دوو مانگ دوایە خوا بە نووحی فەرموو: «لە گەڵ بنەماڵە که ت وحەیوانه کان لە کەشتیەکە بڕۆنە دەرێ. زیا بن و منداڵ بهێنن و زەوی پڕ کەن.» ئینجا نووح و بنەماڵەکەی لە کەشتیەکە هاتنە درێ.