|
\v 22 Deita sobre o Señor a túa carga,
|
|
e el ha te soster;
|
|
el nunca permitirá
|
|
que o xusto sexa abalado. \v 23 Pero ti, ó Deus!,
|
|
faralos caer no pozo da destrución;
|
|
os homes sanguinarios e enganadores
|
|
non vivirán a metade dos seus días;
|
|
pero eu en ti hei confiar. |