\v 11 ដូច្នេះហើយ ដួងចិត្តយើងនឹងបញ្ចេញសូរទំនួញ ដូចសំឡេងពិណ ព្រោះយើងអាណិតស្រុកម៉ូអាប់និងក្រុងគារ ហារ៉ាសែត។ \v 12 កាលណាម៉ូអាប់ឡើងទៅឯទីខ្ពស់ ហើយនឿយហត់ដោយការចូលទៅអធិស្ឋានក្នុងទីបរិសុទ្ធ នោះការអធិស្ឋានគ្មានបានផលអ្វីសោះ។