা বৃহৎ এদল মানুহৰ মহাধ্বনি শুনিলোঁ, বোলে,
+\q1 “হাল্লিলুয়া৷
+\q1 পৰিত্রাণ, মহিমা আৰু পৰাক্ৰম আমাৰ ঈশ্বৰৰ৷
+\q2
+\v 2 তেওঁৰ সকলো সোধবিচাৰ, সত্য আৰু ন্যায়;
+\q1 তেওঁ সেই মহাবেশ্যাৰ বিচাৰ কৰিলে
+\q2 সেই বেশ্যাই নিজৰ বেশ্যাকৰ্মৰ দ্বাৰা পৃথিৱী ভ্ৰষ্ট কৰিছিল৷
+\q2 যি ৰক্তপাত তাইয়ে বোৱাইছিল,
+\q2 তেওঁ নিজৰ সেই দাস সকলৰ ৰক্তপাতৰ প্ৰতিশোধ ল’লে, ৷”
+\v 3 আৰু তেওঁলোকে পুনৰাই কলে,
+\q1 “হাল্লিলুয়া!
+\q1 আৰু তাইৰ ধোঁৱা চিৰকাল তাইৰ পৰা উঠি থাকিব।”
+\v 4 পাছত সেই চৌবিশ জন পৰিচাৰক আৰু চাৰি জীৱিত প্ৰাণীয়ে সিংহাসনত বহি থকা ঈশ্ৱৰক দণ্ডৱতে আৰাধনা কৰিলে৷ তেওঁলোকে কলে,
+\q1 “আমেন৷ হাল্লিলুয়া!”
+\v 5 তেতিয়া সিংহাসনৰ পৰা আৰু এটা মাত ওলাল, বোলে,
+\q2 “হে ঈশ্বৰৰ দাস সকল,
+\q1 হে তেওঁৰ ভয়কাৰী সকল,
+\q2 তোমালোক সৰু বৰ সকলোৱে
+\q1 আমাৰ ঈশ্বৰৰ স্তুতি কৰা৷”
+\v 6 পাছত বৃহৎ এদল মানুহৰ মাতৰ নিচিনা, নিনাদিত কৰা পানীৰ মাতৰ নিচিনা আৰু ঘোৰ মেঘ গৰ্জ্জনৰ মাতৰ দৰে এই বাণী শুনিলোঁ,
+\q1 “হাল্লিলুয়া!
+\q1 কিয়নো যি জন প্ৰভু
+\q2 আৰু পৰমেশ্বৰ, আমাৰ সকলোৰে শাসনকর্তা জনে, ৰাজত্ব গ্ৰহণ কৰিছে।  \f + \ft গীত 97:1৷  \f*
+\q1
+\v 7 আহা, আমি অতি আনন্দেৰে উল্লাসিত হৈ
+\q2 তেওঁৰ মহিমা স্বীকাৰ কৰোঁহক;
+\q1 কিয়নো সেই মেষ-পোৱালিৰ বিবাহ  \f + \ft মথি 25:10৷  \f* উপস্থিত হ’ল;
+\q2 আৰু তেওঁৰ ভাৰ্যাই  \f + \ft কৰি 11:2; ইফি 5:23-27৷  \f* নিজকে যুগুত কৰিলে।”
+\q1
+\v 8 আৰু পিন্ধিবৰ কাৰণে তাইক সন্মতিৰ সৈতে,
+\q2 শণ সুতাৰ উজ্জল আৰু শুদ্ধ মিহি কাপোৰ দিয়া হ’ল;
+\q1 (কিয়নো সেই মিহি বস্ত্ৰ পবিত্ৰ লোকৰ ধাৰ্মিকতা স্বৰূপ।)
+\v 9 পাছত দূত জনে মোক কলে, “তুমি এই কথা লিখা: মেষ-পোৱালিৰ বিবাহৰ ভোজলৈ যি সকল নিমন্ত্ৰিত হৈছে তেওঁলোক ধন্য।” তেওঁ মোক পুনৰ কলে, “এইবোৰ ঈশ্বৰৰ সত্য বাক্য।”
+\v 10 তেতিয়া তেওঁক প্ৰণিপাত কৰিবলৈ মই তেওঁৰ চৰণত পৰিলো। কিন্তু তেওঁ মোক কলে, “সাৱধান, এনে নকৰিবা! মই তোমাৰ সহদাস আৰু যীচুৰ সাক্ষ্য ধাৰণ কৰা তোমাৰ ভাই সকলৰো সহদাস; ঈশ্বৰকহে প্ৰণিপাত কৰা, কিয়নো যীচুৰ সাক্ষ্যই ভাববাণীৰ আত্মা।”
+\s ৰাজাধিৰাজ যীচুৰ জয় যাত্ৰা 
+\p
+\v 11 তেতিয়া মই স্বৰ্গৰ দ্ৱাৰ মুকলি কৰা দেখিলোঁ; আৰু মই চাওতে তাত এটা বগা ঘোঁৰা দেখিলোঁ; তাৰ ওপৰত উঠা জনক বিশ্বাসী আৰু সত্য বোলে; তেওঁ ধাৰ্মিকতাৰে সোধবিচাৰ আৰু যুদ্ধ কৰে।  \f + \ft গীত 45:3, 4৷  \f*
+\v 12 তেওঁৰ চকু অগ্নিশিখা আৰু তেওঁৰ মুৰত অনেক কিৰীটি আছে৷ তেওঁৰ এটা নাম লিখা আছে কিন্তু সেই নাম তেওঁৰ বাহিৰে আন কোনেও নাজানে।
+\v 13 তেওঁ পিন্ধা বস্ত্ৰ তেজত জুবুৰিৱা;  \f + \ft যিচ 63:1-6৷  \f* তেওঁৰ নাম হ’ল- ঈশ্বৰৰ বাক্য৷  \f + \ft যো 1:1৷  \f*
+\p
+\v 14 স্বৰ্গীয় সৈন্য সকলে শণ সুতাৰ বগা আৰু শুদ্ধ মিহি কাপোৰ পিন্ধি, বগা ঘোঁৰাবোৰৰ ওপৰত উঠি তেওঁৰ পাছে পাছে গল।
+\v 15 তেওঁ জাতি বিলাক আঘাত কৰিবলৈ তেওঁৰ মুখৰ পৰা এখন চোকা তৰোৱাল ওলাব আৰু তেওঁ লোহাৰ দণ্ডেৰে তেওঁলোকক শাসন কৰিব; আৰু সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰৰ প্ৰচণ্ড ক্ৰোধৰূপ দ্ৰাক্ষাৰসৰ পেৰাশাল তেৱেঁই গচকে।
+\v 16 তেওঁৰ বস্ত্ৰত আৰু কৰঙণত, এই নাম লিখা আছে, “ৰজাৰো ৰজা আৰু প্ৰভুৰো প্ৰভু৷”
+\p
+\v 17 পাছত মই সূৰ্য্যত থিয় হোৱা এজন দূত দেখিলোঁ; তেওঁৰ মুৰৰ ওপৰত আকাশত উড়ি ফুৰা সকলো পক্ষীক বৰ মাতেৰে ৰিঙিয়াই কলে  \f + \ft যিহি 39:17-20৷  \f* “আহা, তোমালোকে ঈশ্ৱৰৰ ভোজনৰ বাবে একলগ হোৱা৷
+\v 18 তোমালোকে ৰজা সকলৰ মঙহ, সেনাপতি সকলৰ মঙহ, শক্তিমন্ত সকলৰ মঙহ, ঘোঁৰা আৰু তাত উঠি থকাবোৰৰ মঙহ, দুয়ো স্বাধীন আৰু দাস, সৰু আৰু বৰ সকলোৰে মঙহ আহি খোৱা।”
+\p
+\v 19 পাছত সেই পশু আৰু পৃথিৱীৰ ৰজা সকল আৰু তেওঁলোকৰ সৈন্যবোৰকো গোট খোৱা দেখিলোঁ। তেওঁলোকে সেই ঘোঁৰাত উঠা জনৰ লগত তেওঁৰ সৈন্যৰ সৈতে যুদ্ধ কৰিবলৈ ওলাই আহিছিল৷
+\v 20 তেতিয়া পশু আৰু তাৰে সৈতে যি ভাঁৰিকোৱা ভাববাদীয়ে তাৰ আগত আচৰিত চিন দেখুৱাইছিল, যাৰ দ্ৱাৰা সেই পশুৰ ছাব মাৰি লোৱাসকলক আৰু তাৰ প্ৰতিমূৰ্তিক প্ৰণিপাত কৰাবোৰক ভুলাইছিল, সেই দুয়োকো বন্দী কৰা হ’ল আৰু গন্ধকেৰে জ্বলি থকা জুইৰ সৰোবৰত, জীয়াই জীয়াই দুয়োকো পেলোৱা হ’ল।
+\p
+\v 21 আৰু অৱশিষ্ট সকলক সেই ঘোঁৰাত উঠা জনৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা তৰোৱালৰ দ্বাৰা বধ কৰা হ’ল; আৰু সকলো চৰাই সিহঁতৰ মঙহেৰে তৃপ্ত হ’ল।
+\c 20
+\s হাজাৰ বছৰৰ বৰ্ণনা 
+\p
+\v 1 তেতিয়া মই এজন দূতক স্বৰ্গৰ পৰা নামি অহা দেখিলোঁ, তেওঁৰ হাতত সেই অগাধ ঠাইৰ চাবি আৰু এডাল বৰ শিকলি আছিল।
+\v 2 তেওঁ সেই ড্ৰেগন, সেই পুৰণি সৰ্প;  \f + \ft প্ৰ 12:9৷  \f* যি দিয়াবল আৰু চয়তান, তাক ধৰি, এহেজাৰ বছৰলৈ বান্ধি ৰাখিলে৷ দূত জনে সেই অগাধ ঠাইত তাক পেলাই দি, সেই ঠাইৰ মুখ বন্ধ কৰিলে, আৰু তাৰ ওপৰত চাব মাৰি দিলে৷
+\v 3 তাক এনেদৰে অগাধ ঠাইত পেলাই দিয়াৰ কাৰণ এয়ে যে, সি যেন জাতিবোৰক, যেতিয়ালৈ সেই এহেজাৰ বছৰ পুৰ নহয়, তেতিয়ালৈকে ভুলাব নোৱাৰে৷ তাৰ পাছত অলপ কালৰ বাবে সি মুক্ত হব লাগিব।
+\p
+\v 4 পাছত মই কেইখন মান সিংহাসন দেখিলোঁ৷ সেইবোৰৰ ওপৰত যি লোক সকল বহি আছিল, তেওঁলোকক সোধবিচাৰৰ  \f + \ft কৰি 6:2, 3৷  \f* ভাৰ দিয়া হ’ল; আৰু মই সেই লোক সকলৰ জীৱাত্মা দেখিলোঁ; যি সকলক যীচুৰ সাক্ষ্যৰ কাৰণে আৰু ঈশ্বৰৰ বাক্যৰ কাৰণে মূৰ ছেদন কৰা হৈছিল আৰু যি সকলে সেই পশু বা তাৰ প্ৰতিমূৰ্তিক প্ৰণিপাত কৰা নাছিল আৰু নিজৰ কপালত আৰু হাতত তাৰ ছাব লোৱা নাছিল, তেওঁলোক জীৱিত হ’ল আৰু এহেজাৰ বছৰ খ্ৰীষ্টৰ সৈতে ৰাজত্ব কৰিলে।  \f + \ft তী 2:11, 12৷  \f*
+\p
+\v 5 মৃতসকলৰ অৱশিষ্ট লোক সেই হাজাৰ বছৰ পূৰ নহোৱালৈকে জীৱিত নহল। এয়ে প্ৰথম পুনৰুত্থান।
+\v 6 যি জনে এই প্ৰথম উত্থানৰ  \f + \ft ফিলি 3:10, 11৷  \f* ভাগী হয়, তেওঁ ধন্য আৰু পবিত্ৰ লোক৷ তেওঁলোকৰ ওপৰত দ্বিতীয় মৃত্যুৰ কোনো ক্ষমতা নাই; তেওঁলোক ঈশ্বৰৰ আৰু খ্ৰীষ্টৰ পুৰোহিত হৈ তেৱেঁ সৈতে এহেজাৰ বছৰ ৰাজত্ব কৰিব।
+\s শেষকালৰ বিচাৰ আৰু নতুন যিৰূচালেমৰ বৰ্ণনা 
+\p
+\v 7 যেতিয়া সেই হাজাৰ বছৰ পূৰ হব, চয়তান নিজ বন্দীশালৰ পৰা মুক্ত হব আৰু,
+\v 8 তেতিয়া সি ওলাই আহি, পৃথিৱীৰ চাৰি চুকত থকা গোগ আৰু মাগোগ  \f + \ft যিহি 38; 39:1-16৷  \f* জাতি বিলাকক ভুলাই, সৈন্যৰ দল যোগাৰ কৰি, ৰণলৈ গোট খুৱাব। তেওঁলোকৰ সংখ্যা সাগৰৰ বালিৰ সমান হব৷
+\p
+\v 9 সিহঁতে পৃথিৱীৰ বিস্তাৰেদি গৈ, পবিত্ৰ লোক সকলৰ ছাউনি আৰু প্ৰিয় নগৰ বেৰি ধৰিলে; কিন্তু স্বৰ্গৰ পৰা জুই পৰি, সিহঁতক গ্ৰাস কৰিলে।
+\v 10 আৰু সিহঁতক ভুলুৱা চয়তানক, গন্ধক আৰু জুইৰ সৰোবৰত পেলোৱা হ’ল যত সেই পশু আৰু ভাঁৰিকোৱা ভাববাদীও আছে; আৰু সিহঁতে চিৰকাললৈকে দিনে-ৰাতিয়ে যাতনা ভোগ কৰিব।
+\p
+\v 11 তাৰ পাছত মই এখন ডাঙৰ বগা সিংহাসন,  \f + \ft মথি 25:31৷  \f* আৰু তাৰ ওপৰত বহি থকা জনক দেখিলোঁ; তেওঁৰ উপস্থিতিত পৃথিৱী আৰু আকাশ মণ্ডল পলাই গল  \f + \ft পি 3:10  \f* কিন্তু সেইবোৰৰ কাৰণে যাবলৈ ঠাই পুনৰ পোৱা নগল।
+\v 12 সেই সিংহাসনৰ আগত সৰু বৰ সকলো মৃত সকলক থিয় হৈ থকা দেখিলোঁ; আৰু কেইখনমান পুস্তক মেলা হ’ল; পাছত আৰু এখন পুস্তক মেলা হ’ল- জীৱন পুস্তক৷ সেই পুস্তকবোৰত লিখা মতে  \f + \ft লূক 10:20; প্ৰ 13:8; 21:27৷  \f* মৃতসকলৰ নিজ নিজ কৰ্ম অনুসাৰে সোধবিচাৰ কৰা হ’ল।
+\p
+\v 13 তেতিয়া সাগৰে নিজৰ লগত থকা মৃত সকলক শোধাই দিলে; মৃত্যু আৰু পৰলোকেও নিজৰ লগত থকা মৃত সকলক শোধাই দিলে; তাতে সেই মৃত লোক সকলক নিজ নিজ কৰ্ম অনুসাৰে সোধবিচাৰ কৰা হ’ল।
+\v 14 পাছত মৃত্যু আৰু পৰলোকক সেই জুইৰ সৰোবৰত পেলোৱা হ’ল। সেয়েই অৰ্থাৎ অগ্নিৰ সৰোবৰেই দ্বিতীয় মৃত্যু;
+\v 15 আৰু জীৱন পুস্তকত যি কোনো জনৰ নাম পোৱা নগ’ল, তেওঁলোকক সেই জুইৰ সৰোবৰত পেলোৱা হ’ল।
+\c 21
+\p
+\v 1 তাৰ পাছত মই নতুন আকাশ মণ্ডল আৰু নতুন পৃথিৱী  \f + \ft যিচ 65:17-19; 66:22; 2 পি 3:13৷  \f* দেখিলোঁ; কিয়নো প্ৰথম আকাশ মণ্ডল আৰু প্ৰথম পৃথিৱী গুচি গল; সমুদ্ৰও নাছিল।
+\v 2 আৰু দৰাৰ কাৰণে বিভূষিতা কন্যা যেনে, তেনেকৈ যুগুত হোৱা, সেই পবিত্ৰ নগৰ নতুন যিৰূচালেমক, ঈশ্বৰৰ পৰা, অৰ্থাৎ স্বৰ্গৰ পৰা নমা দেখিলোঁ।
+\p
+\v 3 পাছত মই সেই সিংহাসনৰ পৰা এই মহা আকাশী বাণী শুনিলোঁ, “সৌৱা চোৱা!” লোক সকলৰ সহিত ঈশ্বৰৰ নিবাস আৰু তেওঁলোকৰ সহিত তেওঁ নিবাস কৰিব৷ তেওঁলোক তেওঁৰ নিজ লোক হব, আৰু ঈশ্বৰ নিজে সঙ্গী হৈ তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰ হব  \f + \ft জখ 8:8; 2 কৰি 6:16৷  \f* ৷
+\v 4 তেওঁলোকৰ চকুৰ পৰা আটাই চকুলো মচি গুচাব;  \f + \ft যিচ 25:8; প্ৰ 7:15-17৷  \f* তাতে মৃত্যু পুনৰ নহব; শোক বা ক্ৰন্দন বা বেদনাও পুনৰ নহব৷ আগৰবোৰ গুচি গল।
+\p
+\v 5 পাছত সিংহাসনৰ ওপৰত বহা জনে কলে, “চোৱা! মই সকলোকে নতুন কৰোঁ।” তেওঁ পুনৰ কলে, “লিখা, কিয়নো এইবোৰ কথা বিশ্বাসযোগ্য আৰু সত্য।”
+\v 6 পাছত তেওঁ মোক কলে, “এই সকলো হ’ল! মই আলফা আৰু ওমেগা, আদি আৰু অন্ত। পিয়াহ লগা জনক মই জীৱন-জলৰ ভুমুকৰ পানী বিনামুল্যে দিম।  \f + \ft যিচ 55:1; যো 4:10, 14; 7:37; 22:17৷  \f*
+\p
+\v 7 যি জনে জয় কৰে, তেওঁ এইবোৰৰ অধিকাৰী হব; মই তেওঁৰ ঈশ্বৰ হম আৰু তেওঁ মোৰ পুত্ৰ হব।
+\v 8 কিন্তু যি সকল ভয়াতুৰ, অবিশ্বাসী, ঘিণলগীয়া, নৰবধী, ব্যভীচাৰি, মায়াবী, মূৰ্তিপূজক আৰু সকলো মিছলীয়া সকলে জ্বলি থকা গন্ধক আৰু জুইৰ সৰোবৰত নিজ নিজ ভাগ পাব৷  \f + \ft প্ৰ 22:15৷  \f* সেয়াই দ্বিতীয় মৃত্যু।”
+\p
+\v 9 তেতিয়া শেষৰ সাত উৎপাতেৰে পৰিপূৰ্ণ সাতোটা বাটি লোৱা সাত জন দূতৰ এজন আহিল, আৰু মোৰ ওচৰলৈ আহি কলে, “ইয়ালৈ আহাঁ৷ মই তোমাক সেই কন্যা, অৰ্থাৎ মেষ-পোৱালিৰ ভাৰ্যাক দেখুৱাম।”
+\v 10 তাতে তেওঁ মোক আত্মাত এখন ডাঙৰ ওখ পৰ্বতলৈ নিলে, আৰু ঈশ্বৰৰ পৰা, অৰ্থাৎ স্বৰ্গৰ পৰা নামি অহা ঈশ্বৰৰ প্ৰভাৱযুক্ত সেই পবিত্ৰ যিৰূচালেম নগৰ দেখুৱালে।
+\p
+\v 11 সেই নতুন যিৰূচালেম ঈশ্ৱৰৰ মহিমাৰে পূৰ্ণ আছিল আৰু তাৰ জ্যোতি বহুমূলীয়া মণি, অৰ্থাৎ স্ফটিকৰ দৰে নিৰ্ম্মল সূৰ্য্যকান্ত মণিৰ নিচিনা আছিল৷
+\v 12 তাত ওখ আৰু ডাঙৰ গড় আৰু বাৰখন দ্ৱাৰ আছিল; সেই বাৰখন দ্ৱাৰত বাৰজন দূত থাকে আৰু সেই দ্ৱাৰত ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলৰ বাৰ ফৈদৰ নাম লিখা আছিল৷
+\v 13 তাৰে তিনি খনৰ দ্ৱাৰ পূব ফালে, তিনিখন দ্ৱাৰ উত্তৰ ফালে, তিনিখন দ্ৱাৰ দক্ষিণ ফালে আৰু তিনিখন দুৱাৰ পশ্চিম ফালে।
+\p
+\v 14 আৰু নগৰৰ গড়ৰ বাৰটা ভিত্তিমূল; তাত মেষ-পোৱালিৰ বাৰজন পাঁচনিৰ বাৰটা নাম আছে।
+\p
+\v 15 আৰু সেই নগৰ আৰু তাৰ দুৱাৰবোৰ আৰু তাৰ গড় জুখিবৰ কাৰণে, মোৰে সৈতে কথা হোৱা জনৰ সোণৰ নলৰ এডাল জোখ আছিল।
+\p
+\v 16 তাৰ দীঘে-পথালিয়ে সেই নগৰ চাৰি চুকীয়া আৰু সমান। পাছত তেওঁ নলেৰে নগৰ খনৰ জোখ লৈ পোন্ধৰ শ মাইল পালে; দীঘে-পথালিয়ে আৰু উচ্চতাত সমান।
+\v 17 পাছত গড় জুখি, মানুহৰ অৰ্থাৎ দূতৰ জোখ ডালেৰে এশ চৌৱাল্লিশ হাত হ’ল।
+\p
+\v 18 সেই গড়ৰ গাঁঠনি সূৰ্য্যকান্ত মণিৰ আৰু নগৰ খন শুদ্ধ সোণৰ পৰিষ্কাৰ দৰ্পণৰ নিচিনা।
+\v 19 নগৰৰ গড়ৰ ভিত্তিমূলবোৰ আটাইবিধ বহুমূলীয়া মণিৰে বিভূষিত আছিল।
+\v 20 প্ৰথম মূল সূৰ্য্যকান্তৰ, দ্বিতীয় নীলকান্তৰ, তৃতীয় তাম্ৰমণিৰ, চতুৰ্থ মৰকতৰ, পঞ্চম বৈদুৰ্য্যৰ, ষষ্ঠ চাৰ্দ্দীয় মণিৰ, সপ্তম স্বৰ্ণমণিৰ, অষ্টম গোমেদকৰ, নৱম পদ্মৰাগৰ, দশম লশুনীয়ৰ, একাদশ পেৰোজৰ, দ্বাদশ কটাহেলাৰ আছিল।
+\p
+\v 21 সেই বাৰখন দ্ৱাৰত বাৰটা মুকুতা আছিল, আৰু প্ৰত্যেকটো দ্ৱাৰে এটা এটা মুকুতাৰে সজা হৈছিল৷ নগৰৰ আলিবাট শুদ্ধ সোণৰ আৰু পৰিষ্কাৰ দৰ্পণৰ নিচিনা আছিল।
+\v 22 তাৰ ভিতৰত মই কোনো মন্দিৰ নেদেখিলোঁ, কিয়নো সৰ্ব্বশক্তিমান প্ৰভু পৰমেশ্বৰ আৰু সেই মেষ-পোৱালি জনে তাৰ মন্দিৰ।
+\p
+\v 23 সেই নগৰত দীপ্তিৰ বাবে সূৰ্য বা চন্দ্ৰৰ প্ৰয়োজন নাই; কিয়নো তাত ঈশ্বৰৰ প্ৰতাপে দীপ্তি দিয়ে, আৰু মেষ-পোৱালি জন তাৰ প্ৰদীপ স্বৰূপ।  \f + \ft যিচ 60:19, 20; যো 1:4;8:12৷  \f*
+\v 24 জাতিবোৰে সেই দীপ্তিত অহা-যোৱা কৰিব; আৰু পৃথিৱীৰ ৰজা সকলে নিজৰ প্ৰতাপ তাৰ ভিতৰলৈ আনিব।
+\v 25 তাৰ দ্ৱাৰবোৰ দিনত কেতিয়াও বন্ধ নহব; কিয়নো তাত ৰাতি নহব;
+\p
+\v 26 তেওঁলোকে জাতিবিলাকৰ প্ৰতাপ আৰু মৰ্যদা তাৰ ভিতৰলৈ আনিব।  \f + \ft গীত 72:8-11; যিচ 60:3-5৷  \f*
+\v 27 আৰু কোনো অশুচি বস্তু তাৰ ভিতৰত প্ৰৱেশ নকৰিব৷ সেয়েহে তাতে ঘিণলগীয়া কৰ্ম কৰা আৰু মিছা কথা কোৱা কোনেও তাৰ ভিতৰত কেতিয়াও প্ৰৱেশ নকৰিব, কিন্তু কেৱল যি সকলৰ নাম সেই মেষ-পোৱালিৰ জীৱন পুস্তকত লিখা আছে, তেওঁলোকেহে ভিতৰত প্ৰৱেশ কৰিব৷
+\c 22
+\p
+\v 1 পাছত সেই দূত জনে মোক জীৱন-জলৰ সেই নদী দেখুৱালে, সেই পানী স্ফটিকৰ নিচিনা উজ্জ্বল৷ ঈশ্বৰ আৰু মেষ-পোৱালিৰ সেই সিংহাসনৰ পৰা সেই নদী,
+\v 2 তাৰ আলিবাটৰ মাজেৰে বৈ গৈছিল। সেই নদীৰ ইপাৰে-সিপাৰে জীৱন-বৃক্ষ  \f + \ft আ 2:9, 10; যিহি 47:7, 12; প্ৰ 2:7৷  \f* আছিল; সেই বৃক্ষই বাৰ বিধ ফল উৎপন্ন কৰিছিল আৰু প্ৰতি মাহে তাত ফল ধৰে৷ সেই বৃক্ষৰ পাত জাতিবিলাকক সুস্থ কৰাৰ কাৰণে।
+\p
+\v 3 তাতে কোনো শাও নহব। সেই নগৰত ঈশ্বৰ আৰু সেই মেষ-পোৱালিৰ সিংহাসন থাকিব আৰু তেওঁৰ দাস সকলে তেওঁক সেৱা কৰিব৷
+\v 4 তেওঁলোকে তেওঁৰ মুখ দেখা পাব;  \f + \ft মথি 5:8; 1 যো 3:2৷  \f* আৰু তেওঁলোকৰ কপালত তেওঁৰ নাম লিখা থাকিব।
+\v 5 তাতে ৰাতিও নহব; আৰু চাকিৰ পোহৰ বা সূৰ্যৰ পোহৰ তেওঁলোকৰ প্ৰয়োজন নহব; কিয়নো প্ৰভু পৰমেশ্বৰে তেওঁলোকক দীপ্তি দিব আৰু তেওঁলোকে চিৰকাল ৰাজত্ব কৰিব।
+\s চেতনা আৰু প্ৰতিজ্ঞাযুক্ত শেষ কথা 
+\p
+\v 6 পাছত দূত জনে মোক কলে, “এইবোৰ কথা বিশ্বাসযোগ্য আৰু সত্য; ঈশ্ৱৰ, যি জন ভাববাদী সকলৰ আত্মাৰ প্ৰভু, তেওঁ তেওঁৰ দাস সকলক যি যি অলপতে ঘটিব লগা আছে সেই বিষয়ে দেখুৱাবলৈ নিজ দূতক পঠিয়ালে৷”
+\v 7 “আৰু চোৱা! মই বেগাই আহি আছোঁ; যি জনে এই পুস্তকৰ ভাববাণীৰ কথাবোৰ পালন কৰে, তেওঁ ধন্য।”
+\p
+\v 8 মই, যোহনেই এইবোৰ কথা শুনিলোঁ আৰু এই সকলো দেখিলোঁ; যেতিয়া মই এই বিলাক শুনিলো আৰু দেখিলো তেতিয়া মই প্ৰণিপাত কৰিবলৈ সেই দূত জনৰ চৰণত পৰিলো যিজনে মোক এই সকলোকে দেখোৱাইছিল।
+\v 9 তেতিয়া তেওঁ মোক কলে, “সাৱধান, এনে নকৰিবা!  \f + \ft পাঁ 10:25, 26; প্ৰ 19:10৷  \f* মইয়ো তোমাৰ সহদাস আৰু তোমাৰ ভাই ভাববাদীসকলৰ আৰু এই পুস্তকত লিখা বাক্য পালন কৰোঁতা সকলৰো সহদাস; ঈশ্বৰকহে প্ৰণিপাত কৰা।”
+\p
+\v 10 পুনৰায় তেওঁ মোক কলে, “এই পুস্তকৰ ভাববাণী কৰা বাক্যবোৰ ছাব মাৰি বন্ধ নকৰিবা, কিয়নো কাল ওচৰ চাপিছে।
+\v 11 যি জন অন্যায়কাৰী, তেওঁক পুনৰ অন্যায় কৰি থাকিবলৈ দিয়া; যি জন কলঙ্কিত, তেওঁ পুনৰ কলঙ্ক কৰি থাকক; যি জন ধাৰ্মিক, তেওঁ পুনৰ ধৰ্ম আচৰণ কৰক; যি জন পবিত্ৰ লোক, তেওঁ পবিত্ৰ হৈ থাকক।”
+\p
+\v 12 “চোৱা! মই বেগাই আহি আছোঁ; মই দিব লগীয়া পুৰস্কাৰ মোৰ লগত আছে, যাৰ যেনে কৰ্ম, তেওঁক তেনে প্ৰতিফল দিয়া হব৷  \f + \ft গীত 62:12; যিচ 50:9, 10৷  \f*
+\v 13 মই আলফা আৰু ওমেগা, প্ৰথম আৰু শেষ, আদি আৰু অন্ত।
+\p
+\v 14 যি সকল জীৱন-বৃক্ষৰ অধিকাৰী আৰু দুৱাৰেদি নগৰত সোমাবৰ কাৰণে নিজ নিজ বস্ত্ৰ ধোৱে,  \f + \ft ইব্ৰী 9:13, 14; প্ৰ 7:14৷  \f* সেই লোক সকল ধন্য৷
+\v 15 কিন্তু বাহিৰৰ কুকুৰ, মায়াবী, ব্যভীচাৰি, নৰবধী আৰু মূৰ্তিপূজক আৰু মিছা কথা প্ৰেম কৰা আৰু মিছা কথাক অভ্যাস কৰা প্ৰতিজন লোক বাহিৰত থাকে।
+\p
+\v 16 মই যীচুৱে, মণ্ডলী সমূহৰ কাৰণে তোমালোকক এইবোৰ কথাৰ সাক্ষ্য দিবলৈ, মোৰ দূতক পঠালোঁ। মই দায়ুদৰ মূল আৰু বংশ  \f + \ft যিচ 11:1; মথি 22:42-45৷  \f* উজ্জ্বল প্ৰভাতীয় তৰা।”  \f + \ft গণ 24:17৷  \f*
+\p
+\v 17 আত্মা আৰু কন্যাই  \f + \ft প্ৰ 19:7; 21:9৷  \f* কয় “আহা!” আৰু যি জনাই শুনে, তেৱোঁ কয়, “আহা৷” যি জনৰ পিয়াহ লাগে, তেওঁ আহক আৰু যি জনে ইচ্ছা কৰে, তেওঁ বিনামূল্যে জীৱন জল গ্ৰহণ কৰক।
+\p
+\v 18 এই পুস্তকৰ ভাববাণীৰ বাক্য শুনা প্ৰতিজনলৈ মই এই সাক্ষ্য দি কৈছোঁ: কোনোৱে যদি এই বাক্যবোৰত কিবা যোগ কৰে, তেনেহলে এই পুস্তকত লিখা উৎপাতবোৰো ঈশ্বৰে সেই জনৰ ওপৰত যোগ কৰিব;
+\v 19 আৰু কোনোৱে যদি এই ভাববাণীৰ পুস্তকৰ বাক্যবোৰৰ পৰা কিবা গুচায়, তেনেহলে এই পুস্তকত লিখা জীৱন-বৃক্ষ আৰু পবিত্ৰ নগৰৰ পৰা ঈশ্বৰে তেওঁৰ ভাগ গুচাব।
+\p
+\v 20 যি জনে এই কথাৰ সাক্ষ্য দিছে, তেৱেঁ কৈছে, “হয়! মই বেগাই আহি আছোঁ।” আমেন! হে প্ৰভু যীচু, আহক!
+\p
+\v 21 প্ৰভু যীচুৰ অনুগ্ৰহ সকলোৰে লগত থাকক; আমেন।

README.md

@@ -1,2 +1 @@
 # Assamese Bible with section titles
-

manifest.yaml

@@ -0,0 +1,246 @@
+dublin_core:
+  conformsto: 'rc0.2'
+  contributor:
+    - 'Ajit Kumar Singha'
+    - 'Antoney Raj'
+    - 'Basanta Kumar Sarma'
+    - 'Cdr. Thomas Mathew'
+    - 'Dr. Bobby Chellappan'
+    - 'Hinal Prakash'
+    - 'Jobby Prasannan'
+    - 'Jumi Devi'
+    - 'Kanika Dhar'
+    - 'Kavita Bora'
+    - 'Merlyn Easa'
+    - 'Numali Tara'
+    - 'Rev. Tarun Singha'
+    - 'Rinu John'
+    - 'Sangeet Momin'
+    - 'Shojo John'
+    - 'Door43 World Missions Community'
+  creator: 'Door43 World Missions Community'
+  description: 'An unrestricted literal Bible'
+  format: 'text/usfm'
+  identifier: 'ulb'
+  issued: '2023-08-08'
+  language:
+    identifier: 'as'
+    title: "Assamese"
+    direction: 'ltr'
+  modified: '2023-08-08'
+  publisher: 'Wycliffe Associates'
+  relation:
+    - 'as/irv'
+    - 'as/obs'
+    - 'as/obs-tn'
+    - 'as/obs-tq'
+    - 'as/ta'
+    - 'as/tn'
+    - 'as/tq'
+    - 'as/tw'
+  rights: 'CC BY-SA 4.0'
+  source:
+    -
+      identifier: 'asb'
+      language: 'as'
+      version: '1934'
+  subject: 'Bible'
+  title: 'Assamese Unlocked Literal Bible'
+  type: 'bundle'
+  version: '11.1'
+
+checking:
+  checking_entity:
+    - 'Rev. Tarun Singha'
+  checking_level: '3'
+
+projects:
+  -
+    title: 'মথিয়ে লিখা শুভবাৰ্তা'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'mat'
+    sort: 40
+    path: './41-MAT.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'মাৰ্কে লিখা'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'mrk'
+    sort: 41
+    path: './42-MRK.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'লূকে লিখা শুভবার্তা'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'luk'
+    sort: 42
+    path: './43-LUK.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'যোহনে লিখা শুভবাৰ্তা'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'jhn'
+    sort: 43
+    path: './44-JHN.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'পাঁচনি সকলৰ কৰ্ম'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'act'
+    sort: 44
+    path: './45-ACT.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'পত্ৰৰোমীয়াসকলৰ প্ৰতি পত্ৰ'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'rom'
+    sort: 45
+    path: './46-ROM.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: '১ম কৰিন্থীয়া'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: '1co'
+    sort: 46
+    path: './47-1CO.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: '2 কৰিন্থীয়া'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: '2co'
+    sort: 47
+    path: './48-2CO.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'গালাতীয়া গালাতীয়া পত্র'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'gal'
+    sort: 48
+    path: './49-GAL.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'ইফিচীয়া পত্ৰ'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'eph'
+    sort: 49
+    path: './50-EPH.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'ফিলিপীয়া পত্ৰ'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'php'
+    sort: 50
+    path: './51-PHP.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'কলচীয়া পত্ৰ'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'col'
+    sort: 51
+    path: './52-COL.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: '১থিচলনীকীয়া'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: '1th'
+    sort: 52
+    path: './53-1TH.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: '২ থিচলনীকীয়া সকলৰ প্ৰতি প্ৰত্ৰ'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: '2th'
+    sort: 53
+    path: './54-2TH.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: '১ তীমথিয়'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: '1ti'
+    sort: 54
+    path: './55-1TI.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: '2 তীমথিয়'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: '2ti'
+    sort: 55
+    path: './56-2TI.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'তীতৰ প্ৰতি পত্ৰ'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'tit'
+    sort: 56
+    path: './57-TIT.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'ফিলীমনৰ প্ৰতি পত্ৰ'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'phm'
+    sort: 57
+    path: './58-PHM.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'ইব্ৰীসকলৰ প্ৰতি প'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'heb'
+    sort: 58
+    path: './59-HEB.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'যাকোবৰ পত্ৰ'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'jas'
+    sort: 59
+    path: './60-JAS.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'পিতৰ 1 পিতৰ'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: '1pe'
+    sort: 60
+    path: './61-1PE.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: '2 পিত2 পিতৰ'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: '2pe'
+    sort: 61
+    path: './62-2PE.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: '1 যোহন'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: '1jn'
+    sort: 62
+    path: './63-1JN.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: '2 যোহ2 যোহন'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: '2jn'
+    sort: 63
+    path: './64-2JN.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: '3 যোহন'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: '3jn'
+    sort: 64
+    path: './65-3JN.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'যিহূদাৰ পত্ৰ'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'jud'
+    sort: 65
+    path: './66-JUD.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]
+  -
+    title: 'প্ৰকাশিত বাক্য'
+    versification: 'ufw'
+    identifier: 'rev'
+    sort: 66
+    path: './67-REV.usfm'
+    categories: [ 'bible-nt' ]