Tue Sep 27 2022 11:43:14 GMT+0200 (hora de verano de Europa central)

02/14.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 14 Entón Pedro, poñendose en pé cos once, levantou a voz e lles dixo: Varóns xudeos e todos os que vivides en Xerusalén, entendede ben e prestade atención as miñas palabras, \v 15 porque non estamos bébedos como pensades, xa que é só a hora terceira do día
+\v 14 Entón Pedro, poñendose en pé cos once, levantou a voz e lles dixo: Varóns xudeos e todos os que vivides en Xerusalén, entendede ben e prestade atención as miñas palabras, \v 15 porque non estamos bébedos como pensades, xa que é só a hora terceira do día \f nota do trad.: as nove da mañán \f*

02/25.txt

@@ -1,2 +1 @@
-\v 26 Pois David dí  sobre Él: EU SEMPRE VIA AO SEÑOR DIANTE DO MEU ROSTRO
-PORQUE ÉL SEMPRE ESTA NA MIÑA MAN DEREITA PARA QUE EU NON SEXA  MOVIDO. \v 25 PO LO TANTO MEU CARAZÓN  ESRA LEDO E A MIÑA LINGUA ALEGRASE, TAMEN A  MIÑA CARNE VIVIRA CON CONFIANZA
+\v 25 Porque David di de El: VÍA SEMPRE AO SEÑOR NA MIÑA PRESENCIA; POIS ESTÁ A MIÑA DESTRA PARA QUE EU SEXA CONMOVIDO. \v 26 POLO CAL O MEU CORAZÓN SE ALEGROU E A MIÑA LINGUA SE ALEGROU; E AINDA ATÉ MIÑA CARNE DESCANSARÁ EN ESPERANZA;

02/27.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 27 PORQUE TÍ NON ABANDARÁS A MIÑA ALMA NO HADES, NIN PERMETIRAS  O TEU SANTO VER CORRUPIÓN. \v 28 TÍ ME RELEVACHES A MIN OS CAMIÑOS  DA VIDA. TÍ  ENCHERASME DE CONTIDOS  COA TÚA CARA
+\v 27 POIS TI NON ABANDOARÁS A MIÑA ALMA NO HADES NEN PERMITIRÁ QUE O TEU SANTO VEXA CORRUPCIÓN. \v 28 FIXÉCHEME COÑECER OS CAMIÑOS DA VIDA; E ME ENCHERÁS DE GOZO COA TUA PRESENZA.

02/29.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 29 Hirmás, eu podo falar  confiadamente do patriarca David: él morreu é foi soterrado e a sua tumba  esta connosco ata o día de oxe. \v 30 Po lo cal, él foi  un profeta e sabía que Deus había xurado con unha promesa a él, que  Él establecería  no seu trono un dos froitos de seu  corpo. \v 31 Él mirou  isto de anteman  falou de resucción de Cristo. ÉL NON FOI ABANDOADO A O  HADES, NIN TAMPOUCO SUA CARNE MIROUN  CORRUCCIÓN.
+\v 29 Irmáns, pódovos dicir con toda seguridade do patriarca David  que morreu e foi sepultado, e o seu sepulcro está entre nos até o día de hoxe. \v 30 Mais como era profeta , e sabía que DEUS LLE PROMETERA SENTAR a un DOS SEUS ESCENDENTES NO SEU TRONO, \v 31 miron cara o futuro e falou da resurección de Cristo, que NON FOI ABANDOADO NO HADES, NEN A SÚA CARNE VIU CORRUPCIÓN.

02/32.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 32 Este Xesús, Deus o resucitou,  do cal todos nos somos restemuñas.  \v 33 Asin que foi elevado a dereita de Deus  e  recibiu a promesa do Espírito Santo do Pai, Él derramou isto que vostede miran e escoitan.
+\v 32 Deus resucitou a este Xesús, do cal sodes testemuñas. \v 33 Así que, exaltado a dereita de Deus, e tendo recibido do Pai  a promesa do Espirito Santo, derramou isto que vos vedes e ouvides

02/34.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 34 Porque Davis non  ascendeu a o ceo, pero él dí: ",.O SEÑOR DIXO A MEU SEÑOR; SENTATE A MIÑA MAN DEREITA, \v 36 ATA QUE EU FAGA A TEUS ENIMIGOS EL PEIRAO PARA TEUS  PES" \v 35 .Polo \ tanto, deixen que toda a casa de Israel certamente coñezca que Deus ofixo ambos , Señor e Cristo, e iste Xesús a quen vostedes crucificaron"
+\v 34 Porque David non ascendeu aos ceos, pero el mesmo di: DIXO O SEÑOR AO MEU SEÑOR: "SENTA Á MIÑA DEREITA, \v 35 ATÉ QUE POÑA AOS TEUS INIMIGOS COMA ESTRADO DOS TEUS PÉS". \v 36 Saiba, entón, con certeza toda a casa de Israel, que Deus fixo Señor e Cristo a este Xesús a quen vos cruficicachedes.

02/37.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 37 Agora cando eles escoitaron isto, foron trasferidos  nos seus corazons e dixeron a Pedro e a o resto dos apóstolos." Hiemans, ¿ que podemos facer?, \v 38 E Pedro lles dixo a eles."Arrepentansen e sexan baurizados cada un de vostedes, no nome de Xesucristo para o perdón dos pecados, e vostedes recebirán o don do Espírito Santo. \v 39 Para vostedes e a promesa e para seus fillos e pra podos  os que están lexos, a tantas persoas como o Señor noso Deus chame"
+\v 37 Ao escoitaren isto, compunxidos de corazón, dixeronlle a Pedro e aos demais apóstolos: Irmans, que faremos? \v 38 E Pedro lles dixo: Arrepentídevos e bautizádevos cada un de vós no nome de Xesúscristo para perdón dos vosos pecados, e recibiredes o don do Espítido Santo. \v 39 Porque a promesa é para vós e para os vosos fillos e para todos os que están lonxe, para tantos coma o Señor o noso Deus chame.

02/40.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 40 Con moitas,  vervas él testificou e  exhortou  dicindo; " Salvarvos desta xeneración   malvada" \v 41 Enton eles recebiron sua vervas e foron  engadidos nese día preto de tres  milm animas. \v 42 Eles seguiron  nos  insinos dos apostolos na confraternidad no partimento do pan e das oracions.
+\v 40 E con moitas outras palabras testificaba e os exortaba dicindo: Salvádevos desta xeración malvada. \v 41 Entón os que recibían a súa palabra foron bautizados e se engadiron naquel día ao redor de tres mil almas. \v 42 E perseveraban nas ensinanzas dos apóstolos, na comuñón, no partimento do pan e na oración.

02/43.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 43 Medo veu sobre todas as ánimas  e moitas maravillas e sinais  foron feitas por medio  dos  apostolos. \v 44 Todos os que ceeron estaban xuntos e tiñan todas as cousas en común, \v 45 e eles venderon as suas  propiedades e posesións e as doaron a todos, de , en acordo as necesidades  necesidades  que calquera tivera-
+\v 43 Apoderouse de todos o temor, porque os apóstolos facían moitos prodixios e sinais. \v 44 Todos os que creran estaban xuntos e tiñan todas as cousas en común, \v 45 vendían todas as súas propiedades e os seus bens e os compartían con todos, segundo a necesidade de cada un.

02/46.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 46 Asín que día tras dáa  siguian  cun un único propósito no templo e rompian o pan nas  fogares e  compartian  a comida con delicia do corazón \v 47 eles loubaban a Deus e tiñan  o favor de todas  as  persoas  o Señor  engadia día a día aos que se salvaban.
+\v 46 Asistían todos os días xuntos ao templo, partindo o pan nas casas, comían xuntos e con humildade de corazón, \v 47 louvaban a Deus e eran ben vistos polo povo. Cada día o Señor engadía o número dos que ían ser salvos

05/01.txt

@@ -1 +1 @@
-\c 5 \v 1 Agora un certo home chamado Ananías, con Safira sua muller, vendeu unha parte da sua propiedade, \v 2 e él quedou con parte dos cartos da venda( sua muller tamén o sabia), e tuxo a outra parte e o puxo a os pes dos apóstolos.
+\c 5 \v 1 Un home chamado Ananías, e a súa muller Safira, vendeu unha propriedade, \v 2 e quedou con parte do prezo, sendo a súa muller sabedora; e traendo o resto, a puxo aos pés dos apóstolos

05/03.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 3 Pero Pedro dixo: Ananías ¿por qué Satanas encheu o teu corazón pra mentirlle ao Espírito Santo e quedaches con  parte do prezo do terreo? \v 4 Mentras  non o vendeste,¿ non era teu? E depois de vendelo, ¿non estaba baixo o teu control? ¿Cóma e que pensasches esta cousa no teu corazón? Tí non  mentiches  aos homes, mentiches a Deus. \v 5 Escoitando  estas verbas, Ananías caeu  e respirou o derradeiro sospiro e un grande medo  apoderouse de todolos  que escoitaron. \v 6 Os mozos viñeron á fronte  arrouparonno levánrono fora e soterárono.
+\v 3 Mais Pedro dixo: Ananías, por que encheu Satanás o teu corazón para mentir ao Espírito Santo e quedar con parte do prezo do terreo? \v 4 Mentres non se vendía, non te pertencía? E despois de vendido, non seguía baixo o teu poder? Por que maquinaches este asunto no teu corazón? Non lle mentiches aos homes, senon a Deus. \v 5 Ao ouvir Ananías estas palabras, caeu morto; e veu grande temor sobre todos os que o souberon. \v 6 E os xovens o levantaron e o cubriron; e sacándoo fora, déronlle sepultura.

05/07.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 7 Coma tres houras depois ,  sua muller entrou, non sabendo o que ocorrera, \v 8 Pedro lle dixo: " Dime se vendeste  o terreo por esta cantidade, Ela dixo." Si, foi por esa cantidade".
+\v 7 Pasadas como unhas tres horas, entrou a súa muller, sen saber o que ocorrera. \v 8 E Pedro lle preguntou: Dime, vendichedes o terreo en tanto? e ela dixo: si, ese foi o prezo

05/09.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 9 Entón  Pedro lle dixo a ela: ¿Coma é que  aceptaches  por a proba  ao Espírito do Señor?. Olla  os pes de estes que soterraron ao  teu home  estan a porta, e eles sacarante a tí tamén. \v 10 Ela  de súpito caeu  aos  seus  pes, e respirou seu derradeiro alento, os mozos entraron ea toparon morta ; eles  leváronna fóra e soterraronna  ao caron do seu marido. \v 11 Un grande medo invadiu  a igresxa enteira e sobre todo aos que escoitaron estas  cousas.
+\v 9 Entón Pedro lle dixo: Por que vos puxechedes de acordo para probar ao Espírito Santo? Mira, os pés dos que sepultaron ao teu home están na porta e te sacarán a ti tamén. No mesmo momento, \v 10 ela caeu aos pés del, e expirou. Ao entrar os xovens, a encontraron morta, e a sacaron e lle deron sepultura xunto ao seu home. \v 11 E veu grande temor sobre toda a igrexa e sobre os que souberon estas cousas

05/12.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 12 Moitas siñais  e  prodixios estaban a ocorrer entre a xente  a través  das mans dos apóstolos, Eles estabán todos xuntos  no Pórtico de Salomón,  \v 13 Maís  ninguén   tivo  a coraxe  de xuntarse a eles, pero eran timidos polo pobo
+\v 12 Ocorrian moitos sinais e prodixios entre o pobo pola man dos apóstolos. Estaban todos xuntos no pórtico de Salomón. \v 13 Mais ningún dos outros ousaba xuntarse con eles. Con todo, o pobo os tiña en grande estima.

05/14.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 14 Ainda maís xente foron engadidos ao Señor, , multitudes  de homes é melleres, . \v 15 atal punto que cargaban cons enfermos  dás  rúa e os  deitaban en camas e padiolas para que ao pasar Pedroa, sua  sombra  poidera  cair  en riba deles, \v 16 Tamén se  xuntou unha grande cantidade de xente dos pobos arrededor do  Xerusalén  traindo  a enfermos  e aflixidos de espírito    inmundos,  e todos eles  foron curados.
+\v 14 E se engadían a eles máis e máis crentes no Señor, homes e mulleres, \v 15 a tal ponto que sacaban aos enfermos ás rúas e os botaban en leitos e padiolas para que ao pasar Pedro, polo menos a súa sombra caera sobre algún deles. \v 16 Tamén a xente das cidades dos arredor de Xerusalén acodían traendo enfermos e atormentados por espíritus inmundos e todos quedaban sanados.

05/title.txt

@@ -1 +1 @@
-Capítolo 5
+Capítulo 5

09/20.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 20 De contado púxose a predicar a Xesús nas sinagogas, dicindo: El é o Fillo de Deus. \v 21 E todos os que o escoitaban estaban abraiados e dicían: Non é este o que en Xerusalén destruía aos que invocaban este nome, e o que viñera aquí con este propósito: para levalos atados ante os principais sacerdotes? \v 22 Pero Saulo seguía fortalecéndose e confundindo aos xudeus que habitaban en Damasco, demostrando que este Jesús é o Cristo.
+\v 20 De contado púxose a predicar a Xesús nas sinagogas, dicindo: El é o Fillo de Deus. \v 21 E todos os que o escoitaban estaban abraiados e dicían: Non é este o que en Xerusalén destruía aos que invocaban este nome, e o que viñera aquí con este propósito: para levalos atados ante os principais sacerdotes? \v 22 Pero Saulo seguía fortalecéndose e confundindo aos xudeus que habitaban en Damasco, demostrando que este Xesús é o Cristo.

09/36.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 36 Había entón en Xope unha discípula chamada Tabita (que traducido ao grego é Dorcas); esta muller era rica en obras boas e de caridade que facía continuamente. \v 37 E sucedeu que naqueles días enfermou e morreu; e lavado o seu corpo, puxérono nun  apousento alto.

09/38.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 38 Como  Lida estaba preto de Xope, os discípulos, ao oír que Pedro estaba alí, enviáronlle dous homes, rogándolle: Non tardes en vir a nós. \v 39 Entón Pedro levantouse e foi con eles. Cando chegou, levárono ao aposento alto, e todas as viúvas rodeárono chorando, mostrando todas as túnicas e roupas que Dorcas adoitaba facer cando estaba con elas.

09/40.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 40 Mais Pedro, facendo saír a todos, axeonllouse e orou, e volvéndose ao cadáver, dixo:  Tabita, érguete. E ela abriu os ollos, e ao ver a Pedro, incorporouse. \v 41 E el deulle a man e levantouna; e chamando aos santos e ás viúvas, presentouna viva. \v 42 E isto sóubose en todo Xope, e moitos creron no Señor. \v 43 E Pedro quedou en Xope moitos días cun tal Simón, curtidor.

09/title.txt

@@ -1 +1 @@
-Capítolo 9
+Capítulo 9

11/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 11 \v 1 O apóstoles e os irmáns que estaba por toda Xudea escoitaron que tamén ao xentís recibiran a palabra de Deus. \v 2 E cando Pedro subiu a Xerusalén, os da circuncisión botáronlle en cara, \v 3 dicindolle: "Ti entrache na casa dos incircuncisos e comiche con eles.

11/04.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 4 Entón Pedro comezou a explicarlles por orde o que sucedera, dicindo: \v 5 Estaba eu na cidade de Jope orando, e tiven en extase unha visión: un obxeto que semellaba un grande lenzo que descendía, baxando do ceo polas catro pontas, e veu até a min. \v 6 Mirando para el e observandoo, vin cuadrúpedos terrestres, feras, reptís e aves do ceo.

11/07.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 7 Tamén ouvín unha voz que me dicía: "Érguete, Pedro; mata e come". \v 8 Mais eu dixen: "De ningún xeito, Señor, porque nada impuro ou inmundo entrou nunca na miña boca. \v 9 Mais a  voz do ceo repondeu por segunda vez: "O que Deus limpiou, non o chames impuro". \v 10 Isto sucedeu tres veces, e todo se retirou cara o ceo.

11/11.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 11 Velaí que naquel momento apareceron tres homes diante da casa onde estábamos, que os mandaran desde Cesarea. \v 12 O Espírito me dixo que fose con eles sen dubidar. Estes seis irmáns foron tamén comigo e entramos na casa daquel home, \v 13 e el nos contou como vira ao anxo de pé na súa casa, que lle dixo: "Manda a alguén a Jope e fai traer a Simón, que tamén se chama Pedro, \v 14 quen te dirá palabras polas que serás salvo ti e toda a túa casa"

11/15.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 15 Cando comecei a falar, o Espíritu Santo descendeu sobre eles, tal e como o fixo sobre nos no principio. \v 16 Entón recordei as palabras do Señor, cando dixo: "Xoán bautizou con auga, pero vós seredes bautizados co Espírito Santo".

11/17.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 17 Pois, se Deus lles concedeu o mesmo don que tamén nos deu a nós despois de crer no Señor Xesús Cristo, quen era eu para estorba a Deus? \v 18 E ao ouvir isto se calmaron e glorificaron a Deus, dicindo: Asi que tamén aos xentís Deus lles concedeu o arrepentimento que leva a vida.

11/19.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 19 Agora ben, os que fuxiran pola persecucion que veu despois da morte de Estevo, chegaron a Fenicia, Chipre e Antioquia, sen predicar a ninguén, só aos xudeos. \v 20 Mais algún deles, homes de Chipre e de Cirene, ao chegar a Antiaquía, falaban tamén aos gregos, predicando de Xesús. \v 21 E a man do Señor estaba con eles, e moitos creron e se convertiron ao Señor.

11/22.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 22 Chegaron as novas disto aos ouvidos da igrexa de Xerusalén e enviaron a Bernabé a Antioquia. \v 23 El, cando chegou e viu a gracia de Deus, alegrouse e animaba a todos para que permaneciesen con corazón firme fieis ao Señor, \v 24 porque era un home bon e cheo do Estírito Santo e de fe. E moita xente se uniu ao Señor.

11/25.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 25 \v 26 Enton Bernabé foi a Tarso a buscar a Saulo. Cando él o topou, o truxo a Antioquía. Foi preto  de un ano enteiro eles  reunianse xunto co a igrexa e insinaban a muitas persoas. Os descípulos  foron chamados  cristianos por primeira  vez   en Antioquia .
+\v 25 Bernabé saiu cara a Tarso na procura de Saulo. \v 26 Cando o encontrou, trouxoo a Antioquia. E se reuniron coa igrexa por todo un ano, ensinando ás multitudes. E aos discípulos se lles chamou cristianos por primeira vez en Antioquia.

11/27.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 27 \v 28 Agora en queles días alguns profetas baixaron de  Xerusalén  a Antioquía. UN deles. de nome Agabo, se parou e dixo polo Espírito Santo que unha grande Fame  ocorreria en todo o mundo. Isto sucedeu nos días de Caudio.
+\v 27 Por aqueles días uns profetas descenderon de Xerusalén a Antioquia. \v 28 Un deles chamado Agabo,  levantouse e falou polo Espíritu Santo que habería unha grande fame en toda a terra. E isto ocurriu no reinado de Claudio.

11/29.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 29 \v 30 Entón os descipulos, según cada  un era capaz, dicidiron mandar a os hirmans en Xudea. Eles fixeron isto, eles mandaron diñeiro a os ancians por mans de Bernabé e Saulo.
+\v 29 Entón os discípulos, conforme o que cada un tiña, propuxeronse enviar una axuda para auxiliar aos irmáns en Xudea. \v 30 E así o fixeron, enviandoa aos anciáns por man de Bernabé e Saulo

11/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Feitos 11

12/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 12 \v 1 Por aquel tempo o rei Herodes botou man a algúns que pertencían á igrexa para maltratalos. \v 2 E fixo matar a espada a Xacobe, o irmán de Xoán.

12/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 E vendo que isto agradaba aos xudeus, fixo arrestar tamén a Pedro. Isto sucedeu durante os días dos pans sen fermento. \v 4 E tomándoo preso, púxoo no cárcere, entregándoo a catro piquetes de soldados para que o gardasen, coa intención de levalo ante o pobo despois da Pascua.

12/05.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 5 Así pois, Pedro era custodiado no cárcere, pero a igrexa facía oración fervente a Deus por el. \v 6 E esa noite, cando  Herodes estaba a piques de sacalo, Pedro estaba a durmir entre dous soldados, suxeito con dúas cadeas; e uns gardas diante da porta custodiaban o cárcere.

12/07.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 7 E velaquí, aparecéuselle un anxo do Señor, e unha luz brillou na cela; e o anxo tocou a Pedro no costado, e espertouno dicindo: érguete decontado. E as cadeas caeron das súas mans. \v 8 E o anxo díxolle: Vístete e ponte as sandalias. E así o fixo. E díxolle o anxo: Envólvete no teu manto e sígueme.

12/09.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 9 E saíndo, seguíao, e non sabía que o que facía o anxo era de verdade, senón que cría ver unha visión. \v 10 Cando pasaran a primeira e a segunda garda, chegaron á porta de ferro que conduce á cidade, a cal se lles abriu por si mesma; e saíron e seguiron por unha rúa, e decontado o anxo afastouse del.

12/11.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 11 \v 12 Cando Pedro volveu en si, dixo: Agora sei en verdade que o Señor enviou ao seu anxo, e rescatoume da man de Herodes e de todo o que esperaba o pobo dos xudeus. Ao decatarse disto, foi á casa de María, a nai de Xoán, chamado tamén Marcos, onde moitos estaban reunidos e oraban.

12/13.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 13 E cando chamou á porta da entrada, unha serventa chamada Rode saíu a ver quen era. \v 14 Ao recoñecer a voz de Pedro, de alegría non abriu a porta, senón que correu dentro e anunciou que Pedro estaba á porta. \v 15 E eles dixéronlle: Estás tola! Pero ela insistía en que así era. E eles dicían: É o seu anxo.

12/16.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 16 Mais Pedro continuaba chamando; e cando eles abriron, vírono e asombráronse. \v 17 E facéndolles sinal coa man para que gardasen silencio, contoulles como o Señor o sacara do cárcere. E díxolles: Informade destas cousas a Xacobe e aos irmáns. Entón saíu, e foise a outro lugar.

12/18.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 18 Cando se fixo de día, houbo un rebumbio non pequeno entre os soldados sobre que sería de Pedro. \v 19 E Herodes, despois de buscalo e non atopalo, interrogou aos gardas e ordenou que os levasen para executalos. Despois descendeu de  Xudea a Cesarea, e quedou alí por un tempo.

12/20.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 20 Herodes estaba moi anoxado cos de Tiro e de Sidón; pero eles, de común acordo presentáronse ante el, e gañándose a Blasto, camareiro do rei, pedían paz pois o seu territorio era abastecido polo do rei. \v 21 O día sinalado, Herodes, vestido con roupa real, sentou na tribuna e lles  arengaba.

12/22.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 22 E a xente berraba: Voz dun deus e non dun home é esta! \v 23 Ao instante un anxo do Señor feriuno, por non dar a gloria a Deus; e morreu comido de vermes.

12/24.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 24 Pero a palabra do Señor crecía e multiplicábase. \v 25 E Bernabé e Saulo regresaron de Xerusalén despois de cumprir a súa misión, levando consigo a Xoán, chamado tamén Marcos.

12/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 12

14/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 14 \v 1 Cando Paulo e Bernabé entraron xuntos na sinagoga de Iconio, falaron de tal xeito que creron moitos xudeos e , tamén, de gregos. \v 2 Mais os xudeos que non crían, instigaron e corromperon os ánimos dos xentís contra dos irmáns.

14/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 Así e todo, botaron alí moito tempo falando  con decisión, confiados no Señor que confirmaba a palabra da sua gracia, concedendolles  que fixesen sinais e prodixios por man deles. \v 4 Mais a xente da cidade estaba dividida: uns estaban cos xudeos e outros cos apóstolos.

14/05.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 5 Mais cando os xudeos e os xentís, xuntamente cos seus governantes, tentaron persuadir aos seus lideres para aldraxálos e lapidálos. \v 6 Eles se deron de conta e fuxiron a Licaonia, Listra e Derbe, e aos seus arredores, \v 7 e alí seguiron a predicar o evanxeo.

14/08.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 8 En Listra había un home que estaba sentada, tolleito dos pés, coxo de nacimento, que nunca andivera. \v 9 Este home escoitaba falar a Paulo, que, mirandoo fixamente e vendo que tiña fe para ser sanado, \v 10 dixo en voz moi alta: Ergete endereitando os teus pés, e el saltou e andivo.

14/11.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 11 Cando a xente viu o que fixera Paulo, berraban en idioma Licaonico : "Os deuses baixaron a nos en forma humana". \v 12 E lle chamaban Júpiter a Bernabé e Mercurio a Paulo, porque este era que traía a palabra. \v 13 E o sacerdote do templo de Júpiter que estaba as aforas da cidade, trouxo touros e guirlandas ás portas e quería ofrecer sacrificios xunta a multitude.

14/14.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 14 Mais cando os apóstollos Bernabé e Paulo o ouviron, rasgaron as suas roupas e se lanzaron no medio da multitude berrando \v 15 e dicindo: Por que facedes estas cousas? Nós non somos mais ca homes iguais que vós, e anunciamos o evanxeo para que vos voltedes destas cousas inutiles a un Deus vivo, QUE FIXO O CEO, A TERRA, O MAR E TODO O QUE NELES HAI, \v 16 que nos tempos pasados permitiu que todas as nacions seguisen os seu s proprios camiños.

14/17.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 17 E, sen embargo, non deixo de dar testemuña de si mesmo, facendo ben e dandovos chuvias do ceo e estación fructíferas, enchendo os vosos corazóns de mantenza e de alegría. \v 18 Ainda dicindo isto, apenas puideron impedir que as multitudes lle osfrecesen sacrificio.

14/19.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 19 Mais algúns xudeos de Antioquia e Iconio viñeron e persuariron a miltitude, apedreando a Pablo, arrastraronno fora da cidade pensando que estaba morto. \v 20 Mais, mentres os discípulos o rodeaban, el se ergueu e entrou na cidade. E ao dia seguinte marchou con Bernabé a Derbe.

14/21.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 21 E despois de anunciar el o evanxeo a aquela cidade e facer moitos discipulos, voltaron a Listra, a Iconio e a Antioquía, \v 22 fortalecendo os ánimos dos discípulos, animandoos a perseverar na fe, e dicindo: Temos que entrar no reino de Deus atraverso de moitos sufrimentos.

14/23.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 23 Despois que lles asignaron anciáns en cada igrexa, tendo orado con xexún, recomendáronos ao Señor en quen eles creran. \v 24 Pasaron por Pisidia e chegaron a Panfilia. \v 25 E despois de predicar a palabra en Perge, baixaron a Atalia; \v 26 e de alí embarcaron a Antioquía, onde foron encomendados pola gracia de Deus para a obra Deus que cumpliran.

14/27.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 27 Cando chegaron e reuniron a igrexa, informaron de todas as cousas que Deus fixera con eles, e de como abrira a porta da fe aos xentís. \v 28 E quedaron moito tempo cos dicípulos.

14/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 14

17/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 17 \v 1 Despois de pasar por Anfípolis e por Apolonia, chegaron a Tesalónica, onde había unha sinagoga de xudeos. \v 2 E Paulo, segundo o seu costume, foi a eles e durante tres días de repouso discutiu con eles baseandose nas Escrituras.

17/03.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 3 explicando e presentando as evidencias de que era necesario que o Cristo padecera e resucitara de entre os mortos, dicindo: Este Xesús, a quen eu vos anuncio, é o Cristo. \v 4 Alguns deles creron e se uniron a Paulo e a Silas, xuntamente cunha grande multitude de gregos temerosos de Deus e moitas mulleres importantes.

17/05.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 5 Mais os xudeos incredulos cheos de envexa, levaron a alguns homes malvados da praza pública, organizaron unha turba e axitaron a cidade, e, asaltando a casa de Xasón, procuraban leválos diante do povo. \v 6 Ao non encotrálos, arrastraron a Xasón e a algúns irmáns ante as autoridades da cidade, berrando: Eses, que revolucionaron o mundo, \v 7 tamén viñeron aquí e Xasón os recibiu, e todos van contra os decretos do César, dicindo que hai outro rei, Xesús.

17/08.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 8 E alborotaron a toda a multitude e as autoridades da cidade que ouvían tal. \v 9 Mais despois de recibir unha fianza de Xasón e dos outros, os soltaron.

17/10.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 10 De seguida, pola noite, os irmáns enviaron a Pablo e Silas a Berea. Ao Chegaren, foron a sinagoga dos xudeos. \v 11 Estes eran máis nobres que os de Tesaliónica, pois recibiron a palabra con todo interese, profundizando diariamente nas Escrituras, para veren se estas cousas eran así. \v 12 Por iso, moitos deles creron, así como tamén moitos gregos, homes e mulleres notables.

17/13.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 13 Mais cando os xudeos de Tesalónica souberon que Paulo predicara a palabra de Deus tamén en Berea, foron para alá para axitar e alborozar ás multitudes. \v 14 Entón os irmáns enviaron a Paulo inmediatamente cara o mar; mais Silas e Timoteo quedaron alí. \v 15 Os que guiaban a Paulo o levaron ata Atenas; e, despois de recibir a orde de que Silas e Timoteo se uniran a el o mais axiña posible, marcharon.

17/16.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 16 Mentre Paulo agardaba por eles en Atenas, consumíase por dentro ao ver a cidade chea de ídolos. \v 17 Así que discutía na sinagoga cos xudeos e cos xentís temerosos de Deus, e todos os días na praza de mercado cos que estivesen presentes.

17/18.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 18 Tamén discutían con el alguns dos filósofos epicúreos e estoicos. E alguns dicían: que quere dicir este linguateiro? E outros: Parece un predicador de divinidades extranas - porque lles predicaba de Xesús e a resurección.

17/19.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 19 Colleronno e o levaron ao Areópago \f Nota do traductor: Tribunal supremo da antiga Atenas\f*, dicindo: Podemos saber que é esta nova doutrina que proclamas? \v 20 Porque escoitámosche dicir cousas extranas, e queremos saber que significan. \v 21 (Pois todos os atenienses e os extranxeiros que alí vivian pasaban o tempo falando ou escoitando as novidades)

17/22.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 22 Entón Paulo poñendose en pé no medio do Areópago, dixo: Atenienses, vexo que sodes moi relixiosos en todos os sentidos. \v 23 Porque mentres pasaba e observaba os vosos obxetos de culto, tamén encontrei un altar con esta inscripcion: AO DEUS DESCOÑECIDO. Pois o que vós adorades sen coñecer, iso vos anuncio eu.

17/24.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 24 O Deus que fixo o mundo e todo no que nel hai, Señor do ceo e da terra, non habita en templos feitos pola man dos homes, \v 25 nen o serven mans humanas, coma se El precisase algo, posto que El da vida a todos e alento e todas as cousas.

17/26.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 26 e de un só home fixo todas as nacións do mundo para que habitasen toda a terra, e estableceu os lindeiros dos seus tempos e os lindes dos seus territorios, \v 27 para que buscasen a Deus, e o encontrasen de algún xeito, aínda as apalpadas, xa que non está lonxe de ningún de nós

17/28.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 28 porque por El vivimos, movémonos e existimos, tal e como dixo algún dos vosos poetas: Porque nos tamén somos da súa linaxe. \v 29 Así que, sendo nós da linaxe de Deus, non debemos pensar que a natureza divina sexa semellante ao ouro, prata ou pedras esculpidas pola arte ou a imaxinación do home.

17/30.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 30 Por tanto, pasando por alto os tempos da ignorancia, Deus declara agora a todos os homes, en todo lugar, que se arrepintan, \v 31 porque El estableceu un día no que xulgará ao mundo con xustiza, por medio do Home que El escolleu, tendo presentado as probas a todos os homes ao resucitálo de entre os mortos.

17/32.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 32 Cando escoitaron da resurección dos mortos, algúns burlábanse, mais outros dixeron: Escoitarémoste outra vez sobre isto. \v 33 Entón Paulo saíu do medio deles. \v 34 Mais algúns xuntaronse con el e creron, entre os que estaba Dionisio o Aeropaxita, unha muller chamada Dámaris e outros mais.

17/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 17

20/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 20 \v 1 Logo de que rematara o rebumbio, Paulo mandou chamar polos dicípulos, animounos, despediuse deles e marchou para Macedonia. \v 2 Despois de percorrer aquelas rexions e telos animado moito, chegou a Grecia. Botou tres meses alí. \v 3 Cando estaba a punto de embarcar para Siria, os xudeos que estaban contra del argallaron unha conspiracón,  así que decidiu voltar a Macedonia.

20/04.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 4 E o acompañban Sópater de Berea, fillo de Pirro; os tesalonicenses Aristarco e Segundo, Gaio de Derbe, e Timoteo; os asiáticos Tíquico e Trófimo. \v 5 Mais este se adiantaran e nos esperaban en Troas. \v 6 Despois da festa da Pascua, embarcámonos en Filipos, e en cinco días chegamos onde eles estaban en Troas, e quedamos alí sete días.

20/07.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 7 O primeiro día da semán, cando estabamos reunidos para partir o pan, Paulo, pensando en marchar ao día seguinte, lles falaba e prolongou o seu discurso ata a meia noite. \v 8 Había moitas lámpadas no cuarto alto onde estabamos reunidos

20/09.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 9 Un xoven chamado Eutico esta sentado na ventá; e como Paulo seguiu a falar, foi caendo nun sono profundo, ata que, vencido polo sono, caeu desde o terceiro piso e o recolleron morto. \v 10 Mais Paulo baixou e se botou sobre el, e despois de abrazálo dixo: Non vos asustedes, porque el está vivo.

20/11.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 11 Subiu, despois de partir o pan e de comer, conversou moito tempo con eles ata o amencer, e marchou. \v 12 E levaron ao rapaz vivo e tiveron grande consolo.

20/13.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 13 Entón nós, adiantándonos a embarcar rumbo a Asón, coa intención  de recoller alí a Paulo, xa que dispuxera de ir por terra ata Asón. \v 14 Cando nos encontrou en Asón, trouxémolo a bordo e nos diriximos a Mitilene.

20/15.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 15 E partimos de alí, ao día seguinte chegamos a Quío, e ao outro día atracamos en Samos; e ao día seguinte chegamos a Mileto. \v 16 Porque Paulo decidira pasar de longo por Éfeso para non parar en Asia, xa que apuraba para estar, si lle era posible, o día de Pentecostés en Xerusalén.

20/17.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 17 E desde Mileto mandou chamar polos ancianos da igrexa. \v 18 Cando chegaron onda el, lles dixo: Vós tamén sabedes como fun con vós todo este tempo, desde o primeiro día que estiven en Asia, \v 19 servindo ao Señor con toda humildade e con bágoas e con probas que me sobrevineron por causa das maquinacions dos xudeos; \v 20 como non agachei nada que vos puidese ser util e de ensinarvos publicamente e de casa e en casa, \v 21 testificando solemnente, tanto a xudeos como a gregos, do arrepentimento para con Deus e da fe no noso Señor Xesús Cristo.

20/22.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 22 E agora, velaí que, obrigado polo espírito, vou para Xerusalén, sen saber o que me ocorrirá alá, \v 23 salvo que o Espirito Santo me avisa en cada cidade, dicindo que me agardan cadeas e afliccións. \v 24 Mais de nungún xeito estimo a miña vida como valiosa para min mesmo, a fin de poder terminar a miña carreira e ministerio que recibín do Señor, para dar testemuña verdadeira do evanxeo da Gracia de Deus.

20/25.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 25 E agora, velaí, eu sei que ningún de vós, entre os que andiven predicando do reino, voltará verme. \v 26 Polo tanto, douvos testemuña neste día de que son inocente do sangue de todos, \v 27 porque nunca rexeitei declararvos todo o propósito de Deus

20/28.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 28 Tende coidado de vós e de todo a rabaño, no medio do que o Espírito Santo vos puxo como bispos para pastorear a igrexa de Deus, que comprou co seu proprio sangue. \v 29 Sei que despois da miña marcha, virán lobos fero entre vós que no perdoarán o rabaño, \v 30 e que dentre vós mesmos se levantarán algúns falando cousas perversas para arrastrar aos dicípulos tras deles.

20/31.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 31 Polo tanto, estade vixiantes, recordando que por tres anos, de noite e de día, non parei de aconsellarvos a cada un con bagoas. \v 32 Agora vos encomendo a Deus e á palabra da súa gracia, que é poderosa para edificarvos e darvos a herdanza entre todos os santificados.

20/33.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 33 Nunca codiciei a prata, o ouro, ou a roupa de ninguén. \v 34 Vós sabedes que estas mans me serviron para cubrir as miñas proprias necesidades e as dos que estaban comigo. \v 35 En todo vos amosei que así, traballando, debedes axudar ao débiles e recordar as palabras do Señor Xesús , que dixo: "Máis benaventurado é dar que recibir"

20/36.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 36 Cando terminou de falar, axoellouse e orou por eles. \v 37 E comezaron a chorar desconsoladamente, e abrazando a Paulo, besábanno. \v 38 Especialmente aflixidos porque dixera que non o voltarian a ver. E o acompañaron ata o barco.

20/title.txt

@@ -0,0 +1 @@
+Capítulo 20

23/01.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\c 23 \v 1 Entón Paulo, fitando ao concilio, dixo: Irmáns, ata este día vivín coa conciencia limpa diante de Deus. \v 2 O sumo sacerdote Ananías mandou aos que estaba junta el, que lle batesen na boca. \v 3 Entón Paulo lle dixo: Deus hache golpear a ti, parede branqueada! Sentas para xulgarme conforme á lei e violas a lei ordeando que me peguen?

23/04.txt

@@ -1 +1 @@
-\v 4 Aqueles que  estaban parados xunto a él dixeron, · ¿ Así e coma tí  ofendes ao sumo sacerdote de Deus?" \v 5 Pablo dixo, " Eu non sabía, hermans quel era sumo sacerdote. Pois escribido está.tÍ NON FALARAS MAL DOS QUE GOBERNAN  DO TEU POBO"
+\v 4 Os que estaban observando, dixeron: "Inxurias ao sumo sacerdote de Deus?". \v 5 E Paulo dixo: "Irmáns, non sabía que el era o sumo sacerdote; porque está escrito: "Non falaras mal das autordades do teu povo"

23/06.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 6 Entón Paulo, dandose de conta de que uns eran saduceos e outros fariseos, levantou a voz no Concilio: "Irmáns, eu son fariseo, fillo de fariseos. Xúlgaseme pola nosa esperanza na resurección dos mortos". \v 7 Cando dixo isto, comezou unha disputa entre os fariseos e os saduceos, e se dividiu a asablea. \v 8 Porque os saduceos din que non resurección nen anxo nen espíritu, pero os fariseo cren en todo isto.

23/09.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 9 Entón se fixo un grande boureo. E se ergueron alguns dos escribas do grupo dos fariseos, discutindo con enerxia, dicindo: "Non encontramos nada mao neste home, mais, e si é certo que un espírito ou un anxo lle falou?". \v 10 Entón o xefe da garda tivo medo de que esnaquizasen a Paulo e ordeou que as tropas baixasen para quitálo á forza  de en medio deles e o levasen ao cuartel.

23/11.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 11 Á noite seguinte o Señor se lle apareceu a Pablo e dixo: "Ten ánimo, porque como diches testemuña da miña causa en Xerusalén, asi tamén testificarás en Roma"

23/12.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 12 Cando se fixo de día, os xudeos argallaron unha conspiración e se comprometeron cun xuramento dicindo que non comerían nen beberían ata que matasen a Paulo. \v 13 Os que tramaron este plan eran mais de coarenta homes

23/14.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 14 foron aos principais sacerdotes e aos ancians e dixeron: "Comprometímonos baixo xuramento a non probar nada ata que teñamos matado a Paulo. \v 15 Agora, vós e o concilio, avisade ao xefe da garda para que o traian diante de vós, coma se quixerades inversigar polo miudo para resolver o caso. Nós, do noso lado, estaremos listos para matálo antes de que chegue."

23/16.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 16 Mais o fillo da irmá de Paulo soubo da emboscada e foi e entrou no cuartel e avisou a Paulo. \v 17 Paulo, chamando a un dos centurións, dixo: Leva a este xoven ao xefe da garda, porque ten algo de que informálo"

23/18.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 18 El entón, collendoo consigo, levouno ao comandante e lle dixo: "Paulo, o preso, me chamou e me pidiu que trouxera a este xoven, xa que ten algo que contar. \v 19 O xefe da garda, colleuno da man, levouno aparte, lle preguntou: Que é o que me tes que contar?

23/20.txt

@@ -0,0 +1 @@
+\v 20 O xoven respondeu: "Os xudeos concordaron en pedirlle que leve a Paulo mañán ante o concilio co pretexto de facer unha investigación máis a fondo sobre el. \v 21 Mais non lles preste atención, porque mais de cuarenta homes, que se comprometeron con xuramento a non comer nen beber ata que o maten, esperan emboscados. Eles están preparados agardando unha promesa da sua parte".