Phearak_km_job_tn/08/16.txt

[
	{
		"title": "ព័ត៌មានទូទៅ",
		"body": "នៅក្នុងខ ១៦-១៧ អ្នកនិពន្ធបន្តប្រើពាក្យប្រៀបធៀប ដើម្បីបញ្ជាក់ពីគំនិតមួយដោយប្រើប្រយោគពីរផ្សេងគ្នា ជារូបភាពនៃថ្ម ជាគ្រឹះបណ្តោះអាសន្ននៃអ្នកដែលគ្មានព្រះ។ (សូមមើលៈ figs_parallelism)"
	},
	{
		"title": "​នៅក្រោមពន្លឺថ្ងៃ គេនៅតែរីកចម្រើន ហើយ​បែក​មែករប​ស់គេ​សាខា​ពាស‌ពេញ​ឧទ្យានរបស់គេ។ ",
		"body": "នៅទីនេះ លោកប៊ីលដាដប្រៀបធៀបអ្នកគ្មានព្រះដូចជារុក្ខជាតិដែល រីកស្គុះស្គាយនៅពេលថ្ងៃ ទាំងពេលចាប់ផ្តើម មើលទៅរស់រវើក ស្រស់បំព្រង និងមានសុខភាពល្អ។ (សូមមើលៈ figs_metaphor)"
	},
	{
		"title": "ឫស​របស់​គេ​ចាក់​ស្រេះ​ទៅ​ក្នុង​ដី​ដែល​មាន​ថ្ម ",
		"body": "ឫសរបស់មនុស្សដែលគ្មានព្រះមិនអាចចាក់ដល់ដី​មានជីជាតិទេ​ ប៉ុន្តែ ចាក់ឫសនៅលើថ្មវិញ។ ដីថ្មមិនអាចជួយរុក្ខជាតិឲ្យលូតលាស់បានទេ។ ឫសរបស់អ្នកនោះនឹងងាប់ជាឆាប់។ «ឫសរបស់គាត់ចាក់ឫសនៅលើដីថ្ម»។ (សូមមើលៈ figs_metaphor)"
	},
	{
		"title": "គេរុករកកន្លែងល្អនៅតាម​ផ្ទាំង​សិលាផ្សេងៗ",
		"body": "ពាក្យ «ពួកគេ» នៅទីនេះ សំដៅលើឫសរបស់មនុស្សដែលគ្មានព្រះ។ «ពួកគេរុករកដីដែលមានជីជាតិនៅក្នុងចំណោមថ្មដា» ឬ «ពួកគេស្វែងរកដីល្អនៅក្នុចំណោមថ្មដា» (សូមមើលៈ figs_metaphor)"
	},
	{
		"title": "ប៉ុន្តែ ពេល​ណា​គេ​ត្រូវ​រម្លើង​ចេញ​ពី​កន្លែង របស់​ខ្លួន​ហើយ​នោះ សូម្បី​តែ​ញាតិ‌សន្ដាន ក៏​លែង​រាប់​រក​គេ​ទៀត​ដែរ។",
		"body": ""
	},
	{
		"title": "",
		"body": ""
	},
	{
		"title": "",
		"body": ""
	},
	{
		"title": "",
		"body": ""
	},
	{
		"title": "",
		"body": ""
	},
	{
		"title": "",
		"body": ""
	}
]