\v 5 ខ្ញុំ​យំ​អាណិត​ស្រុក​ម៉ូអាប់ដ្បិត​មាន​ពួក​គេ​ខ្លះ​រត់ រហូត​ដល់​ក្រុង​សូអារ ក្រុង​អេក្លាត-‌សេលី‌ស្យ៉ា គេ​ដើរ​ទៅ​ទាំង​យំ​តាម​ផ្លូវ ឡើង​ទៅ​ឯ​ក្រុងលូគិត គេ​ស្រែក​ប្រកាស​ពី​ការ​បំផ្លាញតាម​ផ្លូវ​ទៅ​ឯ​ក្រុង​ហូរ៉ូណែម \v 6 ដ្បិត​អណ្ដូង​ទឹក​នៅ​នីមរីម ឯ​ស្មៅ​នឹង​ក្រៀម​ស្វិតហើយ​ស្មៅ​ដែលលាស់ខ្ចី​នឹង​រួញ​ទៅ​វិញ ឥត​មាន​អ្វី​ខៀវ​ខ្ចី​ឡើយ។ \v 7 ដូច្នេះ គេ​នឹង​ប្រមូល​របស់​ទ្រព្យដែល​គេ​បាន​ទាំង​ប៉ុន្មាន ទុកនៅ​ឆ្ងាយ​ហួស​ជ្រោះ​ដើម​ចាក​ទៅ​ទៀត។