|
\v 12 Entón, un tal Ananías, home piadoso segundo as normas da lei, e de quen daban bo testemuño todos os xudeus que vivían alí, \v 13 achegouse a min, e poñéndose á beira miña, díxome: irmán Saulo, recupera a vista. E nese mesmo intre mirei para el. |