kennym3_km_psa_tn_l3/50/01.txt

[
	{
		"title": "ព័ត៌មានទូទៅៈ",
		"body": "លក្ខណៈស្របគ្នាជាទូទៅនៅក្នុងកំណាព្យហេព្រើរ។ (សូមមើលៈ writing_poetry និងfigs_parallelism)"
	},
	{
		"title": "ព័ត៌មានទូទៅៈ",
		"body": "ទំនុកនេះគឺជាចម្រៀងដែលបង្រៀនមនុស្ស។"
	},
	{
		"title": "ទំនុក​របស់​លោក​អេសាភ",
		"body": "«នេះគឺជាទំនុកដែលលោកអេសាភបានសរសេរ»។"
	},
	{
		"title": "ព្រះជាម្ចាស់​ដ៏​មាន​ចេស្តា ព្រះ‌អង្គគឺ​ជា​ព្រះ‌អម្ចាស់",
		"body": "អ្នកនិពន្ធប្រើឈ្មោះបីផ្សេងគ្នា ដើម្បីនិយាយពីព្រះជាម្ចាស់។"
	},
	{
		"title": "កោះ​ហៅ​ផែនដី ",
		"body": "ត្រង់នេះពាក្យ «ផែនដី» សំដៅលើប្រជាជនដែលរស់នៅលើផែនដី។ ការបកប្រែរបៀបផ្សេងទៀតៈ «បានហៅមនុស្សទាំងអស់» (សូមមើលៈ figs_metonymy)"
	},
	{
		"title": "ចាប់​តាំង​ពី​ទិស​ថ្ងៃ​រះ រហូត​ដល់​ទិស​ថ្ងៃ​លិច",
		"body": "ឃ្លានេះសំដៅទៅលើទិសខាងកើតដែលព្រះអាទិត្យរះ ហើយទិសខាងលិចជាកន្លែងដែលព្រះអាទិត្យកំណត់។ អ្នកនិពន្ធប្រើជ្រុលទាំងពីរនេះ ដើម្បីតំណាងឲ្យគ្រប់ទីកន្លែងនៅលើផែនដី។ ការបកប្រែរបៀបផ្សេងទៀតៈ «គ្រប់ទីកន្លែងលើផែនដី» (សូមមើលៈ figs_merism)"
	},
	{
		"title": "ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន ដែល​ជា​ទី​ក្រុង​ដ៏​មាន សោភ័ណភាព​គ្រប់​លក្ខណ៍",
		"body": "អត្ថន័យដែលអាចមានគឺ ១) «ក្រុងស៊ីយ៉ូនដែលសម្រស់របស់វាល្អឥតខ្ចោះ» ឬ ២) «ក្រុងស៊ីយ៉ូនដែលជាទីក្រុងស្អាតបំផុត»។ "
	},
	{
		"title": "ព្រះ​ជាម្ចាស់ភ្លឺ​ចាំង​ចែង​ពី",
		"body": "អ្នកនិពន្ធនិយាយអំពីព្រះជាម្ចាស់ដូចជាព្រះអង្គជាពន្លឺដែលចាំង។ នេះសំដៅទៅលើព្រះដែលធ្វើឲ្យមនុស្សដឹងអំពីសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ។ ការបកប្រែរបៀបផ្សេងទៀតៈ «សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះជាម្ចាស់រះដូចពន្លឺ» (សូមមើលៈ figs_metaphor)"
	}
]