kimhorn_km_1ki_text_reg/21/15.txt

\v 15 ដូច្នេះនៅពេលដែលនាងយេសិបិលបានឮថាលោកណាបោតបានត្រូវគេគប់សំលាប់នឹងថ្មរួចមក នាងបានទូលទៅព្រះបាទអហាប់ថា៖ «ចូរក្រោកឡើង ហើយយកមរតករបស់ណាបោតជាអ្នកស្រុកយេសរាលទៅ ដែលលោកធ្លាប់បដិសេធមិនព្រមលក់ឲ្យព្រះអង្គ ដោយសារលោកមិននៅរស់ទៀតទេ លោកបានស្លាប់ហើយ»។ \v 16 នៅពេលដែលស្តេចអហាប់បានឮថាលោកណាបោតបានស្លាប់ហើយ ស្តេចក៏ក្រោកឡើង ហើយចុះទៅចំការទំពាំងបាយជូរបស់លោកណាបោតជាអ្នកស្រុកយេសរាល ហើយយកជាកម្មសិទ្ធរបស់ទ្រង់ផ្ទាល់។