وهدے ایسّایا پاکشۆدی گپت و چه آپا دَر آتک، گڑا هُدائے روه کَپۆتێئے شِکلا جَهلا آتک و ایسّائے سَرا نِشت. هَمے وَهدا هُدایا چه آسمانا هَبَر کُرت و گوَشت: «اے منی چُکّ اِنت. مَن اِشیا دۆستَ داران و چه اِشیا باز رَزا آن.»