From 920b9ec758bf11443a579d39cf442987ddd568b4 Mon Sep 17 00:00:00 2001 From: Larry Versaw Date: Mon, 9 Oct 2023 11:56:31 -0600 Subject: [PATCH] add 1CH thru PSA --- 13-1CH.usfm | 1628 +++++++++++ 14-2CH.usfm | 1261 ++++++++ 15-EZR.usfm | 421 +++ 16-NEH.usfm | 618 ++++ 17-EST.usfm | 267 ++ 18-JOB.usfm | 3167 ++++++++++++++++++++ 19-PSA.usfm | 8066 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ 7 files changed, 15428 insertions(+) create mode 100644 13-1CH.usfm create mode 100644 14-2CH.usfm create mode 100644 15-EZR.usfm create mode 100644 16-NEH.usfm create mode 100644 17-EST.usfm create mode 100644 18-JOB.usfm create mode 100644 19-PSA.usfm diff --git a/13-1CH.usfm b/13-1CH.usfm new file mode 100644 index 0000000..9446c1c --- /dev/null +++ b/13-1CH.usfm @@ -0,0 +1,1628 @@ +\id 1CH +\ide UTF-8 +\h ১ বংশাৱলী +\toc1 1 বংশাৱলি +\toc2 ১ বংশাৱলী +\toc3 1ch +\mt1 ১ বংশাৱলী +\c 1 +\s যাকোবৰ দিনলৈকে আদমৰ বংশাৱলী। +\p +\v 1 আদম, চেথ, ইনোচ, +\v 2 কৈনন, মহললেল, যেৰদ, +\v 3 হনোক, মথুচেলহ, লেমক, +\v 4 নোহ, চেম, হাম, আৰু যেফৎ। +\p +\v 5 যেফতৰ পুত্ৰ গোমৰ, মাগোগ, মাদয়, যাবন, তুবল, মেচেক, আৰু তীৰচ। +\v 6 গোমৰ পুত্ৰ অস্কিনজ, দীফত, আৰু তোগৰ্মা। +\v 7 যাবনৰ পুত্ৰ ইলীচা, তৰ্চীচ, কিত্তীম, আৰু দদানীম। +\p +\v 8 হামৰ পুত্ৰ কুচ, মিচৰ, পূট, আৰু কনান। +\v 9 কুচৰ পুত্ৰ চবা, হবীলা, চব্তা, ৰয়মা, আৰু চব্তকা। ৰয়মাৰ পুত্ৰ চিবা আৰু দদান। +\v 10 কুচৰ পুত্ৰ নিম্রোদ; যি জন পৃথিৱীৰ প্রথম জয়কাৰী লোক আছিল। +\p +\v 11 লুদীয়া, অনামীয়া, লহাবীয়া, আৰু নপ্তুহীয়াৰ পূৰ্বপুৰুষ আছিল মিচৰীয়া, +\v 12 পথ্ৰোচীয়াসকল আৰু কচলুহীয়াসকল (এওঁলোকৰ পৰা পলেষ্টীয়াসকল আহিল), আৰু কপ্তোৰীয়াসকল। +\p +\v 13 কনানৰ জেষ্ঠ পুত্ৰ চীদোন, চীদোনৰ পাছত হেৎ; +\v 14 তেওঁ যিবুচীয়া, ইমোৰীয়া, গিৰ্গাচীয়া, +\v 15 হিব্বীয়া, অৰ্কীয়া, চীনীয়া, +\v 16 অৰ্বদীয়া, চমৰীয়া, আৰু হমাতীয়াসকলৰ পূৰ্বপুৰুষ আছিল। +\p +\v 17 চেমৰ পুত্ৰসকল এলম, অচুৰ অৰ্ফকচদ, লুদ, অৰাম, উচ, হুল, গেথৰ, আৰু মেচেক। +\v 18 অৰ্ফকচদৰ পুত্ৰ চেলহ; আৰু চেলহৰ পুত্ৰ এবৰ। +\v 19 এবৰৰ দুজন পুত্ৰ আছিল, এজনৰ নাম পেলগ \f + \ft পেলগ বিভাগ \f* , কিয়নো তেওঁৰ সময়তেই পৃথিৱী বিভক্ত হৈছিল, আৰু তেওঁৰ ভায়েকৰ নাম যক্তন আছিল। +\p +\v 20 অলমোদদ, চেলফ, হচমাবৎ, যেৰহ, +\v 21 হদোৰাম, উজল, দিক্লা, +\v 22 এবল, অবীমায়েল, চিবা, +\v 23 ওফীৰ, হবীলা, আৰু যোবব; এওঁলোক যক্তনৰ পুত্ৰ আছিল। +\p +\v 24 চেম, অৰ্ফকচদ, চেলহ, +\v 25 এবৰ, পেলগ, ৰিয়ু +\v 26 চৰূগ, নাহোৰ, তেৰহ, +\v 27 অব্ৰাম, এই জনেই অব্ৰাহাম আছিল। +\p +\v 28 ইচহাক আৰু ইশ্মায়েল অব্ৰাহামৰ পুত্র আছিল। +\v 29 তেওঁলোকৰ বংশাৱলী এই, ইশ্মায়েলৰ জ্যেষ্ঠ পুত্ৰ নবায়োতৰ পাছত কেদৰ, অদবেল, মিবচম, +\v 30 মিস্মা, দুমা, মচ্ছা, হদদ, তেমা, +\v 31 যটূৰ, নাফীচ, কেদ্মা; এই সকল ইশ্মায়েলৰ সন্তান। +\p +\v 32 অব্ৰাহামৰ উপপত্নী কটুৰাৰ সন্তান সকল হ’ল জিম্ৰণ, যকচন, মদান, মিদিয়ন, যিচবক, আৰু চুহ। যক্সনৰ সন্তান চিবা আৰু দদান। +\v 33 মিদিয়নৰ সন্তান ঐফা, এৰফ, হনোক, অবীদা, আৰু ইলদায়া; এই সকল কটুৰাৰ বংশধৰ। +\p +\v 34 অব্ৰাহামৰ পুত্ৰ ইচহাক। ইচহাকৰ পুত্ৰ এচৌ আৰু ইস্ৰায়েল। +\p +\v 35 ইলীফজ, ৰূৱেল, যিয়ুচ, যালম, আৰু কোৰহ এচৌৰ সন্তান আছিল। +\v 36 তৈমন, ওমাৰ, চফী, গয়িতম, কনজ, তিম্না, আৰু অমালেক ইলীফজৰ সন্তান আছিল। +\v 37 ৰূৱেলৰ সন্তান নহৎ, জেৰহ, চম্মা, আৰু মিজ্জা। +\p +\v 38 চেয়ীৰৰ সন্তান লোটন, চোবল, চিবিয়োন, অনা, দিচোন, এচৰ আৰু দীচন। +\v 39 লোটনৰ সন্তান হোৰী হোমম; আৰু লোটনৰ ভনীয়েক আছিল তিম্না। +\v 40 চোবলৰ সন্তান অলিয়ন, মানহৎ, এবল, চফি, আৰু ওনম। আৰু চিবিয়োনৰ সন্তান অয়া আৰু অনা। +\p +\v 41 অনাৰ পুত্ৰ দীচন। দীচনৰ পুত্ৰ হিম্ৰন, ইচবন, যিত্ৰন, আৰু কৰান। +\v 42 এচৰৰ সন্তান বিলহন, জাবন, আৰু যাকন। দীচনৰ পুত্ৰ উচ, আৰু অৰান। +\p +\v 43 ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলৰ ওপৰত কোনো ৰজাই ৰাজত্ব কৰাৰ আগতে, ইদোম দেশত ৰাজত্ব কৰা ৰজা এইসকল; বিয়োৰ পুত্ৰ বিলা; তেওঁৰ নগৰৰ নাম দিনহাবা আছিল। +\v 44 বিলাৰ মৃত্যু হোৱাৰ পাছত, তেওঁৰ ঠাইত যোববে ৰাজত্ব কৰিছিল। তেওঁ বজ্ৰাৰ জেৰহৰ পুত্ৰ আছিল। +\v 45 যোববৰ যেতিয়া মৃত্যু হ’ল, তেতিয়া তৈমন দেশীয় হূচমে তেওঁৰ ঠাইত ৰাজত্ব কৰিছিল। +\p +\v 46 আৰু হূচমৰ মৃত্যু হোৱাৰ পাছত তেওঁৰ ঠাইত মোৱাব দেশত মিদিয়নক পৰাজিত কৰা বদদৰ পুত্ৰ হদদে ৰাজত্ব কৰিছিল, তেওঁৰ নগৰৰ নাম আছিল অবীৎ। +\v 47 আৰু হদদৰ মৃত্যু হোৱা পাছত তেওঁৰ ঠাইত মস্ৰেকাৰ চম্নাই ৰাজত্ব কৰিছিল। +\v 48 চম্নাৰ যেতিয়া মৃত্যু হ’ল, তেতিয়া তেওঁৰ সলনি ফৰাৎ নদীৰ ওচৰৰ ৰহোবোতীয়া চৌলে ৰাজত্ব কৰিছিল। +\p +\v 49 চৌলৰ মৃত্যু হোৱাৰ পাছত তেওঁৰ ঠাইত অকবোৰৰ পুত্ৰ বাল-হাননে ৰাজত্ব কৰিছিল। +\v 50 যেতিয়া অকবোৰৰ পুত্ৰ বাল-হাননৰ মৃত্যু হ’ল তেতিয়া তেওঁৰ ঠাইত হদদে ৰাজত্ব কৰিছিল; তেওঁৰ নগৰৰ নাম আছিল পায়ী। তেওঁৰ ভাৰ্য্যাৰ নাম মহেটবেল তেওঁ মে-জাহবৰ নাতিনীয়েক মট্ৰেদৰ জীয়েক আছিল। +\p +\v 51 হদদ মৃত্যু হ’ল। +\p ইদোমৰ ফৈদৰ মুৰব্বী সকলৰ নাম; তিম্না, অলিয়া, যিথেৎ, +\v 52 অহলীবামা, এলা, পীনোন, +\v 53 কনজ, তৈমন, মিবচৰ, +\v 54 মগ্দীয়েল, আৰু ঈৰম। এওঁলোক ইদোমৰ ফৈদৰ মুৰব্বী আছিল। +\c 2 +\s যাকোবৰ পুত্ৰসকল, আৰু তেওঁলোকৰ সন্তান সকল। +\p +\v 1 ইস্ৰায়েলৰ পুত্ৰ এওঁলোক: ৰূবেণ, চিমিয়োন, লেবী, যিহূদা, ইচাখৰ, জবূলূন, +\v 2 দান, যোচেফ, বিন্যামীন, নপ্তালী, গাদ, আৰু আচেৰ। +\p +\v 3 যিহূদাৰ পুত্ৰ, এৰ, ওনন, আৰু চেলা তেওঁৰ এই তিনি জন পুত্ৰ কনানীয়া চূৱাৰ জীয়েকৰ ঔৰসত জন্ম হৈছিল। তেওঁলোকৰ মাজত যিহূদাৰ ডাঙৰ পুত্ৰ এৰে যিহোৱাৰ দৃষ্টিত পাপ কৰিছিল আৰু তেওঁ তাক বধ কৰিলে। +\v 4 যিহূদাৰ বোৱাৰীয়েক তামাৰে পেৰচ আৰু জেৰহক জন্ম দিলে। যিহূদাৰ পাঁচ জন পুত্র আছিল। +\p +\v 5 পেৰচৰ পুত্র হিষ্ৰোণ আৰু হামূল আছিল। +\v 6 জেৰহৰ পাঁচ জন সন্তান: জিম্ৰী, এথন হেমন, কলকোল, আৰু দাৰা। +\v 7 আখৰ কর্মীৰ পুত্র আছিল, তেওঁ যিহোৱাৰ উদ্দেশে সংগ্ৰহ কৰি ৰখা বস্তু চুৰ কৰি ইস্ৰায়েললৈ সংকট কঢ়িয়াই আনিছিল। +\v 8 এথনৰ পুত্র অজৰিয়া আছিল। +\p +\v 9 হিষ্ৰোণৰ পুত্র যিৰহমেল, ৰাম, আৰু কলূবয় আছিল। +\v 10 ৰামৰ পুত্র অম্মীনাদব; অম্মীনাদবৰ পুত্র নহচোন। তেওঁ যিহূদাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলৰ অধ্যক্ষ আছিল। +\v 11 নহচোনৰ পুত্ৰ চলমা, চলমাৰ পুত্র বোৱজ। +\v 12 বোৱজৰ পুত্র ওবেদ, ওবেদৰ পুত্র যিচয়। +\v 13 যিচয়ৰ জ্যেষ্ঠ পুত্ৰ ইলীয়াব, দ্বিতীয় অবীনাদব, তৃতীয় চিমিয়া, +\v 14 চতুৰ্থ নথনেল, পঞ্চম ৰদ্দয়, +\v 15 ষষ্ঠ ওচম, আৰু সপ্তম দায়ুদ। +\p +\v 16 তেওঁলোকৰ ভনীয়েক চৰূয়া আৰু অবীগল। চৰূয়াৰ পুত্ৰ তিনি জন, অবীচয়, যোৱাব, আৰু অচাহেল। +\v 17 অবীগলৰ পুত্ৰ অমাচা, এওঁৰ পিতৃ ইশ্মায়েলীয়া যেথৰ। +\p +\v 18 হিষ্ৰোণৰ পুত্ৰ কালেবৰ ভাৰ্যা অজূবা আৰু যিৰীয়োত। তেওঁলোকৰ সন্তান যেচৰ, চোবব, আৰু অৰ্দোন আছিল। +\v 19 আৰু অজূবাৰ মৃত্যুৰ পাছত কালেবে ইফ্ৰাথাক বিয়া কৰালে, আৰু তেওঁ হূৰক জন্ম হ’ল। +\v 20 হূৰৰ পুত্র ঊৰী, আৰু ঊৰীৰ পুত্র বচলেল আছিল। +\p +\v 21 তাৰ পাছত হিষ্ৰোণে ষাঠি বছৰ বয়সত গিলিয়দৰ পিতৃ মাখীৰৰ জীয়েকক বিয়া কৰিলে। তেওঁ তেওঁলৈ চগূবৰক জন্ম দিলে। +\v 22 চগূবৰ পুত্র যায়ীৰ, গিলিয়দ দেশত তেওঁ তেইশখন নগৰ শাসন কৰিছিল। +\p +\v 23 গচুৰ আৰু অৰামে তেওঁলোকৰ পৰা যায়ীৰ আৰু কনাৎ নগৰ, আৰু তাৰ চাৰিওফালৰ ষাঠিখন নগৰ অধিকাৰ কৰিছিল। এই সকলো বাসিন্দা গিলিয়দৰ পিতৃ মাখীৰৰ বংশধৰ আছিল। +\v 24 হিষ্ৰোণ মৃত্যুৰ পাছত, কালেবে তেওঁৰ পিতৃৰ ভাৰ্য্যা ইফ্ৰাথাৰ সৈতে শয়ন কৰে। আৰু তেওঁৰ অচহূৰক জন্ম দিলে, তেওঁ তকোৱাৰ পিতৃ আছিল। +\p +\v 25 হিষ্ৰোণৰ প্ৰথম পুত্ৰ যিৰহমেল, যিৰহমেলৰ প্ৰথম পুত্র ৰাম, ৰামৰ পাছত বূনা, ওৰণ, ওচম, আৰু অহিয়া। +\v 26 যিৰহমেলৰ অটাৰা নামেৰে আৰু এগৰাকী ভাৰ্য্যা আছিল, তেওঁ ওনমৰ মাতৃ আছিল। +\v 27 যিৰহমেলৰ প্ৰথম পুত্র ৰাম, তেওঁৰ পুত্র মাচ, যামীন, আৰু একৰ। +\v 28 ওনমৰ পুত্র চম্ময় আৰু যাদা, আৰু চম্ময়ৰ পুত্র নাদব আৰু অবীচূৰ। +\p +\v 29 অবীচূৰৰ ভাৰ্য্যাৰ নাম অবীহয়িল; তেওঁ অহবান আৰু মোলিদক জন্ম দিলে। +\v 30 আৰু নাদবৰ পুত্র চেলদ আৰু অপ্পয়িম, কিন্তু চেলদ নি: সন্তান হৈ মৃত্যু বৰণ কৰে। +\v 31 অপ্পয়িমৰ পুত্র যিচী, যিচীৰ পুত্র চেচন, আৰু চেচনৰ পুত্র অহলয়। +\v 32 চম্ময়ৰ ভায়েক যাদাৰ পুত্র যেথৰ আৰু যোনাথন, যেথৰ নি: সন্তান হৈ মৃত্যু বৰণ কৰে। +\v 33 যোনাথনৰ পুত্র পেলৎ আৰু জাজা আছিল। এওঁলোক যিৰহমেলৰ বংশধৰ আছিল। +\p +\v 34 চেচনৰ পুত্র নাছিল, কেৱল জীয়েক আছিল। যৰ্হা নামেৰে চেচনৰ এজন মিচৰীয়া দাস আছিল। +\v 35 চেচনে তেওঁৰ দাস যৰ্হাই সৈতে নিজৰ জীয়েকক বিয়া দিলে; তেওঁ অত্তয়ক জন্ম দিলে। +\p +\v 36 অত্তয়ৰ পুত্র নাথন, নাথনৰ পুত্র জাবদ। +\v 37 জাবদৰ পুত্র ইফলল, ইফললৰ পুত্র ওবেদ। +\v 38 ওবেদৰ পুত্র যেহূ, যেহূৰ পুত্র অজৰিয়া। +\p +\v 39 অজৰিয়াৰ পুত্র হেলচ, হেলচৰ পুত্র ইলিয়াচা। +\v 40 ইলিয়াচাৰ পুত্র চিচময়, চিচময়ৰ পুত্র চল্লুম। +\v 41 চল্লুমৰ পুত্র যকমিয়া, আৰু যকমিয়াৰ পুত্র ইলীচামা। +\p +\v 42 যিৰহমেলৰ ভায়েক কালেবৰ পুত্রৰ প্ৰথম সন্তান মেচা, তেওঁ জীফৰ পিতৃ। তেওঁৰ দ্বিতীয় সন্তান মাৰেচা, তেওঁ হিব্ৰোণৰ পিতৃ আছিল। +\v 43 হিব্ৰোণৰ পুত্র কোৰহ, তপ্পূহ, ৰেকম, আৰু চেমা। +\v 44 চেমাৰ পুত্র ৰহম, ৰহম পুত্র যৰ্কিয়ম আৰু ৰেকমৰ পুত্র চম্ময়। +\p +\v 45 চম্ময়ৰ পুত্র মায়োন, আৰু মায়োনৰ পুত্র বৈৎ-চুৰ। +\v 46 কালেবৰ উপপত্নী ঐফাই হাৰণ, মোচা, আৰু গাজেজক জন্ম দিলে। হাৰণৰ পুত্র গাজেজ। +\v 47 যেহদৰ পুত্র ৰেগম, যোথম, গেচন, পেলট, ঐফা, আৰু চাফ। +\p +\v 48 কালেবৰ উপপত্নী মাখা চেবৰ আৰু তিৰ্হনাক জন্ম দিলে। +\v 49 আৰু তেওঁ মদ্‌মন্না পিতৃ চাফকক আৰু মগবেনা ও গিবিয়াৰ পিতৃ চবাকক জন্ম দিলে। কালেবৰ জীয়েকৰ নাম অকচা। +\p +\v 50 এওঁলোক হূৰৰ সন্তান, ইফ্ৰাথাৰ পৰা জন্ম হোৱা প্ৰথম পুত্র হূৰ: কিৰিয়ৎ-যিয়াৰীমৰ পিতৃ চোবল, +\v 51 বৈৎলেহেমৰ পিতৃ চলমা, বৈৎ-গাদেৰৰ পিতৃ হাৰেফ। +\p +\v 52 কিৰিয়ৎ-যিয়াৰীমৰ পিতৃ চোবলৰ বংশধৰসকল আছিল: হাৰোৱি, মানহতীয়াসকলৰ আধা ভাগ, +\v 53 আৰু কিৰিয়ৎ-যিয়াৰীমৰ গোষ্ঠী- যিত্ৰীয়া, পুথীয়া, চূমাথীয়া, আৰু মিশ্ৰায়ীয়াসকল। এওঁলোকৰ বংশধৰ আছিল চৰায়ীয়া আৰু ইষ্টায়োলীয়াসকল। +\p +\v 54 তলত উল্লেখিত সকল চলমাৰ গোষ্ঠীৰ: বৈৎলেহেম, নটোফাতীয়াসকল অট্ৰোৎ-বৈৎযোৱাব, আৰু মানহতীয়াসকলৰ আধা ভাগ লোক, চৰীয়াসকল। +\v 55 যাবেচ-নিবাসী লিখকসকলৰ গোষ্ঠী তিৰাথীয়া, চিমিয়াথীয়া, আৰু চুখাথিয়াসকল। এওঁলোক ৰেখবৰ বংশৰ আদি-পিতৃ হম্মতৰ বংশধৰ কেনীয়া লোক। +\c 3 +\s দায়ূদৰ সন্তানসকলৰ তালিকা। +\p +\v 1 হিব্ৰোণত জন্ম হোৱা দায়ূদৰ সন্তান সকলৰ নাম: +\q1 তেওঁৰ প্ৰথম পুত্র অম্নোন, তেওঁ যিজ্ৰিয়েলীয়া অহীনোৱমৰ পুত্র; +\q1 দ্বিতীয় দানিয়েল, তেওঁ কৰ্মিলীয়া অবীগলৰ পুত্র; +\q1 +\v 2 তৃতীয় অবচালোম, তেওঁ গচুৰৰ তল্ময় ৰজাৰ জীয়েক মাখাৰ পুত্র; +\q1 চতুৰ্থ অদোনীয়া, তেওঁ হগ্গীতৰ পুত্র; +\q1 +\v 3 পঞ্চম চফটিয়া, তেওঁ অবীটলৰ পুত্র; +\q1 ষষ্ঠ যিত্ৰিয়ম, তেওঁৰ ভাৰ্য্যা ইগ্লাৰ পুত্র; +\p +\v 4 দায়ূদৰ এই ছয়জন পুত্র হিব্ৰোণত জন্ম হৈছিল; এই ঠাইত তেওঁ সাত বছৰ ছমাহ ৰাজত্ব কৰিছিল। তাৰ পাছত তেওঁ যিৰূচালেমত তেত্ৰিশ বছৰ ৰাজত্ব কৰিছিল। +\v 5 যিৰূচালেমত অম্মীয়েলৰ জীয়েক বৎ-চূৱাৰ পৰা জন্মা তেওঁৰ চাৰি জন পুত্রৰ নাম: চিমিয়া, চোবব, নাথন, আৰু চলোমন। +\q1 +\v 6 দায়ূদৰ আন আৰু ন জন পুত্রৰ নাম +\q1 যিভৰ, ইলীচামা, ইলীফেলট, +\q1 +\v 7 নোগহ, নেফগ, যাফীয়া, +\q1 +\v 8 ইলীচামা, ইলিয়াদা, আৰু ইলীফেলট, +\p +\v 9 উপপত্নীসকলৰ পৰা হোৱা সন্তান সকলক বাদ দি এইসকলো দায়ূদৰ সন্তান; তামাৰ তেওঁলোকৰ ভনীয়েক আছিল। +\p +\v 10 চলোমনৰ পুত্র ৰহবিয়াম। +\q1 ৰহবিয়ামৰ পুত্র অবিয়া। +\q1 অবিয়াৰ পুত্র আচা। +\q1 আচাৰ পুত্র যিহোচাফট; +\q1 +\v 11 যিহোচাফটৰ পুত্র যোৰাম; +\q1 যোৰামৰ পুত্র অহজিয়া; +\q1 অহজিয়াৰ পুত্র যোৱাচ; +\q1 +\v 12 যোৱাচৰ পুত্র অমচিয়া; +\q1 অমচিয়াৰ পুত্র অজৰিয়া; +\q1 অজৰিয়াৰ পুত্র যোথম; +\q1 যোথমৰ পুত্র আহজ; +\q1 +\v 13 আহজৰ পুত্র হিষ্কিয়া; +\q1 হিষ্কিয়াৰ পুত্র মনচি; +\q1 +\v 14 মনচিৰ পুত্র আমোন; +\q1 আমোনৰ পুত্র যোচিয়া। +\q1 +\v 15 যোচিয়াৰ প্ৰথম পুত্র যোহানন, দ্বিতীয় যিহোয়াকীম, তৃতীয় চিদিকিয়া, আৰু চতুৰ্থ চল্লুম। +\v 16 যিহোয়াকীমৰ পুত্র যকনিয়া, শেষৰ জন ৰজা আছিল চিদিকিয়া। +\p +\v 17 বন্দী কৰি নিয়া যকনিয়াৰ পুত্রসকল, চল্টীয়েল, +\v 18 মল্কিৰাম, পদায়া, চিনচৰ, যকমিয়া, হোচামা, আৰু নদবিয়া। +\p +\v 19 পদায়াৰ পুত্র জৰুব্বাবিল আৰু চিমিয়ী; জৰুব্বাবিলৰ পুত্র মচূল্লম আৰু হননিয়া; আৰু চলোমীৎ তেওঁলোকৰ ভনীয়েক আছিল। +\v 20 তেওঁৰ আন পাঁচ জন পুত্র হ’ল হচূবা, ওহেল, বেৰেখিয়া, হচদিয়া আৰু যুচবহচেদ। +\v 21 হননিয়াৰ বংশধৰ সকল পলটিয়া, যিচয়া আৰু ৰফায়াৰ সন্তান সকল হ’ল অৰ্ণনৰ, ওবদিয়াৰ, আৰু চখনিয়া। +\p +\v 22 চখনিয়াৰ পুত্র চমৰিয়া। আৰু চমৰিয়াৰ ছয় জন পুত্র হ’ল হটূচ, যিগাল, বাৰীহ, নিয়ৰিয়া, আৰু চাফট। +\v 23 নিয়ৰিয়াৰ তিনি জন পুত্র হ’ল ইলীয়োঐনয়, হিষ্কিয়া, আৰু অজ্ৰীকাম। +\v 24 ইলীয়োঐনয়ৰ সাত জন পুত্র হ’ল হোদবিয়া, ইলিয়াচীব, পলায়া, অক্কুব, যোহানন, দলায়া, আৰু অনানী। +\c 4 +\s ইস্ৰায়েলৰ গোষ্ঠীসকলৰ বংশাৱলী। +\p +\v 1 যিহূদাৰ বংশধৰ পেৰচ, হিষ্ৰোণ, কৰ্ম্মী, হূৰ, আৰু চোবল। +\v 2 চোবলৰ পুত্র ৰায়া। ৰায়াৰ পুত্র যহৎ। যহতৰ পুত্র অহূময় আৰু লহদ; এওঁলোক চৰায়ীয়াৰ গোষ্ঠী। +\p +\v 3 এওঁলোক এটমৰ নগৰৰ গোষ্ঠীৰ মূল লোক আছিল: যিজ্ৰিয়েল, যিচমা, আৰু যিদবচ। তেওঁলোকৰ ভনীয়েকৰ নাম হচ্ছলেলপোন; +\v 4 গদোৰ নগৰৰ পনূৱেল গোষ্ঠীৰ মূল লোক আছিল। এজাৰ হূচাৰ গোষ্ঠীৰ মূল লোক আছিল। হূৰৰ বংশধৰ এওঁলোক, ইফ্ৰাথাৰ প্ৰথম সন্তান আৰু বৈৎলেহেমৰ মূল বংশ। +\p +\v 5 তকোৱাৰ পিতৃ অচহূৰৰ দুগৰাকী ভাৰ্য্যাৰ নাম হেলা আৰু নাৰা। +\v 6 নাৰাৰ ঔৰসত অহূজ্জম, হেফৰ, তৈমিনী, আৰু হহস্তাৰী জন্ম হ’ল। এওঁলোক নাৰাৰ সন্তান। +\v 7 হেলাৰ পুত্রসকল হ’ল চেৰৎ, যিচহৰ, আৰু ইৎনন। +\v 8 আৰু হক্কোচৰ পুত্ৰসকল হ’ল আনূব, চোবেবা, আৰু এওঁলোক হাৰুমৰ পুত্র অহৰ্হেলৰ বংশধৰ। +\p +\v 9 যাবেচ তেওঁৰ ভাই-ককায়েকৰ মাজত সকলোতকৈ সন্মানীয় লোক আছিল। তেওঁৰ মাতৃয়ে তেওঁক যাবেচ \f + \ft যাবেচ দুখদায়ক \f* নাম দিছিল। তেওঁ কৈছিল, “কাৰণ মই তাক দুখেৰে জন্ম দিলোঁ।” +\v 10 যাবেচে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰি কলে, “আপুনি কোনোমতে মোক আশীৰ্ব্বাদ দিলে, মোৰ সীমাও বঢ়াই দিলে, আপোনাৰ হাত মোৰ সঙ্গে সঙ্গে থাকিলে, আৰু মই যেন দুখ নাপাবৰ বাবে মোক বেয়াৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰিলে বৰ ভাল হয়।” তাতে, ঈশ্বৰে তেওঁ খোজাৰ দৰে তেওঁক দিলে। +\p +\v 11 কলূবৰ ভয়েক চূহা মহীৰৰ পিতৃ আছিল, এও ইষ্টোনৰো পিতৃ আছিল। +\v 12 ইষ্টোনৰ পুত্র বৈৎৰাফা, পাচেহ, আৰু তহিন্না, এওঁলোক ঈৰনাহচ নগৰৰ মূল লোক। এওঁলোকই ৰেকা নগৰৰ মূল লোক। +\p +\v 13 কনজৰ পুত্র অৎনীয়েল আৰু চৰায়া। অৎনীয়েলৰ পুত্র হথৎ আৰু মিয়োনোথৰ। +\v 14 মিয়োনোথৰ পুত্র অফ্ৰা, আৰু চৰায়াৰ পুত্র যোৱাব, যিহাৰাচিমৰ মূল লোক, যাৰ লোকসকলে শিল্পকৰ্ম কৰিছিল। +\v 15 যিফুন্নিৰ পুত্ৰ যি কালেব, তেওঁৰ পুত্র ঈৰ, এলা, আৰু নয়ম। এলাৰ পুত্র কনজ আছিল। +\v 16 যিহল্লেলৰ পুত্র জীফ, জীফা, তীৰিয়া আৰু অচৰেল। +\p +\v 17 ইজ্ৰাৰ পুত্র যেথৰ, মেৰদ, এফৰ, আৰু যালোন। মেগেদৰ মিচৰীয়া ভাৰ্য্যা মৰিয়ম, চম্ময়, আৰু যিচবহক জন্ম দিয়ে, যিচবহ ইষ্টমোৱাৰ পিতৃ আছিল। +\v 18 তেওঁৰ যিহূদীয়া ভাৰ্য্যা যেৰদক জন্ম দিয়ে, যি জন গদোৰৰ পিতৃ হ’ল, হেবৰ চোকোৰৰ পিতৃ হ’ল। আৰু যিকোথীয়েলক জানোহৰ পিতৃ হ’ল। এওঁলোক মেৰদে বিয়া কৰোঁৱা ফৰৌণৰ জীয়েক বিথিয়াৰ সন্তান। +\p +\v 19 হোদিয়াৰ ভাৰ্য্যা নহমৰ ভনীয়েকৰ দুজন পুত্র, এজন গৰ্মীয়া কয়ীলাৰ পিতৃ হ’ল, আৰু আন জন মাখাথীয়া ইষ্টমোৱাৰ। +\v 20 চীমোনৰ সন্তান অম্নোন, ৰিম্না, বিন-হানন, আৰু তীলোন। যিচীৰ পুত্র জোহেৎ আৰু বিনজোহেৎ। +\p +\v 21 যিহূদাৰ পুত্র চেলাৰ সন্তান সকল এওঁলোক: লেকাৰ পিতৃ এৰ, মাৰেচাৰ পিতৃ লদ্দা, অচবেয়াৰ বংশত জন্ম হোৱা লোক এওঁলোকে মিহি শণ সূতাৰে কাপোৰ বোৱা গোষ্ঠীৰ। +\v 22 যোকীম, কোজেবাৰ লোক, যোৱাচ আৰু চাৰফৰ মোৱাবত সম্পত্তি আছিল, কিন্তু তেওঁলোক বৈৎলেহেমলৈ ঘূৰি আহিল। এইসকলো তথ্য পুৰণি লিপিৱদ্ধ তথ্যৰ পৰা পোৱা +\v 23 তেওঁলোক কুমাৰ আছিল, তেওঁলোক নটয়িম আৰু গদেৰা নিবাসী, তেওঁলোক ৰজাৰ উদ্দেশে কাম কৰিছিল। +\p +\v 24 চিমিয়োনৰ বংশধৰ নমূৱেল, যামীন, যাৰীব, জেৰহ, আৰু চৌল; +\v 25 চৌলৰ পুত্র চল্লুম, চল্লুমৰ পুত্র মিবচম, মিবচমৰ পুত্র মিচমা। +\v 26 মিচমাৰ বংশধৰ তেওঁৰ পুত্র হমূৱেল, জক্কুৰ তেওঁৰ নাতি ল’ৰা, আৰু চিমিয়ী তেওঁৰ পৰিনাতি আছিল। +\p +\v 27 চিমিয়ীৰ ষোল্ল জন পুত্র আৰু ছয় জনী জীয়েক আছিল; কিন্তু তেওঁৰ ভায়েকসকলৰ সন্তান বেছি নাছিল, সেয়ে তেওঁলোকৰ সকলো গোষ্ঠী যিহূদাৰ সন্তান সকলৰ দৰে নাবাঢ়িল। +\v 28 তেওঁলোক বেৰ-চেবা মোলাদা, আৰু হচৰ-চূৱালত বাস কৰিছিল। +\p +\v 29 তেওঁলোকে বিলহাত, এচমত, তোলদত, +\v 30 বথূৱেলত, হৰ্মাত, চিক্লগত, +\v 31 বৈৎ-মাৰ্কাবোতত, হচৰ-চূচীমত, বৈৎ-বিৰীত, আৰু চাৰয়িমতো বাস কৰিছিল; দায়ূদৰ ৰাজত্বলৈকে এইবোৰ নগৰ তেওঁলোকৰ হৈ আছিল। +\p +\v 32 এটম, ঐন, ৰিম্মোন, তোখন, আৰু আচন, এই পাঁচখন গাওঁ তেওঁলোকৰ আছিল। +\v 33 আৰু তাৰ লগতে চাৰিওফালে বাললৈকে থকা গাওঁ তেওঁলোকৰ আছিল। এয়ে তেওঁলোকৰ বাস কৰা ঠাই। তেওঁলোকে নিজৰ বংশাৱলিত লিপিৱদ্ধ কৰি ৰাখিছিল। +\p +\v 34 মচোবব, যম্লেক, অমচিয়াৰ পুত্র যোচা, +\v 35 যোৱেল আৰু অচীয়েলৰ পুত্র চৰায়া, চৰায়াৰ পুত্র যোচিবিয়া, যোচিবিয়াৰ পুত্র যেহূ; +\v 36 ইলিয়োঐনয়, যাকোব, যিচোহায়া, অচায়া, অদীয়েল, যিচিমীয়েল, বনায়া, +\v 37 আৰু চময়িয়াৰ পুত্র চিম্ৰী, চিম্ৰীৰ পুত্র যদায়া যদায়াৰ পুত্র অল্লোন, অল্লোনৰ পুত্র চিফি, চিফিৰ পুত্র জীজা, এওঁলোক গোষ্ঠীৰ নেতৃত্বত আছিল। +\v 38 ওপৰত উল্লেখিত নামৰ লোকসকলৰ নিজৰ নিজৰ গোষ্ঠীৰ অধ্যক্ষ আছিল। আৰু তেওঁলোকৰ বংশ অতিশয়ৰূপে বৃদ্ধি পালে। +\p +\v 39 তেওঁলোকে নিজৰ পশুৰ জাকবোৰ চৰাবলৈ ঠাই বিচাৰিলে, আৰু গদোৰৰ পৰা বাহিৰলৈ ওলাই গৈ উপত্যকাৰ পূব দিশে গ’ল। +\v 40 তাতে তেওঁলোকে বহুত ঘাঁহ থকা উত্তম চৰণীয়া ঠাই পালে; সেই দেশ বহল, নিৰ্জন, আৰু শান্তিপূৰ্ণ আছিল। সেই ঠাইত বাস কৰা পূৰ্বৰ লোকসকল হামৰ বংশৰ আছিল। +\v 41 যিহূদাৰ ৰজা হিষ্কিয়া ৰাজত্ব কৰা সময়ত, ওপৰত উল্লেখ কৰা নামৰ লোকসকলে গৈ হামিতত বাস কৰা লোকসকলক আৰু মায়োনীয়াসকলক আক্রমণ কৰিলে, আৰু সেই সময়ত তেওঁলোক তাতে আছিল। তেওঁলোকে সেই লোকসকলক নিঃশেষে বিনষ্ট কৰিলে। পাছত তেওঁলোকে পশুৰ জাকৰ বাবে উপযুক্ত চৰণীয়া ঠাই বিচাৰি পোৱাত, তেওঁলোকে তাতে বাস কৰিলে। +\v 42 তেওঁলোকৰ কেইজন মান লোক, অৰ্থাৎ চিমিয়োনৰ সন্তান সকলৰ মাজৰ পাঁচ শ জনে যিচীৰ পুত্র পলটিয়া, নিয়ৰিয়া, ৰফায়া, আৰু উজ্জীয়েলক সেনাপতি পাতি চেয়ীৰ পৰ্বতলৈ গ’ল। +\v 43 পাছত অমালেকীয়া সকলৰ মাজৰ পৰা যি সকল লোক পলাই গৈ তাতে ৰক্ষা পাই আছিল, সেই লোকসকলক তেওঁলোকে বধ কৰিলে আৰু তেওঁলোকে পাছত তাতে নিবাস কৰিব ল’লে। আজিলৈকে তেওঁলোক তাতেই নিবাস কৰি আছে। +\c 5 +\p +\v 1 ৰূবেণ ইস্ৰায়েলৰ প্রথম সন্তান আছিল, তেওঁ আছিল ইস্রায়েলৰ প্রথম পুত্র; কিন্তু তেওঁৰ পিতৃৰ শয্যা কলুষিত কৰা বাবে তেওঁ নিজৰ জেষ্ঠাধিকাৰ হেৰুৱাইছিল, আৰু ইস্ৰায়েলৰ পুত্ৰ যোচেফৰ সন্তানক সেই অধিকাৰ দিয়া হৈছিল। সেয়ে বংশাৱলীত তেওঁৰ নাম জেষ্ঠৰ শ্ৰেণীত লিখা নহ’ল। +\v 2 যিহূদা তেওঁৰ ভাইসকলৰ মাজত শক্তিশালী আছিল, আৰু নেতা তেওঁৰ পৰাই হ’ল; কিন্তু জ্যেষ্ঠাধিকাৰ যোচেফৰ হ’ল। +\v 3 ইস্ৰায়েলৰ প্ৰথম পুত্ৰ ৰূবেণৰ সন্তান সকল হ’ল, হনোক, পল্লু, হিষ্রোণ, আৰু কৰ্ম্মী। +\p +\v 4 যোৱেলৰ বংশধৰ এওঁলোক: +\q1 যোৱেলৰ পুত্র চিময়ীয়া, +\q1 চিময়িয়াৰ পুত্র গোগ, +\q1 গোগৰ পুত্র চিমিয়ী, +\q1 +\v 5 চিমিয়ীৰ পুত্র মীখা, +\q1 মীখাৰ পুত্র ৰায়া, +\q1 ৰায়াৰ পুত্র বাল, +\q1 +\v 6 বালৰ পুত্র বেৰা, তেওঁক অচূৰৰ ৰজা তিলগৎ-পিলনেচৰ বন্দী কৰি লৈ গৈছিল। তেওঁ ৰূবেণীয়াসকলৰ নেতা আছিল। +\p +\v 7 যেতিয়া তেওঁলোকৰ বংশাৱলী লিপিৱদ্ধ কৰা হৈছিল, তেতিয়া নিজ নিজ গোষ্ঠী অনুসাৰে তেওঁৰ ভাই সকল হ’ল: প্ৰধান যিয়ীয়েল, জখৰিয়া, +\v 8 যোৱেলৰ পুত্র চেমা, চেমাৰ পুত্র আজজ, আজজৰ পুত্র বেলা। তেওঁলোক নবো আৰু বাল-মিয়োনলৈকে অৰোয়েৰত বাস কৰিছিল, +\v 9 আৰু তেওঁলোক পূবদিশে ফৰাৎ নদীৰ পৰা মৰুপ্রান্তৰ কাষলৈকে বাস কৰিছিল, কাৰণ গিলিয়দ দেশত তেওঁলোকৰ পশুবোৰ বৃদ্ধি হৈছিল। +\p +\v 10 চৌলৰ ৰাজত্বৰ সময়ত তেওঁলোকে হাগৰীয়াসকলক আক্রমণ কৰি পৰাজিত কৰিলে। তেওঁলোক হাগৰীয়াসকলৰ তম্বুত আৰু গিলিয়দৰ পূব দিশৰ আটাই দেশত বাস কৰিছিল। +\p +\v 11 তেওঁলোকৰ ওচৰত বাচান দেশৰ পৰা চলখালৈকে গাদৰ সন্তান সকলে বাস কৰিছিল। +\v 12 যোৱেল তেওঁলোকৰ গোষ্ঠীৰ মূৰব্বী আছিল, আৰু চাফম আন এটা গোষ্ঠীৰ মূৰব্বী আছিল; তাৰ পাছত যনয় আৰু চাফট মূৰব্বী হ’ল। এওঁলোক বাচানত আছিল। +\v 13 তেওঁলোকৰ পিতৃ-বংশৰ সম্পৰ্কীয় সাত জন হ’ল, মীখায়েল, মচুল্লম, চেবা, যোৰয়, যক্কন, জীয়া, আৰু এবৰ। +\v 14 উল্লেখিত এই ব্যক্তিসকল অবীহয়িলৰ বংশধৰ আছিল: +\q1 হূৰীৰ পুত্র অবীহয়িল আছিল। +\q1 যাৰোহৰ পুত্র হূৰী আছিল। +\q1 গিলিয়দৰ পুত্র যাৰোহ আছিল। +\q1 মীখায়েলৰ পুত্র গিলিয়দ আছিল। +\q1 যিচীচয়ৰ পুত্র মীখায়েল আছিল। +\q1 যহদোৰ পুত্র যিচীচয় আছিল। +\q1 বূজৰ পুত্র যহদো আছিল। +\p +\v 15 গূনীৰ পুত্র অব্দীয়েল, অব্দীয়েলৰ পুত্র অহী তেওঁলোকৰ পিতৃ-বংশৰ মূল ব্যক্তি আছিল। +\p +\v 16 তেওঁলোক গিলিয়দত, বাচানৰ নগৰত, আৰু চাৰোণৰ সীমালৈকে চৰণীয়া ঠাইত বাস কৰিছিল। +\v 17 যিহূদাৰ ৰজা যোথম আৰু ইস্ৰায়েলৰ ৰজা যাৰবিয়াম ৰাজত্বৰ সময়ত তেওঁলোকৰ সকলোৰে বংশাৱলী লিপিৱদ্ধ কৰি ৰখিছিল। +\p +\v 18 ৰূবেণৰ, গাদীয়াৰ, আৰু মনচিৰ আধা গোষ্ঠীৰ মাজৰ চৌৱাল্লিশ হাজাৰ সৈন্যক যুদ্ধৰ বাবে প্রশিক্ষণ দিয়া হৈছিল, তেওঁলোকে ঢাল, তৰোৱাল কঢ়িয়াইছিল, আৰু ধনু মাৰিছিল। +\v 19 তেওঁলোকে হাগৰীয়া, যটূৰ, নাফীচ, আৰু নোদবক আক্রমণ কৰিছিল। +\p +\v 20 তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে তেওঁলোকে ঈশ্বৰীয় সহায় পাইছিল। এইদৰে হাগৰীয়াসকল আৰু তেওঁলোকৰ লগত থকা সকলোকে তেওঁলোকে পৰাজিত কৰিলে। কিয়নো তেওঁলোকে যুদ্ধত ঈশ্বৰৰ আগত কাতৰোক্তি কৰিলে আৰু তেওঁ তেওঁলোকৰ কাতৰোক্তি শুনিলে, কাৰণ তেওঁলোকে তেওঁত বিশ্বাস কৰিছিল। +\v 21 তেওঁলোকৰ জীৱ-জন্তুবোৰ তেওঁলোকে আটক কৰিলে, তাৰ ভিতৰত পঞ্চাশ হাজাৰ উট, দুই লাখ পঞ্চাশ হাজাৰ মেষ, দুই হাজাৰ গাধ, আৰু এক লাখ মানুহ। +\v 22 কাৰণ তেওঁলোকৰ হৈ ঈশ্বৰে যুদ্ধ কৰিছিল, সেয়ে বহুতো শত্রুক তেওঁলোকে হত্যা কৰিছিল। এইদৰে বন্দী কৰি নিয়া সময়লৈকে তেওঁলোকৰ ঠাই সমূহত তেওঁলোকে বাস কৰিছিল। +\p +\v 23 মনচিৰ আধা গোষ্ঠীৰ লোকসকলে বাচান দেশৰ পৰা বাল-হৰ্মোন \f + \ft বাল-হৰ্মোন সেয়ে হৰ্মোণ পৰ্বত \f* , আৰু চনীৰলৈকে বাস কৰিছিল। +\v 24 তেওঁলোকৰ নিজ নিজ বংশৰ নেতাসকল হ’ল: এৰফ, যিচী, ইজ্ৰীয়েল, যিৰিমিয়া, হোদবিয়া, আৰু যহদিয়েল। এওঁলোক বলৱান, সাহসী, নাম জ্বলা, আৰু নিজ নিজ পিতৃ-বংশৰ নেতা আছিল। +\p +\v 25 কিন্তু তেওঁলোক পূৰ্বপুৰুষৰ ঈশ্বৰৰ প্রতি অবিশ্ৱাসী আছিল। ঈশ্ৱৰে তেওঁলোকৰ সন্মুখত যাক ধ্বংস কৰিছিল, সেই দশৰ তেনে দেৱ-দেৱীবোৰক তেওঁলোকে আৰাধনা কৰিছিল। +\v 26 সেয়ে অজৰীয়াৰ ৰজা পূলক ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰে অস্থিৰ কৰিলে, তিলগৎ-পিলনেচৰ বুলি কোৱা হয়। তেওঁ ৰূবেণীয়া, গাদীয়া, আৰু মনচিৰ আধাগোষ্ঠীৰ লোকসকলক হাবোৰ, হাৰা, গোজনৰ নদীলৈকে লৈ গ’ল; আজিলৈকে তেওঁলোকে সেই ঠাইতে আছে। +\c 6 +\p +\v 1 লেবীৰ পুত্র গেৰ্চোন, কহাৎ, আৰু মৰাৰী। +\v 2 কহাতৰ পুত্র অম্ৰম, যিচহৰ, হিব্ৰোণ আৰু উজ্জীয়েল। +\v 3 অম্ৰমৰ পুত্র হাৰোণ, মোচি, আৰু তেওঁৰ ছোৱালী মিৰিয়ম। হাৰোণৰ পুত্র নাদব, অবীহূ, ইলিয়াজৰ, আৰু ঈথামৰ। +\p +\v 4 ইলিয়াজৰৰ পুত্র পীনহচ, পীনহচৰ পুত্র অবীচুৱা। +\v 5 অবীচুৱাৰ পুত্র বুক্কী, বুক্কীৰ পুতেক উজ্জী। +\v 6 উজ্জীৰ পুত্র জৰহীয়া, জৰহীয়াৰ পুত্র মৰায়োৎ। +\p +\v 7 মৰায়োতৰ পুত্র অমৰিয়া, অমৰিয়াৰ পুত্র অহীটুব। +\v 8 অহীটুবৰ পুত্র চাদোক, চাদোকৰ পুত্র অহীমাচ। +\v 9 অহীমাচৰ পুত্র অজৰিয়া, অজৰিয়াৰ পুত্র যোহানন। +\v 10 যোহাননৰ পুত্র অজৰিয়া, অজৰিয়াই যিৰূচালেমত চলোমনে নিৰ্মাণ কৰা মন্দিৰত কাম কৰিছিল। +\v 11 অজৰিয়াৰ পুত্র অমৰিয়া, অমৰিয়াৰ পুত্র অহীটুব। +\v 12 অহীটুবৰ পুত্র চাদোক, চাদোকৰ পুত্র চল্লুম। +\p +\v 13 চল্লুমৰ পুত্র হিল্কিয়া, হিল্কিয়াৰ পুত্র অজৰিয়া; +\v 14 অজৰিয়াৰ পুত্র চৰায়া, চৰায়াৰ পুত্র যিহোচাদক। +\v 15 যি সময়ত যিহোৱাই নবূখদনেচৰৰ দ্বাৰাই যিহূদা আৰু যিৰূচালেমক বন্দী কৰিছিল, সেই সময়ত যিহোচাদককো বন্দী কৰি নিয়া হৈছিল। +\p +\v 16 লেবীৰ পুত্র গেৰ্চোম, কহাৎ, আৰু মৰাৰী। +\v 17 গেৰ্চোমৰ পুত্রসকলৰ নাম লিবনী আৰু চিমিয়ী। +\v 18 কহাতৰ পুত্র অম্ৰম, যিচহৰ, হিব্ৰোণ, আৰু উজ্জীয়েল। +\v 19 মৰাৰীৰ পুত্র মহলী আৰু মুচী। এওঁলোক পিতৃ-বংশ অনুসাৰে লেবীয়া গোষ্ঠীৰ লোক আছিল। +\v 20 গেৰ্চোমৰ বংশধৰ লিবনী। +\q1 লিবনীৰ পুত্ৰ যহৎ। +\q1 যহতৰ পুত্র জিম্মা। +\q1 +\v 21 জিম্মাৰ পুত্র যোৱাহ। +\q1 যোৱাহৰ পুত্র ইদ্দো। +\q1 ইদ্দোৰ পুত্র জেৰহ। +\q1 জেৰহৰ পুত্র যিয়থৰয়। +\q1 +\v 22 কহাতৰ বংশধৰ তেওঁৰ পুত্র অম্মীনাদব। +\q1 অম্মীনাদবৰ পুত্র কোৰহ। +\q1 কোৰহৰ পুত্র অচীৰ। +\q1 +\v 23 অচীৰৰ পুত্র ইলকানা। +\q1 ইলকানাৰ পুত্র অবিয়াচফ। +\q1 অবিয়াচফৰ পুত্র অচীৰ। +\q1 +\v 24 অচীৰৰ পুত্র তহৎ। +\q1 তহতৰ পুত্র উৰীয়েল। +\q1 উৰীয়েলৰ পুত্র উজ্জীয়া। +\q1 উজ্জীয়াৰ পুত্র চৌল। +\q1 +\v 25 ইলকানাৰ পুত্র অমাচয়, অহীমোৎ আৰু ইলকানা। +\v 26 দ্ৱিতীয় ইলকানাৰ পুত্র চফয়। +\q1 চফয়ৰ পুত্র নহৎ। +\q1 +\v 27 নহতৰ পুত্র ইলীয়াব। +\q1 ইলীয়াবৰ পুত্র যিৰোহম। +\q1 যিৰোহমৰ পুত্র ইলকানা। +\q1 +\v 28 চমূৱেলৰ প্ৰথম পুত্র যোৱেল, দ্বিতীয় পুত্র অবিয়া। +\q1 +\v 29 মৰাৰীৰ পুত্র মহলী। +\q1 মহলীৰ পুত্র লিবনী। +\q1 লিবনীৰ পুত্র চিমিয়ী। +\q1 +\v 30 চিমিয়ীৰ পুত্র উজ্জা। +\q1 উজ্জাৰ পুত্র চিমিয়া। +\q1 চিমিয়াৰ পুত্র হগিয়া। +\q1 হগিয়াৰ পুত্র অচায়া। +\p +\v 31 নিয়ম-চন্দুক জিৰণিৰ ঠাইলৈ অহাৰ পাছত, দায়ূদে যি লোকসকলক যিহোৱাৰ গৃহত সঙ্গীতৰ দ্বায়ীত্ব দিছিল, তেওঁলোকৰ নাম তলত উল্লেখ কৰা হ’ল। +\v 32 চলোমনে যিৰূচালেমত যিহোৱাৰ গৃহ নিৰ্ম্মাণ নকৰালৈকে তেওঁলোকে উপাসনা গৃহৰ সন্মুখত, সভা বহা তম্বুৰ সন্মুখত গানৰ দ্বাৰাই যিহোৱাৰ সেৱা কৰিছিল। তেওঁলোকলৈ দিয়া নিৰ্দেশ অনুযায়ী তেওঁলোকে নিজৰ কাৰ্য সম্পন্ন কৰিছিল। +\p +\v 33 এওঁলোকেই সেই সকল যি নিজৰ সন্তান সকলৰ সৈতে পৰিচৰ্যা কৰিছিল। কহাতৰ গোষ্ঠীৰ পৰা সংগীতজ্ঞ হেমন আহিছিল। ইয়াত তেওঁৰ পূৰ্বপূৰুষৰ নাম উল্লেখ কৰা হ’ল: +\q1 হেমন আছিল যোৱেলৰ পুত্ৰ। +\q1 যোৱেল আছিল চমূৱেলৰ পুত্র। +\q1 +\v 34 চমূৱেল আছিল ইলকানাৰ পুত্ৰ। +\q1 ইলকানা আছিল যিৰোহমৰ পুত্র। +\q1 যিৰিহম আছিল ইলীয়েলৰ পুত্র। +\q1 ইলীয়েল আছিল তোহৰ পুত্র। +\q1 +\v 35 তোহ আছিল চুফৰ পুত্র। +\q1 চুফ আছিল ইলকানাৰ পুত্র। +\q1 মহতৰ পুত্র ইলকানা। +\q1 ইলকানা আছিল মহৎ অমাচয়ৰ পুত্র। +\q1 অমাচয় আছিল ইলকানাৰ পুত্র। +\q1 +\v 36 ইলকানা আছিল যোৱেলৰ পুত্র। +\q1 যোৱেল আছিল অজৰিয়াৰ পুত্র। +\q1 অজৰিয়া আছিল চফনিয়াৰ পুত্র। +\q1 +\v 37 চফনিয়া আছিল তহতৰ পুত্র। +\q1 তহৎ আছিল অচীৰৰ পুত্র। +\q1 অচীৰ আছিল অবিয়াচফৰ পুত্র। +\q1 অবিয়াচফ আছিল কোৰহৰ পুত্র। +\q1 +\v 38 কোৰহ আছিল যিচহৰৰ পুত্র। +\q1 যিচহ আছিল কহাতৰ পুত্র। +\q1 কহাৎ আছিল লেবীৰ পুত্র। +\q1 লেবী আছিল ইস্ৰায়েলৰ পুত্র। +\q1 +\v 39 হেমনৰ লগৰীয়া আচফ। তেওঁ হেমনৰ সোঁহাতে থিয় হৈছিল। +\q1 আচফ আছিল বেৰেখিয়াৰ পুত্র। +\q1 বেৰেখিয়া আছিল চিমিয়াৰ পুত্র। +\q1 +\v 40 চিমিয়া আছিল মীখায়েলৰ পুত্র। +\q1 মীখায়েল আছিল বাচেয়াৰ পুত্র। +\q1 বাচেয়া আছিল মল্কিয়াৰ পুত্র। +\q1 +\v 41 মল্কিয়া আছিল ইৎনীৰ পুত্র। +\q1 ইৎনি আছিল জেৰহৰ পুত্র। +\q1 জেৰহ আছিল অদায়াৰ পুত্র। +\q1 +\v 42 অদায়া আছিল এথনৰ পুত্র। +\q1 এথন আছিল জিম্মাৰ পুত্র। +\q1 জিম্ম আছিল চিমিয়ীৰ পুত্র। +\q1 +\v 43 চিমিয়া আছিল যহতৰ পুত্র। +\q1 জহৎ আছিল গেৰ্চোমৰ পুত্র। +\q1 গের্চোম আছিল লেবীৰ পুত্র। +\q1 +\v 44 মৰাৰীৰ সন্তান সকল হেমনৰ সহকৰ্মী আছিল, আৰু তেওঁলোক তেওঁৰ বাওঁহাতে থিয় হৈছিল। তেওঁলোক কীচীৰ পুত্ৰ এথনকো অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছিল। +\q1 কীচী আছিল অব্দীৰ পুত্ৰ। +\q1 অব্দী আছিল মল্লূকৰ পুত্র। +\q1 +\v 45 মল্লূক আছিল হচবিয়াৰ পুত্র। +\q1 হচবিয়া আছিল অমচিয়াৰ পুত্র। +\q1 অমচিয়া আছিল হিল্কিয়াৰ পুত্র। +\q1 +\v 46 হিল্কিয়া আছিল অমচীৰ পুত্র। +\q1 অমচী আছিল বানীৰ পুত্র। +\q1 বানী আছিল চেমৰৰ পুত্র। +\q1 +\v 47 চেমৰ আছিল মহলীৰ পুত্র। +\q1 মহলী আছিল মুচিৰ পুত্র। +\q1 মুচী আছিল মৰাৰীৰ পুত্র। +\q1 মৰাৰী আছিল লেবীৰ পুত্র। +\p +\v 48 তেওঁলোকৰ সহকৰ্মী লেবীয়া লোকসকলক ঈশ্বৰৰ গৃহৰ পবিত্র স্থানৰ সকলো কাৰ্যৰ বাবে নিযুক্ত কৰা হৈছিল। +\p +\v 49 হাৰোণ আৰু তেওঁৰ পুত্রসকলে একেলগে মহা-পবিত্ৰ স্থানৰ সকলো কাৰ্য কৰিছিল। ইস্ৰায়েলক প্ৰায়শ্চিত কৰিবলৈ যজ্ঞবেদিৰ ওপৰত হোম-বলি দিছিল, আৰু ধূপ-বেদিৰ ওপৰত ধূপ জ্বলাইছিল। এই সকলো ঈশ্বৰৰ দাস মোচিৰ আজ্ঞা অনুসাৰে তেওঁলোকে কৰিছিল।। +\v 50 হাৰোণৰ বংশধৰ সকলক তলত দিয়াৰ দৰে বিবেচনা কৰা হৈছিল: +\q1 হাৰোণৰ পুত্র আছিল ইলিয়েজৰ। +\q1 ইলিয়াজৰৰ পুত্র আছিল পীনহচ। +\q1 পীনহচৰ পুত্র আছিল অবীচুৱা +\q1 +\v 51 অবীচূৱাৰ পুত্র আছিল বুক্কী। +\q1 বুক্কীৰ পুত্র আছিল উজ্জী। +\q1 উজ্জীৰ পুত্র আছিল জৰহীয়া। +\q1 +\v 52 জৰহীয়াৰ পুত্র আছিল মৰায়োৎ। +\q1 মৰায়োতৰ পুত্র আছিল অমৰিয়া। +\q1 অমৰিয়াৰ পুত্র আছিল অহীটুব। +\q1 +\v 53 অহীচুবৰ পুত্র আছিল চদোক। +\q1 চাদোকৰ পুত্র আছিল অহীমাচ। +\p +\v 54 তলত উল্লেখিত ঠাইসমূহ হাৰোণৰ বংশধৰ সকললৈ নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছিল। কহাতীয়া গোষ্ঠীসকলৰ বাবে। চিঠি খেলৰ যোগেদি তেওঁলোকৰ বাবে প্ৰথম ঠাই নিৰ্ধাৰণ কৰা: +\v 55 তেওঁলোকক যিহূদা দেশৰ হিব্ৰোণ আৰু তাৰ চাৰিওফালৰ চৰণীয়া ঠাই দিয়া হ’ল। +\v 56 কিন্তু সেই নগৰৰ পথাৰ আৰু চাৰিওফালৰ গাওঁবোৰ যিফুন্নিৰ পুত্ৰ কালেবক দিয়া হ’ল। +\p +\v 57 হাৰোণৰ বংশধৰসকলক হিব্ৰোণ দিয়া হৈছিল- যিখন এখন আশ্ৰয়-নগৰ আছিল, চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে লিব্‌না, যত্তীৰ, আৰু ইষ্টমোৱা, +\v 58 চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে হীলেন, আৰু চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে দবীৰ দিয়া হ’ল। +\p +\v 59 হাৰোণৰ বংশধৰ সকলক চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে আচন আৰু চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে বৈৎচেমচো দিয়া হ’ল। +\v 60 বিন্যামীন জাতিৰ পৰা তেওঁলোকক চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে গেবা, চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে অল্লেমৎ, আৰু চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে অনাথোৎ দিয়া হ’ল। কহাতীয়া গোষ্ঠীৰ লোকসকলে সৰ্ব্বমুঠ তেৰখন নগৰ পাইছিল। +\p +\v 61 কহাতৰ অৱশিষ্ট বংশধৰ সকলক মনচিৰ আধা জাতিৰ পৰা চিঠি খেলাই দহখন নগৰ দিয়া হ’ল। +\v 62 গেৰ্চোমৰ বংশধৰসকলক তেওঁলোকৰ বিভিন্ন গোষ্ঠী অনুসাৰে ইচাখৰ গোষ্ঠীৰ, আচেৰ গোষ্ঠীৰ, নপ্তালী গোষ্ঠীৰ, আৰু বাচানত থকা মনচিৰ গোষ্ঠীৰ পৰা তেৰখন নগৰ দিয়া হ’ল। +\p +\v 63 মৰাৰীৰ বংশধৰ সকলক বিভিন্ন গোষ্ঠী অনুসাৰে ৰূবেণ জাতিৰ, গাদ জাতিৰ, আৰু জবূলূন জাতিৰ পৰা, চিঠি খেলাই বাৰখন নগৰ দিয়া হ’ল। +\v 64 এইদৰে ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলে লেবীয়াসকলক চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে এইবোৰ নগৰ দিলে। +\v 65 তেওঁলোকে যিহূদা, চিমিয়োন, বিন্যামীনৰ লোকসকলৰ জাতিৰ পৰা, চিঠি খেলাই ওপৰত লিখা নগৰবোৰ তেওঁলোকক দিলে। +\p +\v 66 কিছুমান কহাত গোষ্ঠীৰ লোকসকলক ইফ্ৰয়িম জাতিৰ পৰা নগৰবোৰ দিয়া হ’ল। +\v 67 তেওঁলোকক চিখিম \f + \ft চিখিম এখন আশ্ৰয়-নগৰ \f* , চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে ইফ্ৰয়িমৰ পৰ্বতীয়া দেশ, চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে গেজৰ, +\v 68 চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে যকমিয়াম, চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে বৈৎ-হোৰোণ, +\v 69 চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে অয়ালোন, আৰু চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে গৎ-ৰিম্মোণ দিয়া হ’ল। +\p +\v 70 কহাতৰ অৱশিষ্ট গোষ্ঠীৰ লোকসকলৰ বাবে মনচিৰ আধা জাতিৰ পৰা চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে অনেৰ, আৰু চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে বিলিয়ম দিয়া হ’ল। +\p +\v 71 গেৰ্চোমৰ বংশধৰ সকলক মনচিৰ গোষ্ঠীৰ আধা জাতিৰ পৰা, চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে বাচানত থকা গোলন, আৰু চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে অষ্টাৰোৎ দিয়া হ’ল। +\v 72 ইচাখৰ জাতিৰ পৰা গেৰ্চোম বংশধৰ লোকসকলে চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে কেদচ, চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে দাবৰৎ, +\v 73 চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে ৰমোৎ, আৰু চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে আনেম পাইছিল। +\p +\v 74 আচেৰ জাতিৰ পৰা তেওঁলোক চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে মিচাল, চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে অব্দোন +\v 75 চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে হূকোক, আৰু চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে ৰহোব পাইছিল। +\v 76 নপ্তালী জাতিৰ পৰা তেওঁলোকে চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে গালীলত থকা কেদচ, চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে হম্মোন, আৰু চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে কিৰিয়াথয়িম পাইছিল।। +\p +\v 77 লেবীয়াসকলৰ অৱশিষ্ট, মৰাৰীৰ বংশধৰ সকলক জবূলূন জাতিৰ পৰা চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে ৰিম্মোন, আৰু চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে তাবোৰ দিয়া হ’ল। +\v 78-79 তেওঁলোকক ৰূবেণ জাতিৰ পৰা যিৰীহোত থকা যৰ্দ্দন নদীৰ আন দিশৰ পূব পাৰত থকা চৰণীয়া ঠায়েৰে সৈতে মৰুভূমিত থকা বেচৰ, চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে যহচা, চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে কদেমোৎ, আৰু চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে মেফাৎ দিয়া হ’ল। +\p +\v 80 গাদ জাতিৰ পৰা চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে গিলিয়দত থকা ৰমোৎ, চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে মহনয়িম, +\v 81 চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে হিচবোন, আৰু চৰণীয়া ঠায়ে সৈতে যাজেৰ দিয়া হ’ল। +\c 7 +\p +\v 1 ইচাখৰৰ চাৰি জন পুত্র আছিল; তেওঁলোক হ’ল, তোলা, পূৱা, যাচূব, আৰু চিম্ৰোণ। +\v 2 তোলাৰ পুত্র সকল হ’ল, উজ্জী, ৰফায়া, যিৰিয়েল, যহময়, যিবচম, আৰু চমূৱেল। এওঁলোক পূৰ্বপূৰুষৰ পৰা অহা বংশৰ মূল মানুহ। এয়াই হ’ল, তোলাৰ বংশ। তেওঁলোক শক্তিশালী আৰু সাহিয়াল আছিল, দায়ূদৰ সময়ত তেওঁলোকৰ সংখ্যা বাইশ হাজাৰ ছশ জন আছিল। +\v 3 উজ্জীৰ পুত্র যিজ্ৰহিয়া, যিজ্ৰহিয়াৰ পুত্র মীখায়েল, ওবদিয়া, যোৱেল, আৰু যিচিয়া, এই পাঁচ জনৰ সকলোৱেই নিজ গোষ্ঠীৰ নেতা আছিল। +\p +\v 4 তেওঁলোকৰ সৈতে পিতৃ-বংশৰ জাতি অনুসাৰে যুদ্ধৰ বাবে ছয়ত্ৰিশ হাজাৰ সৈন্য আছিল। তেওঁলোকৰ বহুতো ভাৰ্য্যা আৰু সন্তান আছিল। +\v 5 পূৰ্বপূৰুষৰ জাতিৰ তালিকা অনুযায়ী ইচাখৰৰ জাতিৰ ভিতৰত তেওঁলোকৰ সাতাশী হাজাৰ যুদ্ধাৰু আছিল। +\p +\v 6 বেলা, বেখৰ, আৰু যিদীয়েল; এই তিনি জন আছিল বিন্যামীনৰ পুত্র। +\v 7 বেলাৰ পাঁচ জন পুত্র হ’ল, ইচবোন, উজ্জী, উজ্জীয়েল, যিৰীমোৎ, আৰু ঈৰী। তেওঁলোক নিজৰ গোষ্ঠীৰ মূল ব্যক্তি আৰু সৈনিক আছিল। পূৰ্বপূৰুষৰ তালিকা অনুযায়ী তেওঁলোকৰ যুদ্ধাৰুৰ সংখ্যা বাইশ হাজাৰ চৌত্ৰিশ জন আছিল। +\p +\v 8 জমীৰা, যোৱাচ, ইলীয়েজৰ, ইলিয়োঐনয়, অম্ৰী, যিৰোমোৎ, অবিয়া, অনাথোৎ, আৰু আলেমৎ; এই সকলো বেখৰৰ সন্তান। +\v 9 তালিকাত দিয়া গোষ্ঠীৰ সংখ্যা অনুযায়ী বিশ হাজাৰ দুশ পৰিয়ালৰ নেতা আৰু যুদ্ধাৰু লোক আছিল। +\v 10 যিদীয়েলৰ পুত্র বিলহন। বিলহনৰ পুত্র যিয়ূচ, বিন্যামীন, অহূদ, কনানা, জেথন, তৰ্চীচ, আৰু অহীচহৰ। +\p +\v 11 এই সকলো যিদীয়েলৰ সন্তান। তেওঁলোকৰ গোষ্ঠীৰ তালিকা অনুযায়ী সোঁতৰ হাজাৰ দুশ নেতা আৰু সৈনিকৰ কাৰ্যৰ বাবে উপযুক্ত যুদ্ধাৰু লোক আছিল। +\v 12 চুপ্পীম আৰু হুপ্পীম ঈৰৰ বংশৰ আছিল আৰু অহেৰৰ বংশৰ আছিল হূচীম +\p +\v 13 নপ্তালীৰ পুত্র যহচীয়েল, গূনী, যেচৰ, আৰু চল্লুম। এই লোকসকল আছিল বিলহাৰ নাতি ল’ৰা। +\p +\v 14 অস্ৰীয়েলৰ পুত্র আছিল মনচি। অস্রীয়েলৰ অৰামীয়া উপপত্নীয়ে তেওঁক জন্ম দিছিল। তেওঁ গিলিয়দৰ পিতৃ মাখীৰকো জন্ম দিছিল। +\v 15 মাখীৰে হুপ্পীম আৰু চুপ্পীমৰ বংশৰ পৰা এগৰাকী যুৱতীক ভাৰ্য্যা ৰূপে গ্রহণ কৰিছিল। তেওঁৰ এগৰাকী ভনীয়েকৰ নাম আছিল মাখা। মনচিৰ আন বংশধৰ আছিল চলফাদ, চলফাদৰ কেৱল জীয়েকহে আছিল। +\v 16 মাখীৰৰ ভাৰ্য্যা মাখাই এটি পুত্ৰ প্ৰসৱ কৰি তেওঁৰ নাম পেৰচ ৰাখিলে, পেৰচৰ ভায়েকৰ নাম চেৰচ, আৰু চেৰচৰ পুত্র সকলৰ নাম উলম আৰু ৰেকম। +\p +\v 17 উলমৰ পুত্র বদান। এওঁলোক মনচিৰ নাতি মাখীৰৰ পুত্র গিলিয়দৰ সন্তান আছিল। +\v 18 গিলিয়দৰ ভনীয়েক হম্মোলেকতে ইচহোদ, অবীয়াচৰ, আৰু মহলাক প্ৰসৱ কৰিলে। +\v 19 আৰু চমীদাৰ পুত্র অহিয়ন, চেখম, লিকহী, আৰু অনীয়াম। +\p +\v 20 তলত উল্লেখিত সকল ইফ্ৰয়িমৰ বংশৰ লোকসকল: +\q1 ইফ্ৰয়িমৰ পুত্র চুথেলহ, +\q1 চুথেলহৰ পুত্র বেৰদ, +\q1 বেৰদৰ পুত্র তহৎ, +\q1 তহতৰ পুত্র ইলিয়াদা, +\q1 ইলিয়াদৰ পুত্র তহৎ, +\q1 +\v 21 তহতৰ পুত্র যাবদ, +\q1 যাবদৰ পুত্র চূথেলহ। যেতিয়া এজৰ আৰু ইলিয়দে গাতৰ লোকসকলৰ পশু চুৰ কৰিবলৈ আহিছিল, তেতিয়া তেওঁলোকক গাতৰ লোকসকলে নগৰত বধ কৰিছিল। +\v 22 তেওঁলোকৰ পিতৃ ইফ্ৰয়িমে বহুত দিনলৈকে তেওঁলোকৰ বাবে শোক কৰিছিল, আৰু তেওঁৰ ভাই সকলে তেওঁক শান্ত্বনা দিবলৈ আহিছিল। +\p +\v 23 তেওঁ নিজৰ ভাৰ্য্যাৰ লগত শয়ন কৰিলে। তেওঁ গৰ্ভৱতী হৈ এটি পুত্ৰ প্ৰসৱ কৰিলে। তেওঁলোকৰ ঘৰত সেই সময়ত অমঙ্গল ঘটিছিল কাৰণে ইফ্ৰয়িমে তাৰ নাম ৰবীয়া \f + \ft ৰবীয়া অমঙ্গল \f* ৰাখিলে। +\v 24 তেওঁৰ জীয়েকৰ নাম আছিল চেৰা। চেৰাই ওপৰ আৰু তল বৈৎ-হোৰোণ আৰু উজ্জেন চেৰা নিৰ্ম্মাণ কৰিছিল। +\q1 +\v 25 ৰবীয়াৰ পুত্র আছিল ৰেফহ। +\q1 ৰেফহৰ পুত্র আছিল ৰেচফ। +\q1 ৰেচফৰ পুত্র আছিল তেলহ। +\q1 তেলহৰ পুত্র আছিল তহন। +\q1 +\v 26 তহনৰ পুত্র আছিল লদ্দন। +\q1 লদ্দনৰ পুত্র আছিল অম্মীহূদ। +\q1 অম্মীহূদৰ পুত্র আছিল ইলীচামা। +\q1 +\v 27 ইলীচামাৰ পুত্ৰ আছিল নূন। +\q1 নুনৰ পুত্ৰ আছিল যিহোচূৱা। +\p +\v 28 তেওঁলোকে বৈৎএল আৰু তাৰ চাৰিওফালৰ গাওঁ অধিকাৰ কৰি তাতে বসবাস কৰিছিল। তেওঁলোকে পূবদিশে নাৰণ, পশ্চিমদিশে গেজৰ আৰু তাৰ গাওঁসমূহ, চিখিম আৰু তাৰ গাওঁসমূহ, অহিয়া আৰু তাৰ গাওঁসমূহলৈকে বিস্তাৰিত হৈছিল। +\v 29 মনচিৰ সীমাত বৈৎ-চান আৰু তাৰ গাওঁসমূহ, তানক আৰু তাৰ গাওঁসমূহ, মগিদ্দো আৰু তাৰ গাওঁসমূহৰ লগতে দোৰ আৰু তাৰ গাওঁসমূহ। এইবোৰ ঠাইত ইস্ৰায়েলৰ পুত্ৰ যোচেফৰ বংশৰ লোকসকলে বাস কৰিছিল। +\p +\v 30 আচেৰৰ পুত্র যিম্না, যিচবা, যিচবি, বৰীয়া আৰু তেওঁলোকৰ ভনীয়েক চেৰহ আছিল। +\v 31 বৰীয়াৰ পুত্র হেবৰ আৰু মল্কীয়েল। এওঁ বিৰ্জয়িতৰ পিতৃ আছিল। +\v 32 হেবৰৰ পুত্র যফলেট, চোমেৰ, আৰু হোথম। এওঁলোকৰ চূৱা নামেৰে ভনী আছিল। +\p +\v 33 যফলেটৰ পুত্র পাচক, বিমহল, আৰু অশ্বৎ। এওঁলোক যফলেটৰ সন্তান। +\v 34 যফলেটৰ ভায়েক চেমৰৰ পুত্রসকল: ৰহগা, যিহুব্বা, আৰু আৰাম। +\v 35 চেমৰৰ ভায়েক হেলমৰ পুত্রসকল: চোফহ, যিম্না চেলচ, আৰু আমল। +\p +\v 36 চোফহৰ পুত্র চূহ, হৰ্ণেফৰ, চূৱাল, বেৰী, আৰু যিম্ৰা, +\v 37 বেৰচ, হোদ, চম্মা, চিলচা, ষিত্ৰণ, আৰু বেৰা। +\v 38 যেথৰৰ পুতেক যিফুন্নি, পিস্পা, আৰু অৰা। +\p +\v 39 উল্লাৰ বংশধৰসকল হ’ল আৰহ, হন্নীয়েল, আৰু ৰিচিয়া। +\v 40 এই সকলো আচেৰৰ বংশধৰ আছিল। এওঁলোক গোষ্ঠীৰ মূল ব্যক্তি, পৰিয়ালৰ নেতা, বিশিষ্ট লোক, যুদ্ধাৰু, আৰু নেতাসকলৰ মাজত প্ৰধান আছিল। তেওঁলোকৰ গণনাৰ তালিকা অনুসৰি যুদ্ধৰ বাবে ছাবিশ হাজাৰ উপযুক্ত সৈনিক আছিল। +\c 8 +\p +\v 1 বিন্যামীনৰ পাঁচ জন পুত্র, তেওঁৰ প্ৰথম পুত্র বেলা, তাৰ পাছত অচবেল, অহৰহ, +\v 2 নোহা, আৰু ৰাফা। +\v 3 বেলাৰ পুত্র অদ্দৰ, গেৰা, অবীহূদ, +\v 4 অবীচূৱা, নামন, অহোহ, +\v 5 গেৰা, চফুফন, আৰু হূৰম। +\p +\v 6 এওঁলোক এহূদৰ বংশৰ লোক, এওঁলোক গেবাৰ গোষ্ঠীৰ মূৰব্বী আছিল, মানহতলৈ যাবলৈ বাধ্য কৰা লোক এওঁলোক: +\v 7 নামন, অহিয়া, আৰু গেৰা। তেওঁলোকৰ যাত্ৰাত গেৰাই নেতৃত্ব দিছিল। গেৰাৰ পুত্র উজ্জা আৰু অহীহূদ। +\p +\v 8 চহৰয়িমে তেওঁৰ ভাৰ্য্যা হূচীম আৰু বাৰাক ত্যাগ কৰাৰ পাছত, চহৰয়িম মোৱাব দেশত তেওঁৰ সন্তান সকলৰ পিতৃ হ’ল। +\v 9 তেওঁৰ ভাৰ্য্যা হোদচৰ পৰা জন্ম হোৱা পুত্র যোবব, চিবিয়া মেচা, আৰু মল্কমৰ তেওঁ পিতৃ হ’ল। +\v 10 যিয়ূচ, চবিয়া, আৰু মিৰ্মা। এওঁলোক তেওঁৰ পুত্র আছিল আৰু তেওঁলোকৰ গোষ্ঠীৰ নেতা আছিল। +\v 11 ইতিমধ্যে তেওঁ হূচীমে জন্ম দিয়া পুত্র অবীটুব আৰু ইল্পালৰ পিতৃ হ’ল। +\p +\v 12 ইল্পালৰ পুত্র এৰব, মিচয়ম, আৰু চেমদ, তেৱেঁই ওনো আৰু চাৰিওফালৰ গাৱেঁ সৈতে লোদৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিছিল, +\v 13 তাত বৰীয়া আৰু চেমাও আছিল। তেওঁলোক অয়ালোন নিবাসী গোষ্ঠীৰ প্রধান লোক, যি জনে গাত নিবাসীসকলক বাহিৰ কৰি দিছিল। +\p +\v 14 এওঁলোক বৰীয়াৰ পুত্র: +\q1 অহিয়ো, চাচক, যিৰেমোৎ, +\q1 +\v 15 জবদিয়া অৰদ, এদৰ, +\q1 +\v 16 মীখায়েল, যিস্পা, আৰু যোহা, +\p +\v 17-18 এওঁলোক ইল্পালৰ পুত্র: +\q1 জবদিয়া, মচুল্লম, হিস্কী, হেবৰ, +\q1 যিচমৰয়, যিজলিয়া, আৰু যোবব, +\p +\v 19-21 এওঁলোক চিমিয়ীৰ পুত্র: +\q1 যাকীম, জিখ্ৰী, জব্দী, +\q1 ইলীঐনয়, চিল্লথয়, ইলীয়েল, +\q1 অদায়া, বৰায়া, আৰু চিম্ৰৎ। +\p +\v 22-25 এওঁলোক চাচকৰ পুত্র: +\q1 যিস্পন, এৰব, ইলীয়েল, +\q1 অব্দোল, জিখ্ৰী, হানন, +\q1 হননিয়া, এলম, অন্তোথিয়া, +\q1 যিফদিয়া আৰু পনূৱেল, +\p +\v 26-27 এওঁলোক যিৰোহমৰ পুত্র: +\q1 চমচৰয়, চহৰিয়া, অথলিয়া, +\q1 যৰেচিয়া, এলিয়া, আৰু জিখ্ৰী, +\p +\v 28 এওঁলোক যিৰূচালেমত বাস কৰা লোকসকলৰ বংশৰ প্রধান লোক আৰু নেতা আছিল। +\p +\v 29 গিবিয়োনৰ পিতৃ যিয়ীয়েল গিবিয়োনত বাস কৰিছিল; তেওঁৰ ভাৰ্য্যাৰ নাম মাখা আছিল। +\v 30 তেওঁৰ প্ৰথমে জন্মা পুত্র আব্দোন, তাৰ পাছত চূৰ, কীচ, বাল, নাদব, +\v 31 গদোৰ, অহিয়ো, আৰু জেখৰ। +\p +\v 32 আন এজন যিজীয়েলৰ পুত্র মিক্লোত, মিক্লোতৰ পুত্র চিমিয়া। তেওঁলোকে নিজৰ সম্বন্ধীয় সকলৰ ওচৰতে যিৰূচালেমত বাস কৰিছিল। +\v 33 নেৰৰ পুত্র কীচ আছিল। +\q1 কিচৰ পুত্র চৌল আছিল। +\q1 চৌলৰ পুত্র যোনাথন, মল্কীচুৱা, অবীনাদব, আৰু ইচবাল। +\v 34 যোনাথনৰ পুত্র মৰীব-বাল। +\q1 মৰীব-বালৰ পুত্র মীখা আছিল। +\p +\v 35 মীখাৰ পুত্র পীথোন, মেলক, তৰেয়া, আৰু আহজ। +\v 36 আহজৰ পুত্র যিহোৱদ্দা। +\q1 যিহোৱদ্দাৰ পুত্র আলোমোৎ, অজমাবৎ, আৰু যিম্ৰী। +\q1 যিম্ৰীৰ পুত্র মোচা। +\q1 +\v 37 মোচাৰ পুত্র বিনিয়া। বিনিয়াৰ পুত্র ৰাফা। ৰাফাৰ পুত্র ইলিয়াচা। ইলিয়াচাৰ পুত্র আচেল। +\p +\v 38 আচেলৰ ছয় জন পুত্র আছিল: অজ্ৰীকাম, বোখৰু, ইশ্মায়েল, চিয়ৰিয়া, ওবদিয়া, আৰু হানন। এওঁলোক সকলো আচেলৰ সন্তান। +\v 39 আচেলৰ ভায়েক এচেকৰ প্রথম পুত্র উলম, দ্বিতীয় যিয়ুচ, আৰু তৃতীয় ইলীফেলট। +\v 40 উলমৰ পুত্রসকল যুদ্ধাৰু আৰু ধনুৰ্দ্ধৰ আছিল। তেওঁলোকৰ বহুতো পুত্র আৰু নাতি ল’ৰা আছিল, সৰ্বমুঠ এশ পঞ্চাশ জন। এই সকলো লোকেই বিন্যামীনৰ বংশৰ আছিল। +\c 9 +\s যিৰূচালেম নিবাসীসকলৰ তালিকা। চৌলৰ বংশাৱলী। +\p +\v 1 ইস্ৰায়েলৰ সকলো বংশাৱলী লিপিৱদ্ধ কৰা হৈছিল। তেওঁলোকে ইস্ৰায়েলৰ ৰজাসকলৰ পুস্তকত এই বংশাৱলীবোৰ লিপিৱদ্ধ কৰি ৰাখিছিল। যিহূদাৰ লোকসকলক নিজৰ পাপৰ কাৰণে বাবিললৈ বন্দী কৰি নিয়া হৈছিল। +\v 2 তেওঁলোকৰ নগৰত পুনৰ প্ৰথমবাৰ বাস কৰা কিছুমান লোক হ’ল ইস্ৰায়েলীয়াসকল, পুৰোহিতসকল, লেবীয়াসকল, আৰু মন্দিৰৰ দাস সকল। +\v 3 যিহূদা, বিন্যামীন, ইফ্ৰয়িম আৰু মনচিৰ বংশৰ কিছুমান লোক যিৰূচালেমত বাস কৰিছিল। +\p +\v 4 বাস কৰা লোকসকলৰ লগত বানিৰ পুত্র ইম্ৰীয়, ইম্ৰীয়ৰ পুত্র অম্রীয়, অম্রীয়ৰ পুত্র অম্মীহূদ, অম্মীহূদৰ পুত্র উথয়ৰ লগতে যিহূদাৰ পুত্র পেৰচৰ বংশৰ কিছুমান লোকক অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছিল। +\v 5 চীলোনীয়াসকলৰ মাজৰ প্ৰথমে জন্ম হোৱা অচায়া আৰু তেওঁৰ পুত্রসকল। +\v 6 জেৰহৰ বংশৰ লোকসকলৰ মাজৰ যুৱেল। তেওঁলোকৰ বংশৰ লোকসকলৰ সংখ্যা ছশ নব্বৈই জন আছিল। +\p +\v 7 বিন্যামীনৰ বংশৰ লোকসকলৰ মাজৰ হচ্ছনুৱাৰ পুত্র হোদবিয়া, হোদবিয়াৰ পুত্র মচুল্লম, মচুল্লমৰ পুত্র চল্লু। +\v 8 তাত যিৰোহমৰ পুত্র যিবনিয়াও আছিল। যিবনিয়াৰ পুত্র ৰূৱেল, ৰূৱেলৰ পুত্র চফটিয়া, চফটিয়াৰ পুত্র মচুল্লম, মচুল্লমৰ পুত্র মিক্ৰী, মিক্ৰীৰ পুত্র উজ্জী, আৰু উজ্জীৰ পুত্র এলা আছিল। +\v 9 তেওঁলোকৰ সম্বন্ধীয় বংশাৱলীৰ তালিকা অনুসাৰে লোকৰ সংখ্যা আছিল, নশ ছাপন্ন জন। এই সকলো লোক নিজৰ বংশৰ নেতৃত্বত আছিল। +\p +\v 10 পুৰোহিতসকলৰ মাজৰ যিদয়া, যিহোয়াৰীব, আৰু যাখীন; +\v 11 অহীটুবৰ পুত্র মৰায়োত, মৰায়োতৰ পুত্র চাদোক, চাদোকৰ পুত্র মচুল্লম, মচুল্লমৰ পুত্র হিল্কিয়া, হিল্কিয়াৰ পুত্র অজৰিয়া ঈশ্বৰৰ গৃহৰ প্রধান অধ্যক্ষ আছিল। +\p +\v 12 মল্কীয়াৰ পুত্র পচহুৰ, পচহুৰৰ পুত্র যিৰিহোম, যিৰিহোমৰ পুত্র অদায়া আছিল। ইম্মেৰৰ পুত্র মচিল্লেমীত, মচিল্লেমীতৰ পুত্র মচুল্লম, মচুল্লমৰ পুত্র যহজেৰা, যহজেৰাৰ পুত্র আদিয়েল, আদিয়েলৰ পুত্র মাচয়ো আছিল। +\v 13 তেওঁলোকৰ সম্পৰ্কীয় গোষ্ঠীৰ নেতৃত্বত যি সকল আছিল, তেওঁলোকৰ সংখ্যা এক হাজাৰ সাত শ ষাঠি জন। তেওঁলোক ঈশ্বৰৰ গৃহত কাম কৰাৰ বাবে অতি সক্ষম লোক আছিল। +\p +\v 14 লেবীয়াসকলৰ মাজৰ মৰাৰীৰ বংশত জন্ম হোৱা হচবিয়াৰ পুত্র অজ্ৰীকাম, অজ্ৰীকামৰ পুত্র হচ্ছুব, হচ্ছুবৰ পুত্র চময়া আছিল। +\v 15 তাত বকবক্কৰ, হেৰচ, গালল, আচফৰ পুত্র জিখ্ৰী, জিখ্ৰীৰ নাতি মীখাৰ পুত্র মত্তনিয়াও আছিল। +\v 16 ইলকানাৰ পুত্র আচা, আচাৰ পুত্র বেৰেখিয়া আৰু যিদূথূনৰ পুত্র গালল, গাললৰ পুত্র চময়া, চময়াৰ পুত্র ওবদিয়াও নটোফাতীয়াসকলৰ গাওঁসমূহত বাস কৰিছিল। +\p +\v 17 দুৱৰীসকল চল্লুম, অক্কুব, টলমোন, অহীমন, আৰু তেওঁলোকৰ বংশৰ লোকসকল। চল্লূম তেওঁলোকৰ নেতা আছিল। +\v 18 তেওঁলোক আগৰ পৰা লেবী বংশৰ ছাউনিৰ পূবদিশে ৰাজদুৱাৰত থিয় হৈ পহৰা দিছিল। +\v 19 কোৰহৰ পুত্র অবিয়াচফ, অবিয়াচফ পুত্র কোৰি, কোৰিৰ পুত্র চল্লুম, আৰু তেওঁৰ পিতৃ বংশত কোৰহীয়া ভাইসকল আছিল। মন্দিৰৰ কামত নিযুক্ত আৰু তম্বুৰ দুৱাৰৰ ৰখীয়া আছিল। কেৱল তেওঁলোকৰ বংশৰ লোকহে যিহোৱা থকা ঠাইৰ প্ৰবেশস্থানৰ ৰখীয়া হৈছিল। +\p +\v 20 পূর্বে ইলিয়াজৰৰ পুত্ৰ পীনহচ তেওঁলোকৰ প্রধান অধ্যক্ষ আছিল, আৰু যিহোৱা তেওঁৰ লগত আছিল। +\v 21 মেচেলিয়ামৰ পুত্ৰ জখৰিয়া “সাক্ষাত কৰা তম্বুৰ” দুৱাৰ ৰখীয়া আছিল। +\p +\v 22 যি সকল লোকক দুৱাৰ ৰাখিবলৈ দুৱৰীস্বৰূপে মনোনীত কৰা হৈছিল তেওঁলোকৰ সংখ্যা সৰ্ব্বমুঠ দুশ বাৰ জন। এওঁলোকৰ গাঁৱৰ নাম জনবসতি লিপিৱদ্ধ কৰোঁতে লিখা হৈছিল। দায়ুদ আৰু চমূৱেল দৰ্শকে তেওঁলোকৰ বিশ্ৱাসৰ ভিত্তিত তেওঁলোকক কামত নিযুক্ত কৰিছিল। +\v 23 সেয়ে তেওঁলোকে আৰু তেওঁলোকৰ সন্তান সকলে যিহোৱাৰ আবাসৰ দুৱাৰত ৰখীয়াৰ কাম কৰিছিল। +\v 24 দুৱৰীসকলক পূব, পশ্চিম, উত্তৰ, আৰু দক্ষিণ, এই চাৰিও দিশত নিযুক্ত কৰা হৈছিল। +\p +\v 25 তেওঁলোকৰ গাঁৱত থকা ভাইসকল সাত দিনৰ মূৰত পালক্ৰমে ঘূৰি আহিব লগা হৈছিল। +\v 26 কিন্তু চাৰিজন প্ৰধান লেবীয়া দুৱৰী আছিল, তেওঁলোক নিযুক্ত হৈ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ কোঁঠাবোৰৰ আৰু ভঁৰালবোৰৰ ৰখীয়া নিযুক্ত হৈছিল। +\v 27 তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ গৃহৰ চাৰিওফালে ৰাতি অতিবাহিত কৰিছিল, কাৰণ গৃহ ৰখিবলৈ তেওঁলোকৰ ওপৰত দ্বায়ীত্ব আছিল। তেওঁলোকে প্রতি ৰাতিপুৱা দুৱাৰ মেলিব পাৰিছিল। +\p +\v 28 তেওঁলোকৰ কিছুমান লোক মন্দিৰৰ আহিলা পাতিৰ অধ্যক্ষ আছিল; যেতিয়া তেওঁলোকে সেইবোৰ বাহিৰলৈ আনিছিল বা ভিতৰলৈ নিছিল তেতিয়া গণনা কৰিছিল। +\v 29 তেওঁলোকৰ কিছুমান লোকক আহিলাপাতি, পবিত্ৰ স্থানৰ সকলো পাত্ৰ, মিহি আটাগুড়ি, দ্ৰাক্ষাৰস, তেল, ধূপ, আৰু মচলা আদি সকলো বস্তু তত্বাৱধান কৰিবলৈও নিযুক্ত কৰা হৈছিল। +\p +\v 30 পুৰোহিতসকলৰ কিছুমান পুত্রই মচলা মিহলি কৰিছিল। +\v 31 লেবীয়াসকলৰ মাজত কোৰহীয়া চল্লূমৰ প্ৰথম পুত্ৰ মত্তিথিয়া উৎসৰ্গৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰা পিঠাৰ তত্বাৱধান কৰোঁতা হিচাবে নিযুক্ত আছিল। +\v 32 তেওঁলোকৰ ভায়েকসকলৰ মাজত কহাতৰ বংশৰ কিছুমান লোক প্ৰত্যেক বিশ্ৰাম-বাৰত দৰ্শন-পিঠা যুগুত কৰিবলৈ নিযুক্ত আছিল। +\p +\v 33 গায়কসকল আৰু লেবীয়াসকলৰ পৰিয়ালৰ মূল মানুহ দিনে-ৰাতিয়ে নিযুক্ত কৰি দিয়া দ্বায়ীত্ব বহন কৰিছিল, সেয়ে যেতিয়া তেওঁলোক নিজৰ কামৰ পৰা মুক্ত হয়, তেতিয়া তেওঁলোক পবিত্ৰ স্থানত থকা কোঁঠাবোৰত থাকিছিল। +\v 34 লেবীয়াসকলৰ মাজত পৰিয়ালৰ নেতাসকলৰ তালিকা বংশাৱলীত লিপিৱদ্ধ কৰা আছিল। তেওঁলোক যিৰূচালেমত বাস কৰিছিল। +\p +\v 35 গিবিয়োনৰ পিতৃ যিয়ীয়েল, তেওঁৰ ভাৰ্য্যাৰ নাম মাখা। তেওঁলোক গিবিয়োনত বাস কৰিছিল। +\v 36 তেওঁৰ প্ৰথমে জন্ম হোৱা পুত্ৰ আব্দোন, তাৰ পাছত চূৰ, কীচ, বাল, নেৰ, নাদব, +\v 37 গদোৰ, অহিয়ো, জখৰিয়া, আৰু মিক্লোৎ। +\v 38 মিক্লোতৰ পুত্র চিমিয়াম। তেওঁলোকেও নিজৰ ভায়েকসকলৰ ওচৰত যিৰূচালেমত বাস কৰিছিল। +\q1 +\v 39 নেৰৰ পুত্র কীচ, +\q1 কীচৰ পুত্র চৌল, +\q1 চৌলৰ পুত্র যোনাথন, মল্কীচুৱা, অবীনাদব আৰু ইচবাল, +\q1 +\v 40 যোনাথনৰ পুত্র মাৰীব-বাল, +\q1 মৰীব-বালৰ পুত্র মীখা, +\p +\v 41 মীখাৰ পুত্র পীথোন, মেলক, তহৰেয়া, আৰু আহজ, +\q1 +\v 42 আহজৰ পুত্র যৰা, +\q1 যৰাৰ পুত্র অলেমৎ, অজমাবৎ, আৰু যিম্ৰী, +\q1 যিম্ৰীৰ পুত্র মোচা, +\q1 +\v 43 মোচাৰ পুত্র বিনিয়া, +\q1 বিনিয়াৰ পুত্র ৰফায়া, +\q1 ৰফায়াৰ পুত্র ইলিয়াচা, +\q1 ইলিয়াচাৰ পুত্র আচেল, +\q1 +\v 44 আচেলৰ ছয় জন পুত্র আছিল, তেওঁলোকৰ নাম অজ্ৰীকাম, বোখৰু, ইশ্মায়েল, চিয়ৰিয়া, ওবদিয়া, আৰু হানন। +\c 10 +\s চৌল আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলৰ মৃত্যু। +\p +\v 1 পলেষ্টীয়াসকলে ইস্ৰায়েলৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিলে। ইস্ৰায়েলৰ সকলো লোক পলেষ্টীয়াসকলৰ সন্মুখৰ পৰা পলাল, আৰু অনেক লোকৰ মৃত্যু হৈ গিলবোৱা পৰ্বতত পৰিল। +\v 2 পলেষ্টীয়াসকলে চৌল আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলক পাছে পাছে খেদি গৈ, চৌলৰ পুত্ৰ যোনাথনক, অবীনাদবক, আৰু মল্কীচুৱাক বধ কৰিলে। +\v 3 চৌলৰ বিৰুদ্ধে ঘোৰ যুদ্ধ হ’ল, আৰু ধনুৰ্দ্ধৰসকলে তেওঁক আগচি ধৰিলে। ধনুৰ্দ্ধৰসকলৰ কাৰণে তেওঁ ত্ৰাসযুক্ত হ’ল। +\p +\v 4 তাৰ পাছত চৌলে তেওঁৰ অস্ত্ৰবাহকক ক’লে, “তোৰ তৰোৱাল উলিয়াই তাৰে মোক খোঁচ। নহলে, এই অচুন্নৎহঁতে আহি মোক অপব্যৱহাৰ কৰিব।” কিন্তু তেওঁৰ অস্ত্ৰবাহকে মান্তি নহ’ল, কাৰণ তেওঁ অতিশয় ভয়ত আছিল। সেয়ে চৌলে নিজৰ তৰোৱাল লৈ তাৰ ওপৰত পৰিল। +\p +\v 5 যেতিয়া তেওঁৰ অস্ত্ৰবাহকে দেখিলে চৌলৰ মৃত্যু হ’ল; তেতিয়া তেওঁৰ অস্ত্ৰবাহকেও তেওঁৰ দৰে নিজৰ তৰোৱালৰ ওপৰত পৰি মৰিল। +\v 6 এইদৰে চৌল, তেওঁৰ তিনি জন পুত্ৰ, আৰু তেওঁৰ পৰিয়ালৰ সকলো সদস্যসকলৰো একে-লগে মৃত্যু হ’ল। +\p +\v 7 যেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ লোক সকলে সমথল ঠাইলৈ আহি দেখিলে যে, তেওঁলোক পলাইছে আৰু চৌল আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলৰ মৃত্যু হ’ল; তেতিয়া তেওঁলোকে নিজৰ নগৰবোৰ এৰি পলাল। তাৰ পাছত পলেষ্টীয়াসকলে আহি সেইবোৰ ঠাইত বাস কৰিলে। +\v 8 পিছদিনা পলেষ্টীয়াসকলে বধ কৰা লোকসকলৰ সাজ সোলোকাই লবলৈ আহি, গিলবোৱা পৰ্বতত চৌল আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলৰ মৃত-দেহ পৰি থকা পালে। +\p +\v 9 তেতিয়া তেওঁলোকে চৌলৰ সাজ সোলোকালে আৰু তেওঁৰ মূৰ লৈ, নিজৰ দেৱতাবোৰক আৰু লোকসকলক বাতৰি জনাবৰ বাবে, পলেষ্টীয়াসকলৰ দেশত সকলো ফালে বাৰ্ত্তাবাহক পঠাই দিলে। +\v 10 তেওঁলোকে চৌলৰ যুদ্ধৰ সাজ তেওঁলোকৰ দেৱতাবোৰৰ মন্দিৰত ৰাখিলে, আৰু তেওঁৰ মূৰ দাগোনৰ মন্দিৰৰ ভিতৰত আৰি থলে। +\p +\v 11 যেতিয়া যাবেচ গিলিয়দৰ সকলো লোকে পলেষ্টীয়াসকলে চৌললৈ কৰা সেই কৰ্মৰ বাতৰি পালে, +\v 12 তেতিয়া তেওঁলোকৰ সকলো যুদ্ধাৰু লোকে গৈ চৌল আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলৰ মৃত-দেহবোৰ যাবেচলৈ লৈ আহিল, আৰু তেওঁলোকৰ অস্থি যাবেচত থকা ওক গছৰ তলত পুতি হ’ল, আৰু সাত দিন লঘোন দিলে। +\p +\v 13 চৌল যিহোৱাৰ অবিশ্ৱাসী হোৱাৰ বাবে এইদৰে মৃত্যু হ’ল। তেওঁ যিহোৱাৰ আজ্ঞা বোৰ পালন নকৰিলে, কিন্তু পৰামৰ্শ লবলৈ মৃতলোকৰ লগত কথা পতা লোকৰ ওচৰলৈ গৈছিল। +\v 14 তেওঁ যিহোৱাৰ পৰা মাৰ্গ প্ৰদৰ্শনৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰা নাছিল। সেয়ে যিহোৱাই তেওঁক মাৰিলে আৰু ৰাজ্যকো কাঢ়ি লৈ যিচয়ৰ পুত্ৰ দায়ূদক দিলে। +\c 11 +\s গোটেই ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত দায়ুদ ৰজা হোৱা। তেওঁৰ বীৰসকলৰ তালিকা। +\p +\v 1 তাৰ পাছত গোটেই ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলে হিব্ৰোণত দায়ূদৰ ওচৰলৈ আহি ক’লে, “চাওক, আমি আপোনাৰ মাংস আৰু আপোনাৰ হাড়। +\v 2 আগেয়ে যেতিয়া চৌল আমাৰ ওপৰত ৰজা আছিল, তেতিয়া আপুনিয়েই ইস্ৰায়েলৰ সৈন্যসকলক নেতৃত্ব দিছিল। আপোনাৰ ঈশ্ৱৰ যিহোৱাই আপোনাক কৈছিল, ‘তুমি মোৰ ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলৰ ৰখীয়া হবা, আৰু তুমি মোৰ ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলৰ ওপৰত শাসনকৰ্ত্তা হ’বা।’” +\v 3 সেয়ে ইস্ৰায়েলৰ সকলো বৃদ্ধ লোক হিব্ৰোণৰ ৰজাৰ ওচৰলৈ আহিল, আৰু দায়ূদে হিব্ৰোণত যিহোৱাৰ সাক্ষাতে তেওঁলোকৰ লগত এটি নিয়ম কৰিলে, যিহোৱাই চমূৱেলৰ দ্ৱাৰাই কোৱা বাক্য অনুসাৰে তেওঁলোকে ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত দায়ূদক ৰজা অভিষেক কৰিলে। +\p +\v 4 দায়ুদ আৰু সকলো ইস্ৰায়েলীয়া লোকসকলে যিৰূচালেমলৈ গ’ল সেই ঠাইয়ে যিবুচ। সেই সময়ত যিবুচ নিবাসী যিবুচীয়া লোকসকল সেই ঠাইত আছিল। +\v 5 তাতে যিবুচ নিবাসী লোকসকলে দায়ূদক ক’লে, “আপুনি এই ঠাইত সোমাব নোৱাৰে।” কিন্তু দায়ূদে চিয়োন দুৰ্গ অধিকাৰ কৰি ল’লে, সেয়ে দায়ূদৰ নগৰ। +\v 6 দায়ূদে ক’লে, “যি কোনোৱে প্ৰথমে যিবুচীয়াসকলক আক্রমণ কৰিব, তেওঁ প্ৰধান সেনাপতি হ’ব।” চৰূয়াৰ পুত্ৰ যোৱাবে প্ৰথমে আক্ৰমণ কৰিলে, সেই বাবে তেওঁকে প্ৰধান সেনাপতি পাতিলে। +\p +\v 7 তাৰ পাছত দায়ুদ সেই দুৰ্গত বাস কৰিলে। সেই বাবে তেওঁলোকে এই নগৰক ‘দায়ূদৰ নগৰ’ বুলি ক’লে। +\v 8 তেওঁ মিল্লোৰ পৰা নগৰৰ চাৰিওফালে দেৱাল বান্ধিলে। যোৱাবে নগৰৰ অৱশিষ্ট ঠাইবোৰ মেৰামত কৰিলে। +\v 9 দায়ুদ মহানৰ পৰা মহান হ’ল, কাৰণ যিহোৱা, বাহিনীসকলৰ ঈশ্ৱৰ তেওঁৰ লগত আছিল। +\p +\v 10 ইস্ৰায়েলৰ বিষয়ে যিহোৱাৰ বাক্য পালন কৰি, দায়ূদক ৰজা পাতিবলৈ, এওঁলোকেই দায়ূদৰ প্ৰধান লোক যি সকলে সকলো ইস্ৰায়েলৰ লগত একেগোট হৈ তেওঁৰ ৰাজ্যত নিজকে শক্তিশালী দেখুৱালে। +\v 11 এই খন এখন দায়ুদৰ শ্রেষ্ঠ সৈন্যসকলৰ তালিকা: হকমোনীয়াৰ পুত্ৰ যাচবিয়াম, তেওঁ ত্ৰিশ জনৰ ওপৰত প্ৰধান সেনাপতি আছিল, তেওঁ তিনি শ লোকৰ বিৰুদ্ধে যাঠীৰে তেওঁলোকক একে সময়তে বধ কৰিলে। +\p +\v 12 তেওঁৰ পাছত অহোহীয়া দোদয়ৰ পুত্ৰ ইলিয়াজ, তেওঁ আছিল তিনিজন পৰাক্ৰমী পুৰুষৰ মাজৰ এজন। +\v 13 তেওঁ পচদম্মীমত দায়ুদৰ লগত আছিল। যি ঠাই ডোখৰত যৱ ধান গুড়ি কৰিছিল, সেই পথাৰ খনত যুদ্ধৰ বাবে পলেষ্টীয়াসকলে গোট খালে; আৰু তাত পলেষ্টীয়াসকলৰ সন্মূখৰ পৰা সৈন্যসকল পলাইছিল। +\v 14 তেওঁলোকে পাছত সেই পথাৰৰ মাজত থিয় হৈ তাক ৰক্ষা কৰিলে, আৰু পলেষ্টীয়াসকলক তৰোৱালেৰে আঘাত কৰিলে। যিহোৱাই মহাজয়েৰে তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰিলে। +\p +\v 15 ত্ৰিশ জন প্ৰধান লোকৰ মাজৰ তিনিজন লোক শিলটোলৈ অৰ্থাৎ দায়ুদ থকা অদুল্লম গুহাৰ ওচৰলৈ নামি গ’ল। তেতিয়া পলেষ্টীয়াসকলৰ সৈন্যসকলে ৰফায়ীমৰ উপত্যকাত ছাউনি পাতি আছিল। +\v 16 সেই সময়ত দায়ুদ তেওঁৰ দুৰ্গৰ এটা গুহাত আছিল, তেতিয়া বৈৎলেহেমত পলেষ্টীয়াসকলৰ সৈন্যদল প্ৰতিষ্ঠিত আছিল। +\v 17 দায়ূদে পানীৰ বাবে হেঁপাহ কৰি ক’লে, “যদি কোনো এজন লোক বৈৎলেহেমৰ দুৱাৰৰ ওচৰত থকা নাদৰ পৰা মোক খাবলৈ পানী আনি দিলেহেঁতেন!” +\p +\v 18 তেতিয়া সেই তিনি জন পৰাক্ৰমী পুৰুষে পলেষ্টীয়াসকলৰ সৈন্যদল ভেদ কৰি বৈৎলেহেমৰ দুৱাৰৰ ওচৰত থকা নাদৰ কাষলৈ গ’ল, আৰু তাৰ পৰা পানী তুলি লৈ দায়ূদৰ ওচৰলৈ আহিল। কিন্তু দায়ূদে তাক পান কৰিবলৈ ইচ্ছা নকৰি যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে ঢালি দিলে। +\v 19 তেতিয়া তেওঁ ক’লে, “নিশ্চয়ে এয়া মই পান কৰিম নে, এনে কৰ্ম যিহোৱাই মোৰ পৰা নিষেধ কৰক; কিয়নো নিজৰ যে মই নিশ্চয়ে এইটো পান কৰিব লাগে। নিজৰ প্ৰাণৰ ক্ষতি স্বীকাৰ কৰা এই মানুহ কেইজনৰ তেজ মই পান কৰিম নে?” কাৰণ তেওঁলোকে প্ৰাণৰ ক্ষতি স্বীকাৰ কৰি এই পানী তুলি আনি দিছিল। সেয়ে তেওঁ তাক পান কৰিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিলে। এই কৰ্ম সেই তিনি জন পৰাক্ৰমী পুৰুষে কৰিছিল। +\p +\v 20 এই তিনি জনৰ মাজত যোৱাবৰ ভায়েক অবীচয় প্ৰধান আছিল; তেওঁ তিনি শ লোকৰ বিৰুদ্ধে গৈ নিজৰ যাঠীৰে সিহঁতক বধ কৰিছিল, সেয়ে তিনি জন সৈনিকৰ মাজত তেওঁৰ নাম বাৰে বাৰে উল্লেখিত হৈছিল। +\v 21 সেই তিনি জনৰ মাজত তেওঁ অধিক মৰ্য্যদাৱন্ত আছিল আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰধান সেনাপতি হৈছিল। তথাপি তেওঁ সেই তিনি জন বিখ্যাত সৈনিকৰ সমান বিখ্যাত হোৱা নাছিল। +\p +\v 22 যিহোয়াদাৰ পুত্ৰ বনায়া এজন বীৰপুৰুষ আছিল, তেওঁ মহৎ কাৰ্য কৰিছিল। তেওঁ মোৱাবীয়া অৰীয়েলৰ দুজন পুত্রক বধ কৰিছিল। তেওঁ হিম পৰাৰ সময়ত গাতৰ ভিতৰলৈ গৈ এটা সিংহকো বধ কৰিছিল। +\v 23 ইয়াৰ বাহিৰে তেওঁ পাঁচ হাত ওখ এজন মিচৰীয়াকো বধ কৰিছিল। সেই মিচৰীয়াৰ হাতত তাঁতৰ টোলোঠাৰ সমান এপাত যাঠী আছিল, কিন্তু তেওঁ এডাল লাখুটি লৈ সেই মিচৰীয়াজনৰ ওচৰলৈ নামি গৈছিল আৰু তাৰ হাতৰ পৰা যাঠী পাত কাঢ়ি লৈ, তাৰ যাঠীৰে তাক বধ কৰিছিল। +\p +\v 24 যিহোয়াদাৰ পুত্ৰ বনায়াই এইবোৰ কাৰ্য কৰিছিল, আৰু তেওঁ সেই তিনি জন পৰাক্ৰমী পুৰুষৰ মাজত নাম পাইছিল। +\v 25 তেওঁ ত্ৰিশ জন সাধাৰণ সৈনিকৰ মাজত অধিক মৰ্য্যদা পাইছিল, তথাপি তেওঁ সেই তিনি জন সৈনিকৰ সমান মৰ্যদ্যা পোৱা নাছিল। তথাপিও দায়ূদে তেওঁক নিজৰ অঙ্গৰক্ষকসকলৰ ওপৰত অধ্যক্ষ পাতিছিল। +\p +\v 26 পৰাক্ৰমী বীৰপুৰুষসকলৰ নাম: যোৱাবৰ ভায়েক অচাহেল, বৈৎলেহেমৰ দোদৰ পুত্ৰ ইলহানন, +\v 27 হৰোৰীয়া চম্মোৎ, পলোনীয়া হেলচ, +\v 28 তকোৱায়ীয়া ইক্কেচৰ পুত্ৰ ঈৰা, অনাথোতীয়া অবীয়েজৰ, +\v 29 হূচাতীয়া চিব্বকয়, অহোহীয়া ঈলয়, +\p +\v 30 নটোফাতীয়া মহৰয়, নটোফাতীয়া বানাৰ পুত্ৰ হেলদ, +\v 31 বিন্যামীনৰ বংশৰ গিবিয়াৰ ৰীবয়ৰ পুত্ৰ ইথয়, পিৰাথোনীয়া বনায়া, +\v 32 গাচ উপত্যকাৰ হূৰয়, অৰ্বাতীয়া অবীয়েল, +\v 33 বহৰূমীয়া অজমাবৎ, চালবোনীয়া ইলিয়হবা, +\p +\v 34 গিজোনীয়া হাচেমৰ পুত্ৰসকল, হৰাৰীয়া চাগিৰ পুত্ৰ যোনাথন, +\v 35 হৰাৰীয়া চাখৰৰ পুত্ৰ অহীয়াম, ঊৰৰ পুত্ৰ ইলীফাল, +\v 36 মখেৰাতীয়া হেফৰ, পলোনীয়া অহিয়া, +\v 37 কৰ্মিলীয়া হিষ্ৰো, ইজবয়ৰ পুত্ৰ নাৰয়, +\p +\v 38 নাথনৰ ভায়েক যোৱেল, হগ্ৰীৰ পুত্ৰ মিভৰ, +\v 39 অম্মোনীয়া চেলক, চৰূয়াৰ পুত্ৰ যোৱাবৰ অস্ত্ৰবাহক বেৰোতীয়া নহৰয়, +\v 40 যিত্ৰীয়া ঈৰা, যিত্ৰীয়া গাৰেব, +\v 41 হিত্তীয়া ঊৰিয়া, অহলয়ৰ পুত্ৰ জাবদ, +\p +\v 42 ৰূবেণীয়া চীজাৰ পুত্ৰ ৰূবেণীয়াসকলৰ সেনাপতি অদীনা, আৰু তেওঁৰ লগত ত্ৰিশ জন লোক, +\v 43 মাখাৰ পুত্ৰ হানন আৰু মিত্নীয়া যোচাফট, +\v 44 অষ্টাৰোতীয়া উজ্জিয়া, অৰোয়েৰীয়া হোথমৰ দুজন পুত্ৰ চামা আৰু যিয়ীয়েল, +\p +\v 45 চিম্ৰীৰ পুত্ৰ যিদীয়েল, আৰু তেওঁৰ ভায়েক তীচীয়া যোহা, +\v 46 মহবীয়া ইলীয়েল, ইলনামৰ দুজন পুত্ৰ যিৰীবয় আৰু যোচবিয়া, আৰু মোৱাবীয়া যিথমা; +\v 47 ইলীয়েল, ওবেদ, আৰু মচোবায়ীয়া যাচীয়েল। +\c 12 +\s দায়ূদৰ পক্ষৰ লোকসকলৰ বিষয়। +\p +\v 1 যি সময়ত তেওঁ কীচৰ পুত্ৰ চৌলৰ সন্মুখৰ পৰা পলাই আছিল, সেই সময়ত চিক্লগলৈ দায়ুদৰ ওচৰলৈ অহা লোকসকল এওঁলোক। তেওঁলোক যুদ্ধত তেওঁক সহায় কৰা সৈনিকৰ মাজৰ আছিল। +\v 2 তেওঁলোক ধনুৰ্দ্ধৰ, সোঁ আৰু বাওঁ হাতেৰে ফিঙ্গাৰ শিল মাৰিবলৈ, আৰু ধনুৰে কাঁড় মাৰিবলৈ নিপুণ আছিল। তেওঁলোক বিন্যামীনীয়া চৌলৰ জাতিৰ লোক আছিল। +\p +\v 3 প্ৰধান অহীয়েজৰ আছিল, তেওঁৰ পাছত যোৱাচ তেওঁলোক দুয়োজনে গিবিয়াতীয়াৰ চমায়াৰ পুত্ৰ। অজমাবতৰ দুজন পুত্ৰ যিজীয়েল আৰু পেলট, এওঁলোকৰ মাজত বৰাখা ও অনাথোতীয়া যেহূও আছিল, +\v 4 ত্ৰিশ জনৰ মাজত এজন সৈনিক আৰু ত্ৰিশ জনৰ ওপৰত নিযুক্ত সেনাপতি গিবিয়োনীয়া যিচময়া আছিল, যিৰিমিয়া, জহজীয়েল, যোহানন, আৰু গদেৰোথীয়া যোজাব, +\p +\v 5 ইলিয়ুজ, যিৰিমোৎ, বিয়লিয়া, চমৰিয়া, আৰু হৰুফীয়া চফটিয়া, +\v 6 ইলকানা, যিচিয়া, অজৰেল, যোৱেজৰ, আৰু যাচবিয়াম, এওঁলোক কোৰহীয়া লোক, আৰু +\v 7 গদোৰৰ যিৰোহমৰ পুত্ৰ যোৱেল আৰু জবদিয়া। +\p +\v 8 গাদীয়াসকলৰ মাজৰ কিছুমান লোকে মৰুপ্রান্তৰ দুৰ্গত দায়ূদৰ লগত যোগ দিছিল। তেওঁলোক যুদ্ধাৰু, যুদ্ধৰ বাবে প্রশিক্ষণ প্রাপ্ত, তেওঁলোক ঢাল আৰু যাঠী ধৰাত সক্ষম আছিল; তেওঁলোকৰ মুখ সিংহৰ মুখৰ দৰে আছিল। তেওঁলোক পৰ্বতত থকা হৰিণাৰ নিচিনা বেগী আছিল। +\p +\v 9 তেওঁলোকৰ মাজত এজৰ নেতা আছিল, দ্বিতীয় ওবদিয়া, তৃতীয় ইলীয়াব, +\v 10 চতুৰ্থ মিচমন্না, পঞ্চম যিৰিমিয়া, +\v 11 ষষ্ঠ অত্তয়, সপ্তম ইলীয়েল, +\v 12 অষ্টম যোহানন, নৱম ইলজাবদ, +\v 13 দশম যিৰিমিয়া, আৰু একাদশ মগবন্নয়। +\p +\v 14 গাদৰ পুত্রসকল সৈনিকসকলৰ সেনাপতি আছিল। যি জন সৰু, তেওঁ এশ জনক, আৰু যি জন ডাঙৰ, তেওঁ এক হাজাৰ জনক নেতৃত্ব দিছিল। +\v 15 তেওঁলোক প্ৰথম মাহত যৰ্দ্দন পাৰ হৈছিল, যেতিয়া ইয়াৰ পানী দুয়োপাৰে বাগৰি পাৰ হয়, এনে সময়ত তেওঁলোক পাৰ হৈ, পূব আৰু পশ্চিম দুয়ো দিশৰ উপত্যকাত বাস কৰা সকলক খেদিছিল। +\p +\v 16 বিন্যামীনৰ আৰু যিহূদাৰ মাজৰ কিছুমান লোক দায়ূদৰ দুৰ্গলৈ আহিল। +\v 17 দায়ূদে তেওঁলোকক সাক্ষাৎ কৰিবৰ বাবে বাহিৰ ওলাই তেওঁলোকক সম্বোধন কৰি ক’লে, “যদি তোমালোকে মোক শান্তনা দিবৰ বাবে মোৰ ওচৰলৈ আহিছা, তেনেহ’লে তোমালোকে মোৰ সৈতে যোগ দিব পাৰা। কিন্তু, যদি বিশ্বাস-ঘাত কৰি মোৰ শত্রুবোৰক মোক শোধাই দিবলৈ আহিছা, তেনেহ’লে আমাৰ ওপৰ-পিতৃসকলৰ ঈশ্ৱৰে চাওক আৰু তোমালোকক দণ্ড দিয়ক, কাৰণ এতিয়ালৈকে মই একো ভুল কৰা নাই।” +\p +\v 18 তাৰ পাছত ত্ৰিশ জনৰ ওপৰত সেনাপতি হৈ থকা অমাচয়ৰ ওপৰত আত্মাই স্থিতি ল’লে। অমাচয়ে ক’লে, “হে দায়ুদ, আমি তোমাৰেই। যিচয়ৰ পুত্ৰ, আমি তোমাৰ ফলীয়া। শান্তি হওক, তোমাক যি সকলে সহায় কৰে তেওঁৰো শান্তি হওক। তোমাক সহায় কৰা সকলৰো শান্তি হওক, কিয়নো তোমাৰ ঈশ্বৰে তোমাক সহায় কৰিছে।” তেতিয়া দায়ূদে তেওঁলোকক গ্ৰহণ কৰি নিজৰ সৈন্যদলৰ সেনাপতি পাতিলে। +\p +\v 19 চৌলৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ পলেষ্টীয়াসকলৰ লগত দায়ুদ যোৱাৰ সময়ত, মনচিৰ পৰা কিছুমান লোক আতৰিগৈ দায়ূদৰ ফলীয়া হ’ল। কিন্তু তেওঁলোকে ফিলিষ্টীয়াসকলক সহায় কৰা নাছিল, কাৰণ ফিলিষ্টীয়াসকলৰ অধিপতিসকলে ইজনে সিজনৰ সৈতে পৰামৰ্শ কৰি তেওঁক পঠিয়াই দিলে। তেওঁলোকে ক’লে, “তেওঁ আমাৰ জীৱন বিপদত পেলাই নিজৰ প্ৰভু চৌলৰ ফালে পলায়ন কৰিব।” +\v 20 দায়ুদ যেতিয়া চিক্লগলৈ গ’ল, তেতিয়া মনচিৰ যিসকল লোকে তেওঁৰ সৈতে যোগ দিছিল, তেওঁলোক হ’ল অদলহ, যোজাবদ, যিদীয়েল, মীখায়েল, যোজাবদ, ইলীহূ, আৰু চিল্লাথয়, মনচি সহস্রপতি আছিল। +\p +\v 21 তেওঁলোকে দায়ূদক ডকাইত-দলৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ সহায় কৰিলে, কাৰণ তেওঁলোক যুদ্ধাৰু আছিল। তাৰ পাছত তেওঁলোক সৈনিকৰ সেনাপতি হৈছিল। +\v 22 দিনে দিনে, দায়ূদক সহায় কৰিবৰ বাবে লোকসকল আহি আছিল, যেতিয়ালৈকে তাত ঈশ্বৰৰ সৈন্যদলৰ দৰে এটা মহাসৈন্যদল গঠন নহ’ল। +\p +\v 23 যুদ্ধলৈ সু-সজ্জিত সৈন্য দলৰ এইখন লিপিৱদ্ধ নথি পত্র, যি সকল হিব্ৰোণলৈ দায়ূদৰ ওচৰলৈ আহিছিল, যাতে যিহোৱাৰ বাক্য অনুসাৰে চৌলৰ পৰা ৰাজ্য লৈ তেওঁক দিব পাৰে। +\v 24 যিহূদাৰ যি সকল লোক ঢাল আৰু যাঠী ধৰি যুদ্ধলৈ সাজো হৈছিল তেওঁলোক ছয় হাজাৰ আঠ শ আছিল। +\v 25 চিমিয়োন সকলৰ পৰা সাত হাজাৰ এশ যুদ্ধাৰু আছিল। +\p +\v 26 লেবী সকলৰ পৰা চাৰি হাজাৰ ছশ যুদ্ধাৰু আছিল। +\v 27 যিহোয়াদা হাৰোণৰ বংশৰ প্রধান লোক আছিল, আৰু তেওঁৰ সৈতে তিনি হাজাৰ সাত শ লোক আছিল। +\v 28 চাদোকৰ সৈতে, এজন ডেকা বীৰ আৰু সাহসী ব্যক্তি আছিল, তেওঁৰ পিতৃৰ পৰিয়ালৰ পৰা বাইশ জন প্রধান লোক আছিল। +\p +\v 29 বিন্যামীনৰ পৰা চৌলৰ জাতিৰ তিনি হাজাৰ লোক আছিল। এই সময়লৈকে তেওঁলোকৰ বেছি ভাগ লোক চৌলৰ বিশ্ৱাসী হৈ আছিল। +\v 30 ইফ্ৰয়িম সকলৰ মাজত বিশ হাজাৰ আঠ শ যুদ্ধাৰু আছিল, তেওঁলোক নিজৰ পিতৃ পৰিয়ালত নামজ্বলা লোক আছিল। +\v 31 মনচিৰ আধা জাতিৰ পৰা ওঠৰ হাজাৰ নামজ্বলা লোক আছিল, এওঁলোকে দায়ূদক ৰজা পাতিবলৈ আহিছিল। +\p +\v 32 ইচাখৰৰ পৰা দুশ প্ৰধান লোক আছিল। এওঁলোকে সেই সময়ৰ সকলো কথা জানিছিল আৰু ইস্ৰায়েলে কি কৰা উচিত, সেই বিষয়েও তেওঁলোকে জানিছিল। তেওঁলোকৰ সম্পৰ্কীয় লোকসকলে আজ্ঞাৰ অধীনত আছিল। +\v 33 জবূলূনৰ মাজত পঞ্চাশ হাজাৰ যুদ্ধাৰু লোক যুদ্ধৰ বাবে প্রস্তুত হৈ সকলো প্ৰকাৰ যুদ্ধৰ অস্ত্ৰ লগত লৈ আৰু দুই মন নোহোৱাকৈ বিশ্ৱাসী হৈ যুদ্ধ কৰিবলৈ প্রস্তুত আছিল। +\p +\v 34 নপ্তালীৰ মাজত এক হাজাৰ কৰ্মচাৰী, আৰু তেওঁলোকৰ লগত ঢাল আৰু যাঠী ধৰা সাতত্ৰিশ হাজাৰ লোক আছিল। +\v 35 দানীয়াসকলৰ মাজত আঠাইশ হাজাৰ ছশ লোক যুদ্ধৰ বাবে প্রস্তুত আছিল। +\p +\v 36 আচেৰৰ মাজত যুদ্ধৰ বাবে চল্লিশ হাজাৰ লোক প্রস্তুত আছিল। +\v 37 যৰ্দ্দনৰ সিপাৰত থকা ৰূবেণীয়াসকলৰ, গাদীয়াসকলৰ, আৰু মনচিৰ আধা জাতিৰ মাজত যুদ্ধৰ বাবে সকলো প্ৰকাৰ অস্ত্ৰ ধৰা এক লাখ বিশ হাজাৰ লোক আছিল। +\p +\v 38 সকলো সৈনিকসকল যুদ্ধৰ বাবে যুগুত হৈ দায়ূদক সকলো ইস্ৰায়েল লোক সকলৰ ওপৰত ৰজা পাতিবলৈ সম্পূৰ্ণ মনেৰে হিব্ৰোণলৈ আহিছিল। সকলো অৱশিষ্ট ইস্ৰায়েল লোকসকলে দায়ূদক ৰজা পাতিবলৈ সদ-ভাৱেৰে এক হৈছিল। +\v 39 তেওঁলোকে সেই ঠাইতে তিনি দিন দায়ূদৰ লগত ভোজন-পান কৰি থাকিল, কাৰণ তেওঁলোকৰ সম্বন্ধীয়সকলে তেওঁলোকৰ বাবে প্রয়োজনীয় বস্তু যুগুত কৰি থৈছিল। +\v 40 উপৰঞ্চি, যি সকল তেওঁলোকৰ ওচৰত আছিল, ইচাখৰ, জবূলূন, আৰু নপ্তালীৰ লোকসকলে গাধবোৰৰ পিঠিত পিঠা, উটবোৰ, খছৰবোৰ, আৰু ষাঁড়-গৰুবোৰ, ডিমৰুৰ শেকা পিঠা, কিচমিচৰ থোপা, দ্ৰাক্ষাৰস, আৰু তেল, ষাঁড় গৰুবোৰ আৰু মেৰ-ছাগ আনিছিল, কাৰণ ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলে উৎসৱ পালন কৰি আছিল। +\c 13 +\s ওবেদ-ইদোমৰ ঘৰলৈ নিয়ম-চন্দুক অনা। দায়ূদে ফিলিষ্টীয়াসকলক জয় কৰা। +\p +\v 1 দায়ূদে সহস্ৰপতি, শতপতি আৰু সকলো প্রধান লোকসকলৰ সৈতে পৰামৰ্শ কৰিলে। +\v 2 দায়ূদে ইস্ৰায়েলৰ সমবেত লোকসকলক কলে, “যদি তোমালোকৰ দৃষ্টিত ভাল হয়, আৰু আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ইচ্ছা হয়, তেন্তে আহাঁ আমি ইস্ৰায়েল দেশত সকলো ফালে অৱশিষ্ট থকা আমাৰ ভাইসকলক, পুৰোহিতসকলক আৰু তেওঁলোকৰ নগৰত বাস কৰা লেবীয়াসকলক আমাৰ লগত একগোট হবলৈ বাৰ্তাবাহকৰ যোগেদি বাৰ্তা পঠাওহঁক। +\v 3 আহাঁ আমাৰ ঈশ্বৰৰ নিয়ম-চন্দুক আমি নিজৰ ওচৰলৈ উভটাই আনোহঁক, কাৰণ চৌলৰ ৰাজত্বৰ সময়ত আমি তাৰ বিষয়ে কোনো বিচাৰ কৰা নাছিলোঁ।” +\v 4 তেতিয়া সমাজৰ সকলো লোকে সেই কাৰ্য কৰিবলৈ মান্তি হ’ল, কাৰণ সেই কথা তেওঁলোকৰ দৃষ্টিত ভাল দেখিলে। +\p +\v 5 সেয়ে কিৰিয়ৎ-যিয়াৰীমৰ পৰা ঈশ্বৰৰ নিয়ম-চন্দুক আনিবলৈ, দায়ূদে মিচৰ দেশৰ চীহোৰ নদীৰ পৰা লেবো সীমালৈকে ইস্ৰায়েলী লোকসকলক একগোট কৰিলে। +\v 6 ঈশ্বৰৰ নামেৰে প্ৰখ্যাত হোৱা, কৰূব দুটাৰ মাজত বহা ঈশ্বৰৰ নিয়ম-চন্দুক যিহূদাৰ অধীনত থকা বালা অৰ্থাৎ কিৰিয়ৎ-যিয়াৰীমৰ পৰা আনিবলৈ দায়ুদ আৰু ইস্ৰায়েলৰ সকলো লোক সেই ঠাইলৈ গ’ল। +\p +\v 7 সেয়ে তেওঁলোকে অবীনাদবৰ ঘৰৰ পৰা ঈশ্বৰৰ নিয়ম-চন্দুক উলিয়াই আনিলে আৰু এখন নতুন ৰথত তুলিলে। উজ্জা আৰু অহিয়ো সেই ৰথৰ পথ প্রদৰ্শক হ’ল। +\v 8 দায়ুদ আৰু ইস্রায়েলৰ লোকসকলে বীণা, বেহেলা, খঞ্জৰী, তাল, আৰু তূৰী বাদ্যেৰে গীত-গান কৰি ঈশ্বৰৰ উদ্দেশে উৎসৱ উদযাপন কৰিলে। +\p +\v 9 যেতিয়া তেওঁলোকে কীদোনৰ ধান মৰণা মৰা ঠাই পালে, তেতিয়া ষাঁড়-গৰুহালে উজুটি খোৱাত উজ্জাই নিয়ম-চন্দুকটো হাত মেলি থাপমাৰি ধৰিলে। +\v 10 উজ্জালৈ যিহোৱাৰ ক্ৰোধ প্ৰজ্বলিত হ’ল, আৰু তেওঁক বধ কৰিলে, কাৰণ তেওঁ নিয়ম-চন্দুক ধৰিবলৈ হাত মেলিছিল। সেই ঠাইতেই ঈশ্বৰৰ সন্মুখত তেওঁৰ মৃত্যু হ’ল। +\v 11 যিহোৱাই উজ্জাক আঘাত কৰাৰ বাবে দায়ূদৰ খং উঠিল। আজিলৈকে সেই ঠাইৰ নাম পেৰচ-উজ্জা \f + \ft পেৰচ-উজ্জা উজ্জাৰ আঘাত \f* হৈ আছে। +\p +\v 12 দায়ূদে ঈশ্বৰলৈ সেই দিনা ভয় কৰিলে। তেওঁ ক’লে, “ঈশ্বৰৰ নিয়ম-চন্দুক মোৰ ঘৰলৈ মই কেনেকৈ আনিম?” +\v 13 সেয়ে দায়ূদে নিয়ম-চন্দুক দায়ূদৰ নগৰলৈ নানিলে কিন্তু একাষৰিয়াকৈ লৈ গ’ল আৰু গাতীয়াৰ ওবেদ-ইদোমৰ ঘৰত থলে। +\v 14 ঈশ্বৰৰ সেই নিয়ম-চন্দুক ওবেদ-ইদোমৰ পৰিয়ালবৰ্গৰ সৈতে তেওঁৰ ঘৰত তিনি মাহ থাকিল। সেয়ে যিহোৱাই তেওঁৰ ঘৰ আৰু তেওঁৰ অধিকাৰত থকা সকলোকে আশীৰ্ব্বাদ কৰিলে। +\c 14 +\p +\v 1 তাৰ পাছত তূৰৰ ৰজা হীৰমে দায়ুদৰ ওচৰলৈ বাৰ্তাবহক পঠালে, আৰু তেওঁৰ বাবে এটা গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ এৰচ কাঠ, কাঠমিস্ত্রী, আৰু ৰাজমিস্ত্ৰীসকলক পঠালে। +\v 2 দায়ূদে বুজিলে যে, যিহোৱাই ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত তেওঁক ৰজা অভিষিক্ত কৰিলে, আৰু তেওঁৰ ৰাজ্য ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলৰ বাবে উন্নতিৰ শিখৰলৈ গ’ল। +\p +\v 3 দায়ূদে যিৰূচালেমত বহুতো ভাৰ্য্যা গ্ৰহণ কৰিলে, তেওঁলোকৰ পৰা তেওঁ অনেক পুত্র ও কন্যাৰ পিতৃ হ’ল। +\v 4 যিৰূচালেমত তেওঁৰ জন্ম হোৱা পুত্ৰসকলৰ নামবোৰ হ’ল: চম্মুৱা, চোবব, নাথন, চলোমন, +\v 5 যিভৰ, ইলীচূৱা ইল্পেলট, +\v 6 নোগহ, নেফগ, যাফীয়া, +\v 7 ইলীচামা, বিলিয়াদা, আৰু ইলীফেলট। +\p +\v 8 দায়ূদক সমস্ত ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত ৰজা স্ৱৰূপে অভিষেক কৰাৰ কথা যেতিয়া পলেষ্টীয়াসকলে শুনিলে, তেতিয়া তেওঁলোক সকলোৱে দায়ূদক চাবলৈ ওলাই গ’ল। কিন্তু দায়ূদে এইকথা শুনি তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে ওলাই গ’ল। +\v 9 সেই সময়ত পলেষ্টীয়াসকলে আহি, ৰফায়ীম সমথলত লুট কৰিছিল। +\p +\v 10 তেতিয়া দায়ূদে সহায়ৰ বাবে যিহোৱাক সুধিলে। তেওঁ ক’লে, “মই পলেষ্টীয়াসকলক আক্রমণ কৰিব লাগে নে? আপুনি মোক তেওঁলোকৰ ওপৰত জয়ী হব দিব নে?” যিহোৱাই তেওঁক ক’লে, “আক্রমণ কৰা, কাৰণ মই নিশ্চয়ে তোমাক তেওঁলোকক দিম।” +\v 11 সেয়ে তেওঁলোক বালপৰাচীমলৈ আহিল, আৰু দায়ূদে তেওঁলোকক তাত পৰাজয় কৰিলে। তেওঁ মন্তব্য কৰিছিল, “ঈশ্বৰে মোৰ হাতৰ দ্বাৰাই মোৰ শত্রুবোৰক বানপানীয়ে ভেটা ভঙাৰ দৰে ভাঙিলে।” সেয়ে এই ঠাইৰ নাম বাল-পৰাচীম \f + \ft বাল-পৰাচীম ভঙা স্থান \f* হ’ল। +\v 12 সেই ঠাইতে তেওঁলোকে নিজৰ দেৱ-মুৰ্ত্তিবোৰ এৰি গ’ল, আৰু দায়ূদৰ আজ্ঞাত সেইবোৰ জুইত পোৰা হ’ল। +\p +\v 13 তাৰ পাছত পলেষ্টীয়াসকলে পুনৰ সেই সমথলত লুট কৰিলে। +\v 14 সেয়ে দায়ূদে পুনৰ সহায়ৰ বাবে ঈশ্ৱৰক সুধিলে, ঈশ্বৰে তেওঁক ক’লে, “তুমি তেওঁলোকক সন্মুখৰ পৰা আক্রমণ নকৰিবা, কিন্তু তাৰ পৰিবৰ্তে তেওঁলোকৰ পাছফালে আগুৰি ধৰিবা আৰু বালছম কাঠনিৰ মাজেদি তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ আহিবা। +\p +\v 15 যেতিয়া বালছম গছৰ ওপৰেৰে সৈন্য যোৱাৰ নিচিনা বতাহৰ শব্দ শুনিবা, তেতিয়া তুমি সজোৰে আক্রমণ কৰিবা। তুমি এইদৰে কৰিবা, কাৰণ পলেষ্টীয়াসকলৰ সৈন্যসকলক আক্রমণ কৰিবৰ অৰ্থে ঈশ্বৰ তোমাৰ আগত যাওঁতা হ’ব। +\v 16 সেয়ে দায়ূদে ঈশ্বৰৰ আজ্ঞাৰ দৰে কাৰ্য কৰিলে। তেওঁ গিবিয়োনৰ পৰা গেজৰলৈকে পলেষ্টীয়াসকলৰ সৈন্যক পৰাজিত কৰিলে। +\v 17 এইদৰে দায়ূদৰ সুখ্যাতি দেশৰ সকলো ফালে বিয়পি গ’ল, আৰু যিহোৱাই তেওঁৰ প্রতি সকলো দেশীয় লোকৰ ভয় জন্মালে। +\c 15 +\s যিৰূচালেমলৈ নিয়ম-চন্দুক অনা। দায়ূদৰ স্তুতি-গীত। +\p +\v 1 তাৰ পাছত দায়ূদে নিজৰ বাবে দায়ূদৰ নগৰত ঘৰবোৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিলে। তেওঁ ঈশ্বৰৰ নিয়ম-চন্দুকৰ বাবে ঠাই যুগুত কৰিলে আৰু তাৰ বাবে এটা তম্বু তৰিলে। +\v 2 তেতিয়া দায়ূদে ক’লে, “ঈশ্বৰৰ নিয়ম-চন্দুক কেৱল লেবীয়াসকলে বব পাৰিব, কাৰণ যিহোৱাই নিয়ম-চন্দুক ববলৈ আৰু সদা-সৰ্ব্বদাই তেওঁৰ পৰিচৰ্যা কৰিবলৈ তেওঁলোকক মনোনীত কৰিছে।” +\v 3 দায়ূদে যি ঠাই যুগুত কৰিছিল, সেই ঠাইলৈ যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুক আনিবৰ বাবে তেওঁ ইস্ৰায়েলৰ সকলো লোকক যিৰূচালেমত গোট খোৱালে। +\p +\v 4 দায়ূদে হাৰোণৰ বংশধৰসকলক আৰু লেবীয়াসকলক এক গোট কৰিলে। +\q1 +\v 5 কহাতৰ বংশধৰসকলৰ মাজৰ মুখ্য লোক উৰীয়েল, আৰু তেওঁৰ সম্বন্ধীয়সকল এশ বিশ জন আছিল। +\q1 +\v 6 মৰাৰীৰ বংশধৰসকলৰ মাজৰ মুখ্য লোক অচায়া, আৰু তেওঁৰ সম্বন্ধীয়সকল দুশ বিশ জন আছিল। +\q1 +\v 7 গেৰ্চোমৰ বংশধৰসকলৰ মাজৰ মুখ্য লোক যোৱেল, আৰু তেওঁৰ সম্বন্ধীয়সকল এশ ত্ৰিশ জন আছিল। +\q1 +\v 8 ইলিচাফনৰ বংশধৰসকলৰ মাজৰ মুখ্য লোক চময়িয়া, আৰু তেওঁৰ সম্বন্ধীয়সকল দুশ জন আছিল। +\q1 +\v 9 হিব্ৰোণৰ বংশধৰসকলৰ মাজৰ মুখ্য লোক ইলীয়েল, আৰু তেওঁৰ সম্বন্ধীয়সকল আশী জন আছিল। +\q1 +\v 10 উজ্জীয়েলৰ বংশধৰসকলৰ মাজৰ মুখ্য লোক অম্মীনাদব, আৰু তেওঁৰ সম্বন্ধীয়সকল এশ বাৰ জন আছিল। +\p +\v 11 দায়ূদে চাদোক আৰু অবিয়াথৰ পুৰোহিতক, আৰু লেবীয়া উৰীয়েল, অচায়া, যোৱেল, চময়িয়া, ইলীয়েল, আৰু অম্মীনাদবক মাতিলে। +\v 12 তেওঁ তেওঁলোকক ক’লে, “তোমালোক লেবীয়াসকলৰ বংশৰ মূল মানুহ। মই ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুকৰ বাবে যি ঠাই যুগুত কৰিছোঁ, সেই ঠাইলৈ যাতে এই নিয়ম-চন্দুক আনিব পাৰোঁ, তাৰ বাবে তুমি আৰু তোমাৰ ভাইসকলে নিজকে পবিত্ৰ কৰা। +\p +\v 13 প্রথম বাৰ তোমালোকে তাক বৈ অনা নাই। এই কাৰণে আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই আমাক আঘাত কৰিলে। কাৰণ আমি তেওঁৰ আজ্ঞা অনুসাৰে তেওঁক বিচাৰা নাছিলোঁ বা বাধ্য হোৱা নাছিলোঁ।” +\v 14 সেয়ে পুৰোহিত আৰু লেবীয়াসকলে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুক আনিবৰ বাবে নিজকে পবিত্ৰ কৰিলে। +\v 15 যিহোৱাৰ বাক্য অনুসাৰে মোচিয়ে যেনেকৈ আজ্ঞা কৰিছিল, তেনেকৈ লেবীয়াসকলে কাঠৰ দীঘল মাৰিৰে নিজৰ কান্ধত যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুক বৈ ল’লে। +\p +\v 16 দায়ূদে লেবীয়াসকলৰ মুখ্য লোকসকলক ক’লে, যে, তেওঁলোকৰ বাদ্যকৰ ভাইসকলক বাদ্যযন্ত্রৰ সৈতে নেবল, বীণা, আৰু তাল বজাই মহা-ধ্বনি কৰি আৰু আনন্দেৰে উচ্চ-স্ৱৰে গীত-গান কৰিবলৈ নিযুক্ত কৰক। +\v 17 সেয়ে লেবীয়াসকলে যোৱেলৰ পুত্ৰ হেমনক আৰু তেওঁৰ ভায়েকৰ মাজৰ এজন, বেৰেখিয়াৰ পুত্ৰ আচফক, তেওঁলোক মৰাৰীৰ বংশধৰৰ সম্বন্ধীয় আৰু কুচায়াৰ পুত্ৰ এথনকো নিযুক্ত কৰিছিল। +\v 18 তেওঁলোকৰ লগত তেওঁলোকৰ দ্বিতীয় শ্ৰেণীৰ সম্বন্ধীয়: জখৰিয়া, বেন, যাজীয়েল, চমীৰামোৎ, যিহীয়েল, উন্নী, ইলীয়াব, বনায়া, মাচেয়া, মত্তিথিয়া, ইলীফলেহু, মিক্নেয়া, ওবেদ-ইদোম আৰু দুৱৰী যিয়ীয়েলক নিযুক্ত কৰিলে। +\p +\v 19 বাদ্যকৰ হেমন, আচফ, আৰু এথনক পিতলৰ তালেৰে মহা-ধ্বনি কৰিবলৈ নিযুক্ত কৰিছিল, +\v 20 জখৰিয়া, অজীয়েল, চমীৰামোৎ, যিহীয়েল, উন্নী, ইলীয়াব, মাচেয়া, আৰু বনায়া, এওঁলোকক অলামোৎ সুৰত বেহেলা বজাবলৈ, +\v 21 মত্তিথিয়া, ইলীফলেহু, মিক্নেয়া, ওবেদ-ইদোম, যিয়ীয়েল, আৰু অজজীয়াক চিমিনীৎ সুৰত বীণা বজাবলৈ প্ৰধান বাদ্যকৰ হ’বলৈ নিযুক্ত কৰা হ’ল। +\p +\v 22 লেবীয়াসকলৰ মাজত কননিয়া মুখ্য গায়ক আছিল, তেওঁ গীত পৰিচালনা কৰিছিল, কাৰণ তেওঁ নিপুণ আছিল। +\v 23 বেৰেখিয়া আৰু ইলকানা নিয়ম-চন্দুকৰ ৰখীয়া আছিল। +\v 24 চবনিয়া, যোচাফট, নথনেল, অমাচয়, জখৰিয়া, বনায়া, আৰু ইলীয়েজৰ, পুৰোহিতসকলে ঈশ্বৰৰ নিয়ম-চন্দুকৰ সন্মুখত তূৰী বজাইছিল। ওবেদ-ইদোম আৰু যিহিয়া নিয়ম-চন্দুকৰ ৰখীয়া আছিল। +\p +\v 25 সেয়ে দায়ুদ, ইস্ৰায়েলৰ বৃদ্ধসকল, আৰু সহস্ৰপতিসকলে আনন্দ কৰি কৰি, ওবেদ-ইদোমৰ ঘৰৰ পৰা যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুক আনিবলৈ গ’ল। +\v 26 যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুক বৈ আনিবলৈ লেবীয়াসকলক ঈশ্বৰে সহায় কৰিছিল, আৰু তেওঁলোকে সতোটা ষাঁড়-গৰু আৰু সাতোটা মেৰ উৎসৰ্গ কৰিছিল। +\p +\v 27 দায়ুদ, নিয়ম-চন্দুক বৈ অনা লেবীয়াসকল, গায়কসকল, আৰু গায়কসকলৰ লগত গীতৰ পৰিচালক কননিয়া, এওঁলোক সকলোৱে মিহি শণ সুতাৰ চোলা পিন্ধিছিল। দায়ূদে শণ সূতাৰ এফোদ কাপোৰ পিন্ধিছিল। +\v 28 এইদৰে ইস্ৰায়েলৰ সকলোৱে মহা জয়-ধ্বনিৰে, শিঙাৰ শব্দেৰে, তালেৰে, বেহেলাৰে আৰু বীণাৰ মহা-ধ্বনিৰে যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুক লৈ আহিছিল। +\p +\v 29 কিন্তু যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুক দায়ূদৰ নগৰত সোমাওঁতে, চৌলৰ জীয়েক মীখলে, খিড়িকিয়েদি চাই দেখিলে যে, দায়ুদ ৰজাই নাচি নাচি আনন্দ কৰি আছিল। তেতিয়া তেওঁ নিজৰ অন্তৰতে দায়ূদক হেয়জ্ঞান কৰিলে। +\c 16 +\p +\v 1 তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ নিয়ম-চন্দুক বৈ আনিলে আৰু দায়ূদে নিয়ম-চন্দুকৰ বাবে তৰা তম্বুৰ মাজত ৰাখিলে। তাৰ পাছত ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে হোম-বলি আৰু সমজুৱা বলি উৎসৰ্গ কৰিলে। +\v 2 দায়ূদে হোম-বলি আৰু সমজুৱা বলি উৎসৰ্গ কৰি শেষ কৰাৰ পাছত, তেওঁ যিহোৱাৰ নামেৰে লোকসকলক আশীৰ্ব্বাদ কৰিলে। +\v 3 তেওঁ ইস্ৰায়েলৰ সকলো লোকক, পুৰুষ আৰু মহিলাৰ মাজত এটাকৈ পিঠা, এটুকুৰাকৈ মাংস, আৰু এটাকৈ কিচমিচৰ পিঠা ভগাই দিলে। +\p +\v 4 দায়ূদে যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুকৰ সন্মূখত পৰিচৰ্যা কৰিবলৈ, ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ গুণ গাবলৈ, আৰু তেওঁৰ ধন্যবাদ-প্ৰশংসা কৰিবলৈ, লেবীয়াসকলৰ কেইজনমানক নিযুক্ত কৰিলে। +\v 5 সেই লেবীয়াসকলৰ মাজত প্ৰধান আছিল আচফ। তেওঁৰ পাছত জখৰিয়া, যিয়ীয়েল, চমীৰামোৎ, যিহীয়েল, মত্তিথিয়া, ইলীয়াব, বনায়া, ওবেদ-ইদোম, আৰু যিয়ীয়েল, এওঁলোকে বেহেলা আৰু বীণা বজাইছিল। আচফে মহা-ধ্বনিৰে তাল বজাইছিল, +\v 6 যহজীয়েল আৰু বনায়া, এই দুজন পুৰোহিতে যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুকৰ আগত প্রতিদিনে শিঙা বজাইছিল। +\p +\v 7 তাৰ পাছত সেই দিনাই দায়ুদে যিহোৱাক ধন্যবাদ দিবৰ বাবে এই গীত গাবলৈ আচফ আৰু তেওঁৰ ভাইসকলক নিযুক্ত কৰিলে। +\q1 +\v 8 যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা, তেওঁৰ নামেৰে প্ৰাৰ্থনা কৰা; +\q1 জাতি সমূহৰ মাজত কৰা তেওঁৰ কাৰ্যবোৰ জনোৱা। +\q1 +\v 9 তেওঁৰ উদ্দেশ্যে গীত গোৱা, তেওঁৰ মহিমা কৰা; +\q1 তেওঁৰ সকলো আচৰিত কাৰ্যবোৰ কোৱা। +\q1 +\v 10 তেওঁৰ পবিত্ৰ নামৰ গৌৰৱ কৰা; +\q1 যিহোৱাক বিচাৰা সকলৰ মনে আনন্দ কৰক। +\q1 +\v 11 যিহোৱাক বিচাৰা আৰু তেওঁৰ শক্তিক বিচাৰা; +\q1 সদায় তেওঁৰ উপস্থিতি বিচাৰা। +\q1 +\v 12 তেওঁ কৰা আচৰিত কৰ্মবোৰ সোঁৱৰণ কৰা, +\q1 তেওঁৰ অদ্ভুত কাম আৰু তেওঁৰ শাসন-প্ৰণালীবোৰ সোৱঁৰা। +\q1 +\v 13 তেওঁৰ দাস ইস্ৰায়েলৰ বংশধৰসকল, +\q1 তেওঁৰ মনোনীত সকলৰ মাজৰ এজন যাকোবৰ লোক, +\q1 +\v 14 তেওঁ যিহোৱা, আমাৰ ঈশ্ৱৰ। +\q1 তেওঁৰ শাসন-প্ৰণালী সকলো পৃথিৱীত প্ৰচলিত। +\q1 +\v 15 তোমালোকে তেওঁৰ নিয়মটি চিৰদিনলৈকে মনত ৰাখা, +\q1 এক হাজাৰ পুৰুষক তেওঁৰ বাক্য আজ্ঞা কৰা। +\q1 +\v 16 তেওঁ অব্ৰাহামৰ লগত স্থাপন কৰা নিয়ম, +\q1 আৰু ইচহাকলৈ কৰা শপত তোমালোকে সোঁৱৰণ কৰা। +\q1 +\v 17 আৰু এইদৰে তেওঁ যাকোবৰ বাবে এটা বিধান স্থিৰ কৰিলে, +\q1 আৰু ইস্ৰায়েলৰ কাৰণে এটা অনন্তকাল স্থায়ী নিয়ম স্থিৰ কৰিলে। +\q1 +\v 18 তেওঁ ক’লে, “মই তোমাক কনান দেশ দিম, +\q1 তোমাৰ স্বত্ব থকা আধিপত্য দিম।” +\q1 +\v 19 মই কৈছিলোঁ সেই সময়ত তোমালোকৰ সদস্য কম আছিল, +\q1 সেয়ে অতি তাকৰ, আৰু দেশত প্ৰবাসী আছিলা। +\q1 +\v 20 তেওঁলোক এক দেশৰ পৰা আন দেশলৈ, +\q1 এক ৰাজ্যৰ পৰা আন ৰাজ্যলৈ +\q1 +\v 21 তেওঁ তেওঁলোকক অত্যাচাৰ কৰিবলৈ কাকো নিদিলে; +\q1 তেওঁ তেওঁলোকৰ বাবে ৰজা সকলকো শাস্তি দিছিল। +\q1 +\v 22 তেওঁ কৈছিল, “তোমালোকে মোৰ অভিষিক্ত সকলক নুচুবা, +\q1 আৰু মোৰ ভাববাদী সকলৰ কোনো অনিষ্ট নকৰিবা।” +\q1 +\v 23 হে সমস্ত পৃথিৱী, যিহোৱাৰ উদ্দেশে গীত গোৱা; +\q1 প্রতিদিনে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণ ঘোষণা কৰা। +\q1 +\v 24 জাতি সমূহৰ মাজত, তেওঁৰ গৌৰৱ প্ৰকাশ কৰা, +\q1 জাতি সমূহৰ মাজত তেওঁৰ আচৰিত কৰ্ম ঘোষণা কৰা। +\q1 +\v 25 কাৰণ যিহোৱা মহান আৰু অতি প্ৰশংসনীয়; +\q1 আৰু আন সকলো দেৱতা বোৰতকৈ তেওঁ ভয়ানক। +\q1 +\v 26 কাৰণ জাতি সকলৰ সকলো দেৱতাবোৰ প্রতিমা মাথোন, +\q1 কিন্তু তেওঁ যিহোৱা যি জনে আকাশ-মণ্ডল সৃষ্টি কৰিলে। +\q1 +\v 27 মহিমা আৰু প্ৰতাপ তেওঁৰ সাক্ষাতে আছে। +\q1 তেওঁৰ স্থানত শক্তি আৰু আনন্দ থাকে। +\q1 +\v 28 জাতি সমূহৰ লোকসকল, তোমালোকে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে গৌৰৱ আৰু শক্তি আৰোপ কৰা। +\q1 যিহোৱাৰ উদ্দেশে গৌৰৱ আৰু শক্তি দিয়া; +\q1 +\v 29 যিহোৱাৰ উদ্দেশে তেওঁৰ নাম গৌৰৱ কৰা। +\q1 তেওঁৰ আগত উপহাৰ লৈ আহাঁ। +\q1 পবিত্ৰতাৰে বিভূষিত হৈ যিহোৱাৰ আগত আঁঠুকাঢ়া। +\q1 +\v 30 সমস্ত পৃথিৱী, তেওঁৰ আগত কম্পমান হোৱা। +\q1 পৃথিৱী খনো লৰচৰ নোহোৱাকৈ স্থাপিত হৈছে। +\q1 +\v 31 আকাশ-মণ্ডল আনন্দ কৰক, আৰু পৃথিৱীও উল্লাসিত হওক; +\q1 জাতি সমূহৰ মাজত তেওঁলোকে কওঁক, “যিহোৱাই ৰাজত্ব কৰিছে।” +\q1 +\v 32 সমুদ্ৰ আৰু তাৰ সকলোৱে গৰ্জ্জন কৰক; আৰু যিবোৰে তাক পূৰ্ণ কৰে, সেইবোৰেও উচ্চস্বৰে আনন্দ কৰক। +\q1 পথাৰবোৰ আৰু তাত থকা সকলোৱেও আনন্দ কৰক। +\q1 +\v 33 তেতিয়া কাঠনিৰ সকলো গছবোৰে যিহোৱাৰ সাক্ষাতে উচ্ছস্বৰে আনন্দ কৰিব, +\q1 কাৰণ তেওঁ পৃথিৱীৰ বিচাৰ কৰিবলৈ আহি আছে। +\q1 +\v 34 যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা, কাৰণ তেওঁ মঙ্গলময়, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ দয়া চিৰকাললৈকে থাকে। +\q1 +\v 35 আৰু কোৱা, “হে আমাৰ উদ্ধাৰকৰ্তা ঈশ্বৰ, আমাক উদ্ধাৰ কৰা। +\q1 তোমাৰ পবিত্ৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰিবলৈ, তোমাৰ প্ৰশংসাত জয়-ধ্বনি কৰিবলৈ; +\q1 আমাক একলগ কৰি আন জাতিবোৰৰ পৰা আমাক উদ্ধাৰ কৰা। +\q1 যাতে আমি আপোনাৰ পবিত্র নামত ধন্যবাদ কৰিব পাৰোঁ +\q1 আৰু আপোনাৰ প্রশংসাত মহিমা কৰিব পাৰোঁ। +\q1 +\v 36 ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা ধন্য হওক। +\q1 অনাদি কালৰ পৰা অনন্ত কাললৈকে।” +\m তেতিয়া সকলো লোকে ক’লে, “আমেন” \f + \ft আমেন সেই দৰে হওক \f* আৰু যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰিলে। +\p +\v 37 প্ৰতিদিনৰ প্ৰয়োজন অনুসাৰে নিয়ম-চন্দুকৰ আগত একেৰাহে পৰিচৰ্যা কৰিবলৈ, তেওঁ আচফক আৰু তেওঁৰ ভাইসকলক যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুকৰ সন্মূখত ৰাখিলে। +\v 38 ওবেদ-ইদোমৰ লগত তেওঁলোকৰ আঠষষ্টি জন সম্পৰ্কীয় লোকক ভুক্ত কৰা হ’ল, যিদূথূনৰ পুত্ৰ ওবেদ-ইদোম আৰু লগতে হোচা দুৱৰী হ’ল। +\v 39 চাদোক পুৰোহিত, আৰু লগৰীয়া পুৰোহিতসকল গিবিয়োনৰ ওখ ঠাইত যিহোৱাৰ আবাসৰ আগত পৰিচৰ্যা কৰিলে। +\p +\v 40 হোম-বেদিৰ ওপৰত যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে একেৰাহে ৰাতিপুৱা আৰু গধূলি হোম-বলি উৎসৰ্গ কৰিছিল, এইসকলো যিহোৱাই লিখাৰ দৰে কাৰ্য কৰিবলৈ ইস্ৰায়েলক যিহোৱাই আজ্ঞা কৰিছিল। +\v 41 যিহোৱাক ধন্যবাদ দিবলৈ, হেমন, আৰু যিদূথূন লগত নামেৰে মনোনীত অৱশিষ্ট লোকসকলক একেলগে ৰাখিলে, কাৰণ “যিহোৱাৰ দয়া চিৰকাললৈকে থাকে,” +\p +\v 42 হেমন আৰু যিদূথূন তূৰী, তাল আৰু ঈশ্বৰীয় বাদ্যযন্ত্ৰসমূহ বজোৱাসকলৰ তত্ত্ৱাৱধানত আছিল। যিদূথূনৰ পুত্ৰসকল দুৱাৰ ৰখীয়া কৰিছিল। +\v 43 তাৰ পাছত সকলো লোক নিজৰ নিজৰ ঘৰলৈ উভটি আহিল, আৰু দায়ূদেও নিজৰ পৰিয়ালসকলক আশীৰ্ব্বাদ কৰিবলৈ উভতি আহিল। +\c 17 +\s দায়ূদৰ আগত ঈশ্বৰৰ প্ৰতিজ্ঞা, আৰু ঈশ্বৰৰ আগত তেওঁৰ প্ৰাৰ্থনা। +\p +\v 1 দায়ূদে নিজৰ ঘৰত স্থায়ীভাৱে বাস কৰাৰ পাছত, তেওঁ নাথন ভাববাদীক কলে, “চোৱা, মই এৰচ কাঠেৰে সজা ঘৰত বাস কৰি আছোঁ, কিন্তু যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুক তম্বুৰ ভিতৰত আছে।” +\v 2 তেতিয়া নাথনে দায়ূদক কলে, “যাওক, আপোনাৰ মনৰ ভিতৰত যি আছে, তাকে কৰক, কাৰণ ঈশ্বৰ আপোনাৰ লগত আছে।” +\p +\v 3 কিন্তু সেই ৰাতিয়েই নাথনলৈ ঈশ্বৰৰ বাক্য আহিল আৰু কলে, +\v 4 “তুমি যোৱা, মোৰ দাস দায়ূদক কোৱা, ‘যিহোৱাই এই কথা কৈছে: মই বাস কৰিবলৈ মোৰ বাবে তুমি ঘৰ নাসাজিবা। +\v 5 কাৰণ মই ইস্ৰায়েলক উলিয়াই অনা দিনৰে পৰা আজিলৈকে কোনো ঘৰত বাস কৰা নাই। বৰঞ্চ এটা তম্বুত, এটা আবাসত আৰু বিভিন্ন ঠাইত বাস কৰি আছোঁ। +\v 6 ইস্ৰায়েলৰ মাজত মই ঠাই সমূহ সলাই থাকোঁতে ইস্ৰায়েলৰ প্ৰজাসকলক প্ৰতিপালন কৰিবলৈ যি সকলক মই নিযুক্ত কৰিছিলোঁ, তেওঁলোকৰ কোনো এজনক জানো কৈছিলোঁ, “তোমালোকে কিয় মোৰ বাবে এৰচ কাঠৰ ঘৰ নিৰ্ম্মাণ কৰা নাই?” +\p +\v 7 “সেয়ে এতিয়া, তুমি মোৰ দাস দায়ূদক কোৱা, ‘বাহিনীসকলৰ যিহোৱাই এই কথা কৈছে: “মোৰ ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলৰ ওপৰত প্রশাসক হ’বলৈ, মই তোমাক চৰণীয়া ঠাইৰ পৰা, আৰু মেৰ-চাগ জাকৰ পাছে পাছে যোৱাৰ পৰা বাচি ললোঁ। +\v 8 আৰু তুমি যি যি ঠাইলৈ গৈছিলা, মই তোমাৰ লগত থাকি তোমাৰ সন্মুখৰ পৰা তোমাৰ আটাই শত্ৰুবোৰক ছেদন কৰিলোঁ। আৰু পৃথিৱীত থকা মহৎ লোকৰ নামৰ দৰে তোমাৰও নাম মহৎ কৰিম। +\p +\v 9 মই মোৰ ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলৰ বাবে এটা ঠাই নিৰ্বাচন কৰিম আৰু তেওঁলোকক ৰোপণ কৰিম, সেয়ে তেওঁলোকে নিজৰ ঠাইতে বাস কৰিব পাৰিব আৰু তেওঁলোকক লৰোৱা নহব। দুৰ্জন লোকসকলে তেওঁলোকক উপদ্রৱ কৰিব নোৱাৰিব, যেনেকৈ আগৰ দিনত কৰিছিল, +\v 10 যেতিয়া মই মোৰ ইস্ৰায়েল লোকসকলৰ ওপৰত বিচাৰকৰ্ত্তাসকলক আজ্ঞা কৰিছিলোঁ যে, মই তোমাৰ শত্ৰুসকলক বশীভূত কৰিম। তদুপৰি মই তোমাক কৈছো যে, মই যিহোৱাই তোমাৰ বাবে এটা ঘৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিম। +\p +\v 11 যেতিয়া তোমাৰ আয়ুস সম্পূৰ্ণ হ’ব আৰু তোমাৰ ওপৰ-পিতৃসকলৰ ওচৰলৈ যাব লগা হ’ব, তেতিয়া তোমাৰ পাছত তোমাৰ বংশধৰক বৃদ্ধি কৰিম, আৰু তোমাৰ নিজৰ বংশৰ এজনৰ কাৰণে, মই তেওঁৰ ৰাজ্য স্থাপন কৰিম। +\v 12 মোৰ বাবে তেওঁহে এটা ঘৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিব, আৰু মই তেওঁৰ সিংহাসন চিৰস্থায়ী কৰিম। +\p +\v 13 মই তেওঁৰ পিতৃ হম, আৰু তেওঁ মোৰ পুত্ৰ হব। তোমাৰ পূৰ্বে শাসন কৰা, চৌলৰ পৰা যেনেকৈ মই আঁতৰাইছিলোঁ, তেনেকৈ মই তেওঁৰ পৰা মোৰ বিশ্ৱাসযোগ্য নিয়ম আতৰ নকৰো। +\v 14 মোৰ ঘৰত আৰু মোৰ ৰাজ্যত তেওঁক সদায় থিৰে ৰাখিম, আৰু তেওঁৰ সিংহাসন চিৰস্থায়ীভাৱে স্থাপন কৰিম।” +\v 15 এই সকলো বাক্য, আৰু এই সকলো দৰ্শন অনুসাৰে নাথনে দায়ূদক বিৱৰি কলে। +\p +\v 16 তেতিয়া ৰজা দায়ূদে ভিতৰলৈ গৈ যিহোৱাৰ সন্মুখত বহিলে; আৰু তেওঁ কলে, “মই নো কোন, ঈশ্বৰ যিহোৱা, আৰু মোৰ পৰিয়ালেই বা কি যে, তুমি মোক আগ স্থান দিছা? +\v 17 আৰু হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ দৃষ্টিত ইও এটা ক্ষুদ্র বিষয় আছিল, তুমি তোমাৰ দাসৰ পৰিয়ালৰ বিষয়েও সুদীৰ্ঘদিনৰ কথা কলা, আৰু হে ঈশ্বৰ, মোৰ ভৱিষ্যত পুৰুষসকলকো মোক দেখালা। +\v 18 তুমি তোমাৰ দাসক সন্মান দিছা। তুমি তোমাৰ দাসক বিশেষ স্ৱীকৃতি প্রদানৰ বিষয়ে মই, দায়ুদ, তোমাক পুনৰ কি কম? +\p +\v 19 হে যিহোৱা, তোমাৰ দাসৰ বাবে আৰু নিজৰ অভিপ্রায় সিদ্ধ কৰিবলৈ, তুমি এই মহৎ কৰ্ম সাধন কৰিলা আৰু সকলো মহৎ কৰ্ম প্রকাশ কৰিলা। +\v 20 হে যিহোৱা, আমি সদায় শুনা অনুসাৰে, তোমাৰ তুল্য কোনো নাই, আৰু তোমাৰ বাহিৰে আন কোনো ঈশ্বৰ নাই। +\v 21 আৰু পৃথিৱীৰ মাজত তোমাৰ ইস্রায়েল লোকসকলৰ দৰে এনে কোন জাতি আছে? তুমি ঈশ্বৰ যাক নিজৰ লোক কৰিবলৈ মিচৰৰ পৰা মুক্ত কৰিলা, যাতে মহৎ আৰু ভয়ানক কাৰ্যৰ দ্বাৰাই তোমাৰ নাম কৰিব। আৰু মিচৰৰ পৰা মুক্ত কৰা তোমাৰ লোকসকলৰ আগৰ পৰা জাতি সমূহক খেদিলা। +\p +\v 22 তোমাৰ ইস্ৰায়েল লোকসকলক তুমি নিজৰ চিৰস্থায়ী লোক কৰিলা, আৰু হে যিহোৱা, তুমি তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰ হলা। +\v 23 সেয়ে এতিয়া হে যিহোৱা, তুমি তোমাৰ দাস আৰু তাৰ পৰিয়ালৰ বিষয়ে যি প্রতিজ্ঞা কৰিলা, তাক সদাকাললৈকে স্থিৰ কৰা হওক। যেনেকৈ তুমি কলা, তেনেকৈয়ে কৰা। +\v 24 তোমাৰ নাম চিৰকালৰ বাবে স্থাপিত আৰু মহিমান্বিত হ’বৰ বাবে লোকসকলে এইদৰে কব, বাহিনীসকলৰ যিহোৱা ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ, তোমাৰ দাস দায়ূদৰ বংশ তোমাৰ সাক্ষাতে থিৰে থাকিব। +\p +\v 25 কাৰণ হে মোৰ ঈশ্বৰ, মই তোমাৰ বাবে এক বংশ স্থাপন কৰিম বুলি তুমিয়েই তোমাৰ দাসৰ আগত প্ৰকাশ কৰিলা। সেই বাবেই মই তোমাৰ দাস তোমাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিবলৈ সাহ পালোঁ। +\v 26 এতিয়া হে যিহোৱা, তুমি ঈশ্বৰ, আৰু তুমিয়েই তোমাৰ দাসলৈ এই মঙ্গল-প্ৰতিজ্ঞা কৰিলা। +\v 27 এতিয়া তুমি অনুগ্ৰহ কৰি তোমাৰ দাসৰ বংশক আশীৰ্ব্বাদ কৰা। যাতে তোমাৰ দাসৰ বংশ যেন তোমাৰ আগত চিৰকাল থাকে। হে যিহোৱা, তুমিয়েই আশীৰ্ব্বাদ কৰিলা, আৰু সেয়ে চিৰকাললৈকে আশীৰ্ব্বাদযুক্ত হৈ থাকিব। +\c 18 +\s দায়ূদে নানা জাতিক জয় কৰা; তেওঁ পাত্ৰমন্ত্ৰীসকলৰ তালিকা। +\p +\v 1 তাৰ পাছত দায়ূদে পলেষ্টীয়াসকলক আক্রমণ কৰি পৰাজয় কৰিলে, ফিলিষ্টীয়াসকলৰ অধীনত থকা গাত আৰু তাৰ গাওঁবোৰ তেওঁ কাঢ়ি ল’লে। +\v 2 তাৰ পাছত তেওঁ মোৱাবক পৰাজয় কৰিলে, আৰু মোৱাবীয়াসকলে দায়ূদৰ দাস হৈ কৰ পৰিশোধ কৰিবলৈ ধৰিলে। +\p +\v 3 ফৰাৎ নদীৰ ওচৰত হদৰেজৰে নিজৰ শাসন স্থাপন কৰিবলৈ যাওঁতে, দায়ূদে চোবাৰ ৰজা হদদেজৰক হমাতত পৰাজয় কৰিলে। +\v 4 দায়ূদে এক হাজাৰ ৰথ, সাত হাজাৰ অশ্বাৰোহী, আৰু বিশ হাজাৰ পদাতিক সৈন্য বন্দী কৰি ললে। আৰু ৰথৰ আটাই ঘোঁৰাবোৰৰ পাছ-ঠেঙৰ সিৰ কাটিলে, কিন্তু তাৰ মাজত এশ ৰথৰ বাবে ঘোঁৰা ৰাখিলে। +\p +\v 5 যেতিয়া দম্মেচকৰ অৰামীয়াসকলে চোবাৰ ৰজা হদদেজৰে সহায় কৰিবলৈ আহিলে, তেতিয়া দায়ূদে বাইশ হাজাৰ অৰামীয়ালোকক বধ কৰিলে। +\v 6 তাৰ পাছত দায়ূদে দম্মেচকৰ অৰাম দেশত দুৰ্গৰক্ষক সৈন্যৰ দল ভিতৰলৈ সুমুৱালে; আৰু অৰামীয়াসকলে দায়ূদৰ দাস হৈ কৰ পৰিশোধ কৰিলে। দায়ূদে যি যি ঠাইত যায়, সেই সকলোতে যিহোৱাই তেওঁক জয়ী হবলৈ দিয়ে। +\p +\v 7 দায়ূদে হদদেজৰ দাস কেইজনৰ গাত থকা সোণৰ ঢালবোৰ সোলোকাই যিৰূচালেমলৈ লৈ আহিল। +\v 8 হদদেজৰ টিভৎ আৰু কূন নগৰৰ পৰা দায়ূদে অতি অধিক পিতল আনিলে। এই পিতলৰ দ্ৱাৰাই চলোমনে পিতলৰ সমুদ্ৰ, দুটা স্তম্ভ, আৰু পিতলৰ পাত্ৰবোৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিছিল। +\p +\v 9 যেতিয়া হমাতৰ ৰজা তোয়োৱে শুনিলে যে দায়ূদে চোবাৰ ৰজা হদদেজৰৰ সকলো সৈন্যসকলক পৰাজয় কৰিলে। +\v 10 তেতিয়া তোৱোয়ে নিজৰ পুত্ৰ হদোৰামক দায়ুদ ৰজাক প্রণাম জনাবলৈ আৰু আশীৰ্ব্বাদ কৰিবলৈ তেওঁৰ ওচৰত পঠালে, কাৰণ দায়ূদে হদদেজৰৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰি তাক পৰাজয় কৰিলে, আৰু কাৰণ তোয়োৱৰ বিৰুদ্ধে হদৰেজৰে যুদ্ধ ঘোষণা কৰিছিল। হদোৰাম নিজৰ লগত ৰূপ, সোণ, আৰু পিতল বস্তু লৈ আহিছিল। +\v 11 দায়ুদ ৰজাই ইদোম, মোৱাব, অম্মোন, পলেষ্টীয়া আৰু অমালেক আদি সকলো জাতিৰ পৰা অনা ৰূপ আৰু সোণৰ সৈতে এইবোৰ বস্তুও যিহোৱাৰ উদ্দেশে উৎসৰ্গ কৰিলে। +\p +\v 12 চৰূয়াৰ পুত্ৰ অবীচয়ে লৱণ উপত্যকাত ওঠৰ হাজাৰ ইদোমীয়ালোকক বধ কৰিলে। +\v 13 তেওঁ ইদোমত দুৰ্গৰক্ষক সৈন্যদল স্থাপন কৰিলে আৰু সকলো ইদোমীয়া লোক দায়ূদৰ দাস হ’ল। দায়ুদ যি যি ঠাইত যায়, সেই সকলোতে যিহোৱাই তেওঁক জয়ী হ’বলৈ দিয়ে। +\p +\v 14 দায়ূদে সকলো ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰিলে আৰু তেওঁ নিজৰ সকলো লোকৰ ন্যায় বিচাৰ আৰু ধৰ্মনিষ্ঠাৰে পৰিচালনা কৰিলে। +\v 15 চৰূয়াৰ পুত্ৰ যোৱাব সৈন্যসকলৰ প্ৰধান সেনাপতি আছিল, আৰু অহীলূদৰ পুত্র যিহোচাফট্‌ বৃত্তান্ত লিখক আছিল। +\v 16 অহীটুবৰ পুত্ৰ চাদোক, আৰু অবিয়াথৰৰ পুত্ৰ অবীমেলক পুৰোহিত আছিল, চবচা ৰাজলিখক আছিল; +\v 17 যিহোয়াদাৰ পুত্ৰ বনায়া, কৰেথীয়া আৰু পেলেথীয়াসকলৰ ওপৰত আছিল; আৰু দায়ূদৰ পুত্ৰসকল ৰজাৰ পৰামৰ্শদাতা আছিল। +\c 19 +\s অম্মোনীয়া, অৰামীয়া, আৰু ফিলিষ্টীয়াসকলৰ সৈতে দায়ূদে যুদ্ধ কৰা। +\p +\v 1 অম্মোনৰ লোকসকলৰ ৰজা নাহচৰ মৃত্যুৰ পাছত, তেওঁৰ পুত্র তেওঁৰ পদত ৰজা হ’ল। +\v 2 দায়ুদে ক’লে, “নাহচৰ পুত্র হানুনে মোৰ প্রতি দয়া দেখুৱাইছিল, সেয়ে মইও তেওঁলৈ দয়া কৰিম।” সেই বাবে দায়ূদে তেওঁৰ পিতৃক সান্তনা দিবলৈ বাৰ্তাবহক সকলক পঠালে। দায়ূদৰ দাসবোৰ অম্মোনৰ দেশত সোমাই হানূনক শান্তনা দিবলৈ তেওঁৰ ওচৰলৈ গ’ল। +\v 3 কিন্তু অম্মোনৰ প্রধান লোকসকলে হানুনক কলে, “দায়ুদে আপোনাক শান্তনা দিবলৈ মানুহ পঠিওৱাৰ বাবে, আপুনি ভাবিছেনে আপোনাৰ পিতৃক সচাঁকৈয়ে সন্মান কৰে?” আপোনাৰ দেশ ধ্বংস কৰিবলৈ তেওঁৰ দাসবোৰে অনুসন্ধান কৰি দেশৰ বুজ-বিচাৰ লবলৈ ইয়ালৈ আহিছে। +\p +\v 4 সেয়ে হানুনে দায়ূদৰ দাস সকলক ধৰি তেওঁলোকৰ ডাঢ়ি খুৰালে, তেওঁলোকৰ পিন্ধা কাপোৰ ককালৰ পৰা তপিনালৈকে কাটি তেওঁলোকক যাবলৈ দিলে। +\v 5 যেতিয়া তেওঁলোকে দায়ূদক এই সকলো কথা ব্যাখ্যা কৰিলে, তেতিয়া তেওঁলোকে লাজ পোৱা বাবে তেওঁলোকক সাক্ষাৎ কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ লগত মানুহ পঠালে, আৰু ৰজাই তেওঁলোকক আজ্ঞা দিলে, “তোমালোকৰ ডাঢ়ি নাবাঢ়ে মানে তোমালোক যিৰীহোত থাকা, তাৰ পাছত ওভটি আহিবা। +\p +\v 6 যেতিয়া অম্মোনৰ লোকসকলে দেখিলে যে, দায়ূদৰ বাবে তেওঁলোক ঘিণলগীয়া হ’ল, হানুন আৰু অম্মোনৰ লোকসকলে অৰাম-নহৰয়িম, মাখা, আৰু চোবাৰ পৰা ৰথ আৰু অশ্বাৰোহীসকলক অনাৰ বাবে এক হাজাৰ কিক্কৰ ৰূপ পঠালে। +\v 7 তেওঁলোকে বত্ৰিশ হাজাৰ ৰথ, আৰু মাখাৰ ৰজা আৰু তেওঁৰ লোকসকলক ভাড়া দি আনিলে। তেওঁলোকে আহি মেদবাৰ আগত ছাউনি পাতিলে। অম্মোনৰ লোকসকলে নিজৰ নগৰৰ পৰা ওলাই গোট খাই যুদ্ধলৈ আহিল। +\p +\v 8 যেতিয়া দায়ূদে এই কথা শুনিলে, তেওঁ যোৱাবক আৰু সকলো সৈন্যসকলক তেওঁলোকক সাক্ষাৎ কৰিবলৈ পঠালে। +\v 9 অম্মোনৰ লোকসকলক বাহিৰলৈ আহি নগৰৰ দুৱাৰত যুদ্ধ কৰিবৰ অৰ্থে সৈন্যসকলে শাৰী পাতিলে, আৰু যি সকল ৰজা নিজে আহিছিল, তেওঁলোক পথাৰত আছিল। +\p +\v 10 যেতিয়া যোৱাবে তেওঁৰ আগফালে আৰু পাছফালে, দুয়োফালে যুদ্ধৰ বাবে শাৰী পাতি থকা দেখিলে, তেতিয়া তেওঁ ইস্ৰায়েলৰ লোক সকলৰ মাজৰ পৰা পাৰ্গত যুদ্ধাৰু মনোনীত কৰিলে আৰু তেওঁলোকক অৰামীয়া সকলৰ বিৰুদ্ধে প্রস্তুত কৰিলে। +\v 11 অৱশিষ্ট সৈন্যসকলক নিজৰ ভায়েক অবীচয়ৰ শাসনত দিলে আৰু তেওঁ অম্মোনৰ সৈন্যসকলৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধৰ বাবে তেওঁলোকক শাৰী পাতিবলৈ দিলে। +\p +\v 12 যোৱাবে কলে, “যদি অৰামীয়াসকল মোতকৈ অধিক বলৱান হয়, তেন্তে অবিচয় তুমি আহি মোক নিশ্চয় উদ্ধাৰ কৰিবা। কিন্তু যদি তোমাতকৈ অম্মোনৰ সৈন্যসকল অধিক বলৱান হয়, তেন্তে মই আহি তোমাক উদ্ধাৰ কৰিম। +\v 13 সাহিয়াল হোৱা, আমাৰ লোকসকলৰ আৰু আমাৰ ঈশ্বৰৰ নগৰবোৰৰ কাৰণে আহাঁ আমি নিজকে সাহসী দেখুৱাওহঁক, কাৰণ যিহোৱাই তেওঁৰ উদ্দেশ্যে যি ভাল, তাকেই কৰক।” +\p +\v 14 সেয়ে যোৱাব আৰু তেওঁৰ সৈন্য যোৱানসকলে অৰামীয়াসকলৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ আগুৱাই গ’ল, যি জনে ইস্রায়েলৰ সৈন্যসকলৰ আগৰ পৰা পলাই যাবলৈ বাধ্য কৰালে। +\v 15 যেতিয়া অম্মোনৰ সৈন্যসকলে অৰামীয়াসকলক পলাই যোৱা দেখিলে, তেওঁলোকেও যোৱাবৰ ভায়েক অবীচয়ৰ আগৰ পৰা পলাই নগৰলৈ ঘূৰি গ’ল। তেতিয়া যোৱাব অম্মোনৰ লোকসকলৰ পৰা ঘূৰি আহিল আৰু যিৰূচালেমলৈ উভতি গ’ল। +\p +\v 16 যেতিয়া অৰামীয়াসকলে ইস্ৰায়েলৰ দ্ৱাৰাই পৰাজিত হোৱা দেখিলে, তেতিয়া তেওঁলোকক পুনৰ শক্তিশালী কৰিবলৈ ইফ্রাতীচ নদীৰ সিপাৰে হদদেজৰৰ সৈন্যৰ সেনাপতি চোফকৰ লগত পঠিয়ালে। +\v 17 যেতিয়া দায়ুদে এই কথা কলে, তেওঁ সকলো ইস্ৰায়েল লোকসকলক একগোট কৰি, যৰ্দ্দন পাৰ হৈ তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ আহিল। তেওঁ অৰামীয়াসকলৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ সৈন্যসকলক প্রস্তুত কৰিলে, আৰু তেওঁলোকে তেওঁৰ সৈতে যুদ্ধ কৰিলে। +\p +\v 18 অৰামীয়াসকল ইস্ৰায়েলৰ পৰা পলাল, আৰু দায়ূদে সাত হাজাৰ ৰথী, চল্লিশ হাজাৰ পদাতিক সৈন্যক বধ কৰিলে। তেওঁ সৈন্যৰ সেনাপতি চোফকো বধ কৰিলে। +\v 19 যি সকল ৰজা হদদেজৰৰ দাস \f + \ft হদদেজৰৰ দাস তলতীয়া ৰজা \f* আছিল, তেওঁলোকে দেখিলে যে, তেওঁলোক ইস্রায়েলৰ দ্ৱাৰাই পৰাজিত হৈছে, তেতিয়া তেওঁলোকে দায়ূদৰ লগত শান্তি স্থাপন কৰিলে আৰু তেওঁলোকৰ পৰিচৰ্যা কৰিলে। অৰামীয়া লোকসকলে অম্মোনৰ লোকসকলক যিকোনো প্রকাৰে সহায় কৰিবলৈ ভয় কৰিলে। সেয়ে অৰামীয়া লোকসকলে অম্মোনৰ লোকসকলক কোনোপধ্যেই সহায় কৰিবলৈ ইচ্ছা নকৰিলে। +\c 20 +\p +\v 1 বসন্তকালৰ সময়ত সাধাৰণতে ৰজাসকলে যেতিয়া যুদ্ধলৈ যায়, তেতিয়া যোৱাবে যুদ্ধত সৈন্যসকলক নেতৃত্ব দিছিল; পাছত অম্মোনীয়াসকলৰ দেশ ধংস কৰিলে, তেওঁ ৰব্বালৈ গৈ তাক অৱৰোধ কৰিলে। দায়ুদ যিৰূচালেমতে থাকিল। যোৱাবে ৰব্বাক আক্রমণ কৰি পৰাজিত কৰিলে। +\p +\v 2 দায়ূদে তেওঁলোকৰ ৰজাৰ মূৰৰ পৰা তেওঁৰ ৰাজমুকুট ললে, আৰু তেওঁ দেখিলে যে, তাৰ সোণৰ পৰিমাণ এক কিক্কৰ, আৰু তাত বহুমূলীয়া পাথৰ আছিল। সেই মুকুটটো দায়ূদৰ মূৰত পিন্ধোৱা হ’ল আৰু তেওঁ সেই নগৰৰ পৰা বহু পৰিমাণৰ লুটদ্ৰব্য উলিয়াই আনিলে। +\v 3 দায়ূদে নগৰৰ ভিতৰত থকা লোকসকলক বাহিৰলৈ আনিলে, আৰু কৰত, লোহাৰ মৈ, আৰু কুঠাৰেৰে কাম কৰিবলৈ বাধ্য কৰিলে। দায়ূদে অম্মোনীয় লোকসকলৰ সকলো নগৰবোৰত এইদৰে কাম কৰাটো বিচাৰিলে। তাৰ পাছত দায়ুদ আৰু তেওঁৰ সকলো সৈন্য যিৰূচালেমলৈ উভটি আহিল। +\p +\v 4 ইয়াৰ পাছত পলেষ্টীয়াসকলৰ লগত গেজৰত যুদ্ধ হ’ল। হূচাতীয়া চিব্বকয়ে চিপ্পয় নামেৰে ৰফাৰ এজন বংশধৰক বধ কৰিলে, আৰু ফিলিষ্টীয়াসকলক বশীভূত কৰিলে। +\v 5 পুনৰায় পলেষ্টীয়াসকলৰ লগত গবত যুদ্ধ হ’ল, যায়ীৰৰ পুত্ৰ ইলহাননে গাতীয়া গলিয়াথৰ ভায়েক লহমীক বধ কৰিলে, তাৰ যাঠী তাতঁশালৰ টোলোঠাৰ সমান আছিল। +\p +\v 6 পুনৰ এবাৰ গাতত যুদ্ধ হ’ল তাত অতি ওখ এজন লোক যাৰ দুয়োখন হাতত আৰু ভৰিত ছটাকৈ আঙুলি আছিল। তেৱোঁ ৰফাৰ এজন বংশধৰ আছিল। +\v 7 তেওঁ যেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ সৈন্যক ইতিকিং কৰিলে, তেতিয়া দায়ূদৰ ভায়েক চিমিয়াৰ পুত্ৰ যোনাথনে তেওঁক বধ কৰিলে। +\v 8 তেওঁলোক গাতৰ ৰফাৰ বংশধৰৰ লোক আৰু তেওঁলোকক দায়ুদ আৰু তেওঁৰ সৈন্যসকলৰ হাতৰ দ্ৱাৰাই বধ কৰা হ’ল। +\c 21 +\s লোকসকলক গণনা কৰাৰ দোষ; আৰু তাৰ দণ্ড +\p +\v 1 ইস্ৰায়েলৰ বিৰুদ্ধে শত্রু থিয় হৈ ইস্ৰায়েলক গণনা কৰিবলৈ দায়ূদক উচটাইছিল। +\v 2 দায়ূদে যোৱাবক আৰু সৈন্যৰ অধিকাৰী সকলক কলে, “যোৱা, তোমালোকে বেৰ-চেবাৰ পৰা দানলৈকে ইস্ৰায়েল লোকসকলক গণনা কৰা আৰু ঘূৰি আহি মোক বিৱৰণ দিবা, যাতে মই তেওঁলোকৰ সংখ্যা জানিব পাৰোঁ।” +\v 3 যোৱাবে কলে, “যিহোৱাই তেওঁৰ সৈন্যসকলক এতিয়া যিমান আছে তাতকৈ এশ গুণ অধিক বৃদ্ধি কৰক। কিন্তু হে মোৰ প্ৰভু মহাৰাজ, তেওঁলোক সকলোৱে জানো মোৰ প্ৰভুৰ পৰিচৰ্যা নকৰে? কিয় মোৰ প্ৰভুৱে এইদৰে বিচাৰিছে? কিয় ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত দোষ কঢ়িয়াই আনিছে?” +\p +\v 4 কিন্তু ৰজাৰ বাক্য যোৱাবৰ বিৰুদ্ধে চুড়ান্ত আছিল, সেয়ে যোৱাব সেই ঠাই এৰি ইস্ৰায়েলৰ চাৰিওদিশে ফুৰিলে আৰু যিৰূচালেমলৈ উভতি আহিল। +\v 5 তাৰ পাছত যোৱাবে যুদ্ধাৰু সকলৰ সম্পূৰ্ণ সংখ্যা দায়ূদৰ আগত দিলে। তাত ইস্ৰায়েলৰ মাজত এঘাৰ লাখ তৰোৱাল ধৰোঁতা লোক আছিল। যিহূদাৰ অকলেই চাৰি লাখ সত্তৰ হাজাৰ সৈন্য আছিল। +\p +\v 6 কিন্তু তেওঁলোকৰ মাজত লেবী আৰু বিন্যামীনক গণনা কৰা নহল, কাৰণ ৰজাৰ সেই আজ্ঞাত যোৱাবৰ ঘৃণা উপজিল। +\v 7 ঈশ্বৰে সেই কাৰ্যত অসন্তোষ পালে, সেয়ে তেওঁ ইস্ৰায়েলক আঘাত কৰিলে। +\v 8 দায়ূদে ঈশ্ৱৰক কলে, “এই কৰ্ম কৰাৰ যোগেদি মই মহা পাপ কৰিলোঁ। এতিয়া তোমাৰ দাসৰ অপৰাধ ক্ষমা কৰা, কিয়নো মই অতিশয় অজ্ঞানৰ দৰে কৰ্ম কৰিলোঁ।” +\p +\v 9 যিহোৱাই দায়ূদৰ দৰ্শক গাদক কলে, +\v 10 “যোৱা দায়ূদক গৈ কোৱা: ‘যিহোৱাই এই কথা কৈছে: “মই তোমাক নিৰ্বাচন কৰিবলৈ তিনিটা সুযোগ দিছোঁ। তাৰ মাজত এটা বাচি লোৱা।”” +\p +\v 11 সেয়ে গাদে দায়ূদৰ ওচৰলৈ গ’ল আৰু তেওঁক কলে, “যিহোৱাই এই কথা কৈছে: ‘ইয়াৰ ভিতৰত এটা নিৰ্বাচন কৰা: +\v 12 নাইবা তিনি বছৰ আকাল হ’ব, বা তিনি মাহলৈকে শত্ৰুবোৰৰ তৰোৱাল আপোনাৰ দেশত ব্যাপ্ত হৈ আপোনাক অত্যাচাৰ কৰিব, বা তিনি দিনলৈকে যিহোৱাৰ তৰোৱাল, অৰ্থাৎ দেশত মহামাৰীৰ লগত ইস্ৰায়েল দেশৰ সীমাত সংহাৰ কৰোঁতা যিহোৱাৰ দূতে ভ্ৰমণ কৰিব।’ এই হেতুকে যিজন সৰ্ব্বশক্তিমান ঈশ্বৰে মোক পঠালে, তেওঁক কি উত্তৰ দিম, তাক এতিয়া বিবেচনা কৰি চাওক।” +\p +\v 13 দায়ূদে গাদক কলে, “মই বৰ বিপদত পৰিছোঁ, মোক যিহোৱাৰ হাতত দিয়া, কিয়নো তেওঁৰ দয়া প্ৰচুৰ, কিন্তু মোক মানুহৰ হাতত নিদিবা।” +\v 14 সেয়ে যিহোৱাই ইস্ৰায়েলৰ মাজলৈ মহামাৰী পঠালে, আৰু ইস্ৰায়েলৰ সত্তৰ হাজাৰ লোকৰ মৃত্যু হ’ল। +\v 15 ঈশ্বৰে যিৰূচালেমক ধ্বংস কৰিবলৈ এজন দূত তালৈ পঠালে। যেতিয়া তেওঁ ধ্বংস কৰিবলৈ ললে, তেতিয়া যিহোৱাই সেই অনিষ্টৰ বিষয়ে চিন্তা কৰি নিজৰ মন সলনি কৰিলে, আৰু তেওঁ ধ্বংসকাৰী দূতক কলে, “এয়ে জুৰিছে, এতিয়া তোমাৰ হাত কোঁচোৱা।” সেই সময়ত যিহোৱাৰ দূত যিবুচীয়াৰ অৰ্ণনৰ মৰণা মৰা ঠাইত থিয় হৈ আছিল। +\p +\v 16 দায়ূদে ওপৰলৈ চাই দেখিলে যে, যিহোৱাৰ দূত পৃথিৱী আৰু আকাশৰ মাজত থিয় হৈ আছে, আৰু যিৰূচালেমৰ ওপৰলৈ হাতত এখন খোলা তৰোৱাল দাঙি ধৰি আছিল। তেতিয়া দায়ূদে আৰু বৃদ্ধ লোকসকলে চট কাপোৰ পিন্ধি মাটিত মুখতল কৰি পৰিল। +\v 17 দায়ূদে ঈশ্বৰক কলে, “যি জনে লোকসকলক গণনা কৰিবলৈ আজ্ঞা দিলে, সেই জন জানো মই নহওঁ? মই এই পাপ কৰ্ম কৰিলোঁ, কিন্তু এই মেৰবিলাকে কি কৰিলে? হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, বিনয় কৰোঁ, তোমাৰ হাতেৰে মোক আৰু মোৰ পৰিয়ালক শাস্তি দিয়া, কিন্তু তোমাৰ লোকসকলক মহামাৰীৰে শাস্তি নিদিবা।” +\p +\v 18 সেয়ে যিহোৱাৰ দূতে দায়ূদক যিবুচীয়াৰ অৰ্ণনৰ মৰণা মৰা ঠাইত যিহোৱাৰ উদ্দেশে এটা যজ্ঞবেদী স্থাপন কৰিবৰ অৰ্থে আজ্ঞা দিবলৈ গাদক কলে। +\v 19 গাদে নিৰ্দেশ দিয়া অনুসাৰে কৰিবলৈ যিহোৱাৰ নামেৰে দায়ুদ তালৈ উঠি গ’ল। +\v 20 যেতিয়া অৰ্ণনে ঘেঁহু মৰণা মাৰি আছিল, তেতিয়া তেওঁ পাছফাললৈ ঘূৰি দূতক দেখিলে। তেওঁ আৰু তেওঁৰ চাৰিজন পুত্রই নিজকে লুকুৱালে। +\p +\v 21 দায়ূদে অৰ্ণনৰ ওচৰলৈ আহিলে, আৰু অৰ্ণনে দায়ূদক দেখা পালে। তেওঁ মৰণা মৰা ঠাইৰ পৰা আহি দায়ূদৰ আগত মাটিত মুখ লগাই প্ৰণিপাত কৰিলে। +\v 22 তেতিয়া দায়ূদে অৰ্ণনক কলে, “তুমি মৰণা মৰা এই ঠাইডোখৰ মোক দিয়া, যাতে মই এই ঠাইতে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে এটা যজ্ঞবেদী নিৰ্ম্মাণ কৰিব পাৰোঁ। মই ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ দাম দিম, যাতে লোকসকলৰ মাজৰ পৰা মহামাৰী দূৰ হয়। +\p +\v 23 অৰ্ণনে দায়ূদক কলে, “প্ৰভু মহাৰাজ আপোনাৰ নিজৰ নিচিনাকৈ ইয়াক লওক। আপোনাৰ দৃষ্টিত যি ভাল দেখে, তাকেই কৰক। চাওক, মই হোম-বলিৰ অৰ্থে ষাঁড়-গৰু, খৰিৰ অৰ্থে মৰণা মৰা যন্ত্ৰ, আৰু নৈবেদ্যৰ অৰ্থে ঘেঁহু; এই সকলো মই আপোনাৰ বাবে দিম।” +\v 24 দায়ুদ ৰজাই অৰ্ণনক কলে, “নহয়, মই সম্পূৰ্ণ মূল্য দিহে কিনি লম। যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে হোম-বলি উৎসৰ্গ কৰিব খোজা তোমাৰ যি আছে বিনামূল্যে মই নলওঁ।” +\p +\v 25 সেয়ে দায়ূদে সেই ঠাইৰ কাৰণে ছশ চেকল সোণ দিলে। +\v 26 দায়ূদে সেই ঠাইত যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে এটা যজ্ঞবেদী নিৰ্ম্মাণ কৰি, হোম-বলি আৰু মঙ্গলাৰ্থক বলি উৎসৰ্গ কৰিলে। তেওঁ যিহোৱাৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰিলে, তাতে তেওঁ আকাশৰ পৰা হোম-বেদিত অগ্নি পেলাই তেওঁক উত্তৰ দিলে। +\v 27 তেতিয়া যিহোৱাই দূতক আজ্ঞা কৰিলে, আৰু দূতে নিজৰ তৰোৱাল খাপত ভৰাই থলে। +\p +\v 28 দায়ূদে যেতিয়া যিহোৱাই যিবুচীয়া অৰ্ণনৰ মৰণা মৰা ঠাইত উত্তৰ দিয়া দেখিলে, তেতিয়া তেওঁ সেই সময়তে সেই ঠাইত বলিদান দিলে। +\v 29 সেই সময়ত, মোচিয়ে মৰুপ্রান্তত নিৰ্ম্মাণ কৰা যিহোৱাৰ আবাস, আৰু হোম-বলিৰ বাবে যজ্ঞবেদি, গিবিয়োনৰ ওখ ঠাইত আছিল। +\v 30 অৱশ্যে দায়ূদে ঈশ্বৰৰ পৰামৰ্শ লবলৈ তেওঁৰ আগলৈ যাব নোৱাৰিছিল; কাৰণ যিহোৱাৰ দূতৰ তৰোৱাললৈ তেওঁ ভয় কৰিছিল। +\c 22 +\p +\v 1 তাৰ পাছত দায়ূদে কলে, “এয়ে ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ গৃহৰ ঠাই আৰু ইস্ৰায়েলৰ হোম-বলি উৎসৰ্গৰ অৰ্থে পবিত্র-বেদি হ’ব।” +\s দায়ূদে মন্দিৰৰ অৰ্থে বস্তু আয়োজন কৰা; আৰু চলোমনক আদেশ দিয়া। +\p +\v 2 দায়ূদে ইস্ৰায়েল দেশত বাস কৰা বিদেশী সকলক একগোট কৰিবলৈ দাস সকলক আজ্ঞা দিলে। ঈশ্বৰৰ গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিবৰ অৰ্থে শিল কাটি টুকুৰা কৰিবলৈ তেওঁলোকক শিল-কটিয়া কামত নিযুক্ত কৰিলে। +\p +\v 3 দুৱাৰৰ গজাল, আৰু বাটামৰ বাবে দায়ূদে অধিক পৰিমাণে লোহা আৰু পিতল যোগান ধৰিলে। তেওঁ জুখিব নোৱাৰা পৰিমাণে তামো যোগান ধৰিলে, +\v 4 আৰু গণিব নোৱাৰা পৰিমাণৰ এৰচ কাঠ চীদোনীয়া আৰু তূৰীয়াসকলে দায়ূদৰ ওচৰলৈ গণনা কৰিবলৈ অনেক এৰচ কাঠ আনিছিল +\v 5 দায়ূদে কলে, “মোৰ পুত্ৰ চলোমন ডেকা ল’ৰা আৰু তেওঁৰ অভিজ্ঞতা হোৱা নাই, আৰু যিহোৱাৰ অৰ্থে যি গৃহ সজা হ’ব বিশেষৰূপে আকৰ্ষণীয় হ’ব লাগিব, সেয়া আন সকলো দেশতো প্রখ্যাত আৰু খ্যাতিমান হ’ব লাগিব। সেয়ে এই গৃহৰ বাবে মই প্রস্তুত হ’ব লাগিব।” সেই কাৰণে দায়ূদে তেওঁৰ মৃত্যুৰ আগতে ব্যাপক হাৰত বস্তু প্রস্তুত কৰিলে। +\p +\v 6 তাৰ পাছত তেওঁ নিজৰ পুত্ৰ চলোমনক মাতিলে আৰু ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ বাবে এটা গৃহ সাজিবলৈ তেওঁক আজ্ঞা দিলে। +\v 7 দায়ূদে চলোমনক কলে, “হে মোৰ পুত্র, মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ নামৰ উদ্দেশ্যে এটা গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ মোৰ ইচ্ছা আছিল। +\v 8 কিন্তু যিহোৱাই মোৰ ওচৰলৈ আহি কলে, ‘তুমি অনেকৰ ৰক্তপাত কৰিলা, আৰু বহুতো যুদ্ধ কৰিলা। তুমি মোৰ নামৰ উদ্দেশ্যে গৃহ নাসাজিবা, কিয়নো পৃথিৱীত মোৰ সাক্ষাতে তুমি অনেকৰ ৰক্তপাত কৰিলা। +\p +\v 9 অৱশ্যে তোমাৰ এজন পুত্ৰ জন্মিব, তেওঁ শান্তিপ্রিয় ব্যক্তি হ’ব। মই তেওঁৰ চাৰিওফালে থকা সকলো শত্ৰুৰ পৰা তেওঁক ৰক্ষা কৰিম। কাৰণ তেওঁৰ নাম চলোমন \f + \ft চলোমন শান্ত \f* হ’ব, আৰু মই তেওঁৰ দিনত ইস্রায়েলক শান্তি আৰু নিৰিবিলি পৰিবেশ দিম। +\v 10 তেওঁ মোৰ নামৰ উদ্দেশ্যে এটা গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিব। তেওঁ মোৰ পুত্ৰ হ’ব, আৰু মই তেওঁৰ পিতৃ হ’ম। মই ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত তেওঁৰ ৰাজ সিংহাসন চিৰস্থায়ীৰূপে স্থাপন কৰিম। +\p +\v 11 হে মোৰ বোপা, এতিয়া যিহোৱা তোমাৰ সঙ্গী হওক আৰু তুমি কৃতকাৰ্য্য হ’বলৈ সক্ষম হোৱা। তেওঁ কোৱাৰ দৰে তুমি তোমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰা। +\v 12 যেতিয়া তেওঁ ইস্রায়েলৰ দায়িত্বভাৰ তোমাৰ ওপৰত দিব তেতিয়া কেৱল যিহোৱাই তোমাক বুদ্ধি আৰু বিবেচনা দিয়ক, যাতে তুমি তোমাৰ ঈশ্ৱৰ যিহোৱাৰ বিধি পালন কৰিব পাৰিবা। +\v 13 যিহোৱাই ইস্ৰায়েলৰ বাবে মোচিক দিয়া বিধি আৰু শাসন-প্ৰণালীবোৰ পালন কৰিবলৈ, আৰু সেই দৰে কাৰ্য কৰিবলৈ সাৱধানে থাকিলে, তুমি কৃতকাৰ্য্য হ’ব; তুমি বলৱান আৰু সাহিয়াল হোৱা, ভয়াতুৰ কি নিৰাশ নহবা। +\p +\v 14 এতিয়া চোৱা, মই অতি কষ্টেৰে যিহোৱাৰ গৃহৰ বাবে এক লাখ কিক্কৰ সোণ, আৰু দহ লাখ কিক্কৰ ৰূপ, আৰু অধিক হোৱাৰ বাবে নোজোখাকৈ পিতল আৰু অধিক পৰিমাণে লোহা যুগুত কৰি থৈছোঁ। মই কাঠ আৰু শিলো যুগুত কৰি থৈছোঁ। তুমি ইয়াৰ লগত আৰু অধিক যোগ কৰিব পাৰিবা। +\p +\v 15 তোমাৰ অনেক কাম কৰা মানুহ আছে: শিল-কটিয়া, শিল আৰু কাঠৰ কাম কৰোঁতা, আৰু সকলো বিধৰ কামত নিপুণ অগণন লোক আছে। +\v 16 যি সকল সোণ, ৰূপ, পিতল, আৰু লোহাৰ কাম কৰিব জানে। সেয়ে কামত লাগি থাকা আৰু যিহোৱা তোমাৰ লগত থাকক।” +\p +\v 17 দায়ূদে তেওঁৰ পুত্ৰ চলোমনক সহায় কৰিবলৈ, ইস্রায়েলৰ সকলো প্রধান লোকসকলক আজ্ঞা কৰি কলে, +\v 18 তোমালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তোমালোকৰ লগত আছে আৰু চাৰিও দিশৰ পৰা তেওঁ তোমালোকক শান্তি দিব। তেওঁ দেশ নিবাসী সকলক মোৰ হাতত দিলে। যিহোৱাৰ আৰু তেওঁৰ লোকসকলৰ আগত দেশ বশীভূত হৈ আছে। +\v 19 এতিয়া সম্পূৰ্ণ হৃদয়েৰে তোমালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক বিচাৰা। উঠা, আৰু ঈশ্ৱৰ যিহোৱাৰ পবিত্র গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰা। তাৰ পাছত নিয়ম-চন্দুক আৰু ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ বস্তুবোৰ যিহোৱাৰ নামৰ উদ্দেশ্যে নিৰ্ম্মাণ কৰা গৃহলৈ আনিব পাৰিবা। +\c 23 +\s দায়ূদে চলোমনক ৰজা পতা। লেবীয়া আৰু পুৰোহিতসকলৰ কথা। +\p +\v 1 যেতিয়া দায়ূদে বৃদ্ধ হৈ জীৱনৰ শেষ অৱস্থাত পালে, তেতিয়া তেওঁ তেওঁৰ পুত্ৰ চলোমনক ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত ৰজা পাতিলে। +\v 2 তেওঁ পুৰোহিত আৰু লেবীয়া সকলৰ সৈতে ইস্ৰায়েলৰ সকলো প্রধান লোকসকলক এক গোট কৰিলে। +\v 3 লেবীয়া সকলৰ ত্ৰিশ বছৰ আৰু তাৰ ওপৰৰ বয়সীয়া লোকসকলক গণনা কৰা হ’ল। তেওঁলোকৰ সংখ্যা আঠত্ৰিশ হাজাৰ আছিল। +\p +\v 4 তেওঁলোকৰ মাজৰ চৌবিশ হাজাৰ লোকক যিহোৱাৰ গৃহৰ কাৰ্য কৰিবলৈ নিযুক্ত কৰা হ’ল আৰু ছয় হাজাৰ লোক কৰ্মচাৰী আৰু বিচাৰকৰ্ত্তা আছিল। +\v 5 চাৰি হাজাৰ দুৱৰী আছিল; আৰু চাৰি হাজাৰ লোক বাদ্যযন্ত্ৰৰ সৈতে যিহোৱাৰ প্রশংসা কৰিবৰ বাবে আছিল; এই বিষয়ে দায়ূদে কৈছিল, “এইবোৰ মই আৰাধনাৰ বাবে সাজিছোঁ”। +\v 6 দায়ূদে তেওঁলোকক লেবীয়া সকলৰ লগত যোগাযোগ কৰিবলৈ বিভিন্ন দলত বিভক্ত কৰিলে: গেৰ্চোন, কহাৎ, আৰু মৰাৰী। +\p +\v 7 গেৰ্চোনীয়া সকলৰ বংশধৰ সকলৰ গোষ্ঠীৰ পৰা, +\q1 তাত লদ্দন আৰু চিমিয়ীয়া আছিল। +\q1 +\v 8 তাত লদ্দনৰ তিনি জন পুত্ৰ আছিল; যিহীয়েল মূখ্য লোক আছিল, তাৰ পাছত যেথম আৰু যোৱেল আছিল। +\p +\v 9 চিমিয়ীৰ তিনি জন পুত্ৰ আছিল: চলোমৎ, হজীয়েল আৰু হাৰণ; এওঁলোক লদ্দনৰ গোষ্ঠীৰ মূখ্য লোক আছিল। +\p +\v 10 চিমিয়ীৰ চাৰি জন পুত্ৰ আছিল: যহৎ, জীনা, যিয়ূচ আৰু বৰীয়া। +\q1 +\v 11 তেওঁলোকৰ মাজত যহৎ ডাঙৰ আছিল, আৰু দ্বিতীয় জীজা, কিন্তু যিয়ূচ আৰু বৰীয়াৰ অধিক সন্তান নাছিল সেয়ে তেওঁলোক একে কামৰ বাবে একে গোষ্ঠীৰ বুলি বিবেচনা কৰা হৈছিল। +\p +\v 12 কহাতৰ চাৰি জন পুত্ৰ আছিল: +\q1 অম্ৰম, যিচহৰ, হিব্ৰোণ, আৰু উজ্জীয়েল। +\q1 +\v 13 অম্ৰমৰ পুত্ৰ আছিল: হাৰোণ আৰু মোচি। অতি পবিত্ৰ বস্তু যিহোৱাৰ সাক্ষাতে ধূপ জ্বলাই, তেওঁৰ পৰিচৰ্যা কৰিবলৈ, আৰু তেওঁৰ নামেৰে চিৰকাল আশীৰ্ব্বাদ কৰিবৰ বাবে, হাৰোণক আৰু তেওঁৰ বংশধৰ সকলক স্থায়ীভাৱে মনোনীত কৰা হ’ল। +\v 14 কিন্তু ঈশ্বৰৰ লোক মোচিৰ পুত্র সকলক লেবীয়া বুলি বিবেচনা কৰিছিল। +\q1 +\v 15 মোচিৰ পুত্ৰ গেৰ্চোম আৰু ইলিয়েজৰ। +\q1 +\v 16 গেৰ্চোমৰ বংশধৰ চবূৱেল, ডাঙৰ আছিল। +\q1 +\v 17 ইলিয়েজৰৰ বংশধৰ ৰহবিয়া আছিল। ইলিয়েজৰৰ আৰু পুত্ৰ নাছিল, কিন্তু ৰহবিয়াৰ বহুতো বংশধৰ আছিল। +\q1 +\v 18 যিচহৰৰ পুত্ৰ চলোমীৎ মুখ্য আছিল। +\q1 +\v 19 হিব্ৰোণৰ বংশধৰ যিৰিয়া ডাঙৰ আছিল, দ্বিতীয় অমৰিয়া, তৃতীয় যহজীয়েল, আৰু চতুৰ্থ যিকমিয়াম। +\q1 +\v 20 উজ্জীয়েলৰ পুত্ৰ মীখা ডাঙৰ আছিল, আৰু দ্বিতীয় যিচিয়া। +\q1 +\v 21 মৰাৰীৰ পুত্ৰ মহলী আৰু মুচী আছিল। মহলীৰ পুত্ৰ ইলীয়াজ আৰু কীচ। +\q1 +\v 22 ইলীয়াজৰৰ পুত্ৰ নোহোৱাকৈয়ে মৃত্যু হয়, তেওঁৰ কেৱল কেইজনী মান জীয়েক আছিল। কীচৰ পুত্ৰসকলে তেওঁলোকক বিয়া কৰাইছিল। +\q1 +\v 23 মুচীৰ তিনি জন পুত্ৰ, মহলী, এদৰ, আৰু যিৰেমোৎ। +\p +\v 24 এই লেবীয়াৰ বংশধৰ সকলে নিজৰ গোষ্ঠীৰ লগত যোগাযোগ কৰিছিল। তেওঁলোক নেতৃত্বত আছিল যাৰ নাম গণনা কৰা হৈছিল আৰু তালিকাত আছিল। যিহোৱাৰ গৃহৰ পৰিচৰ্যা কৰা গোষ্ঠীৰ লোকসকল বিশ বছৰ আৰু তাৰ ওপৰ বয়সৰ আছিল। +\v 25 কাৰণ দায়ূদে কৈছিল, “ইস্রায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই, তেওঁৰ লোকসকলক বিশ্ৰাম দিলে, তেওঁ সদাকালৰ বাবে নিজৰ গৃহ যিৰূচালেমত নিৰ্ম্মাণ কৰিলে। +\v 26 লেবীয়াসকলে আবাস, আৰু তেওঁৰ পৰিচৰ্যাত ব্যৱহাৰ কৰা সকলো সামগ্ৰী আৰু কঢ়িয়াব লগা নহব।” +\p +\v 27 কাৰণ দায়ূদৰ শেষ বাক্যৰ অনুসাৰে বিশ বছৰ আৰু তাতকৈ ওপৰৰ বয়সৰ লেবীয়া সকলক গণনা কৰা হ’ল। +\v 28 তেওঁলোকে যিহোৱাৰ গৃহৰ পৰিচৰ্যাৰ বাবে হাৰোণৰ বংশধৰ সকলৰ সহায়কাৰী আছিল। তেওঁলোক চোতাল কেইখন, কোঁঠালিবোৰ, সকলো পবিত্ৰ বস্তু শুচি কৰা আৰু ঈশ্বৰৰ গৃহৰ আন সকলো কামৰ তত্বাৱধান কৰিছিল। +\v 29 তেওঁলোকে দৰ্শন-পিঠা, শষ্য উৎসৰ্গৰ বাবে মিহি আটাগুড়ি, খমিৰ নিদিয়া পিঠা, তাৱাত সেক দিয়া পিঠা, তেলত মিহলোৱা, আৰু সকলো জোখ আৰু পৰিমান চোৱাৰ তত্বাৱধানত আছিল। +\p +\v 30 তেওঁলোকে প্ৰতি ৰাতিপুৱা আৰু গধূলি যিহোৱাৰ ধন্যবাদ আৰু প্ৰশংসাৰ বাবেও থিয় হৈছিল। +\v 31 আৰু যিহোৱাৰ উদ্দেশে প্রতিদিনে বিধানৰ মতে, লেখ অনুসাৰে বিশ্ৰাম-বাৰত, আৰু ন-জোন উৎসৱত আৰু নিৰূপিত পৰ্ব্বতত যিহোৱাৰ উদ্দেশে হোম-বলি উৎসৰ্গ কৰিছিল। +\p +\v 32 তেওঁলোকে সাক্ষাৎ কৰা তম্বুৰ আৰু পবিত্ৰ স্থানৰ দায়িত্বত আছিল, আৰু যিহোৱাৰ গৃহৰ পৰিচৰ্যা কাৰ্যত হাৰোণৰ বংশধৰ সকলকো সহায় কৰিছিল। +\c 24 +\p +\v 1 হাৰোণৰ বংশধৰ সকলৰ বিভাগসমূহ: নাদব, অবীহূ, ইলিয়াজৰ আৰু ঈথামৰ। +\v 2 তেওঁলোকৰ পিতৃৰ মৃত্যু পূৰ্বেই নাদব আৰু অবীহূৰ মৃত্যু হয়। তেওঁলোকৰ সন্তান নাছিল, সেয়ে ইলিয়াজৰ আৰু ঈথামৰ পুৰোহিতৰ পৰিচৰ্যাত আছিল। +\v 3 দায়ূদে একেলগে ইলিয়াজৰৰ বংশৰ চাদোকক, আৰু ঈথামৰৰ বংশৰ অহীমেলকক তেওঁলোকৰ পুৰোহিত পৰিচৰ্যাৰ কাৰণে বেলেগ বেলেগ দলত ভাগ কৰিলে। +\p +\v 4 ঈথামৰৰ বংশধৰ সকলতকৈ ইলিয়াজৰৰ বংশধৰ সকলৰ মাজত নেতৃত্ব লোৱা লোক বেচি আছিল। সেয়ে তেওঁলোকে ইলিয়াজৰৰ বংশধৰ সকলক ষোল্লটা দলত বিভক্ত কৰিছিল। তেওঁলোক ঈথামৰৰ বংশধৰ আৰু গোষ্ঠীৰ মূৰব্বী সকলৰ দ্ৱাৰাই এই সকলো কৰিছিল। +\v 5 একো প্রভেদ নাৰাখি, তেওঁলোকক ইলিয়াজৰ আৰু ঈথামৰ দুয়োৰে বংশধৰ সকলৰ পৰা পবিত্রস্থানৰ কৰ্মচাৰীসকল, আৰু ঈশ্বৰৰ কৰ্মচাৰীসকলৰ বাবে একো প্রভেদ নাৰাখি, চিঠি খেলাই তেওঁলোকক বিভক্ত কৰিছিল। +\p +\v 6 লেবীয়া বংশৰ নথনেলৰ পুত্ৰ চমৰিয়া লিখকে ৰজাৰ, কৰ্মচাৰীৰ, চাদোক পুৰোহিতৰ, অবিয়াথৰৰ পুত্ৰ অহীমেলকৰ, আৰু পুৰোহিত সকলৰ নেতা ও লেবীয়া পৰিয়াল সকলৰ উপস্থিতিত তেওঁলোকৰ নাম লিখিলে। ইলিয়াজৰৰ বংশৰ পৰা এটা গোষ্ঠী আৰু ঈথামৰৰ বংশৰ পৰা এটা গোষ্ঠী চিঠি খেলৰ দ্ৱাৰাই নিৰ্বাচন কৰা হৈছিল। +\p +\v 7 প্ৰথম চিঠি খেলত যিহোয়াৰীবৰ, দ্বিতীয় যিদয়াৰ, +\v 8 তৃতীয়ৰ হাৰীমৰ, চতুৰ্থ চিয়োৰীমৰ, +\v 9 পঞ্চম মল্কিয়াৰ, ষষ্ঠ মিয়ামীনৰ, +\v 10 সপ্তম হক্কোচৰ, অষ্টম অবিয়াৰ, +\v 11 নৱম যেচূয়াৰ, দশম চখনিয়াৰ, +\v 12 একাদশ ইলীয়াচিবৰ, দ্বাদশ যাকীমৰ, +\v 13 ত্ৰয়োদশ হুপ্পাৰ, চতুৰ্দ্দশ যেচেবাবৰ, +\v 14 পঞ্চদশ বিলগাৰ, ষোড়শ ইম্মেৰৰ, +\v 15 সপ্তদশ হেজীৰৰ, অষ্টাদশ হপ্পিচেৰৰ, +\v 16 ঊনবিংশ পথহিয়াৰ, বিংশ যিহিষ্কেলৰ, +\v 17 একবিংশ যাখীনৰ, দ্বাবিংশ গামূলৰ, +\v 18 ত্ৰয়োবিংশ দলায়াৰ, চতুৰ্ব্বিংশ মাজিয়াৰ নাম উঠিল। +\p +\v 19 যেতিয়া তেওঁলোকে যিহোৱাৰ গৃহলৈ আহিব তেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ আজ্ঞা অনুসাৰে তেওঁলোকৰ ওপৰ-পিতৃ হাৰোণৰ দ্বাৰাই তেওঁলোকক দিয়া পদ্ধতিৰ দ্ৱাৰাই কৰা তেওঁলোকৰ পৰিচৰ্যাৰ আজ্ঞা সমূহ এইবিলাক আছিল। +\p +\v 20 লেবীৰ অৱশিষ্ট বংশধৰসকল এওঁলোক: +\q1 অম্ৰমৰ বংশধৰ সকলৰ মাজত চূবায়েল; +\q1 চূবায়েলৰ বংশধৰ সকলৰ মাজত যেহদিয়া। +\q1 +\v 21 অম্ৰমৰ বংশধৰ সকলৰ মাজত যিচিয়া নেতা আছিল। +\q1 +\v 22 যিচহৰীয়াৰ বংশধৰ সকলৰ মাজত চলোমোৎ। চলোমোতৰ বংশধৰ সকলৰ মাজত যহৎ। +\q1 +\v 23 হিব্ৰাণৰ বংশধৰ সকলৰ মাজত প্ৰথম যিৰিয়া, দ্বিতীয় অমৰিয়া, তৃতীয় যহজীয়েল, আৰু চতুৰ্থ যিকমিয়াম। +\q1 +\v 24 উজ্জীয়েলৰ বংশধৰ সকলৰ মাজত মীখা। মীখাৰ বংশধৰ সকলৰ মাজত চামীৰ। +\q1 +\v 25 মীখাৰ ভায়েক যিচিয়া; যিচিয়াৰ পুত্র সকলৰ মাজত জখৰিয়া। +\q1 +\v 26 মৰাৰীৰ বংশধৰ সকলৰ মাজত মহলী আৰু মুচী; যাজিয়াৰ বংশধৰসকলৰ মাজত বিনো। +\q1 +\v 27 মৰাৰীৰ বংশধৰ সকলৰ মাজত যাজিয়া, বিনো, চোহম, জক্কুৰ, আৰু ইব্ৰী। +\q1 +\v 28 মহলীৰ বংশধৰ সকলৰ মাজত ইলীয়াজৰ; এওঁৰ পুত্ৰ নাছিল। +\q1 +\v 29 কীচৰ বংশধৰ সকলৰ মাজত যিৰহমেল। +\q1 +\v 30 মুচী বংশধৰ সকলৰ মাজত মহলী, এদৰ, আৰু যিৰীমোৎ। +\m তেওঁলোকৰ পৰিয়াল অনুসাৰে তালিকাত থকা লেবীয়াসকল এওঁলোক। +\v 31 দায়ুদ ৰজাৰ, চাদোকৰ, অহীমেলকৰ, আৰু পুৰোহিতসকলৰ আৰু লেবীয়াসকলৰ পৰিয়ালৰ নেতাসকলৰ উপস্থিতিত তেওঁলোকে পুনৰ চিঠি খেলালে। পৰিয়াল সকলৰ ডাঙৰ পুত্র সকলে সৰু সকলৰ লগত চিঠি খেলালে। হাৰোণৰ বংশধৰ সকলে কৰাৰ দৰেই এওঁলোকেও চিঠি খেলালে। +\c 25 +\s গায়ন-বায়ন সকলৰ বিষয়। +\p +\v 1 দায়ুদ আৰু আবাসৰ পৰিচৰ্যাৰ প্রধান লোকসকলে আচফ, হেমন, আৰু যিদূথূনৰ পুত্র সকলক কিছুমান কামৰ বাবে নিৰ্বাচন কৰিলে। এওঁলোকে বীণা, বেহেলা, আৰু তালেৰে ভৱিষ্যতবাণী কৰিলে। যিসকল লোকে এই কাম কৰিছিল তেওঁলোকৰ তালিকা তলত দিয়া হ’ল: +\v 2 আচফৰ পুত্র সকলৰ পৰা: +\q1 জক্কুৰ, যোচেফ, নথনিয়া, আৰু অচৰেলা; আচফৰ পুত্রসকল আচফৰ নিৰ্দেশ অনুযায়ী ৰজাৰ নিৰীক্ষণৰ অধীনত ভাববাণী কৰে। +\p +\v 3 যিদূথূনৰ পুত্র সকলৰ পৰা: +\q1 গদলিয়া, চৰী, যিচয়া, হচবিয়া, চিমিয়া, আৰু মত্তিথিয়া, এই ছয় জনে, তেওঁলোকৰ পিতৃ যিদুথূনৰ নিৰ্দেশ অনুযায়ী যিহোৱাৰ ধন্যবাদ আৰু প্ৰশংসাৰ বাবে বীণা বজায়। +\p +\v 4 হেমনৰ পুত্র সকলৰ পৰা: +\q1 বুক্কিয়া, মত্তনিয়া, উজ্জীয়েল, চবূৱেল, যিৰীমোৎ, হননিয়া, হনানী, ইলীয়াথা, গিদ্দলতী, ৰোমমতী-এজৰ, যচবিকাচা, মল্লোথী, হোথীৰ আৰু মহজীয়োৎ। +\v 5 ৰজাৰ ভাববাদী হেমনৰ এওঁলোক পুত্র। ঈশ্বৰক শ্রদ্ধা কৰিবলৈ তেওঁক চৌদ্ধ জন পুত্র আৰু তিনি জনী ছোৱালী দান কৰিলে। +\p +\v 6 তেওঁলোকৰ পিতৃৰ নিৰ্দেশ অনুযায়ী এই সকলো কৰিছিল। তেওঁলোক ঈশ্ৱৰৰ গৃহৰ বাদ্যকৰ আছিল, তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ গৃহৰ পৰিচৰ্যাৰ বাবে তাল, বেহেলা, আৰু বীণা বজাইছিল। আচফ, যিদূথূন, আৰু হেমন ৰজাৰ নিৰ্দেশৰ অধীনত আছিল। +\v 7 তেওঁলোক আৰু তেওঁলোকৰ ভাইসকল যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে বাদ্য বজোৱাত প্রশিক্ষণ প্রাপ্ত আৰু নিপুণ আছিল তেওঁলোক সংখ্যাত দুশ আঠাশী জন আছিল। +\v 8 তেওঁলোকৰ সৰু কি বৰ, গুৰু কি শিষ্য সকলোৱে সমানে চিঠি খেলাই নিজৰ কৰিব লগীয়া কাৰ্য কৰিবলৈ থিৰ কৰিছিল। +\p +\v 9 এতিয়া আচফৰ পুত্র সকলৰ বিষয়ে: +\q1 প্ৰথম চিঠি খেলত যোচেফৰ পৰিয়ালৰ নাম উঠিল; +\q1 দ্বিতীয় গদলিয়াৰ পৰিয়ালৰ নামত উঠিল, তেওঁলোক সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 10 তৃতীয় জক্কুৰৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় লোক সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 11 চতুৰ্থ যিখ্ৰীৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন। +\q1 +\v 12 পঞ্চম নথনিয়াৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 13 ষষ্ঠ বুক্কিয়াৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 14 সপ্তম যিচৰেলাৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন। +\q1 +\v 15 অষ্টম যিচয়াৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয়সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 16 নৱম মত্তনিয়াৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 17 দশম চিমিয়ীৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 18 একাদশ অজৰেলৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 19 দ্বাদশ হচবিয়াৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\v 20 ত্ৰয়োদশ চূবায়েলৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্বন্ধীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 21 চতুৰ্দ্দশ মত্তিথিয়াৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 22 পঞ্চদশ যিৰোমোতৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 23 ষোড়শ হননিয়াৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 24 সপ্তদশ যচবিকাচাৰ নামত উঠিল; তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 25 অষ্টাদশ হনানীৰ নামত উঠিল; তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 26 ঊনবিংশ মল্লোথীৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 27 বিংশ ইলিয়াথাৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 28 একবিংশ হোথীৰৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 29 দ্বাবিংশ গিদ্দলতীৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 30 ত্ৰয়োদশ মহজীয়াতৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\q1 +\v 31 চতুৰ্ব্বিংশ ৰোমমতী-এজৰৰ নামত উঠিল, তেওঁৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় সকল সংখ্যাত বাৰ জন; +\c 26 +\s দুৱৰী আৰু কোষাধক্ষ্য সকলৰ বিষয়। +\p +\v 1 দুৱৰী সকলৰ বিভাগসমূহ তলত দিয়া হ’ল: +\q1 কোৰহীয়া সকলৰ পৰা, কোৰিৰ পুত্ৰ মচেলেমিয়া আচফৰ এজন বংশধৰ আছিল। +\q1 +\v 2 মচেলেমিয়াৰ পুত্র সকল: প্রথম পুত্র জখৰিয়া, দ্বিতীয় যিদীয়েল, তৃতীয় জবদিয়া, চতুৰ্থ যৎনীয়েল, +\v 3 পঞ্চম এলম, ষষ্ঠ যোহোহানন, আৰু সপ্তম ইলিহোঐনয়। +\q1 +\v 4 ওবেদ-ইদোমৰ পুত্র সকল: প্রথম পুত্র চময়িয়া, দ্বিতীয় যিহোজাবদ, তৃতীয় যোৱাহ, চতুৰ্থ চাখৰ, পঞ্চম নথনেল, +\v 5 ষষ্ঠ অম্মীয়েল, সপ্তম ইচাখৰ, আৰু অষ্টম পিয়ুলতয়, কাৰণ ঈশ্বৰে ওবেদ-ইদোমক আশীৰ্ব্বাদ কৰিছিল। +\v 6 তেওঁৰ পুত্র চময়িয়াৰ কেইজনো পুত্র জন্মিল; তেওঁলোকে নিজৰ পৰিয়াল সকলক শাসন কৰিছিল; তেওঁলোক বহুতো দক্ষতা সম্পন্ন লোক আছিল। +\q1 +\v 7 চময়িয়াৰ পুত্র সকল হ’ল অৎনী, ৰফায়েল, ওবেদ, আৰু ইলজাবদ। তেওঁৰ সম্পৰ্কীয় ইলীহু ও চমখিয়াও বহুতো দক্ষতা সম্পন্ন লোক আছিল। +\v 8 এওঁলোক সকলোৱেই ওবেদ-ইদোমৰ বংশধৰ আছিল। তেওঁলোক, তেওঁলোকৰ পুত্র সকল আৰু সম্পৰ্কীয় সকল ঈশ্বৰৰ আবাসৰ পৰিচৰ্যাৰ তেওঁলোকৰ কাম কৰাত সক্ষম লোক আছিল। তেওঁলোকৰ মাজৰ বাষষ্টি জন ওবেদ-ইদোমৰ সম্পৰ্কীয় আছিল। +\v 9 মচেলেমিয়াৰ পুত্র সকল আৰু সম্পৰ্কীয় সকল, সক্ষম লোকসকল, সৰ্বমুঠ ওঠৰ জন আছিল। +\q1 +\v 10 মৰাৰীৰ এজন বংশধৰ হোচাৰ পুত্র সকল: চিম্ৰী এজন নেতা, যদিও তেওঁ প্রথম পুত্র নাছিল, তথাপিও তেওঁৰ পিতৃয়ে তেওঁক নেতৃত্বৰ ভাৰ দিছিল, +\v 11 দ্বিতীয় হিল্কিয়া, তৃতীয় টবলিয়া, আৰু চতুৰ্থ জখৰিয়া। হোচাৰ পুত্র আৰু সম্পৰ্কীয় লোকসকল সংখ্যাত তেৰ জন আছিল। +\p +\v 12 দুৱৰী সকলৰ বিভাগবোৰে তেওঁলোকৰ নেতা সকলৰ লগত যোগাযোগ কৰি তেওঁলোকৰ সম্পৰ্কীয় সকলৰ দৰে, যিহোৱাৰ গৃহত পৰিচৰ্যা কৰি, তেওঁলোকৰ কৰিবলগীয়া কাৰ্য কৰে। +\v 13 তেওঁলোকে সকলো সম্পৰ্কীয় সকলৰ লগত যোগাযোগ কৰি সৰু কি বৰ সকলোৱে প্ৰত্যেক দুৱাৰৰ বাবে চিঠি খেলালে। +\v 14 যেতিযা পূব দিশৰ দুৱাৰৰ বাবে চিঠি খেলালে তেতিয়া চেলেমিয়াৰ নাম উঠিল। তেওঁৰ পুত্র জখৰিয়া ভাল পৰামৰ্শ দিওঁতা লোক আছিল, চিঠি খেলত উত্তৰ দিশৰ বাবে তেওঁৰ নাম উঠিল। +\p +\v 15 দক্ষিণ দিশৰ দুৱাৰৰ বাবে ওবেদ-ইদোমক নির্ধাৰণ কৰে; আৰু তেওঁৰ পুত্র সকলক ভঁৰালৰ বাবে নির্ধাৰণ কৰে। +\v 16 পশ্চিম দিশৰ দুৱাৰৰ সৈতে ওপৰলৈ উঠি যোৱা বাটৰ চল্লেখৎ দুৱাৰো চূপ্পীম আৰু হোচাৰ নামত নির্ধাৰণ কৰে। প্রতেক পৰিয়ালৰ কাৰণে; ৰখীয়া সকল আছিল। +\p +\v 17 পূবফালে ছয় জন লেবীয়া লোক, উত্তৰফালে প্রতিদিনে চাৰি জন, দক্ষিণ ফালেও প্রতিদিনে চাৰি জন, আৰু ভঁৰালত দুজন দুজন। +\v 18 পশ্চিমফালৰ চোতালত চাৰি জনক নিযুক্ত কৰে, চাৰি জন বাটত আৰু চোতালত দুজন। +\v 19 এইদৰেই দুৱৰী সকলক ভাগ কৰা হ’ল। তেওঁলোক সকলো কোৰহীয়া আৰু মৰাৰীয়া বংশৰ পৰা অহা লোক আছিল। +\p +\v 20 লেবীয়াসকলৰ ভিতৰত, অহিয়া ঈশ্বৰৰ গৃহৰ আৰু পবিত্ৰীকৃত বস্তুৰ ভঁৰালৰ দায়িত্বত আছিল। +\v 21 লদ্দনৰ বংশধৰ সকল, তেওঁৰ পৰা অহা গেৰ্চোনীয়াৰ বংশধৰ সকল, আৰু যি সকল গের্চোনীয়াৰ লদ্দনৰ পৰিয়ালৰ নেতা আছিল, তেওঁলোক যিহীয়েলী আৰু তেওঁৰ পুত্র সকল। +\v 22 যেথম আৰু যোৱেল তেওঁৰ ভায়েক আছিল। তেওঁলোকো যিহোৱাৰ গৃহৰ ভঁৰালৰ দায়িত্বত আছিল। +\p +\v 23 অম্ৰমীয়া, যিচহৰীয়া, হিব্ৰোণীয়া, আৰু উজ্জীয়েলীয়াৰ গোষ্ঠীৰ পৰাও তাত দুৱৰী আছিল। +\v 24 গেৰ্চোমৰ বংশৰ মোচিৰ পুত্র চবূৱেল ভঁৰালৰ তদাৰক কৰিছিল। +\v 25 তেওঁৰ সম্পৰ্কীয় লোক সকল ইলিয়েজৰৰ গোষ্ঠীৰ পৰা আছিল আৰু চবুৱেলৰ পুত্র ৰহবিয়া আছিল। +\q1 ৰহবিয়াৰ পুত্র যিচয়া, +\q1 যিচয়াৰ পুত্র যোৰাম, +\q1 যোৰামৰ পুত্র জিখ্ৰী, +\q1 জিখ্ৰীৰ পুত্র চলোমোৎ। +\p +\v 26 দায়ুদ ৰজা, পৰিয়ালৰ মূল লোকসকল, সহস্ৰপতিসকল, শতপতিসকল, আৰু সেনাপতিসকলে যিবোৰ বস্তু পবিত্ৰ কৰিছিল, সেইবোৰ চলোমোৎ আৰু তেওঁৰ সম্বন্ধীয় লোকসকলে সেই ভঁৰালৰ তদাৰক কৰিছিল। +\v 27 যিহোৱাৰ গৃহ মেৰামতি কৰিবৰ অৰ্থে তেওঁলোকে যুদ্ধত পোৱা লূটদ্ৰব্যৰ মাজৰ অনেক বস্তু উৎসর্গ কৰিছিল। +\v 28 চমূৱেল ভাববাদীয়ে, কীচৰ পুত্ৰ চৌলে, নেৰৰ পুত্ৰ অবনেৰে, আৰু চৰূয়াৰ পুত্ৰ যোৱাবে যিবিলাক বস্তু উৎসর্গ কৰিছিল, এই সকলোৰ দায়িত্বত তেওঁলোক আছিল। উৎসর্গ কৰা সকলো বস্তু চলোমোৎ আৰু তেওঁৰ সম্পৰ্কীয়া লোক সকলৰ নিৰাপত্তাত আছিল। +\p +\v 29 যিচহৰীয়াৰ বংশধৰ সকলৰ, কননিয়া আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলক ইস্ৰায়েলৰ সমাজৰ কৰ্মচাৰী আৰু বিচাৰকৰ্ত্তাৰ কাৰ্যৰ বাবে নিযুক্ত কৰে। +\v 30 হিব্ৰোণীয়াৰ বংশধৰসকল, হচবিয়া আৰু তেওঁৰ ভাইসকল এক হাজাৰ সাত শ সক্ষম লোক আছিল, তেওঁলোকক যিহোৱাৰ কাৰ্য আৰু ৰজাৰ কাৰ্যত নিযুক্ত কৰা হৈছিল। তেওঁলোক যৰ্দ্দনৰ পশ্চিমফালে আছিল। +\p +\v 31 হিব্ৰোণীয়াৰ বংশধৰ সকলৰ পৰা যিৰিয়া তেওঁৰ বংশৰ মূখ্য লোক আছিল। তেওঁ তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ তালিকাৰ পৰা গণনা কৰা লোক আছিল। দায়ূদৰ ৰাজত্বৰ চল্লিশ বছৰত তেওঁলোকে লিপিৱদ্ধ কৰা নথি পত্র পৰীক্ষা কৰি তেওঁলোকৰ মাজত গিলিয়দৰ যাজেৰক দক্ষতা সম্পন্ন লোক বিচাৰি পালে। +\v 32 যাজেৰকৰ দুই হাজাৰ সাত শ সম্পৰ্কীয় লোক আছিল, যিসকল পৰিয়ালৰ সক্ষম লোক আছিল। দায়ূদে ঈশ্বৰীয় আৰু ৰাজকীয় কাম কৰিবলৈ, ৰূবেণীয়া, গাদীয়া, আৰু মনচিৰ আধা জাতিবোৰৰ ওপৰত তেওঁলোকক অধ্যক্ষ পাতিলে। +\c 27 +\s সেনাপতি আৰু কাৰ্যাধক্ষ্য সকলৰ বিষয় +\p +\v 1 সংখ্যা অনুসাৰে ইস্ৰায়েলৰ পৰিয়ালৰ মূখ্য লোকসকল, সহস্ৰপতিসকল, শতপতিসকল, তাৰ উপৰিও সৈন্যৰ কৰ্মচাৰীসকল, যিসকলে বিভিন্ন ধৰণে ৰজাৰ পৰিচৰ্যা কৰিছিল। সৈন্যৰ প্রতি বিভাগসমূহে গোটেই বছৰ মাহৰ পাছত মাহ পৰিচৰ্যা কৰিছিল। প্রতি বিভাগত চৌবিশ হাজাৰ লোক আছিল। +\q1 +\v 2 বিভাগৰ দায়িত্বত প্ৰথম মাহৰ বাবে জব্দীয়েলৰ পুত্ৰ যাচবিয়াম আছিল। তেওঁৰ বিভাগত চৌবিশ হাজাৰ লোক আছিল। +\v 3 তেওঁ পেৰচৰ বংশধৰসকলৰ মাজৰ এজন আৰু তেওঁ প্ৰথম মাহৰ সকলো সৈন্যৰ বিষয়াসকলৰ দায়িত্বত আছিল। +\v 4 দ্বিতীয় মাহৰ বিভাগৰ দায়িত্বত অহোহীয়াৰ বংশৰ গোষ্ঠীৰ দোদয়া আছিল। মিক্লোত দ্ৱিতীয় পদবীত আছিল। তেওঁৰ বিভাগত চৌবিশ হাজাৰ লোক আছিল। +\v 5 যিহোয়াদা পুৰোহিতৰ পুত্ৰ বনায়া তৃতীয় মাহৰ কাৰণে সৈন্যৰ সেনাপতি আছিল। এই বিভাগত চৌবিশ হাজাৰ লোক আছিল। +\v 6 এই জনেই সেই বনায়া যি জন ত্ৰিশ জনৰ আৰু ত্রিশ জনৰ ওপৰত নেতা আছিল। তেওঁৰ পুত্র অম্মিযাবদ তেওঁৰ বিভাগত আছিল। +\p +\v 7 যোৱাবৰ ভায়েক অচাহেল চতুৰ্থ মাহৰ কাৰণে সেনাপতি আছিল। তেওঁৰ পুত্ৰ জবদিয়া তেওঁৰ পাছত সেনাপতি হ’ল। তেওঁৰ বিভাগত চৌবিশ হাজাৰ লোক আছিল। +\v 8 যিজ্ৰাহীয়াৰ বংশধৰৰ চমহুৎ পঞ্চম মাহৰ কাৰণে সেনাপতি আছিল। তেওঁৰ বিভাগত চৌবিশ হাজাৰ লোক আছিল। +\v 9 তকোৱায়ীয়া পৰা হোৱা ইক্কেচৰ পুত্ৰ ঈৰা ষষ্ঠ মাহৰ কাৰণে সেনাপতি আছিল। তেওঁৰ বিভাগত চৌবিশ হাজাৰ লোক আছিল। +\p +\v 10 ইফ্ৰয়িমৰ লোকসকলৰ পৰা পলোনীয়া হেলচ সপ্তম মাহৰ কাৰণে সেনাপতি আছিল। তেওঁৰ বিভাগত চৌবিশ হাজাৰ লোক আছিল। +\v 11 জেৰহৰ বংশৰ গোষ্ঠীৰ পৰা হূচাতীয়া চিব্বকয় অষ্টম মাহৰ কাৰণে সেনাপতি আছিল। তেওঁৰ বিভাগত চৌবিশ হাজাৰ লোক আছিল। +\v 12 বিন্যামীনৰ জাতিৰ পৰা অনাথোতীয়া অবীয়েজৰ নৱম মাহৰ কাৰণে সেনাপতি আছিল। তেওঁৰ বিভাগত চৌবিশ হাজাৰ লোক আছিল। +\p +\v 13 জেৰহৰ বংশৰ গোষ্ঠীৰ নটোফাতীয়া নগৰৰ পৰা মহৰয় দশম মাহৰ কাৰণে সেনাপতি আছিল। তেওঁৰ বিভাগত চৌবিশ হাজাৰ লোক আছিল। +\v 14 ইফ্ৰয়িমৰ জাতিৰ পৰা পিৰাথোনীয়া নগৰৰ বনায়া একাদশ মাহৰ কাৰণে সেনাপতি আছিল। তেওঁৰ বিভাগত চৌবিশ হাজাৰ লোক আছিল। +\v 15 অৎনীয়েলৰ বংশৰ গোষ্ঠীৰ পৰা নটোফাতীয়া নগৰৰ হিলদয় দ্বাদশ মাহৰ কাৰণে সেনাপতি আছিল। তেওঁৰ বিভাগত চৌবিশ হাজাৰ লোক আছিল। +\p +\v 16 এওঁলোকেই ইস্ৰায়েল জাতিৰ নেতাসকল: +\q1 ৰূবেণীয়া জাতিৰ বাবে জিখ্ৰীৰ পুত্ৰ ইলীয়েজৰ নেতা আছিল। +\q1 চিমিয়োনীয়া জাতিৰ বাবে মাখাৰ পুত্ৰ চফটিয়া নেতা আছিল। +\q1 +\v 17 লেবীয়া জাতিৰ বাবে কমূৱেলৰ পুত্ৰ হচবিয়া নেতা আছিল। আৰু হাৰোণৰ বংশধৰসকলক চাদোকে নেতৃত্ব দিছিল। +\q1 +\v 18 যিহূদা জাতিৰ বাবে ইলীহূ নেতা আছিল। তেওঁ দায়ূদৰ ভায়েকসকলৰ মাজৰ এজন। +\v 19 জবূলূন জাতিৰ বাবে ওবদিয়াৰ পুত্ৰ যিচময়া নেতা আছিল। +\q1 নপ্তালীৰ বাবে অজ্ৰীয়েলৰ পুত্ৰ যিৰীমোৎ নেতা আছিল। +\v 20 ইফ্ৰয়িম জাতিৰ বাবে অজজিয়াৰ পুত্ৰ হোচেয়া নেতা আছিল। +\q1 মনচিৰ আধা জাতিৰ বাবে পদায়াৰ পুত্ৰ যোৱেল নেতা আছিল। +\q1 +\v 21 গিলিয়দত থকা মনচিৰ আধা জাতিৰ বাবে জখৰিয়াৰ পুত্ৰ যিদ্দো নেতা আছিল। +\q1 বিন্যামীনৰ জাতিৰ বাবে অবনেৰৰ পুত্ৰ যাচীয়েল নেতা আছিল। +\q1 +\v 22 দানৰ জাতিৰ বাবে যিৰোহমৰ পুত্ৰ অজৰেল নেতা আছিল। +\m ইস্ৰায়েল জাতিৰ বাবে এওঁলোকেই নেতা আছিল। +\p +\v 23 দায়ূদে বিশ বছৰ বা তাতকৈ কম বয়সৰ লোকসকলক গণনা কৰা নাছিল, কাৰণ যিহোৱাই ইস্ৰায়েলক আকাশৰ তৰাবোৰৰ নিচিনা অসংখ্য কৰিবলৈ প্রতিজ্ঞা কৰিছিল। +\v 24 চৰূয়াৰ পুত্ৰ যোৱাবে গণনা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল, কিন্তু শেষ নকৰিলে। এই কাৰণে ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধ প্ৰজ্বলিত হৈছিল। তেওঁলোকৰ সংখ্যা দায়ুদ ৰজাৰ বংশাৱলীত লিখা নহল। +\p +\v 25 অদীয়েলৰ পুত্ৰ অজমাবৎ ৰজাৰ মূল্যৱান সম্পদৰ দায়িত্বত আছিল। উজ্জিয়াৰ পুত্ৰ যোনাথন খেতি-পথাৰত, নগৰবোৰত, গাওঁসমূহত, আৰু দুৰ্গবোৰত থকা গুদামৰ দায়িত্বত আছিল। +\v 26 কলূবৰ পুত্ৰ ইজ্ৰী মাটি চহোৱা খেতিয়ক সকলৰ ওপৰত আছিল। +\v 27 ৰামাথীয়া চিমিয়ী দ্ৰাক্ষাবাৰীবোৰৰ দায়িত্বত আছিল। চিফমীয়াৰ পৰা অহা জব্দী আঙুৰৰ আৰু দ্ৰাক্ষাৰস বিক্রী কৰোঁতা সকলৰ ওপৰত দায়িত্বত আছিল। +\p +\v 28 নিম্ন-ভূমিত থকা জিত গছ আৰু ডিমৰু গছবোৰ, গদেৰীয়াৰ পৰা অহা বাল-হাননৰ দায়িত্বত আছিল আৰু তেলৰ গুদামৰ দায়িত্বত যোৱাচ আছিল। +\v 29 চাগোণৰ পৰা অহা চিত্রয় চাৰোণত চৰা জন্তুৰ জাকবোৰৰ দায়িত্বত আছিল। উপত্যকাবোৰত চৰা জন্তুৰ জাকবোৰৰ দায়িত্বত অদলয়ৰ পুত্ৰ চাফট আছিল। +\v 30 উটবোৰৰ দায়িত্বত ইশ্মায়েলীয়া অবীল আছিল, আৰু গাধীবোৰৰ দায়িত্বত মেৰোনোথীয়া যেহদিয়া আছিল। +\v 31 এওঁলোক দায়ুদ ৰজাৰ সম্পতিৰ দায়িত্বত আছিল। +\p +\v 32 দায়ূদৰ দদায়েক যোনাথন, তেওঁ এজন পৰামৰ্শদাতা আছিল, যিহেতু তেওঁ এজন জ্ঞানী আৰু নথি সংৰক্ষক আছিল। হকমোনীৰ পুত্ৰ যিহীয়েল ৰজাৰ পুত্রসকলৰ তত্বৱধানৰ দায়িত্বত আছিল। +\v 33 অহীথোফল ৰজাৰ পৰামৰ্শদাতা আছিল, অৰ্কীয়া লোকসকলৰ মাজৰ হূচয় ৰজাৰ ব্যক্তিগত পৰামৰ্শদাতা আছিল। +\v 34 অহীথোফলৰ পাছত বনায়াৰ পুত্ৰ যিহোয়াদা অবিয়াথৰ যোগেদি তেওঁৰ স্থান লয়। যোৱাব ৰজাৰ সৈন্যসকলৰ সেনাপতি আছিল। +\c 28 +\s দায়ূদে দিয়া শেষ-আদেশ আৰু বক্তৃতা। তেওঁৰ মৃত্যু। +\p +\v 1 দায়ূদে যিৰূচালেমত ইস্ৰায়েলৰ সকলো কৰ্মচাৰীক এক গোট কৰিলে: জাতিবোৰৰ কৰ্মচাৰীসকলক, সময়-সূচী অনুযায়ী ৰজাৰ পৰিচৰ্যা কৰা বিভাগবোৰৰ কৰ্মচাৰীসকলক, সহস্ৰপতিসকলক আৰু শতপতিসকলক, ৰজা আৰু তেওঁৰ পুত্রসকলৰ দখলত থকা সকলো সম্পত্তিৰ পৰিচালকসকলক, কর্মচাৰী আৰু যুদ্ধাৰু লোকসকলক, তেওঁলোকৰ মাজৰ সকলোতকৈ নিপুণ লোকসকলক যিৰূচালেমত এক গোট কৰিলে। +\p +\v 2 তাৰ পাছত ৰজা দায়ূদে থিয় হৈ কলে, “হে মোৰ ভাইসকল আৰু মোৰ লোক সমূহ, মোৰ কথা শুনা; যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুকৰ অৰ্থে আৰু আমাৰ ঈশ্বৰৰ ভৰি-পীৰাৰ অৰ্থে এটা মন্দিৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ মোৰ পৰিকল্পনা আছিল। এই গৃহ নিৰ্ম্মাণৰ বাবে মই প্ৰস্তুতো হৈছিলো। +\v 3 কিন্তু ঈশ্বৰে মোক কলে, ‘মোৰ নামৰ অৰ্থে তুমি মন্দিৰ নিৰ্ম্মাণ নকৰিবা, কাৰণ তুমি এজন যুদ্ধাৰু আৰু তুমি ৰক্তপাত কৰিলা।’ +\p +\v 4 তথাপি যিহোৱাই, ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰে; ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত সদায় ৰাজত্ব কৰিবৰ বাবে মোৰ আটাই পিতৃপৰিয়ালৰ মাজৰ পৰা মোক মনোনীত কৰিলে। তেওঁ নেতৃত্ব দিবৰ বাবে যিহূদা জাতিক মনোনীত কৰিলে। যিহূদাৰ জাতি, মোৰ পিতৃৰ পৰিয়ালবৰ্গ আৰু মোৰ পিতৃৰ সকলো পুত্রৰ মাজৰ পৰা তেওঁ মোক গোটেই ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত ৰজা হ’বলৈ মনোনীত কৰিলে। +\v 5 যিহোৱাই মোক দিয়া অনেক পুত্ৰৰ মাজত ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত যিহোৱাৰ ৰাজসিংহাসনত বহিবলৈ তেওঁ মোৰ পুত্ৰ চলোমনক মনোনীত কৰিলে। +\p +\v 6 তেওঁ মোক কলে, ‘তোমাৰ পুত্ৰ চলোমনে মোৰ গৃহ আৰু চোতাল কেইখন নিৰ্ম্মাণ কৰিব, কাৰণ মোৰ পুত্ৰ হ’বলৈ মই তেওঁক মনোনীত কৰিলোঁ, আৰু মই তেওঁৰ পিতৃ হম। +\v 7 আজি তুমি যি দৰে আছা যদি তেওঁ সেই দৰে মোৰ আজ্ঞাবোৰ আৰু শাসন-প্ৰণালীবোৰ পালন কৰি চলে, তেনেহলে মই তেওঁৰ ৰাজ্য চিৰস্থায়ীৰূপে স্থাপন কৰিম। +\p +\v 8 এই হেতুকে এতিয়া ইস্ৰায়েলৰ সাক্ষাতে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে সমবেত হোৱা আৰু আমাৰ ঈশ্বৰৰ উপস্থিতিত ঈশ্ৱৰ যিহোৱাৰ সকলো আজ্ঞা পালন কৰিবলৈ তোমালোক সকলোৱে চেষ্টা কৰা। এই উত্তম দেশৰ অধিকাৰী হবলৈ আৰু তোমালোকৰ পাছত চিৰকালৰ বাবে পুৰুষানুক্রমে তোমালোকৰ সন্তান সকলৰ অধিকাৰত যেন থাকে তাৰ কাৰণে এই সকলো কৰা। +\p +\v 9 হে বোপা চলোমন, তুমি তোমাৰ পিতৃৰ ঈশ্বৰক মানি চলিবা, আৰু তোমাৰ সকলো হৃদয়েৰে আৰু হৰ্ষিত মনেৰে তেওঁৰ পৰিচৰ্যা কৰিবা। এই দৰে কৰা কাৰণ যিহোৱাই সকলোৰে হৃদয় অনুসন্ধান কৰে আৰু সকলোৰে কল্পনাকো বুজে। তুমি যদি তেওঁক বিচাৰা, তেন্তে তুমি তেওঁক পাবা, কিন্তু যদি তেওঁক ত্যাগ কৰা, তেন্তে তেওঁ তোমাকো চিৰকাললৈকে ত্যাগ কৰিব। +\v 10 পবিত্র-স্থানৰ অৰ্থে মন্দিৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ যিহোৱাই যে, তোমাক মনোনীত কৰিলে তাক তুমি অনুভৱ কৰা; সাহিয়াল হোৱা আৰু এই কাৰ্য কৰা। +\p +\v 11 তাৰ পাছত দায়ূদে তেওঁৰ পুত্ৰ চলোমনক মন্দিৰৰ বাৰাণ্ডাৰ, মন্দিৰৰ ঘৰৰবোৰৰ, গুদামবোৰৰ, ওপৰৰ কোঁঠালিবোৰৰ, ভিতৰৰ কোঁঠালিবোৰৰ, আৰু পাপ-প্রায়শ্চিতৰ আৱৰণৰ নক্সা দিলে। +\v 12 যিহোৱাৰ গৃহৰ চোতাল কেইখনৰ, চাৰিওফালে থকা সকলো কোঁঠালিবোৰৰ, ঈশ্বৰৰ গৃহত থকা গুদামবোৰৰ, আৰু মন্দিৰৰ বাবে পবিত্ৰ কৰা বস্তুৰ ভঁৰালবোৰৰ বাবে তেওঁ অঙ্কন কৰা নক্সা তেওঁ চলোমনক দিলে। +\p +\v 13 তেওঁ তেওঁক পুৰোহিতসকলৰ আৰু লেবীয়াসকলৰ বিভাগসমূহৰ বাবে বিধি দিলে আৰু যিহোৱাৰ গৃহৰ পৰিচৰ্যাৰ কাৰ্য আৰু যিহোৱাৰ গৃহৰ পৰিচৰ্যাৰ বাবে ব্যৱহাৰ হোৱা সামগ্রী সমূহৰ দায়িত্বত নিযুক্ত কৰিলে। +\v 14 তেওঁ সকলো প্রকাৰৰ পৰিচৰ্যাৰ বাবে সোণৰ পাত্ৰবোৰ আৰু সকলো প্রকাৰৰ পৰিচৰ্যাত ব্যৱহাৰ হোৱা সামগ্রীৰ বাবে ৰূপৰ পাত্ৰবোৰ গুৰুত্ব সহকাৰে তেওঁক দিলে। +\v 15 সোণৰ দীপাধাৰবোৰৰ আৰু তাৰ প্রদীপবোৰৰ প্ৰত্যেক দীপাধাৰ আৰু তাৰ প্রদীপবোৰৰ সোণৰ পৰিমাণ অনুসাৰে জুখি দিলে। ৰূপৰ দীপাধাৰবোৰৰ আৰু প্রদীপবোৰৰ প্ৰত্যেক দীপাধাৰ আৰু তাৰ প্রদীপবোৰৰ ৰূপৰ পৰিমাণ অনুসাৰে জুখি দিলে। যাতে প্রত্যেক দীপাধাৰবোৰৰ উপযুক্ত ব্যৱহাৰ হয়। +\p +\v 16 দৰ্শন-পিঠাৰ মেজ, আৰু প্রত্যক মেজৰ বাবে সোণৰ পৰিমাণ, আৰু ৰূপৰ মেজবোৰৰ বাবে ৰূপৰ পৰিমাণ তেওঁ জুখি দিলে। +\v 17 তেওঁ যাঠী, তেজ ছটিওৱা চৰিয়া, আৰু পিয়লাবোৰৰ বাবে শুদ্ধ সোণৰ পৰিমাণ জুখি দিলে। তেওঁ প্রত্যেক সোণৰ বাটিবোৰৰ আৰু প্ৰত্যেক ৰূপৰ বাটিবোৰৰ বাবে সোণৰ আৰু ৰূপৰ পৰিমাণ জুখি দিলে। +\p +\v 18 ধূপ-বেদিৰ বাবে নিৰ্ম্মল সোণৰ পৰিমাণ, আৰু ডেউকা মেলি যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুক ঢাকি ধৰা কৰূব দুটাৰ নক্সাৰ কাৰণে সোণৰ পৰিমাণ জুখি দিলে। +\v 19 দায়ূদে কলে, “নমুনাৰ বিষয়ে বুজিব পৰাকৈ যিহোৱাই মোক নিৰ্দেশ দিয়া অনুযায়ী মই এই সকলো লিখিত ভাৱে ৰাখিলোঁ। +\p +\v 20 দায়ূদে তেওঁৰ পুত্ৰ চলোমনক কলে, “তুমি বলৱান আৰু সাহিয়াল হোৱা। এই কাৰ্য কৰা। ভয় নকৰিবা আৰু ব্যাকুল নহবা, কিয়নো ঈশ্বৰ যিহোৱা, মোৰ ঈশ্বৰেই তোমাৰ লগত আছে। যিহোৱাৰ গৃহৰ সকলো কাৰ্য সমাপ্ত নোহোৱালৈকে তেওঁ তোমাক পৰিত্যাগ নকৰিব। +\v 21 চোৱা, ইয়াত ঈশ্বৰৰ গৃহৰ সকলো কাৰ্যৰ বাবে পুৰোহিতসকল আৰু লেবীয়াসকলৰ বিভাগসমূহ আছে। তেওঁলোক তোমাৰ লগত থাকিব, এই কাৰ্যৰ অৰ্থে ইচ্ছা থকা সকলো লোক আৰু নিপুণ লোকসকলে তোমাক সকলো কাৰ্য কৰিবলৈ আৰু পৰিচৰ্যা কৰিবলৈ সহায় কৰিব। তোমাৰ আদেশবোৰ অনুসৰণ কৰিবলৈ সকলো কৰ্মচাৰী আৰু সকলো লোক প্রস্তুত। +\c 29 +\p +\v 1 দায়ুদ ৰজাই গোটেই সমাজক কলে, “ঈশ্বৰে মোৰ পুত্ৰ চলোমনক মনোনীত কৰিছে, তাৰ বয়স এতিয়াও কম আৰু অভিজ্ঞতাহীন, আৰু এই কাৰ্য অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ। কাৰণ এই ৰাজপ্রসাদ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে মানুহৰ বাবে নহয়। +\v 2 মোৰ ঈশ্বৰৰ মন্দিৰৰ অৰ্থে যি উত্তম, সেয়ে মই কৰিলোঁ। সোণৰ বস্তু প্রস্তুত কৰিবলৈ সোণ, ৰূপৰ বস্তু প্রস্তুত কৰিবলৈ ৰূপ, পিতলৰ বস্তু প্রস্তুত কৰিবলৈ পিতল, লোহাৰ বস্তু প্রস্তুত কৰিবলৈ লোহা, কাঠৰ বস্তু প্রস্তুত কৰিবলৈ কাঠ মই দিছোঁ। ৰক্তৰাগ পাথৰ, লগাবৰ কাৰণে পাথৰ, মণি-মুকুতাৰ কামৰ বাবে নানা বৰণীয়া পাথৰ, সকলো বিধৰ বহুমূলীয়া পাথৰ আৰু মাৰ্বল পাথৰো মই প্রচুৰ পৰিমাণে দিছোঁ। +\p +\v 3 মোৰ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ কাৰণে মই আনন্দিত হ’লো, আৰু মোৰ ব্যক্তিগত ভঁৰালৰ পৰা সোণ, ৰূপ ইয়াৰ বাবে দান দিছোঁ। ইয়াৰ উপৰিও পবিত্র মন্দিৰৰ কাৰণে মই সকলো কৰিবলৈ প্রস্তুত। +\v 4 তিনি হাজাৰ কিক্কৰ ওফীৰৰ সোণ, আৰু সাত হাজাৰ কিক্কৰ শুদ্ধ ৰূপ গৃহৰ দেৱালত আৱৰণ দিবলৈ দিলোঁ। +\v 5 সোণৰ বস্তু প্রস্তুত কৰিবলৈ সোণ, ৰূপৰ বস্তু প্রস্তুত কৰিবলৈ ৰূপ, আৰু শিল্পকৰ্ম কৰোঁতা সকলে কৰা সকলো ধৰণৰ কামৰ কাৰণে মই সকলো বস্তু দান কৰিলোঁ। আজি কোনে যিহোৱালৈ বৰঙণি দিব আৰু নিজকে তেওঁলৈ উৎসৰ্গ কৰিব? +\p +\v 6 তাৰ পাছত তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ পূৰ্ব-পুৰুষৰ প্রধান লোকসকল, ইস্ৰায়েল জাতিৰ প্রধান লোকসকল, সহস্ৰপতিসকল, শতপতিসকল, লগতে ৰজাৰ কাৰ্যত থকা কৰ্মচাৰীসকল একেলগে ইচ্ছাকৃত দান দিলে। +\v 7 তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ গৃহৰ কাৰ্য কাৰণে পাঁচ হাজাৰ কিক্কৰ সোণ, অদৰ্কোণ নামেৰে দহ হাজাৰ সোণৰ মোহৰ, দহ হাজাৰ কিক্কৰ ৰূপ, ওঠৰ হাজাৰ কিক্কৰ ৰূপ পিতল, আৰু এক লাখ কিক্কৰ লোহা দিলে। +\p +\v 8 যিসকলৰ বহুমুলীয়া বাখৰ আছিল, তেওঁলোকে গেৰ্চোনীয়াৰ বংশধৰ যিহীয়েলৰ নিৰীক্ষণত যিহোৱাৰ গৃহৰ ভঁৰালত তাক দিলে। +\v 9 তেওঁলোকে নিজ ইচ্ছাৰে আৰু সকলো হৃদয়েৰে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে দান দিয়াৰ কাৰণে প্ৰজাসকলে আনন্দ কৰিলে। ৰজা দায়ূদেও মহা-আনন্দ কৰিলে। +\p +\v 10 দায়ূদে গোটেই সমাজৰ আগতে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰিলে। দায়ূদে কলে, “হে আমাৰ পিতৃ ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা তুমি যুগে যুগে চিৰকাললৈকে ধন্য। +\v 11 হে যিহোৱা, তুমি মহত্ব, পৰাক্ৰমী, প্ৰশংসনীয়, বিজয়ী, আৰু প্ৰতাপী। কাৰণ স্বৰ্গত আৰু পৃথিৱীত যি যি আছে, সেই সকলোৱেই তোমাৰ। ৰাজ্যও তোমাৰেই, আৰু চাৰিও দিশে শাসনকৰ্তা ৰূপে যিহোৱা আৰু তুমি মৰ্য্যদাপূৰ্ণ। +\p +\v 12 তোমাৰ পৰাই ধন আৰু গৌৰৱ হয়, আৰু তুমি সকলোৰে ওপৰত শাসন কৰি আছা। তোমাৰ হাততেই বল আৰু পৰাক্ৰম আছে। সকলোকে মহত্ব ও শক্তিশালী কৰিবৰ কাৰণে তোমাৰ অধিকাৰ আছে। +\v 13 সেয়ে, হে আমাৰ ঈশ্বৰ, আমি তোমাৰ ধন্যবাদ কৰোঁ, আৰু তোমাৰ নামৰ গৌৰৱ ও প্ৰশংসা কৰোঁ। +\p +\v 14 কিন্তু মই নো কোন, আৰু মোৰ লোকসকল নো কোন যে, আমি এইদৰে নিজ ইচ্ছাৰে দান দিবলৈ আগবাঢ়িব পাৰিছোঁ? কিয়নো সকলো বস্তু তোমাৰ পৰাই আহে, আৰু তোমাৰ যি তাকে আমি অনন্দমনেৰে তোমাক দিছোঁ। +\v 15 কাৰণ আমাৰ সকলো পূৰ্ব-পুৰুষ সকলৰ দৰে আমিও তোমাৰ আগত অচিনাকি আৰু ভ্রমণকাৰী লোক। পৃথিৱীত আমাৰ দিনবোৰ ছাঁ স্বৰূপ আৰু এই পৃথিৱীত আমাৰ একো আশা নাই। +\p +\v 16 হে আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তোমাৰ, পবিত্ৰ নামৰ উদ্দেশ্যে তোমাৰ গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ আমি এই যি সকলো সম্পতি সংগ্রহ কৰিলোঁ, এই সকলো তোমাৰেই আৰু তোমাৰ পৰাই অহা। +\v 17 হে মোৰ ঈশ্বৰ, মই এইয়াও জানো যে, তুমি হৃদয়ৰো পৰীক্ষা কৰা আৰু সৰলতাত সন্তোষ পোৱা। মই হ’লে মোৰ মনৰ সৰলতাতহে নিজ ইচ্ছাৰে এই সকলো বস্তু দান দিলোঁ, আৰু এতিয়া এই ঠাইত উপস্থিত হোৱা তোমাৰ লোকসকলেও নিজ ইচ্ছাৰে তোমাৰ উদ্দেশে দান দিয়া দেখি মই আনন্দিত হৈছোঁ। +\p +\v 18 আমাৰ পূৰ্ব-পুৰুষ অব্ৰাহাম, ইচহাক, ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমি তোমাৰ লোকসকলৰ মনত এই চিন্তাধাৰা সদায় ৰাখা। তেওঁলোকৰ হৃদয় তোমাতেই মনোনিবেশ কৰক। +\v 19 তোমাৰ আজ্ঞা, সাক্ষ্য, আৰু বিধিবোৰ সম্পূৰ্ণ হৃদয়েৰে পালন কৰিবলৈ, আৰু এই সকলো কাৰ্য কৰিবলৈ, আৰু মই যি গৃহৰ বাবে ব্যৱস্থা কৰি থৈছোঁ, তাক নিৰ্মাণ কৰিবলৈ মোৰ পুত্ৰ চলোমনক সিদ্ধ মন দিয়া।” +\p +\v 20 দায়ূদে গোটেই সমাজক কলে, “এতিয়া তোমালোকে নিজৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা।” গোটেই সমাজে তেওঁলোকৰ পূৰ্ব-পুৰুষৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰিলে, আৰু মূৰ দোঁৱাই যিহোৱাৰ প্রশংসা কৰিলে আৰু ৰজাৰ আগত প্ৰণিপাত কৰিলে। +\v 21 তাৰ পাছ দিনা তেওঁলোকে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে বলিদান কৰিলে, আৰু যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে হোম-বলি উৎসৰ্গ কৰিলে। তেওঁলোকে এক হাজাৰ ষাঁড়-গৰু, এক হাজাৰ মতা মেৰ-ছাগ, আৰু এক হাজাৰ মেৰ-ছাগ পোৱালি, আৰু ইয়াৰে সৈতে গোটেই ইস্ৰায়েলৰ কাৰণে পেয় নৈবেদ্য আৰু বলিদান উৎসৰ্গ কৰিলে। +\p +\v 22 সেই দিনা অতি আনন্দেৰে যিহোৱাৰ আগত ভোজন-পান কৰিলে। +\p তেওঁলোকে দায়ূদৰ পুত্ৰ চলোমনক দ্বিতীয়বাৰ ৰজা পাতিলে; আৰু যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে শাসনকর্তা হবলৈ তেওঁক অভিষেক কৰিলে। তেওঁলোকে পুৰোহিত হবলৈ চাদোককো যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে অভিষেক কৰিলে। +\v 23 তাৰ পাছত চলোমন তেওঁৰ পিতৃ দায়ুদৰ পৰিৱৰ্তে ৰজাহৈ যিহোৱাৰ সিংহাসনত বহিল। তেওঁ কৃতকাৰ্য্য হ’ল, আৰু গোটেই ইস্ৰায়েলে তেওঁৰ আজ্ঞা মানিলে। +\p +\v 24 সকলো নেতাসকল, সৈন্যসকল, আৰু দায়ুদ ৰজাৰ পুত্ৰসকল চলোমন ৰজাৰ অধীন হ’ল। +\v 25 যিহোৱাই সকলো ইস্ৰায়েলৰ আগত চলোমনক সন্মান প্রদান কৰিলে আৰু যিহোৱাই তেওঁক যি ক্ষমতা দিলে, তেনে ক্ষমতা তেওঁৰ পূৰ্বে ইস্ৰায়েলৰ কোনো ৰজাক দিয়া নাছিল। +\p +\v 26 যিচয়ৰ পুত্ৰ দায়ূদে সকলো ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰিছিল। +\v 27 তেওঁ চল্লিশ বছৰ ইস্রায়েলৰ ৰজা আছিল। তেওঁ সাত বছৰ হিব্ৰোণত আৰু তেত্ৰিশ বছৰ যিৰূচালেমত ৰাজত্ৱ কৰিছিল। +\v 28 তেওঁ সম্পূৰ্ণ বয়স পায়, দিঘলীয়া জীৱন সা-সম্পতি আৰু সন্মান উপভোগ কৰি বৃদ্ধ অৱস্থাত তেওঁৰ মৃত্যু হয়। তেওঁৰ পুত্ৰ চলোমন তেওঁৰ পদত ৰজা হ’ল। +\p +\v 29 দায়ুদ ৰজাই তেওঁৰ জীৱনত কৰা সকলো কাৰ্য ভাৱবাদী চমূৱেল, ভাৱবাদী নাথন আৰু ভাৱবাদী গাদৰ ইতিহাস-পুস্তকসমূহত বৰ্ণনা কৰা হৈছে। +\v 30 এই পুস্তকসমূহত ইস্ৰায়েলক ৰাজত্ৱ কৰা সময়ত দায়ূদে যিবোৰ কাৰ্য কৰিছিল, সেই সকলো ইয়াতে উল্লেখ আছে। লিখকসকলে ইস্রায়েল আৰু তাৰ ওচৰ চুবুৰীয়া ৰাজ্যৰ, দায়ূদৰ ক্ষমতা আৰু তেওঁৰ জীৱনৰ সকলো ঘটনা লিখিলে। diff --git a/14-2CH.usfm b/14-2CH.usfm new file mode 100644 index 0000000..37d9a69 --- /dev/null +++ b/14-2CH.usfm @@ -0,0 +1,1261 @@ +\id 2CH +\ide UTF-8 +\h 2 বংশাৱলী +\toc1 2 বংশাৱলি +\toc2 2 বংশাৱলী +\toc3 2ch +\mt1 2 বংশাৱলী +\c 1 +\s চলোমনে গিবিয়োনত বলিদান কৰা। তেওঁৰ ঐশ্বৰ্য্য। +\p +\v 1 দায়ুদৰ পুত্ৰ চলোমনে তেওঁৰ ৰাজ্যত নিজকে বলৱান কৰিলে; আৰু তেওঁৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই তেওঁৰ লগত থাকি, তেওঁক অতিশয় প্ৰভাৱশালী কৰিলে। +\p +\v 2 পাছত চলোমনে গোটেই ইস্ৰায়েলৰ সহস্ৰপতি, শতপতি, বিচাৰকৰ্তাসকলক আৰু সমূহ ইস্ৰায়েলৰ মাজত থকা প্ৰতিজন মূখ্যলোকৰ সৈতে কথা কলে। +\v 3 পাছত চলোমন আৰু তেওঁৰ লগত থকা গোটেই সমাজ গিবিয়োনৰ ওখ ঠাইখনলৈ গল; কিয়নো যিহোৱাৰ দাস মোচিয়ে মৰুপ্ৰান্তত নিৰ্ম্মাণ কৰা ঈশ্বৰীয় সাক্ষাৎ কৰা তম্বু সেই ঠাইতে আছিল। +\v 4 কিন্তু দায়ুদে কিৰিয়ৎ-যিয়াৰীমৰ পৰা যিহোৱাৰ সেই নিয়ম-চন্দুক সেই ঠাইলৈ আনিছিল, যি ঠাই তাৰ বাবে যুগুত কৰি থোৱা হৈছিল; কিয়নো তেওঁ তাৰ কাৰণে যিৰূচালেমত এটা তম্বু তৰি ৰাখিছিল। +\v 5 আৰু হূৰৰ নাতিয়েক ঊৰীৰ পুত্ৰ বচলেলে নিৰ্ম্মাণ কৰা পিতলৰ যজ্ঞবেদীটো গিবিয়োনত যিহোৱাৰ আবাসৰ আগত আছিল; তাৰ ওচৰলৈকে চলোমন আৰু সমাজে সঘনে কথা সুধিবলৈ গৈছিল। +\p +\v 6 পাছত চলোমনে তালৈ উঠি গৈ, সাক্ষাৎ কৰা তম্বুৰ ওচৰত থকা পিতলৰ যজ্ঞবেদীটোৰ ওপৰত যিহোৱাৰ আগত এক হাজাৰ হোম-বলি উৎসৰ্গ কৰিলে। +\p +\v 7 সেই ৰাতিয়েই ঈশ্বৰে চলোমনক দৰ্শন দি কলে, “মই তোমাক কি বৰ দিম, তাক খোজা?” +\p +\v 8 তাতে চলোমনে ঈশ্বৰক কলে, “তুমি মোৰ পিতৃ দায়ূদক মহা অনুগ্ৰহ কৰিলা, আনকি তেওঁৰ পদত মোক ৰজা পাতিলা। +\v 9 এতিয়া হে ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমি মোৰ পিতৃ দায়ূদৰ আগত কোৱা বাক্য সিদ্ধ হওঁক, কিয়নো তুমি মাটিৰ ধূলিৰ নিচিনা অসংখ্য লোক সকলৰ ওপৰত মোক ৰজা পাতিলা৷ +\v 10 এতিয়া মই যেন এই লোকসকলক চলাব পাৰোঁ, এই কাৰণে তুমি মোক বুদ্ধি আৰু জ্ঞান দিয়া; কিয়নো তোমাৰ এই মহা জাতিৰ বিচাৰ কৰা কাৰ সাধ্য?” +\v 11 তেতিয়া ঈশ্বৰে চলোমনক কলে, “এয়ে তোমাৰ মনত হৈছে যে, তুমি কি ঐশ্বৰ্য্য, কি সম্পত্তি, কি মৰ্য্যদা, যিসকলে তোমাক ঘিণ কৰে, তেওঁলোকৰ প্ৰাণ নুখুজিলা আৰু দীৰ্ঘায়ুও নুখুজিলা, কিন্তু মই যাৰ ওপৰত তোমাক ৰজা পাতিলোঁ, মোৰ এই প্ৰজাসকলক শাসন কৰিবৰ অৰ্থে বুদ্ধি আৰু জ্ঞান খুজিলা। +\p +\v 12 এই হেতুকে সেই বুদ্ধি আৰু জ্ঞান তোমাক দিয়া হৈছে; আৰু তোমাৰ পূৰ্বতে কোনো ৰজাৰ যেনে ধন, ঐশ্বৰ্য্য আৰু সন্মান হোৱা নাই আৰু তোমাৰ পাছতো নহব তেনে ধন, ঐশ্বৰ্য্য, আৰু সন্মানো মই তোমাক দিম।” +\v 13 পাছে চলোমনে গিবিয়োনৰ ওখ ঠাইত থকা সাক্ষাৎ কৰা তম্বুৰ আগৰ পৰা যিৰূচালেমলৈ আহিল আৰু ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰি থাকিল। +\p +\v 14 পাছে চলোমনে ৰথ আৰু অশ্বাৰোহী লোকসকলক গোটালে: তেওঁৰ এক হাজাৰ চাৰিশ ৰথ আৰু বাৰ হাজাৰ অশ্বাৰোহী আছিল; তেওঁ সিহঁতক নানা ৰথ-নগৰত আৰু আনকি ৰজাৰ লগত যিৰূচালেমতো ৰাখিলে। +\v 15 ৰজাই যিৰূচালেমত ৰূপ আৰু সোণক শিলৰ নিচিনা আৰু এৰচ কাঠক নিম্ন-ভূমিত থকা ডিমৰু গছৰ নিচিনা অধিক কৰিলে। +\p +\v 16 আৰু চলোমনৰ যি ঘোঁৰাবোৰ আছিল, সেই ঘোঁৰাবোৰ মিচৰৰ পৰা অনা; আৰু সেই ঘোঁৰাবোৰ ৰজা-ঘৰীয়া বেপাৰীহঁতে মূল্য দি জাকে জাকে আনে। +\v 17 আৰু মিচৰৰ পৰা কিনি অনা এখন এখন ৰথৰ দাম ছশ চেকল ৰূপ আৰু এটা এটা ঘোঁৰাৰ দাম এশ পঞ্চাশ চেকল ৰূপ। এইদৰে তেওঁলোকৰ দ্বাৰাই হিত্তীয়া আৰু অৰামীয়া সকলো ৰজাৰ কাৰণেও সেইবোৰ অনা হয়। +\c 2 +\s মন্দিৰ নিৰ্ম্মাণৰ আয়োজন। +\p +\v 1 পাছত চলোমনে যিহোৱাৰ নামেৰে এটা গৃহ আৰু নিজৰ বাবে এটা ৰাজগৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ থিৰ কৰিলে। +\v 2 তেওঁ বোজা ববৰ বাবে সত্তৰ হাজাৰ লোক আৰু পৰ্বতত কাঠ কাটিবলৈ আশী হাজাৰ লোকক নিয়োগ কৰিলে আৰু তেওঁলোকৰ কাম তদাৰক কৰিবলৈ তিনি হাজাৰ ছশ লোকক নিযুক্ত কৰিলে। +\v 3 তেতিয়া চলোমনে তূৰৰ ৰজা হীৰমৰ ওচৰলৈ কৈ পঠিয়ালে বোলে, “যে বাস কৰিবলৈ এটা গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰোঁতে যিদৰে মোৰ পিতৃ দায়ূদলৈ এৰচ কাঠ পঠিয়াই আপুনি সহায় কৰিছিল, সেইদৰে মোলৈকো কৰক। +\p +\v 4 চাওঁক, মই মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ নামেৰে এটা গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিব খুজিছোঁ; তেওঁৰ আগত সু-গন্ধি ধূপ জ্বলাবলৈ, নৃত্য দৰ্শন-পিঠা দিবলৈ আৰু প্ৰতি ৰাতিপুৱা ও সন্ধিয়া কালত, বিশ্ৰামবাৰত, ন-জোনত আৰু আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ সকলো উৎসৱত হোম-বলি উৎসর্গ কৰিবলৈ তাক পবিত্ৰ কৰিম৷ সেয়ে ইস্ৰায়েলে সদায় কৰিব লগা কাৰ্য। +\v 5 আৰু মই যি গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিব খুজিছোঁ, সেয়ে অতি বৃহৎ হব, কিয়নো আমাৰ ঈশ্বৰ আন সকলো দেৱতাবোৰতকৈ মহান। +\p +\v 6 কিন্তু যি স্থলত বিশ্ৱব্ৰহ্মাণ্ডত আৰু স্বৰ্গৰো স্বৰ্গই তেওঁক ধাৰণ কৰিব নোৱাৰে, এনে স্থলত, কোনে তেওঁৰ বাবে এটা গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিব পাৰিব? কেৱল তেওঁৰ আগত ধূপ জ্বলোৱা উদ্দেশ্যৰ বাহিৰে, মই কোন, যে তেওঁৰ বাবে গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিব পাৰোঁ? +\v 7 এই হেতুকে এনে এজন নিপুণ লোক পঠিয়াই দিয়ক, যিজনে সোণ, ৰূপ, পিতল, লোহা আৰু বেঙেনা বৰণীয়া, সেন্দুৰ বৰণীয়া ও নীল বৰণীয়া সূতাৰে বন কৰাত আৰু নানাবিধ বাখৰ কটাত পাকৈত৷ যিহূদাত আৰু যিৰূচালেমত মোৰ পিতৃ দায়ূদে যোগান ধৰাৰ দৰে, তেওঁ মোৰ সৈতে থকা এই নিপুণ লোকসকলৰ লগত কাম কৰিব। +\p +\v 8 আৰু এৰচ, দেবদাৰু আৰু অলগূম কাঠ এইবিলাকো লিবানোনৰ পৰা মোৰ ইয়ালৈ পঠিয়াই দিয়ক; কিয়নো মই জানো, যে আপোনাৰ দাসবোৰ লিবানোনত কাঠ কটাত নিপুণ৷ চাওঁক, মোৰ দাসবোৰ আপোনাৰ দাসবোৰৰ লগত থাকিব, +\v 9 যাতে তেওঁলোকে মোৰ অৰ্থে প্ৰচুৰ পৰিমাণে কাঠ যুগুত কৰিব পাৰিব; কিয়নো মই যি গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিব খুজিছোঁ, সেয়ে মহৎ আৰু আশ্চর্যজনক হব। +\v 10 আৰু চাওঁক, মই আপোনাৰ দাসবোৰলৈ যি সকল কাঠকটীয়া পঠালোঁ, তেওঁলোকৰ বাবে বিশ হাজাৰ পৰিমাণৰ মৰা ঘেঁহু ধান, বিশ হাজাৰ পৰিমাণৰ মৰা যৱ, বিশ হাজাৰ বাৰ স্নান কৰিব পৰা জোখৰ দ্ৰাক্ষাৰস আৰু বিশ হাজাৰ বাৰ স্নান কৰিব পৰা জোখৰ তেল পঠাই দিম।” +\p +\v 11 তেতিয়া তূৰৰ ৰজা হীৰমে চলোমনলৈ এই উত্তৰ লিখি পঠিয়ালে, “যিহোৱাই তেওঁৰ নিজ প্ৰজাসকলক প্ৰেম কৰে, সেই বাবে তেওঁ তেওঁলোকৰ ওপৰত আপোনাক ৰজা পাতিলে।” +\v 12 হীৰমে পুনৰ কলে, “ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা ধন্য হওঁক, যিজনে আকাশ-মণ্ডল আৰু পৃথিৱী সৃষ্টি কৰিলে আৰু যিজনে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে এটা গৃহ আৰু নিজৰ বাবে এটা ৰাজ গৃহ সাজিব, এনে দূৰদৰ্শী আৰু বুদ্ধিমান জ্ঞানী পুত্ৰ তেওঁ দায়ুদ ৰজাক দিলে। +\p +\v 13 আৰু মই এতিয়া হীৰমৰ নিপুণ আৰু ভাল বেয়া বিচাৰ কৰিব পৰা এজন প্ৰতিভাসম্পন্ন লোক পঠিয়াইছোঁ, +\v 14 তেওঁ দান বংশৰ এগৰাকী মহিলাৰ পুত্ৰ৷ তেওঁৰ পিতৃ তূৰীয়াৰ মানুহ আছিল৷ তেওঁ সোণ, ৰূপ, পিতল, লোহা, শিল, কাঠ আৰু বেঙেনা বৰণীয়া ও নীল বৰণীয়া সূতা, মিহি শণ সূতা আৰু সেন্দুৰ বৰণীয়া সূতাৰ কাম কৰাত নিপুণ৷ আৰু তেওঁ সকলো বিধৰ বাখৰ কটাত আৰু সকলো ৰূপাংকন কৰা কাৰ্যত তেওঁ নিপুণ। তেওঁক আপোনাৰ নিপুণ কর্মীসকলৰ লগত আৰু মোৰ প্ৰভু, আপোনাৰ পিতৃ দায়ূদৰ জ্ঞানী লোকসকলৰ লগত ঠাই দিয়া হওঁক। +\p +\v 15 এই হেতুকে মোৰ প্ৰভুৱে কোৱাৰ দৰে, ঘেঁহু, যৱ, তেল আৰু দ্ৰাক্ষাৰস, তেওঁ আপোনাৰ এই দাসবোৰৰ ওচৰলৈ পঠিয়াই দিয়ক৷ +\v 16 যিমান কাঠ আপোনাৰ প্ৰয়োজন হ’ব, সিমান কাঠ আমি লিবানোনত কাটি ল’ম৷ আৰু আমি ভূৰ বান্ধি সমুদ্ৰ-পথেদি গৈ যাফোত এইবোৰ আপোনাৰ ওচৰত থৈ আহিম, তাৰ পৰা আপুনি সেইবোৰ যিৰূচালেমলৈ লৈ যাব।” +\p +\v 17 আৰু চলোমনে তেওঁৰ পিতৃ দায়ূদে গণনা কৰাৰ দৰে ইস্ৰায়েল দেশত প্ৰবাস কৰা বিদেশী লোকসকলক গণনা কৰালে৷ তাতে গণনা কৰোঁতে এক লাখ ত্ৰেপন্ন হাজাৰ ছশ লোক পোৱা গ’ল। +\v 18 তেওঁ সেইসকলৰ মাজত বোজা ববলৈ সত্তৰ হাজাৰ আৰু পৰ্বতত কাঠ কাটিবলৈ আশী হাজাৰ লোক নিয়োগ কৰিলে আৰু এই লোকসকলক কামত থাকোতে তদাৰক কৰিবলৈ তিনি হাজাৰ ছশ লোকক নিযুক্ত কৰিলে। +\c 3 +\s মন্দিৰ আৰু তাৰ স্তম্ভ আদি নিৰ্ম্মাণ কৰা। +\p +\v 1 তেতিয়া যি ঠাইত যিহোৱাই চলোমনৰ পিতৃ দায়ুদক দৰ্শন দিছিল, সেই যিৰূচালেমৰ মোৰিয়া পৰ্বতত যিহোৱাৰ গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। দায়ূদে নিৰূপণ কৰি ৰখা যিবুচীয়া অৰ্ণনৰ মৰণা মৰা ঠাইতে তেওঁ এয়া যুগুত কৰিলে। +\v 2 তেওঁৰ ৰাজত্বৰ চতুৰ্থ বছৰৰ দ্বিতীয় মাহৰ দ্বিতীয় দিনা তেওঁ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। +\v 3 চলোমনে ঈশ্বৰৰ গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ যি ভিত্তিমূল স্থাপন কৰিলে, তাৰ জোখ এই - পূৰ্বকালৰ হাতৰ জোখেৰে তাৰ দীৰ্ঘ আছিল ষাঠি হাত আৰু বহলে বিশ হাত আছিল। +\p +\v 4 আৰু গৃহৰ বহল আনুসাৰে গৃহৰ সন্মুখৰ বাৰাণ্ডা বিশ হাত দীঘল আছিল৷ ইয়াৰ উচ্চতাও বিশ হাত ওখ আছিল আৰু চলোমনে তাৰ ভিতৰে শুদ্ধ সোণৰ পতা মাৰিলে। +\v 5 তেওঁ বৰ গৃহৰ দেৱালত দেবদাৰু কাঠ লগালে আৰু তেওঁ তাত উত্তম সোণৰ পতা মাৰিলে আৰু তাত খাজুৰ গছ আৰু শিকলিৰ আকৃতি কৰি দিলে। +\p +\v 6 আৰু তেওঁ শুভনীয় কৰিবলৈ গৃহটি মূল্যৱান পাথৰেৰে বিভূষিত কৰিলে; সেই সোণ পৰ্বয়িমৰ সোণ আছিল। +\v 7 তেওঁ গৃহৰ চতিত, দুৱাৰ-ডলিত, দেৱালত আৰু দুৱাৰত সোণৰ পতা মাৰিলে আৰু দেৱালত কৰূবৰ আকৃতি কাটিলে। +\p +\v 8 আৰু তেওঁ অতি পবিত্ৰ গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিলে৷ সেই গৃহৰ দীঘ বহল অনুসাৰে বিশ হাত আৰু বহল বিশ হাত৷ তেওঁ তাতে ছশ কিক্কৰ উত্তম সোণ লগালে। +\v 9 গজালৰ সোণৰ জোখ পঞ্চাশ চেকল। তেওঁ ওপৰৰ কোঁঠালিবোৰতো সোণ লগালে। +\p +\v 10 সেই অতি পবিত্ৰ গৃহত, তেওঁ খনিকৰৰ কাৰ্যৰে দুটা কৰূব নিৰ্ম্মাণ কৰিলে আৰু কাৰিকৰৰ দ্ৱাৰাই তাত সোণৰ পতা মাৰিলে। +\v 11 সেই কৰূব দুটাৰ ডেউকা বিশ হাত দীঘল; সেয়ে গৃহৰ দেৱাল ঢুকি পোৱাকৈ এটাৰ এখন ডেউকা পাঁচ হাত দীঘল; সেয়ে দ্বিতীয় কৰূবৰ ডেউকা ঢুকি পোৱাকৈ আনখনো পাঁচ হাত দীঘল। +\v 12 গৃহৰ দেৱাল ঢুকি পোৱাকৈ আন কৰূবৰো এখন ডেউকা পাঁচ হাত দীঘল; আৰু সেয়ে আনটো কৰূবৰ ডেউকাত লাগি থকাকৈ আন খনো পাঁচ হাত দীঘল। +\p +\v 13 সেই কৰূব কেইটা ডেউকা মেলিলে বিশ হাত ঠাই জুৰে৷ সেই দুটাই গৃহৰ ফাললৈ মুখ কৰি ভৰিত ভৰ দি থিয় হৈ আছিল। +\v 14 তেওঁ নীল বৰণীয়া, বেঙেনা বৰণীয়া আৰু সেন্দুৰ বৰণীয়া সূতা ও মিহি শণ সূতাৰে প্ৰভেদক বস্ত্ৰখন যুগুত কৰিলে আৰু তাত কৰূবৰ আকৃতি তুলি দিলে। +\p +\v 15 আৰু তেওঁ গৃহৰ সন্মুখত পঁয়ত্ৰিশ হাত ওখ দুটা স্তম্ভ নিৰ্ম্মাণ কৰিলে; এটা এটা স্তম্ভৰ মুৰৰ মাথলা পাঁচ হাতকৈ আছিল। +\v 16 আৰু তেওঁ শিকলি বনাই স্তম্ভৰ চাৰিওফালৰ মুৰত লগাই দিলে, আৰু এশ ডালিমো বনাই সেই শিকলিত লগাই দিলে। +\v 17 সেই দুটা স্তম্ভ তেওঁ মন্দিৰৰ আগত সোঁফালে এটা আৰু বাওঁফালে এটা স্থাপন কৰিলে; সোঁ ফালৰটোৰ নাম যাখীন আৰু বাওঁ ফালৰটোৰ নাম বোৱাজ ৰাখিলে। +\c 4 +\p +\v 1 তাৰ উপৰিও তেওঁ পিতলৰ এটা যজ্ঞবেদী নিৰ্মাণ কৰিলে; সেয়ে দীঘে বিশ হাত, বহলে বিশ হাত আৰু ওখই দহ হাত আছিল। +\v 2 তেওঁ সমুদ্ৰ-পাত্ৰটো সাঁচত ঢালি তাক সাজিলে৷ সেই পাত্ৰটো ঘূৰণীয়া আছিল৷ তাৰ এখন কাণৰ পৰা আনখনলৈ দশ হাত বহল আছিল৷ তাৰ উচ্চতা পাঁচ হাত আৰু তাৰ পৰিধি বা ঘেৰ ত্ৰিশ হাত আছিল৷ +\v 3 পাত্ৰখনৰ কানৰ তলৰ প্ৰত্যেক হাত জোখৰ ভিতৰত, দহোটাকৈ ষাঁড়গৰুৰ আকৃতি আছিল৷ পাত্ৰটো ঢলা সময়ত সেই গৰুৰ আকৃতিবোৰ দুশাৰীকৈ সাঁচত ঢলা হৈছিল। +\p +\v 4 আৰু সেই সমুদ্ৰ-পাত্ৰটো বাৰটা গৰুৰ ওপৰত ৰখা হ’ল, সেইবোৰৰ তিনিটাই উত্তৰলৈ, তিনিটাই পশ্চিমলৈ, তিনিটাই দক্ষিণলৈ আৰু তিনিটাই পূৱলৈ মুখ কৰি আছিল৷ সেই সমুদ্ৰ-পাত্ৰটো সেইবোৰৰ ওপৰত বহুউৱা হ’ল আৰু সেইবোৰৰ পাছফাল ভিতৰফালে আছিল। +\v 5 সেই পাত্ৰখন চাৰি আঙুল ডাঠ; আৰু তাৰ কাণ বাটিৰ কাণ ও কনাৰি ফুলৰ নিচিনাকৈ সজা হ’ল৷ তাত তিনি হাজাৰ বৎ ধৰে। +\v 6 তেওঁ দহোটা প্ৰক্ষালন-পাত্ৰও সাজিলে; তাৰে পাঁচোটা সোঁ ফালে আৰু পাঁচোটা বাওঁফালে ধোৱাপখলা কৰিবৰ বাবে হ’ল; সেইবোৰত তেওঁলোকে উৎসৰ্গ কৰিবলগীয়া হোম-বলিৰ বস্তুবোৰ ধোৱে৷ কিন্তু সমুদ্ৰ-পাত্ৰটো হ’লে, পুৰোহিতসকলে গা ধুবৰ বাবে হ’ল। +\p +\v 7 আৰু তেওঁ বিধিমতে সোণৰ দহোটা দীপাধাৰ সাজিলে; তাৰ পাঁচোটা সোঁফালে আৰু পাঁচোটা বাওঁফালে মন্দিৰত স্থাপন কৰিলে। +\v 8 তেওঁ দহখন মেজ সাজি, তাৰ পাঁচখন সোঁফালে আৰু পাঁচখন বাওঁফালে মন্দিৰৰ ভিতৰত ৰাখিলে৷ আৰু পেয় দ্ৰব্য ঢালিবৰ বাবে সোণৰ এশ বাটি সাজিলে। +\v 9 তাত বাজে তেওঁ পুৰোহিতসকলৰ চোতাল, বৰ চোতাল আৰু চোতালৰ দুৱাৰ যুগুত কৰিলে আৰু সেই দুৱাৰবোৰত পিতলৰ পতা মাৰিলে। +\v 10 আৰু তেওঁ সমুদ্ৰ-পাত্ৰটো গৃহৰ সোঁকাষে পূৱদিশে দক্ষিণমুৱাঁকৈ স্থাপন কৰিলে। +\p +\v 11 ছাঁই পেলোৱা পাত্ৰ, ছাঁই উলিওৱা হেতা আৰু তেজ ছটিওৱা পাত্ৰ হীৰমে নিৰ্ম্মাণ কৰিলে। +\p এইদৰে হূৰমে চলোমন ৰজাৰ বাবে ঈশ্বৰৰ গৃহত কৰা কাৰ্যবোৰ কৰি সামৰিলে। +\v 12 তেওঁ সেই স্তম্ভ দুটা, সেই স্তম্ভৰ মুৰৰ ঘূৰণীয়া ভাগ দুটা আৰু মাথলা দুটা সেই স্তম্ভৰ মুৰৰ মাথলেৰ ঘুৰণীয়া ভাগ দুটা ঢাকিবৰ অৰ্থে দুখন জালৰ আকৃতিৰ বস্তু আছিল৷ +\v 13 আৰু সেই দুখন জালৰ আকৃতিৰ বস্তুৰ বাবে চাৰিশ ডালিম, অৰ্থাৎ স্তম্ভ দুটাৰ ওপৰৰ মাথলাৰ ঘুৰণীয়া ভাগ দুটা ঢাকিবৰ অৰ্থে প্ৰত্যেক জালৰ আকৃতিৰ বস্তুৰ বাবে দুশাৰী ডালিম সাজিলে৷ +\p +\v 14 তেওঁ আধাৰবোৰ, সেই আধাৰবোৰৰ ওপৰত ৰাখিবলৈ প্ৰক্ষালন পাত্ৰবোৰ, +\v 15 এটা সমুদ্ৰ-পাত্ৰ আৰু তাৰ তলৰ গৰু বাৰটা সাজিলে। +\v 16 ছাঁই পেলোৱা পাত্ৰ, ছাঁই উলিওৱা হেতা, ত্ৰিশূল আদি সকলো সঁজুলি, তেওঁৰ প্ৰধান শিল্পকৰ হীৰমে চলোমন ৰজাৰ কাৰণে যিহোৱাৰ গৃহৰ বাবে চকচকিয়া পিতলেৰে সাজিলে। +\p +\v 17 ৰজাই যৰ্দ্দনৰ সমথলত চুক্কোৎ আৰু চৰেদাৰ মাজত থকা আলতীয়া মাটিত তাক ঢলালে। +\v 18 আৰু চলোমনে যিবোৰ পাত্ৰ সাজিলে, সেই আটাইবোৰ অনেক আছিল; কিয়নো সেইবোৰ পিতলৰ ওজন কিমান, তাক জনা নগল। +\p +\v 19 আৰু চলোমনে ঈশ্বৰৰ গৃহৰ সকলো বস্তু নিৰ্ম্মাণ কৰালে অৰ্থাৎ সোণৰ বেদী, দৰ্শন-পিঠা থবৰ বাবে মেজ কেইখন; +\v 20 আৰু অন্তঃস্থানৰ সন্মুখত বিধিমতে জ্বলাবৰ বাবে প্ৰদীপে সৈতে নিৰ্ম্মল সোণৰ দীপাধাৰবোৰ শুদ্ধ সোণৰ আছিল; +\v 21 সোণৰ ফুল, প্ৰদীপ, শলাকানি-কটা, সকলোৱেই অতি শুদ্ধ সোণৰ৷ +\p +\v 22 নিৰ্ম্মল সোণৰ কটাৰী, তেজ ছটিওৱা পাত্ৰ, পিয়লা আৰু এঙেৰা ধৰা; আৰু গৃহৰ প্ৰবেশস্থানৰ বিষয়ে কবলৈ গলে, অতি পবিত্ৰ স্থানৰ ভিতৰৰ দুৱাৰ আৰু গৃহৰ অৰ্থাৎ মন্দিৰৰ দুৱাৰ সোণৰ আছিল। +\c 5 +\s চলোমনে মন্দিৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰা৷ +\p +\v 1 এইদৰে যিহোৱাৰ গৃহৰ বাবে চলোমনে কৰা সকলো কাৰ্য সমাপ্ত হ’ল। পাছত চলোমনে তেওঁৰ পিতৃ দায়ূদে উৎসৰ্গ কৰি দিয়া ৰূপ, সোণ আৰু পাত্ৰ আদি আটাই বস্তু অনাই ঈশ্বৰৰ গৃহৰ ভঁৰালত ৰাখিলে। +\p +\v 2 তাৰ পাছত চলোমনে দায়ূদৰ নগৰ সেই চিয়োনৰ পৰা যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুকটি আনিবৰ কাৰণে ইস্ৰায়েলৰ বৃদ্ধসকলক, ফৈদৰ মুখীয়ালসকলক আৰু ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলৰ পিতৃ-বংশৰ অধ্যক্ষসকলক যিৰূচালেমত গোট খুৱালে। +\v 3 তাতে সপ্তম মাহত উৎসৱৰ সময়ত ইস্ৰায়েলৰ সকলো লোকে ৰজাৰ ওচৰলৈ আহি গোট খালে। +\p +\v 4 তাতে ইস্ৰায়েলৰ সকলো বৃদ্ধলোক আহিল আৰু লেবীয়াসকলে নিয়ম-চন্দুকটি তুলি ললে। +\v 5 তেওঁলোকে নিয়ম চন্দুক, সাক্ষাৎ কৰা তম্বু আৰু তম্বুৰ ভিতৰত থকা সকলো পবিত্ৰ বস্তু ললে৷ এই সকলো বস্তু লেবীয়া ফৈদৰ পুৰোহিতসকলে লৈ আনিলে। +\v 6 তাতে চলোমন ৰজাই, তেওঁৰ ওচৰত গোট খোৱা ইস্ৰায়েলৰ গোটেই মণ্ডলীৰ সৈতে নিয়ম-চন্দুকৰ আগত ভেড়া, গৰু আদি বলিদান কৰি আছিল; সেয়ে বাহুল্যৰ কাৰণে অসংখ্য আৰু অগণ্য আছিল। +\p +\v 7 পাছত পুৰোহিতসকলে যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুকটি গৃহৰ অন্তঃস্থানলৈ অৰ্থাৎ মহা পবিত্ৰ স্থানলৈ লৈ গৈ কৰূব দুটাৰ ডেউকাৰ তলত তাৰ নিজ ঠাইত স্থাপন কৰিলে। +\v 8 কিয়নো কৰূব দুটাই নিয়ম-চন্দুকৰ ওপৰত ডেউকা মেলি আছিল আৰু দুটাই চন্দুকটি আৰু তাৰ কঢ়িওৱা কানমাৰিবোৰ ঢাকি ধৰিছিল। +\p +\v 9 সেই দুডাল কানমাৰি ইমান দীঘল আছিল, যে তাৰ মূৰ অন্তঃস্থানৰ আগত পবিত্ৰ স্থানৰ পৰা দেখা যায় কিন্তু তাক বাহিৰৰ পৰা দেখা নাযায়৷ সেয়ে আজিলৈকে সেই ঠাইত আছে। +\v 10 মিচৰৰ পৰা ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলে ওলাই অহা কালত, যিহোৱাই তেওঁলোকে সৈতে এটি নিয়ম-চুক্তি পতা সময়ত, হোৰেব পৰ্ব্বতত মোচিয়ে চন্দুকটিৰ ভিতৰত যি দুখন ফলি ৰাখিছিল, তাৰ বাহিৰে তাত আৰু একো নাছিল। +\p +\v 11 পাছত পুৰোহিতসকল সেই পবিত্ৰ স্থানৰ পৰা ওলাই আহিল৷ উপস্থিত হোৱা পুৰোহিতসকলে নিজকে পবিত্ৰ কৰিছিল; তেওঁলোকে নিজকে আন দলৰ পৰা পৃথক কৰি ঈশ্বৰে তেওঁৰ পৰিচৰ্যা কৰিবলৈ তেওঁলোকক বিচৰা আগতে তেওঁলোকে নিজকে আনুষ্ঠানিক ভাবে পবিত্ৰকৰণ কৰিছিল৷ +\v 12 আৰু যি লেবীয়াসকলৰ গায়ক আছিল, তেওঁলোক অৰ্থাৎ আচফ, হেমন, যিদূথূন আৰু তেওঁলোকৰ পুত্ৰ ও ভাইসকল সকলোৱে মিহি শণ সূতাৰ বস্ত্ৰ পিন্ধি, হাতত তাল, নেবল আৰু বীণা লৈ, যজ্ঞবেদীৰ পূব ফালে থিয় হৈ আছিল৷ তেওঁলোকৰ লগত এশ বিশ জন পুৰোহিতে থাকি তুৰী বজাই আছিল। +\p +\v 13 তুৰীবাদক আৰু গায়কসকলে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা আৰু ধন্যবাদ কৰোঁতে একেটা ধ্বনি কৰি সকলোৱে এজন মানুহে বজোৱাদি বজালে৷ তেওঁলোকে তুৰী ও তাল আদি বাদ্যেৰে সৈতে, মহা শব্দেৰে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰিলে, বোলে “কিয়নো যিহোৱা মঙ্গলময় সেই বাবে তেওঁৰ দয়া চিৰকাললৈকে থাকে৷” তেতিয়া সেই গৃহ অৰ্থাৎ যিহোৱাৰ গৃহ মেঘেৰে পৰিপূৰ্ণ হ’ল৷ +\v 14 সেই মেঘৰ কাৰণে পুৰোহিতসকলে পৰিচৰ্যা কৰিবৰ অৰ্থে থিয় হব নোৱাৰা হ’ল, কিয়নো ঈশ্বৰৰ গৃহ যিহোৱাৰ প্ৰতাপেৰে পৰিপূৰ্ণ আছিল। +\c 6 +\p +\v 1 তেতিয়া চলোমনে কলে, “যিহোৱাই ঘোৰ অন্ধকাৰত বাস কৰিব খুজিছে, +\v 2 কিন্তু মই আপোনাৰ বাবে চিৰকাললৈকে বাস কৰিবলৈ এটা গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিলোঁ৷” +\v 3 তাৰ পাছত ৰজাই ঘূৰিলে আৰু ইস্ৰায়েলৰ গোট খোৱা সমাজক আশীৰ্ব্বাদ কৰিলে, তাতে ইস্ৰায়েলৰ সমাজত সকলোৱে থিয় হৈ আছিল। +\p +\v 4 তেওঁ কলে, “ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ধন্য হওঁক; যি জনে মোৰ পিতৃ দায়ূদক নিজ মুখেৰে যি কথা কৈছিল, সেয়া তেওঁ নিজ হাতে সিদ্ধও কৰিছিল; তেওঁ কৈছিল যে, +\v 5 ‘মোৰ প্ৰজা ইস্ৰায়েলক মিচৰ দেশৰ পৰা উলিয়াই অনা দিনৰে পৰা, মই মোৰ নাম ৰাখিবৰ অৰ্থে গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ ইস্ৰায়েলৰ সকলো ফৈদৰ মাজত কোনো নগৰ মনোনীত কৰা নাই আৰু ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত ৰাজকুমাৰ হ’বৰ কাৰণে মই কাকো মনোনীত কৰা নাই৷ +\v 6 কিন্তু মোৰ নাম ৰাখিবৰ অৰ্থে মই যিৰূচালেমক মনোনীত কৰিলোঁ আৰু মোৰ প্ৰজা ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত অধ্যক্ষ হ’বৰ বাবে দায়ূদক মনোনীত কৰিলোঁ।’ +\p +\v 7 আৰু ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ নামৰ উদ্দেশ্যে এটা গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ মোৰ পিতৃ দায়ূদৰ মন আছিল। +\v 8 কিন্তু যিহোৱাই মোৰ পিতৃ দায়ূদক কলে, ‘মোৰ নামৰ উদ্দেশ্যে এটা গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ মন কৰিছা, ভাল কৰিছা৷ +\v 9 তথাপি তুমি সেই গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ নাপাবা, কিন্তু তোমাৰ ঔৰসত যি পুত্ৰ জন্মিব, তেৱেঁই মোৰ নামৰ উদ্দেশ্যে সেই গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিব।’ +\p +\v 10 এই বাক্য যিহোৱাই কৈছিল আৰু তেওঁ সফলো কৰিলে; কিয়নো যিহোৱাৰ প্ৰতিজ্ঞা অনুসাৰে মই মোৰ পিতৃ দায়ূদৰ পদত নিযুক্ত হলোঁ আৰু ইস্ৰায়েলৰ সিংহাসনৰ ওপৰত বহি, ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ নামৰ উদ্দেশ্যে এই গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিলোঁ। +\v 11 আৰু যিহোৱাই ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলৰ সৈতে যি নিয়ম কৰিছিল, সেই নিয়ম থকা নিয়ম-চন্দুকটিও ইয়াৰ ভিতৰত ৰাখিলোঁ।” +\p +\v 12 পাছত চলোমনে ইস্ৰায়েলৰ গোটেই সমাজৰ সাক্ষাতে যিহোৱাৰ যজ্ঞবেদীৰ আগত থিয় হ’ল আৰু তেওঁ হাত দুখন মেলিলে৷ +\v 13 কিয়নো চলোমনে পাঁচ হাত দীঘল, পাঁচ হাত বহল আৰু তিনি হাত ওখ এনে এখন পিতলৰ মঞ্চ সাজিছিল আৰু সেই মঞ্চটো চোতালৰ মাজ-মজিয়াত ৰাখিছিল৷ তেওঁ তাৰ ওপৰত উঠি থিয় হ’ল আৰু ইস্ৰায়েলৰ সকলো মণ্ডলীৰ সাক্ষাতত আঠুকাঢ়ি স্বৰ্গৰ ফালে হাত মেলিলে। +\p +\v 14 তেওঁ কলে, “হে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীত তোমাৰ তুল্য কোনো ঈশ্বৰ নাই; সকলো হৃদয়েৰে তোমাৰ আগত আচৰণ কৰোঁতা তোমাৰ দাসবোৰৰ বাবে তুমি দয়া আৰু নিয়ম ৰক্ষা কৰোঁতা; +\v 15 তোমাৰ দাস, মোৰ পিতৃ দায়ূদৰ আগত তুমি যি প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিলা, সেই বিষয়ে তুমি পালন কৰিলা৷ তুমি নিজ মুখেৰে যেনেদৰে কৈছিলা, তেনেদৰে নিজ হাতেৰে তাক সিদ্ধও কৰিলা। +\p +\v 16 এই হেতুকে এতিয়া, হে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তোমাৰ দাস মোৰ পিতৃ দায়ূদৰ আগত যি প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিলা, সেই বিষয়ে তোমাৰ এই দাসলৈ পালন কৰা কিয়নো তুমি কৈছিলা বোলে, ‘তুমি মোৰ আগত যেনেকৈ চলিলা, তেনেদৰে তোমাৰ সন্তান সকলেও যদি এইদৰে মোৰ ব্যৱস্থাত চলিবলৈ নিজ নিজ পথত সাৱধান হৈ থাকে, তেনেহলে মোৰ দৃষ্টিত ইস্ৰায়েলৰ সিংহাসনৰ ওপৰত বহিবলৈ তোমাৰ সম্বন্ধীয়া মানুহৰ অভাৱ নহব৷’ +\v 17 এই হেতুকে এতিয়া, হে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা মই বিনয় কৰোঁ, তোমাৰ দাস দায়ূদক তুমি যি বাক্য কৈছিলা, সেয়ে যেন সত্যত পৰিনত হয়। +\p +\v 18 কিন্তু বাস্তৱিকতে ঈশ্বৰে পৃথিৱীত মনুষ্যৰ লগত বাস কৰিব নে? চাওঁক বিশ্ৱব্ৰহ্মাণ্ড আৰু স্বৰ্গই নিজেও তোমাক ধাৰণ কৰিব নোৱাৰে- তেন্তে মই নিৰ্ম্মাণ কৰা গৃহই জানো পাৰিব? +\v 19 তথাপি, হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমি তোমাৰ দাসৰ প্ৰাৰ্থনা আৰু অনুৰোধ গ্ৰহণ কৰি তোমাৰ দাসে তোমাৰ আগত কৰা কাতৰোক্তি আৰু প্ৰাৰ্থনালৈ কাণ দিয়া। +\v 20 আৰু এই মন্দিৰ সদায় ৰক্ষা কৰা, যি ঠাইত তুমি কৈছিলা, যে মই তোমাৰ দাসে নিবেদন কৰোঁতে তুমি নিজেই ইয়াত উপস্থিত থাকি মোৰ নিবেদন শুনিবা৷ +\p +\v 21 আৰু যেতিয়া তোমাৰ দাস ও তোমাৰ প্ৰজা ইস্ৰায়েলে এই ঠাইৰ ফাললৈ মুখ কৰি প্ৰাৰ্থনা কৰিব, তেতিয়া তুমি তেওঁলোকৰ প্ৰার্থনা যেন শুনা; এনে কি, তুমি তোমাৰ বাসস্থান স্বৰ্গৰ পৰা তাক শুনা আৰু শুনি ক্ষমা কৰা। +\p +\v 22 কোনোৱে নিজৰ চুবুৰীয়াৰ অহিতে পাপ কৰিলে যদি তেওঁক শপত খাবলৈ দিয়া হয় আৰু তেওঁ আহি এই গৃহত তোমাৰ যজ্ঞবেদীৰ আগত শপত খায়, +\v 23 তেতিয়া তুমি স্বৰ্গৰ পৰা সেই বিষয়ে শুনিবা আৰু কাৰ্য কৰি তোমাৰ দাসবোৰৰ বিচাৰ নিষ্পত্তি কৰি দোষীক দণ্ড দি তেওঁৰ কৰ্মৰ ফল তেওঁৰ মূৰত দিবা আৰু নিৰ্দ্দোষীক নিৰ্দ্দোষী কৰি তেওঁৰ ধাৰ্মিকতাৰ ফল তেওঁক দিবা। +\p +\v 24 যদি তোমাৰ প্ৰজা ইস্ৰায়েলে তোমাৰ বিৰুদ্ধে পাপ কৰাৰ কাৰণে শত্ৰুৰ আগত ঘটাৰ পাছত যদি তোমালৈ ঘূৰে আৰু তোমাৰ নাম স্বীকাৰ কৰি, এই গৃহত তোমাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা আৰু অনুৰোধ কৰে - +\v 25 তেনেহলে স্বৰ্গৰ পৰা তাক শুনি তোমাৰ প্ৰজা ইস্ৰায়েলৰ পাপ ক্ষমা কৰিবা আৰু তুমি তেওঁলোকক ও তেওঁলোকৰ পূৰ্ব-পুৰুষসকলক দিয়া দেশলৈ তেওঁলোকক ওভটাই আনিবা। +\p +\v 26 তেওঁলোকে তোমাৰ অহিতে পাপ কৰাৰ কাৰণে, যেতিয়া আকাশ বন্ধ হোৱাত বৰষুণ নোহোৱা হ’ব, তেতিয়া যদি তেওঁলোকে এই ঠাইৰ ফাললৈ মুখ কৰি প্ৰাৰ্থনা কৰে আৰু যেতিয়া তুমি তেওঁলোকক দুখ দিয়া সময়ত তোমাৰ নাম স্বীকাৰ কৰি নিজ নিজ পাপৰ পৰা ঘূৰিব- +\v 27 তেনেহ’লে তুমি স্বৰ্গত থাকি সেই বিষয়ে শুনিবা আৰু তোমাৰ দাসবোৰৰ ও তোমাৰ প্ৰজা ইস্ৰায়েলৰ পাপ ক্ষমা কৰি তেওঁলোকক যাবলগীয়া সজ পথৰ বিষয়ে তেওঁলোকক শিক্ষা দিবা আৰু তুমি তোমাৰ লোকসকলৰ উত্তৰাধিকাৰৰ অৰ্থে দিয়া দেশত বৰষুণ বৰষাবা। +\p +\v 28 দেশৰ মাজত যদি আকাল কি মহামাৰী হয়, শস্য ককৰ্ত্তনীয়া কি ৰঙামুৰীয়া হয় নাইবা ফৰিং কি পোক হয়, আৰু যদি তেওঁলোকৰ শত্ৰুবোৰে তেওঁলোকৰ দেশৰ নগৰবোৰত তেওঁলোকক অৱৰোধ কৰে বা যিকোনো আপদ বা ৰোগ হয় - +\v 29 আৰু যদি কোনো এজন লোকে বা তোমাৰ প্ৰজা ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলে প্ৰাৰ্থনা আৰু অনুৰোধ কৰে - যদি প্ৰতিজনে নিজৰ পীড়া আৰু দুখ জানি এই গৃহৰ ফালে নিজৰ হাত মেলে, +\v 30 তেনেহলে সেই বিষয়ে কৰা যি কোনো প্ৰাৰ্থনা বা অনুৰোধ তুমি তোমাৰ বাসস্থান স্বৰ্গৰ পৰা সেই বিষয়ে শুনি ক্ষমা কৰিবা আৰু প্ৰতিজন লোকৰ মন জানি, কিয়নো তুমি, কেৱল তুমিহে মনুষ্য সন্তান সকলৰ মন জানা; তেওঁলোকৰ নিজ নিজ কৰ্মৰ দৰে ফল দিবা৷ +\v 31 তুমি এনেদৰে কৰা যাতে তেওঁলোকে তোমালৈ ভয় ৰাখে আৰু তুমি আমাৰ পূর্ব-পুৰুষসকলক দিয়া দেশত তেওঁলোকে যেন জীয়াই থকা সকলো দিনত তোমাৰ পথত চলে৷ +\p +\v 32 তদুপৰি তোমাৰ প্ৰজা ইস্ৰায়েল লোকৰ মাজৰ নোহোৱা অনা-ইহুদী লোক যেতিয়া তোমাৰ মহান নামৰ আৰু তোমাৰ বলৱান হাত ও মেলা বাহুৰ কথা শুনি দূৰ দেশৰ পৰা আহি এই গৃহৰ ফালে মুখ কৰি প্ৰাৰ্থনা কৰিব, +\v 33 তেতিয়া তোমাৰ প্ৰজা ইস্ৰায়েলৰ দৰে তোমাক ভয় কৰিবৰ অৰ্থে, পৃথিৱীৰ সকলো জাতিয়ে যেন তোমাৰ নাম জানিব আৰু মই সজা এই গৃহ যে তোমাৰ নামেৰে প্ৰখ্যাত, সেই বিষয়ে যেন জানিব, এই কাৰণে তোমাৰ বাসস্থান স্বৰ্গৰ পৰা সেই বিষয়ে শুনিবা আৰু সেই বিদেশী লোকে তোমালৈ কৰা সকলো প্ৰাৰ্থনাৰ দৰে তেওঁলৈ কাৰ্য কৰিবা। +\p +\v 34 ধৰি লোৱা তুমি তোমাৰ প্ৰজাক যি কোনো বাটেদি পঠিয়াই, সেই বাটেদি যদি তেওঁলোকে নিজৰ শত্ৰুবোৰে সৈতে যুদ্ধ কৰিবলৈ ওলায় যায় আৰু তোমাৰ মনোনীত এই নগৰৰ ফাললৈ, তোমাৰ নামৰ কাৰণে মই সজা গৃহৰ ফাললৈ মুখ কৰি তোমাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰে, +\v 35 তেনেহলে তুমি স্বৰ্গৰ পৰা তেওঁলোকৰ প্ৰাৰ্থনা আৰু অনুৰোধ শুনি তেওঁলোকৰ বিচাৰ নিষ্পত্তি কৰিবা। +\p +\v 36 তেওঁলোকে যদি তোমাৰ বিৰুদ্ধে পাপ কৰে - কিয়নো পাপ নকৰা মানুহ কোনো নাই - আৰু তুমি তেওঁলোকলৈ ক্ৰুদ্ধ হৈ তেওঁলোকক শত্ৰুৰ হাতত শোধাই দিয়া আৰু তাতে তেওঁলোকৰ শত্ৰুবোৰে তেওঁলোকক বন্দী কৰি, দূৰত বা ওচৰত থকা দেশলৈ লৈ যায়, +\v 37 তথাপি তেওঁলোকক বন্দী কৰি নিয়া দেশত যদি তেওঁলোকে মনত বিবেচনা কৰি ঘূৰে আৰু তেওঁলোকৰ বন্দী অৱস্থাৰ দেশত থাকি তোমাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰি কয়, বোলে- ‘আমি অপথে গৈ পাপ কৰিলোঁ৷ আমি কুকৰ্ম কৰিলোঁ৷’ +\v 38 ধৰি লোৱা তেওঁলোকৰ বন্দী অৱস্থাৰ দেশত তেওঁলোক সকলো মনেৰে, সকলো চিত্তেৰে তোমালৈ উভটি আহে আৰু তেওঁলোকৰ পূর্ব-পুৰুষসকলক তুমি দিয়া তেওঁলোকৰ দেশৰ ফালে চায়, তোমাৰ মনোনীত নগৰৰ ফালে আৰু তোমাৰ নামৰ কাৰণে, মই নিৰ্মাণ কৰা এই গৃহৰ ফালে যদি মুখ কৰি প্ৰাৰ্থনা কৰে, +\v 39 তেতিয়া তুমি তোমাৰ বাসস্থান স্বৰ্গৰ পৰা তেওঁলোকৰ প্ৰাৰ্থনা আৰু অনুৰোধ শুনি, তেওঁলোকৰ বিচাৰ নিষ্পত্তি কৰিবা আৰু তোমাৰ বিৰুদ্ধে পাপ কৰা তোমাৰ প্ৰজাসকলক ক্ষমা কৰিবা। +\p +\v 40 এতিয়া, হে মোৰ ঈশ্বৰ, মই বিনয় কৰোঁ, এই ঠাইত কৰা প্ৰাৰ্থনালৈ তোমাৰ চকু মেলা আৰু কাণো পতা হওঁক। +\v 41 হে ঈশ্বৰ যিহোৱা, এতিয়া তুমি আৰু তোমাৰ শক্তিৰ চন্দুকটি নিজ বিশ্ৰামৰ ঠাইলৈ উঠি যাওঁক; হে ঈশ্বৰ যিহোৱা, তোমাৰ পুৰোহিতসকলে পৰিত্ৰাণ-বস্ত্ৰ পিন্ধক আৰু তোমাৰ সাধুসকলে মঙ্গলত আনন্দ কৰক। +\v 42 হে ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমি তোমাৰ অভিষিক্ত জনক বিমুখ নকৰিবা৷ তোমাৰ দাস দায়ূদলৈ কৰা নানা দয়ালৈ সোঁৱৰণ কৰা।” +\c 7 +\p +\v 1 যেতিয়া চলোমনৰ প্ৰাৰ্থনা শেষ হ’ল, তেতিয়া আকাশৰ পৰা অগ্নি নামি আহি হোম-বলি আৰু আন বলিসমূহ গ্ৰাস কৰিলে আৰু যিহোৱাৰ প্ৰতাপেৰে সেই গৃহ পৰিপূৰ্ণ হ’ল। +\v 2 তেতিয়া পুৰোহিতসকলে যিহোৱাৰ গৃহত প্ৰৱেশ কৰিব নোৱাৰিলে; কিয়নো যিহোৱাৰ প্ৰতাপেৰে তেওঁৰ গৃহ পৰিপূৰ্ণ হৈ আছিল। +\v 3 অগ্নি নামি আহি থকাত আৰু গৃহৰ ওপৰত যিহোৱাৰ প্ৰতাপ পৰিপূর্ণ হৈ থকা সময়ত ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলে চাই আছিল৷ তেওঁলোকে মূৰ দোঁৱাই, শিলেৰে বন্ধা মাটিত মুখ লগাই প্ৰণিপাত কৰি যিহোৱাক ধন্যবাদ জনালে৷ তেওঁলোকে কলে “কিয়নো তেওঁ মঙ্গলময়, সেই বাবে তেওঁৰ দয়া চিৰকাললৈকে থাকে৷” +\p +\v 4 তাৰ পাছত ৰজা আৰু সকলো প্ৰজাই যিহোৱাৰ আগত বলিদান কৰিলে। +\v 5 ৰজা চলোমন বাইশ হাজাৰ গৰু আৰু এক লাখ বিশ হাজাৰ ভেড়া আৰু ছাগলী উৎসৰ্গ কৰিলে। এইদৰে ৰজা আৰু সকলোৱে মিলি ঈশ্বৰৰ গৃহ প্ৰতিষ্ঠা কৰিলে। +\v 6 পুৰোহিতসকলে নিজ নিজ সেৱা কৰা ঠাইত থিয় হৈ আছিল; আৰু যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰি দায়ুদ ৰজাই যিহোৱাৰ গীত গাবৰ কাৰণে যি বাদ্য-যন্ত্ৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিছিল, সেই বাদ্যযন্ত্ৰ লেবীয়াসকলে হাতত লৈ থিয় হ’ল আৰু বাদ্য বজাই দায়ূদৰ ৰচিত গীত গাই কলে, বোলে, “কিয়নো যিহোৱাৰ দয়া চিৰকাললৈকে থাকে৷” পুৰোহিতসকলেও তেওঁলোকৰ আগত তূৰী বজালে; আৰু গোটেই ইস্ৰায়েল থিয় হ’ল। +\p +\v 7 চলোমনে যিহোৱাৰ গৃহৰ সম্মুখত থকা চোতালৰ মাজ-মজিয়াটো পবিত্ৰ কৰিছিল৷ সেই ঠাইতেই তেওঁ হোম-বলি আৰু মঙ্গলাৰ্থক বলিৰ তেল উৎসৰ্গ কৰিছিল, কাৰণ তেওঁ সজা পিতলৰ যজ্ঞবেদীয়ে সেই হোমবলি, ভক্ষ্য নৈবেদ্য আৰু মঙ্গলাৰ্থক বলিৰ তেল ধৰিব নোৱাৰিছিল। +\p +\v 8 এইদৰে সেই সময়ত চলোমন আৰু তেওঁৰ লগত গোটেই ইস্ৰায়েলে হমাতৰ প্ৰৱেশ স্থানৰ পৰা মিচৰ জুৰিলৈকে সেই উৎসৱ মহা-সমাজে সাত দিন ধৰি পালন কৰিলে। +\v 9 পাছত অষ্টম দিনা তেওঁলোকে ধৰ্মসভা পাতিলে; কিয়নো তেওঁলোকে সাত দিন যজ্ঞবেদী প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল আৰু সাত দিন উৎসৱ কৰিছিল। +\v 10 চলোমনে সপ্তম মাহৰ তেইশ দিনৰ দিনা নিজ নিজ তম্বুলৈ লোকসকলক আনন্দিত আৰু সন্তুষ্ট মনেৰে বিদায় দিলে; কিয়নো যিহোৱাই দায়ুদ, চলোমন আৰু তেওঁৰ প্ৰজা ইস্ৰায়েললৈ মঙ্গল কৰিলে৷ +\s ঈশ্বৰে চলোমনৰ প্ৰাৰ্থনাৰ উত্তৰ দিয়া। নগৰ আদি নিৰ্ম্মাণ কৰা। +\p +\v 11 এইদৰে চলোমনে যিহোৱাৰ গৃহ আৰু ৰাজগৃহ সাজি সমাপ্ত কৰিলে৷ যিহোৱাৰ গৃহত ও নিজৰ গৃহত যি যি কৰ্ম কৰিবলৈ চলোমনে স্থিৰ কৰিছিল, তেওঁ সেই সকলোকেই সিদ্ধ কৰিলে। +\v 12 পাছত যিহোৱাই ৰাতি চলোমনক দৰ্শন দি কলে, “মই তোমাৰ প্ৰাৰ্থনা শুনিলোঁ আৰু মোৰ যজ্ঞগৃহ বুলি এই ঠাই মনোনীত কৰিলোঁ। +\p +\v 13 মই যদি আকাশ এনেকৈ বন্ধ কৰোঁ যে, বৰষুণ নহব বা দেশ গ্ৰাস কৰিবলৈ কাকতি ফৰিঙক আজ্ঞা কৰোঁ বা নিজ প্ৰজাসকলৰ মাজলৈ মহামাৰী পঠাওঁ, +\v 14 তেনেহলে মোৰ নামেৰে প্ৰখ্যাত হোৱা মোৰ প্ৰজাসকলে যদি নিজকে নম্ৰ কৰি প্ৰাৰ্থনা কৰে আৰু মোৰ সাক্ষাৎ হবলৈ বিচাৰে বা নিজ নিজ কু-পথৰ পৰা ঘূৰে, তেনেহলে মই স্বৰ্গৰ পৰা শুনি তেওঁলোকৰ পাপবোৰ ক্ষমা কৰিম আৰু তেওঁলোকৰ দেশ আৰোগ্য কৰিম। +\v 15 আজিৰ পৰা এই ঠাইত কৰা প্ৰাৰ্থনালৈ মোৰ চকু মেলা আৰু মোৰ কাণ পতা হ’ব। +\p +\v 16 কিয়নো মোৰ নাম চিৰকাললৈকে থাকিবৰ কাৰণে মই এই গৃহ মনোনীত কৰি পবিত্ৰ কৰিলোঁ; আৰু সকলো সময়ত এই ঠাইলৈ মোৰ চকু আৰু ইয়াত মোৰ মন থাকিব। +\v 17 আৰু তুমিও যদি তোমাৰ পিতৃ দায়ূদৰ দৰে মোৰ সাক্ষাতে চলা আৰু মই তোমাক দিয়া সকলো আজ্ঞা অনুসাৰে কাৰ্য কৰা আৰু মোৰ বিধি ও শাসন প্ৰণালীবোৰ পালন কৰা, +\v 18 তেনেহলে মই তোমাৰ ৰাজ সিংহাসন স্থাপন কৰিম, যিদৰে তোমাৰ পিতৃ দায়ূদে সৈতে নিয়ম স্থাপন কৰোঁতে কৈছিলোঁ যে, বোলে, ‘তোমালোকৰ বংশধৰৰ সন্তান সকলে ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত শাসন কৰোঁতে তেওঁলোক কেতিয়াও বিফল নহব৷’ +\p +\v 19 কিন্তু যদি তোমালোকে মোৰ পৰা বিমুখ হৈ, মই তোমালোকৰ সন্মুখত স্থাপন কৰা মোৰ বিধি আৰু আজ্ঞাবোৰ ত্যাগ কৰা আৰু ইতৰ দেবতাবোৰক সেৱা পূজা কৰা আৰু সেইবোৰৰ আগত প্ৰণিপাত কৰা, +\v 20 তেনেহলে, মই তেওঁলোকক দিয়া দেশৰ পৰা উচ্ছন্ন কৰিম; আৰু নিজ নামৰ কাৰণে মই পবিত্ৰ কৰা এই গৃহকো মোৰ দৃষ্টিৰ পৰা দূৰ কৰিম আৰু সকলো জাতিৰ মাজত তাক দৃষ্টান্ত আৰু বিদ্ৰূপৰ বিষয় কৰিম। +\p +\v 21 আৰু এই যি গৃহ ইমান ওখ হৈছে, ইয়াৰ ওচৰেদি যোৱা প্ৰতিজন লোকে আচৰিত হৈ সুধিব যে, ‘এই দেশলৈ আৰু এই গৃহলৈ যিহোৱাই কিয় এইদৰে কাৰ্য কৰিলে?’ +\v 22 তেতিয়া আন আন লোকসকলে উত্তৰ দি কব, ‘এওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে মিচৰ দেশৰ পৰা বাহিৰ কৰি অনা নিজৰ পূৰ্বপুৰুষসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক এওঁলোকে ত্যাগ কৰিলে আৰু ইতৰ দেবতাবোৰত আসক্ত হৈ সেইবোৰৰ আগত প্ৰণিপাত কৰিলে আৰু সেইবোৰক সেৱাপূজাও কৰিলে৷ এই কাৰণে যিহোৱাই এওঁলোকৰ ওপৰত এই আটাই অমঙ্গল ঘটালে’৷” +\c 8 +\p +\v 1 চলোমনে যিহোৱাৰ গৃহ আৰু নিজৰ গৃহ সাঁজোতে বিশ বছৰ লাগিল, +\v 2 যেতিয়া হীৰমে চলোমনক যি যি নগৰ ওভটাই দিছিল, সেই বিশ বছৰৰ মুৰত সেইবোৰ চলোমনে পুনৰায় সাজিলে আৰু সেইবোৰত ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলক বাস কৰিবলৈ দিলে। +\p +\v 3 চলোমনে হমাৎ-চোবালৈ গৈ তাক আক্ৰমণ কৰি পৰাজয় কৰিলে। +\v 4 আৰু মৰুপ্ৰান্তত থকা তদ্মোৰ নগৰ আৰু হমাতত যি যি ভঁৰাল থকা নগৰ আছিল, সেইবোৰ তেওঁ নিৰ্মাণ কৰিলে৷ +\p +\v 5 ইয়াৰ ওপৰিও তেওঁ উজনি বৈৎহোৰোণ আৰু নামনি বৈৎ-হোৰোণ পুনৰায় নিৰ্ম্মাণ কৰিলে; এই দুখন নগৰ গড়, দুৱাৰ আৰু ডাং থকা সুসজ্জিত নগৰ। +\v 6 বালৎ আৰু সামগ্ৰী সমূহ মজুত ৰাখিবৰ বাবে তেওঁ অধিকাৰত থকা নগৰবোৰ নিৰ্মাণ কৰিলে। তেওঁৰ ৰথ ৰাখিবৰ বাবে আৰু অশ্বাৰোহীসকল থাকিবৰ বাবে নগৰ সাজিলে; তেওঁৰ সন্তুষ্টিৰ বাবে যিৰূচালেমত, লিবানোনত, তেওঁ যি যি নিৰ্মাণ কৰিব বিচাৰিছিল, সেই সকলোকে কৰিলে আৰু এইদৰে তেওঁৰ শাসনাধীন সকলো দেশতে কৰিলে। +\p +\v 7 ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলৰ মাজৰ নোহোৱা অৱশিষ্ট থকা হিত্তীয়া, ইমোৰীয়া, পৰিজ্জীয়া, হিব্বীয়া আৰু যিবুচীয়া লোকসকলৰ, +\v 8 যি বংশধৰৰ সন্তান সকল দেশত অৱশিষ্ট থাকিল, যিসকলক ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলে উচ্ছন্ন নকৰিলে, তেওঁলোকৰ মাজৰ পৰাই বন্দী কামৰ বাবে চলোমনে মানুহ গোটালে; আৰু তেওঁলোকে আজিলৈকে তাকেই কৰি আছে। +\p +\v 9 কিন্তু চলোমনে তেওঁৰ কাৰ্যৰ বাবে ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলৰ মাজৰ কোনো এজনকো বন্দী-কামত নলগালে৷ বৰং তেওঁলোক তেওঁৰ ৰণুৱা, সেনাপতি আৰু সাৰথি ও অশ্বাৰোহীৰ অধ্যক্ষ হ’ল। +\v 10 তেওঁলোকৰ মাজৰ দুশ পঞ্চাশজন লোক চলোমন ৰজাৰ কাৰ্যত নিযুক্ত কৰা প্ৰধান বিষয়া আছিল; তেওঁলোকে লোকসকলৰ কাম তদাৰক কৰিছিল৷ +\p +\v 11 পাছত চলোমনে ফৰৌণৰ জীয়েকৰ বাবে সজা গৃহলৈ, দায়ূদৰ নগৰৰ পৰা তেওঁক অনালে; কিয়নো তেওঁ কৈছিল, “মোৰ ভাৰ্য্যা ইস্ৰায়েলৰ দায়ুদ ৰজাৰ গৃহত বাস নকৰিব; কাৰণ যি যি ঠাইলৈ যিহোৱাৰ নিয়ম-চন্দুক আহে, সেই ঠাইবোৰ পবিত্ৰ।” +\p +\v 12 তাৰ পাছত চলোমনে বাৰাণ্ডাৰ আগত নিজে নিৰ্ম্মাণ কৰা যিহোৱাৰ যজ্ঞবেদীৰ ওপৰত যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে হোম-বলি উৎসৰ্গ কৰিবলৈ ধৰিলে৷ +\v 13 প্ৰতিদিনৰ বিধি অনুসাৰে, তেওঁ মোচিৰ আজ্ঞামতে বিশ্ৰামবাৰত, ন-জোনত, আৰু নিৰূপিত পৰ্বৰ দিনত, যেনে খমীৰ নিদিয়া পিঠাৰ পৰ্ব্ব, সাত সপ্তাহৰ পৰ্ব আৰু পঁজা-পৰ্ব্বৰ দিনবোৰত এই বলি তিনিবাৰকৈ বছৰৰ ভিতৰত উৎসৰ্গ কৰিলে। +\p +\v 14 তেওঁ পিতৃ ৰজা দায়ূদৰ নিৰ্দেশ অনুসৰণ কৰিলে, চলোমনে মন্দিৰৰ সেৱা কাৰ্য আৰু প্ৰতিদিনৰ বিধি অনুসাৰে ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসা কৰিবলৈ পুৰোহিত আৰু লেবীয়াসকল তেওঁলোকৰ নিজ নিজ পদত নিযুক্ত কৰিলে। ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ দুৱাৰবোৰত বিভাগ অনুসৰি দুৱৰীবোৰ নিযুক্ত কৰিলে আৰু তেওঁলোকক নিৰ্দেশবোৰও দিলে। +\v 15 এই লোকসকলে পুৰোহিত আৰু লেবীয়াসকলক বা ভঁড়াল ঘৰৰ বিষয়ত ৰজাই দিয়া আজ্ঞাৰ পৰা কেতিয়াও বিপথে যোৱা নাছিল। +\p +\v 16 এই দৰে যিহোৱাৰ গৃহৰ ভিত্তিমূল স্থাপন কৰা দিনৰ পৰা তাক নিৰ্ম্মাণ কৰি শেষ কৰালৈকে চলোমনৰ সকলো কাৰ্য নিয়মিতৰূপে চলিল। এইদৰে যিহোৱাৰ গৃহ সম্পূৰ্ণকৈ সমাপ্ত কৰা হ’ল আৰু কার্যত লগোৱা হ’ল। +\p +\v 17 সেই কালত চলোমন ইদোম দেশৰ সাগৰৰ তীৰত থকা ইচিয়োন-গেবৰলৈ আৰু এলতলৈ গ’ল। +\v 18 আৰু হীৰমে নিজৰ দাসবোৰৰ দ্বাৰাই তেওঁৰ গুৰিলৈ জাহাজ আৰু সামুদ্ৰিক কাৰ্যত নিপুণ দাসবোৰক পঠিয়ালে; আৰু তেওঁলোকে চলোমনৰ দাসবোৰৰ লগত ওফীৰলৈ গ’ল। তাৰ পৰা তেওঁলোকে চাৰিশ পঞ্চাশ কিক্কৰ সোণ লৈ চলোমন ৰজাৰ ওচৰলৈ আহিল। +\c 9 +\s চলোমনৰ ওচৰলৈ চিবাৰ ৰাণী অহা। চলোমনৰ ধন আৰু ঐশ্বৰ্য্য। চলোমনৰ মৃত্যু। +\p +\v 1 পাছত যেতিয়া চিবা দেশৰ ৰাণীয়ে চলোমনৰ যশস্যাৰ কথা শুনিলে, তেতিয়া তেখেতে নিগূঢ় বাক্যৰ দ্বাৰাই তেওঁক পৰীক্ষা কৰিবলৈ যিৰূচালেমলৈ আহিল৷ সুগন্ধি দ্ৰব্য, অধিক সোণ আৰু বহুমূল্য বাখৰ বোজাই দিয়া অনেক উট আৰু অতিশয় অধিক লোকে সৈতে আহিল৷ যেতিয়া তেখেতে চলোমনৰ ওচৰলৈ আহিল, তেখেতৰ মনত যি যি আছিল, সকলোকে তেওঁক কলে। +\v 2 তাতে চলোমনে তেখেতৰ সকলো প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিলে; চলোমনে বুজিব নোৱাৰা একোৱেই নাছিল; তেওঁ উত্তৰ দিব নোৱাৰা কোনো এটা প্ৰশ্ন নাছিল৷ +\p +\v 3 এইদৰে চিবাৰ ৰাণীয়ে চলোমনৰ জ্ঞান আৰু তেওঁ নিৰ্ম্মাণ কৰা গৃহ দেখিলে, +\v 4 আৰু তেওঁৰ মেজৰ আহাৰ, মন্ত্ৰীসকলৰ বহা আসন, পৰিচাৰকসকলৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰ আৰু তেওঁলোকৰ সাজ-পোচাক, তেওঁৰ পান-পাত্ৰ ধৰা লোকসকল আৰু তেওঁলোকৰ সাজ-পোচাক আৰু যিহোৱাৰ গৃহলৈ তেওঁ উঠা খটখটী, এই সকলোকে দেখি, তেখেত বিচূৰ্ত্তি হ’ল। +\p +\v 5 তেখেতে ৰজাক কলে, “মই নিজ দেশত আপোনাৰ বাক্য আৰু জ্ঞানৰ বিষয়ে যি কথা শুনিছিলোঁ, সেয়ে সঁচা আছিল। +\v 6 কিন্তু মই আহি যেতিয়ালৈকে নিজ চকুৰে নেদেখিলোঁ, তেতিয়ালৈকে মই সেই কথাত বিশ্বাস কৰা নাছিলোঁ৷ চাওঁক, আপোনাৰ জ্ঞান আৰু ধনৰ মহত্ত্বৰ আধাও মোক কোৱা নাছিল; মই যি কথা শুনিছিলোঁ, তাতকৈ আপোনাৰ গুণ আধিক আছে। +\p +\v 7 আপোনাৰ লোকসকল কেনে ধন্য আৰু আপোনাৰ যি দাসবোৰে আপোনাৰ আগত সদায় থিয় হৈ আপোনাৰ জ্ঞানৰ কথা শুনে, তেওঁলোক ধন্য। +\v 8 আপোনাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা ধন্য, আপোনাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ বাবে ৰজা পাতিবলৈ, তেওঁ আপোনাৰ দৰে এজনক তেওঁৰ সিংহাসনত বহুৱাই নিশ্চয়ে সন্তুষ্ট। কিয়নো আপোনাৰ ঈশ্বৰে ইস্ৰায়েলক প্ৰেম কৰে, তেওঁলোকক নিৰ্দেশত সদাকালৰ বাবে ন্যায় আৰু ধাৰ্মিকতাৰে প্ৰতিষ্ঠিত কৰিবলৈ তেওঁ আপোনাক তেওঁলোকৰ ওপৰত ৰজা পাতিলে।” +\p +\v 9 তেখেতে ৰজাক এশ বিশ কিক্কৰ সোণ, অতি অধিক সুগন্ধি দ্ৰব্য, আৰু বহুমূল্য বাখৰ দিলে। চিবাৰ ৰাণীয়ে চলোমন ৰজাক দিয়া সুগন্ধি দ্ৰব্যৰ দৰে সুগন্ধি দ্ৰব্য তেওঁক আন কোনেও দিয়া নাছিল। +\p +\v 10 হীৰম আৰু চলোমনৰ যি দাসবোৰে ওফীৰৰ পৰা সোণ আনিছিল, তেওঁলোকে অলগূম কাঠ আৰু বহুমূল্য বাখৰো আনিছিল। +\v 11 ৰজাই সেই অলগূম কাঠেৰে যিহোৱাৰ গৃহ আৰু ৰাজগৃহৰ বাবে জখলাবোৰ আৰু গায়কসকলৰ বাবে বীণা আৰু নেবল সজালে৷ তেনেকুৱা কাঠ আগেয়ে যিহূদা দেশত কোনেও কেতিয়াও দেখা নাছিল। +\v 12 পাছত চিবাৰ ৰাণীয়ে ৰজালৈ অনা বস্তুৰ সলনি ৰজাই যি বস্তু দিলে, তাৰ বাহিৰে চিবাৰ ৰাণীয়ে বিচৰা দৰে, তেওঁৰ সকলো মনৰ বাঞ্ছা তেওঁ পূৰ কৰিলে। পাছত ৰাণী আৰু তেওঁৰ দাসবোৰ নিজ দেশলৈ উলটি গ’ল। +\p +\v 13 এবছৰৰ ভিতৰত ছশ ছয়ষষ্ঠি কিক্কৰ সোণ চলোমনলৈ আহিল, +\v 14 সেয়াও বেপাৰী আৰু বণিকসকলে অনা সোণৰ বাহিৰে৷ আৰবৰ সকলো ৰজা আৰু দেশাধ্যক্ষসকলেও চলোমন ৰজালৈ সোণ আৰু ৰূপ আনিলে। +\p +\v 15 আৰু চলোমন ৰজাই সোণ পিটাই দুশ ঢাল কৰিলে৷ সোণ পিটাই কৰা প্ৰত্যেক ঢালত ছশ চেকল সোণ খৰচ হৈছিল৷ +\v 16 আৰু সোণ পিটাই তিনিশ ঢাল যুগুত কৰিলে৷ তাৰ প্ৰত্যেক ঢালত তিনিশ চেকল সোণ খৰচ হৈছিল; ৰজাই সেইবোৰ লিবানোনৰ কাঠনিৰ গৃহত ৰাখিলে। +\p +\v 17 ইয়াৰ বাহিৰে ৰজাই হাতী-দাঁতৰ এখন ডাঙৰ সিংহাসন সজাই তাৰ ওপৰত শুদ্ধ সোণৰ পতা মাৰিলে। +\v 18 সেই সিংহাসনৰ ছখপিয়া খটখটি আছিল আৰু সিংহাসনত লগোৱা সোণৰ এখন ভৰি-পীৰা আছিল আৰু বহা ঠাইৰ দুয়োফালে দুখন হাত আছিল৷ সেই হাতৰ ওচৰত দুটা সিংহৰ মুৰ্ত্তি থিয় হৈ আছিল। +\p +\v 19 আৰু সেই ছয় খাপৰ ওপৰত দুই মুৰে বাৰটা সিংহৰ মুৰ্ত্তি থিয় হৈ আছিল। এনেকুৱা সিংহাসন আন কোনো ৰাজ্যত সজা নাছিল। +\v 20 চলোমন ৰজাৰ সকলো পান-পাত্ৰ সোণৰ আছিল আৰু লিবানোনৰ কাঠনিৰ গৃহৰ সকলো পাত্ৰ শুদ্ধ সোণৰ আছিল; চলোমনৰ ৰাজত্বৰ কালত ৰূপ একোৰো মাজত গণ্য নাছিল। +\v 21 কিয়নো হীৰমৰ দাসবোৰে সৈতে তৰ্চীচলৈ যোৱা ৰজাৰ কেইখন মান জাহাজ আছিল৷ সেই তৰ্চীচৰ জাহাজবোৰে সোণ, ৰূপ, হাতী-দাঁত, বান্দৰ, আদি লৈ প্ৰত্যেক তিনি বছৰৰ মুৰত এবাৰ এবাৰ আহি আছিল। +\p +\v 22 এইদৰে ঐশ্বৰ্য্য আৰু জ্ঞানত চলোমন ৰজা পৃথিৱীত থকা সকলো ৰজাতকৈ প্ৰধান হ’ল। +\v 23 ঈশ্বৰে চলোমনৰ মনত যি জ্ঞান দিছিল, তেওঁৰ সেই জ্ঞানৰ কথা শুনিবলৈ পৃথিৱীৰ সকলো ৰজাই তেওঁৰ লগত সাক্ষাৎ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল। +\v 24 আৰু প্ৰতিজনে নিজ নিজ উপহাৰ, ৰূপৰ আৰু সোণৰ পাত্ৰ, বস্ত্ৰ, অস্ত্ৰ, সুগন্ধি দ্ৰব্য, ঘোঁৰা আৰু খছৰ এইবোৰ লৈ প্ৰতি বছৰে বছৰে আহিছিল। +\v 25 ঘোঁৰা আৰু ৰথৰ বাবে চলোমনৰ চাৰিহাজাৰ ঘোঁৰাশাল আছিল আৰু তেওঁৰ বাৰ হাজাৰ অশ্বাৰোহী আছিল, আৰু এওঁলোকক তেওঁ নানা ৰথ-নগৰত আৰু ৰজাৰ লগত যিৰূচালেমতো ৰাখিলে। +\v 26 আৰু ফৰাৎ নদীৰে পৰা পলেষ্টীয়াসকলৰ দেশলৈ আৰু মিচৰৰ সীমালৈকে সকলো ৰজাসকলৰ ওপৰত তেওঁ শাসন কৰিছিল। +\p +\v 27 ৰজাই যিৰূচালেমত ৰূপক মাটিত থকা শিলৰ নিচিনা আৰু এৰচ কাঠক নিম্ন ভূমিত থকা ডিমৰু গছৰ নিচিনা অধিক কৰিলে। +\v 28 মিচৰৰ পৰা আৰু আন সকলো দেশৰ পৰা চলোমনৰ বাবে ঘোঁৰা অনা হৈছিল। +\p +\v 29 চলোমনৰ অৱশিষ্ট কাৰ্যৰ আদ্যোপান্ত বিৱৰণ নাথন ভাববাদীৰ পুস্তকখনত, চীলোনীয়া অহীয়াৰ ভাববাণীত, আৰু নবাটৰ পুত্ৰ যাৰবিয়াম-বিষয়ক ইদ্দো দৰ্শক-পুস্তকখনত জানো লিখা নাই? +\v 30 এইদৰে চলোমনে যিৰূচালেমত থাকি সমুদায় ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত চল্লিশ বছৰ ৰাজত্ব কৰিলে। +\v 31 পাছত চলোমন তেওঁৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ লগত নিদ্ৰিত হোৱাত তেওঁৰ পিতৃ দায়ূদৰ নগৰত তেওঁক মৈদাম দিয়া হ’ল; আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ ৰহবিয়াম তেওঁৰ পদত ৰজা হ’ল। +\c 10 +\s দহ ফৈদৰ বিদ্ৰোহ। ৰহবিয়ামৰ ৰাজত্ব। +\p +\v 1 পাছত ৰহবিয়াম চিখিমলৈ গ’ল; কিয়নো তেওঁক ৰজা পাতিবলৈ গোটেই ইস্ৰায়েল চিখিমলৈ গৈছিল। +\v 2 এনেতে নবাটৰ পুত্ৰ যাৰবিয়ামে সেই বাৰ্ত্তা পালে, কিয়নো তেওঁ মিচৰত আছিল, চলোমন ৰজাৰ ভয়ত তেওঁ মিচৰলৈ পলাই গৈছিল; তাৰ পাছত তেওঁ মিচৰৰ পৰা উলটি আহিল৷ +\p +\v 3 কিয়নো লোকসকলে মানুহ পঠিয়াই তেওঁক মতাই আনিছিল; তাৰ পাছত যাৰবিয়াম আৰু গোটেই ইস্ৰায়েলে আহি ৰহবিয়ামক এই কথা কলে, +\v 4 “আপোনাৰ পিতৃয়ে আমাৰ ওপৰত সহিব নোৱাৰা যুৱলি দি গ’ল৷ এই হেতুকে আপোনাৰ পিতৃয়ে আমাক যি সহিব নোৱাৰা দাস্যকৰ্মত লগাই দি গধুৰ যুঁৱলি দি গ’ল, আপুনি তাৰ কিছু লঘূ কৰক, তেতিয়া আমি আপোনাৰ দাস হৈ থাকিম।” +\v 5 তেতিয়া ৰহবিয়ামে তেওঁলোকক কলে, “তিনি দিনৰ পাছত তোমালোকে আকৌ মোৰ ওচৰলৈ আহিবা।” তেতিয়া লোকসকল গুচি গ’ল। +\p +\v 6 পাছত ৰজা ৰহবিয়ামে তেওঁৰ পিতৃ চলোমন জীৱিত থকা কালত যি বৃদ্ধসকল তেওঁৰ আগত থিয় দি আছিল তেওঁলোকৰ লগত মন্ত্ৰণা কৰি সুধিলে, “মই সেই লোকসকলক উত্তৰ দিবলৈ তোমালোকে কি পৰামৰ্শ দিয়া?” +\v 7 তেওঁলোকে তেওঁক কলে, “আপুনি যদি সেই লোকসকললৈ মৰমীয়াল হৈ তেওঁলোকক সন্তুষ্ট কৰে আৰু তেওঁলোকক ভাল কথা কয়, তেন্তে তেওঁলোক চিৰকাললৈকে আপোনাৰ দাস হৈ থাকিব।” +\p +\v 8 কিন্তু ৰহবিয়ামক বৃদ্ধসকলে দিয়া পৰামৰ্শ অৱজ্ঞা কৰি, যিসকল তেওঁৰে লগত একে সমানে ডাঙৰ-দীঘল হোৱা ডেকাসকল তেওঁৰ আগত থিয় দি আছিল, তেওঁলোকৰ সৈতে মন্ত্ৰণা কৰিলে। +\v 9 তেওঁ তেওঁলোকক কলে, “মোৰ আগত কোৱা সেই লোকসকলক আমি উত্তৰ দিবৰ বাবে তোমালোকে কি পৰামৰ্শ দিবা, সেই লোকসকলে মোক এইদৰে কলে, বোলে, ‘আপোনাৰ পিতৃয়ে আমাৰ ওপৰত যি যুঁৱলি দি গ’ল, তাৰ কিছু লঘূ কৰক’?” +\p +\v 10 তেওঁৰ একে সমানে ডাঙৰ-দীঘল হোৱা সেই ডেকাসকলে তেওঁক কলে, “আপোনাৰ পিতৃয়ে আমাৰ ওপৰত গধুৰ যুঁৱলি দি গ’ল কিন্তু আপুনি তাৰ কিছু লঘূ কৰক বুলি আপোনাৰ আগত কোৱা লোকসকলক সেই কথা কওঁক, ‘মোৰ কেঁঞা আঙুলিটো মোৰ পিতৃৰ ককালতকৈয়ো ডাঙৰ। +\v 11 এই হেতুকে শুনা, মোৰ পিতৃয়ে তোমালোকৰ ওপৰত গধূৰ যুঁৱলি দি গ’ল, কিন্তু মই তাক পুনৰ গধূৰ কৰিম৷ মোৰ পিতৃয়ে তোমালোকক চাবুকেৰে শাস্তি দিছিল, কিন্তু মই হলে তোমালোকক কেঁকোৰাবিছাৰে শাস্তি দিম’, এইদৰেই আপুনি তেওঁলোকক কওক৷” +\p +\v 12 পাছত “তৃতীয় দিনা মোৰ ওচৰলৈ আকৌ আহিবা”, ৰজাই কোৱা এই কথাৰ দৰেই যাৰবিয়াম আদি সকলো লোক তৃতীয় দিনা ৰহবিয়ামৰ ওচৰলৈ আহিল। +\v 13 তাতে ৰজাই তেওঁলোকক টান টান কথাৰে উত্তৰ দিলে; ৰহবিয়াম ৰজাই বৃদ্ধসকলৰ পৰামৰ্শ অৱজ্ঞা কৰিলে৷ +\v 14 সেই ডেকাসকলৰ পৰামৰ্শ অনুসাৰে তেওঁলোকক তেওঁ এই কথা কলে, +\q1 “মোৰ পিতৃয়ে তোমালোকক দিয়া যুঁৱলি তাতোকৈ অধিক গধুৰ কৰিম; ইয়াত মই পুনৰ যোগ দিম৷ +\q1 মোৰ পিতৃয়ে তোমালোকক চাবুকেৰে শাস্তি দিছিল, কিন্তু মই হ’লে তোমালোকক কেঁকোৰাবিছাৰে শাস্তি দিম।” +\p +\v 15 এইদৰে ৰজাই লোকসকলৰ কথা নুশুনিলে; কিয়নো চীলোনীয়া অহীয়াৰ দ্বাৰাই দিয়া নবাটৰ পুত্ৰ যাৰবিয়ামক যিহোৱাই কোৱা নিজ বাক্য সিদ্ধ কৰিবৰ অৰ্থে ঈশ্বৰৰ পৰাহে এই ঘটনা ঘটিল। +\p +\v 16 যেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলে দেখিলে যে, ৰজাই তেওঁলোকৰ কথা শুনা নাই, তেতিয়া তেওঁলোকে ৰজাক উত্তৰ দিলে আৰু কলে, “দায়ূদৰ ওচৰত আমাৰ কি অংশ আছে? যিচয়ৰ পুত্ৰৰ ওচৰত আমাৰ কোনো অধিকাৰ নাই! হে ইস্ৰায়েল, তোমালোকে নিজ নিজ তম্বুলৈ যোৱা৷ হে দায়ুদ, তুমি এতিয়া নিজ বংশলৈ চোৱা।” এইদৰে সমুদায় ইস্ৰায়েল নিজ নিজ তম্বুলৈ পুনৰ উভতি গ’ল। +\p +\v 17 কিন্তু যিহূদাৰ নগৰবোৰত বাস কৰা ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলৰ ওপৰত হ’লে ৰহবিয়ামে ৰাজত্ব কৰি থাকিল। +\v 18 পাছত ৰজা ৰহবিয়ামে বন্দী-কাম কৰাসকলৰ অধ্যক্ষ হদোৰামক পঠিয়াওতে, ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলে তেওঁলৈ এনেদৰে শিল দলিয়ালে যে, যাৰ ফলত তেওঁ তাতে মৰিল৷ ৰজা ৰহবিয়ামে নিজৰ ৰথত উঠি বেগাবেগীকৈ যিৰূচালেমলৈ পলাই গ’ল। +\v 19 এইদৰে ইস্ৰায়েলে দায়ূদৰ বংশৰ বিৰুদ্ধে আজিলৈকে সেই ভাবেৰেই বিদ্ৰোহ আচৰণ কৰি আছে। +\c 11 +\p +\v 1 ৰহবিয়ামে যেতিয়া যিৰূচালেমলৈ আহিল, তেতিয়া ৰহবিয়ামে ৰাজ্য পুনৰাই নিজৰ অধীনলৈ আনিবৰ বাবে ইস্ৰায়েলৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবৰ বাবে যিহূদা আৰু বিন্যামীন গোষ্ঠীৰ পৰা এক লাখ আশী হাজাৰ মনোনীত সৈনিক গোটালে। +\p +\v 2 কিন্তু ঈশ্বৰৰ লোক চময়িয়াৰ ওচৰলৈ যিহোৱাৰ বাক্য আহিল, বোলে, +\v 3 “তুমি যিহূদাৰ ৰজা চলোমনৰ পুত্ৰ ৰহবিয়ামক আৰু যিহূদা ও বিন্যামীনত থকা গোটেই ইস্ৰায়েলক কোৱা, +\v 4 ‘যিহোৱাই এই কথা কৈছে: তোমালোকে নিজ ভাইসকলৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ নকৰিবা৷ প্ৰতিজনে নিজ নিজ ঘৰলৈ ঘূৰি যাব লাগিব, কিয়নো মোৰ দ্বাৰাইহে এই কথা হৈছে’৷” তেতিয়া তেওঁলোকে যিহোৱাৰ বাক্যলৈ কাণ দিলে আৰু যাৰবিয়ামৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ যোৱাৰ পৰা উভতি গ’ল। +\p +\v 5 ৰহবিয়ামে যিৰূচালেমত বাস কৰি দেশ ৰক্ষাৰ অৰ্থে যিহূদাত নানা নগৰ সাজিলে। +\v 6 তেওঁ বৈৎলেহেম, এটম, তকোৱা, +\v 7 বৈৎ-চুৰ, চোকো, অদুল্লম, +\v 8 গাত, মাৰেচা, জীফ, +\v 9 অদোৰয়িম, লাখীচ, অজেকা, +\v 10 চৰা, অয়ালোন, হিব্ৰোণ আদি যিহূদাত আৰু বিন্যামীনত থকা এইবোৰ নগৰ গড়েৰে আবৃত কৰি সুসজ্জিত কৰিলে। +\p +\v 11 তেওঁ এই আটাইবোৰ দুৰ্গ সুসজ্জিত কৰি, সেই বোৰৰ মাজত সেনাপতিসকলক ৰাখিলে আৰু খোৱা বস্তু, তেল আৰু দ্ৰাক্ষাৰসৰ ভঁৰাল পাতিলে। +\v 12 তেওঁ প্ৰত্যেক নগৰত ঢাল আৰু বৰচা ৰাখিলে আৰু নগৰবোৰ অতি সুসজ্জিত কৰিলে। যিহূদা আৰু বিন্যামীন তেওঁৰ অধীনত আছিল। +\p +\v 13 গোটেই ইস্ৰায়েলৰ মাজত যি যি পুৰোহিত আৰু লেবীয়াসকল আছিল, তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ সকলো অঞ্চলৰ পৰা তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিল। +\v 14 কিয়নো লেবীয়াসকলে নিজ নিজ চৰণীয়া ঠাই আৰু নিজ নিজ উত্তৰাধীকাৰ এৰি যিহূদা আৰু যিৰূচালেমলৈ আহিল কিয়নো যাৰবিয়াম আৰু তেওঁৰ পুত্ৰসকলে তেওঁলোকক যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে পুৰোহিতৰ কৰ্ম কৰিবলৈ নিদি তেওঁলোকক খেদি দিছিল৷ +\v 15 যাৰবিয়ামে তেওঁৰ নিজৰ কাৰণে নিজে সজা দামুৰি আৰু ছাগলীৰ প্ৰতিমা আৰু তাৰ বাবে পুৰোহিতসকলক পবিত্ৰ ঠাইবোৰৰ কাৰণে নিযুক্ত কৰিছিল। +\p +\v 16 ইস্ৰায়েলৰ সকলো ফৈদৰ লোকসকলৰ মাজত, যিসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক বিচাৰিবৰ মন আছিল, তেওঁলোকে লেবীয়াসকলৰ অনুগামী হৈ তেওঁলোকৰ ওপৰ পিতৃসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে বলিদান কৰিবলৈ যিৰূচালেমলৈ আহিল। +\v 17 এইদৰে তেওঁলোকে তিনি বছৰলৈকে যিহূদাৰ ৰাজ্য শক্তিশালী কৰিলে আৰু চলোমনৰ পুত্ৰ ৰহবিয়ামক সবল কৰিলে - কিয়নো তিনি বছৰলৈকে তেওঁলোকে দায়ুদ আৰু চলোমনৰ পথত চলিছিল। +\p +\v 18 ৰহবিয়ামে দায়ূদৰ পুত্ৰ যিৰিমোতৰ জীয়েক মহলতক বিয়া কৰিলে। যিচয়ৰ পুত্ৰ ইলীয়াবৰ জীয়েক অবিহয়িল তাইৰ মাক আছিল। +\v 19 সেই মহিলা মহলতে যিয়ুচ, চমৰিয়া আৰু জহম, এইকেইজন পুত্ৰ তেওঁলৈ প্ৰসৱ কৰিলে। +\p +\v 20 মহলতৰ পাছত তেওঁ অবচালোমৰ জীয়েক মাখাক বিয়া কৰিলে; এই মহিলা মাথাই তেওঁলৈ অবিয়া, অত্তয়, জীজা আৰু চলোমীতক প্ৰসৱ কৰিলে। +\v 21 ৰহবিয়ামে তেওঁৰ সকলো পত্নী আৰু উপপত্নীৰ মাজত অবচালোমৰ জীয়েক মাখাক সকলোতকৈ ভাল পাইছিল কিয়নো তেওঁৰ ওঠৰ গৰাকী পত্নী আৰু ষাঠী গৰাকী উপপত্নী গ্ৰহণ কৰিছিল; আৰু আঠাইশজন পুতেক আৰু ষাঠিজন জীয়েকৰ পিতৃ হৈছিল৷ +\p +\v 22 পাছত ৰহবিয়ামে মাখাৰ পুত্ৰ অবিয়াক প্ৰধান অৰ্থাৎ নিজৰ ভাইসকলৰ মাজত অধ্যক্ষ পাতিলে; কিয়নো তেওঁক ৰজা পাতিবলৈ তেওঁ মন কৰিছিল। +\v 23 ৰহবিয়ামে জ্ঞানেৰে ৰাজত্ৱ কৰিলে; যিহূদা আৰু বিন্যামীন দেশৰ সকলোফালে, তেওঁৰ সকলো পুত্ৰসকলক, গড়েৰে আবৃত থকা প্ৰত্যেক নগৰত বেলেগ বেলেগকৈ নিযুক্ত কৰিলে; আৰু তেওঁলোকক অধিক খোৱা বস্তু দিলে আৰু তেওঁলোকৰ বাবে অনেক পত্নী বিচাৰি দিলে৷ +\c 12 +\s চীচকে দেশ আক্ৰমণ কৰা। ৰহবিয়ামৰ মৃত্যু। +\p +\v 1 যেতিয়া ৰহবিয়ামৰ ৰাজ্য প্ৰতিষ্ঠিত আৰু তেওঁ শক্তিশালী হ’ল, তেতিয়া তেওঁ আৰু তেওঁৰে সৈতে গোটেই ইস্ৰায়েলে যিহোৱাৰ বিধি ত্যাগ কৰিলে। +\v 2 তেতিয়া এই ঘটনা ঘটিছিল, সেয়া আছিল ৰজা ৰহবিয়ামৰ ৰাজত্ৱৰ পঞ্চম বছৰ; মিচৰৰ ৰজা চীচকে যিৰূচালেমৰ বিৰোধ কৰিলে৷ কাৰণ তেওঁলোকে যিহোৱাৰ প্ৰতি অবিশ্ৱাসী আছিল৷ +\v 3 তেওঁ বাৰশ ৰথ আৰু ষাঠী হাজাৰ অশ্বাৰোহী লগত লৈ আহিছিল৷ তেওঁৰ লগত মিচৰৰ পৰা লুবীয়া, চুক্কীয়া আৰু কুচীয়া লোকসকল অসংখ্যৰূপে আহিছিল। +\v 4 তেওঁ গড়েৰে আবৃত থকা যিহূদাৰ নগৰবোৰ আটক কৰি যিৰূচালেমলৈ আহিছিল। +\p +\v 5 সেই সময়ত চময়িয়া ভাববাদীয়ে ৰহবিয়ামৰ ওচৰলৈ আৰু চীচকৰ ভয়ত যিৰূচালেমত গোট খোৱা যিহূদাৰ অধ্যক্ষসকলৰ ওচৰলৈ আহিল আৰু তেওঁলোকক কলে, “যিহোৱাই এই কথা কৈছে: ‘তোমালোকে মোক ত্যাগ কৰিলা, এই কাৰণে ময়ো তোমালোকক ত্যাগ কৰি চীচকৰ হাতত দিলোঁ’৷” +\v 6 তেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ ৰাজকুমাৰ আৰু ৰজাই নিজকে নম্ৰ কৰি কলে, “যিহোৱা ন্যায়বান।” +\p +\v 7 তেতিয়া যিহোৱাই তেওঁলোকক নম্ৰ হোৱা দেখি চময়িয়াৰ ওচৰলৈ যিহোৱাৰ এই বাক্য আহিল, বোলে, “তেওঁলোক নম্ৰ হ’ল৷ মই তেওঁলোকক বিনষ্ট নকৰোঁ; কিন্তু অলপ সময়ৰ কাৰণেহে তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰিম আৰু চীচকৰ হাতৰ দ্বাৰাই যিৰূচালেমৰ ওপৰত মোৰ ক্ৰোধ ঢলা নাযাব। +\v 8 তথাপি তেওঁলোকে তেওঁৰ দাস হ’ব, যাতে তেওঁলোকে বুজি পায় মোক সেৱা কৰিলে কি হয় আৰু অন্য দেশীয় শাসনকর্তাক সেৱা কৰিলে কি হয়৷” +\p +\v 9 পাছত মিচৰৰ ৰজা চীচকে যিৰূচালেমৰ বিৰুদ্ধে আহিল আৰু যিহোৱাৰ গৃহৰ লগতে ৰাজ গৃহত সাঁচি থোৱা বস্তুবোৰ লৈ গ’ল৷ তেওঁ সকলোকে নিলে আৰু চলোমনে সজোৱা সোণৰ ঢালবোৰো লৈ গ’ল। +\v 10 তেতিয়া ৰজা ৰহবিয়ামে সেইবোৰৰ সলনি পিতলৰ ঢাল সাজিলে আৰু ৰাজ গৃহৰ দুৱাৰ ৰখীয়া প্ৰহৰীবোৰৰ অধ্যক্ষসকলৰ হাতত শোধাই দিলে। +\p +\v 11 এইদৰে ৰজা যেতিয়া যিহোৱাৰ গৃহলৈ আহে, তেতিয়া প্ৰহৰীবোৰে সেই ঢালবোৰ উলিয়াই আনে; পাছত পুনৰ প্ৰহৰীৰ কোঁঠাত সেইবোৰ থৈ দিয়ে৷ +\v 12 ৰহবিয়াম নম্ৰ হোৱাৰ পাছত যিহোৱাৰ ক্ৰোধ ক্ষান্ত হ’ল৷ তেওঁ ৰহবিয়ামক সম্পূৰ্ণৰূপে বিনষ্ট নকৰিলে; আনহাতে যিহূদাৰ মাজতো লোকৰ সদ্ভাৱ আছিল। +\p +\v 13 ক্রমশঃ ৰজা ৰহবিয়ামে যিৰূচালেমত তেওঁৰ ৰাজপদ শক্তিশালী কৰি, ৰাজত্ব কৰিবলৈ ধৰিলে। যেতিয়া ৰহবিয়ামৰ বয়স একচল্লিশ বছৰ আছিল, তেতিয়া ৰাজত্ব কৰিবলৈ লৈছিল। তেওঁ যিৰূচালেমত সোঁতৰ বছৰ ৰাজত্ব কৰিছিল। যিহোৱাই নিজ নাম স্থাপন কৰিবৰ বাবে ইস্ৰায়েলৰ সকলো ফৈদৰ মাজৰ পৰা তেওঁক মনোনীত কৰিছিল। তেওঁৰ মাকৰ নাম নয়মা আছিল, তেওঁ অম্মোনীয়া আছিল। +\v 14 কিন্তু তেওঁ কু-আচৰণ কৰিছিল, কিয়নো তেওঁ যিহোৱাক বিচাৰ কৰিবলৈ নিজৰ মন স্থিৰ কৰা নাছিল। +\p +\v 15 ৰহবিয়ামে যি যি কৰিছিল, সেই সকলো বিষয় প্ৰথমৰ পৰা শেষলৈকে চময়িয়া ভাববাদী আৰু ইদ্দো দৰ্শকৰ ইতিহাস পুস্তক দুখনত বংশাৱলীসহ সবিশেষ লিখা আছে। ৰহবিয়াম আৰু যাৰবিয়ামৰ মাজত সদায় যুদ্ধ লাগি আছিল। +\v 16 পাছত ৰহবিয়ামে তেওঁৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ লগত নিদ্ৰিত হ’ল আৰু দায়ূদৰ নগৰত তেওঁক মৈদাম দিয়া হ’ল; তেতিয়া তেওঁৰ পুত্ৰ অবিয়া তেওঁৰ পদত ৰজা হ’ল। +\c 13 +\s অবিয়াৰ ৰাজত্ব। যাৰবিয়ামৰ লগত তেওঁৰ যুদ্ধ। +\p +\v 1 যাৰবিয়াম ৰজাৰ ৰাজত্বৰ অষ্টাদশ বছৰত অবিয়াই যিহূদাৰ ওপৰত ৰাজত্ৱ কৰিবলৈ ধৰিলে৷ +\v 2 তেওঁ তিনি বছৰ যিৰূচালেমত ৰাজত্ব কৰিলে; তেওঁৰ মাতৃৰ নাম মীখায়া আছিল৷ তেখেত গিবিয়া নিবাসী উৰিয়েলৰ জীয়েক আছিল। সেই সময়ত অবিয়া আৰু যাৰবিয়ামৰ মাজত যুদ্ধ চলি আছিল। +\v 3 অবিয়াই যুদ্ধাৰু বীৰ পুৰুষ থকা সৈন্য সামন্তৰ চাৰি লাখ মনোনীত লোক লগত লৈ যুদ্ধ কৰিবলৈ গ’ল৷ যাৰবিয়ামে আঠ লাখ মনোনীত বলৱান বীৰপুৰুষ লগত লৈ তেওঁৰ বিৰুদ্ধে বেহু পাতিলে। +\p +\v 4 অবিয়াই ইফ্ৰয়িমৰ পৰ্বতীয়া অঞ্চলত থকা চমাৰয়িম পৰ্বতৰ ওপৰত থিয় হৈ কলে, “হে যাৰবিয়াম আৰু গোটেই ইস্ৰায়েল লোক, মোৰ কথা শুনা! +\v 5 ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই যে ইস্ৰায়েলৰ ৰাজ্যভাৰ চিৰকাললৈকে দায়ূদক আৰু তেওঁৰ সন্তান সকলক পৰম্পৰাগত এটি নিয়মেৰে দিলে, সেই বিষয়ে জানো তোমালোকে নাজানা? +\p +\v 6 তথাপি দায়ূদৰ পুত্ৰ চলোমনৰ দাস নবাটৰ পুত্ৰ যাৰবিয়াম তেওঁৰ প্ৰভুৰ বিৰুদ্ধে উঠি বিদ্ৰোহী হ’ল; +\v 7 আৰু কেতবোৰ পাষণ্ড ও অসাৰ চিত্তৰ লোকসকল তেওঁৰ ওচৰত গোট খালে৷ তেওঁলোকে চলোমনৰ পুত্ৰ ৰহবিয়ামৰ বিৰুদ্ধে নিজকে সবল কৰিলে; যেতিয়া ৰহবিয়াম ডেকা আৰু অনভিজ্ঞ হোৱাত তেওঁলোকৰ আগত নিজকে সবল কৰিব নোৱাৰিছিল। +\p +\v 8 আৰু এতিয়া তোমালোকে দায়ূদৰ সন্তান সকলৰ হাতত থকা যিহোৱাৰ ৰাজ্যৰ বিৰুদ্ধে নিজকে সবল কৰিব পাৰিম বুলি ভাবিছাহঁক৷ তোমালোক অতিশয় এক বৃহৎ সৈন্যৰ দল আৰু দেৱতা স্বৰূপে তোমালোকৰ বাবে যাৰবিয়ামে সজা সোণৰ দামুৰি কেইটা তোমালোকৰ লগত আছে। +\v 9 তোমালোকে যিহোৱাৰ পুৰোহিত হাৰোণৰ সন্তান সকলক আৰু লেবীয়াসকলক খেদি দিয়া নাই জানো? অন্য দেশীয় জাতিবোৰৰ দৰে নিজৰ বাবে পুৰোহিত পাতি লোৱা নাই জানো? ইয়াতে যিজনে এটা দমৰা আৰু সাতোটা মেৰ লৈ নিজকে পুৰোহিত কৰাবলৈ আহে, তেওঁ সেই ঈশ্বৰ নোহোৱাবোৰৰ পুৰোহিত হ’ব পাৰে। +\p +\v 10 কিন্তু আমাৰ বাবে হলে যিহোৱাই আমাৰ ঈশ্বৰ আৰু আমি তেওঁক ত্যাগ কৰা নাই৷ আৰু যিহোৱাৰ পৰিচৰ্যা কৰোঁতা পুৰোহিত হাৰোণৰ সন্তান সকল, আৰু নিজ নিজ কামত লাগি থকা লেবীয়াসকল আমাৰ আছে৷ +\v 11 তেওঁলোকে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে প্ৰতি দিনে ৰাতিপুৱা আৰু সন্ধিয়া বেলা হোম-বলি উৎসৰ্গ কৰে আৰু সুগন্ধি ধূপ জ্বলায়৷ আৰু পবিত্ৰ মেজৰ ওপৰত যিহোৱাৰ আগত দিয়া পিঠা সজায় ৰাখে আৰু সন্ধিয়া বেলা জ্বলাবৰ বাবে প্ৰদীপবোৰৰ সৈতে সোণৰ দীপাধাৰ যুগুতাই থয়৷ কিয়নো আমি আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ আজ্ঞা পালন কৰোঁ, কিন্তু তোমালোকে তেওঁক ত্যাগ কৰিলা। +\p +\v 12 আৰু চোৱা, ঈশ্বৰ আমাৰ সঙ্গী হৈ আমাৰ আগত যাওঁতা হৈছে; আৰু তেওঁৰ পুৰোহিতসকল তোমালোকৰ বিৰুদ্ধে মহাধ্বনি কৰা তেওঁলোকৰ তূৰীও আছে। হে ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকল, তোমালোকে তোমালোকৰ পূৰ্বপুৰুষসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ নকৰিবা, কিয়নো তেতিয়া তোমালোকে কৃতকাৰ্য্য নহবা৷ +\p +\v 13 কিন্তু যাৰবিয়ামে তেওঁলোকক আক্ৰমণ কৰিবৰ অৰ্থে যুগুত হ’ল আৰু গুপুতে এদল সৈন্য তেওঁলোকৰ পাছ ফাললৈ ঘূৰাই পঠালে; তাতে এদল লোক যিহূদাৰ আগফালে আৰু সেই গুপুতে পঠোৱা দলটো তেওঁলোকৰ পাছফালে আছিল। +\v 14 পাছত যিহূদাৰ লোকসকলে মুখ ঘূৰাই যেতিয়া তেওঁলোকৰ আগফালে আৰু পাছফালে যুদ্ধ হোৱা দেখিলে, তেতিয়া তেওঁলোকে যিহোৱাৰ আগত কাতৰোক্তি কৰিবলৈ ধৰিলে আৰু পুৰোহিতসকলে তূৰী বজালে; +\v 15 তেতিয়া যিহূদাৰ লোকসকলে সিংহনাদ কৰি উঠিল; যিহূদাৰ লোকসকলে এনে সিংহনাদ কৰোঁতে, ঈশ্বৰে অবিয়াৰ আৰু যিহূদাৰ আগত যাৰবিয়ামক আৰু গোটেই ইস্ৰায়েলক প্ৰহাৰ কৰিলে। +\p +\v 16 তেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলে যিহূদাৰ সন্মুখৰ পৰা পলাল আৰু ঈশ্বৰে তেওঁলোকক যিহূদাৰ হাতত শোধাই দিলে। +\v 17 অবিয়া আৰু তেওঁৰ লোকসকলে তেওঁলোকৰ মাজত মহা সংহাৰেৰে সংহাৰ কৰিলে; তাতে ইস্ৰায়েলৰ মাজত পাঁচলাখ মনোনীত লোকৰ মৃত্যু হ’ল। +\v 18 এইদৰে সেই সময়ত ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলক বশ কৰা হ’ল; যিহূদাৰ সন্তান সকল জয়ী হ’ল, কিয়নো তেওঁলোকৰ পূর্বপুৰুষসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ওপৰত তেওঁলোকে ভাৰসা ৰাখিছিল। +\p +\v 19 পাছত অবিয়াই যাৰবিয়ামৰ পাছে পাছে খেদি গৈ, তেওঁৰ খনদিয়েক নগৰ অৰ্থাৎ বৈৎএল আৰু তাৰ উপনগৰ, যচানা আৰু তাৰ উপনগৰ আৰু ইফ্ৰোণ আৰু তাৰ উপনগৰবোৰ অধিকাৰ কৰিলে। +\v 20 অবিয়াৰ দিনত যাৰবিয়াম কেতিয়াও বলৱান হ’ব নোৱাৰিলে৷ পাছত যিহোৱাই তেওঁক প্ৰহাৰ কৰাত, তেওঁৰ মৃত্যু হ’ল। +\v 21 কিন্তু অবিয়া বলৱান হৈ উঠিল; তেওঁ চৌদ্ধ গৰাকী মহিলা বিয়া কৰালে৷ তেওঁৰ ঔৰসত বাইশজন পুতেক আৰু ষোল্লজনী জীয়েক জন্ম লৈছিল। +\v 22 অবিয়াৰ অৱশিষ্ট বৃত্তান্ত, তেওঁৰ কাৰ্য আৰু তেওঁ কোৱা কথা ইদ্দো ভাববাদীৰ টীকা শাস্ত্ৰখনত লিখা আছে। +\c 14 +\s আচাৰ ৰাজত্ব। তেওঁ কুচিয়াহঁতক জয় কৰা। ঈশ্বৰে সৈতে ইস্ৰায়েলে কৰা নিয়ম। +\p +\v 1 পাছত অবিয়া তেওঁৰ ওপৰ পিতৃসকলৰ লগত নিদ্ৰিত হ’ল আৰু লোকসকলে দায়ূদৰ নগৰত তেওঁক মৈদাম দিলে৷ পাছত তেওঁৰ পুত্ৰ আচা তেওঁৰ পদত ৰজা হ’ল। এওঁৰ ৰাজত্বৰ কালত দহ বছৰলৈকে দেশ সুস্থিৰে আছিল৷ +\v 2 আচাই ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ দৃষ্টিত যি ভাল আৰু ন্যায়, তাকে কৰিছিল। +\v 3 কিয়নো তেওঁ পৰজাতীয় যজ্ঞবেদী আৰু ওখ ঠাইবোৰ আতৰাই পেলাইছিল, স্তম্ভবোৰ ভাঙি পেলাইছিল আৰু আচেৰা মুৰ্ত্তিবোৰ খণ্ড-বিখণ্ড কৰি কাটিছিল৷ +\v 4 তেওঁ যিহূদাক তেওঁলোকৰ ওপৰ-পিতৃসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক পাবৰ বাবে ব্যৱস্থা আৰু আজ্ঞাবোৰ পালন কৰিবলৈ আদেশ দিছিল। +\p +\v 5 আনকি তেওঁ যিহূদাৰ সকলো নগৰৰ পৰা ওখ ঠাই আৰু সূৰ্যৰ প্ৰতিমাবোৰো আতৰাই পেলাইছিল৷ আৰু তেওঁৰ ৰাজ্য সুস্থিৰে আছিল। +\v 6 পাছত তেওঁ যিহূদাত গড়েৰে আবৃত কৰি কেইবাখনো নগৰ সুসজ্জিত কৰি সাজিছিল৷ কিয়নো যিহোৱাই তেওঁৰ ওপৰত শান্তি প্ৰদান কৰা বাবে দেশ সুস্থিৰে আছিল আৰু সেই সময়ত কেইবা বছৰলৈকে কাৰো লগত তেওঁৰ যুদ্ধ হোৱা নাছিল। +\p +\v 7 কাৰণ আচাই যিহূদাক কৈছিল, “আহাঁ, আমি এই নগৰ কেইখন সুসজ্জিত কৰোঁহক আৰু এইবোৰৰ চাৰিওফালে গড় আৰু কোঁঠ সাজোঁ, দুৱাৰ আৰু ডাং দিওঁ; দেশখন এতিয়ালৈকে আমাৰেই হৈ আছে, কিয়নো আমি আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক বিচাৰিলোঁ৷ আমি তেওঁক বিচাৰিলো আৰু তেওঁ সকলো ফালৰ পৰা আমাৰ ওপৰত শান্তি প্ৰদান কৰিলে।” এইদৰে তেওঁলোকে সেইবোৰ নগৰ সাজিলে আৰু কৃতকাৰ্য্যও হ’ল। +\v 8 আচাৰ ঢাল আৰু যাঠী ধৰা সৈন্য সমূহ হ’ল, যিহূদাৰ তিনি লাখ আৰু বিন্যামীনৰ ঢাল আৰু ধনু ধৰা দুই লাখ আশী হাজাৰ সৈন্য আছিল৷ এওঁলোক সকলো পৰাক্ৰমী বীৰপুৰুষ আছিল। +\p +\v 9 পাছত কুচদেশীয় জেৰহে দহ লাখ সৈন্য আৰু তিনিশ ৰথ লগত লৈ, তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে যাত্ৰা কৰি মাৰেচা পালেহি। +\v 10 তেতিয়া আচাই তেওঁৰ বিৰুদ্ধে যাত্ৰা কৰি তেওঁলোকে মাৰেচাৰ ওপৰৰ চফাতা উপত্যকাত বেহু পাতিলে। +\v 11 তেতিয়া আচাই তেওঁৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰি কলে, “হে যিহোৱা, তুমি সহায় কৰিবলৈ গলে, তোমাৰ আগত বলী আৰু নিৰ্ব্বলীৰ মাজত একো ভেদ নাই। হে আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, আমাক সহায় কৰা; কিয়নো আমি তোমাৰ ওপৰত ভাৰসা কৰোঁ আৰু তোমাৰ নামেৰেই এই লোকাৰণ্যৰ বিৰুদ্ধে আহিলোঁ। হে যিহোৱা, তুমিয়েই আমাৰ ঈশ্বৰ; তোমাৰ আগত মৰ্ত্ত্য প্ৰবল নহওঁক৷” +\p +\v 12 তেতিয়া যিহোৱাই আচাৰ আৰু যিহূদাৰ আগত কুচীয়াসকলক ঘটোৱাত, কুচিয়াসকল পলাল। +\v 13 তাতে আচা আৰু তেওঁৰ লগৰ সৈন্যসকলে গৰাৰলৈকে সিহঁতৰ পাছে পাছে খেদি গ’ল৷ গতিকে কুচীয়াসকলৰ অনেক লোক ইমানকৈ মৰা পৰিল যে, সিহঁতে পুনৰায় সবল হ’ব নোৱাৰিলে, কাৰণ যিহোৱা আৰু তেওঁৰ সৈন্যসামন্তৰ আগত সিহঁত বিনষ্ট হ’ল; আৰু লোকসকলে অধিক অধিক লুটদ্ৰব্য নিলে। +\p +\v 14 তেওঁলোকে গৰাৰৰ চাৰিওফালে থকা আটাইবোৰ নগৰ ধ্বংস কৰি জয় কৰি ললে, কিয়নো যিহোৱাৰ ত্ৰাস তেওঁলোকৰ ওপৰলৈ আহিল৷ আৰু তেওঁলোকে আটাইবোৰ নগৰ লুট কৰিলে, কাৰণ সেইবোৰত অনেক লুট দ্ৰব্য আছিল। +\v 15 আৰু তেওঁলোকে তম্বু-নিবাসীসকলক প্ৰহাৰ কৰি বহুত মেৰ, ছাগলী আৰু উট লৈ, যিৰূচালেমলৈ উলটি আহিল। +\c 15 +\p +\v 1 পাছত ওদেদৰ পুত্ৰ অজৰিয়াত ঈশ্বৰৰ আত্মা স্থিতি হ’ল৷ +\v 2 তেওঁ ওলাই গৈ আচাৰ লগত সাক্ষাৎ কৰি তেওঁক কলে, “হে আচা, আৰু হে যিহূদাৰ আৰু বিন্যামীনৰ আটাই লোকসকল, তোমালোকে মোৰ কথা শুনা: তোমালোক যেতিয়ালৈকে যিহোৱাৰ লগত থাকিবা, তেতিয়ালৈকে তেৱোঁ তোমালোকৰ লগত আছে৷ যদি তোমালোকে তেওঁক বিচাৰা, তোমালোকে তেওঁক পাবা; কিন্তু যদি তোমালোকে তেওঁক ত্যাগ কৰা, তেন্তে তেৱোঁ তোমালোকক ত্যাগ কৰিব। +\p +\v 3 এতেকে বহু কাললৈকে ইস্ৰায়েলে সত্যময় ঈশ্বৰ-বিহীন, শিক্ষা দিওঁতা পুৰোহিত বিহীন আৰু ব্যৱস্থা-বিহীন হৈ আছিল৷ +\v 4 কিন্তু সঙ্কটৰ সময়ত যেতিয়া তেওঁলোকে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱালৈ ঘূৰি তেওঁক বিচাৰিলে, তেতিয়া তেওঁ নিজকে তেওঁলোকক পাবলৈ দিছিল। +\v 5 সেই সময়ত যি লোক বাহিৰলৈ গৈছিল বা ভিতৰলৈ আহিছিল, সেই লোকৰ কোনো শান্তি নাছিল; কিন্তু দেশ নিবাসী সকলো লোকলৈ বৰ ক্লেশ ঘটিছিল। +\p +\v 6 এক জাতিয়ে আন জাতিৰে সৈতে আৰু এখন নগৰে আন এখন নগৰে সৈতে খণ্ড খণ্ড হৈ ভগ্ন হৈছিল, কিয়নো ঈশ্বৰে তেওঁলোকক সকলো প্ৰকাৰ সঙ্কটত পেলাই ক্লেশ দিছিল। +\v 7 কিন্তু এতিয়া তোমালোকে সাহিয়াল হোৱা আৰু তোমালোকৰ হাত শিথিল নহওঁক, কিয়নো তোমালোকক তোমালোকৰ কাৰ্যৰ পুৰস্কাৰ দিয়া যাব।” +\p +\v 8 যেতিয়া আচাই এই সকলো বাক্য শুনিলে, অৰ্থাৎ ওদেদ ভাববাদীৰ ভাববাণী শুনি সাহস পালে, যিহূদাৰ আৰু বিন্যামীনৰ গোটেই দেশৰ পৰা আৰু ইফ্ৰয়িম পৰ্ব্বতীয়া অঞ্চলত তেওঁ হাত কৰি লোৱা নগৰবোৰৰ পৰাও ঘিণলগা বস্তুবোৰ দূৰ কৰিলে; আৰু যিহোৱাৰ গৃহৰ বাৰাণ্ডাৰ আগত থকা যিহোৱাৰ যজ্ঞবেদীটো নতুনকৈ সাজিলে। +\v 9 পাছত তেওঁ আটাই যিহূদা আৰু বিন্যামীনক আৰু তেওঁলোকৰ মাজত প্ৰবাস কৰা ইফ্ৰয়িম, মনচি আৰু চিমিয়োনৰ পৰা অহা লোকসকলক গোটালে৷ কিয়নো তেওঁৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা তেওঁৰ লগত থকা দেখি, ইস্ৰায়েলৰ মাজৰ পৰা অহা অনেক লোক আহি তেওঁৰ ফলীয়া হৈছিল। +\p +\v 10 এইদৰে আচাৰ ৰাজত্বৰ তৃতীয় মাহত তেওঁলোকে যিৰূচালেমত গোট খালে। +\v 11 আৰু সেই সময়ত তেওঁলোকে লুটি অনা বস্তুৰ পৰা সাতশ ষাঁড়-গৰু আৰু সাত হাজাৰ ভেড়া ও ছাগলী যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে বলিদান কৰিলে। +\p +\v 12 আৰু তেওঁলোকে নিজৰ সকলো চিত্তেৰে সকলো মনেৰে নিজৰ ওপৰ পিতৃসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক বিচাৰিবলৈ এটি নিয়ম কৰিলে৷ +\v 13 সৰু বা বৰ, পুৰুষ বা মহিলাই হওঁক, যি কোনোৱে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক নিবিচাৰিব, তেওঁৰ প্ৰাণদণ্ড হব, ইয়াকে তেওঁলোকে থিৰ কৰিলে। +\p +\v 14 তেওঁলোকে বৰ মাতেৰে জয়ধ্বনি কৰি, তুৰী আৰু শিঙা বজাই যিহোৱাৰ সাক্ষাতে শপত ললে। +\v 15 এই শপত লওঁতে আটাই যিহূদাই আনন্দ কৰিলে, কিয়নো তেওঁলোকে নিজৰ সকলো মনেৰে সৈতে শপত ললে আৰু সম্পূৰ্ণকৈ নিজ ইচ্ছাৰে তেওঁক বিচাৰিলে; তেতিয়া তেওঁলোকে তেওঁক বিচাৰি পালে৷ আৰু যিহোৱাই তেওঁলোকৰ ওপৰত শান্তি প্ৰদান কৰিলে৷ +\p +\v 16 ৰজা আচাই তেওঁৰ বুঢ়ীমাক মাখাকো ৰাজমাও পদৰ পৰা আঁতৰাইছিল, কিয়নো তেওঁৰ বুঢ়ীমাক মাখাই আচেৰা মূৰ্তি বুলি এটা ঘিণলগীয়া প্রতিমা স্থাপন কৰিছিল। স্থাপন কৰা সেই মূর্তিটো আচাই কাটি, সেইটো গুৰি কৰি কিদ্ৰোণ জুৰিৰ ওচৰত পুৰি পেলাইছিল। আৰু তাক গুৰি কৰি কিদ্ৰোণ জুৰিৰ কাষত পুৰি পেলালে। +\v 17 কিন্তু ইস্ৰায়েলৰ মাজৰ পৰা ওখ ঠাইবোৰ গুচুউৱা নহল৷ তথাপিও আচাৰ মন নিজ আয়ুসৰ সকলো কালত সমৰ্পিত আছিল। +\p +\v 18 তেওঁ নিজ পিতৃৰ দ্বাৰাই পবিত্ৰ কৰা আৰু নিজেও পবিত্ৰ কৰা বস্তু, অৰ্থাৎ ৰূপ, সোণ আৰু পাত্ৰবোৰ ঈশ্বৰৰ গৃহলৈ আনিছিল। +\v 19 আচাৰ ৰাজত্বৰ পঁয়ত্ৰিশ বছৰলৈকে কোনো যুদ্ধ হোৱা নাছিল৷ +\c 16 +\p +\v 1 আচাৰ ৰাজত্ব কালৰ ছয়ত্ৰিশ বছৰত ইস্ৰায়েলৰ ৰজা বাচাৰ বিৰোধ কৰি আক্রোশমূলক ভাবে যিহূদা আক্রমণ কৰিছিল, আৰু ৰামা চহৰ সুসজ্জিত কৰি নিৰ্মাণ কৰিছিল, যাতে যিহূদাৰ ৰজাৰ ওচৰলৈ কোনো ৰাজ্যৰ লোক অহা-যোৱা কৰিব নোৱাৰে। +\p +\v 2 তেতিয়া আচাই যিহোৱাৰ গৃহৰ আৰু ৰাজগৃহৰ ভঁৰালৰ পৰা ৰূপ আৰু সোণ উলিয়ালে আৰু সেইবোৰ দি দম্মেচকত থকা অৰামীয়া বিন-হদদ ৰজাৰ ওচৰলৈ পঠিয়ালে৷ তেওঁ কলে, +\v 3 “মোৰ পিতৃ আৰু আপোনাৰ পিতৃৰ মাজত যেনে নিয়ম বন্ধা আছিল, তেনে নিয়ম মোৰ আৰু আপোনাৰ মাজত বন্ধা হওঁক; চাওক, মই আপোনালৈ কিছু ৰূপ আৰু সোণ পঠিয়াইছোঁ৷ আপুনি গৈ, ইস্ৰায়েলৰ বাচা ৰজা মোৰ ওচৰৰ পৰা গুচি যাবৰ বাবে, আপুনি তেওঁৰ লগত বন্ধা নিয়মটি ভাঙক।” +\p +\v 4 তেতিয়া বিন-হদদে ৰজা আচাৰ কথা শুনিলে, আৰু ইস্ৰায়েলৰ নগৰবোৰৰ বিৰুদ্ধে তেওঁৰ সৈন্য সামন্তৰ সেনাপতিসকলক পঠিয়ালে৷ তেওঁলোকে ইয়োন, দান, আবেল-ময়িম আৰু নপ্তালীৰ সকলো ভঁৰাল নগৰ আক্ৰমণ কৰিলে। +\v 5 বাচাই এই সম্বাদ পোৱাৰ পাছত ৰামা সুসজ্জিত কৰিবলৈ এৰিলে আৰু নিজ কাৰ্যৰ পৰা ক্ষান্ত হ’ল। +\v 6 তেতিয়া ৰজা আচাই গোটেই যিহূদাক তেওঁৰ লগত লৈ গ’ল৷ আৰু বাচাই যি শিল আৰু কাঠবোৰেৰে ৰামা সুসজ্জিত কৰিছিল, ৰামাৰ সেই শিল আৰু কাঠবোৰ তেওঁলোকে গৈ লৈ আহিল৷ পাছত গেবা আৰু মিস্পা চহৰ নিৰ্মাণ কৰিবলৈ আচাই সেইবোৰ ব্যৱহাৰ কৰিলে। +\p +\v 7 সেই সময়ত হনানী দৰ্শকে যিহূদাৰ আচা ৰজাৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁক কলে, “তুমি তোমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ নকৰি অৰামৰ ৰজাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিলা; এই কাৰণে অৰামৰ ৰজাৰ সৈন্য-সামন্ত তোমাৰ হাতৰ পৰা পলাই সাৰিল। +\v 8 কুচীয়া আৰু লুবীয়া লোকসকল অতিশয় অধিক ৰথ আৰু অশ্বাৰোহী সৈন্যে সৈতে মহা-সৈন্য সমূহ জানো নাছিল? তথাপি তুমি যিহোৱাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰাৰ বাবে, তেওঁ তোমাক তেওঁলোকৰ ওপৰত জয়ী হবলৈ দিছিল। +\p +\v 9 কিয়নো যিহোৱালৈ যিসকলৰ মন সিদ্ধ, তেওঁলোকৰ পক্ষে নিজকে বলৱান দেখুৱাবৰ বাবে, যিহোৱাৰ চকু পৃথিৱীৰ চাৰিওফালে ভ্ৰমণ কৰে। কিন্তু ইয়াতে তুমি অজ্ঞানৰ কাৰ্য কৰিলা৷ কিয়নো এতিয়াৰ পৰা তোমাৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ হব।” +\v 10 তেতিয়া আচাই সেই দৰ্শকৰ ওপৰত বেজাৰ পাই তেওঁক বন্দীশালত ৰাখিলে, কিয়নো সেই কথাতে দৰ্শকৰ ওপৰত তেওঁৰ খং উঠিছিল। সেই সময়ত আচাই প্ৰজাসকলৰ মাজৰ কিছুমান লোকক অত্যাচাৰ কৰিলে। +\p +\v 11 চোৱা, ৰজা আচাই যি যি কৰিছিল, সেই সকলো বিষয় প্ৰথমৰ পৰা শেষলৈকে যিহূদা আৰু ইস্ৰায়েলৰ ৰজাসকলৰ ইতিহাস-পুস্তকখনত লিখা আছে। +\v 12 আচাৰ ৰাজত্বৰ ঊনচল্লিশ বছৰত তেওঁৰ ভৰিত বেমাৰ হ’ল; তেওঁৰ বেমাৰ অতিশয় টান হ’ল৷ তথাপি তেওঁ বেমাৰৰ কালতো যিহোৱাক নিবিচাৰি, বেজসকলকহে বিচাৰিছিল। +\p +\v 13 পাছত আচা তেওঁৰ ওপৰ-পিতৃসকলৰ লগত নিদ্ৰিত হ’ল; তেওঁৰ ৰাজত্বৰ একচল্লিশ বছৰত তেওঁ মৰিল। +\v 14 পাছত তেওঁ দায়ূদৰ নগৰত নিজৰ বাবে যি মৈদাম খান্দিছিল, তাৰ ভিতৰত লোকসকলে তেওঁক মৈদাম দিলে৷ গন্ধ-বণিকসকলৰ কাৰ্যেৰে যুগুত কৰা নানাবিধৰ সুগন্ধি দ্ৰব্যৰে পৰিপূৰ্ণ শয্যাত তেওঁক শুৱাই থৈছিল৷ আৰু তেওঁৰ সন্মানৰ অৰ্থে এক বৃহৎ সুগন্ধি দ্ৰব্যৰ জুই জ্বলাইছিল। +\c 17 +\s যিহোচাফটৰ ৰাজত্ব৷ দেশৰ উন্নতিলৈ তেওঁৰ চেষ্টা৷ +\p +\v 1 তাৰ পাছত তেওঁৰ পুত্ৰ যিহোচাফটে তেওঁৰ পদত ৰজা হৈ, ইস্ৰায়েলৰ বিৰুদ্ধে সবল হবলৈ নিজকে বলৱান কৰিলে। +\v 2 তেওঁ গড়েৰে আবৃত যিহূদাৰ আটাইবোৰ সুসজ্জিত নগৰত সেনা-বাহিনী ৰাখিলে আৰু যিহূদা দেশত আৰু তেওঁৰ পিতৃ আচাই অধিকাৰ কৰি লোৱা ইফ্ৰয়িমৰ নগৰবোৰত সৈন্যদল বহুৱাই সুৰক্ষিত কৰি ৰাখিলে। +\p +\v 3 যিহোৱা যিহোচাফটৰ লগত আছিল, কিয়নো তেওঁ নিজ ওপৰ পিতৃ দায়ূদৰ প্ৰথম কালৰ পথত চলি বাল দেৱতাবোৰলৈ ঘূৰা নাছিল৷ +\v 4 কিন্তু তাৰ পৰিৱর্তে তেওঁৰ পৈতৃক ঈশ্বৰক বিচাৰিলে আৰু ইস্ৰায়েলৰ দৰে আচৰণ নকৰি তেওঁৰ সকলো আজ্ঞা অনুসাৰে চলিলে। +\p +\v 5 এই হেতুকে যিহোৱাই তেওঁৰ হাতত ৰাজ্য স্থাপিত কৰিলে; আৰু গোটেই যিহূদাই যিহোচাফটলৈ উপহাৰ আনিলে; আৰু তেওঁৰ ধন ও সন্মান অতি অধিক হ’ল। +\v 6 তেওঁ যিহোৱাৰ পথত মন দৃঢ় কৰিলে৷ তাত বাজে তেওঁ যিহূদাৰ মাজৰ পৰা পবিত্ৰ ঠাইবোৰ আৰু আচেৰা মূৰ্ত্তিবোৰ গুচালে। +\p +\v 7 তেওঁ নিজৰ ৰাজত্বৰ তৃতীয় বছৰত বিনহয়িল, ওবদিয়া, জখৰিয়া, নথনেল আৰু মীখায়াক, যিকেইজন তেওঁৰ প্ৰধান লোক আছিল, তেওঁলোকক যিহূদাৰ নগৰবোৰত শিক্ষা দিবৰ বাবে পঠিয়াই দিলে৷ +\v 8 আৰু তেওঁলোকে সৈতে চময়িয়া, নথনিয়া, জবদিয়া, অচাহেল, চমীৰামোৎ, যিহোনাথন, অদোনীয়া, টোবিয়া আৰু টোব অদোনীয়া, এই লেবীয়াসকলক আৰু তেওঁলোকৰ লগত ইলীচামা আৰু যিহোৰাম পুৰোহিতক পঠিয়ালে। +\v 9 তাতে তেওঁলোকে যিহোৱাৰ ব্যৱস্থা-পুস্তকখন লগত লৈ যিহূদাত শিক্ষা দিবলৈ ধৰিলে৷ আৰু তেওঁলোকে যিহূদাৰ সকলো নগৰতে ফুৰি লোকসকলৰ মাজত শিক্ষা দিলে। +\p +\v 10 তেতিয়া যিহূদাৰ চাৰিওফালে থকা দেশৰ সকলো ৰাজ্যৰ ৰাজতন্ত্ৰত যিহোৱাৰ পৰা এনে প্ৰচণ্ড ভয় হ’ল যে তেওঁলোকে যিহোচাফটৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ নকৰিলে। +\v 11 আৰু পলেষ্টীয়াসকলৰ কিছুমান লোকে যিহোচাফটলৈ উপহাৰ আৰু কৰ হিচাপে ৰূপ আনিলে৷ আৰবীয়া লোকেও তেওঁলৈ পশুৰ জাক অৰ্থাৎ সাতশ মতা ভেড়া আৰু সাত হাজাৰ সাতশ ছাগলী আনিলে। +\p +\v 12 এইদৰে যিহোচাফটে অতি শক্তিশালী হৈ উঠিছিল৷ তেওঁ যিহূদাত অনেক দুৰ্গ আৰু ভঁৰাল-নগৰ সাজিছিল। +\v 13 যিহূদাৰ নগৰবোৰৰ মাজত তেওঁৰ অনেক যোগান আছিল আৰু যিৰূচালেমত তেওঁৰ পৰাক্ৰমী যুদ্ধাৰু বীৰ পুৰুষসকল আছিল। +\p +\v 14 তেওঁলোকৰ পিতৃ-বংশ অনুসাৰে তেওঁলোকৰ তালিকা এনে ধৰণে: +\q1 যিহূদাৰ সহস্ৰপতিসকলৰ মাজত আদান প্ৰদান আছিল; +\q1 আৰু তেওঁৰ লগত তিনি লাখ পৰাক্ৰমী বীৰপুৰুষ আছিল; +\q2 +\v 15 তেওঁৰ পাছত যিহোহানন সেনাপতি আৰু তেওঁৰ লগত দুই লাখ আশী হাজাৰ লোক আছিল; +\q1 +\v 16 তেওঁৰ পাছত নিজকে ইচ্ছামনেৰে উৎসৰ্গ কৰা জিখ্ৰীৰ পুত্ৰ অমচিয়া; তেওঁৰ লগত দুই লাখ পৰাক্ৰমী বীৰ পুৰুষ আছিল৷ +\p +\v 17 বিন্যামীনৰ মাজত পৰাক্ৰমী বীৰ পুৰুষ ইলিয়াদা, তেওঁৰ লগত দুই লাখ ধনু আৰু ঢাল ধৰা লোক আছিল; +\q1 +\v 18 আৰু তেওঁৰ পাছত যিহোজাবদ, তেওঁৰ লগত যুদ্ধলৈ সাজু হোৱা এক লাখ আশী হাজাৰ লোক আছিল৷ +\v 19 এওঁলোকে ৰজাৰ পৰিচৰ্যা কৰিছিল আৰু এওঁলোকৰ বাহিৰেও ৰজাই যিহূদাৰ সকলো ফালে গড়েৰে আবৃত নগৰবোৰত সেনাপতিসকলক ৰাখিছিল। +\c 18 +\p +\v 1 সেই সময়ত যিহোচাফটে অধিক ধন আৰু সন্মান লাভ কৰিলে; আৰু তেওঁ আহাবৰ লগত মিতিৰ পাতিলে। +\v 2 কেইবছৰ মানৰ পাছত তেওঁ চমৰিয়ালৈ আহাবৰ ওচৰলৈ নামি গ’ল৷ আহাবে তেওঁৰ আৰু তেওঁৰ লগৰ লোকসকলৰ বাবে অনেক ভেড়া, ছাগলী আৰু গৰু মাৰিলে৷ আনকি আহাবে তেওঁৰ লগত ৰামোৎ-গিলিয়দ আটক কৰিবলৈ তেওঁক ৰাজী কৰালে। +\v 3 ইস্ৰায়েলৰ আহাব ৰজাই যিহূদাৰ ৰজা যিহোচাফটক কলে, “আপুনি ৰামোৎ-গিলিয়দলৈ মোৰ লগত যাব নে?” তাতে যিহোচাফতে উত্তৰ দি কলে, “আপুনি যেনে ময়ো তেনে আৰু মোৰ প্ৰজা যেনে আপোনাৰ প্ৰজাও তেনে; সেই যুদ্ধত আমি আপোনাৰ লগত উপস্থিত থাকিম।” +\p +\v 4 যিহোচাফটে ইস্ৰায়েল ৰজাৰ আগত পুনৰ কলে, “মই বিনয় কৰোঁ, যিহোৱাৰ বাক্য কি, সেই বিষয়ে তেওঁক সোধক৷” +\v 5 তেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ ৰজাই ভাববাদীসকলক অৰ্থাৎ চাৰিশ লোকক গোটাই তেওঁলোকক সুধিলে, “আমি ৰামোৎ-গিলিয়দলৈ যুদ্ধ কৰিবলৈ যাম নে, নে মই ক্ষান্ত হৈ থাকিম?” তাতে তেওঁলোকে কলে, “যাওঁক, কিয়নো ঈশ্বৰে মহাৰাজৰ হাতত তাক সমৰ্পণ কৰিব।” +\p +\v 6 কিন্তু যিহোচাফটে কলে, “আমি উপদেশ বিচৰা অর্থে যিহোৱাৰ এনে কোনো ভাববাদী ইয়াত আছে নে?” +\v 7 তেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ ৰজাই যিহোচাফটক কলে, “আমি যাৰ দ্বাৰাই যিহোৱাক সুধিব পাৰোঁ, এনে এজন লোক আছে; কিন্তু মই তেওঁক ঘিণ কৰোঁ কিয়নো তেওঁ মোৰ বিষয়ে কেতিয়াও মঙ্গলৰ ভাববাণী প্ৰচাৰ নকৰে, সদায় কেৱল অমঙ্গলহে প্ৰচাৰ কৰে; তেওঁ যিম্লাৰ পুত্ৰ মীখায়া।” তেতিয়া যিহোচাফতে কলে, “মহাৰাজে যেন তেনে কথা নকওঁক।” +\v 8 তেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ ৰজাই তেওঁৰ এজন নপুংসকক আজ্ঞা দি কলে, “যিম্লাৰ পুত্ৰ মীখায়াক বেগাই আনাগৈ।” +\p +\v 9 সেই সময়ত ইস্ৰায়েলৰ ৰজা আহাব আৰু যিহূদাৰ যিহোচাফট ৰজাই নিজ নিজ ৰাজবস্ত্ৰ পিন্ধি, চমৰিয়াৰ প্ৰবেশ স্থানৰ ওচৰৰ এখন মুকলি ঠাইত নিজ নিজ সিংহাসনত বহি আছিল আৰু আটাই ভাববাদীসকলে তেওঁলোকৰ আগত ভাববাণী প্ৰচাৰ কৰি আছিল। +\v 10 কনানাৰ পুত্ৰ চিদিকিয়াই নিজৰ বাবে লোহাৰ শিং এযোৰ সাজি লৈ কলে, “যিহোৱাই এইদৰে কৈছে: ইয়াৰ দ্বাৰাই আপুনি অৰামীয়াসকলক সংহাৰ নকৰালৈকে খুচি থাকিব।” +\v 11 তাতে আন সকলো ভাববাদীসকলেও সেই দৰে ভাববাণী প্ৰচাৰ কৰি কলে, “আপুনি ৰামোৎ-গিলিয়দ আক্ৰমণ কৰক, তাতে আপুনি জয়ী হব, কিয়নো যিহোৱাই তাক মহাৰাজৰ হাতত শোধাই দিলে।” +\p +\v 12 পাছত যি দূতজনে মীখায়াক মাতিবলৈ গৈছিল তেওঁ তেওঁক কলে, “চাওঁক, ভাববাদীসকলে একে মুখেৰে ৰজাৰ আগত মঙ্গলৰ কথা কৈছে, মই বিনয় কৰোঁ, আপোনাৰ বাক্যও তেওঁলোকৰ এজনৰ বাক্যৰ নিচিনা হওঁক; আপুনিও যেন মঙ্গলৰ বাক্য কয়৷”। +\v 13 তেতিয়া মীখায়াই কলে, “যিহোৱাৰ জীৱনৰ শপত, মোৰ ঈশ্বৰে মোক যি কব, মই সেয়ে হে কম।” +\v 14 যেতিয়া তেওঁ ৰজাৰ ওচৰলৈ আহিল তেতিয়া ৰজাই তেওঁক সুধিলে, “হে মীখায়া, আমি যুদ্ধ কৰিবলৈ ৰামোৎ-গিলিয়দলৈ যাম নে? নে মই ক্ষান্ত হম?” তাতে তেওঁ কলে, “যাওঁক, আৰু আপোনালোক জয়ী হওঁক! তেওঁলোকক আপোনালোকৰ হাতত সমৰ্পণ কৰা হব।” +\p +\v 15 তেতিয়া ৰজাই তেওঁক কলে, “তুমি যিহোৱাৰ নামেৰে মোক কেৱল সত্য বাক্য কবলৈ, মই তোমাক কিমানবাৰ শপত খুৱাম?” +\v 16 তেতিয়া তেওঁ কলে, “মই গোটেই ইস্ৰায়েলক ৰখীয়া নোহোৱা মেৰৰ জাকৰ নিচিনাকৈ পৰ্বতবোৰৰ ওপৰত ছিন্ন-ভিন্ন হৈ থকা দেখিলোঁ আৰু যিহোৱাই কলে, ‘তেওঁলোকৰ গৰাকী নাই৷ প্ৰতি জনে নিজ নিজ ঘৰলৈ শান্তিৰে ঘূৰি যাওঁক’।” +\v 17 তেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ ৰজাই যিহোচাফটক কলে, “তেওঁ মোৰ বিষয়ে মঙ্গলৰ ভাববাণী প্ৰচাৰ নকৰি কেৱল অমঙ্গল হে প্ৰচাৰ কৰিব, সেই বিষয়ে জানো মই পূৰ্বেই আপোনাৰ আগত কোৱা নাই?” +\v 18 তাতে মীখায়াই কলে, “বাৰু, তোমালোক সকলোৱে যিহোৱাৰ বাক্য শুনা: মই যিহোৱাক নিজ সিংহাসনত বহি থকা দেখিলোঁ আৰু তেওঁৰ সোঁফালে আৰু বাওঁফালে স্বৰ্গৰ সকলো বাহিনী থিয় হৈ আছিল। +\p +\v 19 তেতিয়া যিহোৱাই কলে, ‘ইস্ৰায়েলৰ আহাব ৰজা গৈ ৰামোৎ-গিলিয়দত পতিত হবৰ কাৰণে কোনে তেওঁক প্ৰলোভিত কৰিব?’ তেতিয়া কোনোৱে এক ভাবে আৰু আন কোনোৱে আন ভাবে উত্তৰ দিলে। +\p +\v 20 তেতিয়া এক আত্মাই আগলৈ ওলাই আহি যিহোৱাৰ সাক্ষাতে থিয় হৈ কলে, ‘মইয়ে তেওঁক প্ৰলোভিত কৰিম।’ তাতে যিহোৱাই কলে, ‘কেনেকৈ?’ +\v 21 তেওঁ কলে, ‘মই গৈ তেওঁৰ আটাই ভাববাদীসকলৰ মুখত মিছা কওঁতা আত্মা হম।’ তেতিয়া যিহোৱাই কলে, ‘হয়, তুমি তেওঁক প্ৰলোভিত কৰিবা আৰু কৃতকাৰ্য্যও হবা; এতিয়া ওলাই গৈ সেই দৰে কৰা।’ +\v 22 এই হেতুকে, চোৱা, যিহোৱাই তোমাৰ এই সকলো ভাববাদীসলৰ মুখত মিছা কওঁতা এক আত্মা দিলে আৰু যিহোৱাই তোমাৰ বিষয়ে অমঙ্গলৰ কথা কলে। +\p +\v 23 তেতিয়া কনানাৰ পুত্ৰ চিদিকিয়াই মীখায়াৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁৰ গালত চৰ মাৰি কলে, “তোমাৰ লগত কথা কবৰ কাৰণে যিহোৱাৰ আত্মা মোৰ পৰা কোন পথেদি গ’ল?” +\v 24 তাতে মীখায়াই কলে, “চোৱা, যি দিনা তুমি লুকাবৰ কাৰণে ভিতৰ কোঠালিলৈ সোমাই যাবা, সেই দিনাই সেই বিষয়ে জানিবা।” +\p +\v 25 পাছত ইস্ৰায়েলৰ ৰজাই তেওঁৰ কিছুমান দাসক আজ্ঞা কৰিলে বোলে, “মীখায়াক ধৰি নগৰৰ অধ্যক্ষ অমোনৰ আৰু মোৰ পুত্ৰ ৰাজকোঁৱৰ যোৱাচৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱা৷ +\v 26 আৰু কবা, ‘ৰজাই এইদৰে কৈছে, এই জন ব্যক্তিক বন্দীশালত বন্ধ কৰি থবা আৰু মই নিৰাপদে ঘূৰি নহালৈকে তেওঁক খাবৰ বাবে সামান্য অন্ন আৰু সামান্য জল দিবা’৷” +\v 27 মীখায়াই কলে, “তুমি যদি নিৰাপদে ঘূৰি আহা, তেনেহলে যিহোৱাই মোৰ দ্ৱাৰাই এই বাক্য কোৱা নাই।” তেওঁ পুনৰ কলে, “এই বিষয়ে সকলোৱে শুনা।” +\p +\v 28 তাৰ পাছত ইস্ৰায়েলৰ ৰজা আহাব আৰু যিহূদাৰ ৰজা যিহোচাফটে ৰামোৎ-গিলিয়দৰ বিৰুদ্ধে উঠিল। +\v 29 ইস্ৰায়েলৰ ৰজাই যিহোচাফটক কলে, “মই অন্য বেশ ধৰি যুদ্ধত যাম কিন্তু আপুনি হলে আপোনাৰ ৰাজ বস্ত্ৰ পিন্ধি থাকক।” তেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ ৰজাই অন্য বেশ ধৰিলে আৰু তেওঁলোক যুদ্ধ কৰিবলৈ গল। +\v 30 কিন্তু অৰামৰ ৰজাই তেওঁৰ ৰথৰ অধ্যক্ষসকলক এই আজ্ঞা দিছিল বোলে, তোমালোকে ইস্ৰায়েলৰ ৰজাৰ সৰু কি বৰ আন কাৰোঁ লগত যুদ্ধ নকৰিবা। কেৱল ইস্ৰায়েলৰ ৰজাক হে আটক কৰিবা৷ +\p +\v 31 এই হেতুকে ৰথৰ অধ্যক্ষসকলে যিহোচাফটক দেখি, “এৱেই ইস্ৰায়েলৰ ৰজা”, এই বুলি, তেওঁৰ লগত যুদ্ধ কৰিবলৈ এফলীয়া হৈ গল; তাতে যিহোচাফটে আটাহ পাৰিবলৈ ধৰিলে। তাতে যিহোৱাই তেওঁক সহায় কৰিলে আৰু তেওঁৰ ওচৰৰ পৰা আঁতৰ হৈ যাবলৈ তেওঁলোকৰ মনত প্ৰবৃত্তি জন্মালে। +\v 32 তেতিয়া ৰথৰ অধ্যক্ষসকলে তেওঁক ইস্ৰায়েলৰ ৰজা নহয় বুলি জানি, তেওঁৰ পাছত খেদি যাবলৈ এৰিলে। +\v 33 কিন্তু কোনো এজন লোকে তেওঁৰ ধনুৰ জোঁৰ টানি দৈবক্ৰমে ইস্ৰায়েলৰ ৰজাৰ কৱচ আৰু উদৰ-ৰক্ষাৰ জোৰতে কাড় মাৰিলে; তেতিয়া তেওঁ সাৰথিক কলে, “তোমাৰ হাত ঘূৰোৱা আৰু মোক এই সৈন্যৰ মাজৰ পৰা উলিয়াই লৈ যোৱা; কিয়নো মই বৰকৈ আহত হলো। +\v 34 সেই দিনা বৰ যুদ্ধ হ’ল আৰু গধূলি নহোৱালৈকে অৰামীয়াসকলৰ আগত ইস্ৰায়েলৰ ৰজাক ৰথত থিয়কৈ ৰখাই হ’ল; আৰু প্ৰায় সূৰ্য মাৰ যোৱা সময়ত তেওঁৰ মৃত্যু হ’ল। +\c 19 +\p +\v 1 তাৰ পাছত যিহূদাৰ ৰজা যিহোচাফটে শান্তিৰে যিৰূচালেমৰ নিজৰ ঘৰলৈ ঘূৰি আহিল৷ +\v 2 তেতিয়া হনানীৰ পুত্ৰ যেহূ দৰ্শকে তেওঁৰ লগত সাক্ষাত কৰিবলৈ গ’ল আৰু ৰজা যিহোচাফটক কলে, “দুৰ্জনক সহায় কৰা আৰু যিহোৱাক ঘিণ কৰোঁতা সকলক প্ৰেম কৰা জানো তোমাৰ উচিত? এই কাৰণে তোমাৰ ওপৰত যিহোৱাৰ ক্ৰোধ আহিছে। +\v 3 তথাপি তুমি দেশৰ পৰা আচেৰা মুৰ্ত্তিবোৰ উচ্ছন্ন কৰাত আৰু ঈশ্বৰক বিচাৰিবলৈ তোমাৰ মন থিৰ কৰাত তোমাৰ কিছু সদ্ভাৱ পোৱা গ’ল।” +\p +\v 4 তাৰ পাছত যিহোচাফটে যিৰূচালেমত বসতি কৰিলে; আৰু তেওঁ পুনৰাই ওলায় বেৰ-চেবাৰ পৰা ইফ্ৰয়িম পৰ্বতীয়া অঞ্চললৈকে লোকসকলৰ মাজত ফুৰি, তেওঁলোকৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ফালে তেওঁলোকক ঘূৰাই আনিলে। +\v 5 আৰু দেশৰ ভিতৰত গড়েৰে আবৃত যিহূদাৰ আটাইবোৰ নগৰৰ ভিতৰত প্ৰত্যেক নগৰত তেওঁ এজন এজনকৈ বিচাৰকৰ্ত্তা নিযুক্ত কৰিলে৷ +\p +\v 6 তেওঁ বিচাৰকৰ্ত্তাসকলক কলে, “তোমালোকে যি কৰিবা সেই বিষয়ে সাৱধানে কৰিবা; কিয়নো তোমালোকে লোকসকলৰ কাৰণে নহয় কিন্তু যিহোৱাৰ কাৰণেহে বিচাৰ কৰিবা; বিচাৰত তেওঁ তোমালোকৰ সহায়কাৰী হব। +\v 7 এতেকে এতিয়া তোমালোকে যিহোৱালৈ ভয় ৰাখিবা; তোমালোকে সাৱধান হৈ কাৰ্য কৰা কিয়নো আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ গুৰিত অন্যায়, কি মুখ চোৱা, কি ভেটি খোৱা নহয়।” +\p +\v 8 ইয়াৰ উপৰিও, যিহোচাফটে যিৰূচালেমত যিহোৱা-সমন্ধীয় বিচাৰৰ অৰ্থে আৰু বিবাদ ভাঙিবৰ অৰ্থে লেবীয়াসকলৰ, পুৰোহিতসকলৰ আৰু ইস্ৰায়েলৰ ফৈদৰ মুখিয়াল কেইজনমানক নিযুক্ত কৰিলে। তেখেতসকল যিৰূচালেমত বাস কৰিলে৷ +\v 9 তেওঁ তেখেতসকলক এই আজ্ঞা দিলে বোলে, “তোমালোকে যিহোৱালৈ ভয় ৰাখি বিশ্বাসীৰূপে সিদ্ধ মনেৰে এইদৰে কাৰ্য কৰিবা: +\v 10 ৰক্তপাতৰ বিষয়ে বা ব্যৱস্থা ও আজ্ঞাৰ বা বিধি ও শাসন-প্ৰণালীৰ বিষয়ে যি কোনো গোচৰ, নিজ নিজ নগৰত বাস কৰা তোমালোকৰ ভাইসকলৰ পৰা তোমালোকৰ গুৰিত উপস্থিত হব, সেই বিষয়ে তোমালোকে সেই লোকসকলক উপদেশ দিবা যাতে তেওঁলোকে যিহোৱাৰ বিৰুদ্ধে দোষী নহব আৰু তোমালোকৰ ওপৰত আৰু তোমালোকৰ ভাইসকলৰ ওপৰত তাৰ কাৰণে যিহোৱাৰ ক্ৰোধ নাথাকিব; যদি তোমালোকে ইয়াকে কৰা তেতিয়া তোমালোক দোষী নহবা। +\v 11 চোৱা, যিহোৱাৰ সকলো বিচাৰত প্ৰধান পুৰোহিত অমৰীয়া আৰু ৰজাৰ আটাই বিচাৰত যিহূদা-বংশীয় অধ্যক্ষ ইশ্মায়েলৰ পুত্ৰ জবাদিয়াক তোমালোকৰ ওপৰত নিযুক্ত কৰা হৈছে৷ লেবীয়াসকলো তোমালোকৰ আগত শাসনকৰ্ত্তা হৈ থাকিব। তোমালোকে সাহসেৰে কাৰ্য কৰা আৰু যেন যিহোৱা সাধু লোকসকলৰ সংগী হওঁক।” +\c 20 +\s মোৱাবীয়া, অম্মোনীয়া আদি নানা জাতিৰ পৰা লোকসকলে ৰক্ষা পোৱা৷ +\p +\v 1 তাৰ পাছত মোৱাবৰ সন্তান সকল, অম্মোনীয়াৰ সন্তান সকল আৰু তেওঁলোকৰ লগত কিছুমান মায়োনীয়া লোকে যিহোচাফটৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ আহিল৷ +\v 2 তেতিয়া কিছুমান লোক আহি যিহোচাফটক এই সম্বাদ দিলে বোলে, “সাগৰৰ সিপাৰে থকা অৰামৰ পৰা অতিশয় অধিক লোক আপোনাৰ বিৰুদ্ধে উঠি আহিছে৷ চাওঁক, তেওঁলোক হচচোন-তামৰত অৰ্থাৎ অয়িন-গদীত আছে।” +\p +\v 3 তেতিয়া যিহোচাফটে ভয় কৰি যিহোৱাক বিচাৰিবলৈ ঠাৱৰ কৰিলে৷ তেওঁ যিহূদাৰ সকলো ফালে উপবাস ঘোষণা কৰিলে। +\v 4 যিহূদাৰ লোকসকলে যিহোৱাৰ আগত সাহায্য যাচ্‌না কৰিবলৈ গোট খালে; যিহূদাৰ আটাই নগৰৰ পৰা লোকসকলে যিহোৱাক বিচাৰ কৰিবলৈ আহিল। +\p +\v 5 যিহোচাফটে যিহোৱাৰ গৃহৰ নতুন চোতালখনৰ আগত যিহূদাৰ আৰু যিৰূচালেমৰ সমাজৰ আগত থিয় হ’ল। +\v 6 তেওঁ কলে, “হে আমাৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমি জানো স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰ নহয় নে? আৰু তুমিয়েই জানো জাতি সমূহৰ সকলো ৰাজ্যৰ ওপৰত শাসনকৰ্ত্তা নহয়? তোমাৰেই হাতত শক্তি আৰু পৰাক্ৰম থকাত তোমাৰ অহিতে কোনেও থিয় হব নোৱাৰে। +\v 7 হে আমাৰ ঈশ্বৰ, তুমিয়েই জানো তোমাৰ প্ৰজা ইস্ৰায়েল লোকসকলৰ আগৰ পৰা এই দেশ নিবাসীসকলক দূৰ কৰি অব্ৰাহামৰ বংশক চিৰকালৰ বাবে এই দেশ দিয়া নাই? +\p +\v 8 তেওঁলোকে এই দেশত বাস কৰিছিল আৰু এই ঠাইত তোমাৰ নামৰ বাবে এক ধৰ্মধাম সাজি লৈ কৈছিল, +\v 9 ‘আমালৈ যদি অমঙ্গল ঘটে - তৰোৱাল বা বিচাৰ, সিদ্ধ দণ্ড বা মহামাৰী বা আকালে হওঁক তেতিয়া আমি এই গৃহৰ আগত আৰু তোমাৰ আগত (কিয়নো এই গৃহত তোমাৰ নাম আছে) থিয় হৈ, সঙ্কতৰ কালত তোমাৰ আগত কাতৰোক্তি কৰিম; তাতে তুমি সেই বিষয়ে শুনি আমাক উদ্ধাৰ কৰিবা।’ +\p +\v 10 এতিয়া চোৱা, সেই অম্মোনৰ আৰু মোৱাবৰ সন্তান সকল আৰু চেয়ীৰ পৰ্ব্বতীয়া লোকসকলে যেতিয়া মিচৰ দেশৰ পৰা ওলাই আহিছিল তেতিয়া তুমি তেওঁলোকৰ দেশত ইস্ৰায়েলক সোমাবলৈ নিদিলা; তেতিয়া ইস্ৰায়েলে তেওঁলোকৰ পৰা এফলীয়া হ’ল আৰু তেওঁলোকক বিনষ্ট নকৰিলে৷ +\v 11 এতিয়া চোৱা, তেওঁলোকে উপকাৰৰ সলনি আমাৰ কেনে অপকাৰ কৰিছে; তুমি যি উত্তৰাধীকাৰ আমাক দিলা, তোমাৰ সেই উত্তৰাধিকাৰৰ পৰা তেওঁলোকে আমাক খেদাই দিবলৈ আহিছে৷ +\p +\v 12 হে আমাৰ ঈশ্বৰ, তুমি তেওঁলোকৰ বিচাৰ নকৰিবা নে? কিয়নো আমাৰ অহিতে সেই যি অধিক অতিশয় লোক সমূহ আহিছে, তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে আমাৰ নিজৰ কোনো সামর্থ নাই৷ আমি যি কৰিব লাগিব, সেই বিষয়ে নাজানো, কেৱল তোমালৈ চাই আছোঁ।” +\v 13 এইদৰে শিশুসকল, মহিলাসকল আৰু তেওঁলোকৰ সন্তান সকলে সৈতে গোটেই যিহূদা যিহোৱাৰ সাক্ষাতে থিয় হ’ল। +\p +\v 14 তেতিয়া সেই সমাজৰ মাজৰ মত্তনীয়াৰ বৃদ্ধ পৰিনাতি, যিয়ীয়েলৰ পৰিনাতি বনায়াৰ নাতি, জখৰিয়ৰ পুত্ৰ জহজীয়েল নামেৰে আচফৰ বংশৰ এজন লেবীয়া লোকৰ ওপৰত যিহোৱাৰ আত্মা স্থিতি হ’ল। +\v 15 জহজীয়েলে কলে, “হে যিহূদা, যিৰূচালেমৰ নিবাসীসকল আৰু হে মহাৰাজ যিহোচাফট; তোমালোকে কাণ দিয়া: যিহোৱাই তোমালোকক এই কথা কৈছে: ‘তোমালোকে সেই অতিশয় অধিক লোক সমূহক দেখি ভয় নকৰিবা আৰু নিৰুৎসাহ নহবা৷ কিয়নো এই যুদ্ধ তোমালোকৰ নহয়, কিন্তু ঈশ্বৰৰহে। +\p +\v 16 তোমালোকে কাইলৈ তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে নামি যাব লাগিব৷ চোৱা, তেওঁলোকে চীচলৈ যোৱা বাটেদি উঠি আহিছে৷ তোমালোকে যিৰুৱেল মৰুপ্ৰান্তৰ আগত উপত্যকাৰ শেষ ভাগত তেওঁলোকক পাবা। +\v 17 এই যুদ্ধত তোমালোকে যুদ্ধ কৰিবলৈ প্ৰয়োজন নহব৷ হে যিহূদা আৰু যিৰূচালেম, তোমালোকে শাৰী পাতি থিয় দি থাকা আৰু তোমালোকে যিহোৱাৰ সৈতে, যিহোৱাই কৰা নিস্তাৰ দেখিবা৷ তোমালোকে ভয় নকৰিবা আৰু নিৰুৎসাহ নহবা৷ কাইলৈ তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে ওলাই যোৱা, কিয়নো যিহোৱা তোমালোকৰ লগত আছে’৷” +\p +\v 18 তেতিয়া যিহোচাফটে মূৰ দোঁৱাই মাটিলৈ মুখ কৰি প্ৰণিপাত কৰিলে৷ তেতিয়া যিহূদাৰ সকলো লোক আৰু যিৰূচালেম নিবাসীসকলে যিহোৱাৰ আগত উবুৰি হৈ পৰি তেওঁক প্ৰণিপাত কৰিলে। +\v 19 কহাতৰ বংশৰ আৰু কোৰহৰ বংশৰ লেবীয়াসকলে তেতিয়া উঠি থিয় হ’ল আৰু অতিশয় বৰ মাতেৰে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰিলে৷ +\p +\v 20 পাছত তেওঁলোকে ৰাতিপুৱাতে উঠি তকোৱাৰ মৰুপ্ৰান্তলৈ ওলাই গ’ল৷ ওলাই যোৱা সময়ত, যিহোচাফটে থিয় হৈ কলে, “হে যিহূদা আৰু যিৰূচালেম নিবাসীসকল, মোলৈ কাণ দিয়া! তোমালোকে নিজ ঈশ্বৰ যিহোৱাত বিশ্বাস কৰা, তাতে তোমালোক সমর্থন পাবা আৰু তেওঁৰ ভাববাদীসকলত বিশ্বাস কৰা, তাতে তোমালোক কৃতকাৰ্য হবা।” +\v 21 তাৰ পাছত তেওঁ লোকসকলৰ সৈতে মন্ত্ৰণা কৰি ৰণলৈ সাজু হোৱাসকলৰ আগে আগে “যিহোৱাৰ স্তুতি গান কৰা; কিয়নো তেওঁৰ দয়া চিৰকাললৈকে থাকে”, এই কথা কৈ কৈ, যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে গীত গাবলৈ আৰু পবিত্ৰ শোভাৰে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰিবলৈ কিছুমান লোকক নিযুক্ত কৰিলে। +\p +\v 22 যেতিয়া তেওঁলোকে গীত গাবলৈ আৰু প্ৰশংসা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে, তেতিয়া যিহূদাৰ বিৰুদ্ধে অহা অম্মোনৰ আৰু মোৱাবৰ সন্তান সকলৰ বিৰুদ্ধে যিহোৱাই গুপুত ঠাইত খাপ দি থকা শত্ৰুৰ সেনাসকলক নিযুক্ত কৰিলে; তাতে তেওঁলোক পৰাস্ত হ’ল। +\v 23 কিয়নো অম্মোনৰ আৰু মোৱাবৰ সন্তান সকলে নিঃশেষে বিনষ্ট আৰু সংহাৰ কৰিবলৈ, চেয়ীৰ-নিবাসীসকলৰ বিৰুদ্ধে উঠি আহিছিল৷ যেতিয়া তেওঁলোকে চেয়ীৰ নিবাসীসকলক সংহাৰ কৰি উঠিছিল, তেতিয়া তেওঁলোকে নিজৰ মাজতে ইজনে সিজনক বিনষ্ট কৰিলে। +\p +\v 24 যিহূদাৰ লোকসকলে যেতিয়া মৰুপ্ৰান্তৰ প্ৰহৰী-দুৰ্গলৈ আহিল, তেতিয়া তেওঁলোকে সেই ঠাইৰ পৰা সেই অতিশয় লোক সকলৰ সৈন্যদললৈ মুখ ঘূৰাই চাই দেখিলে যে, তেওঁলোক মৰা শ হৈ মাটিত পৰি আছে; ৰক্ষা পোৱা এজনো নাই। +\v 25 তেতিয়া যিহোচাফট আৰু তেওঁৰ লোকসকলে তেওঁলোকৰ লুটদ্ৰব্য আনিবলৈ গৈ শৱৰ লগত বহুত সম্পত্তি আৰু বহুমূল্য বাখৰ পালে৷ তেওঁলোকে সেইবোৰ নিজৰ বাবে তেওঁলোকৰ গাৰ পৰা উলিয়াই আনিলে৷ তাতে ইমান ধন হ’ল যে তেওঁলোকৰ যিমান ধন কঢ়িয়াব পৰা ক্ষমতা আছিল তাতোকৈয়ো অধিক ধন তেওঁলোকে বৈ নিলে৷ সেই লুটদ্ৰব্য ইমান অধিক আছিল যে সেইবোৰ লৈ যাবলৈ তেওঁলোকৰ তিনি দিন লাগিল। +\v 26 তাৰ পাছত চতুৰ্থ দিনা তেওঁলোকে বৰাখা উপত্যকাত গোট খালে৷ সেই ঠাইত তেওঁলোকে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰিলে আৰু সেই কাৰণে আজিলৈকে সেই ঠাই বৰাখা \f + \ft বৰাখা ধন্যবাদ \f* উপত্যকা বুলি প্ৰখ্যাত আছে। +\p +\v 27 তাৰ পাছত যিহূদা আৰু যিৰূচালেমৰ প্ৰতিজন লোকে আৰু তেওঁলোকৰ অগ্ৰগামী যিহোচাফটে আনন্দেৰে যিৰূচালেমলৈ ঘূৰি আহিবলৈ নিশ্চিত কৰিলে; কিয়নো যিহোৱাই তেওঁলোকৰ শত্ৰুবোৰৰ ওপৰত তেওঁলোকক আনন্দিত কৰিছিল। +\v 28 তাতে তেওঁলোকে নেবল, বীণা আৰু তুৰী বজাই যিৰূচালেমলৈ যিহোৱাৰ গৃহলৈ আহিল। +\p +\v 29 যিহোৱাই ইস্ৰায়েলৰ শত্ৰুবোৰৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰা কথা আন আন দেশৰ সকলো লোকে শুনি, ঈশ্বৰৰ প্ৰতি ভয় পালে। +\v 30 এইদৰে যিহোচাফটৰ ৰাজ্য সুস্থিৰ হ’ল; কিয়নো তেওঁৰ ঈশ্বৰে তেওঁক চাৰিওফালে শান্তি দিছিল। +\p +\v 31 যিহোচাফটে যিহূদাৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰিলে। তেওঁ পঁয়ত্ৰিশ বছৰ বয়সত ৰজা হৈ, যিৰূচালেমত পঁচিশ বছৰ ৰাজত্ব কৰিলে। তেওঁৰ মাতৃ চিলহীৰ জীয়েক অজুবা আছিল। +\v 32 তেওঁ তেওঁৰ পিতৃ আচাৰ পথত চলিছিল, আৰু তেওঁৰ পৰা নুঘূৰি, যিহোৱাৰ সাক্ষাতে সদাচৰণ কৰিছিল। +\v 33 ত থাপি পবিত্ৰ ঠাইবোৰ গুচুউৱা নহল আৰু তেওঁলোকে তেতিয়াও নিজৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ ঈশ্বৰলৈ নিজ নিজ মন যুগুত নকৰিলে। +\p +\v 34 যিহোচাফটৰ অন্যান্য গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয়বোৰ প্ৰথমৰে পৰা শেষলৈকে ইস্ৰায়েলৰ ৰজাসকলৰ বুৰঞ্জীৰ লগতে হনানীৰ পুত্ৰ যেহূৰ ইতিহাস-পুস্তকখনিত লিখা আছে। +\p +\v 35 ইয়াৰ পাছত যিহূদাৰ ৰজা যিহোচাফটে ইস্ৰায়েলৰ অতি দুৰাচাৰী অহজিয়া ৰজাৰ লগত যোগ দিলে। +\v 36 বিশেষকৈ তেওঁ সাগৰলৈ যাবৰ কাৰণে জাহাজ সজাৰ অৰ্থে, তেওঁৰ লগত যোগ দিলে৷ তেওঁলোকে ইচিয়োন-গেবৰত কেইবাখনো জাহাজ সাজিলে। +\v 37 তেতিয়া মাৰেচাৰ দোদাবাহুৰ পুত্ৰ ইলীয়েজৰে যিহোচাফটৰ বিৰুদ্ধে এই ভাববাণী প্ৰচাৰ কৰিলে; তেওঁ কলে, “কিয়নো আপুনি অহজিয়াৰ লগত যোগ দিলে, এই কাৰণে যিহোৱাই আপোনাৰ কাৰ্যবোৰ ধংস কৰিলে।” তাতে সেই জাহাজবোৰ ভগ্ন হ’ল যাতে তেওঁলোক অন্য দেশলৈ যাব নোৱাৰে। +\c 21 +\s যোৰাম আৰু অহজিয়াৰ ৰাজত্ব৷ +\p +\v 1 পাছত যিহোচাফটে তেওঁৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ সৈতে নিদ্ৰিত হোৱাত দায়ূদৰ নগৰত তেওঁৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ লগতে তেওঁক মৈদাম দিয়া হ’ল; তাতে তেওঁৰ পুত্ৰ যিহোৰাম তেওঁৰ পদত ৰজা হ’ল। +\v 2 অজৰিয়া, যিহীয়েল, জখৰিয়া, অজৰিয়া, মীখায়েল আৰু চফটিয়া নামেৰে যিহোচাফটৰ পুত্ৰ যিহোৰামৰ কেইবাজনো ভায়েক আছিল৷ তেওঁলোক আটাইকেইজনেই ইস্ৰায়েলৰ ৰজা যিহোচাফটৰ পুত্ৰ আছিল। +\v 3 তেওঁলোকৰ পিতৃয়ে প্ৰতিজনকে অধিক সম্পত্তি, অৰ্থাৎ ৰূপ, সোণ, বহুমূল্য বস্তু আৰু যিহূদা দেশত থকা সুসজ্জিত গড়েৰে আবৃত নগৰবোৰ দান কৰিছিল; কিন্তু যিহোৰাম তেওঁৰ জেষ্ঠ্য পুত্ৰ হোৱাৰ বাবে তেওঁক তেওঁৰ ৰাজসিংহাসন দিলে। +\p +\v 4 যেতিয়া যিহোৰামে নিজৰ পিতৃৰ সিংহাসনত ৰাজত্ৱ কৰি নিজকে বলৱান ৰজাৰূপে প্ৰতিষ্ঠা কৰিলে, তেতিয়া তেওঁ নিজৰ আটাইকেইজন ভায়েক আৰু ইস্ৰায়েলৰ কেইবাজনো অধ্যক্ষক তৰোৱালেৰে বধ কৰিছিল। +\v 5 যিহোৰামে ৰাজত্ৱ আৰম্ভণ কৰাৰ সময়ত তেওঁৰ বয়স বত্ৰিশ বছৰ আছিল আৰু তেওঁ যিৰূচালেমত আঠ বছৰলৈ ৰাজত্ব কৰিছিল। +\p +\v 6 তেওঁ আহাবৰ বংশৰ নিচিনাকৈ ইস্ৰায়েলৰ ৰজাসকলৰ পথত চলিছিল; কিয়নো তেওঁ আহাবৰ জীয়েকক তেওঁৰ পত্নীৰূপে লৈছিল; আৰু তেওঁ যিহোৱাৰ দৃষ্টিত কেৱল কু-আচৰণ কৰিছিল। +\v 7 তথাপিও দায়ূদৰ লগত যিহোৱাই কৰা নিয়ম-চুক্তিৰ কাৰণে যিহোৱাই দায়ূদৰ বংশক বিনষ্ট নকৰিলে; তেওঁক আৰু তেওঁৰ সন্তান সকলক চিৰকাললৈকে এক জীৱন দিম বুলি তেওঁ প্ৰতিজ্ঞা কৰিছিল৷ +\p +\v 8 তেওঁৰ ৰাজত্বৰ সময়ত ইদোমীয়া লোকসকলে যিহূদাৰ অধীনত থাকিবলৈ অস্বীকাৰ কৰি নিজৰ ওপৰত এজন ৰজা পাতি লৈছিল। +\v 9 তেতিয়া যিহোৰামে তেওঁৰ সেনাপতিসকলৰ সৈতে সকলো ৰথ লগত লৈ যাত্ৰা কৰিলে৷ তাতে তেওঁ ৰাতিয়েই উঠি তেওঁক আৰু তেওঁৰ ৰথৰ সেনাপতিসকলক বেৰি ধৰা ইদোমীয়াসকলক প্ৰহাৰ কৰিলে। +\v 10 এইদৰে ইদোমীয়াসকল আজিলৈকে যিহূদাৰ অধীনত থাকিবলৈ অস্বীকাৰ কৰি সদায় বিদ্ৰোহ কৰি থাকিল৷ সেই একে সময়তে লিব্‌নায়ো তেওঁৰ অধীনত থাকিবলৈ অস্বীকাৰ কৰি বিদ্ৰোহ আচৰণ কৰিলে, কিয়নো যিহোৰামে তেওঁৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক ত্যাগ কৰিছিল। +\p +\v 11 আনকি যিহোৰামে যিহূদাৰ পৰ্বতসমূহত পবিত্ৰ ঠাইবোৰ স্থাপন কৰিলে; তেওঁ যিৰূচালেম নিবাসীসকলক ব্যভিচাৰ কৰালে৷ এইদৰে তেওঁ যিহূদাক অপথে নিলে। +\p +\v 12 পাছত যিহোৰামলৈ এলিয়া ভাববাদীৰ পৰা এখন পত্ৰ আহিল৷ তাত এইদৰে কৈছিল, “তোমাৰ ওপৰ পিতৃ দায়ূদৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই এই কথা কৈছে: তুমি তোমাৰ পিতৃ যিহোচাফটৰ পথত বা যিহূদাৰ আচা ৰজাৰ পথত নচলিলা, +\v 13 কিন্তু ইস্ৰায়েলৰ ৰজাসকলৰ পথত চলিলা আৰু আহাবৰ বংশই কৰা নিচিনাকৈ যিহূদাক আৰু যিৰূচালেমৰ নিবাসীসকলক ব্যভিচাৰীৰ দৰে আচৰণ কৰিবলৈ দিলা - আৰু তোমাতকৈ উত্তম তোমাৰ পিতৃ-বংশৰ যি ভাইসকল, তেওঁলোককো তৰোৱালেৰে বধ কৰিলা - +\v 14 চোৱা, এই কাৰণে যিহোৱাই তোমাৰ প্ৰজা, তোমাৰ সন্তান সকলক, তোমাৰ পত্নীসকলক আৰু তোমাৰ সকলো সম্পত্তি এটা ভয়ংকৰ মহামাৰীৰে আঘাত কৰিব৷ +\v 15 তুমি নিজেও নাড়ীৰ ৰোগত দিনে দিনে অতিশয় বেদনা পাবা; শেষত সেই ৰোগতে তোমাৰ নাড়ী-ভুৰু ওলাই পৰিব।” +\p +\v 16 যিহোৱাই যিহোৰামৰ অহিতে পলেষ্টীয়া আৰু কুচীয়াৰ ওচৰত থকা আৰবীয়া লোকসকলৰ মন উচটাই পেলালে৷ +\v 17 তাতে তেওঁলোকে যিহূদাৰ বিৰুদ্ধে আহি গড় ভংগ কৰি, ৰাজ-গৃহত পোৱা সকলো সম্পত্তিবোৰ লৈ গ’ল৷ আনকি তেওঁলোকে তেওঁৰ পুত্ৰসকল আৰু লগতে তেওঁৰ পত্নীসকলকো লৈ গ’ল৷ তাতে তেওঁৰ কনিষ্ঠ পুত্ৰ যিহোৱাহজৰ বাহিৰে তেওঁৰ এটাও পুত্ৰ অৱশিষ্ট নাথাকিল। +\p +\v 18 এই সকলো ঘটনাৰ পাছত, সুস্থ কৰিব নোৱাৰা নাড়ীৰ ৰোগেৰে যিহোৱাই তেওঁক আঘাত কৰিলে। +\v 19 তাতে কালক্ৰমে দুবছৰৰ পাছত তেওঁৰ নাড়ী-ভুৰু সেই ৰোগত ওলাই পৰিল আৰু তেওঁৰ অতিশয় যাতনাৰে মৃত্যু হ’ল৷। তেওঁৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ কাৰণে যেনেকৈ সুগন্ধি বস্তু জ্বলাইছিল, তেনেকৈ তেওঁৰ প্ৰজাসকলে তেওঁৰ কাৰণে নকৰিলে। +\v 20 তেওঁ বত্ৰিশ বছৰ বয়সত ৰাজত্ৱ আৰম্ভ কৰিছিল; তেওঁ যিৰূচালেমত আঠ বছৰ ৰাজত্ব কৰিছিল; তেওঁৰ মৃত্যু হোৱাত কাৰো মনত দুখ নালাগিল৷ লোকসকলে তেওঁক দায়ূদৰ নগৰত মৈদাম দিলে, কিন্তু ৰজাসকলৰ ৰাজকীয় মৈদামৰ ঠাইত নিদিলে। +\c 22 +\p +\v 1 তেতিয়া যিৰূচালেমৰ নিবাসীসকলে যিহোৰামৰ কনিষ্ঠ পুত্ৰ অহজিয়াক তেওঁৰ পদত ৰজা পাতিলে; কাৰণ আৰবীয়াসকলৰ সৈতে ছাউনিলৈ অহা লোকৰ দলটোৱে তেওঁৰ আটাই কেইজন বৰ পুত্ৰক বধ কৰিছিল। সেয়েহে যিহূদাৰ ৰজা যিহোৰামৰ পুত্ৰ অহজিয়া ৰজা হ’ল। +\v 2 অহজিয়াই বিয়াল্লিশ বছৰ বয়সত ৰাজত্ৱ আৰম্ভ কৰিছিল৷ তেওঁ যিৰূচালেমত এবছৰ ৰাজত্ব কৰিলে৷ তেওঁৰ মাতৃৰ নাম অথলিয়া আছিল; তেখেত অম্ৰীৰ নাতিয়েক আছিল। +\v 3 তেওঁৰ মাতৃয়ে তেওঁক মন্ত্রণা দিছিল, আৰু তেওঁ আহাবৰ বংশৰ পথত চলি কু-আচৰণ কৰিছিল। +\p +\v 4 আহাবৰ বংশৰ লোকসকলৰ নিচিনাকৈ তেওঁ যিহোৱাৰ দৃষ্টিত কু-আচৰণ কৰিছিল, কাৰণ তেওঁৰ পিতৃৰ মৃত্যুৰ পাছত তেওঁলোকেই তেওঁৰ পৰামর্শ দিওঁতা আছিল, আৰু তেওঁলোকেই তেওঁক বিনাশ কৰিলে। +\v 5 তেওঁ তেওঁলোকৰ পৰামৰ্শ অনুসৰণ কৰিলে; তেওঁ ইস্ৰায়েলৰ ৰজা আহাবৰ পুত্ৰ যিহোৰামৰ লগত ৰামোৎ-গিলিয়দত অৰামৰ ৰজা হজায়েলৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ গ’ল৷ তাতে অৰামীয়াসকলে যোৰামক আঘাত কৰিলে। +\p +\v 6 এই হেতুকে, তেওঁ অৰামৰ ৰজা হজায়েলে সৈতে যুদ্ধ কৰা সময়ত, অৰামীয়াসকলে ৰামাত তেওঁক যি আঘাত কৰিছিল, সেই ঘা-বোৰৰ পৰা সুস্থ হ’বলৈ তেওঁ যিজ্ৰিয়েললৈ ঘূৰি আহিল। তেতিয়া যিহূদাৰ ৰজা যিহোৰামৰ পুত্ৰ অজৰিয়াই আহাবৰ পুত্ৰ যোৰামক চাবলৈ যিজ্ৰিয়েললৈ নামি গ’ল; কিয়নো তেওঁক আঘাত কৰা হৈছিল৷ +\p +\v 7 কিন্তু অহজিয়াই যোৰামৰ ওচৰলৈ যোৱাৰ কাৰণে ঈশ্বৰৰ পৰা তেওঁলৈ বিনাশ আহিল; কিয়নো তেওঁ যেতিয়া আহিছিল, তেতিয়া তেওঁ আৰু যিহোৰামে নিমচীৰ পুত্ৰ যেহূক আক্রমণ কৰিবলৈ ওলাই আহিছিল। কিয়নো যেহূক আহাবৰ বংশ উচ্ছন্ন কৰিবৰ বাবে যিহোৱাই অভিষেক কৰিছিল। +\v 8 পাছত যেহূৱে যি সময়ত আহাবৰ বংশৰ ওপৰত ঈশ্বৰৰ দণ্ড সাধিছিল, সেই সময়ত তেওঁ যিহূদাৰ অধ্যক্ষসকলক আৰু অহজিয়াৰ পৰিচৰ্যা কৰোঁতা তেওঁৰ ভায়েকসকলৰ পুত্ৰসকলক পাই বধ কৰিছিল। +\p +\v 9 পাছত তেওঁ অহজিয়াক বিচাৰিলে; লোকসকলে তেওঁক চমৰিয়াত লুকাই থকা অৱস্থাত ধৰি যেহূৰ ওচৰলৈ আনি তেওঁক বধ কৰিলে৷ লোকসকলে তেওঁক মৈদাম দি কলে বোলে, “যি যিহোচাফটে তেওঁৰ সকলো মনে সৈতে যিহোৱাক বিচাৰিছিল, তেওঁ সেই জনৰ সন্তান৷” তাতে সেই ৰাজ্যভাৰ ল’বলৈ অহজিয়াৰ বংশৰ মাজত কাৰো সমর্থ নাছিল। +\s অথলিয়া ৰাণীৰ ৰাজত্ব আৰু তেওঁৰ বিনাশ। +\p +\v 10 অহজিয়াৰ মাক অথলিয়াই যেতিয়া নিজৰ পুত্ৰৰ মৃত্যু হোৱা দেখিলে, তেতিয়া তেওঁ উঠি যিহূদাৰ গোটেই ৰাজ-বংশকে সংহাৰ কৰিলে। +\v 11 কিন্তু ৰজাৰ জীয়েক যিহোচাবতে অহজিয়াৰ পুত্ৰ যোৱাচক বধ কৰিবলগীয়া ৰাজকোঁৱৰসকলৰ মাজৰ পৰা চুৰ কৰি আনিলে, আৰু তেওঁক ধাইমাকে সৈতে বিছনা ৰখা কোঁঠালি এটাত ৰাখি থলে৷ এইদৰে যিহোয়াদা পুৰোহিতৰ ভাৰ্য্যা, যিহোৰাম ৰজাৰ জীয়েক আৰু অহজিয়াৰ ভনীয়েক সেই যিহোচাবতে যোৱাচক অথলিয়াৰ পৰা লুকুৱালে যাতে ৰাণীয়ে তেওঁক বধ কৰিব নোৱাৰে। +\v 12 পাছত তেওঁ তেওঁলোকে সৈতে ঈশ্বৰৰ গৃহত ছবছৰ লুকাই থাকিল; সেই সময়ত অথলিয়াই দেশৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰিছিল। +\c 23 +\p +\v 1 পাছত সপ্তম বছৰত যিহোয়াদাই প্ৰভাৱশালীৰে কার্য কৰিলে৷ তেওঁ শতপতিসকলক, যিৰোহমৰ পুত্ৰ অজৰিয়াক; যিহোহাননৰ পুত্ৰ ইশ্মায়েলক; ওবেদৰ পুত্ৰ অজৰিয়াক; অদায়াৰ পুত্ৰ মাচেয়াক; আৰু জিখ্ৰীৰ পুত্ৰ ইলীচাফটক লৈ নিজৰে সৈতে এটি নিয়ম কৰিলে। +\v 2 তাৰ পাছত তেওঁলোকে যিহূদা দেশত ফুৰি, যিহূদাৰ সকলো নগৰৰ পৰা লেবীয়াসকলক আৰু ইস্ৰায়েলৰ পিতৃ-বংশৰ মুখীয়ালসকলক গোটাই লৈ তেওঁলোকে যিৰূচালেমলৈ আহিল। +\v 3 পাছত গোটেই সমাজে ঈশ্বৰৰ গৃহত ৰজাৰ লগত এটি নিয়ম কৰিলে। যিহোয়াদাই তেওঁলোকক কলে, “চোৱা, দায়ূদৰ সন্তান সকলৰ বিষয়ে কোৱা যিহোৱাৰ বাক্য অনুসাৰে ৰজাৰ পুত্ৰই ৰাজত্ৱ কৰিব। +\p +\v 4 এইটোৱেই হৈছে তোমালোকে কৰিবই লাগিব: তোমালোকৰ পুৰোহিত আৰু লেবীয়াসকলৰ যিমান লোক বিশ্ৰাম-বাৰত সেৱা কৰিব তেওঁলোকৰ তিনি ভাগৰ এভাগে দুৱৰী হব; +\v 5 দ্বিতীয় ভাগ ৰাজগৃহত থাকিব; আৰু তৃতীয় ভাগে প্ৰৱেশ দুৱাৰত থাকিব৷ সকলো লোক যিহোৱাৰ গৃহৰ চোতালত থাকিব। +\p +\v 6 কিন্তু পুৰোহিতসকল আৰু পৰিচৰ্যা কৰোঁতা লেবীয়াসকলৰ বাহিৰে আন কোনো লোকক যিহোৱাৰ গৃহত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ নিদিবা; তেওঁলোকহে সোমাব, কাৰণ তেওঁলোকে সেই ঠাইতে কার্য কৰে৷ সকলোৱে যিহোৱাৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰিব লাগিব। +\v 7 আৰু লেবীয়াসকলৰ প্ৰতিজনে নিজ হাতত অস্ত্ৰ লৈ ৰজাক আবৰি ৰাখিব লাগিব৷ যি জন লোকেই গৃহৰ ভিতৰত সোমাব, তেওঁক বধ কৰা হওঁক৷ ৰজাই যেতিয়া ভিতৰলৈ আহে বা বাহিৰলৈ ওলাই যায়, তেতিয়া তোমালোকে তেওঁৰ লগে লগে থাকিবা৷” +\p +\v 8 তাতে যিহোয়াদা পুৰোহিতে যি যি আজ্ঞা দিছিল, লেবীয়াসকল আৰু গোটেই যিহূদাই সেইদৰে সকলো সেৱা কৰিলে৷ তেওঁলোক প্ৰতিজনে বিশ্ৰাম বাৰে সোমোৱা আৰু বিশ্ৰাম বাৰে ওলোৱা নিজ নিজ লোকসকলক ললে, কিয়নো যিহোয়াদা পুৰোহিতে পাল আদায় হোৱা লোকসকলক বিদায় নিদিলে। +\v 9 তাৰ পাছত দায়ুদ ৰজাৰ যি যি বৰচা, ঢাল আৰু বাৰূ ঈশ্বৰৰ গৃহত আছিল, যিহোয়াদা পুৰোহিতে সেইবোৰ শতপতিসকলক দিলে। +\p +\v 10 তেওঁ সকলো লোকক গৃহৰ সোঁ কাষৰ পৰা বাওঁ কাষলৈকে যজ্ঞবেদীৰ আৰু গৃহৰ মাজ ঠাইত ৰজাৰ চাৰিওফালে ৰাখিলে; তেওঁলোকৰ প্ৰতিজনৰ হাতত অস্ত্ৰ আছিল। +\v 11 তাৰ পাছত তেওঁলোকে ৰাজকোঁৱৰক বাহিৰলৈ উলিয়াই আনি, তেওঁৰ মূৰত কিৰীটি আৰু হাতত সাক্ষ্যপুস্তক দি তেওঁক ৰজা পাতিলে আৰু যিহোয়াদা ও তেওঁৰ পুত্ৰসকলে তেওঁক অভিষেক কৰিলে৷ তেতিয়া সকলোৱে কলে, “ৰজা চিৰজীৱি হওঁক।” +\p +\v 12 যেতিয়া অথলিয়াই লোকসকলক লৰাঢাপৰা কৰা আৰু ৰজাক প্ৰশংসা কৰি চিঞৰ-বাখৰ কৰা শুনিলে তেতিয়া তেওঁ যিহোৱাৰ গৃহলৈ লোকসকলৰ ওচৰলৈ আহিল; +\v 13 আৰু চাই দেখিলে যে, সোমোৱা ঠাইত ৰজা নিজ স্তম্ভটোৰ ওচৰত থিয় হৈ আছে আৰু শতপতিসকল ও তুৰী বজোৱাসকল ৰজাৰ ওচৰত আছে৷ দেশৰ সকলো লোকসকলে আনন্দ কৰি আছিল, তুৰী বজাই আছিল আৰু প্ৰশংসা কৰিব জনা নিপুণ গায়কসকলে বাদ্যযন্ত্ৰ লৈ গীত গাই আছিল। তেতিয়া অথলিয়াই নিজৰ কাপোৰ ফালি, “ৰাজদ্ৰোহী! ৰাজদ্ৰোহী!” বুলি চিঞৰি চিঞৰি কলে। +\p +\v 14 কিন্তু যিহোয়াদা পুৰোহিতে সৈন্যৰ অধ্যক্ষ শতপতিসকলক বাহিৰলৈ আনি কলে, “তাইক দুই শাৰীৰ মাজেদি বাহিৰলৈ লৈ যোৱা; যি জন লোক তাইৰ পাছত যাব, তেওঁক তৰোৱালেৰে বধ কৰা হওক।” কিয়নো পুৰোহিতে কৈছিল, “যিহোৱাৰ গৃহৰ ভিতৰত তাইক বধ নকৰিবা।” +\v 15 তেতিয়া লোকসকলে তেওঁৰ বাবে বাট এৰি দিলে আৰু তেওঁ অশ্ব-দুৱাৰৰ সোমোৱা ঠাইলৈ গৈ ৰাজগৃহত সোমাল আৰু সেই ঠাইতে তেওঁলোকে তেওঁক বধ কৰিলে। +\p +\v 16 তাৰ পাছত লোকসকলে যেন যিহোৱাৰ প্ৰজা হয়, এই ভাবেৰে যিহোয়াদাই নিজৰ আৰু আটাই প্ৰজা ও ৰজাৰ মাজত এটি নিয়ম কৰিলে। +\v 17 তেতিয়া সকলো লোক বালৰ ঘৰলৈ গৈ সেই ঘৰ ভাঙি পেলালে৷ তাতে তাৰ বেদী ও মূৰ্ত্তিবোৰ ডোখৰ ডোখৰ কৰিলে আৰু বেদীবোৰৰ আগত বালৰ পুৰোহিত মত্তনক বধ কৰিলে। +\p +\v 18 আৰু দায়ূদৰ আদেশ অনুসাৰে, আনন্দেৰে আৰু গানেৰে সৈতে, মোচিৰ ব্যৱস্থাত লিখামতে, যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে হোম-বলি উৎসৰ্গ কৰিবলৈ, দায়ূদে যিহোৱাৰ গৃহত যি লেবীয়া পুৰোহিতসকলক ভাগ ভাগ কৰি দিছিল, তেওঁলোকৰ হাতত যিহোয়াদাই যিহোৱাৰ গৃহৰ কাৰ্য্যভাৰৰ বাবে তেওঁলোকক নিযুক্ত কৰিলে। +\v 19 যাতে কোনো প্ৰকাৰ অশুচি লোকে যেন নোসোমায়, এই কাৰণে তেওঁ যিহোৱাৰ গৃহৰ আটাই দুৱাৰত দুৱৰী ৰাখিলে। +\p +\v 20 পাছত যিহোয়াদাই শতপতিসকলক, মান্যৱন্ত লোকসকলক, লোকসকলৰ শাসনকৰ্ত্তাসকলক আৰু দেশৰ সকলো লোকক লগত লৈ ৰজাক যিহোৱাৰ গৃহৰ পৰা নমাই আনিলে; তেওঁলোকে ওপৰ দুৱাৰেদি আহি ৰাজ গৃহত সোমাই ৰাজ সিংহাসনত ৰজাক বহুৱালে। +\v 21 তেতিয়া দেশৰ সকলো মানুহে আনন্দ কৰিলে আৰু নগৰ সুথিলে থাকিল। কিন্তু অথলিয়াক হলে লোকসকলে তৰোৱালেৰে বধ কৰিলে৷ +\c 24 +\s যোৱাচৰ ৰাজত্ব। মন্দিৰ মেৰামত কৰা। +\p +\v 1 যোৱাচে সাত বছৰ বয়সত ৰজা হৈ, যিৰূচালেমত চল্লিশ বছৰ কাল ৰাজত্ব কৰিলে; তেওঁৰ মাক বেৰ-চেবা-নিবাসিনী চিবিয়া আছিল। +\v 2 যিহোয়াদা পুৰোহিতৰ জীৱনৰ সকলো কালত, যিহোৱাৰ দৃষ্টিত যি ন্যায়, যোৱাচে তাকে কৰিলে। +\v 3 যিহোয়াদাই দুজনী ছোৱালী বাছি লৈ যোৱাচৰ লগত বিয়া দিলে; তাতে তেওঁৰ ঔৰসত কেইবাজন পুত্ৰ আৰু কেইবাজনীও জীয়েক জন্ম হ’ল। +\p +\v 4 ইয়াৰ পিছত যিহোৱাৰ গৃহ আগৰ দৰে পুনঃপ্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ যোৱাচে স্থিৰ কৰিলে। +\v 5 তেওঁ পুৰোহিত আৰু লেবীয়াসকলক গোটাই তেওঁলোকক ক’লে, “তোমালোকে যিহূদাৰ নগৰবোৰলৈ ওলাই যোৱা আৰু বছৰে বছৰে তোমালোকৰ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ মেৰামত কাৰ্য কৰিবলৈ গোটেই ইস্ৰায়েলৰ পৰা ৰূপ গোটোৱা, এই কাৰ্য বেগাই কৰা।” কিন্তু লেবীয়াসকলে তাক বেগাই নকৰিলে। +\p +\v 6 পাছে ৰজাই প্ৰধান পুৰোহিত যিহোয়াদাক মতাই আনি কলে, “সাক্ষ্য ফলিৰ তম্বুৰ বাবে ঈশ্বৰৰ দাস মোচিয়ে আৰু ইস্ৰায়েলৰ সমাজে নিৰূপণ কৰা কৰ যিহূদা আৰু যিৰূচালেমৰ পৰা আনিবলৈ তুমি লেবীয়াসকলক কিয় কোৱা নাই?” +\v 7 কিয়নো সেই দুষ্ট তিৰোতা অথলিয়াৰ পুতেকহঁতে ঈশ্বৰৰ গৃহ ভাঙিছিল আৰু যিহোৱাৰ গৃহত থকা আটাই পবিত্ৰ বস্তু লৈ বাল দেৱতাৰ কাৰণে খৰচ কৰিছিল। +\p +\v 8 গতিকে ৰজাই আজ্ঞা কৰাত, তেওঁলোকে এটা চন্দুক সাজি তাক যিহোৱাৰ গৃহৰ দুৱাৰমুখৰ বাহিৰ ফালে ৰাখিলে। +\v 9 আৰু ঈশ্বৰৰ দাস মোচিয়ে মৰুপ্ৰান্তত ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত যি বাধ্যতামুলক কৰ স্থিৰ কৰিছিল, তাক যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে আনিবলৈ, যিহূদা আৰু যিৰূচালেমৰ সকলো ফালে ঘোষণা কৰা হ’ল। +\v 10 তাতে আটাই অধ্যক্ষসকলে আৰু সকলো প্ৰজাই আনন্দেৰে তাক আনি, কাৰ্য শেষ নোহোৱালৈকে চন্দুকত দি থাকিল। +\p +\v 11 আৰু লেবীয়াসকলৰ হতুৱাই চন্দুকটো ৰজাৰ নিযুক্ত লোকসকলৰ ওচৰলৈ নিয়া সময়ত যেতিয়াই তাৰ ভিতৰত অনেক ৰূপ দেখে, ৰাজলিখকে আৰু প্ৰধান পুৰোহিতৰ নিযুক্ত এজন লোকে আহি চন্দুকটো অজৰাই তাক খালি কৰি, পুনৰাই দাঙি নি তাৰ নিজ ঠাইত ৰাখেগৈ; দিনে দিনে এইদৰে কৰি তেওঁলোকে অনেক ৰূপ গোটালে। +\v 12 পাছত ৰজা আৰু যিহোয়াদাই যিহোৱাৰ গৃহৰ পৰিচৰ্যা কৰা লোকসকলক সেই ৰূপ দিলে৷ তেওঁলোক যিহোৱাৰ গৃহ আগৰ দৰে কৰি ৰাখিবৰ বাবে ভাড়া কৰি অনা ৰাজমিস্ত্ৰী আৰু কাঠমিস্ত্ৰী আৰু যিহোৱাৰ গৃহ মেৰামত কৰিবৰ বাবে লোহাৰ আৰু পিতলৰ কাম কৰোঁতাসকল আছিল। +\p +\v 13 তাতে কাম কৰোঁতা সকলে কাম কৰাত, তেওঁলোকৰ দ্বাৰাই সম্পূৰ্ণকৈ কাৰ্য সমাধা কৰা হ’ল; এইদৰে তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ গৃহ আচল নক্সাত মজবুত কৰি প্ৰতিষ্ঠা কৰিলে। +\v 14 কাম কৰি এটোৱাৰ পাছত, তেওঁলোকে বাকী থকা ৰূপখিনি ৰজা আৰু যিহোয়াদাৰ আগলৈ আনিলে৷ তাৰ দ্বাৰাই যিহোৱাৰ গৃহৰ বাবে নানা পাত্ৰ, অৰ্থাৎ পৰিচৰ্যা কৰা পাত্ৰ আৰু হোম কৰা পাত্ৰ আৰু পিয়লা আদি সোণৰ আৰু ৰূপৰ পাত্ৰ সজা কাৰ্যত ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। আৰু যিহোয়াদাৰ দিনৰ সকলো সময়তে যিহোৱাৰ গৃহত সদায় হোম-বলি দিয়া হৈছিল। +\p +\v 15 পাছে যিহোয়াদাই বৃদ্ধ হৈ সম্পূৰ্ণ আয়ুস পাই মৰিল; মৃত্যুৰ সময়ত তেওঁৰ এশত্ৰিশ বছৰ বয়স আছিল। +\v 16 তেওঁলোকে তেওঁক দায়ূদৰ নগৰত ৰজাসকলৰ লগত মৈদাম দিলে; কিয়নো তেওঁ ইস্ৰায়েলৰ মাজত আৰু ঈশ্বৰৰ সম্পৰ্কে ও ঈশ্বৰৰ গৃহৰ সম্পৰ্কে মঙ্গলজনক কাৰ্য কৰিছিল৷ +\p +\v 17 যিহোয়াদাৰ মৃত্যুৰ পাছত, যিহূদাৰ অধ্যক্ষসকলে আহি ৰজাক প্ৰণিপাত কৰিলে৷ তেতিয়া ৰজাই তেওঁলোকৰ কথা শুনিলে। +\v 18 তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ ওপৰ পিতৃসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ গৃহ ত্যাগ কৰি, আচেৰা মুৰ্ত্তিবোৰক আৰু নানা প্ৰতিমাবোৰক পূজা কৰিবলৈ ধৰিলে৷ তেওঁলোকৰ সেই দোষৰ কাৰণে যিহূদালৈ আৰু যিৰূচালেমলৈ ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধ আহিল। +\v 19 তথাপি যিহোৱালৈ তেওঁলোকক উভটাই আনিবৰ বাবে তেওঁ ভাববাদীসকলক তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ পঠিয়াই দিলে আৰু তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ অহিতে সাক্ষ্য দিলে, কিন্তু তেওঁলোকে তাক শুনিবলৈ অমান্তি হ’ল। +\p +\v 20 পাছে যিহোয়াদা পুৰোহিতৰ পুত্ৰ জখৰিয়াৰ ওপৰত ঈশ্বৰৰ আত্মা স্থিতি হ’ল; তেওঁ লোকসকলতকৈ ওখ ঠাই এটাত থিয় হৈ তেওঁলোকক কলে, “ঈশ্বৰে এই কথা কৈছে: ‘তোমালোকে কিয় যিহোৱাৰ আজ্ঞা উলঙ্ঘন কৰিছাহঁক? এইদৰে তোমালোকে কৃতকাৰ্য্য নহবা? যিহেতু তোমালোকে যিহোৱাক ত্যাগ কৰিলা, এই হেতুকে তেওঁ তোমালোককো ত্যাগ কৰিলে’৷” +\v 21 কিন্তু লোকসকলে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে চক্ৰান্ত কৰিলে; ৰজাৰ আজ্ঞাৰে যিহোৱাৰ গৃহৰ চোতালতে তেওঁক শিল দলিয়াই বধ কৰিলে। +\v 22 তেওঁৰ পিতৃ যিহোয়াদাই যে ৰজালৈ দয়া কৰিছিল, তাক যোৱাচ ৰজাই সোঁৱৰণ নকৰি যিহোৱাদাৰ পুত্ৰক এইদৰে বধ কৰালে৷ জখৰিয়াই তেওঁৰ মৃত্যুৰ সময়ত কৈছিল, “যিহোৱাই দৃষ্টি কৰি ইয়াৰ প্ৰতিশোধ লওঁক।” +\p +\v 23 প্ৰায় এবছৰৰ মুৰত অৰামৰ সৈন্য-সামন্ত যোৱাচৰ বিৰুদ্ধে উঠিল৷ তেওঁলোকে যিহূদা আৰু যিৰূচালেমলৈ আহি লোকসকলৰ মাজৰ সকলো অধ্যক্ষক বিনষ্ট কৰিলে আৰু তেওঁলোকৰ আটাই লুটদ্ৰব্য দম্মেচকৰ ৰজাৰ ওচৰলৈ পঠিয়াই দিলে। +\v 24 কিয়নো যদিও অৰামীয়াসকলৰ অলপ লোক থকা সৈন্য সামন্ত আহিল, তথাপি যিহোৱাই তেওঁলোকৰ হাতত, অতিশয় অধিক লোক থকা সৈন্যসামন্তক শোধাই দিলে, কাৰণ যিহূদাৰ লোকসকলে তেওঁলোকৰ ওপৰ পিতৃসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক ত্যাগ কৰিলে। এইদৰে অৰামীয়াসকলে যোৱাচৰ ওপৰত বিচাৰ আনিলে। +\p +\v 25 অৰামীয়াসকল গুচি যোৱাৰ পাছত যোৱাচ গুৰুত্বৰভাৱে আঘাতপ্ৰাপ্ত হৈছিল৷ তেতিয়া তেওঁৰ দাসবোৰে যিহোয়াদাক পুৰোহিতৰ পুত্ৰসকলৰ ৰক্তপাতৰ কাৰণে চক্ৰান্ত কৰি, তেওঁৰ শয্যাতে তেওঁক বধ কৰিলে, তাতে তেওঁ মৰিল; পাছত তেওঁক দায়ূদৰ নগৰত মৈদাম দিয়া হ’ল, কিন্তু ৰজাসকলৰ মৈদামৰ ঠাইত মৈদাম দিয়া নহল। +\v 26 অম্মোনীয়ানী চিমিয়তৰ পুতেক যাবদ আৰু মোৱাবীয়ানী চিম্ৰীতৰ পুতেক যিহোজাবদ, এই দুজনেই তেওঁৰ বিৰুদ্ধে চক্ৰান্ত কৰিছিল। +\p +\v 27 তেওঁৰ পুত্ৰসকলৰ কথা, তেওঁৰ বিৰুদ্ধে কোৱা গুৰুতৰ ভাৰবাক্য আৰু ঈশ্বৰৰ গৃহ পুনৰায় স্থাপন কৰা কথা ৰজাসকলৰ ইতিহাস-পুস্তকৰ টীকাশাস্ত্ৰখনত লিখা আছে। পাছত তেওঁৰ পুত্ৰ অমচিয়া তেওঁৰ পদত ৰজা হ’ল। +\c 25 +\s অমচিয়াৰ ৰাজত্ব৷ তেওঁৰ দেৱপূজা আৰু যুদ্ধ৷ +\p +\v 1 অমচিয়াই পঁচিশ বছৰ বয়সত ৰাজপদ লৈ যিৰূচালেমত ঊনত্ৰিশ বছৰ ৰাজত্ব কৰিলে৷ তেওঁৰ মাতৃ যিৰূচালেম-নিবাসিনী যিহোৱাদ্দন আছিল। +\v 2 যিহোৱাৰ দৃষ্টিত যি ন্যায়, তেওঁ তাকে কৰিছিল, কিন্তু সিদ্ধ মনেৰে কৰা নাছিল। +\p +\v 3 তেওঁ ৰজা হিচাপে নিজৰ অধিকাৰ প্ৰায় ভালদৰে স্থাপিত কৰাৰ পাছত, তেওঁৰ পিতৃ ৰজাক বধ কৰা নিজৰ দাসবোৰক তেওঁ বধ কৰিছিল। +\v 4 কিন্তু তেওঁ তেওঁলোকৰ সন্তান সকলক বধ কৰা নাছিল৷ মোচিৰ ব্যৱস্থা-পুস্তকখনত লিখা যিহোৱাৰ আজ্ঞা অনুসাৰে তেওঁ কাৰ্য কৰিছিল; ব্যৱস্থা-পুস্তকত লিখা আছিল, “পুত্ৰসকলৰ কাৰণে পিতৃসকল আৰু পিতৃসকলৰ কাৰণে পুত্ৰসকল নমৰিব৷ প্ৰতিজনে নিজ নিজ পাপৰ কাৰণে মৰিব।” +\p +\v 5 তদুপৰি অমচিয়াই যিহূদাক এক গোট কৰিছিল আৰু গোটেই যিহূদা আৰু বিন্যামীনৰ পিতৃবংশ অনুসাৰে সহস্ৰপতি আৰু শতপতিসকলৰ অধীনত লোকসকলক শৃংখলাকৈ ৰাখিছিল। বিশ বছৰতকৈ অধিক বয়সীয়া লোকসকলক হিচাব কৰিলে, আৰু যাঠী-ঢাল ধৰি যুদ্ধলৈ যাব পৰা তিনি লাখ মনোনীত লোকক বিচাৰি পাইছিল। +\v 6 তেওঁ এশ কিক্কৰ \f + \ft এশ কিক্কৰ সেই সময়ৰ মুদ্ৰা \f* ৰূপ বেচ হিচাবে দি ইস্ৰায়েলৰ পৰা এক লাখ পৰাক্ৰমী বীৰ পুৰুষ আনিছিল। +\p +\v 7 কিন্তু ঈশ্বৰৰ এজন লোক তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি ক’লে, “হে মহাৰাজ, ইস্ৰায়েলৰ সৈন্য আপোনাৰ লগত যাবলৈ নিদিব, কাৰণ ইস্ৰায়েলৰ লগত নাইবা ইফ্ৰয়িমৰ কোনো সন্তানৰ লগত যিহোৱা নাথাকে। +\v 8 কিন্তু আপুনি যদি তেনে কৰ্ম কৰি সাহসী আৰু শক্তিশালী হৈও যুদ্ধলৈ যায়, তথাপি ঈশ্বৰে হলে আপোনাক শত্রুবোৰৰ হাতত পেলাই দিব; কিয়নো সহায় কৰিবলৈ আৰু তলতীয়া কৰিবলৈ ঈশ্বৰৰ শক্তি আছে।” +\p +\v 9 তেতিয়া অমচিয়াই ঈশ্বৰৰ সেই লোকজনক কলে, “কিন্তু সেই ইস্ৰায়েলীয়া সৈন্যদলক মই যি এশ কিক্কৰ ৰূপ দিলোঁ তাৰ বাবে আমি কি কৰিম?” ঈশ্বৰৰ লোকজনে কলে, “যিহোৱাই আপোনাক তাতকৈয়ো অধিক দিব পাৰে।” +\v 10 তেতিয়া অমচিয়াই ইফ্ৰয়িমৰ পৰা তেওঁৰ ওচৰলৈ অহা সেই সৈন্যদলক নিজ নিজ ঘৰলৈ যাবৰ বাবে পৃথক কৰি দিছিল৷ তেতিয়া যিহূদাৰ বিৰুদ্ধে তেওঁলোকৰ ক্ৰোধ জ্বলি উঠিল আৰু তেওঁলোকে অতি ক্ৰুদ্ধ হৈ নিজ নিজ ঠাইলৈ ঘূৰি গৈছিল। +\p +\v 11 তাৰ পাছত অমচিয়া সাহসিয়াল হ’ল, আৰু তেওঁৰ নেতৃত্বত তেওঁৰ লোকসকলক লৱণ উপত্যকালৈ উলিয়াই লৈ গল; তাতে তেওঁ চেয়ীৰৰ সন্তান সকলৰ দহ হাজাৰ লোকক পৰাস্ত কৰিছিল। +\v 12 যিহূদাৰ সৈন্যদলটোৱে তেওঁলোকৰ আন দহ হাজাৰ লোকক জীয়াই জীয়াই ধৰি বন্দী কৰি আনিছিল৷ তেওঁলোকে বন্দীসকলক পৰ্বতৰ টিঙলৈ তুলি নি সেই ঠাইৰ পৰা তললৈ পেলাই দিছিল, যাতে তেওঁলোকৰ আটাইবোৰক গুড়ি হৈ যায়। +\p +\v 13 কিন্তু অমচিয়াই তেওঁৰ লগত যুদ্ধ-যাত্ৰা কৰিবলৈ নিদি উভটাই পঠিওৱা সৈন্যদলৰ লোকসকলে চমৰিয়াৰ পৰা বৈৎ-হোৰোণলৈকে যিহূদাৰ নগৰবোৰ আক্ৰমণ কৰিলে৷ তেওঁলোকে তিনি হাজাৰ লোকক বধ কৰিলে আৰু বহুত বস্তু লুট কৰি নিলে। +\p +\v 14 ইদোমীয়াসকলক বধ কৰি ঘূৰি অহাৰ পাছত, অমচিয়াই চেয়ীৰৰ সন্তান সকলৰ দেৱতাবোৰ লগত আনি নিজৰ দেৱতা বুলি সেইবোৰ স্থাপন কৰিলে৷ তেওঁ সেইবোৰৰ আগত প্ৰণিপাত কৰিবলৈ ও সেইবোৰৰ উদ্দেশ্যে ধূপ জ্বলাবলৈ ধৰিলে। +\v 15 তেতিয়া অমচিয়ালৈ যিহোৱাৰ ক্ৰোধ প্ৰজ্বলিত হ’ল৷ যিহোৱাই তেওঁৰ ওচৰলৈ এজন ভাববাদী পঠিয়ালে, তেওঁ ৰজাক কলে, “যি জাতিৰ দেৱতাবোৰে নিজ প্ৰজাসকলক তোমাৰ হাতৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ নোৱাৰিলে, সেইবোৰক তুমি কিয় বিচাৰ কৰিছা?” +\p +\v 16 ভাববাদীজনে ৰজাক সেই কথা কৈ থকাত, ৰজাই তেওঁক কলে, “আমি জানো তোমাক ৰাজ মন্ত্ৰী পাতিলোঁ? মনে মনে থাকা; তোমাৰ কিয় মৰিবলৈ মন?” তেতিয়া সেই ভাববাদীয়ে ক্ষান্ত হৈ কলে, “মই জানো যে ঈশ্বৰে তোমাক বিনষ্ট কৰিবলৈ থিৰ কৰিছে, সেই বাবে তুমি এই কাম কৰিলা আৰু মোৰ পৰামৰ্শ নুশুনিলা৷” +\p +\v 17 তেতিয়া সেই সময়ত যিহূদাৰ অমচিয়া ৰজাই পৰামৰ্শ-দিওঁতাবোৰৰ পৰা পৰামর্শ লৈ, যেহূৰ নাতি যিহোৱাহজৰ পুত্ৰ যোৱাচ নামেৰে ইস্ৰায়েলৰ ৰজাৰ ওচৰলৈ দূত পঠিয়াই ক’লে, “আহাঁ, আমি ইজনে সিজনে মুখা-মুখি হৈ যুদ্ধ কৰোঁহক।” +\p +\v 18 তেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ ৰজা যোৱাচে যিহূদাৰ ৰজা অমচিয়াৰ ওচৰলৈ মানুহ পঠিয়ালে, আৰু কলে, “লিবানোনত থকা কাঁইটৰ গছ এজোপাই লিবানোনত থকা এৰচ গছজোপালৈ কৈ পঠিয়াইছে, বোলে, ‘তোমাৰ জীয়েৰাক পত্নীৰূপে মোৰ পুত্ৰক দিয়া,’ কিন্তু লিবানোনত থকা এটা বনৰীয়া জন্তুৱে সেই ফালে ফুৰি, সেই কাঁইটৰ গছজোপাক মোহাৰি পেলালে। +\v 19 তুমি কৈছিলা, ‘চোৱা, মই ইদোমক পৰাজয় কৰিলোঁ,’ আৰু তাতে তোমাৰ হৃদয়ে দৰ্প কৰিবলৈ তোমাৰ সফলতাত গৰ্ব্বী হৈছে; তুমি এতিয়া নিজ ঘৰতে থাকা; কিয় নিজ অমঙ্গলৰ অৰ্থে যুদ্ধ কৰি তুমি আৰু তোমাৰে সৈতে যিহূদাক পতিত কৰিবলৈ বিচাৰিছা?” +\p +\v 20 কিন্তু অমচিয়াই এই কথা নুশুনিলে কাৰণ ঈশ্বৰৰ পৰা এই ঘটনা হ’ল। কিয়নো লোকসকলে ইদোমীয়া দেৱতাবোৰক বিচাৰ কৰিছিল, সেই বাবে তেওঁলোকক নিজ শত্ৰুৰ হাতত তেওঁ শোধাই দিলে৷ +\v 21 পাছত ইস্ৰায়েলৰ ৰজা যোৱাচে যুদ্ধ যাত্ৰা কৰিলে; তাতে তেওঁ আৰু যিহূদাৰ ৰজা অমচিয়াই যিহূদাৰ অধীনত থকা বৈৎচেমচত ইজনে সিজনৰ মুখা-মুখি হ’ল৷ +\v 22 তেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ আগত যিহূদা বেয়াকৈ পৰাজিত হ’ল আৰু প্ৰতিজন লোকে নিজ নিজ তম্বুলৈ পলাই যাবলগীয়া হ’ল। +\p +\v 23 পাছত ইস্ৰায়েলৰ ৰজা যোৱাচে যিহোৱাহজৰ নাতি যোৱাচৰ পুত্ৰ যিহূদাৰ ৰজা অমচিয়াক বৈৎচেমচত ধৰি বন্দী কৰিলে। পাছত তেওঁক যিৰূচালেমলৈ লৈ আহিল আৰু তেতিয়া ইফ্ৰয়িমৰ দুৱাৰৰ পৰা চুকৰ দুৱাৰলৈকে যিৰূচালেমৰ গড়ৰ চাৰিশ হাত ভাঙি পেলালে। +\v 24 তেওঁ ঈশ্বৰৰ গৃহত ওবেদ-ইদোমৰ অধীনত ৰাখি থোৱা আটাই সোণ, ৰূপ আৰু সকলো পাত্ৰ আৰু ৰাজগৃহৰ ভঁৰালত পোৱা বস্তুবোৰ আৰু বন্ধকস্বৰূপে দাসবোৰকো লৈ তেওঁ চমৰিয়ালৈ ঘূৰি গ’ল। +\p +\v 25 যিহোৱাহজৰ পুত্ৰ ইস্ৰায়েলৰ ৰজা যোৱাচৰ মৃত্যুৰ পাছত, যোৱাচৰ পুত্ৰ যিহূদাৰ ৰজা অমচিয়া পোন্ধৰ বছৰ জীয়াই আছিল। +\v 26 অমচিয়াৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয়বোৰ প্ৰথমৰ পৰা শেষলৈকে যিহূদাৰ আৰু ইস্ৰায়েলৰ ৰজাসকলৰ ইতিহাস-পুস্তকখনত লিখা নাই জানো? +\p +\v 27 অমচিয়াই যিহোৱাৰ পথ ত্যাগ কৰাৰ পাছত লোকসকলে যিৰূচালেমত তেওঁৰ বিৰুদ্ধে চক্ৰান্ত কৰিছিল৷ সেয়ে তেওঁ লাখীচলৈ পলাই গৈছিল, কিন্তু লোকসকলে লাখীচলৈকে তেওঁৰ পাছত মানুহ পঠিয়ালে আৰু তেওঁক সেই ঠাইত বধ কৰালে। +\v 28 তেওঁলোকে তেওঁক ঘোঁৰাত তুলি আনিলে, আৰু যিহূদাৰ নগৰত তেওঁৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ লগত তেওঁক মৈদাম দিলে। +\c 26 +\s উজ্জিয়াৰ ৰাজত্ব৷ তেওঁৰ উন্নতি৷ তেওঁৰ কু-আচৰণ আৰু তাৰ প্ৰতিফল৷ +\p +\v 1 পাছত যিহূদাৰ সকলো লোকে ষোল্ল বছৰ বয়সীয়া উজ্জিয়াক, তেওঁৰ পিতৃ অমচিয়াৰ পদত ৰজা পাতিছিল। +\v 2 তেৱেঁই এলত নগৰ পুনৰ সাজিছিল আৰু পুনৰায় তাক যিহূদাৰ অধীনত ৰাখিছিল। তাৰ পাছত ৰজাই তেওঁৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ সৈতে নিদ্ৰিত হ’ল। +\v 3 উজ্জিয়াই ষোল্ল বছৰ বয়সত তেওঁৰ ৰাজত্ৱ আৰম্ভ কৰিছিল৷ তেওঁ যিৰূচালেমত বাৱন্ন বছৰ ৰাজত্ব কৰিছিল৷ তেওঁৰ মাতৃ যিখলিয়া, যিৰূচালেম নিবাসিনী আছিল। +\p +\v 4 তেওঁ নিজ পিতৃ অমচিয়াৰ সকলো কাৰ্য অনুসৰণ কৰিছিল আৰু যিহোৱাৰ দৃষ্টিত যি ন্যায় সেয়ে কৰিছিল। +\v 5 তেওঁ জখৰিয়াৰ জীৱন কালত ঈশ্বৰক বিচাৰিবলৈ স্থিৰ কৰিছিল; তেওঁ ঈশ্ৱৰক মানি চলাৰ কাৰণে জখৰিয়াই তেওঁক উপদেশ দিছিল৷ তেওঁ যিমান কাল ঈশ্বৰক বিচাৰিলে, সিমান কাল ঈশ্বৰে তেওঁক সফল হবলৈ দিছিল। +\p +\v 6 পাছত উজ্জিয়াই যাত্ৰাত ওলাই গৈ পলেষ্টীয়াসকলৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিলে৷ তেওঁ গাত, যবনি আৰু অচ্‌দোদৰ গড়বোৰ ভাঙি পেলাইছিল আৰু অচদোদৰ অঞ্চলৰ লগতে ফিলিষ্টীয়াসকলৰ মাজত কেইবাখনো নগৰ সাজিছিল। +\v 7 ঈশ্বৰে পলেষ্টীয়াসকল, গূৰ-বালত থকা আৰবীয়াসকল আৰু মায়োনীয়াসকলৰ বিৰুদ্ধে তেওঁক সহায় কৰিছিল। +\v 8 তেতিয়া অম্মোনীয়াসকলে উজ্জিয়াক উপহাৰ দিছিল; আৰু তেওঁৰ যশস্যা মিচৰৰ প্ৰৱেশ কৰা ঠাইলৈকে বিয়পি পৰিছিল, কিয়নো তেওঁ নিজকে অতিশয় বলৱান কৰি তুলিছিল। +\p +\v 9 উজ্জিয়াই যিৰূচালেমৰ চুকৰ দুৱাৰ, উপত্যকাৰ দুৱাৰ আৰু গড়ৰ চুকত থকা দুর্গ বোৰ সাজিছিল, আৰু সেইবোৰ সুৰক্ষিত কৰিছিল। +\v 10 তেওঁ মৰুপ্ৰান্তত পহৰা দিয়াৰ কাৰণে স্তম্ভবোৰ সাজিছিল আৰু অনেক নাদ খান্দিছিল; কাৰণ তেওঁৰ নিম্ন ভূমিত ও সমথলতো অনেক পশুৰ জাক আছিল৷ পৰ্বতত আৰু পথাৰবোৰত তেওঁৰ খেতিয়কসকল আৰু দ্ৰাক্ষাখেতি কৰোঁতাসকল আছিল, কাৰণ তেওঁ কৃষি কৰ্ম ভাল পাইছিল। +\p +\v 11 উজ্জিয়াৰ যুদ্ধ কৰোঁতা সৈন্যসামন্তও আছিল। তেওঁলোকে ৰজাৰ সেনাপতি হননিয়াৰ অধীনত আছিল। যিয়ীয়েল লিখক আৰু মাচেয়া শাসনকৰ্ত্তাৰ হতুৱাই লিখা সংখ্যা অনুসাৰে তেওঁলোকে দল বান্ধি যুদ্ধ যাত্ৰা কৰিছিল। +\v 12 পিতৃ-বংশৰ প্ৰধান পৰাক্ৰমী বীৰসকলৰ সংখ্যা সৰ্বমুঠ দুই হাজাৰ ছশ লোক আছিল। +\v 13 তেওঁলোকৰ অধীনত শত্ৰুৰ বিৰুদ্ধে ৰজাৰ সহায় কৰিবৰ অৰ্থে, পৰাক্ৰমেৰে যুদ্ধ কৰোঁতা তিনি লাখ সাত হাজাৰ পাঁচশ লোক আছিল। +\p +\v 14 উজ্জিয়াই সেই আটাই সৈন্যসামন্তৰ কাৰণে ঢাল, যাঠী, শিৰোৰক্ষক টুপি, কৱচ, ধনু আৰু ফিঙ্গাৰ শিল যুগুত কৰি ৰাখিছিল। +\v 15 তেওঁ নিপুণ লোকসকলৰ বুদ্ধিৰে সজা যন্ত্ৰ যিৰূচালেমত যুগুত কৰাই, সেইবোৰেৰে কাঁড় আৰু ডাঙৰ শিলবোৰ মাৰি পঠিয়াবৰ বাবে দূর্গবোৰৰ ওপৰত আৰু চিদ্ৰ থকা স্তম্ভবোৰত সেই যন্ত্ৰবোৰ ৰাখিছিল। পাছত তেওঁ বৰকৈ সহায় পাই অতি শক্তিমান হৈ উঠিছিল। এইদৰে তেওঁৰ যশস্যা দূৰ দেশলৈকে বিয়পি গৈছিল। +\p +\v 16 কিন্তু শক্তিমান হোৱাৰ পাছত তেওঁৰ মন এনেকৈ গর্বিত হ’ল যে, তেওঁ দুষ্কৰ্ম কৰিবলৈ ধৰিলে; তেওঁ নিজ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ বিৰুদ্ধে সত্যলঙ্ঘন কৰিলে। তেওঁ ধূপবেদীৰ ওপৰত ধূপ জ্বলাবলৈ যিহোৱাৰ মন্দিৰত সোমাল। +\v 17 তাতে অজৰিয়া পুৰোহিত আৰু তেওঁৰ লগত যিহোৱাৰ আশীজন সাহসিয়াল পুৰুষ পুৰোহিত তেওঁৰ পাছত সোমাল। +\v 18 তেওঁলোকে উজ্জিয়া ৰজাৰ সম্মুখত থিয় হৈ তেওঁক কলে, “হে উজ্জিয়া, যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে ধূপ জ্বলাবলৈ আপোনাৰ অধিকাৰ নাই; কিন্তু ধূপ জ্বলাবৰ বাবে পবিত্ৰীকৃত হোৱা হাৰোণৰ সন্তান যি পুৰোহিতসকল, তেওঁলোকৰহে অধিকাৰ আছে। আপুনি পবিত্ৰ স্থানৰ পৰা বাহিৰ হওঁক, কিয়নো আপুনি সত্যলঙ্ঘন কৰিলে৷ ইয়াতে ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ পৰা আপুনি সন্মান নাপাব।” +\p +\v 19 তাতে উজ্জিয়াৰ বৰ খং উঠিল৷ সেই সময়ত ধূপ জ্বলাবৰ বাবে তেওঁৰ হাতত এটা ধূপাধাৰ আছিল৷ পুৰোহিতসকললৈ তেওঁৰ খং উঠাৰ সময়ত, মন্দিৰত পুৰোহিতসকলৰ সন্মুখত ধূপবেদীৰ ওচৰত তেওঁৰ কপালত কুষ্ঠ ৰোগ ওলাই পৰিল। +\v 20 তেতিয়া অজৰিয়া, প্ৰধান পুৰোহিত আৰু আন পুৰোহিতসকলে তেওঁলৈ চালে আৰু তেওঁৰ কপালত কুষ্ঠ ৰোগ হোৱা দেখিলে। তেতিয়া তেওঁক সেই ঠাইৰ পৰা বেগাই খেদি দিলে; তেওঁ নিজেও বাহিৰলৈ যাবৰ বাবে খৰখেদা কৰিলে; কিয়নো যিহোৱাই তেওঁক আঘাত কৰিছিল৷ +\p +\v 21 তেতিয়াৰে পৰা ৰজা উজ্জিয়া মৃত্যুৰ দিনলৈকে কুষ্ঠৰোগী হৈ থাকিল৷ তেওঁ বেলেগ ঘৰত বাস কৰিছিল; কিয়নো তেওঁ কুষ্ঠৰোগী আছিল। তেওঁক যিহোৱাৰ মন্দিৰৰ পৰা বিচ্ছেদ কৰা হৈছিল; তাতে তেওঁৰ পুত্ৰ যোথমে ৰাজগৃহৰ অধ্যক্ষ হৈ দেশৰ লোকসকলক শাসন কৰিবলৈ ধৰিলে। +\p +\v 22 উজ্জিয়াৰ বিশেষ বিষয়বোৰ প্ৰথমৰ পৰা শেষলৈকে সকলো কথা আমোচৰ পুত্ৰ যিচয়া ভাববাদীয়ে লিখা পুস্তকত আছে। +\v 23 পাছত উজ্জিয়া তেওঁৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ সৈতে নিদ্ৰিত হ’ল; তেওঁলোকে তেওঁৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ লগত, ৰজাসকলৰ মৈদামনীত তেওঁক মৈদাম দিলে৷ কাৰণ তেওঁলোকে কৈছিল, “তেওঁ কুষ্ঠৰোগী।” তাৰ পাছত তেওঁৰ পুত্ৰ যোথম তেওঁৰ পদত ৰজা হ’ল। +\c 27 +\s যোথম আৰু আহজৰ ৰাজত্ব। শত্ৰুৱে কৰা উপদ্ৰৱ। +\p +\v 1 যোথমে ৰজা হৈ শাসন ভাৰ লওঁতে তেওঁৰ বয়স পঁচিশ বছৰ আছিল; তেওঁ যিৰূচালেমত ষোল্ল বছৰ ৰাজত্ব কৰিছিল৷ তেওঁৰ মাক চাদোকৰ জীয়েক যিৰূচা আছিল। +\v 2 তেওঁ নিজ পিতৃ উজ্জিয়াৰ সকলো কাৰ্যৰ দৰেই, যিহোৱাৰ দৃষ্টিত যি ন্যায়, তাকে কৰিলে৷ আনকি তেওঁ যিহোৱাৰ মন্দিৰত ধূপ জলাবলৈ সোমোৱা নাছিল৷ কিন্তু লোকসকলে কু-আচৰণ কৰিয়েই থাকিল। +\p +\v 3 তেওঁ যিহোৱাৰ গৃহৰ ওপৰৰ দুৱাৰ পুনৰায় নিৰ্ম্মাণ কৰিলে আৰু ওফেলৰ গড়ৰ অনেক ঠাই পুনৰায় নিৰ্ম্মাণ কৰিলে৷ +\v 4 আনকি যিহূদাৰ পৰ্ব্বতীয়া অঞ্চলত নগৰবোৰ সাজিলে আৰু নানা কাঠনিত দুৰ্গ আৰু ওখ ঘৰবোৰ সাজিলে। +\p +\v 5 তেওঁ অম্মোনৰ সন্তান সকলৰ ৰজাৰ সৈতে যুদ্ধ কৰি তেওঁলোকক পৰাজয় কৰিলে৷ তাতে অম্মোনৰ সন্তান সকলে সেই একে বছৰত তেওঁক এশ কিক্কৰ ৰূপ, দহ হাজাৰ কোৰ ঘেঁহু আৰু দহ হাজাৰ কোৰ যৱ ধান দিলে৷ দ্বিতীয় আৰু তৃতীয় বছৰতো অম্মোনৰ সন্তান সকলে তেওঁক একেদৰেই দিলে। +\p +\v 6 এইদৰে যোথম শক্তিশালী হ’ল, কিয়নো তেওঁ নিজ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ সাক্ষাতে নিজ পথত দৃঢ়তাৰে চলিছিল৷ +\v 7 যোথমৰ অৱশিষ্ট বৃত্তান্ত, তেওঁৰ সকলো যুদ্ধ আৰু সকলো স্বভাৱ চৰিত্ৰৰ কথা ইস্ৰায়েল আৰু যিহূদাৰ ৰজাসকলৰ ইতিহাস-পুস্তকখনত লিখা আছে। +\v 8 তেওঁ শাসন ভাৰ লওঁতে তেওঁৰ বয়স আছিল পঁচিশ বছৰ; ৰজা হৈ তেওঁ যিৰূচালেমত ষোল্ল বছৰ ৰাজত্ব কৰিলে। +\v 9 যোথম তেওঁৰ ওপৰ পিতৃসকলৰ লগত নিদ্ৰিত হোৱাৰ পাছত, লোকসকলে তেওঁক দায়ূদৰ নগৰত মৈদাম দিলে৷ পাছত তেওঁৰ পুত্ৰ আহজ, তেওঁৰ পদত ৰজা হৈছিল। +\c 28 +\p +\v 1 আহজে ৰজা হৈ শাসন ভাৰ লওঁতে তেওঁৰ বয়স আছিল, বিশ বছৰ; তেওঁ যিৰূচালেমত ষোল্ল বছৰ ৰাজত্ব কৰিছিল। তেওঁৰ ওপৰ পিতৃ দায়ূদৰ দৰে, যিহোৱাৰ দৃষ্টিত যি ন্যায়, সেয়া তেওঁ নকৰিলে৷ +\v 2 তাৰ পৰিৱর্তে তেওঁ ইস্ৰায়েলৰ ৰজাসকলৰ পথত চলিছিল; আনকি তেওঁ বাল দেৱতাৰ প্ৰতিমাবোৰ কেচাঁ লো সাঁচত ঢালি সাজিছিল। +\p +\v 3 তাৰ ওপৰি যিহোৱাই ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলৰ আগৰ পৰা দূৰ কৰা জাতি সমূহৰ ঘিণলগা ৰীতিৰ দৰে, তেওঁ হিন্নোমৰ উপত্যকাত ধূপ জ্বলাইছিল আৰু তেওঁৰ নিজৰ সন্তান সকলক জুইত দগ্ধ কৰিছিল। +\v 4 তেওঁ পবিত্ৰ ঠাইবোৰত, পৰ্ব্বতৰ ওপৰত আৰু প্ৰত্যেক কেঁচাপতীয়া গছৰ তলত বলিদান কৰিছিল আৰু ধূপ জ্বলাইছিল। +\p +\v 5 এই হেতুকে তেওঁৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই তেওঁক অৰামৰ ৰজাৰ হাতত শোধাই দিছিল৷ তাতে অৰামীয়াসকলে তেওঁক পৰাজয় কৰিলে আৰু তেওঁৰ অনেক লোকক বন্দী কৰি দম্মেচকলৈ লৈ গ’ল। আহজক ইস্ৰায়েলৰ ৰজাৰ হাততো সমৰ্পণ কৰা হ’ল, যিজনে মহা-সংহাৰেৰে তেওঁক পৰাজয় কৰিলে৷ +\v 6 কিয়নো আহজৰ লোকসকল তেওঁলোকৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক ত্যাগ কৰিলে, সেই বাবে ৰমলিয়াৰ পুত্ৰ পেকহে যিহূদাৰ এক লাখ বিশ হাজাৰ লোকক একে দিনাই বধ কৰিলে; তেওঁলোক সকলোৱেই বীৰপুৰুষ আছিল৷ +\p +\v 7 জিখ্ৰী নামেৰে এজন শক্তিশালী ইফ্ৰিমীয়া বীৰে ৰাজকোঁৱৰ মাচেয়াক, ঘৰগিৰী অজ্ৰীকামক আৰু ৰজাৰ প্ৰধান মন্ত্ৰী ইল্কানাক বধ কৰিলে। +\v 8 তাতে ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলে, তেওঁলোকৰ দুই লাখ লোকক তেওঁলোকৰ পত্নী আৰু তেওঁলোকৰ ল’ৰা ছোৱালীসকল বন্দী কৰি লৈ গ’ল৷ তেওঁলোকে অনেক বস্তু লুট কৰিলে, আৰু সেই লুটদ্ৰব্যবোৰ চমৰিয়ালৈ লৈ গ’ল। +\p +\v 9 কিন্তু ওদেদ নামেৰে যিহোৱাৰ এজন ভাববাদী সেই ঠাইত আছিল৷ তেওঁ চমৰিয়ালৈ অহা সেই সৈন্যসামন্তৰ লগত সাক্ষাৎ কৰিবলৈ বাহিৰ ওলাই গ’ল৷ তেওঁ তেওঁলোকক কলে, “কিয়নো তোমালোকৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা যিহূদালৈ ক্ৰুদ্ধ হ’ল, সেই কাৰণে তেওঁলোকক তোমালোকৰ হাতত সমৰ্পণ কৰিলে; তাতে তোমালোকে আকাশ ঢুকি পোৱা ক্ৰোধেৰে তেওঁলোকক বধ কৰিলা। +\v 10 এতিয়া যিহূদাৰ আৰু যিৰূচালেমৰ লোকসকলক তোমালোকৰ বন্দী আৰু বেটী কৰি, বশত ৰাখিবলৈ মন কৰিছাহঁক৷ কিন্তু তোমালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ বিৰুদ্ধে তোমালোকৰ নিজৰো জানো পাপবোৰ নাই? +\v 11 এই হেতুকে এতিয়া মোৰ কথা শুনা: তোমালোকৰ ভাইসকলৰ মাজৰ পৰা বন্দী কৰি অনা লোকসকলক ঘূৰাই পঠিওৱা; কিয়নো যিহোৱাৰ প্ৰচণ্ড ক্ৰোধ তোমালোকৰ ওপৰতো আছে।” +\p +\v 12 তেতিয়া ইফ্ৰয়িমৰ সন্তান সকলৰ মাজৰ নির্দিষ্ট কিছুমান অধ্যক্ষ - যিহোহানৰ পুত্ৰ অজৰিয়া, মচিল্লেমোটৰ পুত্ৰ বেৰেখিয়া, চল্লূমৰ পুত্ৰ যিহিষ্কিয়া আৰু সদলয়ৰ পুত্ৰ অমাচাই যুদ্ধ যাত্ৰাৰ পৰা ঘূৰি অহা লোকসকলৰ বিৰুদ্ধে উঠিল; +\v 13 তেওঁলোকে তেওঁলোকক কলে, “তোমালোকে বন্দী কৰি অনা লোকসকলক এই ঠাইলৈ নানিবা, কিয়নো আমাৰ পাপ আৰু দোষবোৰ বঢ়াবৰ অৰ্থে তোমালোকে যিহোৱাৰ গুৰিত আমাক পুনৰ দোষী কৰিবলৈ মন কৰিছাহঁক; কাৰণ আমাৰ দোষ অধিক আৰু ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত প্ৰচণ্ড ক্ৰোধ আছে।” +\p +\v 14 তেতিয়া অস্ত্ৰধাৰী লোকসকলে বন্দী কৰি অনা সেই লোকসকলক আৰু লুটদ্ৰব্যবোৰ অধ্যক্ষসকলৰ আৰু সকলো সমাজৰ আগত এৰি থৈ গ’ল। +\v 15 পাছত অধ্যক্ষসকলৰ দ্ৱাৰাই যিসকলক নাম ধৰি নিযুক্ত কৰা হৈছিল, সেই লোকসকল উঠি আহিল। তেওঁলোকে বন্দী কৰি অনা লোকসকলক লৈ আহিল আৰু সেই লুটদ্ৰব্যৰ বস্তুবোৰ ললে, পাছত উদঙে থকা লোকসকলক তেওঁলোকে কাপোৰ পিন্ধালে৷ তেওঁলোকৰ গাত কাপোৰ আৰু ভৰিত পাদুকা দিলে৷ তেওঁলোকক ভোজন পান কৰালে৷ তেওঁলোকৰ আঘাত পোৱা ঘা-বোৰত তেল লগালে আৰু তেওঁলোকৰ মাজৰ অতিশয় দুর্বল লোকসকলক গাধবোৰৰ ওপৰত তুলি দিলে৷ পাছত সেই লোকসকলক যিৰীহো নগৰত থকা তেওঁলোকৰ পৰিয়ালবোৰৰ ওচৰলৈ তেওঁলোকে লৈ গল৷ এই ঠাইক খেজুৰৰ নগৰ বুলি কোৱা হয়৷ তাৰ পাছত তেওঁলোক চমৰিয়ালৈ ঘূৰি আহিল। +\p +\v 16 সেই সময়ত ৰজা আহজে সাহায্য অনুৰোধ কৰি অচুৰীয়া ৰজাসকলৰ ওচৰলৈ তেওঁৰ দূত পঠিয়ালে। +\v 17 কিয়নো ইদোমীয়াসকলে পুনৰ আহি যিহূদাক পৰাজয় কৰি অনেক লোকক বন্দী কৰি লৈ গৈছিল। +\v 18 পলেষ্টীয়াসকলেও নিম্ন ভূমিৰ আৰু যিহূদাৰ দক্ষিণ অঞ্চলৰ নগৰবোৰ আক্ৰমণ কৰিছিল৷ তেওঁলোকে বৈৎচেমচ, অয়ালোন, গদেৰো, উপনগৰে সৈতে চোকো, উপনগৰে সৈতে তিম্না আৰু উপনগৰে সৈতে গিমজো অধীনত কৰি লৈছিল আৰু সেইবোৰ ঠাইত তেওঁলোকে বাস কৰিছিল। +\p +\v 19 ইস্ৰায়েলৰ ৰজা আহজৰ কাৰণে যিহোৱাই যিহূদাক নত কৰিলে; কিয়নো তেওঁ যিহূদাত কুআচৰণ আৰু যিহোৱাৰ বিৰুদ্ধে অতিশয় অপৰাধ কৰিছিল। +\v 20 পাছত অচুৰৰ তিলগৎ-পিলনেচৰ ৰজা তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁক বলৱান নকৰি তেওঁক কষ্টহে দিলে। +\v 21 কিয়নো অচুৰৰ ৰজাক মূল্যৱান বস্তুবোৰ দিবলৈ আহজে যিহোৱাৰ গৃহৰ আৰু ৰাজ গৃহৰ পৰা আৰু অধ্যক্ষসকলৰ পৰা ধন সম্পত্তি লৈছিল৷ কিন্তু ইয়াৰ দ্বাৰাই তেওঁৰ একো উপকাৰ নহ’ল৷ +\p +\v 22 ৰজা আহজে তেওঁৰ দুখৰ কালতো যিহোৱাৰ বিৰুদ্ধে অধিককৈ অপৰাধ কৰিছিল। +\v 23 কিয়নো তেওঁ নিজকে পৰাজয় কৰা দম্মেচকীয় দেৱতাবোৰৰ উদ্দেশ্যে বলিদান কৰিছিল৷ তেওঁ কৈছিল, “অৰামীয়া ৰজাসকলৰ দেৱতাবোৰে অৰামীয়াসকলক সহায় কৰিলে; এই হেতুকে ময়ো তেওঁলোকৰ উদ্দেশ্যে বলিদান কৰিম; তেতিয়া তেওঁলোকে মোকো সহায় কৰিব।” কিন্তু সেইবোৰেই তেওঁৰ আৰু গোটেই ইস্ৰায়েলৰ সৰ্ব্বনাশৰ কাৰণ হ’ল। +\p +\v 24 পাছত আহজে ঈশ্বৰৰ গৃহৰ পাত্ৰবোৰ গোটাই লৈছিল আৰু সেই সকলো পাত্ৰ কাটি ডোখৰ ডোখৰ কৰিছিল৷ তেওঁ যিহোৱাৰ গৃহৰ দুৱাৰবোৰ বন্ধ কৰিছিল আৰু যিৰূচালেমৰ প্ৰত্যেক চুকত নিজৰ কাৰণে যজ্ঞ-বেদী সাজিছিল। +\v 25 তেওঁ ইতৰ দেৱতাবোৰৰ উদ্দেশ্যে ধূপ জ্বলাবৰ কাৰণে যিহূদাৰ প্ৰত্যেক নগৰত পবিত্ৰ ঠাইবোৰ সাজি তেওঁৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক ক্ৰোধিত হ’বলৈ এইদৰে উত্তেজিত কৰিছিল৷ +\v 26 এতিয়া তেওঁ কৰা সকলো কৰ্ম আৰু তেওঁৰ চৰিত্ৰৰ বৃত্তান্ত প্ৰথমৰে পৰা শেষলৈকে সকলো কথা যিহূদাৰ আৰু ইস্ৰায়েলৰ ৰজাসকলৰ ইতিহাস-পুস্তকখনত লিখা আছে। +\v 27 আহজ তেওঁৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ লগত নিদ্ৰিত হোৱাৰ পাছত লোকসকলে তেওঁক ইস্ৰায়েলৰ ৰজাসকলৰ মৈদামনীত মৈদাম নিদিলে, কিন্তু যিৰূচালেম নগৰৰ মাজত মৈদাম দিলে৷ তাৰ পাছত তেওঁৰ পুত্ৰ হিষ্কিয়া তেওঁৰ পদত ৰজা হ’ল। +\c 29 +\s হিষ্কিয়াৰ ৰাজত্ব৷ মন্দিৰ শুচি আৰু পবিত্ৰ কৰা৷ +\p +\v 1 হিষ্কিয়াই ৰজা হৈ শাসন ভাৰ লওঁতে তেওঁৰ বয়স পঁচিশ বছৰ আছিল; তেওঁ যিৰূচালেমত ঊনত্ৰিশ বছৰ ৰাজত্ব কৰিলে। তেওঁৰ মাতৃ অবিয়া, জখৰিয়াৰ জীয়েক আছিল। +\v 2 তেওঁ ওপৰ পিতৃ দায়ূদে কৰা কৰ্মৰ দৰে সকলো কৰ্ম কৰিছিল, তেওঁ যিহোৱাৰ দৃষ্টিত যি ন্যায়, তাকে কৰিছিল। +\p +\v 3 তেওঁৰ ৰাজত্বৰ প্ৰথম বছৰৰ প্ৰথম মাহত তেওঁ যিহোৱাৰ গৃহৰ দুৱাৰবোৰ মেলি সেইবোৰ মেৰামতি কৰিছিল। +\v 4 তেওঁ পুৰোহিত আৰু লেবীয়াসকলক মাতি আনি, পূবফালে থকা চোতালত তেওঁলোকক এক গোট কৰিছিল৷ +\v 5 তেওঁ তেখেতসকলক কলে, “হে লেবীয়াসকল, আপোনালোকে মোৰ কথা শুনক! আপোনালোকে এতিয়া নিজক পবিত্ৰ কৰি নিজৰ পূর্ব-পুৰুষসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ গৃহ পবিত্ৰ কৰক আৰু পবিত্ৰ স্থানৰ পৰা অশুচি বস্তুবোৰ উলিয়াই পেলাওঁক। +\p +\v 6 কিয়নো আমাৰ পূর্ব-পুৰুষসকলে সত্যলঙ্ঘন কৰিলে আৰু আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ দৃষ্টিত কু-আচৰণ কৰিলে, বিশেষকৈ তেওঁলোকে তেওঁক ত্যাগ কৰিলে আৰু যিহোৱাৰ নিবাসৰ ঠাইৰ পৰা বিমুখ হৈ তালৈ পিঠি দিলে। +\v 7 তেওঁলোকে আনকি বাৰাণ্ডাৰ দুৱাৰবোৰ বন্ধ কৰিলে আৰু প্ৰদীপবোৰ নুমুৱাই ৰাখিলে; তেওঁলোকে পবিত্ৰ স্থানৰ মাজত ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে ধূপ নজ্বলালে আৰু হোম-বলি নিদিলে। +\p +\v 8 এই কাৰণে যিহূদা আৰু যিৰূচালেমৰ ওপৰত যিহোৱাৰ ক্ৰোধ আহিছে আৰু আপোনালোকে নিজ চকুৰে এতিয়া দেখাৰ দৰে, ত্ৰাসৰ বিষয়, আচৰিত আৰু ঘৃণাৰ বিষয় হবলৈ তেওঁ তেওঁলোকক শোধাই দিলে। +\v 9 এই কাৰণে আমাৰ পিতৃসকল তৰোৱালৰ আঘাতত পতিত হ’ল, আৰু আমাৰ পো, জী আৰু ভাৰ্য্যাসকলক এই কাৰণেই বন্দী কৰি নিয়া হ’ল। +\p +\v 10 আমাৰ পৰা ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ প্ৰচণ্ড ক্ৰোধ যেন আতৰে, তাৰ বাবে তেৱেঁ সৈতে এটি নিয়ম-চুক্তি স্থাপন কৰিবলৈ এতিয়া মোৰ মনে স্থিৰ কৰিছে। +\v 11 হে মোৰ বোপাহঁত, তোমালোকে এতিয়া অৱহেলা নকৰিবা, কিয়নো তোমালোকে যেন যিহোৱাৰ আগত থিয় হৈ তেওঁৰ পৰিচৰ্যা কৰা আৰু তেওঁৰ পৰিচাৰক ও ধূপ জ্বলাওঁতা হোৱা, এই কাৰণে তেওঁ তোমালোককেই মনোনীত কৰিলে।” +\p +\v 12 তেতিয়া সেই লেবীয়াসকল উঠিল: কহাতৰ সন্তান সকলৰ মাজৰ অমাচয়ৰ পুত্ৰ মহৎ আৰু অজৰিয়াৰ পুত্ৰ যোৱেল, মৰাৰীৰ সন্তান সকলৰ মাজৰ অব্দীৰ পুত্ৰ কীচ আৰু যিহল্লেলৰ পুত্ৰ অজৰিয়া; গেৰ্চোনীয়াসকলৰ মাজৰ জিম্মাৰ পুত্ৰ যোৱাহ আৰু যোৱাহৰ পুত্ৰ এদন; +\v 13 ইলিচাফনৰ সন্তান সকলৰ মাজৰ চিম্ৰী আৰু যুৱেল; আচফৰ সন্তান সকলৰ মাজৰ জখৰিয়া আৰু মত্তনিয়া; +\v 14 হেমনৰ সন্তান সকলৰ মাজৰ যিহীয়েল আৰু চিমিয়ী আৰু যিদূথূনৰ সন্তান সকলৰ মাজৰ চময়িয়া আৰু উজ্জীয়েল৷ +\p +\v 15 তেওঁলোকে নিজৰ ভাইসকলক গোটাই নিজক পবিত্ৰ কৰিলে আৰু যিহোৱাৰ বাক্য অনুসাৰে অহা ৰজাৰ আজ্ঞা পালন কৰি যিহোৱাৰ গৃহ শুচি কৰিবলৈ সোমাল। +\v 16 পুৰোহিতসকলে শুচি কৰিবৰ অৰ্থে যিহোৱাৰ গৃহৰ ভিতৰলৈ গ’ল৷ যিহোৱাৰ মন্দিৰৰ ভিতৰত যি যি অশুচি বস্তু তেওঁলোকে পালে, সেই সকলোকে উলিয়াই আনি যিহোৱাৰ গৃহৰ চোতালত ৰাখিলে৷ পাছত লেবীয়াসকলে সেইবোৰ বাহিৰলৈ উলিয়াই আনিলে আৰু কিদ্ৰোণ জুৰিত পেলাই দিবৰ কাৰণে সেইবোৰ কঢ়িয়াই লৈ গ’ল। +\v 17 এইদৰে তেওঁলোকে প্ৰথম মাহৰ প্ৰথম দিনা সেই গৃহ পবিত্ৰ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল আৰু মাহৰ অষ্টম দিনত যিহোৱাৰ গৃহৰ বাৰাণ্ডা পাইছিল৷ তেওঁলোকে আঠ দিনৰ ভিতৰত যিহোৱাৰ গৃহ পবিত্ৰ কৰিছিল; আৰু প্ৰথম মাহৰ ষোল্ল দিনৰ দিনা তেওঁলোকে কাম শেষ কৰিছিল। +\p +\v 18 পাছত তেওঁলোকে ৰজা হিষ্কিয়াৰ ওচৰলৈ গৈছিল আৰু কৈছিল, “আমি যিহোৱাৰ গৃহৰ আটাইবোৰ বস্তু, হোম-বেদি আৰু তাৰ সকলো সঁজুলি আৰু দৰ্শন-পিঠাৰ মেজ আৰু তাৰ সকলো পাত্ৰ শুচি কৰিলোঁ। +\v 19 তাৰ উপৰিও ৰজা আহজে ৰাজত্ব কৰা কালত সত্যলঙ্ঘন কৰি যি যি পাত্ৰ পেলাই দিছিল, সেই সকলোকে আমি যুগুত কৰি পবিত্ৰ কৰিলোঁ। চাওঁক, সেইবোৰ যিহোৱাৰ যজ্ঞবেদীৰ আগত আছে।” +\p +\v 20 তেতিয়া হিষ্কিয়া ৰজাই অতি পুৱাই উঠি নগৰৰ অধ্যক্ষসকলক গোট খুৱালে আৰু তাৰ পাছত তেওঁ যিহোৱাৰ গৃহলৈ গল। +\v 21 তেতিয়া তেওঁলোকে ৰাজ্যৰ, ধৰ্মধামৰ আৰু যিহূদাৰ কাৰণে পাপাৰ্থক বলিস্বৰূপে সাতোটা ভতৰা, সাতোটা মতা ভেড়া, সাতোটা ভেড়া পোৱালি আৰু সাতোটা মতা ছাগলী আনিলে৷ তাতে তেওঁ যিহোৱাৰ যজ্ঞবেদীৰ ওপৰত সেইবোৰ উৎসৰ্গ কৰিবলৈ হাৰোণৰ সন্তান পুৰোহিতসকলক আজ্ঞা দিলে। +\p +\v 22 এই হেতুকে, তেওঁলোকে ভতৰাবোৰ মাৰিলে আৰু পুৰোহিতসকলে সেইবোৰৰ তেজ লৈ বেদীত ছটিয়ালে; আৰু মতা ভেড়াবোৰ মাৰি সেই তেজবোৰ বেদীত ছটিয়ালে; আৰু ভেড়া পোৱালিবোৰ মাৰি, সেইবোৰৰ তেজ বেদীত ছটিয়ালে। +\v 23 পাছত তেওঁলোকে পাপাৰ্থক বলি স্বৰূপে সেই ছাগলীবোৰ ৰজা আৰু সমাজৰ আগলৈ আনিলে৷ তাৰ পাছত তেওঁলোকে সেইবোৰৰ ওপৰত হাত ৰাখিলে। +\v 24 তাতে পুৰোহিতসকলে সেইবোৰ মাৰি গোটেই ইস্ৰায়েলক প্ৰায়শ্চিত্ত কৰিবৰ অৰ্থে, বেদীত পাপনাশক নৈবেদ্ৰস্বৰূপে সেইবোৰৰ তেজ চতিয়াই দিলে; কিয়নো গোটেই ইস্ৰায়েলৰ কাৰণে হোমবলি আৰু পাপাৰ্থক বলি দান কৰিবলৈ ৰজাই আজ্ঞা দিছিল। +\p +\v 25 হিষ্কিয়াই ৰজা দায়ূদৰ দৰ্শক গাদ আৰু নাথন ভাববাদীৰ আজ্ঞা অনুসাৰে তাল, নেবল আৰু বীণা লোৱা লেবীয়াসকলক যিহোৱাৰ গৃহত উপস্থিত কৰালে; কিয়নো যিহোৱাই তেওঁৰ ভাববাদীসকলৰ দ্বাৰাই ইয়াকে কৰিবলৈ আজ্ঞা দিছিল। +\v 26 এই হেতুকে লেবীয়াসকলে দায়ূদৰ বাদ্যযন্ত্ৰ আৰু পুৰোহিতসকলে তুৰী হাতত লৈ থিয় হ’ল। +\p +\v 27 পাছত হিষ্কিয়াই যজ্ঞবেদীৰ ওপৰত হোম-বলি উৎসৰ্গ কৰিবলৈ আজ্ঞা দিলে৷ যেতিয়া হোমৰ আৰম্ভ হ’ল, তেতিয়া তুৰীৰ লগতে ইস্ৰায়েলৰ ৰজা দায়ূদৰ বাদ্যযন্ত্ৰৰে সৈতে যিহোৱাৰ গান আৰম্ভ হ’ল। +\v 28 তাতে গোটেই সমাজে প্ৰণিপাত কৰিলে৷ গায়কসকলে গীত গালে আৰু তুৰী বজোৱাসকলে তুৰী বজালে; হোম-বলি শেষ নোহোৱালৈকে এনেদৰেই চলি থাকিল। +\p +\v 29 হোম-বলি শেষ হোৱাৰ পাছত, ৰজা আৰু তেওঁৰ লগৰ সকলো মানুহে আঁঠুকাঢ়ি প্ৰণিপাত কৰিলে। +\v 30 ইয়াৰ বাহিৰেও হিষ্কিয়া আৰু অধ্যক্ষসকলে, দায়ুদ আৰু আচফ দৰ্শকে লিখা বাক্যেৰে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গান কৰিবলৈ লেবীয়াসকলক আজ্ঞা দিলে৷ তেওঁলোকে আনন্দেৰে প্ৰশংসাৰ গান কৰিলে আৰু মূৰ দোঁৱাই প্ৰণিপাত কৰিলে। +\p +\v 31 তেতিয়া হিষ্কিয়াই উত্তৰ দি কলে, “এতিয়া আপোনালোকে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে নিজকে পবিত্ৰ কৰিলে; আপোনালোক ওচৰলৈ আহক আৰু যিহোৱাৰ গৃহলৈ মঙ্গলাৰ্থক আৰু ধন্যবাদাৰ্থক বলি আনক।” তেতিয়া সমাজে মঙ্গলাৰ্থক আৰু ধন্যবাদাৰ্থক বলি আনিলে আৰু যিমান লোকৰ ইচ্ছা আছিল, সেই সকলোৱেও হোম-বলি আনিলে। +\p +\v 32 সমাজে অনা হোম-বলিৰ সংখ্যা এনে; সত্তৰটা ষাঁড়, এশ মতা মেৰ-ছাগ আৰু দুশ মেৰ-ছাগ পোৱালি৷ এই সকলো যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে দিয়া হোম-বলি আছিল। +\v 33 আৰু ছশ ষাঁড়, তিনি হাজাৰ মেৰ-ছাগ আৰু ছাগলী পবিত্ৰ কৰা হ’ল। +\p +\v 34 কিন্তু পুৰোহিতসকল তাকৰ হোৱা বাবে, তেওঁলোকে আটাইবোৰ হোম-বলিৰ ছাল বখলিয়াবলৈ অসমৰ্থক হ’ল; এই বাবে সেই কাম নোহোৱালৈকে, আন পুৰোহিতসকলে নিজক পবিত্ৰ নকৰিলে। পাছত তেওঁলোকৰ লেবীয়া ভাইসকলে তেওঁলোকক সহায় কৰিলে; কিয়নো নিজক পবিত্ৰ কৰা কথাত পুৰোহিতসকলতকৈ লেবীয়াসকলৰ মন অধিক সৰল আছিল। +\p +\v 35 তাৰ ওপৰিও মঙ্গলাৰ্থক বলিবোৰৰ তেলেৰে আৰু হোম-বলিবোৰৰ উপযুক্ত পেয় নৈবেদ্যেৰে সৈতে সেই হোম-বলি অধিক আছিল। এইদৰে যিহোৱাৰ গৃহৰ সম্বন্ধীয় কাৰ্য পৰিপাটিকৈ চলিছিল। +\v 36 ঈশ্বৰে এইদৰে লোকসকলৰ মন যুগুত কৰা বাবে, হিষ্কিয়া আৰু আন সকলো লোকে আনন্দ কৰিলে; কিয়নো এই কাম সোনকালে কৰা হৈছিল। +\c 30 +\s নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব পালন কৰা। +\p +\v 1 পাছত লোকসকলে যেন ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব পালন কৰিবলৈ যিৰূচালেমত থকা যিহোৱাৰ গৃহলৈ আহে, সেই বাবে হিষ্কিয়াই ইস্ৰায়েলৰ আৰু যিহূদাৰ সকলো ফালে দূত পঠিয়ালে আৰু ইফ্ৰয়িম ও মনচিৰ লোকসকললৈকো পত্ৰ লিখিলে। +\v 2 কিয়নো ৰজা, তেওঁৰ পাত্ৰ মন্ত্ৰীসকল আৰু যিৰূচালেমত থকা গোটেই সমাজে একেলগে আলোচনা কৰি দ্বিতীয় মাহত নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব পালন কৰিবলৈ স্থিৰ কৰিছিল। +\v 3 প্ৰয়োজনতকৈ কম সংখ্যক পুৰোহিতে নিজকে পবিত্ৰ কৰাত আৰু প্ৰজাসকলেও যিৰূচালেমলৈ আহি গোট খাবলৈ নহা বাবে, তেওঁলোকে নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব উচিত ধৰণে পালন কৰিব পৰা নাছিল। +\p +\v 4 এই পৰিকল্পনাটো ৰজা আৰু গোটেই সমাজৰ দৃষ্টিত ন্যায় বোধ হ’ল। +\v 5 এই হেতুকে, তেওঁলোকে যেন যিৰূচালেমলৈ আহি ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব পালন কৰে, এই কাৰণে তেওঁলোকে বেৰ-চেবাৰ পৰা দানলৈকে ইস্ৰায়েলৰ সকলো ফালে ঘোষণা কৰিবলৈ বিবেচনাৰে সিদ্ধান্ত ললে৷ আচলতে শাস্ত্ৰৰ আজ্ঞামতে তেওঁলোকে বহু লোক লগ লাগি তাক পালন কৰা নাছিল। +\p +\v 6 পাছত বাৰ্তাবাহকসকল ৰজাৰ আজ্ঞা অনুসাৰে ৰজা আৰু তেওঁৰ পাত্ৰমন্ত্ৰীসকলৰ পৰা পত্ৰসমূহ লৈ, ইস্ৰায়েল আৰু যিহূদাৰ সকলো ঠাইলৈ গল৷ আৰু এই কথা কলে যে, “হে ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকল, তোমালোকৰ যি অৱশিষ্ট ভাগে অচূৰৰ ৰজাসকলৰ হাতৰ পৰা ৰক্ষা পালা, তোমালোকে অব্ৰাহাম, ইচহাক আৰু ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱালৈ ঘূৰা, যাতে তেৱোঁ যেন তোমালোকলৈ ঘূৰি চাব পাৰে। +\p +\v 7 তোমালোক ওপৰ পিতৃসকলৰ আৰু ভাইসকলৰ নিচিনা নহবা; তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ ওপৰ পিতৃসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ বিৰুদ্ধে অপৰাধ কৰিলে আৰু তেওঁ তেওঁলোকক বিনষ্ট হ’বলৈ এৰি দিলে; ইয়াক তোমালোকে দেখিছা। +\v 8 তোমালোকে তোমালোকৰ ওপৰ পিতৃসকলৰ দৰে ঠৰডিঙীয়া নহবা; কিন্তু যিহোৱাৰ প্ৰচণ্ড ক্ৰোধ যাতে তোমালোকৰ পৰা ঘূৰি যায়, সেইবাবে তোমালোকে নিজক যিহোৱালৈ শোধাই দিয়া আৰু চিৰকালৰ বাবে তেওঁ পবিত্ৰ কৰা তেওঁৰ ধৰ্মধামত প্ৰৱেশ কৰি, তোমালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ আৰাধনা কৰা। +\v 9 কিয়নো তোমালোক যদি পুনৰায় যিহোৱালৈ ঘূৰা, তেন্তে তোমালোকৰ ভাইসকল আৰু সন্তান সকল, বন্দী কৰি নিয়াসকলৰ পৰা কৃপা পাই এই দেশলৈ উলটি আহিব; কাৰণ তোমালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা কৃপাৱান আৰু মৰমীয়াল। তোমালোক তেওঁলৈ উলটিলে, তেওঁ তোমালোকৰ পৰা বিমুখ নহব৷” +\p +\v 10 পাছত বাৰ্তাবাহকসকল গোটেই ইফ্ৰয়িম আৰু মনচিৰ অঞ্চলৰ সকলো নগৰৰ পৰা জবূলূনলৈকে গল; কিন্তু লোকসকলে তেওঁলোকক হাঁহিলে আৰু খেঁজেলিয়ালে। +\v 11 তথাপি আচেৰৰ, মনচিৰ আৰু জবূলূনৰ কোনো কোনো লোকে নিজকে নম্ৰ কৰি যিৰূচালেমলৈ আহিল। +\v 12 তেওঁলোকক এক মনৰ হৃদয় দিবলৈ আৰু যিহোৱাৰ বাক্যৰ দ্বাৰাই হোৱা ৰজা আৰু পাত্ৰমন্ত্ৰীসকলৰ আজ্ঞা সম্পন্ন হ’বলৈ ঈশ্বৰৰ হাত যিহূদাৰ ওপৰত অৰ্পিত হ’ল। +\p +\v 13 পাছত দ্বিতীয় মাহত খমীৰ নিদিয়া পিঠাৰ পৰ্ব্ব পালন কৰিবৰ অৰ্থে, যিৰূচালেমলৈ অনেক লোক আহিল। তাতে এক বৃহৎ সমাজ গোট খালে। +\v 14 আৰু তেওঁলোকে উঠি আহি যিৰূচালেমত থকা যজ্ঞবেদীবোৰ আতৰালে আৰু ধূপ জ্বলোৱা আটাই বেদী গুচাই কিদ্ৰোণ উপত্যকাত জুই জ্বলাই সেইবোৰ পুৰিলে। +\v 15 পাছত দ্বিতীয় মাহৰ চতুৰ্দ্দশ দিনা তেওঁলোকে নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ বলি দিলে৷ পাছত পুৰোহিত আৰু লেবীয়াসকলে লাজ পাই তেওঁলোকে নিজকে শুচি কৰিলে আৰু যিহোৱাৰ গৃহলৈ হোম-বলিসমূহ আনিলে। +\p +\v 16 তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ লোক মোচিৰ ব্যৱস্থা অনুসাৰে তেওঁলোকে নিয়ম পালন কৰিলে আৰু নিজ নিজ ঠাইত থিয় হ’ল৷ পুৰোহিতসকলে লেবীয়াসকলৰ হাতৰ পৰা সেই তেজ লৈ সকলোলৈ চটিয়ালে। +\v 17 কিয়নো সমাজৰ মাজত নিজকে শুচি নকৰা অনেক লোক আছিল; এই হেতুকে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে বলি পবিত্ৰ কৰিবৰ অৰ্থে, অশুচি লোকসকলৰ বাবে নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ বলি দিয়া কামত লেবীয়াসকল দায়িত্বত আছিল। +\p +\v 18 কিয়নো ইফ্ৰয়িম, মনচি, ইচাখৰ আৰু জবূলূনৰ পৰা অহা এই বৃহৎ সমাবেশৰ মাজত অনেক লোকে নিজকে শুচি নকৰাকৈয়ে, লিখিত নিৰ্দেশৰ বিপৰীতে নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ ভোজ খাইছিল। কাৰণ হিষ্কিয়াই তেওঁলোকৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰি কৈছিল, “মঙ্গলময় যিহোৱাই সকলোকে ক্ষমা কৰক +\v 19 যিকোনোৱে ধৰ্মধাম শুচি কৰা বিধি অনুসাৰে নিজকে শুচি নকৰাকৈয়েই ঈশ্বৰক অৰ্থাৎ নিজৰ ওপৰ-পিতৃসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক বিচাৰ কৰিবলৈ নিজ মন থিৰ কৰিলে।” +\v 20 সেইবাবে যিহোৱাই হিষ্কিয়াৰ নিবেদন শুনি লোকসকলক শুচি কৰিলে। +\p +\v 21 এই হেতুকে যিৰূচালেমত উপস্থিত হৈ থকা ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলে সাত দিনলৈকে মহা আনন্দেৰে খমীৰ নিদিয়া পিঠাৰ পৰ্ব্ব পালন কৰিলে৷ লেবীয়া ও পুৰোহিতসকলে সদায় উচ্চধ্বনি বাদ্যেৰে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে গীত গাই যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰিলে। +\v 22 আৰু যিসকল লেবীয়ালোক যিহোৱাৰ সেৱা কাৰ্যত নিপুণ আছিল, তেওঁলোকক হিষ্কিয়াই উৎসাহজনক কথা ক’লে। এইদৰে তেওঁলোকে মঙ্গলাৰ্থক বলি উৎসৰ্গ কৰিলে আৰু তেওঁলোকৰ ওপৰ পিতৃ-সকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ আগত স্বীকাৰোক্তি কৰি ধন্যবাদেৰে সাত দিনলৈকে ভোজ খালে। +\p +\v 23 পাছত গোটেই সমাজে এইদৰে পুনৰ সাত দিনলৈকে পালন কৰিবলৈ স্থিৰ কৰিলে আৰু সেইদৰেই তেওঁলোকে আনন্দেৰে পালন কৰিলে। +\v 24 কিয়নো যিহূদাৰ ৰজা হিষ্কিয়াই সমাজক এক হাজাৰ ভতৰা, সাত হাজাৰ ভেড়া আৰু ছাগলী উৎসৰ্গ কৰিবৰ অৰ্থে দিছিল; আৰু অধ্যক্ষসকলে সমাজক এক হাজাৰ ষাঁড়, আৰু দহ হাজাৰ ভেড়া ও ছাগলী দিলে; আৰু পুৰোহিতসকলৰ মাজৰ অনেকে নিজক পবিত্ৰ কৰিলে। +\p +\v 25 আৰু যিহূদাৰ গোটেই সমাজ, পুৰোহিতসকল আৰু লেবীয়াসকল, ইস্ৰায়েলৰ পৰা অহা লোকসকলৰ গোটেই সমাজ আৰু ইস্ৰায়েল দেশৰ পৰা অহা বা যিহূদাত থকা সকলো বিদেশী লোকসকল - সেই সকলোৱে আনন্দ কৰিলে। +\v 26 এইদৰে যিৰূচালেমত বৰ আনন্দ হ’ল; কিয়নো ইস্ৰায়েলৰ ৰজা দায়ূদৰ পুত্ৰ চলোমনৰ দিনৰে পৰা যিৰূচালেমত এনেদৰে হোৱা নাছিল। +\v 27 পাছত লেবীয়া, পুৰোহিতসকলে উঠি লোকসকলক আশীৰ্ব্বাদ কৰিলে৷ তেওঁলোকৰ মাত শুনা গ’ল আৰু তেওঁলোকৰ প্ৰাৰ্থনা স্বৰ্গলৈ অৰ্থাৎ পবিত্ৰ ঠাইত উঠিল, য’ত ঈশ্বৰ নিবাস কৰে। +\c 31 +\s হিষ্কিয়াৰ নানা সৎকাৰ্য্য। ইস্ৰায়েলে অচুৰীয়াহঁতৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা। +\p +\v 1 এইদৰে আটাইবোৰ শেষ হোৱাৰ পাছত, সেই ঠাইত উপস্থিত থকা সকলো ইস্ৰায়েল লোকে যিহূদাৰ নগৰবোৰলৈ গল আৰু স্তম্ভবোৰ ভাঙিলে, আচেৰা মুৰ্ত্তিবোৰ কাটিলে আৰু গোটেই যিহূদাত, বিন্যামীনত, ইফ্ৰয়িমত আৰু মনচিত থকা ওখ ঠাইবোৰ আৰু যজ্ঞবেদীবোৰ নিঃশেষে ভাঙি পেলালে। তেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলে নিজ নিজ আধিপত্য আৰু নগৰলৈ উলটি আহিল। +\p +\v 2 আৰু হিষ্কিয়াই হোমাৰ্থক আৰু মঙ্গলাৰ্থক বলিদান, পৰিচৰ্যা, স্তুতিগান আৰু যিহোৱাৰ ছাউনিৰ নানা দুৱাৰত প্ৰশংসা কৰিবলৈ পুৰোহিত লেবীয়াসকলক নিজ নিজ কাৰ্য অনুসাৰে পাল অনুক্ৰমে নিজ নিজ পালত নিযুক্ত কৰিলে। +\v 3 আৰু যিহোৱাৰ ব্যৱস্থাত লিখাৰ দৰে হোমৰ কাৰণে, ৰাতিপুৱা আৰু সন্ধ্যাবেলা হোমৰ কাৰণে আৰু বিশ্ৰাম-বাৰ, ন-জোন আৰু পৰ্ব্ব-সম্বন্ধীয় হোমৰ কাৰণে, ৰজাৰ সম্পত্তিৰ পৰা দান কৰিব লগা ভাগ তেওঁ নিৰূপণ কৰিলে। +\p +\v 4 আনকি পুৰোহিত আৰু লেবীয়াসকল যেন যিহোৱাৰ ব্যৱস্থাত আসক্ত থাকে, এই কাৰণে তেওঁলোকৰ ভাগ তেওঁলোকক দিবলৈ যিৰূচালেমত থকা লোকসকলক আজ্ঞা দিলে। +\v 5 এই আজ্ঞা দেশত ব্যাপ্ত হোৱা মাত্ৰকে ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলে শস্য, দ্ৰাক্ষাৰস, তেল আৰু মৌ আদি ভূমিত উৎপন্ন হোৱা সকলো বস্তুৰ প্ৰথম ভাগ অধিক অধিক পৰিমাণে আনিলে। +\p +\v 6 আৰু ইস্ৰায়েলৰ ও যিহূদাৰ যি সন্তান সকলে যিহোদাৰ নানা নগৰত বাস কৰিছিল, তেওঁলোকেও গৰু আৰু ভেড়া ও ছাগলীৰ দহ ভাগৰ এভাগ আনি দ’ম কৰি ৰাখিলে, যিবোৰ তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱালৈ উৎসৰ্গ কৰিবলৈ অনা হৈছিল। +\v 7 তৃতীয় মাহত তেওঁলোকে দ’মৰ প্ৰথম জাপ পেলাই সপ্তম মাহত সমাপ্ত কৰিলে। +\v 8 যেতিয়া হিষ্কিয়া আৰু অধ্যক্ষসকলে আহি দ’মবোৰ দেখিলে, যিহোৱাক আৰু তেওঁৰ প্ৰজাসকল ইস্ৰায়েলক ধন্যবাদ দিলে। +\p +\v 9 তেতিয়া হিষ্কিয়াই সেই বোৰ দ’মৰ বিষয়ে পুৰোহিত আৰু লেবীয়াসকলক সুধিলে। +\v 10 তাতে চাদোকৰ বংশৰ অজৰিয়া প্ৰধান পুৰোহিতে তেওঁক এই উত্তৰ দিলে, “যেতিয়াৰে পৰা লোকসকলে যিহোৱাৰ গৃহলৈ উপহাৰ আনিবলৈ ধৰিলে, তেতিয়াৰে পৰা আমি হেপাহ পলুৱাই খাইছোঁ আৰু অনেক বাকি থাকিও গল; কিয়নো যিহোৱাই তেওঁৰ প্ৰজাসকলক আশীৰ্ব্বাদ কৰিলে৷ এই হেতুকে এই বৰ বৰ দ’মবোৰ বাকী থাকিল।” +\p +\v 11 তেতিয়া, হিষ্কিয়াই যিহোৱাৰ গৃহত কেতবোৰ কোঁঠালি যুগুত কৰিবলৈ আজ্ঞা দিয়াত তেওঁলোকে সেইবোৰ যুগুত কৰিলে। +\v 12 তেতিয়া তেওঁলোকে উপহাৰ, দশম ভাগ আৰু পবিত্ৰীকৃত বস্তুবোৰ বিশ্বাসীৰূপে ভিতৰলৈ আনিলে৷ সেইবোৰৰ ওপৰত প্ৰথম ভঁৰালী লেবীয়া কননীয়া আৰু দ্বিতীয় ভঁৰালী তেওঁৰ ভায়েক চিমিয়ী আছিল। +\v 13 আৰু যিহীয়েল, অজৰিয়া, নহৎ, অচাহেল, যিৰীমোৎ, যোজাবদ, ইলীয়েল, যিস্মখিয়া, মহৎ আৰু বনায়া, এওঁলোকক হিষ্কিয়া ৰজাৰ আৰু ঈশ্বৰৰ গৃহৰ অধ্যক্ষ অজৰিয়া আজ্ঞাতে কননীয়া আৰু তেওঁৰ ভায়েকক চিমিয়ীৰ অধীনত নিযুক্ত কৰা হ’ল। +\p +\v 14 আৰু যিম্নাৰ পুত্ৰ কোৰি নামেৰে যি লেবীয়া মানুহ পূৱ ফালৰ দুৱাৰৰ দুৱৰী আছিল, যিহোৱাই পোৱা উপহাৰ আৰু মহা পবিত্ৰ বস্তুবোৰ বিলাবৰ অৰ্থে, ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে ইচ্ছামতে মুক্তহস্তে দিয়া বস্তুবোৰৰ ওপৰত তেওঁ অধ্যক্ষ হ’ল। +\v 15 তেওঁৰ অধীনত এদন, মিন্যামীন, যেচুৱা, চময়ীয়া, অমৰীয়া আৰু চফনিয়া এওঁলোকেই পুৰোহিতসকলৰ নগৰবোৰত থাকিল৷ তেওঁলোকৰ বিভাগ অনুযায়ী সৰু কি বৰ, দৰকাৰী কি অদৰকাৰী ভাইসকলক পাল অনুসাৰে উপহাৰৰ ভাগ বাতি দিবলৈ নিৰূপিত কাৰ্যত নিযুক্ত হ’ল। +\p +\v 16 যিসকলে বিভাগীয় পাল ক্ৰমে নিজ নিজ কৰিবলগীয়া কাৰ্য কৰিবলৈ দিনে দিনে যিহোৱাৰ গৃহত সোমায় - আনকি বংশাৱলী তালিকাত নাম লিখা তিনি বছৰ আৰু তাতোকৈ অধিক বয়সীয়া পুৰুষসকলকো এই বস্তুবোৰ বিলোৱা হয়। +\p +\v 17 আৰু পুৰোহিতসকলৰ তালিকাৰ বিষয়ে হলে সেয়ে তেওঁলোকৰ পিতৃ বংশৰ অনুসাৰে আছিল আৰু লেবীয়াসকলৰ তালিকাত পাল ক্ৰমে নিজ নিজ কৰিব লগীয়া কাৰ্য অনুসাৰে বিশ বছৰ আৰু তাতকৈ অধিক বয়সীয়া পুৰুষসকলৰ নাম লিখা আছিল। +\v 18 আৰু তেওঁলোকৰ আটাই শিশু, তিৰোতা, ল’ৰা, ছোৱালীৰ নাম লিখা তালিকাৰ বিষয়ে হ’লে, সেয়ে গোটেই সমাজলৈ যায়; কিয়নো তেওঁলোকে পবিত্ৰ বস্তুলৈ বিশ্বাসীৰূপে ব্যৱহাৰ কৰিছিল। +\v 19 আৰু হাৰোণৰ সন্তান যি পুৰোহিতসকলে নিজ নিজ নগৰৰ চাৰিওফালে থকা পথাৰত বাস কৰে, তেওঁলোকৰ প্ৰত্যেক নগৰৰ নাম লিখাই দিয়া কেতবোৰ মানুহে পুৰোহিতসকলৰ আটাই পুৰুষক, আৰু লেবীয়াসকলৰ মাজত তালিকাত নাম লিখা সকলো মানুহক ভাগ বিলাই দিয়ে। +\p +\v 20 হিষ্কিয়াই যিহূদাৰ সকলোফালে এইদৰেই কৰিলে৷ আৰু নিজ যিহোৱাৰ দৃষ্টিত যি উত্তম, ন্যায় আৰু সত্য, সেই সকলো সম্পন্ন কৰিলে। +\v 21 আৰু তেওঁ নিজ ঈশ্বৰক বিচাৰ কৰিবৰ কাৰণে ঈশ্বৰৰ গৃহৰ পৰিচৰ্যা-কৰ্ম, ব্যৱস্থা আৰু আজ্ঞাৰ বিষয়ে যি যি কাৰ্য কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে, সেইবোৰ নিজৰ সকলো মনেৰে কৰি কৃতকাৰ্য্য হ’ল। +\c 32 +\p +\v 1 এই সকলো কাৰ্যৰ আৰু বিশ্ৱস্ত আচৰণৰ পাছত, অচূৰৰ ৰজা চনহেৰীবে আহি যিহূদাৰ দেশত আহিল; তেওঁ সেই ঠাইত ছাউনি পাতিছিল কিয়নো তেওঁ গড়েৰে আবৃত নগৰবোৰ আক্ৰমণ কৰি গড় ভাঙি তাক নিজৰ কৰিবলৈ মন কৰিছিল। +\p +\v 2 হিষ্কিয়াই যেতিয়া চনহেৰীব অহা আৰু যিৰূচালেমৰ বিৰুদ্ধে তেওঁৰ যুদ্ধ কৰিবৰ মন থকা দেখিলে, +\v 3 তেওঁ নগৰৰ বাহিৰত থকা ভুমুকবোৰৰ পানী বন্ধ কৰিবলৈ অধ্যক্ষ আৰু বীৰপুৰুষসকলৰ সৈতে আলোচনা কৰিলে; তাতে তেওঁলোকে তেওঁক সহায় কৰিলে। +\v 4 তেতিয়া অনেক মানুহ গোট খাই সকলো ভুমুক আৰু দেশৰ মাজেদি বৈ যোৱা জুৰিবোৰ বন্ধ কৰি দিলে। তেওঁলোকে কলে, অচূৰৰ ৰজাসকলে আহি কিয় অধিক পৰিমাণে পানী পাব?” +\p +\v 5 এনেতে হিষ্কিয়াই সাহেৰে ভগা চিগা গড়বোৰ মেৰামত কৰি, ওখ ঘৰবোৰ সমান আৰু ওখ কৰিলে; আৰু বাহিৰত আন গড় সাজি দায়ুদৰ নগৰত থকা মিল্লো সুসজ্জিত কৰিলে আৰু বহু পৰিমাণে অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ আৰু ঢাল যুগুত কৰিলে। +\p +\v 6 তেওঁ লোকসকলৰ ওপৰত সেনাপতিসকল নিযুক্ত কৰিলে৷ নগৰৰ দুৱাৰৰ ওচৰৰ মুকলি ঠাইত নিজৰ ওচৰত তেওঁলোকক গোটাই উৎসাহ দি তেওঁ এই কথা কলে, +\v 7 “তোমালোকে বলৱন্ত আৰু সাহসিয়াল হোৱা৷ অচুৰৰ ৰজালৈ আৰু তেওঁ লগৰ সেই সৈন্য সমূহলৈ ভয় নকৰিবা আৰু ব্যাকুল নহবা, কাৰণ তেওঁৰ লগত থকা সকলোতকৈ আমাৰ লগত থকা জন মহান। +\v 8 তেওঁৰ লগত মাংসময় বাহুহে আছে, কিন্তু আমাক সহায় কৰিবলৈ আৰু আমাৰ ফলীয়া হৈ যুদ্ধ কৰিবলৈ আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা আমাৰ লগত আছে।” তাতে লোকসকল যিহূদাৰ ৰজা হিষ্কিয়াৰ কথাত শান্তনা পালে। +\p +\v 9 তাৰ পাছত অচুৰৰ ৰজা চনহেৰীব যেতিয়া সৈন্য সামন্তই সৈতে লাখীচৰ ওচৰত আছিল, তেতিয়া যিৰূচালেমলৈ যিহূদাৰ ৰজা হিষ্কিয়াৰ আৰু যিৰূচালেমত থকা সকলো যিহূদাৰ লোকসকলৰ ওচৰলৈ তেওঁৰ দাসবোৰৰ দ্বাৰাই তেওঁ এইবোৰ কথা কৈ পঠিয়ালে৷ +\v 10 “অচুৰৰ ৰজা চনহেৰীবে এই কথা কৈছে, ‘তোমালোকে কাৰ ওপৰত নির্ভৰ কৰি যিৰূচালেমক দখল কৰিবলৈ সুৰক্ষিত অৱস্থাত আছা বুলি ভাবিছা? +\p +\v 11 আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই আমাক ৰজা অচুৰৰ হাতৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিব, এই কথা কৈ হিষ্কিয়াই ভোকত আৰু পিয়াহত মৰিবলৈ দিবৰ বাবে তোমালোকক ভুলোৱা নাইনে?” +\v 12 সেই হিষ্কিয়াই জানো তেওঁৰ ওখ ঠাই আৰু যজ্ঞবেদীবোৰ গুচুৱা নাই? “আৰু তোমালোকে একেটা যজ্ঞবেদীৰ আগত সেৱা কৰিব আৰু তাৰে ওপৰত ধূপ জলাব লাগিব এই বুলি জানো যিহূদা আৰু যিৰূচালেমত আজ্ঞা দিয়া নাই?” +\p +\v 13 মই আৰু মোৰ ওপৰ-পিতৃসকলে দেশবোৰৰ আটাই জাতিক কি কৰিলোঁ, সেই বিষয়ে তোমালোকে জানো নাজানা? সেই নানা দেশীয় জাতিবোৰৰ দেৱতাবোৰে জানো কোনো প্ৰকাৰে মোৰ হাতৰ পৰা নিজ নিজ দেশ ৰক্ষা কৰিবলৈ সমৰ্থ হৈছিল? +\v 14 মোৰ ওপৰ পিতৃসকলে যিবোৰ জাতিক নিঃশেষে সংহাৰ কৰিছিল, তেওঁলোকৰ সকলো দেৱতাবোৰৰ মাজত কোনে নিজ প্ৰজাসকলক মোৰ হাতৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিব পাৰিছিল যে, তোমালোকৰ ঈশ্বৰে মোৰ হাতৰ পৰা তোমালোকক উদ্ধাৰ কৰিব পাৰে? +\v 15 এই হেতুকে হিষ্কিয়াই তোমালোকক নুভুলাওঁক আৰু সেই দৰে তোমালোকৰ প্ৰবৃত্তি নজন্মাওঁক৷ আৰু তোমালোকে তাত প্ৰত্যয় নকৰিবা, কিয়নো মোৰ হাতৰ পৰা আৰু মোৰ ওপৰ পিতৃসকলৰ হাতৰ পৰা নিজ প্ৰজাসকলক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ, কোনো জাতি কি ৰাজ্যৰ কোনো দেৱতাৰে সাধ্য নাছিল৷ তেন্তে তোমালোকৰ ঈশ্বৰে যে মোৰ হাতৰ পৰা তোমালোকক উদ্ধাৰ কৰিব, ই তাতকৈ কিমান কম পৰিমাণে অসম্ভব। +\p +\v 16 চনহেৰীবৰ দাসবোৰে আনকি ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ আৰু তেওঁৰ দাস হিষ্কিয়াৰ বিৰুদ্ধে আৰু অধিক কথা ক’লে। +\p +\v 17 আৰু তেওঁ ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাক ঠাট্টা কৰিবলৈ আৰু তেওঁৰ বিৰুদ্ধে কথা কবলৈ এইদৰে পত্ৰও লিখিছিল৷ তেওঁ কৈছিল যে, “নানা দেশীয় জাতি সমূহৰ দেৱতাবোৰে যেনেকৈ মোৰ হাতৰ পৰা নিজ নিজ প্ৰজাসকলক উদ্ধাৰ কৰিব নোৱাৰিলে তেনেকৈ হিষ্কিয়াৰ ঈশ্বৰেও তেওঁৰ প্ৰজাসকলক মোৰ হাতৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিব নোৱাৰিব।” +\p +\v 18 তাৰ পাছত তেওঁলোকে নগৰ অধিকাৰ কৰি লোৱাৰ ছলেৰে, যিৰূচালেমৰ গড়ৰ ওপৰত থকা লোকসকলক ভয় দেখুৱাবলৈ আৰু বিহ্বল কৰিবলৈ ইব্ৰী ভাষাৰে তেওঁলোকলৈ বুলি বৰকৈ চিঞঁৰিবলৈ ধৰিলে। +\v 19 আৰু পৃথিৱীত থকা আন জাতি সমূহৰ যি দেৱতাবোৰ মানুহৰ হাতেৰে সজা, সেইবোৰৰ বিষয়ে কোৱাৰ দৰে তেওঁলোকে যিৰূচালেমৰ ঈশ্বৰৰ বিষয়েও কথা কলে। +\p +\v 20 পাছত ৰজা হিষ্কিয়া আৰু আমোচৰ পুত্ৰ যিচয়া ভাববাদীয়ে সেই বিষয়ে প্ৰাৰ্থনা কৰিলে আৰু স্বৰ্গৰ ফাললৈ মুখ কৰি কাতৰোক্তি কৰিলে। +\v 21 তাতে যিহোৱাই এজন দূত পঠিয়ালে; তেওঁ অচুৰৰ ৰজাৰ চাউনিৰ আটাই বলৱান বীৰ পুৰুষক, প্ৰধান লোকক আৰু সেনাপতিক সংহাৰ কৰিলে। তেতিয়া চনহেৰীবে লাজত তলমুখ কৰি নিজ দেশলৈ উলটি গল। পাছত তেওঁ নিজ দেৱতাৰ মন্দিৰত সোমালত, তেওঁৰ নিজ ঔৰসত জন্ম পোৱা সকলেই সেই ঠাইতে তৰোৱালেৰে তেওঁক বধ কৰিলে। +\p +\v 22 সেইদৰে যিহোৱাই হিষ্কিয়াক আৰু যিৰূচালেম নিবাসীসকলক অচুৰীয়াৰ ৰজা চনহেৰীবৰ হাতৰ পৰা আৰু আন সকলোৰে হাতৰ পৰা নিস্তাৰ কৰিলে আৰু সকলোতে তেওঁলোকক চলাই নিলে। +\v 23 তেতিয়া অনেক লোকে যিৰূচালেমলৈ বুলি যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে উপহাৰ আৰু যিহূদাৰ ৰজা হিষ্কিয়াৰ ওচৰলৈ বহুমুল্য বস্তু আনিলে যাতে তেতিয়াৰে পৰা এইদৰে তেওঁ সকলো জাতি সমূহৰ দৃষ্টিত মহান হ’ব। +\p +\v 24 সেই সময়ত হিষ্কিয়া নৰীয়া হৈ মৃত্যুশয্যাত পৰিল৷ তেওঁ যিহোৱাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিলে, তাতে যিহোৱাই তেওঁক উত্তৰ দিলে আৰু তেওঁ যেন সুস্থ হয়, তাৰে এটা আচৰিত লক্ষণ দেখুৱালে। +\v 25 কিন্তু হিষ্কিয়াই পোৱা উপকাৰ অনুসাৰে যিহোৱাক প্ৰতিদান নিদিলে, কিয়নো তেওঁৰ মন গৰ্ব্বী হ’ল৷ এই হেতুকে তেওঁৰ, যিহূদাৰ আৰু যিৰূচালেমৰ ওপৰত যিহোৱাৰ ক্ৰোধ হ’ল। +\v 26 অৱশ্যে হিষ্কিয়া আৰু যিৰূচালেম-নিবাসীসকলে নিজ নিজ মনৰ গৰ্ব বুজি নিজকে নম্ৰ কৰিলে, সেই বাবে তেওঁলোকলৈ যিহোৱাৰ ক্ৰোধ হিষ্কিয়াৰ ৰাজত্ব কালত সিদ্ধ কৰা নহল। +\p +\v 27 হিষ্কিয়াৰ অধিক ধন আৰু সন্মান আছিল৷ তেওঁ নিজৰ বাবে ৰূপৰ, সোণৰ, বহুমুল্য বাখৰ, সুগন্ধিদ্ৰব্য, ঢালৰ আৰু সকলোবিধ বহুমুল্য পাত্ৰৰ ভঁৰাল ৰাখিছিল৷ +\v 28 আনকি তেওঁৰ শস্যৰ, দ্ৰাক্ষাৰস আৰু তেল আদি বস্তুৰ ভঁৰাল আৰু নানাবিধ পশুৰ ঘৰ আৰু মেৰ-ছাগৰ জাকৰ বাবে গঁৰাল যুগুত কৰিলে। +\v 29 লগত আৰু নিজৰ বাবে নানা নগৰ সাজিলে আৰু ষাঁড়-গৰু, মেৰ-ছাগৰ আদিৰ অনেক জাক লাভ কৰিলে, কিয়নো ঈশ্বৰে তেওঁ অতিশয় অধিক সম্পত্তি দিছিল। +\p +\v 30 এই হিষ্কিয়াই ওপৰৰ ফালে থকা গীহোন ভুমুকৰ মুখ বন্ধ কৰি পোনে পোনে দায়ুদৰ নগৰৰ পশ্চিম ফালেদি সেই পানী নমাই আনিছিল৷ হিষ্কিয়াই তেওঁৰ সকলো কাৰ্যত কৃতকাৰ্য হ’ল। +\v 31 কিন্তু দেশত ঘটা অদ্ভুত লক্ষণৰ বিষয়ে সুধিবলৈ বাবিলৰ অধ্যক্ষসকলে পঠোৱা দূতবোৰৰ কথাত হলে, ঈশ্বৰে তেওঁৰ মনৰ সকলো ভাব জানিবৰ বাবে পৰীক্ষা কৰিবলৈ তেওঁক ত্যাগ কৰিলে। +\p +\v 32 হিষ্কিয়াৰ অৱশিষ্ট বৃত্তান্ত আৰু তেওঁৰ সৎকাৰ্য্যৰ কথা আমোচৰ পুত্ৰ যিচয়া ভাববাদীৰ দৰ্শন-পত্ৰিকাত, যিহূদাৰ আৰু ইস্ৰায়েলৰ ৰজাসকলৰ ইতিহাস পুস্তকখনত লিখা আছে। +\v 33 পাছত হিষ্কিয়া তেওঁৰ ওপৰ-পিতৃসকলৰ লগত নিদ্ৰিত হ’ল আৰু লোকসকলে দায়ুদৰ সন্তান সকলৰ মৈদামনিৰ সকলোতকৈ ওখ ঠাইত তেওঁক মৈদাম দিলে৷ তেওঁৰ মৰণৰ কালত সমুদায় যিহূদা আৰু যিৰূচালেম-নিবাসীসকলে তেওঁক সন্মান কৰিলে৷ তাৰ পাছত তেওঁৰ পুত্ৰ মনচি তেওঁৰ পদত ৰজা হ’ল। +\c 33 +\s মনচি আৰু আমোনৰ ৰাজত্ত্ব। +\p +\v 1 মনচিয়ে ৰজা হৈ শাসন ভাৰ লওঁতে তেওঁৰ বয়স আছিল বাৰ বছৰ; তেওঁ যিৰূচালেমত পঁচপন্ন বছৰ ৰাজত্ব কৰিলে। +\v 2 আৰু যিহোৱাই ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলৰ আগৰ পৰা যি জাতি সমূহক দূৰ কৰিছিল, তেওঁলোকৰ সকলো ঘিণলগা কাৰ্যৰ দৰে তেওঁ যিহোৱাৰ সাক্ষাতে কু-আচৰণ কৰিলে। +\v 3 কিয়নো তেওঁৰ পিতৃ হিষ্কিয়াই ভাঙি পেলোৱা ওখ ঠাইবোৰ তেওঁ পুনৰাই সাজিলে; আৰু তেওঁ বাল দেৱতাৰ উদ্দেশ্যে যজ্ঞবেদীবোৰ স্থাপন কৰিলে, আচেৰা মুৰ্ত্তিবোৰ সাজিলে আৰু আকাশ-মণ্ডলৰ সকলো বাহিনীসকলৰ আগত প্ৰণিপাত কৰিলে আৰু সেইবোৰক সেৱা পুজা কৰিলে। +\p +\v 4 আৰু যিহোৱাই যি গৃহৰ বিষয়ে কৈছিল, বোলে, “মোৰ নাম যিৰূচালেমত চিৰকাললৈকে থাকিব,” যিহোৱাৰ সেই গৃহত তেওঁ কেইটামান বিদেশী দেৱতাৰ যজ্ঞ বেদী নিৰ্ম্মাণ কৰিলে। +\v 5 এইদৰে তেওঁ যিহোৱাৰ গৃহৰ দুয়োখন চোতালত আকাশ-মণ্ডলৰ সকলো বাহিনীসকলৰ উদ্দেশ্যে যজ্ঞবেদী নিৰ্ম্মাণ কৰিলে। +\v 6 আৰু তেওঁ নিজৰ সন্তান সকলক হিন্নোমৰ পুতেকৰ উপত্যকাত অগ্নিৰ মাজেদি যাত্ৰা কৰালে; গণকৰ কাৰ্য কৰিলে, লক্ষণ চালে, মায়া কৰ্ম কৰিলে আৰু ভূত পোহা আৰু গুণমন্ত্ৰ জনাসকলক লগালে৷ যিহোৱাক বেজাৰ দিবৰ অৰ্থে তেওঁৰ সাক্ষাতে তেওঁ বহুত কু-আচৰণ কৰিলে। +\p +\v 7 আৰু তেওঁ নিজে কৰা এটা প্ৰতিমা ঈশ্বৰৰ গৃহত স্থাপন কৰিলে৷ সেই গৃহৰ বিষয়ে ঈশ্বৰে দায়ুদক আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ চলোমনক কৈছিল, বোলে, “ইস্ৰায়েলৰ সকলো ফৈদৰ মাজৰ পৰা এই যি গৃহ আৰু যিৰূচালেম মই মনোনীত কৰিলোঁ, ইয়াত মোৰ নাম চিৰকাললৈকে স্থাপন কৰিম; +\v 8 আৰু মই তেওঁলোকক দিয়া সকলো আজ্ঞা, অৰ্থাৎ মোচিৰ হতুৱাই দিয়া গোটেই ব্যৱস্থা আৰু বিধি ও শাসন-প্ৰণালীবোৰ যদি তেওঁলোকে পালন কৰে আৰু সেই অনুসাৰে কাৰ্য কৰে, তেনেহলে মই তোমালোকৰ ওপৰ-পিতৃসকলৰ বাবে নিৰূপণ কৰা দেশৰ পৰা ইস্ৰায়েলৰ ভৰি আৰু নুগুচাম।” +\v 9 তথাপি মনচিয়ে যিহূদাক আৰু যিৰূচালেম-নিবাসীসকলক এনেকৈ ভ্ৰান্ত কৰিলে যে, যিহোৱাই ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলৰ আগৰ পৰা যি জাতিবোৰক উচ্ছন্ন কৰিছিল, তেওঁলোকতকৈয়ো অধিক কু-আচৰণ কৰিলে। +\p +\v 10 আৰু যিহোৱাই মনচিক আৰু তেওঁৰ লোকসকলক নানা কথা কলে; কিন্তু তেওঁলোকে কোনো মনোযোগ নিদিলে। +\v 11 এই কাৰণে যিহোৱাই তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে অচুৰৰ ৰজাৰ সেনাপতি সকলক আনিলে; তেওঁলোকে মনচিক ধৰি হাঁকোটা লগাই শিকলিৰে বান্ধি বাবিললৈ লৈ গল। +\p +\v 12 তেতিয়া সঙ্কতত পৰি তেওঁ নিজ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ আগত মিনতি কৰিলে আৰু নিজ ওপৰ পিতৃসকলৰ ঈশ্বৰৰ আগত নিজকে অতিশয় নম্ৰ কৰিলে। +\v 13 তেওঁ ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিলে আৰু বিনয় কৰিবলৈ ধৰিলে; ঈশ্বৰে তেওঁৰ বিনয় শুনি তেওঁৰ প্ৰাৰ্থনা গ্ৰহণ কৰিলে আৰু তেওঁক পুনৰাই যিৰূচালেমত তেওঁৰ ৰাজ শাসনলৈ ঘূৰাই আনিলে৷ তেতিয়া যিহোৱাইহে যে ঈশ্বৰ তাক মনচিয়ে জানিলে। +\p +\v 14 তাৰ পাছত গীহোনৰ পশ্চিমে উপত্যকাত মৎস্য দুৱাৰৰ সোমোৱা ঠাইলৈকে দায়ুদৰ নগৰৰ এক বাহিৰ গড় সাজিলে৷ আৰু ওফেলৰ চাৰিওফালৰ গড় মেৰামত কৰি তাক অতি ওখ কৰিলে৷ গড়েৰে আবৃত যিহূদাৰ নগৰবোৰত সেনাপতি সকলক ৰাখিলে। +\v 15 আৰু তেওঁ যিহোৱাৰ গৃহৰ পৰা বিজাতীয় দেৱতাবোৰ, প্ৰতিমাটো আৰু যিহোৱাৰ গৃহৰ পৰ্বতত আৰু যিৰূচালেমত নিজে নিৰ্ম্মাণ কৰা যজ্ঞবেদিবোৰ গুচাই নগৰৰ বাহিৰলৈ আনি দুৰৈত পেলাই দিলে। +\p +\v 16 তেওঁ যিহোৱাৰ বেদী মেৰামত কৰি তাৰ ওপৰত মঙ্গলাৰ্থক বলি আৰু ধন্যবাদাৰ্থক বলি উৎসৰ্গ কৰিলে আৰু ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ আৰাধনা কৰিবলৈ যিহূদাক আজ্ঞা দিলে। +\v 17 তথাপি তেতিয়াও লোকসকলে ওখ ঠাইবোৰত বলিদান কৰিছিল যদিও কেৱল তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যেহে কৰিছিল। +\p +\v 18 চোৱা, মনচিৰ অৱশিষ্ট বৃত্তান্ত, নিজ ঈশ্বৰৰ আগত তেওঁ কৰা প্ৰাৰ্থনা আৰু ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ নামেৰে তেওঁৰ আগত কোৱা দৰ্শকসকলৰ বাক্য, ইস্ৰায়েলৰ ৰজাসকলৰ ইতিহাস-পুস্তকখনত লিখা আছে। +\v 19 আৰু তেওঁ কৰা প্ৰাৰ্থনা, সেই প্ৰাৰ্থনা গ্ৰহণ হোৱা আৰু তেওঁ কৰা সকলো পাপ আৰু সত্যলঙ্ঘন বিষয় আৰু নম্ৰ হোৱাৰ আগেয়ে তেওঁৰ যি যি ঠাইত ওখ ঠাই সাজিছিল আৰু আচেৰা মুৰ্ত্তি ও কটা প্ৰতিমা স্থাপন কৰিছিল, সেই সকলোৰে বিৱৰণ হোজেয়াৰ পুস্তকখনত লিখা আছে। +\v 20 পাছত মনচি তেওঁ ওপৰ পিতৃসকলৰ লগত নিদ্ৰিত হ’ল আৰু লোকসকলে তেওঁৰ ঘৰৰ ভিতৰতে তেওঁক মৈদাম দিলে৷ তেওঁৰ পুত্ৰ আমোন তেওঁৰ পদত ৰজা হ’ল। +\p +\v 21 আমোনে ৰজা হৈ শাসন ভাৰ লওঁতে তেওঁৰ বয়স বাইশ বছৰ আছিল৷ তেওঁ যিৰূচালেমত দুবছৰ কাল ৰাজত্ব কৰিলে। +\v 22 তেওঁৰ বাপেক মনচিয়ে কৰাৰ নিচিনাকৈ তেওঁ যিহোৱাৰ সাক্ষাতে কু-আচৰণ কৰিলে৷ তেওঁৰ পিতৃ মনচিয়ে কৰা আটাই কটা-প্ৰতিমাৰ উদ্দেশ্যে তেওঁ বলিদান কৰিলে আৰু সেইবোৰক সেৱা-পুজা কৰিলে। +\v 23 আৰু তেওঁৰ পিতৃ মনচিয়ে যেনেকৈ নিজকে নম্ৰ কৰিছিল, তেনেকৈ তেওঁ যিহোৱাৰ সাক্ষাতে নিজকে নম্ৰ নকৰিলে৷ কিন্তু এই আমোনে দোষৰ ওপৰি দোষ কৰিলে। +\p +\v 24 পাছত তেওঁৰ দাসবোৰে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে চক্ৰান্ত কৰি তেওঁৰ গৃহতে তেওঁক বধ কৰিলে। +\v 25 কিন্তু দেশৰ লোকসকলে আমোন ৰজাৰ বিৰুদ্ধে চক্ৰান্ত কৰা সকলোকে বধ কৰিলে; আৰু দেশৰ লোকসকলে তেওঁৰ পুত্ৰ যোচিয়াক তেওঁৰ পদত ৰজা পাতিলে। +\c 34 +\s যোচিয়াৰ ৰাজত্ত্ব। মন্দিৰ শুচি কৰা। ব্যৱস্থা পুস্তক উলিয়াই পাঠ কৰা।. +\p +\v 1 যোচিয়াই ৰজা হৈ শাসন ভাৰ লওঁতে তেওঁৰ বয়স আছিল আঠ বছৰ; তেওঁ যিৰূচালেমত একত্ৰিশ বছৰ কাল ৰাজত্ত্ব কৰিছিল। +\v 2 যিহোৱাৰ দৃষ্টিত যি ন্যায়, তেওঁ তাকে কৰিলে; তেওঁ নিজ ওপৰ পিতৃ দায়ুদৰ পথত চলিলে, তাৰ পৰা সোঁ কি বাওঁফালে নুঘুৰিলে। +\v 3 কিয়নো তেওঁৰ ৰাজত্ত্বৰ অষ্টম বছৰত তেওঁ অলপ বয়সীয়া হৈয়ো, তেওঁৰ ওপৰ পিতৃ দায়ুদৰ ঈশ্বৰক বিচাৰিবলৈ ধৰিলে৷ দ্বাদশ বছৰত, ওখ ঠাইবোৰ, আচেৰা মুৰ্ত্তিবোৰ আৰু কটা আৰু সাঁচত ঢলা প্ৰতিমাবোৰ গুচাই যিহূদা আৰু যিৰূচালেম শুচি কৰিবলৈ ধৰিলে। +\p +\v 4 আৰু তেওঁৰ সাক্ষাতে লোকসকলে বাল দেৱতাৰ যজ্ঞবেদিবোৰ ভাঙি পেলালে; সেইবোৰতকৈ ওখ ঠাইত স্থাপন কৰা সূৰ্য্য-প্ৰতিমাবোৰকো তেওঁ কাটি পেলালে; আচেৰা মুৰ্ত্তিবোৰ আৰু কটা আৰু সাঁচত ঢলা প্ৰতিমাবোৰ ভাঙি গুড়ি কৰি, সেইবোৰৰ উদ্দেশ্যে বলিদান কৰাসকলৰ মৈদামৰ ওপৰত সেই ধুলিবোৰ ছটিয়াই পেলালে। +\v 5 আৰু তেওঁ পুৰোহিতসকলৰ হাড়বোৰ তেওঁলোকৰ যজ্ঞবেদিৰ ওপৰত দগ্ধ কৰিলে আৰু যিহূদা আৰু যিৰূচালেম শুচি কৰিলে। +\p +\v 6 আৰু তেওঁ মনচিৰ, ইফ্ৰয়িমৰ আৰু চিমিয়োনৰ নগৰে নগৰে নপ্তালীলৈকে সকলো ফালে তেওঁলোকৰ উচ্ছন্ন হোৱা ঠাইত সেইদৰে কৰিলে। +\v 7 তেওঁ যজ্ঞবেদিবোৰ ভাঙিলে, আচেৰা মুৰ্ত্তিবোৰ আৰু কটা-প্ৰতিমাবোৰ গুড়ি কৰিলে আৰু ইস্ৰায়েল দেশৰ সকলো ঠাইৰ আটাইবোৰ সূৰ্য্য-প্ৰতিমাবোৰ কাটি পেলালে৷ তাৰ পাছত যিৰূচালেমলৈ উলটি আহিল। +\p +\v 8 তেওঁৰ ৰাজত্বৰ অষ্টাদশ বছৰত, দেশ আৰু গৃহ শুচি কৰাৰ পাছত, তেওঁ নিজ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ গৃহ মেৰামত কৰিবৰ বাবে অচলিয়াৰ পুত্ৰ চাফনক, নগৰৰ অধ্যক্ষ মাচেয়াক আৰু যোৱাহজৰ পুত্ৰ যোৱাহ ইতিহাস লিখকক পঠিয়ালে। +\v 9 এই হেতুকে তেওঁলোকে প্ৰধান পুৰোহিত হিল্কিয়াৰ ওচৰলৈ গ’ল আৰু ঈশ্বৰৰ গৃহলৈ অনা ৰূপ অৰ্থাৎ লেবীয়া দুৱৰীসকলে মনচি ইফ্ৰয়িম আদি ইস্ৰায়েলৰ অৱশিষ্ট লোকৰ পৰা, গোটেই যিহূদা আৰু বিন্যামীনৰ পৰা আৰু যিৰূচালেম নিবাসীসকলৰ পৰাও গোটোৱা সকলো ৰূপ তেওঁলোকে তেওঁলোকক শোধাই দিলে। +\p +\v 10 তেওঁলোকে যিহোৱাৰ গৃহত নিযুক্ত থকা কাৰ্য চলাওঁতা সকলৰ হাতত তাক দিলে; পাছত কাৰ্য চলাওঁতা সকলে অৰ্থাৎ যিহোৱাৰ গৃহত কাম কৰাওঁতা লোকসকলে সেই গৃহ মেৰামত কৰিবৰ আৰু সুসজ্জিত কৰিবৰ বাবে তাক দিলে, +\v 11 অৰ্থাৎ মিস্ত্ৰি আদি ঘৰ সাজোঁতাসকলক কটা-শিল আৰু বৰগাৰ কাঠ কিনিবলৈ আৰু যিহূদাৰ ৰজাসকলে নষ্ট কৰা ঘৰ বোৰৰ বাবে চতি বনাবলৈ সেই ধন দিলে। +\v 12 আৰু সেই লোকসকলে বিশ্বাসীৰূপে কাৰ্য কৰিলে৷ আৰু মৰাৰীৰ সন্তান সকলৰ মাজৰ যহৎ আৰু ওবদিয়া এই দুজন লেবীয়া মানুহ তেওঁলোকৰ অধ্যক্ষ আছিল; আৰু কহাতৰ সন্তান সকলৰ মাজৰ জখৰিয়া, মচুল্লম আৰু বাদ্য বজোৱাত নিপুণ আন আন লেবীয়াসকল কাম চলাবৰ বাবে নিযুক্ত হৈছিল। +\v 13 তেওঁলোক ভাৰ বওঁতাসকলৰ অধ্যক্ষ আছিল আৰু সকলো বিধৰ কাম কৰোঁতা সকলক চলাইছিল; আৰু লেবীয়া সকলৰ মাজত কোনো কোনো লিখক, কোনো কোনো শাসনকৰ্ত্তা আৰু কোনো কোনো দুৱৰী আছিল। +\p +\v 14 যিহোৱাৰ গৃহলৈ অনা ৰূপ তেওঁলোকে উলিওৱা সময়ত, হিল্কিয়া পুৰোহিতে মোচিয়ে দিয়া যিহোৱাৰ ব্যৱস্থা পুস্তকখন পালে। +\v 15 আৰু হিল্কিয়াই লিখক চাফনক উত্তৰ দি কলে, “মই যিহোৱাৰ গৃহত ব্যৱস্থা পুস্তকখন পালোঁ।” পাছত হিল্কিয়াই সেই ব্যৱস্থা পুস্তকখন চাফনক দিলে। +\v 16 চাফনে আকৌ সেই ব্যৱস্থা পুস্তকখন ৰজাৰ গুৰিলৈ লৈ গল আৰু ৰজাৰ আগত বাতৰি দি কলে, “আপোনাৰ এই দাসবোৰক আদেশ কৰা সকলো কাৰ্য তেওঁলোকে কৰি আছে৷ +\p +\v 17 আৰু আপোনাৰ এই দাসবোৰে যিহোৱাৰ গৃহত পোৱা সকলো ধন চন্দুকৰ পৰা ঢালি, কাৰ্য্যাধ্যক্ষ আৰু কাম কৰোঁতা সকলৰ হাতত দিলে।” +\v 18 পুনৰ লিখক চাফনে ৰজাক জনালে, বোলে, “পুৰোহিত হিল্কিয়াই মোক এখন পুস্তক দিলে।” তেতিয়া চাফনে ৰজাৰ আগত তাক পাঠ কৰিবলৈ ধৰিলে। +\v 19 তেতিয়া ৰজাই ব্যৱস্থাৰ বাক্যবোৰ শুনা মাত্ৰকে নিজৰ কাপোৰ ফালিবলৈ ধৰিলে। +\p +\v 20 আৰু ৰজাই হিল্কিয়াক, চাফনৰ পুত্ৰ অহীকামক, মীখাৰ পুত্ৰ আব্দোনক, লিখক চাফনক আৰু ৰজাৰ দাস অচায়াক এই আজ্ঞা কৰিলে বোলে, +\v 21 “তোমালোকে গৈ মোৰ আৰু ইস্ৰায়েল আৰু যিহূদাৰ মাজত অৱশিষ্ট থকা লোকসকলৰ বাবে পোৱা এই পুস্তকখনৰ বাক্যৰ বিষয়ে যিহোৱাৰ মোৰ বাবে থকা তেওঁৰ কি ইচ্ছা সেই বিষয়ে সোধাগৈ; কিয়নো আমাৰ ওপৰত যিহোৱাই বৰষোৱা ক্ৰোধ অতিশয় ডাঙৰ; কাৰণ ওপৰ-পিতৃসকলে এই পুস্তকত লিখা কোনো বাক্য অনুসাৰে কাম কৰিবৰ অৰ্থে যিহোৱাৰ বাক্য পালন নকৰিলে।” +\p +\v 22 পাছত হিল্কিয়া আৰু ৰজাই আদেশ কৰা সেই লোকসকল হস্ৰাৰ নাতি তকহঁতৰ পুত্ৰ বস্ত্ৰ-ভঁৰালী চল্লুমৰ ভাববাদীনী হুল্দাৰ ওচৰলৈ গল; সেই সময়ত তেওঁ যিৰূচালেমৰ দ্বিতীয় ভাগত নিবাস কৰিছিল; আৰু তেওঁলোকে সেই বিষয়ে তেওঁক কলে। +\p +\v 23 তাতে তেওঁ তেওঁলোকক কলে, “ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই এই কথা কৈছে, ‘মোৰ ওচৰলৈ তোমালোকক পঠোৱা জনক কোৱাগৈ, +\v 24 “যিহোৱাই এই কথা কৈছে, ‘চোৱা, মই এই ঠাই আৰু ইয়াৰ নিবাসীসকলৰ ওপৰত অমঙ্গল ঘটাম, অৰ্থাৎ যিহূদাৰ ৰজাৰ আগত যি পুস্তক পঢ়া হ’ল, তাৰ মাজত লিখা সকলো শাও লৈ আনিম; +\v 25 কাৰণ নিজ নিজ হাতেৰে কৰা সকলো কৰ্মৰ দ্বাৰাই মোক বেজাৰ দিবলৈ, তেওঁলোকে মোক ত্যাগ কৰি ইতৰ দেৱতাবোৰৰ উদ্দেশ্যে ধূপ জ্বলালে, এতেকে এই ঠাইৰ ওপৰত মোৰ ক্ৰোধাগ্নি বৰষোৱ যাব, নুমুৱা নাযাব।’” +\p +\v 26 কিন্তু যিহোৱাৰ ইচ্ছা সুধিবলৈ তোমালোকক পঠোৱা যিহূদাৰ ৰজাৰ আগত এই কথা কবা, “ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই এই কথা কৈছে, ‘তুমি যি যি বাক্য শুনিলা সেইবোৰৰ বিষয়ে মোৰ কথা এই, +\v 27 এই ঠাই আৰু ইয়াৰ নিবাসীসকলৰ বিৰুদ্ধে তেওঁৰ যি বাক্য, তাক তুমি শুনা মাত্ৰকে ঈশ্বৰৰ আগত তোমাৰ মন কোমল কৰিলা, ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে নিজকে নম্ৰ কৰিলা আৰু নিজ কাপোৰ ফালি মোৰ আগত ক্ৰন্দন কৰিলা আৰু মইয়ো তোমাৰ কথা শুনিলো’ - এয়াই হৈছে যিহোৱাৰ ঘোষণা। +\v 28 ‘চোৱা, মই তোমাৰ ওপৰ-পিতৃসকলৰ লগত তোমাক নিম আৰু তোমাক শান্তিৰে তোমাক মৈদামলৈ নিয়া হব; আৰু মই এই ঠাই আৰু ইয়াৰ নিবাসীসকলৰ ওপৰত যিবোৰ অমঙ্গল ঘটাম, সেইবোৰৰ একোকে তোমাৰ চকুৱে নেদেখিব’।” পাছত তেওঁলোকে উলটি আহি ৰজাক এই বাতৰি দিলে। +\p +\v 29 তাৰ পাছত ৰজাই মানুহ পঠিয়াই যিহূদা আৰু যিৰূচালেমৰ বৃদ্ধ লোকসকলক গোট খোৱালে। +\v 30 তাতে ৰজাই যিহূদাৰ আটাইলোক, যিৰূচালেম নিবাসীসকলক, পুৰোহিতসকল, লেবীয়াসকল আৰু সৰু-বৰ সমুদায় প্ৰজাক লগত লৈ যিহোৱাৰ গৃহলৈ উঠি গল; আৰু যিহোৱাৰ পৰা পোৱা নিয়ম-পুস্তকখনৰ সকলো বাক্য ৰজাই লোকসকলক পঢ়াই শুনুৱালে। +\p +\v 31 পাছত ৰজাই নিজৰ ঠাইত থিয় হৈ যিহোৱাৰ পাছত চলিবলৈ আৰু সকলো মনেৰে আৰু সকলো প্ৰাণেৰে, তেওঁৰ আজ্ঞা, সাক্ষ্য বাক্য আৰু বিধিবোৰ পালন কৰিবলৈ আৰু সেই পুস্তকখনত লিখা নিয়মটিৰ বাক্য অনুসাৰে কাম কৰিবলৈ যিহোৱাৰ সাক্ষাতে এটি নিয়ম কৰিলে। +\v 32 আৰু যিৰূচালেম আৰু বিন্যামীনৰ যিমান লোক উপস্থিত আছিল, তেওঁ সেই সকলোকে নিয়মটি পালন কৰিবলৈ প্ৰতিজ্ঞা কৰালে; তাতে যিৰূচালেমৰ নিবাসীসকলে তেওঁলোকৰ ওপৰ-পিতৃসকলৰ ঈশ্বৰৰ নিয়মটিৰ অনুসাৰে কাৰ্য কৰিলে। +\v 33 যোচিয়াই ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলে অধিকাৰ কৰা সকলো দেশৰ পৰা আটাই ঘিণলগীয়া বস্তুবোৰ দুৰ কৰিলে আৰু ইস্ৰায়েলৰ মাজত থকা সকলো লোকক ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ আৰাধনা কৰালে। তেওঁলোকে তেওঁৰ জীৱনৰ সকলো কালত তেওঁলোকৰ ওপৰ-পিতৃসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ পাছত চলিবলৈ নেৰিলে। +\c 35 +\s যোচিয়াই নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব পালন কৰা। মিচৰৰ ৰজাৰ লগত তেওঁৰ যুদ্ধ। তেওঁৰ মৃত্যু। +\p +\v 1 পাছত যোচিয়াই যিৰূচালেমত যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব পালন কৰিলে; আৰু লোকসকলে প্ৰথম মাহৰ চতুৰ্দ্দশ দিনত নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ ভেড়া বলি দিলে। +\v 2 তেওঁ পুৰোহিত সকলক তেওঁলোকৰ নিজ নিজ কৰিব লগীয়া কামত লগালে আৰু যিহোৱাৰ গৃহৰ সেৱকীয়া কাম কৰিবলৈ তেওঁলোকক আস্বাস দিলে। +\p +\v 3 আৰু যি লেবীয়াসকল গোটেই ইস্ৰায়েলৰ শিক্ষক আৰু যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে পবিত্ৰ লোক আছিল, তেওঁলোকক তেওঁ ক’লে, “ইস্ৰায়েলৰ ৰজা দায়ূদৰ পুত্ৰ চলোমনে নিৰ্ম্মাণ কৰা গৃহত তোমালোকে পবিত্ৰ চন্দুকটো ৰাখা৷ তোমালোকে নিজৰ কান্ধত আৰু ইয়াক চাৰিওঁফালে ভাৰ বৈ থাকিব নালাগিব৷ এতিয়া তোমালোকে তোমালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ স্তুতি আৰাধনা কৰা আৰু তেওঁৰ প্ৰজা ইস্ৰায়েল লোকসকলৰ সেৱা কৰা। +\v 4 আৰু তোমালোকে নিজ নিজ পিতৃ-বংশ অনুসাৰে, ইস্ৰায়েলৰ ৰজা দায়ূদে লিখা আৰু তেওঁৰ পুত্ৰ চলোমনে লিখাৰ দৰে পালক্ৰমে নিজক সংগঠিত কৰা। +\p +\v 5 আৰু তোমালোকৰ ভাই প্ৰজাসকলৰ পিতৃ-বংশৰ অংশ অনুসাৰে তোমালোক পবিত্ৰ স্থানত থিয় হোৱা; লোকসকলৰ প্ৰত্যেক অংশৰ বাবে লেবীয়াসকলৰ পিতৃ-বংশৰ এক এক অংশ হব। +\v 6 তোমালোকে নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ ভেড়া বলি দিয়া আৰু নিজক শুচি কৰা৷ মোচিৰ দ্বাৰাই কোৱা যিহোৱাৰ বাক্য অনুসাৰে কাৰ্য কৰিবলৈ নিজৰ ভাইসকলৰ বাবে আয়োজন কৰা।” +\p +\v 7 যোচিয়াই উপস্থিত হোৱা প্ৰজাসকলৰ সকলোকে কেৱল নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ বলিদানৰ অৰ্থে জাকৰ পৰা লেখৰ ত্ৰিশ হাজাৰ ভেড়া আৰু ছাগলী পোৱালি দিলে৷ আৰু তাৰ বাহিৰে তিনি হাজাৰ ভতৰা দিলে; এই সকলোকে ৰজাৰ সম্পত্তিৰ পৰা দিয়া হ’ল। +\v 8 আৰু তেওঁৰ প্ৰধান লোকসকলে ইচ্ছা মনেৰে লোকসকলক, পুৰোহিতসকলক আৰু লেবীয়াসকলক উৎসৰ্গ কৰিবৰ অৰ্থে পশু দান কৰিলে, বিশেষকৈ হিল্কিয়া, জখৰিয়া আৰু যিহীয়েল, ঈশ্বৰৰ গৃহৰ এই অধ্যক্ষ কেইজনে পুৰোহিতসকলক নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ বলিদানৰ অৰ্থে দুই হাজাৰ ছশ ভেড়া ও ছাগলী পোৱালি আৰু তিনিশ ষাঁড় দিলে। +\v 9 আৰু লেবীয়াসকলৰ অধ্যক্ষ কননিয়া আৰু তেওঁৰ দুজন ভায়েক চময়িয়া আৰু নথনেল আৰু হচবিয়া, যিয়ীয়েল অাৰু যোজাবদ, তেওঁলোকে লেবীয়াসকলক নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ বলিদানৰ অৰ্থে পাঁচ হাজাৰ ভেড়া ও ছাগলী পোৱালি আৰু পাঁচশ ভতৰা দিলে। +\p +\v 10 এইদৰে সেৱকীয়া কাৰ্যৰ ঠিক ঠাক হোৱাত, ৰজাৰ আজ্ঞা অনুসাৰে পুৰোহিতসকল নিজ নিজ ঠাইত আৰু লেবীয়াসকল নিজ নিজ পাল অনুসাৰে থিয় হ’ল। +\v 11 পাছত নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ আটাই বলি দিয়া হ’ল, পুৰোহিতসকলে তেওঁলোকৰ হাতৰ পৰা তেজ লৈ ছটিয়ালে আৰু লেবীয়াসকলে পশুবোৰৰ ছাল বখলিয়ালে। +\v 12 মোচিৰ পুস্তকত লিখাৰ দৰে, যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে উৎসৰ্গ কৰিবৰ অৰ্থে তেওঁলোকে প্ৰজাসকলৰ পিতৃ-বংশবোৰৰ অংশ অনুসাৰে সকলোকে দিবৰ কাৰণে, দগ্ধ কৰিবলগীয়া ভাগ এৰুৱাই ললে আৰু ষাঁড়বোৰকো সেই একে দৰেই কৰিলে। +\p +\v 13 পাছত তেওঁলোকে বিধিমতে নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ বলি খৰিকাত লগাই জুইত দিলে৷ কিন্তু পবিত্ৰীকৃত হিচাপে আন পশুৰ মাংস কেৰাহীত, টৌত আৰু জকাত সিজালে আৰু সকলো লোকক লৰালৰিকৈ বাঁটি দিলে। +\v 14 পাছত তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ বাবে আৰু পুৰোহিতসকলৰ বাবে আয়োজন কৰিলে; কিয়নো হাৰোণৰ সন্তান পুৰোহিতসকলে হোম-বলিৰ তেজাল অংশ পোৰোঁতে ৰাতিলৈকে লাগি থাকিব লগীয়া হৈছিল৷ এইদৰে লেবীয়াসকলে নিজৰ আৰু হাৰোণৰ সন্তান পুৰোহিতসকলৰ বাবে আয়োজন কৰিলে। +\p +\v 15 আৰু দায়ুদ, আচফ, হেমন আৰু ৰজাৰ দৰ্শক যিদূথূনে আজ্ঞা কৰাৰ দৰে আচফৰ সন্তান গায়ক সকল নিজ নিজ ঠাইত আছিল আৰু দুৱৰীসকল প্ৰত্যেক দুৱাৰত আছিল; নিজ নিজ কাম এৰি যাবলৈ তেওঁলোকৰ প্ৰয়োজন নহল, কিয়নো তেওঁলোকৰ লেবীয়া ভাইসকলে তেওঁলোকৰ বাবে আয়োজন কৰিছিল। +\p +\v 16 এইদৰে ৰজা যোচিয়াৰ আজ্ঞা অনুসাৰে নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব পালন কৰিবলৈ আৰু যিহোৱাৰ যজ্ঞবেদীৰ ওপৰত হোম ৰাখিবলৈ যিহোৱাৰ সকলো সেৱকীয়া কাম সেই দিনাই পৰিপাটিকৈ কৰা হ’ল। +\v 17 এই কাৰণে উপস্থিত থকা ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলে সেই সময়ত নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব কৰিলে আৰু তাৰ পাছত সাত দিনলৈকে খমীৰ নিদিয়া পিঠাৰ উৎসৱ পালন কৰিলে। +\p +\v 18 চমূৱেল ভাববাদীৰ দিনৰে পৰা ইস্ৰায়েলত এনে ধৰণৰ নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব কেতিয়াও পালন কৰা নাছিল; আনকি যোচিয়া, পুৰোহিসকল, লেবীয়াসকল, উপস্থিত হোৱা গোটেই যিহূদা আৰু ইস্ৰায়েলৰ লোকসকল আৰু যিৰূচালেম-নিবাসীসকলে যেনেকৈ নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব পালন কৰিছিল, ইস্ৰায়েলৰ কোনো ৰজাই তেনেকৈ পালন কৰা নাছিল। +\v 19 যোচিয়াৰ ৰাজত্বৰ অষ্টাদশ বছৰলৈকে এই নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব পালন কৰা হ’ল। +\p +\v 20 এই সকলোৰে পাছত যোচিয়াই মন্দিৰৰ শৃংখলা আনি ঠিক কৰাত, মিচৰৰ ৰজা নখোৱে ফৰাৎ নদীৰ ওচৰত থকা কৰ্কমীচত যুদ্ধ কৰিবলৈ আহিল, আৰু যোচিয়াই তেওঁৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ যাত্ৰা কৰিলে। +\v 21 কিন্তু নখোৱে তেওঁৰ দূত পঠিয়াই কৈ পঠিয়ালে, বোলে, “হে যিহূদাৰ ৰজা, তোমাৰ লগত মোৰ কি সম্পৰ্ক আছে? মই আজি তোমাৰ বিৰুদ্ধে অহা নাই; কিন্তু যি বংশৰ লগত মোৰ ৰণ হব, তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে আহিছোঁ৷ আৰু ঈশ্বৰে মোক ইয়াক বেগাই কৰিবলৈ আজ্ঞা দিলে, মোৰ লগত থকা ঈশ্বৰে তোমাক বিনষ্ট নকৰিবৰ বাবে, তেওঁলৈ হস্তক্ষেপ কৰাৰ পৰা তুমি ক্ষান্ত হোৱা।” +\p +\v 22 তথাপি যোচিয়াই তেওঁৰ পৰা বিমুখ হ’বলৈ অমান্তি হ’ল৷ তেওঁৰ লগত যুদ্ধ কৰিবলৈ তেওঁ ছদ্মবেশ ধৰিলে৷ ঈশ্বৰৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা যি বাক্য নখোৱে কৈছিল, সেই কথা তেওঁ নুশুনিলে; সেই কাৰণে তেওঁ মগিদ্দোৰ উপত্যকাত যুদ্ধ কৰিবলৈ গল। +\p +\v 23 তাতে ধনুৰ্দ্ধৰসকলে ৰজা যোচিয়ালৈ কাঁড় মাৰি আঘাত কৰিলে, তেতিয়া ৰজাই তেওঁৰ দাসবোৰক কলে, “মোক আঁতৰাই নিয়া; কিয়নো মই বেয়াকৈ আঘতপ্ৰাপ্ত হলোঁ।” +\v 24 তেতিয়া তেওঁৰ দাসবোৰে ৰথৰ পৰা তেওঁক উলিয়াই তেওঁৰ ওপৰেঞ্চি ৰথ এটাত তুলি দিলে৷ তেওঁলোকে তেওঁক যিৰূচালেমলৈ আনিলে, য’ত তেওঁৰ মৃত্যু হ’ল৷ তেওঁৰ ওপৰ-পিতৃসকলৰ মৈদামবোৰত তেওঁক মৈদাম দিয়া হ’ল। পাছত সমুদায় যিহূদা আৰু যিৰূচালেমে যোচিয়াৰ কাৰণে শোক কৰিলে। +\p +\v 25 আৰু যিৰিমিয়াই যোচিয়াৰ বাবে বিলাপ কৰিলে; তাতে সকলো গায়ক আৰু গায়িকাই নিজ নিজ বিলাপত যোচিয়াৰ বিষয়ে গান কৰে, আজিলৈকে সেই গান চলি আছে৷ তেওঁলোকে তাকে ইস্ৰায়েলত দৈনন্দিন পালন কৰিবলগীয়া এক নিয়ম কৰিলে; আৰু চোৱা, সেয়ে বিলাপ-পুস্তকখনত লিখা আছে। +\p +\v 26 যোচিয়াৰ অৱশিষ্ট বৃত্তান্ত, যিহোৱাৰ ব্যৱস্থাত লিখামতে কৰা তেওঁৰ উত্তম কাৰ্যবোৰ +\v 27 আৰু তেওঁৰ আদ্যোপান্ত বিৱৰণ ইস্ৰায়েলৰ আৰু যিহূদাৰ ৰজাসকলৰ ইতিহাস-পুস্তকখনত লিখা আছে। +\c 36 +\s যিহোৱাহজ, যিহোৱাকীম, যিহোৱাখীন আৰু চিদিকিয়াৰ ৰাজত্ব। লোকসকলক বন্দী কৰি নিয়া। +\p +\v 1 পাছত দেশৰ লোকসকলে যোচিয়াৰ পুত্ৰ যিহোৱাহজক লৈ যিৰূচালেমত তেওঁৰ পিতৃৰ পদত ৰজা পাতিলে। +\v 2 যোৱাহজে তেইশ বছৰ বয়সত ৰজা হৈ, যিৰূচালেমত তিনি মাহ ৰাজত্ব কৰিলে। +\p +\v 3 মিচৰৰ ৰজাই যিৰূচালেমত তেওঁক ৰজাৰ পদৰ পৰা আতৰাই, দেশৰ ওপৰত এশ কিক্কৰ ৰূপ আৰু এক কিক্কৰ সোণ দণ্ড কৰিলে। +\v 4 তাৰ পাছত মিচৰৰ ৰজাই তেওঁৰ ভায়েক ইলিয়াকীমক যিহূদা আৰু যিৰূচালেমৰ ওপৰত ৰজা পাতিলে, আৰু তেওঁৰ নাম সলাই যিহোয়াকীম ৰাখিলে। তেতিয়া তেওঁ ইলিয়াকীমৰ ককায়েক যোৱাহজক ধৰি মিচৰলৈ লৈ গল। +\p +\v 5 যিহোয়াকীমে পঁচিশ বছৰ বয়সত ৰজা হৈ, যিৰূচালেমত এঘাৰ বছৰ ৰাজত্ব কৰিলে৷ তেওঁ তেওঁৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ সাক্ষাতে কু-আচৰণ কৰিলে। +\v 6 তেওঁৰ বিৰুদ্ধে বাবিলৰ ৰজা নবূখদনেচৰে আহি তেওঁক আক্ৰমণ কৰি বাবিললৈ লৈ যাবৰ বাবে তেওঁক শিকলিৰে বান্ধিলে। +\v 7 আৰু নবূখদনেচৰে যিহোৱাৰ গৃহৰ কিছু বস্তুও বাবিললৈ লৈ গৈ, বাবিলত নিজৰ মন্দিৰত ৰাখিলে। +\p +\v 8 চোৱা, যিহোয়াকীমৰ অৱশিষ্ট বৃত্তান্ত, তেওঁ কৰা ঘিণলগা কাৰ্যবোৰ আৰু তেওঁত পোৱা দোষৰ কথা ইস্ৰায়েলৰ আৰু যিহূদাৰ ৰজাসকলৰ ইতিহাস-পুস্তকখনত লিখা আছে। পাছত তেওঁৰ পুত্ৰ যিহোয়াখীন তেওঁৰ পদত ৰজা হ’ল। +\p +\v 9 যিহোয়াখীনে ওঠৰ বছৰ বয়সত ৰজা হৈ, যিৰূচালেমত তিনি মাহ দহ দিন ৰাজত্ব কৰিলে৷ তেওঁ যিহোৱাৰ সাক্ষাতে কু-অচৰণ কৰিলে। +\v 10 পাছত বছৰৰ আৰম্ভণত নবূখদনেচৰ ৰজাই মানুহ পঠিয়াই, তেওঁক আৰু যিহোৱাৰ গৃহৰ মনমোহা বস্তুবোৰ বাবিললৈ অনালে আৰু যিহূদা আৰু যিৰূচালেমৰ ওপৰত তেওঁৰ সম্বন্ধযুক্ত চিদিকিয়াক ৰজা পাতিলে। +\p +\v 11 চিদিকিয়াই একৈশ বছৰ বয়সত ৰজা হৈ, যিৰূচালেমত এঘাৰ বছৰ ৰাজত্ব কৰিলে। +\v 12 তেওঁ তেওঁৰ যিহোৱাৰ সাক্ষাতে কু-আচৰণ কৰিলে৷ তেওঁ যিহোৱাৰ বাক্য প্ৰকাশ কৰোঁতা ভাববাদী যিৰিমিয়াৰ আগত নিজকে নম্ৰ নকৰিলে। +\p +\v 13 আৰু যি ৰজা নবূখদনেচৰে তেওঁক ঈশ্বৰৰ নামেৰে শপত কৰাইছিল, তেওঁ সেই ৰজাৰ অহিতে বিদ্ৰোহীও হ’ল৷ তেওঁৰ ডিঙি থৰ আৰু মন কঠিন কৰি ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱালৈ মনপালটাবলৈ মান্তি নহল। +\v 14 বিশেষকৈ পুৰোহিতসকলৰ মাজৰ প্ৰধান লোকসকলে আৰু প্ৰজাসকলে জাতিবোৰৰ আটাই ঘিণলগা কাৰ্যৰ দৰে অনেক সত্যলঙ্ঘন কৰিলে৷ আৰু যিহোৱাই যিৰূচালেমত যি গৃহ পবিত্ৰ কৰিছিল, তাক তেওঁলোকে অশুচি কৰিলে। +\p +\v 15 তথাপি তেওঁলোকৰ ওপৰ পিতৃসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই নিজ প্ৰজাসকললৈ আৰু নিজৰ নিবাসৰ ঠাইলৈ মৰম লাগি, অতি যত্নেৰে নিজৰ দূতবোৰক তেওঁলোকৰ গুৰিলৈ পঠিয়াই আছিল; +\v 16 কিন্তু তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ দূতবোৰক খেঁজেলিয়াইছিল, তেওঁৰ বাক্য তুচ্ছ কৰিছিল আৰু তেওঁৰ ভাববাদীসকলক সিয়াৰিছিল, সেয়েহে শেষত যিহোৱাৰ ক্ৰোধ নিজ প্ৰজাসকললৈ জ্বলি উঠাত, তাক থমাব পৰা আৰু উপায় নাছিল। +\p +\v 17 এই হেতুকে তেওঁ কলদীয়াসকলৰ ৰজাক তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে আনিলে; তেওঁ তেওঁলোকৰ ধৰ্মধামত তেওঁলোকৰ ডেকাসকলৰ তৰোৱালেৰে বধ কৰিলে, যুৱক কি যুৱতী, বৃদ্ধ কি অতি লুৰলুৰিয়া বুঢ়া, কালৈকো দয়া নকৰিলে, ঈশ্বৰে তেওঁৰ হাতত সকলোকে শোধাই দিলে। +\p +\v 18 আৰু তেওঁ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ সৰু বৰ সকলো বস্তু আৰু যিহোৱাৰ গৃহৰ বহুমূল্য দ্ৰব্য আৰু ৰজাৰ ও তেওঁৰ প্ৰধান লোকসকলৰ বহুমূল্য দ্ৰব্য, এই আটাইবোৰ বাবিলললৈ লৈ গল। +\v 19 আৰু তেওঁৰ লোকসকলে ঈশ্বৰৰ গৃহ পুৰি ভষ্ম কৰিলে, যিৰূচালেমৰ গড় ভাঙিলে, তাৰ আটাই অট্টালিকাবোৰ জুইৰে পুৰি পেলালে আৰু তাত থকা সকলো মনোহৰ পাত্ৰবোৰ নষ্ট কৰিলে। +\p +\v 20 আৰু তৰোৱালৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা লোকসকলক তেওঁ বাবিলললৈ লৈ গল৷ তাতে পাৰস্য ৰাজ্য স্থাপন নোহোৱালৈকে, সেই লোকসকলক ৰজাৰ আৰু তেওঁৰ পুত্ৰৰ দাস হৈ থাকিল৷ +\v 21 যিৰিমিয়াৰ মুখে কোৱা যিহোৱাৰ বাক্য সাম্ফল কৰিবৰ অৰ্থে, দেশে নিজৰ ভোগ কৰিব লগীয়া বিশ্ৰাম-কাল ভোগ নকৰিলে অৰ্থাৎ লোকসকল তেওঁৰ আৰু তেওঁৰ সন্তান সকলৰ দাস হৈ থাকিল৷ সত্তৰ বছৰ পূৰ কৰিবলৈ দেশ নিজৰ উচ্ছন্ন হোৱা সকলো কালত বিশ্ৰাম ভোগ কৰিলে। +\p +\v 22 পাছত পাৰস্যৰ ৰজা কোৰচৰ ৰাজত্বৰ প্ৰথম বছৰত, যিৰিমিয়াৰ দ্বাৰাই কোৱা যিহোৱাৰ বাক্যৰ সিদ্ধিৰ বাবে, যিহোৱাই পাৰস্যৰ কোৰচ ৰজাৰ মন উদগালে৷ তেওঁ নিজৰ ৰাজ্যৰ সকলো ফালে ঘোষণা কৰি আৰু জাননী লিখি, এই আজ্ঞা প্ৰচাৰ কৰিলে৷ তেওঁ কলে, +\v 23 “পাৰস্যৰ ৰজা কোৰচে এই কথা কৈছে: স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই পৃথিৱীৰ সকলো ৰাজ্য মোক দান কৰিলে৷ তেৱেঁই যিহূদা দেশৰ যিৰূচালেমত তেওঁৰ বাবে এটা গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ মোক ভাৰ দিলে। তেওঁৰ সকলো প্ৰজাসকলৰ মাজৰ যি কোনো লোক তোমালোকৰ মাজত আছে, তেওঁৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা তেওঁৰ লগত থাকক৷ আৰু সেই দেশলৈ তেওঁ উঠি যাওঁক।” diff --git a/15-EZR.usfm b/15-EZR.usfm new file mode 100644 index 0000000..bf8dbda --- /dev/null +++ b/15-EZR.usfm @@ -0,0 +1,421 @@ +\id EZR +\ide UTF-8 +\h ইজ্ৰা +\toc1 ইজ্ৰা +\toc2 ইজ্ৰা +\toc3 ezr +\mt1 ইজ্ৰা +\c 1 +\s কোৰচ ৰজাৰ আজ্ঞা-পত্ৰ। ঘুৰি অহা লোকসকলৰ তালিকা। +\p +\v 1 পাৰস্যৰ ৰজা কোৰচৰ ৰাজত্বৰ প্ৰথম বছৰত, যিহোৱাই যিৰিমিয়াৰ দ্বাৰা কোৱা বাক্য সিদ্ধ কৰিবৰ বাবে ৰজা কোৰচৰ মন উদগালে। তেওঁ নিজৰ ৰাজ্যৰ সকলো ফালে ঘোষণা কৰিলে, আৰু জাননী লিখি এই আজ্ঞা প্ৰচাৰ কৰিলে যে, +\v 2 “পাৰস্যৰ ৰজা কোৰচে, এই কথা কৈছে, স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাই পৃথিৱীৰ সকলো ৰাজ্য মোক দিলে, আৰু তেওঁ যিহূদা দেশৰ যিৰূচালেমত তেওঁৰ অৰ্থে এটা গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিবৰ বাবে মোক নিযুক্ত কৰিলে। +\p +\v 3 তেওঁৰ লোকসকলৰ পৰা অহা তোমালোকৰ মাজত যি কোনো লোক ইয়াত আছে, তেওঁৰ ঈশ্বৰ তেওঁৰ লগত থাকক, আৰু যিহূদা দেশৰ যিৰূচালেমলৈ উঠি গৈ, যি জন যিৰূচালেমৰ ঈশ্ৱৰ, সেই ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ গৃহ নিৰ্মাণ কৰিব। +\v 4 ৰাজ্যৰ যিকোনো ঠাইত যি সকল অৱশিষ্ট লোক বাস কৰি আছে, সেই ঠাইৰ লোকসকলে যিৰূচালেমত থকা ঈশ্বৰৰ গৃহৰ অৰ্থে ইচ্ছাকৃত ভাৱে দিয়া দানৰ উপৰিও ৰূপ, সোণ, নানা দ্ৰব্য, আৰু জীৱ-জন্তু দি তেওঁক সহায় কৰক।” +\p +\v 5 তাৰ পাছত যিহূদা আৰু বিন্যামীনৰ পূৰ্বপুৰুষসকলৰ মূল মানুহসকল, লেবীয়াসকলৰ পুৰোহিতসকল আৰু যি সকল লোকৰ আত্মা যিহোৱাৰ গৃহ নিৰ্ম্মাণৰ অৰ্থে যাবলৈ ঈশ্বৰে উদগালে, তেওঁলোক গ’ল। +\v 6 তেওঁলোকৰ চাৰিওফালে থকা লোকসকলে ৰূপৰ আৰু সোণৰ সামগ্রীসমূহ, দ্ৰব্যসমূহ, জীৱ-জন্তুবোৰ, বহুমূলীয়া বস্তু আৰু ইচ্ছাকৃত ভাৱে দান দি তেওঁলোকে কৰা কাৰ্যত সহায় কৰিলে। +\p +\v 7 নবূখদনেচৰে যিহোৱাৰ গৃহৰ যি সামগ্রীসমূহ যিৰূচালেমৰ পৰা আনি নিজৰ দেৱতাৰ গৃহত ৰাখিছিল, সেই সকলো সামগ্রী ৰজা কোৰচে মুকলি কৰি দিলে। +\v 8 এই সামগ্রী সমূহ পাৰস্যৰ ৰজা কোৰচে মিত্ৰদাৎ ভঁৰালীৰ হাতত দিলে। তেওঁ এইবোৰ গণনা কৰি যিহূদাৰ নেতা চেচবচৰৰ হাতত শোধাই দিলে। +\p +\v 9 সেই সামগ্রী সমূহ সংখ্যা অনুসাৰে এনে ধৰণৰ: সোণৰ চৰিয়া ত্ৰিশখন, ৰূপৰ চৰিয়া এক হাজাৰ, অন্য চৰিয়া ঊনত্ৰিশখন, +\v 10 সোণৰ বাটি ত্ৰিশটা, ৰূপৰ সৰু বাটি চাৰিশ দহটা, আৰু আন আন সামগ্রী এক হাজাৰ। +\v 11 সৰ্ব্বমুঠ সোণৰ আৰু ৰূপৰ বস্তু পাঁচ হাজাৰ চাৰিশ আছিল। বন্দীত্বত থকা লোকসকলক বাবিলৰ পৰা যিৰূচালেমলৈ ওভতাই অনা সময়ত চেচবচৰে এই সামগ্রী সমূহ লগত লৈ আহিল। +\c 2 +\p +\v 1 যি লোক সকলক ৰজা নবূখদনেচৰে বন্দী কৰি লৈ গৈছিল, তেওঁলোকক বাবিলত বন্দী কৰি ৰাখিছিল। পাছত এই বন্দীত্বৰ পৰা মুকলি হৈ তেওঁলোক নিজৰ নগৰ যিৰূচালেম আৰু যিহূদালৈ উভতি আহিল। +\v 2 তেওঁলোক জৰুব্বাবিল, যিহোচুৱা, নহিমিয়া, চৰায়া, ৰিয়েলায়া, মৰ্দখয়, বিলচন, মিস্পৰ, বিগবয়, ৰহূম, আৰু বানা, এওঁলোকৰ লগত আহিল। +\s ইস্ৰায়েল লোকসকলৰ লিখিত নথি-পত্র। +\p +\v 3 পৰিয়োচৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: দুই হাজাৰ এশ বাসত্তৰ জন। +\v 4 চফটিয়াৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: তিনিশ বাসত্তৰ জন। +\v 5 আৰহৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: সাত শ পঁয়সত্তৰ জন, +\v 6 যিহোচুৱা আৰু যোৱাবৰ দ্বাৰাই পহৎ-মোৱাবৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: দুই হাজাৰ আঠ শ বাৰজন। +\p +\v 7 এলমৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: এক হাজাৰ দুশ চৌৱন্ন জন। +\v 8 জত্তুৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: নশ পঞ্চল্লিশ জন। +\v 9 জক্কয়ৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: সাত শ ষাঠি জন। +\v 10 বাণীৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা ছশ বিয়াল্লিশ জন। +\p +\v 11 বেবয়ৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা ছশ তেইশ জন। +\v 12 অজগদৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা এক হাজাৰ দুশ বাইশ জন। +\v 13 অদোনীকামৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: ছশ ছয়ষষ্ঠি জন। +\v 14 বিগবয়ৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: দুই হাজাৰ ছাপন্ন জন। +\p +\v 15 আদীনৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: চাৰিশ চৌৱন্ন জন। +\v 16 হিষ্কিয়াৰ বংশধৰসকলৰ পৰা অহা আটেৰৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: আঠানব্বৈ জন। +\v 17 বেচয়ৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: তিনিশ তেইশ জন। +\v 18 যোৰাৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: এশ বাৰ জন। +\p +\v 19 হাচুমৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: দুশ তেইশ জন। +\v 20 গিব্বৰৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: পঞ্চানব্বৈ জন। +\v 21 বৈৎলেহেমৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: এশ তেইশ জন। +\v 22 নটোফাৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: ছাপন্ন জন। +\p +\v 23 অনাথোতৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: এশ আঠাইশ জন। +\v 24 অজমাবতৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: বিয়াল্লিশ জন। +\v 25 কিৰিয়ৎ-আৰীম, কফীৰা, আৰু বেৰোতৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: সাতশ তিয়ল্লিশ জন। +\v 26 ৰামা আৰু গেবাৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: ছশ একৈশ জন। +\p +\v 27 মিকমচৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: এশ বাইশ জন। +\v 28 বৈৎএল আৰু অয়ৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: দুশ তেইশ জন। +\v 29 নবোৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: বাৱন্ন জন। +\v 30 মগবীচৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: এশ ছাপন্ন জন। +\p +\v 31 অন্য এজন এলমৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: এক হাজাৰ দুশ চৌৱন্ন জন। +\v 32 হাৰীমৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: তিনিশ বিশ জন। +\v 33 লোদ, হাদীদ, আৰু ওনোৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: সাতশ পঁচিশ জন। +\p +\v 34 যিৰীহোৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: তিনিশ পঞ্চল্লিশ জন। +\v 35 চনাৱাৰ লোকসকলৰ সংখ্যা: তিনি হাজাৰ ছশ ত্ৰিশ জন। +\p +\v 36 পুৰোহিতসকল; যিহোচুৱাৰ ঘৰৰ পৰা অহা যিদয়াৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: নশ ত্ৰেসত্তৰ জন। +\v 37 ইম্মেৰৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: এক হাজাৰ বাৱন্ন জন। +\v 38 পচহুৰৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: এক হাজাৰ দুশ সাতচল্লিশ জন। +\v 39 হাৰীমৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: এক হাজাৰ সোঁতৰ জন। +\p +\v 40 লেবীয়াসকল: হোদবিয়াৰ বংশধৰসকলৰ মাজৰ পৰা যিহোচুৱা আৰু কদ্মীয়েলৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: চৌসত্তৰ জন। +\v 41 মন্দিৰৰ গায়কসকল: আচফৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: এশ আঠাইশ জন। +\v 42 দুৱৰীসকলৰ বংশধৰসকলৰ: চল্লুম, আটেৰ, টল্মোন, অক্কুব, হটীটা, আৰু চোবয় বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: সৰ্ব্বমুঠ এশ উনচল্লিশ জন। +\p +\v 43 যিসকলক মন্দিৰৰ পৰিচৰ্যাৰ বাবে নিযুক্ত কৰা হৈছিল, তেওঁলোক হ’ল: চীহা, হচুফা, টব্বায়োৎ, +\v 44 কেৰোচ, চীয়হা, পাদোন, +\v 45 লবানা, হগাবা, অক্কুব, +\v 46 হাগব, চলম্য়, আৰু হাননৰ, বংশধৰসকল। +\p +\v 47 গিদ্দেল, গহৰ, ৰায়া, +\v 48 ৰচীন, নকোদা, গজ্জম, +\v 49 উজ্জা, পাচেহ, বেচয়, +\v 50 অস্না, মিয়ূনীম, আৰু নফূচীমৰ, বংশধৰসকল। +\p +\v 51 বকবুক, হকুফা, হৰ্হূৰ, +\v 52 বস্লোত, মহীদা, হৰ্চা, +\v 53 বৰ্কোচ, চীচৰা, তেমহ, +\v 54 নচীহ, আৰু হটীফাৰ বংশধৰসকল। +\p +\v 55 চলোমনৰ দাসবোৰৰ বংশধৰসকল: চোটয়, হচ্ছোপেৰৎ, পৰূদা, +\v 56 যালা, দৰ্কোণ, গিদ্দেল, +\v 57 চফটিয়া, হত্তীল, পোখৰৎ-হচবয়িম, আৰু আমী। এওঁলোকৰ বংশধৰ। +\v 58 চলোমনৰ দাসবোৰৰ বংশধৰসকল আৰু যিসকলক মন্দিৰৰ পৰিচৰ্যাৰ বাবে নিযুক্ত কৰা হৈছিল, তেওঁলোক সৰ্ব্বমুঠ তিনিশ বিৰানব্বৈ জন আছিল। +\p +\v 59 যিসকল তেল-মেলহ, তেল-হৰ্চা, কৰূব, অদ্দন, আৰু ইম্মেৰ এৰি আহিছিল, কিন্তু তেওঁলোক যিৰূচালেমত থকা পূৰ্বপুৰুষৰ একো প্ৰমাণ দিব নোৱাৰিছিল। তেওঁলোক হ’ল: +\v 60 দলায়াৰ টোবিয়াৰ আৰু নকোদাৰ বংশধৰসকলৰ সংখ্যা: ছশ বাৱন্ন জন। +\p +\v 61 পুৰোহিতসকলৰ বংশধৰসকল: হবয়া, হক্কোচ, আৰু বৰ্জ্জিল্লয় (যিজনে গিলিয়দৰ বৰ্জ্জিল্লয়ৰ মহিলাৰ মাজৰ এজনীক বিয়া কৰিলে, আৰু তেওঁলোকৰ নামেৰে তেওঁৰ নামাকৰণ হ’ল) +\v 62 তেওঁলোকে বংশাৱলীৰ পত্রত তেওঁলোকৰ বংশৰ বৃত্তান্ত বিচাৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু বিচাৰি নাপালে, সেয়ে তেওঁলোকক কলুষিত বুলি পুৰোহিত বাবৰ পৰা আঁতৰোৱা হ’ল। +\v 63 তেওঁলোকক অধিপতিয়ে কৈছিল, যেতিয়ালৈকে ঊৰীম আৰু তুম্মিমৰ সৈতে এজন পুৰোহিতে অনুমোদন নকৰে তেতিয়ালৈকে তোমালোকে কিছুমান উৎসৰ্গিত পবিত্র বস্তু নাখাবা। +\p +\v 64 সৰ্ব্বমুঠ গোটেই দলটোৰ সংখ্যা: বিয়াল্লিশ হাজাৰ তিনিশ ষাঠীজন আছিল; +\v 65 তেওঁলোকৰ দাস-দাসী সকলক (তেওঁলোক সাত হাজাৰ তিনিশ সাতত্ৰিশ জন) আৰু তেওঁলোকৰ মন্দিৰৰ গায়ক-গায়িকা সকলক (দুশ জন) অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হোবা নাছিল। +\p +\v 66 তেওঁলোকৰ সাতশ চয়ত্ৰিশ টা ঘোঁৰা, দুশ পঞ্চল্লিশটা খছৰ, +\v 67 চাৰিশ পঁয়ত্ৰিশ টা উট, আৰু ছয় হাজাৰ সাতশ বিশ টা গাধ আছিল। +\p +\v 68 যেতিয়া তেওঁলোকে যিৰূচালেমত থকা যিহোৱাৰ গৃহলৈ গৈছিল, তেতিয়া যিহোৱাৰ গৃহ নিৰ্ম্মাণৰ অৰ্থে সন্মানীয় ব্যক্তিসকলে ইচ্ছাকৃত উপহাৰ দান কৰিছিল। +\v 69 তেওঁলোকে নিজৰ শক্তি অনুসাৰে সেই কামৰ বাবে পুঁজিত এষষ্ঠি হাজাৰ সোণৰ মূদ্রা \f + \ft মূদ্রা পাৰস্য দেশত প্রচলিত মূদ্রাৰ পৰিমাণ \f* পাঁচ হাজাৰ ৰূপৰ মিনা \f + \ft মিনা মূদ্রা \f* আৰু পুৰোহিতে পিন্ধা এশখন বস্ত্ৰ দিলে। +\p +\v 70 পুৰোহিতসকল, লেবীয়াসকল, লোকসকল, মন্দিৰৰ গায়কসকল আৰু দুৱৰীসকল, আৰু যিসকলক নিজৰ নগৰৰ মন্দিৰৰ পৰিচৰ্যাৰ বাবে নিযুক্ত কৰা হৈছিল, তেওঁলোক নিজৰ নগৰবোৰত বাস কৰিছিল। ইস্ৰায়েলৰ সকলো লোক নিজৰ নগৰবোৰত আছিল। +\c 3 +\s যজ্ঞবেদী নিৰ্ম্মাণ কৰা। পঁজা-পৰ্ব্ব পালন কৰা। ভিত্তিমূল স্থাপন কৰা। +\p +\v 1 সপ্তম মাহৰ পাছত, ইস্ৰায়েলৰ লোকসকল তেওঁলোকৰ নগৰলৈ উভতি আহিল। তেওঁলোকে যেতিয়া এজন মানুহৰ দৰে হৈ যিৰূচালেমত একগোট হৈছিল, তেতিয়া ইস্ৰায়েলৰ লোকসকল তেওঁলোকৰ নিজৰ নগৰলৈ উভতি আহিছিল। +\v 2 যোচাদকৰ পুত্ৰ যিহোচুৱা আৰু তেওঁৰ পুৰোহিত ভাইসকল, আৰু চল্টীয়েলৰ পুত্ৰ জৰুব্বাবিল আৰু তেওঁৰ ভাইসকল থিয় হ’ল, আৰু ঈশ্বৰৰ লোক মোচিৰ বিধান পুস্তকত লিখা আজ্ঞা অনুসাৰে হোম-বলি উৎসৰ্গৰ অৰ্থে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰৰ যজ্ঞবেদী নিৰ্ম্মাণ কৰিলে। +\p +\v 3 দেশৰ লোকসকলৰ কাৰণে আতঙ্কিত হৈ তেওঁলোকে যজ্ঞবেদী তাৰ নিজৰ স্থানত স্থাপন কৰিলে। তেওঁলোকে ৰাতিপুৱা আৰু গধূলি যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে হোম-বলি উৎসৰ্গ কৰিছিল। +\v 4 লিখা অনুসাৰে তেওঁলোকে পঁজা-পৰ্ব্বও পালন কৰিছিল, আৰু প্রতিদিনৰ নিয়ম অনুসাৰে দিনে দিনে হোম-বলি উৎসৰ্গ কৰিছিল। +\v 5 এইদৰে তেওঁলোকে প্রতিদিনে, আৰু প্রতিমাহে এবাৰ হোম-বলি, নিৰূপিত সকলো পৰ্ব্ব, আৰু ইচ্ছাকৃত দানৰ সৈতে যিহোৱাৰ উদ্দেশে উৎসৰ্গ কৰিছিল। +\p +\v 6 সপ্তম মাহৰ প্ৰথম দিনৰে পৰা তেওঁলোকে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে হোম-বলি উৎসৰ্গ কৰিবলৈ ধৰিছিল। কিন্তু তেতিয়াও যিহোৱাৰ মন্দিৰৰ ভিত্তিমূল স্থাপিত হোৱা নাছিল। +\v 7 সেয়ে তেওঁলোকে শিলৰ কাম কৰা লোকসকলক আৰু কাৰিকৰ সকলক ৰূপ দিলে; আৰু পাৰস্যৰ ৰজা কোৰচৰ পৰা লোৱা অনুমতি অনুসাৰে লিবানোনৰ পৰা যাফোৰ সাগৰৰ তীৰলৈ এৰচ কাঠ আনিবৰ বাবে চীদোনীয়া আৰু তূৰীয়াসকলক আহাৰ, পেয় দ্ৰব্য, আৰু তেল দিলে। +\p +\v 8 দ্বিতীয় বছৰৰ দ্বিতীয় মাহত তেওঁলোক যিৰূচালেমত থকা ঈশ্বৰৰ গৃহলৈ অহাৰ পাছত, জৰুব্বাবিল, যোচাদকৰ পুত্ৰ যিহোচুৱা, অৱশিষ্ট পুৰোহিতসকল আৰু লেবীয়াসকল আৰু যিসকল বন্দী অৱস্থাৰ পৰা মুকলি হৈ যিৰূচালেমলৈ আহিছিল, তেওঁলোকে কাম কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। যিহোৱাৰ গৃহৰ কাৰ্যৰ তত্বাৱধান কৰিবলৈ বিশ বছৰ আৰু তাতকৈ অধিক বয়সীয়া লেবীয়াসকলক নিযুক্ত কৰিলে। +\v 9 যিহোচুৱা আৰু তেওঁৰ পুত্র আৰু ভায়েক-ককায়েকসকল, কদ্মীয়েল আৰু তেওঁৰ পুত্রসকল, যিহূদাৰ বংশধৰসকলে ঈশ্বৰৰ গৃহত কাম কৰা লোকসকলৰ তত্বাৱধান কৰিছিল। তেওঁলোকৰ সৈতে হেনাদদৰ বংশধৰসকল আৰু তেওঁলোকৰ বংশধৰসকল, আৰু তেওঁলোকৰ লগৰ লেবীয়াসকলো আছিল। +\p +\v 10 গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰোঁতা সকলে যিহোৱাৰ মন্দিৰৰ ভিত্তিমূল স্থাপন কৰিলে। ইস্ৰায়েলৰ ৰজা দায়ূদে আজ্ঞা কৰাৰ অনুসাৰে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰিবৰ অৰ্থে পুৰোহিতসকলে নিজৰ নিজৰ বস্ত্ৰ পৰিধান কৰিলে, আৰু হাতত তুৰী-বাদ্য ল’লে, আচফৰ পুত্র, আৰু লেবীয়াসকলে হাতত তাল লৈ থিয় হ’ল। +\v 11 তেওঁলোকে যিহোৱাৰ উদ্দেশে গীত গায় ধন্যবাদ আৰু প্ৰশংসা-স্তুতি কৰি ক’লে, “তেওঁ মঙ্গলময়! ইস্ৰায়েললৈ তেওঁৰ দয়া চিৰকাললৈকে থাকে।” যিহোৱাৰ গৃহৰ ভিত্তিমূল স্থাপন কৰা দেখি তেওঁলোকে আনন্দেৰে উচ্চধ্বনি কৰি যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰিলে। +\p +\v 12 কিন্তু যিসকলে প্রথমবাৰৰ বাবে গৃহৰ ভিত্তিমূল স্থাপন কৰা নিজ চকুৰে দেখিলে, তেনে বহু পুৰোহিত, লেবীয়া, সন্মানীয় লোক, আৰু বৃদ্ধ লোকে চিঞৰি চিঞৰি কান্দিলে। আনহাতে অনেক লোক আনন্দত উত্তেজিত হ’ল আৰু উচ্চ-স্বৰে জয়-ধ্বনি কৰিলে। +\v 13 তাৰ ফলত, কান্দোনৰ শব্দৰ কাৰণে লোকসকলে আনন্দ আৰু জয়-ধ্বনিৰ শব্দৰ মাজৰ পাৰ্থক্য বুজি নাপালে। কাৰণ লোকসকলে মহা-আনন্দত কান্দিছিল আৰু শব্দবোৰ বহু দূৰৈৰ পৰা শুনা গৈছিল। +\c 4 +\s মন্দিৰ নিৰ্ম্মাণ কাৰ্যত নানা জাতিৰ লোকে বাধা দিয়া। +\p +\v 1 বন্দিত্ৱৰ পৰা উভতি অহা লোকসকলে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে মন্দিৰ পুনৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিছে বুলি যিহূদা আৰু বিন্যামীনৰ কিছুমান শত্ৰুৱে শুনিলে। +\v 2 সেয়ে তেওঁলোকে জৰুব্বাবিল আৰু তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষৰ জাতিৰ মূল লোকসকলৰ কাষ চাপিল। তেওঁলোকে তেওঁলোকক ক’লে, “আহাঁ আমি তোমালোকৰ সৈতে তোমালোকৰ দৰেই মন্দিৰ নিৰ্ম্মাণ কৰোঁহক, আমি তোমালোকৰ ঈশ্বৰক বিচাৰো আৰু অচূৰৰ এচৰ-হদ্দোন ৰজাই আমাক এই ঠাইলৈ অনা দিনৰে পৰা আমি সেই ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যেই বলি-দান কৰি আছোঁ।” +\p +\v 3 কিন্তু জৰুব্বাবিল, যিহোচুৱা আৰু তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষৰ জাতিৰ মূল লোকসকলে ক’লে, “তোমালোক নহয়, কিন্তু আমিহে আমাৰ ঈশ্বৰৰ গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিম। পাৰস্যৰ কোৰচ ৰজাই আদেশ দিয়া অনুসাৰে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে আমি গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিম।” +\p +\v 4 সেয়ে দেশৰ লোকসকলে যিহূদাৰ লোকসকলক ভয় দেখুৱাই গৃহ নিৰ্ম্মাণ কাৰ্যত বাধা প্রয়োগ কৰিলে। +\v 5 তেওঁলোকৰ অভিপ্রায় ব্যৰ্থ কৰিবলৈ তেওঁলোকে পৰমৰ্শদাতাকো উৎকোচ হিচাবে ধন প্রদান কৰিছিল। পাৰস্যৰ কোৰচ ৰজাই ৰাজত্ব কৰা দিনলৈকে আৰু পাৰস্যৰ দাৰিয়াবচ ৰজাৰ ৰাজত্ব সময়লৈকে, তেওঁলোকে এনেদৰে কৰি থাকিল। +\v 6 তাৰ পাছত অহচবেৰোচ ৰজাৰ ৰাজত্বৰ আৰম্ভণিতে তেওঁলোকে যিহূদা আৰু যিৰূচালেম-নিবাসীসকলৰ বিৰুদ্ধে এখন অভিযোগ-পত্ৰ লিখিলে। +\p +\v 7 অহচবেৰোচ ৰজাৰ ৰাজত্বৰ সময়ত, সেই বিশ্লম, মিত্ৰদাৎ, টাবেল, আৰু তেওঁৰ সহকাৰীসকলে, পাৰস্যৰ অহচবেৰোচ ৰজালৈ এখন পত্র লিখিলে। সেই পত্ৰ অৰামীয়া ভাষাৰে লিখা আৰু অনুবাদ কৰা আছিল। +\v 8 ৰহূম সেনাপতি আৰু চিমচয় লিখকেও অৰ্তক্ষত্ৰ ৰজালৈ যিৰূচালেমৰ বিষয়ে এইদৰে এখন পত্র লিখিলে। +\p +\v 9 তাৰ পাছত ৰহূম, চিমচয়, আৰু তেওঁৰ সহকাৰীসকল দীনায়ীয়া, অফৰ্চৎখীয়া, টৰ্পলীয়া, অৰ্ফচীয়া, অৰ্কবীয়া, বাবিলীয়া, চুচনখীয়া, দেহয়ীয়া, আৰু এলমীয়া লোকসকলে এখন পত্র লিখিলে। +\v 10 নদীৰ সিপাৰে থকা দেশৰ অৱশিষ্ট লোকসকলৰ সৈতে তেওঁলোকে মহামহিম মৰ্য্যদাৱান অস্নপ্পৰে চমৰিয়াত বাস কৰিবলৈ বাধ্য কৰোঁৱা লোকসকলৰ লগত যোগ দিলে। +\p +\v 11 এই খনেই তেওঁলোকে অৰ্তক্ষত্ৰ ৰজালৈ পঠোৱা পত্ৰখনৰ অনুলিপি, “নদীৰ সিপাৰে থকা আপোনাৰ দাসবোৰে এই পত্র লিখিছে: +\v 12 মহাৰাজক জানিবলৈ দিওঁ যে, যি যিহূদী লোকসকল আপোনাৰ পৰা আঁতৰি গৈ, পুনৰ যিৰূচালেমলৈ আহি আমাৰ বিৰুদ্ধে বিদ্রোহী নগৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিছে। তেওঁলোকে দেৱালবোৰ সম্পূৰ্ণ কৰিলে আৰু ভিত্তিমূল মেৰামতি কৰিলে। +\p +\v 13 এতিয়া ৰজাক জানিবলৈ দিওঁ যে, যদি তেওঁলোকে এই নগৰ নিৰ্ম্মাণ কৰে আৰু দেৱালবোৰ সম্পূৰ্ণ কৰে তেনেহলে, তেওঁলোকে আপোনাক কোনো প্রকাৰৰ কৰ-কাটল নিদিব, কিন্তু তেওঁলোকে ৰজাৰ অনিষ্টহে কৰিব। +\p +\v 14 আমি হলে সচাঁকৈয়ে ৰজা প্রসাদৰ নিমখ খাই আছোঁ, সেয়ে ৰজাৰ কোনো অপমান হোৱা চাই থকা আমাৰ পক্ষে উচিত নহয়। এই কাৰণে আমি মহাৰাজক এই কথা জনাইছোঁ। +\v 15 আপোনাৰ পিতৃৰ ইতিহাস-পুস্তকত বিচাৰি চাওক আৰু প্রমাণ কৰক যে, এইখন এখন বিদ্ৰোহী নগৰ ই ৰজা আৰু প্ৰদেশবোৰৰ অনিষ্টজনক। ই ৰজা আৰু প্রদেশলৈ বহুতো সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰিব। বহু আগৰে পৰা বিদ্রোহীসকলৰ বাবে এইখন এখন মূখ্য ঠাই। ইয়াৰ বাবেই সেই নগৰখন ধংস হৈছিল। +\v 16 আমি মহাৰাজক জনাও যে, যদি এই নগৰ আৰু তাৰ দেৱাল নিৰ্ম্মাণ কৰা হয় তেনেহ’লে মহা নদীৰ সিপাৰে আপোনাৰ কোনো অস্তিত্ৱ নাথাকিব।” +\p +\v 17 ৰজাই ৰহূম, চিমচয়, চমৰিয়াত থকা তেওঁলোকৰ সহকাৰীসকল আৰু নদীৰ সিপাৰে থকা অৱশিষ্ট লোকসকলক উত্তৰ লিখি পঠালে, “তোমালোকৰ মঙ্গল হওক। +\v 18 তোমালোকে মোলৈ পঠোৱা পত্ৰ অনুবাদ কৰি মোৰ আগত পঢ়ি শুনালে। +\v 19 সেয়ে মই বুজ-বিচাৰ কৰিবলৈ আজ্ঞা দিলোঁ আৰু জানিব পাৰিলোঁ যে, আগৰে পৰাই তেওঁলোক বিদ্রোহী আছিল আৰু ৰজাৰ বিৰুদ্ধে বিদ্রোহ কৰিছিল। +\p +\v 20 পৰাক্রমী ৰজাসকলে যিৰূচালেমৰ ওপৰত শাসন কৰিছিল আৰু নদীৰ সিপাৰৰ সকলো বস্তুৰ ওপৰত অধিকাৰ কৰিছিল। তেওঁলোকক কৰ-কাটল দিছিলে। +\v 21 এতিয়া, সেই লোকসকলক এই নগৰ নিৰ্ম্মাণ কাৰ্য বন্ধ কৰিবলৈ আজ্ঞা দিওঁ আৰু যেতিয়ালৈকে মই আজ্ঞা নিদিওঁ তেতিয়ালৈকে তেওঁলোকে নগৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিব নোৱাৰে। +\v 22 সাৱধান হোৱা, ইয়াক অৱহেলা নকৰিবা। কিয় ৰজাক আঘাত দিবলৈ ক্ষতি বৃদ্ধি কৰিছা?” +\p +\v 23 যেতিয়া অৰ্তক্ষত্ৰ ৰজাৰ আদেশ ৰহূম, চিমচয়, আৰু তেওঁলোকৰ সহকাৰীসকলৰ আগত পঢ়ি শুনালে, তেওঁলোকে তৎক্ষণাত যিৰূচালেমলৈ গ’ল আৰু যিহূদীসকলক বলেৰে গৃহ নিৰ্ম্মাণ কাৰ্য বন্ধ কৰিলে। +\v 24 সেয়ে পাৰস্যৰ ৰজা দাৰিয়াবচৰ ৰাজত্ব কালৰ দ্বিতীয় বছৰলৈকে যিৰূচালেমত ঈশ্বৰৰ গৃহৰ নিৰ্ম্মাণৰ কাৰ্য বন্ধ থাকিল। +\c 5 +\s মন্দিৰ নিৰ্ম্মাণ কাৰ্য পুনৰ আৰম্ভ কৰা। দেশাধ্যক্ষই পঠোৱা পত্ৰ। +\p +\v 1 তাৰ পাছত হগ্গয় ভাবাদী আৰু ইদ্দোৰ পুত্ৰ জখৰিয়া ভাববাদীয়ে, যিহূদা আৰু যিৰূচালেমত থকা যিহূদী লোকসকলৰ আগত ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰৰ নামত ভাববাণী প্ৰচাৰ কৰিলে। +\v 2 চল্টীয়েলৰ পুত্ৰ জৰুব্বাবিল, আৰু যোচাদকৰ পুত্ৰ যিহোচুৱাৰ লগতে যিসকলে তেওঁলোকক উদগণি দিছিল, সেই ভাববাদীসকলৰ সৈতে তেওঁলোকে যিৰূচালেমত ঈশ্বৰৰ গৃহ নিৰ্ম্মাণ কাৰ্য আৰম্ভ কৰিলে। +\p +\v 3 নদীৰ সিপাৰে থকা শাসনকৰ্ত্তা তত্তনয়, চথৰ-বোজনয়, আৰু তেওঁলোকৰ সহকাৰীসকলে তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ আহি ক’লে, “এই গৃহ সাজিবলৈ আৰু এই দেৱালবোৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ তোমালোকক কোনে আদেশ দিলে?” +\v 4 তেওঁলোকে পুনৰ ক’লে, “যি লোকসকলে এই গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰি আছে, তেওঁলোকৰ নাম কি?” +\v 5 কিন্তু ঈশ্বৰৰ দৃষ্টি যিহূদীৰ বৃদ্ধ লোকসকলৰ ওপৰত আছিল, আৰু তেওঁলোকে কাৰ্য বন্ধ নকৰিলে। ৰজা দাৰিয়াবচৰ পৰা অহা আজ্ঞালৈ তেওঁলোকে অপেক্ষা কৰিলে। +\p +\v 6 এইখন দাৰিয়াবচ ৰজালৈ তত্তনয়, চথৰ-বোজনয়, আৰু তেওঁলোকৰ সহকাৰী কৰ্মচাৰীসকলে লিখা পত্ৰ। +\v 7 তেওঁলোকে দাৰিয়াবচ ৰজালৈ এখন প্রতিবেদন লিখি পঠালে, “আপোনাৰ চাৰিও দিশে মঙ্গল হওঁক। +\p +\v 8 মহাৰাজে জ্ঞাত হওঁক, যে, আমি যিহূদাত মহান ঈশ্বৰৰ গৃহলৈ গৈছিলোঁ। তাক বৰ বৰ শিলেৰে নিৰ্ম্মাণ কৰা হৈছে, আৰু দেৱালত কাঠ লগোৱা হৈছে। এই কাৰ্য পুঙ্খানুপুঙ্খ ভাৱে কৰা হৈছে, আৰু তেওঁলোকৰ হাতৰ দ্বাৰাই এই কাৰ্য সুন্দৰভাৱে আগবাঢ়ি গৈছে। +\v 9 আমি বৃদ্ধসকলক সুধিলোঁ, ‘এই গৃহ আৰু এই দেৱালবোৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ তোমালোকক কোনে আদেশ দিলে’। +\v 10 লগতে যি সকলে তেওঁলোকক নেতৃত্ব দি আছে সেই লোকসকলৰ নাম জানিবৰ বাবে আমি তেওঁলোকৰ নামো সুধিলোঁ। +\p +\v 11 তেতিয়া তেওঁলোকে উত্তৰ দি ক’লে, “স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীৰ যি ঈশ্ৱৰ তেওঁৰ আমি দাস, আমি এই গৃহ পুনৰ নিৰ্ম্মাণ কৰি আছো। যি গৃহ বহু বছৰৰ আগতেই ইস্ৰায়েলৰ এজন মহান ৰজাই নিৰ্ম্মাণ কৰি সম্পূৰ্ণ কৰিছিল। +\p +\v 12 সেয়ে, যেতিয়া আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে, স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধ প্রজ্বলিত কৰিছিল তেতিয়া বাবিলৰ ৰজা নবূখদনেচৰৰ হাতত ঈশ্ৱৰে তেওঁলোকক শোধাই দিছিল আৰু ৰজা নবূখদনেচৰে এই গৃহ নষ্ট কৰিছিল আৰু লোকসকলক বাবিললৈ বন্দী কৰি লৈ গৈছিল। +\v 13 তথাপি, বাবিলৰ কোৰচ ৰজাৰ ৰাজত্বৰ প্ৰথম বছৰত, কোৰচ ৰজাই ঈশ্বৰৰ এই গৃহ পুনৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ আদেশ জাৰি কৰিলে। +\p +\v 14 ঈশ্বৰৰ গৃহৰ যিবোৰ সোণ আৰু ৰূপৰ বস্তু আছিল, সেইবোৰ নবূখদনেচৰে যিৰূচালেমৰ মন্দিৰৰ পৰা বাবিলৰ মন্দিৰলৈ লৈ গৈছিল। সেইবোৰো কোৰচ ৰজাই ঘূৰাই দিছিল। তেওঁ নিযুক্ত কৰা অধ্যক্ষ চেচবচৰক সেইবোৰ পুনৰ গতাই দিয়ে। +\v 15 ৰজাই তেওঁক কৈছিল, “এইবোৰ বস্তু লৈ যোৱা আৰু যিৰূচালেমৰ মন্দিৰত ৰাখা। ঈশ্বৰৰ গৃহ সেই ঠাইত পুনৰ নিৰ্ম্মাণ কৰা হওঁক।” +\p +\v 16 তাৰ পাছত চেচবচৰে আহি যিৰূচালেমত ঈশ্বৰৰ গৃহৰ ভিত্তিমূল স্থাপন কৰিলে; আৰু এই নিৰ্মাণ কাৰ্য আমি কৰি আছোঁ, কিন্তু এতিয়াও সম্পূৰ্ণ হোৱা নাই। +\p +\v 17 এতিয়া যদি মহাৰাজৰ দৃষ্টিত ভাল দেখে, তেনেহলে কোৰচ ৰজাই যিৰূচালেমত ঈশ্বৰৰ গৃহ পুনৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিবলৈ আদেশ দিয়াৰ কথা বিচাৰ কৰিবলৈ মহাৰাজে বাবিলত থকা ৰাজভঁৰালৰ নথি-পত্রৰ বুজ-বিচাৰ কৰি চাওঁক। তাৰ পাছত মহাৰাজে তেওঁৰ সিদ্ধান্ত আমালৈ লিখি পঠাওঁক।” +\c 6 +\s দাৰিয়াবচে উত্তৰ দিয়া। মন্দিৰ নিৰ্ম্মাণ কৰি সমাপ্ত কৰা। নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব পালন কৰা। +\p +\v 1 সেয়ে দাৰিয়াবচ ৰজাই বাবিলৰ ৰাজভঁৰালত থকা নথি-পত্ৰবোৰ বিচাৰ কৰিবলৈ আদেশ দিলে। +\v 2 মাদীয়াৰ অকমথাত নগৰৰ গড়ত এখন নুৰিওৱা পুথি পোৱা গ’ল; সেই পুথিত এই বিৱৰণ লিখা আছিল: +\p +\v 3 “কোৰচ ৰজাৰ প্ৰথম বছৰত, কোৰচ ৰজাই যিৰূচালেমত থকা ঈশ্বৰৰ গৃহৰ বিষয়ে এটা আদেশ জাৰি কৰিছিল: “বলিদানৰ বাবে গৃহটো নিৰ্ম্মাণ কৰা হওঁক। তাৰ দেৱালবোৰৰ ওখ আৰু বহল ষাঠি হাত, +\v 4 তিনি শাৰী ডাঙৰ শিল আৰু এশাৰী নতুন কাঠৰ সৈতে নিৰ্ম্মাণ কৰা হওক। এই নিৰ্ম্মাণ কাৰ্যত ৰজাৰ গৃহৰ পৰা ব্যয় কৰা হওক। +\v 5 ঈশ্বৰৰ গৃহৰ যিবোৰ সোণ আৰু ৰূপৰ বস্তু নবূখদনেচৰে যিৰূচালেমৰ মন্দিৰৰ পৰা উলিয়াই বাবিলৰ মন্দিৰলৈ আনিছিল, সেইবোৰো ঘূৰাই পঠোৱা হওক। সেইবোৰ যিৰূচালেমৰ মন্দিৰলৈ পঠোৱা আৰু সেইবোৰ ঈশ্বৰৰ গৃহত জমা কৰা হওক।” +\p +\v 6 চথৰ-বোজনয় তত্তনয় আৰু নদীৰ সিপাৰে থকা তোমালোকৰ সহকাৰী কৰ্মচাৰীসকলৰ পৰা আঁতৰি থাকা। +\v 7 ঈশ্বৰৰ সেই গৃহৰ কাৰ্য তোমালোকে এৰি দিয়া। ঈশ্বৰৰ গৃহ অধ্যক্ষ আৰু যিহূদীৰ বৃদ্ধসকলে সেই ঠাইতে নিৰ্ম্মাণ কৰক। +\p +\v 8 যিসকল যিহূদী বৃদ্ধলোকে ঈশ্বৰৰ সেই গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰি আছে তেওঁলোকৰ বাবে এই সকলো কৰিবলৈ মই তোমালোকক আদেশ দিছোঁ: সেই লোকসকলৰ কাৰ্য বন্ধ নহবৰ বাবে নদীৰ সিপাৰৰ ৰাজকৰৰ পৰা ৰজাৰ ধনেৰে তেওঁলোকক হাজিৰা দিয়া হওক। +\v 9 স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে হোম-বলি দিবলৈ যিৰূচালেমৰ পুৰোহিতসকলে আদেশ দিয়া অনুসাৰে প্রতিদিনে ক্ষতি নকৰাকৈ যি যি প্রয়োজনীয় বস্তু যেনে, দমৰা, মতা মেষ বা মেষ পোৱালি, ঘেঁহু, লোণ, দ্রাসাৰস, বা তেল, এইসকলো বস্তু তেওঁলোকক দিয়া হওক। +\v 10 স্ৱৰ্গৰ ঈশ্ৱৰলৈ দান দিবলৈ আৰু ৰজা আৰু তেওঁৰ পুত্রসকলৰ কাৰণে তেওঁলোকে প্রাৰ্থনা কৰিবলৈ তোমালোকে এই দৰে কৰা। +\p +\v 11 মই আদেশ কৰিছোঁ, যে, যি কোনোৱে এই আদেশ লঙ্ঘন কৰিব, তাৰ ঘৰৰ চালৰ এডাল কাঠ উলিয়াই আনি তেওঁক তাত আৰি থোৱা হ’ব আৰু সেই দোষৰ বাবে তেওঁৰ ঘৰ জাবৰৰ দ’ম কৰা হ’ব। +\v 12 যিকোনো ৰজা আৰু প্ৰজাই যিৰূচালেমত থকা ঈশ্বৰৰ গৃহৰ এই আজ্ঞা-লঙ্ঘন কৰিব, তেওঁক ঈশ্ৱৰে উচ্ছন্ন কৰিব। মই দাৰিয়াবচে, এই আদেশ কৰিছোঁ। ইয়াক সম্পূৰ্ণভাৱে পালন কৰা।” +\p +\v 13 তাৰ পাছত ৰজা দাৰিয়াবচে দিয়া আদেশ অনুসাৰে তত্তনয়, চথৰ-বোজনয়, আৰু তেওঁলোকৰ সহকাৰীসকলে সকলো কাৰ্য কৰিলে। +\v 14 সেয়ে হগ্গয় আৰু জখৰিয়া ভাববাদীৰ ভাববাণীৰ নিৰ্দেশ অনুযায়ী যিহূদাৰ বৃদ্ধসকলে নিৰ্ম্মাণ কাৰ্য কৰিলে। তেওঁলোকে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ আৰু কোৰচ, দাৰিয়াবচ, আৰু পাৰস্যৰ ৰজা অৰ্তক্ষত্ৰৰ আদেশানুসাৰে তেওঁলোকে গৃহ নিৰ্ম্মাণ কৰিলে। +\v 15 ৰজা দাৰিয়াবচৰ ৰাজত্বৰ ষষ্ঠ বছৰৰ, অদৰ মাহৰ (মাৰ্চ মাহৰ পূৰ্ণিমাৰ পৰা এপ্রিল মাহৰ পূৰ্ণিমালৈকে) তৃতীয় দিনা এই গৃহ সম্পূৰ্ণ হ’ল। +\p +\v 16 ঈশ্ৱৰৰ এই গৃহ আনন্দেৰে ইস্ৰায়েলৰ লোক, পুৰোহিত, লেবীয়া আৰু বন্দীত্বৰ পৰা অহা লোকসকলে ঈশ্ৱৰৰ এই গৃহ আনন্দেৰে ঈশ্ৱৰলৈ উৎসৰ্গা কৰিলে। +\v 17 ঈশ্বৰৰ গৃহ উৎসৰ্গ কৰোঁতে এশ দমৰা, এশ মতা মেষ, আৰু চাৰিশ মেষ পোৱালি, তেওঁলোকে দান দিলে। ইস্রায়েলত থকা প্রতিটো জাতিৰ বাবে এটা আৰু সকলো ইস্রায়েল লোকসকলৰ বাবে পাপাৰ্থক বলিস্বৰূপে বাৰটা মতা ছাগলীও দান কৰিলে। +\v 18 মোচিৰ পুস্তকখনত লিখা অনুসাৰে তেওঁলোকে যিৰূচালেমত ঈশ্বৰৰ পৰিচৰ্যাৰ অৰ্থে পুৰোহিতসকলক আৰু লেবীয়াসকলক কাৰ্যৰ বিভাগ অনুসাৰে নিযুক্ত কৰিলে। +\p +\v 19 সেয়ে প্ৰথম মাহৰ চৌদ্ধ দিনৰ দিনা বন্দীত্বৰ পৰা অহা লোকসকলে নিস্তাৰ-পৰ্ব্ব পালন কৰিলে। +\v 20 পুৰোহিত আৰু লেবীয়াসকলে নিজকে শুচি কৰিলে আৰু যি সকল বন্দীত্বৰ পৰা আহিছিল, তেওঁলোক সকলোৰে বাবে নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ বলি উৎসৰ্গ কৰিলে। +\p +\v 21 বন্দীত্বৰ পৰা অহা ইস্ৰায়েলৰ লোকসকল, যি সকলে দেশৰ অশুচি লোকসকলৰ পৰা নিজকে পৃথক কৰি ৰাখিলে আৰু ইস্রায়েলৰ ঈশ্ৱৰ যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে হৰ্ষধ্ৱনি কৰিলে, তেওঁলোকে নিস্তাৰ-পৰ্ব্বৰ মাংসৰ কিছু অংশ ভোজন কৰিলে। +\v 22 তেওঁলোকে সাত দিনলৈকে খমীৰ নিদিয়া পিঠাৰ পৰ্ব্ব আনন্দেৰে পালন কৰিলে। কিয়নো যিহোৱাই তেওঁলোকলৈ আনন্দ কঢ়িয়াই আনিলে, আৰু ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ গৃহ নিৰ্ম্মাণ কাৰ্যত তেওঁলোকৰ হাত সবল কৰিবৰ অৰ্থে ৰজা অচুৰৰ মন তেওঁলোকলৈ ঘূৰালে। +\c 7 +\s ইজ্ৰাৰ যাত্ৰা। ৰজাই তেওঁক দিয়া ক্ষমতা-পত্ৰ। +\p +\v 1 এই সকলো হোৱাৰ পাছত, ৰজা অৰ্তক্ষত্ৰৰ ৰাজত্বৰ সময়ত ইজ্ৰাৰ বংশধৰসকল, চৰায়া, অজৰিয়া, হিল্কিয়া, +\v 2 চল্লুম, চাদোক, অহীটুব, +\v 3 অমৰিয়া, অজৰিয়া, মৰায়োৎ, +\v 4 জৰহীয়া, উজ্জী, বুক্কী, +\v 5 অবীচুৱা, পীনহচ, ইলিয়াজৰ, তাৰ পাছত হাৰোণ প্রধান পুৰোহিত। +\p +\v 6 ইজ্ৰা বাবিল ত্যাগ কৰিলে। ঈশ্বৰ যিহোৱাই ইস্রায়েলক দিয়া মোচিৰ বিধান-পুস্তকৰ তেওঁ এজন পাৰ্গত অধ্যাপক আছিল। তেওঁ যি বস্তুৱেই খুজিছিল ৰজাই তেওঁক দিছিল, কাৰণ ঈশ্বৰ যিহোৱা তেওঁৰ লগত আছিল। +\v 7 ইস্ৰায়েলৰ বংশধৰ সকলৰ কিছুমানক, আৰু পুৰোহিতসকল, লেবীয়াসকল, মন্দিৰৰ গায়কসকল, দুৱৰীসকল, আৰু যি সকলক মন্দিৰৰ পৰিচৰ্যাৰ বাবে নিযুক্ত কৰা হৈছিল, তেওঁলোকো ৰজা অৰ্তক্ষত্ৰৰ ৰাজত্ৱৰ সপ্তম বছৰত যিৰূচালেমলৈ গৈছিল। +\p +\v 8 ইজ্রা সেই একে বছৰৰ পঞ্চম মাহত যিৰূচালেমলৈ গৈ পালে। +\v 9 তেওঁ প্ৰথম মাহৰ, প্ৰথম দিনা বাবিল ত্যাগ কৰিছিল। তেওঁৰ ওপৰত ঈশ্বৰৰ দৃষ্টি মঙ্গলময় আছিল আৰু পঞ্চম মাহৰ প্ৰথম দিনা তেওঁ যিৰূচালেমলৈ গৈ পাইছিল। +\v 10 ইজ্ৰা যিহোৱাৰ বিধান-পুস্তকৰ আজ্ঞাবোৰ অধ্যয়ন আৰু পালন কৰিবলৈ, বিধান-প্রণালী আৰু আজ্ঞাবোৰ শিকাবলৈ নিজৰ মন স্থিৰ কৰিলে। +\p +\v 11 ৰজা অৰ্তক্ষত্ৰ ইস্ৰায়েলৰ আজ্ঞাবোৰৰ আৰু বিধানৰ অধ্যাপক পুৰোহিত ইজ্ৰাক দিয়া আজ্ঞা এইখন: +\v 12 “স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰৰ বিধান-পুস্তকৰ অধ্যাপক পুৰোহিত ইজ্ৰালৈ ৰজাৰো ৰজা অৰ্তক্ষত্ৰৰ নমস্কাৰ। +\v 13 মই আজ্ঞা কৰিছোঁ যে, মোৰ ৰাজ্য ইস্রায়েলৰ পৰা কোনো এজন লোকে, তেওঁলোকৰ পুৰোহিত ও লেবীয়াসকলৰ লগত যি জনে নিজৰ ইচ্ছাৰে যিৰূচালেমলৈ যাব খোজে, তেওঁলোকে আপোনাৰ লগত যাব পাৰে। +\p +\v 14 ঈশ্ৱৰৰ বিধান অনুসাৰে যিহূদা আৰু যিৰূচালেমৰ বিষয়ে সম্পূৰ্ণকৈ বুজি-বিচাৰ ল’বলৈ মই, ৰজাই আৰু মোৰ সাতজন পৰামৰ্শদাতাই আপোনাক পঠালোঁ। +\v 15 তেওঁলোকে মুক্তভাৱে যিৰূচালেমত থকা ইস্রায়েলৰ ঈশ্ৱৰক, আৰু তেওঁৰ গৃহৰ বাবে দিয়া ৰূপ আৰু সোণ, +\v 16 লগতে লোক সমূহৰ যোগেদি আৰু পুৰোহিত সকলৰ দ্বাৰাই মুক্তভাৱে যিৰূচালেমৰ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ বাবে দিয়া দান আৰু বাবিলৰ লোকসকলে দিয়া সকলো ৰূপ আৰু সোণ লগত লৈ আহিব। +\p +\v 17 সেয়ে তুমি বলদৱ গৰু, মতা মেষ, আৰু মেষ পোৱালিবোৰ, ভক্ষ্য ও পেয়-নৈবেদ্যৰ বাবে কিনক। যিৰূচালেমত থকা তোমাৰ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ যজ্ঞ-বেদিৰ ওপৰত সেই বোৰ উৎসৰ্গ কৰিব। +\v 18 অৱশিষ্ট থকা ৰূপ আৰু সোণেৰে তুমিও আৰু তোমাৰ ভাইসকলে তোমালোকৰ ঈশ্বৰৰ ইচ্ছা অনুসাৰে যি কৰিবলৈ ভাল দেখে তাকে কৰিব। +\p +\v 19 তোমাৰ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ পৰিচৰ্যাৰ অৰ্থে তোমাক মুক্তভাৱে দিয়া বস্তুবোৰ যিৰূচালেমত ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে দিবা। +\v 20 তাৰ বাহিৰে তোমাৰ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ কাৰণে যি প্রয়োজনীয় বাকী থাকিব, সেইবোৰ মোৰ ৰাজভঁৰালৰ পৰা খৰচ কৰি কিনি ল’ব। +\p +\v 21 মই ৰজা অৰ্তক্ষত্ৰই নদীৰ সিপাৰে থকা সকলো কোষাধ্যক্ষক আজ্ঞা দিছোঁ যে, ‘ইজ্ৰাই তোমালোকৰ পৰা যি বস্তু খুজিব, তোমালোকে তেওঁক সম্পূৰ্ণকৈ দিবা। +\v 22 এশ কিক্কৰলৈকে ৰূপ, এশ কোৰলৈকে ঘেঁহু, এশ বটললৈকে দ্রাক্ষাৰস, আৰু এশ বটললৈকে তেল, আৰু অপৰিমিতৰূপে লোণ দিব। +\v 23 স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰৰ আজ্ঞাৰ পৰা অহা যিকোনো বস্তু তেওঁৰ গৃহৰ অৰ্থে ভক্তিভাৱে ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে; কাৰণ তেওঁৰ ক্রোধ মোৰ আৰু মোৰ পুত্ৰসকলৰ ৰাজ্যৰ ওপৰত আনিম? +\p +\v 24 আমি তেওঁলোকক জনাইছোঁ যে, পুৰোহিত, লেবীয়া, বাদ্যকৰ, দুৱৰী, বা মন্দিৰৰ পৰিচৰ্যাৰ বাবে নিযুক্ত কৰা লোকসকল আৰু ঈশ্বৰৰ গৃহৰ দাসবোৰৰ মাজৰ কাৰো ওপৰতেই কোনো প্রকাৰৰ কৰ-কাটল ধাৰ্য্য কৰা নহ’ব’। +\p +\v 25 হে ইজ্ৰা, তোমাৰ ঈশ্বৰে তোমাক দিয়া জ্ঞানেৰে, ঈশ্বৰৰ বিধান জনা এজনক শাসনকৰ্ত্তা আৰু বিচাৰকৰ্ত্তা নিযুক্ত কৰা উচিত, কাৰণ তেতিয়া তেওঁ নদীৰ সিপাৰে থকা লোকসকলক সেৱা কৰিব পাৰিব, আৰু যি সকলে বিধান নাজানে তেওঁলোকক নিশ্চয় শিকোৱাও প্রয়োজন। +\v 26 যি কোনোৱে ঈশ্বৰৰ বিধান বা ৰজাৰ বিধান সম্পূৰ্ণকৈ পালন নকৰে, তেওঁক প্ৰাণদণ্ডৰ দ্ৱাৰাই বা দেশান্তৰ কৰাৰ দ্ৱাৰাই বা সম্পত্তি আটক কৰণৰ দ্ৱাৰাই, বা বন্দী কৰাৰ দ্ৱাৰাই শাস্তি দিয়া হওক।” +\p +\v 27 আমাৰ পূৰ্বপুৰুষৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ প্রশংসা হওক; তেওঁ যিৰূচালেমত যিহোৱাৰ গৃহৰ গৌৰৱাম্বিত কৰিবলৈ এই সকলো ৰজাৰ হৃদয়ত ইচ্ছা স্থাপন কৰিলে, +\v 28 আৰু তেৱেঁই ৰজাৰ, তেওঁৰ পৰামৰ্শদাতাসকলৰ, আৰু তেওঁৰ সকলো পৰাক্ৰমী কৰ্মচাৰীসকলৰ আগত মোক বিশ্ৱাসীৰূপে বিস্তৃত কৰিলে। মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ হাত মোৰ লগত থকা বাবে, মই বলৱান হৈছোঁ, আৰু মোৰ লগত যাবলৈ ইস্ৰায়েলৰ মাজৰ পৰা মূল লোকসকলক গোটালোঁ। +\c 8 +\s ইজ্ৰাৰ লগত যোৱা লোকসকলৰ তালিকা। বাটত ঘটা ঘটনা। +\p +\v 1 ৰজা অৰ্তক্ষত্ৰ ৰাজত্বৰ সময়ত মোৰ সৈতে বাবিল ত্যাগ কৰি যোৱা লোকসকল এওঁলোক। এওঁলোক তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষসকলৰ পৰিয়াল সমূহৰ মূখ্য লোক আছিল। +\v 2 পীনহচৰ বংশধৰসকলৰ মাজত গেৰ্চোম: ঈথামৰৰ বংশধৰসকলৰ মাজত দানিয়েল: দায়ূদৰ বংশধৰসকলৰ মাজত হত্তূচ। +\v 3 চখনিয়াৰ আৰু পৰিয়োচৰ বংশধৰসকলৰ মাজত জখৰিয়া: তেওঁৰ লগত তালিকাত এশ পঞ্চাশ জন পুৰুষ আছিল। +\p +\v 4 পহৎ-মোৱাবৰ বংশধৰসকলৰ মাজত জৰহীয়াৰ পুত্ৰ ইলীহোঐনয়। আৰু তেওঁৰ লগত তালিকাত দুশ জন পুৰুষ আছিল। +\v 5 চখনিয়া বংশধৰসকলৰ মাজত যহজীয়েল। তেওঁৰ লগত তালিকাত তিনিশ জন পুৰুষ আছিল। +\v 6 আদীনৰ বংশধৰসকলৰ মাজত যোনাথনৰ পুত্ৰ এবদ। তেওঁৰ লগত তালিকাত পঞ্চাশ জন পুৰুষ আছিল। +\v 7 এলমৰ বংশধৰসকলৰ মাজত অথলিয়াৰ পুত্ৰ যিচয়া। তেওঁৰ লগত তালিকাত সত্তৰজন পুৰুষ আছিল। +\p +\v 8 চফটিয়াৰ বংশধৰসকলৰ মাজত মীখায়েলৰ পুত্ৰ জবদিয়া। তেওঁৰ লগত তালিকাত আশীজন পুৰুষ আছিল। +\v 9 যোৱাবৰ বংশধৰসকলৰ মাজত যিহীয়েলৰ পুত্ৰ ওবদিয়া। তেওঁৰ লগত তালিকাত দুশ ওঠৰ জন পুৰুষ আছিল। +\v 10 চলোমীতৰ বংশধৰসকলৰ মাজত যোচিফিয়াৰ পুত্ৰ। তেওঁৰ লগত তালিকাত এশ ষাঠিজন পুৰুষ আছিল। +\v 11 বেবয়ৰ বংশধৰসকলৰ মাজত বেবয়ৰ পুত্ৰ জখৰিয়া। তেওঁ লগত তালিকাত আঠাইশ জন পুৰুষ আছিল। +\p +\v 12 অজগদৰ বংশধৰসকলৰ মাজত হক্কাটনৰ পুত্ৰ যোহানন। তেওঁৰ লগত তালিকাত এশ দহ জন পুৰুষ আছিল। +\v 13 অদোনীকামৰ পাছত অহা বংশধৰসকলৰ মাজত কেইজন লোক আছিল। তেওঁলোকৰ নাম হ’ল: ইলীফেলট, যিয়ুৱেল, আৰু চময়িয়া। তেওঁলোকৰ লগত ষাঠিজন পুৰুষ আহিছিল। +\v 14 বিগবয়ৰ বংশধৰসকলৰ মাজত উথয় আৰু জক্কুৰ। তেওঁৰ লগত তালিকাত সত্তৰজন পুৰুষ আছিল। +\p +\v 15 মই তেওঁলোকক অহবালৈ বৈ যোৱা পানীৰ কাষত একত্রিত কৰিলোঁ আৰু আমি তাত তিন দিন ছাউনি পাতি থাকিলোঁ। মই সকলো লোকৰ লগতে আৰু পুৰোহিতসকলৰ মাজত অনুসন্ধান কৰি চালোঁ, কিন্তু লেবী বংশৰ কোনো এজনক তাত বিচাৰি নাপালোঁ। +\v 16 সেয়ে, ইলীয়েজৰ, অৰীয়েল, চময়িয়া, ইলনাথন, যাৰীব, ইলনাথন, নাথন, জখৰিয়া, আৰু মচুল্লম, এই মূখ্য লোকসকলক তেওঁলোকৰ বাবে পঠালোঁ; যোয়াৰিব আৰু ইলনাথন, এওঁলোক শিক্ষক আছিল, এওঁলোককো মই তেওঁলোকৰ বাবে পঠালোঁ। +\p +\v 17 তাৰ পাছত মই তেওঁলোকক কচিফিয়াৰ মূখ্যলোক ইদ্দোৰৰ ওচৰলৈ পঠালোঁ। ইদ্দো আৰু তেওঁৰ সম্পৰ্কীয় লোকসকলক কি ক’ব লাগিব, সেই বিষয়ে মই কৈছিলোঁ যে, ‘মন্দিৰৰ যি দাসবোৰ কাচিফিয়াত বসবাস কৰি আছে, তেওঁলোকক ঈশ্বৰৰ গৃহৰ পৰিচৰ্যাৰ বাবে আমাৰ ওচৰলৈ পঠিয়াই দিয়ক’। +\p +\v 18 যিহেতু ঈশ্বৰৰ কৃপাদৃষ্টি আমাৰ ওপৰত আছিল, সেয়ে আমাৰ বাবে এজন ব্যক্তি পঠাই দিলে, তেওঁৰ নাম চেৰেবিয়া আছিল; তেওঁ এজন বিচক্ষণ ব্যক্তি আছিল। তেওঁ আছিল মহলীৰ বংশধৰ। মহলী আছিল, লেবীৰ পুত্র। লেবী আছিল, ইস্ৰায়েলৰ পুত্র। তেওঁ ওঠৰ জন পুত্র আৰু ভাইসকলক লগত লৈ আহিছিল। +\v 19 তেওঁৰ লগত হচবিয়া আহিছিল। তাতে যিচয়াও আছিল। যিচয়া আছিল মৰাৰীৰ পুত্রসকলৰ মাজৰ এজন, তেওঁৰ লগতে তেওঁৰ পুত্র আৰু ভাইসকলৰ সৈতে সৰ্বমুঠ বিশজন লোক আহিছিল। +\v 20 দায়ুদ আৰু তেওঁৰ বিষয়াসকলে লেবীয়াসকলৰ সেৱকীয় কাৰ্যৰে মন্দিৰত পৰিচৰ্যা কৰিবৰ বাবে দুশ বিশজন লোকক নিযুক্ত কৰিছিল। তেওঁলোকক নাম অনুসাৰে নিযুক্ত কৰা হৈছিল। +\p +\v 21 তাৰ পাছত আমি ঈশ্বৰৰ সন্মূখত নিজকে নম্র কৰিবৰ বাবে অহবা নদীৰ দাঁতিত উপবাস ঘোষণা কৰিলোঁ, তাতে আমি আমাৰ সৰু সকলৰ বাবে আৰু আমাৰ সম্পত্তিৰ বাবে এটা সুবিধাজনক পথ বিচাৰিলো। +\v 22 শত্রুবোৰৰ পৰা আমাক ৰক্ষা কৰিবলৈ মই আমাৰ লগত সৈন্য বা অশ্বাৰোহী ৰজাক খুজিবলৈ অত্যন্ত দ্বিধাবোধ কৰিছিলোঁ। আমি ৰজাক কৈছিলোঁ যে, “আমাৰ ঈশ্বৰে, তেওঁক মঙ্গল খোজা সকলৰ ওপৰত তেওঁৰ হাত থাকে, কিন্তু তেওঁক ত্যাগ কৰা সকলৰ ওপৰত তেওঁৰ পৰাক্ৰম আৰু ক্ৰোধ থাকে।” +\v 23 সেয়ে আমি উপবাস কৰি, আমাৰ ঈশ্বৰৰ আগত সেই বিষয়ে প্ৰাৰ্থনা কৰিলোঁ, আৰু তেওঁ আমাৰ প্ৰাৰ্থনা গ্ৰহণ কৰিলে। +\p +\v 24 তাৰ পাছত, মই পুৰোহিত কৰ্মচাৰীসকলৰ পৰা বাৰ জন নিৰ্ব্বাচন কৰিলোঁ: চেৰেবিয়া, হচবিয়া, আৰু তেওঁলোকৰ ভাই সকলৰ মাজত দহজন। +\v 25 ৰজা আৰু তেওঁৰ পৰামৰ্শদাতা, কৰ্মচাৰী আৰু ইস্ৰায়েল লোকসকলে আমাৰ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ অৰ্থে মুক্তভাৱে দিয়া দান, ৰূপ, সোণ, আৰু সকলো বস্তু জুখি তেওঁলোকক দিলো। +\p +\v 26 সেয়ে, ছশ পঞ্চাশ কিক্কৰ ৰূপ, এশ কিক্কৰ ৰূপৰ বস্তু, এশ কিক্কৰ সোণ, +\v 27 এক হাজাৰ অদৰ্কোন মূল্যৰ বিশ টা সোণৰ বাটি, আৰু পিতলৰ দুটা ভালকৈ পালিশ কৰা বা নিমজ পাত্ৰ জুখি মই তেওঁলোকক দিলো। +\p +\v 28 তাৰ পাছত, মই তেওঁলোকক ক’লো, “তোমালোক যিহোৱালৈ এই বস্তুবোৰো উৎসৰ্গ কৰক।” এই ৰূপ আৰু সোণবোৰ আপোনালোকৰ পূৰ্বপুৰুষৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে ইচ্ছাকৃতভাৱে কৰা দান। +\v 29 পুৰোহিত কৰ্মচাৰী, লেবীয়া আৰু যিৰূচালেমৰ ইস্ৰায়েল বংশৰ পূৰ্বপুৰুষৰ মূখ্য লোকসকলৰ আগত ঈশ্বৰৰ গৃহৰ কোঁঠালিত জুখি নিদিয়ালৈকে এইবোৰ চাই থাকক আৰু সযতনে ৰাখক।” +\v 30 পুৰোহিতসকল আৰু লেবীয়াসকলে ৰূপ, সোণ, আৰু বস্তুবোৰো জুখি গ্রহণ কৰি, যিৰূচালেমত আমাৰ ঈশ্বৰৰ গৃহলৈ সেইবোৰ লৈ যাবৰ বাবে আদেশ দিলে। +\p +\v 31 প্ৰথম মাহৰ দ্বাদশ দিনা, আমি যিৰূচালেমলৈ যাবৰ বাবে অহবা নদীৰ পৰা যাত্রা কৰিলো। আমাৰ ওপৰত আমাৰ ঈশ্বৰৰ হাত থকা বাবে তেওঁ শত্ৰুবোৰৰ ওপৰত আৰু বাটত খাপ দি থকা ডকাইতসকলৰ হাতৰ পৰা আমাক ৰক্ষা কৰিলে। +\v 32 তাৰ পাছত আমি যিৰূচালেম আহি পালোঁ, তাতে তিন দিন থাকিলো। +\p +\v 33 চতুৰ্থ দিনা সেই ৰূপ, সোণ, আৰু বস্তুবোৰ জুখি আমাৰ ঈশ্বৰৰ গৃহত উৰিয়াৰ পুত্ৰ মৰেমোৎ পুৰোহিতৰ হাতত গতাই দিলোঁ। তেওঁৰ লগত পীনহচৰ পুত্ৰ ইলিয়াজৰ আছিল, যিহোচুৱাৰ পুত্ৰ যোজাবদ আৰু বিন্নইৰ পুত্ৰ নোৱদিয়া, এওঁলোক লেবীয়া আছিল। +\v 34 সকলোবোৰ গণনা কৰি আৰু জুখি গতাই দিয়া হ’ল; সেই সময়ত সকলোবোৰ বস্তুৰ জোখ লিখি থোৱা হ’ল। +\p +\v 35 বন্দীত্বৰ পৰা ঘূৰি অহা দেশান্তৰিত লোকসকলে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে হোম বলি উৎসৰ্গ কৰিলে: ইস্ৰায়েলৰ বাবে বাৰটা ভতৰা গৰু, ছয়ানব্বৈটা মতা ছাগলী, সাতসত্তৰটা মেষ পোৱালি, আৰু পাপাৰ্থক বলিৰ বাবে বাৰটা মতা ছাগলী উৎসৰ্গ কৰিলে। এই সকলোবোৰ যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে দিয়া হোম-বলি। +\v 36 তাৰ পাছত তেওঁলোকে নদীৰ সিপাৰে থকা ৰাজপ্ৰতিনিধি আৰু ৰজাৰ উচ্চপদত থকা কৰ্মচাৰী সকলক ৰজাৰ আজ্ঞা পত্ৰ দিলে, আৰু তেওঁলোকে লোকসকলক আৰু ঈশ্বৰৰ গৃহত সহায় কৰিলে। +\c 9 +\s লোকসকলে কৰা পাপ। ইজ্ৰাৰ প্ৰাৰ্থনা। +\p +\v 1 সেই সকলো কাৰ্য যেতিয়া সমাপ্ত হ’ল, তেতিয়া কৰ্মচাৰীসকলে মোৰ ওচৰলৈ আহি ক’লে, “ইস্ৰায়েল লোকসকলে, পুৰোহিতসকলে, আৰু লেবীয়াসকলে আন দেশীয় ঘিণলগীয়া কাৰ্য ত্যাগ কৰা নাই; যেনে কনানীয়া, হিত্তীয়া, পৰিজ্জীয়া, যিবুচীয়া, অম্মোনীয়া, মোৱাবীয়া, মিচৰীয়া, আৰু ইমোৰীয়া লোকসকলৰ অতিশয় ঘিণলগা কাৰ্যৰ পৰা নিজকে পৃথকে ৰখা নাই। +\v 2 কাৰণ পবিত্র লোকসকলে তেওঁলোকৰ কিছুমান ল’ৰা-ছোৱালীৰ বিবাহত এনেদৰে আন দেশৰ লোকসকলৰ সৈতে সম্বন্ধ স্থাপন কৰে। এই অৱিশ্বাসী কাৰ্যত কৰ্মচাৰী আৰু মূখ্য লোকসকলে আগভাগ লয়।” +\p +\v 3 মই এই কথা শুনি মোৰ কাপোৰ আৰু চোলা ফালিলোঁ, আৰু মোৰ মুৰৰ চুলি ও দাঢ়ি ছিঙি যোৱাকৈ টানিলোঁ। তাৰ পাছত লাজত বহি পৰিলোঁ। +\v 4 অবিশ্ৱাসী কাৰ্যৰ বিষয়ে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰে কোৱা কথাত যিসকল লোক ভয়ত কঁপিছিল তেওঁলোকে মই গধূলিৰ বলিদানৰ সময়লৈকে বহি থকা ঠাইত গোট খালে। +\p +\v 5 কিন্তু গধূলিৰ বলিদানৰ সময়ত, মই লজ্জিত অৱস্থাৰ পৰা ফটা কাপোৰ আৰু চোলাৰ সৈতে থিয় হৈ মোৰ হাত ওপৰ কৰি ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ আগত আঁঠুকাঢ়িলোঁ। +\v 6 মই কলোঁ, “হে মোৰ ঈশ্বৰ, মই আপোনাৰ সন্মুখত মুখ তুলিবলৈ অতি লজ্জিত আৰু দুখিত হৈছোঁ। কিয়নো আমাৰ অপৰাধবোৰ বৃদ্ধি পাই সীমা চেৰাই গৈছে, আৰু আমাৰ দোষবোৰ বাঢ়ি গৈ আকাশ স্পৰ্শ কৰিছে। +\p +\v 7 আমাৰ পুৰ্ব্ব-পুৰুষৰ দিনৰে পৰা আজি পৰ্য্যন্ত আমি অতিদোষী হৈ আছোঁ। আমাৰ নানা অপৰাধৰ কাৰণে আমাক, আমাৰ ৰজাসকলক, আৰু আমাৰ পুৰোহিতসকলক এই পৃথিৱীৰ ৰজাসকলে তেওঁলোকৰ তৰোৱালেৰে বন্দীত্ৱ লৈ নি আমাক লুটদ্রব্যৰ দৰে কৰিলে আৰু আমাৰ মূখ বিৱৰ্ণ হ’বলৈ শোধাই দিলে। +\p +\v 8 তথাপিও এতিয়া কিছু সময়ৰ কাৰণে, আমাৰ কিছুমান জীৱিত লোকৰ ওপৰত ঈশ্ৱৰ যিহোৱাৰ অনুগ্রহ অৱস্থিত হ’ল আৰু তেওঁৰ পবিত্র স্থানত নিৰাপদে আমাৰ ভৰি স্থিৰ কৰিলে। ঈশ্বৰে আমাৰ চকু দিপ্তিময় কৰা বাবে আৰু আমাক বন্দীত্বৰ পৰা অলপ সকাহ দিয়াৰ কাৰণে এই সকলো হ’ল। +\v 9 আমি বন্দী হৈ আছিলোঁ, কিন্তু আমাৰ ঈশ্বৰে আমাক নাপাহৰিলে, তেওঁ আমাৰ বাবে বিশ্ৱাসৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ প্রতিশ্রুতি আগবঢ়ালে। আমি ধংস হৈ যোৱা আমাৰ ঈশ্ৱৰৰ গৃহ যাতে পুনৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিব পাৰোঁ, তাৰ বাবে পাৰস্যৰ ৰজাৰ দৃষ্টিত তেওঁ আমাক নতুন শক্তি দিলে। তেওঁ এইদৰে কৰিলে, তাতে আমি যিহূদা আৰু যিৰূচালেমত আমাৰ সুৰক্ষাৰ বাবে দেৱাল দিব পাতিলোঁ। +\p +\v 10 এতিয়া হে আমাৰ ঈশ্বৰ, ইয়াৰ পাছত আমি কি কব পাৰোঁ? কাৰণ আমি আপোনাৰ আজ্ঞাবোৰ এতিয়াও পাহৰি আছোঁ। +\v 11 আপুনি আপোনাৰ ভাববাদী দাস সকলক আজ্ঞা দি যেতিয়া কৈছিল যে, এই যি দেশ তোমালোকে অধিকাৰ কৰিবলৈ প্রবেশ কৰিছা, সেইয়া অশুচি দেশ। তেওঁলোকৰ অশুচি আৰু ঘিণলগা কাৰ্যৰ দ্ৱাৰাই লোকসকলে ইমুৰৰ পৰা সিমুৰলৈকে সমগ্র দেশ দূষিত কৰি তুলিছে। +\v 12 সেয়ে এতিয়া, তোমালোকৰ ছোৱালীক তেওঁলোকৰ পুত্রসকলৰ লগত বিবাহ নিদিবা, আৰু তেওঁলোকৰ ছোৱালীক তোমালোকৰ পুত্ৰলৈ নানিবা। আৰু তেওঁলোকৰ মঙ্গল আৰু উন্নতি নিবিচাৰিবা। সেয়ে তোমালোক বলৱন্ত হোৱা আৰু দেশৰ উত্তম বস্তু ভোগ কৰা, আৰু তোমালোকৰ সন্তান সকলে সদাকালৰ বাবে আধিপত্য লাভ কৰিবলৈ এইদৰে কৰা। +\p +\v 13 আমাৰ কু-ক্ৰিয়াবোৰৰ আৰু মহাদোষৰ কাৰণে আমালৈ ঘটা সকলো অমঙ্গলৰ পাছত, আমাৰ ঈশ্বৰ যি আপুনি, আপুনি আমাৰ অপৰাধৰ পাবলগা দণ্ড কম কৰি, আমাক জীৱিত কৰি ৰাখিলে। +\v 14 আমি পুনৰ আপোনাৰ আজ্ঞা-লঙ্ঘন কৰিম, আৰু ঘিণলগা কাম কৰা লোকসকলৰ সৈতে বিবাহ কৰিম নে? আমাৰ মাজত অৱশিষ্ট আৰু পলাবলৈ কোনো এজনো নথকাকৈ আপুনি আমাক ক্রোধ আৰু সম্পূৰ্ণ ধংস নকৰিব নে? +\p +\v 15 হে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, আপুনি ধৰ্মপৰায়ণ, কাৰণ আজি আমি অতি কম সংখ্যক ৰক্ষা পোৱা লোকহে অৱশিষ্ট আছোঁ। চাওক! আমি আমাৰ দোষেৰে সৈতে আপোনাৰ সাক্ষাতে আছোঁ, ইয়াৰ ফলত আমি কোনেও কোনে এজনো আপোনাৰ সাক্ষাতে থিয় হ’ব নোৱাৰোঁ।” +\c 10 +\s লোকসকলে পাপ-স্বীকাৰ কৰি আন্য জাতিৰ মহিলা ত্যাগ কৰা। দোষীসকলৰ তালিকা। +\p +\v 1 এইদৰে ঈশ্বৰৰ গৃহৰ আগত ইজ্ৰাই চকুলোৰে প্ৰাৰ্থনা কৰি পাপ স্বীকাৰ কৰিলে। ইস্ৰায়েলৰ সমবেত হোৱা পুৰুষ, মহিলা, সন্তান সকল আহি তেওঁৰ ওচৰত গোট খালে, কাৰণ লোকসকলে অতিশয়ৰূপে ক্ৰন্দন কৰিছিল। +\v 2 এলমৰ বংশধৰ যিহীয়েলৰ পুত্ৰ চখনিয়াই ইজ্ৰাক ক’লে, “আমাৰ ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে আমি বিশ্ৱাসঘাতক কৰি অন্য জাতিৰ লোকসকলৰ পৰা ছোৱালী বিয়া কৰাই বসবাস কৰি আছোঁ। কিন্তু এই বিষয়ত এতিয়াও ইস্ৰায়েলৰ আশা আছে। +\p +\v 3 সেয়ে আহক, এতিয়া আমাৰ ঈশ্ৱৰৰ সৈতে প্রতিজ্ঞাবদ্ধ হওঁ, ঈশ্বৰৰ আজ্ঞা অনুসাৰে আৰু আমাৰ ঈশ্ৱৰৰ আজ্ঞাত যিসকল কম্পমান হৈছে তেওঁলোকৰ পৰামৰ্শ অনুসাৰে সকলো মহিলা আৰু তেওঁলোকৰ সন্তান সকলক বাহিৰ কৰি পঠাওঁ, আৰু এই সকলো বিধান অনুযায়ী হওঁক। +\v 4 উঠক, কাৰণ এই সকলো কাৰ্য আপুনিয়েই কৰি যাব লাগিব, আৰু আমিও আপোনাৰ লগত আছোঁ; সাহিয়াল হওক আৰু এই কাৰ্য কৰক।” +\p +\v 5 তেতিয়া ইজ্ৰাই উঠিল আৰু সেই বাক্য অনুসাৰে কৰিবলৈ পুৰোহিত কৰ্মচাৰী, লেবীয়া, আৰু সকলো ইস্ৰায়েল লোকসকলক এইদৰে কৰ্য কৰিবলৈ শপত খুৱালে। +\v 6 তাৰ পাছত ইজ্ৰাই ঈশ্বৰৰ গৃহৰ পৰা উঠি আহিল আৰু ইলিয়াচীবৰ পুত্ৰ যিহোহাননৰ কোঁঠালিলৈ গ’ল। যিসকল লোক বন্দীত্বত আছিল তেওঁলোকে অবিশ্ৱাসী লোকৰ দৰে কৰা কাৰ্যৰ বাবে শোক কৰিলে আৰু তেওঁ একো ভোজন-পান নকৰিলে। +\p +\v 7 সেয়ে বন্দীত্বৰ পৰা ঘূৰি অহা সকলো লোকক যিৰূচালেমত গোট খাবলৈ যিহূদা আৰু যিৰূচালেমলৈ তেওঁলোকে বাৰ্ত্তা পঠিয়ালে। +\v 8 যিসকল লোক কৰ্মচাৰী আৰু বৃদ্ধসকলৰ পৰামৰ্শ অনুযায়ী তিনি দিনৰ ভিতৰত নাহে, তেওঁলোকৰ সকলো সম্পত্তি বৰ্জিত কৰা হ’ব, আৰু বন্দীত্বৰ পৰা অহা লোকসকলৰ সমাজৰ পৰা তেওঁলোকক পৃথক কৰা যাব। +\p +\v 9 সেয়ে যিহূদাৰ আৰু বিন্যামীনৰ সকলো লোকে তিন দিনৰ ভিতৰত যিৰূচালেমলৈ আহি গোট খালে। নৱম মাহৰ বিশ দিনৰ দিনা, ঈশ্বৰৰ গৃহৰ সন্মুখত সকলো লোক থিয় হ’ল। সেই বাক্য আৰু বৰষুণৰ কাৰণে লোকসকল কঁপিব ধৰিলে। +\v 10 তেতিয়া পুৰোহিত ইজ্ৰাই থিয় হৈ ক’লে, “তোমালোকে নিজেই নিজকে বিশ্ৱাসঘাত কৰিছা, তোমালোকে অন্য জাতিৰ মহিলাৰ সৈতে বসবাস কৰি, ইস্ৰায়েলৰ দোষ বৃদ্ধি কৰিলা। +\p +\v 11 এতিয়া তোমালোকৰ পূৰ্বপুৰুষৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ গৌৰৱ-প্রশংসা কৰা আৰু তেওঁৰ ইচ্ছা সিদ্ধ কৰা। দেশৰ লোকসকলৰ পৰা আৰু আন জাতিৰ মহিলাৰ পৰা নিজকে পৃথক কৰা। +\p +\v 12 গোটেই সমাজে বৰ মাতেৰে উত্তৰ দি ক’লে, “আপুনি কোৱাৰ দৰেই আমি কৰিম। +\v 13 যদিও তাত অনেক লোক আছিল, আৰু বাৰিষা কাল আছিল। বাহিৰত থিয় হৈ থাকিবলৈ আমাৰ শক্তি নাই, আৰু এইটো এদিন বা দুদিনৰ কাম নহয়, আমি এই বিষয়ত অতিৰিক্তভাৱে অৱহেলা কৰি আহিছোঁ। +\p +\v 14 সেয়ে গোটেই সমাজক আমাৰ কৰ্মচাৰীসকলে প্রতিনিধিত্ব কৰক। আমাৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰচণ্ড ক্ৰোধ যেতিয়ালৈকে আমাৰ পৰা দূৰ নহয়, তেতিয়ালৈকে নগৰৰ বৃদ্ধলোক আৰু বিচাৰকৰ্ত্তাসকলে নিৰূপিত কৰা সময়ত যি সকলে অন্য জাতিৰ মহিলাক নগৰবোৰত বসবাস কৰিবলৈ অনুমতি দিছিল, তেওঁলোক আহক।” +\v 15 এই প্ৰস্তাব অচাহেলৰ পুত্ৰ যোনাথন আৰু তিকবাৰ পুত্ৰ যহজিয়াই বিৰোধিতা কৰিলে, আৰু মচুল্লম আৰু লেবীয়া চবথয়ে তেওঁলোকক সমৰ্থন কৰিলে। +\p +\v 16 সেয়ে বন্দীত্বৰ পৰা অহা লোকসকলে এই কাৰ্য কৰিলে। নিৰ্বাচিত ব্যক্তি ইজ্ৰা পুৰোহিত, তেওঁলোকৰ বংশৰ জাতি আৰু গৃহত থকা মূখ্য লোকসকল, তেওঁলোকৰ নাম অনুযায়ী দশম মাহৰ প্ৰথম দিনা সেই বিষয়ে বিচাৰ কৰিবলৈ বহিল। +\v 17 প্ৰথম মাহৰ প্ৰথম দিনা তেওঁলোকে অন্য জাতিৰ মহিলাৰ সৈতে বসবাস কৰা লোকসকলৰ বিষয়ে অনুসন্ধান কৰি শেষ কৰিলে। +\p +\v 18 পুৰোহিতসকলৰ বংশৰ মাজত যি সকলে অন্য জাতিৰ মহিলাৰ সৈতে বসবাস কৰিছিল, তেওঁলোকৰ নাম হ’ল: যোচাদকৰ পুত্ৰ যিহোচুৱা আৰু তেওঁৰ ভায়েকসকলৰ মাজত মাচেয়া, ইলীয়েজৰ, যাৰীব, আৰু গদলিয়া। +\v 19 সেই কাৰণে তেওঁলোকে নিজৰ ভাৰ্যাক পঠিয়াবলৈ প্রতিজ্ঞাবদ্ধ হ’ল। তেওঁলোক দোষৰ বাবে জাকৰ পৰা এটা মতা মেষ বলিদান কৰিলে। +\p +\v 20 ইম্মেৰৰ বংশধৰসকলৰ মাজত হনানী আৰু জবদিয়া। +\v 21 হাৰীমৰ বংশধৰসকলৰ মাজত মাচেয়া, এলিয়া, চময়িয়া, যিহীয়েল, আৰু উজ্জিয়া। +\v 22 পচহুৰৰ বংশধৰসকলৰ মাজত ইলীয়োঐনয়, মাচেয়া, ইশ্মায়েল, নথনেল, যোজাবদ, আৰু ইলিয়াচা। +\p +\v 23 লেবীয়াসকলৰ মাজত যোজাবদ, চিমিয়ী, কলায়া, তেওঁলোক কলীটা, পথহিয়া, যিহূদা আৰু ইলীয়েজৰ। +\p +\v 24 গায়ক সকলৰ মাজত ইলীয়াচিব। দুৱৰীসকলৰ মাজত চল্লুম, টেলম আৰু উৰী। +\p +\v 25 ইস্ৰায়েলৰ অৱশিষ্ট লোক পৰিয়োচৰ বংশধৰসকলৰ মাজত ৰমিয়া, যিজ্জিয়া, মল্কিয়া, মিয়ামীন, ইলিয়াজৰ, মাল্কিয়া আৰু বনায়া। +\p +\v 26 এলমৰ বংশধৰসকলৰ মাজত মত্তনীয়া, জখৰিয়া, যিহীয়েল, অব্দী, যিৰেমোৎ, আৰু এলিয়া। +\v 27 জত্তুৰ বংশধৰসকলৰ মাজত ইলিয়োঐনয়, ইলীয়াচিব, মত্তনীয়া, যিৰেমোৎ, জাবদ, আৰু অজীজা। +\v 28 বেবয়ৰ বংশধৰসকলৰ মাজত যিহোহানন, হননিয়া, জব্বয়, আৰু অথলয়। +\v 29 বাণীৰ বংশধৰসকলৰ মাজত মচুল্লম, মল্লূক, অদায়া, যাচূব, আৰু চাল যিৰেমোৎ। +\p +\v 30 পহৎ-মোৱাবৰ বংশধৰসকলৰ মাজত অদনা, কলাল, বনায়া, মাচেয়া, মত্তনীয়া, বচলেল, বিন্নূই, আৰু মনচি। +\v 31 হাৰীমৰ বংশধৰসকলৰ মাজত ইলীয়েজৰ, যিচিয়া, মল্কিয়া, চময়িয়া, চিমিয়োন, +\v 32 বিন্যামীন, মল্লূক, আৰু চমৰিয়া। +\p +\v 33 হাচুমৰ বংশধৰসকলৰ মাজত মত্তনয়, মত্ততা, জাবদ, ইলীফেলট, যিৰেময়, মনচি আৰু চিমিয়ী। +\v 34 বাণীৰ বংশধৰসকলৰ মাজত মাদয়, অম্রম, ঊৱেল, +\v 35 বনায়া, বেদিয়া, কলূহী, +\v 36 বনিয়া, মৰেমোৎ, ইলীয়াচিব, +\p +\v 37 মত্তনীয়া, মত্তনয়, যাচু, +\v 38 বাণী, বিন্নূই, চিমিয়ী, +\v 39 চেলেমিয়া, নাথন, অদায়া, +\v 40 মকনদবয়, চাচয়, চাৰয়, +\p +\v 41 অজৰেল, চেলেমিয়া, চমৰিয়া, +\v 42 চল্লুম, অমৰিয়া, যোচেফ, +\v 43 আৰু নবোৰ বংশধৰসকলৰ মাজত যিয়ীয়েল, মিত্তিথিয়া, জাবদ, জবীনা, ইদ্দো, যোৱেল, আৰু বনায়া। +\v 44 এই সকলো লোকৰ অন্য জাতিৰ মহিলা ভাৰ্যা আৰু তেওঁলোকৰ কিছুমানৰ সন্তান আছিল। diff --git a/16-NEH.usfm b/16-NEH.usfm new file mode 100644 index 0000000..1d00ff0 --- /dev/null +++ b/16-NEH.usfm @@ -0,0 +1,618 @@ +\id NEH +\ide UTF-8 +\h নহিমিয়া +\toc1 নহিমিয়া +\toc2 নহিমিয়া +\toc3 neh +\mt1 নহিমিয়া +\c 1 +\s নহিমিয়াৰ মনৰ দুখ আৰু প্ৰাৰ্থনা। হখলিয়াৰ পুত্ৰ নহিমিয়াৰ পুস্তক। +\p +\v 1 হখলিয়াৰ পুত্র নহিমিয়াৰ কথা: +\p বিশ বছৰৰ কিচ্লেব মাহত মই চুচন নগৰৰ দুৰ্গত থাকোঁতে, এইদৰে হৈছিল। +\v 2 তেতিয়া হনানী নামৰ মোৰ এজন ভাই যিহূদাৰ পৰা কিছুমান লোকৰ সৈতে আহিছিল। মই তেওঁলোকক বন্দীত্বৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা ইহুদী লোকসকলৰ উপৰিও যিসকল ইহুদী লোক তাত আছিল, সেই সকলৰ বিষয়ে আৰু যিৰূচালেম চহৰৰ বিষয়ে সুধিছিলো। +\p +\v 3 তেতিয়া তেওঁলোকে মোক ক’লে, “বন্দীত্বৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা লোকসকল সমস্যা আৰু অপমানেৰে জৰ্জৰিত হৈ আছে। কিয়নো যিৰূচালেমৰ দেৱাল ভাঙি মুকলি হৈ আছে আৰু দুৱাৰবোৰ জুইৰে পোৰা হৈছে।” +\p +\v 4 এই কথা শুনাৰ লগে লগে, মই বহি ক্ৰন্দন কৰিলোঁ, আৰু মই কিছুদিন শোক কৰি লঘোন দি স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিলোঁ। +\v 5 মই কলোঁ, “হে যিহোৱা, তুমি স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰ, তুমি মহান আৰু ঐশ্বৰ্য্যৱান, তুমি প্ৰেম কৰোঁতা আৰু তোমাৰ আজ্ঞা পালন কৰোঁতা সকললৈ তোমাৰ নিয়ম আৰু দয়া কেনে মহান। +\p +\v 6 তোমাৰ দাস ইস্ৰায়েলী লোকসকলৰ অৰ্থে মই তোমাৰ আগত দিনে-ৰাতিয়ে কৰা প্ৰাৰ্থনা শুনক আৰু মোলৈ দৃষ্টি কৰা। আমি তোমাৰ বিৰুদ্ধে যি পাপ কৰিলোঁ, এনে কি মই, আৰু মোৰ পিতৃ বংশও যি পাপ কৰিলে, তাৰ বাবে মই ইস্রায়েলী লোকসকলৰ হৈ পাপ স্বীকাৰ কৰিছোঁ। +\v 7 আমি তোমাৰ বিৰুদ্ধে বহুতো পাপ কৰ্ম কৰিলোঁ, আৰু তুমি তোমাৰ দাস মোচিক দিয়া আজ্ঞা, বিধি, আৰু শাসন প্ৰণালীবোৰ পালন নকৰিলোঁ। +\p +\v 8 বিনয় কৰোঁ, তুমি তোমাৰ দাস মোচিক আজ্ঞা কৰা বাক্য সোঁৱৰণ কৰা। তুমি মোচিক কৈছিল, “যদি তোমালোকে অবিশ্ৱাসীৰ দৰে কাৰ্য কৰা, মই তোমালোকক দেশৰ মাজত ছিন্ন-ভিন্ন কৰিম, +\v 9 কিন্তু যদি তোমালোকে মোলৈ ঘুৰি আহাঁ, আৰু মোৰ আজ্ঞা পালন কৰি সেই মতে কাৰ্য কৰা, তেন্তে তোমালোকৰ লোকসকল আকাশৰ অন্তভাগত ছিন্ন-ভিন্ন হৈ থাকিলেও, মই তাৰ পৰা তেওঁলোকক আনি একগোট কৰিম, আৰু মোৰ নাম চিৰস্থায়ী কৰিবৰ অৰ্থে মই মনোনীত কৰা ঠাইলৈ তেওঁলোকক ঘূৰাই আনিম’। +\p +\v 10 তেওঁলোকেই তোমাৰ দাস আৰু প্ৰজা, যাক তুমি তোমাৰ মহা পৰাক্ৰম আৰু বলৱান হাতেৰে মুক্ত কৰিলা। +\v 11 হে যিহোৱা, বিনয় কৰোঁ, তোমাৰ এই দাসৰ প্ৰাৰ্থনা শুনা, আৰু যিসকলে তোমাৰ নাম গৌৰৱাম্বিত কৰি আনন্দিত হয়, তেওঁলোকৰো প্ৰাৰ্থনা শুনা। বিনয় কৰোঁ, আজি তোমাৰ এই দাসক কৃতকাৰ্য হ’বলৈ দিয়া, আৰু এই ব্যক্তিৰ সাক্ষাতে তেওঁক অনুগ্ৰহ দান কৰা।” +\p মই ৰজাৰ পান-পাত্ৰ ধৰোঁতাৰূপে সেৱা কৰিছিলোঁ। +\c 2 +\s নহিমিয়াই যিৰূচালেমলৈ যাত্ৰা কৰা আৰু তাৰ গড় চোৱা। +\p +\v 1 ৰজা অৰ্তক্ষত্ৰৰ ৰাজত্বৰ বিশ বছৰৰ নীচান মাহত, তেওঁ দ্ৰাক্ষাৰস বাছি ল’লে, আৰু মই সেই দ্ৰাক্ষাৰস লৈ ৰজাক দিলোঁ। তাৰ আগেয়ে মই ৰজাৰ আগত কেতিয়াও মুখ মলিন কৰা নাই। +\v 2 কিন্তু ৰজাই মোক ক’লে, “তোমাৰ মুখ কিয় মলিন হৈছে? তোমাক অসুখীয়া যেন লগা নাই জানো। নিশ্চয় এয়া আন্তৰিক বেদনা।” তেতিয়া মোৰ অতিশয় ভয় লাগিল। +\p +\v 3 মই ৰজাক ক’লোঁ, “মহাৰাজ চিৰজীৱি হওক! মোৰ মুখ কিয় মলিন নহ’ব? যিহেতু মোৰ পিতৃসকলৰ মৈদামৰ ঠাই উছন্ন কৰা হ’ল আৰু সেই ঠাইৰ দুৱাৰবোৰ জুইৰে পুৰি ধংস কৰা হ’ল। +\p +\v 4 তেতিয়া ৰজাই মোক ক’লে, “মই কি কৰাটো তুমি বিচাৰিছা?” সেয়ে মই স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিলো। +\v 5 মই ৰজাক উত্তৰ দি কলো, “যদি মহাৰাজে ভাল দেখে, আৰু আপোনাৰ এই দাসে যদি আপোনাৰ দৃষ্টিত অনুগ্ৰৰ পাত্ৰ হৈছো, তেন্তে আপুনি মোক মোৰ পিতৃসকলৰ মৈদামৰ নগৰ যিহূদালৈ পঠিয়াই দিয়ক, মই তাক পুনৰাই সাজিম।” +\v 6 ৰজাই মোক উত্তৰ দিলে, (তেওঁৰ ৰাণীও তেওঁৰ কাষত বহি আছিল), “তুমি কিমান দিনৰ বাবে যাবা আৰু কেতিয়া উভতি আহিবা?” মই যেতিয়া তেওঁক নিৰূপিত সময়ৰ কথা দিলোঁ, তেতিয়া ৰজাই আনন্দেৰে মোক পঠিয়াই দিলে। +\p +\v 7 তাৰ পাছত মই ৰজাক ক’লোঁ, “যদি ৰজা এই কথাত সন্তোষ পাইছে, তেনেহলে নদীৰ সিপাৰে থকা দেশাধ্যক্ষসকলৰ বাবে লিখা চিঠি মোক দিয়ক, যাতে যিহূদালৈ যাওঁতে তেওঁলোকৰ দেশ পাৰ হ’বলৈ তেওঁলোকে মোক অনুমতি দিয়ে। +\v 8 ৰজাৰ বনাঞ্চল ৰখীয়া আচফলৈও এখন চিঠি দিয়ক, যাতে মন্দিৰৰ কাষত থকা দুৰ্গৰ দুৱাৰৰ চৌকাঠ, নগৰৰ দেৱাল, আৰু যি গৃহত মই থাকিম সেই সকলোৰ বাবে তেওঁ মোক যেন কাঠ দিয়ে।” +\p মোৰ ওপৰত ঈশ্বৰৰ মঙ্গলময় হাত থকাত, ৰজাই মোৰ অনুৰোধবোৰ গ্রহণ কৰিলে। +\p +\v 9 মই নদীৰ সিপাৰে থকা দেশাধ্যক্ষসকলৰ ওচৰলৈ আহিলোঁ আৰু ৰজাৰ পত্ৰবোৰ তেওঁলোকক দিলোঁ। ৰজাই মোৰ লগত সৈন্য সমূহৰ কৰ্মচাৰী আৰু অশ্বাৰোহী পঠাইছিল। +\v 10 ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলক সহায় কৰিবলৈ কোনো এজন ব্যক্তি আহি থকা কথা যেতিয়া, হোৰোণীয়া চনবল্লট আৰু অম্মোনীয়া টোবিয়া দাসে শুনিলে, তেতিয়া তেওঁলোকে অতিশয় উদ্বিগ্ন হ’ল। +\p +\v 11 মই যিৰূচালেমলৈ আহিলোঁ, আৰু তাত তিনি দিন থাকিলো। +\v 12 মই ৰাতিয়ে উঠিলো, তাতে মই আৰু কেইজন মান পুৰুষ মোৰ সৈতে আছিল। যিৰূচালেমৰ অৰ্থে যি কৰিবলৈ মোৰ ঈশ্ৱৰে মোৰ মনত উদগণি দিলে, সেই কথা মই কাৰো আগত নক’লোঁ। মই উঠি অহা জন্তুটোৰ বাহিৰে আন কোনো জন্তু মোৰ লগত নাছিল। +\p +\v 13 মই ৰাতিতে উপত্যকাৰ দুৱাৰেদি বাহিৰ ওলাই গৈ, যিৰূচালেমৰ ভগা দেৱাল আৰু জুয়ে পোৰা দুৱাৰবোৰ পৰীক্ষণ কৰি নাগ নাদ আৰু গোবৰ-দুৱাৰলৈকে গ’লো। +\v 14 তাৰ পাছত মই ভুমুক-দুৱাৰ আৰু ৰজাৰ পুখুৰীলৈকে গ’লো। মই উঠি যোৱা জন্তুটো যাবৰ বাবে সেই ঠাই অতি ঠেক আছিল। +\p +\v 15 সেয়ে মই ৰাতি উপত্যকায়েদি ওপৰলৈ উঠি গৈ দেৱাল চালো, আৰু উপত্যকাৰ দুৱাৰেদি সোমাই মই উভতি আহিলো। +\v 16 মই ক’লৈ গৈছিলো, আৰু কি কৰিলোঁ, সেই বিষয়ে শাসনকৰ্ত্তাসকলে জনা নাছিল। তেতিয়ালৈকে মই যিহূদীসকলক, বা পুৰোহিতসকলক, বা প্ৰধান লোকসকলক, বা শাসনকৰ্ত্তাসকলক, বা অৱশিষ্ট যিসকল লোকে কাম কৰিছিল, তেওঁলোককো একো কোৱা নাছিলো। +\p +\v 17 মই তেওঁলোকক ক’লো, “আমি কেনে দুৰৱস্থাত আছোঁ, যিৰূচালেম কেনেকৈ উচ্ছন্ন হৈ পৰি আছে, আৰু তাৰ দুৱাৰবোৰ কেনেকৈ জুয়ে পুৰিলে, সেইবোৰ তোমালোকে দেখিছা। আহক, আমি যিৰূচালেমৰ দেৱাল পুনৰ নিৰ্মাণ কৰোঁ, তেতিয়া আমি পুনৰ অপমানিত হ’বলৈ কোনো কাৰণ নাথাকিব।” +\v 18 মই তেওঁলোকক ইয়াকো ক’লো যে, “ঈশ্বৰৰ মঙ্গলময় হাত মোৰ ওপৰত আছে;” আৰু ৰজাই মোক যি কথা কৈছিল, সেই কথাও তেওঁলোকক জনালোঁ। তেওঁলোকে ক’লে, “আহক আমি নিৰ্ম্মাণ কাৰ্যৰ বাবে সাজোঁ হওঁহক।” সেয়ে তেওঁলোকে সেই উত্তম কাৰ্যৰ অৰ্থে নিজৰ হাত সবল কৰিলে। +\p +\v 19 কিন্তু হোৰোণীয়া চনবল্লট, অম্মোনীয়া টোবিয়া দাস আৰু আৰবীয়া গেচমে এই কথা শুনি আমাক উপহাস কৰিলে; আৰু আমাক হেয়জ্ঞান কৰি ক’লে, “তোমালোকে কি কৰি আছা? তোমালোকে ৰজাৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰিছা নে?” +\v 20 তেতিয়া মই তেওঁলোকক উত্তৰ দি ক’লো, “স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰেই আমাক কৃতকাৰ্য কৰিব। আমি তেওঁৰ দাস আৰু আমি নিৰ্ম্মাণ কাৰ্য কৰিম। কিন্তু যিৰূচালেমত তোমালোকৰ ভাগ বা অধিকাৰ নাই আৰু যিৰূচালেমত ইতিহাসতো তোমালোকৰ কোনো স্বত্ব নাছিল। +\c 3 +\s পুনৰ গড় নিৰ্ম্মাণ কৰা। +\p +\v 1 প্ৰধান পুৰোহিত ইলিয়াচীব আৰু তেওঁৰ পুৰোহিত ভাইসকলে উঠি মেষ দুৱাৰ সাজিলে। তেওঁলোকে দুৱাৰবোৰ পবিত্ৰ কৰি উৎসৰ্গ কৰিলে আৰু তাক যথাস্থানত লগালে। এইদৰে তেওঁলোকে এশ টা স্তম্ভ আৰু হননেলৰ স্তম্ভ পবিত্ৰকৃত কৰিলে। +\v 2 তেওঁৰ পাছত যিৰীহোৰ লোকসকলে কাম কৰিলে, আৰু তেওঁলোকৰ পাছত ইম্ৰীৰ পুত্ৰ জক্কূৰে কাম কৰিলে। +\p +\v 3 হচচানাৱাৰ পুত্ৰসকলে মৎস্য দুৱাৰ সাজিলে। তেওঁলোকে দুৱাৰত চৌকাঠ লগালে, আৰু দুৱাৰত শলখা ও ডাং লগালে। +\v 4 মৰেমোতে তাৰ পাছৰ অংশ মেৰামতি কৰিলে। তেওঁ উৰিয়াৰ পুত্ৰ আছিল আৰু উৰিয়া হক্কোচৰ পুত্র আছিল। তেওঁলোকৰ পাছত মচুল্লমে মেৰামতি কৰিলে। তেওঁ বেৰেখিয়াৰ পুত্ৰ আৰু বেৰেখিয়া মচেজবেলৰ পুত্র আছিল। তেওঁৰ পাছত চাদোকে মেৰামতি কৰিলে। তেওঁ বানাৰ পুত্ৰ। +\v 5 তেওঁলোকৰ পাছত তকোৱা লোকসকলে মেৰামতি কৰিলে, কিন্তু তেওঁলোকৰ তদাৰক কৰোঁতা জনৰ আদেশ তেওঁলোকৰ মূখ্য লোকসকলে অমান্য কৰিলে। +\p +\v 6 পচেহৰ পুত্ৰ যোয়াদা, আৰু বচোদিয়াৰ পুত্ৰ মচুল্লমে পুৰণি দুৱাৰ মেৰামতি কৰিলে। তেওঁলোকে চৌকাঠ লগাই তাত দুৱাৰখন লগালে, আৰু শলখা ও ডাং লগালে। +\v 7 তেওঁলোকৰ পাছত গিবিয়োনীয়াৰ মলটিয়াৰ লগত মেৰোনোথীয়াৰ যাদোনে মেৰামতি কৰিলে। তেওঁলোক গিবিয়োন আৰু মিস্পাৰ মূখ্য লোক আছিল। নদীৰ সিপাৰে থকা যি প্রদেশত দেশাধ্যক্ষ আছিল, সেই খনেই মিস্পা নগৰ। +\p +\v 8 তেওঁৰ পাছত সোণাৰীসকলৰ এজন হৰ্হয়াৰ পুত্ৰ উজ্জীয়েলে মেৰামতি কৰিলে, আৰু তেওঁৰ পাছত গন্ধৰস প্রস্তুত কৰোঁতা হননিয়াই মেৰামতি কৰিলে। তেওঁলোকে বহল দেৱাললৈকে যিৰূচালেম পুনৰ সাজিলে। +\v 9 তেওঁলোকৰ পাছত হুৰৰ পুত্ৰ ৰফায়াই মেৰামতি কৰিলে। তেওঁ যিৰূচালেম জিলাৰ আধা অংশত শাসন কৰিছিল। +\v 10 তেওঁলোকৰ পাছত হৰূমফৰ পুত্ৰ যদায়াই নিজৰ ঘৰৰ ওচৰৰ দেৱালৰ অংশ মেৰামতি কৰিলে। তেওঁৰ পাছত হচবনিয়াৰ পুত্ৰ হত্তুচ মেৰামতি কৰিলে। +\p +\v 11 হাৰীমৰ পুত্ৰ মল্কিয়া আৰু পহৎ-মোৱাবৰ পুত্ৰ হচুবে আন এটা অংশৰ সৈতে তন্দুৰৰ স্তম্ভ মেৰামতি কৰিলে। +\v 12 তেওঁৰ পাছত যিৰূচালেম জিলাৰ আধা অংশৰ শাসনকৰ্তা হল্লোহেচৰ পুত্ৰ চল্লুমৰ সৈতে তেওঁৰ জীয়েকসকলে মেৰামতি কৰিলে। +\p +\v 13 হানুন আৰু জানোহৰ নিবাসীসকলে উপত্যকাৰ দুৱাৰ মেৰামতি কৰিলে। তেওঁলোকে তাক সাজি, তাত দুৱাৰ লগালে, আৰু দুৱাৰত শলখা ও ডাং লগালে। তেওঁলোকে গোবৰ-দুৱাৰলৈকে এক হাজাৰ হাত মেৰামতি কৰিলে। +\p +\v 14 বৈৎহক্কেৰম জিলাৰ শাসনকৰ্তা ৰেখবৰ পুত্ৰ মল্কিয়াই গোবৰ দুৱাৰ মেৰামতি কৰিলে। তেওঁ তাক সাজিলে আৰু তাত দুৱাৰ, শলখা আৰু ডাং লগালে। +\p +\v 15 মিস্পা জিলাৰ শাসনকৰ্তা কল-হোজিৰ পুত্ৰ চল্লুনে ভুমুক-দুৱাৰ পুনৰ সাজিলে। তেওঁ তাক সাজি তাৰ ওপৰত ঢাকনি দিলে, আৰু তাত দুৱাৰ, শলখা আৰু ডাং লগালে। তেওঁ যি খটখটিয়েদি দায়ুদৰ নগৰৰ পৰা নামি আহে, তাৰ পৰা ৰজাৰ বাৰীৰ ওচৰত থকা চেলোহ পুখুৰীলৈকে দেৱাল সাজিলে। +\p +\v 16 বৈৎ-চুৰ জিলাৰ আধা অংশত শাসন কৰা অজবুকৰ পুত্ৰ নহিমিয়াই দায়ুদৰ মৈদামবোৰৰ ঠাইৰ পৰা, মানুহে খনা পুখুৰীলৈকে, আৰু বীৰপুৰুষ সকলৰ ঘৰলৈকে মেৰামতি কৰিলে। +\v 17 তেওঁৰ পাছত লেবীয়াসকলৰ সৈতে বানীৰ পুত্ৰ ৰহূমে মেৰামতি কৰিলে। তেওঁৰ পাছত কয়ীলা জিলাৰ আধা অংশৰ শাসনকৰ্তা হচবিয়াই নিজৰ জিলাৰ অৰ্থে মেৰামতি কৰিলে। +\p +\v 18 তেওঁৰ পাছত তেওঁলোকৰ দেশীয় লোকসকলৰ সৈতে কয়ীলা জিলাৰ আধা অংশৰ শাসনকৰ্তা হেনাদদৰ পুত্ৰ বব্বয়ে মেৰামতি কৰিলে। +\v 19 তেওঁৰ পাছত মিস্পাৰ শাসনকৰ্তা যিহোচুৱাৰ পুত্ৰ এজৰে অস্ত্ৰ-গৃহৰ বিপৰীতে উঠি যোৱা বাটৰ আন এটা অংশৰ দেৱালৰ বাহিৰ ফালে দিয়া আলমৰ মেৰামতি কৰিলে। +\p +\v 20 তেওঁৰ পাছত জক্কয়ৰ পুত্ৰ বাৰূকে অতি আগ্ৰহেৰে আলমৰ পৰা প্ৰধান পুৰোহিত ইলিয়াচীবৰ ঘৰৰ দুৱাৰলৈকে এটা অংশ মেৰামতি কৰিলে। +\v 21 তেওঁৰ পাছত মৰেমোতে, যিজন উৰিয়াৰ পুত্র আছিল, আৰু উৰিয়া হক্কোচৰ পুত্র। সেই মৰেমোতে ইলিয়াচীবৰ ঘৰৰ দুৱাৰৰ পৰা ইলিয়াচীবৰ ঘৰৰ শেষলৈকে এটা অংশ মেৰামতি কৰিলে। +\p +\v 22 তেওঁৰ পাছত যিৰূচালেমৰ চাৰিও সীমাৰ পৰা অহা লোকসকল আৰু পুৰোহিতসকলে মেৰামতি কৰিলে। +\v 23 তেওঁলোকৰ পাছত বিন্যামীন আৰু হচুবে নিজৰ ঘৰৰ বিপৰীতে মেৰামতি কৰিলে। তেওঁলোকৰ পাছত অণিয়াৰ পুত্র মাচেয়া, মাচেয়াৰ পুত্ৰ অজৰিয়াই নিজৰ ঘৰৰ ওচৰত মেৰামতি কৰিলে। +\v 24 তেওঁৰ পাছত হেনাদদৰ পুত্ৰ বিন্নুয়ে অজৰিয়াৰ ঘৰৰ পৰা আলমলৈকে এটা অংশ মেৰামতি কৰিলে। +\p +\v 25 উজয়ৰ পুত্ৰ পাললে আলমৰ বিপৰীতে ওপৰ ফালে ৰজাৰ গৃহৰ পৰা স্তম্ভৰ প্ৰহৰীৰ চোতাললৈকে মেৰামতি কৰিলে। তেওঁৰ পাছত পৰিয়োচৰ পুত্ৰ পদায়াই মেৰামতি কৰিলে। +\v 26 তাৰ পাছত ওফেলত থকা মন্দিৰৰ দাসবোৰে পূব দিশে জল দুৱাৰৰ বিপৰীতে থকা প্রকল্পৰ স্তম্ভলৈকে মেৰামতি কৰিলে। +\v 27 তেওঁৰ পাছত তকোৱাৰ লোকসকলে বাহিৰ ফালে থকা বৃহৎ স্তম্ভৰ বিপৰীতে ওফেলৰ দেৱাললৈকে আন এটা অংশ মেৰামতি কৰিলে। +\p +\v 28 অশ্ব-দুৱাৰৰ ওপৰ ফালৰ পৰা প্রতিজন পুৰোহিতে নিজৰ নিজৰ ঘৰৰ বিপৰীতে মেৰামতি কৰিলে। +\v 29 তেওঁলোকৰ পাছত ইম্মেৰৰ পুত্ৰ চাদোকে নিজৰ ঘৰৰ বিপৰীতে থকা এটা অংশ মেৰামতি কৰিলে। তেওঁৰ পাছত পূব দুৱাৰৰ ৰখীয়া চখনিয়াৰ পুত্ৰ চময়িয়াই মেৰামতি কৰিলে। +\v 30 তেওঁৰ পাছত চেলেমিয়াৰ পুত্ৰ হননিয়া আৰু চালফৰ ষষ্ঠ পুত্ৰ হানুনে আন এটা অংশ মেৰামতি কৰিলে। তেওঁৰ পাছত বেৰেখিয়াৰ পুত্ৰ মচুল্লমে নিজৰ কোঁঠালিৰ বিপৰীতে মেৰামতি কৰিলে। +\p +\v 31 তেওঁৰ পাছত সোণাৰী মল্কিয়াই মন্দিৰৰ দাস সকলৰ আৰু বণিকসকলৰ সাক্ষাত কৰা দুৱাৰৰ বিপৰীতে, চুকৰফালে ওপৰত থকা কোঁঠালৈকে মেৰামতি কৰিলে। +\v 32 চুকৰফালে থকা ওপৰৰ কোঁঠা আৰু মেৰ-ছাগদুৱাৰৰ মাজৰ অংশ সোণাৰী আৰু বণিকসকলে মেৰামতি কৰিলে। +\c 4 +\s শত্রুবোৰক বাধা দিয়া আৰু তাৰ প্ৰতিকাৰ। +\p +\v 1 তাৰ পাছত চনবল্লটে যেতিয়া আমি দেৱাল নিৰ্ম্মাণ কৰাৰ কথা শুনিলে তেতিয়া তেওঁ ক্রোধত প্রজ্ৱলিত হৈ যিহুদীসকলক বিদ্ৰূপ কৰিলে। +\v 2 চমৰিয়া সৈন্যৰ আৰু তেওঁৰ ভাইসকলৰ উপস্থিতিত তেওঁ ক’লে, “সেই দুৰ্ব্বল যিহুদীসকলে কি কৰি আছে? তেওঁলোকে নিজৰ বাবে পুনৰ নগৰ প্রতিষ্ঠা কৰিব নে? তেওঁলোকে বলিদান কৰিব নে? তেওঁলোকে একেদিনাই সেই কাম শেষ কৰিব নে? পোৰা ভগ্নস্তূপৰ তেওঁলোকে শিলবোৰক জীৱন্ত কৰিব নে?” +\v 3 তেতিয়া তেওঁৰ সৈতে অম্মোনীয়া টোবিয়া আছিল আৰু তেওঁ ক’লে, “তেওঁলোকে যি দেৱাল সাজিছে, তাৰ ওপৰত যদি এটা শিয়ালো উঠে, তেন্তে তেওঁলোকৰ সেই শিলাময় দেৱাল ভাঙি পৰিব!” +\p +\v 4 হে আমাৰ ঈশ্বৰ শুনা, কিয়নো আমি ঘৃণিত হৈছোঁ। তেওঁলোকৰ উপহাস তেওঁলোকলৰ ওপৰতে পৰক আৰু তেওঁলোক যি দেশত বন্দিত্ৱত আছিল, তাত লুট কৰি নিয়া বস্তুৰ দৰে থাকিবলৈ দিয়ক। +\v 5 তেওঁলোকৰ অপৰাধ ঢাকি নাৰাখিব আৰু তেওঁলোকৰ পাপ আপোনাৰ আগৰ পৰা মচি নেপেলাব, কিয়নো তেওঁলোকে দেৱাল সজা সকলৰ খং উঠাবলৈ উত্তেজিত কৰিছে। +\v 6 সেয়ে আমি দেৱাল সাজিলোঁ, আৰু লোকসকলে আগ্রহৰে দেৱালবোৰ যোৰা লগাই দেৱালৰ উচ্চতাৰ আধালৈকে মেৰামতি কৰিলে। +\p +\v 7 যিৰূচালেমৰ দেৱাল মেৰামত কৰা কাম চলি আছে, আৰু তাৰ ভগা ঠাইবোৰ বন্ধ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰা হৈছে, ইয়াকে শুনি চনবল্লট আৰু টোবিয়াই, আৰু আৰবীয়া, অম্মোনীয়া, আৰু অচ্‌দোদীয়াৰ লোকসকল অতিশয় ক্ৰোধাম্বিত হ’ল। +\v 8 তেওঁলোকে যিৰূচালেমৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ আৰু তাত বিসংগতিৰ সৃষ্টি কৰিবলৈ সকলোৱে একগোট হৈ চক্ৰান্ত কৰিলে। +\v 9 কিন্তু আমি আমাৰ ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিলোঁ আৰু তেওঁলোকৰ ভাবুকিৰ পৰা ৰক্ষা পাবলৈ তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে দিনে ৰাতিয়ে প্রহৰী নিযুক্ত কৰিলোঁ। +\p +\v 10 তাৰ পাছত যিহূদাৰ লোকসকলে ক’লে, “তাত বহুতো ভগ্নস্তূপ আছে আৰু ভাৰ বোৱাসকলৰ শক্তি হ্রাস পোৱা কাৰণে আমি পুনৰ দেৱাল সাজিবলৈ অক্ষম হৈছোঁ।” +\p +\v 11 আমাৰ শত্রুবোৰে ক’লে, “আমি তেওঁলোকৰ মাজত সোমাই তেওঁলোকক বধ কৰি কাম বন্ধ নকৰালৈকে তেওঁলোকে নাজানিব আৰু নেদেখিবও।” +\p +\v 12 সেই সময়ত তেওঁলোকৰ ওচৰত থকা যিহুদীসকলে সকলো দিশৰ পৰা আহি তেওঁলোকে আমাৰ বিৰুদ্ধে কৰা আঁচনিৰ বিষয়ে আমাক দহবাৰলৈকে সতৰ্ক কৰি ক’লে। +\v 13 সেয়ে মই দেৱালৰ তলভাগৰ মুকলি অংশত স্থিতি ৰাখিলো। মই প্রতি পৰিয়ালক নিজৰ নিজৰ স্থান দিলোঁ। তেওঁলোকৰ তৰোৱাল, যাঠী, আৰু ধনু আছিল। +\v 14 মই চাই, থিয় হৈ প্ৰধান লোকসকল, অধ্যক্ষসকল, আৰু আন আন লোকসকলক ক’লো, “তোমালোকে তেওঁলোকৰ কাৰণে ভয় নকৰিবা। মহান আৰু ঐশ্বৰ্য্যৱান ঈশ্ৱৰক সোঁৱৰণ কৰা। তোমালোকৰ পৰিয়াল, পুত্র আৰু কন্যা, ভাৰ্যা আৰু তোমালোকৰ ঘৰৰ বাবে যুদ্ধ কৰা।” +\p +\v 15 আমাৰ শত্রুবোৰে যেতিয়া শুনিলে যে, আমি তেওঁলোকৰ পৰিকল্পনাৰ কথা গম পাইছোঁ, সেই সময়ত ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ পৰিকল্পনা ব্যৰ্থ কৰিলে। তেতিয়া, আমি সকলোৱে দেৱাললৈ ঘূৰি আহি নিজৰ নিজৰ কামত লাগিলোঁ। +\v 16 মুখ্য লোকসকলে যেতিয়া যিহূদাৰ লোকসকলৰ পাছফালে থিয় আছিল, তেতিয়াৰে পৰা মোৰ দাস সকলৰ মাজৰ আধা সংখ্যক লোকে কেৱল দেৱালৰ পুনৰ নিৰ্ম্মাণৰ কাম কৰিলে আৰু আধা সংখ্যক লোকে যাঠী, ঢাল, আৰু ধনু আৰু যুদ্ধৰ বস্ত্র পিন্ধি থাকিল। +\p +\v 17 দেৱাল নিৰ্ম্মাণ কৰোঁতা, আৰু ভাৰ বওঁতাসকলে প্রতিজনে এখন হাতেৰে কাম কৰিছিল, আৰু আন খন হাতেৰে অস্ত্ৰ ধৰিছিল। +\v 18 দেৱাল নিৰ্ম্মাণ কৰোঁতা প্ৰতিজনে কাষত তৰোৱাল লৈছিল আৰু সেইদৰেই কাম কৰিছিল। যি জনে তূৰী বজাইছিল তেওঁ মোৰ ওচৰত থিয় হৈছিল। +\p +\v 19 মই প্ৰধান লোকসকলক, কৰ্মচাৰী সকলক, আৰু অৱশিষ্ট লোকসকলক ক’লোঁ, “এই কৰ্ম বৃহৎ আৰু বিস্তৃত, আৰু আমি দেৱালৰ ওপৰত ইজনে সিজনৰ পৰা দুৰত থাকি পৃথকে আছোঁ। +\v 20 তোমালোকে যি ঠাইত তূৰীৰ মাত শুনিবা, সেই ঠাইলৈ তৎক্ষণাত গৈ তোমালোকে সমবেত হ’বা। আমাৰ ঈশ্বৰে আমাৰ বাবে যুদ্ধ কৰিব।” +\p +\v 21 সেয়ে আমি এই কাৰ্য কৰি আছোঁ। তেওঁলোকৰ মাজত আধা সংখ্যক লোকে বেলি ওলোৱাৰ পৰা তৰা দেখালৈকে যাঠী ধৰি থাকে। +\v 22 সেই সময়ত ময়ো লোকসকলক ক’লোঁ, “প্ৰতিজন লোক আৰু তেওঁৰ দাসে যিৰূচালেমৰ মাজত ৰাতিটো অতিবাহিত কৰক, সেয়ে তেওঁলোক ৰাতি আমাৰ ৰখীয়া হ’ব, আৰু দিনত কাম কৰিব।” +\v 23 সেয়ে মই, নাইবা মোৰ ভাইসকল, মোৰ দাস সকল, আৰু মোক অনুসৰণ কৰা ৰখীয়াসকলৰ, কোনেও কাপোৰ সলনি কৰা নাছিলোঁ আৰু এনেকি পানী খাবলৈ যাওঁতেও প্ৰতিজনে নিজৰ অস্ত্ৰ কঢ়িয়াইছিলোঁ। +\c 5 +\s দৰিদ্ৰ সকলক কৰা নিৰ্জাতন নিবাৰণ। +\p +\v 1 তাৰ পাছত লোকসকলে আৰু তেওঁলোকৰ ভাৰ্য্যাসকলে তেওঁলোকৰ যিহূদী ভাই সকলৰ কাৰণে উচ্চ স্ৱৰে কান্দিলে। +\v 2 তেওঁলোকৰ মাজৰ কিছুমানে ক’লে, “আমি আমাৰ ল’ৰা-ছোৱালীৰ সৈতে বহুতো আছোঁ। সেয়ে আমি খাই জীয়াই থাকিবলৈ আমাক শস্য লাগে।” +\v 3 তাত থকা কিছুলোকে ক’লে, “আমি আমাৰ পথাৰবোৰ, দ্ৰাক্ষাবাৰীবোৰ, আৰু আকালৰ সময়ত খাদ্যৰ বাবে আমাৰ ঘৰবোৰকো বন্ধক দিলোঁ। +\p +\v 4 আন কিছুলোকে ক’লে, “আমি আমাৰ পথাৰ আৰু দ্ৰাক্ষাবাৰীবোৰৰ ৰাজহ-কৰ দিবলৈ ধন ধাৰে আনিলো। +\v 5 যদিও আমাৰ শৰীৰৰ মাংস আৰু তেজ আমাৰ ভাইসকলৰ দৰেই একে, আৰু আমাৰ সন্তান সকলৰ দৰেই তেওঁলোকৰো সন্তান সকল একে। তথাপিও আমাৰ ল’ৰা-ছোৱালীক দাসত্বত বিক্রী কৰিবলৈ আমি বাধ্য। আমাৰ ছোৱালীসকলৰ মাজৰ কেইজনীমানক ইতিমধ্যে দাস কামৰ বাবে দিয়া হ’ল। কিন্তু এই ক্ষেত্রত সহায় কৰিবলৈ আমাৰ একো উপায় নাই, কাৰণ আমাৰ পথাৰ আৰু দ্ৰাক্ষাবাৰীবোৰ আন লোকৰ হ’ল। +\p +\v 6 মই যেতিয়া তেওঁলোকৰ কথা আৰু কাতৰোক্তি শুনিলো, তেতিয়া মোৰ বৰ খং উঠিছিল। +\v 7 তাৰ পাছত মই এই বিষয়ে চিন্তা কৰিলো, আৰু প্ৰধান লোকসকল আৰু কৰ্মচাৰী সকলৰ বিৰুদ্ধে অভিযোগ আনিলো। মই তেওঁলোকক ক’লো, “তোমালোকে প্ৰতিজনে নিজৰ নিজৰ ভাইৰ পৰা সূত বেছিকৈ দাবী কৰি লৈছা।” মই তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে মহাসভা পাতিলো, +\v 8 আৰু তেওঁলোকক ক’লো, “দেশবোৰলৈ বিক্রী কৰা আমাৰ যিহুদীসকলক আমি সাধ্য অনুসাৰে মুকলি কৰি আনিলো, কিন্তু তাৰ উপৰিও তোমালোকে তোমালোকৰ ভাই-ভনীসকলক বিক্রী কৰি আছা, সেই সকলক হয়তো আমালৈকে ঘূৰাই বিক্রী কৰিছা!” তাতে তেওঁলোক নিমাত হ’ল, আৰু একো উত্তৰ দিব নোৱাৰিলে। +\p +\v 9 মই পুনৰ ক’লো, “তোমালোকে যি কৰি আছে সেয়া ভাল নহয়। আমাৰ দেশৰ শত্রুবোৰে আমাক নিন্দা কৰাটো নিষেধ কৰিবলৈ তোমালোকে আমাৰ ঈশ্বৰলৈ ভয় ৰাখি চলা উচিত নহয় নে? +\v 10 মই আৰু মোৰ ভাইসকলে, আৰু মোৰ দাসবোৰেও তেওঁলোকক ধন আৰু শস্য ধাৰে দিছোঁ। কিন্তু আমি এই ধাৰৰ সূত লোৱা ব্যৱস্থা বন্ধ কৰা উচিত। +\v 11 তেওঁলোকৰ পথাৰ, দ্ৰাক্ষাবাৰী, জিত গছৰ বাৰী, ঘৰবোৰ, আৰু তেওঁলোকৰ পৰা আদায় কৰা ধন, শস্য, নতুন দ্ৰাক্ষাৰস আৰু তেল যিবোৰ তোমালোকে দাবী কৰি লৈছিলা সেই সকলো আজিয়েই তেওঁলোকক ওভটাই দিয়া।” +\p +\v 12 তেতিয়া তেওঁলোকে ক’লে, “আমি তেওঁলোকৰ পৰা যিবোৰ লৈছোঁ সেইবোৰ ওভটাই দিম, আৰু তেওঁলোকৰ পৰা একো নিবিচাৰো। আপুনি কোৱাৰ দৰেই আমি কৰিম।” তাৰ পাছত মই পুৰোহিতসকলক মাতি আনিলোঁ, আৰু তেওঁলোকে কৰা প্রতিজ্ঞাৰ দৰে কৰিবলৈ তেওঁলোকক শপত খুৱালো। +\v 13 মই মোৰ কাপোৰৰ ভাজ জোকাৰি ক’লো, “সেয়ে যি কোনোৱে এই প্রতিজ্ঞা পালন নকৰে, ঈশ্ৱৰে তেওঁক তেওঁৰ ঘৰৰ আৰু অধিকাৰৰ পৰা এইদৰেই জোকাৰি পেলাওক। সেয়ে তেওঁক জোকৰা হওক আৰু উদং কৰা হওক।” +\p গোটেই সমাজে ক’লে, “আমেন” \f + \ft সেই দৰেই হওক \f* আৰু তেওঁলোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰিলে। লোকসকলে তেওঁলোকে কৰা প্রতিজ্ঞাৰ দৰেই কাৰ্য কৰিলে। +\p +\v 14 সেয়ে সেই সময়ৰ পৰা মই যিহূদা দেশত ৰজা অৰ্তক্ষত্ৰ ৰাজত্ব কালৰ বিশ বছৰৰ পৰা বত্ৰিশ বছৰলৈকে তেওঁলোকৰ দেশাধ্যক্ষ নিযুক্ত হৈছিলোঁ। নহয় মই নাইবা মোৰ ভাইসকলে এই বাৰ বছৰ দেশাধ্যক্ষৰ বাবে যোগান ধৰা আহাৰ খোৱা নাছিলো। +\v 15 কিন্তু পূৰ্বতে থকা দেশাধ্যক্ষসকল যিসকল মোৰ আগতে আছিল, তেওঁলোকে লোকসকলৰ ওপৰত গধুৰ বোজা দিছিল, আৰু তেওঁলোকৰ দৈনিক খোৱা বস্তু আৰু দ্ৰাক্ষাৰস বাবে লোকসকলৰ পৰা তেওঁলোকে চল্লিশ চেকল ৰূপ লৈছিল। তাৰ উপৰিও তেওঁলোকৰ দাস সকলে লোকসকলৰ ওপৰত অত্যাচাৰ কৰিছিল। কিন্তু মই সেইদৰে কৰা নাই, কাৰণ মই ঈশ্বৰলৈ ভয় কৰো। +\p +\v 16 মই দেৱালৰ কামো একেৰাহে কৰি আছিলো, আৰু আমি মাটি কিনা নাছিলো। মোৰ সকলো দাস সকলে কামৰ বাবে সেই ঠাইলৈ আহি গোট খালে। +\v 17 আমাৰ চাৰিওফালে থকা দেশৰ মাজৰ পৰা যি সকল লোক আমাৰ ওচৰলৈ আহিছিল, তেওঁলোকৰ উপৰিও মোৰ মেজত বহা যিহূদী আৰু কৰ্মচাৰী লোকসকল সৰ্ব্বমুঠ এশ পঞ্চাশ জন আছিল। +\p +\v 18 সেই সময়ত প্ৰতিদিনেই এটা বলদ গৰু, ছটা উত্তম মেষ, আৰু চৰাইবোৰো প্রস্তুত কৰা হৈছিল, আৰু প্রতি দহ দিনত সকলো বিধৰ দ্ৰাক্ষাৰস অধিক পৰিমাণে যুগুত কৰা হৈছিল। তথাপিও এই সকলোৰ বাবে মই দেশাধ্যক্ষৰ আহাৰৰ খৰছ দাবী কৰা নাছিলো, কাৰণ লোকসকলৰ বাবে এই দাবী অসুবিধাজনক হ’লহেঁতেন। +\p +\v 19 হে মোৰ ঈশ্বৰ, এই লোকসকলৰ অৰ্থে মই যিবোৰ কাম কৰিলো, তাৰ বাবে মোক সোঁৱৰণ কৰক। +\c 6 +\s শত্রুৰ চক্ৰান্ত +\p +\v 1 চনবল্লট, টোবিয়া, আৰবীয়া গেচম, আৰু আমাৰ অৱশিষ্ট শত্রুবোৰে যেতিয়া শুনিলে, যে মই দেৱাল পুনৰ নিৰ্ম্মাণ কৰিলোঁ; যদিও মই নগৰৰ চৌকাঠবোৰত দুৱাৰ খুউৱা নাছিলো তথাপিও দেৱালত এটাও মুকলি হৈ থকা ভঙা অংশ বাদ পৰা নাছিল। +\v 2 তেতিয়া চনবল্লট আৰু গেচমে মোৰ ওচৰলৈ এই কথা কৈ পঠিয়ালে, “আহাঁ, আমি ওনো সমথলৰ কোনো এখন ঠাইত ল’গ হ’বলৈ গোট খাওহঁক।” কিন্তু তেওঁলোকে মোৰ অনিষ্ট কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰিছিল। +\p +\v 3 মই তেওঁলোকলৈ বাৰ্ত্তাবাহকক কৈ পঠিয়ালোঁ, “মই এটা ডাঙৰ কাম কৰি আছো, আৰু মই তললৈ নামি যাব নোৱাৰো। এই কাম এৰি বা এই কাম বন্ধ কৰি মই কিয় তোমালোকৰ ওচৰলৈ যাম?” +\v 4 তেওঁলোকে মোৰ ওচৰলৈ চাৰিবাৰ সেই বৰ্ত্তা পঠালে, আৰু মই তেওঁলোকক প্রতিবাৰে একে দৰেই উত্তৰ দিলো। +\p +\v 5 পঞ্চমবাৰ চনবল্লটে এখন খোলা চিঠিৰ সৈতে একে দৰেই নিজৰ দাসক মোৰ ওচৰলৈ পঠালে। +\v 6 তাত এই দৰে লিখা আছিল, +\pi “দেশৰ মাজত এই সম্বাদ দিয়া হৈছে, আৰু গেচমেও কৈছে যে, তুমি আৰু যিহূদীসকলে বিদ্ৰোহ কৰিবলৈ পৰিকল্পনা কৰি আছে। সেই কাৰণে তুমি পুনৰ দেৱাল নিৰ্ম্মাণ কৰিছে। এই সম্বাদৰ মতে, তুমি তেওঁলোকৰ ৰজা হ’বলৈ খুজিছা। +\pi +\v 7 আৰু যিৰূচালেমত তোমাৰ বিষয়ে প্ৰচাৰ কৰাবলৈ তুমি ভাববাদী সকলকো নিযুক্ত কৰিছা, তেওঁলোকে কৈছে, ‘যিহূদা দেশত এজন ৰজা আছে!’ এই সম্বাদ ৰজাই যে শুনিব তুমি নিশ্চিত। সেই কাৰণে আহা, আমি ইজনে সিজনৰ লগত আলোচনা কৰোঁহক। +\p +\v 8 তাৰ পাছত মই তেওঁৰ ওচৰলৈ কৈ পঠালোঁ, “তুমি কোৱাৰ দৰে কোনো কাৰ্য কৰা হোৱা নাই, কিন্তু সেইবোৰ তোমাৰ মনেৰে সাজি কোৱা কথা।” +\v 9 তেওঁলোকে কাম কৰাৰ পৰা নিজৰ হাত এৰাই চলিব, আৰু এই কাৰ্য যাতে সমাপ্ত কৰা নহয়, সেয়ে তেওঁলোক সকলোৱে আমাৰ মনত ভয় সুমুৱাব খুজিছে, কিন্তু হে ঈশ্বৰ এতিয়া তুমি মোৰ হাত সবল কৰক। +\p +\v 10 মহেটবেলৰ পুত্র দলায়া, দলায়াৰ পুত্ৰ চময়া, তেওঁ নিজৰ ঘৰৰ ভিতৰতে আৱদ্ধ হৈ আছিল, মই তেওঁৰ ঘৰলৈ গ’লোঁ। তেওঁ ক’লে, “আহক আমি ঈশ্বৰৰ গৃহত, মন্দিৰৰ ভিতৰত একগোট হওঁহক, আৰু মন্দিৰৰ দুৱাৰবোৰ বন্ধ কৰোঁ, কাৰণ তেওঁলোকে তোমাক বধ কৰিবলৈ আহি আছে। ৰাতিয়েই তোমাক বধ কৰিবলৈ আহিব।” +\v 11 মই উত্তৰ দিলোঁ, “মোৰ দৰে মানুহ এজনে পলাব নে? আৰু মোৰ দৰে মানুহ এজনে মাত্র জীয়াই থাকিবলৈ মন্দিৰৰ ভিতৰলৈ সোমাব নে? মই ভিতৰলৈ নাযাওঁ।” +\p +\v 12 মই অনুভৱ কৰিছিলোঁ যে, ঈশ্বৰে তেওঁক পঠোৱা নাছিল, কিন্তু টোবিয়া আৰু চনবল্লটে তেওঁক মূল্য দিছিল, সেয়ে তেওঁ মোৰ অহিতে ভাববাণী প্ৰচাৰ কৰিছিল। +\v 13 মোক ভয় খুৱাবৰ বাবে তেওঁলোকে তেওঁক মূল্য দি পঠাইছিল। তেওঁ যি কৈছিল, সেই দৰে কাম কৰি মই যেন পাপ কৰোঁ, আৰু তেওঁলোকে মোক দুৰ্নাম কৰি লজ্জিত কৰিব পাৰে, এই কাৰণেই তেওঁক মূল্য দিয়া হৈছিল। +\v 14 হে মোৰ ঈশ্বৰ, টোবিয়া আৰু চনবল্লটৰ এই কাৰ্য অনুসাৰে তেওঁলোকক, আৰু মোক ভয় দেখুৱাব খোজা নোৱদিয়া ভাববাদিনী আৰু অৱশিষ্ট ভাববাদী সকলকো সোঁৱৰণ কৰা। +\s দেৱাল সাজি সমাপ্ত হোৱা। বন্দী অৱস্থাৰ পৰা অহা লোক সকলৰ তালিকা। +\p +\v 15 ইলুল মাহৰ পঁচিশ দিনৰ দিনা, বাৱন্ন দিনৰ পাছত সেই দেৱাল সাজি সমাপ্ত হ’ল। +\v 16 আমাৰ সকলো শত্রুৱে যেতিয়া এই কথা শুনিলে, তেতিয়া আমাৰ চাৰিওফালে থকা দেশীয় লোকসকলে ভয় খালে, আৰু নিজৰ দৃষ্টিত অতি হীন অনুভৱ কৰিলে। কিয়নো তেওঁলোকে জানিবলৈ পালে যে, এই কাম ঈশ্বৰৰ সহায়ৰ দ্ৱাৰাই সিদ্ধ হ’ল। +\p +\v 17 সেই সময়ত যিহূদাৰ প্ৰধান লোকসকলে টোবিয়াৰ ওচৰলৈ বহুতো চিঠি পঠিয়ালে, আৰু টোবিয়াৰ চিঠিও তেওঁলোকলৈ আহিলে। +\v 18 তাতে যিহূদাৰ অনেক লোকে তেওঁৰ পক্ষে শপত খাইছিল; সেই বাবে তেওঁলোক বাধ্যত পৰিছিল। কাৰণ তেওঁ আৰহৰ পুত্ৰ চখনিয়াৰ জোঁৱায়েক আছিল। তেওঁৰ পুত্ৰ যিহোহাননে বেৰেখিয়াৰ পুত্ৰ মচুল্লমৰ জীয়েকক বিয়া কৰাইছিল। +\v 19 তেওঁলোকে মোৰ আগত তেওঁৰ সৎকাৰ্য্যৰ কথা কৈছিল, আৰু মোৰ কথাৰ বিষয়েও তেওঁৰ আগত সম্বাদ দিছিল। +\p মোক ভয় খুৱাবৰ বাবে টোবিয়াই চিঠি পঠিয়াইছিল। +\c 7 +\p +\v 1 দেৱালবোৰ যেতিয়া সাজি সমাপ্ত কৰা হৈছিল। তেতিয়া মই দুৱাৰবোৰ যথাস্থানত লগাই আৰু দুৱৰী, গায়ক, আৰু লেবীয়াসকলক নিযুক্ত কৰিছিলো +\v 2 মই মোৰ ভাই হনানীক, হননিয়াৰ সৈতে যিৰূচালেমৰ দ্বায়ীত্ব দিছিলো, যদিও তেওঁ এজন বিশ্বাসী আৰু ঈশ্বৰলৈ বহুলোকতকৈ অধিক ভয়কাৰী আছিল, কিন্তু তেওঁ দুৰ্গৰ দ্বায়ীত্ব বহন কৰিব পৰা নাছিল। +\p +\v 3 মই তেওঁলোকক ক’লো, “যেতিয়ালৈকে টান ৰ’দ নহয়, তেতিয়ালৈকে যিৰূচালেমৰ দুৱাৰবোৰ মেলিব নালাগে। দুৱৰী সকলে পৰ দি থকাৰ সময়ত তোমালোকে দুৱাৰবোৰ বন্ধ কৰিব, আৰু ডাং বোৰ দিব পাৰিব। তোমালোকে যিৰূচালেমত নিবাস কৰা লোক সকলক প্রহৰীৰ বাবে নিযুক্ত কৰিবা, কিছুমানে তেওঁলোকৰ প্রহৰী স্থানত, আৰু কিছুমানে নিজৰ ঘৰৰ সন্মুখত পহৰা দিব।” +\v 4 এই নগৰ বহল আৰু ডাঙৰ আছিল, কিন্তু তাৰ ভিতৰত লোক কম আছিল, আৰু এতিয়াও ঘৰবোৰ পুনৰ নিৰ্ম্মাণ কৰা হোৱা নাছিল। +\p +\v 5 প্ৰধান লোক সকলক, কৰ্মচাৰী সকলক আৰু লোক সকলক বংশাৱলীত তেওঁলোকৰ নাম অন্তৰ্ভুক্ত কৰিবৰ বাবে একগোট কৰিবলৈ মোৰ ঈশ্ৱৰে মোৰ হৃদয়ত কথা ক’লে। মই বাবিলৰ পৰা প্ৰথমে অহা লোকসকলৰ এখন বংশাৱলী-পত্ৰ পালোঁ, আৰু তলত উল্লেখিত এই সকলো বিচাৰি পালোঁ। +\p +\v 6 “প্রদেশৰ এই লোক সকল, যি সকলক বাবিলৰ ৰজা নবূখদনেচৰে বন্দি কৰি লৈ গৈছিল, আৰু বন্দিত্ৱত ৰাখিছিল, তেওঁলোক বন্দিত্ৱৰ পৰা মুকলি হৈ যিৰূচালেম আৰু যিহূদাৰ নিজৰ নিজৰ নগৰলৈ উভটি আহিছিল। +\v 7 তেওঁলোক জৰুব্বাবিল, যিহোচুৱা, নহিমিয়া, অজৰিয়া, ৰয়মিয়া, নহমানী, মৰ্দখয়, বিলচন, মিস্পৰৎ, বিগবয়, নহুম, আৰু বানা, এওঁলোকৰ লগত আহিল। +\p উল্লেখিত ইস্ৰায়েল লোকৰ পুৰুষ সকলৰ সংখ্যা তলত অন্তৰ্ভুক্ত আছে। +\v 8 পৰিয়োচৰ বংশধৰ দুই হাজাৰ এশ বাসত্তৰ জন। +\v 9 চফটিয়াৰ বংশধৰ তিনিশ বাসত্তৰ জন। +\v 10 আৰহৰ বংশধৰ ছশ বাৱন্ন জন। +\p +\v 11 যিহোচুৱা আৰু যোৱাবৰ বংশধৰ আৰু পহৎ-মোৱাবৰ বংশধৰসকল দুই হাজাৰ আঠশ ওঠৰ জন। +\v 12 এলমৰ বংশধৰসকল এক হাজাৰ দুশ চৌৱন্ন জন। +\v 13 জত্তুৰ বংশধৰসকল আঠশ পঞ্চলিশ জন। +\v 14 জক্কয়ৰ বংশধৰসকল সাতশ ষাঠি জন। +\p +\v 15 বিন্নুইৰ বংশধৰসকল ছশ আঠচল্লিশ জন। +\v 16 বেবয়ৰ বংশধৰসকল ছশ আঠাইশ জন। +\v 17 অজগদৰ বংশধৰসকল দুই হাজাৰ তিনিশ বাইশ জন। +\v 18 অদোনীকামৰ বংশধৰসকল ছশ সাতষষ্ঠি জন। +\p +\v 19 বিগবয়ৰ বংশধৰসকল দুই হাজাৰ সাতষষ্ঠি জন। +\v 20 আদীনৰ বংশধৰসকল ছশ পচপন্ন জন। +\v 21 হিষ্কিয়াৰ আটেৰৰ বংশধৰসকল আঠানব্বৈ জন। +\v 22 হাচুমৰ বংশধৰসকল তিনি শ আঠাইশ জন। +\p +\v 23 বেচয়ৰ বংশধৰসকল তিনি শ চৌবিশ জন। +\v 24 হাৰীফৰ বংশধৰসকল এশ বাৰ জন। +\v 25 গিবিয়োনৰ বংশধৰসকল পঞ্চানব্বই জন। +\v 26 বৈৎলেহেম আৰু নটোফাৰ পৰা অহা লোক এশ আঠাশী জন। +\p +\v 27 অনাথোতৰ পৰা অহা লোক এশ আঠাইশ জন। +\v 28 বৈৎআজমাবতৰ লোকসকল বিয়াল্লিশ জন। +\v 29 কিৰিয়ৎ-যিয়াৰীম কফীৰা, আৰু বেৰোতৰ লোকসকল সাতশ তিয়াল্লিশ জন। +\v 30 ৰামা আৰু গেবাৰ লোকসকল ছশ একৈশ জন। +\p +\v 31 মিকমচৰ লোকসকল এশ বাইশ জন। +\v 32 বৈৎএল আৰু অয়ৰ লোকসকল এশ তেইশ জন। +\v 33 অন্য নবোতৰ লোকসকল বাৱন্ন জন। +\v 34 অন্য এলমৰ লোকসকল এক হাজাৰ দুশ চৌৱন্ন জন। +\p +\v 35 হাৰীমৰ লোকসকল তিনি শ বিশ জন। +\v 36 যিৰীহোৰ লোকসকল তিনি শ পঞ্চল্লিশ জন। +\v 37 লোদ, হাদীদ, আৰু ওনোৰ লোকসকল সাত শ একৈশ জন। +\v 38 চনাৱাৰ লোকসকল তিনি হাজাৰ ন শ ত্ৰিশ জন। +\p +\v 39 পুৰোহিতসকল: যিদয়াৰ বংশধৰসকল (যিহোচুৱাৰ ঘৰৰ) ন শ তেসত্তৰ জন। +\v 40 ইম্মেৰৰ বংশধৰসকল এক হাজাৰ বাৱন্ন জন। +\v 41 পচহুৰৰ বংশধৰসকল এক হাজাৰ দুশ সাতচল্লিশ জন। +\v 42 হাৰীমৰ বংশধৰসকল এক হাজাৰ সোঁতৰ জন। +\p +\v 43 লেবীয়াসকল: হোদবাৰ বংশধৰ কদ্মীয়েল, আৰু কদমীয়েলৰ যিহোচুৱাৰ বংশধৰসকল চৌসত্তৰ জন। +\v 44 গায়কসকল: আচফৰ বংশধৰসকল এশ আঠচল্লিশ জন। +\v 45 চল্লুম, আটেৰ, টল্মোন, অক্কুব, হটীটা, চোবয়ৰ বংশধৰৰ দুৱৰীসকল এশ আঠত্রিশ জন। +\p +\v 46 মন্দিৰৰ দাসবোৰ: চীহা, হচুফা, টব্বায়োৎ, +\v 47 কেৰোচ, চীয়া, পাদোন, +\v 48 লবানা, হগাবা, চলম্য়, +\v 49 হানন, গিদ্দেল, গহৰ, +\p +\v 50 ৰায়া, ৰচীন, নকোদা, +\v 51 গজ্জম, উজ্জা, পাচেহ, +\v 52 বেচয়, মিয়ূনীম, নফূচীম, +\p +\v 53 বকবুক, হকুফা, হৰ্হূৰ, +\v 54 বচলীৎ, মহীদা, হৰ্চা, +\v 55 বৰ্কোচ, চীচৰা, তেমহ, +\v 56 নচীহ, আৰু হটীফাৰ বংশধৰসকল। +\p +\v 57 চলোমনৰ দাসৰ বংশধৰসকল: চোটয়, চোফেৰৎ, পৰীদা, +\v 58 যালা, দৰ্কোণ, গিদ্দেল, +\v 59 চফটিয়া, হত্তীল, পোখৰৎ-হচবয়িম, আমোনৰ বংশধৰসকল। +\v 60 সকলো মন্দিৰৰ দাস আৰু চলোমনৰ দাসবোৰৰ বংশধৰসকল সৰ্ব্বমুঠ তিনি শ বিৰানব্বৈই জন আছিল। +\p +\v 61 এওঁলোক তেল-মেলহ, তেল-হৰ্চা, কৰূব, অদ্দোন, আৰু ইম্মেৰৰ পৰা অহা লোক; কিন্তু তেওঁলোকে আৰু তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষৰ পৰিয়াল সকলে ইস্ৰায়েলৰ পৰা অহা বংশধৰ বুলি প্ৰমাণ দিব নোৱাৰিলে। +\v 62 দলায়াৰ, টোবিয়াৰ, আৰু নকোদাৰ বংশধৰসকল ছশ বিয়াল্লিশ জন। +\v 63 পুৰোহিতসকলৰ: হবয়া, হক্কোচ, আৰু বৰ্জ্জিল্লয়ৰ বংশধৰসকল, বাৰ্জ্জিলয়ে গিলিয়দীয়া বাৰ্জিল্লয়ৰ জীয়েক এজনীক বিয়া কৰিছিল আৰু তেওঁক তেওঁলোক নামেৰেই মতা হৈছিল। +\p +\v 64 বংশাৱলীত নাম লিখা লোকসকলৰ মাজত এওঁলোকে নিজৰ নিজৰ নাম বিচাৰি নাপালে, সেয়ে তেওঁলোকক অশুচি বুলি গণ্য কৰি, পুৰোহিত বাবৰ পৰা আঁতৰোৱা হ’ল। +\v 65 আৰু দেশাধ্যক্ষই তেওঁলোকক ক’লে যে, উৰীম আৰু তুম্মীমৰ পুৰোহিতৰ সৈতে যেতিয়ালৈকে তেওঁলোক থিয় নহয়, তেতিয়ালৈকে পুৰোহিতে ভগোৱা উৎসৰ্গিত আহাৰ তেওঁলোকক খাবলৈ অনুমতি দিয়া নহঁওক। +\p +\v 66 সমাজত সমবেত হোৱা লোকসকল সৰ্ব্বমুঠ বিয়াল্লিশ হাজাৰ তিনি শ ষাঠি জন আছিল। +\v 67 তাৰ উপৰিও তেওঁলোকৰ সাত হাজাৰ তিনি শ সাতত্ৰিশ জন দাস-দাসী আছিল। তেওঁলোকৰ দুশ পঞ্চল্লিশ জন গায়ক আৰু গায়িকা আছিল। +\p +\v 68 তেওঁলোকৰ সাত শ ছয়ত্ৰিশটা ঘোঁৰা, দুশ পঞ্চল্লিশটা খচ্ছৰ, +\v 69 চাৰিশ পঁয়ত্ৰিশটা উট, আৰু ছয় হাজাৰ সাত শ বিশটা গাধ আছিল। +\p +\v 70 পূৰ্বপুৰুষৰ পৰিয়ালৰ মূখ্য লোক সকলৰ মাজৰ কিছুমানে সেই কামৰ বাবে দান দিলে। দেশাধ্যক্ষই ভঁৰালত এক হাজাৰ সোণৰ মূদ্রা, পঞ্চাশটা চৰিয়া, আৰু পুৰোহিতৰ বাবে পাঁচ শ ত্ৰিশ খন বস্ত্ৰ দিলে। +\v 71 পূৰ্বপুৰুষৰ মূখ্য লোকসকলৰ কিছুমানে কামৰ বাবে ভঁৰালত বিশ হাজাৰ সোণৰ মূদ্রা আৰু দুই হাজাৰ দুশ ৰূপ মূদ্রা দিলে। +\v 72 অৱশিষ্ট লোকসকলে বিশ হাজাৰ সোণৰ মূদ্রা আৰু দুই হাজাৰ ৰূপৰ মূদ্রা, আৰু পুৰোহিতৰ বাবে সাতষষ্ঠি খন বস্ত্ৰ দিলে। +\p +\v 73 পুৰোহিত, লেবীয়া, দুৱৰী, গায়ক, আৰু কিছু সংখ্যক লোকে, মন্দিৰৰ দাস, আৰু সকলো ইস্ৰায়েল লোকে নিজৰ নিজৰ নগৰত বাস কৰিলে। +\p সপ্তম মাহত ইস্রায়েলৰ লোকসকলে নিজৰ নিজৰ নগৰত সংস্থাপন কৰিলে। +\c 8 +\s দেৱাল সাজি সমাপ্ত হোৱা। বন্দী অৱস্থাৰ পৰা অহা লোক সকলৰ তালিকা। +\p +\v 1 সপ্তম মাহ আহিলত তাত বাস কৰা ইস্ৰায়েল সকলে জল-দুৱাৰৰ আগত থকা মুকলি ঠাইত সকলোৱে একগোট হল। ইস্ৰায়েলৰ বাবে যিহোৱাই আদেশ কৰা মোচিৰ ব্যৱস্থা পুস্তক আনিবলৈ তেওঁলোকে প্ৰতিলিপি \f + \ft লেবী বংশৰ লোক অৰ্থাৎ পুৰোহিত সকলে মন্দীৰত পুস্তক বোৰৰ প্ৰতিলিপি বা কপি কৰিছিল। \f* কৰা ইজ্ৰাক ক’লে। +\v 2 সপ্তম মাহৰ প্ৰথম দিনা ইজ্ৰা পুৰোহিতে সমাজৰ আগলৈ, স্ত্ৰী-পুৰুষ আদি যিমান লোকে শুনিব আৰু বুজিব পাৰে, তেওঁলোকৰ ওচৰলৈ সেই পুস্তক আনিলে। +\v 3 জল-দুৱাৰৰ আগত থকা মুকলি ঠাইৰ ফালে মুখ কৰি, স্ত্ৰী-পুৰুষ আদি যিমানে বুজিব পাৰে, তেওঁলোকৰ আগত তেওঁ ৰাতিপুৱাৰে পৰা দুপৰ বেলালৈকে তাক পাঠ কৰিলে। সকলো লোকে সেই ব্যৱস্থা-পুস্তকৰ কথা মনদি শুনিলে। +\p +\v 4 প্ৰতিলিপি কৰা ইজ্ৰা, সেই কাৰ্যৰ কাৰণে সজা এখন ওখ কাঠৰ মঞ্চৰ ওপৰত থিয় হৈছিল। তেওঁৰ ওচৰত সোঁ ফালে মত্তিথিয়া, চেমা, অনায়া, উৰিয়া, হিল্কিয়া, আৰু মাচেয়া, আৰু বাওঁফালে পদায়া, মিচায়েল, মল্কিয়া, হাচুম, হচবদ্দানা, জখৰিয়া আৰু মচুল্লম থিয় হৈছিল। +\v 5 তাৰ পাছত ইজ্ৰাই সকলো লোকতকৈ ওখ ঠাইত থিয় হৈ সকলো লোকে দেখাকৈ পুস্তকখন মেলিলে। তেওঁ পুস্তকখন মেলা মাত্ৰে সকলো লোক উঠি থিয় হ’ল। +\p +\v 6 ইজ্ৰাই মহান ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰিলে, আৰু সকলো লোকে হাত দাঙি উত্তৰ দিলে, “আমেন!, আমেন!” তাৰ পাছত মুৰ দোঁৱাই মাটিত উবুৰি হৈ যিহোৱাৰ আগত প্ৰণিপাত কৰিলে। +\v 7 আৰু যিহোচুৱা, বানী, চেৰেবিয়া, যামীন, অক্কুব, চবথয়, হোদিয়া, মাচেয়া, কলীটা, অজৰিয়া, যোজাবদ, হানন, পলায়া, আৰু লেবীয়াসকলে, নিজ নিজ ঠাইত থিয় হৈ থকা লোকসকলক ব্যৱস্থা পুস্তকখনৰ অৰ্থ বুজিবলৈ সহায় কৰিলে। +\v 8 তাৰ পাছত তেওঁলোকে স্পষ্টকৈ ঈশ্বৰৰ ব্যৱস্থা-পুস্তক পাঠ কৰিলে, আৰু লোকসকলে বুজিব পৰাকৈ তাৰ অৰ্থ বুজাই দিলে। +\p +\v 9 দেশাধ্যক্ষ নহিমিয়া, প্ৰতিলিপি কৰোতা আৰু পুৰোহিত ইজ্ৰা, আৰু লেবীয়াসকল যি সকলে অৰ্থ বুজাই দিছিল, তেওঁলোকে লোকসকলক ক’লে, “আজি ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে পবিত্ৰ দিন। আপোনালোকে শোক নকৰিব আৰু নাকান্দিব।” কাৰণ ব্যৱস্থা পুস্তকৰ বাক্য শুনি সকলো লোকে কান্দি আছিল। +\v 10 তেতিয়া নহিমিয়াই তেওঁলোকক ক’লে, “যাওক, চৰ্বি জাতীয় বস্তু ভোজন কৰক, আৰু মিঠা ৰস পান কৰক, আৰু যাৰ প্ৰস্তুত কৰা একো বস্তু নাই, তেওঁলোকৰ কাৰণে কিছু আহাৰ পঠাই দিয়ক। কিয়নো আজি আমাৰ প্ৰভুৰ উদ্দেশ্যে পবিত্ৰ দিন। তোমালোকে দুখ নকৰিব; কাৰণ যিহোৱাত যি আনন্দ সেয়ে তোমালোকৰ শক্তি।” +\v 11 সেয়ে লেবীয়াসকলে লোকসকলক শান্ত কৰি ক’লে, “মনে মনে থাকক, কাৰণ আজি পবিত্ৰ দিন। তোমালোকে দুখ নকৰিবা।” +\v 12 তেতিয়া তেওঁলোকক বুজাব বিচাৰা কথা বুজি, খোৱা-বোৱা কৰিবলৈ, আৰু আহাৰ ভাগ কৰি খাবলৈ, আৰু অতিশয় আনন্দেৰে উদযাপন কৰি সকলো লোক নিজ বাটে গ’ল। +\p +\v 13 তাৰ পাছত দ্বিতীয় দিনা সকলো লোকৰ পিতৃ বংশৰ মূল লোক, পুৰোহিত, আৰু লেবীয়াসকলে ব্যৱস্থা পুস্তকৰ বাক্য গভীৰ ভাবে বুজিবলৈপ্ৰতিলিপি কৰোতা ইজ্ৰা ওচৰলৈ আহি গোট খালে। +\v 14 তেওঁলোকে, ব্যৱস্থা পুস্তকত লিখা কথাৰ পৰা গম পালে যে, কি দৰে মোচিৰ দ্বাৰাই যিহোৱাই আদেশ কৰা অনুযায়ী, ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলে সপ্তম মাহৰ পৰ্ব্বৰ কালত গৃহত থাকিব লাগে। +\v 15 তোমালোকে ইয়াত লিখাৰ দৰে যিৰূচালেমত আৰু তেওঁলোকৰ সকলো নগৰত এই কথা ঘোষণা কৰি ক’বা লাগে যে, “অস্থায়ী আশ্ৰয় গৃহ সাজিবৰ কাৰণে পৰ্ব্বতলৈ গৈ জলফাই গছ, বনৰীয়া জিত গছ আৰু মেন্দি গছৰ ডাল, খাজুৰ পাত আৰু ছাঁ দিয়া গছৰ পাত আনা।” +\p +\v 16 সেয়ে লোকসকলে ওলাই গৈ সেইবোৰ আনি প্ৰতেকে নিজৰ বাবে তেওঁলোকৰ নিজৰ চোতালত, ঈশ্বৰৰ গৃহৰ চোতাল বোৰত, জল-দুৱাৰৰ সন্মুখৰ মুকলি ঠাইত আৰু ইফ্ৰয়িমৰ দুৱাৰৰ সন্মুখৰ মুকলি ঠাইত গৃহ সাজিলে। +\v 17 সমবেত হোৱা লোকসকলৰ, যি সকল বন্দী অৱস্থাৰ পৰা ঘূৰি আহিছিল, গৃহ সাজি তাত বাস কৰিলে। কাৰণ নুনৰ পুত্ৰ যিহোচুৱাৰ দিনৰে পৰা সেই দিনলৈকে ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকলে এই পৰ্ব পালন কৰা নাছিল; সেয়ে অধিক আনন্দ হ’ল। +\p +\v 18 ইজ্ৰাই প্ৰথম দিনৰে পৰা শেষৰ দিনলৈকে প্ৰতি দিনে ঈশ্বৰৰ ব্যৱস্থা পুস্তক পাঠ কৰিলে। তেওঁলোকে সপ্তম দিনা উৎসৱ পালন কৰি ভোজ খালে; আৰু বিধি অনুসাৰে অষ্টম দিনা ধৰ্ম-সভা পালন কৰিলে। +\c 9 +\s দেৱাল সাজি সমাপ্ত হোৱা। বন্দী অৱস্থাৰ পৰা অহা লোক সকলৰ তালিকা। +\p +\v 1 তাৰ পাছত সেই মাহৰ চৌবিশ দিনৰ দিনা ইস্ৰায়েলৰ সন্তান সকল সমবেত হৈ লঘোন দি, চট কাপোৰ পিন্ধিলে, আৰু তেওঁলোকে নিজৰ মুৰত ধূলি লগালে। +\v 2 ইস্ৰায়েলৰ বংশধৰ সকলে বিদেশী সকলৰ পৰা নিজক পৃথক কৰিলে। তেওঁলোকে থিয় হৈ নিজৰ নিজৰ পাপ, আৰু তেওঁলোকৰ পুৰ্বপুৰুষ সকলৰ অপৰাধ স্বীকাৰ কৰিলে। +\p +\v 3 তেওঁলোকে নিজৰ ঠাইত থিয় হ’ল, আৰু দিনৰ চাৰিভাগৰ এভাগ সময় তেওঁলোকে ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ব্যৱস্থা পুস্তক খন পাঠ কৰিলে, আৰু দিনৰ চাৰিভাগৰ আন এভাগ নিজৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ আগত প্ৰণিপাত কৰি পাপ স্বীকাৰ কৰিলে। +\v 4 লেবীয়া, যিহোচুৱা, বানী, কদ্মীয়েল, চবনিয়া, বুন্নী, চেৰেবিয়া, বাণী, আৰু কনানী সকলে খটখটিত থিয় হৈ, তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ আগত উচ্চস্বৰে স্তুতিগীত কৰিলে। +\p +\v 5 তাৰ পাছত লেবীয়া সকলৰ, যিহোচুৱা, কদ্মীয়েল, বানী, হচবনিয়া, চেৰেবিয়া, হোদিয়া, চবনিয়া আৰু পথহিয়াই ক’লে, তোমালোক উঠা; আৰু অনাদি কালৰ পৰা অনন্ত কাললৈকে থকা তোমালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰকা। +\p “তোমাৰ গৌৰৱান্বিত নাম আশীৰ্ব্বাদযুক্ত হওক; আৰু সকলো আশীর্বাদ আৰু প্রশংসাতকৈ তেওঁৰ মাম মৰ্য্যদাপূৰ্ণ হওক।” +\v 6 তুমি এক মাত্র ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমি স্বৰ্গ আৰু স্বৰ্গৰো স্বৰ্গ আৰু তাত যুদ্ধৰ বাবে সজ্জিত দূতবোৰৰ সৈতে, পৃথিৱী আৰু তাত থকা সকলোকে আৰু সমুদ্ৰ আৰু তাত থকা সকলোকে স্ৰজন কৰিলা। তুমি তেওঁলোকক জীৱন দান কৰিলা, আৰু স্বর্গৰ দূতৰ বাহিনীয়ে তোমাৰ উপাসনা কৰক। +\p +\v 7 তুমি সেই ঈশ্ৱৰ যিহোৱা, যি জনে অব্ৰামক মনোনীত কৰি কলদীয়া সকলৰ দেশ উৰৰ পৰা উলিয়াই আনি তেওঁৰ নাম অব্ৰাহাম ৰাখিছিল। +\v 8 তোমাৰ সাক্ষাতে তেওঁৰ মন বিশ্বাস যোগ্য পাই, হিত্তীয়া, ইমোৰীয়া, পৰিজ্জীয়া, যিবুচীয়া, আৰু গিৰ্গাচীয়া, এই কনানীয়া লোকসকলৰ দেশ তেওঁৰ বংশক দিবলৈ তেওঁৰ লগত এটি নিয়ম স্থাপন কৰিছিলা। তুমি নিজৰ প্রতিজ্ঞা স্থিৰ কৰিলে কাৰণ তুমি ধৰ্মপৰায়ণ ঈশ্ৱৰ। +\p +\v 9 তুমি মিচৰত থকা আমাৰ ওপৰ-পিতৃসকলৰ দুখলৈ দৃষ্টি কৰিছিলা, আৰু চূফ সাগৰৰ কাষত তেওঁলোকৰ কাতৰোক্তি শুনিছিলা। +\v 10 তুমি ফৰৌণক, তেওঁৰ সকলো দাসক, আৰু তেওঁৰ দেশৰ সকলো প্ৰজাবোৰক চিন আৰু অদ্ভুত লক্ষণ দেখুৱাইছিলা; কাৰণ মিচৰীয়াসকলে তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে বৰ্বৰ আচৰণ কৰা কথা তুমি জানিছিলা। কিন্তু তুমি নিজৰ নাম স্থাপন কৰিলা, যি আজিও একেদৰে আছে। +\p +\v 11 তুমি তেওঁলোকৰ আগত সমুদ্ৰক দুভাগ কৰিছিলা, সেয়ে তেওঁলোক যেন সমুদ্ৰৰ মাজেদি শুকান বাটেৰে যাব পাৰে; কিন্তু তেওঁলোকৰ পাছত খেদি অহাবোৰক হ’লে, গভীৰ জলত শিল পেলোৱাৰ দৰে পেলালা। +\p +\v 12 তুমি ৰাতি অগ্নি স্তম্ভৰ দ্ৱাৰাই তেওঁলোকৰ পথ পোহৰ কৰি আৰু দিনত মেঘ স্তম্ভৰ দ্ৱাৰাই ছাঁ দি তেওঁলোকক আগুৱাই নিলা। +\v 13 তুমি চীনয় পৰ্ব্বতলৈ নামি আহিছিলা আৰু তেওঁলোকৰ সৈতে স্ৱৰ্গৰ পৰাও কথা পাতিছিলা। তেওঁলোকক নৈতিকতাপূৰ্ণ শাসন প্ৰণালী, সত্য ন্যায় ব্যৱস্থা, উত্তম বিধি আৰু আজ্ঞাবোৰ দিছিলা। +\p +\v 14 তোমাৰ পবিত্ৰ বিশ্ৰাম-বাৰ তেওঁলোকক জনালা, আৰু তোমাৰ দাস মোচিৰ দ্বাৰাই তেওঁলোকক আজ্ঞা, বিধি, আৰু নিয়ম প্রণালীবোৰ দিলা। +\v 15 তেওঁলোকৰ ভোক লগা সময়ত আকাশৰ পৰা আহাৰ দিলা, আৰু পিয়াহ গুচাবলৈ শিলৰ পৰা পানী উলিয়ালা। তুমি যি দেশ দিবলৈ তেওঁলোকক প্রতিজ্ঞা কৰিছিলা, সেই দেশলৈ যাবলৈ তেওঁলোকক আজ্ঞা দিলা। +\p +\v 16 কিন্তু তেওঁলোক আৰু আমাৰ পূৰ্ব-পুৰুষ সকলে অসন্মান জনক কার্য কৰিলে। তেওঁলোক আঁকোৰগোঁজ আছিল, আৰু তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ শুনা নাছিল। +\v 17 তেওঁলোকে শুনিবলৈ মান্তি নহল, আৰু তুমি তেওঁলোকৰ মাজত কৰা আচৰিত কাৰ্যৰ কথা তেওঁলোকে চিন্তা নকৰিলে। কিন্তু তেওঁলোক আঁকোৰগোঁজ হৈছিল, আৰু তেওঁলোকৰ বন্দী অৱস্থালৈ উভতি যাবলৈ বিদ্ৰোহ কৰি এজন নেতা নিযুক্ত কৰিছিলে। কিন্তু তুমি ক্ষমাৱান ঈশ্বৰ, কৃপাময়, আৰু অনুগ্ৰহেৰে পৰিপূৰ্ণ, ক্ৰোধত ধীৰ আৰু দয়াত মহান, সেয়ে তুমি তেওঁলোকক ত্যাগ নকৰিলা। +\v 18 তেওঁলোকে যেতিয়া ঈশ্বৰক নিন্দা কৰি সাঁচত ঢালি এটা দামুৰি নিৰ্ম্মাণ কৰি কৈছিল, “মিচৰৰ পৰা তোমালোকক উলিয়াই অনা ঈশ্বৰ এৱেঁই” তথাপিও তুমি তেওঁলোকক ত্যাগ কৰ নাছিলা। +\v 19 তুমিৰ দয়াৰ গুণে তেওঁলোকক আপুনি মৰুভূমিত ত্যাগ কৰা নাছিলা। তেওঁলোকক বাটত লৈ যাবলৈ দিনত মেঘ স্তম্ভ আৰু ৰাতি পোহৰ দিবলৈ অগ্নি স্তম্ভ তেওঁলোকৰ পৰা দূৰ কৰা নাছিলা। +\p +\v 20 তুমি তেওঁলোকক শিক্ষা দিবৰ কাৰণে তোমাৰৰ মঙ্গলময় আত্মা তেওঁলোকক দান কৰিলা, আৰু তেওঁলোকৰ মুখৰ পৰা তোমাৰ মান্না প্রত্যাহাৰ নকৰিলা, আৰু তেওঁলোকৰ পিয়াহ গুচাবলৈ তেওঁলোকক পানী দিলা। +\v 21 তুমি চল্লিশ বছৰলৈকে মৰুভূমিত তেওঁলোকক প্ৰতিপালন কৰি আছিলা। তেওঁলোকৰ একো বস্তুৰে অভাৱ হোৱা নাছিল। তেওঁলোকৰ কাপোৰ ফটা নাছিল আৰু তেওঁলোকৰ ভৰিও ফুলা নাছিল। +\p +\v 22 তুমি তেওঁলোকক ৰাজ্য সমূহ আৰু লোকসকল দিলা আৰু তেওঁলোকক চাৰিও দিশে ভূমি প্রদান কৰিলা। সেয়ে তেওঁলোকে ৰজা হিচবোনৰ চীহোন দেশ, আৰু ৰজা বাচানৰ ওগ দেশ অধিকাৰ কৰিলে। +\p +\v 23 তুমি তেওঁলোকৰ সন্তানক আকাশমণ্ডলৰ তৰাবোৰৰ দৰে অসংখ্য কৰিলা, আৰু তেওঁলোকক তুমি তেওঁলোকৰ দেশলৈ আনিলা। তুমি তেওঁলোকৰ পূৰ্বপুৰুষ সকলক ক’লা, “তালৈ যোৱা আৰু অধিকাৰ কৰা।” +\v 24 সেয়ে লোকসকলে তালৈ গৈ দেশ অধিকাৰ কৰিলে, আৰু তুমি সেই দেশ নিবাসী কনানীয়া সকলক তেওঁলোকৰ বশীভূত কৰিলা। তেওঁলোকে ভাল পোৱাৰ দৰে ইস্রায়েলী সকলে যাতে কৰে, সেয়ে তেওঁলোকৰ দেশৰ ৰজাৰ সৈতে লোক সকলকো তুমি তেওঁলোকৰ হাতত শোধাই দিলা। +\p +\v 25 তেওঁলোকে গড়েৰে আবৃত নগৰবোৰ আৰু এখন উৰ্বৰা দেশ অধিকাৰ কৰিলে। তেওঁলোকে সকলো উত্তম বস্তুৰে ভৰি থকা ঘৰ সমূহ, ইতিমধ্যে খান্দি থোৱা নাদ, দ্ৰাক্ষাবাৰী, জিত বাৰী, আৰু ফল ধৰা বহুত গছ অধিকাৰ কৰিলে। সেয়ে তেওঁলোকে সেইবোৰ খাই তৃপ্ত হ’ল, আৰু তোমাৰ মহান দয়াত তেওঁলোকে আনন্দ কৰিলে। +\p +\v 26 তাৰ পাছত তেওঁলোক অবাধ্য হ’ল আৰু তোমাৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ-আচৰণ কৰিলে। তেওঁলোকে তোমাৰ বিধান অৱহেলা কৰিলে। যি ভাববাদী সকলে তেওঁলোকক তোমালৈ ঘূৰি আহিবলৈ সাৱধান কৰিছিলে, তেওঁলোকক তেওঁলোকে বধ কৰিলে, আৰু নিন্দা কৰিলে। +\v 27 যি সকলে তেওঁলোকক দুখ দিছিল সেই শত্রুবোৰৰ হাতত তুমি তেওঁলোকক শোধাই দিলা। তেওঁলোকৰ দুখৰ সময়ত তেওঁলোকে তোমাৰ আগত কাতৰোক্তি কৰিলে। তোমাৰ মহান অনুগ্রহৰ কাৰণে স্বৰ্গৰ পৰা তেওঁলোকৰ কাতৰোক্তি শুনি তেওঁলোকৰ শত্রুৰ হাতৰ পৰা বহু বাৰ তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰিলা। +\p +\v 28 কিন্তু তেওঁলোকে কিছুদিন স্থিৰে থকাৰ পাছত, পুনৰ তেওঁলোকে তোমাৰ সাক্ষাতে কু-আচৰণ কৰিলে। সেয়ে তুমি তেওঁলোকক তেওঁলোকৰ শত্রুবোৰৰ হাতত শোধাই দিছিলা, আৰু শত্রুবোৰে তেওঁলোকৰ ওপৰত শাসন কৰিলে। তথাপি তেওঁলোকে যেতিয়া ঘূৰি আহি তোমাৰ আগত কাতৰোক্তি কৰিছিলে, তেতিয়া স্বৰ্গৰ পৰা তেওঁলোকৰ কাতৰোক্তি শুনি তোমাৰ কৃপাৰ গুণে বহু বাৰ তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰিছিলা। +\v 29 তোমাৰ বিধানলৈ যাতে তেওঁলোক ঘূৰি আহে তাৰ বাবে তুমি তেওঁলোকক সাৱধান কৰিলা। তথাপি তেওঁলোকে গৰ্ব্ব আচৰণ কৰি তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ নুশুনিলে। যি সকলে তোমাৰ বিধান পালন কৰে, তেওঁলোকে জীৱন লাভ কৰে; কিন্তু তেওঁলোকে সেই বিধানৰ বিৰুদ্ধে পাপ কৰিলে। তেওঁলোকে বিধানবোৰ পালন নকৰিলে, তালৈ মনোযোগো নিদিলে, আনকি তেওঁলোকে সেইবোৰ নুশুনিলেও। +\p +\v 30 তুমি অনেক বছৰ তেওঁলোকৰ লগত থাকি তেওঁলোকক সহন কৰিলা, আৰু ভাববাদীৰ দ্ৱাৰাই তোমাৰ আত্মাৰে তেওঁলোকক সাৱধান কৰিলা, কিন্তু তেওঁলোকে নুশুনিলে। সেয়ে তেওঁলোকক চুবুৰীয়া দেশৰ লোকৰ হাতত শোধাই দিলা। +\v 31 কিন্তু তোমাৰ মহান অনুগ্রহৰ বাবে তুমি তেওঁলোকক সম্পুৰ্ণভাৱে শেষ নকৰিলা আৰু ত্যাগো নকৰিলা; কিয়নো তুমি দয়ালু আৰু কৃপাময় ঈশ্বৰ। +\p +\v 32 সেয়ে এতিয়া, হে আমাৰ মহান, পৰাক্রমী, আৰু ঐশ্বৰ্য্যৱান ঈশ্বৰ, তুমি নিয়ম ৰক্ষা কৰোঁতা ঈশ্ৱৰ আৰু তোমাৰ প্রেম সদা কাললৈকে একে। ৰজা অচুৰীয়াৰ ৰাজত্ব কৰা দিনৰ পৰা আজিলৈকে আমাৰ, আমাৰ ৰজা, কোঁৱৰ, পুৰোহিত, ভাববাদী, আমাৰ পূৰ্ব-পুৰুষ, আৰু তোমাৰ সকলো লোকৰ ওপৰলৈ অহা দুখ যাতনা তোমাৰ দৃষ্টিত যেন নগণ্য নহওক। +\v 33 আমাৰ ওপৰত ঘটা সকলো বিষয়ত তুমি ন্যায়ৱান আছিলা, কিয়নো তুমি সত্যতাৰে ব্যৱহাৰ কৰিলা; কিন্তু আমি কু-আচৰণ কৰিলোঁ। +\v 34 আমাৰ ৰজা, কোঁৱৰ, পুৰোহিত, আৰু আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলে তোমাৰ বিধান পালন নকৰিলে। তোমাৰ বিধান আৰু আজ্ঞা অনুসাৰে সাৱধান কৰা কথালৈও তেওঁলোকে মনোযোগ নিদিলে। +\p +\v 35 এনেকি তেওঁলোকৰ নিজৰ ৰাজ্যত, তেওঁলোকে যেতিয়া তোমাৰ মহান দয়াত তেওঁলোকক দিয়া বৃহৎ আৰু উৰ্বৰা দেশ উপভোগ কৰিছিল, তেতিয়াও তেওঁলোকে তোমাৰ সেৱা-ভক্তি কৰা নাছিল, আৰু তেওঁলোকৰ কু-আচৰণ ত্যাগ কৰা নাছিল। +\p +\v 36 বৰ্তমান আমি বন্দী, তুমি আমাৰ পূৰ্ব-পুৰুষ সকলক ইয়াৰ ফল আৰু উত্তম বস্তু উপভোগ কৰিবলৈ দিছিলা। চাওক, আমি সেই দেশতেই বন্দী হৈ আছোঁ। +\v 37 আমাৰ পাপৰ বাবে আমাৰ ওপৰত নিযুক্ত কৰা ৰজাসকললৈ আমাৰ দেশত উৎপন্ন হোৱা উত্তম শস্যবোৰ যায়। তেওঁলোকে ভাল পোৱাৰ দৰেই আমাৰ শৰীৰৰ আৰু আমাৰ জীৱ-জন্তুবোৰৰ ওপৰত ৰাজত্ৱ কৰে। সেয়ে আমি বৰ দুখত আছো। +\p +\v 38 এই সকলোৰ কাৰণে, আমি লিখিতভাৱে প্রতিজ্ঞাৱদ্ধ হ’লো, আমাৰ কোঁৱৰ, লেবীয়া আৰু পুৰোহিতসকলৰ নামেৰে সেই নথি পত্র মোহৰ মৰা হ’ল।” +\c 10 +\p +\v 1 যিসকলৰ নাম মোহৰ মৰা আছিল, তেওঁলোক হ’ল: হখলিয়াৰ পুত্ৰ নহিমিয়া, তেওঁ দেশাধ্যক্ষ আছিল, পুৰোহিত চিদিকিয়া, +\v 2 চৰায়া, অজৰিয়া, যিৰিমিয়া, +\v 3 পচহুৰ, অমৰিয়া, মল্কিয়া, +\p +\v 4 হত্তুচ, চবনিয়া, মল্লুক, +\v 5 হাৰীম, মৰেমোৎ, ওবদিয়া, +\v 6 দানিয়েল, গিন্নথোন, বাৰূক, +\v 7 মচুল্লম, অবিয়া, মিয়ামীন, +\v 8 মাজিয়া বিলগয়, আৰু চময়া এওঁলোক পুৰোহিত আছিল। +\p +\v 9 লেবীয়া লোক সকল: অজনিয়াৰ পুত্ৰ যিহোচুৱা, হেনাদদৰ পৰিয়ালৰ বিন্নুই, কদ্মীয়েল, +\v 10 আৰু তেওঁলোকৰ লগৰীয়া সকল চবনিয়া, হোদিয়া, কলীটা, পলায়া, হানন, +\v 11 মীখা, ৰহোব, হচবিয়া, +\v 12 জক্কুৰ, চেৰেবিয়া, চবনিয়া, +\v 13 হোদিয়া, বানী, বনীনু, +\v 14 লোকসকলৰ মাজৰ মূখ্য লোক: পৰিয়োচ, পহৎ-মোৱাব, এলম, জত্তু, বানী, +\p +\v 15 বুন্নী, অজগদ, বেবয়, +\v 16 অদোনিয়া, বিগবয়, আদীন, +\v 17 আটেৰ, হিষ্কিয়া, অৰ্জ্জুৰ, +\v 18 হোদিয়া, হাচুম, বেচয়, +\v 19 হাৰীফ, অনাথোৎ, নোবয়, +\v 20 মগপীয়চ, মচুল্লম, হেজীৰ, +\v 21 মচেজবেল, চাদোক, যদ্দুৱা, +\p +\v 22 পল্টিয়া, হানন, অনায়া, +\v 23 হোচেয়া, হননিয়া, হচুব, +\v 24 হল্লোহেচ, পিলহা, চোবেক, +\v 25 ৰহূম, হচবনা, মাচেয়া, +\v 26 অহিয়া, হানন, আনন, +\v 27 মল্লুক, হাৰীম, আৰু বানা। +\p +\v 28 অৱশিষ্ট লোকসকল, যেনে পুৰোহিত, লেবীয়া, দুৱৰী, গায়ক, মন্দিৰৰ দাস আৰু যিসকলে ওচৰচুবুৰীয়া দেশৰ পৰা নিজকে পৃথক কৰিলে, তেওঁলোকে নিজকে ঈশ্বৰৰ বিধিত প্রতিজ্ঞাবদ্ধ হ’ল। তেওঁলোকৰ ভাৰ্যা, ল’ৰা-ছোৱালীসকল যাৰ বুজিব পৰা শক্তি আৰু জ্ঞান আছিল, +\v 29 তেওঁলোকৰ ভাইসকল আৰু প্ৰধান লোকসকলৰ সৈতে তেওঁলোক একেলগ হৈ ঈশ্ৱৰৰ দাস মোচিয়ে দিয়া শাও আৰু প্রতিজ্ঞাৰ যোগেদি বাধ্যত পৰি ঈশ্বৰৰ ব্যৱস্থা অনুসাৰে চলিলে। আমাৰ যিহোৱাৰ আজ্ঞা, শাসন প্ৰণালী, আৰু বিধিবোৰ নিৰিক্ষণ কৰি পালন কৰিবলৈ প্রতিজ্ঞাৱদ্ধ হ’ল। +\p +\v 30 “আমি প্রতিজ্ঞা কৰোঁ যে, আমি আমাৰ ছোৱালীক আন দেশৰ লোকলৈ বিয়া নিদিওঁ আৰু আমাৰ পুত্রৰ বাবেও আন দেশৰ ছোৱালী বিয়া কৰাই নানো।” +\v 31 আমি এয়াও প্রতিজ্ঞা কৰোঁ যে, “আন দেশৰ লোকসকলে যদি বিশ্ৰাম-বাৰে কোনো বস্তু বা শস্য বেচিবলৈ আনে, তেওঁলোকৰ পৰা বিশ্ৰামবাৰ বা আন পবিত্ৰ দিনতো আমি সেইবোৰ নিকিনো। প্রতি সপ্তম বছৰত আমি খেতি নকৰো, আৰু আন যিহূদী সকলৰ লগত চুক্তি কৰা সকলো ধাৰ আমি ৰেহাই দিম”। +\p +\v 32 “আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ গৃহৰ পৰিচৰ্যাৰ অৰ্থে বছৰে বছৰে এক চেকলৰ তিনি ভাগৰ এভাগ দান দিয়া অধিসূচনা আমি গ্রহণ কৰিছো। +\v 33 তাৰ বাবে দৰ্শন-পিঠা, প্রতিদিনৰ শস্য-নৈবেদ্য, বিশ্ৰামবাৰৰ হোম-বলি, ন-জোনৰ আৰু নিৰ্ধাৰিত পৰ্ব্ববোৰ, পবিত্ৰ-নৈবেদ্যৰ, আৰু ইস্ৰায়েলক প্ৰায়চিত্ত কৰিবৰ অৰ্থে পাপাৰ্থক বলি দিয়া আদি আমাৰ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ সকলো কাৰ্যৰ কাৰণে এই সকলো কৰিম।” +\p +\v 34 “বিধানত লিখা অনুসাৰে আমাৰ ঈশ্ৱৰ যিহোৱাৰ পবিত্র বেদিত খৰি জ্ৱলাবলৈ পুৰোহিত, লেবীয়া আৰু লোকসকলে খৰিৰ বাবে চিঠি খেলালে। আমাৰ পৰিয়াল অনুসাৰে বছৰে বছৰে নিৰূপণ কৰা সময়ত আমাৰ ঈশ্বৰৰ যিহোৱাৰ গৃহলৈ খৰি আনিবলৈ চিঠি খেলাৰ যোগেদি বাছনি হ’ল। +\v 35 আমাৰ মাটিত উৎপন্ন হোৱা শস্যৰ আগভাগ আৰু সকলো প্ৰকাৰ গছৰ ফলৰ আগভাগ বছৰে বছৰে যিহোৱাৰ গৃহলৈ আনিবলৈ আমি প্রতিজ্ঞা কৰিলোঁ। +\v 36 বিধানত লিখাৰ দৰে, আমাৰ জন্ম হোৱা প্ৰথম পুত্ৰ, আৰু আমাৰ গৰু, মেষ, আৰু ছাগলীৰ জাকবোৰৰ প্ৰথমে জগা জন্তু ঈশ্বৰৰ গৃহলৈ, আৰু আমাৰ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ পৰিচৰ্যা কৰা পুৰোহিতৰ ওচৰলৈ আনিবলৈ আম প্রতিজ্ঞা কৰিলো।” +\p +\v 37 “আমি আমাৰ আটাৰ লদাৰ আগভাগ, শস্য নৈবেদ্য, প্রত্যেক গছৰ ফল, নতুন দ্ৰাক্ষাৰস, তেল, আমাৰ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ গুদামলৈ আৰু পুৰোহিতসকলৰ ওচৰলৈ আনিম। আমাৰ মাটিত উৎপন্ন হোৱা শস্যৰ দশম ভাগ লেবীয়া সকলৰ ওচৰলৈ আমি আনিম, কাৰণ আমি কাম কৰা নগৰ বোৰৰ পৰা লেবীয়াসকলে দশমভাগ আদায় কৰে। +\v 38 লেবীয়াসকলে দশমভাগ লোৱাৰ সময়ত হাৰোণৰ বংশৰ এজন পুৰোহিত লেবীয়াসকলৰ লগত থকা উচিত। লেবীয়া সকলে দশম ভাগৰ দশম ভাগ আমাৰ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ ভঁৰালৰ গুদামলৈ আনিব লাগে। +\p +\v 39 পবিত্ৰ বস্তুবোৰ ৰখা গুদাম, যি ঠাইত পুৰোহিতে পৰিচৰ্যা কৰে, আৰু য’ত দুৱৰী আৰু গায়কসকল থাকে, সেই ঠাইবোৰলৈ ইস্ৰায়েলৰ লোকসকল আৰু লেবীৰ বংশৰ লোকসকলে শস্য, নতুন দ্ৰাক্ষাৰস, আৰু তেলৰ, বৰঙণি যোগান ধৰে। +\p “আমাৰ ঈশ্বৰৰ গৃহক আমি অৱহেলা নকৰিম।“ +\c 11 +\s দেৱাল সাজি সমাপ্ত হোৱা। বন্দী অৱস্থাৰ পৰা অহা লোক সকলৰ তালিকা। +\p +\v 1 সেই লোক সকলৰ মুখ্য লোক সকল আৰু অৱশিষ্ট লোক সকলৰ দহ জনৰ মাজত এজনক যিৰূচালেমত আৰু আন ন জনক বেলেগ নগৰত বাস কৰিবলৈ দিবৰ বাবে চিঠি খেলালে। +\v 2 আৰু যি সকলে নিজ ইচ্ছাৰে যিৰূচালেমত বাস কৰিব খুজিছিল, তেওঁলোকক লোক সকলে আশীৰ্ব্বাদ কৰিলে। +\p +\v 3 যিৰূচালেমত বাস কৰা প্রাদেশীক বিষয়া সকল এওঁলোক। যি কি নহওক, যিহূদাৰ নগৰ বোৰত থকা প্রতিজন লোক আৰু তেওঁলোকৰ লগত ইস্ৰায়েলী লোক, পুৰোহিত, লেবীয়া, মন্দিৰৰ দাস, আৰু চলোমনৰ দাস সকলৰ বংশধৰ সকলে নিজৰ দেশত বাস কৰিলে। +\v 4 যিহূদাৰ বংশৰ কিছুমান আৰু বিন্যামীনৰ বংশৰ কিছুমান লোক যিৰূচালেমত বাস কৰিলে। +\p যিহূদাৰ পৰা অহা লোক সকলৰ অন্তৰ্ভুক্ত সকল: পেৰচৰ বংশৰ মহলেলৰ পুত্র চফটিয়া, চফটিয়াৰ পুত্র অমৰিয়া, অমৰিয়াৰ পুত্র জখৰিয়া, জখৰিয়াৰ পুত্র উজ্জিয়া, আৰু উজ্জিয়াৰ পুত্র অথায়া। +\p +\v 5 আৰু তাত চীলোনীয়াৰ পুত্র জখৰিয়া, জখৰিয়াৰ পুত্র যোয়াৰীব, যোয়াৰীবৰ পুত্র অদায়া, অদায়াৰ পুত্র হজায়া, হজায়াৰ পুত্র কলহোজি, কলহোজিৰ পুত্র বাৰূক, আৰু বাৰূকৰ পুত্ৰ মাচেয়া আছিল। +\v 6 যিৰূচালেম-নিবাসী পেৰচৰ পুত্র সকল সৰ্ব্বমুঠ চাৰি শ আঠষষ্টি জন। তেওঁলোক জাকত-জিলিকা লোক আছিল। +\p +\v 7 বিন্যামীন বংশৰ পৰা এওঁলোক: ঈথীয়েলৰ পুত্র যিচয়া, যিচয়াৰ পুত্র মাচেয়া, মাচেয়াৰ পুত্র কোলায়া, কোলায়াৰ পুত্ৰ পদায়া, পদায়াৰ পুত্ৰ যোৱেদ, যোৱেদৰ পুত্ৰ মচুল্লম, আৰু মচুল্লমৰ পুত্ৰ চল্লু আছিল। +\v 8 তেওঁৰ পাছত গব্বয় আৰু চল্লয় আছিল, সৰ্ব্বমুঠ ন শ আঠাইশ জন। +\v 9 জিখ্ৰীৰ পুত্ৰ যোৱেলে তেওঁলোকৰ তত্বাৱধান কৰিছিল, আৰু হচ্চনূৱাৰ পুত্ৰ যিহূদা নগৰৰ দ্বিতীয় সেনাপতি আছিল। +\p +\v 10 পুৰোহিত সকলৰ পৰা এওঁলোক: যোয়াৰীবৰ পুত্ৰ যিদয়া, যাখীন, +\v 11 অহীটুবৰ পুত্ৰ মৰায়োত, মৰায়োতৰ পুত্ৰ চাদোক, চাদোকৰ পুত্র মচুল্লম, মচুল্লমৰ পুত্ৰ হিল্কিয়া, হিল্কিয়াৰ পুত্ৰ চৰায়া ঈশ্বৰৰ গৃহৰ পৰিচালক আছিল। +\v 12 আৰু তেওঁলোকৰ সহযোগী লোক যি সকলে গোষ্ঠীৰ কাম সমূহ কৰিছিল, তেওঁলোক সৰ্ব্বমুঠ আঠ শ বাইশ জন আছিল। তেওঁলোকৰ লগতে মল্কীয়াৰ পুত্ৰ পচহুৰ, পচহুৰৰ পুত্র জখৰিয়া, জখৰিয়াৰ পুত্ৰ অমচি, অমচিৰ পুত্ৰ পললিয়া, পললিয়াৰ পুত্ৰ যিহোৰাম, আৰু যিহোৰামৰ পুত্র অদায়া আছিল। +\p +\v 13 আৰু তেওঁৰ সহযোগী লোক, যি সকল পৰিয়ালৰ প্রধান লোক আছিল, তেওঁলোক সৰ্ব্বমুঠ দুশ বিয়াল্লিশ জন আছিল। ইম্মেৰৰ পুত্র মচিল্লেমোত, মচিল্লেমোতৰ পুত্র অহজয়, অহজয়ৰ পুত্র অজৰেল, আৰু অজৰেলৰ পুত্ৰ অমচচয় আছিল। +\v 14 তেওঁলোকৰ ভাইসকল সাহসী যুদ্ধাৰু লোক আছিল, তেওঁলোক সংখ্যাত সৰ্ব্বমুঠ এশ আঠাইশ জন আছিল। হগগদোলীমৰ পুত্ৰ জব্দীয়েল তেওঁলোকক নেতৃত্ব দিয়া বিষয়া আছিল। +\p +\v 15 আৰু লেবীয়া সকলৰ পৰা: বুন্নীৰ পুত্র হচবিয়া, হচবিয়াৰ পুত্র অজ্ৰীকাম, অজ্ৰীকামৰ পুত্র হচ্চুৰ, হচ্চুৰৰ পুত্ৰ চময়া আছিল। +\v 16 লেবীয়া সকলৰ মূখ্য লোকসকলৰ পৰা চবথয় আৰু যোজাবদ আছিল, আৰু তেওঁলোক ঈশ্বৰৰ গৃহৰ বাহিৰৰ কামৰ দায়িত্বত আছিল। +\p +\v 17 মীখাৰ পুত্ৰ আছিল মত্তনিয়া। মীখা আছিল জব্দীৰ পুত্র, জব্দী ধন্যবাদ প্ৰাৰ্থনাৰ নেতৃত্ব লোৱা পৰিচালক আছিল, তেওঁ আচফৰ বংশৰ; আৰু বকবুকিয়া তেওঁৰ সহযোগী সকলৰ মাজত দ্ৱিতীয় আছিল আৰু চম্মুৱাৰ পুত্র অব্দা। চম্মুৱা আছিল গাললৰ পুত্র। গালল আছিল যিদূথূনৰ পুত্র। +\v 18 পবিত্ৰ নগৰত থকা লেবীয়া সকল সৰ্ব্বমুঠ দুশ চৌৰাশী জন আছিল। +\p +\v 19 দুৱৰী সকল: অক্কুব, টলমোন, আৰু তেওঁলোকৰ সহযোগী সকল, তেওঁলোকে দুৱাৰবোৰত পহৰা দিছিল। তেওঁলোক সৰ্ব্বমুঠ এশ বাসত্তৰ জন আছিল। +\v 20 আৰু ইস্ৰায়েলৰ অৱশিষ্ট সকলো লোক, পুৰোহিত, যিহূদাৰ সকলো নগৰত থকা লেবীয়া সকল, প্রতিজনে নিজৰ নিজৰ উত্তৰাধিকাৰ সূত্রে পোৱা ঠাইত বাস কৰিছিল। +\v 21 মন্দিৰৰ কৰ্মচাৰী সকলে ওফেলত বাস কৰিছিল; আৰু তেওঁলোকৰ দায়িত্বত চীহা ও গিষ্পা আছিল। +\p +\v 22 ঈশ্বৰৰ গৃহত সেৱাকাৰ্য কৰা গায়ক সকল আচফৰ বংশৰ আছিল। আচফৰ বংশৰ মীখা, মীখাৰ পুত্র মত্তনিয়া, মত্তনিয়াৰ পুত্র হচবিয়া, হচবিয়াৰ পুত্র বানী, আৰু বানীৰ পুত্ৰ উজ্জী। উজ্জী লেবীয়া সকলৰ প্রধান কৰ্মচাৰী আছিল আৰু তেওঁ যিৰূচালেমৰ সেৱাকাৰ্য কৰিছিল। +\v 23 তেওঁলোক ৰজাৰ আজ্ঞাৰ অধীনত আছিল, আৰু গায়ক সকলক প্ৰতিদিনৰ আৱশ্যক অনুসাৰে কঠোৰ আজ্ঞা দিয়া হৈছিল। +\v 24 আৰু যিহূদাৰ পুত্ৰ জেৰহ, জেৰহৰ বংশৰ মচেজবেল, মচেজবেলৰ পুত্ৰ পথহিয়া লোকসকলৰ সকলো বিষয়ৰ বাবে ৰজাৰ ওচৰত থাকিছিল। +\p +\v 25 তেওঁলোকৰ গাওঁ আৰু পথাৰবোৰৰ কাৰণে যিহূদাৰ লোকসকলৰ মাজৰ কিছুমান লোক কিৰিয়ৎ-অর্ব্ব আৰু ইয়াৰ গাওঁবোৰত, দীবোন আৰু ইয়াৰ গাওঁবোৰত, যিকবূচেল আৰু ইয়াৰ গাওঁবোৰত, বাস কৰিছিল। +\v 26 তেওঁলোকে যিহোচুৱা, মোলাদাত, বৈৎ-পেলটতো বাস কৰিছিল। +\v 27 হচৰ-চূৱাল, বেৰ-চেবা আৰু ইয়াৰ গাওঁবোৰত। +\p +\v 28 আৰু চিক্লগ, মকোনা আৰু তাত থকা গাওঁবোৰত তেওঁলোকে বাস কৰিছিল। +\v 29 অয়িন-ৰিমোন, যৰাহ, যৰ্মূত, +\v 30 জানোহ, অদুল্লমত, আৰু সেইবোৰত থকা গাওঁবোৰত, লাখীচত থকা পথাৰবোৰ, অজেকা আৰু তাত থকা গাওঁবোৰত বাস কৰিছিল। এইদৰে তেওঁলোকে বেৰ-চেবাৰ পৰা হিন্নোমৰ উপত্যকালৈকে বাস কৰিছিল। +\p +\v 31 বিন্যামীনৰ লোকসকল গেবাৰ পৰা আৰম্ভ কৰি, মিকমচ, অয়াত, বৈৎএলত আৰু তাত থকা গাওঁবোৰত বাস কৰিছিল, +\v 32 তেওঁলোকে অনাথোত, নোব, অননিয়াতো তেওঁলোক বাস কৰিছিল। +\v 33 হাচোৰ, ৰামা, গিত্তয়িম, +\v 34 হাদীদ, চবোয়িম, নবল্লাট, +\v 35 লোদ, ওনো, আৰু শিল্প-কৰ্ম কৰা সকলৰ উপত্যকাত বাস কৰিছিল। +\v 36 যিহূদাত বাস কৰা কিছুমান লেবীয়া লোক বিন্যামীন লোকসকলৰ বাবে নিযুক্ত কৰা হৈছিল। +\c 12 +\s জৰুব্বাবিলৰ লগত অহাসকলৰ তালিকা। গড় প্ৰতিষ্ঠা কৰা। +\p +\v 1 চল্টীয়েলৰ পুত্ৰ জৰুব্বাবিল আৰু যিহোচুৱাৰ লগত অহা পুৰোহিত, আৰু লেবীয়াসকল এওঁলোক: চৰায়া, যিৰিমিয়া, ইজ্ৰা, +\v 2 অমৰিয়া, মল্লুক, হত্তুচ, +\v 3 চখনিয়া, ৰহূম, আৰু মৰেমোৎ, +\p +\v 4 ইদ্দো, গিন্নথোই, অবিয়া, +\v 5 মিয়ামীন, মাদীয়া, বিলগা, +\v 6 চময়িয়া, যোয়াৰীব, যিদয়া, +\v 7 চল্লু, আমোক, হিল্কিয়া, আৰু যিদয়া। এওঁলোক পুৰোহিত সকলৰ মূখ্য লোক আৰু যিহোচুৱাৰ দিনত তেওঁলোকৰ সহযোগী আছিল। +\p +\v 8 লেবীয়া সকল যিহোচুৱা, বিন্নুই, কদ্মীয়েল, চেৰেবিয়া, যিহূদা আৰু মত্তনীয়া; এই মত্তনিয়া আৰু তেওঁৰ সহযোগী সকল ধন্যবাদৰ গীত গোৱাসকলৰ দায়িত্বত আছিল। +\v 9 বকবুকিয়া আৰু উন্নো তেওঁলোকৰ সহযোগী আছিল, উপাসনাৰ সময়ত তেওঁলোকৰ বিপৰীতে তেওঁলোক থিয় হৈছিল। +\p +\v 10 যোয়াদাৰ পিতৃ ইলিয়াচীব, ইলিয়াচীবৰ পিতৃ যোয়াকীম, যোয়াকীমৰ পিতৃ যিহোচুৱা, +\v 11 যদ্দুৱাৰ পিতৃ যোনাথন, আৰু যোনাথনৰ পিতৃ যোয়াদা আছিল। +\p +\v 12 যোয়াকীমৰ দিনত পুৰোহিত এওঁলোক, এওঁলোক পিতৃ-পৰিয়ালৰ মূখ্য লোক আছিল: চৰায়াৰ মূখ্য লোক মৰায়া, যিৰিমিয়াৰ মূখ্য লোক হননিয়া, +\v 13 ইজ্ৰাৰ মূখ্য লোক মচুল্লম, অমৰিয়াৰ মূখ্য লোক যিহোহানন, +\v 14 মাল্লুকীৰ মূখ্য লোক যোনাথন, চবনিয়াৰ মূখ্য লোক যোচেফ, +\p +\v 15 একাদিক্রমে, হাৰীমৰ মূখ্য লোক অদনা, মৰায়োতৰ মূখ্য লোক হিল্কয়, +\v 16 ইদ্দোৰ মূখ্য লোক জখৰিয়া, গিন্নথোনৰ মূখ্য লোক মচুল্লম, +\v 17 অবিয়াৰ মূখ্য লোক জিখ্ৰী, তেওঁলোকৰ মাজত মিন্যামীনৰো এজন মূখ্য লোক আছিল, মোৱাদীয়া মূখ্য লোক পিল্টয়, +\v 18 বিলগাৰ মূখ্য লোক চম্মুৱা, চময়িয়াৰ মূখ্য লোক যিহোনাথন, +\v 19 যোয়াৰীবৰ মূখ্য লোক মত্তনয়, যিদয়াৰ মূখ্য লোক উজ্জী, +\v 20 চল্লয়ৰ মূখ্য লোক কল্লয়, আমোকৰ মূখ্য লোক এবৰ, +\v 21 হিল্কিয়াৰ মূখ্য লোক হচবিয়া, যিদয়াৰ মূখ্য লোক নথনেল আছিল। +\p +\v 22 ইলিয়াচীবৰ দিনত লেবীয়া সকল, ইলিয়াচীব, যোয়াদা, যোহানন, আৰু যদ্দুৱা, এওঁলোক পৰিয়ালৰ মূখ্য লোক বুলি লিপিৱদ্ধ কৰা হৈছিল। পাৰস্যৰ ৰজা দাৰিয়াবচৰ ৰাজত্ত্বৰ সময়ত পুৰোহিত সকলৰ নাম লিপিৱদ্ধ কৰা হৈছিল। +\v 23 লেবীৰ বংশৰ লোকসকল আৰু পৰিয়ালৰ মূখ্য লোকসকলৰ নাম ইলিয়াচীবৰ পুত্ৰ যোহাননৰ দিনলৈকে ইতিহাস পুস্তকত লিপিৱদ্ধ কৰা আছিল। +\p +\v 24 লেবীয়াসকলৰ মূখ্য লোক হচবিয়া, চেৰেবিয়া, কদ্মীয়েলৰ পুত্ৰ যিহোচুৱা, তেওঁলোকৰ সহকৰ্মীৰ সৈতে তেওঁলোক ঈশ্বৰৰ লোক দায়ূদৰ আজ্ঞা পালন কৰি ভাগে ভাগে সহাৰি জনায় তেওঁলোকৰ বিপৰীতে থিয় হৈ ঈশ্ৱৰৰ স্তুতি-প্ৰশংসা কৰিছিল। +\v 25 মত্তনীয়া, বকবুকিয়া, ওবদিয়া, মচুল্লম, টল্মোন, আৰু অক্কুব দুৱৰী হৈ গুদামবোৰৰ দুৱাৰত থিয় হৈ পহৰা দিছিল। +\v 26 যোচাদকৰ পুত্র যিহোচুৱা, যিহোচুৱাৰ পুত্ৰ যোয়াকীমৰ দিনত, আৰু দেশাধ্যক্ষ নহিমিয়াৰ দিনত পুৰোহিত আৰু অধ্যাপক ইজ্ৰা, তেওঁলোক সকলোৱে সেৱা-কাৰ্য কৰিছিল। +\p +\v 27 যিৰূচালেমৰ দেৱাল উৎসৰ্গ কৰাৰ সময়ত, লেবীয়াসকল যি ঠাইত আছিল, তাৰ পৰাই উচ্চ-ধ্বনি কৰিছিল। আনন্দ, ধন্যবাদ প্রাৰ্থনা, স্তুতিগীত, তাল, বেহেলা, ও বীণাৰে উৎসৰ্গ উৎসৱ পালন কৰিবলৈ লেবীয়া সকলক যিৰূচালেমলৈ আনিছিল। +\v 28 যিৰূচালেমৰ চাৰিও দিশৰ জিলা, আৰু নটোফাতীয়া সকলৰ গাওঁবোৰৰ পৰা গায়ক সকলক সমবেত হৈ একগোট হ’ল। +\p +\v 29 তেওঁলোক বৈৎ-গিলগল, গেবা আৰু অজমাবতৰ পথাৰৰ পৰাও আহিল। গায়ক সকলে তেওঁলোকৰ নিজৰ বাবে যিৰূচালেমৰ চাৰিও দিশে গাওঁ পাতিলে। +\v 30 পুৰোহিত আৰু লেবীয়াসকলে তেওঁলোকক শুচি কৰিলে; আৰু তাৰ পাছত তেওঁলোকে লোকসকলক, দুৱাৰবোৰ, আৰু দেৱাল শুচি কৰিলে। +\p +\v 31 তাৰ পাছত যিহূদাত থকা মোৰ মুখ্য লোকসকল গড়ৰ ওপৰলৈ গ’ল, আৰু মই ধন্যবাদ প্রাৰ্থনাৰ বাবে এটা ডাঙৰ গায়ক দল নিযুক্ত কৰিলোঁ। এটা দল গড়ৰ ওপৰত সোঁফালে গোবৰ-দুৱাৰলৈ গ’ল। +\p +\v 32 হুচয়া আৰু যিহূদাৰ মুখ্য লোকৰ আধাভাগ লোকে তেওঁলোকক অনুসৰণ কৰিলে। +\v 33 আৰু তেওঁলোকৰ পাছত অজৰিয়া, ইজ্ৰা, মচুল্লম, +\v 34 যিহূদা, বিন্যামীন, চময়িয়া, আৰু যিৰিমিয়া গ’ল। +\v 35 তুৰীয়ে সৈতে পুৰোহিতৰ পুত্র সকলৰ কিছুমান লোক, আৰু আচফৰ বংশৰ জক্কুৰৰ পুত্র মীখায়া, মীখায়াৰ পুত্র মত্তনীয়া, মত্তনিয়াৰ পুত্র চময়িয়া, চময়িয়াৰ পুত্ৰ যোনাথন, আৰু যোনাথনৰ পুত্ৰ জখৰিয়া আছিল। +\p +\v 36 ইয়াত জখৰিয়াৰ সম্পৰ্কীয় সকলো আছিল। তেওঁলোক চময়িয়া, অজৰেল, মিললয়, গিললয়, মাৱয়, নথনেল, যিহূদা, আৰু হাননী ঈশ্বৰৰ লোক দায়ুদৰ বাদ্য যন্ত্ৰ বজাইছিল। অধ্যাপক ইজ্ৰা তেওঁলোকৰ সন্মুখত আছিল। +\v 37 তেওঁলোকে ভুমুক-দুৱাৰ হৈ দায়ূদৰ নগৰৰ খটখটিয়েদি দেৱাললৈ উঠি দায়ুদৰ ৰাজপ্রসাদ পাৰ হৈ পূব দিশৰ জল-দুৱাৰলৈকে গ’ল। +\p +\v 38 আৰু ধন্যবাদ প্রাৰ্থনা কৰা আন এটা গায়ক দল আন দিশে গ’ল। মই লোকসকলৰ আধা সংখ্যক লোকক লগত লৈ তেওঁলোকক অনুসৰণ কৰিলোঁ। তেওঁলোকে দেৱালৰ ওপৰে ওপৰে তন্দুৰৰ কোঁঠ পাৰ হৈ বহল দেৱাললৈকে, +\v 39 আৰু ইফ্ৰয়িমৰ দুৱাৰ হৈ, পুৰণি দুৱাৰ, মৎস্য-দুৱাৰ, হননেলৰ কোঁঠ, হম্মেয়া কোঁঠেদি মেৰ-ছাগদুৱাৰলৈকে গ’ল, আৰু তেওঁলোক গৈ প্ৰহৰী দুৱাৰত ৰখিল। +\p +\v 40 এইদৰে, ধন্যবাদ দি যোৱা সেই দুয়োটা দলে ঈশ্ৱৰৰ গৃহত নিজৰ স্থান ল’লে, আৰু মই মোৰ লগত থকা আধা কৰ্মচাৰীৰ সৈতে নিজৰ স্থান ল’লোঁ। +\v 41 আৰু পুৰোহিত সকলে তেওঁলোকৰ স্থান ল’লে: তূৰী লগত লৈ পুৰোহিত ইলিয়াকীম, মাচেয়া, মিন্যামীন, মীখায়া, ইলীয়োঐনয়, জখৰিয়া, আৰু হননিয়া, +\v 42 মাচেয়া, চময়া, ইলিয়াজৰ, উজ্জী, যিহোহানন, মল্কিয়া, এলম, আৰু এজৰ আছিল। গায়ক সকলে তেওঁলোকৰ পৰিচালক যিজ্ৰহিয়াই সৈতে গান গালে। +\p +\v 43 সেই দিনা লোকসকলে মহৎ বলিদান কৰি আনন্দ কৰিলে; কাৰণ ঈশ্বৰে তেওঁলোকক মহা-আনন্দেৰে আনন্দিত কৰিছিল। মহিলা আৰু ল’ৰা-ছোৱালীয়েও আনন্দ কৰিলে। এই হেতুকে বহুত দুৰলৈকে যিৰূচালেমৰ আনন্দ-ধ্বনি শুনা গৈছিল। +\p +\v 44 সেইদিনা বৰঙনিৰ বাবে দিয়া ফলৰ আগভাগ, আৰু দশম ভাগ থোৱা ভঁৰালৰ দায়িত্বত লোকসকলক নিযুক্ত কৰিলে। ইয়াৰ সকলোৰ পৰা পুৰোহিত আৰু লেবীয়া সকলৰ প্রয়োজন অনুযায়ী বিধানত দিয়াৰ দৰে কিছু অংশ তেওঁলোকৰ বাবে গোটোৱা হৈছিল। নগৰৰ ওচৰত থকা পথাৰত কাম কৰিবৰ বাবে প্রতিজনক নিযুক্ত কৰা হৈছিল। তেওঁলোকৰ সন্মুখত থিয় হোৱা পুৰোহিত আৰু লেবীয়া সকলে বাবে যিহূদাই আনন্দ কৰিছিল। +\v 45 দায়ুদ আৰু তেওঁৰ পুত্র চলোমনৰ আজ্ঞা অনুসাৰে গায়ক আৰু দুৱৰীসকলে কৰাৰ দৰে তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰৰ সেৱা-কাৰ্য আৰু শুচি কৰা কাৰ্য সম্পন্ন কৰিছিল। +\p +\v 46 বহু দিনৰ পূৰ্বতে, দায়ুদ আৰু আচফৰ সময়ত তাত গায়ক সকলৰ পৰিচালক আছিল, আৰু ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে ধন্যবাদ প্রশংসাৰ স্তুতিগীত কৰিছিল। +\v 47 জৰুব্বাবিল আৰু নহিমিয়াৰ দিনত ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলে প্ৰতিদিনৰ প্ৰয়োজন অনুসাৰে গায়ক আৰু দুৱৰী সকলক প্রতিদিনৰ অংশ দিছিল। তেওঁলোকে লেবীয়া সকলৰ বাবে কিছু অংশ আৰু লেবীয়া সকলে হাৰোণৰ বংশৰ লোক সকলৰ বাবে কিছু অংশ পৃথক কৰি ৰাখিছিল। +\c 13 + +\s যিহুদী সকলৰ নানা দোষ সংশোধন। +\p +\v 1 সেই দিনা, লোকসকলে শুনিব পৰাকৈ মোচিৰ বিধান-পুস্তক পাঠ কৰা হৈছিল। বিধান-পুস্তকত লিখা অনুসাৰে গ’ম পোৱা গ’ল যে, “অম্মোনীয়া বা মোৱাবীয়া লোকসকল কেতিয়াও ঈশ্বৰৰ মহাসভালৈ আহিব নোৱাৰিব।” +\v 2 এইদৰে কৰা হৈছিল কাৰণ, তেওঁলোক ইস্ৰায়েলৰ লোকসকলৰ ওচৰলৈ পিঠা আৰু পানী লৈ অহা নাছিল। বৰঞ্চ ইস্রায়েলক শাও দিবলৈ তেওঁলোকে বিলিয়মক ভাড়া কৰি আনিছিল। অৱশ্যে আমাৰ ঈশ্বৰে সেই শাওক আশীৰ্ব্বাদলৈ ৰূপান্তৰ কৰিলে। +\v 3 তেওঁলোকে এই বিধান শুনাৰ লগে লগে প্রত্যেক বিদেশী লোকসকলক ইস্ৰায়েলৰ পৰা পৃথক কৰিলে। +\p +\v 4 এই ঘটনাৰ আগেয়ে আমাৰ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ ভঁৰালৰ ওপৰত পুৰোহিত ইলিয়াচীবক নিযুক্ত কৰিছিল। তেওঁ টোবিয়াৰ সম্পৰ্কীয় লোক আছিল। +\v 5 পুৰোহিত ইলিয়াচীবে টোবিয়াৰ বাবে এটা ডাঙৰ ভঁৰাল প্রস্তুত কৰিলে। যি ঠাইত পূৰ্বতে লোকসকলে শস্য নৈবেদ্য, ধূপ-ধূনা, বস্তুবোৰ, শস্যৰ দশম ভাগ, নতুন দ্ৰাক্ষাৰস, আৰু তেল, লেবীয়া সকলৰ নামেৰে, আৰু পুৰোহিত সকলৰ বৰঙনিৰ বাবে ৰখা হৈছিল। +\p +\v 6 কিন্তু এই সকলো ঘটনাৰ সময়ত মই যিৰূচালেমত নাছিলোঁ। কাৰণ বাবিলৰ ৰজা অৰ্তক্ষত্ৰৰ ৰাজত্বৰ বত্ৰিশ বছৰত মই ৰজাৰ ওচৰলৈ গৈছিলোঁ। কিছুদিনৰ পাছত মই ৰজাৰ পৰা ছুটিৰ বাবে অনুমতি ল’লো। +\v 7 মই যিৰূচালেমলৈ ঘূৰি আহিলোঁ। ইলিয়াচীবে ঈশ্বৰৰ গৃহৰ চোতালত টোবিয়াক ভঁৰাল দি কৰা কু-কৰ্ম মই বুজি পালোঁ। +\p +\v 8 মই অতিশয় ক্রোধিত হৈছিলোঁ, আৰু ভঁৰালৰ পৰা টোবিয়াৰ ঘৰৰ সকলো বস্তু দলিয়াই পেলালোঁ। +\v 9 মই ভঁৰালবোৰ শুচি কৰিবলৈ আদেশ দিলোঁ, আৰু সেই ঠাইলৈ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ বস্তুবোৰ, শস্য নৈবেদ্যৰ বস্তুবোৰ আৰু ধূপ-ধূনা পুনৰ আনি থলোঁ। +\p +\v 10 মই জানিবলৈ পালোঁ যে, লেবীয়া সকলৰ বাবে নিযুক্ত কৰা অংশ তেওঁলোকক ভগাই দিয়া নাছিল। সেয়ে তেওঁলোকে মন্দিৰ ত্যাগ কৰি প্রতিজনে নিজৰ নিজৰ পথাৰলৈ যাবলৈ খৰধৰ কৰিলে। কাম কৰা গায়ক সকলেও সেইদৰে কৰিলে। +\v 11 তেতিয়া মই কৰ্মচাৰী সকলৰ সৈতে বিবাদ কৰি ক’লো, “ঈশ্বৰৰ গৃহ কিয় অৱহেলা কৰা হৈছে?” পাছত মই তেওঁলোকক গোটাই আনি প্ৰতিজনক নিজ নিজ পদত স্থাপন কৰিলোঁ। +\p +\v 12 তেতিয়া সকলো যিহুদী লোকে শস্য, নতুন দ্ৰাক্ষাৰসৰ, আৰু তেলৰ দশমভাগ ভঁৰাললৈ আনিলে। +\v 13 মই চেলেমিয়া পুৰোহিত, চাদোক অধ্যাপক, আৰু লেবীয়া সকলৰ পৰা পদায়াক ভঁৰাল ঘৰৰ কোষাধ্যক্ষ নিযুক্ত কৰিলোঁ। তেওঁলোকৰ পাছত মত্তনীয়া পুত্র জক্কুৰ, জক্কুৰৰ পুত্ৰ হাননক কোষাধ্যক্ষ পাতিলোঁ; কাৰণ তেওঁলোক বিশ্বাসযোগ্য বুলি গণিত হৈছিল। তেওঁলোকৰ সহযোগী সকলৰ যোগান ধৰিবলৈ বস্তু ভগাই দিয়াই তেওঁলোকৰ কাম আছিল। +\v 14 হে মোৰ ঈশ্বৰ, এই বিষয়ে মোক সোঁৱৰণ কৰক; আৰু মোৰ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ অৰ্থে কৰা উত্তম কাৰ্যবোৰ মচি নেপেলাব। +\p +\v 15 সেই দিনবোৰত মই যিহূদাৰ লোকসকলক বিশ্ৰাম-বাৰে দ্ৰাক্ষাগুটি পেৰা, শস্যৰ ডাঙৰি আনি গাধত বোজাই দিয়া, আৰু বিশ্ৰাম-বাৰে দ্ৰাক্ষাৰস, দ্ৰাক্ষাগুটি, আৰু ডিমৰুগুটি আদি সকলোবিধ বস্তুৰ গধুৰ বোজাও যিৰূচালেমলৈ অনা দেখিলোঁ। মই তেওঁলোকে সেই দিনা খোৱা বস্তু বিক্রী কৰাৰ কথাৰ বিৰুদ্ধিতা কৰিলোঁ। +\p +\v 16 যিৰূচালেমত বাস কৰা তূৰৰ পৰা অহা লোকসকলে মাছ আৰু সকলো বিধৰ বস্তুবোৰ আনিছিল, আৰু বিশ্ৰাম-বাৰে যিহূদা আৰু নগৰৰ লোকসকলক সেইবোৰ বিক্রী কৰিছিল। +\v 17 তেতিয়া মই যিহূদাৰ প্ৰধান লোকসকলৰ লগত বিবাদ কৰি তেওঁলোকক ক’লো, “আপোনালোকে যে বিশ্ৰাম-বাৰ অপবিত্ৰ কৰি, এইবোৰ কি কুকৰ্ম কৰিছে? +\v 18 আপোনালোকৰ পিতৃ সকলে এইদৰে কৰা নাছিল নে? আৰু আমাৰ ঈশ্বৰে জানো আমাৰ আৰু এই নগৰৰ ওপৰত এইবোৰ দুৰ্দশা ঘটোৱা নাছিল নে? তথাপিও আপোনালোকে বিশ্ৰাম-বাৰ অপবিত্ৰ কৰি ইস্ৰায়েলৰ ওপৰলৈ ক্ৰোধাগ্নি পুনৰ অধিককৈ আনিব খুজিছে?” +\p +\v 19 বিশ্ৰাম-বাৰৰ আগেয়েই আন্ধাৰ হোৱাৰ লগে লগে যিৰূচালেমৰ দুৱাৰবোৰ বন্ধ কৰিবলৈ আৰু বিশ্ৰাম-বাৰ শেষ নোহোৱালৈকে দুৱাৰবোৰ খুলি নিদিবলৈ মই আদেশ দিলোঁ। বিশ্ৰাম-বাৰে কোনো বোজা ভিতৰলৈ যেন অনা নহয়, এই কাৰণে মই মোৰ কিছুমান দাসক দুৱাৰত নিযুক্তি কৰিলোঁ। +\v 20 তাতে বণিক সকল আৰু সকলোবিধ বস্তু বিক্রী কৰা সকল এবাৰ, দুবাৰ যিৰূচালেমৰ বাহিৰত থাকিল। +\p +\v 21 কিন্তু মই তেওঁলোকক সাৱধান কৰিলোঁ, “আপোনালোকে কিয় দেৱালৰ বাহিৰত তম্বু তৰিছে? যদি আপোনালোকে এইদৰে পুনৰ কৰে, তেনেহলে মই আপোনালোকক শাস্তি দিম!” সেই সময়ৰ পৰাই তেওঁলোক বিশ্ৰাম-বাৰে অহা নাছিল। +\v 22 তাৰ পাছত বিশ্ৰামবাৰ পবিত্র কৰিবলৈ লেবীয়া সকল নিজকে নিজে শুচি কৰি আহি দুৱাৰবোৰ ৰখিবলৈ মই আদেশ দিলোঁ। +\p হে মোৰ ঈশ্বৰ, এই বিষয়তো মোক সোঁৱৰণ কৰক; মোক দয়া কৰক আৰু আপোনাৰ নিয়ম অনুসাৰে মোলৈ কৃপা কৰক। +\p +\v 23 সেই দিনবোৰত মই দেখিবলৈ পালোঁ যে, যিহুদী লোকসকলে, অচ্‌দোদীয়া, অম্মোনীয়া, আৰু মোৱাবীয়া মহিলাক বিয়া কৰিছিল। +\v 24 তেওঁলোকৰ আধা সংখ্যক সন্তানে অচদোদীয়া ভাষা কয়, কিন্তু তেওঁলোকে ইব্ৰী ভাষা ক’ব নাজানে। নিজৰ নিজৰ জাতিৰ ভাষা অনুসাৰে কথা কয়। +\p +\v 25 তাতে মই তেওঁলোকৰ লগত বিবাদ কৰিলোঁ আৰু তেওঁলোকক শাও দিলোঁ। তেওঁলোকৰ কিছুমান লোকক কোবাই তেওঁলোকৰ চুলি চিঙিলোঁ। মই তেওঁলোকক ঈশ্ৱৰৰ নামেৰে শপত দি কলোঁ, “আপোনালোকে আপোনালোকৰ ছোৱালীক তেওঁলোকৰ পুত্রলৈ বিয়া নিদিব, আৰু আপোলোকৰ পুত্রলৈ বা নিজৰ বাবেও তেওঁলোকৰ ছোৱালীক বিয়া কৰাই নানিব।” +\v 26 ইস্ৰায়েলৰ ৰজা চলোমনে এই মহিলা সকলৰ কাৰণেই জানো পাপ কৰা নাছিল? অনেক দেশৰ মাজত তেওঁৰ নিচিনা কোনো ৰজা নাছিল; আৰু তেওঁ নিজৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰিয়পাত্ৰ আছিল। ঈশ্বৰে তেওঁক গোটেই ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত ৰজা পাতিছিল, তথাপি বিদেশী ভাৰ্যাই তেওঁকো পাপ কৰালে। +\v 27 তেনেহলে বিদেশী মহিলা বিয়া কৰাৰ দ্ৱাৰাই ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে আনুগত্যহীন কাৰ্য কৰি আৰু সকলো কু-কাৰ্য কৰি আমি আপোলোকৰ কথা শুনিম নে? +\p +\v 28 ইলিয়াচীব প্ৰধান পুৰোহিতৰ পুত্র যোয়াদা, যোয়াদাৰ এজন পুত্র হোৰোণীয়া চনবল্লটৰ জোঁৱায়েক আছিল। সেই কাৰণে মই শাৰীৰিকভাৱে মোৰ সন্মুখৰ পৰা আতৰ কৰিলোঁ। +\p +\v 29 হে মোৰ ঈশ্বৰ, তেওঁলোকক সোঁৱৰণ কৰক; কাৰণ তেওঁলোকে পুৰোহিত পদ, পুৰোহিত-পদৰ আৰু লেবীয়া সকলৰ নিয়ম কুলষিত কৰিলে। +\p +\v 30 সেই কাৰণে মই সকলো বিদেশী বস্তুৰ পৰা তেওঁলোকক শুচি কৰিলোঁ, আৰু প্ৰতিজনৰ কাৰ্য অনুসাৰে পুৰোহিত আৰু লেবীয়া সকলৰ দায়িত্ব সু-দৃঢ় কৰিলোঁ। +\v 31 নিৰূপিত সময়ত খৰি আৰু ফলৰ আগ ভাগ দান দিলোঁ। +\p হে মোৰ ঈশ্বৰ, মঙ্গলৰ অৰ্থে মোক সোঁৱৰণ কৰক। diff --git a/17-EST.usfm b/17-EST.usfm new file mode 100644 index 0000000..ff4f1c7 --- /dev/null +++ b/17-EST.usfm @@ -0,0 +1,267 @@ +\id EST +\ide UTF-8 +\h ইষ্টেৰ +\toc1 ইষ্টেৰ +\toc2 ইষ্টেৰ +\toc3 est +\mt1 ইষ্টেৰ +\c 1 +\s ৰজাৰ মহাভোজ। ৰাণী ৱষ্টীৰ ৰাণীপদ গুচুউৱা। +\p +\v 1 ৰজা অহচবেৰোচৰ দিনত (ৰজা অহচবেৰোচে ভাৰতবৰ্ষৰ পৰা কুচ \f + \ft কুচ ইথপিয়া \f* দেশলৈকে এশ সাতাইশ খন প্ৰদেশৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰিছিল); +\v 2 সেই সময়ত, ৰজা অহচবেৰোচে চুচন ৰাজপ্রসাদত নিজৰ ৰাজসিংহাসনত বহিল। +\p +\v 3 তেওঁৰ ৰাজত্বৰ তৃতীয় বছৰত তেওঁৰ সকলো কৰ্মচাৰী আৰু দাসৰ বাবে তেওঁ ভোজ পাতিলে। পাৰস্য আৰু মাদিয়াৰ সৈন্য, উচ্চ পদবীধাৰী লোক, আৰু প্ৰদেশৰ অধ্যক্ষ সকল তেওঁৰ আগত উপস্থিত হ’ল। +\v 4 তেওঁ অনেক দিন, অৰ্থাৎ এশ আশী দিনলৈকে নিজৰ প্ৰতাপান্বিত ৰাজ্যৰ ঐশ্চৰ্য্য, আৰু উৎকৃষ্ট মাহাত্ম্যৰ গৌৰৱ দেখুৱালে। +\p +\v 5 সেই দিনবোৰ যেতিয়া সম্পূৰ্ন হ’ল, তেতিয়া ৰজাই সাত দিনলৈকে ভোজ দিলে। চুচনৰ ৰাজ-কোঁঠত উপস্থিত হোৱা সৰু কি বৰ সকলো প্ৰজাৰ কাৰণে তেওঁ ভোজ দিলে। এই ভোজ ৰাজ-গৃহৰ বাগিছাৰ চোতালত দিলে। +\v 6 বাগিছাৰ চোতাল খন বগা আৰু বেঙুনীয়া কপাহী পৰ্দাৰে সজোৱা হৈছিল। পৰ্দাবোৰ মিহি শণ সুতা আৰু ৰঙা-বেঙেনা বৰণীয়া ৰচিৰে মমৰ শিলৰ খুটাত লগোৱা ৰূপৰ আঙুঠিত বন্ধা আছিল। ইয়াত বিচিত্ৰ চানেকীৰে টান শিলেৰে বন্ধা পদ পথ, মৰ্মৰ‍ শিল, মুকুতা আৰু চেপেটা শিলাখণ্ডত সোণৰ আৰু ৰূপৰ আসনবোৰ আছিল। +\p +\v 7 তেওঁলোকক সোণৰ পিয়লাত পান কৰোঁৱা হৈছিল। প্রতিটো পিয়লা তুলনাহীন আছিল। ৰজাৰ মহত্ত্বতাৰ কাৰণে অধিক ৰাজকীয় দ্ৰাক্ষাৰস তেওঁলোকক দিয়া হৈছিল। +\v 8 তেওঁলোকে বিধি অনুসাৰে দ্রাক্ষাৰস পান কৰিছিল, “দ্রাক্ষাৰস পান কৰাটো বাধ্যতা মূলক নাছিল।” কাৰণ যাৰ যি ইচ্ছা, তেওঁ সেই দৰে যেন কৰিব পাৰে, সেই বাবে ৰজাই তেওঁৰ ৰাজপ্রসাদৰ কৰ্মচাৰী সকলক আদেশ দিছিল। +\p +\v 9 ৰাণী ৱষ্টীয়েও অহচবেৰোচৰ ৰাজপ্রসাদত মহিলা সকলৰ বাবে ভোজ দিলে। +\v 10 সপ্তম দিনৰ দিনা ৰজাই দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰি প্ৰফুল্লিত হৈ আছিল, আৰু তেওঁ মহূমন, বিজথা, হৰ্বোনা, বিগথা, অবগথা, জেথৰ, আৰু কৰ্কচক (ৰজা অহচবেৰোচৰ আগত পৰিচৰ্যা কৰা এই সাত জন কৰ্মচাৰী), +\v 11 ৰাণী ৱষ্টীক তেওঁৰ ৰাজমুকুটৰ সৈতে তেওঁৰ ওচৰলৈ আনিবলৈ ক’লে। তেওঁ লোকসকলক আৰু কৰ্মচাৰী সকলক ৰাণীৰ সৌন্দৰ্য দেখুৱাব বিচাৰিছিল, কাৰণ তেওঁৰ মুখমণ্ডল অতি আকৰ্ষণীয় আছিল। +\p +\v 12 কিন্তু কৰ্মচাৰী সকলৰ দ্বাৰাই ৰজাই তেওঁৰ ওচৰলৈ আনিবলৈ দিয়া আদেশ ৰাণী ৱষ্টীয়ে মানিবলৈ অসন্মত হ’ল। তাতে ৰজাই ক্ৰোধাম্বিত হ’ল, আৰু তেওঁৰ অন্তৰত ক্ৰোধত জ্বলি উঠিল। +\p +\v 13 তাৰ পাছত ৰজাই জ্ঞানীলোক আৰু যি সকলে সময়ৰ মূল্য বুজে তেওঁলোকৰ লগত আলোচনা কৰিলে, (কিয়নো বিচাৰ আৰু ব্যৱস্থা জনা সকললৈ ৰজাই সেইদৰে কৰে)। +\v 14 সেই সময়ত তেওঁৰ অতি ঘনিষ্ট পাৰস্য আৰু মাদিয়াৰ সাত জন কোঁৱৰ এওঁলোক: কৰ্চনা, চেথৰ, অদমথা, তৰ্চীচ, মেৰচ, মৰ্চনা, আৰু মমুকণ। এওঁলোকৰ ৰজাৰ ওচৰলৈ যোৱাৰ অধিকাৰ আছিল, আৰু তেওঁলোকে ৰাজ্যৰ ভিতৰত অতি উচ্চ পদস্থ বিষয়া আছিল। +\v 15 ৰাণী ৱষ্টীয়ে কৰ্মচাৰীৰ দ্বাৰাই পঠোৱা, ৰজা অহচবেৰোচৰ আদেশ অমান্য কৰিছিল। সেয়ে বিধি অনুসাৰে ৰাণী ৱষ্টীৰ প্রতি কি কৰা হ’ব?” +\p +\v 16 তেতিয়া মমুকণে ৰজা আৰু কৰ্মচাৰী সকলৰ উপস্থিতিত ক’লে, “ৰাণী ৱষ্টীয়ে যে কেৱল মহাৰাজৰ বিৰুদ্ধে অপৰাধ কৰিলে, এনে নহয়; কিন্তু সকলো কৰ্মচাৰী, আৰু অহচবেৰোচ ৰজাৰ প্ৰদেশত থকা সকলো লোকৰ বিৰুদ্ধে অপৰাধ কৰিলে। +\v 17 কাৰণ ৰাণীৰ এই কাৰ্যৰ বিষয়ে সকলো মহিলা জ্ঞাত হ’ব। ইয়াৰ বাবে মহিলা সকলে নিজৰ স্বামীক সেইদৰেই তুচ্ছ জ্ঞান কৰিব। মহিলা সকলে ক’ব, ‘অহচবেৰোচ ৰজাই ৰাণী ৱষ্টীক তেওঁৰ ওচৰলৈ আনিবলৈ আদেশ দিছিল, কিন্তু তেওঁ আদেশ অমান্য কৰিছিল।’ +\v 18 ৰাণীৰ এই কৰ্মৰ বিষয়ে পাৰস্য আৰু মাদিয়াৰ ভদ্ৰ মহিলা সকলে শুনি সেই দিনটো অতিক্রম নোহোৱাৰ আগতে ৰজা আৰু কৰ্মচাৰী সকলক সেইদৰে ক’ব। সেয়ে এই কথা বহুত অপমান আৰু ক্ৰোধৰ বিষয় হ’ব। +\p +\v 19 যদি এই কথাই মহাৰাজক সন্তুষ্ট হয়, তেনেহলে ‘ৰাণী ৱষ্টী অহচবেৰোচ ৰজাৰ ওচৰলৈ পুনৰ আহিবলৈ নাপাব’; এই ৰাজ আদেশ আপোনাৰ মুখৰ পৰা ওলাওক, আৰু ইয়াৰ যেন লৰ-চৰ নহয়। এই কাৰণে ইয়াক পাৰস্য আৰু মাদিয়া সকলৰ বিধিত লিখা হওক। তাৰ পাছত মহাৰাজে তেওঁৰ ৰাণীপদ তেওঁতকৈ উত্তম মহিলা এগৰাকীক দিয়ক। +\v 20 মহাৰাজে দিয়া আদেশ যেতিয়া তেওঁৰ ৰাজ্যৰ সকলো ফালে ঘোষণা কৰা যাব, তেতিয়া সৰু কি বৰ সকলো মহিলাই নিজৰ নিজৰ স্বামীক সন্মান কৰিব।” +\p +\v 21 তেতিয়া এই কথাত ৰজা আৰু প্রধান লোকসকল সন্তুষ্ট হ’ল; আৰু ৰজাই মমুকণে দিয়া প্রস্তাৱৰ দৰেই কৰিলে। +\v 22 তেওঁ সকলো ৰাজকীয় প্ৰদেশলৈ প্রতিখন প্রদেশৰ নিজৰ আখৰ অনুসাৰে আৰু প্ৰত্যেক লোকলৈ তেওঁলোকৰ ভাষা অনুসাৰে চিঠি পঠিয়ালে। ৰজাই আদেশ দিলে যে, প্ৰতিজন পুৰুষ নিজৰ নিজৰ ঘৰৰ মূৰব্বী হওক। এই আদেশ প্রত্যেক লোকৰ নিজৰ নিজৰ ভাষাত দিয়া হৈছিল। +\c 2 +\s ইষ্টেৰে ৰাণীপদ পোৱা। +\p +\v 1 এই সকলো ঘটনাৰ পাছত, ৰজা অহচবেৰোচৰ ক্ৰোধ শান্ত হ’ল, তাৰ পাছত তেওঁ ৰাণী ৱষ্টী, আৰু তেওঁ কৰা কাৰ্যৰ বষয়ে চিন্তা কৰিলে। তেওঁ ৰাণীৰ বিৰুদ্ধে দিয়া আদেশৰ বিষয়েও চিন্তা কৰিলে। +\v 2 তেতিয়া ৰজাৰ পৰিচৰ্যা কৰা যুৱক জনে তেওঁক ক’লে, “মহাৰাজৰ বাবে সুন্দৰী যুৱতী কুমাৰী বিচাৰ কৰা হওক। +\p +\v 3 মহাৰাজে নিজৰ ৰাজ্যৰ সকলো প্ৰদেশত বিষয়া সকলক নিযুক্ত কৰক। যাতে তেওঁলোকে সকলো ফালৰ পৰা সুন্দৰী যুৱতী কুমাৰী চুচন ৰাজ-প্রসাদৰ অন্তঃপুৰলৈ \f + \ft অন্তঃপুৰলৈ য’ত কেৱল ৰজাৰ ভাৰ্যা সকল থাকে \f* আনি গোটাব পাৰে। ৰজাৰ কৰ্মচাৰী নপুংসক হেগয় মহিলা সকলৰ দায়িত্বত আছিল। তেওঁৰ তত্বাৱধানত সুন্দৰী কুমাৰী সকলক ৰখা হওক; আৰু হেগয়ে তেওঁলোকক তেওঁলোকৰ প্রসাধনবোৰ দিয়ক। +\v 4 যি গৰাকী যুৱতীয়ে মহাৰাজক সন্তুষ্ট কৰিব, সেই গৰাকীয়েই ৱষ্টীৰ স্থানত ৰাণী হওক।” এই পৰামৰ্শত ৰজাই সন্তুষ্ট হৈ সেই দৰেই কৰিলে। +\p +\v 5 সেই সময়ত মৰ্দখয় নামেৰে চুচন ৰাজপ্রসাদত এজন যিহূদী লোক আছিল। তেওঁৰ পিতৃ যায়ীৰ, যায়ীৰৰ পিতৃ চিমিয়ী, আৰু চিমিয়ীৰ পিতৃ কীচ আছিল। কীচ এজন বিন্যামীনীয়া লোক আছিল। +\v 6 বাবিলৰ ৰজা নবূখদনেচৰে বন্দী কৰি নিয়া যিহূদাৰ ৰজা যকনিয়াৰ লগত যি লোকসকলক বন্দী কৰি লৈ গৈছিল, তেওঁলোকৰ লগত যিৰূচালেমৰ পৰা মৰ্দখয়কো বন্দী কৰি লৈ গৈছিল। +\p +\v 7 মৰ্দখয়ে নিজৰ দদায়েকৰ জীয়েক হদচ্ছাক অৰ্থাৎ ইষ্টেৰক প্ৰতিপালন কৰিছিল; কাৰণ তেওঁৰ পিতৃ-মাতৃ নাছিল। সেই যুৱতীৰ দেহৰ গঠন সুন্দৰ আৰু বাহ্যিক ৰূপ আকৰ্ষণীয় আছিল। মৰ্দখয়ে তেওঁক নিজৰ ছোৱালীৰ দৰে প্ৰতিপালন কৰিছিল। +\p +\v 8 ৰজাৰ আদেশ আৰু নিৰ্দেশ ঘোষণা কৰাৰ পাছত, চুচন ৰাজপ্ৰাসাদলৈ অনেক যুৱতীক অনা হৈছিল। তেওঁলোকক নপুংসক হেগয়ৰ তত্ত্বাৱধানত ৰখা হৈছিল। তেওঁলোকে ইষ্টেৰকো ৰাজপ্ৰাসাদলৈ আনি, মহিলাক তত্বৱাধান লোৱা হেগয়ৰ অধীনত ৰাখিছিল। +\v 9 ইষ্টেৰে হেগয়ক সন্তুষ্ট কৰি তেওঁৰ অনুগ্রহ লাভ কৰিলে। লগে লগে তেওঁ ইষ্টেৰক প্রসাধন আৰু তেওঁৰ ভাগৰ খাদ্য দিলে। ৰাজপ্রসাদৰ পৰা সাত গৰাকী দাসী তেওঁৰ বাবে নিযুক্ত কৰিলে, আৰু দাসী সকলৰ সৈতে তেওঁক মহিলা গৃহৰ উত্তম ঠাইলৈ স্থানান্তৰ কৰিলে। +\p +\v 10 ইষ্টেৰে নিজৰ লোকসকলৰ বা সম্পৰ্কীয় সকলৰ বিষয়ে কাকো একো কোৱা নাছিল, কাৰণ মৰ্দখয়ে তেওঁক সেই কথা ক’বলৈ নিষেধ কৰিছিল। +\v 11 ইষ্টেৰ কেনে দৰে আছে, আৰু তেওঁলৈ কি কৰা হ’ব, সেই কথা জানিবলৈ মৰ্দখয়ে প্ৰতিদিনে মহিলা গৃহৰ বাহিৰত থকা চোতালেদি অহা যোৱা কৰিছিল। +\p +\v 12 ৰজা অহচবেৰোচৰ ওচৰলৈ যাবৰ বাবে যেতিয়া কোনো এগৰাকী যুৱতীৰ পাল পৰে, তেতিয়া যুৱতী সকললৈ কৰা নিয়ম অনুসাৰে, প্রতি গৰাকী যুৱতীয়ে বাৰ মাহ সৌন্দৰ্য চৰ্চা কৰিব লাগে। তাৰে ছমাহ গন্ধৰস তেল, আৰু ছমাহ সুগন্ধি-দ্ৰব্য আৰু প্রসাধনেৰে নিজকে প্রস্তুত কৰিব লাগে। +\v 13 এগৰাকী যুৱতীক যেতিয়া ৰাজপ্রসাদত ৰজাৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱা হয়, তেতিয়া সেই যুৱতীয়ে যি ইচ্ছা কৰে, সেয়াই সকলো মহিলা গৃহৰ পৰা তেওঁক দিয়া হয়। +\p +\v 14 তেওঁ সন্ধিয়া-বেলা ভিতৰলৈ যাব লাগে, আৰু ৰাতিপুৱা মহিলাৰ দ্বিতীয় গৃহলৈ উভটি আহিব লাগে। উপপত্নী সকলৰ দায়িত্বত থকা ৰজাৰ কৰ্মচাৰী নপুংসক চাচগজৰ তত্ত্ৱাৱধানত তেওঁক ৰখা হয়। ৰজাই তেওঁত সন্তুষ্ট হৈ পুনৰ তেওঁক নমতালৈকে তেওঁ ৰজাৰ ওচৰলৈ পুনৰ নাযায়। +\p +\v 15 ৰজাৰ ওচৰলৈ যাবৰ বাবে যেতিয়া ইষ্টেৰৰ (অবীহয়িলৰ ছোৱালী ইষ্টেৰৰ দদায়েক মৰ্দখয়ে তেওঁক নিজৰ ছোৱালী দৰে প্রতিপালন কৰিছিল) সময় হ’ল, তেতিয়া তেওঁ মহিলা সকলৰ তদাৰক ৰাজ-নপুংসক হেগয়ে পৰামৰ্শ কৰা বস্তুৰ বাহিৰে তেওঁ আন একো নুখুজিলে। ইষ্টেৰক দেখা সকলোৰে পৰা তেওঁ দয়া লাভ কৰিলে। +\p +\v 16 ৰজা অহচবেৰোচৰ ৰাজপ্রসাদলৈ তেওঁৰ ৰাজত্বৰ সপ্তম বছৰৰ দশম মাহ টেবেৎত ইষ্টেৰক তেওঁৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱা হৈছিল। +\p +\v 17 ৰজাই আন সকলো মহিলাতকৈ ইষ্টেৰক বহুত ভাল পালে, আৰু আনসকলো কুমাৰীতকৈ তেওঁ ৰজাৰ দৃষ্টিত অধিক মৰম আৰু অনুগ্ৰহ পালে। সেয়ে ৰজাই তেওঁৰ মুৰত ৰাজমুকুট দি ৱষ্টীৰ পদত তেওঁক ৰাণী পাতিলে। +\v 18 তাৰ পাছত ৰজাই তেওঁৰ সকলো কৰ্মচাৰী আৰু দাস সকলৰ বাবে “ইষ্টেৰৰ ভোজ” বুলি এটা ডাঙৰ ভোজ দিলে; আৰু সকলো প্ৰদেশৰ কৰ ৰেহাই দিবলৈ অনুমতি দিলে। তেওঁ ৰাজকীয় দানশীলতা অনুসাৰে উপহাৰো দিলে। +\p +\v 19 দ্বিতীয়বাৰ কুমাৰী সকল গোট খোৱাৰ সময়ত মৰ্দখয়ে ৰাজ-দুৱাৰত বহি আছিল। +\v 20 মৰ্দখয়ৰ নিৰ্দেশ অনুসাৰে সেই সময়লৈকে ইষ্টেৰে নিজৰ সম্পৰ্কীয় বা লোকসকলৰ বিষয়ে কাকো কোৱা নাছিল। ইষ্টেৰে মৰ্দখয়ৰ ওচৰত প্ৰতিপালিত হোৱা সময়ত যি দৰে তেওঁৰ পৰামৰ্শ মানি চলিছিল সেই দৰে এতিয়াও মানি আছিল। +\v 21 মৰ্দখয় ৰাজ-দুৱাৰত বহি থকা দিন বোৰত ৰজাৰ কৰ্মচাৰী বিগথন আৰু তেৰচ নামেৰে দুজন দুৱৰীয়ে খং কৰি আৰু চিঞৰি ৰজা অহচবেৰোচৰ অনিষ্ট কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। +\p +\v 22 সেই কথা মৰ্দখয়ে যেতিয়া গম পালে, তেতিয়া তেওঁ ৰাণী ইষ্টেৰক জনালে। ইষ্টেৰে মৰ্দখয়ৰ হৈ ৰজাক সেই কথা ক’লে। +\v 23 সেই কথা বিচাৰ কৰি সত্য বুলি প্ৰমাণিত হোৱাৰ পাছত, তেওঁলোক দুয়োকো ফাঁচিকাঠত ফাঁচি দিয়া হ’ল। সেই কথা ৰজাৰ সাক্ষাতে বংশাৱলীত লিপিৱদ্ধ কৰা হ’ল। +\c 3 +\s হামনে যিহূদী সকলক বিনষ্ট কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা। +\p +\v 1 এই ঘটনাৰ পাছত, ৰজা অহচবেৰোচে অগাগীয়া হম্মদাথাৰ পুত্ৰ হামনক উন্নত কৰি উচ্চ পদত প্রতিষ্ঠিত কৰিলে, আৰু তেওঁৰ লগত থকা সকলো কৰ্মচাৰীৰ ওপৰত তেওঁক ক্ষমতা দিলে। +\v 2 ৰাজ-দুৱাৰত থকা ৰজাৰ দাস সকলে হামনৰ আগত আঠুকাঢ়ি প্ৰণিপাত কৰিছিল; কাৰণ ৰজাই তেওঁলোকক সেইদৰে কৰিবলৈ আদেশ দিছিল। কিন্তু মৰ্দখয়ে আঠু নাকাঢ়িছিল আৰু প্ৰণিপাতো নকৰিছিল। +\p +\v 3 তাৰ পাছত ৰাজদুৱাৰত থকা ৰজাৰ দাস সকলে মৰ্দখয়ক ক’লে, “আপুনি কিয় ৰজাৰ আদেশ পালন কৰা নাই?” +\v 4 এইদৰে প্রতিদিনে তেওঁক কোৱাৰ পাছতো তেওঁ তেওঁলোকৰ কথা মানিবলৈ অমান্তি হ’ল। তাতে তেওঁলোকে হামানক এই বিষয়ে জনালে যে মৰ্দখৰ আচৰণ অসহনীয় হৈছে, কাৰণ তেওঁলোকক কৈছিল যে তেওঁ এজন যিহূদী জাতিৰ লোক। +\p +\v 5 হামনে যেতিয়া দেখিলে যে, মৰ্দখয়ে তেওঁৰ আগত আঠু লোৱা নাই আৰু প্ৰণিপাতো কৰা নাই, তেতিয়া তেওঁ ক্ৰোধত জ্বলি উঠিল। +\v 6 মৰ্দখয়ক কোন জাতিৰ পৰা আহিছে তাক জনাৰ পাছত কেৱল মৰ্দখয়ে নহয় কিন্তু হামনে ৰজা অহচবেৰোচৰ সমগ্র ৰাজ্যত থকা মৰ্দখয় আৰু লগতে সকলো যিহূদী লোকসকলক সম্পূৰ্ণৰূপে ধ্বংস কৰিব বিচাৰিলে। +\p +\v 7 প্রথম মাহত (নীচান মাহত) ৰজা অহচবেৰোচ ৰাজত্বৰ দ্বাদশ বছৰত, হামনৰ আগত দ্বাদশ মাহলৈকে (অদৰ মাহত) ক্ৰম অনুসাৰে প্ৰতিদিনৰ আৰু প্ৰত্যেক মাহৰ বাবে পুৰ অৰ্থাৎ চিঠি খেলোৱা হ’ল। +\p +\v 8 তাৰ পাছত হামনে ৰজা অহচবেৰোচক ক’লে, “আপোনাৰ ৰাজ্যৰ সকলো প্ৰদেশৰ মাজত কিছুমান লোক ছিন্ন-ভিন্ন হৈ বিভিন্ন স্থানত আছে। তেওঁলোকৰ বিধি আন লোকসকলৰ পৰা পৃথক; আৰু তেওঁলোকে ৰজাৰ বিধি পালন নকৰে। সেয়ে তেওঁলোকক ৰজাই থাকিবলৈ দিয়া উচিত নহয়। +\v 9 যদি ৰজাৰ দৃষ্টিত ভাল দেখে, তেনেহলে তেওঁলোকক বধ কৰিবলৈ আদেশ দিয়া হওক; তাতে মই ৰাজ-ভঁৰালত ৰাখিবৰ অৰ্থে ৰজাৰ ব্যৱসায়ৰ তত্ত্বাৱধানত থকা ৰাজ-কৰ্মচাৰী সকলৰ হাতত দহ-হাজাৰ কিক্কৰ ৰূপ দিম।” +\p +\v 10 তেতিয়া ৰজাই নিজৰ হাতৰ পৰা মোহৰ মৰা আঙুঠি সোলাকাই যিহূদী সকলৰ শত্ৰু অগাগীয়া হম্মদাথাৰ পুত্ৰ হামনক দিলে। +\v 11 ৰজাই হামনক ক’লে, “আপোনাক আৰু আপোনাৰ লোকসকলক যাতে ধন ঘূৰাই দিয়া হয়, সেই বিষয়ে মই লক্ষ্য কৰিম। আপুনি যি ইচ্ছা কৰে, এই ধনেৰে কৰিব পাৰিব।” +\p +\v 12 তাৰ পাছত প্ৰথম মাহৰ তেৰ দিনৰ দিনা ৰজাৰ লিখক সকলক মাতি পঠিওৱা হ’ল। সেই দিনা হামনে দিয়া আজ্ঞা অনুসাৰে যি সকল লোক সকলো প্রদেশৰ ওপৰত আৰু বিভিন্ন লোকৰ দেশাধ্যক্ষ, আৰু সকলো লোকৰ কৰ্মচাৰী সকলক, প্ৰত্যেক প্ৰদেশৰ নিজৰ আখৰ, আৰু প্ৰত্যেক লোকৰ নিজৰ ভাষা অনুসাৰে পত্ৰ লিখিবলৈ আৰু ৰজাৰ আঙুঠিৰে মোহৰ মাৰিবলৈ দিয়া হ’ল। +\v 13 একে দিনতে দ্বাদশ মাহৰ (অদৰ মাহত) তেৰ দিনৰ দিনা যুৱকৰ পৰা বৃদ্ধলৈকে, ল’ৰা-ছোৱালী আৰু মহিলাৰ সৈতে সকলো যিহূদী লোকক সংহাৰ, বধ, আৰু ধ্বংস কৰা হ’ব, আৰু তেওঁলোকৰ সম্পত্তি লুট কৰা হ’ব, এই বুলি লিখি পত্ৰখন ডাকোৱালৰ দ্বাৰাই ৰজাৰ সকলো প্ৰদেশলৈ পঠাই দিয়া হ’ল। +\p +\v 14 সেই দিনৰ বাবে সকলো লোক যেন যুগুত হয়, সেয়ে প্ৰত্যেক প্ৰদেশত হুকুম জাৰি কৰিবলৈ আৰু সকলো লোকৰ আগত প্রচাৰ কৰিবলৈ, সেই পত্রৰ নকল যুগুত কৰা হ’ল। +\v 15 ৰজাৰ হুকুম মতে ডাকোৱাল সকল বেগাই ওলাই গ’ল, আৰু সেই পত্র বিলাই দিলে। সেই আজ্ঞা চুচন ৰাজপ্রসাদতো বিলোৱা হ’ল। তাৰ পাছত ৰজা আৰু হামনে দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰিবলৈ বহিল, কিন্তু চুচন নগৰত হ’লে বিক্ষোভ হ’ল। +\c 4 +\s ৰাজাৰ আগত ইষ্টেৰৰ নিবেদন +\p +\v 1 মৰ্দখয়ে এই সকলো ঘটনাৰ কথা জানিবলৈ পাই নিজৰ কাপোৰ ফালিলে, আৰু চট কাপোৰ পিন্ধি ছাঁই সানি নগৰৰ মাজলৈ গৈ বেদনাৰে চিঞৰি চিঞৰি কান্দিব ধৰিলে। +\v 2 তেওঁ কেৱল ৰাজ দুৱাৰলৈকেহে গ’ল; কাৰণ চট কাপোৰ পিন্ধি কোনো এজনকো ৰাজদুৱাৰত সোমাব দিয়া হোৱা নাছিল। +\v 3 প্ৰত্যেক প্ৰদেশৰ যিবোৰ ঠাইত ৰজাৰ সেই আদেশ আৰু আজ্ঞা পালে, সেই সকলো ঠাইত যিহূদী লোকসকলৰ মাজত মহাশোক, লঘোন, ক্ৰন্দন আৰু বিলাপ হ’ল। তেওঁলোকৰ মাজৰ অনেক লোকে চট কাপোৰ পিন্ধি ছাঁইৰ ওপৰত শুই পৰিল। +\p +\v 4 ইষ্টেৰৰ আলপৈচান ধৰা যুৱতী আৰু তেওঁৰ নপুংসক দাস সকলে যেতিয়া তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি সেই কথা ক’লে, তেতিয়া ৰাণীয়ে মনত অতিশয় বেজাৰ পালে। তেওঁ মৰ্দখয়ৰ বাবে কাপোৰ দি পঠিয়ালে (যাতে মৰ্দখয়ে চট কাপোৰ খুলি সেই কাপোৰ পিন্ধিব পাৰে) কিন্তু তেওঁ সেইবোৰ গ্রহণ নকৰিলে। +\v 5 তেতিয়া ইষ্টেৰ তেওঁক পৰিচৰ্যা কৰিবলৈ ৰজাই নিযুক্ত কৰা হথাক নামৰ এজন ৰাজ-নপুংসকক মাতি পঠিয়ালে। তেওঁক মৰ্দখয়ৰ কি ঘটিছে আৰু তাৰ কাৰণ কি সেই বিষয়ে জানিবলৈ তেওঁৰ ওচৰলৈ যাবলৈ আদেশ দিলে। +\p +\v 6 সেয়ে হথাকে ৰাজদুৱাৰৰ সন্মুখৰ নগৰৰ চকলৈ গৈ মৰ্দখয়ক ল’গ ধৰিলে। +\v 7 তেতিয়া মৰ্দখয়ে নিজৰ লগত যি ঘটিছিল, আৰু যিহূদী লোকসকলক বধ কৰিবলৈ হামনে যি পৰিমাণৰ ৰূপ ৰাজভঁৰালত দিবলৈ প্ৰতিজ্ঞা কৰিছে, সেই সকলো বিষয় তেওঁক ক’লে। +\v 8 যিহূদী সকলৰ বিনাশৰ বাবে যি আদেশ পত্ৰ চুচনত বিলোৱা হৈছিল, তাৰ এখন নকলো তেওঁক দিলে; যাতে সেই পত্রৰ নকল ইষ্টেৰক দেখুৱাব পাৰে আৰু সেই বিষয়ে তেওঁক জনাব পাৰে, যাতে ইষ্টেৰে এই বিষয়ে ৰজাৰ ওচৰলৈ গৈ তেওঁৰ আগত স্বজাতীয় লোকসকলৰ বাবে তেওঁলোকৰ হৈ মিনতি আৰু প্ৰাৰ্থনা কৰিব পাৰে, সেই বাবে তেওঁক দ্বায়ীত্ব লবলৈ ক’লে। +\p +\v 9 সেয়ে হথাকে গৈ মৰ্দখয়ে তেওঁক যিবোৰ কথা ক’লে, সেই সকলো কথা ইষ্টেৰক জনালে। +\v 10 তেতিয়া ইষ্টেৰে হথাকৰে মৰ্দখয়ক কি কব তাৰ নিৰ্দেশ দিলে। তেওঁক মৰ্দখয়ৰ ওচৰলৈ উভতি যাবলৈ কৈ, +\v 11 ইষ্টেৰে হথাক ক’লে, “ৰজাৰ দাস সকল আৰু ৰজাৰ প্ৰদেশৰ সকলো লোকেই জানে যে, পুৰুষ বা মহিলাই হওক, ৰজাই নমতালৈকে যি কোনোৱে ৰজাক ল’গ ধৰিবলৈ ভিতৰৰ চোতাললৈ যায়, তেওঁৰ কাৰণে কেৱল এটাই বিধান আছে যে, তেওঁৰ অৱশ্যেই মৃত্যু দণ্ড হ’ব, কেৱল যি জনলৈ ৰজাই সোণাময় ৰাজদণ্ড ডালি মেলি দিয়ে, সেই জনেহে জীয়াই থাকিব পাৰে। আজি ত্ৰিশ দিন হ’ল, মই ৰজাৰ ওচৰলৈ যাবলৈ আদেশ পোৱা নাই।” +\v 12 সেয়ে ইষ্টেৰৰ এই কথা হাথকে মৰ্দখয়ক জনালে। +\p +\v 13 তেতিয়া মৰ্দখয়ে ইষ্টেৰলৈ সেই বাৰ্তা পুনৰ ঘূৰাই পঠালে: “যিহূদী লোকসকলৰ মাজৰ তুমি ৰাজপ্রসাদত থকাৰ বাবে তুমি যে ৰক্ষা পাবা, তেনে নাভাবিবা। +\v 14 যদি তুমি এই সময়ত নিজম দি থকা, তেনেহলে যিহূদী লোকসকলক সহায় আৰু উদ্ধাৰ কৰিবলৈ আন কোনো ঠাইৰ পৰা কোনো এজন আহিব; কিন্তু তুমি আৰু তোমাৰ পিতৃ-বংশ বিনষ্ট হ’ব। কোনে জানে এই বিপদৰ সময়ৰ বাবেই হয়তু তুমি ৰাণী পদ পাইছা?” +\p +\v 15 তেতিয়া ইষ্টেৰে মৰ্দখয়লৈ এই উত্তৰ দি পঠালে, +\v 16 “আপুনি যাওক; আৰু চুচনত বাস কৰা সকলো যিহূদী লোকসকলক একগোট কৰক। আপোনালোক মোৰ কাৰণে লঘোন দিয়ক। তিনি দিন তিনি ৰাতি একো পান নকৰিব নাইবা ভোজন নকৰিব। মই আৰু মোৰ যুৱতী দাস সকলেও সেই একেদৰে লঘোন দিম। তাৰ পাছত যদিও এই কাৰ্য নিয়মৰ বিৰুদ্ধে হয়, তথাপি মই ৰজাৰ ওচৰলৈ যাম। যদি বিনষ্ট হ’ব লাগে তেনেহ’লে মই হ’ম।” +\v 17 মৰ্দখয়ে ইষ্টেৰে তেওঁক কোৱাৰ দৰে কৰিবলৈ গ’ল। +\c 5 +\p +\v 1 তিনি দিনৰ পাছত, ৰাণী ইষ্টেৰে ৰাজবস্ত্ৰ পিন্ধি ৰাজপ্রসাদৰ ৰাজগৃহত থকা ভিতৰ চোতালৰ সন্মুখত থিয় হ’ল। সেই সময়ত ৰজাই ৰাজগৃহৰ প্ৰবেশ স্থানৰ ফালে মুখ কৰি ৰাজ সিংহাসনত বহি আছিল। +\v 2 ৰজাই যেতিয়া চোতালত থিয় হোৱা ৰাণী ইষ্টেৰক দেখা পালে, তেতিয়া তেওঁৰ ইষ্টেৰৰ প্রতি মৰম লাগিল; আৰু ৰজাই নিজৰ হাতত থকা সোণাময় দণ্ডডালি ৰাণী ইষ্টেৰৰ ফালে মেলি দিলে। সেয়ে ইষ্টেৰে ওচৰ চাপি সোণাময় দণ্ডডালিৰ আগ ভাগ চুলে। +\p +\v 3 তাৰ পাছত ৰজাই তেওঁক ক’লে, “ৰাণী ইষ্টেৰ, তোমাক কি লাগে? তোমাৰ কি প্রাৰ্থনা আছে কোৱা? যদি তোমাক মোৰ ৰাজ্যৰ আধা অংশও লাগে, তথাপিও তোমাক দিয়া হ’ব।” +\v 4 তেতিয়া ইষ্টেৰে উত্তৰ দিলে, “যদি মহাৰাজে ভাল দেখে, তেনেহলে আপোনাৰ বাবে মই যুগুত কৰা ভোজলৈ আপুনি আৰু হামন আজি আহিব।” +\p +\v 5 তেতিয়া ৰজাই আজ্ঞা দিলে, “ৰাণী ইষ্টেৰে কোৱাৰ দৰে কৰিবলৈ হামনক বেগাই মাতি আনিলে।” সেয়ে ৰজা আৰু হামন ইষ্টেৰে যুগুত কৰা ভোজলৈ গ’ল। +\v 6 ভোজত যেতিয়া দ্রাক্ষাৰস বাকি দিয়া হ’ল, তেতিয়া ৰজাই ইষ্টেৰক সুধিলে, “তোমাৰ আবেদন কি? তোমাৰ বাবে সেই আবেদন গ্ৰহণ কৰা হ’ব; আৰু তোমাৰ প্রাৰ্থনা কি? ৰাজ্যৰ আধা অংশও যদি তোমাক লাগে, তেনেহ’লে তাক সিদ্ধ কৰা হ’ব। +\p +\v 7 তেতিয়া ইষ্টেৰে উত্তৰ দি ক’লে, “মোৰ আবেদন আৰু মোৰ প্ৰাৰ্থনা এই, +\v 8 মই যদি মহাৰাজৰ দৃষ্টিত অনুগ্ৰহ পাইছোঁ, আৰু মোৰ নিবেদন ও প্ৰাৰ্থনা গ্রহণ কৰি সিদ্ধ কৰিবলৈ যদি মহাৰাজে ভাল দেখে, তেনেহলে মই আপোনালোকৰ অৰ্থে কাইলৈ যি ভোজ যুগুত কৰিম, সেই ভোজলৈ আপুনি আৰু হামন পুনৰ আহিব। মই ৰজাৰ প্রশ্নৰ উত্তৰ কাইলৈহে দিম।” +\p +\v 9 সেই দিনা হামন আনন্দ আৰু সন্তুষ্ট মনেৰে বাহিৰলৈ ওলাই গ’ল। কিন্তু হামনে যেতিয়া মৰ্দখয়ক ৰাজদুৱাৰত বহি থকা দেখা পালে, তেতিয়াও মৰ্দখয়ে হামনৰ আগত থিয় নহ’ল বা লৰচৰো নহ’ল। তাতে হামনে মৰ্দখয়ৰ ওপৰত ক্রোধেৰে পৰিপূৰ্ণ হ’ল। +\v 10 তথাপি, হামনে নিজকে নিয়ন্ত্রিত কৰি ৰাখিলে, আৰু নিজৰ ঘৰলৈ গুচি গ’ল। তেওঁ তেওঁৰ ভাৰ্যা জেৰচৰ সৈতে তেওঁৰ বন্ধু সকলক একত্রিত হ’বলৈ মাতি পঠিয়ালে। +\v 11 হামনে তেওঁলোকৰ আগত নিজৰ ঐশ্চৰ্যৰ প্ৰতাপ আৰু তেওঁৰ পুত্রৰ সংখ্যা অধিক এই কথা তেওঁলোকক ক’লে; আৰু ৰজাই কি দৰে তেওঁৰ সকলো কৰ্মচাৰী আৰু দাসতকৈ তেওঁক ওখ পদ দিলে; এই সকলো কথা তেওঁলোকৰ আগত বৰ্ণনা কৰি ক’লে। +\p +\v 12 হামনে ক’লে, “এনেকি ৰাণী ইষ্টেৰে যুগুত কৰা ভোজত যাবলৈ ৰজাৰ লগত মোৰ বাহিৰে আন কাকো নিমন্ত্রণ দিয়া নাছিল। আৰু অহা কালিও ভোজত ৰজাৰ লগত যাবলৈ মই ৰাণী ইষ্টেৰৰ দ্বাৰাই নিমন্ত্ৰণ পাইছোঁ। +\v 13 তথাপিও মই ৰাজদুৱাৰত বহি থকা যিহূদী মৰ্দখয়ক যেতিয়া দেখা পাওঁ, তেতিয়া এই সকলো মোৰ একো মূল্য নথকা যেন মই উপলব্ধি কৰোঁ।” +\p +\v 14 পাছত তেওঁৰ ভাৰ্যা জেৰচ আৰু তেওঁৰ বন্ধু সকলে তেওঁক ক’লে, “পঞ্চাশ হাত দীঘল এডাল ফাঁচি-কাঠ যুগুত কৰক; যাতে আপুনি কাইলৈ ৰাতিপুৱাই ৰজাৰ আগত নিবেদন কৰি মৰ্দখয়ক সেই কাঠডালত ফাঁচি দিব পাৰে। তাৰ পাছত আপুনি আনন্দ মনেৰে ৰজাৰ লগত ভোজত যাব।” তেতিয়া হামনে সেই কথাত সন্তুষ্ট হ’ল আৰু তেওঁ ফাঁচি-কাঠ নিৰ্মাণ কৰালে। +\c 6 +\s মৰ্দখয়ে সন্মান পোৱা। +\p +\v 1 সেই ৰাতি ৰজাই টোপনি যাব নোৱাৰিলে। ৰজাই তেওঁৰ ৰাজত্বৰ সময়ত ঘটা ঘটনাৱলীৰ কাৰ্য-বিৱৰণী আনিবলৈ আদেশ দিলে; আৰু তেওঁলোকে উচ্চ-স্বৰে ৰজাৰ আগত তাক পাঠ কৰিলে। +\v 2 সেই কাৰ্য-বিৱৰণীত লিখা অনুসাৰে এই কথা গ’ম পোৱা গ’ল যে, ৰাজ-নপুংসক বিগথন আৰু তেৰচ নামেৰে দুজন প্রৱেশ দুৱাৰৰ দুৱৰীয়ে ৰজা অহচবেৰোচৰ ক্ষতি কৰিবলৈ চেষ্টা কৰা বিষয়টো এই মৰ্দখয়েই ৰজাক জনাইছিল। +\v 3 পাছত ৰজাই সুধিলে, “মৰ্দখয়ে কৰা এই কাৰ্যৰ বাবে তেওঁক কি সন্মান বা স্বীকৃতি প্রদান কৰা হৈছিল? তাৰ পাছত ৰজাৰ পৰিচৰ্যা কৰা যুৱক দাস সকলে তেওঁক ক’লে, “তেওঁৰ বাবে একো কৰা হোৱা নাই।” +\p +\v 4 ৰজাই সুধিলে, “চোতালত কোন আছে? সেই সময়ত ৰজাৰ আগত নিবেদন কৰি নিজে যুগুত কৰা ফাঁচি কাঠত মৰ্দখয়ক ফাঁচি দিবলৈ ৰাজগৃহৰ বাহিৰ চোতালত হামন সোমাইছিল। +\v 5 ৰজাৰ দাস সকলে তেওঁক ক’লে, “হামন চোতালত থিয় হৈ আছে।” তাতে ৰজাই ক’লে, “তেওঁক ভিতৰলৈ আহিব দিয়া।” +\v 6 হামন যেতিয়া ভিতৰলৈ সোমাল, তেতিয়া ৰজাই তেওঁক ক’লে, “ৰজাই যি জনক সন্মান দিবলৈ ইচ্ছা কৰে, তেওঁলৈ কি কৰা উচিত?” হামনে মনতে ভাবিলে, মোতকৈ বেছি ৰজাই আন কাক সন্মান দিবলৈ ইচ্ছা কৰিব? +\p +\v 7 সেয়ে হামনে ৰজাক ক’লে, “ৰজাই যি জনক সন্মান দিবলৈ ইচ্ছা কৰে, +\v 8 তেওঁৰ বাবে যি বস্ত্র ৰজাই পৰিধান কৰে সেই ৰাজকীয় বস্ত্র দিয়া যাওক, আৰু ৰাজকীয় মুকুটৰ সৈতে যি ঘোঁৰাত ৰজা উঠে, সেই ঘোঁৰা দিয়া যাওক। +\v 9 তাৰ পাছত সেই বস্ত্ৰ আৰু ঘোঁৰা ৰজাৰ বিশেষ প্ৰধান কৰ্মচাৰী সকলৰ মাজৰ এজনৰ হাতত গতাই দিয়া হওক; আৰু ৰজাই যি জনক সন্মান দিবলৈ ইচ্ছা কৰে, তেওঁক সেই ৰাজ-বস্ত্ৰ পিন্ধোৱা হওক। পাছত তেওঁক সেই ঘোঁৰাত তুলি নগৰৰ মাজৰ পথেৰে লৈ যাবলৈ তেওঁলোকক কোৱা হওক। তেওঁৰ আগে আগে এই কথা ঘোষণা কৰা হওক যে, ‘ৰজাই যি জনক সন্মান দিবলৈ ইচ্ছা কৰে, তেওঁলৈ এইদৰে কৰা হ’ব!” +\p +\v 10 তেতিয়া ৰজাই হামনক ক’লে, “বেগাই আহাঁ, তুমি ৰাজ-বস্ত্ৰ আৰু ঘোঁৰা লোৱা, আৰু তুমি কোৱাৰ দৰে ৰাজদুৱাৰত বহি থকা যিহূদী মৰ্দখয়লৈ সেই দৰেই কৰা। তুমি কোৱা কথাৰ এটা কথাও ত্ৰুটি নকৰিবা।” +\v 11 তেতিয়া হামনে সেই ৰাজ-বস্ত্ৰ আৰু ঘোঁৰা ল’লে, আৰু মৰ্দখয়ক বস্ত্ৰ পিন্ধাই ঘোঁৰাত তুলি নগৰৰ মাজেৰে ফুৰালে। তেওঁ মৰ্দখয়ৰ আগে আগে এই কথা ঘোষণা কৰিলে যে, “ৰজাই যি জনক সন্মান দিবলৈ ইচ্ছা কৰে, তেওঁলৈ এইদৰে কৰা হ’ব।” +\p +\v 12 তাৰ পাছত মৰ্দখয় ৰাজ-দুৱাৰলৈ উলটি গ’ল। কিন্তু হামনে শোক কৰি কাপোৰেৰে মুৰ ঢাকি নিজৰ ঘৰলৈ বেগাই গ’ল। +\v 13 হামনে তেওঁৰ ভাৰ্যা জেৰচক আৰু তেওঁৰ সকলো বন্ধুক তেওঁলৈ ঘটা সকলো কথা ক’লে। তেতিয়া তেওঁৰ যি সকল লোক জ্ঞানৰ বাবে জনাজাত আছিল, তেওঁলোক আৰু তেওঁৰ ভাৰ্যা জেৰচে তেওঁক ক’লে, “যি মৰ্দখয়ৰ আগত আপোনাৰ সন্মান ম্লান হ’ব ধৰিছে, সেই মৰ্দখয় যদি যিহূদী বংশৰ লোক হয়, তেনেহলে আপুনি কেতিয়াও তেওঁক জয় কৰিব নোৱাৰিব, তেওঁৰ আগত আপোনাৰ নিশ্চয় সৰ্বনাশ হ’ব।” +\v 14 তেওঁলোকে তেওঁৰ লগত কথা পাতি থাকোঁতেই ৰাজ-নপুংসক সকল আহি উপস্থিত হ’ল; আৰু ৰাণী ইষ্টেৰে যুগুত কৰা ভোজলৈ হামনক লৈ যাবলৈ খৰধৰ কৰিলে। +\c 7 +\s হামনৰ বিনাশ। মৰ্দখয়ে উচ্চ পদ পোৱা। +\p +\v 1 তাৰ পাছত ৰজা আৰু হামনে ৰাণী ইষ্টেৰৰ ভোজলৈ গ’ল। +\v 2 দ্বিতীয় দিনা তেওঁলোকে যেতিয়া দ্ৰাক্ষাৰস বাকি দি আছিল, তেতিয়া ৰজাই ইষ্টেৰক পুনৰ সুধিলে, “ৰাণী ইষ্টেৰ, তোমাৰ নিবেদন কি? তাক তোমালৈ কৰা হ’ব। তোমাৰ অনুৰোধ কি? যদি ৰাজ্যৰ আধা অংশও তোমাক লাগে তাক দিয়া হ’ব।” +\p +\v 3 তেতিয়া ৰাণী ইষ্টেৰে উত্তৰ দি ক’লে, “মই যদি মহাৰাজে দৃষ্টিত অনুগ্ৰহ পাইছোঁ, আৰু যদি আপুনি ভাল দেখে, তেনেহ’লে মোৰ প্ৰাণ মোক দিয়ক। এয়েই মোৰ নিবেদন আৰু মোৰ লোক সকলৰ বাবেও মই এই অনুৰোধ কৰিছোঁ। +\v 4 কাৰণ মোক আৰু মোৰ স্বজাতীয় লোকসকলক ধ্বংস, বধ, আৰু বিনষ্ট কৰিবৰ বাবে বিক্রী কৰা হৈছে। আমি যদি কেৱল দাস-দাসী হ’বলৈ বেচা গলোহেঁতেন, তেনেহ’লে মই নিজমে থাকিলো হেঁতেন; আৰু ৰজাৰ শান্তি ভংগ কৰাৰ একো প্রয়োজন নহল হেঁতেন।” +\v 5 তেতিয়া ৰজা অহচবেৰোচে ৰাণী ইষ্টেৰক ক’লে, “তেওঁ কোন হয়? এই কাৰ্য কৰিবলৈ সাহ কৰা জন ক’ত আছে?” +\p +\v 6 ইষ্টেৰে ক’লে, “আমাৰ বিৰুধি আদু আমাৰ শত্ৰু এই হামনেই হয়।” তেতিয়া হামনে ৰজা আৰু ৰাণীৰ আগত আতঙ্কিত হ’ল। +\v 7 তেতিয়া ৰজাই ক্ৰোধত দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰাৰ পৰা উঠি গৈ ৰাজপ্রসাদৰ বাগিছাত সোমাল; কিন্তু ৰজাই যে হামনৰ বিৰুদ্ধে অমঙ্গল স্থিৰ কৰিলে সেই কথা হামনে জানিবলৈ পাই, ৰাণী ইষ্টেৰৰ পৰা নিজৰ প্ৰাণ ভিক্ষা কৰিবলৈ তাতে থাকিল। +\p +\v 8 তাৰ পাছত ৰজাই ৰাজপ্রসাদৰ বাগিছাৰ পৰা দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰা কোঁঠালিলৈ উভটি আহিল। সেই সময়ত ইষ্টেৰে বহা আসনত হামন পৰি আছিল। ৰজাই ক’লে, “এই ব্যক্তিয়ে মোৰ গৃহত মোৰ সন্মুখত ৰাণীক বলাৎকাৰ কৰিব খুজিছে নেকি? এই কথা ৰজাৰ মুখৰ পৰা ওলোৱাৰ লগে লগে দাসসকলে হামনৰ মুখ ঢাকি ধৰিলে। +\p +\v 9 পাছত ৰজাৰ পৰিচৰ্যা কৰা হৰ্বোনা নামেৰে এজন নপুংসকে ক’লে, “যি মৰ্দখয়ে ৰজাৰ পক্ষে হিতজনক সম্বাদ দিছিল, তেওঁৰ বাবে হামনে যুগুত কৰা পঞ্চাশ হাত দীঘল ফাঁচি কাঠডাল হামনৰ ঘৰত থোৱা আছে।” ৰজাই ক’লে, “সেই কাঠৰ ওপৰতে ইয়াক ফাঁচি দিয়া হওক।” +\v 10 তাতে মৰ্দখয়ৰ বাবে হামনে যুগুত কৰা ফাঁচি কাঠত হামনক ফাঁচি দিয়া হ’ল। তাৰ পাছতহে ৰজাৰ ক্ৰোধ শান্ত হ’ল। +\c 8 +\s যিহূদী সকলৰ ৰক্ষা +\p +\v 1 সেই দিনা ৰজা অহচবেৰোচে ৰাণী ইষ্টেৰক যিহূদী সকলৰ শত্ৰু হামনৰ সা-সম্পত্তি দিলে। যিহেতু ইষ্টেৰে মৰ্দখয়ৰ লগত তেওঁৰ সম্পৰ্ক কি, সেই বিষয়ে ৰজাক জনাইছিল। সেয়ে মৰ্দখয়ে ৰজাৰ পৰিচৰ্যা কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। +\v 2 তেতিয়া ৰজাই হামনৰ পৰা ঘূৰাই লোৱা নিজৰ মোহৰ মৰা আঙঠি সোলোকাই মৰ্দখয়ক দিলে। ইষ্টেৰে হামনৰ আস্থাবৰ সম্পত্তিৰ দায়িত্বত মৰ্দখয়ক নিযুক্ত কৰিলে। +\p +\v 3 পাছত ইষ্টেৰে পুনৰ ৰজাক অনুৰোধ কৰিলে। তেওঁ ৰজাৰ চৰণত পৰি ক্রন্দন কৰিলে; আৰু অগাগীয়া হামনে কৰিব খোজা অমঙ্গল, যিহূদী লোক সকলৰ বিৰুদ্ধে তেওঁ কৰা কল্পনা নিবাৰণ কৰিবৰ অৰ্থে তেওঁৰ আগত মিনতি কৰিলে। +\v 4 তাতে ৰজাই ইষ্টেৰৰ ফাললৈ সোণালী ৰাজদণ্ড ডাল মেলি দিলে, আৰু ইষ্টেৰে উঠি ৰজাৰ আগত থিয় হ’ল। +\p +\v 5 ইষ্টেৰে ক’লে, “যদি মহাৰাজে ভাল দেখে; আৰু মই মহাৰাজৰ দৃষ্টিত অনুগ্ৰহ পাইছোঁ। মই যদি মহাৰাজক সন্তুষ্ট কৰিব পাৰিছোঁ; আৰু এই কাৰ্য যদি ৰজাই উচিত বুলি ভাবে, তেনেহলে অগাগীয়া হম্মদাথাৰ পুত্র হামনে, ৰজাৰ আটাই প্ৰদেশত থকা যিহূদী লোক সকলক ধ্বংস কৰিবৰ অৰ্থে লিখা পত্ৰবোৰ বাতিল কৰিবলৈ ৰজাই লিখিত আদেশ দিয়ক। +\v 6 কাৰণ মোৰ লোক সকলক দুৰ্যোগত পৰি থকা দেখি মই কেনেকৈ সহ্য কৰিম? নিজৰ সম্পৰ্কীয় লোকসকলৰ বিনাশ দেখি মই কেনেকৈ সহি থাকিম?” +\p +\v 7 তেতিয়া ৰজা অহচবেৰোচে ৰাণী ইষ্টেৰ আৰু যিহূদী মৰ্দখয়ক ক’লে, “চোৱা, মই ইষ্টেৰক হামনৰ সা-সম্পত্তি দিলোঁ, আৰু হামনক ফাঁচি কাঠত ফাঁচিও দিয়া হ’ল, কাৰণ সি যিহূদী লোকসকলক বিনাশ কৰিবলৈ ইচ্ছা কৰিছিল। +\v 8 এতিয়া যিহূদী লোকসকলৰ অৰ্থে ৰজাৰ নামেৰে আন এটা আদেশ পত্র লিখা হওক; আৰু ৰজাৰ আঙঠিৰে তাত মোহৰ মৰা হওক। কাৰণ ৰজাৰ নামেৰে ইতিমধ্যে লিখা, আৰু ৰজাৰ আঙঠিৰে মোহৰ মৰা পত্ৰ কেতিয়াও বাতিল হ’ব নোৱাৰে।” +\p +\v 9 তাৰ পাছত তৃতীয় মাহৰ \f + \ft তৃতীয় মাহৰ চীবন মাহৰ \f* তেইশ দিনৰ দিনা ৰাজ লেখক সকলক মতিলে। মৰ্দখয়ে যিহূদী লোকসকলৰ বিষয়ে চিন্তা কৰি তেওঁ নিজৰ সকলো ক্ষমতাৰে আদেশ পত্র লিখিবলৈ দিলে। ভাৰতৰ পৰা কুচ দেশলৈকে এশ সাতাইশ খন প্ৰদেশ, প্ৰত্যেক প্ৰদেশৰ আখৰ আৰু প্ৰত্যেক জাতিৰ ভাষা অনুসাৰে প্রদেশৰ দেশাধ্যক্ষ আৰু কৰ্মচাৰী সকললৈ; আৰু প্রত্যেক প্রদেশ অনুসাৰে তেওঁলোকৰ নিজৰ আখৰ আৰু প্রত্যেক লোকৰ ভাষা অনুসাৰে তেওঁলোকৰ নিজৰ ভাষাৰে আদেশ পত্ৰ লিখা হৈছিল। যিহূদী লোকসকললৈ তেওঁলোকৰ নিজৰ আখৰ আৰু ভাষাৰে লিখা হৈছিল। +\p +\v 10 মৰ্দখয়ে এই পত্র ৰজা অহচবেৰোচৰ নামেৰে লিখি তাত ৰজাৰ আঙঠিৰে মোহৰ মাৰিছিল। ৰাজ অশ্ৱপালনৰ প্রতিষ্ঠানৰ পৰা ৰাজ-কাৰ্য্যত ব্যৱহাৰ কৰা বেগী ঘোঁৰাত সংবাদবাহক সকলৰ দ্বাৰাই সেই কাগজ পত্ৰবোৰ পঠিয়াই দিয়া হ’ল। +\v 11 এই পত্রত প্রত্যেক নগৰত থকা যিহূদী লোক সকলক ৰজা অহচবেৰোচে একলগ হৈ সমবেত হবলৈ; আৰু নিজৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিবৰ বাবে স্থিৰ হৈ থাকিবলৈ আদেশ দিছিল। যি কোনো লোক বা প্ৰদেশৰ পৰা অস্ত্রধাৰী দলে তেওঁলোকক আক্ৰমণ কৰিলে, যিহূদী লোকসকলে তেওঁলোকৰ ল’ৰা-ছোৱালী আৰু মহিলা সকলৰ সৈতে তেওঁলোকক ধ্বংস, বধ আৰু বিনষ্ট কৰিব পাৰিব; আৰু তেওঁলোকৰ সম্পত্তি লুট কৰিব পাৰিব। এই বুলি সেই পত্ৰত ৰজাই প্ৰত্যেক নগৰত থকা যিহূদী লোক সকলক অনুমতি দিছিল। +\v 12 ৰজা অহচবেৰোচৰ অধীনত থকা সকলো প্রদেশলৈ ইয়াক কাৰ্যকৰী কৰিবলৈ কোৱা হ’ল, সেয়া আছিল দ্বাদশ মাহৰ তেৰ তাৰিখ, অৰ্থাৎ অদৰ মাহৰ তেৰ তাৰিখ। +\p +\v 13 সকলো লোকলৈ এই আদেশ, বিধান স্বৰূপে জাৰি কৰি জনসাধাৰণৰ মাজত প্রকাশ কৰিবলৈ সেই পত্ৰৰ নকল যুগুত কৰা হৈছিল; যাতে সেই দিনা যিহূদী লোকসকলে তেওঁলোকৰ শত্ৰুক প্রতিশোধ লবলৈ যুগুত হৈ থাকে। +\v 14 তাতে ৰাজ-কাৰ্য্যত ব্যৱহাৰ হোৱা বেগী ঘোঁৰাত সংবাদবাহক সকলে উঠি বেগাই ৰজাৰ সেই পত্র বিলাবলৈ গৈছিল; আৰু সেই আদেশ পত্র চুচন ৰাজপ্রসাদতো জাৰি কৰা হৈছিল। +\p +\v 15 তাৰ পাছত মৰ্দখয়ে নীলা আৰু বগা ৰাজবস্ত্ৰ পিন্ধি সোণৰ ডাঙৰ কিৰীটি মুৰত লৈ, মিহি শণ সুতাৰে আৰু বেঙেনা বৰণীয়া সুতাৰে বনোৱা এটা চোলা পিন্ধি ৰজাৰ সন্মুখৰ পৰা আঁতৰি গ’ল। চুচন নগৰত লোক সকলে জয়-ধ্বনি কৰি আনন্দ কৰিলে। +\v 16 যিহূদী লোকসকৰ কাৰণে এইয়া এক আনন্দ, উল্লাস আৰু গৌৰৱ যেন অনুভৱ কৰিলে। +\v 17 প্ৰত্যেক প্ৰদেশত আৰু প্ৰত্যেক নগৰৰ যি যি ঠাইত ৰজাৰ সেই আদেশ পত্র পালে, সেই সকলো ঠাইত যিহূদী লোকসকলৰ মাজত আনন্দ, উল্লাস, ভোজ আৰু পবিত্র দিন হ’ল। সেই দেশৰ বিভিন্ন জাতিৰ লোক সকলৰ মাজৰ বহুতো লোক যিহূদী হ’ল; কাৰণ তেওঁলোকে যিহূদী লোকৰ প্রতি ভয় কৰিছিল। +\c 9 +\p +\v 1 পাছত অদৰ নামেৰে দ্বাদশ মাহৰ তেৰ দিনৰ দিনা, ৰজাৰ বিধান আৰু আদেশ সিদ্ধ হ’বলৈ আছিল। সেই দিনা যিহূদী লোক সকলৰ শত্ৰুবোৰে তেওঁলোকৰ ওপৰত জয় কৰিবলৈ আশা কৰি আছিল, কিন্তু ইয়াৰ বিপৰীতে যিহূদী লোকসকলক ঘৃণা কৰা লোক সকলৰ ওপৰত যিহূদীসকলে জয় লাভ কৰিলে। +\v 2 যি সকলে তেওঁলোকৰ অমঙ্গলৰ চেষ্টা কৰিব, তেওঁলোকক যাতে যিহূদী লোকসকলে প্রতিৰোধ কৰিব পাৰে; সেই বাবে যিহূদী লোকসকল ৰজা অহচবেৰোচৰ প্রতিখন প্ৰদেশত নিজৰ নিজৰ নগৰত গোট খাইছিল। তেওঁলোকৰ প্রতি লোকসকলৰ ভয় জন্মিছিল, যাৰ বাবে লোকসকলে তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে কোনো থিয় হ’ব নোৱাৰিলে। +\p +\v 3 প্ৰদেশ বোৰৰ সকলো কৰ্মচাৰী, প্রদেশৰ দেশাধ্যক্ষ, দেশাধ্যক্ষ সকল, আৰু ৰাজ-কৰ্মচাৰী সকলে যিহূদী লোকসকলক সহায় কৰিছিল; কাৰণ মৰ্দখয়ৰ প্রতি তেওঁলোকৰ ভয় জন্মিছিল। +\v 4 মৰ্দখয় ৰাজ-গৃহৰ মাজত মহান হৈ পৰিছিল। তেওঁৰ যশস্যা সকলো প্ৰদেশলৈ প্রসাৰিত হৈছিল আৰু এইদৰে মৰ্দখয় ক্ৰমে অতিশয় মহান হৈ গৈছিল। +\v 5 যিহূদী লোকসকলে তেওঁলোকৰ শত্ৰুবোৰক তৰোৱালেৰে আঘাত কৰি, তেওঁলোকক বধ আৰু ধ্বংস কৰিলে। তেওঁলোকে তেওঁলোকক ঘৃণা কৰা সকললৈ যি দৰে কৰিবলৈ ইচ্ছা আছিল, সেই দৰে কৰিলে। +\p +\v 6 চুচন ৰাজকোঁঠত যিহূদী লোকসকলে পাঁচশ লোকক বধ আৰু ধ্বংস কৰিলে। +\v 7 তেওঁলোকে বধ কৰা লোকসকল এওঁলোক: পৰ্চনদাথা, দলফোন, অস্পথা, +\v 8 পোৰাথা, অদলিয়া, অৰীদাথা, +\v 9 পৰ্মস্তা, অৰীচয়, অৰীদয়, আৰু বয়িজাথা। +\v 10 যিহূদী সকলৰ শত্ৰু হম্মদাথাৰ পুত্র হামনৰ এই দহ জন পুত্রক তেওঁলোকে বধ কৰিলে; কিন্তু তেওঁলোকে তাৰ একো বস্তু লুট নকৰিলে। +\p +\v 11 সেই দিনা যি সকলক চুচন ৰাজকোঁঠত বধ কৰা হ’ল, তেওঁলোকৰ সংখ্যা ৰজাক জনোৱা হ’ল। +\v 12 ৰজাই ৰাণী ইষ্টেৰক ক’লে, “যিহূদী লোকসকলে চুচন নগৰত হামনৰ দহ জন পুত্রৰ সৈতে পাঁচশ লোকক বধ কৰিলে। তেনেহলে ৰজাৰ প্ৰদেশৰ আন ঠাইবোৰত তেওঁলোক কিমান কৰিলে? এতিয়া তোমাৰ কি নিবেদন আছে? তোমাৰ বাবে গ্ৰহণ কৰা হ’ব। তোমাৰ কি প্রাৰ্থনা আছে? তোমাৰ বাবে তাকো গ্রহণ কৰা হ’ব।” +\p +\v 13 ইষ্টেৰে ক’লে, “যদি মহাৰাজৰ দৃষ্টিত ভাল দেখে, তেনেহ’লে আজিৰ দৰে কাইলৈয়ো কৰিবলৈ চুচনত থকা যিহূদী সকলক অনুমতি দিয়া হওক; আৰু হামনৰ দহ জন পুত্রৰ মৃত-দেহবোৰ ফাঁচি কাঠত ওলমাই থোৱা হওক।” +\v 14 সেয়ে ৰজাই সেই দৰে কৰিবলৈ আদেশ দিলে। সেই আদেশ চুচনত জাৰি কৰা হ’ল; তাতে হামনৰ দহ জন পুত্রৰ মৃত-দেহবোৰক ফাঁচি কাঠত ফাঁচি দি ওলমাই থোৱা হ’ল। +\p +\v 15 চুচনত থকা যিহূদী লোকসকলে অদৰ মাহৰ চৌদ্ধ দিনৰ দিনা গোট খালে, আৰু একত্রিত হৈ আহিল। চুচনত তেওঁলোকে তিনিশ লোকতকৈয়ো অধিক লোক বধ কৰিলে, কিন্তু তাৰ পৰা একো বস্তু লুট নকৰিলে। +\v 16 ৰজাৰ প্ৰদেশ বোৰত থকা অৱশিষ্ট যিহূদী লোকসকল গোট খাই একেলগ হৈ তেওঁলোকৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিবৰ বাবে থিয় হ’ল। তেওঁলোকে শত্ৰুবোৰৰ পৰা সকাহ পালে; আৰু তেওঁলোকে তেওঁলোকক ঘৃণা কৰা লোক সকলৰ পয়সত্তৰ হাজাৰ লোকক বধ কৰিলে। কিন্তু তেওঁলোকে বধ কৰা লোক সকলৰ পৰা একো বস্তু লুট নকৰিলে। +\p +\v 17 অদৰ মাহৰ তেৰ দিনৰ দিনা এই সকলো কাৰ্য কৰিলে, আৰু চৌদ্ধ দিনৰ দিনা তেওঁলোকে জিৰণী ল’লে। সেই দিনটো তেওঁলোকে ভোজ খোৱা আৰু আনন্দ কৰা দিন হিচাপে পালন কৰিলে। +\v 18 কিন্তু চুচনত থকা যিহূদী লোকসকলে সেই মাহৰ তেৰ আৰু চৌদ্ধ দিনৰ দিনা গোট খাই সমবেত হ’ল। পোন্ধৰ দিনৰ দিনাহে তেওঁলোকে জিৰণী ল’লে, আৰু সেই দিন ভোজ খোৱা আৰু আনন্দ কৰা দিন হিচাপে পালন কৰিলে। +\v 19 এই কাৰণে গাঁৱত থকা যিহূদী লোকসকল যি সকলে গড় নোহোৱা নগৰত বাস কৰিছিল, তেওঁলোক অদৰ মাহৰ চতুৰ্দশ দিনটো আনন্দ, ভোজ, মঙ্গল আৰু ইজনে আন জনলৈ খাদ্যৰ উপহাৰ পঠোৱা দিন স্বৰূপে পালন কৰিলে। +\p +\v 20 মৰ্দখয়ে এই সকলো বৃত্তান্ত লিখিলে আৰু ৰজা অহচবেৰোচৰ সকলো প্ৰদেশত থকা ওচৰৰ হওক বা দূৰৰ আটাই যিহূদী লোকলৈ পত্ৰ পঠালে। +\v 21 প্রতি বছৰে অদৰ মাহৰ চতুৰ্দশ দিন আৰু পঞ্চদশ দিন দুটা বাধ্যতামূলক ভাৱে যিহূদী লোকসকলে পালন কৰে। +\v 22 এই দিনতে যিহূদী লোকসকলে তেওঁলোকৰ শত্ৰুৰ পৰা সকাহ পাইছিল। তেওঁলোকৰ শোক আৰু বিলাপ, সেই সময়ত আনন্দ আৰু উৎসৱলৈ পৰিণত হৈছিল। সেয়ে তেওঁলোকে এই দুটা দিন ভোজ খোৱা, আনন্দ কৰা, আৰু ইজনে আন জনক খাদ্যৰ উপহাৰ পঠোৱা, আৰু দুখীয়াক দান দিয়াৰ দিন হিচাপে পালন কৰিছিল। +\p +\v 23 মৰ্দখয়ে যিহূদী লোকসকললৈ যি কৰিবলৈ লিখিছিল; আৰু যি দৰে তেওঁলোকে আৰম্ভ কৰিছিল, সেই দৰেই উৎসৱ উদযাপন কৰি থাকিল। +\v 24 সেই সময়ত সকলো যিহূদী লোকৰ শত্ৰু অগাগীয়া হম্মদাথাৰ পুত্র হামনে তেওঁলোকক বিনষ্ট কৰিবলৈ তেওঁলোকৰ অহিতে কু-কল্পনা কৰিছিল। যিহূদী সকলক সৰ্ব্বনাশ আৰু বিনষ্ট কৰিবলৈ পুৰ খেলাইছিল (চিঠি খেলাইছিল)। +\v 25 কিন্তু সেই কথা যেতিয়া ৰজাৰ ওচৰলৈ আহিল, তেতিয়া ৰজাই পত্রৰ দ্বাৰা আদেশ দিলে যে, হামনে যিহূদী লোকসকলৰ বিৰুদ্ধে কৰা কু-কল্পনা তেওঁৰ ওপৰতে ফলিয়াবৰ বাবে তেওঁক আৰু তেওঁৰ দহ জন পুত্রক ফাঁচি কাঠত ফাঁচি দি আঁৰি থোৱা হওক। +\p +\v 26 এই কাৰণে তেওঁলোকে পুৰ নাম অনুসাৰে সেই দুটা দিনক পুৰীম বুলি কয়। এই পত্ৰত লিখা সকলো কথা, আৰু সেই বিষয়ে তেওঁলোকে যি দেখিছিল আৰু তেওঁলোকলৈ যি ঘটিছিল, সেই সকলোৰ কাৰণে, +\v 27 যিহূদী লোকসকলে নিজৰ, আৰু তেওঁলোকৰ বংশধৰ সকলৰ, আৰু যি সকল লোক তেওঁলোকৰ লগত যোগদান কৰিছিল, সেই সকলো লোকে, সেই দুটা দিনক এটা নতুন প্রথা আৰু কৰ্ত্তব্য বুলি গ্রহণ কৰিছিল। সেই বিষয়ে লিখা মতে আৰু নিৰূপণ কৰা সময় অনুসাৰে তেওঁলোকে প্রতি বছৰে সেই দুটা দিন নিৰ্দিষ্ট প্রণালীৰে পালন কৰিছিল। +\v 28 তেওঁলোকে এই প্রথা যাতে কেতিয়াও পাহৰি নাযায়, আৰু পুৰীম নামেৰে সেই দুটা দিন যেন লুপ্ত নহয়; সেয়ে পুৰুষানুক্ৰমে প্ৰত্যেক প্রজন্ম, প্ৰত্যেক পৰিয়াল, প্রত্যেক প্ৰদেশ, আৰু প্ৰত্যেক নগৰত সেই দুটা দিন নিৰীক্ষণ কৰি পালন কৰিবলৈ যিহূদী লোকসকলে স্থিৰ কৰিলে। +\p +\v 29 তাৰ পাছত অবীহয়িলৰ জীয়েক ৰাণী ইষ্টেৰ আৰু যিহূদী মৰ্দখয়ে সম্পূৰ্ণ ক্ষমতাৰ সৈতে পুৰীমৰ বিষয় নিশ্চিত কৰিবলৈ দ্বিতীয় পত্ৰ লিখিলে। +\p +\v 30 ৰজা অহচবেৰোচৰ ৰাজ্যৰ এশ সাতাইশ খন প্রদেশত থকা যিহূদী লোকসকলক নিৰাপত্তা আৰু সত্যতাৰ কামনা কৰি পত্ৰ পঠোৱা হ’ল। +\v 31 লঘোন আৰু ক্রন্দনৰ বিষয়ে যিহূদী মৰ্দখয় আৰু ৰাণী ইষ্টেৰে যিহূদী লোকসকলক আদেশ দিয়াৰ দৰে, নিৰূপিত সময়ত পুৰীমৰ সেই দুটা দিন নিশ্চিত কৰিবলৈয়ো এই পত্র লিখি পঠালে। +\v 32 ইষ্টেৰৰ আদেশ অনুসাৰে পুৰীমৰ বিষয়ত নিয়ম স্থিৰ কৰা হ’ল; আৰু এই সকলোকে পুস্তকত লিখা হ’ল। +\c 10 +\p +\v 1 তাৰ পাছত ৰজা অহচবেৰোচে দেশত, আৰু সমুদ্ৰৰ পাৰত থকা দেশবোৰত কৰ ধাৰ্য্য কৰিলে। +\v 2 তেওঁৰ ক্ষমতা আৰু পৰাক্ৰমৰ সকলো কথা, ৰজাই মৰ্দখয়ক যি মহত্ত্ব দি ওখ পদত তুলিছিল, তাৰ সম্পূৰ্ণ বৃত্তান্ত মাদিয়া আৰু পাৰস্যৰ ৰজা সকলৰ ইতিহাস পুস্তকত লিখা আছে। +\p +\v 3 যিহূদী মৰ্দখয় ৰজা অহচবেৰোচ দ্বিতীয় স্থানত আছিল। যিহূদী লোক সকলৰ মাজত তেওঁ মহৎ আছিল, আৰু তেওঁৰ অনেক যিহূদী ভাই সকলৰ মাজত জনাজাত আছিল। কিয়নো তেওঁ নিজৰ লোক সকলৰ হিত চিন্তৰ কাৰণে কাম কৰিছিল; আৰু তেওঁলোকৰ শান্তিৰ বাবে চিন্তা কৰিছিল। diff --git a/18-JOB.usfm b/18-JOB.usfm new file mode 100644 index 0000000..9bbbc6d --- /dev/null +++ b/18-JOB.usfm @@ -0,0 +1,3167 @@ +\id JOB +\ide UTF-8 +\h ইয়োব +\toc1 ইয়োব +\toc2 ইয়োব +\toc3 job +\mt1 ইয়োব +\c 1 +\s ইয়োবৰ সাধুতা আৰু তেওঁৰ উন্নতি +\p +\v 1 উচ দেশত ইয়োব নামেৰে এজন ব্যক্তি আছিল। সেই ব্যক্তি সিদ্ধ, সৰল, ঈশ্বৰলৈ ভয় ৰাখোঁতা, আৰু দুষ্টতাৰ পৰা আঁতৰি থকা লোক আছিল। +\v 2 তেওঁৰ সাত জন পুতেক আৰু তিনি জনী জীয়েক আছিল। +\v 3 তেওঁৰ সাত হাজাৰ মেষ \f + \ft sheep অসমীয়াত মেষ \f* আৰু ছাগলী, তিনি হাজাৰ উট, পাঁচ শ হাল বলদ, পাঁচ শ গাধী, আৰু অতি অধিক দাস-দাসী আছিল; এই কাৰণে সেই পুৰুষ পূব দেশৰ লোকসকলৰ মাজত সকলোতকৈ মহান আছিল। +\p +\v 4 তেওঁৰ পুতেকসকলে যিদিনা যাৰ ঘৰত পাল পৰে, সেইদিনা তাৰ ঘৰলৈ যায় আৰু ভোজ খায়, লগতে মানুহ পঠাই তেওঁলোকৰ তিনি গৰাকী ভনীয়েককো তেওঁলোকৰ সৈতে ভোজন-পান কৰিবলৈ নিমন্ত্ৰণ কৰে। +\v 5 পাছত তেওঁলোকৰ ভোজনৰ দিন উকলি গ’লে, ইয়োবে মানুহ পঠিয়াই তেওঁলোকক শুচি কৰায়, আৰু ৰাতিপুৱাতে উঠি তেওঁলোকৰ সকলোৰে সংখ্যা অনুসাৰে হোম-বলি দিয়ে; কাৰণ ইয়োবে কয়, “কিজানি মোৰ ল’ৰাহতে পাপ কৰি অন্তৰৰ পৰা ঈশ্বৰক বিদায় দিলে”! সেয়ে ইয়োবে সদায় এইদৰে কৰে। +\s ইয়োবৰ প্ৰথম পৰীক্ষা +\p +\v 6 এদিন ঈশ্বৰৰ সন্তান সকলে যিহোৱাৰ সম্মুখত থিয় হ’বলৈ উপস্থিত হোৱাত, তেওঁলোকৰ লগত চয়তানো উপস্থিত হ’ল। +\v 7 তাতে যিহোৱাই চয়তানক সুধিলে, “তুমি ক’ৰ পৰা আহিলা?” চয়তানে যিহোৱাক উত্তৰ দি ক’লে, “মই পৃথিৱী ভ্ৰমণ কৰি তাৰ ইফালে সিফালে ফুৰি আহিলোঁ।” +\v 8 তেতিয়া যিহোৱাই চয়তানক সুধিলে, “তুমি মোৰ দাস ইয়োবলৈ মন কৰা নাই নে? কিয়নো তেওঁৰ নিচিনা সিদ্ধ, সৰল, ঈশ্বৰলৈ ভয় ৰাখোঁতা, আৰু দুষ্টতাৰ পৰা আঁতৰি থাকোঁতা লোক পৃথিৱীত কোনো নাই।” +\v 9 তেতিয়া চয়তানে উত্তৰ দি যিহোৱাক ক’লে, “ইয়োবে জানো লাভ নোপোৱাকৈ ঈশ্বৰলৈ ভয় ৰাখে? +\v 10 আপুনি তেওঁৰ চাৰিওফালে, আৰু তেওঁৰ ঘৰৰ লগতে সৰ্ব্বস্বৰ চাৰিওফালে জানো বেৰা দি ৰখা নাই? আপুনি তেওঁৰ হাতৰ কাৰ্যবোৰ আশীৰ্ব্বাদযুক্ত কৰিছে আৰু তেওঁৰ সম্পত্তিও দেশত বৃদ্ধি পাইছে। +\v 11 কিন্তু আপুনি এবাৰ হাত মেলি তেওঁৰ সৰ্ব্বস্ব স্পৰ্শ কৰক; তেতিয়া অৱশ্যেই তেওঁ আপোনাৰ সাক্ষাততে আপোনাক বিদায় দিব।” +\v 12 তেতিয়া যিহোৱাই চয়তানক ক’লে, “চোৱা, তেওঁৰ সৰ্ব্বস্বৰ ওপৰত তোমাৰ ক্ষমতা আছে; কেৱল তেওঁৰ ওপৰতহে হাত নিদিবা।” তাৰ পাছত চয়তান যিহোৱাৰ ওচৰৰ পৰা ওলাই গ’ল। +\p +\v 13 এদিন ইয়োবৰ পুতেক-জীয়েকসকলে বৰককায়েকৰ ঘৰত ভোজন আৰু দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰি আছিল। +\v 14 তেতিয়া ইয়োবৰ ওচৰলৈ এজন বাৰ্তাবাহক আহিল আৰু তেওঁক ক’লে, “গৰুবোৰে হাল বাই আছিল আৰু গাধীবোৰ সেইবোৰৰ ওচৰতে চৰি আছিল; +\v 15 এনেতে চিবায়ীয়াহঁতে আক্ৰমণ কৰি সেই সকলোকে লৈ গ’ল। এনে কি, সিহঁতে তৰোৱালৰ ধাৰেৰে দাসবোৰক বধ কৰিলে। আপোনাক খবৰ দিবলৈ কেৱল মই অকলেহে ৰক্ষা পালোঁ।” +\v 16 এইদৰে সি কৈ থাকোতেই আন এজনে আহি ক’লে, “আকাশৰ পৰা ঈশ্বৰৰ অগ্নি পৰি, দাসে সৈতে মেষৰ জাকক দগ্ধ কৰিলে আৰু সেইবোৰক গ্ৰাহ কৰিলে। আপোনাক খবৰ দিবলৈ কেৱল মই অকলেহে ৰক্ষা পালোঁ।” +\v 17 সি কৈ থাকোঁতে আকৌ আন এজনে আহি ক’লে, “কলদীয়াহঁতে তিনিটা দলত ভাগ হৈ আহি আমাৰ উটবোৰক আক্ৰমণ কৰিলে আৰু সেইবোৰক লৈ গ’ল। এনে কি, সিহঁতে তৰোৱালৰ ধাৰেৰে দাস সকলক বধ কৰিলে। আপোনাক সম্বাদ দিবলৈ কেৱল মই অকলেহে ৰক্ষা পালোঁ।” +\v 18 এইদৰে সি কৈ থাকোতেই আকৌ আন এজনে আহি ক’লে, “আপোনাৰ পুতেক-জীয়েক সকলে আপোনাৰ ডাঙৰ ককায়েকৰ ঘৰত ভোজন আৰু দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰি আছিল; +\v 19 এনেতে চাওক, মৰুপ্ৰান্তৰ দিশৰ পৰা বৰ ধুমুহা আহি ঘৰটোৰ চাৰিওফালে লাগিল আৰু ঘৰটো ভাঙি ডেকাসকলৰ ওপৰতে পৰাত, তেওঁলোকে তাতে প্ৰাণত্যাগ কৰিলে। “আপোনাক সম্বাদ দিবলৈ কেৱল মই অকলেহে ৰক্ষা পালোঁ”। +\v 20 তেতিয়া ইয়োব উঠিল আৰু নিজৰ চোলা ফালিলে। পাছত মুৰ খুৰাই, মাটিত পৰি প্ৰণিপাত কৰি ক’লে, +\v 21 “মই মাতৃৰ গৰ্ভৰ পৰা উদঙে আহিলোঁ, আৰু উদঙে তালৈ উলটি যাম। যিহোৱাই দিছিল, আৰু যিহোৱাই লৈ গ’ল। যিহোৱাৰ নাম ধন্য হওক।” +\v 22 এইদৰে এই সকলো ঘটিলতো, কিন্তু ইয়োবে পাপ নকৰিলে, আৰু ভুলতো ঈশ্বৰক দোষাৰোপ নকৰিলে। +\c 2 +\s ইয়োবৰ প্ৰথম পৰীক্ষা +\p +\v 1 আকৌ এদিন ঈশ্বৰৰ সন্তান সকলে যিহোৱাৰ সম্মুখত থিয় হ’বলৈ উপস্থিত হ’ল, তেতিয়া তেওঁলোকৰ মাজত চয়তানো যিহোৱাৰ আগত থিয় হ’বলৈ উপস্থিত হ’ল। +\v 2 তেতিয়া যিহোৱাই চয়তানক সুধিলে, “তুমি ক’ৰ পৰা আহিলা?” চয়তানে যিহোৱাক উত্তৰ দি ক’লে, “মই পৃথিৱী ভ্ৰমণ কৰি আহিলোঁ আৰু তাৰ মাজত ইফালে সিফালে ফুৰি আহিলোঁ। +\p +\v 3 তেতিয়া যিহোৱাই চয়তানক সুধিলে, “মোৰ দাস ইয়োবলৈ তুমি মন কৰা নাই নে? কিয়নো তেওঁৰ নিচিনা সিদ্ধ, সৰল, ঈশ্বৰলৈ ভয় ৰাখোঁতা, আৰু দুষ্টতাৰ পৰা আঁতৰি থাকোঁতা লোক পৃথিৱীত কোনো নাই; যদিও তুমি অকাৰণে তেওঁৰ সৰ্ব্বনাশ কৰিবলৈ তেওঁৰ বিৰুদ্ধে মোৰ প্ৰবৃত্তি জন্মালা, তথাপি তেওঁ এতিয়াও নিজৰ সিদ্ধতা ৰক্ষা কৰি আছে।” +\v 4 তেতিয়া চয়তানে যিহোৱাক উত্তৰ দি ক’লে, “ছালৰ অৰ্থে ছাল, এনে কি প্ৰাণৰ অৰ্থে মানুহে সৰ্ব্বস্ব দিব পাৰে। +\v 5 কিন্তু আপুনি পুনৰ এবাৰ হাত মেলি তেওঁৰ অস্থি আৰু মাংস স্পৰ্শ কৰক; তেতিয়া তেওঁ অৱশ্যে আপোনাৰ সাক্ষাততে আপোনাক বিদায় দিব।” +\v 6 তেতিয়া যিহোৱাই চয়তানক ক’লে, “চোৱা, তেওঁ তোমাৰ হাতত আছে; কেৱল তেওঁৰ প্ৰাণৰ বিষয়ে সাৱধান হবা।” +\p +\v 7 তাৰ পাছত চয়তান যিহোৱাৰ সন্মুখৰ পৰা ওলাই গ’ল আৰু ইয়োবক আঘাত কৰিলে, তেতিয়া তেওঁৰ মূৰৰ তালুৰ পৰা ভৰিৰ তলুৱালৈকে বিষ খহু উৎপন্ন হ’ল। +\v 8 ফলত তেওঁ ছাঁইৰ মাজত বহি পৰিল আৰু এডোখৰ খোলা লৈ নিজৰ গা চুঁচিবলৈ ধৰিলে। +\v 9 পাছত তেওঁৰ তিৰোতাই তেওঁক ক’লে, “আপুনি এতিয়াও নিজৰ সিদ্ধতা ৰক্ষা কৰি থাকিব নে? ঈশ্বৰক বিদায় দিয়ক আৰু প্ৰাণত্যাগ কৰক।” +\v 10 তেতিয়া তেওঁ তাইক ক’লে, “এজনী অজ্ঞানী তিৰোতাৰ দৰে তুমি কথা কৈছা। আমি ঈশ্বৰৰ পৰা মঙ্গলহে গ্ৰহণ কৰিম নে, অমঙ্গলকো জানো গ্ৰহণ নকৰিম?” এই সকলো বিষয়ত ইয়োবে নিজ ওঁঠেৰে পাপ নকৰিলে। +\p +\v 11 পাছত এইদৰে ইয়োবলৈ ঘটা আপদবোৰৰ কথা তেওঁৰ তিনি জন বন্ধুৰ কাণত পৰিল। তেওঁলোক হ’ল, তৈমনীয়া ইলীফজ, চুহীয়া বিল্দাদ আৰু নামাথীয়া চোফৰ; তেওঁলোকে এক সমবেদনা জনাৰ অৰ্থে নিজ নিজ ঠাইৰ পৰা আহি তেওঁক শান্তনা দিবলৈ আহিবলা মনস্থ কৰি আহিল। +\v 12 পাছত তেওঁলোকে দূৰৈৰ পৰা চকু তুলি চাই, তেওঁক দেখি চিনিব নোৱাৰিলে। তেতিয়া তেওঁলোকে বৰকৈ চিঞঁৰি কান্দিবলৈ ধৰিলে, আৰু নিজ নিজ চোলা ফালি, মূৰৰ ওপৰলৈ বুলি শূন্যত ধুলি ছটিয়ালে; +\v 13 আৰু তেওঁলোকে সাত দিন সাত ৰাতি তেওঁৰ লগত মাটিতে বহি থাকিল, তেওঁক কোনেও কথা এষাৰকে নকলে; কাৰণ তেওঁলোকে তেওঁক অতিকৈ দুখত দেখিছিল। +\c 3 +\s ইয়োবৰ বিলাপ। +\p +\v 1 পাছত ইয়োবে মুখ মেলি তেওঁৰ জন্ম-দিনক শাও দিলে। +\q1 +\v 2 ইয়োবে মাত লগাই ক’লে, +\q1 +\v 3 ‘মোৰ জন্ম হৈছিল’ কোৱা সেই দিন বিনষ্ট হওক, +\q1 আৰু ‘পুত্ৰ-সন্তান গৰ্ভত স্থিতি হল’ বুলি কোৱা ৰাতি বিনষ্ট হওক। +\q1 +\v 4 সেইদিন অন্ধকাৰময় হওক; +\q1 ঈশ্বৰে ওপৰৰ পৰা সেই দিনলৈ দৃষ্টি নকৰক, +\q1 আৰু তাৰ ওপৰত পোহৰ প্ৰকাশিত নহওক; +\q1 +\v 5 অন্ধকাৰ আৰু মৃত্যুচ্ছায়াই তাক নিজৰ বুলি গ্ৰহণ কৰক; +\q1 মেঘে তাক ঢাকি ধৰক; +\q1 দিনৰ আন্ধাৰময়ে সকলোকে ভয় জন্মাওক। +\q1 +\v 6 সেই ৰাতিক ঘোৰ অন্ধকাৰে ধৰক। +\q1 বছৰৰ দিনবোৰৰ মাজত সি আনন্দ নকৰক, +\q1 আৰু মাহৰ লেখতো নপৰক। +\q1 +\v 7 চোৱা, সেই ৰাতি বন্ধ্যা হওক, +\q1 তাত কোনো আনন্দ-ধ্বনি নহওক। +\q1 +\v 8 যিসকলে দিনবোৰক শাও দিয়ে +\q1 আৰু লিবিয়াথানক জগাই তোলাত নিপুন +\p +\v 9 সেইদিনৰ প্রভাতীয় তৰাবোৰ অন্ধকাৰ হওঁক। +\m প্ৰভাতৰ যি আশা, তাক দেখা নাপাওক, +\m পুৱাৰ অৰুনোদয় দেখানাপাওঁক। +\q1 +\v 10 কিয়নো সি মোৰ মাতৃৰ গৰ্ভৰ দুৱাৰ বন্ধ নকৰিলে, +\q1 আৰু মোৰ চকুৰ পৰা ক্লেশ ঢাকি নথলে। +\q1 +\v 11 মই কিয় গৰ্ভতে নমৰিলোঁ? +\q1 উদৰৰ পৰা বাহিৰ হোৱামাত্ৰে মই কিয় প্ৰাণত্যাগ নকৰিলোঁ? +\q1 +\v 12 কোলাই মোক কিয় ল’লে? +\q1 আৰু মই পিয়াহ খাবলৈ স্তনে বা মোক কিয় গ্ৰহণ কৰিলে? +\q1 +\v 13 কিয়নো সেয়ে নোহোৱা হ’লে, মই এতিয়া শান্তিৰে শুই থকিব পাৰিলোহেঁতেন, +\q1 মই নিদ্ৰিত হলোঁহেঁতেন আৰু শান্তি পালোহেঁতেন। +\q1 +\v 14 সেই ৰজাসকলৰ অৰু মন্ত্ৰীসকলৰ লগত +\q1 যি সকলে নিজৰ কাৰণে ভগ্ন ঘৰ পুনৰ নিৰ্মাণ কৰছিল। +\q1 +\v 15 অথবা সোণ থকা সেই ৰাজপুত্ৰ সকলৰ +\q1 সৈতে থাকিলোহেঁতেন, +\q1 যি সকলে নিজ নিজ ঘৰ ৰূপেৰে পৰিপূৰ্ণ কৰিছিল, +\q1 +\v 16 বা গুপ্ত গৰ্ভস্ৰাবৰ দৰে মই প্ৰাণহীন হলোঁহেঁতেন, +\q1 কোতিয়াও পোহৰ দেখিবলৈ নোপোৱা শিশুৰ দৰে হলোঁহেঁতেন। +\q1 +\v 17 সেই ঠাইত দুষ্টবোৰে আৰু উপদ্ৰৱ নকৰে; +\q1 ভাগৰুৱাই তাত জিৰণি পায়। +\q1 +\v 18 তাত বন্দীয়াসকলে একেলগে নিৰাপদে থাকে; +\q1 ক্তেওঁলোকে উপদ্ৰৱকাৰীৰ ডাবি-ধমকি আৰু নুশুনে। +\q1 +\v 19 সেই স্থানত সৰু কি বৰ সকলো একে; +\q1 আৰু বন্দী তেওঁৰ গৰাকীৰ পৰা মুক্ত। +\q1 +\v 20 দুৰ্ভগীয়াক কিয় পোহৰ দিয়া যায়? +\q1 তিক্ত প্ৰাণক কিয় জীয়াই থাকিবলৈ দিয়া হয়? +\q1 +\v 21 তেওঁলোকে মৃত্যুলৈ অপেক্ষা কৰে, কিন্তু সেয়ে নাহে, +\q1 আৰু গুপ্ত ধনতকৈয়ো তাক বৰকৈ বিচাৰে। +\q1 +\v 22 তেওঁলোকে কবৰ আনন্দ কৰে; মহা আনন্দত +\q1 উল্লাহিত হয় +\q1 +\v 23 যি মানুহৰ পথ গুপ্ত থাকে, আৰু যাৰ চাৰিওফালে ঈশ্বৰে +\q1 বেৰা দিয়ে, +\q1 এনে মানুহক কিয় পোহৰ দিয়া হয়? +\q1 +\v 24 কিয়নো মই খাবলৈ পোৱাৰ আগয়ে মোৰ হুমুনিয়াহ আহে, +\q1 আৰু মোৰ কেঁকনি পানীৰ ধাৰাৰ দৰে ওলাই থাকে। +\q1 +\v 25 কিয়নো মই যিহকে ভয় কৰোঁ, সেয়ে মোলৈ ঘটে, +\q1 আৰু যিহলৈ আশঙ্কা কৰোঁ, সেয়ে মোলৈ আহে। +\q1 +\v 26 মোৰ সুখ নাই, শান্তি নাই, বিশ্ৰামো নাই, +\q1 কিন্তু দুখহে আহি থাকে।” +\c 4 +\s ইলীফজৰ প্ৰথম বক্তৃতা। +\p +\v 1 তেতিয়া তৈমনীয়া ইলীফজে উত্তৰ কৰি ক’লে, +\q1 +\v 2 কোনোৱে তোমাৰ লগত কথা ক’বলৈ আগবাঢ়িলে, তুমি বেজাৰ পাবা নে? +\q1 কিন্তু কথা নোকোৱাকৈ কোনে থাকিব পাৰে? +\q1 +\v 3 চোৱা, তুমি অনেকক শিক্ষা দিছিলা, +\q1 দুৰ্ব্বল হাতক সবল কৰিছিলা; +\q1 +\v 4 তোমাৰ বাক্যই উজুটি খাই পৰিব খোজালোকক ধৰি ৰাখিছিল, +\q1 আৰু তুমি দুৰ্ব্বল আঁঠুক সবল কৰি ৰাখিছিলা। +\q1 +\v 5 কিন্তু এতিয়া তোমালৈ এনে হোৱাত তুমি বেজাৰ পাইছা, +\q1 আৰু সেয়ে তোমাক স্পৰ্শ কৰাত তুমি ব্যাকুল হৈছা। +\q1 +\v 6 ঈশ্বৰৰ প্ৰতি থকা ভয়েই জানো তোমাৰ বিশ্বাস ভূমি নহয়? +\q1 আৰু তোমাৰ পথৰ সিদ্ধতা জানো তোমাৰ আশা ভূমি নহয়? +\q1 +\v 7 ভাবি চোৱাচোন, কোন নিৰ্দ্দোষী হৈ কোনে কেতিয়া বিনষ্ট +\q1 হৈছিল? +\q1 আৰু সৰল আচৰণ কৰাসকল ক’ত সংহাৰ হৈছিল? +\q1 +\v 8 মই দেখাত হ’লে, যিসকলে অধৰ্মৰ খেতি কৰে, +\q1 আৰু ক্লেশৰূপ কঠিয়া সিচে, সিহঁতে সেইৰূপ শস্য দায়; +\q1 +\v 9 ঈশ্বৰৰ নিশ্বাসৰ দ্বাৰাই সিহঁত বিনষ্ট হয়, +\q1 আৰু তেওঁৰ কোপৰূপ প্ৰশ্বাসৰ দ্বাৰাই সহঁত নিঃশেষ হয়। +\q1 +\v 10 সিংহৰ গৰ্জ্জন আৰু হিংস্ৰ সিংহৰ গোঁজৰণি +\q1 আৰু ডেকা সিংহবোৰৰ দাঁত ভঙা হয়। +\q1 +\v 11 আহাৰৰ অভাৱত বুঢ়া সিংহই প্ৰাণত্যাগ কৰে; +\q1 সিংহিনীৰ পোৱালিবোৰ থান-বান হয়। +\q1 +\v 12 এটা কথা মোলৈ গোপনে আহিল; +\q1 মোৰ কাণত তাৰ ফুচফুচনি পৰিল। +\q1 +\v 13 ৰাতি সপোন দেখোত যেতিয়া ভাবনা আহে, +\q1 সকলো মানুহ ঘোৰ নিদ্ৰাত মগ্ন হয়, +\q1 +\v 14 মোলৈ ভয় আৰু কম্পন আহিল; +\q1 মোৰ হাড়বোৰ কপি উঠিল। +\q1 +\v 15 মোৰ আগেদি এক আত্মা পাৰ হৈ গ’ল; +\q1 মোৰ গাৰ নোমবোৰ সিয়ৰি উঠিল। +\q1 +\v 16 সেয়ে থমকি ৰৈ থাকিল, কিন্তু মই তাৰ আকৃতি নিৰ্ণয় কৰিব নোৱাৰিলোঁ; +\q1 এটা মূৰ্ত্তি মোৰ চকুৰ আগত আছিল; +\q1 তাত নীৰৱতা আছিল, আৰু মই এটা মৃদুস্বৰ শুনিলোঁ। +\q1 +\v 17 “ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে মৰ্ত্য জানো ধাৰ্মিক হ’ব পাৰে? +\q1 বা নিজ সৃষ্টিকৰ্ত্তাৰ সাক্ষাতে মনুষ্য জানো শুচি হ’ব পাৰে? +\q1 +\v 18 ঈশ্বৰে যদি নিজৰ দাসবোৰকো ভাৰসা নকৰে, +\q1 নিজ দূতবোৰৰো ক্রুটিৰ দোষ ধৰে; +\q1 +\v 19 তেনেহলে যিসকলে মাটিৰ ঘৰত বাস কৰে, +\q1 যিসকলৰ গৃহৰ ভিত্তিমূল ধুলিত স্থাপিত, আৰু যাক পোকৰ সম্মুখত চুৰ্ণীকৃত হয়, +\q1 সেই সকলক ক্রুটিৰ দোষ তেওঁ আৰু কিমান অধিক গুণে ধৰিব! +\q1 +\v 20 সিহঁত প্ৰভাত আৰু সন্ধিয়া কালৰ মাজত গুড়ি হয়; +\q1 সিহঁত কোনোৱে চিন্তা নকৰাকৈ চিৰকাললৈকে বিনষ্ট হৈ যায়। +\q1 +\v 21 সিহঁতৰ অন্তৰিক তম্বু-জৰী জানো সোলোকোৱা নাযায়? +\q1 সিহঁত মৰে, এনে কি অজ্ঞানী হয়েই সিহঁত মৰে।” +\c 5 +\p +\v 1 “এতিয়া মাতাচোন, তোমাক উত্তৰ দিব পৰা কোনোবা আছেনে? +\q1 পবিত্ৰগন কাৰ ফালে ঘূৰিব? +\q1 +\v 2 কিয়নো মনৰ বেজাৰে অজ্ঞানক বধ কৰে, +\q1 আৰু ঈৰ্ষাই নিৰ্ব্বোধক হত্যা কৰে। +\q1 +\v 3 মই নিজে অজ্ঞানক শিপা ধৰা দেখিলোঁ, +\q1 কিন্তু মই তৎক্ষণাৎ তাৰ বাসস্থানক শাও দিলোঁ। +\q1 +\v 4 সন্তানসকল, সিহঁত সুৰক্ষিত নহয়, +\q1 সিহঁতক নগৰৰ দুৱাৰত গুড়ি কৰা হয়; +\q1 সিহঁতক উদ্ধাৰ কৰোঁতা কোনো নাছিল। +\q1 +\v 5 ক্ষুধাতুৰ লোকে শস্য খাই পেলালে, +\q1 কাঁইটৰ বেৰা ভঙি সিহঁত হৰণ কৰে +\q1 তৃষ্ণাতুৰে সিহঁতৰ সম্পতি গ্ৰাহ কৰে, +\q1 +\v 6 কিয়নো দুৰ্দশা ধুলিৰ পৰা উৎপন্ন নহয়, +\q1 আৰু মাটিৰ পৰা ক্লেশ নগজে; +\q1 +\v 7 কিন্তু জুইৰ ফিৰিঙটি যেনেকৈ ওপৰলৈ উড়ে, +\q1 তেনেকৈ মানুহ দুখ-ক্লেশৰ কাৰণে জন্মে। +\q1 +\v 8 কিন্তু মই হ’লে ঈশ্বৰক বিছাৰিম +\q1 আৰু মোৰ নিবেদন ঈশ্বৰৰ আগত সমৰ্পণ কৰিম। +\q1 +\v 9 অনুসন্ধান কৰিব নোৱাৰা মহৎ কৰ্মও তেওঁ কৰে; +\q1 অসংখ্য অদ্ভুত কাৰ্যও তেওঁ কৰে; +\q1 +\v 10 তেওঁ পৃথিৱীৰ ওপৰত বৃষ্টি বৰষায়, +\q1 আৰু পথাৰৰ ওপৰত জল বোৱাই দিয়ে; +\q1 +\v 11 তেওঁ নম্ৰলোকক উন্নত কৰে, +\q1 আৰু যি সকল দুঃখী সিহঁতক নিৰাপত্তা দিয়ে। +\q1 +\v 12 তেওঁ ধূৰ্তবোৰৰ কল্পনা ব্যৰ্থ কৰে; +\q1 যাতে সিহঁতে হাতে অভিপ্ৰায় সফল কৰিব নোৱাৰে। +\q1 +\v 13 তেওঁ জ্ঞানীলোকক সিহঁতৰ নিজৰ চতুৰতাত ধৰে; +\q1 কুটিলমনবোৰৰ মন্ত্ৰণা নিস্ফল হৈ পৰে। +\q1 +\v 14 দিনতেই সিহঁতৰ ওপৰলৈ আন্ধাৰক নামি আহে, +\q1 ৰাতিৰ নিচিনাকৈ দিন-দুপৰতে খপিয়াই ফুৰে। +\q1 +\v 15 কিন্তু তেওঁ দৰিদ্ৰক সিহঁতৰ মুখস্বৰূপ তৰোৱালৰ পৰা, +\q1 আৰু পৰাক্ৰমী হাতৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰে। +\q1 +\v 16 এইদৰে দীনহীনে আশা পায়, +\q1 আৰু অধৰ্মই নিজৰ মুখ বন্ধ কৰে। +\q1 +\v 17 চোৱা, যি মানুহক ঈশ্বৰে শুধৰায়, সেই মানুহ ধন্য; +\q1 এই কাৰণে তুমি সৰ্ব্বশক্তিমান জনাৰ শাস্তি হেয়জ্ঞান নকৰিবা। +\q1 +\v 18 কিয়নো তেওঁ ঘা লগায়, আৰু তাক বান্ধে; +\q1 তেওঁ আঘাত কৰে, আৰু নিজ হাতেৰে তাক সুস্থ কৰে। +\q1 +\v 19 তেওঁ ছয় সঙ্কটৰ পৰা তোমাক উদ্ধাৰ কৰিব; +\q1 সাত সঙ্কটত অমঙ্গলে তোমাক স্পৰ্শ নকৰিব। +\q1 +\v 20 আকালৰ সময়ত তেওঁ তোমাক মৃত্যুৰ পৰা মুক্ত কৰিব, +\q1 আৰু যুদ্ধত তৰোৱালৰ মুখৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিব। +\q1 +\v 21 জিভাস্বৰূপ চাবুকৰ কোবৰ পৰা তোমাক লুকাই ৰখা হব; +\q1 আৰু বিনাশ আহিলে তুমি ভয় নাপাবা। +\q1 +\v 22 বিনাশ আৰু দুৰ্ভিক্ষৰ সময়ত তুমি হাঁহিবা, +\q1 আৰু পৃথিবীৰ বনৰীয়া জন্তুৰ পৰা তুমি ভয় নাপাবা। +\q1 +\v 23 কিয়নো পথাৰৰ শিলবোৰৰ লগত তোমাৰ সন্ধি হ’ব, +\q1 আৰু বনৰীয়া জন্তুবোৰ তোমাৰ লগত শান্তভাৱে থাকিব। +\q1 +\v 24 তোমাৰ তম্বু যে কুশলে আছে, সেই বিষয়ে তুমি জানিবলৈ পাবা, +\q1 তুমি তোমাৰ সম্পদ পৰীক্ষা কৰি দেখিবা, তোমাৰ একোৱেই হেৰুৱা নাই। +\q1 +\v 25 তোমাৰ সন্তান-সন্ততি যে অধিক হ’ব, +\q1 আৰু তোমাৰ বংশ যে পৃথিবীত তৃণৰ দৰে বাঢ়িব, +\q1 সেই বিষয়েও তুমি জানিবলৈ পাবা। +\q1 +\v 26 ডাঙৰি যেনেকৈ উচিত সময়ত মৰণা মৰা স্থনলৈ লৈ যোৱা হয়, +\q1 তেনেকৈ তোমাকো সম্পূৰ্ণ আয়ুসত মৈদামলৈ নিয়া হ’ব। +\q1 +\v 27 চোৱা, আমি অন্বেষণ কৰি ইয়াকে পালোঁ ই সত্য; +\q1 ইয়াকে তুমি শুনা, আৰু তুমি নিজৰ অৰ্থে তাক প্ৰয়োগ কৰ।” +\c 6 +\s ইয়োবৰ উত্তৰ +\p +\v 1 তেতিয়া ইয়োবে উত্তৰ দি ক’লে, +\q1 +\v 2 “অস, মোৰ মনৰ বেজাৰ জুখিব পৰা হ’লে, +\q1 আৰু তোমাৰ সকলো ক্লেশকো তৰ্জুত দিব পৰা হ’লে! +\q1 +\v 3 কিয়নো সেয়ে হোৱা হ’লে, ই সমুদ্ৰৰ বালিতকৈয়ো গধুৰ হ’লহেঁতেন; +\q1 এই হেতুকে মোৰ কথাবাৰ্ত্তা অবিবেচনাযুক্ত হৈছে। +\q1 +\v 4 কিয়নো সৰ্ব্বশক্তিমান জনাৰ কাড়বোৰ মোৰ অন্তৰত সোমাল, +\q1 মোৰ প্ৰাণে সেইবোৰৰ বিষ পান কৰিছে; +\q1 ঈশ্বৰীযৰ সন্ত্ৰসদলে সৈন্য মোৰ বিৰুদ্ধে বেহু পাতিছে। +\q1 +\v 5 বনৰীয়া গাধই ঘাঁহ পালে জানো চিঞৰে? +\q1 গৰুৱে দানা পালে জানো হেম্বেলিয়ায়? +\q1 +\v 6 যিহৰ সোৱাদ নাই, তাক জানো লোণ নিদিয়াকৈ খোৱা যায়? +\q1 কণীৰ বগা বিজলুৱা অংশত জানো আস্বাদ আছে? +\q1 +\v 7 মোৰ উদৰে সেইবোৰ চুবলৈ অসন্মত, +\q1 সেইবোৰেই মোৰ ঘিণলগীয়া আহাৰস্বৰূপ হ’ল। +\q1 +\v 8 অস! মোৰ নিবেদন যেন সফল হয়, +\q1 ঈশ্বৰে যেন মোৰ বাঞ্ছনীয় বিষয়বোৰ দিয়ে; +\q1 +\v 9 মোক গুড়ি কৰি ঈশ্বৰে যেন সন্তুষ্ট হয়, +\q1 তেওঁ নিজ হাত মেলি মোক যেন কাটি পেলায়! +\q1 +\v 10 সেয়ে হোৱা হ’লেও মই শান্তনা পালোহেঁতেন, +\q1 এনে কি, মই নিদাৰুণ যন্ত্ৰণাতো উল্লাস কৰিলোহেঁতেন; +\q1 কিয়নো মই পবিত্ৰ জনাৰ বাক্য অস্বীকাৰ কৰা নাই। +\q1 +\v 11 মোৰ বলনো কি, মই যে অপেক্ষা কৰিম? +\q1 আৰু মোৰ শেষগতি নো কি, মই যে সহি থাকিম? +\q1 +\v 12 মোৰ বল জানো শিলৰ বল? +\q1 বা মোৰ মাংস জানো পিতলৰ? +\q1 +\v 13 নিজকে সহায় কৰিবলৈ মোৰ কিবা উপায় আছেনে? +\q1 এতিয়া সফলতা সমুলি মোৰ পৰা দূৰ কৰা নহ’ল নে? +\q1 +\v 14 নিৰাশ হৈ যোৱা জনে নিজ বন্ধুৰ পৰা অনুৰাগ পাব লাগে; +\q1 যদিও তেওঁ সৰ্ব্বশক্তিমান জনাৰ ভয় ত্যাগ কৰে। +\q1 +\v 15 মোৰ বন্ধুসকল পৰ্ব্বতৰ জুৰিৰ নিচিনা বিশ্বাসঘতক; +\q1 আকস্মিক প্লাৱন অনা নদীৰ দৰে। +\q1 +\v 16 সেই জলস্ৰোত ক’লা বৰণে সৈতে বৰফ মিলি বৈ যায়, +\q1 আৰু বৰফ গলি তাক ঘোলা কৰে; +\q1 +\v 17 উতপ্ত গৰমত সেই স্ৰোত শুকাই যায়; +\q1 জহকালিৰ তাপত সেইবোৰ নিজ স্থনতে অদৃশ্য হয়। +\q1 +\v 18 সেইবোৰৰ কাষে কাষে যোৱা মৰুযাত্ৰী দলে বাট এৰি যায়, +\q1 আৰু মৰুপ্ৰান্তত গৈ বিনষ্ট হয়। +\q1 +\v 19 টেমাৰ মৰুযাত্ৰী দলে পানী বিচাৰে, +\q1 চিবাৰ পথিকবোৰে আশাৰে অপেক্ষা কৰে; +\q1 +\v 20 তেওঁলোক আশাত নিশ্চিত আছিল বাবেই নিৰাশ হয়, +\q1 তেওঁলোক সেই ঠাইলৈ আহি অস্বস্তি পায়। +\q1 +\v 21 এতিয়া মোৰ ওচৰত তোমালোক তেনেকোৱা হ’লা; +\q1 মোৰ আপদ দেখি তোমালোকে ভয় পাইছা। +\q1 +\v 22 মই জানো তোমালোকক কৈছিলোঁ যে, মোক কিছু দান দিয়া; +\q1 তোমালোকৰ সম্পত্তিৰ পৰা মোক উপহাৰ দিয়া? +\q1 +\v 23 বা শত্ৰুৰ হাতৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা! +\q1 নাইবা অত্যাচাৰীহঁতৰ হাতৰ পৰা মোক মুক্ত কৰা। +\q1 +\v 24 মোক শিক্ষা দিয়া, তাতে মই নিমাতে থাকিম; +\q1 আৰু মোৰ ভুল কি, সেই বিষয়ে মোক বুজায় দিয়া। +\q1 +\v 25 আন্তৰিক সততাৰ বাক্য কিমান যে শক্তিশালী! +\q1 কিন্তু তোমালোকৰ যুক্তিয়েই তোমাকক দোষাৰোপ কৰ, +\q1 +\v 26 নিৰাশ হোৱা ব্যক্তিৰ বক্তব্য বতাহৰ কথা যেন ভাবি তোমালোকে মোক দোষাৰোপ কৰি কথাবোৰ কোৱা ন? +\q1 +\v 27 তোমালোকে এনেকি পিতৃহীনৰো চিঠি খেলাবা, +\q1 নিজ বন্ধুকো বিক্ৰী কৰিবলৈ বিচাৰিবা। +\q1 +\v 28 এতিয়া তোমালোকে অনুগ্ৰহ কৰি মোলৈ চোৱা; +\q1 কিয়নো মই তোমালোকৰ আগত মিছা কথা নকওঁ। +\q1 +\v 29 মই মিনতি কৰোঁ, তোমালোকে পুনৰায় আৰম্ভ কৰা, কোনো অন্যায় নহওঁক; +\q1 আকৌ কওঁ, পুনৰায় আৰম্ভ কৰা, মোৰ ধাৰ্মিকতা এতিয়াও থিৰে আছে। +\q1 +\v 30 মোৰ জিভাত জানো অন্যায় আছে? +\q1 মোৰ জিভাই জানো চাকি চাযই মন্দ বিষয়ৰ আস্বাদ বুজিব নোৱাৰে? +\c 7 +\p +\v 1 পৃথিৱী জানো মানুহৰ ৰণ-ভুমি নহয়? +\q1 তাৰ দিনবোৰ জানো বেচ খাই বন কৰা লোকৰ দিনৰ নিচিনা নহয়? +\q1 +\v 2 সন্ধিয়াৰ ছাঁলৈ হাবিয়াহ কৰা দাসৰ নিচিনা, +\q1 আৰু নিজ বেচৰ বাবে অপেক্ষা কৰা শ্ৰমিকৰ নিচিনা জনো নহয়? +\q1 +\v 3 তেনেকৈয়ে অসাৰ মোৰ ভাগত পৰিছে, +\q1 আৰু ক্লেশৰ ৰাতি বোৰ মোলৈ নিৰূপিত আছে। +\q1 +\v 4 শোওঁতে মই কওঁ, মই কেতিয়া উঠিম? +\q1 কিন্তু ৰাতি বৰ দীঘল; মই প্ৰভাতলৈকে চটফট কৰি থাকো। +\q1 +\v 5 পোক আৰু ধুলি মাকতি দলিয়েই মোৰ গা ঢকা বস্ত্ৰস্বৰূপ; +\q1 মোৰ গাৰ চাল শুকনিমুৱা হয় আৰু পকি বূজ ওলায়। +\q1 +\v 6 মোৰ দিনবোৰ তাঁতীৰ হাতৰ মাকোতকৈয়ো বেগী, +\q1 আৰু বিনা আশাৰে সেইবোৰ ঢুকায় গৈছে। +\q1 +\v 7 মনত ৰাখা, মোৰ জীৱন এক নিশ্বাসমাত্ৰ; +\q1 মোৰ চকুৱে মঙ্গল আৰু দেখিবলৈ নাপাব। +\q1 +\v 8 মোক দৰ্শন কৰোঁতাৰ চকুৱে মোক পুনৰ নেদেখিব। +\q1 যেতিয়া তোমাৰ দৃষ্টি মোৰ প্ৰতি হব আৰু মই নাথাকিম। +\q1 +\v 9 মেঘ যেনেকৈ কমি কমি আদৃশ্য হয়, +\q1 সেইদৰে চিয়োললৈ নামি যোৱা লোক নুঠে। +\q1 +\v 10 তেওঁলোক নিজৰ ঘৰলৈ পুনৰ উলটি নাহিব, +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ ঠায়ে পুনৰ তেওঁলোকক মনত নাৰাখিব। +\q1 +\v 11 এই হেতুকে মই আৰু মুখ জপাই নাথাকিম; +\q1 মই মোৰ মনৰ বেজাৰৰ কথা কম আৰু হৃদয়ৰ আৰু মোৰ প্ৰাণৰ তিক্ততাৰ কথা কৈ থাকিম; +\q1 +\v 12 তুমি যে মোৰ ওপৰত এজন পৰীয়া ৰাখা, +\q1 মই জানো সাগৰ, বা সাগৰৰ বৃহৎ জন্তু? +\q1 +\v 13 মই যেতিয়া কওঁ, যে, ‘মোৰ বিচনাই মোক শান্তনা দিব, +\q1 মোৰ শয্যাই দুখ-সহন কৰিবলৈ মোক সহায় কৰিব’, +\q1 +\v 14 তেতিয়া তুমি নানা সপোন দেখোৱাই মোক ভয় লগোৱা, +\q1 আৰু দৰ্শনেৰে মোক ত্ৰাসযুক্ত কৰা; +\q1 +\v 15 যাতে মই শ্বাস ৰোধ হোৱাকে বাঞ্ছা কৰিম, +\q1 আৰু মোৰ এই শৰিৰত থকাতকৈ মৃত্যুকে ইচ্ছা কৰিম। +\q1 +\v 16 জীৱনক মোৰ ঘিণ লাগিছে, মই সদায় জীয়াই থাকিব নোখোজোঁ; +\q1 কিয়নো মোৰ দিনবোৰ এক নিশ্বাস মাত্ৰ। +\q1 +\v 17 মানুহনো কি, তুমি যে ইমান গুৰুত্ব দিয়া, +\q1 আৰু তেওঁ প্ৰতি তুমি মনোযোগ দিয়া, +\q1 +\v 18 প্ৰতি ৰাতিপুৱা তেওঁৰ বুজ-বিচাৰ লোৱা, +\q1 আৰু নিমিষে নিমিষে তেওঁক পৰীক্ষা কৰা? +\q1 +\v 19 তুমিনো মোৰ পৰা চকু নাতৰোৱাকৈ কিমান কাল থাকিবা? +\q1 বা ঢোকা গিলিবলৈও মোক সময় নিদিবান? +\q1 +\v 20 হে মনুষ্যলৈ দৃষ্টি কৰোতা জনা, যদি মই পাপ কৰিলোঁ, +\q1 তেন্তে তোমাৰ প্ৰতি মই কি কৰিম? +\q1 কিয় তুমি মোক লক্ষ্য কৰিছা, মই কিয় তোমালৈ বোজাস্বৰূপ হৈছোঁ? +\q1 +\v 21 তুমি মোৰ পাপ কিয় ক্ষমা নকৰা? +\q1 মোৰ অপৰাধ তুমি কিয় দূৰ নকৰা? +\q1 কিয়নো মই এতিয়া ধুলিতে শয়ন কৰিছোঁ; তুমি মোক বিচাৰিবা, কিন্তু মই বিদ্যমান হৈ নাথাকিম।” **** +\c 8 +\s বিল্দাদৰ প্ৰথম বক্তৃতা +\p +\v 1 তেতিয়া চুহীয়া বিল্দাদে উত্তৰ দিলে আৰু ক’লে, +\q1 +\v 2 তুমি নো কিমান সময় এনেবোৰ কথা কৈ থাকিবা? +\q1 তোমাৰ মুখৰ বাক্য কিমান সময়লৈ প্ৰচণ্ড বায়ুস্বৰূপ হ’ব? +\q1 +\v 3 ঈশ্বৰে জানো বিচাৰ বিকৃত কৰে? +\q1 সৰ্ব্বশক্তিমান জনাই জানো ন্যায়ৰ বিকৃত কাৰ্য কৰে? +\q1 +\v 4 তোমাৰ সন্তান সকলে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে পাপ কৰিলে। +\q1 আমি এইটো জানো যে, তেওঁলোকক নিজৰ অধৰ্মৰ ফল ভোগ কৰিবলৈ তেওঁ এৰি দিলে, +\q1 +\v 5 তথাপি তুমি যদি যত্নেৰে ঈশ্বৰক বিচাৰা, +\q1 আৰু সৰ্ব্বশক্তিমান জনাৰ আগত নিবেদন কৰা, +\q1 +\v 6 তুমি যদি নিৰ্ম্মল আৰু সৰল হোৱা, +\q1 তেন্তে তেওঁ অৱশ্যে এতিয়াও তোমাৰ কাৰণে কাৰ্য কৰিব, +\q1 আৰু তোমাৰ ধৰ্মনিবাস পুনৰায় কুশলযুক্ত কৰিব; +\q1 +\v 7 আৰু যদি তোমাৰ পূৰ্বৰ অৱস্থা সামান্য আছিল, +\q1 তথাপি তোমাৰ শেষ অৱস্থা অতিশয় ঐশ্বৰ্য্যশালী হ’ব। +\q1 +\v 8 কিয়নো পূৰ্বকালৰ লোকৰ কথা বিচাৰ কৰি চোৱা, +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ পিতৃসকলে মিমাংসা কৰি নিশ্চয় কৰা কথাত মনোযোগ দিয়া; +\q1 +\v 9 কিয়নো আমি কালিৰ লোক, একোকে নাজানো; +\q1 কাৰণ পৃথিবীত আমাৰ দিন কেইটা ছাঁস্বৰূপ। +\q1 +\v 10 তেওঁলোকেই তোমাক শিক্ষা দি নক’ব নে? +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ অন্তৰৰ পৰা বাক্য নুলিয়াব নে? +\q1 +\v 11 জলাশয় নোহোৱাকৈ জানো প্যাপিৰাচ \f + \ft প্যাপিৰাচ মিচৰদেশীয় নল-খাগৰি জাতীয় উদ্ভিদ \f* বাঢ়িব পাৰে? +\q1 কুঁহিলা জানো পানী নোহোৱাকৈ বাঢ়ে? +\q1 +\v 12 সি জকমকাই উঠি আহোঁতে, কাটিবৰ সময় নৌ হওঁতেই, +\q1 আনবোৰ তৃণতকৈ আগেয়ে শুকাই যায়। +\q1 +\v 13 ঈশ্বৰক পাহৰা সকলোৰে তেনেকুৱা গতি হয়, +\q1 আৰু অধৰ্মি জনৰ আশা সেইদৰে নষ্ট হয়। +\q1 +\v 14 তাৰ ভাৰসা উচ্ছন্ন হয়, +\q1 আৰু তাৰ আশ্ৰয় মকৰাৰ জালস্বৰূপ হয়। +\q1 +\v 15 সি নিজৰ ঘৰত আউজিব, কিন্তু সেয়ে থিৰে নৰব; +\q1 সি খামোচ মাৰি ধৰিব, কিন্তু সেয়ে নাথাকিব। +\q1 +\v 16 যি লতা সূৰ্যৰ আগত ৰসাল হয়, +\q1 যাৰ ঠালবোৰ বাৰীত বিয়পি যায়, +\q1 +\v 17 যাৰ শিপাবোৰে শিলৰ দ’মত মেৰাই ধৰে, +\q1 যি লতাই শিলৰ ভিতৰলৈকে দেখিবলৈ পায়, +\q1 +\v 18 কিন্তু সেই ব্যক্তিক নিজ ঠাইৰ পৰা উঘালি পেলোৱা হ’লে, +\q1 সেই ঠায়ে অস্বীকাৰ কৰিব আৰু ক’ব, ‘মই তোমাক কেতিয়াও দিখা নাই’। +\q1 +\v 19 চোৱা, তেনেলোকৰ ব্যৱহাৰৰ এয়ে আমোদ; +\q1 পাছত সেই ঠাইৰ পৰাই আন গছবোৰ উৎপন্ন হ’ব। +\q1 +\v 20 চোৱা, ঈশ্বৰে সিদ্ধলোকক দলিয়াই নেপেলাব, +\q1 আৰু দুৰাচাৰীহঁতৰ হাতত নধৰিব। +\q1 +\v 21 তেওঁ যি কালত তোমাৰ মুখ হাঁহিৰে, +\q1 আৰু তোমাৰ ওঁঠ আনন্দ-ধ্বনিৰে পুৰ কৰিব, +\q1 +\v 22 সেই কালত তোমাক ঘিণ কৰোঁতাবোৰক লজ্জাৰূপ বস্ত্ৰ পিন্ধোৱা হ’ব; +\q1 আৰু দুষ্টবোৰৰ তম্বু নাথাকিব।” +\c 9 +\s ইয়োবৰ উত্তৰ +\p +\v 1 তেতিয়া ইয়োবে উত্তৰl ক’লে, +\q1 +\v 2 “মই নিশ্চয়ে জানো, এই কথা ঠিক; +\q1 কিন্তু এজন ব্যক্তি কেনেকৈ ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত ধাৰ্মিক হ’ব পাৰে? +\q1 +\v 3 যদি কোনোবাই ঈশ্বৰৰ সৈতে বাদানুবাদ কৰিব খোজে, +\q1 তেন্তে তেওঁ হাজাৰ কথাৰ মাজৰ এটিৰো উত্তৰ তেওঁক দিব নোৱাৰিব। +\q1 +\v 4 ঈশ্বৰৰ অন্তৰত জ্ঞান আছে, আৰু শক্তিত তেওঁ পৰাক্ৰমী; +\q1 তেওঁৰ বিৰুদ্ধে ডিঙি ঠৰ কৰি বাধা দি কোনে কেতিয়া উন্নতি লাভ কৰিলে? +\q1 +\v 5 তেওঁ পৰ্ব্বতবোৰ স্থানান্তৰ কৰে; সেইবোৰে একো গম নাপাই; +\q1 তেওঁ সেইবোৰক নিজ ক্ৰোধত লুটিয়াই পেলায়। +\q1 +\v 6 তেওঁ পৃথিবীক জোকাৰি নিজ ঠাইৰ পৰা লৰায়; +\q1 তাৰ স্তম্ভবোৰ থৰথৰকৈ কঁপে। +\q1 +\v 7 যি জনায় আজ্ঞাত সূৰ্য উদয় নহয়; +\q1 আৰু তেওঁ তৰাবোৰক মোহৰ মাৰি বন্ধ কৰে। +\q1 +\v 8 তেওঁ অকলেই আকাশ-মণ্ডলক বিস্তাৰিত কৰে, +\q1 আৰু সমুদ্ৰৰ ঢৌবোৰৰ ওপৰেদি অহা-যোৱা কৰে। +\q1 +\v 9 তেওঁ সপ্তৰ্ষি, কালপুৰুষ, কৃত্তিকা, +\q1 আৰু দক্ষিণদিশে থকা নক্ষত্ৰ মণ্ডল সৃষ্টিকৰ্ত্তা। +\q1 +\v 10 অনুসদ্ধান পাব নোৱাৰা মহৎ কৰ্ম তেওঁ কৰে; +\q1 অসংখ্য অদ্ভুত কাৰ্যও তেৱেঁই কৰে। +\q1 +\v 11 চোৱা, তেওঁ মোৰ ওচৰেদি যায়, কিন্তু মই নেদেখোঁ; +\q1 তেওঁ মোৰ সম্মুখেদি গমন কৰে, তথাপি মই তেওঁক অনুভৱ নকৰোঁ। +\q1 +\v 12 চোৱা, তেওঁ ধৰি নিলে তেওঁক কোনে নিবাৰণ কৰিব পাৰে? +\q1 “তুমি কি কৰিছা” বুলি তেওঁক কোনে কব পাৰে? +\q1 +\v 13 ঈশ্বৰে নিজৰ ক্ৰোধ উঠাই নলয়; +\q1 এনে কি ৰাহবক সহায় কৰোঁতাবোৰো তেওঁৰ সন্মুখত নত হয়। +\q1 +\v 14 তেন্তে মই কেনেকৈ তেওঁক উত্তৰ দিম? +\q1 তেওঁক কেনেকৈ কথাবোৰ বচি বাচি কম? +\q1 +\v 15 মই যদিও নিৰ্দোষী, তথাপি তেওঁক মই উত্তৰ দিব নোৱাৰোঁ; +\q1 মোৰ সিদ্ধান্তৰ বাবে অভিযোগকৰীৰ ওচৰত দয়াৰ কাৰণে +\q1 নিবেদনহে কৰিব পাৰোঁ। +\q1 +\v 16 যদিও মই তেওঁক মাতিলে তেওঁ মোক উত্তৰ দিয়ে; +\q1 তথাপি মই বিশ্বাস নকৰো যে তেওঁ মোৰ মাত শুনিব। +\q1 +\v 17 কিয়নো তেওঁ মোক প্ৰবল ধুমুহাৰে ভাঙিব, +\q1 আৰু অকাৰণে মোক বাৰে বাৰে ক্ষতবিক্ষতহে কৰিব। +\q1 +\v 18 তেওঁ মোক উশাহকে ল’ব নিদিব, +\q1 কিন্তু মোক তিক্ততাৰে পৰিপূৰ্ণ কৰিছে। +\q1 +\v 19 এয়ে যদি পৰাক্ৰমৰ কথা হয় তেন্তে তেৱেই শক্তিশলী, +\q1 আৰু যদি বিচাৰৰ কথা হয়, +\q1 তেন্তে কোনে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে চমন জাৰি কৰিব? +\q1 +\v 20 মই নিৰ্দোষী হলেও মোৰ নিজৰ মুখেই মোক দোষী কৰিব; +\q1 মই সিদ্ধ হলেও তেওঁ মোক অপৰাধী প্ৰমাণ কৰিব। +\q1 +\v 21 মই সিদ্ধ, তথাপি মই নিজকে নাজানো; +\q1 জীৱনত মোৰ ঘিণ লাগিছে। +\q1 +\v 22 সকলোৱেই সমান, সেই বাবে মই কওঁ, +\q1 তেওঁ সিদ্ধ আৰু দুৰ্জন এই দুয়োকো সংহাৰ কৰে। +\q1 +\v 23 বিপৰ্যয়ৰ অঘটনত যদি মানুহলৈ অকস্মাতে মৃত্যু নামি আহে, +\q1 তেওঁ নিৰ্দ্দোষীবিলাকৰ ক্লেশ দেখি হাঁহিব। +\q1 +\v 24 পৃথিৱী দুৰ্জনৰ হাতত শোধাই দিয়া হয়; +\q1 তেওঁ তাৰ বিচাৰকৰ্ত্তাবিলাকৰ চকু বন্ধ কৰে; +\q1 যদি তেওঁ নহয়, তেন্তে এই কৰ্ম কোনে কৰে? +\q1 +\v 25 মোৰ দিন কেইটা দৌৰাত কৈয়ো দ্ৰুত বেগী; +\q1 একো মঙ্গল নেদেখাকৈ সেইবোৰ উড়ি যায়। +\q1 +\v 26 সেইবোৰ নল খাগৰিৰ নাৱৰ দৰে বেগেৰে চলি যায়, +\q1 চিকাৰৰ ওপৰত চোঁ মৰা ঈগল পক্ষীৰ নিচিনাকৈ উড়ি যায়। +\q1 +\v 27 যদি মই কওঁ যে, মই মোৰ বিলাপৰ কথা পাহৰি যাম, +\q1 আৰু বিষন্ন মুখ দূৰ কৰি প্ৰসন্ন হম, +\q1 +\v 28 তথাপি মোৰ সকলো যাতনাক মই ভয় কৰো; কয়নো মই জানো যে তুমি মোক নিৰ্দ্দোষী জ্ঞান নকৰিবা। +\q1 +\v 29 মোক দোষী কৰা হ’ব; +\q1 তেন্তে মই কিয় মই অনৰ্থক পৰিশ্ৰম কৰোঁ? +\q1 +\v 30 যদি মই নিজকে চাবোনেৰে ধোওঁ, +\q1 আৰু খাৰেৰে হাত চাফা কৰোঁ, +\q1 +\v 31 তথাপি তুমিও মোক খালত জুবুৰিয়াবা, +\q1 আৰু মোৰ নিজৰ বস্ত্ৰয়ো মোক ঘিণ কৰিব। +\q1 +\v 32 কিয়নো তেওঁ মোৰ নিচিনা মানুহ নহয় যে, +\q1 মই তেওঁক উত্তৰ দিম, বা দুয়ো একে-লগে বিচাৰস্থানলৈ যাম। +\q1 +\v 33 আমাৰ দুয়োৰে মাজত মধ্যস্থ কোনো নাই, যেয়ে আমাৰ দুয়োৰে ওপৰত হাত দিব পৰিলে হয়। +\q1 +\v 34 যদি তেওঁ মোৰ ওপৰৰ পৰা বিচাৰৰ দণ্ডডাল আঁতৰাই দিব পাৰিলেহেঁতেন, +\q1 তেওঁৰ ভয়াবহতাই মোক আৰু ভয় নেদেখোৱাওক; +\q1 +\v 35 তেতিয়া মই কথা কম, তেওঁক ভয় নকৰিম; +\q1 কিয়নো মোক যিদৰে ভবা হৈছে মই তেনেকুৱা নহয়, তাক মই জানে। +\c 10 +\p +\v 1 মোৰ জীৱনৰ প্ৰতি ঘৃণা লাগিছে; +\q1 মই মুক্তকণ্ঠে মোৰ দুখৰ কথা কম; +\q1 মোৰ প্ৰাণৰ তিক্ততাত মই কথা কম। +\q1 +\v 2 মই ঈশ্বৰক কম, ‘তুমি মোক দোষী নকৰিবা; +\q1 মোৰ বিৰুদ্ধে তোমাৰ কি গোচৰ আছে, সেয়া মোক জানিবলৈ দিয়া। +\q1 +\v 3 এয়া জানো ভাল দেখায় যে তুমি উপদ্ৰৱ কৰিবা, আৰু +\q1 দুষ্টতাৰ মন্ত্ৰণাত প্ৰসন্ন হবা? +\q1 +\v 4 তোমাৰ চকু মাংসিক চকু নেকি? +\q1 আৰু মানুহে দেখাৰ দৰে, তুমিও দেখা নেকি? +\q1 +\v 5 তোমাৰ আয়ুস কি মানুহৰ আয়ুসৰ তুল্য? +\q1 বা তোমাৰ বছৰবোৰো কি মানুহৰ দিন কেইটাৰ দৰে? +\q1 +\v 6 তুমি কি সেইবাবেই মোৰ অপৰাধ অনুসদ্ধান কৰিছা, +\q1 আৰু মোৰ পাপৰ বুজ-বিচাৰ লৈছা? +\q1 +\v 7 তুমি জানা যে মই দুষ্ট নহওঁ, +\q1 আৰু তোমাৰ হাতৰ পৰা যে উদ্ধাৰ কৰিবলৈ মোৰ কোনো নাই? +\q1 +\v 8 তোমাৰ হাতে মোক গঠন আৰু নিৰ্ম্মাণ কৰিলে, +\q1 মোৰ সৰ্ব্বাঙ্গ সংলগ্ন কৰিলে; তথাপি এতিয়া তুমি মোক বিনষ্ট কৰিছা। +\q1 +\v 9 সোঁৱৰণ কৰা, মাটিৰ পাত্ৰৰ দৰে তুমি মোক গঢ়িলা; +\q1 আকৌ মোক তুমি ধুলিত লীন কৰিবা নে? +\q1 +\v 10 তুমি জনো গাখীৰৰ দৰে মোক ঢলা নাই নে? +\q1 আৰু জানো তুমি মোক পনীৰৰ দৰে কৰা নাই নে? +\q1 +\v 11 তুমি মোক ছালে আৰু মাংসৰে ঢাকিলা; +\q1 অস্থি আৰু সিৰাৰে মোক একে লগে গুঠিলা । +\q1 +\v 12 তুমি মোক জীৱন আৰু কৰিলা; মোলৈ প্ৰেম দান কৰিলা। +\q1 তোমাৰ তত্ত্বাৱধানত মোৰ আত্মা প্ৰতিপালিত হৈছে। +\q1 +\v 13 তথাপি তুমি এই সকলোকে তোমাৰ মনত গোপনে ৰাখিছিলা, মই জানো, এইয়া তেমাৰ অভিপ্ৰায় আছিল। +\v 14 মই পাপ কৰিলে তুমি মোক চাই থাকিবা, +\q1 আৰু মোৰ অপৰাধ ক্ষমা নকৰিবা; +\q1 +\v 15 মই দুষ্ট হলে, মোৰ সন্তাপ হ’ব, +\q1 ধাৰ্মিক হলেও মই মূৰ তুলিব নোৱাৰিম, কাৰণ মই লাজে অতিকৈ পাইছো, নিজৰ ক্লেশ দেখি বিষণ্ণ হৈছো; +\q1 +\v 16 মূৰ তুলিলে, তুমি সিংহৰ নিচিনাকৈ মোৰ চিকাৰ কৰিবা, +\q1 মোৰ অহিতে বাৰে বাৰে ভয়লগা শক্তি প্ৰদৰ্শন কৰিবা। +\q1 +\v 17 তুমি মোৰ অহিতে নতুন সাক্ষী আনিবা আৰু মোৰ অহিতে তোমাৰ ক্ৰুধ বঢ়াবা, তোমাৰ সৈন্য বাহিনি ধলৰ দৰে এটাৰ পাচত এটা আহিব; +\q1 +\v 18 তেন্তে কিয় তুমি মোক গৰ্ভৰ পৰা বাহিৰ কৰিলা? +\q1 নকৰা হলে মই মৰিলোহেঁতেন আৰু কোনো চকুৱে মোক নেদেখিলেহেঁতেন। +\q1 +\v 19 মই নোহোৱাৰ নিচিনা হলোঁহেঁতেন, +\q1 আৰু গৰ্ভৰ পৰাই মোক মৈদামলৈ নিলেহেঁতেন। +\q1 +\v 20 মোৰ জীৱনৰ দিন কেইটা তাকৰ নহয়নে? মোৰ পৰা আঁতৰ হোৱা যতে মই অকলে শান্তি সময়কণ পাওঁ। +\q1 +\v 21 য’ৰ পৰা মই উলটি নাহিম, সেই ঠাইলৈ যোৱাৰ আগয়ে, +\q1 সেই আন্ধাৰ মৃত্যুচ্ছায়াৰ দেশ, +\q1 +\v 22 সেই দেশ মাজনিশাৰ নিচিনা ঘোৰ অন্ধকাৰ, +\q1 সেই দেশ মৃত্যুচ্ছায়া আৰু বিশৃংখল দেশ; +\q1 তাত পোহৰেই অন্ধকাৰৰ নিচিনা’।” +\c 11 +\s চোফৰৰ প্ৰথম বক্তৃতা +\p +\v 1 তাতে নামাথীয়া চোফৰে উত্তৰ দিলে; +\q1 +\v 2 এই সকলো কথাৰ উত্তৰ জানো দিয়া নহব? +\q1 বহু কথা কোৱা মানুহ জানো নিৰ্দ্দোষী প্ৰমাণিত হ’ব? +\q1 +\v 3 তোমাৰ বলকনিয়ে জানো আনকলোকক নিমাত কৰিব? +\q1 তুমি নিন্দা কৰিলে কোনেও তোমাক লাজ জানো নিদিব? +\q1 +\v 4 কিয়নো তুমি কৈছা, “মোৰ মত ঠিক, +\q1 আৰু মই তোমাৰ দৃষ্টিতে শুচি।” +\q1 +\v 5 কিন্তু ইস্, ঈশ্বৰে \f + \ft তোমাৰ (ইব্ৰী) \f* কথা কোৱা হলে, আৰু তোমালোকৰ +\q1 বিৰুদ্ধে নিজ মুখ মেলা হ’লে! +\q1 +\v 6 তেওঁ প্ৰজ্ঞাৰ নিগূঢ় বিষয়ে তোমাক প্ৰকাশ কৰিলে হয়!, কিয়নো প্ৰজ্ঞাৰ অনেক দিশ আছে। +\q1 জানি থোৱা যে ঈশ্বৰে তোমাৰ অনুহাৰে জনোৱা হলে, কেনে ভাল আছিল! +\q1 এই হেতুকে তুমি জানিবা যে, ঈশ্বৰে তোমাৰ বহু অপৰাধৰ পাহৰি পেলাইছে। +\q1 +\v 7 তুমি অনুসন্ধান কৰি ঈশ্বৰৰ গভীৰ তত্ত্ব পাব পাৰা নে? +\q1 তুমি সৰ্ব্বশক্তিমান জনাৰ সীমা পাব পাৰা নে? +\q1 +\v 8 সেয়ে আকশ-মণ্ডলতকৈ ওখ; তুমি কি কৰিব পাৰা? +\q1 সেয়ে \f + \ft চিয়োল (পাতাল) \f* চিয়োলতকৈ গভীৰ; তুমি কি জানিব পাৰা? +\q1 +\v 9 তাৰ পৰিমাণ পৃথিবীতকৈয়ো দীঘল, +\q1 আৰু সমুদ্ৰতকৈয়ো বহল। +\q1 +\v 10 তেওঁ যদি পোনে পোনে আহি আটক কৰি থয়, আৰু বিচাৰ-সভা পাতে, +\q1 তেন্তে কোনে তেওঁক নিবাৰণ কৰিব পাৰে? +\q1 +\v 11 কিয়নো তেওঁ প্ৰবঞ্চক লোকক জানে, +\q1 যেতিয়া তেওঁ অধৰ্ম দেখা পায়। +\q1 +\v 12 কিন্তু বুদ্ধিহীন মানুহে জ্ঞান পাব, +\q1 যেতিয়া বনৰীয়া গাধৰ পোৱালি মনুহ হৈ জন্মৰে পাব। +\v 13 তুমি যদি নিজৰ মন শুদ্ধ কৰা, +\q1 আৰু যদি তেওঁৰ ফাললৈ হাত মেলা, +\q1 +\v 14 কিন্তু তোমাৰ হাতত অধৰ্ম থাকিলে, তাক দূৰ কৰা, +\q1 আৰু দুষ্টতাক নিজ তম্বুত থাকিবলৈ নিদিবা; +\q1 +\v 15 তেন্তে তুমি অৱশ্যে তোমাৰ নিষ্কলঙ্ক মুখ তুলিব পাৰিবা; +\q1 এনে কি, তুমি সুস্থিৰে থাকিবা, ভয় নাপাবা, +\q1 +\v 16 কিয়নো তোমাৰ দুখ তুমি পাহৰি যাবা, +\q1 ইয়াক বৈ গৈ নাইকিয়া হোৱা পানীৰ নিচিনা যেন লাগিব। +\q1 +\v 17 তোমাৰ জীৱন দুপৰীয়াতকৈ উজ্জ্বল হ’ব, +\q1 আৰু আন্ধাৰ হলেও, সেয়ে প্ৰভাতৰ নিচিনা হ’ব। +\q1 +\v 18 কাৰণ আশা আছ; তুমি সুৰক্ষিত \f + \ft চৰিওফাল চায় লবা \f* হবা; +\q1 আৰু চাৰিওফালে বুজ-বিচাৰ লৈ নিশ্চিন্তমনে বিশ্ৰাম কৰিবা। +\q1 +\v 19 তুমি শোওঁতে কোনেও তোমাক ভয় নেদেখুৱাব; +\q1 বৰং অনেকে তোমাক দয়া বিচাৰিব। +\q1 +\v 20 কিন্তু দুষ্টবোৰৰ চকু নিস্তেজ হ’ব, +\q1 সিহঁতৰ পৰিত্ৰাণৰ সকলো উপায় নষ্ট হব, আৰু প্ৰাণত্যাগেই সিহঁতৰ আশা হ’ব। +\c 12 +\s ইয়োবৰ উত্তৰ। +\p +\v 1 পাছত ইয়োবে পুনৰায় উত্তৰ দিলে, +\q1 +\v 2 “নিসন্দেশে, তোমালোকো মানুহে; +\q1 আৰু তোমালোকৰ প্ৰজ্ঞা মৰিলে লগতে যাব। +\q1 +\v 3 কিন্তু তোমালোকৰ নিচিনা মোৰো বুদ্ধি আছে; +\q1 তোমালোকতকৈ মই নিকৃষ্ট নহওঁ; +\q1 এনেবোৰ কথা কোনে নাজানে? +\q1 +\v 4 ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰি উত্তৰ পোৱা যি মই, ময়েই বন্ধুৰ হাঁহিয়াতৰ পাত্ৰ হৈছোঁ; +\q1 এজন ধাৰ্মিক আৰু সিদ্ধ পুৰুষ হাঁহিয়াতৰ পাত্ৰ হৈছে। +\q1 +\v 5 সুখত থকা লোকৰ মনত দুখ, দুৰ্দশা আৰু অপমানৰ বিষয় থাকে । +\q1 যিসকলৰ ভাগ্যই তেওঁলোকৰ পিছলাই নিয়ে। +\q1 +\v 6 ডকাইতবোৰৰ তম্বু শান্তিত থাকে; +\q1 যি সকলে ঈশ্বৰে বিৰক্তি জন্মই তেওঁলোক নিৰ্ব্বিঘ্নে থাকে। +\q1 যিসকলে নিজ হাতে সোন কঢ়িয়াই। +\q1 +\v 7 কিন্তু পশুবোৰক সোধাচোন, সেইবোৰে তোমাক শিকাব; +\q1 আৰু আকাশৰ পক্ষীবোৰক সোধা, সেইবোৰেও তোমাক কব। +\q1 +\v 8 নাইবা ভূমিক সোধাক, ইও তোমাক শিক্ষা দিব; +\q1 আৰু সমুদ্ৰৰ মাছবোৰেও তোমাক জনাব। +\q1 +\v 9 এইবোৰৰ মজত কোনে নাজানে যে, +\q1 যিহোৱাৰ হাতে এইবোৰ কৰিছে? +\q1 +\v 10 সকলো জীৱজন্তুৰ প্ৰাণ, +\q1 আৰু সমুদায় মনুষ্য জাতিৰ জীৱা ত্মাযিহোৱাৰ হাতত আছে। +\q1 +\v 11 কাণেও যেমেকৈ কথাৰ পৰীক্ষা লয়, তেনেকৈ জিভাইও আহাৰৰ আস্বাদ লয়? +\q1 +\v 12 বৃদ্ধ লোকসকলৰ ওচৰত প্ৰজ্ঞা আছে, +\q1 দীৰ্ঘ আয়ুসত বুজাৰ সামৰ্থ থাকে। +\q1 +\v 13 প্ৰজ্ঞা আৰু পৰাক্ৰম ঈশ্বৰতহে আছে; +\q1 পৰামৰ্শ আৰু বুজাৰ সামৰ্থ তেওঁৰহে। +\q1 +\v 14 তেওঁ যদি ভাঙি পেলালে হয় কোনেও পুনৰায় সজিব নোৱাৰে; +\q1 তেওঁ কোৰোবাক বন্ধ কৰিলে তাক কোনেও মুকলি কৰিব নোৱাৰে। +\q1 +\v 15 যদি তেওঁ জল সমূহক আটক কৰে, সেইবোৰ শুকাই যায়; +\q1 পুনৰ যদি সেইবোৰক বাহিৰলৈ উলিয়াই দিয়ে, পৃথিবীখন প্লাৱিত কৰে। +\q1 +\v 16 পৰাক্ৰম আৰু প্ৰজ্ঞা তেওঁৰ তাতহে; +\q1 প্ৰবঞ্চক আৰু প্ৰবঞ্চিত লোক সেই দুয়ো তেওঁৰহে। +\q1 +\v 17 তেওঁ মন্ত্ৰী সকলক সৰ্ব্বস্বহীন কৰে, +\q1 আৰু নিৰ্হোধক সকলক বিচাৰক পাতে । +\q1 +\v 18 তেওঁ ৰজা সকলৰ কটিবন্ধন ঢিলা কৰে, +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ ককালত ফটা কপোৰ বান্ধে। +\q1 +\v 19 তেওঁ পুৰোহিত সকলক সৰ্ব্বস্বহীন কৰি লৈ যায়, +\q1 আৰু পৰাক্ৰমী সকলক ওফৰাই পেলায়। +\q1 +\v 20 তেওঁ বিশ্বাসী সকলৰ বাক-শক্তি দূৰ কৰে, +\q1 আৰু বৃদ্ধ সকলৰ বিবেচনা শক্তি কাঢ়ি নিয়ে। +\q1 +\v 21 তেওঁ ৰাজকুমাৰসকলৰ ওপৰত অপমান বৰষায়, +\q1 আৰু বলৱন্ত সকলৰ কটি-বন্ধন ঢিলা কৰে। +\q1 +\v 22 তেওঁ আন্ধাৰৰ নিগূঢ় বিষয়বোৰ প্ৰকাশ কৰে, +\q1 আৰু গভীৰ অন্ধকৰক পোহৰলৈ আনে। +\q1 +\v 23 তেওঁ জাতি সমূহক উন্নত কৰে, আৰু পাছত বিনষ্টও কৰে; +\q1 তেওঁ জাতিসমূহক বিস্তাৰিত কৰে, আৰু পথ দেখোৱাই নিয়ে। +\q1 +\v 24 তেওঁ পৃথিবীৰ লোকসমূহৰ মুখ্যসকলৰ বুদ্ধি হৰণ কৰে, +\q1 আৰু তেওঁলোকক বাট নথকা মৰুপ্ৰান্তত ভ্ৰমি ফুৰিবলৈ দিয়ে। +\q1 +\v 25 তেওঁলোকে পোহৰ নাপাই আন্ধাৰৰ মাজত খেপিয়াই ফুৰে; +\q1 তেওঁ তেওঁলোকক মতলীয়াৰ নিচিনাকৈ ঢলংপলং কৰি ফুৰায়। +\c 13 +\p +\v 1 চোৱা, মোৰ চকুৱে এই সকলোকে দেখিলে, +\q1 আৰু নিজ কাণেৰে শুনি তাক বুজিলোঁ। +\q1 +\v 2 তোমালোকে যি জানা, ময়ো তাক জানো; +\q1 মই তোমালোকতকৈ নিকৃষ্ট নহওঁ। +\q1 +\v 3 কিয়নো মই সৰ্ব্বশক্তিমান জনাকহে কথা কম, +\q1 আৰু মোৰ গোচৰ কাৰণে ঈশ্বৰৰ সৈতে যুক্তি-তৰ্ক কৰিব খুজিছোঁ। +\q1 +\v 4 কিন্তু তোমালোক হলে মিছা কথা সাজোঁতা, +\q1 আৰু তোমালোক সকলোৱেই অপদাৰ্থ চিকিৎসক। +\q1 +\v 5 অস, তোমালোক একেবাৰে নিমাত হৈ থকা হ’লে, সেয়ে তোমালোকলৈ প্ৰজ্ঞা স্বৰূপ হলেহেঁতেন! +\q1 +\v 6 এতিয়া মোৰ যুক্তি শুনা, +\q1 আৰু মোৰ ওঁঠৰ ওকালতিলৈ কাণ পাতা। +\q1 +\v 7 তোমালোকে ঈশ্বৰৰ পক্ষে মিচা মাতিবা নে? +\q1 আৰু তেওঁৰ পক্ষ হৈ প্ৰতাৰনাপূৰণ বাক্য কবা নে? +\q1 +\v 8 তোমালোকে কি তেওঁৰেই পক্ষপাত কৰিবা? +\q1 তোমালোকে ঈশ্বৰৰ পক্ষ হৈ ওকালতি কৰিবা নে? +\q1 +\v 9 তেওঁ তোমালোকৰ তত্ব বিচাৰি উলিয়ালে তোমালোকৰ মঙ্গল হ’ব নে? +\q1 বা মানুহে যনেকৈ মনুহক প্ৰতাৰণা কৰে, তোমালোকে জানো তেওঁক প্ৰতাৰণা কৰিব পাৰিবা? +\q1 +\v 10 তোমালোকে যদি গুপুতে পক্ষপাতিত্ব কৰা, +\q1 তেন্তে তেওঁ অৱশ্যেই তোমালোকক দবিয়াব। +\q1 +\v 11 তেওঁৰ প্ৰতাপে তোমালোকক ত্ৰাসযুক্ত নকৰিব নে? +\q1 তেওঁৰ ভয়ানকতাত জানো তোমালোকে ভয় নকৰিবা? +\q1 +\v 12 তোমালোকৰ বেচিভাগ উক্তি ভস্মস্বৰূপ +\q1 তোমালোকৰ প্রতিৰোধ ধুলিৰে গঢ়া। +\q1 +\v 13 তোমালোকে মনে মনে থাকা, +\q1 মোকেই কথা ক’বলৈ দিয়া; +\q1 মোলৈ যি ঘটে, ঘটক। +\q1 +\v 14 মই মোৰ মাংস দাঁতত লৈ থাকিম, +\q1 মোৰ প্ৰাণ মোৰ হাততেই ৰাখিম। +\q1 +\v 15 চোৱা, তেওঁ মোক বধ কৰিব, মোৰ কোনো আশা নাই; তথাপি তেওঁৰ আগত মই মোৰ আত্মৰক্ষাত কথা কম। \f + \ft কছুমান অনুলিপত এই দৰে লিখা আছে: “তেও যদি মোক মাৰিও পেলায়, তথৈপি মই তেওঁৰ ওপৰত আশা ৰাখিম” \f* +\q1 +\v 16 এয়ে মোৰ পৰিত্ৰাণৰ কাৰণ হ’ব, +\q1 কিয়নো ঈশ্বৰ ভক্তিহীন লোক আৰু তেওঁৰ সন্মুখলৈ নাহে। +\q1 +\v 17 মনোযোগ দি মোৰ কথা শুনা; +\q1 মোৰ ঘোষণা তোমালোকৰ কাণত সোমাওক। +\q1 +\v 18 চোৱা, মোৰ গোচৰ মই ঠিক কৰি থৈছোঁ; +\q1 মই যে নিৰ্দ্দোষী প্ৰমানিত হম, তাক মই জানো। +\q1 +\v 19 মোৰ লগত প্ৰতিবাদ কৰিব পৰা কোন আছে? +\q1 যদি আছে, তেন্তে মই নিমাত হৈ প্ৰাণত্যাগ কৰিম। +\q1 +\v 20 তুমি কেৱল দুটা বস্তু মোক দিয়া; +\q1 তাতে মই তোমাৰ সম্মুখৰ পৰা মই নিজকে নুলুকুৱাম। +\q1 +\v 21 মোৰ পৰা তোমাৰ হাত আঁতৰাই নিয়া, +\q1 আৰু তোমাৰ ভয়ানক ৰূপেৰে মোক আৰু ভয় নেদেখুৱাবা। +\q1 +\v 22 তেতিয়া তুমি মোক মাতিবা আৰু মই উত্তৰ দিম, +\q1 বা মোক কবলা দিব আৰু তুমি উত্তৰ দিবা। +\q1 +\v 23 মোৰ অপৰাধ আৰু পাপ কিমান? +\q1 মোৰ অধৰ্ম আৰু পাপবোৰ মোক জনোৱা। +\q1 +\v 24 কিয় তোমাৰ মুখ লুকুৱাই ৰাখিছা, +\q1 আৰু মোক তোমাৰ শত্ৰু যেন জ্ঞান কৰিছা? +\q1 +\v 25 বতহে উৰুৱাই নিয়া পাতক তুমি জানো ভয় তুমি ভয় দেখোৱা? +\q1 আৰু শুকান তুহৰ পাচত জানো খেদি যাবা? +\q1 +\v 26 কিয়নো তুমি মোৰ বিৰুদ্ধে তিতা লগা কথা লিখিছা, +\q1 আৰু মোক যৌবন কালৰ অপৰাধৰ ফল ভোগ কৰাইছা। +\q1 +\v 27 তুমি মোৰ ভৰি কুন্দত বান্ধি ৰাখিছা, +\q1 মোৰ সকলো পথৰ ওপৰত লক্ষ্য ৰাখিছা, +\q1 আৰু মোৰ ভৰিৰ তলৰ সীমা স্থিৰ কৰি ৰাখিছা, +\q1 +\v 28 সেয়ে মানুহ পচা বস্তুৰ নিচিনা নষ্ট হয়, +\q1 আৰু পোকে খোৱা বস্ত্ৰৰ দৰে হয়। +\c 14 +\p +\v 1 তিৰোতাৰ পৰা জন্ম পোৱা যি মনুষ্য, +\q1 তেওঁ অলপদিনীয়া আৰু দুখেৰে পৰিপূৰ্ণ। +\q1 +\v 2 তেওঁ ফুলৰ দৰে ফুলে, আৰু জঁয় পৰে; +\q1 তেওঁ ছাঁৰ দৰে গুছি যায়, স্থায়ী ভাৱে নাথাকে; +\q1 +\v 3 তেনে এজন লোকৰ ওপৰত তুমাৰ দৃষ্টি; +\q1 তোমাৰ লগত মোকো বিচাৰ স্থানলৈ আনিছা? +\q1 +\v 4 অশুচিৰ পৰা শুচি বস্তু কোনে উলিয়াব পাৰে? +\q1 কোনেও নোৱাৰে। +\q1 +\v 5 যিহেতু তেওঁলোকৰ আয়ুসৰ কাল স্থিৰ কৰা আছে, +\q1 তেওঁৰ মাহৰ সংখ্যা তুমি জানা, +\q1 আৰু তেওঁলোক পাৰ হ’ব নোৱাৰাকৈ তুমি তেওঁৰ সীমা স্থাপন কৰিলা; +\q1 +\v 6 তেওঁলোকৰ পৰা দৃষ্টি আঁতৰ কৰা, যাতে তেওঁলোক বিশ্ৰাম লব পাৰে, শ্ৰমিকৰ দৰে +\q1 নিজৰ দিনবোৰ উপঙোগ কৰিব পাৰে। +\q1 +\v 7 কিয়নো গছৰ আশা আছে, +\q1 তাক কাটিলেও সি আকৌ পোখা মেলিব, +\q1 আৰু তাৰ কোমল গজালিৰ অভাৱ নহযব। +\q1 +\v 8 যদি মাটিত তাৰ শিপা বুঢ়া হয়, +\q1 আৰু ভুমিত তাৰ মূঢ়াতো মৰে, +\q1 +\v 9 তথাপি পানীৰ গোন্ধ পালে তাৰ গজালি ওলায়, +\q1 আৰু নতুনকৈ ৰোৱা গছপুলিৰ দৰে ডাল-পাত মেলে। +\q1 +\v 10 কিন্তু মানুহ মৰে আৰু শুৱাই \f + \ft কবৰত শুৱাই থোৱা কথা কৈছে \f* থোৱা হয়; +\q1 মনুষ্যই প্ৰাণত্যাগ কৰে, আৰু তেওঁলোক ক’ত? +\q1 +\v 11 যেনেকৈ জলাহৰ পানী ঢুকাই যায়, +\q1 আৰু নৈৰ পানী শুকাই সম্পূৰ্ণৰূপে নাইকিয়া হয়, +\q1 +\v 12 যেনেকৈ মানুহ মৰিলে পুনৰ নুঠে, +\q1 আকাশ-মণ্ডল লুপ্ত নহয়মানে তেওঁলোকে সাৰ নাপাব, +\q1 আৰু তেওঁলোকক নিদ্ৰাৰ পৰা জগোৱা নহব। +\q1 +\v 13 অস, তুমি মোক চিয়োলত লুকুৱাই থোৱা হ’লে, +\q1 তোমাৰ ক্ৰোধ মাৰ নাযোৱালৈকে মোক গুপ্তকৈ ৰখা হলে, +\q1 মোৰ কাৰণে এটা সময় নিৰূপণ কৰি, তুমি মোক সোঁৱৰণ কৰা হ’লে! +\q1 +\v 14 যদি কোনো মানুহ মৰে, তেনেহলে তেওঁ কি পুনৰায় জীব? +\q1 মই মোৰ পৰিচৰ্য্যাৰ সকলো দিনবোৰত অপেক্ষা কৰিম, যেতিয়া লৈকে মোৰ মুক্তিৰ দিন নাহিব। +\q1 +\v 15 তেতিয়া তুমি মাতিবা, আৰু মই উত্তৰ দিম; +\q1 তুমি তোমাৰ হাতৰ কৰ্মৰ প্ৰতি আশা কৰিবা। +\q1 +\v 16 কিয়নো তেতিয়া তুমি মোৰ ভৰিৰ খোজকো হিচাব কৰিবা; +\q1 তুমি মোৰ পাপলৈ জানো লক্ষ্য কৰি থকা নাই? +\q1 +\v 17 মোৰ অধৰ্ম মোনা বন্ধ কৰি মোহৰ মৰা যব, +\q1 আৰু তুমি মোৰ অপৰাধ ঢাকি দিবা। +\q1 +\v 18 কিন্তু পৰ্ব্বতো পৰি যায় আৰু বিলুপ্ত হয়; +\q1 আনকি শিলকো নিজ ঠাইৰ পৰা আতৰোৱা হয়। +\q1 +\v 19 পানীয়ে শিলবোৰকো ক্ষয় নিয়ায়, +\q1 তাৰ ধল উঠি আহি পৃথিবীৰ মাটি খহাই লৈ যায়; +\q1 সেইদৰে তুমি মানুহৰ আশাকো ভাঙি দিয়া। +\q1 +\v 20 তুমি চিৰকাল তেওঁলোকৰ বিপক্ষে থাকা, তেওঁলোকে লোকান্তৰলৈ যায়। +\q1 তুমি তেওঁলোকৰ মুখ বিকৃত কৰি তেওঁলোকক দূৰ কৰিছা। +\q1 +\v 21 তেওঁলকৰ সম্তাবোৰ সন্মানিত হলেও, তেওঁলোকে সেই বিষয়ে নাজানে; +\q1 আনকি তেওঁলোকৰ অৱস্থা হীন হলেও, তেওঁলোকে তাক দেখা নাপায়। +\q1 +\v 22 তেওঁলোকে নিজৰ শৰীৰ বেদনা বুজিব পাৰে, +\q1 আৰু নিজৰ কৰণেই শোক কৰে।” +\c 15 +\s ইলীফজৰ দ্বিতীয় বক্তৃতা +\p +\v 1 তেতিয়া তৈমনীয়া ইলীফজে পুনৰ উত্তৰ দি ক’লে, +\q1 +\v 2 কোনো জ্ঞানৱানে জানো অনৰ্থক জ্ঞানেৰে উত্তৰ দিয়ে, +\q1 বা পূবৰ বায়ুৱে জানো উদৰ পূৰ কৰে? +\q1 +\v 3 তেওঁলোকে নিস্ফল কথাৰে তৰ্ক কৰিবনে? +\q1 বা যি বাক্য কোনো কামৰ নহয় এনে বাক্যৰে বাদানুবাদ কৰিবনে? +\q1 +\v 4 কিন্তু, তুমি ঈশ্বৰক ভয় কৰিবলা এৰি দিছা, +\q1 আৰু ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে ধ্যান কৰিবলৈও এৰি দিছা। +\q1 +\v 5 কিয়নো তোমাৰ মুখেই তোমাৰ অপৰাধ ব্যক্ত কৰিছে, +\q1 আৰু তুমি চতুৰ জিভা মনোনীত কৰিছা। +\q1 +\v 6 তোমাৰ নিজ মুখেই তোমাক দোষী কৰিছে, মই কৰা নাই; +\q1 তোমাৰ ওঁঠেই তোমাৰ অহিতে সাক্ষ্য দিছে। +\q1 +\v 7 মনুষ্য জাতিৰ মাজত তুমি প্ৰথমে জন্ম পোৱা নে? +\q1 আৰু পৰ্ব্বতবোৰৰ পূৰ্বেই জানো তোমাৰ জন্ম হৈছিল? +\q1 +\v 8 তুমি ঈশ্বৰৰ মন্ত্ৰণা জানো শুনিছিলা? +\q1 আৰু সমস্ত প্ৰজ্ঞা জানো তুমি নিজেই ৰাখি থৈছা? +\q1 +\v 9 তুমি নো আমি নজনা কথা কি জানা? +\q1 তুমিনো আমি নুবুজা কথা কি বুজিছা? +\q1 +\v 10 পকাচুলীয়া আৰু বৃদ্ধসকল আমাৰ পক্ষত আছে; +\q1 তেওঁলোক তোমাৰ পিতৃতকৈয়ো বৃদ্ধ। +\q1 +\v 11 ঈশ্বৰৰ শান্তনা-বাক্যবোৰ তোমাৰ বাবে অতি নগণ্য নে? +\q1 বা তোমাৰ সৈতে কৰা মৃদু বাৰ্তালাপো জানো কম? +\q1 +\v 12 তোমাৰ মনেনো তোমাক কিয় দূৰলৈ নিয়ে? +\q1 আৰু তোমাৰ চকু নো কিয় তিৰবিৰাই থাকে, +\q1 +\v 13 তুনি ঈশ্বকক বিৰুদ্ধে তোমাৰ হৃদয় বিমুখ কৰিছা? +\q1 আৰু তোমাৰ মুখৰ পৰা সেই বোৰ কথা কিয় বাহিৰ কৰিছা? +\q1 +\v 14 মৰ্ত্ত্য নো কি যে, তেওঁ শুচি হ’ব পাৰে? +\q1 তিৰোতাৰ পৰা জন্মা মনুষ্যই ধাৰ্মিক হ’ব পাৰেনে? +\q1 +\v 15 চোৱা, ঈশ্বৰে নিজৰ পবিত্ৰবিলাকক বিশ্বাস নকৰে, +\q1 আকাশ-মণ্ডলো তেওঁৰ দৃষ্টিত নিৰ্ম্মল নহয়। +\q1 +\v 16 তেনেহলে যি ঘৃণনীয় আৰু দুর্নীতিগ্ৰস্ত মনুষ্য +\q1 জলৰ দৰে অপৰাধ পান কৰে, তেওঁনো কিমান পৰিমণে কম হব পাৰে? +\v 17 মোৰ কথা শুনা মই তোমাক দেখোৱাম; +\q1 মই যি দেখিলোঁ, সেয়া প্ৰকাশ কৰিম; +\q1 +\v 18 জ্ঞানী সকলে যি যি কৈছিল +\q1 আৰু তেওলোকৰ পূৰ্ব পূৰুষ সকলে গোপনে নাৰাখিলে, +\q1 +\v 19 কেৱল তেওঁলোকহে দেশ দ্য়া হৈছিল, কোনো বিগেশীয়ে তেওঁলোকৰ মাজেদি অহা যোৱা কৰা নছিল। +\q1 +\v 20 দুষ্টই নিজৰ জীৱনৰ সকলো দিনত ক্লেশ পায়, +\q1 অত্যাচাৰী জনৰ বছৰৰ সংখ্যা নিৰূপিত আছে। +\q1 +\v 21 ভয়ৰ শব্দ কাণত থাকে; সহঁতৰ +\q1 সমৃদ্ধিৰ সময়তে বিনাশকে সিহঁতক আক্ৰমণ কৰে। +\q1 +\v 22 সিহঁতে আন্ধাৰৰ পৰা যে উলটি আহিব, তাৰ কোনো আশা নাই। সহঁত তৰোৱালৰ বাবেই নিৰ্ধাৰিত আছে। +\q1 +\v 23 সিহঁতে আহাৰৰ নিমিত্তে ভ্ৰমণ কৰি কয়, ‘সেয়া ক’ত আছে?’ +\q1 সিহঁতে জানে যে, আন্ধাৰৰ দিন ওচৰত উপস্থিত আছে। +\q1 +\v 24 ক্লেশ আৰু বেদনাই সিহঁতক ভয় দেখুৱায়; +\q1 যুদ্ধৰ কাৰণে সাজু হোৱা ৰজাৰ দৰে, সেই দুটাই তাক পৰাজয় কৰে। +\q1 +\v 25 কাৰণ সিহঁতে ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে হাত মেলিলে, +\q1 আৰু সৰ্ব্বশক্তিমান জনাৰ বিৰুদ্ধে অৱমাননা কৰিলে। +\q1 +\v 26 আকোৰঁগোজ হৈ সিহঁতে ডাঠ ঢাল লৈ তেওঁৰ বিৰুদ্ধে লৰমাৰি গৈছে। +\q1 +\v 27 কাৰণ সিহঁতে চৰ্বিৰে নিজৰ মুখ ঢাকে, +\q1 আৰু নিজৰ তপিনা তৰপে তৰপে চৰ্বিযুক্ত কৰিলে; +\q1 +\v 28 আৰু সিহঁতে জনশূণ্য নগৰত বাস কৰে; +\q1 যি ঠাই ধ্বংসস্তুপ হবলৈ নিৰ্দ্ধাৰিত। +\q1 +\v 29 সিহঁতে ধনী নহব, আৰু সিহঁতৰ সম্পত্তি নাথাকিব; +\q1 সিহঁতৰ শস্য ফলৰ ভৰত মাটিলৈ দোঁ নাখাব। +\q1 +\v 30 সিহঁতে আন্ধাৰৰ পৰা সাৰিব নোৱাৰিব; +\q1 অগ্নি-শিখাই তাৰ ডালবোৰ শুকুৱাব, +\q1 আৰু সিহঁতে ফুলবোৰক বতাহে দূৰলৈ উৰুৱাই নিব। +\q1 +\v 31 সিহঁতে শূন্যতাক বিশ্বাস নকৰক; নিজকে প্ৰতাৰণা নকৰক, কাৰণ শূন্যতাই সিহঁতৰ হেচ হ’ব। +\q1 +\v 32 সময়ৰ পূৰ্বেই তাক সম্পূৰ্ণকৈ পৰিশোধ কৰা হ’ব, +\q1 আৰু সিহঁতৰ ডাল সতেজ নহব। +\q1 +\v 33 সি দ্ৰাক্ষালতাৰ নিচিনাকৈ নিজৰ আপইতা গুটি সৰাব, +\q1 আৰু জিতগছৰ দৰে নিজৰ ফুল সৰাই পেলাব। +\q1 +\v 34 কিয়নো অধৰ্মিবোৰৰ সমাজ বন্ধ্যা হ’ব, +\q1 আৰু ভেঁটি খুৱাবোৰৰ তম্বু অগ্নিয়ে গ্রাস কৰিব। +\q1 +\v 35 সিহঁতে অনিষ্টক গৰ্ভধাৰণ কৰি কষ্টেৰে প্ৰসৱ কৰে; +\q1 সিহঁতৰ হৃদয়ত প্ৰতাৰণা প্ৰস্তুত হয়।” +\c 16 +\s ইয়োবৰ উত্তৰ +\p +\v 1 তেতিয়া ইয়োবে পুনৰায় উত্তৰ কৰি ক’লে, +\q1 +\v 2 মই এইৰূপ অনেক কথা শুনিলো; +\q1 তোমালোক সকলোৱেই দুখদায়ক শান্ত্বনাকাৰী। +\q1 +\v 3 বায়ুতুল্য কথাৰ জানো কেতিয়াও শেষ নহযব? +\q1 বা কিহে তোমালোকক কথা কৈ থাকিবলৈ উদগাইছে? +\q1 +\v 4 ময়ো তোমালোকৰ দৰে মোৰ দৰে হলেহেঁতেন, +\q1 তোমালোকৰ অৱস্থা যদি তোমালোকৰ প্ৰাণ হলেহেঁতেন, +\q1 মইও তোমালোকৰ অহিতে কথা সাজিব পাৰিলোহেঁতেন, +\q1 আৰু তোমালোকক বিদ্রূপ কৰি মূৰ জোকাৰিব পাৰিলোহেঁতেন। +\q1 +\v 5 যদিহে মই মুখেৰে তোমালোকক প্ৰেৰণা দিব পাৰিলোহেঁতেন, +\q1 আৰু মোৰ ওঠৰ শান্তনাত তোমালোকৰ দুখ উপশমহে হলহেঁতেন। +\q1 +\v 6 মই কথা কলেও মোৰ ক্লেশৰ উপশম নহয়, +\q1 আৰু নিমাতে থাকিলে জানো মোৰ দুখ গুচিব? +\q1 +\v 7 কিন্তু ঈশ্বৰে এতিয়া মোক ক্লান্ত কৰিলে; +\q1 তেওঁ মোৰ গোটেই পৰিয়াল উচ্ছন্ন কৰিলে। +\q1 +\v 8 তেওঁ মোৰ শৰীৰ শিশৰিত কৰিছে আৰু সেয়ে মোৰ বিৰুদ্ধে সাক্ষী হৈছে; +\q1 মোৰ নিশকতিয়া অৱস্থায় মোৰ বিৰুদ্ধে উঠিছে, +\q1 আৰু এয়ে মোৰ চেহেৰাই সাক্ষ্য দিছে। +\q1 +\v 9 তেওঁ ক্ৰোধত মোক বিদাৰিলে, আৰু তাড়ণাও কৰিলে; +\q1 তেওঁ মোলৈ দাঁত কৰচিলে; +\q1 মোৰ বিপক্ষে মোৰ বিৰুদ্ধে চকু ৰঙা কৰিছে; +\q1 +\v 10 লোকে মোৰ বিৰুদ্ধে মুখ মেলে; +\q1 সিহঁতে ধিক্কাৰ দি মোৰ গালত চৰ মাৰে; +\q1 সিহঁতে মোৰ অহিতে গোট খায়। +\q1 +\v 11 ঈশ্বৰে মোক অধৰ্মিৰ হাতত সমৰ্পণ কৰিলে, +\q1 আৰু দুষ্টবোৰৰ হাতত পেলাই দিলে। +\q1 +\v 12 মই শান্তিৰে আছিলোঁ আৰু তেওঁ মোক ভাঙি দু-টুকুৰা কৰিলে, +\q1 তেওঁ মোৰ ডিঙিত ধৰি মোক থেকেচিলে; +\q1 আৰু মোত নিজৰ লক্ষ্য স্থপন কৰিলে। +\q1 +\v 13 তেওঁৰ ধনুৰ্দ্ধৰবোৰে মোক আগুৰি ধৰে; +\q1 তেওঁ মোৰ বৃক্ক বিদাৰিলে, দয়া নেদেখুৱালে, +\q1 তেওঁ মোৰ পিত্ত মাটিত ঢালি দিলে। +\q1 +\v 14 তেওঁ মোক বাৰে বাৰে আঘাত কৰে; +\q1 তেওঁ বীৰৰ নিচিনাকৈ মোৰ বিৰুদ্ধে লৰি আহে। +\q1 +\v 15 মই মোৰ ছালৰ ওপৰত চট কাপোৰ সিয়াই ললোঁ, +\q1 আৰু শক্তিক ধুলিৰে লেটিপেটি কৰিলোঁ। +\q1 +\v 16 কান্দোতে কান্দোতে মোৰ মুখ ৰঙা পৰি গৈছে, +\q1 আৰু মোৰ চকুৰ পতা ক’লা পৰি গৈছে। +\q1 +\v 17 যদিও মোৰ হাত অত্যাচাৰৰ পৰা মুক্ত, +\q1 আৰু মোৰ প্ৰাৰ্থনা বিশুদ্ধ। +\q1 +\v 18 হে পৃথিৱী, তুমি মোৰ তেজ ঢাকি নাৰাখিবা, +\q1 আৰু মোৰ কাতৰোক্তিয়ে যেন জিৰাবলৈ ঠাই নাপায়। +\q1 +\v 19 চোৱা, এতিয়াও মোৰ সাক্ষ্য স্বৰ্গত আছে, +\q1 আৰু মোৰ সাক্ষী উচ্চস্থানত আছে। +\q1 +\v 20 মোৰ বন্ধুবোৰেই মোক নিন্দা কৰে; ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে মোৰ চকুৱে অশ্ৰুজল পেলায়, +\q1 +\v 21 মানুহৰ হৈ কোনোবাই ঈশ্বৰলৈ নিবেদল কৰে, +\q1 সেই দৰে আজন মানুহে বন্ধুৰ কাৰণে নিবেদন কৰে! +\q1 +\v 22 কিয়নো মাত্র কেইবছৰ মানৰ পিচতে মই যাম, +\q1 যি ঠাইৰ পৰা পুনৰ উভতি আহিব নোৱাৰি। +\c 17 +\p +\v 1 মোৰ জীৱাত্মা ভগ্ন হৈছে, মোৰ দিনৰ অন্ত পৰিছে; +\q1 মোলৈ মৈদাম যুগুত আছে। +\q1 +\v 2 নিশ্চয়ে ঠাট্টা কৰোঁতাবোৰ মোৰ চাৰিওফালে আছে, +\q1 আৰু সিহঁতে দিয়া প্ৰৰোচনাবোৰ মোৰ চকুৰ আগত আছে। +\q1 +\v 3 বিনয় কৰোঁ, তুমি মোৰ আৰু তোমাৰ সৈতে এটা অঙ্গীকাৰ কৰা; +\q1 কোন আছে যিজনে মোৰ নিৰাপত্তা দিব; +\q1 +\v 4 কিয়নো তুমি এওঁলোকৰ চিত্ত জ্ঞানৰ পৰা আঁৰ কৰিছা; +\q1 এই হেতুকে তুমি এওঁলোকক মোক জয় কৰিবলৈ নিদিবা। +\q1 +\v 5 যিকোনোৱে নিজ বন্ধুক লুটদ্ৰব্য স্বৰূপে সমৰ্পণ কৰে, +\q1 তেনে বন্ধুৰ সন্তানবোৰৰ চকু অন্ধ হ’ব। +\q1 +\v 6 তেওঁ মোক লোকসকলৰ আগত ঘৃণাৰ পাত্ৰ কৰিলে; +\q1 যাৰ মুখত লোকে থু পেলায়, মই তেনে মানুহ হ’লো। +\q1 +\v 7 মনৰ বেজাৰত মোৰ চকু নিস্তেজ হ’ল, +\q1 আৰু মোৰ সকলো অঙ্গ-প্ৰত্যঙ্গ ছাঁৰ তুল্য হ’ল। +\q1 +\v 8 সৰল আচৰণ কৰোঁতাবোৰে আচৰিত মানিব, +\q1 আৰু নিৰ্দ্দোষীয়ে নিজকে অসাধু সকলৰ বিৰুদ্ধে সক্ৰিয় হ’ব। +\q1 +\v 9 তথাপি ধাৰ্মিকে নিজ পথত চলি থাকিব; +\q1 যাৰ হাত শুচি, তাৰ বল ক্ৰমে ক্ৰমে বাঢ়ি থাকিব। +\q1 +\v 10 কিন্তু আহাঁ, তোমালোক সকলোৱে পুনৰায় আৰম্ভ কৰা; +\q1 আৰু মই তোমালোকৰ মাজত এজনো জ্ঞানী নাপাওঁ। +\q1 +\v 11 মোৰ দিন কেইটা গ’ল, মোৰ পৰিকল্পনা ভগ্ন হৈছে, +\q1 মোৰ মনৰ বঞ্চাও ভগ্ন হৈছে। +\q1 +\v 12 সেই মানুহবোৰে ৰাতিক দিনলৈ ৰূপান্তৰিত কৰে, +\q1 পোহৰক সিহঁতে কয়, অন্ধকাৰ ওচৰ চাপি আহিছে। +\q1 +\v 13 যদি চিয়োলকেই মোৰ ঘৰ বুলি মানো, +\q1 আৰু যদি আন্ধাৰকে মোৰ শয্যা বনাইছো, +\q1 +\v 14 যদি মই গাঁতক কওঁ “তুনি মোৰ পিতৃ” +\q1 আৰু পোকক, “মোৰ মাতৃ আৰু ভনী” বুলি কওঁ, +\q1 +\v 15 তেনেহ’লে মোৰ আশা ক’ত? +\q1 আৰু মোৰ আশাক নো কোনে দেখা পাব? +\q1 +\v 16 সৈই আশাৰ চিয়োলৰ দুৱাৰ পৰ্যন্ত নামি নাযাবন? +\q1 কেতিয়া আমি একলগে ধূলিত মিলিত হম?” +\c 18 +\s বিল্দদৰ দ্বিতীয় বক্তৃতা। +\p +\v 1 তাৰপাচত চুহীয়া বিল্দাদদে উত্তৰ দিলে, +\q1 +\v 2 তোমালোকেনো কিমান কাল কথা চোবাই থাকিবা? +\q1 বিবেচনা কৰা; পাছত আমি কথা পাতিম। +\q1 +\v 3 আমি কিয় পশুতুল্য গণিত হৈছোঁ? +\q1 আৰু তোমাৰ দৃ্ষ্টিত আমি নো কেলেই নিৰ্বোধ হৈছোঁ? +\q1 +\v 4 ক্ৰোধত নিজকে বিদৰোৱা যি তুমি, +\q1 তোমাৰ নিমিত্তে জানো পৃথিৱী ত্যাগ কৰা হ’ব, +\q1 বা তোমাৰ নিমিত্তে বৃহৎ শিলক নিজ ঠাইৰ পৰা আঁতৰোৱা যাব? +\q1 +\v 5 নিশ্চয় দুষ্টৰ দীপ্তি নুমুৱাই দিয়া হ’ব যাব, +\q1 আৰু তাৰ অগ্নিশিখাই পোহৰ নিদিব। +\q1 +\v 6 সিহঁতৰ তম্বুত পোহৰ আন্ধাৰ হ’ব, +\q1 আৰু তাৰ ওপৰত থোৱা চাকি নুমাই যাব। +\q1 +\v 7 শক্তিৰ গতি চমু হৈ যাব, +\q1 আৰু সিহঁত নিজৰ পৰামৰ্শতে নিজে নিপাত হ’ব। +\q1 +\v 8 কিয়নো নিজৰ ভৰিয়েই সিহঁতক জালৰ মাজত পেলাই দিব, +\q1 আৰু সিহঁত গৈ গাতত \f + \ft ফান্দ পতা গাত \f* পৰিব। +\q1 +\v 9 সিহঁতৰ ভৰিৰ গোৰোহা ফান্দত পৰিব, +\q1 আৰু ফান্দে সিহঁতক ধৰি ৰাখিব। +\q1 +\v 10 সিহঁতৰ নিমিত্তে মাটিত ফাচ \f + \ft ফাচ: চোঁচনি গাঠি দিয়া শকত জৰী \f* লুকুৱাই থোৱা আছে, +\q1 আৰু তাৰ ফান্দ পতা আছে। +\q1 +\v 11 চাৰিওফালৰ নানা ত্ৰাসে সিহঁতৰ ভয় দোখোৱাব, +\q1 আৰু পদে পদে সিহঁতৰ খেদি যাব। +\q1 +\v 12 ভোকত সিহঁতৰ বল কমি যাব, +\q1 আৰু উজুটি খবলৈ দুৰ্যোগ প্ৰস্তুত হৈ আছে। +\p +\v 13 ৰোগে সিহঁতৰ গাৰ চাল খই পেলাইছে, জেষ্ঠ পুত্ৰৰ +\q1 মৃতুৱে সিহঁতৰ সৰ্ব্বাঙ্গ গ্ৰাহ কৰিছে +\q1 +\v 14 সিহঁতৰ নিৰ্ভৰ কৰ তম্বুৰ পৰা সিহঁতক ছিন্ন ভিন্ন কৰা হৈছে; +\q1 ত্ৰাসবোৰৰ ৰজাৰ ওচৰলৈ সিহঁতক আনা হৈছে। +\q1 +\v 15 সিহঁতৰ তম্বুত ভিতৰত একো নাথাকে; +\q1 বাসকৰ স্থানত গন্ধক ছটিওৱা হ’ব। +\q1 +\v 16 তলত সিহঁতৰ শিপাবোৰ শুকাব, +\q1 আৰু ওপৰৰ সিহঁতৰ ডালবোৰ কটা যাব। +\q1 +\v 17 পৃথিবীৰ পৰা সিহঁতৰ সোঁৱৰণ লুপ্ত হ’ব, +\q1 আৰু বাটে-পথে কোনেও সিহঁতৰ নাম নলব। +\q1 +\v 18 সিহঁতৰ পোহৰৰ পৰা আন্ধাৰলৈ ঠেলি দিয়া হ’ব, +\q1 আৰু সংসাৰৰ পৰা খেদাই দিয়া যাব। +\q1 +\v 19 স্বজাতীয়বোৰৰ মাজত সিহঁতৰ কোনো বংশধৰ নাথাকিব, +\q1 সিহঁতৰ বসতি স্থনত কোনো অৱশিষ্ট নাথাকিব। +\q1 +\v 20 সিহঁতৰ দুৰ্দ্দিন দেখি পশ্চিমত থকা লোক সকলে বিস্ময় মানিব, +\q1 আৰু পূবত থকাবোৰে আতঙ্কত চিঞৰি উঠিব। +\q1 +\v 21 নিশ্চয়ে অধৰ্মিৰ বাসস্থান এনেকুৱা হ’ব, +\q1 আৰু ঈশ্বৰক নজনা লোকৰ ঠাই এনেকুৱা।” +\c 19 +\s ইয়োবৰ উত্তৰ +\p +\v 1 তেতিয়া ইয়োবে পুনৰ উত্তত ক’লে, +\q1 +\v 2 তোমালোকে নো কিমান কাললৈ মোৰ মনত ক্লেশ দিবা, +\q1 আৰু বাক্যেৰে মোক গুড়ি কৰিবা? +\q1 +\v 3 তোমালোকে এই দহবাৰ মোক তিৰস্কাৰ কৰিছা; +\q1 মোৰ প্ৰতি কৰা নিষ্ঠুৰ ব্যৱহাৰত তোমালোকে লাজ নোপোৱান? +\q1 +\v 4 যদি সচাকৈয়ে মই ভুল কৰিলোঁ, +\q1 তেন্তে মোৰ সেই ভুলৰ ফল মোৰ লগতে আছে। +\q1 +\v 5 তোমালোকে যদি মোৰ ওপৰত নিজকে গৰ্ব্ব কৰা, +\q1 আৰু মোৰ নম্ৰতাক মোৰ বিৰুদ্ধে এক বিতৰ্কৰ সৃষ্টি কৰা, +\q1 +\v 6 তেন্তে জানিবা যে, ঈশ্বৰে মোৰ প্ৰতি অন্যায় কৰিছে, +\q1 আৰু মোৰ চৰিওফালে তেওঁ জাল পেলাইছে। +\q1 +\v 7 চোৱা, মই অন্যায়ৰ হৈছে বুলি চিঞৰিলেও কোনে উত্তৰ নাপাও; +\q1 মই আৰ্তনাদ কৰো কিন্তু, ন্যায় নপাও। +\q1 +\v 8 মই পাৰ হ’ব নোৱাৰাকৈ তেওঁ মোৰ বাটত জেওৰা দিছে, +\q1 আৰু মোৰ পথবোৰ আন্ধাৰ কৰিছে। +\q1 +\v 9 তেওঁ মোৰ গৌৰৱৰ বস্ত্ৰ সোলোকাই দিলে, +\q1 আৰু মোৰ মুৰৰ কিৰীটি দূৰ কৰিলে। +\q1 +\v 10 তেওঁ মোক চাৰিওফালৰ পৰা মোক ফালি ছিৰা-ছিৰ কৰাত, মই বিনষ্ট হ’লো; +\q1 তেওঁ মোৰ আশাকো গছৰ দৰে উঘালি পেলালে। +\q1 +\v 11 তেওঁ মোৰ বিৰুদ্ধে নিজ ক্ৰোধ জ্বলালে; +\q1 আৰু মোক তেওঁৰ শত্রুবোৰৰ মাজৰ এজন বুলি জ্ঞান কৰিছে। +\q1 +\v 12 তেওঁৰ সৈন্যবোৰে একেলগে আহি মোৰ বিৰুদ্ধে গড় বান্ধিছে, +\q1 আৰু মোৰ তম্বুৰ চাৰিওফালে ছাউনি পাতিছে। +\q1 +\v 13 তেওঁ মোৰ পৰিয়ালক মোৰ পৰা দূৰ কৰিলে, +\q1 আৰু মোৰ চিনাকি লোক সকল মোলৈ একেবাৰে অচিনাকি হ’ল। +\q1 +\v 14 মোৰ জ্ঞাতি-কুটুম্ববোৰ আঁতৰ হৈছে, +\q1 আৰু মোৰ প্ৰণয়ৰ বন্ধুবোৰে মোক পাহৰিলে। +\q1 +\v 15 মোৰ ঘৰৰ অতিথি আৰু মোৰ দাসীবোৰেও, মোক অচিনাকিলোক যেন জ্ঞান কৰে; +\q1 মই সিহঁতৰ দৃষ্টিত বিদেশী হ’লো। +\q1 +\v 16 মোৰ বন্দীক মই মাতিলে, সি উত্তৰ নিদিয়ে; +\q1 যদিও মই নিজ মুখেৰে তাৰ আগত বিনয় কৰো। +\q1 +\v 17 মোৰ তিৰোতাৰ আগত মোৰ নিশ্বাস, +\q1 মোৰ নিজৰ পৰিয়ালৰ বাবেও মই ঘিণলগীয়া হৈছে। +\q1 +\v 18 এনেকি সৰু লৰা-ছোৱলীবোৰেও মোক তুচ্ছ জ্ঞান কৰে; +\q1 মই উঠিব খুজিলে, সিহঁতে মোৰ অহিতে কথা কয়। +\q1 +\v 19 মোৰ অন্তৰঙ্গ বন্ধুবোৰে মোক ঘিণ কৰে, +\q1 মই যি সকলক ভাল পাও সিহঁত, মোৰ পৰা বিমুখ হ’ল। +\q1 +\v 20 মই হাড়ে-ছালে লাগি গলোঁ; +\q1 মই কেৱল দাঁতৰ আলু খিনিৰে সৈতে বাছি আছো। +\q1 +\v 21 হে মোৰ বন্ধু সকল, তোমালোকেই মোক কৃপা কৰা, মোক কৃপা কৰা; +\q1 কিয়নো ঈশ্বৰৰ হাতে মোক স্পৰ্শ কৰিছে। +\q1 +\v 22 ঈশ্বৰৰ নিচিনাকৈ তোমালোকেও মোৰ পিছত কিয় লাগি আছা? +\q1 মোৰ মঙহত তোমালোকৰ জানো হেপাহ পলোৱা নাই? +\q1 +\v 23 অস্ মোৰ কথাবোৰ লিখা হোৱা হ’লে! +\q1 অস্, সেইবোৰ পুথিত লিখি থোৱা হ’লে! +\q1 +\v 24 অস্, সেইবোৰ লোহাৰ কলম আৰু সীহেৰে +\q1 চিৰকালৰ বাবে শিলত খোদিত কৰা হলে! +\q1 +\v 25 কিয়নো মই জানো, মোৰ মুক্তিদাতা জীয়াই আছে, +\q1 শেষত তেওঁ পৃথিৱীৰ ওপৰত উঠি থিয় হ’ব। +\q1 +\v 26 আৰু মোৰ গাৰ ছাল এইদৰে নষ্ট হোৱাৰ পাছত, +\q1 মই মাংসত ঈশ্বৰক দৰ্শন কৰিম। +\q1 +\v 27 মই নিজেই তেওঁক দেখা পাম, +\q1 আনৰ চকুৱে নহয়, মোৰ নিজৰ চকুৱেই তেওঁক দেখিব। +\q1 মোৰ হৃদয় কেনেকৈ ক্ষীণ হৈ গৈছে। +\q1 +\v 28 যদি তোমালোকে কোৱা, ‘আমি তাক কেনেকৈ কষ্ট দিম +\q1 কিয়নো কষ্টৰ মূল শিপা তাৰ ভতৰত পোৱা যায়,’ +\q1 +\v 29 তেনেহলে তোমালোকে তৰোৱাললৈ ভয় কৰা; +\q1 কিয়নো ক্রোধে তৰোৱালৰ দণ্ড আনে, +\q1 এইদৰে তোমালোকে জানিব পাৰিবা যে, ন্যায় বিচাৰ এটা আছে।” +\c 20 +\s চোফৰৰ দ্বিতীয় বক্তৃতা। +\p +\v 1 তেতিয়া নামাথীয়া চোফৰে পুনৰায় উত্তৰ দিলে, +\q1 +\v 2 মোৰ ভাৱনাই উত্তৰ দিবলৈ মোক উদগাইছে, +\q1 কাৰণ এইবোৰে মোৰ অন্তৰক অধৈৰ্য কৰিছে। +\q1 +\v 3 অপমান সূচক গৰিহণা মই শুনিলোঁ, +\q1 তথাপি মোৰ বোধৰ অগম্য এক আত্মাই মোক উত্তৰ দিছে। +\q1 +\v 4 তুমি নাজানানে অতীজৰ পৰা পৃথিৱীত মনুষ্যক স্থাপন হৈছিল, +\q1 +\v 5 যিহেতু দুষ্টবোৰৰ উল্লাস যে অলপদিনীয়া, +\q1 আৰু অধাৰ্মিকৰ আনন্দ যে খন্তেকীয়া? +\q1 +\v 6 যদি দুষ্টলোক ওপৰলৈ উঠি আকাশ পায়গৈ, +\q1 আৰু সিহঁতৰ মূৰ যদিও মেঘ স্পৰ্শ কৰে, +\q1 +\v 7 তথাপি সিহঁত নিজ বিষ্ঠাৰ দৰে চিৰকাললৈকে নষ্ট হ’ব, +\q1 যিসকলে সিহঁতক তাক দেখিছিল, তেওঁলোকে সুধিব, সিহঁত ক’ত আছে? +\q1 +\v 8 সিহঁতে সপোনৰ দৰে উড়ি যাব, আৰু পুনৰ পোৱা নাযাব; +\q1 ৰাতিকালৰ দৰ্শনৰ দৰে সিহঁত লুপ্ত হ’ব। +\q1 +\v 9 যি চকুৱে সিহঁতক দেখিছিল, সেই চকুৱে সিহঁতক পুনৰ দেখা নাপাব; +\q1 সিহঁতৰ নিবাসৰ ঠায়ে সিহঁতক পুনৰ দেখা নাপাব। +\q1 +\v 10 সিহঁতৰ সন্তানবোৰে দৰিদ্ৰসকলৰ পৰা অনুগ্ৰহ বিচাৰিব, +\q1 আৰু সিহঁতে নিজ হাতেৰে নিজৰ ধন-সম্পত্তি ওভোটাই দিব। +\q1 +\v 11 তেওঁলোকৰ শৰিৰ একালত শক্তিৰে পৰিপূৰ্ণ আছিল, +\q1 সেই বুলি ধুলিত তেওঁলোকৰ লগত শুব নে। +\q1 +\v 12 যদিও দুষ্টতা সিহঁতৰ মুখত সোৱাদ লাগে, +\q1 যদিও সিহঁতে জিভাৰ তলত তাক লুকুৱাই ৰাখে, +\q1 +\v 13 যদিও সিহঁতে তাক এৰি দিব নিবিচাৰে, +\q1 কিন্তু মুখৰ ভিতৰতে তাক ৰাখি থয়, +\q1 +\v 14 তথাপি সিহঁতৰ আহাৰ পেটলৈ গৈ টেঙা হয়, +\q1 সেয়ে সিহঁতৰ ভিতৰত কালসৰ্পৰ বিষস্বৰূপ হৈ পৰে। +\q1 +\v 15 সসিহঁতৰ ধন-সম্পত্তি গ্ৰাস কৰি, তাক পুনৰাই বতিঁয়াই পেলাব; +\q1 ঈশ্বৰে সিহঁতৰ পেটৰ পৰা তাক উলিয়াই পেলাব। +\q1 +\v 16 সিহঁতে কালসৰ্পৰ বিষ চুহিব; +\q1 বিশাল সাপৰ জিভাই সিহঁতক বধ কৰিব। +\q1 +\v 17 সিহঁতে নদীবোৰ উপভোগ কৰিব নাপাব, +\q1 য’ত মৌ আৰু দৈ বৈ যায়। +\q1 +\v 18 সিহঁতে নিজ পৰিশ্ৰমৰ ফল ওভোটাই দিব, ভোগ নকৰিব; +\q1 সিহঁতে বানিজ্যৰ পৰা পোৱা লাভ উপভোগ কৰিব নকৰিব। +\q1 +\v 19 কিয়নো সিহঁতে দৰিদ্ৰবোৰক উপদ্ৰৱ আৰু ত্যাগ কৰিলে; +\q1 যি ঘৰ নিজে নিৰ্মান কৰা নাই তেনে ঘৰ কাঢ়ি ল’লে। +\q1 +\v 20 সিহঁতৰ পেট কেতিয়াও তৃপ্ত নহয়; +\q1 এই হেতুকে সিহঁতে লোভনীয় বস্তুৰ মাজৰ একোৱে ৰক্ষা নাপাব। +\q1 +\v 21 গ্ৰাস কৰিব পৰা একোৱেই বাকী নাথাকিব; +\q1 এই কাৰণে সিহঁতৰ মঙ্গল চিৰকলীয়া নহ’ব। +\q1 +\v 22 বস্তু-বাহানি জোৰাওকৈ থকা সময়তো সিহঁতৰ ঠেকত পৰিব; +\q1 দুৰ্দশাৰ পৰাক্ৰম সিহঁতৰ ওপৰত পৰিব। +\q1 +\v 23 নিজ পেট ভৰাবলৈ ধৰোঁতেই, ঈশ্বৰে সিহঁতৰ ওপৰত ক্ৰোধাগ্নি পেলাব, +\q1 আৰু খাই থাকোঁতেই তাৰ ওপৰত তাক বৰষাব। +\q1 +\v 24 সিহঁতৰ লোহাৰ অস্ত্ৰৰ পৰা পলাই যাব; +\q1 কিন্তু পিতলৰ ধনুৰ কাড়ঁত বিদ্ধ হ’ব। +\q1 +\v 25 সেই কাঁড় সিহঁতে গাৰ পৰা টানি বাঙিৰ কৰিব; +\q1 তাৰ তিৰবিৰোৱা আগ ভাগত, তাৰ পিত্তৰ পৰা বাহিৰ হ’ব; +\q1 নানা ধৰণৰ ত্ৰাস সিহঁতৰ ওপৰত আহিব। +\q1 +\v 26 সিহঁতৰ সম্পদৰ ববে ঘোৰ আন্ধাৰ ৰাখি থোৱা হৈছে, +\q1 মানুহে নধৰা জুয়ে সিহঁতৰ গ্ৰাস কৰিব; +\q1 সিহঁতৰ তাৰ তম্বুত থকা অৱশিষ্ট বস্তু ভষ্ম কৰিব। +\q1 +\v 27 আকাশ-মণ্ডলে সিহঁতৰ অপৰাধ প্ৰকাশ কৰিব, +\q1 আৰু পৃথিৱী সিহঁতৰ বিৰুদ্ধে উঠিব। +\q1 +\v 28 সিহঁতৰ ঘৰৰ সম্পত্তি উড়ি যাব; +\q1 ঈশ্বৰৰ ক্ৰোধৰ দিনা ধল পানীয়ে সম্পূৰ্ণ উটুৱাই নিব। +\q1 +\v 29 দুষ্ট মানুহে ঈশ্বৰৰ পৰা পাবলগীয়া ভাগ এয়ে, +\q1 আৰু এয়ে সিহঁতৰ বাবে ঈশ্বৰে নিৰূপণ কৰা অধিকাৰ। +\c 21 +\s ইয়োবৰ উত্তৰ। +\p +\v 1 তেতিয়া ইয়োবে পুনৰায় উত্তৰ দি ক’লে, +\q1 +\v 2 তোমালোকে মন দি মোৰ কথা শুনা; +\q1 আৰু এয়ে তোমালোকৰ শান্তনা হওক। +\q1 +\v 3 অলপ সহন কৰা, মই কথা কম; +\q1 মই কথা কোৱাৰ পাছত বিদ্ৰূপ কৰি থাকা। +\q1 +\v 4 মোৰ অভিযোগ জানো মানুহৰ ওচৰত? +\q1 মই কিয় অধৈৰ্য নহম? +\q1 +\v 5 তোমালোকে মোলৈ চাই আচৰিত মানিছা, +\q1 আৰু নিজৰ মুখত হাত দিছা। +\q1 +\v 6 যেতিয়া মই মোৰ কষ্টৰ বিষয়ে ভাবো, +\q1 তেতিয়া মই বিহ্বল হওঁ, আৰু ত্ৰাসত মোৰ শৰীৰ কঁপি উঠে। +\q1 +\v 7 দুষ্টবোৰ কিয় বৃদ্ধ বোৱালৈকে জীয়াই থাকে? +\q1 আৰু ক্ষমতাশালীও হয়? +\q1 +\v 8 সিহঁতৰ সন্মুখত সিহঁতৰ সনেতানবোৰ থাকে; +\q1 সিহঁতৰ সন্তান-সন্ততিবোৰ সিহঁতৰ চকুৰ আগত থিৰে থাকে। +\q1 +\v 9 সিহঁতৰ ঘৰবোৰ ভয় নোপোৱাকৈ নিবাপদে থাকে, +\q1 আৰু সিহঁতৰ ওপৰত ঈশ্বৰৰ দণ্ডৰ আঘাতো নপৰে। +\q1 +\v 10 সিহঁতৰ ষাঁড় গৰুবোৰে মিলন কৰিলে সেয়ে নিষ্ফল নহয়; +\q1 সিহঁতৰ গাই জগে, বিনাশ নকৰে। +\q1 +\v 11 সিহঁতে নিজ নিজ শিশুবোৰক মেষৰ জাকৰ দৰে বাহিৰত চৰায়; +\q1 আৰু সিহঁতৰ সন্তানবোৰে নাচ-গান কৰে। +\q1 +\v 12 সিহঁতে খঞ্জৰী আৰু বীণা বজাই গান গায়, +\q1 আৰু বাঁহীৰ শব্দত উল্লাস কৰে। +\q1 +\v 13 সিহঁতে সুখেৰে নিজ নিজ দিন কটায়; +\q1 পাছত শান্তিৰে চিয়োললৈ নামি যায়। +\q1 +\v 14 সিহঁতে ঈশ্বৰক কয়, “তুমি আমাক অকলে থকিবলৈ দিয়া; +\q1 কিয়নো আমি তোমাৰ পথ জানিব নোখোজোঁ। +\q1 +\v 15 সৰ্ব্বশক্তিমান জনানো কোন যে, আমি তেওঁৰ সেৱা কৰিম? +\q1 আৰু তেওঁৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিলেই আমাৰ বা কি লাভ হ’ব? +\q1 +\v 16 সিহঁতৰ সফলই জানো সিহঁতৰ হাতৰ কৃতিত্ব নহয়; +\q1 দুষ্টবোৰৰ মন্ত্ৰণা মোৰ পৰা দূৰ হওঁক। +\q1 +\v 17 দুষ্টবোৰৰ প্ৰদীপ নো কিমানবাৰ নুমুউৱা হয়? +\q1 কিমানবাৰ নো সিহঁতৰ ওপৰত বিপদ সিহঁতলৈ ঘটে? +\q1 কিমানবাৰ নো ঈশ্বৰে নিজ ক্ৰোধত ক্লেশ বিলাই দিয়ে? +\q1 +\v 18 কিমানবাৰ সিহঁত বতাহৰ আগত খেৰৰ নিচিনা, +\q1 আৰু ধুমুহাই উড়াই নিয়া ঘুলাৰ নিচিনা হয়? +\q1 +\v 19 তোমালোকে কোৱা, “ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ অধৰ্ম তেওঁলোকৰ সন্তানবোৰলৈ সাঁচি থয়”। +\q1 সিহঁতকেই অধৰ্মৰ প্ৰতিফল দিয়ক, তাতে সিহঁতে জানিব। +\q1 +\v 20 সিহঁতৰ নিজ চকুৱেই নিজৰ সৰ্ব্বনাশ দেখক, আৰু +\q1 সৰ্ব্বশক্তিমান জনাৰ ক্ৰোধ সিহঁতৰ পান কৰক। +\q1 +\v 21 যেতিয়া তাৰ মাহৰ সংখ্যা শেষ হ’ব, +\q1 তাৰ পাছত সিহঁতে জানো নিজৰ পৰিয়ালৰ কাৰণে চিন্তা কৰিব? +\q1 +\v 22 যি জনাই উৰ্দ্ধবাসীসকলৰো বিচাৰ কৰে, +\q1 এনে জনা ঈশ্বৰকেই কোনোবাই জ্ঞান শিক্ষা দিব পাৰে নে? +\q1 +\v 23 কনোৱে সম্পৰ্ণ সাফল্যতাৰে মৰে, +\q1 সকলোভৱে শান্তি আৰু নিচিন্তে মৰে। +\q1 +\v 24 সিহঁতৰ পাত্ৰবোৰ গাখীৰেৰে পৰিপূৰ্ণ, +\q1 আৰু হাড়বোৰৰ মজ্জা ৰসযুক্ত। +\q1 +\v 25 আন কোনোৱে মনত তিতা লাগি মৰে; +\q1 কেতিয়াও মঙ্গলৰ আস্বাদ নাপায়। +\q1 +\v 26 সিহঁতে একেলগে ধুলিত শোৱে, +\q1 আৰু পোকে সিহঁতক ঢাকে। +\q1 +\v 27 চোৱা, মই তোমালোকৰ মনৰ ভাব জানো; +\q1 আৰু মোৰ বিৰুদ্ধে অন্যায়কৈ যিবোৰ মন্ত্ৰণা কৰিছা, সেইবোৰকো মই জানিছোঁ। +\q1 +\v 28 কিয়নো তোমালোকে কৈছা, “সেই অধিপতিজনৰ ঘৰ ক’ত? +\q1 আৰু দুষ্ট লোকজনৰ বাস কৰা তম্বুটো ক’ত আছে? +\q1 +\v 29 তোমালোকে পথিকবিলাকক নোসুধানে আৰু সিহঁতৰ সাক্ষ্য গ্ৰহন নকৰা নে? +\q1 +\v 30 যে দুষ্টই বিপদৰ সময়ত ৰক্ষা পায়, আৰু ক্ৰোধৰ দিনত সিহঁতৰ উদ্ধাৰ কৰা হয়, +\q1 +\v 31 সিহঁতৰ স্বভাৱৰ কথা সিহঁতৰ মুখৰ আগত কোনে ক’ব? +\q1 আৰু সিহঁতৰ কৰ্মৰ প্ৰতিফল কোনে দিব? +\q1 +\v 32 সিহঁতক মৈদামলৈ নিয়া হ’ব, +\q1 আৰু লোকে সিহঁতৰ সথানত মৈদাম পৰ দি থাকিব। +\q1 +\v 33 উপত্যকাৰ মাটিবোৰ সিহঁতলৈ সুখৰ যেন বোধ হব; +\q1 তাৰ পাছত সকলো তাৰ অনুগামী ব’ব আৰু ইয়াৰ আগেতেও অসংখ্যলোকে তেনেকৈ গৈছিল। +\q1 +\v 34 তেন্তে তোমালোকে কিয় মোক অনৰ্থক শান্তনা দিছা? +\q1 তোমালোকৰ উত্তৰবোৰ কেৱল মিছাৰ বাহিৰে একো নাই।” +\c 22 +\s ইলীফজৰ তৃতীয় বক্তৃতা। +\p +\v 1 তেতিয়া তৈমনীয়া ইলীফজে পুনৰায় উত্তত ক’লে, +\q1 +\v 2 মানুহ জানো ঈশ্বৰৰ উপকাৰী হব পাৰে? +\q1 জ্ঞানী লোকেও জনো তেওঁৰ উপকাৰী হ’ব পাৰে। +\q1 +\v 3 তুমি ধাৰ্মিক হলে সৰ্ব্বশক্তিমান জনাৰ কিবা হিত হব নে? +\q1 তুমি সিদ্ধ আচৰণ কৰিলে তেওঁৰ কি লাভ হব? +\q1 +\v 4 তুমি তেওঁক ভয়, কৰাৰা কাৰণেই জানো তেওঁ তোমাক দোষাৰোপ কৰে? +\q1 সেই বাবে কি তেওঁ তোমাৰ লগত বিচাৰত সোমাব? +\q1 +\v 5 তোমাৰ দুষ্টতা অধিক নহয় নে? +\q1 তোমাৰ অপৰাধৰ কি সীমা নই? +\q1 +\v 6 তুমি অকাৰণতে নিজ ভাইৰ পৰা বন্ধক লোৱা, +\q1 আৰু বস্ত্ৰহীনৰ পৰাও বস্ত্ৰ কাঢ়ি লোৱা। +\q1 +\v 7 তুমি তৃষ্ণাতুৰ লোকক পানী নিদিয়া, +\q1 আৰু ক্ষুধাতুৰ লোকৰ আহাৰ আটক কৰা। +\q1 +\v 8 ক্ষমতাৱান লোকে ভূমি দখল কৰিব; +\q1 আৰু মৰ্য্যদাৱান জনাই তাত বাস কৰিছিল। +\q1 +\v 9 তুমি বিধৱাসকলক শুদা হাতে বিদায় দিয়া; +\q1 আৰু পিতৃহীনসকলৰ বাহু ভঙা। +\q1 +\v 10 এই হেতুকে তোমাৰ চাৰিওফালে ফান্দ আছে; +\q1 আৰু আকস্মিক ত্ৰাসে তোমাক বিহ্বল কৰিছে। +\q1 +\v 11 ইমান আন্ধাৰ যে তুমি দেখা পোৱা নাই নে? +\q1 পনীৰ ধলে তোমাক ঢাকি পেলাইছে? +\q1 +\v 12 ঈশ্বৰ উচ্ছ স্থান থকা স্বৰ্গত জানো নাই? +\q1 ওপৰত থকা তৰাবোৰ চোৱা, সেইবোৰ কিমান ওখত আছে? +\q1 +\v 13 সেই কৰণে তুমি কৈছা, “ঈশ্বৰে কি জানে? +\q1 ঘন মেঘৰ মাজেদি তেওঁ জানো বিচাৰ কৰিব পাৰে? +\q1 +\v 14 ঘন ডাৱৰৰ তেওঁক ঘেৰি ধৰে, সেই কৰণে তেওঁ দেখা নাপায়, +\q1 কেৱল আকাশ-মণ্ডলত ফুৰি থাকে।” +\q1 +\v 15 তুমি পুৰণি পথকে ধৰি থাকিবা নে, +\q1 যি পথেৰে দুৰ্জনবোৰে খোজকাঢ়ে - +\q1 +\v 16 সিহঁতক অকালতে ধৰি নিয়া হ’ল; +\q1 আৰু সিহঁতৰ ভিত্তিমূল বান-পানীয়ে উটাই নিলে। +\q1 +\v 17 সেই সময়ত সিহঁতে ঈশ্বৰক কৈছিল, “আমাৰ পৰা দূৰ হোৱা;” +\q1 আৰু “সৰ্ব্বশক্তিমান জনাই আমাৰ কি কৰিব পাৰে?” +\q1 +\v 18 তথাপি তেওঁ সিহঁতৰ ঘৰবোৰ উত্তম উত্তম দ্ৰব্যেৰে পৰিপূৰ্ণ কৰে; +\q1 কিন্তু দুষ্টবোৰৰ অভিসন্ধি মোৰ পৰা দূৰত থাকে। +\q1 +\v 19 তাকে দেখি ধাৰ্মিকসকলে আনন্দ কৰে; +\q1 আৰু নিৰ্দ্দোষী লোকে সিহঁতক খেঁজেলিয়াই, +\q1 +\v 20 “আমাৰ বিৰুদ্ধে উঠাবোৰ নিশ্চয়ে বিনষ্ট হৈছে; +\q1 আৰু সিহঁতৰ অৱশেষ অগ্নিয়ে গ্রাস কৰিছে।” +\q1 +\v 21 এতিয়া তুমি ঈশ্বৰৰ সৈতে সন্মত হোৱা আৰু শাস্তি লাভ কৰা; +\q1 তাতে তোমাৰ মঙ্গল হব। +\q1 +\v 22 তেওঁৰ মুখৰ পৰা ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা, +\q1 আৰু তেওঁৰ বাক্যবোৰ তোমাৰ হৃদয়ত ৰাখা। +\q1 +\v 23 যদি তুমি সৰ্ব্বশক্তিমান জনালৈ ঘূৰা, তুমি পুনৰ প্ৰতিষ্টিত হ’বা আৰু যদি তোমাৰ তম্বুৰ পৰা অধৰ্ম দূৰ কৰা, +\q1 +\v 24 যদিতোমাৰ সোণ ধূলিত দিয়া, +\q1 আৰু ওফীৰৰ সোণ জলপ্ৰবাহৰ শিলবোৰৰ মাজত দিয়া; +\q1 +\v 25 তেতিয়া সৰ্ব্বশক্তিমান জনা তোমাৰ বহুমূল্য সোণ হ’ব, +\q1 আৰু তেওঁ তোমাৰ উজ্জ্বল ৰূপ হব। +\q1 +\v 26 কিয়নো তেতিয়া তুমি সৰ্ব্বশক্তিমান জনাত আনন্দ কৰিবা, +\q1 আৰু ঈশ্বৰলৈ মুখ তুলিবা। +\q1 +\v 27 তুমি তেওঁৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিলে তেওঁ শুনিব; +\q1 তাতে তুমি তোমাৰ সকলো সঙ্কল্প সিদ্ধ কৰিবা। +\q1 +\v 28 তুমি কোনো বিষয় মনত স্থিৰ কৰিলে, +\q1 সেয়ে তোমালৈ সিদ্ধ হ’ব; +\q1 আৰু তোমাৰ পথত পোহৰ পৰিব। +\q1 +\v 29 যেতিয়া তোমালোকক ন’ত কৰা হয়, তুমি কোৱা, অহঙ্কাৰৰ বাবেই হৈছে; কিয়নো তেওঁ নম্ৰতোকক উদ্ধাৰ কৰে; +\q1 আৰু অধোমুখক তেওঁ নিস্তাৰ কৰিব। +\q1 +\v 30 তেওঁ ৰ্দ্দোষী জনকো উদ্ধাৰ কৰিব; +\q1 তোমাৰ হাতৰ শুচিতাৰ কাৰণে সিহঁতে উদ্ধাৰ পাব।” +\c 23 +\s ইয়োবৰ উত্তৰ। +\p +\v 1 তেতিয়া ইয়োবে পুনৰায় উত্তৰ দি কলে, +\q1 +\v 2 আজিও মোৰ বিলাপ তিক্ততাৰে ভৰা; +\q1 মই কেঁকাই আছো তথাপি তেওঁৰ গধুৰ হাত মোৰ ওপৰত আছে। +\q1 +\v 3 অস, মই তেওঁক ক’ত পাম, তাক জনা হলে, +\q1 আৰু তেওঁৰ বাসস্থানলৈ যাব পাৰিলো হয়! +\q1 +\v 4 তেতিয়া মোৰ গোচৰ তেওঁৰ আগত মই জনালোহেঁতেন, +\q1 আৰু মোৰ মুখ নানা যুক্তিৰে পূৰ্ণ কৰিলোহেঁতেন; +\q1 +\v 5 তেওঁ মোক যি উত্তৰ দিব, তাক মই জানিলোঁহেঁতেন, +\q1 আৰু তেওঁ মোলৈ যি যি কব, তাকো বুজিলোহেঁতেন। +\q1 +\v 6 তেওঁ নিজৰ মহাপৰাক্রমেৰে মোৰ বিৰোধ কৰিব নে? +\q1 নকৰিব, কিন্তু তেওঁ মোলৈ মনোযোগহে দিলেহেঁতেন। +\q1 +\v 7 তেতিয়া তাত এজন সিদ্ধ লোকে তেওঁৰ লগত ব পাৰিলেহেঁতেন; +\q1 তাতে মোৰ বিচাৰকে মোক নিৰ্দোষ প্ৰমান কৰিব পাৰিলেহেঁতেন। +\q1 +\v 8 যদি, মই আগ ফাললৈ যাওঁ, কিন্তু তেওঁ তাত নাই; +\q1 আৰু পিছ ফাললৈ যাওঁ, তাতো তেওঁক দেখা নাপাওঁ। +\q1 +\v 9 তেওঁ বাওঁফালে তেওঁ লুকাই থাকে, আৰু মই তেওঁক দেখা নাপাও; +\q1 সোঁ ফালে ঘূৰিলেও কিন্তু মই তেওঁক নেদেখোঁ। +\q1 +\v 10 কিন্তু মই যি পথ ধৰিছোঁ, তাক তেওঁ জানে; +\q1 তেওঁ মোক পৰীক্ষা কৰা হলে, মই সোণৰ দৰে ওলালোহেঁতেন। +\q1 +\v 11 মই তেওঁৰ ভৰিৰ খোজত ভৰি দি দি আহিছোঁ; +\q1 এফলীয়া নোহোৱাকৈ মই তেওঁৰ পথত চলিছোঁ। +\q1 +\v 12 তেওঁৰ মুখৰ আজ্ঞাৰ পৰা মই আঁতৰি যোৱা নাই; +\q1 তেওঁৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা আজ্ঞাবোৰ মই মোৰ হৃদয়ত সাঁচি থৈছো। +\q1 +\v 13 কিন্তু তেওঁ অকলে অটল, তেওঁক কোনে ঘুৰাব পাৰে? +\q1 তেওঁৰ যি ইচ্ছা, তাকেই তেওঁ কৰে। +\q1 +\v 14 কিয়নো তেওঁ মোলৈ যি নিৰূপিত কৰে, নিশ্চয়ে তেওঁ সিদ্ধ কৰিব; +\q1 আৰু এনে অনেক কথা তেওঁৰ মনত আছে। +\q1 +\v 15 এই নিমিত্তে মই তেওঁৰ সাক্ষাতে ব্যাকুল হওঁ। +\q1 যেতিয়া এইবোৰ ভাবো, তেওঁলৈ মোৰ ভয় লাগে। +\q1 +\v 16 ঈশ্বৰেই মোৰ মন ভগ্ন কৰিলে, +\q1 সৰ্ব্বশক্তিমান জনাই মোক ভীষণ ভয় দেখোৱাইছে; +\q1 +\v 17 কেৱল যদি মই আন্ধাৰত বিলীন হ’ব পাৰিলোহেঁতেন! ঘন আন্ধাৰে মোৰ মুখ ঢাকিলে হেঁতেন! +\c 24 +\s পৃথিবীৰ দুষ্টতা আৰু ইয়োবৰ অভিযোগ +\p +\v 1 সৰ্ব্বশক্তিমান জনাৰ দ্বাৰাই কিয় সময় নিৰূপিত নহয়? তেওঁক জনালোকে কিয় তেওঁৰ দিন দেখিবলৈ নাপায়? +\v 2 অসাধু লোকে মাটিৰ সীমাৰ চিন লৰায়, আৰু মেষৰ জাকক বলেৰে কাঢ়ি লৈ চৰায়। +\v 3 সিহঁতে পিতৃহীনবিলাকৰ গাধ খেদি লৈ যায়, আৰু বিধৱাৰ গৰু বন্ধক লয়। +\v 4 সিহঁতে দৰিদ্ৰবিলাকক বাটৰ পৰা খেদি দিয়ে, আৰু দেশৰ দুখীয়াবিলাক একেবাৰে লুকাই থাকিব লগীয়া হয়। +\v 5 অৰণ্যত থকা বনৰীয়া গাধৰ নিচিনাকৈ, নিজৰ আহাৰ বিচাৰা ওলাই যায়; পতিত মাটিত সিহঁতৰ সন্তানবোৰৰ কাৰণে গেলা-পচা খাদ্য বিছাৰি যায়। +\v 6 সিহঁতে আনৰ পথাৰত শস্য চপায়; আৰু দুৰ্জনৰ শেষতীয়া দ্ৰাক্ষাগুটি সংগ্ৰহ কৰে। +\v 7 সিহঁতে উলংগে, গাত কাপুৰ নলোৱাকৈ ৰাতি কটায়, আৰু জাৰত গাত লবলৈ সিহঁতৰ একো নাই। +\v 8 সিহঁতে পৰ্ব্বতৰ বৰষুণত তিতে, +\q1 আৰু আশ্ৰয় নথকাত বৰ বৰ শিলত আঁকোৱালি ধৰে। +\q1 +\v 9 কোনোৱে পিতৃহীন কেঁচুৱাক মাকৰ বুকুৰ পৰা কাঢ়ি লয়, +\q1 আৰু দুখীয়াৰ কেঁচুৱাক বন্ধক লয়। +\q1 +\v 10 তাতে সিহঁতে উদং গাৰে ফুৰে, +\q1 আৰু ভোকতে থকাতো অৱস্থাতো ডাঙৰি কঢ়িয়ায়। +\q1 +\v 11 সিহঁতে ছাদত তেল পেৰে, +\q1 আৰু গচকি দ্ৰাক্ষাৰস উলিযাই কিন্তু পিয়াহত আতুৰ হৈ থাকে। +\q1 +\v 12 নগৰৰ মাজ-মজিয়াত সিহঁতে মৃতপ্ৰায় অৱস্থাত কেঁকাই, +\q1 আৰু আঘাত পোৱাবিলাকৰ কণ্ঠই চিঞৰে; +\q1 তথাপি ঈশ্বৰে তেওঁবিলাকৰ প্ৰাৰ্থনালৈ কাণ নিদিয়ে। +\q1 +\v 13 আৰু কোনো কোনোৱে পোহৰৰ বিদ্ৰোহী হয়, +\q1 সিহঁতে এনে পৰিস্থিতিৰ আওভাও নাজানে, +\q1 আৰু সেই পথতো নচলে। +\q1 +\v 14 নৰবধীসকলে সন্ধিয়া উঠে; +\q1 সি দুখীয়া-দৰিদ্ৰক মাৰি পেলাই; +\q1 আৰু ৰাতি সি চোৰৰ নিচিনা হয়। +\q1 +\v 15 ব্যভিচাৰীৰ চকুৱে সন্ধিয়ালৈ বাট চাই থাকে; +\q1 সি কয়, ‘মই কৰো চকুত পৰা নাই”। +\q1 সিহঁত ছদ্মৱেশ ধৰি মুখ ঢাকে। +\q1 +\v 16 সিহঁতে আন্ধাৰত ঘৰবোৰত সিন্ধি দিয়ে; +\q1 দিনত সিহঁতে দুৱাৰ বন্ধ কৰি সোমাই থাকে; +\q1 পোহৰ কি, সিহঁতে নাজানে। +\q1 +\v 17 কিয়নো সিহঁত সকলোৰে কাৰণে আন্ধাৰেই প্ৰভাত স্বৰূপ; +\q1 কাৰণ সিহঁতৰ বন্ধুত্ব সন্ত্ৰাস আৰু আন্ধাৰৰ লগত। +\q1 +\v 18 এনে লোক পানীৰ ওপৰত বেগেৰে উটি যায়; +\q1 সিহঁতৰ ভাগৰ মাটি অভিশপ্ত হয়; +\q1 সিহঁতে দ্ৰাক্ষাবাৰীলৈ কোনো বনিকে নুঘি নাচায়। +\q1 +\v 19 খৰাং আৰু তাপে হিমৰ পানী শুকুৱাই নিয়ে, +\q1 তেনেকৈ চিয়োলে পাপীলোকক গ্ৰাস কৰিব। +\q1 +\v 20 গৰ্ভই সিহঁতক পাহৰিব, +\q1 আৰু পোকবোৰে সিহঁতক সোৱাদযোক্ত পাব, +\q1 সিহঁতক আৰু কেতিয়াও সোঁৱৰণ কৰা নহব, গছৰ দৰে দুষ্টালিক ভাঙি পেলোৱা হ’ব। +\q1 +\v 21 সিহঁতে সন্তান নথকা মাতৃ আঘত দিয়ে, আৰু বিধবা প্ৰতি কোনো দয়া নেদেখায় +\q1 +\v 22 তথাপি ঈশ্বৰে সিহঁতৰ পৰাক্ৰমী আৰু বলৱানলোকৰ আয়ুস দীঘল কৰে; +\q1 সিহঁতে তেতিয়া উঠে যেতিয়া সিহঁতৰ জীৱন নিৰাশা পূৰ্ণ হয়। +\q1 +\v 23 তেওঁ নিৰাপত্তা প্ৰদান কৰাত, সিহঁতে ভাৰষা পায়; +\q1 আৰু তেওঁৰ চকু সিহঁতৰ পথৰ ওপৰত থাকে। +\q1 +\v 24 কিছু ক্ষণৰ কৰণে সিহঁতৰ উন্নতি হয়, আকৌ অলপতে নাইকিয়া হয়; +\q1 সিহঁত তৃণৰ দৰে শেঁতা পৰে আৰু মৰহি যায় +\q1 আৰু ধানৰ থোকৰ দৰে কটা হয়। +\q1 +\v 25 এনেকুৱা যদি নহয়, তেন্তে কোনে মোক মিছলীয়া বুলি প্ৰমাণ কৰিব? +\q1 আৰু কোনে মোৰ বাক্য অসাৰ্থক বুলি ক’ব?” +\c 25 +\s বিল্দদৰ তৃতীয় বক্তৃতা। +\p +\v 1 তাতে চুহীয়া বিল্দাদদে পুনৰায় উত্তৰ দিলে, +\q1 +\v 2 প্ৰভুত্ব আৰু ভয় এই দুযো ঈশ্বৰত আছে; +\q1 তেওঁ নিজৰ স্বৰ্গৰ উচ্চস্থানবোৰত শান্তি স্থাপন কৰে। +\q1 +\v 3 তেওঁৰ বাহিনীসকলৰ সংখ্যা আছে নে? +\q1 যাৰ ওপৰত তেওঁৰ দীপ্তি প্ৰকাশিত নহয়? +\q1 +\v 4 তেনেহলে ঈশ্বৰৰ আগত মানুহ কেনেকৈ ধাৰ্মিক হ’ব পাৰে? +\q1 আৰু তিৰোতাৰ পৰা জন্মাজনে কেনেকৈ শুচি হ’ব পাৰে? +\q1 +\v 5 যদও চন্দ্ৰও দীপ্তিমান নহয়, +\q1 আৰু তৰাবোৰো পোহৰো নিৰ্ম্মল নহয়। +\q1 +\v 6 তেনেহলে পোকৰ তুল্য মনুষ্য কিমান কম হব পাৰে? +\q1 মনুষ্য-সন্তান কেৱল কীট স্বৰূপ! +\c 26 +\s ইয়োবৰ উত্তৰ। +\p +\v 1 তেতিয়া ইয়োবে পুনৰায় উত্তৰ দিলে, +\q1 +\v 2 “তুমি দুৰ্ব্বলক কেনেকৈ সহায় কৰিলা! +\q1 কেনেকৈ নিশকতীয় বাহুৰ নিস্তাৰ কৰিলা! +\q1 +\v 3 আৰু কেনেকৈ জ্ঞানহীনক পৰামৰ্শ দিলা! +\q1 আৰু ভাল বুজনি দিলা! +\q1 +\v 4 তুমি নো কাৰ সহায়লৈ কথা কলা? +\q1 কাৰ আত্মাৰে তোমাৰ মুখৰ পৰা কথা ওলাল?” +\q1 +\v 5 তলৰ ছাঁ কপিবলৈ ধৰিছে, জল সমূহৰ তলত নিবাস কৰা সকল; +\q1 +\v 6 ঈশ্বৰৰ আগত চিয়োল উলংগ, +\q1 আৰু পৰিত্যাগ কৰা ঠাইৰ আৱৰণ নাই। +\q1 +\v 7 তেওঁ শূন্যৰ ওপৰত উত্তৰৰ আকাশ বিস্তাৰ কৰে, +\q1 আৰু পৃথিবীক শূন্যত ওলোমাই থয়। +\q1 +\v 8 তেওঁ নিজৰ ঘন মেঘত জল বন্ধি থয়; +\q1 তথাপি জলৰ ভৰত মেঘ নাফাটে। +\q1 +\v 9 তেওঁ পূৰ্ণিমাৰ জোনৰ মূখ ঢাকে, +\q1 আৰু তাৰ ওপৰত তেওঁৰ মেঘ বিস্তাৰ কৰে। +\q1 +\v 10 তেওঁ পানীৰও পৰত চক্ৰাকাৰ ৰেখা আঁকে, +\q1 আৰু আন্ধাৰ আৰু পোহৰ মাজত সীমা বান্ধে, +\q1 +\v 11 আকাশ-মণ্ডলৰ স্তম্ভবোৰ কঁপে, +\q1 আৰু তেওঁৰ ধমকত তধা লাগে, +\q1 +\v 12 তেওঁ নিজৰ পৰাক্ৰমেৰে সাগৰকো সান্ত কৰায়, +\q1 আৰু নিজ বুদ্ধিৰে ৰাহবকো আঘাত কৰে। +\q1 +\v 13 তেওঁৰ আত্মাৰ দ্ধাৰাই আকাশ-মণ্ডল বিভুষিত হয়; +\q1 আৰু তেওঁৰ হাতে পলাই যোৱা নাগটোক খুচি মাৰিলে। +\q1 +\v 14 চোৱা, এইবোৰ কাৰ্য্য তেওঁৰ পথৰ বহিৰ্ভাগ মাথোন, +\q1 আৰু আমি তেওঁৰ বিষয়ে কেনে সৰু ফুচফুচনি জানো শুনিছো! +\q1 কিন্তু তেওঁৰ পৰাক্ৰমৰ গৰ্জ্জন কোনে বুজিব পাৰে? +\c 27 +\s ইয়োবৰ শেষ বক্তৃতা। +\p +\v 1 পাছত ইয়োবে পুনৰায় কথা উত্থাপন কৰি ক’লে, +\q1 +\v 2 জীৱিত ঈশ্বৰে মোৰ অধিকা কাঢ়িলে, +\q1 সৰ্ব্বশক্তিমান জনাই মোৰ প্ৰাণত তিতা কৰিলে, +\q1 +\v 3 যেতিয়ালৈকে মোত নিশ্বাস-প্ৰশ্বাস আছে, +\q1 আৰু মোৰ নাকত ঈশ্বৰে দিয়া প্ৰাণ-বায়ু আছে; +\q1 +\v 4 মোৰ ওঁঠে অধৰ্ম কথা কেতিয়াও নকয়, +\q1 আৰু মোৰ জিভাই প্ৰবঞ্চনাৰ কথা উচ্ছাৰণ নকৰে। +\q1 +\v 5 তোমালোকৰ কথা যে শুদ্ধ এনে কথা মোৰ পৰা দূৰ হওক। +\q1 মই নমৰোমানে মোৰ সততা মোৰ পৰা দূৰ নকৰিম। +\q1 +\v 6 মোৰ ধাৰ্মিকতাক মই ধৰি ৰাখিম, মই তাক যাবলৈ নিদিম; +\q1 মোৰ অন্তৰে, আয়ুসৰ কোনো এটা দিনৰ কৰণে, মোক জগৰীয়া নকৰে। +\q1 +\v 7 মোৰ শত্ৰু দুচৰিত্ৰৰ দৰে হওঁক, +\q1 আৰু মোৰ বিৰুদ্ধে উঠা জন অধৰ্মিক হওঁক। +\q1 +\v 8 যেতিয়া অধৰ্মিকৰ প্ৰাণ ঈশ্বৰে নাশ কৰিব, +\q1 তেতিয়া ঈশ্বৰ নমনালোকৰ কি আশা থাকিব? +\q1 +\v 9 তেওঁলোকৰ ওপৰত সঙ্কটৰ আহিলে, ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ কাতৰোক্তি শুনিব? +\q1 +\v 10 সিহঁতে জানো সৰ্ব্বশক্তিমান জনাত আনন্দ পায়? +\q1 বা নিতৌ ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰেনে? +\q1 +\v 11 ঈশ্বৰে কেনেকৈ তেওঁৰ হাত ব্যৱহাৰ কৰে, +\q1 সেই বিষয়ে মই তোমালোকক শিক্ষা দিওঁ, +\q1 আৰু সৰ্ব্বশক্তিমান জনাত যি আছে মই তাক গোপনে নাৰাখোঁ। +\q1 +\v 12 তোমালোক সকলোৱে নিজেই দেখিলা; +\q1 তেন্তে কিয় তোমালোকে নিৰৰ্থক হলা? +\q1 +\v 13 এয়ে ঈশ্বৰৰ পৰা পোৱা দুৰ্জন লোকৰ ভাগ, +\q1 আৰু অত্যাচাৰীবোৰৰ অংশ, +\q1 +\v 14 সিহঁতৰ সন্তানবোৰ তৰোৱালৰ ধাৰৰ নিমিত্তেহে বৃদ্ধি হয়, +\q1 আৰু তাৰ সন্তান-সন্ততিয়ে পেট ভৰাই খাবলৈ নাপায়। +\q1 +\v 15 তাৰ অৱশিষ্টবোৰ মহামাৰীৰ দ্ধাৰাই পুতি থুৱা যাব, +\q1 আৰু তাৰ বিধৱাবিলাকে বিলাপ নকৰিব। +\q1 +\v 16 যদি সিহঁত ধুলিৰ নিচিনাকৈ ৰূপ দ’মায়, +\q1 আৰু পিন্ধা কাপোৰ বোকাৰ দৰে সৰহকৈ সংগ্ৰহ কৰে, +\q1 +\v 17 তেন্তে গোটাব কন্তু ধাৰ্মিক লোকেহে পিন্ধিব, +\q1 আৰু নিৰ্দ্দোষীলোকে সেই ৰূপ ভাগ বাঁটি ল’ব। +\q1 +\v 18 সিহঁতে নিজৰ ঘৰ চৰাই বাহৰ দৰে সাজে, +\q1 আৰু খেতি-ৰখীয়া টঙিৰ ঘৰৰ দৰে নিৰ্ম্মাণ কৰে। +\q1 +\v 19 সিহঁতে ধনী হৈ শুব, কিন্তু এই দৰে পুণৰাই নহব; +\q1 চকু মেলামাত্ৰকে নাইকিয়া হয়। +\q1 +\v 20 ত্ৰাসে সিহঁতক ঢল পানীৰ দৰে আক্ৰমণ কৰিব। +\q1 ৰাতি ঘূৰণী বতাহে অকস্মাতে সিহঁতক উড়ুৱাই নিব। +\q1 +\v 21 পূবৰ বতাহে তাক তুলি নি স্থানান্তৰ কৰিব, +\q1 আৰু নিজ ঠাইৰ পৰা তাক দূৰৈত পেলাই দিয়ে। +\q1 +\v 22 ঈশ্বৰে দয়া নকৰি তাসিহঁতক আঘাত কৰিব, +\q1 সি তেওঁৰ ভয়ত পলাই ফুৰিব। +\q1 +\v 23 লোকে তাক দেখি হাত-তালি দিব, +\q1 আৰু ছি, ছি, বুলি কৈ সিহঁতক তাৰ ঠাইৰ পৰা খেদি দিব। +\c 28 +\q1 +\v 1 নিশ্চয়ে ৰূপৰ খনি আছে আৰু সোণ খপা +\q1 ঠাইও আছে। +\q1 +\v 2 লোহা মাটিৰ পৰা উলিওৱা হয়, +\q1 আৰু আকৰ গলাই তাম উলিয়ায়। +\q1 +\v 3 খনিত কাম কৰা মানুহে অন্ধকাৰ অন্ত লৈকে যায়, +\q1 নিচেই তলিলৈকে খান্দে, +\q1 গভীৰ আন্ধাৰৰ আৰু অনুজ্জ্বল ঠাইত আকৰ পোৱাযায়। +\q1 +\v 4 সিহঁতে উপত্যকাত খনিৰ মুখ বিছাৰি মানুহৰ বহতিৰ পৰা আঁতৰি হয়, +\q1 পথিক সকলে সিহঁতৰ পাহৰি যায়; +\q1 সিহঁতে সাময়িক ভাৱে মানুহৰ পৰা দুৰৈত ইফাল সিফাল কৰি থাকে। +\q1 +\v 5 যি পৃথিবীৰ পৰা শস্য উৎপন্ন হয়, +\q1 কিন্তু ভিতৰ ভাগ অগ্মিলৈ ৰূপান্তৰীত হয় । +\q1 +\v 6 তাৰ শিলবোৰত নীলকান্ত বাখৰ থকে, +\q1 আৰু গুড়িবোৰত সোণ। +\q1 +\v 7 সেই পথ চিকাৰী পক্ষীয়ে নাজানে, +\q1 আৰু শেনৰ চকুৱেও তাক দেখা নাপায়। +\q1 +\v 8 গৰ্ব্বী হিংসুক জন্তুবোৰেও তাত খোজ দিয়া নাই, +\q1 আৰু সিংহও সেই ফালেদি যোৱা নাই। +\q1 +\v 9 সিহঁতে অতি টান শিলত হাত দিয়ে; +\q1 সিহঁতে পৰ্ব্বতবোৰ মূলে সৈতে লুটিয়াই পেলায়। +\q1 +\v 10 সিহঁতে শিলৰ মাজে মাজে নলা খান্দে, +\q1 আৰু তাৰ চকুৱে সকলো বিধৰ বহুমূল্য বস্তু দেখা পায়। +\q1 +\v 11 সি জুৰিবোৰৰ উৎস তন্ন তন্নকৈ পৰিক্ষা কৰে, +\q1 আৰু গুপুতে থকা বস্তু পোহৰলৈ আনে। +\q1 +\v 12 কিন্তু প্ৰজ্ঞা ক’ত পোৱা যায়? +\q1 আৰু সুবিবেচনাৰ ঠাই বা ক’ত? +\q1 +\v 13 মনুষ্যই তাৰ মূল্য নাজানে, +\q1 আৰু জীৱিতসকলৰ দেশত তাক পোৱা নাযায়। +\q1 +\v 14 অগাধ জলে কয়, এইটি মোত নাই, +\q1 আৰু সাগৰে কয়, মোৰ ইয়াতো নাই। +\q1 +\v 15 সোণ দিওঁ তাক পোৱা নাযায়, +\q1 আৰু তাৰ বেচ বুলি ৰূপকো জুখি দিব নোৱাৰি। +\q1 +\v 16 ইয়াক সোণে বা ওফীৰৰ \f + \ft ওফীৰ মানে সেই সময়ত অধিক সোণ থকা ঠাইক বুজায়। \f* দ্বাৰাই মুল্যঙ্কন কৰিব নোৱাৰি +\q1 আৰু নীলকান্ত বাখৰও জোখত তাৰ সমান নহয়। +\q1 +\v 17 সোণ আৰু আৰ্চি তাৰ তুল্য হ’ব নোৱাৰে, +\q1 আৰু তাৰ সলনি শুদ্ধ সোণৰ অলঙ্কাৰবোৰকো দিব নোৱাৰি। +\q1 +\v 18 তাৰ আগত পোৱাল আৰু স্ফটিকৰো নাম লব নোৱাৰি, +\q1 এনে কি, পদ্মৰাগ বাখৰতকৈও প্ৰজ্ঞা মূল্য অধিক। +\q1 +\v 19 কুচ দেশীয় গোমেদক বাখৰও তাৰ তুল্য নহয়, +\q1 আৰু জোখত শুদ্ধ সোণও তাৰ সমান নহয়। +\q1 +\v 20 তেন্তে জ্ঞান ক’ৰ পৰা আহে? +\q1 আৰু সুবিবেচনাৰ ঠাই বা ক’ত? +\q1 +\v 21 এইটো সকলো জীৱিতলোকৰ চকুৰ পৰা গুপ্ত, +\q1 আৰু আকাশৰ পক্ষীৰ পৰাও অদৃশ্য। +\q1 +\v 22 বিনাশ আৰু মৃত্যুৱে কয়, +\q1 আমি নিজ কাণে সেই বিষয়ে ঘুনুক-ঘানাককৈহে শুনিছোঁ। +\q1 +\v 23 তাৰ পথ ঈশ্বৰেহে জানে, +\q1 আৰু তাৰ ঠাই তেওঁৰহে জনা আছে। +\q1 +\v 24 কিয়নো তেওঁ পৃথিবীৰ অন্তলৈকে দেখে, আৰু +\q1 আকাশ-মণ্ডলৰ তলৰ আটাই ঠাইলৈকে তেওঁৰ চকু যায়। +\q1 +\v 25 তেওঁ যেতিয়া বায়ুৰ গুৰুত্ব নিৰূপণ কৰিলে, +\q1 যেতিয়া পৰিমাণ অনুসাৰে জল সমূহ জুখি জুখি দিলে, +\q1 +\v 26 যেতিয়া তেওঁ বৃষ্টিৰ নিয়ম নিৰূপণ কৰিলে, +\q1 আৰু মেঘ-গৰ্জ্জনৰ সৈতে ওলোৱা বিজুলীৰ পথ স্থিৰ কৰিলে, +\q1 +\v 27 তেতিয়া তেওঁ জ্ঞানক দেখিলে, আৰু প্ৰকাশ কৰিলে, +\q1 তেওঁ তাক তদন্ত কৰিলে, আৰু তাৰ স্থাপনও কৰিলে; +\q1 +\v 28 আৰু তেওঁ মনুষ্যক কলে, +\q1 চোৱা, প্ৰভুলৈ ভয় ৰখাই জ্ঞান, +\q1 আৰু কুকৰ্ম ত্যাগ কৰাই সুবিবেচনা। +\c 29 +\p +\v 1 ইয়োবে পুণৰ কথা উপত্থাপন কৰিলি আৰু ক’লে, +\q1 +\v 2 অস, আগৰ মাহ কেইটাত, +\q1 যি কালত ঈশ্বৰে মোৰ ওপৰত দৃষ্টি ৰাখিছিল, +\q1 +\v 3 যি কালত মোৰ মূৰৰ ওপৰত তেওঁৰ প্ৰদীপ জ্বলিছিল, +\q1 আৰু মই তেওঁৰ পোহৰৰ বলত অন্ধকাৰৰ মাজতো ফুৰিছিলোঁ, +\q1 +\v 4 মোৰ যৌৱন কালৰ সময়ত +\q1 যে যেতিয়া ঈশ্বৰৰ বন্ধুত্ব মোৰ তম্বু বিৰাজ কৰিছিল, +\q1 +\v 5 যেতিয়া সৰ্ব্বশক্তিমান জনা মোৰ লগত আছিল, +\q1 আৰু মোৰ পো-জীবিলাক মোৰ চাৰিওফালে আছিল, +\q1 +\v 6 যেতিয়া মোৰ খোজ গাখীৰেৰে ধোৱা হৈছিল, +\q1 আৰু শিলে মোৰ নিমিত্তে তেলৰ সোঁত বোৱাইছিল; +\q1 +\v 7 যেতিয়া মই নগৰৰ দুৱাৰত উপস্থিত হৈছিলোঁ, +\q1 চকত \f + \ft চকত বা ৰাজহোৱা স্থানতো হব পৰে \f* মোৰ আসন গ্ৰহন কৰিছিলোঁ, +\q1 +\v 8 তেতিয়া ডেকাসকলে মোক দেখি আঁতৰি গৈছিল, +\q1 আৰু বৃদ্ধসকল উঠি থিয় হৈছিল; +\q1 +\v 9 প্ৰধান লোকসকলে কথা কবলৈ এৰি, +\q1 নিজ নিজ মোখত হাত দিছিল; +\q1 +\v 10 যোৱৰাজ সকলৰ মাত শন্ত হৈছিল। +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ জীভা তালুত লাগিছিল. +\q1 +\v 11 কিয়নো লোকে কাণেৰে শুনি মোক ধন্য বুলিছিল, +\q1 আৰু চকুৰে দেখি মোক সমৰ্থন দিছিল। +\q1 +\v 12 কাৰণ কাতৰোক্তি কৰা দৰিদ্ৰক মই উদ্ধাৰ কৰিছিলোঁ, +\q1 আৰু পিতৃহীনক মই সহায় কৰিছিলোঁ। +\q1 +\v 13 দুৰ্দশাগ্ৰস্ত মানুহৰ আশীৰ্ব্বাদ মোৰ ওপৰত পৰিছিল; +\q1 মই বাঁৰী তিৰোতাৰ মন উল্লাসিত কৰিছিলোঁ। +\q1 +\v 14 মই ধাৰ্মিকতাক পিন্ধিছিলোঁ, আৰু ই মোক ন্যায়ৰ চোলা \f + \ft বিশেষ মানুহে বিন্ধা হলৌ-চোলা \f* আৰু মুৰত পাগুৰি পিন্ধাইছিল। +\q1 +\v 15 মই অন্ধৰ চকু আছিলোঁ; +\q1 আৰু খোৰাৰ ভৰি আছিলোঁ। +\q1 +\v 16 মই দৰিদ্ৰলোকৰ পিতৃ আছিলোঁ। +\q1 আৰু মই অচিনাকি মানুহৰো মহাৰথী লৈছিলোঁ। +\q1 +\v 17 মই দুৰাচাৰী লোকৰ বিষ-দাঁত ভাঙিছিলোঁ, +\q1 আৰু তাৰ চিকাৰ তাৰ দাঁতৰ মাজৰ পৰা উলিয়াইছিলো। +\q1 +\v 18 তেতিয়া মই ভাবিছিলোঁ যে, মই নিজ বাঁহত মৰিম, +\q1 মোৰ দিন বালিৰ দৰে অসংখ্য হব; +\q1 +\v 19 আৰু পানী সোমাবলৈ মোৰ শিপা মুকলি হৈ থাকিব, +\q1 আৰু নিয়ৰ মোৰ ডালত ওৰে ৰাতি পৰি লাগি থাকিব; +\q1 +\v 20 মোৰ মৰ্য্যদাও মোত সতেজ হৈ থকিব, +\q1 আৰু মোৰ ধনু মোৰ হাতত সদায় নতুনে থাকিব। +\q1 +\v 21 সিহঁতে মোলৈ কাণ পাতি বাট চাই আছিল, +\q1 আৰু পৰামৰ্শ শুনিবলৈ নিমাত হৈ থাকিছিল। +\q1 +\v 22 মোৰ কথাৰ শেষত সিবিলাকৰ কোনেও উত্তৰ দিয়া নাছিল; +\q1 মোৰ বাক্য সিহঁতে ওপৰত নিয়ৰৰ দৰে পৰিছিল। +\q1 +\v 23 বৰষুণলৈ অপেক্ষা কৰাৰ দৰে সিবিলাকে মোলৈকো অপেক্ষা কৰিছিল, +\q1 আৰু বসন্ত কালৰ বৰষুণলৈ মুখ মেলাৰ দৰে সিবিলাকে মুখ মেলিছিল। +\q1 +\v 24 সিহঁতক নিৰাশ দেখিলে মই সিবিলাকলৈ মিচিকিয়াই হাঁহিছিলোঁ, +\q1 আৰু সিহঁতক মোৰ মুখৰ দীপ্তি সিহঁতলৈ শেষ নহল। +\q1 +\v 25 মই পথ মনোনীত কৰি প্ৰধান হৈ বহিছিলো, +\q1 আৰু সৈন্যদলৰ মাজত ৰজাৰ দৰে, +\q1 আৰু শোকাতুৰৰ মাজত শান্তনাকাৰীৰ দৰে আছিলোঁ। +\c 30 +\q1 +\v 1 কিন্তু মোতকৈ কম বয়সীয়া সেই মানুহবিলাকে মোক হাঁহে। +\q1 সিহঁতৰ বাপেকহঁতক, মোৰ মেষ জাক ৰখা কুকুৰৰ লগতো ৰাখিবলৈও মই হেয়জ্ঞান কৰিছিলোঁ, +\q1 +\v 2 সিহঁতৰ হাতৰ বলত নষ্ট হলে, মোৰ কি উপকাৰ হব? +\q1 +\v 3 সিহঁত অভাৱত আৰু ভোকত থকে, সিহঁতে ভোকতে শুকাই যায় আৰু পৰিত্যক্ত +\q1 ভূমিত মনোকষ্টৰে বাস কৰে। +\q1 +\v 4 আৰু সিহঁতে মল্লু \f + \ft Mallow এবিধ শাক \f* শাক আৰু জোপোহা গছৰ পাত ছিঙে, +\q1 আৰু ঝাৰু \f + \ft Broom tree মনে ঝৰু গছ \f* গছৰ শিপা সিহঁতৰ খাদ্য। +\q1 +\v 5 সিহঁতক সমাজৰ পৰা খেদি দিয়া হয়; +\q1 চোৰৰ পাছত চিঞৰাৰ দৰে লোকেসকলে সিহঁত পাছত চিঞৰে। +\q1 +\v 6 সিহঁক বলপূৰ্বক শুকান নদীগৰ্ভত থাকিব লগা হয়, +\q1 মাটিৰ গাতত আৰু শিলৰ মাজত। +\q1 +\v 7 সিহঁতে জোপোহা গছবোৰৰ মাজত গাধৰ দৰে চিঞৰে, +\q1 আৰু চোৰাত গছৰ তলত গোট খায়। +\pi +\v 8 সিহঁত জ্ঞান বিহিন আৰু নীহলোকৰ সন্তান; +\q1 সিহঁতক দেশৰ মাজৰ পৰা কোবাই খেদি দিয়া হল। +\q1 +\v 9 এতিয়া সিহঁতৰ গানৰ দ্বাৰাই মোক ইতিকিং কৰে, +\q1 এতিয়া মই সিহঁতৰ ঘৃণাৰ পাত্ৰ হৈছোঁ। +\q1 +\v 10 সিহঁতে মোক ঘিণ কৰে, আৰু মোৰ পৰা আতৰত থাকে, +\q1 আৰু মোক দেখলে থু পেলাবলৈ সংকোচ নকৰে। +\q1 +\v 11 কিয়নো ঈশ্বৰে তেওঁৰ ধনুৰ গুণ ডাল এৰি দিলে আৰু মোক ন’ত কৰালে; +\q1 সিহঁতে মোৰ সন্মুখৰ বান্ধ পেলাই দিলে। +\q1 +\v 12 মোৰ সোঁফালৰ লোকে বিদ্ৰোহ কৰে; +\q1 সিহঁতে মোৰ ভৰি ঠেলি দিয়ে, +\q1 আৰু মোৰ বিৰুদ্ধে বিনাশ পথ প্ৰস্তুত কৰে। +\q1 +\v 13 সিহঁতে মোৰ পথ ভাঙি পেলায়; +\q1 সিহঁতে মোৰ বিনাশৰ পৃষ্ঠপোষকতা কৰে। +\q1 +\v 14 যদিও গড় ভাঙি বহল বাটেদি সিহঁতে আহে, +\q1 ভাঙি চেপেটা কৰিবৰ উদ্দেশ্বে; +\q1 +\v 15 নানা ত্ৰাসে মোক আগুৰি ধৰিছে; +\q1 মোৰ মান-মৰ্য্যদা বতাহৰ দৰে উড়ুৱাই নিছে; +\q1 আৰু মোৰ সমৃদ্ধি মেঘৰ নিচিনাকৈ অদৃশ্য হৈছে। +\q1 +\v 16 সম্প্ৰতি মোৰ আত্মা মোতেই ঢালি দিয়া হৈছে, +\q1 আৰু মোৰ ক্লেশৰ দিনে মোক ধৰিছে। +\q1 +\v 17 ৰাতি হাড়বোৰে যন্ত্ৰনা দিয়ে, +\q1 আৰু মোক বিৰক্তি কৰা যন্ত্ৰনাই জিৰনী নলয়। +\q1 +\v 18 মোৰ বস্ত্ৰ বলেৰে কাঢ়িলৈ যায়; +\q1 মোৰ চোলাৰ ডিঙিৰ \f + \ft Shartৰ coller \f* দৰে মোক ধৰি মেৰিয়াই। +\q1 +\v 19 ঈশ্বৰে মোক বোকাত পেলাই দিছে, +\q1 মই ধুলি আৰু ছাঁই যেন হৈছোঁ। +\q1 +\v 20 মই তোমাৰ আগত কাতৰোক্তি কৰোঁ, +\q1 কিন্তু তুমি মোক উত্তৰ নিদিয়া; মই থিয় হৈ থাকোঁ, +\q1 কিন্তু তুমি মাথোন মোলৈ চাই থাকা । +\q1 +\v 21 তুমি মোলৈ নিৰ্দ্দয় হৈ উঠিছা, +\q1 আৰু তোমাৰ বলিষ্ঠ হাতেৰে তুমি মোক তাড়না কৰিছা, +\q1 +\v 22 তুমি মোক বতাহত তুলি দি ঘূৰাইফুৰাইছা, +\q1 আৰু মেঘ গৰ্জনেৰে মোক ওপৰলা মাৰি পঠাইছা। +\q1 +\v 23 কিয়নো মই জানো যে তুমি মোক মৃত্যুলৈ নিছা +\q1 আৰু সকলো জীয়া লোকৰ নিৰূপিত ঘৰলৈ মোক লৈ গৈছা। +\q1 +\v 24 নিশ্চয়ে দৰিদ্ৰলৈ কোনোও হাত নাদাঙে? যেতিয়া আপদত থকা কালত সহায় পাবৰ নিমিত্তে চিঞৰে? +\q1 +\v 25 দুৰ্গতিত পৰা লোকৰ নিমিত্তে মই ক্ৰন্দন নকৰিছিলোঁ নে? +\q1 আৰু দীনহীনৰ নিমিত্তে মই দুখ কৰা নাছিলোঁ নে? +\q1 +\v 26 মই মঙ্গললৈ বাট চাওঁতে, অমঙ্গলহে ঘটিল, +\q1 আৰু পোহৰলৈ অপেক্ষা কৰোঁতে আন্ধাৰহে আহিল। +\q1 +\v 27 মোৰ ভিতৰ ভগ ভগি চিৰা চিৰ হৈছে, মন শান্তি নোহোৱা হৈছে; +\q1 দুখৰ দিনবোৰ মোৰ আগত উপস্থিত হৈছে। +\q1 +\v 28 মই বিনা ৰ’দে ক’লা হৈ ফুৰিছো, +\q1 আৰু সমাজৰ মাজত থিয় হৈ সহায় পাবলৈ মিনতি কৰিছোঁ। +\q1 +\v 29 মই শিয়ালবোৰৰ ভাই, +\q1 আৰু উট পক্ষীৰ বন্ধু হলোঁ। +\q1 +\v 30 মোৰ গাৰ ছাল ক’লা হৈ এৰাই পৰিছে, +\q1 আৰু তাপত মোৰ হাড়বোৰত পোৰণি ধৰিছে। +\q1 +\v 31 মোৰ বীণাৰ মাত শোকৰ ধ্বনিত পৰিণত হৈছে, +\q1 আৰু মোৰ বাঁহীৰ স্বৰ সলনি হৈ ক্ৰন্দন কৰা সকলৰ মাত হৈছে। +\c 31 +\p +\v 1 মই মোৰ চকুৰে সৈতে নিয়ম স্থাপন কৰিলোঁ; +\q1 তেন্তে মই ছোৱালীবোৰলা কেনেকৈ কাম ভাৱে চাব পাৰো? +\q1 +\v 2 উৰ্দ্ধবাসী ঈশ্বৰে কি ভাগ দিব? +\q1 আৰু ওপৰত থকা সৰ্ব্বশক্তিমান জনাৰ পৰা পোৱা পৈত্ৰিক সম্পতিৰ অংশ কি? +\q1 +\v 3 সেয়ে জানো অধৰ্মিবোৰৰ নিমিত্তে আপদ, +\q1 আৰু কুকৰ্মীবোৰৰ নিমিত্তে দুৰ্গতি নহয়? +\q1 +\v 4 তেন্তে তেওঁ মোৰ কোনো পথ নেদেখে নে? +\q1 আৰু মোৰ আটাই খোজ তেওঁ গণনা নকৰে নে? +\q1 +\v 5 মই যদি মিছাতে চলিলোঁ হয়, +\q1 আৰু মোৰ ভৰি প্ৰবঞ্চনা পথলৈ লৰ ধৰিলেহেঁতেন, +\q1 +\v 6 মোক ন্যায়ৰ তৰ্জুত জোখা হওঁক; +\q1 আৰু ঈশ্বৰে মোৰ সততা জানক, +\q1 +\v 7 মই যদি অবাটে খোজ চলালোহেঁতেন, +\q1 মোৰ মন যদি চকুৰ পাছে পাছে চলিলো হয়, +\q1 আৰু মোৰ হাত দুখনত যদি কোনো দাগ থকিলেহেঁতেন, +\q1 +\v 8 তেন্তে মই সিচিলে তাক অন্যে খাওক, এনে কি, মোৰ পথাৰত গজা শস্যবোৰো উঘলা হওঁক। +\q1 +\v 9 মই যদি পৰৰ তিৰোতাত মোহ গলোঁ হয়, +\q1 আৰু যদি মই চুবুৰীয়াৰ দুৱাৰৰ চুকত লুকাই থাকিলোঁ হয়, +\q1 +\v 10 তেন্তে মোৰ তিৰোতাই অন্যৰ নিমিত্তে জাঁত ঘুৰাওক, +\q1 আৰু অন্য লোকে তাইৰ লগত শয়ন কৰক। +\q1 +\v 11 কিয়নো সেয়ে গৰ্হিত কাৰ্য, +\q1 আৰু দণ্ড পাবলগীয়া অপৰাধ; +\q1 +\v 12 কাৰণ সেয়ে বিনাশৰ অগ্নি, গাতলৈকে গ্ৰাহ কৰি বিসৰ্জন দিয়ে। +\q1 +\v 13 যদি মোৰ পুৰুষ বা তিৰুতা দাস-দাসীসকলে মোৰ আগত অভিযোগ কৰিলত, +\q1 মই সিহঁতৰ বিচাৰলৈ হেয়জ্ঞান কৰিলোহেঁতেন; +\q1 +\v 14 তেন্তে ঈশ্বৰ উঠিলে মই কি কৰিম? +\q1 আৰু তেওঁ বুজ-বিচাৰ ললে, মই তেওঁক কি উত্তৰ দিম? +\q1 +\v 15 মোক গৰ্ভত নিৰ্ম্মাণ কৰা জনাই জানো তাকো নিৰ্ম্মাণ কৰা নাই? +\q1 আৰু সেই একে জনাই আমাক জানো গৰ্ভত গঠন দিয়া নাই? +\q1 +\v 16 মই যদি দুখীয়া লোকক সিহঁতৰ ইচ্ছা পূৰ কৰিবলৈ নিবাৰণ কৰিলোহেঁতেন, +\q1 আৰু বিধৱাৰ চকু অচল কৰালোহেঁতেন, +\q1 +\v 17 যদি বা মই এগৰাহ খাদ্য অকলেই খালো, +\q1 আৰু পিতৃহীন ল’ৰাই তাৰ অলপো ভাগ নাপালেহেঁতেন! +\q1 +\v 18 মোৰ ডেকা কালৰ পৰা এনেকুৱা লৰাই বাপেকৰ লগত থকাৰ দৰে মোৰ লগত ডাঙৰ-দীঘল হয়, +\q1 আৰু মই মাতৃৰ গৰ্ভত থকাৰে পৰা বিধৱাৰ পথদৰ্শক আছিলো; +\q1 +\v 19 যদি মই কোনোক বস্ত্ৰৰ অভাৱত মৰিব লগা দেখিলোঁ হয়, +\q1 বা দুখীয়াক গাত লবলৈ কাপোৰ নাইকিয়া দেখিলোঁ হয়, +\q1 +\v 20 তাৰ কটিবস্ত্ৰয় যদি মোক আশীৰ্ব্বাদ নকৰালে হয়, +\q1 আৰু মোৰ মেষৰ নোমৰ পৰা সি ফল নাপালেহেঁতেন, +\q1 +\v 21 আৰু নগৰৰ দুৱাৰত মোৰ ফলিয়া মানুহ দেখি, +\q1 যদি মই পিতৃহীনৰ অহিতে হাত ডাঙিলোহেঁতেন, +\q1 +\v 22 তেন্তে মোৰ কান্ধ পৰা পৰা মোৰ বাহুৰ খহি পৰক, +\q1 আৰু মোৰ বাহু জোৰা লগা ঠাইতে পৰা ভাগি পৰক। +\q1 +\v 23 কিয়নো ঈশ্বৰৰ পৰা দুৰ্যোগ আহিব বুলি মই ভয় কৰিছিলোঁ, +\q1 আৰু মই তেওঁৰ মহত্ত্বৰ সাক্ষ্যাতে ঠিয় হব নোৱাৰিলোঁ হয়, +\q1 +\v 24 মই যদি সুবৰ্ণক মোৰ বিশ্বাস-ভূমি কৰিলোঁ, +\q1 আৰু যদি শুদ্ধ সোণক কলোহেঁতেন “তুমি মোৰ আশ্ৰয়”, +\q1 +\v 25 মোৰ সম্পত্তি অধিক বুলি যদি আনন্দ কৰিলোঁ হয়, +\q1 আৰু নিজ হাতেৰে অনেক লাভ পাইছোঁ, বুলি যদি উল্লাস কৰিলোঁ হয়, +\q1 +\v 26 মই সুৰ্য্যক দীপ্তি দিয়া সময়ত চালো হয়, +\q1 বা চন্দ্ৰক উজ্জ্ব জেউতিৰে আকাশত গমন কৰা, +\q1 +\v 27 যদি মোৰ মন গুপুতে মোহ গল, +\q1 আৰু মোৰ মুখে হাতত চুমা খালেহেঁতেন, +\q1 +\v 28 তেন্তে ইও, বিচাৰকৰ দ্বাৰাই দণ্ড দিবলগীয়া অপৰাধ হলহেঁতেন; +\q1 আৰু মই উৰ্দ্ধত থকা ঈশ্বৰৰ আগত মিচলীয়া হলোহেঁতেন। +\q1 +\v 29 মোক ঘিণাওঁতাৰ আপদত যদি মই আনন্দ কৰিলোঁ হয়, +\q1 আৰু সি দুৰ্দ্দশাত পৰা দেখি মই উল্লাস হলোহেঁতেন, +\q1 +\v 30 সিহঁতক মৰিবলৈ শাও দিয়, +\q1 মোৰ মুখকো পাপ কৰিবলৈ নিদিও; +\q1 +\v 31 মোৰ তম্বুৰ মানুহবোৰে জানো কেতিয়াবা কৈছে? +\q1 তেওঁ দিয়া মাংস খাই তৃপ্ত হোৱা নাই! +\q1 +\v 32 অচিনকি পথিকে ৰাতি বাটত কটোৱ নাই, +\q1 কাৰণ মই পথিকৰ অৰ্থে দুৱাৰ মেলি থও, +\q1 +\v 33 মই অনৰ দৰে মোৰ পাপ লুকোৱাই ৰাখিলোহেঁতেন, +\q1 আৰু মোৰ বাহুতৰ তলত মোৰ অধৰ্ম গোপনে ৰাখিলো হয় +\q1 +\v 34 কাৰণ বৃহত জনদলৰ আগত বৰ ভয়েৰে ঠিয় দিছিলো, আৰু মোৰ পৰিয়ালৰ অৱমাননাত ভয়খাইছিলে, সেয়ে মই মনেমন আছিলো আৰু দুৱাৰৰ পৰা বাহিৰ নহৈছিলো; +\q1 +\v 35 অস, মোৰ কথা শুনিবলৈ কোনোবাএজন থকা হলে! +\q1 (এইয়া মোৰ স্বাক্ষৰ!, সৰ্ব্বশক্তিমান জনাই মোক উত্তৰ দিয়ক); +\q1 অস, মোৰ প্ৰতিবাদীয়ে মোক দোষৰ কৰি লিখা পত্ৰ মোৰ ইয়াত থকা হলে! +\q1 +\v 36 অৱশ্যে মই তাক মোৰ কান্ধত কঢ়িয়ালোহেঁতেন, +\q1 আৰু ৰাজমুকুট দৰে মোৰ মূৰত বান্ধিলোলোহেঁতেন, +\q1 +\v 37 তেওঁৰ আগত মোৰ কাৰ্মৰ সকলো বিবৰণ দিলোহেঁতেন, +\q1 আৰু ৰাজকোঁৱৰৰ দৰে তেওঁৰ আগত উপস্তিত হলোহেঁতেন। +\q1 +\v 38 মোৰ মাটিয়ে যদি মোৰ অহিতে চিঞঁৰ মাৰে, +\q1 আৰু তাৰ আটাই সিৰলুবোৰে যদি কান্দে, +\q1 +\v 39 মই যদি ধন নিদিয়াকৈ সেই মাটিৰ ফল ভোগ কৰিলোহেঁতেন, +\q1 বা তাৰ গৰাকীসকলৰ প্ৰাণ হানি কৰিলোহেঁতেন, +\q1 +\v 40 তেন্তে মোৰ ঘেহুঁৰ সলনি কাঁইট, +\q1 আৰু যৱৰ সলনি বন গজক। +\p ইয়োবৰ বাক্য সমাপ্ত। +\c 32 +\s ইলীহুৰ প্ৰথম বক্তৃতা। +\p +\v 1 ইয়োবে নিজৰ দৃষ্টিত নিজকে ধাৰ্মিক বুলি মনাত, সেই তিনিজনে তেওঁক উত্তৰ দিবলৈ এৰিলে। +\v 2 তেতিয়া ৰামৰ গোষ্ঠীৰ বূজীয়া বৰখেলৰ পুত্ৰ ইলীহুৰ ক্ৰোধ জ্বলি উঠিল; ইয়োবে ঈশ্বৰক ধাৰ্মিক নাপাতি নিজকে ধাৰ্মিক বুলি গনিত কৰাত তেওঁৰ ওপৰতো ইলীহু ক্ৰোধান্বিত হল। +\p +\v 3 আৰু আন এটা কাৰণ হল ইয়োবৰ তিনিজন বন্ধুৱে ইয়োবক উত্তৰ দিব নোৱাৰিও তেওঁক দোষী কৰিছিল, সয়ে ইলীহু ক্ৰোধ জ্বলি উঠিল। +\v 4 তেওঁবিলাক ইলীহুতকৈ বয়সত ডাঙৰ দেখি, ইলীহুৱে ইয়োবক কথা কবলৈ ৰৈ আছিল। +\v 5 পাছে সেই তিনিজন লোকৰ মুখত উত্তৰ নোহোৱা দেখি, ইলীহুৰ খংউঠিল। +\p +\v 6 তাতে বূজীয়া বৰখেলৰ পুত্ৰ ইলীহুৱে উত্তৰ দি কলে, +\q1 মই বয়সত ডেকা, তোমালোক বয়সস্থ; +\q1 এই নিমিত্তে, মই তোমালোকৰ আগত মোৰ মত জনাবলৈ, ভয়ত কোঁচ খাই আছিলোঁ। +\q1 +\v 7 মই মনতে কৈছিলোঁ, অধিক দিন জীয়াই থকা লোকেই কওক, +\q1 আৰু অধিক বয়সেৰ লোকেই প্ৰজ্ঞা দিয়ক। +\q1 +\v 8 কিন্তু সচাকৈয়ে মনুহৰ অন্তৰত আত্মা আছে নে? +\q1 সৰ্ব্বশক্তিমান জনাৰ নিশ্বাসে সিহঁতক বিবেচনা কৰে নে? +\q1 +\v 9 বৰ বৰ লোক যে জ্ঞানী, এনে নহয়; +\q1 আৰু বয়সস্থ সকলেই যে শুদ্ধ, সিও নহয়। +\q1 +\v 10 এই হেতুকে মই কওঁ, মোলৈ কাণ পাতা; +\q1 মইও মোৰ মত প্ৰকাশ কৰোঁ। +\q1 +\v 11 যেতিয়া মই তোমালোকে কথালৈ অপেক্ষা কৰি আছলো, +\q1 মই তোমালোকৰ কথালৈ কাণদিছিলোঁ, +\q1 আৰু তোমালোকে কি কবা তালৈ চিন্তা কৰি আছিলা; +\q1 +\v 12 মই তোমালোকলৈ মন দি আছিলোঁ, +\q1 কিন্তু চোৱা, ইয়োবক ঘটুৱাব পৰা, বা তেওঁৰ উত্তৰ কাটিব পৰা, তোমালোকৰ মাজত কোনো নাই। +\q1 +\v 13 তোমালোকে নকবা যে, “আমি প্ৰজ্ঞা পালোঁ; +\q1 তেওঁক পৰাজয় কৰা ঈশ্বৰৰহে সাধ্য, মানুহৰ অসাধ্য;” +\q1 +\v 14 তেওঁ মোৰ অহিতে কথা কোৱা নাই; +\q1 আৰু ময়ো তোমালোকৰ কথাৰে তেওঁক উত্তৰ নিদিম। +\q1 +\v 15 তেওঁলোকে তধা লাগিল আৰু উত্তৰ নিদিলে; +\q1 তেওঁবিলাকৰ কবলৈকে কথা নাইকিয়া হল। +\q1 +\v 16 যিহেতু তেওঁলোকে কথা নকয়, মই কিয় বাট চাম? +\q1 তেওঁলোকে ঠৰ লাগি ৰল, আৰু কোনো উত্তৰ নিদিলে । +\q1 +\v 17 ময়ো নিজৰ মোৰ উত্তৰ দিম; +\q1 ময়ো নিজৰ মতামত জনাম। +\q1 +\v 18 কিয়নো মই কথাৰে পৰিপূৰ্ণ, +\q1 মোৰ অন্তৰত থকা আত্মাই মোক বাধ্য কৰাইছে। +\q1 +\v 19 চোৱা, মোৰ মন বিন্ধা নথকা দ্ৰাক্ষাৰসৰ নিচিনা; +\q1 নতুন চালৰ মোটৰ দৰে, ফাটি যাওঁ ফাটি যাওঁ হৈছে। +\q1 +\v 20 মই উপশম পাবৰ নিমিত্তে কথা কম; +\q1 মই মুখ মেলি উত্তৰ কৰিম। +\q1 +\v 21 মই কাৰো মুখলৈ নাচাম, +\q1 আৰু মই কাকো খুচামোদ নকৰিম। +\q1 +\v 22 কিয়নো মই খুচামোদ কৰিব নাজানো; +\q1 কৰিলে, মোৰ সৃষ্টিকৰ্ত্তাই শীঘ্ৰে মোক ইহলোকৰ পৰা লৈ যাব। +\c 33 +\p +\v 1 এতিয়া হে ইয়োব, মোৰ বক্তৃতা শুনা, +\q1 আৰু মোৰ সকলো বাক্যলৈ কাণ পাতা। +\q1 +\v 2 চোৱা, মই এতিয়া মুখ মেলিলোঁ; +\q1 মোৰ মুখৰ জিভাই কথা কৈছে। +\q1 +\v 3 মোৰ বাক্যই মোৰ মনৰ সৰলতা প্ৰকাশ কৰিব, +\q1 মোৰ জিভাই কি জানে, তাক অকপটভাবে কব। +\q1 +\v 4 ঈশ্বৰৰ আত্মাইহে মোক নিৰ্ম্মাণ কৰিলে, +\q1 আৰু সৰ্ব্বশক্তিমান জনাৰ নিশ্বাসেহে মোক জীৱন দিছে। +\q1 +\v 5 তুমি যদি পাৰা, তেন্তে মোক উত্তৰ দিয়া; +\q1 মোৰ আগত কথা উঠি থিয়হৈ কথা কোৱাৰ আগতে তোমাৰ কথা যুগুত কৰা। +\q1 +\v 6 চোৱা, ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত মইও তোমাৰ নিচিনা; +\q1 ময়ো মাটিৰে নিৰ্ম্মিত। +\q1 +\v 7 চোৱা, মোলৈ ভয় কৰিব লগীয়া একো নাই, +\q1 আৰু মোৰ কথাও তোমালৈ গধুৰ নহব। +\q1 +\v 8 বাস্তৱিকে তুমি মোৰ কাণে শুনাকৈ কথা কলা; +\q1 তুমি কথা কলা মই শুনিলোঁ। +\q1 +\v 9 তুমি কলা, “মই শুচি, মই নিৰপৰাধী, +\q1 মই নিষ্কলঙ্ক, মোত কোনো দোষ নাই। +\q1 +\v 10 চোৱা, তেওঁ মোৰ অহিতে সুযোগ বিচাৰে, +\q1 তেওঁ মোক শত্রু যেন জ্ঞান কৰে; +\q1 +\v 11 তেওঁ মোৰ ভৰি কুন্দাত বন্ধ কৰিছে; +\q1 তেওঁ মোৰ সকলো পথত চকু দিয়ে। +\q1 +\v 12 চোৱা, মই তোমাক উত্তৰ দিওঁ, এই বিষয়ত তোমাৰ কথা ন্যায় নহয়; কিয়নো মনুষ্যতকৈ ঈশ্বৰ মহান। +\q1 +\v 13 তুমি কিয় তেওঁৰে সৈতে বিবাদ কৰিছা? তুমি কইছা যে, তেওঁ মোৰ কথাৰ এটিৰো উত্তৰ নিদিয়ে, । +\q1 +\v 14 কাৰণ ঈশ্বৰে এক প্ৰকাৰে কথা কয়, এনে কি, দুই প্ৰকাৰেও কথা কয়, কিন্তু মানুহে তালৈ মন নিদিয়ে। +\q1 +\v 15 যেতিয়া মানুহবিলাক ঘোৰ নিদ্ৰাত মগ্ন হৈ শয্যাত পৰি টোপনি যায়, +\q1 তেতিয়া ৰাতিৰ সপোনত আৰু দৰ্শনত কথা কয়। +\q1 +\v 16 এই তেতিয়া তেওলোক কাণ মুকলি কৰি, শতৰ্কবাণীৰে আতংকিত কৰে, +\q1 +\v 17 যতে তেওঁলকৰ কুকৰ্মৰ পৰা আঁতৰি আহে আৰু অহংঙ্কাৰৰ আঁতৰত থাকে; +\q1 +\v 18 তেওঁলোকৰ আত্মা গাতৰ \f + \ft গাত, ইয়াত নৰক কৱোহৈছে \f* পৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ, আৰু তেওঁলোকৰ জীৱন তীব্ৰ গতিত বোৱা নদীৰ পৰা; +\q1 +\v 19 সি নিজ শয্যাত বেদনাৰ দ্বাৰাই শাস্তি পায়, +\q1 আৰু তাৰ হাড়বোৰৰ মাজ নিতৌ যুদ্ধ হয়, +\q1 +\v 20 তাতে তাৰ প্ৰাণে আহাৰ ঘিণ কৰে, +\q1 আৰু সুস্বাদু খাদ্যলৈ সিহঁতৰ ভোক নজন্মে। +\q1 +\v 21 তাৰ মাংস এনেকৈ ক্ষয় পায় যে তাক আৰু দেখা পোৱা নাযায়, +\q1 আৰু আগেয়ে নেদেখা হাড়বোৰ জলজল পটপটকৈ ওলাই পৰিছে; +\q1 +\v 22 সিহঁতৰ আত্মা গাতৰ \f + \ft নৰক \f* ওচৰ চাপে, +\q1 আৰু তাৰ প্ৰাণে মৃতুৰ কাষ চাপে। +\q1 +\v 23 মানুহক যথাৰ্থ পথ দেখুৱাবৰ নিমিত্তে, +\q1 সিহঁতৰ পক্ষে যদি হাজাৰৰ ভিতৰত এজন দুত মধ্যস্থ থাকিলেহঁতেন, +\q1 +\v 24 তেওঁ সিহঁতলৈ দয়ালু হলেহেঁতন আৰু কলেহেঁতেন, +\q1 “গাতলৈ যোৱাৰ পৰা তাক মুক্ত কৰা, মই মুক্তিপণ পালোঁ। +\q1 +\v 25 তাৰ গাৰ মাংহ লৰাতকৈয়ো চিকুণ হব; +\q1 সি পুনৰ যৌৱন কাললৈ ঘৰি আহক। +\q1 +\v 26 তেতিয়া সি ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিলত, তেওঁ তালৈ প্ৰসন্ন হব; +\q1 তাতে তেওঁৰ ঈশ্বৰে সন্মুখলৈ আনন্দেৰে আহে, +\q1 আৰু তাৰ ধাৰ্মিকতা তাক ওলোটাই দিয়ে। +\q1 +\v 27 সি মানুহৰ আগত গান গাই কব, +\q1 “আমি পাপ কৰিলোঁ, ন্যায়ৰ বিপৰীতে চলিলোঁ; +\q1 তথাপি তাৰ প্ৰতিফল মই ভোগা কৰিবলগীয়া হোৱা নাই। +\q1 +\v 28 গাতলৈ \f + \ft নৰকলৈ \f* যোৱাৰ পৰা তেওঁ মোৰ জীৱাত্মা মুক্ত কৰিলে, +\q1 আৰু মোৰ প্ৰাণে পোহৰ দেখা পালে।” +\q1 +\v 29 ঈশ্বৰেই এই সকলো কৰে, মানুহ কাৰনে দুবাৰ, তিনিবাৰকৈ কৰে। +\q1 তাৰ প্ৰাণ বিনাশক গাতৰ পৰা ওলোটাই আনিবলৈ, +\q1 +\v 30 মানুহক জীৱন গাতৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিবলৈ, যাতে সিহঁতে জীৱনৰ পোহৰ দেখা পায়; +\q1 +\v 31 হে ইয়োব, মন দিয়া, মোৰ কথা শুনা; +\q1 মনে মনে থাকা, মোকেই কবলৈ দিয়া। +\q1 +\v 32 যদি তোমাৰ কিবা কব লগা আছে, তেন্তে মোক উত্তৰ দিয়া; +\q1 কোৱা, কিয়নো মই তোমাক নিৰ্দোষী কৰিবলৈ বাঞ্ছা কৰোঁ। +\q1 +\v 33 যদি নহয়, তেন্তে মোলৈ কাণ পাতি, মনে মনে থাকা; মই তোমাক প্ৰজ্ঞা দিওঁ। +\c 34 +\s ইলীহুৰ দ্বিতীয় বক্তৃতা। +\p +\v 1 ইলীহুৱে পুণৰ কলে, +\q1 +\v 2 হে জ্ঞানী লোকবিলাক, মোৰ কথা শুনা; +\q1 হে বিজ্ঞলোকসকল, মোলৈ কাণ পাতা। +\q1 +\v 3 কিয়নো জীবাই যেনেকৈ আহাৰৰ আস্বাদ লয়, +\q1 তেনেকৈ কাণে কথাৰ পৰীক্ষা কৰে। +\q1 +\v 4 যি ন্যায়, তাক আমি বাচি লওঁহঁক; +\q1 যি ভাল, তাক আমাৰ মাজত নিশ্চয় কৰোঁহক। +\q1 +\v 5 কিয়নো ইয়োবে কৈছিল যে, মই নিৰ্দ্দোষী, +\q1 তথাপি ঈশ্বৰে মোৰ অধিকাৰ কাঢ়িলে; +\q1 +\v 6 মই শুদ্ধচিতৰ হলেও, মিছলীয়া গণিত হৈছোঁ, +\q1 বিনাদোষে মোৰ গাত ভাল কৰিব নোৱাৰা ঘা দিলে। +\q1 +\v 7 পানী পি তৃপ্ত হোৱাৰ দৰে বিদ্ৰূপ কৰি তৃপ্ত হোৱা, +\q1 +\v 8 দুৰাচাৰীবোৰৰ ইয়োবৰ নিচিনা কোন আছে, যি জনে বিদ্ৰূপ পানীৰ নিছিনকৈ পান কৰে; +\q1 +\v 9 কিয়নো তেওঁ কৈছিল, “ঈশ্বৰত আনন্দ কৰিলে, +\q1 মানুহৰ একো লাভ নহয়।” +\q1 +\v 10 এতেকে হে বিজ্ঞ লোকসকল মোলৈ কাণ পাতা; +\q1 ঈশ্বৰে যে কুকৰ্ম কৰিব, আৰু সৰ্ব্বশক্তিমান জনাই যে অন্যায় কৰিব, এইয়ে তেওঁৰ পৰা দূৰে থাকক। +\q1 +\v 11 কিয়নো তেওঁলোকৰ কৰ্মৰ দৰে সিহঁতক ফল দিয়ে, আৰু যাৰ যেনে আচৰণ, তাৰ তেনে দশা ঘটাই। +\q1 +\v 12 বাস্তৱিকতে ঈশ্বৰে কুকৰ্ম নকৰে। +\q1 সৰ্ব্বশক্তিমান জনাই ন্যায়ৰ বিপৰীত নকৰে। +\q1 +\v 13 তেওঁক পৃথিবীৰ ওপৰত ক্ষমতা কোনে দিলে? +\q1 আৰু গোটেইখন জগত কোনে স্থাপন কৰিলে? +\q1 +\v 14 যদি তেওঁৰ আত্মা নিজলৈ ঘূৰাই নিয়ে, +\q1 আৰু নিশ্বাস নিজলৈ চপাই নিয়ে, +\q1 +\v 15 তেন্তে সকলো মনুষ্য এবাৰতে ধংশ হৈ যাব, +\q1 আৰু মনুষ্য ধুলিত লীন হৈ যাব। +\q1 +\v 16 যদি তোমাৰ বিবেচনা থাকে, তেন্তে এই কথা শুনা, আৰু মোৰ বাক্যলৈ কাণ পাতা। +\q1 +\v 17 ন্যায় ঘিণ কৰোঁতাজনে জানো শাসন কৰিব পাৰে? +\q1 তুমি ধাৰ্মিক আৰু পৰাক্ৰমী জনাক জানো দোষী কৰিব পাৰা? +\q1 +\v 18 ৰজাক জানো “তুমি অধম,” এই বুলি কব পাৰি? +\q1 আৰু যুৱৰাজক সকলক, “তোমালোকে দুষ্ট,” এই বুলি জানো কব পাৰি? +\q1 +\v 19 তেন্তে, যি জনাই সম্ভান্তলোকক মুখলৈ নাচায়, +\q1 আৰু দৰিদ্ৰতকৈ ধনীকো উত্তম বুলি জ্ঞান নকৰে, কাৰণ তেওঁলোক সকলোৱেই তেওঁৰ হাতৰ কৰ্ম্ম! +\q1 +\v 20 সিহঁতে নিমিষতে মৰে, এনে কি মাজ নিশাতেই সিহঁতক জোকাৰে আৰু সিহঁতৰ মৃতু হয়; +\q1 আৰু পৰাক্ৰমীলোকক বিনাহাতে কাঢ়ি নিয়া হয়। +\q1 +\v 21 কিয়নো তেওঁ মানুহৰ কথাত চকু দিয়ে, +\q1 আৰু তাৰ সকলো গতি-পথ দেখে। +\q1 +\v 22 এনেকুৱা অন্ধকাৰ কি মৃত্যুছায়া নাই, য’ত দুৰাচাৰীবোৰ লুকাই থাকিব পাৰে। +\q1 +\v 23 কাৰণ কোনো মনুষ্যৰ বাবে নিদ্ৰিষ্ট সময় নিদ্ধাৰি কৰি থোৱা নাই যে বিচাৰৰ অৰ্থে +\q1 ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ যাব,। +\q1 +\v 24 তেওঁ অনুসন্ধান নকৰাকৈ পৰাক্ৰমীবিলাকক খণ্ড বিখণ্ড কৰে, +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ ঠাইত আন লোকক স্থাপন কৰে। +\q1 +\v 25 সেয়ে তেওঁ তেওঁলোকৰ কাৰ্যবোৰ জানে, +\q1 আৰু ৰাতিতে সকলো লুটিয়াই পেলায়, +\q1 তাতে তেওঁলোক চুৰ্ণী-বিচুৰ্ণ হয়। +\q1 +\v 26 তেওঁ সকলোৰে দেখাতে তেওঁলোকক দুষ্টামিৰ কৰণে প্ৰহাৰ কৰে; +\q1 +\v 27 কাৰণ তেওঁলোকে, তেওঁৰ পাছে পাছে যাবলৈ এৰি, +\q1 বিপথে গল আৰু তেওঁৰ পথত নচলৰ কৰণে কোনো অনুতাপ নকৰিলে, +\q1 +\v 28 সিহঁত দৰিদ্ৰৰ ক্ৰন্দনৰ কাৰণ হয়, যাতে সিহঁতৰ আগত উপস্থিত হয়, +\q1 আৰু দুখিত বিলাকৰ কাতৰোক্তি তেওঁৰ কাণত পেলায়। +\q1 +\v 29 তেওঁ শাস্ত হয়, কোনে তেওঁক দোষ দিব পাৰে? যেতিয়া তেওঁ নিজ মুখ ঢাকে, কোনে তাক দেখা পাব পাৰে, এটা জাতিয়েই হওঁক বা এজন ব্যক্তি? +\q1 +\v 30 যাতে অধৰ্মই যেন ৰাজত্ত্ব নকৰে; +\q1 আৰু যি সকলে মানুহক ফান্দত পেলাবলৈ চেষ্টা কৰে? +\q1 +\v 31 “কাৰণ তেওঁ ঈশ্বৰক কলে ‘মই শাস্তি ভোগ কৰিলোঁ, মই আৰু অধৰ্ম আচৰণ নকৰোঁ;” +\q1 +\v 32 যি দেখা নাই, তাক মোক শিকাওঁক; +\q1 যদি মই অন্যায় কৰিলোঁ, তেন্তে মই আৰু নকৰোঁ, +\v 33 ঈশ্বৰে দিয়া প্ৰতিফল তোমাৰ ইচ্ছাৰ দৰে হয়নে যে, তুমি তাক অগ্ৰাহ্য কৰিলা? কিয়নো মনোনীত কৰা কাৰ্য তোমাৰ হে, মোৰ নহয়; এই হেতুকে তুমি যি জানা, তাক কোৱা। +\q1 +\v 34 বুদ্ধিমান লোকে মোক কব, এনে কি, মোৰ কথা শুনা প্ৰত্যেক জ্ঞানৱানে কব, +\q1 +\v 35 “ইয়োবে জ্ঞানশূন্য কথা কৈছে, আৰু তেওঁৰ বাক্য বিবেচনাযুক্ত।” +\q1 +\v 36 ইয়োবে যানো তেওঁক কবলৈ মানা কৰাৰ চেষ্টা কৰিছিলে; কাৰণ দুষ্টলোকৰ দৰেই তেওঁ উত্তৰ দিছিলে। +\q1 +\v 37 কিয়নো তেওঁ নিজৰ পাপৰ বিদ্ৰোহ যোগ দিছিলে, তেওঁ আমাৰ মাজত হাত-তালি দিছে, আৰু ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে অনেক কথা কৈছে। +\c 35 +\s ইলীহুৰ তৃতীয় বক্তৃতা। +\p +\v 1 পাছত ইলীহুৱে পুনৰ কথা কবলৈ আৰম্ভ কৰি কলে, +\q1 +\v 2 “এইয়া ন্যায় হৈছে বুলি ভাবেনে? +\q1 বা তুমি কোৱা নে, “মই ঈশ্বৰৰ দৃষ্টিত সত্যত”? +\q1 +\v 3 তুমি যদি শুধা “ইয়াত মোৰ কি লাভ”? +\q1 মই যদি পাপ কৰো তেন্তে মই কেনেকৈ ভাল হলো? +\q1 +\v 4 মই তোমাক উত্তৰ দিম, লগতে তোমাৰ ন্ধুবিলাককো, +\q1 +\v 5 তুমি চকু তুলি আকাশৰ ফাললৈ চোৱা, +\q1 তোমাতকৈ ওখত থকা মেঘবোৰলৈ চোৱা। +\q1 +\v 6 তুমি পাপ কৰিলা, তেওঁৰ বিৰুদ্ধে তুমি কি কৰিব পাৰা? +\q1 আৰু তোমাৰ অপৰাধৰ সংখ্যা বৃদ্ধি হলে তুমি তেওঁক কি কৰিবা? +\q1 +\v 7 যদি তুমি ধাৰ্মিক হোৱা, তেন্তে তেওঁক কি দিব পাৰিবা? +\q1 বা তেওঁ তোমাৰ হাতৰ পৰা কি গ্ৰহণ কৰিব ন? +\q1 +\v 8 তোমাৰ দুষ্টতাই আনৰ ওপৰতে প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰিব পাৰে, +\q1 আৰু তোমাৰ ধাৰ্মিকতাই আন মনুহৰ। +\q1 +\v 9 কাৰণ বহু উপদ্ৰৱ পোৱা লোকে কাতৰোক্তি কৰিছে, +\q1 আৰু বলৱান সকলৰ পৰা সহায় পাবলৈ তেওঁলোকে ক্ৰন্দন কৰে। +\q1 +\v 10 কিন্তু কোনেও নকয়, ‘আমাৰ সৃষ্টিকৰ্ত্তা ঈশ্বৰ ক’ত? কোনে ৰাতি শক্তি যোগায়, +\q1 +\v 11 যি জনাই পৃথিবীৰ পশুবোৰতকৈ আমাক অধিক শিক্ষা দিছে, +\q1 আৰু আমাক আকাশৰ চৰাইতকৈ বেচি জ্ঞানী কৰিছে? +\q1 +\v 12 তেতিয়া সিহঁতে কাতৰোক্তি কৰে, কিন্তু তেওঁ উত্তৰ নিদিয়ে, কাৰণ হ’ল দুৰাচাৰীবোৰৰ অহঙ্কাৰৰ কাৰণে। +\q1 +\v 13 বাস্তৱিকতে ঈশ্বৰে কৃত্ৰিম কান্দুন নুশুনে, +\q1 আৰু সৰ্ব্বশক্তিমান জনাই তাক শুনিব? +\q1 +\v 14 তেন্তে তুমি তেওঁক নেদেখো বুলি কলে, তেওঁ জানো কম কাণ দিব, +\q1 তোমাৰ গোচৰ তেওঁৰ আগত আছে, তুমি তেওঁলৈ বাট চাই আছা। +\q1 +\v 15 এতিয়া তেওঁৰ ক্ৰোধৰ কৰণে তেওঁ শাস্তি নিদিয়ে, +\q1 আৰু তেওঁ অপৰাধলৈ বৰকৈ মন নিদিয়ে; +\q1 +\v 16 এই নিমিত্তে ইয়োবে অসাৰ কথা কবলৈ মুখ মেলিছে, +\q1 অত্যাধিক জ্ঞানশূন্য কথা কৈছে। +\c 36 +\s ইলীহুৰ শেষ বক্তৃতা। +\p +\v 1 ইলীহুৱে পুনৰ কথা কবলৈ ধৰিলে, তেওঁ কলে; +\q1 +\v 2 আৰু অলপমান ধৈৰ্য ধৰা, মই তোমাক দেখোৱাও, +\q1 কিয়নো ঈশ্বৰৰ পক্ষে মোৰ আৰু কিছু কথা আছে; +\q1 +\v 3 মই দুৰৈৰ পৰা মোৰ জ্ঞান সংগ্ৰহ কৰিম, +\q1 আৰু মই মোৰ সৃষ্টিকৰ্তাৰ ধাৰ্মিকতাৰ গুণৰ বৰ্ণনা কৰিম। +\q1 +\v 4 সঁচাকৈয়ে মোৰ কথা মিছা নহয়; +\q1 জ্ঞানত সিদ্ধজন তোমাৰ লগতে আছে। +\q1 +\v 5 চোৱা, ঈশ্বৰ পৰাক্ৰমী, তথাপি তেওঁ কাকো হেয়জ্ঞান নকৰে; +\q1 তেওঁ শক্তিত্ত পৰাক্ৰমী আৰু বিবেচনাতো। +\q1 +\v 6 তেওঁ দুষ্টক জীয়াই নাৰাখে, +\q1 কিন্তু যন্ত্ৰণ দি ন্যায় বচাৰ কৰে। +\q1 +\v 7 তেওঁ ধাৰ্মিকলোকৰ পৰা চকু নুঘুৰাই; +\q1 কিন্তু সিংহাসনত বহা ৰজাবিলাকৰ লগত, +\q1 তেওঁ সৰ্ব্বতিকাললৈকে তেওঁলোকক বহুৱাই, +\q1 তেওঁলোকক উন্নত হয়। +\q1 +\v 8 আৰু যদি তেওঁলোকক শিকলিৰে বন্ধা হয়, +\q1 আৰু তেওঁবিলাক দুখৰ লেজুত বান্ধ খায়, +\q1 +\v 9 তেন্তে তেওঁ তেওঁলোকক তেওঁলোকৰ কৰ্ম আৰু অপৰাধ দেখুৱাই, +\q1 তেওঁলোক যে অহংকাৰ কৰিলে, তাক তেওঁলোকক জনায়। +\q1 +\v 10 শিক্ষা গ্ৰহণ কৰিবলৈ তেওঁ তেওঁবিলাকৰ কাণ মুকলি কৰে, +\q1 আৰু অধৰ্ম-পথৰ পৰা ঘুৰিবলৈ তেওঁলোকক আজ্ঞা দিয়ে। +\q1 +\v 11 যদি তেওঁলোকে তেওঁৰ কথা শুনে, আৰু তেওঁৰ সেৱা কৰে, +\q1 তেন্তে তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ দিন সুখে সম্পদে নিয়ায়, +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ বছৰ কেইটা সন্তোষেৰে কটায়। +\q1 +\v 12 কিন্তু যদি তেওঁলোকে নুশুনে তেন্তে তৰোৱালৰ অস্ত্ৰাঘাতত মৃতু হয়, +\q1 আৰু জ্ঞানৰ অভাৱতে প্ৰাণত্যাগ কৰে। +\q1 +\v 13 অধৰ্মী মনৰ লোকে ক্ৰোধ সাঁচি থয়; +\q1 ঈশ্বৰ সিহঁতৰ পাচত থকিলেও, সহায়ৰ কাৰণে সিহঁতে কাতৰোক্তি নকৰে। +\q1 +\v 14 সিহঁত ডেকা কালতে মৰে, +\q1 আৰু অসন্মানতে সিহঁতৰ প্রাণৰ অন্ত পৰে। +\q1 +\v 15 তেওঁ দুৰ্গতিত পৰা জনক তাৰ দুৰ্গতিৰ দ্বাৰাই উদ্ধাৰ কৰে, +\q1 আৰু দুৰ্দশাৰ দ্বাৰাই তেওঁবিলাকৰ কাণ মুকলি কৰে। +\q1 +\v 16 তেওঁ তোমাক সঙ্কটলৈ মুখৰ পৰা, ক্লেশ নোহোৱা বহল ঠাইলৈ, যত কোনো বাধা নাই, এনে ঠাইলৈ উলিয়াই আনিবলৈ প্ৰলোভিত কৰে; +\q1 আৰু তোমাৰ মেজ অতি তেলীয়া আহাৰেৰে সজোৱা হব; +\q1 +\v 17 কিন্তু তুমি দুষ্টৰ বিচাৰত আকৃষ্ট হলে, +\q1 তোমাক বিচাৰ আৰু ন্যায় দণ্ডই ধৰিব। +\q1 +\v 18 সাৱধান, ক্ৰোধে তোমাক নিন্দা পথলৈ নিনিয়ক, +\q1 তোমাৰ মহানতা আৰু মুক্তিৰ মুল্যৰ অবাটে লৈ নাযাওঁক। +\q1 +\v 19 তোমাৰ ক্ৰন্দনে দুৰ্দশাৰ পৰা ৰক্ষা পাবলৈ কিবা সুযোগ আগবঢ়াবনে? +\q1 নতুবা তুমাৰ সকলো শক্তিয়েই যথেষ্ট হব? +\q1 +\v 20 যেতিয়া লোকবিলাকক নিজ নিজ ঠাইত উচ্ছন্ন কৰা হয়, +\q1 এনে ৰাতিলৈ তুমি বাঞ্ছা নকৰিবা। +\q1 +\v 21 সাৱধান, তুমি অধৰ্মলৈ মুখ নকৰিবা; +\q1 কিয়নো তুমি দুখ ভোগতকৈ তাকেই মনোনীত কৰিছা। +\q1 +\v 22 চোৱা, ঈশ্বৰে নিজ পৰাক্ৰমত মহৎ কাৰ্য কৰে; +\q1 তেওঁৰ দৰে শিক্ষা দিব পাৰে? +\q1 +\v 23 কোনে তেওঁৰ নিমিত্তে তেওঁৰ পথ নিৰূপণ কৰিলে? +\q1 বা তুমি অন্যায় কৰিলা, এই বুলি তেওঁক কোনে কব পাৰে? +\q1 +\v 24 ঈশ্বৰৰ যি কাৰ্যৰ বিষয়ে মানুহে গানৰ দ্বাৰাই কীৰ্ত্তন কৰিলে, +\q1 তুমি সেই কাৰ্যৰ মহিমাৰ প্ৰশংসা কৰিবলৈ মনত ৰাখিবা। +\q1 +\v 25 সকলো মানুহে তাক নিৰীক্ষণ কৰে; +\q1 মৰ্ত্ত্যই দূৰৈৰ পৰা তালৈ দৃষ্টি কৰে। +\q1 +\v 26 চোৱা, ঈশ্বৰ মহান, আৰু আমি তেওঁক নাজানো; +\q1 তেওঁৰ বছৰৰ সংখ্যাৰ অনুসন্ধান কৰা অসাধ্য। +\q1 +\v 27 কিয়নো তেওঁ টোপালবোৰ সংগ্ৰহ কৰে; +\q1 তেওঁৰ সেই নিয়ৰ বোৰকেই বৰষুনলৈ ৰূপন্তৰিত কৰে; +\q1 +\v 28 সেইবোৰক আকাশে বৰষায়, +\q1 মানুহৰ ওপৰত প্ৰচুকৈ পেলায়। +\q1 +\v 29 বাস্তৱিকতে তেওঁৰ মেঘৰ বিস্তাৰণ, +\q1 আৰু তেওঁৰ তম্বুৰূপ মেঘৰ গৰ্জ্জন কোনে বুজিব পাৰে? +\q1 +\v 30 চোৱা, তেওঁ নিজৰ চাৰিওফালে নিজৰ পোহৰ বিস্তাৰ কৰে; +\q1 আৰু তেওঁ সাগৰৰ তলি ঢাকে। +\q1 +\v 31 কিয়নো তেওঁ এইবোৰৰ দ্বাৰাই লোকসকলক শাসন কৰে, +\q1 আৰু প্ৰচুৰ পৰিমাণে আহাৰ বস্তু দান কৰে। +\q1 +\v 32 তেওঁ বিজুলীৰে নিজৰ হাত আবৃত কৰে, +\q1 লক্ষ্যত ভেদ কৰিবলৈ আজ্ঞা দিয়ে। +\q1 +\v 33 তাৰ মহা শব্দই তেওঁৰ বিষয়ে সম্বাদ দিয়ে, +\q1 আৰু অধৰ্মীবোৰ প্ৰতি ক্ৰোধ আৰু ঈৰ্ষা কথা জনায়। +\c 37 +\p +\v 1 ইয়াতো মোৰ হৃদয় কঁপিছে, +\q1 আৰু নিজৰ ঠাই পৰা জাপয়াই উঠো। +\q1 +\v 2 শুনা, শুনা, সেইয়া তেওঁৰ গৰ্জ্জনৰ ধ্বনি, +\q1 সেয়া তেওঁৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা শব্দ। +\q1 +\v 3 সেয়া তেওঁ আকাশ-মণ্ডলৰ তলৰ আটাই ঠাইলৈকে পঠাই, +\q1 আৰু পৃথিবীৰ অন্তলৈকে তেওঁ বিজুলী মাৰে। +\q1 +\v 4 তাৰ পাছত গাজনি মাৰে, +\q1 তেওঁ নিজৰ বৰ মাতেৰে গৰ্জ্জন কৰে; +\q1 যেতিয়া তেওঁৰ মাত শুনা যায়, তেতিয়াই তেওঁ সেই বিজুলি নথমায়। +\q1 +\v 5 ঈশ্বৰে নিজ মাতেৰে আচৰিতৰূপে গৰ্জ্জন কৰে; +\q1 তেওঁ আমাৰ বোধৰ অগম্য মহৎ কাৰ্যবোৰ কৰে। +\q1 +\v 6 কিয়নো তেওঁ হিমক কয়, ‘তুমি পৃথিবীত পৰা’, +\q1 আৰু বৰষুণক বৰষিবলৈ কয়, +\q1 ‘ধাৰাসাৰে বৰষুণ বৰ্ষাই’। +\q1 +\v 7 তেওঁ স্ৰজা সকলো মানুহে তেওঁৰ কাৰ্যপ্ৰণালী জানিবৰ বাবে +\q1 তেওঁ প্ৰত্যেক মানুহৰ হাত বন্ধ কৰে। +\q1 +\v 8 তেতিয়া জন্তুবোৰ চোঙত সোমায়; +\q1 আৰু নিজ নিজ বাসস্থানত থাকে। +\q1 +\v 9 ধুমুহা কোঁঠালিৰ পৰা ওলাই আহে, +\q1 আৰু প্ৰবল বতাহৰ পৰা জাৰ আহে। +\q1 +\v 10 ঈশ্বৰৰ নিশ্বাসৰ দ্বাৰাই বৰফ হয়, +\q1 আৰু বহল জল সমূহ শীঘ্ৰে হিমলৈ ৰূপান্তৰিত হয়। +\q1 +\v 11 এনে কি, তেওঁ ঘন মেঘত পানী জমা থয়, +\q1 মেঘে তাৰ বিজুলী বিস্তাৰিত কৰে। +\q1 +\v 12 গোটেই ভু-মণ্ডলত সেইবোৰে যেন তেওঁৰ আজ্ঞা অনুসাৰে ঘূৰি ফুৰে কৰে, যাতে বসবাস কৰা এই ধৰণীত তেওঁৰ সকলো আদেশ সম্পূৰ্ণ হয়, । +\q1 +\v 13 তেওঁ এইবোৰ শুধৰণিৰ বাবে বা তেওঁৰ ধৰণী বাবে, বা প্ৰেমৰ বাবেই হওঁক, তেওঁ তাক হ’ব দিয়ে। +\q1 +\v 14 হে ইয়োব, তুমি ইয়ালৈ কাণ পাতা; +\q1 থিৰে থাকি ঈশ্বৰৰ আচৰিত কৰ্মৰ বিবেচনা কৰা। +\q1 +\v 15 ঈশ্বৰে কেনেকৈ মেঘক নিয়ন্ত্রণ কৰে, +\q1 আৰু কেনেকৈ নিজে বিজুলী প্ৰকাশিত কৰে, তাক তুমি জানানে? +\q1 +\v 16 তুমি জানানে, কেনেকৈ আকাশত মেঘ ভাহি থাকে, +\q1 ঈশ্বৰৰ বিস্ময়কৰ কাৰ্যবোৰ, যি জনাৰ জ্ঞানত কোন নিখুত তেওঁ হে কৰ্ম? +\q1 +\v 17 যেতিয়া দক্ষিণ বায়ুৰ দ্বাৰাই পৃথিৱী স্তব্ধ হয়, +\q1 তেতিয়া বস্ত্ৰ কেনেকৈ গৰম হয়? +\q1 +\v 18 তুমি জানো আকাশ-মণ্ডলক, সাঁচত ঢলা দৰ্পণৰ দৰে কঠিন হোৱাটো বিচাৰানে? +\q1 +\v 19 আমি তেওঁক কি ক’ম, সেয়া আমাক শিকোৱা; +\q1 কিয়নো অন্ধকাৰৰ কাৰণে, আমাৰ যুক্তিৰ উদ্দেশ্যে আমি একো উলিয়াব পৰা নাই। +\q1 +\v 20 মই কথা কবলৈ ইচ্ছা কৰছো বুলি তেওঁৰ আগত জনোৱা জানো ভাল হব? +\q1 বা কাল গ্ৰাসত পৰিবলৈ কোনোবাই জানো ইচ্ছা কৰিব? +\q1 +\v 21 সম্প্ৰতি মানুহে আকাশৰ মহা-জ্যোতি চাব নোৱাৰে; +\q1 কিন্তু বতাহ চলিলে তেওঁলোকলৈ আকাশ পৰিস্কাৰ হয়। +\q1 +\v 22 উত্তৰৰ পৰা সুৱৰ্ণময় জ্যোতি আহে; +\q1 ঈশ্বৰৰ চাৰিওঁ ফালে ভয়ানক প্ৰভাৱ আছে। +\q1 +\v 23 সৰ্ব্বশক্তিমান জনা আমি বাচাৰি নাপাওঁ, তেওঁৰ মহান পৰাক্ৰমত, ন্যায় বিচাৰ আৰু প্ৰচুৰ ধাৰ্মিকতা কেতিয়াও ভঙ্গ নকৰে। +\q1 +\v 24 এই কাৰণে মানুহে তেওঁলৈ ভয় ৰাখে; +\q1 কিন্তু যি সকল লোকে নিজকে জ্ঞানী বুলি ভাবে, তেনেলোকলৈ তেওঁ মনোযোগ নিদিয়ে। +\c 38 +\s যিহোৱাই ইয়োবক দিয়া প্ৰথম উত্তৰ। +\p +\v 1 তেতিয়া যিহোৱাই ঘূৰণই বতাহৰ মাজৰ পৰা ইয়োবক উত্তৰ দলে, +\q1 +\v 2 “জ্ঞানশূন্য বাক্যেৰে ঈশ্বৰৰ মন্ত্ৰণা আন্ধাৰ কৰা, এইজন কোন? +\q1 +\v 3 পুৰুষৰ দৰে কঁকাল বান্ধা; +\q1 মই তোমাক প্ৰশ্ন কৰো, তুমি মোক উত্তৰ দিবা। +\q1 +\v 4 যি সময়ত মই পৃথিবীৰ মূল স্থাপন কৰিলোঁ, তেতিয়া তুমি ক’ত আছিলা? +\q1 যদি তোমাৰ বোজাৰ সামৰ্থ, তেন্তে মোক কোৱা। +\q1 +\v 5 কোনে তাৰ পৰিমাণ নিৰূপণ কৰিলে? +\q1 বা কোনে তাৰ ওপৰত পৰিমাণ-জৰী পাৰিলে? তুমি নিশ্চয়ে জানা। +\q1 +\v 6 তাৰ মুলবোৰ কোনে মাটিত পোতিলে? +\q1 বা কোনে তাৰ চুকৰ শিল স্থাপন কৰিলে? +\q1 +\v 7 যেতিয়া প্ৰভাতীয় তৰাবোৰে একেলগে গান কৰিছিল, +\q1 আৰু স্বৰ্গীয় প্ৰাণীবোৰে আনন্দত জয়ধ্বনি কৰিছিল; +\q1 +\v 8 গৰ্ভৰ পৰা বাহিৰ হোৱাৰ দৰে সমুদ্ৰ যেতিয়া বাহিৰ হৈছিল, +\q1 তেতিয়া কোনে তাৰ দুৱাৰৰ বন্ধ কৰছিল? +\q1 +\v 9 যেতিয়া মই মেঘক তাৰ বস্ত্ৰ বনালো, +\q1 আৰু ঘোৰ অন্ধকাৰক, তাক মেৰিওৱা পটী স্বৰূপ কৰিছিলোঁ, +\q1 +\v 10 আৰু যেতিয়া মই তাৰ বাবে বিধি নিৰূপণ কৰিছিলোঁ, +\q1 আৰু দুৱাৰত ডাং লগাই কৈছিলো; +\q1 +\v 11 আৰু কৈছিলো, ‘তুমি ইয়ালৈকে আহিব পাৰা, ইয়াতকৈ বেছি নহয়; +\q1 ইয়াতে তোমাৰ গৰ্ব্বী ঢৌবোৰ মাৰ যাব।’ +\q1 +\v 12 তোমাৰ জীৱনৰ দিন আৰম্ভণিৰ দিনত, তুমি তুমি প্ৰভাতক আজ্ঞা দিছিলা নে? আৰু অৰুণক তাৰ উদয় স্থান জনাইছিলা নে? +\q1 +\v 13 যাতে পৃথিৱীৰ চাৰিও প্ৰান্তত বিতৰণ হয়, +\q1 আৰু দুষ্টবোৰক জোকাৰি উলিয়াইছিল নে? +\q1 +\v 14 সাগৰৰ গৰ্ভত বোকা-মাটিৰ দৰে ৰূপ পৰিৱৰ্ত্তন কৰে, আৰু কপোৰৰ দৰে শুকন কৰে; +\q1 +\v 15 আৰু দুষ্টবোৰৰ পৰা পোহৰ আতৰোৱা হয়, +\q1 আৰু সিহঁতৰ উন্নত হাত ভঙা হয়। +\q1 +\v 16 তুমি জানো সমুদ্ৰৰ উৎপন্ন ঠাইলৈ গৈছিলা? +\q1 বা অগাধ জলৰ গুপ্তস্থানত জানো ফুৰিছিলা? +\q1 +\v 17 মৃত্যুৰ দুৱাৰ যনো তুমি সলনি কৰিছিলা? +\q1 বা গভীৰ আন্ধাৰৰ দুৱাৰ যানে দেখিছিলা? +\q1 +\v 18 তুমি বিশাল পৃথিৱীৰ বুজ পালা নে? +\q1 এই সকলো যদি জানা, তেন্তে কোৱা। +\q1 +\v 19 পোহৰ থকা ঠাইলৈ যোৱা বাট ক’ত +\q1 সেইদৰে আন্ধাৰৰ ঠাইয়ে বা ক’ত? +\q1 +\v 20 তুমি তাৰ সীমালে যাব পাৰা, ঠাইৰ স্থান আৰু পথ গমপাব; +\q1 +\v 21 তুমি কাৰ পৰা জন্মিছিলা, নিশ্চয়ে জানা! +\q1 আৰু তোমাৰ মহান দিনবোৰৰ সংখ্যা! +\q1 +\v 22 হিম সঞ্চয় কৰা ভঁৰালত তুমি প্ৰবেশ কৰিছা নে, +\q1 নতুবা তুমি শিলাবৃষ্টিৰ ভঁৰাল দেখিছিলা নে? +\q1 +\v 23 এই বস্তুবোৰ সঙ্কট সময়ৰ বাবে, +\q1 ৰণ বা যুদ্ধ দিনৰ বাবে মই সঞ্চয় কৰি ৰাখিছো; +\q1 +\v 24 কি নিয়মেৰে বিজুলীৰ পোহৰ ভাগবতৰা হয়, +\q1 বা কি নিয়মেৰে পূবৰ বায়ু পৃথিৱীত বিয়পি পৰে? +\q1 +\v 25 প্লাৱন সৃষ্টিকাৰী বৰষুণৰ বাবে কোনে পানী বোৱাই নিয়া নলা তৈয়াৰ কৰিলে, +\q1 বা কোনে বিজুলী-ঢেৰেকনিৰ বাবে পথ প্ৰস্তুত কৰিলে, +\q1 +\v 26 বৰষুণ আনিবৰ কাৰণে যি ঠাইত কোনো ব্যক্তি নাথাকে, +\q1 আৰু পৰিত্যক্তভূমিত য’ত এজনো জীৱিত মানুহ নাই; +\q1 +\v 27 সেই অনুৰ্বৰ মাটি আৰু জনশূণ্য অঞ্চলৰ উদ্দেশ্যে, +\q1 কোমল ঘাঁহ গজাই তোলে? +\q1 +\v 28 বৰষুণৰ জানো পিতৃ আছে? +\q1 নিয়ৰৰ টোপল কোনে নিজৰ বুলি তুলি ললে? +\q1 +\v 29 কাৰ গৰ্ভৰ পৰা বৰফ বাহিৰ হ’ল? +\q1 কোনে আকাশত বগা তুষাৰপাত জন্ম দিলে? +\q1 +\v 30 জল সমূহ নিজে গোট খায় আৰু শিলৰ নিচিনা হয়, +\q1 তলৰ গভীৰ ভাগত সি হিমলৈ ৰূপান্তৰিত হয়। +\q1 +\v 31 তুমি জানো কৃত্তিকা নক্ষত্ৰৰ হাৰ গাঁথিব পাৰা? +\q1 বা নক্ষত্ৰ মণ্ডলৰ বান্ধ জানো সোলোকাব পাৰা? +\q1 +\v 32 আৰু ৰাশিবোৰক জানো নিজ নিজ ঋতুত উলিয়াব পাৰা? +\q1 বা তুমি ভলুকক জানো তাৰ পোৱালিৰ সৈতে বাট দেখুৱাব পাৰা? +\q1 +\v 33 তুমি আকাশ-মণ্ডলৰ নিয়মবোৰ জানা নে? +\q1 পৃথিৱীৰ ওপৰত তুমি সেইবোৰৰ অধিকাৰ স্থাপন কৰিব পাৰা নে? +\q1 +\v 34 ঢল পানীৰে তোমাক ঢাকিবৰ বাবে +\q1 তুমি মেঘলৈকে তোমাৰ মাত নিয়াব পাৰা নে? +\q1 +\v 35 তুমি বিজুলীবোৰক যা বুলি পঠাব পাৰা নে? +\q1 সেইবোৰে জানো তোমাক ক’ব নে, ‘আমি ইয়াত আছো?’ +\q1 +\v 36 প্ৰজ্ঞাক কোনে ভিতৰ ভগত থলে? +\q1 চিত্তক কোনে বিবেচনা শক্তি দিলে? +\q1 +\v 37 এনে দক্ষতা কাৰ আছে, যিয়ে মেঘ সমূহক গণনা কৰিব পাৰে? +\q1 কোনে আকাশৰ পৰা বৰষুণ বৰ্ষাব পাৰে? +\q1 +\v 38 যেতিয়া ধুলিবোৰ গৈ গোট খায় চপৰা হয়, সেই সময়ত কোনে আকাশৰ জলৰ মোটবোৰ বাকি দিয়ে? +\q1 +\v 39 তুমি সিংহিনীৰ নিমিত্তে চিকাৰ কৰিবা নে? +\q1 বা তাইৰ সৰু পোৱালিক সন্তুষ্ট হোৱাকৈ খাবলৈ দিবা নে? +\q1 +\v 40 যেতিয়া সিবঁতে নিজ নিজ চোঙত চোপ লৈ থাকে, +\q1 আৰু আৰত বাগৰি বাটচায় থাকে? +\q1 +\v 41 ঢোঁৰা-কাউৰীক কোনো আহাৰ যোগায়, যেতিয়া সিহঁতৰ পোৱালি বোৰে ঈশ্বৰৰ গুৰিত চিঞঁৰে, +\q1 আৰু আহাৰৰ অভাৱত ফুৰে? +\c 39 +\q1 +\v 1 তুমি জানো পৰ্ব্বতৰ ছাগলীবোৰৰ \f + \ft বনৰীয়া ছাগলী \f* জগা কাল জানা? +\q1 হৰিণীয়ে পোৱালি জগাৱা জানো তুমি অনুসন্ধান কৰা? +\q1 +\v 2 সিহঁতে কেইমাহ গৰ্ভধাৰণ কৰে, তাক তুমি নিৰ্ণয় কৰিব পাৰা নে? +\q1 বা সিহঁতে পোৱালি দিয়া সময় তুমি জানা নে? +\q1 +\v 3 সিহঁতে কেতিয়া পোৱালি দিয়ে, +\q1 আৰু নিজৰ পোৱালি প্ৰসৱ কৰে। +\q1 +\v 4 সিহঁতৰ পোৱালিবোৰ অৰণ্যতে শক্তিশালী আৰু ডাঙৰ-দীঘল হয়; +\q1 সিহঁত বাহিৰলৈ ওলাই যায় আৰু পুনৰ ওচৰলৈ উভটি নাহে। +\q1 +\v 5 বনৰীয়া গাধক কোনে স্বাধীন কৰি এৰি দিলে? +\q1 কোনে বনৰীয়া গাধৰ বান্ধ সোলোকালে? +\q1 +\v 6 মই তৃণভূনিত তাৰ ঘৰ কৰিলোঁ, +\q1 আৰু লোণা ভুমিক তাৰ নিবাসৰ ঠাই কৰিলোঁ। +\q1 +\v 7 সি নগৰৰ কোলাহল ভল নাপায় কৰে; +\q1 চলাওঁতাৰ ডাবি শুনিবলৈ নাপায়। +\q1 +\v 8 চৰণভুমিৰ দৰে সি পৰ্ব্বতমালাত ঘূৰি ফুৰে; +\q1 সি খাবৰ বাবে সকলো বিধৰ সেউজীয়া বন বিচাৰি ফুৰে। +\q1 +\v 9 বনৰীয়া ভদা ছাগলীয়ে তোমাৰ তলত খাটিবলৈ মান্তি হব নে? +\q1 তোমাৰ দানা পাত্ৰৰ ওচৰত থাকিব নে? +\q1 +\v 10 তুমি ইয়াক জৰীৰে সীৰলুত বন্ধি ৰাখিব পাৰা নে? +\q1 সি তোমাৰ পাছে পাছে উপত্যকাত মৈ টানিব নে? +\q1 +\v 11 তাৰ বল অধিক হোৱাৰ কাৰণে তুমি তাক বিশ্বাস কৰিবা নে? +\q1 তোমাৰ কাম তাক গতাই দিবা নে? +\q1 +\v 12 সি তোমাৰ খেতিৰ শস্য ঘৰলৈ আনিব বুলি, +\q1 তোমাৰ মৰণা মৰা চোতালত ধান চপাব বুলি, তুমি তাক বিশ্বস কৰা নে? +\q1 +\v 13 উট চৰাইৰ ডেউকাই উল্লাহত কোবাই, +\q1 যদিও তাইৰ পাখিৰে উৰিব নোৱাৰে। +\q1 +\v 14 তাই মাটিত নিজৰ কণী পাৰি এৰি থৈ যায়, +\q1 আৰু ধুলিত উম পাবলৈ দিয়ে। +\q1 +\v 15 কোনোবাই তাক ভৰিৰে ভাঙি পেলাব বুলি, +\q1 বা বনৰীয়া জন্তুৱে তাক গচকিব বুলি তাইৰ পাহৰি যায়। +\q1 +\v 16 পৰৰ পোৱালিৰ দৰে তাই নিজৰ পোৱালিবোৰলৈ কঠোৰ ব্যৱহাৰ কৰে, +\q1 আৰু তাইৰ শ্ৰম বিফল হলেও তাই মনত দুখ নাপায়। +\q1 +\v 17 কিয়নো ঈশ্বৰে তাইক জ্ঞানহীন কৰিলে, +\q1 আৰু তাইক বুদ্ধিৰ ভাগ নিদিলে। +\q1 +\v 18 কিন্তু যেতিয়া তাই ডেউকা কোবাই কোবাই লৰ মাৰে, +\q1 তেতিয়া তাই ঘোঁৰা আৰু তাত উঠা জনক হেয়জ্ঞান কৰে। +\q1 +\v 19 ঘোঁৰাক জানো তুমি বল দিলা? +\q1 তুমি জানো তাৰ ডিঙি কেশৰেৰে ভুষিত কৰানাই? +\q1 +\v 20 তাক ফৰিঙৰ দৰে জপিওৱা জানো তুমি কৰিলা? +\q1 তাৰ নাকৰ ফোৰোহনিৰ শব্দ অতি ভয়ানক। +\q1 +\v 21 সি প্ৰবল শক্তিৰে ভৰি মাৰে, আৰু নিজৰ বলত উল্লাস কৰে, +\q1 সি অস্ত্ৰ–শস্ত্ৰেৰে সু-সজ্জিত হবলৈ ওলায় যায়। +\q1 +\v 22 সি ভয়ক হাঁহে, আৰু আতংকিত নহয়; +\q1 সি তৰোৱালৰ মুখৰ পৰা উলটি নাহে। +\q1 +\v 23 টোণ \f + \ft কাড়ৰ থোৱা ঠাই \f* জোকাৰ খাই শব্দ কৰে; +\q1 চিকমিকীয়া বৰছা আৰু যাঠিয়েও। +\q1 +\v 24 সি ক্ৰোধত ভয়ানক মুৰ্ত্তি ধৰি মাটি গ্ৰাস কৰে; +\q1 শিঙা-ধ্বনি শুনিলে, সি থিৰে থাকিব নোৱাৰে। +\q1 +\v 25 শিঙাধ্বনি যেতিয়া শুনে সি হিঁ হিঁ শব্দ কৰে; +\q1 সি দুৰৈৰ পৰা যুদ্ধৰ গোন্ধ পায়, +\q1 সি সেনাপতিসকলৰ গৰ্জ্জন আৰু চিঞৰ মৰা শুনে। +\q1 +\v 26 তোমাৰ বুদ্ধিৰেই জানো শেনে ওপৰলৈ উড়া মাৰে, +\q1 আৰু দক্ষিণ ফাললৈ নিজৰ ডেউকা মেলে? +\q1 +\v 27 ঈগল পক্ষীয়ে জানো তোমাৰ আজ্ঞাত ওপৰলৈ নোঠে, +\q1 আৰু অতি ওখ ঠাইত বাহ নাসাজে? +\q1 +\v 28 সি শিলত বাস কৰে, তাতেই তাৰ বাহ; +\q1 সি থিয় পৰ্ব্বতৰ টিঙত আৰু দুৰ্গম ঠাইত থাকে। +\q1 +\v 29 সেই ঠাইৰে পৰা সি চিকাৰ বিচাৰে; +\q1 তাৰ চকুৱে দুৰৈৰ পৰা তাক দেখে। +\q1 +\v 30 তাৰ পোৱালিবোৰে তেজ পিয়ে; +\q1 য’তে মৰা শৱ থাকে, ত’তে সিও থাকে।” +\c 40 +\p +\v 1 যিহোৱাই ইয়োবক আৰু ক’লে, +\q1 +\v 2 সৰ্ব্বশক্তিমান জনাৰ দোষ ধৰোঁতাই জানো শন্তি পাব? +\q1 ঈশ্বৰৰ লগত বাদানুবাদ কৰোঁতাই তাৰ উত্তৰ দিয়ক। যো +\p ইয়োবৰ উত্তৰ +\v 3 তাতে ইয়োবে যিহোৱাক ক’লে, +\q1 +\v 4 “চোৱা, মই নীহ, তোমাক কি উত্তৰ দিম? +\q1 মই মোৰ মুখত হাত দিওঁ। +\q1 +\v 5 মই এবেলি ক’লোঁ, আৰু উত্তৰ নিদিওঁ; +\q1 এনে কি, দুবেলি ক’লো, কিন্তু পুনৰায় নকওঁ।” +\s যিহোৱাই দিয়া দ্বিতীয় উত্তৰ। +\p +\v 6 তেতিয়া যিহোৱাই বা-মাৰলী বতাহৰ মাজৰ পৰা ইয়োবক উত্তৰ দিলে, +\q1 +\v 7 “তুমি পৰুষৰ দৰে গৈ কঁকাল বান্ধা; +\q1 মই তোমাক সোধিম, তুমি মোক উত্তৰ দিবা। +\q1 +\v 8 তুমি মোৰ ন্যায় সঁচাকৈয়ে ভুল বুলি কবা নে? +\q1 বা নিজকে ধাৰ্মিক কৰিবৰ অৰ্থে মোক দোষী কৰিবা নে? +\q1 +\v 9 তোমাৰ জানো ঈশ্বৰৰ নিচিনা বাহু আছে? +\q1 তুমাৰ জানো মেঘ-গৰ্জ্জনৰ দৰে মাত মাতিব পাৰা? +\q1 +\v 10 তেনেহলে তুমি প্ৰতাপ আৰু মহিমাৰে বিভুষিত হোৱা, +\q1 প্ৰভাব আৰু গৌৰৱৰূপ বস্ত্ৰ পৰিধান কৰা; +\q1 +\v 11 তুমি অতিমাত্ৰা ক্ৰোধ দলিয়া পেলোৱা, +\q1 প্ৰত্যেক অহঙ্কাৰীকে চোৱা, তেওঁলোকক নত কৰা। +\q1 +\v 12 সকলো অহঙ্কাৰীবোৰক চোৱা আৰু তেওঁলোকক নত কৰা হ’ল, +\q1 দুষ্টবোৰক সিহঁতৰ নিজ নিজ ঠাইত গচকি পেলোৱা; +\q1 +\v 13 সিহঁতক একেবাৰে ধুলিত পুতি পেলোৱা হ’ল, +\q1 সিহঁতৰ মুখবোৰ ভূমিৰ তলত \f + \ft কবৰত \f* বান্ধি ৰাখা। +\q1 +\v 14 তেতিয়া তোমাৰ সোঁ হাতে তোমাক বিজয় দান কৰিব বুলি +\q1 মইও তোমাৰ বিষয়ে স্বীকাৰ কৰিম। +\q1 +\v 15 “বহেমোৎলৈ চোৱা” যাক কেৱল তোমাৰ কাৰণে স্ৰজন কৰিলোঁ; +\q1 সি গৰুৰ দৰে ঘাঁহহে খায়। +\q1 +\v 16 চোৱা, তাৰ বল তাৰ কঁকালত আছে, +\q1 তাৰ শক্তি তাৰ পেটৰ পেশীত আছে। +\q1 +\v 17 সি নিজৰ নেজ এৰচ গছৰ \f + \ft এবিধ সেওজীয়া গছ \f* ডালৰ দৰে লৰায়; +\q1 তাৰ তপিনাৰ পেশীবোৰ জালৰ দৰে গঁথা। +\q1 +\v 18 তাৰ হাড়বোৰ পিতলৰ নলীৰ নিচিনা, +\q1 তাৰ অস্থিবোৰ লোহাৰ দণ্ডৰ দৰে। +\q1 +\v 19 ঈশ্বৰৰ সৃষ্টিৰ মাজত এয়ো প্ৰথম আৰু প্ৰধান; +\q1 কোৱল সৃষ্টিকৰ্ত্তাইহে তৰোৱাল হাতত লৈ তাৰ আগত যাব পাৰে। +\q1 +\v 20 পৰ্ব্বতবোৰে তাৰ বাবে আহাৰ উৎপন্ন কৰে; +\q1 তাতে আটাই বনৰীয়া জন্তুৱে খেলে-ধেমালি কৰে। +\q1 +\v 21 সি পদুমনিৰ তলত শোৱে, +\q1 নলনি আৰু পিটনিৰ আঁৰত সি আশ্রয় লয়। +\q1 +\v 22 পদুম গছবোৰে তাক ছাঁ দি ধৰে; +\q1 নদীৰ বাইচি গছবোৰ পানী নথকা নদী গৰ্ভই তাৰ ঘেৰি ৰাখে। +\q1 +\v 23 চোৱা, নৈ বাঢ়ি বাগৰি গলেও সি ত্ৰাস নাপায়; +\q1 যৰ্দ্দন ওফন্দি তাৰ মুখৰ ওচৰ পালেও, সি নিশ্চিন্ত হৈ থাকে। +\q1 +\v 24 কোনোবাই জানোতাক হাঁকোটাৰে ধৰিব পাৰে? +\q1 বা ফান্দত পলাই তাৰ নাক জানো বিন্ধিব পাৰে? +\c 41 +\p +\v 1 তুমি জানো বৰশীৰে লিবিয়াথন \f + \ft কিম্বদন্তীমূলক কাহিনি, বৰ্ণনালৈ মন কৰিলে ডাইনচৰ যেন লাগে \f* জানো তুলিব +\p পাৰা? +\q1 বা ৰচিৰে তাৰ জিভা বান্ধিব পাৰা? +\q1 +\v 2 তুমি তাৰ নাকত নাকী লগাব পাৰা নে? +\q1 বা বৰশীৰে তাৰ দাঁতৰ পাৰি বিন্ধা কৰিব পাৰা নে? +\q1 +\v 3 সি জানো তোমাৰ আগত বৰকৈ কাবৌ কাকুতি কৰিব? +\q1 বা তোমাৰ লগত জানো ভদ্ৰ ভৱে কথা ক’ব? +\q1 +\v 4 চিৰকাললৈকে তোমাৰ দাস হবলৈ +\q1 সি তোমাৰ লগত চুক্তি কৰিব নে? +\q1 +\v 5 চৰাই এটিৰ লগত ওমলাৰ দৰে তুমি তাৰ লগতো উমলিবা নে? +\q1 বা তোমাৰ ছোৱলাৰ বাবে তুমি তাক জৰীৰে বান্ধি ৰাখিবা নে? +\q1 +\v 6 বণিক সকলে তাক ডাকত দিব নে? +\q1 সিহঁতে সদাগৰ সকলৰ মাজত তাক জানো ভাগ বাঁটি দিব? +\q1 +\v 7 তুমি জানো তাৰ ছাল শেলেৰে, +\q1 বা তাৰ মূৰ মাছ খোচা কোলেৰে জানো ভেদ কৰিব পাৰিবা? +\q1 +\v 8 তাৰ গাত হাত দি চাবাচোন; +\q1 সেই যুঁজক সুঁৱৰি আকৌ তেনে নকৰিবা। +\q1 +\v 9 চোৱা, তাক ধৰিবলৈ চেষ্টা কৰা নিৰাশাজনক? +\q1 তাক দেখিলেই মানুহ বদ্ধস্ত নহব নে? +\q1 +\v 10 এনে হিংস্র লিবিয়াথনক জোকাব পৰা সাহিয়াল কোনো নাই; +\q1 তেনেহলে তাৰ আগত থিয় হ’ব পৰা কোন আছে? +\q1 +\v 11 কোনে তাৰ মুখামুখি হৈ আৰু কুশলে ওভতি আহে? +\q1 আকাশ-মণ্ডলৰ তলত থকা, কোন? +\q1 +\v 12 মই লিবিথিয়ানৰ ভৰিৰ বিষয়ে নকোৱাকৈ মনে মনে নাথাকোঁ, +\q1 নাইবা তাৰ মহাবল আৰু গাৰ সুন্দৰ গঠনৰ বিষয়ে। +\q1 +\v 13 তাৰ ওপৰৰ আৱৰণ কোনে গুচাব পাৰে? +\q1 কোনে তাৰ দুতৰপীয়া বৰ্মৰ \f + \ft কৱচ \f* কোনে ভেদ পাৰে? +\q1 +\v 14 তাৰ মুখৰ দুৱাৰ দুখলপা \f + \ft মুখ মেল \f* কোনে মেলিব পাৰে? +\q1 তাৰ দাঁতৰ চাৰিওফালে ভয় থাকে। +\q1 +\v 15 তাৰ পিঠিভাগ ঢালৰ শাৰীৰে গঢ়া; +\q1 সেইবোৰ কটকটীয়া মোহৰ মৰাৰ থাকে। +\q1 +\v 16 সেইবোৰ এটাৰ ওপৰত আনটো এনেদৰে লগলাগি আছে, +\q1 যে তাৰ ভিতৰলৈ বায়ুও সোমাব নোৱাৰে। +\q1 +\v 17 সেইবোৰ ইটোৱে সিটোৰ লগত সংযুক্ত; +\q1 একেলগে সংলগ্ন, সেইবোৰক পৃথক কৰিব নোৱাৰি। +\q1 +\v 18 তাৰ হাঁচিয়ে দীপ্তি প্ৰকাশ কৰে; +\q1 তাৰ চকু পিৰঠি \f + \ft চকুৰ পতা \f* পুৱাৰ অৰুণৰ দৰে। +\q1 +\v 19 তাৰ মুখৰ পৰা জ্বলি থকা জোঁৰ বাহিৰ হয়; +\q1 জুইৰ ফিৰিঙটি ওলায়। +\q1 +\v 20 উতলি থকা কেটলিৰ পৰা গৰম ভাপ ওলোৱাৰ দৰে, +\q1 তাৰ নাকৰ পৰা ধোঁৱা ওলাই। +\q1 +\v 21 তাৰ নিশ্বাসে এঙাৰ জ্বলায়, +\q1 তাৰ মুখৰ পৰা অগ্নি শিখা বাহিৰ হয়। +\q1 +\v 22 তাৰ ডিঙিত বল থাকে, +\q1 আৰু ত্ৰাসে তাৰ আগত নাচি থাকে। +\q1 +\v 23 তাৰ গাৰ ওলমি থকা ভাগ ডাঠকৈ লগা, +\q1 সেয়ে তাৰ গাত আট খাই ধৰা, লৰাব নোৱাৰি। +\q1 +\v 24 তাৰ কলিজা শিলৰ নিচিনা টান; +\q1 এনে কি, জাতৰ তলৰ শিলৰ দৰে টান। +\q1 +\v 25 যেতিয়া সি নিজে থিয় হয়, তেতিয়া বলৱানসকলেও ভয় পায়, +\q1 আৰু ত্ৰাসৰ কাৰণে তেওলোক পিছুৱাই আহে। +\q1 +\v 26 যদি কোনোবাই তৰোৱালেৰে তাক আঘাত কৰে, তেতিয়াও তাৰ একো নহব, +\q1 বা তালৈ যাঠী, কাঁড়, বা শেল মাৰিলে সকলো মিছা হব। +\q1 +\v 27 সি লোহাক খেৰৰ নিচিনা জ্ঞান, +\q1 আৰু পিতলক পচা কাঠ যেন জ্ঞান কৰে। +\q1 +\v 28 ধনুৰ কাঁড়ে তাক খেদাব নোৱাৰে; +\q1 ফিঙ্গাৰ শিলবোৰো তাৰ আগত তুঁহৰ দৰেহে হয়। +\q1 +\v 29 সি গদাক ঘুলা যেন মানে, +\q1 আৰু সশব্দে ঘূৰি ঘূৰি অহা বৰছাৰ শব্দত সি হাঁহে, +\q1 +\v 30 তাৰ তল ভাগ ঘেৰ থকা খোলাৰ নিচিনা; +\q1 সি বোকাৰ ওপৰেদি যাওঁতে মৰণা মৰা শ্লেজ \f + \ft বৰফত চলা এবিধ গাড়ি \f* গাড়িৰ যেন হয়। +\q1 +\v 31 সি অগাধ জলক, উতলোৱা কেৰাহিৰ পানী যেন কৰে, +\q1 আৰু সমুদ্ৰক সুগন্ধি তেল যেন কৰে। +\q1 +\v 32 সি নিজৰ পাছফালে থকা বাট চিকমিকীয়া কৰে, +\q1 আৰু অগাধ জলক তাৰ পকাচুলীয়া যেন বোধ হয়। +\q1 +\v 33 ভয়হীন ৰূপে স্ৰজন কৰা হয়, +\q1 তাৰ তুল্য কোনো জন্তুৱেই পৃথিৱীত নাই। +\q1 +\v 34 সি সকলো উচ্চ পদাৰ্থলৈ চাই থাকে; +\q1 সি সকলো অহংকাৰী প্ৰাণীৰ ওপৰত ৰজা। +\c 42 +\s ইয়োবে নম্ৰ হোৱাত দুগুণ উন্নতি লাভ কৰে। +\p +\v 1 তেতিয়া ইয়োবে যিহোৱাক উত্তৰলে, +\q1 +\v 2 “মই জানো যে, তুমি সকলো কৰিব পাৰা; +\q1 কোনো সঙ্কল্প তোমাৰ অসাধ্য নহয়। +\q1 +\v 3 তুমৰ জ্ঞানৰ পৰা কোনে তেওঁৰ মন্ত্ৰণা গুপুতে ৰাখিব পাৰে? +\q1 সেইদৰে মই নুবুজা, মই নজনা, মোৰ বোধৰ অগম্য অতি আচৰিত কথা মই ক’লোঁ। +\q1 +\v 4 মিনতি কৰোঁ; শুনা, মই কথা কওঁ, মই তোমাক সোধোঁ, তুমি মোক উত্তৰ দিয়া। +\q1 +\v 5 পূৰ্বতে তোমাৰ বিষয়ে মই কাণেৰেহে শুনিছিলো, কিন্তু এতিয়া নিজ চকুৰে তোমাক দেখিলোঁ। +\q1 +\v 6 এই হেতুকে মই নিজকে ঘিণাইছোঁ, ধুলি আৰু ছাঁইত বহি মই খেদ কৰিছোঁ।” +\p +\v 7 যিহোৱাই ইয়োবক কথা কোৱাৰ পাছত, তেওঁ তৈমনীয়া ইলীফজক ক’লে, “তোমালৈ আৰু তোমাৰ দুজন বন্ধুলৈ মোৰ ক্ৰোধ প্ৰজ্বলিত হৈছে; কাৰণ মোৰ দাস ইয়োবে কোৱাৰ দৰে তোমালোকে মোৰ বিষয়ে যি শুদ্ধ তাক কথা কোৱা নাই। +\v 8 এই হেতুকে তোমালোকে সাতোটা ভতৰা, আৰু সাঁতোটা মতা মেষ লৈ, মোৰ দাস ইয়োবৰ ওচৰলৈ গৈ নিজৰ বাবে হোমবলি উৎসৰ্গ কৰা; তাতে মোৰ দাস ইয়োবে তোমালোকৰ কাৰণে প্ৰাৰ্থনা কৰিব। কাৰণ তোমালোকৰ অজ্ঞানতাৰ দৰে মই যাতে তোমালোকক প্ৰতিফল নিদিয়াকৈ থাকিব পাৰিম, তাৰবাবে তেওঁকহে গ্ৰহণ কৰিম; কিয়নো তোমালোকে মোৰ দাস ইয়োবে কোৱাৰ দৰে মোৰ বিষয়ে যথাৰ্থ কথা কোৱা নাই।” +\v 9 তেতিয়া তৈমনীয়া ইলীফজ, চুহীয়া বিল্দাদদ, আৰু নামাথীয়া চোফৰ গ’ল আৰু যিহোৱাই তেওঁলোকক আজ্ঞা দিয়াৰ দৰে তেওঁলোকে যেতিয়া কৰিলে; তেতিয়া যিহোৱাই ইয়োবক গ্ৰহণ কৰিলে। +\p +\v 10 যেতিয়া ইয়োবে তেওঁৰ বন্ধুসকলৰ বাবে প্ৰাৰ্থনা কৰিলে, তেতিয়া যিহোৱাই তেওঁৰ দুৰ্দশাৰ পৰিৱৰ্ত্তন কৰিলে, আৰু যিহোৱাই ইয়োবক আগতকৈ দুগুণ সম্পত্তি দিলে। +\v 11 পাছত তেওঁৰ ভায়েক-ককায়েক আৰু বায়েক-ভনীয়েকসকল, আৰু তেওঁৰ আগৰ চিনাকি লোকসকল ইয়োবৰ ওচৰলৈ আহি তেওঁৰ ঘৰত তেওঁৰেই সৈতে ভোজন কৰিলে, আৰু তেওঁৰ বাবে দুখ প্ৰকাশ কৰিলে, আৰু যিহোৱাই তেওঁলৈ ঘটোৱা সকলো আপদৰ বিষয়ে তেওঁক শান্তনা দিলে, আৰু প্ৰতিজনে তেওঁক এডোখৰ এডোখৰ ৰূপ, আৰু একোটা সোণৰ আঙুঠি দিলে। +\v 12 এইদৰে যিহোৱাই ইয়োবৰ প্ৰথম অৱস্থাতকৈ শেষ অৱস্থা অধিক আশীৰ্ব্বাদযুক্ত কৰিলে; তাতে তেওঁৰ চৈধ্যহাজাৰ মেষ আৰু ছাগলী, ছয় হাজাৰ উট, এক হাজাৰ হাল বলধ, আৰু এক হাজাৰ গাধ হ’ল। +\v 13 তেওঁৰ সাতোটা পুতেক, আৰু তিনি জনী ছোৱালী হ’ল। +\v 14 তেওঁৰ বৰ জনীৰ নাম যিমীমা, দ্বিতীয় জনীৰ নাম কচীয়া, আৰু তৃতীয় জনীৰ নাম কেৰণ-হপ্পূক ৰাখিলে। +\v 15 ইয়োবৰ জীয়েক কেইজনীৰ নিচিনা সুন্দৰী যুৱতী গোটেই দেশত পোৱা নগ’ল, আৰু বাপেকে তেওঁলোকৰ ভায়েক-ককায়েকসকলৰ লগত তেওঁলোককো উত্তৰাধিকাৰ দিলে। +\v 16 ইয়াৰ পাছত ইয়োবে এশ চল্লিশ বছৰ জীয়াই থাকি নিজৰ পো-নাতি আদি চাৰি পুৰুষলৈকে দেখিলে। +\v 17 এইদৰে ইয়োবে বৃদ্ধ হৈ সম্পূৰ্ণ আয়ুস পাই প্ৰাণ ত্যাগ কৰিলে। diff --git a/19-PSA.usfm b/19-PSA.usfm new file mode 100644 index 0000000..2b3d40d --- /dev/null +++ b/19-PSA.usfm @@ -0,0 +1,8066 @@ +\id PSA +\ide UTF-8 +\h গীতমালা +\toc1 গীতমালা +\toc2 গীতমালা +\toc3 psa +\mt1 গীতমালা +\c 1 +\q1 +\v 1 ধন্য সেই লোক, যি দুষ্টসকলৰ পৰামৰ্শ মতে নচলে, +\q1 পাপীবিলাকৰ পথত থিয় নহয়, +\q1 নিন্দকবোৰৰ সমাবেশত নবহে; +\q1 +\v 2 কিন্তু যিহোৱাৰ ব্যৱস্থাত সন্তুষ্ট হয়, +\q1 আৰু দিনে ৰাতিয়ে তেওঁৰ ব্যৱস্থা ধ্যান কৰে। +\q1 +\v 3 সেই লোক বোৱতী পানীৰ দাঁতিত ৰোৱা গছৰ নিচিনা, +\q1 যি গছে বতৰত ফল দিয়ে, +\q1 আৰু যাৰ পাত জঁয় নপৰে; +\q1 সেই লোকে সকলো কৰ্মতে সফলতা লাভ কৰে। +\q1 +\v 4 দুষ্টবোৰ তেনেকুৱা নহয়; +\q1 সিহঁত বতাহে উৰুৱাই নিয়া তুঁহৰ নিচিনা। +\q1 +\v 5 এই কাৰণে দুষ্টবোৰে ন্যায় বিচাৰত থিয় হ’ব নোৱাৰিব, +\q1 আৰু পাপীলোকে ধাৰ্মিকসকলৰ সভাত থাকিব নোৱাৰিব। +\q1 +\v 6 কাৰণ যিহোৱাই ধাৰ্মিকসকল চলা পথত সতর্ক দৃষ্টি ৰাখে, +\q1 কিন্তু দুষ্টবোৰৰ পথৰ অন্ত হ’ব সৰ্ব্বনাশ। +\c 2 +\q1 +\v 1 কিয় অস্থিৰ হৈ জাতিসমূহে যিহোৱাৰ বিৰুদ্ধাচৰণ কৰিছে? +\q1 কিয় লোকসমূহে অনর্থক ষড়যন্ত্র কৰিছে? +\q1 +\v 2 যিহোৱা আৰু তেওঁৰ অভিষিক্তজনাৰ বিৰুদ্ধে পৃথিবীৰ ৰজাসকল একেলগে থিয় হৈছে, +\q1 শাসনকর্তাসকলে একেলগে গোপন ষড়যন্ত্র কৰিছে; +\q1 +\v 3 তেওঁলোকে কৈছে, “আহাঁ আমি তেওঁলোকৰ বন্ধন ছিঙি পেলাওঁ, +\q1 আমাৰ ওপৰৰ পৰা তেওঁলোকৰ শিকলিবোৰ পেলাই দিওঁ।” +\q1 +\v 4 যিহোৱাই স্বৰ্গৰ সিংহাসনত বহি হাঁহিছে; +\q1 যিহোৱাই তেওঁলোকক বিদ্রূপ কৰিছে। +\q1 +\v 5 তেওঁ ক্রোধ কৰি তেওঁলোকক ধমক দিব, +\q1 তেওঁৰ প্রচণ্ড ক্রোধে তেওঁলোকৰ মনত ভয় জন্মাব। +\q1 +\v 6 যিহোৱাই কৈছে, “ময়েই মোৰ পবিত্ৰ চিয়োন \f + \ft ইয়াত উল্লিখিত ‘চিয়োন’ মৰিয়া পর্বত য’ত চলোমনে মন্দিৰ নির্মান কৰিছিল। \f* পৰ্বতত মোৰ ৰজাক অভিষেক কৰিলোঁ।” +\q1 +\v 7 ৰজাই ক’ব, যিহোৱাই যি নির্দেশ দিছে, মই তাক ঘোষণা কৰিম; +\q1 যিহোৱাই মোক কৈছে, “তুমি মোৰ পুত্ৰ, আজিয়েই মই তোমাক পিতৃৰূপে জন্ম দিলোঁ। +\q1 +\v 8 তুমি মোৰ ওচৰত বিচাৰা, তাতে মই তোমাক অধিকাৰৰ অৰ্থে জাতিবোৰ দিম, +\q1 পৃথিবীৰ সকলো সীমা তোমাৰ অধিকাৰলৈ আহিব। +\q1 +\v 9 লোহাৰ দণ্ডৰে তুমি তেওঁলোকক ভাঙি পেলাবা; +\q1 কুমাৰৰ মাটিৰ পাত্ৰৰ দৰে তুমি তেওঁলোকক চূর্ণ-বিচূর্ণ কৰিবা।” +\q1 +\v 10 গতিকে, হে ৰজাসকল, এতিয়া তোমালোকে জ্ঞানেৰে বুজি চলিবা; +\q1 হে পৃথিবীৰ শাসনকর্তাসকল, সাৱধান হোৱা। +\q1 +\v 11 ভয়েৰে সৈতে যিহোৱাৰ সেৱা কৰা; উল্লসিত হৈ কম্পন \f + \ft কিছুমান অনুলিপিত সন্তানকলক চুম্বনেৰে কম্পান কৰা বুলি লিখা আছে। \f* কৰা। +\q1 +\v 12 তোমালোকে তেওঁৰ পুত্ৰক সন্মানেৰে চুমা \f + \ft কিছুমান অনুলিপিত সন্তানকলক চুম্বনেৰে কম্পান কৰা বুলি লিখা আছে। \f* খোৱা, নহলে তেওঁ তোমালোকৰ ওপৰত ক্রুদ্ধ হ’ব, +\q1 তোমালোক নিজৰ পথতে বিনষ্ট হবা; +\q1 কিয়নো তেওঁৰ ক্ৰোধ নিমিষতে জ্বলি উঠিব পাৰে। +\q1 ধন্য সেইসকল, যিসকলে তেওঁত আশ্ৰয় লয়। +\c 3 +\s পুত্ৰ অবচালোমৰ ওচৰৰ পৰা পলাই যোৱাৰ সময়ত দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা চোৱা, মোৰ শত্রুৰ সংখ্যা কিমান বাঢ়িছে! +\q1 মোৰ বিৰুদ্ধে অনেকেই উঠিছে! +\q1 +\v 2 অনেকে মোক কৈছে, “ঈশ্বৰে তোমাক সহায় \f + \ft উদ্ধাৰ \f* নকৰে।” (চেলা) \f + \ft ‘চেলা’ শব্দটো গীতমালাৰ 71 ঠাইত উল্লেখ আছে, ই গীতৰ মাজৰ বিৰতিক নির্দেশ কৰে। \f* +\q1 +\v 3 কিন্তু, হে যিহোৱা, তুমিয়েই মোৰ চাৰিওফালে ঢাল হৈ আছা; +\q1 তুমিয়েই মোৰ গৌৰৱ; +\q1 তুমি মোৰ মূৰ উর্দ্ধত ৰাখিছা। +\q1 +\v 4 মই চিঞৰি চিঞৰি যিহোৱাক মাতো; +\q1 তাতে তেওঁ মোক তেওঁৰ পবিত্ৰ পৰ্বতৰ পৰা উত্তৰ দিয়ে। (চেলা) +\q1 +\v 5 মই শুই পৰিলো আৰু টোপনি গলোঁ; পুনৰ সাৰ পালোঁ; +\q1 কিয়নো যিহোৱাই মোক ৰক্ষা কৰে। +\q1 +\v 6 মোৰ বিৰুদ্ধে মোৰ চাৰিওফালে হাজাৰ হাজাৰ লোক সজ্জিত হৈ আছে, +\q1 কিন্তু মই তেওঁলোকলৈ ভয় নকৰোঁ। +\q1 +\v 7 হে যিহোৱা উঠি আহাঁ! +\q1 হে মোৰ ঈশ্বৰ, মোক উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 তুমি মোৰ শত্রুবোৰৰ গালত আঘাত কৰা; +\q1 দুষ্টবোৰৰ দাঁত ভাঁঙি পেলোৱা। +\q1 +\v 8 পৰিত্ৰাণ \f + \ft বিজয় \f* যিহোৱাতে আছে; +\q1 তোমাৰ লোকসকলৰ ওপৰত তোমাৰ আশীৰ্বাদ নামি আহক। (চেলা) +\c 4 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: তাঁৰযুক্ত বাদ্যৰে সৈতে গোৱা দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে মোৰ ধাৰ্মিকতাৰ ঈশ্বৰ, মই যেতিয়া তোমাক মাতো, +\q1 তেতিয়া তুমি মোক উত্তৰ দিয়া। +\q1 বিপদে যেতিয়া মোক হেঁচি ধৰিলে, +\q1 কিন্তু তুমিয়ে মোক বহল ঠাই দিলা; +\q1 মোক কৃপা কৰা; মোৰ প্ৰাৰ্থনা শুনা। +\q1 +\v 2 হে মনুষ্য, কিমান কালনো তোমালোকে মোৰ সন্মানক অসন্মান কৰিবা? +\q1 কিমান কালনো তোমালোকে অসাৰকে ভাল পাই থাকি +\q1 অসত্যৰ পাছে পাছে দৌৰিবা? (চেলা)। +\q1 +\v 3 কিন্তু তোমালোকে জানি থোৱা, যিহোৱাই নিজৰ ভক্তসকলক +\q1 তেওঁৰ নিজৰ কাৰণে পৃথক কৰিলে। +\q1 মই মাতিলে, যিহোৱাই মোৰ প্রার্থনা শুনে। +\q1 +\v 4 তোমালোকে মনৰ ব্যাকুলতাত পাপ নকৰিবা; +\q1 নিজৰ শয্যাত শুই তাক দকৈ মনতে চিন্তা কৰি চাবা আৰু নিজম দি থাকিবা। (চেলা)। +\q1 +\v 5 তোমালোকে যোগ্য বলি উৎসৰ্গ কৰা, আৰু যিহোৱাত ভাৰসা ৰাখা। +\q1 +\v 6 অনেকে কয়, “অহ! আমি যদি অলপমান মঙ্গলকে দেখা পালোহেঁতেন!” +\q1 হে যিহোৱা, তোমাৰ মুখৰ দীপ্তি আমাৰ ওপৰত প্রতিফলিত হওক। +\q1 +\v 7 প্রচুৰ শস্য আৰু নতুন দ্রাক্ষাৰস উভৈনদী হ’লে যেনেকৈ আনন্দ হয়, +\q1 তাতোকৈয়ো অধিক আনন্দ দি তুমি মোৰ অন্তৰ পূর্ণ কৰি ৰাখিছা। +\q1 +\v 8 মই শান্তিৰে শুই টোপনি যাম। +\q1 কাৰণ, হে যিহোৱা, কেৱল তুমিয়েই মোক নিৰাপত্তা দি নিৰাপদে ৰাখিছা। +\c 5 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: বাঁহী বজাই গোৱা দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, মোৰ কথালৈ কাণ পাতা; মোৰ হুমুনিয়াহ শুনা। +\q1 +\v 2 হে মোৰ ৰজা, মোৰ ঈশ্বৰ, +\q1 তুমি মোৰ কাতৰোক্তিৰ স্বৰ শুনা; +\q1 কিয়নো মই তোমাৰ ওচৰতে প্ৰাৰ্থনা কৰিছোঁ। +\q1 +\v 3 হে যিহোৱা, প্রতি ৰাতিপুৱাতে তুমি মোৰ মাত শুনিবলৈ পোৱা; +\q1 ৰাতিপুৱাই মই তোমাৰ সন্মুখত মোৰ নিবেদন \f + \ft বলিদান উৎসর্গ কৰি \f* উৎসৰ্গ কৰি বাট চাই থাকো। +\q1 +\v 4 তুমি দুষ্টতাত সন্তোষ পাওঁতা ঈশ্বৰ নোহোৱা; +\q1 দুষ্ট লোকে তোমাৰ লগত থাকিব নোৱাৰে। +\q1 +\v 5 যিসকল অহংকাৰী লোক, তেওঁলোক তোমাৰ চকুৰ সন্মুখত থিয় হ’ব নোৱাৰিব; +\q1 সকলো দুষ্কর্ম কৰা লোকক তুমি ঘৃণা কৰা। +\q1 +\v 6 যিসকলে মিছা কথা কয় তেওঁলোকক তুমি বিনষ্ট কৰিবা; +\q1 যিহোৱাই ৰক্তপাতকাৰী আৰু ছলনাকাৰীক ঘৃণা কৰে। +\q1 +\v 7 কিন্তু মই তোমাৰ অসীম প্রেমৰ যোগেদি +\q1 তোমাৰ গৃহত সোমাম, +\q1 মই ভয়েৰে সৈতে তোমাৰ পবিত্ৰ মন্দিৰৰ ফাললৈ চাই +\q1 মোৰ মূৰ নত কৰিম। +\q1 +\v 8 হে যিহোৱা, মোৰ অনেক শত্রু থকাৰ কাৰণে +\q1 তুমি মোক তোমাৰ নিজ ধাৰ্মিকতাৰ পথত চলাই নিয়া; +\q1 তোমাৰ পথ মোৰ সন্মুখত সৰল কৰি দিয়া। +\q1 +\v 9 মোৰ শত্রুবোৰৰ মুখত সত্যতা নাই। +\q1 সিহঁতৰ হৃদয়ত ধ্বংসৰ মনোভাৱ থাকে। +\q1 সিহঁতৰ ডিঙিৰ নলীবোৰ যেন মুকলি মৈদাম, +\q1 সিহঁতে কপটভাৱে জিভাৰে প্রশংসাৰ কথা কয়। +\q1 +\v 10 হে ঈশ্বৰ, তুমি সিহঁতক নিজৰ দোষৰ ভাৰ বহন কৰিবলৈ দিয়া; +\q1 সিহঁত নিজ নিজ পৰামর্শতে পতিত হওক। +\q1 সিহঁতৰ অধিক অপৰাধৰ কাৰণে তুমি সিহঁতক খেদাই দিয়া; +\q1 কিয়নো সিহঁতে তোমাৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰিছে। +\q1 +\v 11 কিন্তু যিসকলে তোমাত আশ্ৰয় লয়, তেওঁলোক আনন্দিত হওক; +\q1 তেওঁলোকে আনন্দেৰে চিৰকাল গীত-গান কৰক, +\q1 তেওঁলোকৰ ওপৰত তোমাৰ নিৰাপত্তা প্রসাৰিত কৰা +\q1 যাতে তোমাৰ নামক যিসকলে প্ৰেম কৰে, তেওঁলোকে তোমাত আনন্দ পায়। +\q1 +\v 12 কিয়নো হে যিহোৱা, যিসকল ধাৰ্মিক, তুমি তেওঁলোকক আশীৰ্বাদ কৰা; +\q1 তোমাৰ দয়াৰে তুমি তেওঁলোকক ঢালৰ নিচিনাকৈ আৱৰি ৰাখিছা। +\c 6 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: চমীনীৎ সুৰত তাঁৰযুক্ত যন্ত্ৰেৰে গোৱা দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, তুমি খঙত মোক ধমকি নিদিবা; +\q1 তোমাৰ ক্রোধত মোক শাসন নকৰিবা। +\q1 +\v 2 হে যিহোৱা, মোক কৃপা কৰা, +\q1 কিয়নো মই দুর্বল; +\q1 হে যিহোৱা মোক সুস্থ কৰা, +\q1 কিয়নো মোৰ হাড়বোৰ ভয়তে কঁপিছে। +\q1 +\v 3 মোৰ প্ৰাণো ভয়তে ব্যাকুল হৈছে; +\q1 হে যিহোৱা, এইদৰে কিমান কাললৈ হৈ থাকিব? +\q1 +\v 4 হে যিহোৱা, মোলৈ ঘূৰি চোৱা, +\q1 মোৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰা; +\q1 তোমাৰ অসীম প্রেমেৰে মোক উদ্ধাৰ কৰা। +\q1 +\v 5 মৃত্যু হ’লে তোমাক সোঁৱৰণ কৰা নহয়; +\q1 চিয়োলত \f + \ft চিয়োলত মৈদাম বা সীমা নথকা গাত \f* কোনে তোমাৰ প্ৰশংসা কৰিব? +\p +\v 6 মই কেঁকাই কেঁকাই ক্লান্ত হৈ পৰিছো; +\q1 গোটেই নিশা কান্দি-কান্দি মই মোৰ শয্যা চকুৰ পানীৰে তিয়াওঁ; +\q1 মোৰ বিচনা তিতি যায়। +\q1 +\v 7 দুখতে মোৰ চকুৰ দৃষ্টি কমি গৈছে; +\q1 শত্রুবোৰৰ কাৰণে মোৰ চকু দুৰ্বল হৈছে। +\q1 +\v 8 হে দুষ্ট কার্য কৰা লোকবিলাক, +\q1 তোমালোক সকলোৱেই মোৰ ওচৰৰ পৰা দূৰ হৈ যোৱা; +\q1 কিয়নো যিহোৱাই মোৰ ক্ৰন্দন শুনিছে। +\q1 +\v 9 যিহোৱাই মোৰ নিবেদন শুনিলে; +\q1 তেওঁ মোৰ প্ৰাৰ্থনা গ্ৰহণ কৰিছে। +\q1 +\v 10 মোৰ সকলো শত্রুবোৰ লজ্জিত হ’ব আৰু ভয়তে ব্যাকুল হ’ব; +\q1 সিহঁত ঘূৰি যাব আৰু হঠাৎ লাজত পৰিব। +\c 7 +\s বিন্যামীনীয়া কুচৰ নিমিত্তে: যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে দায়ুদে গোৱা চিগগায়োন নামৰ গীত +\q1 +\v 1 হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, মই তোমাতেই আশ্ৰয় লৈছোঁ! +\q1 মোৰ পাছে পাছে খেদি অহাবোৰৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা, মোক উদ্ধাৰ কৰা। +\q1 +\v 2 নহ’লে, সিংহৰ দৰে তেওঁলোকে মোক ছিন্ন-ভিন্ন কৰিব, +\q1 সিহঁতে মোক ডোখৰ ডোখৰ কৰিব, কিন্তু মোক ৰক্ষা কৰিবলৈ কোনো নাথাকিব। +\q1 +\v 3 হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, যদি মই এনে কোনো কৰ্ম কৰি আছোঁ, +\q1 যদি অন্যায়ৰ কোনো কার্য মোৰ হাতত লাগি আছে, +\q1 +\v 4 যদি মোৰ বন্ধুৰ প্রতি মই অপকাৰ কৰি আছোঁ, +\q1 বা বিনা কাৰণতে মই মোৰ শত্রুৰ পৰা কিবা বস্তু লৈছোঁ, +\q1 +\v 5 তেনেহলে শত্রুৱে মোৰ পাছে পাছে খেদি গৈ মোক ধৰক, +\q1 সিহঁতে মোক মাটিত পেলাই ভৰিৰে গচকক, +\q1 মোৰ মান-সন্মান ধূলিত মিলাই দিয়ক। (চেলা) +\q1 +\v 6 হে যিহোৱা, তুমি ক্ৰোধেৰে উঠা, +\q1 মোৰ শত্রুবোৰৰ ক্রোধৰ বিৰুদ্ধে নিজকে তুলি ধৰা, +\q1 মোৰ অৰ্থে তুমি সাৰ পোৱা; +\q1 হে মোৰ ঈশ্বৰ, তুমি এক সোধ-বিচাৰ ধার্য কৰিছা। +\q1 +\v 7 সকলো জাতিৰ সমূহ লোক তোমাৰ চাৰিওফালে গোট খাওক; +\q1 তুমি উর্দ্ধলৈ উলটি গৈ পুনৰ লোক সকলৰ ওপৰত ৰাজত্ব কৰা। +\q1 +\v 8 যিহোৱাই লোকসকলৰ বিচাৰ কৰে; +\q1 হে যিহোৱা, মোৰ ধাৰ্মিকতাৰ কার্য আৰু মোত থকা সততা অনুসাৰে +\q1 তুমি মোৰ বিচাৰ কৰা, হে মোৰ সৰ্ব্বোপৰি জনা। +\q1 +\v 9 হে মোৰ ধার্মিক ঈশ্বৰ, তুমি মন আৰু হৃদয় পৰীক্ষা কৰি থাকা; +\q1 তুমি দুষ্টৰ দুষ্টতা শেষ কৰা, +\q1 কিন্তু ধাৰ্মিক লোকক সুস্থিৰ অৱস্থাত ৰাখা। +\q1 +\v 10 ঈশ্বৰ মোৰ ঢাল; +\q1 যিসকলৰ অন্তৰত সততা আছে, তেওঁলোকক তেওঁ ৰক্ষা কৰে। +\q1 +\v 11 ঈশ্বৰ এজন ন্যায়বিচাৰক, +\q1 তেওঁ প্ৰতিদিনে অন্যায়ৰ প্রতিবাদ কৰোঁতা ঈশ্বৰ। +\q1 +\v 12 কোনোৱে যদি মন পালটন নকৰে, +\q1 তেন্তে তেওঁ নিজৰ তৰোৱাল ধৰাব; +\q1 তেওঁ নিজৰ ধনু ভিৰাই কাঁড় দি লক্ষ্য স্থিৰ কৰিছে। +\q1 +\v 13 তেওঁ অস্ত্র-শস্ত্র যুগুত কৰি ৰাখিছে; +\q1 নিজৰ জ্বলন্ত মৰণাস্ত্ৰবোৰ তৈয়াৰ কৰিছে। +\q1 +\v 14 ভাবি চোৱা, কেনেকৈ এজনে দুষ্টতাক গর্ভধাৰণ কৰে; +\q1 সর্বনাশক গর্ভত লৈ প্রসৱ বেদনা ভোগে +\q1 আৰু ক্ষতিকাৰক মিছাক প্রসৱ কৰে। +\q1 +\v 15 তেওঁলোকে মাটি খান্দি দ গাত কৰে, +\q1 আৰু নিজেই খন্দা গাতত নিজে পৰে। +\q1 +\v 16 তেওঁলোকে কৰা ষড়যন্ত্রবোৰৰ ধ্বংস নিজৰ মূৰৰ ওপৰলৈকে ঘূৰি আহে, +\q1 তেওঁলোকে যি অনিষ্ট কৰে, +\q1 সেয়া নিজৰ মূৰৰ ওপৰলৈকে নামি আহে। +\q1 +\v 17 সেয়ে মই যিহোৱাৰ ধার্মিকতাৰ ধন্যবাদ কৰিম, তেওঁ ন্যায় বিচাৰ কৰে; +\q1 মই সৰ্বোপৰি যিহোৱাৰ প্ৰশংসাৰ গান কৰিম। +\c 8 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: গিত্তীৎ সুৰত গোৱা দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে আমাৰ প্ৰভু যিহোৱা, গোটেই পৃথিবীতে তোমাৰ নাম কেনে মহৎ! +\q1 তুমি তোমাৰ গৌৰৱ আকাশমণ্ডলৰ ওপৰত স্থাপন কৰিলা। +\q1 +\v 2 শিশু আৰু পিয়াহ খোৱা কেঁচুৱাৰ মুখৰ প্রশংসাৰে +\q1 তোমাৰ শত্রুবোৰৰ কাৰণে +\q1 তুমি এক কোঁঠ স্থাপন কৰিলা, +\q1 যাতে তোমাৰ শত্রু আৰু প্রতিশোধ লোৱাসকলক তুমি স্তব্ধ কৰিব পাৰা। +\q1 +\v 3 যেতিয়া মই তোমাৰ হাতেৰে সৃষ্টি কৰা আকাশৰ ফালে চাওঁ আৰু +\q1 তাত তুমি স্থাপন কৰা চন্দ্ৰ আৰু তৰাবোৰলৈ চাওঁ, +\q1 +\v 4 তেতিয়া মই ভাবোঁ, মানুহনো কি যে, তুমি তেওঁলোকৰ বিষয়ে চিন্তা কৰা? +\q1 মানুহৰ সন্তানেই বা কি, তুমি যে তেওঁলোকৰ বুজ-বিচাৰ লোৱা? +\q1 +\v 5 কিয়নো তুমি তেওঁলোকক তোমাতকৈ \f + \ft স্বর্গদূতসকলতকৈ \f* অলপহে সৰু কৰি স্রজন কৰিলা \f + \ft ইব্রী 2:7 \f* , +\q1 গৌৰৱ আৰু মৰ্য্যদাৰূপ মুকুটেৰে তেওঁলোকক বিভুষিত কৰিলা। +\q1 +\v 6 তোমাৰ হাতেৰে সৃষ্টি কৰা সকলো বস্তুৰ ওপৰত তুমি মানুহক গৰাকী পাতিলা; +\q1 সকলোকে তুমি মানুহৰ ভৰিৰ তলত ৰাখিলা \f + \ft ইব্রী 2:9 \f* ; সেইবোৰ - +\q1 +\v 7 মেষ, ষাঁড় আদিকে ধৰি পথাৰৰ সকলো পশুৰ জাক, +\q1 +\v 8 আকাশত উৰি ফুৰা পক্ষীবোৰ, সমুদ্ৰৰ মাছবোৰ +\q1 আৰু সাগৰৰ সোঁতত ঘূৰি ফুৰা অন্যান্য সকলো প্রাণী। +\q1 +\v 9 হে যিহোৱা, আমাৰ প্ৰভু, +\q1 গোটেই পৃথিবীতে তোমাৰ নাম কেনে মহৎ! +\c 9 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: মূৎ-লব্বেন সুৰত গোৱা দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, মই মোৰ সমস্ত হৃদয়েৰে তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম, +\q1 আৰু তোমাৰ সকলো আচৰিত কার্যবোৰ বর্ণনা কৰিম। +\q1 +\v 2 মই তোমাক লৈ আনন্দিত হৈ উল্লাস কৰিম; +\q1 হে সৰ্বোপৰি জনা, মই তোমাৰ নামত প্ৰশংসাৰ গান কৰিম! +\q1 +\v 3 মোৰ শত্রুবোৰ যেতিয়া উলটি গ’ল, +\q1 তেতিয়া তেওঁলোক তোমাৰ সন্মুখত উজুটি খাই বিনষ্ট হ’ল। +\q1 +\v 4 তোমাৰ সিংহাসনত বহি, তুমি ন্যায় বিচাৰ কৰিছা। +\q1 কিয়নো তুমিয়েই মোৰ বিচাৰ কৰি মোৰ পক্ষে ৰায় দিছা। +\q1 +\v 5 তুমি আন জাতিবোৰক ধমকি দিছা, +\q1 দুষ্টবোৰক বিনষ্ট কৰিছা; +\q1 তেওঁলোকৰ নাম তুমি চিৰকাললৈকে মচি পেলালা। +\q1 +\v 6 শত্রুবোৰ চিৰদিনৰ কাৰণে ধ্বংসৰ ভগ্নাৱশেষৰ দৰে হ’ল; +\q1 তাৰ নগৰবোৰ তুমি উভালি পেলালা, +\q1 সেইবোৰৰ নাম তুমি মচি পেলালা। +\q1 +\v 7 কিন্তু যিহোৱাই চিৰকাল ৰাজত্ব কৰে; +\q1 তেওঁ সোধ-বিচাৰৰ কাৰণে নিজৰ সিংহাসন স্থাপন কৰিছে। +\q1 +\v 8 তেওঁ ধার্মিকতাৰে জগতৰ বিচাৰ কৰে, +\q1 তেওঁ সৎভাৱে জাতিবোৰৰ শাসন কৰে। +\q1 +\v 9 উপদ্ৰৱ পোৱাসকলৰ কাৰণে যিহোৱা উচ্চ দুৰ্গস্বৰূপ হ’ব; +\q1 তেওঁলোকৰ সংকটৰ সময়ত তেওঁ দুর্গ হয়। +\q1 +\v 10 যিসকলে তোমাক জানে, +\q1 তেওঁলোকে যেন তোমাত ভাৰসা ৰাখে, +\q1 কিয়নো হে যিহোৱা, যিসকলে তোমাক বিচাৰে, +\q1 তেওঁলোকক তুমি পৰিত্যাগ নকৰা। +\q1 +\v 11 যিহোৱা চিয়োনত আছে। +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গীত গোৱা; +\q1 জাতিবোৰৰ মাজত তেওঁ কৰা কাৰ্যবোৰ ঘোষণা কৰা। +\q1 +\v 12 কিয়নো যিজনে ৰক্তপাতৰ প্রতিশোধ লয়, +\q1 ঈশ্বৰে তেওঁক পাহৰি নাযায়; +\q1 পীড়িতসকলৰ ক্রন্দন তেওঁ কেতিয়াও নাপাহৰে। +\q1 +\v 13 হে যিহোৱা, মোক কৃপা কৰা; +\q1 চোৱা, ঘিণাওঁতাসকলৰ দ্বাৰা মই কেনে উপদ্রৱ পাইছো। +\q1 মৃত্যুৰ দুৱাৰৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 14 মই তোমাৰ প্রশংসা প্রচাৰ কৰিম; +\q1 চিয়োন জীয়াৰীৰ দুৱাৰত +\q1 তোমাৰ দ্বাৰা পোৱা উদ্ধাৰত মই আনন্দ কৰিম! +\q1 +\v 15 আন জাতিবোৰ নিজে খন্দা গাতত ডুবিল; +\q1 তেওঁলোকে লুকুৱাই পাতি থোৱা জালত তেওঁলোকৰেই ভৰি লাগিল। +\q1 +\v 16 ন্যায় বিচাৰ কৰি যিহোৱাই নিজৰ পৰিচয় দিলে; +\q1 তেওঁ দুষ্টবোৰক তেওঁলোকৰ হাতে কৰা কামৰ ফান্দত পেলায়। (হিগায়োন, চেলা)। +\q1 +\v 17 যি জাতিয়ে ঈশ্বৰক পাহৰি যায়, +\q1 তেনে দুষ্টবোৰৰ মৃত্যু হ’ব আৰু চিয়োললৈ (মৈদামলৈ) ঘূৰি যাব; +\q1 +\v 18 অভাৱীসকলক চিৰদিন পাহৰি যোৱা নহ’ব, +\q1 অসহায়সকলৰ আশা কেতিয়াও অসম্পূর্ণ হৈ নাথাকিব। +\q1 +\v 19 হে যিহোৱা, তুমি উঠা; +\q1 মানুহক তোমাৰ ওপৰত জয়ী হ’বলৈ নিদিবা; +\q1 তোমাৰ সন্মুখত আন জাতিবোৰৰ বিচাৰ হওক। +\q1 +\v 20 হে যিহোৱা, তেওঁলোকৰ মন আতংকিত হওক; +\q1 আন জাতিবোৰে জানক যে, তেওঁলোক কেৱলমাত্র মানুহ। (চেলা)। +\c 10 +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, তুমি কিয় দূৰৈত ৰৈ আছা? +\q1 সংকটৰ সময়ত কিয় তুমি নিজকে লুকুৱাই ৰাখা? +\q1 +\v 2 অহংকাৰৰ কাৰণে দুষ্টলোকে দৰিদ্রক নির্যাতিত কৰে; +\q1 তেওঁলোকৰ নিজৰ কু-পৰিকল্পনাত তেওঁলোক নিজেই ধৰা পৰক; +\q1 +\v 3 দুষ্টলোকে নিজৰ মনৰ দুষ্ট ইচ্ছাত অহংকাৰ কৰে; +\q1 লুভীয়া লোকে নিজৰ লাভৰ বাবে যিহোৱাক অভিশাপ দিয়ে আৰু তেওঁক হেয়জ্ঞান কৰে \f + \ft তেওঁ লুভীয়া লোকক আশীর্বাদ দিয়ে। \f* । +\q1 +\v 4 দুষ্টলোকে নিজৰ সমর্থনত গৰ্ব্ব কৰি কয়; +\q1 “ঈশ্বৰে ইয়াক বিচাৰি নাপাব;” +\q1 তেওঁলোকৰ চিন্তাবোৰ এয়ে যে, “ঈশ্বৰ বুলি কোনো নাই।” +\q1 +\v 5 সকলো সময়তে তেওঁলোক সফলতাৰ পথত আগবাঢ়ি যায়; +\q1 তোমাৰ ন্যায় বিচাৰ ইমান ওপৰত আছে যে, +\q1 সেয়া তেওঁলোকৰ চকুৰ দৃষ্টিৰ বাহিৰত; +\q1 তেওঁলোকে নিজৰ সকলো শত্রুকে তুচ্ছ কৰে। +\q1 +\v 6 তেওঁলোকে মনতে কয়, “একোৱেই মোক লৰচৰ কৰিব নোৱাৰিব। +\q1 আমাৰ সকলো পুৰুষতে কোনো কালে বিপদ নহ’ব।” +\q1 +\v 7 তেওঁলোকৰ মুখ অভিশাপ, ছলনা আৰু অত্যাচাৰী কথাৰে পৰিপূৰ্ণ; +\q1 তেওঁলোকৰ জিভাৰ তলত অন্যায় আৰু অপৰাধৰ কথা থাকে। +\q1 +\v 8 গাঁৱৰ ওচৰত তেওঁলোকে গোপনে খাপ পাতি বহি থাকে; +\q1 সেই গোপন ঠাইতে তেওঁলোকে নিৰ্দোষীক হত্যা কৰে; +\q1 কোনোবাই অসহায়ৰ ওপৰত গোপনে লক্ষ্য ৰাখি খাপ দি থাকে। +\q1 +\v 9 তেওঁলোকে গুপুত ঠাইত খাপ পাতি সিংহৰ দৰে প্রতীক্ষাত থাকে; +\q1 তেওঁলোকে প্রতীক্ষা কৰি থাকে যাতে অসহায় দৰিদ্রজনক ধৰিব পাৰে; +\q1 তাৰ পাছত তেওঁলোকে দৰিদ্রজনক ধৰি চোঁচোৰাই লৈ নিজৰ জালত পেলায়। +\q1 +\v 10 তেওঁলোকে চাপৰি কুঁজা হৈ +\q1 অসহায়জনক তেওঁলোকৰ শক্তিত আৱদ্ধ কৰে। +\q1 +\v 11 তেওঁলোকে নিজৰ মনতে ভাবে, “ঈশ্বৰে পাহৰিলে; +\q1 তেওঁ নিজৰ মুখ লুকুৱাই থৈছে; তেওঁ কেতিয়াও আমাক দেখা নাপাব।” +\q1 +\v 12 হে যিহোৱা, উঠা; হে ঈশ্বৰ তোমাৰ হাত তুলি ধৰা; +\q1 নির্যাতিতসকলক পাহৰি নাযাবা। +\q1 +\v 13 দুষ্টবোৰে ঈশ্বৰক কিয় তুচ্ছ বুলি ভাবে? +\q1 তেওঁলোকে কিয় মনে মনে ভাবে যে, +\q1 “তেওঁ আমাৰ ওচৰত কোনো হিচাব নিবিচাৰিব?” +\q1 +\v 14 কিন্তু, হে ঈশ্বৰ, তুমি হ’লে দেখা পোৱা; +\q1 অৱশ্যেই তুমি দুখ-কষ্ট আৰু সংকটলৈ চকু দিয়া, +\q1 তুমি তোমাৰ হাতেৰেই ইয়াৰ ব্যৱস্থা ল’ব পাৰা; +\q1 অসহায়জনে তোমাৰ ওচৰতে নিজক সমৰ্পণ কৰে; +\q1 তুমিয়েইতো অনাথক সহায় কৰোঁতাজনা +\q1 +\v 15 দুষ্ট আৰু অসৎ লোকৰ ক্ষমতাৰ বাহু তুমি ভাঙি পেলোৱা; +\q1 তেওঁলোকৰ সকলো অন্যায় কার্যৰ শেষ পর্যন্ত হিচাব বিচাৰ কৰা। +\q1 +\v 16 যিহোৱা চিৰকালৰ ৰজা; +\q1 তেওঁৰ দেশৰ পৰা জাতিবোৰ ধ্বংস হৈ যাব। +\q1 +\v 17 হে যিহোৱা, নম্ৰ লোকৰ অন্তৰৰ ইচ্ছাৰ কথা তুমি শুনিবা; +\q1 তুমি তেওঁলোকৰ হৃদয়ত সাহস দিবা, +\q1 তুমি তেওঁলোকৰ প্রার্থনালৈ কাণ দিবা; +\q1 +\v 18 এই পৃথিৱীৰ লোকে তেওঁলোকক যেন পুনৰ ভয় দেখুৱাব নোৱাৰিব; +\q1 তাৰবাবে তুমিয়েই অনাথ আৰু নিৰ্যাতিত লোকসকলৰ পক্ষত থিয় হ’ব পাৰা। +\c 11 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 মই যিহোৱাতে আশ্ৰয় লৈছোঁ। +\q1 তোমালোকে কেনেকৈ মোক ক’ব পাৰা, +\q1 “পক্ষীৰ দৰে উৰি পৰ্বতলৈ পলাই যোৱা?” +\q1 +\v 2 কিয়নো চোৱা! শুদ্ধ অন্তৰৰ লোকক আন্ধাৰৰ পৰা আহত কৰিবৰ কাৰণে +\q1 দুষ্টবোৰে নিজৰ ধনু ভিৰাই লৈছে, +\q1 তেওঁলোকে তাত কাঁড় লগাইছে। +\q1 +\v 3 যদি ভিত্তিমূলবোৰ ধ্বংস কৰা হয়, +\q1 তেন্তে ধাৰ্মিকসকলে কি কৰিব পাৰিব? +\q1 +\v 4 কিন্তু যিহোৱা, তেওঁৰ পবিত্ৰ মন্দিৰত আছে; +\q1 তেওঁৰ সিংহাসন স্বর্গতে আছে। +\q1 তেওঁ মানুহলৈ চাই থাকে, +\q1 তেওঁৰ চকুৱে মানুহক পৰীক্ষা কৰে। +\q1 +\v 5 যিহোৱাই ধাৰ্মিক আৰু দুষ্ট সকলোকে পৰীক্ষা কৰে; +\q1 কিন্তু যিবোৰ দুষ্ট, অত্যাচাৰপ্রিয়, তেনেলোকক তেওঁ ঘৃণা কৰে। +\q1 +\v 6 তেওঁ দুষ্ট লোকৰ ওপৰত জ্বলন্ত অগ্নি আৰু গন্ধক বর্ষাব; +\q1 তেওঁৰ পাত্রৰ পৰা দগ্ধ কৰি নিয়া বতাহ তেওঁলোকৰ ভাগত হ’ব। +\q1 +\v 7 যিহোৱা ধাৰ্মিক, আৰু ধার্মিকতা তেওঁ ভাল পায়; +\q1 সৎ লোকে তেওঁৰ মুখ দেখা পাব। +\c 12 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: চমীনীৎ সুৰত গোৱা দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা সহায় কৰা; তোমাৰ ভক্তসকল নোহোৱা হ’ল; +\q1 বিশ্বাসীসকল মনুষ্যৰ মাজৰ পৰা অদৃশ্য হৈ গ’ল। +\q1 +\v 2 মানুহে মানুহৰ ওচৰত মিছা কথা কয়; +\q1 তেওঁলোকে তৈলমৰ্দনকাৰী ওঁঠ আৰু ছলনা ভৰা দুই মনৰ অন্তৰেৰে কথা কয়। +\q1 +\v 3 তেওঁলোকৰ তৈলমোদী ওঁঠ আৰু ভীষণ গর্বিত জিভাক যেন যিহোৱাই কাটি পেলায়; +\q1 +\v 4 সেইসকলে কয়, “আমাৰ জিভাৰেই আমি জয় কৰিম; +\q1 আমাৰ ওঁঠ যেতিয়া আমাৰ নিজৰেই, +\q1 কোন আমাৰ ওপৰত প্ৰভু হ’ব?” +\q1 +\v 5 যিহোৱাই কৈছে, “দুখীসকলৰ উপদ্ৰৱ আৰু অভাৱীসকলৰ কেঁকনিৰ কাৰণে +\q1 মই এতিয়া জাগি উঠিম। +\q1 নিৰাপত্তা কামনা কৰা সকলক মই নিৰাপদে ৰাখিম।” +\q1 +\v 6 যিহোৱাৰ প্রতিজ্ঞাবোৰ বিশুদ্ধ। +\q1 সেইবোৰ যেন মাটিত বহোৱা এক অগ্নিশালত শোধন কৰা ৰূপ; +\q1 সাতবাৰকৈ বিশুদ্ধ কৰা ৰূপ। +\q1 +\v 7 হে যিহোৱা, তুমিয়েই আমাক \f + \ft তেওঁলোকক \f* নিৰাপদে ৰাখিবা। +\q1 এই কালৰ লোকসকলৰ হাতৰ পৰা চিৰকাল আমাক \f + \ft তেওঁলোকক \f* ৰক্ষা কৰিবা। +\q1 +\v 8 লোকসকলৰ মাজত যেতিয়া দুষ্টতা আদৰণীয় হয়, +\q1 দুষ্টবোৰে তেতিয়া বিনা বাধাই চাৰিওফালে ঘূৰি ফুৰে। +\c 13 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, আৰু কিমান কাল? +\q1 তুমি চিৰকালেই মোক পাহৰি থাকিবা নেকি? +\q1 মোৰ পৰা কিমান দিনলৈ +\q1 তুমি তোমাৰ মুখ লুকুৱাই ৰাখিবা? +\q1 +\v 2 কিমান দিনলৈনো মই মোৰ মনৰ মাজত দুখৰ বোজা বহন কৰি প্রতিদিনে অন্তৰত বেদনা লৈ থাকিব লাগিব? +\q1 কিমান দিনলৈ তুমি মোৰ শত্রুক মোৰ ওপৰত উন্নত কৰি ৰাখিবা? +\q1 +\v 3 হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, +\q1 মোলৈ দৃষ্টি কৰা, মোক উত্তৰ দিয়া! +\q1 মোৰ দুচকু আলোকিত কৰা, নহলে মই মৃত্যুনিদ্ৰাত টোপনি যাম। +\q1 +\v 4 মোৰ শত্রুৱে তেতিয়া ক’ব, “মই জয়ী হলোঁ;” +\q1 মই অস্থিৰ হোৱাত শত্রুবোৰে আনন্দ কৰিব। +\q1 +\v 5 কিন্তু মই তোমাৰ দৃঢ় প্রেমত ভাৰসা কৰিছোঁ; +\q1 তুমি মোক পৰিত্রাণ কৰিবা আৰু মোৰ মন আনন্দিত হ’ব। +\q1 +\v 6 মই যিহোৱাৰ উদেশ্যে গান গাম, +\q1 কিয়নো তেওঁ মোলৈ মংগল আচৰণ কৰিছে। +\c 14 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 এজন অজ্ঞানীয়ে, তেওঁৰ অন্তৰত কয়, “ঈশ্বৰ বুলি কোনো নাই।” +\q1 তেওঁলোক ভ্রষ্ট হৈছে, তেওঁলোকে জঘন্য কার্যবোৰ কৰে; +\q1 তেওঁলোকৰ মাজত সৎ কার্য কৰোঁতা কোনো নাই; +\q1 +\v 2 যিহোৱাই স্বর্গৰ পৰা তললৈ মানুহৰ ফালে লক্ষ্য কৰি থাকে; +\q1 তেওঁ চাব বিচাৰে, প্রকৃতার্থত কোনো জ্ঞানী আছে নে নাই; +\q1 তেওঁ চাব বিচাৰে, ঈশ্বৰক বিচাৰা কোনো জ্ঞানী আছে নে নাই। +\q1 +\v 3 তেওঁ দেখিলে, সকলোৱেই অপথে গ’ল; +\q1 সকলো উচ্ছৃঙ্খল হ’ল; +\q1 সৎকৰ্ম কৰোঁতা কোনো নাই, এজনো নাই। +\q1 +\v 4 যিসকলে দুষ্টতাৰ কার্য কৰে, তেওঁলোক কি ইমানেই জ্ঞানশূন্য যে, +\q1 মানুহে নিজৰ আহাৰ খোৱাৰ নিচিনাকৈ তেওঁলোকে মোৰ লোকসকলক খাই পেলায় আৰু +\q1 তেওঁলোকে যিহোৱাৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনাও নকৰে?” +\q1 +\v 5 ঈশ্বৰ তেওঁৰ ভক্তসকলৰ সংগত থাকে। +\q1 সেয়ে সেই লোকসকল তাত ভীষণ ভয়ৰ মাজত থাকিব। +\q1 +\v 6 দুষ্টতাৰ কার্য কৰা যি তোমালোক, +\q1 তোমালোকে দুখীয়াৰ পৰিকল্পনা ব্যৰ্থ কৰিবা, +\q1 কিন্তু যিহোৱা তেওঁলোকৰ আশ্ৰয়। +\q1 +\v 7 অহ! ইস্রায়েলৰ উদ্ধাৰ চিয়োনৰ মাজৰ পৰা আহক! +\q1 যিহোৱাই যেতিয়া তেওঁৰ লোকসকলৰ অৱস্থা পুনৰ পৰিবর্তন কৰিব, +\q1 তেতিয়া যাকোবৰ বংশই আনন্দ কৰিব; +\q1 ইস্রায়েলীয়াসকল উল্লাসিত হ’ব। +\c 15 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা তোমাৰ আবাস-তম্বুত বাস কৰাৰ যোগ্য কোন? +\q1 তোমাৰ পবিত্ৰ পৰ্বতত বসতি কৰাৰ যোগ্য কোন? +\q1 +\v 2 সেই সকলেই যোগ্য, যিসকলে সৎ জীৱন কটায়, +\q1 ন্যায় কৰ্ম কৰে, +\q1 সত্য ভৰা অন্তৰেৰে কথা কয়; +\q1 +\v 3 যিসকলৰ জিভাই পৰচৰ্চা নকৰে, +\q1 বন্ধুৰ ক্ষতি নকৰে, +\q1 চুবুৰীয়াৰ বিৰুদ্ধে কু-ব্যৱহাৰ নকৰে, +\q1 +\v 4 যি সকলৰ দৃষ্টিত দুষ্টলোক ঘৃণনীয়, +\q1 কিন্তু যিহোৱাক ভয় কৰা লোকসকল আদৰণীয়, +\q1 যি জনে নিজৰ ক্ষতি হ’লেও শপত ৰক্ষা কৰে, +\q1 +\v 5 যি জনে সুদ নলোৱাকৈ ধাৰ দিয়ে, +\q1 আৰু ভেঁটি লৈ নিৰ্দোষীৰ ক্ষতি নকৰে। +\q1 যি সকলে এইবোৰ কৰ্ম কৰে, তেওঁলোক সকলো সময়তে স্থিৰে থাকিব। +\c 16 +\s মিকটাম নামৰ দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, তুমি মোক ৰক্ষা কৰা, +\q1 কিয়নো মই তোমাতেই আশ্ৰয় লৈছোঁ। +\q1 +\v 2 মই যিহোৱাক ক’লোঁ, “তুমিয়েই মোৰ প্ৰভু; +\q1 তোমাৰ বাহিৰে মোৰ আন ক’তো মঙ্গল নাই।” +\q1 +\v 3 পৃথিবীত যিসকল পবিত্ৰ লোক থাকে তেওঁলোক মহান; +\q1 তেওঁলোকৰ ওপৰতে মোৰ আনন্দ সম্পূৰ্ণ হয়। +\q1 +\v 4 যিসকলে আন দেৱতাক মনোনীত কৰে, +\q1 তেওঁলোকৰ অধিক যাতনা হ’ব, +\q1 তেওঁলোকৰ দেৱতাৰ উদ্দেশ্যে অনা তেজৰ যি পেয় নৈবেদ্য, মই তাক উৎসৰ্গ নকৰিম; +\q1 দেৱতাৰ নামো মোৰ ওঁঠত নলম। +\q1 +\v 5 যিহোৱা, তুমিয়েই মোৰ আধিপত্যৰ মনোনীত ভাগ আৰু মোৰ পান-পাত্র; +\q1 মোৰ ভৱিষ্যত তোমাৰ হাততে আছে। +\q1 +\v 6 মোৰ সীমাৰ মাজত যি ঠাই পৰিছে, সেয়ে মনোহৰ ঠাই, +\q1 অৱশ্যেই মোৰ এক মনোমোহা আধিপত্য আছে। +\q1 +\v 7 যি জনাই মোক সুবুদ্ধি দিয়ে, মই সেই যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰিম; +\q1 ৰাতিও মোৰ হৃদয়ে মোক শিক্ষা দিয়ে। +\q1 +\v 8 মই যিহোৱাক সদায় মোৰ সন্মূখত ৰাখোঁ; +\q1 তেওঁ মোৰ সোঁহাতে থকাত মই অস্থিৰ নহম। +\q1 +\v 9 এই কাৰণে মোৰ মন আনন্দেৰে ভৰা, +\q1 মোৰ হৃদয়ে উল্লাস কৰে; +\q1 মোৰ শৰীৰ নিৰাপদে থাকিব। +\q1 +\v 10 কিয়নো তুমি মোৰ প্ৰাণ চিয়োলত ত্যাগ নকৰিবা, +\q1 তোমাৰ ভক্তজনক গাতত ক্ষয় পাবলৈ নিদিবা। +\q1 +\v 11 তুমি মোক জীৱনৰ পথ শিকাইছা; +\q1 তোমাৰ উপস্থিতিত আছে পৰিপূর্ণ আনন্দ; +\q1 তোমাৰ সোঁ-হাতত আছে অনন্ত সুখ। +\c 17 +\s দায়ুদৰ প্ৰাৰ্থনা +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, তুমি ন্যায় কথা শুনা; +\q1 মোৰ কাতৰোক্তিলৈ মনোযোগ দিয়া; +\q1 ছলনাকাৰী ওঁঠেৰে নকৰা মোৰ প্ৰাৰ্থনালৈ কাণ পাতা। +\q1 +\v 2 মোৰ ওপৰত তোমাৰ বিচাৰ যেন ন্যায্য হয়; +\q1 যি সত্য, তাক তোমাৰ দুচকুৱে দেখক। +\q1 +\v 3 যদি তুমি মোৰ হৃদয় পৰীক্ষা কৰা; +\q1 ৰাতি মোৰ কাষলৈ আহাঁ; +\q1 যদি মোক খপি পুৰি পৰীক্ষাও কৰা, +\q1 তুমি মোত একো দুষ্টতা বিচাৰি নাপাবা; +\q1 মই সিদ্ধান্ত কৰিলোঁ, মোৰ মুখে অপৰাধ নকৰে। \f + \ft মই কেতিয়াও আন লোকৰ দৰে দুষ্টতা নকৰোঁ। \f* +\q1 +\v 4 মানুহে যিবোৰ কার্য কৰে, সেয়া নকৰি, +\q1 মই তোমাৰ ওঁঠৰ বাক্যৰ সহায়ত উচ্ছৃঙ্খল পথৰ পৰা মই নিজকে পৃথক কৰি ৰাখিছোঁ। +\q1 +\v 5 তোমাৰ পথতে মই মোৰ ভৰি স্থিৰে ৰাখিছো; +\q1 মোৰ ভৰি পিছল খোৱা নাই। +\q1 +\v 6 হে ঈশ্বৰ, মই তোমাৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰিছোঁ, +\q1 কিয়নো তুমি মোক উত্তৰ দিবা; +\q1 মোৰ প্রার্থনালৈ কাণ পাতা, মোৰ কথা শুনা। +\q1 +\v 7 তোমাৰ গভীৰ প্রেম, আশ্চর্যভাৱে প্রকাশ কৰা; +\q1 হে ত্রাণকর্তা, শত্রুৰ হাতৰ পৰা ৰক্ষা পাবৰ কাৰণে যিসকলে তোমাত আশ্ৰয় লয়, +\q1 তুমি তেওঁলোকক তোমাৰ সোঁ-হাতেৰে ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 8 চকুৰ মণিৰ দৰেই তুমি মোৰ ৰক্ষক হোৱা; +\q1 তুমি মোক তোমাৰ ডেউকাৰ ছাঁত লুকুৱাই ৰাখা; +\q1 +\v 9 যিসকলে মোৰ ওপৰত উৎপীড়ন কৰে, +\q1 সেই দুষ্ট লোকসকলৰ পৰা, +\q1 যিসকলে প্রাণ-নাশৰ কাৰণে মোক ঘেৰি ৰাখিছে, +\q1 সেই শত্রুবোৰৰ পৰা, +\q1 তুমি মোক তোমাৰ ডেউকাৰ তলত লুকুৱাই ৰাখা। +\q1 +\v 10 তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ হৃদয়ত থকা মমতাৰ দুৱাৰ বন্ধ কৰি ৰাখিছে, +\q1 তেওঁলোকে মুখেৰে অহংকাৰৰ কথা কয়; +\q1 +\v 11 তেওঁলোকে মোক বিচাৰিলে আৰু এতিয়া মোক চাৰিওফালে ঘেৰি ধৰিছে; +\q1 তেওঁলোকে মোৰ ওপৰত চোকা দৃষ্টি ৰাখিছে, +\q1 যাতে মোক মাটিত পেলাব পাৰে। +\q1 +\v 12 তেওঁলোক চিকাৰ ছিৰা-ছিৰ কৰিবলৈ আগ্রহী হোৱা সিংহৰ নিচিনা; +\q1 গোপনে খাপ পাতি থকা ডেকা সিংহৰ সদৃশ। +\q1 +\v 13 হে যিহোৱা, তুমি উঠা, +\q1 তেওঁলোকক আক্ৰমণ কৰা, +\q1 তেওঁলোকক দলিয়াই পেলোৱা; +\q1 তোমাৰ তৰোৱালৰ দ্বাৰাই দুষ্টলোকৰ পৰা মোৰ জীৱন ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 14 হে যিহোৱা, +\q1 মর্ত্যৰ লোকসকলৰ পৰা তোমাৰ নিজ হাতেৰে মোক ৰক্ষা কৰা; +\q1 সেই মর্ত্য লোকসকলৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা, যিসকলৰ জীৱনৰ অংশ কেৱল এই পৃথিৱীতে আছে। +\q1 তোমাৰ বহুমূল্য সম্পদেৰে তেওঁলোকৰ উদৰ পূৰ হওক, +\q1 তেওঁলোকৰ সন্তানৰ সংখ্যা অনেক হওক, +\q1 শিশুসকলৰ কাৰণে তেওঁলোকে নিজৰ ধন-সম্পদ ৰাখি যাওক। +\q1 +\v 15 কিন্তু মই হ’লে ধাৰ্মিকতাৰ গুণে তোমাৰ মুখ দেখা পাম; +\q1 মই যেতিয়া সাৰ পাম, +\q1 তোমাৰ প্রতিমূর্তি দেখি মই পৰিতৃপ্ত হম। +\c 18 +\d প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: যিহোৱাৰ দাস দায়ুদৰ ৰচিত গীত। যিহোৱাই যেতিয়া দায়ুদক ৰজা কৰিলে আৰু চৌলকে আদি কৰি তেওঁৰ সকলো শত্রুৰ হাতৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিলে, তেতিয়া +\d তেওঁ যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে এই গীত গাইছিল। +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, তুমিয়েই মোৰ বল; +\q1 মই তোমাক অতি প্ৰীতি কৰোঁ। +\q1 +\v 2 যিহোৱাই মোৰ শিলা, মোৰ আশ্রয়ৰ কোঁঠ আৰু মোৰ উদ্ধাৰকর্তা; +\q1 তেওঁ মোৰ ঈশ্বৰ, মোৰ দুৰ্গ, +\q1 মই তেওঁতে আশ্ৰয় লৈছোঁ; +\q1 তেওঁ মোৰ ঢাল, মোৰ ত্ৰাণৰ শিং, +\q1 মোৰ উচ্চ আশ্রয়স্থান। +\q1 +\v 3 যিহোৱা প্রশংসাৰ যোগ্য; মই তেওঁৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰোঁ; +\q1 তাতে মোৰ শত্রুবোৰৰ হাতৰ পৰা মই উদ্ধাৰ পাওঁ। +\q1 +\v 4 মৃত্যু-জৰীত মই বান্ধ খাই পৰিছিলোঁ, +\q1 পৰকালৰ ধ্বংসৰ স্রোতত মই জর্জৰিত হৈছিলো। +\q1 +\v 5 চিয়োলৰ \f + \ft পাতাল বা পৃথিৱীৰ মৃতলোকৰ ঠাই। \f* জৰীয়ে মোক মেৰাই ধৰিছিল, +\q1 মোৰ বাবে মৃত্যুৰ ফান্দ পতা হৈছিল। +\q1 +\v 6 সঙ্কটৰ কালত মই যিহোৱাক মাতিলো, +\q1 সহায় বিচাৰি মোৰ ঈশ্বৰৰ ওচৰত কাতৰোক্তি জনালোঁ; +\q1 তেওঁ নিজ মন্দিৰৰ পৰা মোৰ মাত শুনিলে, +\q1 মোৰ কাতৰোক্তি তেওঁৰ ওচৰলৈ গ’ল আৰু তেওঁৰ কাণত পৰিল। +\q1 +\v 7 তেতিয়া পৃথিৱী কঁপি উঠিল, জোকাৰ খাবলৈ ধৰিলে; +\q1 পর্বতৰ ভিত্তিমূলবোৰ জোকাৰণিত কঁপি উঠিল; +\q1 কিয়নো তেওঁৰ ক্ৰোধত সেইবোৰ কঁপি উঠিল। +\q1 +\v 8 তেওঁৰ নাকৰ পৰা ধোঁৱা ওলাই ওপৰলৈ উঠিল, +\q1 তেওঁৰ মুখৰ পৰা গ্ৰাসকাৰী জুই ওলাই আহিল; +\q1 তেওঁৰ মুখৰ জুইৰ পৰা আঙঠা ওলাই জ্বলি থাকিল। +\q1 +\v 9 তেতিয়া তেওঁ আকাশমণ্ডল মুকলি কৰি তললৈ নামি আহিল; +\q1 তেওঁৰ ভৰিৰ তলত আছিল ঘন ক’লা মেঘ। +\q1 +\v 10 তেওঁ কৰূবত উঠি উড়ি আহিল, +\q1 বায়ুৰূপ ডেউকাত উঠি শীঘ্ৰে উৰি আহিল। +\q1 +\v 11 তেওঁ অন্ধকাৰেৰে নিজকে চাৰিওফালে ঢাকি ৰাখিলে; +\q1 চাৰিওফালে থকা আকাশৰ ঘন ক’লা বৰষুণৰ মেঘবোৰক তেওঁ তম্বুৰূপে স্থাপন কৰিলে। +\q1 +\v 12 তেওঁৰ সন্মুখৰ দীপ্তিময় উপস্থিতিৰ পৰা ক’লা মেঘবোৰ ভেদ কৰি, +\q1 শিলাবৃষ্টি আৰু জ্বলি থকা আঙঠা পৰিবলৈ ধৰিলে। +\q1 +\v 13 যিহোৱাই নিজেও আকাশত গৰ্জন কৰিলে; +\q1 সৰ্বোপৰি জনাৰ মাত শুনা গ’ল \f + \ft কিছুমান অনুলিপিত লিখা আছে “শিলাবৃষ্টি আৰু জ্বলি থকা আঙঠাৰ মাজেদি সৰ্বোপৰি জনাৰ মাত শুনা গ’ল” \f* । +\q1 +\v 14 তেওঁ কাঁড় মাৰি শত্রুবোৰক থানবান কৰিলে, +\q1 আৰু বজ্ৰ বর্ষণৰ দ্বাৰা তেওঁলোকক ব্যাকুল কৰিলে। +\q1 +\v 15 হে যিহোৱা, তোমাৰ ধমক আৰু তোমাৰ নাকৰ নিশ্বাসৰ প্রভাৱত সাগৰৰ তলি দেখা গ’ল; +\q1 পৃথিবীৰ মূলবোৰ অনাবৃত হ’ল। +\q1 +\v 16 তেওঁ ওপৰৰ পৰা হাত আগবঢ়াই মোক ধৰিলে, +\q1 মহাজলসমূহৰ পৰা মোক তুলি আনিলে। +\q1 +\v 17 মোৰ শক্তিশালী শত্রুবোৰৰ পৰা তেওঁ মোক উদ্ধাৰ কৰিলে, +\q1 যি সকলে মোক ঘৃণা কৰে, তেওঁলোকৰ হাতৰ পৰাও মোক উদ্ধাৰ কৰিলে; +\q1 তেওঁলোক মোতকৈ অতিশয় শক্তিশালী আছিল। +\q1 +\v 18 বিপদৰ কালত তেওঁলোকে মোক আক্ৰমণ কৰিছিল, +\q1 কিন্তু যিহোৱাই মোক ধৰি ৰাখিলে। +\q1 +\v 19 তেওঁ মোক এক বহল ঠাইলৈ উলিয়াই আনিলে; +\q1 তেওঁ মোক উদ্ধাৰ কৰিলে, কাৰণ তেওঁ মোৰ ওপৰত সন্তুষ্ট আছিল। +\q1 +\v 20 যিহোৱাই মোৰ ধাৰ্মিকতা অনুসাৰে মোক পুৰস্কাৰ দিলে, +\q1 মোৰ হাতৰ শুদ্ধ কার্য অনুসাৰে মোক ফল দিলে। +\q1 +\v 21 কিয়নো মই যিহোৱাৰ পথতে চলিলোঁ, +\q1 কুকৰ্ম কৰি মই মোৰ ঈশ্বৰক এৰা নাই। +\q1 +\v 22 তেওঁৰ সকলো ব্যৱস্থা মোৰ সন্মুখত আছে, +\q1 মই তেওঁৰ বিধিবোৰ মোৰ পৰা দুৰ কৰা নাই। +\q1 +\v 23 তেওঁৰ দৃষ্টিত মই সিদ্ধ আছিলোঁ, +\q1 পাপ-অপৰাধৰ পৰা মই নিজকে আঁতৰাই ৰাখিলোঁ। +\q1 +\v 24 এই কাৰণে যিহোৱাই মোৰ ধাৰ্মিকতা অনুসাৰে, +\q1 তেওঁৰ দৃষ্টিত মোৰ হাতৰ শুচি কার্য অনুসাৰে মোক পুৰস্কাৰ দিলে। +\q1 +\v 25 হে যিহোৱা তুমি বিশ্বস্তজনৰ সৈতে বিশ্বস্ত ব্যৱহাৰ কৰা; +\q1 নির্দোষীজনৰ সৈতে নির্দোষ ব্যৱহাৰ কৰা। +\q1 +\v 26 তুমি শুচি লোকৰ সৈতে শুচি ব্যৱহাৰ কৰা, +\q1 কুটিল লোকলৈ নিষ্ঠুৰ ব্যৱহাৰ কৰা। +\q1 +\v 27 কাৰণ তুমি দুখীসকলক ৰক্ষা কৰা, +\q1 কিন্তু গৰ্বী চকুক তললৈ নমাই আনা। +\q1 +\v 28 কিয়নো মোৰ জীৱন-প্ৰদীপ তুমিয়েই জ্বলাই ৰাখা; +\q1 হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, মোৰ অন্ধকাৰক পোহৰ কৰি দিয়া। +\q1 +\v 29 তোমাৰ সহায়তে মই সৈন্যদলৰ ওপৰত জঁপিয়াই পৰিব পাৰোঁ, +\q1 মোৰ ঈশ্বৰৰ সহায়ত মই জাঁপ মাৰি নগৰৰ গড় পাৰ হ’ব পাৰোঁ \f + \ft মই কম্পমান গড় পাৰ হ’ব পাৰোঁ, \f* । +\q1 +\v 30 ঈশ্বৰৰ পথ হলে সিদ্ধ; +\q1 যিহোৱাৰ বাক্য নিভাজ বুলি প্রমাণিত; +\q1 তেওঁ তেওঁত আশ্ৰয় লোৱা লোকসকলৰ ঢাল। +\q1 +\v 31 যিহোৱাৰ বাহিৰে কোন ঈশ্বৰ আছে? +\q1 আমাৰ ঈশ্বৰৰ বাহিৰে কোন আশ্রয় শিলা আছে? +\q1 +\v 32 ঈশ্বৰে শক্তিৰে সৈতে মোৰ কঁকালত টঙালি বান্ধে; +\q1 তেওঁ মোৰ পথ নিঃষ্কন্টক কৰে। +\q1 +\v 33 মোৰ ভৰি হৰিণীৰ ঠেঙৰ সদৃশ বেগী কৰে; +\q1 ওখ ওখ ঠাইত তেওঁ মোক নিৰাপদে ৰাখে। +\q1 +\v 34 তেওঁ মোৰ হাতক ৰণ কৰিবলৈ শিকায়; +\q1 তাতে মোৰ বাহুৱে পিতলৰ ধনুকো ভিৰাব পাৰে। +\q1 +\v 35 তুমি তোমাৰ পৰিত্ৰাণৰ ঢাল মোক দিলা; +\q1 তোমাৰ সোঁহাতে মোক ধৰি ৰাখিছে; +\q1 তোমাৰ সাহাৰ্যৰ কোমলতাই মোক মহান কৰিছে। +\q1 +\v 36 তুমি মোৰ ভৰিৰ তলৰ ঠাই বহল কৰিলা; +\q1 তাতে মোৰ ভৰি পিছলি নগল। +\q1 +\v 37 মোৰ শত্রুবোৰৰ পাছত খেদি গৈ মই তেওঁলোকক ধৰিলোঁ; +\q1 তেওঁলোক বিনষ্ট নোহোৱা পর্যন্ত মই উলটি নাহিলোঁ। +\q1 +\v 38 মই তেওঁলোকক এনেকৈ আঘাত কৰিলোঁ, +\q1 যাতে তেওঁলোক পুনৰ উঠিব নোৱাৰে। +\q1 তেওঁলোক মোৰ ভৰিৰ তলত পতিত হ’ল। +\q1 +\v 39 তুমিয়েই মোৰ কঁকালত যুদ্ধ কৰিবলৈ বলৰূপ কটি-বন্ধন দিলা; +\q1 তুমি মোৰ বিৰুদ্ধে উঠাবোৰক মোৰ তলতীয়া কৰিলা। +\q1 +\v 40 তুমি মোৰ শত্রুবোৰক মোৰ পৰা পিঠি দি পলাবলৈ দিলা; +\q1 যিসকলে মোক ঘিণ কৰিছিল, মই তেওঁলোকক সংহাৰ কৰিলোঁ। +\q1 +\v 41 তেওঁলোকে সহায়ৰ বাবে কাতৰোক্তি কৰিলে, +\q1 কিন্তু তেওঁলোকক ৰক্ষা কৰিবলৈ কোনো নাছিল; +\q1 তেওঁলোকে যিহোৱাৰ আগত চিঞৰিলে, কিন্তু তেওঁ উত্তৰ নিদিলে। +\q1 +\v 42 মই তেওঁলোকক গুড়ি কৰি মাৰিলোঁ, +\q1 বতাহত উড়ি যোৱা ধুলিৰ নিচিনা কৰিলোঁ। +\q1 বাটৰ বোকামাটিৰ দৰে তেওঁলোকক পেলাই দিলোঁ। +\q1 +\v 43 লোকসকলৰ বিদ্রোহৰ পৰা তুমি মোক ৰক্ষা কৰিলা; +\q1 তুমি মোক আন জাতিবোৰৰ অধিপতি পাতিলা। +\q1 মই যিসকলক চিনি নাপাওঁ, তেওঁলোকো মোৰ অধীন হ’ল। +\q1 +\v 44 মোৰ কথা শুনা মাত্ৰকে তেওঁলোকে মোৰ বশ্যতা স্বীকাৰ কৰিলে; +\q1 বিৰোধী মনোভাৱ লৈ বিদেশীসকলো মোৰ বশীভুত হল। +\q1 +\v 45 বিদেশীসকল নিৰাশ হ’ল; +\q1 তেওঁলোকে কঁপি কঁপি দুৰ্গৰ পৰা ওলাই আহিল। +\q1 +\v 46 যিহোৱা জীৱিত! +\q1 মোৰ আশ্রয়-শিলাৰ প্রশংসা হওক, +\q1 মোৰ পৰিত্ৰাণৰ ঈশ্বৰ গৌৰৱান্বিত হওক। +\q1 +\v 47 তেৱেঁই আন জাতিবোৰক মোৰ অধীন কৰি বশীভুত কৰিলে, +\q1 তেওঁ মোৰ পক্ষ হৈ তেওঁলোকে পাবলগীয়া প্ৰতিকাৰ সাধিলে। +\q1 +\v 48 মই মোৰ শত্রুবোৰৰ হাতৰ পৰা ৰক্ষা পালোঁ! +\q1 অৱশ্যেই, মোৰ বিৰুদ্ধে উঠাবোৰৰ ওপৰত তুমি মোক তুলি ধৰিলা! +\q1 উপদ্ৰৱকাৰী লোকৰ পৰাও তুমি মোক উদ্ধাৰ কৰিলা। +\q1 +\v 49 হে যিহোৱা, সেয়ে আন জাতিবোৰৰ মাজত মই তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম, +\q1 তোমাৰ নামৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গান কৰিম। +\q1 +\v 50 যিহোৱাই নিজে স্থাপন কৰা ৰজাক মহাজয় দান কৰে; +\q1 নিজৰ অভিষিক্তজনৰ প্রতি, +\q1 দায়ুদ আৰু তেওঁৰ বংশধৰসকললৈ, +\q1 তেওঁ চিৰকাললৈকে তেওঁৰ অসীম প্রেম দেখুৱায়। +\c 19 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 গগণ-মণ্ডলে ঈশ্বৰৰ মহিমা প্ৰকাশ কৰে; +\q1 আকাশ-মণ্ডলে তেওঁৰ হাতৰ কৰ্ম দেখুৱায়। +\q1 +\v 2 দিনৰ পাছত দিন সেইবোৰৰ পৰা কথা ওলাই আহে; +\q1 ৰাতিৰ পাছত ৰাতি সেইবোৰে জ্ঞান প্ৰচাৰ কৰে। +\q1 +\v 3 কিন্তু তাৰ কোনো কথা নাই, কোনো ভাষা নাই; +\q1 তাৰ শব্দও শুনা নাযায়। +\q1 +\v 4 তথাপি সেইবোৰৰ মাত সমগ্র পৃথিবীতে বিয়পি যায়; +\q1 সেইবোৰৰ কথা জগতৰ শেষ সীমালৈকে বিয়পি যায়; +\q1 আকাশ-মণ্ডলত তেওঁ সূৰ্যৰ বাবে এটা তম্বু স্থাপন কৰিলে। +\q1 +\v 5 সূৰ্যই দৰাৰ দৰে নিজৰ শোৱনি কোঁঠাৰ পৰা ওলাই আহে; +\q1 নিজৰ পথত বীৰৰ দৰে আনন্দেৰে লৰ মাৰে। +\q1 +\v 6 সেয়ে আকাশৰ এটা মূৰত উদয় হৈ ঘূৰি তাৰ সিটো মূৰ পায়গৈ; +\q1 তাৰ তাপৰ পৰা কোনো বস্তুৱেই লুকাই নাথাকে +\q1 +\v 7 যিহোৱাৰ ব্যৱস্থা সিদ্ধ, সেয়ে মানুহৰ প্ৰাণক জগাই তোলে; +\q1 যিহোৱাৰ বাক্য বিশ্বাসযোগ্য, সেয়ে সাধাৰণ লোকক জ্ঞান দান কৰে। +\q1 +\v 8 যিহোৱাৰ আদেশবোৰ যথাৰ্থ, সেয়ে মানুহৰ হৃদয়ত আনন্দ দান কৰে; +\q1 যিহোৱাৰ আজ্ঞা সুস্পষ্ট, সেয়ে অন্তর্দৃষ্টিক দীপ্তিময় কৰে। +\q1 +\v 9 যিহোৱা বিষয়ক যি ভয়, সেয়ে শুচি আৰু চিৰস্থায়ী; +\q1 যিহোৱাৰ শাসন-প্ৰণালীবোৰ সম্পূর্ণভাৱে সত্য আৰু ধাৰ্মিক। +\q1 +\v 10 সেইবোৰ সোণতকৈ, এনেকি নিভাঁজ সোণতকৈয়ো বাঞ্ছনীয়; +\q1 সেইবোৰ মৌতকৈও সোৱাদ, এনেকি ৰহঘৰাৰ পৰা জৰি জৰি ওলোৱা মৌতকৈয়ো সোৱাদ। +\q1 +\v 11 তাৰোপৰি সেইবোৰে তোমাৰ দাসক সাৱধান কৰে; +\q1 সেইবোৰ পালন কৰিলে পৰম লাভ হয়। +\q1 +\v 12 কোনে নিজৰ ভুলবোৰ গমিব পাৰে? +\q1 মোক গুপুত পাপৰ পৰা শুচি কৰা। +\q1 +\v 13 গৰ্বকৃত পাপৰ পৰাও তোমাৰ দাসক ধৰি ৰাখা; +\q1 সেইবোৰে যেন মোৰ ওপৰত অধিকাৰ নকৰে; +\q1 তাতে মই সিদ্ধ হ’ম, আৰু মহা অপৰাধৰ দায়ৰ পৰা মুক্ত হ’ম। +\q1 +\v 14 হে মোৰ যিহোৱা, মোৰ আশ্রয়-শিলা আৰু মোৰ মুক্তিকৰ্তা, +\q1 মোৰ মুখৰ বাক্য আৰু মোৰ মনৰ চিন্তা তোমাৰ দৃষ্টিত গ্ৰাহ্য হওক। +\c 20 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 সঙ্কটৰ কালত যিহোৱাই তোমাক উত্তৰ দিয়ক, +\q1 যাকোবৰ ঈশ্বৰৰ নামে তোমাক সুৰক্ষা দিয়ক, +\q1 +\v 2 তেওঁৰ পবিত্ৰ স্থানৰ পৰা তেওঁ তোমাক সহায় কৰক; +\q1 তেওঁ চিয়োনৰ পৰা তোমাক শক্তি দান কৰক। +\q1 +\v 3 তোমাৰ সকলো উৎসৰ্গৰ কথা তেওঁ সোঁৱৰণ কৰক; +\q1 তোমাৰ হোম-বলিবোৰ তেওঁ গ্ৰহণ কৰক। (চেলা) +\q1 +\v 4 তোমাৰ সকলো মনৰ ইচ্ছা তেওঁ পূৰ কৰক। +\q1 তোমাৰ সকলো পৰিকল্পনা তেওঁ সিদ্ধ কৰক। +\q1 +\v 5 তোমাৰ বিজয়ত আমি যেন আনন্দ-ধ্বনি কৰিম; +\q1 আমাৰ ঈশ্বৰৰ নামত আমি নিচান তুলিম; +\q1 যিহোৱাই তোমাৰ সকলো প্ৰাৰ্থনা সাম্ফল কৰক। +\q1 +\v 6 এতিয়া মই জানো, +\q1 যিহোৱাই তেওঁৰ অভিষিক্তজনক সহায় কৰিব, +\q1 তেওঁৰ সোঁ হাতৰ বিজয়সূচক পৰিত্রাণেৰে সৈতে, +\q1 তেওঁ নিজৰ পবিত্ৰ স্বৰ্গৰ পৰা অভিষিক্তজনাৰ মাতত উত্তৰ দিব। +\q1 +\v 7 অনেকে তেওঁলোকৰ ৰথত, +\q1 অনেকে তেওঁৰ ঘোঁৰাত অহংকাৰ কৰে; +\q1 কিন্তু আমি হলে অহংকাৰ কৰোঁ আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ নামত। +\q1 +\v 8 তেওঁলোক পৰিব আৰু পতন হ’ব। +\q1 কিন্তু আমি হলে মূৰ দাঙি থিয় হৈ থাকিম। +\q1 +\v 9 হে যিহোৱা, ৰজাক উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 আমি প্ৰাৰ্থনা কৰা কালত আমাক উত্তৰ দিয়া। +\c 21 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, তোমাৰ শক্তিত ৰজাই আনন্দ কৰে! +\q1 তুমি তেওঁক উদ্ধাৰ কৰিলে, তেওঁ কেনে আনন্দিত হয়! +\q1 +\v 2 তুমি তেওঁৰ মনৰ বাঞ্ছা পূৰ কৰিলা, +\q1 তুমি তেওঁৰ ওঁঠৰ নিবেদন অগ্রাহ্য নকৰিলা। (চেলা) +\q1 +\v 3 তুমি তেওঁলৈ মঙ্গলৰ নানা আশীৰ্বাদ আনিলা, +\q1 তুমি তেওঁৰ মূৰত নিভাঁজ সোণৰ কিৰীটি দিলা। +\q1 +\v 4 তেওঁ তোমাৰ পৰা দীর্ঘায়ু জীৱন বিচাৰিলে; +\q1 তাতে তুমি তেওঁক তাক দিলা; +\q1 তুমি তেওঁক অনেক আয়ুস দিলা। +\q1 +\v 5 তোমাৰ সাহায্যত তেওঁৰ গৰিমা মহান হয়; +\q1 তুমি তেওঁৰ ওপৰত মৰ্যাদা আৰু প্ৰতাপ ৰাখিছা; +\q1 +\v 6 তুমি তেওঁক চিৰস্থায়ী আশীৰ্বাদ দান কৰিছা; +\q1 তোমাৰ উপস্থিতিৰ আনন্দেৰে তুমি তেওঁক আনন্দ দান কৰিছা। +\q1 +\v 7 কিয়নো ৰজাই যিহোৱাৰ ওপৰতে ভাৰসা কৰে; +\q1 সৰ্বোপৰি জনাৰ দয়াই তেওঁক লৰচৰ নকৰিব। +\q1 +\v 8 তোমাৰ হাতেই তোমাৰ সকলো শত্রুবোৰক বিচাৰি পাব; +\q1 তোমাৰ সোঁ হাতে তোমাক ঘিণ কৰাসকলক বিচাৰি পাব। +\q1 +\v 9 তোমাৰ প্রকাশৰ কালত তুমি তেওঁলোকক এক অগ্নিময় জুইশালৰ নিচিনা কৰিবা; +\q1 যিহোৱাই নিজৰ ক্রোধত তেওঁলোকক গ্ৰাস কৰিব; +\q1 অগ্নিয়ে তেওঁলোকক দহন কৰিব। +\q1 +\v 10 পৃথিবীৰ বুকুৰ পৰা তেওঁলোকৰ বংশধৰসকলক তুমি ধ্বংস কৰি পেলাবা; +\q1 মনুষ্যৰ মাজৰ পৰা তেওঁলোকৰ সন্তানসকলক উচ্ছন্ন কৰিবা। +\q1 +\v 11 যদি তেওঁলোকে তোমাৰ বিৰুদ্ধে দুষ্ট মন্ত্রণা কৰে, +\q1 যদি অপকর্মৰ পৰিকল্পনা কৰে, +\q1 তেওঁলোক সফল হ’ব নোৱাৰিব। +\q1 +\v 12 কিয়নো তুমি তেওঁলোকৰ মুখৰ ফালে লক্ষ্য কৰি যেতিয়া তোমাৰ ধনুত কাঁড় জুৰিবা, +\q1 তেতিয়া তুমি তেওঁলোকক পলাই যাবলৈ বাধ্য কৰিবা। +\q1 +\v 13 হে যিহোৱা, তুমি নিজ পৰাক্ৰমেৰে উঠা! +\q1 আমি তোমাৰ পৰাক্রমৰ গীত গাম আৰু প্ৰশংসাৰ গান কৰিম। +\c 22 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: সুৰ - “ৰাতিপুৱাৰ হৰিণী।” দায়ুদৰ ৰচিত গীত। +\q1 +\v 1 হে মোৰ ঈশ্বৰ, হে মোৰ ঈশ্বৰ, তুমি কিয় মোক ত্যাগ কৰিলা? +\q1 মোক সহায় কৰাৰ পৰা, মোৰ কেঁকনি শুনাৰ পৰা কিয় তুমি আঁতৰত থাকা? +\q1 +\v 2 হে মোৰ ঈশ্বৰ মই দিনত তোমাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰোঁ, কিন্তু তুমি উত্তৰ নিদিয়া, +\q1 ৰাতিও প্ৰাৰ্থনা কৰোঁ; মই চুপ হৈ নাথাকো! +\q1 +\v 3 কিন্তু তুমি হলে পবিত্ৰ, +\q1 ইস্ৰায়েলৰ প্ৰশংসাৰ সিংহাসনত তুমি বহি আছা। +\q1 +\v 4 তোমাৰ ওপৰতে আমাৰ পূর্বপুৰুষসকলে ভাৰসা কৰিছিল; +\q1 তেওঁলোকে ভাৰসা কৰিলে আৰু তুমি তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰিলা। +\q1 +\v 5 তেওঁলোকে তোমাৰ আগত কাতৰোক্তি কৰিলে আৰু উদ্ধাৰ পালে; +\q1 তোমাৰ ওপৰত ভাৰসা কৰি তেওঁলোক লাজত নপৰিল। +\q1 +\v 6 কিন্তু মই কেৱল এটা পোক মাথোন, মানুহ নহওঁ; +\q1 মানুহে মোক নিন্দা কৰে, +\q1 লোকসকলে মোক তুচ্ছ জ্ঞান কৰে। +\q1 +\v 7 যিসকলে মোক দেখে, তেওঁলোক সকলোৱেই মোক হাঁহে; +\q1 তেওঁলোকে মোক মুখ ভেঙুচায় আৰু মূৰ জোকাৰি কয়, +\q1 +\v 8 “তেওঁতো যিহোৱাৰ ওপৰত ভাৰসা কৰে, তেন্তে তেৱেঁ তেওঁক উদ্ধাৰ কৰক; +\q1 যিহোৱায়েই তেওঁক উদ্ধাৰ কৰক, +\q1 কাৰণ তেওঁ তেওঁৰ ওপৰত সন্তুষ্ট!” +\q1 +\v 9 কিন্তু যি জনাই মোক মাতৃ গৰ্ভৰ পৰা উলিয়াই আনিলে, সেই জনা তুমিয়েই; +\q1 মই যেতিয়া মোৰ মাতৃৰ পিয়াহ খাইছিলো, তুমিয়েই মোক সুৰক্ষিত ৰাখি তোমাৰ ওপৰত নির্ভৰশীল কৰালা। +\q1 +\v 10 জন্মৰ পিছৰে পৰা মোক তোমাৰ হাতত দিয়া হ’ল; +\q1 মোৰ মাতৃৰ গৰ্ভৰে পৰাই তুমি মোৰ ঈশ্বৰ হ’লা। +\q1 +\v 11 তুমি মোৰ ওচৰৰ পৰা দূৰৈত নাথাকিবা; +\q1 কিয়নো মোৰ আপদ ওচৰ চাপি আহিছে; +\q1 মোৰ সহায়কাৰী কোনো নাই। +\q1 +\v 12 মোৰ চাৰিওফালে যেন অনেক ভতৰাই বেৰি ধৰিছে; +\q1 বাচানৰ শক্তিশালী ভতৰাবোৰে যেন মোক আগুৰি ৰাখিছে। +\q1 +\v 13 ক্ষুধার্ত সিংহই যেনেকৈ গৰ্জন কৰে, +\q1 তেনেকৈ তেওঁলোকে মোলৈ মুখ মেলিছে। +\q1 +\v 14 মোক পানীৰ দৰে ঢালি পেলোৱা হ’ল, +\q1 মোৰ গোটেই হাড়ৰ জোৰা লৰিল; +\q1 মোৰ অন্তৰ মমৰ নিচিনা হৈ +\q1 মোৰ বুকুতে গলি গলি গৈছে; +\q1 +\v 15 মাটিৰ পাত্রৰ শুকান টুকুৰা এটাৰ দৰে +\q1 মোৰ শক্তি \f + \ft মোৰ কণ্ঠ শুকাই আহিছে \f* শুকাই আহিছে; +\q1 মোৰ জিভা তালুত লাগি ধৰিছে; +\q1 তুমি মোক মৃত্যুৰ ধুলিত শুৱাই ৰাখিছা। +\q1 +\v 16 কিয়নো কুকুৰবোৰ মোৰ চাৰিওফালে আছে, +\q1 দুষ্ট কার্য কৰা লোকসকলে মোক বেৰি আছে; +\q1 মোৰ হাত-ভৰিবোৰ কোঁচ খাই গৈছে। +\q1 +\v 17 মোৰ আটাইবোৰ হাড় মই লেখিব পাৰোঁ; +\q1 সেই লোকসকলে মোলৈ একেথৰে চাইছে; +\q1 উল্লাসৰ দৃষ্টিৰে চাইছে। +\q1 +\v 18 নিজৰ মাজত তেওঁলোকে মোৰ কাপোৰ-কানি ভাগ বাঁটি লৈছে; +\q1 মোৰ বস্ত্ৰৰ অৰ্থে চিঠি খেলাইছে। +\q1 +\v 19 কিন্তু তুমি হ’লে, হে যিহোৱা, দূৰৈত নাথাকিবা! +\q1 হে মোৰ শক্তি, +\q1 মোক সহায় কৰিবলৈ শীঘ্ৰে আহাঁ। +\q1 +\v 20 তৰোৱালৰ পৰা মোৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰা; +\q1 সেই কুকুৰবোৰৰ হাতৰ পৰা মোৰ একেটি মাথোন বহুমূল্য জীৱনক তুমি উদ্ধাৰ কৰা! +\q1 +\v 21 সেই সিংহৰ মুখৰ পৰা তুমি মোক পৰিত্ৰাণ কৰা! +\q1 তুমি মোক সেই সকলো বনৰীয়া ষাঁড়ৰ শিঙৰ পৰা ৰক্ষা কৰিলা \f + \ft তুমি মোক সেই সকলো বনৰীয়া ষাঁড়ৰ শিঙৰ পৰা উত্তৰ দিলা \f* । +\q1 +\v 22 ভাইসকলৰ আগত মই তোমাৰ নাম প্ৰচাৰ কৰিম; +\q1 সমাজৰ মাজত তোমাৰ গুণানুকীর্তন কৰিম। +\q1 +\v 23 তোমালোক যিসকলে যিহোৱাক ভয় কৰা, তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা, +\q1 হে যাকোবৰ সমুদায় বংশধৰ, তোমালোকে তেওঁৰ গৌৰৱ-প্রশংসা কৰা; +\q1 ইস্ৰায়েলৰ সমুদায় বংশধৰ, তোমালোকে ভয়েৰে সৈতে তেওঁৰ আগত থিয় হোৱা। +\q1 +\v 24 তেওঁ দুখীৰ দুখ দেখি হেয়জ্ঞান নকৰিলে, +\q1 ঘৃণাৰ চকুৰে নাচালে; +\q1 যিহোৱাই তেওঁৰ ওচৰৰ পৰা নিজৰ মুখ নাঢাকিলে, +\q1 বৰং কাতৰোক্তিৰ সময়ত তেওঁ তাক শুনিলে। +\q1 +\v 25 মহা সমাজৰ মাজত মোৰ যি প্ৰশংসা, সেয়া তোমাৰ পৰাই আহে; +\q1 তোমালৈ ভয় ৰাখোঁতাসকলৰ সন্মুখতে মই মোৰ সঙ্কল্প পূৰণ কৰিম। +\q1 +\v 26 দুখী লোকসকলে খাই তৃপ্ত হব; +\q1 যি সকলে যিহোৱাক বিচাৰে তেওঁলোকে তেওঁৰ গুণ কীৰ্তন কৰিব। +\q1 তেওঁলোকৰ \f + \ft তোমালোকৰ \f* হৃদয়বোৰ চিৰকাল জীৱিত হৈ থাকক! +\q1 +\v 27 পৃথিবীৰ শেষ সীমাত থকা লোকসকলেও যিহোৱাক সোঁৱৰণ কৰি উলটি আহিব; +\q1 আন জাতিবোৰৰ সকলো ফৈদে তেওঁক \f + \ft তোমাক \f* প্ৰণিপাত কৰিব। +\q1 +\v 28 কিয়নো ৰাজ্য যিহোৱাৰেই, +\q1 সকলো জাতিৰ ওপৰত তেৱেঁই শাসন কৰে। +\q1 +\v 29 পৃথিবীৰ অহংকাৰী \f + \ft ধনী \f* লোকসকলেও তেতিয়া তেওঁৰ সন্মুখত ভোজন কৰি প্ৰণিপাত কৰিব; +\q1 নিজৰ প্রাণ ৰক্ষা কৰাৰ ক্ষমতা নথকা, তেনে ধুলিলৈ নামি যাবলগীয়া লোকসকলেও তেওঁক প্রণিপাত কৰিব। +\q1 মই তেওঁলোকৰ কাৰণে জীয়াই থাকিম। +\q1 +\v 30 ভৱিষ্যত বংশধৰসকলে তেওঁৰ সেৱা কৰিব; +\q1 ভাবীবংশৰ লোকসকলৰ ওচৰত +\q1 যিহোৱাৰ বিষয়ে কোৱা হ’ব। +\q1 +\v 31 যিসকলৰ এতিয়াও জন্ম হোৱা নাই, +\q1 তেওঁলোকৰ ওচৰতো যিহোৱাৰ উদ্ধাৰ কার্যৰ কথা ঘোষণা কৰা হ’ব; +\q1 ক’ব যে তেৱেঁই এই কার্য কৰিলে। +\c 23 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 যিহোৱা মোৰ ৰক্ষক, মোৰ অভাৱ নহব। +\q1 +\v 2 তেওঁ মোক কুমলীয়া ঘাঁহনি পথাৰত শুৱায়; +\q1 আৰু য’ত শান্তি আছে, এনে পানীৰ কাষে কাষে মোক চলায়। +\q1 +\v 3 তেওঁ মোৰ প্ৰাণ পুনৰায় সুস্থ কৰে; +\q1 নিজ নামৰ নিমিত্তে তেওঁ মোক ধৰ্মপথত চলায়। +\q1 +\v 4 এনে কি, মই মৃত্যুছায়াৰ উপত্যকায়েদি চলিলেও, মই কোনো আপদলৈ ভয় নকৰোঁ, +\q1 কিয়নো তুমি মোৰ সঙ্গত আছা; +\q1 তোমাৰ লাখুটি আৰু লাঠিয়ে মোক শান্তনা দিয়ে। +\q1 +\v 5 তুমি মোৰ শত্রুবোৰৰ সাক্ষাতে মোৰ সন্মুখত মেজ সজাইছা; +\q1 তুমি মোৰ মূৰ তেলেৰে তিয়াইছা; +\q1 মোৰ পান-পাত্ৰ উপচি পৰিছে \f + \ft লুক 7:46: ই হ’ল আলহীক আদৰি লোৱাৰ এক চিন। \f* । +\q1 +\v 6 অৱশ্যে মঙ্গল আৰু দয়া আয়ুসৰ সকলো কালত মোৰ পাছত যাওঁতা হ’ব, +\q1 আৰু মই চিৰকাললৈকে যিহোৱাৰ গৃহত বাস কৰিবলৈ পাম। +\c 24 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত: +\q1 +\v 1 পৃথিৱী আৰু তাৰ সকলোৱেই যিহোৱাৰ, +\q1 জগত আৰু তাত বাস কৰাসকল তেওঁৰেই। +\q1 +\v 2 কিয়নো তেৱেঁই সমুদ্ৰৰ ওপৰত ভূমিৰ ভেঁটি স্থাপন কৰিলে, +\q1 পানীৰ ওপৰত তাক দৃঢ় কৰি ধৰি ৰাখিলে। +\q1 +\v 3 যিহোৱাৰ পৰ্বতটোলৈ কোনে উঠি যাব পাৰে? +\q1 তেওঁৰ পবিত্ৰ স্থানত বা কোনে থিয় \f + \ft কোনে প্রৱেশ কৰিব পাৰে? \f* হ’ব পাৰে? +\q1 +\v 4 কেৱল সেই জনেই পাৰে, +\q1 যি জনৰ হাত শুচি আৰু অন্তৰো নিৰ্মল; +\q1 যিজনে মিছা কথালৈ নিজৰ মন নেমেলে, +\q1 আৰু ছল কৰি মিছা শপত নাখায়। +\q1 +\v 5 তেওঁলোকেই যিহোৱাৰ পৰা আশীৰ্বাদ পাব; +\q1 তেওঁলোকেই নিজ পৰিত্রাণকর্তা ঈশ্বৰৰ পৰা ধাৰ্মিকতা পাব। +\q1 +\v 6 এই লোকসকলেই যিহোৱাক বিচাৰে, +\q1 যাকোবৰ \f + \ft যাকোবৰ ইস্রায়েলৰ \f* ঈশ্বৰৰ সাক্ষাত পাবলৈ বিচাৰে \f + \ft ‘অহ! যকোবৰ ঈশ্বৰ’, তেওঁলোকে এইদৰে তোমাৰ মূখ চাব বিচাৰিব। \f* ; +\q1 তেওঁলোকেই যাকোবৰ বংশ। (চেলা) +\q1 +\v 7 হে নগৰৰ দুৱাৰবোৰ, তোমালোকৰ মূৰবোৰ ওপৰলৈ তোলা, +\q1 হে পুৰণি দিনৰ দুৱাৰবোৰ, ওপৰলৈ দাং খাই উঠা, +\q1 প্ৰতাপী ৰজাই যেন ভিতৰলৈ সোমাব পাৰে। +\q1 +\v 8 সেই প্ৰতাপী ৰজা কোন? +\q1 তেওঁ যিহোৱা, যিজন পৰাক্ৰমী আৰু মহান, +\q1 তেওঁ যিহোৱা, যিজন যুদ্ধত মহান। +\q1 +\v 9 হে নগৰৰ দুৱাৰবোৰ, তোমালোকৰ মূৰবোৰ ওপৰলৈ তোলা, +\q1 হে পুৰণি দিনৰ দুৱাৰবোৰ, ওপৰলৈ দাং খাই উঠা, +\q1 প্ৰতাপী ৰজাই যেন ভিতৰলৈ সোমাব পাৰে। +\q1 +\v 10 সেই প্ৰতাপী ৰজা কোন? +\q1 তেওঁ বাহিনীসকলৰ যিহোৱা, +\q1 তেওঁ গৌৰৱৰ ৰজা। (চেলা)। +\c 25 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত: +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, মই মোৰ প্রাণ তোমালৈ তুলি ধৰিছোঁ! +\q1 +\v 2 হে মোৰ ঈশ্বৰ, মই তোমাতেই ভাৰসা কৰিছোঁ; +\q1 তুমি মোক লাজত পৰিবলৈ নিদিবা; +\q1 মোৰ শত্রুবোৰক মোৰ ওপৰত উল্লাস কৰিবলৈ নিদিবা। +\q1 +\v 3 তোমালৈ অপেক্ষা কৰাসকলক তুমি লাজত পৰিবলৈ নিদিবা; +\q1 কিন্তু যিসকলে অকাৰণে বিশ্বাসঘাটকতা কৰে তেওঁলোকেই লাজত পৰিব। +\q1 +\v 4 হে যিহোৱা, তোমাৰ পথবোৰ মোক জনোৱা; +\q1 তোমাৰ পথত চলিবলৈ মোক শিকোৱা। +\q1 +\v 5 তোমাৰ সত্যতাত মোক পৰিচালিত কৰা আৰু মোক শিক্ষা দিয়া; +\q1 কিয়নো তুমিয়েই মোৰ ত্ৰাণকর্তা ঈশ্বৰ; +\q1 ওৰে দিনটো মই তোমালৈ অপেক্ষা কৰোঁ। +\q1 +\v 6 হে যিহোৱা, তোমাৰ দয়া আৰু অসীম প্রেমৰ কথা তুমি পাহৰি নাযাবা, +\q1 কিয়নো সেই সকলো অনাদি কালৰ পৰা আছে। +\q1 +\v 7 মোৰ যৌৱন কালৰ পাপ আৰু অপৰাধবোৰ তুমি সোঁৱৰণ নকৰিবা; +\q1 হে যিহোৱা, তুমি তোমাৰ অসীম প্রেমৰ দ্বাৰাই আৰু তোমাৰ মঙ্গলদায়ক গুণেৰেই মোক সোঁৱৰণ কৰা। +\q1 +\v 8 যিহোৱা মঙ্গলময় আৰু সৎ; +\q1 সেয়ে তেওঁ পাপীলোকক তেওঁৰ পথৰ বিষয়ে শিক্ষা দিয়ে। +\q1 +\v 9 তেওঁ নম্ৰ লোকক ন্যায় পথত চলায়, +\q1 তেওঁৰ পথৰ বিষয়ে শিক্ষা দিয়ে। +\q1 +\v 10 যিসকলে যিহোৱাৰ ব্যৱস্থা আৰু বিধিবোৰ পালন কৰে, +\q1 তেওঁলোকলৈ তেওঁৰ সকলো পথেই অসীম প্রেম আৰু বিশ্ৱস্ততাৰে পৰিপূর্ণ। +\q1 +\v 11 হে যিহোৱা, মোৰ অপৰাধ অতি গুৰুতৰ; +\q1 তোমাৰ নামৰ গুণেৰেই মোৰ অপৰাধ ক্ষমা কৰা। +\q1 +\v 12 কোন সেই লোক, যি জনে যিহোৱালৈ ভয় ৰাখে? +\q1 তেওঁলোকে মনোনীত কৰিবলগীয়া পথ যিহোৱাই তেওঁলোকক শিকাব। +\q1 +\v 13 তেওঁলোকে উন্নতিৰ মাজেদি নিজৰ জীৱন কটাব; +\q1 তেওঁলোকৰ বংশধৰসকলে দেশ অধিকাৰ কৰিব। +\q1 +\v 14 যি সকলে যিহোৱালৈ ভয় ৰাখে, +\q1 যিহোৱাই তেওঁলোকৰ লগত বন্ধুত্ব কৰে; +\q1 আৰু তেওঁ স্থাপন কৰা বিধিবোৰ তেওঁলোকক জনায়। +\q1 +\v 15 মোৰ চকু চিৰকাল যিহোৱাৰ ফাললৈ; +\q1 কিয়নো তেৱেঁই মোৰ ভৰি জালৰ পৰা মুক্ত কৰিব। +\q1 +\v 16 মোৰ ফালে ঘূৰি চোৱা, মোক কৃপা কৰা; +\q1 কিয়নো মই অকলশৰীয়া আৰু দুঃখিত। +\q1 +\v 17 মোৰ হৃদয়ৰ যাতনাৰ পৰা মোক মুক্ত কৰা; +\q1 মোৰ নানা ক্লেশৰ পৰা মোক উদ্ধাৰ কৰা। +\q1 +\v 18 মোৰ দুখ আৰু সঙ্কটলৈ দৃষ্টি কৰা, +\q1 মোৰ সকলো পাপ ক্ষমা কৰা। +\q1 +\v 19 মোৰ শত্রুবোৰলৈ চোৱা, তেওঁলোক সংখ্যাত অনেক; +\q1 তেওঁলোকে কিমান ভীষণ ঘৃণাৰে মোক ঘিণ কৰে। +\q1 +\v 20 মোৰ প্রাণৰ সুৰক্ষা দিয়া, মোক উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 মোক লাজত পৰিবলৈ নিদিবা, +\q1 কাৰণ মই তোমাতেই আশ্ৰয় লৈছোঁ। +\q1 +\v 21 মোৰ সততা আৰু ন্যায় কার্যই মোক ৰক্ষা কৰক; +\q1 কাৰণ মই তোমালৈকে অপেক্ষা কৰিছোঁ। +\q1 +\v 22 হে ঈশ্বৰ, ইস্ৰায়েলক তেওঁলোকৰ সকলো দুখ-কষ্টৰ পৰা মুক্ত কৰা। +\c 26 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, মোৰ বিচাৰ কৰা, +\q1 কিয়নো মই নিজ সিদ্ধতাত চলিছোঁ, +\q1 অলৰভাৱে মই যিহোৱাত ভাৰসা কৰিছোঁ। +\q1 +\v 2 হে যিহোৱা, তুমি মোক পৰীক্ষা কৰি মোৰ শুদ্ধতাৰ প্রমাণ চোৱা; +\q1 মোৰ হৃদয় আৰু মনক খপি চোৱা। +\q1 +\v 3 কাৰণ তোমাৰ অসীম দয়া মোৰ চকুৰ আগত আছে, +\q1 মই তোমাৰ বিশ্বস্ততাত চলা-ফুৰা কৰোঁ। +\q1 +\v 4 প্রৱঞ্চক লোকসকলৰ লগত মই বহা নাই। +\q1 অসৎ লোকসকলৰ সৈতে মই মিলা-মিছা কৰা নাই। +\q1 +\v 5 মই দুষ্টবোৰৰ সমাজক ঘৃণা কৰোঁ; +\q1 দুষ্ট লোকৰ লগত নবহো। +\q1 +\v 6 হে যিহোৱা, মই মোৰ নিৰ্দোষীতাত হাত ধোওঁ, +\q1 আৰু তোমাৰ যজ্ঞবেদী প্রদক্ষিণ কৰোঁ, +\q1 +\v 7 যাতে মই উচ্চস্বৰে প্রশংসাৰ গীত গাই তোমাক ধন্যবাদ জনাব পাৰোঁ; +\q1 তোমাৰ আচৰিত কৰ্মবোৰ প্ৰচাৰ কৰিব পাৰোঁ। +\q1 +\v 8 হে যিহোৱা, যি গৃহত তুমি নিবাস কৰা, +\q1 তোমাৰ গৌৰৱ সেই ঠাইত থাকে, +\q1 মই তোমাৰ নিবাস গৃহক ভাল পাওঁ। +\q1 +\v 9 পাপীবোৰৰ লগত মোৰ প্ৰাণ লৈ নাযাবা; +\q1 ৰক্তপাতী মনুষ্যবোৰৰ লগত মোৰ জীৱন নিনিবা। +\q1 +\v 10 তেওঁলোকৰ হাতত দুষ্টতাৰ পৰিকল্পনা আছে; +\q1 তেওঁলোকৰ সোঁহাত উৎকোচেৰে ভৰা। +\q1 +\v 11 কিন্তু মই হলে নিজ সিদ্ধতাত চলোঁ; +\q1 মোক মুক্ত কৰা; মোক কৃপা কৰা। +\q1 +\v 12 মোৰ ভৰি সমান ঠাইত থিয় হৈ আছে; +\q1 মহা-সমাজবোৰৰ মাজত মই যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰিম। +\c 27 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 যিহোৱা মোৰ দীপ্তি, মোৰ পৰিত্ৰাণ; +\q1 মই কাক ভয় কৰিম? +\q1 যিহোৱা মোৰ জীৱন ৰক্ষক কোঁঠ, +\q1 মই কাৰ বাবে ত্ৰাসযুক্ত হম? +\q1 +\v 2 দুষ্টবোৰে যেতিয়া মোৰ মাংস খাবলৈ ওচৰলৈ আহে, +\q1 তেতিয়া মোৰ সেই শত্রু আৰু বিৰোধীবোৰ উজুটি খাই পৰে। +\q1 +\v 3 সৈন্যৰ দলেও যদি মোৰ বিৰুদ্ধে ছাউনি পাতে, +\q1 মোৰ হৃদয়ে ভয় নকৰিব; +\q1 মোৰ বিৰুদ্ধে যদি যুদ্ধও আৰম্ভ হয়, +\q1 তেতিয়াও মই সাহসেৰে থাকিম। +\q1 +\v 4 যিহোৱাৰ ওচৰত মই এটা বিষয় যাচনা কৰিছোঁ, +\q1 মই তাকেই অন্বেষণ কৰিম: +\q1 মই যেন যিহোৱাৰ সৌন্দর্য দেখা পাবলৈ, +\q1 আৰু তেওঁৰ মন্দিৰত ধ্যান কৰিবলৈ +\q1 মোৰ গোটেই জীৱন কাল যিহোৱাৰ গৃহত বাস কৰিব পাৰোঁ। +\q1 +\v 5 আপদৰ কালত তেওঁ মোক নিজ আশ্রয়ত গুপুতে ৰাখিব, +\q1 নিজৰ তম্বুত মোক লুকুৱাই ৰাখিব; +\q1 তেওঁ মোক শিলৰ ওপৰত তুলি থব। +\q1 +\v 6 যি শত্রুবোৰে মোক চাৰিওফালে বেৰি ধৰিছে, +\q1 তেওঁলোকতকৈ মোৰ মূৰ উন্নত হব; +\q1 মই তেওঁৰ তম্বুত আনন্দ জয়ধ্বনিৰে বলি উৎসৰ্গ কৰিম। +\q1 মই যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে গীত-গান কৰিম! +\q1 +\v 7 হে যিহোৱা, মই মাতিলে, তুমি শুনা। +\q1 মোক কৃপা কৰা, মোক উত্তৰ দিয়া! +\q1 +\v 8 মোৰ হৃদয়ে \f + \ft মোৰ হৃদয়ে তুমি কোৱা \f* তোমাৰ এই কথাকে ক’লে, “আহাঁ, তোমালোকে মোৰ সাক্ষাৎ পাবলৈ বিচাৰা।” +\q1 হে যিহোৱা, মই তোমাৰ সাক্ষাৎ পাবলৈ বিচাৰোঁ। +\q1 +\v 9 তোমাৰ মুখ মোৰ পৰা লুকুৱাই নাৰাখিবা; +\q1 ক্ৰোধত তুমি তোমাৰ দাসক দূৰ নকৰিবা। +\q1 তুমিয়েই মোৰ সহায় হৈ আহিছা; +\q1 হে মোৰ পৰিত্ৰাণৰ ঈশ্বৰ, মোক নেৰিবা, মোক পৰিত্যাগ নকৰিবা! +\q1 +\v 10 মোৰ পিতৃ-মাতৃয়ে মোক ত্যাগ কৰিলেও, যিহোৱাই মোক তুলি ল’ব। +\q1 +\v 11 হে যিহোৱা, +\q1 মোৰ শত্রুবোৰৰ কাৰণে, +\q1 তুমি মোক তোমাৰ পথ শিকোৱা; +\q1 তুমি মোক সমান পথত চলোৱা। +\q1 +\v 12 মোৰ বিৰোধীবোৰৰ ইচ্ছাত তুমি মোক সমর্পণ নকৰিবা; +\q1 কিয়নো মিছা সাক্ষীবোৰ মোৰ বিৰুদ্ধে উঠিছে; +\q1 তেওঁলোকৰ প্রশ্ৱাসত অত্যাচাৰ ওলাই আহে। +\q1 +\v 13 মই বিশ্বাস কৰোঁ যে, +\q1 জীৱিতসকলৰ দেশত মই যিহোৱাৰ মঙ্গল দেখা পাম \f + \ft যেতিয়া মই জীৱিতসকলৰ দেশত আশা নকৰি যিহোৱাৰ মঙ্গল দেখা পাম বুলি বাট চাওঁ, তেতিয়া মই নিৰাশ হৈ মৰাৰ দৰে হওঁ। \f* ! +\q1 +\v 14 তুমি যিহোৱালৈ অপেক্ষা কৰা; +\q1 সবল হোৱা; +\q1 তোমাৰ অন্তঃকৰণ সাহিয়াল হওক; +\q1 পুনৰায় কওঁ, যিহোৱালৈ অপেক্ষা কৰা। +\c 28 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, মই তোমাৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰিছোঁ; +\q1 হে মোৰ শিলা, মোলৈ আওকাণ নকৰিবা। +\q1 কাৰণ, তুমি যদি মনে মনে থাকা, +\q1 তেন্তে মৈদামৰ গাতলৈ নামি যোৱাবোৰৰ দৰে মোৰ দশা হ’ব। +\q1 +\v 2 সহায়ৰ কাৰণে মই যেতিয়া তোমাৰ আগত কাতৰোক্তি কৰোঁ, +\q1 তোমাৰ মহা পবিত্ৰ স্থানৰ ফাললৈ হাত দাঙো, +\q1 তেতিয়া তুমি মোৰ নিবেদন শুনা। +\q1 +\v 3 যিসকল দুষ্ট, যিসকলে দুষ্টতাৰ কার্য কৰি ফুৰে, +\q1 যিসকলে চুবুৰীয়াৰ লগত মুখেৰে শান্তিৰ কথা কয়, +\q1 অথচ অন্তঃকৰণত দুষ্ট ইচ্ছা পুহি ৰাখে, +\q1 সেইসকলৰ লগত তুমি মোক টানি নিনিবা। +\q1 wxv +\v 4 তেওঁলোকৰ কাৰ্য আৰু কৰ্মৰ দুষ্টতা অনুসাৰে, +\q1 তুমি তেওঁলোকক প্ৰতিফল দিয়া; +\q1 তেওঁলোকৰ হাতৰ কার্য অনুসাৰে তেওঁলোকক প্রতিফল দিয়া। +\q1 তেওঁলোকে পাবলগীয়া যি আছে, তাকেই তেওঁলোকক দিয়া। +\q1 +\v 5 কিয়নো তেওঁলোকে যিহোৱাৰ কাৰ্য বা তেওঁৰ হাতে কৰা কর্মলৈ মনোযোগ নিদিয়ে; +\q1 সেয়ে, যিহোৱাই তেওঁলোকক বিনষ্ট কৰিব, +\q1 আৰু পুনৰায় গঢ় নিদিব। +\q1 +\v 6 সকলো প্রশংসা যিহোৱাৰেই; তেওঁ মোৰ কাকুতিৰ স্বৰ শুনিলে। +\q1 +\v 7 যিহোৱাই মোৰ বল আৰু মোৰ ঢাল; +\q1 মোৰ হৃদয়ে তেওঁতে ভাৰসা কৰে। +\q1 সেইবাবেই মই সহায় পাইছোঁ। +\q1 সেইবাবেই মোৰ অন্তৰ আনন্দত ভৰি পৰিছে; +\q1 মই মোৰ গীতেৰে তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰোঁ। +\q1 +\v 8 যিহোৱা তেওঁৰ লোকসকলৰ বল; +\q1 তেৱেঁই তেওঁৰ অভিষিক্তজনৰ পৰিত্ৰাণৰ দুৰ্গ। +\q1 +\v 9 হে যিহোৱা, তোমাৰ লোকসকলক তুমি ৰক্ষা কৰা, +\q1 তোমাৰ সম্পত্তিক তুমি আশীৰ্বাদ কৰা; +\q1 তুমি তেওঁলোকৰ ৰখীয়া হোৱা +\q1 আৰু চিৰকাল তেওঁলোকক বৈ নিয়া। +\c 29 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰৰ সন্তানসকল, তোমালোকে যিহোৱাৰ গৌৰৱ কীৰ্তন কৰা, +\q1 যিহোৱাৰ গৌৰৱ আৰু পৰাক্ৰম কীৰ্তন কৰা, +\q1 +\v 2 যিহোৱাৰ নামৰ গৌৰৱ কীৰ্তন কৰা; +\q1 পবিত্ৰ সমাৰোহত যিহোৱাৰ আৰাধনা কৰা। +\q1 +\v 3 জলসমূহৰ ওপৰত যিহোৱাৰ স্বৰ শুনা যায়; +\q1 গৌৰৱান্বিত ঈশ্বৰে বজ্ৰধ্বনিৰে গর্জন কৰে, +\q1 যিহোৱা মহাজলসমূহৰ ওপৰত বিদ্যমান। +\q1 +\v 4 যিহোৱাৰ স্বৰ ক্ষমতাপূর্ণ; +\q1 যিহোৱাৰ স্বৰ মহিমাৰে পৰিপূৰ্ণ। +\q1 +\v 5 যিহোৱাৰ স্বৰে এৰচ গছবোৰ ভাঙে; +\q1 যিহোৱাই লিবানোনৰ এৰচ গছবোৰ ভাঙি পেলায়। +\q1 +\v 6 তেওঁ লিবানোনৰ পর্বতমালাক দামুৰিৰ দৰে ডেও দি নচুৱায়; +\q1 চিৰিয়োনক নচুৱায় যুৱা বন্য ষাঁড়ৰ দৰে। +\q1 +\v 7 যিহোৱাৰ স্বৰে বিজুলীৰ চমক সৃষ্টি কৰে। +\q1 +\v 8 যিহোৱাৰ স্বৰে মৰুপ্রান্তৰ কঁপাই তোলে; +\q1 কাদেচৰ মৰুপ্রান্তৰ যিহোৱাই কঁপাই তোলে। +\q1 +\v 9 যিহোৱাৰ স্বৰত হৰিণীবোৰে পোৱালি দিয়ে, +\q1 ডাল-পাতবোৰ পৰি গৈ বনক নগ্ন কৰে, +\q1 কিন্তু তেওঁৰ মন্দিৰত সকলোৱে কয়, “গৌৰৱ!” +\q1 +\v 10 যিহোৱা জলপ্লাৱনত সিংহাসনত অধিষ্ঠিত আছিল, +\q1 যিহোৱা চিৰকাললৈকে ৰজাস্বৰূপে সিংহাসনত অধিষ্ঠিত হৈ আছে। +\q1 +\v 11 যিহোৱাই তেওঁৰ লোকসকলক শক্তিদান কৰক! +\q1 যিহোৱাই তেওঁৰ লোকসকলক শান্তি দি আশীৰ্বাদ কৰক! +\c 30 +\s মন্দিৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ সময়ৰ গান; দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, মই তোমাৰ প্ৰশংসা কৰিম; কিয়নো তুমিয়েই মোক উঠাই আনিলা। +\q1 মোৰ শত্রুবোৰক তুমি মোৰ ওপৰত আনন্দ কৰিবলৈ নিদিলা। +\q1 +\v 2 হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, মই সহায়ৰ বাবে তোমাৰ আগত কাতৰোক্তি কৰাত, তুমি মোক সুস্থ কৰিলা। +\q1 +\v 3 হে যিহোৱা, তুমি মোৰ প্ৰাণ চিয়োলৰ পৰা তুলি আনিলা, +\q1 তুমি মোক গাতলৈ যাব নিদি জীয়াই ৰাখিলা। +\q1 +\v 4 হে যিহোৱাৰ ভক্তগণ, তোমালোকে তেওঁৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গান কৰা, তেওঁৰ পবিত্ৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰা। +\q1 +\v 5 কিয়নো তেওঁৰ ক্ৰোধ খন্তেকীয়া, তেওঁৰ দয়া হ’লে আজীৱন কাললৈকে; +\q1 ৰাতিৰ দীর্ঘসময়ত ক্ৰন্দন থাকিব পাৰে, +\q1 কিন্তু ৰাতিপুৱাতে আনন্দ আহে। +\q1 +\v 6 সুখৰ দিনত মই কৈছিলোঁ, +\q1 “মোক কোনেও লৰাব নোৱাৰিব।” +\q1 +\v 7 হে যিহোৱা, তোমাৰ অনুগ্ৰহেৰেই তুমি মোক শক্তিশালী পৰ্বতস্বৰূপে স্থাপন কৰিলা; +\q1 কিন্তু, যেতিয়া তুমি তোমাৰ মুখ লুকুৱাই ৰাখিছিলা, তেতিয়া মই ভীষণ ব্যাকুল হৈছিলোঁ। +\q1 +\v 8 হে যিহোৱা, মই তোমাকেই চিঞৰি মাতিছিলোঁ, +\q1 মোৰ যিহোৱাৰ ওচৰত দয়া বিচাৰি মই মিনতি কৰি কৈছিলোঁ: +\q1 +\v 9 “মোৰ মৃত্যুত বা মই গাতলৈ নামি যোৱাত জানো কিবা লাভ আছে? +\q1 ধুলিয়ে জানো তোমাৰ প্ৰশংসা +\q1 নাইবা তোমাৰ বিশ্ৱস্ততাৰে প্ৰচাৰ কৰিব? +\q1 +\v 10 হে যিহোৱা, শুনা, মোক কৃপা কৰা, +\q1 হে যিহোৱা, মোৰ সহায় হোৱা।” +\q1 +\v 11 শোক অৱস্থাৰ পৰা তুমি মোক নৃত্যৰ উৎসৱলৈ আনিলা; +\q1 শোকৰ চট কাপোৰ খুলি তুমি মোক আনন্দৰ বস্ত্র পিন্ধালা, +\q1 +\v 12 যাতে মোৰ অন্তৰ নীৰৱে নাথাকে +\q1 বৰং তোমাৰ উদ্দেশ্যে প্রশংসাৰ গীত গায়; +\q1 হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, মই অনন্ত কাললৈকে তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম। +\c 31 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, মই তোমাতেই আশ্ৰয় লৈছোঁ; মোক কেতিয়াও লাজত পৰিবলৈ নিদিবা; তোমাৰ ধাৰ্মিকতাৰ গুণেৰে মোক ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 2 মোলৈ কাণ পাতা, মোক শীঘ্ৰে উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 মোক ৰক্ষা কৰিবলৈ তুমিয়েই মোৰ আশ্রয়-শিলা হোৱা, +\q1 মোৰ দৃঢ় কোঁঠ হোৱা। +\q1 +\v 3 তুমি মোৰ শিলা, আৰু মোৰ দুৰ্গ; এই হেতুকে তোমাৰ নামৰ কাৰণে তুমি মোৰ পথ-দৰ্শক হৈ মোক চলাই নিবা। +\q1 +\v 4 মোৰ কাৰণে গোপনে পতা জালৰ পৰা তুমি মোক উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 কাৰণ তুমিয়েইতো মোৰ আশ্ৰয়। +\q1 +\v 5 হে যিহোৱা, হে মোৰ বিশ্ৱস্ত ঈশ্বৰ, তুমিয়েই মোক মুক্ত কৰিলা; মই তোমাৰ হাতত মোৰ আত্মা শোধাই দিছোঁ; +\q1 +\v 6 যিসকলে অসাৰ মূর্তিবোৰৰ সেৱা-পূজা কৰে, মই তেওঁলোকক ঘিণ কৰোঁ; +\q1 কিন্তু মই যিহোৱাত ভাৰসা কৰোঁ। +\q1 +\v 7 তোমাৰ গভীৰ প্রেমত মই আনন্দ কৰিম, উল্লসিত হ’ম; +\q1 কিয়নো তুমি মোৰ দুখলৈ দৃষ্টি কৰিলা; +\q1 মোৰ দুর্দশাত তুমি চিন্তিত হ’লা +\q1 +\v 8 তুমি মোক শত্রুৰ হাতত শোধাই নিদিলা; +\q1 বহল ঠাইত তুমি মোৰ ভৰি ৰাখিলা। +\q1 +\v 9 হে যিহোৱা, মোক কৃপা কৰা, কিয়নো মই অতি কষ্টৰ মাজত আছোঁ; +\q1 দুখত মোৰ চকু সোমাই গৈছে; +\q1 মোৰ দেহ আৰু প্ৰাণ দুর্বল হৈ গৈছে। +\q1 +\v 10 মই শোকতে মোৰ জীৱন পাৰ কৰিলো, +\q1 হুমুনিয়াহ কাঢ়ি কাঢ়ি মোৰ বছৰ কেইটাৰ অন্ত হৈছে; +\q1 মোৰ দূখৰ \f + \ft অপৰাধৰ \f* কাৰণে মোৰ শক্তি লোপ পাইছে, আৰু মোৰ অস্থিবোৰ শুকাই গৈছে। +\q1 +\v 11 মোৰ সকলো শত্রুৰ ওচৰত মই ঘৃণাৰ পাত্র, +\q1 চুবুৰীয়াৰ ওচৰত মই অত্যন্ত নিন্দনীয়, +\q1 মোৰ পৰিচিতসকলৰ ওচৰত মই শঙ্কাৰ বিষয় হৈছোঁ; +\q1 বাটত মোক দেখিলে মানুহবোৰ পলাই যায়। +\q1 +\v 12 মৃত ব্যক্তিক পাহৰি যোৱাৰ দৰে, মানুহবোৰে মোক পাহৰি গৈছে; +\q1 মই যেন এটা ভগা পাত্ৰৰ দৰে হ’লো। +\q1 +\v 13 মোৰ সম্বন্ধে দিয়া অনেকৰ অপবাদ মোৰ কাণত পৰিছে, মোৰ চাৰিওফালে ভীষণ ভয় আছে। +\q1 তেওঁলোকে মোৰ বিৰুদ্ধে একেলগে পৰামর্শ কৰিছে, +\q1 মোৰ প্ৰাণ ল’বলৈ ষড়যন্ত্র কৰিছে। +\q1 +\v 14 কিন্তু, হে যিহোৱা, মই তোমাতেই ভাৰসা কৰিছোঁ; +\q1 মই কওঁ, “তুমিয়েই মোৰ ঈশ্বৰ।” +\q1 +\v 15 তোমাৰ হাততেই মোৰ সকলো সময় আছে, +\q1 মোৰ শত্রু আৰু তাড়নাকাৰীবোৰৰ হাতৰ পৰা তুমি মোক উদ্ধাৰ কৰা। +\q1 +\v 16 তোমাৰ দাসৰ প্রতি তোমাৰ মুখ উজ্জ্বল কৰা; তোমাৰ অসীম প্রেমত মোক ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 17 হে যিহোৱা, মই তোমাক মাতিছোঁ, +\q1 তুমি মোক লাজত পৰিবলৈ নিদিবা; +\q1 দুষ্ট লোক বৰং লাজত পৰক, +\q1 চিয়োলত নীৰৱে থাকক। +\q1 +\v 18 অহংকাৰ আৰু তুচ্ছ ভাব লৈ +\q1 যিসকলে ধাৰ্মিকসকলৰ বিৰুদ্ধে দর্প কথা কয়, +\q1 সেই মিছলীয়া ওঁঠবোৰ বোবা হওক। +\q1 +\v 19 অহ! তোমাৰ মঙ্গল কিমান যে মহান! +\q1 যি মঙ্গল তুমি তোমাক ভয় কৰোঁতা লোকসকলৰ বাবে সঞ্চয় কৰি থৈছা; +\q1 তোমাত আশ্ৰয় লোৱা সকলোৰে সন্মুখতে তুমি সেই মঙ্গল সিদ্ধ কৰি থাকা। +\q1 +\v 20 তুমি তেওঁলোকক তোমাৰ উপস্থিতিৰ আশ্রয় স্থানত ৰাখি, +\q1 মানুহৰ কুমন্ত্ৰণাৰ পৰা লুকুৱাই ৰাখা; +\q1 বিতর্কমূলক জিভাবোৰৰ পৰা তোমাৰ নিৰাপদ আশ্রয় স্থানত তুমি তেওঁলোকক আঁতৰাই ৰাখা। +\q1 +\v 21 যিহোৱা ধন্য হওক; +\q1 যেতিয়া মই ঘেৰি থকা এখন নগৰৰ মাজত আছিলোঁ, +\q1 তেওঁ মোলৈ আশ্চর্যজনক ভাৱে তেওঁৰ গভীৰ প্রেম দেখুৱালে। +\q1 +\v 22 মই আতঙ্কিত হৈ কৈছিলোঁ, “তোমাৰ দৃষ্টিৰ পৰা মই বিছিন্ন হৈ পৰিলো”; +\q1 তথাপি মই তোমাৰ আগত সহায়ৰ বাবে কাতৰোক্তি কৰাত, তুমি মোৰ কাকুতি শুনিলা। +\q1 +\v 23 হে যিহোৱাৰ ভক্ত লোকসকল, তোমালোকে তেওঁক প্ৰেম কৰা; +\q1 যিহোৱাই বিশ্বাসীসকলক ৰক্ষা কৰে, +\q1 কিন্তু অহংকাৰীবোৰক তেওঁ অধিক প্ৰতিফল দিয়ে। +\q1 +\v 24 তোমালোক যিসকলে যিহোৱালৈ অপেক্ষা কৰা, +\q1 তোমালোক বলৱন্ত হোৱা, তোমালোকৰ হৃদয় সাহিয়াল হওক। +\c 32 +\s মচকীল নামেৰে দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 ধন্য সেই লোক, যি লোকৰ অপৰাধ ক্ষমা কৰা হয়; +\q1 যি লোকৰ পাপ ঢকা হয়। +\q1 +\v 2 ধন্য সেই ব্যক্তি, যি ব্যক্তিৰ অপৰাধ যিহোৱাই গণনা নকৰে, +\q1 আৰু যি ব্যক্তিৰ মনত কোনো ছলনা নাই। +\q1 +\v 3 মই যেতিয়া পাপ স্বীকাৰ নকৰি মনে মনে আছিলোঁ, তেতিয়া ওৰে দিনটো কেঁকাই থকাত মোৰ অস্থিবোৰ ক্ষয় পাইছিল। +\q1 +\v 4 কিয়নো তেতিয়া দিনে ৰাতিয়ে মোৰ ওপৰত তোমাৰ হাত গধুৰ হৈ আছিল, +\q1 মোৰ গাৰ শক্তি জহকালৰ তাপত যেনেকৈ হয়, তেনেকৈয়ে শুকাই গৈছিল। (চেলা) +\q1 +\v 5 তেতিয়া মই তোমাৰ আগত মোৰ পাপ সৈ কাঢ়িলো; +\q1 মোৰ অপৰাধ মই আৰু লুকুৱাই নাৰাখিলোঁ; +\q1 মই ক’লো, “যিহোৱাৰ আগত মই মোৰ অপৰাধ সৈ কাঢ়িম”; +\q1 তাতে মোৰ পাপৰ দোষ তুমি ক্ষমা কৰিলা। (চেলা) +\q1 +\v 6 সেইবাবে প্রয়োজনৰ সময়ত প্রতিজন বিশ্বাসীয়ে তোমাৰ আগত প্রার্থনা কৰক \f + \ft সেইবাবে তোমাক পাব পৰা সময়ত প্রতিজন বিশ্বাসীয়ে তোমাৰ আগত প্রার্থনা কৰক \f* ; +\q1 বিপদ মহা-জলপ্লাৱনৰ দৰে আহিলেও সেইজনৰ ওচৰ নাপাব। +\q1 +\v 7 তুমি মোৰ গুপ্তস্থান; +\q1 তুমি মোক সঙ্কটৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰোঁতা; +\q1 মুক্তিৰ জয়ধ্বনিৰে তুমি মোক আৱৰি ৰাখোঁতা। (চেলা) +\q1 +\v 8 মই তোমাক বুদ্ধি দিম; +\q1 তুমি যাবলগীয়া পথ মই তোমাক শিকাম; তোমাৰ ওপৰত মই দৃষ্টি ৰাখি পৰামৰ্শ দিম। +\q1 +\v 9 তোমালোক ঘোঁৰা বা খছৰৰ নিচিনা নহবা, +\q1 সিহঁতৰ বুজন শক্তি নাই; +\q1 মুখত লাগাম আৰু দনা ভূষণৰূপে লগাই সিহঁতক বশ কৰা হয়, +\q1 নহলে, সিহঁত তোমালোকৰ ওচৰলৈ নাহিব। +\q1 +\v 10 দুষ্টলোকৰ যাতনা অধিক; +\q1 কিন্তু যিজনে যিহোৱাত নির্ভৰ কৰে, যিহোৱাৰ অসীম দয়াই তেওঁক আৱৰি ৰাখে। +\q1 +\v 11 হে ধাৰ্মিক লোকসকল, তোমালোকে যিহোৱাতে আনন্দ কৰা; উল্লাস কৰা; +\q1 যাৰ অন্তৰ শুদ্ধ, তোমালোক সকলোৱে আনন্দ-ধ্ৱনি কৰা। +\c 33 +\q1 +\v 1 হে ধাৰ্মিক লোকসকল, যিহোৱাত আনন্দ-ধ্ৱনি কৰা, +\q1 তেওঁৰ প্রশংসা কৰা সাধু লোকৰেই কাম। +\q1 +\v 2 বীণাৰে সৈতে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা, দহগুণীয়া নেবল যন্ত্ৰৰে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 +\v 3 তেওঁৰ উদ্দেশ্যে এটি নতুন গীত গোৱা; দক্ষতাৰে বাদ্য-যন্ত্র বজাই জয়-ধ্বনি কৰা। +\q1 +\v 4 যিহোৱাৰ বাক্য সত্য; তেওঁৰ সকলো কাৰ্যত তেওঁ বিশ্বাসযোগ্য। +\q1 +\v 5 তেওঁ ধাৰ্মিকতা আৰু ন্যায়বিচাৰ ভাল পায়; +\q1 সমগ্র পৃথিৱী যিহোৱাৰ দয়াৰে পৰিপূৰ্ণ। +\q1 +\v 6 যিহোৱাৰ বাক্যৰ দ্বাৰাই আকাশ-মণ্ডল নির্মাণ কৰা হ’ল, +\q1 তাত থকা সকলো বাহিনী তেওঁৰ মুখৰ প্ৰশ্বাসেৰে নির্মিত হ’ল। +\q1 +\v 7 তেওঁ সমুদ্ৰৰ জলসমূহক বটলত গোটাই ৰখাৰ দৰেই জমা কৰিলে; +\q1 মহাসাগৰৰ গভীৰ জলৰাশিক ভঁৰালবোৰত ৰাখিলে। +\q1 +\v 8 গোটেই পৃথিবীয়ে যিহোৱালৈ ভয় ৰাখক; +\q1 জগতৰ সকলোৱে তেওঁৰ আগত সমীহ কৰি থিয় হওক। +\q1 +\v 9 কিয়নো তেওঁ ক’লে আৰু সকলোবোৰ সৃষ্টি হ’ল, +\q1 তেওঁ আজ্ঞা দিলে আৰু সকলো প্রতিস্থিত হ’ল। +\q1 +\v 10 যিহোৱাই জাতিবোৰৰ পৰিকল্পনা নিস্ফল কৰে, +\q1 তেওঁ লোকসমূহৰ সঙ্কল্পবোৰ ব্যৰ্থ কৰে। +\q1 +\v 11 যিহোৱাৰ পৰিকল্পনা চিৰকাললৈকে থিৰে থাকে; +\q1 তেওঁৰ মনৰ সঙ্কল্প পুৰুষানুক্ৰমে স্থায়ী। +\q1 +\v 12 ধন্য সেই জাতি, যি জাতিৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা; +\q1 সেই লোকসকলক তেওঁ নিজৰ আধিপত্যৰ অর্থে মনোনীত কৰিলে। +\q1 +\v 13 যিহোৱাই স্বৰ্গৰ পৰা তললৈ দৃষ্টিপাত কৰে; +\q1 তেওঁ সকলো মনুষ্য সন্তানক নিৰীক্ষণ কৰে। +\q1 +\v 14 পৃথিৱী নিবাসী সকলো লোকৰ ওপৰত তেওঁ নিজৰ বাসস্থানৰ পৰা দৃষ্টি ৰাখে। +\q1 +\v 15 তেৱেঁই তেওঁলোক সকলোৰে হৃদয়ৰ নিৰ্মাণকৰ্তা; তেওঁলোকৰ সকলো কাৰ্যই তেওঁ নিৰীক্ষণ কৰে। +\q1 +\v 16 বৃহৎ সৈন্যদল থাকিলেও ৰজাই তাৰ দ্বাৰা ৰক্ষা নাপায়; +\q1 মহাশক্তিৰ দ্বাৰাও কোনো যোদ্ধা ৰক্ষা নাপায়। +\q1 +\v 17 জয়ৰ অৰ্থে ঘোঁৰাৰ ওপৰত নির্ভৰ কৰা এক মিছা আশা; +\q1 মহা-শক্তি থাকিলেও ঘোঁৰাই তাৰ বলেৰে ৰক্ষা কৰিব নোৱাৰে। +\q1 +\v 18 যিসকলে যিহোৱালৈ ভয় ৰাখে, +\q1 যিসকলে তেওঁৰ অসীম দয়াৰ ওপৰত আশা ৰাখে, +\q1 যিহোৱাৰ দৃষ্টি তেওঁলোকৰ ওপৰত থাকে, +\q1 +\v 19 যাতে মৃত্যুৰ পৰা তেওঁলোকৰ প্রাণ ৰক্ষা কৰিব পাৰে; +\q1 আকালৰ সময়ত তেওঁলোকক জীয়াই ৰাখিব পাৰে; +\q1 +\v 20 আমাৰ প্ৰাণে যিহোৱালৈ অপেক্ষা কৰে; +\q1 তেঁৱেই আমাৰ সহায় আৰু আমাৰ ঢাল। +\q1 +\v 21 আমাৰ হৃদয়ে তেওঁতেই আনন্দ কৰে; কাৰণ আমি +\q1 তেওঁৰ পবিত্ৰ নামত ভাৰসা কৰিছোঁ। +\q1 +\v 22 হে যিহোৱা, আমাৰ ওপৰত তোমাৰ অসীম প্রেম থাকক, +\q1 কিয়নো তুমিয়েই আমাৰ আশাভূমি হৈছা। +\c 34 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত। ৰজা অবীমেলকৰ আগত দায়ুদে পগলাৰ ভাও ধৰিছিল যাতে অবীমেলকে তেওঁক খেদাই দিয়ে। দায়ুদে সেই সময়ত এই গীতটো লিখিছিল। +\q1 +\v 1 মই সকলো সময়তে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰিম; তেওঁৰ প্ৰশংসা মোৰ মুখত থাকিব। +\q1 +\v 2 মোৰ প্ৰাণে যিহোৱাতেই গৌৰৱ কৰে; তাকে শুনি নম্ৰ লোকে আনন্দ কৰক। +\q1 +\v 3 তোমালোকে মোৰে সৈতে যিহোৱাৰ মহিমা কীৰ্তন কৰা; +\q1 আহাঁ, আমি একেলগে তেওঁৰ নামৰ প্ৰশংসা কৰোঁহক। +\q1 +\v 4 মই যিহোৱাক বিচাৰিলো, তাতে তেওঁ মোক উত্তৰ দিলে; +\q1 মোৰ সকলো ভয়ৰ পৰা তেওঁ মোক উদ্ধাৰ কৰিলে। +\q1 +\v 5 তেওঁৰ ফালে যেতিয়া লোকসকলে চায়, তেওঁলোক তেতিয়া জ্যোতিষ্মান হৈ উঠে। +\q1 তেওঁলোকৰ মুখ লাজত কেতিয়াও বিবৰ্ণ নহব। +\q1 +\v 6 এই দুখীয়ে প্ৰাৰ্থনা কৰাত যিহোৱাই শুনিলে, +\q1 সকলো সঙ্কটৰ পৰা তেওঁক পৰিত্ৰাণ কৰিলে। +\q1 +\v 7 যিহোৱালৈ ভয় ৰাখোঁতাসকলৰ চাৰিওফালে যিহোৱাৰ দূতে ছাউনি পাতে আৰু তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰে। +\q1 +\v 8 যিহোৱা যে মঙ্গলময় তাক তোমালোকে আস্বাদন কৰি চোৱা; তেওঁত আশ্ৰয় লোৱা লোক ধন্য। +\q1 +\v 9 হে যিহোৱাৰ পবিত্ৰ লোকসকল, তোমালোকে তেওঁলৈ ভয় ৰাখা; +\q1 কিয়নো যিসকলে তেওঁলৈ ভয় ৰাখে, তেওঁলোকৰ একোৰে অভাৱ নহয়। +\q1 +\v 10 ডেকা সিংহবোৰৰ আহাৰৰ অভাৱ হয়, সিহঁতে ভোকত কষ্ট পায়: +\q1 কিন্তু যিসকলে যিহোৱাক বিচাৰে, তেওঁলোকৰ মঙ্গলৰ অভাৱ নহয়। +\q1 +\v 11 হে সন্তানসকল আহাঁ, তোমালোকে মোৰ বাক্য শুনা; মই তোমালোকক যিহোৱাৰ ভয় শিকাম। +\q1 +\v 12 তোমালোকৰ মাজত কোনে এই জীৱন ভোগ কৰিব বিচাৰে? +\q1 সুখ ভোগ কৰিবৰ কাৰণে কোনে দীর্ঘায়ু বিচাৰে? +\q1 +\v 13 তুমি দুষ্টতাৰ পৰা তোমাৰ জিভা আৰু ছলনা বাক্যৰ পৰা তোমাৰ ওঁঠক ৰাখা। +\q1 +\v 14 তুমি দুষ্টতাৰ পৰা আঁতৰি সুকৰ্ম কৰা; +\q1 তুমি শান্তি বিচাৰা আৰু তাৰ পাছে পাছে খেদি যোৱা। +\q1 +\v 15 যিহোৱাৰ দৃষ্টি ধাৰ্মিকসকলৰ ওপৰত থাকে; তেওঁৰ কাণ তেওঁলোকৰ কাতৰোক্তি শুনিবলৈ মুকলি থাকে। +\q1 +\v 16 যিসকলে দুষ্টতাৰ কার্য কৰে, যিহোৱা তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে, +\q1 তেওঁ পৃথিবীৰ পৰা তেওঁলোকৰ স্মৰণ মছি পেলাব। +\q1 +\v 17 ধাৰ্মিক লোকে সহায়ৰ কাৰণে কাতৰোক্তি কৰিলে যিহোৱাই শুনে; +\q1 যিহোৱাই সকলো সঙ্কটৰ পৰা তেওঁলোকক ৰক্ষা কৰে। +\q1 +\v 18 যিহোৱা ভগ্নচিত্তীয়াসকলৰ ওচৰ; খেদিত মন হোৱাসকলক তেওঁ পৰিত্ৰাণ কৰে। +\q1 +\v 19 ধাৰ্মিক লোকৰ বিপদ অনেক হলেও, সেই সকলোৰে পৰা যিহোৱায়েই তেওঁক উদ্ধাৰ কৰে। +\q1 +\v 20 যিহোৱাই তেওঁৰ সকলো অস্থি ৰক্ষা কৰে; তাৰ মাজৰ এডালিও ভগ্ন নহয়। +\q1 +\v 21 দুষ্ট লোকৰ মৃত্যু দুষ্টতাৰ হাতত; ধাৰ্মিক লোকক ঘিণাওঁতাসকল দণ্ডিত হব। +\q1 +\v 22 যিহোৱাই তেওঁৰ দাসবোৰৰ প্ৰাণ মুক্ত কৰে; তেওঁত আশ্ৰয় লোৱাসকলৰ কোনোৱেই দণ্ডিত নহব। +\c 35 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, যিসকলে মোৰে সৈতে বিবাদ কৰে, তুমিও তেওঁলোকৰে সৈতে বিবাদ কৰা; +\q1 যিসকলে মোৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰে, তুমিও তেওঁলোকৰে বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰা। +\q1 +\v 2 তুমি ঢাল আৰু ফলক ধাৰণ কৰা, মোৰ সহায়ৰ অর্থে উঠা। +\q1 +\v 3 মোৰ পাছে পাছে যিসকলে খেদি আহিছে, তুমি বৰছা আৰু যাঁঠি লৈ তেওঁলোকৰ পথ ৰুদ্ধ কৰা; +\q1 তুমি মোৰ প্রাণক কোৱা, “ময়েই তোমাৰ পৰিত্ৰাণ।” +\q1 +\v 4 যিসকলে মোৰ প্ৰাণ বিচাৰে, তেওঁলোক লজ্জিত আৰু অপমানিত হওক; +\q1 যিসকলে মোৰ সর্বনাশলৈ পৰিকল্পনা কৰে, তেওঁলোক উলটি যাওক, হতাশ হওক। +\q1 +\v 5 তেওঁলোক বতাহৰ সন্মুখত উৰুৱাই নিয়া তুঁহৰ নিচিনা হওক; যিহোৱাৰ দূতে তেওঁলোকক খেদি যাওক। +\q1 +\v 6 তেওঁলোকৰ পথ অন্ধকাৰ আৰু পিছল হওক। যিহোৱাৰ দূতে তেওঁলোকৰ পাছে পাছে খেদি যাওক। +\q1 +\v 7 কিয়নো তেওঁলোকে অকাৰণে মোৰ কাৰণে গাতত গুপুতে জাল পাতিলে; বিনা কাৰণতে মোৰ প্ৰাণ নাশৰ অৰ্থে গাত খান্দিলে। +\q1 +\v 8 হঠাত তেওঁলোকৰ ওপৰলৈ বিনাশ আহঁক; +\q1 তেওঁলোকে গোপনে পতা নিজৰ জালত নিজেই ধৰা পৰক; +\q1 সেই বিনাশত তেওঁলোক পতিত হওক। +\q1 +\v 9 তাতে মোৰ প্ৰাণ যিহোৱাত উল্লসিত হব, তেওঁৰ পৰিত্ৰাণত আনন্দিত হব। +\q1 +\v 10 মোৰ সকলো অস্থিয়ে কব, “হে যিহোৱা, তোমাৰ তুল্য কোন আছে?” +\q1 তুমিয়েই দুর্বলীক তেওঁতকৈ বলৱান জনৰ পৰা, +\q1 দুখী-দৰিদ্রক তেওঁলোকৰ লুন্ঠণকাৰীৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰা। +\q1 +\v 11 অত্যাচাৰী বিদ্বেষপৰায়ণ মিছা সাক্ষীবোৰ উঠিছে; +\q1 মই যি কথা নাজানো, তেওঁলোকে মোক সেই বিষয়ে সোধে। +\q1 +\v 12 তেওঁলোকে উপকাৰৰ সলনি মোৰ অপকাৰ কৰে; তাতে মোৰ প্ৰাণ অনাথ হয়। +\q1 +\v 13 কিন্তু মই হলে, তেওঁলোক নৰিয়া পৰা সময়ত চট কাপোৰ পিন্ধিছিলোঁ, লঘোনেৰে নিজৰ প্ৰাণক দুখ দিছিলোঁ; মোৰ প্ৰাৰ্থনা \f + \ft মই শিৰনত কৰি প্ৰাৰ্থনা কৰিলোঁ \f* মোৰ বুকুলৈকে উলটি আহিছিল, মই উত্তৰ নাপালোঁ। +\q1 +\v 14 মোৰ নিজ ভাই বা নিজ বন্ধুৰ দৰেই তেওঁলোকৰ কাৰণে মই শোক প্রকাশ কৰিলোঁ; +\q1 মই মাতৃহাৰাৰ দৰে শোকার্ত হৈ মূৰ তল কৰি ফুৰিলোঁ। +\q1 +\v 15 কিন্তু মই যেতিয়া উজুটি খালো, তেতিয়া তেওঁলোক আনন্দিত হৈ একগোট হ’ল; +\q1 তেওঁলোক মোৰ বিৰুদ্ধে একগোট হ’ল; +\q1 মোৰ অজ্ঞাতে সেই অত্যাচাৰীবোৰে মোক চূর্ণ কৰিলে, ক্ষান্ত হৈ নাথাকিল। +\q1 +\v 16 তেওঁলোকে ভক্তিহীনভাৱে মোক বিদ্ৰূপ কৰিলে; তেওঁলোকে মোলৈ দাঁত কৰচে। +\q1 +\v 17 হে প্ৰভু, তুমি কিমান কাললৈ চাই থাকিবা? +\q1 তেওঁলোকৰ ধ্বংস কার্যৰ পৰা মোক উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 সিংহবোৰৰ পৰা মোৰ জীৱন ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 18 মই মহা-সমাজত তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম; অসংখ্য লোকৰ মাজত তোমাৰ গুণ-প্ৰশংসা কৰিম। +\q1 +\v 19 মোৰ বিশ্বাসঘাটক শত্রুবোৰক মোৰ ওপৰত আনন্দ কৰিবলৈ নিদিবা; +\q1 অকাৰণে যিসকলে মোক ঘৃণা কৰে, মোৰ বিৰুদ্ধে চকু টিপিয়াবলৈ নিদিবা। +\q1 +\v 20 কিয়নো তেওঁলোকে শান্তিজনক কথা নকয়, +\q1 কিন্তু দেশত শান্তভাৱে বাস কৰা লোকসকলৰ বিৰুদ্ধে তেওঁলোকে ছলনাভৰা কথা কল্পনা কৰে। +\q1 +\v 21 মোৰ বিৰুদ্ধে তেওঁলোকে নিজ মুখ বহলকৈ মেলি কয়, “অহঃ অহঃ আমি নিজ চকুৰেই দেখিছোঁ।” +\q1 +\v 22 হে যিহোৱা তুমি এই সকলো দেখিছা, নিমাতে নাথাকিবা; হে প্ৰভু, তুমি মোৰ পৰা আঁতৰ নহবা! +\q1 +\v 23 হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, জাগি উঠা, মোৰ পক্ষে সাৰ পোৱা; মোৰ কাৰণেই সাৰ পোৱা। +\q1 +\v 24 হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তোমাৰ ধাৰ্মিকতা অনুসাৰে মোৰ বিচাৰ কৰা; +\q1 তেওঁলোকক মোৰ ওপৰত আনন্দ কৰিবলৈ নিদিবা। +\q1 +\v 25 তেওঁলোকক মনত এই কথা কবলৈ নিদিবা, “অহঃ, আমাৰ অন্তৰে যি বিচাৰিছে, সেয়ে হৈছে।” +\q1 তেওঁলোকক কবলৈ নিদিবা, “আমি তেওঁক সম্পূর্ণ ধ্বংস কৰিলোঁ।” \f + \ft গ্ৰাস কৰিলোঁ \f* +\q1 +\v 26 মোৰ সঙ্কটত যিসকল আনন্দিত হয়, তেওঁলোক সকলোৱেই লজ্জিত হৈ বিহ্বল হওক; +\q1 যিসকলে মোৰ বিৰুদ্ধে নিজকে তুলি ধৰে, লাজ আৰু অপমান তেওঁলোকৰ বস্ত্ৰ হওক। +\q1 +\v 27 যিসকলে মোৰ ধাৰ্মিকতাত সন্তোষ পায়, তেওঁলোকে আনন্দ ধ্বনি কৰি উল্লসিত হওক; +\q1 তেওঁলোকে সদায় কওক, “যিহোৱা মহান; যিহোৱাই নিজ দাসৰ মঙ্গলত আনন্দ পায়।” +\q1 +\v 28 তাতে মোৰ জিভাই তোমাৰ ধার্মিকতাৰ কথা কব; +\q1 ওৰে দিন তোমাৰ প্ৰশংসা কৰিব। +\c 36 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: যিহোৱাৰ দাস দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 পাপে দুষ্টলোকৰ হৃদয়ৰ গভীৰতাত থাকি কথা কয়; +\q1 দুষ্টলোকৰ চকুৰ আগত ঈশ্বৰৰ প্রতি ভয় নাই। +\q1 +\v 2 তেওঁলোকে নিজৰ দৃষ্টিত নিজকে প্রশংসা কৰি কয় যে, তেওঁলোকৰ পাপ ঈশ্বৰে নধৰিব আৰু ঘৃণাৰ চকুৰেও নাচাব। +\q1 +\v 3 তেওঁলোকৰ মুখৰ কথা দুষ্ট আৰু ছলনাপূর্ণ; +\q1 তেওঁলোকে সুবিবেচনা আৰু সদাচৰণ এৰিলে। +\q1 +\v 4 তেওঁলোকে নিজৰ শয্যাত দুষ্টতাৰ পৰিকল্পনা কৰে; +\q1 অন্যায় পথত চলিবলৈ স্থিৰ কৰে আৰু দুষ্ট কার্যক ঘিণ নকৰে। +\q1 +\v 5 হে যিহোৱা, তোমাৰ দয়া আকাশমণ্ডল পর্যন্ত, +\q1 আৰু তোমাৰ বিশ্বস্ততা মেঘলৈকে। +\q1 +\v 6 তোমাৰ ধাৰ্মিকতা পৰাক্রমী পৰ্বতসমূহৰ নিচিনা; +\q1 তোমাৰ শাসন প্ৰণালীবোৰ যেন গভীৰ মহাসাগৰৰ নিচিনা। +\q1 হে যিহোৱা, তুমি মনুষ্য আৰু পশু সকলোকে ৰক্ষা কৰোঁতা। +\q1 +\v 7 হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ গভীৰ প্রেম কেনে বহুমূল্য! +\q1 সকলো মনুষ্যই যেন তোমাৰ ডেউকাৰ ছাঁয়াত আশ্রয় লয়। +\q1 +\v 8 তেওঁলোকে যেন তোমাৰ গৃহৰ প্রচুৰ আহাৰ খাই তৃপ্ত হয়; +\q1 তুমি তোমাৰ আনন্দ-নদীৰ পানী তেওঁলোকক পিবলৈ দিয়া। +\q1 +\v 9 কিয়নো তোমাৰ লগত জীৱনৰ ভুমুক আছে; +\q1 তোমাৰ দীপ্তিতে আমি পোহৰ দেখো। +\q1 +\v 10 যিসকলে তোমাক জানে, তেওঁলোকৰ প্রতি যেন তোমাৰ প্রেম সদায় থাকে, +\q1 যিসকলৰ হৃদয় সৎ তেওঁলোকে যেন তোমাৰ পৰিত্রাণ পায়। +\q1 +\v 11 মোক অহঙ্কাৰীবোৰৰ ভৰিৰ তলত নেপেলাবা; +\q1 দুষ্ট সকলৰ হাতে যেন মোক দূৰলৈ খেদি পঠাব নোৱাৰে। +\q1 +\v 12 যিসকলে দুষ্ট কার্য কৰি ফুৰে, চোৱা তেওঁলোক পতিত হ’ল; +\q1 উঠিব নোৱাৰাকৈ তেওঁলোকক পেলোৱা হ’ল। +\c 37 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 তুমি দুষ্টবোৰৰ কাৰণে অস্থিৰ নহবা; +\q1 কুকার্য কৰাবোৰক দেখি হিংসা নকৰিবা। +\q1 +\v 2 কিয়নো তেওঁলোক ঘাঁহৰ দৰে শীঘ্রেই শুকাই যাব, +\q1 সেউজীয়া তৃণৰ নিচিনাকৈ জঁয় পৰিব। +\q1 +\v 3 যিহোৱাত ভাৰসা ৰাখা আৰু সুকৰ্ম কৰা; +\q1 দেশত বাস কৰা আৰু নিৰাপদে থাকা। +\q1 +\v 4 যিহোৱাত আনন্দ কৰা; +\q1 তাতে তেওঁ তোমাৰ মনৰ বাঞ্ছা পূর্ণ কৰিব। +\q1 +\v 5 তোমাৰ পথ যিহোৱাত সমৰ্পণ কৰা; +\q1 তেওঁত ভাৰসা ৰাখা; তাতে তেৱেঁই সকলো কৰিব। +\q1 +\v 6 তেৱেঁই তোমাৰ সততা দীপ্তিৰ দৰে উজ্জ্বল কৰি তুলিব; +\q1 তোমাৰ ন্যায় কাৰ্য দুপৰীয়াৰ ৰ’দৰ নিচিনাকৈ প্ৰকাশ কৰিব। +\q1 +\v 7 যিহোৱাৰ আগত শান্ত হোৱা; +\q1 ধৈৰ্যেৰে তেওঁলৈ অপেক্ষা কৰা। +\q1 যিমানুহে নিজৰ দুষ্ট পৰিকল্পনাৰে কৃতকাৰ্য হবলৈ কর্ম কৰে, তাত তুমি অসন্তোষ্ট নহ’বা; +\q1 +\v 8 ক্ৰোধ এৰা, কোপ ত্যাগ কৰা; +\q1 বেজাৰ নকৰিবা, কেৱল হানিহে হয়। +\q1 +\v 9 কিন্তু দুষ্টবোৰ উচ্ছন্ন হব, কিন্তু যিহোৱালৈ অপেক্ষা কৰা লোকে হলে দেশ অধিকাৰ কৰিব। +\q1 +\v 10 কিন্তু অলপতে দুষ্টলোক শেষ হৈ যাব; তুমি যত্নেৰে বিচাৰিলেও তেওঁলোকৰ ঠাইত তেওঁলোকক পোৱা নাযাব। +\q1 +\v 11 কিন্তু নম্ৰসকলে দেশ অধিকাৰ কৰিব; প্ৰচুৰ আশীর্বাদ পাই তেওঁলোক আনন্দিত হব। +\q1 +\v 12 দুষ্টই ধাৰ্মিকলোকৰ বিৰুদ্ধে কুমন্ত্ৰণা কৰে; +\q1 তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে দাঁত কৰঁচে। +\q1 +\v 13 প্ৰভুৱে তেওঁলোকক দেখি হাঁহিছে; +\q1 কিয়নো তেওঁ দেখিছে যে, তেওঁলোকৰ শেষ দিন চাপি আহিছে। +\q1 +\v 14 দুখী-দৰিদ্ৰক বিনাশ কৰিবলৈ আৰু সৎ পথত চলাসকলক বধ কৰিবলৈ, +\q1 দুষ্টবোৰে নিজৰ তৰোৱাল উলিয়াইছে আৰু নিজৰ নিজৰ ধনু ভিৰাইছে। +\q1 +\v 15 কিন্তু তেওঁলোকৰ তৰোৱাল তেওঁলোকৰ নিজৰ বুকুতে সোমাব, +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ ধনু ভঙা হব। +\q1 +\v 16 দুষ্টলোকৰ প্রচুৰ ধনৰাশিতকৈয়ো, +\q1 ধাৰ্মিকৰ অলপ সম্পত্তিয়েই ভাল। +\q1 +\v 17 কিয়নো দুষ্টবোৰৰ বাহু ভঙা হব। +\q1 কিন্তু যিহোৱাই ধাৰ্মিকসকলক ধৰি ৰাখিব। +\q1 +\v 18 সিদ্ধ লোকৰ সকলো দিন যিহোৱাই জানে, +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ আধিপত্য চিৰকাললৈকে থাকিব। +\q1 +\v 19 সঙ্কটৰ সময়ত তেওঁলোক লাজত নপৰিব, +\q1 আৰু আকালৰ সময়ত তেওঁলোক তৃপ্ত হব। +\q1 +\v 20 দুষ্টবোৰ বিনষ্ট হব, +\q1 যিহোৱাৰ শত্রুবোৰ পথাৰৰ তৃণৰ শোভাৰ সদৃশ হব; +\q1 তেওঁলোক অদৃশ্য হৈ যাব; ধোঁৱাৰ নিচিনাকৈ তেওঁলোক নোহোৱা হ’ব। +\q1 +\v 21 দুষ্টই ধাৰে লয়, কিন্তু তাক পৰিশোধ নকৰে; +\q1 কিন্তু ধাৰ্মিক লোক দয়াৱান আৰু দানশীল। +\q1 +\v 22 যিহোৱাৰ আশীৰ্বাদ পোৱাসকল পৃথিবীৰ অধিকাৰী হব, +\q1 কিন্তু যিসকলক তেওঁ অভিশাপ দিয়ে, তেওঁলোক উচ্ছন্ন হব। +\q1 +\v 23 যিহোৱাই আমাৰ খোজৰ গতি স্থিৰ কৰে; +\q1 তেওঁ তেওঁৰ পথত সন্তোষ পায়। +\q1 +\v 24 তেওঁ উজুটি খাই পৰিলেও নিচেইকৈ পতিত নহব; +\q1 কিয়নো যিহোৱাৰ হাতেই তেওঁক ধৰি ৰাখিছে। +\q1 +\v 25 মই যুৱক আছিলোঁ, এতিয়া বুঢ়া হ’লো; +\q1 কিন্তু মই ধাৰ্মিকক ত্যাগ কৰা, +\q1 নাইবা তেওঁলোকৰ বংশধৰসকলে ভিক্ষা কৰা, এনে কেতিয়াও দেখা নাই। +\q1 +\v 26 ধার্মিকসকল সদায় দয়ালু, আৰু তেওঁলোকে ধাৰে দিয়ে; +\q1 তেওঁলোকৰ বংশই আশীৰ্বাদ পায়। +\q1 +\v 27 তুমি দুষ্টতাৰ পৰা আতৰি আহাঁ আৰু ভাল কৰ্ম কৰা; +\q1 তুমি চিৰকাল জীয়াই থাকিবা। +\q1 +\v 28 কিয়নো যিহোৱাই ন্যায় বিচাৰ ভাল পায়, +\q1 তেওঁৰ ভক্তসকলক তেওঁ পৰিত্যাগ নকৰে; +\q1 অনন্ত কাললৈকে তেওঁলোকক ৰক্ষা কৰা হ’ব; +\q1 কিন্তু দুষ্টবোৰৰ বংশক হলে ধ্বংস কৰা হ’ব। +\q1 +\v 29 ধাৰ্মিকসকল পৃথিবীৰ অধিকাৰী হব; +\q1 তেওঁলোক তাত সৰ্বতিকাললৈকে বাস কৰিব। +\q1 +\v 30 ধাৰ্মিকৰ মুখে জ্ঞানৰ কথা প্ৰচাৰ কৰে, +\q1 তেওঁলোকৰ জিভাই ন্যায় কথা প্রকাশ কৰে। +\q1 +\v 31 তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰৰ ব্যৱস্থা তেওঁলোকৰ হৃদয়ত আছে; +\q1 তেওঁলোকৰ ভৰি পিছলি নাযায়। +\q1 +\v 32 দুষ্টলোকে ধাৰ্মিক লোকলৈ খাপ পাতি থাকে, +\q1 তেওঁলোকক বধ কৰিবলৈ বিচাৰে। +\q1 +\v 33 কিন্তু যিহোৱাই দুষ্টলোকৰ হাতত তেওঁলোকক এৰি নিদিব, +\q1 বিচাৰত তেওঁলোকক দোষী নকৰিব। +\q1 +\v 34 যিহোৱাৰ অপেক্ষাত থাকা, তেওঁৰ পথত চলা; +\q1 তাতে তেওঁ পৃথিবীৰ অধিকাৰী হবলৈ তোমাক উন্নত কৰিব। +\q1 দুষ্টবোৰ উচ্ছন্ন হ’লে তুমি তাক দেখিবলৈ পাবা। +\q1 +\v 35 মই দুষ্টলোকৰ অত্যাচাৰ বৃদ্ধি পোৱা দেখিলোঁ, +\q1 সেউজ \f + \ft লেবানোনৰ এৰচ গছ \f* গছৰ দৰে বাঢ়ি যোৱা দেখিলো। +\q1 +\v 36 কিন্তু মই পুনৰ যেতিয়া ওচৰেদি পাৰ হৈ গ’লো \f + \ft যেতিয়া তেওঁ পুনৰ ওচৰেদি পাৰ হৈ গ’ল, \f* , তেওঁলোক নোহোৱা হ’ল; +\q1 মই বিচাৰিলোঁ, কিন্তু তেওঁলোকক পোৱা নগ’ল। +\q1 +\v 37 সিদ্ধ লোকৰ জীৱনলৈ লক্ষ্য কৰা, সৎ লোকসকলক নিৰীক্ষণ কৰা; +\q1 কিয়নো শান্তিপ্রিয় লোকৰ বংশৰ কল্যাণ হয়। +\q1 +\v 38 কিন্তু পাপীলোক সম্পূর্ণকৈ ধ্বংস হ’ব; +\q1 দুষ্টলোকৰ বংশ ধ্বংস হ’ব। +\q1 +\v 39 ধাৰ্মিকসকলৰ পৰিত্ৰাণ যিহোৱাৰ পৰা আহে; +\q1 সঙ্কটৰ কালত তেৱেঁই তেওঁলোকৰ আশ্ৰয়। +\q1 +\v 40 যিহোৱাই তেওঁলোকক সহায় আৰু ৰক্ষা কৰে; +\q1 দুষ্ট লোকসকলৰ হাতৰ পৰা তেৱেঁই তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰি পৰিত্রাণ দিয়ে, +\q1 কিয়নো তেওঁলোকে তেওঁতে আশ্ৰয় লৈছে। +\c 38 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত; স্মৰণাৰ্থক উৎসর্গৰ গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, তোমাৰ ক্ৰোধত মোক ধমকি নিদিবা; +\q1 তোমাৰ প্ৰচণ্ড কোপত মোক শাস্তি নিদিবা। +\q1 +\v 2 কিয়নো তোমাৰ কাঁড়বোৰে মোক বিন্ধিছে, +\q1 তোমাৰ হাতে মোক বৰকৈ হেঁচি ধৰিছে। +\q1 +\v 3 তোমাৰ ক্রোধৰ কাৰণে মোৰ শৰীৰত ক’তো সুস্থতা নাই; +\q1 মোৰ পাপৰ কাৰণে মোৰ অস্থিবোৰত স্বাস্থ্য নাই। +\q1 +\v 4 মোৰ মূৰৰ ওপৰলৈকে মোৰ অনেক অপৰাধবোৰ উঠিছে; +\q1 সেইবোৰ মোৰ বাবে বব নোৱাৰা অতি গধুৰ বোজাৰ নিচিনা হৈছে। +\q1 +\v 5 মোৰ অজ্ঞানতাৰ কাৰণে মোৰ ঘাবোৰ গেলি দুৰ্গন্ধময় হৈছে। +\q1 +\v 6 মই দুখ পাই বৰ কুঁজা হৈ পৰিছোঁ, +\q1 ওৰে দিনটো শোকাতুৰ হৈ ফুৰিছোঁ। +\q1 +\v 7 মোৰ কঁকালত জ্বলা-পোৰাৰ বিষ হৈছে, +\q1 মোৰ শৰীৰৰ ক’তো সুস্থতা নাই। +\q1 +\v 8 মই বৰ দুৰ্বল আৰু ভাগি পৰিছোঁ; +\q1 মনৰ ব্যাকুলতাত মই কেঁকাই আছোঁ। +\q1 +\v 9 হে যিহোৱা, মোৰ সকলো কামনা-বাসনা তুমি জানা; +\q1 মোৰ হুমুনিয়াহ তোমাৰ পৰা লুকাই থকা নাই। +\q1 +\v 10 মোৰ বুকু ধপধপাইছে; মোৰ শক্তি নোহোৱা হৈ গৈছে; +\q1 এনে কি মোৰ চকুও অন্ধকাৰ হৈ গৈছে। +\q1 +\v 11 মোৰ এই অৱস্থা দেখি, বন্ধু-বান্ধৱ আৰু সংগীসকলে মোৰ আপদৰ পৰা আঁতৰত থিয় হৈ থাকে, +\q1 মোৰ চুবুৰীয়াসকলেও আঁতৰত থাকে। +\q1 +\v 12 যিসকলে মোৰ প্ৰাণ বিচাৰে, তেওঁলোকে মোলৈ ফান্দ পাতিছে, +\q1 যিসকলে মোৰ অনিষ্ট কৰিবলৈ বিচাৰে, তেওঁলোকে ধ্বংসৰ কথা কয়; +\q1 তেওঁলোকে ওৰে দিনটো কেৱল ছলনা কৰিবলৈকে চিন্তা কৰি থাকে। +\q1 +\v 13 মই কলা মানুহৰ নিচিনা হ’লো, একোকে নুশুনো; +\q1 মই মুখ মেলিব নোৱাৰা বোবা মানুহৰ নিচিনা হ’লো। +\q1 +\v 14 যি মানুহে নুশুনে, যাৰ মুখত কোনো উত্তৰ নাই, মই এনে মানুহৰ নিচিনাই হ’লো। +\q1 +\v 15 হে যিহোৱা, মই তোমালৈহে অপেক্ষা কৰি আছোঁ; +\q1 হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমিয়েই উত্তৰ দিবা। +\q1 +\v 16 মই প্রার্থনা কৰি কওঁ, “যেতিয়া মোৰ ভৰি পিছলি যায়, মোৰ বিৰুদ্ধে যিসকলে অহংকাৰ কৰে, তুমি তেওঁলোকক মোৰ ওপৰত আনন্দ কৰিবলৈ নিদিবা।” +\q1 +\v 17 মইতো প্রায় পৰিয়েই গ’লো; মোৰ ক্লেশ সদায় মোৰ লগতে আছে। +\q1 +\v 18 মোৰ অপৰাধ মই স্বীকাৰ কৰিছোঁ; মোৰ পাপৰ কাৰণে মই দুঃখিত হৈছোঁ। +\q1 +\v 19 যিসকল অকাৰণতে মোৰ শত্রু হৈছে, তেওঁলোক শক্তিশালী। +\q1 যিসকলে অকাৰণে মোক ঘৃণা কৰে, তেওঁলোক অনেক। +\q1 +\v 20 মোৰ উপকাৰৰ সলনি তেওঁলোকে মোলৈ অপকাৰহে কৰে; যদিও মই সৎকর্ম কৰোঁ, তেওঁলোক মোৰ বিৰোধী। +\q1 +\v 21 হে যিহোৱা, মোক ত্যাগ নকৰিবা। হে মোৰ ঈশ্বৰ, মোৰ ওচৰৰ পৰা তুমি আঁতৰত নাথাকিবা। +\q1 +\v 22 হে মোৰ যিহোৱা, মোৰ পৰিত্ৰাণকর্তা; মোক সহায় কৰিবলৈ তুমি শীঘ্রে আহাঁ। +\c 39 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: যিদূথুণৰ প্রতি দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 মই কৈছিলোঁ, “মই মোৰ পথত সাৱধানে চলিম; +\q1 যাতে মোৰ জিভাৰে মই পাপ নকৰোঁ; +\q1 যেতিয়ালৈকে দুষ্টতা মোৰ আগত থাকে, তেতিয়ালৈকে মোৰ মুখত সোপা দি ৰাখিম।” +\q1 +\v 2 মই মুখ বন্ধ কৰি মনে মনে আছিলোঁ; যি ভাল, তাকো নক’লো। তাতে মোৰ মনৰ বেজাৰ অধিকতৰ বৃদ্ধি পালে। +\q1 +\v 3 মই মোৰ অন্তর্জ্বালাত দহিছো। +\q1 মই যেতিয়া মনে মনে এইবোৰ কথা ভাবি আছিলোঁ, তেতিয়া অন্তৰত যেন জুই জ্বলিবলৈ ধৰিছিল; তাৰ পাছত মই মোৰ জিভাৰে কথা ক’লোঁ, +\q1 +\v 4 “হে যিহোৱা, মোৰ জীৱনৰ শেষ গতি মোক জনোৱা; +\q1 মোৰ আয়ুস কিমান দিনলৈকে আছে, তাক মোক জানিবলৈ দিয়া; +\q1 মোৰ জীৱন যে কেনে অলপদিনীয়া, তাক মোক জ্ঞাত কৰা। +\q1 +\v 5 চোৱা, তুমি মোৰ দিনবোৰ এবেগেতীয়া কৰিলা; +\q1 তোমাৰ দৃষ্টিত মোৰ জীৱনকাল একো নোহোৱাৰ নিচিনা; +\q1 বাস্তৱিক, সকলো মানুহ এক নিশ্বাস মাথোন। (চেলা) +\q1 +\v 6 বাস্তৱিক প্ৰতিজন মানুহে ছাঁস্বৰূপে অহা যোৱা কৰে; +\q1 তেওঁলোকে অনৰ্থকৰূপে কেৱল হুৰামুৰা কৰে; +\q1 তেওঁলোকে ধন দমাই থয়, কিন্তু কোনে তাক ভোগ কৰিব, তাক নাজানে। +\q1 +\v 7 “হে প্ৰভু, তেনেহলে মই কিহলৈ অপেক্ষা কৰিম? মোৰ আশা তোমাৰ ওপৰতে। +\q1 +\v 8 মোৰ সকলো অপৰাধৰ পৰা তুমি মোক উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 বিবেকহীন লোকৰ ওচৰত তুমি মোক ঘৃণাৰ পাত্র নকৰিবা। +\q1 +\v 9 মই মনে মনে আছোঁ; মুখ নেমেলিম; কিয়নো তুমিয়েই এই সকলো কষ্ট হ’বলৈ দিছা। +\q1 +\v 10 মোৰ ওপৰৰ পৰা তোমাৰ শাস্তি তুমি দূৰ কৰা; +\q1 তোমাৰ হাতৰ আঘাতত মই প্রায় শেষ হৈ গৈছোঁ। +\q1 +\v 11 তুমি যেতিয়া অপৰাধৰ কাৰণে মানুহক ধমকি দি শাসন কৰা, +\q1 তেতিয়া পোকে নষ্ট কৰাৰ দৰে তুমি তেওঁলোকৰ সৌন্দৰ্য নষ্ট কৰি দিয়া। +\q1 বাস্তৱিক সকলো মানুহ এক নিশ্বাস মাথোন। (চেলা) +\q1 +\v 12 হে যিহোৱা, মোৰ প্ৰাৰ্থনা শুনা, আৰু মোৰ কাতৰোক্তিলৈ কাণ পাতা; +\q1 মোৰ চকুলো দেখি নিৰৱে নাথাকিবা! +\q1 মোৰ সকলো পূর্বপুৰুষসকলৰ নিচিনাকৈ মই তোমাৰ সন্মুখত পৰদেশত বাস কৰা বিদেশীৰ দৰে আছোঁ। +\q1 +\v 13 মোৰ ওপৰৰ পৰা তোমাৰ কঠোৰ দৃষ্টি আঁতৰাই নিয়া, যাতে মই যোৱাৰ আগেয়ে অর্থাৎ মৃত্যুৰ আগেয়ে, পুনৰ হাঁহিব পাৰোঁ।” +\c 40 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 মই ধৈৰ্যৰে যিহোৱালৈ অপেক্ষা কৰিছিলোঁ; +\q1 তাতে তেওঁ মোলৈ কাণ পাতি মোৰ কাতৰোক্তি শুনিলে। +\q1 +\v 2 তেওঁ মোক বিনাশৰ গাতৰ পৰা তুলি আনিলে, +\q1 পঙ্কিল জলাশয়ৰ পৰা তুলিলে। +\q1 শিলৰ ওপৰত মোৰ ভৰি ৰাখিলে আৰু মোৰ গতি স্থিৰ কৰিলে। +\q1 +\v 3 তেওঁ মোৰ মুখত এটি নতুন গীত দিলে, +\q1 আমাৰ ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে প্রশংসাৰ গীত দিলে; +\q1 অনেক লোকে তাকে দেখি ভয় খাব আৰু তেওঁলোকে যিহোৱাত ভাৰসা কৰিব। +\q1 +\v 4 ধন্য সেই লোক, যি লোকে যিহোৱাৰ ওপৰত ভাৰসা কৰে; +\q1 যিজনে অহংকাৰীবোৰৰ \f + \ft মূর্তিবোৰৰ \f* ফালে নুঘূৰে, +\q1 নাইবা মিছা দেৱতাবোৰৰ পাছত চলি অপথে যোৱাসকলৰ দিশে নুঘূৰে। +\q1 +\v 5 হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমি তোমাৰ অনেক আচৰিত কার্য কৰিছা, +\q1 আমাক লৈ তোমাৰ পৰিকল্পনা অনেক, +\q1 তোমাৰ লগত কাকো তুলনা কৰিব নোৱাৰি, +\q1 মই যদি সেইবোৰ ঘোষণা আৰু বৰ্ণনা কৰোঁ, গণনা কৰিব নোৱাৰাকৈ অলেখ হ’ব। +\q1 +\v 6 তুমি বলিদান আৰু নৈবেদ্যত সন্তোষ নোপোৱা; +\q1 তুমি মোক শুনিবলৈ শ্ৰৱণ শক্তি দিলা; +\q1 হোম-বলি আৰু পাপাৰ্থক বলি তুমি বিচাৰা নাই। +\q1 +\v 7 তেতিয়া মই ক’লো, “এইয়া মই আহিছোঁ; +\q1 পুস্তকখনত মই অহাৰ বিষয়ে লিখা আছে। +\q1 +\v 8 হে মোৰ ঈশ্বৰ, তোমাৰ ইচ্ছাত চলাতেই মোৰ আনন্দ; +\q1 তোমাৰ সকলো ব্যৱস্থা মোৰ অন্তৰত আছে।” +\q1 wwxv +\v 9 মই মহা-সমাজত তোমাৰ মুক্তিৰ শুভবাৰ্তা প্ৰচাৰ কৰোঁ; +\q1 হে যিহোৱা, চোৱা, তুমিয়েই জানা মই যে ওঁঠ বন্ধ কৰি ৰখা নাই। +\q1 +\v 10 তোমাৰ উদ্ধাৰৰ সহায়ৰ কথা মই মোৰ হৃদয়ত লুকুৱাই ৰখা নাই; +\q1 তোমাৰ বিশ্বস্ততা আৰু পৰিত্ৰাণৰ কথা মই প্ৰচাৰ কৰিলোঁ; +\q1 তোমাৰ দয়া আৰু সত্যতা মই মহাসমাজৰ পৰা গুপুতে ৰখা নাই। +\q1 +\v 11 হে যিহোৱা, তুমি মোৰ পৰা তোমাৰ দয়া ধৰি নাৰাখিবা; +\q1 তোমাৰ প্রেম আৰু বিশ্বস্ততাই মোক সদায় ৰক্ষা কৰক। +\q1 +\v 12 কিয়নো অসংখ্য বিপদে মোক বেৰি ধৰিছে; +\q1 মোৰ অপৰাধবোৰে মোক খেদি অতর্কিতে ধৰিছে; +\q1 মই অপৰাধবোৰ দেখা নোপোৱা হ’লো; +\q1 সেইবোৰ মোৰ মূৰৰ চুলিতকৈয়ো অধিক হ’ল; মোৰ সাহস নোহোৱা হৈছে। +\q1 +\v 13 হে যিহোৱা, মোক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ ইচ্ছুক হোৱা; +\q1 হে যিহোৱা, মোক সহায় কৰিবলৈ খৰ কৰা। +\q1 +\v 14 যিসকলে মোৰ প্ৰাণ বিনাশ কৰিবলৈ বিচাৰে, তেওঁলোক লজ্জিত আৰু অপমানিত হওক; +\q1 যিসকলে মোৰ সর্বনাশ কামনা কৰে, তেওঁলোকে অপমান পাই ঘূৰি যাওক। +\q1 +\v 15 যিসকলে মোক দেখি কয়, “ভাল হৈছে, ভাল হৈছে,” তেওঁলোকে নিজে লাজ পাই হতভম্ব হওক। +\q1 +\v 16 কিন্তু তোমাক বিচৰাসকলে তোমাতেই আনন্দিত আৰু উল্লাসিত হওক; +\q1 তোমাৰ পৰিত্ৰাণ ভালপোৱাসকলে সকলো সময়তে কওক, “যিহোৱা মহান।” +\q1 +\v 17 কিন্তু মই হলে দুখী আৰু দৰিদ্ৰ; তথাপি মোৰ বাবে যিহোৱাই চিন্তা কৰে, +\q1 হে মোৰ ঈশ্বৰ, তুমি পলম নকৰিবা; +\q1 তুমিয়েইতো মোৰ সহায়, আৰু উদ্ধাৰকর্তা। +\c 41 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 ধন্য সেই লোক, যি লোকে দুখী-দৰিদ্ৰলৈ চিন্তা কৰে; +\q1 যিহোৱাই তেওঁলোকক সঙ্কটৰ কালত উদ্ধাৰ কৰে। +\q1 +\v 2 যিহোৱাই তেওঁলোকক ৰক্ষা কৰি জীয়াই ৰাখে; তেওঁলোক দেশত সুখী হ’ব; +\q1 তুমি তেওঁলোকক শত্রুবোৰৰ ইচ্ছাত সমৰ্পণ নকৰিবা। +\q1 +\v 3 তেওঁলোক অসুস্থ হৈ শয্যাত পৰি থাকিলে, যিহোৱাই তেওঁলোকক সহায় কৰে; +\q1 নৰিয়া অৱস্থাত তুমি তেওঁলোকৰ সকলো ৰোগ সুস্থ কৰা। +\q1 +\v 4 মই ক’লো, “হে যিহোৱা, মোক কৃপা কৰা, মোক সুস্থ কৰা, +\q1 কিয়নো মই তোমাৰ বিৰুদ্ধে পাপ কৰিলোঁ।” +\q1 +\v 5 মোৰ শত্রুবোৰে মোৰ বিৰুদ্ধে হিংসা কৰি কয়, “সি কেতিয়া মৰিব? কেতিয়া তাৰ নাম লুপ্ত হব?” +\q1 +\v 6 তেওঁলোকৰ কোনোৱে মোক চাবলৈ আহিলে, অনর্থক কথাবোৰ কয়; +\q1 তেওঁলোকৰ হৃদয় দুষ্টতাৰে ভৰি থাকে আৰু বাহিৰলৈ গৈ তাক কৈ ফুৰে। +\q1 +\v 7 মোক ঘৃণা কৰা সকলোৱে একেলগে মিলি মোৰ বিৰুদ্ধে ফুচফুচায়; +\q1 তেওঁলোকে মোৰ অনিষ্ট কৰিবলৈ একত্ৰিত হৈ আলোচনা কৰে \f + \ft তেওঁলোকে ইজনে সিজনৰ লগত একত্রিত হৈ মোৰ বিৰুদ্ধে চিন্তা কৰে। \f* । +\q1 +\v 8 তেওঁলোকে ভাবে যে মোক কিবা ভয়ানক বেয়া বস্তুৱে ধৰিছে; সেয়ে মই য’ত পৰি আছোঁ, তাৰ পৰা পুনৰায় নুঠিম।” +\q1 +\v 9 মোৰ যি অন্তৰঙ্গ মিত্র, যিজনক মই বিশ্বাস কৰিছিলোঁ আৰু যি জনে মোৰ লগত আহাৰ কৰিছিল, +\q1 মোৰ সেই বন্ধুৱেও মোৰ বিৰুদ্ধে ভৰি দাঙিলে। +\q1 +\v 10 কিন্তু হে যিহোৱা, তুমি মোৰ প্রতি কৃপা কৰা; +\q1 মোক তোলা যাতে মই তেওঁলোকক প্ৰতিফল দিব পাৰোঁ। +\q1 +\v 11 ইয়াৰ দ্বাৰা মই জানিম যে তুমি মোৰ ওপৰত সন্তুষ্ট, +\q1 কিয়নো মোৰ শত্রু মোৰ ওপৰত জয়ী হ’ব নোৱাৰিলে। +\q1 +\v 12 তুমি মোৰ সততাৰ কাৰণে মোক ধৰি ৰাখিলা; +\q1 তুমি অনন্ত কালৰ কাৰণে মোক তোমাৰ সন্মুখত উপস্থিত কৰিলা। +\q1 +\v 13 ধন্য ইস্রায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, +\q1 অনাদি কালৰ পৰা অনন্ত কাল পর্যন্ত। +\q1 আমেন, আৰু আমেন। +\ms ীতমালাৰ দ্বিতীয় খণ্ড +\c 42 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: কোৰহৰ বংশৰ মচকীল নামৰ গীত +\q1 +\v 1 হৰিণীয়ে যেনেকৈ জুৰিলৈ অতি হাবিয়াহ কৰে, +\q1 তেনেকৈ হে ঈশ্বৰ, মোৰ প্ৰাণ তোমাৰ বাবে আকুল হৈছে। +\q1 +\v 2 ঈশ্বৰৰ কাৰণে, জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ কাৰণে মোৰ প্ৰাণ তৃষ্ণাতুৰ হৈছে; +\q1 মই কেতিয়া আহি ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে উপস্থিত হ’ম? +\q1 +\v 3 মোৰ চকুলো দিনে-ৰাতিয়ে মোৰ আহাৰ হ’ল, +\q1 কিয়নো লোকসকলে ওৰে দিনটো মোক কয়, +\q1 “তোমাৰ ঈশ্বৰ ক’ত আছে?” +\q1 +\v 4 কান্দোনত যেতিয়া মোৰ অন্তৰাত্মা ভাগি পৰে, +\q1 তেতিয়া এইবোৰ কথা মই সোঁৱৰণ কৰোঁ +\q1 পর্ব পালন কৰা লোকসমূহক লৈ মই কেনেকৈ আনন্দ-ধ্বনি আৰু ধন্যবাদেৰে ঈশ্বৰৰ গৃহলৈ গৈছিলোঁ। +\q1 +\v 5 হে মোৰ মন, তুমি কিয় নিৰাশ হৈছা? +\q1 কিয় মোৰ অন্তৰত ব্যাকুল হৈছা? +\q1 ঈশ্বৰত ভাৰসা কৰা; কাৰণ মই পুনৰায় তেওঁৰ স্তুতি কৰিম। +\q1 তেৱেঁই মোৰ সহায়, মোৰ ঈশ্বৰ। +\q1 +\v 6 মোৰ প্ৰাণ মোৰ অন্তৰত নিৰাশ হৈছে; +\q1 সেইবাবে মই যৰ্দনৰ দেশৰ পৰা, হৰ্মোণ গিৰি-শ্ৰেণী আৰু মিচিয়ৰ পৰ্বতৰ পৰা +\q1 তোমাৰ কথা ভাবিছোঁ। +\q1 +\v 7 তোমাৰ জলপ্ৰপাতৰ শব্দত জলসমূহে জলসমূহক মাতিছে; +\q1 তোমাৰ সকলো ঢৌ আৰু তৰঙ্গবোৰ মোৰ ওপৰেদি বৈ গৈছে। +\q1 +\v 8 যিহোৱাই দিনত তেওঁৰ গভীৰ প্রেমক মোৰ ওপৰত আদেশ কৰে আৰু ৰাতি তেওঁৰ গীত মোৰ সঙ্গী হয়; +\q1 মোৰ জীৱনদাতা ঈশ্বৰলৈ মোৰ প্ৰাৰ্থনা। +\q1 +\v 9 মই মোৰ শিলা ঈশ্বৰক কম, “কিয় তুমি মোক পাহৰিলা? +\q1 মই কিয় শত্রুৰ উপদ্রৱৰ কাৰণে বিষণ্ণ মনেৰে ফুৰিছো?” +\q1 +\v 10 মোৰ শত্ৰুবোৰে যেতিয়া মোক ঠাট্টা কৰি কৈ থাকে যে “তোমাৰ ঈশ্বৰ ক’ত আছে” +\q1 তেতিয়া মোৰ এনে হ’য় যেন মোৰ শৰীৰৰ অস্থিবোৰ গুড়া হৈ গৈছে। +\q1 +\v 11 হে মোৰ প্রাণ, তুমি কিয় নিৰাশ হৈছা? +\q1 কিয় মোৰ অন্তৰত ব্যাকুল হৈছা? +\q1 ঈশ্বৰত ভাৰসা কৰা; কাৰণ মই পুনৰায় তেওঁৰ স্তুতি কৰিম। +\q1 তেওঁ মোৰ সহায়, আৰু মোৰ ঈশ্বৰ। +\c 43 +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, মোৰ বিচাৰ কৰা; +\q1 ঈশ্বৰ ভয়হীন জাতিৰ বিৰুদ্ধে মোৰ পক্ষে কথা কোৱা; +\q1 ছল আৰু অন্যায়কাৰী মানুহৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 2 কিয়নো তুমিয়েই মোৰ ঈশ্বৰ, মোৰ দুৰ্গ; তুমি মোক কিয় ত্যাগ কৰিলা? +\q1 মই কিয় শত্ৰুৰ উপদ্ৰৱৰ কাৰণে বিষণ্ণ মনেৰে ফুৰিছোঁ? +\q1 +\v 3 তোমাৰ দীপ্তি আৰু সত্যতাক পঠাই দিয়া; সেইবোৰেই মোৰ পথদৰ্শক হওক; +\q1 সেইবোৰেই মোক তোমাৰ সেই পবিত্ৰ পৰ্বতলৈ +\q1 আৰু তোমাৰ আবাসলৈ লৈ যাওক। +\q1 +\v 4 তাতে মই ঈশ্বৰৰ যজ্ঞ-বেদীৰ ওচৰলৈ যাম, +\q1 মোৰ পৰম আনন্দৰ ঈশ্বৰৰ ওচৰলৈ যাম; +\q1 হে ঈশ্বৰ, হে মোৰ ঈশ্বৰ, মই বীণাৰে তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম। +\q1 +\v 5 হে মোৰ মন, তুমি কিয় নিৰাশ হৈছা? +\q1 কিয় মোৰ অন্তৰত ব্যাকুল হৈছা? +\q1 ঈশ্বৰত ভাৰসা কৰা; কাৰণ মই পুনৰায় তেওঁৰ স্তুতি কৰিম। +\q1 তেৱেঁই মোৰ সহায়, মোৰ ঈশ্বৰ। +\c 44 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: কোৰহৰ বংশৰ মচকীল নামৰ গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, আমি আমাৰ নিজৰ কাণেৰে শুনিলোঁ; +\q1 পূৰ্বকালত আমাৰ পূর্বপুৰুষসকলৰ দিনত তুমি যি যি কাৰ্য কৰিছিলা, +\q1 সেই সম্বন্ধে আমাক তেওঁলোকে ক’লে। +\q1 +\v 2 তুমি তোমাৰ নিজৰ হাতেৰেই আন জাতিবোৰক খেদি দিছিলা; +\q1 সেই ঠাইত তুমি আমাৰ লোকসকলক স্থাপন কৰিলা। +\q1 তুমি সেই সকলো লোকক নাশ কৰিলা, +\q1 কিন্তু আমাৰ লোকসকলক তুমি মুক্ত কৰি বিস্তাৰিত কৰিলা। +\q1 +\v 3 তেওঁলোকে নিজৰ তৰোৱালৰ দ্বাৰাই সেই দেশ অধিকাৰ কৰা নাছিল, +\q1 নিজৰ বাহুৰ শক্তিত জয় লাভ কৰা নাছিল; +\q1 কিন্তু তোমাৰ সোঁ হাত, তোমাৰ বাহু, আৰু তোমাৰ মুখৰ দীপ্তিয়েহে তাক কৰিছিল; +\q1 কিয়নো আমাৰ লোকসকলৰ ওপৰত তোমাৰ অনুগ্ৰহ আছিল। +\q1 +\v 4 তুমিয়েই মোৰ ৰজা, তুমিয়েই মোৰ ঈশ্বৰ; যাকোবৰ জয়ৰ বাবে তুমিয়েই আজ্ঞা কৰা। +\q1 +\v 5 আমাৰ শত্রুবোৰক আমি তোমাৰ দ্বাৰায়েই তললৈ ঠেলি পঠাম; +\q1 আমাৰ বিপক্ষে উঠাসকলক আমি তোমাৰ নামত ভৰিৰ তলত গছকিম। +\q1 +\v 6 মই নিজৰ ধনুৰ ওপৰত ভাৰসা নকৰোঁ, +\q1 মোৰ তৰোৱালে মোক ৰক্ষা কৰিব নোৱাৰে। +\q1 +\v 7 কিন্তু তুমিয়েই শত্ৰুবোৰৰ পৰা আমাক ৰক্ষা কৰিলা, আৰু আমাক ঘৃণা কৰা সকলক তুমি লাজত পেলালা। +\q1 +\v 8 ঈশ্বৰৰ নামতে আমি সকলো সময়তে গর্ব কৰি আহিছোঁ; +\q1 চিৰকাল আমি তোমাৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰি থাকিম। (চেলা) +\q1 +\v 9 কিন্তু তুমি এতিয়া আমাক ত্যাগ কৰিলা, আমাক অপমানিত কৰিলা; +\q1 আমাৰ সৈন্য সমূহৰ লগত তুমি যাত্রা নকৰা। +\q1 +\v 10 শত্রুৰ সন্মুখৰ পৰা তুমি আমাক পাছ হুঁহুকি আহিবলৈ বাধ্য কৰিলা; +\q1 আমাক শত্রুবোৰে আমাক লুট কৰিছে। +\q1 +\v 11 তুমি আমাক কাটিবলৈ নিয়া মেষৰ দৰে কৰিলা; +\q1 জাতিবোৰৰ মাজত আমাক সিঁচৰতি কৰিলা। +\q1 +\v 12 তুমি তোমাৰ লোকসমূহক, বিনামূল্যেই বেচিলা, +\q1 তেওঁলোকৰ বিনিময়ত তুমি অধিক ধন নিবিচাৰিলা। +\q1 +\v 13 ওচৰ-চুবুৰীয়াৰ আগত তুমি আমাক নিন্দাৰ বিষয় কৰিছা; +\q1 চাৰিওফালৰ লোকসকলৰ ওচৰত আমাক বিদ্ৰূপ আৰু তুচ্ছজ্ঞানৰ পাত্ৰ কৰিছা। +\q1 +\v 14 অন্যান্য জাতিবোৰৰ মাজত তুমি আমাক দৃষ্টান্ত কৰিছা; +\q1 লোকসকলৰ মাজত আমাক হাঁহিয়াতৰ পাত্র কৰিছা। +\q1 +\v 15 ওৰে দিনটো মোৰ অপমান মোৰ আগতে আছে, আৰু মোৰ মুখৰ লাজে মোক ঢাকিছে; +\q1 +\v 16 মোক নিন্দা আৰু তুচ্ছ জ্ঞান কৰাসকলৰ কথাৰ কাৰণে, +\q1 শত্রু আৰু প্রতিহিংসাকাৰীসকলৰ কাৰণে, +\q1 +\v 17 আমালৈ এই সকলো ঘটিল; +\q1 তথাপি আমি তোমাক পাহৰা নাই, +\q1 অথবা তোমাৰ ব্যৱস্থাৰ বিষয়ে বিশ্বাস-ঘাতকতা কৰা নাই। +\q1 +\v 18 তোমাৰ পৰা আমাৰ মন ঘূৰা নাই; +\q1 তোমাৰ পথৰ পৰাও আমাৰ ভৰি আঁতৰি যোৱা নাই। +\q1 +\v 19 তথাপি তুমি আমাক শিয়ালবোৰৰ ঠাইত গুড়ি কৰিলা, +\q1 মৃত্যুচ্ছায়াৰে আমাক ঢাকি ধৰিলা। +\q1 +\v 20 আমাৰ ঈশ্বৰক যদি আমি পাহৰিলোঁ, +\q1 নাইবা আমাৰ হাত যদি আন কোনো দেৱতাৰ ফালে আগবঢ়াইছোঁ, +\q1 +\v 21 তেন্তে ঈশ্বৰে জানো তাক নাজানিব? +\q1 কিয়নো তেওঁ মনৰ গোপনীয় সকলো কথাই জানে। +\q1 +\v 22 কিন্তু তথাপি তোমাৰ কাৰণেই আমি গোটেই দিনটো হত হৈছোঁ; +\q1 আমি বধ কৰিব লগীয়া মেষৰ নিচিনা গণিত হৈছোঁ। +\q1 +\v 23 হে যিহোৱা, সাৰ পোৱা, তুমি কিয় টোপনিয়াই আছা? +\q1 জাগি উঠা, চিৰকাললৈকে আমাক ত্যাগ নকৰিবা! +\q1 +\v 24 তুমি কিয় তোমাৰ মুখ ঢাকি ৰাখিছা? +\q1 আমাৰ ক্লেশ আৰু উপদ্ৰৱ কিয় পাহৰিছা? +\q1 +\v 25 আমাৰ প্ৰাণ ধূলিলৈকে নামি হৈছে, +\q1 আমাৰ শৰীৰ মাটিত লাগি গৈছে। +\v 26 উঠি আহা, আমাক সহায় কৰা; +\q1 তোমাৰ গভীৰ প্রেম অনুসাৰে তুমি আমাক মুক্ত কৰা। +\c 45 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: সুৰ: চোচন্নীম। কোৰহৰ বংশৰ মচকীল নামৰ প্ৰেম সঙ্গীত। +\q1 +\v 1 মোৰ হৃদয় ভাল সুন্দৰ ভাবধাৰাৰে ভৰি পৰিছে; +\q1 ৰজাৰ উদ্দেশ্যে মই কবিতা ৰচিছোঁ; +\q1 মোৰ জিভা লেখকৰ কলমৰ দৰে হৈ উঠিছে। +\q1 +\v 2 মানুহৰ সন্তানসকলতকৈ তুমি পৰম সুন্দৰ; +\q1 তোমাৰ ওঁঠযোৰি অনুগ্ৰহেৰে পৰিপূৰ্ণ; +\q1 ঈশ্বৰে চিৰকাললৈকে তোমাক আশীৰ্বাদ কৰিলে। +\q1 +\v 3 হে বীৰ, তোমাৰ তৰোৱাল কঁকালত বান্ধি লোৱা; +\q1 গৌৰৱ আৰু মহিমাৰ সাজত তুমি বিভূষিত হোৱা। +\q1 +\v 4 ধার্মিকতাযুক্ত সত্য আৰু নম্রতাৰ পক্ষে তুমি নিজৰ গৌৰৱত বিজয়ীৰ দৰে যাত্রা কৰা; +\q1 তোমাৰ সোঁ হাতে তোমাক ভয় জন্মোৱা কাৰ্য শিকাওক। +\q1 +\v 5 তোমাৰ ধনুৰ কাঁড়বোৰ চোকা; +\q1 ৰজাৰ শত্ৰুবোৰৰ বুকুত সেই কাঁড়বোৰে বিন্ধি যায়; +\q1 জাতিবোৰ তোমাৰ ভৰিৰ তলত পৰি যায়; +\q1 +\v 6 ঈশ্বৰে তোমাক দিয়া সিংহাসন চিৰস্থায়ী \f + \ft হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ সিংহাসন, ঈশ্বৰৰ সিংহাসন, চাওক ইব্ৰী 1:8-9 \f* , অনন্ত কাললৈকে থাকে; +\q1 তোমাৰ ৰাজকীয় ৰাজদণ্ড ন্যায়শাসনৰ দণ্ড। +\q1 +\v 7 তুমি ধাৰ্মিকতাক ভাল পোৱা আৰু দুষ্টতাক ঘৃণা কৰা; +\q1 সেইবাবে ঈশ্বৰে, তোমাৰ ঈশ্বৰে, তোমাৰ সংগীসকলতকৈ +\q1 অধিক বেচি আনন্দৰ তেলেৰে তোমাক অভিষেক কৰিলে। +\q1 +\v 8 গন্ধৰস, অগৰু আৰু দালচিনিৰ সকলো গন্ধত তোমাৰ বস্ত্ৰ সুগন্ধ হৈছে। +\q1 হাতী-দাঁতেৰে নির্মাণ কৰা অট্টালিকাৰ পৰা তাঁৰযুক্ত বাদ্যযন্ত্ৰৰ বাদ্যই তোমাক আনন্দ দিয়ে। +\q1 +\v 9 তোমাৰ সন্মানিত মহিলাসকলৰ মাজত ৰাজকন্যাও আছে; +\q1 তোমাৰ সোঁহাতে সোণ আৰু ওফীৰৰে বিভূষিতা ৰাণী থিয় হৈ আছে। +\q1 +\v 10 হে কন্যা, মন দি কাণ পাতি শুনা; +\q1 তোমাৰ লোকসকলক তুমি পাহৰি যোৱা; +\q1 তোমাৰ পিতৃ গৃহৰ কথা পাহৰি যোৱা। +\q1 +\v 11 তেতিয়াহে ৰজাই তোমাৰ সৌন্দৰ্যত ইচ্ছা প্রকাশ কৰিব; +\q1 কিয়নো তেৱেঁই তোমাৰ প্ৰভু; তেওঁৰ আগত প্রণাম কৰা। +\q1 +\v 12 তূৰ নগৰৰ লোকসকলে তোমাৰ অনুগ্রহ বিচাৰি উপহাৰেৰে সৈতে উপস্থিত হ’ব; +\q1 ধনীসকলেও সকলো সম্পদেৰে সৈতে তোমাৰ অনুগ্ৰহ বিচাৰিব। +\q1 +\v 13 ৰাজপ্রাসাদত ৰাজকন্যাক সজ্জিত কৰা হ’ব; +\q1 তেওঁৰ বস্ত্ৰ সোণৰ সূতাৰে বোৱা হৈছে। +\q1 +\v 14 নানা বৰঙীয়া ফুলাম বস্ত্ৰেৰে বিভূষিত কৰি তেওঁক ৰজাৰ আগলৈ নিয়া হ’ব; +\q1 তাইৰ পাছত তাইৰ অবিবাহিতা সংগীসকলেও অনুসৰণ কৰিব। +\q1 +\v 15 আনন্দ আৰু উল্লাসেৰে তেওঁলোকক লৈ অনা হব; +\q1 তেওঁলোক ৰজাৰ ৰাজপ্রসাদত আহি সোমাব। +\q1 +\v 16 তোমাৰ পূর্বপুৰুষসকলৰ ঠাই তোমাৰ পুত্রসকলে ল’ব; +\q1 লোকসকলৰ মাজত তুমি তেওঁলোকক গোটেই পৃথিবীত ৰাজকুমাৰ কৰিবা। +\q1 +\v 17 মই তোমাৰ নাম পুৰুষানুক্ৰমে সোঁৱৰণ কৰিম; +\q1 সেইকাৰণে লোকসকলে চিৰকাললৈকে তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিব। +\c 46 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: কোৰহৰ বংশৰ ৰচিত গীত। অলামোৎ সুৰত গাবলগীয়া সঙ্গীত। +\q1 +\v 1 ঈশ্বৰ আমাৰ আশ্ৰয় আৰু বল, +\q1 সঙ্কটৰ সময়ত বিচাৰা মাত্ৰে পাব পৰা ঈশ্বৰ। +\q1 +\v 2 এই বাবেই মই ভয় নকৰিম - যদিও পৃথিবীৰ পৰিবৰ্তন হয়, পৰ্বতবোৰ কঁপি উঠি সাগৰৰ বুকুত পৰে, +\q1 +\v 3 যদিও জলসমূহে তৰ্জন-গৰ্জন কৰে আৰু ফেনে-ফুটুকাৰে ভৰি পৰে, +\q1 যদিও পৰ্বতবোৰে আলোড়ন কৰি কঁপি উঠে। (চেলা) +\q1 +\v 4 এখন নদী আছে; তাৰ সুঁতিবোৰে ঈশ্বৰৰ নগৰক আনন্দময় কৰি তোলে, +\q1 আনন্দময় কৰি তোলে সৰ্বোপৰিজনা থকা সেই পবিত্ৰ স্থান। +\q1 +\v 5 ঈশ্বৰ সেই নগৰৰ মাজত থাকে; সেয়ে তাই বিচলিত নহ’ব। +\q1 অতি পুৱাতেই ঈশ্বৰে তাইক সহায় কৰিব। +\q1 +\v 6 জাতিবোৰে হৈ চৈ কৰিছে; আৰু ৰাজ্যবোৰ উচ্ছন্ন হৈছে; +\q1 তেওঁ গর্জন কৰি উঠিছে আৰু পৃথিৱী দ্রৱীভূত হ’ল। +\q1 +\v 7 বাহিনীসকলৰ সর্বশক্তিমান যিহোৱা আমাৰ সঙ্গত আছে; +\q1 যাকোবৰ ঈশ্বৰ আমাৰ আশ্রয়স্থান। (চেলা) +\q1 +\v 8 আহাঁ, যিহোৱাৰ কার্য-কলাপ চোৱা, +\q1 তেওঁ পৃথিবীত ধ্বংস আনিছে। +\q1 +\v 9 তেওঁ পৃথিবীৰ সকলো যুদ্ধ বন্ধ কৰে, +\q1 তেওঁ ধনু ভাঙে, বৰছা ডোখৰ ডোখৰ কৰে, +\q1 ৰথবোৰ জুইত পোৰে। +\q1 +\v 10 যিহোৱাই কৈছে, “তোমালোক ক্ষান্ত \f + \ft যুদ্ধবোৰ বন্ধ কৰা \f* হোৱা, মই যে ঈশ্বৰ, ইয়াকে জানা! +\q1 সকলো জাতিয়ে মোকেই গৌৰৱান্বিত কৰিব, +\q1 পৃথিৱীয়ে মোকেই গৌৰৱান্বিত কৰিব।” +\q1 +\v 11 বাহিনীসকলৰ সর্বশক্তিমান যিহোৱা আমাৰ সঙ্গত আছে; +\q1 যাকোবৰ ঈশ্বৰ আমাৰ আশ্রয়স্থান। (চেলা) +\c 47 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে:কোৰহৰ সন্তান সকলৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে সমুদায় জাতি, তোমালোকে হাত তালি দিয়া; +\q1 আনন্দেৰে ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে জয়ধ্বনি কৰা। +\q1 +\v 2 সৰ্বোপৰি যিহোৱা বিস্ময়জনক; +\q1 সমগ্র পৃথিবীৰ ওপৰত তেৱেঁই মহান ৰজা। +\q1 +\v 3 তেওঁ লোকসমূহক আমাৰ অধীন কৰিলে, +\q1 জাতিবোৰক আমাৰ ভৰিৰ তল কৰিলে। +\q1 +\v 4 তেৱেঁই আমাৰ আধিপত্য মনোনীত কৰিলে; +\q1 সেই অধিপত্য তেওঁৰ প্ৰেমৰ পাত্র যাকোবৰ গৌৰৱৰ বিষয়। (চেলা) +\q1 +\v 5 ঈশ্বৰে জয়-ধ্বনিৰ মাজেৰে উৰ্দ্ধগমন কৰিলে; +\q1 যিহোৱাই শিঙা-ধ্বনিৰ মাজেৰে উৰ্দ্ধগমন কৰিলে। +\q1 +\v 6 তোমালোকে ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গান কৰা, +\q1 প্ৰশংসাৰ গান কৰা; +\q1 তোমালোকে আমাৰ ৰজাৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গান কৰা, +\q1 প্রশংসাৰ গান কৰা। +\q1 +\v 7 কিয়নো ঈশ্বৰ গোটই পৃথিবীৰ ৰজা; +\q1 তোমালোকে তেওঁৰ উদ্দেশ্যে এক বিশেষ উপলব্ধিৰে প্ৰশংসাৰ গান কৰা। +\q1 +\v 8 সকলো জাতিবোৰৰ ওপৰত ঈশ্বৰে ৰাজত্ব কৰে; +\q1 তেওঁৰ পবিত্ৰ সিংহাসনত তেওঁ বহি থাকে। +\q1 +\v 9 জাতিসমূহৰ ৰাজপুত্রসকল গোট খাইছে; +\q1 অব্ৰাহামৰ ঈশ্বৰৰ লোকৰ দৰেই গোট খাইছে; +\q1 কিয়নো পৃথিবীৰ ঢালবোৰ \f + \ft ঢালবোৰ শাসনকর্তা \f* ঈশ্বৰৰ; +\q1 তেৱেঁই সবাতোকৈ মহান। +\c 48 +\s এটি সঙ্গীত। কোৰহৰ বংশৰ ৰচিত গীত। +\q1 +\v 1 আমাৰ ঈশ্বৰৰ নগৰত, তেওঁৰ পবিত্ৰ পৰ্বতত, +\q1 যিহোৱা মহান আৰু অতীব প্রশংসাৰ যোগ্য, +\q1 +\v 2 উত্তৰপ্রান্তত স্থিত সেই চিয়োন পৰ্বত; +\q1 ওখ টিলাৰ ওপৰত মহান ৰজাৰ সেই নগৰ দেখিবলৈ সুন্দৰ; +\q1 গোটেই পৃথিবীকে আনন্দ দিয়ে। +\q1 +\v 3 ঈশ্বৰে সেই চহৰৰ অট্টালিকাবোৰৰ মাজত +\q1 নিজক দুৰ্গস্বৰূপে প্রকাশ কৰিছে। +\q1 +\v 4 ৰজাসকলে একগোট হ’ল আৰু একেলগে আগুৱাই গ’ল। +\q1 +\v 5 তেওঁলোকে সেই নগৰ দেখি আতংকিত হ’ল; +\q1 তেওঁলোক বিহ্বল হৈ পলাই গ’ল। +\q1 +\v 6 সেই ঠাইত ভয়তে তেওঁলোকৰ কঁপনি উঠিছিল, +\q1 প্রসৱকাৰিণী মহিলাৰ দৰে যন্ত্রণা হৈছিল। +\q1 +\v 7 যেনেকৈ পূব দিশৰ বতাহে তৰ্চীচৰ জাহাজবোৰ ভাঙি পেলায়, +\q1 তেনেকৈ তেওঁলোকক ভাঙিলে। +\q1 +\v 8 বাহিনীসকলৰ যিহোৱাৰ নগৰত, আমাৰ ঈশ্বৰৰ নগৰত; +\q1 আমি যি শুনিছিলোঁ, তাকে দেখিলোঁ; +\q1 দেখিলোঁ, ঈশ্বৰে নগৰখন চিৰকালৰ কাৰণে স্থাপন কৰিব। (চেলা) +\q1 +\v 9 হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ মন্দিৰৰ ভিতৰত, আমি তোমাৰ গভীৰ প্রেমৰ কথা ধ্যান কৰোঁ। +\q1 +\v 10 হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ প্ৰশংসাৰ দৰেই তোমাৰ নাম পৃথিৱীৰ শেষ সীমা পর্যন্ত আছে। +\q1 তোমাৰ সোঁ হাত ধার্মিকতাৰে পৰিপূর্ণ। +\q1 +\v 11 তোমাৰ ন্যায় বিচাৰৰ কাৰণে চিয়োন পৰ্বতে আনন্দ কৰক, +\q1 যিহূদাৰ নগৰবোৰ \f + \ft জীয়ৰীসকল উল্লাসিত হোৱা \f* উল্লাস কৰা। +\q1 +\v 12 তোমালোকে চিয়োনৰ চাৰিওফালে ঘূৰা, +\q1 আহাঁ, তাৰ কোঁঠবোৰ গণনা কৰা। +\q1 +\v 13 তাৰ প্রাচীৰবোৰ লক্ষ্য কৰা; +\q1 তাৰ ৰাজ-অট্টালিকাবোৰ ঘূৰি চোৱা +\q1 যাতে তোমালোকে সেই কথা তোমালোকৰ ভাৱী সন্তানসকলক ক’ব পাৰা। +\q1 +\v 14 এই ঈশ্বৰ, আমাৰ অনন্তকালৰ ঈশ্বৰ; তেওঁ চিৰকাললৈকে আমাৰ পথদৰ্শক হ’ব। +\c 49 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: কোৰহৰ সন্তান সকলৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে সমুদায় জাতি, তোমালোকে এইকথা শুনা; +\q1 হে জগত-নিবাসী, কাণ পাতা। +\q1 +\v 2 উচ্চ-নীচ, ধনী-দুখীয়া সকলোৱে শুনা। +\q1 +\v 3 মোৰ মুখে জ্ঞানৰ কথা ক’ব; +\q1 মোৰ অন্তৰৰ গভীৰ চিন্তা সুবুদ্ধিদায়ক। +\q1 +\v 4 মই শিক্ষাযুক্ত দৃষ্টান্তবোৰলৈ মনোযোগ দিম; +\q1 বীণাৰে সৈতে গীত গাই তাৰ গভীৰ বিষয়ে ব্যাখ্যা কৰিম। +\q1 +\v 5 মোৰ তাড়নাকাৰীবোৰৰ অপৰাধে যেতিয়া মোক বেৰি ধৰে, +\q1 সেই সঙ্কটৰ কালত মই কিয় ভয় কৰি থাকিম? +\q1 +\v 6 সেইসকল হৈছে দুষ্ট লোক, যিসকলে ধন-সম্পত্তিত ভাৰসা কৰে আৰু প্রচুৰ ধনৰ বাবে অহংকাৰ কৰে। +\q1 +\v 7 কোনেও কাকো কোনো প্রকাৰে নিজক \f + \ft নিজ ভাইক \f* মৃত্যুৰ পৰা মুক্ত কৰিব নোৱাৰে। +\q1 নাইবা কোনেও মুক্তিৰ কাৰণে ঈশ্বৰক অধিক একো দিব নোৱাৰে, +\q1 যাতে মানুহ চিৰকাল জীয়াই থাকিব পাৰে। +\q1 +\v 8 কাৰণ মানুহৰ জীৱনৰ প্রায়শ্চিত্তৰ মূল্য অধিক; +\q1 মানুহে কেতিয়াও তাৰ পর্যাপ্ত মূল্য দিব নোৱাৰে, +\q1 +\v 9 যাতে তেওঁ সদায় জীয়াই থাকিব পাৰিব আৰু কেতিয়াও মৈদামৰ গাতলৈ নাযাব। +\q1 +\v 10 আমি দেখা পাওঁ যে জ্ঞানী লোকৰো মৃত্যু হয়; +\q1 নির্বোধ আৰু বিবেকহীন লোকৰ দৰেই +\q1 তেওঁলোক বিনষ্ট হয়। +\q1 তেওঁলোকে নিজৰ ধন-সম্পদ আনৰ কাৰণে এৰি থৈ যায়। +\q1 +\v 11 তেওঁলোকৰ মৈদাম \f + \ft মনোভাব \f* , তেওঁলোকৰ ঘৰ-বাৰী চিৰস্থায়ী, +\q1 তেওঁলোকৰ আবাসবোৰ পুৰুষানুক্ৰমে থাকিব, +\q1 সেয়ে নিজৰ নামেৰেই তেওঁলোকে মাটিৰ নাম দিয়ে। +\q1 +\v 12 কিন্তু মানুহ ঐশ্বর্যশালী হ’লেও, চিৰস্থায়ী নহয়; +\q1 তেওঁলোক পশুবোৰৰ দৰেই বিনষ্ট হৈ যাব। +\q1 +\v 13 যিসকলে নিজৰ প্রাচুর্যতাত ভাৰসা কৰে, +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ পাছত যিসকল লোকে তেওঁলোকৰ কথাত হয়ভৰ দি চলে, +\q1 সেই হঠকাৰীসকলৰ দশাও তেনেকুৱা হ’ব। (চেলা) +\q1 +\v 14 তেওঁলোক চিয়োলৰ কাৰণে নিযুক্ত হোৱা মেষৰ জাকস্বৰূপ; +\q1 মৃত্যুয়েই তেওঁলোকৰ ৰখীয়া হ’ব; +\q1 তেওঁলোক চিয়োললৈ নামি যাব \f + \ft বা, ঈশ্বৰ-ভক্তসকলে ৰাতিপুৱাই তেওঁলোকৰ ওপৰত কর্তৃত্ব কৰিব; \f* । +\q1 তেওঁলোকৰ ৰূপ চিয়োলত নষ্ট হ’ব; +\q1 তেওঁলোকৰ বাসস্থান বুলি একো নাথাকিব। +\q1 +\v 15 কিন্তু চিয়োলৰ হাতৰ পৰা ঈশ্বৰে মুক্তিৰ মূল্য দি মোৰ প্ৰাণ মুক্ত কৰিব; +\q1 মোক তেওঁৰ নিজৰ ওচৰত গ্ৰহণ কৰি ল’ব। (চেলা)। +\q1 +\v 16 যেতিয়া কোনো মানুহ ধনী হয়, ভয় নাখাবা; +\q1 তেওঁৰ পৰিয়ালৰ গৌৰৱ \f + \ft ধন-সম্পদ \f* যেতিয়া বৃদ্ধি পায়, তুমি ভয় নকৰিবা। +\q1 +\v 17 কিয়নো তেওঁলোকে মৰণৰ কালত একোকে লৈ নাযাব; +\q1 তেওঁলোকৰ ধন-সম্পদ তেওঁলোকৰ লগত নামি নাযাব। +\q1 +\v 18 যদিও জীৱন কালত তেওঁলোকে নিজক সুখী বুলি ভাৱে, +\q1 কিয়নো তোমালোকৰ নিজৰ ভাল অৱস্থা হ’লে, মানুহে তোমালোকক সুখী বুলি প্ৰশংসা কৰে; +\q1 +\v 19 তথাপি নিজৰ পূর্বপুৰুষসকলৰ ওচৰলৈ তেওঁলোক যাবই লাগিব, +\q1 যিসকলে পুনৰ কেতিয়াও পোহৰ দেখিবলৈ নাপাব। +\q1 +\v 20 কিন্তু মানুহ ঐশ্বর্যশালী হ’লেও চিৰস্থায়ী নহয়; +\q1 তেওঁলোক পশুবোৰৰ দৰেই বিনষ্ট হৈ যাব। +\c 50 +\s আচফৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 পৰাক্রমী ঈশ্বৰ যিহোৱাই কথা কলে, +\q1 সূৰ্যৰ উদয় স্থানৰ পৰা অস্ত যোৱা স্থানলৈকে পৃথিবীৰ সকলোকে তেওঁ মাতিলে। +\q1 +\v 2 চিয়োনৰ পৰা, পৰিপূর্ণ সৌন্দর্যৰ ঠাইৰ পৰা, +\q1 ঈশ্বৰে দীপ্তি প্ৰকাশ কৰিলে। +\q1 +\v 3 আমাৰ ঈশ্বৰ আহিছে, তেওঁ নীৰৱ হৈ নাথাকিব; +\q1 তেওঁৰ আগে আগে গ্রাসকাৰী অগ্নি আহিব, +\q1 তেওঁৰ চাৰিওফালে অতিশয় ধুমুহা বব। +\q1 +\v 4 তেওঁ নিজৰ লোকসকলৰ ন্যায় বিচাৰ কৰিবৰ কাৰণে, +\q1 তেওঁ ওপৰৰ আকাশ-মণ্ডলক আৰু পৃথিবীক মাতিছে। +\q1 +\v 5 “মোৰ সেই বিশ্বাসী ভক্তসকলক মোৰ ওচৰত একগোট কৰা, +\q1 যিসকলে উৎসৰ্গৰ দ্বাৰাই মোৰ লগত এক নিয়ম স্থাপন কৰিলে।” +\q1 +\v 6 আকাশ-মণ্ডলে তেওঁৰ ধাৰ্মিকতা ঘোষণা কৰিছে; +\q1 কিয়নো ঈশ্বৰ নিজেই বিচাৰকর্তা। (চেলা) +\q1 +\v 7 হে মোৰ লোকসকল, শুনা, মই কথা ক’ম; +\q1 হে ইস্ৰায়েল, মই তোমাৰ বিপক্ষে সাক্ষ্য দিম; +\q1 মই ঈশ্বৰ, তোমাৰেই ঈশ্বৰ। +\q1 +\v 8 তোমাৰ উৎসর্গৰ বাবে মই তোমাক দোষী কৰা নাই; +\q1 তোমাৰ হোমবলিবোৰ সদায় মোৰ সন্মুখত আছে। +\q1 +\v 9 তোমাৰ ঘৰৰ পৰা ভতৰা মই নলওঁ; +\q1 তোমাৰ গঁৰালৰ ছাগলীও মই গ্ৰহণ নকৰোঁ। +\q1 +\v 10 কিয়নো সকলো বনৰীয়া জন্তু মোৰেই, +\q1 অসংখ্য পাহাৰবোৰৰ ওপৰত ঘূৰি ফুৰা পশুবোৰ মোৰেই। +\q1 +\v 11 এনেকি, পাহাৰৰ সকলো পক্ষীক মই জানো \f + \ft আকাশৰ সকলো পক্ষীক মই জানো \f* ; +\q1 পথাৰত চৰি ফুৰা সকলো প্ৰাণীও মোৰেই। +\q1 +\v 12 “মোৰ ভোক লাগিলেও মই তোমাক নক’ম; +\q1 কিয়নো জগত আৰু তাত থকা সকলো মোৰেই। +\q1 +\v 13 ভতৰাৰ মাংস মই ভোজন কৰিম নে? +\q1 মই ছাগলীবোৰৰ তেজ পান কৰিম নে? +\q1 +\v 14 ঈশ্বৰৰ উদ্দেশে ধন্যবাদৰ বলি উৎসৰ্গ কৰা; +\q1 সৰ্বোপৰিজনাৰ উদ্দেশ্যে তোমাৰ সঙ্কল্পবোৰ পূৰণ কৰা। +\q1 +\v 15 সঙ্কটৰ কালত মোৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰা; +\q1 মই তোমাক উদ্ধাৰ কৰিম আৰু তুমি মোক গৌৰৱান্বিত কৰিবা।” +\q1 +\v 16 কিন্তু ঈশ্বৰে দুষ্ট লোকক এই কথা কৈছে, +\q1 “মোৰ শাসন-বিধিৰ কথাবোৰ কবলৈ অথবা মোৰ ব্যৱস্থাৰ কথা মুখত আনিবলৈ তোমাৰ কি অধিকাৰ আছে? +\q1 +\v 17 কাৰণ তুমিতো মোৰ শাসন ঘৃণা কৰা; +\q1 মোৰ কথাবোৰ পাছফালে পেলাই থোৱা। +\q1 +\v 18 চোৰক দেখিলে তুমি তাৰ লগত বন্ধুত্ব কৰা; +\q1 তুমি ব্যভিচাৰীবোৰৰ সহযোগী হৈ থাকা। +\q1 +\v 19 দুষ্ট কথাৰ কাৰণে তোমাৰ মুখ খোলা ৰাখা, +\q1 তোমাৰ জিভাই ছলনাৰ বশত থাকি কথা কয়। +\q1 +\v 20 তুমি বহি বহি নিজৰ আত্মীয়ৰ বিৰুদ্ধে কথা কৈ থাকা; +\q1 একে মাতৃৰ নিজৰ ভাইৰ বিৰুদ্ধে নিন্দা কৰা। +\q1 +\v 21 এই সকলোবোৰ তুমি কৰিছা, কিন্তু মই মনে মনে আছিলোঁ; +\q1 তুমি ভাবিছা, মই তোমাৰেই নিচিনা এজন। +\q1 কিন্তু এতিয়া মই তোমাক ধমকি দিম আৰু তোমাৰ সন্মুখত তোমাৰ সকলো দোষ লৈ আনিম। +\q1 +\v 22 তোমালোক যিসকলে ঈশ্বৰক পাহৰি গৈছা, তাক এবাৰ ভাৱি চোৱা; +\q1 নহ’লে মই তোমালোকক ছিৰি ডোখৰ ডোখৰ কৰি পেলাম; +\q1 তোমালোকক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ কোনো নাথাকিব। +\q1 +\v 23 যি মানুহে জীৱনত ধন্যবাদৰ বলি উৎসৰ্গ কৰে, তেৱেঁই মোক গৌৰৱাম্বিত কৰে; +\q1 যি মানুহে সঠিক পথত চলে, মই তেওঁক ঈশ্বৰৰ পৰিত্ৰাণ দেখিবলৈ দিম। +\c 51 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ুদৰ ৰচিত গীত। বৎচেবাৰ লগত ব্যভিচাৰ কৰাৰ পাছত যেতিয়া নাথন ভাববাদী দায়ুদৰ ওচৰলৈ আহিছিল সেই সময়ৰ গীত। +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ অসীম প্রেম অনুসাৰে মোক কৃপা কৰা, +\q1 তোমাৰ প্ৰচুৰ দয়া অনুসাৰে মোৰ পাপ মোচন কৰা। +\q1 +\v 2 মোৰ সকলো অধৰ্ম তুমি ধুই পেলোৱা; +\q1 মোৰ পাপৰ পৰা মোক শুচি কৰা। +\q1 +\v 3 মোৰ পাপবোৰ মই নিজে জানিছোঁ; +\q1 মোৰ পাপ সদায় মোৰ আগত আছে। +\q1 +\v 4 তোমাৰ বিৰুদ্ধে, কেৱল তোমাৰেই বিৰুদ্ধে মই পাপ কৰিলোঁ; +\q1 তোমাৰ দৃষ্টিত যি বেয়া মই তাকে কৰিলো; +\q1 তুমি তোমাৰ বাক্যত ধাৰ্মিক, তোমাৰ বিচাৰ নিখুঁত। +\q1 +\v 5 চোৱা, অধৰ্মতে মোৰ জন্ম হল; মোৰ মাতৃয়ে মোক পাপতে গৰ্ভধাৰণ কৰিলে। +\q1 +\v 6 তুমি হৃদয়ৰ মাজত সত্যতাক চাব বিচাৰা; +\q1 সেয়ে, তুমিয়েই মোৰ গোপন হৃদয়ত শিক্ষা দিবা। +\q1 +\v 7 এচোব বনেৰে তুমি মোক পবিত্র কৰা \f + \ft মোৰ পাপ গুচাই দিয়া \f* আৰু মই শুচি হ’ম; +\q1 মোক ধোৱা, তাতে মই হিমতকৈয়ো বগা হ’ম। +\q1 +\v 8 মোক আনন্দ আৰু উল্লাসৰ ধ্বনি শুনিবলৈ দিয়া; +\q1 তুমি গুড়ি কৰা মোৰ অস্থিবোৰক উল্লসিত হবলৈ দিয়া। +\q1 +\v 9 মোৰ পাপসমূহৰ পৰা তুমি তোমাৰ মুখ ঢাকা; +\q1 মোৰ সকলো অপৰাধ মোচন কৰা। +\q1 +\v 10 হে ঈশ্বৰ, তুমি মোৰ ভিতৰত শুদ্ধ অন্তৰ সৃষ্টি কৰা; +\q1 মোৰ অন্তৰত এক নতুন আৰু সুস্থিৰ আত্মা স্থাপন কৰা। +\q1 +\v 11 তোমাৰ সন্মুখৰ পৰা মোক দূৰ নকৰিবা; +\q1 তোমাৰ পবিত্ৰ আত্মা মোৰ পৰা নিনিবা। +\q1 +\v 12 তোমাৰ পৰিত্ৰাণৰ আনন্দ মোক পুনৰায় দান কৰা; +\q1 তোমাৰ উদাৰ আত্মা দি মোক ধৰি ৰাখা। +\q1 +\v 13 তেতিয়া মই পাপীবোৰক তোমাৰ পথৰ বিষয়ে শিক্ষা দিম, +\q1 তাতে পাপীলোক তোমাৰ ফালে ঘূৰিব। +\q1 +\v 14 হে ঈশ্বৰ, হে মোৰ পৰিত্ৰাণৰ ঈশ্বৰ, +\q1 ৰক্তপাতৰ দোষৰ পৰা তুমি মোক উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 তাতে মোৰ জিভাই তোমাৰ উদ্ধাৰৰ গীত উচ্চস্বৰে গাব। +\q1 +\v 15 হে প্ৰভু, মোৰ ওঁঠ মুকলি কৰা; +\q1 মোৰ মুখে তোমাৰ প্ৰশংসা প্ৰচাৰ কৰিব। +\q1 +\v 16 কিয়নো তুমি বলিদানত সন্তুষ্ট নোহোৱা; হোৱা হ’লে মই তাক দিলোহেঁতেন; +\q1 হোম বলিতো তুমি সন্তুষ্ট নোহোৱা। +\q1 +\v 17 ভগ্ন মন ঈশ্বৰৰ গ্ৰহণীয় বলি, ইয়াক দিয়া \f + \ft অহ! ঈশ্বৰ মোৰ ভগ্ন মনৰ বলি গ্ৰহণ কৰা \f* ; +\q1 হে ঈশ্বৰ, ভগ্ন আৰু অনুতাপী মনক তুমি অগ্ৰাহ্য নকৰিবা। +\q1 +\v 18 তোমাৰ মংগলময় ইচ্ছাৰে তুমি চিয়োনৰ মঙ্গল কৰা; +\q1 যিৰূচালেমৰ প্রাচীৰ তুমি পুনৰ নিৰ্মাণ কৰা। +\q1 +\v 19 তেতিয়া ধাৰ্মিকতাৰ বলি উৎসর্গ, +\q1 হোমবলি উৎসর্গ আৰু পূৰ্ণাহুতি হোমবলি উৎসর্গত +\q1 তুমি আনন্দিত হ’বা। +\q1 তাৰ পাছত তোমাৰ যজ্ঞবেদীৰ ওপৰত লোকসকলে দামুৰি উৎসৰ্গ কৰিব। +\c 52 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ুদৰ মচকীল নামে গীত। যেতিয়া ইদোমীয়া দোৱেগে চৌলৰ ওচৰলৈ আহি কৈছিল, - “দায়ুদ অহীমেলকৰ ঘৰলৈ আহিছে” এইয়া সেই সময়ৰ ৰচিত গীত। +\q1 +\v 1 হে বীৰ, তুমি দুষ্কৰ্মত কিয় গৰ্ব কৰিছা? +\q1 ঈশ্বৰৰ দয়া চিৰকাললৈকে থাকে \f + \ft হে বীৰ, তুমি ধাৰ্মিকলোকৰ বিৰুদ্ধে কৰা কৰ্মৰ বাবে কিয় গৰ্ব কৰিছা? \f* । +\q1 +\v 2 তুমি ধ্বংসৰ পৰিকল্পনা কৰিছা; +\q1 হে ছলনাকাৰী, তোমাৰ জিভা চোকা খুৰৰ নিচিনা; +\q1 +\v 3 তুমি ভাল কামতকৈ বেয়া কামহে ভাল পোৱা, +\q1 সত্য কথাতকৈ মিছা কথা কবলৈহে ভাল পোৱা। [চেলা]। +\q1 +\v 4 হে ছলনাকাৰী জিভা, +\q1 যি কথাই ধ্বংস আনে, তুমি তাকে ভাল পোৱা। +\q1 +\v 5 কিন্তু ঈশ্বৰে তোমাক চিৰকালৰ বাবে বিনষ্ট কৰিব; +\q1 তেওঁ তোমাক ধৰি তোমাৰ তম্বুৰ পৰা টানি আনি ছিৰাছিৰ কৰিব; +\q1 জীৱিতসকলৰ দেশৰ পৰা তোমাক উঘালি পেলাব। (চেলা) +\q1 +\v 6 ধাৰ্মিকসকলে তাকে দেখি ভয় কৰিব; +\q1 তেওঁলোকে তোমাক এই কথা কৈ হাঁহিব, +\q1 +\v 7 “চোৱা, সৌজনে ঈশ্বৰৰ আশ্ৰয়ত নির্ভৰ নকৰিলে, +\q1 কিন্তু প্ৰচুৰ ধনত ভাৰসা কৰিলে, +\q1 দুষ্টতাৰ কার্যৰ দ্বাৰাই লাভ কৰা সম্পত্তিত আশ্ৰয় ল’লে।” \f + \ft তেওঁ নিজৰ দুষ্টকৰ্মত অধিক সম্পত্তি যুগুতালে। \f* +\q1 +\v 8 কিন্তু মই হ’লে, ঈশ্বৰৰ গৃহত কেঁচাপতীয়া জিত গছৰ নিচিনা; +\q1 মই সকলো সময়তে ঈশ্বৰৰ প্রেমৰ ওপৰত ভাৰসা কৰোঁ। +\q1 +\v 9 হে ঈশ্বৰ, তুমি যি সকলো কার্য কৰিছা, তাৰ বাবে মই চিৰকাললৈকে তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম; +\q1 তোমাৰ ভক্তসকলৰ সন্মুখত মই তোমাৰ নাম ঘোষণা কৰিম; কাৰণ এইয়ে ভাল \f + \ft চীৰকাল মই তোমাক প্ৰসংশা কৰো, হে ঈশ্বৰ; তুমি যি কৰিলা। মই তোমাৰ নামত ভাৰসা কৰো আৰু তোমাক মই তোমাৰ ভক্তসকলৰ সন্মূখত তোমাৰ প্ৰসংশা কৰো। \f* । +\c 53 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: সুৰ: মহলৎ। মচকীল নামে দায়ুদৰ ৰচিত গীত। +\q1 +\v 1 নির্বোধে নিজৰ মনতে ক’লে, “ঈশ্বৰ বুলি কোনো নাই।” +\q1 তেওঁলোকৰ স্বভাৱ দুর্নীতিগ্রস্ত; তেওঁলোকে জঘন্য কার্য কৰে; +\q1 তেওঁলোকৰ মাজত এজনো সৎকৰ্ম কৰা লোক নাই। +\q1 +\v 2 ঈশ্বৰে স্বর্গৰপৰা মানৱজাতিলৈ দৃষ্টি কৰে, +\q1 তেওঁ চাব বিচাৰে, জ্ঞানী লোক আছে নে নাই; +\q1 ঈশ্বৰক বিচাৰোতা কোনো আছে নে নাই। +\q1 +\v 3 তেওঁলোক সকলোৱেই আঁতৰি গ’ল, সকলোৱেই একেলগে অপবিত্র হ’ল; +\q1 সৎকৰ্ম কৰোঁতা কোনো নাই, এজনো নাই। +\q1 +\v 4 “যিসকলে অপৰাধ কার্যত লিপ্ত হয়, তেওঁলোক কি একোৱেই নুবুজে নেকি? +\q1 তেওঁলোকে মোৰ লোকসকলক লুটপাত কৰে \f + \ft লোকসকলে আহাৰ খোৱাৰ দৰে মোৰ প্ৰজাসকলক খাই পেলায় \f* । +\q1 তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা নকৰে। +\q1 +\v 5 আগতে যি ঠাইত তেওঁলোকৰ কোনো ভয় কৰাৰ কাৰণ নাছিল, তাত এতিয়া তেওঁলোকৰ অতিশয় ভয় হ’ল; +\q1 ঈশ্বৰে তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে অহা সকলক সিচঁৰিত কৰিলে \f + \ft কিয়নো তোমালোকৰ বিৰুদ্ধে ছাউনি পতাসকলৰ হাড়বোৰ ঈশ্বৰে সিচঁৰতি কৰিব। \f* । +\q1 সেয়ে তেওঁলোকক লাজত পেলোৱা হ’ব, কিয়নো ঈশ্বৰে তেওঁলোকক অগ্ৰাহ্য কৰিলে \f + \ft ঈশ্বৰে তেওঁলোকক অগ্ৰাহ্য কৰিলে, সেয়ে তুমি তেওঁলোকক লাজত পেলাবা। \f* । +\q1 +\v 6 ইস্রায়েলৰ পৰিত্ৰাণ চিয়োনৰ মাজৰ পৰাই আহক! +\q1 যিহোৱাই যেতিয়া নিজৰ প্ৰজাসকলৰ ভৱিষ্যত পুনৰ স্থাপন কৰিব, +\q1 তেতিয়া যাকোবৰ বংশই উল্লাস কৰিব আৰু ইস্ৰায়েল আনন্দিত হ’ব। +\c 54 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: তাঁৰযুক্ত যন্ত্ৰেৰে গাবলগীয়া মচকীল নামে দায়ুদৰ ৰচিত গীত। জীফীয়াসকলে গৈ যেতিয়া ৰজা চৌলক জনাইছিল যে, “দায়ুদ তেওঁলোকৰ মাজত লুকাই আছে” - এইয়া সেই সময়ৰ ৰচিত গীত। +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ নামৰ দ্বাৰাই মোক উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 তোমাৰ পৰাক্রমেৰে মোৰ দোষ মোচন কৰা। +\q1 +\v 2 হে ঈশ্বৰ, মোৰ প্ৰাৰ্থনা শুনা, +\q1 মোৰ মুখৰ কথালৈ কাণ দিয়া। +\q1 +\v 3 কিয়নো অন্য জাতিৰ লোকসকল মোৰ বিৰুদ্ধে উঠিছে, +\q1 হৃদয়হীন \f + \ft বিদেশী \f* লোকে মোৰ প্ৰাণ লবলৈ বিচাৰিছে; +\q1 তেওঁলোকে নিজৰ সন্মুখত ঈশ্বৰক ঠাই নিদিয়ে। [চেলা] +\q1 +\v 4 কিন্তু ঈশ্ৱৰ মোৰ সহায়কৰ্তা; +\q1 ঈশ্বৰেই মোৰ জীৱন ধৰি ৰাখে \f + \ft সেই ঈশ্বৰ, যিসকলক তেওঁ সাবতি ধৰে। \f* । +\q1 +\v 5 তেওঁ মোৰ শত্ৰুবোৰৰ অপৰাধৰ প্ৰতিশোধ ল’ব; +\q1 তোমাৰ বিশ্ৱস্ততাত তুমি তেওঁলোকক বিনষ্ট কৰা। +\q1 +\v 6 মই নিজ ইচ্ছাৰে তোমাৰ উদ্দেশ্যে বলি উৎসৰ্গ কৰিম; +\q1 হে যিহোৱা, মই তোমাৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰিম; কিয়নো সেয়ে উত্তম। +\q1 +\v 7 কাৰণ তেওঁ মোক মোৰ সকলো সঙ্কটৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিলে; +\q1 মোৰ চকুৱে শত্ৰুবোৰৰ ওপৰত মোক জয়ী হোৱা দেখিলে। +\c 55 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: তাঁৰযুক্ত যন্ত্ৰেৰে গাবলগীয়া মচকীল নামে দায়ূদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, মোৰ প্ৰাৰ্থনা শুনা, +\q1 মোৰ নিবেদনৰ সময়ত নিজকে লুকুৱাই নাৰাখিবা। +\q1 +\v 2 মোলৈ মনোযোগ কৰা, মোক উত্তৰ দিয়া; +\q1 +\v 3 শত্ৰুৰ কথাৰ কাৰণে, +\q1 দুষ্টৰ অত্যাচাৰৰ বাবে, +\q1 তেওঁলোকে মোলৈ আকস্মিক দুর্দশা মাতি আনিছে, +\q1 তেওঁলোকে ক্ৰোধেৰে মোক নির্যাতন চলাইছে। +\q1 +\v 4 মোৰ হৃদয়ে অত্যন্ত যন্ত্ৰণা পাইছে, +\q1 মৃত্যুৰ আশঙ্কাই মোক বেৰি ধৰিছে। +\q1 +\v 5 ভয় আৰু কঁপনিয়ে মোক আক্ৰমণ কৰিছে; +\q1 আতঙ্কিত হৈ ভয়াভিভূত হৈছোঁ। +\q1 +\v 6 মই কলোঁ, কপৌৰ দৰে মোৰ ডেউকা থকা হলে! +\q1 তেতিয়া মই উড়ি গৈ বিশ্ৰাম ললোহেঁতেন, +\q1 +\v 7 চোৱা, সেয়ে হোৱা হলে, মই দূৰলৈ উৰি গলোহেঁতেন; +\q1 গৈ অৰণ্যত বাস কৰিলোহেঁতেন। [চেলা] +\q1 +\v 8 প্ৰচণ্ড বতাহ আৰু ধুমুহাৰ পৰা, +\q1 শীঘ্ৰে মই আশ্ৰয় স্থানলৈ গলোহেঁতেন। +\q1 +\v 9 হে’ প্ৰভু, তেওঁলোকক ধ্বংস কৰা, তেওঁলোকৰ ভাষা বিশৃঙ্খল কৰা; +\q1 মই হিংস্রতা, শত্রুতা নগৰৰ ভিতৰত দেখিছোঁ। +\q1 +\v 10 তেওঁলোকে দিনে-ৰাতিয়ে গড়ৰ ওপৰেদি নগৰ ভ্ৰমি ফুৰে; +\q1 অপৰাধ আৰু দুষ্টতা তাৰ ভিতৰত আছে। +\q1 +\v 11 ইয়াৰ ভিতৰত মন্দতা আছে; +\q1 পথবোৰৰ পৰা উপদ্ৰৱ আৰু প্ৰতাৰণা নুগুচে। +\q1 +\v 12 কোনো শত্ৰুৱে যে মোক নিন্দা কৰিছে, এনে নহয়; +\q1 কৰা হলে, মই তাক সহিলোহেঁতেন; +\q1 মোক ঘিণাওঁতাই যে মোৰ বিৰুদ্ধে গৰ্ব কৰিছে, এনে নহয়; +\q1 কৰা হলে, মই তাৰ পৰা নিজকে লুকুৱালোহেঁতেন। +\q1 +\v 13 কিন্তু যি তুমি, এজন আমাৰ দৰেই মানুহ; +\q1 মোৰ সঙ্গী মোৰ প্ৰণয়ৰ বন্ধু, তুমিয়েই তাক কৰিছা। +\q1 +\v 14 আমি একে-লগে মধুৰ সহভাগিতা কৰিছিলোঁ; +\q1 লোকসকলৰ সৈতে আমি ঈশ্বৰৰ গৃহলৈ গৈছিলোঁ। +\q1 +\v 15 মৃত্যুৱে তেওঁলোকক অকস্মাৎ আক্ৰমণ কৰক, +\q1 জীয়াই জীয়াই চিয়োললৈ নামি যাওক; +\q1 কিয়নো তেওঁলোকৰ বাসস্থান আৰু মনত দুষ্টতা আছে। +\q1 +\v 16 মই হলে ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিম; +\q1 তাতে যিহোৱাই মোক উদ্ধাৰ কৰিব। +\q1 +\v 17 গধূলি, ৰাতিপুৱা আৰু দুপৰীয়া সময়তো মই অভিযোগ কৰি ক্রন্দন কৰিম; +\q1 তাতে তেওঁ মোৰ মাত শুনিব। +\q1 +\v 18 কিয়নো মোৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰিবলৈ অনেক আছিল; +\q1 মোৰ বিৰুদ্ধে হোৱা যুদ্ধৰ পৰা তেওঁ মোৰ প্ৰাণ নিৰাপদে ৰাখিলে। +\q1 +\v 19 ঈশ্বৰ, যি জন অৱশেষ অনাদি কালৰে পৰা আছে; +\q1 তেওঁ শুনিব আৰু তেওঁলোকক উত্তৰ দিব। [চেলা] +\q1 যি মানুহৰ পৰিবৰ্তন নাই; +\q1 তেওঁলোকে ঈশ্বৰক ভয় নকৰে। +\q1 +\v 20 মোৰ বন্ধুৱে নিজৰে সৈতে শান্তিৰে থকাসকলৰ বিৰুদ্ধে হাত উঠালে; +\q1 তেওঁ নিজে কৰা নিয়মটি উলঙ্ঘন কৰিলে। +\q1 +\v 21 তেওঁৰ মুখ মাখনৰ নিচিনা কোমল, +\q1 কিন্তু তেওঁৰ অন্তৰ বিদ্রোহী; +\q1 তেওঁৰ কথাবোৰ তেলৰ দৰে তেলেতীয়া, +\q1 সেইবোৰ খাপৰ পৰা ওলোৱা তৰোৱালৰ নিচিনা। +\q1 +\v 22 যিহোৱাত তোমাৰ সকলো চিন্তাৰ ভাৰ সমৰ্পণ কৰা, তেওঁ তোমাক প্ৰতিপালন কৰিব; +\q1 তেওঁ ধাৰ্মিক লোকক কেতিয়াও পৰিবলৈ নিদিয়ে। +\q1 +\v 23 কিন্তু, হে ঈশ্বৰ, তুমিয়েই তেওঁলোকক বিনাশৰ গাতলৈ নমাই আনিবা; +\q1 ৰক্তপাত কৰা আৰু ছলনাকাৰী মানুহবোৰে আধা বয়সো নাপাব; +\q1 কিন্তু মই হ’লে, তোমাৰ ওপৰত ভাৰসা কৰিম। +\c 56 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে যোনৎএলম ৰহোকীম সুৰত গাবলগীয়া মিকতাম নামে দায়ূদৰ ৰচিত গীত। পলেষ্টীয়াবিলাকে দায়ূদক গাতত ধৰা সময়ৰ গীত। +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, মোক কৃপা কৰা; +\q1 কিয়নো মানুহে মোক গ্ৰাস কৰিবলৈ বিচাৰিছে; +\q1 সি ওৰে দিনটো যুদ্ধ কৰি মোক উপদ্ৰৱ কৰিছে। +\q1 +\v 2 মোৰ শত্ৰুবোৰে ওৰে দিনটো মোক গ্ৰাস কৰিবলৈ বিচাৰিছে; +\q1 কিয়নো মোৰ বিৰুদ্ধে অহংকাৰ কৰি যুদ্ধ কৰা লোক অনেক। +\q1 +\v 3 যেতিয়াই মোৰ ভয় লাগে; +\q1 তেতিয়াই মই তোমাত ভাৰসা কৰিম। +\q1 +\v 4 মই ঈশ্বৰত নিৰ্ভৰ কৰি তেওঁৰ বাক্যৰ প্ৰশংসা কৰিম; +\q1 মই ঈশ্বৰত ভাৰসা কৰিলোঁ, ভয় নকৰোঁ; +\q1 মাংসই মোক কি কৰিব পাৰে? +\q1 +\v 5 সিহঁতে ওৰে দিনটো মোৰ বাক্য অৰ্থান্তৰ কৰে; +\q1 সিহঁতৰ সকলো সঙ্কল্প মোৰ বিৰুদ্ধে অনিষ্টজনক। +\q1 +\v 6 সিহঁতে গোট খাই লুকাই থাকে; +\q1 সিহঁতে মোৰ প্ৰাণলৈ অপেক্ষা কৰি থকাৰ দৰে, মোৰ ভৰিৰ খোজলৈ লক্ষ্য কৰে। +\q1 +\v 7 অধৰ্মৰ দ্বাৰাই সিহঁতে ৰক্ষা পাব নে? +\q1 হে ঈশ্বৰ, ক্ৰোধেৰে জাতিবোৰক নিপাত কৰা। +\q1 +\v 8 তুমি মোৰ ভ্ৰমণৰ লেখ লৈছা; +\q1 তুমি মোৰ চকু-লো তোমাৰ কূপাত বন্ধ কৰি ৰাখা; +\q1 সেইবোৰ তোমাৰ বহিত নাই নে? +\q1 +\v 9 সেই দিনা, মই প্ৰাৰ্থনা কৰা কালত মোৰ শত্ৰুবোৰ বিমুখ হ’ব; +\q1 ঈশ্বৰ যে মোৰ ফলীয়া, তাক মই জানিছোঁ \f + \ft মই এইটো জানো যে, ঈশ্বৰ মোৰ ফলীয়া। \f* । +\q1 +\v 10 মই ঈশ্বৰত নিৰ্ভৰ কৰি তেওঁৰ বাক্যৰ প্ৰশংসা কৰিম; +\q1 মই যিহোৱাত নিৰ্ভৰ কৰি তেওঁৰ বাক্যৰ প্ৰশংসা কৰিম। +\q1 +\v 11 মই ঈশ্বৰত ভাৰসা কৰিলোঁ, ভয় নকৰোঁ; +\q1 মানুহে মোক কি কৰিব পাৰে? +\q1 +\v 12 হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ উদ্দেশে সিদ্ধ কৰিবলগীয়া সঙ্কল্পবোৰ মোৰ গাত আছে; +\q1 তোমাৰ উদ্দেশে মই ধন্যবাদাৰ্থক বলি উৎসৰ্গ কৰিম। +\q1 +\v 13 কিয়নো তুমি মোৰ প্ৰাণ মৃত্যুৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিলা; +\q1 জীৱিতবিলাকৰ দীপ্তিত ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে অহা-যোৱা কৰিবলৈ, +\q1 তুমি জানো পতনৰ পৰা মোৰ ভৰি ৰক্ষা নকৰিলা? +\c 57 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে অল-তচহেৎ সুৰত গাবলগীয়া মিকটাম নামে দায়ূদৰ ৰচিত গীত। তেওঁ চৌলৰ সন্মুখৰ পৰা গুহালৈ পলাই যোৱা সময়ৰ গীত। +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, মোক কৃপা কৰা, মোক কৃপা কৰা; +\q1 কিয়নো মোৰ প্ৰাণে তোমাতেই আশ্রয় লৈছে; +\q1 এনে কি, এই আপদবোৰ শেষ নহয়মানে, মই তোমাৰ ডেউকাৰ ছাঁত আশ্ৰয় লম। +\q1 +\v 2 মই সৰ্বোপৰি ঈশ্বৰৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিম, +\q1 মোৰ কাৰ্যসাধক ঈশ্বৰক নিবেদন কৰিম। +\q1 +\v 3 মোক গ্ৰাস কৰিব খোজাজনে নিন্দা কৰা সময়ত, তেওঁ স্বৰ্গৰ পৰা পঠাই মোক পৰিত্ৰাণ কৰিব; [চেলা]। +\q1 ঈশ্বৰে নিজ দয়া আৰু সত্যতা পঠাই দিব। +\q1 +\v 4 মোৰ জীৱন শত্রুবোৰৰ মাজত আছে \f + \ft মোৰ প্ৰাণ সিংহবোৰৰ মাজত আছে; \f* , +\q1 সেই লোকসকলৰ দাঁত বৰছা আৰু কাঁড়স্বৰূপ, +\q1 আৰু যিবোৰৰ জিভা চোকা তৰোৱালস্বৰূপ, +\q1 এনে অগ্নি-শিখাস্বৰূপ মনুষ্য সন্তানবোৰৰ মাজত মই শুইছোঁ। +\q1 +\v 5 হে ঈশ্বৰ, স্বৰ্গৰ ওপৰলৈকে তুমি উন্নত হোৱা; +\q1 গোটেই পৃথিবীৰ ওপৰত তোমাৰ গৌৰৱ হওক। +\q1 +\v 6 সিহঁতে মোৰ ভৰিলৈ জাল পাতিলে; +\q1 মোৰ প্ৰাণ নত হৈছে। +\q1 সিহঁতে মোৰ সন্মুখত গাত খানিলে; +\q1 সিহঁত নিজেই তাৰ ভিতৰত পৰিল। [চেলা]। +\q1 +\v 7 হে ঈশ্বৰ, মোৰ মন সুস্থিৰ হ’ল, মোৰ মন সুস্থিৰ হ’ল, +\q1 মই গীত গাম, এনে কি, প্ৰশংসাৰ গান কৰিম। +\q1 +\v 8 হে মোৰ হৃদয়, সাৰ পোৱা; +\q1 হে নেবল আৰু বীণা, সাৰ পোৱা; +\q1 মই প্ৰভাতক জগাম। +\q1 +\v 9 হে প্ৰভু, জাতিবিলাকৰ মাজত মই তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম; +\q1 লোকসকলৰ মাজত মই তোমাৰ প্ৰশংসাৰ গান কৰিম। +\q1 +\v 10 কিয়নো তোমাৰ দয়াৰ মহত্ব স্বৰ্গলৈকে, +\q1 আৰু তোমাৰ সত্যতা আকাশলৈকে। +\q1 +\v 11 হে ঈশ্বৰ, স্বৰ্গৰ ওপৰলৈকে তুমি উন্নত হোৱা; +\q1 গোটেই পৃথিবীৰ ওপৰত তোমাৰ গৌৰৱ হওক। +\c 58 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে অলতচহেৎ সুৰত গাবলগীয়া মিকটাম নামে দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 তোমালোকে বাস্তৱিকতে ধৰ্মৰ কথা কবলগীয়া সময়ত নীৰৱ হৈ থকা নাই নে? +\q1 হে শাসকসকল \f + \ft তোমালোক দেৱতাবোৰৰ দৰে বোবা \f* , তোমালোকে জানো ন্যায়ভাৱে ন্যায় বিচাৰ কৰা? +\q1 +\v 2 বৰং তোমালোকৰ মনত অন্যায় আৰু দুষ্টতাৰ কার্য আছে; +\q1 তোমালোকে পৃথিবীত নিজ হাতৰ উপদ্ৰৱেৰে অপৰাধ কৰিছা। +\q1 +\v 3 দুষ্টবোৰ গৰ্ভত থকাৰে পৰা বিপথগামী; +\q1 তেওঁলোকে জন্ম হোৱা মাত্ৰে মিছা কথা কৈ বিপথগামী হয়। +\q1 +\v 4 সাপৰ বিষৰ নিচিনা তেওঁলোকৰ বিষ; +\q1 তেওঁলোক ক’লা কালসৰ্পৰ নিচিনাকৈ নিজ কাণ বন্ধ কৰি ৰাখিছে, +\q1 +\v 5 সেই সাপে যাদুকৰৰ মন্ত্ৰৰ স্বৰ নুশুনে, +\q1 কোনো অসুবিধা নহয় যিমানেই দক্ষতাপূর্ণ হলেও তেওঁলোক সেই সৰ্পৰ নিচিনা। +\q1 +\v 6 হে ঈশ্বৰ, তেওঁলোকৰ মুখৰ ভিতৰতেই দাঁত ভাঙি পেলোৱা; +\q1 হে যিহোৱা, ডেকা সিংহবোৰৰ প্রধান দাঁত ভাঙি বাহিৰ কৰা। +\q1 +\v 7 বেগাই বৈ যোৱা পানীৰ দৰে তেওঁলোক অদৃশ্য হওক; +\q1 যেতিয়া তেওঁলোকে ধনুৰ কাঁড় পোনাই, তেতিয়া সেই কাঁড়বোৰ আগ ছিগা যেন হওক। +\q1 +\v 8 শামুকৰ গতিৰ নিচিনাকৈ তেওঁলোক অদৃশ্য হওক, +\q1 সুৰ্য দেখিবলৈ নোপোৱা, মহিলাৰ অসময়ত ওপজা সন্তানৰ নিচিনা হওক। +\q1 +\v 9 তোমালোকৰ পাত্রবোৰত কাঁইট খৰিৰ জুইৰ তাপ নাপাওঁতেই, +\q1 তেওঁ সেইবোৰক ঘূর্ণি বতাহেৰে উড়াই নিব। +\q1 +\v 10 ঈশ্বৰে যেতিয়া তেওঁলোকৰ ওপৰত প্রতিশোধ লোৱা ধাৰ্মিক লোকে দেখিব, +\q1 তেতিয়া তাকে দেখি তেওঁলোকে আনন্দ কৰিব। +\q1 তেওঁ নিজৰ ভৰি দুষ্টৰ তেজেৰে ধুব। +\q1 +\v 11 তাকে দেখি লোকসকলে ক’ব, “সচাঁকৈয়ে ধাৰ্মিকজনে পুৰস্কাৰ পাব; +\q1 বাস্তৱিক পৃথিবীত বিচাৰ কৰিবলৈ ঈশ্বৰ আছে।” +\c 59 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে অল-তচহেৎ সুৰত গাবলগীয়া মিকটাম নামে দায়ূদৰ ৰচিত গীত। চৌলে লোক পঠোৱাত, সিহঁতে দায়ূদক বধ কৰিবৰ ছলেৰে ঘৰৰ ওচৰত খাপ দি থকা সময়ৰ গীত। +\q1 +\v 1 হে মোৰ ঈশ্বৰ, শত্ৰুবোৰৰ পৰা মোক উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 মোৰ বিৰুদ্ধে উঠাসকলৰ পৰা মোক ওখ ঠাইত তুলি থোৱা। +\q1 +\v 2 অধৰ্মচাৰীবোৰৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা; +\q1 ৰক্তপাতী মানুহৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 3 কিয়নো চোৱা, তেওঁলোকে মোৰ প্ৰাণলৈ খাপ দি আছে; +\q1 হে যিহোৱা, মোৰ কোনো দোষ বা পাপ নাই তথাপি বলৱন্তবোৰে মোৰ বিৰুদ্ধে গোট খাইছে। +\q1 +\v 4 তেওঁলোকে মোক বিনা-দোষে আক্ৰমণ কৰিবলৈ, দৌৰি দৌৰি আহি যুগুত হৈছে; +\q1 তুমি মোৰ উপকাৰলৈ জাগি উঠা, মোলৈ দৃষ্টি কৰা। +\q1 +\v 5 হে ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমি সৰ্বশক্তিমান ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ, +\q1 তুমিয়েই সকলো জাতিক শাস্তি দিবলৈ উঠা; +\q1 কোনো দুর্নীতিপৰায়ণ পাপীক দয়া নকৰিবা। [চেলা] +\q1 +\v 6 তেওঁলোকে গধূলি পৰত উভটি আহি কুকুৰৰ দৰে গর্জন কৰে; +\q1 নগৰৰ চাৰিওফালে ভ্ৰমণ কৰে। +\q1 +\v 7 চোৱা, তেওঁলোকে মুখেৰে আবেগ প্রকাশ কৰে, +\q1 তেওঁলোকৰ ওঁঠত তৰোৱাল আছে; +\q1 কিয়নো তেওঁলোকে ক’য়, “কোনে আমাৰ কথা শুনি পাব?” +\q1 +\v 8 কিন্তু, হে যিহোৱা, তুমি তেওঁলোকক হাঁহা; +\q1 তুমি সকলো জাতিকে উপহাস কৰিবা। +\q1 +\v 9 ঈশ্বৰ যিহোৱা মোৰ ব’ল, মই তোমালৈ অপেক্ষা কৰিম; +\q1 কিয়নো হে ঈশ্বৰ তুমি মোৰ উচ্চ দুৰ্গ। +\q1 +\v 10 মোৰ ঈশ্বৰ দয়ালু, তেওঁৰ প্ৰতিজ্ঞা আৰু বিশ্বস্ততা মোৰ সংগী; +\q1 মোৰ শত্ৰুবোৰৰ পৰাজয়, ঈশ্বৰে মোক দেখিবলৈ দিব। +\q1 +\v 11 মোৰ লোকসকলে যেন পাহৰি নাযায়, তাৰ বাবেই তেওঁলোকক বধ নকৰিবা। +\q1 হে প্ৰভু, আমাৰ ঢাল; তুমি তোমাৰ শক্তিৰে গোট গোট কৰি তেওঁলোকক হীন অৱস্থালৈ আনা। +\q1 +\v 12 তেওঁলোকৰ পাপ, মুখৰ আৰু ওঁঠৰ কথা, তেওঁলোকে শাও দিয়া আৰু মিছা কথা কোৱাৰ কাৰণে; +\q1 তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ অহংকাৰত ধৰা পৰক। +\q1 +\v 13 তুমি ক্ৰোধত তেওঁলোকক সংহাৰ কৰা যাতে তেওঁলোক আৰু নাথাকে; +\q1 যাকোবৰ \f + \ft ইস্ৰায়েল \f* মাজত ঈশ্বৰে যে শাসন কৰে, +\q1 পৃথিবীৰ সীমালৈকে যে শাসন কৰে, তাক তেওঁলোকে জানক। [চেলা] +\q1 +\v 14 তেওঁলোকে গধূলি পৰত উভটি আহি কুকুৰৰ দৰে ৰাও কাঢ়ক; +\q1 নগৰত চাৰিওফালে ভ্ৰমণ কৰক। +\q1 +\v 15 তেওঁলোকে আহাৰৰ কাৰণে ইফালে সিফালে ফুৰিব; +\q1 যদি তৃপ্ত নহয়, তেনেহলে বিৰক্তিত \f + \ft গোটেই ৰাতি \f* উজাগৰে থাকিব। +\q1 +\v 16 কিন্তু মই হলে তোমাৰ পৰাক্ৰমৰ গীত গাম; +\q1 এনে কি, ৰাতিপুৱাতে উচ্চ স্বৰেৰে তোমাৰ দয়াৰ গীত গান কৰিম; +\q1 কিয়নো তুমি মোৰ উচ্চ দুৰ্গ, সঙ্কটৰ কালত তুমি মোৰ আশ্ৰয় স্থান। +\q1 +\v 17 হে মোৰ বল, মই তোমাৰ উদ্দেশে প্ৰশংসাৰ গীত গান কৰিম; +\q1 কিয়নো ঈশ্বৰ মোৰ উচ্চ দুৰ্গ, আৰু তেওঁ মোৰ দয়ালু ঈশ্বৰ। +\c 60 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে চূচন-এদূৎ সুৰত গাবলগীয়া মিকটাম নামে দায়ূদৰ ৰচিত শিক্ষাৰ্থক গীত। যি কালত অৰাম-নহৰয়িম আৰু অৰাম-চোবাৰ লগত তেওঁ যুদ্ধ কৰিছিল আৰু যোৱাবে উভটি লবন উপত্যকাত ইদোমৰ বাৰ হাজাৰ লোকক বধ কৰিছিল, সেই সময়ৰ গীত। +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, তুমি আমাক ত্যাগ কৰিলা, ভাঙি চূৰ-মাৰ কৰিলা; +\q1 তুমি ক্ৰুদ্ধ হলা; আমাক পুনৰায় স্থাপন কৰা। +\q1 +\v 2 তুমি দেশখনত কঁপনি তুলি তাক বিচিন্ন কৰিলা; +\q1 তাৰ ফাটবোৰ ভাল কৰা, কিয়নো সেইবোৰে জোকাৰণি খাইছে। +\q1 +\v 3 তুমি তোমাৰ প্ৰজাসকলক নির্দিষ্ট কিছুমান কঠোৰ কষ্ট ভোগ কৰিবলৈ দিলা; +\q1 তুমি আমাক ঢলংপলং কৰাওঁতা দ্ৰাক্ষাৰসো খাবলৈ দিলা; +\q1 +\v 4 যিসকলে তোমাক ভয় কৰে তেওঁলোকৰ বাবে তুমি এখন পতাকা দিয়া; +\q1 যাতে তেওঁলোকে ধনুৰ পৰা পলাব পাৰে। \f + \ft তুমি তেওঁলোকক এখন পতাকা দিছা; সেই পতাকাখন সত্যৰ পক্ষে তুলি ধৰা হয়। \f* [চেলা] +\q1 +\v 5 তাতে তোমাৰ প্ৰিয়সকলে উদ্ধাৰ পাব; +\q1 তুমি তোমাৰ সোঁ হাতেৰে আমাক উদ্ধাৰ কৰা আৰু আমাক উত্তৰ দিয়া। +\q1 +\v 6 ঈশ্বৰে নিজৰ পবিত্র ঠাইত \f + \ft পবিত্ৰতাৰে \f* ক’লে, “মই উল্লাস কৰিম; +\q1 মই চিখিম ভাগ বাঁটি দিম, আৰু চুক্কোতৰ উপত্যকা জুখি দিম। +\q1 +\v 7 গিলিয়দ মোৰেই আৰু মনচিও মোৰেই; +\q1 ইফ্ৰয়িম মোৰ শিৰোৰক্ষক; +\q1 যিহূদা মোৰ বিচাৰ-দণ্ড; +\q1 +\v 8 মোৱাব মোৰ প্ৰক্ষালন-পাত্ৰ; +\q1 মই ইদোমলৈ মোৰ জোতা দলিয়াই দিম; +\q1 হে দেশ, তুমি জয়ধ্বনি কৰা \f + \ft হে ফিলিষ্টিয়া দেশ তুমি মোৰ কাৰণে উচ্চ-ধ্বনি কৰা \f* ।” +\q1 +\v 9 কোনে মোক সেই দৃঢ় নগৰৰ ভিতৰলৈ লৈ যাব? +\q1 কোনে মোক ইদোমলৈ লৈ যাব?” +\q1 +\v 10 হে ঈশ্বৰ, তুমি আমাক ত্যাগ কৰা নাই নে? +\q1 হে’ ঈশ্বৰ, তুমিতো আমাৰ সৈন্যসমূহৰ লগত যুদ্ধলৈ নোযোৱা। +\q1 +\v 11 শত্ৰুৰ বিৰুদ্ধে আমাক সহায় কৰা; +\q1 কিয়নো মানুহৰ সহায় বৃথা। +\q1 +\v 12 ঈশ্বৰৰ সহায়ৰ দ্বাৰাইহে আমি জয়জয়কাৰ হ’ম; +\q1 কিয়নো তেৱেঁই আমাৰ শত্ৰুবোৰক বিদ্রুপ কৰিব। +\c 61 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: তাৰযুক্ত যন্ত্ৰেৰে গাবলগীয়া দায়ূদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, মোৰ ক্রন্দন শুনা; +\q1 মোৰ প্ৰাৰ্থনালৈ কাণ দিয়া। +\q1 +\v 2 মোৰ মন দুখত যেতিয়া ভাঙি পৰে, +\q1 মই পৃথিবীৰ অন্তত থাকিলেও তাৰ পৰা তোমাক মাতিম; +\q1 তুমি মোক মোতকৈ ওখ শিলটোলৈ লৈ যোৱা য’ত মোৰ নিৰাপত্তা আছে। +\q1 +\v 3 কিয়নো তুমি মোৰ আশ্ৰয়, +\q1 শত্ৰুৰ পৰা ৰক্ষা কৰোঁতা দৃঢ় দুৰ্গ। +\q1 +\v 4 মই যেন চিৰকাললৈকে তোমাৰ তম্বুত বাস কৰিবলৈ পাম; +\q1 তোমাৰ ডেউকাৰ আঁৰত মই যেন আশ্রয় পাম। [চেলা] +\q1 +\v 5 কিয়নো হে ঈশ্বৰ, তুমিয়েই মোৰ সঙ্কল্পবোৰ শুনিলা। +\q1 তোমাৰ নাম শ্রদ্ধা কৰাসকলৰ আধিপত্য তুমি মোক দিলা। +\q1 +\v 6 তুমি ৰজাৰ আয়ুস দীর্ঘাযু় কৰিবা; +\q1 তেওঁৰ বয়স বহু পুৰুষলৈকে থাকিব। +\q1 +\v 7 তেওঁ ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে চিৰকাল বাস কৰিব; +\q1 তেওঁৰ ৰক্ষাৰ অৰ্থে দয়া আৰু সত্যতা ব্যৱহাৰ কৰা। +\q1 +\v 8 তাতে, মই চিৰকাললৈকে তোমাৰ প্ৰশংসাৰ গান কৰিম; +\q1 প্রতিদিনে নিজৰ সঙ্কল্প সিদ্ধ কৰিম। +\c 62 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে যিদূথনৰ অৰ্থে দায়ূদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 মোৰ প্ৰাণে নিৰন্তৰে কেৱল ঈশ্বৰলৈহে অপেক্ষা কৰে; +\q1 তেওঁৰ পৰাই মোৰ পৰিত্ৰাণ হয়। +\q1 +\v 2 কেৱল তেৱেঁই মোৰ শিলা আৰু মোৰ পৰিত্ৰাণ; +\q1 তেওঁ মোৰ উচ্চ দুৰ্গ, মই অতিকৈ লৰচৰ নহম। +\q1 +\v 3 এজন মানুহক তোমালোকে কিমান দিনলৈকে মাৰিবৰ বাবে আক্ৰমণ কৰি থাকিবা? +\q1 তেওঁ হালি থকা দেৱাল আৰু পৰোঁ পৰোঁ হোৱা বেৰৰ নিচিনা। \f + \ft তোমালোক সকলোৱে ওলোটাই তাকেই নষ্ট কৰিবা নে? তেওঁ হালি থকা গড় আৰু ভঙা বেৰৰ নিচিনা। \f* +\q1 +\v 4 তেওঁলোকে কেৱল তেওঁৰ সন্মানীয় উচ্চ পদৰ পৰা পেলাবলৈহে কুমন্ত্ৰণা কৰিছে; +\q1 তেওঁলোকে মিছা কথাত সন্তোষ পায়; +\q1 মুখেৰে আশীৰ্বাদ কৰে, কিন্তু অন্তৰেৰে তেওঁলোকে শাও দিয়ে। [চেলা] +\q1 +\v 5 হে মোৰ অন্তৰ, নিৰন্তৰে কেৱল ঈশ্বৰলৈহে অপেক্ষা কৰা; +\q1 কিয়নো তেৱেঁই মোৰ আশা ৰোপণ কৰে। +\q1 +\v 6 কেৱল তেৱেঁই মোৰ শিলা আৰু মোৰ পৰিত্ৰাণ; +\q1 তেওঁ মোৰ উচ্চ দুৰ্গ, মই লৰচৰ নহম। +\q1 +\v 7 ঈশ্বৰ মোৰ পৰিত্ৰাণ আৰু মোৰ গৌৰৱ; +\q1 মোৰ শক্তি, মোৰ দৃঢ় শিলা আৰু আশ্ৰয় ঈশ্বৰতহে আছে। +\q1 +\v 8 হে লোকসকল, সকলো সময়তে বিশ্বাস কৰা; +\q1 তোমালোকে সদায় তেওঁত নিৰ্ভৰ কৰা; +\q1 তোমালোকৰ মনৰ সকলো অশান্তিৰ কথা তেওঁৰ আগত কোৱা; +\q1 কাৰণ ঈশ্বৰেই আমাৰ আশ্ৰয় স্থল। [চেলা] +\q1 +\v 9 অৱশ্যে সামান্য লোকসকল অসাৰ আৰু মান্যৱন্ত লোকসকল মিছা; +\q1 তেওঁলোক তৰ্জুত দাং খাব; +\q1 ভাপতকৈয়ো তেওঁলোক একেবাৰে ওজনহীন। +\q1 +\v 10 তোমালোকে নির্দয় ব্যবহাৰ আৰু প্রবঞ্চনা কৰা সকলক বিশ্বাস নকৰিবা; +\q1 বৃথা ধনী হ’বলৈ আশা নকৰিবা, +\q1 ধন-সম্পত্তি বাঢ়িলে তালৈ মন নিদিবা। +\q1 +\v 11 ঈশ্বৰে এবাৰ ক’লে; +\q1 মই ইয়াক দুবাৰ শুনিলোঁ, +\q1 যে পৰাক্ৰম ঈশ্বৰৰহে। +\q1 +\v 12 হে প্ৰভু, প্ৰতিজ্ঞা আৰু বিশ্বস্ততা তোমাৰ অধীন; +\q1 কিয়নো তুমি প্ৰত্যেক মানুহক তেওঁলোকৰ কৰ্মৰ অনুসাৰে প্ৰতিফল দিছা। +\c 63 +\s যিহূদাৰ অৰণ্যত থকা সময়ত দায়ূদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, তুমি মোৰ ঈশ্বৰ; +\q1 আন্তৰিকতাৰে মই তোমাক বিচাৰিম; +\q1 পানী নথকা শুকান আৰু খৰাং দেশত, তোমালৈ হাবিয়াহ কৰোঁতে, +\q1 মোৰ প্ৰাণ তৃষ্ণাতুৰ হৈছে, মোৰ শৰীৰ ক্ষীণাই গৈছে। +\q1 +\v 2 এই দৰে মই তোমাৰ আশ্রয় স্থল, পৰাক্ৰম আৰু গৌৰৱ দেখিবলৈ, +\q1 পবিত্ৰ স্থানত তোমাক চাইছিলোঁ। +\q1 +\v 3 কিয়নো তোমাৰ প্ৰতিজ্ঞা আৰু বিশ্বস্ততা জীৱনতকৈয়ো উত্তম; +\q1 মোৰ ওঁঠে তোমাৰ স্তুতি প্রশংসা কৰিব। +\q1 +\v 4 এইদৰে মই জীয়াই থাকোমানে তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম, +\q1 তোমাৰ নামত মই মোৰ হাত প্রার্থনাৰ সময়ত ওপৰলৈ তুলি ধৰিম। +\q1 +\v 5 লোকসকলে মগজু আৰু তেলীয়া মাংসত যেনেকৈ সন্তুষ্ট, তেনেকৈ মোৰ প্ৰাণ তৃপ্ত হ’ব; +\q1 আৰু মোৰ মুখে আনন্দিত মনেৰে তোমাৰ প্ৰশংসা কৰিব। +\q1 +\v 6 মই মোৰ শয্যাত শুই তোমাৰ কথা ভাৱো; +\q1 নিশা প্ৰহৰে প্ৰহৰে তোমাক ধ্যান কৰোঁ। +\q1 +\v 7 কিয়নো তুমি মোৰ সহায়কর্তা; +\q1 তোমাৰ ডেউকাৰ ছাঁত মই আনন্দ কৰিম। +\q1 +\v 8 মোৰ প্ৰাণে তোমাক ধৰি ৰাখিছে; +\q1 তোমাৰ সোঁ হাতে মোক ধৰি ৰাখিছে। +\q1 +\v 9 যিবোৰে বিনাশৰ অৰ্থে মোৰ প্ৰাণ বিচাৰিছে, +\q1 তেওঁলোক পৃথিবীৰ অধঃস্থানলৈ গতি কৰিব। +\q1 +\v 10 তেওঁলোক তৰোৱালৰ ধাৰত সমৰ্পিত হ’ব; +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ অংশ শিয়ালৰ আহাৰ হ’ব। +\q1 +\v 11 কিন্তু ৰজাই ঈশ্বৰত আনন্দ কৰিব; +\q1 তেওঁৰ নামেৰে শপত কৰা প্ৰতিজনে গৌৰৱ কৰিব, +\q1 কিয়নো মিছলীয়াবোৰৰ মুখ বন্ধ হ’ব। +\c 64 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ূদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, মোৰ অভিযোগবোৰৰ কথা কওঁতে মোৰ মাত শুনা; +\q1 শত্রুৰ ভয়ৰ পৰা মোৰ জীৱন ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 2 দুষ্টবোৰৰ ষড়যন্ত্ৰৰ পৰা মোক লুকুৱাই ৰাখা; +\q1 দুৰাচাৰীবিলাকৰ মানসিক উত্তেজনাৰ অপৰাধবোৰৰ পৰা মোক গুপুতে ৰাখা। +\q1 +\v 3 তেওঁলোকে তৰোৱাল ধৰোঁৱাদি নিজৰ জিভা ধৰাইছে; +\q1 তেওঁলোকে তিক্ততাপূর্ণ কথাৰ ধনুকাঁড় জুৰিছে। +\q1 +\v 4 নির্দোষীজনক গুপুতে মাৰিবলৈ নিজৰ কাঁড় জুৰিছে; +\q1 তেওঁলোকে তালৈ অকস্মাতে বাণ মাৰে, ভয় নকৰে। +\q1 +\v 5 সিহঁতে কুমন্ত্ৰণাত নিজক উৎসাহ দিয়ে; +\q1 গুপুতে ফান্দ পতাৰ বিষয়ে কথা পাতে; +\q1 সিহঁতে কয়, “এই আমাক \f + \ft বস্তুবোৰ \f* কোনে দেখিব?” +\q1 +\v 6 তেওঁলোকে কু-পৰিকল্পনাৰ বিষয়ে আলোচনা কৰে; +\q1 তেওঁলোকে কয়, “আমি ভালকৈ ভাবি-চিন্তি কল্পনা কৰি থৈছোঁ।” +\q1 প্ৰত্যেকৰ আন্তৰিক ভাব আৰু হৃদয় গভীৰ। +\q1 +\v 7 কিন্তু ঈশ্বৰে তেওঁলোকক আহত কৰিব; +\q1 অকস্মাতে কাঁড়ৰ দ্বাৰাই আঘাত কৰিব। +\q1 +\v 8 তেওঁলোকে অন্যায় কাম কৰাৰ কাৰণে, তেওঁলোকৰ জিভা তেওঁলোকৰ বিৰোধী হ’ল। +\q1 যিসকলে তেওঁলোকক অস্থিৰ হোৱা দেখিব; +\q1 তেওঁলোক সকলোৱে তাকে দেখি মূৰ জোকাৰিব। +\q1 +\v 9 তেওঁলোক সকলোৱে ভয়াৰ্ত হ’ব; +\q1 ঈশ্বৰে যি কার্য কৰিলে, সেই বিষয়ে চিন্তা কৰিব, +\q1 তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ কাৰ্যৰ বিষয়ে ঘোষণা কৰিব। +\q1 +\v 10 ধাৰ্মিকলোকে যিহোৱাত আনন্দিত হৈ তেওঁত আশ্ৰয় ল’ব; +\q1 ঈশ্বৰভক্ত সকলোৱে তেওঁৰ ন্যায়পৰায়ণতা দেখি অন্তৰৰে গৌৰৱ কৰিব। +\c 65 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ূদৰ ৰচিত গীত, সঙ্গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, চিয়োনত প্ৰশংসাই তোমালৈ অপেক্ষা কৰি আছে; +\q1 তোমালৈ সঙ্কল্প সিদ্ধ কৰা হ’ব। +\q1 +\v 2 হে প্ৰাৰ্থনা শুনোতাজনা, +\q1 তোমাৰ ওচৰলৈ সকলো মানুহ আহিব। +\q1 +\v 3 আমাৰ অপৰাধবোৰ আমাৰ বিৰুদ্ধে; +\q1 তথাপি আমাৰ অধৰ্মবোৰ তুমিয়েই ক্ষমা কৰিবা। +\q1 +\v 4 ধন্য সেই লোক, যি লোকক তুমি বাচি লৈ নিজৰ কাষলৈ আনা; +\q1 তেওঁ তোমাৰ চোতাল কেইখনত বাস কৰিব, +\q1 আমি তোমাৰ গৃহত, তোমাৰ মন্দিৰৰ পবিত্ৰ-স্থানত সন্তুষ্ট হ’ম। +\q1 +\v 5 তোমাৰ ধাৰ্মিকতাৰে উত্তৰ দি আশ্চর্যজনক কার্য কৰিবা; +\q1 ঈশ্বৰ আমাৰ উদ্ধাৰকর্তা; +\q1 পৃথিবীৰ অন্তলৈকে তুমি আমাৰ বিশ্বাসভূমি; +\q1 সমুদ্ৰ আৰু সেইবোৰৰ পৰা দূৰৈত থকা সকলৰো। +\q1 +\v 6 এই জনেই তুমি যি জনে পৰাক্ৰমেৰে পৰ্বতবোৰ সৃষ্টি কৰি দৃঢ় কৰে; +\q1 শক্তিস্বৰূপ টঙালিৰে বিশেষভাৱে নিজকে বান্ধে। +\q1 +\v 7 সমুদ্ৰ আৰু তাৰ ঢৌৰ গৰ্জন শান্ত কৰে, +\q1 আৰু তাৰ ঢৌৰ গর্জন, +\q1 লোকসকলৰ কোলাহল শান্ত কৰে; +\q1 +\v 8 পৃথিবীৰ চূড়ান্ত সীমাত থকা লোকসকলে তোমাৰ অদ্ভুত লক্ষণবোৰ দেখি ভয় কৰে; +\q1 সূর্য উঠা দিশৰ পৰা অস্ত যোৱালৈকে আনন্দিত কৰে। +\q1 +\v 9 তুমি পৃথিবীৰ বুজ-বিচাৰ ল’লা, আৰু তাত জল বৰষালা; +\q1 তুমি তাক বহু ফলৱান কৰিলা; +\q1 ঈশ্বৰৰ নদী জলেৰে পৰিপূৰ্ণ; +\q1 তুমি এইদৰে ভূমি যুগুত কৰি লোকসকলৰ বাবে শস্য যোগাইছা। +\q1 +\v 10 তুমি তাৰ সীৰলুবোৰত প্ৰচুৰ পৰিমাণে পানী দিলা; +\q1 তুমি তাৰ সীৰলুবোৰৰ মাজত মাটিবোৰ বহালা; +\q1 তুমি জাক জাক বৰষুণেৰে ভূমি কোমল কৰিলা; +\q1 তুমি ভূমিৰ মাজত গজা অঙ্কুৰবোৰক আশীৰ্বাদ কৰিলা। +\q1 +\v 11 তুমি তোমাৰ মঙ্গলৰ মুকুটেৰে বছৰটো ভূষিত কৰিলা; +\q1 আৰু তোমাৰ ৰথ যোৱা পথবোৰত পুষ্টিকৰ দ্ৰব্য পোৱা যায়। +\q1 +\v 12 অৰণ্যৰ চৰণীয়া পথাৰতহে তাক পোৱা যায়; +\q1 আৰু পাহাৰবোৰে তাত আনন্দৰ ভূষণ পৰিধান কৰে। +\q1 +\v 13 চৰণীয়া পথাৰবোৰ জাক জাক মেষৰ বস্ত্ৰেৰে বিভূষিত হৈছে; +\q1 উপত্যকাবোৰ শস্যৰে ঢকা হৈছে; +\q1 সেইবোৰে জয়-ধ্বনি কৰে আৰু গীত গান কৰে। +\c 66 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: গীত, সঙ্গীত +\q1 +\v 1 হে গোটেই পৃথিবীৰ লোকসকল, +\q1 তোমালোকে ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে আনন্দ-ধ্বনি কৰা। +\q1 +\v 2 তোমালোকে তেওঁৰ নামৰ গৌৰৱ কীৰ্তন কৰা; +\q1 তেওঁৰ প্ৰশংসা গৌৰৱাম্বিত কৰা। +\q1 +\v 3 তোমালোকে ঈশ্বৰক কোৱা, “তোমাৰ কাৰ্যবোৰ কেনে আতঙ্কজনক! +\q1 তোমাৰ পৰাক্ৰমৰ কাৰণে শত্ৰুবোৰে তোমাত আত্মসমর্পণ কৰিব। +\q1 +\v 4 গোটেই পৃথিবীৰ লোকে তোমাক প্ৰণিপাত কৰিব, +\q1 তোমাৰ উদ্দেশ্যে গীত গান কৰিব; +\q1 তেওঁলোকে তোমাৰ নাম কীৰ্তন কৰিব”। [চেলা] +\q1 +\v 5 আহাঁ, ঈশ্বৰৰ কাৰ্যবোৰ চাওগৈ; +\q1 তেওঁ নিজৰ কার্যৰ কাৰণে মনুষ্য সন্তানসকলে ভয়ঙ্কৰ যেন মানিলে। +\q1 +\v 6 তেওঁ সমুদ্ৰক শুকান ভূমি কৰিলে; +\q1 লোকসকলে খোজ কাঢ়ি নদী পাৰ হ’ল; +\q1 সেই ঠাইত আমি তেওঁত আনন্দ কৰিলোঁ। +\q1 +\v 7 তেওঁ নিজৰ পৰাক্ৰমৰ দ্বাৰাই অনন্তকাল ৰাজত্ব কৰে; +\q1 তেওঁ জাতিবোৰলৈ চকু ৰাখে; +\q1 বিদ্ৰোহীবোৰে নিজক উন্নত নকৰক। [চেলা] +\q1 +\v 8 হে জাতিবিলাক, আমাৰ সেই ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 আৰু তেওঁৰ প্ৰশংসাৰ ধ্বনি শুনুৱা; +\q1 +\v 9 যি জনাই আমাক জীয়াই ৰাখে, +\q1 যি জনাই আমাৰ ভৰি লৰচৰ হ’বলৈ নিদিয়ে। +\q1 +\v 10 কিয়নো, হে ঈশ্বৰ, তুমি আমাক পৰীক্ষা কৰিলা, +\q1 ৰূপ খপাৰ দৰে আমাক পৰীক্ষা কৰিলা। +\q1 +\v 11 তুমি আমাক জালেৰে মেৰিয়াই আনিলা; +\q1 তুমি আমাৰ কঁকালত অতি গধূৰ বোজা দিছিলা। +\q1 +\v 12 তুমি আমাৰ মূৰৰ ওপৰেদি অশ্বাৰোহীক চলাইছিলা, +\q1 আমি অগ্নি আৰু জলৰ মাজেদি গতি কৰিছিলোঁ; +\q1 কিন্তু তুমি আমাক বিস্তির্ণ ঠাইলৈ উলিয়াই আনিলা। +\q1 +\v 13 মই হোম-বলিৰে তোমাৰ গৃহলৈ আহিম; +\q1 আমি তোমাৰ ওচৰত প্ৰতিজ্ঞা পূৰণ কৰিম। +\q1 +\v 14 মুখে প্ৰকাশ কৰা মোৰ সঙ্কল্পবোৰ কৰোঁ, +\q1 দুখৰ কালত মোৰ ওঁঠে উচ্চাৰণ কৰা কথা তোমালৈ সিদ্ধ কৰিম। +\q1 +\v 15 মেষ ছাগলী আৰু ধূপেৰে সৈতে, +\q1 মই তোমাৰ উদ্দেশে হৃষ্টপুষ্ট হোম-বলি উৎসৰ্গ কৰিম; +\q1 ছাগলীৰ সৈতে দামুৰিকো বলিদান উৎসর্গ কৰিম। [চেলা] +\q1 +\v 16 হে ঈশ্বৰলৈ ভয় ৰাখোঁতাসকল, আহাঁ, শুনা; +\q1 তেওঁ মোৰ প্ৰাণৰ কাৰণে যি কৰিলে, মই তাক ঘোষণা কৰোঁ। +\q1 +\v 17 মই মোৰ মুখেৰে তেওঁৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিলোঁ, +\q1 আৰু মোৰ জিভাৰ দ্বাৰাই তেওঁক গৌৰৱাম্বিত কৰা হ’ল। +\q1 +\v 18 যদি মই অন্তঃকৰণত অধৰ্ম মানিলোহেঁতেন, +\q1 তেন্তে প্ৰভুৱে নুশুনিলেহেঁতেন; +\q1 +\v 19 কিন্তু সচাঁকৈয়ে ঈশ্বৰে শুনিলে; +\q1 তেওঁ মোৰ প্ৰাৰ্থনাৰ স্বৰলৈ কাণ পাতিলে। +\q1 +\v 20 ঈশ্বৰ ধন্য হওক, +\q1 তেওঁ মোৰ প্ৰাৰ্থনা অগ্ৰাহ্য নকৰিলে, +\q1 আৰু মোৰ পৰা নিজ দয়াও দূৰ নকৰিলে। +\c 67 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: তাৰযুক্ত যন্ত্ৰেৰে গাবলগীয়া গীত, সঙ্গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ যিহোৱা তোমাৰ কৰুণাৰে আমাক আশীৰ্বাদ কৰা, +\q1 তেওঁ তেওঁৰ আচৰিত চেহেৰাৰ পোহৰ আমাৰ ওপৰত পৰিবলৈ দিয়ক। +\q1 +\v 2 গোটেই পৃথিবীয়ে যেন তোমাৰ পথ জানে; +\q1 সকলো জাতিৰ মাজত যেন তোমাৰ পৰিত্ৰাণ প্ৰকাশিত হয়। +\q1 +\v 3 হে ঈশ্বৰ, লোকসকলে তোমাৰ প্ৰশংসা কৰক; +\q1 সকলোলোকে তোমাৰ প্ৰশংসা কৰক। +\q1 +\v 4 জাতিবোৰে উল্লাসিত হৈ আনন্দৰ গীত গাব; +\q1 এই লোকবোৰৰ ন্যায় বিচাৰ তুমি ন্যায়েৰে কৰিবা, +\q1 পৃথিবীৰ জাতিবোৰক নিয়ন্ত্রণ কৰিবা। [চেলা] +\q1 +\v 5 হে ঈশ্বৰ, লোকসকলে তোমাৰ প্ৰশংসা কৰক, +\q1 সমুদায় লোকে তোমাৰ প্ৰশংসা কৰক। +\q1 +\v 6 পৃথিবীয়ে শ্রমৰ ফল উৎপন্ন কৰিলে; +\q1 ঈশ্বৰে, আমাৰ ঈশ্বৰে, আমাক আশীৰ্বাদ কৰিব। +\q1 +\v 7 ঈশ্বৰে আমাক আশীৰ্বাদ কৰিব, +\q1 আৰু পৃথিবীৰ সকলো সীমাই তেওঁলৈ ভয় ৰাখিব। +\c 68 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ুদৰ ৰচিত গীত, সঙ্গীত +\q1 +\v 1 ঈশ্বৰ উঠক; তেওঁৰ শত্ৰুবোৰ থান বান হৈ যাওক; +\q1 তেওঁক ঘিণাওঁতাবিলাক তেওঁৰ আগৰ পৰা দূৰ হওক। +\q1 +\v 2 ধোঁৱাৰ দৰে তুমি তেওঁলোকক উৰুৱাই নিয়া; +\q1 মম যেনেকৈ জুইৰ ওচৰত গলি যায়, +\q1 তেনেকৈ দুষ্টবোৰ ঈশ্বৰৰ সন্মুখত বিনষ্ট হওক। +\q1 +\v 3 কিন্তু ধাৰ্মিকসকলে আনন্দ কৰক, ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে উল্লাস কৰক; +\q1 তেওঁলোকে আনন্দ কৰি উল্লাস কৰক। +\q1 +\v 4 তোমালোকে ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে গীত গোৱা, তেওঁৰ নামৰ প্ৰশংসাৰ গান কৰা; +\q1 মৰুভূমিৰ \f + \ft তেওঁ মেঘৰ মাজেদি ৰথত আহিছে। কিছুমান অনুলিপিত আছে - প্ৰভু যেনেকৈ চীনয় পবিত্ৰ স্থানত আছিল, তেনেকৈ সেইবোৰৰ মাজতো আছে। \f* মাজেদি যি জন বাহনত উঠি আহিছে, তেওঁৰ কাৰণে এটি ৰাজপথ যুগুত কৰা; +\q1 তেওঁৰ নাম যিহোৱা, তোমালোকে তেওঁৰ উপস্থিতিত উল্লাস কৰা। +\q1 +\v 5 ঈশ্বৰ তেওঁৰ পবিত্ৰ বাসস্থানত পিতৃহীনৰ পিতৃ আৰু বিধৱাসকলৰ ন্যায়কর্তা \f + \ft ৰক্ষাকর্তা \f* । +\q1 +\v 6 অকলশৰীয়াসকলে বাস কৰি থাকিবলৈ ঈশ্বৰে পৰিয়াল দান কৰে; +\q1 তেওঁ বন্দীসকলক মুক্ত কৰি উন্নতিৰ অৱস্থালৈ আনে; +\q1 কিন্তু বিদ্ৰোহীসকলে শুকান ভূমিত বাস কৰে। +\q1 +\v 7 হে ঈশ্বৰ, তুমি যেতিয়া মৰুভূমিৰ মাজেদি তোমাৰ লোকসকলৰ আগে আগে গৈছিলা, [চেলা] +\q1 +\v 8 তেতিয়া পৃথিৱী কঁপি উঠিছিল আৰু আকাশেও বৰষুণ বর্ষাইছিল; +\q1 এই সকলোবোৰ হৈছিল ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে, চীনয় পর্বতৰ, সেই ঈশ্বৰৰ উপস্থিতিত; +\q1 ঈশ্বৰৰ সাক্ষাতে, ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰৰ উপস্থিতিত। +\q1 +\v 9 হে ঈশ্বৰ, তুমি প্রচুৰ পৰিমাণে বৰষুণ বৰষাইছিলা; +\q1 তুমি তোমাৰ শুকান দেশত পুনৰায় নিজৰ আধিপত্য শক্তিশালী কৰি তুলিলা। +\q1 +\v 10 তোমাৰ নিজৰ লোকসকলে তাত বাস কৰিলে; +\q1 হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ দয়াৰে তুমি দৰিদ্ৰসকলৰ অভাৱ পূৰণ কৰিছিলা। +\q1 +\v 11 যিহোৱাই লোকসমূহক আদেশ দিয়ে; +\q1 সু-সংবাদ ঘোষণাকাৰী মহিলাসকল সংখ্যাত বৃহৎ দল। +\q1 +\v 12 তেওঁলোকে ঘোষণা কৰে, “সৈন্যদলৰ ৰজাসকল পলাই গৈছে, পলাই গৈছে!” +\q1 ঘৰৰ গৃহিণীসকলে যুদ্ধৰ লুটদ্ৰব্য ভাগ বাঁটি লৈছে: +\q1 +\v 13 যদিও তেওঁলোকে মেষৰ গঁৰালবোৰৰ মাজত থাকে - +\q1 তথাপি তেওঁলোকে ৰূপেৰে আবৃত হোৱা কপৌৰ ডেউকা আৰু তাৰ সোণোৱালী পাখি পাব। +\q1 +\v 14 সৰ্বশক্তিমান ঈশ্বৰে যেতিয়া দেশৰ মাজত ৰজাসকলক ছত্রভঙ্গ কৰিলে, +\q1 তেতিয়া চলমোন পর্বতৰ ওপৰত বৰফ পৰিছিল। +\q1 +\v 15 হে বিশাল পর্বত, বাচান পাহাৰৰ বিশাল পর্বত; +\q1 হে অনেক শৃঙ্গসম্বলিত পর্বত, বাচান পাহাৰৰ পর্বত! +\q1 +\v 16 হে অনেক শৃঙ্গসম্বলিত পর্বত, +\q1 ঈশ্বৰে যি পর্বতক নিজৰ আবাসৰ বাবে বাচি লৈছে, তালৈ তুমি হিংসা দৃষ্টিৰে কিয় চাই আছা? +\q1 সেই ঠাইতেই যিহোৱাই চিৰকাললৈকে বাস কৰিব। +\q1 +\v 17 ঈশ্বৰৰ শক্তিশালী ৰথ হাজাৰ হাজাৰ, লাখ লাখ; +\q1 যিহোৱা চীনয় পর্বতৰ পৰা পবিত্র স্থানলৈ আহিব \f + \ft যিহোৱা তাৰ মাজত আছে, চীনয় পর্বত পবিত্ৰ স্থান। \f* । +\q1 +\v 18 তুমি যেতিয়া ওখ পর্বতত উঠিলা, +\q1 তুমি যুদ্ধ-বন্দীসকলক বন্দী কৰি লৈ গ’লা; +\q1 লোকসকলৰ পৰা, এনেকি তোমাৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ কৰা সকলৰ পৰাও অনেক দান আহিছিল, +\q1 যাতে হে ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমি তেওঁলোকৰ মাজত থাকিব পাৰা। +\q1 +\v 19 প্রতিদিনে আমাৰ বোজা বহন কৰা যিহোৱা ধন্য; তেৱেঁই আমাৰ পৰিত্ৰাণকর্তা ঈশ্বৰ। (চেলা) +\q1 +\v 20 আমাৰ ঈশ্বৰ হৈছে পৰিত্রাণৰ ঈশ্বৰ। +\q1 যিহোৱা ঈশ্বৰে মৃত্যুৰ পৰা ৰক্ষা কৰে। +\q1 +\v 21 কিন্তু ঈশ্বৰে নিজ শত্ৰুবোৰৰ মূৰ চূৰ্ণ কৰিব, +\q1 যিসকলে কুপথত চলি থাকে, চুলিৰে পূর্ণ হৈ থকা সেই সকলো লোকৰ মূৰৰ লাউখোলা তেওঁ গুড়ি কৰিব। +\q1 +\v 22 প্ৰভুৱে ক’লে, “মই বাচান দেশৰ পৰা তেওঁলোকক লৈ আনিম; +\q1 সমুদ্রৰ গভীৰ তলৰ পৰা তেওঁলোকক তুলি আনিম, +\q1 +\v 23 যাতে শত্রুবোৰৰ তেজত তুমি তোমাৰ ভৰি জুবুৰিয়াব পাৰা, +\q1 আৰু তোমাৰ কুকুৰবোৰৰ জিভাই যেন তাক ইচ্ছা মতে চেলেকি নিজৰ ভাগ পাব পাৰে।” +\q1 +\v 24 হে ঈশ্বৰ, লোকসকলে তোমাৰ আড়ম্বৰপূর্ণ যাত্রা দেখিছে; +\q1 পবিত্ৰ স্থানলৈ যোৱা মোৰ ঈশ্বৰ, মোৰ ৰজাৰ যাত্রা দেখিছে। +\q1 +\v 25 আগত গায়নসকল গৈছে, শেষত গৈছে বাদ্যযন্ত্রৰ বায়নসকল, +\q1 খঞ্জৰী বজোৱা ছোৱালীবোৰ তেওঁলোকৰ মাজত গৈছে। +\q1 +\v 26 তোমালোকে বৃহৎ সমাজবোৰৰ মাজত ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ কৰা; +\q1 হে ইস্ৰায়েল-ভুমুকৰ পৰা ওলোৱা বংশধৰসকল, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। +\q1 +\v 27 তেওঁলোকৰ মাজৰ সকলোতকৈ সৰু বিন্যামীন, যাৰ হাতত ৰাজদণ্ড আছে, সৌৱা, তেওঁৰ বংশ গৈছে; +\q1 সৌৱা যিহূদাৰ নেতাসকল আৰু তেওঁলোকৰ মন্ত্ৰীসকল, +\q1 সৌৱা জবূলূনৰ নেতাসকল আৰু নপ্তালীৰ নেতাসকল তাত আছে। +\q1 +\v 28 হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ পৰাক্রমৰ আজ্ঞা দিয়া \f + \ft শক্তি থকা আজ্ঞা মোক দিয়া। \f* ; +\q1 হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ শক্তি প্রদর্শন কৰা, যেনেকৈ আগেয়ে তুমি আমাৰ পক্ষে কার্য প্রদর্শন কৰিছিলা। +\q1 +\v 29 যিৰূচালেমত তোমাৰ মন্দিৰ থকাৰ কাৰণে ৰজাসকলে তোমাৰ উদ্দেশ্যে উপহাৰ লৈ যাব। +\q1 +\v 30 নলনিৰ বনৰীয়া জন্তু সেই মিচৰক তুমি ধমকি দিয়া; +\q1 বলদে নিজৰ দামুৰিৰ জাকবোৰক নিয়ন্ত্রণ কৰাৰ দৰে সেই সকলো জাতিবোৰক ধমকি দিয়া। +\q1 যিসকলে উপহাৰ কামনা কৰে, তেওঁলোকক তোমাৰ ভৰিৰ তলত গচকিবা; +\q1 যি জাতিয়ে যুদ্ধ ভাল পায়, তেওঁলোকক সিচঁৰিত কৰা। +\q1 +\v 31 মিচৰৰ পৰা ৰাষ্ট্রদূতসকল আহিব; কুচে \f + \ft কুচ ইথিওপিয়া \f* ততালিকে ঈশ্বৰলৈ নিজৰ হাত মেলিব। +\q1 +\v 32 হে পৃথিবীৰ সকলো ৰাজ্য, ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে গান কৰা, যিহোৱাৰ স্তুতিগান কৰা। (চেলা) +\q1 +\v 33 তোমালোকে অনাদিকালৰ পৰা অৱস্থান কৰা আকাশৰ মাজেদি ৰথত উঠি চলাচল কৰা জনাৰ উদ্দেশ্যে গান কৰা। +\q1 শুনা, তেওঁৰ স্বৰ; তেওঁ উচ্চ স্বৰেৰে কথা কৈছে। +\q1 +\v 34 ঈশ্বৰৰ পৰাক্ৰম ঘোষণা কৰা; +\q1 তেওঁৰ মহিমা ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত আছে আৰু আকাশ জুৰি তেওঁৰ পৰাক্ৰম প্রকাশ হৈ আছে। +\q1 +\v 35 হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ পবিত্ৰ স্থানত তোমাৰ উপস্থিতিয়ে ভয় জগাই তোলে। +\q1 ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰেই নিজ লোকক বল আৰু শক্তি দান কৰে। +\q1 ঈশ্বৰৰ প্রশংসা হওক! +\c 69 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: চোচন্নীম সুৰত গাবলগীয়া দায়ূদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, মোক পৰিত্ৰাণ কৰা; +\q1 কিয়নো মই জলপ্লাৱনত ডিঙিলৈ ডুবি যাব ধৰিছোঁ। +\q1 +\v 2 মই গভীৰ বোকাত তল গৈছো, তাত থিয় হ’বলৈ ঠাই নাই; +\q1 গভীৰ জলত আহি পৰিলোঁ, ধল পানী মোৰ ওপৰৰে বৈ গৈছে। +\q1 +\v 3 মই কান্দি কান্দি ভাগৰিলোঁ, মোৰ ডিঙি শুকাই গ’ল; +\q1 মই ঈশ্বৰলৈ বাট চাই থাকোঁতে থাকোঁতে, মোৰ চকু দুৰ্বল হৈ পৰিল। +\q1 +\v 4 অকাৰণে মোক ঘিণাওঁতাসকল মোৰ মূৰৰ চুলিতকৈয়ো অধিক; +\q1 অকাৰণে মোৰ শত্ৰু হৈ মোক নষ্ট কৰিব খোজাসকল অতি শক্তিশালী; +\q1 মই যি চুৰ কৰা নাই, তাক মই ওলোটাই দিব লাগে। +\q1 +\v 5 হে ঈশ্বৰ, তুমিয়েই মোৰ মুৰ্খতা জানি আছা; +\q1 আৰু মোৰ দোষবোৰ তোমাৰ আগত লুকাই নাথাকে। +\q1 +\v 6 হে বাহিনীসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তোমালৈ অপেক্ষা কৰাসকল মোৰ দ্বাৰাই যেন লাজত নপৰে; +\q1 হে ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ, তোমাক বিচাৰাসকল মোৰ দ্বাৰাই অপমানিত নহওক। +\q1 +\v 7 তোমাত মই আসক্ত হোৱাৰ কাৰণে লোকসকলে মোক অপমানিত কৰে; +\q1 তেওঁলোকে মোক সম্পূর্ণভাৱে অপদস্থ কৰিলে। +\q1 +\v 8 মই মোৰ ভাইসকলৰ মাজত বিদেশী হলোঁ; +\q1 তেওঁলোকে মোক বিদেশীৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰে। +\q1 +\v 9 কিয়নো তোমাৰ গৃহৰ কাৰণে হোৱা মোৰ উৎসাহ-অগ্নিয়ে মোক গ্ৰাস কৰিলে; +\q1 আৰু তোমাক নিন্দা কৰাবিলাকৰ নিন্দা মোৰ ওপৰত পৰিল। +\q1 +\v 10 যেতিয়া মই কান্দি কান্দি লঘোনেৰে মোৰ প্ৰাণক দুখ দিছিলো \f + \ft উপবাসেৰে মই নিজকে নম্র কৰিছিলোঁ। \f* ; +\q1 তেতিয়া সেয়ে মোলৈ নিন্দাৰ কাৰণ হ’ল। +\q1 +\v 11 যেতিয়া মই চট কাপোৰ পিন্ধি দুখ প্রকাশ কৰিছিলোঁ; +\q1 তেতিয়া মই তেওঁলোকৰ দৃষ্টান্তস্বৰূপ হলোঁ। +\q1 +\v 12 নগৰৰ দুৱাৰমুখত বহাসকলে মোৰ বিষয়ে কথা পাতে; +\q1 মই মতলীয়াবোৰৰ গানৰ বিষয় হলোঁ। +\q1 +\v 13 কিন্তু হে যিহোৱা, মই হলে সদায় তোমাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰোঁ তাক তুমি গ্রহণ কৰা; +\q1 তোমাৰ অধিক দয়াৰ গুণে তোমাৰ পৰিত্ৰাণৰ সত্যতাত মোক উত্তৰ দিয়া। +\q1 +\v 14 বোকাৰ পৰা মোক উদ্ধাৰ কৰা, ডুবি যাবলৈ নিদিবা; +\q1 মোক ঘিণাওঁতাবোৰৰ পৰা আৰু গভীৰ জলৰ পৰাও মোক উদ্ধাৰ কৰা। +\q1 +\v 15 ধল পানীয়ে মোক তল নিনিয়াওক, গভীৰ জলে মোক গ্ৰাস নকৰক; +\q1 আৰু মৈদামৰ মুখ মোৰ ওপৰত বন্ধ নহওক। +\q1 +\v 16 হে যিহোৱা, মোৰ প্রার্থনাৰ উত্তৰ দিয়া, কিয়নো তোমাৰ প্ৰতিজ্ঞা বিশ্বস্ততা উত্তম; +\q1 তোমাৰ প্ৰচুৰ দয়া অনুসাৰে মোলৈ মুখ ঘূৰুৱা। +\q1 +\v 17 তোমাৰ দাসৰ পৰা তোমাৰ মুখ লুকুৱাই নাৰাখিবা; +\q1 কাৰণ মই সঙ্কটত আছোঁ; শীঘ্ৰে মোক উত্তৰ দিয়া। +\q1 +\v 18 তুমি মোৰ ওচৰ চাপি মোৰ প্ৰাণ মুক্ত কৰা; +\q1 মোৰ মুক্তিপণ দি শত্ৰুবোৰৰ পৰা মোক উদ্ধাৰ কৰা। +\q1 +\v 19 মোৰ অপযশ, লাজ, আৰু অপমান তুমিয়েই জানি আছা; +\q1 মোৰ সকলো প্রতিদ্বন্দী তোমাৰ আগত আছে। +\q1 +\v 20 তীব্র তিৰস্কাৰত মোৰ মন ভগ্ন হৈ দুখেৰে ভৰি পৰিল; +\q1 কোনোবাই মোক কৃপা কৰিব বুলি মই বাট চালোঁ, +\q1 কিন্তু কোনো নাছিল; শান্ত্বনা কৰাসকললৈ অপেক্ষা কৰিলোঁ, কিন্তু এজনো নাপালোঁ। +\q1 +\v 21 তেওঁলোকে মোক আহাৰৰ বাবে বিহ দিলে; +\q1 মোৰ পিয়াহত তেওঁলোকে মোক টেঙা ৰস পান কৰালে। +\q1 +\v 22 তেওঁলোকৰ আগত থকা আহাৰেই তেওঁলোকৰ ফান্দৰ দৰে হ’ব; +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ সম্পত্তিয়ে তেওঁলোকক জালত পেলাব \f + \ft তেওঁলোকৰ উৎসর্গিত আহাৰে তেওঁলোকৰ বন্ধুৰ কাৰণে ফান্দস্বৰূপ হ’ব। কিছুমান অনুলিপিত আছে - তেওঁলোকে নিৰাপদে আছোঁ বুলি ভাবে, তেতিয়া তেওঁলোক জালত পৰিব। \f* । +\q1 +\v 23 তেওঁলোকে কেতিয়াও দেখা নাপাবলৈ তেওঁলোকৰ চকু অন্ধ হওক; +\q1 তুমি তেওঁলোকৰ কঁকাল সদায় কঁপি থকা কৰা। +\q1 +\v 24 তেওঁলোকৰ ওপৰত তোমাৰ অতিশয় ক্ৰোধ দেখুৱা; +\q1 তোমাৰ প্ৰচণ্ড ক্ৰোধে তেওঁলোকক আতঙ্কগ্রস্থ কৰক। +\q1 +\v 25 তেওঁলোকৰ বাসস্থান উচ্ছন্ন হওক; +\q1 তেওঁলোকৰ তম্বুত কোনেও বাস নকৰক। +\q1 +\v 26 কিয়নো তেওঁলোকক নির্যাতন কৰাজনকেই তুমি প্রহাৰ কৰা; +\q1 তেওঁলোকে তুমি শাস্তি দিয়াসকলৰ দুখৰ বিষয়ে কথা পাতে। +\q1 +\v 27 তুমি তেওঁলোকৰ অপৰাধৰ ওপৰত অপৰাধ যোগ দিয়া; +\q1 তেওঁলোকে তোমাৰ ধাৰ্মিকতাৰ ভাগী নহওক। +\q1 +\v 28 জীৱিতসকলৰ তালিকাৰ পৰা তেওঁলোকৰ নাম মচি পেলোৱা হওক; +\q1 আৰু ধাৰ্মিকসকলৰ লগত তেওঁলোকৰ নাম লিখা নহওক। +\q1 +\v 29 কিন্তু মই হলে, দুখ আৰু বেদনা পাইছো; +\q1 হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ পৰিত্ৰাণে মোক উন্নত কৰক। +\q1 +\v 30 মই এটি গানেৰে ঈশ্বৰৰ নামৰ প্ৰশংসা কৰিম; +\q1 ধন্যবাদেৰে তেওঁক উল্লসিত কৰিম। +\q1 +\v 31 তেওঁলোকৰ অনুগ্রহ যিহোৱালৈ ভতৰা গৰুতকৈ উত্তম; +\q1 নাইবা শিং আৰু খুৰা থকা ভতৰাতকৈয়ো, সেয়ে যিহোৱাক অধিক সন্তোষ দিব। +\q1 +\v 32 নম্ৰসকলে তাকে দেখি আনন্দিত হ’ব; +\q1 হে ঈশ্বৰক বিচাৰাসকল তোমালোকৰ হৃদয় পুনৰ্জীৱিত হওক। +\q1 +\v 33 কিয়নো যিহোৱাই দৰিদ্ৰসকললৈ কাণ পাতে; +\q1 আৰু তেওঁ নিজৰ বন্দীয়াৰসকলক হেয়জ্ঞান নকৰে। +\q1 +\v 34 আকাশ আৰু পৃথিবীয়ে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰক; +\q1 সাগৰ আৰু তাৰ মাজত চৰি ফুৰা সমুদায় প্ৰাণীয়ে তেওঁৰ স্তুতি কৰক। +\q1 +\v 35 কিয়নো ঈশ্বৰে চিয়োনক পৰিত্ৰাণ কৰিব আৰু যিহূদাৰ নগৰবোৰ পুনৰায় নিৰ্মাণ কৰিব; +\q1 লোকসকলে তাত বাস কৰি তাক অধিকাৰ কৰিব। +\q1 +\v 36 তেওঁৰ দাসবোৰৰ বংশয়ো তাক অধিকাৰ কৰিব; +\q1 তেওঁৰ নাম প্ৰেম কৰোঁতাসকলে তাত বাস কৰিব। +\c 70 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ুদৰ ৰচিত স্মৰণাৰ্থক গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, মোক ৰক্ষা কৰা! +\q1 হে যিহোৱা, শীঘ্রে মোক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ আহা। +\q1 +\v 2 যিসকল লোকে মোৰ বিপদত সন্তুষ্ট হয়, তেওঁলোক অভিশপ্ত হৈ লাজ পাওক; +\q1 মোৰ প্ৰাণ বিচাৰোঁতাসকল বঞ্চিত হৈ বিভ্রান্ত হওক। +\q1 +\v 3 যিসকলে মোক আহা আহা বোলে; +\q1 তেওঁলোকে লাজ পাই উলটি যাওক। +\q1 +\v 4 তোমাক বিচাৰোঁতাসকল তোমাত আনন্দ কৰি উল্লসিত হওক; +\q1 তোমাৰ পৰিত্ৰাণক প্ৰীতি কৰোঁতাসকলে “যিহোৱা মহিমান্বিত হওক” বুলি সদায় কওক। +\q1 +\v 5 কিন্তু মই হ’লে অভাৱগ্রস্ত আৰু দৰিদ্ৰ; +\q1 হে ঈশ্বৰ, মোৰ ওচৰলৈ শীঘ্ৰে আহাঁ; +\q1 তুমি মোৰ সহায় আৰু মোৰ উদ্ধাৰকৰ্তা; +\q1 হে যিহোৱা, পলম নকৰিবা। +\c 71 +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, মই তোমাতেই আশ্ৰয় লৈছোঁ; +\q1 মোক কেতিয়াও অপমানিত হবলৈ নিদিবা। +\q1 +\v 2 তোমাৰ ধাৰ্মিকতাৰ গুণেৰে মোক উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 মোলৈ কাণ পাতা আৰু মোক ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 3 মোৰ অৰ্থে তুমি এনে বসতিৰ শিলা হোৱা, যি শিলালৈ মই যেন নিতৌ যাব পাৰোঁ; +\q1 তুমি মোক ৰক্ষা কৰিবলৈ এটা আজ্ঞা দিলা, +\q1 কিয়নো মোৰ অৰ্থে তুমি শিলা আৰু মোৰ দুর্গ। +\q1 +\v 4 হে মোৰ ঈশ্বৰ, দুষ্টলোকৰ হাতৰ পৰা মোক উদ্ধাৰ কৰা, +\q1 অধৰ্মি আৰু নিষ্ঠুৰজনৰ হাতৰ পৰা মোক মুক্ত কৰা। +\q1 +\v 5 কিয়নো, হে প্ৰভু যিহোৱা, তুমি মোৰ আশা; +\q1 সৰু কালৰে পৰা তুমি মোৰ বিশ্বাসভূমি। +\q1 +\v 6 গৰ্ভৰে পৰা মই তোমাতেই নিৰ্ভৰ কৰিছোঁ; +\q1 মোক মাতৃৰ গৰ্ভৰ পৰা উলিওৱাজনা তুমিয়েই; +\q1 মই নিতৌ তোমাৰেই প্ৰশংসা কৰিম। +\q1 +\v 7 মই অনেকলোকৰ দৃষ্টিত এটি উদাহৰণৰ বিষয় যেন হৈছোঁ; +\q1 কিন্তু তুমি মোৰ দৃঢ় আশ্ৰয় স্থান। +\q1 +\v 8 মোৰ মুখ তোমাৰ প্ৰশংসাৰেই পৰিপূৰ্ণ হ’ব, +\q1 আৰু ওৰে দিনটো তোমাৰ গৌৰৱ ভৰি থাকিব। +\q1 +\v 9 বয়সস্থ সময়ত মোক ত্যাগ নকৰিবা; +\q1 মই শক্তিহীন হোৱা সময়ত মোক নেৰিবা। +\q1 +\v 10 কিয়নো মোৰ শত্ৰুবোৰে মোৰ বিষয়ে কথা পাতে; +\q1 তেওঁলোকে মোৰ জীৱন অনুসন্ধান কৰি একেলগে আলোচনা কৰে। +\q1 +\v 11 তেওঁলোকে কয়, “ঈশ্বৰে তেওঁক পৰিত্যাগ কৰিলে; +\q1 খেদি গৈ তেওঁক ধৰা, কিয়নো তাৰ উদ্ধাৰকৰ্তা কোনো নাই।” +\q1 +\v 12 হে ঈশ্বৰ, মোৰ পৰা আঁতৰ নহবা; +\q1 হে মোৰ ঈশ্বৰ, মোক সহায় কৰিবলৈ শীঘ্ৰে আহাঁ। +\q1 +\v 13 মোৰ প্ৰাণৰ বিৰোধীবোৰ লজ্জিত হৈ উচ্ছন্ন হওক; +\q1 মোৰ অনিষ্ট কৰিবলৈ চেষ্টা কৰোঁতাসকলক নিন্দা আৰু অপমানেৰে ঢকা হওক। +\q1 +\v 14 কিন্তু মই হ’লে, সদায় তোমাক আশা কৰি থাকিম, +\q1 তোমাৰ প্ৰশংসা আৰু অধিক অধিককৈ কৰিম। +\q1 +\v 15 এইয়া মোৰ বোধৰ অগম্য হলেও, +\q1 মই মুখেৰে তোমাৰ ধাৰ্মিকতাৰ কথা কম, +\q1 ওৰে দিনটো তোমাৰ পৰিত্ৰাণৰ কথা প্ৰকাশ কৰিম; +\q1 +\v 16 মই উপস্থিত হৈ প্ৰভু যিহোৱাৰ মহৎ কাৰ্যবোৰ কীৰ্তন কৰিম; +\q1 মই কেৱল তোমাৰ ধাৰ্মিকতা, কেৱল তোমাৰেই ধাৰ্মিকতা উল্লেখ কৰিম। +\q1 +\v 17 হে ঈশ্বৰ, তুমি মোক লৰালি কালৰে পৰা শিক্ষা দি আহিছা; +\q1 আৰু এতিয়ালৈকে মই তোমাৰ আচৰিত কাৰ্যবোৰ প্ৰকাশ কৰি আহিছোঁ। +\q1 +\v 18 প্রকৃততে মোৰ বয়সস্ত অৱস্থা আৰু চুলি পকাৰ সময়ত মোক ত্যাগ নকৰিবা, +\q1 মই ভাবী-বংশৰ আগত তোমাৰ পৰাক্রম ঘোষণা কৰিম; +\q1 আৰু আহিবলগা সকলোকে তোমাৰ পৰাক্রমৰ কথা শুনাম। +\q1 +\v 19 হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ ধাৰ্মিকতা গগণস্পৰ্শী; +\q1 হে ঈশ্বৰ, মহৎ কাৰ্য কৰোঁতা যি তুমি, তোমাৰ তুল্য কোন আছে? +\q1 +\v 20 তুমি আমাক বিষম সঙ্কট দেখুৱাইছা, +\q1 তুমি আকৌ আমাক পুনৰায় জীৱিত কৰা; +\q1 পৃথিবীৰ গভীৰতাৰ পৰা আমাক তুলি আনিবা। +\q1 +\v 21 তুমি মোৰ আত্ম-সন্মান বৃদ্ধি কৰা; +\q1 পুনৰাই ঘূৰি মোক শান্ত্বনা দিয়া। +\q1 +\v 22 হে মোৰ ঈশ্বৰ, তোমাৰ বিশ্বাসযোগ্যতাৰ স্তুতি কৰিম; +\q1 হে ইস্ৰায়েলৰ পবিত্ৰ জনা, +\q1 মই বীণাৰে তোমাৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গান কৰিম। +\q1 +\v 23 মই যেতিয়া তোমাৰ উদ্দেশে প্ৰশংসাৰ গান কৰোঁ, তেতিয়া মোৰ ওঁঠ অতিশয় আনন্দিত হয়; +\q1 তুমি মুক্ত কৰা মোৰ প্ৰাণ আনন্দিত হয়। +\q1 +\v 24 মই তোমাৰ ধাৰ্মিকতাৰ কথা ওৰে দিনটো কৈ থাকিম; +\q1 মোৰ অনিষ্টলৈ চেষ্টা কৰোঁতাবিলাক পৰাজিত হ’ল আৰু তেওঁলোকে লাজ পাই নিন্দিত হ’ল। +\c 72 +\s চলোমনৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, ৰজাক তোমাৰ শাসন-প্ৰণালীবোৰ দান কৰা, +\q1 আৰু ৰাজকোঁৱৰক তোমাৰ ধাৰ্মিকতা প্ৰদান কৰা। +\q1 +\v 2 তেওঁ ধাৰ্মিকতাৰে ৰজাৰ প্ৰজাসকলৰ বিচাৰ কৰিব; +\q1 ন্যায়েৰে তোমাৰ দুখীয়াসকলৰ বিচাৰ কৰিব। +\q1 +\v 3 পৰ্বতবোৰে প্ৰজাসকলৰ কাৰণে শান্তি উৎপাদন কৰিব; +\q1 পাহাৰবোৰেও ধাৰ্মিকর্তা উৎপাদন কৰিব। +\q1 +\v 4 তেওঁ দুখীয়া প্ৰজাসকলৰ বিচাৰ কৰিব, +\q1 অভাৱগ্রস্ত সন্তানসকলক ৰক্ষা কৰিব; +\q1 কিন্তু অত্যাচাৰীক টুকুৰা টুকুৰ কৰি গুৰি কৰিব। +\q1 +\v 5 তেওঁ সূৰ্য চন্দ্ৰ থাকে মানে থাকিব, পুৰুষানুক্ৰমে তেওঁলোকে তোমালৈ ভয় কৰিব \f + \ft যেতিয়ালৈকে সূৰ্য চন্দ্ৰ থাকিব, তেতিয়ালৈকে তেওঁৰ লোকসকলে পুৰুষানুক্ৰমে তোমাক ভয় কৰিব \f* । +\q1 +\v 6 ঘাঁহ কাটি নিয়া মাটিৰ ওপৰত বৰষুণ পৰিলে যেনে হয়, +\q1 তেওঁ তেনেকৈয়ে ভূমি ভিজোৱা বৰষুণ জাকৰ দৰেই হয়। +\q1 +\v 7 তেওঁৰ সময়ত ধাৰ্মিকজন \f + \ft ধার্মিকতা \f* জকমকাব; +\q1 যিমান দিনলৈ চন্দ্ৰ থাকিব সিমান দিনলৈকে তেওঁলোক শান্তিত থাকিব। +\q1 +\v 8 তেওঁলোকে এখন সমুদ্ৰৰ পৰা আন এখন সমুদ্ৰলৈকে ৰাজ্য শাসন কৰিব, +\q1 আৰু নদীৰ পৰা পৃথিবীৰ শেষলৈকে ৰাজত্ব কৰিব। +\q1 +\v 9 মৰুভূমিৰ \f + \ft তেওঁৰ শত্রুবোৰে \f* নিবাসীসকলে তেওঁৰ আগত আঁঠু ল’ব; +\q1 আৰু তেওঁৰ শত্ৰুবোৰে ধূলি চেলেকিব। +\q1 +\v 10 তৰ্চীচ আৰু দ্বীপবোৰৰ ৰজাসকলে পাৰিশ্রমিক শ্রদ্ধাঞ্জলি আনিব; +\q1 চিবা আৰু চবাৰ ৰজাসকলে উপহাৰ আনিব। +\q1 +\v 11 এনে কি, সকলো ৰজাই তেওঁৰ আগত প্ৰণিপাত কৰিব; +\q1 আৰু সকলো জাতিৰ লোকে তেওঁৰ সেৱা কৰিব। +\q1 +\v 12 কিয়নো, অভাৱগ্রস্তসকলে কাতৰোক্তি কৰিলে তেওঁ উদ্ধাৰ কৰিব; +\q1 আৰু সহায়হীন দুখিতজনক তেওঁ ত্ৰাণ কৰিব। +\q1 +\v 13 তেওঁ দুখী অভাৱগ্রস্তক কৃপা কৰিব; +\q1 দৰিদ্ৰসকলৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিব। +\q1 +\v 14 অত্যাচাৰ আৰু উপদ্ৰৱৰ পৰা তেওঁ তেওঁলোকৰ প্ৰাণ মুক্ত কৰিব; +\q1 তেওঁৰ দৃষ্টিত সেইসকলৰ তেজ বহুমূল্য হ’ব। +\q1 +\v 15 ৰজাসকল জীয়াই থাকিব আৰু তেওঁলোকক চিবাৰ সোণ দান কৰা যাব; +\q1 লোকসকলে নিতৌ তেওঁৰ গুৰিত প্ৰাৰ্থনা কৰিব, +\q1 ওৰে দিনটো ঈশ্বৰে তেওঁলোকক আশীৰ্বাদ কৰিব। +\q1 +\v 16 পৃথিবীত পৰ্বতবোৰৰ টিঙত প্ৰচুৰ শস্য হ’ব; +\q1 সেই শস্যৰ ফল লিবানোনৰ জাৰণিৰ নিচিনাকৈ লৰিব; +\q1 আৰু নগৰ নিবাসীসকল পৃথিবীৰ তৃণৰ দৰে জকমকাব। +\q1 +\v 17 ৰজাৰ নাম চিৰস্থায়ী হ’ব; +\q1 সূৰ্য থাকেমানে তেওঁৰ নাম থাকিব; +\q1 লোকসকলে তেওঁৰ পৰা আশীৰ্বাদ পাব; +\q1 সকলো জাতিয়ে তেওঁক ধন্য ধন্য বুলিব। +\q1 +\v 18 ঈশ্বৰ যিহোৱা, ইস্ৰায়েলৰ ঈশ্বৰ, ধন্য হওক; +\q1 যিজন কেৱল আচৰিত কৰ্ম কৰোঁতা। +\q1 +\v 19 তেওঁৰ গৌৰৱ অনন্ত কাললৈকে ধন্য হওক; +\q1 আৰু সমুদায় পৃথিৱী তেওঁৰ গৌৰৱেৰে পৰিপূৰ্ণ হওক। আমেন আৰু আমেন। +\q1 +\v 20 যিচয়ৰ পুত্ৰ দায়ুদৰ প্ৰাৰ্থনাবোৰ সমাপ্ত। +\ms গীতমালাৰ তৃতীয় খণ্ড +\c 73 +\s আচফৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 অৱশ্যেই ঈশ্বৰ ইস্ৰায়েললৈ মঙ্গলজনক; +\q1 তেওঁ শুদ্ধ চিত্তৰ লোকসকললৈ শুভ কৰোঁতা। +\q1 +\v 2 কিন্তু মোৰ ভৰি হ’লে প্ৰায় পিছল খাইছিল; +\q1 মোৰ খোজ প্ৰায় পিছলি গৈছিল। +\q1 +\v 3 তেতিয়া অহংকাৰী লোকলৈ মোৰ অসূয়া জন্মিছিল; +\q1 মই দুষ্টবোৰক বৰ সুখত থকা দেখিছিলোঁ। +\q1 +\v 4 কাৰণ তেওঁলোকে মৃত্যুৰ যন্ত্ৰণা নাপায়; +\q1 কিন্তু তেওঁলোক সুস্থ সবল হৈ থাকে। +\q1 +\v 5 তেওঁলোকে আন মানুহে দুখ পোৱাৰ দৰে দুখ নাপায়; +\q1 অন্যলোকৰ বিপদৰ নিচিনাকৈ তেওঁলোক বিপদতো নপৰে। +\q1 +\v 6 এই কাৰণে অহংকাৰ তেওঁলোকৰ ডিঙিৰ হাৰস্বৰূপ; +\q1 অত্যাচাৰ তেওঁলোকৰ কাৰণে শৰীৰ আৱৰণস্বৰূপ হৈছে। +\q1 +\v 7 তেওঁলোকৰ মনৰ অন্ধকাৰ পাপ হৈ বাহিৰ হয়; +\q1 তেওঁলোকৰ মন্দ চিন্তা শেষ পর্যন্ত তেওঁলোকৰ অন্তৰৰ ভিতৰত থাকে। +\q1 +\v 8 তেওঁলোকে মহা বিদ্ৰূপেৰে দুষ্টতাৰ কথা কয়; +\q1 তেওঁলোকে অহংকাৰ কৰি ভয় দেখুৱাই আক্রমণ কৰে। +\q1 +\v 9 তেওঁলোকে স্বর্গৰ বিৰুদ্ধে কথা কয়; +\q1 তেওঁলোকৰ জিভাই পৃথিৱী ভ্ৰমণ কৰে। +\q1 +\v 10 এই কাৰণে ঈশ্বৰৰ সন্তানসকলে তেওঁলোকৰ ফালে ঘূৰি যায়; +\q1 গভীৰভাৱে তেওঁলোকৰ বাক্যবোৰ পান কৰে। +\q1 +\v 11 তেওঁলোকে কয়, “ঈশ্বৰে কেনেকৈ জানিব? +\q1 কি হবলৈ গৈ আছে তাক জানো সৰ্বোপৰিজনাই জানিব?” +\q1 +\v 12 চোৱা, তেওঁলোক দুষ্ট; +\q1 তেওঁলোকৰ মনৰ ভাব সদায় নিশ্চিন্ত, অধিক সম্পত্তি বঢ়াই থাকে। +\q1 +\v 13 “মই যে পাপ নকৰাকৈ নিজকে শুচি কৰি ৰাখিলোঁ; +\q1 ই তেন্তে কি অৰ্থহীন নেকি? +\q1 +\v 14 মই ওৰে দিনটো আঘাতিত হলোঁ; +\q1 প্ৰতি ৰাতিপুৱা তুমি মোক অপদস্থ কৰিলা।” +\q1 +\v 15 যদি মই এনেকুৱা কথাবোৰ কলোহেঁতেন, +\q1 তেন্তে সেয়া কোনোমতে তোমাৰ সন্তানৰ কথা নহলহেঁতেন। +\q1 +\v 16 এই সমস্যাৰ বিষয়ে বুজিবলৈ মই বৰ চেষ্টা কৰিছিলোঁ; +\q1 কিন্তু বুজি পাবৰ বাবে এই সমস্যাটো বহুত কঠিন আছিল। +\q1 +\v 17 যেতিয়া মই ঈশ্বৰৰ মন্দিৰলৈ গলো, +\q1 তাৰ পাছতহে তেওঁলোকৰ কি দশা হ’ব মই বুজিব পাৰিলোঁ। +\q1 +\v 18 সঁচাকৈ তুমি তেওঁলোকক পিছল খোৱা ঠাইত থৈছা; +\q1 তুমি তেওঁলোকক বিনাশৰ গাতত পেলাই তেওঁলোকৰ সর্বনাশ কৰিবা। +\q1 +\v 19 তেওঁলোক কেনেকৈ নিমিষতে মৰুভুমিত উচ্ছন্ন হয়, +\q1 নানা আতঙ্কজনক শঙ্কাত তেওঁলোক একেবাৰে বিনষ্ট হ’ব। +\q1 +\v 20 তেওঁলোক এটা সপোন দেখি সাৰ পায় সপোনটো তুচ্ছ জ্ঞান কৰাৰ নিচিনাকৈ; +\q1 হে ঈশ্ৱৰ, যেতিয়া তুমি উঠিবা, তেতিয়া তেওঁলোকক ছায়া বুলি তুচ্ছ জ্ঞান কৰিবা। +\q1 +\v 21 যেতিয়া মই মনত গভীৰ দুখ পাইছিলোঁ; +\q1 আৰু মোৰ অন্তৰত আঘাত লাগিছিল, +\q1 +\v 22 তেতিয়া মই অজ্ঞান আৰু মনৰ কল্পনা অভাৱ বোধ কৰিছিলোঁ; +\q1 তোমাৰ সাক্ষাতে অচেতন হোৱা পশুৰ নিচিনা আছিলো। +\q1 +\v 23 তথাপি মই সদায় তোমাৰ লগতে আছোঁ; +\q1 তুমি মোৰ সোঁ হাতখনত ধৰি ৰাখিলা। +\q1 +\v 24 তুমি তোমাৰ উপদেশেৰে মোক পথ দেখুৱাবা, +\q1 পৰবর্তী সময়ত মোক গৌৰৱেৰে গ্ৰহণ কৰিবা। +\q1 +\v 25 তোমাৰ বাহিৰে স্বৰ্গত মোৰ কোন আছে? +\q1 তোমাৰ বাহিৰে পৃথিৱীত মোৰ এনে কোনো আশ্রয় নাই। +\q1 +\v 26 মোৰ শৰীৰ আৰু হৃদয় দুয়োটা পৰাজিত হ’ল; +\q1 কিন্তু ঈশ্বৰ চিৰকাললৈকে মোৰ মনৰ শক্তি \f + \ft শিলা \f* । +\q1 +\v 27 কিয়নো চোৱা, তোমাৰ পৰা দূৰৈত থকা লোকসকলৰ সর্বনাশ হ’ব; +\q1 তোমাক এৰি অবিশ্বাসী হোৱা সকলোকে তুমি ধ্বংস কৰিবা। +\q1 +\v 28 কিন্তু মোৰ পক্ষে হলে, ঈশ্বৰৰ ওচৰ চপাই মঙ্গল; +\q1 মই প্রভু যিহোৱাক মোৰ আশ্ৰয় স্থানৰূপে গ্রহণ কৰিলোঁ; +\q1 মই তোমাৰ সকলো কার্য ঘোষণা কৰিম। +\c 74 +\s মচকীল নামে আচফৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, তুমি কিয় আমাক এইদৰে পৰিত্যাগ কৰিলা? +\q1 তোমাৰ চৰণীয়া পথাৰৰ মেষজাকৰ বিৰুদ্ধে তোমাৰ ক্ৰোধাগ্নি কিয় জ্বলিছে? +\q1 +\v 2 তুমি পূৰ্বতে মুক্ত কৰা লোকসকলৰ উদ্দেশ্যে +\q1 তোমাৰ অধিকাৰৰ ফৈদ হ’বলৈ ক্রয় কৰা; +\q1 আৰু তুমি নিবাস কৰা চিয়োন পৰ্বতক সোঁৱৰণ কৰা। +\q1 +\v 3 তুমি চিৰকালৰ এই ধ্বংস-স্তূপৰ ঠাইলৈ আগবাঢ়ি আহি চোৱা; +\q1 পবিত্র স্থানত শত্রুৱে সকলোবোৰ ভাঙি-চিঙি চূৰ-মাৰ কৰিলে। +\q1 +\v 4 তোমাৰ বিৰোধকাৰীয়ে তোমাৰ পবিত্র স্থানৰ মাজত গৰ্জন কৰিছে; +\q1 তেওঁলোকে তাত যুদ্ধৰ পতাকা সংস্থাপন কৰিছে। +\q1 +\v 5 ভাব হয় যেন তেওঁলোকে জাৰণিৰ গছবোৰৰ অহিতে কুঠাৰ চলাইছিল। +\q1 +\v 6 তেওঁলোকে নক্সা কটা \f + \ft নক্সা কটা খোদিত কৰা \f* আটাই কাঠবোৰ থেতাঁলি ভাঙিছে; +\q1 কুঠাৰ আৰু হাতুৰীৰে একেবাৰে ভাঙি পেলাইছে। +\q1 +\v 7 তেওঁলোকে তোমাৰ পবিত্র স্থানত জুই লগাই দিছে; +\q1 তোমাৰ নামৰ নিবাসক মাটিত মিলাই অপবিত্ৰ কৰিলে। +\q1 +\v 8 তেওঁলোকে নিজৰ মনতে কলে, “আমি সকলোকে একেবাৰে ধ্বংস কৰোঁ।” +\q1 তেওঁলোকে মাটিৰ ওপৰত থকা ঈশ্বৰৰ সকলো সভা গৃহ পুৰি ভস্ম কৰিলে। +\q1 +\v 9 আমি কোনো আলৌকিক চিহ্ন ঈশ্বৰৰ পৰা দেখা পোৱা নাই, +\q1 তাত কোনো ভাববাদীও নাই; +\q1 কিমান কাললৈকে আৰু এইদৰে হৈ থাকিব, তাক জানোতাও আমাৰ ইয়াত কোনো নাই। +\q1 +\v 10 হে ঈশ্বৰ, শত্রুৱেনো আৰু কিমান কাললৈ তোমাক নিন্দা কৰি থাকিব? +\q1 বিৰোধীতা কৰাসকলে চিৰকাললৈকে তোমাৰ নাম তিৰস্কাৰ কৰি থাকিব নে? +\q1 +\v 11 তুমি কিয় তোমাৰ হাতখন, সেই তোমাৰ সোঁ হাতখন কোঁচাই ৰাখিছা? +\q1 তুমি পিন্ধি থকা বস্ত্রৰ পৰা সোহাঁতখন উলিওৱা আৰু তেওঁলোকক ধ্বংস কৰা। +\q1 +\v 12 তথাপি ঈশ্বৰ পূৰ্বকালৰে পৰা মোৰ ৰজা; +\q1 তেওঁ পৃথিবীৰ মাজত পৰিত্ৰাণৰ কার্য কৰিছে। +\q1 +\v 13 তুমিয়েই নিজৰ শক্তিৰে সমুদ্ৰক দুভাগ কৰিছিলা; +\q1 তুমিয়েই সাগৰৰ পানীত থকা দৈত্যৰ মূৰ থেতাঁলি ভাঙিছিলা। +\q1 +\v 14 তুমিয়েই লিবিয়াথন জন্তুৰ মূৰকেইটা গুড়ি কৰিছিলা; +\q1 তুমিয়েই তাক মৰুভূমিৰ জন্তুবোৰক \f + \ft মৰুভূমিৰ নিবাসীসকলৰ \f* আহাৰৰ বাবে দিছিলা। +\q1 +\v 15 তুমিয়েই পৰিত্যক্ত অবস্থাত ভুমুক আৰু জুৰি বোৱাইছিলা; +\q1 সদায় বৈ থকা নদীকো শুকুৱাই দিছিলা। +\q1 +\v 16 দিন তোমাৰ, আৰু ৰাতিও তোমাৰেই; +\q1 তুমিয়েই চন্দ্ৰ আৰু সূৰ্যক নিজ নিজ স্থানত স্থাপন কৰিলা। +\q1 +\v 17 তুমিয়েই পৃথিবীৰ সকলো সীমা স্থাপন কৰিলা; +\q1 তুমিয়েই শীত আৰু গ্রীষ্ম কাল স্রজিলা। +\q1 +\v 18 হে যিহোৱা, তুমি পাহৰি নাযাবা শত্ৰুৱে যে তোমাক ঠাট্টা নিন্দা কৰিছে; +\q1 মূর্খ লোকবোৰে যে তোমাৰ নাম অনাদৰ কৰিছে। +\q1 +\v 19 তোমাৰ প্রিয় কপৌৰ প্ৰাণ বনৰীয়া জন্তুক শোধাই নিদিবা; +\q1 তোমাক অপদস্থ কৰা সকলৰ জীৱনৰ কথা চিৰকাললৈকে নাপাহৰিবা। +\q1 +\v 20 তোমাৰ ব্যৱস্থা নিয়মটিলৈ দৃষ্টি কৰা; +\q1 কিয়নো পৃথিৱীৰ অন্ধকাৰময় ঠাইবোৰ অত্যাচাৰীবিলাকৰ বাসস্থানৰে ভৰি পৰিছে। +\q1 +\v 21 উপদ্ৰৱ পোৱাবিলাক লাজ পাই উলটি নাহক; +\q1 দুখী-অভাৱী লোকসকলে তোমাৰ নামৰ প্ৰশংসা কৰক। +\q1 +\v 22 হে ঈশ্বৰ, উঠা, তোমাৰ আত্ম-সন্মান ৰক্ষা কৰা; +\q1 মূর্খ ব্যক্তিয়ে ওৰে দিনটো তোমাক নিন্দা কৰিছে, তাক পাহৰি নাযাবা। +\q1 +\v 23 তোমাৰ শত্রুবোৰৰ মাত নাপাহৰিবা; +\q1 তোমাৰ অহিতে নিতৌ উঠা হুলস্থূল তুচ্ছ কৰা। +\c 75 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: অলতচেৎ সুৰত গাবলগীয়া আচফৰ ৰচিত গীত, সঙ্গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, আমি তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম; +\q1 আমি তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম, কিয়নো তুমি তোমাৰ উপস্থিতি প্রকাশ কৰিলা; +\q1 লোকসকলে তোমাৰ আচৰিত কাৰ্যবোৰ বৰ্ণনা কৰি আছে। +\q1 +\v 2 যেতিয়া নিৰূপিত সময় উপস্থিত হব; +\q1 তেতিয়া মই ন্যায়েৰে বিচাৰ কৰিম। +\q1 +\v 3 যদিও পৃথিৱী আৰু তাৰ বাসিন্দাসকল ভয়াতুৰ আৰু দুর্বল; +\q1 তথাপি ময়েই তাৰ স্তম্ভবোৰ দৃঢ়কৈ স্থাপন কৰিলোঁ। [চেলা] +\q1 +\v 4 মই অহঙ্কাৰীবোৰক কলো, “তোমালোকে অহঙ্কাৰেৰে কাৰ্য নকৰিবা;” +\q1 দুষ্টবোৰক ক’লো, “পৰিত্রাণ পাবলৈ নি: সংশয় নহবা; +\q1 দুষ্টবোৰ জয়ী হ’বলৈ অত্যন্ত নিশ্চিন্ত নহওক। +\q1 +\v 5 তোমালোক জয়ী হ’বলৈ অত্যন্ত নিশ্চিন্ত নহবা; +\q1 তোমালোকে গর্ব কৰি কথা নকবা।” +\q1 +\v 6 কিয়নো পূব বা পশ্চিম দিশৰ পৰা জয় লাভ নহয়। +\q1 +\v 7 কিন্তু ঈশ্বৰ ন্যায় বিচাৰক; +\q1 কোনোক তললৈ নমায়, কোনোক ওপৰলৈ তোলে। +\q1 +\v 8 কিয়নো যিহোৱাৰ হাতত এক পান-পাত্ৰ আছে, +\q1 তাত মিশ্ৰিত দ্ৰব্যেৰে সৈতে পৰিপূৰ্ণ ফেনাই উঠা দ্রাক্ষাৰস আছে; +\q1 আৰু তেওঁ সেই পাত্রৰ কিছু ঢালি দিয়ে; +\q1 পৃথিৱীৰ দুষ্ট লোকবোৰে অৱশ্যেই তাৰ তলিলৈকে থকা গেদবোৰ খাব লাগিব। +\q1 +\v 9 কিন্তু মই হ’লে, চিৰকাললৈ তেওঁ কৰা কার্যৰ প্ৰচাৰ কৰিম; +\q1 মই যাকোবৰ ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে স্তুতি গান কৰিম। +\q1 +\v 10 তেওঁ ক’লে, “মই দুষ্ট লোকবোৰৰ আটাই শিং \f + \ft শক্তি \f* কাটি পেলাম; +\q1 কিন্তু ধাৰ্মিক লোকসকলৰ শিং \f + \ft শক্তি \f* উচ্চ কৰিম।” +\c 76 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: তাৰযুক্ত যন্ত্ৰেৰে গাবলগীয়া, আচফৰ ৰচিত গীত,সঙ্গীত +\q1 +\v 1 যিহূদাৰ সকলোৱেই ঈশ্বৰক জানে; +\q1 ইস্ৰায়েলৰ মাজত তেওঁৰ নাম মহান। +\q1 +\v 2 চালেমত \f + \ft যিৰুচালেম \f* তেওঁৰ তম্বু আছে; +\q1 চিয়োনত তেওঁৰ বসতি স্থান আছে। +\q1 +\v 3 তাত তেওঁ ধনুৰ কাঁড় ভাঙিলে; +\q1 ঢাল তৰোৱাল আদি যুদ্ধৰ সঁজুলি ভাঙিলে। [চেলা] +\q1 +\v 4 তোমাৰ প্রতিফলিত উজ্জ্বল আৰু বিকশিত গৌৰৱ; +\q1 যি দৰে এই পৰ্বতবোৰৰ পৰা নামি অহাৰ উদ্দেশ্যে, য’ত তুমি তোমাৰ চিকাৰ আহত কৰিছিলা। +\q1 +\v 5 এই দুঃসাহসী লোকসকলক অপহৰণ কৰা হ’ল; +\q1 তেওঁলোক ভীষণ নিদ্ৰামগ্ন হ’ল। +\q1 পৰাক্ৰমীসকল অসহায় হ’ল। +\q1 +\v 6 হে যাকোবৰ ঈশ্বৰ; যুদ্ধ ক্ষেত্রৰ কান্দোনত, +\q1 ৰথ চালক আৰু ঘোঁৰা উভয়ে টোপনি গ’ল। +\q1 +\v 7 তুমি, হয় তুমিয়েই আতঙ্কজনক; +\q1 তোমাৰ ক্ৰোধ উঠিলে কোনে তোমাৰ আগত থিয় হ’ব পাৰে? +\q1 +\v 8 তোমাৰ ন্যায় বিচাৰ স্বৰ্গৰ পৰা হয়; +\q1 পৃথিৱী আতঙ্কিত হৈ নীৰৱে আছিল। +\q1 +\v 9 হে ঈশ্বৰ, তুমি উঠা, বিচাৰ নিষ্পত্তি কৰা; +\q1 পৃথিৱীৰ নির্যাতিতসকলক ৰক্ষা কৰিবলৈ উঠা। [চেলা] +\q1 +\v 10 অৱশ্যে তোমাৰ ক্ৰোধ বিচাৰেই সেই লোকসকলৰ প্ৰশংসাৰ কাৰণ হ’ব; +\q1 তুমি সম্পূৰ্ণকৈ উপহাস কৰি ক্রোধ সোঁৱৰণ কৰিবা \f + \ft অৱশিষ্ট লোকৰ যুদ্ধক সোঁৱৰণ কৰিব। \f* । +\q1 +\v 11 তোমালোকে নিজৰ ঈশ্বৰ যিহোৱালৈ সঙ্কল্প কৰা, আৰু তাক সিদ্ধও কৰা; +\q1 তেওঁৰ চাৰিওফালে থকা সকলোৱে সেই আতঙ্কিত জনাৰ উদ্দেশ্যে উপহাৰ আনিব। +\q1 +\v 12 তেওঁ ৰাজকোঁৱৰসকলৰ সাহস খর্ব কৰিব; +\q1 তেওঁলোকে পৃথিবীৰ ৰজালৈ আতঙ্কিত হ’ব। +\c 77 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: যিদুথনৰ অৰ্থে আচফৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 মই উচ্চ স্বৰেৰে ঈশ্বৰৰ আগত কাতৰোক্তি কৰিম; +\q1 মই ঈশ্বৰৰ ওচৰত উচ্চ স্বৰেৰে কাতৰোক্তি কৰিম মোৰ ঈশ্বৰে মোৰ কথা শুনিব। +\q1 +\v 2 সঙ্কটৰ সময়ত মই যিহোৱাক বিচাৰিলো; +\q1 গোটেই ৰাতি মোৰ হাত দুখন ঈশ্বৰৰ ফালে আগবঢ়াই মই প্রার্থনা কৰিলোঁ; মই ক্লান্ত হৈ নপৰো। +\q1 মোৰ প্রাণে শান্ত্বনা পোৱা নাছিল। +\q1 +\v 3 মই যেতিয়া ঈশ্বৰক চিন্তা কৰোঁ, তেতিয়া ক্রন্দন কৰোঁ; +\q1 মই মনতে চিন্তা কৰোঁ আৰু মোৰ প্রাণ নিৰাশ হৈ পৰে। [চেলা] +\q1 +\v 4 তুমিয়েই টোপনি যোৱাৰ পৰা মোৰ চকুৰ পিৰিকতিক মেলি ৰাখিলা; +\q1 মই অতিশয় যাতনাত আছিলো আৰু সেয়ে কথাও কব পৰা নাছিলো। +\q1 +\v 5 মই অতীতৰ কথাবোৰ চিন্তা কৰিছিলো; +\q1 অনেক অনেক বছৰৰ আগৰ কথা মই চিন্তা কৰিছিলো। +\q1 +\v 6 ৰাতিৰ সময়ত মই গোৱা গীতবোৰৰ বিষয়ে মোৰ মনত পৰে; +\q1 ৰাতি মই মোৰ হৃদয়ত গভীৰভাৱে চিন্তা কৰিছিলো; +\q1 মই মনতে চিন্তা কৰোঁ আৰু মোৰ প্রাণে যি ঘটিল তাক বুজিবলৈ চেষ্টা কৰে \f + \ft মই মোৰ গীত সোঁৱৰণ কৰো, মোৰ হৃদয়ত। \f* ; +\q1 +\v 7 “যিহোৱাই মোক চিৰকালৰ বাবে ত্যাগ কৰিব নেকি? +\q1 তেওঁ মোক পুনৰ কেতিয়াও দয়া নকৰিব নেকি? +\q1 +\v 8 তেওঁৰ গভীৰ প্রেম চিৰদিনৰ কাৰণে শেষ হৈ গ’ল নেকি? +\q1 তেওঁৰ প্ৰতিজ্ঞাবোৰো চিৰদিনৰ বাবে বিফল হৈ গ’ল নেকি? +\q1 +\v 9 ঈশ্বৰে কৃপা কৰিবলৈ পাহৰি গ’ল নেকি? +\q1 তেওঁ খঙতে নিজৰ মমতাকো বন্ধ কৰি দিলে নেকি? [চেলা] +\q1 +\v 10 মই কলোঁ, “মোৰ এইটোৱে দুখ যে সৰ্বোপৰিজনাৰ সোঁ হাত সলনি হৈছে।” +\q1 +\v 11 যিহোৱাই কৰা সকলো কাৰ্যৰ কথা মই সোঁৱৰিম; +\q1 পূর্ব কালত তুমি কৰা আচৰিত কৰ্মবোৰ মই সোঁৱৰণ কৰিম। +\q1 +\v 12 তোমাৰ সকলো কাৰ্যৰ বিষয়ে মই ধ্যান কৰিম; +\q1 তোমাৰ মহৎ কার্যবোৰ গভীৰভাৱে চিন্তা কৰিম। +\q1 +\v 13 হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ পথ \f + \ft পবিত্ৰস্থান \f* পবিত্ৰ; +\q1 আমাৰ ঈশ্বৰৰ তুল্য জানো কোনো মহান ঈশ্বৰ আছে? +\q1 +\v 14 তুমিয়েই সেই আচৰিত কৰ্ম কৰোঁতা ঈশ্বৰ; সকলো জাতিৰ মাজত তুমি তোমাৰ পৰাক্ৰমৰ পৰিচয় দিছা। +\q1 +\v 15 তুমি যাকোব আৰু যোচেফৰ বংশৰ সন্তানসকলক তোমাৰ শক্তিশালী হাতৰ বাহুৰে মুক্ত কৰিলা। [চেলা] +\q1 +\v 16 হে ঈশ্বৰ, সমুদ্রৰ জলসমূহে \f + \ft সমুদ্ৰ \f* তোমাক দেখিলে; +\q1 জলসমূহে \f + \ft সমুদ্ৰ \f* তোমাক দেখি ভয় খালে; +\q1 তাৰ গভীৰতা পর্যন্ত কঁপি উঠিল। +\q1 +\v 17 মেঘে জলৰাশিক তললৈ ঢালি দিলে; আকাশত বজ্রই গৰ্জন কৰিলে; +\q1 তোমাৰ বিদ্যুতৰ কাঁড়বোৰ ইফালে সিফালে চমকিব ধৰিলে। +\q1 +\v 18 বা’মাৰলী বতাহত তোমাৰ বজ্ৰৰ ধ্বনি শুনা গ’ল; +\q1 তোমাৰ বিজুলিৰ চমকে পৃথিৱী আলোকময় কৰিলে; পৃথিৱী কঁপি উঠিল আৰু জোকাৰ খালে। +\q1 +\v 19 সমুদ্ৰৰ মাজত তোমাৰ পথ আছিল; +\q1 মহাজলৰাশিৰ মাজত তোমাৰ বাট আছিল; কিন্তু তোমাৰ ভৰিৰ চিহ্ন তাত দেখা নগল। +\q1 +\v 20 মোচি আৰু হাৰোণৰ হতুৱাই মেষৰ জাকৰ দৰে তুমি তোমাৰ লোকসকলক চলাই লৈ গৈছিলা। +\c 78 +\s মচকীল নামে আচফৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে মোৰ লোকসকল তোমালোকে মোৰ শিক্ষালৈ কাণ দিয়া; +\q1 মোৰ মুখৰ কথালৈ কাণ পাতা। +\q1 +\v 2 মই দৃষ্টান্তৰে সৈতে মোৰ মুখ মেলিম; +\q1 মই পূৰ্বকালৰ নিগূঢ় বিষয়বোৰ প্ৰকাশ কৰিম। +\q1 +\v 3 এই যি যি কথা আমি শুনিলো আৰু জানিলো, +\pi আমাৰ পূর্বপুৰুষসকলে আমাৰ ওচৰত সেইবোৰ কথা বর্ণনা কৰি গৈছে। +\q1 +\v 4 তেওঁলোকৰ বংশৰ সন্তানসকলৰ পৰা আমি সেইবোৰ লুকুৱাই নাৰাখিম; +\q1 আমি ভাবী প্রজন্মৰ ওচৰত যিহোৱাৰ গৌৰৱপূর্ণ কার্যবোৰৰ কথা ক’ম; +\q1 তেওঁৰ পৰাক্রমৰ কথা আৰু তেওঁ যি সকলো আচৰিত কার্য কৰিলে, সেই সকলো কথা ক’ম। +\q1 +\v 5 কিয়নো তেওঁ যাকোবৰ বংশৰ মাজত এক আজ্ঞা জাৰি কৰি বিধি স্থাপন কৰিলে, +\q1 ইস্ৰায়েল জাতিৰ কাৰণে এক ব্যৱস্থা নিৰূপিত কৰিলে; +\q1 তেওঁ আমাৰ পূর্বপুৰুষসকলক সেই ব্যৱস্থাৰ বিষয়ে নিজৰ ল’ৰা-ছোৱালীবোৰক শিক্ষা দিবলৈ আজ্ঞা দিলে। +\q1 +\v 6 যাতে ভাবী-বংশৰ সন্তান সকলে, যিসকলে এতিয়াও জন্ম গ্রহণ কৰা নাই, +\q1 তেওঁলোকেও সেইবোৰ জানিব পাৰে আৰু তেওঁলোকে উঠি নিজ নিজ সন্তানসকলৰ আগত সেইবোৰ বৰ্ণনা কৰিব পাৰে। +\q1 +\v 7 তেতিয়াহে তেওঁলোকে ঈশ্বৰত ভৰসা কৰিব, +\q1 তেওঁৰ কাৰ্যবোৰ তেওঁলোকে নাপাহৰিব, +\q1 কিন্তু তেওঁৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰিব। +\q1 +\v 8 তাতে তেওঁলোক নিজ পূর্বপুৰুষসকলৰ দৰে জেদী আৰু বিদ্ৰোহী বংশ নহ’ব; +\q1 সেই পূর্বপুৰুষসকলৰ অন্তৰ ঈশ্বৰৰ প্রতি স্থিৰ নাছিল আৰু মনো সমর্পিত আৰু বিশ্বস্ত নাছিল। +\q1 +\v 9 ইফ্ৰয়িমৰ বংশৰ সন্তানসকল যদিও ধনুৰ্দ্ধৰত সজ্জিত আছিল, কিন্তু যুদ্ধৰ দিনা পিছ হুঁহুকি আহিছিল। +\q1 +\v 10 তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ নিয়মটি পালন নকৰিলে, +\q1 তেওঁৰ ব্যৱস্থাত চলিবলৈ অস্বীকাৰ কৰিলে। +\q1 +\v 11 তেওঁ যি যি কার্য কৰিছিল, তাক তেওঁলোকে পাহৰি গ’ল। +\q1 তেওঁলোকৰ আগত দেখুউৱা তেওঁৰ আচৰিত কর্মবোৰ তেওঁলোকে পাহৰি গ’ল। +\q1 +\v 12 ইস্রায়েলীয়াসকলৰ পূর্বপুৰুষসকলৰ চকুৰ সন্মুখতে তেওঁ আচৰিত কর্মবোৰ কৰিছিল; +\q1 মিচৰ দেশত আৰু চোৱনৰ পথাৰত তেওঁ সেইবোৰ কৰিছিল। +\q1 +\v 13 তেওঁ সমুদ্ৰক দুভাগ কৰি তাৰ মাজেদি তেওঁলোকক পাৰ কৰিলে, +\q1 তেওঁ জলসমূহক দম কৰাৰ দৰে থিয় কৰিলে। +\q1 +\v 14 দিনত মেঘৰ দ্বাৰাই আৰু গোটেই ৰাতি অগ্নিৰ দীপ্তিৰে তেওঁ তেওঁলোকক পথ দেখুৱালে। +\q1 +\v 15 মৰুভূমিত শিলবোৰ ফালি মাটিৰ গভীৰ ভাগৰ পৰা তেওঁ তেওঁলোকক পান কৰিবলৈ প্ৰচুৰ পানী দিলে। +\q1 +\v 16 তেওঁ শিলৰ পৰা পানীৰ সোঁত বাহিৰ কৰি আনিলে, +\q1 সেই পানী তেওঁ নদীৰ নিচিনাকৈ বোৱাই দিলে। +\q1 +\v 17 কিন্তু তেওঁলোকে তেওঁৰ বিৰুদ্ধে পাপ কৰিয়েই থাকিল, +\q1 সৰ্বোপৰি ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে মৰুভূমিত বিদ্রোহ আচৰণ কৰিলে। +\q1 +\v 18 তেওঁলোকৰ ইচ্ছা অনুসাৰে আহাৰ দাবী কৰি, +\q1 তেওঁলোকে নিজ নিজ মনতেই ঈশ্বৰক পৰীক্ষা কৰিলে। +\q1 +\v 19 তেওঁলোকে ঈশ্বৰৰ বিৰুদ্ধে এই কথা ক’লে, +\q1 “ঈশ্বৰে জানো মৰুভূমিৰ মাজত আহাৰ দি মেজ সজাব পাৰে? +\q1 +\v 20 তেওঁ শিলক প্ৰহাৰ কৰিলে আৰু তাৰ পৰা উপচি পৰাকৈ পানীৰ সোঁত ওলাই আহিল; +\q1 সেই বুলি জানো তেওঁ আমাক আহাৰো দিব পাৰে? +\q1 তেওঁ জানো নিজৰ লোকসকলৰ কাৰণে মাংস যোগাব পাৰে?” +\q1 +\v 21 এই কথা শুনি যিহোৱাৰ খং জ্বলি উঠিল; +\q1 যাকোবৰ বিৰুদ্ধে তেওঁৰ অন্তৰৰ জুই জ্বলি উঠিল; +\q1 ইস্ৰায়েলৰ বিৰুদ্ধে তেওঁৰ ক্রোধ জাগি উঠিল; +\q1 +\v 22 কাৰণ ঈশ্বৰৰ ওপৰত তেওঁলোকৰ বিশ্বাস নাছিল; +\q1 তেওঁত যে পৰিত্ৰাণ আছে, সেই কথাত তেওঁলোকে নিৰ্ভৰ নকৰিলে। +\q1 +\v 23 তথাপি তেওঁ ওপৰত থকা আকাশমণ্ডলক আজ্ঞা দিলে আৰু আকাশৰ দুৱাৰবোৰ মুকলি কৰিলে। +\q1 +\v 24 লোকসকলে খাবৰ কাৰণে তেওঁ বৰষুণৰ দৰে মান্না বৰষালে, +\q1 স্বৰ্গৰ শস্য তেওঁলোকক দিলে। +\q1 +\v 25 মনুষ্যই স্বৰ্গদূতৰ আহাৰ ভোজন কৰিলে; +\q1 তৃপ্তিৰে ভোজন কৰিব পৰাকৈ তেওঁ প্রচুৰ আহাৰ তেওঁলোকলৈ পঠাই দিলে। +\q1 +\v 26 তেওঁ আকাশৰ পৰা পূবৰ বতাহ বলালে; +\q1 তেওঁ নিজৰ পৰাক্ৰমেৰে দক্ষিণৰ বতাহক চলালে। +\q1 +\v 27 তেওঁ ধূলিকণাৰ নিচিনাকৈ তেওঁলোকৰ ওপৰত মাংসৰ বৰষুণ বৰষালে, +\q1 সাগৰৰ বালিৰ নিচিনাকৈ পাখি লগা চৰাইৰ বৰষুণ বৰষালে; +\q1 +\v 28 তেওঁলোকৰ ছাউনিৰ মাজত, তেওঁলোকৰ নিবাসৰ চাৰিওফালে +\q1 তেওঁ সেইবোৰক পৰিবলৈ দিলে। +\q1 +\v 29 তেওঁলোকে সেই আহাৰ খাই তৃপ্ত হ’ল; +\q1 তেওঁলোকে যি বিচাৰিছিল, তেওঁ তেওঁলোকক তাকে দিলে। +\q1 +\v 30 কিন্তু তেওঁলোকৰ সেই আহাৰ খোৱা শেষ নহওঁতেই, +\q1 এনেকি, তেওঁলোকৰ আহাৰ মুখত থকাৰ সময়তেই +\q1 +\v 31 ঈশ্বৰৰ ক্রোধ তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে জাগি উঠিল; +\q1 তেওঁলোকৰ মাজৰ হৃষ্টপুষ্ট লোকসকলক তেওঁ সংহাৰ কৰিলে, +\q1 ইস্ৰায়েলৰ ডেকাসকলক তেওঁ মাৰি পেলালে। +\q1 +\v 32 তথাপি তেওঁলোকে পাপ কৰিয়েই থাকিল, +\q1 তেওঁৰ আচৰিত কৰ্মত বিশ্বাস নকৰিলে। +\q1 +\v 33 সেইবাবে তেওঁ তেওঁলোকৰ দিনবোৰ উশাহৰ দৰে ছুটি কৰিলে, +\q1 তেওঁলোকৰ বছৰবোৰ ত্ৰাসপূর্ণ কৰিলে। +\q1 +\v 34 তেওঁ তেওঁলোকক বধ কৰাৰ পাছত বাকী লোকসকলে তেওঁক বিচাৰিলে; +\q1 তেওঁলোকে মন পালটালে আৰু আগ্রহেৰে সৈতে তেওঁক বিচাৰিলে। +\q1 +\v 35 তেওঁলোকে সোঁৱৰণ কৰিলে যে, ঈশ্বৰ তেওঁলোকৰ শিলা, +\q1 সৰ্বোপৰি ঈশ্বৰেই তেওঁলোকৰ মুক্তিদাতা। +\q1 +\v 36 কিন্তু তেওঁলোকে মুখৰ ছলনাৰে ভালৰি বোলালে, +\q1 জিভাৰে তেওঁৰ আগত মিছা কথা ক’লে, +\q1 +\v 37 তেওঁলোকৰ অন্তৰ তেওঁৰ প্রতি স্থিৰ নাছিল, +\q1 তেওঁৰ ব্যৱস্থাৰ প্রতি তেওঁলোক বিশ্বাসী নাছিল। +\q1 +\v 38 তথাপি তেওঁ দয়াৰে পৰিপূর্ণ হোৱাত তেওঁলোকৰ অপৰাধ ক্ষমা কৰিলে, +\q1 তেওঁলোকক ধ্বংস নকৰিলে; +\q1 এনে কি তেওঁ অনেকবাৰ নিজৰ ক্ৰোধ দমন কৰিছিল আৰু তেওঁৰ সম্পূর্ণ ক্ৰোধ জাগি নুঠিল। +\q1 +\v 39 তেওঁলোক যে মনুষ্য মাথোন তাক তেওঁ সোঁৱৰণ কৰিলে; +\q1 তেওঁলোক বৈ যোৱা বতাহৰ দৰে, যি পুনৰ ঘূৰি নাহে। +\q1 +\v 40 মৰুভূমিত তেওঁলোকে বহুবাৰ তেওঁৰ বিৰুদ্ধে বিদ্রোহ আচৰণ কৰিলে! +\q1 সেই মৰুভূমিতে কিমানবাৰ যে তেওঁক বেজাৰ দিলে! +\q1 +\v 41 বাৰে বাৰে তেওঁলোকে ঈশ্বৰক পৰীক্ষা কৰিলে, +\q1 ইস্ৰায়েলৰ পবিত্ৰ ঈশ্বৰজনাক অসন্তুষ্ট কৰিলে। +\q1 +\v 42 তেওঁলোকে তেওঁৰ শক্তিৰ কথা মনত নাৰাখিলে, +\q1 মনত নাৰাখিলে সেই দিনৰ কথা- +\q1 যিদিনা তেওঁ তেওঁলোকক শত্রুৰ হাতৰ পৰা মুক্ত কৰিছিল; +\q1 +\v 43 যি দিনা তেওঁ মিচৰ দেশত নানা চিন আৰু চোৱনৰ পথাৰত আচৰিত কর্ম দেখুৱাইছিল। +\q1 +\v 44 সেইদিনা তেওঁলোকৰ নদীবোৰৰ পানী তেওঁ তেজত পৰিণত কৰিছিল, +\q1 যাতে তেওঁলোকে সেই সুঁতিবোৰৰ পানী পান কৰিব নোৱাৰে। +\q1 +\v 45 তেওঁলোকৰ মাজলৈ তেওঁ জাকে জাকে ডাঁহ পঠাইছিল, +\q1 সেইবোৰে তেওঁলোকক গ্রাস কৰিলে; +\q1 তেওঁ ভেকুলীৰ জাকবোৰ পঠালে আৰু সেইবোৰে তেওঁলোকৰ সর্বনাশ কৰিলে। +\q1 +\v 46 তেওঁলোকৰ শস্যবোৰ তেওঁ ফৰিঙক দিলে আৰু তেওঁলোকৰ শ্ৰমৰ ফল কাকতি ফৰিঙক দিলে। +\q1 +\v 47 তেওঁ শিলাবৃষ্টিৰ দ্বাৰাই তেওঁলোকৰ দ্ৰাক্ষালতা নষ্ট কৰিলে, +\q1 আৰু বৰ বৰ শিলাবৃষ্টিৰ দ্বাৰাই তেওঁলোকৰ ডিমৰু গছবোৰ ধ্বংস কৰিলে। +\q1 +\v 48 তেওঁ শিলাবৃষ্টিৰ মাজত তেওঁলোকৰ পশুবোৰ এৰি দিলে, +\q1 বজ্রপাতৰ মাজত তেওঁলোকৰ পশুৰ জাকবোৰ শোধাই দিলে। +\q1 +\v 49 তেওঁ তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে তেওঁৰ জ্বলন্ত অগ্নিময় খং, ক্রোধ, উন্মত্ততা আৰু দুখ-কষ্ট পঠাই দিলে; +\q1 সেইবোৰ হ’ল ধ্বংসৰ কার্যত নিযুক্ত দূতৰ দল। +\q1 +\v 50 তেওঁ নিজৰ ক্ৰোধৰ কাৰণে পথ যুগুত কৰিলে; +\q1 তেওঁ মৃত্যুৰ পৰা তেওঁলোকক ৰেহাই নিদিলে, +\q1 কিন্তু মহামাৰীৰ হাতত তেওঁলোকৰ জীৱন শোধাই দিলে। +\q1 +\v 51 তেওঁ মিচৰ দেশৰ প্রত্যেকজন প্রথমে জন্মা পুৰুষ সন্তানক আঘাত কৰিলে, +\q1 হাম বংশৰ তম্বুত তেওঁলোকৰ শক্তিৰ প্রত্যেকজন প্রথম ফলক আঘাত কৰিলে। +\q1 +\v 52 তাৰ পাছত তেওঁ নিজৰ লোকসকলক মেষৰ দৰে বাহিৰ কৰি আনিলে আৰু মৰুভূমিৰ মাজেদি মেষৰ জাকৰ দৰে তেওঁলোকক চলালে। +\q1 +\v 53 তেওঁ তেওঁলোকক নিৰাপদে, কোনো ভয় নথকাকৈ চলাই আনিলে; +\q1 কিন্তু সাগৰে তেওঁলোকৰ শত্রুবোৰক ঢাকিলে। +\q1 +\v 54 তেওঁ তেওঁৰ পবিত্ৰ ভূমিৰ সীমালৈ তেওঁলোকক লৈ আনিলে; +\q1 যি দেশ তেওঁৰ সোহাঁতে অধিকাৰ কৰিলে, সেই পর্বতীয়া দেশলৈ তেওঁ তেওঁলোকক লৈ আনিলে। +\q1 +\v 55 তেওঁ তেওঁলোকৰ সন্মূখৰ পৰা আন জাতিবোৰক দূৰ কৰিলে; +\q1 সেই জাতিবোৰৰ ভূমি জৰীপ কৰি তেওঁ তেওঁলোকক আধিপত্য ভাগ-বাঁটি দিলে; +\q1 আৰু ইস্ৰায়েলৰ ফৈদবিলাকক নিজ নিজ তম্বুত বাস কৰালে। +\q1 +\v 56 কিন্তু তথাপি তেওঁলোকে সৰ্বোপৰি ঈশ্বৰক পৰীক্ষা কৰি তেওঁৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰিলে; +\q1 তেওঁলোকে তেওঁৰ আজ্ঞাবোৰ পালন নকৰিলে। +\q1 +\v 57 তেওঁলোকৰ পূর্বপুৰুষসকলৰ দৰেই তেওঁলোকে সঠিক পথৰ পৰা আঁতৰি গৈ বিশ্বাস-ঘাতকতা কৰিলে; +\q1 ত্রুটিপূর্ণ ধনুৰ কাঁড়ৰ দৰে তেওঁলোক বেকা দিশে গ’ল। +\q1 +\v 58 তেওঁলোকে ওখ ঠাইৰ মঠবোৰৰ দ্বাৰাই তেওঁক ক্রোধিত কৰিলে; +\q1 তেওঁলোকে প্ৰতিমাবোৰৰ দ্বাৰাই তেওঁৰ হিংসা জগাই তুলিলে। +\q1 +\v 59 এই সকলো দেখি-শুনি ঈশ্বৰে ক্ৰোধ কৰিলে; +\q1 তেওঁ ইস্ৰায়েলক সম্পূর্ণভাৱে অগ্রাহ্য কৰিলে। +\q1 +\v 60 চীলো নগৰত তেওঁৰ যি আবাস-তম্বু আছিল তাক তেওঁ ত্যাগ কৰিলে; মনুষ্যৰ মাজত তেওঁ যি তম্বু \f + \ft নিবাসস্থান \f* স্থাপন কৰিছিল তাক তেওঁ পৰিত্যাগ কৰিলে। +\q1 +\v 61 নিজৰ সামর্থ্যক তেওঁ বন্দী-অৱস্থাত আৰু নিজৰ গৌৰৱক তেওঁ শত্রুৰ হাতত শোধাই দিলে। +\q1 +\v 62 তেওঁৰ লোকসকলক তেওঁ তৰোৱালৰ হাতত সমৰ্পণ কৰিলে; +\q1 আৰু নিজৰ লোকসকলৰ ওপৰত ক্ৰোধ প্রকাশ কৰিলে। +\q1 +\v 63 তেওঁলোকৰ যুৱকসকলক অগ্নিৰে দগ্ধ কৰিলে; +\q1 তেওঁলোকৰ ছোৱালীবোৰৰ বিবাহ নহল \f + \ft তেওঁলোকৰ ছোৱালীবোৰৰ কাৰণে বিবাহৰ গীত গোৱা নহ’ল। \f* । +\q1 +\v 64 তৰোৱালৰ আঘাতত তেওঁলোকৰ পুৰোহিতসকলৰ মৃত্যু হ’ল, +\q1 তেওঁলোকৰ বিধৱাসকলে শোক প্রকাশ কৰিব নোৱাৰিলে। +\q1 +\v 65 তেতিয়া প্ৰভু টোপনিৰ পৰা সাৰ পোৱা মানুহৰ দৰে হ’ল; +\q1 দ্ৰাক্ষাৰস পান কৰি চিঞৰ-বাখৰ কৰা বীৰ যোদ্ধাৰ নিচিনাকৈ জাগি উঠিল। +\q1 +\v 66 তেওঁৰ শত্রুবোৰক তেওঁ পিছলৈ আঁতৰাই দিলে; +\q1 তেওঁ তেওঁলোকক চিৰকলীয়া অপমানত পেলালে। +\q1 +\v 67 পাছত তেওঁ যোচেফৰ বংশক \f + \ft তম্বুক \f* অগ্ৰাহ্য কৰিলে; +\q1 ইফ্ৰয়িম ফৈদক তেওঁ মনোনীত নকৰিলে; +\q1 +\v 68 কিন্তু তেওঁ যিহূদা ফৈদক মনোনীত কৰিলে, +\q1 সেই চিয়োন পর্বত, যাক তেওঁ ভাল পালে। +\q1 +\v 69 তাত তেওঁৰ পবিত্ৰ গৃহটি ওখ আকাশ চুব পৰাকৈ নির্মাণ কৰিলে, +\q1 তেওঁ পৃথিবীৰ নিচিনাকৈ অনন্ত কাললৈকে তাক স্থাপন কৰিলে। +\q1 +\v 70 তেওঁ নিজ দাস দায়ুদক মনোনীত কৰিলে, +\q1 তেওঁ তেওঁক মেষৰ গঁৰালৰ পৰা আনিলে। +\q1 +\v 71 গাখীৰ দিয়া মেষৰ জাক প্রতিপালন কৰা কামৰ পৰা তেওঁক লৈ আনিলে, +\q1 যাতে তেওঁ যিহোৱাৰ লোকসকলক অর্থাৎ যাকোবৰ বংশক, +\q1 যিসকল তেওঁৰ আধিপত্য সেই ইস্ৰায়েল জাতিক চৰাব পাৰে। +\q1 +\v 72 দায়ুদে তেওঁৰ অন্তৰৰ সততাৰে তেওঁলোকক লালন-পালন কৰিলে; +\q1 তেওঁ নিজৰ নিপুণ হাতৰ দ্বাৰাই তেওঁলোকক চলালে। +\c 79 +\s আচফৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, আন জাতিবোৰে আহি তোমাৰ আধিপত্যত সোমাল; +\q1 তেওঁলোকে তোমাৰ পবিত্ৰ মন্দিৰ অশুচি কৰিলে; +\q1 তেওঁলোকে যিৰূচালেমক ধ্বংসৰ স্তূপ কৰিলে। +\q1 +\v 2 তোমাৰ দাসবোৰৰ মৰা শৱবোৰ তেওঁলোকে আকাশৰ পক্ষীবোৰক আহাৰস্বৰূপে খাবলৈ দিলে; +\q1 তোমাৰ ভক্তসকলৰ মাংস পৃথিৱীৰ বনৰীয়া পশুবোৰক দিলে। +\q1 +\v 3 যিৰূচালেমৰ চাৰিওফালে তেওঁলোকে সেই লোকসকলৰ তেজ পানীৰ দৰে ঢালি দিলে; +\q1 তেওঁলোকক মৈদাম দিবলৈ কোনো নাছিল। +\q1 +\v 4 চুবুৰীয়া জাতিবোৰৰ আগত আমি নিন্দাৰ পাত্র হৈছোঁ; +\q1 আমাৰ চাৰিওফালৰ লোকসকলৰ আগত আমি হাঁহিয়াতৰ আৰু বিদ্রূপৰ খোৰাক হৈছোঁ। +\q1 +\v 5 হে যিহোৱা, আৰু কিমান কাল? তুমি চিৰকাললৈ ক্ৰোধ কৰি থাকিবানে? +\q1 তোমাৰ হিংসুক অন্তৰ্জ্বালা অগ্নিৰ দৰে কিমান কাললৈকে জ্বলি থাকিব? +\q1 +\v 6 তোমাক নজনা জাতিবোৰৰ ওপৰত তোমাৰ ক্ৰোধ ঢালি দিয়া, +\q1 তোমাৰ নামেৰে প্ৰাৰ্থনা নকৰা ৰাজ্যবোৰৰ ওপৰত তোমাৰ ক্ৰোধ বাকি দিয়া। +\q1 +\v 7 কিয়নো তেওঁলোকেই যাকোবৰ বংশক গ্ৰাস কৰিলে, +\q1 তেওঁৰ বাসস্থান উচ্ছন্ন কৰিলে। +\q1 +\v 8 আমাৰ পূৰ্বপুৰুষসকলৰ অপৰাধবোৰক তুমি আমাৰ অহিতে সোঁৱৰণ নকৰিবা; +\q1 শীঘ্ৰে তোমাৰ দয়া আমাৰ ওচৰলৈ আহিবলৈ দিয়া, +\q1 কিয়নো আমি অতিশয় হীন-অৱস্থাত পৰিছোঁ। +\q1 +\v 9 হে আমাৰ পৰিত্ৰাণকর্তা ঈশ্বৰ, +\q1 তোমাৰ নামৰ গৌৰৱৰ কাৰণে আমাক সহায় কৰা; +\q1 তোমাৰ নামৰ কাৰণে আমাক উদ্ধাৰ কৰা আৰু আমাৰ পাপবোৰ ক্ষমা কৰা। +\q1 +\v 10 আন জাতিবোৰে কিয় ক’ব, “সিহঁতৰ ঈশ্বৰ ক’ত গ’ল?” +\q1 তুমি আমাৰ চকুৰ সন্মুখতে জাতিবোৰৰ ওপৰত, +\q1 তোমাৰ দাসবোৰৰ ৰক্তপাতৰ প্ৰতিকাৰ তুমি সাধিবা। +\q1 +\v 11 বন্দীবোৰৰ কাতৰোক্তি তোমাৰ আগলৈ আহঁক; +\q1 যিসকলৰ ওপৰত মৃত্যুদণ্ডৰ ৰায় দিয়া হৈছে, +\q1 তোমাৰ মহান ক্ষমতা অনুসাৰে তুমি তেওঁলোকক ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 12 হে প্ৰভু, আমাৰ প্রতিবেশী জাতিবোৰে যিভাৱে তোমাক অপমান কৰিছে, +\q1 তাৰ সাত গুণ প্ৰতিফল তুমি তেওঁলোকৰ বুকুত উভটাই দিয়া। +\q1 +\v 13 তাতে তোমাৰ লোক আৰু চৰণীয়া পথাৰৰ মেষ যি আমি, +\q1 আমি চিৰকাল তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম, +\q1 আৰু পুৰুষানুক্ৰমে তোমাৰেই প্ৰশংসা কৰিম। +\c 80 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: চোচন্নীম-এদূৎ সুৰত গাবলগীয়া আচফৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে ইস্ৰায়েলৰ ৰখীয়া, কাণ পাতা; +\q1 তুমি যোচেফৰ বংশক মেষৰ জাকৰ দৰে চলাই আনিছা! +\q1 তুমি কৰূববোৰৰ ওপৰত বহি, +\q1 আমাৰ ওপৰত তোমাৰ দীপ্তি প্ৰকাশ কৰিছা! +\q1 +\v 2 তুমি ইফ্ৰয়িম, বিন্যামীন আৰু মনচি ফৈদৰ সন্মুখত তোমাৰ পৰাক্ৰম জগাই তোলা, +\q1 আমাক উদ্ধাৰ কৰিবলৈ আহাঁ। +\q1 +\v 3 হে ঈশ্বৰ, তুমি আমাৰ অৱস্থাৰ পৰিৱৰ্তন কৰা; +\q1 আমাৰ ওপৰত তোমাৰ মুখ উজ্জ্বল কৰা, যাতে আমি উদ্ধাৰ পাব পাৰোঁ। +\q1 +\v 4 হে বাহিনীবোৰৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তোমাৰ লোকসকলৰ প্ৰাৰ্থনাত, তুমি কিমান কাললৈ ক্ৰোধ কৰি থাকিবা? +\q1 +\v 5 তুমি তেওঁলোকক চকুলোৰ আহাৰ খাবলৈ দিলা, +\q1 আৰু প্রচুৰ পৰিমাণে চকুৰ পানী পান কৰিবলৈ দিলা। +\q1 +\v 6 তুমি আমাক এনে কাৰণ কৰিলা যাতে আমাৰ প্রতিবেশী জাতিবোৰে আমাক লৈ বিবাদ কৰে। +\q1 আমাৰ শত্রুবোৰে আমাক লৈ নিজৰ মাজত হাঁহি-তামাচা কৰে। +\q1 +\v 7 হে বাহিনীবোৰৰ ঈশ্বৰ, আমাৰ অৱস্থাৰ পৰিৱৰ্তন কৰা; +\q1 আমাৰ ওপৰত তোমাৰ মুখ উজ্জ্বল কৰা, যাতে আমি উদ্ধাৰ পাব পাৰোঁ। +\q1 +\v 8 তুমি মিচৰৰ পৰা এজোপা দ্ৰাক্ষালতাৰ দৰে আমাক তুলি আনিলা; +\q1 আন জাতিবোৰক খেদাই দি তুমি তাক ৰোপন কৰিলা। +\q1 +\v 9 তুমি তাৰ কাৰণে ভূমি পৰিস্কাৰ কৰিলা; +\q1 তাতে দ্রাক্ষালতাই দকৈ শিপা ধৰি দেশখনকে জুৰিলে। +\q1 +\v 10 তাৰ ছাঁয়াত পাহাৰ-পতবোৰ ঢাক খাই গ’ল; +\q1 তাৰ ডালবোৰে বৃহৎ এৰচ গছবোৰ ঢাকি পেলালে; +\q1 +\v 11 সমুদ্ৰলৈকে ইয়াৰ শাখাবোৰ আৰু ফৰাৎ নদী পর্যন্ত ইয়াৰ অঙ্কুৰবোৰ বিস্তাৰিত হ’ল। +\q1 +\v 12 তেন্তে কিয় তুমি তাৰ দেৱাল ভাঙি পেলালা? +\q1 সেয়ে আটাই বাটৰুৱাই তাৰ ফল ছিঙে। +\q1 +\v 13 বনৰ বৰাহে আহি তাক নষ্ট কৰে; +\q1 পথাৰৰ পশুবোৰেও তাক খায়। +\q1 +\v 14 হে বাহিনীবোৰৰ ঈশ্বৰ, তুমি উলটি আহাঁ; +\q1 স্বৰ্গৰ পৰা তুমি তললৈ দৃষ্টি কৰা আৰু এই দ্ৰাক্ষালতালৈ দৃষ্টি কৰা, +\q1 +\v 15 যি পুলি গছক তুমি নিজৰ সোঁ হাতেৰে ৰোপন কৰিলা; +\q1 যাৰ অঙ্কুৰবোৰক তুমি বৃদ্ধি কৰিলা। +\q1 +\v 16 সেই গছ জুইত পোৰা হ’ল, তাক কাটি পেলোৱা হৈছে; +\q1 তোমাৰ শত্রুবোৰ তোমাৰ মুখৰ ধমকিত বিনষ্ট হওক। +\q1 +\v 17 কিন্তু তোমাৰ সোঁ হাতৰ লোকৰ ওপৰত তুমি নিজৰ হাত ৰাখা; +\q1 হাত ৰাখা সেই মনুষ্য পুত্রৰ ওপৰত যাক তুমি নিজৰ কাৰণে শক্তিশালী কৰিলা। +\q1 +\v 18 তাতে আমি কেতিয়াও তোমাৰ ওচৰৰ পৰা উলটি নাযাম; +\q1 তুমি আমাক পুনৰ জীৱন দিয়া, +\q1 আমি তোমাৰ নামত নিবেদন কৰিম। +\q1 +\v 19 হে বাহিনীবোৰৰ ঈশ্বৰ, আমাৰ অৱস্থাৰ পৰিবৰ্তন কৰা; +\q1 আমাৰ ওপৰত তোমাৰ মুখ উজ্জ্বল কৰা, যাতে আমি উদ্ধাৰ পাব পাৰোঁ। +\c 81 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: গিত্তীৎ সুৰত গাবলগীয়া আচফৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 আমাৰ বলস্বৰূপ ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে তোমালোকে উচ্চস্বৰেৰে গান কৰা; +\q1 যাকোবৰ ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে আনন্দৰ ধ্বনি কৰা। +\q1 +\v 2 গীত আৰম্ভ কৰা, খঞ্জৰী বজোৱা; +\q1 নেবলেৰে সৈতে মধুৰ বীণা বজোৱা। +\q1 +\v 3 ন-জোনৰ দিনা আৰু পূর্ণিমাত আমাৰ উৎসৱৰ দিনা শিঙা বজোৱা। +\q1 +\v 4 কিয়নো এয়ে হৈছে ইস্ৰায়েলৰ বাবে এক বিধি আৰু যাকোবৰ ঈশ্বৰে দিয়া এক আজ্ঞা। +\q1 +\v 5 যেতিয়া তেওঁ মিচৰ দেশৰ বিৰুদ্ধে ওলাই গৈছিল, +\q1 তেতিয়া তেওঁ যোচেফৰ বংশৰ কাৰণে এই উৎসৱ সাক্ষীৰূপে স্থাপন কৰিলে। +\q1 মই আগেয়ে নজনা এনে এটি মাত শুনিলো: +\q1 +\v 6 “মই তেওঁৰ কান্ধৰ পৰা বোজাৰ ভাৰ আঁতৰাই দিলোঁ; +\q1 পাচি বৈ নিয়াৰ পৰা তেওঁৰ হাত মুক্ত হ’ল। +\q1 +\v 7 তুমি সঙ্কটৰ কালত প্ৰাৰ্থনা কৰাত, মই তোমাক উদ্ধাৰ কৰিলোঁ; +\q1 মেঘ গর্জনৰ শব্দৰ গুপ্ত স্থানৰ পৰা মই তোমাক উত্তৰ দিলোঁ; +\q1 মিৰীবাৰ জলৰ কাষত মই তোমাক পৰীক্ষা কৰিলোঁ। (চেলা) +\q1 +\v 8 হে মোৰ লোকসকল, তোমালোকে মোৰ সাৱধান বাণী শুনা, +\q1 হে ইস্রায়েলীয়াসকল, তোমালোকে যদি মোৰ কথা শুনিলাহেঁতেন! +\q1 +\v 9 তোমালোকৰ মাজত কোনো বিদেশী দেৱ-দেৱী নাথাকক; +\q1 কোনো বিদেশী দেৱতাৰ আগত প্ৰণিপাত নকৰিবা। +\q1 +\v 10 ময়েই তোমালোকৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা; +\q1 ময়েই তোমালোকক মিচৰ দেশৰ পৰা উলিয়াই আনিলো; +\q1 তোমালোকে বহলকৈ মুখ মেলা, মই তাক পূৰ্ণ কৰিম। +\q1 +\v 11 কিন্তু মোৰ লোকসকলে মোৰ কথালৈ কাণসাৰ নিদিলে; +\q1 ইস্ৰায়েলে মোৰ আজ্ঞা মানি নচলিলে। +\q1 +\v 12 সেইবাবে মই তেওঁলোকক কঠিনমনা হৃদয় লৈয়ে থাকিবলৈ দিলোঁ, +\q1 যাতে তেওঁলোকে নিজৰ পৰামর্শতেই চলে। +\q1 +\v 13 হায়! মোৰ লোকসকলে যদি কেৱল মোৰ কথাই শুনিলেহেঁতেন, +\q1 হায়! ইস্ৰায়েলে যদি মোৰ পথতে চলিলেহেঁতেন! +\q1 +\v 14 তেন্তে মই শীঘ্রেই তেওঁলোকৰ শত্রুবোৰক দমন কৰিলোহেঁতেন, +\q1 তেওঁলোকৰ শত্রুবোৰৰ বিৰুদ্ধে মোৰ হাত তুলিলোঁহেঁতেন! +\q1 +\v 15 যিহোৱাক ঘিণাওঁতাবোৰে তেওঁৰ সন্মুখত অৱনত হ’ব; +\q1 তেওঁলোকৰ দণ্ড চিৰকাল স্থায়ী হ’ব। +\q1 +\v 16 কিন্তু ইস্রায়েলক মই সবাতোকৈ উত্তম ঘেঁহু খাবলৈ দিম; +\q1 মই তেওঁলোকক শিলৰ পৰা পোৱা মৌৰে তৃপ্ত কৰিম।” +\c 82 +\s আচফৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 ঈশ্বৰ তেওঁৰ স্বর্গীয় সভাৰ মাজত থিয় হৈছে; +\q1 দেৱতাবোৰৰ সেই সভাত তেৱেঁই বিচাৰ কৰে। +\q1 +\v 2 “কিমান কাললৈকে তোমালোকে অন্যায় বিচাৰ কৰিবা আৰু দুষ্টবোৰৰ পক্ষত থাকিবা? (চেলা) +\q1 +\v 3 তোমালোকে দৰিদ্ৰ আৰু অনাথসকলৰ প্রতি ন্যায় বিচাৰ কৰা; +\q1 দুখী আৰু দীনহীনৰ ন্যায্য অধিকাৰ ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 4 দুখীয়া আৰু কঙালক বচোৱা; +\q1 দুষ্টবোৰৰ হাতৰ পৰা তেওঁলোকক মুক্ত কৰা।” +\q1 +\v 5 তেওঁলোকৰ জ্ঞান আৰু বিচাৰ-বুদ্ধি বুলি একো নাই; +\q1 চাৰিওফালে অন্ধকাৰতে তেওঁলোক ফুৰে; +\q1 পৃথিবীৰ আটাই ভিত্তিমূলবোৰ কঁপি উঠিছে। +\q1 +\v 6 মই ক’লো, “তোমালোকেই দেৱতাবোৰ; +\q1 তোমালোক সকলোৱেই সৰ্বোপৰিজনাৰ সন্তান। +\q1 +\v 7 কিন্তু তথাপি তোমালোক মনুষ্যৰ দৰে মৰিবা; +\q1 অধিপতিসকলৰ এজনৰ দৰেই তোমালোকৰ পতন হ’ব।” +\q1 +\v 8 হে ঈশ্বৰ, তুমি উঠা, পৃথিবীৰ বিচাৰ কৰা; +\q1 কিয়নো সমুদায় জাতি তোমাৰ অধিকাৰত আছে। +\c 83 +\s সঙ্গীত: আচফৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, তুমি মনে মনে নাথাকিবা! হে ঈশ্বৰ তুমি মুখ বন্ধ কৰি নিসাৰ হৈ নাথাকিবা! +\q1 +\v 2 চোৱা, তোমাৰ শত্রুবোৰে কেনেকৈ আলোড়নৰ সৃষ্টি কৰিছে; +\q1 তোমাক ঘৃণা কৰা সকলে নিজৰ মূৰ দাঙিছে। +\q1 +\v 3 তোমাৰ লোকসকলৰ বিৰুদ্ধে তেওঁলোকে কুমন্ত্ৰণা কৰিছে; +\q1 তুমি যিসকলক ৰক্ষা কৰিছা, সেই লোকসকলৰ বিৰুদ্ধে তেওঁলোকে একেলগে কু-মন্ত্রণা কৰিছে। +\q1 +\v 4 তেওঁলোকে কয়, “আহাঁ, আমি এক জাতি হিচাবে তেওঁলোকক উচ্ছন্ন কৰোঁহক, +\q1 যাতে ইস্ৰায়েলৰ নাম পুনৰ কেতিয়াও সোঁৱৰণ কৰা নহ’ব। +\q1 +\v 5 তেওঁলোক একমনা হৈ‌ ষড়যন্ত্র কৰিছে; +\q1 তেওঁলোকে তোমাৰ বিৰুদ্ধে এটি নিয়ম কৰিছে। +\q1 +\v 6 তেওঁলোক হ’ল, তম্বুবাসী ইদোমৰ ইশ্মায়েলীয়াসকল, +\q1 মোৱাবীয়া আৰু হাগাৰীয়াসকল, +\q1 +\v 7 গবালীয়া, অম্মোনীয়া, অমালেকীয়া আৰু তূৰ নিবাসীসকলৰ সৈতে পলেষ্টিয়াসকল; +\q1 +\v 8 অচুৰীয়াসকলেও তেওঁলোকৰ সংগত যোগ দিছে; +\q1 লোটৰ উত্তৰপুৰুষসকলৰ \f + \ft লোটৰ উত্তৰপুৰুষ অর্থাৎ “মোৱাবীয়া আৰু অম্মোনীয়া।” \f* বাহু সবল কৰাত তেওঁলোকে সহায় কৰিছে। +\q1 +\v 9 তুমি মিদিয়নীয়াসকলৰ প্রতি যি কৰিছিলা, কীচোন নদীৰ পাৰত চীচৰা আৰু যাবীনৰ প্রতি যি কৰিছিলা, এওঁলোকৰ ক্ষেত্ৰতো তাকেই কৰা। +\q1 +\v 10 চীচৰা আৰু যাবীন অয়িন-দোৰত ধ্বংস হৈ গ’ল। +\q1 তেওঁলোক মাটিৰ ওপৰত গোবৰৰ দৰে পৰি আছিল। +\q1 +\v 11 তেওঁলোকৰ প্রধান লোকসকলৰ দশা তুমি ওৰেব আৰু জেবৰ নিচিনা কৰা; +\q1 তেওঁলোকৰ অধিপতিৰ সকলো দশা জেবহ আৰু চলমুন্নাৰ নিচিনা কৰা। +\q1 +\v 12 তেওঁলোকে কৈছিল, “আহাঁ আমি ঈশ্বৰৰ চৰণীয়া ভূমি আমাৰ নিজৰ কাৰণে অধিকাৰ কৰি লওহঁক।” +\q1 +\v 13 হে মোৰ ঈশ্বৰ, তুমি তেওঁলোকক বা’মাৰলী বতাহত ঘূৰি থকা ধূলিৰ নিচিনা কৰা, +\q1 বতাহে উড়ুৱাই নিয়া তুঁহৰ নিচিনা কৰা। +\q1 +\v 14 বনজুইয়ে অৰণ্যক যেনেকৈ দগ্ধ কৰি দিয়ে, +\q1 জুইৰ শিখাই পর্বতবোৰ জ্বলাই দিয়ে, +\q1 +\v 15 সেইদৰে তোমাৰ ধুমুহাৰে তুমি তেওঁলোকক খেদি যোৱা, +\q1 আৰু তোমাৰ প্ৰচণ্ড বতাহেৰে তেওঁলোকক ভয় খুউৱা। +\q1 +\v 16 হে যিহোৱা, লজ্জাৰে তুমি তেওঁলোকৰ মুখ ঢাকি দিয়া, +\q1 যাতে হে যিহোৱা, তেওঁলোকে তোমাৰ নাম মাতিব, +\q1 +\v 17 তেওঁলোক চিৰকালৰ বাবে লজ্জিত হওক আৰু ভীষণভাৱে আতঙ্কিত হওক; +\q1 তেওঁলোক অপমানিত হৈ বিনষ্ট হওক। +\q1 +\v 18 তেওঁলোকে যেন জানিব পাৰে যে তোমাৰ নাম যিহোৱা, +\q1 তুমি, কেৱল তুমিয়েই সমুদায় পৃথিবীৰ ওপৰত সৰ্ব্বোপৰি জনা। +\c 84 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: গিত্তীৎ সুৰত গাবলগীয়া কোৰহৰ বংশৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে বাহিনীসকলৰ যিহোৱা, তোমাৰ নিবাস গৃহ কেনে মনোৰম! +\q1 +\v 2 যিহোৱাৰ চোতাল কেইখনত সোমাবলৈ মোৰ প্রাণে আকুল হাবিয়াহ কৰিছে; অত্যন্ত উত্তেজিত হৈছে। +\q1 জীৱন্ত ঈশ্বৰৰ কাৰণে মোৰ দেহ আৰু মনে আনন্দ ধ্বনি কৰিছে। +\q1 +\v 3 হে বাহিনীসকলৰ যিহোৱা, মোৰ ৰজা আৰু মোৰ ঈশ্বৰ, তোমাৰ বেদীবোৰৰ ওচৰতে, +\q1 ঘৰ-চিৰিকা চৰায়ে নিজৰ অর্থে ঘৰ বিচাৰি পাইছে, +\q1 তেলটুপিয়েও তাইৰ পোৱালি ৰাখিবলৈ নিজৰ অর্থে বাঁহ বান্ধিছে। +\q1 +\v 4 ধন্য সেইসকল, যিসকলে তোমাৰ গৃহত বাস কৰিছে; +\q1 তেওঁলোকে নিতৌ তোমাৰ প্ৰশংসা কৰিছে। (চেলা) +\q1 +\v 5 ধন্য সেইসকল, যি সকলে তোমাতে শক্তি পাইছে, +\q1 যিসকলৰ অন্তৰত চিয়োনলৈ যোৱা ৰাজপথ আছে। +\q1 +\v 6 শুকান বাকা উপত্যকাৰ মাজেদি যাওঁতে তেওঁলোকে সেই ঠাইক জুৰিৰ ঠাই কৰি তোলে; +\q1 প্রথম বৰষুণে পুখুৰীবোৰ পানীৰে উপচাই দিয়ে। +\q1 +\v 7 যোৱাৰ পথত তেওঁলোকে শক্তিৰ উপৰি শক্তি পায়; +\q1 তেওঁলোক প্ৰত্যেকে চিয়োনত দেৱতাবোৰৰ ঈশ্বৰৰ সন্মুখত গৈ উপস্থিত হয়। +\q1 +\v 8 হে বাহিনীসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, মোৰ প্ৰাৰ্থনা শুনা; +\q1 হে যাকোবৰ ঈশ্বৰ, মোৰ কথা শুনা। (চেলা) +\q1 +\v 9 হে ঈশ্বৰ, আমাৰ ঢাললৈ তুমি দৃষ্টিপাত কৰা; +\q1 তোমাৰ এই অভিষিক্ত ৰজাৰ মুখলৈ চোৱা। +\q1 +\v 10 কিয়নো আন ঠাইত হাজাৰ দিন কটোৱাতকৈ তোমাৰ চোতালকেইখনত এদিন থকাই অধিক উত্তম; +\q1 দুষ্টতাৰ তম্বুত বাস কৰাতকৈ, বৰং মই ঈশ্বৰৰ গৃহৰ দুৱৰী হৈ থকাই অধিক উত্তম। +\q1 +\v 11 কিয়নো ঈশ্বৰ যিহোৱা সূৰ্য আৰু ঢালস্বৰূপ; +\q1 তেওঁ অনুগ্ৰহ আৰু গৌৰৱ দান কৰে; +\q1 যিসকলে সৎ পথত চলে, তেওঁলোকক কোনো উত্তম বস্তু দিবলৈ তেওঁ অস্বীকাৰ নকৰে। +\q1 +\v 12 হে বাহিনীসকলৰ যিহোৱা, তোমাৰ ওপৰত নির্ভৰ কৰা লোক ধন্য। +\c 85 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: কোৰহৰ বংশৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, তুমি তোমাৰ দেশৰ প্রতি দয়া দেখুৱালা। +\q1 তুমি যাকোবৰ ভৱিষ্যত পুনৰ স্থাপন কৰিলা। +\q1 +\v 2 তোমাৰ লোকসকলৰ অপৰাধ তুমি ক্ষমা কৰিলা; +\q1 তুমি তেওঁলোকৰ সকলো পাপ ঢাকিলা। (চেলা) +\q1 +\v 3 তোমাৰ সকলো ক্রোধ তুমি দূৰ কৰি দিলা আৰু তোমাৰ প্ৰচণ্ড কোপৰ পৰা তুমি ঘূৰি আহিলা। +\q1 +\v 4 হে আমাৰ পৰিত্ৰাণৰ ঈশ্বৰ, তুমি আমাক পুনৰ উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 আমাৰ প্রতি থকা তোমাৰ ঘৃণামিশ্রিত ক্ৰোধ দূৰ কৰা। +\q1 +\v 5 তুমি চিৰকালেই আমাৰ ওপৰত ক্ৰোধ কৰি থাকিবা নেকি? +\q1 সৰ্ব পুৰুষলৈকে তুমি তোমাৰ ক্ৰোধ ধৰি ৰাখিবা নেকি? +\q1 +\v 6 তোমাৰ লোকসকলে যাতে তোমাত আনন্দ কৰিব পাৰে, +\q1 তাৰবাবে তুমি জানো আমাক পুণৰায় জীৱন দান নকৰিবা? +\q1 +\v 7 হে যিহোৱা, তোমাৰ দৃঢ় প্রেম তুমি আমাক দেখুউৱা; +\q1 তোমাৰ পৰিত্ৰাণ আমাক দান কৰা। +\q1 +\v 8 ঈশ্বৰ যিহোৱাই যিহকে ক’ব, মই তাকেই শুনিম; +\q1 কিয়নো তেওঁ নিজৰ লোকসকলক আৰু নিজৰ বিশ্বাসী অনুগামীসকলক শান্তিৰ কথা ক’ব, +\q1 যেন সেই লোকসকল পুনৰ মুর্খতাৰ ফালে ঘূৰি নাযায়। +\q1 +\v 9 তেওঁক ভয় কৰা সকললৈ স্বৰূপেই তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ সময় তেওঁলোকৰ বাবে সন্নিকট; +\q1 তাতে আমাৰ দেশত তেওঁৰ মহিমাই বিৰাজ কৰিব। +\q1 +\v 10 গভীৰ প্রেম আৰু বিশ্ৱস্ততাৰ মিলন ঘটিব; +\q1 ধাৰ্মিকতা আৰু শান্তিয়ে পৰস্পৰে চুম্বন কৰিব। +\q1 +\v 11 দেশৰ ভূমিৰ পৰা বিশ্ৱস্ততাৰ গজালি ওলাব; +\q1 স্বৰ্গৰ পৰা ধাৰ্মিকতাই তললৈ দৃষ্টি কৰিব। +\q1 +\v 12 যি যি উত্তম, যিহোৱাই নিশ্চয়ে তাক দান কৰিব। +\q1 আমাৰ দেশে নিজৰ শস্য উৎপন্ন কৰিব। +\q1 +\v 13 ধাৰ্মিকতা যিহোৱাৰ আগে আগে চলিব; +\q1 তেওঁৰ খোজৰ চিহ্নত ধার্মিকতাই এটি পথ প্রস্তুত কৰিব। +\c 86 +\s দায়ুদৰ প্ৰাৰ্থনা +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, মোৰ কথালৈ কাণ দিয়া, মোক উত্তৰ দিয়া; +\q1 কিয়নো মই দুখী আৰু দৰিদ্ৰ। +\q1 +\v 2 মোৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰা; কিয়নো মই তোমাৰ ভক্ত; +\q1 তুমিয়েই মোৰ ঈশ্বৰ; তোমাৰ ওপৰত ভাৰসা কৰা দাসক তুমি পালন কৰা। +\q1 +\v 3 হে প্ৰভু, মোক কৃপা কৰা; +\q1 কিয়নো ওৰে দিনটো মই তোমাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰি আছোঁ। +\q1 +\v 4 তোমাৰ দাসৰ মনত আনন্দ দান কৰা; +\q1 কিয়নো হে প্ৰভু, মই মোৰ প্রাণ তোমালৈ তুলি ধৰিছোঁ। +\q1 +\v 5 হে প্ৰভু, তুমি মঙ্গলময় আৰু ক্ষমাদানকাৰী; +\q1 তোমাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰা সকলৰ প্রতি তুমি দয়াৰে পৰিপূর্ণ। +\q1 +\v 6 হে যিহোৱা, মোৰ প্ৰাৰ্থনালৈ কাণ পাতা, +\q1 মোৰ মিনতিৰ ক্রন্দন তুমি শুনা। +\q1 +\v 7 সঙ্কটৰ কালত মই তোমাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিম; +\q1 কিয়নো তুমি মোক উত্তৰ দিবা। +\q1 +\v 8 হে প্ৰভু, দেৱতাবোৰৰ মাজত তোমাৰ তুল্য কোনো নাই; +\q1 তোমাৰ কাৰ্যৰ লগত কোনো কাৰ্যৰ তুলনা নহয়। +\q1 +\v 9 হে প্ৰভু, তুমি সৃষ্টি কৰা সমস্ত জাতিয়ে আহি তোমাৰ আগত প্ৰণিপাত কৰিব; +\q1 তেওঁলোকে তোমাৰ মহিমা কীর্তন কৰিব। +\q1 +\v 10 কিয়নো তুমি মহান আৰু তুমি আচৰিত কৰ্ম কৰোঁতা। +\q1 কেৱল তুমিয়েই ঈশ্বৰ। +\q1 +\v 11 হে যিহোৱা, তোমাৰ পথৰ বিষয়ে মোক শিক্ষা দিয়া, +\q1 যাতে মই তোমাৰ সত্যত চলিব পাৰোঁ; +\q1 তোমাৰ নামলৈ ভয় কৰাৰ কাৰণে মোৰ দুই মনৰ অন্তৰক এক মন দিয়া। +\q1 +\v 12 হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, মই সমস্ত হৃদয়ৰে তোমাৰ প্ৰশংসা কৰিম, +\q1 চিৰকাল তোমাৰ নামৰ গৌৰৱ কৰিম। +\q1 +\v 13 কিয়নো মোৰ প্ৰতি তোমাৰ গভীৰ প্রেম অসীম; +\q1 চিয়োলৰ অতি গভীৰ অধোলোকৰ পৰা তুমি মোৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিলা। +\q1 +\v 14 হে ঈশ্বৰ, অহঙ্কাৰীবোৰ মোৰ বিৰুদ্ধে উঠিছে; +\q1 অত্যাচাৰীবোৰৰ দলে মোৰ প্ৰাণ লব বিচাৰিছে; +\q1 তেওঁলোকে তোমাক নিজৰ সন্মুখত নাৰাখে। +\q1 +\v 15 কিন্তু হে প্ৰভু, তুমি দয়াৰে পৰিপূর্ণ অনুগ্রহকাৰী ঈশ্বৰ; +\q1 তুমি ক্ৰোধত ধীৰ, গভীৰ প্রেম আৰু বিশ্ৱস্ততাত মহান। +\q1 +\v 16 তুমি মোলৈ ঘূৰা আৰু মোক কৃপা কৰা; +\q1 তোমাৰ দাসক তোমাৰ শক্তি দান কৰা; +\q1 তোমাৰ দাসীৰ পুত্ৰক তুমি ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 17 মোক তোমাৰ কৰুণাৰ এটি চিন দেখুৱা, +\q1 যাতে মোক যি সকলে ঘৃণা কৰে তেওঁলোকে তাকে দেখি লাজ পায়; +\q1 কাৰণ, হে যিহোৱা, তুমিয়েই মোক সহায় কৰিলা আৰু শান্তনা দিলা। +\c 87 +\s কোৰহৰ বংশৰ ৰচিত গীত, এটি সঙ্গীত +\q1 +\v 1 যিহোৱাই পবিত্ৰ পৰ্বত শ্রেণীৰ ওপৰত তেওঁৰ নগৰ স্থাপন কৰিলে। +\q1 +\v 2 যাকোবৰ বংশৰ সকলো নিবাসতকৈ যিহোৱাই চিয়োনৰ দুৱাৰবোৰ ভাল পায়। +\q1 +\v 3 হে ঈশ্বৰৰ নগৰ, তোমাৰ বিষয়ে অনেক গৌৰৱৰ কথা কোৱা হৈছে। (চেলা)। +\q1 +\v 4 “মই মোৰ চিনাকিবোৰৰ মাজত ৰাহব আৰু বাবিলৰো চর্চা কৰিম; +\q1 পলেষ্টিয়া, তূৰ আৰু ইথিওপিয়াৰ \f + \ft ইথিওপিয়াৰ কুচক \f* কথাও চর্চা কৰিম, +\q1 তেওঁলোকে কয়, ‘এইসকল প্রত্যেকৰে জন্ম তাত হৈছে’।” +\q1 +\v 5 এনে কি, চিয়োনৰ বিষয়েও এই বুলি কোৱা হ’ব, “অমুক বা তমুক মানুহৰ তাত জন্ম হৈছিল; +\q1 সৰ্বোপৰি জনাই নিজেই চিয়োনক স্থাপন কৰিব।” +\q1 +\v 6 যিহোৱাই জাতিসমূহৰ নাম লিখি তালিকা কৰাৰ সময়ত এই কথা ক’ব, “এইজনৰ চিয়োনত জন্ম হৈছিল।” (চেলা)। +\q1 +\v 7 গায়ক আৰু নাচনীবোৰে একেভাৱে ক’ব, “মোৰ সকলো ভুমুক তোমাৰ মাজতেই আছে।” +\c 88 +\s এটি সঙ্গীত। কোৰহৰ বংশৰ ৰচিত গীত। প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: সুৰ-মহলৎ-লিয়ান্নোৎ। ইজ্ৰাহীয়া হেমনৰ মচকীল নামৰ গীত। +\q1 +\v 1 হে মোৰ পৰিত্ৰাণৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, +\q1 মই দিনে-ৰাতিয়ে তোমাৰ ওচৰত কাতৰোক্তি কৰিছোঁ। +\q1 +\v 2 তোমাৰ আগত মোৰ প্রার্থনা উপস্থিত হওক; +\q1 তুমি মোৰ কাতৰোক্তিলৈ কাণ পাতা। +\q1 +\v 3 কাৰণ মোৰ প্রাণ দুখেৰে ভৰি পৰিছে, +\q1 মোৰ জীৱন প্ৰায় চিয়োলৰ ওচৰ চাপিছে। +\q1 +\v 4 গাতলৈ নামি যোৱাবোৰৰ লগত মই গণিত হৈছোঁ; +\q1 মই অসহায় লোকৰ দৰে বলহীন হৈছোঁ; +\q1 +\v 5 মই মৃতবোৰৰ মাজত পৰিত্যাগ কৰা লোকৰ দৰে হৈছোঁ; +\q1 মৈদামত পৰি থকা হত লোকবোৰৰ নিচিনা হৈছোঁ, +\q1 যিবোৰক তুমি সোঁৱৰণো নকৰা, +\q1 যিবোৰ তোমাৰ সহায়ৰ হাতৰ পৰা বিছিন্ন হৈছে। +\q1 +\v 6 তুমি মোক গাতৰ সকলোতকৈ তলৰ ঠাইত ৰাখিছা, +\q1 অন্ধকাৰ আৰু গভীৰ ঠাইত ৰাখিছা। +\q1 +\v 7 হে ঈশ্বৰ, তোমাৰ ক্ৰোধে মোক বেৰি ধৰিছে, +\q1 তোমাৰ সকলো প্রকাৰ ঢৌৰে তুমি মোক দুখ দিছা। (চেলা)। +\q1 +\v 8 তুমি মোৰ চিনাকিবোৰক মোৰ পৰা দূৰ কৰিছা; +\q1 তেওঁলোকৰ সন্মুখত মোক ঘৃণাৰ পাত্র কৰিছা; +\q1 মই বন্দী হৈ আছোঁ, ওলাই যাব পৰা নাই। +\q1 +\v 9 দুখতে মোৰ চকুৰ দৃষ্টি কমি আহিছে; +\q1 হে যিহোৱা, প্রতিদিনে মই তোমাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিছোঁ; +\q1 মই তোমালৈ মোৰ হাত মেলি ৰাখিছোঁ। +\q1 +\v 10 মৃতজনৰ কাৰণে জানো তুমি আচৰিত কৰ্ম কৰা? +\q1 মৃতজনে উঠি জানো তোমাৰ স্তুতি কৰিব? (চেলা)। +\q1 +\v 11 মৈদামত জানো তোমাৰ গভীৰ প্রেমৰ বৰ্ণনা আৰু বিনাশৰ ঠাইত জানো তোমাৰ বিশ্বস্ততাৰ কথা প্ৰচাৰ কৰা হব? +\q1 +\v 12 অন্ধকাৰ স্থানত জানো তোমাৰ আচৰিত কৰ্ম জনা যাব? +\q1 যি দেশৰ লোকক তুমি পাহৰি যোৱা, সেই ঠাইত জানো তোমাৰ ধাৰ্মিকতাৰ কার্য জনা যাব? +\q1 +\v 13 হে যিহোৱা, মই, মই হলে তোমাৰ ওচৰত কাকুতি কৰি কান্দিছোঁ, +\q1 ৰাতিপুৱাতেই তোমাৰ আগত মোৰ প্ৰাৰ্থনা গৈ উপস্থিত হয়। +\q1 +\v 14 হে যিহোৱা, কিয় তুমি মোক ত্যাগ কৰিছা? +\q1 তোমাৰ মুখ মোৰ পৰা কিয় লুকুৱাই ৰাখিছা? +\q1 +\v 15 মই ল’ৰা কালৰে পৰা দুখী আৰু মৃতপ্ৰায় হৈ আছোঁ; +\q1 মই তোমাৰ ভয়ানক ক্রোধ ভোগ কৰি ব্যাকুল হৈছোঁ। +\q1 মই হতাশ হৈ পৰিছো। +\q1 +\v 16 তোমাৰ প্ৰচণ্ড ক্ৰোধ মোৰ ওপৰেদি বৈ গৈছে; +\q1 তোমাৰ ক্রোধে মোক ধ্বংস কৰিছে। +\q1 +\v 17 সেইবোৰে পানীৰ ঢল অহাৰ দৰে ওৰে দিনটো মোক আৱৰি ৰাখিছে; +\q1 চৌদিশৰ পৰা মোক বেৰি ধৰি ৰাখিছে। +\q1 +\v 18 মোৰ প্রিয়জন আৰু বন্ধুসকলক তুমি মোৰ পৰা দূৰ কৰিলা; +\q1 এতিয়া অন্ধকাৰেই মোৰ সংগী। +\c 89 +\s ইজ্ৰাহীয়া এথনৰ মচকীল নামৰ গীত +\q1 +\v 1 মই চিৰকাল যিহোৱাৰ গভীৰ প্রেমৰ কীর্তন কৰিম; +\q1 মই নিজ মুখেৰে পুৰুষানুক্ৰমে সকলোৰে সন্মুখত তোমাৰ বিশ্বস্ততা প্রচাৰ কৰিম। +\q1 +\v 2 মই ঘোষণা কৰিম যে, তোমাৰ গভীৰ প্রেমৰ কার্য চিৰকালৰ বাবে স্থাপন হৈছে; +\q1 তোমাৰ বিশ্বস্ততা আকাশমণ্ডলৰ দৰেই স্থায়ী। +\q1 +\v 3 তুমি কৈছা, “মই মোৰ মনোনীতজনৰ কাৰণে এটি নিয়ম স্থাপন কৰিলো, +\q1 মোৰ দাস দায়ুদৰ আগত মই এই শপত কৰিলো: +\q1 +\v 4 ‘মই তোমাৰ বংশক চিৰকালৰ কাৰণে স্থাপন কৰিম; +\q1 বংশানুক্রমে তোমাৰ সিংহাসন স্থাপন কৰিম’।” (চেলা)। +\q1 +\v 5 হে যিহোৱা, আকাশ-মণ্ডলে তোমাৰ আচৰিত কৰ্মৰ প্ৰশংসা কৰে; +\q1 পবিত্ৰ লোকসকলৰ সমাজত তোমাৰ বিশ্বস্ততাৰ প্ৰশংসা কৰে। +\q1 +\v 6 আকাশমণ্ডলৰ মাজত এনে কি আছে +\q1 যাক যিহোৱাৰ লগত তুলনা কৰিব পাৰি? +\q1 স্বর্গৰ দূতবোৰৰ মাজত যিহোৱাৰ তুল্য কোন আছে? +\q1 +\v 7 পবিত্ৰ দূতবোৰৰ সভাত সকলোৱে ঈশ্বৰক ভয় কৰে; +\q1 তেওঁৰ চৰিওফালে থকা সকলতকৈ তেৱেঁই অতিশয় ভয়ানক। +\q1 +\v 8 হে বাহিনীসকলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তোমাৰ তুল্য পৰাক্ৰমী কোন আছে, হে প্রভু? +\q1 তোমাৰ বিশ্বস্ততাই তোমাক বেৰি ৰাখিছে। +\q1 +\v 9 তর্জন-গর্জনেৰে ওফন্দি উঠা সমুদ্ৰক তুমি শাসন কৰা; +\q1 তাৰ ঢৌ উঠিলে তুমিয়েই সেইবোৰক শান্ত কৰা। +\q1 +\v 10 তুমি ৰাহবক \f + \ft প্ৰাচীনকালৰ কাহিনীবোৰৰ এটা সৰ্পৰ চৰিত্ৰ। চাওক ইয়োব 9:13;26:12; যিচয়া 51:9 \f* খণ্ড খণ্ড কৰি, হত হোৱা লোকৰ দৰে কৰিলা; +\q1 তোমাৰ বাহুবলেৰে তুমি তোমাৰ শত্রুবোৰক ছিন্ন-ভিন্ন কৰিলা। +\q1 +\v 11 আকাশ-মণ্ডল তোমাৰ আৰু পৃথিবীও তোমাৰেই; +\q1 জগত আৰু তাত থকা সকলোকে তুমিয়েই স্থাপন কৰিলা। +\q1 +\v 12 উত্তৰ আৰু দক্ষিণ তোমাৰেই সৃষ্টি; +\q1 তাবোৰ \f + \ft ই গালীলৰ দক্ষিণ অংশৰ শেষত থকা এখন পৰ্বত। ই প্ৰায় 555 মিটাৰ ওখ। \f* আৰু হৰ্মোণে \f + \ft ই গালীলৰ উত্তৰপূব অংশত থকা এখন পৰ্বত। ই প্ৰায় 270 মিটাৰ ওখ। \f* তোমাৰ নামত আনন্দ-ধ্বনি কৰে। +\q1 +\v 13 তোমাৰ বাহু পৰাক্ৰমেৰে ভৰা; +\q1 তোমাৰ হাত শক্তিশালী, তোমাৰ সোঁ হাত প্রবল। +\q1 +\v 14 ধাৰ্মিকতা আৰু ন্যায়বিচাৰ তোমাৰ সিংহাসনৰ ভিত্তিমূল; +\q1 প্রেম আৰু বিশ্ৱস্ততা তোমাৰ আগে আগে চলে। +\q1 +\v 15 ধন্য সেইলোক, যি লোকে আনন্দ-ধ্বনিৰে \f + \ft ঈশ্বৰক আৰাধনা কৰাৰ সময়ত প্ৰশংসাৰ ধ্বনি \f* তোমাৰ আৰাধনা কৰে; +\q1 হে যিহোৱা, তেওঁলোকে তোমাৰ মুখৰ দীপ্তিত চলাফুৰা কৰে। +\q1 +\v 16 ওৰে দিনটো তেওঁলোকে তোমাৰ নামত উল্লাস কৰে; +\q1 তোমাৰ ধাৰ্মিকতাত তেওঁলোকে তোমাক তুলি ধৰে। +\q1 +\v 17 তুমিয়েই তেওঁলোকৰ শক্তিৰ শোভা; +\q1 তোমাৰ অনুগ্ৰহতে আমাৰ শক্তি \f + \ft শিং \f* উন্নত হ’ব। +\q1 +\v 18 আমাৰ ৰজা ইস্ৰায়েলৰ পবিত্ৰ ঈশ্বৰজনাৰ দ্বাৰায়েই নিযুক্ত, +\q1 আমাৰ সেই ঢাল যিহোৱাৰেই। +\q1 +\v 19 এসময়ত তুমি দর্শনত তোমাৰ ভক্তসকলক কৈছিলা, “এজন বীৰৰ ওপৰত মই সহায় কৰাৰ ভাৰ অৰ্পণ কৰিলো; +\q1 লোকসকলৰ মাজৰ পৰা এজনক মনোনীত কৰি উন্নত কৰিলো। +\q1 +\v 20 মই মোৰ দাস দায়ুদক বিচাৰি পালো; +\q1 মোৰ পবিত্ৰ তেলেৰে মই তেওঁক অভিষেক কৰিলো। +\q1 +\v 21 মোৰ হাত সদায় তেওঁৰ লগত থাকিব; +\q1 মোৰ বাহুৱেও তেওঁক বলৱান কৰিব। +\q1 +\v 22 কোনো শত্রুৱে তেওঁক উপদ্ৰৱ নকৰিব, +\q1 কোনো দুষ্ট লোকে তেওঁক অত্যাচাৰ নকৰিব। +\q1 +\v 23 মই তেওঁৰ শত্রুবোৰক তেওঁৰ সন্মুখতে গুড়ি কৰিম; +\q1 যিসকলে তেওঁক ঘৃণা কৰে, তেওঁলোকক প্ৰহাৰ কৰিম। +\q1 +\v 24 মোৰ বিশ্বস্ততা আৰু প্রেম তেওঁৰ লগত থাকিব; +\q1 মোৰ নামত তেওঁৰ শক্তিৰ শিং উর্দ্ধত উঠিব। +\q1 +\v 25 মই সাগৰৰ ওপৰত তেওঁৰ হাত ৰাখি ক্ষমতা দিম, +\q1 আৰু তেওঁৰ সোঁহাত নদীবোৰৰ ওপৰত ৰাখিম। +\q1 +\v 26 তেওঁ মোক মাতি ক’ব, ‘তুমিয়েই মোৰ পিতৃ, +\q1 মোৰ ঈশ্বৰ আৰু মোৰ পৰিত্ৰাণৰ শিলা!’ +\q1 +\v 27 মই তেওঁক মোৰ জ্যেষ্ঠ পুত্ৰ কৰিম, +\q1 পৃথিবীৰ ৰজাসকলৰ মাজত তেওঁক সকলোতকৈ শ্ৰেষ্ঠ কৰিম। +\q1 +\v 28 তেওঁৰ প্রতি মোৰ অটল প্রেম চিৰকাললৈকে ৰাখিম; +\q1 মোৰ নিয়মটি তেওঁৰ লগত থিৰে থাকিব। +\q1 +\v 29 মই তেওঁৰ বংশকো চিৰকাললৈকে স্থায়ী কৰিম, +\q1 আকাশ-মণ্ডলৰ দৰেই মই তেওঁৰ সিংহাসন চিৰস্থায়ী কৰিম। +\q1 +\v 30 তেওঁৰ সন্তানসকলে যদি মোৰ ব্যৱস্থা ত্যাগ কৰে, +\q1 আৰু মোৰ নিয়মৰ পথত নচলে, +\q1 +\v 31 যদি তেওঁলোকে মোৰ বিধিবোৰ উলঙ্ঘন কৰে, +\q1 মোৰ আজ্ঞাবোৰ পালন নকৰে, +\q1 +\v 32 তেন্তে মই বেতেৰে প্রহাৰ কৰি তেওঁলোকক অপৰাধৰ শাস্তি দিম, +\q1 তেওঁলোকৰ অধৰ্মৰ শাস্তি চাবুকেৰে দিম। +\q1 +\v 33 কিন্তু মই মোৰ অটল প্রেম তেওঁৰ পৰা নিচেইকৈ নুগুচাম; +\q1 মোৰ প্রতিজ্ঞাৰ বিশ্বস্ততা ব্যৰ্থ হবলৈ নিদিম। +\q1 +\v 34 মই মোৰ নিয়মটি উলঙ্ঘন নকৰিম, +\q1 মোৰ ওঁঠৰ পৰা ওলোৱা বাক্য সলনি নকৰিম। +\q1 +\v 35 মোৰ পবিত্ৰতাৰ শপত খাই মই এবাৰেই ক’লো; +\q1 মই দায়ুদৰ আগত কেতিয়াও মিছা কথা নকওঁ। +\q1 +\v 36 তেওঁৰ বংশ চিৰকাললৈকে থাকিব, +\q1 তেওঁৰ সিংহাসন মোৰ সাক্ষাতে সূৰ্যৰ দৰে চিৰস্থায়ী হব। +\q1 +\v 37 সেয়ে আকাশৰ বিশ্বাসী সাক্ষী চন্দ্ৰৰ নিচিনাকৈ চিৰকালৰ কাৰণে স্থাপিত হব।” (চেলা) +\q1 +\v 38 কিন্তু তুমিয়েই পৰিত্যাগ কৰিলা, অগ্ৰাহ্যও কৰিলা; +\q1 তোমাৰ অভিষিক্তজনাৰ বিৰুদ্ধে তুমি ক্ৰোধ কৰিছা। +\q1 +\v 39 তোমাৰ দাসে সৈতে স্থাপন কৰা নিয়মটি তুমি প্রত্যাখান কৰিছা; +\q1 তুমি তেওঁৰ ৰাজ-মুকুট মাটিলৈ পেলাই অশুচি কৰিলা। +\q1 +\v 40 তুমি তেওঁৰ সকলো প্রাচীৰ ভাঙি পেলালা; +\q1 তুমি তেওঁৰ কোঁঠবোৰ বিনষ্ট কৰিলা। +\q1 +\v 41 তেওঁৰ দেশৰ কাষেদি যোৱা সকলো বাটৰুৱাই তেওঁক লুট কৰে; +\q1 তেওঁ ওচৰ-চুবুৰীয়াবোৰৰ নিন্দাৰ পাত্র হৈছে। +\q1 +\v 42 তুমি তেওঁৰ শত্রুবোৰৰ সোঁ হাত শক্তিশালী কৰিলা; +\q1 তেওঁৰ সকলো শত্রুকে আনন্দিত কৰিলা। +\q1 +\v 43 তুমি তেওঁৰ তৰোৱালৰ ধাৰ ওভটাই দিলা আৰু যুদ্ধত তেওঁক থিয় হবলৈ নিদিলা। +\q1 +\v 44 তুমি তেওঁৰ হাতৰ ৰাজদণ্ড \f + \ft মহিমা \f* হৰণ কৰিলা; +\q1 তেওঁৰ সিংহাসন ভূমিলৈ পতিত কৰিলা। +\q1 +\v 45 তুমি তেওঁৰ যৌৱন কাল চুটি কৰিলা; +\q1 তুমি তেওঁক লাজেৰে ঢাকিলা। (চেলা) +\q1 +\v 46 হে যিহোৱা, আৰু কিমান কাল? তুমি সদায়েই নিজকে লুকুৱাই ৰাখিবা নে? +\q1 কিমান কাল নো তোমাৰ ক্ৰোধ অগ্নিৰ নিচিনাকৈ জ্বলি থাকিব? +\q1 +\v 47 মোৰ জীৱন কাল কেনে অলপদিনীয়া, তাক সোঁৱৰা; +\q1 কি অসাৰতাৰ কাৰণেইবা তুমি মনুষ্যক স্ৰজিলা! +\q1 +\v 48 কেতিয়াও মৃত্যু নেদেখাকৈ কোন মানুহ জীয়াই থাকিব পাৰে? +\q1 চিয়োলৰ হাতৰ পৰা কোনে নিজৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিব পাৰে? (চেলা) +\q1 +\v 49 হে যিহোৱা, তোমাৰ পূৰ্বকালৰ সেই অটল প্রেম ক’ত? +\q1 সেই প্রেম তুমি তোমাৰ বিশ্বস্ততাৰ দ্বাৰাই দায়ুদৰ আগত শপত খাইছিলা। +\q1 +\v 50 হে যিহোৱা, তোমাৰ দাসবোৰক কৰা অপমান সোঁৱৰণ কৰা; +\q1 সোঁৱৰণ কৰা, আন জাতিবোৰে মোলৈ কৰা সেই অপমানবোৰ; +\q1 কেনেকৈ মই মোৰ বুকুত বহন কৰি আছোঁ। +\q1 +\v 51 হে যিহোৱা, তোমাৰ শত্রুবোৰে সেই অপমান কৰিছে, +\q1 তেওঁলোকে তোমাৰ অভিষিক্তজনাৰ প্রতি খোজক অপমান কৰিছে। +\q1 +\v 52 যিহোৱা চিৰকাললৈকে ধন্য হওক। আমেন, আৰু আমেন। +\ms গীতমালা‍ চতুর্থ খণ্ড +\c 90 +\s ঈশ্বৰৰ লোক মোচিৰ প্ৰাৰ্থনা +\q1 +\v 1 হে প্ৰভু, পুৰুষে পুৰুষে তুমিয়েই আমাৰ বাসস্থান হৈ আহিছা। +\q1 +\v 2 পৰ্বতবোৰ উৎপন্ন হোৱাৰ আগেয়ে, +\q1 পৃথিৱী আৰু জগত সৃষ্টিৰ আগতে, +\q1 অনাদি কালৰ পৰা অনন্ত কাল পর্যন্ত তুমিয়েই ঈশ্বৰ। +\q1 +\v 3 তুমি মানুহক ধূলিলৈ উভটাই লৈ যোৱা; +\q1 তুমি কোৱা, “হে মনুষ্য সন্তানসকল উভটি যোৱা”। +\q1 +\v 4 তোমাৰ দৃষ্টিত হাজাৰ বছৰ যেন পাৰ হোৱা যোৱাকালিৰ নিচিনা; +\q1 যেন ৰাতিৰ এক প্ৰহৰ মাত্র। +\q1 +\v 5 তুমি মানুহক ধলৰ দৰে উটুৱাই লৈ যোৱা, +\q1 তেওঁলোক এটা সপোনৰ নিচিনা; +\q1 যেন ৰাতিপুৱা নতুনকৈ ঠন ধৰি উঠা ঘাঁহৰ দৰে; +\q1 +\v 6 ৰাতি পুৱালেই সেয়ে গজি বাঢ়িবলৈ ধৰে; +\q1 গধূলি বেলা সেয়ে শুকাই শেষ হৈ যায়। +\q1 +\v 7 তোমাৰ ক্ৰোধে আমাক গ্রাস কৰে, +\q1 তোমাৰ কোপত আমি ব্যাকুল হওঁ। +\q1 +\v 8 তুমি আমাৰ অপৰাধবোৰ তোমাৰ সন্মুখত থৈছা; +\q1 তোমাৰ উপস্থিতিৰ পোহৰত আমাৰ গুপুত পাপবোৰ প্রকাশ পায়। +\q1 +\v 9 তোমাৰ ভীষণ ক্ৰোধত আমাৰ দিনবোৰ হ্ৰাস হৈ যায়; +\q1 নিশ্বাসৰ দৰেই আমাৰ আয়ুসৰ বছৰবোৰ শেষ হৈ যায়। +\q1 +\v 10 আমাৰ আয়ুস মাত্র সত্তৰ বছৰ, +\q1 হয়তো শক্তি থাকিলে, আশী বছৰো হ’ব পাৰে; +\q1 তথাপিতো আমি শক্তি \f + \ft গর্ব কৰিব পৰা বছৰবোৰত \f* থকা বছৰবোৰত মাথোন দুখ আৰু ক্লেশ থাকে; +\q1 বছৰবোৰ বেগাই ঢুকাই যায় আৰু আমিও পলকতে উড়ি \f + \ft নাইকিয়া হৈ যাওঁ \f* যাওঁ। +\q1 +\v 11 তোমাৰ ক্ৰোধৰ পৰাক্ৰম কোনে জানে? +\q1 তোমাৰ ক্রোধ, তোমাৰ প্রাপ্য ভয়-ভক্তিৰ দৰেই মহান? +\q1 +\v 12 সেয়ে আমাৰ আয়ুসৰ কাল গণনা কৰিবলৈ তুমি আমাক শিকোৱা; +\q1 যাতে আমি প্রজ্ঞাৰ চিত্ত লাভ কৰিব পাৰোঁ। +\q1 +\v 13 হে যিহোৱা, আৰু কিমান কাল? +\q1 তুমি ঘূৰি আহাঁ! তোমাৰ দাসবোৰৰ প্রতি সদয় হোৱা। +\q1 +\v 14 পুৱাতে তোমাৰ গভীৰ প্রেমেৰে আমাক তৃপ্ত কৰা, +\q1 যেন আয়ুস থাকেমানে গোটেই জীৱনত আমি আনন্দ আৰু উল্লাস কৰিব পাৰোঁ। +\q1 +\v 15 যিমান দিন ধৰি তুমি আমাক দুখ দিলা আৰু, +\q1 যিমান বছৰ আমি কষ্ট দেখিলোঁ, সেই অনুসাৰেই তুমি আমাক আনন্দিত কৰা। +\q1 +\v 16 তোমাৰ দাসবোৰৰ আগত তোমাৰ কৰ্ম, +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ সন্তানসকলৰ ওপৰত তোমাৰ গৌৰৱ প্ৰকাশিত হওক। +\q1 +\v 17 আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ দয়া আমাৰ ওপৰত থাকক; +\q1 তুমি আমাৰ হাতৰ সকলো কার্য সফল কৰা; +\q1 হয়, আমাৰ হাতৰ সকলো কামত তুমি সফলতা দান কৰা। +\c 91 +\q1 +\v 1 যি মানুহ সৰ্বোপৰি জনাৰ আশ্রয়ত থাকে, +\q1 যি মানুহ সৰ্বশক্তিমানৰ ছাঁত বসতি কৰে +\q1 +\v 2 তেওঁ যিহোৱাৰ বিষয়ে এই কথা ক’ব, “তেৱেঁই মোৰ আশ্ৰয় আৰু মোৰ দুর্গ; +\q1 তেৱেঁই মোৰ ঈশ্বৰ, যি জনাৰ ওপৰত মই ভাৰসা কৰোঁ।” +\q1 +\v 3 তেওঁ তোমাক ব্যাধৰ ফান্দৰ পৰা +\q1 আৰু সর্বনাশী মহামাৰীৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব। +\q1 wxv +\v 4 তেওঁ নিজৰ ডেউকাৰে তোমাক আবৰি ৰাখিব, +\q1 তেওঁৰ ডেউকাৰ তলত তুমি আশ্রয় পাবা; +\q1 ঈশ্বৰৰ বিশ্বাসযোগ্যতা তোমাৰ ঢাল আৰু সুৰক্ষা হ’ব। +\q1 +\v 5 তুমি ৰাতিৰ আতঙ্কলৈ; +\q1 আৰু দিনত উড়ি অহা কাঁড়লৈ ভয় নকৰিবা। +\q1 +\v 6 অন্ধকাৰত ঘূৰি ফুৰা মহামাৰীলৈ +\q1 নাইবা দুপৰীয়া সময়ত অহা ধ্বংসকাৰী আঘাতলৈ তুমি ভয় নকৰিবা। +\q1 +\v 7 হয়তো তোমাৰ ওচৰে-পাজৰে ধ্বংস হ’ব হাজাৰ হাজাৰ লোক, +\q1 আৰু তোমাৰ সোঁফালে অযুত অযুত; +\q1 কিন্তু সেয়ে তোমাৰ কাষলৈ নাহিব। +\q1 +\v 8 তুমি কেৱল নিজ চকুৰে দেখা পাবা; +\q1 দুষ্টবোৰে কেনে প্ৰতিফল পায়, তুমি তাক দেখা পাবা। +\q1 +\v 9 ‘হে প্ৰভু, হয়, তুমিয়েই মোৰ আশ্ৰয়!’ \f + \ft কিয়নো তুমি যিহোৱাক তোমাৰ আশ্ৰয় কৰিলা। \f* +\q1 তুমি সৰ্বোপৰিজনাক তোমাৰ আশ্রয়স্থান কৰিলা। +\q1 +\v 10 সেয়ে তোমালৈ কোনো বিপদ নঘটিব; +\q1 আৰু তোমাৰ তম্বুৰ ওচৰলৈ কোনো দুখ-কষ্ট নাহিব। +\q1 +\v 11 কিয়নো তোমাৰ সকলো পথত তোমাক ৰক্ষা কৰিবলৈ, +\q1 তেওঁ নিজৰ দূতবোৰক তোমাৰ বিষয়ে আজ্ঞা দিব। +\q1 +\v 12 তেওঁলোকে হাতেৰে তোমাক দাঙি ধৰিব, +\q1 যেন তোমাৰ ভৰিয়ে শিলত খুন্দা খাই আঘাত নাপায় +\q1 +\v 13 তুমি সিংহ আৰু সাপৰ ওপৰত ভৰি দিবা। +\q1 তুমি যুবা-সিংহ আৰু নাগক ভৰিৰে গচকিবা। +\q1 +\v 14 কিয়নো তেওঁ মোক প্রেম কৰে, সেয়ে মই তেওঁক উদ্ধাৰ কৰিম; +\q1 মই তেওঁক ৰক্ষা কৰিম, কাৰণ তেওঁ মোৰ নাম জানে। +\q1 +\v 15 তেওঁ মোক মাতিব, তাতে মই তেওঁক উত্তৰ দিম; +\q1 সঙ্কটৰ কালত মই তেওঁৰ সঙ্গী হ’ম; +\q1 মই তেওঁক উদ্ধাৰ কৰিম, গৌৰৱাম্বিতো কৰিম। +\q1 +\v 16 মই দীৰ্ঘ আয়ুস দি তেওঁক সন্তুষ্ট কৰিম; +\q1 মোৰ পৰিত্ৰাণ তেওঁক দেখুৱাম। +\c 92 +\s এটি গীত। বিশ্ৰামবাৰৰ অৰ্থে সঙ্গীত +\q1 +\v 1 যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে ধন্যবাদ কৰা উত্তম; +\q1 হে সৰ্বোপৰিজনা, তোমাৰ নামৰ উদ্দেশ্যে স্তুতি গান কৰা উত্তম; +\q1 +\v 2 ৰাতিপুৱা তোমাৰ অসীম প্রেমৰ কথা +\q1 আৰু প্ৰতি ৰাতি তোমাৰ বিশ্বস্ততা প্রচাৰ কৰা উত্তম; +\q1 +\v 3 দহ গুণীয়া যন্ত্ৰ আৰু নেবল যন্ত্ৰ সহকাৰে, +\q1 গভীৰ বীণাৰ স্বৰেৰে তোমাৰ ধন্যবাদ-স্তুতি কৰা উত্তম। +\q1 +\v 4 কিয়নো হে যিহোৱা, তুমি তোমাৰ কার্যৰ দ্বাৰাই মোক আনন্দিত কৰিছা; +\q1 মই তোমাৰ হাতে কৰা কাৰ্য দেখি আনন্দেৰে গীত গান কৰোঁ। +\q1 +\v 5 হে যিহোৱা, তোমাৰ কাৰ্যবোৰ কেনে মহৎ! +\q1 তোমাৰ চিন্তাবোৰ কেনে গভীৰ! +\q1 +\v 6 নির্বোধ লোকে নাজানে, +\q1 বিবেকহীন লোকে এই সকলোবোৰ বুজি নাপায়; +\q1 +\v 7 দুষ্টবোৰ যদিও ঘাহঁৰ নিচিনাকৈ বাঢ়ি উঠে, +\q1 অন্যায়কাৰীবোৰে যদিও উন্নতি লাভ কৰে, +\q1 তথাপিতো তেওঁলোক চিৰকাললৈকে বিনষ্ট হ’ব। +\q1 +\v 8 কিন্তু হে যিহোৱা, তুমি অনন্তকাল উর্দ্ধবাসী। +\q1 +\v 9 কিয়নো, হে যিহোৱা, তোমাৰ শত্ৰুবোৰ, +\q1 তোমাৰ শত্রুবোৰ ধ্বংস হ’ব; +\q1 তোমাৰ অন্যায়কাৰী সকলোবোৰ ছিন্ন-ভিন্ন হ’ব। +\q1 +\v 10 কিন্তু বনৰীয়া ষাঁড়ৰ শিঙৰ দৰে তুমি মোৰ শক্তিক \f + \ft শিং \f* তুলি ধৰিলা; +\q1 তুমি মোৰ ওপৰত নতুন অভিষিক্ত তেল \f + \ft আশীর্বাদেৰে আনন্দিত কৰিলা \f* ঢালি দিলা। +\q1 +\v 11 মোৰ শত্ৰুবোৰৰ পতন মই নিজ চকুৰে দেখিলো; +\q1 মোৰ বিৰুদ্ধে উঠা সেই দুষ্টবোৰৰ সর্বনাশ মই নিজ কাণেৰে শুনিবলৈ পালো। +\q1 +\v 12 ধাৰ্মিকলোক খাজুৰ গছৰ দৰে উজ্বলি উঠিব; +\q1 লিবানোনৰ এৰচ গছৰ নিচিনাকৈ বাঢ়ি যাব। +\q1 +\v 13 তেওঁলোকক যিহোৱাৰ গৃহত ৰোপন কৰা হ’ল; +\q1 তেওঁলোক আমাৰ ঈশ্বৰৰ চোতালকেইখনত প্ৰফুল্লিত হ’ব। +\q1 +\v 14 তেওঁলোকে বৃদ্ধ বয়সতো ফল উৎপন্ন কৰিব; +\q1 তেওঁলোক ৰসাল আৰু সেউজীয়া হৈ থাকিব; +\q1 +\v 15 তাতে প্রচাৰিত হ’ব যে যিহোৱা ন্যায়ৱান; +\q1 তেৱেঁই মোৰ শিলা, +\q1 তেওঁত কোনো অধার্মিকতা নাই। +\c 93 +\q1 +\v 1 যিহোৱাই ৰাজত্ব কৰে, তেওঁ মহিমাৰে সজ্জিত; +\q1 যিহোৱা সুসজ্জিত; তেওঁ পৰাক্ৰমেৰে নিজৰ কঁকাল বান্ধিলে; +\q1 জগতখনো তেওঁ লৰচৰ হ’ব নোৱাৰাকৈ স্থাপন কৰিলে। +\q1 +\v 2 তোমাৰ সিংহাসন পূৰ্বৰে পৰা স্থাপন কৰা হ’ল; +\q1 তুমি অনাদি কালৰে পৰা বিদ্যমান। +\q1 +\v 3 হে যিহোৱা, নদীৰ পানী ওফন্দি উঠিছে, +\q1 নদীবোৰ নিজ নিজ তৰঙ্গ ধ্বনিৰে ওফন্দি উঠিছে; +\q1 নদীবোৰে নিজ নিজ গর্জনৰ ঢৌ তুলিছে। +\q1 +\v 4 মহা জলসমূহৰ কল্লোল ধ্বনিতকৈয়ো, +\q1 সমুদ্ৰৰ প্ৰচণ্ড তৰঙ্গবোৰতকৈয়ো সৰ্বোপৰি যিহোৱা বলৱান। +\q1 +\v 5 তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ অতি বিশ্বাসযোগ্য; +\q1 হে যিহোৱা চিৰদিনৰ কাৰণে পবিত্ৰতা তোমাৰ গৃহৰ শোভা। +\c 94 +\q1 +\v 1 হে প্ৰতিফল দিওঁতা ঈশ্বৰ যিহোৱা, +\q1 হে প্রতিফল দিওঁতা ঈশ্বৰ, তুমি দীপ্তি প্ৰকাশ কৰা। +\q1 +\v 2 হে পৃথিৱীৰ বিচাৰকৰ্তা, তুমি উঠা, +\q1 অহংকাৰীবোৰক তেওঁলোকৰ যি প্রাপ্য তাক তুমি দিয়া। +\q1 +\v 3 হে যিহোৱা, দুষ্টবোৰে কিমান কাল, +\q1 দুষ্টবোৰেনো কিমান কাল উল্লাস কৰিব? +\q1 +\v 4 তেওঁলোকৰ মুখৰ পৰা দাম্ভিক কথাবোৰ বাহিৰ হৈ আহে; +\q1 সকলো দুষ্টলোকে গৰ্ব কৰে। +\q1 +\v 5 হে যিহোৱা, তোমাৰ লোকসকলক তেওঁলোকে চূর্ণ কৰিছে; +\q1 তোমাৰ আধিপত্যক উপদ্রৱ কৰিছে। +\q1 +\v 6 বিধৱা আৰু বিদেশী লোকক তেওঁলোকে বধ কৰিছে; +\q1 অনাথ সকলক হত্যা কৰিছে; +\q1 +\v 7 তেওঁলোকে ক’য়, “যিহোৱাই নেদেখিব; যাকোবৰ ঈশ্বৰে মন নকৰিব।” +\q1 +\v 8 হে বিবেকহীনবোৰ, তোমালোকে বিবেচনা কৰা; +\q1 হে নিৰ্বোধবোৰ, কেতিয়া তোমালোকৰ সুবুদ্ধি হ’ব? +\q1 +\v 9 যি জনাই কাণ সৃষ্টি কৰিলে, তেওঁ জানো নুশুনিব? +\q1 যি জনাই চকু নিৰ্মাণ কৰিলে, তেওঁ জানো নেদেখিব? +\q1 +\v 10 যি জনাই সকলো জাতিকে শাসন কৰে আৰু লোকসকলক শিক্ষা দিয়ে, +\q1 তেওঁ জানো শাস্তি নিদিয়াকৈ থাকিব? +\q1 +\v 11 যিহোৱাই মানুহৰ সকলো চিন্তা জানে; +\q1 তেওঁ জানে যে তেওঁলোক সকলো শ্বাস মাত্র। +\q1 +\v 12 হে যিহোৱা, ধন্য সেইসকল লোক যাক তুমি শাসন কৰা, +\q1 আৰু তোমাৰ ব্যৱস্থাৰ পৰা শিক্ষা দিয়া, +\q1 +\v 13 যাতে তেওঁলোকে বিপদৰ কালত জিৰণি পায়, +\q1 যেতিয়ালৈকে দুষ্টসকলৰ কাৰণে গাত খন্দা শেষ নহয়। +\q1 +\v 14 কিয়নো যিহোৱাই নিজৰ লোকসকলক ত্যাগ নকৰিব, +\q1 নিজৰ আধিপত্যক পৰিত্যাগ নকৰিব। +\q1 +\v 15 ন্যায়বিচাৰ পুনৰ ধাৰ্মিকতাৰ ওচৰলৈ উভটি আহিব; +\q1 শুদ্ধ মনৰ সকলোৱেই তাক মানি চলিব। +\q1 +\v 16 কোনে মোৰ পক্ষ হৈ দুষ্টবোৰৰ বিৰুদ্ধে উঠিব? +\q1 মোৰ পক্ষ হৈ দুষ্টবোৰৰ বিৰুদ্ধে কোন থিয় হ’ব? +\q1 +\v 17 যদি যিহোৱাই মোক সহায় নকৰে, +\q1 তেন্তে মৃত্যুৰ নীৰৱতাত মোৰ প্ৰাণে শীঘ্ৰেই বসতি কৰিলেহেঁতেন। +\q1 +\v 18 যেতিয়াই মই ভাবো যে, মোৰ ভৰি পিছলি গৈছে, +\q1 তেতিয়াই হে যিহোৱা, তোমাৰ অসীম প্রেমে মোক ধৰি ৰাখে। +\q1 +\v 19 মোৰ মন যেতিয়া দুঃচিন্তাৰে ভৰি পৰে, +\q1 তেতিয়া তোমাৰ শান্ত্বনাই মোৰ প্রাণত আনন্দ দান কৰে। +\q1 +\v 20 দুর্নীতিপৰায়ণ শাসনকর্তাসকলে দুষ্কার্যৰ কাৰণে বিধি স্থাপন কৰে, +\q1 তোমাৰ লগত তেওঁলোকৰ জানো সম্পৰ্ক থাকিব পাৰে? +\q1 +\v 21 তেওঁলোকে ধাৰ্মিকৰ প্ৰাণৰ বিৰুদ্ধে গোট খায়; +\q1 তেওঁলোকে নিৰ্দোষীক মৃত্যুদণ্ড বিহিবলৈ দোষী কৰে। +\q1 +\v 22 কিন্তু যিহোৱাই মোৰ দুৰ্গ; +\q1 মোৰ ঈশ্বৰেই মোৰ আশ্ৰয় শিলা। +\q1 +\v 23 তেওঁলোকৰ অপৰাধ তেওঁ তেওঁলোকৰ ওপৰলৈকে আনিব, +\q1 তেওঁলোকৰ দুষ্কার্যতেই তেওঁ তেওঁলোকক বিনষ্ট কৰিব; +\q1 আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱায়েই তেওঁলোকক বিনষ্ট কৰিব। +\c 95 +\q1 +\v 1 আহাঁ, আমি যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে গান কৰোঁহক; +\q1 আমাৰ পৰিত্ৰাণৰ শিলাৰ অৰ্থে আনন্দ-ধ্বনি কৰোঁহক। +\q1 +\v 2 আহাঁ, আমি ধন্যবাদ জনাই জনাই তেওঁৰ আগত উপস্থিত হওঁ; +\q1 স্তুতি-গানেৰে তেওঁৰ উদ্দেশ্যে আনন্দ ধ্বনি কৰোঁহক। +\q1 +\v 3 কিয়নো যিহোৱা মহান ঈশ্বৰ, +\q1 সকলো দেৱতাবোৰৰ ওপৰত তেৱেঁই মহান ৰজা। +\q1 +\v 4 পৃথিৱীৰ সকলো গভীৰ স্থান তেওঁৰ হাতত আছে, +\q1 পৰ্বতবোৰৰ টিংবোৰো তেওঁৰেই। +\q1 +\v 5 সমুদ্ৰ তেওঁৰেই, কাৰণ তেৱেঁই তাক স্ৰজিলে; +\q1 তেওঁৰ হাতে শুকান ভূমি নিৰ্মাণ কৰিলে। +\q1 +\v 6 আহাঁ, আমি আঁঠুকাঢ়ি প্ৰণিপাত কৰোঁ, +\q1 আমাৰ সৃষ্টিকৰ্তা যিহোৱাৰ আগত আঁঠু লওঁ; +\q1 +\v 7 কিয়নো তেৱেঁই আমাৰ ঈশ্বৰ, আমি তেওঁৰ প্রজা; +\q1 তেওঁৰ হাতৰ চৰণীয়া পথাৰৰ মেষৰ নিচিনা। +\q1 “আজি যদি তোমালোকে তেওঁৰ মাত শুনা!” +\q1 +\v 8 তোমালোকৰ পূর্বপুৰুষসকলৰ দৰে তোমালোকে নিজৰ নিজৰ হৃদয় কঠিন নকৰিবা; +\q1 তেওঁলোকে মৰুপ্রান্তৰৰ মাজত মিৰীবা আৰু মচ্ছাত মোৰ পৰীক্ষা কৰিছিল। \f + \ft মিৰীবা অর্থাৎ বিবাদ, মচ্ছা অর্থাৎ পৰীক্ষা (যাত্রা 17:7 পদ) \f* +\q1 +\v 9 যদিও তোমালোকৰ পূর্বপুৰুষসকলে মোৰ কার্য দেখিছিল, +\q1 তথাপি তেওঁলোকে তাত মোক পৰীক্ষা কৰি প্রমাণ চাইছিল। +\q1 +\v 10 চল্লিশ বছৰ ধৰি সেই কালৰ লোকসকলৰ প্রতি মই বিৰক্ত হৈছিলো। +\q1 মই কৈছিলোঁ, “এই লোকসকলৰ হৃদয় বিপথে পৰিচালিত হৈছে; তেওঁলোকে মোৰ পথ নাজানে।” \f + \ft তেওঁলোকে মোৰ আজ্ঞা নাজানে \f* +\q1 +\v 11 এই হেতুকে মই মোৰ ক্ৰোধত শপত খাই কৈছিলো, “তেওঁলোক মোৰ বিশ্ৰামত সোমাব নাপাব।” +\c 96 +\q1 +\v 1 তোমালোকে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে এটি নতুন গীত গোৱা; +\q1 হে সমগ্র পৃথিৱীৰ লোক, তোমালোকে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে গীত গোৱা। +\q1 +\v 2 যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে গীত গোৱা, তেওঁৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰা; +\q1 দিনে দিনে তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ কথা প্ৰচাৰ কৰা। +\q1 +\v 3 বিভিন্ন জাতিৰ মাজত তেওঁৰ গৌৰৱ প্ৰচাৰ কৰা, +\q1 সমুদায় লোকৰ মাজত তেওঁৰ আচৰিত কৰ্ম ঘোষণা কৰা। +\q1 +\v 4 কিয়নো যিহোৱা মহান আৰু অতি প্ৰশংসাৰ যোগ্য; +\q1 তেওঁ সকলো দেৱতাতকৈয়ো ভয়ানক। +\q1 +\v 5 কিয়নো সকলো জাতিৰ দেৱতাবোৰ অসাৰ মাত্র, +\q1 কিন্তু যিহোৱা আকাশমণ্ডলৰ সৃষ্টিকর্তা। +\q1 +\v 6 মহিমা আৰু প্ৰতাপ তেওঁৰ সন্মুখত আছে; +\q1 পৰাক্রম আৰু শোভা তেওঁৰ পবিত্ৰ স্থানত বিদ্যমান। +\q1 +\v 7 হে জাতিবোৰৰ ফৈদসমূহ, +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ গৌৰৱ কীৰ্তন কৰা, +\q1 যিহোৱাৰেই গৌৰৱ আৰু পৰাক্রম কীৰ্তন কৰা। +\q1 +\v 8 তোমালোকে যিহোৱাৰ নামৰ উদ্দেশ্যে তেওঁৰ যোগ্য গৌৰৱ কীৰ্তন কৰা, +\q1 নৈবেদ্যৰে সৈতে তেওঁৰ চোতাল কেইখনলৈ আহাঁ। +\q1 +\v 9 যিহোৱাৰ পবিত্ৰ শোভাত আহি তেওঁৰ আগত প্ৰণিপাত কৰা; +\q1 হে সমুদায় পৃথিৱী, তেওঁৰ সন্মুখত কম্পমান হোৱা। +\q1 +\v 10 বিভিন্ন জাতিৰ মাজত তোমালোকে কোৱা, +\q1 “যিহোৱা ৰজা। +\q1 জগতখনক স্থিৰভাৱে স্থাপিত কৰা হ’ল; সেয়ে কেতিয়াও বিচলিত নহ’ব। +\q1 তেওঁ ন্যায়েৰে লোকসকলৰ বিচাৰ কৰিব।” +\q1 +\v 11 আকাশমণ্ডলে আনন্দ কৰক, +\q1 পৃথিৱীয়ে উল্লাস কৰক; +\q1 সমুদ্ৰ আৰু তাৰ সকলোৱে গৰ্জ্জন কৰক। +\q1 +\v 12 পথাৰ আৰু তাত থকা সকলো উল্লসিত হওক; +\q1 তেতিয়া অৰণ্যৰ সকলো বৃক্ষই আনন্দ গান কৰিব। +\q1 +\v 13 যিহোৱাৰ সন্মুখতে গান কৰিব; +\q1 কিয়নো তেওঁ আহি আছে; +\q1 তেওঁ পৃথিৱীৰ বিচাৰ কৰিবলৈ আহি আছে। +\q1 তেওঁ ধাৰ্মিকতাৰে জগতৰ বিচাৰ কৰিব; +\q1 নিজ সত্যতাৰে জাতিসমূহৰ বিচাৰ কৰিব। +\c 97 +\q1 +\v 1 যিহোৱাই ৰজা; পৃথিৱীয়ে আনন্দ কৰক; +\q1 দ্বীপসমূহেও আনন্দ কৰক। +\q1 +\v 2 তেওঁৰ চাৰিওফালে মেঘ আৰু ঘন অন্ধকাৰে ঘেৰি আছে; +\q1 ধাৰ্মিকতা আৰু ন্যায় বিচাৰ তেওঁৰ সিংহাসনৰ ভিত্তিমূল \f + \ft ধাৰ্মিকতা আৰু ন্যায় বিচাৰে তেওঁ শাসন কৰিব \f* । +\q1 +\v 3 অগ্নিয়ে তেওঁৰ আগে আগে গমন কৰে; +\q1 চাৰিওফালে তেওঁৰ শত্ৰুবোৰক দগ্ধ কৰিছে। +\q1 +\v 4 তেওঁৰ বিজুলীৰ চমকে জগতখন আলোকময় হ’ল; +\q1 তাকে দেখি পৃথিৱী কম্পমান হ’ল। +\q1 +\v 5 পর্বতবোৰ মমৰ দৰে গলি গ’ল যিহোৱাৰ সন্মুখত, +\q1 সমুদায় পৃথিৱীৰ সন্মুখত। +\q1 +\v 6 আকাশমণ্ডলে তেওঁৰ ধাৰ্মিকতা প্রচাৰ কৰিছে, +\q1 সকলো জাতিয়ে তেওঁৰ গৌৰৱ দেখিছে। +\q1 +\v 7 লজ্জিত হওক সেইসকল, +\q1 যিসকলে মূৰ্তি পূজা কৰে; +\q1 যিসকলে অসাৰ প্রতিমাত গর্ব কৰে; +\q1 যিহোৱাৰ আগত সকলো দেৱতাই প্ৰণিপাত কৰক। +\q1 +\v 8 হে যিহোৱা, তোমাৰ ন্যায় বিচাৰৰ কাৰণে চিয়োন আনন্দিত হৈছে, +\q1 যিহূদাৰ জীয়ৰীসকল উল্লসিত হৈছে। +\q1 +\v 9 হে যিহোৱা, তুমি সমুদায় পৃথিৱীৰে সৰ্বোপৰিজনা; +\q1 সকলো দেৱতাৰ ওপৰত তোমাৰ স্থান। +\q1 +\v 10 যিসকলে দুষ্টতাক ঘিণ কৰে, যিহোৱাই তেওঁলোকক প্ৰেম কৰে \f + \ft হে যিহোৱাক আৰাধনা কৰা লোক, দুষ্টতাক ঘৃণা কৰিবা। \f* ; +\q1 তেওঁ নিজৰ ভক্তসকলৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰে, +\q1 দুষ্টসকলৰ হাতৰ পৰা তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰে। +\q1 +\v 11 ধাৰ্মিকৰ কাৰণে পোহৰ সিঁচি দিয়া হয়; +\q1 সৰল অন্তৰৰ লোকৰ কাৰণে আনন্দ দিয়া হয়। +\q1 +\v 12 হে ধাৰ্মিক লোকসকল, +\q1 যিহোৱাত আনন্দ কৰা, +\q1 তেওঁৰ পবিত্ৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰা। +\c 98 +\s এটি গীত +\q1 +\v 1 তোমালোকে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে নতুন গীত গোৱা; +\q1 কাৰণ তেওঁ অনেক আচৰিত কার্য কৰিলে; +\q1 তেওঁৰ সোঁ হাত আৰু তেওঁৰ পবিত্ৰ বাহুৱে +\q1 আমাক জয়ী কৰিলে। +\q1 +\v 2 যিহোৱাই তেওঁৰ পৰিত্ৰাণৰ কথা জনালে; +\q1 তেওঁ জাতিসমূহৰ দৃষ্টিগোচৰত নিজৰ ধাৰ্মিকতা মুকলিকৈ প্ৰকাশ কৰিলে। +\q1 +\v 3 ইস্ৰায়েল বংশৰ কাৰণে তেওঁৰ অটল প্রেম আৰু বিশ্বস্ততাৰ কথা তেওঁ সোঁৱৰণ কৰিলে; +\q1 পৃথিৱীৰ সকলো প্রান্তই আমাৰ ঈশ্বৰৰ জয় দেখা পাব। +\q1 +\v 4 হে সমুদায় পৃথিৱী, যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে আনন্দ-ধ্বনি কৰা; +\q1 উচ্চ ধ্বনিৰে আনন্দ গান কৰা, প্ৰশংসাৰ গীত গোৱা। +\q1 +\v 5 বীণা বজাই যিহোৱাৰ প্ৰশংসাৰ গীত গোৱা, +\q1 বীণা বজাই সুন্দৰ সুৰেৰে যিহোৱাৰ প্ৰশংসাৰ গীত গোৱা। +\q1 +\v 6 তূৰী বজাই শিঙা বাদ্যৰে সৈতে ৰজা যিহোৱাৰ আগত আনন্দ ধ্বনি কৰা। +\q1 +\v 7 সমুদ্ৰ আৰু তাৰ সকলোৱেই গৰ্জন কৰক; +\q1 জগত আৰু তাত বাস কৰা সকলোৱে গৰ্জন কৰক। +\q1 +\v 8 নদীবোৰে হাত-তালি দিয়ক; +\q1 পর্বতবোৰে একেলগে আনন্দ গান কৰক, +\q1 +\v 9 যিহোৱাৰ সন্মুখতে তেনে কৰক; +\q1 কিয়নো তেওঁ আহি আছে; +\q1 পৃথিৱীৰ বিচাৰ কৰিবলৈ তেওঁ আহি আছে। +\q1 তেওঁ ধাৰ্মিকতাৰে জগতৰ বিচাৰ কৰিব; +\q1 নিজ ন্যায়েৰে জাতিসমূহৰ বিচাৰ কৰিব। +\c 99 +\q1 +\v 1 যিহোৱাই ৰজা; জাতিসমূহ কম্পিত হওক। +\q1 তেওঁ কৰূবৰ ওপৰত সিংহাসনত বহি আছে; +\q1 পৃথিৱী কঁপি উঠক। +\q1 +\v 2 চিয়োনত যিহোৱা মহান; +\q1 সমুদায় জাতিৰ উর্দ্ধত তেওঁক উন্নীত কৰা হ’ল। +\q1 +\v 3 জাতিবোৰে তেওঁৰ মহৎ আৰু ভয়াবহ নামৰ প্ৰশংসা কৰক; +\q1 তেওঁ পবিত্ৰ। +\q1 +\v 4 শক্তিশালী ৰজাই ন্যায় ভাল পায় \f + \ft যদি ৰজা শক্তিশালী হয়, তেনেহলে তেওঁ ন্যায় ভাল পায়। \f* ; +\q1 তুমিয়েই ন্যায়বিচাৰ স্থাপন কৰিলা; +\q1 তুমিয়েই যাকোবৰ বংশৰ মাজত ন্যায়বিচাৰ আৰু ধাৰ্মিকতা সাধন কৰিলা। +\q1 +\v 5 আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ উচ্চ প্রশংসা কীৰ্ত্তন কৰা, +\q1 তেওঁৰ ভৰিপীৰাৰ সন্মুখত প্ৰণিপাত কৰা; +\q1 তেওঁ পবিত্ৰ। +\q1 +\v 6 তেওঁৰ পুৰোহিতসকলৰ মাজৰ মোচি আৰু হাৰোণ, +\q1 আৰু প্ৰার্থনা কৰা লোকসকলৰ মাজৰ চমূৱেলে +\q1 প্ৰাৰ্থনা কৰাৰ পাছত তেওঁ উত্তৰ দিছিল। +\q1 +\v 7 তেওঁ মেঘ স্তম্ভৰ মাজৰ পৰা তেওঁলোকক কথা কৈছিল; +\q1 তেওঁ দিয়া আজ্ঞা আৰু বিধিবোৰ তেওঁলোকে পালন কৰিছিল। +\q1 +\v 8 হে আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমি তেওঁলোকৰ প্রার্থনাৰ উত্তৰ দিছিলা; +\q1 তুমি তেওঁলোকলৈ এজন ক্ষমাৱান ঈশ্বৰ আছিলা, +\q1 তথাপি তেওঁলোকৰ ভুল কর্মৰ প্রতিফল দিছিলা। +\q1 +\v 9 তোমালোকে আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ গৌৰৱ কীৰ্তন কৰা, +\q1 তেওঁৰ পবিত্ৰ পৰ্বত অভিমুখে প্ৰণিপাত কৰা: +\q1 কিয়নো আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা পবিত্ৰ। +\c 100 +\s ধন্যবাদাৰ্থক গীত +\q1 +\v 1 হে সমুদায় পৃথিৱী, তোমালোকে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে আনন্দ ধ্বনি কৰা। +\q1 +\v 2 আনন্দ মনেৰে যিহোৱাৰ সেৱা কৰা; +\q1 আনন্দ গানেৰে সৈতে তেওঁৰ উপস্থিতিৰ সন্মুখলৈ আহাঁ; +\q1 +\v 3 তোমালোকে ইয়াকে জানা যে, যিহোৱাই ঈশ্বৰ; +\q1 তেঁৱেই আমাক নিৰ্মাণ কৰিলে, আমি তেওঁৰেই; +\q1 আমি তেওঁৰ প্ৰজা আৰু তেওঁৰ চৰণীয়া পথাৰৰ মেষ। +\q1 +\v 4 তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰি তেওঁৰ দুৱাৰবোৰত প্রৱেশ কৰা, +\q1 তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰি তেওঁৰ চোতালকেইখনত সোমোৱা; +\q1 তেওঁৰ স্তুতি কৰা, তেওঁৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰা। +\q1 +\v 5 কিয়নো যিহোৱা মঙ্গলময়, তেওঁৰ দয়া চিৰকাল স্থায়ী; +\q1 তেওঁৰ বিশ্বস্ততা পুৰুষে পুৰুষে স্থায়ী। +\c 101 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 মই দয়া আৰু ন্যায়বিচাৰৰ গীত গাম; +\q1 হে যিহোৱা, মই তোমাৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গান গাম। +\q1 +\v 2 মই সিদ্ধ পথত চলিবলৈ মনোযোগ দিম; +\q1 তুমি কেতিয়া মোৰ ওচৰলৈ আহিবা? +\q1 মোৰ ঘৰৰ ভিতৰত মই হৃদয়ৰ সিদ্ধতাত চলিম। +\q1 +\v 3 মই জঘন্য কোনো বিষয়কে মোৰ চকুৰ আগত নাৰাখিম; +\q1 বিপথে যোৱা লোকসকলৰ কার্যক মই ঘিণ কৰোঁ, +\q1 সেইবোৰে মোক খামুচি ধৰিব নোৱাৰিব। +\q1 +\v 4 কুটিল অন্তঃকৰণ মোৰ পৰা দূৰ হ’ব; +\q1 দুষ্টতাৰ লগত মোৰ সম্পৰ্ক নাথাকিব। +\q1 +\v 5 যি জনে গোপনে চুবুৰীয়াৰ অপবাদ চৰ্চে, +\q1 তেওঁক মই উচ্ছন্ন কৰিম; +\q1 গর্বিত দৃষ্টি আৰু অহংকাৰী মনৰ লোকক মই সহ্য নকৰিম। +\q1 +\v 6 দেশৰ বিশ্বাসী লোকসকলৰ ওপৰত মোৰ কৃপা দৃষ্টি থাকিব; +\q1 তেওঁলোকে মোৰ সৈতে বাস কৰিব। +\q1 যিজন সিদ্ধ পথত চলে, তেওঁ মোৰ পৰিচাৰক হ’ব। +\q1 +\v 7 ছলনাকাৰীবোৰ মোৰ গৃহৰ ভিতৰত বাস কৰিব নোৱাৰিব; +\q1 মিথ্যাবাদীবোৰ মোৰ চকুৰ আগত থিৰে থাকিব নোৱাৰিব। +\q1 +\v 8 প্রতি ৰাতিপুৱাতে সকলো দুষ্ট লোকক মই বিনষ্ট কৰিম; +\q1 যিহোৱাৰ নগৰৰ পৰা সকলো অধর্মচাৰীকে উচ্ছন্ন কৰিম। +\c 102 +\s এজন দুখীৰ প্রার্থনা; তেওঁ যেতিয়া হতাশ হয়, তেওঁৰ দুখৰ কথা যিহোৱাক কৈছিল +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, মোৰ প্ৰাৰ্থনা শুনা; +\q1 মোৰ কাতৰোক্তি তোমাৰ আগত উপস্থিত হওক। +\q1 +\v 2 সঙ্কটৰ কালত তোমাৰ মুখ মোৰ পৰা লুকুৱাই নাৰাখিবা; +\q1 মোলৈ কাণ পাতা; মই প্ৰাৰ্থনা কৰা কালত শীঘ্ৰে মোক উত্তৰ দিয়া। +\q1 +\v 3 কিয়নো ধুঁৱাৰ নিচিনাকৈ মোৰ দিনবোৰ বিলীন হৈ গৈছে, +\q1 মোৰ অস্থিবোৰ যেন অগ্নিশালৰ জুইত জ্বলিছে। +\q1 +\v 4 ৰ’দৰ তাপত লেৰেলি যোৱা ঘাঁহৰ নিচিনাকৈ মোৰ হৃদয় শুকাই গৈছে; +\q1 এনে কি মই ভোজন কৰিবলৈও পাহৰি যাওঁ। +\q1 +\v 5 মই বৰকৈ কেঁকাই থকাত মোৰ অস্থিবোৰ শৰীৰৰ ছালত লাগি গৈছে। +\q1 +\v 6 মই মৰুভূমিত বাস কৰা এটি ফেঁচাৰ \f + \ft শগুণ \f* নিচিনা হ’লো, +\q1 ধ্বংসস্তূপত থকা এটা অকলশৰীয়া সৰু ফেঁচাৰ দৰে হ’লো। +\q1 +\v 7 মই টোপনি যাব নোৱাৰো; +\q1 ঘৰৰ চালত থকা অকলশৰীয়া চৰাইজনীৰ সদৃশ হ’লো। +\q1 +\v 8 মোৰ শত্ৰুবোৰে দিনে-ৰাতিয়ে মোক বিদ্রূপ কৰে; +\q1 মোৰ বিৰুদ্ধে খঙত উন্মত্ত লোকসকলে মোৰ নাম শাওৰূপে ব্যৱহাৰ কৰে। +\q1 +\v 9 বাস্তৱিক মই আহাৰস্বৰূপে ভস্ম খাওঁ; +\q1 পেয় দ্রব্যৰে সৈতে মোৰ চকুলো মিহলাওঁ; +\q1 +\v 10 ইয়াৰ কাৰণ হৈছে তোমাৰ ৰোষ আৰু তোমাৰ ক্রোধ; +\q1 কিয়নো তুমি মোক ওপৰলৈ তুলি দলিয়াই পেলাই দিলা। +\q1 +\v 11 মোৰ দিনবোৰ সন্ধিয়াপৰৰ ছাঁৰ নিচিনা হৈছে; +\q1 মই তৃণৰ দৰে শুকাই গৈছোঁ। +\q1 +\v 12 কিন্তু, হে যিহোৱা, তুমি হ’লে তোমাৰ সিংহাসনত চিৰকাললৈকে থাকা; +\q1 তোমাৰ নামৰ যশস্যা পুৰুষে পুৰুষে স্থায়ী। +\q1 +\v 13 তুমি উঠিবা, চিয়োনলৈ কৃপা কৰিবা; +\q1 এতিয়াই তাৰ প্রতি দয়া কৰাৰ সময় হৈছে, +\q1 কাৰণ নিৰূপিত সময় উপস্থিত হ’ল। +\q1 +\v 14 তোমাৰ দাসবোৰৰ ওচৰত তাৰ শিলবোৰ প্রিয়, +\q1 তাৰ ধুলিকণাৰ ওপৰতো তেওঁলোকৰ মমতা আছে। +\q1 +\v 15 যিহোৱাৰ নামক সকলো জাতিয়ে ভয় কৰিব, +\q1 পৃথিৱীৰ সমুদায় ৰজা তোমাৰ প্ৰতাপত ভীত হ’ব। +\q1 +\v 16 কিয়নো যিহোৱাই পুনৰ চিয়োনক নিৰ্মাণ কৰিব; +\q1 তেওঁ নিজৰ মহিমাৰে দৰ্শন দিব। +\q1 +\v 17 সেই সময়ত তেওঁ দীনহীনবোৰৰ প্রার্থনাৰ উত্তৰ দিব, +\q1 তেওঁলোকৰ প্রার্থনা তেওঁ অগ্রাহ্য নকৰিব। +\q1 +\v 18 ভাৱী বংশধৰসকলৰ কাৰণে এই সকলো কথা লিখি থোৱা হ’ব, +\q1 যাতে এতিয়া জন্ম নোহোৱা সন্তানসকলেও যিহোৱাৰ প্রশংসা কৰিব পাৰে। +\q1 +\v 19 কিয়নো তেওঁৰ পবিত্র উচ্চ স্থানৰ পৰা তেওঁ তললৈ দৃষ্টি কৰিলে; +\q1 যিহোৱাই স্বর্গৰ পৰা পৃথিৱীলৈ দৃষ্টি কৰিলে, +\q1 +\v 20 যাতে বন্দীসকলৰ কেঁকনি শুনিব পাৰে, +\q1 মৃত্যুদণ্ডৰে অভিযুক্তসকলক মুক্ত কৰিব পাৰে। +\q1 +\v 21 চিয়োনত যিহোৱাৰ নাম প্রচাৰিত হ’ব, +\q1 যিৰূচালেমত তেওঁৰ প্ৰশংসা-স্তুতি হ’ব, +\q1 +\v 22 যেতিয়া যিহোৱাৰ সেৱা কৰিবৰ কাৰণে +\q1 সকলো জাতি আৰু ৰাজ্যবোৰ একত্রিত হ’ব। +\q1 +\v 23 জীৱন পথৰ মাজতেই \f + \ft যিহোৱাই মোৰ ডেকা বয়সতে মোৰ শক্তি কমাই দিলে। \f* যিহোৱাই মোৰ শক্তি কমাই দিলে; +\q1 মোৰ আয়ুস চুটি কৰি দিলে। +\q1 +\v 24 সেয়ে মই কৈছো, “হে মোৰ ঈশ্বৰ, জীৱনৰ মাজভাগতে তুমি মোক তুলি নিনিবা; +\q1 তোমাৰ বছৰবোৰতো সর্বপুৰুষলৈকে স্থায়ী।” +\q1 +\v 25 অনেক কালৰ আগতে তুমি এই বিশ্বৰ ভিত্তিমূল স্থাপন কৰিলা; +\q1 আকাশমণ্ডল তোমাৰ হাতৰ কাৰ্য। +\q1 +\v 26 সেইবোৰ ধ্বংস হৈ যাব, কিন্তু তুমি হ’লে চিৰকাল থাকিবা; +\q1 কাপোৰৰ দৰে সেই সকলো জীৰ্ণ হৈ যাব; +\q1 তুমি সেইবোৰক বস্ত্ৰৰ নিচিনাকৈ সলনি কৰিবা; +\q1 তাতে সেইবোৰ আৰু নাথাকিব। +\q1 +\v 27 কিন্তু তুমি হ’লে সদায় একে, +\q1 তোমাৰ বছৰৰ কেতিয়াও শেষ নহ’ব। +\q1 +\v 28 তোমাৰ দাসবোৰৰ সন্তানসকল জীয়াই থাকিব; +\q1 তেওঁলোকৰ বংশধৰসকল তোমাৰ উপস্থিতিত থিৰে থাকিব। +\c 103 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে মোৰ মন, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা; +\q1 হে মোৰ অন্তৰাত্মা \f + \ft ইৰাজীত innerbeingভিতৰত থকা আত্মা বা প্ৰাণ \f* , তেওঁৰ পবিত্ৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰা। +\q1 +\v 2 হে মোৰ মন, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 তেওঁৰ উপকাৰবোৰ নাপাহৰিবা। +\q1 +\v 3 যি জনাই তোমাৰ সকলো অপৰাধ ক্ষমা কৰে, +\q1 তোমাৰ সকলো ৰোগ সুস্থ কৰে, +\q1 +\v 4 যি জনাই তোমাৰ জীৱন বিনাশৰ পৰা মুক্ত কৰে, +\q1 যি জনাই অসীম দয়া আৰু নানা প্ৰকাৰ কৰুণাৰ মুকুটেৰে তোমাক বিভূষিত \f + \ft আশীর্বাদ কৰে \f* কৰে, +\q1 +\v 5 যি জনাই উত্তম দ্রব্যৰে তোমাৰ মুখ তৃপ্ত কৰে, +\q1 তেওঁ ঈগল পক্ষীৰ দৰে তোমাক নতুন যৌৱন কাল দিব। +\q1 +\v 6 যিহোৱাই উচিত কাৰ্য কৰে; +\q1 উপদ্ৰৱ পোৱা লোকসকলৰ পক্ষে বিচাৰ নিষ্পত্তি কৰে। +\q1 +\v 7 তেওঁ মোচিক নিজৰ পথবোৰ, +\q1 আৰু ইস্ৰায়েলৰ বংশধৰসকলক নিজৰ কাৰ্যবোৰ জনালে +\q1 +\v 8 যিহোৱা স্নেহশীল আৰু কৃপাময়। তেওঁ ক্ৰোধত ধীৰ আৰু দয়াত মহান। +\q1 +\v 9 তেওঁ সদায় ধমকি দি নাথাকিব, +\q1 চিৰকাললৈকে ক্ৰোধো নাৰাখিব। +\q1 +\v 10 তেওঁ আমাৰ পাপ অনুসাৰে আমালৈ কাৰ্য কৰা নাই, +\q1 আমাৰ অধৰ্ম অনুসাৰে আমাক প্ৰতিফল দিয়া নাই। +\q1 +\v 11 কিয়নো পৃথিৱীৰ পৰা আকাশ-মণ্ডল যিমান ওখ, +\q1 তেওঁলৈ ভয় ৰাখোঁতাসকলৰ প্রতি তেওঁৰ দয়াও সিমান মহৎ। +\q1 +\v 12 পূৱৰ পৰা পশ্চিমলৈ যিমান দূৰ, +\q1 তেওঁ আমাৰ অপৰাধো আমাৰ পৰা সিমান দূৰ কৰিলে। +\q1 +\v 13 বাপেকে নিজ সন্তানক স্নেহ কৰাৰ দৰে যিহোৱাই তেওঁলৈ ভয় ৰাখোঁতাসকলক স্নেহ কৰে; +\q1 +\v 14 কিয়নো তেৱেঁই আমাৰ গঠন জানে, আমি যে ধূলি মাথোন, তাক তেওঁ সোঁৱৰণ কৰে। +\q1 +\v 15 মানুহৰ আয়ুস তৃণৰ নিচিনা; +\q1 যেনেকৈ পথাৰৰ ফুল, তেনেকৈয়ে তেওঁ প্ৰফুল্লিত হয়। +\q1 +\v 16 ফুলৰ ওপৰেদি বতাহ বলিলেই ফুল সৰি নাইকিয়া হয়; +\q1 সেই স্থানেও তাক চিনি নাপায়। +\q1 +\v 17 কিন্তু যিহোৱাক ভয় কৰাসকলৰ ওপৰত তেওঁৰ দয়া অনাদিকালৰ পৰা অনন্তকাল পর্যন্ত থাকে, +\q1 আৰু তেওঁৰ ধাৰ্মিকতা বংশৰ পিছত বংশ বর্তি থাকে। +\q1 +\v 18 তেওঁলোকে যিহোৱাৰ ব্যৱস্থা মানি চলে আৰু তেওঁৰ আদেশবোৰ সোঁৱৰণ কৰি পালন কৰে। +\q1 +\v 19 যিহোৱাই স্বৰ্গত নিজৰ সিংহাসন স্থাপন কৰিলে; +\q1 তেওঁৰ শাসন সকলোৰে ওপৰত আছে। +\q1 +\v 20 হে যিহোৱাৰ দূতবোৰ, তোমালোক পৰাক্রমী বীৰ; +\q1 যিহোৱাৰ কথাৰ বাধ্যতাত থাকি তেওঁৰ আজ্ঞা পালন কৰাসকল, +\q1 তোমালোকে তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা; +\q1 +\v 21 হে যিহোৱাৰ বাহিনীসমূহ, +\q1 যিহোৱাৰ ইচ্ছা পূৰণ কৰা তেওঁৰ পৰিচাৰকসকল, +\q1 তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা। +\q1 +\v 22 হে যিহোৱাৰ সকলো নির্মিত বস্তু, +\q1 তেওঁৰ অধীনৰ সকলো স্থানত তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা; +\q1 হে মোৰ মন, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। +\c 104 +\q1 +\v 1 হে মোৰ মন, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। +\q1 হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, তুমি অতি মহান; +\q1 তুমি গৌৰৱ আৰু মহিমাৰ সাজেৰে বিভূষিত। +\q1 +\v 2 বস্ত্ৰৰ দৰে তুমি নিজকে দীপ্তিৰে ঢাকিছা, +\q1 আকাশমণ্ডলক তুমি চন্দ্ৰতাপৰ দৰে বিস্তৃত কৰিছা। +\q1 +\v 3 তোমাৰ কক্ষৰ চটি-কাঠ তুমি জলৰাশিত স্থাপন কৰিছা; +\q1 মেঘবোৰক তুমি নিজৰ ৰথ কৰিছা, +\q1 বতাহৰ ডেউকাৰ ওপৰত তুমি চলাচল কৰা। +\q1 +\v 4 তুমি বতাহক তোমাৰ দূত \f + \ft নিজৰ দূতবোৰক বায়ুস্বৰূপ কৰে। \f* কৰিছা; +\q1 অগ্নিশিখাক নিজৰ পৰিচাৰক কৰিছা \f + \ft বা, তুমি তোমাৰ দূতক বতাহৰ নিচিনা কৰিছা আৰু অগ্নিশিখা কৰিছা। \f* । +\q1 +\v 5 তুমি পৃথিৱীক তাৰ নিজৰ ভিত্তিমূলৰ ওপৰত স্থাপন কৰিছা; +\q1 সেয়ে কেতিয়াও লৰচৰ নহ’ব। +\q1 +\v 6 তুমি পৃথিৱীক কাপোৰেৰে ঢকাৰ দৰে গভীৰ জলেৰে ঢাকিছিলা। +\q1 সেই জলসমূহে পৰ্বতবোৰো ঢাকিছিল। +\q1 +\v 7 কিন্তু সেই জলসমূহ তোমাৰ ধমকিত পলাল; +\q1 তোমাৰ গৰ্জনৰ শব্দত সেইবোৰ বেগেৰে গুছি গ’ল। +\q1 +\v 8 পৰ্বতবোৰ ওখ হ’ল আৰু উপত্যকাবোৰ চাপৰ হ’ল; +\q1 তুমি জলসমূহৰ কাৰণে যি ঠাই নিৰূপণ কৰিলা, জল সেই ঠাইলৈ গ’ল। +\q1 +\v 9 এইভাৱে তুমি পানীৰ সীমা স্থাপন কৰিলা, +\q1 যাতে পানীয়ে পুনৰ সীমা পাৰ হৈ পৃথিৱীক ঢাকিব নোৱাৰে। +\q1 +\v 10 উপত্যকাবোৰত তুমিয়েই জুৰিবোৰ পঠাই দিয়া; +\q1 সেইবোৰ পৰ্বতবোৰৰ মাজেদি বৈ যায়। +\q1 +\v 11 সেইবোৰে সকলো বনৰীয়া পশুকে পান কৰিবলৈ পানী যোগায়; +\q1 বনৰীয়া গাধবোৰে নিজৰ তৃষ্ণা পলুৱায়। +\q1 +\v 12 জুৰিবোৰৰ দাঁতিত আকাশৰ পক্ষীবোৰে বাহ লয়, +\q1 গছৰ ডালবোৰৰ মাজত সেইবোৰে গীত গায়। +\q1 +\v 13 তেওঁ আকাশৰ পৰা \f + \ft নিজৰ ওপৰ কোঁঠালিৰ পৰা \f* পৰ্বতবোৰত পানী সিঁচি দিয়ে; +\q1 তোমাৰ কৰ্মৰ ফলেৰে সৈতে পৃথিৱীখন পৰিতৃপ্ত হয়। +\q1 +\v 14 তুমিয়েই পশুৰ কাৰণে ঘাঁহ আৰু মানুহৰ কাৰণে শস্য উৎপন্ন হ’বলৈ দিয়া, +\q1 যাতে ভূমিৰ পৰা ভৱিষ্যতৰ আহাৰ যোগান হয়; +\q1 +\v 15 যাতে মানুহৰ মনক আনন্দ দিয়া দ্রাক্ষাৰস, +\q1 মুখ উজ্জ্বল কৰা তেল, +\q1 আৰু মানুহৰ হৃদয়ক সবল কৰা আহাৰ যোগান হয়। +\q1 +\v 16 যিহোৱাৰ এনে গছবোৰে বৃষ্টিৰ প্রচুৰ পানী পায়; +\q1 তেওঁ ৰোপন কৰা লিবানোনৰ এৰচ গছবোৰেও প্রচুৰ বৃষ্টি পায়। +\q1 +\v 17 সেই গছবোৰত চৰাইবোৰে বাহ লয়, দেৱদাৰু গছবোৰত হাড়গিলাই ঘৰ সাজে। +\q1 +\v 18 ওখ ওখ পৰ্বতবোৰ বনৰীয়া ছাগৰ আবাস; +\q1 শিলবোৰ চাফন পশুৰ আশ্ৰয়স্থান। +\q1 +\v 19 ঋতু নিৰূপণ কৰিবলৈ তুমি চন্দ্ৰ নিৰ্মাণ কৰিলা; +\q1 তুমি নিৰূপণ কৰা অনুসাৰে সূৰ্যই নিজৰ অস্ত যোৱা সময় জানে। +\q1 +\v 20 তুমি অন্ধকাৰ কৰিলে ৰাতি হয়; +\q1 অৰণ্যৰ পশুবোৰে তেতিয়া ঘূৰি ফুৰে। +\q1 +\v 21 যুৱা সিংহবোৰে চিকাৰ বিচাৰি গৰ্জন কৰে; +\q1 ঈশ্বৰৰ ওচৰত সিহঁতৰ আহাৰ বিচাৰে। +\q1 +\v 22 সূৰ্য উদয় হ’লে সিহঁত গুছি যায় আৰু নিজ নিজ গাতত শয়ন কৰে। +\q1 +\v 23 মানুহে নিজৰ নিজৰ কামলৈ ওলাই যায়; +\q1 সন্ধ্যালৈকে পৰিশ্ৰম কৰে। +\q1 +\v 24 হে যিহোৱা, তোমাৰ সৃষ্টিৰ কাৰ্য কিমান বহুমুখী! +\q1 তোমাৰ জ্ঞানেৰে তুমি সেই সকলোকে নিৰ্মাণ কৰিলা; +\q1 সমগ্র বিশ্ব তোমাৰ সৃষ্ট বস্তুৰে পৰিপূৰ্ণ। +\q1 +\v 25 সৌৱা সমুদ্র, বৃহৎ আৰু বিস্তীর্ণ; +\q1 তাৰ মাজত বগাই ফুৰা সৰু বৰ অসংখ্য উৰগ প্রাণী আছে। +\q1 +\v 26 তাৰ মাজত জাহাজবোৰ চলে; +\q1 তাত লিবিয়াথনো \f + \ft চাওক গীত 74:14 \f* থাকে; তাক তুমি সাগৰত খেলা কৰিবলৈ নিৰ্মাণ কৰিলা। +\q1 +\v 27 সিহঁত সকলোৱেই তোমাৰ অপেক্ষাত থাকে; +\q1 যেন তুমি যথা সময়ত সিহঁতক আহাৰ দিয়া। +\q1 +\v 28 তুমি সিহঁতক দিলে, সিহঁতে তাক তুলি লয়; +\q1 তুমি তোমাৰ হাত মুকলি কৰিলে, সিহঁতে ভাল ভাল বস্তু পাই পৰিতৃপ্ত হয়। +\q1 +\v 29 তুমি মুখ লুকুৱালে, সিহঁত বিহ্বল হয়; +\q1 তুমি সিহঁতৰ নিশ্বাস নিলে সিহঁত মৰি পুনৰায় ধূলিলৈ ওভটে। +\q1 +\v 30 তোমাৰ আত্মা পঠালেই সিহঁতৰ সৃষ্টি হয়, +\q1 আৰু তুমি ভূমিতল নতুন কৰি তোলা। +\q1 +\v 31 যিহোৱাৰ গৌৰৱ অনন্তকাল থাকক; +\q1 যিহোৱাই নিজ কাৰ্যবোৰত আনন্দ কৰক। +\q1 +\v 32 তেওঁ পৃথিৱীলৈ দৃষ্টি কৰিলে, সেয়ে কম্পিত হয়: +\q1 তেওঁ পৰ্বতবোৰ স্পর্শ কৰিলে, সেইবোৰ ধুঁৱায়। +\q1 +\v 33 মই জীয়াই থাকোঁমানে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে গান কৰিম; +\q1 মই থকালৈকে মোৰ ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গীত গাম। +\q1 +\v 34 তেওঁৰ ওচৰত মোৰ ধ্যান মধুৰ হওক; +\q1 মই যিহোৱাত আনন্দ কৰিম। +\q1 +\v 35 পাপীবোৰ পৃথিৱীৰ পৰা উচ্ছন্ন হওক; +\q1 দুষ্টলোক আৰু নাথাকক। +\q1 হে মোৰ মন, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\c 105 +\q1 +\v 1 যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা, তেওঁৰ নামত প্ৰাৰ্থনা কৰা; +\q1 জাতিবোৰৰ মাজত তেওঁৰ কাৰ্যবোৰ জনোৱা। +\q1 +\v 2 তেওঁৰ উদ্দেশ্যে গীত গোৱা, +\q1 তেওঁৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গান কৰা; +\q1 তেওঁৰ আচৰিত কাৰ্যবোৰৰ বিষয়ে কোৱা। +\q1 +\v 3 তোমালোকে তেওঁৰ পবিত্ৰ নামৰ গৌৰৱ কৰা; +\q1 যিহোৱাক বিচৰাসকলৰ হৃদয়ে আনন্দ কৰক। +\q1 +\v 4 তোমালোকে যিহোৱা আৰু তেওঁৰ শক্তি বিচাৰা; +\q1 নিতৌ তেওঁৰ সাক্ষাৎ হ’বলৈ বিচাৰা। +\q1 +\v 5 তেওঁ কৰা আচৰিত কাৰ্যবোৰ সোঁৱৰণ কৰা; +\q1 তেওঁৰ অদ্ভুত কার্য আৰু তেওঁৰ মুখে কৰা বিচাৰবোৰ সোঁৱৰণ কৰা। +\q1 +\v 6 তোমালোক তেওঁৰ দাস অব্ৰাহামৰ বংশধৰ \f + \ft ইস্রায়েল জাতি (1 বংশাৱলী 16:13) \f* +\q1 তেওঁৰ মনোনীত যাকোবৰ সন্তান। +\q1 +\v 7 তেৱেঁই আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা; +\q1 তেওঁৰ শাসন-প্ৰণালী সমুদায় পৃথিৱীত বিদ্যমান। +\q1 +\v 8 তেওঁ অনন্তকাললৈকে নিজ নিয়ম সোঁৱৰণ কৰে, +\q1 আৰু সেই বাক্যৰ আদেশ তেওঁ হাজাৰ হাজাৰ পুৰুষলৈকে দিলে। +\q1 +\v 9 সেই নিয়ম তেওঁ অব্ৰাহামৰে সৈতে স্থাপন কৰিছিল আৰু ইচহাকৰ আগত প্রতিজ্ঞা কৰিছিল। +\q1 +\v 10 তেওঁ তাক যাকোবৰ কাৰণে এক বিধিৰূপে, +\q1 ইস্ৰায়েলৰ কাৰণে এটি অনন্তকলীয়া নিয়মৰূপে স্থিৰ কৰিলে। +\q1 +\v 11 তেওঁ ক’লে, “মই তোমাক কনান দেশখন দিম; +\q1 সেয়াই হ’ব তোমাৰ আধিপত্য। +\q1 +\v 12 সেই কালত তেওঁলোকৰ সংখ্যা অধিক নাছিল, +\q1 তেওঁলোক অতি তাকৰ আছিল আৰু তাত তেওঁলোক প্ৰবাসী আছিল; +\q1 +\v 13 তেওঁলোকে যেতিয়া তাত এটা জাতিৰ পৰা আন জাতিৰ ওচৰলৈ, +\q1 এক ৰাজ্যৰ পৰা আন লোকসমূহৰ মাজত ভ্ৰমি ফুৰিছিল, +\q1 +\v 14 তেতিয়া তেওঁ কোনো মনুষ্যকে তেওঁলোকৰ ওপৰত উপদ্রৱ কৰিবলৈ নিদিলে; +\q1 বৰং তেওঁলোকৰ কাৰণে তেওঁ ৰজাসকলক ধমক দি কৈছিল, +\q1 +\v 15 “তোমালোকে মোৰ অভিষিক্ত ব্যক্তিসকলক স্পর্শ নকৰিবা; +\q1 মোৰ ভাববাদীসকলৰো কোনো অপকাৰ নকৰিবা।” +\q1 +\v 16 তেওঁ সেই দেশলৈ \f + \ft ইজিপ্ত বা মিচৰলৈ \f* দুৰ্ভিক্ষ মাতি আনিলে, +\q1 তেওঁ সম্পূর্ণৰূপে শস্যৰ ভঁৰালবোৰ ধ্বংস কৰি পেলালে \f + \ft তেওঁলোকৰ খাদ্যৰ অভাৱ ঘটিল। \f* । +\q1 +\v 17 তেতিয়া তেওঁ তেওঁলোকৰ আগেয়ে এজন মানুহ পঠালে- যিজনৰ নাম যোচেফ আছিল; +\q1 তেওঁক দাসৰূপে বেচা হ’ল। +\q1 +\v 18 লোকসকলে তেওঁৰ ভৰিত বেৰীৰ শিকলিৰে দুখ দিলে; +\q1 লোহাৰ শিকলিৰে তেওঁৰ ডিঙি বন্ধা হ’ল। +\q1 +\v 19 যেতিয়ালৈকে তেওঁ কোৱা বাক্য সিদ্ধ নহয়, +\q1 তেতিয়ালৈকে যিহোৱাৰ বাক্যই তেওঁক পৰীক্ষা কৰি আছিল। +\q1 +\v 20 ৰজাই লোক পঠাই তেওঁক মুকলি কৰি দিলে, +\q1 লোকসকলৰ শাসনকর্তাই তেওঁক মুক্ত কৰিলে। +\q1 +\v 21 তেওঁ তেওঁক নিজৰ ৰাজগৃহৰ প্ৰভু পাতিলে, +\q1 সকলো সম্পত্তিৰ কর্তা কৰিলে। +\q1 +\v 22 যাতে তেওঁ তেওঁৰ ৰাজকর্মচাৰীসকলক ইচ্ছা অনুসাৰে অধীনত ৰাখিব পাৰে, +\q1 আৰু তেওঁৰ বৃদ্ধসকলক জ্ঞানৰ পৰামর্শ দিব পাৰে। +\q1 +\v 23 তাৰ পাছত ইস্ৰায়েল মিচৰ দেশলৈ আহিল, +\q1 যাকোবে হাম বংশীয়সকলৰ দেশত প্ৰবাস কৰিলে। +\q1 +\v 24 ঈশ্বৰে নিজৰ লোকসকলৰ বংশ অতিশয় বৃদ্ধি কৰিলে, +\q1 শত্ৰুবোৰতকৈয়ো তেওঁলোকক শক্তিশালী কৰিলে। +\q1 +\v 25 তেওঁ মিচৰীয়সকলৰ অন্তৰক এনে পৰিবর্তন আনি দিলে যে, +\q1 তেওঁলোকে তেওঁৰ লোকসকলক ঘৃণা কৰিলে; +\q1 তেওঁৰ দাসবোৰৰ প্রতি ধূর্ত ব্যৱহাৰ কৰিলে। +\q1 +\v 26 তেওঁ নিজ দাস মোচিক আৰু তেওঁৰ মনোনীত হাৰোণক পঠালে; +\q1 +\v 27 তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ মাজত নানা চিন আৰু হাম দেশত অদ্ভুত লক্ষণবোৰ দেখুৱালে; +\q1 +\v 28 তেওঁ অন্ধকাৰ পঠালে, তাতে সেই দেশ আন্ধাৰ হ’ল; +\q1 তেওঁৰ বাক্যৰ বিৰুদ্ধে তেওঁলোকে বিৰুদ্ধাচৰণ নকৰিলে। +\q1 +\v 29 তেওঁলোকৰ জলসমূহক তেওঁ তেজলৈ পৰিণত কৰিলে; +\q1 তাতে তেওঁলোকৰ সকলো মাছ মৰিল। +\q1 +\v 30 তেওঁলোকৰ দেশ বেঙেৰে ভৰি পৰিল; +\q1 এনে কি, তেওঁলোকৰ ৰজাসকলৰ ৰাজপ্রাসাদো বেঙেৰে ভৰি পৰিল। +\q1 +\v 31 তেওঁৰ কথাতেই তেওঁলোকৰ সকলো অঞ্চলত জাকে জাকে ডাঁহ আৰু ওকণী আহিল। +\q1 +\v 32 তেওঁ তেওঁলোকক বৰষুণৰ পৰিবর্তে শিলাবৃষ্টি দিলে; +\q1 গোটেই দেশ বিজুলী আৰু বজ্ৰপাতৰ অগ্নি বৰষালে। +\q1 +\v 33 তেওঁলোকৰ দ্ৰাক্ষালতা আৰু ডিমৰু গছবোৰত তেওঁ আঘাত কৰিলে, +\q1 আৰু দেশৰ গছবোৰ ভাঙি পেলালে। +\q1 +\v 34 তেওঁৰ কথাতেই কাকতি ফৰিং আহিল, +\q1 অসংখ্য সৰু ফৰিঙো আহিল। +\q1 +\v 35 সেইবোৰে তেওঁলোকৰ দেশৰ সকলো শাক-পাচলি আৰু ভূমিৰ সকলো শস্য খাই পেলালে। +\q1 +\v 36 তাৰ পাছত তেওঁলোকৰ সকলো শক্তিৰ প্রথম ফল অর্থাৎ দেশৰ জ্যেষ্ঠ পুত্র সংহাৰ কৰিলে। +\q1 +\v 37 পাছত তেওঁ লোকসকলক ৰূপ আৰু সোণে সৈতে উলিয়াই আনিলে; +\q1 তেওঁৰ ফৈদসমূহৰ মাজত এজনো দুৰ্বল হোৱা নাছিল। +\q1 +\v 38 তেওঁলোক গুছি যোৱাত মিচৰীয়সকলে আনন্দ কৰিলে, +\q1 কিয়নো তেওঁলোকে ইস্রায়েলীয়াসকলক ভীষণ ভয় কৰিছিল। +\q1 +\v 39 তেওঁ চন্দ্ৰতাপৰ কাৰণে মেঘ বিস্তাৰ কৰিলে; +\q1 ৰাতি পোহৰ দিবৰ কাৰণে অগ্নি দিলে। +\q1 +\v 40 তেওঁলোকে আহাৰ বিচাৰিছিলে, তাতে তেওঁ তেওঁলোকক বটা চৰাই আনি দিলে; +\q1 আৰু স্বর্গীয় আহাৰেৰে তেওঁলোকক তৃপ্ত কৰিলে। +\q1 +\v 41 তেওঁ শিল খুলি দিলে, তাতে জল ওলাই আহিল; +\q1 সেয়ে নদীৰ দৰে মৰুভূমিৰ মাজেদি বৈ গ’ল। +\q1 +\v 42 তেওঁ তেওঁৰ পবিত্ৰ প্রতিজ্ঞা সোঁৱৰণ কৰিলে; +\q1 তেওঁৰ দাস অব্ৰাহামকো সোঁৱৰণ কৰিলে। +\q1 +\v 43 এইদৰে তেওঁ নিজৰ লোকসমূহক আনন্দেৰে সৈতে, +\q1 তেওঁৰ মনোনীত লোকসকলক গীত-মাতেৰে সৈতে উলিয়াই আনিলে। +\q1 +\v 44 তেওঁ তেওঁলোকক অন্যান্য জাতিবোৰৰ দেশবোৰ দিলে; +\q1 সেই সকলো জাতিৰ পৰিশ্রমৰ ফল তেওঁৰ লোকসকলে অধিকাৰ কৰিলে, +\q1 +\v 45 যেন তেওঁলোকে তেওঁৰ বিধিবোৰ পালন কৰে আৰু তেওঁৰ ব্যৱস্থাবোৰ মানি চলে। +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্রশংসা কৰা। +\c 106 +\q1 +\v 1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা! +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা, কিয়নো তেওঁ মঙ্গলময়; +\q1 কাৰণ তেওঁৰ দয়া চিৰকাললৈকে থাকে। +\q1 +\v 2 কোনে যিহোৱাৰ মহৎ কাৰ্যবোৰ বৰ্ণনা কৰিব পাৰে? +\q1 কোনে তেওঁৰ সকলো প্ৰশংসা প্ৰকাশ কৰিব পাৰে? +\q1 +\v 3 ধন্য সেই লোকসকল, যি সকলে ন্যায় কার্য কৰে আৰু সকলো সময়তে ধৰ্মাচৰণ কৰে। +\q1 +\v 4 হে যিহোৱা, তোমাৰ লোকসকলৰ প্রতি তুমি মৰম প্রকাশ কৰাৰ সময়ত মোকো সোঁৱৰণ কৰিবা; +\q1 তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰাৰ সময়ত মোকো সহায় কৰিবা। +\q1 +\v 5 যাতে ময়ো যেন তোমাৰ মনোনীত লোকসকলৰ উন্নতি দেখা পাওঁ, +\q1 তোমাৰ জাতিৰ আনন্দত আনন্দিত হওঁ, +\q1 আৰু তোমাৰ অধিকাৰৰ সৈতে গৌৰৱ কৰিব পাৰোঁ। +\q1 +\v 6 আমাৰ পূর্বপুৰুষসকলৰ দৰে আমিও পাপ কৰিলো; +\q1 আমি অধর্ম কৰিলোঁ, দুষ্টতাৰ কার্য কৰিলো। +\q1 +\v 7 মিচৰত থকাৰ সময়ত আমাৰ পূর্বপুৰুষসকলে তোমাৰ আচৰিত কার্যবোৰৰ মান্যতা নিদিলে; +\q1 তোমাৰ প্ৰচুৰ প্রেমৰ কথাও সোঁৱৰণ নকৰিলে; +\q1 বৰং তেওঁলোকে সমুদ্ৰৰ তীৰত চূফ সাগৰৰ দাঁতিত সর্বোপৰিজনাৰ বিৰুদ্ধাচৰণ কৰিলে। +\q1 +\v 8 তথাপি তেওঁ নিজৰ নামৰ অর্থে তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰিলে, +\q1 যাতে তেওঁ নিজৰ পৰাক্ৰম প্ৰকাশ কৰিব পাৰে। +\q1 +\v 9 তেওঁৰ ধমকিত চূফ সাগৰ শুকাই গ’ল; +\q1 তেওঁ তেওঁলোকক মৰুভূমিৰ মাজেদি যোৱাৰ দৰে অগাধ জলৰ মাজেদি গমন কৰালে। +\q1 +\v 10 এইদৰে তেওঁ তেওঁলোকক ঘৃণাকাৰীবোৰৰ হাতৰ পৰা ৰক্ষা কৰিলে, +\q1 শত্ৰুৰ হাতৰ পৰা তেওঁলোকক মুক্ত কৰিলে। +\q1 +\v 11 জলসমূহে তেওঁলোকৰ শত্রুবোৰক ঢাকিলে, +\q1 এজনো বাচি নাথাকিল। +\q1 +\v 12 তেতিয়া তেওঁলোকে যিহোৱাৰ বাক্যত বিশ্বাস কৰিলে; +\q1 তেওঁৰ প্ৰশংসাৰ গান কৰিলে। +\q1 +\v 13 কিন্তু তেওঁৰ কার্যবোৰৰ কথা তেওঁলোকে শীঘ্ৰেই পাহৰিলে; +\q1 তেওঁলোকে তেওঁৰ পৰামৰ্শলৈ বাট নাচালে; +\q1 +\v 14 কিন্তু মৰুপ্রান্তৰত তেওঁলোকে অতিশয় লোভ কৰিলে, +\q1 মৰুভূমিত ঈশ্বৰক পৰীক্ষা কৰিলে। +\q1 +\v 15 তেওঁলোকে যিহকে বিচাৰিলে, তেওঁ তাকে তেওঁলোকক দিলে; +\q1 কিন্তু তেওঁলোকৰ মাজলৈ পঠাই দিলে এক ক্ষয়ৰূপ ৰোগ। +\q1 +\v 16 তেওঁলোকে ছাউনিত থকাৰ সময়ত মোচি, +\q1 আৰু যিহোৱাৰ পবিত্ৰলোক হাৰোণক ঈৰ্ষা কৰিলে। +\q1 +\v 17 পৃথিৱীয়ে মুখ খুলি দাথনক গ্ৰাস কৰিলে আৰু অবীৰামৰ দলক ঢাকি পেলালে। +\q1 +\v 18 তেওঁলোকৰ দলৰ মাজত জুই জ্বলিল। +\q1 অগ্নিশিখাই দুষ্ট লোকসকলক দগ্ধ কৰিলে। +\q1 +\v 19 তেওঁলোকে হোৰেব পাহাৰত এটা দামুৰি সাজিলে, +\q1 আৰু সাঁচত ঢলা মূর্তি পূজা কৰিলে। +\q1 +\v 20 এইদৰে তেওঁলোকে ঘাঁহ খোৱা গৰুৰ মূৰ্তিৰে সৈতে ঈশ্বৰৰ গৌৰৱ সলনি কৰিলে। +\q1 +\v 21 তেওঁলোকৰ উদ্ধাৰকর্তা ঈশ্বৰক তেওঁলোকে পাহৰি গ’ল, +\q1 যি জনাই মিচৰত অনেক মহৎ কাৰ্য কৰিছিল; +\q1 +\v 22 হাম দেশত কৰা নানা আচৰিত কাৰ্যবোৰৰ বিষয়ে +\q1 আৰু চূফ সাগৰৰ দাঁতিত কৰা পৰাক্রম কার্যবোৰৰ কথা তেওঁলোকে পাহৰি গ’ল। +\q1 +\v 23 সেয়ে তেওঁ ক’লে, তেওঁলোকক ধ্বংস কৰিব লাগিব। +\q1 কিন্তু তেওঁৰ মনোনীত ব্যক্তি মোচি ভগা গড়ত থিয় হৈ তেওঁলোকৰ মধ্যস্থ হ’ল, +\q1 আৰু তেওঁলোকক ধ্বংস কৰা ক্রোধৰ পৰা যেন তেওঁ মন ঘূৰায়, তাৰ বাবে তেওঁ তেওঁৰ সন্মুখত থিয় হ’ল। +\q1 +\v 24 তাৰ পাছত তেওঁলোকে সেই মনোহৰ দেশক তুচ্ছ কৰিলে, +\q1 তেওঁলোকে যিহোৱাৰ কথাত বিশ্বাস নকৰিলে; +\q1 +\v 25 নিজ নিজ তম্বুত তেওঁলোকে ভোৰ ভোৰালে, +\q1 যিহোৱাৰ বাক্যলৈ তেওঁলোকে কর্ণপাত নকৰিলে। +\q1 +\v 26 তাতে তেওঁ তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে হাত উঠাই শপত খাই ক’লে, +\q1 “মই তেওঁলোকক মৰুভূমিতে নিপাত কৰিম; +\q1 +\v 27 তেওঁলোকৰ বংশধৰসকলক জাতিবোৰৰ মাজত নিপাত কৰিম। +\q1 বিভিন্ন দেশত ছিন্ন-ভিন্ন কৰিম। +\q1 +\v 28 পাছত তেওঁলোক বাল পিয়োৰৰ প্রতি আসক্ত হ’ল; +\q1 মৃতলোকৰ উদ্দেশ্যে দিয়া বলিৰ মাংস ভোজন কৰিলে। +\q1 +\v 29 এই দৰে তেওঁলোকে নিজৰ অপকৰ্মৰ দ্বাৰাই যিহোৱাক ক্রোধত উত্তেজিত কৰিলে। +\q1 তাতে তেওঁলোকৰ মাজত মহামাৰীৰ প্রাদুর্ভাৱ হ’ল। +\q1 +\v 30 তেতিয়া পীনহচে উঠি বিচাৰ সাধন কৰিলে, +\q1 তাতে মহামাৰী নিবৃত্ত হ’ল। +\q1 +\v 31 পীনহচৰ পক্ষে সেয়া ধাৰ্মিকতা বুলি গণিত হ’ল; +\q1 পুৰুষে পুৰুষে চিৰকালৰ কাৰণে গণিত হ’ল। +\q1 +\v 32 তেওঁলোকে মিৰীবাৰ জলৰ দাঁতিত যিহোৱাৰ খং তুলিছিল, +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ কাৰণেই মোচিলৈ অমঙ্গল ঘটিছিল; +\q1 +\v 33 তেওঁলোকে তেওঁৰ আত্মাৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহ কৰিলে, +\q1 তাতে মোচিৰ মুখৰ পৰা অবিবেচনাৰ কথা বাহিৰ হ’ল। +\q1 +\v 34 যিহোৱাই তেওঁলোকক আন জাতিবোৰক ধ্বংস কৰিবলৈ যি আজ্ঞা দিছিল, +\q1 তেওঁলোকে তাক নকৰিলে। +\q1 +\v 35 বৰং সেই সকলো জাতিৰ লগত তেওঁলোকে নিজক মিশ্রিত কৰিলে, +\q1 আৰু তেওঁলোকৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰ শিকিলে। +\q1 +\v 36 তেওঁলোকৰ মূর্তিবোৰক তেওঁলোকে সেৱা-পূজা কৰিলে, +\q1 আৰু সেইবোৰেই তেওঁলোকৰ ফান্দস্বৰূপ হ’ল। +\q1 +\v 37 এনে কি, ভূতবোৰৰ উদ্দেশ্যে তেওঁলোকে নিজৰ পুত্র-কন্যাবোৰক বলি দিলে। +\q1 +\v 38 তেওঁলোকে নিৰ্দ্দোষীবোৰৰ ৰক্তপাত কৰিলে, +\q1 তেওঁলোকৰ পুত্র-কন্যাবোৰৰ ৰক্তপাত কৰিলে, +\q1 কনানীয়া মূর্তিবোৰৰ উদ্দেশ্যে সন্তানবোৰক বলি দিলে, +\q1 গোটেই দেশ তেজেৰে অপবিত্ৰ হ’ল। +\q1 +\v 39 এইদৰেই তেওঁলোক নিজ নিজ কৰ্মৰ দ্বাৰাই অশুচি হ’ল; +\q1 কাৰ্যৰ দ্বাৰা তেওঁলোকে নিজকে ব্যভিচাৰী কৰিলে। +\q1 +\v 40 তাতে নিজৰ লোকসকলৰ ওপৰত যিহোৱাৰ ক্ৰোধ জ্বলি উঠিল; +\q1 নিজৰ অধিকাৰৰ লোকসকলৰ প্রতি তেওঁৰ ঘৃণা উপজিল। +\q1 +\v 41 তেওঁ অন্যান্য জাতিবোৰৰ হাতত তেওঁলোকক শোধাই দিলে; +\q1 তেওঁলোকক ঘিণ কৰাসকলেই তেওঁলোকক শাসন কৰিলে। +\q1 +\v 42 তেওঁলোকৰ শত্ৰুবোৰে তেওঁলোকৰ ওপৰত উপদ্ৰৱ চলালে, +\q1 তেওঁলোকৰ ক্ষমতাৰ অধীনত তেওঁলোক বশীভূত হ’ল। +\q1 +\v 43 তেওঁ অনেকবাৰ তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰিলে; +\q1 কিন্তু তেওঁলোক নিজৰ মন্ত্রণাতে বিদ্ৰোহী হ’ল; +\q1 নিজৰ অপৰাধৰ কাৰণেই তেওঁলোক নীহ অৱস্থাত পৰিল। +\q1 +\v 44 তথাপি তেওঁ যেতিয়া তেওঁলোকৰ কাকুতি শুনিলে, তেওঁলোকৰ সঙ্কটৰ প্রতি দৃষ্টিপাত কৰিলে। +\q1 +\v 45 তেওঁ তেওঁলোকৰ কাৰণে স্থাপন কৰা নিজৰ নিয়মটি সোঁৱৰণ কৰিলে; +\q1 নিজৰ অসীম গভীৰ প্রেম অনুসাৰে তেওঁলোকক দয়া কৰিলে। +\q1 +\v 46 যিসকলে তেওঁলোকক বন্দী কৰিছিল, +\q1 তেওঁলোক সকলোৰে দৃষ্টিত তেওঁ তেওঁলোকক দয়াৰ পাত্র কৰিলে। +\q1 +\v 47 হে আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, আমাক উদ্ধাৰ কৰা, +\q1 জাতিবোৰৰ মাজৰ পৰা তুমি আমাক একগোট কৰা, +\q1 যাতে আমি তোমাৰ পবিত্ৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰিব পাৰোঁ, +\q1 যেন তোমাৰ প্ৰশংসাৰ জয়গান কৰোঁ। +\q1 +\v 48 অনাদি কালৰ পৰা অনন্ত কাললৈকে, +\q1 ধন্য ইস্রায়েলৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা; +\q1 সকলো লোকে “আমেন” বুলি কওক। +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\ms গীতমালা পঞ্চম খণ্ড +\c 107 +\q1 +\v 1 যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা, কিয়নো তেওঁ মঙ্গলময়; +\q1 কাৰণ তেওঁৰ দয়া চিৰকাললৈকে থাকে! +\q1 +\v 2 যিহোৱাৰ মুক্ত লোকসকলে এই কথা কওক, +\q1 যিসকলক তেওঁ শত্রুৰ হাতৰ পৰা মুক্ত কৰিলে, +\q1 +\v 3 যিসকলক তেওঁ নানা দেশৰ পৰা গোট খোৱালে, +\q1 পূৱ-পশ্চিম আৰু উত্তৰ-দক্ষিণৰ পৰা গোটালে। +\q1 +\v 4 তেওঁলোকে মৰুভূমিৰ নিৰ্জন পথত ভ্ৰমি ফুৰিছিল, +\q1 তেওঁলোকে কোনো বসতিৰ নগৰ বিচাৰি নাপালে। +\q1 +\v 5 তেওঁলোক ক্ষুধিত আৰু তৃষ্ণার্ত হ’ল; +\q1 তেওঁলোকৰ প্ৰাণ শ্রান্ত হৈ মূর্ছিত হ’ল। +\q1 +\v 6 তেতিয়া তেওঁলোকে সঙ্কটত পৰি যিহোৱাৰ আগত কাতৰোক্তি কৰিলে; +\q1 তাতে ক্লেশৰ পৰা তেওঁ তেওঁলোকক উদ্ধাৰ কৰিলে। +\q1 +\v 7 তেওঁ পোন বাটেদি তেওঁলোকক গমন কৰালে; +\q1 যাতে তেওঁলোকে গৈ কোনো বসতি নগৰ পাব পাৰে। +\q1 +\v 8 মানুহৰ প্রতি যিহোৱাৰ আচৰিত কার্যৰ কাৰণে +\q1 আৰু তেওঁৰ গভীৰ প্রেমৰ কাৰণে তেওঁলোকে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰক। +\q1 +\v 9 কিয়নো তেওঁ পিপাসিত প্ৰাণক তৃপ্ত কৰে; +\q1 আৰু ক্ষুধাতুৰ প্ৰাণক উত্তম দ্ৰব্যেৰে পূৰ কৰে। +\q1 +\v 10 কোনো লোক অন্ধকাৰ আৰু মৃত্যুচ্ছায়াৰ মাজত বহিছিল; +\q1 সেই বন্দীসকলে দুখত আৰু লোহাৰ শিকলিৰ বন্ধনত কষ্ট পাইছিল। +\q1 +\v 11 কাৰণ তেওঁলোকে যিহোৱাৰ বিৰুদ্ধে বিদ্রোহ কৰিছিল; +\q1 সৰ্ব্বোপৰি জনাৰ পৰামৰ্শক তেওঁলোকে তুচ্ছ জ্ঞান কৰিলে। +\q1 +\v 12 সেই বাবেই তেওঁ কঠোৰ পৰিশ্ৰম দি তেওঁলোকৰ হৃদয়ক অৱনত কৰিলে; +\q1 তেওঁলোক পতিত হ’ল আৰু সহায় কৰিবলৈ কোনো নাছিল। +\q1 +\v 13 তেতিয়া সঙ্কটৰ কালত তেওঁলোকে যিহোৱাৰ আগত ক্রন্দন কৰিলে; +\q1 তেওঁ তেওঁলোকক কষ্টৰ পৰা ৰক্ষা কৰিলে। +\q1 +\v 14 তেওঁ তেওঁলোকক আন্ধকাৰ আৰু মৃত্যুচ্ছায়াৰ পৰা বাহিৰ কৰি আনিলে; +\q1 তেওঁলোকৰ শিকলিৰ বন্ধন চিঙি পেলালে। +\q1 +\v 15 মানুহৰ প্রতি যিহোৱাৰ আচৰিত কার্যৰ কাৰণে +\q1 আৰু তেওঁৰ গভীৰ প্রেমৰ কাৰণে লোকসকলে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰক। +\q1 +\v 16 তেওঁ পিতলৰ দুৱাৰবোৰ ভাঙি পেলালে; +\q1 আৰু লোহাৰ ডাংবোৰ কাটি পেলালে। +\q1 +\v 17 যিসকল নিৰ্বোধ, +\q1 তেওঁলোকে নিজৰ বিদ্রোহৰ কাৰণে আৰু অপৰাধৰ কাৰণে যাতনা ভোগিলে। +\q1 +\v 18 তেওঁলোকে সকলো খোৱা বস্তুকে ঘিণ কৰিলে; +\q1 তেওঁলোক মৃত্যুদ্বাৰৰ ওচৰলৈ চাপি গ’ল। +\q1 +\v 19 সঙ্কটৰ কালত তেওঁলোকে যিহোৱাৰ আগত ক্রন্দন কৰিলে; +\q1 তেওঁ তেওঁলোকক ক্লেশৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰে। +\q1 +\v 20 তেওঁ নিজ বাক্য পঠাই তেওঁলোকক সুস্থ কৰিলে; +\q1 তেওঁ বিনাশৰ পৰা তেওঁলোকক ৰক্ষা কৰিলে। +\q1 +\v 21 মানুহৰ প্রতি যিহোৱাৰ আচৰিত কার্যৰ কাৰণে +\q1 আৰু তেওঁৰ গভীৰ প্রেমৰ কাৰণে তেওঁলোকে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰক। +\q1 +\v 22 তেওঁলোকে ধন্যবাদাৰ্থক বলি উৎসৰ্গ কৰক; +\q1 আনন্দ গীতেৰে তেওঁৰ কৰ্মৰাজিৰ বৰ্ণনা কৰক। +\q1 +\v 23 যিসকলে জাহাজত উঠি সাগৰত অহা-যোৱা কৰে, +\q1 আৰু মহা জলসমূহৰ ওপৰেদি ব্যৱসায় কৰে, +\q1 +\v 24 তেওঁলোকে যিহোৱাৰ কাৰ্যবোৰ দেখে, +\q1 গভীৰ জলত তেওঁৰ আচৰিত কার্যবোৰ দেখে। +\q1 +\v 25 তেওঁৰ আজ্ঞাৰ দ্বাৰাই প্ৰচণ্ড ধুমুহা হ’ল; +\q1 তাতে সাগৰৰ ঢৌবোৰ ওফন্দি উঠে; +\q1 +\v 26 ঢৌবোৰ বহু ওপৰলৈ উঠে, পুনৰ বহু গভীৰলৈ নামি আহে; +\q1 বিপদৰ কালত তেওঁলোকৰ \f + \ft জাহাজ চলোৱাসকল \f* প্ৰাণ ভয়তে দ্ৰৱ হৈ যায়। +\q1 +\v 27 মতলীয়া মানুহৰ দৰে তেওঁলোকে ঢলংপলং কৰে; +\q1 তেওঁলোকৰ সকলো বুদ্ধি নাইকিয়া হয়। +\q1 +\v 28 সঙ্কটৰ কালত তেওঁলোকে যিহোৱাৰ ওচৰত ক্রন্দন কৰে, +\q1 তাতে তেওঁ তেওঁলোকক ক্লেশৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰে। +\q1 +\v 29 তেওঁ ধুমুহাক প্রশমিত কৰে, +\q1 তাৰ ঢৌবোৰক শান্ত কৰে। +\q1 +\v 30 সাগৰ শান্ত হোৱাৰ কাৰণে তেওঁলোকে আনন্দ কৰে; +\q1 তেওঁ তেওঁলোকক লক্ষ্যৰ বন্দৰলৈ লৈ যায়। +\q1 +\v 31 মানুহৰ প্রতি যিহোৱাৰ আচৰিত কার্যৰ কাৰণে +\q1 আৰু তেওঁৰ গভীৰ প্রেমৰ কাৰণে তেওঁলোকে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰক। +\q1 +\v 32 সমাজৰ মাজত তেওঁলোকে তেওঁৰ গৌৰৱ-কীৰ্ত্তন কৰক, +\q1 বৃদ্ধসকলৰ সভাত তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰক। +\q1 +\v 33 নদীবোৰক তেওঁ মৰুভূমিলৈ, +\q1 জলৰ ভুমুকবোৰক তেওঁ শুকান ভূমিলৈ পৰিণত কৰে; +\q1 +\v 34 তেওঁ ফলৱান দেশক লোণাময় অনুর্বৰ ভূমি কৰে, +\q1 সেই ঠাইৰ নিবাসীসকলৰ দুষ্টতাৰ কাৰণে তেওঁ এই সকলো কৰে। +\q1 +\v 35 তেওঁ মৰুভূমিক জলাশয়লৈ, +\q1 শুকান ঠাইবোৰক জলৰ ভুমুকলৈ পৰিণত কৰে। +\q1 +\v 36 ক্ষুধাতুৰ লোকসকলক তেওঁ তাত বসতি কৰায়; +\q1 তেওঁলোকে তাত নগৰ স্থাপন কৰে। +\q1 +\v 37 তেওঁলোকে পথাৰত বীজ সিঁচে, দ্ৰাক্ষালতা ৰোৱে, +\q1 আৰু প্রচুৰ ফল চপায়। +\q1 +\v 38 তেওঁ তেওঁলোকক আশীৰ্বাদ কৰে আৰু তেওঁলোক সংখ্যাত অতিশয় বৃদ্ধি পায়; +\q1 তেওঁ তেওঁলোকৰ পশুধনবোৰক হ্রাস হবলৈ নিদিয়ে। +\q1 +\v 39 উপদ্ৰৱ, বিপদ আৰু শোকত পুনৰ তেওঁলোক সংখ্যাত হ্রাস পায়, +\q1 তেওঁলোকৰ নীহ অৱস্থা হয়। +\q1 +\v 40 তেওঁ উচ্চপদৰ লোকসকলৰ ওপৰত অপমান বৰষায়, +\q1 পথহীন মৰুভূমিৰ মাজত তেওঁলোকক ভ্ৰমণ কৰায়; +\q1 +\v 41 কিন্তু তেওঁ দৰিদ্ৰক দুখৰ পৰা তুলি আনি উচ্চ পদত স্থাপন কৰে, +\q1 আৰু মেষৰ জাকৰ নিচিনাকৈ তেওঁৰ পৰিয়ালৰ যত্ন লয়। +\q1 +\v 42 তাকে দেখি ধাৰ্মিকলোকে আনন্দ কৰে, +\q1 কিন্তু সকলো অধৰ্মকাৰীয়ে নিজৰ মুখ বন্ধ কৰে। +\q1 +\v 43 যি জন জ্ঞানী, তেওঁ এই সকলো কথালৈ মনোযোগ দিয়ক, +\q1 যিহোৱাৰ বিশ্বস্ত প্রেমৰ বিষয়ে ধ্যান কৰক। +\c 108 +\s সঙ্গীত। দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে ঈশ্বৰ, মোৰ মন সুস্থিৰ; মোৰ মন সুস্থিৰ আছে; +\q1 মই গীত গাম; মোৰ প্ৰাণেৰে সৈতে প্ৰশংসাৰ গানৰ সুৰ তুলিম। +\q1 +\v 2 হে নেবল আৰু বীণা, সাৰ পোৱা; মই প্ৰভাতক জগাম। +\q1 +\v 3 হে যিহোৱা, জাতিসমূহৰ মাজত মই তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম। +\q1 তেওঁলোকৰ মাজত তোমাৰ প্ৰশংসাৰ গান কৰিম। +\q1 +\v 4 কিয়নো তোমাৰ গভীৰ প্রেম আকাশমণ্ডলতকৈয়ো উচ্চ; +\q1 তোমাৰ বিশ্ৱস্ততা মেঘ পর্যন্ত ব্যাপ্ত। +\q1 +\v 5 হে ঈশ্বৰ, আকাশমণ্ডলৰ ওপৰলৈকে তুমি উন্নত হোৱা; +\q1 গোটেই পৃথিৱীৰ ওপৰত তোমাৰ গৌৰৱ হওক। +\q1 +\v 6 তুমি যিসকলক ভালপোৱা, তেওঁলোকে যেন উদ্ধাৰ পায়, +\q1 তোমাৰ সোঁ হাতেৰে আমাক উদ্ধাৰ কৰা, +\q1 আৰু মোক উত্তৰ দিয়া। +\q1 +\v 7 ঈশ্বৰে নিজৰ পবিত্ৰতাত প্রতিজ্ঞা কৰিলে, +\q1 “মই আনন্দেৰে সৈতে চিখিম ভাগ বাঁটি দিম, +\q1 চুক্কোতৰ উপত্যকাৰ জৰীপ কৰি ভাগ কৰি দিম। +\q1 +\v 8 গিলিয়দ মোৰেই, মনচিও মোৰেই; +\q1 ইফ্ৰয়িম মোৰ শিৰোৰক্ষক; +\q1 যিহূদা মোৰ বিচাৰদণ্ড; +\q1 +\v 9 মোৱাব মোৰ প্ৰক্ষালন-পাত্ৰ; +\q1 ইদোমৰ ওপৰলৈ মই মোৰ জোতা নিক্ষেপ কৰিম; +\q1 পলেষ্টিয়াৰ ওপৰত মই বিজয়ৰ উচ্চ-ধ্বনি কৰিম।” +\q1 +\v 10 কোনে মোক সেই শক্তিশালী নগৰৰ ভিতৰলৈ লৈ যাব? +\q1 কোনে ইদোমলৈকে মোক পথ দেখুৱাই লৈ যাব? +\q1 +\v 11 হে ঈশ্বৰ, তুমি আমাক জানো ত্যাগ কৰা নাই? +\q1 আমাৰ সৈন্যসকলৰ লগত যুদ্ধলৈ তুমিতো পুনৰ নোযোৱা। +\q1 +\v 12 শত্ৰুৰ বিৰুদ্ধে তুমি আমাক সহায় কৰা; +\q1 কিয়নো মানুহৰ সাহায্য বৃথা। +\q1 +\v 13 ঈশ্বৰৰ সহায়ত আমি সাহসেৰে কাৰ্য কৰিম; +\q1 কিয়নো আমাৰ শত্ৰুবোৰক তেৱেঁই ভৰিৰে গচকিব। +\c 109 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে মোৰ প্ৰশংসাৰ যোগ্য ঈশ্বৰ, তুমি নিজম দি নাথাকিবা; +\q1 +\v 2 কিয়নো দুষ্ট আৰু ছলনাকাৰীলোকে মোৰ বিৰুদ্ধে মুখ মেলিছে; +\q1 তেওঁলোকে মিছলীয়া জিভাৰে মোৰ বিৰুদ্ধে কথা কৈছে। +\q1 +\v 3 তেওঁলোকে মোক ঘৃণনীয় কথা কৈ আগুৰি ধৰিছে; +\q1 বিনা কাৰণতে মোক আক্রমণ কৰিছে। +\q1 +\v 4 মোৰ প্ৰেমৰ পৰিবর্তে তেওঁলোকে মোৰ বিৰুদ্ধে শত্ৰুতা কৰিছে; +\q1 কিন্তু মই হ’লে তেওঁলোকৰ বাবে প্ৰাৰ্থনাত লাগি থাকোঁ। +\q1 +\v 5 মই কৰা উপকাৰৰ সলনি তেওঁলোকে মোলৈ অপকাৰ কৰিলে; +\q1 মোৰ প্ৰেমৰ সলনি মোক ঘৃণা কৰিলে। +\q1 +\v 6 “তুমি তেওঁলোকৰ ওপৰত দুষ্ট বিচাৰক নিযুক্ত কৰা; +\q1 বিপক্ষ তেওঁলোকৰ সোঁহাতে থিয় হওক। +\q1 +\v 7 বিচাৰৰ সময়ত তেওঁলোকক দোষী সাব্যস্ত কৰা হওক; +\q1 তেওঁলোকৰ প্ৰাৰ্থনা পাপৰূপে গণিত হওক। +\q1 +\v 8 তেওঁলোকৰ আয়ুস চুটি হওক; +\q1 অন্য লোকে তেওঁলোকৰ পদবী লৈ লওক। +\q1 +\v 9 তেওঁলোকৰ সন্তানবোৰ অনাথ হওক; +\q1 তেওঁলোকৰ ভার্যাবোৰ বিধৱা হওক। +\q1 +\v 10 তেওঁলোকৰ সন্তানবোৰে পথে পথে ভিক্ষা কৰি ফুৰক, +\q1 উচ্ছন্ন বাসস্থানৰ পৰা দূৰলৈ গৈ আহাৰ বিচাৰি ফুৰক। +\q1 +\v 11 মহাজনে তেওঁলোকৰ সৰ্বস্ব লৈ যাওক; +\q1 বিদেশীবোৰে তেওঁলোকৰ শ্ৰমৰ ফল লুটি নিয়ক। +\q1 +\v 12 তেওঁলোকলৈ দয়া কৰোঁতা কোনো নহওক; +\q1 তেওঁলোকৰ অনাথ সন্তানবোৰৰ প্রতি কৃপা কৰিবলৈ কোনো নাথাকক। +\q1 +\v 13 তেওঁলোকৰ ভাবী বংশ উচ্ছন্ন হওক; +\q1 দ্বিতীয় পুৰুষতে তেওঁৰ \f + \ft তেওঁলোকৰ \f* নাম লুপ্ত হওক! +\q1 +\v 14 তেওঁলোকৰ পিতৃবিলাকৰ অধৰ্মৰ কথা যিহোৱাৰ সোঁৱৰণত থাকক; +\q1 তেওঁলোকৰ মাতৃসকলৰ পাপ মোচন কৰা নহওক। +\q1 +\v 15 সকলো সময়তে সেইবোৰ যিহোৱাৰ সন্মুখত থাকক, +\q1 আৰু পৃথিৱীৰ পৰা তেওঁলোকৰ স্মৃতি লুপ্ত হওক। +\q1 +\v 16 কাৰণ তেওঁলোকে কেতিয়াও দয়া দেখুৱাৰ কথা মনলৈ নানে, +\q1 কিন্তু দুখী, দৰিদ্র আৰু হতাশগ্রস্ত লোকসকলক বধ কৰিবৰ কাৰণে তাড়না কৰে। +\q1 +\v 17 তেওঁলোকে শাও দিবলৈ ভাল পায়; সেই শাও তেওঁলোকৰ ওপৰলৈকে আহক। +\q1 তেওঁলোকে আশীৰ্বাদ ঘৃণা কৰে; সেয়ে আশীর্বাদ তেওঁলোকৰ পৰা দূৰ হওক। +\q1 +\v 18 তেওঁলোকে শাওক নিজৰ বস্ত্ৰৰ দৰে পিন্ধিলে; +\q1 সেয়ে পানীৰ নিচিনাকৈ তেওঁলোকৰ অন্তৰত প্রৱেশ কৰিলে, +\q1 তেওঁলোকৰ অস্থিবোৰে তেলৰ নিচিনাকৈ শুহি ল’লে। +\q1 +\v 19 সেই শাৱে চাদৰৰ দৰে তেওঁলোকক ঢাকি ৰাখক; +\q1 কঁকালত সদায় বন্ধা টঙালিৰ নিচিনা বান্ধি ৰাখক।” +\q1 +\v 20 মোৰ যি বিৰোধীবিলাকে মোৰ বিৰুদ্ধে বেয়া কথা কয়, +\q1 তেওঁলোকে যিহোৱাৰ পৰা যেন এই প্ৰতিফল পায়। +\q1 +\v 21 কিন্তু হে মোৰ প্রভু যিহোৱা, তোমাৰ নামৰ অর্থে মোৰ পক্ষে দয়া ব্যৱহাৰ কৰা; +\q1 কিয়নো তোমাৰ মঙ্গলময় অসীম প্রেমেৰে মঙ্গলময়, এতেকে মোক উদ্ধাৰ কৰা। +\q1 +\v 22 কিয়নো মই দুখী আৰু দৰিদ্ৰ; +\q1 মোৰ ভিতৰৰ অন্তৰখন বিন্ধিছে। +\q1 +\v 23 আবেলিৰ ছাঁৰ নিচিনাকৈ মই নোহোৱা হৈ গৈছো; +\q1 কাকতি ফৰিঙৰ নিচিনাকৈ মোক উড়ুৱাই নিয়া হৈছে। +\q1 +\v 24 লঘোন দিয়াৰ কাৰণে মোৰ আঁঠু দুটা দুৰ্বল হৈছে; +\q1 মোৰ শৰীৰ ক্ষীণ হৈ শুকাই গৈছে। +\q1 +\v 25 মোৰ বিৰোধীসকলৰ ওচৰত মই নিন্দাৰ পাত্র হৈছোঁ; +\q1 মোক দেখিলেই তেওঁলোকে মূৰ জোকাৰে। +\q1 +\v 26 হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা! +\q1 মোক সহায় কৰা, তোমাৰ দয়া অনুসাৰে মোক ৰক্ষা কৰা; +\q1 +\v 27 তেওঁলোকে জানক যে, এয়ে তোমাৰ হাত; +\q1 হে যিহোৱা, তুমিয়েই এই সকলো কার্য কৰিলা। +\q1 +\v 28 তেওঁলোকে শাও দিয়ক, কিন্তু তুমি হ’লে আশীৰ্বাদ কৰিবা; +\q1 তেওঁলোকে উঠিলে লজ্জিত হ’ব; +\q1 কিন্তু তোমাৰ দাস আনন্দিত হ’ব। +\q1 +\v 29 মোৰ বিৰোধীবোৰে অপমানৰ বস্ত্রাবৰণ পৰিধান কৰক; +\q1 চাদৰৰ নিচিনাকৈ তেওঁলোকে নিজৰ লাজক মেৰিয়াই থাকক। +\q1 +\v 30 মই নিজ মুখেৰে অতিশয়ৰূপে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰিম; +\q1 লোকসমূহৰ মাজত মই তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰিম; +\q1 +\v 31 যিজন অভাৱী, তেওঁ সেইজনক সহায় কৰে \f + \ft তেওঁ অভাৱী জনৰ সোঁফালে থিয় হৈ থাকে। \f* ; মৃত্যুদণ্ডৰ ৰায়ৰ পৰা তেওঁৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰে। \f + \ft কিছুমান অনুলিপিত আছে, “কিয়নো, তেওঁ অভাৱীজনৰ সোঁফালে থিয় হৈ থাকে, যেন মৃত্যুদণ্ডৰ ৰায় দিব খোজা বিচাৰকৰ পৰা তেওঁৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিব পাৰে”। \f* +\c 110 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 যিহোৱাই মোৰ প্ৰভুক ক’লে, +\q1 “যেতিয়ালৈকে মই তোমাৰ শত্রুবোৰক তোমাৰ ভৰি-পীৰা নকৰোঁ, +\q1 তেতিয়ালৈকে তুমি মোৰ সোঁহাতে বহি থাকা।” +\q1 +\v 2 যিহোৱাই চিয়োনৰ পৰা তোমাৰ শক্তিশালী ৰাজদণ্ড প্রেৰণ কৰিব, +\q1 তেওঁ ক’ব, “তোমাৰ শত্ৰুবোৰৰ মাজত ৰাজত্ব কৰা।” +\q1 +\v 3 যুদ্ধৰ দিনত তোমাৰ সৈন্য-সামন্তবোৰক তুমি লৈ যাওঁতে, +\q1 পবিত্র পর্বতবোৰৰ ওপৰত তোমাৰ লোকসকলে স্ব-ইচ্ছাৰে নিজকে উৎসর্গ কৰিব; +\q1 ৰাতিপুৱাৰ গৰ্ভস্থলৰ পৰা ওলোৱা নিয়ৰৰ নিচিনা তোমাৰ যুৱকসকল তোমাৰ কাষলৈ আহিব। +\q1 +\v 4 “তুমি মল্কীচেদকৰ দৰে চিৰকালৰ কাৰণে এজন পুৰোহিত হ’বা।” +\q1 যিহোৱাই এই শপত খালে; +\q1 তেওঁ নিজৰ মন সলনি নকৰিব। \f + \ft চাওক ইব্ৰী 5:6; 6:20; 7:17,21 \f* +\q1 +\v 5 যিহোৱা তোমাৰ সোঁহাতে আছে; +\q1 ক্ৰোধৰ দিনত তেওঁ ৰজাসকলক চূর্ণ কৰিব। +\q1 +\v 6 তেওঁ জাতিসমূহৰ মাজত বিচাৰ নিষ্পত্তি কৰিব, +\q1 তেওঁ মৰা শৱেৰে দেশ পৰিপূৰ্ণ কৰিব; +\q1 তেওঁ বিশাল পৃথিৱীত ৰজাসকলৰ মূৰ গুড়ি কৰিব। +\q1 +\v 7 তেওঁ পথৰ দাঁতিত থকা জুৰিৰ জল পান কৰিব; +\q1 তাতে সতেজ হৈ শেষত বিজয়ৰ শিৰ তুলি ধৰিব। +\c 111 +\q1 +\v 1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা! +\q1 মই সমস্ত মনেৰে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰিম; +\q1 ধাৰ্মিকসকলৰ সভাত আৰু মণ্ডলীৰ মাজত প্ৰশংসা কৰিম। +\q1 +\v 2 যিহোৱাৰ কাৰ্যবোৰ মহৎ; +\q1 যিসকল তাত আনন্দিত হয়, তেওঁলোকে সেইবোৰ ধ্যান কৰে। +\q1 +\v 3 তেওঁৰ কাৰ্য গৌৰৱ আৰু মহিমাৰে পৰিপূর্ণ; +\q1 তেওঁৰ ধাৰ্মিকতা চিৰকাললৈকে থাকে। +\q1 +\v 4 তেওঁ নিজৰ আচৰিত কাৰ্যবোৰ স্মৰণীয় কৰিলে; +\q1 যিহোৱা কৃপাময় আৰু দয়ালু। +\q1 +\v 5 তেওঁৰ ভক্তসকলক তেওঁ আহাৰ যোগায়; +\q1 নিজে স্থাপন কৰা নিয়মটি তেওঁ চিৰকাললৈকে সোঁৱৰণ কৰিব। +\q1 +\v 6 অন্যান্য জাতিবোৰৰ আধিপত্য নিজৰ লোকসকলক দি +\q1 তেওঁ নিজৰ কাৰ্যৰ শক্তি তেওঁলোকক দেখুৱালে। +\q1 +\v 7 তেওঁৰ হাতৰ কাৰ্যবোৰ বিশ্বস্ত আৰু ন্যায়পূর্ণ; +\q1 তেওঁৰ সকলো বিধি বিশ্বাসযোগ্য। +\q1 +\v 8 সেইবোৰ অনন্ত কাললৈকে অলৰ; +\q1 সেইবোৰ বিশ্ৱস্ততা আৰু সততাৰে সৈতে স্থাপন কৰা হৈছে। +\q1 +\v 9 নিজৰ লোকসকলৰ কাৰণে তেওঁ মুক্তি পঠাই দিলে; +\q1 তেওঁ আজ্ঞা দি অনন্ত কালৰ কাৰণে নিজৰ নিয়ম স্থাপন কৰিলে; +\q1 তেওঁৰ নাম পবিত্ৰ আৰু ভয়ঙ্কৰ। +\q1 +\v 10 যিহোৱালৈ ভয় ৰখাই জ্ঞানৰ আৰম্ভণ; +\q1 যিসকলে তেওঁৰ আজ্ঞা অনুসাৰে কাৰ্য কৰে, তেওঁলোকে সুবুদ্ধি পায়; +\q1 তেওঁৰ প্ৰশংসা অনন্ত কাললৈকে থাকে। +\c 112 +\q1 +\v 1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা! +\q1 ধন্য সেইজন, যিজনে যিহোৱালৈ ভয় ৰাখে আৰু তেওঁৰ আজ্ঞাবোৰত অতি আনন্দিত হয়। +\q1 +\v 2 তেওঁলোকৰ বংশধৰসকল পৃথিৱীত শক্তিশালী হ’ব; +\q1 ঈশ্বৰভক্তসকলৰ বংশ আশীৰ্বাপ্ৰাপ্ত হ’ব। +\q1 +\v 3 তেওঁলোকৰ ঘৰত ধন-সম্পদ থাকে; +\q1 তেওঁলোকৰ ধাৰ্মিকতা চিৰকাললৈকে থাকে। +\q1 +\v 4 ঈশ্বৰভক্তসকলৰ কাৰণে অন্ধকাৰতো দীপ্তি উদয় হয়; +\q1 তেওঁলোক \f + \ft যিহোৱা \f* কৃপাময়, স্নেহশীল আৰু ধাৰ্মিক। +\q1 +\v 5 যিসকলে কৃপা কৰে আৰু ঋণ দিয়ে, তেওঁলোকৰ মঙ্গল হয়; +\q1 তেওঁলোকে সকলো কার্যৰ বিচাৰ ন্যায়ভাৱে সম্পন্ন কৰে। +\q1 +\v 6 কাৰণ ধার্মিক লোক কেতিয়াও লৰচৰ নহ’ব; +\q1 ধাৰ্মিক লোকক মানুহে চিৰকাল সোঁৱৰণ কৰিব। +\q1 +\v 7 দুঃসংবাদ শুনিলেও তেওঁলোকে ভয় নকৰিব; +\q1 তেওঁলোকৰ হৃদয় দৃঢ় হৈ থাকে; +\q1 তেওঁলোকে যিহোৱাত ভাৰসা ৰাখে। +\q1 +\v 8 তেওঁলোকৰ হৃদয় সুস্থিৰ; তেওঁলোকে ভয় নকৰে; +\q1 শেষত তেওঁলোকে নিজৰ শত্ৰুবোৰৰ ওপৰত বিজয় দেখিব। +\q1 +\v 9 তেওঁলোকে মুক্তহস্তে দৰিদ্রসকলক দান কৰিলে; +\q1 তেওঁলোকৰ ধাৰ্মিকতা চিৰকাললৈকে থাকে; +\q1 তেওঁলোকৰ শিং \f + \ft তেওঁ মহান আৰু শক্তিশালী \f* মৰ্যদাৰে উন্নত হয়। +\q1 +\v 10 দুষ্টলোকে তাকে দেখি ক্রোধিত হ’ব; তেওঁলোকে দাঁত কৰচিব আৰু গলি যাব; +\q1 দুষ্টবোৰৰ মনৰ কামনা নিস্ফল হ’ব। +\c 113 +\q1 +\v 1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 হে যিহোৱাৰ দাসবোৰ, প্ৰশংসা কৰা; যিহোৱাৰ নামৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 +\v 2 এতিয়াৰ পৰা অনন্ত কাললৈকে যিহোৱাৰ নাম ধন্য হওক। +\q1 +\v 3 সূৰ্যৰ উদয়স্থানৰ পৰা অস্তস্থান পর্যন্ত যিহোৱাৰ নাম প্ৰশংসিত হওক। +\q1 +\v 4 যিহোৱা সর্বজাতিৰ ওপৰত উন্নত; তেওঁৰ গৌৰৱ আকাশ-মণ্ডলতকৈয়ো ওখ। +\q1 +\v 5 আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ তুল্য কোন আছে? +\q1 যি জনাৰ আসন আকাশৰ ওপৰত সমাহীন, +\q1 +\v 6 যি জনাই নত হৈ আকাশ-মণ্ডল আৰু পৃথিৱীলৈ দৃষ্টিপাত কৰে; +\q1 +\v 7 তেওঁ ধূলিৰ পৰা দুখীয়াক উঠায়, +\q1 সাৰৰ দ’মৰ পৰা দীনহীনক তোলে, +\q1 +\v 8 যাতে তেওঁ প্ৰধানসকলৰ লগত তেওঁলোকক বহুৱাব পাৰে, +\q1 নিজৰ লোকসকলৰ প্ৰধানসকলৰ লগত বহুৱাব পাৰে। +\q1 +\v 9 তেওঁ বন্ধ্যা মহিলাক সুখী মাতৃ কৰি পৰিয়াল দান কৰে। +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\c 114 +\q1 +\v 1 ইস্রায়েল জাতি যেতিয়া মিচৰৰ পৰা ওলাই আহিল, +\q1 যাকোবৰ বংশই যেতিয়া বিদেশী ভাষা কোৱা লোকৰ মাজৰ পৰা ওলাই আহিল, +\q1 +\v 2 তেতিয়া যিহূদা হ’ল ঈশ্বৰৰ পবিত্র স্থান, +\q1 ইস্ৰায়েল হ’ল তেওঁৰ ৰাজ্য। +\q1 +\v 3 সমুদ্ৰই \f + \ft সমুদ্ৰই চূফ সাগৰ \f* তাকে দেখি পলায়ন কৰিলে; +\q1 যৰ্দন নদী উজাই গ’ল। +\q1 +\v 4 পর্বতবোৰে মতা মেষৰ নিচিনাকৈ, +\q1 পাহাৰবোৰে মেষ পোৱালীৰ নিচিনাকৈ জঁপিয়াবলৈ ধৰিলে। +\q1 +\v 5 হে সমুদ্ৰ, তোমাৰ কি হ’ল? +\q1 কিয় তুমি পলাই গ’লা? +\q1 হে যৰ্দন, কিয় তুমি উজাই গ’লা? +\q1 +\v 6 হে পৰ্বতসমূহ, কিয় তোমালোকে মতা মেষৰ দৰে জঁপিয়াবলৈ ধৰিলা? +\q1 হে পাহাৰসমূহ, কিয় তোমালোকে মেষ পোৱালীৰ দৰে জঁপিয়াবলৈ ধৰিলা? +\q1 +\v 7 হে পৃথিৱী! তুমি যিহোৱাৰ সন্মুখত কম্পমান হোৱা, +\q1 যাকোবৰ ঈশ্বৰৰ সন্মুখত কম্পমান হোৱা। +\q1 +\v 8 তেওঁ শিলক জলাশয়লৈ পৰিণত কৰিলে, +\q1 চক্‌মকীয়া কঠিন শিলক জলৰ এক ভুমুক কৰিলে। +\c 115 +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, আমাক নহয়, আমাক নহয়, +\q1 কিন্তু তোমাৰ নামকহে গৌৰৱাম্বিত কৰা; +\q1 তোমাৰ অসীম প্রেম আৰু বিশ্ৱস্ততাৰ অর্থেই কৰা। +\q1 +\v 2 আন জাতিবোৰে কিয় ক’ব, +\q1 “ক’ত আছে তেওঁলোকৰ ঈশ্বৰ?” +\q1 +\v 3 আমাৰ ঈশ্বৰ হ’লে স্বৰ্গত আছে; +\q1 তেওঁ যিহকে ইচ্ছা কৰে, তাকে কৰে। +\q1 +\v 4 তেওঁলোকৰ প্রতিমাবোৰ হ’লে ৰূপ আৰু সোণৰ, +\q1 মনুষ্যৰ হাতৰ কাৰ্য। +\q1 +\v 5 সেইবোৰৰ মুখ আছে, কিন্তু কথা ক’ব নোৱাৰে; +\q1 চকু আছে, কিন্তু নেদেখে; +\q1 +\v 6 কাণ আছে, কিন্তু নুশুনে; +\q1 নাক আছে, কিন্তু ঘ্ৰাণ ল’ব নোৱাৰে; +\q1 +\v 7 হাত আছে, কিন্তু চুব নোৱাৰে; +\q1 ভৰি আছে, কিন্তু খোজ কাঢ়িব নোৱাৰে; +\q1 কন্ঠই একো মাত উলিয়াব নোৱাৰে। +\q1 +\v 8 যিসকলে সেইবোৰক নিৰ্মাণ কৰে আৰু সেইবোৰত নির্ভৰ কৰে, +\q1 তেওঁলোক সেইবোৰৰ নিচিনাই। +\q1 +\v 9 হে ইস্ৰায়েল, যিহোৱাত ভাৰসা কৰা! +\q1 তেৱেঁই তেওঁলোকৰ সহায় আৰু ঢাল। +\q1 +\v 10 হে হাৰোণৰ বংশ, যিহোৱাত ভাৰসা কৰা; +\q1 তেৱেঁই তেওঁলোকৰ সহায় আৰু ঢাল। +\q1 +\v 11 হে যিহোৱাৰ ভয়কাৰী লোক, যিহোৱাত ভাৰসা কৰা; +\q1 তেৱেঁই তেওঁলোকৰ সহায় আৰু ঢাল। +\q1 +\v 12 যিহোৱাই আমাক সোঁৱৰণ কৰিলে, +\q1 সেইবাবে তেওঁ আমাক আশীৰ্বাদ কৰিব; +\q1 ইস্ৰায়েলৰ বংশক আশীৰ্বাদ কৰিব; +\q1 হাৰোণৰ বংশক আশীৰ্বাদ কৰিব; +\q1 +\v 13 যিসকলে যিহোৱাক ভয় কৰে, তেওঁলোক সকলোকে তেওঁ আশীৰ্বাদ কৰিব, +\q1 সৰু কি বৰ সকলোকে আশীৰ্বাদ কৰিব। +\q1 +\v 14 যিহোৱাই তোমালোকক বৃদ্ধি কৰক; +\q1 তোমালোকক আৰু তোমালোকৰ সন্তানসকলক বৃদ্ধি কৰক। +\q1 +\v 15 যিহোৱা, যিজন স্বৰ্গ আৰু পৃথিৱীৰ স্ৰজনকৰ্তা, +\q1 তেওঁ তোমালোকক আশীৰ্বাদ কৰক। +\q1 +\v 16 স্বৰ্গ হৈছে যিহোৱাৰেই স্বৰ্গ; +\q1 কিন্তু পৃথিৱীখন হ’লে তেওঁ মনুষ্যক দিলে। +\q1 +\v 17 মৃতলোকে যিহোৱাৰ প্রশংসা নকৰে; +\q1 যিসকলে নিস্তব্ধ স্থানলৈ নামি যায়, +\q1 তেওঁলোক কোনেও তেওঁৰ স্তুতি নকৰে। +\q1 +\v 18 কিন্তু আমি হ’লে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰিম, +\q1 এতিয়াৰ পৰা অনন্তকাল পর্যন্ত কৰিম। +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\c 116 +\q1 +\v 1 মই যিহোৱাক প্ৰেম কৰোঁ, কিয়নো তেওঁ মোৰ স্বৰ আৰু কাকুতি শুনিলে। +\q1 +\v 2 তেওঁ মোৰ কথালৈ কাণ পাতিলে, +\q1 সেয়ে মই জীয়াই থকা দিনলৈকে তেওঁৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰিম। +\q1 +\v 3 মই মৃত্যুৰ জৰীত বান্ধ খাই পৰিছিলো, +\q1 চিয়োলৰ যাতনাৰ সন্মুখীন হৈছিলো, +\q1 মই দুখ-কষ্ট পাইছিলো; +\q1 +\v 4 তেতিয়া মই যিহোৱাৰ নামেৰে প্ৰাৰ্থনা কৰিলোঁ, +\q1 “হে যিহোৱা, মই মিনতি কৰিছোঁ, তুমি মোৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰা!” +\q1 +\v 5 যিহোৱা দয়াময় আৰু ধাৰ্মিক; +\q1 বাস্তৱিক আমাৰ ঈশ্বৰ স্নেহময়। +\q1 +\v 6 যিহোৱাই অমায়িক লোকক ৰক্ষা কৰে; +\q1 মই অসহায় হোৱাত তেওঁ মোক উদ্ধাৰ কৰিলে। +\q1 +\v 7 হে মোৰ প্রাণ, তোমাৰ বিশ্ৰাম-স্থানলৈ উভটি যোৱা, +\q1 কিয়নো যিহোৱাই তোমাক প্ৰচুৰ মঙ্গল কৰিলে। +\q1 +\v 8 কাৰণ তুমিয়েই মৃত্যুৰ পৰা প্ৰাণ, +\q1 চকুলোৰ পৰা মোৰ চকু, +\q1 উজুটি খোৱাৰ পৰা মোৰ ভৰি ৰক্ষা কৰিলা। +\q1 +\v 9 মই জীৱিতসকলৰ দেশত যিহোৱাৰ সাক্ষাতে অহা-যোৱা কৰিম। +\q1 +\v 10 যেতিয়া মই কৈছিলো, “মই অতিশয় উৎপীড়িত হৈছোঁ” +\q1 তেতিয়াও যিহোৱাত মই বিশ্বাসত আছিলো। +\q1 +\v 11 মই উদ্বেগ কৰি কৈছিলো, “সকলো মানুহ মিছলীয়া।” +\q1 +\v 12 যিহোৱাই মোলৈ কৰা সকলো মঙ্গলৰ পৰিবর্তে +\q1 মই তেওঁক কি দিম? +\q1 +\v 13 মই পৰিত্ৰাণৰ পানপাত্ৰ তুলি ধৰিম, +\q1 আৰু যিহোৱাৰ নামেৰে প্ৰাৰ্থনা কৰিম \f + \ft ধন্যবাদ সেইজনা যিহোৱা, যিজনাই মোক ৰক্ষা কৰিলে; তেওঁক মই পেয় নৈবেদ্য উৎসৰ্গ কৰো। \f* ; +\q1 +\v 14 মই যিহোৱাৰ ওচৰত মোৰ সঙ্কল্পবোৰ পূর্ণ কৰিম; +\q1 তেওঁৰ সমুদায় লোকৰ সাক্ষাতেই কৰিম। +\q1 +\v 15 যিহোৱাৰ দৃষ্টিত তেওঁৰ বিশ্বাসীসকলৰ মৃত্যু বহুমূল্য। +\q1 +\v 16 হে যিহোৱা, সচাঁকৈয়ে মই তোমাৰ দাস হওঁ; +\q1 মই তোমাৰ দাস, তোমাৰেই দাসীৰ পুত্ৰ; +\q1 তুমিয়েই মোৰ বন্ধনবোৰ মুকলি কৰিলা। +\q1 +\v 17 মই তোমাৰ উদ্দেশ্যে ধন্যবাদাৰ্থক বলি উৎসৰ্গ কৰিম; +\q1 মই যিহোৱাৰ নামেৰে প্ৰাৰ্থনা কৰিম। +\q1 +\v 18 মই যিহোৱাৰ ওচৰত মোৰ সঙ্কল্পবোৰ পূর্ণ কৰিম; +\q1 তেওঁৰ সমুদায় লোকৰ সাক্ষাতেই কৰিম। +\q1 +\v 19 হে যিৰূচালেম, তোমাৰেই মাজত, +\q1 যিহোৱাৰ গৃহৰ চোতালকেইখনত, মই সেই সকলো পূর্ণ কৰিম। +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা! +\c 117 +\q1 +\v 1 হে সমুদায় জাতি, যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা; +\q1 হে সমুদায় লোক, তেওঁৰ মহিমা কীর্তন কৰা। +\q1 +\v 2 কিয়নো আমালৈ যিহোৱাৰ প্রেম অসীম, +\q1 যিহোৱাৰ বিশ্ৱস্ততা অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\c 118 +\q1 +\v 1 যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা, কিয়নো তেওঁ মঙ্গলময়, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ অসীম প্রেম চিৰকাললৈকে থাকে। +\q1 +\v 2 ইস্ৰায়েলে কওক, +\q1 “তেওঁৰ অসীম প্রেম চিৰকাললৈকে থাকে।” +\q1 +\v 3 হাৰোণৰ বংশই কওক, +\q1 “তেওঁৰ অসীম প্রেম চিৰকাললৈকে থাকে।” +\q1 +\v 4 যিহোৱালৈ ভয় ৰাখোঁতাসকলে কওক, +\q1 “তেওঁৰ অসীম প্রেম চিৰকাললৈকে থাকে।” +\q1 +\v 5 মই সঙ্কটৰ কালত যিহোৱাৰ নামেৰে প্ৰাৰ্থনা কৰিলো; +\q1 যিহোৱাই মোক উত্তৰ দিলে আৰু এক বহল ঠাইত থলে। +\q1 +\v 6 যিহোৱা মোৰ পক্ষত আছে, মই ভয় নকৰোঁ; +\q1 মানুহে মোক কি কৰিব পাৰে? +\q1 +\v 7 মোক সহায় কৰিবলৈ যিহোৱা মোৰ পক্ষত আছে; +\q1 গতিকে মই মোৰ বিৰোধীবোৰৰ পৰাজয় দেখা পাম। +\q1 +\v 8 মানুহৰ ওপৰত ভাৰসা ৰখাতকৈ যিহোৱাত আশ্ৰয় লোৱাই ভাল। +\q1 +\v 9 অধিপতিসকলৰ ওপৰত ভাৰসা ৰখাতকৈ, যিহোৱাত আশ্ৰয় লোৱাই ভাল। +\q1 +\v 10 সমুদায় জাতিয়ে মোক আগুৰি ধৰিলে; +\q1 মই যিহোৱাৰ অধিকাৰেৰে \f + \ft নামেৰে \f* তেওঁলোকক উচ্ছন্ন কৰিলো। +\q1 +\v 11 তেওঁলোকে মোক আগুৰি ধৰিলে, +\q1 হয়, মোক আগুৰি ধৰিলে; +\q1 মই যিহোৱাৰ নামেৰে তেওঁলোকক উচ্ছন্ন কৰিলো। +\q1 +\v 12 তেওঁলোকে মৌ-মাখিৰ দৰে মোক বেৰি ধৰিলে; +\q1 কাঁইটীয়া বনৰ জুইৰ দৰে ততালিকে তেওঁলোক নুমাই গ’ল; +\q1 মই যিহোৱাৰ নামেৰে তেওঁলোকক উচ্ছন্ন কৰিলো। +\q1 +\v 13 মই যেন পৰি যাওঁ, তাৰ বাবে তেওঁলোকে মোক জোৰকৈ ঠেলা মাৰিছিল, +\q1 কিন্তু যিহোৱাই মোক সহায় কৰিলে। +\q1 +\v 14 যিহোৱা মোৰ বল আৰু প্রবল শক্তি; +\q1 তেঁৱেই মোৰ পৰিত্ৰাণ হ’ল। +\q1 +\v 15 ধাৰ্মিকসকলৰ তম্বুত বিজয়ৰ আনন্দপূর্ণ ধ্বনি হ’ল; +\q1 “যিহোৱাৰ সোঁ-হাতে মহৎ কাৰ্য কৰিলে।” +\q1 +\v 16 যিহোৱাৰ সোঁ-হাত উত্তোলিত হ’ল; +\q1 যিহোৱাৰ সোঁ-হাতে মহৎ কাৰ্য কৰিলে। +\q1 +\v 17 মোৰ মৃত্যু নহ’ব, কিন্তু মই জীয়াই থাকিম, +\q1 আৰু যিহোৱাই কৰা কাৰ্যবোৰ ঘোষণা কৰিম। +\q1 +\v 18 যিহোৱাই মোক বৰকৈ শাস্তি দিলে; +\q1 কিন্তু তেওঁ মোক মৃত্যুৰ হাতত শোধাই নিদিলে। +\q1 +\v 19 মোলৈ ধাৰ্মিকতাৰ \f + \ft আৰাধনাস্থানৰ \f* দুৱাৰবোৰ মুকলি কৰি দিয়া, +\q1 যাতে সেইবোৰৰ ভিতৰত সোমাই মই যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰিব পাৰোঁ। +\q1 +\v 20 এয়াই যিহোৱাৰ দুৱাৰ; ইয়াৰ মাজেদিয়েই ধাৰ্মিকসকল সোমায়। +\q1 +\v 21 মই তোমাৰ ধন্যবাদ কৰোঁ; +\q1 কিয়নো তুমি মোক উত্তৰ দিলা; +\q1 তুমি মোৰ পৰিত্ৰাণ হ’লো। +\q1 +\v 22 ঘৰ নির্মাণকাৰীসকলে যি শিলক অগ্ৰাহ্য কৰিলে, +\q1 সেয়ে সকলোতকৈ দৰকাৰী চুকৰ প্ৰধান শিল হৈ উঠিল। +\q1 +\v 23 এইয়া যিহোৱাৰেই কার্য, +\q1 আমাৰ দৃষ্টিত অতি আচৰিত লাগে। +\q1 +\v 24 এয়ে সেই দিন, যি দিন যিহোৱাই নিৰূপণ কৰিলে; +\q1 আহাঁ, আমি এই দিনত আনন্দ কৰোঁ আৰু উল্লাস কৰোঁ। +\q1 +\v 25 হে যিহোৱা, মিনতি কৰোঁ, তুমি আমাক ৰক্ষা কৰা! +\q1 হে যিহোৱা, আমি তোমাক মিনতি কৰোঁ, সফলতা দান কৰা! শুভ কৰা। +\q1 +\v 26 ধন্য সেইজন, যি জন যিহোৱাৰ নামেৰে আহিছে; +\q1 আমি যিহোৱাৰ গৃহৰ পৰা তোমালোকক আশীর্বাদ কৰিছোঁ। +\q1 +\v 27 যিহোৱাই ঈশ্বৰ আৰু তেঁৱেই আমাক দীপ্তি দিলে; +\q1 তোমালোকে বলিৰ পশুবোৰ ৰছীৰে যজ্ঞবেদীৰ শিঙলৈকে বান্ধা। +\q1 +\v 28 তুমিয়েই মোৰ ঈশ্বৰ, মই তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম; +\q1 তুমিয়েই মোৰ ঈশ্বৰ, মই তোমাৰ মহিমা কীর্তন কৰিম। +\q1 +\v 29 তোমালোকে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা, কিয়নো তেওঁ মঙ্গলময়; +\q1 তেওঁৰ অসীম প্রেম চিৰকাললৈকে থাকে। +\c 119 +\qa আলেফ +\q1 +\v 1 ধন্য সেইসকল, যিসকলৰ আচাৰ-ব্যৱহাৰ সিদ্ধ; +\q1 যিসকলে যিহোৱাৰ ব্যৱস্থা অনুসাৰে চলে। +\q1 +\v 2 ধন্য সেইসকল, যিসকলে তেওঁৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰে; +\q1 যিসকলে সমস্ত মনেৰে সৈতে তেওঁক বিচাৰে। +\q1 +\v 3 তেওঁলোকে অন্যায় নকৰে, +\q1 যিহোৱাৰ পথত চলে। +\q1 +\v 4 তোমাৰ আদেশবোৰ যত্নেৰে পালন কৰিবলৈ তুমি আমাক আজ্ঞা কৰিলা। +\q1 +\v 5 ওহ, মোৰ পথবোৰ সুস্থিৰ হওক; +\q1 মই যেন তোমাৰ বিধিবোৰ পালন কৰিব পাৰোঁ! +\q1 +\v 6 যেতিয়া তোমাৰ সকলো আজ্ঞাৰ প্রতি মই দৃষ্টি ৰাখি চলিম, +\q1 তেতিয়া মই লজ্জিত নহ’ম। +\q1 +\v 7 তোমাৰ ধাৰ্মিকতাযুক্ত শাসন প্ৰণালীবোৰ যেতিয়া মই শিকোঁ, +\q1 তেতিয়া মই শুদ্ধ মনেৰে তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম। +\q1 +\v 8 মই তোমাৰ বিধিবোৰ পালন কৰিম; +\q1 মোক নিচেইকৈ পৰিত্যাগ নকৰিবা। +\qa বেইৎ +\q1 +\v 9 যুৱকে কেনেকৈ নিজৰ পথ শুদ্ধভাৱে ৰাখিব পাৰে? +\q1 তোমাৰ বাক্য অনুসাৰে সাৱধানেৰে চলাৰ দ্বাৰাই পাৰে। +\q1 +\v 10 মই সমস্ত মনেৰে তোমাক বিচাৰিছোঁ; +\q1 তুমি মোক তোমাৰ আজ্ঞা-পথৰ পৰা ভ্ৰান্ত হৈ যাব নিদিবা। +\q1 +\v 11 তোমাৰ বাক্য মই মোৰ হৃদয়ত সঞ্চয় কৰি ৰাখিছো, +\q1 যেন তোমাৰ অহিতে পাপ নকৰো। +\q1 +\v 12 ধন্য তুমি, হে যিহোৱা; +\q1 মোক তোমাৰ বিধিবোৰ শিকোৱা। +\q1 +\v 13 তোমাৰ মুখৰ সকলো ধার্মিক শাসন প্ৰণালী, +\q1 মই নিজ ওঁঠেৰে বর্ণনা কৰিলো; +\q1 +\v 14 ধন-সম্পদত লোকে যিমান আনন্দ পায়, +\q1 তোমাৰ আজ্ঞাৰ পথত চলি মই তাতোকৈ অধিক আনন্দ পাওঁ। +\q1 +\v 15 মই তোমাৰ আদেশবোৰ ধ্যান কৰিম, +\q1 তোমাৰ সকলো পথলৈ মনোযোগ দিম। +\q1 +\v 16 মই তোমাৰ বিধিবোৰত আনন্দিত হ’ম; +\q1 মই তোমাৰ বাক্য নাপাহৰিম। +\qa গীমেল +\q1 +\v 17 তোমাৰ দাসলৈ প্রচুৰ মঙ্গল কৰা যাতে মই জীয়াই থাকো, +\q1 আৰু তোমাৰ বাক্য পালন কৰিব পাৰোঁ। +\q1 +\v 18 মোৰ চকু মুকলি কৰি দিয়া, যাতে মই তোমাৰ ব্যৱস্থাত আচৰিত আচৰিত বিষয়বোৰ দেখা পাওঁ। +\q1 +\v 19 মই পৃথিৱীত প্রবাসী মাথোন, +\q1 তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ মোৰ পৰা লুকুৱাই নাৰাখিবা। +\q1 +\v 20 সকলো সময়তে তোমাৰ শাসন-প্রণালীবোৰ জানিবলৈ, +\q1 মোৰ প্রাণ আকাঙ্ক্ষাত ভগ্ন হৈছে। +\q1 +\v 21 তুমি অহঙ্কাৰীবোৰক ধমক দিছা; +\q1 তেওঁলোকতো শাপগ্ৰস্ত, +\q1 তোমাৰ আজ্ঞা পথৰ পৰা ভ্ৰান্ত হৈ ঘূৰি ফুৰে। +\q1 +\v 22 তেওঁলোকৰ অপমান আৰু নিন্দা মোৰ পৰা দূৰ কৰা; +\q1 কিয়নো মই তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰি আহিছোঁ। +\q1 +\v 23 যদি শাসনকর্তাসকলেও বহি মোৰ অহিতে কথা কয়, +\q1 তথাপি তোমাৰ দাসে তোমাৰ বিধিবোৰ ধ্যান কৰিব। +\q1 +\v 24 তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ মোৰ আনন্দৰ বিষয়, +\q1 সেইবোৰে মোক পৰামৰ্শ দিয়ে। +\qa দালেৎ +\q1 +\v 25 মোৰ প্রাণ ধুলিত সংলগ্ন; +\q1 তোমাৰ বাক্য অনুসাৰে মোক সঞ্জীৱিত কৰা। +\q1 +\v 26 মোৰ জীৱনৰ পথৰ কথা মই তোমাক জনালো, +\q1 আৰু তুমি মোক উত্তৰ দিলা। +\q1 মোক তোমাৰ বিধিবোৰ শিকোৱা। +\q1 +\v 27 তোমাৰ আজ্ঞাৰ পথবোৰ মোক বুজাই দিয়া; +\q1 তাতে মই তোমাৰ আচৰিত কাৰ্যবোৰ \f + \ft শিক্ষাবোৰ \f* ধ্যান কৰিম। +\q1 +\v 28 দুখত মোৰ প্রাণ দ্ৰৱীভূত হৈছে; +\q1 তোমাৰ বাক্য অনুসাৰে মোক সবল কৰা। +\q1 +\v 29 মোৰ পৰা মিছা কথাৰ পথ দূৰ কৰা; +\q1 দয়া কৰি তোমাৰ ব্যৱস্থাৰ শিক্ষা মোক দান কৰা। +\q1 +\v 30 মই বিশ্বস্ততাৰ পথ মনোনীত কৰিলো; +\q1 মই তোমাৰ শাসন-প্ৰণালীবোৰ মোৰ সন্মুখত ৰাখিলো। +\q1 +\v 31 হে যিহোৱা, মই তোমাৰ আজ্ঞাবোৰত আসক্ত হৈছোঁ; +\q1 তুমি মোক লজ্জিত হ’বলৈ নিদিবা। +\q1 +\v 32 তোমাৰ আজ্ঞাবোৰৰ পথত মই লৰি যাম, +\q1 কাৰণ তুমি মোৰ হৃদয় মেলি দিলা। +\qa হেই +\q1 +\v 33 হে যিহোৱা, তোমাৰ বিধিবোৰৰ পথৰ সম্বন্ধে মোক শিকোৱা; +\q1 তাতে মই শেষলৈকে তাক পালন কৰিম। +\q1 +\v 34 তুমি মোক জ্ঞান দিয়া যাতে মই তোমাৰ ব্যৱস্থাবোৰ মানি চলিব পাৰোঁ, +\q1 সমস্ত হৃদয়েৰে সৈতে তাক পালন কৰিব পাৰোঁ। +\q1 +\v 35 তোমাৰ আজ্ঞা- পথত মোক চলোৱা; +\q1 কিয়নো তাতেই মই সন্তোষ পাওঁ। +\q1 +\v 36 তোমাৰ আজ্ঞাবোৰলৈ মোৰ হৃদয় আসক্ত কৰি ৰাখা, +\q1 স্বার্থপৰ লোভলৈ আকর্ষিত নকৰিবা। +\q1 +\v 37 অসাৰ বস্তুবোৰৰ পৰা তুমি মোৰ দৃষ্টি ঘূৰাই আনা; +\q1 তোমাৰ পথত চলিবলৈ মোক পুনৰ সঞ্জীৱিত কৰা। +\q1 +\v 38 তোমাৰ এই দাসৰ প্রতি তোমাৰ প্রতিজ্ঞা পূর্ণ কৰা; +\q1 যি প্রতিজ্ঞা তোমালৈ ভয়কাৰী লোকৰ বাবে তুমি স্থিৰ কৰিলা। +\q1 +\v 39 মোৰ দুর্নাম তুমি দূৰ কৰা, যিহক মই ভয় কৰোঁ; +\q1 কিয়নো তোমাৰ শাসন-প্ৰণালীবোৰ মঙ্গলময়। +\q1 +\v 40 চোৱা, মই তোমাৰ আদেশবোৰলৈ আকাংক্ষা কৰি আছোঁ; +\q1 তোমাৰ ধাৰ্মিকতাৰে মোক সঞ্জীৱিত কৰা। +\qa বাৱ +\q1 +\v 41 হে যিহোৱা, তুমি মোক তোমাৰ সুস্থিৰ প্রেমৰ ভাগী হবলৈ দিয়া; +\q1 তোমাৰ প্রতিজ্ঞা অনুসাৰে তোমাৰ পৰিত্ৰাণৰ ভাগী কৰা। +\q1 +\v 42 তেতিয়া মোক নিন্দা কৰা সকলক মই উত্তৰ দিব পাৰিম; +\q1 কিয়নো মই তোমাৰ বাক্যত ভাৰসা কৰোঁ। +\q1 +\v 43 তোমাৰ সত্যৰ বাক্য মোৰ মুখৰ পৰা কাঢ়ি নলবা; +\q1 কিয়নো তোমাৰ শাসন-প্ৰণালীৰ ওপৰত মোৰ আশা আছে। +\q1 +\v 44 যুগে যুগে অনন্তকাল মই তোমাৰ ব্যৱস্থা মানি চলিম। +\q1 +\v 45 মই নিৰাপদে মুক্তভাৱে বিচৰণ কৰিম; +\q1 কিয়নো মই তোমাৰ আদেশবোৰলৈ মনোযোগ দিলো। +\q1 +\v 46 তুমি কোৱা সকলো আজ্ঞাৰ বিষয়ে মই ৰজাসকলৰ আগতো ক’ম; +\q1 মই লজ্জিত নহ’ম। +\q1 +\v 47 তোমাৰ আজ্ঞাবোৰত মই সন্তোষ পাওঁ; +\q1 কাৰণ মই তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ ভাল পাওঁ। +\q1 +\v 48 তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ মই পবিত্র বুলি জ্ঞান কৰোঁ, +\q1 কাৰণ মই সেইবোৰ ভাল পাওঁ; +\q1 মই তোমাৰ বিধিবোৰ ধ্যান কৰিম। +\qa জয়িন +\q1 +\v 49 তোমাৰ এই দাসৰ আগত তুমি যি প্রতিজ্ঞা কৰিছিলা, তাক তুমি সোঁৱৰণ কৰা; +\q1 তাৰ দ্বাৰায়েই তুমি মোক আশা দিছিলা। +\q1 +\v 50 দুখৰ সময়ত এয়ে মোৰ সান্ত্বনা হয়; +\q1 তোমাৰ প্রতিজ্ঞাই মোক সঞ্জীৱিত কৰে। +\q1 +\v 51 অহঙ্কাৰীবোৰে মোক অতিশয় ঠাট্টা-বিদ্রূপ কৰে; +\q1 তথাপি মই তোমাৰ ব্যৱস্থাৰ পৰা অলপো এফলীয়া হোৱা নাই। +\q1 +\v 52 হে যিহোৱা, মই তোমাৰ পূৰ্বকালৰ শাসন প্ৰণালীবোৰ সোঁৱৰণ কৰোঁ, আৰু মই নিজে শান্ত্বনা লভো। +\q1 +\v 53 দুষ্ট লোকৰ দুষ্টতাৰ কাৰণে মোৰ ক্রোধ প্রজ্বলিত হয়, +\q1 কিয়নো তেওঁলোকে তোমাৰ ব্যৱস্থা ত্যাগ কৰে। +\q1 +\v 54 মোৰ এই অস্থায়ী ঘৰত তোমাৰ বিধিবোৰ মোৰ গানৰ বিষয় হৈছে। +\q1 +\v 55 হে যিহোৱা, মই ৰাতি তোমাৰ নাম সোঁৱৰণ কৰোঁ, +\q1 আৰু তোমাৰ ব্যৱস্থা মানি চলো। +\q1 +\v 56 এয়ে মোৰ অভ্যাস যে মই তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰি চলো। +\qa হেৎ +\q1 +\v 57 যিহোৱা মোৰ অধিকাৰৰ অংশ; +\q1 মই তোমাৰ বাক্য মতে চলিবলৈ প্রতিজ্ঞা কৰিলো। +\q1 +\v 58 মই মোৰ সমস্ত চিত্তেৰে তোমাৰ অনুগ্ৰহ বিচাৰিছোঁ; তোমাৰ বাক্য অনুসাৰে তুমি মোলৈ কৃপা কৰা। +\q1 +\v 59 মই মোৰ পথবোৰৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিলো, +\q1 আৰু মই তোমাৰ আজ্ঞাবোৰলৈ মোৰ ভৰি ঘূৰালো। +\q1 +\v 60 মই শীঘ্রেই তুমি দিয়া আজ্ঞাবোৰ পালন কৰিলো, পলম নকৰিলো। +\q1 +\v 61 যদিও দুষ্টবোৰৰ জৰীত মই বান্ধ খাই আছোঁ, +\q1 তথাপি মই তোমাৰ ব্যৱস্থা পাহৰি নাযাওঁ। +\q1 +\v 62 তোমাৰ ধাৰ্মিকতাযুক্ত শাসন-প্ৰণালীবোৰৰ কাৰণে মই মাজনিশা তোমাৰ স্তৱ কৰিবলৈ উঠো। +\q1 +\v 63 যিসকলে তোমাক ভয় কৰে আৰু তোমাৰ আদেশবোৰ পালন কৰে, মই তেওঁলোক সকলোৰে সংগী। +\q1 +\v 64 হে যিহোৱা, পৃথিৱী তোমাৰ দয়াৰে পৰিপূৰ্ণ; +\q1 মোক তোমাৰ বিধিবোৰ শিকোৱা। +\qa টেইট +\q1 +\v 65 তুমি তোমাৰ দাসলৈ মঙ্গল ব্যৱহাৰ কৰিলা; +\q1 হে যিহোৱা, তোমাৰ বাক্য অনুসাৰে কৰিলা। +\q1 +\v 66 তুমি মোক ভাল বিচাৰ-বুদ্ধি আৰু জ্ঞান শিকোৱা; +\q1 কিয়নো মই তোমাৰ আজ্ঞাবোৰত বিশ্বাস কৰোঁ। +\q1 +\v 67 কষ্ট পোৱাৰ আগেয়ে মই বিপথে গৈছিলো, কিন্তু এতিয়া হ’লে, মই +\q1 তোমাৰ বাক্য পালন কৰিছোঁ। +\q1 +\v 68 তুমি মঙ্গলময় আৰু মঙ্গলৰ কার্য কৰা; +\q1 মোক তোমাৰ বিধিবোৰ শিকোৱা। +\q1 +\v 69 অহঙ্কাৰীবোৰে মোৰ অহিতে মিছা কথা ৰচিছে; +\q1 কিন্তু মই হ’লে সমস্ত চিত্তেৰে তোমাৰ আদেশবোৰ পালন কৰোঁ। +\q1 +\v 70 তেওঁলোকৰ হৃদয়ত সত্যতা নাই \f + \ft অন্তঃকৰণ চর্বিৰ দৰে মোটা; \f* ; +\q1 কিন্তু মই হ’লে তোমাৰ ব্যৱস্থাত হৰ্ষিত হওঁ। +\q1 +\v 71 মই যি কষ্ট পাইছোঁ, সেয়ে মোৰ পক্ষে শুভজনক, +\q1 তাতে মই তোমাৰ বিধিবোৰ শিকিব পাৰিছোঁ। +\q1 +\v 72 তোমাৰ মুখৰ ব্যৱস্থাবোৰ মোৰ ওচৰত হাজাৰ হাজাৰ সোণ আৰু ৰূপতকৈয়ো বহুমূল্য। +\qa ইয়োদ +\q1 +\v 73 তোমাৰ হাতেই মোক স্ৰজিলে, মোক গঠন কৰিলে; +\q1 তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ শিকিবলৈ মোক জ্ঞান-বুদ্ধি দান কৰা। +\q1 +\v 74 তোমাক ভয় কৰাসকলে মোক দেখি আনন্দিত হ’ব; +\q1 কিয়নো মই তোমাৰ বাক্যত আশা কৰিলোঁ। +\q1 +\v 75 হে যিহোৱা, মই জানো যে, তোমাৰ বিচাৰবোৰ ন্যায়পূর্ণ, +\q1 তুমি নিজ বিশ্বস্ততাৰে মোক দুখ দিলা। +\q1 +\v 76 তোমাৰ এই দাসৰ ওচৰত তুমি যি প্রতিজ্ঞা কৰিলা, +\q1 সেই অনুসাৰে তোমাৰ গভীৰ প্রেম মোৰ সান্ত্বনা হওক। +\q1 +\v 77 মোলৈ তোমাৰ কৃপা নামি আহক, +\q1 যাতে মই জীয়াই থাকিব পাৰোঁ; +\q1 কিয়নো তোমাৰ ব্যৱস্থাই মোক আনন্দ দিয়ে। +\q1 +\v 78 অহংকাৰী লোকে লাজ পাওক, কিয়নো তেওঁলোকে মিছা কথা কৈ মোৰ সর্বনাশ কৰিলে; +\q1 কিন্তু হ’লে মই তোমাৰ আদেশবোৰ ধ্যান কৰিম; +\q1 +\v 79 যিসকলে তোমাক ভয় কৰে, তেওঁলোক মোলৈ ঘূৰক, +\q1 যাতে তেওঁলোকে তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ জানিব। +\q1 +\v 80 মোৰ অন্তঃকৰণ তোমাৰ বিধিবোৰত যেন সিদ্ধ থাকে, তাতে মই লজ্জিত নহ’ম। +\qa কফ +\q1 +\v 81 তুমি মোক ৰক্ষা কৰাৰ প্রতীক্ষাত থাকোতে থাকোতে মোৰ প্রাণ ক্রমশঃ অৱশ হৈ গৈছে; +\q1 মই তোমাৰ বাক্যত আশা কৰিছোঁ। +\q1 +\v 82 তোমাৰ বাক্যৰ প্রতিজ্ঞা পূর্ণ হোৱাৰ অপেক্ষাত মোৰ চকু সোমাই গৈছে; +\q1 মই সুধিলো, “কেতিয়া তুমি মোক সান্ত্বনা দিবা?” +\q1 +\v 83 কিয়নো মই ধুঁৱাত থকা চামৰাৰ দ্রাক্ষাৰস থলীৰ নিচিনা হ’লো; +\q1 তথাপি মই তোমাৰ বিধিবোৰ পাহৰা নাই। +\q1 +\v 84 তোমাৰ দাসে কিমান কাল সহন কৰি থাকিব? +\q1 মোক তাড়না কৰা সকলৰ বিচাৰ তুমি কেতিয়া কৰিবা? +\q1 +\v 85 অহঙ্কাৰীবোৰে মোৰ বাবে গাত খান্দিছে; +\q1 তেওঁলোক তোমাৰ ব্যৱস্থাৰ অনুগামী নহয়। +\q1 +\v 86 তোমাৰ সকলো আজ্ঞা বিশ্বাসযোগ্য; +\q1 লোকসকলে অকাৰণতে মোক তাড়না কৰে; +\q1 তুমি মোক সহায় কৰা। +\q1 +\v 87 তেওঁলোকে পৃথিৱীত মোক প্ৰায় নিঃশেষ কৰি পেলালে; +\q1 কিন্তু তথাপি মই তোমাৰ আদেশবোৰ ত্যাগ কৰা নাই। +\q1 +\v 88 তোমাৰ গভীৰ প্রেমত তুমি মোক সঞ্জীৱিত কৰা \f + \ft তোমাৰ গভীৰ প্রেমত তুমি মোৰ জীৱন ৰক্ষা কৰা \f* , +\q1 তাতে মই তোমাৰ মুখৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰিম। +\qa লামেদ +\q1 +\v 89 যিহোৱা অনন্ত কাললৈকে বিদ্যমান; +\q1 তোমাৰ বাক্য স্বৰ্গত সুদৃঢ় আছে। +\q1 +\v 90 পুৰুষে পুৰুষে তোমাৰ বিশ্বস্ততা স্থায়ী; +\q1 তুমি পৃথিৱী স্থাপন কৰিলা আৰু সেয়ে সুস্থিৰ হৈ আছে। +\q1 +\v 91 তুমি নিযুক্ত কৰা অনুসাৰে সেইবোৰ আজিও থিৰে আছে; +\q1 কিয়নো সকলোৱেই তোমাৰ অধীনৰ দাস। +\q1 +\v 92 তোমাৰ ব্যৱস্থাত যদি মই আনন্দ নাপালোহেঁতেন, +\q1 তেন্তে মোৰ ক্লেশতে মই বিনষ্ট হ’লোহেঁতেন। +\q1 +\v 93 মই তোমাৰ আদেশবোৰ কেতিয়াও নাপাহৰিম; +\q1 কিয়নো তাৰ দ্বাৰাই তুমি মোক পুনৰায় সঞ্জীৱিত কৰিলা। +\q1 +\v 94 মই তোমাৰেই, মোক ৰক্ষা কৰা; +\q1 কিয়নো মই তোমাৰ আদেশবোৰলৈ মনোযোগ কৰিলো। +\q1 +\v 95 দুষ্টবোৰে মোক বিনষ্ট কৰিবলৈ খাপ দি আছে; +\q1 কিন্তু মই তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ বিবেচনা কৰোঁ। +\q1 +\v 96 মই সকলো শ্ৰেণীৰ পদাৰ্থ সীমাযুক্ত দেখিলো; কিন্তু তোমাৰ আজ্ঞা অসীম। +\qa মেইম +\q1 +\v 97 ওহ, মই তোমাৰ ব্যৱস্থা কেনে ভাল পাওঁ! +\q1 সেয়ে ওৰে দিন মোৰ ধ্যানৰ বিষয়। +\q1 +\v 98 তোমাৰ আজ্ঞাই মোক মোৰ শত্ৰুবোৰতকৈ জ্ঞানৱান কৰি তোলে; +\q1 কিয়নো তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ সদায় মোৰ লগে লগে থাকে। +\q1 +\v 99 মোৰ সকলো শিক্ষাগুৰুতকৈ মই জ্ঞানৱান; +\q1 কিয়নো তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ মোৰ ধ্যানৰ বিষয়। +\q1 +\v 100 মই বৃদ্ধলোক সকলতকৈয়ো অধিক বুজোঁ; +\q1 কাৰণ মই তোমাৰ আদেশবোৰ পালন কৰি আহিছোঁ। +\q1 +\v 101 মই সকলো কু-পথৰ পৰা মোৰ ভৰি আঁতৰাই ৰাখিলো, +\q1 যাতে মই তোমাৰ বাক্যবোৰ পালন কৰিব পাৰোঁ। +\q1 +\v 102 মই তোমাৰ ধার্মিক শাসন-প্রণালীবোৰৰ পৰা আঁতৰি যোৱা নাই; +\q1 কিয়নো তুমি নিজেই মোক শিক্ষা দিলা। +\q1 +\v 103 তোমাৰ বাক্যবোৰ মোৰ জিভাত কেনে মিঠা লাগে! +\q1 সেয়ে মোৰ মুখত মৌৰ কোঁহতকৈয়ো মিঠা লাগে। +\q1 +\v 104 তোমাৰ আদেশবোৰৰ দ্বাৰাই মই জ্ঞান লাভ কৰোঁ; +\q1 সেই বাবেই মই সকলো মিছা পথ ঘিণ কৰোঁ। +\qa নুন +\q1 +\v 105 তোমাৰ বাক্য মোৰ ভৰিৰ কাৰণে প্ৰদীপস্বৰূপ আৰু মোৰ পথৰ দীপ্তি স্বৰূপ। +\q1 +\v 106 তোমাৰ ধাৰ্মিকতাযুক্ত শাসনপ্ৰণালীবোৰ পালন কৰিবলৈ মই শপত খালো, +\q1 আৰু স্থিৰ কৰিলো। +\q1 +\v 107 হে যিহোৱা, মই অতিশয় দুখ পাইছোঁ; +\q1 তোমাৰ বাক্য অনুসাৰে মোক পুনৰায় সঞ্জীৱিত কৰা। +\q1 +\v 108 হে যিহোৱা, মোৰ মুখে কৰা প্রশংসা-স্তুতিৰ উৎসর্গ তুমি গ্রহণ কৰা, +\q1 আৰু তোমাৰ শাসন-প্ৰণালীবোৰ মোক শিকোৱা। +\q1 +\v 109 মই মোৰ প্ৰাণ সদায় হাতত লৈ ফুৰিছোঁ; +\q1 তথাপি মই তোমাৰ ব্যৱস্থা পাহৰা নাই। +\q1 +\v 110 দুষ্টবোৰে মোলৈ ফান্দ পাতিলে; তথাপি মই তোমাৰ আদেশবোৰৰ পৰা বিপথে যোৱা নাই। +\q1 +\v 111 তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ মোৰ চিৰকালৰ আধিপত্য; +\q1 সেইবোৰ মোৰ মনৰ আনন্দজনক। +\q1 +\v 112 চিৰকাললৈকে তোমাৰ বিধিবোৰ পালন কৰিবৰ কাৰণে মই মোৰ হৃদয়ক থিৰ কৰিলো। +\qa চামেক +\q1 +\v 113 দুই মনৰ লোকক মই ঘিণ কৰোঁ; কিন্তু তোমাৰ ব্যৱস্থাক মই ভাল পাওঁ। +\q1 +\v 114 তুমি মোৰ গুপ্তস্থান আৰু ঢাল; তোমাৰ বাক্যতে মই আশা কৰোঁ। +\q1 +\v 115 হে কু-কার্য কৰা লোক, মোৰ ওচৰৰ পৰা দূৰ হোৱা; মই মোৰ ঈশ্বৰৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰিম। +\q1 +\v 116 তোমাৰ বাক্য অনুসাৰে মোক ধৰি ৰাখা, তাতে মই জীয়াই থাকিম; +\q1 মোৰ আশাত তুমি মোক লাজ পাবলৈ নিদিবা। +\q1 +\v 117 মোক ধৰি ৰাখা, তাতে মই ৰক্ষা পাম আৰু সদায় তোমাৰ বিধিবোৰক মান্য কৰিম। +\q1 +\v 118 তোমাৰ বিধিবোৰৰ পৰা অপথে যোৱাসকলক তুমি অগ্রাহ্য কৰা; +\q1 কিয়নো তেওঁলোকৰ প্ৰবঞ্চনা অসাৰ। +\q1 +\v 119 পৃথিৱীৰ সকলো দুষ্টক তুমি ময়লাৰ দৰে গণ্য কৰি দূৰ কৰা; +\q1 এই কাৰণে মই তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ ভাল পাওঁ। +\q1 +\v 120 তোমাৰ ভয়ত মোৰ শৰীৰ কঁপে; +\q1 তোমাৰ শাসন-প্ৰণালীবোৰক মই ভয় কৰোঁ। +\qa অয়িন +\q1 +\v 121 মই ন্যায় বিচাৰ আৰু সৎ কার্য কৰিলো; মোক উপদ্ৰৱকাৰীবোৰৰ হাতত এৰি নিদিবা। +\q1 +\v 122 তুমি তোমাৰ এই দাসৰ মঙ্গলৰ দায়িত্ব লোৱা; +\q1 অহঙ্কাৰীবোৰক মোৰ ওপৰত উপদ্ৰৱ কৰিবলৈ নিদিবা। +\q1 +\v 123 তোমাৰ ধাৰ্মিকযুক্ত প্রতিজ্ঞা পূর্ণ হোৱালৈ আৰু তোমাৰ পৰিত্ৰাণৰ বাবে অপেক্ষা কৰি মোৰ চকু দুর্বল হৈ গৈছে। +\q1 +\v 124 তোমাৰ গভীৰ প্রেম অনুসাৰে তোমাৰ দাসলৈ ব্যৱহাৰ কৰা; +\q1 তোমাৰ বিধিবোৰ মোক শিকোৱা। +\q1 +\v 125 মই তোমাৰ দাস; মোক বোধশক্তি দিয়া, +\q1 যেন তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ বুজিব পাৰোঁ। +\q1 +\v 126 হে যিহোৱা, এতিয়া তোমাৰ কাৰ্য কৰাৰ সময় হৈছে, +\q1 কিয়নো লোকসকলে তোমাৰ ব্যৱস্থা অমান্য কৰিলে। +\q1 +\v 127 মই বাস্তৱিকতে তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ ভাল পাওঁ; +\q1 সেইবোৰক সোণতকৈ, শুদ্ধ সোণতকৈয়ো ভাল পাওঁ। +\q1 +\v 128 এই কাৰণে সকলো বিষয়তে তোমাৰ আদেশবোৰ মই ন্যায় বুলি মানো; মই সকলো মিছা পথ ঘিণ কৰোঁ। +\qa পেই +\q1 +\v 129 তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ আচৰিত; +\q1 সেই বাবেই মোৰ প্রাণে সেইবোৰ পালন কৰে। +\q1 +\v 130 তোমাৰ বাক্য প্ৰকাশিত হ’লে দীপ্তি দিয়ে; +\q1 সৰল মনৰ লোকক বুজন শক্তি দান কৰে। +\q1 +\v 131 মই মুখ মেলি ফোপাইছিলো; +\q1 কিয়নো মই তোমাৰ আজ্ঞাৰ বাবে অতিশয় হাবিয়াহ কৰিলো। +\q1 +\v 132 তোমাৰ নাম ভাল পোৱাসকলৰ প্রতি তুমি যেনে ৰীতি কৰা, +\q1 তেনেদৰে মোলৈও ঘূৰি মোৰ প্রতি কৃপা কৰা। +\q1 +\v 133 তোমাৰ প্রতিজ্ঞা অনুসাৰে মোৰ খোজ সুস্থিৰ কৰি ৰাখা আৰু কোনো অধৰ্মক মোৰ ওপৰত অধিকাৰ কৰিবলৈ নিদিবা। +\q1 +\v 134 মানুহৰ উপদ্ৰৱৰ পৰা মোক মুক্ত কৰা, +\q1 তাতে মই তোমাৰ আদেশবোৰ পালন কৰিম। +\q1 +\v 135 তোমাৰ দাসৰ ওপৰত তোমাৰ মুখ উজ্জ্বল কৰা; +\q1 তোমাৰ বিধিবোৰ মোক শিকোৱা। +\q1 +\v 136 মোৰ চকুৰ পৰা চকুলোৰ নদী বৈ গৈছে; +\q1 কিয়নো লোকসকলে তোমাৰ ব্যৱস্থা পালন নকৰে। +\qa চাধেই +\q1 +\v 137 হে যিহোৱা, তুমি ধাৰ্মিক, আৰু তোমাৰ ন্যায় বিচাৰ যথাৰ্থ। +\q1 +\v 138 তুমি সকলো বিশ্বস্ততা আৰু ধাৰ্মিকতাত তোমাৰ আজ্ঞাবোৰৰ আদেশ দিলা। +\q1 +\v 139 তোমাৰ উৎসাহে মোক গ্ৰাস কৰিছে; +\q1 কাৰণ মোৰ শত্ৰুবোৰে তোমাৰ বাক্যবোৰ পাহৰিলে। +\q1 +\v 140 তোমাৰ প্রতিজ্ঞা উত্তম বুলি প্রমাণিত হৈছে; +\q1 সেয়ে তোমাৰ দাসে তাক ভাল পায়। +\q1 +\v 141 যদিও মই সামান্য আৰু তুচ্ছ, তথাপি মই তোমাৰ আদেশবোৰ পাহৰা নাই। +\q1 +\v 142 তোমাৰ ধাৰ্মিকতা চিৰস্থায়ী ধাৰ্মিকতা আৰু তোমাৰ সকলো ব্যৱস্থা সত্য। +\q1 +\v 143 সঙ্কট আৰু দুর্দশা মোৰ ওপৰত আহিল; +\q1 তথাপি মই তোমাৰ আজ্ঞাবোৰত আনন্দ পাওঁ। +\q1 +\v 144 তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ অনন্ত কাললৈকে ধাৰ্মিক; +\q1 মোক বুজা শক্তি দিয়া, তাতে মই জীয়াই থাকিম। +\qa কোফ +\q1 +\v 145 মই সমস্ত মনেৰে প্ৰাৰ্থনা কৰিলো, হে যিহোৱা, মোক উত্তৰ দিয়া; +\q1 মই তোমাৰ বিধিবোৰ পালন কৰিম। +\q1 +\v 146 মই তোমাকেই মাতিছোঁ, মোক উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 মই তোমাৰ সকলো আজ্ঞা মানি চলিম। +\q1 +\v 147 মই প্রভাতৰ আগেয়েই সহায়ৰ কাৰণে কাতৰোক্তি কৰিলো; +\q1 তোমাৰ বাক্যবোৰত আশা কৰিলো। +\q1 +\v 148 ৰাতি শেষ হোৱাৰ আগেয়ে মোৰ চকু মেল খায়, +\q1 যেন তোমাৰ প্রতিজ্ঞাৰ ধ্যান কৰিব পাৰোঁ। +\q1 +\v 149 তোমাৰ গভীৰ প্রেম অনুসাৰে মোৰ স্বৰ শুনা; +\q1 হে যিহোৱা, তোমাৰ ব্যৱস্থা অনুসাৰে মোক পুনৰায় সঞ্জীৱিত কৰা। +\q1 +\v 150 কু-কার্য কৰি মোক তাড়না কৰাসকল ওচৰ চাপি আহিছে; +\q1 তেওঁলোক তোমাৰ ব্যৱস্থাৰ পৰা দূৰৈত থাকে। +\q1 +\v 151 কিন্তু হে যিহোৱা, তুমি ওচৰ আৰু তোমাৰ সকলো আজ্ঞা সত্য; +\q1 +\v 152 বহুত দিনৰ আগেয়ে মই তোমাৰ আজ্ঞাবোৰৰ পৰা জানিছোঁ যে, +\q1 তুমি সেইবোৰ চিৰকালৰ কাৰণে স্থাপন কৰিলা। +\qa ৰেচ +\q1 +\v 153 তুমি মোৰ দুখলৈ দৃষ্টি কৰা আৰু মোক উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 কিয়নো মই তোমাৰ ব্যৱস্থা নাপাহৰো। +\q1 +\v 154 মোৰ পক্ষে বিবাদ নিষ্পত্তি কৰা আৰু মোক মুক্ত কৰা; +\q1 তোমাৰ বাক্যত কৰা প্রতিজ্ঞা অনুসাৰে মোক পুনৰায় সঞ্জীৱিত কৰা; +\q1 +\v 155 দুষ্টবোৰৰ পৰা পৰিত্ৰাণ দূৰৈত থাকে; +\q1 কিয়নো তেওঁলোকে তোমাৰ বিধিবোৰ নিবিচাৰে। +\q1 +\v 156 হে যিহোৱা, তোমাৰ কৰুণা অনেক বেচি; +\q1 তোমাৰ ব্যৱস্থা অনুসাৰে মোক পুনৰায় সঞ্জীৱিত কৰা। +\q1 +\v 157 মোৰ তাড়নাকাৰী আৰু শত্ৰু অনেক; কিন্তু মই তোমাৰ আজ্ঞাবোৰৰ পৰা আঁতৰি যোৱা নাই। +\q1 +\v 158 মই বিশ্বাস ঘাতকবোৰক দেখি ঘিণ কৰোঁ; কাৰণ তেওঁলোকে তোমাৰ বাক্য পালন নকৰে। +\q1 +\v 159 চোৱা, মই তোমাৰ আদেশবোৰ কিমান যে ভাল পাওঁ! +\q1 হে যিহোৱা, তোমাৰ সুস্থিৰ প্রেম অনুসাৰে মোক পুনৰায় সঞ্জীৱিত কৰা। +\q1 +\v 160 তোমাৰ সমস্ত বাক্য সত্য; তোমাৰ প্ৰত্যেকটো ধার্মিক শাসন-প্ৰণালী চিৰকাল স্থায়ী। +\qa চীন +\q1 +\v 161 অধিকাৰীসকলে মোক অকাৰণে তাড়না কৰে; +\q1 কিন্তু মোৰ হৃদয়ে তোমাৰ বাক্যলৈ ভয় ৰাখে। +\q1 +\v 162 মই এনেকৈ তোমাৰ বাক্যত আনন্দ কৰোঁ, +\q1 যেনেকৈ যুদ্ধত বহুত লুটদ্ৰব্য পোৱা জনে আনন্দ কৰে। +\q1 +\v 163 মই মিছাক ঘিণাওঁ আৰু তুচ্ছ কৰোঁ; +\q1 কিন্তু তোমাৰ ব্যৱস্থাক প্ৰেম কৰোঁ। +\q1 +\v 164 তোমাৰ ধাৰ্মিকতাযুক্ত শাসন-প্ৰণালীবোৰৰ কাৰণে মই দিনে সাতবাৰকৈ তোমাৰ প্ৰশংসা কৰোঁ। +\q1 +\v 165 যিসকলে তোমাৰ ব্যৱস্থাক প্ৰেম কৰে, তেওঁলোকৰ পৰম শান্তি হয়; +\q1 একোতেই তেওঁলোক উজুটি নাখায়। +\q1 +\v 166 হে যিহোৱা, মই তোমাৰ পৰিত্ৰাণলৈ আশাৰে আছোঁ; +\q1 মই তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰিলো। +\q1 +\v 167 মোৰ প্রাণে তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ পালন কৰিলে; +\q1 মই সেইবোৰক অতি প্ৰেম কৰোঁ। +\q1 +\v 168 মই তোমাৰ আদেশ আৰু আজ্ঞাবোৰ পালন কৰিলো; +\q1 কিয়নো মোৰ সকলো পথ তোমাৰ সন্মুখতে আছে। +\qa তাৱ +\q1 +\v 169 হে যিহোৱা, মোৰ কাতৰোক্তি তোমাৰ সন্মুখত উপস্থিত হওক; +\q1 তোমাৰ বাক্য অনুসাৰে মোক বোধ-শক্তি দান কৰা। +\q1 +\v 170 মোৰ নিবেদনবোৰ তোমাৰ সন্মুখত উপস্থিত হওক; +\q1 তোমাৰ প্রতিজ্ঞাৰ দৰে মোক উদ্ধাৰ কৰা। +\q1 +\v 171 মোৰ ওঁঠত তোমাৰ প্ৰশংসা উপচি পৰক; +\q1 কিয়নো তুমি মোক তোমাৰ বিধিবোৰ শিকাইছা। +\q1 +\v 172 মোৰ জিভাই তোমাৰ প্রতিজ্ঞাৰ গীত গাওক; +\q1 কিয়নো তোমাৰ সকলো আজ্ঞা ন্যায়পূর্ণ। +\q1 +\v 173 তোমাৰ হাতে মোক সহায় কৰিবলৈ যুগুত হওক; +\q1 কিয়নো মই তোমাৰ আদেশবোৰ পালন কৰিবলৈ মনোনীত কৰিলো। +\q1 +\v 174 হে যিহোৱা, মই তোমাৰ পৰিত্ৰাণলৈ আকাংক্ষা কৰিছোঁ; +\q1 তোমাৰ ব্যৱস্থা মোৰ আনন্দৰ বিষয় +\q1 +\v 175 মোক জীয়াই থাকিবলৈ দিয়া যাতে মই তোমাৰ প্রশংসা কৰিব পাৰোঁ; +\q1 তোমাৰ শাসন-প্রণালীবোৰে মোক সহায় কৰক। +\q1 +\v 176 হেৰোৱা মেষৰ দৰে মই ভ্ৰান্ত হলো; +\q1 তোমাৰ দাসক তুমি বিচাৰি লোৱা; কিয়নো তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ মই পাহৰা নাই। +\c 120 +\s মন্দিৰ অভিমুখে যাত্রাৰ সঙ্গীত +\q1 +\v 1 মোৰ সঙ্কটৰ কালত মই যিহোৱাৰ ওচৰত প্ৰাৰ্থনা কৰিলোঁ; তাতে তেওঁ মোক উত্তৰ দিলে। +\q1 +\v 2 “হে যিহোৱা, মিছলীয়া ওঁঠ আৰু ছলনাকাৰী জিভাৰ পৰা তুমি মোক মুক্ত কৰা।” +\q1 +\v 3 হে ছলনাকাৰী জিভা, তোমাক তেওঁ কি দিব? তোমাক অধিক শাস্তি দিবলৈ কি কৰা হ’ব? +\q1 +\v 4 তেওঁ তোমাক বীৰৰ তীক্ষ্ন কাঁড়সমূহ আৰু ৰোতম গছৰ জ্বলা আঙঠাসমূহ দিব। +\q1 +\v 5 হায়, কি দুর্ভাগ্য মোৰ! মই মেচেকত প্ৰবাস কৰিছোঁ; +\q1 কেদৰৰ তম্বুবোৰৰ মাজত বসতি কৰিছোঁ। +\q1 +\v 6 যিসকলে শান্তিক ঘৃণা কৰে, সেই লোকসকলৰ সৈতে মই বহুকাল বাস কৰিছোঁ। +\q1 +\v 7 মই শান্তি ভাল পাওঁ; +\q1 কিন্তু মই শান্তিৰ কথা ক’লে, তেওঁলোকে যুদ্ধ কৰিবলৈ বিচাৰে। +\c 121 +\s যাত্ৰাৰ সঙ্গীত। +\q1 +\v 1 মই পৰ্বতবোৰৰ ফালে মোৰ চকু তুলি কওঁ, +\q1 ক’ৰ পৰা মোৰ সহায় আহিব? +\q1 +\v 2 যি জনাই আকাশ-মণ্ডল আৰু পৃথিৱী সৃষ্টি কৰিলে, সেই যিহোৱাৰ পৰা মোৰ সহায় আহিব। +\q1 +\v 3 তেওঁ তোমাৰ ভৰি লৰচৰ হ’বলৈ নিদিব; +\q1 তোমাৰ ৰখীয়াজনা টোপনি নাযাব। +\q1 +\v 4 চোৱা, যি জনাই ইস্ৰায়েলক ৰক্ষা কৰে, +\q1 তেওঁ টোপনি নাযাব, নিদ্ৰিত নহ’ব। +\q1 +\v 5 যিহোৱা তোমাৰ ৰক্ষক; +\q1 যিহোৱা তোমাৰ সোঁ হাতে থকা তোমাৰ ছাঁস্বৰূপ। +\q1 +\v 6 দিনত সূৰ্যই তোমাক প্ৰহাৰ নকৰিব, আৰু ৰাতি চন্দ্ৰয়ো তোমাক নামাৰিব। +\q1 +\v 7 যিহোৱাই তোমাক সকলো অমঙ্গলৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব; +\q1 তেওঁ তোমাৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰিব। +\q1 +\v 8 যিহোৱাই এতিয়াৰ পৰা অনন্ত কাললৈকে তুমি ওলাওঁতে সোমাওঁতে তোমাক ৰক্ষা কৰিব। +\c 122 +\s দায়ুদৰ ৰচিত যাত্ৰাৰ সঙ্গীত +\q1 +\v 1 মই আনন্দিত হ’লো, যেতিয়া লোকসকলে মোক ক’লে, +\q1 “ব’লা, আমি যিহোৱাৰ গৃহলৈ যাওঁ।” +\q1 +\v 2 হে যিৰূচালেম, আমি তোমাৰ দুৱাৰবোৰৰ ভিতৰত ভৰি থৈ থিয় হৈ আছোঁ। +\q1 +\v 3 সেই যিৰূচালেমক একেলগে সুদৃঢ়ভাৱে সংযুক্ত কৰা এটি নগৰ হিচাবে গঢ়ি তোলা হৈছে। +\q1 +\v 4 সকলো ফৈদ সেই ঠাইলৈ উঠি যায়, +\q1 তেওঁলোক যিহোৱাৰ লোকসকলৰ ফৈদ; +\q1 তেওঁলোকে ইস্ৰায়েল জাতিৰ বাবে দিয়া আজ্ঞা অনুসাৰে যিহোৱাৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰিবলৈ উঠি যায়। +\q1 +\v 5 কিয়নো সেই ঠাইত বিচাৰৰ বাবে সিংহাসনবোৰ আছে, +\q1 দায়ুদৰ বংশৰ সিংহাসনবোৰ স্থাপিত আছে। +\q1 +\v 6 তোমালোকে যিৰূচালেমৰ শান্তিৰ অৰ্থে প্ৰাৰ্থনা কৰা; +\q1 “যিসকলে যিৰূচালেমক ভাল পায়, তেওঁলোক উন্নত হওক। +\q1 +\v 7 তোমালোকৰ প্রাচীৰবোৰৰ ভিতৰত শান্তি হওক, +\q1 আৰু তোমালোকৰ উচ্চ অট্টালিকাবোৰ নিৰাপদে থাকক।” +\q1 +\v 8 মোৰ কুটুম্ব আৰু বন্ধুসকলৰ অর্থে মই ক’ম, “যিৰূচালেমৰ মাজত শান্তি থাকক।” +\q1 +\v 9 আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱাৰ গৃহ সেই ঠাইত আছে বাবেই মই তোমাৰ মঙ্গল বিচাৰি \f + \ft বিচাৰিম। \f* প্ৰার্থনা কৰিম। +\c 123 +\s যাত্ৰাৰ সঙ্গীত +\q1 +\v 1 হে স্বৰ্গৰ সিংহাসনত বহাজনা, +\q1 মই তোমাৰ ফালেই মোৰ চকু তুলি চাই থাকোঁ। +\q1 +\v 2 গৰাকীৰ হাতলৈ যেনেকৈ দাসবোৰৰ চকু থাকে, আৰু দাসীৰ চকু যেনেকৈ গৰাকীয়ণীৰ হাতৰ ফালে থাকে, +\q1 তেনেকৈ আমাক কৃপা নকৰা পর্যন্ত আমাৰ চকুৱে আমাৰ ঈশ্বৰ যিহোৱালৈ চাই থাকে। +\q1 +\v 3 আমাক কৃপা কৰা, হে যিহোৱা, আমাক কৃপা কৰা; +\q1 কিয়নো আমি লোকসকলৰ তুচ্ছ-তাচ্ছিল্যত অধিককৈ পোত গ’লো। +\q1 +\v 4 আমাৰ প্রাণে বহন কৰিব পৰাতকৈ লোকসকলৰ বিদ্রূপ আৰু অহঙ্কাৰীবোৰৰ অপমান অধিক হ’ল। +\c 124 +\s দায়ুদৰ ৰচিত যাত্ৰাৰ সঙ্গীত +\q1 +\v 1 ইস্ৰায়েলে ইয়াকে কওক, “যদি যিহোৱা আমাৰ পক্ষত নাথাকিলহেঁতেন, +\q1 +\v 2 শত্রুবোৰে যেতিয়া আমাক আক্রমণ কৰিছিল, +\q1 তেতিয়া যদি যিহোৱা আমাৰ পক্ষত নাথাকিলহেঁতেন, +\q1 +\v 3 তেন্তে তেওঁলোকে আমাৰ বিৰুদ্ধে ক্ৰোধত জ্বলি উঠি আমাক জীয়াই জীয়াই গ্ৰাস কৰিলেহেঁতেন, +\q1 +\v 4 তেতিয়া জলসমূহে আমাক উটুৱাই লৈ গ’লহেতেঁন, আমাৰ ওপৰেদি জলৰ সোঁত বৈ গ’লহেতেঁন; +\q1 +\v 5 ওফন্দি উঠা জলসমূহ আমাৰ ওপৰেদি বৈ গ’লহেতেঁন। +\q1 +\v 6 ধন্য যিহোৱা, যি জনাই আমাক চিকাৰস্বৰূপে +\q1 তেওঁলোকৰ দাঁতত পেলাই নিদিলে। +\q1 +\v 7 আমাৰ প্রাণ ব্যাধৰ ফান্দৰ পৰা ৰক্ষা পোৱা পক্ষীৰ নিচিনাকৈ ৰক্ষা পৰিল; +\q1 ফান্দ ছিঙি গ’ল আৰু আমি ৰক্ষা পালো। +\q1 +\v 8 যিজনাই আকাশ-মণ্ডল আৰু পৃথিৱী সৃষ্টি কৰিলে, +\q1 সেই যিহোৱাৰ নামত আমি সহায় পাওঁ। +\c 125 +\s যাত্ৰাৰ সঙ্গীত +\q1 +\v 1 যিসকলে যিহোৱাৰ ওপৰত ভাৰসা ৰাখে, +\q1 তেওঁলোক চিয়োন পর্বতৰ নিচিনাকৈ অলৰ আৰু চিৰকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 2 যিৰূচালেমক পর্বতবোৰে যেনেকৈ চাৰিওফালে আবৰি ৰাখিছে, +\q1 তেনেকৈ যিহোৱাই নিজৰ লোকসকলক আবৰি ৰাখে; +\q1 এতিয়াৰে পৰা অনন্তকাল পর্যন্ত ৰাখিব। +\q1 +\v 3 ঈশ্বৰভক্ত সকলে যাতে অধৰ্ম কার্যলৈ হাত নেমেলে, +\q1 সেই বাবে ধাৰ্মিকসকলক দিয়া দেশৰ ওপৰত দুষ্টতাৰ ৰাজদণ্ড নাথাকিব। +\q1 +\v 4 হে যিহোৱা, যিসকলে মঙ্গল আচৰণ কৰে, তুমি তেওঁলোকৰ মঙ্গল কৰা; +\q1 যিসকলৰ অন্তৰ শুচি, তেওঁলোকৰ মঙ্গল কৰা। +\q1 +\v 5 কিন্তু যিসকলে নিজ ইচ্ছাৰে খলা-বমা পথেদি এফলীয়া হৈ যায়, +\q1 যিহোৱাই তেওঁলোকক কু-কার্য কৰা সকলৰ লগত দূৰ কৰিব। +\q1 ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত শান্তি হওক। +\c 126 +\s যাত্ৰাৰ সঙ্গীত +\q1 +\v 1 যিহোৱাই যেতিয়া চিয়োনক পুনৰ আগৰ অৱস্থালৈ ঘূৰাই আনিলে \f + \ft যেতিয়া যিহোৱাই নির্বাসনৰ পৰা পুনৰ চিয়োনলৈ আনিলে, তেতিয়া ইয়াক পুনৰ উর্বৰ কৰিলে। (চিয়োনৰ আন নাম ‘যিৰুচালেম’।) \f* , +\q1 তেতিয়া আমি সপোন দেখা মানুহৰ নিচিনা হ’লো। +\q1 +\v 2 তেতিয়া আমাৰ মুখ হাঁহিৰে ভৰি পৰিল, +\q1 আমাৰ জিভা আনন্দ-গানেৰে পৰিপূৰ্ণ হ’ল; +\q1 আন জাতিৰ লোকসকলে তেতিয়া কোৱাকুই কৰিলে, +\q1 “যিহোৱাই তেওঁলোকৰ কাৰণে অনেক মহৎ কার্য কৰিলে।” +\q1 +\v 3 যিহোৱাই আমাৰ কাৰণে অনেক মহৎ কৰ্ম কৰিলে; +\q1 সেয়ে আমি আনন্দ কৰিলো। +\q1 +\v 4 হে যিহোৱা, নেগেভ মৰুভূমিৰ জুৰিবোৰৰ নিচিনাকৈ, +\q1 তুমি আমাৰ ভৱিষ্যত আগৰ অৱস্থালৈ ঘূৰাই আনা। +\q1 +\v 5 যিসকলে চকুলোৰে বয়, তেওঁলোকে আনন্দেৰে দাব। +\q1 +\v 6 যিসকলে কান্দি কান্দি কঠীয়া ববলৈ ওলাই যায়, তেওঁলোকে নিশ্চয়ে আনন্দেৰে নিজৰ নিজৰ ডাঙৰি লৈ উলটি আহিব। +\c 127 +\s চলোমনৰ ৰচিত যাত্ৰাৰ সঙ্গীত +\q1 +\v 1 যিহোৱাই গৃহ নিৰ্মাণ নকৰিলে, নিৰ্মাণ কৰাসকলৰ পৰিশ্ৰম বৃথা; +\q1 যিহোৱাই নগৰ ৰক্ষা নকৰিলে, ৰখীয়াই পৰ দিয়াও মিছা। +\q1 +\v 2 মিছাকৈয়ে তোমালোকে পৰিশ্রম কৰিবলৈ ৰাতিপুৱা সোনকালে উঠা আৰু +\q1 পলমকৈ শয়ন কৰিবলৈ যোৱা, +\q1 আৰু পৰিশ্রমৰ আহাৰ ভক্ষণ কৰা; +\q1 কিয়নো প্রেম কৰাজনক যিহোৱাই নিদ্রা অৱস্থাতো একেৰূপ ফল দিয়ে \f + \ft তেওঁ যি পাবলগীয়া, সেয়া তেওঁ নিদ্রাত থাকোতে পায়। \f* । +\q1 +\v 3 সন্তানসকল যিহোৱাই দিয়া আধিপত্য আৰু গৰ্ভফল তেৱেঁই দিয়া পুৰস্কাৰ। +\q1 +\v 4 বীৰৰ হাতত কাঁড়বোৰ যেনে, +\q1 যুৱা সন্তানসকলো তেনে। +\q1 +\v 5 সেই পুৰুষ সুখী, যিজনৰ কাঁড়েৰে পূর্ণ কাঁড় থোৱা চুঙা থাকে। +\q1 নগৰৰ দুৱাৰত শত্ৰুবোৰে সৈতে তেওঁ যেতিয়া কথা পাতে, তেওঁ লজ্জিত নহ’ব। +\c 128 +\s যাত্ৰাৰ সঙ্গীত +\q1 +\v 1 ধন্য সেইজন, যি জনে যিহোৱালৈ ভয় ৰাখে, আৰু তেওঁৰ পথত চলে; +\q1 +\v 2 তুমি নিজ হাতৰ শ্ৰমৰ ফল ভোগ কৰিবা, +\q1 তুমি সুখী হ’বা আৰু তোমাৰ মঙ্গল হ’ব। +\q1 +\v 3 তোমাৰ গৃহৰ ভিতৰৰ অন্তঃপুৰত তোমাৰ ভার্যা ফলৱতী দ্ৰাক্ষালতাৰ নিচিনা হ’ব; +\q1 তোমাৰ মেজৰ চাৰিওফালে তোমাৰ সন্তানসকল জিত গছৰ পুলিৰ নিচিনা হ’ব। +\q1 +\v 4 এইদৰে যিজনে যিহোৱালৈ ভয় ৰাখে, তেওঁ আশীৰ্বাদপ্ৰাপ্ত হ’ব। +\q1 +\v 5 যিহোৱাই চিয়োনৰ পৰা তোমাক আশীৰ্বাদ কৰিব; +\q1 তোমাৰ জীৱনৰ সকলো কালত তুমি যিৰূচালেমৰ মঙ্গল দেখা পাবা। +\q1 +\v 6 এনে কি, তুমি তোমাৰ সন্তানৰ বংশকো দেখা পাবা। +\q1 ইস্ৰায়েলৰ ওপৰত শান্তি হওক। +\c 129 +\s যাত্ৰাৰ সঙ্গীত +\q1 +\v 1 ইস্ৰায়েলে কওক, +\q1 “যৌৱন কালৰ পৰাই তেওঁলোকে মোক অনেক আক্রমণ কৰিলে।” +\q1 +\v 2 “যৌৱন কালৰে পৰা তেওঁলোকে মোক অনেক দুখ দিলে; +\q1 তথাপি মোক জিনিব পৰা নাই। +\q1 +\v 3 হালোৱাই মোৰ পিঠিত হাল বালে; +\q1 তেওঁলোকে দীঘলকৈ সীৰলু কাটিলে।” +\q1 +\v 4 যিহোৱা ধাৰ্মিক; তেওঁ মোক দুষ্টলোকৰ দাসত্বৰ পৰা মুক্ত কৰিলে \f + \ft তেওঁ দুষ্টবোৰৰ ৰচীবোৰ ছিঙি পেলালে। \f* । +\q1 +\v 5 যিসকলে চিয়োনক ঘিণ কৰে, +\q1 তেওঁলোক লজ্জিত হওক, বিমুখ হওক। +\q1 +\v 6 তেওঁলোক ঘৰৰ চালৰ ওপৰত গজা ঘাঁহৰ দৰে হওক, +\q1 যি নৌ বাঢ়োতেই শুকাই যায়; +\q1 +\v 7 যেয়ে তাক দাব বিচাৰে, তাৰে তেওঁৰ হাতৰ মুঠি পূৰ নহয়, +\q1 যেয়ে তাক ডাঙৰি বান্ধিব বিচাৰে, তাৰে তেওঁৰ ভড়াল পূর্ণ নহয়। +\q1 +\v 8 বাটৰুৱাবোৰে সেই ফালেদি গ’লে তেওঁলোকক এনেদৰে নকয়, +\q1 “তোমালোকৰ ওপৰত যিহোৱাৰ আশীৰ্বাদ থাকক! +\q1 যিহোৱাৰ নামেৰে আমি তোমালোকক আশীৰ্বাদ দিছোঁ।” +\c 130 +\s যাত্ৰাৰ সঙ্গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, মই গভীৰ কষ্টৰ মাজত থাকি তোমাক মাতিছো। +\q1 +\v 2 হে প্ৰভু, মোৰ স্বৰ শুনা! +\q1 মোৰ কাকুতিৰ স্বৰলৈ তুমি মনোযোগ দিয়া! +\q1 +\v 3 হে যিহোৱা, তুমি যদি অপৰাধ ধৰি ৰাখা, +\q1 তেন্তে প্রভু, কোন তিষ্ঠি থাকিব পাৰে? +\q1 +\v 4 কিন্তু তোমাৰ ওচৰত ক্ষমা আছে, +\q1 যেন মানুহে তোমাক ভয় কৰে। +\q1 +\v 5 মই যিহোৱালৈ অপেক্ষা কৰিছোঁ, মোৰ প্ৰাণে অপেক্ষা কৰিছে, +\q1 মই তেওঁৰ বাক্যত আশা কৰিছোঁ। +\q1 +\v 6 প্রহৰীসকলে যেনেকৈ ৰাতিপুৱালৈ অপেক্ষা কৰে, +\q1 হয়, তেওঁলোকে যেনেকৈ ৰাতিপুৱালৈ অপেক্ষা কৰি থাকে, +\q1 যিহোৱাৰ কাৰণে মোৰ প্রাণে তাতোকৈ অধিক বেচি অপেক্ষা কৰি আছে। +\q1 +\v 7 হে ইস্ৰায়েল, যিহোৱাৰ ওপৰত আশা ৰাখা, কিয়নো যিহোৱাৰ লগত সুস্থিৰ প্রেম আছে; +\q1 তেওঁৰ মুক্তি দিয়াৰ মহান ক্ষমতা আছে। +\q1 +\v 8 তেৱেঁ ইস্ৰায়েলক মুক্ত কৰিব, +\q1 সকলো অপৰাধৰ পৰা মুক্ত কৰিব। +\c 131 +\s দায়ুদৰ ৰচিত যাত্ৰাৰ সঙ্গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, মোৰ মন গর্বিত নহয়, মোৰ দৃষ্টিও উচ্চ নহয়, +\q1 নিজৰ কাৰণে মোৰ কোনো মহান আশা নাই, +\q1 নাইবা মোৰ পক্ষে অসম্ভৱ আশ্চর্য বিষয়বোৰ লৈয়ো মই চিন্তিত নহওঁ। +\q1 +\v 2 কিন্তু মই মোৰ প্রাণক সুস্থিৰ আৰু শান্ত কৰি ৰাখিলো, +\q1 যেনেকৈ পিয়াহ এৰা শিশুটি মাকৰ ওচৰত শান্ত হৈ থাকে; +\q1 মোৰ ভিতৰত থকা প্রাণটো পিয়াহ এৰা শিশুটিৰ দৰে মোৰ লগতে আছে। +\q1 +\v 3 হে ইস্ৰায়েল, যিহোৱাত আশা ৰাখা, +\q1 এতিয়াৰ পৰা অনন্ত কাললৈকে। +\c 132 +\s যাত্ৰাৰ সঙ্গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, তুমি দায়ুদৰ পক্ষত থাকি তেওঁ সহন কৰা সকলো ক্লেশ সোঁৱৰণ কৰা; +\q1 +\v 2 তেওঁ কেনেকৈ যিহোৱাৰ ওচৰত শপত খাইছিল, +\q1 যাকোবৰ সর্বশক্তিমানজনাৰ ওচৰত সঙ্কল্প কৰিছিল। +\q1 +\v 3 তেওঁ কৈছিল, “মই নিজ গৃহত প্রৱেশ নকৰিম, +\q1 নিজৰ শয্যাতো শয়ন নকৰিম, +\q1 +\v 4 মই মোৰ চকুক নিদ্রা যাবলৈ নিদিম, +\q1 চকুৰ পতাক তন্দ্রা-মগ্ন হ’বলৈ নিদিম, +\q1 +\v 5 যেতিয়ালৈকে মই যিহোৱাৰ কাৰণে এক স্থান বিচাৰি নাপাওঁ, +\q1 যাকোবৰ সর্বশক্তিমানজনাৰ কাৰণে এক আবাস বিচাৰি নাপাওঁ।” +\q1 +\v 6 চোৱা, আমি ইফ্ৰাথাত এই বিষয়ে শুনিছিলো, +\q1 কিন্তু যিয়াৰৰ পথাৰত তাক পালো। +\q1 +\v 7 “আহাঁ, আমি তেওঁৰ আবাসলৈ যাওঁ, +\q1 তেওঁৰ চৰণ তলত প্ৰণিপাত কৰোঁ।” +\q1 +\v 8 হে যিহোৱা, উঠা; তোমাৰ বিশ্রাম স্থানলৈ আহাঁ; +\q1 তুমি আহাঁ আৰু তোমাৰ শক্তিৰ চন্দুক আহক। +\q1 +\v 9 তোমাৰ পুৰোহিতসকলে ধাৰ্মিকতাৰূপ বস্ত্ৰ পিন্ধক, +\q1 তোমাৰ ভক্তগণে আনন্দ-ধ্বনি কৰক। +\q1 +\v 10 তোমাৰ দাস দায়ুদৰ কাৰণে তোমাৰ অভিষিক্ত ৰজাক তুমি বিমুখ নকৰিবা।” +\q1 +\v 11 যিহোৱাই দায়ুদৰ আগত নিশ্চিতৰূপে এই শপত খালে, +\q1 তেওঁ তাৰ পৰা কেতিয়াও বিচলিত নহ’ব; +\q1 “তোমাৰ ঔৰসত জন্মা সন্তানসকলৰ এজনক মই তোমাৰ সিংহাসনত বহুৱাম। +\q1 +\v 12 তোমাৰ সন্তানসকলে যদি মোৰ নিয়মটি পালন কৰে, +\q1 আৰু মই দিয়া আদেশবোৰ মানি চলে, যিবোৰ মই তেওঁলোকক শিকাম, +\q1 তেন্তে তেওঁলোকৰ সন্তানসকলেও চিৰকাললৈকে তোমাৰ সিংহাসনত বহিব।” +\q1 +\v 13 কিয়নো যিহোৱাই চিয়োনক মনোনীত কৰিলে, +\q1 তেওঁ নিজৰ আবাসৰ কাৰণে তাকে বিচাৰিলে; +\q1 +\v 14 তেওঁ ক’লে, “এয়ে মোৰ চিৰকালৰ বিশ্ৰাম স্থান; +\q1 মই এই স্থানতে বাস কৰিম, কিয়নো মই ইয়াকে ইচ্ছা কৰিলো। +\q1 +\v 15 মই চিয়োনৰ খাদ্য-বস্তুক অধিক আশীৰ্বাদ কৰিম, +\q1 মই ইয়াৰ দৰিদ্ৰ লোকসকলক আহাৰেৰে তৃপ্ত কৰিম, +\q1 +\v 16 মই ইয়াৰ পুৰোহিতসকলক পৰিত্ৰাণৰূপ বস্ত্ৰ পিন্ধাম; +\q1 ইয়াৰ ভক্তসকলে উচ্চস্বৰেৰে আনন্দ ধ্বনি কৰিব। +\q1 +\v 17 তাতে মই দায়ুদৰ বংশৰ পৰা এজনক মহান ৰজা পাতিলো, +\q1 মই সংৰক্ষণৰ কাৰণে মোৰ নিৰ্বাচিত এজনক ৰজাস্বৰূপে নিযুক্ত কৰিলো \f + \ft মই সেই ঠাইত দায়ুদৰ কাৰণে এটি শিং উদ্ভৱ কৰিম, মই মোৰ অভিষিক্তজনৰ কাৰণে এক প্ৰদীপ যুগুত কৰালো। \f* । +\q1 +\v 18 মই তেওঁৰ শত্ৰুবোৰক লজ্জাৰূপ বস্ত্ৰ পিন্ধাম, +\q1 কিন্তু তেওঁৰ মূৰত হ’লে তেওঁৰ কিৰীটি জিলিকি থাকিব। \f + \ft কিন্তু তেওঁৰ ৰাজত্ব উন্নতিশীল হ’ব। \f* ” +\c 133 +\s দায়ুদৰ ৰচিত যাত্ৰাৰ সঙ্গীত +\q1 +\v 1 ই কেনে উত্তম আৰু কেনে আনন্দময় হয়, +\q1 যেতিয়া স্বজাতীয় লোকে একেলগে একতাৰে বাস কৰে! +\q1 +\v 2 তেওঁলোক মূৰত ঢলা বহুমূল্য তেলৰ নিচিনা, +\q1 যি তললৈ দাঢ়িলৈকে নামি আহে, +\q1 হাৰোণৰেই দাঢ়িৰ ওপৰেদি নামি গৈ +\q1 তেওঁৰ বস্ত্ৰৰ ডিঙিলৈকে বৈ আহিল! +\q1 +\v 3 সেয়ে হৰ্মোণ পর্বতৰ নিয়ৰৰ নিচিনা, +\q1 যি চিয়োনৰ পৰ্বতমালাৰ ওপৰলৈ নামি আহিল; +\q1 কিয়নো তাত যিহোৱাই তেওঁৰ আশীৰ্বাদৰ ৰায় দিলে, +\q1 অনন্ত কালৰ নিমিত্তে জীৱনৰ ৰায় দিলে। +\c 134 +\s যাত্ৰাৰ সঙ্গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱাৰ দাসবোৰ, +\q1 তোমালোকৰ যিসকলে যিহোৱাৰ গৃহত ৰাতি থিয় হৈ তেওঁৰ পৰিচর্যা কৰি থাকা, +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। +\q1 +\v 2 তোমালোকে পবিত্ৰ স্থানৰ ফাললৈ নিজৰ নিজৰ হাত তুলি যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। +\q1 +\v 3 যিজনাই আকাশ-মণ্ডল আৰু পৃথিৱী সৃষ্টি কৰিলে, সেই যিহোৱাই চিয়োনৰ পৰা তোমাক আশীৰ্বাদ কৰক। +\c 135 +\q1 +\v 1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 যিহোৱাৰ নামৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 হে যিহোৱাৰ দাসবোৰ, তেওঁৰ প্রশংসা কৰা। +\q1 +\v 2 তোমালোক যিসকলে যিহোৱাৰ গৃহত, আমাৰ ঈশ্বৰৰ গৃহৰ চোতালকেইখনত থিয় হৈ থাকা, তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা! +\q1 +\v 3 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা, কিয়নো যিহোৱা মঙ্গলময়; +\q1 তেওঁৰ নামৰ উদ্দেশ্যে গীত-গান কৰা, কিয়নো তেওঁ দয়াময়। +\q1 +\v 4 কাৰণ যিহোৱাই নিজৰ বাবে যাকোবক, +\q1 নিজৰ অধিকাৰস্বৰূপে ইস্রায়েলক মনোনীত কৰিলে। +\q1 +\v 5 কিয়নো মই জানো যে যিহোৱা মহান, +\q1 আমাৰ প্ৰভু সকলো দেৱতাতকৈ মহান। +\q1 +\v 6 আকাশ-মণ্ডলত আৰু পৃথিৱীৰ ওপৰত, সমুদ্ৰত আৰু সকলো গভীৰ স্থানত যিহোৱাই যি ইচ্ছা কৰে, তাকে কৰে। +\q1 +\v 7 তেওঁ পৃথিৱীৰ শেষ সীমাৰ পৰা মেঘ উঠাই আনে; +\q1 তেঁৱেই বৰষুণৰ লগত বিজুলী-ঢেৰেকণিৰ সৃষ্টি কৰে আৰু তেওঁৰ নিজ ভঁৰালৰ পৰা বায়ু উলিয়াই আনে। +\q1 +\v 8 তেঁৱেই মিচৰ দেশত প্ৰথমে জন্মা সন্তানসকলক আঘাত কৰিছিল; +\q1 মানুহ আৰু পশু উভয়ৰে প্রথম সন্তানক মাৰিলে। +\q1 +\v 9 হে মিচৰ, তেওঁ তোমাৰ মাজত চিন আৰু অদ্ভুত লক্ষণবোৰ পঠালে; +\q1 ফৰৌণ আৰু তেওঁৰ সকলো পৰিচাৰকৰ বিৰুদ্ধে পঠাই দিলে। +\q1 +\v 10 তেওঁ অনেক জাতিক আঘাত কৰিলে, পৰাক্ৰমী ৰজাসকলক বধ কৰিলে। +\q1 +\v 11 ইমোৰীয়াবোৰৰ ৰজা চীহোন, +\q1 বাচানৰ ৰজা ওগক বধ কৰিলে; +\q1 কনানৰ সমুদায় ৰাজ্য তেওঁ বিনষ্ট কৰিলে। +\q1 +\v 12 তেওঁলোকৰ দেশবোৰ তেওঁ অধিকাৰৰ কাৰণে দিলে; +\q1 নিজৰ লোক ইস্ৰায়েলক অধিকাৰৰ কাৰণে দিলে। +\q1 +\v 13 হে যিহোৱা, তোমাৰ নাম অনন্তকাল স্থায়ী; +\q1 হে যিহোৱা তোমাৰ স্মৰণ পুৰুষানুক্ৰমে স্থায়ী। +\q1 +\v 14 কিয়নো যিহোৱাই নিজ লোকসকলৰ বিচাৰ কৰিব, +\q1 নিজ দাসবোৰক কৃপা কৰিব। +\q1 +\v 15 জাতিসমূহৰ প্রতিমাবোৰ ৰূপৰ আৰু সোণৰ; +\q1 সেইবোৰ মনুষ্যৰ হাতৰ কাৰ্য। +\q1 +\v 16 সেইবোৰৰ মুখ আছে, কিন্তু সেইবোৰে কথা ক’ব নোৱাৰে; +\q1 চকু আছে, কিন্তু নেদেখে; +\q1 +\v 17 কাণ আছে, কিন্তু নুশুনে, +\q1 সেইবোৰৰ মুখত শ্বাস-প্ৰশ্বাসো নাই। +\q1 +\v 18 সেইবোৰ নিৰ্মাণ কৰোঁতাসকল সেইবোৰৰেই নিচিনা; +\q1 সেইবোৰত ভাৰসাকৰোঁতা প্ৰতিজনো সেইবোৰৰেই নিচিনা। +\q1 +\v 19 হে ইস্ৰায়েলৰ বংশ, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা; হে হাৰোণৰ বংশ, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা; +\q1 +\v 20 হে লেবীৰ বংশ, যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা; +\q1 হে যিহোৱালৈ ভয় ৰখা ভক্তসকল, তোমালোকে যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা। +\q1 +\v 21 চিয়োনৰ পৰা যিহোৱাৰ ধন্যবাদ হওক; +\q1 তেওঁ যিৰূচালেমত নিবাস কৰে। +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\c 136 +\q1 +\v 1 যিহোৱাৰ ধন্যবাদ কৰা, কিয়নো তেওঁ মঙ্গলময়, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম চিৰ-কাললৈকে থাকে। +\q1 +\v 2 দেৱতাবোৰেও ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 3 প্ৰভুসকলৰো প্ৰভুৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 4 যিজনাই অকলে মহৎ মহৎ আচৰিত কৰ্ম কৰে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 5 যি জনাই জ্ঞানেৰে আকাশ-মণ্ডল সৃষ্টি কৰিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 6 যি জনাই জলসমূহৰ ওপৰত ভূ-মণ্ডল বিস্তাৰ কৰিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 7 যি জনাই মহা জ্যোতিবোৰ নিৰ্মাণ কৰিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 8 দিনৰ ওপৰত অধিকাৰ কৰিবলৈ সূৰ্য নিৰ্মাণ কৰিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 9 যিজনাই ৰাতিৰ ওপৰত অধিকাৰ কৰিবলৈ চন্দ্ৰ আৰু তৰাবোৰ নিৰ্মাণ কৰিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 10 যিজনাই মিচৰৰ প্ৰথমে জন্মাসকলক আঘাত কৰিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 11 যিজনাই ইস্ৰায়েলক তেওঁলোকৰ মাজৰ পৰা উলিয়াই আনিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 12 যিজনাই পৰাক্ৰমী হাত আৰু মেলা বাহুৰে তেওঁলোকক উলিয়াই আনিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 13 যিজনাই চূফ সাগৰক দুভাগ কৰিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 14 যিজনাই ইস্ৰায়েলক তাৰ মাজেদি পাৰ কৰালে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 15 যিজনাই ফৰৌণ আৰু তেওঁৰ সৈন্যসমূহক চূফ সাগৰত পেলাই দিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 16 যিজনাই মৰুভূমিৰ মাজেদি নিজৰ লোকসকলক চলাই নিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 17 যিজনাই মহান ৰজাসকলক প্ৰহাৰ কৰিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 18 যিজনাই প্রতাপী ৰজাসকলক বধ কৰিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 19 যিজনাই ইমোৰীয়াবোৰৰ ৰজা চীহোনক বধ কৰিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 20 যিজনাই বাচানৰ ৰজা ওগক বধ কৰিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 21 যিজনাই তেওঁলোকৰ দেশ আধিপত্য স্বৰূপে দিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 22 যিজনাই তেওঁলোকৰ দেশ নিজ দাস ইস্ৰায়েলক অধিকাৰৰ কাৰণে দিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 23 যিজনাই আমাৰ হীন অৱস্থাত আমাক সুঁৱৰিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 24 যিজনাই আমাক আমাৰ শত্ৰুবোৰৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিলে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 25 যিজনাই সমুদায় প্ৰাণীকে আহাৰ দিয়ে, তেওঁৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 +\v 26 স্বৰ্গৰ ঈশ্বৰৰ ধন্যবাদ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\c 137 +\q1 +\v 1 যেতিয়া আমাৰ চিয়োনলৈ মনত পৰিছিল, +\q1 তেতিয়া বাবিলৰ নদীবিলাকৰ তীৰত বহি আমি কান্দিছিলো। +\q1 +\v 2 সেই ঠাইৰ মাজত থকা বাইচি গছত, আমি আমাৰ বীণাবোৰ আৰি থৈছিলো। +\q1 +\v 3 কিয়নো তাত আমাক বন্দী কৰি নিয়াসকলে আমাক গান গাবলৈ কৈছিল, +\q1 সেই উপদ্রৱকাৰীবোৰে আমাৰ পৰা আনন্দৰ গান শুনিবলৈ বিচাৰিছিল; +\q1 তেওঁলোকে কৈছিল, “আমাৰ আগত চিয়োনৰ এটি গীত গোৱা।” +\q1 +\v 4 আমি কেনেকৈ বিদেশী ভূমিত যিহোৱাৰ গীত-গান কৰিম? +\q1 +\v 5 হে যিৰূচালেম, মই যদি তোমাক পাহৰোঁ, +\q1 তেন্তে মোৰ সোঁ হাতৰ দক্ষতা যেন নিজে অকামিলা হৈ যায়। \f + \ft মোৰ সোঁ হাতৰ বীণা বজোৱা দক্ষতা যেন নিজে নিজে হেৰাই যায়। \f* +\q1 +\v 6 যদি মই তোমাক সোঁৱৰণ নকৰোঁ, +\q1 যদি যিৰূচালেমক মোৰ সবাতোকৈ বেচি আনন্দৰ বিষয় বুলি নাভাৱো, +\q1 তেতিয়া মোৰ জিভা তালুত লাগি ধৰক। \f + \ft তেতিয়া মই পুনৰ গান গাব নোৱাৰা হওঁ। \f* +\q1 +\v 7 হে যিহোৱা, যিৰূচালেমৰ ধ্বংসৰ দিনা ইদোমীয়াবোৰে যি কৰিছিল +\q1 তাক তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে সোঁৱৰণ কৰা। +\q1 তেওঁলোকে কৈছিল, “উচ্ছেদ কৰা! যিৰূচালেমক উচ্ছেদ কৰা, +\q1 একেবাৰে ইয়াৰ ভেঁটি পর্যন্ত উচ্ছেদ কৰা।” +\q1 +\v 8 হে বাবিল কন্যা, তোমাক বিনাশ কৰা হ’ব; +\q1 তুমি আমাৰ প্রতি যেনে ৰূপে ব্যৱহাৰ কৰিলা, +\q1 ধন্য সেইজন, যিজনে তোমাকো তেনে ৰূপে প্ৰতিফল দিব। +\q1 +\v 9 ধন্য সেইজন, যি জনে তোমাৰ শিশুসকলক ধৰি শিলত আছাৰিব। +\c 138 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, মোৰ সমস্ত চিত্তেৰে মই তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম; +\q1 দেৱতাবোৰৰ আগত মই তোমাৰ প্ৰশংসাৰ গান কৰিম। +\q1 +\v 2 তোমাৰ পবিত্ৰ মন্দিৰৰফালে প্ৰণিপাত কৰিম; +\q1 তোমাৰ চিৰস্থায়ী প্রেম আৰু বিশ্ৱস্ততাৰ কাৰণে তোমাৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰিম; +\q1 কিয়নো তোমাৰ নাম আৰু তোমাৰ আজ্ঞাবোৰ সকলোতকৈ মহান \f + \ft তুমি তোমাৰ নাম আৰু কথাবোৰ উন্নত কৰিলা। বা, তুমি তোমাৰ নাম আৰু প্রতিজ্ঞাক সকলোতকৈ মহান কৰিলা। \f* । +\q1 +\v 3 মই প্ৰাৰ্থনা কৰা কালত তুমি মোক উত্তৰ দিলা; +\q1 তুমি মোৰ প্ৰাণক শক্তি দি মোক উৎসাহিত কৰিলা। +\q1 +\v 4 হে যিহোৱা, পৃথিৱীৰ সকলো ৰজাই তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিব; +\q1 কিয়নো তেওঁলোকে তোমাৰ মুখৰ বাক্য শুনিলে। +\q1 +\v 5 তেওঁলোকে যিহোৱাৰ পথৰ বিষয়ে গান কৰিব; +\q1 কিয়নো যিহোৱাৰ গৌৰৱ মহান। +\q1 +\v 6 কাৰণ যদিও যিহোৱা সকলোৰে উচ্চত, তথাপি তেওঁ হীন অৱস্থাৰ লোকলৈ দৃষ্টি ৰাখে; +\q1 কিন্তু অহংকাৰী লোকক তেওঁ দূৰৈৰ পৰাই জানে। +\q1 +\v 7 যেতিয়া মই সঙ্কটৰ মাজেদি গমন কৰোঁ, +\q1 তেতিয়া তুমি মোৰ প্রাণ ৰক্ষা কৰিবা \f + \ft তুমি মোক পুনৰুত্থান কৰিবা \f* ; +\q1 তুমি মোৰ শত্ৰুবোৰৰ ক্ৰোধৰ অহিতে তোমাৰ হাত মেলিবা আৰু তোমাৰ সোঁ হাতেৰে মোক উদ্ধাৰ কৰিবা। +\q1 +\v 8 যিহোৱাই মোৰ পক্ষে নিজৰ উদ্দেশ্য সিদ্ধ কৰিব; +\q1 হে যিহোৱা, তোমাৰ প্রেম অনন্তকাল স্থায়ী। +\q1 তুমি তোমাৰ হাতৰ কৰ্ম ত্যাগ নকৰিবা। +\c 139 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, তুমি মোৰ বুজ বিচাৰ ল’লা +\q1 আৰু মোক জানিলা। +\q1 +\v 2 তুমি মোৰ উঠা আৰু বহাকো জানিছা, +\q1 দূৰৈৰ পৰাই মোৰ মনৰ চিন্তা বুজি পোৱা। +\q1 +\v 3 তুমি মোৰ পথ আৰু শয়ন বিচাৰ কৰি থাকা; +\q1 মোৰ সকলো পথ তুমি ভালদৰে জানা। +\q1 +\v 4 কিয়নো হে যিহোৱা, মোৰ জিভাত কোনো কথা অনাৰ আগেয়েই তুমি সেই সকলো জানা। +\q1 +\v 5 আগ-পাছ সকলো ফালে তুমি মোক ঘেৰি ৰাখিছা +\q1 আৰু মোৰ ওপৰত তোমাৰ হাত ৰাখিছা। +\q1 +\v 6 এনে জ্ঞান মোৰ ওচৰত অতি আশ্চর্য; +\q1 সেয়ে উচ্চ, মোৰ বোধৰ অগম্য; +\q1 +\v 7 তোমাৰ আত্মাৰ আগৰ পৰা মই ক’লৈ যাব পাৰোঁ? +\q1 তোমাৰ সন্মুখৰ পৰা মই ক’লৈ পলাই যাব পাৰিম? +\q1 +\v 8 যদি স্বৰ্গত গৈ উঠোঁ, তাতো তুমি; +\q1 যদি চিয়োলত মোৰ শয্যা পাৰোঁ, চোৱা, তাতো তুমি থাকা। +\q1 +\v 9 যদি মই অৰুণৰ ডেউকাত ধৰি সমুদ্ৰৰ দূৰ সীমাত গৈ বসতি কৰোঁ, +\q1 +\v 10 তাতো তোমাৰ হাতে মোক চলাব, +\q1 তোমাৰ সোঁ হাতে মোক ধৰি ৰাখিব। +\q1 +\v 11 যদি মই কওঁ, “আন্ধাৰে মোক ঢাকিব +\q1 আৰু মোৰ চাৰিওফালে যি পোহৰ আছে, সেয়ে অন্ধকাৰ হৈ যাব; +\q1 +\v 12 বাস্তৱিক তোমাৰ ওচৰত সেই আন্ধাৰ, আন্ধাৰ হৈ নাথাকে; +\q1 বৰং ৰাতি দিনৰ পোহৰৰ নিচিনাকৈয়ে উজ্জ্বল হয়; +\q1 তোমাৰ ওচৰত আন্ধাৰ আৰু পোহৰ উভয়েই সমান। +\q1 +\v 13 তুমিয়েই মোৰ অন্তর্ভাগ সৃষ্টি কৰিলা, +\q1 তুমি মোক মাতৃৰ গৰ্ভতে গঠন কৰিলা। +\q1 +\v 14 মই তোমাৰ প্ৰশংসা কৰোঁ; +\q1 কিয়নো মই অতি বিস্ময় আৰু আশ্চর্যজনক ভাৱে নিৰ্মিত হলো; +\q1 তোমাৰ কাৰ্যবোৰ আচৰিত, +\q1 তাক মই ভালদৰেই জানো। +\q1 +\v 15 যেতিয়া মোক গোপন স্থানত গঠন কৰা হৈছিল, +\q1 যেতিয়া মই পৃথিৱীৰ অধঃস্থানত চমৎকাৰৰূপে গঢ় লৈছিলো, +\q1 তেতিয়াও মোৰ দেহ তোমাৰ পৰা লুকাই থকা নাছিল। +\q1 +\v 16 তোমাৰ চকুৱে জন্মৰ আগেয়েই মোৰ শৰীৰৰ গঠনহীন প্রকৃতি দেখিলে, +\q1 তোমাৰ পুস্তকত সকলো লিখা আছিল; +\q1 মোৰ কাৰণে যি দিনবোৰ নিৰূপিত কৰা হৈছিল, সেই দিনবোৰ সেই সময়ত আৰম্ভই হোৱা নাছিল। +\q1 +\v 17 হে ঈশ্বৰ, মোলৈ তোমাৰ পৰিকল্পনাবোৰ কেনে মূল্যৱান! সেইবোৰ লেখত অগণন! +\q1 +\v 18 যদি মই সেইবোৰ গণনা কৰিব বিচাৰোঁ, +\q1 তেতিয়া সেইবোৰ সংখ্যাত বালিতকৈয়ো অধিক হয়; +\q1 মই যেতিয়া সাৰ পাওঁ, তেতিয়াও মই তোমাৰ কাষতে থাকো। +\q1 +\v 19 হে ঈশ্বৰ, তুমি নিশ্চয়ে দুষ্টবোৰক বধ কৰিবা, +\q1 হে ৰক্তপাতীবোৰ, মোৰ ওচৰৰ পৰা দূৰ হোৱা। +\q1 +\v 20 তেওঁলোকে দুষ্ট ভাৱনাৰে তোমাৰ বিৰুদ্ধে কথা কয়, +\q1 তোমাৰ শত্ৰুবোৰে তোমাৰ বিৰুদ্ধে বৃথাই উঠে। +\q1 +\v 21 হে যিহোৱা, যিসকলে তোমাক ঘিণ কৰে, +\q1 মই জানো তেওঁলোকক ঘিণ নকৰোঁ? +\q1 যিসকল তোমাৰ বিৰুদ্ধে উঠে, +\q1 মই জানো তেওঁলোকৰ প্রতি বিৰক্ত নহওঁ? +\q1 +\v 22 মই তেওঁলোকক সম্পূর্ণকৈ ঘৃণা কৰোঁ; তেওঁলোকক মোৰ শত্রু বুলি ভাবো। +\q1 +\v 23 হে ঈশ্বৰ, মোৰ বুজ বিচাৰ লোৱা আৰু মোৰ অন্তঃকৰণ জানা; +\q1 মোক পৰীক্ষা কৰি চোৱা আৰু মোৰ সঙ্কল্পবোৰ জানা; +\q1 +\v 24 মোৰ ভিতৰত দুষ্টতাৰ কোনো পথ আছে কি নাই, তাক চোৱা, +\q1 আৰু মোক অনন্তকালৰ পথত গমন কৰোৱা। +\c 140 +\s প্ৰধান বাদ্যকৰৰ নিমিত্তে: দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, দুষ্ট লোকৰ হাতৰ পৰা মোক উদ্ধাৰ কৰা, +\q1 অত্যাচাৰী লোকৰ হাতৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 2 তেওঁলোকে মনে মনে কু-কল্পনা কৰে আৰু প্রতিদিনে যুদ্ধলৈ উত্তেজিত কৰে। +\q1 +\v 3 তেওঁলোকে সাপৰ নিচিনাকৈ নিজৰ নিজৰ জিভা ধাৰ কৰিলে; +\q1 তেওঁলোকৰ ওঁঠৰ তলত কালসৰ্পৰ বিষ থাকে! [চেলা] +\q1 +\v 4 হে যিহোৱা, দুষ্টৰ হাতৰ পৰা মোক উদ্ধাৰ কৰা, +\q1 অত্যাচাৰী লোকৰ হাতৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা; +\q1 মোৰ ভৰি যেন উজুটি খায়, তাৰ বাবে তেওঁলোকে কৌশল ৰচিলে। +\q1 +\v 5 অহঙ্কাৰীবোৰে মোলৈ গুপুতে ফান্দ প্রস্তুত কৰিলে; +\q1 তেওঁলোকে জৰীবোৰ জালৰ দৰে মেলিলে; +\q1 তেওঁলোকে বাটৰ কাষত মোলৈ ফান্দ পাতিলে। [চেলা] +\q1 +\v 6 মই যিহোৱাক কলো, “তুমিয়েই মোৰ ঈশ্বৰ; +\q1 হে যিহোৱা, মোৰ কাকুতিৰ স্বৰলৈ কাণ পাতা।” +\q1 +\v 7 হে যিহোৱা, মোৰ প্ৰভু, মোৰ শক্তিশালী উদ্ধাৰকর্তা; +\q1 যুদ্ধৰ দিনা তুমিয়েই মোক ৰক্ষা কৰিলা \f + \ft যুদ্ধৰ দিনা তুমিয়েই মোৰ মূৰ ঢাকিলা। \f* । +\q1 +\v 8 হে যিহোৱা, দুষ্ট লোকৰ বাঞ্ছা পূৰ্ণ নকৰিবা; +\q1 তেওঁলোকৰ ষড়যন্ত্র সফল হবলৈ নিদিবা। [চেলা] +\q1 +\v 9 যিসকলে মূৰ উঠাই মোক বেৰি ধৰিছে, +\q1 তেওঁলোকৰ ওঁঠে যি সকলো অপকাৰ কৰিলে, +\q1 সেইবোৰে তেওঁলোকক ঢাকি ধৰক! +\q1 +\v 10 তেওঁলোকৰ ওপৰত জলন্ত আঙঠা পৰক! +\q1 তেওঁলোকক জুইত পেলোৱা হওক! +\q1 তেওঁলোক পুনৰায় উঠিব নোৱাৰাকৈ গভীৰ গাতত পেলোৱা হওক! +\q1 +\v 11 নিন্দকবোৰক পৃথিৱীত থিৰে থাকিবলৈ নিদিবা; +\q1 অত্যাচাৰীজনক নিপাত কৰিবলৈ দুষ্ট লোকে চিকাৰ কৰিব! +\q1 +\v 12 মই জানো, যিহোৱাই দৰিদ্রৰ পক্ষে বিচাৰ নিষ্পত্তি কৰিব, +\q1 অভাৱীসকলৰ কাৰণে ন্যায় বিচাৰ কৰিব। +\q1 +\v 13 ধাৰ্মিকসকলে অৱশ্যে তোমাৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰিব; +\q1 ভক্তসকলে তোমাৰ সাক্ষাতে বসতি কৰিব। +\c 141 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, মই তোমাক মাতিছোঁ; +\q1 তুমি শীঘ্রেই মোৰ ওচৰলৈ আহাঁ। +\q1 মই প্ৰাৰ্থনা কৰা কালত তুমি মোৰ স্বৰলৈ কাণ পাতা। +\q1 +\v 2 মোৰ প্ৰাৰ্থনা তোমাৰ আগত সুগন্ধি ধূপৰ দৰে হওক, +\q1 মই ওপৰলৈ তোলা মোৰ হাত সন্ধিয়া উৎসর্গ কৰা বলিদানৰ দৰে হওক। +\q1 +\v 3 হে যিহোৱা, মোৰ মুখৰ আগত তুমি ৰখীয়া ৰাখা, +\q1 মোৰ ওঁঠৰ দুৱাৰত ৰখীয়া ৰাখা। +\q1 +\v 4 কোনো মন্দ বিষয়ত মোৰ মন প্রবৃত্ত নকৰিবা, +\q1 মই যেন অধার্মিকবোৰৰ সৈতে দুষ্টতাৰ কাৰ্য নকৰোঁ; +\q1 তেওঁলোকৰ সুস্বাদু আহাৰ যেন মই গ্রহণ নকৰোঁ। +\q1 +\v 5 ধাৰ্মিক লোকে মোক প্ৰহাৰ কৰক, সেয়া মোৰ বাবে এক দয়া হ’ব; +\q1 তেওঁ মোক অনুযোগ কৰক, +\q1 সেয়া মোৰ মূৰত দিয়া তেলৰ নিচিনা হ’ব; +\q1 মোৰ মূৰে তাক গ্রহণ কৰিবলৈ অগ্ৰাহ্য নকৰক। +\q1 কিন্তু মোৰ প্রার্থনা সকলো সময়তে +\q1 দুষ্টবোৰৰ কার্যৰ বিৰুদ্ধে থাকিব। +\q1 +\v 6 তেওঁলোকৰ শাসকসকলক ওখ পর্বতৰ ওপৰৰ পৰা তললৈ পেলোৱা হ’ব, +\q1 তেতিয়া তেওঁলোকে মোৰ বাক্যলৈ কাণ দিব, কিয়নো সেয়ে মধুৰ। +\q1 +\v 7 মানুহে হাল বাই যেনেকৈ মাটি ভাঙে, +\q1 তেনেকৈ আমাৰ অস্থিবোৰ চিয়োলৰ মুখত সিচঁৰিত হৈছে। +\q1 +\v 8 কিন্তু হে মোৰ ঈশ্বৰ যিহোৱা, মোৰ চকু তোমাৰ ফালেই আছে; +\q1 মই তোমাতেই আশ্ৰয় লৈছোঁ, +\q1 মোৰ প্ৰাণ মৃত্যুৰ হাতত এৰি নিদিবা। +\q1 +\v 9 তেওঁলোকে মোৰ কাৰণে যি জাল পাতিছে, +\q1 তাৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা, +\q1 অধার্মিকবোৰৰ ফান্দৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 10 দুষ্ট লোক তেওঁলোকৰ নিজৰ জালত নিজেই পৰক, +\q1 আৰু মই সেই সময়ত অকলেই ৰক্ষা পাম। +\c 142 +\s গুহাত থকাৰ সময়ত দায়ুদৰ ৰচিত মচকীল নামৰ গীত। এটি প্ৰাৰ্থনা +\q1 +\v 1 মই চিঞৰি যিহোৱাৰ ওচৰত ক্রন্দন কৰিলো, +\q1 মই নিজ স্বৰেৰে যিহোৱাৰ আগত মিনতি কৰিলো। +\q1 +\v 2 মই মোৰ দুখৰ কথা তেওঁৰ আগত ভাঙি ক’লো, +\q1 তেওঁৰ আগত মোৰ কষ্টৰ কথা জনালো। +\q1 +\v 3 মোৰ আত্মা যেতিয়া অন্তৰত ব্যাকুল হয়, +\q1 তেতিয়া তুমি মোৰ পথ জানা; +\q1 মই অহা-যোৱা কৰা পথত লোকবোৰে মোৰ বাবে গোপনে ফান্দ পাতিলে; +\q1 +\v 4 মোৰ সোঁ ফালে দৃষ্টি কৰি চোৱা, +\q1 মোৰ খবৰ লওঁতা কোনো নাই; +\q1 মোৰ বাবে আশ্রয় স্থান নাই, +\q1 মোৰ বাবে কোনেও চিন্তা নকৰে। +\q1 +\v 5 হে যিহোৱা, মই তোমাৰ ওচৰত ক্রন্দনৰে কৈছো, +\q1 “তুমিয়েই মোৰ আশ্ৰয়, জীৱিতলোকৰ দেশত তুমিয়েই মোৰ অধিকাৰ।” +\q1 +\v 6 তুমি মোৰ কাকুতিলৈ মনোযোগ দিয়া, +\q1 কিয়নো মই অতি অসহায় অৱস্থাত পৰিছোঁ; +\q1 মোৰ তাড়নাকাৰীবোৰৰ হাতৰ পৰা মোক উদ্ধাৰ কৰা, +\q1 কাৰণ তেওঁলোক মোতকৈ শক্তিশালী। +\q1 +\v 7 কাৰাগাৰৰ পৰা মোৰ প্রাণ মুক্ত কৰা, +\q1 যেন মই তোমাৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰিব পাৰোঁ; +\q1 ধাৰ্মিকসকলে মোক চাৰিওফালে ঘেৰি ৰাখিব; +\q1 কাৰণ তুমি মোলৈ প্রচুৰ মঙ্গল কৰিবা। +\c 143 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 হে যিহোৱা, মোৰ প্ৰাৰ্থনা শুনা, +\q1 মোৰ কাকুতিলৈ কাণ পাতা; +\q1 তোমাৰ বিশ্বস্ততা আৰু ধাৰ্মিকতাত মোক উত্তৰ দিয়া। +\q1 +\v 2 তোমাৰ দাসক বিচাৰলৈ নিনিবা; +\q1 কিয়নো তোমাৰ দৃষ্টিত কোনো জীৱিতলোক ধাৰ্মিক নহয়। +\q1 +\v 3 শত্ৰুৱে মোক পাছে পাছে খেদি আহিল, +\q1 তেওঁ মোক মাটিত পেলাই মোৰ জীৱন ছিন্ন-ভিন্ন কৰিলে, +\q1 দীর্ঘ দিনৰ আগেয়ে মৃত হোৱা লোকৰ দৰে তেওঁ মোক অন্ধকাৰময় ঠাইত বসতি কৰালে। +\q1 +\v 4 সেইবাবে মোৰ আত্মা অন্তৰত ব্যাকুল হৈছে; +\q1 মোৰ অন্তৰত মন অসাৰ হৈ পৰিছে। +\q1 +\v 5 মই পূৰ্বকালৰ দিনৰ কথা মনত পেলাওঁ, +\q1 মই তোমাৰ সকলো কার্যৰ বিষয়ে চিন্তা কৰোঁ, +\q1 তোমাৰ হাতৰ কাৰ্যবোৰ ধ্যান কৰোঁ। +\q1 +\v 6 মই তোমাৰ ফালে মোৰ হাত মেলি আগবঢ়াই দিছোঁ; +\q1 শুকান ভূমিৰ নিচিনাকৈ মোৰ প্ৰাণ তোমাৰ কাৰণে তৃষ্ণাতুৰ হৈছে। [চেলা] +\q1 +\v 7 হে যিহোৱা, তুমি শীঘ্ৰে মোক উত্তৰ দিয়া, +\q1 কাৰণ মোৰ আত্মাৰ উৎসাহ নোহোৱা হৈছে; +\q1 মোৰ পৰা তোমাৰ মুখ লুকুৱাই নাৰাখিবা, +\q1 মই গাতলৈ নামি যোৱাবোৰৰ নিচিনা হৈ পৰিম। +\q1 +\v 8 ৰাতিপুৱাতে মোক তোমাৰ সুস্থিৰ প্রেমৰ বচন শুনুউৱা, +\q1 কাৰণ মই তোমাৰ ওপৰতে ভাৰসা কৰিছো; +\q1 তুমি মোক মই চলিবলগীয়া পথ শিকোৱা, +\q1 কিয়নো মই মোৰ প্রাণ তোমালৈ তুলি ধৰিছোঁ। +\q1 +\v 9 হে যিহোৱা, মোৰ শত্ৰুবোৰৰ পৰা তুমি মোক উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 মই লুকাবৰ কাৰণে তোমাৰ ওচৰলৈ পলাই আহিছোঁ; +\q1 +\v 10 তোমাৰ ইচ্ছাৰ কার্য সিদ্ধ কৰিবলৈ তুমি শিকোৱা, +\q1 কিয়নো তুমিয়েই মোৰ ঈশ্বৰ; +\q1 তোমাৰ মংগলময় আত্মাৰে মোক সমান পথত চলাই নিয়া। +\q1 +\v 11 হে যিহোৱা, তোমাৰ নামৰ কাৰণে মোক পুনৰায় সঞ্জীৱিত কৰা; +\q1 তোমাৰ ধাৰ্মিকতাৰে সংকটৰ পৰা তুমি মোক উদ্ধাৰ কৰা। +\q1 +\v 12 তোমাৰ সুস্থিৰ প্রেমেৰে মোৰ শত্ৰুবোৰক উচ্ছন্ন কৰা; +\q1 মোৰ সকলো বিপক্ষবোৰক তুমি ধ্বংস কৰা, +\q1 কিয়নো মই তোমাৰ দাস। +\c 144 +\s দায়ুদৰ ৰচিত গীত +\q1 +\v 1 যিহোৱাৰ প্রশংসা হওক; তেওঁ মোৰ আশ্রয়-শিলা; +\q1 তেওঁ মোৰ হাতক যুদ্ধ কৰিবলৈ শিকায়, মোৰ আঙুলিবোৰকো ৰণ কৰিবলৈ শিকায়। +\q1 +\v 2 তেওঁ মোৰ চিৰস্থায়ী প্রেম আৰু মোৰ কোঁঠ, +\q1 মোৰ উচ্চ দুৰ্গ আৰু মোৰ উদ্ধাৰকৰ্তা; +\q1 তেওঁ মোৰ ঢাল আৰু মই তেওঁতে আশ্ৰয় লওঁ। +\q1 তেৱেঁই জাতিসমূহক \f + \ft তেৱেঁই মোৰ লোকসকলক মোৰ অধীনত আনে। \f* মোৰ অধীনত আনে। +\q1 +\v 3 হে যিহোৱা, মানুহ নো কি যে তুমি মানুহক গণ্য কৰা? +\q1 মনুষ্যই \f + \ft তেঁৱেই \f* বা কি যে তুমি তেওঁলোকলৈ মনোযোগ দিয়া? +\q1 +\v 4 মনুষ্য নিঃশ্বাস মাথোন; তেওঁৰ আয়ুস গুচি যোৱা ছাঁৰ নিচিনা। +\q1 +\v 5 হে যিহোৱা, তোমাৰ আকাশ-মণ্ডলক দোঁৱাই নত কৰি তুমি নামি আহাঁ; +\q1 পৰ্বতবোৰক স্পৰ্শ কৰা যাতে সেইবোৰৰ পৰা ধুঁৱা ওলাব। +\q1 +\v 6 তুমি বজ্ৰপাত পেলাই শত্রুবোৰক বিছিন্ন কৰা; +\q1 তোমাৰ কাঁড় মাৰি তেওঁলোকক বিহ্বল কৰি তোলা। +\q1 +\v 7 তুমি ওপৰৰ পৰা তোমাৰ হাত মেলি দিয়া; +\q1 মোক মুক্ত কৰা, মহাজলৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা; +\q1 সেই অন্য জাতিৰ হাতৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা। +\q1 +\v 8 তেওঁলোকৰ মুখে মিছা কথা কয়, +\q1 তেওঁলোকৰ সোঁ হাতে বিশ্বাসঘাতকৰ কার্য কৰে। +\q1 +\v 9 হে ঈশ্বৰ, মই তোমাৰ উদ্দেশ্যে নতুন গীত গাম; +\q1 দহ-তাঁৰযুক্ত নেবল বাদ্যৰে মই তোমাৰ প্ৰশংসাৰ গান কৰিম। +\q1 +\v 10 তুমিয়েই ৰজাসকলক জয়দান কৰা; +\q1 তুমিয়েই নিজ দায়ুদক উদ্ধাৰ কৰিলা। +\q1 +\v 11 নিষ্ঠুৰ তৰোৱালবোৰৰ পৰা মোক ৰক্ষা কৰা +\q1 আৰু বিদেশীবিলাকৰ হাতৰ পৰা মোক উদ্ধাৰ কৰা; +\q1 তেওঁলোকৰ মুখে মিছা কথা কয়, +\q1 তেওঁলোকৰ সোঁ হাতে বিশ্বাসঘাতকতাৰ কার্য কৰে। +\q1 +\v 12 আমাৰ পুত্ৰবোৰ যেন গছ পুলিৰ নিচিনাকৈ যৌৱনত বৃদ্ধি পায়, +\q1 আমাৰ কন্যাবোৰ যেন ৰাজঅট্টালিকাৰ গাঁথনিৰ খোদিত কৰা চুকৰ স্তম্ভৰ নিচিনা হয়; +\q1 +\v 13 আমাৰ ভঁড়ালবোৰ যেন সকলোধৰণৰ উৎপাদনৰ খাদ্যবস্তুৰে পৰিপূৰ্ণ থাকে; +\q1 আমাৰ মেষবোৰে যেন পথাৰৰ মাজত হাজাৰে হাজাৰে, লাখে লাখে পোৱালি জগায়; +\q1 +\v 14 আমাৰ বলধবোৰে যেন গধুৰ বোজা বহন কৰিব পাৰে; +\q1 দেৱালবোৰৰ যেন ভগ্ন দশা নহয়, কোনো যেন বন্দী নহয়; +\q1 আলিৰ চকবোৰত যেন দুখৰ ক্রন্দন শুনা নাযায়। +\q1 +\v 15 ধন্য সেই জাতি, যাৰ এনে আশীর্বাদপূর্ণ অৱস্থা হয়; +\q1 ধন্য সেই জাতি, যিহোৱা যাৰ ঈশ্বৰ। +\c 145 +\s দায়ুদৰ দ্বাৰা ৰচিত প্ৰশংসাৰ গীত +\q1 +\v 1 হে মোৰ ঈশ্বৰ, হে মোৰ ৰজা, মই তোমাৰ গৌৰৱ কীৰ্তন কৰিম; +\q1 যুগে যুগে অনন্ত কাললৈকে তোমাৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰিম। +\q1 +\v 2 মই প্ৰতিদিনে তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিম, +\q1 আৰু যুগে যুগে অনন্ত কাললৈকে তোমাৰ নামৰ প্রশংসা কৰিম। +\q1 +\v 3 যিহোৱা মহান, আৰু অতি প্ৰশংসাৰ যোগ্য; +\q1 তেওঁৰ মহিমা অগম্য। +\q1 +\v 4 এক বংশৰ লোকে পাছৰ বংশৰ লোকৰ ওচৰত +\q1 তোমাৰ কাৰ্যবোৰৰ শলাগ ল’ব, +\q1 তোমাৰ মহৎ কাৰ্যবোৰ প্ৰকাশ কৰিব। +\q1 +\v 5 মই তোমাৰ মহিমাৰ গৌৰৱযুক্ত প্ৰতাপ +\q1 আৰু তোমাৰ আচৰিত কাৰ্যবোৰৰ বিষয়ে ধ্যান কৰিম। +\q1 +\v 6 লোকসকলে তোমাৰ ভয়ানক পৰাক্রমী কাৰ্যবোৰৰ কথা ক’ব; +\q1 আৰু মই তোমাৰ মহত্বৰ কথা ঘোষণা কৰিম। +\q1 +\v 7 তেওঁলোকে তোমাৰ প্রচুৰ মঙ্গলভাৱৰ যশস্যা প্রচাৰ কৰিব, +\q1 তোমাৰ ধাৰ্মিকতাৰ বিষয়ে উচ্চস্বৰে গান কৰিব। +\q1 +\v 8 যিহোৱা কৃপাময় আৰু দয়াৰে পৰিপূৰ্ণ, ক্ৰোধত ধীৰ আৰু দয়াত মহান। +\q1 +\v 9 যিহোৱা সকলোৰে বাবে মঙ্গলময়; তেওঁৰ কৰুণা তেওঁৰ সৃষ্ট সকলো বস্তুৰ ওপৰত আছে। +\q1 +\v 10 হে যিহোৱা, তোমাৰ সমুদায় সৃষ্টিয়ে তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিব; +\q1 তোমাৰ ভক্তসকলে তোমাৰ ধন্যবাদ কৰিব। +\q1 +\v 11 তেওঁলোকে তোমাৰ ৰাজ্যৰ গৌৰৱ বর্ণনা কৰিব আৰু তোমাৰ মহৎ কাৰ্যবোৰৰ বিষয়ে ক’ব, +\q1 +\v 12 যাতে সকলোমানুহে তোমাৰ পৰাক্রমী কার্য +\q1 আৰু তোমাৰ ৰাজ্যৰ গৌৰৱপূর্ণ কথাবোৰ জানিব পাৰে। +\q1 +\v 13 তোমাৰ ৰাজ্য অনন্তকলীয়া ৰাজ্য; +\q1 তোমাৰ ৰাজশাসন সৰ্বপুৰুষলৈকে স্থায়ী \f + \ft কিছুমান অনুলিপি লিখা আছে যে, ‘ঈশ্বৰ তেওঁৰ সকলো প্ৰতিশ্রুতিত বিশ্বাসযোগ্য আৰু তেওঁ কৰা সকলো কৰ্মত বিশ্বাসী। \f* । +\q1 +\v 14 যিহোৱাই পৰি যাব খোজা সকলক ধৰি ৰাখে; +\q1 অৱনত সকলক তেওঁ তুলি ধৰে। +\q1 +\v 15 সকলোৰে চকুৱে আশাৰে তোমালৈ অপেক্ষা কৰি থাকে; +\q1 তুমিয়েই তেওঁলোকক উচিত সময়ত আহাৰ দিয়া; +\q1 +\v 16 তুমি তোমাৰ হাত মেলা +\q1 আৰু সকলো জীৱকুলৰ বাঞ্ছা পূৰ্ণ কৰি কৰা। +\q1 +\v 17 যিহোৱা তেওঁৰ সকলো পথতে ধাৰ্মিক +\q1 আৰু সমুদায় কাৰ্যতে দয়াৱান। +\q1 +\v 18 যিসকলে যিহোৱাৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰে, +\q1 সত্যেৰে তেওঁৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰে, +\q1 যিহোৱা সেই সকলো লোকৰে ওচৰ। +\q1 +\v 19 যিসকলে তেওঁক ভয় কৰে, তেওঁ সেই সকলো লোকৰ মনৰ ইচ্ছা পূর্ণ কৰে। +\q1 তেওঁ তেওঁলোকৰ কাতৰোক্তি শুনি তেওঁলোকক ৰক্ষা কৰে। +\q1 +\v 20 যিসকলে যিহোৱাক প্ৰেম কৰে, তেওঁ তেওঁলোক সকলোকে ৰক্ষা কৰে, +\q1 কিন্তু সকলো দুষ্ট লোকক হ’লে তেওঁ বিনষ্ট কৰিব। +\q1 +\v 21 মোৰ মুখে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা প্ৰচাৰ কৰিব; +\q1 সকলো প্ৰাণীয়ে যুগে যুগে অনন্তকাললৈকে তেওঁৰ পবিত্ৰ নামৰ ধন্যবাদ কৰিব। +\c 146 +\q1 +\v 1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 হে মোৰ মন, যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 +\v 2 মোৰ আয়ুস থাকেমানে মই যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰিম, +\q1 জীয়াই থাকোঁমানে মোৰ ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গান কৰিম। +\q1 +\v 3 তোমালোকে কোনো অধিপতি বা কোনো মানুহৰ সন্তানৰ ওপৰত ভাৰসা নকৰিবা; +\q1 তেওঁলোকে সহায় কৰিব নোৱাৰে। +\q1 +\v 4 তেওঁলোকৰ উশাহ বাহিৰ হৈ গ’লে, তেওঁলোক পুনৰায় মাটিলৈ ঘূৰি যায়; +\q1 সেইদিনাই তেওঁলোকৰ সকলো পৰিকল্পনা শেষ হৈ যায়। +\q1 +\v 5 যাকোবৰ ঈশ্বৰ যাৰ সহায় সেইজন ধন্য; +\q1 যাৰ আশাভূমি যিহোৱা তেওঁৰ ঈশ্বৰ। +\q1 +\v 6 তেৱেঁই আকাশ-মণ্ডল আৰু পৃথিৱী, সমুদ্ৰ আৰু তাত থকা সকলোৰে সৃষ্টিকর্তা, +\q1 তেওঁ অনন্তকালে বিশ্বাসযোগ্য। +\q1 +\v 7 তেওঁ উপদ্ৰৱ পোৱাসকলৰ পক্ষে ন্যায় বিচাৰ কৰে, +\q1 ক্ষুধাতুৰবোৰক আহাৰ দান কৰে; +\q1 যিহোৱাই বন্দীবোৰক মুক্ত কৰে; +\q1 +\v 8 যিহোৱাই অন্ধবোৰৰ চকু মুকলি কৰে, +\q1 নত অৱস্থাত থকাসকলক যিহোৱাই তুলি ধৰে; +\q1 যিহোৱাই ধাৰ্মিকলোকক প্ৰেম কৰে; +\q1 +\v 9 যিহোৱাই বিদেশীবোৰক ৰক্ষা কৰে, +\q1 তেওঁ মাউৰা আৰু বিধৱাসকলক ধৰি ৰাখে, +\q1 কিন্তু দুষ্টবোৰৰ পথ তেওঁ বিঘিনিযুক্ত কৰে। +\q1 +\v 10 যিহোৱাই অনন্ত কাল ৰাজত্ব কৰিব; +\q1 হে চিয়োন, পুৰুষানুক্ৰমে তোমাৰ ঈশ্বৰে ৰাজত্ব কৰিব। +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\c 147 +\q1 +\v 1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা; +\q1 কিয়নো আমাৰ ঈশ্বৰৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গীত গোৱা কেনে উত্তম! +\q1 কাৰণ সেয়ে সন্তোষজনক, প্ৰশংসাৰ উপযুক্ত। +\q1 +\v 2 যিহোৱাই যিৰূচালেমক পুনৰায় নিৰ্মাণ কৰে; +\q1 সিঁচৰতি হৈ পৰা ইস্ৰায়েলীয়াসকলক তেওঁ গোটাই একত্র কৰে। +\q1 +\v 3 তেওঁ ভগ্নচিত্তীয়া লোকক সুস্থ কৰে, +\q1 তেওঁ তেওঁলোকৰ ঘাঁবোৰ বান্ধে। +\q1 +\v 4 তেওঁ তৰাবোৰ গণনা কৰে; +\q1 তেওঁ সেইবোৰৰ প্রত্যেককে নাম ধৰি ধৰি মাতে। +\q1 +\v 5 আমাৰ প্ৰভু মহান; +\q1 তেওঁৰ পৰাক্ৰম প্রচুৰ; তেওঁৰ জ্ঞান-বুদ্ধিৰ সীমা নাই। +\q1 +\v 6 যিহোৱাই নম্ৰ লোকক ধৰি ৰাখে; +\q1 দুষ্টবোৰক মাটিলৈ পেলাই দিয়ে। +\q1 +\v 7 তোমালোকে যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে ধন্যবাদৰ গীত গোৱা; +\q1 বীণাৰে সৈতে আমাৰ ঈশ্বৰৰ প্রশংসাৰ গীত গোৱা। +\q1 +\v 8 যি জনাই আকাশমণ্ডল মেঘেৰে ঢাকে, +\q1 যি জনাই পৃথিৱীলৈ বৰষুণৰ ব্যৱস্থা কৰে, +\q1 যি জনাই পৰ্ব্বতবোৰৰ ওপৰত ঘাঁহ গজায়, +\q1 +\v 9 পশু আৰু চিঁ চিঁয়াই থকা কাউৰী পোৱালিবোৰে মাতিলে +\q1 তেওঁ আহাৰ দিয়ে। +\q1 +\v 10 ঘোঁৰাৰ শক্তিত তেওঁ সন্তোষ নাপায়, +\q1 মানুহৰ \f + \ft মানুহৰ যোদ্ধাৰ \f* ভৰিৰ শক্তিতো তেওঁ সন্তুষ্ট নহয়; +\q1 +\v 11 কিন্তু যিসকলে যিহোৱাক ভয় কৰে, +\q1 আৰু তেওঁৰ সুস্থিৰ প্রেমত আশা ৰাখে, +\q1 তেওঁলোকক লৈয়েই যিহোৱা সন্তুষ্ট হয়। +\q1 +\v 12 হে যিৰূচালেম, যিহোৱাৰ প্রশংসা কৰা; +\q1 হে চিয়োন, তোমাৰ ঈশ্বৰৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 +\v 13 কিয়নো তেওঁ তোমাৰ দুৱাৰৰ ডাংবোৰ দৃঢ় কৰিলে, +\q1 তোমাৰ মাজত বাস কৰা তোমাৰ সন্তানসকলক আশীৰ্বাদ দিলে। +\q1 +\v 14 তোমাৰ সীমাৰ ভিতৰত তেৱেঁই শান্তি ৰাখে; +\q1 তোমাক উত্তম ঘেঁহুৰে পৰিতৃপ্ত কৰে। +\q1 +\v 15 তেওঁ পৃথিৱীলৈ নিজৰ আজ্ঞা পঠায়; +\q1 তেওঁৰ বাক্য ততালিকে ধাবমান হয়। +\q1 +\v 16 তেওঁ মেষৰ নোমৰ সদৃশ তুষাৰ দিয়ে, +\q1 ছাঁইৰ দৰে নিয়ৰ সিঁচি দিয়ে। +\q1 +\v 17 তেওঁ টুকুৰা টুকুৰ কৰি শিল বৰষায়; +\q1 তেওঁৰ শীতৰ সন্মুখত কোন থাকিব পাৰে? +\q1 +\v 18 তেওঁ নিজৰ বাক্য পঠাই সেই সকলো দ্রৱীভূত কৰে; +\q1 তেওঁ নিজৰ বতাহ বলালে পানী বৈ যায়। +\q1 +\v 19 তেওঁ যাকোবক নিজৰ বাক্য ঘোষণা কৰিলে; +\q1 আৰু ইস্ৰায়েলৰ ওচৰত নিজৰ বিধি আৰু শাসন প্ৰণালীবোৰ জনালে। +\q1 +\v 20 অন্য কোনো জাতিৰ কাৰণে তেওঁ এইৰূপ ব্যৱহাৰ কৰা নাই; +\q1 তেওঁৰ শাসন প্ৰণালীবোৰ তেওঁলোকে নাজানে। +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\c 148 +\q1 +\v 1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 স্বর্গৰ পৰা যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা; উচ্চ স্থানত তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 +\v 2 হে যিহোৱাৰ সকলো দূত, তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা; +\q1 হে যিহোৱাৰ সকলো বাহিনী, তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা! +\q1 +\v 3 হে সূৰ্য আৰু চন্দ্ৰ, তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা; +\q1 হে দীপ্তিময় সকলো তৰা, তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা! +\q1 +\v 4 হে স্বর্গৰ স্বর্গ, তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা! +\q1 হে আকাশ-মণ্ডলৰ উর্দ্ধস্থানৰ জলসমূহ, তেওঁৰ প্রশংসা কৰা! +\q1 +\v 5 সেইবোৰ সকলোৱে যিহোৱাৰ নামৰ প্ৰশংসা কৰক; +\q1 কিয়নো তেওঁ আজ্ঞা দিলে আৰু এইবোৰৰ সৃষ্টি হ’ল। +\q1 +\v 6 তেওঁ চিৰকালৰ কাৰণে সেইবোৰক সঠিক ঠাইত স্থাপন কৰিলে; +\q1 তেওঁ এটা বিধি দিলে, কোনোৱে তাক উলঙ্ঘন কৰিব নোৱাৰিব। +\q1 +\v 7 হে সাগৰৰ প্রকাণ্ড জলচৰবোৰ আৰু মহাসাগৰৰ গভীৰ অধোভাগ, +\q1 পৃথিৱীৰ পৰা তোমালোকে যিহোৱাৰ প্রশংসা কৰা! +\q1 +\v 8 হে জুই \f + \ft বিজুলী \f* আৰু শিলাবৃষ্টি, তুষাৰ আৰু কুঁৱলী, +\q1 আৰু যিহোৱাৰ আজ্ঞা পালন কৰা প্রৱল ধুমুহা, তেওঁৰ প্রশংসা কৰা! +\q1 +\v 9 হে সকলো পর্বত আৰু পাহাৰবোৰ, +\q1 আৰু ফলৱতী গছ আৰু এৰচ গছবোৰ, তেওঁৰ প্রশংসা কৰা! +\q1 +\v 10 হে বনৰীয়া জন্তু আৰু ঘৰচীয়া পশুবোৰ, +\q1 আৰু বগাই ফুৰা উৰগ আৰু ডেউকা লগা পক্ষীসমূহ, তেওঁৰ প্রশংসা কৰা! +\q1 +\v 11 হে পৃথিৱীৰ ৰজাসকল আৰু সমুদায় জাতি, +\q1 অধিপতি আৰু পৃথিৱীৰ শাসকগণ, তেওঁৰ প্রশংসা কৰা! +\q1 +\v 12 হে যুৱক আৰু যুৱতীসকল, বৃদ্ধ আৰু শিশুসকল, +\q1 তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা! +\q1 +\v 13 এই সকলোবোৰে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰক; +\q1 কিয়নো কেৱল তেওঁৰেই নাম মহান; +\q1 তেওঁৰ গৌৰৱ পৃথিৱী আৰু আকাশ-মণ্ডলৰ ওপৰলৈকে বিস্তাৰিত। +\q1 +\v 14 তেওঁ নিজৰ লোকসকলৰ কাৰণে এটি শিং উত্তোলন কৰিলে; +\q1 সেয়া তেওঁৰ সকলো ভক্তৰ বাবে প্রশংসা, +\q1 সেয়া তেওঁৰ ওচৰত থকা ইস্রায়েল জাতিৰ বাবে প্রশংসা। +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\c 149 +\q1 +\v 1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 যিহোৱাৰ উদ্দেশ্যে এটি নতুন গীত গোৱা, +\q1 ভক্তসকলৰ সমাজত তেওঁৰ প্ৰশংসাৰ গান কৰা, +\q1 +\v 2 ইস্ৰায়েলে নিজৰ সৃষ্টিকৰ্তাক লৈ আনন্দ কৰক; +\q1 চিয়োনৰ সন্তান সকলে নিজৰ ৰজাসকলক লৈ আনন্দ কৰক। +\q1 +\v 3 তেওঁলোকে নাচি নাচি তেওঁৰ নামৰ প্ৰশংসা কৰক, +\q1 খঞ্জৰী আৰু বীণা লৈ তেওঁৰ উদ্দেশ্যে প্ৰশংসাৰ গান কৰক। +\q1 +\v 4 কিয়নো যিহোৱাই নিজৰ লোকসকলক লৈ আনন্দ পায়; +\q1 তেওঁ নম্ৰসকলক উদ্ধাৰ কৰি সন্মানিত কৰে। +\q1 +\v 5 ভক্তসকলে বিজয়ত \f + \ft গৌৰৱতে \f* উল্লসিত হওক; +\q1 তেওঁলোকে নিজ নিজ শয্যাত আনন্দ গান কৰক। +\q1 +\v 6 তেওঁলোকৰ কন্ঠত ঈশ্বৰৰ উচ্চ প্ৰশংসা থাকক, +\q1 তেওঁলোকৰ হাতত দুধৰীয়া তৰোৱাল থাকক; +\q1 +\v 7 যাতে তেওঁলোকে জাতিবোৰৰ ওপৰত প্ৰতিশোধ লব পাৰে, +\q1 আৰু লোকসমূহক শাস্তি দিব পাৰে; +\q1 +\v 8 যেন তেওঁলোকৰ ৰজাসকলক শিকলিৰে বান্ধিব পাৰে, +\q1 তেওঁলোকৰ মান্যৱন্ত লোকক লোহাৰ বেৰিৰে বান্ধিব পাৰে; +\q1 +\v 9 যেন তেওঁলোকৰ বিৰুদ্ধে লিখিত বিচাৰ নিষ্পত্তি কৰিব পাৰে, +\q1 এয়েই তেওঁৰ সকলো ভক্তৰ গৌৰৱ। +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\c 150 +\q1 +\v 1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 ঈশ্বৰৰ পবিত্ৰ স্থানত তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা; +\q1 তেওঁৰ শক্তিৰে গঢ়া আকাশমণ্ডলত তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 +\v 2 তেওঁৰ মহৎ কাৰ্যৰ নিমিত্তে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা, +\q1 তেওঁৰ প্ৰচুৰ মহিমাৰ কাৰণে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 +\v 3 শিঙা-বাদ্যেৰে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা; +\q1 নেবল আৰু বীণাৰে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 +\v 4 খঞ্জৰী লৈ নাচি নাচি তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা; +\q1 তাঁৰযুক্ত বাদ্যযন্ত্ৰ আৰু বাঁহীৰে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 +\v 5 কৰতালৰ উচ্চ ধ্বনিৰে সৈতে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা; +\q1 কাণ ফাটি যোৱা কৰতালৰ ধ্বনিৰে তেওঁৰ প্ৰশংসা কৰা। +\q1 +\v 6 শ্বাসযুক্ত সকলো প্রাণীয়েই যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰক। +\q1 তোমালোকে যিহোৱাৰ প্ৰশংসা কৰা।