او زونَه مِی حالِ تَرسِ لَرز، نُها عیسا زونی زَه. بَعد بِ او گُف کِ چِ کوردَه و چطور شَفا گِرُفتَه. عیسا گُفتِش: «ایمانِی کِ دوشتِی تونَه شَفا دا! رو بِ خیریَت.»
See in Reader