Баъд Худо ба Иброҳим гуфт: "Азбаски ту омода буди ҳаммаи чизро ба ман бидиҳӣ ҳатто писари ягонаатро. Ман ба ту ваъда медиҳам, ки туро баракат медиҳам! Насли ту аз ситораҳои осмон зиёд мешавад. Барои он, ки ту маро гӯш кардӣ, тамоми халқи ҷаҳон бо воситаи ту баракат хоҳанд ефт"!